Chapter 4

¹et respondit ad me angelus qui missus est ad me, cui nomen Urihel, ²et dixit mihi: excedens excessit cor tuum in saeculo hoc, et conprehendere cogitas viam Altissimi? ³et dixi: ita, domine meus, et respondit mihi et dixit: tres vias missus sum ostendere tibi et tres similitudines proponere coram te. ⁴de quibus si mihi renuntiaveris unam ex his, et ego tibi demonstrabo viam quam desideras videre, et doceam te quare cor malignum. ⁵et dixi: loquere, domine meus. et dixit ad me: vade, pondera mihi ignis pondus, aut mensura mihi flatum venti, aut revoca mihi diem quae praeteriit. ⁶et respondi et dixi: quis natorum poterit facere, ut me interroges de his? ⁷et dixit ad me: si eram interrogans te dicens: quantae habitationes sunt in corde maris, aut quantae venae sunt in principio abyssi, aut quantae venae sunt super firmamentum, aut qui sint exitus paradisi, ⁸dicebas fortassis mihi: in abyssum non descendi neque in infernum adhuc, neque in caelis umquam ascendi. ⁹nunc autem non interrogavi te nisi de igne et vento et diem per quem transisti, et sine quibus separari non potes, et non respondisti mihi de eis. ¹⁰et dixit mihi: tu quae tua sunt tecum coadulescentia non potes cognoscere, ¹¹et quomodo poterit vas tuum capere Altissimi viam?... et iam exterritus corrupto saeculo intellegere incorruptionem? et cum haec audissem, cecidi in faciem meam ¹²et dixi illi: melius erat nos non adesse, quam advenientes vivere in impietatibus et pati et non intellegere de qua re. ¹³et respondit ad me et dixit: proficiscens profectus sum ad silvam lignorum campi, et cogitaverunt cogitationem ¹⁴et dixerunt: venite et eamus et faciamus ad mare bellum, ut recedat coram nos, et faciamus nobis alias silvas, ¹⁵et similiter fluctus maris et ipsi cogitaverunt cogitationem et dixerunt: venite ascendentes debellemus silvam campi, ut et ibi consummemus nobismet ipsis aliam regionem. ¹⁶et factus est cogitatus silvae in vano, venit enim ignis et consumpsit eam. ¹⁷similiter et cogitatus fluctuum maris, stetit enim harena et prohibuit eam. ¹⁸si enim eras iudex horum, quem incipiebas iustificare aut quem condemnare? ¹⁹et respondi et dixi: utrique vanam cogitationem cogitaverunt, terra enim data est silvae, et maris locus portare fluctus suos. ²⁰et respondit ad me et dixit: bene tu iudicasti, et quare non iudicasti tibimet ipso? ²¹quemadmodum enim terra silvae data est et mare fluctibus suis, et qui super terram inhabitant quae sunt super terram intellegere solummodo possunt, et qui super caelos super altitudinem caelorum. ²²et respondi et dixi: deprecor te, domine, ut mihi datus est sensus intellegendi. ²³non enim volui interrogare de superioribus viis, sed de his quae pertranseunt per nos cotidie, propter quod Israhel datus est in obprobrium gentibus, quem dilexisti populum datus est tribubus impiis, et lex patrum nostrorum in interitum deducta est, et dispositiones scriptae nusquam sunt. ²⁴et pertransivimus de saeculo ut lucustae, et vita nostra ut vapor, et nec digni sumus misericordiam consequi. ²⁵sed quid faciet nomini suo quod invocatum est super nos? et his interrogavi. ²⁶et respondit ad me et dixit: si fueris videbis, et si vixeris, frequenter miraberis, quoniam festinans festinat saeculum pertransire. ²⁷non capiet portare quae in temporibus iustis repromissa sunt, quoniam plenum maestitia est saeculum hoc et infirmitatibus. ²⁸seminatum est enim malum, quibus me interrogas de ea, et necdum venit destrictio ipsius. ²⁹si ergo non messum fuerit quod seminatum est, et discesserit locus ubi seminatum est malum, non veniet ager ubi seminatum est bonum. ³⁰quoniam granum seminis mali seminatum est in corde Adam ab initio, et quantum impietatis generavit usque nunc et generabit usque cum veniat area. ³¹aestima autem apud te, granum mali seminis quantum fructum impietatis generaverit. ³²quando seminatae fuerint spicae quarum non est numerus, quam magnam aream incipient facere. ³³et respondi et dixi: quo et quando haec? quare modici et mali anni nostri? ³⁴et respondit ad me et dixit: non festina spiritu super Altissimum; tu enim festinas propter temet ipsum spiritum, nam Excelsus pro multis. ³⁵nonne de his interrogaverunt animae iustorum in promptuariis suis dicentes: usquequo spero sic? et quando venit fructus areae mercedis nostrae? ³⁶et respondit ad ea Hieremihel archangelus et dixit: quando impletus fuerit numerus similium vobis, quoniam in statera ponderavit saeculum ³⁷et mensura mensuravit tempora et numero numeravit tempora, et non commovet nec excitabit usque dum impleatur praedicta mensura. ³⁸et respondi et dixi: o dominator domine, sed et nos omnes pleni sumus impietate. ³⁹et ne forte propter nos inpediatur iustorum area, propter peccata inhabitantium super terram. ⁴⁰et respondit ad me et dixit: vade et interroga praegnantem, si quando impleverit novem menses suos, adhuc poterit matrix eius retinere fetus in semet ipsa. ⁴¹et dixi: non potest, domine. et dixit ad me: in inferno promptuaria animarum matrici adsimilata sunt. ⁴²quemadmodum enim festinavit quae parit effugere necessitatem partus, sic et haec festinat reddere ea quae commendata sunt ⁴³ab initio. tunc tibi demonstrabitur de his quae concupiscis videre. ⁴⁴et respondi et dixi: si inveni gratiam ante oculos tuos, et si possibile est, et si idoneus sum,, ⁴⁵demonstra mihi et hoc si plus quam praeteriti habet venire aut plura pertransierunt super nos, ⁴⁶quoniam quod pertransivit scio, quid autem futuri sit ignoro. ⁴⁷et dixit ad me: sta super dexteram partem et demonstrabo tibi interpretationem similitudinis. ⁴⁸et steti et vidi, et ecce fornax ardens transiit coram me; et factum est cum transiret flamma, et vidi et ecce superavit fumus. ⁴⁹et post hoc transiit coram me nubes plena aquae et inmisit pluviam impetu multam; et cum transisset impetus pluviae et superaverunt in ea guttae. ⁵⁰et dixit ad me: cogita tibi. sicut enim crescit pluvia amplius quam guttae, et ignis amplius quam fumus, sic superabundavit quae transivit mensura, superaverunt autem guttae et fumus. ⁵¹et oravi et dixi: putas vivo usque in diebus illis, vel quis erit in diebus illis? ⁵²respondit ad me et dixit: de signis de quibus me perrogas, ex parte possum tibi dicere, de vita autem tua non sum missus dicere tibi, sed nescio.