Angelus diaboli est Samosatenus Paulus, qui purum hominem dicere præsumpsit dominum J. Chr. et negavit existentiam divinitatis unigeniti, quæ est ante sæcula: 1
Credere in patrem omnipotentem, et in Christum Iesum filium eius unicum dominum nostrum, qui natus est de spiritu sancto et Maria virgine: 1
Cunctos populos, quos clementiæ nostræ regit temperamentum in tali volumus religione versari, quam divinum Petrum apostolum tradidisse Romanis religio usque ad nunc ab ipso insinuata declarat quamque pontificem Damasum sequi claret et Petrum Alexandriæ episcopum virum apostolicæ sanctitatis, hoc est, ut secundum apostolicam disciplinam evangelicamque doctrinam patris et filii et spiritus sancti unam deitatem sub pari majestate et sub pia trinitate credamus (this is the Western-Alexandrian way of formulating the problem). Hanc legem sequentes Christianorum catholicorum nomen jubemus amplecti, reliquos vere dementes vesanosque judicantes hæretici dogmatis infamiam sustinere, divina primum vindicta, post etiam motus nostri, quem ex cælesti arbitrio sumpserimus, ultione plectendos: 1
Et quia clementissimus imperator pro ecclessiæ pace sollicitus synodum voluit congregari, quamvis evidenter appareat, rem, de qua agitur, nequaquam synodali indigere tractatu: 1
Non vis eum substantivum habere in re per substantiæ proprietatem, ut res et persona quædam videri possit: 1
Optime Punici Christiani baptismum ipsum nihil aliud quam ‘salutem’ et sacramentum corporis Christi nihil aliud quam ‘vitam’ vocant, unde nisi ex antiqua, ut existimo, et apostolica traditione: 1
Pro reverenda et catholica religione fidei Christianorum tuam sanctitatem principatum in episcopatu divinæ fidei possidentem sacris litteris in principio justum credimus alloquendam . . . omni impio errore sublato per celebrandam synodum te auctore maxime pax circa omnes episcopos fidei catholicæ fiat!: 1
Quamvis enim in domino T. Chr. dei et hominis (!) una persona sit, aliud tamen est, unde in utroque communis est contumelia, aliud unde communis est gloria: 1
Quod si odit anima mea vocem homousion et nolim ea uti, non ero hæreticus. Quis enim me coget uti, modo rem teneam, quæ in concilio per scripturas definita est? Etsi Ariani male senserunt in fide, hoc tamon optime, sive malo sive bono animo, exegerunt, ne vocem profanam et novam in regulis fidei statui liceret.: 1
Salva igitur proprietate utriusque naturæ et substantiæ (both words should be noted) et in unam coeunte personam suscepta est a maiestate humilitas: 1
Sancta synodus utrosque sermones (two and one natures) pari honore: 1
Sanctorum patrum constitutionem prolatam nulla patiamini temeritate violari vel imminui . . . ac si qui forte civitatum suarum splendore confisi aliquid sibi tentaverint usurpare, hoc qua dignum est constantia retundatis: 1
Si enim sermo ex transfiguratione et demutatione substantiæ caro factus est, una iam erit substantia ex duabus, ex carne et spiritu, mixtura quædam, ut electrum ex auro et argento et incipit nec aurum esse, id est spiritus, neque argentum, id est caro, dum alterum altero mutatur et tertium quid efficitur.: 1
Si quis post assumptionem hominis naturaliter dei filium unum esse audet dicere, anathema sit.: 1
Ut transeamus ad sanctorum communionem. Illos hic sententia ista confundit, qui sanctorum et amicorum dei cineres non in honore debere esse blasphemant, qui beatorum martyrum gloriosam memoriam sacrorum reverentia monumentorum colendam esse non credunt. In symbolum prævaricati sunt, et Christo in fonte mentiti sunt, et per hanc infidelitatem in medio sinu vitæ locum morti aperuerunt.: 1
Videmus duplicem statum, non confusum sed coniunctum, in una persona, deum et hominem Iesum . . . Et adeo salva est utriusque proprietas substantiæ, ut et spiritus res suas egerit in illo, i.e.: 1
a patre et filio missus est idem filius, quia verbum patris est ipse filius: 1
duæ substantiæ in Christo Jesu, divina et humana: 1
eos, qui pro hominis anima rationabili et intelligibili dicunt dei verbum in humana carne versatum, quum ipse filius sit verbum dei et non pro anima rationabili et intelligibili in suo corpore fuerit, sed nostram id est rationabilem et intelligibilem sine peccato animam susceperit atque salvaverit.: 1
filii personam . . . sic et cetera, quæ nunc ad patrem de filio vel ad filium, nunc ad filium de patre vel ad patrem, nunc ad spiritum pronuntiantur, unamquamque personam in sua proprietate constituunt: 1
homo Jesus similiter omnibus hominibus, nihil differens connaturalibus hominibus, quam quia ipsi gratiam dedit; gratia autem data naturam non immutat, sed post mortis destructionem donavit ei deus nomen supra omne nomen . . . o gratia, quæ superavit omnem naturam! . . . sed mei fratres dicunt mihi: “non separa hominem et deum, sed unum eundemque dic, hominem dicens connaturalem mihi deum”; si dicam connaturalem deum, dic quomodo homo et deus unum est? numquid una natura hominis et dei, domini et servi, factoris et facturæ? homo homini consubstantialis est, deus autem deo consubstantialis est. Quomodo igitur homo et deus unum per unitatem esse potest, qui salvificat et qui salvificatur, qui ante sæcula est et qui ex Maria adparuit: 1
in deo nihil quidem secundum accidens dicitur, quia nihil in eo mutabile est; nec tamen omne quod dicitur, secundum substantiam dicitur. Dicitur enim ad aliquid, sicut pater ad filium et filius ad patrem, quod non est accidens, quia et ille semper pater et ille semper filius: 1
ita ex utraque neutrum est; aliud longe tertium est quam utrumque.: 1
librum valde suasorium, quem pravo sensu patrum testimoniis in tantum roborare conatus est, ut ad decipiendum imperatorem et suam hæresim constituendam pæne Leonem, urbis Romæ pontificem, et Chalcedonensem synodum ac totos occidentales episcopos illorum adminiculo Nestorianos ostenderet.: 1
nulla est discrepantia divinitatis et operis; non igitur in utroque una persona, sed una substantia est”; but on the other hand: “non duo domini, sed unus dominus, quia et pater deus et filius deus, sed unus deus, quia pater in filio et filius in patre—nevertheless—unus deus, quia una deitas: 1
præcipuum Christo præter ceteros homines non aliquo puro honore ex deo pervenit, sicut in ceteris hominibus, sed per unitatem ad deum verbum, per quam omnis honoris ei particeps est post in cœlum ascensum: 1
præsertim cum tam evidens fidei causa sit, ut rationabilius ab indicenda synodo fuisset abstinendum: 1
qui duos filios asserunt, unum ante sæcula et alterum post assumptionem carnis ex virgine: 1
qui episcopus ordinandus est, antes examinetur . . . si incarnationem divinam non in patre neque in spiritu s. factam, sed in filio tantum credat, ut qui erat in divinitate dei patris filius, ipse fieret in homine hominis matris filius, deus verus ex patre, homo verus ex matre, carnem ex matris visceribus habens et animam humanam rationalem, simul in eo ambæ naturæ, i.e.: 1
religiosa clementissimi principis fides sciens ad suam gloriam maxime pertinere, si intra ecclesiam catholicam nullius erroris germen exsurgeret, hanc reverentiam divinis detulit institutis, ut ad sanctæ dispositionis effectum auctoritatem apostolicæ sedis adhiberet, tamquam ab ipso Petro cuperet declarari, quid in eius confessione laudatum sit, quando dicente domino: quem me esse dicunt homines filium hominis?: 1
sed quia nostra loquendi consuetudo iam obtinuit, ut hoc intelligatur cum dicimus essentiam, quod intellegitur cum dicimus substantiam, non audemus dicere: unam essentiam tres substantias, sed unam essentiam vel substantiam, tres autem personas, quemadmodum multi Latini ista tractantes et digni auctoritate dixerunt, cum alium modum aptiorem non invenirent, quo enuntiarent verbis quod sine verbis intellegebant: 1
si Christus personæ paternæ spiritus est, merito spiritus, cujus personæ erat, id est patris, eum faciem suam ex unitate scilicet pronuntiavit: 1
si per inspirationem misericordiæ dei ad satisfactionem causa perducitur: 1
si una persona et dei et domini in scripturis inveniretur, etc.: 1
sic voluit deus renovare sacramentum, ut nove unus crederetur per filium et spiritum, ut coram iam deus in suis propriis nominibus et personis cognosceretur.: 1