Contents

« Prev VIII. HYMNUS POST IEIUNIUM Next »

VIII. HYMNUS POST IEIUNIUM

Christe servorum regimen tuorum,

mollibus qui nos moderans habenis

leniter frenas facilique septos

lege coerces:

  5ipse cum portans onus inpeditum

corporis duros tuleris labores,

maior exemplis famulos remisso

dogmate palpas.

Nona submissum rotat hora solem

  10partibus vixdum tribus evolutis,

quarta devexo superest in axe

portio lucis.

Nos brevis voti dape vindicata

solvimus festum fruimurque mensis

  15adfatim plenis, quibus inbuatur

prona voluptas.

Tantus aeterni favor est magistri,

doctor indulgens ita nos amico

lactat hortatu, levis obsequela ut

  20mulceat artus.

Addit et, ne quis velit invenusto

sordidus cultu lacerare frontem,

sed decus vultus capitisque pexum

comat honorem.

  25Terge ieiunans, ait, omne corpus,

neve subducto faciem rubore

luteus tinguat color aut notetur

pallor in ore.

Rectius laeto tegimus pudore,

  30quidquid ad cultum Patris exhibemus:

cernit occultum Deus et latentem

munere donat.

Ille ovem morbo residem gregique

perditam sano male dissipantem

  35vellus adfixis vepribus per hirtae

devia silvae.

Inpiger pastor revocat lupisque

gestat exclusis humeros gravatus,

inde purgatam revehens aprico

  40reddit ovili:

Reddit et pratis viridique campo,

vibrat inpexis ubi nulla lappis

spina, nec germen sudibus perarmat

carduus horrens:

  45Sed frequens palmis nemus et reflexa

vernat herbarum coma, tum perennis

gurgitem vivis vitreum fluentis

laurus obumbrat.

Hisce pro donis tibi, fide pastor,

  50servitus quaenam poterit rependi?

nulla conpensant pretium salutis

vota precantum.

Quamlibet spreto sine more pastu

sponte confectos tenuemus artus,

  55teque contemptis epulis rogemus

nocte dieque;

Vincitur semper minor obsequentum

cura, nec munus genitoris aequat,

frangit et cratem luteam laboris

  60grandior usus.

Ergo ne limum fragilem solutae

deserant vires et aquosus albis

humor in venis dominetur aegrum

corpus inervans,

  65Laxus ac liber modus abstinendi

ponitur cunctis, neque nos severus

terror inpellit, sua quemque cogit

velle potestas.

Sufficit, quidquid facias, vocato

  70numinis nutu prius, inchoare,

sive tu mensam renuas cibumve

sumere temptes.

Adnuit dexter Deus et secundo

prosperat vultu, velut hoc salubre

  75fidimus nobis fore, quod dicatas

carpimus escas.

Sit bonum, supplex precor et medelam

conferat membris, animumque pascat

sparsus in venas cibus obsecrantum

  80christicolarum.

« Prev VIII. HYMNUS POST IEIUNIUM Next »
VIEWNAME is workSection