|
[I.
(A) VOWEL VERBS: NOT CONTRACTED (cont.)]
|
116
|
|
2.
Middle1
Voice of λύ̄ω
|
|
|
|
|
Present |
Imperfect |
Future |
Indicative. |
S.
1. |
λύ̄ομαι |
ἐλῡόμην |
λύ̄σομαι |
|
2. |
λύ̄ῃ,
λύ̄ει (628) |
ἐλύ̄ου |
λύ̄σῃ,
λύ̄σει (628) |
|
3. |
λύ̄εται |
ἐλύ̄ετο |
λύ̄σεται |
|
D.
2 |
λύ̄εσθον |
ἐλύ̄εσθον |
λύ̄σεσθον |
|
3. |
λύ̄εσθον |
ἐλῡέσθην |
λύ̄σεσθον |
|
P.
1. |
λῡόμεθα |
ἐλῡόμεθα |
λῡσόμεθα |
|
2. |
λύ̄εσθε |
ἐλύ̄εσθε |
λύ̄σεσθε |
|
3. |
λύ̄ονται |
ἐλύ̄οντο |
λύ̄σονται |
|
|
|
|
|
Subjunctive. |
S.
1. |
λύ̄ωμαι |
|
|
|
2. |
λύ̄ῃ |
|
|
|
3. |
λύ̄ηται |
|
|
|
D.
2. |
λύ̄ησθον |
|
|
|
3. |
λύ̄ησθον |
|
|
|
P.
1. |
λῡώμεθα |
|
|
|
2. |
λύ̄ησθε |
|
|
|
3. |
λύ̄ωνται |
|
|
|
|
|
|
|
Optative. |
S.
1. |
λῡοίμην |
λῡσοίμην |
|
|
2. |
λύ̄οιο |
λύ̄σοιο |
|
|
3. |
λύ̄οιτο |
λύ̄σοιτο |
|
|
D.
2. |
λύ̄οισθον |
λύ̄σοισθον |
|
|
3. |
λῡοίσθην |
λῡσοίσθην |
|
|
P.
1. |
λῡοίμεθα |
λῡσοίμεθα |
|
|
2. |
λύ̄οισθε |
λύ̄σοισθε |
|
|
3. |
λύ̄οιντο |
λύ̄σοιντο |
|
|
|
|
|
|
Imperative. |
S.
2. |
λύ̄ου |
|
|
|
3. |
λῡέσθω |
|
|
|
D.
2. |
λύ̄εσθον |
|
|
|
3. |
λῡέσθων |
|
|
|
P.
2. |
λύ̄εσθε |
|
|
|
3. |
λῡέσθων |
|
|
|
|
|
|
|
Infinitive. |
|
λύ̄εσθαι |
|
λύ̄σεσθαι |
|
|
|
|
|
Participle. |
|
λῡόμενος,
λῡομένη,
λῡόμενον (287) |
λῡσόμενος,
-η,
-ον (287) |
|
|
|
|
|
|
|
117
|
[I.
(A) VOWEL VERBS: NOT CONTRACTED
Middle Voice
of λύ̄ω
(cont.)] |
|
|
|
1
Aorist |
Perfect |
Pluperfect |
Indicative. |
S.
1. |
ἐλῡσάμην |
λέλυμαι |
ἐλελύμην |
|
2. |
ἐλύ̄σω |
λέλυσαι |
ἐλέλυσο |
|
3. |
ἐλύ̄σατο |
λέλυται |
ἐλέλυτο |
|
D.
2.. |
ἐλύ̄σασθον |
λέλυσθον |
ἐλέλυσθον |
|
3. |
ἐλῡσάσθην |
λέλυσθον |
ἐλελύσθη |
|
P.
1. |
ἐλῡσάμεθα |
λελύμεθα |
ἐλελύμεθα |
|
2. |
ἐλύ̄σασθε |
λέλυσθε |
ἐλέλυσθε |
|
3. |
ἐλύ̄σαντο |
λέλυνται |
ἐλέλυντο |
|
|
|
|
|
Subjunctive |
S.
1. |
λύ̄σωμαι |
λελυμένος
ὦ (599
f) |
|
2. |
λύ̄σῃ |
λελυμένος
ᾖς |
|
3. |
λύ̄σηται |
λελυμένος
ᾖ |
|
D.
2. |
λύ̄σησθον |
λελυμένω
ἦτον |
|
3. |
λύ̄σησθον |
λελυμένω
ἦτον |
|
P.
1. |
λῡσώμεθα |
λελυμένοι
ὦμεν |
|
2. |
λύ̄σησθε |
λελυμένοι
ἦτε |
|
3. |
λύ̄σωνται |
λελυμένοι
ὦσι |
|
|
|
|
|
Optative. |
S.
1. |
λῡσαίμην |
λελυμένος
εἴην (599
f) |
|
2. |
λύ̄σαιο |
λελυμένος
εἴης |
|
3. |
λύ̄σαιτο |
λελυμένος
εἴη |
|
D.
2. |
λύ̄σαισθον |
λελυμένω
εἴητον or
εἶτον |
|
3. |
λῡσαίσθην |
λελυμένω
εἰήτην or
εἴτην |
|
P.
1. |
λῡσαίμεθα |
λελυμένοι
εἴημεν or
εἶμεν |
|
2. |
λύ̄σαισθε |
λελυμένοι
εἴητε or
εἶτε |
|
3. |
λύ̄σαιντο |
λελυμένοι
εἴησαν or
εἶεν |
|
|
|
|
|
Imperative. |
S.
2. |
λῦσαι |
λέλυσο
(599
g) |
|
|
3. |
λῡσάσθω |
λελύσθω
(712) |
|
|
D.
2. |
λύ̄σασθον |
λέλυσθον |
|
|
3. |
λῡσάσθων |
λελύσθων |
|
|
P.
2. |
λύ̄σασθε |
λέλυσθε |
|
|
3. |
λῡσάσθων |
λελύσθων |
|
|
|
|
|
|
Infinitive. |
|
λύ̄σασθαι |
λελύσθαι |
|
|
|
|
|
|
Participle. |
|
λῡσάμενος,
-η, -ον
(287) |
λελυμένος,
-η, -ον
(287) |
|
|
|
|