Contents

« Prev XII. HYMNUS EPIPHANIAE Next »

XII. HYMNUS EPIPHANIAE

Quicumque Christum quaeritis,

oculos in altum tollite,

illic licebit visere

signum perennis gloriae.

  5Haec stella, quae solis rotam

vincit decore ac lumine,

venisse terris nuntiat

cum carne terrestri Deum.

Non illa servit noctibus

  10secuta lunam menstruam,

sed sola caelum possidens

cursum dierum temperat.

Arctoa quamvis sidera

in se retortis motibus

  15obire nolint, attamen

plerumque sub nimbis latent.

Hoc sidus aeternum manet,

haec stella nunquam mergitur,

nec nubis occursu abdita

  20obumbrat obductam facem.

Tristis cometa intercidat,

et si quod astrum Sirio

fervet vapore, iam Dei

sub luce destructum cadat.

  25En Persici ex orbis sinu,

sol unde sumit ianuam,

cernunt periti interpretes

regale vexillum Magi.

Quod ut refulsit, ceteri

  30cessere signorum globi,

nec pulcher est ausus suam

conferre formam Lucifer.

Quis iste tantus, inquiunt,

regnator astris inperans,

  35quem sic tremunt caelestia,

cui lux et aethra inserviunt.

Inlustre quiddam cernimus,

quod nesciat finem pati,

sublime, celsum, interminum,

  40antiquius caelo et chao.

Hic ille rex est gentium

populique rex Iudaici,

promissus Abrahae patri

eiusque in aevum semini.

  45Aequanda nam stellis sua

cognovit olim germina

primus sator credentium,

nati inmolator unici.

Iam flos subit Davidicus

  50radice Iesse editus,

sceptrique per virgam virens

rerum cacumen occupat.

Exin sequuntur perciti

fixis in altum vultibus,

  55qua stella sulcum traxerat

claramque signabat viam.

Sed verticem pueri supra

signum pependit inminens,

pronaque submissum face

  60caput sacratum prodidit.

Videre quod postquam Magi,

eoa promunt munera,

stratique votis offerunt

tus, myrrham, et aurum regium.

  65Agnosce clara insignia

virtutis ac regni tui,

puer o, cui trinam Pater

praedestinavit indolem.

Regem Deumque adnuntiant

  70thesaurus et fragrans odor

turis Sabaei, ac myrrheus

pulvis sepulcrum praedocet.

Hoc est sepulcrum, quo Deus,

dum corpus extingui sinit

  75atque id sepultum suscitat,

mortis refregit carcerem.

O sola magnarum urbium

maior Bethlem, cui contigit

ducem salutis caelitus

  80incorporatum gignere.

Altrice te summo Patri

haeres creatur unicus,

homo ex tonantis spiritu

idemque sub membris Deus.

  85Hunc et prophetis testibus

isdemque signatoribus,

testator et sator iubet

adire regnum et cernere:

Regnum, quod ambit omnia

  90diva et marina et terrea

a solis ortu ad exitum

et tartara et caelum supra.

Audit tyrannus anxius

adesse regum principem,

  95qui nomen Israel regat

teneatque David regiam.

Exclamat amens nuntio,

successor instat, pellimur;

satelles i, ferrum rape,

  100perfunde cunas sanguine.

Mas omnis infans occidat,

scrutare nutricum sinus,

interque materna ubera

ensem cruentet pusio.

  105Suspecta per Bethlem mihi

puerperarum est omnium

fraus, ne qua furtim subtrahat

prolem virilis indolis.

Transfigit ergo carnifex

  110mucrone destricto furens

effusa nuper corpora,

animasque rimatur novas.

Locum minutis artubus

vix interemptor invenit,

  115quo plaga descendat patens

iuguloque maior pugio est.

O barbarum spectaculum!

inlisa cervix cautibus

spargit cerebrum lacteum

  120oculosque per vulnus vomit.

Aut in profundum palpitans

mersatur infans gurgitem,

cui subter artis faucibus

singultat unda et halitus.

  125Salvete flores martyrum,

quos lucis ipso in limine

Christi insecutor sustulit,

ceu turbo nascentes rosas.

Vos prima Christi victima,

  130grex inmolatorum tener,

aram ante ipsam simplices

palma et coronis luditis.

Quid proficit tantum nefas,

quid crimen Herodem iuvat?

  135unus tot inter funera

inpune Christus tollitur.

Inter coaevi sanguinis

fluenta solus integer

ferrum, quod orbabat nurus,

  140partus fefellit virginis.

Sic stulta Pharaonis mali

edicta quondam fugerat

Christi figuram praeferens

Moyses, receptor civium.

  145Cautum et statutum ius erat,

quo non liceret matribus,

cum pondus alvi absolverent,

puerile pignus tollere.

Mens obstetricis sedulae

  150pie in tyrannum contumax

ad spem potentis gloriae

furata servat parvulum:

Quem mox sacerdotem sibi

adsumpsit orbis conditor,

  155per quem notatam saxeis

legem tabellis traderet.

Licetne Christum noscere

tanti per exemplum viri?

dux ille caeso Aegyptio

  160absolvit Israel iugo.

At nos subactos iugiter

erroris inperio gravi

dux noster hoste saucio

mortis tenebris liberat.

  165Hic expiatam fluctibus

plebem marino in transitu

repurgat undis dulcibus,

lucis columnam praeferens:

Hic praeliante exercitu,

  170pansis in altum brachiis,

sublimis Amalech premit,

crucis quod instar tunc fuit.

Hic nempe Iesus verior,

qui longa post dispendia

  175victor suis tribulibus

promissa solvit iugera.

Qui ter quaternas denique

refluentis amnis alveo

fundavit et fixit petras,

  180apostolorum stemmata.

Iure ergo se Iudae ducem

vidisse testantur Magi,

cum facta priscorum ducum

Christi figuram finxerint.

  185Hic rex priorum iudicum,

rexere qui Iacob genus,

dominaeque rex ecclesiae,

templi et novelli et pristini.

Hunc posteri Efrem colunt,

  190hunc sancta Manasse domus

omnesque suspiciunt tribus

bis sena fratrum semina.

Quin et propago degener

ritum secuta inconditum,

  195quaecumque dirum fervidis

Baal caminis coxerat,

fumosa avorum numina

saxum, metallum, stipitem,

rasum, dolatum, sectile,

  200in Christi honorem deserit.

Gaudete quidquid gentium est,

Iudaea, Roma, et Graecia,

Aegypte, Thrax, Persa, Scytha,

rex unus omnes possidet.

  205Laudate vestrum principem

omnes beati, ac perditi,

vivi, inbecilli ac mortui:

iam nemo posthac mortuus.

« Prev XII. HYMNUS EPIPHANIAE Next »
VIEWNAME is workSection