Pastis visceribus ciboque sumpto,

quem lex corporis inbecilla poscit,

laudem lingua Deo patri rependat;

Patri, qui Cherubin sedile sacrum,

  5nec non et Seraphin suum supremo

subnixus solio tenet regitque.

Hic est, quem Sabaoth Deum vocamus,

expers principii carensque fine,

rerum conditor et repertor orbis:

  10fons vitae liquida fluens ab arce,

infusor fidei, sator pudoris,

mortis perdomitor, salutis auctor.

Omnes quod sumus aut vigemus, inde est:

regnat Spiritus ille sempiternus

  15a Christo simul et Parente missus.

Intrat pectora candidus pudica,

quae templi vice consecrata rident,

postquam conbiberint Deum medullis.

Sed si quid vitii dolive nasci

  20inter viscera iam dicata sensit,

ceu spurcum refugit celer sacellum.

Taetrum flagrat enim vapore crasso

horror conscius aestuante culpa

offensumque bonum niger repellit.

  25Nec solus pudor innocensve votum

templum constituunt perenne Christo

in cordis medii sum ac recessu:

sed ne crapula ferveat cavendum est,

quae sedem fidei cibis refertam

  30usque ad congeriem coartet intus.

Parcis victibus expedita corda

infusum melius Deum receptant.

Hic pastus animae est, saporque verus:

sed nos tu gemino fovens paratu

  35artus atque animas utroque pastu

confirmas Pater ac vigore conples.

Sic olim tua praecluens potestas

inter raucisonos situm leones,

inlapsis dapibus virum refovit.

  40Illum fusile numen execrantem

et curvare caput sub expolita

aeris materia nefas putantem

Plebs dirae Babylonis ac tyrannus

morti subdiderant, feris dicarant

  45saevis protinus haustibus vorandum.

O semper pietas fidesque tuta!

lambunt indomiti virum leones

intactumque Dei tremunt alumnum.

Adstant cominus et iubas reponunt,

  50mansuescit rabies fameque blanda

praedam rictibus ambit incruentis.

Sed cum tenderet ad superna palmas

expertumque sibi Deum rogaret,

clausus iugiter indigensque victu:

  55Iussus nuntius advolare terris,

qui pastum famulo daret probato,

raptim desilit obsequente mundo.

Cernit forte procul dapes inemptas,

quas messoribus Abbacuc propheta

  60agresti bonus exhibebat arte.

Huius caesarie manu prehensa

plenis, sicut erat, gravem canistris

suspensum rapit et vehit per auras.

Tum raptus simul ipse prandiumque

  65sensim labitur in lacum leonum,

et, quas tunc epulas gerebat, offert:

Sumas laetus, ait, libensque carpas,

quae summus Pater, angelusque Christi

mittunt liba tibi sub hoc periclo.

  70His sumptis Danielus excitavit

in caelum faciem ciboque fortis

Amen reddidit, Halleluia dixit.

Sic nos muneribus tuis refecti,

largitor Deus omnium bonorum,

  75grates reddimus et sacramus hymnos.

Tu nos tristifico velut tyranno

mundi scilicet inpotentis actu

conclusos regis et feram repellis,

Quae circumfremit ac vorare temptat

  80insanos acuens furore dentes,

cur te, summe Deus, precemur unum.

Vexamur, premimur, malis rotamur;

oderunt, lacerant, trahunt, lacessunt,

iuncta est suppliciis fides iniquis.

  85Nec defit tamen anxiis medela;

nam languente trucis leonis ira

inlapsae superingeruntur escae.

Quas si quis sitienter hauriendo

non gustu tenui, sed ore pleno

  90internis velit inplicare venis,

Hic sancto satiatus ex propheta,

iustorum capiet cibos virorum,

qui fructum domino metunt perenni.

Nil est dulcius ac magis saporum,

  95nil quod plus hominem iuvare possit,

quam vatis pia praecinentis orsa.

His sumptis licet insolens potestas

pravum iudicet, inrogetque mortem,

inpasti licet inruant leones,

  100nos semper Dominum patrem fatentes

in te, Christe Deus, loquemur unum

constanterque tuam crucem feremus.