|
|
138
|
|
Second
Aorist |
|
Indicative |
|
Active |
Middle |
Active |
Middle |
Active |
Middle |
|
S.
1. |
(ἔθηκα,
755) |
ἐ-θέ-μην |
ἔ-στη-ν
stood |
ἐπριάμην
(415) |
(ἔδωκα,
755) |
ἐ-δό-μην
(756
b) |
|
2. |
(ἔθηκας) |
ἔ-θου |
ἔ-στη-ς |
ἐπρίω |
(ἔδωκας) |
ἔ-δου |
|
3. |
(ἔθηκε) |
ἔ-θε-το |
ἔ-στη |
ἐπρίατο |
(ἔδωκε) |
ἔ-δο-το |
|
D.
2. |
ἔ-θε-τον |
ἔ-θε-σθον |
ἔ-στη-τον |
ἐ-πρία-σθον |
ἔ-δο-τον |
ἔ-δο-σθον |
|
3. |
ἐ-θέ-την |
ἐ-θέ-σθην |
ἐ-στή-την |
ἐ-πριά-σθην |
ἐ-δό-την |
ἐ-δό-σθην |
|
P.
1. |
ἔ-θε-μεν |
ἐ-θέ-μεθα |
ἔ-στη-μεν |
ἐ-πριά-μεθα |
ἔ-δο-μεν |
ἐ-δό-μεθα |
|
2. |
ἔ-θε-τε |
ἔ-θε-σθε |
ἔ-στη-τε |
ἐ-πρία-σθε |
ἔ-δο-τε |
ἔ-δο-σθε |
|
3. |
ἔ-θε-σαν |
ἔ-θε-ντο |
ἔ-στη-σαν |
ἐ-πρία-ντο |
ἔ-δο-σαν |
ἔ-δο-ντο |
|
Subjunctive |
|
S.
1. |
θῶ |
θῶ-μαι |
στῶ |
πρίω-μαι
(424, N.2) |
δῶ |
δῶ-μαι |
|
2. |
θῇ-ς |
θῇ |
στῇ-ς |
πρίῃ |
δῷ-ς |
δῷ |
|
3. |
θῇ |
θῆ-ται |
στῇ |
πρίη-ται |
δῷ |
δῶ-ται |
|
D.
2. |
θῆ-τον |
θῆ-σθον |
στῆ-τον |
πρίη-σθον |
δῶ-τον |
δῶ-σθον |
|
3. |
θῆ-τον |
θῆ-σθον |
στῆ-τον |
πρίη-σθον |
δῶ-τον |
δῶ-σθον |
|
P.
1. |
θῶ-μεν |
θώ-μεθα |
στῶ-μεν |
πριώ-μεθα |
δῶ-μεν |
δώ-μεθα |
|
2. |
θῆ-τε |
θῆ-σθε |
στῆ-τε |
πρίη-σθε |
δῶ-τε |
δῶ-σθε |
|
3. |
θῶ-σι |
θῶ-νται |
στῶ-σι |
πρίω-νται |
δῶ-σι |
δῶ-νται |
|
Optative |
|
S.
1. |
θείη-ν |
θεί-μην |
σταίη-ν |
πριαί-μην |
δοίη-ν |
δοί-μην |
|
2. |
θείη-ς |
θεῖ-ο |
σταίη-ς |
πρίαι-ο
(424,
N.2) |
δοίη-ς |
δοῖ-ο |
|
3. |
θείη |
θεῖ-το,
θοῖ-το |
σταίη |
πρίαι-το |
δοίη |
δοῖ-το |
|
D.
2. |
θεῖ-τον |
θεῖ-σθον |
σταῖ-τον |
πρίαι-σθον |
δοῖ-τον |
δοῖ-σθον |
|
3. |
θεί-την |
θεί-σθην |
σταί-την |
πριαί-σθην |
δοί-την |
δοί-σθην |
|
P.
1. |
θεῖ-μεν |
θεί-μεθα |
σταῖ-μεν |
πριαί-μεθα |
δοῖ-μεν |
δοί-μεθα |
|
2. |
θεῖ-τε |
θεῖ-σθε |
σταῖ-τε |
πρίαι-σθε |
δοῖ-τε |
δοῖ-σθε |
|
3. |
θεῖε-ν |
θεῖ-ντο |
σταῖε-ν |
πρίαι-ντο |
δοῖε-ν |
δοῖ-ντο |
|
|
|
|
|
139 |
|
|
Second
Aorist—Concluded |
|
Imperative |
|
S.
2. |
θέ-ς |
θοῦ |
στῆ-θι |
πρίω |
δό-ς |
δοῦ |
|
3. |
θέ-τω |
θέ-σθω |
στή-τω |
πριά-σθω |
δό-τω |
δό-σθω |
|
D.
2. |
θέ-τον |
θέ-σθον |
στῆ-τον |
πρία-σθον |
δό-τον |
δό-σθον |
|
3. |
θέ-των |
θέ-σθων |
στή-των |
πριά-σθων |
δό-των |
δό-σθων |
|
P.
2. |
θέ-τε |
θέ-σθε |
στῆ-τε |
πρία-σθε |
δό-τε |
δό-σθε |
|
3. |
θέ-ντων |
θέ-σθων |
στά-ντων |
πριά-σθων |
δό-ντων |
δό-σθων |
|
Infinitive |
|
θεῖ-ναι |
θέ-σθαι |
στῆ-ναι |
πρία-σθαι |
δοῦ-ναι |
δό-σθαι |
|
Participle |
|
θείς,
θεῖσα,
θέ-ν (307) |
θέ-μενος,
-η,
-ον |
στά̄ς,
στᾶσα,
στά-ν (306) |
πριά-μενος,-η,
-ον (287) |
δούς,
δοῦσα,
δό-ν (307) |
δό-μενος,
-η, -ον |
|
|
|
second
perfect of μι-verbs |
|
417.
A few verbs of the μι
class have a second perfect
and pluperfect. Only the dual and plural occur; for the
singular, the first perfect and pluperfect are used. The second
perfect and pluperfect of ἵστημι
are inflected as follows: |
|
Second
Perfect |
|
Indicative |
Subjunctive |
Optative |
Imperative |
|
S.
1. |
(ἕστηκα)
stand |
ἑ-στῶ |
ἑ-σταίη-ν
(poetic) |
ἕ-στα-θι
(poetic) |
|
2. |
(ἕστηκας) |
ἑ-στῇ-ς |
ἑ-σταίη-ς |
ἑ-στά-τω |
|
3. |
(ἕστηκε) |
ἑ-στῇ |
ἑ-σταίη |
ἕ-στα-τον |
|
D.
2. |
ἕ-στα-τον |
ἑ-στῆ-τον |
ἑ-σταῖ-τον
or -αίητον (461 b) |
ἑ-στά-των |
|
3. |
ἕ-στα-τον |
ἑ-στῆ-τον |
ἑ-σταί-την
or -αιήτην |
|
|
P.
1. |
ἕ-στα-μεν |
ἑ-στῶ-μεν |
ἑ-σταῖ-μεν
or -αίημεν |
|
|
2. |
ἕ-στα-τε |
ἑ-στῆ-τε |
ἑ-σταῖ-τε
or -αίητε |
ἕ-στα-τε |
|
3. |
ἑ-στᾶσι |
ἑ-στῶ-σι |
ἑ-σταῖε-ν
or -αίησαν |
ἑ-στά-ντων |
|
Infinitive
ἑ-στά-ναι |
Participle
ἑ-στώ-ς,
ἑ-στῶσα, ἑ-στός
(309
a) |
|
|
Second
Pluperfect |
|
S.
1. |
(εἱστήκη)
stood |
D.
2. |
ἕ-στα-τον |
P.
1. |
ἕ-στα-μεν |
|
2. |
(εἱστήκης) |
3. |
ἑ-στά-την |
2. |
ἕ-στα-τε |
|
3. |
(εἱστήκει) |
|
|
3. |
ἕ-στα-σαν |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
