Concione advocata cum solenne carmen precationis, quod præfari, priusquam populum alloquantur, magistratus solent, peregisset consul, ita cœpit: ‘Nulli unquam concioni, Quirites, tam non solum apta, sed etiam necessaria, hæc solennis Deorum comprecatio fuit, quæ nos admoneret, hos esse Deos, quos colere, venerari, precarique majores vestri instituissent, non illos,’: 1
Corpus sumus de conscientia, religionis et disciplinæ unitate, et spei fœdere coimus in cætum et congregationem, ut ad Deum quasi vi facta precationibus ambiamus orantes. Hæc vis Deo grata est. Oramus etiam: 1
Mihi placet, ut sive in Romanis sive in Galliarum partibus, seu in quâlibet ecclesiâ aliquid invenisti quod plus omnipotenti Deo possit placere sollicitè eligas: 1
Ubi frequenter in oratione dicimus, ‘Da omipotens, da nobis partem cum prophetis, da cum apostolis Christi tui, tribue ut inveniamur ad vestigia unigeniti tui.’: 1