Per quinquennia iam decem,

ni fallor, fuimus: septimus insuper

annum cardo rotat, dum fruimur sole volubili.

Instat terminus et diem

    5vicinum senio iam Deus adplicat.

Quid nos utile tanti spatio temporis egimus?

Aetas prima crepantibus

levit sub ferulis: mox docuit toga

infectum vitiis falsa loqui, non sine crimine.

    10Tum lasciva protervitas,

et luxus petulans (heu pudet ac piget)

foedavit iuvenem nequitiae sordibus ac luto.

Exin iurgia turbidos

armarunt animos et male pertinax

    15vincendi studium subiacuit casibus asperis.

Bis legum moderamine

frenos nobilium reximus urbium,

ius civile bonis reddidimus, terruimus reos.

Tandem militiae gradu

    20evectum pietas principis extulit

adsumptum propius stare iubens ordine proximo.

Haec dum vita volans agit,

inrepsit subito canities seni

oblitum veteris me Saliae consulis arguens:

    25ex quo prima dies mihi

quam multas hiemes volverit et rosas

pratis post glaciem reddiderit, nix capitis probat.

Numquid talia proderunt

carnis post obitum vel bona vel mala,

    30cum iam, quidquid id est, quod fueram, mors aboleverit?

Dicendum mihi; Quisquis es,

mundum, quem coluit, mens tua perdidit:

non sunt illa Dei, quae studuit, cuius habeberis.

Atqui fine sub ultimo

    35peccatrix anima stultitiam exuat:

saltem voce Deum concelebret, si meritis nequit:

hymnis continuet dies,

nec nox ulla vacet, quin Dominum canat:

pugnet contra hereses, catholicam discutiat fidem,

    40conculcet sacra gentium,

labem, Roma, tuis inferat idolis,

carmen martyribus devoveat, laudet apostolos.

Haec dum scribo vel eloquor,

vinclis o utinam corporis emicem

    45liber, quo tulerit lingua sono mobilis ultimo.