Christianos sublata fide resurrectionis, omnium hominum miserrimos fore: et merito, quia dum alii absque metu sibi indulgent, assidue ingemiscunt fideles: dum aliorum peccata dissimulat Deus, et altos torpore sinit, suos sub cruets disciplina multo rigidins exercet: 1
Christum corpus assumpsisse sine anima, quod pro anima ei fuerit deitas illudque corpus consubstantiale fuisse deitati, nec ex substantia Martin efformatum: 1
Coniugii exemplum rarum, certumque beati Spectate cuncti coniuges: Una dies nobis Meliorem sustulit, una Et Margaritam sustulit: Sic uno quos vita thoro coniunxerat, uno Mors una tumulo condidit: Una ambos donec reddat lux unius olim Beatitatis compotes: 1
Doctrina si interire, si Pietas mori, Occidere si Candor potest: Doctrina, Pietas, Candor, hoc tumulo iacent, Henrice, tecum condita. Mori sed absit ilia posse dixerim; Quae viuere jubent mortnos, Immo interire forsan ilia si queant Subireque tumuli specum, Tu tu, illa doctis, tu piis, tu candidis, Et non mori certissimis, Edaci ab ipsa morte chartis asseras, Ipso approbante Numine. Foedus beatum! mortuum ilia to excitant, Et tu mori ilia non sinis: At hunc, amici, cur fleamus mortuum, Qui viuat aliis et sibi: 1
Ergo placet nostros iterum vulgare furores? Ergo semel non est desipuisse satis? Sic, Volmare, iubes: et ego tibi (quaeso) iubenti Quid tandem iusta cum ratione negem: 1
Etiamsi peregrinum lex arceat a muri accessu, minime tamen peccat, qui murum conscendit servandae urbis causa, quia leges semper ad aequitatem flectendae sunt: 1
Ex supradictis nunc concludit, tantum abesse, quin salutem nostram remorentur hujus vitae aerumnae, ut sint potius eius adminicula: 1
Flacce, tibi quandoque bonus dormitat Homerus, Sed num propterea caecus Homerus erat? Immo oculis captus quinam credatur Homerus, Quem sequitur vaturn caetera turba ducem? Illius sed enim splendorem longa vetustas Obruerat densis, heu, nimium tenebris. Tu Melior, donec fato meliora renato Dux ipsi fieres, Volmare magne, duci: 1
In Meliorem Volmarum praeceptorem summe observandum, doctissime Homerum in Academia Bituricensi interpretantem, anno Domini cloloXXXiv, quum ageret annum: 1
Inter conversos olim multi erant qui Baptismum diu differebant, etiam usque ad mortem, adeoque aegri in lecto baptizabantur, ut per Baptismum expiati ab omni culpa et poena illico puri evolarent in coelum: 1
Ips’ quoque ciconi’ gratitudinem suo exemplo nos docent. Unde et nomen: 1
Justi apud Deum, et quidem justitia non nobis inh’rente, sed qu’, quum in Christo sit, nobis per fidem a Deo imputatur. Ideo enim additurn est: 1
Pergit in similitudine adducta, et suo instituto definitum a Patre tempus accommodat: simul tamen ostendit, tempus illud, quod Dei providentia ordinatum erat, maturum fuisse et opportunum. Ea igitur demum iusta est opportunitas ac recta agendi dispensatio, qu’ providentia Dei regitur: 1
Quid denique Demosthenes? non illud jusjurandum per caesos in Marathone ac Salamine propugnatores reipublicae, satis manifesto docet, praeceptorem ejus Platonem fuisse: 1
Quid facerem? quae nos tibi consecrauimus olim, Eripere haec eadem quo tibi iure queam? Adde, quod ipse tuus quum sit quoque muneris auctor Haec quum dona petis, tu tua dona petis. Fama igitur valeat, nos iam nil fama moratur Fas, tibi quo placeam, displicuisse mihi: 1
Quod non licet diu manere et quiescere quasi uno in loco, sed semper periculorum vitandorum causa locum et solum mutare. Iud’i autem faciunt jam infensi et infesti hostes Pauli, ut vel ex actibus Luc’ satis patet; Paulus: 1
Quum tumulo lateat Melior Volmarius isto, Cui Margarita adest comes, Est illi cur inuideas Mausole, diuque Celebrata Pyramidum strues, Namque nihil melius Meliore, nec India quidquam Fert Margarita carius: 1
Sic ergo sumus justitia Dei in ipso, ut ille est peccatum in nobis, nempe ex imputatione. Libet autem hic ex Augustino locum insignem exscribere, velut istius commentarium plenissimum. Sic igitur ille Serm. 5. de verbis Apostoli: Deus Pater eum, qui non noverat peccatum: 1
Sic vocat Paulus miseram illam conditionem fidelium, ac pr’sertim ministrorum (de his enim proprie agitur) qui quotidie: 1
dici multitudinem quae adversus aliquem coierit, idque non semel, sed repetitis vicibus. Quia igitur multiplices erant curae, quarum tanquam agmine magis ac magis veluti obruebatur, Apostolus usus est translatitie hoc vocabulo, admodum significanter: 1
intelligenda est non per se et naturâ suâ, sed per accidens, ob corruptionem hominis, non absolute et simpliciter, sed secundum, quid quando spectatur ut fœdus operum, opposite ad fœdus gratiae: 1
significatio. Mihi veto proximum versiculum cure isto comparanti videtur Apostolus nilhil aliud hoc nomine significare, quam suum hoc csse consilium ut Corinthiacae Ecolesiae membris, quae luxata fuerant, rursus in locum suum veluti repositis, totum illud corpus mutuo connexis membris instauretur, Galatians 6, 1: 1