__________________________________________________________________

           Title: The Holy Bible: Dutch Statenvertaling
      Creator(s): Anonymous
        Language: Dutch
          Rights: Public Domain
   CCEL Subjects: All; Bible; Old Testament; New Testament
     __________________________________________________________________

Holy Bible

                             Dutch Statenvertaling
     __________________________________________________________________

                                 Old Testament
     __________________________________________________________________

Genesis
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In den beginne schiep God den hemel en de aarde.

   ^2De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en
   de GeestGods zweefde op de wateren.

   ^3En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht.

   ^4En God zag het licht, dat het goed was; en God maakte scheiding
   tussen het lichten tussen de duisternis.

   ^5En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Toen
   was hetavond geweest, en het was morgen geweest, de eerste dag.

   ^6En God zeide: Daar zij een uitspansel in het midden der wateren; en
   dat makescheiding tussen wateren en wateren!

   ^7En God maakte dat uitspansel, en maakte scheiding tussen de wateren,
   die onderhet uitspansel zijn, en tussen de wateren, die boven het
   uitspansel zijn. En het wasalzo.

   ^8En God noemde het uitspansel hemel. En het was avond geweest, en het
   wasmorgen geweest, de tweede dag.

   ^9En God zeide: Dat de wateren van onder de hemel in een plaats
   vergaderdworden, en dat het droge gezien worde! en het was alzo.

   ^10En God noemde het droge aarde, en de vergadering der wateren noemde
   Hijzeeen; en God zag, dat het goed was.

   ^11En God zeide: Dat de aarde uitschiete gras, kruid zaadzaaiende,
   vruchtbaargeboomte, dragende vrucht naar zijn aard, welks zaad daarin
   zij op de aarde! Enhet was alzo.

   ^12En de aarde bracht voort grasscheutjes, kruid zaadzaaiende naar zijn
   aard, envruchtdragend geboomte, welks zaad daarin was, naar zijn aard.
   En God zag, dathet goed was.

   ^13Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de derde dag.

   ^14En God zeide: Dat er lichten zijn in het uitspansel des hemels, om
   scheiding temaken tussen den dag en tussen den nacht; en dat zij zijn
   tot tekenen en totgezette tijden, en tot dagen en jaren!

   ^15En dat zij zijn tot lichten in het uitspansel des hemels, om licht
   te geven op deaarde! En het was alzo.

   ^16God dan maakte die twee grote lichten; dat grote licht tot
   heerschappij des daags, en dat kleine licht tot heerschappij des
   nachts; ook de sterren.

   ^17En God stelde ze in het uitspansel des hemels, om licht te geven op
   de aarde.

   ^18En om te heersen op den dag, en in den nacht, en om scheiding te
   maken tussenhet licht en tussen de duisternis. En God zag, dat het goed
   was.

   ^19Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vierde
   dag.

   ^20En God zeide: Dat de wateren overvloediglijk voortbrengen een
   gewemel vanlevende zielen; en het gevogelte vliege boven de aarde, in
   het uitspansel deshemels!

   ^21En God schiep de grote walvissen, en alle levende wremelende ziel,
   welke dewateren overvloediglijk voortbrachten, naar haar aard; en alle
   gevleugeldgevogelte naar zijn aard. En God zag, dat het goed was.

   ^22En God zegende ze, zeggende: Zijt vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en
   vervult dewateren in de zeeen; en het gevogelte vermenigvuldige op de
   aarde!

   ^23Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vijfde
   dag.

   ^24En God zeide: De aarde brenge levende zielen voort, naar haar aard,
   vee, enkruipend, en wild gedierte der aarde, naar zijn aard! En het was
   alzo.

   ^25En God maakte het wild gedierte der aarde naar zijn aard, en het vee
   naar zijnaard, en al het kruipend gedierte des aardbodems naar zijn
   aard. En God zag, dathet goed was.

   ^26En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze
   gelijkenis; endat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en
   over het gevogelte deshemels, en over het vee, en over de gehele aarde,
   en over al het kruipendgedierte, dat op de aarde kruipt.

   ^27En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God
   schiep Hij hem;man en vrouw schiep Hij ze.

   ^28En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar,
   envermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt
   heerschappijover de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels,
   en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

   ^29En God zeide: Ziet, Ik heb ulieden al het zaadzaaiende kruid
   gegeven, dat op deganse aarde is, en alle geboomte, in hetwelk
   zaadzaaiende boomvrucht is; het zij utot spijze!

   ^30Maar aan al het gedierte der aarde, en aan al het gevogelte des
   hemels, en aan alhet kruipende gedierte op de aarde, waarin een levende
   ziel is, heb Ik al hetgroene kruid tot spijze gegeven. En het was alzo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Alzo zijn volbracht de hemel en de aarde, en al hun heir.

   ^2Als nu God op de zevende dag volbracht had Zijn werk, dat Hij gemaakt
   had, heeft Hij gerust op den zevende dag van al Zijn werk, dat Hij
   gemaakt had.

   ^3En God heeft den zevende dag gezegend, en die geheiligd; omdat Hij
   opdenzelven gerust heeft van al Zijn werk, hetwelk God geschapen had,
   om tevolmaken.

   ^4Dit zijn de geboorten des hemels en der aarde, als zij geschapen
   werden; ten dageals de HEERE God de aarde en den hemel maakte.

   ^5En allen struik des velds, eer hij in de aarde was, en al het kruid
   des velds, eer hetuitsproot; want de HEERE God had niet doen regenen op
   de aarde, en er wasgeen mens geweest, om den aardbodem te bouwen.

   ^6Maar een damp was opgegaan uit de aarde, en bevochtigde den
   ganseaardbodem.

   ^7En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in
   zijnneusgaten geblazen de adem des levens; alzo werd de mens tot een
   levende ziel.

   ^8Ook had de HEERE God een hof geplant in Eden, tegen het oosten, en
   Hij steldealdaar den mens, die Hij geformeerd had.

   ^9En de HEERE God had alle geboomte uit het aardrijk doen spruiten,
   begeerlijkvoor het gezicht, en goed tot spijze; en den boom des levens
   in het midden vanden hof, en de boom der kennis des goeds en des
   kwaads.

   ^10En een rivier was voortgaande uit Eden, om deze hof te bewateren; en
   werd vandaar verdeeld, en werd tot vier hoofden.

   ^11De naam der eerste rivier is Pison; deze is het, die het ganse land
   van Havilaomloopt, waar het goud is.

   ^12En het goud van dit land is goed; daar is ook bedolah, en de steen
   sardonix.

   ^13En de naam der tweede rivier is Gihon; deze is het, die het ganse
   land Cuschomloopt.

   ^14En de naam der derde rivier is Hiddekel; deze is gaande naar het
   oosten vanAssur. En de vierde rivier is Frath.

   ^15Zo nam de HEERE God den mens, en zette hem in den hof van Eden, om
   dien tebouwen, en dien te bewaren.

   ^16En de HEERE God gebood den mens, zeggende: Van allen boom dezes hofs
   zultgij vrijelijk eten;

   ^17Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult
   gij nieteten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood
   sterven.

   ^18Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen
   zij; Ikzal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij.

   ^19Want als de HEERE God uit de aarde al het gedierte des velds, en al
   hetgevogelte des hemels gemaakt had, zo bracht Hij die tot Adam, om te
   zien, hoehij ze noemen zou; en zoals Adam alle levende ziel noemen
   zoude, dat zou haarnaam zijn.

   ^20Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte
   deshemels, en van al het gedierte des velds; maar voor de mens vond hij
   geen hulpe, die als tegen hem over ware.

   ^21Toen deed de HEERE God een diepen slaap op Adam vallen, en hij
   sliep; en Hijnam een van zijn ribben, en sloot derzelver plaats toe met
   vlees.

   ^22En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot
   eenvrouw, en Hij bracht haar tot Adam.

   ^23Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van
   mijn vlees!Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen
   is.

   ^24Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw
   aankleven;en zij zullen tot een vlees zijn.

   ^25En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw; en zij schaamden zich
   niet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1De slang nu was listiger dan al het gedierte des velds, hetwelk de
   HEERE Godgemaakt had; en zij zeide tot de vrouw: Is het ook, dat God
   gezegd heeft:Gijlieden zult niet eten van allen boom dezes hofs?

   ^2En de vrouw zeide tot de slang: Van de vrucht der bomen dezes hofs
   zullen wijeten;

   ^3Maar van de vrucht des booms, die in het midden des hofs is, heeft
   God gezegd:Gij zult van die niet eten, noch die aanroeren, opdat gij
   niet sterft.

   ^4Toen zeide de slang tot de vrouw: Gijlieden zult den dood niet
   sterven;

   ^5Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen
   geopendworden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het
   kwaad.

   ^6En de vrouw zag, dat die boom goed was tot spijze, en dat hij een
   lust was voorde ogen, ja, een boom, die begeerlijk was om verstandig te
   maken; en zij nam vanzijn vrucht en at; en zij gaf ook haar man met
   haar, en hij at.

   ^7Toen werden hun beider ogen geopend, en zij werden gewaar, dat zij
   naaktwaren; en zij hechtten vijgeboombladeren samen, en maakten zich
   schorten.

   ^8En zij hoorden de stem van den HEERE God, wandelende in den hof, aan
   dewind des daags. Toen verborg zich Adam en zijn vrouw voor het
   aangezicht vanden HEERE God, in het midden van het geboomte des hofs.

   ^9En de HEERE God riep Adam, en zeide tot hem: Waar zijt gij?

   ^10En hij zeide: Ik hoorde Uw stem in den hof, en ik vreesde; want ik
   ben naakt;daarom verborg ik mij.

   ^11En Hij zeide: Wie heeft u te kennen gegeven, dat gij naakt zijt?
   Hebt gij van dienboom gegeten, van welken Ik u gebood, dat gij daarvan
   niet eten zoudt?

   ^12Toen zeide Adam: De vrouw, die Gij bij mij gegeven hebt, die heeft
   mij van dienboom gegeven, en ik heb gegeten.

   ^13En de HEERE God zeide tot de vrouw: Wat is dit, dat gij gedaan hebt?
   En devrouw zeide: De slang heeft mij bedrogen, en ik heb gegeten.

   ^14Toen zeide de HEERE God tot die slang: Dewijl gij dit gedaan hebt,
   zo zijt gijvervloekt boven al het vee, en boven al het gedierte des
   velds! Op uw buik zult gijgaan, en stof zult gij eten, al de dagen uws
   levens.

   ^15En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en
   tussen uw zaad entussen haar zaad; datzelve zal u de kop vermorzelen,
   en gij zult het de verzenenvermorzelen.

   ^16Tot de vrouw zeide Hij: Ik zal zeer vermenigvuldigen uw smart,
   namelijk uwerdracht; met smart zult gij kinderen baren; en tot uw man
   zal uw begeerte zijn, enhij zal over u heerschappij hebben.

   ^17En tot Adam zeide Hij: Dewijl gij geluisterd hebt naar de stem uwer
   vrouw, envan dien boom gegeten, waarvan Ik u gebood, zeggende: Gij zult
   daarvan nieteten; zo zij het aardrijk om uwentwil vervloekt; en met
   smart zult gij daarvan etenal de dagen uws levens.

   ^18Ook zal het u doornen en distelen voortbrengen, en gij zult het
   kruid des veldseten.

   ^19In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de
   aardewederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof,
   en gij zult tot stofwederkeren.

   ^20Voorts noemde Adam den naam zijner vrouw Heva, omdat zij een moeder
   allerlevenden is.

   ^21En de HEERE God maakte voor Adam en zijn vrouw rokken van vellen, en
   toogze hun aan.

   ^22Toen zeide de HEERE God: Ziet, de mens is geworden als Onzer een,
   kennendehet goed en het kwaad! Nu dan, dat hij zijn hand niet uitsteke,
   en neme ook vanden boom des levens, en ete, en leve in eeuwigheid.

   ^23Zo verzond hem de HEERE God uit den hof van Eden, om den aardbodem
   tebouwen, waaruit hij genomen was.

   ^24En Hij dreef de mens uit; en stelde cherubim tegen het oosten des
   hofs van Eden, en een vlammig lemmer eens zwaards, dat zich omkeerde,
   om te bewaren denweg van den boom des levens.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En Adam bekende Heva, zijn huisvrouw, en zij werd zwanger, en baarde
   Kain, en zeide: Ik heb een man van de HEERE verkregen!

   ^2En zij voer voort te baren zijn broeder Habel; en Habel werd een
   schaapherder, en Kain werd een landbouwer.

   ^3En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kain van de vrucht
   des landsden HEERE offer bracht.

   ^4En Habel bracht ook van de eerstgeborenen zijner schapen, en van hun
   vet. En deHEERE zag Habel en zijn offer aan;

   ^5Maar Kain en zijn offer zag Hij niet aan. Toen ontstak Kain zeer, en
   zijnaangezicht verviel.

   ^6En de HEERE zeide tot Kain: Waarom zijt gij ontstoken, en waarom is
   uwaangezicht vervallen?

   ^7Is er niet, indien gij weldoet, verhoging? en zo gij niet weldoet, de
   zonde ligt aande deur. Zijn begeerte is toch tot u, en gij zult over
   hem heersen.

   ^8En Kain sprak met zijn broeder Habel; en het geschiedde, als zij in
   het veldwaren, dat Kain tegen zijn broeder Habel opstond, en sloeg hem
   dood.

   ^9En de HEERE zeide tot Kain: Waar is Habel, uw broeder? En hij zeide:
   Ik weethet niet; ben ik mijns broeders hoeder?

   ^10En Hij zeide: Wat hebt gij gedaan? daar is een stem des bloeds van
   uw broeder, dat tot Mij roept van den aardbodem.

   ^11En nu zijt gij vervloekt van den aardbodem, die zijn mond heeft
   opengedaan, omuws broeders bloed van uw hand te ontvangen.

   ^12Als gij den aardbodem bouwen zult, hij zal u zijn vermogen niet meer
   geven; gijzult zwervende en dolende zijn op aarde.

   ^13En Kain zeide tot den HEERE: Mijn misdaad is groter, dan dat zij
   vergevenworde.

   ^14Zie, Gij hebt mij heden verdreven van den aardbodem, en ik zal voor
   Uwaangezicht verborgen zijn; en ik zal zwervende en dolende zijn op de
   aarde, en hetzal geschieden, dat al wie mij vindt, mij zal doodslaan.

   ^15Doch de HEERE zeide tot hem: Daarom, al wie Kain doodslaat, zal
   zevenvoudiggewroken worden! En de HEERE stelde een teken aan Kain;
   opdat hem nietversloeg al wie hem vond.

   ^16En Kain ging uit van het aangezicht des HEEREN; en hij woonde in het
   land Nod, ten oosten van Eden.

   ^17En Kain bekende zijn huisvrouw, en zij werd bevrucht en baarde
   Henoch; en hijbouwde een stad, en noemde den naam dier stad naar den
   naam zijns zoons,Henoch.

   ^18En aan Henoch werd Hirad geboren; en Hirad gewon Mechujael; en
   Mechujaelgewon Methusael; en Methusael gewon Lamech.

   ^19En Lamech nam zich twee vrouwen; de naam van de eerste was Ada, en
   de naamvan de andere Zilla.

   ^20En Ada baarde Jabal; deze is geweest een vader dergenen, die
   tentenbewoonden, en vee hadden.

   ^21En de naam zijns broeders was Jubal; deze werd de vader van allen,
   die harpenen orgelen handelen.

   ^22En Zilla baarde ook Tubal-Kain, een leermeester van allen werker in
   koper enijzer; en de zuster van Tubal-Kain was Naema.

   ^23En Lamech zeide tot zijn vrouwen Ada en Zilla: Hoort mijn stem, gij
   vrouwen vanLamech! neemt ter ore mijn rede! Voorwaar, ik sloeg wel een
   man dood, ommijn wonde, en een jongeling, om mijn buile!

   ^24Want Kain zal zevenvoudig gewroken worden, maar Lamech
   zeventigmaalzevenmaal.

   ^25En Adam bekende wederom zijn huisvrouw, en zij baarde een zoon, en
   zijnoemde zijn naam Seth; want God heeft mij, sprak zij, een ander zaad
   gezet voorHabel; want Kain heeft hem doodgeslagen.

   ^26En denzelven Seth werd ook een zoon geboren, en hij noemde zijn naam
   Enos.Toen begon men den naam des HEEREN aan te roepen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Dit is het boek van Adams geslacht. Ten dage als God den mens schiep,
   maakteHij hem naar de gelijkenis Gods.

   ^2Man en vrouw schiep Hij hen, en zegende ze, en noemde hun naam Mens,
   tendage als zij geschapen werden.

   ^3En Adam leefde honderd en dertig jaren, en gewon een zoon naar zijn
   gelijkenis, naar zijn evenbeeld, en noemde zijn naam Seth.

   ^4En Adams dagen, nadat hij Seth gewonnen had, zijn geweest achthonderd
   jaren;en hij gewon zonen en dochteren.

   ^5Zo waren al de dagen van Adam, die hij leefde, negenhonderd jaren, en
   dertigjaren; en hij stierf.

   ^6En Seth leefde honderd en vijf jaren, en hij gewon Enos.

   ^7En Seth leefde, nadat hij Enos gewonnen had, achthonderd en zeven
   jaren; en hijgewon zonen en dochteren.

   ^8Zo waren al de dagen van Seth negenhonderd en twaalf jaren; en hij
   stierf.

   ^9En Enos leefde negentig jaren, en hij gewon Kenan.

   ^10En Enos leefde, nadat hij Kenan gewonnen had, achthonderd en
   vijftien jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^11Zo waren al de dagen van Enos negenhonderd en vijf jaren; en hij
   stierf.

   ^12En Kenan leefde zeventig jaren, en hij gewon Mahalal-el.

   ^13En Kenan leefde, nadat hij Mahalal-el gewonnen had, achthonderd en
   veertigjaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^14Zo waren al de dagen van Kenan negenhonderd en tien jaren; en hij
   stierf.

   ^15En Mahalal-el leefde vijf en zestig jaren, en hij gewon Jered.

   ^16En Mahalal-el leefde, nadat hij Jered gewonnen had, achthonderd en
   dertig jaren;en hij gewon zonen en dochteren.

   ^17Zo waren al de dagen van Mahalal-el achthonderd vijf en negentig
   jaren; en hijstierf.

   ^18En Jered leefde honderd twee en zestig jaren, en hij gewon Henoch.

   ^19En Jered leefde, nadat hij Henoch gewonnen had, achthonderd jaren;
   en hijgewon zonen en dochteren.

   ^20Zo waren al de dagen van Jered negenhonderd twee en zestig jaren; en
   hij stierf.

   ^21En Henoch leefde vijf en zestig jaren, en hij gewon Methusalach.

   ^22En Henoch wandelde met God, nadat hij Methusalach gewonnen had,
   driehonderd jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^23Zo waren al de dagen van Henoch driehonderd vijf en zestig jaren.

   ^24Henoch dan wandelde met God; en hij was niet meer; want God nam hem
   weg.

   ^25En Methusalach leefde honderd zeven en tachtig jaren, en hij gewon
   Lamech.

   ^26En Methusalach leefde, nadat hij Lamech gewonnen had, zevenhonderd
   twee entachtig jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^27Zo waren al de dagen van Methusalach negenhonderd negen en zestig
   jaren; enhij stierf.

   ^28En Lamech leefde honderd twee en tachtig jaren, en hij gewon een
   zoon.

   ^29En hij noemde zijn naam Noach, zeggende: Deze zal ons troosten over
   ons werk, en over de smart onzer handen, vanwege het aardrijk, dat de
   HEERE vervloektheeft!

   ^30En Lamech leefde, nadat hij Noach gewonnen had, vijfhonderd vijf en
   negentigjaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^31Zo waren al de dagen van Lamech zevenhonderd zeven en zeventig
   jaren; en hijstierf.

   ^32En Noach was vijfhonderd jaren oud; en Noach gewon Sem, Cham en
   Jafeth.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En het geschiedde, als de mensen op den aardbodem begonnen
   tevermenigvuldigen, en hun dochters geboren werden,

   ^2Dat Gods zonen de dochteren der mensen aanzagen, dat zij schoon
   waren, en zijnamen zich vrouwen uit allen, die zij verkozen hadden.

   ^3Toen zeide de HEERE: Mijn Geest zal niet in eeuwigheid twisten met
   den mens, dewijl hij ook vlees is; doch zijn dagen zullen zijn honderd
   en twintig jaren.

   ^4In die dagen waren er reuzen op de aarde, en ook daarna, als Gods
   zonen tot dedochteren der mensen ingegaan waren, en zich kinderen
   gewonnen hadden; dezezijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn,
   mannen van name.

   ^5En de HEERE zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de
   aarde, enal het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage
   alleenlijk boos was.

   ^6Toen berouwde het de HEERE, dat Hij den mens op de aarde gemaakt had,
   enhet smartte Hem aan Zijn hart.

   ^7En de HEERE zeide: Ik zal den mens, die Ik geschapen heb, verdelgen
   van denaardbodem, van den mens tot het vee, tot het kruipend gedierte,
   en tot hetgevogelte des hemels toe; want het berouwt Mij, dat Ik hen
   gemaakt heb.

   ^8Maar Noach vond genade in de ogen des HEEREN.

   ^9Dit zijn de geboorten van Noach. Noach was een rechtvaardig, oprecht
   man inzijn geslachten. Noach wandelde met God.

   ^10En Noach gewon drie zonen: Sem, Cham en Jafeth.

   ^11Maar de aarde was verdorven voor Gods aangezicht; en de aarde was
   vervuldmet wrevel.

   ^12Toen zag God de aarde, en ziet, zij was verdorven; want al het vlees
   had zijn wegverdorven op de aarde.

   ^13Daarom zeide God tot Noach: Het einde van alle vlees is voor Mijn
   aangezichtgekomen; want de aarde is door hen vervuld met wrevel; en
   zie, Ik zal hen met deaarde verderven.

   ^14Maak u een ark van goferhout; met kameren zult gij deze ark maken;
   en gij zultdie bepekken van binnen en van buiten met pek.

   ^15En aldus is het, dat gij haar maken zult: driehonderd ellen zij de
   lengte der ark, vijftig ellen haar breedte, en dertig ellen haar
   hoogte.

   ^16Gij zult een venster aan de ark maken, en zult haar volmaken tot een
   elle vanboven; en de deur der ark zult gij in haar zijde zetten; gij
   zult ze met onderste, tweede en derde verdiepingen maken.

   ^17Want Ik, zie, Ik breng een watervloed over de aarde, om alle vlees,
   waarin eengeest des levens is, van onder den hemel te verderven; al wat
   op de aarde is, zalden geest geven.

   ^18Maar met u zal Ik Mijn verbond oprichten; en gij zult in de ark
   gaan, gij, en uwzonen, en uw huisvrouw, en de vrouwen uwer zonen met u.

   ^19En gij zult van al wat leeft, van alle vlees, twee van elk, doen in
   de ark komen, ommet u in het leven te behouden: mannetje en wijfje
   zullen zij zijn;

   ^20Van het gevogelte naar zijn aard, en van het vee naar zijn aard, van
   al hetkruipend gedierte des aardbodems naar zijn aard, twee van elk
   zullen tot ukomen, om die in het leven te behouden.

   ^21En gij, neem voor u van alle spijze, die gegeten wordt, en verzamel
   ze tot u, opdatzij u en hun tot spijze zij.

   ^22En Noach deed het; naar al wat God hem geboden had, zo deed hij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Noach: Ga gij, en uw ganse huis in de ark;
   want uheb Ik gezien rechtvaardig voor Mijn aangezicht in dit geslacht.

   ^2Van alle rein vee zult gij tot u nemen zeven en zeven, het mannetje
   en zijn wijfje;maar van het vee, dat niet rein is, twee, het mannetje
   en zijn wijfje.

   ^3Ook van het gevogelte des hemels zeven en zeven, het mannetje en het
   wijfje, omzaad levend te houden op de ganse aarde.

   ^4Want over nog zeven dagen zal Ik doen regenen op de aarde veertig
   dagen, enveertig nachten; en Ik zal van den aardbodem verdelgen al wat
   bestaat, dat Ikgemaakt heb.

   ^5En Noach deed, naar al wat de HEERE hem geboden had.

   ^6Noach nu was zeshonderd jaren oud, als de vloed der wateren op de
   aarde was.

   ^7Zo ging Noach, en zijn zonen, en zijn huisvrouw, en de vrouwen zijner
   zonen methem in de ark, vanwege de wateren des vloeds.

   ^8Van het reine vee, en van het vee, dat niet rein was, en van het
   gevogelte, en alwat op den aardbodem kruipt,

   ^9Kwamen er twee en twee tot Noach in de ark, het mannetje en het
   wijfje, gelijkals God Noach geboden had.

   ^10En het geschiedde na die zeven dagen, dat de wateren des vloeds op
   de aardewaren.

   ^11In het zeshonderdste jaar des levens van Noach, in de tweede maand,
   op dezeventiende dag der maand, op dezen zelfden dag zijn alle
   fonteinen des grotenafgronds opengebroken, en de sluizen des hemels
   geopend.

   ^12En een plasregen was op de aarde veertig dagen en veertig nachten.

   ^13Even op dienzelfden dag ging Noach, en Sem, en Cham, en Jafeth,
   Noachszonen, desgelijks ook Noachs huisvrouw, en de drie vrouwen zijner
   zonen methem in de ark;

   ^14Zij, en al het gedierte naar zijn aard, en al het vee naar zijn
   aard, en al hetkruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, naar zijn
   aard, en al het gevogelte naarzijn aard, alle vogeltjes van allerlei
   vleugel.

   ^15En van alle vlees, waarin een geest des levens was, kwamen er twee
   en twee totNoach in de ark.

   ^16En die er kwamen, die kwamen mannetje en wijfje, van alle vlees,
   gelijk als hemGod bevolen had. En de HEERE sloot achter hem toe.

   ^17En die vloed was veertig dagen op de aarde, en de wateren
   vermeerderden, enhieven de ark op, zodat zij oprees boven de aarde.

   ^18En de wateren namen de overhand, en vermeerderden zeer op de aarde;
   en deark ging op de wateren.

   ^19En de wateren namen gans zeer de overhand op de aarde, zodat alle
   hogebergen, die onder den ganse hemel zijn, bedekt werden.

   ^20Vijftien ellen omhoog namen de wateren de overhand, en de bergen
   werdenbedekt.

   ^21En alle vlees, dat zich op de aarde roerde, gaf den geest, van het
   gevogelte, envan het vee, en van het wild gedierte, en van al het
   kruipend gedierte, dat op deaarde kroop, en alle mens.

   ^22Al wat een adem des geestes des levens in zijn neusgaten had, van
   alles wat ophet droge was, is gestorven.

   ^23Alzo werd verdelgd al wat bestond, dat op den aardbodem was, van den
   mensaan tot het vee, tot het kruipend gedierte, en tot het gevogelte
   des hemels, en zijwerden verdelgd van de aarde; doch Noach alleen bleef
   over, en wat met hem inde ark was.

   ^24En de wateren hadden de overhand boven de aarde, honderd en vijftig
   dagen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En God gedacht aan Noach, en aan al het gedierte, en aan al het vee,
   dat methem in de ark was; en God deed een wind over de aarde doorgaan,
   en dewateren werden stil.

   ^2Ook werden de fonteinen des afgronds, en de sluizen des hemels
   gesloten, en deplasregen van den hemel werd opgehouden.

   ^3Daartoe keerden de wateren weder van boven de aarde, heen en
   wedervloeiende, en de wateren namen af ten einde van honderd en vijftig
   dagen.

   ^4En de ark rustte in de zevende maand, op den zeventiende dag der
   maand, op debergen van Ararat.

   ^5En de wateren waren gaande, en afnemende tot de tiende maand; in de
   tiendemaand, op den eerste der maand, werden de toppen der bergen
   gezien.

   ^6En het geschiedde, ten einde van veertig dagen, dat Noach het venster
   der ark, die hij gemaakt had, opendeed.

   ^7En hij liet een raaf uit, die dikwijls heen en weder ging, totdat de
   wateren vanboven de aarde verdroogd waren.

   ^8Daarna liet hij een duif van zich uit, om te zien, of de wateren
   gelicht waren vanboven den aardbodem.

   ^9Maar de duif vond geen rust voor het hol van haar voet; zo keerde zij
   weder tothem in de ark; want de wateren waren op de ganse aarde; en hij
   stak zijn handuit, en nam haar, en bracht haar tot zich in de ark.

   ^10En hij verbeidde nog zeven andere dagen; toen liet hij de duif
   wederom uit de ark.

   ^11En de duif kwam tot hem tegen den avondtijd; en ziet, een afgebroken
   olijfbladwas in haar bek; zo merkte Noach, dat de wateren van boven de
   aarde gelichtwaren.

   ^12Toen vertoefde hij nog zeven andere dagen; en hij liet de duif uit;
   maar zij keerdeniet meer weder tot hem.

   ^13En het geschiedde in het zeshonderd en eerste jaar, in de eerste
   maand, op deneersten derzelver maand, dat de wateren droogden van boven
   de aarde; toendeed Noach het deksel der ark af, en zag toe, en ziet, de
   aardbodem wasgedroogd.

   ^14En in de tweede maand, op den zeven en twintigsten dag der maand,
   was deaarde opgedroogd.

   ^15Toen sprak God tot Noach, zeggende:

   ^16Ga uit de ark, gij, en uw huisvrouw, en uw zonen, en de vrouwen uwer
   zonen metu.

   ^17Al het gedierte, dat met u is, van alle vlees, aan gevogelte, en aan
   vee, en aan alhet kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, doe met u
   uitgaan; en dat zijovervloediglijk voorttelen op de aarde, en
   vruchtbaar zijn, en vermenigvuldigen opde aarde.

   ^18Toen ging Noach uit, en zijn zonen, en zijn huisvrouw, en de vrouwen
   zijner zonenmet hem.

   ^19Al het gedierte, al het kruipende, en al het gevogelte, al wat zich
   op de aarderoert, naar hun geslachten, gingen uit de ark.

   ^20En Noach bouwde den HEERE een altaar; en hij nam van al het reine
   vee, en vanal het rein gevogelte, en offerde brandofferen op dat
   altaar.

   ^21En de HEERE rook dien liefelijken reuk, en de HEERE zeide in Zijn
   hart: Ik zalvoortaan den aardbodem niet meer vervloeken om des mensen
   wil; want hetgedichtsel van 's mensen hart is boos van zijn jeugd aan;
   en Ik zal voortaan nietmeer al het levende slaan, gelijk als Ik gedaan
   heb.

   ^22Voortaan al de dagen der aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en
   hitte, enzomer en winter, en dag en nacht, niet ophouden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zeide tot hen: Zijt
   vruchtbaar envermenigvuldigt, en vervult de aarde!

   ^2En uw vrees, en uw verschrikking zij over al het gedierte der aarde,
   en over al hetgevogelte des hemels; in al wat zich op den aardbodem
   roert, en in alle vissen derzee; zij zijn in uw hand overgegeven.

   ^3Al wat zich roert, dat levend is, zij u tot spijze; Ik heb het u al
   gegeven, gelijk hetgroene kruid.

   ^4Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.

   ^5En voorwaar, Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen; van de
   hand van allegedierte zal Ik het eisen; ook van de hand des mensen, van
   de hand eensiegelijken zijns broeders zal Ik de ziel des mensen eisen.

   ^6Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten
   worden;want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

   ^7Maar gijlieden, weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt; teelt
   overvloediglijk voortop de aarde, en vermenigvuldigt op dezelve.

   ^8Voorts zeide God tot Noach, en tot zijn zonen met hem, zeggende:

   ^9Maar Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op met u, en met uw zaad na u;

   ^10En met alle levende ziel, die met u is, van het gevogelte, van het
   vee, en van allegedierte der aarde met u; van allen, die uit de ark
   gegaan zijn, tot al het gedierteder aarde toe.

   ^11En Ik richt Mijn verbond op met u, dat niet meer alle vlees door de
   wateren desvloeds zal worden uitgeroeid; en dat er geen vloed meer zal
   zijn, om de aarde teverderven.

   ^12En God zeide: Dit is het teken des verbonds, dat Ik geef tussen Mij
   en tussenulieden, en tussen alle levende ziel, die met u is, tot
   eeuwige geslachten.

   ^13Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken; die zal zijn tot een teken
   des verbondstussen Mij en tussen de aarde.

   ^14En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze
   boog zalgezien worden in de wolken;

   ^15Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond, hetwelk is tussen Mij en
   tussen u, entussen alle levende ziel van alle vlees; en de wateren
   zullen niet meer wezen toteen vloed, om alle vlees te verderven.

   ^16Als deze boog in de wolken zal zijn, zo zal Ik hem aanzien, om te
   gedenken aanhet eeuwig verbond tussen God en tussen alle levende ziel,
   van alle vlees, dat opde aarde is.

   ^17Zo zeide dan God tot Noach: Dit is het teken des verbonds, dat Ik
   opgericht hebtussen Mij en tussen alle vlees, dat op de aarde is.

   ^18En de zonen van Noach, die uit de ark gingen, waren Sem, en Cham, en
   Jafeth;en Cham is de vader van Kanaan.

   ^19Deze drie waren de zonen van Noach; en van dezen is de ganse
   aardeoverspreid.

   ^20En Noach begon een akkerman te zijn, en hij plantte een wijngaard.

   ^21En hij dronk van dien wijn, en werd dronken; en hij ontblootte zich
   in het middenzijner tent.

   ^22En Cham, Kanaans vader, zag zijns vaders naaktheid, en hij gaf het
   zijn beidenbroederen daar buiten te kennen.

   ^23Toen namen Sem en Jafeth een kleed, en zij legden het op hun beider
   schouderen, en gingen achterwaarts, en bedekten de naaktheid huns
   vaders; en hunaangezichten waren achterwaarts, gekeerd zodat zij de
   naaktheid huns vaders nietzagen.

   ^24En Noach ontwaakte van zijn wijn; en hij merkte wat zijn kleinste
   zoon hemgedaan had.

   ^25En hij zeide: Vervloekt zij Kanaan; een knecht der knechten zij hij
   zijn broederen!

   ^26Voorts zeide hij: Gezegend zij de HEERE, de God van Sem; en Kanaan
   zij hemeen knecht!

   ^27God breide Jafeth uit, en hij wone in Sems tenten! en Kanaan zij hem
   een knecht!

   ^28En Noach leefde na den vloed driehonderd en vijftig jaren.

   ^29Zo waren al de dagen van Noach negenhonderd en vijftig jaren; en hij
   stierf.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Noachs zonen: Sem, Cham, en Jafeth; en
   hunwerden zonen geboren na den vloed.

   ^2De zonen van Jafeth zijn: Gomer, en Magog, en Madai, en Javan, en
   Tubal, enMesech, en Thiras.

   ^3En de zonen van Gomer zijn: Askenaz, en Rifath, en Togarma.

   ^4En de zonen van Javan zijn: Elisa, en Tarsis; de Chittieten en
   Dodanieten.

   ^5Van dezen zijn verdeeld de eilanden der volken in hun landschappen,
   elk naar zijnspraak, naar hun huisgezinnen, onder hun volken.

   ^6En de zonen van Cham zijn: Cusch en Mitsraim, en Put, en Kanaan.

   ^7En de zonen van Cusch zijn: Seba en Havila, en Sabta, en Raema, en
   Sabtecha.En de zonen van Raema zijn: Scheba en Dedan.

   ^8En Cusch gewon Nimrod; deze begon geweldig te zijn op de aarde.

   ^9Hij was een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN; daarom
   wordtgezegd: Gelijk Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^10En het beginsel zijns rijks was Babel, en Erech, en Accad, en Calne
   in het landSinear.

   ^11Uit ditzelve land is Assur uitgegaan, en heeft gebouwd Nineve, en
   Rehoboth, Ir, en Kalach.

   ^12En Resen, tussen Nineve en tussen Kalach; deze is die grote stad.

   ^13En Mitsraim gewon de Ludieten, en de Anamieten, en de Lehabieten, en
   deNaftuchieten,

   ^14En de Pathrusieten, en de Casluchieten, van waar de Filistijnen
   uitgekomen zijn, en de Caftorieten.

   ^15En Kanaan gewon Sidon, zijn eerstgeborene, en Heth,

   ^16En de Jesubiet, en de Amoriet, en de Girgasiet,

   ^17En de Hivviet, en de Arkiet, en de Siniet,

   ^18En de Arvadiet, en de Tsemariet, en de Hamathiet; en daarna zijn de
   huisgezinnender Kanaanieten verspreid.

   ^19En de landpale der Kanaanieten was van Sidon, daar gij gaat naar
   Gerar tot Gazatoe; daar gij gaat naar Sodom en Gomorra, en Adama, en
   Zoboim, tot Lasa toe.

   ^20Deze zijn zonen van Cham, naar hun huisgezinnen, naar hun spraken,
   in hunlandschappen, in hun volken.

   ^21Voorts zijn Sem zonen geboren; dezelve is ook de vader aller zonen
   van Heber, broeder van Jafeth, den grootste.

   ^22Sems zonen waren Elam, en Assur, en Arfachsad, en Lud, en Aram.

   ^23En Arams zonen waren Uz, en Hul, en Gether, en Maz.

   ^24En Arfachsad gewon Selah, en Selah gewon Heber.

   ^25En Heber werden twee zonen geboren; des enen naam was Peleg; want in
   zijndagen is de aarde verdeeld; en zijns broeders naam was Joktan.

   ^26En Joktan gewon Almodad, en selef, en Hatsarmaveth, en Jarach,

   ^27En Hadoram, en Usal, en Dikla,

   ^28En Obal, en Abimael, en Scheba,

   ^29En Ofir, en Havila, en Jobab; deze allen waren zonen van Joktan.

   ^30En hun woning was van Mescha af, daar gij gaat naar Sefar, het
   gebergte van hetoosten.

   ^31Deze zijn zonen van Sem, naar hun huisgezinnen, naar hun spraken, in
   hunlandschappen, naar hun volken.

   ^32Deze zijn de huisgezinnen der zonen van Noach, naar hun geboorten,
   in hunvolken; en van dezen zijn de volken op de aarde verdeeld na den
   vloed.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En de ganse aarde was van enerlei spraak en enerlei woorden.

   ^2Maar het geschiedde, als zij tegen het oosten togen, dat zij een
   laagte vonden inhet land Sinear; en zij woonden aldaar.

   ^3En zij zeiden een ieder tot zijn naaste: Kom aan, laat ons tichelen
   strijken, en weldoorbranden! En de tichel was hun voor steen, en het
   lijm was hun voor leem.

   ^4En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een
   toren, welksopperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons
   maken, opdat wij nietmisschien over de ganse aarde verstrooid worden!

   ^5Toen kwam de HEERE neder, om te bezien de stad en den toren, die
   dekinderen der mensen bouwden.

   ^6En de HEERE zeide: Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen
   enerlei spraak; endit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude
   hun niet afgesneden wordenal wat zij bedacht hebben te maken?

   ^7Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar
   verwarren, opdatiegelijk de spraak zijns naasten niet hore.

   ^8Alzo verstrooide hen de HEERE van daar over de ganse aarde; en zij
   hielden opde stad te bouwen.

   ^9Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de HEERE
   despraak der ganse aarde, en van daar verstrooide hen de HEERE over de
   ganseaarde.

   ^10Deze zijn de geboorten van Sem: Sem was honderd jaren oud, en
   gewonArfachsad, twee jaren na den vloed.

   ^11En Sem leefde, nadat hij Arfachsad gewonnen had, vijfhonderd jaren;
   en hijgewon zonen en dochteren.

   ^12En Arfachsad leefde vijf en dertig jaren, en hij gewon Selah.

   ^13En Arfachsad leefde, nadat hij Selah gewonnen had, vierhonderd en
   drie jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^14En Selah leefde dertig jaren, en hij gewon Heber.

   ^15En Selah leefde, nadat hij Heber gewonnen had, vierhonderd en drie
   jaren, en hijgewon zonen en dochteren.

   ^16En Heber leefde vier en dertig jaren, en gewon Peleg.

   ^17En Heber leefde, nadat hij Peleg gewonnen had, vierhonderd en dertig
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^18En Peleg leefde dertig jaren, en hij gewon Rehu.

   ^19En Peleg leefde, nadat hij Rehu gewonnen had, tweehonderd en negen
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^20En Rehu leefde twee en dertig jaren, en hij gewon Serug.

   ^21En Rehu leefde, nadat hij Serug gewonnen had, tweehonderd en zeven
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^22En Serug leefde dertig jaren, en gewon Nahor.

   ^23En Serug leefde, nadat hij Nahor gewonnen had, tweehonderd jaren; en
   hijgewon zonen en dochteren.

   ^24En Nahor leefde negen en twintig jaren, en gewon Terah.

   ^25En Nahor leefde, nadat hij Terah gewonnen had, honderd en negentien
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^26En Terah leefde zeventig jaren, en gewon Abram, Nahor en Haran.

   ^27En deze zijn de geboorten van Terah: Terah gewon Abram, Nahor en
   Haran; enHaran gewon Lot.

   ^28En Haran stierf voor het aangezicht zijns vaders Terah, in het land
   zijner geboorte, in Ur der Chaldeen.

   ^29En Abram en Nahor namen zich vrouwen; de naam van Abrams huisvrouw
   wasSarai, en de naam van Nahors huisvrouw was Milka, een dochter van
   Haran, vader van Milka, en vader van Jiska.

   ^30En Sarai was onvruchtbaar; zij had geen kind.

   ^31En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons
   zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram,
   en zij togen met hen uitUr der Chaldeen, om te gaan naar het land
   Kanaan; en zij kwamen tot Haran, enwoonden aldaar.

   ^32En de dagen van Terah waren tweehonderd en vijf jaren, en Terah
   stierf te Haran.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1De HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land, en uit uw
   maagschap, en uit uws vaders huis, naar het land, dat Ik u wijzen zal.

   ^2En Ik zal u tot een groot volk maken, en u zegenen, en uw naam groot
   maken; enwees een zegen!

   ^3En Ik zal zegenen, die u zegenen, en vervloeken, die u vloekt; en in
   u zullen allegeslachten des aardrijks gezegend worden.

   ^4En Abram toog heen, gelijk de HEERE tot hem gesproken had; en Lot
   toog methem; en Abram was vijf en zeventig jaren oud, toen hij uit
   Haran ging.

   ^5En Abram nam Sarai, zijn huisvrouw, en Lot, zijns broeders zoon, en
   al hun have, die zij verworven hadden, en de zielen, die zij verkregen
   hadden in Haran; en zijtogen uit, om te gaan naar het land Kanaan, en
   zij kwamen in het land Kanaan.

   ^6En Abram is doorgetogen in dat land, tot aan de plaats Sichem, tot
   aan heteikenbos More; en de Kanaanieten waren toen ter tijd in dat
   land.

   ^7Zo verscheen de HEERE aan Abram, en zeide: Aan uw zaad zal Ik dit
   landgeven. Toen bouwde hij aldaar een altaar den HEERE, Die hem
   aldaarverschenen was.

   ^8En hij brak op van daar naar het gebergte, tegen het oosten van
   Beth-El, en hijsloeg zijn tent op, zijnde Beth-El tegen het westen, en
   Ai tegen het oosten; en hijbouwde aldaar den HEERE een altaar, en riep
   den naam des HEEREN aan.

   ^9Daarna vertrok Abram, gaande en trekkende naar het zuiden.

   ^10En er was honger in dat land; zo toog Abram af naar Egypte, om daar
   als eenvreemdeling te verkeren, dewijl de honger zwaar was in dat land.

   ^11En het geschiedde, als hij naderde, om in Egypte te komen, dat hij
   zeide tot Sarai, zijn huisvrouw: Zie toch, ik weet, dat gij een vrouw
   zijt, schoon van aangezicht.

   ^12En het zal geschieden, als u de Egyptenaars zullen zien, zo zullen
   zij zeggen: Dat iszijn huisvrouw; en zij zullen mij doden, en u in het
   leven behouden.

   ^13Zeg toch: Gij zijt mijn zuster; opdat het mij wel ga om u, en mijn
   ziel om uwentwilleve.

   ^14En het geschiedde, als Abram in Egypte kwam, dat de Egyptenaars deze
   vrouwzagen, dat zij zeer schoon was.

   ^15Ook zagen haar de vorsten van Farao, en prezen haar bij Farao; en
   die vrouwwerd weggenomen naar het huis van Farao.

   ^16En hij deed Abram goed, om harentwil; zodat hij had schapen, en
   runderen, enezelen, en knechten, en maagden, en ezelinnen, en kemelen.

   ^17Maar de HEERE plaagde Farao met grote plagen, ook zijn huis, ter
   oorzake vanSarai, Abrams huisvrouw.

   ^18Toen riep Farao Abram, en zeide: Wat is dit, dat gij mij gedaan
   hebt? waaromhebt gij mij niet te kennen gegeven, dat zij uw huisvrouw
   is?

   ^19Waarom hebt gij gezegd: Zij is mijn zuster; zodat ik haar mij tot
   een vrouw zoudegenomen hebben? en nu, zie, daar is uw huisvrouw; neem
   haar en ga henen!

   ^20En Farao gebood zijn mannen vanwege hem, en zij geleidden hem, en
   zijnhuisvrouw, en alles wat hij had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Alzo toog Abram op uit Egypte naar het zuiden, hij en zijn huisvrouw,
   en al wat hijhad, en Lot met hem.

   ^2En Abram was zeer rijk, in vee, in zilver, en in goud.

   ^3En hij ging, volgens zijn reizen, van het zuiden tot Beth-El toe, tot
   aan de plaats, waar zijn tent in het begin geweest was, tussen Beth-El,
   en tussen Ai;

   ^4Tot de plaats des altaars, dat hij in het eerst daar gemaakt had; en
   Abram heeftaldaar den Naam des HEEREN aangeroepen.

   ^5En Lot, die met Abram toog, had ook schapen, en runderen, en tenten.

   ^6En dat land droeg hen niet, om samen te wonen; want hun have was
   vele, zodatzij samen niet konden wonen.

   ^7En er was twist tussen de herders van Abrams vee, en tussen de
   herders van Lotsvee. Ook woonden toen de Kanaanieten en Ferezieten in
   dat land.

   ^8En Abram zeide tot Lot: Laat toch geen twisting zijn tussen mij en
   tussen u, entussen mijn herders en tussen uw herders; want wij zijn
   mannen broeders.

   ^9Is niet het ganse land voor uw aangezicht? Scheid u toch van mij; zo
   gij delinkerhand kiest, zo zal ik ter rechterhand gaan; en zo gij de
   rechterhand, zo zal ikter linkerhand gaan.

   ^10En Lot hief zijn ogen op, en hij zag de ganse vlakte der Jordaan,
   dat zij die geheelbevochtigde; eer de HEERE Sodom en Gomorra verdorven
   had, was zij als dehof des HEEREN, als Egypteland, als gij komt te
   Zoar.

   ^11Zo koos Lot voor zich de ganse vlakte der Jordaan, en Lot trok tegen
   het oosten;en zij werden gescheiden, de een van den ander.

   ^12Abram dan woonde in het land Kanaan; en Lot woonde in de steden der
   vlakte, en sloeg tenten tot aan Sodom toe.

   ^13En de mannen van Sodom waren boos, en grote zondaars tegen den
   HEERE.

   ^14En de HEERE zeide tot Abram, nadat Lot van hem gescheiden was: Hef
   uw ogenop, en zie van de plaats, waar gij zijt noordwaarts en
   zuidwaarts, en oostwaartsen westwaarts.

   ^15Want al dit land, dat gij ziet, zal Ik u geven, en aan uw zaad, tot
   in eeuwigheid.

   ^16En Ik zal uw zaad stellen als het stof der aarde, zodat, indien
   iemand het stof deraarde zal kunnen tellen, zal ook uw zaad geteld
   worden.

   ^17Maak u op, wandel door dit land, in zijn lengte en in zijn breedte,
   want Ik zal hetu geven.

   ^18En Abram sloeg tenten op, en kwam en woonde aan de eikenbossen van
   Mamre, die bij Hebron zijn; en hij bouwde aldaar den HEERE een altaar.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En het geschiedde in de dagen van Amrafel, de koning van Sinear, van
   Arioch, dekoning van Ellasar, van Kedor-Laomer, de koning van Elam, en
   van Tideal, denkoning der volken;

   ^2Dat zij krijg voerden met Bera, koning van Sodom, en met Birsa,
   koning vanGomorra, Sinab, koning van Adama, en Semeber, koning van
   Zeboim, en dekoning van Bela, dat is Zoar.

   ^3Deze allen voegden zich samen in het dal Siddim, dat is de Zoutzee.

   ^4Twaalf jaren hadden zij Kedor-Laomer gediend; maar in het dertiende
   jaar vielenzij af.

   ^5Zo kwam Kedor-Laomer in het veertiende jaar, en de koningen, die met
   hemwaren, en sloegen de Refaiten in Asteroth-Karnaim, en de Zuzieten in
   Ham, en deEmieten in Schave-Kiriathaim;

   ^6En de Horieten op hun gebergte Seir, tot aan het effen veld van
   Paran, hetwelkaan de woestijn is.

   ^7Daarna keerden zij wederom, en kwamen tot En-Mispat, dat is Kades,
   ensloegen al het land der Amalekieten, en ook den Amoriet, die te
   Hazezon-Thamarwoonde.

   ^8Toen toog de koning van Sodom uit, en de koning van Gomorra, en de
   koningvan Adama, en de koning van Zeboim, en de koning van Bela, dat is
   Zoar; en zijstelden tegen hen slagorden in het dal Siddim,

   ^9Tegen Kedor-Laomer, den koning van Elam, en Tideal, den koning der
   volken, en Amrafel, den koning van Sinear, en Arioch, den koning van
   Ellasar; vierkoningen tegen vijf.

   ^10Het dal nu van Siddim was vol lijmputten; en de koningen van Sodom
   enGomorra vluchtten, en vielen aldaar; en de overgeblevenen vluchtten
   naar hetgebergte.

   ^11En zij namen al de have van Sodom en Gomorra, en al hun spijze, en
   trokkenweg.

   ^12Ook namen zij Lot, den zoon van Abrams broeder, en zijn have, en
   trokken weg;want hij woonde in Sodom.

   ^13Toen kwam er een, die ontkomen was, en boodschapte het aan Abram,
   denHebreer, die woonachtig was aan de eikenbossen van Mamre, den
   Amoriet, broeder van Eskol, en broeder van Aner, welke Abrams
   bondgenoten waren.

   ^14Als Abram hoorde, dat zijn broeder gevangen was, zo wapende hij
   zijnonderwezenen, de ingeborenen van zijn huis, driehonderd en
   achttien, en hijjaagde hen na tot Dan toe.

   ^15En hij verdeelde zich tegen hen des nachts, hij en zijn knechten, en
   sloeg ze; en hijjaagde hen na tot Hoba toe, hetwelk is ter linkerhand
   van Damaskus.

   ^16En hij bracht alle have weder, en ook Lot zijn broeder en deszelfs
   have bracht hijweder, als ook de vrouwen, en het volk.

   ^17En de koning van Sodom toog uit, hem tegemoet (nadat hij
   wedergekeerd wasvan het slaan van Kedor-Laomer, en van de koningen, die
   met hem waren), tothet dal Schave, dat is, het dal des konings.

   ^18En Melchizedek, koning van Salem, bracht voort brood en wijn; en hij
   was eenpriester des allerhoogsten Gods.

   ^19En hij zegende hem, en zeide: Gezegend zij Abram Gode, de
   Allerhoogste, Diehemel en aarde bezit!

   ^20En gezegend zij de allerhoogste God, Die uw vijanden in uw hand
   geleverd heeft!En hij gaf hem de tiende van alles.

   ^21En de koning van Sodom zeide tot Abram: Geef mij de zielen; maar
   neem de havevoor u.

   ^22Doch Abram zeide tot den koning van Sodom: Ik heb mijn hand
   opgeheven totden HEERE, den allerhoogste God, Die hemel en aarde bezit;

   ^23Zo ik van een draad aan tot een schoenriem toe, ja, zo ik van alles,
   dat het uwe is, iets neme! opdat gij niet zegt: Ik heb Abram rijk
   gemaakt!

   ^24Het zij buiten mij; alleen wat de jongelingen verteerd hebben, en
   het deel dezermannen, die met mij getogen zijn, Aner, Eskol en Mamre,
   laat die hun deelnemen! Genesis 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Na deze dingen geschiedde het woord des HEEREN tot Abram in een
   gezicht, zeggende: Vrees niet, Abram! Ik ben u een Schild, uw Loon zeer
   groot.

   ^2Toen zeide Abram: Heere, HEERE! wat zult Gij mij geven, daar ik
   zonderkinderen heenga en de bezorger van mijn huis is deze Damaskener
   Eliezer?

   ^3Voorts zeide Abram: Zie, mij hebt Gij geen zaad gegeven, en zie, de
   zoon vanmijn huis zal mijn erfgenaam zijn!

   ^4En ziet, het woord des HEEREN was tot hem, zeggende: Deze zal uw
   erfgenaamniet zijn; maar die uit uw lijf voortkomen zal, die zal uw
   erfgenaam zijn.

   ^5Toen leidde Hij hem uit naar buiten, en zeide: Zie nu op naar den
   hemel, en tel desterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot
   hem: Zo zal uw zaad zijn!

   ^6En hij geloofde in den HEERE; en Hij rekende het hem tot
   gerechtigheid.

   ^7Voorts zeide Hij tot hem: Ik ben de HEERE, Die u uitgeleid heb uit Ur
   derChaldeen, om u dit land te geven, om dat erfelijk te bezitten.

   ^8En hij zeide: Heere, HEERE! waarbij zal ik weten, dat ik het erfelijk
   bezitten zal?

   ^9En Hij zeide tot hem: Neem Mij een driejarige vaars, en een
   driejarige geit, en eendriejarige ram, en een tortelduif, en een jonge
   duif.

   ^10En hij bracht Hem deze alle, en hij deelde ze middendoor, en hij
   legde elks deeltegen het andere over; maar het gevogelte deelde hij
   niet.

   ^11En het wild gevogelte kwam neder op het aas; maar Abram joeg het
   weg.

   ^12En het geschiedde, als de zon was aan het ondergaan, zo viel een
   diepe slaap opAbram; en ziet, een schrik, en grote duisternis viel op
   hem.

   ^13Toen zeide Hij tot Abram: Weet voorzeker, dat uw zaad vreemd zal
   zijn in eenland, dat het hunne niet is, en zij zullen hen dienen, en
   zij zullen hen verdrukkenvierhonderd jaren.

   ^14Doch Ik zal het volk ook rechten, hetwelk zij zullen dienen; en
   daarna zullen zijuittrekken met grote have.

   ^15En gij zult tot uw vaderen gaan met vrede; gij zult in goeden
   ouderdom begravenworden.

   ^16En het vierde geslacht zal herwaarts wederkeren; want de
   ongerechtigheid derAmorieten is tot nog toe niet volkomen.

   ^17En het geschiedde, dat de zon onderging en het duister werd, en
   ziet, daar waseen rokende oven en vurige fakkel, die tussen die stukken
   doorging.

   ^18Ten zelfden dage maakte de HEERE een verbond met Abram, zeggende:
   Aan uwzaad heb Ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte af, tot
   aan die grote rivier, de rivier Frath:

   ^19Den Keniet, en den Keniziet, en den Kadmoniet,

   ^20En den Hethiet, en den Fereziet, en de Refaieten,

   ^21En den Amoriet, en den Kanaaniet, en den Girgaziet, en den Jebusiet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Doch Sarai, Abrams huisvrouw, baarde hem niet; en zij had een
   Egyptischedienstmaagd, welker naam was Hagar.

   ^2Zo zeide Sarai tot Abram: Zie toch, de HEERE heeft mij toegesloten,
   dat ik nietbare; ga toch in tot mijn dienstmaagd, misschien zal ik uit
   haar gebouwd worden.En Abram hoorde naar de stem van Sarai.

   ^3Zo nam Sarai, Abrams huisvrouw, de Egyptische Hagar, haar
   dienstmaagd, teneinde van tien jaren, welke Abram in het land Kanaan
   gewoond had, en zij gafhaar aan Abram, haar man, hem tot een vrouw.

   ^4En hij ging in tot Hagar, en zij ontving. Als zij nu zag, dat zij
   ontvangen had, zowerd haar vrouw veracht in haar ogen.

   ^5Toen zeide Sarai tot Abram: Mijn ongelijk is op u; ik heb mijn
   dienstmaagd in uwschoot gegeven; nu zij ziet, dat zij ontvangen heeft,
   zo ben ik veracht in haar ogen;de HEERE rechte tussen mij en tussen u!

   ^6En Abram zeide tot Sarai: Zie uw dienstmaagd is in uw hand; doe haar,
   wat goedis in uw ogen. En Sarai vernederde haar, en zij vluchtte van
   haar aangezicht.

   ^7En de Engel des HEEREN vond haar aan een waterfontein in de woestijn,
   aan defontein op den weg van Sur.

   ^8En hij zeide: Hagar, gij, dienstmaagd van Sarai! van waar komt gij,
   en waar zultgij heengaan? En zij zeide: Ik ben vluchtende van het
   aangezicht mijner vrouwSarai!

   ^9Toen zeide de Engel des HEEREN tot haar: Keer weder tot uw vrouw,
   enverneder u onder haar handen.

   ^10Voorts zeide de Engel des HEEREN tot haar: Ik zal uw zaad
   grotelijksvermenigvuldigen, zodat het vanwege de menigte niet zal
   geteld worden.

   ^11Ook zeide des HEEREN Engel tot haar: Zie, gij zijt zwanger, en zult
   een zoonbaren, en gij zult zijn naam Ismael noemen, omdat de HEERE uw
   verdrukkingaangehoord heeft.

   ^12En hij zal een woudezel van een mens zijn; zijn hand zal tegen allen
   zijn, en dehand van allen tegen hem; en hij zal wonen voor het
   aangezicht van al zijnbroederen.

   ^13En zij noemde den Naam des HEEREN, Die tot haar sprak: Gij, God
   desaanziens! want zij zeide: Heb ik ook hier gezien naar Dien, Die mij
   aanziet?

   ^14Daarom noemde men dien put, den put Lachai-Roi; ziet, hij is tussen
   Kades entussen Bered.

   ^15En Hagar baarde Abram een zoon; en Abram noemde den naam zijns
   zoons, dieHagar gebaard had, Ismael.

   ^16En Abram was zes en tachtig jaren oud, toen Hagar Ismael aan Abram
   baarde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Als nu Abram negen en negentig jaren oud was, zo verscheen de HEERE
   aanAbram, en zeide tot hem: Ik ben God, de Almachtige! Wandel voor
   Mijnaangezicht, en zijt oprecht!

   ^2En Ik zal Mijn verbond stellen tussen Mij en tussen u, en Ik zal u
   gans zeervermenigvuldigen.

   ^3Toen viel Abram op zijn aangezicht, en God sprak met hem, zeggende:

   ^4Mij aangaande, zie, Mijn verbond is met u; en gij zult tot een vader
   van menigteder volken worden!

   ^5En uw naam zal niet meer genoemd worden Abram; maar uw naam zal
   wezenAbraham; want Ik heb u gesteld tot een vader van menigte der
   volken.

   ^6En Ik zal u gans zeer vruchtbaar maken, en Ik zal u tot volken
   stellen, en koningenzullen uit u voortkomen.

   ^7En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw
   zaad na uin hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot
   een God, en uw zaadna u.

   ^8En Ik zal u, en uw zaad na u, het land uwer vreemdelingschappen
   geven, hetgehele land Kanaan, tot eeuwige bezitting; en Ik zal hun tot
   een God zijn.

   ^9Voorts zeide God tot Abraham: Gij nu zult Mijn verbond houden, gij,
   en uw zaadna u, in hun geslachten.

   ^10Dit is Mijn verbond, dat gijlieden houden zult tussen Mij en tussen
   u, en tussen uwzaad na u: dat al wat mannelijk is, u besneden worde.

   ^11En gij zult het vlees uwer voorhuid besnijden; en dat zal tot een
   teken zijn van hetverbond tussen Mij en tussen u.

   ^12Een zoontje dan van acht dagen zal u besneden worden, al wat
   mannelijk is in uwgeslachten: de ingeborene van het huis, en de
   gekochte met geld van allenvreemde, welke niet is van uw zaad;

   ^13De ingeborene van uw huis, en de gekochte met uw geld zal zekerlijk
   besnedenworden; en Mijn verbond zal zijn in ulieder vlees, tot een
   eeuwig verbond.

   ^14En wat mannelijk is, de voorhuid hebbende, wiens voorhuids vlees
   niet zalbesneden worden, dezelve ziel zal uit haar volken uitgeroeid
   worden; hij heeftMijn verbond gebroken.

   ^15Nog zeide God tot Abraham: Gij zult den naam van uw huisvrouw Sarai,
   nietSarai noemen; maar haar naam zal zijn Sara.

   ^16Want Ik zal haar zegenen, en u ook uit haar een zoon geven; ja, Ik
   zal haarzegenen, zodat zij tot volken worden zal: koningen der volken
   zullen uit haarworden!

   ^17Toen viel Abraham op zijn aangezicht, en hij lachte; en hij zeide in
   zijn hart: Zaleen, die honderd jaren oud is, een kind geboren worden;
   en zal Sara, dienegentig jaren oud is, baren?

   ^18En Abraham zeide tot God: Och, dat Ismael mocht leven voor Uw
   aangezicht!

   ^19En God zeide: Voorwaar, Sara, uw huisvrouw, zal u een zoon baren, en
   gij zultzijn naam noemen Izak; en Ik zal Mijn verbond met hem
   oprichten, tot een eeuwigverbond zijn zade na hem.

   ^20En aangaande Ismael heb Ik u verhoord; zie, Ik heb hem gezegend, en
   zal hemvruchtbaar maken, en hem gans zeer vermenigvuldigen; twaalf
   vorsten zal hijgewinnen, en Ik zal hem tot een groot volk stellen;

   ^21Maar Mijn verbond zal Ik met Izak oprichten, die u Sara op dezen
   gezetten tijd inhet andere jaar baren zal.

   ^22En Hij eindigde met hem te spreken, en God voer op van Abraham.

   ^23Toen nam Abraham zijn zoon Ismael, en al de ingeborenen van zijn
   huis, en allegekochten met zijn geld, al wat mannelijk was onder de
   lieden van het huis vanAbraham, en hij besneed het vlees hunner
   voorhuid, even ten zelfden dage, gelijkals God met hem gesproken had.

   ^24En Abraham was oud negen en negentig jaren, als hem het vlees zijner
   voorhuidbesneden werd.

   ^25En Ismael, zijn zoon, was dertien jaren oud, als hem het vlees
   zijner voorhuidbesneden werd.

   ^26Even op dezen zelfden dag werd Abraham besneden, en Ismael, zijn
   zoon.

   ^27En alle mannen van zijn huis, de ingeborenen des huizes, en de
   gekochten metgeld, van den vreemde af, werden met hem besneden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Daarna verscheen hem de HEERE aan de eikenbossen van Mamre, als hij
   in dedeur der tent zat, toen de dag heet werd.

   ^2En hij hief zijn ogen op en zag; en ziet, daar stonden drie mannen
   tegenover hem;als hij hen zag, zo liep hij hun tegemoet van de deur der
   tent, en boog zich teraarde.

   ^3En hij zeide: Heere! heb ik nu genade gevonden in Uw ogen, zo gaat
   toch niet aanUw knecht voorbij.

   ^4Dat toch een weinig waters gebracht worde, en wast Uw voeten, en
   leunt onderdezen boom.

   ^5En ik zal een bete broods langen, dat Gij Uw hart sterkt; daarna zult
   Gijvoortgaan, daarom omdat Gij tot Uw knecht overgekomen zijt. En zij
   zeiden: Doezo als gij gesproken hebt.

   ^6En Abraham haastte zich naar de tent tot Sara, en hij zeide: Haast u;
   kneed driematen meelbloem, en maak koeken.

   ^7En Abraham liep tot de runderen, en hij nam een kalf, teder en goed,
   en hij gaf hetaan den knecht, die haastte, om dat toe te maken.

   ^8En hij nam boter en melk, en het kalf, dat hij toegemaakt had, en hij
   zette het hunvoor, en stond bij hen onder dien boom, en zij aten.

   ^9Toen zeiden zij tot hem: Waar is Sara, uw huisvrouw? En hij zeide:
   Ziet, in detent.

   ^10En Hij zeide: Ik zal voorzeker weder tot u komen, omtrent dezen tijd
   des levens;en zie, Sara, uw huisvrouw, zal een zoon hebben! En Sara
   hoorde het aan de deurder tent, welke achter Hem was.

   ^11Abraham nu en Sara waren oud, en wel bedaagd; het had Sara
   opgehouden tegaan naar de wijze der vrouwen.

   ^12Zo lachte Sara bij zichzelve, zeggende: Zal ik wellust hebben, nadat
   ik oudgeworden ben, en mijn heer oud is?

   ^13En de HEERE zeide tot Abraham: Waarom heeft Sara gelachen, zeggende:
   Zouik ook waarlijk baren, nu ik oud geworden ben?

   ^14Zou iets voor den HEERE te wonderlijk zijn? Ter gezetter tijd zal Ik
   tot uwederkomen, omtrent dezen tijd des levens, en Sara zal een zoon
   hebben!

   ^15En Sara loochende het, zeggende: Ik heb niet gelachen; want zij
   vreesde. En Hijzeide: Neen! maar gij hebt gelachen.

   ^16Toen stonden die mannen op van daar, en zagen naar Sodom toe; en
   Abrahamging met hen, om hen te geleiden.

   ^17En de HEERE zeide: Zal Ik voor Abraham verbergen, wat Ik doe?

   ^18Dewijl Abraham gewisselijk tot een groot en machtig volk worden zal,
   en allevolken der aarde in hem gezegend zullen worden?

   ^19Want Ik heb hem gekend, opdat hij zijn kinderen en zijn huis na hem
   zoudebevelen, en zij den weg des HEEREN houden, om te doen
   gerechtigheid engerichte; opdat de HEERE over Abraham brenge, hetgeen
   Hij over hemgesproken heeft.

   ^20Voorts zeide de HEERE: Dewijl het geroep van Sodom en Gomorra groot
   is, endewijl haar zonde zeer zwaar is,

   ^21Zal Ik nu afgaan en bezien, of zij naar hun geroep, dat tot Mij
   gekomen is, hetuiterste gedaan hebben, en zo niet, Ik zal het weten.

   ^22Toen keerden die mannen het aangezicht van daar, en gingen naar
   Sodom; maarAbraham bleef nog staande voor het aangezicht des HEEREN.

   ^23En Abraham trad toe, en zeide: Zult Gij ook den rechtvaardige met
   dengoddeloze ombrengen?

   ^24Misschien zijn er vijftig rechtvaardigen in de stad; zult Gij hen
   ook ombrengen, ende plaats niet sparen, om de vijftig rechtvaardigen,
   die binnen haar zijn?

   ^25Het zij verre van U, zulk een ding te doen, te doden den
   rechtvaardige met dengoddeloze! dat de rechtvaardige zij gelijk de
   goddeloze, verre zij het van U! zoude Rechter der ganse aarde geen
   recht doen?

   ^26Toen zeide de HEERE: Zo Ik te Sodom binnen de stad vijftig
   rechtvaardigen zalvinden, zo zal Ik de ganse plaats sparen om
   hunnentwil.

   ^27En Abraham antwoordde en zeide: Zie toch; ik heb mij onderwonden te
   sprekentot den Heere, hoewel ik stof en as ben!

   ^28Misschien zullen aan de vijftig rechtvaardigen vijf ontbreken; zult
   Gij dan om vijfde ganse stad verderven? En Hij zeide: Ik zal haar niet
   verderven, zo Ik er vijf enveertig zal vinden.

   ^29En hij voer voort nog tot Hem te spreken, en zeide: Misschien zullen
   aldaarveertig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal het niet doen om
   der veertigen wil.

   ^30Voorts zeide hij: Dat toch de Heere niet ontsteke, dat ik spreke;
   misschien zullenaldaar dertig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal het
   niet doen, zo Ik aldaardertig zal vinden.

   ^31En hij zeide: Zie toch, ik heb mij onderwonden te spreken tot de
   Heere; misschienzullen er twintig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal
   haar niet verderven om dertwintigen wil.

   ^32Nog zeide hij: Dat toch de Heere niet ontsteke, dat ik alleenlijk
   ditmaal spreke:misschien zullen er tien gevonden worden. En Hij zeide:
   Ik zal haar niet verdervenom der tienen wil.

   ^33Toen ging de HEERE weg, als Hij geeindigd had tot Abraham te
   spreken; enAbraham keerde weder naar zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En die twee engelen kwamen te Sodom in den avond; en Lot zat in de
   poort teSodom; en als Lot hen zag, stond hij op hun tegemoet, en boog
   zich met hetaangezicht ter aarde.

   ^2En hij zeide: Ziet nu, mijne heren! keert toch in ten huize van uw
   knecht, envernacht, en wast uw voeten; en gij zult vroeg opstaan, en
   gaan uws weegs. En zijzeiden: Neen, maar wij zullen op de straat
   vernachten.

   ^3En hij hield bij hen zeer aan, zodat zij tot hem inkeerden, en kwamen
   in zijn huis;en hij maakte hun een maaltijd, en bakte ongezuurde
   koeken, en zij aten.

   ^4Eer zij zich te slapen legden, zo hebben de mannen dier stad, de
   mannen vanSodom, van den jongste tot den oudste toe, dat huis
   omsingeld, het ganse volk, van het uiterste einde af.

   ^5En zij riepen Lot toe, en zeiden tot hem: Waar zijn die mannen, die
   deze nacht totu gekomen zijn? breng hen uit tot ons, opdat wij ze
   bekennen.

   ^6Toen ging Lot uit tot hen aan de deur, en hij sloot de deur achter
   zich toe;

   ^7En hij zeide: Mijn broeders! doet toch geen kwaad!

   ^8Ziet toch, ik heb twee dochters, die geen man bekend hebben; ik zal
   haar nu tot uuitbrengen, en doet haar, zoals het goed is in uw ogen;
   alleenlijk doet dezenmannen niets; want daarom zijn zij onder de
   schaduw mijns daks ingegaan.

   ^9Toen zeiden zij: Kom verder aan! Voorts zeiden zij: Deze ene is
   gekomen, om alsvreemdeling hier te wonen, en zoude hij alleszins
   rechter zijn? Nu zullen wij umeer kwaads doen, dan hun. En zij drongen
   zeer op den man, op Lot, en zijtraden toe om de deur open te breken.

   ^10Doch die mannen staken hun hand uit, en deden Lot tot zich inkomen
   in het huis, en sloten de deur toe.

   ^11En zij sloegen de mannen, die aan de deur van het huis waren, met
   verblindheden, van den kleinste tot aan den grootste, zodat zij moede
   werden, om de deur tevinden.

   ^12Toen zeiden die mannen tot Lot: Wien hebt gij hier nog meer? een
   schoonzoon, ofuw zonen, of uw dochteren, en allen, die gij hebt in deze
   stad, breng uit dezeplaats;

   ^13Want wij gaan deze plaats verderven, omdat haar geroep groot
   geworden is voorhet aangezicht des HEEREN, en de HEERE ons uitgezonden
   heeft, om haar teverderven.

   ^14Toen ging Lot uit, en sprak tot zijn schoonzonen, die zijn dochteren
   nemenzouden, en zeide: Maakt u op, gaat uit deze plaats; want de HEERE
   gaat dezestad verderven. Maar hij was in de ogen zijner schoonzonen als
   jokkende.

   ^15En als de dageraad opging, drongen de engelen Lot aan, zeggende:
   Maak u op, neem uw huisvrouw, en uw twee dochteren, die voorhanden
   zijn, opdat gij in deongerechtigheid dezer stad niet omkomt.

   ^16Maar hij vertoefde; zo grepen dan die mannen zijn hand, en de hand
   zijner vrouw, en de hand zijner twee dochteren, om de verschoning des
   HEEREN over hem; enzij brachten hem uit, en stelden hem buiten de stad.

   ^17En het geschiedde als zij hen uitgebracht hadden naar buiten, zo
   zeide Hij: behoudu om uws levens wil; zie niet achter u om, en sta niet
   op deze ganse vlakte;behoud u naar het gebergte heen, opdat gij niet
   omkomt.

   ^18En Lot zeide tot hen: Neen toch, Heere!

   ^19Zie toch, Uw knecht heeft genade gevonden in Uw ogen, en Gij hebt
   Uwweldadigheid groot gemaakt, die Gij aan mij gedaan hebt, om mijn ziel
   tebehouden bij het leven; maar ik zal niet kunnen behouden worden naar
   hetgebergte heen, opdat mij niet misschien dat kwaad aankleve, en ik
   sterve!

   ^20Ziet toch, deze stad is nabij, om derwaarts te vluchten, en zij is
   klein; laat mij tochderwaarts behouden worden (is zij niet klein?)
   opdat mijn ziel leve.

   ^21En Hij zeide tot hem: Zie, Ik heb uw aangezicht opgenomen ook in
   deze zaak, datIk deze stad niet omkere waarvan gij gesproken hebt.

   ^22Haast, behoud u derwaarts; want Ik zal niets kunnen doen, totdat gij
   daarheneningekomen zijt. Daarom noemde men den naam dezer stad Zoar.

   ^23De zon ging op boven de aarde, als Lot te Zoar inkwam.

   ^24Toen deed de HEERE zwavel en vuur over Sodom en Gomorra regenen, van
   denHEERE uit den hemel.

   ^25En Hij keerde deze steden om, en die ganse vlakte, en alle inwoners
   dezer steden, ook het gewas des lands.

   ^26En zijn huisvrouw zag om van achter hem; en zij werd een zoutpilaar.

   ^27En Abraham maakte zich deszelven morgens vroeg op, naar de plaats,
   waar hijvoor het aangezicht des HEEREN gestaan had.

   ^28En hij zag naar Sodom en Gomorra toe, en naar het ganse land van die
   vlakte; enhij zag, en ziet, er ging een rook van het land op, gelijk de
   rook eens ovens.

   ^29En het geschiedde, toen God de steden dezer vlakte verdierf, dat God
   aanAbraham gedacht, en Hij leidde Lot uit het midden dezer omkering, in
   hetomkeren dier steden, in welke Lot gewoond had.

   ^30En Lot toog op uit Zoar, en woonde op den berg, en zijn twee
   dochters met hem;want hij vreesde binnen Zoar te wonen. En hij woonde
   in een spelonk, hij en zijntwee dochters.

   ^31Toen zeide de eerstgeborene tot de jongste: Onze vader is oud, en er
   is geen manin dit land, om tot ons in te gaan, naar de wijze der ganse
   aarde.

   ^32Kom, laat ons onze vader wijn te drinken geven, en bij hem liggen,
   opdat wij vanonze vader zaad in het leven behouden.

   ^33En zij gaven dien nacht haar vader wijn te drinken; en de
   eerstgeborene kwam, enlag bij haar vader, en hij werd het niet gewaar
   in haar nederliggen, noch in haaropstaan.

   ^34En het geschiedde des anderen daags, dat de eerstgeborene zeide tot
   de jongste:Zie, ik heb gisteren nacht bij mijn vader gelegen; laat ons
   ook dezen nacht hemwijn te drinken geven; ga dan in, lig bij hem, opdat
   wij van onzen vader zaad inhet leven behouden.

   ^35En zij gaven haar vader ook dien nacht wijn te drinken, en de
   jongste stond op, en lag bij hem. En hij werd het niet gewaar in haar
   nederliggen, noch in haaropstaan.

   ^36En de twee dochters van Lot werden bevrucht van haar vader.

   ^37En de eerstgeborene baarde een zoon, en noemde zijn naam Moab; deze
   is devader der Moabieten, tot op dezen dag.

   ^38En de jongste baarde ook een zoon, en noemde zijn naam Ben-Ammi;
   deze is devader der kinderen Ammons, tot op dezen dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En Abraham reisde van daar naar het land van het zuiden, en woonde
   tussenKades en tussen Sur; en hij verkeerde als vreemdeling te Gerar.

   ^2Als nu Abraham van Sara, zijn huisvrouw, gezegd had: Zij is mijn
   zuster, zo zondAbimelech, de koning van Gerar, en nam Sara weg.

   ^3Maar God kwam tot Abimelech in een droom des nachts, en Hij zeide tot
   hem:Zie, gij zijt dood om der vrouwe wil, die gij weggenomen hebt; want
   zij is met eenman getrouwd.

   ^4Doch Abimelech was tot haar niet genaderd; daarom zeide hij: Heere!
   zult Gij danook een rechtvaardig volk doden?

   ^5Heeft hij zelf mij niet gezegd: Zij is mijn zuster? en zij, ook zij
   heeft gezegd: Hij ismijn broeder. In oprechtheid mijns harten en in
   reinheid mijner handen, heb ik ditgedaan.

   ^6En God zeide tot hem in den droom: Ik heb ook geweten, dat gij dit
   inoprechtheid uws harten gedaan hebt, en Ik heb u ook belet van tegen
   Mij tezondigen; daarom heb Ik u niet toegelaten, haar aan te roeren.

   ^7Zo geef dan nu dezes mans huisvrouw weder; want hij is een profeet,
   en hij zalvoor u bidden, opdat gij leeft; maar zo gij haar niet
   wedergeeft, weet, dat gijvoorzeker sterven zult, gij, en al wat uwes
   is!

   ^8Toen stond Abimelech des morgens vroeg op, en riep al zijn knechten,
   en sprakal deze woorden voor hun oren. En die mannen vreesden zeer.

   ^9En Abimelech riep Abraham, en zeide tot hem: Wat hebt gij ons gedaan?
   en watheb ik tegen u gezondigd, dat gij over mij en over mijn
   koninkrijk een grote zondegebracht hebt? gij hebt daden met mij gedaan,
   die niet zouden gedaan worden.

   ^10Voorts zeide Abimelech tot Abraham: Wat hebt gij gezien, dat gij
   deze zaakgedaan hebt?

   ^11En Abraham zeide: Want ik dacht: alleen is de vreze Gods in deze
   plaats niet, zodat zij mij om mijner huisvrouw wil zullen doden.

   ^12En ook is zij waarlijk mijn zuster; zij is mijns vaders dochter,
   maar niet mijnermoeder dochter; en zij is mij ter vrouwe geworden.

   ^13En het is geschied, als God mij uit mijns vaders huis deed dwalen,
   zo sprak ik tothaar: Dit zij uw weldadigheid, die gij bij mij doen
   zult; aan alle plaatsen waar wijkomen zullen, zeg van mij: Hij is mijn
   broeder!

   ^14Toen nam Abimelech schapen en runderen, ook dienstknechten
   endienstmaagden, en gaf dezelve aan Abraham; en hij gaf hem Sara zijn
   huisvrouwweder.

   ^15En Abimelech zeide: Zie, mijn land is voor uw aangezicht; woon, waar
   het goed isin uw ogen.

   ^16En tot Sara zeide hij: Zie, ik heb uw broeder duizend zilverlingen
   gegeven; zie, hijzij u een deksel der ogen, allen, die met u zijn, ja,
   bij allen, en wees geleerd.

   ^17En Abraham bad tot God; en God genas Abimelech, en zijn huisvrouw,
   en zijndienstmaagden, zodat zij baarden.

   ^18Want de HEERE had al de baarmoeders van het huis van Abimelech
   ganselijktoegesloten, ter oorzake van Sara, Abrahams huisvrouw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En de HEERE bezocht Sara, gelijk als Hij gezegd had; en de HEERE deed
   aanSara gelijk als Hij gesproken had.

   ^2En Sara werd bevrucht, en baarde Abraham een zoon in zijn ouderdom,
   tergezetter tijd, dien hem God gezegd had.

   ^3En Abraham noemde den naam zijns zoons, dien hem geboren was, dien
   hemSara gebaard had, Izak.

   ^4En Abraham besneed zijn zoon Izak, zijnde acht dagen oud, gelijk als
   hem Godgeboden had.

   ^5En Abraham was honderd jaren oud, als hem Izak zijn zoon geboren
   werd.

   ^6En Sara zeide: God heeft mij een lachen gemaakt; al die het hoort,
   zal met mijlachen.

   ^7Voorts zeide zij: Wie zou Abraham gezegd hebben: Sara heeft zonen
   gezoogd?want ik heb een zoon gebaard in zijn ouderdom.

   ^8En het kind werd groot, en werd gespeend; toen maakte Abraham een
   grotenmaaltijd op den dag, als Izak gespeend werd.

   ^9En Sara zag den zoon van Hagar, de Egyptische, dien zij Abraham
   gebaard had, spottende.

   ^10En zij zeide tot Abraham: Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit;
   want de zoondezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven.

   ^11En dit woord was zeer kwaad in Abrahams ogen, ter oorzake van zijn
   zoon.

   ^12Maar God zeide tot Abraham: Laat het niet kwaad zijn in uw ogen,
   over denjongen, en over uw dienstmaagd; al wat Sara tot u zal zeggen,
   hoor naar haarstem; want in Izak zal uw zaad genoemd worden.

   ^13Doch Ik zal ook den zoon dezer dienstmaagd tot een volk stellen,
   omdat hij uwzaad is.

   ^14Toen stond Abraham des morgens vroeg op, en nam brood, en een fles
   water, engaf ze aan Hagar, die leggende op haar schouder; ook gaf hij
   haar het kind, enzond haar weg. En zij ging voort, en dwaalde in de
   woestijn Ber-seba.

   ^15Als nu het water van de fles uit was, zo wierp zij het kind onder
   een van destruiken.

   ^16En zij ging en zette zich tegenover, afgaande zo verre, als die met
   de boogschieten; want zij zeide: Dat ik het kind niet zie sterven; en
   zij zat tegenover, enhief haar stem op, en weende.

   ^17En God hoorde de stem van den jongen; en de Engel Gods riep Hagar
   toe uit denhemel, en zeide tot haar: Wat is u, Hagar? Vrees niet; want
   God heeft naar desjongens stem gehoord, ter plaatse, waar hij is.

   ^18Sta op, hef den jongen op, en houd hem vast met uwe hand; want Ik
   zal hem toteen groot volk stellen.

   ^19En God opende haar ogen, dat zij een waterput zag; en zij ging, en
   vulde de flesmet water, en gaf den jongen te drinken.

   ^20En God was met den jongen; en hij werd groot, en hij woonde in de
   woestijn, enwerd een boogschutter.

   ^21En hij woonde in de woestijn Paran; en zijn moeder nam hem een vrouw
   uitEgypteland.

   ^22Voorts geschiedde het ter zelfder tijd, dat Abimelech, mitsgaders
   Pichol, zijnkrijgsoverste, tot Abraham sprak, zeggende: God is met u in
   alles, wat gij doet.

   ^23Zo zweer mij nu hier bij God: Zo gij mij, of mijn zoon, of mijn neef
   liegen zult!naar de weldadigheid, die ik bij u gedaan heb, zult gij
   doen bij mij, en bij het land, waarin gij als vreemdeling verkeert.

   ^24En Abraham zeide: Ik zal zweren.

   ^25En Abraham berispte Abimelech ter oorzake van een waterput, die
   Abimelechsknechten met geweld genomen hadden.

   ^26Toen zeide Abimelech: Ik heb niet geweten, wie dit stuk gedaan
   heeft; en ookhebt gij het mij niet aangezegd, en ik heb er ook niet van
   gehoord, dan heden.

   ^27En Abraham nam schapen en runderen, en gaf die aan Abimelech; en die
   beidenmaakten een verbond.

   ^28Doch Abraham stelde zeven ooilammeren der kudde bijzonder.

   ^29Zo zeide Abimelech tot Abraham: Wat zullen hier deze zeven
   ooilammeren, die gijbijzonder gesteld hebt?

   ^30En hij zeide: Dat gij de zeven ooilammeren van mijn hand nemen zult,
   opdat hetmij tot een getuigenis zij, dat ik dezen put gegraven heb.

   ^31Daarom noemde men die plaats Ber-seba, omdat die beiden daar
   gezworenhadden.

   ^32Alzo maakten zij een verbond te Ber-seba. Daarna stond Abimelech op,
   enPichol, zijn krijgsoverste, en zij keerden wederom naar het land der
   Filistijnen.

   ^33En hij plantte een bos in Ber-seba, en riep aldaar den Naam des
   HEEREN, deseeuwigen Gods, aan.

   ^34En Abraham woonde als vreemdeling vele dagen in het land der
   Filistijnen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En het geschiedde na deze dingen, dat God Abraham verzocht; en Hij
   zeide tothem: Abraham! En hij zeide: Zie, hier ben ik!

   ^2En Hij zeide: Neem nu uw zoon, uw enige, dien gij liefhebt, Izak, en
   ga heen naarhet land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer, op
   een van de bergen, dien Ik u zeggen zal.

   ^3Toen stond Abraham des morgens vroeg op, en zadelde zijn ezel, en nam
   tweevan zijn jongeren met zich, en Izak zijn zoon; en hij kloofde hout
   tot hetbrandoffer, en maakte zich op, en ging naar de plaats, die God
   hem gezegd had.

   ^4Aan den derden dag, toen hief Abraham zijn ogen op, en zag die plaats
   van verre.

   ^5En Abraham zeide tot zijn jongeren: Blijft gij hier met den ezel, en
   ik en de jongenzullen heengaan tot daar; als wij aangebeden zullen
   hebben, dan zullen wij tot uwederkeren.

   ^6En Abraham nam het hout des brandoffers, en legde het op Izak, zijn
   zoon; en hijnam het vuur en het mes in zijn hand, en zij beiden gingen
   samen.

   ^7Toen sprak Izak tot Abraham, zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij
   zeide: Zie, hier ben ik, mijn zoon! En hij zeide: Zie het vuur en het
   hout; maar waar is het lamtot het brandoffer?

   ^8En Abraham zeide: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien,
   mijnzoon! Zo gingen zij beiden samen.

   ^9En zij kwamen ter plaatse, die hem God gezegd had; en Abraham bouwde
   aldaareen altaar, en hij schikte het hout, en bond zijn zoon Izak, en
   legde hem op hetaltaar boven op het hout.

   ^10En Abraham strekte zijn hand uit, en nam het mes om zijn zoon te
   slachten.

   ^11Maar de Engel des HEEREN riep tot hem van den hemel en zeide:
   Abraham,Abraham! En hij zeide: Zie, hier ben ik!

   ^12Toen zeide Hij: Strek uw hand niet uit aan den jongen, en doe hem
   niets! want nuweet Ik, dat gij God vrezende zijt, en uw zoon, uw enige,
   van Mij niet hebtonthouden.

   ^13Toen hief Abraham zijn ogen op, en zag om, en ziet, achter was een
   ram in deverwarde struiken vast met zijn hoornen; en Abraham ging, en
   nam dien ram, enofferde hem ten brandoffer in zijns zoons plaats.

   ^14En Abraham noemde den naam van die plaats: De HEERE zal het
   voorzien!Waarom heden ten dage gezegd wordt: Op den berg des HEEREN zal
   hetvoorzien worden!

   ^15Toen riep de Engel des HEEREN tot Abraham ten tweeden male van den
   hemel;

   ^16En zeide: Ik zweer bij Mijzelven, spreekt de HEERE; daarom dat gij
   deze zaakgedaan hebt, en uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt;

   ^17Voorzeker zal Ik u grotelijks zegenen, en uw zaad zeer
   vermenigvuldigen, als desterren des hemels, en als het zand, dat aan
   den oever der zee is; en uw zaad zalde poorten zijner vijanden erfelijk
   bezitten.

   ^18En in uw zaad zullen gezegend worden alle volken der aarde, naardien
   gij Mijnstem gehoorzaam geweest zijt.

   ^19Toen keerde Abraham weder tot zijn jongeren, en zij maakten zich op,
   en zijgingen samen naar Ber-seba; en Abraham woonde te Ber-seba.

   ^20En het geschiedde na deze dingen, dat men Abraham boodschapte,
   zeggende:Zie, Milka heeft ook Nahor, uw broeder, zonen gebaard:

   ^21Uz, zijn eerstgeborene, en Buz, zijn broeder, en Kemuel, de vader
   van Aram,

   ^22En Chesed, en Hazo, en Pildas, en Jidlaf, en Bethuel;

   ^23(En Bethuel gewon Rebekka) deze acht baarde Milka aan Nahor, den
   broedervan Abraham.

   ^24En zijn bijwijf, welker naam was Reuma, diezelve baarde ook Tebah,
   en Gaham, en Tahas, en Maacha.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En het leven van Sara was honderd zeven en twintig jaren; dit waren
   de jaren deslevens van Sara.

   ^2En Sara stierf te Kiriath-Arba, dat is Hebron, in het land Kanaan; en
   Abrahamkwam om Sara te beklagen, en haar te bewenen.

   ^3Daarna stond Abraham op van het aangezicht van zijner dode, en hij
   sprak tot dezonen Heths, zeggende:

   ^4Ik ben een vreemdeling en inwoner bij u; geef mij een erfbegrafenis
   bij u, opdat ikmijn dode van voor mijn aangezicht begrave.

   ^5En de zonen Heths antwoordden Abraham, zeggende tot hem:

   ^6Hoor ons, mijn heer! gij zijt een vorst Gods in het midden van ons;
   begraaf uwdode in de keure onzer graven; niemand van ons zal zijn graf
   voor u weren, dat gijuw dode niet zoudt begraven.

   ^7Toen stond Abraham op, en boog zich neder voor het volk des lands,
   voor dezonen Heths;

   ^8En hij sprak met hen, zeggende: Is het met uw wil, dat ik mijn dode
   begrave vanvoor mijn aangezicht; zo hoort mij, en spreekt voor mij bij
   Efron, den zoon vanZohar,

   ^9Dat hij mij geve de spelonk van Machpela, die hij heeft, die in het
   einde van zijnakker is, dat hij dezelve mij om het volle geld geve, tot
   een erfbegrafenis in hetmidden van u.

   ^10Efron nu zat in het midden van de zonen Heths; en Efron de Hethiet
   antwoorddeAbraham, voor de oren van de zonen Heths, van al degenen, die
   ter poorte zijnerstad ingingen, zeggende:

   ^11Neen, mijn heer! hoor mij; den akker geef ik u; ook de spelonk, die
   daarin is, diegeef ik u; voor de ogen van de zonen mijns volks geef ik
   u die; begraaf uw dode.

   ^12Toen boog zich Abraham neder voor het aangezicht van het volk des
   lands;

   ^13En hij sprak tot Efron, voor de oren van het volk des lands,
   zeggende: Trouwens, zijt gij het? lieve, hoor mij; ik zal het geld des
   akkers geven; neem het van mij, zozal ik mijn dode aldaar begraven.

   ^14En Efron antwoordde Abraham, zeggende tot hem:

   ^15Mijn heer! hoor mij; een land van vierhonderd sikkelen zilvers, wat
   is dat tussenmij en tussen u? begraaf slechts uw dode.

   ^16En Abraham luisterde naar Efron; en Abraham woog Efron het geld,
   waarvan hijgesproken had voor de oren van de zonen Heths, vierhonderd
   sikkelen zilvers, onder den koopman gangbaar.

   ^17Alzo werd de akker van Efron, die in Machpela was, dat tegenover
   Mamre lag, de akker en de spelonk, die daarin was, en al het geboomte,
   dat op den akkerstond, dat rondom in zijn ganse landpale was gevestigd,

   ^18Aan Abraham tot een bezitting, voor de ogen van de zonen Heths, bij
   allen, dietot zijn stadspoort ingingen.

   ^19En daarna begroef Abraham zijn huisvrouw Sara in de spelonk des
   akkers vanMachpela, tegenover Mamre, hetwelk is Hebron, in het land
   Kanaan.

   ^20Alzo werd die akker, en de spelonk die daarin was, aan Abraham
   gevestigd toteen erfbegrafenis van de zonen Heths.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Abraham nu was oud, en wel bedaagd; en de HEERE had Abraham in
   allesgezegend.

   ^2Zo sprak Abraham tot zijn knecht, den oudste van zijn huis, regerende
   over alles, wat hij had: Leg toch uw hand onder mijn heup,

   ^3Opdat ik u doe zweren bij den HEERE, den God des hemels, en den God
   deraarde, dat gij voor mijn zoon geen vrouw nemen zult van de dochteren
   derKanaanieten, in het midden van welke ik woon;

   ^4Maar dat gij naar mijn land, en naar mijn maagschap trekken, en voor
   mijn zoonIzak een vrouw nemen zult.

   ^5En die knecht zeide tot hem: Misschien zal die vrouw mij niet willen
   volgen in ditland; zal ik dan uw zoon moeten wederbrengen in het land,
   waar gij uitgetogenzijt?

   ^6En Abraham zeide tot hem: Wacht u, dat gij mijn zoon niet weder
   daarheenbrengt!

   ^7De HEERE, de God des hemels, Die mij uit mijns vaders huis en uit het
   landmijner maagschap genomen heeft, en Die tot mij gesproken heeft, en
   Die mijgezworen heeft, zeggende: Aan uw zaad zal Ik dit land geven! Die
   Zelf zal ZijnEngel voor uw aangezicht zenden, dat gij voor mijn zoon
   van daar een vrouwneemt.

   ^8Maar indien de vrouw u niet volgen wil, zo zult gij rein zijn van
   dezen mijn eed;alleenlijk breng mijn zoon daar niet weder heen.

   ^9Toen legde de knecht zijn hand onder de heup van Abraham, zijn heer,
   en hijzwoer hem over deze zaak.

   ^10En die knecht nam tien kemelen van zijns heren kemelen, en toog
   heen; en al hetgoed zijns heren was in zijn hand; en hij maakte zich
   op, en toog heen naarMesopotamie, naar de stad van Nahor.

   ^11En hij deed de kemelen nederknielen buiten de stad, bij een
   waterput, desavondtijds, ten tijde, als de putsters uitkwamen.

   ^12En hij zeide: HEERE! God van mijn heer Abraham! doe haar mij toch
   hedenontmoeten, en doe weldadigheid bij Abraham, mijn heer.

   ^13Zie, ik sta bij de waterfontein, en de dochteren der mannen dezer
   stad zijnuitgaande om water te putten;

   ^14Zo geschiede, dat die jonge dochter, tot welke ik zal zeggen: Neig
   toch uw kruik, dat ik drinke; en zij zal zeggen: Drink, en ik zal ook
   uw kemelen drenken; diezelvezij, die Gij Uw knecht Izak toegewezen
   hebt, en dat ik daaraan bekenne, dat Gijweldadigheid bij mijn heer
   gedaan hebt.

   ^15En het geschiedde, eer hij geeindigd had te spreken, ziet, zo kwam
   Rebekka uit, welke aan Bethuel geboren was, de zoon van Milka, de
   huisvrouw van Nahor, debroeder van Abraham; en zij had haar kruik op
   haar schouder.

   ^16En die jonge dochter was zeer schoon van aangezicht, een maagd, en
   geen manhad haar bekend; en zij ging af naar de fontein, en vulde haar
   kruik, en ging op.

   ^17Toen liep die knecht haar tegemoet, en hij zeide: Laat mij toch een
   weinig watersuit uw kruik drinken.

   ^18En zij zeide: Drink, mijn heer! en zij haastte zich en liet haar
   kruik neder op haarhand, en gaf hem te drinken.

   ^19Als zij nu voleindigd had van hem drinken te geven, zeide zij: Ik
   zal ook voor uwkemelen putten, totdat zij voleindigd hebben te drinken.

   ^20En zij haastte zich, en goot haar kruik uit in de drinkbak, en liep
   weder naar denput om te putten, en zij putte voor al zijn kemelen.

   ^21En de man ontzette zich over haar, stilzwijgende, om te merken, of
   de HEEREzijn weg voorspoedig gemaakt had, of niet.

   ^22En het geschiedde, als de kemelen voleindigd hadden te drinken, dat
   die man eengouden voorhoofdsiersel nam, welks gewicht was een halve
   sikkel, en tweearmringen aan haar handen, welker gewicht was tien
   sikkelen gouds.

   ^23Want hij had gezegd: Wiens dochter zijt gij? geef het mij toch te
   kennen; is er ookten huize uws vaders plaats voor ons, om te
   vernachten?

   ^24En zij had tot hem gezegd: Ik ben de dochter van Bethuel, de zoon
   van Milka, diezij Nahor gebaard heeft.

   ^25Voorts had zij tot hem gezegd: Ook is er stro en veel voeders bij
   ons, ook plaatsom te vernachten.

   ^26Toen neigde die man zijn hoofd, en aanbad den HEERE;

   ^27En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God van mijn heer Abraham,
   Die Zijnweldadigheid en waarheid niet nagelaten heeft van mijn heer;
   aangaande mij, deHEERE heeft mij op dezen weg geleid, ten huize van
   mijns heren broederen.

   ^28En die jonge dochter liep, en gaf ten huize harer moeder te kennen,
   gelijk dezezaken waren.

   ^29En Rebekka had een broeder, wiens naam was Laban; en Laban liep tot
   die mannaar buiten tot de fontein.

   ^30En het geschiedde, als hij dat voorhoofdsiersel gezien had, en de
   armringen aande handen zijner zuster; en als hij gehoord had de woorden
   zijner zuster Rebekka, zeggende: Alzo heeft die man tot mij gesproken,
   zo kwam hij tot dien man, enziet, hij stond bij de kemelen, bij de
   fontein.

   ^31En hij zeide: Kom in, gij, gezegende des HEEREN! waarom zoudt gij
   buitenstaan? want ik heb het huis bereid, en de plaats voor de kemelen.

   ^32Toen kwam die man naar het huis toe, en men ontgordde de kemelen, en
   men gafden kemelen stro en voeder; en water om zijn voeten te wassen,
   en de voeten dermannen, die bij hem waren.

   ^33Daarna werd hem te eten voorgezet; maar hij zeide: Ik zal niet eten,
   totdat ik mijnwoorden gesproken heb. En hij zeide: Spreek!

   ^34Toen zeide hij: Ik ben een knecht van Abraham;

   ^35En de HEERE heeft mijn heer zeer gezegend, zodat hij groot geworden
   is; en Hijheeft hem gegeven schapen, en runderen, en zilver, en goud,
   en knechten, enmaagden, en kemelen, en ezelen.

   ^36En Sara, de huisvrouw van mijn heer, heeft mijn heer een zoon
   gebaard, nadat zijoud geworden was; en hij heeft hem gegeven alles, wat
   hij heeft.

   ^37En mijn heer heeft mij doen zweren, zeggende: Gij zult voor mijn
   zoon geen vrouwnemen van de dochteren der Kanaanieten, in welker land
   ik wone;

   ^38Maar gij zult trekken naar het huis mijns vaders, en naar mijn
   geslacht, en zultvoor mijn zoon een vrouw nemen!

   ^39Toen zeide ik tot mijn heer: Misschien zal mij de vrouw niet volgen.

   ^40En hij zeide tot mij: De HEERE, voor Wiens aangezicht ik gewandeld
   heb, zalZijn Engel met u zenden, en Hij zal uw weg voorspoedig maken,
   dat gij voor mijnzoon een vrouw neemt, uit mijn geslacht en uit mijns
   vaders huis.

   ^41Dan zult gij van mijn eed rein zijn, wanneer gij tot mijn geslacht
   zult gegaan zijn; enindien zij haar u niet geven, zo zult gij rein zijn
   van mijn eed.

   ^42En ik kwam heden aan de fontein; en ik zeide: O, HEERE! God van mijn
   heerAbraham! zo Gij nu mijn weg voorspoedig maken zult, op welke ik ga;

   ^43Zie, ik sta bij de waterfontein; zo geschiede, dat de maagd, die
   uitkomen zal omte putten, en tot welke ik zeggen zal: Geef mij toch een
   weinig waters te drinkenuit uw kruik;

   ^44En zij tot mij zal zeggen: Drink gij ook, en ik zal ook uw kemelen
   putten; dat dezedie vrouw zij, die de HEERE aan den zoon van mijn heer
   heeft toegewezen.

   ^45Eer ik geeindigd had te spreken in mijn hart, ziet, zo kwam Rebekka
   uit, en hadhaar kruik op haar schouder, en zij kwam af tot de fontein
   en putte; en ik zeide tothaar: Geef mij toch te drinken!

   ^46Zo haastte zij zich en liet haar kruik van zich neder, en zeide:
   Drink gij, en ik zalook uw kemelen drenken; en ik dronk, en zij drenkte
   ook de kemelen.

   ^47Toen vraagde ik haar, en zeide: Wiens dochter zijt gij? En zij
   zeide: De dochtervan Bethuel, den zoon van Nahor, welken Milka hem
   gebaard heeft. Zo legde ikhet voorhoofdsiersel op haar aangezicht, en
   de armringen aan haar handen;

   ^48En ik neigde mijn hoofd, en aanbad de HEERE; en ik loofde den HEERE,
   denGod van mijn heer Abraham, Die mij op den rechten weg geleid had, om
   dedochter des broeders van mijn heer voor zijn zoon te nemen.

   ^49Nu dan, zo gijlieden weldadigheid en trouw aan mijn heer doen zult,
   geeft het mijte kennen; en zo niet, geeft het mij ook te kennen, opdat
   ik mij ter rechterhand ofter linkerhand wende.

   ^50Toen antwoordde Laban en Bethuel, en zeiden: Van den HEERE is deze
   zaakvoortgekomen; wij kunnen kwaad noch goed tot u spreken.

   ^51Zie, Rebekka is voor uw aangezicht; neem haar en trek henen; zij zij
   de vrouwvan den zoon uws heren, gelijk de HEERE gesproken heeft!

   ^52En het geschiedde, als Abrahams knecht hun woorden hoorde, zo boog
   hij zichter aarde voor den HEERE.

   ^53En de knecht langde voort zilveren kleinoden, en gouden kleinoden,
   en klederen, en hij gaf die aan Rebekka; hij gaf ook aan haar broeder
   en haar moederkostelijkheden.

   ^54Toen aten en dronken zij, hij en de mannen, die bij hem waren; en
   zij vernachtten, en zij stonden des morgens op, en hij zeide: Laat mij
   trekken tot mijn heer!

   ^55Toen zeide haar broeder, en haar moeder: Laat de jonge dochter enige
   dagen, oftien, bij ons blijven; daarna zult gij gaan.

   ^56Maar hij zeide tot hen: Houdt mij niet op, dewijl de HEERE mijn
   wegvoorspoedig gemaakt heeft! laat mij trekken, dat ik tot mijn heer
   ga.

   ^57Toen zeiden zij: Laat ons de jonge dochter roepen, en haar mond
   vragen.

   ^58En zij riepen Rebekka, en zeiden tot haar: Zult gij met deze man
   trekken? En zijantwoordde: Ik zal trekken.

   ^59Toen lieten zij Rebekka, hun zuster, en haar voedster trekken,
   mitsgadersAbrahams knecht en zijn mannen.

   ^60En zij zegenden Rebekka, en zeiden tot haar: O, onze zuster! wordt
   gij totduizenden millioenen, en uw zaad bezitte de poort zijner haters!

   ^61En Rebekka maakte zich op met haar jonge dochteren, en zij reden op
   kemelen, en volgden den man; en die knecht nam Rebekka, en toog heen.

   ^62Izak nu kwam, van daar men komt tot den put Lachai-Roi; en hij
   woonde in hetzuiderland.

   ^63En Izak was uitgegaan om te bidden in het veld, tegen het naken van
   den avond;en hij hief zijn ogen op en zag toe, en ziet, de kemelen
   kwamen!

   ^64Rebekka hief ook haar ogen op, en zij zag Izak; en zij viel van den
   kemel af.

   ^65En zij zeide tot den knecht: Wie is die man, die ons in het veld
   tegemoet wandelt?En de knecht zeide: Dat is mijn heer! Toen nam zij den
   sluier, en bedekte zich.

   ^66En de knecht vertelde aan Izak al de zaken, die hij gedaan had.

   ^67En Izak bracht haar in de tent van zijn moeder Sara; en hij nam
   Rebekka, en zijwerd hem ter vrouw, en hij had haar lief. Alzo werd Izak
   getroost na zijnermoeders dood. Genesis 25
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En Abraham voer voort, en nam een vrouw, wier naam was Ketura.

   ^2En zij baarde hem Zimran en Joksan, en Medan en Midian, en Jisbak en
   Suah.

   ^3En Joksan gewon Seba en Dedan; en de zonen van Dedan waren de
   Assurieten, en Letusieten, en Leummieten.

   ^4En de zonen van Midian waren Efa en Efer, en Henoch en Abida, en
   Eldaa. Dezeallen waren zonen van Ketura.

   ^5Doch Abraham gaf aan Izak al wat hij had.

   ^6Maar aan de zonen der bijwijven, die Abraham had, gaf Abraham
   geschenken; enzond hen weg van zijn zoon Izak, terwijl hij nog leefde,
   oostwaarts naar het landvan het Oosten.

   ^7Dit nu zijn de dagen der jaren des levens van Abraham, welke hij
   geleefd heeft, honderd vijf en zeventig jaren.

   ^8En Abraham gaf den geest en stierf, in goede ouderdom, oud en des
   levens zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.

   ^9En Izak en Ismael, zijn zonen, begroeven hem, in de spelonk van
   Machpela, inden akker van Efron, den zoon van Zohar, den Hethiet, welke
   tegenover Mamreis;

   ^10In den akker, dien Abraham van de zonen Heths gekocht had, daar is
   Abrahambegraven, en Sara, zijn huisvrouw.

   ^11En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon,
   zegende; en Izakwoonde bij de put Lachai-Roi.

   ^12Dit nu zijn de geboorten van Ismael, den zoon van Abraham, dien
   Hagar, deEgyptische, dienstmaagd van Sara, Abraham gebaard heeft.

   ^13En dit zijn de namen der zonen van Ismael, met hun namen naar hun
   geboorten.De eerstgeborene van Ismael, Nabajoth; daarna Kedar, en
   Adbeel, en Mibsam,

   ^14En Misma, en Duma, en Massa,

   ^15Hadar en Thema, Jetur, Nafis en Kedma.

   ^16Deze zijn de zonen van Ismael, en dit zijn hun namen, in hun dorpen
   en paleizen, twaalf vorsten naar hun volken.

   ^17En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en dertig
   jaren; en hijgaf den geest, en stierf, en hij werd verzameld tot zijn
   volken.

   ^18En zij woonden van Havila tot Sur toe, hetwelk tegenover Egypte is,
   daar gij gaatnaar Assur; hij heeft zich nedergeslagen voor het
   aangezicht van al zijn broederen.

   ^19Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham: Abraham
   gewon Izak.

   ^20En Izak was veertig jaren oud, als hij Rebekka, de dochter van
   Betuel, denSyrier, uit Paddan-Aram, de zuster van Laban, den Syrier,
   zich ter vrouw nam.

   ^21En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn
   huisvrouw; want zijwas onvruchtbaar; en de HEERE liet zich van hem
   verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd.

   ^22En de kinderen stieten zich samen in haar lichaam. Toen zeide zij:
   Is het zo?waarom ben ik dus? en zij ging om den HEERE te vragen.

   ^23En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee
   natien zullenzich uit uw ingewand van een scheiden; en het ene volk zal
   sterker zijn dan hetandere volk; en de meerdere zal den mindere dienen.

   ^24Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, ziet, zo waren
   tweelingen in haarbuik.

   ^25En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed;
   daarom noemdenzij zijn naam Ezau.

   ^26En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezau's verzenen hield;
   daaromnoemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig jaren oud, als hij
   hen gewon.

   ^27Als nu deze jongeren groot werden, werd Ezau een man, verstandig op
   de jacht, een veldman; maar Jakob werd een oprecht man, wonende in
   tenten.

   ^28En Izak had Ezau lief; want het wildbraad was naar zijn mond; maar
   Rebekka hadJakob lief.

   ^29En Jakob had een kooksel gekookt; en Ezau kwam uit het veld, en was
   moede.

   ^30En Ezau zeide tot Jakob: Laat mij toch slorpen van dat rode, dat
   rode daar, wantik ben moede; daarom heeft men zijn naam genoemd Edom.

   ^31Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.

   ^32En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de
   eerstgeboorte?

   ^33Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag! en hij zwoer hem; en hij
   verkochtaan Jakob zijn eerstgeboorte.

   ^34En Jakob gaf aan Ezau brood, en het linzenkooksel; en hij at en
   dronk, en hijstond op en ging heen; alzo verachtte Ezau de
   eerstgeboorte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1En er was honger in dat land, behalve den eerste honger, die in de
   dagen vanAbraham geweest was; daarom toog Izak tot Abimelech, de koning
   derFilistijnen, naar Gerar.

   ^2En de HEERE verscheen hem en zeide: Trek niet af naar Egypte; woon in
   hetland, dat Ik u aanzeggen zal;

   ^3Woon als vreemdeling in dat land, en Ik zal met u zijn, en zal u
   zegenen; want aanu en uw zaad zal Ik al deze landen geven, en Ik zal
   den eed bevestigen, dien IkAbraham uw vader gezworen heb.

   ^4En Ik zal uw zaad vermenigvuldigen, als de sterren des hemels, en zal
   aan uwzaad al deze landen geven; en in uw zaad zullen gezegend worden
   alle volken deraarde,

   ^5Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en heeft
   onderhoudenMijn bevel, Mijn geboden, Mijn inzettingen en Mijn wetten.

   ^6Alzo woonde Izak te Gerar.

   ^7En als de mannen van die plaats hem vraagden van zijn huisvrouw,
   zeide hij: Zij ismijn zuster; want hij vreesde te zeggen, mijn
   huisvrouw; opdat mij misschien, zeide hij, de mannen dezer plaats niet
   doden, om Rebekka; want zij was schoonvan aangezicht.

   ^8En het geschiedde, als hij een langen tijd daar geweest was, dat
   Abimelech, dekoning der Filistijnen, ten venster uitkeek, en hij zag,
   dat, ziet, Izak was jokkendemet Rebekka zijn huisvrouw.

   ^9Toen riep Abimelech Izak, en zeide: Voorwaar, zie, zij is uw
   huisvrouw! hoe hebtgij dan gezegd: Zij is mijn zuster? En Izak zeide
   tot hem: Want ik zeide: Dat ik nietmisschien om harentwil sterve.

   ^10En Abimelech zeide: Wat is dit, dat gij ons gedaan hebt? Lichtelijk
   had een vandit volk bij uw huisvrouw gelegen, zodat gij een schuld over
   ons zoudt gebrachthebben.

   ^11En Abimelech gebood het ganse volk, zeggende: Zo wie deze man of
   zijnhuisvrouw aanroert, zal voorzeker gedood worden!

   ^12En Izak zaaide in datzelve land, en hij vond in datzelve jaar
   honderd maten; wantde HEERE zegende hem.

   ^13En die man werd groot, ja, hij werd doorgaans groter, totdat hij
   zeer grootgeworden was.

   ^14En hij had bezitting van schapen, en bezitting van runderen, en
   groot gezin; zodathem de Filistijnen benijdden.

   ^15En al de putten, die de knechten van zijn vader, in de dagen van
   zijn vaderAbraham, gegraven hadden, die stopten de Filistijnen, en
   vulden dezelve metaarde.

   ^16Ook zeide Abimelech tot Izak: Trek van ons; want gij zijt veel
   machtigergeworden, dan wij.

   ^17Toen toog Izak van daar, en hij legerde zich in het dal van Gerar,
   en woondealdaar.

   ^18Als nu Izak wedergekeerd was, groef hij die waterputten op, die zij
   ten tijde vanAbraham, zijn vader, gegraven, en die de Filistijnen na
   Abrahams doodtoegestopt hadden; en hij noemde derzelver namen naar de
   namen, waarmede zijnvader die genoemd had.

   ^19De knechten van Izak dan groeven in dat dal, en zij vonden aldaar
   een put vanlevend water.

   ^20En de herders van Gerar twistten met Izaks herders, zeggende: Dit
   water hoortons toe! Daarom noemde hij de naam van die put Esek, omdat
   zij met hemgekeven hadden.

   ^21Toen groeven zij een andere put, en daar twistten zij ook over;
   daarom noemdehij deszelfs naam Sitna.

   ^22En hij brak op van daar, en groef een andere put, en zij twistten
   over dien niet;daarom noemde hij deszelfs naam Rehoboth, en zeide: Want
   nu heeft ons deHEERE ruimte gemaakt, en wij zijn gewassen in dit land.

   ^23Daarna toog hij van daar op naar Ber-seba.

   ^24En de HEERE verscheen hem in denzelven nacht, en zeide: Ik ben de
   God vanAbraham, uw vader; vrees niet; want Ik ben met u; en Ik zal u
   zegenen, en uwzaad vermenigvuldigen, om Abrahams, Mijns knechts, wil.

   ^25Toen bouwde hij daar een altaar, en riep den Naam des HEEREN aan. En
   hijsloeg aldaar zijn tent op; en Izaks knechten groeven daar een put.

   ^26En Abimelech trok tot hem van Gerar, met Ahuzzat, zijn vriend, en
   Pichol, zijnkrijgsoverste.

   ^27En Izak zeide tot hen: Waarom zijt gij tot mij gekomen, daar gij mij
   haat, en hebtmij van u weggezonden?

   ^28En zij zeiden: Wij hebben merkelijk gezien, dat de HEERE met u is;
   daaromhebben wij gezegd: Laat toch een eed tussen ons zijn, tussen ons
   en tussen u, enlaat ons een verbond met u maken:

   ^29Zo gij bij ons kwaad doet, gelijk als wij u niet aangeroerd hebben,
   en gelijk alswij bij u alleenlijk goed gedaan hebben, en hebben u in
   vrede laten trekken! Gijzijt nu de gezegende des HEEREN!

   ^30Toen maakte hij hun een maaltijd, en zij aten en dronken.

   ^31En zij stonden des morgens vroeg op, en zwoeren de een den ander;
   daarna lietIzak hen gaan, en zij togen van hem in vrede.

   ^32En het geschiedde ten zelfde dage, dat Izaks knechten kwamen, en
   boodschaptenhem van de zaak des puts, dien zij gegraven hadden, en zij
   zeiden hem: Wijhebben water gevonden.

   ^33En hij noemde denzelven Seba; daarom is de naam dier stad Ber-seba,
   tot opdezen dag.

   ^34Als nu Ezau veertig jaren oud was, nam hij tot een vrouw Judith, de
   dochter vanBeeri, den Hethiet, en Basmath, de dochter van Elon, den
   Hethiet.

   ^35En deze waren voor Izak en Rebekka een bitterheid des geestes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En het geschiedde, als Izak oud geworden was, en zijn ogen donker
   gewordenwaren, en hij niet zien kon; toen riep hij Ezau, zijn grootsten
   zoon, en zeide tothem: Mijn zoon! En hij zeide tot hem: Zie, hier ben
   ik!

   ^2En hij zeide: Zie nu, ik ben oud geworden, ik weet den dag mijns
   doods niet.

   ^3Nu dan, neem toch uw gereedschap, uw pijlkoker en uw boog, en ga uit
   in hetveld, en jaag mij een wildbraad;

   ^4En maak mij smakelijke spijzen, zo als ik die gaarne heb, en breng ze
   mij, dat ikete; opdat mijn ziel u zegene, eer ik sterve.

   ^5Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en Ezau
   ging in hetveld, om een wildbraad te jagen, dat hij het inbracht.

   ^6Toen sprak Rebekka tot Jakob, haar zoon, zeggende: Zie, ik heb uw
   vader totEzau, uw broeder, horen spreken, zeggende:

   ^7Breng mij een wildbraad, en maak mij smakelijke spijzen toe, dat ik
   ete; en ik zalu zegenen voor het aangezicht des HEEREN, voor mijn dood.

   ^8Nu dan, mijn zoon! hoor mijn stem in hetgeen ik u gebiede.

   ^9Ga nu heen tot de kudde, en haal mij van daar twee goede
   geitenbokjes; en ik zaldie voor uw vader maken tot smakelijke spijzen,
   gelijk als hij gaarne heeft.

   ^10En gij zult ze tot uw vader brengen, en hij zal eten, opdat hij u
   zegene voor zijndood.

   ^11Toen zeide Jakob tot Rebekka, zijn moeder: Zie, mijn broeder Ezau is
   een harigman, en ik ben een glad man.

   ^12Misschien zal mij mijn vader betasten, en ik zal in zijn ogen zijn
   als een bedrieger;zo zoude ik een vloek over mij halen, en niet een
   zegen.

   ^13En zijn moeder zeide tot hem: Uw vloek zij op mij, mijn zoon! hoor
   alleen naarmijn stem, en ga, haal ze mij.

   ^14Toen ging hij, en hij haalde ze, en bracht ze zijn moeder; en zijn
   moeder maaktesmakelijke spijzen, gelijk als zijn vader gaarne had.

   ^15Daarna nam Rebekka de kostelijke klederen van Ezau, haar grootsten
   zoon, diezij bij zich in huis had, en zij trok ze Jakob, haar kleinsten
   zoon, aan.

   ^16En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen, en over
   de gladdigheidvan zijn hals.

   ^17En zij gaf de smakelijke spijzen, en het brood, welke zij toegemaakt
   had, in dehand van Jakob, haar zoon.

   ^18En hij kwam tot zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij zeide: Zie,
   hier ben ik;wie zijt gij, mijn zoon?

   ^19En Jakob zeide tot zijn vader: Ik ben Ezau uw eerstgeborene; ik heb
   gedaan, gelijk als gij tot mij gesproken hadt; sta toch op, zit, en eet
   van mijn wildbraad, opdat uw ziel mij zegene.

   ^20Toen zeide Izak tot zijn zoon: Hoe is dit, dat gij het zo haast
   gevonden hebt, mijnzoon? En hij zeide: Omdat de HEERE uw God dat heeft
   doen ontmoeten voormijn aangezicht.

   ^21En Izak zeide tot Jakob: Nader toch, dat ik u betaste, mijn zoon! of
   gij mijn zoonEzau zelf zijt, of niet.

   ^22Toen kwam Jakob bij, tot zijn vader Izak, die hem betastte; en hij
   zeide: De stemis Jakobs stem, maar de handen zijn Ezau's handen.

   ^23Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns
   broedersEzau's handen; en hij zegende hem.

   ^24En hij zeide: Zijt gij mijn zoon Ezau zelf? En hij zeide: Ik ben
   het!

   ^25Toen zeide hij: Stel het nabij mij, dat ik van het wildbraad mijns
   zoons ete, opdatmijn ziel u zegene. En hij stelde het nabij hem, en hij
   at; hij bracht hem ook wijn, en hij dronk.

   ^26En zijn vader Izak zeide tot hem: Kom toch bij, en kus mij, mijn
   zoon!

   ^27En hij kwam bij, en hij kuste hem; toen rook hij de reuk zijner
   klederen, enzegende hem; en hij zeide: Zie, de reuk mijns zoons is als
   de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.

   ^28Zo geve u dan God van de dauw des hemels, en de vettigheid der
   aarde, enmenigte van tarwe en most.

   ^29Volken zullen u dienen, en natien zullen zich voor u nederbuigen;
   wees heer overuw broederen, en de zonen uwer moeder zullen zich voor u
   nederbuigen!Vervloekt moet hij zijn, wie u vervloekt; en wie u zegent,
   zij gezegend!

   ^30En het geschiedde, als Izak voleindigd had Jakob te zegenen, zo
   geschiedde het, toen Jakob maar even van het aangezicht van zijn vader
   Izak uitgegaan was, datEzau, zijn broeder, van zijn jacht kwam.

   ^31Hij nu maakte smakelijke spijzen toe, en bracht die tot zijn vader;
   en hij zeide totzijn vader: Mijn vader sta op en ete van het wildbraad
   zijns zoons, opdat uw zielmij zegene.

   ^32En Izak, zijn vader, zeide tot hem: Wie zijt gij? En hij zeide: Ik
   ben uw zoon, uweerstgeborene, Ezau.

   ^33Toen verschrikte Izak met zeer grote verschrikking, gans zeer, en
   zeide: Wie is hijdan, die het wildbraad gejaagd en tot mij gebracht
   heeft? en ik heb van allesgegeten, eer gij kwaamt, en heb hem gezegend;
   ook zal hij gezegend wezen.

   ^34Als Ezau de woorden zijns vaders hoorde, zo schreeuwde hij met een
   groten enbitteren schreeuw, gans zeer; en hij zeide tot zijn vader:
   Zegen mij, ook mij, mijnvader!

   ^35En hij zeide: Uw broeder is gekomen met bedrog, en heeft uw
   zegenweggenomen.

   ^36Toen zeide hij: Is het niet omdat men zijn naam noemt Jakob, dat hij
   mij nu tweereizen heeft bedrogen? mijn eerstgeboorte heeft hij genomen,
   en zie, nu heeft hijmijn zegen genomen! Voorts zeide hij: Hebt gij dan
   geen zegen voor mijuitbehouden?

   ^37Toen antwoordde Izak, en zeide tot Ezau: Zie, ik heb hem tot een
   heer over ugezet, en al zijn broeders heb ik hem tot knechten gegeven;
   en ik heb hem metkoorn en most ondersteund; wat zal ik u dan nu doen,
   mijn zoon?

   ^38En Ezau zeide tot zijn vader: Hebt gij maar dezen enen zegen, mijn
   vader? Zegenmij, ook mij, mijn vader! En Ezau hief zijn stem op, en
   weende.

   ^39Toen antwoordde zijn vader Izak en zeide tot hem: Zie, de
   vettigheden der aardezullen uw woningen zijn, en van den dauw des
   hemels van boven af zult gijgezegend zijn.

   ^40En op uw zwaard zult gij leven, en zult uw broeder dienen; doch het
   zalgeschieden, als gij heersen zult, dan zult gij zijn juk van uw hals
   afrukken.

   ^41En Ezau haatte Jakob om dien zegen, waarmede zijn vader hem gezegend
   had; enEzau zeide in zijn hart: De dagen van den rouw mijns vaders
   naderen, en ik zalmijn broeder Jakob doden.

   ^42Toen aan Rebekka deze woorden van Ezau, haar grootsten zoon,
   geboodschaptwerden, zo zond zij heen, en ontbood Jakob, haar kleinsten
   zoon, en zeide tothem: Zie, uw broeder Ezau troost zich over u, dat hij
   u doden zal.

   ^43Nu dan, mijn zoon! hoor naar mijn stem, en maak u op, vlied gij naar
   Haran, totLaban, mijn broeder.

   ^44En blijf bij hem enige dagen, totdat de hittige gramschap uws
   broeders kere;

   ^45Totdat de toorn uws broeders van u afkere, en hij vergeten hebbe,
   hetgeen gijhem gedaan hebt; dan zal ik zenden, en u van daar nemen;
   waarom zoude ik ookvan u beiden beroofd worden op een dag?

   ^46En Rebekka zeide tot Izak: Ik heb verdriet aan mijn leven vanwege de
   dochterenHeths! Indien Jakob een vrouw neemt van de dochteren Heths,
   gelijk deze zijn, van de dochteren dezes lands, waartoe zal mij het
   leven zijn?
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En Izak riep Jakob, en zegende hem; en gebood hem, en zeide tot hem:
   Neemgeen vrouw van de dochteren van Kanaan.

   ^2Maak u op, ga naar Paddan-Aram, ten huize van Bethuel, den vader
   uwermoeder, en neem u van daar een vrouw, van de dochteren van Laban,
   uwermoeders broeder.

   ^3En God almachtig zegene u, en make u vruchtbaar, en vermenigvuldige
   u, dat gijtot een hoop volken wordt.

   ^4En Hij geve u den zegen van Abraham; aan u, en uw zaad met u, opdat
   gij erfelijkbezit het land uwer vreemdelingschappen, hetwelk God aan
   Abraham gegevenheeft.

   ^5Alzo zond Izak Jakob weg, dat hij toog naar Paddan-Aram, tot Laban,
   den zoonvan Bethuel, den Syrier, den broeder van Rebekka, Jakobs en
   Ezau's moeder.

   ^6Als nu Ezau zag, dat Izak Jakob gezegend, en hem naar
   Paddan-Aramweggezonden had om zich van daar een vrouw te nemen; en als
   hij hem zegende, dat hij hem geboden had, zeggende: Neem geen vrouw van
   de dochteren vanKanaan;

   ^7En dat Jakob zijn vader en zijn moeder gehoorzaam geweest was, en
   naarPaddan-Aram getrokken was;

   ^8En dat Ezau zag, dat de dochteren van Kanaan kwaad waren in de ogen
   vanIzak, zijn vader;

   ^9Zo ging Ezau tot Ismael, en nam zich tot een vrouw boven zijn
   vrouwen,Mahalath, de dochter van Ismael, den zoon van Abraham, de
   zuster vanNebajoth.

   ^10Jakob dan toog uit van Ber-seba, en ging naar Haran.

   ^11En hij geraakte op een plaats, waar hij vernachtte; want de zon was
   ondergegaan;en hij nam van de stenen dier plaats, en maakte zijn
   hoofdpeluw, en legde zich teslapen te dierzelver plaats.

   ^12En hij droomde; en ziet, een ladder was gesteld op de aarde, welker
   opperste aande hemel raakte; en ziet, de engelen Gods klommen daarbij
   op en neder.

   ^13En ziet, de HEERE stond op dezelve en zeide: Ik ben de HEERE, de God
   van uwvader Abraham, en de God van Izak; dit land, waarop gij ligt te
   slapen, zal Ik aanu geven, en aan uw zaad.

   ^14En uw zaad zal wezen als het stof der aarde, en gij zult uitbreken
   in menigte, westwaarts en oostwaarts, en noordwaarts en zuidwaarts; en
   in u, en in uw zaadzullen alle geslachten des aardbodems gezegend
   worden.

   ^15En zie, Ik ben met u, en Ik zal u behoeden overal, waarheen gij
   trekken zult, en Ikzal u wederbrengen in dit land; want Ik zal u niet
   verlaten, totdat Ik zal gedaanhebben, hetgeen Ik tot u gesproken heb.

   ^16Toen nu Jakob van zijn slaap ontwaakte, zeide hij: Gewisselijk is de
   HEERE aandeze plaats, en ik heb het niet geweten!

   ^17En hij vreesde, en zeide: Hoe vreselijk is deze plaats! Dit is niet
   dan een huisGods, en dit is de poort des hemels!

   ^18Toen stond Jakob des morgens vroeg op, en hij nam dien steen, dien
   hij tot zijnhoofdpeluw gelegd had, en zette hem tot een opgericht
   teken, en goot daar olieboven op.

   ^19En hij noemde den naam dier plaats Beth-El; daar toch de naam dier
   stad tevoren was Luz.

   ^20En Jakob beloofde een gelofte, zeggende: Wanneer God met mij geweest
   zal zijn, en mij behoed zal hebben op dezen weg, dien ik reize, en mij
   gegeven zal hebbenbrood om te eten, en klederen om aan te trekken;

   ^21En ik ten huize mijns vaders in vrede zal wedergekeerd zijn; zo zal
   de HEERE mijtot een God zijn!

   ^22En deze steen, dien ik tot een opgericht teken gezet heb, zal een
   huis Godswezen, en van alles, wat Gij mij geven zult, zal ik U
   voorzeker de tienden geven!
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Toen hief Jakob zijn voeten op, en ging naar het land der kinderen
   van hetOosten.

   ^2En hij zag toe, en ziet, er was een put in het veld; en ziet, er
   waren drie kuddenschapen nevens dien nederliggende; want uit dien put
   drenkten zij de kudden; ener was een grote steen op den mond van dien
   put.

   ^3En derwaarts werden al de kudden verzameld, en zij wentelden den
   steen van denmond des puts, en drenkten de schapen, en legden den steen
   weder op den mondvan dien put, op zijn plaats.

   ^4Toen zeide Jakob tot hen: Mijn broeders! van waar zijt gij? En zij
   zeiden: Wij zijnvan Haran.

   ^5En hij zeide tot hen: Kent gij Laban, den zoon van Nahor? En zij
   zeiden: Wijkennen hem.

   ^6Voorts zeide hij tot hen: Is het wel met hem? En zij zeiden: Het is
   wel; en zie,Rachel, zijn dochter, komt met de schapen.

   ^7En hij zeide: Ziet, het is nog hoog dag, het is geen tijd, dat het
   vee verzameldworde; drenkt de schapen, en gaat heen, weidt dezelve.

   ^8Toen zeiden zij: Wij kunnen niet, totdat al de kudden samen zullen
   vergaderd zijn, en dat men den steen van den mond des puts afwentele,
   opdat wij de schapendrenken.

   ^9Als hij nog met hen sprak, zo kwam Rachel met de schapen, die haar
   vadertoebehoorden; want zij was een herderin.

   ^10En het geschiedde, als Jakob Rachel zag, de dochter van Laban,
   zijner moedersbroeder, en de schapen van Laban, zijner moeders broeder,
   dat Jakob toetrad, en wentelde den steen van den mond des puts, en
   drenkte de schapen van Laban, zijner moeders broeder.

   ^11En Jakob kuste Rachel; en hij hief zijn stem op en weende.

   ^12En Jakob gaf Rachel te kennen, dat hij een broeder van haar vader,
   en dat hij dezoon van Rebekka was. Toen liep zij heen, en gaf het aan
   haar vader te kennen.

   ^13En het geschiedde, als Laban die tijding hoorde van Jakob, zijner
   zusters zoon, zoliep hij hem tegemoet, en omhelsde hem, en kuste hem,
   en bracht hem tot zijnhuis. En hij vertelde Laban al deze dingen.

   ^14Toen zeide Laban tot hem: Voorwaar, gij zijt mijn gebeente en mijn
   vlees! En hijbleef bij hem een volle maand.

   ^15Daarna zeide Laban tot Jakob: Omdat gij mijn broeder zijt, zoudt gij
   mij derhalveom niet dienen? verklaar mij, wat zal uw loon zijn?

   ^16En Laban had twee dochters: de naam der grootste was Lea; en de naam
   derkleinste was Rachel.

   ^17Doch Lea had tedere ogen; maar Rachel was schoon van gedaante, en
   schoonvan aangezicht.

   ^18En Jakob had Rachel lief; en hij zeide: Ik zal u zeven jaren dienen,
   om Rachel, uwkleinste dochter.

   ^19Toen zeide Laban: Het is beter, dat ik haar aan u geve, dan dat ik
   haar aan eenanderen man geve; blijf bij mij.

   ^20Alzo diende Jakob om Rachel zeven jaren; en die waren in zijn ogen
   als enigedagen, omdat hij haar liefhad.

   ^21Toen zeide Jakob tot Laban: Geef mijn huisvrouw, want mijn dagen
   zijn vervuld, dat ik tot haar inga.

   ^22Zo verzamelde Laban al de mannen dier plaats, en maakte een
   maaltijd.

   ^23En het geschiedde des avonds, dat hij zijn dochter Lea nam, en
   bracht haar tothem; en hij ging tot haar in.

   ^24En Laban gaf haar Zilpa, zijn dienstmaagd, aan Lea, zijn dochter,
   tot eendienstmaagd.

   ^25En het geschiedde des morgens, en ziet, het was Lea. Daarom zeide
   hij tot Laban:Wat is dit, dat gij mij gedaan hebt; heb ik niet bij u
   gediend om Rachel? waaromhebt gij mij dan bedrogen?

   ^26En Laban zeide: Men doet alzo niet te dezer onzer plaatse, dat men
   de kleinsteuitgeve voor de eerstgeborene.

   ^27Vervul de week van deze; dan zullen wij u ook die geven, voor den
   dienst, diengij nog andere zeven jaren bij mij dienen zult.

   ^28En Jakob deed alzo; en hij vervulde de week van deze. Toen gaf hij
   hem Rachel, zijn dochter, hem tot een vrouw.

   ^29En Laban gaf aan zijn dochter Rachel zijn dienstmaagd Bilha, haar
   tot eendienstmaagd.

   ^30En hij ging ook in tot Rachel, en had ook Rachel liever dan Lea; en
   hij diende bijhem nog andere zeven jaren.

   ^31Toen nu de HEERE zag, dat Lea gehaat was, opende Hij haar
   baarmoeder; maarRachel was onvruchtbaar.

   ^32En Lea werd bevrucht, en baarde een zoon, en zij noemde zijn naam
   Ruben; wantzij zeide: Omdat de HEERE mijn verdrukking heeft aangezien,
   daarom zal mijnman mij nu liefhebben.

   ^33En zij werd wederom bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Dewijl
   de HEEREgehoord heeft, dat ik gehaat was, zo heeft Hij mij ook dezen
   gegeven; en zijnoemde zijn naam Simeon.

   ^34En zij werd nog bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Nu zal zich
   ditmaal mijnman bij mij voegen, dewijl ik hem drie zonen gebaard heb;
   daarom noemde zijzijn naam Levi.

   ^35En zij werd wederom bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Ditmaal
   zal ik denHEERE loven; daarom noemde zij zijn naam Juda. En zij hield
   op van baren. Genesis 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Als nu Rachel zag, dat zij Jakob niet baarde, zo benijdde Rachel haar
   zuster; enzij zeide tot Jakob: Geef mij kinderen! of indien niet, zo
   ben ik dood.

   ^2Toen ontstak Jakobs toorn tegen Rachel, en hij zeide: Ben ik dan in
   plaats vanGod, Die de vrucht des buiks van u geweerd heeft?

   ^3En zij zeide: Zie, daar is mijn dienstmaagd Bilha, ga tot haar in;
   dat zij op mijnknieen bare, en ik ook uit haar gebouwd worde.

   ^4Zo gaf zij hem haar dienstmaagd Bilha tot een vrouw; en Jakob ging
   tot haar in.

   ^5En Bilha werd zwanger, en baarde Jakob een zoon.

   ^6Toen zeide Rachel: God heeft mij gericht, en ook mijn stem verhoord,
   en heeft mijeen zoon gegeven; daarom noemde zij zijn naam Dan.

   ^7En Bilha, Rachels dienstmaagd, werd wederom bevrucht, en baarde Jakob
   dentweeden zoon.

   ^8Toen zeide Rachel: Ik heb worstelingen Gods met mijn zuster
   geworsteld; ookheb ik de overhand gehad; en zij noemde zijn naam
   Nafthali.

   ^9Toen nu Lea zag, dat zij ophield van baren, nam zij ook haar
   dienstmaagd Zilpa, en gaf die aan Jakob tot een vrouw.

   ^10En Zilpa, Lea's dienstmaagd, baarde Jakob een zoon.

   ^11Toen zeide Lea: Er komt een hoop! en zij noemde zijn naam Gad.

   ^12Daarna baarde Zilpa, Lea's dienstmaagd, Jakob een tweeden zoon.

   ^13Toen zeide Lea: Tot mijn geluk! want de dochters zullen mij gelukkig
   achten; enzij noemde zijn naam Aser.

   ^14En Ruben ging in de dagen van de tarweoogst, en hij vond Dudaim in
   het veld, enhij bracht die tot zijn moeder Lea. Toen zeide Rachel tot
   Lea: Geef mij toch vanuws zoons Dudaim.

   ^15En zij zeide tot haar: Is het weinig, dat gij mijn man genomen hebt,
   dat gij ookmijns zoons Dudaim nemen zult? Toen zeide Rachel: Daarom zal
   hij dezen nachtvoor uws zoons Dudaim bij u liggen.

   ^16Als nu Jakob des avonds uit het veld kwam, ging Lea uit hem
   tegemoet, en zeide:Gij zult tot mij inkomen; want ik heb u om loon
   zekerlijk gehuurd voor mijnszoons Dudaim; en hij lag dien nacht bij
   haar.

   ^17En God verhoorde Lea; en zij werd bevrucht, en baarde Jakob den
   vijfden zoon.

   ^18Toen zeide Lea: God heeft mijn loon gegeven, nadat ik mijn
   dienstmaagd aan mijnman gegeven heb; en zij noemde zijn naam Issaschar.

   ^19En Lea werd wederom bevrucht, en zij baarde Jakob den zesden zoon.

   ^20En Lea zeide: God heeft mij, mij heeft Hij begiftigd met een goede
   gift; ditmaal zalmijn man mij bijwonen; want ik heb hem zes zonen
   gebaard; en zij noemde zijnnaam Zebulon.

   ^21En zij baarde daarna een dochter; en zij noemde haar naam Dina.

   ^22God dacht ook aan Rachel; en God verhoorde haar, en opende
   haarbaarmoeder.

   ^23En zij werd bevrucht, en baarde een zoon; en zij zeide: God heeft
   mijn smaadheidweggenomen!

   ^24En zij noemde zijn naam Jozef, zeggende: De HEERE voege mij een
   anderenzoon daartoe.

   ^25En het geschiedde, Als Rachel Jozef gebaard had, dat Jakob tot Laban
   zeide:Laat mij vertrekken, dat ik ga tot mijn plaats, en naar mijn
   land.

   ^26Geef mijn vrouwen, en mijn kinderen, om welke ik u gediend heb, dat
   ik vertrek;want gij weet mijn dienst, die ik u gediend heb.

   ^27Toen zeide Laban tot hem: Zo ik nu genade gevonden heb in uw ogen;
   ik hebwaargenomen, dat de HEERE mij om uwentwil gezegend heeft.

   ^28Hij zeide dan: Noem mij uitdrukkelijk uw loon, dat ik geven zal.

   ^29Toen zeide hij tot hem: Gij weet, hoe ik u gediend heb, en hoe uw
   vee bij mijgeweest is.

   ^30Want het weinige, dat gij voor mij gehad hebt, dat is tot een
   menigte uitgebroken;en de HEERE heeft u gezegend bij mijn voet; nu dan,
   wanneer zal ik ook werkenvoor mijn huis?

   ^31En hij zeide: Wat zal ik u geven? Toen zeide Jakob: Gij zult mij
   niet met al geven, indien gij mij deze zaak doen zult; ik zal wederom
   uw kudden weiden, enbewaren.

   ^32Ik zal heden door uw ganse kudde gaan, daarvan afzonderende al
   hetgespikkelde en geplekte vee, en al het bruine vee onder de lammeren,
   en hetgeplekte en gespikkelde onder de geiten; en zulks zal mijn loon
   zijn.

   ^33Zo zal mijn gerechtigheid op den dag van morgen met mij getuigen,
   als gij komenzult over mijn loon, voor uw aangezicht; al wat niet
   gespikkeld en geplekt is onderde geiten en bruin onder de lammeren, dat
   zij bij mij gestolen.

   ^34Toen zeide Laban: Zie, och ja, het zij naar uw woord!

   ^35En hij zonderde af ten zelfden dage de gesprenkelde en geplekte
   bokken en al degespikkelde en geplekte geiten, al waar wit aan was, en
   al het bruine onder delammeren; en hij gaf dezelve in de hand zijner
   zonen.

   ^36En hij stelde een weg van drie dagen tussen hem, en tussen Jakob; en
   Jakobweidde de overige kudde van Laban.

   ^37Toen nam zich Jakob roeden van groen populierenhout, en van
   hazelaar, en vankastanjen; en hij schilde daarin witte strepen,
   ontblotende het wit, hetwelk aan dieroeden was.

   ^38En hij legde deze roeden, die hij geschild had, in de goten, en in
   de drinkbakkenvan het water, waar de kudde kwam drinken, tegenover de
   kudde; en zij werdenverhit, als zij kwamen om te drinken.

   ^39Als dan de kudde verhit werd bij de roeden, zo lammerde de
   kuddegesprenkelde, gespikkelde, en geplekte.

   ^40Toen scheidde Jakob de lammeren, en hij wendde het gezicht der kudde
   op hetgesprenkelde, en al het bruine onder Labans kudde; en hij stelde
   zijn kuddenalleen, en hij zette ze niet bij de kudde van Laban.

   ^41En het geschiedde, telkens als de kudde der vroegelingen verhit
   werd, zo steldeJakob de roeden voor de ogen der kudde in de goten,
   opdat zij hittig werden bijde roeden.

   ^42Maar als de kudde spade hittig werd, zo stelde hij ze niet, zodat de
   spadelingenLaban, en de vroegelingen Jakob toekwamen.

   ^43En die man brak gans zeer uit in menigte, en hij had vele kudden,
   endienstmaagden, en dienstknechten, en kemelen, en ezelen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Toen hoorde hij de woorden der zonen van Laban, zeggende: Jakob
   heeftgenomen alles, wat onzes vaders was, en van hetgeen, dat onzes
   vaders was, heeft hij al deze heerlijkheid gemaakt.

   ^2Jakob zag ook het aangezicht van Laban aan, en ziet, het was jegens
   hem niet alsgisteren en eergisteren.

   ^3En de HEERE zeide tot Jakob: Keer weder tot het land uwer vaderen, en
   tot uwmaagschap, en Ik zal met u zijn.

   ^4Toen zond Jakob heen, en riep Rachel en Lea, op het veld tot zijn
   kudde;

   ^5En hij zeide tot haar: Ik zie het aangezicht uws vaders, dat het
   jegens mij niet is alsgisteren en eergisteren; doch de God mijns vaders
   is bij mij geweest.

   ^6En gijlieden weet, dat ik met al mijn macht uw vader gediend heb.

   ^7Maar uw vader heeft bedriegelijk met mij gehandeld, en heeft mijn
   loon tien malenveranderd; doch God heeft hem niet toegelaten, om mij
   kwaad te doen.

   ^8Wanneer hij aldus zeide: De gespikkelde zullen uw loon zijn, zo
   lammerden al dekudden gespikkelde; en wanneer hij alzo zeide: De
   gesprenkelde zullen uw loonzijn, zo lammerden al de kudden
   gesprenkelde.

   ^9Alzo heeft God uw vader het vee ontrukt, en aan mij gegeven.

   ^10En het geschiedde ten tijde, als de kudde hittig werd, dat ik mijn
   ogen ophief, enik zag in den droom; en ziet, de bokken, die de kudden
   beklommen, warengesprenkeld, gespikkeld, en hagelvlakkig.

   ^11En de Engel Gods zeide tot mij in de droom: Jakob! En ik zeide: Zie,
   hier ben ik!

   ^12En Hij zeide: Hef toch uw ogen op, en zie! alle bokken, die de kudde
   beklimmen, zijn gesprenkeld, gespikkeld, en hagelvlakkig; want Ik heb
   gezien alles, watLaban u doet.

   ^13Ik ben die God van Beth-El, alwaar gij het opgerichte teken gezalfd
   hebt, waar gijMij een gelofte beloofd hebt; nu, maak u op, vertrek uit
   dit land, en keer weder inhet land uwer maagschap.

   ^14Toen antwoordden Rachel en Lea, en zeiden tot hem: Is er nog voor
   ons een deelof erfenis, in het huis onzes vaders?

   ^15Zijn wij niet vreemden van hem geacht? Want hij heeft ons verkocht,
   en hij heeftook steeds ons geld verteerd.

   ^16Want al de rijkdom, welke God onze vader heeft ontrukt, die is onze,
   en van onzezonen; nu dan, doe alles, wat God tot u gezegd heeft.

   ^17Toen maakte zich Jakob op, en laadde zijn zonen en zijn vrouwen op
   kemelen.

   ^18En hij voerde al zijn vee weg, en al zijn have, die hij gewonnen
   had, het vee, dathij bezat, hetwelk hij in Paddan-Aram geworven had, om
   te komen tot Izak, zijnvader, naar het land Kanaan.

   ^19Laban nu was gegaan, om zijn schapen te scheren; zo stal Rachel de
   terafim, diehaar vader had.

   ^20En Jakob ontstal zich aan het hart van Laban, den Syrier, overmits
   hij hem niet tekennen gaf, dat hij vlood.

   ^21En hij vlood, en al wat het zijne was, en hij maakte zich op, en
   voer over de rivier, en hij zette zijn aangezicht naar het gebergte
   Gilead.

   ^22En ten derden dage werd aan Laban geboodschapt, dat Jakob gevloden
   was.

   ^23Toen nam hij zijn broeders met zich, en jaagde hem achterna, een weg
   van zevendagen, en hij kreeg hem op het gebergte van Gilead.

   ^24Doch God kwam tot Laban, den Syrier, in een droom des nachts, en Hij
   zeide tothem: Wacht u, dat gij met Jakob spreekt, noch goed, noch
   kwaad.

   ^25En Laban achterhaalde Jakob; Jakob nu had zijn tent geslagen op dat
   gebergte;ook sloeg Laban met zijn broederen de zijne op het gebergte
   van Gilead.

   ^26Toen zeide Laban tot Jakob: Wat hebt gij gedaan, dat gij u aan mijn
   hart ontstolenhebt, en mijn dochteren ontvoerd hebt, als gevangenen met
   het zwaard?

   ^27Waarom zijt gij heimelijk gevloden, en hebt u aan mij ontstolen? en
   hebt het mijniet aangezegd, dat ik u geleid had met vreugde, en met
   gezangen, met trommel enmet harp?

   ^28Ook hebt gij mij niet toegelaten mijn zonen en mijn dochteren te
   kussen; nu, gijhebt dwaselijk gehandeld, zo doende.

   ^29Het ware in de macht mijner hand aan ulieden kwaad te doen; maar de
   God vanulieder vader heeft tot mij gisteren nacht gesproken, zeggende:
   Wacht u, van metJakob te spreken, of goed, of kwaad.

   ^30En nu, gij hebt immers willen vertrekken, omdat gij zo zeer begerig
   waart naaruws vaders huis; waarom hebt gij mijn goden gestolen?

   ^31Toen antwoordde Jakob, en zeide tot Laban: Omdat ik vreesde; want ik
   zeide:Opdat gij niet misschien uw dochteren mij ontweldigdet!

   ^32Bij wien gij uw goden vinden zult, laat hem niet leven! Onderken gij
   voor onzebroederen, wat bij mij is, en neem het tot u. Want Jakob wist
   niet, dat Racheldezelve gestolen had.

   ^33Toen ging Laban in de tent van Jakob, en in de tent van Lea, en in
   de tent van debeide dienstmaagden, en hij vond niets; en als hij uit de
   tent van Lea gegaan was, kwam hij in de tent van Rachel.

   ^34Maar Rachel had de terafim genomen, en zij had die in een kemels
   zadeltuiggelegd, en zij zat op dezelve. En Laban betastte die ganse
   tent, en hij vond niets.

   ^35En zij zeide tot haar vader: Dat de toorn niet ontsteke in mijns
   heren ogen, omdatik voor uw aangezicht niet kan opstaan; want het gaat
   mij naar der vrouwenwijze; en hij doorzocht; maar hij vond de terafim
   niet.

   ^36Toen ontstak Jakob, en twistte met Laban; en Jakob antwoordde en
   zeide totLaban: Wat is mijn overtreding, wat is mijn zonde, dat gij mij
   zo hittiglijk hebtnagejaagd?

   ^37Als gij al mijn huisraad betast hebt, wat hebt gij gevonden van al
   het huisraad uwshuizes! Leg het hier voor mijn broederen en uw
   broederen, en laat hen richtentussen ons beiden.

   ^38Deze twintig jaren ben ik bij u geweest; uw ooien en uw geiten
   hebben nietmisdragen, en de rammen uwer kudde heb ik niet gegeten.

   ^39Het verscheurde heb ik tot u niet gebracht; ik heb het geboet; gij
   hebt het van mijnhand geeist, het ware des daags gestolen, of des
   nachts gestolen.

   ^40Ik ben geweest, dat mij bij dag de hitte verteerde, en bij nacht de
   vorst, en datmijn slaap van mijn ogen week.

   ^41Ik ben nu twintig jaren in uw huis geweest; ik heb u veertien jaren
   gediend om uwbeide dochteren, en zes jaren om uw kudde; en gij hebt
   mijn loon tien malenveranderd.

   ^42Ten ware de God van mijn vader, de God van Abraham, en de Vreze van
   Izak, bij mij geweest was, zekerlijk, gij zoudt mij nu ledig
   weggezonden hebben! Godheeft mijn ellende, en den arbeid mijner handen
   aangezien, en heeft u gisterennacht bestraft.

   ^43Toen antwoordde Laban en zeide tot Jakob: Deze dochters zijn mijn
   dochters, endeze zonen zijn mijn zonen, en deze kudde is mijn kudde,
   ja, al wat gij ziet, dat ismijn; en wat zoude ik aan deze mijn
   dochteren heden doen? of aan haar zonen, die zij gebaard hebben?

   ^44Nu dan, kom, laat ons een verbond maken, ik en gij, dat het tot een
   getuigenis zijtussen mij en tussen u!

   ^45Toen nam Jakob een steen, en hij verhoogde die, tot een opgericht
   teken.

   ^46En Jakob zeide tot zijn broederen: Vergadert stenen! En zij namen
   stenen, enmaakten een hoop; en zij aten aldaar op dien hoop.

   ^47En Laban noemde hem Jegar-Sahadutha; maar Jakob noemde denzelven
   Gilead.

   ^48Toen zeide Laban: Deze hoop zij heden een getuige tussen mij en
   tussen u!Daarom noemde men zijn naam Gilead,

   ^49En Mizpa; omdat hij zeide: Dat de HEERE opzicht neme tussen mij en
   tussen u, wanneer wij de een van den ander zullen verborgen zijn!

   ^50Zo gij mijn dochteren beledigt, en zo gij vrouwen neemt boven mijn
   dochteren, niemand is bij ons; zie toe, God zal getuige zijn tussen mij
   en tussen u!

   ^51Laban zeide voorts tot Jakob: Zie, daar is deze zelfde hoop, en zie,
   daar is ditopgericht teken, hetwelk ik opgeworpen heb tussen mij en
   tussen u;

   ^52Deze zelfde hoop zij getuige, en dit opgericht teken zij getuige,
   dat ik tot u voorbijdeze hoop niet komen zal, en dat gij tot mij,
   voorbij deze hoop en dit opgerichtteken, niet komen zult ten kwade!

   ^53De God van Abraham, en de God van Nahor, de God huns vaders richte
   tussenons! En Jakob zwoer bij de Vreze zijn vaders Izaks.

   ^54Toen slachtte Jakob een slachting op dat gebergte, en hij nodigde
   zijn broederen, om brood te eten; en zij aten brood, en vernachtten op
   dat gebergte.

   ^55En Laban stond des morgens vroeg op, en kuste zijn zonen, en zijn
   dochteren, enzegende hen; en Laban trok heen, en keerde weder tot zijn
   plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Jakob toog ook zijns weegs; en de engelen Gods ontmoetten hem.

   ^2En Jakob zeide, met dat hij hen zag: Dit is een heirleger Gods! en
   hij noemde dennaam derzelver plaats Mahanaim.

   ^3En Jakob zond boden uit voor zijn aangezicht tot Ezau, zijn broeder,
   naar het landSeir, de landstreek van Edom.

   ^4En hij gebood hun, zeggende: Zo zult gij zeggen tot mijn heer, tot
   Ezau: Zo zegtJakob, uw knecht: Ik heb als vreemdeling gewoond bij
   Laban, en heb er tot nutoe vertoefd;

   ^5En ik heb ossen en ezelen, schapen en knechten en maagden; en ik heb
   gezondenom mijn heer aan te zeggen, opdat ik genade vinde in uw ogen.

   ^6En de boden kwamen weder tot Jakob, zeggende: Wij zijn gekomen tot
   uwbroeder, tot Ezau; en ook trekt hij u tegemoet, en vierhonderd mannen
   met hem.

   ^7Toen vreesde Jakob zeer, en hem was bange; en hij verdeelde het volk,
   dat methem was, en de schapen, en de runderen, en de kemels, in twee
   heiren;

   ^8Want hij zeide: Indien Ezau op het ene heir komt, en slaat het, zo
   zal hetovergeblevene heir ontkomen.

   ^9Voorts zeide Jakob: O, God mijns vaders Abrahams, en God mijns vaders
   Izaks, o HEERE! Die tot mij gezegd hebt: Keer weder tot uw land, en tot
   uwmaagschap, en Ik zal wel bij u doen!

   ^10Ik ben geringer dan al deze weldadigheden, en dan al deze trouw, die
   Gij aan Uwknecht gedaan hebt; want ik ben met mijn staf over deze
   Jordaan gegaan, en nuben ik tot twee heiren geworden!

   ^11Ruk mij toch uit mijns broeders hand, uit Ezau's hand; want ik vreze
   hem, dat hijniet misschien kome, en mij sla, de moeder met de zonen!

   ^12Gij hebt immers gezegd: Ik zal gewisselijk bij u weldoen, en Ik zal
   uw zaad stellenals het zand der zee, dat vanwege de menigte niet geteld
   kan worden!

   ^13En hij vernachtte aldaar dienzelfden nacht; en hij nam van hetgeen,
   dat hem in zijnhand kwam, een geschenk voor Ezau zijn broeder;

   ^14Tweehonderd geiten en twintig bokken, tweehonderd ooien en twintig
   rammen;

   ^15Dertig zogende kemelinnen met haar veulens, veertig koeien en tien
   varren, twintigezelinnen en tien jonge ezels.

   ^16En hij gaf die in de hand zijner knechten, elke kudde bijzonder; en
   hij zeide tot zijnknechten: Gaat gijlieden door, voor mijn aangezicht,
   en stelt ruimte tussen kuddeen tussen kudde.

   ^17En hij gebood de eerste, zeggende: Wanneer Ezau, mijn broeder, u
   ontmoetenzal, en u vragen, zeggende: Wiens zijt gij? en waarheen gaat
   gij? en wiens zijndeze voor uw aangezicht?

   ^18Zo zult gij zeggen: Dat is een geschenk van uw knecht Jakob,
   gezonden tot mijnheer, tot Ezau, en zie, hij zelf is ook achter ons!

   ^19En hij gebood ook den tweede, ook den derde, ook allen, die de
   kuddennagingen, zeggende: Naar ditzelfde woord zult gij spreken tot
   Ezau, als gij hemvinden zult.

   ^20En gij zult ook zeggen: Zie, uw knecht Jakob is achter ons! Want hij
   zeide: Ik zalzijn aangezicht verzoenen met dit geschenk, dat voor mijn
   aangezicht gaat, endaarna zal ik zijn aangezicht zien; misschien zal
   hij mijn aangezicht aannemen.

   ^21Alzo ging dat geschenk heen voor zijn aangezicht; doch hijzelf
   vernachttedienzelfden nacht in het leger.

   ^22En hij stond op in dienzelfden nacht, en hij nam zijn twee vrouwen,
   en zijn tweedienstmaagden, en zijn elf kinderen, en hij toog over het
   veer van de Jabbok.

   ^23En hij nam ze, en deed hen over die beek trekken; en hij deed
   overtrekkenhetgeen hij had.

   ^24Doch Jakob bleef alleen over; en een man worstelde met hem, totdat
   de dageraadopging.

   ^25En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht
   zijner heupaan, zodat het gewricht van Jakobs heup verwrongen werd, als
   Hij met hemworstelde.

   ^26En Hij zeide: Laat Mij gaan, want de dageraad is opgegaan. Maar hij
   zeide: Ik zalU niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.

   ^27En Hij zeide tot hem: Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.

   ^28Toen zeide Hij: Uw naam zal voortaan niet Jakob heten, maar Israel;
   want gij hebtu vorstelijk gedragen met God en met de mensen, en hebt
   overmocht.

   ^29En Jakob vraagde, en zeide: Geef toch Uw naam te kennen. En Hij
   zeide:Waarom is het, dat gij naar Mijn naam vraagt? En Hij zegende hem
   aldaar.

   ^30En Jakob noemde den naam dier plaats Pniel: Want, zeide hij, ik heb
   God gezienvan aangezicht tot aangezicht, en mijn ziel is gered geweest.

   ^31En de zon rees hem op, als hij door Pniel gegaan was; en hij was
   hinkende aanzijn heup.

   ^32Daarom eten de kinderen Israels de verrukte zenuw niet, die op het
   gewricht derheup is, tot op dezen dag, omdat Hij het gewricht van
   Jakobs heup aangeroerdhad, aan de verrukte zenuw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1En Jakob hief zijn ogen op en zag; en ziet, Ezau kwam, en vierhonderd
   mannenmet hem. Toen verdeelde hij de kinderen onder Lea, en onder
   Rachel, en onderde twee dienstmaagden.

   ^2En hij stelde de dienstmaagden en haar kinderen vooraan; en Lea en
   haarkinderen meer achterwaarts; maar Rachel en Jozef de achterste.

   ^3En hij ging voorbij hun aangezicht heen, en hij boog zich zeven malen
   ter aarde, totdat hij bij zijn broeder kwam.

   ^4Toen liep Ezau hem tegemoet, en nam hem in den arm, en viel hem aan
   den hals, en kuste hem; en zij weenden.

   ^5Daarna hief hij zijn ogen op, en zag die vrouwen en die kinderen, en
   zeide: Wiezijn deze bij u? En hij zeide: De kinderen, die God aan uw
   knecht genadiglijkverleend heeft.

   ^6Toen traden de dienstmaagden toe, zij en haar kinderen, en zij bogen
   zich neder.

   ^7En Lea trad ook toe, met haar kinderen, en zij bogen zich neder; en
   daarna tradJozef toe en Rachel, en zij bogen zich neder.

   ^8En hij zeide: Voor wien is u al dit heir, dat ik ontmoet heb? En hij
   zeide: Omgenade te vinden in de ogen mijns heren!

   ^9Maar Ezau zeide: Ik heb veel, mijn broeder! het zij het uwe, wat gij
   hebt!

   ^10Toen zeide Jakob: Och neen! indien ik nu genade in uw ogen gevonden
   heb, zoneem mijn geschenk van mijn hand; daarom, omdat ik uw aangezicht
   gezien heb, als had ik Gods aangezicht gezien, en gij welgevallen aan
   mij genomen hebt.

   ^11Neem toch mijn zegen, die u tegemoet gebracht is, dewijl het God mij
   genadiglijkverleend heeft, en dewijl ik alles heb; en hij hield bij hem
   aan, zodat hij het nam.

   ^12En hij zeide: Laat ons reizen en voorttrekken; en ik zal voor u
   trekken.

   ^13Maar hij zeide tot hem: Mijn heer weet, dat deze kinderen teder
   zijn, en dat ikzogende schapen en koeien bij mij heb; indien men
   dezelve maar een dag afdrijft, zo zal de gehele kudde sterven.

   ^14Mijn heer trekke toch voorbij, voor het aangezicht van zijn knecht;
   en ik zal mijop mijn gemak als leidsman voegen, naar den gang van het
   werk, hetwelk voormijn aangezicht is, en naar den gang dezer kinderen,
   totdat ik bij mijn heer te Seirkome.

   ^15En Ezau zeide: Laat mij toch van dit volk, dat met mij is, u
   bijstellen. En hij zeide:Waartoe dat? laat mij genade vinden in mijns
   heren ogen!

   ^16Alzo keerde Ezau dien dag wederom zijns weegs naar Seir toe.

   ^17Maar Jakob reisde naar Sukkoth, en bouwde een huis voor zich, en
   maaktehutten voor zijn vee; daarom noemde hij den naam dier plaats
   Sukkoth.

   ^18En Jakob kwam behouden tot de stad Sichem, welke is in het land
   Kanaan, als hijkwam van Paddan-Aram; en hij legerde zich in het gezicht
   der stad.

   ^19En hij kocht een deel des velds, waarop hij zijn tent gespannen had,
   van de handder zonen van Hemor, den vader van Sichem, voor honderd
   stukken gelds.

   ^20En hij richte aldaar een altaar op, en noemde het: De God Israels is
   God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1En Dina, de dochter van Lea, die zij Jakob gebaard had, ging uit, om
   dedochteren van dat land te bezien.

   ^2Sichem nu, de zoon van Hemor den Heviet, den landvorst, zag haar, en
   hij namze, en lag bij haar, en verkrachtte ze.

   ^3En zijn ziel kleefde aan Dina, Jakobs dochter; en hij had de jonge
   dochter lief, ensprak naar het hart van de jonge dochter.

   ^4Sichem sprak ook tot zijn vader Hemor, zeggende: Neem mij deze
   dochter toteen vrouw.

   ^5Toen Jakob hoorde, dat hij zijn dochter Dina verontreinigd had, zo
   waren zijnzonen met het vee in het veld; en Jakob zweeg, totdat zij
   kwamen.

   ^6En Hemor, de vader van Sichem, ging uit tot Jakob, om met hem te
   spreken.

   ^7En de zonen van Jakob kwamen van het veld, als zij dit hoorden; en
   het smarttedeze mannen, en zij ontstaken zeer, omdat hij dwaasheid in
   Israel gedaan had,Jakobs dochter beslapende, hetwelk alzo niet zoude
   gedaan worden.

   ^8Toen sprak Hemor met hen, zeggende: Mijns zoons Sichems ziel is
   verliefd opulieder dochter; geeft hem haar toch tot een vrouw.

   ^9En verzwagert u met ons; geeft ons uw dochteren; en neemt voor u
   onzedochteren;

   ^10En woont met ons; en het land zal voor uw aangezicht zijn; woont, en
   handeltdaarin, en stelt u tot bezitters daarin.

   ^11En Sichem zeide tot haar vader, en tot haar broederen: Laat mij
   genade vinden inuw ogen; en wat gij tot mij zeggen zult, zal ik geven.

   ^12Vergroot zeer over mij den bruidschat en het geschenk; en ik zal
   geven, gelijk alsgij tot mij zult zeggen; geef mij slechts de jonge
   dochter tot een vrouw.

   ^13Toen antwoordden Jakobs zonen aan Sichem en Hemor, zijn vader,
   bedriegelijk, en spraken (overmits dat hij Dina, hun zuster,
   verontreinigd had);

   ^14En zij zeiden tot hen: Wij zullen deze zaak niet kunnen doen, dat
   wij onze zusteraan een man geven zouden, die de voorhuid heeft; want
   dat ware ons eenschande.

   ^15Doch hierin zullen wij u ter wille zijn, zo gij wordt gelijk als
   wij, dat onder ubesneden worde al wat mannelijk is.

   ^16Dan zullen wij u onze dochteren geven, en uw dochteren zullen wij
   ons nemen, enwij zullen met u wonen, en wij zullen tot een volk zijn.

   ^17Maar zo gij naar ons niet zult horen, om besneden te worden, zo
   zullen wij onzedochteren nemen, en wegtrekken.

   ^18En hun woorden waren goed in de ogen van Hemor, en in de ogen van
   Sichem,Hemors zoon.

   ^19En de jongeling vertoogde niet, deze zaak te doen; want hij had lust
   in Jakobsdochter; en hij was geeerd boven al zijns vaders huis.

   ^20Zo kwam Hemor en Sichem, zijn zoon, tot hunner stadspoort; en zij
   spraken totde mannen hunner stad, zeggende:

   ^21Deze mannen zijn vreedzaam met ons; daarom laat hen in dit land
   wonen, endaarin handelen, en het land (ziet het is wijd van begrip)
   voor hun aangezicht zijn;wij zullen ons hun dochteren tot vrouwen
   nemen, en wij zullen onze dochteren aanhen geven.

   ^22Doch hierin zullen deze mannen ons ter wille zijn, dat zij met ons
   wonen, om toteen volk te zijn; als al wat mannelijk is onder ons
   besneden wordt, gelijk als zijbesneden zijn.

   ^23Hun vee, en hun bezitting, en al hun beesten, zullen die niet onze
   zijn? Alleen laatons hun te wille zijn, en zij zullen met ons wonen.

   ^24En zij hoorden naar Hemor, en naar Sichem, zijn zoon, allen, die ter
   zijnerstadspoort uitgingen; en zij werden besneden, al wat mannelijk
   was, allen, die terzijner stadspoort uitgingen.

   ^25En het geschiedde ten derden dage, toen zij in de smart waren, zo
   namen de tweezonen van Jakob, Simeon en Levi, broeders van Dina, een
   iegelijk zijn zwaard, enkwamen stoutelijk in de stad, en doodden al wat
   mannelijk was.

   ^26Zij sloegen ook Hemor, en zijn zoon Sichem, dood met de scherpte des
   zwaards;en zij namen Dina uit Sichems huis, en gingen van daar.

   ^27De zonen van Jakob kwamen over de verslagenen, en plunderden de
   stad, omdatzij hun zuster verontreinigd hadden.

   ^28Hun schapen, en hun runderen, en hun ezelen, en hetgeen dat in de
   stad, enhetgeen dat in het veld was, namen zij.

   ^29En al hun vermogen, en al hun kleine kinderen, en hun vrouwen,
   voerden zijgevankelijk weg, en plunderden denzelven, en al wat
   binnenshuis was.

   ^30Toen zeide Jakob tot Simeon en tot Levi: Gij hebt mij beroerd, mits
   mij stinkendete maken onder de inwoners dezes lands, onder de
   Kanaanieten, en onder deFerezieten; en ik ben weinig volks in getal; zo
   zij zich tegen mij verzamelen, zozullen zij mij slaan, en ik zal
   verdelgd worden, ik en mijn huis.

   ^31En zij zeiden: Zou hij dan met onze zuster als met een hoer doen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Daarna zeide God tot Jakob: Maak u op, trek op naar Beth-El, en woon
   aldaar;en maak daar een altaar dien God, Die u verscheen, toen gij
   vluchttet voor hetaangezicht van uw broeder Ezau.

   ^2Toen zeide Jakob tot zijn huisgezin, en tot allen, die bij hem waren:
   Doet weg devreemde goden, die in het midden van u zijn, en reinigt u,
   en verandert uwklederen;

   ^3En laat ons ons opmaken, en optrekken naar Beth-El; en ik zal daar
   een altaarmaken dien God, Die mij antwoordt ten dage mijner
   benauwdheid, en met mijgeweest is op den weg, die ik gewandeld heb.

   ^4Toen gaven zij Jakob al die vreemde goden, die in hun hand waren, en
   deoorsierselen, die aan hun oren waren, en Jakob verborg ze onder den
   eikeboom, die bij Sichem is.

   ^5En zij reisden heen; en Gods verschrikking was over de steden, die
   rondom henwaren, zodat zij de zonen van Jakob niet achterna jaagden.

   ^6Alzo kwam Jakob te Luz, hetwelk is in het land Kanaan (dat is
   Beth-El), hij en alhet volk, dat bij hem was.

   ^7En hij bouwde aldaar een altaar, en noemde die plaats El Beth-El;
   want God washem aldaar geopenbaard geweest, als hij voor zijns broeders
   aangezicht vlood.

   ^8En Debora, de voedster van Rebekka, stierf, en zij werd begraven
   onder aanBeth-El; onder dien eik, welks naam hij noemde Allon-Bachuth.

   ^9En God verscheen Jakob wederom, als hij van Paddan-Aram gekomen was;
   enHij zegende hem.

   ^10En God zeide tot hem: Uw naam is Jakob, uw naam zal voortaan niet
   Jakobgenoemd worden, maar Israel zal uw naam zijn; en Hij noemde zijn
   naam Israel.

   ^11Voorts zeide God tot hem: Ik ben God de Almachtige! wees vruchtbaar,
   envermenigvuldig! Een volk, ja, een hoop der volken zal uit u worden,
   en koningenzullen uit uw lenden voortkomen.

   ^12En dit land, dat Ik aan Abraham en Izak gegeven heb, dat zal Ik u
   geven; en aanuw zaad na u zal Ik dit land geven.

   ^13Toen voer God van hem op in die plaats, waar Hij met hem gesproken
   had.

   ^14En Jakob stelde een opgericht teken op in die plaats, waar Hij met
   hemgesproken had, een stenen opgericht teken; en hij stortte daarop
   drankoffer, engoot olie daarover.

   ^15En Jakob noemde den naam dier plaats, alwaar God met hem gesproken
   had,Beth-El.

   ^16En zij reisden van Beth-El; en er was nog een kleine streek lands om
   tot Efrath tekomen; en Rachel baarde, en zij had het hard in haar
   baren.

   ^17En het geschiedde, als zij het hard had in haar baren, zo zeide de
   vroedvrouw tothaar: Vrees niet; want deze zoon zult gij ook hebben!

   ^18En het geschiedde, als haar ziel uitging (want zij stierf), dat zij
   zijn naam noemdeBen-oni; maar zijn vader noemde hem Benjamin.

   ^19Alzo stierf Rachel; en zij werd begraven aan den weg naar Efrath,
   hetwelk isBethlehem.

   ^20En Jakob richtte een gedenkteken op boven haar graf, dit is het
   gedenkteken vanRachels graf tot op dezen dag.

   ^21Toen verreisde Israel, en hij spande zijn tent op gene zijde van
   Migdal-Eder.

   ^22En het geschiedde, als Israel in dat land woonde, dat Ruben
   heenging, en lag bijBilha, zijns vaders bijwijf; en Israel hoorde het.
   En de zonen van Jakob warentwaalf.

   ^23De zonen van Lea waren: Ruben, Jakobs eerstgeborene, daarna Simeon,
   en Levi, en Juda, en Issaschar, en Zebulon.

   ^24De zonen van Rachel: Jozef en Benjamin.

   ^25En de zonen van Bilha, Rachels dienstmaagd: Dan en Nafthali.

   ^26En de zonen van Zilpa, Lea's dienstmaagd: Gad en Aser. Deze zijn de
   zonen vanJakob, die hem geboren zijn in Paddan-Aram.

   ^27En Jakob kwam tot Izak, zijn vader, in Mamre, te Kirjath-Arba,
   hetwelk isHebron, waar Abraham als vreemdeling had verkeerd, en Izak.

   ^28En de dagen van Izak waren honderd jaren, en tachtig jaren.

   ^29En Izak gaf den geest en stierf, en werd verzameld tot zijn volken,
   oud en zat vandagen; en zijn zonen Ezau en Jakob begroeven hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Ezau, welke is Edom.

   ^2Ezau nam zijn vrouwen uit de dochteren van Kanaan, Ada, de dochter
   van Elon, de Hethiet, en Aholibama, de dochter van Ana, de dochter van
   Zibeon, deHeviet;

   ^3En Basmath, de dochter van Ismael, zuster van Nebajoth.

   ^4Ada nu baarde aan Ezau Elifaz, en Basmath baarde Rehuel.

   ^5En Aholibama baarde Jehus, en Jaelam, en Korah. Dit zijn de zonen van
   Ezau, diehem geboren zijn in het land Kanaan.

   ^6Ezau nu had genomen zijn vrouwen, en zijn zonen, en zijn dochters, en
   al de zielenzijns huizes, en zijn vee, en al zijn beesten, en al zijn
   bezitting, die hij in het landKanaan geworven had, en was vertrokken
   naar een ander land, van hetaangezicht van zijn broeder Jakob.

   ^7Want hun have was te veel, om samen te wonen; en het land
   hunnervreemdelingschappen kon ze niet dragen vanwege hun vee.

   ^8Derhalve woonde Ezau op het gebergte Seir. Ezau is Edom.

   ^9Dit nu zijn de geboorten van Ezau, de vader der Edomieten, op het
   gebergte vanSeir.

   ^10Dit zijn de namen der zonen van Ezau: Elifaz, de zoon van Ada,
   Ezau's huisvrouw;Rehuel, de zoon van Basmath, Ezau's huisvrouw.

   ^11En de zonen van Elifaz waren: Teman, Omar, Zefo, en Gaetam, en
   Kenaz.

   ^12En Timna was een bijwijf van Elifaz, den zoon van Ezau, en zij
   baarde aan ElifazAmalek; dit zijn de zonen van Ada, Ezau's huisvrouw.

   ^13En dit zijn de zonen van Rehuel: Nahath, en Zerah, Samma en Mizza;
   dat zijngeweest de zonen van Basmath, Ezau's huisvrouw.

   ^14En dit zijn geweest de zonen van Aholibama, dochter van Ana, dochter
   vanZibeon, Ezau's huisvrouw; en zij baarde aan Ezau Jehus, en Jaelam,
   en Korah.

   ^15Dit zijn de vorsten der zonen van Ezau: de zonen van Elifaz, den
   eerstgeborenevan Ezau, waren: de vorst Teman, de vorst Omar, de vorst
   Zefo, de vorst Kenaz.

   ^16De vorst Korah, de vorst Gaetam, de vorst Amalek; dat zijn de
   vorsten van Elifazin het land Edom; dat zijn de zonen van Ada.

   ^17En dit zijn de zonen van Rehuel, den zoon van Ezau: de vorst Nahath,
   de vorstZera, de vorst Samma, de vorst Mizza; dat zijn de vorsten van
   Rehuel in het landEdom; dat zijn de zonen van Basmath, de huisvrouw van
   Ezau.

   ^18En dit zijn de zonen van Aholibama, de huisvrouw van Ezau: de vorst
   Jehus, devorst Jaelam, de vorst Korah; dat zijn de vorsten van
   Aholibama, de dochter vanAna, de huisvrouw van Ezau.

   ^19Dat zijn de zonen van Ezau, en dat zijn hunlieder vorsten; hij is
   Edom.

   ^20Dit zijn de zonen van Seir, den Horiet, inwoners van dat land:
   Lotan, en Sobal, enZibeon, en Ana,

   ^21En Dison, en Ezer, en Disan; dat zijn de vorsten der Horieten, zonen
   van Seir, inhet land van Edom.

   ^22En de zonen van Lotan waren Hori en Hemam; en Lotans zuster was
   Timna.

   ^23En dit zijn de zonen van Sobal: Alvan en Manahath, en Ebal, en Sefo,
   en Onam.

   ^24En dit zijn de zonen van Zibeon: Aja en Ana, hij is die Ana, die de
   muilen in dewoestijn gevonden heeft, toen hij de ezels van zijn vader
   Zibeon weidde.

   ^25En dit zijn de zonen van Ana: Dison; en Aholibama was de dochter van
   Ana.

   ^26En dit zijn de zonen van Dison: Hemdan, en Esban, en Ithran, en
   Cheran.

   ^27Dit zijn de zonen van Ezer: Bilhan, en Zaavan, en Akan.

   ^28Dit zijn de zonen van Disan: Uz en Aran.

   ^29Dit zijn de vorsten der Horieten: de vorst Lotan, de vorst Sobal, de
   vorst Zibeon, de vorst Ana.

   ^30De vorst Dison, de vorst Ezer, de vorst Disan; dit zijn de vorsten
   der Horieten, naar hun vorsten in het land Seir.

   ^31En dit zijn koningen, die geregeerd hebben in het land Edom, eer een
   koningregeerde over de kinderen Israels.

   ^32Bela dan, de zoon van Beor, regeerde in Edom, en de naam zijner stad
   wasDinhaba.

   ^33En Bela stierf, en Jobab, de zoon van Zerah, van Bozra, regeerde in
   zijn plaats.

   ^34En Jobab stierf, en Husam, uit der Temanieten land, regeerde in zijn
   plaats.

   ^35En Husam stierf, en in zijn plaats regeerde Hadad, de zoon van
   Bedad, dieMidian versloeg in het veld van Moab; en de naam zijner stad
   was Avith.

   ^36En Hadad stierf, en Samla, van Masreka, regeerde in zijn plaats.

   ^37En Samla stierf, en Saul van Rehoboth, aan de rivier, regeerde in
   zijn plaats.

   ^38En Saul stierf, en Baal-Hanan, de zoon van Achbor, regeerde in zijn
   plaats.

   ^39En Baal-Hanan, de zoon van Achbor, stierf, en Hadar regeerde in zijn
   plaats; ende naam zijner stad was Pahu; en de naam zijner huisvrouw was
   Mechetabeel, een dochter van Matred, de dochter van Mezahab.

   ^40En dit zijn de namen der vorsten van Ezau, naar hun geslachten, naar
   hun plaatsen, met hun namen: de vorst Timna, de vorst Alva, de vorst
   Jetheth,

   ^41De vorst Aholibama, de vorst Ela, de vorst Pinon,

   ^42De vorst Kenaz, de vorst Teman, de vorst Mibzar,

   ^43De vorst Magdiel, de vorst Iram; dit zijn de vorsten van Edom, naar
   hunwoningen, in het land hunner bezitting; hij is Ezau, de vader van
   Edom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1En Jakob woonde in het land der vreemdelingschappen zijns vaders, in
   het landKanaan.

   ^2Dit zijn Jakobs geschiedenissen. Jozef, zijnde een zoon van zeventien
   jaren, weidde de kudde met zijn broeders (en hij was een jongeling),
   met de zonen vanBilha, en de zonen van Zilpa, zijns vaders vrouwen; en
   Jozef bracht hun kwaadgerucht tot hun vader.

   ^3En Israel had Jozef lief, boven al zijn zonen; want hij was hem een
   zoon desouderdoms; en hij maakte hem een veelvervigen rok.

   ^4Als nu zijn broeders zagen, dat hun vader hem boven al zijn broederen
   liefhad, haatten zij hem, en konden hem niet vredelijk toespreken.

   ^5Ook droomde Jozef een droom, dien hij aan zijn broederen vertelde;
   daaromhaatten zij hem nog te meer.

   ^6En hij zeide tot hen: Hoort toch dezen droom, dien ik gedroomd heb.

   ^7En ziet, wij waren schoven bindende in het midden des velds; en ziet,
   mijn schoofstond op, en bleef ook staande; en ziet, uw schoven kwamen
   rondom, en bogenzich neder voor mijn schoof.

   ^8Toen zeiden zijn broeders tot hem: Zult gij dan ganselijk over ons
   regeren: zult gijdan ganselijk over ons heersen? Zo haatten zij hem nog
   te meer, om zijn dromenen om zijn woorden.

   ^9En hij droomde nog een anderen droom, en verhaalde dien aan zijn
   broederen; enhij zeide: Ziet, ik heb nog een droom gedroomd, en ziet,
   de zon, en de maan en elfsterren bogen zich voor mij neder.

   ^10En als hij het aan zijn vader en aan zijn broederen verhaalde,
   bestrafte hem zijnvader, en zeide tot hem: Wat is dit voor een droom,
   dien gij gedroomd hebt;zullen wij dan ganselijk komen, ik, en uw
   moeder, en uw broeders, om ons voor uter aarde te buigen?

   ^11Zijn broeders dan benijdden hem; doch zijn vader bewaarde deze zaak.

   ^12En zijn broeders gingen heen, om de kudde van hun vader te weiden
   bij Sichem.

   ^13Zo zeide Israel tot Jozef: Weiden uw broeders niet bij Sichem? Kom,
   dat ik u tothen zende. En hij zeide tot hem: Zie, hier ben ik!

   ^14En hij zeide tot hem: Ga toch heen, zie naar den welstand van uw
   broederen, ennaar den welstand van de kudde, en breng mij een woord
   wederom. Zo zond hijhem uit het dal Hebron, en hij kwam te Sichem.

   ^15En een man vond hem (want ziet, hij was dwalende in het veld); zo
   vraagde hemdeze man, zeggende: Wat zoekt gij?

   ^16En hij zeide: Ik zoek mijn broederen; geef mij toch te kennen, waar
   zij weiden.

   ^17Zo zeide die man: Zij zijn van hier gereisd; want ik hoorde hen
   zeggen: Laat onsnaar Dothan gaan. Jozef dan ging zijn broederen na, en
   vond hen te Dothan.

   ^18En zij zagen hem van verre; en eer hij tot hen naderde, sloegen zij
   tegen hem eenlistigen raad, om hem te doden.

   ^19En zij zeiden de een tot den ander: Ziet, daar komt die
   meester-dromer aan!

   ^20Nu komt dan, en laat ons hem doodslaan, en hem in een dezer kuilen
   werpen; enwij zullen zeggen: een boos dier heeft hem opgegeten; zo
   zullen wij zien, wat vanzijn dromen worden zal.

   ^21Ruben hoorde dat, en verloste hem uit hun hand; en hij zeide: Laat
   ons hem nietaan het leven slaan.

   ^22Ook zeide Ruben tot hen: Vergiet geen bloed; werpt hem in dezen kuil
   die in dewoestijn is, en legt de hand niet aan hem; opdat hij hem uit
   hun hand verloste, omhem tot zijn vader weder te brengen.

   ^23En het geschiedde, als Jozef tot zijn broederen kwam, zo togen zij
   Jozef zijn rokuit, den veelvervigen rok, dien hij aanhad.

   ^24En zij namen hem, en wierpen hem in den kuil; doch de kuil was
   ledig; er wasgeen water in.

   ^25Daarna zaten zij neder om brood te eten, en hieven hun ogen op, en
   zagen, enziet, een reisgezelschap van Ismaelieten kwam uit Gilead; en
   hun kemelen droegenspecerijen en balsem, en mirre, reizende, om dat af
   te brengen naar Egypte.

   ^26Toen zeide Juda tot zijn broederen: Wat gewin zal het zijn, dat wij
   onzen broederdoodslaan, en zijn bloed verbergen?

   ^27Komt, en laat ons hem aan deze Ismaelieten verkopen, en onze hand
   zij niet aanhem; want hij is onze broeder, ons vlees, en zijn broederen
   hoorden hem.

   ^28Als nu de Midianietische kooplieden voorbijtogen, zo trokken en
   hieven zij Jozefop uit den kuil, en verkochten Jozef aan deze
   Ismaelieten voor twintig zilverlingen;die brachten Jozef naar Egypte.

   ^29Als nu Ruben tot den kuil wederkeerde, ziet, zo was Jozef niet in
   den kuil; toenscheurde hij zijn klederen.

   ^30En hij keerde weder tot zijn broederen, en zeide: De jongeling is er
   niet; en ik, waar zal ik heengaan?

   ^31Toen namen zij Jozefs rok, en zij slachtten een geitenbok, en zij
   doopten den rokin het bloed.

   ^32En zij zonden den veelvervigen rok, en deden hem tot hun vader
   brengen, enzeiden: Dezen hebben wij gevonden; beken toch, of deze uws
   zoons rok zij, ofniet.

   ^33En hij bekende hem, en zeide: Het is mijns zoons rok! een boos dier
   heeft hemopgegeten! voorzeker is Jozef verscheurd!

   ^34Toen scheurde Jakob zijn klederen, en legde een zak om zijn lenden;
   en hijbedreef rouw over zijn zoon vele dagen.

   ^35En al zijn zonen, en al zijn dochteren maakten zich op, om hem te
   troosten; maarhij weigerde zich te laten troosten, en zeide: Want ik
   zal, rouw bedrijvende, totmijn zoon in het graf nederdalen. Alzo
   beweende hem zijn vader.

   ^36En de Midianieten verkochten hem in Egypte, aan Potifar, een
   hoveling vanFarao, overste der trawanten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1En het geschiedde ten zelven tijde, dat Juda van zijn broederen
   aftoog, en hijkeerde in tot een man van Adullam, wiens naam was Hira.

   ^2En Juda zag aldaar de dochter van een Kanaanietisch man, wiens naam
   was Sua;en hij nam haar, en ging tot haar in.

   ^3En zij werd bevrucht, en baarde een zoon, en hij noemde zijn naam Er.

   ^4Daarna werd zij weder bevrucht, en baarde een zoon, en zij noemde
   zijn naamOnan.

   ^5En zij voer nog voort, en baarde een zoon, en noemde zijn naam Sela;
   doch hijwas te Chezib, toen zij hem baarde.

   ^6Juda nu nam een vrouw voor Er, zijn eerstgeborene, en haar naam was
   Thamar.

   ^7Maar Er, de eerstgeborene van Juda, was kwaad in des HEEREN ogen;
   daaromdoodde hem de HEERE.

   ^8Toen zeide Juda tot Onan: Ga in tot uws broeders huisvrouw, en trouw
   haar inuws broeders naam, en verwek uw broeder zaad.

   ^9Doch Onan, wetende, dat dit zaad voor hem niet zoude zijn, zo
   geschiedde het, als hij tot zijns broeders huisvrouw inging, dat hij
   het verdierf tegen de aarde, omzijn broeder geen zaad te geven.

   ^10En het was kwaad in des HEEREN ogen, wat hij deed; daarom doodde Hij
   hemook.

   ^11Toen zeide Juda tot Thamar, zijn schoondochter: Blijf weduwe in uws
   vaders huis, totdat mijn zoon Sela groot wordt; want hij zeide: Dat
   niet misschien ook dezesterve, gelijk zijn broeders! Zo ging Thamar
   heen, en bleef in haar vaders huis.

   ^12Als nu vele dagen verlopen waren, stierf de dochter van Sua, de
   huisvrouw vanJuda; daarna troostte zich Juda, en ging op tot zijn
   schaapscheerders naar Timnatoe, hij en Hira, zijn vriend, de
   Adullamiet.

   ^13En men gaf Thamar te kennen, zeggende: Zie, uw schoonvader gaat op
   naarTimna, om zijn schapen te scheren.

   ^14Toen legde zij de klederen van haar weduwschap van zich af, en zij
   bedekte zichmet een sluier, en bewond zich, en zette zich aan den
   ingang der twee fonteinen, die op den weg naar Timna is; want zij zag,
   dat Sela groot geworden was, en zijhem niet ter vrouw was gegeven.

   ^15Als Juda haar zag, zo hield hij haar voor een hoer, overmits zij
   haar aangezichtbedekt had.

   ^16En hij week tot haar naar den weg, en zeide: Kom toch, laat mij tot
   u ingaan; wanthij wist niet, dat zij zijn schoondochter was. En zij
   zeide: Wat zult gij mij geven, dat gij tot mij ingaat?

   ^17En hij zeide: Ik zal u een geitenbok van de kudde zenden. En zij
   zeide: Zo gij pandzult geven, totdat gij hem zendt.

   ^18Toen zeide hij: Wat pand is het, dat ik u geven zal? En zij zeide:
   Uw zegelring enuw snoer en uw staf, die in uw hand is; hetwelk hij haar
   gaf, en ging tot haar in; enzij ontving bij hem.

   ^19En zij maakte zich op, en ging heen, en legde haar sluier van zich
   af, en zij trokaan de klederen van haar weduwschap.

   ^20En Juda zond den geitenbok door de hand van zijn vriend, den
   Adullamiet, om hetpand uit de hand der vrouw te nemen; maar hij vond
   haar niet.

   ^21En hij vraagde de lieden van haar plaats, zeggende: Waar is de hoer,
   die bij dezetwee fonteinen aan den weg was? En zij zeiden: Hier is geen
   hoer geweest.

   ^22En hij keerde weder tot Juda, en zeide: Ik heb haar niet gevonden;
   en ook zeidende lieden van die plaats: Hier is geen hoer geweest.

   ^23Toen zeide Juda: Zij neme het voor zich, opdat wij misschien niet
   tot verachtingworden; zie, ik heb deze bok gezonden; maar gij hebt haar
   niet gevonden.

   ^24En het geschiedde omtrent na drie maanden, dat men Juda te kennen
   gaf, zeggende: Thamar, uw schoondochter, heeft gehoereerd, en ook zie,
   zij iszwanger van hoererij. Toen zeide Juda: Breng ze hervoor, dat zij
   verbrand worde!

   ^25Als zij voorgebracht werd, schikte zij tot haar schoonvader, om te
   zeggen: Bij denman, wiens deze dingen zijn, ben ik zwanger; en zij
   zeide: Beken toch, wiens dezezegelring, en deze snoeren, en deze staf
   zijn.

   ^26En Juda kende ze, en zeide: Zij is rechtvaardiger dan ik, daarom,
   omdat ik haaraan mijn zoon Sela niet gegeven heb. En hij bekende haar
   voortaan niet meer.

   ^27En het geschiedde ten tijde, als zij baren zou, ziet, zo waren
   tweelingen in haarbuik.

   ^28En het geschiedde, als zij baarde, dat een de hand uitgaf; en de
   vroedvrouw namdezelve, en zij bond een scharlaken draad om zijn hand,
   zeggende: Deze komthet eerst uit.

   ^29Maar het geschiedde, als hij zijn hand weder intoog, ziet, zo kwam
   zijn broederuit; en zij zeide: Hoe zijt gij doorgebroken? op u is de
   breuke! en men noemdezijn naam Perez.

   ^30En daarna kwam zijn broeder uit, om wiens hand de scharlaken draad
   was; enmen noemde zijn naam Zera.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Jozef nu werd naar Egypte afgevoerd; en Potifar, een hoveling van
   Farao, eenoverste der trawanten, een Egyptisch man, kocht hem uit de
   hand der Ismaelieten, die hem derwaarts afgevoerd hadden.

   ^2En de HEERE was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man was; en hij
   was inhet huis van zijn heer, den Egyptenaar.

   ^3Als nu zijn heer zag, dat de HEERE met hem was, en dat de HEERE al
   wat hijdeed, door zijn hand voorspoedig maakte;

   ^4Zo vond Jozef genade in zijn ogen, en diende hem; en hij stelde hem
   over zijnhuis; en al wat hij had, gaf hij in zijn hand.

   ^5En het geschiedde van toen af, dat hij hem over zijn huis, en over al
   wat het zijnewas, gesteld had, dat de HEERE des Egyptenaars huis
   zegende, om Jozefs wil;ja, de zegen des HEEREN was in alles, wat hij
   had, in het huis en in het veld.

   ^6En hij liet alles, wat hij had, in Jozefs hand, zodat hij met hem van
   geen dingkennis had, behalve van het brood, dat hij at. En Jozef was
   schoon van gedaante, en schoon van aangezicht.

   ^7En het geschiedde na deze dingen, dat de huisvrouw zijns heren haar
   ogen opJozef wierp; en zij zeide: lig bij mij!

   ^8Maar hij weigerde het, en zeide tot de huisvrouw zijns heren: Zie,
   mijn heer heeftgeen kennis met mij, wat er in het huis is; en al wat
   hij heeft, dat heeft hij in mijnhand gegeven.

   ^9Niemand is groter in dit huis dan ik, en hij heeft voor mij niets
   onthouden, dan u, daarin dat gij zijn huisvrouw zijt; hoe zoude ik dan
   dit een zo groot kwaad doen, en zondigen tegen God!

   ^10En het geschiedde, als zij Jozef dag op dag aansprak, en hij naar
   haar niet hoorde, om bij haar te liggen, en bij haar te zijn;

   ^11Zo gebeurde het op zulk een dag, dat hij in het huis kwam, om zijn
   werk te doen;en niemand van de lieden des huizes was daar binnenshuis.

   ^12En zij greep hem bij zijn kleed, zeggende: Lig bij mij! En hij liet
   zijn kleed in haarhand, en vluchtte, en ging uit naar buiten.

   ^13En het geschiedde, als zij zag, dat hij zijn kleed in haar hand
   gelaten had, en naarbuiten gevlucht was;

   ^14Zo riep zij de lieden van haar huis, en sprak tot hen, zeggende:
   Ziet, hij heeft onsden Hebreeuwsen man ingebracht, om met ons te
   spotten; hij is tot mij gekomen, om bij mij te liggen, en ik heb
   geroepen met luider stem;

   ^15En het geschiedde, als hij hoorde, dat ik mijn stem verhief, en
   riep, zo verliet hijzijn kleed bij mij, en vluchtte, en ging uit naar
   buiten.

   ^16En zij legde zijn kleed bij zich, totdat zijn heer in zijn huis
   kwam.

   ^17Toen sprak zij tot hem naar diezelfde woorden, zeggende: De
   Hebreeuwseknecht, dien gij ons hebt ingebracht, is tot mij gekomen, om
   met mij te spotten.

   ^18En het is geschied, als ik mijn stem verhief, en riep, dat hij zijn
   kleed bij mij liet, envluchtte naar buiten.

   ^19En het geschiedde, als zijn heer de woorden zijner huisvrouw hoorde,
   die zij tothem sprak, zeggende: Naar deze zelfde woorden heeft mij uw
   knecht gedaan, zoontstak zijn toorn.

   ^20En Jozefs heer nam hem, en leverde hem in het gevangenhuis, ter
   plaatse, waardes konings gevangenen gevangen waren; alzo was hij daar
   in het gevangenhuis.

   ^21Doch de HEERE was met Jozef, en wende Zijn goedertierenheid tot hem;
   en gafhem genade in de ogen van den overste van het gevangenhuis.

   ^22En de overste van het gevangenhuis gaf al de gevangenen, die in het
   gevangenhuiswaren, in Jozefs hand; en al wat zij daar deden, deed hij.

   ^23De overste van het gevangenhuis zag gans op geen ding, dat in zijn
   hand was, overmits dat de HEERE met hem was; en wat hij deed, dat deed
   de HEERE welgedijen. Genesis 40
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1En het geschiedde na deze dingen, dat de schenker des konings van
   Egypte en debakker, zondigden tegen hun heer, tegen den koning van
   Egypte.

   ^2Zodat Farao zeer toornig werd op zijn twee hovelingen, op den overste
   derschenkers, en op den overste der bakkers.

   ^3En hij leverde hen in bewaring, ten huize van den overste der
   trawanten, in hetgevangenhuis, ter plaatse, waar Jozef gevangen was.

   ^4En de overste der trawanten bestelde Jozef bij hen, dat hij hen
   diende; en zijwaren sommige dagen in bewaring.

   ^5Zij droomden nu beiden een droom, elk zijn droom, in een nacht, elk
   naar deuitlegging zijns drooms, de schenker en de bakker, die des
   konings van Egyptewaren, die gevangen waren in het gevangenhuis.

   ^6En Jozef kwam des morgens tot hen, en hij zag hen aan, en ziet, zij
   warenontsteld.

   ^7Toen vraagde hij de hovelingen van Farao, die bij hem waren in
   hechtenis van hethuis zijns heren, zeggende: Waarom zijn uw
   aangezichten heden kwalijk gesteld?

   ^8En zij zeiden tot hem: Wij hebben een droom gedroomd, en er is
   niemand, diehem uitlegge. En Jozef zeide tot hen: Zijn de uitleggingen
   niet van God? Vertelt zemij toch.

   ^9Toen vertelde de overste der schenkers Jozef zijn droom, en zeide tot
   hem: Inmijn droom, zie, zo was een wijnstok voor mijn aangezicht;

   ^10En aan den wijnstok waren drie ranken; en hij was als bottende, zijn
   bloeisel gingop, zijn trossen brachten rijpe druiven voort.

   ^11En Farao's beker was in mijn hand; en ik nam die druiven, en drukte
   ze uit inFarao's beker, en ik gaf den beker op Farao's hand.

   ^12Toen zeide Jozef tot hem: Dit is zijn uitlegging: de drie ranken
   zijn drie dagen.

   ^13Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen, en zal u in uw
   staatherstellen; en gij zult Farao's beker in zijn hand geven, naar de
   vorige wijze, toengij zijn schenker waart.

   ^14Doch gedenk mijner bij uzelven, wanneer het u wel gaan zal, en doe
   tochweldadigheid aan mij, en doe van mij melding bij Farao, en maak,
   dat ik uit dithuis kome.

   ^15Want ik ben diefelijk ontstolen uit het land der Hebreen; en ook heb
   ik hier nietsgedaan, dat zij mij in dezen kuil gezet hebben.

   ^16Toen de overste der bakkers zag, dat hij een goede uitlegging gedaan
   had, zozeide hij tot Jozef: Ik was ook in mijn droom, en zie, drie
   getraliede korven warenop mijn hoofd.

   ^17En in den opperste korf was van alle spijze van Farao, die
   bakkerswerk is; en hetgevogelte at dezelve uit de korf, van boven mijn
   hoofd.

   ^18Toen antwoordde Jozef, en zeide: Dit is zijn uitlegging: de drie
   korven zijn driedagen.

   ^19Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen van boven u, en
   hij zal u aaneen hout hangen, en het gevogelte zal uw vlees van boven u
   eten.

   ^20En het geschiedde op den derden dag, den dag van Farao's geboorte,
   dat hij vooral zijn knechten een maaltijd maakte; en hij verhief het
   hoofd van den overste derschenkers, en het hoofd van den overste der
   bakkers, in het midden zijnerknechten.

   ^21En hij deed den overste der schenkers wederkeren tot zijn
   schenkambt, zodat hijden beker op Farao's hand gaf.

   ^22Maar den overste der bakkers hing hij op; gelijk Jozef hun uitgelegd
   had.

   ^23Doch de overste der schenkers gedacht aan Jozef niet, maar vergat
   hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1En het geschiedde ten einde van twee volle jaren, dat Farao droomde,
   en ziet, hijstond aan de rivier.

   ^2En ziet, uit de rivier kwamen op zeven koeien, schoon van aanzien, en
   vet vanvlees, en zij weidden in het gras.

   ^3En ziet, zeven andere koeien kwamen na die op uit de rivier, lelijk
   van aanzien, endun van vlees; en zij stonden bij de andere koeien aan
   den oever der rivier.

   ^4En die koeien, lelijk van aanzien, en dun van vlees, aten op die
   zeven koeien, schoon van aanzien en vet. Toen ontwaakte Farao.

   ^5Daarna sliep hij en droomde andermaal; en ziet, zeven aren rezen op,
   in een halm, vet en goed.

   ^6En ziet, zeven dunne en van den oostenwind verzengde aren schoten na
   dezelveuit.

   ^7En de dunne aren verslonden de zeven vette en volle aren. Toen
   ontwaakteFarao, en ziet, het was een droom.

   ^8En het geschiedde in den morgenstond, dat zijn geest verslagen was,
   en hij zondheen, en riep al de tovenaars van Egypte, en al de wijzen,
   die daarin waren; enFarao vertelde hun zijn droom; maar er was niemand,
   die ze aan Farao uitlegde.

   ^9Toen sprak de overste der schenkers tot Farao, zeggende: Ik gedenk
   heden aanmijn zonden.

   ^10Farao was zeer vertoornd op zijn dienaars, en leverde mij in
   bewaring ten huizevan den overste der trawanten, mij en den overste der
   bakkers.

   ^11En in een nacht droomden wij een droom, ik en hij; wij droomden elk
   naar deuitlegging zijns drooms.

   ^12En aldaar was bij ons een Hebreeuws jongeling, een knecht van den
   overste dertrawanten; en wij vertelden ze hem, en hij legde ons onze
   dromen uit; een iederlegde hij ze uit, naar zijn droom.

   ^13En gelijk hij ons uitlegde, alzo is het geschied; mij heeft hij
   hersteld in mijn staat, en hem gehangen.

   ^14Toen zond Farao en riep Jozef en zij deden hem haastelijk uit den
   kuil komen; enmen schoor hem, en men veranderde zijn klederen; en hij
   kwam tot Farao.

   ^15En Farao sprak tot Jozef: Ik heb een droom gedroomd, en er is
   niemand, die hemuitlegge; maar ik heb van u horen zeggen, als gij een
   droom hoort, dat gij hemuitlegt.

   ^16En Jozef antwoordde Farao, zeggende: Het is buiten mij! God zal
   Farao'swelstand aanzeggen.

   ^17Toen sprak Farao tot Jozef: Zie, in mijn droom stond ik aan den
   oever der rivier;

   ^18En zie, uit de rivier kwamen op zeven koeien, vet van vlees en
   schoon vangedaante, en zij weidden in het gras.

   ^19En zie, zeven andere koeien kwamen op na deze, mager en zeer lelijk
   vangedaante, rank van vlees; ik heb dergelijke van lelijkheid niet
   gezien in het ganseEgypteland.

   ^20En die ranke en lelijke koeien aten die eerste zeven vette koeien
   op;

   ^21Dewelke in haar buik inkwamen; maar men merkte niet, dat ze in haar
   buikingekomen waren; want haar aanzien was lelijk, gelijk als in het
   begin. Toenontwaakte ik.

   ^22Daarna zag ik in mijn droom, en zie zeven aren rezen op in een halm,
   vol en goed.

   ^23En zie, zeven dorre, dunne en van den oostenwind verzengde aren,
   schoten nadezelve uit;

   ^24En de zeven dunne aren verslonden die zeven goede aren. En ik heb
   het dentovenaars gezegd; maar er was niemand, die het mij verklaarde.

   ^25Toen zeide Jozef tot Farao: De droom van Farao is een; hetgeen God
   is doende, heeft Hij Farao te kennen gegeven.

   ^26Die zeven schone koeien zijn zeven jaren; die zeven schone aren zijn
   ook zevenjaren; de droom is een.

   ^27En die zeven ranke en lelijke koeien, die na gene opkwamen, zijn
   zeven jaren; endie zeven ranke van den oostenwind verzengde aren zullen
   zeven jaren deshongers wezen.

   ^28Dit is het woord, hetwelk ik tot Farao gesproken heb: hetgeen God is
   doende, heeft Hij Farao vertoond.

   ^29Zie, de zeven aankomende jaren, zal er grote overvloed in het ganse
   land vanEgypte zijn.

   ^30Maar na dezelve zullen er opstaan zeven jaren des hongers; dan zal
   in het land vanEgypte al die overvloed vergeten worden; en de honger
   zal het land verteren.

   ^31Ook zal de overvloed in het land niet gemerkt worden, vanwege
   dienzelvenhonger, die daarna wezen zal; want hij zal zeer zwaar zijn.

   ^32En aangaande, dat die droom aan Farao ten tweeden maal is herhaald,
   is, omdatde zaak van God vastbesloten is, en dat God haast, om dezelve
   te doen.

   ^33Zo zie nu Farao naar een verstandigen en wijzen man, en zette hem
   over het landvan Egypte.

   ^34Farao doe zo, en bestelle opzieners over het land; en neme het
   vijfde deel deslands van Egypte in de zeven jaren des overvloeds.

   ^35En dat zij alle spijze van deze aankomende goede jaren verzamelen,
   en korenopleggen, onder de hand van Farao, tot spijze in de steden, en
   bewaren het.

   ^36Zo zal de spijze zijn tot voorraad voor het land, voor zeven jaren
   des hongers, diein Egypteland wezen zullen; opdat het land van honger
   niet verga.

   ^37En dit woord was goed in de ogen van Farao, en in de ogen van al
   zijn knechten.

   ^38Zo zeide Farao tot zijn knechten: Zouden wij wel een man vinden als
   deze, inwelken Gods Geest is?

   ^39Daarna zeide Farao tot Jozef: Naardien dat God u dit alles heeft
   verkondigd, zo iser niemand zo verstandig en wijs, als gij.

   ^40Gij zult over mijn huis zijn, en op uw bevel zal al mijn volk de
   hand kussen; alleendezen troon zal ik groter zijn dan gij.

   ^41Voorts sprak Farao tot Jozef: Zie, ik heb u over gans Egypteland
   gesteld.

   ^42En Farao nam zijn ring van zijn hand af, en deed hem aan Jozefs
   hand, en liet hemfijne linnen klederen aantrekken, en legde hem een
   gouden keten aan zijn hals;

   ^43En hij deed hem rijden op den tweeden wagen, dien hij had; en zij
   riepen voor zijnaangezicht: Knielt! Alzo stelde hij hem over gans
   Egypteland.

   ^44En Farao zeide tot Jozef: Ik ben Farao! doch zonder u zal niemand
   zijn hand ofzijn voet opheffen in gans Egypteland.

   ^45En Farao noemde Jozefs naam Zafnath Paaneah, en gaf hem Asnath, de
   dochtervan Potifera, overste van On, tot een vrouw; en Jozef toog uit
   door het land vanEgypte.

   ^46Jozef nu was dertig jaren oud, als hij stond voor het aangezicht van
   Farao, koningvan Egypte; en Jozef ging uit van Farao's aangezicht, en
   hij toog door gansEgypteland.

   ^47En het land bracht voort, in de zeven jaren des overvloeds, bij
   handvollen.

   ^48En hij vergaderde alle spijze der zeven jaren, die in Egypteland
   was, en deed despijze in de steden; de spijze van het veld van elke
   stad, hetwelk rondom haarwas, deed hij daarbinnen.

   ^49Alzo bracht Jozef zeer veel koren bijeen, als het zand der zee,
   totdat men ophieldte tellen: want daarvan was geen getal.

   ^50En Jozef werden twee zonen geboren, eer er een jaar des hongers
   aankwam, dieAsnath, de dochter van Potifera, overste van On, hem
   baarde.

   ^51En Jozef noemde den naam des eerstgeborenen Manasse; want, zeide
   hij, Godheeft mij doen vergeten al mijn moeite, en het ganse huis mijns
   vaders.

   ^52En den naam des tweeden noemde hij Efraim; want, zeide hij, God
   heeft mijdoen wassen in het land mijner verdrukking.

   ^53Toen eindigden de zeven jaren des overvloeds, die in Egypte geweest
   was.

   ^54En de zeven jaren des hongers begonnen aan te komen, gelijk als
   Jozef gezegdhad. En er was honger in al de landen; maar in gans
   Egypteland was brood.

   ^55Als nu gans Egypteland hongerde, riep het volk tot Farao om brood;
   en Faraozeide tot alle Egyptenaren: Gaat tot Jozef, doet wat hij u
   zegt.

   ^56Als dan honger over het ganse land was, zo opende Jozef alles,
   waarin iets was, en verkocht aan de Egyptenaren; want de honger was
   sterk in Egypteland.

   ^57En alle landen kwamen in Egypte tot Jozef, om te kopen; want de
   honger wassterk in alle landen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Toen Jakob zag, dat er koren in Egypte was, zo zeide Jakob tot zijn
   zonen:Waarom ziet gij op elkander?

   ^2Voorts zeide hij: Ziet, ik heb gehoord, dat er koren in Egypte is;
   trekt daarhenenaf, en koopt ons koren van daar, opdat wij leven en niet
   sterven.

   ^3Toen togen Jozefs tien broederen af, om koren uit Egypte te kopen.

   ^4Doch Benjamin, Jozefs broeder, zond Jakob niet met zijn broederen;
   want hijzeide: Opdat hem niet misschien het verderf ontmoete!

   ^5Alzo kwamen Israels zonen om te kopen onder degenen, die daar kwamen;
   wantde honger was in het land Kanaan.

   ^6Jozef nu was regent over dat land; hij verkocht aan al het volk des
   lands; enJozefs broederen kwamen, en bogen zich voor hem, met de
   aangezichten teraarde.

   ^7Als Jozef zijn broederen zag, zo kende hij hen; maar hij hield zich
   vreemd jegenshen, en sprak hard met hen, en zeide tot hen: Van waar
   komt gij? En zij zeiden:Uit het land Kanaan; om spijze te kopen.

   ^8Jozef dan kende zijn broederen; maar zij kenden hem niet.

   ^9Toen gedacht Jozef aan de dromen, die hij van hen gedroomd had; en
   hij zeide tothen: Gij zijt verspieders, gij zijt gekomen om te
   bezichtigen, waar het land bloot is.

   ^10En zij zeiden tot hem: Neen, mijn heer! maar uw knechten zijn
   gekomen, omspijze te kopen.

   ^11Wij allen zijn eens mans zonen; wij zijn vroom; uw knechten zijn
   geen verspieders.

   ^12En hij zeide tot hen: Neen, maar gij zijt gekomen, om te
   bezichtigen, waar het landbloot is.

   ^13En zij zeiden: Wij, uw knechten, waren twaalf gebroeders, eens mans
   zonen, inhet land Kanaan; en zie, de kleinste is heden bij onzen vader;
   doch de een is nietmeer.

   ^14Toen zeide Jozef tot hen: Dat is het, wat ik tot u gesproken heb,
   zeggende: Gij zijtverspieders!

   ^15Hierin zult gij beproefd worden: zo waarlijk als Farao leeft! indien
   gij van hierzult uitgaan, tenzij dan, wanneer uw kleinste broeder
   herwaarts zal gekomen zijn!

   ^16Zendt een uit u, die uw broeder hale; maar weest gijlieden gevangen,
   en uwwoorden zullen beproefd worden, of de waarheid bij u zij; en
   indien niet, zowaarlijk als Farao leeft, zo zijt gij verspieders!

   ^17En hij zette hen samen drie dagen in bewaring.

   ^18En ten derden dage zeide Jozef tot hen: Doet dit, zo zult gij leven;
   ik vrees God.

   ^19Zo gij vroom zijt, zo zij een uwer broederen gebonden in het huis
   uwer bewaring;en gaat gij heen, brengt het koren voor den honger uwer
   huizen.

   ^20En brengt uw kleinsten broeder tot mij, zo zullen uw woorden
   waargemaaktworden; en gij zult niet sterven. En zij deden alzo.

   ^21Toen zeiden zij de een tot den ander: Voorwaar, wij zijn schuldig
   aan onzenbroeder, wiens benauwdheid der ziele wij zagen, toen hij ons
   om genade bad;maar wij hoorden niet! daarom komt deze benauwdheid over
   ons.

   ^22En Ruben antwoordde hun, zeggende: Heb ik het tot u niet gezegd,
   toen ik zeide:Zondigt niet aan dezen jongeling! maar gij hoordet niet;
   en ook zijn bloed, ziet, hetwordt gezocht!

   ^23En zij wisten niet, dat het Jozef hoorde; want daar was een taalman
   tussen hen.

   ^24Toen wendde hij zich om, van hen af, en weende; daarna keerde hij
   weder tothen, en sprak tot hen, en nam Simeon van hen, en bond hem voor
   hun ogen.

   ^25En Jozef gebood, dat men hun zakken met koren vullen zou, en dat men
   hun geldwederkeerde, een iegelijk in zijn zak, en dat men hun teerkost
   gave tot den weg;en men deed hun alzo.

   ^26En zij laadden hun koren op hun ezels, en togen van daar.

   ^27Toen een zijn zak opendeed, om zijn ezel voeder te geven in de
   herberg, zo zaghij zijn geld; want ziet, het was in den mond van zijn
   zak.

   ^28En hij zeide tot zijn broederen: Mijn geld is wedergekeerd; daartoe
   ook, ziet, hetis in mijn zak! Toen ontging hun het hart, en zij
   verschrikten, de een tot den anderzeggende: Wat is dit, dat ons God
   gedaan heeft?

   ^29En zij kwamen in het land Kanaan, tot Jakob, hun vader; en zij gaven
   hem tekennen al hun wedervaren, zeggende:

   ^30Die man, de heer van dat land, heeft hard met ons gesproken; en hij
   heeft onsgehouden voor verspieders des lands.

   ^31Maar wij zeiden tot hem: Wij zijn vroom; wij zijn geen verspieders.

   ^32Wij waren twaalf gebroeders, zonen van onzen vader; de een is niet
   meer, en dekleinste is heden bij onzen vader in het land Kanaan.

   ^33En die man, de heer van dat land, zeide tot ons: Hieraan zal ik
   bekennen, datgijlieden vroom zijt; laat een uwer broederen bij mij, en
   neemt voor den hongeruwer huizen, en trekt heen.

   ^34En brengt uw kleinsten broeder tot mij; zo zal ik weten, dat gij
   geen verspiederszijt, maar dat gij vroom zijt; uw broeder zal ik u
   wedergeven, en gij zult in dit landhandelen.

   ^35En het geschiedde, als zij hun zakken ledigden, ziet, zo had een
   iegelijk denbundel zijns gelds in zijn zak; en zij zagen de bundelen
   huns gelds, zij en hunvader, en zij waren bevreesd.

   ^36Toen zeide Jakob, hun vader, tot hen: Gij berooft mij van kinderen!
   Jozef is erniet, en Simeon is er niet; nu zult gij Benjamin wegnemen!
   al deze dingen zijn tegenmij!

   ^37Toen sprak Ruben tot zijn vader, zeggende: Dood twee mijner zonen,
   zo ik hemtot u niet wederbreng; geef hem in mijn hand, en ik zal hem
   weder tot u brengen!

   ^38Maar hij zeide: Mijn zoon zal met ulieden niet aftrekken; want zijn
   broeder isdood, en hij is alleen overgebleven; zo hem een verderf
   ontmoette op den weg, dien gij zult gaan, zo zoudt gij mijn grauwe
   haren met droefenis ten grave doennederdalen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1De honger nu werd zwaar in dat land;

   ^2Zo geschiedde het, als zij den leeftocht, dien zij uit Egypte
   gebracht hadden, opgegeten hadden, dat hun vader tot hen zeide: Keert
   wederom, koopt ons eenweinig spijze.

   ^3Toen sprak Juda tot hem, zeggende: Die man heeft ons op het hoogste
   betuigd, zeggende: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw
   broeder met u is.

   ^4Indien gij onzen broeder met ons zendt, wij zullen aftrekken, en u
   spijze kopen;

   ^5Maar indien gij hem niet zendt, wij zullen niet aftrekken; want die
   man heeft totons gezegd: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat
   uw broeder met u is.

   ^6En Israel zeide: Waarom hebt gij zo kwalijk aan mij gedaan, dat gij
   dien man tekennen gaaft, of gij nog een broeder hadt?

   ^7En zij zeiden: Die man vraagde zeer nauw naar ons, en naar onze
   maagschap, zeggende: Leeft uw vader nog; hebt gij nog een broeder? Zo
   gaven wij het hem tekennen, volgens diezelfde woorden; hebben wij juist
   geweten, dat hij zeggen zou:Brengt uw broeder af?

   ^8Toen zeide Juda tot Israel, zijn vader: Zend den jongeling met mij,
   zo zullen wijons opmaken en reizen, opdat wij leven en niet sterven,
   noch wij, noch gij, nochonze kinderkens.

   ^9Ik zal borg voor hem zijn; van mijn hand zult gij hem eisen; indien
   ik hem tot u nietbreng en hem voor uw aangezicht stel, zo zal ik alle
   dagen tegen u gezondigdhebben!

   ^10Want hadden wij niet gezuimd, voorwaar, wij waren alreeds
   tweemaalwedergekomen.

   ^11Toen zeide Israel, hun vader, tot hen: Is het nu alzo, zo doet dit;
   neemt van hetloffelijkste dezes lands in uwe vaten, en brengt dien man
   een geschenk henen af:een weinig balsem, en een weinig honig,
   specerijen en mirre, terpentijnnoten enamandelen.

   ^12En neemt dubbel geld in uw hand; en brengt het geld, hetwelk in den
   mond uwerzakken wedergekeerd is, weder in uw hand; misschien is het een
   feil.

   ^13Neemt ook uw broeder mede, en maakt u op, keert weder tot dien man.

   ^14En God, de Almachtige, geve u barmhartigheid voor het aangezicht van
   dien man, dat hij uw anderen broeder en Benjamin met u late gaan! En
   mij aangaande, als ikvan kinderen beroofd ben, zo ben ik beroofd!

   ^15En die mannen namen dat geschenk, en namen dubbel geld in hun hand,
   enBenjamin; en zij maakten zich op, en togen af naar Egypte, en zij
   stonden voorJozefs aangezicht.

   ^16Als Jozef Benjamin met hen zag, zo zeide hij tot dengene, die over
   zijn huis was:Breng deze mannen naar het huis toe, en slacht slachtvee,
   en maak het gereed;want deze mannen zullen te middag met mij eten.

   ^17De man nu deed, gelijk Jozef gezegd had; en de man bracht deze
   mannen in hethuis van Jozef.

   ^18Toen vreesden deze mannen, omdat zij in het huis van Jozef gebracht
   werden, enzeiden: Ter oorzake van het geld, dat in het begin in onze
   zakken wedergekeerdis, worden wij ingebracht, opdat hij ons overrompele
   en ons overvalle, en ons totslaven neme, met onze ezelen.

   ^19Daarom naderden zij tot dien man, die over het huis van Jozef was,
   en zij sprakentot hem aan de deur van het huis.

   ^20En zij zeiden: Och, mijn heer! wij waren in het begin gewisselijk
   afgekomen, omspijze te kopen.

   ^21Het is nu geschied, als wij in de herberg gekomen waren, en wij onze
   zakkenopendeden, zie, zo was ieders mans geld in den mond van zijn zak,
   ons geld inzijn gewicht; en wij hebben hetzelve wedergebracht in onze
   hand.

   ^22Wij hebben ook ander geld in onze hand afgebracht, om spijze te
   kopen; wijweten niet, wie ons geld in onze zakken gelegd heeft.

   ^23En hij zeide: Vrede zij ulieden, vreest niet! Uw God en de God uws
   vaders heeft ueen schat in uw zakken gegeven; uw geld is tot mij
   gekomen. En hij brachtSimeon tot hen uit.

   ^24Daarna bracht de man deze mannen in het huis van Jozef, en hij gaf
   water; en zijwiesen hun voeten; hij gaf ook aan hun ezelen voeder.

   ^25En zij bereidden het geschenk, totdat Jozef kwam op den middag; want
   zijhadden gehoord, dat zij aldaar brood eten zouden.

   ^26Als nu Jozef te huis gekomen was, zo brachten zij hem het geschenk,
   hetwelk inhun hand was, in het huis, en zij bogen zich voor hem ter
   aarde.

   ^27En hij vraagde hun naar hun welstand, en zeide: Is het wel met uw
   vader, denoude, waarvan gij zeidet? Leeft hij nog?

   ^28En zij zeiden: Het is wel met uw knecht, onzen vader, hij leeft nog;
   en zij neigdenhet hoofd en bogen zich neder.

   ^29En hij hief zijn ogen op, en zag Benjamin, zijn broeder, den zoon
   zijner moeder, en zeide: Is dit uw kleinste broeder, waarvan gij tot
   mij zeidet? Daarna zeide hij:Mijn zoon! God zij u genadig!

   ^30En Jozef haastte zich; want zijn ingewand ontstak jegens zijn
   broeder, en hij zochtte wenen; en hij ging in een kamer, en weende
   aldaar.

   ^31Daarna wies hij zijn aangezicht en kwam uit; en hij bedwong
   zichzelven, en zeide:Zet brood op.

   ^32En zij richtten voor hem aan in het bijzonder, en voor hen in het
   bijzonder; en voorde Egyptenaren, die met hem aten, in het bijzonder;
   want de Egyptenaars mogengeen brood eten met de Hebreen, dewijl zulks
   den Egyptenaren een gruwel is.

   ^33En zij aten voor zijn aangezicht, de eerstgeborene naar zijn
   eerstgeboorte, en dejongere naar zijn jonkheid; dies verwonderden zich
   de mannen onder elkander.

   ^34En hij langde hun van de gerechten, die voor hem waren; maar
   Benjamins gerechtwas vijfmaal groter, dan de gerechten van hen allen.
   En zij dronken, en zij werdendronken met hem. Genesis 44
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1En hij gebood dengene, die over zijn huis was, zeggende: Vul de
   zakken dezermannen met spijze, naar dat zij zullen kunnen dragen, en
   leg ieders mans geld inden mond van zijn zak;

   ^2En mijn beker, den zilveren beker, zult gij leggen in den mond van
   den zak deskleinsten, met het geld van zijn koren. En hij deed naar
   Jozefs woord, hetwelk hijgesproken had.

   ^3Des morgens, als het licht werd, zo liet men deze mannen trekken, hen
   en hunezelen.

   ^4Zij zijn ter stad uitgegaan; zij waren niet verre gekomen, als Jozef
   tot dengene, dieover zijn huis was, zeide: Maak u op, en jaag die
   mannen achterna; en als gij henzult achterhaald hebben, zo zult gij tot
   hen zeggen: Waarom hebt gij kwaad voorgoed vergolden?

   ^5Is het deze niet, waaruit mijn heer drinkt? en waarbij hij iets
   zekerlijk waarnemenzal? Gij hebt kwalijk gedaan, wat gij gedaan hebt.

   ^6En hij achterhaalde hen, en sprak tot hen diezelfde woorden.

   ^7En zij zeiden tot hem: Waarom spreekt mijn heer zulke woorden? Het
   zij verrevan uw knechten, dat zij zodanig ding doen zouden.

   ^8Zie, het geld, dat wij in den mond onzer zakken vonden, hebben wij
   tot u uit hetland Kanaan wedergebracht; hoe zouden wij dan uit het huis
   uws heren zilver ofgoud stelen?

   ^9Bij wien van uw knechten hij gevonden zal worden, dat hij sterve; en
   ook zullenwij mijn heer tot slaven zijn!

   ^10En hij zeide: Dit zij nu ook alzo, naar uw woorden! Bij wien hij
   gevonden wordt, die zij mijn slaaf; maar gijlieden zult onschuldig
   zijn.

   ^11En zij haastten, en iegelijk zette zijn zak af op de aarde, en
   iegelijk opende zijnzak.

   ^12En hij doorzocht, beginnende met den grootste, en voleindigende met
   denkleinste; en die beker werd gevonden in den zak van Benjamin.

   ^13Toen scheurden zij hun klederen; en ieder man laadde zijn ezel op,
   en zij keerdenweder naar de stad.

   ^14En Juda kwam met zijn broederen in het huis van Jozef; want hij was
   nog zelfaldaar; en zij vielen voor zijn aangezicht neder ter aarde.

   ^15En Jozef zeide tot hen: Wat daad is dit, die gij gedaan hebt? Weet
   gij niet, datzulk een man als ik dat zekerlijk waarnemen zoude?

   ^16Toen zeide Juda: Wat zullen wij tot mijn heer zeggen, wat zullen wij
   spreken, enwat zullen wij ons rechtvaardigen? God heeft de
   ongerechtigheid uwer knechtengevonden; zie, wij zijn mijns heren
   slaven, zo wij, als hij, in wiens hand de bekergevonden is.

   ^17Maar hij zeide: Het zij verre van mij zulks te doen! de man, in
   wiens hand debeker gevonden is, die zal mijn slaaf zijn; doch trekt
   gijlieden op in vrede tot uwvader.

   ^18Toen naderde Juda tot hem, en zeide: Och, mijn heer! laat toch uw
   knecht eenwoord spreken voor mijns heren oren, en laat uw toorn tegen
   uw knecht nietontsteken; want gij zijt even gelijk Farao!

   ^19Mijn heer vraagde zijn knechten, zeggende: Hebt gijlieden een vader,
   of broeder?

   ^20Zo zeiden wij tot mijn heer: Wij hebben een ouden vader, en een
   jongeling desouderdoms, den kleinsten, wiens broeder dood is, en hij is
   alleen van zijn moederovergebleven, en zijn vader heeft hem lief.

   ^21Toen zeidet gij tot uw knechten: Brengt hem af tot mij, dat ik mijn
   oog op hem sla.

   ^22En wij zeiden tot mijn heer: Die jongeling zal zijn vader niet
   kunnen verlaten; indienhij zijn vader verlaat, zo zal hij sterven.

   ^23Toen zeidet gij tot uw knechten: Indien uw kleinste broeder met u
   niet afkomt, zozult gij mijn aangezicht niet meer zien.

   ^24En het is geschied, als wij tot uw knecht, mijn vader, opgetrokken
   zijn, en wij hemde woorden mijns heren verhaald hebben;

   ^25En dat onze vader gezegd heeft: Keert weder. koopt ons een weinig
   spijze;

   ^26Zo hebben wij gezegd: Wij zullen niet mogen aftrekken; indien onze
   kleinstebroeder bij ons is, zo zullen wij aftrekken; want wij zullen
   het aangezicht van dienman niet mogen zien, zo deze onze kleinste
   broeder niet bij ons is.

   ^27Toen zeide uw knecht, mijn vader, tot ons: Gijlieden weet, dat mijn
   huisvrouw ermij twee gebaard heeft.

   ^28En de een is van mij uitgegaan, en ik heb gezegd: Voorwaar, hij is
   gewisselijkverscheurd geworden! en ik heb hem niet gezien tot nu toe.

   ^29Indien gij nu deze ook van mijn aangezicht wegneemt, en hem een
   verderfontmoette, zo zoudt gij mijn grauwe haren met jammer ten grave
   doennederdalen!

   ^30Nu dan, als ik tot uw knecht, mijn vader, kome, en de jongeling is
   niet bij ons(alzo zijn ziel aan de ziel van deze gebonden is),

   ^31Zo zal het geschieden, als hij ziet, dat de jongeling er niet is,
   dat hij sterven zal; enuw knechten zullen de grauwe haren van uw
   knecht, onzen vader, met droefenisten grave doen nederdalen.

   ^32Want uw knecht is voor dezen jongeling borg bij mijn vader,
   zeggende: Zo ik hemtot u niet wederbreng, zo zal ik tegen mijn vader
   alle dagen gezondigd hebben!

   ^33Nu dan, laat toch uw knecht voor dezen jongeling slaaf van mijn heer
   blijven, enlaat den jongeling met zijn broederen optrekken!

   ^34Want hoe zoude ik optrekken tot mijn vader, indien de jongeling niet
   met mij was, opdat ik den jammer niet zie, welke mijn vader overkomen
   zou. Genesis 45
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Toen kon zich Jozef niet bedwingen voor allen, die bij hem stonden,
   en hij riep:Doet alle man van mij uitgaan! En er stond niemand bij hem,
   als Jozef zich aan zijnbroederen bekend maakte.

   ^2En hij verhief zijn stem met wenen, zodat het de Egyptenaren hoorden,
   en dat hetFarao's huis hoorde.

   ^3En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik ben Jozef! leeft mijn vader
   nog? En zijnbroeders konden hem niet antwoorden; want zij waren
   verschrikt voor zijnaangezicht.

   ^4En Jozef zeide tot zijn broederen: Nadert toch tot mij! En zij
   naderden. Toenzeide hij: Ik ben Jozef, uw broeder, dien gij naar Egypte
   verkocht hebt.

   ^5Maar nu, weest niet bekommerd, en de toorn ontsteke niet in uw ogen,
   omdat gijmij hierheen verkocht hebt; want God heeft mij voor uw
   aangezicht gezonden, totbehoudenis des levens.

   ^6Want het zijn nu twee jaren des hongers in het midden des lands; en
   er zijn nogvijf jaren, in welke geen ploeging noch oogst zijn zal.

   ^7Doch God heeft mij voor uw aangezicht henen gezonden, om u een
   overblijfsel testellen op de aarde, en om u bij het leven te behouden,
   door een grote verlossing.

   ^8Nu dan, gij hebt mij herwaarts niet gezonden, maar God Zelf, Die mij
   tot Farao'svader gesteld heeft, en tot een heer over zijn ganse huis,
   en regeerder in het ganseland van Egypte.

   ^9Haast u en trekt op tot mijn vader, en zegt het hem: Alzo zegt uw
   zoon Jozef: Godheeft mij tot een heer over gans Egypteland gesteld; kom
   af tot mij, en vertoefniet.

   ^10En gij zult in het land Gosen wonen, en nabij mij wezen, gij en uw
   zonen, en dezonen uwer zonen, en uw schapen, en uw runderen, en al wat
   gij hebt.

   ^11En ik zal u aldaar onderhouden; want er zullen nog vijf jaren des
   hongers zijn, opdat gij niet verarmt, gij en uw huis, en alles wat gij
   hebt!

   ^12En ziet, uw ogen zien het, en de ogen van mijn broeder Benjamin, dat
   mijn mondtot u spreekt.

   ^13En boodschapt mijn vader al mijn heerlijkheid in Egypte, en alles
   wat gij gezienhebt; en haast u, en brengt mijn vader herwaarts af.

   ^14En hij viel aan den hals van Benjamin, zijn broeder, en weende; en
   Benjaminweende aan zijn hals.

   ^15En hij kuste al zijn broederen, en hij weende over hen; en daarna
   spraken zijnbroeders met hem.

   ^16Als dit gerucht in het huis van Farao gehoord werd, dat men zeide:
   Jozefsbroeders zijn gekomen! was het goed in de ogen van Farao, en in
   de ogen vanzijn knechten.

   ^17En Farao zeide tot Jozef: Zeg tot uw broederen: Doet dit, laadt uw
   beesten, entrekt heen, gaat naar het land Kanaan;

   ^18En neemt uw vader en uw huisgezinnen, en komt tot mij, en ik zal u
   het beste vanEgypteland geven, en gij zult het vette dezes lands eten.

   ^19Gij zijt toch gelast: doet dit, neemt u uit Egypteland wagenen voor
   uw kinderkens, en voor uw vrouwen, en voert uw vader, en komt.

   ^20En uw oog verschone uw huisraad niet; want het beste van gans
   Egypteland, datzal het uwe zijn.

   ^21En de zonen van Israel deden alzo. Zo gaf Jozef hun wagenen, naar
   Farao's bevel;ook gaf hij hun teerkost op den weg.

   ^22Hij gaf hun allen, iedereen, wisselklederen; maar Benjamin gaf hij
   driehonderdzilverlingen, en vijf wisselklederen.

   ^23En zijn vader desgelijks zond hij tien ezelen, dragende van het
   beste van Egypte, en tien ezelinnen, dragende koren, en brood, en
   spijze voor zijn vader op denweg.

   ^24En hij zond zijn broeders heen; en zij vertrokken; en hij zeide tot
   hen: Verstoort uniet op den weg.

   ^25En zij trokken op uit Egypte, en zij kwamen in het land Kanaan tot
   hun vaderJakob.

   ^26Toen boodschapten zij hem, zeggende: Jozef leeft nog, ja, ook is hij
   regeerder ingans Egypteland! Toen bezweek zijn hart, want hij geloofde
   hen niet.

   ^27Maar als zij tot hem gesproken hadden al de woorden van Jozef, die
   hij tot hengesproken had, en dat hij de wagenen zag, die Jozef gezonden
   had om hem tevoeren, zo werd de geest van Jakob hun vader, levendig.

   ^28En Israel zeide: Het is genoeg! mijn zoon Jozef leeft nog! ik zal
   gaan, en hem zien, eer ik sterve!
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1En Israel verreisde met al wat hij had, en hij kwam te Ber-seba, en
   hij offerdeofferanden aan den God van zijn vader Izak.

   ^2En God sprak tot Israel in gezichten des nachts, en zeide: Jakob,
   Jakob! En hijzeide: Zie, hier ben ik!

   ^3En Hij zeide: Ik ben die God, uws vaders God; vrees niet van af te
   trekken naarEgypte; want Ik zal u aldaar tot een groot volk zetten.

   ^4Ik zal met u aftrekken naar Egypte en Ik zal u doen weder optrekken,
   medeoptrekkende; en Jozef zal zijn hand op uw ogen leggen.

   ^5Toen maakte zich Jakob op van Ber-seba; en de zonen van Israel
   voerden Jakobhun vader, en hun kinderen, en hun vrouwen, op de wagenen,
   die Farao gezondenhad, om hem te voeren.

   ^6En zij namen hun vee, en hun have, die zij in het land Kanaan
   geworven hadden, en zij kwamen in Egypte, Jakob en al zijn zaad met
   hem;

   ^7Zijn zonen, en de zonen zijner zonen met hem; zijn dochteren, en
   zijner zonendochteren, en al zijn zaad bracht hij met zich in Egypte.

   ^8En dit zijn de namen der zonen van Israel, die in Egypte kwamen:
   Jakob en zijnzonen. De eerstgeborene van Jakob: Ruben.

   ^9En de zonen van Ruben: Hanoch, en Pallu, en Hezron, en Karmi.

   ^10En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en
   Zoar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische vrouw.

   ^11En de zonen van Levi: Gerson, Kehath en Merari.

   ^12En de zonen van Juda: Er, en Onan, en Sela, en Perez, en Zerah. Doch
   Er enOnan waren gestorven in het land van Kanaan; en de zonen van Perez
   warenHezron en Hamul.

   ^13En de zonen van Issaschar: Tola, en Puwa, en Job, en Simron.

   ^14En de zonen van Zebulon: Sered, en Elon, en Jahleel.

   ^15Dit zijn de zonen van Lea, die zij Jakob gebaard heeft in
   Paddan-Aram, met Dinazijn dochter; al de zielen zijner zonen en zijner
   dochteren waren drie en dertig.

   ^16En de zonen van Gad: Zifjon en Haggi, Schuni en Ezbon, Eri en Arodi,
   en Areli.

   ^17En de zonen van Aser: Jimna, en Jisva, en Jisvi, en Berija, en Sera,
   hun zuster; ende zonen van Berija: Heber en Malchiel.

   ^18Dit zijn de zonen van Zilpa, die Laban aan zijn dochter Lea gegeven
   had; en zijbaarde Jakob deze zestien zielen.

   ^19De zonen van Rachel, Jakobs huisvrouw: Jozef en Benjamin.

   ^20En Jozef werden geboren in Egypteland, Manasse en Efraim, die hem
   Asnath, dedochter van Potifera, den overste te On, baarde.

   ^21En de zonen van Benjamin: Bela, Becher en Asbel, Gera en Naaman,
   Echi enRos, Muppim en Huppim, en Ard.

   ^22Dit zijn de zonen van Rachel, die Jakob geboren zijn, al te zamen
   veertien zielen.

   ^23En de zonen van Dan: Chusim.

   ^24En de zonen van Nafthali: Jahzeel, en Guni, en Jezer, en Sillem.

   ^25Dit zijn de zonen van Bilha, die Laban aan zijn dochter Rachel
   gegeven had; en zijbaarde dezelve Jakob, zij waren allen zeven zielen.

   ^26Al de zielen, die met Jakob in Egypte kwamen, uit zijn heup
   gesproten, uitgenomen de vrouwen van de zonen van Jakob, waren allen
   zes en zestig zielen.

   ^27En de zonen van Jozef, die hem in Egypte geboren zijn, waren twee
   zielen. Al dezielen van het huis van Jakob, die in Egypte kwamen, waren
   zeventig.

   ^28En hij zond Juda voor zijn aangezicht heen tot Jozef, om voor zijn
   aangezichtaanwijzing te doen naar Gosen; en zij kwamen in het land
   Gosen.

   ^29Toen spande Jozef zijn wagen aan, en toog op, zijn vader Israel
   tegemoet naarGosen; en als hij zich aan hem vertoonde, zo viel hij hem
   aan zijn hals, en weendelang aan zijn hals.

   ^30En Israel zeide tot Jozef: Dat ik nu sterve, nadat ik uw aangezicht
   gezien heb, datgij nog leeft!

   ^31Daarna zeide Jozef tot zijn broederen, en tot zijns vaders huis: Ik
   zal optrekken enFarao boodschappen, en tot hem zeggen: Mijn broeders en
   het huis mijns vaders, die in het land Kanaan waren, zijn tot mij
   gekomen.

   ^32En die mannen zijn schaapherders; want het zijn mannen, die met vee
   omgaan; enzij hebben hun schapen, en hun runderen, en al wat zij
   hebben, medegebracht.

   ^33Wanneer het nu geschieden zal, dat Farao ulieden zal roepen, en
   zeggen: Wat isuw hantering?

   ^34Zo zult gij zeggen: Uw knechten zijn mannen, die van onze jeugd af
   tot nu toe metvee omgegaan hebben, zo wij als onze vaders; opdat gij in
   het land Gosen moogtwonen; want alle schaapherder is de Egyptenaren een
   gruwel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Toen kwam Jozef en boodschapte Farao, en zeide: Mijn vader en mijn
   broeders, en hun schapen, en hun runderen, met alles wat zij hebben,
   zijn gekomen uit hetland Kanaan, en zie, zij zijn in het land Gosen.

   ^2En hij nam een deel zijner broederen, te weten vijf mannen, en hij
   stelde hen voorFarao's aangezicht.

   ^3Toen zeide Farao tot zijn broederen: Wat is uw hantering? En zij
   zeiden tot Farao:Uw knechten zijn schaapherders, zo wij als onze
   vaders.

   ^4Voorts zeiden zij tot Farao: Wij zijn gekomen, om als vreemdelingen
   in dit land tewonen; want er is geen weide voor de schapen, die uw
   knechten hebben, dewijlde honger zwaar is in het land Kanaan; en nu,
   laat toch uw knechten in het landGosen wonen!

   ^5Toen sprak Farao tot Jozef, zeggende: Uw vader en uw broeders zijn
   tot ugekomen;

   ^6Egypteland is voor uw aangezicht; doe uw vader en uw broeders in het
   beste vanhet land wonen; laat hen in het land Gosen wonen, en zo gij
   weet, dat er onderhen kloeke mannen zijn, zo zet hen tot veemeesters
   over hetgeen ik heb.

   ^7En Jozef bracht zijn vader Jakob mede, en stelde hem voor Farao's
   aangezicht; enJakob zegende Farao.

   ^8En Farao zeide tot Jakob: Hoe vele zijn de dagen der jaren uws
   levens!

   ^9En Jakob zeide tot Farao: De dagen der jaren mijner
   vreemdelingschappen zijnhonderd en dertig jaren; weinig en kwaad zijn
   de dagen der jaren mijns levensgeweest, en hebben niet bereikt de dagen
   van de jaren des levens mijner vaderen, in de dagen hunner
   vreemdelingschappen.

   ^10En Jakob zegende Farao, en ging uit van Farao's aangezicht.

   ^11En Jozef bestelde voor Jakob en zijn broederen woningen, en hij gaf
   hun eenbezitting in Egypteland, in het beste van het land, in het land
   Rameses, gelijk alsFarao geboden had.

   ^12En Jozef onderhield zijn vader, en zijn broeders, en het ganse huis
   zijns vaders, met brood, tot den mond der kinderkens toe.

   ^13En er was geen brood in het ganse land; want de honger was zeer
   zwaar: zodathet land van Egypte en het land Kanaan raasden vanwege dien
   honger.

   ^14Toen verzamelde Jozef al het geld, dat in Egypteland en in het land
   Kanaangevonden werd, voor het koren, dat zij kochten; en Jozef bracht
   dat geld inFarao's huis.

   ^15Als nu het geld uit Egypteland en uit het land Kanaan verdaan was,
   kwamen al deEgyptenaars tot Jozef, zeggende: Geef ons brood; want
   waarom zouden wij in uwtegenwoordigheid sterven? want het geld
   ontbreekt;

   ^16En Jozef zeide: Geeft uw vee, zo zal ik het u geven voor uw vee,
   indien het geldontbreekt.

   ^17Toen brachten zij hun vee tot Jozef; en Jozef gaf hun brood voor
   paarden en voorhet vee der schapen, en voor het vee der runderen, en
   voor ezels; en hij voeddehen met brood, datzelve jaar, voor al hun vee.

   ^18Toen datzelve jaar voleind was, zo kwamen zij tot hem in het tweede
   jaar, enzeiden tot hem: Wij zullen het voor mijn heer niet verbergen,
   alzo het geld verdaanis, en de bezitting der beesten gekomen aan mijn
   heer, zo is er niets andersovergebleven voor het aangezichts mijns
   heren, dan ons lichaam en ons land.

   ^19Waarom zullen wij voor uw ogen sterven, zo wij als ons land? Koop
   ons en onsland voor brood; zo zullen wij en ons land Farao dienstbaar
   zijn; en geef zaad, opdat wij leven en niet sterven, en het land niet
   woest worde!

   ^20Alzo kocht Jozef het gehele land van Egypte voor Farao; want de
   Egyptenaarsverkochten een ieder zijn akker, dewijl de honger sterk over
   hen geworden was;zo werd het land Farao's eigen.

   ^21En aangaande het volk, dat zette hij over in de steden, van het ene
   uiterste derpalen van Egypte, tot aan het andere uiterste deszelven.

   ^22Alleen het land der priesteren kocht hij niet, want de priesters
   hadden eenbescheiden deel van Farao, en zij aten hun bescheiden deel,
   hetwelk hun Faraogegeven had; daarom verkochten zij hun land niet.

   ^23Toen zeide Jozef tot het volk: Ziet, ik heb heden u en uw land
   gekocht voorFarao; ziet, daar is zaad voor u, opdat gij het land
   bezaait.

   ^24Doch met de inkomsten zal het geschieden, dat gij aan Farao het
   vijfde deel zultgeven, en de vier delen zullen voor u zijn, tot zaad
   des velds, en tot uw spijze envan degenen, die in uw huizen zijn, en om
   te eten voor uw kinderkens.

   ^25En zij zeiden: Gij hebt ons leven behouden; laat ons genade vinden
   in de ogenmijns heren, en wij zullen Farao's knechten zijn.

   ^26Jozef dan stelde ditzelve in tot een wet, tot dezen dag, over het
   land van Egypte, dat Farao het vijfde deel zou hebben; behalve dat
   alleen het land der priesterenvan Farao niet werd.

   ^27Zo woonde Israel in het land van Egypte, in het land Gosen; en zij
   stelden zich totbezitters daarin, en zij werden vruchtbaar en
   vermeerderden zeer.

   ^28En Jakob leefde in het land van Egypte zeventien jaar; zodat de
   dagen van Jakob, de jaren zijns levens, geweest zijn honderd zeven en
   veertig jaren.

   ^29Als nu de dagen van Israel naderden, dat hij sterven zou, zo riep
   hij zijn zoonJozef, en zeide tot hem: Indien ik nu genade gevonden heb
   in uw ogen, zo leg tochuw hand onder mijn heup, en doe weldadigheid en
   trouw aan mij, en begraaf mijtoch niet in Egypte;

   ^30Maar dat ik bij mijn vaderen ligge; hierom zult gij mij uit Egypte
   voeren, en mij inhun graf begraven. En hij zeide: Ik zal doen naar uw
   woord!

   ^31En hij zeide: Zweer mij! en hij zwoer hem. En Israel boog zich ten
   hoofde van hetbed. Genesis 48
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Het geschiedde nu na deze dingen, dat men Jozef zeide: Zie, uw vader
   is krank!Toen nam hij zijn twee zonen met zich, Manasse en Efraim!

   ^2En men boodschapte Jakob, en men zeide: Zie, uw zoon Jozef komt tot
   u! Zoversterkte zich Israel, en zat op het bed.

   ^3Daarna zeide Jakob tot Jozef: God de Almachtige, is mij verschenen te
   Luz, in hetland Kanaan, en Hij heeft mij gezegend;

   ^4En Hij heeft tot mij gezegd: Zie, Ik zal u vruchtbaar maken, en
   uvermenigvuldigen, en u tot een hoop van volken stellen; en Ik zal aan
   uw zaad nau dit land tot een eeuwige bezitting geven.

   ^5Nu dan, uw twee zonen, die u in Egypteland geboren waren, eer ik in
   Egypte tot ugekomen ben, zijn mijne; Efraim en Manasse zullen mijne
   zijn, als Ruben enSimeon.

   ^6Maar uw geslacht, dat gij na hen zult gewinnen, zullen uwe zijn; zij
   zullen naarhunner broederen naam genoemd worden in hun erfdeel.

   ^7Toen ik nu van Paddan kwam, zo is Rachel bij mij gestorven in het
   land Kanaan, op den weg, als het nog een kleine streek lands was, om
   tot Efrath te komen; enik begroef haar aldaar aan den weg van Efrath,
   welke is Bethlehem.

   ^8En Israel zag de zonen van Jozef, en zeide: Wiens zijn deze?

   ^9En Jozef zeide tot zijn vader: Zij zijn mijn zonen, die mij God hier
   gegeven heeft.En hij zeide: Breng hen toch tot mij, dat ik hen zegene!

   ^10Doch de ogen van Israel waren zwaar van ouderdom; hij kon niet zien;
   en hijdeed hen naderen tot zich; toen kuste hij hen, en omhelsde hen.

   ^11En Israel zeide tot Jozef: Ik had niet gemeend uw aangezicht te
   zien; maar zie,God heeft mij ook uw zaad doen zien!

   ^12Toen deed hen Jozef uitgaan van zijn knieen; en hij boog zich voor
   zijn aangezichtneder ter aarde.

   ^13En Jozef nam die beiden, Efraim met zijn rechterhand, tegenover
   Israelslinkerhand, en Manasse met zijn linkerhand, tegenover Israels
   rechterhand, en hijdeed hen naderen tot hem.

   ^14Maar Israel strekte zijn rechterhand uit, en legde die op het hoofd
   van Efraim, hoewel hij de minste was, en zijn linkerhand op het hoofd
   van Manasse; hijbestierde zijn handen verstandelijk; want Manasse was
   de eerstgeborene.

   ^15En hij zegende Jozef, en zeide: De God, voor Wiens aangezicht mijn
   vaders,Abraham en Izak, gewandeld hebben, die God, Die mij gevoed
   heeft, van dat ikwas, tot op dezen dag;

   ^16Die Engel, Die mij verlost heeft van alle kwaad, zegene deze
   jongeren, en dat inhen mijn naam genoemd worde, en de naam mijner
   vaderen, Abraham en Izak, endat zij vermenigvuldigen als vissen in
   menigte, in het midden des lands!

   ^17Toen Jozef zag, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van
   Efraim legde, zowas het kwaad in zijn ogen, en hij ondervatte zijns
   vaders hand, om die van hethoofd van Efraim op het hoofd van Manasse af
   te brengen.

   ^18En Jozef zeide tot zijn vader: Niet alzo, mijn vader! want deze is
   deeerstgeborene; leg uw rechterhand op zijn hoofd.

   ^19Maar zijn vader weigerde het, en zeide: Ik weet het, mijn zoon! ik
   weet het; hij zalook tot een volk worden, en hij zal ook groot worden;
   maar nochtans zal zijnkleinste broeder groter worden dan hij, en zijn
   zaad zal een volle menigte vanvolkeren worden.

   ^20Alzo zegende hij ze te dien dage, zeggende: In u zal Israel zegenen,
   zeggende:God zette u als Efraim en als Manasse! En hij zette Efraim
   voor Manasse.

   ^21Daarna zeide Israel tot Jozef: Zie, ik sterf; maar God zal met
   ulieden wezen, enHij zal u wederbrengen in het land uwer vaderen.

   ^22En ik heb u een stuk lands gegeven boven uw broederen; hetwelk ik,
   met mijnzwaard en met mijn boog, uit de hand der Amorieten genomen heb.
     __________________________________________________________________

  Chapter 49

   ^1Daarna riep Jakob zijn zonen, en hij zeide: Verzamelt u, en ik zal u
   verkondigen, hetgeen u in de navolgende dagen wedervaren zal.

   ^2Komt samen en hoort, gij, zonen van Jakob! en hoort naar Israel, uw
   vader.

   ^3Ruben! gij zijt mijn eerstgeborene, mijn kracht, en het begin mijner
   macht; devoortreffelijkste in hoogheid, en de voortreffelijkste in
   sterkte!

   ^4Snelle afloop als der wateren, gij zult de voortreffelijkste niet
   zijn! want gij hebtuws vaders leger beklommen; toen hebt gij het
   geschonden; hij heeft mijn bedbeklommen!

   ^5Simeon en Levi zijn gebroeders! hun handelingen zijn werktuigen van
   geweld!

   ^6Mijn ziel kome niet in hun verborgen raad; mijn eer worde niet
   verenigd met hunvergadering! want in hun toorn hebben zij de mannen
   doodgeslagen, en in hunmoedwil hebben zij de ossen weggerukt.

   ^7Vervloekt zij hun toorn, want hij is heftig; en hun verbolgenheid,
   want zij is hard!ik zal hen verdelen onder Jakob, en zal hen
   verstrooien onder Israel.

   ^8Juda! gij zijt het, u zullen uw broeders loven; uw hand zal zijn op
   den nek uwervijanden; voor u zullen zich uws vaders zonen nederbuigen.

   ^9Juda is een leeuwenwelp! gij zijt van de roof opgeklommen, mijn zoon!
   Hij kromtzich, hij legt zich neder als een leeuw, en als een oude
   leeuw; wie zal hem doenopstaan?

   ^10De schepter zal van Juda niet wijken, noch de wetgever van tussen
   zijn voeten, totdat Silo komt, en Denzelven zullen de volken gehoorzaam
   zijn.

   ^11Hij bindt zijn jongen ezel aan den wijnstok, en het veulen zijner
   ezelin aan denedelste wijnstok; hij wast zijn kleed in den wijn, en
   zijn mantel inwijndruivenbloed.

   ^12Hij is roodachtig van ogen door den wijn, en wit van tanden door de
   melk.

   ^13Zebulon zal aan de haven der zeeen wonen, en hij zal aan de haven
   der schepenwezen; en zijn zijde zal zijn naar Sidon.

   ^14Issaschar is een sterk gebeende ezel, nederliggende tussen twee
   pakken.

   ^15Toen hij de rust zag, dat zij goed was, en het land, dat het lustig
   was, zo boog hijzijn schouder om te dragen, en was dienende onder
   cijns.

   ^16Dan zal zijn volk richten, als een der stammen Israels.

   ^17Dan zal een slang zijn aan den weg, een adderslang nevens het pad,
   bijtende despaards verzenen, dat zijn rijder achterover valle.

   ^18Op uw zaligheid wacht ik, HEERE!

   ^19Aangaande Gad, een bende zal hem aanvallen; maar hij zal haar
   aanvallen in heteinde.

   ^20Van Aser, zijn brood zal vet zijn; en hij zal koninklijke
   lekkernijen leveren.

   ^21Nafthali is een losgelaten hinde; hij geeft schone woorden.

   ^22Jozef is een vruchtbare tak, een vruchtbare tak aan een fontein; elk
   der takkenloopt over den muur.

   ^23De schutters hebben hem wel bitterheid aangedaan, en beschoten, en
   hem gehaat;

   ^24Maar zijn boog is in stijvigheid gebleven, en de armen zijner handen
   zijn gesterktgeworden, door de handen van de Machtige Jakobs; daarvan
   is hij een herder, een steen Israels;

   ^25Van uws vaders God, Die u zal helpen, en van den Almachtige, Die u
   zal zegenen, met zegeningen des hemels van boven, met zegeningen des
   afgronds, diedaaronder ligt, met zegeningen der borsten en der
   baarmoeder!

   ^26De zegeningen uws vaders gaan te boven de zegeningen mijner
   voorvaderen, totaan het einde van de eeuwige heuvelen; die zullen zijn
   op het hoofd van Jozef, enop den hoofdschedel des afgezonderden zijner
   broederen!

   ^27Benjamin zal als een wolf verscheuren; des morgens zal hij roof
   eten, en desavonds zal hij buit uitdelen.

   ^28Al deze stammen van Israel zijn twaalf; en dit is het, wat hun vader
   tot hen sprak, als hij hen zegende; hij zegende hen, een iegelijk naar
   zijn bijzonderen zegen.

   ^29Daarna gebood hij hun, en zeide tot hen: Ik word verzameld tot mijn
   volk:begraaft mij bij mijn vaders, in de spelonk, die is in den akker
   van Efron, denHethiet;

   ^30In de spelonk, welke is op den akker van Machpela, die tegenover
   Mamre is, inhet land Kanaan, die Abraham met dien akker gekocht heeft
   van Efron, denHethiet, tot een erfbegrafenis.

   ^31Aldaar hebben zij Abraham begraven, en Sara, zijn huisvrouw; daar
   hebben zijIzak begraven, en Rebekka, zijn huisvrouw; en daar heb ik Lea
   begraven.

   ^32De akker, en de spelonk, die daarin is, is gekocht van de zonen
   Heths.

   ^33Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo legde hij
   zijn voetensamen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd
   verzameld tot zijn volken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 50

   ^1Toen viel Jozef op zijns vaders aangezicht, en hij weende over hem,
   en kuste hem.

   ^2En Jozef gebood zijn knechten, den medicijnmeesters, dat zij zijn
   vader balsemenzouden; en de medicijnmeesters balsemden Israel.

   ^3En veertig dagen werden aan hem vervuld; want alzo werden vervuld de
   dagendergenen, die gebalsemd werden; en de Egyptenaars beweenden hem
   zeventigdagen.

   ^4Als nu de dagen zijns bewenens over waren, zo sprak Jozef tot het
   huis vanFarao, zeggende: Indien ik nu genade gevonden heb in uw ogen,
   spreekt tochvoor de oren van Farao, zeggende:

   ^5Mijn vader heeft mij doen zweren, zeggende: Zie, ik sterf; in mijn
   graf, dat ik mijin het land Kanaan gegraven heb, daar zult gij mij
   begraven! Nu dan, laat mij tochoptrekken, dat ik mijn vader begrave,
   dan zal ik wederkomen.

   ^6En Farao zeide: Trek op en begraaf uw vader, gelijk als hij u heeft
   doen zweren.

   ^7En Jozef toog op, om zijn vader te begraven; en met hem togen op alle
   Farao'sknechten, de oudsten van zijn huis, en al de oudsten des lands
   van Egypte;

   ^8Daartoe het ganse huis van Jozef, en zijn broeders, en het huis zijns
   vaders; alleenhun kleine kinderen, en hun schapen, en hun runderen
   lieten zij in het land Gosen.

   ^9En met hem togen op, zo wagenen als ruiteren; en het was een zeer
   zwaar heir.

   ^10Toen zij nu aan het plein van het doornbos kwamen, dat aan gene
   zijde van deJordaan is, hielden zij daar een grote en zeer zware
   rouwklage; en hij maakte zijnvader een rouw van zeven dagen.

   ^11Als de inwoners des lands, de Kanaanieten, dien rouw zagen op het
   plein van hetdoornbos, zo zeiden zij: Dit is een zware rouw der
   Egyptenaren; daarom noemdemen haar naam Abel-Mizraim, die aan het veer
   van de Jordaan is.

   ^12En zijn zonen deden hem, gelijk als hij hun geboden had;

   ^13Want zijn zonen voerden hem in het land Kanaan, en begroeven hem in
   despelonk des akkers van Machpela, welke Abraham met den akker gekocht
   hadtot een erfbegrafenis van Efron, den Hethiet, tegenover Mamre.

   ^14Daarna keerde Jozef weder in Egypte, hij en zijn broeders, en allen,
   die met hemopgetogen waren, om zijn vader te begraven, nadat hij zijn
   vader begraven had.

   ^15Toen Jozefs broeders zagen, dat hun vader dood was, zo zeiden zij:
   Misschien zalons Jozef haten, en hij zal ons gewisselijk vergelden al
   het kwaad, dat wij hemaangedaan hebben.

   ^16Daarom ontboden zij aan Jozef, zeggende: Uw vader heeft bevolen voor
   zijndood, zeggende:

   ^17Zo zult gij tot Jozef zeggen: Ei, vergeef toch de overtreding uwer
   broederen, enhun zonde; want zij hebben u kwaad aangedaan; maar nu
   vergeef toch deovertreding der dienaren van den God uws vaders! En
   Jozef weende, als zij tothem spraken.

   ^18Daarna kwamen ook zijn broeders, en vielen voor hem neder, en
   zeiden: Zie, wijzijn u tot knechten!

   ^19En Jozef zeide tot hen: Vreest niet; want ben ik in de plaats van
   God?

   ^20Gijlieden wel, gij hebt kwaad tegen mij gedacht; doch God heeft dat
   ten goedegedacht; opdat Hij deed, gelijk het te dezen dage is, om een
   groot volk in hetleven te behouden.

   ^21Nu dan, vreest niet! Ik zal u en uw kleine kinderen onderhouden. Zo
   troostte hijhen, en sprak naar hun hart.

   ^22Jozef dan woonde in Egypte, hij en het huis zijns vaders; en Jozef
   leefde honderden tien jaren.

   ^23En Jozef zag van Efraim kinderen, van het derde gelid; ook werden de
   zonen vanMachir, den zoon van Manasse, op Jozefs knieen geboren.

   ^24En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik sterf; maar God zal u
   gewisselijk bezoeken, en Hij zal u doen optrekken uit dit land, in het
   land, hetwelk hij aan Abraham,Izak en Jakob gezworen heeft.

   ^25En Jozef deed de zonen van Israel zweren, zeggende: God zal u
   gewisselijkbezoeken, zo zult gij mijn beenderen van hier opvoeren!
     __________________________________________________________________

Exodus
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Dit nu zijn de namen der zonen van Israel, die in Egypte gekomen
   zijn, met Jakob;zij kwamen er in, elk met zijn huis.

   ^2Ruben, Simeon, Levi, en Juda;

   ^3Issaschar, Zebulon, en Benjamin;

   ^4Dan en Nafthali, Gad en Aser.

   ^5Al de zielen nu, die uit Jakobs heup voortgekomen zijn, waren
   zeventig zielen;doch Jozef was in Egypte.

   ^6Toen nu Jozef gestorven was, en al zijn broeders, en al dat geslacht,

   ^7Zo werden de kinderen Israels vruchtbaar en wiesen overvloedig, en
   zijvermeerderden, en werden gans zeer machtig, zodat het land met hen
   vervuldwerd.

   ^8Daarna stond een nieuwe koning op over Egypte, die Jozef niet gekend
   had;

   ^9Die zeide tot zijn volk: Ziet, het volk der kinderen Israels is veel,
   ja, machtiger danwij.

   ^10Komt aan, laat ons wijselijk tegen hetzelve handelen, opdat het
   nietvermenigvuldige, en het geschiede, als er enige krijg voorvalt, dat
   het zich ook nietvervoege tot onze vijanden, en tegen ons strijde, en
   uit het land optrekke.

   ^11En zij zetten oversten der schattingen over hetzelve, om het te
   verdrukken met hunlasten; want men bouwde voor Farao schatsteden, Pitom
   en Raamses.

   ^12Maar hoe meer zij het verdrukten, hoe meer het vermeerderde, en hoe
   meer hetwies; zodat zij verdrietig waren vanwege de kinderen Israels.

   ^13En de Egyptenaars deden de kinderen Israels dienen met hardigheid.

   ^14Zodat zij hun het leven bitter maakten met harden dienst, in leem en
   intichelstenen, en met allen dienst op het veld, met al hun dienst,
   dien zij hen dedendienen met hardigheid.

   ^15Daarenboven sprak de koning van Egypte tot de vroedvrouwen der
   Hebreinnen, welker ener naam Sifra, en de naam der andere Pua was;

   ^16En zeide: Wanneer gij de Hebreinnen in het baren helpt, en ziet haar
   op destoelen; is het een zoon, zo doodt hem; maar is het een dochter,
   zo laat haarleven!

   ^17Doch de vroedvrouwen vreesden God, en deden niet, gelijk als de
   koning vanEgypte tot haar gesproken had, maar zij behielden de
   knechtjes in het leven.

   ^18Toen riep de koning van Egypte de vroedvrouwen, en zeide tot haar:
   Waaromhebt gij deze zaak gedaan, dat gij de knechtjes in het leven
   behouden hebt?

   ^19En de vroedvrouwen zeiden tot Farao: Omdat de Hebreinnen niet zijn
   gelijk deEgyptische vrouwen; want zij zijn sterk; eer de vroedvrouw tot
   haar komt, zohebben zij gebaard.

   ^20Daarom deed God aan de vroedvrouwen goed; en dat volk vermeerderde,
   en hetwerd zeer machtig.

   ^21En het geschiedde, dewijl de vroedvrouwen God vreesden, zo bouwde
   Hij haarhuizen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En een man van het huis van Levi ging, en nam een dochter van Levi.

   ^2En de vrouw werd zwanger, en baarde een zoon. Toen zij hem zag, dat
   hijschoon was, zo verborg zij hem drie maanden.

   ^3Doch als zij hem niet langer verbergen kon, zo nam zij voor hem een
   kistje vanbiezen, en belijmde het met lijm en met pek; en zij legde het
   knechtje daarin, enlegde het in de biezen, aan den oever der rivier.

   ^4En zijn zuster stelde zich van verre, om te weten, wat hem gedaan zou
   worden.

   ^5En de dochter van Farao ging af, om zich te wassen in de rivier; en
   haarjonkvrouwen wandelden aan den kant der rivier; toen zij het kistje
   in het middenvan de biezen zag, zo zond zij haar dienstmaagd heen, en
   liet het halen.

   ^6Toen zij het open deed, zo zag zij dat knechtje; en ziet, het
   jongsken weende; enzij werd met barmhartigheid bewogen over hetzelve,
   en zij zeide: Dit is een van deknechtjes der Hebreen!

   ^7Toen zeide zijn zuster tot Farao's dochter: Zal ik heengaan, en u
   eenvoedstervrouw uit de Hebreinnen roepen, die dat knechtje voor u
   zoge?

   ^8En de dochter van Farao zeide tot haar: Ga heen. En de jonge maagd
   ging, enriep des knechtjes moeder.

   ^9Toen zeide Farao's dochter tot haar: Neem dit knechtje heen, en zoog
   het mij; ikzal u uw loon geven. En de vrouw nam het knechtje en zoogde
   het.

   ^10En toen het knechtje groot geworden was, zo bracht zij het tot
   Farao's dochter, en het werd haar ten zoon; en zij noemde zijn naam
   Mozes, en zeide: Want ik hebhem uit het water getogen.

   ^11En het geschiedde in die dagen, toen Mozes groot geworden was, dat
   hij uitgingtot zijn broederen, en bezag hun lasten; en hij zag, dat een
   Egyptisch man eenHebreeuwsen man uit zijn broederen sloeg.

   ^12En hij zag herwaarts en gindswaarts; en toen hij zag, dat er niemand
   was, zoversloeg hij den Egyptenaar, en verborg hem in het zand.

   ^13Des anderen daags ging hij wederom uit, en ziet, twee Hebreeuwse
   mannentwistten; en hij zeide tot den ongerechte: Waarom slaat gij uw
   naaste?

   ^14Hij dan zeide: Wie heeft u tot een overste en rechter over ons
   gezet? Zegt gij dit, om mij te doden, gelijk gij den Egyptenaar gedood
   hebt? Toen vreesde Mozes, en zeide: Voorwaar, deze zaak is bekend
   geworden!

   ^15Als nu Farao deze zaak hoorde, zo zocht hij Mozes te doden; doch
   Mozes vloodvoor Farao's aangezicht, en woonde in het land Midian, en
   hij zat bij eenwaterput.

   ^16En de priester in Midian had zeven dochters, die kwamen om te
   putten, en vuldende drinkbakken, om de kudde haars vaders te drenken.

   ^17Toen kwamen de herders, en zij dreven haar van daar; doch Mozes
   stond op, enverloste ze, en drenkte haar kudden.

   ^18En toen zij tot haar vader Rehuel kwamen, zo sprak hij: Waarom zijt
   gij heden zohaast wedergekomen?

   ^19Toen zeiden zij: Een Egyptisch man heeft ons verlost uit de hand der
   herderen; enhij heeft ook overvloedig voor ons geput, en de kudde
   gedrenkt.

   ^20En hij zeide tot zijn dochters: Waar is hij toch, waarom liet gij
   den man nu gaan?roept hem, dat hij brood ete.

   ^21En Mozes bewilligde bij den man te wonen; en hij gaf Mozes zijn
   dochterZippora;

   ^22Die baarde een zoon; en hij noemde zijn naam Gersom; want hij zeide:
   Ik ben eenvreemdeling geworden in een vreemd land.

   ^23En het geschiedde na vele dezer dagen, als de koning van Egypte
   gestorven was, dat de kinderen Israels zuchtten en schreeuwden over den
   dienst; en hun gekrijtover hun dienst kwam op tot God.

   ^24En God hoorde hun gekerm, en God gedacht aan Zijn verbond met
   Abraham, met Izak, en met Jakob.

   ^25En God zag de kinderen Israels aan, en God kende hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, de priester in
   Midian;en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den
   berg Gods, aanHoreb.

   ^2En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden
   van eenbraambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde in het vuur,
   en het braamboswerd niet verteerd.

   ^3En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, en bezien dat grote
   gezicht, waarom het braambos niet verbrandt.

   ^4Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo
   riep Godtot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes,
   Mozes! En hij zeide:Zie, hier ben ik!

   ^5En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw
   voeten; want deplaats, waarop gij staat, is heilig land.

   ^6Hij zeide voorts: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de
   God vanIzak en de God van Jakob. En Mozes verborg zijn aangezicht, want
   hij vreesdeGod aan te zien.

   ^7En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks,
   hetwelkin Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers;
   want Ik heb hunsmarten bekend.

   ^8Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der
   Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land,
   naar een land, vloeiendevan melk en honig, tot de plaats der
   Kanaanieten, en der Hethieten, en derAmorieten, en der Ferezieten, en
   der Hevieten, en der Jebusieten.

   ^9En nu, zie, het geschrei der kinderen Israels is tot Mij gekomen; en
   ook heb Ikgezien de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen
   verdrukken.

   ^10Zo kom nu, en Ik zal u tot Farao zenden, opdat gij Mijn volk (de
   kinderenIsraels) uit Egypte voert.

   ^11Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en
   dat ik dekinderen Israels uit Egypte zou voeren?

   ^12Hij dan zeide: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken
   zijn, dat Ik ugezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid
   hebt, zult gijlieden Goddienen op dezen berg.

   ^13Toen zeide Mozes tot God: Zie, wanneer ik kom tot de kinderen
   Israels, en zegtot hen: De God uwer vaderen heeft mij tot ulieden
   gezonden; en zij mij zeggen:Hoe is Zijn naam? wat zal ik tot hen
   zeggen?

   ^14En God zeide tot Mozes: Ik ZAL ZIJN,, Die Ik ZIJN ZAL! Ook zeide
   Hij: Alzozult gij tot de kinderen Israels zeggen: Ik ZAL ZIJN heeft mij
   tot uliedengezonden!

   ^15Toen zeide God verder tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen
   Israels zeggen:De HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de
   God van Izak, ende God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat
   is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot
   geslacht.

   ^16Ga heen, en verzamel de oudsten van Israel, en zeg tot hen: De
   HEERE, de Goduwer vaderen, is mij verschenen, de God van Abraham, Izak
   en Jakob, zeggende:Ik heb ulieden getrouwelijk bezocht, en hetgeen
   ulieden in Egypte is aangedaan;

   ^17Daarom heb Ik gezegd: Ik zal ulieden uit de verdrukking van Egypte
   opvoeren, tot het land der Kanaanieten, en der Hethieten, en der
   Amorieten, en derFerezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten; tot
   het land, vloeiende van melken honig.

   ^18En zij zullen uw stem horen; en gij zult gaan, gij en de oudsten van
   Israel, tot denkoning van Egypte, en gijlieden zult tot hem zeggen: De
   HEERE, de God derHebreen, is ons ontmoet; zo laat ons nu toch gaan den
   weg van drie dagen in dewoestijn, opdat wij den HEERE, onzen God,
   offeren!

   ^19Doch Ik weet, dat de koning van Egypte ulieden niet zal laten gaan,
   ook niet dooreen sterke hand.

   ^20Want Ik zal Mijn hand uitstrekken, en Egypte slaan met al Mijn
   wonderen, die Ikin het midden van hetzelve doen zal; daarna zal hij
   ulieden laten vertrekken.

   ^21En Ik zal dit volk genade geven in de ogen der Egyptenaren; en het
   zalgeschieden, wanneer gijlieden uitgaan zult, zo zult gij niet ledig
   uitgaan.

   ^22Maar elke vrouw zal van haar naburin, en van de waardin haars
   huizes, eisenzilveren vaten, en gouden vaten, en klederen; die zult
   gijlieden op uw zonen, en opuw dochteren leggen, en gij zult Egypte
   beroven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Toen antwoordde Mozes, en zeide: Maar zie, zij zullen mij niet
   geloven, noch mijnstem horen; want zij zullen zeggen: De HEERE is u
   niet verschenen!

   ^2En de HEERE zeide tot hem: Wat is er in uw hand? En hij zeide: Een
   staf.

   ^3En Hij zeide: Werp hem ter aarde. En hij wierp hem ter aarde! Toen
   werd hij toteen slang; en Mozes vlood van haar.

   ^4Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit, en grijp haar bij
   haar staart!Toen strekte hij zijn hand uit, en vatte haar, en zij werd
   tot een staf in zijn hand.

   ^5Opdat zij geloven, dat u verschenen is de HEERE, de God hunner
   vaderen, deGod van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob.

   ^6En de HEERE zeide verder tot hem: Steek nu uw hand in uw boezem. En
   hij stakzijn hand in zijn boezem; daarna trok hij ze uit, en ziet, zijn
   hand was melaats, witals sneeuw.

   ^7En Hij zeide: Steek uw hand wederom in uw boezem. En hij stak zijn
   handwederom in zijn boezem; daarna trok hij ze uit zijn boezem, en
   ziet, zij was wederals zijn ander vlees.

   ^8En het zal geschieden, zo zij u niet geloven, noch naar de stem van
   het eersteteken horen, zo zullen zij de stem van het laatste teken
   geloven.

   ^9En het zal geschieden, zo zij ook deze twee tekenen niet geloven,
   noch naar uwstem horen, zo neem van de wateren der rivier, en giet ze
   op het droge; zo zullende wateren, die gij uit de rivier zult nemen,
   diezelve zullen tot bloed worden op hetdroge.

   ^10Toen zeide Mozes tot de HEERE: Och Heere! ik ben geen man wel ter
   tale, nochvan gisteren, noch van eergisteren, noch van toen af, toen
   Gij tot Uw knechtgesproken hebt; want ik ben zwaar van mond, en zwaar
   van tong.

   ^11En de HEERE zeide tot hem: Wie heeft den mens den mond gemaakt, of
   wieheeft den stomme, of dove, of ziende, of blinde gemaakt? Ben Ik het
   niet, deHEERE?

   ^12En nu ga henen, en Ik zal met uw mond zijn, en zal u leren, wat gij
   spreken zult.

   ^13Doch hij zeide: Och, Heere! zend toch door de hand desgenen, dien
   Gij zoudtzenden.

   ^14Toen ontstak de toorn des HEEREN over Mozes, en Hij zeide: is niet
   Aaron, deLeviet, uw broeder? Ik weet, dat hij zeer wel spreken zal, en
   ook, zie, hij zaluitgaan u tegemoet; wanneer hij u ziet, zo zal hij in
   zijn hart verblijd zijn.

   ^15Gij dan zult tot hem spreken, en de woorden in zijn mond leggen; en
   Ik zal metuw mond, en met zijn mond zijn; en Ik zal ulieden leren, wat
   gij doen zult.

   ^16En hij zal voor u tot het volk spreken; en het zal geschieden, dat
   hij u tot eenmond zal zijn, en gij zult hem tot een god zijn.

   ^17Neem dan dezen staf in uw hand, waarmede gij die tekenen doen zult.

   ^18Toen ging Mozes heen, en keerde weder tot Jethro, zijn schoonvader,
   en zeidetot hem: Laat mij toch gaan, dat ik wederkere tot mijn
   broederen, die in Egyptezijn, en zie, of zij nog leven. Jethro dan
   zeide tot Mozes: Ga in vrede!

   ^19Ook zeide de HEERE tot Mozes in Midian: Ga heen, keer weder in
   Egypte, wantal de mannen zijn dood, die uw ziel zochten.

   ^20Mozes dan nam zijn vrouw, en zijn zonen, en voerde hen op een ezel,
   en keerdeweder in Egypteland; en Mozes nam den staf Gods in zijn hand.

   ^21En de HEERE zeide tot Mozes: Terwijl gij heentrekt, om weder in
   Egypte tekeren, zie toe, dat gij al de wonderen doet voor Farao, die Ik
   in uw hand gesteldheb; doch Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het
   volk niet zal laten gaan.

   ^22Dan zult gij tot Farao zeggen: Alzo zegt de HEERE: Mijn zoon,
   Mijneerstgeborene, is Israel.

   ^23En Ik heb tot u gezegd: Laat Mijn zoon trekken, dat hij Mij diene!
   maar gij hebtgeweigerd hem te laten trekken; zie, Ik zal uw zoon, uw
   eerstgeborene doden!

   ^24En het geschiedde op den weg, in de herberg, dat de HEERE hem
   tegenkwam, en zocht hem te doden.

   ^25Toen nam Zippora een stenen mes en besneed de voorhuid haars zoons,
   en wierpdie voor zijn voeten, en zeide: Voorwaar, gij zijt mij een
   bloedbruidegom!

   ^26En Hij liet van hem af. Toen zeide zij: Bloedbruidegom! vanwege de
   besnijdenis.

   ^27De HEERE zeide ook tot Aaron: Ga Mozes tegemoet in de woestijn. En
   hij ging, en ontmoette hem aan den berg Gods, en hij kuste hem.

   ^28En Mozes gaf Aaron te kennen al de woorden des HEEREN, Die hem
   gezondenhad, en al de tekenen, die Hij hem bevolen had.

   ^29Toen ging Mozes en Aaron, en zij verzamelden al de oudsten der
   kinderenIsraels.

   ^30En Aaron sprak al de woorden, die de HEERE tot Mozes gesproken had;
   en hijdeed de tekenen voor de ogen des volks.

   ^31En het volk geloofde, en zij hoorden, dat de HEERE de kinderen
   Israels bezocht, en dat Hij hun verdrukking zag, en zij neigden hun
   hoofden, en aanbaden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En daarna gingen Mozes en Aaron heen, en zeiden tot Farao: Alzo zegt
   deHEERE, de God van Israel: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij een
   feest houdein de woestijn!

   ^2Maar Farao zeide: Wie is de HEERE, Wiens stem ik gehoorzamen zou, om
   Israelte laten trekken? Ik ken den HEERE niet, en ik zal ook Israel
   niet laten trekken.

   ^3Zij dan zeiden: De God der Hebreen is ons ontmoet; zo laat ons
   tochheentrekken, den weg van drie dagen in de woestijn, en den HEERE,
   onzen God, offeren, dat Hij ons niet overkome met pestilentie, of met
   het zwaard.

   ^4Toen zeide de koning van Egypte tot hen: Gij, Mozes en Aaron! waarom
   trekt gijhet volk af van hun werken? Gaat heen tot uw lasten.

   ^5Verder zeide Farao: Ziet, het volk des lands is alreeds te veel; en
   zoudt gijliedenhen doen rusten van hun lasten?

   ^6Daarom beval Farao, ten zelfden dage, aan de aandrijvers onder het
   volk, endeszelfs ambtlieden, zeggende:

   ^7Gij zult voortaan aan deze lieden geen stro meer geven, tot het maken
   dertichelstenen, als gisteren en eergisteren; laat hen zelven heengaan,
   en stro voorzichzelven verzamelen.

   ^8En het getal der tichelstenen, die zij gisteren en eergisteren
   gemaakt hebben, zultgij hun opleggen; gij zult daarvan niet
   verminderen; want zij gaan ledig; daaromroepen zij, zeggende: Laat ons
   gaan, laat ons onzen God offeren!

   ^9Men verzware den dienst over deze mannen, dat zij daaraan te doen
   hebben, enzich niet vergapen aan leugenachtige woorden.

   ^10Toen gingen de aandrijvers des volks uit, en deszelfs ambtlieden, en
   spraken tothet volk, zeggende: Zo zegt Farao: Ik zal ulieden geen stro
   geven.

   ^11Gaat gij zelve heen, haalt u stro, waar gij het vindt; doch van uw
   dienst zal nietverminderd worden.

   ^12Toen verstrooide zich het volk in het ganse land van Egypte, dat het
   stoppelenverzamelde, voor stro.

   ^13En de aandrijvers drongen aan, zeggende: Voleindigt uw werken, elk
   dagwerk opzijn dag, gelijk toen er stro was.

   ^14En de ambtlieden der kinderen Israels, die Farao's aandrijvers over
   hen gesteldhadden, werden geslagen, en men zeide: Waarom hebt gijlieden
   uw gezette werkniet voleindigd, in het maken der tichelstenen, gelijk
   te voren, alzo ook gisteren enheden?

   ^15Derhalve gingen de ambtlieden der kinderen Israels, en schreeuwden
   tot Farao, zeggende: Waarom doet gij uw knechten alzo?

   ^16Aan uw knechten wordt geen stro gegeven, en zij zeggen tot ons:
   Maakt detichelstenen; en ziet, uw knechten worden geslagen, doch de
   schuld is uws volks!

   ^17Hij dan zeide: Gijlieden gaat ledig, ledig gaat gij; daarom zegt
   gij: Laat ons gaan, laat ons den HEERE offeren!

   ^18Zo gaat nu heen, arbeidt; doch stro zal u niet gegeven worden;
   evenwel zult gij hetgetal der tichelstenen leveren.

   ^19Toen zagen de ambtlieden der kinderen Israels, dat het kwalijk met
   hen stond, dewijl men zeide: Gij zult niet minderen van uw
   tichelstenen, van het dagwerk opzijn dag.

   ^20En zij ontmoetten Mozes en Aaron, die tegen hen over stonden, toen
   zij vanFarao uitgingen.

   ^21En zeiden tot hen: De HEERE zie op u, en richte het, dewijl dat gij
   onzen reukhebt stinkende gemaakt voor Farao, en voor zijn knechten,
   gevende een zwaardin hun handen, om ons te doden.

   ^22Toen keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Heere! waarom hebt
   Gij ditvolk kwaad gedaan, waarom hebt Gij mij nu gezonden?

   ^23Want van toen af, dat ik tot Farao ben ingegaan, om in Uw Naam te
   spreken, heeft hij dit volk kwaad gedaan; en Gij hebt Uw volk geenszins
   verlost.

   ^24Toen zeide de HEERE tot Mozes: Nu zult gij zien, wat Ik aan Farao
   doen zal;want door een machtige hand zal hij hen laten trekken, ja,
   door een machtigehand zal hij hen uit zijn land drijven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE,

   ^2En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de
   Almachtige;doch met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest.

   ^3En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou
   het landKanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin zij
   vreemdelingen geweestzijn.

   ^4En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die de
   Egyptenaars indienstbaarheid houden, en Ik heb aan Mijn verbond
   gedacht.

   ^5Derhalve zeg tot de kinderen Israels: Ik ben de HEERE! en Ik zal
   ulieden uitleidenvan onder de lasten der Egyptenaren, en Ik zal u
   redden uit hun dienstbaarheid, enzal u verlossen door een uitgestrekten
   arm, en door grote gerichten;

   ^6En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een
   God zijn; engijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u
   uitleide van onderde lasten der Egyptenaren.

   ^7En Ik zal ulieden brengen in dat land, waarover Ik Mijn hand
   opgeheven heb, datIk het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; en Ik
   zal het ulieden geven tot eenerfdeel, Ik, de HEERE!

   ^8En Mozes sprak alzo tot de kinderen Israels; doch zij hoorden naar
   Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege de harde
   dienstbaarheid.

   ^9Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Ga heen, spreek tot Farao, den koning van Egypte, dat hij de
   kinderen Israels uitzijn land trekken late.

   ^11Doch Mozes sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen Israels
   hebbennaar mij niet gehoord; hoe zou mij dan Farao horen? daartoe ben
   ik onbesnedenvan lippen.

   ^12Evenwel sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, en gaf hun bevel aan
   dekinderen Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om de kinderen
   Israels uitEgypteland te leiden.

   ^13Dit zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: de zonen van
   Ruben, deeerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en Pallu, Hezron en
   Charmi; dit zijn dehuisgezinnen van Ruben.

   ^14En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en
   Zohar, enSaul, de zoon ener Kanaanietische; dit zijn de huisgezinnen
   van Simeon.

   ^15Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: Gerson,
   en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd
   zeven en dertig jaren.

   ^16De zonen van Gerson: Libni en Simei, naar hun huisgezinnen.

   ^17En de zonen van Kehath: Amram, en Jizhar, en Hebron, en Uzziel, en
   de jarendes levens van Kehath waren honderd drie en dertig jaren.

   ^18En de zonen van Merari: Machli en Musi; dit zijn de huisgezinnen van
   Levi, naarhun geboorten.

   ^19En Amram nam Jochebed, zijn moei, zich tot huisvrouw, en zij baarde
   hem Aaronen Mozes; en de jaren des levens van Amram waren honderd zeven
   en dertigjaren.

   ^20En de zonen van Jizhar: Korah, en Nefeg, en Zichri.

   ^21En de zonen van Uzziel: Misael, en Elzafan, en Sithri.

   ^22En Aaron nam zich tot een vrouw Eliseba, dochter van Amminadab,
   zuster vanNahesson; en zij baarde hem Nadab en Abihu, Eleazar en
   Ithamar.

   ^23En de zonen van Korah waren: Assir, en Elkana, en Abiasaf; dat zijn
   dehuisgezinnen der Korachieten.

   ^24En Eleazar, de zoon van Aaron, nam voor zich een van de dochteren
   van Putieltot een vrouw; en zij baarde hem Pinehas. Dit zijn de hoofden
   van de vaderen derLevieten, naar hun huisgezinnen.

   ^25Dit is Aaron en Mozes, tot welke de HEERE zeide: Leidt de kinderen
   Israels uitEgypteland, naar hun heiren.

   ^26Dezen zijn het, die tot Farao, den koning van Egypte, spraken, opdat
   zij dekinderen Israels uit Egypte leidden; dit is Mozes en Aaron.

   ^27En het geschiedde te dien dage, als de HEERE tot Mozes sprak in
   Egypteland;

   ^28Zo sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: Ik ben de HEERE! spreek tot
   Farao, den koning van Egypte, alles, wat Ik tot u spreek.

   ^29Toen zeide Mozes voor het aangezicht des HEEREN: Zie, ik ben
   onbesneden vanlippen; hoe zal dan Farao naar mij horen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen zeide de HEERE tot Mozes: Zie, Ik heb u tot een god gezet over
   Farao; enAaron, uw broeder, zal uw profeet zijn.

   ^2Gij zult spreken alles, wat Ik u gebieden zal; en Aaron, uw broeder,
   zal tot Faraospreken, dat hij de kinderen Israels uit zijn land trekken
   laat.

   ^3Doch Ik zal Farao's hart verharden; en Ik zal Mijn tekenen en Mijn
   wonderhedenin Egypteland vermenigvuldigen.

   ^4Farao nu zal naar ulieden niet horen, en Ik zal Mijn hand aan Egypte
   leggen, envoeren Mijn heiren, Mijn volk, de kinderen Israels, uit
   Egypteland, door grotegerichten.

   ^5Dan zullen de Egyptenaars weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik Mijn
   handover Egypte uitstrekke, en de kinderen Israels uit het midden van
   hen uitleide.

   ^6Toen deed Mozes en Aaron, als hun de HEERE geboden had, alzo deden
   zij.

   ^7En Mozes was tachtig jaar oud, en Aaron was drie en tachtig jaar oud,
   toen zij totFarao spraken.

   ^8En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^9Wanneer Farao tot ulieden spreken zal, zeggende: Doet een wonderteken
   voorulieden; zo zult gij tot Aaron zeggen: Neem uw staf, en werp hem
   voor Farao'saangezicht neder; hij zal tot een draak worden.

   ^10Toen ging Mozes en Aaron tot Farao henen in, en deden alzo, gelijk
   de HEEREgeboden had; en Aaron wierp zijn staf neder voor Farao's
   aangezicht, en voor hetaangezicht zijner knechten; en hij werd tot een
   draak.

   ^11Farao nu riep ook de wijzen en de guichelaars; en de Egyptische
   tovenaars dedenook alzo met hun bezweringen.

   ^12Want een ieder wierp zijn staf neder, en zij werden tot draken; maar
   Aarons stafverslond hun staven.

   ^13Doch Farao's hart verstokte, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk
   de HEEREgesproken had.

   ^14Toen zeide de HEERE tot Mozes: Farao's hart is zwaar; hij weigert
   het volk telaten trekken.

   ^15Ga heen tot Farao in den morgenstond; zie, hij zal uitgaan naar het
   water toe, zostel u tegen hem over aan den oever der rivier, en den
   staf, die in een slang isveranderd geweest, zult gij in uw hand nemen.

   ^16En gij zult tot hem zeggen: de HEERE, de God der Hebreen, heeft mij
   tot ugezonden, zeggende: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij diene in
   de woestijn;doch zie, gij hebt tot nu toe niet gehoord.

   ^17Zo zegt de HEERE: Daaraan zult gij weten, dat Ik de HEERE ben; zie,
   ik zal metdezen staf, die in mijn hand is, op het water, dat in deze
   rivier is, slaan, en het zalin bloed veranderd worden.

   ^18En de vis in de rivier zal sterven, zodat de rivier zal stinken; en
   de Egyptenaarszullen vermoeid worden, dat zij het water uit de rivier
   drinken mogen.

   ^19Verder zeide de HEERE tot Mozes: zeg tot Aaron: Neem uw staf, en
   steek uwhand uit over de wateren der Egyptenaren, over hun stromen,
   over hun rivieren, en over hun poelen, en over alle vergadering hunner
   wateren, dat zij bloedworden; en er zij bloed in het ganse Egypteland,
   beide in houten en in stenenvaten.

   ^20Mozes nu en Aaron deden alzo, gelijk de HEERE geboden had; en hij
   hief denstaf op, en sloeg het water, dat in de rivier was, voor de ogen
   van Farao, en voorde ogen van zijn knechten; en al het water in de
   rivier werd in bloed veranderd.

   ^21En de vis, die in de rivier was, stierf; en de rivier stonk, zodat
   de Egyptenaars hetwater uit de rivier niet drinken konden; en er was
   bloed in het ganse Egypteland.

   ^22Doch de Egyptische tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen;
   zodatFarao's hart verstokte, en hij hoorde naar hen niet, gelijk als de
   HEEREgesproken had.

   ^23En Farao keerde zich om, en ging naar zijn huis; en hij zette zijn
   hart daar ook nietop.

   ^24Doch alle Egyptenaars groeven rondom de rivier, om water te drinken;
   want zijkonden van het water der rivier niet drinken.

   ^25Alzo werden zeven dagen vervuld, nadat de HEERE de rivier geslagen
   had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en zeg tot hem: Zo
   zegt deHEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^2En indien gij het weigert te laten trekken, zie, zo zal Ik uw ganse
   landpale metvorsen slaan;

   ^3Dat de rivier van vorsen zal krielen, die zullen opkomen, en in uw
   huis komen, enin uw slaapkamer, ja, op uw bed; ook in de huizen uwer
   knechten, en op uwvolk, en in uw bakovens, en in uw baktroggen.

   ^4En de vorsen zullen opkomen, op u, en op uw volk, en op al uw
   knechten.

   ^5Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw hand uit met
   uwstaf, over de stromen, en over de rivieren, en over de poelen; en doe
   vorsenopkomen over Egypteland.

   ^6En Aaron strekte zijn hand uit over de wateren van Egypte, en er
   kwamen vorsenop en bedekten Egypteland.

   ^7Toen deden de tovenaars ook alzo, met hun bezweringen; en zij deden
   vorsenover Egypteland opkomen.

   ^8En Farao riep Mozes en Aaron, en zeide: Bidt vuriglijk tot den HEERE,
   dat Hijde vorsen van mij en van mijn volk wegneme; zo zal ik het volk
   trekken laten, datzij den HEERE offeren.

   ^9Doch Mozes zeide tot Farao: Heb de eer boven mij! Tegen wanneer zal
   ik vooru, en voor uw knechten, en voor uw volk, vuriglijk bidden, om
   deze vorsen van uen van uw huizen te verdelgen, dat zij alleen in de
   rivier overblijven?

   ^10Hij dan zeide: Tegen morgen. En hij zeide: Het zij naar uw woord,
   opdat gij weet, dat er niemand is, gelijk de HEERE, onze God.

   ^11Zo zullen de vorsen van u, en van uw huizen, en van uw knechten, en
   van uw volkwijken; zij zullen alleen in de rivier overblijven.

   ^12Toen ging Mozes en Aaron uit van Farao; en Mozes riep tot den HEERE,
   teroorzake der vorsen, die Hij Farao had opgelegd.

   ^13En de HEERE deed naar het woord van Mozes; en de vorsen stierven,
   uit dehuizen, uit de voorzalen, en uit de velden.

   ^14En zij vergaderden ze samen bij hopen, en het land stonk.

   ^15Toen nu Farao zag, dat er verademing was, verzwaarde hij zijn hart,
   dat hij naarhen niet hoorde, gelijk als de HEERE gesproken had.

   ^16Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw staf uit,
   en sla hetstof der aarde, dat het tot luizen worde, in het ganse
   Egypteland.

   ^17En zij deden alzo; want Aaron strekte zijn hand uit met zijn staf,
   en sloeg het stofder aarde, en er werden vele luizen aan de mensen, en
   aan het vee; al het stof deraarde werd luizen, in het ganse Egypteland.

   ^18De tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen, opdat zij
   luizenvoortbrachten; doch zij konden niet; zo waren de luizen aan de
   mensen, en aanhet vee.

   ^19Toen zeiden de tovenaars tot Farao: Dit is Gods vinger! Doch Farao's
   hartverstijfde, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE
   gesproken had.

   ^20Verder zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u
   voorFarao's aangezicht; zie, hij zal aan het water uitgaan, en zeg tot
   hem: Zo zegt deHEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen;

   ^21Want zo gij Mijn volk niet laat trekken, zie, zo zal Ik een
   vermenging vanongedierte zenden op u, en op uw knechten, en op uw volk,
   en in uw huizen; alzodat de huizen der Egyptenaren met deze vermenging
   zullen vervuld worden, enook het aardrijk, waarop zij zijn.

   ^22En Ik zal te dien dage het land Gosen, waarin Mijn volk woont,
   afzonderen, datdaar geen vermenging van ongedierte zij, opdat gij weet,
   dat Ik, de HEERE, inhet midden dezes lands ben.

   ^23En Ik zal een verlossing zetten tussen Mijn volk en tussen uw volk;
   tegen morgenzal dit teken geschieden!

   ^24En de HEERE deed alzo; en er kwam een zware vermenging van
   ongedierte inhet huis van Farao, en in de huizen van zijn knechten, en
   over het ganseEgypteland; het land werd verdorven van deze vermenging.

   ^25Toen riep Farao Mozes en Aaron, en zeide: Gaat heen, en offert uwen
   God in ditland.

   ^26Mozes dan zeide: Het is niet recht, dat men alzo doe; want wij
   zouden derEgyptenaren gruwel den HEERE, onzen God, mogen offeren; zie,
   indien wij derEgyptenaren gruwel voor hun ogen offerden, zouden zij ons
   niet stenigen?

   ^27Laat ons den weg van drie dagen in de woestijn gaan, dat wij den
   HEERE onzenGod offeren, gelijk Hij tot ons zeggen zal.

   ^28Toen zeide Farao: Ik zal u trekken laten, dat gijlieden den HEERE,
   uwen God, offert in de woestijn; alleen, dat gijlieden in het gaan
   geenszins te verre trekt! Bidtvuriglijk voor mij.

   ^29Mozes nu zeide: Zie, ik ga van u, en zal tot den HEERE vuriglijk
   bidden, dat dezevermenging van ongedierte van Farao, van zijn knechten,
   en van zijn volk morgenwegwijke! Alleen, dat Farao niet meer
   bedriegelijk handele, dit volk niet latendegaan, om den HEERE te
   offeren.

   ^30Toen ging Mozes uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.

   ^31En de HEERE deed naar het woord van Mozes, en de vermenging van
   ongedierteweek van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk; er bleef
   niet een over.

   ^32Doch Farao verzwaarde zijn hart ook op ditmaal, en hij liet het volk
   niet trekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en spreek tot hem:
   Alzozegt de HEERE, de God der Hebreen: Laat Mijn volk trekken, dat het
   Mij diene.

   ^2Want zo gij hen weigert te laten trekken, en gij hen nog met geweld
   ophoudt,

   ^3Zie, de hand des HEEREN zal zijn over uw vee, dat in het veld is,
   over depaarden, over de ezelen, over de kemelen, over de runderen, en
   over het kleinvee, door een zeer zware pestilentie.

   ^4En de HEERE zal een afzondering maken tussen het vee der Israelieten,
   en tussenhet vee der Egyptenaren, dat er niets sterve van al wat van de
   kinderen Israels is.

   ^5En de HEERE bestemde een zekeren tijd, zeggende: Morgen zal de HEERE
   dezezaak in dit land doen.

   ^6En de HEERE deed deze zaak des anderen daags; en al het vee der
   Egyptenarenstierf; maar van het vee der kinderen Israels stierf niet
   een.

   ^7En Farao zond er heen, en ziet, van het vee van Israel was niet tot
   een toegestorven. Doch het hart van Farao werd verzwaard, en hij liet
   het volk niettrekken.

   ^8Toen zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Neemt gijlieden uw
   vuisten vol asuit den oven; en Mozes strooie die naar de hemel voor de
   ogen van Farao.

   ^9En zij zal tot klein stof worden over het ganse Egypteland; en zij
   zal aan demensen, en aan het vee worden tot zweren, uitbrekende met
   blaren, in het ganseEgypteland.

   ^10En zij namen as uit den oven, en stonden voor Farao's aangezicht; en
   Mozesstrooide die naar den hemel; toen werden er zweren, uitbrekende
   met blaren, aande mensen en aan het vee;

   ^11Alzo dat de tovenaars voor Mozes niet staan konden, vanwege de
   zweren; wantaan de tovenaars waren zweren, en aan al de Egyptenaren.

   ^12Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij naar hen niet hoorde,
   gelijk deHEERE tot Mozes gesproken had.

   ^13Toen zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u
   voorFarao's aangezicht, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE, de God der
   Hebreen:Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^14Want ditmaal zal Ik al Mijn plagen in uw hart zenden, en over uw
   knechten, enover uw volk, opdat gij weet, dat er niemand is gelijk Ik,
   op de ganse aarde.

   ^15Want nu heb Ik Mijn hand uitgestrekt, opdat Ik u en uw volk met de
   pestilentiezou slaan, en dat gij van de aarde zoudt verdelgd worden.

   ^16Maar waarlijk, daarom heb Ik u verwekt, opdat Ik Mijn kracht aan u
   betoonde, en opdat men Mijn Naam vertelle op de ganse aarde.

   ^17Verheft gij uzelven nog tegen Mijn volk, dat gij het niet wilt laten
   trekken?

   ^18Zie, Ik zal morgen omtrent dezen tijd een zeer zware hagel doen
   regenen, desgelijks in Egypte niet geweest is van dien dag af, dat het
   gegrond is, tot nu toe.

   ^19En nu, zend heen, vergader uw vee, en alles wat gij op het veld
   hebt; alle mens engedierte, dat op het veld gevonden zal worden, en
   niet in huis verzameld zal zijn, als deze hagel op hen vallen zal, zo
   zullen zij sterven.

   ^20Wie onder Farao's knechten des HEEREN woord vreesde, die deed
   zijnknechten en zijn vee in de huizen vlieden;

   ^21Doch die zijn hart niet zette tot des HEEREN woord, die liet zijn
   knechten en zijnvee op het veld.

   ^22Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en
   er zalhagel zijn in het ganse Egypteland; over de mensen, en over het
   vee, en over al hetkruid des velds in Egypteland.

   ^23Toen strekte Mozes zijn staf naar den hemel; en de HEERE gaf donder
   en hagel, en het vuur schoot naar de aarde; en de HEERE liet hagel
   regenen overEgypteland.

   ^24En er was hagel, en vuur in het midden des hagels vervangen; hij was
   zeer zwaar;desgelijks is in het ganse Egypteland nooit geweest, sedert
   het tot een volkgeweest is.

   ^25En de hagel sloeg, in het ganse Egypteland, alles wat op het veld
   was, van demensen af tot de beesten toe; ook sloeg de hagel al het
   kruid des velds, enverbrak al het geboomte des velds.

   ^26Alleen in het land Gosen, waar de kinderen Israels waren, daar was
   geen hagel.

   ^27Toen schikte Farao heen, en hij riep Mozes en Aaron, en zeide tot
   hen: Ik heb mijditmaal verzondigd; de HEERE is rechtvaardig; ik
   daarentegen en mijn volk zijngoddelozen!

   ^28Bidt vuriglijk tot den HEERE (want het is genoeg), dat geen donder
   Gods nochhagel meer zij; dan zal ik ulieden trekken laten, en gij zult
   niet langer blijven.

   ^29Toen zeide Mozes tot hem: Wanneer ik ter stad uitgegaan zal zijn, zo
   zal ik mijnhanden uitbreiden voor den HEERE; de donder zal ophouden, en
   de hagel zal nietmeer zijn; opdat gij weet, dat de aarde des HEEREN is!

   ^30Nochtans u en uw knechten aangaande, weet ik, dat gijlieden voor het
   aangezichtvan den HEERE God nog niet vrezen zult.

   ^31Het vlas nu, en de gerst werd geslagen; want de gerst was in de aar,
   en het vlaswas in den halm.

   ^32Maar de tarwe en de spelt werden niet geslagen; want zij waren
   bedekt.

   ^33Zo ging Mozes van Farao ter stad uit, en breidde zijn handen tot den
   HEERE; dedonder en de hagel hielden op, en de regen werd niet meer
   uitgegoten op deaarde.

   ^34Toen Farao zag, dat de regen en hagel, en de donder ophielden, zo
   verzondigdehij zich verder, en hij verzwaarde zijn hart, hij en zijn
   knechten.

   ^35Alzo werd Farao's hart verstokt, dat hij de kinderen Israels niet
   trekken liet, gelijkals de HEERE gesproken had door Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao; want Ik heb zijn
   hartverzwaard, ook het hart zijner knechten, opdat Ik deze Mijn tekenen
   in hetmidden van hen zette;

   ^2En opdat gij voor de oren uwer kinderen en uwer kindskinderen moogt
   vertellen, wat Ik in Egypte uitgericht heb, en Mijn tekenen, die Ik
   onder hen gesteld heb;opdat gijlieden weet, dat Ik de HEERE ben.

   ^3Zo gingen Mozes en Aaron tot Farao, en zeiden tot hem: Zo zegt de
   HEERE, deGod der Hebreen: Hoe lang weigert gij u voor Mijn aangezicht
   teverootmoedigen? Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^4Want indien gij weigert Mijn volk te laten trekken, zie, zo zal Ik
   morgensprinkhanen in uw landpale brengen.

   ^5En zij zullen het gezicht des lands bedekken, alzo dat men de aarde
   niet zalkunnen zien; en zij zullen afeten het overige van hetgeen
   ontkomen is, hetgeenulieden overgebleven was van den hagel; zij zullen
   ook al het geboomte afeten, dat ulieden uit het veld voortkomt.

   ^6En zij zullen vervullen uw huizen, en de huizen van al uw knechten,
   en de huizenvan alle Egyptenaren; dewelke uw vaders, noch de vaderen
   uwer vaders gezienhebben, van dien dag af, dat zij op den aardbodem
   geweest zijn, tot op dezendag. En hij keerde zich om, en ging uit van
   Farao.

   ^7En de knechten van Farao zeiden tot hem: Hoe lang zal ons deze tot
   een strik zijn, laat de mannen trekken, dat zij den HEERE hun God
   dienen! weet gij nog niet, dat Egypte verloren is?

   ^8Toen werden Mozes en Aaron weder tot Farao gebracht, en hij zeide tot
   hen:Gaat henen, dient den HEERE, uw God! wie en wie zijn zij, die gaan
   zullen?

   ^9En Mozes zeide: Wij zullen gaan met onze jonge en met onze oude
   lieden; metonze zonen en met onze dochteren, met onze schapen en met
   onze runderen zullenwij gaan; want wij hebben een feest des HEEREN.

   ^10Toen zeide hij tot hen: De HEERE zij alzo met ulieden, gelijk ik u
   en uw kleinekinderen zal trekken laten: ziet toe, want er is kwaad voor
   ulieder aangezicht!

   ^11Niet alzo gij, mannen, gaat nu heen, en dient den HEERE; want dat
   hebt gijliedenverzocht! En men dreef hen uit van Farao's aangezicht.

   ^12Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit over Egypteland, om
   desprinkhanen, dat zij opkomen over Egypteland, en al het kruid des
   lands opeten, al wat de hagel heeft over gelaten.

   ^13Toen strekte Mozes zijn staf over Egypteland, en de HEERE bracht
   eenoostenwind in dat land, dien gehele dag en dien gansen nacht; het
   geschiedde desmorgens, dat de oostenwind de sprinkhanen opbracht.

   ^14En de sprinkhanen kwamen op over het ganse Egypteland, en lieten
   zich nederaan al de palen der Egyptenaren, zeer zwaar; voor dezen zijn
   dergelijkesprinkhanen, als deze, nooit geweest, en na dezen zullen er
   zulke niet wezen;

   ^15Want zij bedekten het gezicht des gansen lands, alzo dat het land
   verduisterdwerd; en zij aten al het kruid des lands op, en al de
   vruchten der bomen, die dehagel had over gelaten; en er bleef niets
   groens aan de bomen, noch aan dekruiden des velds, in het ganse
   Egypteland.

   ^16Toen haastte Farao, om Mozes en Aaron te roepen, en zeide: Ik heb
   gezondigdtegen den HEERE, uw God, en tegen ulieden.

   ^17En nu vergeeft mij toch mijn zonde alleen ditmaal, en bidt vuriglijk
   tot denHEERE, uw God, dat Hij slechts dezen dood van mij wegneme.

   ^18En hij ging uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.

   ^19Toen keerde de HEERE een zeer sterken westenwind, die hief de
   sprinkhanenop, en wierp ze in de Schelfzee; er bleef niet een
   sprinkhaan over in al delandpalen van Egypte.

   ^20Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij de kinderen Israels
   niet liettrekken.

   ^21Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en
   er zalduisternis komen over Egypteland, dat men de duisternis tasten
   zal.

   ^22Als Mozes zijn hand uitstrekte naar den hemel, werd er een dikke
   duisternis in hetganse Egypteland, drie dagen.

   ^23Zij zagen de een de ander niet; er stond ook niemand op van zijn
   plaats, in driedagen; maar bij al de kinderen Israels was het licht in
   hun woningen.

   ^24Toen riep Farao Mozes, en zeide: Gaat heen, dient den HEERE! alleen
   uwschapen en uw runderen zullen vast blijven; ook zullen uw kinderkens
   met u gaan.

   ^25Doch Mozes zeide: Ook zult gij slachtofferen en brandofferen in onze
   handengeven, die wij den HEERE, onzen God, doen mogen;

   ^26En ons vee zal ook met ons gaan, er zal niet een klauw
   achterblijven; want vanhetzelve zullen wij nemen, om den HEERE, onzen
   God, te dienen; want wij wetenniet, waarmede wij den HEERE, onzen God,
   dienen zullen, totdat wij daarkomen.

   ^27Doch de HEERE verhardde Farao's hart; en hij wilde hen niet laten
   trekken.

   ^28Maar Farao zeide tot hem: Ga van mij! wacht u, dat gij niet meer
   mijn aangezichtziet; want op welken dag gij mijn aangezicht zult zien,
   zult gij sterven!

   ^29Mozes nu zeide: Gij hebt recht gesproken; ik zal niet meer uw
   aangezicht zien! Exodus 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1(Want de HEERE had tot Mozes gesproken: Ik zal nog een plaag over
   Farao, enover Egypte brengen, daarna zal hij ulieden van hier laten
   trekken; als hij ugeheellijk zal laten trekken, zo zal hij u haastelijk
   van hier uitdrijven.

   ^2Spreek nu voor de oren des volks, dat ieder man van zijn naaste, en
   iedere vrouwvan haar naaste zilveren vaten en gouden vaten eise.

   ^3En de HEERE gaf het volk genade in de ogen der Egyptenaren; ook was
   de manMozes zeer groot in Egypteland voor de ogen van Farao's knechten,
   en voor deogen des volks.)

   ^4Verder zeide Mozes: Zo heeft de HEERE gezegd: Omtrent middernacht zal
   Ikuitgaan door het midden van Egypte;

   ^5En alle eerstgeborenen in Egypteland zullen sterven, van Farao's
   eerstgeborene af, die op zijn troon zitten zou, tot den eerstgeborene
   der dienstmaagd, die achter demolen is, en alle eerstgeborenen van het
   vee.

   ^6En er zal een groot geschrei zijn in het ganse Egypteland, desgelijks
   nooit geweestis, en desgelijks niet meer wezen zal.

   ^7Maar bij alle kinderen Israels zal niet een hond zijn tong verroeren,
   van de mensenaf tot de beesten toe; opdat gijlieden weet, dat de HEERE
   tussen de Egyptenarenen tussen de Israelieten een afzondering maakt.

   ^8Dan zullen al deze uw knechten tot mij afkomen, en zich voor mij
   neigen, zeggende: Trek uit, gij en al het volk, dat uw voetstappen
   volgt; en daarna zal ikuitgaan. En hij ging uit van Farao in hitte des
   toorns.

   ^9De HEERE dan had tot Mozes gesproken: Farao zal naar ulieden niet
   horen, opdat Mijn wonderen in Egypteland vermenigvuldigd worden.

   ^10En Mozes en Aaron hebben al deze wonderen gedaan voor Farao's
   aangezicht;doch de HEERE verhardde Farao's hart, dat hij de kinderen
   Israels uit zijn landniet trekken liet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1De HEERE nu had tot Mozes en tot Aaron in Egypteland gesproken,
   zeggende:

   ^2Deze zelfde maand zal ulieden het hoofd der maanden zijn; zij zal u
   de eerste vande maanden des jaars zijn.

   ^3Spreekt tot de ganse vergadering van Israel, zeggende: Aan den
   tienden dezermaand neme een iegelijk een lam, naar de huizen der
   vaderen, een lam voor eenhuis.

   ^4Maar indien een huis te klein is voor een lam, zo neme hij het en
   zijn nabuur, denaaste aan zijn huis, naar het getal der zielen, een
   iegelijk naar dat hij eten kan; gijzult rekening maken naar het lam.

   ^5Gij zult een volkomen lam hebben, een manneken, een jaar oud; van de
   schapenof van de geitenbokken zult gij het nemen.

   ^6En gij zult het in bewaring hebben tot den veertienden dag dezer
   maand; en deganse gemeente der vergadering van Israel zal het slachten
   tussen twee avonden.

   ^7En zij zullen van het bloed nemen, en strijken het aan beide
   zijposten, en aan denbovendorpel, aan de huizen, in welke zij het eten
   zullen.

   ^8En zij zullen het vlees eten in denzelfden nacht, aan het vuur
   gebraden, metongezuurde broden; zij zullen het met bittere saus eten.

   ^9Gij zult daarvan niet rauw eten, ook geenszins in water gezoden; maar
   aan hetvuur gebraden, zijn hoofd met zijn schenkelen en met zijn
   ingewand.

   ^10Gij zult daarvan ook niet laten overblijven tot den morgen; maar
   hetgeen daarvanoverblijft tot den morgen, zult gij met vuur verbranden.

   ^11Aldus nu zult gij het eten: uw lenden zullen opgeschort zijn, uw
   schoenen aan uwvoeten, en uw staf in uw hand; en gij zult het met haast
   eten; het is des HEERENpascha.

   ^12Want Ik zal in dezen nacht door Egypteland gaan, en alle
   eerstgeborenen inEgypteland slaan, van de mensen af tot de beesten toe;
   en Ik zal gerichtenoefenen aan alle goden der Egyptenaren, Ik, de
   HEERE!

   ^13En dat bloed zal ulieden tot een teken zijn aan de huizen, waarin
   gij zijt; wanneerIk het bloed zie, zal Ik ulieden voorbij gaan; en er
   zal geen plaag onder ulieden tenverderve zijn, wanneer Ik Egypteland
   slaan zal.

   ^14En deze dag zal ulieden wezen ter gedachtenis, en gij zult hem den
   HEERE tot eenfeest vieren; gij zult hem vieren onder uw geslachten tot
   een eeuwige inzetting.

   ^15Zeven dagen zult gijlieden ongezuurde broden eten; maar aan den
   eersten dag zultgij het zuurdeeg wegdoen uit uw huizen; want wie het
   gedesemde eet, van deneersten dag af tot op den zevenden dag, diezelve
   ziel zal uitgeroeid worden uitIsrael.

   ^16En op den eersten dag zal er een heilige verzameling zijn; ook zult
   gij een heiligeverzameling hebben op den zevenden dag; er zal geen werk
   op denzelven gedaanworden; maar wat van iedere ziel gegeten zal worden,
   datzelve alleen mag vanulieden toegemaakt worden.

   ^17Zo onderhoudt dan de ongezuurde broden, dewijl Ik even aan
   denzelfden dagulieder heiren uit Egypteland geleid zal hebben; daarom
   zult gij dezen dag houden, onder uw geslachten, tot een eeuwige
   inzetting.

   ^18In de eerste maand, aan den veertienden dag der maand, in den avond,
   zult gijongezuurde broden eten, tot den een en twintigsten dag der
   maand, in den avond.

   ^19Dat er zeven dagen lang geen zuurdesem in uw huizen gevonden worde,
   want alwie het gedesemde eten zal, dezelve ziel zal uit de vergadering
   van Israeluitgeroeid worden, hij zij een vreemdeling of een ingeborene
   des lands.

   ^20Gij zult niets eten, dat gedesemd is; in al uw woningen zult gij
   ongezuurde brodeneten.

   ^21Mozes dan riep al de oudsten van Israel, en zeide tot hen: Leest
   uit, en neemt ulammeren voor uw huisgezinnen, en slacht het pascha.

   ^22Neemt dan een bundelken hysop, en doopt het in het bloed, dat in een
   bekken zalwezen; en strijkt aan den bovendorpel, en aan de beide
   zijposten van dat bloed, hetwelk in het bekken zijn zal; doch u
   aangaande, niemand zal uitgaan uit de deurvan zijn huis, tot aan den
   morgen.

   ^23Want de HEERE zal doorgaan, om de Egyptenaren te slaan; doch wanneer
   Hijhet bloed zien zal aan den bovendorpel en aan de twee zijposten, zo
   zal deHEERE de deur voorbijgaan, en den verderver niet toelaten in uw
   huizen tekomen om te slaan.

   ^24Onderhoudt dan deze zaak, tot een inzetting voor u en voor uw
   kinderen, tot ineeuwigheid.

   ^25En het zal geschieden, als gij in dat land komt, dat u de HEERE
   geven zal, gelijkHij gesproken heeft, zo zult gij dezen dienst
   onderhouden.

   ^26En het zal geschieden, wanneer uw kinderen tot u zullen zeggen: Wat
   hebt gij daarvoor een dienst?

   ^27Zo zult gij zeggen: Dit is den HEERE een paasoffer, Die voor de
   huizen derkinderen Israels voorbijging in Egypte, toen Hij de
   Egyptenaren sloeg, en onzehuizen bevrijdde! Toen boog zich het volk en
   neigde zich.

   ^28En de kinderen Israels gingen en deden het, gelijk als de HEERE
   Mozes enAaron geboden had, alzo deden zij.

   ^29En het geschiedde ter middernacht, dat de HEERE al de eerstgeborenen
   inEgypteland sloeg, van den eerstgeborene van Farao af, die op zijn
   troon zittenzou, tot op den eerstgeborene van de gevangene, die in het
   gevangenhuis was, enalle eerstgeborenen der beesten.

   ^30En Farao stond op bij nacht, hij en al zijn knechten, en al de
   Egyptenaars; en erwas een groot geschrei in Egypte; want er was geen
   huis, waarin niet een dodewas.

   ^31Toen riep hij Mozes en Aaron in den nacht, en zeide: Maakt u op,
   trekt uit hetmidden van mijn volk, zo gijlieden als de kinderen van
   Israel; en gaat heen, dientden HEERE, gelijk gijlieden gesproken hebt.

   ^32Neemt ook met u uw schapen en uw runderen, zoals gijlieden gesproken
   hebt, engaat heen, en zegent mij ook.

   ^33En de Egyptenaars hielden sterk aan bij het volk, haastende, om die
   uit het land tedrijven; want zij zeiden: Wij zijn allen dood!

   ^34En het volk nam zijn deeg op, eer het gedesemd was, hun deegklompen,
   gebonden in hun klederen, op hun schouderen.

   ^35De kinderen Israels nu hadden gedaan naar het woord van Mozes, en
   hadden vande Egyptenaren geeist zilveren vaten, en gouden vaten, en
   klederen.

   ^36Daartoe had de HEERE het volk genade gegeven in de ogen der
   Egyptenaren, dat zij hun hun begeerte deden; en zij beroofden de
   Egyptenaren.

   ^37Alzo reisden de kinderen Israels uit van Rameses naar Sukkoth,
   omtrentzeshonderd duizend te voet, mannen alleen, behalve de
   kinderkens.

   ^38En veel vermengd volk trok ook met hen op, en schapen, en runderen,
   gans veelvee.

   ^39En zij bakten van het deeg, dat zij uit Egypte gebracht hadden,
   ongezuurdekoeken; want het was niet gedesemd; overmits zij uit Egypte
   uitgedreven werden, zodat zij niet vertoeven konden, noch ook tering
   voor zich bereiden.

   ^40De tijd nu der woning, die de kinderen Israels in Egypte gewoond
   hebben, isvierhonderd jaren en dertig jaren.

   ^41En het geschiedde ten einde van de vierhonderd en dertig jaren, zo
   is het even opdenzelfden dag geschied, dat al de heiren des HEEREN uit
   Egypteland gegaanzijn.

   ^42Dezen nacht zal men den HEERE op het vlijtigst houden, omdat Hij hen
   uitEgypteland geleid heeft; deze is de nacht des HEEREN, die op het
   vlijtigst moetgehouden worden, van al de kinderen Israels, onder hun
   geslachten.

   ^43Voorts zeide de HEERE tot Mozes en Aaron: Dit is de inzetting van
   het pascha:geen zoon eens vreemdelings zal daarvan eten.

   ^44Doch alle knecht van iedereen, die voor geld gekocht is, nadat gij
   hem zultbesneden hebben, dan zal hij daarvan eten.

   ^45Geen uitlander noch huurling zal er van eten.

   ^46In een huis zal het gegeten worden; gij zult van het vlees niet
   buiten uit het huisdragen, en gij zult geen been daaraan breken.

   ^47De ganse vergadering van Israel zal het doen.

   ^48Als nu een vreemdeling bij u verkeert, en den HEERE het pascha
   houden zal, datalles, wat mannelijk is, bij hem besneden worde, en dan
   kome hij daartoe, om datte houden, en hij zal wezen als een ingeborene
   des lands; maar geen onbesnedenezal daarvan eten.

   ^49Enerlei wet zij voor de ingeborene, en den vreemdeling, die als
   vreemdeling in hetmidden van u verkeert.

   ^50En alle kinderen Israels deden het; gelijk als de HEERE Mozes en
   Aarongeboden had, alzo deden zij.

   ^51En het geschiedde even ten zelfden dage, dat de HEERE de kinderen
   Israels uitEgypteland leidde, naar hun heiren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Heilig Mij alle eerstgeborenen; wat enige baarmoeder opent onder de
   kinderenIsraels, van mensen en van beesten, dat is Mijn.

   ^3Verder zeide Mozes tot het volk: Gedenkt aan dezen zelfden dag, op
   welkengijlieden uit Egypte, uit het diensthuis, gegaan zijt; want de
   HEERE heeft u dooreen sterke hand van hier uitgevoerd; daarom zal het
   gedesemde niet gegetenworden.

   ^4Heden gaat gijlieden uit, in de maand Abib.

   ^5En het zal geschieden, als u de HEERE zal gebracht hebben in het land
   derKanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Hevieten, en
   derJebusieten, hetwelk Hij uw vaderen gezworen heeft u te geven, een
   land vloeiendevan melk en honig; zo zult gij dezen dienst houden in
   deze maand.

   ^6Zeven dagen zult gij ongezuurde broden eten, en aan den zevenden dag
   zal denHEERE een feest zijn.

   ^7Zeven dagen zullen ongezuurde broden gegeten worden, en het gedesemde
   zal biju niet gezien worden, ja, er zal geen zuurdeeg bij u gezien
   worden, in al uw palen.

   ^8En gij zult uw zoon te kennen geven te dienzelven dage, zeggende: Dit
   is omhetgeen de HEERE mij gedaan heeft, toen ik uit Egypte uittoog.

   ^9En het zal u zijn tot een teken op uw hand, en tot een gedachtenis
   tussen uw ogen, opdat de wet des HEEREN in uw mond zij, omdat u de
   HEERE door een sterkehand uit Egypte uitgevoerd heeft.

   ^10Daarom onderhoudt deze inzetting ter bestemder tijd, van jaar tot
   jaar.

   ^11Het zal ook geschieden, wanneer u de HEERE in het land der
   Kanaanieten zalgebracht hebben, gelijk Hij u en uw vaderen gezworen
   heeft, en Hij het u zalgegeven hebben;

   ^12Zo zult gij tot den HEERE doen overgaan alles, wat de baarmoeder
   opent; ookalles, wat de baarmoeder opent van de vrucht der beesten, die
   gij hebben zult; demannetjes zullen des HEEREN zijn.

   ^13Doch al wat de baarmoeder der ezelin opent, zult gij lossen met een
   lam;wanneer gij het nu niet lost, zo zult gij het den nek breken; maar
   alleeerstgeborenen des mensen onder uw zonen zult gij lossen.

   ^14Wanneer het geschieden zal, dat uw zoon u morgen zal vragen,
   zeggende: Wat isdat? zo zult gij tot hem zeggen: De HEERE heeft ons
   door een sterke hand uitEgypte, uit het diensthuis, uitgevoerd.

   ^15Want het geschiedde, toen Farao zich verhardde ons te laten trekken,
   zo dooddede HEERE alle eerstgeborenen in Egypteland, van des mensen
   eerstgeborene af, tot den eerstgeborene der beesten; daarom offer ik
   den HEERE de mannetjes vanalles, wat de baarmoeder opent; doch alle
   eerstgeborenen mijner zonen los ik.

   ^16En het zal tot een teken zijn op uw hand, en tot voorhoofdspanselen
   tussen uwogen; want de HEERE heeft door een sterke hand ons uit Egypte
   uitgevoerd.

   ^17En het is geschied, toen Farao het volk had laten trekken, zo leidde
   hen God nietop den weg van het land der Filistijnen, hoewel die nader
   was; want God zeide:Dat het den volke niet rouwe, als zij den strijd
   zien zouden, en wederkeren naarEgypte.

   ^18Maar God leidde het volk om, langs den weg van de woestijn der
   Schelfzee. Dekinderen Israels nu togen bij vijven uit Egypteland.

   ^19En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich; want hij had met een
   zwareneed de kinderen Israels bezworen, zeggende: God zal ulieden
   voorzekerbezoeken; voert dan mijn beenderen met ulieden op van hier!

   ^20Alzo reisden zij uit Sukkoth; en zij legerden zich in Etham, aan het
   einde derwoestijn.

   ^21En de HEERE toog voor hun aangezicht, des daags in een wolkkolom,
   dat Hijhen op den weg leidde, en des nachts in een vuurkolom, dat Hij
   hen lichtte, omvoort te gaan dag en nacht.

   ^22Hij nam de wolkkolom des daags, noch de vuurkolom des nachts niet
   weg vanhet aangezicht des volks.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, dat zij wederkeren, en zich legeren
   voorPi-Hachiroth, tussen Migdol en tussen de zee, voor Baal-Zefon; daar
   tegenoverzult gij u legeren aan de zee.

   ^3Farao dan zal zeggen van de kinderen Israels: Zij zijn verward in het
   land; diewoestijn heeft hen besloten.

   ^4En Ik zal Farao's hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan
   Farao en aanal zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars
   zullen weten, dat Ik deHEERE ben. En zij deden alzo.

   ^5Toen nu de koning van Egypte werd geboodschapt, dat het volk
   vluchtte, zo ishet hart van Farao en van zijn knechten veranderd tegen
   het volk, en zij zeiden:Waarom hebben wij dat gedaan, dat wij Israel
   hebben laten trekken, dat zij onsniet dienden?

   ^6En hij spande zijn wagen aan, en nam zijn volk met zich.

   ^7En hij nam zeshonderd uitgelezene wagens, ja, al de wagens van
   Egypte, en dehoofdlieden over die allen.

   ^8Want de HEERE verstokte het hart van Farao, den koning van Egypte,
   dat hij dekinderen Israels najaagde; doch de kinderen Israels waren
   door een hoge handuitgegaan.

   ^9En de Egyptenaars jaagden hen na, en achterhaalden hen, daar zij zich
   gelegerdhadden aan de zee; al de paarden, de wagens van Farao en zijn
   ruiters, en zijnheir; nevens Pi-Hachiroth, voor Baal-Zefon.

   ^10Als Farao nabij gekomen was, zo hieven de kinderen Israels hun ogen
   op, en ziet, de Egyptenaars togen achter hen; en zij vreesden zeer;
   toen riepen de kinderenIsraels tot den HEERE.

   ^11En zij zeiden tot Mozes: Hebt gij ons daarom, omdat er in Egypte
   gans geengraven waren, weggenomen, opdat wij in deze woestijn sterven
   zouden? Waaromhebt gij ons dat gedaan, dat gij ons uit Egypte gevoerd
   hebt?

   ^12Is dit niet het woord, dat wij in Egypte tot u spraken, zeggende:
   Houd af van ons, en laat ons de Egyptenaren dienen? Want het ware ons
   beter geweest deEgyptenaren te dienen, dan in deze woestijn te sterven.

   ^13Doch Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, staat vast, en ziet het
   heil desHEEREN, dat Hij heden aan ulieden doen zal, want de
   Egyptenaars, die gij hedengezien hebt, zult gij niet weder zien in
   eeuwigheid.

   ^14De HEERE zal voor ulieden strijden, en gij zult stil zijn.

   ^15Toen zeide de HEERE tot Mozes: Wat roept gij tot Mij? Zeg den
   kinderenIsraels, dat zij voorttrekken.

   ^16En gij, hef uw staf op, en strek uw hand uit over de zee, en klief
   dezelve, dat dekinderen Israels door het midden der zee gaan op het
   droge.

   ^17En Ik, zie, Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij na
   hen daarin gaan;en Ik zal verheerlijkt worden aan Farao en aan al zijn
   heir, aan zijn wagenen enaan zijn ruiteren.

   ^18En de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik
   verheerlijktzal worden aan Farao, aan zijn wagenen en aan zijn
   ruiteren.

   ^19En de Engel Gods, Die voor het heir van Israel ging, vertrok, en
   ging achter hen;de wolkkolom vertrok ook van hun aangezicht, en stond
   achter hen.

   ^20En zij kwamen tussen het leger der Egyptenaren, en tussen het leger
   van Israel; ende wolk was te gelijk duisternis en verlichtte den nacht;
   zodat de een tot denander niet naderde den gansen nacht.

   ^21Toen Mozes zijn hand uitstrekte over de zee, zo deed de HEERE de
   zeeweggaan, door een sterken oostenwind, dien gansen nacht, en maakte
   de zeedroog, en de wateren werden gekliefd.

   ^22En de kinderen Israels zijn ingegaan in het midden van de zee, op
   het droge; en dewateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan
   hun linkerhand.

   ^23En de Egyptenaars vervolgden hen, en gingen in, achter hen, al de
   paarden vanFarao, zijn wagenen en zijn ruiteren, in het midden van de
   zee.

   ^24En het geschiedde in dezelfde morgenwake, dat de HEERE, in de kolom
   desvuurs en der wolk, zag op het leger der Egyptenaren; en Hij
   verschrikte het legerder Egyptenaren.

   ^25En Hij stiet de raderen hunner wagenen weg, en deed ze zwaarlijk
   voortvaren.Toen zeiden de Egyptenaars: Laat ons vlieden van het
   aangezicht van Israel, wantde HEERE strijdt voor hen tegen de
   Egyptenaars.

   ^26En de HEERE zeide tot Mozes: Strek uw hand uit over de zee, dat de
   waterenwederkeren over de Egyptenaars, over hun wagenen en over hun
   ruiters.

   ^27Toen strekte Mozes zijn hand uit over de zee; en de zee kwam weder,
   tegen hetnaken van den morgenstond, tot haar kracht; en de Egyptenaars
   vluchtten dietegemoet; en de HEERE stortte de Egyptenaars in het midden
   der zee.

   ^28Want als de wateren wederkeerden, zo bedekten zij de wagenen en de
   ruitersvan het ganse heir van Farao, dat hen nagevolgd was in de zee;
   er bleef niet eenvan hen over.

   ^29Maar de kinderen Israels gingen op het droge, in het midden der zee;
   en dewateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan hun
   linkerhand.

   ^30Alzo verloste de HEERE Israel aan dien dag uit de hand der
   Egyptenaren; enIsrael zag de Egyptenaren dood aan den oever der zee.

   ^31Ook zag Israel de grote hand, die de HEERE aan de Egyptenaren
   bewezen had;en het volk vreesde den HEERE, en geloofde in den HEERE, en
   aan Mozes, Zijnknecht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Toen zong Mozes en de kinderen Israels de HEERE dit lied, en spraken,
   zeggende: Ik zal den HEERE zingen; want Hij is hogelijk verheven! Het
   paard enzijn ruiter heeft Hij in de zee geworpen.

   ^2De HEERE is mijn Kracht en Lied, en Hij is mij tot een Heil geweest;
   deze is mijnGod; daarom zal ik Hem een liefelijke woning maken; Hij is
   mijns vaders God, dies zal ik Hem verheffen!

   ^3De HEERE is een krijgsman; HEERE is Zijn Naam!

   ^4Hij heeft Farao's wagenen en zijn heir in de zee geworpen; en de
   keure zijnerhoofdlieden zijn verdronken in de Schelfzee.

   ^5De afgronden hebben hen bedekt; zij zijn in de diepten gezonken als
   een steen.

   ^6O HEERE! Uw rechterhand is verheerlijkt geworden in macht; Uw
   rechterhand, o HEERE! heeft den vijand verbroken!

   ^7En door Uw grote hoogheid hebt Gij, die tegen U opstonden,
   omgeworpen; Gijhebt Uw brandenden toorn uitgezonden, die hen verteerd
   heeft als een stoppel.

   ^8En door het geblaas van Uw neus zijn de wateren opgehoopt geworden;
   destromen hebben overeind gestaan, als een hoop; de afgronden zijn stof
   gewordenin het hart der zee.

   ^9De vijand zeide: Ik zal vervolgen, ik zal achterhalen, ik zal den
   buit delen, mijn zielzal van hen vervuld worden, ik zal mijn zwaard
   uittrekken, mijn hand zal henuitroeien.

   ^10Gij hebt met Uw wind geblazen; de zee heeft hen gedekt, zij zonken
   onder alslood in geweldige wateren!

   ^11O HEERE! wie is als Gij onder de goden? wie is als Gij, verheerlijkt
   in heiligheid, vreselijk in lofzangen, doende wonder?

   ^12Gij hebt Uw rechterhand uitgestrekt, de aarde heeft hen verslonden!

   ^13Gij leiddet door Uw weldadigheid dit volk, dat Gij verlost hebt; Gij
   voert henzachtkens door Uw sterkte tot de liefelijke woning Uwer
   heiligheid.

   ^14De volken hebben het gehoord, zij zullen sidderen; weedom heeft de
   ingezetenenvan Palestina bevangen.

   ^15Dan zullen de vorsten van Edom verbaasd wezen; beving zal de
   machtigen derMoabieten bevangen; al de ingezetenen van Kanaan zullen
   versmelten!

   ^16Verschrikking en vrees zal op hen vallen; door de grootheid van Uw
   arm zullen zijverstommen, als een steen, totdat Uw volk, HEERE! henen
   doorkome; totdat ditvolk henen doorkome, dat Gij verworven hebt.

   ^17Die zult Gij inbrengen, en planten hen op den berg Uwer erfenis, ter
   plaatse, welke Gij, o HEERE! gemaakt hebt tot Uw woning, het heiligdom,
   hetwelk Uwhanden gesticht hebben, o HEERE!

   ^18De HEERE zal in eeuwigheid en geduriglijk regeren!

   ^19Want Farao's paard, met zijn wagen, met zijn ruiters, zijn in de zee
   gekomen, ende HEERE heeft de wateren der zee over hen doen wederkeren;
   maar dekinderen Israels zijn op het droge in het midden van de zee
   gegaan.

   ^20En Mirjam, de profetes, Aarons zuster, nam een trommel in haar hand;
   en al devrouwen gingen uit, haar na, met trommelen en met reien.

   ^21Toen antwoordde Mirjam hunlieden: Zingt den HEERE; want Hij is
   hogelijkverheven! Hij heeft het paard met zijn ruiter in de zee
   gestort!

   ^22Hierna deed Mozes de Israelieten voortreizen van de Schelfzee af; en
   zij trokkenuit tot in de woestijn Sur, en zij gingen drie dagen in de
   woestijn, en vonden geenwater.

   ^23Toen kwamen zij te Mara; doch zij konden het water van Mara niet
   drinken, wanthet was bitter; daarom werd derzelver naam genoemd Mara.

   ^24Toen murmureerde het volk tegen Mozes, zeggende: Wat zullen wij
   drinken?

   ^25Hij dan riep tot den HEERE; en de HEERE wees hem een hout, dat wierp
   hij indat water; toen werd het water zoet. Aldaar stelde Hij het volk
   een inzetting enrecht, en aldaar verzocht Hij hetzelve,

   ^26En zeide: Is het, dat gij met ernst naar de stem des HEEREN uws Gods
   horenzult, en doen, wat recht is in Zijn ogen, en uw oren neigt tot
   Zijn geboden, enhoudt al Zijn inzettingen; zo zal Ik geen van de
   krankheden op u leggen, die Ik opEgypteland gelegd heb; want Ik ben de
   HEERE, uw Heelmeester!

   ^27Toen kwamen zij te Elim, en daar waren twaalf waterfonteinen, en
   zeventigpalmbomen; en zij legerden zich aldaar aan de wateren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen zij van Elim gereisd waren, zo kwam de ganse vergadering der
   kinderenIsraels in de woestijn Sin, welke is tussen Elim en tussen
   Sinai, aan den vijftiendendag der tweede maand, nadat zij uit
   Egypteland uitgegaan waren.

   ^2En de ganse vergadering der kinderen Israels murmureerde tegen Mozes
   en tegenAaron, in de woestijn.

   ^3En de kinderen Israels zeiden tot hen: Och, dat wij in Egypteland
   gestorven warendoor de hand des HEEREN, toen wij bij de vleespotten
   zaten, toen wij totverzadiging brood aten! Want gijlieden hebt ons
   uitgeleid in deze woestijn, omdeze ganse gemeente door den honger te
   doden.

   ^4Toen zeide de HEERE tot Mozes: Zie, Ik zal voor ulieden brood uit den
   hemelregenen; en het volk zal uitgaan, en verzamelen elke dagmaat op
   haar dag; opdatIk het verzoeke, of het in Mijn wet ga, of niet.

   ^5En het zal geschieden op den zesden dag, dat zij bereiden zullen
   hetgeen zijingebracht zullen hebben; dat zal dubbel zijn boven hetgeen
   zij dagelijks zullenverzamelen.

   ^6Toen zeiden Mozes en Aaron tot al de kinderen Israels: Aan den avond,
   dan zultgij weten, dat u de HEERE uit Egypteland uitgeleid heeft;

   ^7En morgen, dan zult gij des HEEREN heerlijkheid zien, dewijl Hij
   uwmurmureringen tegen den HEERE gehoord heeft; want wat zijn wij, dat
   gij tegenons murmureert?

   ^8Voorts zeide Mozes: Als de HEERE ulieden aan den avond vlees te eten
   zalgeven, en aan den morgen brood tot verzadiging, het zal zijn, omdat
   de HEEREuw murmureringen gehoord heeft, die gij tegen Hem murmureert;
   want wat zijnwij? Uw murmureringen zijn niet tegen ons, maar tegen den
   HEERE.

   ^9Daarna zeide Mozes tot Aaron: Zeg tot de ganse vergadering der
   kinderenIsraels: Nadert voor het aangezicht des HEEREN, want Hij heeft
   uwmurmureringen gehoord.

   ^10En het geschiedde, als Aaron tot de ganse vergadering der kinderen
   Israels sprak, en zij zich naar de woestijn keerden, zo ziet, de
   heerlijkheid des HEERENverscheen in de wolk.

   ^11Ook heeft de HEERE tot Mozes gesproken, zeggende:

   ^12Ik heb de murmureringen der kinderen Israels gehoord; spreek tot
   hen, zeggende:Tussen twee avonden zult gij vlees eten, en aan den
   morgen zult gij met broodverzadigd worden; en gij zult weten, dat Ik de
   HEERE uw God ben.

   ^13En het geschiedde aan den avond, dat er kwakkelen opkwamen, en het
   legerbedekten; en aan den morgen lag de dauw rondom het leger.

   ^14Als nu de liggende dauw opgevaren was, zo ziet, over de woestijn was
   een kleinrond ding, klein als de rijm, op de aarde.

   ^15Toen het de kinderen Israels zagen, zo zeiden zij, de een tot den
   ander: Het isMan, want zij wisten niet wat het was. Mozes dan zeide tot
   hen: Dit is het brood, hetwelk de HEERE ulieden te eten gegeven heeft.

   ^16Dit is het woord, dat de HEERE geboden heeft: Verzamelt daarvan een
   iedernaar dat hij eten mag, een gomer voor een hoofd, naar het getal
   van uw zielen;ieder zal nemen voor degenen, die in zijn tent zijn.

   ^17En de kinderen Israels deden alzo, en verzamelden, de een veel en de
   anderweinig.

   ^18Doch als zij het met de gomer maten, zo had hij, die veel verzameld
   had, nietsover, en dien, die weinig verzameld had, ontbrak niet; een
   iegelijk verzameldezoveel, als hij eten mocht.

   ^19En Mozes zeide tot hen: Niemand late daarvan over tot den morgen.

   ^20Doch zij hoorden niet naar Mozes, maar sommige mannen lieten daarvan
   over totden morgen. Toen wiesen er wormen in, en het werd stinkende;
   dies werd Mozeszeer toornig op hen.

   ^21Zij nu verzamelden het allen morgen, een iegelijk naar dat hij eten
   mocht; want alsde zon heet werd, zo versmolt het.

   ^22En het geschiedde op den zesden dag, dat zij dubbel brood
   verzamelden, tweegomers voor een; en al de oversten der vergadering
   kwamen en verkondigden hetaan Mozes.

   ^23Hij dan zeide tot hen: Dit is het, dat de HEERE gesproken heeft:
   Morgen is derust, de heilige sabbat des HEEREN! wat gij bakken zoudt,
   bakt dat, en ziedt, wat gij zieden zoudt; en al wat over blijft, legt
   het op voor u in bewaring tot denmorgen.

   ^24En zij legden het op tot den morgen, gelijk als Mozes geboden had;
   en het stonkniet, en er was geen worm in.

   ^25Toen zeide Mozes: Eet dat heden, want het is heden de sabbat des
   HEEREN; gijzult het heden op het veld niet vinden.

   ^26Zes dagen zult gij het verzamelen; doch op den zevenden dag is het
   sabbat, opdenzelven zal het niet zijn.

   ^27En het geschiedde aan den zevenden dag, dat sommigen van het volk
   uitgingen, om te verzamelen; doch zij vonden niet.

   ^28Toen zeide de HEERE tot Mozes: Hoe lang weigert gijlieden te houden
   Mijngeboden en Mijn wetten?

   ^29Ziet, omdat de HEERE ulieden den sabbat gegeven heeft, daarom geeft
   Hij u aanden zesden dag voor twee dagen brood; een ieder blijve in zijn
   plaats! datniemand uit zijn plaats ga op den zevenden dag!

   ^30Alzo rustte het volk op den zevenden dag!

   ^31En het huis Israels noemde deszelfs naam Man; en het was als
   korianderzaad, wit, en de smaak daarvan was als honigkoeken.

   ^32Voorts zeide Mozes: Dit is het woord, hetwelk de HEERE bevolen
   heeft: Vul eengomer daarvan tot bewaring voor uw geslachten, opdat zij
   zien het brood, dat Ikulieden heb te eten gegeven in deze woestijn,
   toen Ik u uit Egypteland uitleidde.

   ^33Ook zeide Mozes tot Aaron: Neem een kruik, en doe een gomer vol Man
   daarin;en zet die voor het aangezicht des HEEREN, tot bewaring voor uw
   geslachten.

   ^34Gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had, alzo zette ze Aaron voor
   degetuigenis tot bewaring.

   ^35En de kinderen Israels aten Man veertig jaren, totdat zij in een
   bewoond landkwamen; zij aten Man, totdat zij kwamen aan de pale van het
   land Kanaan.

   ^36Een gomer nu is het tiende deel van een efa.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Daarna toog de ganse vergadering van de kinderen Israels, naar hun
   dagreizen, uitde woestijn Sin, op het bevel des HEEREN, en zij legerden
   zich te Rafidim. Daarnu was geen water voor het volk om te drinken.

   ^2Toen twistte het volk met Mozes, en zeide: Geeft gijlieden ons water,
   dat wijdrinken! Mozes dan zeide tot hen: Wat twist gij met mij? Waarom
   verzoekt gijden HEERE?

   ^3Toen nu het volk aldaar dorstte naar water, zo murmureerde het volk
   tegenMozes, en het zeide: Waartoe hebt gij ons nu uit Egypte doen
   optrekken, opdatgij mij, en mijn kinderen, en mijn vee, van dorst deed
   sterven?

   ^4Zo riep Mozes tot den HEERE, zeggende: Wat zal ik dit volk doen? Er
   feilt nietveel aan, of zij zullen mij stenigen.

   ^5Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ga heen voor het aangezicht des volks,
   enneem met u uit de oudsten van Israel; en neem uw staf in uw hand,
   waarmede gijde rivier sloegt, en ga heen.

   ^6Zie, Ik zal aldaar voor uw aangezicht op den rotssteen in Horeb
   staan; en gij zultop den rotssteen slaan, zo zal er water uitgaan, dat
   het volk drinke. Mozes nudeed alzo voor de ogen der oudsten van Israel.

   ^7En hij noemde den naam dier plaats Massa en Meriba, om de twist der
   kinderenIsraels, en omdat zij den HEERE verzocht hadden, zeggende: Is
   de HEERE in hetmidden van ons, of niet?

   ^8Toen kwam Amalek en streed tegen Israel in Rafidim.

   ^9Mozes dan zeide tot Jozua: Kies ons mannen, en trek uit, strijd tegen
   Amalek;morgen zal ik op de hoogte des heuvels staan, en de staf Gods
   zal in mijn handzijn.

   ^10Jozua nu deed, als Mozes hem gezegd had, strijdende tegen Amalek;
   dochMozes, Aaron en Hur klommen op de hoogte des heuvels.

   ^11En het geschiedde, terwijl Mozes zijn hand ophief, zo was Israel de
   sterkste; maarterwijl hij zijn hand nederliet, zo was Amalek de
   sterkste.

   ^12Doch de handen van Mozes werden zwaar; daarom namen zij een steen,
   enlegden dien onder hem, dat hij daarop zat; en Aaron en Hur
   onderstutten zijnhanden, de een op deze, en ander op de andere zijde;
   alzo waren zijn handengewis, totdat de zon onderging.

   ^13Alzo dat Jozua Amalek en zijn volk krenkte, door de scherpte des
   zwaards.

   ^14Toen zeide de HEERE tot Mozes: Schrijf dit ter gedachtenis in een
   boek, en leghet in de oren van Jozua, dat Ik de gedachtenis van Amalek
   geheel uitdelgen zalvan onder den hemel.

   ^15En Mozes bouwde een altaar; en hij noemde deszelfs naam: De HEERE is
   mijnBanier!

   ^16En hij zeide: Dewijl de hand op den troon des HEEREN is, zo zal de
   oorlog desHEEREN tegen Amalek zijn, van geslacht tot geslacht! Exodus
   18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Toen Jethro, priester van Midian, schoonvader van Mozes, hoorde al
   wat Godaan Mozes, en aan Israel, Zijn volk, gedaan had: dat de HEERE
   Israel uit Egypteuitgevoerd had;

   ^2Zo nam Jethro, Mozes' schoonvader, Zippora, Mozes' huisvrouw (nadat
   hij haarwedergezonden had),

   ^3Met haar twee zonen, welker enes naam was Gersom (want hij zeide: Ik
   ben eenvreemdeling geweest in een vreemd land);

   ^4En de naam des anderen was Eliezer, want, zeide hij, de God mijns
   vaders is totmijn Hulpe geweest, en heeft mij verlost van Farao's
   zwaard.

   ^5Toen nu Jethro, Mozes' schoonvader, met zijn zonen en zijn huisvrouw,
   tot Mozeskwam, in de woestijn, aan den berg Gods, waar hij zich
   gelegerd had,

   ^6Zo zeide hij tot Mozes: Ik, uw schoonvader Jethro, kom tot u, met uw
   huisvrouw, en haar beide zonen met haar.

   ^7Toen ging Mozes uit, zijn schoonvader tegemoet, en hij boog zich, en
   kuste hem;en zij vraagden de een den ander naar den welstand, en zij
   gingen naar de tent.

   ^8En Mozes vertelde zijn schoonvader alles, wat de HEERE aan Farao en
   aan deEgyptenaren gedaan had, om Israels wil; al de moeite, die hun op
   dien wegontmoet was, en dat hen de HEERE verlost had.

   ^9Jethro nu verheugde zich over al het goede, hetwelk de HEERE Israel
   gedaanhad; dat Hij het verlost had uit de hand der Egyptenaren.

   ^10En Jethro zeide: Gezegend zij de HEERE, Die ulieden verlost heeft
   uit de handder Egyptenaren, en uit Farao's hand; Die dit volk van onder
   de hand derEgyptenaren verlost heeft!

   ^11Nu weet ik, dat de HEERE groter is dan alle goden; want in de zaak,
   waarin zijtrotselijk gehandeld hebben, was Hij boven hen.

   ^12Toen nam Jethro, de schoonvader van Mozes, Gode brandoffer en
   slachtofferen;en Aaron kwam, en al de oversten van Israel, om brood te
   eten met denschoonvader van Mozes, voor het aangezicht Gods.

   ^13Doch het geschiedde des anderen daags, zo zat Mozes om het volk te
   richten, enhet volk stond voor Mozes, van den morgen tot den avond.

   ^14Als de schoonvader van Mozes alles zag, wat hij het volk deed, zo
   zeide hij: Watding is dit, dat gij het volk doet? Waarom zit gij zelf
   alleen, en al het volk staatvoor u, van den morgen tot den avond?

   ^15Toen zeide Mozes tot zijn schoonvader: Omdat dit volk tot mij komt,
   om Godraad te vragen.

   ^16Wanneer zij een zaak hebben, zo komt het tot mij, dat ik richte
   tussen den man entussen zijn naaste; en dat ik hun bekend make Gods
   instellingen en Zijn wetten.

   ^17Doch de schoonvader van Mozes zeide tot hem: De zaak is niet goed,
   die gijdoet.

   ^18Gij zult geheel vervallen, zo gij, als dit volk, hetwelk bij u is;
   want deze zaak is tezwaar voor u, gij alleen kunt het niet doen.

   ^19Hoor nu mijn stem, ik zal u raden, en God zal met u zijn; wees gij
   voor het volkbij God, en breng gij de zaken voor God;

   ^20En verklaar hun de instellingen en de wetten, en maak hun bekend den
   weg, waarin zij wandelen zullen, en het werk, dat zij doen zullen.

   ^21Doch zie gij om, onder al het volk, naar kloeke mannen, God
   vrezende, waarachtige mannen, de gierigheid hatende; stel ze over hen,
   oversten derduizenden, oversten der honderden, oversten der vijftigen,
   oversten der tienen.

   ^22Dat zij dit volk te allen tijde richten; doch het geschiede, dat zij
   alle grote zakenaan u brengen, maar dat zij alle kleine zaken richten;
   verlicht alzo uzelven, en laathen met u dragen.

   ^23Indien gij deze zaak doet, en God het u gebiedt, zo zult gij kunnen
   bestaan; zo zalook al dit volk in vrede aan zijn plaats komen.

   ^24Mozes nu hoorde naar de stem van zijn schoonvader, en hij deed
   alles, wat hijgezegd had.

   ^25En Mozes verkoos kloeke mannen, uit gans Israel, en maakte hen tot
   hoofdenover het volk; oversten der duizenden, oversten der honderden,
   oversten dervijftigen, en oversten der tienen;

   ^26Dat zij het volk te allen tijde richtten, de harde zaak tot Mozes
   brachten, maar zijalle kleine zaak richtten.

   ^27Toen liet Mozes zijn schoonvader trekken; en hij ging naar zijn
   land. Exodus 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1In de derde maand, na het uittrekken der kinderen Israels uit
   Egypteland, tenzelfden dage kwamen zij in de woestijn Sinai.

   ^2Want zij togen uit Rafidim, en kwamen in de woestijn Sinai, en zij
   legerden zich inde woestijn; Israel nu legerde zich aldaar tegenover
   dien berg.

   ^3En Mozes klom op tot God. En de HEERE riep tot hem van den berg,
   zeggende:Aldus zult gij tot het huis van Jakob spreken, en den kinderen
   Israels verkondigen:

   ^4Gijlieden hebt gezien, wat Ik den Egyptenaren gedaan heb; hoe Ik u op
   vleugelender arenden gedragen en u tot Mij gebracht hebt.

   ^5Nu dan, indien gij naarstiglijk Mijner stem zult gehoorzamen, en Mijn
   verbondhouden, zo zult gij Mijn eigendom zijn uit alle volken, want de
   ganse aarde isMijn;

   ^6En gij zult Mij een priesterlijk koninkrijk, en een heilig volk zijn.
   Dit zijn dewoorden, die gij tot de kinderen Israels spreken zult.

   ^7En Mozes kwam en riep de oudsten des volks, en stelde voor hun
   aangezichten aldeze woorden, die de HEERE hem geboden had.

   ^8Toen antwoordde al het volk gelijkelijk, en zeide: Al wat de HEERE
   gesprokenheeft, zullen wij doen! En Mozes bracht de woorden des volks
   weder tot denHEERE.

   ^9En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, Ik zal tot u komen in een dikke
   wolk, opdathet volk hore, als Ik met u spreek, en dat zij ook
   eeuwiglijk aan u geloven. WantMozes had de HEERE de woorden des volks
   verkondigd.

   ^10Ook zeide de HEERE tot Mozes: Ga tot het volk, en heilig hen heden
   en morgen, en dat zij hun klederen wassen,

   ^11En bereid zijn tegen den derden dag; want op den derden dag zal de
   HEEREvoor de ogen van al het volk afkomen, op den berg Sinai.

   ^12En bepaal het volk rondom, zeggende: Wacht u op den berg te klimmen,
   endeszelfs einde aan te roeren; al wie den berg aanroert, zal zekerlijk
   gedoodworden.

   ^13Geen hand zal hem aanroeren, maar hij zal zekerlijk gestenigd, of
   zekerlijkdoorschoten worden; hetzij een beest, hetzij een man, hij zal
   niet leven. Als deramshoorn langzaam gaat, zullen zij op den berg
   klimmen.

   ^14Toen ging Mozes van den berg af tot het volk, en hij heiligde het
   volk; en zijwiesen hun klederen.

   ^15En hij zeide tot het volk: Weest gereed tegen den derden dag, en
   nadert niet totde vrouw.

   ^16En het geschiedde op den derden dag, toen het morgen was, dat er op
   den bergdonderen en bliksemen waren, en een zware wolk, en het geluid
   ener zeer sterkebazuin, zodat al het volk verschrikte, dat in het leger
   was.

   ^17En Mozes leidde het volk uit het leger, Gode tegemoet; en zij
   stonden aan hetonderste des bergs.

   ^18En de ganse berg Sinai rookte, omdat de HEERE op denzelven nederkwam
   invuur; en zijn rook ging op, als de rook van een oven; en de ganse
   berg beefdezeer.

   ^19Toen het geluid der bazuin gaande was, en zeer sterk werd, sprak
   Mozes; enGod antwoordde hem met een stem.

   ^20Als de HEERE nedergekomen was op den berg Sinai, op de spits des
   bergs, zoriep de HEERE Mozes op de spits des bergs; en Mozes klom op.

   ^21En de HEERE zeide tot Mozes: Ga af, betuig dit volk, dat zij niet
   doorbreken totden HEERE, om te zien, en velen van hen vallen.

   ^22Daartoe zullen ook de priesters, die tot den HEERE naderen, zich
   heiligen, dat deHEERE niet tegen hen uitbreke.

   ^23Toen zeide Mozes tot den HEERE: Het volk zal op den berg Sinai niet
   kunnenklimmen, want Gij hebt ons betuigd, zeggende: Bepaal den berg, en
   heilig hem.

   ^24De HEERE dan zeide tot hem: Ga heen, klim af, daarna zult gij, en
   Aaron met u, opklimmen; doch dat de priesters en het volk niet
   doorbreken, om op te klimmentot den HEERE, dat Hij tegen hen niet
   uitbreke.

   ^25Toen klom Mozes af tot het volk, en zeide het hun aan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Toen sprak God al deze woorden, zeggende:

   ^2Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis,
   uitgeleid heb.

   ^3Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.

   ^4Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van
   hetgeen bovenin den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is,
   noch van hetgeen in dewateren onder de aarde is.

   ^5Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE
   uw God, beneen ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de
   kinderen, aan hetderde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten;

   ^6En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en
   Mijngeboden onderhouden.

   ^7Gij zult den Naam des HEEREN uws Gods niet ijdellijk gebruiken; want
   deHEERE zal niet onschuldig houden, die Zijn Naam ijdellijk gebruikt.

   ^8Gedenkt den sabbatdag, dat gij dien heiligt.

   ^9Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen;

   ^10Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN uws Gods; dan zult gij
   geenwerk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw
   dienstknecht, noch uwdienstmaagd, noch uw vee, noch uw vreemdeling, die
   in uw poorten is;

   ^11Want in zes dagen heeft de HEERE den hemel en de aarde gemaakt, de
   zee en alwat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage; daarom zegende
   de HEERE densabbatdag, en heiligde denzelven.

   ^12Eert uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het
   land, dat ude HEERE uw God geeft.

   ^13Gij zult niet doodslaan.

   ^14Gij zult niet echtbreken.

   ^15Gij zult niet stelen.

   ^16Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

   ^17Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws
   naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn
   os, noch zijn ezel, nochiets, dat uws naasten is.

   ^18En al het volk zag de donderen, en de bliksemen, en het geluid der
   bazuin, en denrokenden berg; toen het volk zulks zag, weken zij af, en
   stonden van verre.

   ^19En zij zeiden tot Mozes: Spreek gij met ons, en wij zullen horen; en
   dat God metons niet spreke, opdat wij niet sterven!

   ^20En Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, want God is gekomen, opdat
   Hij uverzocht, en opdat Zijn vreze voor uw aangezicht zou zijn, dat gij
   niet zondigdet.

   ^21En het volk stond van verre; maar Mozes naderde tot de donkerheid,
   alwaar Godwas.

   ^22Toen zeide de HEERE tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen
   Israels zeggen:Gij hebt gezien, dat Ik met ulieden van den hemel
   gesproken heb.

   ^23Gij zult nevens Mij niet maken zilveren goden, en gouden goden zult
   gij u nietmaken.

   ^24Maakt Mij een altaar van aarde, en offert daarop uw brandofferen, en
   uwdankofferen, uw schapen, en uw runderen; aan alle plaats, waar Ik
   Mijns Naamsgedachtenis stichten zal, zal Ik tot u komen, en zal u
   zegenen.

   ^25Maar indien gij Mij een stenen altaar zult maken, zo zult gij dit
   niet bouwen vangehouwen steen; zo gij uw houwijzer daarover verheft, zo
   zult gij het ontheiligen.

   ^26Gij zult ook niet met trappen tot Mijn altaar opklimmen, opdat uw
   schaamte voorhetzelve niet ontdekt worde. Exodus 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Dit nu zijn de rechten, die gij hun zult voorstellen.

   ^2Als gij een Hebreeuwsen knecht kopen zult, die zal zes jaren dienen;
   maar in hetzevende zal hij voor vrij uitgaan, om niet.

   ^3Indien hij met zijn lijf ingekomen zal zijn, zo zal hij met zijn lijf
   uitgaan; indien hijeen getrouwd man was, zo zal zijn vrouw met hem
   uitgaan.

   ^4Indien hem zijn heer een vrouw gegeven, en zij hem zonen of dochteren
   gebaardzal hebben, zo zal de vrouw en haar kinderen haars heren zijn,
   en hij zal met zijnlijf uitgaan.

   ^5Maar indien de knecht ronduit zeggen zal: Ik heb mijn heer, mijn
   vrouw en mijnkinderen lief, ik wil niet vrij uitgaan;

   ^6Zo zal hem zijn heer tot de goden brengen, daarna zal hij hem aan de
   deur, of aanden post brengen; en zijn heer zal hem met een priem zijn
   oor doorboren, en hijzal hem eeuwiglijk dienen.

   ^7Wanneer nu iemand zijn dochter zal verkocht hebben tot een
   dienstmaagd, zo zalzij niet uitgaan, gelijk de knechten uitgaan.

   ^8Indien zij kwalijk bevalt in de ogen haars heren, dat hij haar niet
   ondertrouwdheeft, zo zal hij haar doen lossen; aan een vreemd volk haar
   te verkopen zal hijniet vermogen, dewijl hij trouweloos met haar
   gehandeld heeft.

   ^9Maar indien hij haar aan zijn zoon ondertrouwt, zo zal hij met haar
   doen naar hetrecht der dochteren.

   ^10Indien hij voor zich een andere neemt, zo zal hij aan deze haar
   spijs, haar deksel, en haar huwelijksplicht niet onttrekken.

   ^11En indien hij haar deze drie dingen niet doet, zo zal zij om niet
   uitgaan, zondergeld.

   ^12Wie iemand slaat, dat hij sterft, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^13Doch die hem niet nagesteld heeft, maar God heeft hem zijn hand
   doenontmoeten, zo zal Ik u een plaats bestellen, waar hij henen vliede.

   ^14Maar indien iemand tegen zijn naaste moedwillig gehandeld heeft, om
   hem met listte doden, zo zult gij denzelven van voor Mijn altaar nemen,
   dat hij sterve.

   ^15Zo wie zijn vader of zijn moeder slaat, die zal zekerlijk gedood
   worden.

   ^16Verder, zo wie een mens steelt, hetzij dat hij dien verkocht heeft,
   of dat hij in zijnhand gevonden wordt, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^17Wie ook zijn vader of zijn moeder vloekt, die zal zekerlijk gedood
   worden.

   ^18En wanneer mannen twisten, en de een slaat den ander met een steen,
   of met eenvuist, en hij sterft niet, maar valt te bedde;

   ^19Indien hij weder opstaat, en op straat gaat bij zijn stok, zo zal
   hij, die hem sloeg, onschuldig zijn; alleen zal hij geven hetgeen hij
   verzuimd heeft, en hij zal hemvolkomen laten helen.

   ^20Wanneer ook iemand zijn dienstknecht of zijn dienstmaagd met een
   stok slaat, dathij onder zijn hand sterft, die zal zekerlijk gewroken
   worden.

   ^21Zo hij nochtans een dag of twee dagen overeind blijft, zo zal hij
   niet gewrokenworden; want hij is zijn geld.

   ^22Wanneer nu mannen kijven, en slaan een zwangere vrouw, dat haar de
   vruchtafgaat, doch geen dodelijk verderf zij, zo zal hij zekerlijk
   gestraft worden, gelijkals hem de man der vrouw oplegt, en hij zal het
   geven door de rechters.

   ^23Maar indien er een dodelijk verderf zal zijn, zo zult gij geven ziel
   voor ziel.

   ^24Oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet.

   ^25Brand voor brand, wond voor wond, buil voor buil.

   ^26Wanneer ook iemand het oog van zijn dienstknecht, of het oog van
   zijndienstmaagd slaat, en verderft het, hij zal hem vrij laten gaan
   voor zijn oog.

   ^27En indien hij een tand van zijn dienstknecht, of een tand van zijn
   dienstmaagduitslaat, zo zal hij hem vrijlaten voor zijn tand.

   ^28En wanneer een os een man of een vrouw stoot, dat hij sterft, zal de
   os zekerlijkgestenigd worden, en zijn vlees zal niet gegeten worden;
   maar de heer van den oszal onschuldig zijn.

   ^29Maar indien de os te voren stotig geweest is, en zijn heer is
   daarvan overtuigdgeweest, en hij hem niet bewaard heeft, en hij doodt
   een man of een vrouw, zo zaldie os gestenigd worden, en zijn heer zal
   ook gedood worden.

   ^30Indien hem losgeld opgelegd wordt, zo zal hij tot lossing zijner
   ziel geven naaralles, wat hem zal opgelegd worden;

   ^31Hetzij dat hij een zoon gestoten heeft, of een dochter gestoten
   heeft, naar datrecht zal hem gedaan worden.

   ^32Indien de os een knecht of een dienstmaagd stoot, hij zal zijn heer
   dertigzilverlingen geven, en de os zal gestenigd worden.

   ^33En wanneer iemand een kuil opent, of wanneer iemand een kuil graaft,
   en hij dekthem niet toe, en een os of ezel valt daarin;

   ^34De heer des kuils zal het vergelden; hij zal aan deszelfs heer het
   geld wederkeren;doch dat dode zal zijns wezen.

   ^35Wanneer nu iemands os den os van zijn naaste kwetst, dat hij sterft,
   zo zal menden levenden os verkopen, en het geld daarvan half en half
   delen, en den dode zalmen ook half en half delen.

   ^36Of is het kennelijk geweest, dat die os van te voren stotig was, en
   zijn heer heefthem niet bewaard, zo zal hij in alle manier os voor os
   vergelden; doch de dode zalzijns wezen. Exodus 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Wanneer iemand een os, of klein vee steelt, en slacht het, of
   verkoopt het, die zalvijf runderen voor een os wedergeven, en vier
   schapen voor een stuk klein vee.

   ^2Indien een dief gevonden wordt in het doorgraven, en hij wordt
   geslagen, dat hijsterft, het zal hem geen bloedschuld zijn.

   ^3Indien de zon over hem opgegaan is, zo zal het hem een bloedschuld
   zijn; hij zalhet volkomen wedergeven; heeft hij niet, zo zal hij
   verkocht worden voor zijndieverij.

   ^4Indien de diefstal levend in zijn hand voorzeker gevonden wordt,
   hetzij os, of ezel, of klein vee, hij zal het dubbel wedergeven.

   ^5Wanneer iemand een veld, of een wijngaard laat afweiden, en hij zijn
   beestdaarin drijft, dat het in eens anders veld weidt, die zal het van
   het beste zijnsvelds en van het beste zijns wijngaards wedergeven.

   ^6Wanneer een vuur uitgaat, en vat de doornen, zodat de koornhoop
   verteerdwordt, of het staande koorn, of het veld; hij, die de brand
   heeft aangestoken, zalhet volkomen wedergeven.

   ^7Wanneer iemand zijn naaste geld of vaten te bewaren geeft, en het
   wordt uit diensmans huis gestolen; indien de dief gevonden wordt, hij
   zal het dubbel wedergeven.

   ^8Indien de dief niet gevonden wordt, zo zal de heer des huizes tot de
   godengebracht worden, of hij niet zijn hand aan zijns naasten have
   gelegd heeft.

   ^9Over alle zaak van onrecht, over een os, over een ezel, over klein
   vee, overkleding, over al het verlorene, hetwelk iemand zegt, dat het
   zijn is, beider zaak zalvoor de goden komen; wien goden verwijzen, die
   zal het aan zijn naaste dubbelwedergeven.

   ^10Wanneer iemand aan zijn naaste een ezel, of os, of klein vee, of
   enig beest tebewaren geeft, en het sterft, of het wordt verzeerd, of
   weggedreven, dat hetniemand ziet;

   ^11Zo zal des HEEREN eed tussen hen beiden zijn, of hij niet zijn hand
   aan zijnsnaasten have geslagen heeft; en derzelver heer zal dien
   aannemen; en hij zal hetniet wedergeven.

   ^12Maar indien het van hem zekerlijk gestolen is, hij zal het zijn heer
   wedergeven.

   ^13Is het gewisselijk verscheurd, dat hij het brenge tot getuige, zo
   zal hij hetverscheurde niet wedergeven.

   ^14En wanneer iemand van zijn naaste wat begeert, en het wordt
   beschadigd, of hetsterft; zijn heer daar niet bij zijnde, zal hij het
   volkomen wedergeven.

   ^15Indien zijn heer daarbij geweest is, hij zal het niet wedergeven;
   indien het gehuurdis, zo is het voor zijn huur gekomen.

   ^16Wanneer nu iemand een maagd verlokt, die niet ondertrouwd is, en hij
   ligt bijhaar, die zal haar zonder uitstel een bruidschat geven, dat zij
   hem ter vrouwe zij.

   ^17Indien haar vader ganselijk weigert haar aan hem te geven, zo zal
   hij geld gevennaar den bruidschat der maagden.

   ^18De toveres zult gij niet laten leven.

   ^19Al wie bij een beest ligt, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^20Wie de goden offert, behalve den HEERE alleen, die zal verbannen
   worden.

   ^21Gij zult ook den vreemdeling geen overlast doen, noch hem
   onderdrukken; wantgij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland.

   ^22Gij zult geen weduwe noch wees beledigen.

   ^23Indien gij hen enigszins beledigt, en indien zij enigszins tot Mij
   roepen, Ik zal hungeroep zekerlijk verhoren;

   ^24En Mijn toorn zal ontsteken, en Ik zal ulieden met het zwaard doden;
   en uwvrouwen zullen weduwen, en uw kinderen zullen wezen worden.

   ^25Indien gij Mijn volk, dat bij u arm is, geld leent, zo zult gij
   tegen hetzelve niet zijn, als een woekeraar; gij zult op hetzelve geen
   woeker leggen.

   ^26Indien gij enigszins uws naasten kleed te pand neemt, zo zult gij
   het hemwedergeven, eer de zon ondergaat;

   ^27Want dat alleen is zijn deksel, het is zijn kleed over zijn huid;
   waarin zou hijliggen? Het zal dan geschieden, wanneer hij tot Mij
   roept, dat Ik het zal horen;want Ik ben genadig!

   ^28De goden zult gij niet vloeken, en de oversten in uw volk zult gij
   niet lasteren.

   ^29Uw volheid en uw tranen zult gij niet uitstellen; den eerstgeborene
   uwer zonen zultgij Mij geven.

   ^30Desgelijks zult gij doen met uw ossen en met uw schapen; zeven dagen
   zullen zijbij hun moeder zijn, op den achtsten dag zult gij ze Mij
   geven.

   ^31Gij nu zult Mij heilige lieden zijn; daarom zult gij geen vlees
   eten, dat op het veldverscheurd is, en zult het den hond voorwerpen.
   Exodus 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Gij zult geen vals gerucht opnemen; en stelt uw hand niet bij den
   goddeloze, omeen getuige tot geweld te zijn.

   ^2Gij zult de menigte tot boze zaken niet volgen; en gij zult niet
   spreken in eentwistige zaak, dat gij u neigt naar de menigte, om het
   recht te buigen.

   ^3Ook zult gij den geringe niet voortrekken en zijn twistige zaak.

   ^4Wanneer gij uw vijands os, of zijn dwalenden ezel, ontmoet, gij zult
   hemdenzelven ganselijk wederbrengen.

   ^5Wanneer gij uws haters ezel onder zijn last ziet liggen, zult gij dan
   nalatig zijn, omhet uwe te verlaten voor hem? Gij zult het in alle
   manier met hem verlaten.

   ^6Gij zult het recht uws armen niet buigen in zijn twistige zaak.

   ^7Zijt verre van valse zaken; en den onschuldige en gerechtige zult gij
   niet doden;want Ik zal de goddeloze niet rechtvaardigen.

   ^8Ook zult gij geen geschenk nemen; want het geschenk verblindt de
   zienden, en hetverkeert de zaak der rechtvaardigen.

   ^9Gij zult ook den vreemdeling niet onderdrukken; want gij kent het
   gemoed desvreemdelings, dewijl gij vreemdelingen geweest zijt in
   Egypteland.

   ^10Gij zult ook zes jaar uw land bezaaien, en deszelfs inkomst
   verzamelen;

   ^11Maar in het zevende zult gij het rusten en stil liggen laten, dat de
   armen uws volksmogen eten, en het overige daarvan de beesten des velds
   eten mogen; alzo zult gijook doen met uw wijngaard, en met uw
   olijfbomen.

   ^12Zes dagen zult gij uw werken doen; maar op den zevenden dag zult gij
   rusten;opdat uw os en uw ezel ruste, en dat de zoon uwer dienstmaagd en
   devreemdeling adem scheppe.

   ^13In alles, wat Ik tot ulieden gezegd heb, zult gij op uw hoede zijn;
   en den naam vanandere goden zult gij niet gedenken; uit uw mond zal hij
   niet gehoord worden!

   ^14Drie reizen in het jaar zult gij Mij feest houden.

   ^15Het feest van de ongezuurde broden zult gij houden; zeven dagen zult
   gijongezuurde broden eten (gelijk Ik u geboden heb), ter bestemder tijd
   in demaand Abib, want in dezelve zijt gij uit Egypte getogen; doch men
   zal niet ledigvoor Mijn aangezicht verschijnen.

   ^16En het feest des oogstes, der eerste vruchten van uw arbeid, die gij
   op het veldgezaaid zult hebben. En het feest der inzameling, op den
   uitgang des jaars, wanneer gij uw arbeid uit het veld zult ingezameld
   hebben.

   ^17Drie malen des jaars zullen al uw mannen voor het aangezicht des
   HeerenHEEREN verschijnen.

   ^18Gij zult het bloed Mijns offers met geen gedesemde broden offeren;
   ook zal hetvette Mijns feestes tot op den morgen niet vernachten.

   ^19De eerstelingen der eerste vruchten uws lands zult gij in het huis
   des HEERENuws Gods brengen. Gij zult het bokje niet koken in de melk
   zijner moeder.

   ^20Ziet, Ik zende een Engel voor uw aangezicht, om u te behoeden op
   dezen weg, enom u te brengen tot de plaats, die Ik bereid heb.

   ^21Hoedt u voor Zijn aangezicht, en weest Zijner stem gehoorzaam, en
   verbittertHem niet; want Hij zal ulieder overtredingen niet vergeven;
   want Mijn Naam is inhet binnenste van Hem.

   ^22Maar zo gij Zijner stem naarstiglijk gehoorzaamt, en doet al wat Ik
   spreken zal, zo zal Ik uwer vijanden vijand, en uwer wederpartijders
   wederpartij zijn.

   ^23Want Mijn Engel zal voor uw aangezicht gaan, en Hij zal u inbrengen
   tot deAmorieten, en Hethieten, en Ferezieten, en Kanaanieten, Hevieten,
   en Jebusieten;en Ik zal hen verdelgen.

   ^24Gij zult u voor hun goden niet buigen, noch hen dienen; ook zult gij
   naar hunwerken niet doen; maar gij zult ze geheel afbreken, en hun
   opgerichte beeldenganselijk vermorzelen.

   ^25En gij zult den HEERE uw God dienen, zo zal Hij uw brood en uw
   waterzegenen; en Ik zal de krankheden uit het midden van u weren.

   ^26Er zal geen misdrachtige, noch onvruchtbare in uw land zijn; Ik zal
   het getal uwerdagen vervullen.

   ^27Ik zal Mijn schrik voor uw aangezicht zenden, en al het volk, tot
   hetwelk gij komt, versaagd maken; en Ik zal maken, dat al uw vijanden u
   den nek toekeren.

   ^28Ik zal ook horzelen voor uw aangezicht zenden; die zullen van voor
   uw aangezichtuitstoten de Hevieten, de Kanaanieten en de Hethieten.

   ^29Ik zal hen in een jaar van uw aangezicht niet uitstoten, opdat het
   land niet woestworde, en het wild gedierte boven u niet vermenigvuldigd
   worde.

   ^30Ik zal hen allengskens van uw aangezicht uitstoten, totdat gij
   gewassen zijt en hetland erft.

   ^31En Ik zal uw landpalen zetten van de zee Suf tot aan de zee der
   Filistijnen, en vande woestijn tot aan de rivier; want Ik zal de
   inwoners van dat land in uw handgeven, dat gij hen voor uw aangezicht
   uitstoot.

   ^32Gij zult met hen, noch met hun goden, een verbond maken.

   ^33Zij zullen in uw land niet wonen, opdat zij u tegen Mij niet doen
   zondigen; indiengij hun goden dient, het zal u voorzeker tot een
   valstrik zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Daarna zeide Hij tot Mozes: Klim op tot den HEERE, gij en Aaron,
   Nadab enAbihu, en zeventig van de oudsten van Israel; en buigt u neder
   van verre!

   ^2En dat Mozes alleen zich nadere tot den HEERE, maar dat zij niet
   naderen; en hetvolk klimme ook niet op met hem.

   ^3Als Mozes kwam en verhaalde aan het volk al de woorden des HEEREN, en
   alde rechten, toen antwoordde al het volk met een stem, en zij zeiden:
   Al dezewoorden, die de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen.

   ^4Mozes nu beschreef al de woorden des HEEREN, en hij maakte zich
   desmorgens vroeg op, en hij bouwde een altaar onder aan den berg, en
   twaalfkolommen, naar de twaalf stammen van Israel.

   ^5En hij zond de jongelingen van de kinderen Israels, die brandofferen
   offerden, enden HEERE dankofferen offerden, van jonge ossen.

   ^6En Mozes nam de helft van het bloed, en zette het in bekkens; en de
   helft van hetbloed sprengde hij op het altaar.

   ^7En hij nam het boek des verbonds, en hij las het voor de oren des
   volks; en zijzeiden: Al wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen
   en gehoorzamen.

   ^8Toen nam Mozes dat bloed, en sprengde het op het volk; en hij zeide:
   Ziet, dit ishet bloed des verbonds, hetwelk de HEERE met ulieden
   gemaakt heeft over aldie woorden.

   ^9Mozes nu en Aaron klommen opwaarts, ook Nadab en Abihu, en zeventig
   van deoudsten van Israel.

   ^10En zij zagen den God van Israel, en onder Zijn voeten als een werk
   vansaffierstenen, en als de gestaltenis des hemels in Zijn klaarheid.

   ^11Doch Hij strekte Zijn hand niet tot de afgezonderden van de kinderen
   Israels;maar zij aten en dronken, nadat zij God gezien hadden.

   ^12Toen zeide de HEERE tot Mozes: Kom tot Mij op den berg, en wees
   aldaar; enIk zal u stenen tafelen geven, en de wet, en de geboden, die
   Ik geschreven heb, om hen te onderwijzen.

   ^13Toen maakte zich Mozes op, met Jozua, zijn dienaar; en Mozes klom op
   denberg Gods.

   ^14En hij zeide tot de oudsten: Blijft gij ons hier, totdat wij weder
   tot u komen; enziet, Aaron en Hur zijn bij u; wie enige zaken heeft,
   zal tot dezelve komen.

   ^15Toen Mozes op den berg geklommen was, zo heeft een wolk den berg
   bedekt.

   ^16En de heerlijkheid des HEEREN woonde op den berg Sinai, en de wolk
   bedektehem zes dagen, en op den zevenden dag riep Hij Mozes uit het
   midden der wolk.

   ^17En het aanzien der heerlijkheid des HEEREN was als een verterend
   vuur, op hetopperste diens bergs, in de ogen der kinderen Israels.

   ^18En Mozes ging in het midden der wolk, nadat hij op den berg
   geklommen was; enMozes was op dien berg veertig dagen en veertig
   nachten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, dat zij voor Mij een hefoffer nemen.
   Van alle man, wiens hart zich vrijwillig bewegen zal, zult gij Mijn
   hefoffer nemen.

   ^3Dit nu is het hefoffer, hetwelk gij van hen nemen zult: goud, en
   zilver, en koper;

   ^4Als ook hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn linnen, en
   geiten haar.

   ^5En roodgeverfde ramsvellen, en dassenvellen, en sittimhout;

   ^6Olie tot den luchter, specerijen ter zalfolie, en tot roking
   welriekende specerijen;

   ^7Sardonixstenen, en vervullende stenen tot den efod, en tot den
   borstlap.

   ^8En zij zullen Mij een heiligdom maken, dat Ik in het midden van hen
   wone.

   ^9Naar al wat Ik u tot een voorbeeld dezes tabernakels, en een
   voorbeeld van aldeszelfs gereedschap wijzen zal, even alzo zult
   gijlieden dat maken.

   ^10Zo zullen zij een ark van sittimhout maken; twee ellen en een halve
   zal haar lengtezijn, en anderhalve el haar breedte, en anderhalve el
   haar hoogte.

   ^11En gij zult ze met louter goud overtrekken, van binnen en van buiten
   zult gij zeovertrekken; en gij zult op dezelve een gouden krans maken
   rondom heen.

   ^12En giet voor haar vier gouden ringen, en zet die aan haar vier
   hoeken, alzo dattwee ringen op de ene zijde derzelve zijn, en twee
   ringen op haar andere zijde.

   ^13En maak handbomen van sittimhout, en overtrek ze met goud.

   ^14En steek de handbomen in de ringen, die aan de zijde der ark zijn,
   dat men de arkdaarmede drage.

   ^15De draagbomen zullen in de ringen der ark zijn; zij zullen er niet
   uitgetogenworden.

   ^16Daarna zult gij in de ark leggen de getuigenis, die Ik u geven zal.

   ^17Gij zult ook een verzoendeksel maken van louter goud; twee ellen en
   een halve zaldeszelfs lengte zijn, en anderhalve el deszelfs breedte.

   ^18Gij zult ook twee cherubim van goud maken; van dicht goud zult gij
   ze maken, uitde beide einden des verzoendeksels.

   ^19En maak u een cherub uit het ene einde aan deze zijde, en den andere
   cherub uithet andere einde aan gene zijde; uit het verzoendeksel zult
   gijlieden de cherubimmaken, uit de beide einden van hetzelve.

   ^20En de cherubim zullen hun beide vleugelen omhoog uitbreiden,
   bedekkende methun vleugelen het verzoendeksel; en hun aangezichten
   zullen tegenover elkanderzijn; de aangezichten der cherubim zullen naar
   het verzoendeksel zijn.

   ^21En gij zult het verzoendeksel boven op de ark zetten, nadat gij in
   de ark degetuigenis, die Ik u geven zal, zult gelegd hebben.

   ^22En aldaar zal Ik bij u komen, en Ik zal met u spreken van boven
   hetverzoendeksel af, van tussen de twee cherubim, die op de ark der
   getuigenis zijnzullen, alles, wat Ik u gebieden zal aan de kinderen
   Israels.

   ^23Gij zult ook een tafel maken van sittimhout; twee ellen zal haar
   lengte zijn, en eenel haar breedte, en een el en een halve zal haar
   hoogte zijn.

   ^24En gij zult ze met louter goud overtrekken; gij zult ook een gouden
   krans daaraanmaken, rondom heen.

   ^25Gij zult ook een lijst rondom daaraan maken, een hand breed; en gij
   zult eengouden krans rondom derzelver lijst maken.

   ^26Ook zult gij vier gouden ringen daaraan maken; en gij zult de ringen
   zetten aan devier hoeken, die aan derzelver vier voeten zijn zullen.

   ^27Tegenover de lijst zullen de ringen zijn, tot plaatsen voor de
   handbomen, om detafel te dragen.

   ^28Deze handbomen nu zult gij van sittimhout maken, en gij zult dezelve
   met goudovertrekken; en de tafel zal daaraan gedragen worden.

   ^29Gij zult ook maken haar schotelen, en haar rookschalen, en haar
   platelen, en haarkroezen (met welke zij bedekt zal worden); van louter
   goud zult gij ze maken.

   ^30En gij zult op deze tafel altijd het toonbrood voor Mijn aangezicht
   leggen.

   ^31Gij zult ook een kandelaar van louter goud maken. Van dicht werk zal
   dezekandelaar gemaakt worden, zijn schacht, en zijn rietjes; zijn
   schaaltjes, zijnknopen, en zijn bloemen zullen uit hem zijn.

   ^32En zes rieten zullen uit zijn zijden uitgaan; drie rieten des
   kandelaars uit zijn enezijde, en drie rieten des kandelaars uit zijn
   andere zijde.

   ^33In het ene riet zullen drie schaaltjes zijn, gelijke amandelnoten,
   een knoop en eenbloem; en drie schaaltjes, gelijk amandelnoten in een
   ander riet, een knoop eneen bloem; alzo zullen die zes rieten zijn, die
   uit den kandelaar gaan.

   ^34Maar aan den kandelaar zelven zullen vier schaaltjes zijn, gelijk
   amandelnoten, met knopen, en met zijn bloemen.

   ^35En daar zal een knoop zijn onder twee rieten, uit denzelven
   uitgaande; ook eenknoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; nog
   een knoop onder tweerieten, uit denzelven, uitgaande; alzo zal het zijn
   met zes rieten, die uit denkandelaar uitgaan.

   ^36Hun knopen en hun rieten zullen uit hem zijn; het zal altemaal een
   enig dicht werkvan louter goud zijn.

   ^37Gij zult hem ook zeven lampen maken, en men zal zijn lampen
   aansteken, en doenlichten aan zijn zijden.

   ^38Zijn snuiters en zijn blusvaten zullen louter goud zijn.

   ^39Uit een talent louter goud zal men dat maken, met al dit
   gereedschap.

   ^40Zie dan toe, dat gij het maakt naar hun voorbeeld, hetwelk u op den
   berg getoondis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Den tabernakel nu zult gij maken van tien gordijnen, van fijn
   getweernd linnen, enhemelsblauw, en purper, en scharlaken, met
   cherubim; van het allerkunstelijkstewerk zult gij ze maken.

   ^2De lengte van een gordijn zal van acht en twintig ellen zijn, en de
   breedte energordijn van vier ellen; al deze gordijnen zullen een maat
   hebben.

   ^3Er zullen vijf gordijnen samengevoegd zijn, de een aan de andere;
   wederom zullener vijf gordijnen samengevoegd zijn, de een aan de
   andere.

   ^4En gij zult hemelsblauwe striklisjes maken aan den kant van de ene
   gordijn, aanhet uiterste, in de samenvoeging; alzo zult gij ook doen
   aan den uitersten kant dergordijn, aan de tweede samenvoegende.

   ^5Vijftig striklisjes zult gij aan de ene gordijn maken, en vijftig
   striklisjes zult gijmaken aan het uiterste der gordijn, dat aan de
   tweede samenvoegende is; dezestriklisjes zullen het ene aan het andere
   samenvatten.

   ^6Gij zult ook vijftig gouden haakjes maken, en zult de gordijnen
   samenvoegen, deene aan de andere, met deze haakjes, opdat het een
   tabernakel zij.

   ^7Ook zult gij gordijnen uit geiten haar maken tot een tent over den
   tabernakel; vanelf gordijnen zult gij die maken.

   ^8De lengte ener gordijn zal dertig ellen zijn, en de breedte ener
   gordijn vier ellen;deze elf gordijnen zullen een maat hebben.

   ^9En gij zult vijf dezer gordijnen aan elkander bijzonder voegen, en
   zes dezergordijnen bijzonder; en de zesde dezer gordijnen zult gij
   dubbel maken, rechtvoorop de tent.

   ^10En gij zult vijftig striklisjes maken aan den kant van de ene
   gordijn, het uiterste inde samenvoeging, en vijftig striklisjes aan den
   kant van de gordijn, die de tweedesamenvoegende is.

   ^11Gij zult ook vijftig koperen haakjes maken, en gij zult de haakjes
   in de striklisjesdoen, en gij zult de tent samenvoegen, dat zij een
   zij.

   ^12Het overige nu, dat overschiet aan de gordijnen der tent, de helft
   der gordijn, dieoverschiet, zal overhangen, aan de achterste delen des
   tabernakels.

   ^13En een el van deze, en een el van gene zijde van hetgeen, dat overig
   zijn zal aande lengte van de gordijnen der tent, zal overhangen aan de
   zijden des tabernakels, aan deze en aan gene zijde, om dien te
   bedekken.

   ^14Gij zult ook voor de tent een deksel maken van roodgeverfde
   ramsvellen, endaarover een deksel van dassenvellen.

   ^15Gij zult ook tot den tabernakel staande berderen maken van
   sittimhout.

   ^16De lengte van een berd zal tien ellen zijn, en een el en een halve
   el zal de breedtevan elk berd zijn.

   ^17Twee houvasten zal een berd hebben, als sporten in een ladder gezet,
   het enenevens het andere; alzo zult gij het met al de berderen des
   tabernakels maken.

   ^18En de berderen tot den tabernakel zult gij aldus maken; twintig
   berderen naar dezuidzijde zuidwaarts.

   ^19Gij zult ook veertig zilveren voeten maken onder de twintig
   berderen; twee voetenonder een berd, aan zijn twee houvasten, en twee
   voeten onder een ander berd, aan zijn twee houvasten.

   ^20Er zullen ook twintig berderen zijn aan de andere zijde des
   tabernakels, aan dennoorderhoek,

   ^21Met hun veertig zilveren voeten; twee voeten onder een berd, en twee
   voetenonder een ander berd.

   ^22Doch aan de zijde des tabernakels tegen het westen zult gij zes
   berderen maken.

   ^23Ook zult gij twee berderen maken tot de hoekberderen des
   tabernakels, aan debeide zijden.

   ^24En zij zullen van beneden als tweelingen samengevoegd zijn; zij
   zullen ook alstweelingen aan het oppereinde deszelven samengevoegd
   zijn, met een ring; alzozal het met de twee berderen zijn; tot twee
   hoekberderen zullen zij zijn.

   ^25Alzo zullen de acht berderen zijn met hun zilveren voeten, zijnde
   zestien voeten;twee voeten onder een berd, wederom twee voeten onder
   een berd.

   ^26Gij zult ook richelen maken van sittimhout; vijf aan de berderen van
   de ene zijdedes tabernakels;

   ^27En vijf richelen aan de berderen van de andere zijde des
   tabernakels; alsook vijfrichelen aan de berderen van de zijde des
   tabernakels, aan de beide zijdenwestwaarts.

   ^28En de middelste richel zal midden aan de berderen zijn,
   doorschietende van hetene einde tot het andere einde.

   ^29En gij zult de berderen met goud overtrekken, en hun ringen (de
   plaatsen voor derichelen) zult gij van goud maken; de richelen zult gij
   ook met goud overtrekken.

   ^30Dan zult gij den tabernakel oprichten naar zijn wijze, die u op den
   berg getoondis.

   ^31Daarna zult gij een voorhang maken, van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen; van het allerkunstelijkste werk
   zal men dien maken, metcherubim.

   ^32En gij zult hem hangen aan vier pilaren van sittim hout, met goud
   overtogen; hunhaken zullen van goud zijn; staande op vier zilveren
   voeten.

   ^33En gij zult den voorhang onder de haakjes hangen, en gij zult de ark
   der getuigenisaldaar binnen den voorhang brengen; en deze voorhang zal
   ulieden een scheidingmaken tussen het heilige, en tussen het heilige
   der heiligen.

   ^34En gij zult het verzoendeksel zetten op de ark der getuigenis, in
   het heilige derheiligen.

   ^35De tafel nu zult gij zetten buiten den voorhang, en den kandelaar
   tegen de tafelover, aan de ene zijde des tabernakels, zuidwaarts; maar
   de tafel zult gij zettenaan de noordzijde.

   ^36Gij zult ook aan de deur der tent een deksel maken, van hemelsblauw,
   en purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen, geborduurd werk.

   ^37En gij zult tot dit deksel vijf pilaren van sittim hout maken, en
   die met goudovertrekken; hun haken zullen van goud zijn; en gij zult
   hun vijf koperen voetengieten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Gij zult ook een altaar maken van sittimhout; vijf ellen zal de
   lengte zijn, en vijfellen de breedte (vierkant zal dit altaar zijn), en
   drie ellen zijn hoogte.

   ^2En gij zult zijn hoornen maken op zijn vier hoeken; uit hetzelve
   zullen zijn hoornenzijn, en gij zult het met koper overtrekken.

   ^3Gij zult het ook potten maken, om zijn as te ontvangen, ook zijn
   schoffelen, en zijnbesprengbekkens, en zijn krauwelen, en zijn
   koolpannen; al zijn gereedschap zultgij van koper maken.

   ^4Gij zult het een rooster maken van koperen netwerk; en gij zult aan
   dat net vierkoperen ringen maken aan zijn vier einden.

   ^5En gij zult het onder den omloop des altaars van beneden opleggen,
   alzo dat hetnet tot het midden des altaars zij.

   ^6Gij zult ook handbomen maken tot het altaar, handbomen van
   sittimhout; en gijzult ze met koper overtrekken.

   ^7En de handbomen zullen in de ringen gedaan worden, alzo dat de
   handbomen zijnaan beide zijden des altaars, als men het draagt.

   ^8Gij zult hetzelve hol van planken maken; gelijk als Hij u op den berg
   gewezenheeft, alzo zullen zij doen.

   ^9Gij zult ook den voorhof des tabernakels maken; aan den zuidhoek
   zuidwaarts, zullen aan den voorhof behangselen zijn van fijn getweernd
   linnen; de lengte enerzijde zal honderd ellen zijn.

   ^10Ook zullen zijn twintig pilaren en derzelver twintig voeten, van
   koper zijn; dehaken dezer pilaren, en hun banden zullen van zilver
   zijn.

   ^11Alzo zullen ook aan den noorderhoek, in de lengte, de behangselen
   honderd ellenlang zijn; en zijn twintig pilaren, en derzelver twintig
   voeten, van koper; de hakender pilaren, en derzelver banden zullen van
   zilver zijn.

   ^12En in de breedte des voorhofs, aan den westerhoek, zullen
   behangselen zijn vanvijftig ellen; hun pilaren tien, en derzelver
   voeten tien.

   ^13Van gelijken zal de breedte des voorhofs, aan den oosterhoek
   oostwaarts, vanvijftig ellen zijn.

   ^14Alzo dat er vijftien ellen der behangselen op de ene zijde zijn; hun
   pilaren drie, enhun voeten drie;

   ^15En vijftien ellen der behangselen aan de andere zijde; hun pilaren
   drie, en hunvoeten drie.

   ^16In de poort nu des voorhofs zal een deksel zijn van twintig ellen,
   hemelsblauw, enpurper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen,
   geborduurd werk; de pilaren vier, en hun voeten vier.

   ^17Al de pilaren des voorhofs zullen rondom met zilveren banden bezet
   zijn; hunhaken zullen van zilver zijn, maar hun voeten zullen van koper
   zijn.

   ^18De lengte des voorhofs zal honderd ellen zijn, en de breedte
   doorgaans vijftig, ende hoogte vijf ellen, van fijn getweernd linnen;
   maar hun voeten zullen van koperzijn.

   ^19Aangaande al het gereedschap des tabernakels, in al deszelfs dienst,
   ja, al zijnpennen, en al de pennen des voorhofs, zullen van koper zijn.

   ^20Gij nu zult de kinderen Israels gebieden, dat zij tot u brengen
   reine olie vanolijven, gestoten tot den luchter, dat men geduriglijk de
   lampen aansteke.

   ^21In de tent der samenkomst, van buiten den voorhang, die voor de
   getuigenis is, zalze Aaron en zijn zonen toerichten, van den avond tot
   den morgen, voor hetaangezicht des HEEREN; dit zal een eeuwige
   inzetting zijn voor hun geslachten, vanwege de kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Daarna zult gij uw broeder Aaron, en zijn zonen met hem, tot u doen
   naderen uithet midden der kinderen Israels, om Mij het priesterambt te
   bedienen: namelijkAaron, Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar, de zonen
   van Aaron.

   ^2En gij zult voor uw broeder Aaron heilige klederen maken, tot
   heerlijkheid en totsieraad.

   ^3Gij zult ook spreken tot allen, die wijs van hart zijn, die Ik met de
   geest derwijsheid vervuld heb, dat zij voor Aaron klederen maken, om
   hem te heiligen, dathij Mij het priesterambt bediene.

   ^4Dit nu zijn de klederen, die zij maken zullen: een borstlap, en een
   efod, en eenmantel, en een rok vol oogjes, een hoed en een gordel; zij
   zullen dan voor uwbroeder Aaron heilige klederen maken, en voor zijn
   zonen, om Mij hetpriesterambt te bedienen.

   ^5Zij zullen ook het goud, en hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en
   fijn linnennemen;

   ^6En zullen den efod maken van goud, hemelsblauw, en purper, scharlaken
   en fijngetweernd linnen, van het allerkunstelijkste werk.

   ^7Hij zal twee samenvoegende schouderbanden hebben aan zijn beide
   einden, waarmede hij samengevoegd zal worden.

   ^8En de kunstelijkste riem zijns efods, die op hem is, zal zijn gelijk
   zijn werk, vanhetzelfde, van goud, hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweerndlinnen.

   ^9En gij zult twee sardonixstenen nemen, en de namen der zonen van
   Israel daaropgraveren.

   ^10Zes van hun namen op een steen, en de zes overige namen op den
   anderen steen, naar hun geboorten;

   ^11Naar steensnijderswerk, gelijk men de zegelen graveert, zult gij
   deze twee stenengraveren, met de namen der zonen van Israel; gij zult
   ze maken, dat zij omvat zijnin gouden kastjes.

   ^12En gij zult de twee stenen aan de schouderbanden des efods zetten,
   zijnde stenenter gedachtenis voor de kinderen Israels; en Aaron zal hun
   namen op zijn beideschouders dragen, ter gedachtenis, voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^13Gij zult ook gouden kastjes maken,

   ^14En twee ketentjes van louter goud; gelijk-eindigende zult gij die
   maken, gedraaidwerk; en de gedraaide ketentjes zult gij aan de kastjes
   hechten.

   ^15Gij zult ook een borstlap des gerichts maken, van het
   allerkunstelijkste werk, gelijk het werk des efods zult gij hem maken;
   van goud, hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en van fijn getweernd
   linnen zult gij hem maken.

   ^16Vierkant zal hij zijn, en verdubbeld; een span zal zijn lengte zijn,
   en een span zijnbreedte.

   ^17En gij zult vervullende stenen daarin vullen, vier rijen stenen, een
   rij van eenSardis, een Topaas en een Karbonkel; dit is de eerste rij.

   ^18En de tweede rij van een Smaragd, een Saffier, en een Diamant.

   ^19En de derde rij, een Hyacinth, Agaat en Amethyst.

   ^20En de vierde rij van een Turkoois, en een Sardonix, en een Jaspis;
   zij zullen metgoud ingevat zijn in hun vullingen.

   ^21En deze stenen zullen zijn met de twaalf namen der zonen van Israel,
   met hunnamen; zij zullen als zegelen gegraveerd worden, elk met zijn
   naam; voor detwaalf stammen zullen zij zijn.

   ^22Gij zult ook aan den borstlap gelijkeindigende ketentjes van
   gedraaid werk uitlouter goud maken.

   ^23Gij zult ook aan den borstlap twee gouden ringen maken; en gij zult
   de tweeringen aan de twee einden van de borstlap zetten.

   ^24Dan zult gij de twee gedraaide gouden ketentjes in de twee ringen
   doen, aan deeinden van den borstlap.

   ^25Maar de twee einden der twee gedraaide ketentjes zult gij aan die
   twee kastjesdoen; en gij zult ze zetten aan de schouderbanden van den
   efod, recht op devoorste zijde van dien.

   ^26Gij zult nog twee gouden ringen maken, en zult ze aan de twee einden
   desborstlaps zetten; inwendig aan zijn rand, die aan de zijde van de
   efod zijn zal.

   ^27Nog zult gij twee gouden ringen maken, die gij zetten zult aan de
   tweeschouderbanden van den efod, beneden aan de voorste zijde,
   tegenover zijnvoege, boven den kunstelijken riem des efods.

   ^28En zij zullen den borstlap met zijn ringen aan de ringen van den
   efod opwaartsbinden, met een hemelsblauw snoer, dat hij op den
   kunstelijken riem van den efodzij; en de borstlap zal van den efod niet
   afgescheiden worden.

   ^29Alzo zal Aaron de namen der zonen van Israel dragen aan den borstlap
   desgerichts, op zijn hart, als hij in het heilige zal gaan, ter
   gedachtenis voor hetaangezicht des HEEREN geduriglijk.

   ^30Gij zult ook in den borstlap des gerichts de Urim en de Thummim
   zetten, dat zijop het hart van Aaron zijn, als hij voor het aangezicht
   des HEEREN ingaan zal;alzo zal Aaron dat gericht der kinderen Israels
   geduriglijk op zijn hart dragen, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^31Gij zult ook den mantel des efods geheel van hemelsblauw maken.

   ^32En het hoofdgat deszelven zal in het midden daarvan zijn; dit gat
   zal een boordrondom hebben van geweven werk; als het gat eens pantsiers
   zal het daaraan zijn, dat het niet gescheurd worde.

   ^33En aan deszelfs zomen zult gij granaatappelen maken van hemelsblauw,
   en vanpurper, en van scharlaken, aan zijn zomen rondom, en gouden
   schelletjes rondomtussen dezelve.

   ^34Dat er een gouden schelletje, daarna een granaatappel zij; wederom
   een goudenschelletje, en een granaatappel, aan de zomen des mantels
   rondom.

   ^35En Aaron zal denzelven aanhebben, om te dienen; opdat zijn geluid
   gehoordworde, als hij in het heilige, voor het aangezicht des HEEREN,
   ingaat, en als hijuitgaat, opdat hij niet sterve.

   ^36Verder zult gij een plaat maken van louter goud, en gij zult daarin
   graveren, gelijkmen de zegelen graveert: De HEILIGHEID DES HEEREN!

   ^37En gij zult dezelve aanhechten met een hemelsblauw snoer, alzo dat
   zij aan denhoed zij; aan de voorste zijde des hoeds zal zij zijn.

   ^38En zij zal op het voorhoofd van Aaron zijn, opdat Aaron drage
   deongerechtigheid der heilige dingen, welke de kinderen Israels zullen
   geheiligdhebben, in alle gaven hunner geheiligde dingen; en zij zal
   geduriglijk aan zijnvoorhoofd zijn, om henlieden voor het aangezicht
   des HEEREN aangenaam temaken.

   ^39Gij zult ook een rok vol oogjes maken, van fijn linnen; gij zult ook
   den hoed vanfijn linnen maken; maar den gordel zult gij van geborduurd
   werk maken.

   ^40Voor de zonen van Aaron zult gij ook rokken maken, en gij zult voor
   hen gordelsmaken; ook zult gij voor hen mutsen maken, tot heerlijkheid
   en sieraad.

   ^41En gij zult die uw broeder Aaron en ook zijn zonen aantrekken; en
   gij zult henzalven, en hun hand vullen, en hen heiligen, dat zij Mij
   het priesterambt bedienen.

   ^42Maak hun ook linnen onderbroeken, om het vlees der schaamte te
   bedekken; zijzullen zijn van de lenden tot de dijen.

   ^43Aaron nu en zijn zonen zullen die aanhebben, als zij in de tent der
   samenkomstgaan, of als zij tot het altaar treden zullen, om in het
   heilige te dienen; opdat zijgeen ongerechtigheid dragen en sterven. Dit
   zal een eeuwige inzetting zijn, voorhem, en zijn zaad na hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Dit nu is de zaak, die gij hun doen zult, om hen te heiligen, dat zij
   Mij hetpriesterambt bedienen: neem een var, het jong eens runds, en
   twee volkomenrammen;

   ^2En ongezuurd brood, en ongezuurde koeken, met olie gemengd, en
   ongezuurdevladen, met olie bestreken; van tarwemeelbloem zult gij
   dezelve maken.

   ^3En gij zult ze in een korf leggen, en zult ze in den korf toebrengen,
   met den var ende twee rammen.

   ^4Alsdan zult gij Aaron en zijn zonen doen naderen aan de deur van de
   tent dersamenkomst; en gij zult hen met water wassen.

   ^5Daarna zult gij de klederen nemen, en Aaron den rok, en den mantel
   des efods, en den efod, en den borstlap aandoen; en gij zult hem
   omgorden met denkunstelijken riem des efods.

   ^6En gij zult den hoed op zijn hoofd zetten; de kroon der heiligheid
   zult gij aan denhoed zetten.

   ^7En gij zult de zalfolie nemen, en op zijn hoofd gieten; alzo zult gij
   hem zalven.

   ^8Daarna zult gij zijn zonen doen naderen, en zult hen de rokken doen
   aantrekken.

   ^9En gij zult hen met den gordel omgorden, namelijk Aaron en zijn
   zonen; en gij zulthun de mutsen opbinden, opdat zij het priesterambt
   hebben tot een eeuwigeinzetting. Voorts zult gij de hand van Aaron
   vullen, en de hand zijner zonen.

   ^10En gij zult den var nabij brengen voor de tent der samenkomst; en
   Aaron en zijnzonen zullen hun handen op het hoofd van den var leggen.

   ^11En gij zult den var slachten voor het aangezicht des HEEREN, voor de
   deur vande tent der samenkomst.

   ^12Daarna zult gij van het bloed des vars nemen, en met uw vinger op de
   hoornendes altaars doen; en al het bloed zult gij uitgieten aan den
   bodem des altaars.

   ^13Gij zult ook al het vet nemen, hetwelk het ingewand bedekt, en het
   net over delever, en beide nieren en het vet, dat aan dezelve is, en
   gij zult ze aansteken op hetaltaar.

   ^14Maar het vlees des vars, en zijn vel, en zijn drek, zult gij met
   vuur verbranden, buiten het leger; het is een zondoffer.

   ^15Daarna zult gij den ene ram nemen, en Aaron en zijn zonen zullen hun
   handen ophet hoofd des rams leggen;

   ^16En gij zult den ram slachten, en gij zult zijn bloed nemen, en
   rondom op het altaarsprengen.

   ^17En den ram zult gij in zijn delen delen; en gij zult zijn ingewand
   en zijn schenkelenwassen, en op zijn delen, en op zijn hoofd leggen.

   ^18Alzo zult gij den gehelen ram aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer denHEERE, tot een liefelijken reuk, het is een vuuroffer den
   HEERE.

   ^19Daarna zult gij den anderen ram nemen, en Aaron en zijn zonen zullen
   hun handenop des rams hoofd leggen;

   ^20En gij zult den ram slachten, en van zijn bloed nemen, en doen het
   op het rechteroorlapje van Aaron, en op het rechteroorlapje van zijn
   zonen, desgelijks op denduim hunner rechterhand, en op den groten teen
   huns rechtervoets; en dat bloedzult gij op het altaar sprengen, rondom
   heen.

   ^21Dan zult gij nemen van het bloed, dat op het altaar is, en van de
   zalfolie, en gij zultop Aaron en op zijn klederen sprengen, en op zijn
   zonen en op de klederen zijnerzonen met hem; opdat hij geheiligd zij,
   en zijn klederen, ook zijn zonen, en deklederen zijner zonen met hem.

   ^22Daarna zult gij van den ram nemen het vet mitsgaders den staart, ook
   het vet, dathet ingewand bedekt, en het net der lever en de beide
   nieren, met het vet, dat aandezelve is, en den rechterschouder; want
   het is een ram der vulofferen;

   ^23En een broodbol, en een koek geolied brood, en een vlade, uit den
   korf derongezuurde broden, die voor het aangezicht des HEEREN zijn zal;

   ^24En leg ze alle op de handen van Aaron, en op de handen zijner zonen,
   en beweegze ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN.

   ^25Neem ze daarna van hun hand, en steek ze aan op het altaar, op het
   brandoffer, tot een liefelijken reuk voor het aangezicht des HEEREN;
   het is een vuuroffer denHEERE.

   ^26En neem de borst van den ram der vulofferen, die van Aaron is, en
   beweeg hemten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN; en het zal u
   ten dele zijn.

   ^27En gij zult de borst des beweegoffers heiligen, en de schouder des
   hefoffers, diebewogen, en die opgeheven zal zijn van den ram des
   vuloffers, van hetgeen datAarons, en van hetgeen dat zijner zonen is.

   ^28En het zal voor Aaron en zijn zonen zijn tot een eeuwige inzetting
   vanwege dekinderen Israels; want het is een hefoffer; en het hefoffer
   vanwege de kinderenIsraels zal zijn van hun dankofferen; hun hefoffer
   zal voor den HEERE zijn.

   ^29De heilige klederen nu, die van Aaron zullen geweest zijn, zullen
   van zijn zonen nahem zijn, opdat men hen in dezelve zalve, en dat men
   hun hand in dezelve vulle.

   ^30Zeven dagen zal hij ze aantrekken, die uit zijn zonen in zijn plaats
   priester zalworden, die in de tent der samenkomst gaan zal, om in het
   heilige te dienen.

   ^31Gij zult den ram der vulling nemen, en gij zult zijn vlees in de
   heilige plaats zieden.

   ^32Aaron nu en zijn zonen zullen het vlees van dezen ram eten, en het
   brood, dat inden korf zal zijn, bij de deur van de tent der samenkomst.

   ^33En zij zullen die dingen eten, met welke de verzoening zal gedaan
   zijn, om hunhand te vullen, en om hen te heiligen; maar een vreemde zal
   ze niet eten, want zezijn heilig.

   ^34En indien er wat overblijven zal van het vlees der vulofferen, of
   van dit brood, totaan den morgen, zo zult gij het overgeblevene met
   vuur verbranden; het zal nietgegeten worden, want het is heilig.

   ^35Gij zult dan aan Aaron en aan zijn zonen alzo doen, naar alles, wat
   Ik u gebodenheb; zeven dagen zult gij hun hand vullen.

   ^36Gij zult ook des daags een var des zondoffers bereiden, tot de
   verzoeningen, engij zult het altaar ontzondigen, mits doende de
   verzoening over hetzelve; en gij zulthet zalven, om het te heiligen.

   ^37Zeven dagen zult gij verzoening doen voor het altaar, en zult het
   heiligen; alsdanzal dat altaar een heiligheid der heiligheden zijn; al
   wat het altaar aanroert, zalheilig zijn.

   ^38Dit nu is het, wat gij op het altaar bereiden zult: twee lammeren,
   die eenjarig zijn, des daags, geduriglijk.

   ^39Het ene lam zult gij des morgens bereiden; maar het andere lam zult
   gij bereidentussen de twee avonden.

   ^40Met een tiende deel meelbloem, gemengd met een vierendeel van een
   hin gestotenolie; en tot drankoffer een vierde deel van een hin wijn,
   tot het ene lam.

   ^41Het andere lam nu zult gij bereiden tussen de twee avonden; gij zult
   daarmededoen gelijk met het morgenspijsoffer, en gelijk met het
   drankoffer deszelven, toteen liefelijken reuk; het is een vuuroffer den
   HEERE.

   ^42Het zal een geduriglijk brandoffer zijn bij uw geslachten, aan de
   deur van de tentder samenkomst, voor het aangezicht des HEEREN; aldaar
   zal Ik met uliedenkomen, dat Ik aldaar met u spreke.

   ^43En daar zal Ik komen tot de kinderen Israels; opdat zij geheiligd
   worden doorMijn heerlijkheid.

   ^44En Ik zal de tent der samenkomst heiligen, mitsgaders het altaar; Ik
   zal ook Aaronen zijn zonen heiligen, opdat zij Mij het priesterambt
   bedienen.

   ^45En Ik zal in het midden der kinderen Israels wonen, en Ik zal hun
   tot een God zijn.

   ^46En zij zullen weten, dat Ik de HEERE hun God ben, Die hen uit
   Egyptelanduitgevoerd heb, opdat Ik in het midden van hen wonen zou; Ik
   ben de HEERE, hun God.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Gij zult ook een reukaltaar des reukwerks maken; van sittimhout zult
   gij hetmaken.

   ^2Een el zal zijn lengte zijn, en een el zijn breedte, vierkant zal het
   zijn, maar tweeellen deszelfs hoogte; uit hetzelve zullen zijn hoornen
   zijn.

   ^3En gij zult het met louter goud overtrekken, zijn dak en deszelfs
   wanden rondom, als ook zijn hoornen; en gij zult het een gouden krans
   rondom maken.

   ^4Gij zult ook twee gouden ringen daaraan maken, onder zijn krans; aan
   zijn tweezijden zult gij dezelve maken, aan zijn beide zijden; en zij
   zullen zijn tot plaatsenvoor de handbomen, dat men het daarmede drage.

   ^5De draagbomen nu zult gij van sittimhout maken, en gij zult die met
   goudovertrekken.

   ^6En gij zult het zetten voor den voorhang, die voor de ark der
   getuigenis zijn zal;voor het verzoendeksel, hetwelk zijn zal boven de
   getuigenis, waarheen Ik met usamenkomen zal.

   ^7En Aaron zal daarop aansteken welriekende specerijen; allen morgen,
   als hij delampen wel zal toegericht hebben, zal hij dezelve aansteken.

   ^8En als Aaron de lampen aansteken zal, tussen de twee avonden, zal hij
   dataansteken; het zal een gedurig reukwerk zijn, voor het aangezicht
   des HEEREN, bij uw geslachten.

   ^9Gij zult geen vreemd reukwerk op hetzelve aansteken, noch brandoffer,
   nochspijsoffer; gij zult ook geen drankoffer daarop gieten.

   ^10En Aaron zal eens in het jaar over deszelfs hoornen verzoening doen,
   met hetbloed des zondoffers der verzoeningen; eens in het jaar zal hij
   verzoening daaropdoen bij uw geslachten; het is heiligheid der
   heiligheden den HEERE!

   ^11Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^12Als gij de som van de kinderen Israels opnemen zult, naar de
   getelden onder hen, zo zullen zij een iegelijk de verzoening zijner
   ziel den HEERE geven, als gij hentellen zult; opdat onder hen geen
   plage zij, als gij hen tellen zult.

   ^13Dit zullen zij geven, al die tot de getelden overgaat, de helft eens
   sikkels, naar desikkel des heiligdoms (deze sikkel is twintig gera); de
   helft eens sikkels is eenhefoffer den HEERE.

   ^14Al wie overgaat tot de getelden, van twintig jaren oud en daarboven,
   zal hethefoffer des HEEREN geven.

   ^15De rijke zal het niet vermeerderen, en de arme zal het niet
   verminderen van dehelft des sikkels, als gij het hefoffer des HEEREN
   geeft om voor uw zielenverzoening te doen.

   ^16Gij dan zult het geld der verzoeningen van de kinderen Israels
   nemen, en zult hetleggen tot den dienst van de tent der samenkomst; en
   het zal den kinderen Israelster gedachtenis zijn, voor het aangezicht
   des HEEREN, om voor uw zielenverzoening te doen.

   ^17En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^18Gij zult ook een koperen wasvat maken, met zijn koperen voet, om te
   wassen; engij zult het zetten tussen de tent der samenkomst, en tussen
   het altaar, en gij zultwater daarin doen;

   ^19Dat Aaron en zijn zonen zich daaruit wassen, hun handen en voeten.

   ^20Wanneer zij in de tent der samenkomst zullen gaan, zo zullen zij
   zich met waterwassen, opdat zij niet sterven; of wanneer zij tot het
   altaar naderen, om te dienen, dat zij het vuuroffer den HEERE
   aansteken;

   ^21Zij zullen dan hun handen en voeten wassen, opdat zij niet sterven;
   en dit zal huneen eeuwige inzetting zijn, voor hem en zijn zaad, bij
   hun geslachten.

   ^22Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^23Gij nu, neem u de voornaamste specerijen, de zuiverste mirre,
   vijfhonderdsikkels, en specerijkaneel, half zoveel namelijk tweehonderd
   en vijftig sikkels, ook specerijkalmus, tweehonderd en vijftig sikkels;

   ^24Ook kassie, vijfhonderd, naar den sikkels des heiligdoms, en olie
   van olijfbomeneen hin;

   ^25En maak daarvan een olie der heilige zalving, een zalf, heel
   kunstiglijk gemaakt, naar apothekerswerk; het zal een olie der heilige
   zalving zijn.

   ^26En met dezelve zult gij zalven de tent der samenkomst, en de ark der
   getuigenis.

   ^27En de tafel met al haar gereedschap, en de kandelaar met zijn
   gereedschap, en hetreukaltaar;

   ^28En het altaar des brandoffers, met al zijn gereedschap, en het
   wasvat met zijnvoet.

   ^29Gij zult ze alzo heiligen, dat zij heiligheid der heiligheden zijn;
   al wat ze aanroert, zal heilig zijn.

   ^30Gij zult ook Aaron en zijn zonen zalven, en gij zult hen heiligen,
   om Mij hetpriesterambt te bedienen.

   ^31En gij zult tot de kinderen Israels spreken, zeggende: Dit zal Mij
   een olie derheilige zalving zijn bij uw geslachten.

   ^32Op geens mensen vlees zal men ze gieten; gij zult ook naar haar
   maaksel geendergelijke maken; het is heiligheid, zij zal ulieden
   heiligheid zijn.

   ^33De man, die zulk een zalf maken zal als deze, of die daarvan op wat
   vreemdsdoet, die zal uitgeroeid worden uit zijn volken.

   ^34Verder zeide de HEERE tot Mozes: Neem tot u welriekende specerijen,
   mirresap, en oniche, en galban, deze welriekende specerijen, en
   zuiverenwierook; dat elk bijzonder zij.

   ^35En gij zult een reukwerk ener zalf daaruit maken, naar het werk des
   apothekers, gemengd, rein, heilig.

   ^36En gij zult van hetzelve heel klein pulver stoten, en gij zult
   daarvan leggen voor degetuigenis in de tent der samenkomst, waarheen Ik
   tot u komen zal; het zal uliedenheiligheid der heiligheden zijn.

   ^37Doch naar het maaksel dezes reukwerks, hetwelk gij gemaakt zult
   hebben, zultgijlieden voor uzelven geen maken; het zal u heiligheid
   zijn voor den HEERE.

   ^38De man, die dergelijke maken zal, om daaraan te rieken, die zal
   uitgeroeidworden uit zijn volken. Exodus 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Zie, Ik heb met name geroepen Bezaleel, den zoon van Uri, den zoon
   van Hur, van den stam van Juda.

   ^3En Ik heb hem vervuld met den Geest Gods, met wijsheid, en met
   verstand, enmet wetenschap, namelijk in alle handwerk;

   ^4Om te bedenken vernuftigen arbeid; te werken in goud, en in zilver,
   en in koper,

   ^5En in kunstige steensnijding, om in te zetten, en in kunstige
   houtsnijding, om tewerken in alle handwerk.

   ^6En Ik, zie, Ik heb hem bijgevoegd Aholiab, den zoon van Ahisamach,
   van denstam van Dan; en in het hart van een iegelijk, die wijs van hart
   is, heb Ik wijsheidgegeven; en zij zullen maken al wat Ik u geboden
   heb.

   ^7Namelijk de tent der samenkomst, en de ark der getuigenis, en
   hetverzoendeksel, dat daarop zal zijn, en al het gereedschap der tent;

   ^8En de tafel, met haar gereedschap; en den louteren kandelaar, met al
   zijngereedschap; en het reukaltaar;

   ^9Ook des brandoffers altaar, met al zijn gereedschap; en het wasvat
   met zijn voet;

   ^10En de ambtsklederen, en de heilige klederen van den priester Aaron,
   en deklederen van zijn zonen, om het priesterambt te bedienen;

   ^11Ook de zalfolie, en het reukwerk van welriekende specerijen voor het
   heiligdom;naar alles, wat Ik u geboden heb, zullen zij het maken.

   ^12Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^13Gij nu, spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Gij zult evenwel
   mijn sabbattenonderhouden; want dit is een teken tussen Mij en tussen
   ulieden, bij uwgeslachten; opdat men wete, dat Ik de HEERE ben, Die u
   heilige.

   ^14Onderhoudt dan den sabbat, dewijl hij ulieden heilig is! Wie hem
   ontheiligt, zalzekerlijk gedood worden; want een ieder, die op
   denzelven enig werk doet, dieziel zal uitgeroeid worden uit het midden
   harer volken.

   ^15Zes dagen zal men het werk doen; doch op den zevenden dag is de
   sabbat derrust, een heiligheid des HEEREN! Wie op de sabbatdag arbeid
   doet, zal zekerlijkgedood worden.

   ^16Dat dan de kinderen Israels de sabbat houden, de sabbat
   onderhoudende in hungeslachten, tot een eeuwig verbond.

   ^17Hij zal tussen Mij en tussen de kinderen Israels een teken in
   eeuwigheid zijn;dewijl de HEERE, in zes dagen, den hemel en de aarde
   gemaakt, en op denzevenden dag gerust en Zich verkwikt heeft.

   ^18En Hij gaf aan Mozes, als Hij met hem op den berg Sinai te spreken
   geeindigdhad, de twee tafelen der getuigenis, tafelen van steen,
   beschreven met den vingerGods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Toen het volk zag, dat Mozes vertoog van den berg af te komen, zo
   verzameldezich het volk tot Aaron, en zij zeiden tot hem: Sta op, maak
   ons goden, die voorons aangezicht gaan; want dezen Mozes, dien man, die
   ons uit Egyptelanduitgevoerd heeft, wij weten niet, wat hem geschied
   zij.

   ^2Aaron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de
   oren uwervrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot
   mij.

   ^3Toen rukte het ganse volk de gouden oorsierselen af, die in hun oren
   waren; en zijbrachten ze tot Aaron.

   ^4En hij nam ze uit hun hand, en hij bewierp het met een griffie, en
   hij maakte eengegoten kalf daaruit. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden,
   Israel! die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^5Als Aaron dat zag, zo bouwde hij een altaar voor hetzelve; en Aaron
   riep uit, enzeide: Morgen zal den HEERE een feest zijn!

   ^6En zij stonden des anderen daags vroeg op, en offerden brandoffer, en
   brachtendankoffer daartoe; en het volk zat neder om te eten en te
   drinken; daarna stondenzij op, om te spelen.

   ^7Toen sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, klim af! want uw volk, dat
   gij uitEgypteland opgevoerd hebt, heeft het verdorven.

   ^8En zij zijn haast afgeweken van den weg, dien Ik hun geboden had, zij
   hebbenzich een gegoten kalf gemaakt; en zij hebben zich voor hetzelve
   gebogen, enhebben het offerande gedaan, en gezegd: Dit zijn uw goden,
   Israel, die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^9Verder zeide de HEERE tot Mozes: Ik heb dit volk gezien, en zie, het
   is eenhardnekkig volk!

   ^10En nu, laat Mij toe, dat Mijn toorn tegen hen ontsteke, en hen
   vertere; zo zal Ik utot een groot volk maken.

   ^11Doch Mozes aanbad het aangezicht des HEEREN zijns Gods, en hij
   zeide: OHEERE! waarom zou Uw toorn ontsteken tegen Uw volk, hetwelk Gij
   met grotekracht, en met een sterke hand, uit Egypteland uitgevoerd
   hebt?

   ^12Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft
   Hij henuitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen
   vernielde vanden aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en
   laat het U over hetkwaad Uws volks berouwen.

   ^13Gedenk aan Abraham, aan Izak en aan Israel, Uw knechten, aan welke
   Gij bijUzelven gezworen hebt, en hebt tot hen gesproken: Ik zal uw
   zaadvermenigvuldigen als de sterren des hemels; en dit gehele land,
   waarvan Ik gezegdheb, zal Ik aan ulieder zaad geven, dat zij het
   erfelijk bezitten in eeuwigheid.

   ^14Toen berouwde het den HEERE over het kwaad, hetwelk Hij gesproken
   had Zijnvolk te zullen doen.

   ^15En Mozes wendde zich om, en klom van den berg af, met de twee
   tafelen dergetuigenis in zijn hand; deze tafelen waren op haar beide
   zijden beschreven, zijwaren op de ene en op de andere zijde beschreven.

   ^16En diezelfde tafelen waren Gods werk; het geschrift was ook Gods
   geschrift zelf, in de tafelen gegraveerd.

   ^17Toen nu Jozua des volks stem hoorde, als het juichte, zo zeide hij
   tot Mozes: Er iseen krijgsgeschrei in het leger.

   ^18Maar hij zeide: Het is geen stem des geroeps van overwinning, het is
   ook geenstem des geroeps van nederlaag; ik hoor een stem van zingen bij
   beurte.

   ^19En het geschiedde, als hij aan het leger naderde, en het kalf, en de
   reien zag, datde toorn van Mozes ontstak, en dat hij de tafelen uit
   zijn handen wierp, en dezelvebeneden aan den berg verbrak.

   ^20En hij nam dat kalf, dat zij gemaakt hadden, en verbrandde het in
   het vuur, envermaalde het, totdat het klein werd, en strooide het op
   het water, en deed hetden kinderen Israels drinken.

   ^21En Mozes zeide tot Aaron: Wat heeft u dit volk gedaan, dat gij zulk
   een grotezonde over hetzelve gebracht hebt?

   ^22Toen zeide Aaron: De toorn mijns heren ontsteke niet! gij kent dit
   volk, dat het inden boze ligt.

   ^23Zij dan zeiden tot mij: Maak ons goden, die voor ons aangezicht
   gaan, want dezenMozes, dien man, die ons uit Egypteland opgevoerd
   heeft, wij weten niet, wathem geschied zij.

   ^24Toen zeide ik tot hen: Wie goud heeft, die rukke het af, en geve het
   mij; en ikwierp het in het vuur, en dit kalf is er uit gekomen.

   ^25Als Mozes zag, dat het volk ontbloot was, (want Aaron had het
   ontbloot totverkleining onder degenen, die tegen hen hadden mogen
   opstaan),

   ^26Zo bleef Mozes staan in de poort des legers, en zeide: Wie den
   HEEREtoebehoort, kome tot mij! Toen verzamelden zich tot hem al de
   zonen van Levi.

   ^27En hij zeide tot hen: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Een
   ieder doe zijnzwaard aan zijn heup; gaat door en keert weder, van poort
   tot poort in het leger, en een iegelijk dode zijn broeder, en elk zijn
   vriend, en elk zijn naaste!

   ^28En de zonen van Levi deden naar het woord van Mozes; en er vielen
   van hetvolk, op dien dag, omtrent drie duizend man.

   ^29Want Mozes had gezegd: Vult heden uw handen den HEERE; want elk zal
   zijntegen zijn zoon, en tegen zijn broeder; en dit, opdat Hij heden een
   zegen overulieden geve!

   ^30En het geschiedde des anderen daags, dat Mozes tot het volk zeide:
   Gijliedenhebt een grote zonde gezondigd; doch nu, ik zal tot den HEERE
   opklimmen;misschien zal ik een verzoening doen voor uw zonde.

   ^31Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft
   een grotezonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben.

   ^32Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg
   mij nu uit Uwboek, hetwelk Gij geschreven hebt.

   ^33Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die
   aan Mijzondigt.

   ^34Doch ga nu heen, leid dit volk, waarheen Ik u gezegd heb; zie, Mijn
   Engel zalvoor uw aangezicht gaan! doch ten dage Mijns bezoekens, zo zal
   Ik hun zondeover hen bezoeken!

   ^35Aldus plaagde de HEERE dit volk, omdat zij dat kalf gemaakt hadden,
   hetwelkAaron gemaakt had. Exodus 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Toen het volk zag, dat Mozes vertoog van den berg af te komen, zo
   verzameldezich het volk tot Aaron, en zij zeiden tot hem: Sta op, maak
   ons goden, die voorons aangezicht gaan; want dezen Mozes, dien man, die
   ons uit Egyptelanduitgevoerd heeft, wij weten niet, wat hem geschied
   zij.

   ^2Aaron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de
   oren uwervrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot
   mij.

   ^3Toen rukte het ganse volk de gouden oorsierselen af, die in hun oren
   waren; en zijbrachten ze tot Aaron.

   ^4En hij nam ze uit hun hand, en hij bewierp het met een griffie, en
   hij maakte eengegoten kalf daaruit. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden,
   Israel! die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^5Als Aaron dat zag, zo bouwde hij een altaar voor hetzelve; en Aaron
   riep uit, enzeide: Morgen zal den HEERE een feest zijn!

   ^6En zij stonden des anderen daags vroeg op, en offerden brandoffer, en
   brachtendankoffer daartoe; en het volk zat neder om te eten en te
   drinken; daarna stondenzij op, om te spelen.

   ^7Toen sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, klim af! want uw volk, dat
   gij uitEgypteland opgevoerd hebt, heeft het verdorven.

   ^8En zij zijn haast afgeweken van den weg, dien Ik hun geboden had, zij
   hebbenzich een gegoten kalf gemaakt; en zij hebben zich voor hetzelve
   gebogen, enhebben het offerande gedaan, en gezegd: Dit zijn uw goden,
   Israel, die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^9Verder zeide de HEERE tot Mozes: Ik heb dit volk gezien, en zie, het
   is eenhardnekkig volk!

   ^10En nu, laat Mij toe, dat Mijn toorn tegen hen ontsteke, en hen
   vertere; zo zal Ik utot een groot volk maken.

   ^11Doch Mozes aanbad het aangezicht des HEEREN zijns Gods, en hij
   zeide: OHEERE! waarom zou Uw toorn ontsteken tegen Uw volk, hetwelk Gij
   met grotekracht, en met een sterke hand, uit Egypteland uitgevoerd
   hebt?

   ^12Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft
   Hij henuitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen
   vernielde vanden aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en
   laat het U over hetkwaad Uws volks berouwen.

   ^13Gedenk aan Abraham, aan Izak en aan Israel, Uw knechten, aan welke
   Gij bijUzelven gezworen hebt, en hebt tot hen gesproken: Ik zal uw
   zaadvermenigvuldigen als de sterren des hemels; en dit gehele land,
   waarvan Ik gezegdheb, zal Ik aan ulieder zaad geven, dat zij het
   erfelijk bezitten in eeuwigheid.

   ^14Toen berouwde het den HEERE over het kwaad, hetwelk Hij gesproken
   had Zijnvolk te zullen doen.

   ^15En Mozes wendde zich om, en klom van den berg af, met de twee
   tafelen dergetuigenis in zijn hand; deze tafelen waren op haar beide
   zijden beschreven, zijwaren op de ene en op de andere zijde beschreven.

   ^16En diezelfde tafelen waren Gods werk; het geschrift was ook Gods
   geschrift zelf, in de tafelen gegraveerd.

   ^17Toen nu Jozua des volks stem hoorde, als het juichte, zo zeide hij
   tot Mozes: Er iseen krijgsgeschrei in het leger.

   ^18Maar hij zeide: Het is geen stem des geroeps van overwinning, het is
   ook geenstem des geroeps van nederlaag; ik hoor een stem van zingen bij
   beurte.

   ^19En het geschiedde, als hij aan het leger naderde, en het kalf, en de
   reien zag, datde toorn van Mozes ontstak, en dat hij de tafelen uit
   zijn handen wierp, en dezelvebeneden aan den berg verbrak.

   ^20En hij nam dat kalf, dat zij gemaakt hadden, en verbrandde het in
   het vuur, envermaalde het, totdat het klein werd, en strooide het op
   het water, en deed hetden kinderen Israels drinken.

   ^21En Mozes zeide tot Aaron: Wat heeft u dit volk gedaan, dat gij zulk
   een grotezonde over hetzelve gebracht hebt?

   ^22Toen zeide Aaron: De toorn mijns heren ontsteke niet! gij kent dit
   volk, dat het inden boze ligt.

   ^23Zij dan zeiden tot mij: Maak ons goden, die voor ons aangezicht
   gaan, want dezenMozes, dien man, die ons uit Egypteland opgevoerd
   heeft, wij weten niet, wathem geschied zij.

   ^24Toen zeide ik tot hen: Wie goud heeft, die rukke het af, en geve het
   mij; en ikwierp het in het vuur, en dit kalf is er uit gekomen.

   ^25Als Mozes zag, dat het volk ontbloot was, (want Aaron had het
   ontbloot totverkleining onder degenen, die tegen hen hadden mogen
   opstaan),

   ^26Zo bleef Mozes staan in de poort des legers, en zeide: Wie den
   HEEREtoebehoort, kome tot mij! Toen verzamelden zich tot hem al de
   zonen van Levi.

   ^27En hij zeide tot hen: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Een
   ieder doe zijnzwaard aan zijn heup; gaat door en keert weder, van poort
   tot poort in het leger, en een iegelijk dode zijn broeder, en elk zijn
   vriend, en elk zijn naaste!

   ^28En de zonen van Levi deden naar het woord van Mozes; en er vielen
   van hetvolk, op dien dag, omtrent drie duizend man.

   ^29Want Mozes had gezegd: Vult heden uw handen den HEERE; want elk zal
   zijntegen zijn zoon, en tegen zijn broeder; en dit, opdat Hij heden een
   zegen overulieden geve!

   ^30En het geschiedde des anderen daags, dat Mozes tot het volk zeide:
   Gijliedenhebt een grote zonde gezondigd; doch nu, ik zal tot den HEERE
   opklimmen;misschien zal ik een verzoening doen voor uw zonde.

   ^31Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft
   een grotezonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben.

   ^32Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg
   mij nu uit Uwboek, hetwelk Gij geschreven hebt.

   ^33Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die
   aan Mijzondigt.

   ^34Doch ga nu heen, leid dit volk, waarheen Ik u gezegd heb; zie, Mijn
   Engel zalvoor uw aangezicht gaan! doch ten dage Mijns bezoekens, zo zal
   Ik hun zondeover hen bezoeken!

   ^35Aldus plaagde de HEERE dit volk, omdat zij dat kalf gemaakt hadden,
   hetwelkAaron gemaakt had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, trek op van hier, gij en
   het volk, dat gij uit Egypteland opgevoerd hebt, naar het land, dat Ik
   Abraham, Izak enJakob gezworen heb, zeggende: Aan uw zaad zal Ik het
   geven;

   ^2En Ik zal een Engel voor uw aangezicht zenden (en Ik zal uitdrijven
   deKanaanieten, de Amorieten, en de Hethieten, en de Ferezieten, de
   Hevieten, ende Jebusieten),

   ^3Naar het land, dat van melk en honig is vloeiende; want Ik zal in het
   midden van uniet optrekken; want gij zijt een hardnekkig volk; dat Ik u
   op dezen weg nietvertere.

   ^4Toen het volk dit kwade woord hoorde, zo droegen zij leed; en niemand
   van hendeed zijn versiersel aan zich.

   ^5En de HEERE had tot Mozes gezegd: Zeg tot de kinderen Israels: Gij
   zijt eenhardnekkig volk; in een ogenblik zou Ik in het midden van
   ulieden optrekken, enzou u vernielen; doch nu, legt uw sieraad van u
   af, en Ik zal weten, wat Ik u doenzal.

   ^6De kinderen Israels dan beroofden zichzelven van hun versierselen,
   verre van denberg Horeb.

   ^7En Mozes nam de tent, en spande ze zich buiten het leger, ver van het
   legerafwijkende; en hij noemde ze de Tent der samenkomst. En het
   geschiedde, dat alwie den HEERE zocht, uitging tot de tent der
   samenkomst, die buiten het legerwas.

   ^8En het geschiedde, wanneer Mozes uitging naar de tent, stond al het
   volk op, eneen ieder stelde zich in de deur zijner tent; en zij zagen
   Mozes na, totdat hij detent ingegaan was.

   ^9En het geschiedde, als Mozes de tent ingegaan was, zo kwam de
   wolkkolomnederwaarts, en stond in de deur der tent, en Hij sprak met
   Mozes.

   ^10Als het volk de wolkkolom zag staan in de deur der tent, zo stond al
   het volk op, en zij bogen zich, een ieder in de deur zijner tent.

   ^11En de HEERE sprak tot Mozes aangezicht tot aangezicht, gelijk een
   man met zijnvriend spreekt; daarna keerde hij weder tot het leger; doch
   zijn dienaar Jozua, dezoon van Nun, de jongeling, week niet uit het
   midden der tent.

   ^12En Mozes zeide tot den HEERE: Zie, Gij zegt tot mij: Voer dit volk
   op! maar Gijlaat mij niet weten, wien Gij met mij zult zenden; daar Gij
   gezegd hebt: Ik ken ubij name! en ook: Gij hebt genade gevonden in Mijn
   ogen!

   ^13Nu dan, ik bidde, indien ik genade gevonden heb in Uw ogen, zo laat
   mij nu Uwweg weten, en ik zal U kennen, opdat ik genade vinde in Uw
   ogen; en zie aan, datdeze natie Uw volk is!

   ^14Hij dan zeide: Zou Mijn aangezicht moeten medegaan, om u gerust te
   stellen?

   ^15Toen zeide hij tot Hem: Indien Uw aangezicht niet medegaan zal, doe
   ons van hierniet optrekken!

   ^16Want waarbij zou nu bekend worden, dat ik genade gevonden heb in Uw
   ogen, ik en Uw volk? Is het niet daarbij, dat Gij met ons gaat? Alzo
   zullen wijafgezonderd worden, ik en Uw volk, van alle volk, dat op den
   aardbodem is.

   ^17Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ook deze zelfde zaak, die gij
   gesproken hebt, zal Ik doen, dewijl gij genade gevonden hebt in Mijn
   ogen, en Ik u bij name ken.

   ^18Toen zeide hij: Toon mij nu Uw heerlijkheid!

   ^19Doch Hij zeide: Ik zal al Mijn goedigheid voorbij uw aangezicht
   laten gaan, en zalden Naam des HEEREN uitroepen voor uw aangezicht;
   maar Ik zal genadig zijn, wien Ik zal genadig zijn, en Ik zal Mij
   ontfermen, over wien Ik Mij ontfermen zal.

   ^20Hij zeide verder: Gij zoudt Mijn aangezicht niet kunnen zien; want
   Mij zal geenmens zien, en leven.

   ^21De HEERE zeide verder: Zie, er is een plaats bij Mij; daar zult gij
   u op desteenrots stellen.

   ^22En het zal geschieden, wanneer Mijn heerlijkheid voorbij zal gaan,
   zo zal Ik u ineen kloof der steenrots zetten; en Ik zal u met Mijn hand
   overdekken, totdat Ikzal voorbijgegaan zijn.

   ^23En wanneer Ik Mijn hand zal weggenomen hebben, zo zult gij Mijn
   achterstedelen zien; maar Mijn aangezicht zal niet gezien worden.Exodus
   34 ^1Toen zeide de HEERE tot Mozes: Houw u twee stenen tafelen, gelijk
   de eerste waren, zo zal Ik op de tafelen schrijven dezelfde woorden,
   die op de eerste tafelengeweest zijn, die gij gebroken hebt. ^2En wees
   bereid tegen den morgenstond; dat gij in den morgenstond op den berg
   Sinai klimt, en stel u aldaar voor Mij, op den top des bergs. ^3En
   niemand zal met u opklimmen; dat er ook niemand gezien worde op den
   gansen berg; ook het kleine vee, noch runderen zullen tegenover dezen
   berg niet weiden. ^4Toen hieuw hij twee stenen tafelen, gelijk de
   eerste; en Mozes stond des morgens vroeg op, en klom op den berg Sinai,
   gelijk als hem de HEERE geboden had; enhij nam de twee stenen tafelen
   in zijn hand. ^5De HEERE nu kwam nederwaarts in een wolk, en stelde
   Zich aldaar bij hem; en Hij riep uit den Naam des HEEREN. ^6Als nu de
   HEERE voor zijn aangezicht voorbijging, zo riep Hij: HEERE, HEERE, God,
   barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en
   waarheid. ^7Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de
   ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige
   geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen
   aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid.
   ^8Mozes nu haastte zich en neigde het hoofd ter aarde, en hij boog
   zich. ^9En hij zeide: Heere! indien ik nu genade gevonden heb in Uw
   ogen, zo ga nu de Heere in het midden van ons, want dit is een
   hardnekkig volk; doch vergeef onzeongerechtigheid en onze zonde, en
   neem ons aan tot een erfdeel! ^10Toen zeide Hij: Zie, Ik maak een
   verbond; voor uw ganse volk zal Ik wonderen doen, die niet geschapen
   zijn op de ganse aarde, noch onder enige volken; alzo datdit ganse
   volk, in welks midden gij zijt, des HEEREN werk zien zal, dat het
   schrikkelijk is, hetwelk Ik met u doe. ^11Onderhoudt gij hetgeen Ik u
   heden gebiede! zie, Ik zal voor uw aangezicht uitdrijven de Amorieten,
   en de Kanaanieten, en de Hethieten, en de Ferezieten, en deHevieten, en
   de Jebusieten. ^12Wacht u, dat gij toch geen verbond maakt met den
   inwoners des lands, waarin gij komen zult; dat hij misschien niet tot
   een strik worde in het midden van u. ^13Maar hun altaren zult gijlieden
   omwerpen, en hun opgerichte beelden zult gij verbreken, en hun bossen
   zult gij afhouwen. ^14(Want gij zult u niet buigen voor een anderen
   god; want des HEEREN Naam is Ijveraar! een ijverig God is Hij!)
   ^15Opdat gij misschien geen verbond maakt met den inwoner van dat land;
   en zij hun goden niet nahoereren, noch hun goden offerande doen, en hij
   u nodigende, gij vanhun offerande etet. ^16En gij voor uw zonen vrouwen
   neemt van hun dochteren; en hun dochteren, haar goden nahoererende,
   maken, dat ook uw zonen haar goden nahoereren. ^17Gij zult u geen
   gegoten goden maken. ^18Het feest der ongezuurde broden zult gij
   houden; zeven dagen zult gij ongezuurde broden eten, gelijk Ik u
   geboden heb, ter gezetter tijd der maand Abib; want in demaand Abib
   zijt gij uit Egypte uitgegaan. ^19Al wat de baarmoeder opent, is Mijn;
   ja, al uw vee, dat mannelijk zal geboren worden, openende de baarmoeder
   van het grote en kleine vee. ^20Doch den ezel, die de baarmoeder opent,
   zult gij met een stuk klein vee lossen; maar indien gij hem niet zult
   lossen, zo zult gij hem den nek breken. Al deeerstgeborenen uwer zonen
   zult gij lossen, en men zal voor Mijn aangezicht niet ledig
   verschijnen. ^21Zes dagen zult gij arbeiden, maar op den zevenden dag
   zult gij rusten; in den ploegtijd en in den oogst zult gij rusten.
   ^22Het feest der weken zult gij ook houden, zijnde het feest der
   eerstelingen van den tarweoogst, en het feest der inzameling, als het
   jaar om is. ^23Al wat mannelijk is onder u zal driemaal in het jaar
   verschijnen voor het aangezicht des Heeren HEEREN, den God van Israel.

   ^24Wanneer Ik de volken voor uw aangezicht uit de bezitting zal
   verdrijven, en uw landpalen verwijden, dan zal niemand uw land begeren,
   terwijl gij henen opgaan zult, om te verschijnen voor het aangezicht
   des HEEREN uws Gods, driemaal in het jaar.

   ^25Gij zult het bloed van Mijn slachtoffer niet offeren met gedesemd
   brood; het slachtoffer van het paasfeest zal ook niet vernachten tot
   den morgen.

   ^26De eerstelingen van de eerste vruchten uws lands zult gij in het
   huis des HEEREN uws Gods brengen. Gij zult het bokje in de melk zijner
   moeder niet koken.

   ^27Verder zeide de HEERE tot Mozes: Schrijf u deze woorden; want naar
   luid dezer woorden heb Ik een verbond met u en met Israel gemaakt.

   ^28En hij was aldaar met den HEERE, veertig dagen en veertig nachten;
   hij at geen brood, en hij dronk geen water; en Hij schreef op de
   tafelen de woorden desverbonds, de tien woorden.

   ^29En het geschiedde, toen Mozes van den berg Sinai afging (de twee
   tafelen der getuigenis nu waren in de hand van Mozes, als hij van den
   berg afging), zo wistMozes niet, dat het vel zijns aangezichts
   glinsterde, toen Hij met hem sprak.

   ^30Als nu Aaron en al de kinderen Israels Mozes aanzagen, ziet, zo
   glinsterde het vel zijns aangezichts; daarom vreesden zij tot hem toe
   te treden.

   ^31Toen riep Mozes hen; en Aaron, en al de oversten in de vergadering
   keerden weder tot hem; en Mozes sprak tot hen.

   ^32En daarna traden al de kinderen Israels toe; en hij gebood hun al
   wat de HEERE met hem gesproken had op den berg Sinai.

   ^33Alzo eindigde Mozes met hen te spreken, en hij had een deksel op
   zijn aangezicht gelegd.

   ^34Doch als Mozes voor het aangezicht des HEEREN kwam, om met Hem te
   spreken, zo nam hij het deksel af, totdat hij uitging; en nadat hij
   uitgegaan was, zo sprakhij tot de kinderen Israels, wat hem geboden
   was.

   ^35Zo zagen dan de kinderen Israels het aangezicht van Mozes, dat het
   vel van het aangezicht van Mozes glinsterde; derhalve deed Mozes het
   deksel weder op zijnaangezicht, totdat hij inging om met Hem te
   spreken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Toen deed Mozes de ganse vergadering der kinderen Israels verzamelen,
   en zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die de HEERE geboden heeft, dat
   men ze doe.

   ^2Zes dagen zal men het werk doen; maar op den zevenden dag zal ulieden
   heiligheid zijn, een sabbat der rust den HEERE; al wie daarop werk
   doet, zal gedoodworden.

   ^3Gij zult geen vuur aansteken in enige uwer woningen op den sabbatdag.

   ^4Verder sprak Mozes tot de ganse vergadering der kinderen Israels,
   zeggende: Dit is het woord, dat de HEERE geboden heeft, zeggende:

   ^5Neemt van hetgeen, dat gijlieden hebt, een hefoffer den HEERE; een
   ieder, wiens hart vrijwillig is, zal het brengen, ten hefoffer des
   HEEREN: goud, en zilver, enkoper;

   ^6Als ook hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn linnen, en
   geiten haar;

   ^7En roodgeverfde ramsvellen, en dassenvellen, en sittimhout;

   ^8En olie tot den luchter, en specerijen ter zalfolie, en tot roking
   welriekende specerijen;

   ^9En sardonixstenen, en vervullende stenen, tot den efod en tot den
   borstlap.

   ^10En allen, die wijs van hart zijn onder ulieden, zullen komen, en
   maken alles, wat de HEERE geboden heeft:

   ^11De tabernakel, zijn tent en zijn deksel, zijn haakjes en zijn
   berderen, zijn richelen, zijn pilaren, en zijn voeten;

   ^12De ark en haar handbomen, het verzoendeksel en den voorhang des
   deksels;

   ^13De tafel en haar handbomen, en al haar gereedschap, en de
   toonbroden;

   ^14En den kandelaar tot het licht, en zijn gereedschap, en zijn lampen,
   en de olie tot het licht;

   ^15En het reukaltaar, en zijn handbomen, en de zalfolie, en het
   reukwerk van welriekende specerijen; en het deksel der deur aan de deur
   des tabernakels;

   ^16Het altaar des brandoffers, en den koperen rooster, dien het hebben
   zal, zijn handbomen, en al zijn gereedschappen; het wasvat en zijn
   voet.

   ^17De behangselen des voorhofs, zijn pilaren en zijn voeten; en het
   deksel van de poort des voorhofs;

   ^18De nagelen des tabernakels, en de pennen des voorhofs, met derzelver
   zelen;

   ^19De ambtsklederen om in het heilige te dienen, de heilige klederen
   van den priester Aaron, en de klederen zijner zonen, om het
   priesterambt te bedienen.

   ^20Toen ging de ganse vergadering der kinderen Israels uit van voor het
   aangezicht van Mozes.

   ^21En zij kwamen, alle man, wiens hart hem bewoog, en een ieder, wiens
   geest hem vrijwillig maakte, die brachten des HEEREN hefoffer tot het
   werk van de tent dersamenkomst, en tot al haar dienst, en tot de
   heilige klederen.

   ^22Zo kwamen dan de mannen met de vrouwen, alle vrijwilligen van hart;
   zij brachten haken, en oorsierselen, en ringen, en spanselen, alle
   gouden vaten; en alle man, die een gouden beweegoffer den HEERE
   offerde,

   ^23En alle man, bij wien gevonden werd hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn linnen, en geiten haar, en roodgeverfde ramsvellen,
   en dassenvellen, diebrachten ze.

   ^24Allen, die een hefoffer van zilver of koper offerden, die brachten
   het ten hefoffer des HEEREN; en allen, bij welke sittimhout gevonden
   werd, brachten het tot allewerk van den dienst.

   ^25En alle vrouwen, die wijs van hart waren, sponnen met haar handen,
   en zij brachten het gesponnene, de hemelsblauwe zijde, en het purper,
   het scharlaken, en hetfijn linnen.

   ^26En alle vrouwen, welker hart haar bewoog in wijsheid, die sponnen
   het geiten haar.

   ^27De oversten nu brachten sardonixstenen en vulstenen, tot den efod en
   tot den borstlap;

   ^28En specerijen en olie, tot den luchter en tot de zalfolie, en tot
   roking welriekende specerijen.

   ^29Alle man en vrouw, welker hart hen vrijwillig bewoog te brengen tot
   al het werk, hetwelk de HEERE geboden had te maken door de hand van
   Mozes; dat brachtende kinderen Israels tot een vrijwillig offer den
   HEERE.

   ^30Daarna zeide Mozes tot de kinderen Israels: Ziet, de HEERE heeft met
   name geroepen Bezaleel, den zoon van Uri, den zoon van Hur, van den
   stam van Juda.

   ^31En de Geest Gods heeft hem vervuld met wijsheid, met verstand, en
   met wetenschap, namelijk in alle handwerk;

   ^32En om te bedenken vernuftigen arbeid, te werken in goud, en in
   zilver, en in koper,

   ^33En in kunstige steensnijding, om in te zetten, en in kunstige
   houtsnijding; om te werken in alle vernuftige handwerk.

   ^34Hij heeft hem ook in zijn hart gegeven anderen te onderwijzen, hem
   en Aholiab, den zoon van Ahisamach, van den stam van Dan.

   ^35Hij heeft hen vervuld met wijsheid des harten, om te maken alle werk
   eens werkmeesters, en des allervernuftigsten handwerkers, en des
   borduurders enhemelsblauw, en in purper, in scharlaken, en in fijn
   linnen, en des wevers; makende alle werk, en bedenkende vernuftigen
   arbeid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Toen wrocht Bezaleel en Aholiab, en alle man, die wijs van hart was,
   in denwelken de HEERE wijsheid en verstand gegeven had, om te weten,
   hoe zij makenzouden alle werk ten dienste des heiligdoms naar alles,
   dat de HEERE geboden had.

   ^2Want Mozes had geroepen Bezaleel en Aholiab, en alle man, die wijs
   van hart was, in wiens hart God wijsheid gegeven had, al wiens hart hem
   bewogen had, dat hijtoetrad tot het werk, om dat te maken.

   ^3Zij dan namen van voor het aangezicht van Mozes het ganse hefoffer,
   hetwelk de kinderen Israels gebracht hadden, tot het werk van den
   dienst des heiligdoms, omdat te maken; doch zij brachten tot hem nog
   allen morgen vrijwillig offer.

   ^4Derhalve kwamen alle wijzen, die al het werk des heiligdoms maakten,
   ieder man van zijn werk, hetwelk zij maakten;

   ^5En zij spraken tot Mozes, zeggende: Het volk brengt te veel, meer dan
   genoeg is ten dienste des werks, hetwelk de HEERE te maken geboden
   heeft.

   ^6Toen gebood Mozes, dat men een stem zoude laten gaan door het leger,
   zeggende: Man noch vrouw make geen werk meer ten hefoffer des
   heiligdoms! Alzo werdhet volk teruggehouden van meer te brengen.

   ^7Want der stoffe was denzelven genoeg tot het gehele werk, dat te
   maken was; ja, er was over.

   ^8Alzo maakte een ieder wijze van hart, onder degenen, die het werk
   maakten, den tabernakel van tien gordijnen, van getweernd fijn linnen,
   en hemelsblauw, enpurper, en scharlaken met cherubim; van het
   allerkunstelijkste werk maakte hij ze.

   ^9De lengte ener gordijn was van acht en twintig ellen, en de breedte
   ener gordijn van vier ellen; al deze gordijnen hadden een maat.

   ^10En hij voegde vijf gordijnen, de ene aan de andere; en hij voegde
   andere vijf gordijnen, de ene aan de andere.

   ^11Daarna maakte hij striklisjes van hemelsblauw aan den kant ener
   gordijn, aan het uiterste in de samenvoeging; hij deed het ook aan den
   uitersten kant der tweedesamenvoegende gordijn.

   ^12Vijftig striklisjes maakte hij aan de ene gordijn, en vijftig
   striklisjes maakte hij aan het uiterste der gordijn; dat aan de tweede
   samenvoegende was; deze striklisjesvatten de ene aan de andere.

   ^13Hij maakte ook vijftig gouden haakjes, en voegde de gordijnen samen,
   de ene aan de andere, met deze haakjes, dat het een tabernakel werd.

   ^14Verder maakte hij gordijnen van geiten haar, tot een tent over den
   tabernakel; van elf gordijnen maakte hij ze.

   ^15De lengte ener gordijn was dertig ellen, en vier ellen de breedte
   ener gordijn; deze elf gordijnen hadden een maat.

   ^16En hij voegde vijf gordijnen samen bijzonder; wederom zes dezer
   gordijnen bijzonder.

   ^17En hij maakte vijftig striklisjes aan den kant van de gordijn, de
   uiterste in de samenvoeging; hij maakte ook vijftig striklisjes aan den
   kant van de gordijn der anderesamenvoeging.

   ^18Hij maakte ook vijftig koperen haakjes, om de tent samen te voegen,
   dat zij een ware.

   ^19Ook maakte hij voor de tent een deksel van roodgeverfde ramsvellen,
   en daarover een deksel van dassenvellen.

   ^20Hij maakte ook aan den tabernakel berderen van staand sittimhout.

   ^21De lengte van een berd was tien ellen, en ene el en ene halve el was
   de breedte van elk berd.

   ^22Twee houvasten had een berd, als sporten in een ladder gezet, het
   ene nevens het andere; alzo maakte hij het met al de berderen des
   tabernakels.

   ^23Hij maakte ook de berderen tot den tabernakel; twintig berderen naar
   de zuidzijde zuidwaarts.

   ^24En hij maakte veertig zilveren voeten onder de twintig berderen;
   twee voeten onder een berd, aan zijn twee houvasten, en twee voeten
   onder een ander berd, aanzijn twee houvasten.

   ^25Hij maakte ook twintig berderen aan de andere zijde des tabernakels,
   aan den noorderhoek.

   ^26Met hun veertig zilveren voeten; twee voeten onder een berd, en twee
   voeten onder een ander berd.

   ^27Doch aan de zijde des tabernakels tegen het westen, maakte hij zes
   berderen.

   ^28Ook maakte hij twee berderen tot hoekberderen des tabernakels, aan
   de beide zijden.

   ^29En zij waren van beneden als tweelingen samengevoegd, zij waren ook
   als tweelingen aan deszelfs oppereinde samengevoegd met een ring; alzo
   deed hij met diebeide, aan de twee hoeken.

   ^30Alzo waren er acht berderen met hun zilveren voeten, zijnde zestien
   voeten: twee voeten onder elk berd.

   ^31Hij maakte ook richelen van sittimhout; vijf aan de berderen der ene
   zijde des tabernakels;

   ^32En vijf richelen aan de berderen van de andere zijde des
   tabernakels; alsook vijf richelen aan de berderen des tabernakels, aan
   de beide zijden westwaarts.

   ^33En hij maakte de middelste richel doorschietende in het midden der
   berderen, van het ene einde tot het andere einde.

   ^34En hij overtrok de berderen met goud, en hun ringen (de plaatsen
   voor de richelen) maakte hij van goud; de richelen overtrok hij ook met
   goud.

   ^35Daarna maakte hij een voorhang van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen; van het allerkunstelijkste werk
   maakte hij denzelven, metcherubim.

   ^36En hij maakte daartoe vier pilaren van sittim hout, die hij overtrok
   met goud; hun haken waren van goud, en hij goot hun vier zilveren
   voeten.

   ^37Hij maakte ook aan de deur der tent een deksel van hemelsblauw, en
   purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen, geborduurd werk;

   ^38En de vijf pilaren daarvan, en hun haken; en hij overtrok hun
   hoofden en derzelver banden met goud; en hun vijf voeten waren van
   koper.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1Alzo maakte Bezaleel de ark van sittimhout; twee ellen en een halve
   was haar lengte, en anderhalve el haar breedte, en anderhalve el haar
   hoogte.

   ^2En hij overtrok ze met louter goud, van binnen en van buiten; en hij
   maakte ze een gouden krans rondom.

   ^3En hij goot voor dezelve vier gouden ringen, aan haar vier hoeken,
   alzo dat twee ringen op derzelver ene zijde waren, en twee ringen op
   haar andere zijde.

   ^4En hij maakte handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met goud.

   ^5En hij stak de handbomen in de ringen, aan de zijden der ark, om de
   ark te dragen.

   ^6Hij maakte ook een verzoendeksel van louter goud; twee ellen en een
   halve was deszelfs lengte, en anderhalve el deszelfs breedte.

   ^7Ook maakte hij twee cherubim van goud; van dicht werk maakte hij ze,
   uit de beide einden des verzoendeksels.

   ^8Een cherub uit het ene einde aan deze zijde, en den anderen cherub
   uit het andere einde aan gene zijde; uit het verzoendeksel maakte hij
   de cherubim, uit deszelfsbeide einden.

   ^9En de cherubim waren de beide vleugelen omhoog uitbreidende,
   bedekkende met hun vleugelen het verzoendeksel; en hun aangezichten
   waren tegenover elkander;de aangezichten der cherubim waren naar het
   verzoendeksel.

   ^10Hij maakte ook een tafel van sittimhout; twee ellen was haar lengte,
   en een el haar breedte; en een el en een halve haar hoogte.

   ^11En hij overtrok ze met louter goud; en hij maakte een gouden krans
   daaraan, rondom.

   ^12Hij maakte daaraan ook een lijst rondom, een hand breed; en hij
   maakte een gouden krans rondom derzelver lijst.

   ^13Hij goot ook vier gouden ringen daaraan; en hij zette de ringen aan
   de vier hoeken, die aan derzelver vier voeten waren.

   ^14Tegenover de lijst waren de ringen tot plaatsen voor de handbomen,
   om de tafel te dragen.

   ^15Hij maakte ook de handbomen van sittimhout; en hij overtrok ze met
   goud, om de tafel te dragen.

   ^16En hij maakte het gereedschap, dat op de tafel zijn zoude, haar
   schotelen, en haar reukschalen, en haar kroezen, en haar platelen (met
   welke ze bedekt zoudeworden), van louter goud.

   ^17Hij maakte ook een kandelaar van louter goud. Van dicht werk maakte
   hij deze kandelaar, zijn schacht, en zijn rieten; zijn schaaltjes, zijn
   knopen, en zijn bloemenwaren uit hem.

   ^18Zes rieten nu gingen uit zijn zijden; drie rieten des kandelaars uit
   zijn ene zijde, en drie rieten des kandelaars uit zijn andere zijde.

   ^19In het ene riet waren drie schaaltjes, gelijk amandelnoten, een
   knoop en een bloem; en drie schaaltjes, gelijk amandelnoten in een
   ander riet, een knoop en eenbloem; alzo waren die zes rieten, die uit
   den kandelaar gingen.

   ^20Maar aan den kandelaar zelven waren vier schaaltjes, gelijk
   amandelnoten, met zijn knopen, en met zijn bloemen.

   ^21En daar was een knoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande;
   ook een knoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; nog een knoop
   onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; alzo was het met de zes
   rieten, die uit denzelven uitgingen.

   ^22Hun knopen en rieten waren uit hem; het was altemaal een enig dicht
   werk van louter goud.

   ^23En hij maakte hem zeven lampen; zijn snuiters en zijn blusvaten
   waren van louter goud.

   ^24Hij maakte denzelven uit een talent louter goud, met al zijn vaten,

   ^25En hij maakte het reukaltaar van sittimhout; een el was zijn lengte
   en een el zijn breedte, vierkant, maar twee ellen zijn hoogte; uit
   hetzelve waren zijn hoornen.

   ^26En hij overtrok het met louter goud, zijn dak, en zijn wanden
   rondom, alsook zijn hoornen; en hij maakte het een gouden krans rondom.

   ^27Hij maakte ook twee gouden ringen daaraan, onder zijn krans, aan
   zijn twee hoeken, aan zijn beide zijden, tot plaatsen voor de
   handbomen, dat men het daarmededroeg.

   ^28En hij maakte de handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met
   goud.

   ^29Hij maakte ook de heilige zalfolie, en het reukwerk der zuiverste
   welriekende specerijen, naar apothekerswerk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Hij maakte ook het brandofferaltaar van sittimhout; vijf ellen was
   deszelfs lengte, en vijf ellen zijn breedte, vierkant, en drie ellen
   zijn hoogte.

   ^2En hij maakte deszelfs hoornen op zijn vier hoeken; uit hetzelve
   waren zijn hoornen; en hij overtrok het met koper.

   ^3Hij maakte ook al het gereedschap des altaars, de potten, en de
   schoffelen, en de besprengbekkens, en de krauwelen, en de koolpannen;
   en al zijn vaten maakte hijvan koper.

   ^4Ook maakte hij aan het altaar een rooster van koperen netwerk, onder
   zijn omloop, van beneden tot zijn midden toe.

   ^5En hij goot vier ringen aan de vier einden des koperen roosters, tot
   plaatsen voor de handbomen.

   ^6En hij maakte de handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met
   koper.

   ^7En hij deed de handbomen in de ringen, aan de zijden des altaars, dat
   men het met dezelve droeg; hij maakte hetzelve hol van planken.

   ^8Hij maakte ook het koperen wasvat, met zijn koperen voet, van de
   spiegels der te hoop komende vrouwen, die te hoop kwamen voor de deur
   van de tent dersamenkomst.

   ^9Hij maakte ook den voorhof, aan den zuidhoek zuidwaarts; de
   behangselen tot den voorhof waren van fijn getweernd linnen, van
   honderd ellen.

   ^10Hun twintig pilaren en derzelver twintig voeten, waren van koper; de
   haken dezer pilaren en hun banden waren van zilver.

   ^11En aan den noorderhoek honderd ellen, hun twintig pilaren en
   derzelver twintig voeten waren van koper; de haken der pilaren en
   derzelver banden waren van zilver.

   ^12En aan den westerhoek waren behangselen van vijftig ellen, hun
   pilaren tien en derzelver voeten tien; de haken der pilaren en hun
   banden waren van zilver.

   ^13En aan den oosterhoek tegen den opgang waren vijftig ellen.

   ^14De behangselen aan deze zijde waren vijftien ellen, derzelver
   pilaren drie en hun voeten drie.

   ^15En aan de andere zijde van de deur des voorhofs, van hier en van
   daar, waren behangselen van vijftien ellen; hun pilaren drie en
   derzelver voeten drie.

   ^16Al de behangselen des voorhofs waren rondom van fijn getweernd
   linnen.

   ^17De voeten nu der pilaren waren van koper, de haken der pilaren, en
   hun banden waren van zilver, en het overdeksel hunner hoofden was van
   zilver, en al de pilarendes voorhofs waren met zilver omtogen.

   ^18En het deksel van de poort des voorhofs was van geborduurd werk, van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen; en
   twintig ellen was delengte, en de hoogte in de breedte was vijf ellen,
   tegenover de behangselen des voorhofs.

   ^19En hun vier pilaren en derzelver vier voeten waren van koper, hun
   haken waren van zilver; ook was het overdeksel hunner hoofden en hun
   banden van zilver.

   ^20En al de pennen des tabernakels en des voorhofs rondom waren van
   koper.

   ^21Dit zijn de getelde dingen van den tabernakel, van den tabernakel
   der getuigenis, die geteld zijn naar den mond van Mozes, ten dienste
   der Levieten, door de handvan Ithamar, de zoon van den priester Aaron.

   ^22Bezaleel nu, de zoon van Uri, den zoon van Hur, van den stam van
   Juda, maakte al, dat de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^23En met hem Aholiab, de zoon van Ahisamach, van den stam van Dan, een
   werkmeester en vernuftig kunstenaar, en een borduurder in hemelsblauw,
   en in purper, en in scharlaken, en in fijn linnen.

   ^24Al het goud, dat tot het werk verarbeid is, in het ganse werk des
   heiligdoms, te weten, het goud des beweegoffers, was negen en twintig
   talenten, en zevenhonderden dertig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^25Het zilver nu van de getelden der vergadering was honderd talenten,
   en duizend zevenhonderd vijf en zeventig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^26Een beka voor elk hoofd, dat is een halve sikkel, naar den sikkel
   des heiligdoms, van een ieder, die overging tot de getelden, van
   twintig jaren oud en daarboven, namelijk zeshonderd drie duizend,
   vijfhonderd vijftig.

   ^27En er waren honderd talenten zilver, om te gieten de voeten des
   heiligdoms, en de voeten des voorhangs; tot honderd voeten waren
   honderd talenten, een talent toteen voet.

   ^28Maar uit de duizend zevenhonderd vijf en zeventig sikkelen maakte
   hij de haken aan de pilaren, en hij overtrok hun hoofden, en omtoog ze
   met banden.

   ^29Het koper nu des beweegoffers was zeventig talenten, en twee duizend
   vierhonderd sikkelen.

   ^30En hij maakte daarvan de voeten der deur van de tent der samenkomst,
   en het koperen altaar, en den koperen rooster, dien het had, en al het
   gereedschap desaltaars.

   ^31En de voeten des voorhofs rondom, en de voeten van de poort des
   voorhofs, ook al de pennen des tabernakels, en al de pennen des
   voorhofs rondom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Zij maakten ook ambtsklederen, om in het heilige te dienen, van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken; ook maakten zij de heilige
   klederen, die voor Aaron waren, gelijk de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^2Aldus maakte hij den efod, van goud, hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen.

   ^3En zij rekten uit de dunne platen van goud, en sneden het tot draden,
   om te doen in het midden van het hemelsblauw, en in het midden van het
   purper, en in hetmidden van het scharlaken, en in het midden van het
   fijn linnen, van het allerkunstelijkste werk.

   ^4Zij maakten samenvoegende schouderbanden daaraan; aan deszelfs beide
   einden werd hij samengevoegd.

   ^5En de kunstelijke riem zijns efods, die daarop was, was gelijk zijn
   werk, van hetzelfde, van goud, van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweerndlinnen, gelijk als de HEERE aan Mozes
   bevolen had.

   ^6Zij bereidden ook de sardonixstenen, omvat in gouden kastjes, als
   zegelgravering gegraveerd, met de namen der zonen van Israel.

   ^7En hij zette ze op de schouderbanden des efods, tot stenen der
   gedachtenis voor de kinderen Israels, gelijk de HEERE aan Mozes geboden
   had.

   ^8Hij maakte ook de borstlap van het allerkunstelijkste werk, gelijk
   het werk des efods, van goud, hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en
   fijn getweernd linnen.

   ^9Hij was vierkant; zij maakten den borstlap dubbel; een span was zijn
   lengte, en een span was zijn breedte, dubbel zijnde.

   ^10En zij vulden daarin vier rijen stenen: een rij van een Sardis, een
   Topaas en een Karbonkel; dit is de eerste rij.

   ^11En de tweede rij van een Smaragd, een Saffier en een Diamant.

   ^12En de derde rij van een Hyacinth, Agaat, en Amethyst.

   ^13En de vierde rij van een Turkoois, en een Sardonix, en een Jaspis;
   omvat in gouden kastjes in hun vullingen.

   ^14Deze stenen nu, met de namen der zonen van Israel, waren twaalf, met
   hun namen, met zegelgravering; ieder met zijn naam, naar de twaalf
   stammen.

   ^15Zij maakten ook aan den borstlap gelijk-eindigende ketentjes, van
   gedraaid werk, uit louter goud.

   ^16En zij maakten twee gouden kastjes, en twee gouden ringen; en zij
   zetten die twee ringen aan de beide einden des borstlaps.

   ^17En zij zetten de twee gedraaide gouden ketentjes aan de twee ringen,
   aan de einden van den borstlap.

   ^18Doch de twee andere einden der gedraaide ketenen zetten zij aan de
   twee kastjes, en zij zetten ze aan de schouderbanden des efods, recht
   op de voorste zijde vandien.

   ^19Zij maakten ook twee gouden ringen, die zij aan de twee andere
   einden des borstlaps zetten, inwendig aan zijn boord, die aan de zijde
   des efods is.

   ^20Nog maakten zij twee gouden ringen, die zij zetten aan de twee
   schouderbanden van den efod, beneden, aan deszelfs voorste zijde,
   tegenover zijn andere voege, boven den kunstelijke riem des efods.

   ^21En zij bonden den borstlap met zijn ringen aan de ringen van den
   efod, met een hemelsblauw snoer, dat hij op den kunstelijke riem van
   den efod was; opdat deborstlap van den efod niet afgescheiden wierd,
   gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^22En hij maakte den mantel des efods van geweven werk, geheel van
   hemelsblauw.

   ^23En het gat des mantels was in deszelfs midden, als het gat eens
   pantsiers; dit gat had een boord rondom, dat het niet gescheurd wierd.

   ^24En aan de zomen des mantels maakten zij granaatappelen van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken, getweernd.

   ^25Zij maakten ook schelletjes van louter goud, en zij stelden de
   schelletjes tussen de granaatappelen, aan de zomen des mantels rondom,
   tussen de granaatappelen;

   ^26Dat er een schelletje, daarna een granaatappel was; wederom een
   schelletje, en een granaatappel; aan de zomen des mantels rondom; om te
   dienen, gelijk als deHEERE aan Mozes geboden had.

   ^27Zij maakten ook de rokken van fijn linnen, van geweven werk, voor
   Aaron en voor zijn zonen;

   ^28En den hoed van fijn linnen, en de sierlijke mutsen van fijn linnen,
   en de linnen onderbroeken van fijn getweernd linnen;

   ^29En den gordel van fijn getweernd linnen, en van hemelsblauw, en
   purper, en scharlaken, van geborduurd werk, gelijk als de HEERE aan
   Mozes geboden had.

   ^30Zij maakten ook de plaat van de kroon der heiligheid van louter
   goud, en zij schreven daarop een schrift, met zegelgravering: De
   HEILIGHEID DES HEEREN.

   ^31En zij hechtten een snoer van hemelsblauw daaraan, om aan den hoed
   van boven te hechten, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^32Aldus werd al het werk des tabernakels, van de tent der samenkomst
   voleind; en de kinderen Israels hadden het gemaakt naar alles, wat de
   HEERE aan Mozesgeboden had; alzo hadden zij het gemaakt.

   ^33Daarna brachten zij den tabernakel tot Mozes, de tent, en al haar
   gereedschap, haar haakjes, haar berderen, haar richelen, en haar
   pilaren, en haar voeten;

   ^34En het deksel van roodgeverfde ramsvellen, en het deksel van
   dassenvellen, en den voorhang van het deksel;

   ^35De ark der getuigenis, en haar handbomen, en het verzoendeksel;

   ^36De tafel, met al haar gereedschap, en de toonbroden;

   ^37De louteren kandelaar met zijn lampen, de lampen, die men toerichten
   moest, en al deszelfs gereedschap, en de olie tot het licht;

   ^38Verder het gouden altaar, en de zalfolie, en het reukwerk van
   welriekende specerijen, en het deksel van de deur der tent.

   ^39Het koperen altaar, en den koperen rooster, dien het heeft, deszelfs
   handbomen, en al zijn gereedschap; het wasvat en zijn voet;

   ^40De behangselen des voorhofs, zijn pilaren en zijn voeten, en het
   deksel van de poort des voorhofs, zijn zelen, en zijn pennen, en al het
   gereedschap van den dienstdes tabernakels, tot de tent der samenkomst;

   ^41De ambtsklederen, om in het heiligdom te dienen, de heilige klederen
   van de priester Aaron, en de klederen van zijn zonen, om het
   priesterambt te bedienen.

   ^42Naar alles, wat de HEERE aan Mozes geboden had, alzo hadden de
   kinderen Israels het ganse werk gemaakt.

   ^43Mozes nu bezag het ganse werk, en ziet, zij hadden het gemaakt,
   gelijk als de HEERE geboden had; alzo hadden zij het gemaakt. Toen
   zegende Mozes hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Op den dag der eerste maand, te weten op den eersten der maand, zult
   gij den tabernakel, de tent der samenkomst, oprichten.

   ^3En gij zult aldaar zetten de ark der getuigenis; en gij zult de ark
   met de voorhang bedekken.

   ^4Daarna zult gij de tafel daarin brengen, en gij zult schikken wat
   daarop te schikken is; gij zult ook den kandelaar daarin brengen, en
   zijn lampen aansteken.

   ^5En gij zult het gouden altaar ten reukwerk voor de ark der getuigenis
   zetten, dan zult gij het deksel van de deur des tabernakels ophangen.

   ^6Gij zult ook het altaar des brandoffers zetten voor de deur van den
   tabernakel, van de tent der samenkomst.

   ^7En gij zult het wasvat zetten tussen de tent der samenkomst, en
   tussen het altaar; en gij zult water daar in doen.

   ^8Daarna zult gij den voorhof rondom zetten, en gij zult het deksel
   ophangen aan de poort des voorhofs.

   ^9Dan zult gij de zalfolie nemen en zalven den tabernakel, en al wat
   daarin is; en gij zult dezelven heiligen, met al zijn gereedschap, en
   het zal een heiligheid zijn.

   ^10Gij zult ook het altaar des brandoffers zalven, en al zijn
   gereedschap; en gij zult het altaar heiligen, en het altaar zal
   heiligheid der heiligheden zijn.

   ^11Dan zult gij het wasvat zalven, en deszelfs voet; en gij zult het
   heiligen.

   ^12Gij zult ook Aaron en zijn zonen doen naderen, tot de deur van de
   tent der samenkomst; en gij zult hen met water wassen.

   ^13En gij zult Aaron de heilige klederen aantrekken; en gij zult hem
   zalven, en hem heiligen, dat hij Mij het priesterambt bediene.

   ^14Gij zult ook zijn zonen doen naderen, en zult hun de rokken
   aantrekken.

   ^15En gij zult hen zalven, gelijk als gij hun vader zult gezalfd
   hebben, dat zij Mij het priesterambt bedienen. En het zal geschieden,
   dat hun hun zalving zal zijn tot eeneeuwig priesterdom bij hun
   geslachten.

   ^16Mozes nu deed het naar alles, wat hem de HEERE geboden had; alzo
   deed hij.

   ^17En het geschiedde in de eerste maand, in het tweede jaar, op den
   eersten der maand, dat de tabernakel opgericht werd.

   ^18Want Mozes richtte den tabernakel op, en zette zijn voeten, en
   stelde zijn berderen, en zette zijn richelen daaraan, en hij richtte
   deszelfs pilaren op.

   ^19En hij spreidde de tent uit over den tabernakel, en hij zette het
   deksel der tent daar bovenop, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden
   had.

   ^20Voorts nam hij, en legde de getuigenis in de ark, en deed de
   handbomen aan de ark, en hij zette het verzoendeksel boven op de ark.

   ^21En hij bracht de ark in den tabernakel, en hij hing den voorhang van
   het deksel op, en bedekte de ark der getuigenis, gelijk als de HEERE
   aan Mozes geboden had.

   ^22Hij zette ook de tafel in de tent der samenkomst, aan de zijde des
   tabernakels tegen het noorden, buiten den voorhang.

   ^23En hij schikte daarop het brood in orde, voor het aangezicht des
   HEEREN, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^24Hij zette ook den kandelaar in de tent der samenkomst, recht over de
   tafel, aan de zijde des tabernakels, zuidwaarts.

   ^25En hij stak de lampen aan voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als
   de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^26En hij zette het gouden altaar in de tent der samenkomst, voor den
   voorhang.

   ^27En hij stak daarop aan reukwerk van welriekende specerijen, gelijk
   als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^28Hij hing ook het deksel van de deur des tabernakels.

   ^29En hij zette het altaar des brandoffers aan de deur des tabernakels,
   van de tent der samenkomst; en hij offerde daarop brandoffer, en
   spijsoffer, gelijk de HEEREaan Mozes geboden had.

   ^30Hij zette ook het wasvat tussen de tent der samenkomst, en tussen
   het altaar; en hij deed water daarin om te wassen.

   ^31En Mozes en Aaron, en zijn zonen wiesen daaruit hun handen en hun
   voeten.

   ^32Als zij ingingen tot de tent der samenkomst, en als zij tot het
   altaar naderden, zo wiesen zij zich, gelijk als de HEERE aan Mozes
   geboden had.

   ^33Hij richtte ook den voorhof op, rondom den tabernakel en het altaar,
   en hij hing het deksel van de poort des voorhofs op. Alzo voleindigde
   Mozes het werk.

   ^34Toen bedekte de wolk de tent der samenkomst; en de heerlijkheid des
   HEEREN vervulde den tabernakel.

   ^35Zodat Mozes niet kon ingaan in de tent der samenkomst, dewijl de
   wolk daarop bleef, en de heerlijkheid des HEEREN den tabernakel
   vervulde.

   ^36Als nu de wolk opgeheven werd van boven den tabernakel, zo reisden
   de kinderen Israels voort in al hun reizen.

   ^37Maar als de wolk niet opgeheven werd, zo reisden zij niet tot op den
   dag, dat zij opgeheven werd.
     __________________________________________________________________

Leviticus
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En de HEERE riep Mozes, en sprak tot hem uit de tent der samenkomst,
   zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als een mens uit u
   den HEERE een offerande zal offeren, gij zult uw offeranden offeren van
   het vee, van runderenen van schapen.

   ^3Indien zijn offerande een brandoffer van runderen is, zo zal hij een
   volkomen mannetje offeren; aan de deur van de tent der samenkomst zal
   hij dat offeren, naar zijnwelgevallen, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^4En hij zal zijn hand op het hoofd des brandoffers leggen, opdat het
   voor hem aangenaam zij, om hem te verzoenen.

   ^5Daarna zal hij het jonge rund slachten voor het aangezicht des
   HEEREN; en de zonen van Aaron, de priesters, zullen het bloed offeren,
   en het bloed sprengenrondom dat altaar, hetwelk voor de deur van de
   tent der samenkomst is.

   ^6Dan zal hij het brandoffer de huid aftrekken, en het in zijn stukken
   delen.

   ^7En de zonen van Aaron, den priester, zullen vuur maken op het altaar,
   en zullen het hout op het vuur schikken.

   ^8Ook zullen de zonen van Aaron, de priesters, de stukken, het hoofd en
   het smeer, schikken op het hout, dat op het vuur is, hetwelk op het
   altaar is.

   ^9Doch zijn ingewand, en zijn schenkelen zal men met water wassen; en
   de priester zal dat alles aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer, een vuuroffer, tot eenliefelijken reuk den HEERE.

   ^10En indien zijn offerande is van klein vee, van schapen of van
   geiten, ten brandoffer, zal hij een volkomen mannetje offeren.

   ^11En hij zal dat slachten aan de zijde van het altaar noordwaarts,
   voor het aangezicht des HEEREN; en de zonen van Aaron, de priesters,
   zullen zijn bloed rondom ophet altaar sprengen.

   ^12Daarna zal hij het in zijn stukken delen, mitsgaders zijn hoofd en
   zijn smeer; en de priester zal die schikken op het hout, dat op het
   vuur is, hetwelk op het altaar is.

   ^13Doch het ingewand en de schenkelen zal men met water wassen; en de
   priester zal dat alles offeren en aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer, eenvuuroffer, tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^14En indien zijn offerande voor den HEERE een brandoffer van gevogelte
   is, zo zal hij zijn offerande van tortelduiven, of van jonge duiven,
   offeren.

   ^15En de priester zal die tot het altaar brengen, en deszelfs hoofd met
   zijn nagel splijten, en op het altaar aansteken; en zijn bloed zal aan
   den wand des altaarsuitgeduwd worden.

   ^16En zijn krop met zijn vederen zal hij wegdoen, en zal het werpen bij
   het altaar, oostwaarts, aan de plaats der as.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Als nu een ziel een offerande van spijsoffer den HEERE zal offeren,
   zijn offerande zal van meelbloem zijn; en hij zal olie daarop gieten,
   en wierook daarop leggen.

   ^2En hij zal het brengen tot de zonen van Aaron, de priesters, een van
   welke daarvan zijn hand vol grijpen zal uit deszelfs meelbloem, en uit
   deszelfs olie, met aldeszelfs wierook; en de priester zal deszelfs
   gedenkoffer aansteken op het altaar; het is een vuuroffer, tot een
   liefelijken reuk den HEERE.

   ^3Wat nu overblijft van het spijsoffer, zal voor Aaron en zijn zonen
   zijn; het is een heiligheid der heiligheden van de vuurofferen des
   HEEREN.

   ^4En als gij offeren zult een offerande van spijsoffer, een gebak des
   ovens; het zullen zijn ongezuurde koeken van meelbloem, met olie
   gemengd, en ongezuurdevladen, met olie bestreken.

   ^5En indien uw offerande spijsoffer is, in de pan gekookt, zij zal zijn
   van ongezuurde meelbloem, met olie gemengd.

   ^6Breekt ze in stukken, en giet olie daarop; het is een spijsoffer.

   ^7En zo uw offerande een spijsoffer des ketels is, het zal van
   meelbloem met olie gemaakt worden.

   ^8Dan zult gij dat spijsoffer, hetwelk daarvan zal gemaakt worden, den
   HEERE toebrengen; en men zal het tot den priester doen naderen, die het
   tot het altaar dragenzal.

   ^9En de priester zal van dat spijsoffer deszelfs gedenkoffer opnemen,
   en op het altaar aansteken, het is een vuuroffer, tot een liefelijken
   reuk den HEERE.

   ^10En wat overblijft van het spijsoffer, zal voor Aaron en zijn zonen
   zijn; het is een heiligheid der heiligheden van de vuurofferen des
   HEEREN.

   ^11Geen spijsoffer, dat gij den HEERE zult offeren, zal met desem
   gemaakt worden; want van geen zuurdesem, en van geen honig zult
   gijlieden den HEERE vuurofferaansteken.

   ^12De offeranden der eerstelingen zult gij den HEERE offeren; maar op
   het altaar zullen zij niet komen tot een liefelijken reuk.

   ^13En alle offerande uws spijsoffers zult gij met zout zouten, en het
   zout des verbonds van uw God van uw spijsoffer niet laten afblijven;
   met al uw offerande zult gijzout offeren.

   ^14En zo gij den HEERE een spijsoffer der eerste vruchten offert, zult
   gij het spijsoffer uwer eerste vruchten van groene aren, bij het vuur
   gedord, dat is, het kleingebroken graan van volle groene aren, offeren.

   ^15En gij zult olie daarop doen, en wierook daarop leggen; het is een
   spijsoffer.

   ^16Zo zal de priester deszelfs gedenkoffer aansteken van zijn klein
   gebroken graan en van zijn olie, met al den wierook; het is een
   vuuroffer den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En indien zijn offer een dankoffer is; zo hij ze van de runderen
   offert, hetzij mannetje of wijfje, volkomen zal hij die offeren, voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^2En hij zal zijn hand op het hoofd zijner offerande leggen, en zal ze
   slachten voor de deur van de tent der samenkomst; en de zonen van
   Aaron, de priesters, zullen hetbloed rondom op het altaar sprengen.

   ^3Daarna zal hij van dat dankoffer een vuuroffer den HEERE offeren, het
   vet, dat het ingewand bedekt, en al het vet, hetwelk aan het ingewand
   is.

   ^4Dan zal hij beide de nieren, en het vet, hetwelk daaraan is, dat aan
   de weekdarmen is; en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen.

   ^5En de zonen van Aaron zullen dat aansteken op het altaar, op het
   brandoffer, hetwelk op het hout zal zijn, dat op het vuur is; het is
   een vuuroffer, tot een liefelijkenreuk den HEERE.

   ^6En indien zijn offerande van klein vee is, den HEERE tot een
   dankoffer, hetzij mannetje of wijfje, volkomen zal hij die offeren.

   ^7Indien hij een lam tot zijn offerande offert, zo zal hij het offeren
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^8En hij zal zijn hand op het hoofd zijner offerande leggen, en hij zal
   die slachten voor de tent der samenkomst; en de zonen van Aaron zullen
   het bloed daarvansprengen op het altaar rondom.

   ^9Daarna zal hij van dat dankoffer een vuuroffer den HEERE offeren;
   zijn vet, den gehele staart, dien hij dicht aan de ruggegraat zal
   afnemen, en het vet bedekkendehet ingewand, en al het vet, dat aan het
   ingewand is;

   ^10Ook beide de nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is; en het net over de lever met de nieren, zal hij afnemen.

   ^11En de priester zal dat aansteken op het altaar; het is een spijs des
   vuuroffers den HEERE.

   ^12Indien nu zijn offerande een geit is, zo zal hij die offeren voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^13En hij zal zijn hand op haar hoofd leggen, en hij zal hem slachten
   voor de tent der samenkomst; en de zonen van Aaron zullen haar bloed op
   het altaar sprengenrondom.

   ^14Dan zal hij daarvan zijn offerande offeren, een vuuroffer den HEERE;
   het vet bedekkende het ingewand, en al het vet, dat aan het ingewand
   is;

   ^15Mitsgaders de beide nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is; en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen.

   ^16En de priester zal die aansteken op het altaar; het is een spijs des
   vuuroffers, tot een liefelijken reuk; alle vet zal des HEEREN zijn.

   ^17Dit zij een eeuwige inzetting voor uw geslachten, in al uw woningen:
   geen vet noch bloed zult gij eten. Leviticus 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Als een ziel zal gezondigd
   hebben, door afdwaling van enige geboden des HEEREN, dat niet zou
   gedaan worden, entegen een van die zal gedaan hebben;

   ^3Indien de priester, die gezalfd is, zal gezondigd hebben, tot schuld
   des volks, zo zal hij voor zijn zonde, die hij gezondigd heeft, offeren
   een var, een volkomen jongrund, den HEERE ten zondoffer.

   ^4En hij zal die var brengen tot de deur van de tent der samenkomst,
   voor het aangezicht des HEEREN; en hij zal zijn hand op het hoofd van
   dien var leggen, en hij zaldien var slachten voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^5Daarna zal die gezalfde priester van het bloed van den var nemen, en
   hij zal dat tot de tent der samenkomst brengen.

   ^6En de priester zal zijn vinger in dat bloed dopen; en van dat bloed
   zal hij zevenmaal sprengen voor het aangezicht des HEEREN, voor den
   voorhang van het heilige.

   ^7Ook zal de priester van dat bloed doen op de hoornen des reukaltaars
   der welriekende specerijen, voor het aangezicht des HEEREN, dat in de
   tent der samenkomstis; dan zal hij al het bloed van den var uitgieten
   aan den bodem van het altaar des brandoffers, hetwelk is aan de deur
   van de tent der samenkomst.

   ^8Verder, al het vet van den var des zondoffers zal hij daarvan
   opnemen; het vet bedekkende het ingewand, en al het vet, dat aan het
   ingewand is;

   ^9Daartoe de twee nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is, en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen;

   ^10Gelijk als het van den os des dankoffers opgenomen wordt; en de
   priester zal die aansteken op het altaar des brandoffers.

   ^11Maar de huid van dien var, en al zijn vlees, met zijn hoofd en met
   zijn schenkelen, en zijn ingewand, en zijn mest;

   ^12En dien gehele var zal hij tot buiten het leger uitvoeren, aan een
   reine plaats, waar men de as uitstort, en zal hem met vuur op het hout
   verbranden; bij de uitgegotenas zal hij verbrand worden.

   ^13Indien nu de gehele vergadering van Israel afgedwaald zal zijn, en
   de zaak voor de ogen der gemeente verborgen is, en zij iets gedaan
   zullen hebben tegen enigevan allen geboden des HEEREN, dat niet zoude
   gedaan worden, en zijn schuldig geworden;

   ^14En die zonde, die zij daartegen gezondigd zullen hebben, bekend is
   geworden; zo zal de gemeente een var, een jong rund, ten zondoffer
   offeren, en dien voor de tentder samenkomst brengen;

   ^15En de oudsten der vergadering zullen hun handen op het hoofd van den
   var leggen, voor het aangezicht des HEEREN; en hij zal den var slachten
   voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^16Daarna zal die gezalfde priester van het bloed van den var tot de
   tent der samenkomst brengen.

   ^17En de priester zal zijn vinger indopen, nemende van dat bloed; en
   hij zal zevenmaal sprengen voor het aangezicht des HEEREN, voor den
   voorhang.

   ^18En van dat bloed zal hij doen op de hoornen van het altaar, dat voor
   het aangezicht des HEEREN is, dat in de tent der samenkomst is; dan zal
   hij al het bloeduitgieten, aan den bodem van het altaar des
   brandoffers, hetwelk is voor de deur van de tent der samenkomst.

   ^19Daartoe zal hij al zijn vet van hem opnemen, en op het altaar
   aansteken.

   ^20En hij zal dezen var doen, gelijk als hij den var des zondoffers
   gedaan heeft, alzo zal hij hem doen; en de priester zal voor hen
   verzoening doen, en het zal hunvergeven worden.

   ^21Daarna zal hij dien var tot buiten het leger uitvoeren, en zal hem
   verbranden, gelijk als hij den eersten var verbrand heeft; het is een
   zondoffer der gemeente.

   ^22Als een overste zal gezondigd hebben, en tegen een van de geboden
   des HEEREN zijns Gods, door afdwaling, gedaan zal hebben, hetwelk niet
   zou gedaan worden, zodat hij schuldig is;

   ^23Of men zijn zonde, die hij daartegen gezondigd heeft, aan hem zal
   bekend gemaakt hebben; zo zal hij tot zijn offer brengen een geitenbok,
   een volkomen mannetje.

   ^24En hij zal zijn hand op het hoofd van den bok leggen, en zal hem
   slachten in de plaats, waar men het brandoffer slacht voor het
   aangezicht des HEEREN; het is eenzondoffer.

   ^25Daarna zal de priester van het bloed des zondoffers met zijn vinger
   nemen, en dat op de hoornen van het altaar des brandoffers doen; dan
   zal hij zijn bloed aan denbodem van het altaar des brandoffers
   uitgieten.

   ^26Hij zal ook al zijn vet op het altaar aansteken, gelijk het vet des
   dankoffers; zo zal de priester voor hem verzoening doen van zijn
   zonden, en het zal hem vergevenworden.

   ^27En zo enig mens van het volk des lands door afdwaling zal gezondigd
   hebben, dewijl hij iets doet tegen een van de geboden des HEEREN, dat
   niet gedaan zouworden, zodat hij schuldig is;

   ^28Of men zijn zonde, die hij gezondigd heeft, aan hem zal bekend
   gemaakt hebben; zo zal hij tot zijn offerande brengen een jonge geit,
   een volkomen wijfje, voor zijnzonde, die hij gezondigd heeft.

   ^29En hij zal zijn hand op het hoofd des zondoffers leggen; en men zal
   dat zondoffer slachten in de plaats des brandoffers.

   ^30Daarna zal de priester van haar bloed met zijn vinger nemen, en doen
   het op de hoornen van het altaar des brandoffers; dan zal hij al het
   bloed daarvan aan denbodem van dat altaar uitgieten.

   ^31En al haar vet zal hij afnemen, gelijk als het vet van het dankoffer
   afgenomen wordt, en de priester zal het aansteken op het altaar, tot
   een liefelijken reuk denHEERE; en de priester zal voor hem verzoening
   doen, en het zal hem vergeven worden.

   ^32Maar zo hij een lam voor zijn offerande ten zondoffer brengt, het
   zal een volkomen wijfje zijn, dat hij brengt.

   ^33En hij zal zijn hand op het hoofd des zondoffers leggen, en hij zal
   dat slachten tot een zondoffer, in de plaats, waar men het brandoffer
   slacht.

   ^34Daarna zal de priester van het bloed des zondoffers met zijn vinger
   nemen, en zal het doen op de hoornen van het altaar des brandoffers;
   dan zal hij al het bloeddaarvan aan den bodem van dat altaar uitgieten.

   ^35En al het vet daarvan zal hij afnemen, gelijk als het vet van het
   lam des dankoffers afgenomen wordt, en de priester zal die aansteken op
   het altaar, op devuurofferen des HEEREN; en de priester zal voor hem
   verzoening doen over zijn zonde, die hij gezondigd heeft, en het zal
   hem vergeven worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Als nu een mens zal gezondigd hebben, dat hij gehoord heeft een stem
   des vloeks, waarvan hij getuige is, hetzij dat hij het gezien of
   geweten heeft; indien hij het niette kennen geeft, zo zal hij zijn
   ongerechtigheid dragen.

   ^2Of wanneer een mens enig onrein ding zal aangeroerd hebben, hetzij
   het dode aas van een wild onrein gedierte, of het dode aas van onrein
   vee, of het dode aas vanonrein kruipend gedierte; al is het voor hem
   verborgen geweest, nochtans is hij onrein en schuldig.

   ^3Of als hij zal aangeroerd hebben de onreinigheid van een mens, naar
   al zijn onreinigheid, waarmede hij onrein wordt; en het is voor hem
   verborgen geweest, en hij ishet gewaar geworden, zo is hij schuldig.

   ^4Of als een mens zal gezworen hebben, onbedacht met zijn lippen
   uitsprekende, om kwaad te doen, of om goed te doen; naar al wat de mens
   in den eed onbedachtuitspreekt, en het is voor hem verborgen geweest,
   en hij zal het gewaar worden, zo is hij aan een van die schuldig.

   ^5Het zal dan geschieden, als hij aan een van die schuldig is, dat hij
   belijden zal, waarin hij gezondigd heeft;

   ^6En tot zijn schuldoffer den HEERE voor zijn zonde, die hij gezondigd
   heeft, brengen zal een wijfje van klein vee, een lam of een jonge geit,
   voor de zonde; zo zal depriester voor hem vanwege zijn zonde verzoening
   doen.

   ^7Maar indien zijn hand zoveel niet bereiken kan, als genoeg is tot een
   stuk klein vee, zo zal hij tot zijn offer voor de schuld, die hij
   gezondigd heeft, den HEEREbrengen twee tortelduiven, of twee jonge
   duiven, een ten zondoffer, en een ten brandoffer.

   ^8En hij zal die tot den priester brengen, welke eerst die zal offeren,
   die tot het zondoffer is; en zal zijn hoofd met zijn nagel nevens haar
   nek splijten, maar nietafscheiden.

   ^9En van het bloed des zondoffers zal hij aan den wand van het altaar
   sprengen; maar het overgeblevene van dat bloed zal uitgeduwd worden aan
   den bodem van hetaltaar; het is een zondoffer.

   ^10En de andere zal hij ten brandoffer maken, naar de wijze; zo zal de
   priester voor hem, vanwege zijn zonde, die hij gezondigd heeft,
   verzoening doen, en het zal hemvergeven worden.

   ^11Maar indien zijn hand niet bereiken kan aan twee tortelduiven of
   twee jonge duiven, zo zal hij, die gezondigd heeft, tot zijn offerande
   brengen het tiende deel van eenefa meelbloem ten zondoffer; hij zal
   geen olie daarover doen, noch wierook daarop leggen; want het is een
   zondoffer.

   ^12En hij zal dat tot den priester brengen, en de priester zal daarvan
   zijn hand vol, der gedachtenis deszelven, grijpen, en dat aansteken op
   het altaar, op de vuurofferendes HEEREN; het is een zondoffer.

   ^13Zo zal de priester voor hem verzoening doen over zijn zonde, die hij
   gezondigd heeft in enige van die stukken, en het zal hem vergeven
   worden; en het zal despriesters zijn, gelijk het spijsoffer.

   ^14Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^15Als een mens door overtreding overtreden, en door afdwaling
   gezondigd zal hebben, wat onwetende van de heilige dingen des HEEREN,
   zo zal hij tot zijnschuldoffer den HEERE brengen een volkomen ram uit
   de kudde, met uw schatting aan zilveren sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms, ten schuldoffer.

   ^16Zo zal hij, dat hij zondigende heeft onwetend van de heilige dingen,
   wedergeven, en zal deszelfs vijfde deel daarenboven toedoen, dat hij
   den priester geven zal; alzozal de priester met den ram des
   schuldoffers voor hem verzoening doen, en het zal hem vergeven worden.

   ^17En indien een mens zal gezondigd hebben, en gedaan tegen een van
   alle geboden des HEEREN, hetwelk niet zou gedaan worden, al is het dat
   hij het niet gewetenheeft, nochtans is hij schuldig, en zal zijn
   ongerechtigheid dragen.

   ^18En hij zal een volkomen ram uit de kudde tot den priester brengen,
   met uw schatting, ten schuldoffer; en de priester zal voor hem
   verzoening doen over zijnafdwaling, door welke hij afgedwaald is, die
   hij niet geweten had; zo zal het hem vergeven worden.

   ^19Het is een schuldoffer; hij heeft zich voorzeker schuldig gemaakt
   aan den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Als een mens gezondigd, en tegen den HEERE door overtreding
   overtreden zal hebben, dat hij aan zijn naaste zal gelogen hebben van
   hetgeen hem in bewaringgegeven, of ter hand gesteld was, of van roof,
   of dat hij met geweld zijn naaste onthoudt;

   ^3Of dat hij het verlorene gevonden, en daarover gelogen, en met
   valsheid gezworen zal hebben; over iets van alles, dat de mens doet,
   daarin zondigende.

   ^4Het zal dan geschieden, dewijl hij gezondigd heeft, en schuldig
   geworden is, dat hij wederuitkeren zal den roof, dien hij geroofd, of
   het onthoudene, dat hij metgeweld onthoudt, of het bewaarde, dat bij
   hem te bewaren gegeven was, of het verlorene, dat hij gevonden heeft;

   ^5Of van al, waarover hij valselijk gezworen heeft, dat hij hetzelve in
   zijn hoofdsom wedergeve, en nog het vijfde deel daarenboven toedoen
   zal; wiens dat is, dien zalhij dat geven op den dag zijner schuld.

   ^6En hij zal den HEERE zijn schuldoffer brengen tot den priester, een
   volkomen ram uit de kudde, met uw schatting, ten schuldoffer.

   ^7Dan zal de priester voor hem verzoening doen voor het aangezicht des
   HEEREN, en het zal hem vergeven worden; over iets van al, wat hij doet,
   waar hij schuldaan heeft.

   ^8Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^9Gebied Aaron en zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des brandoffers;
   het is hetgeen, wat door de branding op het altaar den gansen nacht tot
   aan den morgenopvaart; alwaar het vuur des altaars zal brandende
   gehouden worden.

   ^10En de priester zal zijn linnen kleed aantrekken, en de linnen
   onderbroek over zijn vlees aantrekken, en zal de as opnemen, als het
   vuur het brandoffer op het altaarzal verteerd hebben, en zal die bij
   het altaar leggen.

   ^11Daarna zal hij zijn klederen uittrekken, en zal andere klederen
   aandoen, en zal de as tot buiten het leger uitdragen aan een reine
   plaats.

   ^12Het vuur nu op het altaar zal daarop brandende gehouden worden, het
   zal niet uitgeblust worden; maar de priester zal daar elken morgen hout
   aansteken, en zaldaarop het brandoffer schikken, en het vet der
   dankofferen daarop aansteken.

   ^13Het vuur zal geduriglijk op het altaar brandende gehouden worden;
   het zal niet uitgeblust worden.

   ^14Dit is nu de wet des spijsoffers; een der zonen van Aaron zal dat
   voor het aangezicht des HEEREN offeren, voor aan het altaar.

   ^15En hij zal daarvan opnemen zijn hand vol, uit de meelbloem des
   spijsoffers, en van deszelfs olie, en al den wierook, die op het
   spijsoffer is; dan zal hij het aanstekenop het altaar; het is een
   liefelijke reuk tot deszelfs gedachtenis voor den HEERE.

   ^16En het overblijvende daarvan zullen Aaron en zijn zonen eten;
   ongezuurd zal het gegeten worden in de heilige plaats; in den voorhof
   van de tent der samenkomstzullen zij dat eten.

   ^17Het zal niet gedesemd gebakken worden; het is hun deel, dat Ik
   gegeven heb van Mijn vuurofferen; het is een heiligheid der
   heiligheden, gelijk het zondoffer engelijk het schuldoffer.

   ^18Al wat mannelijk is onder de zonen van Aaron zal het eten; het zij
   een eeuwige inzetting voor uw geslachten van de vuurofferen des HEEREN;
   al wat die zalaanroeren, zal heilig zijn.

   ^19Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^20Dit is de offerande van Aaron en van zijn zonen, die zij den HEERE
   offeren zullen, ten dage als hij zal gezalfd worden: het tiende deel
   ener efa meelbloem, eenspijsoffer gedurig; de helft daarvan op den
   morgen, en de helft daarvan op den avond.

   ^21Het zal in een pan met olie gemaakt worden; geroost zult gij het
   brengen; en de gebakken stukken des spijsoffers zult gij offeren, tot
   een liefelijken reuk denHEERE.

   ^22Ook zal de priester, die uit zijn zonen in zijn plaats de gezalfde
   zal worden, hetzelfde doen; het zij een eeuwige inzetting; het zal voor
   den HEERE geheelaangestoken worden.

   ^23Alzo zal alle spijsoffer des priesters ganselijk zijn; het zal niet
   gegeten worden.

   ^24Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^25Spreek tot Aaron en tot zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des
   zondoffers: in de plaats, waar het brandoffer geslacht wordt, zal het
   zondoffer voor het aangezichtdes HEEREN geslacht worden; het is een
   heiligheid der heiligheden.

   ^26De priester, die het voor de zonde offert, zal het eten; in de
   heilige plaats zal het gegeten worden, in den voorhof van de tent der
   samenkomst.

   ^27Al wat deszelfs vlees zal aanroeren, zal heilig zijn; zo wie van
   zijn bloed op een kleed zal gesprengd hebben, dat, waarop hij gesprengd
   zal hebben, zult gij in deheilige plaats wassen.

   ^28En het aarden vat, waarin het gezoden is, zal gebroken worden; maar
   zo het in een koperen vat gezoden is, zo zal het geschuurd en in water
   gespoeld worden.

   ^29Al wat mannelijk is onder de priesteren, zal dat eten; het is een
   heiligheid der heiligheden.

   ^30Maar geen zondoffer, van welks bloed in de tent der samenkomst zal
   gebracht worden, om in het heiligdom te verzoenen, zal gegeten worden;
   het zal in het vuurverbrand worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Dit is nu de wet des schuldoffers; het is een heiligheid der
   heiligheden.

   ^2In de plaats, waar zij het brandoffer slachten, zullen zij het
   schuldoffer slachten; en men zal deszelfs bloed rondom op het altaar
   sprengen.

   ^3En daarvan zal men al zijn vet offeren, den staart, en het vet, dat
   het ingewand bedekt;

   ^4Ook de beide nieren, en het vet, dat daaraan is, dat op de weekdarmen
   is; en het net over de lever, met de nieren, zal men afnemen.

   ^5En de priester zal die aansteken op het altaar, ten vuuroffer den
   HEERE; het is een schuldoffer.

   ^6Al wat mannelijk is onder de priesteren zal dat eten; in de heilige
   plaats zal het gegeten worden; het is een heiligheid der heiligheden.

   ^7Gelijk het zondoffer, alzo zal ook het schuldoffer zijn; enerlei wet
   zal voor dezelve zijn; het zal des priesters zijn, die daarmede
   verzoening gedaan zal hebben.

   ^8Ook de priester, die iemands brandoffer offert, die priester zal de
   huid des brandoffers hebben, dat hij geofferd heeft.

   ^9Daartoe al het spijsoffer, dat in den oven gebakken wordt, met al wat
   in den ketel en in den pan bereid wordt, zal des priesters zijn, die
   dat offert.

   ^10Ook alle spijsoffer met olie gemengd, of droog, zal voor alle zonen
   van Aaron zijn, voor den enen als voor den anderen.

   ^11Dit is nu de wet des dankoffers, dat men den HEERE offeren zal.

   ^12Indien hij dat tot een lof offer offert, zo zal hij, nevens het
   lofoffer, ongezuurde koeken met olie gemengd, en ongezuurde vladen met
   olie bestreken, offeren; enzullen die koeken met olie gemengd van
   geroost meelbloem zijn.

   ^13Benevens de koeken zal hij tot zijn offerande gedesemd brood
   offeren, met het lofoffer zijns dankoffers.

   ^14En een daarvan uit de ganse offerande zal hij den HEERE ten hefoffer
   offeren; het zal voor den priester zijn, die het bloed des dankoffers
   sprengt.

   ^15Maar het vlees van het lofoffer zijns dankoffers zal op den dag van
   deszelfs offerande gegeten worden; daarvan zal men niet tot den morgen
   overlaten.

   ^16En zo het slachtoffer zijner offerande een gelofte, of vrijwillig
   offer is, dat zal ten dage als hij zijn offer offeren zal, gegeten
   worden, en het overgeblevene daarvanzal ook des anderen daags gegeten
   worden.

   ^17Wat nog van het vlees des slachtoffers overgebleven is, zal op den
   derden dag met vuur verbrand worden;

   ^18Want zo enigzins van dat vlees zijns dankoffers op den derden dag
   gegeten wordt, die dat geofferd heeft, zal niet aangenaam zijn; het zal
   hem niet toegerekendworden, het zal een afgrijselijk ding zijn; en de
   ziel, die daarvan eet, zal haar ongerechtigheid dragen.

   ^19En het vlees, dat iets onreins aangeroerd zal hebben, zal niet
   gegeten worden; met vuur zal het verbrand worden; maar aangaande het
   andere vlees, dat vlees zaleen ieder, die rein is, mogen eten.

   ^20Doch als een ziel het vlees van het dankoffer, hetwelk des HEEREN
   is, gegeten zal hebben, en haar onreinigheid aan haar is, zo zal die
   ziel uit haar volkenuitgeroeid worden.

   ^21En wanneer een ziel iets onreins zal aangeroerd hebben, als de
   onreinigheid des mensen, of het onreine vee, of enig onrein verfoeisel,
   en zal van het vlees desdankoffers, hetwelk des HEEREN is, gegeten
   hebben, zo zal die ziel uit haar volken uitgeroeid worden.

   ^22Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^23Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geen vet van een os, of
   schaap, of geit, zult gij eten.

   ^24Maar het vet van een dood aas, en het vet van het verscheurde, mag
   tot alle werk gebezigd worden; doch gij zult het ganselijk niet eten.

   ^25Want al wie het vet van vee eten zal, van hetwelk men den HEERE een
   vuuroffer zal geofferd hebben, die ziel, die het gegeten zal hebben,
   zal uit haar volkenuitgeroeid worden.

   ^26Ook zult gij in uw woningen geen bloed eten, hetzij van het
   gevogelte, of van het vee.

   ^27Alle ziel, die enig bloed eten zal, die ziel zal uit haar volken
   uitgeroeid worden.

   ^28Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^29Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wie zijn dankoffer den
   HEERE offert, zal zijn offerande van zijn dankoffer den HEERE
   toebrengen.

   ^30Zijn handen zullen de vuurofferen des HEEREN brengen; het vet aan de
   borst zal hij met die borst brengen, om die tot een beweegoffer voor
   het aangezicht desHEEREN te bewegen.

   ^31En de priester zal dat vet op het altaar aansteken; doch de borst
   zal voor Aaron en zijn zonen zijn.

   ^32Gij zult ook den rechterschouder tot een hefoffer den priester
   geven, uit uw dankofferen.

   ^33Wie uit de zonen van Aaron het bloed des dankoffers en het vet
   offert, dien zal de rechterschouder ten dele zijn.

   ^34Want de beweegborst en den hefschouder heb Ik van de kinderen
   Israels uit hun dankofferen genomen, en heb dezelve aan Aaron, den
   priester, en aan zijn zonen, tot een eeuwige inzetting gegeven, van de
   kinderen Israels.

   ^35Dit is de zalving van Aaron en de zalving van zijn zonen, van de
   vuurofferen des HEEREN; ten dage als Hij hen deed naderen, om het
   priesterdom den HEERE tebedienen;

   ^36Hetwelk de HEERE hun van de kinderen Israels te geven geboden heeft,
   ten dage als Hij hen zalfde; het zij een eeuwige inzetting voor hun
   geslachten.

   ^37Dit is de wet des brandoffers, des spijsoffers, des zondoffers, des
   schuldoffers, des vuloffers en des dankoffers;

   ^38Die de HEERE Mozes op den berg Sinai geboden heeft, ten dage als Hij
   den kinderen Israels gebood, dat zij hun offeranden den HEERE, in de
   woestijn van Sinai, zouden offeren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Neem Aaron en zijn zonen met hem, en de klederen, en de zalfolie,
   daartoe den var des zondoffers, en de twee rammen, en den korf van de
   ongezuurde broden;

   ^3En verzamel de ganse vergadering aan de deur van de tent der
   samenkomst.

   ^4Mozes nu deed, gelijk als de HEERE hem geboden had; en de vergadering
   werd verzameld aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^5Toen zeide Mozes tot de vergadering: Dit is de zaak, die de HEERE
   geboden heeft te doen.

   ^6En Mozes deed Aaron en zijn zonen naderen, en wies hen met dat water.

   ^7Daar deed hij hem den rok aan, en gordde hem met den gordel, en trok
   hem den mantel aan; en deed hij hem den efod aan, en gordde dien met de
   kunstelijken riemdes efods, en ombond hem daarmede.

   ^8Voorts deed hij hem den borstlap aan, en voegde aan den borstlap de
   Urim en de Thummim.

   ^9En hij zette den hoed op zijn hoofd; en aan den hoed boven zijn
   aangezicht zette hij de gouden plaat, de kroon der heiligheid, gelijk
   als de HEERE Mozes gebodenhad.

   ^10Toen nam Mozes de zalfolie, en zalfde den tabernakel, en al wat
   daarin was, en heiligde ze.

   ^11En hij sprengde daarvan op het altaar zevenmaal; en hij zalfde het
   altaar, en al zijn gereedschap, mitsgaders het wasvat en zijn voet, om
   die te heiligen.

   ^12Daarna goot hij van de zalfolie op het hoofd van Aaron, en hij
   zalfde hem, om hem te heiligen.

   ^13Ook deed Mozes de zonen van Aaron naderen, en trok hun rokken aan,
   en gordde hen met een gordel, en bond hun mutsen op, gelijk als de
   HEERE Mozes gebodenhad.

   ^14Toen deed hij den var des zondoffers bijkomen; en Aaron en zijn
   zonen legden hun handen op het hoofd van den var des zondoffers;

   ^15En men slachtte hem; en Mozes nam het bloed, en deed het met zijn
   vinger rondom op de hoornen des altaars, en ontzondigde het altaar;
   daarna goot hij het bloeduit aan den bodem des altaars, en heiligde
   het, om voor hetzelve verzoening te doen.

   ^16Voorts nam hij al het vet, dat aan het ingewand is, en het net der
   lever, en de twee nieren en haar vet; en Mozes stak het aan op het
   altaar.

   ^17Maar den var met zijn huid, en zijn vlees, en zijn mest, heeft hij
   buiten het leger met vuur verbrand, gelijk als de HEERE Mozes geboden
   had.

   ^18Daarna deed hij den ram des brandoffers bijbrengen; en Aaron en zijn
   zonen legden hun handen op het hoofd van den ram.

   ^19En men slachtte hem; en Mozes sprengde het bloed op het altaar
   rondom.

   ^20Hij deelde ook den ram in zijn delen; en Mozes stak het hoofd aan,
   en die delen, en het smeer;

   ^21Doch het ingewand en de schenkelen wies hij met water; en Mozes stak
   dien gehelen ram aan op het altaar; het was een brandoffer tot een
   liefelijken reuk, eenvuuroffer was het den HEERE, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^22Daarna deed hij den anderen ram, den ram des vuloffers, bijbrengen;
   en Aaron met zijn zonen legden hun handen op het hoofd van den ram.

   ^23En men slachtte hem; en Mozes nam van zijn bloed, en deed het op het
   lapje van Aarons rechteroor, en op den duim zijner rechterhand, en op
   den groten teen vanzijn rechtervoet.

   ^24Hij deed ook de zonen van Aaron naderen; en Mozes deed van dat bloed
   op het lapje van hun rechteroor, en op den duim van hun rechterhand, en
   op den grotenteen van hun rechtervoet; daarna sprengde Mozes dat bloed
   rondom op het altaar.

   ^25En hij nam het vet, en den staart, en al het vet, dat aan het
   ingewand is, en het net der lever, en de beide nieren, en haar vet,
   daartoe den rechterschouder.

   ^26Ook nam hij uit den korf van de ongezuurde broden, die voor het
   aangezicht des HEEREN was, een ongezuurde koek, en een geolieden
   broodkoek, en een vlade;en hij legde ze op dat vet, en op den
   rechterschouder.

   ^27En hij gaf dat alles in de handen van Aaron, en in de handen zijner
   zonen; en bewoog die ten beweegoffer, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^28Daarna nam Mozes ze uit hun handen, en stak ze aan op het altaar, op
   het brandoffer; zij waren vulofferen tot een liefelijken reuk; het was
   een vuuroffer denHEERE.

   ^29Voorts nam Mozes de borst, en bewoog ze ten beweegoffer voor het
   aangezicht des HEEREN; zij werd Mozes ten dele van den ram des
   vuloffers, gelijk als deHEERE Mozes geboden had.

   ^30Mozes nam ook van de zalfolie, en van het bloed, hetwelk op het
   altaar was, en sprengde het op Aaron, op zijn klederen, en op zijn
   zonen, en op de klederen zijnerzonen met hem; en hij heiligde Aaron,
   zijn klederen, en zijn zonen, en de klederen zijner zonen met hem.

   ^31En Mozes zeide tot Aaron en tot zijn zonen: Ziedt dat vlees voor de
   deur van de tent der samenkomst, en eet hetzelve daar, mitsgaders het
   brood, dat in den korf desvuloffers is; gelijk als ik geboden heb,
   zeggende: Aaron en zijn zonen zullen dat eten.

   ^32Maar het overige van het vlees en van het brood zult gij met vuur
   verbranden.

   ^33Ook zult gij uit de deur van de tent der samenkomst, zeven dagen,
   niet uitgaan, tot aan den dag, dat vervuld worden de dagen uws
   vuloffers; want zeven dagen zalmen uw handen vullen.

   ^34Gelijk men gedaan heeft op dezen dag, heeft de HEERE te doen
   geboden, om voor u verzoening te doen.

   ^35Gij zult dan aan de deur van de tent der samenkomst blijven, dag en
   nacht, zeven dagen, en zult de wacht des HEEREN waarnemen, opdat gij
   niet sterft; want alzois het mij geboden.

   ^36Aaron nu en zijn zonen deden al de dingen, die de HEERE door den
   dienst van Mozes geboden had. Leviticus 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En het geschiedde op den achtsten dag, dat Mozes riep Aaron en zijn
   zonen, en de oudsten van Israel;

   ^2En hij zeide tot Aaron: Neem u een kalf, een jong rund, ten
   zondoffer, en een ram ten brandoffer, die volkomen zijn; en breng ze
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^3Daarna spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Neemt een geitenbok
   ten zondoffer, en een kalf, en een lam, eenjarig, volkomen, ten
   brandoffer;

   ^4Ook een os en ram ten dankoffer, om voor het aangezicht des HEEREN te
   offeren; en spijsoffer met olie gemengd; want heden zal de HEERE u
   verschijnen.

   ^5Toen namen zij hetgeen Mozes geboden had, brengende dat tot voor aan
   de tent der samenkomst; en de gehele vergadering naderde, en stond voor
   het aangezichtdes HEEREN.

   ^6En Mozes zeide: Deze zaak, die de HEERE geboden heeft, zult gij doen;
   en de heerlijkheid des HEEREN zal u verschijnen.

   ^7En Mozes zeide tot Aaron: Nader tot het altaar, en maak uw zondoffer
   toe; en uw brandoffer toe; en doe verzoening voor u en voor het volk;
   maak daarna deofferande des volks toe, en doe de verzoening voor hen,
   gelijk als de HEERE geboden heeft.

   ^8Toen naderde Aaron tot het altaar, en slachtte het kalf des
   zondoffers, dat voor hem was.

   ^9En de zonen van Aaron brachten het bloed tot hem, en hij doopte zijn
   vinger in dat bloed, en deed het op de hoornen des altaars; daarna goot
   hij het bloed uit aan denbodem des altaars.

   ^10Maar het vet, en de nieren, en het net van de lever van het
   zondoffer heeft hij op het altaar aangestoken, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^11Doch het vlees, en de huid verbrandde hij met vuur buiten het leger.

   ^12Daarna slachtte hij het brandoffer; en de zonen van Aaron leverden
   aan hem het bloed; en hij sprengde dat rondom op het altaar.

   ^13Ook leverden zij aan hem het brandoffer in zijn stukken, met het
   hoofd; en hij stak het aan op het altaar.

   ^14En hij wies het ingewand en de schenkelen; en hij stak ze aan op het
   brandoffer, op het altaar.

   ^15Daarna deed hij de offerande des volks toebrengen; en nam den bok
   des zondoffers, die voor het volk was, en slachtte hem, en bereidde hem
   ten zondoffer, gelijkhet eerste.

   ^16Verder deed hij het brandoffer toebrengen, en maakte dat toe naar
   het recht.

   ^17En hij deed het spijsoffer toebrengen, en vulde daarvan zijn hand,
   en stak het aan op het altaar, behalve het morgenbrandoffer.

   ^18Daarna slachtte hij den os, en den ram ten dankoffer, dat voor het
   volk was; en de zonen van Aaron leverden het bloed aan hem, hetwelk hij
   rondom op het altaarsprengde;

   ^19En het vet van den os, en van den ram, den staart, en wat het
   ingewand bedekt, en de nieren, en het net der lever;

   ^20En zij legden het vet op de borsten; en hij stak dat vet aan op het
   altaar.

   ^21Maar de borsten en den rechterschouder bewoog Aaron ten beweegoffer
   voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als Mozes geboden had.

   ^22Daarna hief Aaron zijn handen op tot het volk, en zegende hen; en
   hij kwam af, nadat hij het zondoffer, en brandoffer, en dankoffer
   gedaan had.

   ^23Toen ging Mozes met Aaron in de tent der samenkomst; daarna kwamen
   zij uit, en zegenden het volk; en de heerlijkheid des HEEREN verscheen
   al het volk.

   ^24Want een vuur ging uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde
   op het altaar het brandoffer, en het vet. Als het ganse volk dit zag,
   zo juichten zij, en vielenop hun aangezichten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En de zonen van Aaron, Nadab en Abihu, namen een ieder zijn
   wierookvat, en deden vuur daarin, en legden reukwerk daarop, en
   brachten vreemd vuur voor hetaangezicht des HEEREN, hetwelk hij hen
   niet geboden had.

   ^2Toen ging een vuur uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde
   hen; en zij stierven voor het aangezicht des HEEREN.

   ^3En Mozes zeide tot Aaron: Dat is het, wat de HEERE gesproken heeft,
   zeggende: In degenen, die tot Mij naderen, zal Ik geheiligd worden, en
   voor het aangezichtvan al het volk zal Ik verheerlijkt worden. Doch
   Aaron zweeg stil.

   ^4En Mozes riep Misael en Elzafan, de zonen van Uzziel, de oom van
   Aaron, en zeide tot hen: Treedt toe, draagt uw broederen weg, van voor
   het heiligdom tot buitenhet leger.

   ^5Toen traden zij toe, en droegen hen, in hun rokken, tot buiten het
   leger, gelijk als Mozes gesproken had.

   ^6En Mozes zeide tot Aaron, en tot Eleazar, en tot Ithamar, zijn zonen:
   Gij zult uw hoofden niet ontbloten, noch uw klederen verscheuren, opdat
   gij niet sterft, en grotetoorn over de ganse vergadering kome; maar uw
   broederen, het ganse huis van Israel, zullen dezen brand, dien de HEERE
   aan gestoken heeft, bewenen.

   ^7Gij zult ook uit de deur van de tent der samenkomst niet uitgaan,
   opdat gij niet sterft; want de zalfolie des HEEREN is op u. En zij
   deden naar het woord van Mozes.

   ^8En de HEERE sprak tot Aaron, zeggende:

   ^9Wijn en sterken drank zult gij niet drinken, gij, noch uw zonen met
   u, als gij gaan zult in de tent der samenkomst, opdat gij niet sterft;
   het zij een eeuwige inzettingonder uw geslachten;

   ^10En om onderscheid te maken tussen het heilige en tussen het
   onheilige, en tussen het onreine en tussen het reine;

   ^11En om den kinderen Israels te leren al de inzettingen, die de HEERE
   door den dienst van Mozes tot hen gesproken heeft.

   ^12En Mozes sprak tot Aaron, en tot Eleazar, en tot Ithamar, zijn
   overgebleven zonen: Neemt het spijsoffer, dat van de vuurofferen des
   HEEREN overgebleven is, eneet hetzelve ongezuurd bij het altaar; want
   het is een heiligheid der heiligheden.

   ^13Daarom zult gij dat eten in de heilige plaats, dewijl het uw
   bescheiden deel en het bescheiden deel uwer zonen uit des HEEREN
   vuurofferen is; want alzo is mijgeboden.

   ^14Ook de beweegborst en den hefschouder zult gij in een reine plaats
   eten, gij, en uw zonen, en uw dochteren met u; want tot uw bescheiden
   deel, en uwer zonenbescheiden deel, zijn zij uit de dankofferen der
   kinderen Israels gegeven.

   ^15Den hefschouder en de beweegborst zullen zij nevens de vuurofferen
   des vets toebrengen, om ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN
   te bewegen;hetwelk, voor u en uw zonen met u, tot een eeuwige inzetting
   zijn zal, gelijk als de HEERE geboden heeft.

   ^16En Mozes zocht zeer naarstiglijk den bok des zondoffers; en ziet,
   hij was verbrand. Dies was hij op Eleazar en op Ithamar, de
   overgebleven zonen van Aaron, zeertoornig, zeggende:

   ^17Waarom hebt gij dat zondoffer niet gegeten in de heilige plaats?
   Want het is een heiligheid der heiligheden, en Hij heeft u dat gegeven,
   opdat gij de ongerechtigheidder vergadering zoudt dragen, om over die
   verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^18Ziet, deszelfs bloed is niet binnen in het heiligdom gedragen; gij
   moest dat ganselijk gegeten hebben in het heiligdom, gelijk als ik
   geboden heb.

   ^19Toen sprak Aaron tot Mozes: Zie, heden hebben zij hun zondoffer en
   hun brandoffer voor het aangezicht des HEEREN geofferd, en zulke dingen
   zijn mijwedervaren; en had ik heden het zondoffer gegeten, zou dat goed
   geweest zijn in de ogen des HEEREN?

   ^20Als Mozes dit hoorde, zo was het goed in zijn ogen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, en tot Aaron, zeggende tot hen:

   ^2Spreekt tot de kinderen Israels, zeggende: Dit is het gedierte, dat
   gij eten zult uit alle beesten, die op de aarde zijn.

   ^3Al wat onder de beesten de klauw verdeelt, en de kloof der klauwen in
   tweeen klieft, en herkauwt, dat zult gij eten.

   ^4Deze nochtans zult gij niet eten, van degenen, die alleen herkauwen,
   of de klauwen alleen verdelen: de kemel, want hij herkauwt wel, maar
   verdeelt den klauwniet; die zal u onrein zijn;

   ^5En het konijntje, want het herkauwt wel, maar verdeelt den klauw
   niet; dat zal u onrein zijn;

   ^6En den haas, want hij herkauwt wel, maar verdeelt den klauw niet; die
   zal u onrein zijn.

   ^7Ook het zwijn, want dat verdeelt wel den klauw, en klieft de klove
   der klauwen in tweeen, maar herkauwt het gekauwde niet; dat zal u
   onrein zijn.

   ^8Van hun vlees zult gij niet eten, en hun dood aas niet aanroeren, zij
   zullen u onrein zijn.

   ^9Dit zult gij eten van al wat in de wateren is: al wat in de wateren,
   in de zeeen en in de rivieren, vinnen en schubben heeft, dat zult gij
   eten;

   ^10Maar al wat in de zeeen en in de rivieren, van alle gewemel der
   wateren, en van alle levende ziel, die in de wateren is, geen vinnen of
   schubben heeft, dat zal u eenverfoeisel zijn.

   ^11Ja, een verfoeisel zullen zij u zijn; van hun vlees zult gij niet
   eten, en hun dood aas zult gij verfoeien.

   ^12Al wat in de wateren geen vinnen en schubben heeft, dat zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^13En van het gevogelte zult gij deze verfoeien, zij zullen niet
   gegeten worden, zij zullen een verfoeisel zijn: de arend, en de havik,
   en de zeearend,

   ^14En de gier, en de kraai, naar haar aard;

   ^15Elke rave naar haar aard;

   ^16En de struis, en de nachtuil, en de koekoek, en de sperwer naar zijn
   aard;

   ^17En de steenuil, en het duikertje, en de schuifuit,

   ^18En de kauw, en de roerdomp, en de pelikaan,

   ^19En de ooievaar, de reiger naar zijn aard, en de hop, en de
   vledermuis.

   ^20Alle kruipend gevogelte, dat op vier voeten gaat, zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^21Dit nochtans zult gij eten van al het kruipend gevogelte, dat op
   vier voeten gaat, hetwelk boven aan zijn voeten schenkelen heeft, om
   daarmede op de aarde tespringen;

   ^22Van die zult gij deze eten: de sprinkhaan naar zijn aard, en de
   solham naar zijn aard, en den hargol naar zijn aard, en den hagab naar
   zijn aard.

   ^23En alle kruipend gevogelte, dat vier voeten heeft, zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^24En aan deze zult gij verontreinigd worden; zo wie hun dood aas zal
   aangeroerd hebben, zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^25Zo wie van hun dood aas gedragen zal hebben, zal zijn klederen
   wassen, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^26Alle beest, dat den klauw verdeelt, doch de klove niet in tweeen
   klieft, en niet herkauwt, zal u onrein zijn; zo wie hetzelve aangeroerd
   zal hebben, zal onrein zijn.

   ^27En al wat op zijn poten gaat onder alle gedierte, op vier voeten
   gaande, die zullen u onrein zijn; al wie hun dood aas aangeroerd zal
   hebben, zal onrein zijn tot aanden avond.

   ^28Ook die hun dood aas zal gedragen hebben, zal zijn klederen wassen,
   en onrein zijn tot aan den avond; zij zullen u onrein zijn.

   ^29Verder zal u dit onder het kruipend gedierte, dat op de aarde
   kruipt, onrein zijn: het wezeltje, en de muis, en de schildpad, naar
   haar aard;

   ^30En de zwijnegel, en de krokodil, en de hagedis, en de slak, en de
   mol;

   ^31Die zullen u onrein zijn onder alle kruipend gedierte; zo wie die
   zal aangeroerd hebben, als zij dood zijn, zal onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^32Daartoe al hetgeen, waarop iets van dezelve vallen zal, als zij dood
   zijn, zal onrein zijn, hetzij van alle houten vat, of kleed, of vel, of
   zak, of alle vat, waarmedewerk gedaan wordt; het zal in het water
   gestoken worden, en onrein zijn tot aan den avond; daarna zal het rein
   zijn.

   ^33En alle aarden vat, waarin iets van dezelve zal gevallen zijn, al
   wat daarin is, zal onrein zijn, en gij zult dat breken.

   ^34Van alle spijze, die men eet, waarop het water zal gekomen zijn, die
   zal onrein zijn; en alle drank, die men drinkt, zal in alle vat onrein
   zijn.

   ^35En waarop iets van hun dood aas zal vallen, zal onrein zijn; de oven
   en de aarden pan zal verbroken worden; zij zijn onrein, daarom zullen
   zij u onrein zijn.

   ^36Doch een fontein, of put van vergadering der wateren, zal rein zijn;
   maar wie hun dood aas zal aangeroerd hebben, zal onrein zijn.

   ^37En wanneer van hun dood aas zal gevallen zijn op enig zaaibaar zaad,
   dat gezaaid wordt, dat zal rein zijn.

   ^38Maar als water op het zaad gedaan zal worden, en van hun dood aas
   daarop zal gevallen zijn, dat zal u onrein zijn.

   ^39En wanneer van de dieren, die u tot spijze zijn, iets zal gestorven
   zijn, wie deszelfs dood aas zal aangeroerd hebben, zal onrein zijn tot
   aan den avond.

   ^40Ook die van hun dood aas gegeten zal hebben, zal zijn klederen
   wassen, en onrein zijn tot aan den avond; en die hun dood aas zal
   gedragen hebben, zal zijn klederenwassen, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^41Voorts alle kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, zal een
   verfoeisel zijn; het zal niet gegeten worden.

   ^42Al wat op zijn buik gaat, en al wat gaat op zijn vier voeten, of al
   wat vele voeten heeft, onder alle kruipend gedierte, dat op de aarde
   kruipt, die zult gij niet eten, want zij zijn een verfoeisel.

   ^43Maakt uw zielen niet verfoeilijk aan enig kruipend gedierte, dat
   kruipt; en verontreinigt u niet daaraan, dat gij daaraan verontreinigd
   zoudt worden.

   ^44Want Ik ben de HEERE, uw God; daarom zult gij u heiligen, en heilig
   zijn, dewijl Ik heilig ben; en gij zult uw ziel niet verontreinigen aan
   enig kruipend gedierte, datzich op de aarde roert.

   ^45Want Ik ben de HEERE, Die u uit Egypteland doe optrekken, opdat Ik u
   tot een God zij, en opdat gij heilig zijt, dewijl Ik heilig ben.

   ^46Dit is de wet van de beesten, en van het gevogelte, en van alle
   levende ziel, die zich roert in de wateren, en van alle ziel, die
   kruipt op de aarde;

   ^47Om te onderscheiden tussen het onreine en tussen het reine, en
   tussen het gedierte, dat men eten, en tussen het gedierte, dat men niet
   eten zal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer een vrouw zaad
   gegeven, en een knechtje gebaard zal hebben, zo zal zij zeven dagen
   onrein zijn; volgens dedagen der afzondering harer krankheid zal zij
   onrein zijn.

   ^3En op den achtsten dag zal het vlees zijner voorhuid besneden worden.

   ^4Daarna zal zij drie en dertig dagen blijven in het bloed harer
   reiniging; niets heiligs zal zij aanroeren, en tot het heiligdom zal
   zij niet komen, totdat de dagen harerreiniging vervuld zijn.

   ^5Maar indien zij een meisje gebaard zal hebben, zo zal zij twee weken
   onrein zijn, volgens haar afzondering; daarna zal zij zes en zestig
   dagen blijven in het bloed harerreiniging.

   ^6En als de dagen harer reiniging voor den zoon, of voor de dochter,
   vervuld zullen zijn, zo zal zij een eenjarig lam ten brandoffer, en een
   jonge duif, of tortelduif, tenzondoffer brengen, voor de deur van de
   tent der samenkomst, tot den priester.

   ^7Die zal dat offeren voor het aangezicht des HEEREN, en zal voor haar
   verzoening doen, zo zal zij rein zijn van den vloed haars bloeds. Dit
   is de wet dergene, die eenknechtje of meisje gebaard heeft.

   ^8Maar indien haar hand niet genoeg voor een lam vindt, zo zal zij twee
   tortelduiven, of twee jonge duiven nemen, een ten brandoffer, en een
   ten zondoffer; en depriester zal voor haar verzoening doen; zo zal zij
   rein zijn.\
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Een mens, als in het vel zijns vleses een gezwel, of gezweer, of
   witte blaar zal zijn, welke in het vel zijns vleses tot een plaag der
   melaatsheid zou worden, hij zal dantot den priester Aaron, of tot een
   uit zijn zonen, de priesteren, gebracht worden.

   ^3En de priester zal de plaag in het vel des vleses bezien; zo het haar
   in die plaag in wit veranderd is, en het aanzien der plaag dieper is
   dan het vel zijns vleses, het isde plaag der melaatsheid; als de
   priester hem bezien zal hebben, dan zal hij hem onrein verklaren.

   ^4Maar zo de blaar in het vel zijn vleses wit is, en haar aanzien niet
   dieper is dan het vel, en het haar niet in wit veranderd is, zo zal de
   priester hem, die de plaag heeft, zeven dagen opsluiten.

   ^5Daarna zal de priester op den zevenden dag hem bezien; indien, ziet,
   de plaag, naar dat hij zien kan, is staande gebleven, en de plaag in
   het vel niet uitgespreid is, zozal de priester hem zeven andere dagen
   opsluiten.

   ^6En de priester zal hem andermaal op den zevenden dag bezien; indien,
   ziet, de plaag ingetrokken, en de plaag in het vel niet uitgespreid is,
   zo zal de priester hem reinverklaren; het was een verzwering; en hij
   zal zijn klederen wassen, zo is hij rein.

   ^7Maar zo de verzwering in het vel ganselijk uitgespreid is, nadat hij
   aan den priester tot zijn reiniging zal vertoond zijn, zo zal hij
   andermaal aan den priester vertoondworden.

   ^8Indien de priester merken zal, dat, ziet, de verzwering in het vel
   uitgespreid is, zo zal de priester hem onrein verklaren; het is
   melaatsheid.

   ^9Wanneer de plaag der melaatsheid in een mens zal zijn, zo zal hij tot
   den priester gebracht worden.

   ^10Indien de priester merken zal, dat, ziet, een wit gezwel in het vel
   is, hetwelk het haar in wit veranderd heeft, en gezondheid van levend
   vlees in dat gezwel is;

   ^11Dat is een verouderde melaatsheid in het vel zijns vleses; daarom
   zal hem de priester onrein verklaren; hij zal hem niet doen opsluiten,
   want hij is onrein.

   ^12En zo de melaatsheid in het vel ganselijk uitbot, en de melaatsheid
   het gehele vel desgenen, die de plaag heeft, van zijn hoofd tot zijn
   voeten, bedekt heeft, naar al hetgezicht van de ogen des priesters;

   ^13En de priester merken zal, dat, ziet, de melaatsheid zijn gehele
   vlees bedekt heeft, zo zal hij hem, die de plaag heeft, rein verklaren;
   zij is geheel in wit veranderd; hijis rein.

   ^14Maar ten welken dage levend vlees daarin gezien zal worden, zal hij
   onrein zijn.

   ^15Als dan de priester dat levende vlees gezien zal hebben, zal hij hem
   onrein verklaren; dat levende vlees is onrein; het is melaatsheid.

   ^16Of als dat levende vlees verkeert, en in wit veranderd zal worden,
   zo zal hij tot den priester komen.

   ^17Als de priester hem bezien zal hebben, dat, ziet, de plaag in wit
   veranderd is, zo zal de priester hem, die de plaag heeft, rein
   verklaren; hij is rein.

   ^18Het vlees ook, als in deszelfs vel een zweer zal geweest zijn, zo
   het genezen is;

   ^19En in de plaats van die zweer een wit gezwel, of een witte
   roodachtige blaar worden zal, zo zal het aan den priester vertoond
   worden.

   ^20Indien de priester merken zal, dat, ziet, haar aanzien lager is dan
   het vel, en derzelver haar in wit veranderd is, zo zal de priester hem
   onrein verklaren; het is deplaag der melaatsheid, zij is door de zweer
   uitgebot.

   ^21Wanneer nu de priester die bezien zal hebben, dat, ziet, geen wit
   haar daaraan is, en die niet lager dan het vel, maar ingetrokken is, zo
   zal de priester hem zevendagen opsluiten.

   ^22Zo zij daarna gans in het vel uitgespreid zal zijn, zo zal de
   priester hem onrein verklaren; het is de plaag.

   ^23Maar indien de blaar in haar plaats zal staande blijven, niet
   uitgespreid zijnde, het is de roof van die zweer, zo zal de priester
   hem rein verklaren;

   ^24Of wanneer in het vel des vleses een vurige brand zal geweest zijn,
   en het gezonde van dien brand een witte roodachtige of witte blaar is;

   ^25En de priester die gezien zal hebben, dat, ziet, het haar op de
   blaar in wit veranderd is, en haar aanzien dieper is dan het vel; het
   is melaatsheid, door den brand is zijuitgebot; daarom zal hem de
   priester onrein verklaren; het is de plaag der melaatsheid.

   ^26Maar indien de priester die merken zal, dat, ziet, op de blaar geen
   wit haar is, en zij niet lager dan het vel, maar ingetrokken is, zo zal
   de priester hem zeven dagenopsluiten.

   ^27Daarna zal de priester hem op den zevenden dag bezien; indien zij
   gans uitgespreid is in het vel, zo zal de priester hem onrein
   verklaren; het is de plaag dermelaatsheid.

   ^28Maar indien de blaar in haar plaats staande zal blijven, noch in het
   vel uitgespreid, maar ingetrokken zal zijn, het is een gezwel van den
   brand; daarom zal de priesterhem rein verklaren, want het is de roof
   van den brand.

   ^29Verder, als in een man of vrouw een plaag zal zijn in het hoofd, of
   in den baard;

   ^30En de priester die plaag zal bezien hebben, dat, ziet, haar aanzien
   dieper is dan het vel, en geelachtig dun haar daarop is, zo zal de
   priester hem onrein verklaren; hetis schurftheid, het is melaatsheid
   van het hoofd of van den baard.

   ^31Maar als de priester de plaag der schurftheid zal bezien hebben,
   dat, ziet, haar aanzien niet dieper is dan het vel, en geen zwart haar
   daarop is, zo zal de priesterhem, die de plaag der schurftheid heeft,
   zeven dagen doen opsluiten.

   ^32Daarna zal de priester die plaag op den zevenden dag bezien; indien,
   ziet, de schurftheid niet uitgespreid, en daarop geen geelachtig haar
   is, noch het aanzien derschurftheid dieper dan het vel is;

   ^33Zo zal hij zich scheren laten; maar de schurftheid zal hij niet
   scheren; en de priester zal hem, die de schurftheid heeft, andermaal
   zeven dagen doen opsluiten.

   ^34Daarna zal de priester die schurftheid op den zevenden dag bezien;
   indien, ziet, de schurftheid in het vel niet uitgespreid is, en haar
   aanzien niet dieper is dan het vel, zo zal de priester hem rein
   verklaren; en hij zal zijn klederen wassen, en rein zijn.

   ^35Maar indien de schurftheid in het vel gans uitgespreid is, na zijn
   reiniging;

   ^36En de priester hem zal bezien hebben, dat, ziet, de schurftheid in
   het vel uitgespreid is, de priester zal naar het geelachtig haar niet
   zoeken; hij is onrein.

   ^37Maar indien die schurftheid, naar dat hij zien kan, is staande
   gebleven, en zwart haar daarop gewassen is, die schurftheid is genezen,
   hij is rein; daarom zal depriester hem rein verklaren.

   ^38Verder als een man, of vrouw, aan het vel van hun vlees blaren
   zullen hebben, witte blaren;

   ^39En de priester zal gemerkt hebben, dat, ziet, ingetrokken witte
   blaren in het vel van hun vlees zijn; het is een witte puist in het vel
   uitgebot, hij is rein.

   ^40En als een man zijn hoofdhaar zal uitgevallen zijn, hij is kaal, hij
   is rein.

   ^41En zo van de zijde zijns aangezichts het haar van zijn hoofd zal
   uitgevallen zijn, hij is bles, hij is rein.

   ^42Maar zo in de kaalheid, of in de blesse, een witte roodachtige plaag
   is, dat is melaatsheid, uitbottende in zijn kaalheid, of in zijn
   blesse.

   ^43Als de priester hem zal bezien hebben, dat, ziet, het gezwel van die
   plaag in zijn kaalheid, of blesse, wit roodachtig is, gelijk het
   aanzien der melaatsheid van het veldes vleses;

   ^44Die man is melaats, hij is onrein; de priester zal hem ganselijk
   onrein verklaren, zijn plaag is op zijn hoofd.

   ^45Voorts zullen de klederen des melaatsen, in wien die plaag is,
   gescheurd zijn, en zijn hoofd zal ontbloot zijn, en hij zal de bovenste
   lip bewimpelen; daartoe zal hijroepen: Onrein, onrein!

   ^46Al de dagen, in welke deze plaag aan hem zal zijn, zal hij onrein
   zijn; onrein is hij, hij zal alleen wonen; buiten het leger zal zijn
   woning wezen.

   ^47Verder als aan een kleed de plaag der melaatsheid zal zijn, aan een
   wollen kleed, of aan een linnen kleed,

   ^48Of aan den scheerdraad, of aan den inslag van linnen, of van wol, of
   aan vel, of aan enig vellenwerk;

   ^49En die plaag aan het kleed, of aan het vel, of aan den scheerdraad,
   of aan den inslag, of aan enig vellentuig, groenachtig of roodachtig
   is; het is de plaag dermelaatsheid; daarom zal zij den priester
   vertoond worden.

   ^50En de priester zal de plaag bezien; en hij zal hetgeen de plaag
   heeft, zeven dagen doen opsluiten.

   ^51Daarna zal hij op den zevenden dag de plaag bezien; zo de plaag
   uitgespreid is aan het kleed, of aan den scheerdraad, of aan den
   inslag, of aan het vel, tot wat werkdat vel zou mogen gemaakt zijn, die
   plaag is een knagende melaatsheid, het is onrein.

   ^52Daarom zal hij dat kleed, of die werpte, of dien inslag van wol, of
   van linnen, of alle vellentuig, waarin die plaag zal zijn, verbranden;
   want het is een knagendemelaatsheid; het zal met vuur verbrand worden.

   ^53Doch indien de priester zal zien, dat, ziet, de plaag aan het kleed,
   of aan den scheerdraad, of aan den inslag, of aan enig vellentuig niet
   uitgespreid is;

   ^54Zo zal de priester gebieden, dat men hetgeen, waaraan die plaag is,
   wasse, en hij zal dat andermaal zeven dagen doen opsluiten.

   ^55Als de priester, nadat het gewassen is, de plaag zal bezien hebben,
   dat, ziet, de plaag haar gedaante niet veranderd heeft, en de plaag
   niet uitgespreid is, het isonrein, gij zult het met vuur verbranden;
   het is een ingraving aan zijn achterste of aan zijn voorste zijde.

   ^56Indien nu de priester merken zal, dat, ziet, die plaag, nadat zij
   zal gewassen zijn, ingetrokken is; dan zal hij ze van het kleed, of van
   het vel, of van den scheerdraad, of van den inslag afscheuren.

   ^57Maar zo zij nog aan het kleed, of aan den scheerdraad, of aan den
   inslag, of aan enig vellentuig, gezien wordt, het is uitbottende
   melaatsheid; gij zult hetgeen, waaraan de plaag is, met vuur
   verbranden.

   ^58Maar het kleed, of de werpte, of de inslag, of alle vellentuig, dat
   gij gewassen zult hebben, als de plaag daarvan geweken zal zijn, dat
   zal andermaal gewassenworden, en het zal rein zijn.

   ^59Dit is de wet van de plaag der melaatsheid, van een wollen of linnen
   kleed, of een werpte, of een inslag, of alle vellentuig, om dat rein te
   verklaren, of onrein teverklaren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Dit zal de wet des melaatsen zijn, ten dage zijner reiniging: dat hij
   tot den priester zal gebracht worden.

   ^3En de priester zal buiten het leger gaan; als de priester merken zal,
   dat, ziet, die plaag der melaatsheid van den melaatse genezen is;

   ^4Zo zal de priester gebieden, dat men voor hem, die te reinigen zal
   zijn, twee levende reine vogelen neme, mitsgaders cederenhout, en
   scharlaken, en hysop.

   ^5De priester zal ook gebieden, dat men den ene vogel slachte, in een
   aarden vat, over levend water.

   ^6Dien levenden vogel zal hij nemen, en het cederhout, en het
   scharlaken, en den hysop; en zal die, en den levenden vogel dopen in
   het bloed des vogels, die boven hetlevende water geslacht is.

   ^7En hij zal over hem, die van de melaatsheid te reinigen is, zevenmaal
   sprengen; daarna zal hij hem rein verklaren, en den levenden vogel in
   het open veld vliegenlaten.

   ^8Die nu te reinigen is, zal zijn klederen wassen, en al zijn haar
   afscheren, en zich in het water afwassen, zo zal hij rein zijn; daarna
   zal hij in het leger komen, maar zalbuiten zijn tent zeven dagen
   blijven.

   ^9En op den zevenden dag zal het geschieden, dat hij al zijn haar zal
   afscheren, zijn hoofd, en zijn baard, en de wenkbrauwen zijner ogen;
   ja, al zijn haar zal hijafscheren, en al zijn klederen wassen, en zijn
   vlees met water baden, zo zal hij rein zijn.

   ^10En op den achtsten dag zal hij twee volkomen lammeren, en een
   eenjarig volkomen schaap nemen, mitsgaders drie tienden meelbloem ten
   spijsoffer, met oliegemengd, en een log olie.

   ^11De priester nu, die de reiniging doet, zal den man, die te reinigen
   is, en die dingen, stellen voor het aangezicht des HEEREN, aan de deur
   van de tent dersamenkomst.

   ^12En de priester zal dat ene lam nemen, en hetzelve offeren tot een
   schuldoffer met den log olie; en zal die ten beweegoffer voor het
   aangezicht des HEERENbewegen.

   ^13Daarna zal hij dat lam slachten in de plaats, waar men het zondoffer
   en het brandoffer slacht, in de heilige plaats; want het schuldoffer,
   gelijk het zondoffer, is voorden priester; het is een heiligheid der
   heiligheden.

   ^14En de priester zal van het bloed des schuldoffers nemen, hetwelk de
   priester doen zal op het lapje van het rechteroor desgenen, die te
   reinigen is, en op den duimzijner rechterhand, en op den groten teen
   zijns rechtervoets.

   ^15De priester zal ook uit den log der olie nemen, en zal ze op des
   priesters linkerhand gieten.

   ^16Dan zal de priester zijn rechtervinger indopen, nemende van die
   olie, die in zijn linkerhand is, en zal met zijn vinger van die olie
   zevenmaal sprengen, voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^17En van het overige van die olie, die in zijn hand zal zijn, zal de
   priester doen op het lapje van het rechteroor desgenen, die te reinigen
   is, en op den duim zijnerrechterhand, en op den groten teen zijns
   rechtervoets, boven op het bloed des schuldoffers.

   ^18Dat nog overgebleven zal zijn van die olie, die in de hand des
   priesters geweest is, zal hij doen op het hoofd desgenen, die te
   reinigen is; zo zal de priester over hemverzoening doen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^19De priester zal ook het zondoffer bereiden, en voor hem, die van
   zijn onreinigheid te reinigen is, verzoening doen; en daarna zal hij
   het brandoffer slachten.

   ^20En de priester zal dat brandoffer en dat spijsoffer op het altaar
   offeren; zo zal de priester de verzoening voor hem doen, en hij zal
   rein zijn.

   ^21Maar indien hij arm is, en zijn hand dat niet bereikt, zo zal hij
   een lam ten schuldoffer, ter beweging nemen, om voor hem verzoening te
   doen; daartoe een tiendemeelbloem, met olie gemengd, ten spijsoffer, en
   een log olie;

   ^22Mitsgaders twee tortelduiven, of twee jonge duiven, die zijn hand
   bereiken zal, welker ene ten zondoffer, en een ten brandoffer zijn zal.

   ^23En hij zal die, op den achtsten dag zijner reiniging, tot den
   priester brengen, aan de deur van de tent der samenkomst, voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^24En de priester zal het lam des schuldoffers, en den log der olie
   nemen; en de priester zal die ten beweegoffer voor het aangezicht des
   HEEREN bewegen.

   ^25Daarna zal hij het lam des schuldoffers slachten, en de priester zal
   van het bloed des schuldoffers nemen, en doen op het rechteroorlapje
   desgenen, die te reinigen is, en op den duim zijner rechterhand, en op
   den groten teen zijns rechtervoets.

   ^26Ook zal de priester van die olie op des priesters linkerhand gieten.

   ^27Daarna zal de priester met zijn rechtervinger van die olie, die op
   zijn linkerhand is, sprengen, zevenmaal, voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^28En de priester zal van de olie, die op zijn hand is, doen aan het
   lapje van het rechteroor desgenen, die te reinigen is, en aan den duim
   zijner rechterhand, en aan dengroten teen zijns rechtervoets, op de
   plaats van het bloed des schuldoffers.

   ^29En het overgeblevene van de olie, die in de hand des priesters is,
   zal hij doen op het hoofd desgenen, die te reinigen is, om de
   verzoening voor hem te doen, voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^30Daarna zal hij de ene van de tortelduiven, of van de jonge duiven
   bereiden, van hetgeen zijn hand bereikt zal hebben.

   ^31Van hetgeen zijn hand bereikt zal hebben, zal het een ten zondoffer,
   en het een ten brandoffer zijn, boven het spijsoffer; zo zal de
   priester voor hem, die te reinigenis, verzoening doen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^32Dit is de wet desgenen, in wien de plaag der melaatsheid zal zijn,
   wiens hand in zijn reiniging dat niet bereikt zal hebben.

   ^33Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^34Als gij zult gekomen zijn in het land van Kanaan, hetwelk Ik u tot
   bezitting geven zal, en Ik de plaag der melaatsheid aan een huis van
   dat land uwer bezitting zalgegeven hebben;

   ^35Zo zal hij, van wien dat huis is, komen, en den priester te kennen
   geven, zeggende: Het schijnt mij, alsof er een plaag in het huis ware.

   ^36En de priester zal gebieden, dat zij dat huis ruimen, aleer de
   priester komt, om die plaag te bezien, opdat niet al wat in dat huis
   is, onrein worde; en daarna zal depriester komen, om dat huis te
   bezien.

   ^37Als hij die plaag bezien zal, dat, ziet, die plaag aan de wanden van
   dat huis zijn groenachtige of roodachtige kuiltjes, en hun aanzien
   lager is dan die want;

   ^38De priester zal uit dat huis uitgaan, aan de deur van het huis, en
   hij zal dat huis zeven dagen doen toesluiten.

   ^39Daarna zal de priester op den zevenden dag wederkeren; indien hij
   merken zal, dat, ziet, die plaag aan de wanden van dat huis uitgespreid
   is;

   ^40Zo zal de priester gebieden, dat zij de stenen, in welke die plaag
   is, uitbreken, en dezelve tot buiten de stad werpen, aan een onreine
   plaats;

   ^41En dat huis zal hij rondom van binnen doen schrabben, en zij zullen
   het stof, dat zij afgeschrabd hebben, tot buiten de stad aan een
   onreine plaats uitstorten.

   ^42Daarna zullen zij andere stenen nemen, en in de plaats van gene
   stenen brengen; en men zal ander leem nemen, en dat huis bestrijken.

   ^43Maar indien die plaag wederkeert, en in dat huis uitbot, nadat men
   de stenen uitgebroken heeft, en na het afschrabben van het huis, en
   nadat het zal bestreken zijn;

   ^44Zo zal de priester komen; als hij nu zal merken, dat, ziet, die
   plaag aan dat huis uitgespreid is, het is een knagende melaatsheid in
   dat huis, het is onrein.

   ^45Daarom zal men dat huis, zijn stenen, en zijn hout even afbreken,
   mitsgaders al het leem van het huis, en men zal het tot buiten de stad
   uitvoeren, aan een onreineplaats.

   ^46En die in dat huis gaat te enigen dage, als men hetzelve zal
   toegesloten hebben, zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^47Die ook in dat huis te slapen ligt, zal zijn klederen wassen;
   insgelijks, die in dat huis eet, zal zijn klederen wassen.

   ^48Maar als de priester zal weder ingegaan zijn, en zal merken, dat,
   ziet, die plaag aan dat huis niet uitgespreid is, nadat het huis zal
   bestreken zijn; zo zal de priester dathuis rein verklaren, dewijl die
   plaag genezen is.

   ^49Daarna zal hij, om dat huis te ontzondigen, twee vogeltjes nemen,
   mitsgaders cederenhout, en scharlaken, en hysop.

   ^50En hij zal den enen vogel slachten in een aarden vat, over levend
   water.

   ^51Dan zal hij dat cederenhout, en dien hysop, en het scharlaken, en
   den levenden vogel nemen, en zal die in het bloed des geslachten vogels
   en in het levende waterdopen; en hij zal dat huis zevenmaal besprengen.

   ^52Zo zal hij dat huis ontzondigen met het bloed des vogels, en met dat
   levend water, en met den levenden vogel, en met dat cederenhout, en met
   den hysop, en met hetscharlaken.

   ^53Den levenden vogel nu zal hij tot buiten de stad, in het open veld,
   laten vliegen; zo zal hij over het huis verzoening doen, en het zal
   rein zijn.

   ^54Dit is de wet voor alle plage der melaatsheid, en voor schurftheid;

   ^55En voor melaatsheid der klederen, en der huizen;

   ^56Mitsgaders voor gezwel, en voor gezweer, en voor blaren;

   ^57Om te leren, op welken dag iets onrein, en op welken dag iets rein
   is. Dit is de wet der melaatsheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Spreekt tot de kinderen Israels, en zegt tot hen: Een ieder man, als
   hij vloeiende zal zijn uit zijn vlees, zal om zijn vloed onrein zijn.

   ^3Dit nu zal zijn onreinigheid om zijn vloed zijn: zo zijn vlees zijn
   vloed uitzevert, of zijn vlees van zijn vloed zich verstopt, dat is
   zijn onreinigheid.

   ^4Alle leger, waarop hij, die den vloed heeft, zal liggen, zal onrein
   zijn, en alle tuig, waarop hij zal zitten, zal onrein zijn.

   ^5Een ieder ook, die zijn leger zal aanroeren, zal zijn klederen
   wassen, en zich met water baden, en zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^6En die op dat tuig zit, waarop hij, die den vloed heeft, gezeten zal
   hebben, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en zal
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^7En die het vlees desgenen, die den vloed heeft, aanroert, zal zijn
   klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^8Als ook hij, die den vloed heeft, op een reine zal gespogen hebben,
   dan zal hij zijn klederen wassen, en zal zich met water baden, en
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^9Insgelijks alle zadel, waarop hij, die den vloed heeft, zal gereden
   hebben, zal onrein zijn.

   ^10En al wie iets aanroert, dat onder hem zal geweest zijn, zal onrein
   zijn tot aan den avond; en die hetzelve draagt, zal zijn klederen
   wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^11Daartoe een ieder, wien hij, die den vloed heeft, zal aangeroerd
   hebben, zonder zijn handen met water gespoeld te hebben, die zal zijn
   klederen wassen, en zich metwater baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^12Ook het aarden vat, hetwelk hij, die den vloed heeft, zal aangeroerd
   hebben, zal gebroken worden; maar alle houten vat zal met water
   gespoeld worden.

   ^13Als hij nu, die den vloed heeft, van zijn vloed gereinigd zal zijn,
   zo zal hij tot zijn reiniging zeven dagen voor zich tellen, en zijn
   klederen wassen, en hij zal zijn vleesmet levend water baden, zo zal
   hij rein zijn.

   ^14En op den achtsten dag zal hij voor zich twee tortelduiven of twee
   jonge duiven nemen; en zal voor het aangezicht des HEEREN, aan de deur
   van de tent dersamenkomst komen, en zal ze den priester geven.

   ^15En de priester zal die bereiden, een ten zondoffer, en een ten
   brandoffer; zo zal de priester over hem voor het aangezicht des HEEREN,
   vanwege zijn vloed, verzoening doen.

   ^16Verder een man, als van hem het zaad des bijliggens zal uitgegaan
   zijn, die zal zijn ganse vlees met water baden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^17Ook alle kleed, en alle vel, aan hetwelk het zaad des bijliggens
   wezen zal, dat zal met water gewassen worden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^18Mitsgaders de vrouw, als een man met het zaad des bijliggens bij
   haar gelegen zal hebben; daarom zullen zij zich met water baden, en
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^19Maar als een vrouw vloeiende zijn zal, zijnde haar vloed van bloed
   in haar vlees, zo zal zij zeven dagen in haar afzondering zijn; en al
   wie haar aanroert, zal onreinzijn tot aan den avond.

   ^20En al hetgeen, waarop zij in haar afzondering zal gelegen hebben,
   zal onrein zijn; mitsgaders alles, waarop zij zal gezeten hebben, zal
   onrein zijn.

   ^21En al wie haar leger aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met
   water baden, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^22Ook al wie enig tuig, waarop zij gezeten zal hebben, aanroert, zal
   zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^23Zelfs indien het op het leger geweest zal zijn, of op het tuig,
   waarop zij zat, als hij dat aanroerde, hij zal onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^24Insgelijks zo iemand zekerlijk bij haar gelegen heeft, dat haar
   afzondering op hem zij, zo zal hij zeven dagen onrein zijn; daartoe
   alle leger, waarop hij zal gelegenhebben, zal onrein zijn.

   ^25Wanneer ook een vrouw, vele dagen buiten den tijd harer afzondering,
   van den vloed haars bloeds vloeien zal, of wanneer zij vloeien zal
   boven hare afzondering, zijzal al den dagen van den vloed harer
   onreinigheid, als in de dagen harer afzondering onrein zijn.

   ^26Alle leger, waarop zij al de dagen haars vloeds gelegen zal hebben,
   zal haar zijn als het leger harer afzondering; en alle tuig, waarop zij
   zal gezeten hebben, zal onreinzijn, naar de onreinigheid harer
   afzondering.

   ^27En zo wie die dingen aanroert, zal onrein zijn; daarom zal hij zijn
   klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^28Maar als zij van haar vloed rein wordt, dan zal zij voor zich zeven
   dagen tellen, daarna zal zij rein zijn.

   ^29En op den achtsten dag zal zij voor zich twee tortelduiven, of twee
   jonge duiven nemen, en zij zal die tot den priester brengen, aan de
   deur van de tent dersamenkomst.

   ^30Dan zal de priester een ten zondoffer en een ten brandoffer
   bereiden; en de priester zal voor haar, van den vloed harer
   onreinigheid, verzoening doen voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^31Alzo zult gij de kinderen Israels afzonderen van hun onreinigheid;
   opdat zij in hun onreinigheid niet sterven, als zij Mijn tabernakel,
   die in het midden van hen is, verontreinigen zouden.

   ^32Dit is de wet desgenen, die den vloed heeft, en van wien het zaad
   der bijligging uitgaat; zodat hij daardoor onrein wordt;

   ^33Mitsgaders van een zwakke vrouw in haar afzondering, en van degene,
   die van zijn vloed is vloeiende, voor een man, en voor een vrouw; en
   voor een man, die bijeen onreine zal gelegen hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, nadat de twee zonen van Aaron gestorven
   waren, als zij genaderd waren voor het aangezicht des HEEREN, en
   gestorven waren;

   ^2De HEERE dan zeide tot Mozes: Spreek tot uw broeder Aaron, dat hij
   niet te allen tijde ga in het heilige, binnen den voorhang, voor het
   verzoendeksel, dat op de arkis, opdat hij niet sterve; want Ik
   verschijn in een wolk op het verzoendeksel.

   ^3Hiermede zal Aaron in het heilige gaan: met een var, een jong rund
   ten zondoffer, en een ram ten brandoffer.

   ^4Hij zal den heiligen linnen rok aandoen, en een linnen onderbroek zal
   aan zijn vlees zijn, en met een linnen gordel zal hij zich gorden, en
   met een linnen hoedbedekken; dit zijn heilige klederen; daarom zal hij
   zijn vlees met water baden, als hij ze zal aandoen.

   ^5En aan de vergadering der kinderen Israels zal hij nemen twee
   geitenbokken ten zondoffer, en een ram ten brandoffer.

   ^6Daarna zal Aaron den var des zondoffers, die voor hem zal zijn,
   offeren, en zal voor zich en voor zijn huis verzoening doen.

   ^7Hij zal ook beide bokken nemen, en hij zal die stellen voor het
   aangezicht des HEEREN, aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^8En Aaron zal de loten over die twee bokken werpen: een lot voor den
   HEERE, en een lot voor den weggaanden bok.

   ^9Dan zal Aaron den bok, op denwelken het lot voor den HEERE zal
   gekomen zijn, toebrengen, en zal hem ten zondoffer maken.

   ^10Maar de bok, op denwelken het lot zal gekomen zijn, om een weggaande
   bok te zijn, zal levend voor het aangezicht des HEEREN gesteld worden,
   om door hemverzoening te doen; opdat men hem als een weggaanden bok
   naar de woestijn uitlate.

   ^11Aaron dan zal den var des zondoffers, die voor hemzelven zal zijn,
   toebrengen, en voor zichzelven en voor zijn huis verzoening doen, en
   zal den var des zondoffers, die voor hemzelven zal zijn, slachten.

   ^12Hij zal ook een wierookvat vol vurige kolen nemen van het altaar,
   van voor het aangezicht des HEEREN, en zijn handen vol reukwerk van
   welriekende specerijen, klein gestoten; en hij zal het binnen den
   voorhang dragen.

   ^13En hij zal dat reukwerk op het vuur leggen, voor het aangezicht des
   HEEREN, opdat de nevel des reukwerks het verzoendeksel, hetwelk is op
   de getuigenis, bedekke, en dat hij niet sterve.

   ^14En hij zal van het bloed van den var nemen, en zal met zijn vinger
   op het verzoendeksel oostwaarts sprengen; en voor het verzoendeksel zal
   hij zevenmaal met zijnvinger van dat bloed sprengen.

   ^15Daarna zal hij den bok des zondoffers, die voor het volk zal zijn,
   slachten, en zal zijn bloed tot binnen in den voorhang dragen, en zal
   met zijn bloed doen, gelijk als hijmet het bloed van den var gedaan
   heeft, en zal dat sprengen op het verzoendeksel, en voor het
   verzoendeksel.

   ^16Zo zal hij voor het heilige, vanwege de onreinigheden der kinderen
   Israels, en vanwege hun overtredingen, naar al hun zonden, verzoening
   doen; en alzo zal hij doenaan de tent der samenkomst, welke met hen
   woont in het midden hunner onreinigheden.

   ^17En geen mens zal in de tent der samenkomst zijn, als hij zal ingaan,
   om in het heilige verzoening te doen, totdat hij zal uitkomen; alzo zal
   hij verzoening doen, voorzichzelven, en voor zijn huis, en voor de
   gehele gemeente van Israel.

   ^18Daarna zal hij tot het altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN
   is, uitkomen, en verzoening voor hetzelve doen; en hij zal van het
   bloed van den var, en van hetbloed van den bok nemen, en doen het
   rondom op de hoornen des altaars.

   ^19En hij zal daarop van dat bloed met zijn vinger zevenmaal sprengen,
   en hij zal dat reinigen en heiligen van de onreinigheden der kinderen
   Israels.

   ^20Als hij nu zal geeindigd hebben van het heilige, en de tent der
   samenkomst, en het altaar te verzoenen, zo zal hij dien levenden bok
   toebrengen.

   ^21En Aaron zal beide zijn handen op het hoofd van den levenden bok
   leggen, en zal daarop al de ongerechtigheden der kinderen Israels, en
   al hun overtredingen, naaral hun zonden, belijden; en hij zal die op
   het hoofd des boks leggen, en zal hem door de hand eens mans, die
   voorhanden is, naar de woestijn uitlaten.

   ^22Alzo zal die bok op zich al hun ongerechtigheden in een afgezonderd
   land wegdragen; en hij zal dien bok in de woestijn uitlaten.

   ^23Daarna zal Aaron komen in de tent der samenkomst, en zal de linnen
   klederen uitdoen, die hij aangedaan had, als hij in het heilige ging,
   en hij zal ze daar laten.

   ^24En hij zal zijn vlees in de heilige plaats met water baden, en zijn
   klederen aandoen; dan zal hij uitgaan, en zijn brandoffer, en het
   brandoffer des volks bereiden, envoor zich en voor het volk verzoening
   doen.

   ^25Ook zal hij het vet des zondoffers op het altaar aansteken.

   ^26En die den bok, welke een weggaande bok was, zal uitgelaten hebben,
   zal zijn klederen wassen, en zijn vlees met water baden; en daarna zal
   hij in het leger komen.

   ^27Maar den var des zondoffers, en den bok des zondoffers, welker bloed
   ingebracht is, om verzoening te doen in het heilige, zal men tot buiten
   het leger uitvoeren;doch hun vellen, hun vlees en hun mest zullen zij
   met vuur verbranden.

   ^28Die nu dezelve verbrandt, zal zijn klederen wassen, en zijn vlees
   met water baden; en daarna zal hij in het leger komen.

   ^29En dit zal voor u tot een eeuwige inzetting zijn: gij zult in de
   zevende maand, op den tienden der maand, uw zielen verootmoedigen, en
   geen werk doen, inboorlingnoch vreemdeling, die in het midden van u als
   vreemdeling verkeert.

   ^30Want op dien dag zal hij voor u verzoening doen, om u te reinigen;
   van al uw zonden zult gij voor het aangezicht des HEEREN gereinigd
   worden.

   ^31Dat zal u een sabbat der rust zijn, opdat gij uw zielen
   verootmoedigt; het is een eeuwige inzetting.

   ^32En de priester, dien men gezalfd, en wiens hand men gevuld zal
   hebben, om voor zijn vader het priesterambt te bedienen, zal de
   verzoening doen, als hij de linnenklederen, de heilige klederen, zal
   aangetrokken hebben.

   ^33Zo zal hij het heilige heiligdom verzoenen, en de tent der
   samenkomst, en het altaar zal hij verzoenen; desgelijks voor de
   priesteren, en voor al het volk der gemeentezal hij verzoening doen.

   ^34En dit zal u tot een eeuwige inzetting zijn, om voor de kinderen
   Israels van al hun zonden, eenmaal des jaars, verzoening te doen. En
   men deed, gelijk als de HEEREMozes geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron, en tot zijn zonen, en tot al de kinderen Israels,
   en zeg tot hen: Dit is het woord, hetwelk de HEERE geboden heeft,
   zeggende:

   ^3Een ieder van het huis Israels, die een os, of lam, of geit in het
   leger slachten zal, of die ze slachten zal buiten het leger;

   ^4En dezelve aan de deur van de tent der samenkomst niet brengen zal,
   om een offerande den HEERE voor den tabernakel des HEEREN te offeren;
   het bloed zaldienzelven man toegerekend worden, hij heeft bloed
   vergoten; daarom zal dezelve man uit het midden zijns volks uitgeroeid
   worden;

   ^5Opdat, wanneer de kinderen Israels hun slachtofferen brengen, welke
   zij op het veld slachten, dat zij die den HEERE toebrengen, aan de deur
   van de tent dersamenkomst tot den priester, en dezelve tot dankofferen
   den HEERE slachten.

   ^6En de priester zal het bloed op het altaar des HEEREN, aan de deur
   van de tent der samenkomst, sprengen; en hij zal het vet aansteken, tot
   een liefelijken reuk denHEERE.

   ^7En zij zullen ook niet meer hun slachtofferen den duivelen, welke zij
   nahoereren, offeren; dat zal hun een eeuwige inzetting zijn voor hun
   geslachten.

   ^8Zeg dan tot hen: Een ieder van het huis Israels, en van de
   vreemdelingen, die in het midden van hen als vreemdelingen verkeren,
   die een brandoffer of slachtofferzal offeren,

   ^9En dat tot de deur van de tent der samenkomst niet zal brengen, om
   hetzelve den HEERE te bereiden; diezelve man zal uit zijn volken
   uitgeroeid worden.

   ^10En een ieder uit het huis Israels, en uit de vreemdelingen, die in
   het midden van hen als vreemdelingen verkeren, die enig bloed zal
   gegeten hebben, tegen diens ziel, die dat bloed zal gegeten hebben, zal
   Ik Mijn aangezicht zetten, en zal die uit het midden haars volks
   uitroeien.

   ^11Want de ziel van het vlees is in het bloed; daarom heb Ik het u op
   het altaar gegeven, om over uw zielen verzoening te doen; want het is
   het bloed, dat voor de zielverzoening zal doen.

   ^12Daarom heb Ik tot de kinderen Israels gezegd: Geen ziel van u zal
   bloed eten; noch de vreemdeling, die als vreemdeling in het midden van
   u verkeert, zal bloed eten.

   ^13Een ieder ook van de kinderen Israels en van de vreemdelingen, die
   als vreemdelingen in het midden van hen verkeren, die enig wild
   gedierte, of gevogelte, datgegeten wordt, in de jacht gevangen zal
   hebben; die zal deszelfs bloed vergieten, en zal dat met stof bedekken.

   ^14Want het is de ziel van alle vlees; zijn bloed is voor zijn ziel;
   daarom heb Ik tot de kinderen Israels gezegd: Gij zult geens vleses
   bloed eten; want de ziel van allevlees, dat is zijn bloed; zo wie dat
   eet, zal uitgeroeid worden.

   ^15En alle ziel onder de inboorlingen of onder de vreemdelingen, die
   een dood aas of het verscheurde zal gegeten hebben, die zal zijn
   klederen wassen, en zich metwater baden, en onrein zijn tot aan den
   avond; daarna zal hij rein zijn.

   ^16Maar indien hij die niet wast, en zijn vlees niet baadt, zo zal hij
   zijn ongerechtigheid dragen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels en zeg tot hen: Ik ben de HEERE, uw
   God!

   ^3Gij zult niet doen naar de werken des Egyptischen lands, waarin gij
   gewoond hebt; en naar de werken des lands Kanaan, waarheen Ik u brenge,
   zult gij niet doen, enzult in hun inzettingen niet wandelen.

   ^4Mijn rechten zult gij doen, en Mijn inzettingen zult gij houden, om
   in die te wandelen; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^5Ja, Mijn inzettingen en Mijn rechten zult gij houden; welk mens
   dezelve zal doen, die zal door dezelve leven; Ik ben de HEERE!

   ^6Niemand zal tot enige nabestaande zijns vleses naderen, om de
   schaamte te ontdekken; Ik ben de HEERE!

   ^7Gij zult de schaamte uws vaders en de schaamte uwer moeder niet
   ontdekken; zij is uw moeder; gij zult haar schaamte niet ontdekken.

   ^8Gij zult de schaamte der huisvrouw uws vaders niet ontdekken; het is
   de schaamte uws vaders.

   ^9De schaamte uwer zuster, der dochter uws vaders, of der dochter uwer
   moeder, te huis geboren of buiten geboren, haar schaamte zult gij niet
   ontdekken.

   ^10De schaamte der dochter uws zoons, of der dochter uwer dochter, haar
   schaamte zult gij niet ontdekken; want zij zijn uw schaamte.

   ^11De schaamte van de dochter der huisvrouw uws vaders, die uw vader
   geboren is (zij is uw zuster), haar schaamte zult gij niet ontdekken.

   ^12Gij zult de schaamte van de zuster uws vaders niet ontdekken; zij is
   uws vaders nabestaande.

   ^13Gij zult de schaamte van de zuster uwer moeder niet ontdekken; want
   zij is uwer moeder nabestaande.

   ^14Gij zult de schaamte van den broeder uws vaders niet ontdekken; tot
   zijn huisvrouw zult gij niet naderen; zij is uw moei.

   ^15Gij zult de schaamte uwer schoondochter niet ontdekken; zij is uws
   zoons huisvrouw; gij zult haar schaamte niet ontdekken.

   ^16Gij zult de schaamte der huisvrouw uws broeders niet ontdekken; het
   is de schaamte uws broeders.

   ^17Gij zult de schaamte ener vrouw en harer dochter niet ontdekken; de
   dochter haars zoons, noch de dochter van haar dochter zult gij nemen,
   om haar schaamte teontdekken; zij zijn nabestaanden; het is een
   schandelijke daad.

   ^18Gij zult ook geen vrouw tot haar zuster nemen, om haar te benauwen,
   mits haar schaamte nevens haar, in haar leven, te ontdekken.

   ^19Ook zult gij tot de vrouw in de afzondering van haar onreinigheid
   niet naderen, om haar schaamte te ontdekken.

   ^20En gij zult niet liggen bij uws naasten huisvrouw ter bezading, om
   met haar onrein te worden.

   ^21En van uw zaad zult gij niet geven, om voor den Molech door het vuur
   te doen gaan; en den Naam uws Gods zult gij niet ontheiligen; Ik ben de
   HEERE!

   ^22Bij een manspersoon zult gij niet liggen met vrouwelijke bijligging;
   dit is een gruwel.

   ^23Insgelijks zult gij bij geen beest liggen, om daarmede onrein te
   worden; een vrouw zal ook niet staan voor een beest, om daarmede te
   doen te hebben; het is eengruwelijke vermenging.

   ^24Verontreinigt u niet met enige van deze; want de heidenen, die Ik
   van uw aangezicht uitwerpe, zijn met alle deze verontreinigd;

   ^25Zodat het land onrein is, en Ik over hetzelve zijn ongerechtigheid
   bezoeke, en het land zijn inwoners uitspuwt.

   ^26Maar gij zult Mijn inzettingen en Mijn rechten onderhouden, en van
   al die gruwelen niets doen, inboorling noch vreemdeling, die in het
   midden van u als vreemdelingverkeert.

   ^27Want de lieden dezes lands, die voor u geweest zijn, hebben al deze
   gruwelen gedaan; en het land is onrein geworden.

   ^28Dat u dat land niet uitspuwe, als gij hetzelve zult verontreinigd
   hebben; gelijk als het het volk, dat voor u was, uitgespuwd heeft.

   ^29Want al wie enige van deze gruwelen doen zal, die zielen, die ze
   doen, zullen uit het midden van haar volk uitgeroeid worden.

   ^30Daarom zult gij Mijn bevel onderhouden, dat gij niet doet van die
   gruwelijke inzettingen, die voor u zijn gedaan geweest, en u daarmede
   niet verontreinigt; Ik ben deHEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de ganse vergadering der kinderen Israels, en zeg tot hen:
   Gij zult heilig zijn, want Ik, de HEERE, uw God, ben heilig!

   ^3Want ieder zal zijn moeder en zijn vader vrezen, en Mijn sabbatten
   houden; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^4Gij zult u tot de afgoden niet keren, en u geen gegoten goden maken;
   Ik ben de HEERE, uw God!

   ^5En wanneer gij een dankoffer den HEERE offeren zult, naar uw
   welgevallen zult gij dat offeren.

   ^6Op den dag van uw offeren, en des anderen daags, zal het gegeten
   worden; maar wat tot op den derden dag overblijft zal met vuur verbrand
   worden.

   ^7En zo het op den derden dag enigzins gegeten wordt, het is een
   afgrijselijk ding, het zal niet aangenaam zijn.

   ^8En zo wie dat eet, zal zijn ongerechtigheid dragen, omdat hij het
   heilige des HEEREN ontheiligd heeft; daarom zal dezelve ziel, uit haar
   volken uitgeroeid worden.

   ^9Als gij ook den oogst uws lands inoogsten zult, gij zult den hoek uws
   velds niet ganselijk afoogsten, en dat van uw oogst op te zamelen is,
   niet opzamelen.

   ^10Insgelijks zult gij uw wijngaard niet nalezen, en de afgevallen
   bezien van uw wijngaard niet opzamelen; den arme en den vreemdeling
   zult gij die overlaten; Ik ben deHEERE, uw God!

   ^11Gij zult niet stelen, en gij zult niet liegen, noch valselijk
   handelen, een iegelijk tegen zijn naaste.

   ^12Gij zult niet valselijk bij Mijn Naam zweren; want gij zoudt den
   Naam uws Gods ontheiligen; Ik ben de HEERE.

   ^13Gij zult uw naaste niet bedriegelijk verdrukken, noch beroven; des
   dagloners arbeidsloon zal bij u niet vernachten tot aan den morgen.

   ^14Gij zult den dove niet vloeken, en voor het aangezicht des blinden
   geen aanstoot zetten; maar gij zult voor uw God vrezen; Ik ben de
   HEERE!

   ^15Gij zult geen onrecht doen in het gericht; gij zult het aangezicht
   des geringen niet aannemen, noch het aangezicht des groten voortrekken;
   in gerechtigheid zult gij uwnaaste richten.

   ^16Gij zult niet wandelen als een achterklapper onder uw volken; gij
   zult niet staan tegen het bloed van uw naaste; Ik ben de HEERE!

   ^17Gij zult uw broeder in uw hart niet haten; gij zult uw naaste
   naarstiglijk berispen, en zult de zonde in hem niet verdragen.

   ^18Gij zult niet wreken, noch toorn behouden tegen de kinderen uws
   volks; maar gij zult uw naaste liefhebben als uzelven; Ik ben de HEERE!

   ^19Gij zult Mijn inzettingen houden; gij zult geen tweeerlei aard uwer
   beesten laten samen te doen hebben; uwen akker zult gij niet met
   tweeerlei zaad bezaaien, en eenkleed van tweeerlei stof, dooreen
   vermengd, zal aan u niet komen.

   ^20En wanneer een man, door bijligging des zaads, bij een vrouw zal
   gelegen hebben, die een dienstmaagd is, bij den man versmaad, en
   geenszins gelost is, en haargeen vrijheid is gegeven; die zullen
   gegeseld worden; zij zullen niet gedood worden; want zij was niet vrij
   gemaakt.

   ^21En hij zal zijn schuldoffer den HEERE aan de deur van de tent der
   samenkomst brengen, een ram ten schuldoffer.

   ^22En de priester zal met den ram des schuldoffers, voor hem over zijn
   zonde, die hij gezondigd heeft, voor het aangezicht des HEEREN
   verzoening doen; en hem zalvergeving geschieden van zijn zonde, die hij
   gezondigd heeft.

   ^23Als gij ook in dat land gekomen zult zijn, en alle geboomte ter
   spijze geplant zult hebben, zo zult gij de voorhuid daarvan, deszelfs
   vrucht, besnijden; drie jaren zal hetu onbesneden zijn, daarvan zal
   niet gegeten worden.

   ^24Maar in het vierde jaar zal al zijn vrucht een heilig ding zijn, ter
   lofzegging voor den HEERE.

   ^25En in het vijfde jaar zult gij deszelfs vrucht eten, om het inkomen
   daarvan voor u te vermeerderen; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^26Gij zult niets met het bloed eten. Gij zult op geen vogelgeschrei
   acht geven, noch guichelarij plegen.

   ^27Gij zult de hoeken uws hoofds niet rond afscheren; ook zult gij de
   hoeken uws baards niet verderven.

   ^28Gij zult om een dood lichaam geen snijding in uw vlees maken, noch
   schrift van een ingedrukt teken in u maken; Ik ben de HEERE!

   ^29Gij zult uw dochter niet ontheiligen, haar ter hoererij houdende;
   opdat het land niet hoerere, en het land met schandelijke daden vervuld
   worde.

   ^30Gij zult Mijn sabbatten houden, en Mijn heiligdom zult gij vrezen;
   Ik ben de HEERE!

   ^31Gij zult u niet keren tot de waarzeggers, en tot de
   duivelskunstenaars; zoekt hen niet, u met hen verontreinigende; Ik ben
   de HEERE, uw God!

   ^32Voor het grauwe haar zult gij opstaan, en zult het aangezicht des
   ouden vereren; en gij zult vrezen voor uw God; Ik ben de HEERE!

   ^33En wanneer een vreemdeling bij u in uw land als vreemdeling verkeren
   zal, gij zult hem niet verdrukken.

   ^34De vreemdeling, die als vreemdeling bij u verkeert, zal onder u zijn
   als een inboorling van ulieden; gij zult hem liefhebben als uzelven;
   want gij zijt vreemdelinggeweest in Egypteland; Ik ben de HEERE, uw
   God!

   ^35Gij zult geen onrecht doen in het gericht, met de el, met het
   gewicht, of met de maat.

   ^36Gij zult een rechte wage hebben, rechte weegstenen, een rechte efa,
   en een rechte hin; Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland
   uitgevoerd heb!

   ^37Daarom zult gij al Mijn inzettingen en al Mijn rechten onderhouden,
   en zult ze doen; Ik ben de HEERE!
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gij zult ook tot de kinderen Israels zeggen: Een ieder uit de
   kinderen Israels, of uit de vreemdelingen, die in Israel als
   vreemdelingen verkeren, die van zijn zaad denMolech gegeven zal hebben,
   zal zekerlijk gedood worden; het volk des lands zal hem met stenen
   stenigen.

   ^3En Ik zal Mijn aangezicht tegen dien man zetten, en zal hem uit het
   midden zijns volks uitroeien; want hij heeft van zijn zaad den Molech
   gegeven, opdat hij Mijnheiligdom ontreinigen, en Mijn heiligen Naam
   ontheiligen zou.

   ^4En indien het volk des lands hun ogen enigzins verbergen zal van dien
   man, als hij van zijn zaad den Molech zal gegeven hebben, dat het hem
   niet dode;

   ^5Zo zal Ik Mijn aangezicht tegen dien man en tegen zijn huisgezin
   zetten, en Ik zal hem, en al degenen, die hem nahoereren, om den Molech
   na te hoereren, uit hetmidden huns volks uitroeien.

   ^6Wanneer er een ziel is, die zich tot de waarzeggers en tot de
   duivelskunstenaars zal gekeerd hebben, om die na te hoereren, zo zal Ik
   Mijn aangezicht tegen die zielzetten, en zal ze uit het midden haars
   volks uitroeien.

   ^7Daarom heiligt u, en weest heilig; want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^8En onderhoudt Mijn inzettingen, en doet dezelve; Ik ben de HEERE, Die
   u heilige.

   ^9Als er iemand is, die zijn vader of zijn moeder zal gevloekt hebben,
   die zal zekerlijk gedood worden; hij heeft zijn vader of zijn moeder
   gevloekt; zijn bloed is op hem!

   ^10Een man ook, die met iemands huisvrouw overspel zal gedaan hebben,
   dewijl hij met zijns naasten vrouw overspel gedaan heeft, zal zekerlijk
   gedood worden, deoverspeler en de overspeelster.

   ^11En een man, die bij zijns vaders huisvrouw zal gelegen hebben, heeft
   zijns vaders schaamte ontdekt; zij beiden zullen zekerlijk gedood
   worden; hun bloed is op hen!

   ^12Insgelijks, als de man bij de vrouw zijns zoons zal gelegen hebben,
   zij zullen beiden zekerlijk gedood worden; zij hebben een gruwelijke
   vermenging gedaan; hunbloed is op hen!

   ^13Wanneer ook een man bij een manspersoon zal gelegen hebben, met
   vrouwelijke bijligging, zij hebben beiden een gruwel gedaan; zij zullen
   zekerlijk gedood worden;hun bloed is op hen!

   ^14En wanneer een man een vrouw en haar moeder zal genomen hebben, het
   is een schandelijke daad; men zal hem, en diezelve met vuur verbranden,
   opdat geenschandelijke daad in het midden van u zij.

   ^15Daartoe als een man bij enig vee zal gelegen hebben, hij zal
   zekerlijk gedood worden; ook zult gijlieden het beest doden.

   ^16Alzo wanneer een vrouw tot enig beest genaderd zal zijn, om daarmede
   te doen te hebben, zo zult gij die vrouw en dat beest doden; zij zullen
   zekerlijk gedoodworden; hun bloed is op hen!

   ^17En als een man zijn zuster, de dochter zijns vaders, of de dochter
   zijner moeder, zal genomen hebben, en hij haar schaamte gezien, en zij
   zijn schaamte zal gezienhebben, het is een schandvlek; daarom zullen
   zij voor de ogen van de kinderen huns volks uitgeroeid worden; hij
   heeft de schaamte zijner zuster ontdekt, hij zal zijnongerechtigheid
   dragen.

   ^18En als een man bij een vrouw, die haar krankheid heeft, zal gelegen
   en haar schaamte ontdekt, haar fontein ontbloot, en zij zelve de
   fontein haars bloeds ontdekt zalhebben, zo zullen zij beiden uit het
   midden huns volks uitgeroeid worden.

   ^19Daartoe zult gij de schaamte van de zuster uwer moeder, en van de
   zuster uws vaders niet ontdekken; dewijl hij zijn nabestaande ontbloot
   heeft, zullen zij hunongerechtigheid dragen.

   ^20Als ook een man bij zijn moei zal gelegen hebben, hij heeft de
   schaamte zijns ooms ontdekt; zij zullen hun zonde dragen; zonder
   kinderen zullen zij sterven.

   ^21En wanneer een man zijns broeders huisvrouw zal genomen hebben, het
   is onreinigheid; hij heeft de schaamte zijns broeders ontdekt; zij
   zullen zonder kinderen zijn.

   ^22Onderhoudt dan al Mijn inzettingen en al Mijn rechten, en doet
   dezelve; opdat u dat land, waarheen Ik u brenge, om daarin te wonen,
   niet uitspuwe.

   ^23En wandelt niet in de inzettingen des volks, hetwelk Ik voor uw
   aangezicht uitwerp; want al deze dingen hebben zij gedaan; daarom ben
   Ik op hen verdrietiggeworden.

   ^24En Ik heb u gezegd: Gij zult hun land erfelijk bezitten, en Ik zal u
   dat geven, opdat gij hetzelve erfelijk bezit, een land vloeiende van
   melk en honig; Ik ben de HEERE, uw God, Die u van de volken afgezonderd
   heb!

   ^25Daarom zult gij onderscheid maken tussen reine en onreine beesten,
   en tussen het onreine en reine gevogelte; en gij zult uw zielen niet
   verfoeilijk maken aan debeesten en aan het gevogelte, en aan al wat op
   den aardbodem kruipt, hetwelk Ik voor u afgezonderd heb, opdat gij het
   onrein houdt.

   ^26En gij zult Mij heilig zijn, want Ik, de HEERE, ben heilig; en Ik
   heb u van de volken afgezonderd, opdat gij Mijns zoudt zijn.

   ^27Als nu een man en vrouw in zich een waarzeggenden geest zal hebben,
   of een duivelskunstenaar zal zijn, zij zullen zekerlijk gedood worden;
   men zal hen met stenenstenigen; hun bloed is op hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Spreek tot de priesters, de zonen
   van Aaron, en zeg tot hen: Over een dode zal een priester zich niet
   verontreinigen onder zijnvolken.

   ^2Behalve over zijn bloedvriend, die hem ten naaste bestaat, over zijn
   moeder en over zijn vader, en over zijn zoon, en over zijn dochter, en
   over zijn broeder.

   ^3En over zijn zuster, die maagd is, hem nabestaande, die nog geen man
   toebehoord heeft; over die zal hij zich verontreinigen.

   ^4Hij zal zich niet verontreinigen over een overste onder zijn volken,
   om zich te ontheiligen.

   ^5Zij zullen op hun hoofd geen kaalheid maken, en zullen den hoek van
   hun baard niet afscheren, en in hun vlees zullen zij geen sneden
   snijden.

   ^6Zij zullen hun God heilig zijn, en den Naam huns Gods zullen zij niet
   ontheiligen; want zij offeren de vuurofferen des HEEREN, de spijze huns
   Gods; daarom zullenzij heilig zijn.

   ^7Zij zullen geen vrouw nemen, die een hoer of ontheiligde is, noch een
   vrouw nemen, die van haar man verstoten is; want hij is zijn God
   heilig.

   ^8Daarom zult gij hem heiligen, omdat hij de spijze uws Gods offert;
   hij zal u heilig zijn, want Ik ben heilig; Ik ben de HEERE, Die u
   heilige!

   ^9Als nu de dochter van enigen priester zal beginnen te hoereren, zij
   ontheiligt haar vader; met vuur zal zij verbrand worden.

   ^10En hij, die de hogepriester onder zijn broederen is, op wiens hoofd
   de zalfolie gegoten is, en wiens hand men gevuld heeft, om die klederen
   aan te trekken, zal zijnhoofd niet ontbloten, noch zijn klederen
   scheuren.

   ^11Hij zal ook bij geen dode lichamen komen; zelfs over zijn vader en
   over zijn moeder zal hij zich niet verontreinigen.

   ^12En uit het heiligdom zal hij niet uitgaan, dat hij het heiligdom
   zijns Gods niet ontheilige, want de kroon der zalfolie zijns Gods is op
   hem; Ik ben de HEERE!

   ^13Hij zal ook een vrouw in haar maagdom nemen.

   ^14Een weduwe, of verstotene, of ontheiligde hoer, dezulke zal hij niet
   nemen; maar een maagd uit zijn volken zal hij tot een vrouw nemen.

   ^15En hij zal zijn zaad onder zijn volken niet ontheiligen; want Ik ben
   de HEERE, Die hem heilige!

   ^16Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Spreek tot Aaron, zeggende: Niemand uit uw zaad, naar hun
   geslachten, in wien een gebrek zal zijn, zal naderen, om de spijze
   zijns Gods te offeren.

   ^18Want geen man, in wien een gebrek zal zijn, zal naderen, hij zij een
   blind man, of kreupel, of te kort, of te lang in leden;

   ^19Of een man, in wien een breuk des voets, of een breuk der hand zal
   zijn;

   ^20Of die bultachtig, of dwergachtig zal zijn, of een vel op zijn oog
   zal hebben, of droge schurftheid, of etterige schurftheid, of die
   gebroken zal zijn aan zijn gemacht.

   ^21Geen man, uit het zaad van Aaron, den priester, in wien een gebrek
   is, zal toetreden om de vuurofferen des HEEREN te offeren; een gebrek
   is in hem, hij zal niettoetreden, om de spijs zijns Gods te offeren.

   ^22De spijs zijns Gods, van de allerheiligste dingen, en van de heilige
   dingen, zal hij mogen eten;

   ^23Doch tot den voorhang zal hij niet komen, en tot het altaar niet
   toetreden, omdat een gebrek in hem is; opdat hij Mijn heiligdommen niet
   ontheilige; want Ik ben deHEERE, Die hen heilige!

   ^24En Mozes sprak zulks tot Aaron en tot zijn zonen, en tot al de
   kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron en tot zijn zonen, dat zij zich van de heilige
   dingen der kinderen Israels, die zij Mij heiligen, afzonderen, opdat
   zij de Naam Mijner heiligheid nietontheiligen: Ik ben de HEERE!

   ^3Zeg tot hen: Alle man onder uw geslachten, die uit uw ganse zaad tot
   de heilige dingen, die de kinderen Israels den HEERE heiligen, naderen
   zal, als zijnonreinigheid op hem is; diezelve mens zal van voor Mijn
   aangezicht uitgeroeid worden; Ik ben de HEERE!

   ^4Niemand van het zaad van Aaron, die melaats is, of een vloed heeft,
   zal van die heilige dingen eten, totdat hij rein is; mitsgaders die
   iets aanroert, dat onrein is vaneen dood lichaam, of iemand, wien het
   zaad der bijligging ontgaat.

   ^5Of zo wie aangeroerd zal hebben enig kruipend gedierte, waarvan hij
   onrein is, of een mens, waarvan hij onrein is, naar al zijn
   onreinigheid;

   ^6De mens, die dat aangeroerd zal hebben, zal onrein zijn tot aan den
   avond, en hij zal van die heilige dingen niet eten, maar zal zijn vlees
   met water baden.

   ^7Als de zon zal ondergegaan zijn, dan zal hij rein zijn; en daarna zal
   hij van die heilige dingen eten; want dat is zijn spijze.

   ^8Het dode aas, en het verscheurde zal hij niet eten, om daarmede
   onrein te worden; Ik ben de HEERE!

   ^9Zij zullen dan Mijn bevel onderhouden, opdat zij geen zonde daarover
   dragen en daarin sterven, als zij die ontheiligd zouden hebben; Ik ben
   de HEERE, Die henheilige!

   ^10Ook zal geen vreemde het heilige eten; een bijwoner des priesters,
   en een dagloner, zullen het heilige niet eten.

   ^11Wanneer dan nog de priester een ziel met zijn geld zal gekocht
   hebben, die zal daarvan eten; en de ingeborene van zijn huis, die
   zullen van zijn spijze eten.

   ^12Maar als des priesters dochter een vreemden man zal toebehoren, zij
   zal van het hefoffer der heilige dingen niet eten.

   ^13Doch als des priesters dochter een weduwe of een verstotene zal
   zijn, en geen zaad hebben, en tot haars vaders huis, als in haar
   jonkheid, zal wedergekeerd zijn, zozal zij van de spijze haars vaders
   eten; maar geen vreemde zal daarvan eten.

   ^14En wanneer iemand het heilige door dwaling zal gegeten hebben, zo
   zal hij deszelfs vijfde deel daarboven toedoen, en zal het den priester
   met het heiligewedergeven.

   ^15Zo zullen zij niet ontheiligen de heilige dingen der kinderen
   Israels, die zij den HEERE zullen gegeven hebben;

   ^16En hen doen dragen de ongerechtigheid der schuld, als zij hun
   heilige dingen zouden eten; want Ik ben de HEERE, Die hen heilige!

   ^17Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^18Spreek tot Aaron, en tot zijn zonen, en tot al de kinderen Israels,
   en zeg tot hen: Zo wie uit het huis van Israel, en uit de vreemdelingen
   in Israel is, die zijn offerandezal offeren naar al hun geloften, en
   naar al hun vrijwillige offeren, die zij den HEERE ten brandoffer
   zullen offeren;

   ^19Het zal naar uw welgevallen zijn, een volkomen mannetje, van de
   runderen, van de lammeren, of van de geiten.

   ^20Gij zult niet offeren iets, waarin een gebrek is; want het zou niet
   aangenaam zijn voor u.

   ^21En als iemand een dankoffer den HEERE zal offeren, uitzonderende van
   de runderen of van de schapen een gelofte, of vrijwillig offer, het zal
   volkomen zijn, opdathet aangenaam zij; geen gebrek zal daarin zijn.

   ^22Het blinde, of gebrokene, of verlamde, of wratte, of droge
   schurftheid, of etterige schurftheid hebbende, deze zult gij den HEERE
   niet offeren, en daarvan zult gijden HEERE geen vuuroffer op het altaar
   geven.

   ^23Doch een os, of klein vee, te lang of te verkrompen in leden, die
   zult gij tot een vrijwillig offer bereiden; doch tot een gelofte zou
   het niet aangenaam zijn.

   ^24Het gedrukte, of gestotene, of gescheurde, of gesnedene, zult gij
   den HEERE niet offeren; dat zult gij in uw land niet doen.

   ^25Gij zult ook uit de hand des vreemden van al deze dingen uw God geen
   spijs offeren; want hun verdorvenheid is in hen, in dezelve is gebrek,
   zij zouden nietaangenaam zijn voor u.

   ^26Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^27Wanneer een os, of lam, of geit zal geboren zijn, zo zal die zeven
   dagen onder zijn moeder zijn; daarna, van den achtsten dag en daarover,
   zal hij aangenaam zijn totofferande des vuuroffers den HEERE.

   ^28Gij zult ook een os, of klein vee, hem en zijn jong, op een dag niet
   slachten.

   ^29En als gij een lofoffer den HEERE zult slachten, naar uw wil zult
   gij het slachten.

   ^30Het zal op denzelfden dag gegeten worden; gij zult daarvan niet
   overlaten tot op den morgen; Ik ben de HEERE!

   ^31Daarom zult gij Mijn geboden houden, en dezelve doen; Ik ben de
   HEERE!

   ^32En gij zult Mijn heiligen Naam niet ontheiligen, opdat Ik in het
   midden der kinderen Israels geheiligd worde; Ik ben de HEERE, Die u
   heilige!

   ^33Die u uit Egypteland uitgevoerd heb, opdat Ik u tot een God zij; Ik
   ben de HEERE! zijn; deze zijn Mijngezette hoogtijden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^3Zes dagen zal men het werk doen, maar op den zevenden dag is de
   sabbat der rust, een heilige samenroeping; geen werk zult gij doen; het
   is des HEEREN sabbat, in al uw woningen.

   ^4Deze zijn de gezette hoogtijden des HEEREN, de heilige
   samenroepingen, welke gij uitroepen zult op hun gezetten tijd.

   ^5In de eerste maand, op den veertienden der maand, tussen twee avonden
   is des HEEREN pascha.

   ^6En op den vijftienden dag der derzelver maand is het feest van de
   ongezuurde broden des HEEREN; zeven dagen zult gij ongezuurde broden
   eten.

   ^7Op den eersten dag zult gij een heilige samenroeping hebben; geen
   dienstwerk zult gij doen.

   ^8Maar gij zult zeven dagen vuuroffer den HEERE offeren; en op den
   zevenden dag zal een heilige samenroeping wezen; geen dienstwerk zult
   gij doen.

   ^9En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als gij in het land
   zult gekomen zijn, hetwelk Ik u geven zal, en gij zijn oogst zult
   inoogsten, dan zult gij een garf dereerstelingen van uw oogst tot den
   priester brengen.

   ^11En hij zal die garf voor het aangezicht des HEEREN bewegen, opdat
   het voor u aangenaam zij; des anderen daags na den sabbat zal de
   priester die bewegen.

   ^12Gij zult ook op den dag, als gij die garf bewegen zult, bereiden een
   volkomen lam, dat eenjarig is, ten brandoffer den HEERE;

   ^13En zijn spijsoffer twee tienden meelbloem, met olie gemengd, ten
   vuuroffer, den HEERE tot een liefelijken reuk; en zijn drankoffer van
   wijn, het vierde deel van eenhin.

   ^14En gij zult geen brood, noch geroost koren, noch groen aren eten,
   tot op dienzelven dag, dat gij de offerande uws Gods zult gebracht
   hebben; het is een eeuwigeinzetting voor uw geslachten, in al uw
   woningen.

   ^15Daarna zult gij u tellen van den anderen dag na den sabbat, van den
   dag, dat gij de garf des beweegoffers zult gebracht hebben; het zullen
   zeven volkomensabbatten zijn;

   ^16Tot den anderen dag, na den zevenden sabbat, zult gij vijftig dagen
   tellen, dan zult gij een nieuw spijsoffer den HEERE offeren.

   ^17Gijlieden zult uit uw woningen twee beweegbroden brengen, zij zullen
   van twee tienden meelbloem zijn, gedesemd zullen zij gebakken worden;
   het zijn deeerstelingen den HEERE.

   ^18Gij zult ook met het brood zeven volkomen eenjarige lammeren, en een
   var, het jong van een rund, en twee rammen offeren; zij zullen den
   HEERE een brandofferzijn, met hun spijsoffer en hun drankofferen, een
   vuuroffer, tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^19Ook zult gij een geitenbok ten zondoffer, en twee eenjarige lammeren
   ten dankoffer bereiden.

   ^20Dan zal de priester dezelve met het brood der eerstelingen ten
   beweegoffer, voor het aangezicht des HEEREN, met de twee lammeren
   bewegen; zij zullen denHEERE een heilig ding zijn, voor den priester.

   ^21En gij zult op dienzelfden dag uitroepen, dat gij een heilige
   samenroeping zult hebben; geen dienstwerk zult gij doen; het is een
   eeuwige inzetting in al uw woningenvoor uw geslachten.

   ^22Als gij nu den oogst uws lands zult inoogsten, gij zult, in uw
   inoogsten, den hoek des velds niet ganselijk afmaaien, en de opzameling
   van uw oogst niet opzamelen;voor den arme en voor den vreemdeling zult
   gij ze laten; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: In de zevende maand, op
   den eersten der maand, zult gij een rust hebben, een gedachtenis des
   geklanks, een heiligesamenroeping.

   ^25Geen dienstwerk zult gij doen; maar gij zult den HEERE vuuroffer
   offeren.

   ^26Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^27Doch op den tienden dezer zevende maand zal de verzoendag zijn, een
   heilige samenroeping zult gij hebben; dan zult gij uw zielen
   verootmoedigen, en zult denHEERE een vuuroffer offeren.

   ^28En op dienzelven dag zult gij geen werk doen; want het is de
   verzoendag, om over u verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN
   uws Gods.

   ^29Want alle ziel, welken op dienzelven dag niet zal verootmoedigd zijn
   geweest, die zal uitgeroeid worden uit haar volken.

   ^30Ook alle ziel, die enig werk op dienzelven dag gedaan zal hebben,
   die ziel zal Ik uit het midden haars volks verderven.

   ^31Gij zult geen werk doen; het is een eeuwige inzetting voor uw
   geslachten, in al uw woningen.

   ^32Het zal u een sabbat der rust zijn; dan zult gij uw zielen
   verootmoedigen; op den negenden der maand in den avond, van den avond
   tot den avond, zult gij uw sabbatrusten.

   ^33En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^34Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Op den vijftienden dag van
   deze zevende maand zal het feest der loofhutten zeven dagen den HEERE
   zijn.

   ^35Op den eersten dag zal een heilige samenroeping zijn; geen
   dienstwerk zult gij doen.

   ^36Zeven dagen zult gij den HEERE vuurofferen offeren; op den achtsten
   dag zult gij een heilige samenroeping hebben, en zult den HEERE
   vuuroffer offeren; het iseen verbodsdag; gij zult geen dienstwerk doen.

   ^37Dit zijn de gezette hoogtijden des HEEREN, welke gij zult uitroepen
   tot heilige samenroepingen, om den HEERE vuuroffer, brandoffer en
   spijsoffer, slachtoffer endrankofferen, elk dagelijks op zijn dag, te
   offeren;

   ^38Behalve de sabbatten des HEEREN, en behalve uw gaven, en behalve al
   uw geloften, en behalve al uw vrijwillige offeren, welke gij den HEERE
   geven zult.

   ^39Doch op den vijftienden dag der zevenden maand, als gij het inkomen
   des lands zult ingegaderd hebben, zult gij des HEEREN feest zeven dagen
   vieren; op deneersten dag zal er rust zijn, en op den achtsten dag zal
   er rust zijn.

   ^40En op den eersten dag zult gij u nemen takken van schoon geboomte,
   palmtakken, en meien van dichte bomen, met beekwilgen; en gij zult voor
   het aangezicht desHEEREN, uws Gods, zeven dagen vrolijk zijn.

   ^41En gij zult dat feest den HEERE zeven dagen in het jaar vieren; het
   is een eeuwige inzetting voor uw geslachten; in de zevende maand zult
   gij het vieren.

   ^42Zeven dagen zult gij in de loofhutten wonen; alle inboorlingen in
   Israel zullen in loofhutten wonen;

   ^43Opdat uw geslachten weten, dat Ik de kinderen Israels in loofhutten
   heb doen wonen, als Ik hen uit Egypteland uitgevoerd heb; Ik ben de
   HEERE, uw God!

   ^44Alzo heeft Mozes de gezette hoogtijden des HEEREN tot de kinderen
   Israels uitgesproken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij tot u brengen zuivere gestoten
   olijfolie, voor den luchter, om de lampen gedurig aan te steken.

   ^3Aaron zal die voor het aangezicht des HEEREN gedurig toerichten, van
   den avond tot den morgen, buiten den voorhang van de getuigenis, in de
   tent dersamenkomst; het is een eeuwige inzetting voor uw geslachten.

   ^4Hij zal op den louteren kandelaar die lampen voor het aangezicht des
   HEEREN gedurig toerichten.

   ^5Gij zult ook meelbloem nemen, en twaalf koeken daarvan bakken; van
   twee tienden zal een koek zijn.

   ^6En gij zult ze in twee rijen leggen, zes in een rij, op de reine
   tafel, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^7En op elke rij zult gij zuiveren wierook leggen, welke het brood ten
   gedenkoffer zal zijn; het is een vuuroffer den HEERE.

   ^8Op elken sabbatdag gedurig zal men dat voor het aangezicht des HEEREN
   toerichten, vanwege de kinderen Israels, tot een eeuwig verbond.

   ^9En het zal voor Aaron en zijn zonen zijn, die dat in de heilige
   plaats zullen eten; want het is voor hem een heiligheid der heiligheden
   uit de vuurofferen des HEEREN, een eeuwige inzetting.

   ^10En er ging de zoon ener Israelietische vrouw uit, die, in het midden
   der kinderen Israels, de zoon van een Egyptische man was; en de zoon
   van deze Israelietische eneen Israelietisch man twistten in het leger.

   ^11Toen lasterde de zoon der Israelietische vrouw uitdrukkelijk den
   NAAM, en vloekte; daarom brachten zij hem tot Mozes; de naam nu zijner
   moeder was Selomith, de dochter van Dibri, van den stam Dan.

   ^12En zij leidden hem in de gevangenis, opdat hem, naar den mond des
   HEEREN, verklaring geschieden zou.

   ^13En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^14Breng den vloeker uit tot buiten het leger, en allen, die het
   gehoord hebben, zullen hun handen op zijn hoofd leggen; daarna zal hem
   de gehele vergadering stenigen.

   ^15En tot de kinderen Israels zult gij spreken, zeggende: Een ieder,
   als hij zijn God gevloekt zal hebben, zo zal hij zijn zonde dragen.

   ^16En wie den Naam des HEEREN gelasterd zal hebben, zal zekerlijk
   gedood worden; de ganse vergadering zal hem zekerlijk stenigen; alzo
   zal de vreemdeling zijn, gelijk de inboorling, als hij den NAAM zal
   gelasterd hebben, hij zal gedood worden.

   ^17En als iemand enige ziel des mensen zal verslagen hebben, hij zal
   zekerlijk gedood worden.

   ^18Maar wie de ziel van enig vee zal verslagen hebben, hij zal het
   wedergeven, ziel voor ziel.

   ^19Als ook iemand aan zijn naaste een gebrek zal aangebracht hebben;
   gelijk als hij gedaan heeft, zo zal ook aan hem gedaan worden:

   ^20Breuk voor breuk, oog voor oog, tand voor tand; gelijk als hij een
   gebrek een mens zal aangebracht hebben, zo zal ook hem aangebracht
   worden.

   ^21Wie dan enig vee verslaat, die zal het wedergeven; maar wie een mens
   verslaat, die zal gedood worden.

   ^22Enerlei recht zult gij hebben; zo zal de vreemdeling zijn, als de
   inboorling; want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^23En Mozes zeide tot de kinderen Israels, dat zij den vloeker tot
   buiten het leger uitbrengen, en hem met stenen stenigen zouden. En de
   kinderen Israels deden, gelijkals de HEERE Mozes geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, aan den berg Sinai, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij zult
   gekomen zijn in dat land, dat Ik u geve, dan zal dat land rusten, een
   sabbat den HEERE.

   ^3Zes jaren zult gij uw akker bezaaien, en zes jaren uw wijngaard
   besnijden, en de inkomst daarvan inzamelen.

   ^4Doch in het zevende jaar zal voor het land een sabbat der rust zijn,
   een sabbat den HEERE; uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard
   niet besnijden.

   ^5Wat van zelf van uw oogst zal gewassen zijn, zult gij niet inoogsten,
   en de druiven uwer afzondering zult gij niet afsnijden; het zal een
   jaar der ruste voor het landzijn.

   ^6En de inkomst van den sabbat des lands zal voor u tot spijze zijn,
   voor u, en voor uw knecht, en voor uw dienstmaagd, en voor uw dagloner,
   en voor uw bijwoner, die bij u als vreemdelingen verkeren;

   ^7Mitsgaders voor het vee, en voor het gedierte, dat in uw land is, zal
   al de inkomst daarvan tot spijze zijn.

   ^8Gij zult u ook tellen zeven jaarweken, zevenmaal zeven jaren; zodat
   de dagen der zeven jaarweken u negen en veertig jaren zullen zijn.

   ^9Daarna zult gij in de zevende maand, op den tienden der maand, de
   bazuin des geklanks doen doorgaan; op den verzoendag zult gij de bazuin
   doen doorgaan in uwganse land.

   ^10En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in
   het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; en gij
   zult wederkeren een ieder tot zijnbezittingen, en zult wederkeren een
   ieder tot zijn geslacht.

   ^11Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn; gij zult niet zaaien,
   noch inoogsten wat van zelf daarin zal gewassen zijn, noch ook de
   druiven der afzonderingen in hetzelveafsnijden.

   ^12Want dat is het jubeljaar; het zal u heilig zijn; gij zult uit het
   veld de inkomst daarvan eten.

   ^13Op dat jubeljaar zult gij ieder wederkeren tot zijn bezitting.

   ^14Daarom, wanneer gij aan uw naaste wat veilbaars verkopen, of uit de
   hand uws naasten kopen zult, dat niemand de een den ander verdrukke.

   ^15Naar het getal der jaren, van het jubeljaar af, zult gij van uw
   naaste kopen, en naar het getal van de jaren der inkomsten zal hij het
   aan u verkopen.

   ^16Naar de veelheid der jaren zult gij zijn koop vermeerderen, en naar
   de weinigheid der jaren zult gij zijn koop verminderen; want hij
   verkoopt aan u het getal derinkomsten.

   ^17Dat dan niemand zijn naaste verdrukke; maar vreest voor uw God; want
   Ik ben de HEERE, uw God!

   ^18En doet Mijn inzettingen, en houdt Mijn rechten, en doet dezelve; zo
   zult gij zeker wonen in het land.

   ^19En het land zal zijn vrucht geven, en gij zult eten tot verzadiging
   toe; en gij zult zeker daarin wonen.

   ^20En als gij zoudt zeggen: Wat zullen wij eten in het zevende jaar?
   Ziet, wij zullen niet zaaien, en onze inkomst niet inzamelen;

   ^21Zo zal Ik Mijn zegen gebieden over u in het zesde jaar, dat het de
   inkomst voor drie jaren zal voortbrengen.

   ^22Het achtste jaar nu zult gij zaaien, en zult van de oude inkomst
   eten, tot het negende jaar toe; totdat zijn inkomst ingekomen is, zult
   gij het oude eten.

   ^23Het land ook zal niet voor altoos verkocht worden; want het land is
   het Mijne, dewijl gij vreemdelingen en bijwoners bij Mij zijt.

   ^24Daarom zult gij, in het ganse land uwer bezitting, lossing voor het
   land toelaten.

   ^25Wanneer uw broeder zal verarmd zijn, en iets van zijn bezitting
   verkocht zal hebben, zo zal zijn losser, die hem nabestaande is, komen,
   en zal het verkochte zijnsbroeders lossen.

   ^26En wanneer iemand geen losser zal hebben, maar zijn hand bekomen en
   hij gevonden zal hebben, zoveel genoeg is tot zijn lossing;

   ^27Dan zal hij de jaren zijner verkoping rekenen, en het overschot zal
   hij den man, wien hij het verkocht had, weder uitkeren; en hij zal
   weder tot zijn bezitting komen.

   ^28Maar indien zijn hand niet gevonden heeft, wat genoeg is, om aan hem
   weder uit te keren, zo zal zijn verkochte goed zijn in de hand van
   deszelfs koper tot hetjubeljaar toe; maar in het jubeljaar zal het
   uitgaan, en hij zal tot zijn bezitting wederkeren.

   ^29Insgelijks, wanneer iemand een woonhuis in een bemuurde stad zal
   verkocht hebben, zo zal zijn lossing zijn, totdat het jaar zijner
   verkoping volkomen zal zijn; in eenvol jaar zal zijn lossing wezen.

   ^30Maar is het, dat het niet gelost wordt, tegen dat hem het gehele
   jaar zal vervuld zijn, zo zal dat huis, hetwelk in die stad is, die een
   muur heeft, voor altoos blijven aanhem, die dat gekocht heeft, onder
   zijn geslachten; het zal in het jubeljaar niet uitgaan.

   ^31Doch de huizen der dorpen, die rondom geen muur hebben, zullen als
   het veld des lands gerekend worden; daarvoor zal lossing zijn, en zij
   zullen in het jubeljaaruitgaan.

   ^32Aangaande de steden der Levieten, en de huizen der steden hunner
   bezitting; de Levieten zullen een eeuwige lossing hebben.

   ^33En als men onder de Levieten lossing zal gedaan hebben, zo zal de
   koop van het huis en van de stad zijner bezitting in het jubeljaar
   uitgaan; want de huizen van desteden der Levieten zijn hun bezitting in
   het midden van de kinderen Israels.

   ^34Doch het veld van de voorstad hunner steden zal niet verkocht
   worden; want het is een eeuwige bezitting voor hen.

   ^35En als uw broeder zal verarmd zijn, en zijn hand bij u wankelen zal,
   zo zult gij hem vasthouden, zelfs een vreemdeling en bijwoner, opdat
   hij bij u leve.

   ^36Gij zult geen woeker noch overwinst van hem nemen; maar gij zult
   vrezen voor uw God, opdat uw broeder bij u leve.

   ^37Uw geld zult gij hem niet op woeker geven, en gij zult uw spijze
   niet op overwinst geven.

   ^38Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland gevoerd heb, om u het
   land Kanaan te geven, opdat Ik u tot een God zij.

   ^39Desgelijks, wanneer uw broeder bij u zal verarmd zijn, en zich aan u
   verkocht zal hebben, gij zult hem niet doen dienen den dienst van een
   slaaf;

   ^40Als een dagloner, als een bijwoner zal hij bij u zijn; tot het
   jubeljaar zal hij bij u dienen.

   ^41Dan zal hij van u uitgaan, hij en zijn kinderen met hem, en hij zal
   tot zijn geslacht wederkeren, en tot de bezitting zijner vaderen
   wederkeren.

   ^42Want zij zijn Mijn dienstknechten, die Ik uit Egypteland uitgevoerd
   heb; zij zullen niet verkocht worden, gelijk men een slaaf verkoopt.

   ^43Gij zult geen heerschappij over hem hebben met wreedheid; maar gij
   zult vrezen voor uw God.

   ^44Aangaande uw slaaf of uw slavin, die gij zult hebben, die zullen van
   de volken zijn, die rondom u zijn; van die zult gij een slaaf of een
   slavin kopen.

   ^45Gij zult ze ook kopen van de kinderen der bijwoners, die bij u als
   vreemdelingen verkeren, uit hen en uit hun geslachten, die bij u zullen
   zijn, die zij in uw land zullengewonnen hebben; en zij zullen u tot een
   bezitting zijn.

   ^46En gij zult u tot bezitters over hen stellen voor uw kinderen na u,
   opdat zij de bezitting erven; gij zult hen in eeuwigheid doen dienen;
   maar over uw broeders, dekinderen Israels, een iegelijk over zijn
   broeder, gij zult over hem geen heerschappij hebben met wreedheid.

   ^47En wanneer de hand eens vreemdelings en bijwoners, die bij u is, wat
   bekomen zal hebben, en uw broeder, die bij hem is, verarmd zal zijn,
   dat hij zich aan denvreemdeling, den bijwoner, die bij u is, of aan den
   stam van het geslacht des vreemdelings zal verkocht hebben;

   ^48Nadat hij zich zal verkocht hebben, zal er lossing voor hem zijn;
   een van zijn broeders zal hem lossen;

   ^49Of zijn oom, of de zoon zijns ooms, zal hem lossen, of die uit de
   naasten zijns vleses van zijn geslacht is, zal hem lossen; of heeft
   zijn hand wat bekomen, dat hijzichzelven losse.

   ^50En hij zal met zijn koper rekenen van dat jaar af, dat hij zich aan
   hem verkocht heeft tot het jubeljaar toe; alzo dat het geld zijner
   verkoping zal zijn naar het getal vande jaren, naar de dagen eens
   dagloners zal het met hem zijn.

   ^51Indien nog vele van die jaren zijn, naar die zal hij tot zijn
   lossing van het geld, waarover hij gekocht is, wedergeven.

   ^52En indien er nog weinige van die jaren overgebleven zijn, tot aan
   het jubeljaar, zo zal hij met hem rekenen; naar zijn jaren zal hij zijn
   lossing wedergeven.

   ^53Als een dagloner zal hij van jaar tot jaar bij hem zijn; men zal
   over hem geen heerschappij hebben met wreedheid voor uw ogen.

   ^54En is het, dat hij hierdoor niet gelost wordt, zo zal hij in het
   jubeljaar uitgaan, hij en zijn kinderen met hem.

   ^55Want de kinderen Israels zijn Mij tot dienstknechten; Mijn
   dienstknechten zijn zij, die Ik uit Egypteland uitgevoerd heb; Ik ben
   de HEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Gij zult ulieden geen afgoden maken; noch gesneden beeld, noch
   opgericht beeld zult gij u stellen, noch gebeelden steen in uw land
   zetten, om u daarvoor te buigen;want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^2Mijn sabbatten zult gij houden, en Mijn heiligdommen zult gij vrezen;
   Ik ben de HEERE!

   ^3Indien gij in Mijn inzettingen wandelen, en Mijn geboden houden, en
   die doen zult;

   ^4Zo zal Ik uw regens geven op hun tijd; en het land zal zijn inkomst
   geven, en het geboomte des velds zal zijn vrucht geven;

   ^5En de dorstijd zal u reiken tot den wijnoogst, en de wijnoogst zal
   reiken tot den zaaitijd; en gij zult uw brood eten tot verzadiging toe,
   en gij zult zeker in uw landwonen.

   ^6Ook zal Ik vrede geven in het land, dat gij zult te slapen liggen, en
   niemand zij, die verschrikke; en Ik zal het boos gedierte uit het land
   doen ophouden, en het zwaardzal door uw land niet doorgaan.

   ^7En gij zult uw vijanden vervolgen; en zij zullen voor uw aangezicht
   door het zwaard vallen.

   ^8Vijf uit u zullen honderd vervolgen, en honderd uit u zullen tien
   duizend vervolgen; en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het
   zwaard vallen.

   ^9En Ik zal Mij tot u wenden, en zal u vruchtbaar maken, en u
   vermenigvuldigen; en Mijn verbond zal Ik met u bevestigen.

   ^10En gij zult het oude, dat verouderd is, eten; en het oude zult gij
   vanwege het nieuwe uitbrengen.

   ^11En Ik zal Mijn tabernakel in het midden van u zetten; en Mijn ziel
   zal van u niet walgen.

   ^12En Ik zal in het midden van u wandelen, en zal u tot een God zijn,
   en gij zult Mij tot een volk zijn.

   ^13Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land der Egyptenaren
   uitgevoerd heb, opdat gij hun slaven niet zoudt zijn; en Ik heb de
   disselbomen van uw juk verbroken, en heb u doen rechtop staan.

   ^14Maar indien gij Mij niet zult horen, en al deze geboden niet zult
   doen;

   ^15En zo gij Mijn inzettingen zult smadelijk verwerpen, en zo uw ziel
   van Mijn rechten zal walgen, dat gij niet doet al Mijn geboden, om Mijn
   verbond te vernietigen;

   ^16Dit zal Ik u ook doen, dat Ik over u stellen zal verschrikking,
   tering en koorts, die de ogen verteren en de ziel pijnigen; gij zult
   ook uw zaad te vergeefs zaaien, en uwvijanden zullen dat opeten.

   ^17Daartoe zal Ik Mijn aangezicht tegen ulieden zetten, dat gij
   geslagen zult worden voor het aangezicht uwer vijanden; en uw haters
   zullen over u heerschappij hebben, en gij zult vlieden, als u iemand
   vervolgt.

   ^18En zo gij Mij tot deze dingen toe nog niet horen zult, Ik zal nog
   daar toe doen, om u zevenvoudig over uw zonden te tuchtigen.

   ^19Want Ik zal de hovaardigheid uwer kracht verbreken, en zal uw hemel
   als ijzer maken, en uw aarde als koper.

   ^20En uw macht zal ijdelijk verdaan worden; en uw land zal zijn
   inkomsten niet geven, en het geboomte des lands zal zijn vrucht niet
   geven.

   ^21En zo gij met Mij in tegenheid wandelen zult, en Mij niet zult
   willen horen, zo zal Ik over u, naar uw zonden, zevenvoudig slagen
   toedoen.

   ^22Want Ik zal onder u zenden het gedierte des velds, hetwelk u
   beroven, en uw vee uitroeien, en u verminderen zal; en uw wegen zullen
   woest worden.

   ^23Indien gij nog door deze dingen Mij niet getuchtigd zult zijn, maar
   met Mij in tegenheid wandelen;

   ^24Zo zal Ik ook met u in tegenheid wandelen, en Ik zal u ook
   zevenvoudig over uw zonden slaan.

   ^25Want Ik zal een zwaard over u brengen, dat de wraak des verbonds
   wreken zal, zodat gij in uw steden vergaderd zult worden; dan zal Ik de
   pest in het midden vanu zenden, en gij zult in de hand des vijands
   overgegeven worden.

   ^26Als Ik u den staf des broods zal gebroken hebben, dan zullen tien
   vrouwen uw brood in een oven bakken, en zullen uw brood bij het gewicht
   wedergeven; en gij zulteten, maar niet verzadigd worden.

   ^27Als gij ook hierom Mij niet horen zult, maar met Mij wandelen zult
   in tegenheid;

   ^28Zo zal Ik ook met u in heetgrimmige tegenheid wandelen, en Ik zal u
   ook zevenvoudig over uw zonden tuchtigen.

   ^29Want gij zult het vlees uwer zonen eten, en het vlees uwer dochteren
   zult gij eten.

   ^30En Ik zal uw hoogten verderven, en uw zonnebeelden uitroeien, en zal
   uw dode lichamen op de dode lichamen uwer drekgoden werpen; en Mijn
   ziel zal aan uwalgen.

   ^31En Ik zal uw steden een woestijn maken, en uw heiligdommen
   verwoesten; en Ik zal uw liefelijken reuk niet rieken.

   ^32Ja, Ik zal dat land verwoesten; dat uw vijanden, die daarin zullen
   wonen, zich daarover ontzetten zullen.

   ^33Daartoe zal Ik u onder de heidenen verstrooien; en een zwaard achter
   u uittrekken; en uw land zal woest, en uw steden zullen een woestijn
   zijn.

   ^34Dan zal het land aan zijn sabbatten een welgevallen hebben, al de
   dagen der verwoesting, en gij zult in het land uwer vijanden zijn; dan
   zal het land rusten, en aanzijn sabbatten een welgevallen hebben.

   ^35Al de dagen der verwoesting zal het rusten, overmits het niet rustte
   in uw sabbatten, als gij daarin woondet.

   ^36En aangaande de overgeblevenen onder u, Ik zal in hun hart een
   wekigheid in de landen hunner vijanden laten komen; zodat het geruis
   van een gedreven blad henjagen zal, en zij zullen vlieden, gelijk men
   vliedt voor een zwaard, en zullen vallen, waar niemand is, die jaagt.

   ^37En zij zullen de een op den ander als voor het zwaard vallen, waar
   niemand is, die jaagt; en gij zult voor het aangezicht uwer vijanden
   niet kunnen bestaan.

   ^38Maar gij zult omkomen onder de heidenen, en het land uwer vijanden
   zal u verteren.

   ^39En de overgeblevenen onder u zullen om hun ongerechtigheid in de
   landen uwer vijanden uitteren; ja, ook om de ongerechtigheden hunner
   vaderen zullen zij met henuitteren.

   ^40Dan zullen zij hun ongerechtigheid belijden, en de ongerechtigheid
   hunner vaderen met hun overtredingen, waarmede zij tegen Mij overtreden
   hebben, en ook dat zijmet Mij in tegenheid gewandeld hebben.

   ^41Dat Ik ook met hen in tegenheid gewandeld, en hen in het land hunner
   vijanden gebracht zal hebben. Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt,
   en zij dan aan destraf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben;

   ^42Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn
   verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken,
   en aan het land zalIk gedenken;

   ^43Als het land om hunnentwil zal verlaten zijn geweest, en aan zijn
   sabbatten een welgevallen gehad hebben, wanneer het om hunnentwil
   verwoest was, en zij aan destraf hunner ongerechtigheid een welgevallen
   zullen gehad hebben; daarom, en omdat zij Mijn rechten hadden
   verworpen, en hun ziel van Mijn inzettingen gewalgdhad.

   ^44En hierenboven is dit ook; als zij in het land hunner vijanden
   zullen zijn, zal Ik hen niet verwerpen, noch van hen walgen, om een
   einde van hen te maken, vernietigende Mijn verbond met hen; want Ik ben
   de HEERE, hun God!

   ^45Maar Ik zal hun ten beste gedenken aan het verbond der voorouderen,
   die Ik uit Egypteland voor de ogen der heidenen uitgevoerd heb, opdat
   Ik hun tot een Godware; Ik ben de HEERE!

   ^46Dit zijn die inzettingen, en die rechten, en die wetten, welke de
   HEERE gegeven heeft, tussen Zich en tussen de kinderen Israels, op den
   berg Sinai, door de handvan Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer iemand een
   gelofte zal afgezonderd hebben, naar uw schatting zullen de zielen des
   HEEREN zijn.

   ^3Als uw schatting eens mans zal zijn van twintig jaren oud, tot een,
   die zestig jaren oud is; dan zal uw schatting zijn van vijftig sikkelen
   zilvers, naar den sikkel desheiligdoms.

   ^4Maar is het een vrouw, dan zal uw schatting zijn dertig sikkelen.

   ^5En is het van een, die vijf jaren oud is, tot een, die twintig jaren
   oud is, zo zal uw schatting van een man twintig sikkelen zijn, en voor
   een vrouw tien sikkelen.

   ^6Maar is het van een, die een maand oud is, tot een, die vijf jaren
   oud is, zo zal uw schatting van een man zijn vijf sikkelen zilvers, en
   uw schatting over een vrouw zalzijn drie sikkelen zilvers.

   ^7En is het van een, die zestig jaren oud is en daarboven, is het een
   man, zo zal uw schatting zijn vijftien sikkelen, en voor een vrouw tien
   sikkelen.

   ^8Maar zo hij armer is, dan uw schatting, zo zal hij zich voor het
   aangezicht des priesters zetten, opdat de priester hem schatte; naar
   dat de hand desgenen, die degelofte gedaan heeft, zal kunnen bekomen,
   zal de priester hem schatten.

   ^9En indien het een beest is, waarvan men den HEERE offerande offert;
   al wat hij daarvan den HEERE zal gegeven hebben, zal heilig zijn.

   ^10Hij zal niet vermangelen, noch hetzelve verwisselen, een goed voor
   een kwaad, of een kwaad voor een goed; indien hij nochtans een beest
   voor een beest enigzinsverwisselt, zo zal dit, en wat daarvoor
   verwisseld is, heilig zijn.

   ^11En indien het enig onrein beest is, van hetwelk men den HEERE geen
   offerande offert, zo zal hij dat beest voor het aangezicht des
   priesters zetten.

   ^12En de priester zal dat schatten, naar dat het goed of kwaad is; naar
   uw schatting, priester! zo zal het zijn.

   ^13Maar indien hij het immers lossen zal, zo zal hij deszelfs vijfde
   deel boven uw schatting toedoen.

   ^14En wanneer iemand zijn huis zal geheiligd hebben, dat het den HEERE
   heilig zij, zo zal de priester dat schatten, naar dat het goed of kwaad
   is; gelijk als de priesterdat geschat zal hebben, zo zal het stand
   hebben.

   ^15En indien hij, die het geheiligd heeft, zijn huis zal lossen, zo zal
   hij een vijfde deel des gelds uwer schatting daarboven toedoen, zo zal
   het zijne zijn.

   ^16Indien ook iemand van den akker zijner bezitting den HEERE wat
   geheiligd zal hebben, zo zal uw schatting zijn naar zijn zaad; een
   homer gerstezaad zal zijn opvijftig sikkelen zilvers.

   ^17Indien hij zijn akker van het jubeljaar af geheiligd zal hebben, zo
   zal het naar uw schatting stand hebben.

   ^18Maar zo hij zijn akker na het jubeljaar geheiligd zal hebben, dan
   zal hem de priester het geld rekenen, naar de jaren, die nog overig
   zijn tot het jubeljaar; en het zalvan uw schatting afgetrokken worden.

   ^19En indien hij, die den akker geheiligd heeft, denzelven ganselijk
   lossen zal, zo zal hij een vijfde deel des gelds uwer schatting
   daarboven toedoen, en dezelve zal hemgevestigd zijn.

   ^20En indien hij dien akker niet zal lossen, of indien hij dien akker
   aan een anderen man verkocht heeft, zo zal hij niet meer gelost worden.

   ^21Maar die akker, nadat hij in het jubeljaar zal uitgegaan zijn, zal
   den HEERE heilig zijn, als een verbannen akker; de bezitting daarvan
   zal des priesters zijn.

   ^22En indien hij den HEERE een akker heeft geheiligd, dien hij gekocht
   heeft, en niet is van den akker zijner bezitting;

   ^23Zo zal de priester hem rekenen de som uwer schatting tot het
   jubeljaar; en hij zal op denzelven dag uw schatting geven, een
   heiligheid den HEERE.

   ^24In het jubeljaar zal die akker wederkomen tot dien, van wien hij hem
   gekocht had, tot hem, wiens de bezitting van dat land was.

   ^25Al uw schatting nu zal naar den sikkel des heiligdoms geschieden; de
   sikkel zal zijn van twintig gera.

   ^26Maar het eerstgeborene, dat den HEERE van een beest eerstgeboren
   wordt, dat zal niemand heiligen; hetzij een os, of klein vee, het is
   des HEEREN.

   ^27Doch is het van een onrein beest, hij zal dat lossen naar uw
   schatting, en zal zijn vijfde deel daarboven toedoen; en indien het
   niet gelost wordt, zo zal het verkochtworden, naar uw schatting.

   ^28Evenwel niets, dat verbannen is, dat iemand den HEERE zal verbannen
   hebben, van al hetgeen hij heeft, van een mens, of van een beest, of
   van den akker zijnerbezitting, zal verkocht noch gelost worden; al wat
   verbannen is, zal den HEERE een heiligheid der heiligheden zijn.

   ^29Al wat verbannen is, dat van de mensen zal verbannen zijn, zal niet
   gelost worden; het zal zekerlijk gedood worden.

   ^30Ook alle tienden des lands, van het zaad des lands, van de vrucht
   van het geboomte, zijn des HEEREN; zij zijn den HEERE heilig.

   ^31Maar zo iemand van zijn tienden immer iets lossen zal, hij zal zijn
   vijfde deel daarboven toedoen.

   ^32Aangaande al de tienden van runderen en klein vee, alles wat onder
   de roede zal doorgaan, het tiende zal den HEERE heilig zijn.

   ^33Hij zal tussen het goede en het kwade niet onderzoeken; hij zal het
   ook niet verwisselen; maar indien hij het immers verwisselen zal, zo
   zal dit, en wat daarvoorverwisseld is, heilig zijn; het zal niet gelost
   worden.
     __________________________________________________________________

Numbers
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes, in de woestijn van Sinai, in de tent
   der samenkomst, op den eersten der tweede maand, in het tweede jaar,
   nadat zij uitEgypteland uitgetogen ware, zeggende:

   ^2Neem op de som van de gehele vergadering der kinderen Israels, naar
   hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het getal der namen,
   van al wat mannelijk is, hoofd voor hoofd.

   ^3Van twintig jaren oud en daarboven, allen, die ten heire in Israel
   uittrekken; die zult gij tellen naar hun heiren, gij en Aaron.

   ^4En met ulieden zullen zijn van elken stam een man, die een hoofdman
   is over het huis zijner vaderen.

   ^5Deze zijn nu de namen der mannen, die bij u staan zullen: van Ruben,
   Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^6Van Simeon, Selumiel, de zoon van Zurisaddai.

   ^7Van Juda, Nahesson, de zoon van Amminadab.

   ^8Van Issaschar, Nethaneel, de zoon van Zuar.

   ^9Van Zebulon, Eliab, de zoon van Helon.

   ^10Van de kinderen van Jozef: van Efraim, Elisama, de zoon van Ammihud;
   van Manasse, Gamaliel, de zoon van Pedazur.

   ^11Van Benjamin, Abidan, de zoon van Gideoni.

   ^12Van Dan, Ahiezer, de zoon van Ammisaddai.

   ^13Van Aser, Pagiel, de zoon van Ochran.

   ^14Van Gad, Eljasaf, de zoon van Dehuel.

   ^15Van Nafthali, Ahira, de zoon van Enan.

   ^16Dezen waren de geroepenen der vergadering, de oversten der stammen
   hunner vaderen; zij waren de hoofden der duizenden van Israel.

   ^17Toen namen Mozes en Aaron die mannen, welken met namen uitgedrukt
   zijn.

   ^18En zij verzamelden de gehele vergadering, op den eersten dag der
   tweede maand; en die verklaarden hun afkomst, naar hun geslachten, naar
   het huis hunnervaderen, in het getal der namen, van die twintig jaren
   oud was en daarboven, hoofd voor hoofd.

   ^19Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, zo heeft hij hen geteld in de
   woestijn van Sinai.

   ^20Zo waren de zonen van Ruben, den eerstgeborene van Israel, hun
   geboorten, naar hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het
   getal der namen, hoofd voorhoofd, al wat mannelijk was, van twintig
   jaren oud en daarboven, allen, die ten heire uittrokken;

   ^21Hun getelden van den stam van Ruben waren zes en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^22Van de zonen van Simeon, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, zijn getelden, in het getal der namen, hoofd
   voor hoofd, al watmannelijk was, van twintig jaren oud en daarboven,
   allen, die ten heire uittrokken;

   ^23Hun getelden van den stam van Simeon waren negen en vijftig duizend
   en driehonderd.

   ^24Van de zonen van Gad, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken.

   ^25Waren hun getelden van den stam van Gad vijf en veertig duizend
   zeshonderd en vijftig.

   ^26Van de zonen van Juda, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^27Waren hun getelden van den stam van Juda vier en zeventig duizend en
   zeshonderd.

   ^28Van de zonen van Issaschar, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^29Waren hun getelden van den stam van Issaschar vier en vijftig
   duizend en vierhonderd.

   ^30Van de zonen van Zebulon, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^31Waren hun getelden van den stam van Zebulon zeven en vijftig duizend
   en vierhonderd.

   ^32Van de zonen van Jozef: van de zonen van Efraim, hun geboorten, naar
   hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het getal der namen,
   van twintig jaren ouden daarboven, allen, die ten heire uittrokken,

   ^33Waren hun getelden van den stam van Efraim veertig duizend en
   vijfhonderd;

   ^34Van de zonen van Manasse, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^35Waren hun getelden van den stam van Manasse twee en dertig duizend
   en tweehonderd.

   ^36Van de zonen van Benjamin, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, die ten heire uittrokken,

   ^37Waren hun getelden van den stam van Benjamin vijf en dertig duizend
   en vierhonderd.

   ^38Van de zonen van Dan, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^39Waren hun getelden van den stam van Dan twee en zestig duizend en
   zevenhonderd.

   ^40Van de zonen van Aser, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^41Waren hun getelden van den stam van Aser een en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^42Van de zonen van Nafthali, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^43Waren hun getelden van den stam van Nafthali drie en vijftig duizend
   en vierhonderd.

   ^44Dezen zijn de getelden, welke Mozes geteld heeft, en Aaron, en de
   oversten van Israel; twaalf mannen waren zij, elk over het huis zijner
   vaderen.

   ^45Alzo waren al de getelden der zonen van Israel, naar het huis hunner
   vaderen, van twintig jaren oud en daarboven, allen, die in Israel ten
   heire uittrokken,

   ^46Al de getelden dan waren zeshonderd drie duizend vijfhonderd en
   vijftig.

   ^47Maar de Levieten, naar den stam hunner vaderen, werden onder hen
   niet geteld.

   ^48Want de HEERE had tot Mozes gesproken, zeggende:

   ^49Alleen de stam van Levi zult gij niet tellen, noch hun som opnemen,
   onder de zonen van Israel.

   ^50Maar gij, stel de Levieten over den tabernakel der getuigenis, en
   over al zijn gereedschap, en over alles, wat daartoe behoort; zij
   zullen den tabernakel dragen, en alzijn gereedschap; en zij zullen dien
   bedienen, en zij zullen zich rondom den tabernakel legeren.

   ^51En als de tabernakel zal optrekken, de Levieten zullen denzelven
   afnemen; en wanneer de tabernakel zich legeren zal, zullen de Levieten
   denzelven oprichten; en devreemde, die daarbij komt, zal gedood worden.

   ^52En de kinderen Israels zullen zich legeren, een iegelijk bij zijn
   leger, en een iegelijk bij zijn banier, naar hun heiren.

   ^53Maar de Levieten zullen zich legeren rondom den tabernakel der
   getuigenis, opdat geen verbolgenheid over de vergadering van de
   kinderen Israels zij; daarom zullende Levieten de wacht van den
   tabernakel der getuigenis waarnemen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2De kinderen Israels zullen zich legeren, een ieder onder zijn banier,
   naar de tekenen van het huis hunner vaderen; rondom tegenover de tent
   der samenkomst zullenzij zich legeren.

   ^3Die zich nu legeren zullen oostwaarts tegen den opgang, zal zijn de
   banier des legers van Juda, naar hun heiren; en Nahesson, de zoon van
   Amminadab, zal deoverste der zonen van Juda zijn.

   ^4Zijn heir nu, en zijn getelden waren vier en zeventig duizend en
   zeshonderd.

   ^5En nevens zal zich legeren de stam van Issaschar; en Nethaneel, de
   zoon van Zuar, zal de overste der zonen van Issaschar zijn.

   ^6Zijn heir nu, en zijn getelden waren vier en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^7Daartoe de stam van Zebulon; en Eliab, de zoon van Helon, zal de
   overste der zonen van Zebulon zijn.

   ^8Zijn heir nu, en zijn getelden waren zeven en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^9Al de getelden des legers van Juda waren honderd zes en tachtig
   duizend en vierhonderd, naar hun heiren. Zij zullen vooraan optrekken.

   ^10De banier des legers van Ruben, naar hun heiren, zal tegen het
   zuiden zijn; en Elizur, de zoon van Sedeur, zal de overste der zonen
   van Ruben zijn.

   ^11Zijn heir nu, en zijn getelden waren zes en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^12En nevens hem zal zich legeren de stam van Simeon; en Selumiel, de
   zoon van Zurisaddai, zal de overste der zonen van Simeon zijn.

   ^13Zijn heir nu, en zijn getelden waren negen en vijftig duizend en
   driehonderd.

   ^14Daartoe de stam van Gad; en Eljasaf, de zoon van Rehuel, zal de
   overste der zonen van Gad zijn.

   ^15Zijn heir nu, en zijn getelden waren vijf en veertig duizend
   zeshonderd en vijftig.

   ^16Al de getelden in het leger van Ruben waren honderd een en vijftig
   duizend vierhonderd en vijftig; naar hun heiren. En zij zullen de
   tweede optrekken.

   ^17Daarna zal de tent der samenkomst optrekken, met het leger der
   Levieten, in het midden van de legers; gelijk als zij zich legeren
   zullen, alzo zullen zij optrekken, eeniegelijk aan zijn plaats, naar
   hun banieren.

   ^18De banier des legers van Efraim, naar hun heiren, zal tegen het
   westen zijn; en Elisama, de zoon van Ammihud, zal de overste der zonen
   van Efraim zijn.

   ^19Zijn heir nu, en zijn getelden waren veertig duizend en vijfhonderd.

   ^20En nevens hem de stam van Manasse; en Gamaliel, de zoon van Pedazur,
   zal de overste der zonen van Manasse zijn.

   ^21Zijn heir nu, en zijn getelden waren twee en dertig duizend en
   tweehonderd.

   ^22Daartoe de stam van Benjamin; en Abidan, de zoon van Gideoni, zal de
   overste der zonen van Benjamin zijn.

   ^23Zijn heir nu, en zijn getelden waren vijf en dertig duizend en
   vierhonderd.

   ^24Al de getelden in het leger van Efraim waren honderd acht duizend en
   eenhonderd, naar hun heiren. En zij zullen de derde optrekken.

   ^25De banier des legers van Dan zal tegen het noorden zijn, naar hun
   heiren; en Ahiezer, de zoon van Ammisaddai, zal de overste der zonen
   van Dan zijn.

   ^26Zijn heir nu, en zijn getelden waren twee en zestig duizend en
   zevenhonderd.

   ^27En nevens hem zal zich legeren de stam van Aser; en Pagiel, de zoon
   van Ochran, zal de overste der zonen van Aser zijn.

   ^28Zijn heir nu, en zijn getelden waren een en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^29Daartoe de stam van Nafthali; en Ahira, de zoon van Enan, zal de
   overste der zonen van Nafthali zijn.

   ^30Zijn heir nu, en zijn getelden waren drie en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^31Al de getelden in het leger van Dan waren honderd zeven en vijftig
   duizend en zeshonderd. In het achterste zullen zij optrekken, naar hun
   banieren.

   ^32Dezen zijn de getelden van de kinderen Israels, naar het huis hunner
   vaderen; al de getelden der legers, naar hun heiren waren, zeshonderd
   drie duizend vijfhonderden vijftig.

   ^33Maar de Levieten werden niet geteld onder de zonen van Israel,
   gelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^34En de kinderen Israels deden naar alles, wat de HEERE Mozes geboden
   had, zo legerden zij zich naar hun banieren, en zo trokken zij op, een
   iegelijk naar zijngeslachten, naar het huis zijner vaderen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Aaron en Mozes; ten dage als de HEERE
   met Mozes gesproken heeft op den berg Sinai.

   ^2En dit zijn de namen der zonen van Aaron: de eerstgeborene, Nadab,
   daarna Abihu, Eleazar, en Ithamar.

   ^3Dit zijn de namen der zonen van Aaron, der priesteren, die gezalfd
   waren, welker hand men gevuld had, om het priesterambt te bedienen.

   ^4Maar Nadab en Abihu stierven voor het aangezicht des HEEREN, als zij
   vreemd vuur voor het aangezicht des HEEREN in de woestijn van Sinai
   brachten, enhadden geen kinderen, doch Eleazar en Ithamar bedienden het
   priesterambt voor het aangezicht van hun vader Aaron.

   ^5En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^6Doe den stam van Levi naderen, en stel hem voor het aangezicht van
   den priester Aaron, opdat zij hem dienen;

   ^7En dat zij waarnemen zijn wacht, en de wacht der gehele vergadering,
   voor de tent der samenkomst, om den dienst des tabernakels te bedienen;

   ^8En dat zij al het gereedschap van de tent der samenkomst, en de wacht
   der kinderen Israels waarnemen, om den dienst des tabernakels te
   bedienen.

   ^9Gij zult dan, aan Aaron en aan zijn zonen, de Levieten geven; zij
   zijn gegeven, zij zijn hem gegeven uit de kinderen Israels.

   ^10Maar Aaron en zijn zonen zult gij stellen, dat zij hun priesterambt
   waarnemen; en de vreemde, die nadert, zal gedood worden.

   ^11En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^12En Ik, zie, Ik heb de Levieten uit het midden van de kinderen
   Israels genomen, in plaats van allen eerstgeborene, die de baarmoeder
   opent, uit de kinderen Israels;en de Levieten zullen Mijne zijn.

   ^13Want alle eerstgeborene is Mijn; van den dag, dat Ik alle
   eerstgeborenen in Egypteland sloeg, heb Ik Mij geheiligd alle
   eerstgeborenen in Israel, van de mensen totde beesten; zij zullen Mijn
   zijn; Ik ben de HEERE!

   ^14En de HEERE sprak tot Mozes in de woestijn van Sinai, zeggende:

   ^15Tel de zonen van Levi naar het huis hunner vaderen, naar hun
   geslachten, al wat mannelijk is, van een maand oud en daarboven, die
   zult gij tellen.

   ^16En Mozes telde hen naar het bevel des HEEREN, gelijk hem geboden
   was.

   ^17Dit nu waren de zonen van Levi met hun namen: Gerson, en Kahath, en
   Merari.

   ^18En dit zijn de namen der zonen van Gerson, naar hun geslachten:
   Libni en Simei.

   ^19En de zonen van Kahath, naar hun geslachten; Amram en Izhar, Hebron
   en Uzziel.

   ^20En de zonen van Merari, naar hun geslachten: Maheli en Musi; dit
   zijn de geslachten der Levieten, naar het huis hunner vaderen.

   ^21Van Gerson was het geslacht der Libnieten, en het geslacht der
   Simeieten; dit zijn de geslachten der Gersonieten.

   ^22Hun getelden in getal waren van al wat mannelijk was, van een maand
   oud en daarboven; hun getelden waren zeven duizend en vijfhonderd.

   ^23De geslachten der Gersonieten zullen zich legeren achter den
   tabernakel, westwaarts.

   ^24De overste nu van het vaderlijke huis der Gersonieten zal zijn
   Eljasaf, de zoon van Lael.

   ^25En de wacht der zonen van Gerson in de tent der samenkomst zal zijn
   de tabernakel en de tent, haar deksel, en het deksel aan de deur van de
   tent der samenkomst;

   ^26En de behangselen des voorhofs, en het deksel van de deur des
   voorhofs, welke bij den tabernakel en bij het altaar rondom zijn;
   mitsgaders de zelen, tot zijn gansendienst.

   ^27En van Kahath is het geslacht der Amramieten, en het geslacht der
   Izharieten, en het geslacht der Hebronieten, en het geslacht der
   Uzzielieten; dit zijn degeslachten der Kahathieten.

   ^28In getal van al wat mannelijk was, van een maand oud en daarboven,
   waren acht duizend en zeshonderd, waarnemende de wacht des heiligdoms.

   ^29De geslachten der zonen van Kahath zullen zich legeren aan de zijde
   des tabernakels, zuidwaarts.

   ^30De overste nu van het vaderlijke huis der geslachten van de
   Kahathieten, zal zijn Elisafan, de zoon van Uzziel.

   ^31Hun wacht nu zal zijn de ark, en de tafel, en de kandelaar, en de
   altaren en het gereedschap des heiligdoms, met hetwelk zij dienst doen,
   en het deksel, en al wat totzijn dienst behoort.

   ^32De overste nu der oversten van Levi zal zijn Eleazar, de zoon van
   Aaron, den priester; zijn opzicht zal zijn over degenen, die de wacht
   des heiligdoms waarnemen.

   ^33Van Merari is het geslacht der Mahelieten, en het geslacht der
   Musieten; dit zijn de geslachten van Merari.

   ^34En hun getelden in getal van al wat mannelijk was, van een maand oud
   en daarboven, waren zes duizend en tweehonderd.

   ^35De overste nu van het vaderlijke huis der geslachten van Merari zal
   zijn Zuriel, de zoon van Abihail; zij zullen zich legeren aan de zijde
   des tabernakels, noordwaarts.

   ^36En het opzicht der wachten van de zonen van Merari zal zijn over de
   berderen des tabernakels, en zijn richelen, en zijn pilaren, en zijn
   voeten, en al zijn gereedschap, en al wat tot zijn dienst behoort;

   ^37En de pilaren des voorhofs rondom, en hun voeten, en hun pennen, en
   hun zelen.

   ^38Die nu zich legeren zullen voor den tabernakel oostwaarts, voor de
   tent der samenkomst, tegen den opgang, zullen zijn Mozes, en Aaron met
   zijn zonen, waarnemende de wacht des heiligdoms, voor de wacht der
   kinderen Israels; en de vreemde die nadert, zal gedood worden.

   ^39Alle getelden der Levieten, welke Mozes en Aaron, op het bevel des
   HEEREN, naar hun geslachten, geteld hebben, al wat mannelijk was, van
   een maand oud endaarboven, waren twee en twintig duizend.

   ^40En de HEERE zeide tot Mozes: Tel alle eerstgeborenen, wat mannelijk
   is onder de kinderen Israels, van een maand oud en daarboven; en neem
   het getal hunnernamen op.

   ^41En gij zult voor Mij de Levieten nemen (Ik ben de HEERE!), in plaats
   van alle eerstgeborenen onder de kinderen Israels, en de beesten der
   Levieten, in plaats vanalle eerstgeborenen onder de beesten der
   kinderen Israels.

   ^42Mozes dan telde, gelijk als de HEERE hem geboden had, alle
   eerstgeborenen onder de kinderen Israels.

   ^43En alle eerstgeborenen, die mannelijk waren, in het getal der namen,
   van een maand oud en daarboven, naar hun getelden, waren twee en
   twintig duizendtweehonderd en drie en zeventig.

   ^44En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^45Neem de Levieten, in plaats van alle eerstgeboorte onder de kinderen
   Israels, en de beesten der Levieten, in plaats van hun beesten; want de
   Levieten zullen Mijnzijn; Ik ben de HEERE!

   ^46Aangaande de tweehonderd drie en zeventig, die gelost zullen worden,
   die overschieten, boven de Levieten, van de eerstgeborenen van de
   kinderen Israels;

   ^47Gij zult voor elk hoofd vijf sikkels nemen; naar den sikkel des
   heiligdoms zult gij ze nemen; die sikkel is twintig gera.

   ^48En gij zult dat geld aan Aaron en zijn zonen geven, het geld der
   gelosten die onder hen overschieten.

   ^49Toen nam Mozes dat losgeld van degenen, die overschoten boven de
   gelosten door de Levieten.

   ^50Van de eerstgeborenen van de kinderen Israels nam hij dat geld,
   duizend driehonderd vijf en zestig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^51En Mozes gaf dat geld der gelosten aan Aaron en aan zijn zonen, naar
   het bevel des HEEREN, gelijk als de HEERE Mozes geboden had. Numeri 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Neemt op de som der zonen van Kahath, uit het midden der zonen van
   Levi, naar hun geslachten, naar het huis hunner vaderen.

   ^3Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud; al wie tot
   dezen strijd inkomt, om het werk in de tent der samenkomst te doen.

   ^4Dit zal de dienst zijn der zonen van Kahath, in de tent der
   samenkomst, te weten de heiligheid der heiligheden.

   ^5In het optrekken des legers, zo zullen Aaron en zijn zonen komen, en
   den voorhang des deksels afnemen, en zullen daarmede de ark der
   getuigenis bedekken.

   ^6En zij zullen een deksel van dassenvellen daarop leggen, en een
   geheel kleed van hemelsblauw daar bovenop uitspreiden; en zij zullen
   derzelver handbomenaanleggen.

   ^7Zij zullen ook op de toontafel een kleed van hemelsblauw uitspreiden,
   en zullen daarop zetten de schotels, en de reukschalen, en de kroezen,
   en de dekschotels; ookzal het gedurig brood daarop zijn.

   ^8Daarna zullen zij een scharlaken kleed daarover uitspreiden, en
   zullen dat met een deksel van dassenvellen bedekken; en zij zullen
   derzelver handbomen aanleggen.

   ^9Dan zullen zij een kleed van hemelsblauw nemen, en bedekken den
   kandelaar des luchters, en zijn lampen, en zijn snuiters, en zijn
   blusvaten, en al zijn olievaten, metwelke zij aan denzelven dienen.

   ^10Zij zullen ook denzelven, en al zijn gereedschap, in een deksel van
   dassenvellen doen, en zullen hem op den draagboom leggen.

   ^11En over het gouden altaar zullen zij een kleed van hemelsblauw
   uitspreiden, en zullen dat met een deksel van dassenvellen bedekken; en
   zij zullen deszelfshandbomen aanleggen.

   ^12Zij zullen ook nemen alle gereedschap van den dienst, met hetwelk
   zij in het heiligdom dienen, en zullen het leggen in een kleed van
   hemelsblauw, en zullen hetzelvemet een deksel van dassenvellen
   bedekken; en zij zullen het op den draagboom leggen.

   ^13En zij zullen de as van het altaar vegen, en zij zullen daarover een
   kleed van purper uitspreiden.

   ^14En zij zullen daarop leggen al zijn gereedschap, waarmede zij aan
   hetzelve dienen, de koolpannen, de krauwelen, en de schoffelen, en de
   sprengbekkens, al hetgereedschap des altaars; en zij zullen daarover
   een deksel van dassenvellen uitspreiden, en zullen deszelfs handbomen
   aanleggen.

   ^15Als nu Aaron en zijn zonen, het dekken van het heiligdom, en van
   alle gereedschap des heiligdoms, in het optrekken des legers, zullen
   voleind hebben, zo zullendaarna de zonen van Kahath komen om te dragen;
   maar zij zullen dat heilige niet aanroeren, dat zij niet sterven. Dit
   is de last der zonen van Kahath, in de tent dersamenkomst.

   ^16Het opzicht nu van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, zal
   zijn over de olie des luchters, en het reukwerk der welriekende
   specerijen, en het gedurigspijsoffer, en de zalfolie; het opzicht des
   gansen tabernakels, en alles wat daarin is, aan het heiligdom en aan
   zijn gereedschap.

   ^17En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^18Gij zult den stam van de geslachten der Kahathieten niet laten
   uitgeroeid worden, uit het midden der Levieten;

   ^19Maar dit zult gij hun doen, opdat zij leven en niet sterven, als zij
   tot de heiligheid der heiligheden toetreden zullen: Aaron en zijn zonen
   zullen komen, en stellen heneen ieder over zijn dienst en aan zijn
   last.

   ^20Doch zij zullen niet inkomen om te zien, als men het heiligdom
   inwindt, opdat zij niet sterven.

   ^21En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^22Neem ook op de som der zonen van Gerson, naar het huis hunner
   vaderen, naar hun geslachten.

   ^23Gij zult hen tellen van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig
   jaren oud, al wie inkomt om den strijd te strijden, opdat hij den
   dienst bediene in de tent dersamenkomst.

   ^24Dit zal zijn de dienst der geslachten van de Gersonieten, in het
   dienen en in den last.

   ^25Zij zullen dan dragen de gordijnen des tabernakels, en de tent der
   samenkomst; te weten haar deksel, en het dassendeksel, dat er bovenop
   is, en het deksel der deurvan de tent der samenkomst,

   ^26En de behangselen des voorhofs, en het deksel der deur van de poort
   des voorhofs, hetwelk is bij den tabernakel en bij het altaar rondom;
   en hun zelen, en al hetgereedschap van hun dienst, mitsgaders al wat
   daarvoor bereid wordt, opdat zij dienen.

   ^27De gehele dienst van de zonen der Gersonieten, in al hun last, en in
   al hun dienst, zal zijn naar het bevel van Aaron en van zijn zonen; en
   gijlieden zult hun terbewaring al hun last bevelen.

   ^28Dit is de dienst van de geslachten der zonen van de Gersonieten, in
   de tent der samenkomst; en hun wacht zal zijn onder de hand van
   Ithamar, den zoon van Aaron, den priester.

   ^29Aangaande de zonen van Merari, die zult gij naar hun geslachten, en
   naar het huis hunner vaderen tellen.

   ^30Gij zult hen tellen van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig
   jaren oud, al wie inkomt tot dezen strijd, om te bedienen den dienst
   van de tent der samenkomst.

   ^31Dit zal nu zijn de onderhouding van hun last, naar al hun dienst, in
   de tent der samenkomst: de berderen des tabernakels, en zijn richelen,
   en zijn pilaren, en zijnvoeten;

   ^32Mitsgaders de pilaren des voorhofs rondom, hun voeten, en hun
   pennen, en hun zelen, met al hun gereedschap, en met al hun dienst; en
   het gereedschap van dewaarneming van hun last zult gij bij namen
   tellen.

   ^33Dit is de dienst van de geslachten der zonen van Merari, naar hun
   gansen dienst, in de tent der samenkomst, onder de hand van Ithamar,
   den zoon van Aaron, denpriester.

   ^34Mozes dan en Aaron, en de oversten der vergadering telden de zonen
   der Kahathieten, naar hun geslachten, en naar het huis hunner vaderen:

   ^35Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^36Hun getelden nu waren, naar hun geslachten, twee duizend
   zevenhonderd en vijftig.

   ^37Dit zijn de getelden van de geslachten der Kahathieten, van al wie
   in de tent der samenkomst diende, welke Mozes en Aaron geteld hebben,
   naar het bevel desHEEREN, door de hand van Mozes.

   ^38Insgelijks de getelden der zonen van Gerson, naar hun geslachten, en
   naar het huis hunner vaderen;

   ^39Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^40Hun getelden waren, naar hun geslachten, naar het huis hunner
   vaderen, twee duizend zeshonderd en dertig.

   ^41Dezen zijn de getelden van de geslachten der zonen van Gerson, van
   al wie in de tent der samenkomst diende, welke Mozes en Aaron telden,
   naar het bevel desHEEREN.

   ^42En de getelden van de geslachten der zonen van Merari, naar hun
   geslachten, naar het huis hunner vaderen,

   ^43Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^44Hun getelden nu waren, naar hun geslachten, drie duizend en
   tweehonderd.

   ^45Dezen zijn de getelden van de geslachten der zonen van Merari, welke
   Mozes en Aaron geteld hebben, naar het bevel des HEEREN, door de hand
   van Mozes.

   ^46Al de getelden, welke Mozes en Aaron, en de oversten van Israel
   geteld hebben van de Levieten, naar hun geslachten, en naar het huis
   hunner vaderen,

   ^47Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam, om den dienst der bediening en den dienst van den last, in de
   tent der samenkomst, tebedienen;

   ^48Hun getelden waren acht duizend vijfhonderd en tachtig.

   ^49Men telde hen, naar het bevel des HEEREN, door de hand van Mozes,
   een ieder naar zijn dienst, en naar zijn last; en zijn getelden waren,
   die de HEERE Mozesgeboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij uit het leger wegzenden alle
   melaatsen, en alle vloeienden, en allen, die onrein zijn van een dode.

   ^3Van het mannelijke tot het vrouwelijke zult gij hen wegzenden; tot
   buiten het leger zult gij hen wegzenden; opdat zij niet verontreinigen
   hun legers, in welker middenIk wone.

   ^4En de kinderen Israels deden alzo, en zonden hen tot buiten het
   leger; gelijk de HEERE tot Mozes gesproken had, alzo deden de kinderen
   Israels.

   ^5Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^6Spreek tot de kinderen Israels: wanneer een man of een vrouw iets van
   enige menselijke zonden gedaan zullen hebben, overtreden hebbende door
   overtreding tegenden HEERE, zo is diezelve ziel schuldig.

   ^7En zij zullen hun zonde, welke zij gedaan hebben, belijden; daarna
   zal hij zijn schuld weder uitkeren, naar de hoofdsom daarvan, en
   derzelver vijfde deel zal hijdaarboven toedoen, en zal het dien geven,
   aan wien hij zich verschuldigd heeft.

   ^8Maar zo die man geen losser zal hebben, om de schuld aan hem weder
   uit te keren, zal die schuld, welken den HEERE weder uitgekeerd wordt,
   des priesters zijn;behalve den ram der verzoening, met welken hij voor
   hem verzoening doen zal.

   ^9Desgelijks zal alle heffing van alle geheiligde dingen der kinderen
   Israels, welke zij tot den priester brengen, zijne zijn.

   ^10En een ieders geheiligde dingen zullen zijne zijn; wat iemand den
   priester zal gegeven hebben, zal zijne zijn.

   ^11Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^12Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer van iemand
   zijn huisvrouw zal afgeweken zijn, en door overtreding tegen hem
   overtreden zal hebben;

   ^13Dat een man bij haar door bijligging des zaads zal gelegen hebben,
   en het voor de ogen haars mans zal verborgen zijn, en zij zich verheeld
   zal hebben, zijndenochtans onrein geworden; en geen getuige tegen haar
   is, en zij niet betrapt is;

   ^14En de ijvergeest over hem gekomen is, dat hij ijvert over zijn
   huisvrouw, dewijl zij onrein geworden is; of dat over hem de ijvergeest
   gekomen is, dat hij over zijnhuisvrouw ijvert, hoewel zij niet onrein
   geworden is;

   ^15Dan zal die man zijn huisvrouw tot den priester brengen, en zal haar
   offerande voor haar medebrengen, een tiende deel van een efa
   gerstemeel; hij zal geen oliedaarop gieten, noch wierook daarop leggen,
   dewijl het een spijsoffer der ijveringen is, een spijsoffer der
   gedachtenis, dat de ongerechtigheid in gedachtenis brengt.

   ^16En de priester zal haar doen naderen; hij zal haar stellen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^17En de priester zal heilig water in een aarden vat nemen; en van het
   stof, hetwelk op den vloer des tabernakels is, zal de priester nemen,
   en in het water doen.

   ^18Daarna zal de priester de vrouw voor het aangezicht des HEEREN
   stellen, en zal het hoofd van de vrouw ontbloten, en zal het spijsoffer
   der gedachtenis op haarhanden leggen, hetwelk het spijsoffer der
   ijveringen is; en in de hand des priesters zal dat bitter water zijn,
   hetwelk den vloek medebrengt.

   ^19En de priester zal haar beedigen, en zal tot die vrouw zeggen:
   Indien iemand bij u gelegen heeft, en indien gij, onder uw man zijnde,
   niet afgeweken zijt totonreinigheid, wees vrij van dit bitter water,
   hetwelk den vloek medebrengt!

   ^20Maar zo gij, onder uw man zijnde, afgeweken zijt, en zo gij onrein
   geworden zijt, dat een man bij u gelegen heeft, behalve uw man:

   ^21(Dan zal de priester die vrouw met den eed der vervloeking beedigen,
   en de priester zal tot die vrouw zeggen:) De HEERE zette u tot een
   vloek, en tot een eed, inhet midden uws volks, mits dat de HEERE uw
   heup vervallende, en uw buik zwellende make;

   ^22Dat ditzelve water, hetwelk de vervloeking medebrengt, in uw
   ingewand inga, om den buik te doen zwellen, en de heup te doen
   vervallen! Dan zal die vrouwzeggen: Amen, amen!

   ^23Daarna zal de priester deze zelfde vloeken op een cedeltje
   schrijven, en hij zal het met het bitter water uitdoen.

   ^24En hij zal die vrouw dat bitter water, hetwelk de vervloeking
   medebrengt, te drinken geven, dat het water, hetwelk de vervloeking
   medebrengt, in haar totbitterheden inga.

   ^25En de priester zal uit de hand van die vrouw het spijsoffer der
   ijveringen nemen, en hij zal datzelve spijsoffer voor het aangezicht
   des HEEREN bewegen, en zal datop het altaar offeren.

   ^26De priester zal ook van dat spijsoffer, deszelfs gedenkoffer, een
   handvol grijpen, en zal het op het altaar aansteken; en daarna zal hij
   dat water die vrouw te drinkengeven.

   ^27Als hij haar nu dat water zal te drinken gegeven hebben, het zal
   geschieden, indien zij onrein geworden is, en tegen haar man door
   overtreding zal overtredenhebben, dat het water, hetwelk vervloeking
   medebrengt, tot bitterheid in haar ingaan zal, en haar buik zwellen, en
   haar heup vervallen zal; en die vrouw zal in hetmidden van haar volk
   tot een vloek zijn.

   ^28Doch indien de vrouw niet onrein geworden is, maar rein is, zo zal
   zij vrij zijn, en zal met zaad bezadigd worden.

   ^29Dit is de wet der ijveringen, als een vrouw, onder haar man zijnde,
   zal afgeweken en onrein geworden zijn;

   ^30Of als over en man die ijvergeest zal gekomen zijn, en hij over zijn
   huisvrouw zal geijverd hebben, dat hij de vrouw voor het aangezicht des
   HEEREN stelle, en depriester aan haar deze ganse wet volbrenge.

   ^31En de man zal van de ongerechtigheid onschuldig zijn; maar diezelve
   vrouw zal haar ongerechtigheid dragen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer een man of
   een vrouw zich afgescheiden zal hebben, belovende de gelofte eens
   Nazireers, om zich denHEERE af te zonderen;

   ^3Van wijn en sterken drank zal hij zich afzonderen; wijnedik, en edik
   van sterken drank zal hij niet drinken, noch enige vochtigheid van
   druiven zal hij drinken, nochverse of gedroogde druiven eten.

   ^4Al de dagen van zijn Nazireerschap zal hij niet eten van iets, dat
   van den wijnstok des wijns gemaakt is, van de kernen af tot de basten
   toe.

   ^5Al de dagen der gelofte van zijn Nazireerschap zal het scheermes over
   zijn hoofd niet gaan; totdat die dagen vervuld zullen zijn, die hij
   zich den HEERE zalafgezonderd hebben, zal hij heilig zijn, latende de
   lokken van het haar zijns hoofds wassen.

   ^6Al de dagen, die hij zich de HEERE zal afgezonderd hebben, zal hij
   tot het lichaam eens doden niet gaan.

   ^7Om zijn vader of om zijn moeder, om zijn broeder of om zijn zuster,
   om hen zal hij zich niet verontreinigen, als zij dood zijn; want het
   Nazireerschap zijns Gods is opzijn hoofd.

   ^8Al de dagen van zijn Nazireerschap is hij den HEERE heilig.

   ^9En zo de gestorvene bij hem onvoorziens haastelijk gestorven ware,
   dat hij het hoofd van zijn Nazireerschap zou verontreinigd hebben, zo
   zal hij op den dag zijnerreiniging zijn hoofd bescheren; op den
   zevenden dag zal hij het bescheren.

   ^10En op den achtsten dag zal hij twee tortelduiven, of twee jonge
   duiven brengen tot den priester, tot de deur van de tent der
   samenkomst.

   ^11De priester nu zal een bereiden ten zondoffer, en een ten
   brandoffer, en zal voor hem verzoening doen, van dat hij aan het dode
   lichaam gezondigd heeft; alzo zal hijzijn hoofd op dienzelfden dag
   heiligen.

   ^12Daarna zal hij de dagen van zijn Nazireerschap den HEERE afzonderen,
   en zal een lam, dat eenjarig is, brengen ten schuldoffer; en de vorige
   dagen zullen vallen, omdat zijn Nazireerschap verontreinigd was.

   ^13En dit is de wet des Nazireers: op den dag, als de dagen van zijn
   Nazireerschap zullen vervuld zijn, zal hij dit brengen tot de deur van
   de tent der samenkomst.

   ^14Hij dan zal tot zijn offerande den HEERE offeren een volkomen
   eenjarig lam ten brandoffer, en een volkomen eenjarig ooilam ten
   zondoffer, en een volkomen ramten dankoffer.

   ^15En een korf ongezuurde koeken, koeken van meelbloem, met olie
   gemengd, en ongezuurde vladen, met olie bestreken, mitsgaders hun
   spijsoffer, en hundrankofferen;

   ^16En de priester zal het voor het aangezicht des HEEREN brengen, en
   zal zijn zondoffer en zijn brandoffer bereiden.

   ^17Hij zal ook den ram ten dankoffer den HEERE bereiden, met den korf
   der ongezuurde koeken; en de priester zal zijn spijsoffer en zijn
   drankoffer bereiden.

   ^18Alsdan zal de Nazireer, aan de deur van de tent der samenkomst, het
   hoofd van zijn Nazireerschap bescheren; en hij zal het hoofdhaar van
   zijn Nazireerschapnemen, en hij zal het leggen op het vuur, dat onder
   het dankoffer is.

   ^19Daarna zal de priester een gezoden schouder nemen van den ram, en
   een ongezuurden koek uit den korf, en een ongezuurde vlade; en hij zal
   ze op de handen desNazireers leggen, nadat hij zijn Nazireerschap
   afgeschoren heeft.

   ^20En de priester zal die bewegen ten beweegoffer, voor het aan gezicht
   des HEEREN; het is een heilig ding voor den priester, met de borst des
   beweegoffers, en metden schouder des hefoffers; en daarna zal die
   Nazireer wijn drinken.

   ^21Dit is de wet des Nazireers, die zijn offerande den HEERE voor zijn
   Nazireerschap zal beloofd hebben, behalve wat zijn hand bekomen zal;
   naar zijn gelofte, welkehij beloofd zal hebben, alzo zal hij doen, naar
   de wet van zijn Nazireerschap.

   ^22En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^23Spreek tot Aaron en zijn zonen, zeggende: Alzo zult gijlieden de
   kinderen Israels zegenen, zeggende tot hen:

   ^24De HEERE zegene u, en behoede u!

   ^25De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten, en zij u genadig!

   ^26De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u, en geve u vrede!

   ^27Alzo zullen zij Mijn Naam op de kinderen Israels leggen; en Ik zal
   hen zegenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En het geschiedde ten dage, als Mozes geeindigd had den tabernakel op
   te richten, en dat hij dien gezalfd, en dien geheiligd had, en al zijn
   gereedschap, mitsgadershet altaar en al zijn gereedschap, en hij ze
   gezalfd, en dezelve geheiligd had;

   ^2Dat de oversten van Israel, de hoofden van het huis hunner vaderen,
   offerden; deze waren de oversten der stammen, die over de getelden
   stonden.

   ^3En zij brachten hun offerande voor het aangezicht des HEEREN, zes
   overdekte wagens, en twaalf runderen; een wagen voor twee oversten, en
   een os voor elkeen; en brachten ze voor den tabernakel.

   ^4En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^5Neem ze van hen, opdat zij zijn mogen om te bedienen den dienst van
   de tent der samenkomst; en gij zult dezelve den Levieten geven, een
   ieder naar zijn dienst.

   ^6Alzo nam Mozes die wagens, en die runderen, en gaf dezelve den
   Levieten.

   ^7Twee wagens en vier runderen gaf hij den zonen van Gerson, naar hun
   dienst;

   ^8En vier wagens en acht runderen gaf hij den zonen van Merari, naar
   hun dienst; onder de hand van Ithamar, den zoon van Aaron, den
   priester.

   ^9Maar de zonen van Kohath gaf hij niet; want de dienst der heilige
   dingen was op hen, die zij op de schouderen droegen.

   ^10En de oversten offerden ter inwijding des altaars, op den dag als
   hetzelve gezalfd werd; de oversten dan offerden hun offeranden voor het
   altaar.

   ^11En de HEERE zeide tot Mozes: Elke overste zal, een iegelijk op zijn
   dag, zijn offerande offeren, ter inwijding des altaars.

   ^12Die nu op den eersten dag zijn offerande offerde, was Nahesson, de
   zoon van Amminadab, voor den stam van Juda.

   ^13En zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was
   honderd dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig
   sikkelen, naar den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem
   met olie gemengd, ten spijsoffer;

   ^14Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^15Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^16Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^17En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Nahesson, den zoon van
   Amminadab.

   ^18Op den tweeden dag offerde Nethaneel, de zoon van Zuar, de overste
   van Issaschar.

   ^19Hij offerde zijn offerande: een zilveren schotel, welks gewicht was
   honderd dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig
   sikkelen, naar den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem
   met olie gemengd, ten spijsoffer;

   ^20En een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^21Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^22Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^23En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Nethaneel, den zoon van
   Zuar.

   ^24Op den derden dag offerde de overste der zonen van Zebulon, Eliab,
   de zoon van Helon.

   ^25Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^26Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^27Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^28Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^29En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Eliab, den zoon van Helon.

   ^30Op den vierden dag offerde de overste der kinderen van Ruben,
   Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^31Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^32Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^33Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^34Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^35En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Elizur, den zoon van
   Sedeur.

   ^36Op den vijfden dag offerde den overste der kinderen van Simeon,
   Selumiel, de zoon van Zurisaddai.

   ^37Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^38Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^39Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^40Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^41En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Selumiel, den zoon van
   Zurisaddai.

   ^42Op den zesden dag offerde de overste der kinderen van Gad, Eljasaf,
   den zoon van Dehuel.

   ^43Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^44Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^45Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^46Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^47En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Eljasaf, den zoon van
   Dehuel.

   ^48Op den zevenden dag offerde de overste der kinderen van Efraim,
   Elisama, den zoon van Ammihud.

   ^49Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^50Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^51Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^52Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^53En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Elisama, den zoon van
   Ammihud.

   ^54Op den achtsten dag offerde de overste der kinderen van Manasse,
   Gamaliel, de zoon van Pedazur.

   ^55Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^56Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^57Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^58Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^59En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Gamaliel, den zoon van
   Pedazur.

   ^60Op den negenden dag offerde de overste der kinderen van Benjamin,
   Abidan, de zoon van Gideoni.

   ^61Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^62Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^63Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^64Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^65En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Abidan, den zoon van
   Gideoni.

   ^66Op den tienden dag offerde de overste der kinderen van Dan, Ahiezer,
   de zoon van Ammisaddai.

   ^67Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^68Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^69Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^70Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^71En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Ahiezer, den zoon van
   Ammisaddai.

   ^72Op den elfden dag offerde de overste der kinderen van Aser, Pagiel,
   de zoon van Ochran.

   ^73Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^74Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^75Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^76Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^77En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Pagiel, den zoon van
   Ochran.

   ^78Op den twaalfden dag offerde de overste der kinderen van Nafthali,
   Ahira, de zoon van Enan.

   ^79Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^80Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^81Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^82Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^83En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Ahira, den zoon van Enan.

   ^84Dit was de inwijding des altaars van de oversten van Israel, op den
   dag als hetzelve gezalfd werd: twaalf zilveren schotels, twaalf
   zilveren sprengbekkens, twaalfgouden reukschalen.

   ^85Een zilveren schotel was van honderd dertig sikkelen, en een
   sprengbekken van zeventig; al het zilver van de vaten was twee duizend
   en vierhonderd sikkelen, naar den sikkel des heiligdoms.

   ^86Twaalf gouden reukschalen van reukwerks; elke reukschaal was van
   tien sikkelen, naar den sikkel des heiligdoms; al het goud der
   reukschalen was honderd entwintig sikkelen.

   ^87Al de runderen ten brandoffer waren twaalf varren, twaalf rammen,
   twaalf eenjarige lammeren, met hun spijsoffer; en twaalf geitenbokken
   ten zondoffer.

   ^88En al de runderen ten dankoffer waren vier en twintig varren, de
   rammen zestig, de bokken zestig, de eenjarige lammeren zestig. Dit is
   de inwijding des altaars, nadat hetzelve gezalfd was.

   ^89En als Mozes in de tent der samenkomst ging, om met Hem te spreken,
   zo hoorde hij een stem tot hem sprekende, van boven het verzoendeksel,
   hetwelk is op deark der getuigenis, van tussen de twee cherubim. Alzo
   sprak Hij tot hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron, en zeg tot hem: Als gij de lampen aansteken zult,
   recht tegenover den kandelaar zullen de zeven lampen lichten.

   ^3En Aaron deed alzo: tegenover vooraan den kandelaar stak hij deszelfs
   lampen aan;

   ^4Dit werk nu des kandelaars was van dicht goud, tot zijn schacht, tot
   zijn bloemen was het dicht; naar de gedaante, die de HEERE Mozes
   vertoond had, alzo had hijden kandelaar gemaakt.

   ^5En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^6Neem de Levieten uit het midden van de kinderen Israels, en reinig
   hen.

   ^7En aldus zult gij hun doen, om hen te reinigen: spreng op hen water
   der ontzondiging; en zij zullen het scheermes over hun ganse vlees doen
   gaan, en zij zullen hunklederen wassen, en zich reinigen.

   ^8Daarna zullen zij nemen een var, een jong rund, met zijn spijsoffer
   van meelbloem, met olie gemengd; en een anderen var, een jong rund,
   zult gij nemen tenzondoffer.

   ^9En gij zult de Levieten voor de tent der samenkomst doen naderen; en
   gij zult de gehele vergadering der kinderen Israels doen verzamelen.

   ^10Ja, gij zult de Levieten voor het aangezicht des HEEREN doen
   naderen; en de kinderen Israels zullen hun handen op de Levieten
   leggen.

   ^11En Aaron zal de Levieten bewegen ten beweegoffer voor het aangezicht
   des HEEREN, vanwege de kinderen Israels; opdat zij zijn, om den dienst
   des HEEREN tebedienen.

   ^12En de Levieten zullen hun handen op het hoofd der varren leggen;
   daarna bereidt gij een ten zondoffer, en een ten brandoffer den HEERE,
   om over de Levietenverzoening te doen.

   ^13En gij zult de Levieten stellen voor het aangezicht van Aaron, en
   voor het aangezicht van zijn zonen, en gij zult hen bewegen ten
   beweegoffer den HEERE.

   ^14En gij zult de Levieten uit het midden van de kinderen Israels
   uitscheiden, opdat de Levieten Mijn zijn.

   ^15En daarna zullen de Levieten inkomen, om de tent der samenkomst te
   bedienen; en gij zult hen reinigen, en zult hen ten beweegoffer
   bewegen.

   ^16Want zij zijn gegeven, zij zijn Mij gegeven uit het midden van de
   kinderen Israels; voor de opening van alle baarmoeder, voor de
   eerstgeborenen van een ieder uit dekinderen Israels, heb Ik ze Mij
   genomen.

   ^17Want alle eerstgeborene onder de kinderen Israels is Mijn, onder de
   mensen en onder de beesten; ten dage dat Ik alle eerstgeboorte in
   Egypteland sloeg, heb Ikdezelve Mij geheiligd.

   ^18En Ik heb de Levieten genomen voor alle eerstgeborenen onder de
   kinderen Israels.

   ^19En Ik heb de Levieten aan Aaron en aan zijn zonen tot een gift
   gegeven, uit het midden van de kinderen Israels, om den dienst van de
   kinderen Israels in de tent dersamenkomst te bedienen, en om voor de
   kinderen Israels verzoening te doen, dat er geen plage zij onder de
   kinderen Israels, als de kinderen Israels tot het heiligdomnaderen
   zouden.

   ^20En Mozes deed, en Aaron, en de ganse vergadering der kinderen
   Israels, aan de Levieten, naar alles, wat de HEERE Mozes geboden had
   van de Levieten, zodeden de kinderen Israels aan hen.

   ^21En de Levieten ontzondigden zich, en wiesen hun klederen, en Aaron
   bewoog hen ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN; en Aaron
   deed verzoeningover hen, om hen te reinigen.

   ^22En daarna kwamen de Levieten, om hun dienst te bedienen in de tent
   der samenkomst, voor het aangezicht van Aaron, en voor het aangezicht
   zijner zonen; gelijk alsde HEERE Mozes van de Levieten geboden had,
   alzo deden zij aan hen.

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Dit is het, wat de Levieten aangaat: van vijf en twintig jaren oud
   en daarboven, zullen zij inkomen, om den strijd te strijden, in den
   dienst van de tent dersamenkomst.

   ^25Maar van dat hij vijftig jaren oud is, zal hij van den strijd van
   dezen dienst afgaan, en hij zal niet meer dienen.

   ^26Doch hij zal met zijn broederen dienen in de tent der samenkomst, om
   de wacht waar te nemen; maar den dienst zal hij niet bedienen. Alzo
   zult gij aan de Levietendoen in hun wachten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes in de woestijn van Sinai, in het tweede
   jaar, nadat zij uit Egypteland uitgetogen waren, in de eerste maand,
   zeggende:

   ^2Dat de kinderen Israels het pascha houden zouden, op zijn gezetten
   tijd.

   ^3Op den veertienden dag in deze maand, tussen twee avonden zult gij
   dat houden, op zijn gezetten tijd; naar al zijn inzettingen, en naar al
   zijn rechten zult gij dathouden.

   ^4Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, dat zij het pascha zouden
   houden.

   ^5En zij hielden het pascha op den veertienden dag der eerste maand,
   tussen de twee avonden, in de woestijn van Sinai; naar alles wat de
   HEERE Mozes gebodenhad, alzo deden de kinderen Israels.

   ^6Toen waren er lieden geweest, die over het dode lichaam eens mensen
   onrein waren, en op denzelven dag het pascha niet hadden kunnen houden;
   daaromnaderden zij voor het aangezicht van Mozes, en voor het
   aangezicht van Aaron op dienzelven dag.

   ^7En diezelve lieden zeiden tot hem: Wij zijn onrein over het dode
   lichaam eens mensen; waarom zouden wij verkort worden, dat wij de
   offerande des HEEREN opzijn gezetten tijd niet zouden offeren, in het
   midden van de kinderen Israels?

   ^8En Mozes zeide tot hen: Blijft staande, dat ik hoor, wat de HEERE u
   gebieden zal.

   ^9Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer iemand onder u, of
   onder uw geslachten, over een dood lichaam onrein, of op een verren weg
   zal zijn, hij zal dannog den HEERE het pascha houden.

   ^11In de tweede maand, op den veertienden dag, tussen de twee avonden,
   zullen zij dat houden; met ongezuurde broden en bittere saus zullen zij
   dat eten.

   ^12Zij zullen daarvan niet overlaten tot den morgen, en zullen daaraan
   geen been breken; naar alle inzetting van het pascha zullen zij dat
   houden.

   ^13Als een man, die rein is, en op den weg niet is, en nalaten zal het
   pascha te houden, zo zal diezelve ziel uit haar volken uitgeroeid
   worden; want hij heeft deofferande des HEEREN op zijn gezetten tijd
   niet geofferd, diezelve man zal zijn zonde dragen.

   ^14En wanneer een vreemdeling bij u als vreemdeling verkeert, en hij
   het pascha den HEERE ook houden zal, naar de inzetting van het pascha,
   en naar zijn wijze, alzozal hij het houden; het zal enerlei inzetting
   voor ulieden zijn, beiden den vreemdeling en den inboorling des lands.

   ^15En op den dag van het oprichten des tabernakels bedekte de wolk den
   tabernakel, op de tent der getuigenis; en in den avond was over den
   tabernakel als eengedaante des vuurs, tot aan den morgen.

   ^16Alzo geschiedde het geduriglijk; de wolk bedekte denzelven, en des
   nachts was er een gedaante des vuurs.

   ^17Maar nadat de wolk opgeheven werd van boven de tent, zo verreisden
   ook daarna de kinderen Israels; en in de plaats, waar de wolk bleef,
   daar legerden zich dekinderen Israels.

   ^18Naar den mond des HEEREN, verreisden de kinderen Israels, en naar
   des HEEREN mond legerden zij zich; al de dagen, in dewelke de wolk over
   den tabernakelbleef, legerden zij zich.

   ^19En als de wolk vele dagen over den tabernakel verbleef, zo namen de
   kinderen Israels de wacht des HEEREN waar, en verreisden niet.

   ^20Als het nu was, dat de wolk weinige dagen op den tabernakel was,
   naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des HEEREN
   verreisden zij.

   ^21Maar was het, dat de wolk van den avond tot den morgen daar was, en
   de wolk in den morgen opgeheven werd, zo verreisden zij; of des daags,
   of des nachts, alsde wolk opgeheven werd, zo verreisden zij.

   ^22Of als de wolk twee dagen, of een maand, of vele dagen vertoog op
   den tabernakel, blijvende daarop, zo legerden zich de kinderen Israels,
   en verreisden niet; en alszij verheven werd, verreisden zij.

   ^23Naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des
   HEEREN verreisden zij; zij namen de wacht des HEEREN waar, naar den
   mond desHEEREN, door de hand van Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Maak u twee zilveren trompetten; van dicht werk zult gij ze maken; en
   zij zullen u zijn tot de samenroeping der vergadering, en tot den
   optocht der legers.

   ^3Als zij met dezelve blazen zullen, dan zal de gehele vergadering tot
   u vergaderd worden, aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^4Maar als zij met de ene zullen blazen, dan zullen tot u vergaderd
   worden de oversten, de hoofden der duizenden van Israel.

   ^5Als gij met een gebroken geklank blazen zult, dan zullen de legers,
   die tegen het oosten gelegerd zijn, optrekken.

   ^6Maar als gij ten tweeden male met een gebroken klank blazen zult,
   zullen de legers, die tegen het zuiden legeren, optrekken; met een
   gebroken klank zullen zij blazentot hun optochten.

   ^7Maar in het verzamelen van de gemeente, zult gij blazen, doch geen
   gebroken geklank maken.

   ^8En de zonen van Aaron, de priesters, zullen met die trompetten
   blazen; en zij zullen ulieden zijn tot een eeuwige inzetting bij uw
   geslachten.

   ^9En wanneer gijlieden in uw land ten strijde zult trekken tegen den
   vijand, die u benauwt, zult gij ook met die trompetten een gebroken
   klank maken; zo zal uwergedacht worden voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, en gij zult van uw vijanden verlost worden.

   ^10Desgelijks ten dage uwer vrolijkheid, en in uw gezette hoogtijden,
   en in de beginselen uwer maanden, zult gij ook met de trompetten blazen
   over uw brandofferen, enover uw dankofferen; en zij zullen u ter
   gedachtenis zijn voor het aangezicht uws Gods; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^11En het geschiedde in het tweede jaar, in de tweede maand, op den
   twintigsten van de maand, dat de wolk verheven werd van boven den
   tabernakel der getuigenis.

   ^12En de kinderen Israels togen op, naar hun tochten, uit de woestijn
   Sinai; en de wolk bleef in de woestijn Paran.

   ^13Alzo togen zij vooreerst op, naar den mond des HEEREN, door de hand
   van Mozes.

   ^14Want vooreerst toog op de banier van het leger der kinderen van
   Juda, naar hun heiren; en over zijn heir was Nahesson, de zoon van
   Amminadab.

   ^15En over het heir van den stam der kinderen van Issaschar was
   Nethaneel, den zoon van Zuar.

   ^16En over het heir van den stam der kinderen van Zebulon was Eliab, de
   zoon van Helon.

   ^17Toen werd de tabernakel afgenomen, en de zonen van Gerson, en de
   zonen van Merari togen op, dragende den tabernakel.

   ^18Daarna toog de banier van het leger van Ruben, naar hun heiren; en
   over zijn heir was Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^19En over het heir van den stam der kinderen van Simeon was Selumiel,
   de zoon van Zurisaddai.

   ^20En over het heir van den stam der kinderen van Gad was Eljasaf, de
   zoon van Dehuel.

   ^21Toen togen op de Kohathieten, dragende het heiligdom; en de anderen
   richtten den tabernakel op, tegen dat dezen kwamen.

   ^22Daarna toog op de banier van het leger der kinderen van Efraim, naar
   hun heiren; en over het heir was Elisama, de zoon van Ammihud.

   ^23En over het heir van den stam der kinderen van Manasse was Gamaliel,
   de zoon van Pedazur.

   ^24En over het heir van den stam der kinderen van Benjamin was Abidan,
   de zoon van Gideoni.

   ^25Toen toog op de banier van het leger der kinderen van Dan,
   samensluitende al de legers, naar hun heiren; en over zijn heir was
   Ahiezer de zoon van Ammisaddai.

   ^26En over het heir van den stam der kinderen van Aser was Pagiel, de
   zoon van Ochran.

   ^27En over het heir van den stam der kinderen van Nafthali was Ahira,
   de zoon van Enan.

   ^28Dit waren de tochten der kinderen Israels, naar hun heiren, als zij
   reisden.

   ^29Mozes nu zeide tot Hobab, den zoon van Rehuel, den Midianiet, den
   schoonvader van Mozes: Wij reizen naar die plaats, van welke de HEERE
   gezegd heeft: Ik zalu die geven; ga met ons, en wij zullen u weldoen,
   want de HEERE heeft over Israel het goede gesproken.

   ^30Doch hij zeide tot hem: Ik zal niet gaan; maar ik zal naar mijn land
   en naar mijn maagschap gaan.

   ^31En hij zeide: Verlaat ons toch niet; want dewijl gij weet, dat wij
   ons legeren in de woestijn, zo zult gij ons tot ogen zijn.

   ^32En het zal geschieden, als gij met ons zult gaan, en het goede
   geschieden zal, waarmede de HEERE bij ons weldoen zal, dat wij u ook
   weldoen zullen.

   ^33Zo togen zij drie dagreizen van den berg des HEEREN; en de ark des
   verbonds des HEEREN reisde voor hun aangezicht drie dagreizen, om voor
   hen eenrustplaats uit te speuren.

   ^34En de wolk des HEEREN was des daags over hen, als zij uit het leger
   verreisden.

   ^35Het geschiedde nu in het optrekken van de ark, dat Mozes zeide: Sta
   op, HEERE! en laat Uw vijanden verstrooid worden, en Uw haters van Uw
   aangezichtvlieden!

   ^36En als zij rustte, zeide hij: Kom weder, HEERE! tot de tien
   duizenden der duizenden van Israel!
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En het geschiedde, als het volk zich was beklagende, dat het kwaad
   was in de oren des HEEREN; want de HEERE hoorde het, zodat Zijn toorn
   ontstak, en hetvuur des HEEREN onder hen ontbrandde, en verteerde, in
   het uiterste des legers.

   ^2Toen riep het volk tot Mozes; en Mozes bad tot den HEERE; en het vuur
   werd gedempt.

   ^3Daarom noemde hij den naam dier plaats Thab-era, omdat het vuur des
   HEEREN onder hen gebrand had.

   ^4En het gemene volk, dat in het midden van hen was, werd met lust
   bevangen; daarom zo weenden ook de kinderen Israels wederom, en zeiden:
   Wie zal ons vlees teeten geven?

   ^5Wij gedenken aan de vissen, die wij in Egypte om niet aten; aan de
   komkommers, en aan de pompoenen, en aan het look, en aan de ajuinen, en
   aan het knoflook.

   ^6Maar nu is onze ziel dor, er is niet met al, behalve dit Man voor
   onze ogen!

   ^7Het Man nu was als korianderzaad, en zijn verf was als de verf van
   den bedolah.

   ^8Het volk liep hier en daar, en verzamelde het, en maalde het met
   molens, of stiet het in mortieren, en zood het in potten, en maakte
   daarvan koeken; en zijn smaakwas als de smaak van de beste vochtigheid
   der olie.

   ^9En wanneer de dauw des nachts op het leger nederviel, viel het Man op
   hetzelve neder.

   ^10Toen hoorde Mozes het volk wenen door hun huisgezinnen, een ieder
   aan de deur zijner hut; en de toorn des HEEREN ontstak zeer; ook was
   het kwaad in de ogenvan Mozes.

   ^11En Mozes zeide tot de HEERE: Waarom hebt Gij aan Uw knecht kwalijk
   gedaan, en waarom heb ik geen genade in Uw ogen gevonden, dat Gij den
   last van ditganse volk op mij legt?

   ^12Heb ik dan al dit volk ontvangen? heb ik het gebaard? dat Gij tot
   mij zoudt zeggen: Draag het in uw schoot, gelijk als een voedstervader
   den zuigeling draagt, tot datland, hetwelk Gij hun vaderen gezworen
   hebt?

   ^13Van waar zou ik het vlees hebben, om al dit volk te geven? Want zij
   wenen tegen mij, zeggende: Geef ons vlees, dat wij eten!

   ^14Ik alleen kan al dit volk niet dragen; want het is mij te zwaar!

   ^15En indien Gij alzo aan mij doet, dood mij toch slechts, indien ik
   genade in Uw ogen gevonden heb; en laat mij mijn ongeluk niet aanzien!

   ^16En de HEERE zeide tot Mozes: Verzamel Mij zeventig mannen uit de
   oudsten van Israel, dewelke gij weet, dat zij de oudsten des volks en
   deszelfs ambtlieden zijn;en gij zult hen brengen voor de tent der
   samenkomst, en zij zullen zich daar bij u stellen.

   ^17Zo zal Ik afkomen en met u aldaar spreken; en van den Geest, die op
   u is, zal Ik afzonderen, en op hen leggen; en zij zullen met u den last
   van dit volk dragen, opdatgij dien alleen niet draagt.

   ^18En tot het volk zult gij zeggen: Heiligt u tegen morgen, en gij zult
   vlees eten; want gij hebt voor de oren des HEEREN geweend, zeggende:
   Wie zal ons vlees te etengeven? want het ging ons wel in Egypte! Daarom
   zal de HEERE u vlees geven, en gij zult eten.

   ^19Gij zult niet een dag, noch twee dagen eten, noch vijf dagen, noch
   tien dagen, noch twintig dagen;

   ^20Tot een gehele maand toe, totdat het uit uw neus uitga, en u tot
   walging zij; overmits gij den HEERE, Die in het midden van u is,
   verworpen hebt, en hebt voor Zijnaangezicht geweend, zeggende: Waarom
   nu zijn wij uit Egypte getogen?

   ^21En Mozes zeide: Zeshonderd duizend te voet is dit volk, in welks
   midden ik ben; en Gij hebt gezegd: Ik zal hun vlees geven, en zij
   zullen een gehele maand eten!

   ^22Zullen dan voor hen schapen en runderen geslacht worden, dat voor
   hen genoeg zij? zullen al de vissen der zee voor hen verzameld worden,
   dat voor hen genoegzij?

   ^23Doch de HEERE zeide tot Mozes: Zou dan des HEEREN hand verkort zijn?
   Gij zult nu zien, of Mijn woord u wedervaren zal, of niet.

   ^24En Mozes ging uit, en sprak de woorden des HEEREN tot het volk; en
   hij verzamelde zeventig mannen uit de oudsten des volks, en stelde hen
   rondom de tent.

   ^25Toen kwam de HEERE af in de wolk, en sprak tot hem, en afzonderende
   van den Geest, die op hem was, legde Hem op de zeventig mannen, die
   oudsten; en hetgeschiedde, als de Geest op hen rustte, dat zij
   profeteerden, maar daarna niet meer.

   ^26Maar twee mannen waren in het leger overgebleven; des enen naam was
   Eldad, en des anderen naam Medad; en die Geest rustte op hen (want zij
   waren onder deaangeschrevenen, hoewel zij tot de tent niet uitgegaan
   waren), en zij profeteerden in het leger.

   ^27Toen liep een jongen heen, en boodschapte aan Mozes, en zeide: Eldad
   en Medad profeteren in het leger.

   ^28En Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van Mozes, een van zijn
   uitgelezen jongelingen, antwoordde en zeide: Mijn heer Mozes, verbied
   hun!

   ^29Doch Mozes zeide tot hem: Zijt gij voor mij ijverende? Och of al dat
   volk des HEEREN profeten waren, dat de HEERE Zijn Geest over hen gave!

   ^30Daarna verzamelde zich Mozes tot het leger, hij en de oudsten van
   Israel.

   ^31Toen voer een wind uit van den HEERE, en raapte kwakkelen van de
   zee, en strooide ze bij het leger, omtrent een dagreize, en omtrent een
   dagreize derwaarts, rondom het leger; en zij waren omtrent twee ellen
   boven de aarde.

   ^32Toen maakte zich het volk op, dien gehelen dag, en dien gansen
   nacht, en den gansen anderen dag, en verzamelden de kwakkelen; die het
   minst had, had tienhomers verzameld; en zij spreidden ze voor zich van
   elkander rondom het leger.

   ^33Dat vlees was nog tussen hun tanden, eer het gekauwd was, zo ontstak
   de toorn des HEEREN tegen het volk, en de HEERE sloeg het volk met een
   zeer groteplaag.

   ^34Daarom heet men den naam derzelver plaats Kibroth Thaava; want daar
   begroeven zij het volk, dat belust was geweest.

   ^35Van Kibroth Thaava verreisde het volk naar Hazeroth; en zij bleven
   in Hazeroth.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Mirjam nu sprak, en Aaron, tegen Mozes, ter oorzake der vrouw, der
   Cuschietische, die hij genomen had; want hij had een Cuschietische ter
   vrouw genomen.

   ^2En zij zeiden: Heeft dan de HEERE maar alleen door Mozes gesproken?
   Heeft Hij ook niet door ons gesproken? En de HEERE hoorde het!

   ^3Doch de man Mozes was zeer zachtmoedig, meer dan alle mensen, die op
   den aardbodem waren.

   ^4Toen sprak de HEERE haastelijk tot Mozes, en tot Aaron, en tot
   Mirjam: Gij drie, komt uit tot de tent der samenkomst! En zij drie
   kwamen uit.

   ^5Toen kwam de HEERE af in de wolkkolom, en stond aan de deur der tent;
   daarna riep Hij Aaron en Mirjam; en zij beiden kwamen uit.

   ^6En Hij zeide: Hoort nu Mijn woorden! Zo er een profeet onder u is,
   Ik, de HEERE, zal door een gezicht Mij aan hem bekend maken, door een
   droom zal Ik methem spreken.

   ^7Alzo is Mijn knecht Mozes niet, die in Mijn ganse huis getrouw is.

   ^8Van mond tot mond spreek Ik met hem, en door aanzien, en niet door
   duistere woorden; en de gelijkenis des HEEREN aanschouwt hij; waarom
   dan hebt gijliedenniet gevreesd tegen Mijn knecht, tegen Mozes, te
   spreken?

   ^9Zo ontstak des HEEREN toorn tegen hen, en Hij ging weg.

   ^10En de wolk week van boven de tent; en ziet, Mirjam was melaats, wit
   als de sneeuw. En Aaron zag Mirjam aan, en ziet, zij was melaats.

   ^11Daarom zeide Aaron tot Mozes: Och, mijn heer! leg toch niet op ons
   de zonde, waarmede wij zottelijk gedaan, en waarmede wij gezondigd
   hebben!

   ^12Laat zij toch niet zijn als een dode, van wiens vlees, als hij uit
   zijns moeders lijf uitgaat, de helft wel verteerd is!

   ^13Mozes dan riep tot den HEERE, zeggende: O God! heel haar toch!

   ^14En de HEERE zeide tot Mozes: Zo haar vader smadelijk in haar
   aangezicht gespogen had, zou zij niet zeven dagen beschaamd zijn? Laat
   haar zeven dagen buitenhet leger gesloten, en daarna aangenomen worden!

   ^15Zo werd Mirjam buiten het leger zeven dagen gesloten; en het volk
   verreisde niet, totdat Mirjam aangenomen werd.

   ^16Maar daarna verreisde het volk van Hazeroth, en zij legerden zich in
   de woestijn van Paran.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Zend u mannen uit: die het land Kanaan verspieden, hetwelk Ik den
   kinderen Israels geven zal; van elken stam zijner vaderen zult
   gijlieden een man zenden, zijndeieder een overste onder hen.

   ^3Mozes dan zond hen uit de woestijn van Paran, naar den mond des
   HEEREN; al die mannen waren hoofden der kinderen Israels.

   ^4En dit zijn hun namen: van den stam van Ruben, Sammua, de zoon van
   Zaccur.

   ^5Van de stam van Simeon, Safat, de zoon van Hori.

   ^6Van de stam van Juda, Kaleb, de zoon van Jefunne.

   ^7Van de stam van Issaschar, Jigeal, de zoon van Jozef.

   ^8Van de stam van Efraim, Hosea, de zoon van Nun.

   ^9Van de stam van Benjamin, Palti, de zoon van Rafu.

   ^10Van de stam van Zebulon, Gaddiel, de zoon van Sodi.

   ^11Van de stam van Jozef, voor den stam van Manasse, Gaddi, de zoon van
   Susi.

   ^12Van de stam van Dan, Ammiel, de zoon van Gemalli.

   ^13Van de stam van Aser, Sethur, de zoon van Michael.

   ^14Van de stam van Nafthali, Nachbi, de zoon van Wofsi.

   ^15Van de stam van Gad, Guel, de zoon van Machi.

   ^16Dit zijn de namen der mannen, die Mozes zond, om dat land te
   verspieden; en Mozes noemde Hosea, den zoon van Nun, Jozua.

   ^17Mozes dan zond hen, om het land Kanaan te verspieden; en hij zeide
   tot hen: Trekt dit henen op tegen het zuiden, en klimt op het gebergte;

   ^18En beziet het land, hoedanig het zij, en het volk, dat daarin woont,
   of het sterk zij of zwak, of het weinig zij of veel;

   ^19En hoedanig het land zij, waarin hetzelve woont, of het goed zij of
   kwaad; en hoedanig de steden zijn, in dewelke hetzelve woont, of in
   legers, of in sterkten;

   ^20Ook hoedanig het land zij, of het vet zij of mager, of er bomen in
   zijn of niet; en versterkt u, en neemt van de vrucht des lands. Die
   dagen nu waren de dagen dereerste vruchten van de wijndruiven.

   ^21Alzo trokken zij op, en verspiedden het land, van de woestijn Zin af
   tot Rechob toe, waar men gaat naar Hamath.

   ^22En zij trokken op in het zuiden, en kwamen tot Hebron toe en daar
   waren Ahiman, Sesai en Talmai, kinderen van Enak; Hebron nu was zeven
   jaren gebouwd voorZoan in Egypte.

   ^23Daarna kwamen zij tot het dal Eskol, en sneden van daar een rank af
   met een tros wijndruiven, dien zij droegen met tweeen, op een
   draagstok; ook van degranaatappelen en van de vijgen.

   ^24Diezelve plaats noemde men het dal Eskol, ter oorzake van den tros,
   dien de kinderen Israels van daar afgesneden hadden.

   ^25Daarna keerden zij weder van het verspieden des lands, ten einde van
   veertig dagen.

   ^26En zij gingen heen, en kwamen tot Mozes en tot Aaron, en tot de
   gehele vergadering der kinderen Israels, in de woestijn Paran, naar
   Kades; en brachten bescheidweder aan hen, en aan de gehele vergadering,
   en lieten hen de vrucht des lands zien.

   ^27En zij vertelden hem, en zeiden: Wij zijn gekomen tot dat land,
   waarheen gij ons gezonden hebt; en voorwaar, het is van melk en honig
   vloeiende, en dit is zijn vrucht.

   ^28Behalve dat het een sterk volk is, hetwelk in dat land woont, en de
   steden zijn vast, en zeer groot; en ook hebben wij daar kinderen van
   Enak gezien.

   ^29De Amalekieten wonen in het land van het zuiden; maar de Hethieten,
   en de Jebusieten, en de Amorieten wonen op het gebergte; en de
   Kanaanieten wonen aan dezee, en aan den oever van de Jordaan.

   ^30Toen stilde Kaleb het volk voor Mozes, en zeide: Laat ons vrijmoedig
   optrekken, en dat erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker
   overweldigen!

   ^31Maar de mannen, die met hem opgetrokken waren, zeiden: Wij zullen
   tot dat volk niet kunnen optrekken, want het is sterker dan wij.

   ^32Alzo brachten zij een kwaad gerucht voort van het land, dat zij
   verspied hadden, aan de kinderen Israels, zeggende: Dat land, door
   hetwelk wij doorgegaan zijn, omhet te verspieden, is een land, dat zijn
   inwoners verteert; en al het volk, hetwelk wij in het midden van
   hetzelve gezien hebben, zijn mannen van grote lengte.

   ^33Wij hebben ook daar de reuzen gezien, en de kinderen van Enak, van
   de reuzen; en wij waren als sprinkhanen in onze ogen, alzo waren wij
   ook in hun ogen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Toen verhief zich de gehele vergadering, en zij hieven hun stem op,
   en het volk weende in dienzelven nacht.

   ^2En al de kinderen Israels murmureerden tegen Mozes en tegen Aaron; en
   de gehele vergadering zeide tot hen: Och, of wij in Egypteland
   gestorven waren! of, och, of wij in deze woestijn gestorven waren!

   ^3En waarom brengt ons de HEERE naar dat land, dat wij door het zwaard
   vallen, en onze vrouwen, en onze kinderkens ten roof worden? Zou het
   ons niet goed zijnnaar Egypte weder te keren?

   ^4En zij zeiden de een tot den ander: Laat ons een hoofd opwerpen, en
   wederkeren naar Egypte!

   ^5Toen vielen Mozes en Aaron op hun aangezichten, voor het aangezicht
   van de ganse gemeente der vergadering van de kinderen Israels.

   ^6En Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, zijnde van
   degenen, die dat land verspied hadden, scheurden hun klederen.

   ^7En zij spraken tot de ganse vergadering der kinderen Israels,
   zeggende: Het land, door hetwelk wij getrokken zijn, om hetzelve te
   verspieden, is een uitermate goedland.

   ^8Indien de HEERE een welgevallen aan ons heeft, zo zal Hij ons in dat
   land brengen, en zal ons dat geven; een land, hetwelk van melk en honig
   is vloeiende.

   ^9Alleen zijt tegen den HEERE niet wederspannig! en vreest gij niet het
   volk dezes lands; want zij zijn ons brood! hun schaduw is van hen
   geweken, en de HEERE ismet ons; vreest hen niet!

   ^10Toen zeide de ganse vergadering, dat men hen met stenen stenigen
   zoude. Maar de heerlijkheid des HEEREN verscheen in de tent der
   samenkomst, voor al dekinderen Israels.

   ^11En de HEERE zeide tot Mozes: Hoe lang zal mij dit volk tergen? En
   hoe lang zullen zij aan Mij niet geloven, door alle tekenen, die Ik in
   het midden van hen gedaanheb?

   ^12Ik zal het met pestilentie slaan, en Ik zal het verstoten; en Ik zal
   u tot een groter en sterker volk maken, dan dit is.

   ^13En Mozes zeide tot den HEERE: Zo zullen het de Egyptenaars horen;
   want Gij hebt door Uw kracht dit volk uit het midden van hen doen
   optrekken;

   ^14En zij zullen zeggen tot de inwoners van dit land, die gehoord
   hebben, dat Gij, HEERE! in het midden van dit volk zijt; dat Gij HEERE!
   oog aan oog gezien wordt, dat Uw wolk over hen staat, en Gij in een
   wolkkolom voor hun aangezicht gaat des daags, en in een vuurkolom des
   nachts.

   ^15En zoudt Gij dit volk als een enigen man doden, zo zouden de
   heidenen, die Uw gerucht gehoord hebben, spreken, zeggende:

   ^16Omdat de HEERE dit volk niet kon brengen in dat land, hetwelk Hij
   hun gezworen had, zo heeft Hij hen geslacht in de woestijn!

   ^17Nu dan, laat toch de kracht des HEEREN groot worden, gelijk als Gij
   gesproken hebt, zeggende:

   ^18De HEERE is lankmoedig en groot van weldadigheid, vergevende de
   ongerechtigheid en overtreding, die den schuldige geenszins onschuldig
   houdt, bezoekende deongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, in het
   derde en in het vierde lid.

   ^19Vergeef toch de ongerechtigheid dezes volks, naar de grootte Uwer
   goedertierenheid, en gelijk Gij ze aan dit volk, van Egypteland af tot
   hiertoe, vergeven hebt!

   ^20En de HEERE zeide: Ik heb hun vergeven naar uw woord.

   ^21Doch zekerlijk, zo waarachtig als Ik leef, zo zal de ganse aarde met
   de heerlijkheid des HEEREN vervuld worden!

   ^22Want al de mannen, die gezien hebben Mijn heerlijkheid, en Mijn
   tekenen, die Ik in Egypte en in de woestijn gedaan heb, en Mij nu
   tienmaal verzocht hebben, enMijner stem niet zijn gehoorzaam geweest;

   ^23Zo zij het land, hetwelk Ik aan hun vaderen gezworen heb, zien
   zullen. Ja, geen van die Mij getergd hebben, zullen dat zien!

   ^24Doch Mijn knecht Kaleb, omdat een andere geest met hem geweest is,
   en hij volhard heeft Mij na te volgen, zo zal Ik hem brengen tot het
   land, in hetwelk hijgekomen was, en zijn zaad zal het erfelijk
   bezitten.

   ^25De Amalekieten nu en de Kanaanieten wonen in het dal; wendt u
   morgen, en maakt uw reize naar de woestijn, op den weg naar de
   Schelfzee.

   ^26Daarna sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^27Hoe lang zal Ik bij deze boze vergadering zijn, die tegen Mij zijn
   murmurerende? Ik heb gehoord de murmureringen van de kinderen Israels,
   waarmede zij tegen Mijzijn murmurerende.

   ^28Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE, indien Ik
   ulieden zo niet doe, gelijk als gij in Mijn oren gesproken hebt!

   ^29Uw dode lichamen zullen in deze woestijn vallen; en al uw getelden,
   naar uw gehele getal, van twintig jaren oud en daarboven, gij, die
   tegen Mij gemurmureerd hebt.

   ^30Zo gij in dat land komt, over hetwelk Ik Mijn hand opgeheven heb,
   dat Ik u daarin zou doen wonen, behalve Kaleb, de zoon van Jefunne, en
   Jozua, de zoon van Nun.

   ^31En uw kinderkens, waarvan gij zeidet: Zij zullen ten roof worden!
   die zal Ik daarin brengen, en die zullen bekennen dat land, hetwelk gij
   smadelijk verworpen hebt.

   ^32Maar u aangaande, uw dode lichamen zullen in deze woestijn vallen!

   ^33En uw kinderen zullen gaan weiden in deze woestijn, veertig jaren,
   en zullen uw hoererijen dragen, totdat uw dode lichamen verteerd zijn
   in deze woestijn.

   ^34Naar het getal der dagen, in welke gij dat land verspied hebt,
   veertig dagen, elken dag voor elk jaar, zult gij uw ongerechtigheden
   dragen, veertig jaren, en gij zultgewaar worden Mijn afbreking.

   ^35Ik, de HEERE, heb gesproken: zo Ik dit aan deze ganse boze
   vergadering dergenen, die zich tegen Mij verzameld hebben, niet doe,
   zij zullen in deze woestijn te nietworden, en zullen daar sterven!

   ^36En die mannen, die Mozes gezonden had, om het land te verspieden, en
   wedergekomen zijnde, de ganse vergadering tegen hem hadden doen
   murmureren, eenkwaad gerucht over dat land voortbrengende;

   ^37Diezelfde mannen, die een kwaad gerucht van dat land voortgebracht
   hadden, stierven door een plaag, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^38Maar Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, bleven
   levende van de mannen, die heengegaan waren, om het land te verspieden.

   ^39En Mozes sprak deze woorden tot al de kinderen Israels. Toen treurde
   het volk zeer.

   ^40En zij stonden des morgens vroeg op, en klommen op de hoogte des
   bergs, zeggende: Ziet, hier zijn wij, en wij zullen optrekken tot de
   plaats, die de HEERE gezegdheeft; want wij hebben gezondigd!

   ^41Maar Mozes zeide: Waarom overtreedt gij alzo het bevel des HEEREN?
   Want dat zal geen voorspoed hebben.

   ^42Trekt niet op, want de HEERE zal in het midden van u niet zijn;
   opdat gij niet geslagen wordt, voor het aangezicht uwer vijanden.

   ^43Want de Amalekieten, en de Kanaanieten zijn daar voor uw aangezicht,
   en gij zult door het zwaard vallen; want, omdat gij u afgekeerd hebt
   van den HEERE, zo zalde HEERE met u niet zijn.

   ^44Nochtans poogden zij vermetel, om op de hoogte des bergs te klimmen;
   maar de ark des verbonds des HEEREN en Mozes scheidden niet uit het
   midden des legers.

   ^45Toen kwamen af de Amalekieten en de Kanaanieten, die in dat gebergte
   woonden, en sloegen hen, en versmeten hen, tot Horma toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij gekomen
   zult zijn in het land uwer woningen, dat Ik u geven zal;

   ^3En gij een vuuroffer den HEERE zult doen, een brandoffer, of
   slachtoffer, om af te zonderen een gelofte, of in een vrijwillig offer,
   of in uw gezette hoogtijden, omden HEERE een liefelijken reuk te maken,
   van runderen of van klein vee;

   ^4Zo zal hij, die zijn offerande den HEERE offert, een spijsoffer
   offeren van een tiende meelbloem, gemengd met een vierendeel van een
   hin olie.

   ^5En wijn ten drankoffer, een vierendeel van een hin, zult gij bereiden
   tot een brandoffer of tot een slachtoffer, voor een lam.

   ^6Of voor een ram zult gij een spijsoffer bereiden, van twee tienden
   meelbloem, gemengd met olie, een derde deel van een hin.

   ^7En wijn ten drankoffer, een derde deel van een hin, zult gij offeren
   tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^8En wanneer gij een jong rund zult bereiden tot een brandoffer of een
   slachtoffer, om een gelofte af te zonderen, of ten dankoffer den HEERE;

   ^9Zo zal hij tot een jong rund offeren een spijsoffer van drie tienden
   meelbloem, gemengd met olie, de helft van een hin.

   ^10En wijn zult gij offeren ten drankoffer, de helft van een hin, tot
   een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^11Alzo zal gedaan worden met den enen os, of met den enen ram, of met
   het klein vee, van de lammeren, of van de geiten.

   ^12Naar het getal, dat gij bereiden zult, zult gij alzo doen met
   elkeen, naar hun getal.

   ^13Alle inboorling zal deze dingen alzo doen, offerende een vuuroffer
   tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^14Wanneer ook een vreemdeling bij u als vreemdeling verkeert, of die
   in het midden van u is, in uw geslachten, en hij een vuuroffer zal
   bereiden tot een liefelijken reukden HEERE; gelijk als gij zult doen,
   alzo zal hij doen.

   ^15Gij, gemeente, het zij ulieden en den vreemdeling, die als
   vreemdeling bij u verkeert, enerlei inzetting: ter eeuwige inzetting
   bij uw geslachten, gelijk gijlieden, alzo zalde vreemdeling voor des
   HEEREN aangezicht zijn.

   ^16Enerlei wet en enerlei recht zal ulieden zijn, en den vreemdeling,
   die bij ulieden als vreemdeling verkeert.

   ^17Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^18Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als gij zult gekomen
   zijn in het land, waarheen Ik u inbrengen zal,

   ^19Zo zal het geschieden, als gij van het brood des lands zult eten,
   dan zult gij den HEERE een hefoffer offeren.

   ^20De eerstelingen uws deegs, een koek zult gij tot een hefoffer
   offeren; gelijk het hefoffer des dorsvloers zult gij dat offeren.

   ^21Van de eerstelingen uws deegs zult gij den HEERE een hefoffer geven,
   bij uw geslachten.

   ^22Voorts wanneer gijlieden afgedwaald zult zijn, en niet gedaan hebben
   al deze geboden, die de HEERE tot Mozes gesproken heeft;

   ^23Alles, wat u de HEERE door de hand van Mozes geboden heeft; van dien
   dag af, dat het de HEERE geboden heeft, en voortaan bij uw geslachten;

   ^24Zo zal het geschieden, indien iets bij dwaling gedaan, en voor de
   ogen der vergadering verborgen is, dat de ganse vergadering een var,
   een jong rund, zal bereidenten brandoffer, tot een liefelijken reuk den
   HEERE, met zijn spijsoffer en zijn drankoffer, naar de wijze; en een
   geitenbok ten zondoffer.

   ^25En de priester zal de verzoening doen voor de ganse vergadering van
   de kinderen Israels, en het zal hun vergeven worden; want het was een
   afdwaling, en zijhebben hun offerande gebracht, een vuuroffer den
   HEERE, en hun zondoffer, voor het aangezicht des HEEREN, over hun
   afdwaling.

   ^26Het zal dan aan de ganse vergadering der kinderen Israels vergeven
   worden, ook den vreemdeling, die in het midden van henlieden als
   vreemdeling verkeert; wanthet is het ganse volk door dwaling overkomen.

   ^27En indien een ziel door afdwaling gezondigd zal hebben, die zal een
   eenjarige geit ten zondoffer offeren.

   ^28En de priester zal de verzoening doen over de dwalende ziel, als zij
   gezondigd heeft door afdwaling, voor het aangezicht des HEEREN, doende
   de verzoening overhaar; en het zal haar vergeven worden.

   ^29Den inboorling der kinderen Israels, en den vreemdeling, die in
   hunlieder midden als vreemdeling verkeert, enerlei wet zal ulieden
   zijn, dengene, die het doorafdwaling doet.

   ^30Maar de ziel, die iets gedaan zal hebben met opgeheven hand, hetzij
   van inboorlingen of van vreemdelingen, die smaadt den HEERE; en
   diezelve ziel zal uitgeroeidworden uit het midden van haar volk;

   ^31Want zij heeft het woord des HEEREN veracht en Zijn gebod
   vernietigd; diezelve ziel zal ganselijk uitgeroeid worden; haar
   ongerechtigheid is op haar.

   ^32Als nu de kinderen Israels in de woestijn waren, zo vonden zij een
   man, hout lezende op den sabbatdag.

   ^33En die hem vonden, hout lezende, brachten hem tot Mozes, en tot
   Aaron, en tot de ganse vergadering.

   ^34En zij stelden hem in bewaring; want het was niet verklaard, wat hem
   gedaan zou worden.

   ^35Zo zeide de HEERE tot Mozes: Die man zal zekerlijk gedood worden; de
   ganse vergadering zal hem met stenen stenigen buiten het leger.

   ^36Toen bracht hem de ganse vergadering uit tot buiten het leger, en
   zij stenigden hem met stenen, dat hij stierf, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had.

   ^37En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^38Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Dat zij zich
   snoertjes maken aan de hoeken hunner klederen, bij hun geslachten; en
   op de snoertjes des hoeks zullenzij een hemelsblauwen draad zetten.

   ^39En hij zal ulieden aan de snoertjes zijn, opdat gij het aanziet, en
   aan al de geboden des HEEREN gedenkt, en die doet; en gij zult naar uw
   hart, en naar uw ogen nietsporen, die gij zijt nahoererende;

   ^40Opdat gij gedenkt en doet al Mijn geboden, en uw God heilig zijt.

   ^41Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland uitgevoerd heb, om u
   tot een God te zijn; Ik ben de HEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Korach nu, de zoon van Jizhar, zoon van Kohath, zoon van Levi, nam
   tot zich zo Dathan als Abiram, zonen van Eliab, en On, den zoon van
   Peleth, zonen van Ruben.

   ^2En zij stonden op voor het aangezicht van Mozes, mitsgaders
   tweehonderd en vijftig mannen uit de kinderen Israels, oversten der
   vergadering, de geroepenen dersamenkomst, mannen van naam.

   ^3En zij vergaderden zich tegen Mozes, en tegen Aaron, en zeiden tot
   hen: Het is te veel voor u, want deze ganse vergadering, zij allen,
   zijn heilig, en de HEERE is inhet midden van hen; waarom dan verheft
   gijlieden u over de gemeente des HEEREN?

   ^4Als Mozes dit hoorde, zo viel hij op zijn aangezicht.

   ^5En hij sprak tot Korach, en tot zijn ganse vergadering, zeggende:
   Morgen vroeg dan zal de HEERE bekend maken, wie de Zijne, en de heilige
   is, dien Hij tot Zich zaldoen naderen; en wien Hij verkoren zal hebben,
   dien zal Hij tot Zich doen naderen.

   ^6Doet dit: neemt u wierookvaten, Korach en zijn ganse vergadering;

   ^7En doet morgen vuur daarin, legt reukwerk daarop voor het aangezicht
   des HEEREN; en het zal geschieden, dat de man, dien de HEERE verkiezen
   zal, die zalheilig zijn. Het is te veel voor u, gij, kinderen van Levi!

   ^8Voorts zeide Mozes tot Korach: Hoort toch, gij, kinderen van Levi!

   ^9Is het u te weinig, dat de God van Israel u van de vergadering van
   Israel heeft afgescheiden, om ulieden tot Zich te doen naderen; om den
   dienst van des HEERENtabernakel te bedienen, en te staan voor het
   aangezicht der vergadering, om hen te dienen?

   ^10Daar Hij u, en al uw broederen, de kinderen van Levi, met u, heeft
   doen naderen; zoekt gij nu ook het priesterambt?

   ^11Daarom gij, en uw ganse vergadering, gij zijt vergaderd tegen den
   HEERE, want Aaron, wat is hij, dat gij tegen hem murmureert?

   ^12En Mozes schikte heen, om Dathan en Abiram, de zonen van Eliab, te
   roepen; maar zij zeiden: Wij zullen niet opkomen!

   ^13Is het te weinig, dat gij ons uit een land, van melk en honig
   vloeiende, hebt opgevoerd, om ons te doden in de woestijn, dat gij ook
   uzelven ten enenmaal over ons toteen overheer maakt?

   ^14Ook hebt gij ons niet gebracht in een land, dat van melk en honig
   vloeit, noch ons akkers en wijngaarden ten erfdeel gegeven. Zult gij de
   ogen dezer mannenuitgraven? Wij zullen niet opkomen!

   ^15Toen ontstak Mozes zeer, en hij zeide tot den HEERE: Zie hun offer
   niet aan! Ik heb niet een ezel van hen genomen, en niet een van hen
   kwaad gedaan.

   ^16Voorts zeide Mozes tot Korach: Gij, en uw ganse vergadering, weest
   voor het aangezicht des HEEREN; gij, en zij, ook Aaron, op morgen.

   ^17En neemt een ieder zijn wierookvat, en legt reukwerk daarin, en
   brengt voor het aangezicht des HEEREN, een ieder zijn wierookvat,
   tweehonderd en vijftigwierookvaten; ook gij, en Aaron, een ieder zijn
   wierookvat.

   ^18Zo namen zij een ieder zijn wierookvat, en deden vuur daarin, en
   legden reukwerk daarin; en zij stonden voor de deur van de tent der
   samenkomst, ook Mozes enAaron.

   ^19En Korach deed de ganse vergadering tegen hen verzamelen, aan de
   deur van de tent der samenkomst. Toen verscheen de heerlijkheid des
   HEEREN aan dezeganse vergadering.

   ^20En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^21Scheidt u af uit het midden van deze vergadering, en Ik zal hen als
   in een ogenblik verteren!

   ^22Maar zij vielen op hun aangezichten, en zeiden: O God! God der
   geesten van alle vlees! een enig man zal gezondigd hebben, en zult Gij
   U over deze gansevergadering grotelijks vertoornen?

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Spreek tot deze vergadering, zeggende: Gaat op van rondom de woning
   van Korach, Dathan en Abiram.

   ^25Toen stond Mozes op, en ging tot Dathan en Abiram; en achter hem
   gingen de oudsten van Israel.

   ^26En hij sprak tot de vergadering, zeggende: Wijkt toch af van de
   tenten dezer goddeloze mannen, en roert niets aan van hetgeen hunner
   is, opdat gij niet misschienverdaan wordt in al hun zonden.

   ^27Zo gingen zij op van de woning van Korach, Dathan en Abiram, van
   rondom; maar Dathan en Abiram gingen uit, staande in de deur hunner
   tenten, met hunvrouwen, en hun zonen, en hun kinderkens.

   ^28Toen zeide Mozes: Hieraan zult gij bekennen, dat de HEERE mij
   gezonden heeft, om al deze daden te doen, dat zij niet uit mijn eigen
   hart zijn.

   ^29Indien deze zullen sterven, gelijk alle mensen sterven, en over hen
   een bezoeking zal gedaan worden, naar aller mensen bezoeking, zo heeft
   mij de HEERE nietgezonden.

   ^30Maar indien de HEERE wat nieuws zal scheppen, en het aardrijk zijn
   mond zal opendoen, en verslinden hen met alles wat hunner is, en zij
   levend ter helle zullennedervaren; alsdan zult gij bekennen, dat deze
   mannen de HEERE getergd hebben.

   ^31En het geschiedde, als hij geeindigd had al deze woorden te spreken,
   zo werd het aardrijk, dat onder hen was, gekloofd;

   ^32En de aarde opende haar mond, en verslond hen met hun huizen, en
   allen mensen, die Korach toebehoorden, en al de have.

   ^33En zij voeren neder, zij en alles wat hunner was, levend ter helle;
   en de aarde overdekte hen, en zij kwamen om uit het midden der
   gemeente.

   ^34En het ganse Israel, dat rondom hen was, vlood voor hun geschrei;
   want zij zeiden: Dat ons de aarde misschien niet verslinde!

   ^35Daartoe ging een vuur uit van den HEERE, en verteerde die
   tweehonderd en vijftig mannen, die reukwerk offerden.

   ^36En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^37Zeg tot Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, dat hij de
   wierookvaten uit den brand opneme; en strooi het vuur verre weg; want
   zij zijn heilig;

   ^38Te weten de wierookvaten van dezen, die tegen hun zielen gezondigd
   hebben; dat men uitgerekte platen daarvan make, tot een overdeksel voor
   het altaar; want zijhebben ze gebracht voor het aangezicht des HEEREN,
   daarom zijn zij heilig; en zij zullen den kinderen Israels tot een
   teken zijn.

   ^39En Eleazar, de priester, nam de koperen wierookvaten, die de
   verbranden gebracht hadden, en zij rekten ze uit tot een overtreksel
   voor het altaar;

   ^40Ter nagedachtenis voor de kinderen Israels, opdat niemand vreemds,
   die niet uit het zaad van Aaron is, nadere om reukwerk aan te steken
   voor het aangezicht desHEEREN; opdat hij niet worde als Korach, en zijn
   vergadering, gelijk als hem de HEERE door den dienst van Mozes
   gesproken had.

   ^41Maar des anderen daags murmureerde de ganse vergadering der kinderen
   Israels tegen Mozes en tegen Aaron, zeggende: Gijlieden hebt des HEEREN
   volkgedood!

   ^42En het geschiedde, als de vergadering zich verzamelde tegen Mozes en
   Aaron, en zich wendde naar de tent der samenkomst, ziet, zo bedekte
   haar die wolk; en deheerlijkheid des HEEREN verscheen.

   ^43Mozes nu en Aaron kwamen tot voor de tent der samenkomst.

   ^44Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^45Maak u op uit het midden van deze vergadering, en Ik zal hen
   verteren, als in een ogenblik! Toen vielen zij op hun aangezichten.

   ^46En Mozes zeide tot Aaron: Neem het wierookvat, en doe vuur daarin
   van het altaar, en leg reukwerk daarop, haastelijk gaande tot de
   vergadering, doe over henverzoening; want een grote toorn is van voor
   het aangezicht des HEEREN uitgegaan, de plaag heeft aangevangen.

   ^47En Aaron nam het, gelijk als Mozes gesproken had, en liep in het
   midden der gemeente, en ziet, de plaag had aangevangen onder het volk;
   en hij legde reukwerkdaarin, en deed verzoening over het volk.

   ^48En hij stond tussen de doden en tussen de levenden; alzo werd de
   plaag opgehouden.

   ^49Die nu aan die plaag gestorven zijn, waren veertien duizend en
   zevenhonderd, behalve die gestorven waren om de zaak van Korach.

   ^50En Aaron keerde weder tot Mozes aan de deur van de tent der
   samenkomst; en de plaag was opgehouden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en neem van hen voor elk vaderlijk
   huis een staf, van al hun oversten, naar het huis hunner vaderen,
   twaalf staven; eens iegelijkennaam zult gij schrijven op zijn staf.

   ^3Doch Aarons naam zult gij schrijven op den staf van Levi; want een
   staf zal er zijn voor het hoofd van het huis hunner vaderen.

   ^4En gij zult ze wegleggen in de tent der samenkomst, voor de
   getuigenis, waarheen Ik met ulieden samenkomen zal.

   ^5En het zal geschieden, dat de staf des mans, welke Ik zal verkoren
   hebben, zal bloeien; en Ik zal stillen de murmureringen van de kinderen
   Israels tegen Mij, welkezij tegen ulieden murmureerden.

   ^6Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, en al hun oversten gaven aan
   hem een staf, voor elken overste een staf, naar het huis hunner
   vaderen, twaalf staven;Aarons staf was ook onder hun staven.

   ^7En Mozes legde deze staven weg, voor het aangezicht des HEEREN, in de
   tent der getuigenis.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, dat Mozes in de tent der
   getuigenis inging; en ziet, Aarons staf, voor het huis van Levi,
   bloeide; want hij bracht bloeisel voort, en bloesemde bloesem, en droeg
   amandelen.

   ^9Toen bracht Mozes al deze staven uit, van voor het aangezicht des
   HEEREN, tot al de kinderen Israels; en zij zagen het, en namen elk zijn
   staf.

   ^10Toen zeide de HEERE tot Mozes: Breng de staf van Aaron weder voor de
   getuigenis, in bewaring, tot een teken voor de wederspannige kinderen;
   alzo zult gij eeneinde maken van hun murmureringen tegen Mij, dat zij
   niet sterven.

   ^11En Mozes deed het; gelijk als de HEERE hem geboden had, alzo deed
   hij.

   ^12Toen spraken de kinderen Israels tot Mozes, zeggende: Zie, wij geven
   den geest, wij vergaan, wij allen vergaan!

   ^13Al wie enigzins nadert tot den tabernakel des HEEREN, zal sterven;
   zullen wij dan den geest gevende verdaan worden?
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en neem van hen voor elk vaderlijk
   huis een staf, van al hun oversten, naar het huis hunner vaderen,
   twaalf staven; eens iegelijkennaam zult gij schrijven op zijn staf.

   ^3Doch Aarons naam zult gij schrijven op den staf van Levi; want een
   staf zal er zijn voor het hoofd van het huis hunner vaderen.

   ^4En gij zult ze wegleggen in de tent der samenkomst, voor de
   getuigenis, waarheen Ik met ulieden samenkomen zal.

   ^5En het zal geschieden, dat de staf des mans, welke Ik zal verkoren
   hebben, zal bloeien; en Ik zal stillen de murmureringen van de kinderen
   Israels tegen Mij, welkezij tegen ulieden murmureerden.

   ^6Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, en al hun oversten gaven aan
   hem een staf, voor elken overste een staf, naar het huis hunner
   vaderen, twaalf staven;Aarons staf was ook onder hun staven.

   ^7En Mozes legde deze staven weg, voor het aangezicht des HEEREN, in de
   tent der getuigenis.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, dat Mozes in de tent der
   getuigenis inging; en ziet, Aarons staf, voor het huis van Levi,
   bloeide; want hij bracht bloeisel voort, en bloesemde bloesem, en droeg
   amandelen.

   ^9Toen bracht Mozes al deze staven uit, van voor het aangezicht des
   HEEREN, tot al de kinderen Israels; en zij zagen het, en namen elk zijn
   staf.

   ^10Toen zeide de HEERE tot Mozes: Breng de staf van Aaron weder voor de
   getuigenis, in bewaring, tot een teken voor de wederspannige kinderen;
   alzo zult gij eeneinde maken van hun murmureringen tegen Mij, dat zij
   niet sterven.

   ^11En Mozes deed het; gelijk als de HEERE hem geboden had, alzo deed
   hij.

   ^12Toen spraken de kinderen Israels tot Mozes, zeggende: Zie, wij geven
   den geest, wij vergaan, wij allen vergaan!

   ^13Al wie enigzins nadert tot den tabernakel des HEEREN, zal sterven;
   zullen wij dan den geest gevende verdaan worden? Numeri 18 ^1Zo zeide
   de HEERE tot Aaron: Gij, en uw zonen, en het huis uws vaders met u,
   zult dragen de ongerechtigheid des heiligdoms; en gij, en uw zonen met
   u, zultdragen de ongerechtigheid van uw priesterambt. ^2En ook zult gij
   uw broederen, den stam van Levi, den stam uws vaders, met u doen
   naderen, dat zij u bijgevoegd worden, en u dienen; maar gij, en uw
   zonen met u, zult zijn voor de tent der getuigenis. ^3En zij zullen uw
   wacht waarnemen, en de wacht der ganse tent; doch tot het gereedschap
   des heiligdoms en het altaar zullen zij niet naderen, opdat zij niet
   sterven, zo zij als gijlieden. ^4Maar zij zullen u bijgevoegd worden,
   en de wacht van de tent der samenkomst waarnemen, en allen dienst der
   tent; en een vreemde zal tot u niet naderen. ^5Gijlieden nu zult
   waarnemen de wacht des heiligdoms, en de wacht des altaars; opdat er
   geen verbolgenheid meer zij over de kinderen Israels. ^6Want Ik, zie,
   Ik heb uw broederen, de Levieten, uit het midden der kinderen Israels
   genomen; zij zijn ulieden een gave, gegeven den HEERE, om den dienst
   van detent der samenkomst te bedienen. ^7Maar gij, en uw zonen met u,
   zult ulieder priesterambt waarnemen in alle zaken des altaars, en in
   hetgeen van binnen den voorhang is, dat zult gijlieden bedienen;
   uwpriesterambt geve Ik u tot een dienst van een geschenk; en de
   vreemde, die nadert, zal gedood worden. ^8Voorts sprak de HEERE tot
   Aaron: En Ik, zie, Ik heb u gegeven de wacht Mijner hefofferen, met
   alle heilige dingen van de kinderen Israels heb Ik ze u gegeven, om der
   zalving wil, en aan uw zonen, tot een eeuwige inzetting. ^9Dit zult gij
   hebben van de heiligheid der heiligheden, uit het vuur: al hun
   offeranden, met al hun spijsoffer, en met al hun zondoffer, en met al
   hun schuldoffer, dat zijMij zullen wedergeven; het zal u en uw zonen
   een heiligheid der heiligheden zijn. ^10Aan het allerheiligste zult gij
   dat eten; al wat mannelijk is zal dat eten; het zal u een heiligheid
   zijn. ^11Ook zal dit het uwe zijn: het hefoffer hunner gave, met alle
   beweegofferen der kinderen Israels; Ik heb ze aan u gegeven, en aan uw
   zonen, en aan uw dochterenmet u, tot een eeuwige inzetting; al wie in
   uw huis rein is, zal dat eten. ^12Al het beste van de olie, en al het
   beste van de most, en van koren, hun eerstelingen, die zij den HEERE
   zullen geven, u heb Ik ze gegeven. ^13De eerste vruchten van alles, wat
   in hun land is, die zij den HEERE zullen brengen, zullen uwe zijn; al
   wie in uw huis rein is, zal dat eten.

   ^14Al het verbannene in Israel zal het uwe zijn.

   ^15Al wat de baarmoeder opent, van alle vlees, dat zij den HEERE zullen
   brengen, onder de mensen, en onder de beesten, zal het uwe zijn; doch
   de eerstgeborenen dermensen zult gij ganselijk lossen; ook zult gij
   lossen der eerstgeborenen der onreine beesten.

   ^16Die nu onder dezelve gelost zullen worden, zult gij van een maand
   oud lossen, naar uw schatting, voor het geld van vijf sikkelen, naar
   den sikkel des heiligdoms, dieis twintig gera.

   ^17Maar het eerstgeborene van een koe, of het eerstgeborene van een
   schaap, of het eerstgeborene van een geit zult gij niet lossen, zij
   zijn heilig; hun bloed zult gijsprengen op het altaar, en hun ver zult
   gij aansteken, tot een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^18En hun vlees zal het uwe zijn; gelijk de beweegborst, en gelijk de
   rechterschouder, zal het uwe zijn.

   ^19Alle hefofferen der heilige dingen, die de kinderen Israels den
   HEERE zullen offeren, heb Ik aan u gegeven, en aan uw zonen, en aan uw
   dochteren met u, tot eeneeuwige inzetting; het zal een eeuwig
   zoutverbond zijn, voor het aangezicht des HEEREN, voor u en voor uw
   zaad met u.

   ^20Ook zeide de HEERE tot Aaron: Gij zult in hun land niet erven, en
   gij zult geen deel in het midden van henlieden hebben; Ik ben uw deel
   en uw erfenis, in hetmidden van de kinderen Israels.

   ^21En zie, aan de kinderen van Levi heb Ik alle tienden in Israel ter
   erfenis gegeven, voor hun dienst, dien zij bedienen, den dienst van de
   tent der samenkomst.

   ^22En de kinderen Israels zullen niet meer naderen tot de tent der
   samenkomst, om zonde te dragen en te sterven.

   ^23Maar de Levieten, die zullen bedienen den dienst van de tent der
   samenkomst, en die zullen hun ongerechtigheid dragen; het zal een
   eeuwige inzetting zijn voor uwgeslachten; en in het midden van de
   kinderen Israels zullen zij geen erfenis erven.

   ^24Want de tienden der kinderen Israels, die zij den HEERE tot een
   hefoffer zullen offeren, heb Ik aan de Levieten tot een erfenis
   gegeven; daarom heb Ik tot hengezegd: Zij zullen in het midden van de
   kinderen Israels geen erfenis erven.

   ^25En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^26Gij zult ook tot de Levieten spreken, en tot hen zeggen: Wanneer gij
   van de kinderen Israels de tienden zult ontvangen hebben, die Ik u voor
   uw erfenis vanhenlieden gegeven heb, zo zult gij daarvan een hefoffer
   des HEEREN offeren, de tienden van die tienden;

   ^27En het zal u gerekend worden tot uw hefoffer, als koren van den
   dorsvloer, en als de volheid van de perskuip.

   ^28Alzo zult gij ook een hefoffer des HEEREN offeren van al uw tienden,
   die gij van de kinderen Israels zult hebben ontvangen; en gij zult
   daarvan des HEERENhefoffer geven aan den priester Aaron.

   ^29Van al uw gaven zult gij alle hefoffer des HEEREN offeren; van al
   het beste van die, van zijn heiliging daarvan.

   ^30Gij zult dan tot hen zeggen: Als gij deszelfs beste daarvan offert,
   zo zal het den Levieten toegerekend worden als een inkomen des
   dorsvloers, en als een inkomendes perskuips.

   ^31En gij zult dat eten in alle plaatsen, gij en uw huis; want het is
   ulieden een loon voor uw dienst in de tent der samenkomst.

   ^32Zo zult gij daarover geen zonde dragen, als gij deszelfs beste
   daarvan offert; en gij zult de heilige dingen van de kinderen Israels
   niet ontheiligen, opdat gij niet sterft
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Zo zeide de HEERE tot Aaron: Gij, en uw zonen, en het huis uws vaders
   met u, zult dragen de ongerechtigheid des heiligdoms; en gij, en uw
   zonen met u, zultdragen de ongerechtigheid van uw priesterambt.

   ^2En ook zult gij uw broederen, den stam van Levi, den stam uws vaders,
   met u doen naderen, dat zij u bijgevoegd worden, en u dienen; maar gij,
   en uw zonen met u, zult zijn voor de tent der getuigenis.

   ^3En zij zullen uw wacht waarnemen, en de wacht der ganse tent; doch
   tot het gereedschap des heiligdoms en het altaar zullen zij niet
   naderen, opdat zij niet sterven, zo zij als gijlieden.

   ^4Maar zij zullen u bijgevoegd worden, en de wacht van de tent der
   samenkomst waarnemen, en allen dienst der tent; en een vreemde zal tot
   u niet naderen.

   ^5Gijlieden nu zult waarnemen de wacht des heiligdoms, en de wacht des
   altaars; opdat er geen verbolgenheid meer zij over de kinderen Israels.

   ^6Want Ik, zie, Ik heb uw broederen, de Levieten, uit het midden der
   kinderen Israels genomen; zij zijn ulieden een gave, gegeven den HEERE,
   om den dienst van detent der samenkomst te bedienen.

   ^7Maar gij, en uw zonen met u, zult ulieder priesterambt waarnemen in
   alle zaken des altaars, en in hetgeen van binnen den voorhang is, dat
   zult gijlieden bedienen; uwpriesterambt geve Ik u tot een dienst van
   een geschenk; en de vreemde, die nadert, zal gedood worden.

   ^8Voorts sprak de HEERE tot Aaron: En Ik, zie, Ik heb u gegeven de
   wacht Mijner hefofferen, met alle heilige dingen van de kinderen
   Israels heb Ik ze u gegeven, om der zalving wil, en aan uw zonen, tot
   een eeuwige inzetting.

   ^9Dit zult gij hebben van de heiligheid der heiligheden, uit het vuur:
   al hun offeranden, met al hun spijsoffer, en met al hun zondoffer, en
   met al hun schuldoffer, dat zijMij zullen wedergeven; het zal u en uw
   zonen een heiligheid der heiligheden zijn.

   ^10Aan het allerheiligste zult gij dat eten; al wat mannelijk is zal
   dat eten; het zal u een heiligheid zijn.

   ^11Ook zal dit het uwe zijn: het hefoffer hunner gave, met alle
   beweegofferen der kinderen Israels; Ik heb ze aan u gegeven, en aan uw
   zonen, en aan uw dochterenmet u, tot een eeuwige inzetting; al wie in
   uw huis rein is, zal dat eten.

   ^12Al het beste van de olie, en al het beste van de most, en van koren,
   hun eerstelingen, die zij den HEERE zullen geven, u heb Ik ze gegeven.

   ^13De eerste vruchten van alles, wat in hun land is, die zij den HEERE
   zullen brengen, zullen uwe zijn; al wie in uw huis rein is, zal dat
   eten.

   ^14Al het verbannene in Israel zal het uwe zijn.

   ^15Al wat de baarmoeder opent, van alle vlees, dat zij den HEERE zullen
   brengen, onder de mensen, en onder de beesten, zal het uwe zijn; doch
   de eerstgeborenen dermensen zult gij ganselijk lossen; ook zult gij
   lossen der eerstgeborenen der onreine beesten.

   ^16Die nu onder dezelve gelost zullen worden, zult gij van een maand
   oud lossen, naar uw schatting, voor het geld van vijf sikkelen, naar
   den sikkel des heiligdoms, dieis twintig gera.

   ^17Maar het eerstgeborene van een koe, of het eerstgeborene van een
   schaap, of het eerstgeborene van een geit zult gij niet lossen, zij
   zijn heilig; hun bloed zult gijsprengen op het altaar, en hun ver zult
   gij aansteken, tot een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^18En hun vlees zal het uwe zijn; gelijk de beweegborst, en gelijk de
   rechterschouder, zal het uwe zijn.

   ^19Alle hefofferen der heilige dingen, die de kinderen Israels den
   HEERE zullen offeren, heb Ik aan u gegeven, en aan uw zonen, en aan uw
   dochteren met u, tot eeneeuwige inzetting; het zal een eeuwig
   zoutverbond zijn, voor het aangezicht des HEEREN, voor u en voor uw
   zaad met u.

   ^20Ook zeide de HEERE tot Aaron: Gij zult in hun land niet erven, en
   gij zult geen deel in het midden van henlieden hebben; Ik ben uw deel
   en uw erfenis, in hetmidden van de kinderen Israels.

   ^21En zie, aan de kinderen van Levi heb Ik alle tienden in Israel ter
   erfenis gegeven, voor hun dienst, dien zij bedienen, den dienst van de
   tent der samenkomst.

   ^22En de kinderen Israels zullen niet meer naderen tot de tent der
   samenkomst, om zonde te dragen en te sterven.

   ^23Maar de Levieten, die zullen bedienen den dienst van de tent der
   samenkomst, en die zullen hun ongerechtigheid dragen; het zal een
   eeuwige inzetting zijn voor uwgeslachten; en in het midden van de
   kinderen Israels zullen zij geen erfenis erven.

   ^24Want de tienden der kinderen Israels, die zij den HEERE tot een
   hefoffer zullen offeren, heb Ik aan de Levieten tot een erfenis
   gegeven; daarom heb Ik tot hengezegd: Zij zullen in het midden van de
   kinderen Israels geen erfenis erven.

   ^25En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^26Gij zult ook tot de Levieten spreken, en tot hen zeggen: Wanneer gij
   van de kinderen Israels de tienden zult ontvangen hebben, die Ik u voor
   uw erfenis vanhenlieden gegeven heb, zo zult gij daarvan een hefoffer
   des HEEREN offeren, de tienden van die tienden;

   ^27En het zal u gerekend worden tot uw hefoffer, als koren van den
   dorsvloer, en als de volheid van de perskuip.

   ^28Alzo zult gij ook een hefoffer des HEEREN offeren van al uw tienden,
   die gij van de kinderen Israels zult hebben ontvangen; en gij zult
   daarvan des HEERENhefoffer geven aan den priester Aaron.

   ^29Van al uw gaven zult gij alle hefoffer des HEEREN offeren; van al
   het beste van die, van zijn heiliging daarvan.

   ^30Gij zult dan tot hen zeggen: Als gij deszelfs beste daarvan offert,
   zo zal het den Levieten toegerekend worden als een inkomen des
   dorsvloers, en als een inkomendes perskuips.

   ^31En gij zult dat eten in alle plaatsen, gij en uw huis; want het is
   ulieden een loon voor uw dienst in de tent der samenkomst.

   ^32Zo zult gij daarover geen zonde dragen, als gij deszelfs beste
   daarvan offert; en gij zult de heilige dingen van de kinderen Israels
   niet ontheiligen, opdat gij niet sterft
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Als de kinderen Israels, de ganse vergadering, in de woestijn Zin
   gekomen waren, in de eerste maand, zo bleef het volk te Kades. En
   Mirjam stierf aldaar, en zijwerd aldaar begraven.

   ^2En er was geen water voor de vergadering; toen vergaderden zij zich
   tegen Mozes en tegen Aaron.

   ^3En het volk twistte met Mozes, en zij spraken, zeggende: Och, of wij
   den geest gegeven hadden, toen onze broeders voor het aangezicht des
   HEEREN den geestgaven!

   ^4Waarom toch hebt gijlieden de gemeente des HEEREN in deze woestijn
   gebracht, dat wij daar sterven zouden, wij en onze beesten?

   ^5En waarom hebt gijlieden ons doen optrekken uit Egypte, om ons te
   brengen in deze kwade plaats? Het is geen plaats van zaad, noch van
   vijgen, noch vanwijnstokken, noch van granaatappelen; ook is er geen
   water om te drinken.

   ^6Toen gingen Mozes en Aaron van het aangezicht der gemeente tot de
   deur van de tent der samenkomst, en zij vielen op hun aangezichten; en
   de heerlijkheid desHEEREN verscheen hun.

   ^7En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^8Neem dien staf, en verzamel de vergadering, gij en Aaron, uw broeder,
   en spreekt gijlieden tot den steenrots voor hun ogen, zo zal zij hun
   water geven; alzo zult gijhun water voortbrengen uit den steenrots, en
   gij zult de vergadering en haar beesten drenken.

   ^9Toen nam Mozes den staf van voor het aangezicht des HEEREN, gelijk
   als Hij hem geboden had.

   ^10En Mozes en Aaron vergaderden de gemeente voor de steenrots, en hij
   zeide tot hen: Hoort toch, gij wederspannigen, zullen wij water voor
   ulieden uit dezesteenrots hervoorbrengen?

   ^11Toen hief Mozes zijn hand op, en hij sloeg de steenrots tweemaal met
   zijn staf; en er kwam veel waters uit, zodat de vergadering dronk, en
   haar beesten.

   ^12Derhalve zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Omdat gijlieden Mij
   niet geloofd hebt, dat gij Mij heiligdet voor de ogen der kinderen van
   Israel, daarom zultgijlieden deze gemeente niet inbrengen in het land,
   hetwelk Ik hun gegeven heb.

   ^13Dit zijn de wateren van Meriba, daar de kinderen Israels met den
   HEERE om getwist hebben; en Hij werd aan hen geheiligd.

   ^14Daarna zond Mozes boden uit Kades tot den koning van Edom, welke
   zeiden: Alzo zegt uw broeder Israel: Gij weet al de moeite, die ons
   ontmoet is;

   ^15Dat onze vaders naar Egypte afgetogen zijn, en wij in Egypte vele
   dagen gewoond hebben; en dat de Egyptenaars aan ons en onze vaderen
   kwaad gedaan hebben.

   ^16Toen riepen wij tot den HEERE, en Hij hoorde onze stem, en Hij zond
   een Engel, en Hij leidde ons uit Egypte; en ziet, wij zijn te Kades, en
   stad aan het uitersteuwer landpale.

   ^17Laat ons toch door uw land trekken; wij zullen niet trekken door den
   akker, noch door de wijngaarden, noch zullen het water der putten
   drinken; wij zullen denkoninklijken weg gaan, wij zullen niet afwijken
   ter rechterhand noch ter linkerhand, totdat wij door uw landpalen
   zullen getrokken zijn.

   ^18Doch Edom zeide tot hem: Gij zult door mij niet trekken, opdat ik
   niet misschien met het zwaard uitga u tegemoet!

   ^19Toen zeiden de kinderen Israels tot hem: Wij zullen door den
   gebaanden weg optrekken, en indien wij van uw water drinken, ik en mijn
   vee, zo zal ik deszelfs prijsdaarvoor geven; ik zal alleenlijk, zonder
   iets anders, te voet doortrekken.

   ^20Doch hij zeide: Gij zult niet doortrekken! En Edom is hem tegemoet
   uitgetrokken, met een zwaar volk, en met een sterke hand.

   ^21Alzo weigerde Edom Israel toe te laten door zijn landpale te
   trekken; daarom week Israel van hem af.

   ^22Toen reisden zij van Kades; en de kinderen Israels kwamen, de ganse
   vergadering, aan den berg Hor.

   ^23De HEERE nu sprak tot Mozes, en tot Aaron, aan den berg Hor, aan de
   pale van het land van Edom, zeggende:

   ^24Aaron zal tot zijn volken verzameld worden; want hij zal niet komen
   in het land, hetwelk Ik aan de kinderen Israels gegeven heb, omdat
   gijlieden Mijn mondwederspannig geweest zijt bij de wateren van Meriba.

   ^25Neem Aaron, en Eleazar, zijn zoon, en doe hen opklimmen tot den berg
   Hor.

   ^26En trek Aaron zijn klederen uit, en trek ze Eleazar, zijn zoon, aan;
   want Aaron zal verzameld worden, en daar sterven.

   ^27Mozes nu deed, gelijk als de HEERE geboden had; want zij klommen op
   tot den berg Hor, voor de ogen der ganse vergadering.

   ^28En Mozes trok Aaron zijn klederen uit, en hij trok ze zijn zoon
   Eleazar aan; en Aaron stierf aldaar, op de hoogte diens bergs. Toen
   kwam Mozes en Eleazar van dienberg af.

   ^29Toen de ganse vergadering zag, dat Aaron overleden was, zo beweenden
   zij Aaron dertig dagen, het ganse huis van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Als de Kanaaniet, de koning van Harad, wonende tegen het zuiden,
   hoorde, dat Israel door den weg der verspieders kwam, zo streed hij
   tegen Israel, en hij voerdeenige gevangenen uit denzelven gevankelijk
   weg.

   ^2Toen beloofde Israel den HEERE een gelofte, en zeide: Indien Gij dit
   volk geheel in mijn hand geeft, zo zal ik hun steden verbannen.

   ^3De HEERE dan verhoorde de stem van Israel, en gaf de Kanaanieten
   over; en hij verbande hen en hun steden; en hij noemde den naam dier
   plaats Horma.

   ^4Toen reisden zij van den berg Hor, op den weg der Schelfzee, dat zij
   om het land der Edomieten heentogen; doch de ziel des volks werd
   verdrietig op dezen weg.

   ^5En het volk sprak tegen God en tegen Mozes: Waarom hebt gijlieden ons
   doen optrekken uit Egypte, opdat wij sterven zouden in de woestijn?
   Want hier is geenbrood, ook geen water, en onze ziel walgt over dit
   zeer lichte brood.

   ^6Toen zond de HEERE vurige slangen onder het volk, die beten het volk;
   en er stierf veel volks van Israel.

   ^7Daarom kwam het volk tot Mozes, en zij zeiden: Wij hebben gezondigd,
   omdat wij tegen den HEERE en tegen u gesproken hebben; bid den HEERE,
   dat Hij dezeslangen van ons wegneme. Toen bad Mozes voor het volk.

   ^8En de HEERE zeide tot Mozes: Maak u een vurige slang, en stel ze op
   een stang; en het zal geschieden, dat al wie gebeten is, als hij haar
   aanziet, zo zal hij leven.

   ^9En Mozes maakte een koperen slang, en stelde ze op een stang; en het
   geschiedde, als een slang iemand beet, zo zag hij de koperen slang aan,
   en hij bleef levend.

   ^10Toen verreisden de kinderen Israels, en zij legerden zich te Oboth.

   ^11Daarna reisden zij van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van
   Abarim in de woestijn, die tegenover Moab is, tegen den opgang der zon.

   ^12Van daar reisden zij, en legerden zich bij de beek Zered.

   ^13Van daar reisden zij, en legerden zich aan deze zijde van de Arnon,
   welke in de woestijn is, uitgaande uit de landpalen der Amorieten; want
   de Arnon is de landpalevan Moab, tussen Moab en tussen de Amorieten.

   ^14(Daarom wordt gezegd in het boek van de oorlogen des HEEREN: Tegen
   Waheb, in een wervelwind, en tegen de beken Arnon,

   ^15En den afloop der beken, die zich naar de gelegenheid van Ar wendt,
   en leent aan de landpale van Moab.)

   ^16En van daar reisden zij naar Beer. Dit is de put, van welken de
   HEERE tot Mozes zeide: Verzamel het volk, zo zal Ik hun water geven.

   ^17(Toen zong Israel dit lied: Spring op, gij put, zingt daarvan bij
   beurte!

   ^18Gij put, dien de vorsten gegraven hebben, dien de edelen des volks
   gedolven hebben, door den wetgever, met hun staven.) En van de woestijn
   reisden zij naarMattana;

   ^19En van Mattana tot Nahaliel; en van Nahaliel tot Bamoth;

   ^20En van Bamoth tot het dal, dat in het veld van Moab is, aan de
   hoogte van Pisga, en dat tegen de wildernis ziet.

   ^21Toen zond Israel boden tot Sihon, den koning der Amorieten,
   zeggende:

   ^22Laat mij door uw land trekken. Wij zullen niet afwijken in de
   akkers, noch in de wijngaarden; wij zullen het water der putten niet
   drinken; wij zullen op denkoninklijken weg gaan, totdat wij uw landpale
   doorgetogen zijn.

   ^23Doch Sihon liet Israel niet toe, door zijn landpale te trekken; maar
   Sihon vergaderde al zijn volk, en hij ging uit, Israel tegemoet, naar
   de woestijn, en hij kwam teJahza, en streed tegen Israel;

   ^24Maar Israel sloeg hem met de scherpte des zwaards, en nam zijn land
   in erfelijke bezitting, van de Arnon af tot de Jabbok toe, tot aan de
   kinderen Ammons; wantde landpale der kinderen Ammons was vast.

   ^25Alzo nam Israel al deze steden in; en Israel woonde in al de steden
   der Amorieten, te Hesbon, en in al haar onderhorige plaatsen.

   ^26Want Hesbon was de stad van Sihon, den koning der Amorieten; en hij
   had gestreden tegen den vorigen koning der Moabieten, en hij had al
   zijn land uit zijn handgenomen, tot aan de Arnon.

   ^27Daarom zeggen zij, die spreekwoorden gebruiken: Komt tot Hesbon; men
   bouwe en bevestige de stad van Sihon!

   ^28Want er is een vuur uitgegaan uit Hesbon; een vlam uit de stad van
   Sihon; zij heeft verteerd Ar der Moabieten, en de heren der hoogten van
   de Arnon.

   ^29Wee u, Moab! Gij, volk Kamoz zijt verloren! Hij heeft zijn zonen,
   die ontliepen, en zijn dochters in de gevangenis geleverd aan Sihon,
   den koning der Amorieten.

   ^30En wij hebben hen nedergeveld! Hesbon is verloren tot Dibon toe; en
   wij hebben hen verwoest tot Nofat toe, welke tot Medeba toe reikt.

   ^31Alzo woonde Israel in het land van den Amoriet.

   ^32Daarna zond Mozes om Jaezer te verspieden; en zij namen haar
   onderhorige plaatsen in; en hij dreef de Amorieten, die er waren, uit
   de bezitting.

   ^33Toen wendden zij zich en trokken op den weg van Basan; en Og, de
   koning van Basan, ging uit hen tegemoet, hij en al zijn volk, tot den
   strijd, en Edrei.

   ^34De HEERE nu zeide tot Mozes: Vrees hem niet; want Ik heb hem in uw
   hand gegeven, en al zijn volk, ook zijn land; en gij zult hem doen,
   gelijk als gij Sihon, denkoning der Amorieten, die te Hesbon woonde,
   gedaan hebt.

   ^35En zij sloegen hem, en zijn zonen, en al zijn volk, alzo dat hem
   niemand overbleef; en zij namen zijn land in erfelijke bezitting.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Daarna reisden de kinderen van Israel, en legerden zich in de vlakken
   velden van Moab, aan deze zijde van de Jordaan van Jericho.

   ^2Toen Balak, de zoon van Zippor, zag al wat Israel aan de Amorieten
   gedaan had;

   ^3Zo vreesde Moab zeer voor het aangezicht dezes volks, want het was
   veel; en Moab was beangstigd voor het aangezicht van de kinderen
   Israels.

   ^4Derhalve zeide Moab tot de oudsten der Midianieten: Nu zal deze
   gemeente oplikken al wat rondom ons is, gelijk de os de groente des
   velds oplikt. Te dier tijd nuwas Balak, de zoon van Zippor, koning der
   Moabieten.

   ^5Die zond boden aan Bileam, den zoon van Beor, te Pethor, hetwelk aan
   de rivier is, in het land der kinderen zijns volks, om hem te roepen,
   zeggende: Zie, er is eenvolk uit Egypte getogen; zie, het heeft het
   gezicht des lands bedekt, en het blijft liggen recht tegenover mij.

   ^6En nu, kom toch, vervloek mij dit volk, want het is machtiger dan ik;
   misschien zal ik het kunnen slaan, of het uit het land verdrijven; want
   ik weet, dat, wien gijzegent, die zal gezegend zijn, en wien gij
   vervloekt, die zal vervloekt zijn.

   ^7Toen gingen de oudsten der Moabieten, en de oudsten der Midianieten,
   en hadden het loon der waarzeggingen in hun hand; alzo kwamen zij tot
   Bileam, en sprakentot hem de woorden van Balak.

   ^8Hij dan zeide tot hen: Vernacht hier dezen nacht, zo zal ik ulieden
   een antwoord wederbrengen, gelijk als de HEERE tot mij zal gesproken
   hebben. Toen bleven devorsten der Moabieten bij Bileam.

   ^9En God kwam tot Bileam en zeide: Wie zijn die mannen, die bij u zijn?

   ^10Toen zeide Bileam tot God: Balak, de zoon van Zippor, de koning der
   Moabieten, heeft hen tot mij gezonden, zeggende:

   ^11Zie, er is een volk uit Egypte getogen, en het heeft het gezicht des
   lands bedekt; kom nu, vervloek het mij; misschien zal ik tegen hetzelve
   kunnen strijden, of hetuitdrijven.

   ^12Toen zeide God tot Bileam: Gij zult met hen niet trekken; gij zult
   dat volk niet vloeken, want het is gezegend.

   ^13Toen stond Bileam des morgens op, en zeide tot de vorsten van Balak:
   Gaat naar uw land; want de HEERE weigert mij toe te laten met ulieden
   te gaan.

   ^14Zo stonden dan de vorsten der Moabieten op, en kwamen tot Balak, en
   zij zeiden: Bileam heeft geweigerd met ons te gaan.

   ^15Doch Balak voer nog voort vorsten te zenden, meer en eerlijker, dan
   die waren;

   ^16Die tot Bileam kwamen, en hem zeiden: Alzo zegt Balak, de zoon van
   Zippor: Laat u toch niet beletten tot mij te komen!

   ^17Want ik zal u zeer hoog vereren, en al wat gij tot mij zeggen zult,
   dat zal ik doen; zo kom toch, vervloek mij dit volk!

   ^18Toen antwoordde Bileam, en zeide tot de dienaren van Balak: Wanneer
   Balak mij zijn huis vol zilver en goud gave, zo vermocht ik niet het
   bevel des HEEREN mijnsGods te overtreden, om te doen klein of groot.

   ^19En nu, blijft gijlieden toch ook hier dezen nacht, opdat ik wete,
   wat de HEERE tot mij verder spreken zal.

   ^20God nu kwam tot Bileam des nachts, en zeide tot hem: Dewijl die
   mannen gekomen zijn, om u te roepen, sta op, ga met hen; en nochtans
   zult gij dat doen, hetwelkIk tot u spreken zal.

   ^21Toen stond Bileam des morgens op, en zadelde zijn ezelin, en hij
   trok heen met de vorsten van Moab.

   ^22Doch de toorn des HEEREN werd ontstoken, omdat hij heentoog; en de
   Engel des HEEREN stelde Zich in den weg, hem tot een tegenpartij; hij
   nu reed op zijnezelin, en twee zijner jongeren waren bij hem.

   ^23De ezelin nu zag den Engel des HEEREN staande in den weg, met Zijn
   uitgetrokken zwaard in Zijn hand; daarom week de ezelin uit den weg, en
   ging in het veld.Toen sloeg Bileam de ezelin, om dezelve naar den weg
   te doen wenden.

   ^24Maar de Engel des HEEREN stond in een pad der wijngaarden, zijnde
   een muur aan deze, en een muur aan gene zijde.

   ^25Toen de ezelin den Engel des HEEREN zag, zo klemde hij zichzelve aan
   den wand, en klemde Bileams voet aan den wand; daarom voer hij voort
   haar te slaan.

   ^26Toen ging de Engel des HEEREN noch verder, en Hij stond in een enge
   plaats, waar geen weg was om te wijken ter rechterhand noch ter
   linkerhand.

   ^27Als de ezelin den Engel des HEEREN zag, zo legde zij zich neder
   onder Bileam; en de toorn van Bileam ontstak, en hij sloeg de ezelin
   met een stok.

   ^28De HEERE nu opende den mond der ezelin, die tot Bileam zeide: Wat
   heb ik u gedaan, dat gij mij nu driemaal geslagen hebt?

   ^29Toen zeide Bileam tot de ezelin: Omdat gij mij bespot hebt; och, of
   ik een zwaard in mijn hand had! want ik zoude u nu doden.

   ^30De ezelin nu zeide tot Bileam: Ben ik niet uw ezelin, op welke gij
   gereden hebt van toen af, dat gij mijn heer geweest zijt, tot op dezen
   dag? Ben ik ooit gewendgeweest u alzo te doen? Hij dan zeide: Neen!

   ^31Toen ontdekte de HEERE de ogen van Bileam, zodat hij den Engel des
   HEEREN zag, staande in den weg, en Zijn uitgetrokken zwaard in Zijn
   hand; daarom neigdehij het hoofd en boog zich op zijn aangezicht.

   ^32Toen zeide de Engel des HEEREN tot hem: Waarom hebt gij uw ezelin nu
   driemaal geslagen? Zie, Ik ben uitgegaan u tot een tegenpartij, dewijl
   deze weg van Mijafwijkt.

   ^33Maar de ezelin heeft Mij gezien, en zij is nu driemaal voor Mijn
   aangezicht geweken; indien zij voor Mijn aangezicht niet geweken ware,
   zekerlijk Ik zoude u nu ookgedood, en haar bij het leven behouden
   hebben.

   ^34Toen zeide Bileam tot den Engel des HEEREN: Ik heb gezondigd, want
   ik heb niet geweten, dat Gij mij tegemoet op dezen weg stondt en nu, is
   het kwaad in Uwogen, ik zal wederkeren.

   ^35De Engel des HEEREN nu zeide tot Bileam: Ga heen met deze mannen;
   maar alleenlijk dat woord, wat Ik tot u spreken zal, dat zult gij
   spreken. Alzo toog Bileammet de vorsten van Balak.

   ^36Als Balak hoorde, dat Bileam kwam, zo ging hij uit, hem tegemoet,
   tot de stad der Moabieten, welke aan de landpale van de Arnon ligt, die
   aan het uiterste derlandpale is.

   ^37En Balak zeide tot Bileam: Heb ik niet ernstiglijk tot u gezonden,
   om u te roepen? Waarom zijt gij niet tot mij gekomen? Kan ik u niet te
   recht vereren?

   ^38Toen zeide Bileam tot Balak: Zie, ik ben tot u gekomen; zal ik nu
   enigzins iets kunnen spreken? Het woord, hetwelk God in mijn mond
   leggen zal, dat zal ik spreken.

   ^39En Bileam ging met Balak; en zij kwamen te Kirjath-Huzzoth.

   ^40Toen slachtte Balak runderen en schapen; en hij zond aan Bileam, en
   aan de vorsten, die bij hem waren.

   ^41En het geschiedde des morgens, dat Balak Bileam nam, en voerde hem
   op de hoogten van Baal, dat hij van daar zag het uiterste des volks.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Toen zeide Bileam tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid
   mij hier zeven varren en zeven rammen.

   ^2Balak nu deed, gelijk als Bileam gesproken had; en Balak en Bileam
   offerden een var en een ram, op elk altaar.

   ^3Toen zeide Bileam tot Balak: Blijf staan bij uw brandoffer, en ik zal
   heengaan; misschien zal de HEERE mij tegemoet komen; en hetgeen Hij
   wijzen zal, dat zal ik ubekend maken. Toen ging hij op de hoogte.

   ^4Als God Bileam ontmoet was, zo zeide hij tot Hem: Zeven altaren heb
   ik toegericht, en heb een var en een ram op elk altaar geofferd.

   ^5Toen legde de HEERE het woord in den mond van Bileam, en zeide: Keer
   weder tot Balak, en spreek aldus.

   ^6Als hij nu tot hem wederkeerde, ziet, zo stond hij bij zijn
   brandoffer, hij en al de vorsten der Moabieten.

   ^7Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uit Syrie heeft mij Balak, de
   koning der Moabieten, laten halen, van het gebergte tegen het oosten,
   zeggende: Kom, vervloekmij Jakob, en kom, scheld Israel!

   ^8Wat zal ik vloeken, dien God niet vloekt; en wat zal ik schelden,
   waar de HEERE niet scheldt?

   ^9Want van de hoogte der steenrotsen zie ik hem, en van de heuvelen
   aanschouw ik hem; ziet, dat volk zal alleen wonen, en het zal onder de
   heidenen niet gerekendworden.

   ^10Wie zal het stof van Jakob tellen, en het getal, ja, het vierde deel
   van Israel? Mijn ziel sterve den dood der oprechten, en mijn uiterste
   zij gelijk het zijne!

   ^11Toen zeide Balak tot Bileam: Wat hebt gij mij gedaan? Ik heb u
   genomen, om mijn vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen doorgaans
   gezegend!

   ^12Hij nu antwoordde en zeide: Zal ik dat niet waarnemen te spreken,
   wat de HEERE in mijn mond gelegd heeft?

   ^13Toen zeide Balak tot hem: Kom toch met mij aan een andere plaats,
   van waar gij hem zult zien; gij zult niet dan zijn einde zien, maar hem
   niet ganselijk zien; envervloek hem mij van daar!

   ^14Alzo nam hij hem mede tot het veld Zofim, op de hoogte van Pisga; en
   hij bouwde zeven altaren, en hij offerde een var en een ram op elk
   altaar.

   ^15Toen zeide hij tot Balak: Blijf hier staan bij uw brandoffer, en ik
   zal Hem aldaar ontmoeten.

   ^16Als de HEERE Bileam ontmoet was, zo legde Hij het woord in zijn
   mond, en Hij zeide: Keer weder tot Balak, en spreek alzo.

   ^17Toen hij tot hem kwam, ziet, zo stond hij bij zijn brandoffer, en de
   vorsten der Moabieten bij hem. Balak nu zeide tot hem: Wat heeft de
   HEERE gesproken?

   ^18Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Sta op, Balak, en hoor! Neig
   uw oren tot mij, gij, zoon van Zippor!

   ^19God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het
   Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet
   bestendig maken?

   ^20Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het
   niet keren.

   ^21Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet
   aan de boosheid in Israel. De HEERE, zijn God, is met hem, en het
   geklank des Konings is bijhem.

   ^22God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een
   eenhoorn.

   ^23Want er is geen toverij tegen Jakob noch waarzeggerij tegen Israel.
   Te dezer tijd zal van Jakob gezegd worden, en van Israel, wat God
   gewrocht heeft.

   ^24Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw, en het zal zich
   verheffen als een leeuw; het zal zich niet neerleggen, totdat het den
   roof gegeten, en het bloed derverslagenen gedronken zal hebben!

   ^25Toen zeide Balak tot Bileam: Gij zult het ganselijk noch vloeken,
   noch geenszins zegenen.

   ^26Doch Bileam antwoordde en zeide tot Balak: Heb ik niet tot u
   gesproken, zeggende: Al wat de HEERE spreken zal, dat zal ik doen?

   ^27Verder zeide Balak tot Bileam: Kom toch, ik zal u aan een ander
   plaats medenemen; misschien zal het recht zijn in de ogen van dien God,
   dat gij het mij van daarvervloekt.

   ^28Toen nam Balak Bileam mede tot de hoogte van Peor, die tegen de
   woestijn ziet.

   ^29En Bileam zeide tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid
   mij hier zeven varren en zeven rammen.

   ^30Balak nu deed, gelijk als Bileam gezegd had; en hij offerde een var
   en een ram op elk altaar. Numeri 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Toen Bileam zag, dat het goed was in de ogen des HEEREN, dat hij
   Israel zegende, zo ging hij ditmaal niet heen, gelijk meermalen, tot de
   toverijen; maar hij steldezijn aangezicht naar de woestijn.

   ^2Als Bileam zijn ogen ophief, en Israel zag, wonende naar zijn
   stammen, zo was de Geest van God op hem.

   ^3En hij hief zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor,
   spreekt, en de man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

   ^4De hoorder der redenen Gods spreekt, die het gezicht des Almachtigen
   ziet; die verrukt wordt, en wien de ogen ontdekt worden!

   ^5Hoe goed zijn uw tenten, Jakob! uw woningen, Israel!

   ^6Gelijk de beken breiden zij zich uit, als de hoven aan de rivieren;
   de HEERE heeft ze geplant, als de sandelbomen, als de cederbomen aan
   het water.

   ^7Er zal water uit zijn emmeren vloeien, en zijn zaad zal in vele
   wateren zijn; en zijn koning zal boven Agag verheven worden, en zijn
   koninkrijk zal verhoogd worden.

   ^8God heeft hem uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een
   eenhoorn; hij zal de heidenen, zijn vijanden, verteren, en hun gebeente
   breken, en met zijn pijlendoorschieten.

   ^9Hij heeft zich gekromd, hij heeft zich nedergelegd, gelijk een leeuw,
   en als een oude leeuw; wie zal hem doen opstaan? Zo wie u zegent, die
   zij gezegend, envervloekt zij, wie u vervloekt!

   ^10Toen ontstak de toorn van Balak tegen Bileam, en hij sloeg zijn
   handen samen; en Balak zeide tot Bileam: Ik heb u geroepen, om mijn
   vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen nu driemaal gedurig
   gezegend!

   ^11En nu, pak u weg naar uw plaats! Ik had gezegd, dat ik u hoog
   vereren zou; maar zie, de HEERE heeft u die eer van u geweerd!

   ^12Toen zeide Bileam tot Balak: Heb ik ook niet tot uw boden, die gij
   tot mij gezonden hebt, gesproken, zeggende:

   ^13Wanneer mij Balak zijn huis vol zilver en goud gave, zo kan ik het
   bevel des HEEREN niet overtreden, doende goed of kwaad uit mijn eigen
   hart; wat de HEEREspreken zal, dat zal ik spreken.

   ^14En nu, zie, ik ga tot mijn volk; kom, ik zal u raad geven, en zeggen
   wat dit volk uw volk doen zal in de laatste dagen.

   ^15Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor,
   spreekt, en die man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

   ^16De hoorder der redenen Gods spreekt, en die de wetenschap des
   Allerhoogsten weet; die het gezicht des Almachtigen ziet, die verrukt
   wordt, en wien de ogenontdekt worden.

   ^17Ik zal hem zien, maar nu niet; ik aanschouw Hem, maar niet nabij. Er
   zal een ster voortkomen uit Jakob, en er zal een scepter uit Israel
   opkomen; die zal de palender Moabieten verslaan, en zal al de kinderen
   van Seth verstoren.

   ^18En Edom zal een erfelijke bezitting zijn; en Seir zal zijn vijanden
   een erfelijke bezitting zijn; doch Israel zal kracht doen.

   ^19En er zal een uit Jakob heersen, en hij zal de overigen uit de
   steden ombrengen.

   ^20Toen hij de Amalekieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide:
   Amalek is de eersteling der heidenen; maar zijn uiterste is ten
   verderve!

   ^21Toen hij de Kenieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uw
   woning is vast, en gij hebt uw nest in een steenrots gelegd.

   ^22Evenwel zal Kain verteerd worden, totdat u Assur gevankelijk
   wegvoeren zal!

   ^23Voorts hief hij zijn spreuk op, en zeide: Och, wie zal leven, als
   God dit doen zal!

   ^24En de schepen van den oever der Chitteers, die zullen Assur plagen,
   zij zullen ook Heber plagen; en hij zal ook ten verderve zijn.

   ^25Toen stond Bileam op, en ging heen, en keerde weder tot zijn plaats.
   Balak ging ook zijn weg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En Israel verbleef te Sittim, en het volk begon te hoereren met de
   dochteren der Moabieten.

   ^2En zij nodigden het volk tot de slachtofferen harer goden; en het
   volk at, en boog zich voor haar goden.

   ^3Als nu Israel zich koppelde aan Baal-Peor, ontstak de toorn des
   HEEREN tegen Israel.

   ^4En de HEERE zeide tot Mozes: Neem alle hoofden des volks, en hang ze
   den HEERE tegen de zon, zo zal de hittigheid van des HEEREN toorn
   gekeerd wordenvan Israel.

   ^5Toen zeide Mozes tot de rechters van Israel: Een iedere dode zijn
   mannen, die zich aan Baal-Peor gekoppeld hebben!

   ^6En ziet, een man uit de kinderen Israels kwam, en bracht een
   Midianietin tot zijn broederen voor de ogen van Mozes, en voor de ogen
   van de ganse vergadering derkinderen Israels, toen zij weenden voor de
   deur van de tent der samenkomst.

   ^7Toen Pinehas, de zoon van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester,
   dat zag, zo stond hij op uit het midden der vergadering, en nam een
   spies in zijn hand;

   ^8En hij ging den Israelietischen man na in de hoerenwinkel, en
   doorstak hen beiden, den Israelietischen man en de vrouw, door hun
   buik. Toen werd de plaag vanover de kinderen Israels opgehouden.

   ^9Degenen nu, die aan de plaag stierven, waren vier en twintig duizend.

   ^10Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^11Pinehas, de zoon van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester,
   heeft Mijn grimmigheid van over de kinderen Israels afgewend, dewijl
   hij Mijn ijver geijverd heeft inhet midden derzelve, zodat Ik de
   kinderen Israels in Mijn ijver niet vernield heb.

   ^12Daarom spreek: Zie, Ik geef hem Mijn verbond des vredes.

   ^13En hij zal hebben, en zijn zaad na hem, het verbond des eeuwigen
   priesterdoms, daarom dat hij voor zijn God geijverd, en verzoening
   gedaan heeft voor de kinderenIsraels.

   ^14De naam nu des verslagenen Israelietischen mans, die verslagen was
   met de Midianietin, was Zimri, de zoon van Salu, een overste van een
   vaderlijk huis derSimeonieten.

   ^15En de naam der verslagene Midianietische vrouw was Kozbi, een
   dochter van Zur, die een hoofd was der volken van een vaderlijk huis
   onder de Midianieten.

   ^16Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Handel vijandelijk met de Midianieten, en versla hen;

   ^18Want zij hebben vijandelijk tegen ulieden gehandeld door hun listen,
   die zij listig tegen u bedacht hebben in de zaak van Peor, en in de
   zaak van Kozbi, de dochtervan den overste der Midianieten, hun zuster,
   die verslagen is, ten dage der plaag, om de zaak van Peor. Numeri 26
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Het geschiedde nu na die plaag, dat de HEERE sprak tot Mozes, en tot
   Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, zeggende:

   ^2Neem de som van de gehele vergadering der kinderen Israels op, van
   twintig jaren oud en daarboven, naar het huis hunner vaderen, al wie
   ten heire in Israeluittrekt.

   ^3Mozes dan en Eleazar, de priester, spraken hen aan, in de vlakke
   velden van Moab, aan de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^4Dat men opneme van twintig jaren oud en daarboven; gelijk als de
   HEERE Mozes geboden had, en den kinderen Israels, die uit Egypteland
   uitgetogen waren.

   ^5Ruben was de eerstgeborene van Israel. De zonen van Ruben waren:
   Hanoch, van welken was het geslacht der Hanochieten; van Pallu het
   geslacht derPalluieten;

   ^6Van Hezron het geslacht der Hezronieten; van Karmi het geslacht der
   Karmieten.

   ^7Dit zijn de geslachten der Rubenieten; en hun getelden waren drie en
   veertig duizend zevenhonderd en dertig.

   ^8En de zonen van Pallu waren Eliab.

   ^9En de zonen van Eliab waren Nemuel, en Dathan, en Abiram; deze Dathan
   en Abiram waren de geroepenen der vergadering, die gekijf maakten tegen
   Mozes entegen Aaron, in de vergadering van Korach, als zij gekijf tegen
   den HEERE maakten.

   ^10En de aarde haar mond opendeed, en verslond hen met Korach, als die
   vergadering stierf, toen het vuur tweehonderd en vijftig mannen
   verteerde, en werden toteen teken.

   ^11Maar de kinderen van Korach stierven niet.

   ^12De zonen van Simeon, naar hun geslachten: van Nemuel, het geslacht
   der Nemuelieten; van Jamin het geslacht der Jaminieten; van Jachin het
   geslacht derJachinieten;

   ^13Van Zerah het geslacht der Zerahieten; van Saul het geslacht der
   Saulieten.

   ^14Dat zijn de geslachten der Simeonieten: twee en twintig duizend en
   tweehonderd.

   ^15De zonen van Gad, naar hun geslachten: van Zefon het geslacht der
   Zefonieten; van Haggi het geslacht der Haggieten; van Suni het geslacht
   der Sunieten.

   ^16Van Ozni het geslacht der Oznieten; van Heri het geslacht der
   Herieten;

   ^17Van Arod het geslacht der Arodieten; van Areli het geslacht der
   Arelieten.

   ^18Dat zijn de geslachten der zonen van Gad, naar hun getelden: veertig
   duizend en vijfhonderd.

   ^19De zonen van Juda waren Er en Onan; maar Er en Onan stierven in het
   land Kanaan.

   ^20Alzo waren de zonen van Juda naar hun geslachten: van Sela het
   geslacht der Selanieten; van Perez het geslacht der Perezieten; van
   Zerah het geslacht derZerahieten.

   ^21En de zonen van Perez waren: van Hezron het geslacht der
   Hezronieten; van Hamul het geslacht der Hamulieten.

   ^22Dat zijn de geslachten van Juda, naar hun getelden: zes en zeventig
   duizend en vijfhonderd.

   ^23De zonen van Issaschar, naar hun geslachten, waren: van Tola het
   geslacht der Tolaieten; van Puva het geslacht der Punieten;

   ^24Van Jasub het geslacht der Jasubieten; van Simron het geslacht der
   Simronieten.

   ^25Dat zijn de geslachten van Issaschar, naar hun getelden: vier en
   zestig duizend en driehonderd.

   ^26De zonen van Zebulon, naar hun geslachten, waren: van Sered het
   geslacht der Seredieten; van Elon het geslacht der Elonieten; van
   Jahleel het geslacht derJahleelieten.

   ^27Dat zijn de geslachten der Zebulonieten, naar hun getelden: zestig
   duizend en vijfhonderd.

   ^28De zonen van Jozef, naar hun geslachten, waren Manasse en Efraim.

   ^29De zonen van Manasse waren: van Machir het geslacht der Machirieten;
   Machir nu gewon Gilead; van Gilead was het geslacht der Gileadieten.

   ^30Dit zijn de zonen van Gilead: van Jezer het geslacht der Jezerieten;
   van Helek het geslacht der Helekieten.

   ^31En van Asriel het geslacht der Alrielieten; en van Sechem het
   geslacht der Sechemieten;

   ^32En van Semida het geslacht der Semidaieten; en van Hefer het
   geslacht der Heferieten.

   ^33Doch Zelafead, de zoon van Hefer, had geen zonen, maar dochters; en
   de namen der dochteren van Zelafead waren: Machla en Noa, Hogla, Milka
   en Tirza.

   ^34Dat zijn de geslachten van Manasse: en hun getelden waren twee en
   vijftig duizend en zevenhonderd.

   ^35Dit zijn de zonen van Efraim, naar hun geslachten: van Sutelah het
   geslacht der Sutelahieten; van Becher het geslacht der Becherieten; van
   Tahan het geslacht derTahanieten.

   ^36En dit zijn de zonen van Sutelah; van Eran het geslacht der
   Eranieten.

   ^37Dat zijn de geslachten der zonen van Efraim, naar hun getelden: twee
   en dertig duizend en vijfhonderd. Dat zijn de zonen van Jozef, naar hun
   geslachten.

   ^38De zonen van Benjamin, naar hun geslachten: van Bela het geslacht
   der Belaieten; van Asbel het geslacht der Asbelieten; van Ahiram het
   geslacht der Ahirmieten;

   ^39Van Sefufam het geslacht der Sufamieten; van Hufam het geslacht der
   Hufamieten.

   ^40En de zonen van Bela waren Ard en Naaman; van Ard het geslacht der
   Ardieten; van Naaman het geslacht der Naamieten.

   ^41Dat zijn de zonen van Benjamin, naar hun geslachten; en hun getelden
   waren vijf en veertig duizend en zeshonderd.

   ^42Dit zijn de zonen van Dan, naar hun geslachten: van Suham het
   geslacht der Suhamieten; dat zijn de geslachten van Dan, naar hun
   geslachten.

   ^43Al de geslachten der Suhamieten, naar hun getelden, waren vier en
   zestig duizend en vierhonderd.

   ^44De zonen van Aser, naar hun geslachten, waren: van Imna het geslacht
   der Imnaieten; van Isvi het geslacht der Isvieten; van Beria het
   geslacht der Beriieten.

   ^45Van de zonen van Beria waren: van Heber het geslacht der Heberieten;
   van Malchiel het geslacht der Malchielieten.

   ^46En de naam der dochter van Aser was Serah.

   ^47Dat zijn de geslachten der zonen van Aser, naar hun getelden: drie
   en vijftig duizend en vierhonderd.

   ^48De zonen van Nafthali, naar hun geslachten: van Jahzeel het geslacht
   der Jahzeelieten; van Guni het geslacht der Gunieten;

   ^49Van Jezer het geslacht der Jezerieten; van Sillem het geslacht der
   Sillemieten.

   ^50Dat zijn de geslachten van Nafthali, naar hun geslachten; en hun
   getelden waren vijf en veertig duizend en vierhonderd.

   ^51Dat zijn de getelden van de zonen Israels: zeshonderd een duizend
   zevenhonderd en dertig.

   ^52En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^53Aan dezen zal het land uitgedeeld worden ter erfenis, naar het getal
   der namen.

   ^54Aan degenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder maken, en
   aan hen, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken; aan een
   iegelijk zal, naar zijn getelden, zijn erfenis gegeven worden.

   ^55Het land nochtans zal door het lot gedeeld worden; naar de namen der
   stammen hunner vaderen zullen zij erven.

   ^56Naar het lot zal elks erfenis gedeeld worden tussen de velen, en de
   weinigen.

   ^57Dit zijn nu de getelden van Levi, naar hun geslachten: van Gerson
   het geslacht der Gersonieten; van Kohath het geslacht der Kohathieten;
   van Merari het geslachtder Merarieten.

   ^58Dit zijn de geslachten van Levi: het geslacht der Libnieten, het
   geslacht der Hebronieten, het geslacht der Machlieten, het geslacht der
   Muzieten, het geslacht derKorachieten. En Kohath gewon Amram.

   ^59En de naam der huisvrouw van Amram was Jochebed, de dochter van
   Levi, welke de huisvrouw van Levi baarde in Egypte; en deze baarde aan
   Amram, Aaron, en Mozes, en Mirjam, hun zuster.

   ^60En aan Aaron werden geboren Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar.

   ^61Nadab nu en Abihu waren gestorven, toen zij vreemd vuur brachten
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^62En hun getelden waren drie en twintig duizend, al wat mannelijk is,
   van een maand oud en daarboven; want dezen werden niet geteld onder de
   kinderen Israels, omdat hun geen erfenis gegeven werd onder de kinderen
   Israels.

   ^63Dat zijn de getelden van Mozes en Eleazar, den priester, die de
   kinderen Israels telden in de vlakke velden van Moab, aan de Jordaan
   van Jericho.

   ^64En onder dezen was niemand uit de getelden van Mozes en Aaron, den
   priester, als zij de kinderen Israels telden in de woestijn van Sinai.

   ^65Want de HEERE had van die gezegd, dat zij in de woestijn gewisselijk
   zouden sterven; en er was niemand van hen overgebleven, dan Kaleb, de
   zoon van Jefunne, en Jozua, de zoon van Nun. Numeri 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Toen naderden de dochteren van Zelafead, den zoon van Hefer, den zoon
   van Gilead, den zoon van Machir, den zoon van Manasse, onder de
   geslachten vanManasse, den zoon van Jozef (en dit zijn de namen zijner
   dochteren: Machla, Noa, en Hogla, en Milka, en Tirza);

   ^2En zij stonden voor het aangezicht van Mozes, en voor het aangezicht
   van Eleazar, den priester, en voor het aangezicht van de oversten, en
   van de gansevergadering, aan de deur van de tent der samenkomst,
   zeggende:

   ^3Onze vader is gestorven in de woestijn, en hij is niet geweest in het
   midden der vergadering dergenen, die zich tegen den HEERE vergaderd
   hebben in devergadering van Korach; maar hij is in zijn zonde
   gestorven, en had geen zonen.

   ^4Waarom zou de naam onzes vaders uit het midden van zijn geslacht
   weggenomen worden, omdat hij geen zoon heeft? Geef ons een bezitting in
   het midden derbroederen van onzen vader.

   ^5En Mozes bracht haar rechtzaak voor het aangezicht des HEEREN.

   ^6En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^7De dochteren van Zelafead spreken recht; gij zult haar ganselijk
   geven de bezitting ener erfenis, in het midden van de broederen haars
   vaders; en gij zult de erfenishaars vaders op haar doen komen.

   ^8En tot de kinderen Israels zult gij spreken, zeggende: Wanneer iemand
   sterft, en geen zoon heeft, zo zult gij zijn erfenis op zijn dochter
   doen komen.

   ^9En indien hij geen dochter heeft, zo zult gij zijn erfenis aan zijn
   broederen geven.

   ^10Indien hij nu geen broederen heeft, zo zult gij zijn erfenis aan de
   broederen zijns vaders geven.

   ^11Indien ook zijn vader geen broeders heeft, zo zult gij zijn erfenis
   geven aan zijn naastbestaande, die hem de naaste van zijn geslacht is,
   dat hij het erfelijk bezitte. Ditzal den kinderen Israels tot een
   inzetting des rechts zijn, gelijk als de HEERE Mozes geboden heeft.

   ^12Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Klim op dezen berg Abarim, en zie
   dat land, hetwelk Ik den kinderen Israels gegeven heb.

   ^13Wanneer gij dat gezien zult hebben, dan zult gij tot uw volken
   verzameld worden, gij ook, gelijk als uw broeder Aaron verzameld
   geworden is;

   ^14Naardien gijlieden Mijn mond wederspannig zijt geweest in de
   woestijn Zin, in de twisting der vergadering, om Mij aan de wateren
   voor hun ogen te heiligen. Datzijn de wateren van Meriba, van Kades, in
   de woestijn Zin.

   ^15Toen sprak Mozes tot den HEERE, zeggende:

   ^16Dat de HEERE, de God der geesten van alle vlees, een man stelle over
   deze vergadering.

   ^17Die voor hun aangezicht uitga, en die voor hun aangezicht inga, en
   die hen uitleide, en die hen inleide; opdat de vergadering des HEEREN
   niet zij als schapen, diegeen herder hebben.

   ^18Toen zeide de HEERE tot Mozes: Neem tot u Jozua, den zoon van Nun,
   een man, in wien de Geest is; en leg uw hand op hem;

   ^19En stel hem voor het aangezicht van Eleazar, den priester, en voor
   het aangezicht der ganse vergadering; en geef hem bevel voor hun ogen;

   ^20En leg op hem van uw heerlijkheid, opdat zij horen, te weten de
   ganse vergadering der kinderen Israels.

   ^21En hij zal voor het aangezicht van Eleazar, den priester, staan, die
   voor hem raad vragen zal, naar de wijze van Urim, voor het aangezicht
   des HEEREN; naar zijnmond zullen zij uitgaan, en naar zijn mond zullen
   zij ingaan, hij, en al de kinderen Israels met hem, en de ganse
   vergadering.

   ^22En Mozes deed, gelijk als de HEERE hem geboden had; want hij nam
   Jozua, en stelde hem voor het aangezicht van Eleazar, den priester, en
   voor het aangezichtder ganse vergadering.

   ^23En hij legde zijn handen op hem, en gaf hem bevel; gelijk als de
   HEERE door den dienst van Mozes gesproken had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, en zeg tot hen: Mijn offerande, Mijn
   spijze voor Mijn vuurofferen, Mijn liefelijken reuk, zult gij
   waarnemen, om Mij te offeren op zijngezetten tijd.

   ^3En gij zult tot hen zeggen: Dit is het vuuroffer, hetwelk gij den
   HEERE offeren zult: twee volkomen eenjarige lammeren des daags, tot een
   gedurig brandoffer.

   ^4Het ene lam zult gij bereiden des morgens; en het andere lam zult gij
   bereiden tussen de twee avonden.

   ^5En een tiende deel ener efa meelbloem, ten spijsoffer, gemengd met
   het vierendeel van een hin van gestoten olie.

   ^6Het is het gedurig brandoffer, hetwelk op den berg Sinai ingesteld
   was tot een liefelijken reuk, een vuuroffer den HEERE.

   ^7En zijn drankoffer zal zijn het vierendeel van een hin, voor het ene
   lam; in het heiligdom zult gij het drankoffer des sterken dranks den
   HEERE offeren.

   ^8En het andere lam zult gij bereiden tussen de twee avonden; gelijk
   het spijsoffer des morgens, en gelijk zijn drankoffer zult gij het
   bereiden, ten vuuroffer desliefelijken reuks den HEERE.

   ^9Maar op den sabbatdag twee volkomen eenjarige lammeren, en twee
   tienden meelbloem, ten spijsoffer, met olie gemengd, mitsgaders zijn
   drankoffer.

   ^10Het is het brandoffer des sabbats op elken sabbat, boven het gedurig
   brandoffer, en zijn drankoffer.

   ^11En in de beginselen uwer maanden zult gij een brandoffer den HEERE
   offeren: twee jonge varren, en een ram, zeven volkomen eenjarige
   lammeren;

   ^12En drie tienden meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd, tot den
   enen var; en twee tienden meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd,
   tot den enen ram;

   ^13En tot elk tiende deel meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd,
   tot het ene lam; het is een brandoffer tot een liefelijken reuk, een
   vuuroffer, den HEERE.

   ^14En hun drankofferen zullen zijn de helft van een hin tot een var, en
   een derde deel van een hin tot een ram, en een vierendeel van een hin
   van wijn tot een lam; datis het brandoffer der nieuwe maan in elke
   maand, naar de maanden des jaars.

   ^15Daartoe zal een geitenbok ten zondoffer den HEERE, boven het
   gedurige brandoffer, bereid worden, met zijn drankoffer.

   ^16En in de eerste maand, op den veertienden dag der maand, is het
   pascha den HEERE.

   ^17En op den vijftienden dag derzelve maand is het feest; zeven dagen
   zullen ongezuurde broden gegeten worden.

   ^18Op den eersten dag zal een heilige samenroeping zijn; geen
   dienstwerk zult gijlieden doen;

   ^19Maar gij zult een vuuroffer ten brandoffer den HEERE offeren: twee
   jonge varren, en een ram, daartoe zeven eenjarige lammeren; volkomen
   zullen zij u zijn.

   ^20En hun spijsoffer zal zijn meelbloem, met olie gemengd; drie tienden
   tot een var, en twee tienden tot een ram zult gij bereiden.

   ^21Tot elk zult gij een tiende deel bereiden tot een lam, tot die zeven
   lammeren toe.

   ^22Daarna een bok ten zondoffer, om over ulieden verzoening te doen.

   ^23Behalve het morgenbrandoffer, hetwelk tot een gedurig brandoffer is,
   zult gij deze dingen bereiden.

   ^24Achtervolgens deze dingen zult gij des daags, zeven dagen lang, de
   spijze des vuuroffers bereiden tot een liefelijken reuk den HEERE;
   boven dat gedurig brandofferzal het bereid worden, met zijn drankoffer.

   ^25En op den zevenden dag zult gij een heilige samenroeping hebben;
   geen dienstwerk zult gij doen.

   ^26Insgelijks op den dag der eerstelingen, als gij een nieuw spijsoffer
   den HEERE zult offeren naar uw werken, zult gij een heilige
   samenroeping hebben; geendienstwerk zult gij doen.

   ^27Dan zult gij den HEERE een brandoffer ten liefelijken reuk offeren:
   twee jonge varren, een ram, zeven eenjarige lammeren;

   ^28En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd: drie tienden tot
   een var, twee tienden tot een ram;

   ^29Tot elk een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^30Een geitenbok, om voor u verzoening te doen.

   ^31Behalve het gedurig brandoffer, en zijn spijsoffer, zult gij ze
   bereiden; zij zullen u volkomen zijn met hun drankofferen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Desgelijks in de zevende maand, op den eersten der maand, zult gij
   een heilige samenroeping hebben; geen dienstwerk zult gij doen; het zal
   u een dag des geklankszijn.

   ^2Dan zult gij een brandoffer, ten liefelijken reuk, den HEERE
   bereiden: een jongen var, een ram, zeven volkomen eenjarige lammeren;

   ^3En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd; drie tienden tot
   den var, twee tienden tot den ram.

   ^4En een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^5En een geitenbok ten zondoffer, om over ulieden verzoening te doen;

   ^6Behalve het brandoffer der maand, en zijn spijsoffer, en het gedurig
   brandoffer, en zijn spijsoffer, met hun drankofferen, naar hun wijze,
   ten liefelijken reuk, tenvuuroffer den HEERE.

   ^7En op den tienden dezer zevende maand zult gij een heilige
   samenroeping hebben, en gij zult uw zielen verootmoedigen; geen werk
   zult gij doen;

   ^8Maar gij zult brandoffer, ten liefelijken reuk, den HEERE offeren:
   een jongen var, een ram, zeven eenjarige lammeren; volkomen zullen zij
   u zijn;

   ^9En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemend: drie tienden tot
   den var, twee tienden tot den enen ram;

   ^10Tot elk een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^11Een geitenbok ten zondoffer, behalve het zondoffer der verzoeningen,
   en het gedurig brandoffer; en zijn spijsoffer, met hun drankofferen.

   ^12Insgelijks op den vijftienden dag dezer zevende maand, zult gij een
   heilige samenroeping hebben; geen dienstwerk zult gij doen; maar zeven
   dagen zult gij denHEERE een feest vieren.

   ^13En gij zult een brandoffer ten vuuroffer offeren, ten liefelijken
   reuk den HEERE: dertien jonge varren, twee rammen, veertien eenjarige
   lammeren; zij zullenvolkomen zijn;

   ^14En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd: drie tienden tot
   een var, tot die dertien varren toe; twee tienden tot een ram, onder
   die twee rammen;

   ^15En tot elke een tiende tot een lam, tot die veertien lammeren toe;

   ^16En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^17Daarna op den tweeden dag: twaalf jonge varren, twee rammen,
   veertien volkomen eenjarige lammeren;

   ^18En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^19En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en
   zijn spijsoffer, met hun drankofferen.

   ^20En op den dertienden dag: elf varren, twee rammen, veertien volkomen
   eenjarige lammeren;

   ^21En hun spijsofferen, en hun drankofferen tot de varren, tot de
   rammen, en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^22En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^23Verder op den vierden dag: tien varren, twee rammen, veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^24Hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen, en
   tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^25En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^26En op den vijfden dag: negen varren, twee rammen, en veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^27En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^28En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^29Daarna op den zesden dag: acht varren, twee rammen, veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^30En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^31En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankofferen.

   ^32En op den zevenden dag: zeven varren, twee rammen, veertien volkomen
   eenjarige lammeren;

   ^33En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar hun wijze;

   ^34En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^35Op den achtsten dag zult gij een verbodsdag hebben; geen dienstwerk
   zult gij doen.

   ^36En gij zult een brandoffer ten vuuroffer offeren, ten liefelijken
   reuk den HEERE; een var, een ram, zeven volkomen eenjarige lammeren;

   ^37Hun spijsoffer, en hun drankofferen tot den var, tot den ram, en tot
   de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^38En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^39Deze dingen zult gij den HEERE doen op uw gezette hoogtijden;
   behalve uw geloften, en uw vrijwillige offeren, met uw brandofferen, en
   met uw spijsofferen, enmet uw drankofferen, en met uw dankofferen.

   ^40En Mozes sprak tot de kinderen Israels naar al wat de HEERE Mozes
   geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1En Mozes sprak tot de hoofden der stammen van de kinderen Israels,
   zeggende: Dit is de zaak, die de HEERE geboden heeft:

   ^2Wanneer een man den HEERE een gelofte zal beloofd, of een eed zal
   gezworen hebben, zijn ziel met een verbintenis verbindende, zijn woord
   zal hij niet ontheiligen;naar alles, wat uit zijn mond gegaan is, zal
   hij doen.

   ^3Maar als een vrouw den HEERE een gelofte zal beloofd hebben, en zich
   met een verbintenis in het huis haars vaders in haar jonkheid zal
   verbonden hebben;

   ^4En haar vader haar gelofte, en haar verbintenis, waarmede zij haar
   ziel verbonden heeft, zal horen, en haar vader tegen haar zal
   stilzwijgen, zo zullen al haargeloften bestaan, en alle verbintenis,
   waarmede zij haar ziel verbonden heeft, zal bestaan.

   ^5Maar indien haar vader dat zal breken, den dage als hij het hoort, al
   haar geloften, en haar verbintenissen, waarmede zij haar ziel verbonden
   heeft, zullen nietbestaan; maar de HEERE zal het haar vergeven; want
   haar vader heeft ze haar doen breken.

   ^6Doch indien zij immers een man heeft, en haar geloften op haar zijn,
   of de uitspraak harer lippen, waarmede zij haar ziel verbonden heeft;

   ^7En haar man dat zal horen, en ten dage als hij het hoort, tegen haar
   zal stilzwijgen, zo zullen haar geloften bestaan, en haar
   verbintenissen, waarmede zij haar zielverbonden heeft, zullen bestaan.

   ^8Maar indien haar man ten dage, als hij het hoorde, dat zal breken, en
   haar gelofte, die op haar was, zal te niet maken, mitsgaders de
   uitspraak harer lippen, waarmede zij haar ziel verbonden heeft, zo zal
   het de HEERE haar vergeven.

   ^9Aangaande de gelofte ener weduwe, of ener verstotene: alles, waarmede
   zij haar ziel verbonden heeft, zal over haar bestaan.

   ^10Maar indien zij ten huize haars mans gelofte gedaan heeft, of met
   een eed door verbintenis haar ziel verbonden heeft;

   ^11En haar man dat gehoord, en tegen haar stil zal gezwegen hebben, dat
   niet brekende; zo zullen al haar geloften bestaan, mitsgaders alle
   verbintenis, waarmede zijhaar ziel verbonden heeft, zal bestaan.

   ^12Maar indien haar man die dingen ganselijk te niet maakt, ten dage
   als hij het hoort, niets van al wat uit haar lippen gegaan is, van haar
   gelofte, en van de verbintenisharer ziel, zal bestaan; haar man heeft
   ze te niet gemaakt, en de HEERE zal het haar vergeven.

   ^13Alle gelofte, en allen eed der verbintenis, om de ziel te
   verootmoedigen, die zal haar man bevestigen, of die zal haar man te
   niet maken.

   ^14Maar zo haar man tegen haar van dag tot dag ganselijk stilzwijgt, zo
   bevestigt hij al haar geloften, of al haar verbintenissen, dewelke op
   haar zijn; hij heeft zebevestigd, omdat hij tegen haar stilgezwegen
   heeft, ten dage als hij het hoorde.

   ^15Doch zo hij ze ganselijk te niet maken zal, nadat hij het gehoord
   zal hebben, zo zal hij haar ongerechtigheid dragen.

   ^16Dat zijn de inzettingen, die de HEERE Mozes geboden heeft, tussen
   een man en zijn huisvrouw, tussen een vader en zijn dochter, zijnde in
   haar jonkheid, ten huizehaars vaders.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Neem de wraak der kinderen Israels van de Midianieten; daarna zult
   gij verzameld worden tot uw volken.

   ^3Mozes dan sprak tot het volk, zeggende: Dat zich mannen uit u ten
   strijde toerusten, en dat zij tegen de Midianieten zijn, om de wraak
   des HEEREN te doen aan deMidianieten.

   ^4Van elken stam onder alle stammen Israels zult gij een duizend ten
   strijde zenden.

   ^5Alzo werden geleverd uit de duizenden van Israel, duizend van elken
   stam, twaalf duizend toegerusten ten strijde.

   ^6En Mozes zond hen ten strijde, duizend van elken stam, hen en
   Pinehas, den zoon van Eleazar, den priester, ten strijde, met de
   heilige vaten, en de trompetten desgeklanks in zijn hand.

   ^7En zij streden tegen de Midianieten, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had, en zij doodden al wat mannelijk was.

   ^8Daartoe doodden zij boven hun verslagenen, de koningen der
   Midianieten, Evi, en Rekem, en Zur, en Hur, en Reba, vijf koningen der
   Midianieten; ook doodden zijmet het zwaard Bileam, den zoon van Beor.

   ^9Maar de kinderen Israels namen de vrouwen der Midianieten, en hun
   kinderkens gevangen; zij roofden ook al hun beesten, en al hun vee, en
   al hun vermogen.

   ^10Voorts al hun steden met hun woonplaatsen, en al hun burchten
   verbrandden zij met vuur.

   ^11En zij namen al den roof, en al den buit, van mensen en van beesten.

   ^12Daarna brachten zij de gevangenen, en den buit, en den roof, tot
   Mozes en tot Eleazar, den priester, en tot de vergadering der kinderen
   Israels, in het leger, in devlakke velden van Moab, dewelke zijn aan de
   Jordaan van Jericho.

   ^13Maar Mozes en Eleazar, de priester, en alle oversten der
   vergadering, gingen uit hen tegemoet, tot buiten voor het leger.

   ^14En Mozes werd grotelijks vertoornd tegen de bevelhebbers des heirs,
   de hoofdlieden der duizenden, en de hoofdlieden der honderden, die uit
   den strijd van dienoorlog kwamen.

   ^15En Mozes zeide tot hen: Hebt gij dan alle vrouwen laten leven?

   ^16Ziet, deze waren, door den raad van Bileam, den kinderen Israels, om
   oorzake der overtreding tegen den HEERE te geven, in de zaak van Peor;
   waardoor die plaagwerd onder de vergadering des HEEREN.

   ^17Nu dan, doodt al wat mannelijk is onder de kinderkens; en doodt alle
   vrouw, die door bijligging des mans een man bekend heeft.

   ^18Doch al de kinderen van vrouwelijk geslacht, die de bijligging des
   mans niet bekend hebben, laat voor ulieden leven.

   ^19En gijlieden, legert u buiten het leger zeven dagen; een ieder, die
   een mens gedood, en een ieder, die een verslagene zult aangeroerd
   hebben, zult u op den derdendag en op den zevenden dag ontzondigen, gij
   en uw gevangenen.

   ^20Ook zult gij alle kleding, en alle gereedschap van vellen, en alle
   geiten haren werk, en gereedschap van hout, ontzondigen.

   ^21En Eleazar, de priester, zeide tot de krijgslieden, die tot dien
   strijd getogen waren: Dit is de inzetting der wet, die de HEERE Mozes
   geboden heeft.

   ^22Alleen het goud en het zilver, en het koper, het ijzer, het tin en
   het lood;

   ^23Alle ding, dat het vuur lijdt, zult gij door het vuur laten
   doorgaan, dat het rein worde; evenwel zal het door het water der
   afzondering ontzondigd worden; maar al wathet vuur niet lijdt, zult gij
   door het water laten doorgaan.

   ^24Gij zult ook uw klederen op den zevenden dag wassen, dat gij rein
   wordt; en daarna zult gij in het leger komen.

   ^25Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^26Neem op de som van den buit der gevangenen van mensen en van
   beesten; gij en Eleazar, de priester, en de hoofden van de vaderen der
   vergadering.

   ^27En deel den buit in twee helften tussen degenen, die den strijd
   aangegrepen hebben, die tot den strijd uitgegaan zijn, en tussen de
   ganse vergadering.

   ^28Daarna zult gij een schatting voor den HEERE heffen, van de
   oorlogsmannen, die tot dezen krijg uitgetogen zijn, van vijfhonderd een
   ziel, uit de mensen en uit derunderen, en uit de ezelen, en uit de
   schapen.

   ^29Van hun helft zult gij het nemen, en den priester Eleazar geven tot
   een heffing des HEEREN.

   ^30Maar van de helft der kinderen Israels zult gij een gevangene van
   vijftig nemen, uit de mensen, uit de runderen, uit de ezelen, en uit de
   schapen, uit al de beesten; engij zult ze aan de Levieten geven, die de
   wacht van de tabernakel des HEEREN waarnemen.

   ^31En Mozes, en Eleazar, de priester, deden, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had.

   ^32De buit nu, het overschot van den roof, dat het krijgsvolk geroofd
   had, was zeshonderd vijf en zeventig duizend schapen;

   ^33En twee en zeventig duizend runderen;

   ^34En een en zestig duizend ezelen;

   ^35En der mensen zielen, uit de vrouwen, die geen bijligging des mans
   bekend hadden, alle zielen waren twee en dertig duizend.

   ^36En de helft, te weten het deel dergenen, die tot dezen krijg
   uitgetogen waren, was in getal driehonderd zeven en dertig duizend en
   vijfhonderd schapen.

   ^37En de schatting voor den HEERE van schapen was zeshonderd vijf en
   zeventig.

   ^38En de runderen waren zes en dertig duizend, en hun schatting voor
   den HEERE twee en zeventig.

   ^39En de ezelen waren dertig duizend en vijfhonderd, en hun schatting
   voor den HEERE was een en zestig.

   ^40En der mensen zielen waren zestien duizend, en hun schatting voor
   den HEERE twee en dertig zielen.

   ^41En Mozes gaf Eleazar, den priester, de schatting van de heffing des
   HEEREN, gelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^42En van de helft der kinderen Israels, welke Mozes afgedeeld had, van
   de mannen, die gestreden hadden;

   ^43(Het halve deel nu der vergadering was, uit de schapen, driehonderd
   zeven en dertig duizend en vijfhonderd;

   ^44En de runderen waren zes en dertig duizend;

   ^45En de ezelen dertig duizend en vijfhonderd;

   ^46En der mensen zielen zestien duizend;)

   ^47Van die helft der kinderen Israels nam Mozes een gevangene uit
   vijftig, van mensen en van beesten; en hij gaf ze aan de Levieten, die
   de wacht van den tabernakeldes HEEREN waarnamen, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^48Toen traden tot Mozes de bevelhebbers, die over de duizenden des
   heirs waren, de hoofdlieden der duizenden, en de hoofdlieden der
   honderden;

   ^49En zij zeiden tot Mozes: Uw knechten hebben opgenomen de som der
   krijgslieden, die onder onze hand geweest zijn; en uit ons ontbreekt
   niet een man.

   ^50Daarom hebben wij een offerande des HEEREN gebracht, een ieder wat
   hij gekregen heeft, een gouden vat, een keten, of een armring, een
   vingerring, een oorring, of een afhangenden gordel, om voor onze zielen
   verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^51Zo nam Mozes en Eleazar, de priester, van het goud, alle
   welgewrochte vaten.

   ^52En al het goud der heffing, dat zij den HEERE offerden, was zestien
   duizend zevenhonderd en vijftig sikkelen, van de hoofdlieden der
   duizenden, en van dehoofdlieden der honderden.

   ^53Aangaande de krijgslieden, een iegelijk had geroofd voor zichzelven.

   ^54Zo nam Mozes en Eleazar, de priester, dat goud van de hoofdlieden
   der duizenden en der honderden, en zij brachten het in de tent der
   samenkomst, ter gedachtenisvoor de kinderen Israels, voor het
   aangezicht des HEEREN. en ziet, dezeplaats was een plaats voor vee.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^2Zo kwamen de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben, en spraken
   tot Mozes, en tot Eleazar, den priester, en tot de oversten der
   vergadering, zeggende:

   ^3Ataroth, en Dibon, en Jaezer, en Nimra, en Hesbon, en Eleale, en
   Schebam, en Nebo, en Behon;

   ^4Dit land, hetwelk de HEERE voor het aangezicht der vergadering van
   Israel geslagen heeft, is een land voor vee; en uw knechten hebben vee.

   ^5Voorts zeiden zij: Indien wij genade in uw ogen gevonden hebben, dat
   ditzelve land aan uw knechten gegeven worde tot een bezitting; en doe
   ons niet trekken overde Jordaan.

   ^6Maar Mozes zeide tot de kinderen van Gad en tot de kinderen van
   Ruben: Zullen uw broeders ten strijde gaan, en zult gijlieden hier
   blijven?

   ^7Waarom toch zult gij het hart der kinderen Israels breken, dat zij
   niet overtrekken naar het land, dat de HEERE hun gegeven heeft?

   ^8Zo deden uw vaders, als ik hen van Kades-Barnea zond, om dit land te
   bezien.

   ^9Als zij opgekomen waren tot aan het dal Eskol, en dit land bezagen,
   zo braken zij het hart der kinderen Israels, dat zij niet gingen naar
   het land, dat de HEERE hungegeven had.

   ^10Toen ontstak de toorn des HEEREN te dien dage, en Hij zwoer,
   zeggende:

   ^11Indien deze mannen, die uit Egypte opgetogen zijn, van twintig jaren
   oud en daarboven, het land zullen zien, dat Ik Abraham, Izak en Jakob
   gezworen heb! Want zijhebben niet volhard Mij na te volgen;

   ^12Behalve Kaleb, de zoon van Jefunne, den Keniziet, en Jozua, de zoon
   van Nun; want zij hebben volhard den HEERE na te volgen.

   ^13Alzo ontstak des HEEREN toorn tegen Israel, en Hij deed hen
   omzwerven in de woestijn, veertig jaren, totdat verteerd was het ganse
   geslacht, hetwelk gedaanhad, wat kwaad was in de ogen des HEEREN.

   ^14En ziet, gijlieden zijt opgestaan in stede van uw vaderen, een
   menigte van zondige mensen, om de hittigheid van des HEEREN toorn tegen
   Israel te vermeerderen.

   ^15Wanneer gij van achter Hem u zult afkeren, zo zal Hij wijders
   voortvaren het te laten in de woestijn; en gij zult al dit volk
   verderven.

   ^16Toen traden zij toe tot hem, en zeiden: Wij zullen hier
   schaapskooien bouwen voor ons vee, en steden voor onze kinderen.

   ^17Maar wij zelven zullen ons toerusten, haastende voor het aangezicht
   der kinderen Israels, totdat wij hen aan hun plaats zullen gebracht
   hebben; en onze kinderenzullen blijven in de vaste steden, vanwege de
   inwoners des lands.

   ^18Wij zullen niet wederkeren tot onze huizen, totdat zich de kinderen
   Israels tot erfelijke bezitters zullen gesteld hebben, een ieder van
   zijn erfenis.

   ^19Want wij zullen met hen niet erven aan gene zijde van de Jordaan, en
   verder heen, als onze erfenis ons toegekomen zal zijn aan deze zijde
   van de Jordaan, tegen denopgang.

   ^20Toen zeide Mozes tot hen: Indien gij deze zaak doen zult, indien gij
   u voor het aangezicht des HEEREN zult toerusten ten strijde,

   ^21En een ieder van u, die toegerust is, over de Jordaan zal trekken
   voor het aangezicht des HEEREN, totdat Hij Zijn vijanden voor Zijn
   aangezicht uit de bezitting zalverdreven hebben.

   ^22En het land voor het aangezicht des HEEREN ten ondergebracht zij; zo
   zult gij daarna wederkeren, en onschuldig zijn voor den HEERE en voor
   Israel, en dit landzal u ter bezitting zijn voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^23Indien gij daarentegen alzo niet zult doen, ziet, zo hebt gij tegen
   den HEERE gezondigd; doch gij zult uw zonde gewaar worden, als zij u
   vinden zal!

   ^24Bouwt uw steden voor uw kinderen, en kooien voor uw schapen; en
   doet, wat uit uw mond uitgegaan is.

   ^25Toen spraken de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben tot Mozes,
   zeggende: Uw knechten zullen doen, gelijk als mijn heer gebiedt.

   ^26Onze kinderen, onze vrouwen, onze have en al onze beesten zullen
   aldaar zijn in de steden van Gilead;

   ^27Maar uw knechten zullen overtrekken, al wie ten heire toegerust is,
   voor het aangezicht des HEEREN tot den strijd, gelijk als mijn heer
   gesproken heeft.

   ^28Toen gebood Mozes, hunnenthalve, den priester Eleazar, en Jozua, den
   zoon van Nun, en den hoofden der vaderen van de stammen der kinderen
   Israels;

   ^29En Mozes zeide tot hen: Indien de kinderen van Gad, en de kinderen
   van Ruben, met ulieden over de Jordaan zullen trekken, een ieder, die
   toegerust is ten oorlog, voor het aangezicht des HEEREN, als het land
   voor uw aangezicht zal ten ondergebracht zijn; zo zult gij hun het land
   Gilead ter bezitting geven.

   ^30Maar indien zij niet toegerust met u zullen overtrekken, zo zullen
   zij tot bezitters gesteld worden in het midden van ulieden in het land
   Kanaan.

   ^31En de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben antwoordden,
   zeggende: Wat de HEERE tot uw knechten gesproken heeft, zullen wij alzo
   doen.

   ^32Wij zullen toegerust overtrekken voor het aangezicht des HEEREN naar
   het land Kanaan; en de bezitting onzer erfenis zullen wij hebben aan
   deze zijde van deJordaan.

   ^33Alzo gaf Mozes hunlieden, den kinderen van Gad, en de kinderen van
   Ruben, en den halven stam van Manasse, den zoon van Jozef, het
   koninkrijk van Sihon, koningder Amorieten, en het koninkrijk van Og,
   koning van Bazan; het land met de steden van hetzelve in de landpalen,
   de steden des lands rondom.

   ^34En de kinderen van Gad bouwden Dibon, en Ataroth, en Aroer,

   ^35En Atroth-Sofan, en Jaezer, en Jogbeha,

   ^36En Beth-Nimra, en Beth-Haran, vaste steden en schaapskooien.

   ^37En de kinderen van Ruben bouwden Hezbon, en Eleale, en Kirjathaim,

   ^38En Nebo, en Baal-Meon, veranderd zijnde van naam, en Sibma; en zij
   noemden de namen der steden, die zij bouwden, met andere namen.

   ^39En de kinderen van Machir, den zoon van Manasse, gingen naar Gilead,
   en namen dat in, en zij verdreven de Amorieten, die daarin waren, uit
   de bezitting.

   ^40Zo gaf Mozes Gilead aan Machir, den zoon van Manasse; en hij woonde
   daarin.

   ^41Jair nu, de zoon van Manasse, ging heen en nam hunlieder dorpen in,
   en hij noemde die Havvoth-Jair.

   ^42En Nobah ging heen, en nam Kenath in, met haar onderhorige plaatsen,
   en noemde ze Nobah naar zijn naam.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Dit zijn de reizen der kinderen Israels, die uit Egypteland
   uitgetogen zijn, naar hun heiren, door de hand van Mozes en Aaron.

   ^2En Mozes schreef hun uittochten, naar hun reizen, naar den mond des
   HEEREN; en dit zijn hun reizen, naar hun uittochten.

   ^3Zij reisden dan van Rameses; in de eerste maand, op den vijftienden
   dag der eerste maand, des anderen daags van het pascha, togen de
   kinderen Israels uit dooreen hoge hand, voor de ogen van alle
   Egyptenaren;

   ^4Als de Egyptenaars begroeven degenen, welke de HEERE onder hen
   geslagen had, alle eerstgeborenen; ook had de HEERE gerichten geoefend
   aan hun goden.

   ^5Als de kinderen Israels van Rameses verreisd waren, zo legerden zij
   zich te Sukkoth.

   ^6En zij verreisden van Sukkoth, en legerden zich in Etham, hetwelk aan
   het einde der woestijn is.

   ^7En zij verreisden van Etham, en keerden weder naar Pi-hachiroth, dat
   tegenover Baal-Sefon is, en zij legerden zich voor Migdol.

   ^8En zij verreisden van Hachiroth, en gingen over, door het midden van
   de zee, naar de woestijn, en zij gingen drie dagreizen in de woestijn
   Etham, en legerden zich inMara.

   ^9En zij verreisden van Mara, en kwamen te Elim; in Elim nu waren
   twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen, en zij legerden zich
   aldaar.

   ^10En zij verreisden van Elim, en legerden zich aan de Schelfzee.

   ^11En zij verreisden van de Schelfzee, en legerden zich in de woestijn
   Sin.

   ^12En zij verreisden uit de woestijn Sin, en zij legerden zich in
   Dofka.

   ^13En zij verreisden van Dofka, en legerden zich in Aluz.

   ^14En zij verreisden van Aluz, en legerden zich in Rafidim; doch daar
   was geen water voor het volk, om te drinken.

   ^15En zij verreisden van Rafidim, en legerden zich in de woestijn van
   Sinai.

   ^16En zij verreisden uit de woestijn van Sinai, en legerden zich in
   Kibroth-Thaava.

   ^17En zij verreisden van Kibroth-Thaava, en legerden zich in Hazeroth.

   ^18En zij verreisden van Hazeroth, en legerden zich in Rithma.

   ^19En zij verreisden van Rithma, en legerden zich in Rimmon-Perez.

   ^20En zij verreisden van Rimmon-Perez, en legerden zich in Libna.

   ^21En zij verreisden van Libna, en legerden zich in Rissa.

   ^22En zij verreisden van Rissa, en legerden zich in Kehelatha.

   ^23En zij verreisden van Kehelatha, en legerden zich in het gebergte
   van Safer.

   ^24En zij verreisden van het gebergte Safer, en legerden zich in
   Harada.

   ^25En zij verreisden van Harada, en legerden zich in Makheloth.

   ^26En zij verreisden van Makheloth, en legerden zich in Tachath.

   ^27En zij verreisden van Tachath, en legerden zich in Tharah.

   ^28En zij verreisden van Tharah, en legerden zich in Mithka.

   ^29En zij verreisden van Mithka, en legerden zich in Hasmona.

   ^30En zij verreisden van Hasmona, en legerden zich in Moseroth.

   ^31En zij verreisden van Moseroth, en legerden zich in Bene-Jaakan.

   ^32En zij verreisden van Bene-Jaakan, en legerden zich in Hor-Gidgad.

   ^33En zij verreisden van Hor-gidgad, en legerden zich in Jotbatha.

   ^34En zij verreisden van Jotbatha, en legerden zich in Abrona.

   ^35En zij verreisden van Abrona, en legerden zich in Ezeon-Geber.

   ^36En zij verreisden van Ezeon-Geber, en legerden zich in de woestijn
   Zin, dat is Kades.

   ^37En zij verreisden van Kades, en legerden zich aan den berg Hor, aan
   het einde des lands van Edom.

   ^38Toen ging de priester Aaron op den berg Hor, naar den mond des
   HEEREN, en stierf aldaar, in het veertigste jaar na den uittocht van de
   kinderen Israels uitEgypteland, in de vijfde maand, op den eersten der
   maand.

   ^39Aaron nu was honderd drie en twintig jaren oud, als hij stierf op
   den berg Hor.

   ^40En de Kanaaniet, de koning van Harad, die in het zuiden woonde in
   het land Kanaan, hoorde, dat de kinderen Israels aankwamen.

   ^41En zij verreisden van den berg Hor, en legerden zich in Zalmona.

   ^42En zij verreisden van Zalmona, en legerden zich in Funon.

   ^43En zij verreisden van Funon, en legerden zich in Oboth.

   ^44En zij verreisden van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van
   Abarim, in de landpale van Moab.

   ^45En zij verreisden van de heuvelen van Abarim, en legerden zich in
   Dibon-Gad.

   ^46En zij verreisden van Dibon-Gad, en legerden zich in
   Almon-Diblathaim.

   ^47En zij verreisden van Almon-Diblathaim, en legerden zich in de
   bergen Abarim, tegen Nebo.

   ^48En zij verreisden van de bergen Abarim, en legerden zich in de
   vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho.

   ^49En zij legerden zich aan de Jordaan van Beth-Jesimoth, tot aan
   Abel-Sittim, in de vlakke velden der Moabieten.

   ^50En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan
   de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^51Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gijlieden
   over de Jordaan zult gegaan zijn in het land Kanaan;

   ^52Zo zult gij alle inwoners des lands voor uw aangezicht uit de
   bezitting verdrijven, en al hun beeltenissen verderven; ook zult gij al
   hun gegotene beelden verderven, enal hun hoogten verdelgen.

   ^53En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen, en daarin wonen;
   want Ik heb u dat land gegeven, om hetzelve erfelijk te bezitten.

   ^54En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen door het lot, naar
   uw geslachten; dengenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder
   maken, en dien, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken;
   waarheen voor iemand het lot zal uitgaan, dat zal hij hebben; naar de
   stammen uwer vaderen zult gij de erfenis nemen.

   ^55Maar indien gij de inwoners des lands niet voor uw aangezicht uit de
   bezitting zult verdrijven, zo zal het geschieden, dat, die gij van hen
   zult laten overblijven, totdoornen zullen zijn in uw ogen, en tot
   prikkelen in uw zijden, en u zullen benauwen op het land, waarin gij
   woont.

   ^56En het zal geschieden, dat Ik u zal doen, gelijk als Ik hun dacht te
   doen. Numeri 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij in het land
   Kanaan ingaat, zo zal dit land zijn, dat u ter erfenis vallen zal, het
   land Kanaan, naar zijnlandpalen.

   ^3De zuiderhoek nu zal u zijn van de woestijn Zin, aan de zijden van
   Edom; en de zuider landpale zal u zijn van het einde der Zoutzee tegen
   het oosten;

   ^4En deze landpale zal u omgaan van het zuiden naar den opgang van
   Akrabbim, en doorgaan naar Zin; en haar uitgangen zullen zijn, van het
   zuiden naarKades-Barnea; en zij zal uitgaan naar Hazar-Addar, en
   doorgaan naar Azmon.

   ^5Voorts zal deze landpale omgaan van Azmon naar de rivier van Egypte,
   en haar uitgangen zullen zijn naar de zee.

   ^6Aangaande de landpale van het westen, daar zal u de grote zee de
   landpale zijn; dit zal uw landpale van het westen zijn.

   ^7Voorts zal u de landpale van het noorden deze zijn: van de grote zee
   af zult gij u den berg Hor aftekenen.

   ^8Van den berg Hor zult gij aftekenen tot daar men komt te Hamath; en
   de uitgangen dezer landpale zullen zijn naar Zedad.

   ^9En deze landpale zal uitgaan naar Zifron, en haar uitgangen zullen
   zijn te Hazar-Enan; dit zal u de noorder landpale zijn.

   ^10Voorts zult gij u tot een landpale tegen het oosten aftekenen van
   Hazar-Enan naar Sefam.

   ^11En deze landpale zal afgaan van Sefam naar Ribla, tegen het oosten
   van Ain; daarna zal deze landpale afgaan en strekken langs den oever
   van de zee Cinnerethoostwaarts.

   ^12Voorts zal deze landpale afgaan langs de Jordaan, en haar uitgangen
   zullen zijn aan de Zoutzee. Dit zal u zijn het land naar zijn landpale
   rondom.

   ^13En Mozes gebood den kinderen Israels, zeggende: Dit is het land, dat
   gij door het lot ten erve innemen zult, hetwelk de HEERE aan de negen
   stammen en denhalven stam van Manasse te geven geboden heeft.

   ^14Want de stam van de kinderen der Rubenieten, naar het huis hunner
   vaderen, en de stam van de kinderen der Gadieten, naar het huis hunner
   vaderen, hebbenontvangen; mitsgaders de halve stam van Manasse heeft
   zijn erfenis ontvangen.

   ^15Twee stammen en een halve stam hebben hun erfenis ontvangen aan deze
   zijde van de Jordaan, van Jericho oostwaarts tegen den opgang.

   ^16Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Dit zijn de namen der mannen, die ulieden het land ten erve zullen
   uitdelen: Eleazar, de priester, en Jozua, de zoon van Nun.

   ^18Daartoe zult gij uit elken stam een overste nemen, om het land ten
   erve uit te delen.

   ^19En dit zijn de namen dezer mannen: van de stam van Juda, Kaleb, de
   zoon van Jefunne;

   ^20En van den stam der kinderen van Simeon, Semuel, zoon van Ammihud;

   ^21Van den stam van Benjamin, Elidad, zoon van Chislon;

   ^22En van den stam der kinderen van Dan, de overste Bukki, zoon van
   Jogli;

   ^23Van de kinderen van Jozef: van den stam der kinderen van Manasse, de
   overste Hanniel, zoon van Efod;

   ^24En van den stam der kinderen van Efraim, de overste Kemuel, zoon van
   Siftan;

   ^25En van den stam der kinderen van Zebulon, de overste Elizafan, zoon
   van Parnach;

   ^26En van den stam der kinderen van Issaschar, de overste Paltiel, zoon
   van Azzan;

   ^27En van den stam der kinderen van Aser, de overste Achihud, zoon van
   Selomi;

   ^28En van den stam der kinderen van Nafthali, de overste Pedael, zoon
   van Ammihud.

   ^29Dit zijn ze, dien de HEERE geboden heeft, den kinderen Israels de
   erfenissen uit te delen, in het land Kanaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan
   de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij van de erfenis hunner bezitting
   aan de Levieten steden zullen geven om te bewonen; daartoe zult
   gijlieden aan de Levietenvoorsteden geven, aan de steden rondom
   dezelve.

   ^3En die steden zullen zij hebben om te bewonen; maar hun voorsteden
   zullen zijn voor hun beesten, en voor hun have, en voor al hun
   gedierte,

   ^4En de voorsteden der steden, die gij aan de Levieten zult geven,
   zullen van den stadsmuur af, en naar buiten, van duizend ellen zijn
   rondom.

   ^5En gij zult meten van buiten de stad, aan den hoek tegen het oosten,
   twee duizend ellen, en aan den hoek van het zuiden, twee duizend ellen,
   en aan den hoek vanhet westen, twee duizend ellen, en aan den hoek van
   het noorden, twee duizend ellen; dat de stad in het midden zij. Dit
   zullen zij hebben tot voorsteden van desteden.

   ^6De steden nu, die gij aan de Levieten zult geven, zullen zijn zes
   vrijsteden, die gij geven zult, opdat de doodslager daarheen vliede; en
   boven dezelve zult gij hun tweeen veertig steden geven.

   ^7Al de steden, die gij aan de Levieten geven zult, zullen zijn acht en
   veertig steden, deze met haar voorsteden.

   ^8De steden, die gij van de bezitting der kinderen Israels geven zult,
   zult gij van dien, die vele heeft, vele nemen, en van dien, die weinig
   heeft, weinige nemen; eenieder zal naar zijn erfenis, die zij zullen
   erven, van zijn steden aan de Levieten geven.

   ^9Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij over de
   Jordaan gaat naar het land Kanaan.

   ^11Zo zult gij maken, dat u steden tegemoet liggen, die u tot
   vrijsteden zullen zijn; opdat de doodslager daarheen vliede, die een
   ziel onwetend geslagen heeft.

   ^12En deze steden zullen u tot een toevlucht zijn voor den bloed
   wreker; opdat de doodslager niet sterve, totdat hij voor de vergadering
   aan het gericht gestaan hebbe.

   ^13En deze steden, die gij geven zult, zullen zes vrijsteden voor u
   zijn.

   ^14Drie dezer vrijsteden zult gij geven op deze zijde van de Jordaan,
   en drie dezer steden zult gij geven in het land Kanaan; vrijsteden
   zullen het zijn.

   ^15Die zes steden zullen voor de kinderen Israels, en voor den
   vreemdeling, en den bijwoner in het midden van hen, tot een toevlucht
   zijn; opdat daarheen vliede, wieeen ziel onvoorziens slaat.

   ^16Maar indien hij hem met een ijzeren instrument geslagen heeft, dat
   hij gestorven zij, een doodslager is hij; deze doodslager zal zekerlijk
   gedood worden.

   ^17Of indien hij hem met een handsteen, waarvan met zoude kunnen
   sterven, geslagen heeft, dat hij gestorven zij, een doodslager is hij;
   deze doodslager zal zekerlijkgedood worden.

   ^18Of indien hij hem met een houten handinstrument, waarvan men zoude
   kunnen sterven, geslagen heeft, dat hij gestorven zij, een doodslager
   is hij; deze doodslagerzal zekerlijk gedood worden.

   ^19De wreker des bloeds, die zal den doodslager doden; als hij hem
   ontmoet, zal hij hem doden.

   ^20Indien hij hem ook door haat zal gestoten hebben, of met opzet op
   hem geworpen heeft, dat hij gestorven zij;

   ^21Of hem door vijandschap met zijn hand geslagen heeft, dat hij
   gestorven zij; de slager zal zekerlijk gedood worden, een doodslager is
   hij; de bloedwreker zal dezendoodslager doden, als hij hem ontmoet.

   ^22Maar indien hij hem met der haast, zonder vijandschap gestoten
   heeft, of enig instrument zonder opzet op hem geworpen heeft;

   ^23Of onvoorziens met enigen steen, waarvan men zoude kunnen sterven,
   en hij dien op hem heeft doen vallen, dat hij gestorven zij, zo hij hem
   toch geen vijand was, noch zijn kwaad zoekende;

   ^24Zo zal de vergadering richten tussen den slager, en tussen den
   bloedwreker, naar deze zelve rechten.

   ^25En de vergadering zal den doodslager redden uit den hand des
   bloedwrekers, en de vergadering zal hem doen wederkeren tot zijn
   vrijstad, waarheen hij gevlodenwas; en hij zal daarin blijven tot den
   dood des hogepriesters, dien men met de heilige olie gezalfd heeft.

   ^26Doch indien de doodslager enigzins zal gaan uit de palen zijner
   vrijstad, waarheen hij gevloden was,

   ^27En de bloedwreker hem zal vinden buiten de palen zijner vrijstad; zo
   de bloedwreker den doodslager zal doden, het zal hem geen bloedschuld
   zijn.

   ^28Want hij zou in zijn vrijstad gebleven zijn tot den dood des
   hogepriesters; maar na de dood des hogepriesters zal de doodslager
   wederkeren tot het land zijnerbezitting.

   ^29En deze dingen zullen ulieden zijn tot een inzetting van recht, bij
   uw geslachten, in al uw woningen.

   ^30Al wie de ziel slaat, naar den mond der getuige zal men den
   doodslager doden, maar een enig getuige zal niet getuigen tegen een
   ziel, dat zij sterve.

   ^31En gij zult geen verzoening nemen voor de ziel des doodslagers, die
   schuldig is te sterven; want hij zal zekerlijk gedood worden.

   ^32Ook zult gij geen verzoening nemen voor dien, die gevlucht is naar
   zijn vrijstad, dat hij zou wederkeren, om te wonen in het land, tot den
   dood des hoge priesters.

   ^33Zo zult gij niet ontheiligen het land, waarin gij zijt; want het
   bloed ontheiligt het land; en voor het land zal geen verzoening gedaan
   worden over het bloed, dat daarinvergoten is, dan door het bloed
   desgenen, die dat vergoten heeft.

   ^34Verontreinigt dan het land niet, waarin gij gaat wonen, in welks
   midden Ik wonen zal; want Ik ben de HEERE, wonende in het midden der
   kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1En de hoofden der vaderen van het geslacht de kinderen van Gilead,
   den zoon van Machir, den zoon van Manasse, uit de geslachten der
   kinderen van Jozef, tradentoe, en spraken voor het aangezicht van
   Mozes, en voor het aangezicht der oversten, hoofden van de vaderen der
   kinderen Israels.

   ^2En zeiden: De HEERE heeft mijn heer geboden, dat land door het lot
   aan de kinderen Israels in erfenis te geven; en mijn heer is door den
   HEERE geboden, deerfenis van onzen broeder Zelafead te geven aan zijn
   dochteren.

   ^3Wanneer zij een van de zonen der andere stammen van de kinderen
   Israels tot vrouwen zouden worden, zo zou haar erfenis van de erfenis
   onzer vaderenafgetrokken worden, en toegedaan zijn tot de erfenis van
   dien stam, aan welken zij geworden zouden; alzo zou van het lot onzer
   erfenis worden afgetrokken.

   ^4Als ook de kinderen Israels een jubeljaar zullen hebben, zo zou haar
   erfenis toegedaan zijn tot de erfenis van dien stam, aan welken zij
   zouden geworden zijn; alzozou haar erfenis van de erfenis van den stam
   onzer vaderen afgetrokken worden.

   ^5Toen gebood Mozes den kinderen Israels, naar des HEEREN mond,
   zeggende: De stam der kinderen van Jozef spreekt recht.

   ^6Dit is het woord, dat de HEERE van de dochteren van Zelafead geboden
   heeft, zeggende: Laat zij dien tot vrouwen worden, die in haar ogen
   goed zal zijn; alleenlijk, dat zij aan het geslacht van haars vaders
   stam tot vrouwen worden.

   ^7Zo zal de erfenis van de kinderen Israels niet omgewend worden van
   stam tot stam; want de kinderen Israels zullen aanhangen, een ieder aan
   de erfenis van denstam zijner vaderen.

   ^8Voorts zal elke dochter, die een erfenis erft, van de stammen der
   kinderen Israels, ter vrouw worden aan een van het geslacht van den
   stam haars vaders; opdat dekinderen Israels erfelijk bezitten, een
   ieder de erfenis zijner vaderen.

   ^9Zo zal de erfenis niet omgewend worden van den enen stam tot den
   anderen; want de stammen der kinderen Israels zullen aanhangen, een
   ieder aan zijn erfenis.

   ^10Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de dochteren van
   Zelafead;

   ^11Want Machla, Thirza, en Hogla, en Milka, en Noa, dochteren van
   Zelafead, zijn den zonen harer ooms tot vrouwen geworden.

   ^12Onder de geslachten van de kinderen van Manasse, den zoon van Jozef,
   zijn zij tot vrouwen geworden; alzo bleef haar erfenis aan den stam van
   het geslacht haarsvaders.
     __________________________________________________________________

Deuteronomy
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Dit zijn de woorden, die Mozes tot gans Israel gesproken heeft, aan
   deze zijde van de Jordaan, in de woestijn, op het vlakke veld tegenover
   Suf, tussen Paran entussen Tofel, en Laban, en Hazeroth, en Dizahab.

   ^2Elf dag reizen zijn het van Horeb, door den weg van het gebergte
   Seir, tot aan Kades-Barnea.

   ^3En het is geschied in het veertigste jaar, in de elfde maand, op den
   eersten der maand, dat Mozes sprak tot de kinderen Israels, naar alles
   wat hem de HEERE aanhen bevolen had;

   ^4Nadat hij geslagen had Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon
   woonde, en Og, den koning van Bazan, welke woonde in Astharoth, te
   Edrei.

   ^5Aan deze zijde van de Jordaan, in het land van Moab, hief Mozes aan,
   deze wet uit te leggen, zeggende:

   ^6De HEERE, onze God, sprak tot ons aan Horeb, zeggende: Gij zijt lang
   genoeg bij dezen berg gebleven.

   ^7Keert u, en vertrekt, en gaat in het gebergte der Amorieten, en tot
   al hun geburen, in het vlakke veld, op het gebergte, en in de laagte,
   en in het zuiden, en aan dehavens der zee; het land der Kanaanieten, en
   den Libanon, tot aan die grote rivier, de rivier Frath.

   ^8Ziet, Ik heb dat land gegeven voor uw aangezicht; gaat daarin, en
   bezit erfelijk het land, dat de HEERE aan uw vaderen, Abraham, Izak en
   Jakob gegeven heeft, dat Hij het hun en hun zaad na hen geven zou.

   ^9En ik sprak ter zelfder tijd tot u, zeggende: Ik alleen zal u niet
   kunnen dragen.

   ^10De HEERE, uw God, heeft u vermenigvuldigd, en ziet, gij zijt heden
   als de sterren des hemels in menigte.

   ^11De HEERE, uwer vaderen God, doe tot u, zo als gij nu zijt,
   duizendmaal meer, en Hij zegene u, gelijk als Hij tot u gesproken
   heeft!

   ^12Hoe zoude ik alleen uw moeite, en uw last, en uw twistzaken dragen?

   ^13Neemt u wijze, en verstandige, en ervarene mannen, van uw stammen,
   dat ik hen tot uw hoofden stelle.

   ^14Toen antwoorddet gij mij, en zeidet: Dit woord is goed, dat gij
   gesproken hebt, om te doen.

   ^15Zo nam ik de hoofden uwer stammen, wijze en ervarene mannen, en
   stelde hen tot hoofden over u, oversten van duizenden, en oversten van
   honderden, en overstenvan vijftigen, en oversten van tienen, en
   ambtlieden voor uw stammen.

   ^16En ik gebood uw rechters ter zelfder tijd, zeggende: Hoort de
   verschillen tussen uw broederen, en richt recht tussen den man en
   tussen zijn broeder, en tussendeszelfs vreemdeling.

   ^17Gij zult het aangezicht in het gericht niet kennen; gij zult den
   kleine, zowel als den grote, horen; gij zult niet vrezen voor iemands
   aangezicht; want het gericht isGodes; doch de zaak, die voor u te zwaar
   zal zijn, zult gij tot mij doen komen, en ik zal ze horen.

   ^18Alzo gebood ik u te dier tijd alle zaken, die gij zoudt doen.

   ^19Toen vertogen wij van Horeb, en doorwandelden die gans grote en
   vreselijke woestijn, die gij gezien hebt, op den weg van het gebergte
   der Amorieten, gelijk deHEERE, onze God, ons geboden had; en wij kwamen
   tot Kades-Barnea.

   ^20Toen zeide ik tot ulieden: Gij zijt gekomen tot het gebergte der
   Amorieten, dat de HEERE, onze God, ons geven zal.

   ^21Ziet, de HEERE, uw God, heeft dat land gegeven voor uw aangezicht;
   trekt op, bezit het erfelijk, gelijk als de HEERE, uwer vaderen God,
   tot u gesproken heeft;vreest niet, en ontzet u niet.

   ^22Toen naderdet gij allen tot mij, en zeidet: Laat ons mannen voor ons
   aangezicht heenzenden, die ons het land uitspeuren, en ons bescheid
   wederbrengen, wat wegwij daarin optrekken zullen, en tot wat steden wij
   komen zullen.

   ^23Deze zaak nu was goed in mijn ogen; zo nam ik uit u twaalf mannen,
   van elken stam een man.

   ^24Die keerden zich, en togen op naar het gebergte, en kwamen tot het
   dal Eskol, en verspiedden datzelve.

   ^25En zij namen van de vrucht des lands in hun hand, en brachten ze tot
   ons af, en zeiden ons bescheid weder, en zeiden: Het land, dat de
   HEERE, onze God, onsgeven zal, is goed.

   ^26Doch gij wildet niet optrekken; maar gij waart den mond des HEEREN
   uws Gods, wederspannig.

   ^27En gij murmureerdet in uw tenten, en zeidet: Omdat de HEERE ons
   haat, heeft Hij ons uit Egypteland uitgevoerd, opdat Hij ons levere in
   de hand der Amorieten, omons te verdelgen.

   ^28Waarheen zouden wij optrekken? Onze broeders hebben ons hart doen
   smelten, zeggende: Het is een volk, groter en langer dan wij; de steden
   zijn groot, en gesterkttot in de hemel toe; ook hebben wij daar
   kinderen der Enakieten gezien.

   ^29Toen zeide ik tot u: Verschrikt niet, en vreest niet voor hen.

   ^30De HEERE, uw God, Die voor uw aangezicht wandelt, Die zal voor u
   strijden, naar alles, wat Hij bij u voor uw ogen gedaan heeft in
   Egypte.

   ^31En in de woestijn, waar gij gezien hebt, dat de HEERE uw God, u
   daarin gedragen heeft, als een man zijn zoon draagt, op al den weg,
   dien gij gewandeld hebt, totdatgij kwaamt aan deze plaats.

   ^32Maar door dit woord geloofdet gij niet aan den HEERE, uw God.

   ^33Die voor uw aangezicht op den weg wandelde, om u de plaats uit te
   zien, waar gij zoudt legeren; des nachts in het vuur, opdat Hij u den
   weg wees, waarin gij zoudtgaan, en des daags in de wolk.

   ^34Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, zo werd Hij zeer
   toornig, en zwoer, zeggende:

   ^35Zo iemand van deze mannen, van dit kwade geslacht, zal zien dat
   goede land, hetwelk Ik gezworen heb uw vaderen te zullen geven!

   ^36Behalve Kaleb, de zoon van Jefunne; die zal het zien, en aan hem zal
   Ik het land geven, waarop hij getreden heeft, en aan zijn kinderen;
   omdat hij volhard heeft denHEERE te volgen.

   ^37Ook vertoornde zich de HEERE op mij om uwentwil, zeggende: Gij zult
   daar ook niet inkomen.

   ^38Jozua, de zoon van Nun, die voor uw aangezicht staat, die zal daarin
   komen; sterk denzelven, want hij zal het Israel doen erven.

   ^39En uw kinderkens, waarvan gij zeidet: Zij zullen tot een roof zijn;
   en uw kinderen, die heden noch goed noch kwaad weten, die zullen daarin
   komen, en dien zal Ikhet geven, en die zullen het erfelijk bezitten.

   ^40Gij daarentegen, keert u, en reist naar de woestijn, den weg van de
   Schelfzee.

   ^41Toen antwoorddet gij, en zeidet tot mij: Wij hebben tegen den HEERE
   gezondigd; wij zullen optrekken, en strijden, naar alles, wat de HEERE,
   onze God, onsgeboden heeft. Als gij nu een iegelijk zijn
   krijgsgereedschap aangorddet, en willens waart, om naar het gebergte
   henen op te trekken,

   ^42Zo zeide de HEERE tot mij: Zeg hun: Trekt niet op, en strijdt niet,
   want Ik ben niet in het midden van u; opdat gij niet voor het
   aangezicht uwer vijanden geslagenwordet.

   ^43Doch als ik tot u sprak, zo hoordet gij niet, maar waart den mond
   des HEEREN wederspannig, en handeldet trotselijk, en toogt op naar het
   gebergte.

   ^44Toen togen de Amorieten uit, die op dat gebergte woonden, u
   tegemoet, en vervolgden u, gelijk als de bijen doen; en zij
   verpletterden u in Seir tot Horma toe.

   ^45Als gij nu wederkwaamt en weendet voor het aangezicht des HEEREN, zo
   verhoorde de HEERE uw stem niet, en neigde Zijn oren niet tot u.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Daarna keerden wij ons, en reisden naar de woestijn, den weg van de
   Schelfzee, gelijk de HEERE tot mij gesproken had, en wij togen om het
   gebergte Seir, veledagen.

   ^2Toen sprak de HEERE tot mij, zeggende:

   ^3Gijlieden hebt dit gebergte genoeg omgetogen; keert u naar het
   noorden;

   ^4En gebied het volk, zeggende: Gij zult doortrekken aan de landpale
   uwer broederen, de kinderen van Ezau, die in Seir wonen; zij zullen wel
   voor u vrezen; maar gijzult u zeer wachten.

   ^5Mengt u niet met hen; want Ik zal u van hun land niet geven, ook niet
   tot de betreding van een voetzool; want Ik heb Ezau het gebergte Seir
   ter erfenis gegeven.

   ^6Spijze zult gij voor geld van hen kopen, dat gij etet; en ook zult
   gij water voor geld van hen kopen, dat gij drinket.

   ^7Want de HEERE, uw God, heeft u gezegend in al het werk uwer hand; Hij
   kent uw wandelen door deze zo grote woestijn; deze veertig jaren is de
   HEERE, uwGod, met u geweest; geen ding heeft u ontbroken.

   ^8Als wij nu doorgetrokken waren van onze broederen, de kinderen van
   Ezau, die in Seir woonden, van den weg des vlakken velds, van Elath, en
   van Ezeon-Geber, zokeerden wij ons, en doortogen den weg der woestijn
   van Moab.

   ^9Toen sprak de HEERE tot mij: Beangstig Moab niet, en meng u niet met
   hen in den strijd; want Ik zal u geen erfenis van hun land geven,
   dewijl Ik aan Lotskinderen Ar ter erfenis gegeven heb.

   ^10De Emieten woonden te voren daarin, een groot, en menigvuldig, en
   lang volk, gelijk de Enakieten.

   ^11Dezen werden ook voor reuzen gehouden, als de Enakieten; en de
   Moabieten noemden hen Emieten.

   ^12Ook woonden de Horieten te voren in Seir; maar de kinderen van Ezau
   verdreven hen uit de bezitting en verdelgden hen van hun aangezicht, en
   hebben in hunliederplaats gewoond; gelijk als Israel gedaan heeft aan
   het land zijner erfenis, hetwelk de HEERE hun gegeven heeft.

   ^13Nu, maakt u op, en trekt over de beek Zered. Alzo trokken wij over
   de beek Zered.

   ^14De dagen nu, die wij gewandeld hebben van Kades-Barnea, totdat wij
   over de beek Zered getogen zijn, waren acht en dertig jaren; totdat het
   ganse geslacht derkrijgslieden uit het midden der heirlegers verteerd
   was, gelijk de HEERE hun gezworen had.

   ^15Zo was ook de hand des HEEREN tegen hen, om hen uit het midden des
   heirlegers te verslaan, totdat zij verteerd waren.

   ^16En het geschiedde, als al de krijgslieden verteerd waren, uit het
   midden des heirlegers wegstervende,

   ^17Dat de HEERE tot mij sprak, zeggende:

   ^18Gij zult heden doortrekken aan Ar, de landpale van Moab;

   ^19En gij zult naderen tegenover de kinderen Ammons; beangstig die
   niet, en meng u met hen niet; want Ik zal u van het land der kinderen
   Ammons geen erfenisgeven, dewijl Ik het aan Lots kinderen ter erfenis
   gegeven heb.

   ^20Dit werd ook voor een land der reuzen gehouden; de reuzen woonden te
   voren daarin, en de Ammonieten noemden hen Zamzummieten;

   ^21Een groot, en menigvuldig, en lang volk, als de Enakieten; en de
   HEERE verdelgde hen voor hun aangezicht, zodat zij hen uit de bezitting
   verdreven, en aanhunlieder plaats woonden;

   ^22Gelijk als Hij aan de kinderen van Ezau, die in Seir wonen, gedaan
   heeft, voor welker aangezicht Hij de Horieten verdelgde; en zij
   verdreven hen uit de bezitting, enhebben aan hun plaats gewoond tot op
   dezen dag.

   ^23Ook hebben de Kafthorieten, die uit Kafthor uittogen, de Avieten,
   die in Hazerim tot Gaza toe woonden, verdelgd, en aan hun plaats
   gewoond.

   ^24Maakt u op, reist heen, en gaat over de beek Arnon; ziet, Ik heb
   Sihon, den koning van Hesbon, den Amoriet, en zijn land, in uw hand
   gegeven; begint te erven, enmengt u met hen in den strijd.

   ^25Te dezen dage zal Ik beginnen uw schrik en uw vreze te geven over
   het aangezicht der volken, onder den gansen hemel; die uw gerucht
   zullen horen, die zullensidderen, en bang zijn van uw aangezicht.

   ^26Toen zond ik boden uit de woestijn Kedemot tot Sihon, den koning van
   Hesbon, met woorden van vrede, zeggende:

   ^27Laat mij door uw land doortrekken; ik zal alleenlijk langs den weg
   voorttrekken; ik zal noch ter rechterhand noch ter linkerhand
   uitwijken.

   ^28Verkoop mij spijze voor geld, dat ik ete, en geef mij water voor
   geld, dat ik drinke; alleenlijk laat mij op mijn voeten doortrekken;

   ^29Gelijk de kinderen van Ezau, die in Seir wonen, en de Moabieten, die
   in Ar wonen, mij gedaan hebben; totdat ik over de Jordaan kome in het
   land, dat de HEERE, onze God, ons geven zal.

   ^30Maar Sihon, de koning van Hesbon, wilde ons door hetzelve niet laten
   doortrekken; want de HEERE,, uw God, verhardde zijn geest, en verstokte
   zijn hart, opdat Hijhem in uw hand gave, gelijk het is te dezen dage.

   ^31En de HEERE zeide tot mij: Zie, Ik heb begonnen Sihon en zijn land
   voor uw aangezicht te geven; begin dan te erven, om zijn land erfelijk
   te bezitten.

   ^32En Sihon toog uit ons tegemoet, hij en al zijn volk, ten strijde,
   naar Jahaz.

   ^33En de HEERE, onze God, gaf hem voor ons aangezicht; en wij sloegen
   hem, en zijn zonen, en al zijn volk.

   ^34En wij namen te dier tijd al zijn steden in, en wij verbanden alle
   steden, mannen, en vrouwen, en kinderkens; wij lieten niemand
   overblijven.

   ^35Het vee alleen roofden wij voor ons, en den roof der steden, die wij
   innamen.

   ^36Van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon is, en de stad, die
   aan de beek is, ook tot Gilead toe, was er geen stad, die voor ons te
   hoog was; de HEERE, onzeGod, gaf dat alles voor ons aangezicht.

   ^37Behalve tot het land van de kinderen Ammons naderdet gij niet, noch
   tot de ganse streek der beek Jabbok, noch tot de steden van het
   gebergte, noch tot iets, dat deHEERE, onze God, ons verboden had.
   Deuteronomium 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarna keerden wij ons en togen op, den weg van Bazan; en Og, de
   koning van Bazan, trok uit ons tegemoet, hij en al zijn volk, ten
   strijde bij Edrei.

   ^2Toen zeide de HEERE tot mij: Vrees hem niet, want Ik heb hem, en al
   zijn volk, en zijn land, in uw hand gegeven; en gij zult hem doen,
   gelijk als gij Sihon, denkoning der Amorieten, die te Hesbon woonde,
   gedaan hebt.

   ^3En de HEERE, onze God, gaf ook Og, den koning van Bazan, en al zijn
   volk, in onze hand, zodat wij hem sloegen, totdat wij hem niemand
   lieten overblijven.

   ^4En wij namen te dier tijd al zijn steden; er was geen stad, die wij
   van hen niet namen: zestig steden, de ganse landstreek van Argob, het
   koninkrijk van Og in Bazan.

   ^5Al die steden waren met hoge muren, poorten en grendelen gesterkt,
   behalve zeer vele onbemuurde steden.

   ^6En wij verbanden dezelve, gelijk wij Sihon, den koning van Hesbon,
   gedaan hadden, verbannende alle steden, mannen, vrouwen en kinderen.

   ^7Doch al het vee en den roof van die steden roofden wij voor ons.

   ^8Zo namen wij te dier tijd het land uit de hand van de twee koningen
   der Amorieten, die aan deze zijde van de Jordaan waren, van de beek
   Arnon tot den bergHermon toe;

   ^9(De Zidoniers noemen Hermon Sirjon; maar de Amorieten noemen hem
   Senir.)

   ^10Al de steden des platten lands, en het ganse Gilead, en het ganse
   Bazan, tot Salcha en Edrei toe; steden des koninkrijks van Og in Bazan.

   ^11Want Og, de koning van Bazan, was alleen van de overigen der reuzen
   overgebleven; ziet, zijn bedstede, zijnde een bedstede van ijzer, is
   zij niet te Rabba derkinderen Ammons? Negen ellen is haar lengte, en
   vier ellen haar breedte, naar eens mans elleboog.

   ^12Ditzelfde land nu namen wij te dier tijd in bezit; van Aroer af, dat
   aan de beek Arnon is, en de helft van het gebergte van Gilead, met de
   steden van hetzelve, gaf ikaan de Rubenieten en Gadieten.

   ^13En het overige van Gilead, mitsgaders het ganse Bazan, het
   koninkrijk van Og, gaf ik aan den halven stam van Manasse, de ganse
   landstreek van Argob, door hetganse Bazan; datzelve werd genoemd het
   land der reuzen.

   ^14Jair, de zoon van Manasse, kreeg de ganse landstreek van Argob, tot
   aan de landpale der Gezurieten en Maachathieten; en hij noemde ze naar
   zijn naam, BazanHavvoth-Jair, tot op dezen dag.

   ^15En aan Machir gaf ik Gilead.

   ^16Maar aan de Rubenieten en Gadieten gaf ik van Gilead af tot aan de
   beek Arnon, het midden van de beek en de landpale; en tot aan de beek
   Jabbok, de landpaleder kinderen Ammons;

   ^17Daartoe het vlakke veld, en de Jordaan, mitsgaders de landpale; van
   Cinnereth af tot aan de zee des vlakken velds, de Zoutzee, onder
   Asdoth-Pisga tegen hetoosten.

   ^18Voorts gebood ik ulieden ter zelfder tijd, zeggende: De HEERE, uw
   God, heeft u dit land gegeven om het te erven; allen dan, die
   strijdbare mannen zijt, trektgewapend door voor het aangezicht van uw
   broederen, de kinderen Israels.

   ^19Behalve uw vrouwen, en uw kinderkens, en uw vee (ik weet, dat gij
   veel vee hebt), zij zullen blijven in uw steden, die ik u gegeven heb;

   ^20Totdat de HEERE uw broederen rust geve, gelijk ulieden, dat zij ook
   erven het land, dat de HEERE, uw God, hun geven zal aan gene zijde van
   de Jordaan; dan zultgij wederkeren, elk tot zijn erfenis, die ik u
   gegeven heb.

   ^21Ook gebood ik Jozua ter zelfder tijd, zeggende: Uw ogen zien alles,
   wat de HEERE, ulieder God, aan deze twee koningen gedaan heeft; alzo
   zal de HEERE aan allekoninkrijken doen, naar welke gij henen doortrekt.

   ^22Vreest ze niet; want de HEERE, uw God, strijdt voor ulieden.

   ^23Ook bad ik den HEERE om genade, zeggende ter zelfder tijd:

   ^24Heere HEERE! Gij hebt begonnen Uw knecht te tonen Uw grootheid en Uw
   sterke hand; want wat God is er in den hemel en op de aarde, die doen
   kan naar Uwwerken, en naar Uw mogendheden!

   ^25Laat mij toch overtrekken, en dat goede land bezien, dat aan gene
   zijde van de Jordaan is, dat goede gebergte, en den Libanon!

   ^26Doch de HEERE verstoorde zich zeer om uwentwille over mij, en hoorde
   niet naar mij; maar de HEERE zeide tot mij: Het zij u genoeg; spreek
   niet meer tot Mijvan deze zaak.

   ^27Klim op de hoogte van Pisga, en hef uw ogen op naar het westen, en
   naar het noorden, en naar het zuiden, en naar het oosten, en zie toe
   met uw ogen; want gij zultover deze Jordaan niet gaan.

   ^28Gebied dan Jozua, en versterk hem, en bekrachtig hem; want hij zal
   voor het aangezicht van dit volk henen overgaan, en zal hun dat land,
   dat gij zien zult, doenerven.

   ^29Alzo bleven wij in dit dal tegenover Beth-Peor.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Nu dan, Israel! hoor naar de inzettingen en naar de rechten, die ik
   ulieden lere te doen; opdat gij leeft, en henen inkomt, en erft het
   land, dat de HEERE, uwervaderen God, u geeft.

   ^2Gij zult tot dit woord, dat ik u gebiede, niet toedoen, ook daarvan
   niet afdoen; opdat gij bewaart de geboden van den HEERE, uw God, die ik
   u gebiede.

   ^3Uw ogen hebben gezien, wat God om Baal-Peor gedaan heeft; want alle
   man, die Baal-Peor navolgde, dien heeft de HEERE, uw God, uit het
   midden van uverdaan.

   ^4Gij daarentegen, die den HEERE, uw God, aanhingt, gij zijt heden
   allen levende.

   ^5Ziet, ik heb u geleerd de inzettingen en rechten, gelijk als de
   HEERE, mijn God, mij geboden heeft; opdat gij alzo doet in het midden
   des lands, waar gij naar toe gaat, om het te erven.

   ^6Behoudt ze dan, en doet ze; want dat zal uw wijsheid en uw verstand
   zijn voor de ogen der volken, die al deze inzettingen horen zullen, en
   zeggen: Dit groot volkalleen is een wijs en verstandig volk!

   ^7Want wat groot volk is er, hetwelk de goden zo nabij zijn als de
   HEERE, onze God, zo dikwijls als wij Hem aanroepen?

   ^8En wat groot volk is er, dat zo rechtvaardige inzettingen en rechten
   heeft, als deze ganse wet is, die ik heden voor uw aangezicht geef?

   ^9Alleenlijk wacht u, en bewaart uw ziel wel, dat gij niet vergeet de
   dingen, die uw ogen gezien hebben; en dat zij niet van uw hart wijken,
   al de dagen uws levens; engij zult ze aan uw kinderen en uw
   kindskinderen bekend maken.

   ^10Ten dage, als gij voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, aan
   Horeb stondt, als de HEERE tot mij zeide: Vergader Mij dit volk, en Ik
   zal hun Mijn woordendoen horen, die zij zullen leren, om Mij te vrezen
   al de dagen, die zij op den aardbodem zullen leven, en zij zullen ze
   hun kinderen leren;

   ^11En gijlieden naderdet en stondt beneden dien berg; (die berg nu
   brandde van vuur, tot aan het midden des hemels; er was duisternis,
   wolken en donkerheid).

   ^12Zo sprak de HEERE tot u uit het midden des vuurs; gij hoordet de
   stem der woorden; maar gij zaagt geen gelijkenis, behalve de stem.

   ^13Toen verkondigde Hij u Zijn verbond, dat Hij u gebood te doen, de
   tien woorden, en schreef ze op twee stenen tafelen.

   ^14Ook gebood mij de HEERE ter zelver tijd, dat ik u inzettingen en
   rechten leren zou; opdat gij die deedt in dat land, naar hetwelk gij
   doortrekt, om dat te erven.

   ^15Wacht u dan wel voor uw zielen; want gij hebt geen gelijkenis
   gezien, ten dage als de HEERE op Horeb uit het midden des vuurs tot u
   sprak;

   ^16Opdat gij u niet verderft, en maakt u iets gesnedens, de gelijkenis
   van enig beeld, van mannelijk of vrouwelijk gedaante,

   ^17De gedaante van enig beest, dat op de aarde is; de gedaante van
   enigen gevleugelden vogel, die door den hemel vliegt;

   ^18De gedaante van iets, dat op den aardbodem kruipt; de gedaante van
   enigen vis, die in het water is onder de aarde;

   ^19Dat gij ook uw ogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de zon,
   en de maan, en de sterren, des hemels ganse heir; en wordt aangedreven,
   dat gij u voor die buigt, en hen dient; dewelke de HEERE uw God, aan
   alle volken onder den gansen hemel heeft uitgedeeld.

   ^20Maar ulieden heeft de HEERE aangenomen, en uit den ijzeroven, uit
   Egypte, uitgevoerd; opdat gij Hem tot een erfvolk zoudt zijn, gelijk
   het te dezen dage is.

   ^21Ook vertoornde Zich de HEERE over mij, om ulieder woorden; en Hij
   zwoer, dat ik over de Jordaan niet zou gaan, en dat ik niet zou komen
   in dat goede land, datde HEERE, uw God, u ter erfenis geven zal.

   ^22Want ik zal in dit land sterven; ik zal over de Jordaan niet gaan;
   maar gij zult er overgaan, en datzelve goede land erven.

   ^23Wacht u, dat gij het verbond des HEEREN, uws Gods, hetwelk Hij met u
   gemaakt heeft, niet vergeet, dat gij u een gesneden beeld zoudt maken,
   de gelijkenis vaniets, dat de HEERE, uw God, u verboden heeft.

   ^24Want de HEERE, uw God, is een verterend vuur, een ijverig God.

   ^25Wanneer gij nu kinderen en kindskinderen gewonnen zult hebben, en in
   het land oud geworden zult zijn, en u zult verderven, dat gij gesneden
   beelden maakt, degelijkenis van enig ding, en doet, wat kwaad is in de
   ogen des HEEREN, uws Gods, om Hem tot toorn te verwekken;

   ^26Zo roep ik heden den hemel en de aarde tot getuige tegen ulieden,
   dat gij voorzeker haast zult omkomen van dat land, waar gij over de
   Jordaan naar toe trekt, omdat te erven; gij zult uw dagen daarin niet
   verlengen, maar ganselijk verdelgd worden.

   ^27En de HEERE zal u verstrooien onder de volken; en gij zult een klein
   volksken in getal overblijven onder de heidenen, waar de HEERE u henen
   leiden zal.

   ^28En aldaar zult gij goden dienen, die des mensen handenwerk zijn,
   hout en steen, die niet zien, noch horen, noch eten, noch rieken.

   ^29Dan zult gij van daar den HEERE, uw God, zoeken, en vinden; als gij
   Hem zoeken zult met uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^30Wanneer gij in angst zult zijn, en u al deze dingen zullen treffen;
   in het laatste der dagen, dan zult gij wederkeren tot den HEERE, uw
   God, en Zijn stem gehoorzaamzijn.

   ^31Want de HEERE, uw God, is een barmhartig God; Hij zal u niet
   verlaten, noch u verderven; en Hij zal het verbond uwer vaderen, dat
   Hij hun gezworen heeft, nietvergeten.

   ^32Want, vraag toch naar de vorige dagen, die voor u geweest zijn, van
   dien dag af, dat God den mens op de aarde geschapen heeft, van het ene
   einde des hemels totaan het andere einde des hemels, of zulk een groot
   ding geschied of gehoord zij, als dit:

   ^33Of een volk gehoord hebbe de stem van God, sprekende uit het midden
   des vuurs, gelijk als gij gehoord hebt, en levend zij gebleven?

   ^34Of: of God verzocht heeft te gaan, om Zich een volk uit het midden
   eens volks aan te nemen, door verzoekingen, door tekenen, en door
   wonderen, en door strijd, endoor een sterke hand, en door een
   uitgestrekten arm, en met grote verschrikkingen; naar al hetgeen de
   HEERE, uw God, ulieden voor uw ogen in Egypte gedaanheeft?

   ^35U is het getoond, opdat gij wetet, dat de HEERE die God is; er is
   niemand meer dan Hij alleen!

   ^36Van den hemel heeft Hij u Zijn stem laten horen, om u te
   onderwijzen; en op de aarde heeft Hij u Zijn groot vuur doen zien; en
   gij hebt Zijn woorden uit het middendes vuurs gehoord.

   ^37En omdat Hij uw vaderen liefhad, en hun zaad na hen verkoren had, zo
   heeft Hij u voor Zijn aangezicht door Zijn grote kracht uit Egypte
   uitgevoerd;

   ^38Om volken, die groter en machtiger waren dan gij, voor uw aangezicht
   uit de bezitting te verdrijven; om u in te brengen, dat Hij u hunlieder
   land ter erfenis gave, alshet te dezen dage is.

   ^39Zo zult gij heden weten, en in uw hart hervatten, dat de HEERE die
   God is, boven in den hemel, en onder op de aarde, niemand meer!

   ^40En gij zult houden Zijn inzettingen en Zijn geboden, die ik u heden
   gebiede, opdat het u en uw kinderen na u welga, en opdat gij de dagen
   verlengt in het land, dat deHEERE, uw God, u geeft, voor altoos.

   ^41Toen scheidde Mozes drie steden uit, aan deze zijde van de Jordaan,
   tegen den opgang der zon;

   ^42Opdat daarheen vlood de doodslager, die zijn naaste onwetende
   doodslaat, dien hij van gisteren en eergisteren niet haatte; dat hij in
   een van deze steden vlood enlevend bleef;

   ^43Bezer in de woestijn, in het effen land, voor de Rubenieten; en
   Ramoth in Gilead, voor de Gadieten; en Golan in Bazan, voor de
   Manassieten.

   ^44Dit is nu de wet, die Mozes de kinderen Israels voorstelde:

   ^45Dit zijn de getuigenissen, en de inzettingen, en de rechten, die
   Mozes sprak tot de kinderen Israels, als zij uit Egypte waren
   uitgetogen;

   ^46Aan deze zijde van de Jordaan, in het dal tegenover Beth-Peor, in
   het land van Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon woonde;
   welken Mozes sloeg, en dekinderen Israels, als zij uit Egypte waren
   uitgetogen,

   ^47En zijn land in bezitting genomen hadden; daartoe het land van Og,
   koning van Bazan; twee koningen der Amorieten, die aan deze zijde van
   de Jordaan waren, tegenden opgang der zon;

   ^48Van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon is, tot aan den berg
   Sion, welke is Hermon;

   ^49En al het vlakke veld, aan deze zijde van de Jordaan, naar het
   oosten, tot aan de zee des vlakken velds, onder Asdoth-Pisga.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En Mozes riep het ganse Israel, en zeide tot hen: Hoor, Israel! de
   inzettingen en rechten, die ik heden voor uw oren spreek, dat gij ze
   leert en waarneemt, omdezelve te doen.

   ^2De HEERE, onze God, heeft een verbond met ons gemaakt aan Horeb.

   ^3Met onze vaderen heeft de HEERE dit verbond niet gemaakt, maar met
   ons, wij die hier heden allen levend zijn.

   ^4Van aangezicht tot aangezicht heeft de HEERE met u op den berg
   gesproken uit het midden des vuurs,

   ^5(Ik stond te dier tijd tussen den HEERE en tussen u, om u des HEEREN
   woord aan te zeggen; want gij vreesdet voor het vuur en klomt niet op
   den berg) zeggende:

   ^6Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis
   uitgeleid heb.

   ^7Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.

   ^8Gij zult u geen gesneden beeld maken, noch enige gelijkenis, van
   hetgeen boven in den hemel, of onder op de aarde is; of in het water
   onder de aarde is;

   ^9Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE,
   uw God, ben een ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de
   kinderen, en aan hetderde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij
   haten;

   ^10En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en
   Mijn geboden onderhouden.

   ^11Gij zult den Naam des HEEREN, uws Gods, niet ijdellijk gebruiken;
   want de HEERE zal niet onschuldig houden dengene, die Zijn Naam
   ijdellijk gebruikt.

   ^12Onderhoudt den sabbatdag, dat gij dien heiligt; gelijk als de HEERE,
   uw God, u geboden heeft.

   ^13Zes dagen zult gij arbeiden, en al uw werk doen;

   ^14Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN, uws Gods; dan zult gij
   geen werk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw
   dienstknecht, noch uwdienstmaagd, noch uw os, noch uw ezel, noch enig
   van uw vee, noch de vreemdeling, die in uw poorten is; opdat uw
   dienstknecht, en uw dienstmaagd ruste, gelijkals gij.

   ^15Want gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland
   geweest zijt, en dat de HEERE, uw God, u van daar heeft uitgeleid door
   een sterke hand en eenuitgestrekten arm; daarom heeft u de HEERE, uw
   God, geboden, dat gij den sabbatdag houden zult.

   ^16Eert uw vader, en uw moeder, gelijk als de HEERE, uw God, u geboden
   heeft, opdat uw dagen verlengd worden, en opdat het u welga in het
   land, dat u de HEERE, uw God, geven zal.

   ^17Gij zult niet doodslaan.

   ^18En gij zult geen overspel doen.

   ^19En gij zult niet stelen.

   ^20En gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

   ^21En gij zult niet begeren uws naasten vrouw; en gij zult u niet laten
   gelusten uws naasten huis, zijn akker, noch zijn dienstknecht, noch
   zijn dienstmaagd, zijn os, nochzijn ezel, noch iets, dat uws naasten
   is.

   ^22Deze woorden sprak de HEERE tot uw ganse gemeente, op den berg, uit
   het midden des vuurs, der wolk en der donkerheid, met een grote stem,
   en deed daar nietstoe; en Hij schreef ze op twee stenen tafelen, en gaf
   ze mij.

   ^23En het geschiedde, als gij die stem uit het midden der duisternis
   hoordet, en de berg van vuur brandde, zo naderdet gij tot mij, alle
   hoofden uwer stammen, en uwoudsten,

   ^24En zeidet: Zie, de HEERE, onze God, heeft ons Zijn heerlijkheid en
   Zijn grootheid laten zien, en wij hebben Zijn stem gehoord uit het
   midden des vuurs; dezen daghebben wij gezien, dat God met den mens
   spreekt, en dat hij levend blijft.

   ^25Maar nu, waarom zouden wij sterven? Want dit grote vuur zou ons
   verteren; indien wij voortvoeren de stem des HEEREN, onzes Gods, langer
   te horen, zo zoudenwij sterven.

   ^26Want wie is er van alle vlees, die de stem des levenden Gods,
   sprekende uit het midden des vuurs, gehoord heeft gelijk wij, en is
   levend gebleven?

   ^27Nader gij, en hoor alles, wat de HEERE, onze God, zeggen zal; en
   spreek gij tot ons al wat de HEERE, onze God, tot u spreken zal, en wij
   zullen het horen en doen.

   ^28Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, toen gij tot mij
   spraakt, zo zeide de HEERE tot mij: Ik heb gehoord de stem der woorden
   van dit volk, die zij tot ugesproken hebben; het is altemaal goed, dat
   zij gesproken hebben.

   ^29Och, dat zij zulk een hart hadden, om Mij te vrezen, en al Mijn
   geboden te allen dage te onderhouden; opdat het hun en hun kinderen
   welging in eeuwigheid!

   ^30Ga, zeg hun: Keert weder naar uw tenten.

   ^31Maar gij, sta hier bij Mij, dat Ik tot u spreke al de geboden, en
   inzettingen, en rechten, die gij hun leren zult, dat zij ze doen in het
   land, hetwelk Ik hun geven zal, omdat te erven.

   ^32Neemt dan waar, dat gij doet, gelijk als de HEERE, uw God, u geboden
   heeft; en wijkt niet af ter rechterhand, noch ter linkerhand.

   ^33In al den weg, dien de HEERE, uw God, u gebiedt, zult gij gaan;
   opdat gij leeft, en dat het u welga, en gij de dagen verlengt in het
   land, dat gij erven zult.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Dit zijn dan de geboden, de inzettingen en de rechten, die de HEERE,
   uw God, geboden heeft om u te leren; opdat gij ze doet in het land,
   naar hetwelk gij heentrekt, om dat erfelijk te bezitten;

   ^2Opdat gij den HEERE, uw God, vrezet, om te houden al Zijn
   inzettingen, en Zijn geboden, die ik u gebiede; gij, en uw kind, en
   kindskind, al de dagen uws levens; enopdat uw dagen verlengd worden.

   ^3Hoor dan, Israel! en neem waar, dat gij ze doet, opdat het u welga,
   en opdat gij zeer vermenigvuldigdet (gelijk als u de HEERE, uwer
   vaderen God, gesprokenheeft) in het land, dat van melk en honig is
   vloeiende.

   ^4Hoor, Israel! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!

   ^5Zo zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, met uw ganse hart, en met
   uw ganse ziel, en met al uw vermogen.

   ^6En deze woorden, die ik u heden gebiede, zullen in uw hart zijn.

   ^7En gij zult ze uw kinderen inscherpen, en daarvan spreken, als gij in
   uw huis zit, en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als
   gij opstaat.

   ^8Ook zult gij ze tot een teken binden op uw hand, en zij zullen u tot
   voorhoofdspanselen zijn tussen uw ogen.

   ^9En gij zult ze op de posten van uw huis, en aan uw poorten schrijven.

   ^10Als het dan zal geschied zijn, dat de HEERE, uw God, u zal hebben
   ingebracht in dat land, dat Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob,
   gezworen heeft, u te zullengeven; grote en goede steden, die gij niet
   gebouwd hebt,

   ^11En huizen, vol van alle goeds, die gij niet gevuld hebt, en
   uitgehouwen bornputten, die gij niet uitgehouwen hebt, wijngaarden en
   olijfgaarden, die gij niet geplant hebt, en gij gegeten hebt en
   verzadigd zijt;

   ^12Zo wacht u, dat gij den HEERE niet vergeet, Die u uit Egypteland,
   uit het diensthuis heeft uitgevoerd.

   ^13Gij zult den HEERE, uw God, vrezen, en Hem dienen; en gij zult bij
   Zijn Naam zweren.

   ^14Gij zult andere goden niet navolgen, van de goden der volken, die
   rondom u zijn.

   ^15Want de HEERE, uw God is een ijverig God in het midden van u; dat de
   toorn des HEEREN, uws Gods, tegen u niet ontsteke, en Hij u van den
   aardbodemverdelge.

   ^16Gij zult den HEERE, uw God, niet verzoeken, gelijk als gij Hem
   verzocht hebt te Massa.

   ^17Gij zult de geboden des HEEREN, uws Gods, vlijtig houden, mitsgaders
   Zijn getuigenissen, en Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

   ^18En gij zult doen, wat recht en goed is in de ogen des HEEREN; opdat
   het u welga, en dat gij inkomt, en erft het goede land, dat de HEERE uw
   vaderen gezworenheeft;

   ^19Om al uw vijanden voor uw aangezicht te verdrijven, gelijk als de
   HEERE gesproken heeft.

   ^20Wanneer uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat zijn dat voor
   getuigenissen, en inzettingen, en rechten, die de HEERE, onze God,
   ulieden geboden heeft?

   ^21Zo zult gij tot uw zoon zeggen: Wij waren dienstknechten van Farao
   in Egypte; maar de HEERE heeft ons door een sterke hand uit Egypte
   uitgevoerd.

   ^22En de HEERE gaf tekenen, en grote en kwade wonderen, in Egypte, aan
   Farao en aan zijn ganse huis, voor onze ogen;

   ^23En hij voerde ons van daar uit, opdat Hij ons inbracht, om ons het
   land te geven, dat Hij onzen vaderen gezworen had.

   ^24En de HEERE gebood ons te doen al deze inzettingen, om te vrezen den
   HEERE, onzen God, ons voor altoos ten goede, om ons in het leven te
   behouden, gelijk hette dezen dage is.

   ^25En het zal ons gerechtigheid zijn, als wij zullen waarnemen te doen
   al deze geboden, voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, gelijk Hij
   ons geboden heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Wanneer u de HEERE, uw God, zal gebracht hebben in het land, waar gij
   naar toe gaat, om dat te erven; en Hij vele volken voor uw aangezicht
   zal hebbenuitgeworpen, de Hethieten, en de Girgasieten, en de
   Amorieten, en de Kanaanieten, en de Ferezieten, en de Hevieten, en de
   Jebusieten, zeven volken, die meerderen machtiger zijn dan gij;

   ^2En de HEERE, uw God, hen zal gegeven hebben voor uw aangezicht, dat
   gij ze slaat; zo zult gij hen ganselijk verbannen; gij zult geen
   verbond met hen maken, nochhun genadig zijn.

   ^3Gij zult u ook met hen niet vermaagschappen; gij zult uw dochters
   niet geven aan hun zonen, en hun dochters niet nemen voor uw zonen.

   ^4Want zij zouden uw zonen van Mij doen afwijken, dat zij andere goden
   zouden dienen; en de toorn des HEEREN zou tegen ulieden ontsteken, en u
   haast verdelgen.

   ^5Maar alzo zult gij hun doen: hun altaren zult gij afwerpen, en hun
   opgerichte beelden verbreken, en hun bossen zult gij afhouwen, en hun
   gesnedene beelden metvuur verbranden.

   ^6Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; u heeft de HEERE, uw
   God, verkoren, dat gij Hem tot een volk des eigendoms zoudt zijn uit
   alle volken, die opden aardbodem zijn.

   ^7De HEERE heeft geen lust tot u gehad, noch u verkoren, om uw veelheid
   boven alle andere volken; want gij waart het weinigste van alle volken.

   ^8Maar omdat de HEERE ulieden liefhad, en opdat Hij hield den eed, dien
   Hij uw vaderen gezworen had, heeft u de HEERE met een sterke hand
   uitgevoerd, en heeftu verlost uit het diensthuis, uit de hand van
   Farao, koning van Egypte.

   ^9Gij zult dan weten, dat de HEERE, uw God, die God is, die getrouwe
   God, welke het verbond en de weldadigheid houdt dien, die Hem
   liefhebben, en Zijn gebodenhouden tot in duizend geslachten.

   ^10En Hij vergeldt een ieder van hen, die Hem haten, in zijn
   aangezicht, om hem te verderven; Hij zal het Zijn hater niet
   vertrekken, in zijn aangezicht zal Hij het hemvergelden.

   ^11Houdt dan de geboden, en de inzettingen, en de rechten, die ik u
   heden gebiede, om die te doen.

   ^12Zo zal het geschieden, omdat gij deze rechten zult horen, en houden,
   en dezelve doen, dat de HEERE, uw God, u het verbond en de weldadigheid
   zal houden, die Hijuw vaderen gezworen heeft;

   ^13En Hij zal u liefhebben, en zal u zegenen, en u doen
   vermenigvuldigen; en Hij zal zegenen de vrucht uws buiks, en de vrucht
   uws lands, uw koren, en uw most, enuw olie, de voortzetting uwer
   koeien, en de kudden van uw klein vee, in het land, dat Hij aan uw
   vaderen gezworen heeft u te geven.

   ^14Gezegend zult gij zijn boven alle volken; er zal onder u noch man
   noch vrouw onvruchtbaar zijn, ook niet onder uw beesten;

   ^15En de HEERE zal alle krankheid van u afweren, en Hij zal u geen van
   de kwade ziekten der Egyptenaren, die gij kent, opleggen, maar zal ze
   leggen op allen, die uhaten.

   ^16Gij zult dan al die volken verteren, die de HEERE, uw God, u geven
   zal; uw oog zal hen niet verschonen, en gij zult hun goden niet dienen;
   want dat zoude u eenstrik zijn.

   ^17Zo gij in uw hart zeidet: Deze volken zijn meerder dan ik; hoe zou
   ik hen uit de bezitting kunnen verdrijven?

   ^18Vreest niet voor hen; gedenkt steeds, wat de HEERE, uw God, aan
   Farao en aan alle Egyptenaren gedaan heeft;

   ^19De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, en de tekenen, en
   de wonderen, en de sterke hand, en den uitgestrekten arm, door welken u
   de HEERE uwGod, heeft uitgevoerd; alzo zal de HEERE, uw God, doen aan
   alle volken, voor welker aangezicht gij vreest.

   ^20Daartoe zal de HEERE, uw God, ook horzelen onder hen zenden; totdat
   zij omkomen, die overgebleven, en voor uw aangezicht verborgen zijn.

   ^21Ontzet u niet voor hunlieder aangezicht; want de HEERE, uw God, is
   in het midden van u, een groot en vreselijk God.

   ^22En de HEERE, uw God, zal deze volken voor uw aangezicht allengskens
   uitwerpen; haastelijk zult gij hen niet mogen te niet doen, opdat het
   wild des velds niettegen u vermenigvuldige.

   ^23En de HEERE zal hen geven voor uw aangezicht, en Hij zal hen
   verschrikken met grote verschrikking, totdat zij verdelgd worden.

   ^24Ook zal Hij hun koningen in uw hand geven, dat gij hun naam van
   onder den hemel te niet doet; geen man zal voor uw aangezicht bestaan,
   totdat gij hen zult hebbenverdelgd.

   ^25De gesneden beelden van hun goden zult gij met vuur verbranden; het
   zilver en goud, dat daaraan is, zult gij niet begeren, noch voor u
   nemen, opdat gij daardoor nietverstrikt wordt; want dat is den HEERE,
   uw God, een gruwel.

   ^26Gij zult dan den gruwel in uw huis niet brengen, dat gij een ban
   zoudt worden, gelijk datzelve is; gij zult het ganselijk verfoeien, en
   te enenmaal een gruwel daarvanhebben, want het is een ban.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Alle geboden, die ik u heden gebiede, zult gij waarnemen om te doen,
   opdat gij leeft, en vermenigvuldigt, en inkomt, en het land erft, dat
   de HEERE aan uw vaderengezworen heeft.

   ^2En gij zult gedenken aan al den weg, dien u den HEERE, uw God, deze
   veertig jaren in de woestijn geleid heeft; opdat Hij u verootmoedige,
   om u te verzoeken, omte weten, wat in uw hart was, of gij Zijn geboden
   zoudt houden, of niet.

   ^3En Hij verootmoedigde u, en liet u hongeren, en spijsde u met het
   Man, dat gij niet kendet, noch uw vaderen gekend hadden; opdat Hij u
   bekend maakte, dat demens niet alleen van het brood leeft, maar dat de
   mens leeft van alles, wat uit des HEEREN mond uitgaat.

   ^4Uw kleding is aan u niet verouderd, en uw voet is niet gezwollen,
   deze veertig jaren.

   ^5Bekent dan in uw hart, dat de HEERE, uw God, u kastijdt, gelijk als
   een man zijn zoon kastijdt.

   ^6En houdt de geboden des HEEREN, uws Gods, om in Zijn wegen te
   wandelen, en om Hem te vrezen.

   ^7Want de HEERE, uw God, brengt u in een goed land, een land van
   waterbeken, fonteinen en diepten, die in dalen en in bergen uitvlieten;

   ^8Een land van tarwe en gerst, en wijnstokken, en vijgebomen, en
   granaatappelen; een land van olierijke olijfbomen, en van honig;

   ^9Een land, waarin gij brood zonder schaarsheid eten zult, waarin u
   niets ontbreken zal; een land, welks stenen ijzer zijn, en uit welks
   bergen gij koper uithouwen zult.

   ^10Als gij dan zult gegeten hebben, en verzadigd zijn, zo zult gij den
   HEERE, uw God, loven over dat goede land, dat Hij u zal hebben gegeven.

   ^11Wacht u, dat gij den HEERE, uw God, niet vergeet, dat gij niet zoudt
   houden Zijn geboden, en Zijn rechten, en Zijn inzettingen, die ik u
   heden gebiede;

   ^12Opdat niet misschien, als gij zult gegeten hebben, en verzadigd
   zijn, en goede huizen gebouwd hebben, en die bewonen,

   ^13En uw runderen en uw schapen zullen vermeerderd zijn, ook zilver en
   goud u zal vermeerderd zijn, ja, al wat gij hebt vermeerderd zal zijn;

   ^14Uw hart zich alsdan verheffe, dat gij vergeet den HEERE, uw God, Die
   u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgevoerd heeft;

   ^15Die u geleid heeft in die grote en vreselijke woestijn, waar vurige
   slangen, en schorpioenen, en dorheid, waar geen water was; Die u water
   uit de keiachtige rotsvoortbracht;

   ^16Die u in de woestijn spijsde met Man, dat uw vaderen niet gekend
   hadden; om u te verootmoedigen, en om u te verzoeken, opdat Hij u ten
   laatste weldeed;

   ^17En gij in uw hart zegt: Mijn kracht, en de sterkte mijner hand heeft
   mij dit vermogen verkregen.

   ^18Maar gij zult gedenken den HEERE, uw God, dat Hij het is, Die u
   kracht geeft om vermogen te verkrijgen; opdat Hij Zijn verbond
   bevestige, dat Hij aan uw vaderengezworen heeft, gelijk het te dezen
   dage is.

   ^19Maar indien het geschiedt, dat gij den HEERE, uw God, ganselijk
   vergeet, en andere goden navolgt, en hen dient, en u voor dezelve
   buigt, zo betuig ik heden tegen u, dat gij voorzeker zult vergaan.

   ^20Gelijk de heidenen, die de HEERE voor uw aangezicht verdaan heeft,
   alzo zult gij vergaan, omdat gij de stem des HEEREN, uws Gods, niet
   gehoorzaam zultgeweest zijn. Deuteronomium 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Hoor, Israel! gij zult heden over de Jordaan gaan, dat gij inkomt, om
   volken te erven, die groter en sterker zijn dan gij; steden, die groot
   en tot in den hemel gesterktzijn;

   ^2Een groot en lang volk, kinderen der Enakieten; die gij kent, en van
   welke gij gehoord hebt: Wie zou bestaan voor het aangezicht der
   kinderen van Enak?

   ^3Zo zult gij heden weten, dat de HEERE, uw God, Degene is, Die voor uw
   aangezicht doorgaat, een verterend vuur: Die zal hen verdelgen, en Die
   zal hen voor uwaangezicht nederwerpen; en gij zult ze uit de bezitting
   verdrijven, en zult hen haastelijk te niet doen, gelijk als de HEERE
   tot u gesproken heeft.

   ^4Wanneer hen nu de HEERE, uw God, voor uw aangezicht zal hebben
   uitgestoten, zo spreek niet in uw hart, zeggende: De HEERE heeft mij om
   mijn gerechtigheidingebracht, om dit land te erven; want, om de
   goddeloosheid dezer volken, verdrijft hen de HEERE voor uw aangezicht
   uit de bezitting.

   ^5Niet om uw gerechtigheid, noch om de oprechtheid uws harten, komt gij
   er henen in, om hun land te erven; maar om de goddeloosheid dezer
   volken, verdrijft hen deHEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de
   bezitting: en om het woord te bevestigen, dat de HEERE, uw God, aan uw
   vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworenheeft.

   ^6Weet dan, dat u de HEERE, uw God, niet om uw gerechtigheid, ditzelve
   goede land geeft, om dat te erven; want gij zijt een hardnekkig volk.

   ^7Gedenk, vergeet niet, dat gij den HEERE, uw God, in de woestijn, zeer
   vertoornd hebt; van dien dag af, dat gij uit Egypteland uitgegaan zijt,
   totdat gij kwaamt aandeze plaats, zijt gijlieden wederspannig geweest
   tegen den HEERE.

   ^8Want aan Horeb vertoorndet gij den HEERE zeer, dat Hij Zich tegen u
   vertoornde, om u te verdelgen.

   ^9Als ik op den berg geklommen was, om te ontvangen de stenen tafelen,
   de tafelen des verbonds, dat de HEERE met ulieden gemaakt had, toen
   bleef ik veertigdagen en veertig nachten op den berg, at geen brood, en
   dronk geen water.

   ^10En de HEERE gaf mij de twee stenen tafelen, met Gods vinger
   beschreven; en op dezelve, naar al de woorden, die de HEERE op den
   berg, uit het midden desvuurs, ten dage der verzameling, met ulieden
   gesproken had.

   ^11Zo geschiedde het, ten einde van veertig dagen en veertig nachten,
   als mij de HEERE de twee stenen tafelen, de tafelen des verbonds, gaf,

   ^12Dat de HEERE tot mij zeide: Sta op, ga haastelijk af van hier; want
   uw volk, dat gij uit Egypte hebt uitgevoerd, heeft het verdorven; zij
   zijn haastelijk afgeweken vanden weg, dien Ik hun geboden had; zij
   hebben zich een gegoten beeld gemaakt.

   ^13Voorts sprak de HEERE tot mij, zeggende: Ik heb dit volk aangemerkt,
   en zie, het is een hardnekkig volk.

   ^14Laat van Mij af, dat Ik hen verdelge, en hun naam van onder den
   hemel uitdoe; en Ik zal u tot een machtiger en meerder volk maken, dan
   dit is.

   ^15Toen keerde ik mij, en ging van den berg af; de berg nu brandde van
   vuur, en de twee tafelen des verbonds waren op beide mijn handen.

   ^16En ik zag toe, en ziet, gij hadt tegen den HEERE, uw God, gezondigd;
   gij hadt u een gegoten kalf gemaakt; gij waart haastelijk afgeweken van
   den weg, dien u deHEERE geboden had.

   ^17Toen vatte ik de twee tafelen, en wierp ze heen uit beide mijn
   handen, en brak ze voor uw ogen.

   ^18En ik wierp mij neder voor het aangezicht des HEEREN, als in het
   eerst, veertig dagen en veertig nachten; ik at geen brood, en dronk
   geen water; om al uw zonde, die gij hadt gezondigd, doende dat kwaad is
   in des HEEREN ogen, om Hem tot toorn te verwekken.

   ^19Want ik vreesde vanwege den toorn en de grimmigheid waarmede de
   HEERE zeer op ulieden vertoornd was, om u te verdelgen; doch de HEERE
   verhoorde mijook op dat maal.

   ^20Ook vertoornde Zich de HEERE zeer tegen Aaron, om hem te verdelgen;
   doch ik bad ook ter zelver tijd voor Aaron.

   ^21Maar uw zonde, het kalf, dat gij hadt gemaakt, nam ik, en verbrandde
   het met vuur, en stampte het, malende het wel, totdat het verdund werd
   tot stof; en zijn stofwierp ik in de beek, die van den berg afvliet.

   ^22Ook vertoorndet gij den HEERE zeer te Thab-era en te Massa, en te
   Kibroth-Thaava.

   ^23Voorts als de HEERE ulieden zond uit dat land, dat Ik u gegeven heb;
   zo waart gij den mond des HEEREN, uws Gods, wederspannig, en geloofdet
   Hem niet, enwaart Zijn stem niet gehoorzaam.

   ^24Wederspannig zijt gij geweest tegen den HEERE, van de dag af, dat ik
   u gekend heb.

   ^25En ik wierp mij neder voor des HEEREN aangezicht, die veertig dagen
   en veertig nachten, in welke ik mij nederwierp, dewijl de HEERE gezegd
   had, dat Hij uverdelgen zou.

   ^26En ik bad tot den HEERE, en zeide: Heere, HEERE, verderf Uw volk en
   Uw erfdeel niet, dat Gij door Uw grootheid verlost hebt; dat Gij uit
   Egypte door een sterkehand hebt uitgevoerd.

   ^27Gedenk aan Uw knechten, Abraham, Izak en Jakob; zie niet op de
   hardigheid dezes volks, noch op zijn goddeloosheid, noch op zijn zonde;

   ^28Opdat het land, van waar Gij ons hebt uitgevoerd, niet zegge: Omdat
   ze de HEERE niet kon brengen in het land, waarvan Hij hun gesproken
   had, en omdat Hij henhaatte, heeft Hij ze uitgevoerd, om hen te doden
   in de woestijn.

   ^29Zij zijn toch Uw volk, en Uw erfdeel, dat Gij door Uw grote kracht,
   en door Uw uitgestrekten arm hebt uitgevoerd!
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Ter zelver tijd zeide de HEERE tot mij: Houw u twee stenen tafelen,
   als de eerste, en klim tot Mij op dezen berg; daarna zult gij u een
   kist van hout maken.

   ^2En Ik zal op die tafelen schrijven de woorden, die geweest zijn op de
   eerste tafelen, die gij gebroken hebt; en gij zult ze leggen in die
   kist.

   ^3Alzo maakte ik een kist van sittimhout, en hieuw twee stenen tafelen
   als de eerste; en ik klom op den berg, en de twee tafelen waren in mijn
   hand.

   ^4Toen schreef Hij op de tafelen, naar het eerste schrift, de tien
   woorden, die de HEERE, ten dage der verzameling, op den berg, uit het
   midden des vuurs, tot uliedengesproken had; en de HEERE gaf ze mij.

   ^5En ik keerde mij, en ging af van den berg, en legde de tafelen in de
   kist, die ik gemaakt had; en aldaar zijn zij, gelijk als de HEERE mij
   geboden heeft.

   ^6(En de kinderen Israels reisden van Beeroth-Bene-jaakan en Mosera.
   Aldaar stierf Aaron, en werd aldaar begraven; en zijn zoon Eleazar
   bediende het priesterambtin zijn plaats.

   ^7Van daar reisden zij naar Gudgod, en van Gudgod naar Jotbath, een
   land van waterbeken.)

   ^8Ter zelver tijd scheidde de HEERE den stam Levi uit, om de ark des
   verbonds des HEEREN te dragen, om voor het aangezicht des HEEREN te
   staan, om Hem tedienen, en om in Zijn Naam te zegenen, tot op dezen
   dag.

   ^9Daarom heeft Levi geen deel noch erve met zijn broederen; de HEERE is
   zijn Erfdeel, gelijk als de HEERE, uw God, tot hem gesproken heeft.

   ^10En ik stond op den berg, als de vorige dagen, veertig dagen en
   veertig nachten; en de HEERE verhoorde mij ook op datzelve maal; de
   HEERE heeft u niet willenverderven.

   ^11Maar de HEERE zeide tot mij: Sta op, ga op de reize, voor het
   aangezicht des volks, dat zij inkomen, en erven het land, dat Ik hun
   vaderen gezworen heb, hun tegeven.

   ^12Nu dan, Israel! wat eist de HEERE, uw God van u dan den HEERE, uw
   God, te vrezen, in al Zijn wegen te wandelen, en Hem lief te hebben, en
   den HEERE, uwGod, te dienen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel;

   ^13Om te houden de geboden des HEEREN, en Zijn inzettingen, die ik u
   heden gebiede, u ten goede.

   ^14Ziet, des HEEREN, uws Gods, is de hemel, en de hemel der hemelen, de
   aarde, en al wat daarin is.

   ^15Alleenlijk heeft de HEERE lust gehad aan uw vaderen, om die lief te
   hebben, en heeft hun zaad na hen, ulieden, uit al de volken verkoren,
   gelijk het te dezen dageis.

   ^16Besnijdt dan de voorhuid uws harten, en verhardt uw nek niet meer.

   ^17Want de HEERE, uw God, is een God der goden, en een Heere der heren;
   die grote, die machtige, en die vreselijke God, Die geen aangezicht
   aanneemt, nochgeschenk ontvangt;

   ^18Die het recht van den wees en van de weduwe doet; en den vreemdeling
   liefheeft, dat Hij hem brood en kleding geve.

   ^19Daarom zult gijlieden den vreemdeling liefhebben, want gij zijt
   vreemdelingen geweest in Egypteland.

   ^20Den HEERE, uw God, zult gij vrezen; Hem zult gij dienen, en Hem zult
   gij aanhangen, en bij Zijn Naam zweren.

   ^21Hij is uw Lof, en Hij is uw God. Die bij u gedaan heeft deze grote
   en vreselijke dingen, die uw ogen gezien hebben.

   ^22Uw vaderen togen af naar Egypte met zeventig zielen; en nu heeft u
   de HEERE, uw God, gesteld als de sterren des hemels in menigte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Daarom zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, en gij zult te allen
   dage onderhouden Zijn bevel, en Zijn inzettingen, en Zijn rechten, en
   Zijn geboden.

   ^2En gijlieden zult heden weten, dat ik niet spreek met uw kinderen,
   die het niet weten, en de onderwijzing des HEEREN, uws Gods, niet
   gezien hebben. Zijngrootheid, Zijn sterke hand en Zijn uitgestrekten
   arm;

   ^3Daartoe Zijn tekenen en Zijn daden, die Hij in het midden van Egypte
   gedaan heeft, aan Farao, den koning van Egypte, en aan zijn ganse land;

   ^4En wat Hij gedaan heeft aan het heir der Egyptenaren, aan deszelfs
   paarden en aan deszelfs wagenen; dat Hij de wateren van de Schelfzee
   boven hun aangezichtdeed overzwemmen, als zij ulieden van achteren
   vervolgden; en de HEERE verdeed hen, tot op dezen dag.

   ^5En wat Hij ulieden gedaan heeft in de woestijn, totdat gij gekomen
   zijt aan deze plaats.

   ^6Daarboven, wat Hij gedaan heeft aan Dathan, en aan Abiram, zonen van
   Eliab, den zoon van Ruben; hoe de aarde haar mond opendeed, en hen
   verslond met hunhuisgezinnen, en hun tenten, ja, al wat bestond, dat
   hun aanging, in het midden van gans Israel.

   ^7Want het zijn uw ogen, die gezien hebben al dit grote werk des
   HEEREN, dat Hij gedaan heeft.

   ^8Houdt dan alle geboden, die ik u heden gebiede; opdat gij gesterkt
   wordt en inkomt, en erft het land, waarheen gij overtrekt, om dat te
   erven;

   ^9En opdat gij de dagen verlengt in het land, dat de HEERE uw vaderen
   gezworen heeft, aan hen en aan hun zaad te geven; een land, vloeiende
   van melk en honig.

   ^10Want het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven, is niet als
   Egypteland, van waar gij uitgegaan zijt, hetwelk gij bezaaidet met uw
   zaad, en bewaterdet met uwgang, als een kruidhof.

   ^11Maar het land, waarheen gij overtrekt, om dat te erven, is een land
   van bergen en van dalen; het drinkt water bij den regen des hemels;

   ^12Een land, dat de HEERE, uw God, bezorgt; de ogen des HEEREN, uws
   Gods, zijn gedurig daarop, van het begin des jaars tot het einde des
   jaars.

   ^13En het zal geschieden, zo gij naarstiglijk zult horen naar Mijn
   geboden, die Ik u heden gebiede, om den HEERE, uw God, lief te hebben,
   en Hem te dienen, met uwganse hart en met uw ganse ziel;

   ^14Zo zal Ik den regen uws lands geven te Zijner tijd, vroegen regen en
   spaden regen, opdat gij uw koren, en uw most, en uw olie inzamelt.

   ^15En Ik zal kruid geven op uw veld voor uw beesten; en gij zult eten
   en verzadigd worden.

   ^16Wacht uzelven, dat ulieder hart niet verleid worde, dat gij afwijkt,
   en andere goden dient, en u voor die buigt;

   ^17Dat de toorn des HEEREN tegen ulieden ontsteke, en Hij den hemel
   toesluite, dat er geen regen zij, en het aardrijk zijn gewas niet geve;
   en gij haastelijk omkomtvan het goede land, dat u de HEERE geeft.

   ^18Legt dan deze mijn woorden in uw hart, en in uw ziel, en bindt ze
   tot een teken op uw hand, dat zij tot voorhoofdspanselen zijn tussen uw
   ogen;

   ^19En leert die uw kinderen, sprekende daarvan, als gij in uw huis zit,
   en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als gij opstaat;

   ^20En schrijft ze op de posten van uw huis, en aan uw poorten;

   ^21Opdat uw dagen, en de dagen uwer kinderen, in het land, dat de HEERE
   uw vaderen gezworen heeft hun te geven, vermenigvuldigen, gelijk de
   dagen des hemelsop de aarde.

   ^22Want zo gij naarstiglijk houdt al deze geboden, die ik u gebiede om
   die te doen, den HEERE, uw God, liefhebbende, wandelende in al Zijn
   wegen, en Hemaanhangende;

   ^23Zo zal de HEERE al deze volken voor uw aangezicht uit de bezitting
   verdrijven, en gij zult erfelijk bezitten groter en machtiger volken,
   dan gij zijt.

   ^24Alle plaats, waar uw voetzool op treedt, zal de uwe zijn; van de
   woestijn en den Libanon, van de rivier, de rivier Frath, tot aan de
   achterste zee, zal uw landpale zijn.

   ^25Niemand zal voor uw aangezicht bestaan; de HEERE, uw God, zal uw
   schrik en uw vreze geven over al het land, waarop gij treden zult,
   gelijk als Hij tot ugesproken heeft.

   ^26Ziet, ik stel ulieden heden voor, zegen en vloek:

   ^27Den zegen, wanneer gij horen zult naar de geboden des HEEREN, uws
   Gods, die ik u heden gebiede;

   ^28Maar den vloek, zo gij niet horen zult naar de geboden des HEEREN,
   uws Gods, en afwijkt van den weg, dien ik u heden gebiede, om andere
   goden na te wandelen, die gij niet gekend hebt.

   ^29En het zal geschieden, als u de HEERE, uw God, zal hebben ingebracht
   in het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven; dan zult gij den
   zegen uitspreken op denberg Gerizim, en den vloek op den berg Ebal.

   ^30Zijn zij niet aan gene zijde van de Jordaan, achter den weg van den
   ondergang der zon, in het land der Kanaanieten, die in het vlakke veld
   wonen, tegenover Gilgal, bij de eikenbossen van More?

   ^31Want gijlieden zult over de Jordaan gaan, dat gij inkomet om te
   erven dat land, dat de HEERE, uw God, u geven zal; en gij zult het
   erfelijk bezitten, en daarin wonen.

   ^32Neemt dan waar te doen al de inzettingen en de rechten, die ik u
   heden voorstel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dit zijn de inzettingen en de rechten, die gijlieden zult waarnemen
   om te doen, in dat land, hetwelk u de HEERE, uwer vaderen God, gegeven
   heeft, om het te erven;al de dagen, die gijlieden op den aardbodem
   leeft.

   ^2Gij zult ganselijk vernielen al de plaatsen, alwaar de volken, die
   gij zult erven, hun goden gediend hebben; op de hoge bergen, en op de
   heuvelen, en onder allengroenen boom.

   ^3En gij zult hun altaren afwerpen, en hun opgerichte beelden
   verbreken, en hun bossen met vuur verbranden, en de gesneden beelden
   hunner goden nederhouwen; engij zult hun naam te niet doen uit diezelve
   plaats.

   ^4Gij zult den HEERE, uw God, alzo niet doen!

   ^5Maar naar de plaats, die de HEERE, uw God, uit al uw stammen
   verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te zetten, naar Zijn woning zult
   gijlieden vragen, en daarheenzult gij komen;

   ^6En daarheen zult gijlieden brengen uw brandofferen, en uw
   slachtofferen, en uw tienden, en het hefoffer uwer hand, en uw
   geloften, en uw vrijwillige offeren, en deeerstgeboorten uwer runderen
   en uwer schapen.

   ^7En aldaar zult gijlieden voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   eten en vrolijk zijn, gijlieden en uw huizen, over alles, waaraan gij
   uw hand geslagen hebt, waarin u de HEERE, uw God, gezegend heeft.

   ^8Gij zult niet doen naar alles, wat wij hier heden doen, een ieder al
   wat in zijn ogen recht is.

   ^9Want gij zijt tot nu toe niet gekomen in de rust en in de erfenis,
   die de HEERE, uw God, u geven zal.

   ^10Maar gij zult over de Jordaan gaan, en wonen in het land, dat u de
   HEERE, uw God, zal doen erven; en Hij zal u rust geven van al uw
   vijanden rondom, en gij zultzeker wonen.

   ^11Dan zal er een plaats zijn, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, om
   Zijn Naam aldaar te doen wonen; daarheen zult gij brengen alles, wat ik
   u gebiede: uwbrandofferen, en uw slachtofferen, uw tienden, en het
   hefoffer uwer hand, en alle keur uwer geloften, die gij den HEERE
   beloven zult.

   ^12En gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   gijlieden, en uw zonen, en uw dochteren, en uw dienstknechten, en uw
   dienstmaagden, en deLeviet, die in uw poorten is; want hij heeft geen
   deel noch erve met ulieden.

   ^13Wacht u, dat gij uw brandofferen niet offert in alle plaats, die gij
   zien zult.

   ^14Maar in de plaats, die de HEERE in een uwer stammen zal verkiezen,
   daar zult gij uw brandofferen offeren, en daar zult gij doen al wat ik
   u gebiede.

   ^15Doch naar allen lust uwer ziel zult gij slachten en vlees eten, naar
   den zegen des HEEREN, uws Gods, dien Hij u geeft, in al uw poorten; de
   onreine en de reine zaldaarvan eten, als van een ree, en als van een
   hert.

   ^16Alleenlijk het bloed zult gijlieden niet eten; gij zult het op de
   aarde uitgieten als water.

   ^17Gij zult in uw poorten niet mogen eten de tienden van uw koren, en
   van uw most, en van uw olie, noch de eerstgeboorten van uw runderen en
   van uw schapen, nochenige uwer geloften, die gij zult hebben beloofd,
   noch uw vrijwillige offeren, noch het hefoffer uwer hand.

   ^18Maar gij zult dat eten voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, in
   de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, gij, en uw zoon, en uw
   dochter, en uwdienstknecht, en uw dienstmaagd, en de Leviet, die in uw
   poorten is; en gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, over alles, waaraan gij uwhanden geslagen hebt.

   ^19Wacht u, dat gij den Leviet niet verlaat, al uw dagen in uw land.

   ^20Wanneer de HEERE, uw God, uw landpale zal verwijd hebben, gelijk als
   Hij tot u gesproken heeft, en gij zeggen zult: Ik zal vlees eten;
   dewijl uw ziel lust heeft vleeste eten, zo zult gij vlees eten, naar
   allen lust uwer ziel.

   ^21Zo de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, om Zijn Naam
   aldaar te zetten, verre van u zal zijn, zo zult gij slachten van uw
   runderen en van uw schapen, diede HEERE u gegeven heeft, gelijk als ik
   u geboden heb; en gij zult eten in uw poorten, naar allen lust uwer
   ziel.

   ^22Doch gelijk als een ree en een hert gegeten wordt, alzo zult gij dat
   eten; de onreine en de reine zullen het te zamen eten.

   ^23Alleen houdt vast, dat gij het bloed niet eet; want het bloed is de
   ziel; daarom zult gij de ziel met het vlees niet eten;

   ^24Gij zult dat niet eten; op de aarde zult gij het uitgieten als
   water;

   ^25Gij zult dat niet eten; opdat het u, en uw kinderen na u, welga, als
   gij zult gedaan hebben, wat recht is in de ogen des HEEREN.

   ^26Doch uw heilige dingen, die gij hebben zult, en uw geloften zult gij
   opnemen, en komen tot de plaats, die de HEERE verkiezen zal;

   ^27En gij zult uw brandofferen, het vlees en het bloed, bereiden op het
   altaar des HEEREN, uws Gods; en het bloed uwer slachtofferen zal op het
   altaar des HEEREN, uws Gods, worden uitgegoten; maar het vlees zult gij
   eten.

   ^28Neemt waar, en hoort al deze woorden, die ik u gebiede, opdat het u,
   en uw kinderen na u, welga tot in eeuwigheid, als gij zult gedaan
   hebben wat goed en recht isin de ogen des HEEREN, uws Gods.

   ^29Wanneer de HEERE, uw God, voor uw aangezicht zal hebben uitgeroeid
   de volken, naar dewelke gij heengaat, om die erfelijk te bezitten; en
   gij die erfelijk zultbezitten, en in hun land wonen;

   ^30Wacht u, dat gij niet verstrikt wordt achter hen, nadat zij voor uw
   aangezicht zullen verdelgd zijn; en dat gij niet vraagt naar hun goden,
   zeggende: Gelijk als dezevolken hun goden gediend hebben, alzo zal ik
   ook doen.

   ^31Gij zult alzo niet doen den HEERE, uw God; want al wat den HEERE een
   gruwel is, dat Hij haat, hebben zij hun goden gedaan; want zij hebben
   ook hun zonen enhun dochteren met vuur verbrand voor hun goden.

   ^32Al dit woord, hetwelk ik ulieden gebiede, zult gij waarnemen om te
   doen; gij zult daar niet toedoen, en daarvan niet afdoen. Deuteronomium
   13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Wanneer een profeet, of dromen-dromer, in het midden van u zal
   opstaan, en u geven een teken of wonder;

   ^2En dat teken of dat wonder komt, dat hij tot u gesproken had,
   zeggende: Laat ons andere goden, die gij niet gekend hebt, navolgen en
   hen dienen;

   ^3Gij zult naar de woorden van dien profeet, of naar dien dromen-dromer
   niet horen; want de HEERE, uw God, verzoekt ulieden, om te weten, of
   gij den HEERE, uwGod, liefhebt met uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^4Den HEERE, uw God, zult gij navolgen, en Hem vrezen, en Zijn geboden
   zult gij houden, en Zijn stem gehoorzaam zijn, en Hem dienen, en Hem
   aanhangen.

   ^5En diezelve profeet, of dromen-dromer, zal gedood worden; want hij
   heeft tot een afval gesproken tegen den HEERE, uw God, Die ulieden uit
   Egypteland heeftuitgevoerd, en u uit het diensthuis verlost; om u af te
   drijven van den weg, dien u de HEERE, uw God, geboden heeft, om daarin
   te wandelen. Zo zult gij het boze uithet midden van u wegdoen.

   ^6Wanneer uw broeder, de zoon uwer moeder, of uw zoon, of uw dochter,
   of de vrouw van uw schoot, of uw vriend, die als uw ziel is, u zal
   aanporren in hetheimelijke, zeggende: Laat ons gaan, en dienen andere
   goden, die gij niet gekend hebt, gij noch uw vaderen;

   ^7Van de goden der volken, die rondom u zijn, nabij u, of verre van u,
   van het ene einde der aarde tot aan het andere einde der aarde;

   ^8Zo zult gij hem niet ter wille zijn, en naar hem niet horen; ook zal
   uw oog hem niet verschonen, en gij zult u niet ontfermen, noch hem
   verbergen;

   ^9Maar gij zult hem zekerlijk doodslaan; uw hand zal eerst tegen hem
   zijn, om hem te doden, en daarna de hand des gansen volks.

   ^10En gij zult hem met stenen stenigen, dat hij sterve; want hij heeft
   u gezocht af te drijven van den HEERE, uw God, Die u uit Egypteland,
   uit het diensthuis, uitgevoerd heeft.

   ^11Opdat gans Israel het hore en vreze, en niet voortvare te doen naar
   dit boze stuk in het midden van u.

   ^12Wanneer gij van een uwer steden, die de HEERE, uw God, u geeft, om
   aldaar te wonen, zult horen zeggen:

   ^13Er zijn mannen, Belials-kinderen, uit het midden van u uitgegaan, en
   hebben de inwoners hunner stad aangedreven, zeggende: Laat ons gaan, en
   dienen anderegoden, die gij niet gekend hebt;

   ^14Zo zult gij onderzoeken, en naspeuren, en wel navragen; en ziet, het
   is de waarheid, de zaak is zeker, zulk een gruwel is in het midden van
   u gedaan;

   ^15Zo zult gij de inwoners derzelver stad ganselijk slaan met de
   scherpte des zwaards, verbannende haar, en alles, wat daarin is, ook
   haar beesten, met de scherpte deszwaards.

   ^16En al haar roof zult gij verzamelen in het midden van haar straat,
   en den HEERE, uw God, die stad en al haar roof ganselijk met vuur
   verbranden; en zij zal eenhoop zijn eeuwiglijk, zij zal niet weder
   gebouwd worden.

   ^17Ook zal er niets van het verbannene aan uw hand kleven, opdat de
   HEERE Zich wende van de hitte Zijns toorns, en u geve barmhartigheid,
   en Zich uwer erbarme, en u vermenigvuldige, gelijk als Hij uw vaderen
   gezworen heeft;

   ^18Wanneer gij de stem des HEEREN, uws Gods, zult gehoorzaam zijn, om
   te houden al Zijn geboden, die ik u heden gebiede, om te doen wat recht
   is in de ogen desHEEREN, uws Gods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Gijlieden zijt kinderen des HEEREN, uws Gods; gij zult uzelven niet
   snijden, noch kaalheid maken tussen uw ogen, over een dode.

   ^2Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; en u heeft de HEERE
   verkoren, om Hem tot een volk des eigendoms te zijn, uit al de volken,
   die op denaardbodem zijn.

   ^3Gij zult geen gruwel eten.

   ^4Dit zijn de beesten, die gijlieden eten zult; een os, klein vee der
   schapen, en klein vee der geiten;

   ^5Een hert, en een ree, en een buffel, en een steenbok, en een das, en
   een wilde os, en een gems.

   ^6Alle beesten, die de klauwen verdelen, en de kloof in twee klauwen
   klieven, en herkauwen onder de beesten, die zult gij eten.

   ^7Maar deze zult gij niet eten, van degenen, die alleen herkauwen, of
   van degenen, die den gekloofden klauw alleen verdelen: den kemel, en
   den haas, en het konijn;want deze herkauwen wel, maar zij verdelen den
   klauw niet; onrein zullen zij ulieden zijn.

   ^8Ook het varken; want dat verdeelt zijn klauw wel, maar het herkauwt
   niet; onrein zal het ulieden zijn; van hun vlees zult gij niet eten, en
   hun dood aas zult gij nietaanroeren.

   ^9Dit zult gij eten van alles, wat in de wateren is; al wat vinnen en
   schubben heeft, zult gij eten.

   ^10Maar al wat geen vinnen en schubben heeft, zult gij niet eten; het
   zal ulieden onrein zijn.

   ^11Allen reinen vogel zult gij eten.

   ^12Maar deze zijn het, van dewelke gij niet zult eten: de arend, en de
   havik, en de zeearend;

   ^13En de wouw, en de kraai, en de gier naar haar aard;

   ^14En alle rave naar zijn aard;

   ^15En de struis, en de nachtuil, en de koekoek, en de sperwer naar zijn
   aard;

   ^16En de steenuil, en de schuifuit, en de kauw,

   ^17En de roerdomp, en de pelikaan, en het duikertje;

   ^18En de ooievaar, en de reiger naar zijn aard; en de hop, en de
   vledermuis;

   ^19Ook al het kruipend gevogelte zal ulieden onrein zijn; zij zullen
   niet gegeten worden.

   ^20Al het rein gevogelte zult gij eten.

   ^21Gij zult geen dood aas eten; den vreemdeling, die in uw poorten is,
   zult gij het geven, dat hij het ete, of verkoopt het den vreemde; want
   gij zijt een heilig volk denHEERE, uw God. Gij zult het bokje niet
   koken in de melk zijner moeder.

   ^22Gij zult getrouwelijk vertienen al het inkomen uws zaads, dat elk
   jaar van het veld voortkomt.

   ^23En voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, ter plaatse, die Hij
   verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te doen wonen, zult gij eten de
   tienden van uw koren, vanuw most, en van uw olie, en de eerstgeboorten
   uwer runderen en uwer schapen; opdat gij den HEERE, uw God, leert
   vrezen alle dagen.

   ^24Wanneer dan nog de weg voor u te veel zal zijn, dat gij zulks niet
   zoudt kunnen heendragen, omdat de plaats te verre van u zal zijn, die
   de HEERE, uw God, verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te stellen;
   wanneer de HEERE, uw God, u zal gezegend hebben;

   ^25Zo maak het tot geld, en bindt het geld in uw hand, en gaat naar de
   plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal;

   ^26En geeft dat geld voor alles, wat uw ziel gelust, voor runderen en
   voor schapen, en voor wijn, en voor sterken drank, en voor alles, wat
   uw ziel van u begeren zal, eneet aldaar voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, en weest vrolijk, gij en uw huis.

   ^27Maar den Leviet, die in uw poorten is, zult gij niet verlaten; want
   hij heeft geen deel noch erve met u.

   ^28Ten einde van drie jaren zult gij voortbrengen alle tienden van uw
   inkomen, in hetzelve jaar, en gij zult ze wegleggen in uw poorten;

   ^29Zo zal komen de Leviet, dewijl hij geen deel noch erve met u heeft,
   en de vreemdeling, en de wees en de weduwe, die in uw poorten zijn, en
   zullen eten enverzadigd worden; opdat u de HEERE, uw God, zegene in al
   het werk uwer hand, dat gij doen zult.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Ten einde van zeven jaren zult gij een vrijlating maken.

   ^2Dit nu is de zaak der vrijlating, dat ieder schuldheer, die zijn
   naaste zal geleend hebben, vrijlate; hij zal zijn naaste of zijn
   broeder niet manen, dewijl men den HEEREeen vrijlating heeft
   uitgeroepen.

   ^3Den vreemde zult gij manen; maar wat gij bij uw broeder hebt, zal uw
   hand vrijlaten;

   ^4Alleenlijk, omdat er geen bedelaar onder u zal zijn; want de HEERE
   zal u overloediglijk zegenen in het land, dat u de HEERE, uw God, ten
   erve zal geven, omhetzelve erfelijk te bezitten;

   ^5Indien gij slechts de stem des HEEREN, uws Gods, vlijtiglijk zult
   gehoorzamen, dat gij waarneemt te doen al deze geboden, die ik u heden
   gebiede.

   ^6Want de HEERE, uw God, zal u zegenen, gelijk als Hij tot u heeft
   gesproken, zo zult gij aan vele volken lenen; maar gij zult niet
   ontlenen; en gij zult over vele volkenheersen; maar over u zullen zij
   niet heersen.

   ^7Wanneer er onder u een arme zal zijn, een uit uw broederen, in een
   uwer poorten, in uw land, dat de HEERE, uw God, u geven zal, zo zult
   gij uw hart niet verstijven, noch uw hand toesluiten voor uw broeder,
   die arm is;

   ^8Maar gij zult hem uw hand mildelijk opendoen, en zult hem rijkelijk
   lenen, genoeg voor zijn gebrek, dat hem ontbreekt.

   ^9Wacht u, dat in uw hart geen Belials-woord zij, om te zeggen: Het
   zevende jaar, het jaar der vrijlating, naakt; dat uw oog boos zij tegen
   uw broeder, die arm is, endat gij hem niet gevet; en hij over u roepe
   tot den HEERE, en zonde in u zij.

   ^10Gij zult hem mildelijk geven, en uw hart zal niet boos zijn, als gij
   hem geeft; want om dezer zake wil zal u de HEERE, uw God, zegenen in al
   uw werk, en in alles, waaraan gij uw hand slaat.

   ^11Want de arme zal niet ophouden uit het midden des lands; daarom
   gebiede ik u, zeggende: Gij zult uw hand mildelijk opendoen aan uw
   broeder, aan uw bedrukten enaan uw armen in uw land.

   ^12Wanneer uw broeder, een Hebreer of een Hebreinne, aan u verkocht zal
   zijn, zo zal hij u zes jaren dienen; maar in het zevende jaar zult gij
   hem vrij van u latengaan.

   ^13En als gij hem vrij van u gaan laat, zo zult gij hem niet ledig
   laten gaan:

   ^14Gij zult hem rijkelijk opleggen van uw kudde, en van uw dorsvloer,
   en van uw wijnpers; waarin u de HEERE, uw God, gezegend heeft, daarvan
   zult gij hem geven.

   ^15En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland geweest
   zijt, en dat u de HEERE, uw God, verlost heeft; daarom gebiede ik u
   heden deze zake.

   ^16Maar het zal geschieden, als hij tot u zeggen zal: Ik zal niet van u
   uitgaan, omdat hij u en uw huis liefheeft, dewijl het hem wel bij u is;

   ^17Zo zult gij een priem nemen, en steken in zijn oor en in de deur, en
   hij zal eeuwiglijk uw dienstknecht zijn; en aan uw dienstmaagd zult gij
   ook alzo doen.

   ^18Het zal niet hard zijn in uw ogen, als gij hem vrij van u gaan laat;
   want als een dubbel-loons-dagloner heeft hij u zes jaren gediend; zo
   zal u de HEERE, uw God, zegenen in alles, wat gij doen zult.

   ^19Al het eerstgeborene, dat onder uw runderen en onder uw schapen zal
   geboren worden, zijnde mannelijk, zult gij den HEERE, uw God, heiligen;
   gij zult niet arbeidenmet den eerstgeborene van uw os, noch de
   eerstgeborene uwer schapen scheren.

   ^20Voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, zult gij ze jaar op jaar
   eten in de plaats, die de HEERE zal verkiezen, gij en uw huis.

   ^21Doch als enig gebrek daaraan zal zijn, hetzij mank of blind, of enig
   kwaad gebrek, zo zult gij het den HEERE, uw God, niet offeren;

   ^22In uw poorten zult gij het eten; de onreine en de reine te zamen,
   als een ree, en als een hert,

   ^23Zijn bloed alleen zult gij niet eten; gij zult het op de aarde
   uitgieten als water.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Neemt waar de maand Abib, dat gij den HEERE, uw God, pascha houdt;
   want in de maand Abib heeft u de HEERE, uw God, uit Egypteland
   uitgevoerd, bij nacht.

   ^2Dan zult gij den HEERE, uw God, het pascha slachten, schapen en
   runderen, in de plaats, die de HEERE verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar
   te doen wonen.

   ^3Gij zult niets gedesemds op hetzelve eten; zeven dagen zult gij
   ongezuurde op hetzelve eten, een brood der ellende, (want in der haast
   zijt gij uit Egyptelanduitgetogen); opdat gij gedenkt aan den dag van
   uw uittrekken uit Egypteland, al de dagen uws levens.

   ^4Er zal bij u in zeven dagen geen zuurdeeg gezien worden in enige uwer
   landpalen; ook zal van het vlees, dat gij aan den avond van den eersten
   dag geslacht zulthebben, niets tot den morgen overnachten.

   ^5Gij zult het pascha niet mogen slachten in een uwer poorten, die de
   HEERE, uw God, u geeft.

   ^6Maar aan de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal om daar Zijn
   Naam te doen wonen, aldaar zult gij het pascha slachten aan den avond,
   als de zonondergaat, ter bestemder tijd van uw uittrekken uit Egypte.

   ^7Dan zult gij het koken en eten in de plaats, die de HEERE, uw God,
   verkiezen zal; daarna zult gij u des morgens keren, en heengaan naar uw
   tenten.

   ^8Zes dagen zult gij ongezuurde broden eten, en aan den zevenden dag is
   een verbods dag den HEERE, uw God; dan zult gij geen werk doen.

   ^9Zeven weken zult gij u tellen; van dat men met de sikkel begint in
   het staande koren, zult gij de zeven weken beginnen te tellen.

   ^10Daarna zult gij den HEERE, uw God, het feest der weken houden; het
   zal een vrijwillige schatting uwer hand zijn, dat gij geven zult,
   naardat u de HEERE, uw God, zal gezegend hebben.

   ^11En gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   gij, en uw zoon, en uw dochter, en uw dienstknecht, en uw dienstmaagd,
   en de Leviet, die in uwpoorten is, en de vreemdeling, en de wees, en de
   weduwe, die in het midden van u zijn; in de plaats, die de HEERE, uw
   God, zal verkiezen, om Zijnen Naam aldaarte doen wonen.

   ^12En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht geweest zijt in
   Egypte; en gij zult deze inzettingen houden en doen.

   ^13Het feest der loofhutten zult gij u zeven dagen houden, als gij zult
   hebben ingezameld van uw dorsvloer en van uw wijnpers.

   ^14En gij zult vrolijk zijn op uw feest, gij, en uw zoon, en uw
   dochter, en uw dienstknecht, en uw dienstmaagd, en de Leviet, en de
   vreemdeling, en de wees, en deweduwe, die in uw poorten zijn.

   ^15Zeven dagen zult gij den HEERE, uw God, feest houden, in de plaats,
   die de HEERE verkiezen zal; want de HEERE, uw God, zal u zegenen in al
   uw inkomen, en inal het werk uwer handen; daarom zult gij immers
   vrolijk zijn.

   ^16Driemaal in het jaar zal alles, wat mannelijk onder u is, voor het
   aangezicht des HEEREN, uws Gods, verschijnen, in de plaats, die Hij
   verkiezen zal: op het feest derongezuurde, en op het feest der weken,
   en op het feest der loofhutten; maar het zal niet ledig voor het
   aangezicht des HEEREN verschijnen:

   ^17Een ieder, naar de gave zijner hand, naar den zegen des HEEREN, uws
   Gods, dien Hij u gegeven heeft.

   ^18Rechters en ambtlieden zult gij u stellen in al uw poorten, die de
   HEERE, uw God, u geven zal, onder uw stammen; dat zij het volk richten
   met een gericht dergerechtigheid.

   ^19Gij zult het gericht niet buigen; gij zult het aangezicht niet
   kennen; ook zult gij geen geschenk nemen; want het geschenk verblindt
   de ogen der wijzen, en verkeert dewoorden der rechtvaardigen.

   ^20Gerechtigheid, gerechtigheid zult gij najagen; opdat gij leeft, en
   erfelijk bezit het land, dat u de HEERE, uw God, geven zal.

   ^21Gij zult u geen bos planten van enig geboomte, bij het altaar des
   HEEREN, uws Gods, dat gij u maken zult.

   ^22Ook zult gij u geen opgericht beeld stellen, hetwelk de HEERE, uw
   God, haat.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Gij zult den HEERE, uw God, geen os of klein vee offeren, waaraan een
   gebrek zij of enig kwaad; want dat is den HEERE, uw God, een gruwel.

   ^2Wanneer in het midden van u, in een uwer poorten, die de HEERE, uw
   God, u geeft, een man of vrouw gevonden zal worden, die doen zal, dat
   kwaad is in de ogendes HEEREN, uws Gods, overtredende Zijn verbond;

   ^3Dat hij heengaat, en dient andere goden, en buigt zich voor die, of
   voor de zon, of voor de maan, of voor het ganse heir des hemels,
   hetwelk ik niet geboden heb;

   ^4En het wordt u aangezegd, en gij hoort het; zo zult gij het wel
   onderzoeken; en ziet, het is de waarheid, de zaak is zeker, zulk een
   gruwel is in Israel gedaan;

   ^5Zo zult gij dien man of die vrouw, die ditzelve boze stuk gedaan
   hebben, tot uw poorten uitbrengen, dien man zeg ik, of die vrouw; en
   gij zult hen met stenenstenigen, dat zij sterven.

   ^6Op den mond van twee getuigen, of drie getuigen, zal hij gedood
   worden, die sterven zal; op den mond van een enigen getuige zal hij
   niet gedood worden.

   ^7De hand der getuigen zal eerst tegen hem zijn, om hem te doden, en
   daarna de hand des gansen volks; zo zult gij het boze uit het midden
   van u wegdoen.

   ^8Wanneer een zaak aan het gericht voor u te zwaar zal zijn, tussen
   bloed en bloed, tussen rechtshandel en rechtshandel, tussen plage en
   plage, zijnde twistzaken inuw poorten, zo zult gij u opmaken, en opgaan
   naar de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal;

   ^9En gij zult komen tot de Levietische priesters, en tot den rechter,
   die in die dagen zijn zal; en gij zult ondervragen, en zij zullen u de
   zaak des rechts aanzeggen.

   ^10En gij zult doen naar de mond des woords, dat zij u zullen
   aanzeggen, van diezelve plaats, die de HEERE verkiezen zal, en gij zult
   waarnemen te doen naar alles, watzij u zullen leren.

   ^11Naar de mond der wet, die zij u zullen leren, en naar het oordeel,
   dat zij u zullen zeggen, zult gij doen; gij zult niet afwijken van het
   woord, dat zij u zullen aanzeggen, ter rechterhand of ter linkerhand.

   ^12De man nu, die trotselijk handelen zal, dat hij niet hore naar den
   priester, dewelke staat, om aldaar den HEERE, uw God, te dienen, of
   naar den rechter, dezelve manzal sterven; en gij zult het boze uit
   Israel wegdoen.

   ^13Dat het al dat volk hore en vreze, en niet meer trotselijk handele.

   ^14Wanneer gij zult gekomen zijn in het land, dat u de HEERE, uw God,
   geeft, en gij dat erfelijk zult bezitten en daarin wonen, en gij zeggen
   zult: Ik zal een koning overmij stellen, als al de volken, die rondom
   mij zijn;

   ^15Zo zult gij ganselijk tot koning over u stellen, dien de HEERE, uw
   God, verkiezen zal; uit het midden uwer broederen zult gij een koning
   over u stellen; gij zult nietvermogen over u te zetten een vreemden
   man, die uw broeder niet zij.

   ^16Maar hij zal voor zich de paarden niet vermenigvuldigen, en het volk
   niet doen wederkeren naar Egypte, om paarden te vermenigvuldigen;
   terwijl de HEERE uliedengezegd heeft: Gij zult voortaan niet wederkeren
   door dezen weg.

   ^17Ook zal hij voor zich de vrouwen niet vermenigvuldigen, opdat zijn
   hart niet afwijke; hij zal ook voor zich geen zilver en goud zeer
   vermenigvuldigen.

   ^18Voorts zal het geschieden, als hij op den stoel zijns koninkrijks
   zal zitten, zo zal hij zich een dubbel van deze wet afschrijven in een
   boek, uit hetgeen voor hetaangezicht der Levietische priesteren is;

   ^19En het zal bij hem zijn, en hij zal daarin lezen al de dagen zijns
   levens; opdat hij den HEERE, zijn God, lere vrezen, om te bewaren al de
   woorden dezer wet en dezeinzettingen, om die te doen;

   ^20Dat zijn hart zich niet verheffe boven zijn broederen, en dat hij
   niet afwijke van het gebod, ter rechterhand of ter linkerhand; opdat
   hij de dagen verlenge in zijnkoninkrijk, hij en zijn zonen, in het
   midden van Israel. Deuteronomium 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1De Levietische priesteren, de ganse stam van Levi, zullen geen deel
   noch erve hebben met Israel; de vuuroffers des HEEREN en zijn erfdeel
   zullen zij eten.

   ^2Daarom zal hij geen erfdeel hebben in het midden zijner broederen; de
   HEERE is zijn Erfdeel, gelijk als Hij tot hem gesproken heeft.

   ^3Dit nu zal het recht der priesters zijn van het volk, van hen, die
   een offerande offeren, hetzij een os, of klein vee: dat hij den
   priester zal geven den schouder, enbeide kinnebakken, en de pens.

   ^4De eerstelingen van uw koren, van uw most en van uw olie, en de
   eerstelingen van de beschering uwer schapen zult gij hem geven;

   ^5Want de HEERE, uw God, heeft hem uit al uw stammen verkoren, dat hij
   sta, om te dienen in den Naam des HEEREN, hij en zijn zonen, te allen
   dage.

   ^6Voorts wanneer een Leviet zal komen uit een uwer poorten, uit gans
   Israel, alwaar hij woont, en hij komt naar alle begeerte zijner ziel,
   tot de plaats, die de HEEREzal hebben verkoren;

   ^7En hij dienen zal in den Naam des HEEREN, zijns Gods, als al zijn
   broederen, de Levieten, die aldaar voor het aangezicht des HEEREN
   staan;

   ^8Zo zullen zij een gelijk deel eten, boven zijn verkoping bij de
   vaderen.

   ^9Wanneer gij komt in het land, dat de HEERE, uw God, u geven zal, zo
   zult gij niet leren te doen naar de gruwelen van dezelve volken.

   ^10Onder u zal niet gevonden worden, die zijn zoon of zijn dochter door
   het vuur doet doorgaan, die met waarzeggerijen omgaat, een guichelaar,
   of die op vogelgeschreiacht geeft, of tovenaar.

   ^11Of een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een
   waarzeggenden geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die de doden
   vraagt.

   ^12Want al wie zulks doet, is den HEERE een gruwel; en om dezer
   gruwelen wil verdrijft hen de HEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de
   bezitting.

   ^13Oprecht zult gij zijn met den HEERE, uw God.

   ^14Want deze volken, die gij zult erven, horen naar guichelaars en
   waarzeggers; maar u aangaande, de HEERE, uw God, heeft u zulks niet
   toegelaten.

   ^15Een Profeet, uit het midden van u, uit uw broederen, als mij, zal u
   de HEERE, uw God, verwekken; naar Hem zult gij horen;

   ^16Naar alles, wat gij van den HEERE, uw God, aan Horeb, ten dage der
   verzameling, geeist hebt, zeggende: Ik zal niet voortvaren te horen de
   stem des HEEREN, mijns Gods, en ditzelve grote vuur zal ik niet meer
   zien, dat ik niet sterve.

   ^17Toen zeide de HEERE tot mij: Het is goed, wat zij gesproken hebben.

   ^18Een Profeet zal Ik hun verwekken uit het midden hunner broederen,
   als u; en Ik zal Mijn woorden in Zijn mond geven, en Hij zal tot hen
   spreken alles, wat Ik Hemgebieden zal.

   ^19En het zal geschieden, de man, die niet zal horen naar Mijn woorden,
   die Hij in Mijn Naam zal spreken, van dien zal Ik het zoeken.

   ^20Maar de profeet, die hoogmoediglijk zal handelen, sprekende een
   woord in Mijn Naam, hetwelk Ik hem niet geboden heb te spreken, of die
   spreken zal in den naamvan andere goden, dezelve profeet zal sterven.

   ^21Zo gij dan in uw hart zoudt mogen zeggen: Hoe zullen wij het woord
   kennen, dat de HEERE niet gesproken heeft?

   ^22Wanneer die profeet in den Naam des HEEREN zal hebben gesproken, en
   dat woord geschiedt niet, en komt niet; dat is het woord, dat de HEERE
   niet gesprokenheeft; door trotsheid heeft die profeet dat gesproken;
   gij zult voor hem niet vrezen. Deuteronomium 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Wanneer de HEERE, uw God, de volken zal hebben uitgeroeid, welker
   land de HEERE, uw God, u geven zal, en gij die erfelijk zult bezitten,
   en in hun steden en inhun huizen wonen;

   ^2Zo zult gij u drie steden uitscheiden, in het midden van uw land,
   hetwelk de HEERE, uw God, u geven zal, om dat erfelijk te bezitten.

   ^3Gij zult u den weg bereiden, en de pale uws lands, dat u de HEERE, uw
   God, zal doen erven, in drieen delen; dit nu zal zijn, opdat ieder
   doodslager daarhenen vliede.

   ^4En dit zij de zaak des doodslagers, die daarhenen vlieden zal, dat
   hij leve; die zijn naaste zal geslagen hebben door onwetendheid, dien
   hij toch van gisteren eneergisteren niet haatte;

   ^5Als, dewelke met zijn naaste in het bos zal zijn gegaan, om hout te
   houwen, en zijn hand met de bijl wordt aangedreven, om hout af te
   houwen, en het ijzer schiet afvan den steel, en treft zijn naaste, dat
   hij sterve; die zal in een dezer steden vluchten en leven;

   ^6Opdat de bloedwreker den doodslager niet najage, als zijn hart verhit
   is, en hem achterhale, omdat de weg te verre zou zijn, en hem sla aan
   het leven; zo toch geenoordeel des doods aan hem is; want hij haatte
   hem niet van gisteren en eergisteren.

   ^7Daarom gebiede ik u, zeggende: Gij zult u drie steden uitscheiden.

   ^8En indien de HEERE, uw God, uw landpale zal verwijden, gelijk als Hij
   uw vaderen gezworen heeft, en u al dat land geven zal, hetwelk Hij uw
   vaderen te gevengesproken heeft;

   ^9(Wanneer gij al ditzelve gebod zult waarnemen, om dat te doen,
   hetgeen ik u heden gebiede, den HEERE, uw God, liefhebbende, en alle
   dagen in Zijn wegenwandelende) zo zult gij u nog drie steden toedoen
   tot deze drie;

   ^10Opdat het bloed des onschuldigen niet vergoten worde in het midden
   van uw land, dat u de HEERE, uw God, ten erve geeft, en bloedschulden
   op u zouden zijn.

   ^11Maar wanneer er iemand zijn zal, die zijn naaste haat, en hem lagen
   legt, en staat tegen hem op, en slaat hem aan het leven, dat hij
   sterve; en vliedt tot een van diesteden;

   ^12Zo zullen de oudsten zijner stad zenden, en nemen hem van daar, en
   zij zullen hem in de hand des bloedwrekers geven, dat hij sterve.

   ^13Uw oog zal hem niet verschonen; maar gij zult het bloed des
   onschuldigen uit Israel wegdoen, dat het u welga.

   ^14Gij zult uws naasten landpale, die de voorvaderen gepaald hebben,
   niet verrukken in uw erfdeel, dat gij erven zult, in het land, hetwelk
   u de HEERE, uw God, geeft, om dat erfelijk te bezitten.

   ^15Een enig getuige zal tegen niemand opstaan over enige
   ongerechtigheid of over enige zonde, van alle zonde, die hij zou mogen
   zondigen; op den mond van tweegetuigen, of op den mond van drie
   getuigen zal de zaak bestaan.

   ^16Wanneer een wrevelige getuige tegen iemand zal opstaan, om een
   afwijking tegen hem te betuigen;

   ^17Zo zullen die twee mannen, welke den twist hebben, staan voor het
   aangezicht des HEEREN, voor het aangezicht der priesters, en der
   rechters, die in diezelvedagen zullen zijn.

   ^18En de rechters zullen wel onderzoeken; en ziet, de getuige is een
   vals getuige, hij heeft valsheid betuigd tegen zijn broeder;

   ^19Zo zult gijlieden hem doen, gelijk als hij zijn broeder dacht te
   doen; alzo zult gij het boze uit het midden van u wegdoen;

   ^20Dat de overgeblevenen het horen en vrezen, en niet voortvaren meer
   te doen naar dit boze stuk, in het midden van u.

   ^21En uw oog zal niet verschonen; ziel om ziel, oog om oog, tand om
   tand, hand om hand, voet om voet. Deuteronomium 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Wanneer gij zult uittrekken tot den strijd tegen uw vijanden, en zult
   zien paarden en wagenen, een volk, meerder dan gij, zo zult gij voor
   hen niet vrezen; want deHEERE, uw God, is met u, Die u uit Egypteland
   heeft opgevoerd.

   ^2En het zal geschieden, als gijlieden tot den strijd nadert, zo zal de
   priester toetreden, en tot het volk spreken.

   ^3En tot hen zeggen: Hoort, Israel! gijlieden zijt heden na aan den
   strijd tegen uw vijanden; uw hart worde niet week, vreest niet, en
   beeft niet, en verschrikt niet voorhun aangezicht.

   ^4Want het is de HEERE, uw God, Die met u gaat, om voor u te strijden
   tegen uw vijanden, om u te verlossen.

   ^5Dan zullen de ambtlieden tot het volk spreken, zeggende: Wie is de
   man, die een nieuw huis heeft gebouwd, en het niet heeft ingewijd? Die
   ga henen en kere wedernaar zijn huis; opdat hij niet misschien sterve
   in den strijd, en iemand anders dat inwijde.

   ^6En wie is de man, die een wijngaard geplant heeft, en deszelfs vrucht
   niet heeft genoten? Die ga henen en kere weder naar zijn huis, opdat
   hij niet misschien in denstrijd sterve en iemand anders die geniete.

   ^7En wie is de man, die een vrouw ondertrouwd heeft, en haar niet tot
   zich heeft genomen? Die ga henen en kere weder naar zijn huis; opdat
   hij niet misschien in denstrijd sterve, en een ander man haar neme.

   ^8Daarna zullen de ambtlieden voortvaren te spreken tot het volk, en
   zeggen: Wie is de man, die vreesachtig en week van hart is? Die ga
   henen en kere weder naarzijn huis; opdat het hart zijner broederen niet
   smelte, gelijk zijn hart.

   ^9En het zal geschieden, als die ambtlieden geeindigd zullen hebben te
   spreken tot het volk, zo zullen zij oversten der heiren aan de spits
   des volks bestellen.

   ^10Wanneer gij nadert tot een stad om tegen haar te strijden, zo zult
   gij haar den vrede toeroepen.

   ^11En het zal geschieden, indien zij u vrede zal antwoorden, en u
   opendoen, zo zal al het volk, dat daarin gevonden wordt, u cijnsbaar
   zijn, en u dienen.

   ^12Doch zo zij geen vrede met u zal maken, maar krijg tegen u voeren,
   zo zult gij haar belegeren.

   ^13En de HEERE, uw God, zal haar in uw hand geven; en gij zult alles,
   wat mannelijk daarin is, slaan met de scherpte des zwaards;

   ^14Behalve de vrouwen, en de kinderkens, en de beesten, en al wat in de
   stad zijn zal, al haar buit zult gij voor u roven; en gij zult eten den
   buit uwer vijanden, dien u deHEERE, uw God, gegeven heeft.

   ^15Alzo zult gij aan alle steden doen, die zeer verre van u zijn, die
   niet zijn van de steden dezer volken.

   ^16Maar van de steden dezer volken, die u de HEERE, uw God, ten erve
   geeft, zult gij niets laten leven, dat adem heeft.

   ^17Maar gij zult ze ganselijk verbannen: de Hethieten, en de Amorieten,
   en de Kanaanieten, en de Ferezieten, de Hevieten, en de Jebusieten,
   gelijk als u de HEERE, uw God, geboden heeft;

   ^18Opdat zij ulieden niet leren te doen naar al hun gruwelen, die zij
   hun goden gedaan hebben, en gij zondigt tegen den HEERE, uw God.

   ^19Wanneer gij een stad vele dagen zult belegeren, strijdende tegen
   haar, om die in te nemen, zo zult gij haar geboomte niet verderven, de
   bijl daaraan drijvende; wantgij zult daarvan eten; daarom zult gij dat
   niet afhouwen (want het geboomte van het veld is des mensen spijze),
   opdat het voor uw aangezicht kome tot een bolwerk.

   ^20Maar het geboomte, hetwelk gij kennen zult, dat het geen geboomte
   ter spijze is, dat zult gij verderven en afhouwen; en gij zult een
   bolwerk bouwen tegen deze stad, dewelke tegen u krijg voert, totdat zij
   ten onderga. Deuteronomium 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Wanneer in het land, hetwelk de HEERE, uw God, u geven zal, om dat te
   erven, een verslagene zal gevonden worden, liggende in het veld, niet
   bekend zijnde, wiehem geslagen heeft;

   ^2Zo zullen uw oudsten en uw rechters uitgaan, en zij zullen meten naar
   de steden, die rondom den verslagene zijn.

   ^3De stad nu, die de naaste zal zijn aan den verslagene, daar zullen de
   oudsten derzelver stad een jonge koe van de runderen nemen, met dewelke
   niet gearbeid is, dieaan het juk niet getrokken heeft.

   ^4En de oudsten derzelver stad zullen de jonge koe afbrengen in een ruw
   dal, dat niet bearbeid noch bezaaid zal zijn; en zij zullen deze jonge
   koe aldaar in het dal dennek doorhouwen.

   ^5Dan zullen de priesters, de kinderen van Levi, toetreden; want de
   HEERE, uw God, heeft hen verkoren, om Hem te dienen, en om in des
   HEEREN Naam tezegenen, en naar hun mond zal alle twist en alle plaag
   afgedaan worden.

   ^6En alle oudsten derzelver stad, die naast aan den verslagene zijn,
   zullen hun handen wassen over deze jonge koe, die in dat dal de nek
   doorgehouwen is;

   ^7En zij zullen betuigen en zeggen: Onze handen hebben dit bloed niet
   vergoten, en onze ogen hebben het niet gezien;

   ^8Wees genadig aan Uw volk Israel, dat Gij, o HEERE! verlost hebt, en
   leg geen onschuldig bloed in het midden van Uw volk Israel! En dat
   bloed zal voor henverzoend zijn.

   ^9Alzo zult gij het onschuldig bloed uit het midden van u wegdoen; want
   gij zult doen, wat recht is in de ogen des HEEREN.

   ^10Wanneer gij zult uitgetogen zijn tot den strijd tegen uw vijanden;
   en de HEERE, uw God, hen zal gegeven hebben in uw hand, dat gij hun
   gevangenen gevankelijkwegvoert;

   ^11En gij onder de gevangenen zult zien een vrouw, schoon van gedaante,
   en gij lust tot haar gekregen zult hebben, dat gij ze u ter vrouwe
   neemt;

   ^12Zo zult gij haar binnen in uw huis brengen; en zij zal haar hoofd
   scheren, en haar nagelen besnijden.

   ^13En zij zal het kleed harer gevangenis van zich afleggen, en in uw
   huis zitten, en haar vader en haar moeder een maand lang bewenen; en
   daarna zult gij tot haaringaan, en haar man zijn, en zij zal u ter
   vrouwe zijn.

   ^14En het zal geschieden, indien gij geen behagen in haar hebt, dat gij
   haar zult laten gaan naar haar begeerte; doch gij zult haar geenszins
   voor geld verkopen, gij zultmet haar geen gewin drijven, daarom dat gij
   haar vernederd hebt.

   ^15Wanneer een man twee vrouwen heeft, een beminde, en een gehate; en
   de beminde en de gehate hem zonen zullen gebaard hebben, en de
   eerstgeboren zoon vande gehate zal zijn;

   ^16Zo zal het geschieden, ten dage als hij zijn zonen zal doen erven
   wat hij heeft, dat hij niet zal vermogen de eerstgeboorte te geven aan
   den zoon der beminde, voorhet aangezicht van den zoon der gehate, die
   de eerstgeborene is.

   ^17Maar den eerstgeborene, den zoon der gehate, zal hij kennen, gevende
   hem het dubbele deel van alles, wat bij hem zal worden gevonden; want
   hij is het beginselzijner kracht, het recht der eerstgeboorte is het
   zijne.

   ^18Wanneer iemand een moedwilligen en wederspannigen zoon heeft, die de
   stem zijns vaders en de stem zijner moeder niet gehoorzaam is; en zij
   hem gekastijd zullenhebben, en hij naar hen niet horen zal,

   ^19Zo zullen zijn vader en zijn moeder hem grijpen, en zij zullen hem
   uitbrengen tot de oudsten zijner stad, en tot de poorte zijner plaats.

   ^20En zij zullen zeggen tot de oudsten zijner stad: Deze onze zoon is
   afwijkende en wederspannig, hij is onze stem niet gehoorzaam; hij is
   een brasser en zuiper.

   ^21Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat
   hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het
   gans Israel hore, en vreze.

   ^22Voorts, wanneer in iemand een zonde zal zijn, die het oordeel des
   doods waardig is, dat hij gedood zal worden, en gij hem aan het hout
   zult opgehangen hebben;

   ^23Zo zal zijn dood lichaam aan het hout niet overnachten; maar gij
   zult het zekerlijk ten zelven dage begraven; want een opgehangene is
   Gode een vloek. Alzo zult gijuw land niet verontreinigen, dat u de
   HEERE, uw God, ten erve geeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Gij zult uws broeders os of klein vee niet zien afgedreven, en u van
   die verbergen; gij zult ze uw broeder ganselijk weder toesturen.

   ^2En indien uw broeder niet nabij u is, of gij hem niet kent, zo zult
   gij ze binnen in uw huis vergaderen, dat zij bij u zijn, totdat uw
   broeder die zoeke, en gij ze hemwedergeeft.

   ^3Alzo zult gij ook doen aan zijn ezel, en alzo zult gij doen aan zijn
   kleding, ja, alzo zult gij doen aan al het verlorene uws broeders, dat
   van hem verloren zal zijn, en datgij zult hebben gevonden; gij zult u
   niet mogen verbergen.

   ^4Gij zult uws broeders ezel of zijn os niet zien, vallende op den weg,
   en u van die verbergen; gij zult ze met hem ganselijk oprichten.

   ^5Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen
   vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God,
   een gruwel.

   ^6Wanneer voor uw aangezicht een vogelnest op den weg voorkomt, in
   enigen boom, of op de aarde, met jongen of eieren, en de moeder
   zittende op de jongen of opde eieren, zo zult gij de moeder met de
   jongen niet nemen.

   ^7Gij zult de moeder ganselijk vrijlaten; maar de jongen zult gij voor
   u nemen; opdat het u welga, en gij de dagen verlengt.

   ^8Wanneer gij een nieuw huis zult bouwen, zo zult gij op uw dak een
   leuning maken; opdat gij geen bloedschuld op uw huis legt, wanneer
   iemand, vallende, daarvanafviel.

   ^9Gij zult uw wijngaard niet met tweeerlei bezaaien; opdat de volheid
   des zaads, dat gij zult gezaaid hebben, en de inkomst des wijngaards
   niet ontheiligd worde.

   ^10Gij zult niet ploegen met een os en met een ezel te gelijk.

   ^11Gij zult geen kleed van gemengde stof aantrekken, wollen en linnen
   te gelijk.

   ^12Snoeren zult gij u maken aan de vier hoeken uws opperkleeds,
   waarmede gij u bedekt.

   ^13Wanneer een man een vrouw zal genomen hebben, en tot haar ingegaan
   zijnde, alsdan haar zal haten,

   ^14En haar oorzaak van naspraak zal opleggen, en een kwaden naam over
   haar uitbrengen, en zeggen: Deze vrouw heb ik genomen, en ben tot haar
   genaderd, maarheb den maagdom aan haar niet gevonden;

   ^15Dan zullen de vader van deze jonge dochter en haar moeder nemen, en
   tot de oudsten der stad aan de poort uitbrengen, den maagdom dezer
   jonge vrouw.

   ^16En de vader van de jonge dochter zal tot de oudsten zeggen: Ik heb
   mijn dochter aan dezen man gegeven tot een vrouw; maar hij heeft haar
   gehaat;

   ^17En ziet, hij heeft oorzaak van opspraak gegeven, zeggende: Ik heb
   den maagdom aan uw dochter niet gevonden; dit nu is de maagdom mijner
   dochter. En zij zullenhet kleed voor het aangezicht van de oudsten der
   stad uitbreiden.

   ^18Dan zullen de oudsten derzelver stad dien man nemen, en kastijden
   hem;

   ^19En zij zullen hem een boete opleggen van honderd zilverlingen, en ze
   geven aan den vader van de jonge dochter, omdat hij een kwaden naam
   heeft uitgebracht overeen jonge dochter van Israel; voorts zal zij hem
   ter vrouwe zijn, hij zal haar niet mogen laten gaan al zijn dagen.

   ^20Maar indien ditzelve woord waarachtig is, dat de maagdom aan de
   jonge dochter niet gevonden is;

   ^21Zo zullen zij deze jonge dochter uitbrengen tot de deur van haars
   vaders huis, en de lieden harer stad zullen haar met stenen stenigen,
   dat zij sterve, omdat zij eendwaasheid in Israel gedaan heeft,
   hoererende in haars vaders huis; zo zult gij het boze uit het midden
   van u wegdoen.

   ^22Wanneer een man gevonden zal worden, liggende bij eens mans
   getrouwde vrouw, zo zullen zij ook beiden sterven, de man, die bij de
   vrouw gelegen heeft, en devrouw; zo zult gij het boze uit Israel
   wegdoen.

   ^23Wanneer er een jonge dochter zal zijn, die een maagd is, ondertrouwd
   aan een man, en een man haar in de stad zal gevonden, en bij haar
   gelegen hebben;

   ^24Zo zult gij ze beiden uitbrengen tot de poort derzelver stad, en gij
   zult hen met stenen stenigen, dat zij sterven; de jonge dochter, ter
   oorzake, dat zij niet geroepenheeft in de stad, en den man, ter oorzake
   dat hij zijns naasten vrouw vernederd heeft; zo zult gij het boze uit
   het midden van u wegdoen.

   ^25En indien een man een ondertrouwde jonge dochter in het veld
   gevonden, en de man haar verkracht en bij haar gelegen zal hebben, zo
   zal de man, die bij haargelegen heeft, alleen sterven;

   ^26Maar de jonge dochter zult gij niets doen; de jonge dochter heeft
   geen zonde des doods; want gelijk of een man tegen zijn naaste opstond,
   en sloeg hem dood aanhet leven, alzo is deze zaak.

   ^27Want hij heeft haar in het veld gevonden; de ondertrouwde jonge
   dochter riep, en er was niemand, die haar verloste.

   ^28Wanneer een man een jonge dochter zal gevonden hebben, die een maagd
   is, dewelke niet ondertrouwd is, en haar zal gegrepen en bij haar
   gelegen hebben, en zijgevonden zullen zijn;

   ^29Zo zal de man, die bij haar gelegen heeft, den vader van de jonge
   dochter vijftig zilverlingen geven, en zij zal hem ter vrouwe zijn,
   omdat hij haar vernederd heeft; hijzal ze niet mogen laten gaan al zijn
   dagen.

   ^30Een man zal zijns vaders vrouw niet nemen, en hij zal zijns vaders
   slippe niet ontdekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Die door plettering verwond of uitgesneden is aan de mannelijkheid,
   zal in de vergadering des HEEREN niet komen.

   ^2Geen bastaard zal in de vergadering des HEEREN komen; zelfs zijn
   tiende geslacht zal in de vergadering des HEEREN niet komen.

   ^3Geen Ammoniet, noch Moabiet zal in de vergadering des HEEREN komen;
   zelfs hun tiende geslacht zal in de vergadering des HEEREN niet komen
   tot ineeuwigheid.

   ^4Ter oorzake dat zij ulieden op den weg niet tegengekomen zijn met
   brood en met water, als gij uit Egypte uittoogt; en omdat hij tegen u
   gehuurd heeft Bileam, denzoon van Beor, van Pethor uit Mesopotamie, om
   u te vloeken.

   ^5Doch de HEERE, uw God, heeft naar Bileam niet willen horen; maar de
   HEERE, uw God, heeft u den vloek in een zegen veranderd, omdat de
   HEERE, uw God, uliefhad.

   ^6Gij zult hun vrede en hun best niet zoeken, al uw dagen in
   eeuwigheid.

   ^7Den Edomiet zult gij voor geen gruwel houden, want hij is uw broeder;
   den Egyptenaar zult gij voor geen gruwel houden want gij zijt een
   vreemdeling geweest in zijnland.

   ^8Aangaande de kinderen, die hun zullen geboren worden in het derde
   geslacht, elk van die zal in de vergadering des HEEREN komen.

   ^9Wanneer het leger uittrekt tegen uw vijanden, zo zult gij u wachten
   voor alle kwade zaak.

   ^10Wanneer iemand onder u is, die niet rein is, door enig toeval des
   nachts, die zal tot buiten het leger uitgaan; hij zal tot binnen het
   leger niet komen.

   ^11Maar het zal geschieden, dat hij zich tegen het naken van den avond
   met water zal baden; en als de zon ondergegaan is, zal hij tot binnen
   het leger komen.

   ^12Gij zult ook een plaats hebben buiten het leger, en daarhenen zult
   gij uitgaan naar buiten.

   ^13En gij zult een schopje hebben, benevens uw gereedschap, en het zal
   geschieden, als gij buiten gezeten hebt, dan zult gij daarmede graven,
   en u omkeren, enbedekken wat van u uitgegaan is.

   ^14Want de HEERE, uw God, wandelt in het midden van uw leger, om u te
   verlossen, en om uw vijanden voor uw aangezicht te geven; daarom zal uw
   leger heilig zijn, opdat Hij niets schandelijks onder u zie, en
   achterwaarts van u afkere.

   ^15Gij zult een knecht aan zijn heer niet overleveren, die van zijn
   heer tot u ontkomen zal zijn.

   ^16Hij zal bij u blijven in het midden van u, in de plaats, die hij zal
   verkiezen, in een van uw poorten, waar het goed voor hem is; gij zult
   hem niet verdrukken.

   ^17Er zal geen hoer zijn onder de dochteren van Israel; en er zal geen
   schandjongen zijn onder de zonen van Israel.

   ^18Gij zult geen hoerenloon noch hondenprijs in het huis des HEEREN,
   uws Gods, brengen, tot enige gelofte; want ook die beiden zijn den
   HEERE, uw God, eengruwel.

   ^19Gij zult aan uw broeder niet woekeren, met woeker van geld, met
   woeker van spijze, met woeker van enig ding, waarmede men woekert.

   ^20Aan den vreemde zult gij woekeren; maar aan uw broeder zult gij niet
   woekeren; opdat u de HEERE, uw God, zegene, in alles, waaraan gij uw
   hand slaat, in hetland, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^21Wanneer gij den HEERE, uw God, een gelofte zult beloofd hebben, gij
   zult niet vertrekken die te betalen; want de HEERE, uw God, zal ze
   zekerlijk van u eisen, enzonde zou in u zijn.

   ^22Maar als gij nalaat te beloven, zo zal het geen zonde in u zijn.

   ^23Wat uit uw lippen gaat, zult gij houden en doen; gelijk als gij den
   HEERE, uw God, een vrijwillig offer beloofd hebt, dat gij met uw mond
   gesproken hebt.

   ^24Wanneer gij gaan zult in uws naasten wijngaard, zo zult gij druiven
   eten naar uw lust, tot uw verzadiging; maar in uw vat zult gij niets
   doen.

   ^25Wanneer gij zult gaan in uws naasten staande koren, zo zult gij de
   aren met uw hand afplukken; maar de sikkel zult gij aan uws naasten
   staande koren nietbewegen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Wanneer een man een vrouw zal genomen en die getrouwd hebben, zo zal
   het geschieden, indien zij geen genade zal vinden in zijn ogen, omdat
   hij iets schandelijksaan haar gevonden heeft, dat hij haar een
   scheidbrief zal schrijven, en in haar hand geven, en ze laten gaan uit
   zijn huis.

   ^2Zo zij dan, uit zijn huis uitgegaan zijnde, zal henengaan en een
   anderen man ter vrouwe worden,

   ^3En deze laatste man haar gehaat, en haar een scheidbrief geschreven,
   en in haar hand gegeven, en haar uit zijn huis zal hebben laten gaan;
   of als deze laatste man, die ze voor zich tot een vrouw genomen heeft,
   zal gestorven zijn;

   ^4Zo zal haar eerste man, die haar heeft laten gaan, haar niet mogen
   wedernemen, dat zij hem ter vrouwe zij, nadat zij is verontreinigd
   geworden; want dat is eengruwel voor het aangezicht des HEEREN; alzo
   zult gij het land niet doen zondigen, dat u de HEERE, uw God, ten erve
   geeft.

   ^5Wanneer een man een nieuwe vrouw zal genomen hebben, die zal in het
   heir niet uittrekken, en men zal hem geen last opleggen; een jaar lang
   zal hij vrij zijn in zijnhuis, en zijn vrouw, die hij genomen heeft,
   verheugen.

   ^6Men zal beide molenstenen, immers den bovensten molensteen, niet te
   pand nemen; want hij neemt de ziel te pand.

   ^7Wanneer iemand gevonden zal worden, die een ziel steelt uit zijn
   broederen, uit de kinderen Israels, en drijft gewin met hem, en
   verkoopt hem; zo zal deze diefsterven, en gij zult het boze uit het
   midden van u wegdoen.

   ^8Wacht u in de plaag der melaatsheid, dat gij naarstiglijk waarneemt
   en doet naar alles, wat de Levietische priesteren ulieden zullen leren;
   gelijk als ik hun gebodenheb, zult gij waarnemen te doen.

   ^9Gedenkt, wat de HEERE, uw God, gedaan heeft aan Mirjam, op den weg,
   als gij uit Egypte waart uitgetogen.

   ^10Wanneer gij aan uw naaste iets zult geleend hebben, zo zult gij tot
   zijn huis niet ingaan, om zijn pand te pand te nemen;

   ^11Buiten zult gij staan, en de man, dien gij geleend hebt, zal het
   pand naar buiten tot u uitbrengen.

   ^12Doch indien hij een arm man is, zo zult gij met zijn pand niet
   nederliggen.

   ^13Gij zult hem dat pand zekerlijk wedergeven, als de zon ondergaat,
   dat hij in zijn kleed nederligge, en u zegene; en het zal u
   gerechtigheid zijn voor het aangezicht desHEEREN, uws Gods.

   ^14Gij zult den armen en nooddruftigen dagloner niet verdrukken, die
   uit uw broederen is, of uit uw vreemdelingen, die in uw land en in uw
   poorten zijn.

   ^15Op zijn dag zult gij zijn loon geven, en de zon zal daarover niet
   ondergaan; want hij is arm, en zijn ziel verlangt daarnaar; dat hij
   tegen u niet roepe tot den HEERE, en zonde in u zij.

   ^16De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen
   zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde
   gedood worden.

   ^17Gij zult het recht van den vreemdeling en van den wees niet buigen,
   en gij zult het kleed der weduwe niet te pand nemen.

   ^18Maar gij zult gedenken, dat gij een knecht in Egypte geweest zijt,
   en de HEERE, uw God, heeft u van daar verlost; daarom gebiede ik u deze
   zaak te doen.

   ^19Wanneer gij uw oogst op uw akker afgeoogst, en een garf op den akker
   vergeten zult hebben, zo zult gij niet wederkeren, om die op te nemen;
   voor denvreemdeling, voor den wees en voor de weduwe zal zij zijn;
   opdat u de HEERE, uw God, zegene, in al het werk uwer handen.

   ^20Wanneer gij uw olijfboom zult geschud hebben, zo zult gij de takken
   achter u niet nauw doorzoeken; voor den vreemdeling, voor den wees en
   voor de weduwe zalhet zijn.

   ^21Wanneer gij uw wijngaard zult afgelezen hebben, zo zult gij de
   druiven achter u niet nalezen; voor den vreemdeling, voor den wees en
   voor de weduwe zal het zijn.

   ^22En gij zult gedenken, dat gij een knecht in Egypteland geweest zijt;
   daarom gebiede ik u deze zaak te doen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Wanneer er tussen lieden twist zal zijn, en zij tot het gerecht
   zullen toetreden, dat zij hen richten, zo zullen zij den rechtvaardige
   rechtvaardig spreken, en denonrechtvaardige verdoemen.

   ^2En het zal geschieden, indien de onrechtvaardige slagen verdiend
   heeft, dat de rechter hem zal doen nedervallen, en hem doen slaan in
   zijn tegenwoordigheid, naardat het voor zijn onrechtvaardigheid genoeg
   zal zijn, in getal.

   ^3Met veertig slagen zal hij hem doen slaan, hij zal er niet toedoen;
   opdat niet misschien, zo hij voortvoere hem daarboven met meer slagen
   te doen slaan, uw broederdan voor uw ogen verachtelijk gehouden worde.

   ^4Een os zult gij niet muilbanden, als hij dorst.

   ^5Wanneer broeders samenwonen, en een van hen sterft, en geen zoon
   heeft, zo zal de vrouw des verstorvenen aan geen vreemden man
   daarbuiten geworden; haarmans broeder zal tot haar ingaan en nemen haar
   zich ter vrouw, en doen haar den plicht van eens mans broeder.

   ^6En het zal geschieden, dat de eerstgeborene, dien zij zal baren, zal
   staan in den naam zijns broeders, des verstorvenen; opdat zijn naam
   niet uitgedelgd worde uitIsrael.

   ^7Maar indien dezen man zijns broeders vrouw niet bevallen zal te
   nemen, zo zal zijn broeders vrouw opgaan naar de poort tot de oudsten,
   en zeggen: Mijns mansbroeder weigert zijn broeder een naam te verwekken
   in Israel; hij wil mij den plicht van eens mans broeders niet doen.

   ^8Dan zullen hem de oudsten zijner stad roepen, en tot hem spreken;
   blijft hij dan daarbij staan, en zegt: Het bevalt mij niet haar te
   nemen;

   ^9Zo zal zijns broeders vrouw voor de ogen der oudsten tot hem
   toetreden, en zijn schoen van zijn voet uittrekken, en spuwen in zijn
   aangezicht, en zal betuigen enzeggen: Alzo zal dien man gedaan worden,
   die zijns broeders huis niet zal bouwen.

   ^10En zijn naam zal in Israel genoemd worden: Het huis desgenen, dien
   de schoen uitgetogen is.

   ^11Wanneer mannen, de een met den ander, twisten, en de vrouw des enen
   toetreedt, om haar man uit de hand desgenen, die hem slaat, te redden,
   en haar handuitstrekt, en zijn schamelheid aangrijpt;

   ^12Zo zult gij haar hand afhouwen, uw oog zal niet verschonen.

   ^13Gij zult geen tweeerlei weegstenen in uw zak hebben; een groten en
   een kleinen.

   ^14Gij zult in uw huis geen tweeerlei efa hebben, een grote en een
   kleine.

   ^15Gij zult een volkomen en gerechten weegsteen hebben; gij zult een
   volkomene en gerechte efa hebben; opdat uw dagen verlengd worden in het
   land, dat u deHEERE, uw God, geven zal.

   ^16Want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God, een gruwel; ja, al wie
   onrecht doet.

   ^17Gedenkt, wat u Amalek gedaan heeft op den weg, als gij uit Egypte
   uittoogt;

   ^18Hoe hij u op den weg ontmoette, en sloeg onder u in den staart al de
   zwakken achter u, als gij moede en mat waart; en hij vreesde God niet.

   ^19Het zal dan geschieden, als u de HEERE, uw God, rust zal gegeven
   hebben, van al uw vijanden rondom, in het land, dat u de HEERE, uw God,
   ten erve geven zal, om hetzelve erfelijk te bezitten, dat gij de
   gedachtenis van Amalek van onder den hemel zult uitdelgen; vergeet het
   niet!
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Voorts zal het geschieden, wanneer gij zult gekomen zijn in het land,
   dat u de HEERE, uw God, ten erve geven zal, en gij dat erfelijk zult
   bezitten, en daarin wonen;

   ^2Zo zult gij nemen van de eerstelingen van alle vrucht des lands, die
   gij opbrengen zult van uw land, dat u de HEERE, uw God, geeft, en zult
   ze in een korf leggen; engij zult heengaan tot de plaats, die de HEERE,
   uw God, verkoren zal hebben, om Zijn Naam aldaar te doen wonen;

   ^3En gij zult komen tot den priester, dewelke in die dagen zijn zal, en
   tot hem zeggen: Ik verklaar heden voor den HEERE, uw God, dat ik
   gekomen ben in het land, hetwelk de HEERE onzen vaderen gezworen heeft
   ons te zullen geven.

   ^4En de priester zal den korf van uw hand nemen, en hij zal dien voor
   het altaar des HEEREN, uws Gods, nederzetten.

   ^5Dan zult gij voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, betuigen en
   zeggen: Mijn vader was een bedorven Syrier, en hij toog af naar Egypte,
   en verkeerde aldaarals vreemdeling met weinig volks; maar hij werd
   aldaar tot een groot, machtig en menigvuldig volk.

   ^6Doch de Egyptenaars deden ons kwaad, en verdrukten ons, en legden ons
   een harden dienst op.

   ^7Toen riepen wij tot den HEERE, den God onzer vaderen; en de HEERE
   verhoorde onze stem en zag onze ellende aan, en onzen arbeid, en onze
   onderdrukking.

   ^8En de HEERE voerde ons uit Egypte, door een sterke hand, en door een
   uitgestrekten arm, en door groten schrik, en door tekenen, en door
   wonderen.

   ^9En Hij heeft ons gebracht tot deze plaats; en Hij heeft ons dit land
   gegeven, een land vloeiende van melk en honig.

   ^10En nu, zie, ik heb gebracht de eerstelingen van de vrucht dezes
   lands, dat Gij, HEERE, mij gegeven hebt! Dan zult gij ze nederzetten
   voor het aangezicht desHEEREN, uws Gods, en zult u buigen voor het
   aangezicht des HEEREN, uws Gods;

   ^11En gij zult vrolijk zijn over al het goede, dat de HEERE, uw God,
   aan u en uw huis gegeven heeft; gij, en de Leviet, en de vreemdeling,
   die in het midden van u is.

   ^12Wanneer gij zult geeindigd hebben alle tienden van uw inkomen te
   vertienen, in het derde jaar, zijnde een jaar der tienden; dan zult gij
   aan den Leviet, aan denvreemdeling, aan den wees en aan de weduwe
   geven, dat zij in uw poorten eten en verzadigd worden.

   ^13En gij zult voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, zeggen: Ik heb
   het heilige uit het huis weggenomen, en heb het ook aan den Leviet en
   aan den vreemdeling, aan den wees en aan de weduwe gegeven, naar al Uw
   geboden, die Gij mij geboden hebt; ik heb niets van Uw geboden
   overtreden, en niets vergeten.

   ^14Ik heb daarvan niets gegeten in mijn leed, en heb daarvan niets
   weggenomen tot iets onreins, noch daarvan gegeven tot een dode; ik ben
   der stem des HEEREN, mijns Gods, gehoorzaam geweest, ik heb gedaan naar
   alles, wat Gij mij geboden hebt.

   ^15Zie nederwaarts van Uw heilige woning, van den hemel, en zegen Uw
   volk Israel, en het land, dat Gij ons gegeven hebt, gelijk als Gij
   onzen vaderen gezworen hebt, een land van melk en honig vloeiende.

   ^16Te dezen dage gebiedt u de HEERE, uw God, deze inzettingen en
   rechten te doen; houdt dan en doet dezelve, met uw ganse hart en met uw
   ganse ziel.

   ^17Heden hebt gij den HEERE doen zeggen, dat Hij u tot een God zal
   zijn, en dat gij zult wandelen in Zijn wegen, en houden Zijn
   inzettingen, en Zijn geboden, en Zijnrechten, en dat gij Zijner stem
   zult gehoorzaam zijn.

   ^18En de HEERE heeft u heden doen zeggen, dat gij Hem tot een volk des
   eigendoms zult zijn, gelijk als Hij u gesproken heeft, en dat gij al
   Zijn geboden zult houden;

   ^19Opdat Hij u alzo boven al de volken, die Hij gemaakt heeft, hoog
   zette, tot lof, en tot een naam, en tot heerlijkheid; en opdat gij een
   heilig volk zijt den HEERE, uwGod, gelijk als Hij gesproken heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En Mozes, te zamen met de oudsten van Israel, gebood het volk,
   zeggende: Behoudt al deze geboden, die ik ulieden heden gebiede.

   ^2Het zal dan geschieden, ten dage als gij over de Jordaan zult gegaan
   zijn in het land, dat u de HEERE, uw God, geven zal, zo zult gij u
   grote stenen oprichten, enbestrijken ze met kalk;

   ^3En gij zult daarop schrijven alle woorden dezer wet, als gij
   overgegaan zult zijn; opdat gij komt in het land, dat de HEERE, uw God,
   u geven zal, een land vloeiendevan melk en honig, gelijk als de HEERE,
   uwer vaderen God, tot u gesproken heeft.

   ^4Het zal dan geschieden, als gij over de Jordaan gegaan zult zijn, dat
   gij dezelve stenen, van dewelke ik u heden gebiede, zult oprichten op
   den berg Ebal, en gij zult zemet kalk bestrijken;

   ^5En gij zult aldaar den HEERE, uw God, een altaar bouwen, een altaar
   van stenen; gij zult geen ijzer over hetzelve bewegen.

   ^6Van gehele stenen zult gij het altaar des HEEREN, uws Gods, bouwen,
   en gij zult den HEERE, uw God, brandofferen daarop offeren.

   ^7Ook zult gij dankofferen offeren, en zult aldaar eten, en vrolijk
   zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods.

   ^8En gij zult op deze stenen schrijven alle woorden dezer wet, die wel
   uitdrukkende.

   ^9Voorts sprak Mozes, te zamen met de Levietische priesteren, tot gans
   Israel, zeggende: Luistert toe en hoort o Israel! Op dezen dag zijt gij
   den HEERE, uw God, toteen volk geworden.

   ^10Daarom zult gij der stem des HEEREN, uws Gods, gehoorzaam zijn, en
   gij zult doen Zijn geboden en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede.

   ^11En Mozes gebood het volk te dien dage, zeggende:

   ^12Dezen zullen staan, om het volk te zegenen op den berg Gerizim, als
   gij over de Jordaan gegaan zult zijn: Simeon, en Levi, en Juda, en
   Issaschar, en Jozef, enBenjamin.

   ^13En dezen zullen staan over den vloek op den berg Ebal: Ruben, Gad en
   Aser, Zebulon, Dan en Nafthali.

   ^14En de Levieten zullen betuigen en zeggen tot allen man van Israel,
   met verhevene stem:

   ^15Vervloekt zij de man, die een gesneden of gegoten beeld, een gruwel
   des HEEREN, een werk van 's werkmeesters handen, zal maken, en zetten
   in het verborgene!En al het volk zal antwoorden en zeggen: Amen.

   ^16Vervloekt zij, die zijn vader of zijn moeder veracht! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^17Vervloekt zij, die zijns naasten landpale verrukt! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^18Vervloekt zij, die een blinde op den weg doet dolen! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^19Vervloekt zij, die het recht van den vreemdeling, van den wees en
   van de weduwe buigt! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^20Vervloekt zij, die bij de vrouw zijns vaders ligt, omdat hij zijns
   vaders slippe ontdekt heeft! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^21Vervloekt zij, die bij enig beest ligt! En al het volk zal zeggen:
   Amen.

   ^22Vervloekt zij, die bij zijn zuster ligt, de dochter zijns vaders of
   de dochter zijner moeder! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^23Vervloekt zij, die bij zijn schoonmoeder ligt! En al het volk zal
   zeggen: Amen.

   ^24Vervloekt zij, die zijn naaste in het verborgene verslaat! En al het
   volk zal zeggen: Amen.

   ^25Vervloekt zij, die geschenk neemt, om een ziel, het bloed eens
   onschuldigen, te verslaan! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^26Vervloekt zij, die de woorden dezer wet niet zal bevestigen, doende
   dezelve! En al het volk zal zeggen: Amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En het zal geschieden, indien gij der stem des HEEREN, uws Gods,
   vlijtiglijk zult gehoorzamen, waarnemende te doen al Zijn geboden, die
   ik u heden gebiede, zo zalde HEERE, uw God, u hoog zetten boven alle
   volken der aarde.

   ^2En al deze zegeningen zullen over u komen, en u aantreffen, wanneer
   gij der stem des HEEREN uws Gods, zult gehoorzaam zijn.

   ^3Gezegend zult gij zijn in de stad, en gezegend zult gij zijn in het
   veld.

   ^4Gezegend zal zijn de vrucht uws buiks, en de vrucht uws lands, en de
   vrucht uwer beesten, de voortzetting uwer koeien, en de kudden van uw
   klein vee.

   ^5Gezegend zal zijn uw korf, en uw baktrog.

   ^6Gezegend zult gij zijn in uw ingaan, gezegend zult gij zijn in uw
   uitgaan.

   ^7De HEERE zal geven uw vijanden, die tegen u opstaan, geslagen voor uw
   aangezicht; door een weg zullen zij tot u uittrekken, maar door zeven
   wegen zullen zijvoor uw aangezicht vlieden.

   ^8De HEERE zal den zegen gebieden, dat Hij met u zij in uw schuren, en
   in alles, waaraan gij uw hand slaat; en Hij zal u zegenen in het land,
   dat u de HEERE, uwGod, geven zal.

   ^9De HEERE zal u Zichzelven tot een heilig volk bevestigen, gelijk als
   Hij u gezworen heeft, wanneer gij de geboden des HEEREN, uws Gods, zult
   houden, en in Zijnwegen wandelen.

   ^10En alle volken der aarde zullen zien, dat de Naam des HEEREN over u
   genoemd is, en zij zullen voor u vrezen.

   ^11En de HEERE zal u doen overvloeien aan goed, in de vrucht uws buiks,
   en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht uws lands; op het land,
   dat de HEERE uwvaderen gezworen heeft u te zullen geven.

   ^12De HEERE zal u opendoen Zijn goeden schat, den hemel, om aan uw land
   regen te geven te zijner tijd, en om te zegenen al het werk uwer hand;
   en gij zult aan velevolken lenen, maar gij zult niet ontlenen.

   ^13En de HEERE zal u tot een hoofd maken, en niet tot een staart, en
   gij zult alleenlijk boven zijn, en niet onder zijn; wanneer gij horen
   zult naar de geboden desHEEREN, uws Gods, die ik u heden gebiede te
   houden en te doen;

   ^14En gij niet afwijken zult van al de woorden, die ik ulieden heden
   gebiede, ter rechterhand of ter linkerhand, dat gij andere goden
   nawandelt, om hen te dienen.

   ^15Daarentegen zal het geschieden, indien gij de stem des HEEREN, uws
   Gods, niet zult gehoorzaam zijn, om waar te nemen, dat gij doet al Zijn
   geboden en Zijninzettingen, die ik u heden gebiede; zo zullen al deze
   vloeken over u komen, en u treffen.

   ^16Vervloekt zult gij zijn in de stad, en vervloekt zult gij zijn in
   het veld.

   ^17Vervloekt zal zijn uw korf, en uw baktrog.

   ^18Vervloekt zal zijn de vrucht uws buiks, en de vrucht uws lands, de
   voortzetting uwer koeien, en de kudden van uw klein vee.

   ^19Vervloekt zult gij zijn in uw ingaan, en vervloekt zult gij zijn in
   uw uitgaan.

   ^20De HEERE zal onder u zenden den vloek, de verstoring en het verderf,
   in alles, waaraan gij uw hand slaat, dat gij doen zult; totdat gij
   verdelgd wordt, en totdat gijhaastelijk omkomt, vanwege de boosheid
   uwer werken, waarmede gij Mij verlaten hebt.

   ^21De HEERE zal u de pestilentie doen aankleven, totdat Hij u verdoe
   van het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^22De HEERE zal u slaan met tering, en met koorts, en met vurigheid, en
   met hitte, en met droogte, en met brandkoren, en met honigdauw, die u
   vervolgen zullen, totdat gij omkomt.

   ^23En uw hemel, die boven uw hoofd is, zal koper zijn, en de aarde, die
   onder u is, zal ijzer zijn.

   ^24De HEERE, uw God, zal pulver en stof tot regen uws lands geven; van
   den hemel zal het op u nederdalen, totdat gij verdelgd wordt.

   ^25De HEERE zal u geslagen geven voor het aangezicht uwer vijanden;
   door een weg zult gij tot hem uittrekken, en door zeven wegen zult gij
   voor zijn aangezichtvlieden; en gij zult van alle koninkrijken der
   aarde beroerd worden.

   ^26En uw dood lichaam zal aan alle gevogelte des hemels, en aan de
   beesten der aarde tot spijze zijn; en niemand zal ze afschrikken.

   ^27De HEERE zal u slaan met zweren van Egypte, en met spenen, en met
   droge schurft, en met krauwsel, waarvan gij niet zult kunnen genezen
   worden.

   ^28De HEERE zal u slaan met onzinnigheid, en met blindheid, en met
   verbaasdheid des harten;

   ^29Dat gij op den middag zult omtasten, gelijk als een blinde omtast in
   het donkere, en uw wegen niet zult voorspoedig maken; maar gij zult
   alleenlijk verdrukt enberoofd zijn alle dagen, en er zal geen verlosser
   zijn.

   ^30Gij zult een vrouw ondertrouwen, maar een ander zal haar beslapen;
   een huis zult gij bouwen, maar daarin niet wonen; een wijngaard zult
   gij planten, maar dien nietgemeen maken.

   ^31Uw os zal voor uw ogen geslacht worden, maar gij zult daarvan niet
   eten; uw ezel zal van voor uw aangezicht geroofd worden, en tot u niet
   wederkeren; uw kleinvee zal aan uw vijanden gegeven worden, en voor u
   zal geen verlosser zijn.

   ^32Uw zonen en uw dochteren zullen aan een ander volk gegeven worden,
   dat het uw ogen aanzien, en naar hen bezwijken den gansen dag; maar het
   zal in hetvermogen uwer hand niet zijn.

   ^33De vrucht van uw land en al uw arbeid zal een volk eten, dat gij
   niet gekend hebt; en gij zult alle dagen alleenlijk verdrukt en
   gepletterd zijn.

   ^34En gij zult onzinnig zijn, vanwege het gezicht uwer ogen, dat gij
   zien zult.

   ^35De HEERE zal u slaan met boze zweren, aan de knieen en aan de benen,
   waarvan gij niet zult kunnen genezen worden, van uw voetzool af tot aan
   uw schedel.

   ^36De HEERE zal u, mitsgaders uw koning, dien gij over u zult gesteld
   hebben, doen gaan tot een volk, dat gij niet gekend hebt, noch uw
   vaderen; en aldaar zult gijdienen andere goden, hout en steen.

   ^37En gij zult zijn tot een schrik, tot een spreekwoord en tot een
   spotrede, onder al de volken, waarheen u de HEERE leiden zal.

   ^38Gij zult veel zaads op den akker uitbrengen, maar gij zult weinig
   inzamelen; want de sprinkhaan zal het verteren.

   ^39Wijngaarden zult gij planten, en bouwen, maar gij zult geen wijn
   drinken, noch iets vergaderen; want de worm zal het afeten.

   ^40Olijfbomen zult gij hebben in al uw landpalen, maar gij zult u met
   olie niet zalven; want uw olijfboom zal zijn vrucht afwerpen.

   ^41Zonen en dochteren zult gij gewinnen, maar zij zullen voor u niet
   zijn; want zij zullen in gevangenis gaan.

   ^42Al uw geboomte, en de vrucht uws lands zal het boos gewormte
   erfelijk bezitten.

   ^43De vreemdeling, die in het midden van u is, zal hoog, hoog boven u
   opklimmen; en gij zult laag, laag nederdalen.

   ^44Hij zal u lenen, maar gij zult hem niet lenen; hij zal tot een hoofd
   zijn, en gij zult tot een staart zijn.

   ^45En al deze vloeken zullen over u komen, en u vervolgen, en u
   treffen, totdat gij verdelgd wordt; omdat gij der stem des HEEREN, uws
   Gods, niet gehoorzaam zultgeweest zijn, om te houden Zijn geboden en
   Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

   ^46En zij zullen onder u tot een teken, en tot een wonder zijn, ja,
   onder uw zaad tot in eeuwigheid.

   ^47Omdat gij den HEERE, uw God, niet gediend zult hebben met
   vrolijkheid en goedheid des harten, vanwege de veelheid van alles;

   ^48Zo zult gij uw vijanden, die de HEERE onder u zenden zal, dienen, in
   honger en in dorst, en in naaktheid, en in gebrek van alles; en Hij zal
   een ijzeren juk op uw halsleggen, totdat Hij u verdelge.

   ^49De HEERE zal tegen u een volk verheffen van verre, van het einde der
   aarde, gelijk als een arend vliegt; een volk, welks spraak gij niet
   zult verstaan;

   ^50Een volk, stijf van aangezicht, dat het aangezicht des ouden niet
   zal aannemen, noch den jonge genadig zijn.

   ^51En het zal de vrucht uwer beesten, en de vrucht uws lands opeten,
   totdat gij verdelgd zult zijn; hetwelk u geen koren, most noch olie,
   voortzetting uwer koeien nochkudden van uw klein vee zal overig laten,
   totdat Hij u verdoe.

   ^52En het zal u beangstigen in al uw poorten, totdat uw hoge en vaste
   muren nedervallen, op welke gij vertrouwdet in uw ganse land; ja, het
   zal u beangstigen in al uwpoorten, in uw ganse land, dat u de HEERE, uw
   God, gegeven heeft.

   ^53En gij zult eten de vrucht uws buiks, het vlees uwer zonen en uwer
   dochteren, die u de HEERE, uw God, gegeven zal hebben; in de belegering
   en in de benauwing, waarmede uw vijanden u zullen benauwen

   ^54Aangaande den man, die teder onder u, en die zeer wellustig geweest
   is, zijn oog zal kwaad zijn tegen zijn broeder en tegen de huisvrouw
   zijns schoots, en tegen zijnoverige zonen, die hij overgehouden zal
   hebben;

   ^55Dat hij niet aan een van die zal geven van het vlees zijner zonen,
   die hij eten zal, omdat hij voor zich niets heeft overgehouden; in de
   belegering en in de benauwing, waarmede uw vijand u in al uw poorten
   zal benauwen.

   ^56Aangaande de tedere en wellustige vrouw onder u, die niet verzocht
   heeft haar voetzool op de aarde te zetten, omdat zij zich wellustig en
   teder hield; haar oog zalkwaad zijn tegen den man haars schoots, en
   tegen haar zoon, en tegen haar dochter;

   ^57En dat om haar nageboorte, die van tussen haar voeten uitgegaan zal
   zijn, en om haar zonen, die zij gebaard zal hebben; want zij zal hen
   eten in het verborgene, vermits gebrek van alles; in de belegering en
   in de benauwing, waarmede uw vijand u zal benauwen in uw poorten.

   ^58Indien gij niet zult waarnemen te doen al de woorden dezer wet, die
   in dit boek geschreven zijn, om te vrezen dezen heerlijken en
   vreselijken Naam den HEERE uwGod;

   ^59Zo zal de HEERE uw plagen wonderlijk maken, mitsgaders de plagen van
   uw zaad; het zullen grote en gewisse plagen, en boze en gewisse
   krankten zijn.

   ^60En Hij zal op u doen keren alle kwalen van Egypte, voor dewelke gij
   gevreesd hebt, en zij zullen u aanhangen.

   ^61Ook alle krankte, en alle plage, die in het boek dezer wet niet
   geschreven is, zal de HEERE over u doen komen, totdat gij verdelgd
   wordt.

   ^62En gij zult met weinige mensen overgelaten worden, in plaats dat gij
   geweest zijt als de sterren des hemels in menigte; omdat gij der stem
   des HEEREN, uws Gods, niet gehoorzaam geweest zijt.

   ^63En het zal geschieden, gelijk als de HEERE Zich over ulieden
   verblijdde, u goed doende en u vermenigvuldigende, alzo zal Zich de
   HEERE over u verblijden, uverdoende en u verdelgende; en gij zult
   uitgerukt worden uit het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^64En de HEERE zal u verstrooien onder alle volken, van het ene einde
   der aarde tot aan het andere einde der aarde; en aldaar zult gij andere
   goden dienen, die gij nietgekend hebt, noch uw vaders, hout en steen.

   ^65Daartoe zult gij onder dezelve volken niet stil zijn, en uw voetzool
   zal geen rust hebben; want de HEERE zal u aldaar een bevend hart geven,
   en bezwijking derogen, en mattigheid der ziel.

   ^66En uw leven zal tegenover u hangen; en gij zult nacht en dag
   schrikken, en gij zult van uw leven niet zeker zijn.

   ^67Des morgens zult gij zeggen: Och, dat het avond ware; en des avonds
   zult gij zeggen: Och, dat het morgen ware; vermits den schrik uws
   harten, waarmede gij zultverschrikt zijn, en vermits het gezicht uwer
   ogen, dat gij zien zult.

   ^68En de HEERE zal u naar Egypte doen wederkeren in schepen, door een
   weg, waarvan ik u gezegd heb: Gij zult dien niet meer zien; en aldaar
   zult gij u aan uwvijanden willen verkopen tot dienstknechten en tot
   dienstmaagden; maar er zal geen koper zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Dit zijn de woorden des verbonds, dat de HEERE Mozes geboden heeft te
   maken met de kinderen Israels, in het land van Moab, boven het verbond,
   dat Hij met hengemaakt had aan Horeb.

   ^2En Mozes riep gans Israel, en zeide tot hen: Gij hebt gezien al wat
   de HEERE in Egypteland voor uw ogen gedaan heeft, aan Farao, en aan al
   zijn knechten, en aanzijn land;

   ^3De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, diezelve tekenen en
   grote wonderen.

   ^4Maar de HEERE heeft ulieden niet gegeven een hart om te verstaan,
   noch ogen om te zien, noch oren om te horen, tot op dezen dag.

   ^5En Ik heb ulieden veertig jaren doen wandelen in de woestijn; uw
   klederen zijn aan u niet verouderd, en uw schoen is niet verouderd aan
   uw voet.

   ^6Brood hebt gij niet gegeten, en wijn en sterken drank hebt gij niet
   gedronken; opdat gij wistet, dat Ik de HEERE, uw God, ben.

   ^7Toen gij nu kwaamt aan deze plaats, toog Sihon, de koning van Hesbon,
   uit, en Og, de koning van Bazan, ons tegemoet, ten strijde; en wij
   sloegen hen.

   ^8En wij hebben hun land ingenomen, en dat ten erve gegeven aan de
   Rubenieten en Gadieten, mitsgaders aan den halven stam der Manassieten.

   ^9Houdt dan de woorden dezes verbonds, en doet ze; opdat gij
   verstandelijk handelt in alles, wat gij doen zult.

   ^10Gij staat heden allen voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods: uw
   hoofden uwer stammen, uw oudsten, en uw ambtlieden, alle man van
   Israel;

   ^11Uw kinderkens, uw vrouwen, en uw vreemdeling, die in het midden van
   uw leger is, van uw houthouwer tot uw waterputter toe;

   ^12Om over te gaan in het verbond des HEEREN, uws Gods, en in Zijn
   vloek, hetwelk de HEERE, uw God, heden met u maakt;

   ^13Opdat Hij u heden Zichzelven tot een volk bevestige, en Hij u tot
   een God zij, gelijk als Hij tot u gesproken heeft, en gelijk als Hij uw
   vaderen, Abraham, Izak enJakob, gezworen heeft.

   ^14En niet met ulieden alleen maak ik dit verbond en dezen vloek;

   ^15Maar met dengene, die heden hier bij ons voor het aangezicht des
   HEEREN, onzes Gods, staat; en met dengene, die hier heden bij ons niet
   is.

   ^16Want gij weet, hoe wij in Egypteland gewoond hebben, en hoe wij
   doorgetogen zijn door het midden der volken, die gij doorgetogen zijt.

   ^17En gij hebt gezien hun verfoeiselen, en hun drekgoden, hout en
   steen, zilver en goud, die bij hen waren.

   ^18Dat onder ulieden niet zij een man, of vrouw, of huisgezin, of stam,
   die zijn hart heden wende van den HEERE, onzen God, om te gaan dienen
   de goden dezervolken; dat onder ulieden niet zij een wortel, die gal en
   alsem drage;

   ^19En het geschiede, als hij de woorden dezes vloeks hoort, dat hij
   zichzelven zegene in zijn hart, zeggende: Ik zal vrede hebben, wanneer
   ik schoon naar mijns hartengoeddunken zal wandelen, om den dronkene te
   doen tot den dorstige.

   ^20De HEERE zal hem niet willen vergeven; maar alsdan zal des HEEREN
   toorn en ijver roken over denzelven man, en al de vloek, die in dit
   boek geschreven is, zalop hem liggen; en de HEERE zal zijn naam van
   onder den hemel uitdelgen.

   ^21En de HEERE zal hem ten kwade afscheiden van al de stammen Israels,
   naar alle vloeken des verbonds, dat in het boek dezer wet geschreven
   is.

   ^22Dan zal zeggen het navolgend geslacht, uw kinderen, die na ulieden
   opstaan zullen, en de vreemde, die uit verren lande komen zal, als zij
   zullen zien de plagen dezeslands en deszelfs krankheden, waarmede de
   HEERE het gekrenkt heeft;

   ^23Dat zijn ganse aarde zij zwavel en zout der verbranding; die niet
   bezaaid zal zijn, en geen spruit zal voortgebracht hebben, noch enig
   kruid daarin zal opgekomen zijn;gelijk de omkering van Sodom en
   Gomorra, Adama en Zeboim, die de HEERE heeft omgekeerd in Zijn toorn en
   in Zijn grimmigheid;

   ^24En alle volken zullen zeggen: Waarom heeft de HEERE aan dit land
   alzo gedaan? Wat is de ontsteking van dezen groten toorn?

   ^25Dan zal men zeggen: Omdat zij het verbond des HEEREN, des Gods
   hunner vaderen, hebben verlaten, dat Hij met hen gemaakt had, als Hij
   hen uit Egyptelanduitvoerde;

   ^26En zij heengegaan zijn, en andere goden gediend en zich voor die
   gebogen hebben; goden, die hen niet gekend hadden, en geen van welke
   hun iets medegedeeldhad;

   ^27Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen dit land, om daarover
   te brengen al dezen vloek, die in dit boek geschreven is.

   ^28En de HEERE heeft hen uit hun land uitgetrokken, in toorn, en in
   grimmigheid, en in grote verbolgenheid; en Hij heeft hen verworpen in
   een ander land, gelijk het iste dezen dage.

   ^29De verborgene dingen zijn voor den HEERE, onzen God; maar de
   geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om
   te doen al de woordendezer wet. Deuteronomium 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Voorts zal het geschieden, wanneer al deze dingen over u zullen
   gekomen zijn, deze zegen of deze vloek, die ik u voorgesteld heb; zo
   zult gij het weder ter hartenemen, onder alle volken, waarheen u de
   HEERE, uw God, gedreven heeft;

   ^2En gij zult u bekeren tot den HEERE, uw God, en Zijner stem
   gehoorzaam zijn, naar alles, wat ik u heden gebiede, gij en uw
   kinderen, met uw ganse hart en met uwganse ziel.

   ^3En de HEERE, uw God, zal uw gevangenis wenden, en Zich uwer
   ontfermen; en Hij zal wederkeren en u vergaderen uit al de volken,
   waarheen u de HEERE, uwGod, verstrooid had.

   ^4Al waren uw verdrevenen aan het einde des hemels, van daar zal u de
   HEERE, uw God, vergaderen, en van daar zal Hij u nemen.

   ^5En de HEERE, uw God, zal u brengen in het land, dat uw vaderen
   erfelijk bezeten hebben, en gij zult dat erfelijk bezitten; en Hij zal
   u weldoen, en zal uvermenigvuldigen boven uw vaderen.

   ^6En de HEERE, uw God, zal uw hart besnijden, en het hart van uw zaad,
   om den HEERE, uw God, lief te hebben met uw ganse hart en met uw ganse
   ziel, opdat gijlevet.

   ^7En de HEERE, uw God, zal al die vloeken leggen op uw vijanden en op
   uw haters, die u vervolgd hebben.

   ^8Gij dan zult u bekeren, en der stemme des HEEREN gehoorzaam zijn, en
   gij zult doen al Zijn geboden, die ik u heden gebiede.

   ^9En de HEERE, uw God, zal u doen overvloeien in al het werk uwer hand,
   in de vrucht uws buiks, en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht
   uws lands, tengoede; want de HEERE zal wederkeren, om Zich over u te
   verblijden ten goede, gelijk als Hij Zich over uw vaderen verblijd
   heeft;

   ^10Wanneer gij der stemme des HEEREN, uws Gods, zult gehoorzaam zijn,
   houdende Zijn geboden en Zijn inzettingen, die in dit wetboek
   geschreven zijn; wanneer giju zult bekeren tot den HEERE, uw God, met
   uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^11Want ditzelve gebod, hetwelk ik u heden gebiede, dat is van u niet
   verborgen, en dat is niet verre.

   ^12Het is niet in den hemel, om te zeggen: Wie zal voor ons ten hemel
   varen, dat hij het voor ons hale, en ons hetzelve horen late, dat wij
   het doen?

   ^13Het is ook niet op gene zijde der zee, om te zeggen: Wie zal voor
   ons overvaren aan gene zijde der zee, dat hij het voor ons hale, en ons
   hetzelve horen late, dat wijhet doen?

   ^14Want dit woord is zeer nabij u, in uw mond, en in uw hart, om dat te
   doen.

   ^15Ziet, ik heb u heden voorgesteld het leven, en het goede, en den
   dood, en het kwade.

   ^16Want ik gebiede u heden, den HEERE, uw God, lief te hebben, in Zijn
   wegen te wandelen, en te houden Zijn geboden, en Zijn inzettingen, en
   Zijn rechten, opdat gijlevet en vermenigvuldiget, en de HEERE, uw God,
   u zegene in het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^17Maar indien uw hart zich zal afwenden, en gij niet horen zult, en
   gij gedreven zult worden, dat gij u voor andere goden buigt, en dezelve
   dient;

   ^18Zo verkondig ik ulieden heden, dat gij voorzeker zult omkomen; gij
   zult de dagen niet verlengen op het land, naar hetwelk gij over de
   Jordaan zijt heengaande, omdaarin te komen, dat gij het erfelijk bezit.

   ^19Ik neem heden tegen ulieden tot getuigen den hemel en de aarde; het
   leven en den dood heb ik u voorgesteld, den zegen en den vloek! Kiest
   dan het leven, opdat gijlevet, gij en uw zaad;

   ^20Liefhebbende den HEERE, uw God, Zijner stem gehoorzaam zijnde, en
   Hem aanhangende; want Hij is uw leven en de lengte uwer dagen; opdat
   gij blijft in het land, dat de HEERE uw vaderen, Abraham, Izak en
   Jakob, gezworen heeft hun te zullen geven. Deuteronomium 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Daarna ging Mozes heen, en sprak deze woorden tot gans Israel,

   ^2En zeide tot hen: Ik ben heden honderd en twintig jaren oud; ik zal
   niet meer kunnen uitgaan en ingaan; daartoe heeft de HEERE tot mij
   gezegd: Gij zult over dezeJordaan niet gaan.

   ^3De HEERE, uw God, Die zal voor uw aangezicht overgaan; Die zal deze
   volken van voor uw aangezicht verdelgen, dat gij hen erfelijk bezit.
   Jozua zal voor uwaangezicht overgaan, gelijk als de HEERE gesproken
   heeft.

   ^4En de HEERE zal hun doen, gelijk als Hij aan Sihon en Og, koningen
   der Amorieten, en aan hun land, gedaan heeft, die Hij verdelgd heeft.

   ^5Wanneer hen nu de HEERE voor uw aangezicht zal gegeven hebben, dan
   zult gij hun doen naar alle gebod, dat ik ulieden geboden heb.

   ^6Weest sterk en hebt goeden moed, en vreest niet, en verschrikt niet
   voor hun aangezicht; want het is de HEERE, uw God, Die met u gaat; Hij
   zal u niet begeven, noch u verlaten.

   ^7En Mozes riep Jozua, en zeide tot hem voor de ogen van gans Israel:
   Wees sterk en heb goeden moed, want gij zult met dit volk ingaan in het
   land dat de HEEREhun vaderen gezworen heeft, hun te zullen geven; en
   gij zult het hun doen erven.

   ^8De HEERE nu is Degene, Die voor uw aangezicht gaat; Die zal met u
   zijn; Hij zal u niet begeven, noch u verlaten; vrees niet, en ontzet u
   niet.

   ^9En Mozes schreef deze wet, en gaf ze aan de priesteren, de zonen van
   Levi, die de ark des verbonds des HEEREN droegen, en aan alle oudsten
   van Israel.

   ^10En Mozes gebood hun, zeggende: Ten einde van zeven jaren, op den
   gezetten tijd van het jaar der vrijlating, op het feest der loofhutten.

   ^11Als gans Israel zal komen, om te verschijnen voor het aangezicht des
   HEEREN, uws Gods, in de plaats, die Hij zal verkoren hebben, zult gij
   deze wet voor gansIsrael uitroepen, voor hun oren;

   ^12Vergadert het volk, de mannen, en de vrouwen, en de kinderen, en uw
   vreemdelingen, die in uw poorten zijn; opdat zij horen, en opdat zij
   leren, en vrezen denHEERE, uw God, en waarnemen te doen alle woorden
   dezer wet.

   ^13En dat hun kinderen, die het niet geweten hebben, horen en leren, om
   te vrezen den HEERE, uw God, al de dagen, die gij leeft op het land,
   naar hetwelk gij over deJordaan zijt heengaande, om dat te erven.

   ^14En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, uw dagen zijn genaderd, om te
   sterven; roep Jozua, en stelt ulieden in de tent der samenkomst, dat Ik
   hem bevel geve. Zo gingMozes, en Jozua, en zij stelden zich in de tent
   der samenkomst.

   ^15Toen verscheen de HEERE in de tent, in de wolkkolom; en de wolkkolom
   stond boven de deur der tent.

   ^16En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, gij zult slapen met uw vaderen; en
   dit volk zal opstaan, en nahoereren de goden der vreemden van dat land,
   waar het naar toegaat, in het midden van hetzelve; en het zal Mij
   verlaten en vernietigen Mijn verbond, dat Ik met hetzelve gemaakt heb.

   ^17Zo zal Mijn toorn te dien dage tegen hetzelve ontsteken, en Ik zal
   hen verlaten, en Mijn aangezicht van hen verbergen, dat zij ter spijze
   zijn, en vele kwaden enbenauwdheden zullen het treffen; dat het te dien
   dage zal zeggen: Hebben mij deze kwaden niet getroffen, omdat mijn God
   in het midden van mij niet is?

   ^18Ik dan zal Mijn aangezicht te dien dage ganselijk verbergen, om al
   het kwaad, dat het gedaan heeft; want het heeft zich gewend tot andere
   goden.

   ^19En nu, schrijft ulieden dit lied, en leert het den kinderen Israels;
   legt het in hun mond; opdat dit lied Mij ten getuige zij tegen de
   kinderen Israels.

   ^20Want Ik zal dit volk inbrengen in het land, dat Ik zijn vaderen
   gezworen heb, vloeiende van melk en honig, en het zal eten, en
   verzadigd, en vet worden; dan zal hetzich wenden tot andere goden, en
   hen dienen, en zij zullen Mij tergen, en Mijn verbond vernietigen.

   ^21En het zal geschieden, wanneer vele kwaden en benauwdheden hetzelve
   zullen treffen, dan zal dit lied voor zijn aangezicht antwoorden tot
   getuige; want het zal uitden mond zijns zaads niet vergeten worden;
   dewijl Ik weet zijn gedichtsel dat het heden maakt, aleer Ik het
   inbreng in het land, dat Ik gezworen heb.

   ^22Zo schreef Mozes dit lied te dien dage, en hij leerde het den
   kinderen Israels.

   ^23En Hij gebood Jozua, den zoon van Nun, en zeide: Zijt sterk en heb
   goeden moed, want gij zult de kinderen Israels inbrengen in het land,
   dat Ik hun gezworen heb;en Ik zal met u zijn.

   ^24En het geschiedde, als Mozes voleind had de woorden dezer wet te
   schrijven in een boek, totdat zij voltrokken waren;

   ^25Zo gebood Mozes den Levieten, die de ark des verbonds des HEEREN
   droegen, zeggende:

   ^26Neemt dit wetboek, en legt het aan de zijde van de ark des verbonds
   des HEEREN, uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u.

   ^27Want ik ken uw wederspannigheid, en uw harden nek. Ziet, terwijl ik
   nog heden met ulieden leve, zijt gij wederspannig geweest tegen den
   HEERE; hoe veel temeer na mijn dood!

   ^28Vergadert tot mij al de oudsten uwer stammen, en uw ambtlieden; dat
   ik voor hun oren deze woorden spreke, en tegen hen den hemel en de
   aarde tot getuigenneme.

   ^29Want ik weet, dat gij het na mijn dood zekerlijk zult verderven, en
   afwijken van den weg, dien ik u geboden heb; dan zal u dit kwaad in het
   laatste der dagenontmoeten, wanneer gij zult gedaan hebben, dat kwaad
   is in de ogen des HEEREN, om Hem door het werk uwer handen tot toorn te
   verwekken.

   ^30Toen sprak Mozes, voor de oren der ganse gemeente van Israel, de
   woorden dezes lieds, totdat zij voltrokken waren. Deuteronomium 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Neig de oren, gij hemel, en ik zal spreken; en de aarde hore de
   redenen mijns monds.

   ^2Mijn leer druipe als een regen, mijn rede vloeie als een dauw; als
   een stofregen op de grasscheutjes, en als druppelen op het kruid.

   ^3Want ik zal den Naam des HEEREN uitroepen; geeft onzen God grootheid!

   ^4Hij is de Rotssteen, Wiens werk volkomen is; want al Zijn wegen zijn
   gerichte. God is waarheid, en is geen onrecht; rechtvaardig en recht is
   Hij.

   ^5Hij heeft het tegen Hem verdorven; het zijn Zijn kinderen niet; de
   schandvlek is hun; het is een verkeerd en verdraaid geslacht.

   ^6Zult gij dit den HEERE vergelden, gij, dwaas en onwijs volk! Is Hij
   niet uw Vader, Die u verkregen, Die u gemaakt en u bevestigd heeft?

   ^7Gedenk aan de dagen van ouds; merk op de jaren van elk geslacht;
   vraag uw vader, die zal het u bekend maken, uw ouden, en zij zullen het
   u zeggen.

   ^8Toen de Allerhoogste aan de volken de erfenis uitdeelde, toen Hij
   Adams kinderen vaneen scheidde, heeft Hij de landpalen der volken
   gesteld naar het getal derkinderen Israels.

   ^9Want des HEEREN deel is Zijn volk, Jakob is het snoer Zijner erve.

   ^10Hij vond hem in een land der woestijn, en in een woeste huilende
   wildernis; Hij voerde hem rondom, Hij onderwees hem, Hij bewaarde hem
   als Zijn oogappel.

   ^11Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn
   vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken;

   ^12Zo leidde hem de HEERE alleen, en er was geen vreemd god met hem.

   ^13Hij deed hem rijden op de hoogten der aarde, dat hij at de inkomsten
   des velds; en Hij deed hem honig zuigen uit de steenrots, en olie uit
   den kei der rots;

   ^14Boter van koeien, en melk van klein vee, met het vet der lammeren en
   der rammen, die in Bazan weiden, en der bokken, met het vette der
   nieren van tarwe; en hetdruivenbloed, reinen wijn, hebt gij gedronken.

   ^15Als nu Jeschurun vet werd, zo sloeg hij achteruit (gij zijt vet, gij
   zijt dik, ja, met vet overdekt geworden!); en hij liet God varen, Die
   hem gemaakt heeft, enversmaadde den Rotssteen zijns heils.

   ^16Zij hebben Hem tot ijver verwekt door vreemde goden; door gruwelen
   hebben zij Hem tot toorn verwekt.

   ^17Zij hebben aan de duivelen geofferd, niet aan God; aan de goden, die
   zij niet kenden; nieuwe, die van nabij gekomen waren, voor dewelke uw
   vaders niet geschrikthebben.

   ^18Den Rotssteen, Die u gegenereerd heeft, hebt gij vergeten; en gij
   hebt in vergetenis gesteld den God, Die u gebaard heeft.

   ^19Als het de HEERE zag, zo versmaadde Hij hen, uit toornigheid tegen
   zijn zonen en zijn dochteren.

   ^20En Hij zeide: Ik zal Mijn aangezicht van hen verbergen; Ik zal zien,
   welk hunlieder einde zal wezen; want zij zijn een gans verkeerd
   geslacht, kinderen, in welke geentrouw is.

   ^21Zij hebben Mij tot ijver verwekt door hetgeen geen God is; zij
   hebben Mij tot toorn verwekt door hun ijdelheden; Ik dan zal hen tot
   ijver verwekken door diegenen, die geen volk zijn; door een dwaas volk
   zal Ik hen tot toorn verwekken.

   ^22Want een vuur is aangestoken in Mijn toorn, en zal bernen tot in de
   onderste hel, en zal het land met zijn inkomst verteren, en de gronden
   der bergen in vlam zetten.

   ^23Ik zal kwaden over hen hopen; Mijn pijlen zal Ik op hen verschieten.

   ^24Uitgeteerd zullen zij zijn van honger, opgegeten van den karbonkel
   en bitter verderf; en Ik zal de tanden der beesten onder hen schikken,
   met vurig venijn vanslangen des stofs.

   ^25Van buiten zal het zwaard beroven, en uit de binnenkameren de
   verschrikking; ook den jongeling, ook de jonge dochter, het zuigende
   kind met den grijzen man.

   ^26Ik zeide: In alle hoeken zoude Ik hen verstrooien; Ik zoude hun
   gedachtenis van onder de mensen doen ophouden;

   ^27Ten ware, dat Ik de toornigheid des vijands schroomde, dat niet hun
   tegenpartijen zich vreemd mochten houden; dat zij niet mochten zeggen:
   Onze hand is hooggeweest; de HEERE heeft dit alles niet gewrocht.

   ^28Want zij zijn een volk, dat door raadslagen verloren gaat, en er is
   geen verstand in hen.

   ^29O, dat zij wijs waren; zij zouden dit vernemen, zij zouden op hun
   einde merken.

   ^30Hoe zoude een enige duizend jagen, en twee tien duizend doen
   vluchten, ten ware, dat hunlieder Rotssteen hen verkocht, en de HEERE
   hen overgeleverd had?

   ^31Want hun rotssteen is niet gelijk onze Rotssteen, zelfs onze
   vijanden rechters zijnde.

   ^32Want hun wijnstok is uit den wijnstok van Sodom, en uit de velden
   van Gomorra; hun wijndruiven zijn vergiftige wijndruiven; zij hebben
   bittere bezien.

   ^33Hun wijn is vurig drakenvenijn, en een wreed adderenvergift.

   ^34Is dat niet bij Mij opgesloten, verzegeld in Mijn schatten?

   ^35Mijn is de wraak en de vergelding, ten tijde als hunlieder voet zal
   wankelen; want de dag huns ondergangs is nabij, en de dingen, die hun
   zullen gebeuren, haasten.

   ^36Want de HEERE zal aan Zijn volk recht doen, en het zal Hem over Zijn
   knechten berouwen; want Hij zal zien, dat de hand is weggegaan, en de
   beslotene enverlatene niets is.

   ^37Dan zal Hij zeggen: Waar zijn hun goden; de rotssteen, op welken zij
   betrouwden?

   ^38Welker slachtofferen vet zij aten, welker drankofferen wijn zij
   dronken; dat zij opstaan en u helpen, dat er verberging voor u zij.

   ^39Ziet nu, dat Ik, Ik Die ben, en geen God met Mij, Ik dood en maak
   levend; Ik versla en Ik heel; en er is niemand, die uit Mijn hand redt!

   ^40Want Ik zal Mijn hand naar den hemel opheffen, en Ik zal zeggen: Ik
   leef in eeuwigheid!

   ^41Indien Ik Mijn glinsterend zwaard wette, en Mijn hand ten gerichte
   grijpt, zo zal Ik wraak op Mijn tegenpartijen doen wederkeren, en Mijn
   hateren vergelden.

   ^42Ik zal Mijn pijlen dronken maken van bloed, en Mijn zwaard zal vlees
   eten; van het bloed des verslagenen en des gevangenen, van het hoofd af
   zullen er wraken desvijands zijn.

   ^43Juicht, gij heidenen, met Zijn volk! want Hij zal het bloed Zijner
   knechten wreken; en Hij zal de wraak op Zijn tegenpartijen doen
   wederkeren, en verzoenen Zijn landen Zijn volk.

   ^44En Mozes kwam, en sprak al de woorden dezes lieds voor de oren des
   volks, hij en Hosea, de zoon van Nun.

   ^45Als nu Mozes geeindigd had al die woorden tot gans Israel te
   spreken;

   ^46Zo zeide hij tot hen: Zet uw hart op al de woorden, die ik heden
   onder ulieden betuige, dat gij ze uw kinderen gebieden zult, dat zij
   waarnemen te doen al de woordendezer wet.

   ^47Want dat is geen vergeefs woord voor ulieden; maar het is uw leven;
   en door ditzelve woord zult gij de dagen verlengen op het land, waar
   gij over de Jordaan naartoe gaat, om dat te erven.

   ^48Daarna sprak de HEERE tot Mozes, op dienzelfden dag, zeggende:

   ^49Klim op den berg Abarim (deze is de berg Nebo, die in het land van
   Moab is, die tegenover Jericho is), en zie het land Kanaan, dat Ik den
   kinderen Israels tot eenbezitting geven zal;

   ^50En sterf op dien berg, waarheen gij opklimmen zult, en word
   vergaderd tot uw volken; gelijk als uw broeder Aaron stierf op den berg
   Hor, en werd tot zijn volkenvergaderd.

   ^51Omdat gijlieden u tegen Mij vergrepen hebt, in het midden der
   kinderen Israels, aan het twistwater te Kades, in de woestijn Zin;
   omdat gij Mij niet geheiligd hebt inhet midden der kinderen Israels.

   ^52Want van tegenover zult gij dat land zien, maar daarheen niet
   inkomen, in het land, dat Ik den kinderen Israels geven zal.
   Deuteronomium 33
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Dit nu is de zegen, met welken Mozes, de man Gods, de kinderen
   Israels gezegend heeft, voor zijn dood.

   ^2Hij zeide dan: De HEERE is van Sinai gekomen, en is hunlieden
   opgegaan van Seir; Hij is blinkende verschenen van het gebergte Paran,
   en is aangekomen met tienduizenden der heiligen; tot Zijn rechterhand
   was een vurige wet aan hen.

   ^3Immers bemint Hij de volken! Al zijn heiligen zijn in Uw hand; zij
   zullen in het midden tussen Uw voeten gezet worden; een ieder zal
   ontvangen van Uw woorden.

   ^4Mozes heeft ons de wet geboden, een erfenis van Jakobs gemeente;

   ^5En Hij was Koning in Jeschurun, als de hoofden des volks zich
   vergaderden, samen met de stammen Israels.

   ^6Dat Ruben leve, en niet sterve, en dat zijn lieden van getal zijn!

   ^7En dit is van Juda, dat hij zeide: Hoor, HEERE! de stem van Juda! en
   breng hem weder tot zijn volk; zijn handen moeten hem genoegzaam zijn,
   en zijt Gij hem eenHulp tegen zijn vijanden!

   ^8En van Levi zeide hij: Uw Thummim en Uw Urim zijn aan den man, Uw
   gunstgenoot; dien Gij verzocht hebt in Massa, met welken Gij getwist
   hebt aan de waterenvan Meriba.

   ^9Die tot zijn vader en tot zijn moeder zeide: Ik zie hem niet; en die
   zijn broederen niet kende, en zijn zonen niet achtte; want zij
   onderhielden Uw woord, enbewaarden Uw verbond.

   ^10Zij zullen Jakob Uw rechten leren, en Israel Uw wet; zij zullen
   reukwerk voor Uw neus leggen, en dat gans verteerd zal worden, op Uw
   altaar.

   ^11Zegen, HEERE! zijn vermogen, en laat U het werk zijner handen wel
   bevallen; versla de lenden dergenen, die tegen hem opstaan en hem
   haten, dat zij niet wederopstaan!

   ^12En van Benjamin zeide hij: De beminde des HEEREN, hij zal zeker bij
   Hem wonen. Hij zal hem den gansen dag overdekken, en tussen Zijn
   schouders zal hijwonen!

   ^13En van Jozef zeide hij: Zijn land zij gezegend van den HEERE, van
   het uitnemendste des hemels, van den dauw, en van de diepte, die
   beneden is liggende;

   ^14En van de uitnemendste inkomsten der zon, en van de uitnemendste
   voortzetting der maan;

   ^15En van het voornaamste der oude bergen, en van het uitnemendste der
   eeuwige heuvelen;

   ^16En van het uitnemendste der aarde en haar volheid, en van de
   goedgunstigheid Desgenen, Die in het braambos woonde, kome de zegening
   op het hoofd van Jozef, en op den schedel des afgezonderden van zijn
   broederen!

   ^17Hij heeft de heerlijkheid des eerstgeborenen zijns osses, en zijn
   hoornen zijn hoornen des eenhoorns; met dezelve zal hij de volken te
   zamen stoten tot aan de eindendes lands. Dezen nu zijn de tien
   duizenden van Efraim, en dezen zijn de duizenden van Manasse!

   ^18En van Zebulon zeide hij: Verheug u, Zebulon! over uw uittocht, en
   Issaschar! over uw hutten.

   ^19Zij zullen de volken tot den berg roepen; daar zullen zij offeranden
   der gerechtigheid offeren; want zij zullen den overvloed der zeeen
   zuigen, en de bedekteverborgen dingen des zands.

   ^20En van Gad zeide hij: Gezegend zij, die aan Gad ruimte maakt! hij
   woont als een oude leeuw, en verscheurt den arm, ja ook den schedel.

   ^21En hij heeft zich van het eerste voorzien, omdat hij aldaar in het
   deel des wetgevers bedekt was; daarom kwam hij met de hoofden des
   volks; hij verrichtte degerechtigheid des HEEREN, en zijn gerichten met
   Israel.

   ^22En van Dan zeide hij: Dan is een jonge leeuw; hij zal als uit Bazan
   voortspringen.

   ^23En van Nafthali zeide hij: O Nafthali! wees verzadigd van de
   goedgunstigheid, en vol van den zegen des HEEREN; bezit erfelijk het
   westen en het zuiden.

   ^24En van Aser zeide hij: Aser zij gezegend met zonen; hij zij zijn
   broederen aangenaam, en dope zijn voet in olie.

   ^25Ijzer en koper zal onder uw schoen zijn; en uw sterkte gelijk uw
   dagen!

   ^26Niemand is er gelijk God, o Jeschurun! Die op den hemel vaart tot uw
   hulp, en met Zijn hoogheid op de bovenste wolken.

   ^27De eeuwige God zij u een woning, en van onder eeuwige armen; en Hij
   verdrijve den vijand voor uw aangezicht, en zegge: Verdelg!

   ^28Israel dan zal zeker alleen wonen, en Jakobs oog zal zijn op een
   land van koren en most; ja, zijn hemel zal van dauw druipen.

   ^29Welgelukzalig zijt gij, o Israel! wie is u gelijk? gij zijt een
   volk, verlost door den HEERE, het Schild uwer hulp, en Die een Zwaard
   is uwer hoogheid; daarom zullenzich uw vijanden geveinsdelijk aan u
   onderwerpen, en gij zult op hun hoogten treden! Deuteronomium 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Toen ging Mozes op, uit de vlakke velden van Moab, naar den berg
   Nebo, op de hoogten van Pisga, welke recht tegenover Jericho is; en de
   HEERE wees hem datganse land, Gilead tot Dan toe;

   ^2En het ganse Nafthali, en het land van Efraim en Manasse, en het
   ganse land van Juda, tot aan de achterste zee;

   ^3En het Zuiden, en het effen veld der vallei van Jericho, de palmstad,
   tot Zoar toe.

   ^4En de HEERE zeide tot hem: Dit is het land, dat Ik Abraham, Izak en
   Jakob gezworen heb, zeggende: Aan uw zaad zal Ik het geven! Ik heb het
   u met uw ogendoen zien, maar gij zult daarheen niet overgaan.

   ^5Alzo stierf Mozes, de knecht des HEEREN, aldaar in het land van Moab,
   naar des HEEREN mond.

   ^6En Hij begroef hem in een dal, in het land van Moab, tegenover
   Beth-Peor; en niemand heeft zijn graf geweten, tot op dezen dag.

   ^7Mozes nu was honderd en twintig jaren oud, als hij stierf; zijn oog
   was niet donker geworden, en zijn kracht was niet vergaan.

   ^8En de kinderen Israels beweenden Mozes, in de vlakke velden van Moab,
   dertig dagen; en de dagen des wenens, van den rouw over Mozes, werden
   voleindigd.

   ^9Jozua nu, de zoon van Nun, was vol van den Geest der wijsheid; want
   Mozes had zijn handen op hem gelegd; zo hoorden de kinderen Israels
   naar hem, en dedengelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^10En er stond geen profeet meer op in Israel, gelijk Mozes, dien de
   HEERE gekend had, van aangezicht tot aangezicht,

   ^11In al de tekenen en de wonderen, waartoe hem de HEERE gezonden
   heeft, om die in Egypteland te doen aan Farao, en aan al zijn knechten,
   en aan al zijn land;
     __________________________________________________________________

Joshua
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het geschiedde nu, na den dood van Mozes, den knecht des HEEREN, dat
   de HEERE tot Jozua, den zoon van Nun, den dienaar van Mozes, sprak,
   zeggende:

   ^2Mijn knecht Mozes is gestorven; zo maak u nu op, trek over deze
   Jordaan, gij en al dit volk, tot het land, dat Ik hun, den kinderen
   Israels, geve.

   ^3Alle plaats, waarop ulieder voetzool treden zal, heb Ik u gegeven,
   gelijk als Ik tot Mozes gesproken heb.

   ^4Van de woestijn en dezen Libanon af tot aan de grote rivier, de
   rivier Frath, het ganse land der Hethieten, en tot aan de grote zee,
   tegen den ondergang der zon, zalulieder landpale zijn.

   ^5Niemand zal voor uw aangezicht bestaan al de dagen uws levens; gelijk
   als Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn; Ik zal u niet begeven,
   en zal u niet verlaten.

   ^6Wees sterk en heb goeden moed! want gij zult dit volk dat land
   erfelijk doen bezitten, dat Ik hun vaderen heb gezworen hun te geven.

   ^7Alleenlijk wees sterk en heb zeer goeden moed, dat gij waarneemt te
   doen naar de ganse wet, welke Mozes, Mijn knecht, u geboden heeft, en
   wijk daarvan niet, terrechter hand noch ter linkerhand, opdat gij
   verstandelijk handelt alom, waar gij zult gaan;

   ^8Dat het boek dezer wet niet wijke van uw mond, maar overleg het dag
   en nacht, opdat gij waarneemt te doen naar alles, wat daarin geschreven
   is; want alsdan zultgij uw wegen voorspoedig maken, en alsdan zult gij
   verstandelijk handelen.

   ^9Heb Ik het u niet bevolen? wees sterk en heb goeden moed, en
   verschrik niet, en ontzet u niet; want de HEERE, uw God, is met u alom,
   waar gij heengaat.

   ^10Toen gebood Jozua den ambtlieden des volks, zeggende:

   ^11Gaat door het midden des legers, en beveelt het volk, zeggende:
   Bereidt teerkost voor ulieden; want binnen nog drie dagen zult
   gijlieden over deze Jordaan gaan, datgij ingaat, om te erven het land,
   hetwelk de HEERE, uw God, ulieden geeft om te beerven.

   ^12En Jozua sprak tot de Rubenieten en Gadieten, en den halven stam van
   Manasse, zeggende:

   ^13Gedenkt aan het woord, hetwelk Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden
   geboden heeft, zeggende: De HEERE, uw God, geeft ulieden rust, en Hij
   geeft u dit land;

   ^14Laat uw vrouwen, uw kleine kinderen, en uw vee blijven in het land,
   dat Mozes ulieden aan deze zijde van de Jordaan gegeven heeft; maar
   gijlieden zult gewapendtrekken, voor het aangezicht uwer broederen,
   alle strijdbare helden, en zult hen helpen;

   ^15Totdat de HEERE uw broederen rust geve, als ulieden, en dat zij ook
   erfelijk bezitten het land, dat de HEERE, uw God, hun geeft; alsdan
   zult gijlieden wederkerentot het land uwer erfenis, en zult het
   erfelijk bezitten, dat Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden gegeven
   heeft, aan deze zijde van de Jordaan, tegen den opgangder zon.

   ^16Toen antwoordden zij Jozua, zeggende: Al wat gij ons geboden hebt,
   zullen wij doen, en alom, waar gij ons zenden zult, zullen wij gaan.

   ^17Gelijk wij in alles naar Mozes hebben gehoord, alzo zullen wij naar
   u horen; alleenlijk dat de HEERE, uw God, met u zij, gelijk als Hij met
   Mozes geweest is!
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Jozua nu, de zoon van Nun, had twee mannen, die heimelijk verspieden
   zouden, gezonden van Sittim, zeggende: Gaat heen, bezichtigt het land
   en Jericho. Zij dangingen, en kwamen ten huize van een vrouw, een hoer,
   wier naam was Rachab, en zij sliepen daar.

   ^2Toen werd den koning te Jericho geboodschapt, zeggende: Zie, in dezen
   nacht zijn hier mannen gekomen van de kinderen Israels, om dit land te
   doorzoeken.

   ^3Daarom zond de koning van Jericho tot Rachab, zeggende: Breng de
   mannen uit, die tot u gekomen zijn, die te uwen huize gekomen zijn;
   want zij zijn gekomen, omhet ganse land te doorzoeken.

   ^4Maar die vrouw had die beide mannen genomen, en zij had hen
   verborgen; en zeide aldus: Er zijn mannen tot mij gekomen, maar ik wist
   niet, van waar zij waren.

   ^5En het geschiedde, als men de poort zou sluiten, als het duister was,
   dat die mannen uitgingen; ik weet niet, waarheen die mannen gegaan
   zijn; jaagt hen haastelijkna, want gij zult ze achterhalen.

   ^6Maar zij had hen op het dak doen klimmen, en zij had hen verstoken
   onder de vlasstoppelen, die van haar op het dak beschikt waren.

   ^7Die mannen nu jaagden hen na op den weg van de Jordaan, tot aan de
   veren; en men sloot de poort toe, nadat zij uitgegaan waren, die hen
   najaagden.

   ^8Eer zij nu sliepen, zo klom zij tot hen op, op het dak.

   ^9En zij sprak tot die mannen: Ik weet, dat de HEERE u dit land gegeven
   heeft, en dat ulieder verschrikking op ons gevallen is, en dat al de
   inwoners dezes lands voorulieder aangezicht gesmolten zijn.

   ^10Want wij hebben gehoord, dat de HEERE de wateren der Schelfzee
   uitgedroogd heeft voor ulieder aangezicht, toen gij uit Egypte gingt;
   en wat gijlieden aan detwee koningen der Amorieten, Sihon en Og, gedaan
   hebt, die op gene zijde van de Jordaan waren, dewelke gijlieden
   verbannen hebt.

   ^11Als wij het hoorden, zo versmolt ons hart, en er bestaat geen moed
   meer in iemand, vanwege ulieder tegenwoordigheid; want de HEERE,
   ulieder God, is een Godboven in den hemel, en beneden op de aarde.

   ^12Nu dan, zweert mij toch bij den HEERE, dewijl ik weldadigheid aan
   ulieden gedaan heb, dat gij ook weldadigheid doen zult aan mijns vaders
   huis, en geeft mij eenwaarteken,

   ^13Dat gij mijn vader en mijn moeder in het leven zult behouden, als
   ook mijn broeders en mijn zusters, met alles, wat zij hebben; en dat
   gij onze zielen van den doodredden zult.

   ^14Toen spraken die mannen tot haar: Onze ziel zij voor ulieden om te
   sterven, indien gijlieden deze onze zaak niet te kennen geeft; het zal
   dan geschieden, wanneer deHEERE ons dit land geeft, zo zullen wij aan u
   weldadigheid en trouw bewijzen.

   ^15Zij liet hen dan neder met een zeel door het venster; want haar huis
   was op den stadsmuur; en zij woonde op den muur.

   ^16En zij zeide tot hen: Gaat op het gebergte, opdat niet misschien de
   vervolgers u ontmoeten, en verbergt u aldaar drie dagen, totdat de
   vervolgers wedergekeerdzullen zijn; en gaat daarna uw weg.

   ^17Ook zeiden die mannen tot haar: Wij zullen onschuldig zijn van dezen
   uw eed, dien gij ons hebt doen zweren;

   ^18Zie, wanneer wij in het land komen, zo zult gij dit snoer van
   scharlakendraad aan het venster binden, door hetwelk gij ons zult
   nedergelaten hebben; en gij zult tot u inhet huis vergaderen uw vader,
   en uw moeder, en uw broeders, en het ganse huisgezin uws vaders.

   ^19Zo zal het geschieden, al wie uit de deuren van uw huis naar buiten
   gaan zal, zijn bloed zij op zijn hoofd, en wij zullen onschuldig zijn;
   maar al wie bij u in het huis zijnzal, diens bloed zij op ons hoofd,
   indien een hand tegen hem zijn zal!

   ^20Maar indien gij deze onze zaak te kennen zult geven, zo zullen wij
   onschuldig zijn van uw eed, dien gij ons hebt doen zweren.

   ^21Zij nu zeide: Het zij alzo naar uw woorden. Toen liet zij hen gaan;
   en zij gingen heen; en zij bond het scharlakensnoer aan het venster.

   ^22Zij dan gingen heen, en kwamen op het gebergte, en bleven aldaar
   drie dagen, totdat de vervolgers wedergekeerd waren; want de vervolgers
   hadden hen op al denweg gezocht, maar niet gevonden.

   ^23Alzo keerden die twee mannen weder, en gingen af van het gebergte,
   en voeren over, en kwamen tot Jozua, den zoon van Nun; en zij vertelden
   hem al wat hunwedervaren was.

   ^24En zij zeiden tot Jozua: Zekerlijk, de HEERE heeft dat ganse land in
   onze handen gegeven; want ook zijn al de inwoners des lands voor onze
   aangezichtengesmolten. Jozua 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Jozua dan maakte zich des morgens vroeg op, en zij reisden van
   Sittim, en kwamen tot aan de Jordaan, hij en al de kinderen Israels; en
   zij vernachtten aldaar, eer zijovertrokken.

   ^2En het geschiedde, dat de ambtlieden, op het einde van drie dagen,
   door het midden des legers gingen;

   ^3En zij geboden het volk, zeggende: Wanneer gij de ark des verbonds
   des HEEREN, uws Gods, ziet, en de Levietische priesters dezelve
   dragende, verreist gijliedenook van uw plaats, en volgt haar na;

   ^4Dat er nochtans ruimte zij tussen ulieden en tussen dezelve, bij de
   twee duizend ellen in de maat; en nadert tot dezelve niet; opdat gij
   dien weg wetet, dien gij gaanzult; want gijlieden zijt door dien weg
   niet gegaan gisteren en eergisteren.

   ^5Jozua zeide ook tot het volk: Heiligt u! want morgen zal de HEERE
   wonderheden in het midden van ulieden doen.

   ^6Desgelijks sprak Jozua tot de priesters, zeggende: Neemt de ark des
   verbonds op, en gaat door voor het aangezicht van dit volk. Zij dan
   namen de ark des verbondsop, en zij gingen voor het aangezicht des
   volks.

   ^7Want de HEERE had tot Jozua gezegd: Dezen dag zal Ik beginnen u groot
   te maken voor de ogen van gans Israel, opdat zij weten, dat Ik met u
   zijn zal, gelijk als Ikmet Mozes geweest ben.

   ^8Gij dan zult den priesteren, die de ark des verbonds dragen,
   gebieden, zeggende: Wanneer gijlieden komt tot aan het uiterste van het
   water van de Jordaan, staat stilin de Jordaan.

   ^9Toen zeide Jozua tot de kinderen Israels: Nadert herwaarts, en hoort
   de woorden des HEEREN, uws Gods.

   ^10Verder zeide Jozua: Hieraan zult gijlieden bekennen, dat de levende
   God in het midden van u is, en dat Hij ganselijk voor uw aangezicht
   uitdrijven zal deKanaanieten, en de Hethieten, en de Hevieten, en de
   Ferezieten, en de Girgazieten, en de Amorieten en de Jebusieten.

   ^11Ziet, de ark des verbonds van den Heere der ganse aarde gaat door
   voor ulieder aangezicht in de Jordaan.

   ^12Nu dan, neemt gijlieden u twaalf mannen uit de stammen Israels, uit
   iederen stam een man;

   ^13Want het zal geschieden, met dat de voetzolen der priesteren, die de
   ark van den HEERE, den Heere der ganse aarde, dragen, in het water van
   de Jordaan zullenrusten, zo zullen de wateren van de Jordaan afgesneden
   worden, te weten de wateren, die van boven afvlieten, en zij zullen op
   een hoop blijven staan.

   ^14En het geschiedde, toen het volk vertrok uit zijn tenten, om over de
   Jordaan te gaan, zo droegen de priesters de ark des verbonds voor het
   aangezicht des volks.

   ^15En als zij, die de ark droegen, tot aan de Jordaan gekomen waren, en
   de voeten der priesteren, dragende de ark, ingedoopt waren in het
   uiterste van het water (deJordaan nu was vol al de dagen des oogstes
   aan al haar oevers);

   ^16Zo stonden de wateren, die van boven afkwamen; zij rezen op een
   hoop, zeer verre van de stad Adam af, die ter zijde van Sarthan ligt en
   die naar de zee desvlakken velds, te weten de Zoutzee, afliepen,
   vergingen, zij werden afgesneden. Toen trok het volk over, tegenover
   Jericho.

   ^17Maar de priesters, die de ark des verbonds des HEEREN droegen,
   stonden steevast op het droge, in het midden van de Jordaan; en gans
   Israel ging over op hetdroge, totdat al het volk geeindigd had door de
   Jordaan te trekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Het geschiedde nu, toen al het volk geeindigd had over de Jordaan te
   trekken, dat de HEERE tot Jozua sprak, zeggende:

   ^2Neemt gijlieden u twaalf mannen uit het volk, uit elken stam een man.

   ^3En gebiedt hun, zeggende: Neemt voor ulieden op, van hier uit het
   midden van de Jordaan, uit de standplaats van de voeten der priesteren,
   en bereidt twaalf stenen, en brengt ze met ulieden over, en stelt ze in
   het nachtleger, waar gij dezen nacht zult vernachten.

   ^4Jozua dan riep die twaalf mannen, die hij had doen bestellen van de
   kinderen Israels, uit elken stam een man.

   ^5En Jozua zeide tot hen: Gaat over voor de ark des HEEREN, uws Gods,
   midden in de Jordaan; en heft u een ieder een steen op zijn schouder,
   naar het getal derstammen van de kinderen Israels;

   ^6Opdat dit een teken zij onder ulieden; wanneer uw kinderen morgen
   vragen zullen, zeggende: Wat zijn u deze stenen?

   ^7Zo zult gij tot hen zeggen: Omdat de wateren van de Jordaan zijn
   afgesneden geweest voor de ark des verbonds des HEEREN; als zij toog
   door de Jordaan, werdende wateren van de Jordaan afgesneden; zo zullen
   deze stenen den kinderen Israels ter gedachtenis zijn tot in
   eeuwigheid.

   ^8De kinderen Israels nu deden alzo, gelijk als Jozua geboden had; en
   zij namen twaalf stenen op midden uit de Jordaan, gelijk als de HEERE
   tot Jozua gesproken had, naar het getal der stammen van de kinderen
   Israels; en zij brachten ze met zich over naar het nachtleger, en
   stelden ze aldaar.

   ^9Jozua richtte ook twaalf stenen op, midden in de Jordaan, ter
   standplaats van de voeten der priesteren, die de ark des verbonds
   droegen; en zij zijn daar tot op dezendag.

   ^10De priesters nu, die de ark droegen, stonden midden in de Jordaan,
   totdat alle ding volbracht was, hetwelk de HEERE Jozua geboden had het
   volk aan te zeggen, naar al wat Mozes Jozua geboden had. En het volk
   haastte, en het trok over.

   ^11En het geschiedde, als al het volk geeindigd had over te gaan, toen
   ging de ark des HEEREN over, en de priesters voor het aangezicht des
   volks.

   ^12En de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, mitsgaders de
   halve stam van Manasse, trokken gewapend voor het aangezicht der
   kinderen Israels, gelijk alsMozes tot hen gesproken had.

   ^13Omtrent veertig duizend toegeruste krijgsmannen trokken er voor het
   aangezicht des HEEREN ten strijde, naar de vlakke velden van Jericho.

   ^14Te dienzelven dage maakte de HEERE Jozua groot voor de ogen van het
   ganse Israel; en zij vreesden hem, gelijk als zij Mozes gevreesd
   hadden, al de dagen zijnslevens.

   ^15De HEERE dan sprak tot Jozua, zeggende:

   ^16Gebied den priesteren, die de ark der getuigenis dragen, dat zij uit
   de Jordaan opklimmen.

   ^17Toen gebood Jozua den priesteren, zeggende: Klimt op uit de Jordaan.

   ^18En het geschiedde, toen de priesters, die de ark des verbonds des
   HEEREN droegen, uit het midden van de Jordaan opgeklommen waren, en de
   voetzolen derpriesteren afgetrokken waren tot op het droge; zo keerden
   de wateren van de Jordaan weder in hun plaats, en gingen als gisteren
   en eergisteren aan al haar oevers.

   ^19Het volk nu was den tiende der eerste maand uit de Jordaan
   opgeklommen; en zij legerden zich te Gilgal, aan het oosteinde van
   Jericho.

   ^20En Jozua richtte die twaalf stenen te Gilgal op, die zij uit de
   Jordaan genomen hadden.

   ^21En hij sprak tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer uw kinderen
   morgen hun vaderen vragen zullen, zeggende: Wat zijn deze stenen?

   ^22Zo zult gij het uw kinderen te kennen geven, zeggende: Op het droge
   is Israel door deze Jordaan gegaan.

   ^23Want de HEERE, uw God, heeft de wateren van de Jordaan voor uw
   aangezichten doen uitdrogen, totdat gijlieden er waart doorgegaan;
   gelijk als de HEERE, uwGod, aan de Schelfzee gedaan heeft, die Hij voor
   ons aangezicht heeft doen uitdrogen, totdat wij daardoor gegaan waren;

   ^24Opdat alle volken der aarde de hand des HEEREN kennen zouden, dat
   zij sterk is; opdat gijlieden den HEERE, uw God, vrezet te allen dage.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En het geschiedde, toen al de koningen der Amorieten, die aan deze
   zijde van de Jordaan westwaarts, en al de koningen der Kanaanieten, die
   aan de zee waren, hoorden, dat de HEERE de wateren van de Jordaan had
   uitgedroogd, voor het aangezicht der kinderen Israels, totdat wij
   daardoor gegaan waren; zo versmolt hunhart, en er was geen moed meer in
   hen, voor het aangezicht der kinderen Israels.

   ^2Te dier tijd sprak de HEERE tot Jozua: Maak u stenen messen, en
   besnijd wederom de kinderen Israels ten tweeden maal.

   ^3Toen maakte zich Jozua stenen messen, en besneed de kinderen Israels
   op den heuvel der voorhuiden.

   ^4Dit nu was de oorzaak, waarom hen Jozua besneed: al het volk, dat uit
   Egypte getogen was, de manspersonen, alle krijgslieden, waren gestorven
   in de woestijn, opden weg, nadat zij uit Egypte getogen waren.

   ^5Want al het volk, dat er uittoog, was besneden; maar al het volk, dat
   geboren was in de woestijn op den weg, nadat zij uit Egypte getrokken
   waren, hadden zij nietbesneden.

   ^6Want de kinderen Israels wandelden veertig jaren in de woestijn,
   totdat vergaan was het ganse volk der krijgslieden, die uit Egypte
   gegaan waren; die de stem desHEEREN niet gehoorzaam geweest waren,
   denwelken de HEERE gezworen had, dat Hij hun niet zoude laten zien het
   land, hetwelk de HEERE hun vaderengezworen had ons te zullen geven, een
   land vloeiende van melk en honig.

   ^7Maar hun zonen heeft Hij aan hun plaats gesteld; die heeft Jozua
   besneden, omdat zij de voorhuid hadden; want zij hadden hen op den weg
   niet besneden.

   ^8En het geschiedde, als men een einde gemaakt had van al dat volk te
   besnijden, zo bleven zij in hun plaats in het leger, totdat zij genezen
   waren.

   ^9Verder sprak de HEERE tot Jozua: Heden heb Ik den smaad van Egypte
   van ulieden afgewenteld; daarom noemde men den naam dier plaats Gilgal,
   tot op dezendag.

   ^10Terwijl de kinderen Israels te Gilgal gelegerd lagen, zo hielden zij
   het pascha op den veertienden dag derzelver maand, in den avond, op de
   vlakke velden vanJericho.

   ^11En zij aten van het overjarige koren des lands, des anderen daags
   van het pascha, ongezuurde broden en verzengde aren, even op dienzelven
   dag.

   ^12En het Manna hield op des anderen daags, nadat zij van des lands
   overjarige koren gegeten hadden; en de kinderen Israels hadden geen
   Manna meer, maar zij atenin hetzelve jaar van de inkomst des lands
   Kanaan.

   ^13Voorts geschiedde het, als Jozua bij Jericho was, dat hij zijn ogen
   ophief, en zag toe, en ziet, er stond een Man tegenover hem, Die een
   uitgetogen zwaard in Zijnhand had. En Jozua ging tot Hem, en zeide tot
   Hem: Zijt Gij van ons, of van onze vijanden?

   ^14En Hij zeide: Neen, maar Ik ben de Vorst van het heir des HEEREN: Ik
   ben nu gekomen! Toen viel Jozua op zijn aangezicht ter aarde en aanbad,
   en zeide tot Hem:Wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht?

   ^15Toen zeide de Vorst van het heir des HEEREN tot Jozua: Trek uw
   schoenen af van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig.
   En Jozua deed alzo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1(Jericho nu sloot de poorten toe, en was gesloten, voor het
   aangezicht van de kinderen Israels; er ging niemand uit, en er ging
   niemand in.)

   ^2Toen zeide de HEERE tot Jozua: Zie, Ik heb Jericho met haar koning en
   strijdbare helden in uw hand gegeven.

   ^3Gij dan allen, die krijgslieden zijt, zult rondom de stad gaan, de
   stad omringende eenmaal; alzo zult gij doen zes dagen lang.

   ^4En zeven priesters zullen zeven ramsbazuinen dragen, voor de ark; en
   gijlieden zult op den zevenden dag de stad zevenmaal omgaan; en de
   priesters zullen met debazuinen blazen.

   ^5En het zal geschieden, als men langzaam met den ramshoorn blaast, als
   gijlieden het geluid der bazuin hoort, zo zal al het volk juichen met
   een groot gejuich; dan zalde stadsmuur onder zich vallen, en het volk
   zal daarin klimmen, een iegelijk tegenover zich.

   ^6Toen riep Jozua, de zoon van Nun, de priesters, en zeide tot hen:
   Draagt de ark des verbonds, en dat zeven priesters zeven ramsbazuinen
   dragen, voor de ark desHEEREN.

   ^7En tot het volk zeide hij: Trekt door en gaat rondom deze stad; en
   wie toegerust is, die ga door voor de ark des HEEREN.

   ^8En het geschiedde, gelijk Jozua tot het volk gesproken had, zo gingen
   de zeven priesters, dragende zeven ramsbazuinen, voor het aangezicht
   des HEEREN; zijtrokken door en bliezen met de bazuinen; en de ark des
   verbonds des HEEREN volgde hen na;

   ^9En wie toegerust was, ging voor het aangezicht der priesteren, die de
   bazuinen bliezen; en de achtertocht volgde de ark na, terwijl men ging
   en blies met debazuinen.

   ^10Jozua nu had het volk geboden, zeggende: Gij zult niet juichen, ja,
   gij zult uw stem niet laten horen, en geen woord zal er uit uw mond
   uitgaan, tot op den dag, wanneer ik tot ulieden zeggen zal: Juicht! dan
   zult gij juichen.

   ^11En hij deed de ark des HEEREN rondom de stad gaan, omringende
   dezelve eenmaal; toen kwamen zij weder in het leger, en vernachtten in
   het leger.

   ^12Daarna stond Jozua des morgens vroeg op, en de priesters droegen de
   ark des HEEREN.

   ^13En de zeven priesters, dragende de zeven ramsbazuinen voor de ark
   des HEEREN, gingen voort, en bliezen met de bazuinen; en de toegerusten
   gingen voor hunaangezichten, en de achtertocht volgde de ark des HEEREN
   na, terwijl men ging en blies met de bazuinen.

   ^14Alzo gingen zij eenmaal rondom de stad op den tweeden dag; en zij
   keerden weder in het leger. Alzo deden zij zes dagen lang.

   ^15En het geschiedde op den zevenden dag, dat zij zich vroeg opmaakten,
   met het opgaan des dageraads, en zij gingen rondom de stad, naar
   dezelve wijze, zevenmaal;alleenlijk op dien dag gingen zij zevenmaal
   rondom de stad.

   ^16En het geschiedde ten zevenden male, als de priesters met de
   bazuinen bliezen, dat Jozua tot het volk sprak: Juicht, want de HEERE
   heeft ulieden de stad gegeven!

   ^17Doch deze stad zal den HEERE verbannen zijn, zij en al wat daarin
   is; alleenlijk zal de hoer Rachab levend blijven, zij en allen, die met
   haar in het huis zijn, omdat zijde boden, die wij uitgezonden hadden,
   verborgen heeft.

   ^18Alleenlijk dat gijlieden u wacht van het verbannene, opdat gij u
   misschien niet verbant, mits nemende van het verbannene, en het leger
   van Israel niet stelt tot eenban, noch datzelve beroert.

   ^19Maar al het zilver en goud, en de koperen en ijzeren vaten, zullen
   den HEERE heilig zijn; tot den schat des HEEREN zullen zij komen.

   ^20Het volk dan juichte, als zij met de bazuinen bliezen; en het
   geschiedde, als het volk het geluid der bazuin hoorde, zo juichte het
   volk met een groot gejuich; en demuur viel onder zich, en het volk klom
   in de stad, een ieder tegenover zich, en zij namen de stad in.

   ^21En zij verbanden alles, wat in de stad was, van den man tot de vrouw
   toe, van het kind tot den oude, en tot den os, en het klein vee, en den
   ezel, door de scherptedes zwaards.

   ^22Jozua nu zeide tot de twee mannen, de verspieders des lands: Gaat in
   het huis der vrouw, der hoer, en brengt die vrouw van daar uit, met al
   wat zij heeft, gelijk alsgij haar gezworen hebt.

   ^23Toen gingen de jongelingen, de verspieders, daarin en brachten er
   Rachab uit, en haar vader, en haar moeder, en haar broeders, en al wat
   zij had; ook brachten zijuit al haar huisgezinnen, en zij stelden hen
   buiten het leger van Israel.

   ^24De stad nu verbrandden zij met vuur, en al wat daarin was;
   alleenlijk het zilver en goud, mitsgaders de koperen en ijzeren vaten,
   gaven zij tot den schat van het huisdes HEEREN.

   ^25Dus liet Jozua de hoer Rachab leven, en het huisgezin haars vaders,
   en al wat zij had; en zij heeft gewoond in het midden van Israel tot op
   dezen dag, omdat zij deboden verborgen had, die Jozua gezonden had, om
   Jericho te verspieden.

   ^26En ter zelver tijd bezwoer hen Jozua, zeggende: Vervloekt zij die
   man voor het aangezicht des HEEREN, die zich opmaken en deze stad
   Jericho bouwen zal; dat hijze grondveste op zijn eerstgeborenen zoon,
   en haar poorten stelle op zijn jongsten zoon!

   ^27Alzo was de HEERE met Jozua; en zijn gerucht liep door het ganse
   land. Jozua 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Maar de kinderen Israels overtraden door overtreding met het
   verbannene; want Achan, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den
   zoon van Zerah, uit den stamvan Juda, nam van het verbannene. Toen
   ontstak de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israels.

   ^2Als Jozua mannen zond van Jericho naar Ai, dat bij Beth-Aven ligt,
   aan het oosten van Beth-El, zo sprak hij tot hen, zeggende: Trekt
   opwaarts en bespiedt het land.Die mannen nu trokken op en bespiedden
   Ai.

   ^3Daarna keerden zij weder naar Jozua, en zeiden tot hem: Dat het ganse
   volk niet optrekke, dat er omtrent twee duizend mannen, of omtrent drie
   duizend mannenoptrekken, om Ai te slaan; vermoei daarheen al het volk
   niet; want zij zijn weinige.

   ^4Alzo trokken derwaarts op van het volk omtrent drie duizend man;
   dewelke vloden voor het aangezicht der mannen van Ai.

   ^5En de mannen van Ai sloegen van dezelven omtrent zes en dertig man,
   en vervolgden hen van voor de poort tot Schebarim toe, en sloegen hen
   in een afgang. Toenversmolt het hart des volks, en het werd tot water.

   ^6Toen verscheurde Jozua zijn klederen, en viel op zijn aangezicht ter
   aarde, voor de ark des HEEREN, tot den avond toe, hij en de oudsten van
   Israel; en zij wierpenstof op hun hoofd.

   ^7En Jozua zeide: Ach, Heere HEERE! waarom hebt Gij dit volk door de
   Jordaan ooit doen gaan, om ons te geven in de hand der Amorieten, om
   ons te verderven?Och, dat wij toch tevreden geweest en gebleven waren
   aan gene zijde van de Jordaan!

   ^8Och, HEERE! wat zal ik zeggen, nademaal dat Israel voor het
   aangezicht zijner vijanden den nek gekeerd heeft?

   ^9Als het de Kanaanieten, en alle inwoners des lands horen zullen, zo
   zullen zij ons omsingelen, en onzen naam uitroeien van de aarde; wat
   zult Gij dan Uw grotenNaam doen?

   ^10Toen zeide de HEERE tot Jozua: Sta op; waarom ligt gij dus neder op
   uw aangezicht?

   ^11Israel heeft gezondigd; en zij hebben ook Mijn verbond, hetwelk Ik
   hun geboden had, overtreden; en ook hebben zij van het verbannene
   genomen, en ook gestolen, en ook gelogen, en hebben het ook onder hun
   gereedschap gelegd.

   ^12Daarom zullen de kinderen Israels niet kunnen bestaan voor het
   aangezicht hunner vijanden; zij zullen den nek voor het aangezicht
   hunner vijanden keren; want zijzijn in den ban. Ik zal voortaan niet
   meer met ulieden zijn, tenzij gij den ban uit het midden van ulieden
   verdelgt.

   ^13Sta op, heilig het volk, en zeg: Heiligt u tegen morgen; want alzo
   zegt de HEERE, de God van Israel: Er is een ban in het midden van u,
   Israel! gij zult niet kunnenbestaan voor het aangezicht uwer vijanden,
   totdat gij den ban wegdoet uit het midden van u.

   ^14Gij zult dan in den morgenstond aankomen naar uw stammen; en het zal
   geschieden, de stam, welken de HEERE geraakt zal hebben, die zal
   aankomen naar degeslachten, en welk geslacht de HEERE geraakt zal
   hebben, dat zal aankomen bij huisgezinnen, en welk huisgezin de HEERE
   geraakt zal hebben, dat zal aankomenman voor man.

   ^15En het zal geschieden, die geraakt zal worden met den ban, die zal
   met vuur verbrand worden, hij en al wat hij heeft; omdat hij het
   verbond des HEERENovertreden heeft, en omdat hij dwaasheid in Israel
   gedaan heeft.

   ^16Toen maakte zich Jozua des morgens vroeg op, en deed Israel aankomen
   naar zijn stammen; en de stam van Juda werd geraakt.

   ^17Als hij het geslacht van Juda deed aankomen, zo raakte hij het
   geslacht van Zarchi. Toen hij het geslacht van Zarchi deed aankomen,
   man voor man, zo werd Zabdigeraakt;

   ^18Welks huisgezin als hij deed aankomen, man voor man, zo werd Achan
   geraakt, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den zoon van Zerah,
   uit den stam vanJuda.

   ^19Toen zeide Jozua tot Achan: Mijn zoon! Geef toch den HEERE, den God
   van Israel, de eer, en doe voor Hem belijdenis; en geef mij toch te
   kennen, wat gij gedaanhebt, verberg het voor mij niet.

   ^20Achan nu antwoordde Jozua, en zeide: Voorwaar, ik heb tegen den
   HEERE, den God Israels, gezondigd, en heb alzo en alzo gedaan.

   ^21Want ik zag onder den roof een schoon sierlijk Babylonisch
   overkleed, en tweehonderd sikkelen zilvers, en een gouden tong, welker
   gewicht was vijftig sikkelen; enik kreeg lust daartoe, en ik nam ze; en
   zie, zij zijn verborgen in de aarde, in het midden mijner tent, en het
   zilver daaronder.

   ^22Toen zond Jozua boden henen, die tot de tent liepen; en ziet, het
   lag verborgen in zijn tent, en het zilver daaronder.

   ^23Zij dan namen die dingen uit het midden der tent, en zij brachten ze
   tot Jozua en tot al de kinderen Israels; en zij stortten ze uit voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^24Toen nam Jozua, en gans Israel met hem, Achan, den zoon van Zerah,
   en het zilver, en het sierlijk overkleed, en de gouden tong, en zijn
   zonen, en zijn dochteren, enzijn ossen, en zijn ezelen, en zijn vee, en
   zijn tent, en alles wat hij had; en zij voerden ze naar het dal Achor.

   ^25En Jozua zeide: Hoe hebt gij ons beroerd? De HEERE zal u beroeren te
   dezen dage! En gans Israel stenigde hem met stenen, en zij verbrandden
   hen met vuur, enzij overwierpen hen met stenen.

   ^26En zij richtten over hem een groten steenhoop, zijnde tot op dezen
   dag. Alzo keerde Zich de HEERE van de hittigheid Zijns toorns. Daarom
   noemde men den naamdier plaats het dal van Achor, tot dezen dag toe.
   Jozua 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Toen zeide de HEERE tot Jozua: Vrees niet, en ontzet u niet; neem met
   u al het krijgsvolk, en maak u op, trek op naar Ai; zie, Ik heb den
   koning van Ai, en zijn volk, en zijn stad, en zijn land in uw hand
   gegeven.

   ^2Gij nu zult aan Ai en haar koning doen, gelijk als gij aan Jericho en
   haar koning gedaan hebt; behalve dat gij haar roof en haar vee voor
   ulieden roven zult; stel u eenachterlage tegen de stad, van achter
   dezelve.

   ^3Toen maakte zich Jozua op, en al het krijgsvolk, om op te trekken
   naar Ai. En Jozua verkoos dertig duizend mannen, strijdbare helden, en
   hij zond hen bij nacht uit,

   ^4En gebood hun, zeggende: Ziet toe, gijlieden zult der stad lagen
   leggen van achter de stad; houdt u niet zeer verre van de stad, en
   weest gij allen bereid.

   ^5Ik nu, en al het volk, dat bij mij is, zullen tot de stad naderen; en
   het zal geschieden, wanneer zij ons tegemoet zullen uitgaan, gelijk als
   in het eerst, zo zullen wij voorhun aangezicht vlieden.

   ^6Laat hen dan uitkomen achter ons, totdat wij hen van de stad
   aftrekken; want zij zullen zeggen: Zij vlieden voor onze aangezichten,
   gelijk als in het eerst; zo zullenwij vlieden voor hun aangezichten.

   ^7Dan zult gijlieden opstaan uit de achterlage, en gij zult de stad
   innemen; want de HEERE, uw God, zal ze in uw hand geven.

   ^8En het zal geschieden, wanneer gij de stad ingenomen hebt, zo zult
   gij de stad met vuur aansteken; naar het woord des HEEREN zult
   gijlieden doen; ziet, ik heb hetulieden geboden.

   ^9Alzo zond Jozua hen heen, en zij gingen naar de achterlage, en zij
   bleven tussen Beth-El en tussen Ai, tegen het westen van Ai; maar Jozua
   overnachtte dien nachtin het midden des volks.

   ^10En Jozua maakte zich des morgens vroeg op, en hij monsterde het
   volk; en hij trok op, hij en de oudsten van Israel, voor het aangezicht
   des volks, naar Ai.

   ^11Ook trok al het krijgsvolk op, dat bij hem was; en zij naderden en
   kwamen tegenover de stad, en zij legerden zich tegen het noorden van
   Ai; en er was een daltussen hem en tussen Ai.

   ^12Hij nam ook omtrent vijf duizend man, en hij stelde hen tot een
   achterlage tussen Beth-El en tussen Ai, aan het westen der stad.

   ^13En zij stelden het volk, het ganse leger, dat aan het noorden der
   stad was, en zijn lage was aan het westen der stad. En Jozua ging in
   denzelven nacht in het middendes dals.

   ^14En het geschiedde, toen de koning van Ai dat zag, zo haastten zij en
   maakten zich vroeg op, en de mannen der stad kwamen uit, Israel
   tegemoet, ten strijde, hij en alzijn volk, ter bestemder tijd, voor het
   vlakke veld; want hij wist niet, dat hem iemand een achterlage legde
   van achter de stad.

   ^15Jozua dan, en gans Israel, werd geslagen voor hun aangezichten; en
   zij vloden door den weg der woestijn.

   ^16Daarom werd samengeroepen al het volk, dat in de stad was, om hen na
   te jagen; en zij joegen Jozua na, en werden van de stad afgetrokken.

   ^17En er werd niet een man overgelaten, in Ai, noch Beth-El, die niet
   uittrokken, Israel na; en zij lieten de stad openstaan, en joegen
   Israel achterna.

   ^18Toen sprak de HEERE tot Jozua: Strek de spies uit, die in uw hand
   is, naar Ai, want Ik zal hen in uw hand geven. Toen strekte Jozua de
   spies, die in zijn hand was, naar de stad aan.

   ^19Toen rees de achterlage haastelijk op van haar plaats, en zij liepen
   toe, met dat hij zijn hand uitgestrekt had, en kwamen aan de stad, en
   zij namen ze in, en zijhaastten zich, en staken de stad aan met vuur.

   ^20Als de mannen van Ai zich achterom keerden, zo zagen zij, en ziet,
   de rook der stad ging op naar den hemel; en zij hadden geen ruimte, om
   herwaarts of derwaartste vlieden; want het volk, dat naar de woestijn
   vluchtte, keerde zich tegen degenen, die hen najoegen.

   ^21En Jozua en gans Israel, ziende, dat de achterlage de stad ingenomen
   had, en dat de rook der stad opging, zo keerden zij zich om, en sloegen
   de mannen van Ai.

   ^22Ook kwamen die uit de stad hun tegemoet, zodat zij in het midden der
   Israelieten waren, deze van hier en gene van daar; en zij sloegen hen,
   totdat geen overigeonder hen overbleef, noch die ontkwam.

   ^23Doch den koning van Ai grepen zij levend, en zij brachten hem tot
   Jozua.

   ^24En het geschiedde, toen de Israelieten een einde gemaakt hadden van
   al de inwoners van Ai te doden, op het veld, in de woestijn, in dewelke
   zij hen nagejaagdhadden, en dat zij allen door de scherpte des zwaards
   gevallen waren, totdat zij allen vernield waren; zo keerde zich gans
   Israel naar Ai, en zij sloegen ze met descherpte des zwaards.

   ^25En het geschiedde, dat allen, die te dien dage vielen, zo mannen als
   vrouwen, waren twaalf duizend, al te zamen lieden van Ai.

   ^26Jozua trok ook zijn hand niet terug, die hij met de spies had
   uitgestrekt, totdat hij al de inwoners van Ai verbannen had.

   ^27Alleenlijk roofden de Israelieten voor zichzelven het vee en den
   buit derzelver stad, naar het woord des HEEREN, dat Hij Jozua geboden
   had.

   ^28Jozua nu verbrandde Ai, en hij stelde haar tot een eeuwigen hoop,
   ter verwoesting, tot op dezen dag.

   ^29En den koning van Ai hing hij aan een hout, tot aan den avondstond;
   en omtrent den ondergang der zon gebood Jozua, dat men zijn dood
   lichaam van het houtafname; en zij wierpen het aan de deur der
   stadspoort, en richtten daarop een groten steenhoop, zijnde tot op
   dezen dag.

   ^30Toen bouwde Jozua een altaar den HEERE, den God van Israel, op den
   berg Ebal;

   ^31Gelijk als Mozes, de knecht des HEEREN, den kinderen Israels geboden
   had, achtereenvolgens hetgeen geschreven is in het wetboek van Mozes:
   een altaar vangehele stenen, over dewelke men geen ijzer bewogen had;
   en daarop offerden zij den HEERE brandofferen; ook offerden zij
   dankofferen.

   ^32Aldaar schreef hij ook op stenen een dubbel van de wet van Mozes,
   hetwelk hij geschreven heeft voor het aangezicht der kinderen Israels.

   ^33En gans Israel met zijn oudsten, en ambtlieden, en zijn rechters,
   stonden aan deze en aan gene zijde der ark, voor de Levietische
   priesteren, die de ark des verbondsdes HEEREN droegen, zo vreemdelingen
   als inboorlingen, een helft daarvan tegenover den berg Gerizim, en een
   helft daarvan tegenover den berg Ebal, gelijk alsMozes, de knecht des
   HEEREN, bevolen had; om het volk van Israel in het eerst te zegenen.

   ^34En daarna las hij overluid al de woorden der wet, de zegening en den
   vloek, naar alles, wat in het wetboek geschreven staat.

   ^35Daar was niet een woord van al hetgeen Mozes geboden had, dat Jozua
   niet overluid las voor de gehele gemeente van Israel, en de vrouwen, en
   de kleine kinderen, en de vreemdelingen, die in het midden van hen
   wandelden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En het geschiedde, toen dit hoorden al de koningen, die aan deze
   zijde van de Jordaan waren, op het gebergte, en in de laagte, en aan
   alle havens der grote zee, tegenover den Libanon: de Hethieten, en de
   Amorieten, de Kanaanieten, de Ferezieten, de Hevieten, en de
   Jebusieten;

   ^2Zo vergaderden zij zich samen, om tegen Jozua en tegen Israel te
   krijgen, eenmoediglijk.

   ^3Als de inwoners te Gibeon hoorden, wat Jozua met Jericho en met Ai
   gedaan had,

   ^4Zo handelden zij ook arglistiglijk, en gingen heen, en veinsden zich
   gezanten te zijn, en zij namen oude zakken op hun ezels, en oude en
   gescheurde, ensamengebonden lederen wijnzakken;

   ^5Ook oude en bevlekte schoenen aan hun voeten, en zij hadden oude
   klederen aan, en al het brood, dat zij op hun reize hadden, was droog
   en beschimmeld.

   ^6En zij gingen tot Jozua in het leger te Gilgal, en zij zeiden tot hem
   en tot de mannen van Israel: Wij zijn gekomen uit een ver land, zo
   maakt nu een verbond met ons.

   ^7Toen zeiden de mannen van Israel tot de Hevieten: Misschien woont
   gijlieden in het midden van ons, hoe zullen wij dan een verbond met u
   maken?

   ^8Zij dan zeiden tot Jozua: Wij zijn uw knechten. Toen zeide Jozua tot
   hen: Wie zijt gijlieden, en van waar komt gij?

   ^9Zij nu zeiden tot hem: Uw knechten zijn uit een zeer ver land
   gekomen, om den Naam des HEEREN, uws Gods; want wij hebben Zijn gerucht
   gehoord, en alles watHij in Egypte gedaan heeft;

   ^10En alles wat Hij gedaan heeft aan de twee koningen der Amorieten die
   aan gene zijde van de Jordaan waren, Sihon, den koning van Hesbon, en
   Og, den koning vanBazan, die te Astharoth woonde.

   ^11Daarom spraken tot ons onze oudsten, en al de inwoners onzes lands,
   zeggende: Neemt reiskost met u in uw handen op de reize, en gaat hun
   tegemoet, en zegt tothen: Wij zijn ulieder knechten, zo maakt nu een
   verbond met ons.

   ^12Dit ons brood hebben wij warm tot onzen teerkost uit onze huizen
   genomen, ten dage, toen wij uittogen om tot ulieden te reizen; maar
   ziet, nu is het droog, en het isbeschimmeld;

   ^13En deze lederen wijnzakken, die wij gevuld hebben, waren nieuw, maar
   ziet, zij zijn gescheurd; en deze onze klederen, en onze schoenen zijn
   oud geworden, vanwege deze zeer lange reis.

   ^14Toen namen de mannen van hun reiskost; en zij vraagden het den mond
   des HEEREN niet.

   ^15En Jozua maakte vrede met hen, en hij maakte een verbond met hen,
   dat hij hen bij het leven behouden zoude; en de oversten der
   vergadering zwoeren hun.

   ^16En het geschiedde ten einde van drie dagen, nadat zij het verbond
   met hen gemaakt hadden, zo hoorden zij, dat zij hun naburen waren, en
   dat zij in het midden vanhen waren wonende.

   ^17Want toen de kinderen Israels voorttogen, zo kwamen zij ten derden
   dage aan hun steden; hun steden nu waren Gibeon, en Chefira, en
   Beeroth, en Kirjath-Jearim.

   ^18En de kinderen Israels sloegen ze niet, omdat de oversten der
   vergadering hun gezworen hadden bij den HEERE, den God Israels; daarom
   murmureerde de gansevergadering tegen de oversten.

   ^19Toen zeiden al de oversten tot de ganse vergadering: Wij hebben hun
   gezworen bij den HEERE, den God Israels; daarom kunnen wij hen niet
   aantasten.

   ^20Dit zullen wij hun doen, dat wij hen bij het leven behouden, opdat
   geen grote toorn over ons zij, om des eeds wil, dien wij hun gezworen
   hebben.

   ^21Verder zeiden de oversten tot hen: Laat hen leven, en laat ze
   houthouwers en waterputters zijn der ganse vergadering, gelijk de
   oversten tot hen gezegd hebben.

   ^22En Jozua riep hen, en sprak tot hen, zeggende: Waarom hebt gijlieden
   ons bedrogen, zeggende: Wij zijn zeer verre van ulieden gezeten, daar
   gij in het midden vanons zijt wonende?

   ^23Nu dan, vervloekt zijt gijlieden! en onder ulieden zullen niet
   afgesneden worden knechten, noch houthouwers, noch waterputters ten
   huize mijns Gods.

   ^24Zij dan antwoordden Jozua, en zeiden: Dewijl het aan uw knechten
   zekerlijk was te kennen gegeven, dat de HEERE, uw God, Zijn knecht
   Mozes geboden heeft, datHij ulieden al dit land geven, en al de
   inwoners des lands voor ulieder aangezicht verdelgen zoude, zo vreesden
   wij onzes levens zeer voor ulieder aangezichten;daarom hebben wij deze
   zaak gedaan.

   ^25En nu, zie, wij zijn in uw hand; doe, gelijk het goed en gelijk het
   recht is in uw ogen ons te doen.

   ^26Zo deed hij hun alzo, en hij verloste hen van de hand der kinderen
   Israels, dat zij hen niet doodsloegen.

   ^27Alzo gaf Jozua hen over ten zelven dage tot houthouwers en
   waterputters der vergadering, en dat tot het altaar des HEEREN, tot
   dezen dag toe, aan de plaats, dieHij verkiezen zoude.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Het geschiedde nu, toen Adoni-Zedek, de koning van Jeruzalem, gehoord
   had, dat Jozua Ai ingenomen, en haar verbannen had, en aan Ai en haar
   koning alzogedaan had, gelijk als hij aan Jericho en haar koning gedaan
   had; en dat de inwoners van Gibeon vrede met Israel gemaakt hadden, en
   in derzelver midden waren;

   ^2Zo vreesden zij zeer; want Gibeon was een grote stad, als een der
   koninklijke steden; ja, zij was groter dan Ai, en al haar mannen waren
   sterk.

   ^3Daarom zond Adoni-Zedek, koning van Jeruzalem, tot Hoham, den koning
   van Hebron, en tot Pir-Am, den koning van Jarmuth, en tot Jafia, den
   koning van Lachis, en tot Debir, den koning van Eglon, zeggende:

   ^4Komt op tot mij, en helpt mij, dat wij Gibeon slaan; omdat zij vrede
   gemaakt heeft met Jozua en met de kinderen Israels.

   ^5Toen werden verzameld en kwamen op, vijf koningen der Amorieten, de
   koning van Jeruzalem, de koning van Hebron, de koning van Jarmuth, de
   koning vanLachis, de koning van Eglon, zij en al hun legers; en zij
   belegerden Gibeon, en krijgden tegen haar.

   ^6De mannen nu van Gibeon zonden tot Jozua, in het leger van Gilgal,
   zeggende: Trek uw handen niet af van uw knechten, kom haastelijk tot
   ons op, en verlos ons, enhelp ons; want al de koningen der Amorieten,
   die op het gebergte wonen, hebben zich tegen ons vergaderd.

   ^7Toen toog Jozua op van Gilgal, hij en al het krijgsvolk met hem, en
   alle strijdbare helden.

   ^8Want de HEERE had tot Jozua gezegd: Vrees u niet voor hen, want Ik
   heb ze in uw hand gegeven; niemand van hen zal voor uw aangezicht
   bestaan.

   ^9Alzo kwam Jozua snellijk tot hen; den gansen nacht over was hij van
   Gilgal opgetrokken.

   ^10En de HEERE verschrikte hen voor het aangezicht van Israel; en hij
   sloeg hen met een groten slag te Gibeon, en vervolgde hen op den weg,
   waar men naarBeth-horon opgaat, en sloeg hen tot Azeka en tot Makkeda
   toe.

   ^11Het geschiedde nu, toen zij voor het aangezicht van Israel
   vluchtten, zijnde in den afgang van Beth-horon, zo wierp de HEERE grote
   stenen op hen van den hemel, tot Azeka toe, dat zij stierven; daar
   waren er meer, die van de hagelstenen stierven, dan die de kinderen
   Israels met het zwaard doodden.

   ^12Toen sprak Jozua tot den HEERE, ten dage als de HEERE de Amorieten
   voor het aangezicht de kinderen Israels overgaf, en zeide voor de ogen
   der Israelieten:Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van
   Ajalon!

   ^13En de zon stond stil, en de maan bleef staan, totdat zich het volk
   aan zijn vijanden gewroken had. Is dit niet geschreven in het boek des
   oprechten? De zon nu stondstil in het midden des hemels, en haastte
   niet onder te gaan omtrent een volkomen dag.

   ^14En er was geen dag aan dezen gelijk, voor hem noch na hem, dat de
   HEERE de stem eens mans alzo verhoorde; want de HEERE streed voor
   Israel.

   ^15Toen keerde Jozua weder, en gans Israel met hem, naar het leger te
   Gilgal.

   ^16Maar die vijf koningen waren gevloden, en hadden zich verborgen in
   de spelonk bij Makkeda.

   ^17En aan Jozua werd geboodschapt, mits te zeggen: Die vijf koningen
   zijn gevonden, verborgen in de spelonk bij Makkeda.

   ^18Zo zeide Jozua: Wentelt grote stenen voor den mond der spelonk, en
   stelt mannen daarvoor om hen te bewaren.

   ^19Maar staat gijlieden niet stil, jaagt uw vijanden achterna, en slaat
   hen in den staart; laat hen in hun steden niet komen; want de HEERE, uw
   God, heeft ze in uwhand gegeven.

   ^20En het geschiedde, toen Jozua en de kinderen Israels geeindigd
   hadden hen met een zeer groten slag te slaan, totdat zij vernield
   waren, en dat de overgeblevenen, die van hen overgebleven waren, in de
   vaste steden gekomen waren;

   ^21Zo keerde al het volk tot Jozua in het leger, bij Makkeda, in vrede;
   niemand had zijn tong tegen de kinderen Israels geroerd.

   ^22Daarna zeide Jozua: Opent den mond der spelonk, en brengt tot mij
   uit die vijf koningen, uit die spelonk.

   ^23Zij nu deden alzo, en brachten tot hem uit die vijf koningen, uit de
   spelonk: den koning van Jeruzalem, den koning van Hebron, den koning
   van Jarmuth, den koningvan Lachis, den koning van Eglon.

   ^24En het geschiedde, als zij die koningen uitgebracht hadden tot
   Jozua, zo riep Jozua al de mannen van Israel, en hij zeide tot de
   oversten des krijgsvolks, die met hemgetogen waren: Treedt toe, zet uw
   voeten op de halzen dezer koningen. En zij traden toe, en zetten hun
   voeten op hun halzen.

   ^25Toen zeide Jozua tot hen: Vreest niet en ontzet u niet, zijt sterk
   en hebt goeden moed; want alzo zal de HEERE aan al uw vijanden doen,
   tegen dewelke gijliedenstrijdt.

   ^26En Jozua sloeg hen daarna, en doodde ze, en hing ze aan vijf houten;
   en zij hingen aan de houten tot den avond.

   ^27En het geschiedde, ten tijde als de zon onderging, beval Jozua, dat
   men hen van de houten afname, en zij wierpen hen in de spelonk, alwaar
   zij verborgen geweestwaren; en zij legden grote stenen voor den mond
   der spelonk, die daar zijn tot op dezen zelven dag.

   ^28Op denzelven dag nam ook Jozua Makkeda in, en sloeg haar met de
   scherpte des zwaards; daartoe verbande hij derzelver koning, henlieden
   en alle ziel die daarinwas; hij liet geen overigen overblijven; en hij
   deed den koning van Makkeda, gelijk als hij den koning van Jericho
   gedaan had.

   ^29Toen toog Jozua door, en gans Israel met hem, van Makkeda naar
   Libna, en hij krijgde tegen Libna.

   ^30En de HEERE gaf dezelve ook in de hand van Israel, met haar koning;
   en hij sloeg haar met de scherpte des zwaards, en alle ziel, die daarin
   was; hij liet daarin geenoverigen overblijven; en hij deed derzelver
   koning, gelijk als hij den koning van Jericho gedaan had.

   ^31Toen toog Jozua voort, en gans Israel met hem, van Libna naar
   Lachis; en hij belegerde haar en krijgde tegen haar.

   ^32En de HEERE gaf Lachis in de hand van Israel; en hij nam haar in op
   den tweeden dag, en hij sloeg haar met de scherpte des zwaards, en alle
   ziel, die daarin was, naar alles, wat hij aan Libna gedaan had.

   ^33Toen trok Horam, de koning van Gezer, op, om Lachis te helpen; maar
   Jozua sloeg hem en zijn volk, totdat hij hem geen overigen overliet.

   ^34En Jozua trok voort van Lachis naar Eglon, en gans Israel met hem;
   en zij belegerden haar en krijgden tegen haar.

   ^35En zij namen haar in ten zelven dage, en sloegen haar met de
   scherpte des zwaards, en alle ziel, die daarin was, verbande hij op
   denzelven dag, naar alles, wat hijaan Lachis gedaan had.

   ^36Daarna toog Jozua op, en gans Israel met hem; van Eglon naar Hebron,
   en zij krijgden tegen haar.

   ^37En zij namen haar in, en sloegen haar met de scherpte des zwaards,
   zo haar koning als al haar steden, en alle ziel, die daarin was; hij
   liet niemand in het levenoverblijven, naar alles, wat hij Eglon gedaan
   had; en hij verbande haar, en alle ziel, die daarin was.

   ^38Toen keerde Jozua, en gans Israel met hem, naar Debir, en hij
   krijgde tegen haar.

   ^39En hij nam haar in, met haar koning, en al haar steden, en zij
   sloegen haar met de scherpte des zwaards, en verbanden alle ziel, die
   daarin was; hij liet geen overigenoverblijven; gelijk als hij aan
   Hebron gedaan had, alzo deed hij aan Debir en haar koning, en gelijk
   als hij aan Libna en haar koning gedaan had;

   ^40Alzo sloeg Jozua het ganse land, het gebergte, en het zuiden, en de
   laagte, en de aflopingen der wateren, en al hun koningen; hij liet geen
   overigen overblijven; ja, hijverbande alles, wat adem had, gelijk als
   de HEERE, de God Israels, geboden had.

   ^41En Jozua sloeg hen van Kades-Barnea en tot Gaza toe; ook het ganse
   land Gosen, en tot Gibeon toe.

   ^42En Jozua nam al deze koningen en hun land op eenmaal; want de HEERE,
   de God Israels, streed voor Israel.

   ^43Toen keerde Jozua weder, en gans Israel met hem, naar het leger te
   Gilgal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Het geschiedde daarna, als Jabin, de koning van Hazor, dit hoorde, zo
   zond hij tot Jobab, den koning van Madon, en tot den koning van Simron,
   en tot den koning vanAchsaf,

   ^2En tot de koningen, die tegen het noorden op het gebergte, en op het
   vlakke, tegen het zuiden van Cinneroth, en in de laagte, en in
   Nafoth-Dor, aan de zee waren;

   ^3Tot de Kanaanieten tegen het oosten en tegen het westen, en de
   Amorieten, en de Hethieten, en de Ferezieten; en de Jebusieten op het
   gebergte, en de Hevietenonder aan Hermon, in het land van Mizpa.

   ^4Dezen nu togen uit, en al hun heirlegers met hen; veel volks, als het
   zand, dat aan den oever der zee is, in veelheid; en zeer vele paarden
   en wagens.

   ^5Al deze koningen werden vergaderd, en kwamen en legerden zich samen
   aan de wateren van Merom, om tegen Israel te krijgen.

   ^6En de HEERE zeide tot Jozua: Vrees niet voor hun aangezichten; want
   morgen omtrent dezen tijd zal Ik hen altegader verslagen geven voor het
   aangezicht vanIsrael; hun paarden zult gij verlammen, en hun wagenen
   met vuur verbranden.

   ^7En Jozua, en al het krijgsvolk met hem, kwam snellijk over hen aan de
   wateren van Merom, en zij overvielen hen.

   ^8En de HEERE gaf hen in de hand van Israel, en zij sloegen hen, en
   joegen hen na tot groot Sidon toe, en tot Misrefoth-maim, en tot het
   dal Mizpa tegen het oosten;en zij sloegen hen, totdat zij geen overigen
   onder hen overlieten.

   ^9Jozua nu deed hun, gelijk hem de HEERE gezegd had; hun paarden
   verlamde hij, en hun wagenen verbrandde hij met vuur.

   ^10En Jozua keerde weder ter zelver tijd, en hij nam Hazor in, en haar
   koning sloeg hij met het zwaard; want Hazor was te voren het hoofd van
   al deze koninkrijken.

   ^11En zij sloegen alle ziel, die daarin was, met de scherpte des
   zwaards, die verbannende; er bleef niets over, dat adem had; en Hazor
   verbrandde hij met vuur.

   ^12En Jozua nam al de steden dezer koningen in, en al haar koningen, en
   hij sloeg hen met de scherpte des zwaards, hen verbannende, gelijk als
   Mozes, de knecht desHEEREN geboden had.

   ^13Alleenlijk verbrandden de Israelieten geen steden, die op haar
   heuvelen stonden, behalve Hazor alleen; dat verbrandde Jozua.

   ^14En al den roof dezer steden, en het vee, roofden de kinderen Israels
   voor zich; alleenlijk sloegen zij al de mensen met de scherpte des
   zwaards, totdat zij henverdelgden; zij lieten niet overblijven wat adem
   had.

   ^15Gelijk als de HEERE Mozes, Zijn knecht, geboden had, alzo gebood
   Mozes aan Jozua; en alzo deed Jozua; hij deed er niet een woord af van
   alles, wat de HEEREMozes geboden had.

   ^16Alzo nam Jozua al dat land in, het gebergte, en al het zuiden, en al
   het land van Gosen, en de laagte, en het vlakke veld, en het gebergte
   Israels, en zijn laagte.

   ^17Van den kalen berg, die opwaarts naar Seir gaat, tot Baal-Gad toe,
   in het dal van den Libanon, onder aan den berg Hermon; al hun koningen
   nam hij ook, en sloeghen, en doodde hen.

   ^18Vele dagen voerde Jozua krijg tegen al deze koningen.

   ^19Er was geen stad, die vrede maakte met de kinderen Israels, behalve
   de Hevieten, inwoners van Gibeon; zij namen ze allen in door krijg.

   ^20Want het was van den HEERE, hun harten te verstokken, dat zij Israel
   met oorlog tegemoet gingen, opdat hij hen verbannen zoude, dat hun geen
   genadegeschiedde, maar opdat hij hen verdelgen zoude, gelijk als de
   HEERE Mozes geboden had.

   ^21Te dier tijde nu kwam Jozua, en roeide de Enakieten uit, van het
   gebergte, van Hebron, van Debir, van Anab, en van het ganse gebergte
   van Juda, en van het gansegebergte van Israel; Jozua verbande hen met
   hun steden.

   ^22Er bleef niemand van de Enakieten over in het land der kinderen
   Israels; alleenlijk bleven zij over te Gaza, te Gath, en te Asdod.

   ^23Alzo nam Jozua al dat land in, naar alles, wat de HEERE tot Mozes
   gesproken had; en Jozua gaf het Israel ten erve, naar hun afdelingen,
   naar hun stammen. En hetland rustte van den krijg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dit nu zijn de koningen des lands, die de kinderen Israels geslagen
   hebben, en hun land erfelijk bezaten, aan gene zijde van de Jordaan,
   tegen den opgang der zon;van de beek Arnon af tot den berg Hermon, en
   het ganse vlakke veld tegen het oosten:

   ^2Sihon, de koning der Amorieten, die te Hesbon woonde; die van Aroer
   af heerste, welke aan den oever der beek Arnon is, en over het midden
   der beek en de helftvan Gilead, en tot aan de beek Jabbok, de landpale
   der kinderen Ammons;

   ^3En over het vlakke veld tot aan de zee van Cinneroth tegen het
   oosten, en tot aan de zee des vlakken velds, de Zoutzee, tegen het
   oosten, op den weg naarBeth-Jesimoth; en van het zuiden beneden
   Asdoth-Pisga.

   ^4Daartoe de landpale van Og, den koning van Bazan, die van het
   overblijfsel der reuzen was, wonende te Astharoth en te Edrei.

   ^5En heerste over den berg Hermon, en over Salcha, en over geheel
   Bazan, tot aan de landpale der Gezurieten, en der Maachathieten; en de
   helft van Gilead, delandpale van Sihon, den koning van Hesbon.

   ^6Mozes, de knecht des HEEREN, en de kinderen Israels sloegen hen, en
   Mozes, de knecht des HEEREN, gaf aan de Rubenieten en aan de Gadieten,
   en aan denhalven stam van Manasse, dat land tot een erfelijke
   bezitting.

   ^7Dit nu zijn de koningen des lands, die Jozua sloeg, en de kinderen
   Israels, aan deze zijde van de Jordaan tegen het westen, van Baal-Gad
   aan, in het dal van denLibanon, en tot aan den kalen berg, die naar
   Seir opgaat; en Jozua gaf het aan de stammen Israels tot een erfelijke
   bezitting, naar hun afdelingen.

   ^8Wat op het gebergte, en in de laagte, en in het vlakke veld, en in de
   aflopingen der wateren, en in de woestijn, en tegen het zuiden was: de
   Hethieten, de Amorieten, en Kanaanieten, de Ferezieten, de Hevieten, en
   de Jebusieten.

   ^9De koning van Jericho, een; de koning van Ai, die ter zijde van
   Beth-El is, een;

   ^10De koning van Jeruzalem, een; de koning van Hebron, een;

   ^11De koning van Jarmuth, een; de koning van Lachis, een;

   ^12De koning van Eglon, een; de koning Gezer, een;

   ^13De koning van Debir, een; de koning van Geder, een;

   ^14De koning van Horma, een; de koning van Harad, een;

   ^15De koning van Libna, een; de koning van Adullam, een;

   ^16De koning van Makkeda, een; de koning van Beth-El, een;

   ^17De koning van Tappuah, een; de koning van Hefer, een;

   ^18De koning van Afek, een; de koning van Lassaron, een;

   ^19De koning van Madon, een; de koning van Hazor, een;

   ^20De koning van Simron-Meron, een; de koning van Achsaf, een;

   ^21De koning van Taanach, een; de koning van Megiddo, een;

   ^22De koning van Kedes, een; de koning van Jokneam, aan den Karmel,
   een;

   ^23De koning van Dor, tot Nafath-Dor, een; de koning der heidenen te
   Gilgal, een;

   ^24De koning van Thirza, een. Al deze koningen zijn een en dertig.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Jozua nu was oud, wel bedaagd; en de HEERE zeide tot hem: Gij zijt
   oud geworden, welbedaagd, en er is zeer veel lands overgebleven, om dat
   erfelijk te bezitten.

   ^2Dit is het land, dat overgebleven is; al de grenzen der Filistijnen
   en het ganse Gesuri.

   ^3Van de Sichor, die voor aan Egypte is, tot aan de landpale van Ekron
   tegen het noorden, dat den Kanaanieten toegerekend wordt; vijf vorsten
   der Filistijnen, deGazatiet en Asdodiet, de Askeloniet, de Gathiet en
   Ekroniet, en de Avvieten.

   ^4Van het zuiden, het ganse land der Kanaanieten, en Meara, die van de
   Sidoniers is, tot Afek toe, tot aan de landpale der Amorieten.

   ^5Daartoe het land der Giblieten, en de ganse Libanon tegen den opgang
   der zon, van Baal-Gad, onder aan den berg Hermon, tot aan den ingang
   van Hamath.

   ^6Allen, die op het gebergte wonen van den Libanon aan tot
   Misrefoth-maim toe, al de Sidoniers; Ik zal hen verdrijven van het
   aangezicht der kinderen Israels;alleenlijk maak, dat het Israel ten
   erfdeel valle, gelijk als Ik u geboden heb.

   ^7En nu, deel dit land tot een erfdeel aan de negen stammen, en aan den
   halven stam van Manasse,

   ^8Met denwelken de Rubenieten en Gadieten hun erfenis ontvangen hebben;
   dewelke Mozes hunlieden gaf aan gene zijde van de Jordaan tegen het
   oosten, gelijk alsMozes, de knecht des HEEREN, hun gegeven had:

   ^9Van Aroer aan, die aan den oever der beek Arnon is, en de stad, die
   in het midden der beek is, en al het vlakke land van Medeba tot Dibon
   toe;

   ^10En al de steden van Sihon, de koning der Amorieten, die te Hesbon
   geregeerd heeft, tot aan de landpale der kinderen Ammons;

   ^11En Gilead, en de landpale der Gezurieten, en der Maachathieten, en
   den gansen berg Hermon, en gans Bazan, tot Salcha toe;

   ^12Het ganse koninkrijk van Og, in Bazan, die geregeerd heeft te
   Astharoth, en te Edrei; deze is overig gebleven uit het overblijfsel
   der reuzen, dewelke Mozes heeftverslagen, en heeft ze verdreven.

   ^13Doch de kinderen Israels verdreven de Gezurieten en de Maachathieten
   niet; maar Gezur en Maachath woonden in het midden van Israel tot op
   dezen dag.

   ^14Alleenlijk gaf hij den stam Levi geen erfenis. De vuurofferen Gods,
   des HEEREN van Israel, zijn zijne erfenis, gelijk als Hij tot hem
   gesproken had.

   ^15Alzo gaf Mozes aan den stam der kinderen van Ruben, naar hun
   huisgezinnen,

   ^16Dat hun landpale was van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon
   is, en de stad, die in het midden der beek is, en al het vlakke land
   tot Medeba toe:

   ^17Hesbon en al haar steden, die in het vlakke land zijn, Dibon, en
   Bamoth-Baal, en Beth-Baal-meon,

   ^18En Jahza, en Kedemoth, en Mefaath,

   ^19En Kirjathaim, en Sibma, en Zeret-Hassahar op den berg des dals,

   ^20En Beth-Peor, en Asdoth-Pisga, en Beth-Jesimoth;

   ^21En alle steden des vlakken lands, en het ganse koninkrijk van Sihon,
   den koning der Amorieten, die te Hesbon regeerde, denwelken Mozes
   geslagen heeft, mitsgaders de vorsten van Midian, Evi, en Rekem, en
   Zur, en Hur, en Reba, geweldigen van Sihon, inwoners des lands.

   ^22Daartoe hebben de kinderen Israels met het zwaard gedood Bileam, den
   zoon van Beor, den voorzegger, nevens degenen, die van hen verslagen
   zijn.

   ^23De landpale nu der kinderen van Ruben was de Jordaan, en derzelver
   landpale; dat is het erfdeel der kinderen van Ruben, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haardorpen.

   ^24En aan den stam van Gad, aan de kinderen van Gad, naar hun
   huisgezinnen, gaf Mozes,

   ^25Dat hun landpale was Jaezer, en al de steden van Gilead, en het
   halve land der kinderen Ammons, tot Aroer toe, die voor aan Rabba is;

   ^26En van Hesbon af tot Ramath-Mizpa en Betonim; en van Mahanaim tot
   aan de landpale van Debir;

   ^27En in het dal, Beth-haram, en Beth-nimra, en Sukkoth, en Zefon, wat
   over was van het koninkrijk van Sihon, den koning te Hesbon, de Jordaan
   en haar landpale, totaan het einde der zee van Cinnereth, over de
   Jordaan, tegen het oosten.

   ^28Dit is het erfdeel der kinderen van Gad, naar hun huisgezinnen: de
   steden en haar dorpen.

   ^29Verder had Mozes aan den halven stam van Manasse een erfenis
   gegeven, die aan den halven stam der kinderen van Manasse bleef, naar
   hun huisgezinnen;

   ^30Zodat hun landpale was van Mahanaim af, het ganse Bazan, het ganse
   koninkrijk van Og, den koning van Bazan, en al de vlekken van Jair, die
   in Bazan zijn, zestigsteden.

   ^31En het halve Gilead, en Astharoth, en Edrei, steden des koninkrijks
   van Og in Bazan, waren van de kinderen van Machir, den zoon van
   Manasse, namelijk de helftder kinderen van Machir, naar hun
   huisgezinnen.

   ^32Dat is het, wat Mozes ten erve uitgedeeld had in de velden van Moab,
   op gene zijde der Jordaan van Jericho, tegen het oosten.

   ^33Maar aan den stam van Levi gaf Mozes geen erfdeel; de HEERE, de God
   Israels, is Zelf hunlieder Erfdeel, gelijk als Hij tot hen gesproken
   heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Dit is nu hetgeen de kinderen Israels geerfd hebben in het land
   Kanaan; hetwelk de priester Eleazar, en Jozua, de zoon van Nun, en de
   hoofden der vaderen van destammen der kinderen Israels, hun hebben doen
   erven;

   ^2Door het lot hunner erfenis, gelijk als de HEERE door den dienst van
   Mozes geboden had, aangaande de negen stammen en den halven stam.

   ^3Want aan de twee stammen en den halven stam had Mozes een erfdeel
   gegeven op gene zijde van de Jordaan; maar aan de Levieten had hij geen
   erfdeel onderhen gegeven.

   ^4Want de kinderen van Jozef waren twee stammen, Manasse en Efraim; en
   aan de Levieten gaven zij geen deel in het land, maar steden om te
   bewonen, enderzelver voorsteden voor hun vee en voor hun bezitting.

   ^5Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de kinderen
   Israels, en zij deelden het land.

   ^6Toen naderden de kinderen van Juda tot Jozua, te Gilgal, en Kaleb, de
   zoon van Jefunne, de Keneziet, zeide tot hem: Gij weet het woord, dat
   de HEERE tot Mozes, den man Gods, gesproken heeft te Kades-Barnea, ter
   oorzake van mij, en ter oorzake van u.

   ^7Ik was veertig jaren oud, toen Mozes, de knecht des HEEREN, mij
   uitgezonden heeft van Kades-Barnea, om het land te verspieden, en ik
   hem antwoord bracht, gelijk als het in mijn hart was.

   ^8Maar mijn broeders, die met mij opgegaan waren, deden het hart des
   volks smelten; doch ik volhardde den HEERE, mijn God, na te volgen.

   ^9Toen zwoer Mozes te dien zelven dage, zeggende: Indien niet het land,
   waarop uw voet getreden heeft, u en uw kinderen ten erfdeel zal zijn in
   eeuwigheid, dewijl gijvolhard hebt den HEERE, mijn God, na te volgen.

   ^10En nu, zie, de HEERE heeft mij in het leven behouden, gelijk als Hij
   gesproken heeft; het zijn nu vijf en veertig jaren, sedert dat de HEERE
   dit woord tot Mozesgesproken heeft, toen Israel in de woestijn
   wandelde; en nu, zie, ik ben heden vijf en tachtig jaren oud.

   ^11Ik ben nog heden zo sterk, gelijk als ik was ten dage, toen Mozes
   mij uitzond; gelijk mijn kracht toen was, alzo is nu mijn kracht, tot
   den oorlog, en om uit te gaan, enom in te gaan.

   ^12En nu, geef mij dit gebergte, waarvan de HEERE te dien dage
   gesproken heeft; want gij hebt het te dienzelven dage gehoord, dat de
   Enakieten aldaar waren, en dater grote vaste steden waren; of de HEERE
   met mij ware, dat ik hen verdreef, gelijk als de HEERE gesproken heeft.

   ^13Toen zegende hem Jozua, en hij gaf Kaleb, den zoon van Jefunne,
   Hebron ten erfdeel.

   ^14Daarom werd Hebron aan Kaleb, den zoon van Jefunne, den Keneziet,
   ten erfdeel tot op dezen dag; omdat hij volhard had den HEERE, den God
   Israels, na tevolgen.

   ^15De naam nu van Hebron was eertijds Kirjath-Arba, die een groot mens
   geweest is onder de Enakieten. En het land rustte van den krijg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En het lot voor den stam der kinderen van Juda, naar hun
   huisgezinnen, was: aan de landpale van Edom, de woestijn Zin,
   zuidwaarts, was het uiterste tegen hetzuiden;

   ^2Zodat hun landpale, tegen het zuiden, het uiterste van de Zoutzee
   was, van de tong af, die tegen het zuiden ziet;

   ^3En zij gaat uit naar het zuiden tot den opgang van Akrabbim, en gaat
   door naar Zin, en gaat op van het zuiden naar Kades-Barnea, en gaat
   door Hezron, en gaat opnaar Adar, en gaat om Karkaa;

   ^4En gaat door naar Azmon, en komt uit aan de beek van Egypte; en de
   uitgangen dezer landpale zullen naar de zee zijn. Dit zal uw landpale
   tegen het zuiden zijn.

   ^5De landpale nu tegen het oosten zal de Zoutzee zijn, tot aan het
   uiterste van de Jordaan; en de landpale, aan de zijde tegen het
   noorden, zal zijn van de tong der zee, van het uiterste van de Jordaan.

   ^6En deze landpale zal opgaan tot Beth-hogla, en zal doorgaan van het
   noorden naar Beth-araba; en deze landpale zal opgaan tot den steen van
   Bohan, den zoon vanRuben.

   ^7Verder zal deze landpale opgaan naar Debir, van het dal van Achor, en
   zal noordwaarts zien naar Gilgal, hetwelk tegen den opgang van Adummim
   is, die aan hetzuiden der beek is. Daarna zal deze landpale doorgaan
   tot het water van En-semes, en haar uitgangen zullen wezen te En-rogel.

   ^8En deze landpale zal opgaan door het dal van den zoon van Hinnom, aan
   de zijde van den Jebusiet van het zuiden, dezelve is Jeruzalem; en deze
   landpale zalopwaarts gaan tot de spits van den berg, die voor aan het
   dal van Hinnom is, westwaarts, hetwelk in het uiterste van het dal der
   Refaieten is, tegen het noorden.

   ^9Daarna zal deze landpale strekken van de hoogte des bergs tot aan de
   waterfontein Nefthoah, en uitgaan tot de steden van het gebergte Efron.
   Verder zal dezelandpale strekken naar Baala; deze is Kirjath-Jearim.

   ^10Daarna zal deze landpale zich omkeren Baala tegen het westen, naar
   het gebergte Seir, en zal doorgaan aan de zijde van den berg Jearim van
   het noorden; deze isChesalon; en zij zal afkomen naar Beth-Semes, en
   door Timna gaan.

   ^11Verder zal deze landpale uitgaan aan de zijde van Ekron,
   noordwaarts, en deze landpale zal strekken naar Sichron aan, en over
   den berg Baala gaan, en uitgaan teJabneel; en de uitgangen dezer
   landpale zullen zijn naar de zee.

   ^12De landpale nu tegen het westen zal zijn tot de grote zee en
   derzelver landpale. Dit is de landpale der kinderen van Juda rondom
   heen, naar hun huisgezinnen.

   ^13Doch Kaleb, den zoon van Jefunne, had hij een deel gegeven in het
   midden der kinderen van Juda, naar den mond des HEEREN tot Jozua, de
   stad van Arba, vadervan Enak, dat is Hebron.

   ^14En Kaleb verdreef van daar de drie zonen van Enak, Sesai, en Ahiman,
   en Talmai, geboren van Enak.

   ^15En van daar toog hij opwaarts tot de inwoners van Debir, (de naam
   van Debir nu was te voren Kirjath-Sefer).

   ^16En Kaleb zeide: Wie Kirjath-Sefer zal slaan, en nemen haar in, dien
   zal ik ook mijn dochter Achsa tot een vrouw geven.

   ^17Othniel nu, de zoon van Kenaz, den broeder van Kaleb, nam haar in;
   en hij gaf hem Achsa, zijn dochter, tot een vrouw.

   ^18En het geschiedde, als zij tot hem kwam, zo porde zij hem aan, om
   een veld van haar vader te begeren; en zij sprong van den ezel af; toen
   sprak Kaleb tot haar: Watis u?

   ^19En zij zeide: Geef mij een zegen; dewijl gij mij een dor land
   gegeven hebt, geef mij ook waterwellingen. Toen gaf hij haar hoge
   waterwellingen en lagewaterwellingen.

   ^20Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Juda, naar hun
   huisgezinnen.

   ^21De steden nu, van het uiterste van den stam der kinderen van Juda,
   tot de landpale van Edom, tegen het zuiden, zijn: Kabzeel, en Eder, en
   Jagur,

   ^22En Kina, en Dimona, en Adada,

   ^23En Kedes, en Hazor, en Jithnan,

   ^24Zif, en Telem, en Bealoth,

   ^25En Hazor-Hadattha, en Kerioth-Hezron, dat is Hazor,

   ^26Amam, en Sema, en Molada,

   ^27En Hazar-Gadda, en Hesmon, en Beth-Palet,

   ^28En Hazar-Sual, en Beer-Seba, en Bizjotheja,

   ^29Baala, en Ijim, en Azem,

   ^30En Eltholad, en Chesil, en Horma,

   ^31En Ziklag, en Madmanna, en Sanzanna,

   ^32En Lebaoth, en Silhim, en Ain, en Rimmon. Al deze steden zijn negen
   en twintig en haar dorpen.

   ^33In de laagte zijn: Esthaol, en Zora, en Asna,

   ^34En Zanoah, en En-gannim, Tappuah, en Enam,

   ^35Jarmuth, en Adullam, Socho en Azeka,

   ^36En Saaraim, en Adithaim, en Gedera, en Gederothaim; veertien steden
   en haar dorpen.

   ^37Zenan, en Hadasa, en Migdal-gad,

   ^38En Dilan, en Mizpa, en Jokteel,

   ^39Lachis, en Bozkath, en Eglon,

   ^40En Chabbon, en Lahmas, en Chitlis,

   ^41En Gederoth, Beth-Dagon, en Naama, en Makkeda; zestien steden en
   haar dorpen.

   ^42Libna, en Ether, en Asan,

   ^43En Jiftah, en Asna, en Nezib,

   ^44En Kehila, en Achzib, en Mareza; negen steden en haar dorpen.

   ^45Ekron, en haar onderhorige plaatsen, en haar dorpen.

   ^46Van Ekron, en naar de zee toe; alle, die aan de zijde van Asdod
   zijn, en haar dorpen;

   ^47Asdod, haar onderhorige plaatsen en haar dorpen; Gaza, haar
   onderhorige plaatsen en haar dorpen, tot aan de rivier van Egypte; en
   de grote zee, en haar landpale.

   ^48Op het gebergte nu: Samir, en Jatthir, en Socho,

   ^49En Danna, en Kirjath-Sanna, die is Debir,

   ^50En Anab, en Estemo, en Anim,

   ^51En Gosen, en Holon, en Gilo; elf steden en haar dorpen.

   ^52Arab, en Duma, en Esan,

   ^53En Janum, en Beth-Tappuah, en Afeka,

   ^54En Humta, en Kirjath-Arba, die is Hebron, en Zior; negen steden en
   haar dorpen.

   ^55Maon, Karmel, en Zif, en Juta,

   ^56En Jizreel, en Jokdeam, en Zanoah,

   ^57Kain, Gibea, en Timna; tien steden en haar dorpen.

   ^58Halhul, Beth-Zur, en Gedor,

   ^59En Maarath, en Beth-Anoth, en Eltekon; zes steden en haar dorpen.

   ^60Kirjath-Baal, die is Kirjath-Jearim, en Rabba; twee steden en haar
   dorpen.

   ^61In de woestijn: Beth-araba, Middin en Sechacha,

   ^62En Nibsan, en de Zoutstad, en Engedi; zes steden en haar dorpen.

   ^63Maar de kinderen van Juda konden de Jebusieten, inwoners van
   Jeruzalem, niet verdrijven; alzo woonden de Jebusieten bij de kinderen
   van Juda te Jeruzalem, totdezen dag toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Daarna kwam het lot der kinderen van Jozef uit: van de Jordaan bij
   Jericho, aan het water van Jericho, oostwaarts, de woestijn opgaande
   van Jericho, door hetgebergte Beth-El;

   ^2En het komt van Beth-El uit naar Luz; en het gaat door tot de
   landpale des Archiets, tot Ataroth toe;

   ^3En het gaat af tegen het westen naar de landpale Jafleti, tot aan de
   landpale van het benedenste Beth-horon, en tot Gezer; en haar uitgangen
   zijn aan de zee.

   ^4Alzo hebben hun erfdeel bekomen de kinderen van Jozef, Manasse en
   Efraim.

   ^5De landpale nu der kinderen van Efraim, naar hun huisgezinnen, is
   deze: te weten, de landpale huns erfdeels was oostwaarts Atroth-Addar
   tot aan het bovensteBeth-Horon.

   ^6En deze landpale gaat uit tegen het westen bij Michmetath, van het
   noorden, en deze landpale keert zich om tegen het oosten naar
   Thaanath-Silo, en gaat doordezelve van het oosten naar Janoah;

   ^7En komt af van Janoah naar Ataroth en Naharoth, en stoot aan Jericho,
   en gaat uit aan de Jordaan.

   ^8Van Tappuah gaat deze landpale westwaarts naar de beek Kana, en haar
   uitgangen zijn aan de zee. Dit is het erfdeel van den stam der kinderen
   van Efraim, naarhun huisgezinnen.

   ^9En de steden, die afgezonderd waren voor de kinderen van Efraim,
   waren in het midden van het erfdeel der kinderen van Manasse, al die
   steden en haar dorpen.

   ^10En zij verdreven de Kanaanieten niet, die te Gezer woonden; alzo
   woonden die Kanaanieten in het midden der Efraimieten tot op dezen dag;
   maar zij waren onderschatting dienende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1De stam van Manasse had ook een lot, omdat hij de eerstgeborene van
   Jozef was: te weten Machir, de eerstgeborene van Manasse, de vader van
   Gilead; omdat hijeen krijgsman was, zo had hij Gilead en Bazan.

   ^2Ook hadden de overgebleven kinderen van Manasse een lot, naar hun
   huisgezinnen; te weten de kinderen van Abiezer, en de kinderen van
   Helek, en de kinderenvan Asriel, en de kinderen van Sechem, en de
   kinderen van Hefer, en de kinderen van Semida. Dit zijn de mannelijke
   kinderen van Manasse, den zoon van Jozef, naar hun huisgezinnen.

   ^3Zelafead nu, de zoon van Hefer, den zoon van Gilead, den zoon van
   Machir, den zoon van Manasse, had geen zonen, maar dochters; en dit
   zijn de namen zijnerdochteren: Machla en Noa, Hogla, Milka en Tirza.

   ^4Dezen dan traden toe voor het aangezicht van Eleazar, den priester,
   en voor het aangezicht van Jozua, den zoon van Nun, en voor het
   aangezicht der oversten, zeggende: De HEERE heeft Mozes geboden, dat
   men ons een erfdeel geven zou in het midden onzer broederen. Daarom gaf
   hij haar, naar den mond desHEEREN, een erfdeel in het midden der
   broederen van haar vader.

   ^5En aan Manasse vielen tien snoeren toe, behalve het land Gilead en
   Bazan, dat op gene zijde van de Jordaan is.

   ^6Want de dochteren van Manasse erfden een erfdeel in het midden zijner
   zonen; en het land Gilead hadden de overgebleven kinderen van Manasse.

   ^7Zodat de landpale van Manasse was van Aser af tot Michmetath, die
   voor aan Sichem is; en deze landpale gaat ter rechterhand tot aan de
   inwoners vanEn-Tappuah.

   ^8Manasse had wel het land van Tappuah, maar Tappuah zelve, aan de
   landpale van Manasse, hadden de kinderen van Efraim.

   ^9Daarna komt de landpale af naar de beek Kana tegen het zuiden der
   beek. Deze steden zijn van Efraim in het midden der steden van Manasse;
   en de landpale vanManasse is aan het noorden der beek, en haar
   uitgangen zijn aan de zee.

   ^10Het was van Efraim tegen het zuiden, en tegen het noorden was het
   van Manasse, en de zee was zijn landpale; en aan het noorden stieten
   zij aan Aser, en aan hetoosten aan Issaschar.

   ^11Want Manasse had, in Issaschar en in Aser, Beth-Sean en haar
   onderhorige plaatsen, en Jibleam en haar onderhorige plaatsen, en de
   inwoners te Dor en haaronderhorige plaatsen, en de inwoners te En-Dor
   en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te Thaanach en haar
   onderhorige plaatsen, en de inwoners teMegiddo en haar onderhorige
   plaatsen: drie landstreken.

   ^12En de kinderen van Manasse konden de inwoners van die steden niet
   verdrijven; want de Kanaanieten wilden in hetzelve land wonen.

   ^13En het geschiedde, als de kinderen Israels sterk werden, zo maakten
   zij de Kanaanieten cijnsbaar; maar zij verdreven hen niet ganselijk.

   ^14Toen spraken de kinderen van Jozef tot Jozua, zeggende: Waarom hebt
   gij mij ten erfdeel maar een lot en een snoer gegeven, daar ik toch een
   groot volk ben, voorzoveel de HEERE mij dus verre gezegend heeft?

   ^15Jozua nu zeide tot henlieden: Dewijl gij een groot volk zijt, zo ga
   op naar het woud, en houw daar voor u af in het land der Ferezieten en
   der Refaieten, dewijl u hetgebergte van Efraim te eng is.

   ^16Toen zeiden de kinderen van Jozef: Dat gebergte zou ons niet
   genoegzaam zijn; er zijn ook ijzeren wagens bij alle Kanaanieten, die
   in het land des dals wonen, bij diete Beth-Sean en haar onderhorige
   plaatsen, en die in het dal van Jizreel zijn.

   ^17Verder sprak Jozua tot het huis van Jozef, tot Efraim en tot
   Manasse, zeggende: Gij zijt een groot volk, en gij hebt grote kracht,
   gij zult geen een lot hebben;

   ^18Maar het gebergte zal het uwe zijn; en dewijl het een woud is, zo
   houw het af, zo zullen zijn uitgangen de uwe zijn; want gij zult de
   Kanaanieten verdrijven, alhebben zij ijzeren wagens, al zijn zij sterk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En de ganse vergadering van de kinderen Israels verzamelde zich te
   Silo, en zij richtten aldaar op de tent der samenkomst, nadat het land
   voor hen onderworpenwas.

   ^2En er bleven over onder de kinderen Israels, aan dewelken zij hun
   erfdeel niet uitgedeeld hadden, zeven stammen.

   ^3En Jozua zeide tot de kinderen Israels: Hoe lang houdt gij u zo slap,
   om voort te gaan, om het land te beerven, hetwelk de HEERE, de God uwer
   vaderen, u gegevenheeft?

   ^4Geeft voor ulieden drie mannen van elken stam, dat ik ze heenzende,
   en zij zich opmaken, en het land doorwandelen, en beschrijven hetzelve
   naar hun erven, enweder tot mij komen.

   ^5Zij nu zullen het delen in zeven delen; Juda zal blijven op zijn
   landpale van het zuiden, en het huis van Jozef zal blijven op zijn
   landpale van het noorden.

   ^6En gijlieden zult het land beschrijven in zeven delen, en tot mij
   herwaarts brengen, dat ik voor ulieden het lot hier werpe voor het
   aangezicht des HEEREN, onzesGods.

   ^7Want de Levieten hebben geen deel in het midden van ulieden; maar het
   priesterdom des HEEREN is hun erfdeel. Gad nu, en Ruben, en de halve
   stam vanManasse, hebben hun erfdeel genomen op gene zijde van de
   Jordaan, oostwaarts, hetwelk hun Mozes, de knecht des HEEREN, gegeven
   heeft.

   ^8Toen maakten zich die mannen op, en gingen heen. En Jozua gebood hun,
   die heengingen om het land te beschrijven, zeggende: Gaat, en
   doorwandelt het land, enbeschrijft het; komt dan weder tot mij, zo zal
   ik ulieden hier het lot werpen, voor het aangezicht des HEEREN, te
   Silo.

   ^9De mannen dan gingen heen, en togen het land door en beschreven het,
   naar de steden, in zeven delen, in een boek; en kwamen weder tot Jozua
   in het leger te Silo.

   ^10Toen wierp Jozua het lot voor hen te Silo, voor het aangezicht des
   HEEREN. En Jozua deelde aldaar den kinderen Israels het land, naar hun
   afdelingen.

   ^11En het lot van den stam der kinderen van Benjamin kwam op, naar hun
   huisgezinnen; en de landpale van hun lot ging uit tussen de kinderen
   van Juda, en tussen dekinderen van Jozef.

   ^12En hun landpale was naar den hoek noordwaarts van de Jordaan; en
   deze landpale gaat opwaarts aan de zijde van Jericho van het noorden,
   en gaat op door hetgebergte westwaarts, en haar uitgangen zijn aan de
   woestijn van Beth-Aven.

   ^13En van daar gaat de landpale door naar Luz, aan de zijde van Luz,
   welke is Beth-El, zuidwaarts; en deze landpale gaat af naar
   Atroth-Addar, aan den berg, die aande zuidzijde van het benedenste
   Beth-Horon is.

   ^14En die landpale strekt en keert zich om, naar den westhoek
   zuidwaarts van den berg, die tegenover Beth-horon zuidwaarts is, en
   haar uitgangen zijn aanKirjath-Baal (welke is Kirjath-Jearim), een stad
   der kinderen van Juda. Dit is de hoek ten westen.

   ^15De hoek nu ten zuiden is aan het uiterste van Kirjath-Jearim; en
   deze landpale gaat uit ten westen, en zij komt uit aan de fontein der
   wateren van Neftoah.

   ^16En deze landpale gaat af tot aan het uiterste des bergs, die
   tegenover het dal van den zoon van Hinnom is, die in het dat der
   Refaiten is tegen het noorden; en gaataf door het dal van Hinnom, aan
   de zijde der Jebusieten zuidwaarts, en gaat af aan de fontein van
   Rogel;

   ^17En strekt zich van het noorden, en gaat uit te En-semes; van daar
   gaat zij uit naar Geliloth, welke is tegenover den opgang naar Adummim,
   en zij gaat af aan densteen van Bohan, den zoon van Ruben;

   ^18En gaat door ter zijde tegenover Araba naar het noorden, en gaat af
   te Araba.

   ^19Verder gaat deze landpale door aan de zijde van Beth-hogla
   noordwaarts, en de uitgangen van deze landpale zijn aan de tong der
   Zoutzee noordwaarts, aan hetuiterste van de Jordaan zuidwaarts. Dit is
   de zuiderlandpale.

   ^20De Jordaan nu bepaalt haar aan den hoek naar het oosten. Dit is het
   erfdeel der kinderen van Benjamin, in hun landpalen rondom, naar hun
   huisgezinnen.

   ^21De steden nu van den stam der kinderen van Benjamin, naar hun
   huisgezinnen, zijn: Jericho, en Beth-hogla, en Emek-Keziz,

   ^22En Beth-araba, en Zemaraim, en Beth-El,

   ^23En Haavvim, en Para, en Ofra,

   ^24Chefar-haammonai, en Ofni, en Gaba; twaalf steden en haar dorpen.

   ^25Gibeon, en Rama, en Beeroth,

   ^26En Mizpa, en Chefira, en Moza,

   ^27En Rekem, en Jirpeel, en Tharala,

   ^28En Zela, Elef en Jebusi (deze is Jeruzalem), Gibath, Kirjath:
   veertien steden mitsgaders haar dorpen. Dit is het erfdeel der kinderen
   van Benjamin, naar hunhuisgezinnen. Jozua 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Daarna ging het tweede lot uit voor Simeon, voor den stam der
   kinderen van Simeon, naar hun huisgezinnen; en hun erfdeel was in het
   midden van het erfdeel derkinderen van Juda.

   ^2En zij hadden in hun erfdeel: Beer-seba, en Seba, en Molada,

   ^3En Hazar-Sual, en Bala, en Azem,

   ^4En Eltholad, en Bethul, en Horma,

   ^5En Ziklag, en Beth-hammerchaboth, en Hazar-Suza,

   ^6En Beth-Lebaoth, en Saruhen; dertien steden en haar dorpen.

   ^7Ain, Rimmon, en Ether, en Asan; vier steden en haar dorpen;

   ^8En al de dorpen, die rondom deze steden waren, tot Baalath-Beer, dat
   is Ramath tegen het zuiden. Dit is het erfdeel van den stam der
   kinderen van Simeon, naarhun huisgezinnen.

   ^9Het erfdeel der kinderen van Simeon is onder het snoer der kinderen
   van Juda; want het erfdeel der kinderen van Juda was te groot voor hen;
   daarom erfden dekinderen van Simeon in het midden van hun erfdeel.

   ^10Daarna kwam het derde lot op voor de kinderen van Zebulon, naar hun
   huisgezinnen; en de landpale van hun erfdeel was tot aan Sarid.

   ^11En hun landpale gaat opwaarts naar het westen en Mar-ala, en reikt
   tot Dabbaseth, en reikt tot aan de beek, die voor aan Jokneam is.

   ^12En zij wendt zich van Sarid oostwaarts tegen den opgang der zon, tot
   de landpale van Chisloth-Thabor, en zij komt uit te Dobrath, en gaat
   opwaarts naar Jafia.

   ^13En van daar gaat zij oostwaarts door naar den opgang, naar
   Gath-Hefer, te Eth-Kazin, en zij komt uit te Rimmon-Methoar, hetwelk is
   Nea.

   ^14En deze landpale keert zich om tegen het noorden naar Hannathon, en
   haar uitgangen zijn het dal van Jiftah-El.

   ^15En Kattath, en Nahalal, en Simron, en Jidala, en Bethlehem; twaalf
   steden en haar dorpen.

   ^16Dit is het erfdeel der kinderen van Zebulon, naar hun huisgezinnen;
   deze steden en haar dorpen.

   ^17Het vierde lot ging uit voor Issaschar, voor de kinderen van
   Issaschar, naar hun huisgezinnen.

   ^18En hun landpale was Jizreela, en Chesulloth, en Sunem,

   ^19En Hafaraim, en Sion, en Anacharath,

   ^20En Rabbith, en Kisjon, en Ebez,

   ^21En Remeth, en En-gannim, en En-hadda, en Beth-Pazzez.

   ^22En deze landpale reikt aan Thabor, en Sahazima, en Beth-Semes; en de
   uitgangen van hun landpale zijn aan de Jordaan; zestien steden en haar
   dorpen.

   ^23Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Issaschar, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haar dorpen.

   ^24Toen ging het vijfde lot voor den stam der kinderen van Aser uit,
   naar hun huisgezinnen.

   ^25En hun landpale was Helkath, en Hali, en Beten, en Achsaf,

   ^26En Allammelech, en Am-ad, en Mis-al; en zij reikt aan Karmel
   westwaarts, en aan Sichor-Libnath;

   ^27En wendt zich tegen den opgang der zon naar Beth-Dagon, en reikt aan
   Zebulon, en aan het dal Jiftha-El noordwaarts naar Beth-Emek, en
   Nehiel, en komt uit totKabul ter linkerhand;

   ^28En Ebron, en Rehob, en Hammon, en Kana, tot aan groot Sidon.

   ^29En deze landpale wendt zich naar Rama, en tot aan de vaste stad
   Tyrus; dan keert deze landpale naar Hosa, en haar uitgangen zijn aan de
   zee, van het landsnoerstrekkende naar Achzib,

   ^30En Umma, en Afek, en Rehob; twee en twintig steden en haar dorpen.

   ^31Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Aser, naar hun
   huisgezinnen, deze steden en haar dorpen.

   ^32Het zesde lot ging uit voor de kinderen van Nafthali, voor de
   kinderen van Nafthali, naar hun huisgezinnen.

   ^33En hun landpale is van Helef, van Allon tot Zaanannim, en
   Adami-Nekeb, en Jabneel, tot Lakkum; en haar uitgangen zijn aan de
   Jordaan.

   ^34En deze landpale wendt zich westwaarts naar Asnoth-Thabor, en van
   daar gaat zij voort naar Hukkok, en zij reikt aan Zebulon tegen het
   zuiden, en aan Aser reiktzij tegen het westen, en aan Juda aan de
   Jordaan tegen den opgang der zon.

   ^35De vaste steden nu zijn: Ziddim, Zer en Hammath, Rakkath en
   Cinnereth,

   ^36En Adama, en Rama, en Hazor,

   ^37En Kedes, en Edrei, en En-Hazor,

   ^38En Jiron, en Migdal-El, Horem en Beth-Anath, en Beth-Semes;
   negentien steden en haar dorpen.

   ^39Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Nafthali, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haar dorpen.

   ^40Het zevende lot ging uit voor den stam der kinderen van Dan, naar
   hun huisgezinnen.

   ^41En de landpale van hun erfdeel was: Zora, en Esthaol, en Ir-Semes,

   ^42En Saalabbin, en Ajalon, en Jithla,

   ^43En Elon, en Timnatha, en Ekron,

   ^44En Elteke, en Gibbethon, en Baalath,

   ^45En Jehud, en Bene-Berak, en Gath-Rimmon,

   ^46En Me-Jarkon, en Rakkon, met de landpale tegenover Jafo.

   ^47Doch de landpale der kinderen van Dan was hun klein uitgekomen;
   daarom togen de kinderen van Dan op, en krijgden tegen Lesem, en namen
   haar in, en sloegenhaar met de scherpte des zwaards, en erfden haar, en
   woonden daarin; en zij noemden Lesem, Dan, naar den naam van hun vader
   Dan.

   ^48Dit is het erfdeel van de stam der kinderen van Dan, naar hun
   huisgezinnen, deze steden en haar dorpen.

   ^49Toen zij nu geeindigd hadden het land erfelijk te delen, naar zijn
   landpale, zo gaven de kinderen Israels aan Jozua, den zoon van Nun, een
   erfdeel in het midden vanhen.

   ^50Naar den mond des HEEREN gaven zij hem die stad, welke hij begeerde,
   Thimnath-Serah, op het gebergte van Efraim; en hij bouwde die stad, en
   woonde indezelve.

   ^51Dit zijn de erfdelen, welke Eleazar, de priester, en Jozua, de zoon
   van Nun, en de hoofden der vaderen van de stammen, door het lot aan de
   kinderen Israels erfelijkuitdeelden te Silo, voor het aangezicht des
   HEEREN, aan de deur van de tent der samenkomst. Aldus maakten zij een
   einde van het uitdelen des lands. Jozua 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Verder sprak de HEERE tot Jozua, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geeft voor ulieden de
   vrijsteden, waarvan Ik met ulieden gesproken heb door den dienst van
   Mozes.

   ^3Dat daarheen vliede de doodslager, die een ziel door dwaling, niet
   met wetenschap, verslaat; opdat zij ulieden zijn tot een toevlucht voor
   den bloedwreker.

   ^4Als hij vlucht tot een van die steden, zo zal hij staan aan de deur
   der stadspoort, en hij zal zijn woorden spreken voor de oren van de
   oudsten derzelver stad; dan zullenzij hem tot zich in de stad nemen, en
   hem plaats geven, dat hij bij hen wone.

   ^5En als de bloedwreker hem najaagt, zo zullen zij den doodslager in
   zijn hand niet overgeven, dewijl hij zijn naaste niet met wetenschap
   verslagen heeft, en hemgisteren en eergisteren niet heeft gehaat.

   ^6En hij zal in dezelve stad wonen, totdat hij sta voor het aangezicht
   der vergadering voor het gericht, totdat de hogepriester sterve, die in
   die dagen zijn zal; dan zal dedoodslager wederkeren, en komen tot zijn
   stad, en tot zijn huis, tot de stad, van waar hij gevloden is.

   ^7Toen heiligden zij Kedes in Galilea, op het gebergte van Nafthali, en
   Sichem op het gebergte van Efraim, en Kirjath-Arba, deze is Hebron, op
   het gebergte van Juda.

   ^8En aan gene zijde van de Jordaan, van Jericho oostwaarts, gaven zij
   Bezer in de woestijn, in het platte land, van den stam van Ruben; en
   Ramoth in Gilead, van denstam van Gad; en Golan in Bazan, van den stam
   van Manasse.

   ^9Dit nu zijn de steden, die bestemd waren voor al de kinderen Israels,
   en voor den vreemdeling, die in het midden van henlieden verkeert,
   opdat derwaarts vluchte alwie een ziel slaat door dwaling; opdat hij
   niet sterve door de hand des bloedwrekers, totdat hij voor het
   aangezicht der vergadering gestaan zal hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Toen naderden de hoofden der vaderen van de Levieten tot Eleazar, den
   priester, en tot Jozua, den zoon van Nun, en tot de hoofden der vaderen
   van de stammender kinderen Israels;

   ^2En zij spraken tot hen, te Silo, in het land Kanaan, zeggende: De
   HEERE heeft geboden door den dienst van Mozes, dat men ons steden te
   bewonen geven zou, enhaar voorsteden voor onze beesten.

   ^3Daarom gaven de kinderen Israels aan de Levieten van hun erfdeel,
   naar den mond des HEEREN, deze steden en de voorsteden derzelve.

   ^4Toen ging het lot uit voor de huisgezinnen der Kahathieten; en voor
   de kinderen van Aaron, den priester, uit de Levieten, waren van den
   stam van Juda, en van denstam van Simeon, en van den stam van Benjamin,
   door het lot, dertien steden.

   ^5En aan de overgebleven kinderen van Kahath vielen, bij het lot, van
   de huisgezinnen van den stam van Efraim, en van den stam van Dan, en
   van den halven stamvan Manasse, tien steden.

   ^6En aan den kinderen van Gerson, van de huisgezinnen van den stam van
   Issaschar, en van den stam van Aser, en van den stam van Nafthali, en
   van den halvenstam van Manasse, in Bazan, bij het lot, dertien steden.

   ^7Aan de kinderen van Merari, naar hun huisgezinnen, van den stam van
   Ruben, en van den stam van Gad, en van den stam van Zebulon, twaalf
   steden.

   ^8Alzo gaven de kinderen Israels aan de Levieten deze steden en haar
   voorsteden, bij het lot, gelijk de HEERE geboden had door den dienst
   van Mozes.

   ^9Verder gaven zij van den stam der kinderen van Juda, en van den stam
   der kinderen van Simeon, deze steden, die men bij name noemde;

   ^10Dat zij waren van de kinderen van Aaron, van de huisgezinnen der
   Kahathieten, uit de kinderen van Levi; want het eerste lot was het
   hunne.

   ^11Zo gaven zij hun de stad van Arba, den vader van Anok (zij is
   Hebron), op den berg van Juda, en haar voorsteden rondom haar.

   ^12Maar het veld der stad en haar dorpen, gaven zij aan Kaleb, den zoon
   van Jefunne, tot zijn bezitting.

   ^13Alzo gaven zij aan de kinderen van den priester Aaron de vrijstad
   des doodslagers, Hebron en haar voorsteden, en Libna en haar
   voorsteden;

   ^14En Jatthir en haar voorsteden, en Esthemoa en haar voorsteden;

   ^15En Holon en haar voorsteden, en Debir en haar voorsteden;

   ^16En Ain en haar voorsteden, en Jutta en haar voorsteden, en
   Beth-Semes en haar voorsteden; negen steden van deze twee stammen.

   ^17En van den stam van Benjamin, Gibeon en haar voorsteden, Geba en
   haar voorsteden;

   ^18Anathoth en haar voorsteden, en Almon en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^19Al de steden der kinderen van Aaron, de priesteren, waren dertien
   steden en haar voorsteden.

   ^20De huisgezinnen nu der kinderen van Kahath, de Levieten, die
   overgebleven waren van de kinderen van Kahath, die hadden de steden
   huns lots van den stam vanEfraim.

   ^21En zij gaven hun Sichem, een vrijstad des doodslagers, en haar
   voorsteden, op den berg Efraim, en Gezer en haar voorsteden;

   ^22En Kibzaim en haar voorsteden, en Beth-horon en haar voorsteden:
   vier steden.

   ^23En van den stam van Dan, Elteke en haar voorsteden, Gibbethon en
   haar voorsteden;

   ^24Ajalon en haar voorsteden, Gath-Rimmon en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^25En van den halven stam van Manasse, Thaanach en haar voorsteden, en
   Gath-Rimmon en haar voorsteden: twee steden.

   ^26Al de steden voor de huisgezinnen van de overige kinderen van Kahath
   zijn tien, met haar voorsteden.

   ^27En aan de kinderen van Gerson, van de huisgezinnen der Levieten, van
   den halven stam van Manasse, de vrijstad des doodslagers, Golan in
   Bazan, en haarvoorsteden, en Beesthera en haar voorsteden: twee steden.

   ^28En van den stam van Issaschar, Kisjon en haar voorsteden, en Dobrath
   en haar voorsteden;

   ^29Jarmuth en haar voorsteden, En-gannim en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^30En van den stam van Aser, Misal en haar voorsteden, Abdon en haar
   voorsteden;

   ^31En Helkath en haar voorsteden, en Rehob en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^32En van den stam van Nafthali, de vrijstad des doodslagers, Kedes in
   Galilea, en haar voorsteden, en Hammoth-Dor en haar voorsteden, en
   Karthan en haarvoorsteden: drie steden.

   ^33Al de steden der Gersonieten, naar hun huisgezinnen, zijn dertien
   steden en haar voorsteden.

   ^34Aan de huisgezinnen nu van de kinderen van Merari, van de overige
   Levieten, werd gegeven van den stam van Zebulon, Jokneam en haar
   voorsteden, Kartha enhaar voorsteden;

   ^35Dimna en haar voorsteden, Nahalal en haar voorsteden: vier steden.

   ^36En van den stam van Ruben, Bezer en haar voorsteden, en Jahza en
   haar voorsteden;

   ^37Kedemoth en haar voorsteden, en Mefaath en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^38Van den stam van Gad nu, de vrijstad des doodslagers, Ramoth in
   Gilead, en haar voorsteden, en Mahanaim en haar voorsteden;

   ^39Hesbon en haar voorsteden, Jaezer en haar voorsteden: al die steden
   zijn vier.

   ^40Al die steden waren van de kinderen van Merari, naar hun
   huisgezinnen, die nog overig waren van de huisgezinnen der Levieten; en
   hun lot was twaalf steden.

   ^41Al de steden der Levieten, in het midden van de erfenis der kinderen
   Israels, waren acht en veertig steden en haar voorsteden.

   ^42Deze steden waren elk met haar voorsteden rondom haar; alzo was het
   met al die steden.

   ^43Alzo gaf de HEERE aan Israel het ganse land, dat Hij gezworen had
   hun vaderen te geven, en zij beerfden het, en woonden daarin.

   ^44En de HEERE gaf hun rust rondom, naar alles, wat Hij hun vaderen
   gezworen had; en er bestond niet een man van al hun vijanden voor hun
   aangezicht; al hunvijanden gaf de HEERE in hun hand.

   ^45Er viel niet een woord van al de goede woorden, die de HEERE
   gesproken had tot het huis van Israel; het kwam altemaal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Toen riep Jozua de Rubenieten, en de Gadieten, en den halven stam van
   Manasse,

   ^2En hij zeide tot hen: Gijlieden hebt onderhouden alles, wat u Mozes,
   de knecht des HEEREN, geboden heeft; en gij zijt mijner stem gehoorzaam
   geweest in alles, wat ik u geboden heb.

   ^3Gij hebt uw broederen niet verlaten nu langen tijd, tot op dezen dag
   toe; maar gij hebt waargenomen de onderhouding der geboden van den
   HEERE, uw God.

   ^4En nu, de HEERE, uw God, heeft uw broederen rust gegeven, gelijk Hij
   hun toegezegd had; keert dan nu wederom, en gaat gij naar uw tenten,
   naar het land uwerbezitting, hetwelk u Mozes, de knecht des HEEREN,
   gegeven heeft op gene zijde van de Jordaan.

   ^5Alleenlijk neemt naarstiglijk waar te doen het gebod en de wet, die u
   Mozes, de knecht des HEEREN, geboden heeft, dat gij den HEERE, uw God,
   liefhebt, en datgij wandelt in al Zijn wegen, en Zijn geboden houdt, en
   Hem aanhangt, en dat gij Hem dient met uw ganse hart en met uw ganse
   ziel.

   ^6Alzo zegende hen Jozua, en hij liet hen gaan; en zij gingen naar hun
   tenten.

   ^7Want aan de helft van den stam van Manasse had Mozes een erfdeel
   gegeven in Bazan; maar aan de andere helft van denzelven gaf Jozua een
   erfdeel bij hunbroederen, aan deze zijde van de Jordaan westwaarts.
   Verder ook als Jozua hen liet trekken naar hun tenten, zo zegende hij
   hen.

   ^8En hij sprak tot hen, zeggende: Keert weder tot uw tenten met veel
   rijkdom, en met zeer veel vee, met zilver, en met goud, en met koper,
   en met ijzer, en met zeerveel klederen; deelt den roof uwer vijanden
   met uw broederen.

   ^9Alzo keerden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, en de
   halve stam van Manasse wederom, en togen van de kinderen Israels, van
   Silo, dat in het landKanaan is, om te gaan naar het land van Gilead,
   naar het land hunner bezitting, in hetwelk zij bezitters gemaakt waren,
   naar den mond des HEEREN, door dendienst van Mozes.

   ^10Toen zij kwamen aan de grenzen van de Jordaan, die in het land
   Kanaan zijn, zo bouwden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad,
   en de halve stam vanManasse aldaar een altaar aan de Jordaan, een
   altaar groot in het aanzien.

   ^11En de kinderen Israels hoorden zeggen: Ziet, de kinderen van Ruben,
   en de kinderen van Gad, en de halve stam van Manasse hebben een altaar
   gebouwd, tegenover het land Kanaan, aan de grenzen van de Jordaan, aan
   de zijde der kinderen Israels.

   ^12Als de kinderen Israels dit hoorden, zo verzamelde de ganse
   vergadering der kinderen Israels te Silo, dat zij tegen hen optogen met
   een heir.

   ^13En de kinderen Israels zonden aan de kinderen van Ruben, en aan de
   kinderen van Gad, en aan den halven stam van Manasse, in het land
   Gilead, Pinehas, den zoonvan Eleazar, den priester;

   ^14En tien vorsten met hem, van ieder vaderlijk huis een vorst, uit al
   de stammen van Israel; en zij waren een ieder een hoofd van het huis
   hunner vaderen over deduizenden van Israel.

   ^15Toen zij tot de kinderen van Ruben, en tot de kinderen van Gad, en
   tot den halven stam van Manasse kwamen, in het land Gilead, zo spraken
   zij met hen, zeggende:

   ^16Alzo spreekt de ganse gemeente des HEEREN: Wat overtreding is dit,
   waarmede gijlieden overtreden hebt tegen den God van Israel, heden
   afkerende van achterden HEERE, mits dat gij een altaar voor u gebouwd
   hebt, om heden tegen den HEERE wederspannig te zijn?

   ^17Is ons de ongerechtigheid van Peor te weinig, van dewelke wij niet
   gereinigd zijn tot op dezen dag, hoewel de plaag in de vergadering des
   HEEREN geweest is?

   ^18Dewijl gij u heden van achter den HEERE afkeert, het zal dan
   geschieden, als gij heden wederspannig zijt tegen den HEERE, zo zal Hij
   Zich morgen grotelijksvertoornen tegen de ganse gemeente van Israel.

   ^19Maar toch, indien het land uwer bezitting onrein is, komt over in
   het land van de bezitting des HEEREN, waar de tabernakel des HEEREN
   woont, en neemtbezitting in het midden van ons; maar zijt niet
   wederspannig tegen den HEERE, en zijt ook niet wederspannig tegen ons,
   een altaar voor u bouwende, behalve hetaltaar van den HEERE, onzen God.

   ^20Heeft niet Achan, de zoon van Zerah, overtreding begaan met het
   verbannene, en kwam er niet een verbolgenheid over de ganse vergadering
   van Israel? En dieman stierf niet alleen in zijn ongerechtigheid.

   ^21Toen antwoordden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, en
   de halve stam van Manasse, en zij spraken met de hoofden der duizenden
   van Israel:

   ^22De God der goden, de HEERE, de God der goden, de HEERE, Die weet
   het; Israel zelf zal het ook weten! Is het door wederspannigheid, of is
   het door overtredingtegen den HEERE, zo behoudt ons heden niet;

   ^23Dat wij ons een altaar zouden gebouwd hebben, om ons van achter den
   HEERE af te keren, of om brandoffer en spijsoffer daarop te offeren, of
   om dankofferdaarop te doen, zo eise het de HEERE.

   ^24En zo wij dit niet uit zorg vanwege deze zaak gedaan hebben,
   zeggende: Morgen mochten uw kinderen tot onze kinderen spreken,
   zeggende: Wat hebt gij met denHEERE, den God van Israel, te doen?

   ^25De HEERE heeft immers de Jordaan tot landpale gezet tussen ulieden,
   gij, kinderen van Ruben, en gij, kinderen van Gad! gij hebt geen deel
   aan den HEERE. Zomochten uw kinderen onze kinderen doen ophouden, dat
   zij den HEERE niet vreesden.

   ^26Daarom zeiden wij: Laat ons toch voor ons maken, bouwende een
   altaar, niet ten brandoffer, noch ten offer.

   ^27Maar dat het een getuige zij tussen ons en tussen ulieden, en tussen
   onze geslachten na ons, opdat wij den dienst des HEEREN voor Zijn
   aangezicht dienen mochtenmet onze brandofferen, en met onze
   slachtofferen, en met onze dankofferen; en dat uw kinderen tot onze
   kinderen morgen niet zeggen: Gijlieden hebt geen deel aanden HEERE.

   ^28Daarom zeiden wij: Wanneer het geschiedt, dat zij morgen alzo tot
   ons en tot onze geslachten zeggen zullen; zo zullen wij zeggen: Ziet de
   gedaante van het altaardes HEEREN, hetwelk onze vaderen gemaakt hebben,
   niet ten brandoffer, noch ten offer; maar het is een getuige tussen ons
   en tussen ulieden.

   ^29Het zij verre van ons, van ons dat wij zouden wederspannig zijn
   tegen den HEERE, of dat wij te dezen dage ons van achter den HEERE
   afkeren zouden, bouwendeeen altaar ten brandoffer, ten spijsoffer, of
   ten slachtoffer, behalve het altaar van den HEERE, onzen God, dat voor
   Zijn tabernakel is.

   ^30Toen de priester Pinehas, en de oversten der vergadering, en de
   hoofden der duizenden van Israel, die bij hem waren, de woorden
   hoorden, die de kinderen vanRuben, en de kinderen van Gad, en de
   kinderen van Manasse gesproken hadden, zo was het goed in hun ogen.

   ^31En Pinehas, de zoon van den priester Eleazar, zeide tot de kinderen
   van Ruben, en tot de kinderen van Gad, en tot de kinderen van Manasse:
   Heden weten wij, datde HEERE in het midden van ons is, dewijl gij deze
   overtreding tegen den HEERE niet begaan hebt; toen hebt gijlieden de
   kinderen Israel verlost uit de hand desHEEREN.

   ^32En Pinehas, de zoon van den priester Eleazar, keerde wederom met de
   oversten van de kinderen van Ruben, en van de kinderen van Gad, uit het
   land Gilead, naarhet land Kanaan, tot de kinderen Israel; en zij
   brachten hun antwoord weder;

   ^33Het antwoord nu was goed in de ogen van de kinderen Israels, en de
   kinderen Israels loofden God, en zeiden niet meer van tegen hen op te
   trekken met een heir, om het land te verderven, waarin de kinderen van
   Ruben en de kinderen van Gad woonden.

   ^34En de kinderen van Ruben en de kinderen van Gad noemden dat altaar:
   Dat het een getuige zij tussen ons, dat de HEERE God is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En het geschiedde na vele dagen, nadat de HEERE Israel rust gegeven
   had van al zijn vijanden rondom heen, en Jozua oud geworden en wel
   bedaagd was;

   ^2Zo riep Jozua gans Israel, hun oudsten, en hun hoofden, en hun
   richters, en hun ambtlieden, en hij zeide tot hen: Ik ben oud geworden,
   en wel bedaagd;

   ^3En gijlieden hebt gezien alles, wat de HEERE, uw God, gedaan heeft
   aan al deze volken voor uw aangezicht; want de HEERE, uw God, Zelf, is
   het, Die voor ugestreden heeft.

   ^4Ziet, ik heb u deze overige volken door het lot doen toevallen, ten
   erfdeel voor uw stammen, van de Jordaan af, met al de volken, die ik
   uitgeroeid heb, en tot degrote zee, tegen den ondergang der zon.

   ^5En de HEERE, uw God, Zelf zal hen uitstoten voor ulieder aangezicht,
   en Hij zal hen van voor ulieder aangezicht verdrijven; en gij zult hun
   land erfelijk bezitten, gelijk als de HEERE, uw God, tot u gesproken
   heeft.

   ^6Zo weest zeer sterk, om te bewaren en om te doen alles, wat
   geschreven is in het wetboek van Mozes; opdat gij daarvan niet afwijkt
   ter rechter hand noch terlinkerhand;

   ^7Dat gij niet ingaat tot deze volken: deze, die overgebleven zijn bij
   ulieden; gedenkt ook niet aan den naam hunner goden, en doet er niet
   bij zweren, en dient hen niet, en buigt u voor die niet;

   ^8Maar den HEERE, uw God, zult gij aanhangen, gelijk als gij tot op
   dezen dag gedaan hebt.

   ^9Want de HEERE heeft van uw aangezicht verdreven grote en machtige
   volken; en u aangaande, niemand heeft voor uw aangezicht bestaan, tot
   op dezen dag toe.

   ^10Een enig man onder u zal er duizend jagen; want het is de HEERE, uw
   God, Zelf, Die voor u strijdt, gelijk al Hij tot u gesproken heeft.

   ^11Daarom bewaart uw zielen naarstiglijk, dat gij den HEERE, uw God,
   liefhebt.

   ^12Want zo gij enigszins afkeert, en het overige van deze volken
   aanhangt, van deze, die bij u overgebleven zijn, en u met hen
   verzwagert, en gij tot hen zult ingaan, enzij tot u;

   ^13Weet voorzeker, dat de HEERE, uw God, niet voortvaren zal deze
   volken van voor uw aangezicht te verdrijven; maar zij zullen ulieden
   zijn tot een strik, en tot eennet, en tot een gesel aan uw zijden, en
   tot doornen in uw ogen, totdat gij omkomt van dit goede land, hetwelk u
   de HEERE, uw God, gegeven heeft.

   ^14En ziet, ik ga heden in den weg der ganse aarde; en gij weet in uw
   ganse hart en in uw ganse ziel, dat er niet een enig woord gevallen is
   van al die goede woorden, welke de HEERE, uw God, over u gesproken
   heeft; zij zijn u alle overkomen; er is van dezelve niet een enig woord
   gevallen.

   ^15En het zal geschieden, gelijk als al die goede dingen over u gekomen
   zijn, die de HEERE, uw God, tot u gesproken heeft, alzo zal de HEERE
   over u komen laten aldie kwade dingen, totdat Hij u verdelge van dit
   goede land, hetwelk u HEERE, uw God gegeven heeft.

   ^16Wanneer gij het verbond des HEEREN, uws Gods, overtreedt, dat Hij u
   geboden heeft, en gij heengaat en dient andere goden, en u voor dezelve
   nederbuigt, zo zalde toorn des HEEREN over u ontsteken, en gij zult
   haastiglijk omkomen van het goede land, hetwelk Hij u gegeven heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Daarna verzamelde Jozua al de stammen van Israel te Sichem, en hij
   riep de oudsten van Israel, en deszelfs hoofden, en deszelfs richters,
   en deszelfs ambtlieden;en zij stelden zich voor het aangezicht van God.

   ^2Toen zeide Jozua tot het ganse volk: Alzo zegt de HEERE, de God
   Israels: Over gene zijde der rivier hebben uw vaders van ouds gewoond,
   namelijk Terah, devader van Abraham, en de vader van Nahor; en zij
   hebben andere goden gediend.

   ^3Toen nam Ik uw vader Abraham van gene zijde der rivier, en deed hem
   wandelen door het ganse land Kanaan; Ik vermeerderde ook zijn zaad en
   gaf hem Izak.

   ^4En aan Izak gaf Ik Jakob en Ezau; en Ik gaf aan Ezau het gebergte
   Seir, om dat erfelijk te bezitten; maar Jakob en zijn kinderen togen af
   in Egypte.

   ^5Toen zond Ik Mozes en Aaron, en Ik plaagde Egypte, gelijk als Ik in
   deszelfs midden gedaan heb; en daarna leidde Ik u daaruit.

   ^6Als Ik uw vaders uit Egypte gevoerd had, zo kwaamt gij aan de zee, en
   de Egyptenaars jaagden uw vaderen na met wagens en met ruiters, tot de
   Schelfzee.

   ^7Zij nu riepen tot den HEERE, en Hij stelde een duisternis tussen u en
   tussen de Egyptenaars, en Hij bracht de zee over hen, en bedekte hen;
   en uw ogen hebbengezien, wat Ik in Egypte gedaan heb. Daarna hebt gij
   vele dagen in de woestijn gewoond.

   ^8Toen bracht Ik u in het land der Amorieten, die over gene zijde van
   de Jordaan woonden, die streden tegen u; maar Ik gaf hen in uw hand, en
   gij bezat hun landerfelijk, en Ik verdelgde hen voor ulieder
   aangezicht.

   ^9Ook maakt zich Balak op, de zoon van Zippor, de koning der Moabieten,
   en hij streed tegen Israel; en hij zond heen, en deed Bileam, den zoon
   van Beor, roepen, opdat hij u vervloeken zou.

   ^10Maar Ik wilde Bileam niet horen; dies zegende hij u gestadig, en Ik
   verloste u uit zijn hand.

   ^11Toen gij over de Jordaan getrokken waart, en te Jericho kwaamt, zo
   krijgden de burgers van Jericho tegen u, de Amorieten, en de
   Ferezieten, en de Kanaanieten, ende Hethieten, en de Girgazieten, de
   Hevieten en de Jebusieten; doch Ik gaf hen in ulieder hand.

   ^12En Ik zond horzelen voor u heen; die dreven hen weg van ulieder
   aangezicht, gelijk de beide koningen der Amorieten, niet door uw
   zwaard, noch door uw boog.

   ^13Dus heb Ik u een land gegeven, waaraan gij niet gearbeid hebt, en
   steden, die gij niet gebouwd hebt, en gij woont in dezelve; gij eet van
   de wijngaarden enolijfbomen, die gij niet geplant hebt.

   ^14En nu, vreest den HEERE, en dient Hem in oprechtheid en in waarheid;
   en doet weg de goden, die uw vaders gediend hebben, aan gene zijde der
   rivier, en inEgypte; en dient den HEERE.

   ^15Doch zo het kwaad is in uw ogen den HEERE te dienen, kiest u heden,
   wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de
   andere zijde der rivierwaren, gediend hebben, of de goden der
   Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis,
   wij zullen den HEERE dienen!

   ^16Toen antwoordde het volk en zeide: Het zij verre van ons, dat wij
   den HEERE verlaten zouden, om andere goden te dienen.

   ^17Want de HEERE is onze God; Hij is het, Die ons en onze vaderen uit
   het land van Egypte, uit het diensthuis heeft opgebracht, en Die deze
   grote tekenen voor onzeogen gedaan heeft, en ons bewaard heeft op al
   den weg, door welken wij getogen zijn, en onder alle volken, door
   welker midden wij getrokken zijn.

   ^18En de HEERE heeft voor ons aangezicht uitgestoten al die volken,
   zelfs den Amoriet, inwoner des lands. Wij zullen ook den HEERE dienen,
   want Hij is onze God.

   ^19Toen zeide Jozua tot het volk: Gij zult den HEERE niet kunnen
   dienen, want Hij is een heilig God; Hij is een ijverig God; Hij zal uw
   overtredingen en uw zonden nietvergeven.

   ^20Indien gij den HEERE verlaten en vreemde goden dienen zult, zo zal
   Hij Zich omkeren, en Hij zal u kwaad doen, en Hij zal u verdoen, naar
   dat Hij u goed gedaanzal hebben.

   ^21Toen zeide het volk tot Jozua: Neen, maar wij zullen den HEERE
   dienen.

   ^22Jozua nu zeide tot het volk: Gij zijt getuigen over uzelven, dat gij
   u den HEERE verkoren hebt, om Hem te dienen. En zij zeiden: Wij zijn
   getuigen.

   ^23En nu, doet de vreemde goden weg, die in het midden van u zijn, en
   neigt uw harten tot den HEERE, den God van Israel.

   ^24En het volk zeide tot Jozua: Wij zullen den HEERE, onzen God,
   dienen, en wij zullen Zijner stem gehoorzamen.

   ^25Alzo maakt Jozua op dienzelven dag een verbond met het volk; en hij
   stelde het hun tot een inzetting en recht te Sichem.

   ^26En Jozua schreef deze woorden in het wetboek Gods; en hij nam een
   groten steen, en hij richtte dien daar op onder den eik, die bij het
   heiligdom des HEEREN was.

   ^27En Jozua zeide tot het ganse volk: Ziet, deze steen zal ons tot een
   getuigenis zijn; want hij heeft gehoord al de redenen des HEEREN, die
   Hij tot ons gesprokenheeft; ja, hij zal tot een getuigenis tegen
   ulieden zijn, opdat gij uw God niet liegt.

   ^28Toen zond Jozua het volk weg, een ieder naar zijn erfdeel.

   ^29En het geschiedde na deze dingen, dat Jozua, de zoon van Nun, de
   knecht des HEEREN, stierf, oud zijnde honderd en tien jaren.

   ^30En zij begroeven hem in de landpale zijns erfdeels, te
   Timnath-Serah, welke is op een berg van Efraim, aan het noorden van den
   berg Gaas.

   ^31Israel nu diende den HEERE al de dagen van Jozua, en al de dagen van
   de oudsten, die lang na Jozua leefden, en die al het werk des HEEREN
   wisten, hetwelk Hijaan Israel gedaan had.

   ^32Zij begroeven ook de beenderen van Jozef, die de kinderen Israel uit
   Egypte opgebracht hadden, te Sichem, in dat stuk velds, hetwelk Jakob
   gekocht had van dekinderen van Hemor, den vader van Sichem, voor
   honderd stukken gelds, want zij waren aan de kinderen van Jozef ter
   erfenis geworden.
     __________________________________________________________________

Judges
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En het geschiedde na den dood van Jozua, dat de kinderen Israels den
   HEERE vraagden, zeggende: Wie zal onder ons het eerst optrekken naar
   deKanaanieten, om tegen hen te krijgen?

   ^2En de HEERE zeide: Juda zal optrekken; ziet, Ik heb dat land in zijn
   hand gegeven.

   ^3Toen zeide Juda tot zijn broeder Simeon: Trek met mij op in mijn lot,
   en laat ons tegen de Kanaanieten krijgen, zo zal ik ook met u optrekken
   in uw lot. Alzotoog Simeon op met hem.

   ^4En Juda toog op, en de HEERE gaf de Kanaanieten en de Ferezieten in
   hun hand; en zij sloegen hen bij Bezek, tien duizend man.

   ^5En zij vonden Adoni-Bezek te Bezek, en streden tegen hem; en zij
   sloegen de Kanaanieten en de Ferezieten.

   ^6Doch Adoni-Bezek vluchtte; en zij jaagden hem na, en zij grepen hem,
   en hieuwen de duimen zijner handen en zijner voeten af.

   ^7Toen zeide Adoni-Bezek: Zeventig koningen, met afgehouwen duimen van
   hun handen en van hun voeten, waren onder mijn tafel, de kruimen
   oplezende; gelijkals ik gedaan heb, alzo heeft mij God vergolden! En
   zij brachten hem te Jeruzalem, en hij stierf aldaar.

   ^8Want de kinderen van Juda hadden tegen Jeruzalem gestreden, en hadden
   haar ingenomen, en met de scherpte des zwaards geslagen; en zij hadden
   de stad inhet vuur gezet.

   ^9En daarna waren de kinderen van Juda afgetogen, om te krijgen tegen
   de Kanaanieten, wonende in het gebergte, en in het zuiden, en in de
   laagte.

   ^10En Juda was heengetogen tegen de Kanaanieten, die te Hebron woonden
   (de naam nu van Hebron was tevoren Kirjath-Arba), en zij sloegen Sesai,
   en Ahiman, en Thalmai.

   ^11En van daar was hij heengetogen tegen de inwoners van Debir; de naam
   nu van Debir was te voren Kirjath-Sefer.

   ^12En Kaleb zeide: Wie Kirjath-Sefer zal slaan, en haar innemen, dien
   zal ik ook mijn dochter Achsa tot een vrouw geven.

   ^13Toen nam Othniel haar in, de zoon van Kenaz, broeder van Kaleb, die
   jonger was dan hij; en Kaleb gaf hem Achsa, zijn dochter, tot een
   vrouw.

   ^14En het geschiedde, als zij tot hem kwam, dat zij hem aanporde, om
   van haar vader een veld te begeren; en zij sprong van den ezel af; toen
   zeide Kaleb tot haar:Wat is u?

   ^15En zij zeide tot hem: Geef mij een zegen; dewijl gij mij een dor
   land gegeven hebt, geef mij ook waterwellingen. Toen gaf Kaleb haar
   hoge wellingen en lagewellingen.

   ^16De kinderen van den Keniet, den schoonvader van Mozes, togen ook uit
   de Palmstad op, met de kinderen van Juda, naar de woestijn van Juda,
   die tegen hetzuiden van Harad is; en zij gingen heen en woonden met het
   volk.

   ^17Juda dan toog met zijn broeder Simeon, en zij sloegen de
   Kanaanieten, wonende te Zefat, en zij verbanden hen; en men noemde den
   naam dezer stad Horma.

   ^18Daartoe nam Juda Gaza in, met haar landpale, en Askelon met haar
   landpale, en Ekron met haar landpale.

   ^19En de HEERE was met Juda, dat hij de inwoners van het gebergte
   verdreef; maar hij ging niet voort om de inwoners des dals te
   verdrijven, omdat zij ijzerenwagenen hadden.

   ^20En zij gaven Hebron aan Kaleb, gelijk als Mozes gesproken had; en
   hij verdreef van daar de drie zonen van Enak.

   ^21Doch de kinderen van Benjamin hebben de Jebusieten, te Jeruzalem
   wonende, niet verdreven; maar de Jebusieten woonden met de kinderen van
   Benjamin teJeruzalem, tot op dezen dag.

   ^22En het huis van Jozef toog ook op naar Beth-El. En de HEERE was met
   hen.

   ^23En het huis van Jozef bestelde verspieders bij Beth-El; de naam nu
   dezer stad was te voren Luz.

   ^24En de wachters zagen een man, uitgaande uit de stad; en zij zeiden
   tot hem: Wijs ons toch den ingang der stad, en wij zullen weldadigheid
   bij u doen.

   ^25En als hij hun den ingang der stad gewezen had, zo sloegen zij de
   stad met de scherpte des zwaards; maar dien man en zijn ganse huis
   lieten zij gaan.

   ^26Toen toog deze man in het land der Hethieten, en hij bouwde een
   stad, en noemde haar naam Luz; dit is haar naam tot op dezen dag.

   ^27En Manasse verdreef Beth-Sean niet, noch haar onderhorige plaatsen,
   noch Thaanach met haar onderhorige plaatsen, noch de inwoners van Dor
   met haaronderhorige plaatsen, noch de inwoners van Jibleam met haar
   onderhorige plaatsen, noch de inwoners van Megiddo met haar onderhorige
   plaatsen; en deKanaanieten wilden wonen in hetzelve land.

   ^28En het geschiedde, als Israel sterk werd, dat hij de Kanaanieten op
   cijns stelde; maar hij verdreef hen niet ganselijk.

   ^29Ook verdreef Efraim de Kanaanieten niet, die te Gezer woonden; maar
   de Kanaanieten woonden in het midden van hem te Gezer.

   ^30Zebulon verdreef de inwoners van Kitron niet, noch de inwoners van
   Nahalol; maar de Kanaanieten woonden in het midden van hem, en waren
   cijnsbaar.

   ^31Aser verdreef de inwoners van Acco niet, noch de inwoners van Sidon,
   noch Achlab, noch Achsib, noch Chelba, noch Afik, noch Rechob;

   ^32Maar de Aserieten woonden in het midden der Kanaanieten, die in het
   land woonden; want zij verdreven hen niet.

   ^33Nafthali verdreef de inwoners van Beth-Semes niet, noch de inwoners
   van Beth-Anath, maar woonde in het midden der Kanaanieten, die in het
   land woonden;doch de inwoners van Beth-Semes en Beth-Anath werden hun
   cijnsbaar.

   ^34En de Amorieten drongen de kinderen van Dan in het gebergte; want
   zij lieten hun niet toe, af te komen in het dal.

   ^35Ook wilden de Amorieten wonen op het gebergte van Heres, te Ajalon,
   en te Saalbim; maar de hand van het huis van Jozef werd zwaar, zodat
   zij cijnsbaarwerden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En een Engel des HEEREN kwam opwaarts van Gilgal tot Bochim, en Hij
   zeide: Ik heb ulieden uit Egypte opgevoerd, en u gebracht in het land,
   dat Ik uwvaderen gezworen heb, en gezegd: Ik zal Mijn verbond met
   ulieden niet verbreken in eeuwigheid.

   ^2En ulieden aangaande, gij zult geen verbond maken met de inwoners
   dezes lands; hun altaren zult gij afbreken. Maar gij zijt Mijner stem
   niet gehoorzaamgeweest; waarom hebt gij dit gedaan?

   ^3Daarom heb Ik ook gezegd: Ik zal hen voor uw aangezicht niet
   uitdrijven; maar zij zullen u aan de zijden zijn, en hun goden zullen u
   tot een strik zijn.

   ^4En het geschiedde, als de Engel des HEEREN deze woorden tot alle
   kinderen Israels gesproken had, zo hief het volk zijn stem op en
   weende.

   ^5Daarom noemden zij den naam dier plaats Bochim; en zij offerden
   aldaar den HEERE.

   ^6Als Jozua het volk had laten gaan, zo waren de kinderen Israels
   heengegaan, een ieder tot zijn erfdeel, om het land erfelijk te
   bezitten.

   ^7En het volk diende den HEERE, al de dagen van Jozua, en al de dagen
   der oudsten, die lang geleefd hadden na Jozua; die gezien hadden al dat
   grote werk desHEEREN, dat Hij aan Israel gedaan had.

   ^8Maar als Jozua, de zoon van Nun, de knecht des HEEREN, gestorven was,
   honderd en tien jaren oud zijnde;

   ^9En zij hem begraven hadden in de landpale zijns erfdeels, te
   Timnath-Heres, op een berg van Efraim, tegen het noorden van den berg
   Gaas;

   ^10En al datzelve geslacht ook tot zijn vaderen vergaderd was; zo stond
   er een ander geslacht na hen op, dat den HEERE niet kende, noch ook het
   werk, dat Hijaan Israel gedaan had.

   ^11Toen deden de kinderen Israels, dat kwaad was in de ogen des HEEREN,
   en zij dienden de Baals.

   ^12En zij verlieten den HEERE, hunner vaderen God, Die hen uit
   Egypteland had uitgevoerd, en volgden andere goden na, van de goden der
   volken, die rondomhen waren, en bogen zich voor die, en zij verwekten
   den HEERE tot toorn.

   ^13Want zij verlieten den HEERE, en dienden de Baal en Astharoth.

   ^14Zo ontstak des HEEREN toorn tegen Israel, en Hij gaf hen in de hand
   der rovers, die hen beroofden; en Hij verkocht hen in de hand hunner
   vijanden rondom;en zij konden niet meer bestaan voor het aangezicht
   hunner vijanden.

   ^15Overal, waarheen zij uittogen, was de hand des HEEREN tegen hen, ten
   kwade, gelijk als de HEERE gesproken, en gelijk als de HEERE gezworen
   had; enhun was zeer bang.

   ^16En de HEERE verwekte richteren, die hen verlosten uit de hand
   dergenen, die hen beroofden;

   ^17Doch zij hoorden ook niet naar hun richteren, maar hoereerden andere
   goden na, en bogen zich voor die; haast weken zij af van den weg, dien
   hun vadersgewandeld hadden, horende de geboden des HEEREN; alzo deden
   zij niet.

   ^18En wanneer de HEERE hun richteren verwekte, zo was de HEERE met den
   richter, en verloste hen uit de hand hunner vijanden, al de dagen des
   richters; wanthet berouwde den HEERE, huns zuchtens halve vanwege
   degenen, die hen drongen en die hen drukten.

   ^19Maar het geschiedde met het versterven des richters, dat zij
   omkeerden, en verdierven het meer dan hun vaderen, navolgende andere
   goden, dezelve dienende, en zich voor die buigende; zij lieten niets
   vallen van hun werken, noch van dezen harden weg.

   ^20Daarom ontstak de toorn des HEEREN tegen Israel, dat Hij zeide:
   Omdat dit volk Mijn verbond heeft overtreden, dat Ik hun vaderen
   geboden heb, en zij naarMijn stem niet gehoord hebben;

   ^21Zo zal Ik ook niet voortvaren voor hun aangezicht iemand uit de
   bezitting te verdrijven, van de heidenen, die Jozua heeft
   achtergelaten, als hij stierf;

   ^22Opdat Ik Israel door hen verzoeke, of zij den weg des HEEREN zullen
   houden, om daarin te wandelen, gelijk als hun vaderen gehouden hebben,
   of niet.

   ^23Alzo liet de HEERE deze heidenen blijven, dat Hij hen niet
   haastelijk uit de bezitting verdreef; die Hij in de hand van Jozua niet
   had overgegeven. Richteren 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dit nu zijn de heidenen, die de HEERE liet blijven, om door hen
   Israel te verzoeken, allen, die niet wisten van al de krijgen van
   Kanaan;

   ^2Alleenlijk, opdat de geslachten der kinderen Israels die wisten,
   opdat Hij hun den krijg leerde, tenminste dengenen, die daar te voren
   niet van wisten.

   ^3Vijf vorsten der Filistijnen, en al de Kanaanieten, en de Sidoniers,
   en de Hevieten, wonende in het gebergte van den Libanon, van den berg
   Baal-Hermon, totdaar men komt te Hamath.

   ^4Dezen dan waren, om Israel door hen te verzoeken, opdat men wiste, of
   zij de geboden des HEEREN zouden horen, die Hij hun vaderen door de
   hand vanMozes geboden had.

   ^5Als nu de kinderen Israels woonden in het midden der Kanaanieten, der
   Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der
   Jebusieten;

   ^6Zo namen zij zich derzelver dochters tot vrouwen, en gaven hun
   dochters aan derzelver zonen; en zij dienden derzelver goden.

   ^7En de kinderen Israels deden, dat kwaad was in de ogen des HEEREN, en
   vergaten den HEERE, hun God, en zij dienden de Baals en de bossen.

   ^8Toen ontstak de toorn des HEEREN tegen Israel; en Hij verkocht hen in
   de hand van Cuschan Rischataim, koning van Mesopotamie; en de kinderen
   Israelsdienden Cuschan Rischataim acht jaren.

   ^9Zo riepen de kinderen Israels tot den HEERE; en de HEERE verwekte de
   kinderen Israels een verlosser, die hen verloste, Othniel, zoon van
   Kenaz, broedervan Kaleb, die jonger was dan hij.

   ^10En de Geest des HEEREN was over hem, en hij richtte Israel, en toog
   uit ten strijde; en de HEERE gaf Cuschan Rischataim, den koning van
   Syrie, in zijn hand, dat zijn hand sterk werd over Cuschan Rischataim.

   ^11Toen was het land veertig jaren stil, en Othniel, de zoon van Kenaz,
   stierf.

   ^12Maar de kinderen Israels voeren voort te doen, dat kwaad was in de
   ogen des HEEREN; toen sterkte de HEERE Eglon, den koning der Moabieten,
   tegenIsrael, omdat zij deden, wat kwaad was in de ogen des HEEREN.

   ^13En hij vergaderde tot zich de kinderen Ammons en de Amalekieten en
   hij toog heen, en sloeg Israel, en zij namen de Palmstad in bezit.

   ^14En de kinderen Israels dienden Eglon, koning der Moabieten, achttien
   jaren.

   ^15Toen riepen de kinderen Israels tot den HEERE, en de HEERE verwekte
   hun een verlosser, Ehud, den zoon van Gera, een zoon van Jemini, een
   man, die linkswas. En de kinderen Israels zonden door zijn hand een
   geschenk aan Eglon, den koning der Moabieten.

   ^16En Ehud maakte zich een zwaard, dat twee scherpten had, welks lengte
   een el was; en hij gordde dat onder zijn klederen, aan zijn
   rechterheup.

   ^17En hij bracht aan Eglon, den koning der Moabieten, dat geschenk;
   Eglon nu was een zeer vet man.

   ^18En het geschiedde, als hij geeindigd had het geschenk te leveren, zo
   geleidde hij het volk, die het geschenk gedragen hadden;

   ^19Maar hijzelf keerde wederom van de gesneden beelden, die bij Gilgal
   waren, en zeide: Ik heb een heimelijke zaak aan u, o koning! dewelke
   zeide: Zwijg! Enallen, die om hem stonden, gingen van hem uit.

   ^20En Ehud kwam tot hem in, daar hij was zittende in een koele
   opperzaal, die hij voor zich alleen had; zo zeide Ehud: Ik heb een
   woord Gods aan u. Toen stondhij op van den stoel.

   ^21Ehud dan reikte zijn linkerhand uit, en nam het zwaard van zijn
   rechterheup, en stak het in zijn buik;

   ^22Dat ook het hecht achter het lemmer inging, en het vet om het lemmer
   toesloot (want hij trok het zwaard niet uit zijn buik), en de drek
   uitging.

   ^23Toen ging Ehud uit van de voorzaal, en sloot de deuren der opperzaal
   voor zich toe, en deed ze in het slot.

   ^24Als hij uitgegaan was, zo kwamen zijn knechten, en zagen toe, en
   ziet, de deuren der opperzaal waren in het slot gedaan; zo zeiden zij:
   Zeker, hij bedekt zijnvoeten in de verkoelkamer.

   ^25Als zij nu tot schamens toe gebeid hadden, ziet, zo opende hij de
   deuren der opperzaal niet. Toen namen zij den sleutel en deden open; en
   ziet, hunlieder heerlag ter aarde dood.

   ^26En Ehud ontkwam, terwijl zij vertoefden; want hij ging voorbij de
   gesneden beelden, en ontkwam naar Sehirath.

   ^27En het geschiedde, als hij aankwam, zo blies hij met de bazuin op
   het gebergte van Efraim; en de kinderen Israels togen met hem af van
   het gebergte, en hij zelfvoor hun aangezicht heen.

   ^28En hij zeide tot hen: Volgt mij na; want de HEERE heeft uw vijanden,
   de Moabieten, in ulieder hand gegeven. En zij togen af, hem na, en
   namen de veren vande Jordaan in naar Moab, en lieten niemand overgaan.

   ^29En zij sloegen de Moabieten te dier tijd, omtrent tien duizend man,
   allen vette en allen strijdbare mannen, dat er niet een man ontkwam.

   ^30Alzo werd Moab te dien dage onder Israels hand ten ondergebracht; en
   het land was stil tachtig jaren.

   ^31Na hem nu was Samgar, een zoon van Anath, die sloeg de Filistijnen,
   zeshonderd man, met een ossenstok; alzo verloste hij ook Israel.
   Richteren 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Maar de kinderen Israels voeren voort te doen, dat kwaad was in de
   ogen des HEEREN, als Ehud gestorven was.

   ^2Zo verkocht hen de HEERE in de hand van Jabin, koning der
   Kanaanieten, die te Hazor regeerde; en zijn krijgsoverste was Sisera;
   dezelve nu woonde inHaroseth der heidenen.

   ^3Toen riepen de kinderen Israels tot den HEERE; want hij had
   negenhonderd ijzeren wagenen, en hij had de kinderen Israels met geweld
   onderdrukt, twintigjaren.

   ^4Debora nu, een vrouw, die een profetesse was, de huisvrouw van
   Lappidoth, deze richtte te dier tijd Israel.

   ^5En zij woonde onder den palmboom van Debora, tussen Rama en tussen
   Beth-El, op het gebergte van Efraim; en de kinderen Israels gingen op
   tot haar tengerichte.

   ^6En zij zond heen en riep Barak, den zoon van Abinoam, van
   Kedes-Nafthali; en zij zeide tot hem: Heeft de HEERE, de God Israels,
   niet geboden: Ga heen entrek op den berg Thabor, en neem met u tien
   duizend man, van de kinderen van Nafthali, en van de kinderen van
   Zebulon?

   ^7En Ik zal aan de beek Kison tot u trekken Sisera, den krijgsoverste
   van Jabin, met zijn wagenen en zijn menigte; en Ik zal hem in uw hand
   geven?

   ^8Toen zeide Barak tot haar: Indien gij met mij trekken zult, zo zal ik
   heen trekken; maar indien gij niet met mij zult trekken, zo zal ik niet
   trekken.

   ^9En zij zeide: Ik zal zekerlijk met u trekken, behalve dat de eer de
   uwe niet zal zijn op dezen weg, dien gij wandelt; want de HEERE zal
   Sisera verkopen in dehand ener vrouw. Alzo maakte Debora zich op, en
   toog met Barak naar Kedes.

   ^10Toen riep Barak Zebulon en Nafthali bijeen te Kedes, en hij toog op,
   op zijn voeten, met tien duizend man; ook toog Debora met hem op.

   ^11Heber nu, de Keniet, had zich afgezonderd van Kain, uit de kinderen
   van Hobab, Mozes schoonvader; en hij had zijn tenten opgeslagen tot aan
   den eik inZaanaim, die bij Kedes is.

   ^12Toen boodschapten zij Sisera, dat Barak, de zoon van Abinoam, op den
   berg Thabor getogen was.

   ^13Zo riep Sisera al zijn wagenen bijeen, negenhonderd ijzeren wagenen,
   en al het volk, dat met hem was, van Haroseth der heidenen tot de beek
   Kison.

   ^14Debora dan zeide tot Barak: Maak u op; want dit is de dag, in welken
   de HEERE Sisera in uw hand gegeven heeft; is de HEERE niet voor uw
   aangezichthenen uitgetogen? Zo trok Barak van den berg Thabor af, en
   tien duizend man achter hem.

   ^15En de HEERE versloeg Sisera, met al zijn wagenen, en het ganse
   heirleger, door de scherpte de zwaards, voor het aangezicht van Barak;
   dat Sisera van denwagen afklom, en vluchtte op zijn voeten.

   ^16En Barak jaagde ze na, achter de wagenen en achter het heirleger,
   tot aan Haroseth der heidenen. En het ganse heirleger van Sisera viel
   door de scherpte deszwaards, dat er niet overbleef tot een toe.

   ^17Maar Sisera vluchtte op zijn voeten naar de tent van Jael, de
   huisvrouw van Heber, den Keniet; want er was vrede tussen Jabin, den
   koning van Hazor, entussen het huis van Heber, den Keniet.

   ^18Jael nu ging uit, Sisera tegemoet, en zeide tot hem: Wijk in, mijn
   heer, wijk in tot mij, vrees niet! En hij week tot haar in de tent, en
   zij bedekte hem met eendeken.

   ^19Daarna zeide hij tot haar: Geef mij toch een weinig waters te
   drinken, want mij dorst. Toen opende zij een melkfles, en gaf hem te
   drinken, en dekte hem toe.

   ^20Ook zeide hij tot haar: Sta in de deur der tent; en het zij, zo
   iemand zal komen, en u vragen, en zeggen: Is hier iemand? dat gij zegt:
   Niemand.

   ^21Daarna nam Jael, de huisvrouw van Heber, een nagel der tent, en
   greep een hamer in haar hand, en ging stilletjes tot hem in, en dreef
   den nagel in den slaap zijnshoofds, dat hij in de aarde vast werd; hij
   nu was met een diepen slaap bevangen en vermoeid, en stierf.

   ^22En ziet, Barak vervolgde Sisera; en Jael ging uit hem tegemoet, en
   zeide tot hem: Kom, en ik zal u den man wijzen, dien gij zoekt. Zo kwam
   hij tot haar in, enziet, Sisera lag dood, en de nagel was in den slaap
   zijns hoofds.

   ^23Alzo heeft God te dien dage Jabin, den koning van Kanaan, ten
   ondergebracht, voor het aangezicht der kinderen Israels.

   ^24En de hand der kinderen Israels ging steeds voort, en werd hard over
   Jabin, den koning van Kanaan, totdat zij Jabin, den koning van Kanaan,
   haddenuitgeroeid.Richteren 5 ^1Voorts zong Debora, en Barak, de zoon
   van Abinoam, ten zelven dage, zeggende: ^2Looft den HEERE, van het
   wreken der wraken in Israel, van dat het volk zich gewillig heeft
   aangeboden. ^3Hoort, gij koningen, neemt ter oren, gij vorsten! Ik, den
   HEERE zal ik zingen, ik zal den HEERE, den God Israels, psalmzingen.
   ^4HEERE! toen Gij voorttoogt van Seir, toen Gij daarheen traadt van het
   veld van Edom, beefde de aarde, ook droop de hemel, ook dropen de
   wolken van water. ^5De bergen vervloten van het aangezicht des HEEREN;
   zelfs Sinai van het aangezicht des HEEREN, des Gods van Israel. ^6In de
   dagen van Samgar, den zoon van Anath, in de dagen van Jael, hielden de
   wegen op, en die op paden wandelden, gingen kromme wegen. ^7De dorpen
   hielden op in Israel, zij hielden op; totdat ik, Debora, opstond, dat
   ik opstond, een moeder in Israel. ^8Verkoos hij nieuwe goden, dan was
   er krijg in de poorten; werd er ook een schild gezien, of een spies,
   onder veertig duizend in Israel? ^9Mijn hart is tot wetgevers van
   Israel, die zich gewillig aangeboden hebben onder het volk; looft den
   HEERE! ^10Gij, die op witte ezelinnen rijdt, gij, die aan het gerichte
   zit, en gij, die over weg wandelt, spreekt er van! ^11Van het gedruis
   der schutters, tussen de plaatsen, waar men water schept, spreekt
   aldaar te zamen van de gerechtigheid des HEEREN, van de gerechtigheden,
   bewezen aan zijn dorpen in Israel; toen ging des HEEREN volk af tot de
   poorten. ^12Waak op, waak op, Debora, waak op, waak op, spreek een
   lied! maak u op, Barak! en leid uw gevangenen gevangen, gij zoon van
   Abinoam. ^13Toen deed Hij de overgeblevenen heersen over de heerlijken
   onder het volk; de HEERE doet mij heersen over de geweldigen. ^14Uit
   Efraim was hun wortel tegen Amalek. Achter u was Benjamin onder uw
   volken. Uit Machir zijn de wetgevers afgetogen, en uit Zebulon,
   trekkende door denstaf des schrijvers. ^15Ook waren de vorsten in
   Issaschar met Debora; en gelijk Issaschar, alzo was Barak; op zijn
   voeten werd hij gezonden in het dal. In Rubens gedeelten waren
   deinbeeldingen des harten groot. ^16Waarom bleeft gij zitten tussen de
   stallingen, om te horen het geblaat der kudden? De gedeelten van Ruben
   hadden grote onderzoekingen des harten. ^17Gilead bleef aan gene zijde
   der Jordaan; en Dan, waarom onthield hij zich in schepen! Aser zat aan
   de zeehaven, en bleef in zijn gescheurde plaatsen. ^18Zebulon, het is
   een volk, dat zijn ziel versmaad heeft, insgelijks Nafthali, op de
   hoogten des velds. ^19De koningen kwamen, zij streden; toen streden de
   koningen van Kanaan, te Thaanach aan de wateren van Megiddo; zij
   brachten geen gewin des zilvers daarvan. ^20Van den hemel streden zij,
   de sterren uit haar loopplaatsen streden tegen Sisera. ^21De beek Kison
   wentelde hen weg, de beek Kedumin, de beek Kison; vertreed, o mijn
   ziel! de sterken. ^22Toen werden de paardenhoeven verpletterd, van het
   rennen, het rennen zijner machtigen. ^23Vloekt Meroz, zegt de Engel des
   HEEREN, vloekt haar inwoners geduriglijk; omdat zij niet gekomen zijn
   tot de hulp des HEEREN, tot de hulp des HEEREN, metde helden.
   ^24Gezegend zij boven de vrouwen Jael, de huisvrouw van Heber, den
   Keniet; gezegend zij ze boven de vrouwen in de tent!

   ^25Water eiste hij, melk gaf zij; in een herenschaal bracht zij boter.

   ^26Haar hand sloeg zij aan den nagel, en haar rechterhand aan den hamer
   der arbeidslieden; en zij klopte Sisera; zij streek zijn hoofd af, als
   zij zijn slaap had doornagelden doorgedrongen.

   ^27Tussen haar voeten kromde hij zich, viel henen, lag daar neder;
   tussen haar voeten kromde hij zich; hij viel; alwaar hij zich kromde,
   daar lag hij geheel geschonden!

   ^28De moeder van Sisera keek uit door het venster, en schreeuwde door
   de tralien: Waarom vertoeft zijn wagen te komen! Waarom blijven de
   gangen zijner wagenenachter?

   ^29De wijsten harer staatsvrouwen antwoordden; ook beantwoordde zij
   haar redenen aan zichzelve:

   ^30Zouden zij dan de buit niet vinden en delen? een liefje, of twee
   liefjes, voor iegelijken man? Voor Sisera, een buit van verscheidene
   verven, een buit vanverscheidene verven, gestikt; van verscheiden verf
   aan beide zijden gestikt, voor de buithalzen?

   ^31Alzo moeten omkomen al Uw vijanden, o HEERE! die Hem daarentegen
   liefhebben, moeten zijn, als wanneer de zon opgaat in haar kracht. En
   het land was stil, veertig jaren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Maar de kinderen Israels deden, dat kwaad was in de ogen des HEEREN;
   zo gaf hen de HEERE in de hand der Midianieten, zeven jaren.

   ^2Als nu de hand der Midianieten sterk werd over Israel, maakten zich
   de kinderen Israels, vanwege de Midianieten, de holen, die in de bergen
   zijn, en de spelonken, en de vestingen.

   ^3Want het geschiedde, als Israel gezaaid had, zo kwamen de Midianieten
   op, en de Amalekieten, en die van het oosten kwamen ook op tegen hen.

   ^4En zij legerden zich tegen hen, en verdierven de opkomst des lands,
   tot daar gij komt te Gaza; en zij lieten geen leeftocht overig in
   Israel, noch klein vee, noch os, noch ezel.

   ^5Want zij kwamen op met hun vee en hun tenten; zij kwamen gelijk de
   sprinkhanen in menigte, dat men hen en hun kemelen niet tellen kon; en
   zij kwamen in hetland, om dat te verderven.

   ^6Alzo werd Israel zeer verarmd, vanwege de Midianieten. Toen riepen de
   kinderen Israels tot den HEERE.

   ^7En het geschiedde, als de kinderen Israels tot den HEERE riepen, ter
   oorzake van de Midianieten;

   ^8Zo zond de HEERE een man, die een profeet was, tot de kinderen
   Israels; die zeide tot hen: Alzo zegt de HEERE, de God Israels: Ik heb
   u uit Egypte doenopkomen, en u uit het diensthuis uitgevoerd;

   ^9En Ik heb u verlost van de hand der Egyptenaren, en van de hand van
   allen, die u drukten; en Ik heb hen voor uw aangezicht uitgedreven, en
   u hun land gegeven;

   ^10En Ik zeide tot ulieden: Ik ben de HEERE, uw God; vreest de goden
   der Amorieten niet, in welker land gij woont; maar gij zijt Mijner stem
   niet gehoorzaamgeweest.

   ^11Toen kwam een Engel des HEEREN, en zette Zich onder den eik, die te
   Ofra is, welke aan Joas, den Abi-ezriet, toekwam; en zijn zoon Gideon
   dorste tarwe bij depers, om die te vluchten voor het aangezicht der
   Midianieten.

   ^12Toen verscheen hem de Engel des HEEREN, en zeide tot hem: De HEERE
   is met u, gij strijdbare held!

   ^13Maar Gideon zeide tot Hem: Och, mijn Heer! zo de HEERE met ons is,
   waarom is ons dan dit alles wedervaren? en waar zijn al Zijn wonderen,
   die onze vaders onsverteld hebben, zeggende: Heeft ons de HEERE niet
   uit Egypte opgevoerd? Doch nu heeft ons de HEERE verlaten, en heeft ons
   in der Midianieten hand gegeven.

   ^14Toen keerde zich de HEERE tot hem, en zeide: Ga heen in deze uw
   kracht, en gij zult Israel uit der Midianieten hand verlossen; heb Ik u
   niet gezonden?

   ^15En hij zeide tot Hem: Och, mijn Heer! waarmede zal ik Israel
   verlossen? Zie, mijn duizend is het armste in Manasse, en ik ben de
   kleinste in mijns vaders huis.

   ^16En de HEERE zeide tot hem: Omdat Ik met u zal zijn, zo zult gij de
   Midianieten slaan, als een enigen man.

   ^17En hij zeide tot Hem: Indien ik nu genade gevonden heb in Uw ogen,
   zo doe mij een teken, dat Gij het zijt, Die met mij spreekt.

   ^18Wijk toch niet van hier, totdat ik tot U kome, en mijn geschenk
   uitbrenge, en U voorzette. En Hij zeide: Ik zal blijven, totdat gij
   wederkomt.

   ^19En Gideon ging in, en bereidde een geitenbokje, en ongezuurde koeken
   van een efa meels; het vlees legde hij in een korf, en het sop deed hij
   in een pot; en hijbracht het tot Hem uit, tot onder den eik, en zette
   het nader.

   ^20Doch de Engel Gods zeide tot hem: Neem het vlees en de ongezuurde
   koeken, en leg ze op dien rotssteen, en giet het sop uit; en hij deed
   alzo.

   ^21En de Engel des HEEREN stak het uiterste van den staf uit, die in
   Zijn hand was, en roerde het vlees en de ongezuurde koeken aan; toen
   ging er vuur op uit derots, en verteerde het vlees en de ongezuurde
   koeken. En de Engel des HEEREN bekwam uit zijn ogen.

   ^22Toen zag Gideon, dat het een Engel des HEEREN was; en Gideon zeide:
   Ach, Heere, HEERE! daarom, omdat ik een Engel des HEEREN gezien heb
   vanaangezicht tot aangezicht.

   ^23Doch de HEERE zeide tot hem: Vrede zij u, vrees niet, gij zult niet
   sterven.

   ^24Toen bouwde Gideon aldaar den HEERE een altaar, en noemde het: De
   HEERE is vrede! het is nog tot op dezen dag in Ofra der Abi-ezrieten.

   ^25En het geschiedde in dienzelven nacht, dat de HEERE tot hem zeide:
   Neem een var van de ossen, die van uw vader zijn, te weten, den tweeden
   var, van zevenjaren; en breek af het altaar van Baal, dat van uw vader
   is, en houw af het bos, dat daarbij is.

   ^26En bouw den HEERE, uw God, een altaar, op de hoogte dezer sterkte,
   in een bekwame plaats; en neem den tweeden var, en offer een brandoffer
   met het hout derhage, die gij zult hebben afgehouwen.

   ^27Toen nam Gideon tien mannen uit zijn knechten, en deed, gelijk als
   de HEERE tot hem gesproken had. Doch het geschiedde, dewijl hij zijns
   vaders huis en demannen van die stad vreesde, van het te doen bij dag,
   dat hij het deed bij nacht.

   ^28Als nu de mannen van die stad des morgens vroeg opstonden, ziet, zo
   was het altaar van Baal omgeworpen, en de haag, die daarbij was,
   afgehouwen, en dietweede var was op het gebouwde altaar geofferd.

   ^29Zo zeiden zij, de een tot de ander: Wie heeft dit stuk gedaan? En
   als zij onderzochten en navraagden, zo zeide men: Gideon, de zoon van
   Joas, heeft dit stuk gedaan.

   ^30Toen zeiden de mannen van die stad tot Joas: Breng uw zoon uit, dat
   hij sterve, omdat hij het altaar van Baal heeft omgeworpen, en omdat
   hij de haag, die daarbijwas, afgehouwen heeft.

   ^31Joas daarentegen zeide tot allen, die bij hem stonden: Zult gij voor
   den Baal twisten; zult gij hem verlossen? Die voor hem zal twisten, zal
   nog dezen morgen gedoodworden! Indien een hij god is, hij twiste voor
   zichzelven, omdat men zijn altaar heeft omgeworpen.

   ^32Daarom noemde hij hem te dien dage Jerubbaal, zeggende: Baal twiste
   tegen hem, omdat hij zijn altaar heeft omgeworpen.

   ^33Alle Midianieten nu, en Amalekieten, en de kinderen van het oosten,
   waren samenvergaderd, en zij trokken over, en legerden zich in het dal
   van Jizreel.

   ^34Toen toog de Geest des HEEREN Gideon aan, en hij blies met de
   bazuin, en de Abi-ezrieten werden achter hem bijeengeroepen.

   ^35Ook zond hij boden in gans Manasse, en die werden ook achter hem
   bijeengeroepen; desgelijks zond hij boden in Aser, en in Zebulon, en in
   Nafthali; en zij kwamenop, hun tegemoet.

   ^36En Gideon zeide tot God: Indien Gij Israel door mijn hand zult
   verlossen, gelijk als Gij gesproken hebt;

   ^37Zie, ik zal een wollen vlies op den vloer leggen; indien er dauw op
   het vlies alleen zal zijn, en droogte op de ganse aarde, zo zal ik
   weten, dat Gij Israel door mijnhand zult verlossen, gelijk als Gij
   gesproken hebt.

   ^38En het geschiedde alzo; want hij stond des anderen daags vroeg op,
   en drukte het vlies uit, en hij wrong den dauw uit het vlies, een
   schaal vol waters.

   ^39En Gideon zeide tot God: Uw toorn ontsteke niet tegen mij, dat ik
   alleenlijk ditmaal spreke; laat mij toch alleenlijk ditmaal met het
   vlies verzoeken; er zij toch droogteop het vlies alleen, en op de ganse
   aarde zij dauw.

   ^40En God deed alzo in denzelven nacht; want de droogte was op het
   vlies alleen, en op de ganse aarde was dauw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Toen stond Jerubbaal (dewelke is Gideon) vroeg op, en al het volk,
   dat met hem was; en zij legerden zich aan de fontein van Harod; dat hij
   het heirleger derMidianieten had tegen het noorden, achter den heuvel
   More, in het dal.

   ^2En de HEERE zeide tot Gideon: Des volks is te veel, dat met u is, dan
   dat Ik de Midianieten in hun hand zou geven; opdat zich Israel niet
   tegen Mij beroeme, zeggende: Mijn hand heeft mij verlost.

   ^3Nu dan, roep nu uit voor de oren des volks, zeggende: Wie blode en
   versaagd is, die kere weder, en spoede zich naar het gebergte van
   Gilead! Toen keerden uit hetvolk weder twee en twintig duizend, dat er
   tienduizend overbleven.

   ^4En de HEERE zeide tot Gideon: Nog is des volks te veel; doe hen
   afgaan naar het water, en Ik zal ze u aldaar beproeven; en het zal
   geschieden, van welken Ik tot uzeggen zal: Deze zal met u trekken, die
   zal met u trekken; maar al degene, van welken Ik zeggen zal: Deze zal
   niet met u trekken, die zal niet trekken.

   ^5En hij deed het volk afgaan naar het water. Toen zeide de HEERE tot
   Gideon: Al wie met zijn tong uit het water zal lekken, gelijk als een
   hond zou lekken, dien zultgij alleen stellen; desgelijks al wie op zijn
   knieen zal bukken om te drinken.

   ^6Toen was het getal dergenen, die met hun hand tot hun mond gelekt
   hadden, driehonderd man; maar alle overigen des volks hadden op hun
   knieen gebukt, om waterte drinken.

   ^7En de HEERE zeide tot Gideon: Door deze driehonderd mannen, die
   gelekt hebben, zal Ik ulieden verlossen, en de Midianieten in uw hand
   geven; daarom laat al datvolk weggaan, een ieder naar zijn plaats.

   ^8En het volk nam den teerkost in hun hand, en hun bazuinen; en hij
   liet al die mannen van Israel gaan, een iegelijk naar zijn tent; maar
   die driehonderd man behield hij.En hij had het heirleger der
   Midianieten beneden in het dal.

   ^9En het geschiedde in denzelven nacht, dat de HEERE tot hem zeide: Sta
   op, ga henen af in het leger, want Ik heb het in uw hand gegeven.

   ^10Vreest gij dan nog af te gaan, zo ga af, gij, en Pura, uw jongen,
   naar het leger.

   ^11En gij zult horen, wat zij zullen spreken, en daarna zullen uw
   handen gesterkt worden, dat gij aftrekken zult in het leger. Toen ging
   hij af, met Pura, zijn jongen, tothet uiterste der schildwachten, die
   in het leger waren.

   ^12En de Midianieten, en Amalekieten, en al de kinderen van het oosten,
   lagen in het dal, gelijk sprinkhanen in menigte, en hun kemelen waren
   ontelbaar, gelijk hetzand, dat aan den oever der zee is, in menigte.

   ^13Toen nu Gideon aankwam, ziet, zo was er een man, die zijn metgezel
   een droom vertelde, en zeide: Zie, ik heb een droom gedroomd, en zie,
   een geroost gerstebroodwentelde zich in het leger der Midianieten, en
   het kwam tot aan de tent, en sloeg haar, dat zij viel, en keerde haar
   om, het onderste boven, dat de tent er lag.

   ^14En zijn metgezel antwoordde, en zeide: Dit is niet anders, dan het
   zwaard van Gideon, de zoon van Joas, de Israelietischen man; God heeft
   de Midianieten en ditganse leger in zijn hand gegeven.

   ^15En het geschiedde, als Gideon de vertelling dezes drooms, en zijn
   uitlegging hoorde, zo aanbad hij; en hij keerde weder tot het leger van
   Israel, en zeide: Maakt u op, want de HEERE heeft het leger der
   Midianieten in ulieder hand gegeven.

   ^16En hij deelde de driehonderd man in drie hopen; en hij gaf een
   iegelijk een bazuin in zijn hand, en ledige kruiken, en fakkelen in het
   midden der kruiken.

   ^17En hij zeide tot hen: Ziet naar mij en doet alzo; en ziet, als ik
   zal komen aan het uiterste des legers, zo zal het geschieden, gelijk
   als ik zal doen, alzo zult gij doen.

   ^18Als ik met de bazuin zal blazen, ik en allen, die met mij zijn, dan
   zult gijlieden ook met de bazuin blazen, rondom het ganse leger, en gij
   zult zeggen: Voor den HEEREen voor Gideon!

   ^19Alzo kwam Gideon, en honderd mannen, die met hem waren, in het
   uiterste des legers, in het begin van de middelste nachtwaak, als zij
   maar even de wachtersgesteld hadden; en zij bliezen met de bazuinen,
   ook sloegen zij de kruiken, die in hun hand waren, in stukken.

   ^20Alzo bliezen de drie hopen met de bazuinen, en braken de kruiken; en
   zij hielden met de linkerhand de fakkelen, en met hun rechterhand de
   bazuinen om te blazen;en zij riepen: Het zwaard van den HEERE, en van
   Gideon!

   ^21En zij stonden, een iegelijk in zijn plaats, rondom het leger. Toen
   verliep het ganse leger, en zij schreeuwden en vloden.

   ^22Als de driehonderd met de bazuinen bliezen, zo zette de HEERE het
   zwaard des een tegen den anderen, en dat in het ganse leger; en het
   leger vluchtte totBeth-Sitta toe naar Tseredath, tot aan de grens van
   Abel-Mehola, boven Tabbath.

   ^23Toen werden de mannen van Israel bijeengeroepen, uit Nafthali, en
   uit Aser, en uit gans Manasse; en zij jaagden de Midianieten achterna.

   ^24Ook zond Gideon boden in het ganse gebergte van Efraim, zeggende:
   Komt af de Midianieten tegemoet, en beneemt hunlieden de wateren, tot
   aan Beth-bara, teweten de Jordaan; alzo werd alle man van Efraim
   bijeengeroepen, en zij benamen hun de wateren tot aan Beth-bara, en de
   Jordaan.

   ^25En zij vingen twee vorsten der Midianieten, Oreb en Zeeb, en doodden
   Oreb op den rotssteen Oreb, en Zeeb doodden zij in de perskuip van
   Zeeb, en vervolgden deMidianieten; en zij brachten de hoofden van Oreb
   en Zeeb tot Gideon, over de Jordaan. Richteren 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen zeiden de mannen van Efraim tot hem: Wat stuk is dit, dat gij
   ons gedaan hebt, dat gij ons niet riept, toen gij heentoogt om te
   strijden tegen de Midianieten? Enzij twistten sterk met hem.

   ^2Hij daarentegen zeide tot hen: Wat heb ik nu gedaan, gelijk
   gijlieden; zijn niet de nalezingen van Efraim beter dan de wijnoogst
   van Abi-ezer?

   ^3God heeft de vorsten der Midianieten, Oreb en Zeeb, in uw hand
   gegeven; wat heb ik dan kunnen doen, gelijk gijlieden? Toen liet hun
   toorn van hem af, als hij ditwoord sprak.

   ^4Als nu Gideon gekomen was aan de Jordaan, ging hij over, met de
   driehonderd mannen, die bij hem waren, zijnde moede, nochtans
   vervolgende.

   ^5En hij zeide tot de lieden van Sukkoth: Geeft toch enige bollen
   broods aan het volk, dat mijn voetstappen volgt, want zij zijn moede;
   en ik jaag Zebah en Tsalmuna, dekoningen der Midianieten, achterna.

   ^6Maar de oversten van Sukkoth zeiden: Is dan de handpalm van Zebah en
   Tsalmuna alrede in uw hand, dat wij aan uw heir brood zouden geven?

   ^7Toen zeide Gideon: Daarom, als de HEERE Zebah en Tsalmuna in mijn
   hand geeft, zo zal ik uw vlees dorsen met doornen der woestijn, en met
   distelen.

   ^8En hij toog van daar op naar Pnuel, en sprak tot hen desgelijks. En
   de lieden van Pnuel antwoordden hem, gelijk als de lieden van Sukkoth
   geantwoord hadden.

   ^9Daarom sprak hij ook tot de lieden van Pnuel, zeggende: Als ik met
   vrede wederkome, zal ik deze toren afwerpen.

   ^10Zebah nu en Tsalmuna waren te Karkor, en hun legers met hen, omtrent
   vijftien duizend, al de overgeblevenen van het ganse leger der kinderen
   van het oosten; ende gevallenen waren honderd en twintig duizend
   mannen, die het zwaard uittrokken.

   ^11En Gideon toog opwaarts, den weg dergenen, die in tenten wonen,
   tegen het oosten van Nobah en Jogbeha; en hij sloeg dat leger, want het
   leger was zorgeloos.

   ^12En Zebah en Tsalmuna vloden; doch hij jaagde hen na; en hij ving de
   beide koningen der Midianieten, Zebah en Tsalmuna, en verschrikte het
   ganse leger.

   ^13Toen nu Gideon, de zoon van Joas, van den strijd wederkwam, voor den
   opgang der zon,

   ^14Zo ving hij een jongen van de lieden te Sukkoth, en ondervraagde
   hem; die schreef hem op de oversten van Sukkoth, en hun oudsten, zeven
   en zeventig mannen.

   ^15Toen kwam hij tot de lieden van Sukkoth, en zeide: Ziet daar Zebah
   en Tsalmuna, van dewelke gij mij smadelijk verweten hebt, zeggende: Is
   de handpalm vanZebah en Tsalmuna alrede in uw hand, dat wij aan uw
   mannen, die moede zijn, brood zouden geven?

   ^16En hij nam de oudsten dier stad, en doornen der woestijn, en
   distelen, en deed het den lieden van Sukkoth door dezelve verstaan.

   ^17En de toren van Pnuel wierp hij af, en doodde de lieden der stad.

   ^18Daarna zeide hij tot Zebah en Tsalmuna: Wat waren het voor mannen,
   die gij te Thabor doodsloegt? En zij zeiden: Gelijk gij, alzo waren
   zij, enerlei, van gedaante alskoningszonen.

   ^19Toen zeide hij: Het waren mijn broeders, zonen mijner moeder; zo
   waarlijk als de HEERE leeft, zo gij hen hadt laten leven, ik zou
   ulieden niet doden!

   ^20En hij zeide tot Jether, zijn eerstgeborene: Sta op, dood hen; maar
   de jongeling trok zijn zwaard niet uit, want hij vreesde, dewijl hij
   nog een jongeling was.

   ^21Toen zeiden Zebah en Tsalmuna: Sta gij op, en val op ons aan, want
   naar dat de man is, zo is zijn macht. Zo stond Gideon op, en doodde
   Zebah en Tsalmuna, ennam de maantjes, die aan de halzen hunner kemelen
   waren.

   ^22Toen zeiden de mannen van Israel tot Gideon: Heers over ons, zo gij
   als uw zoon en uws zoons zoon, dewijl gij ons van der Midianieten hand
   verlost hebt.

   ^23Maar Gideon zeide tot hen: Ik zal over u niet heersen; ook zal mijn
   zoon over u niet heersen; de HEERE zal over u heersen.

   ^24Voorts zeide Gideon tot hen: Een begeerte zal ik van u begeren:
   geeft mij maar een iegelijk een voorhoofdsiersel van zijn roof; want
   zij hadden goudenvoorhoofdsierselen gehad, dewijl zij Ismaelieten
   waren.

   ^25En zij zeiden: Wij zullen ze gaarne geven; en zij spreidden een
   kleed uit, en wierpen daarop een iegelijk een voorhoofdsiersel van zijn
   roof.

   ^26En het gewicht der gouden voorhoofdsierselen, die hij begeerd had,
   was duizend en zevenhonderd sikkelen gouds, zonder de maantjes, en
   ketenen, en purperenklederen, die de koningen der Midianieten aangehad
   hadden, en zonder de halsbanden, die aan de halzen hunner kemelen
   geweest waren.

   ^27En Gideon maakte daarvan een efod, en stelde die in zijn stad, te
   Ofra; en gans Israel hoereerde aldaar denzelven na; en het werd Gideon
   en zijn huis tot eenvalstrik.

   ^28Alzo werden de Midianieten ten onder gebracht voor het aangezicht
   der kinderen Israels, en hieven hun hoofd niet meer op. En het land was
   stil veertig jaren, in dedagen van Gideon.

   ^29En Jerubbaal, de zoon van Joas, ging henen en woonde in zijn huis.

   ^30Gideon nu had zeventig zonen, die uit zijn heupe voortgekomen waren;
   want hij had vele vrouwen.

   ^31En zijn bijwijf, hetwelk te Sichem was, baarde hem ook een zoon; en
   hij noemde zijn naam Abimelech.

   ^32En Gideon, de zoon van Joas, stierf in goeden ouderdom; en hij werd
   begraven in het graf van zijn vader Joas, te Ofra, des Abi-ezriets.

   ^33En het geschiedde, als Gideon gestorven was, dat de kinderen Israels
   zich omkeerden, en de Baals nahoereerden; en zij stelden zich
   Baal-Berith tot een God.

   ^34En de kinderen Israels dachten niet aan den HEERE, hun God, Die hen
   gered had van de hand van al hun vijanden van rondom.

   ^35En zij deden geen weldadigheid bij het huis van Jerubbaal, dat is
   Gideon, naar al het goede, dat hij bij Israel gedaan had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Abimelech nu, de zoon van Jerubbaal, ging henen naar Sichem, tot de
   broeder zijner moeder; en hij sprak tot hen, en tot het ganse geslacht
   van het huis van denvader zijner moeder, zeggende:

   ^2Spreekt toch voor de oren van alle burgers van Sichem: Wat is u
   beter, dat zeventig mannen, alle zonen van Jerubbaal, over u heersen,
   of dat een man over uheerse? Gedenkt ook, dat ik uw been en uw vlees
   ben.

   ^3Toen spraken de broeders zijner moeder van hem, voor de oren van alle
   burgers van Sichem, al dezelve woorden; en hun hart neigde zich naar
   Abimelech; want zijzeiden: Hij is onze broeder.

   ^4En zij gaven hem zeventig zilverlingen, uit het huis van Baal-Berith;
   en Abimelech huurde daarmede ijdele en lichtvaardige mannen, die hem
   navolgden.

   ^5En hij kwam in zijns vaders huis te Ofra, en doodde zijn broederen,
   de zonen van Jerubbaal, zeventig mannen, op een steen; doch Jotham, de
   jongste zoon vanJerubbaal werd overgelaten, want hij had zich
   verstoken.

   ^6Toen vergaderden zich alle burgers van Sichem, en het ganse huis van
   Millo, en gingen heen en maakten Abimelech ten koning, bij den hogen
   eik, die bij Sichem is.

   ^7Als zij dit Jotham aanzeiden, zo ging hij heen, en stond op de hoogte
   des bergs Gerizim, en verhief zijn stem, en riep, en hij zeide tot hen:
   Hoort naar mij, gij, burgersvan Sichem! en God zal naar ulieden horen.

   ^8De bomen gingen eens heen, om een koning over zich te zalven, en zij
   zeiden tot den olijfboom: Wees gij koning over ons.

   ^9Maar de olijfboom zeide tot hen: Zoude ik mijn vettigheid verlaten,
   die God en de mensen in mij prijzen? En zoude ik heengaan om te zweven
   over de bomen?

   ^10Toen zeiden de bomen tot den vijgeboom: Kom gij, wees koning over
   ons.

   ^11Maar de vijgeboom zeide tot hen: Zou ik mijn zoetigheid en mijn
   goede vrucht verlaten? En zou ik heengaan om te zweven over de bomen?

   ^12Toen zeiden de bomen tot den wijnstok: Kom gij, wees koning over
   ons.

   ^13Maar de wijnstok zeide tot hen: Zou ik mijn most verlaten, die God
   en mensen vrolijk maakt? En zou ik heengaan om te zweven over de bomen?

   ^14Toen zeiden al de bomen tot den doornenbos: Kom gij, wees koning
   over ons.

   ^15En de doornenbos zeide tot de bomen: Indien gij mij in waarheid tot
   een koning over u zalft, zo komt, vertrouwt u onder mijn schaduw; maar
   indien niet, zo ga vuuruit de doornenbos, en vertere de cederen van de
   Libanon.

   ^16Alzo nu, indien gij het in waarheid en oprechtheid gedaan hebt, dat
   gij Abimelech koning gemaakt hebt, en indien gij welgedaan hebt bij
   Jerubbaal en bij zijn huis, enindien gij hem naar de verdienste zijner
   handen gedaan hebt.

   ^17(Want mijn vader heeft voor ulieden gestreden, en hij heeft zijn
   ziel verre weggeworpen, en u uit der Midianieten hand gered;

   ^18Maar gij zijt heden opgestaan tegen het huis mijns vaders, en hebt
   zijn zonen, zeventig mannen, op een steen gedood; en gij hebt
   Abimelech, een zoon zijnerdienstmaagd, koning gemaakt over de burgers
   van Sichem, omdat hij uw broeder is);

   ^19Indien gij dan in waarheid en in oprechtheid bij Jerubbaal en bij
   zijn huis te dezen dage gehandeld hebt, zo weest vrolijk over
   Abimelech, en hij zij ook vrolijk overulieden.

   ^20Maar indien niet, zo ga vuur uit van Abimelech, en vertere de
   burgers van Sichem, en het huis van Millo; en vuur ga uit van de
   burgers van Sichem, en van het huisvan Millo, en vertere Abimelech!

   ^21Toen vlood Jotham, en vluchtte, en ging naar Beer; en hij woonde
   aldaar vanwege zijn broeder Abimelech.

   ^22Als nu Abimelech drie jaren over Israel geheerst had,

   ^23Zo zond God een bozen geest tussen Abimelech en tussen de burgers
   van Sichem; en de burgers van Sichem handelden trouweloos tegen
   Abimelech;

   ^24Opdat het geweld, gedaan aan de zeventig zonen van Jerubbaal, kwame,
   en opdat hun bloed gelegd wierd op Abimelech, hun broeder, die hen
   gedood had, en op deburgers van Sichem, die zijn handen gesterkt hadden
   om zijn broeders te doden.

   ^25En de burgers van Sichem bestelden tegen hem, die op de hoogten der
   bergen lagen legden, en al wie voorbij hen op den weg doorging,
   beroofden zij; en het werdAbimelech aangezegd.

   ^26Gaal, de zoon van Ebed, kwam ook met zijn broederen, en zij gingen
   over in Sichem; en de burgeren van Sichem verlieten zich op hem.

   ^27En zij togen uit in het veld, en lazen hun wijnbergen af, en traden
   de druiven, en maakten lofliederen; en zij gingen in het huis huns
   gods, en aten en dronken, envloekten Abimelech.

   ^28En Gaal, de zoon van Ebed, zeide: Wie is Abimelech, en wat is
   Sichem, dat wij hem dienen zouden? is hij niet een zoon van Jerubbaal?
   en Zebul zijn bevelhebber?dient liever de mannen van Hemor, den vader
   van Sichem; want waarom zouden wij hem dienen?

   ^29Och, dat dit volk in mijn hand ware! ik zoude Abimelech wel
   verdrijven. En tot Abimelech zeide hij: Vermeerder uw heir, en trek
   uit.

   ^30Als Zebul, de overste der stad, de woorden van Gaal, den zoon van
   Ebed, hoorde, zo ontstak zijn toorn.

   ^31En hij zond listiglijk boden tot Abimelech, zeggende: Zie, Gaal, de
   zoon van Ebed, en zijn broeders zijn te Sichem gekomen, en zie, zij,
   met deze stad, handelenvijandiglijk tegen u.

   ^32Zo maak u nu op bij nacht, gij en het volk, dat met u is, en leg
   lagen in het veld.

   ^33En het geschiede in den morgen, als de zon opgaat, zo maak u vroeg
   op, en overval deze stad; en zie, zo hij en het volk, dat met hem is,
   tot u uittrekken, zo doe hem, gelijk als uw hand vinden zal.

   ^34Abimelech dan maakte zich op, en al het volk, dat met hem was, bij
   nacht; en zij legden lagen op Sichem, met vier hopen.

   ^35En Gaal, de zoon van Ebed, ging uit, en stond aan de deur van de
   stadspoort; en Abimelech rees op, en al het volk, dat met hem was, uit
   de achterlage.

   ^36Als Gaal dat volk zag, zo zeide hij tot Zebul: Zie, er komt volk af
   van de hoogten der bergen. Zebul daarentegen zeide tot hem: Gij ziet de
   schaduw der bergen voormensen aan.

   ^37Maar Gaal voer wijders voort te spreken en zeide: Zie daar volk,
   afkomende uit het midden des lands, en een hoop komt van den weg van
   den eik Meonenim.

   ^38Toen zeide Zebul tot hem: Waar is nu uw mond, waarmede gij zeidet:
   Wie is Abimelech, dat wij hem zouden dienen? is niet dit het volk, dat
   gij veracht hebt? trektoch nu uit en strijd tegen hem!

   ^39En Gaal trok uit voor het aangezicht der burgeren van Sichem, en hij
   streed tegen Abimelech.

   ^40En Abimelech jaagde hem na, want hij vlood voor zijn aangezicht; en
   er vielen vele verslagenen tot aan de deur der stads poort.

   ^41Abimelech nu bleef te Aruma; en Zebul verdreef Gaal en zijn
   broederen, dat zij te Sichem niet mochten wonen.

   ^42En het geschiedde des anderen daags dat het volk uittrok in het
   veld, en zij zeiden het Abimelech aan.

   ^43Toen nam hij het volk, en deelde hen in drie hopen, en hij legde
   lagen in het veld; en hij zag toe, en ziet, het volk trok uit de stad,
   zo maakte hij zich tegen hen op, ensloeg hen.

   ^44Want Abimelech en de hopen, die bij hem waren, overvielen hen, en
   bleven staan aan de deur der stadspoort; en de twee andere hopen
   overvielen allen, die in hetveld waren, en sloegen hen.

   ^45Voorts streed Abimelech tegen de stad dienzelven gansen dag, en nam
   de stad in, en doodde het volk, dat daarin was; en hij brak de stad af,
   en bezaaide haar metzout.

   ^46Als alle burgers des torens van Sichem dat hoorden, zo gingen zij in
   de sterkte, in het huis van den god Berith.

   ^47En het werd Abimelech aangezegd, dat alle burgeren des torens van
   Sichem zich verzameld hadden.

   ^48Zo ging Abimelech op den berg Zalmon, hij en al het volk, dat met
   hem was; en Abimelech nam een bijl in zijn hand, en hieuw een tak van
   de bomen, en nam hemop, en legde hem op zijn schouder; en hij zeide tot
   het volk, dat bij hem was: Wat gij mij hebt zien doen, haast u, doet
   als ik.

   ^49Zo hieuw ook al het volk een iegelijk zijn tak af, en zij volgden
   Abimelech na, en legden ze aan de sterkte, en verbrandden daardoor de
   sterkte met vuur; dat ook allelieden des torens van Sichem stierven,
   omtrent duizend mannen en vrouwen.

   ^50Voorts toog Abimelech naar Thebez, en hij legerde zich tegen Thebez,
   en nam haar in.

   ^51Doch er was een sterke toren in het midden der stad; zo vloden
   daarheen al de mannen en de vrouwen, en alle burgers van de stad, en
   sloten voor zich toe; en zijklommen op het dak des torens.

   ^52Toen kwam Abimelech tot aan den toren, en bestormde dien; en hij
   genaakte tot aan de deur des torens, om dien met vuur te verbranden.

   ^53Maar een vrouw wierp een stuk van een molensteen op Abimelechs
   hoofd; en zij verpletterde zijn hersenpan.

   ^54Toen riep hij haastelijk den jongen, die zijn wapenen droeg, en
   zeide tot hem: Trek uw zwaard uit, en dood mij, opdat zij niet van mij
   zeggen: Een vrouw heeft hemgedood. En zijn jongen doorstak hem, dat hij
   stierf.

   ^55Als nu de mannen van Israel zagen, dat Abimelech dood was, zo gingen
   zij een iegelijk naar zijn plaats.

   ^56Alzo deed God wederkeren heet kwaad van Abimelech, dat hij aan zijn
   vader gedaan had, dodende zijn zeventig broederen.

   ^57Desgelijks al het kwaad der lieden van Sichem deed God wederkeren op
   hun hoofd; en de vloek van Jotham, den zoon van Jerubbaal, kwam over
   hen. Richteren 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Na Abimelech nu stond op, om Israel te behouden, Thola, een zoon van
   Pua, zoon van Dodo, een man van Issaschar; en hij woonde te Samir, op
   het gebergte vanEfraim.

   ^2En hij richtte Israel drie en twintig jaren; en hij stierf, en werd
   begraven te Samir.

   ^3En na hem stond op Jair, de Gileadiet; en hij richtte Israel twee en
   twintig jaren.

   ^4En hij had dertig zonen, rijdende op dertig ezelveulens, en die
   hadden dertig steden, die zij noemden Havvoth-Jair, tot op dezen dag,
   dewelke in het land van Gileadzijn.

   ^5En Jair stierf, en werd begraven te Kamon.

   ^6Toen voeren de kinderen Israels voort te doen, dat kwaad was in de
   ogen des HEEREN, en dienden de Baals, en Astharoth, en de goden van
   Syrie, en de godenvan Sidon, en de goden van Moab, en de goden der
   kinderen Ammons, mitsgaders de goden der Filistijnen; en zij verlieten
   den HEERE, en dienden Hem niet.

   ^7Zo ontstak de toorn des HEEREN tegen Israel; en Hij verkocht hen in
   de hand der Filistijnen, en in de hand der kinderen Ammons.

   ^8En zij onderdrukten en vertraden de kinderen Israels in datzelve
   jaar; achttien jaren, onderdrukten zij al de kinderen Israels, die aan
   gene zijde van de Jordaanwaren, in het land der Amorieten, dat in
   Gilead is.

   ^9Daartoe togen de kinderen Ammons over de Jordaan, om te krijgen,
   zelfs tegen Juda, en tegen Benjamin, en tegen het huis van Efraim;
   zodat het Israel zeer bangwerd.

   ^10Toen riepen de kinderen Israels tot den HEERE, zeggende: Wij hebben
   tegen U gezondigd, zo omdat wij onzen God hebben verlaten, als dat wij
   de Baals gediendhebben.

   ^11Maar de HEERE zeide tot de kinderen Israels: Heb Ik u niet van de
   Egyptenaren, en van de Amorieten, en van de kinderen Ammons, en van de
   Filistijnen,

   ^12En de Sidoniers, en Amalekieten, en Maonieten, die u onderdrukten,
   toen gij tot Mij riept, alsdan uit hun hand verlost?

   ^13Nochtans hebt gij Mij verlaten, en andere goden gediend; daarom zal
   Ik u niet meer verlossen.

   ^14Gaat henen, roept tot de goden, die gij verkoren hebt; laten die u
   verlossen, ter tijd uwer benauwdheid.

   ^15Maar de kinderen Israels zeiden tot den HEERE: Wij hebben gezondigd;
   doe Gij ons, naar alles, wat goed is in Uw ogen; alleenlijk verlos ons
   toch te dezen dage!

   ^16En zij deden de vreemde goden uit hun midden weg, en dienden den
   HEERE. Toen werd Zijn ziel verdrietig over den arbeid van Israel.

   ^17En de kinderen Ammons werden bijeengeroepen, en legerden zich in
   Gilead; daarentegen werden de kinderen Israels vergaderd, en legerden
   zich te Mizpa.

   ^18Toen zeide het volk, de oversten van Gilead, de een tot den ander:
   Wie is de man, die beginnen zal te strijden tegen de kinderen Ammons?
   die zal tot een hoofd zijnover alle inwoners van Gilead.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Jeftha nu, de Gileadiet, was een strijdbaar held, maar hij was een
   hoerekind; doch Gilead had Jeftha gegenereerd.

   ^2Gileads huisvrouw baarde hem ook zonen; en de zonen dezer vrouw,
   groot geworden zijnde, stieten Jeftha uit, en zeiden tot hem: Gij zult
   in het huis onzes vadersniet erven, want gij zijt een zoon van een
   andere vrouw.

   ^3Toen vlood Jeftha voor het aangezicht zijner broederen, en woonde in
   het land Tob; en ijdele mannen vergaderden zich tot Jeftha, en togen
   met hem uit.

   ^4En het geschiedde, na enige dagen, dat de kinderen Ammons tegen
   Israel krijgden.

   ^5Zo geschiedde het, als de kinderen Ammons tegen Israel krijgden, dat
   de oudsten van Gilead heengingen, om Jeftha te halen uit het land van
   Tob.

   ^6En zij zeiden tot Jeftha: Kom, en wees ons tot een overste, opdat wij
   strijden tegen de kinderen Ammons.

   ^7Maar Jeftha zeide tot de oudsten van Gilead: Hebt gijlieden mij niet
   gehaat, en mij uit mijn vaders huis verstoten? waarom zijt gij dan nu
   tot mij gekomen, terwijl gij inbenauwdheid zijt?

   ^8En de oudsten van Gilead zeiden tot Jeftha: Daarom zijn wij nu tot u
   wedergekomen, dat gij met ons trekt, en tegen de kinderen Ammons
   strijdt; en gij zult ons toteen hoofd zijn, over alle inwoners van
   Gilead.

   ^9Toen zeide Jeftha tot de oudsten van Gilead: Zo gijlieden mij
   wederhaalt, om te strijden tegen de kinderen Ammons, en de HEERE hen
   voor mijn aangezicht gevenzal, zal ik u dan tot een hoofd zijn?

   ^10En de oudsten van Gilead zeiden tot Jeftha: De HEERE zij toehoorder
   tussen ons, indien wij niet alzo naar uw woord doen.

   ^11Alzo ging Jeftha met de oudsten van Gilead, en het volk stelde hem
   tot een hoofd en overste over zich. En Jeftha sprak al zijn woorden
   voor het aangezicht desHEEREN te Mizpa.

   ^12Voorts zond Jeftha boden tot den koning der kinderen Ammons,
   zeggende: Wat hebben ik en gij met elkander te doen, dat gij tot mij
   gekomen zijt, om tegen mijnland te krijgen?

   ^13En de koning der kinderen Ammons zeide tot de boden van Jeftha:
   Omdat Israel, als hij uit Egypte optoog, mijn land genomen heeft, van
   de Arnon af tot aan deJabbok, en tot aan de Jordaan; zo geef mij dat nu
   weder met vrede.

   ^14Maar Jeftha voer wijders voort, en zond boden tot den koning der
   kinderen Ammons.

   ^15En hij zeide tot hem: Zo zegt Jeftha: Israel heeft het land der
   Moabieten, en het land der kinderen Ammons niet genomen;

   ^16Want als zij uit Egypte optogen, zo wandelde Israel door de woestijn
   tot aan de Schelfzee, en kwam te Kades.

   ^17En Israel zond boden tot de koning der Edomieten, zeggende: Laat mij
   toch door uw land doortrekken; maar de koning der Edomieten gaf geen
   gehoor. En hij zondook tot de koning der Moabieten, die ook niet wilde.
   Alzo bleef Israel in Kades.

   ^18Daarna wandelde hij in de woestijn, en toog om het land der
   Edomieten en het land der Moabieten, en kwam van den opgang der zon aan
   het land der Moabieten, en zij legerden zich op gene zijde van de
   Arnon; maar zij kwamen niet binnen de landpale der Moabieten; want de
   Arnon is de landpale der Moabieten.

   ^19Maar Israel zond boden tot Sihon, den koning der Amorieten, koning
   van Hesbon, en Israel zeide tot hem: Laat ons toch door uw land
   doortrekken tot aan mijnplaats.

   ^20Doch Sihon betrouwde Israel niet door zijn landpale door te trekken;
   maar Sihon verzamelde al zijn volk, en zij legerden zich te Jaza; en
   hij streed tegen Israel.

   ^21En de HEERE, de God Israels, gaf Sihon met al zijn volk in de hand
   van Israel, dat zij hen sloegen; alzo nam Israel erfelijk in het ganse
   land der Amorieten, die indatzelve land woonden.

   ^22En zij namen erfelijk in de ganse landpale der Amorieten, van de
   Arnon af tot aan de Jabbok, en van de woestijn tot aan de Jordaan.

   ^23Zo heeft nu de HEERE, de God Israels, de Amorieten voor het
   aangezicht van zijn volk Israel uit de bezitting verdreven; en zoudt
   gij hunlieder erfgenaam zijn?

   ^24Zoudt gij niet dengene erven, dien uw god Kamos voor u uit de
   bezitting verdreef? Alzo zullen wij al dengene erven, dien de HEERE,
   onze God, voor ons aangezichtuit de bezitting verdrijft.

   ^25Nu voorts, zijt gij veel beter dan Balak, de zoon van Zippor, de
   koning der Moabieten? heeft hij ooit met Israel getwist? heeft hij ook
   ooit tegen hen gekrijgd?

   ^26Terwijl Israel driehonderd jaren gewoond heeft in Hesbon, en in haar
   stedekens, en in Aroer, en in al de stedekens, en in al de steden, die
   aan de zijde van de Arnonzijn; waarom hebt gij het dan in die tijd niet
   gered?

   ^27Ook heb ik tegen u niet gezondigd, maar gij doet kwalijk bij mij,
   dat gij tegen mij krijgt; de HEERE, Die Rechter is, richte heden tussen
   de kinderen Israels en tussende kinderen Ammons!

   ^28Maar de koning der kinderen Ammons hoorde niet naar de woorden van
   Jeftha, die hij tot hem gezonden had.

   ^29Toen kwam de Geest des HEEREN op Jeftha, dat hij Gilead en Manasse
   doortrok; want hij trok door tot Mizpa in Gilead, en van Mizpa in
   Gilead trok hij door tot dekinderen Ammons.

   ^30En Jeftha beloofde den HEERE een gelofte, en zeide: Indien Gij de
   kinderen Ammons ganselijk in mijn hand zult geven;

   ^31Zo zal het uitgaande, dat uit de deur van mijn huis mij tegemoet zal
   uitgaan, als ik met vrede van de kinderen Ammons wederkom, dat zal des
   HEEREN zijn, en ikzal het offeren ten brandoffer.

   ^32Alzo trok Jeftha door naar de kinderen Ammons, om tegen hen te
   strijden; en de HEERE gaf hen in zijn hand.

   ^33En hij sloeg hen van Aroer af tot daar gij komt te Minnith, twintig
   steden, en tot aan Abel-Keramim, met een zeer groten slag. Alzo werden
   de kinderen Ammonsten ondergebracht voor het aangezicht der kinderen
   Israels.

   ^34Toen nu Jeftha te Mizpa bij zijn huis kwam, ziet, zo ging zijn
   dochter uit hem tegemoet, met trommelen en met reien. Zij nu was
   alleen, een enig kind; hij had uit zichanders geen zoon of dochter.

   ^35En het geschiedde, als hij haar zag, zo verscheurde hij zijn
   klederen, en zeide: Ach, mijn dochter! gij hebt mij ganselijk
   nedergebogen, en gij zijt onder degenen, diemij beroeren; want ik heb
   mijn mond opengedaan tot den HEERE, en ik zal niet kunnen teruggaan.

   ^36En zij zeide tot hem: Mijn vader! hebt gij uw mond opengedaan tot
   den HEERE, doe mij, gelijk als uit uw mond gegaan is; naardien u de
   HEERE volkomene wraakgegeven heeft van uw vijanden, van de kinderen
   Ammons.

   ^37Voorts zeide zij tot haar vader: Laat deze zaak aan mij geschieden:
   Laat twee maanden van mij af, dat ik heenga, en ga tot de bergen, en
   bewene mijn maagdom, iken mijn gezellinnen.

   ^38En hij zeide: Ga heen; en hij liet haar twee maanden gaan. Toen ging
   zij heen met haar gezellinnen, en beweende haar maagdom op de bergen.

   ^39En het geschiedde ten einde van twee maanden dat zij tot haar vader
   wederkwam, die aan haar volbracht zijn gelofte, die hij beloofd had; en
   zij heeft geen manbekend. Voorts werd het een gewoonheid in Israel,

   ^40Dat de dochteren Israels van jaar tot jaar heengingen, om de dochter
   van Jeftha, de Gileadiet, aan te spreken, vier dagen in het jaar.
   Richteren 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen werden de mannen van Efraim bijeengeroepen, en trokken over naar
   het noorden; en zij zeiden tot Jeftha: Waarom zijt gij doorgetogen om
   te strijden tegen dekinderen Ammons, en hebt ons niet geroepen, om met
   u te gaan? wij zullen uw huis met u met vuur verbranden.

   ^2En Jeftha zeide tot hen: Ik en mijn volk waren zeer twistig met de
   kinderen Ammons; en ik heb ulieden geroepen, maar gij hebt mij uit hun
   hand niet verlost.

   ^3Als ik nu zag, dat gij niet verlostet, zo stelde ik mijn ziel in mijn
   hand, en toog door tot de kinderen Ammons, en de HEERE gaf hen in mijn
   hand; waarom zijt gij dante dezen dage tot mij opgekomen, om tegen mij
   te strijden?

   ^4En Jeftha vergaderde alle mannen van Gilead, en streed met Efraim; en
   de mannen van Gilead sloegen Efraim, want de Gileadieten, zijnde tussen
   Efraim en tussenManasse, zeiden: Gijlieden zijt vluchtelingen van
   Efraim.

   ^5Want de Gileadieten namen de Efraimieten de veren van de Jordaan af;
   en het geschiedde, als de vluchtelingen van Efraim zeiden: Laat mij
   overgaan; zo zeiden demannen van Gilead tot hem: Zijt gij een
   Efraimiet? wanneer hij zeide: Neen;

   ^6Zo zeiden zij tot hem: Zeg nu Schibboleth; maar hij zeide: Sibbolet,
   en kon het alzo niet recht spreken; zo grepen zij hem, en versloegen
   hem aan de veren van deJordaan, dat te dier tijd van Efraim vielen twee
   en veertig duizend.

   ^7Jeftha nu richtte Israel zes jaren; en Jeftha, de Gileadiet, stierf,
   en werd begraven in de steden van Gilead.

   ^8En na hem richtte Israel Ebzan, van Bethlehem.

   ^9En hij had dertig zonen; en hij zond dertig dochteren naar buiten, en
   bracht dertig dochteren van buiten in voor zijn zonen; en hij richtte
   Israel zeven jaren.

   ^10Toen stierf Ebzan, en werd begraven te Bethlehem.

   ^11En na hem richtte Israel Elon, de Zebuloniet, en hij richtte Israel
   tien jaren.

   ^12En Elon, de Zebuloniet, stierf, en werd begraven te Ajalon, in het
   land van Zebulon.

   ^13En na hem richtte Israel Abdon, een zoon van Hillel, de
   Pirhathoniet.

   ^14En hij had veertig zonen, en dertig zoons zonen, rijdende op
   zeventig ezelveulens; en hij richtte Israel acht jaren.

   ^15Toen stierf Abdon, een zoon van Hillel, de Pirhathoniet; en hij werd
   begraven te Pirhathon, in het land van Efraim, op den berg van den
   Amalekiet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En de kinderen Israels voeren voort te doen, dat kwaad was in de ogen
   des HEEREN; zo gaf de HEERE hen in de hand der Filistijnen veertig
   jaren.

   ^2En er was een man van Zora, uit het geslacht van een Daniet, wiens
   naam was Manoach; en zijn huisvrouw was onvruchtbaar en baarde niet.

   ^3En een Engel des HEEREN verscheen aan deze vrouw, en Hij zeide tot
   haar: Zie nu, gij zijt onvruchtbaar, en hebt niet gebaard; maar gij
   zult zwanger worden, eneen zoon baren.

   ^4Zo wacht u toch nu, en drink geen wijn noch sterken drank, en eet
   niets onreins.

   ^5Want zie, gij zult zwanger worden, en een zoon baren, op wiens hoofd
   geen scheermes zal komen; want dat knechtje zal een Nazireer Gods zijn,
   van moeders buikaf; en hij zal beginnen Israel te verlossen uit der
   Filistijnen hand.

   ^6Toen kwam deze vrouw in, en sprak tot haar man, zeggende: Er kwam een
   Man Gods tot mij, Wiens aangezicht was als het aangezicht van een Engel
   Gods, zeervreselijk; en ik vraagde Hem niet, van waar Hij was, en Zijn
   naam gaf Hij mij niet te kennen.

   ^7Maar Hij zeide tot mij: Zie, gij zult zwanger worden, en een zoon
   baren; zo drink nu geen wijn noch sterken drank, en eet niets onreins;
   want dat knechtje zal eenNazireer Gods zijn, van moeders buik af tot op
   de dag zijns doods.

   ^8Toen aanbad Manoach den HEERE vuriglijk, en zeide: Och, HEERE! dat
   toch de Man Gods, Dien Gij gezonden hebt, weder tot ons kome, en ons
   lere, wat wij datknechtje doen zullen, dat geboren zal worden.

   ^9En God verhoorde de stem van Manoach; en de Engel Gods kwam wederom
   tot de vrouw. Zij nu zat in het veld, doch haar man Manoach was niet
   bij haar.

   ^10Zo haastte de vrouw, en liep, en gaf het haar man te kennen; en zij
   zeide tot hem: Zie, die Man is mij verschenen, Welke op dien dag tot
   mij kwam.

   ^11Toen stond Manoach op, en ging zijn huisvrouw na; en hij kwam tot
   dien Man, en zeide tot Hem: Zijt gij die Man, Dewelke tot deze vrouw
   gesproken hebt? En Hijzeide: Ik ben het.

   ^12Toen zeide Manoach: Nu, dat Uw woorden komen; maar wat zal des
   knechtjes wijze en zijn werk zijn?

   ^13En de Engel des HEEREN zeide tot Manoach: Van alles, wat Ik tot de
   vrouw gezegd heb, zal zij zich wachten.

   ^14Zij zal niet eten van iets, dat van de wijnstok des wijns voortkomt;
   en wijn en sterke drank zal zij niet drinken, noch iets onreins eten;
   al wat Ik haar geboden heb, zalzij onderhouden.

   ^15Toen zeide Manoach tot den Engel des HEEREN: Laat ons U toch
   ophouden, en een geitenbokje voor Uw aangezicht bereiden.

   ^16Maar de Engel des HEEREN zeide tot Manoach: Indien gij Mij zult
   ophouden, Ik zal van uw brood niet eten; en indien gij een brandoffer
   zult doen, dat zult gij denHEERE offeren. Want Manoach wist niet, dat
   het een Engel des HEEREN was.

   ^17En Manoach zeide tot den Engel des HEEREN: Wat is Uw naam, opdat wij
   U vereren, wanneer Uw woord zal komen.

   ^18En de Engel des HEEREN zeide tot hem: Waarom vraagt gij dus naar
   Mijn naam? Die is toch Wonderlijk.

   ^19Toen nam Manoach een geitenbokje, en het spijsoffer, en offerde het
   op den rotssteen, den HEERE. En Hij handelde wonderlijk in Zijn doen;
   en Manoach en zijnhuisvrouw zagen toe.

   ^20En het geschiedde, als de vlam van het altaar opvoer naar den hemel,
   zo voer de Engel des HEEREN op in de vlam des altaars. Als Manoach en
   zijn huisvrouw datzagen, zo vielen zij op hun aangezichten ter aarde.

   ^21En de Engel des HEEREN verscheen niet meer aan Manoach, en aan zijn
   huisvrouw. Toen bekende Manoach, dat het een Engel des HEEREN was.

   ^22En Manoach zeide tot zijn huisvrouw: Wij zullen zekerlijk sterven,
   omdat wij God gezien hebben.

   ^23Maar zijn huisvrouw zeide tot hem: Zo de HEERE lust had ons te
   doden, Hij had het brandoffer en spijsoffer van onze hand niet
   aangenomen, noch ons dit allesgetoond, noch ons om dezen tijd laten
   horen, zulks als dit is.

   ^24Daarna baarde deze vrouw een zoon, en zij noemde zijn naam Simson;
   en dat knechtje werd groot, en de HEERE zegende het.

   ^25En de Geest des HEEREN begon hem bij wijlen te drijven in het leger
   van Dan, tussen Zora en tussen Esthaol.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En Simson ging af naar Thimnath, en gezien hebbende een vrouw te
   Thimnath, van de dochteren der Filistijnen,

   ^2Zo ging hij opwaarts, en gaf het zijn vader en zijn moeder te kennen,
   en zeide: Ik heb een vrouw gezien te Thimnath, van de dochteren der
   Filistijnen; nu dan, neemmij die tot een vrouw.

   ^3Maar zijn vader zeide tot hem, mitsgaders zijn moeder: Is er geen
   vrouw onder de dochteren uwer broeders, en onder al mijn volk, dat gij
   heengaat, om een vrouw tenemen van de Filistijnen, die onbesnedenen? En
   Simson zeide tot zijn vader: Neem mij die, want zij is bevallig in mijn
   ogen.

   ^4Zijn vader nu en zijn moeder wisten niet, dat dit van den HEERE was,
   dat hij gelegenheid zocht van de Filistijnen; want de Filistijnen
   heersten te dier tijd over Israel.

   ^5Alzo ging Simson, met zijn vader en zijn moeder, henen af naar
   Thimnath. Als zij nu kwamen tot aan de wijngaarden van Thimnath, ziet
   daar, een jonge leeuw, brullende hem tegemoet.

   ^6Toen werd de Geest des HEEREN vaardig over hem, dat hij hem van een
   scheurde, gelijk men een bokje van een scheurt, en er was niets in zijn
   hand; doch hij gafzijn vader en zijn moeder niet te kennen, wat hij
   gedaan had.

   ^7En hij kwam af, en sprak tot de vrouw; en zij beviel in Simsons ogen.

   ^8En na sommige dagen kwam hij weder, om haar te nemen; toen week hij
   af, om het aas van de leeuw te bezien, en ziet, een bijenzwerm was in
   het lichaam van denleeuw, met honig.

   ^9En hij nam dien in zijn handen, en ging voort, al gaande en etende;
   en hij ging tot zijn vader en tot zijn moeder, en gaf hun daarvan, en
   zij aten; doch hij gaf hun niette kennen, dat hij den honig uit het
   lichaam van den leeuw genomen had.

   ^10Als nu zijn vader afgekomen was tot die vrouw, zo maakte Simson
   aldaar een bruiloft, want alzo plachten de jongelingen te doen.

   ^11En het geschiedde, als zij hem zagen, zo namen zij dertig
   metgezellen, die bij hem zouden zijn.

   ^12Simson dan zeide tot hen: Ik zal nu ulieden een raadsel te raden
   geven; indien gij mij dat in de zeven dagen dezer bruiloft wel zult
   verklaren en uitvinden, zo zal ikulieden geven dertig fijne
   lijnwaadsklederen, en dertig wisselklederen.

   ^13En indien gij het mij niet zult kunnen verklaren, zo zult gijlieden
   mij geven dertig fijne lijnwaadsklederen, en dertig wisselklederen. En
   zij zeiden tot hem: Geef uwraadsel te raden, en laat het ons horen.

   ^14En hij zeide tot hen: Spijze ging uit van den eter, en zoetigheid
   ging uit van de sterke. En zij konden dat raadsel in drie dagen niet
   verklaren.

   ^15Daarna geschiedde het op den zevenden dag, dat zij tot de huisvrouw
   van Simson zeiden: Overreed uw man, dat hij ons dat raadsel verklare,
   opdat wij nietmisschien u, en het huis uws vaders, met vuur verbranden.
   Hebt gijlieden ons genodigd, om het onze te bezitten; is het zo niet?

   ^16En Simsons huisvrouw weende voor hem en zeide: Gij haat mij maar, en
   hebt mij niet lief; gij hebt den kinderen mijns volks een raadsel te
   raden gegeven, en hebthet mij niet verklaard. En hij zeide tot haar:
   Zie, ik heb het mijn vader en mijn moeder niet verklaard, zou ik het u
   dan verklaren?

   ^17En zij weende voor hem, op den zevenden der dagen in dewelke zij
   deze bruiloft hadden; zo geschiedde het op den zevenden dag, dat hij
   het haar verklaarde, wantzij perste hem; en zij verklaarde dat raadsel
   den kinderen haars volks.

   ^18Toen zeiden de mannen der stad tot hem, op den zevenden dag, eer de
   zon onderging: Wat is zoeter dan honig? en wat is sterker dan een
   leeuw? En hij zeide tothen: Zo gij met mijn kalf niet hadt geploegd,
   gij zoudt mijn raadsel niet hebben uitgevonden.

   ^19Toen werd de Geest des HEEREN vaardig over hem, en hij ging af naar
   de Askelonieten, en sloeg van hen dertig man; en hij nam hun gewaad, en
   gaf dewisselklederen aan degenen, die dat raadsel verklaard hadden.
   Doch zijn toorn ontstak, en hij ging op in zijns vaders huis.

   ^20En de huisvrouw van Simson werd zijns metgezels, die hem
   vergezelschapt had. Richteren 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En het geschiedde na sommige dagen, in de dagen van de tarweoogst,
   dat Simson zijn huisvrouw bezocht met een geitenbokje, en hij zeide:
   Laat mij tot mijnhuisvrouw ingaan in de kamer; maar haar vader liet hem
   niet toe in te gaan.

   ^2Want haar vader zeide: Ik sprak zeker, dat gij haar ganselijk
   haattet, zo heb ik haar aan uw metgezel gegeven. Is niet haar kleinste
   zuster schoner dan zij? Laat ze utoch zijn in de plaats van haar.

   ^3Toen zeide Simson tot henlieden: Ik ben ditmaal onschuldig van de
   Filistijnen, wanneer ik aan hen kwaad doe.

   ^4En Simson ging heen, en ving driehonderd vossen; en hij nam fakkelen,
   en keerde staart aan staart, en deed een fakkel tussen twee staarten in
   het midden.

   ^5En hij stak de fakkelen aan met vuur, en liet ze lopen in het staande
   koren der Filistijnen; en hij stak in brand zowel de korenhopen als het
   staande koren, zelfs tot dewijngaarden en olijfbomen toe.

   ^6Toen zeiden de Filistijnen: Wie heeft dit gedaan? En men zeide:
   Simson, de schoonzoon van den Thimniet, omdat hij zijn huisvrouw heeft
   genomen, en heeft haar aanzijn metgezel gegeven. Toen kwamen de
   Filistijnen op, en verbrandden haar en haar vader met vuur.

   ^7Toen zeide Simson tot hen: Zoudt gij alzo doen? Zeker, als ik mij aan
   u gewroken heb, zo zal ik daarna ophouden.

   ^8En hij sloeg hen, den schenkel en de heup, met een groten slag; en
   hij ging af, en woonde op de hoogte van de rots Etam.

   ^9Toen togen de Filistijnen op, en legerden zich tegen Juda, en
   breidden zich uit in Lechi.

   ^10En de mannen van Juda zeiden: Waarom zijt gijlieden tegen ons
   opgetogen? En zij zeiden: Wij zijn opgetogen om Simson te binden, om
   hem te doen, gelijk als hij onsgedaan heeft.

   ^11Toen kwamen drie duizend mannen af uit Juda tot het hol der rots
   Etam, en zeiden tot Simson: Wist gij niet, dat de Filistijnen over ons
   heersen? Waarom hebt gij onsdan dit gedaan? En hij zeide tot hen:
   Gelijk als zij mij gedaan hebben, alzo heb ik hunlieden gedaan.

   ^12En zij zeiden tot hem: Wij zijn afgekomen om u te binden, om u over
   te geven in de hand der Filistijnen. Toen zeide Simson tot hen: Zweert
   mij, dat gijlieden op mijniet zult aanvallen.

   ^13En zij spraken tot hem, zeggende: Neen, maar wij zullen u wel
   binden, en u in hunlieder hand overgeven; doch wij zullen u geenszins
   doden. En zij bonden hem mettwee nieuwe touwen, en voerden hem op van
   de rots.

   ^14Als hij kwam tot Lechi, zo juichten de Filistijnen hem tegemoet;
   maar de Geest des HEEREN werd vaardig over hem; en de touwen, die aan
   zijn armen waren, werden als linnen draden, die van het vuur gebrand
   zijn, en zijn banden versmolten van zijn handen.

   ^15En hij vond een vochtig ezelskinnebakken, en hij strekte zijn hand
   uit, en nam het, en sloeg daarmede duizend man.

   ^16Toen zeide Simson: Met een ezelskinnebakken, een hoop, twee hopen,
   met een ezelskinnebakken heb ik duizend man geslagen.

   ^17En het geschiedde, als hij geeindigd had te spreken, zo wierp hij
   het kinnebakken uit zijn hand, en hij noemde dezelve plaats
   Ramath-Lechi.

   ^18Als nu hem zeer dorstte, zo riep hij tot den HEERE, en zeide: Gij
   hebt door de hand van Uw knecht dit grote heil gegeven; zou ik dan nu
   van dorst sterven, en vallenin de hand dezer onbesnedenen?

   ^19Toen kloofde God de holle plaats, die in Lechi is, en er ging water
   uit van dezelve, en hij dronk. Toen kwam zijn geest weder, en hij werd
   levend. Daarom noemdehij haar naam: De fontein des aanroepers, die in
   Lechi is, tot op dezen dag.

   ^20En hij richtte Israel, in de dagen der Filistijnen, twintig jaren.
   Richteren 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Simson nu ging heen naar Gaza; en hij zag aldaar een vrouw, die een
   hoer was; en hij ging tot haar in.

   ^2Toen werd de Gazieten gezegd: Simson is hier in ingekomen; zo gingen
   zij rondom, en legden hem den gansen nacht lagen in de stadspoort; doch
   zij hielden zich dengansen nacht stil, zeggende: Tot aan het
   morgenlicht, dan zullen wij hem doden.

   ^3Maar Simson lag tot middernacht toe; toen stond hij op ter
   middernacht, en hij greep de deuren der stadspoort met de beide posten,
   en nam ze weg met dengrendelboom, en legde ze op zijn schouderen, en
   droeg ze opwaarts op de hoogte des bergs, die in het gezicht van Hebron
   is.

   ^4En het geschiedde daarna, dat hij een vrouw lief kreeg, aan de beek
   Sorek, welker naam was Delila.

   ^5Toen kwamen de vorsten der Filistijnen tot haar op, en zeiden tot
   haar: Overreed hem, en zie, waarin zijn grote kracht zij, en waarmede
   wij hem zouden machtigworden, en hem binden, om hem te plagen; zo
   zullen wij u geven, een iegelijk, duizend en honderd zilverlingen.

   ^6Delila dan zeide tot Simson: Verklaar mij toch, waarin uw grote
   kracht zij, en waarmede gij zoudt kunnen gebonden worden, dat men u
   plage.

   ^7En Simson zeide tot haar: Indien zij mij bonden met zeven verse
   zelen, die niet verdroogd zijn, zo zou ik zwak worden, en wezen als een
   ander mens.

   ^8Toen brachten de vorsten der Filistijnen tot haar op zeven verse
   zelen, die niet verdroogd waren; en zij bond hem daarmede.

   ^9De achterlage nu zat bij haar in een kamer. Zo zeide zij tot hem: De
   Filistijnen over u, Simson! Toen verbrak hij de zelen, gelijk als een
   snoertje van grof vlasverbroken wordt, als het vuur riekt. Alzo werd
   zijn kracht niet bekend.

   ^10Toen zeide Delila tot Simson: Zie, gij hebt met mij gespot, en
   leugenen tot mij gesproken; verklaar mij toch nu, waarmede gij zoudt
   kunnen gebonden worden?

   ^11En hij zeide tot haar: Indien zij mij vastbonden met nieuwe touwen,
   met dewelke geen werk gedaan is, zo zou ik zwak worden, en wezen als
   een ander mens.

   ^12Toen nam Delila nieuwe touwen, en bond hem daarmede, en zeide tot
   hem: De Filistijnen over u, Simson! (De achterlage nu was zittende in
   een kamer.) Toenverbrak hij ze van zijn armen als een draad.

   ^13En Delila zeide tot Simson: Tot hiertoe hebt gij met mij gespot, en
   leugenen tot mij gesproken; verklaar mij toch nu, waarmede gij zoudt
   kunnen gebonden worden.En hij zeide tot haar: Indien gij de zeven
   haarlokken mijns hoofds vlochtet aan een weversboom.

   ^14En zij maakte ze vast met een pin, en zeide tot hem: De Filistijnen
   over u, Simson! Toen waakte hij op uit zijn slaap, en nam weg de pin
   der gevlochten haarlokken, en den weversboom.

   ^15Toen zeide zij tot hem: Hoe zult gij zeggen: Ik heb u lief, daar uw
   hart niet met mij is? Gij hebt nu driemaal met mij gespot, en mij niet
   verklaard, waarin uw grotekracht zij.

   ^16En het geschiedde, als zij hem alle dagen met haar woorden perste,
   en hem moeilijk viel, dat zijn ziel verdrietig werd tot stervens toe;

   ^17Zo verklaarde hij haar zijn ganse hart, en zeide tot haar: Er is
   nooit een scheermes op mijn hoofd gekomen, want ik ben een Nazireer
   Gods van mijn moeders buikaf; indien ik geschoren wierd, zo zou mijn
   kracht van mij wijken, en ik zou zwak worden, en wezen als alle de
   mensen.

   ^18Als nu Delila zag, dat hij haar zijn ganse hart verklaard had, zo
   zond zij heen, en riep de vorsten der Filistijnen, zeggende: Komt
   ditmaal op, want hij heeft mij zijnganse hart verklaard. En de vorsten
   der Filistijnen kwamen tot haar op, en brachten dat geld in hun hand.

   ^19Toen deed zij hem slapen op haar knieen, en riep een man en liet hem
   de zeven haarlokken zijns hoofds afscheren, en zij begon hem te plagen;
   en zijn kracht weekvan hem.

   ^20En zij zeide: De Filistijnen over u, Simson! En hij ontwaakte uit
   zijn slaap, en zeide: Ik zal ditmaal uitgaan, als op andere malen, en
   mij uitschudden; want hij wist niet, dat de HEERE van hem geweken was.

   ^21Toen grepen hem de Filistijnen, en groeven zijn ogen uit; en zij
   voerden hem af naar Gaza, en bonden hem met twee koperen ketenen, en
   hij was malende in hetgevangenhuis.

   ^22En het haar zijns hoofds begon weder te wassen, gelijk toen hij
   geschoren werd.

   ^23Toen verzamelden zich de vorsten der Filistijnen, om hun god Dagon
   een groot offer te offeren, en tot vrolijkheid; en zij zeiden: Onze god
   heeft onze vijand Simson inonze hand gegeven.

   ^24Desgelijks als hem het volk zag, loofden zij hun god, want zij
   zeiden: Onze god heeft in onze hand gegeven onzen vijand, en die ons
   land verwoestte, en die onzerverslagenen velen maakte!

   ^25En het geschiedde, als hun hart vrolijk was, dat zij zeiden: Roept
   Simson, dat hij voor ons spele. En zij riepen Simson uit het
   gevangenhuis; en hij speelde voor hunaangezichten, en zij deden hem
   staan tussen de pilaren.

   ^26Toen zeide Simson tot den jongen, die hem bij de hand hield: Laat
   mij gaan, dat ik de pilaren betaste, op dewelke het huis gevestigd is,
   dat ik daaraan leune.

   ^27Het huis nu was vol mannen en vrouwen; ook waren daar alle vorsten
   der Filistijnen; en op het dak waren omtrent drie duizend mannen en
   vrouwen, die toezagen, als Simson speelde.

   ^28Toen riep Simson tot den HEERE, en zeide: Heere, HEERE! gedenk toch
   mijner, en sterk mij toch alleenlijk ditmaal, o God! dat ik mij met een
   wrake voor mijntwee ogen aan de Filistijnen wreke.

   ^29En Simson vatte de twee middelste pilaren, op dewelke het huis was
   gevestigd, en waarop het steunde, de enen met zijn rechterhand, en den
   anderen met zijnlinkerhand;

   ^30En Simson zeide: Mijn ziel sterve met de Filistijnen; en hij boog
   zich met kracht, en het huis viel op de vorsten, en op al het volk, dat
   daarin was. En de doden, die hijin zijn sterven gedood heeft, waren
   meer, dan die hij in zijn leven gedood had.

   ^31Toen kwamen zijn broeders af, en het ganse huis zijns vaders, en
   namen hem op, en brachten hem opwaarts, en begroeven hem tussen Zora en
   tussen Esthaol, inhet graf van zijn vader Manoach; hij nu had Israel
   gericht twintig jaren. Richteren 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En er was een man van het gebergte van Efraim, wiens naam was Micha.

   ^2Die zeide tot zijn moeder: De duizend en honderd zilverlingen, die u
   ontnomen zijn, om dewelke gij gevloekt hebt, en ook voor mijn oren
   gesproken hebt, zie, dat geldis bij mij, ik heb dat genomen. Toen zeide
   zijn moeder: Gezegend zij mijn zoon den HEERE!

   ^3Alzo gaf hij aan zijn moeder de duizend en honderd zilverlingen
   weder. Doch zijn moeder zeide: Ik heb dat geld den HEERE ganselijk
   geheiligd van mijn hand, voormijn zoon, om een gesneden beeld en een
   gegoten beeld te maken; zo zal ik het u nu wedergeven.

   ^4Maar hij gaf dat geld aan zijn moeder weder. En zijn moeder nam
   tweehonderd zilverlingen, en gaf ze den goudsmid, die maakte daarvan
   een gesneden beeld en eengegoten beeld; dat was in het huis van Micha.

   ^5En de man Micha had een godshuis; en hij maakte een efod, en terafim,
   en vulde de hand van een uit zijn zonen, dat hij hem tot een priester
   ware.

   ^6In diezelve dagen was er geen koning in Israel; een iegelijk deed,
   wat recht was in zijn ogen.

   ^7Nu was er een jongeling van Bethlehem-Juda, van het geslacht van
   Juda; deze was een Leviet, en verkeerde aldaar als vreemdeling.

   ^8En deze man was uit die stad, uit Bethlehem-Juda getogen, om te
   verkeren, waar hij gelegenheid zou vinden. Als hij nu kwam aan het
   gebergte van Efraim tot aanhet huis van Micha, om zijn weg te gaan,

   ^9Zo zeide Micha tot hem: Van waar komt gij? En hij zeide tot hem: Ik
   ben een Leviet, van Bethlehem-Juda, en ik wandel, om te verkeren, waar
   ik gelegenheid zalvinden.

   ^10Toen zeide Micha tot hem: Blijf bij mij, en wees mij tot een vader
   en tot een priester; en ik zal u jaarlijks geven tien zilverlingen, en
   orde van klederen, en uwleeftocht; alzo ging de Leviet met hem.

   ^11En de Leviet bewilligde bij dien man te blijven; en de jongeling was
   hem als een van zijn zonen.

   ^12En Micha vulde de hand van den Leviet, dat hij hem tot een priester
   wierd; alzo was hij in het huis van Micha.

   ^13Toen zeide Micha: Nu weet ik, dat de HEERE mij weldoen zal, omdat ik
   dezen Leviet tot een priester heb. Richteren 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1In die dagen was er geen koning in Israel; en in dezelve dagen zocht
   de stam der Danieten voor zich een erfenis om te wonen; want hun was
   tot op dien dag onderde stammen van Israel niet genoegzaam ter erfenis
   toegevallen.

   ^2Zo zonden de kinderen van Dan uit hun geslacht vijf mannen uit hun
   einden, mannen, die strijdbaar waren, van Zora en van Esthaol, om het
   land te verspieden, endat te doorzoeken; en zij zeiden tot hen: Gaat,
   doorzoekt het land. En zij kwamen aan het gebergte van Efraim, tot aan
   het huis van Micha, en vernachtten aldaar.

   ^3Zijnde bij het huis van Micha, zo kenden zij de stem van den
   jongeling, den Leviet; en zij weken daarheen, en zeiden tot hem: Wie
   heeft u hier gebracht, en wat doetgij alhier, en wat hebt gij hier?

   ^4En hij zeide tot hen: Zo en zo heeft Micha mij gedaan; en hij heeft
   mij gehuurd, en ik ben hem tot een priester.

   ^5Toen zeiden zij tot hem: Vraag toch God, dat wij mogen weten, of onze
   weg, op welken wij wandelen, voorspoedig zal zijn.

   ^6En de priester zeide tot hen: Gaat in vrede; uw weg, welke gij zult
   heentrekken, is voor den HEERE.

   ^7Toen gingen die vijf mannen heen, en kwamen te Lais; en zij zagen het
   volk, hetwelk in derzelver midden was, zijnde gelegen in zekerheid,
   naar de wijze derSidoniers, stil en zeker zijnde; en daar was geen
   erfheer, die iemand om enige zaak schande aandeed in dat land; ook
   waren zij verre van de Sidoniers, en haddenniets te doen met enigen
   mens.

   ^8En zij kwamen tot hun broederen te Zora en te Esthaol, en hun
   broeders zeiden tot hen: Wat zegt gijlieden?

   ^9En zij zeiden: Maakt u op, en laat ons tot hen optrekken; want wij
   hebben dat land bezien, en ziet, het is zeer goed; zoudt gij dan stil
   zijn? Weest niet lui om tetrekken, dat gij henen inkomt, om dat land in
   erfelijke bezitting te nemen;

   ^10(Als gij daarhenen komt, zo zult gij komen tot een zorgeloos volk,
   en dat land is wijd van ruimte) want God heeft het in uw hand gegeven;
   een plaats, alwaar geengebrek is van enig ding, dat op de aarde is.

   ^11Toen reisden van daar uit het geslacht der Danieten, van Zora en van
   Esthaol, zeshonderd man, aangegord met krijgswapenen.

   ^12En zij togen op, en legerden zich bij Kirjath-Jearim, in Juda;
   daarom noemden zij deze plaats, Machane-Dan, tot op dezen dag; ziet,
   het is achter Kirjath-Jearim.

   ^13En van daar togen zij door naar het gebergte van Efraim, en zij
   kwamen tot aan het huis van Micha.

   ^14Toen antwoordden de vijf mannen, die gegaan waren om het land van
   Lais te verspieden, en zeiden tot hun broederen: Weet gijlieden ook,
   dat in die huizen een efodis, en terafim, en een gesneden en een
   gegoten beeld? Zo weet nu, wat u te doen zij.

   ^15Toen weken zij daarheen, en kwamen aan het huis van den jongeling,
   den Leviet, ten huize van Micha; en zij vraagden hem naar vrede.

   ^16En de zeshonderd mannen, die van de kinderen van Dan waren, met hun
   krijgswapenen aangegord, bleven staan aan de deur van de poort.

   ^17Maar de vijf mannen, die gegaan waren om het land te verspieden,
   gingen op, kwamen daarhenen in, en namen weg het gesneden beeld, en den
   efod, en de terafim, en het gegoten beeld; de priester nu bleef staan
   aan de deur van de poort, met de zeshonderd mannen, die met
   krijgswapenen aangegord waren.

   ^18Als die nu ten huize van Micha waren ingegaan, en het gesneden
   beeld, den efod, en de terafim, en het gegoten beeld weggenomen hadden,
   zo zeide de priester tothen: Wat doet gijlieden?

   ^19En zij zeiden tot hem: Zwijg, leg uw hand op uw mond, en ga met ons,
   en wees ons tot een vader en tot een priester! Is het beter, dat gij
   een priester zijt voor hethuis van een man, of dat gij een priester
   zijt voor een stam, en een geslacht in Israel?

   ^20Toen werd het hart van den priester vrolijk, en hij nam den efod, en
   de terafim, en het gesneden beeld, en hij kwam in het midden des volks.

   ^21Alzo keerden zij zich, en togen voort; en zij stelden de kinderkens,
   en het vee, en de bagage voor zich.

   ^22Als zij nu verre van Micha's huis gekomen waren, zo werden de
   mannen, zijnde in de huizen, die bij het huis van Micha waren,
   bijeengeroepen, en zij achterhaaldende kinderen van Dan.

   ^23En zij riepen de kinderen van Dan na; dewelke hun aangezichten
   omkeerden, en zeiden tot Micha: Wat is u, dat gij bijeengeroepen zijt?

   ^24Toen zeide hij: Gijlieden hebt mijn goden, die ik gemaakt had,
   weggenomen, mitsgaders den priester, en zijt weggegaan; wat heb ik nu
   meer? Wat is het dan, dat gijtot mij zegt: Wat is u?

   ^25Maar de kinderen van Dan zeiden tot hem: Laat uw stem bij ons niet
   horen, opdat niet misschien mannen, van bitteren gemoede, op u
   aanvallen, en gij uw levenverliest, en het leven van uw huis.

   ^26Alzo gingen de kinderen van Dan huns weegs; en Micha, ziende, dat
   zij sterker waren dan hij, zo keerde hij om, en kwam weder tot zijn
   huis.

   ^27Zij dan namen wat Micha gemaakt had, en den priester, die hij gehad
   had, en kwamen te Lais, tot een stil en zeker volk, en sloegen hen met
   de scherpte deszwaards, en de stad verbrandden zij met vuur.

   ^28En er was niemand, die hen verloste; want zij was verre van Sidon,
   en zij hadden niets met enigen mens te doen; en zij lag in het dal, dat
   bij Beth-Rechob is. Daarnaherbouwden zij de stad, en woonden daarin.

   ^29En zij noemden den naam der stad Dan, naar den naam huns vaders Dan,
   die aan Israel geboren was; hoewel de naam dezer stad te voren Lais
   was.

   ^30En de kinderen van Dan richtten voor zich dat gesneden beeld op; en
   Jonathan, de zoon van Gersom, den zoon van Manasse, hij en zijn zonen
   waren priesters voorden stam der Danieten, tot den dag toe, dat het
   land gevankelijk is weggevoerd.

   ^31Alzo stelden zij onder zich het gesneden beeld van Micha, dat hij
   gemaakt had, al de dagen, dat het huis Gods te Silo was. Richteren 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Het geschiedde ook in die dagen, als er geen koning was in Israel,
   dat er een Levietisch man was, verkerende als vreemdeling aan de zijden
   van het gebergte vanEfraim, die zich een vrouw, een bijwijf, nam van
   Bethlehem-Juda.

   ^2Maar zijn bijwijf hoereerde, bij hem zijnde, en toog van hem weg naar
   haars vaders huis, tot Bethlehem-Juda; en zij was aldaar enige dagen,
   te weten vier maanden.

   ^3En haar man maakte zich op, en toog haar na, om naar haar hart te
   spreken, om haar weder te halen; en zijn jongen was bij hem, en een
   paar ezels. En zij brachthem in het huis haars vaders. En als de vader
   van de jonge vrouw hem zag, werd hij vrolijk over zijn ontmoeting.

   ^4En zijn schoonvader, de vader van de jonge vrouw, behield hem, dat
   hij drie dagen bij hem bleef; en zij aten en dronken, en vernachtten
   aldaar.

   ^5Op den vierden dag nu geschiedde het, dat zij des morgens vroeg op
   waren, en hij opstond om weg te trekken; toen zeide de vader van de
   jonge dochter tot zijnschoonzoon: Sterk uw hart met een bete broods, en
   daarna zult gijlieden wegtrekken.

   ^6Zo zaten zij neder, en zij beiden aten te zamen, en dronken. Toen
   zeide de vader van de jonge vrouw tot den man: Bewillig toch en
   vernacht, en laat uw hart vrolijkzijn.

   ^7Maar de man stond op, om weg te trekken. Toen drong hem zijn
   schoonvader, dat hij aldaar wederom vernachtte.

   ^8Als hij op den vijfden dag des morgens vroeg op was, om weg te
   trekken, zo zeide de vader van de jonge vrouw: Sterk toch uw hart. En
   zij vertoefden, totdat de dagzich neigde; en zij beiden aten te zamen.

   ^9Toen maakte de man zich op, om weg te trekken, hij, en zijn bijwijf,
   en zijn jongen; en zijn schoonvader, de vader van de jonge vrouw,
   zeide: Zie toch, de dag heeftafgenomen, dat het avond zal worden,
   vernacht toch; zie, de dag legert zich, vernacht hier, en laat uw hart
   vrolijk zijn, en maak u morgen vroeg op uws weegs, en ganaar uw tent.

   ^10Doch de man wilde niet vernachten, maar stond op, en trok weg, en
   kwam tot tegenover Jebus (dewelke is Jeruzalem), en met hem het paar
   gezadelde ezelen; ookwas zijn bijwijf met hem.

   ^11Als zij nu bij Jebus waren, zo was de dag zeer gedaald; en de jongen
   zeide tot zijn heer: Trek toch voort, en laat ons in deze stad der
   Jebusieten wijken, en daarinvernachten.

   ^12Maar zijn heer zeide tot hem: Wij zullen herwaarts niet wijken tot
   een vreemde stad, die niet is van de kinderen Israels; maar wij zullen
   voorttrekken tot Gibea toe.

   ^13Voorts zeide hij tot zijn jongen: Ga voort, dat wij tot een van die
   plaatsen naderen, en te Gibea of te Rama vernachten.

   ^14Alzo togen zij voort, en wandelden; en de zon ging hun onder bij
   Gibea, dewelke Benjamins is;

   ^15En zij weken daarheen, dat zij inkwamen, om in Gibea te vernachten.
   Toen hij nu inkwam, zat hij neder in een straat der stad, want er was
   niemand, die hen in huisnam, om te vernachten.

   ^16En ziet, een oud man kwam van zijn werk van het veld in den avond,
   welke man ook was van het gebergte van Efraim, doch als vreemdeling
   verkeerde te Gibea;maar de lieden dezer plaats waren kinderen van
   Jemini.

   ^17Als hij nu zijn ogen ophief, zo zag hij die reizenden man op de
   straat der stad; en de oude man zeide: Waar trekt gij henen, en van
   waar komt gij?

   ^18En hij zeide tot hem: Wij trekken door van Bethlehem-Juda tot aan de
   zijden van het gebergte van Efraim, van waar ik ben; en ik was naar
   Bethlehem-Juda getogen, maar ik trek nu naar het huis des HEEREN; en er
   is niemand, die mij in huis neemt.

   ^19Daar toch onze ezelen zowel stro als voeder hebben, en ook brood en
   wijn is voor mij, en voor uw dienstmaagd, en voor de jongen, die bij uw
   knechten is; er is aangeen ding gebrek.

   ^20Toen zeide de oude man: Vrede zij u! al wat u ontbreekt, is toch bij
   mij; alleenlijk vernacht niet op de straat.

   ^21En hij bracht hem in zijn huis, en gaf aan de ezelen voeder; en hun
   voeten gewassen hebbende, zo aten en dronken zij.

   ^22Toen zij nu hun hart vrolijk maakten, ziet, zo omringden de mannen
   van die stad (mannen, die Belials kinderen waren) het huis, kloppende
   op de deur; en zij sprakentot den ouden man, den heer des huizes,
   zeggende: Breng den man, die in uw huis gekomen is, uit, opdat wij hem
   bekennen.

   ^23En de man, de heer des huizes, ging tot hen uit, en zeide tot hen:
   Niet, mijn broeders, doet toch zo kwalijk niet; naardien deze man in
   mijn huis gekomen is, zo doetzulke dwaasheid niet.

   ^24Ziet, mijn dochter die maagd is, en zijn bijwijf, die zal ik nu
   uitbrengen, dat gij die schendt, en haar doet, wat goed is in uw ogen;
   maar doet aan dezen man zulk eendwaas ding niet.

   ^25Maar de mannen wilden naar hem niet horen. Toen greep de man zijn
   bijwijf, en bracht haar uit tot hen daarbuiten; en zij bekenden haar,
   en waren met haar bezigden gansen nacht tot aan den morgen, en lieten
   haar gaan, als de dageraad oprees.

   ^26En deze vrouw kwam tegen het aanbreken van den morgenstond, en viel
   neder voor de deur van het huis des mans, waarin haar heer was, totdat
   het licht werd.

   ^27Als nu haar heer des morgens opstond en de deuren van het huis
   opendeed, en uitging om zijns weegs te gaan, ziet, zo lag de vrouw,
   zijn bijwijf, aan de deur van hethuis, en haar handen op den dorpel.

   ^28En hij zeide tot haar: Sta op, en laat ons trekken; maar niemand
   antwoordde. Toen nam hij haar op den ezel, en de man maakte zich op, en
   toog naar zijn plaats.

   ^29Als hij nu in zijn huis kwam, zo nam hij een mes, en greep zijn
   bijwijf, en deelde haar met haar beenderen in twaalf stukken; en hij
   zond ze in alle landpalen vanIsrael.

   ^30En het geschiedde, dat al wie het zag, zeide: Zulks is niet geschied
   noch gezien, van dien dag af, dat de kinderen Israels uit Egypteland
   zijn opgetogen, tot op dezendag; legt uw hart daarop, geeft raad en
   spreekt!
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Toen togen al de kinderen Israels uit, en de vergadering verzamelde
   zich, als een enig man, van Dan af tot Ber-seba toe, ook het land van
   Gilead, tot den HEERE teMizpa.

   ^2En uit de hoeken des gansen volks stelden zich al de stammen van
   Israel in de vergadering van het volk Gods, vierhonderd duizend man te
   voet, die het zwaarduittrokken.

   ^3(De kinderen Benjamins nu hoorden, dat de kinderen Israels opgetogen
   naar Mizpa.) En de kinderen Israels zeiden: Spreekt, hoe is dit kwaad
   geschied?

   ^4Toen antwoordde de Levietische man, de man van de vrouw, die gedood
   was, en zeide: Ik kwam met mijn bijwijf te Gibea, dewelke Benjamins is,
   om te vernachten.

   ^5En de burgers van Gibea maakten zich tegen mij op, en omringden tegen
   mij het huis bij nacht; zij dachten mij te doden, en mijn bijwijf
   hebben zij geschonden, dat zijgestorven is.

   ^6Toen greep ik mijn bijwijf, en deelde haar, en zond haar in het ganse
   land der erfenis van Israel, omdat zij een schandelijke daad en
   dwaasheid in Israel gedaanhadden.

   ^7Ziet, gij allen zijt kinderen Israels, geeft hier voor ulieden woord
   en raad!

   ^8Toen maakte zich al het volk op, als een enig man, zeggende: Wij
   zullen niet gaan, een ieder naar zijn tent, noch wijken, een ieder naar
   zijn huis.

   ^9Maar nu, dit is de zaak, die wij aan Gibea zullen doen: tegen haar
   bij het lot!

   ^10En wij zullen tien mannen nemen van honderd, van alle stammen
   Israels, en honderd van duizend, en duizend van tienduizend, om
   teerkost te nemen voor het volk, opdat zij, komende te Gibea-Benjamins,
   haar doen naar al de dwaasheid, die zij in Israel gedaan heeft.

   ^11Alzo werden alle mannen van Israel verzameld tot deze stad,
   verbonden als een enig man.

   ^12En de stammen van Israel zonden mannen door den gansen stam van
   Benjamin, zeggende: Wat voor een kwaad is dit, dat onder ulieden
   geschied is?

   ^13Zo geeft nu die mannen, die kinderen Belials, die te Gibea zijn, dat
   wij hen doden, en het kwaad uit Israel wegdoen. Doch de kinderen van
   Benjamin wilden niethoren naar de stem van hun broederen, de kinderen
   Israels.

   ^14Maar de kinderen van Benjamin verzamelden zich uit de steden naar
   Gibea, om uit te trekken ten strijde tegen de kinderen Israels.

   ^15En de kinderen van Benjamin werden te dien dage geteld uit de
   steden, zes en twintig duizend mannen, die het zwaard uittrokken,
   behalve dat de inwoners vanGibea geteld werden, zevenhonderd
   uitgelezene mannen.

   ^16Onder al dit volk waren zevenhonderd uitgelezene mannen, welke links
   waren; deze allen slingerden met een steen op een haar, dat het hun
   niet miste.

   ^17En de mannen van Israel werden geteld, behalve Benjamin, vierhonderd
   duizend mannen, die het zwaard uittrokken; deze allen waren mannen van
   oorlog.

   ^18En de kinderen Israels maakten zich op, en togen opwaarts ten huize
   Gods, en vraagden God, en zeiden: Wie zal onder ons vooreerst optrekken
   ten strijde tegen dekinderen van Benjamin? En de HEERE zeide: Juda
   vooreerst.

   ^19Alzo maakten zich de kinderen Israels in den morgenstond op, en
   legerden zich tegen Gibea.

   ^20En de mannen van Israel togen uit ten strijde tegen Benjamin; voorts
   schikten de mannen Israels den strijd tegen hen bij Gibea.

   ^21Toen togen de kinderen van Benjamin uit van Gibea, en zij vernielden
   ter aarde op dien dag van Israel twee en twintig duizend man.

   ^22Doch het volk versterkte zich, te weten de mannen van Israel, en zij
   beschikten de strijd wederom ter plaatse, waar zij dien des vorige
   daags geschikt hadden.

   ^23En de kinderen Israels togen op, en weenden voor het aangezicht des
   HEEREN tot op den avond, en vraagden den HEERE zeggende: Zal ik weder
   genaken tenstrijde tegen de kinderen van Benjamin, mijn broeder? En de
   HEERE zeide: Trekt tegen hem op.

   ^24Zo naderden de kinderen Israels tot de kinderen van Benjamin, des
   anderen daags.

   ^25En die van Benjamin trokken uit hun tegemoet, uit Gibea, op den
   tweeden dag, en velden van de kinderen Israels nog achttien duizend man
   neder ter aarde; die allentrokken het zwaard uit.

   ^26Toen togen alle kinderen Israels en al het volk op, en kwamen ten
   huize Gods, en weenden, en bleven aldaar voor het aangezicht des
   HEEREN, en vastten dien dagtot op den avond; en zij offerden
   brandofferen en dankofferen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^27En de kinderen Israels vraagden den HEERE, want aldaar was de ark
   des verbonds van God in die dagen.

   ^28En Pinehas, de zoon van Eleazar, den zoon van Aaron, stond voor Zijn
   aangezicht, in die dagen, zeggende: Zal ik nog meer uittrekken ten
   strijde tegen de kinderenvan Benjamin, mijn broeder, of zal ik
   ophouden? en de HEERE zeide: Trekt op, want morgen zal Ik hem in uw
   hand geven.

   ^29Toen bestelde Israel achterlagen op Gibea rondom.

   ^30En de kinderen Israels togen op, aan den derden dag, tegen de
   kinderen van Benjamin; en zij schikten den strijd op Gibea, als op de
   andere malen.

   ^31Toen togen de kinderen van Benjamin uit, het volk tegemoet, en
   werden van de stad afgetrokken; en zij begonnen te slaan van het volk,
   en te doorsteken, gelijk deandere malen, op de straten, waarvan de een
   opgaat naar het huis Gods, en de ander naar Gibea, in het veld, omtrent
   dertig man van Israel.

   ^32Toen zeiden de kinderen van Benjamin: Zij zijn voor ons aangezicht
   geslagen, als te voren; maar de kinderen Israels zeiden: Laat ons
   vlieden, en hen van de stadaftrekken naar de straten.

   ^33Toen maakten zich alle mannen van Israel op uit hun plaatsen, en
   schikten den strijd te Baal-Thamar; ook brak Israels achterlage op uit
   haar plaats, na deontbloting van Gibea.

   ^34En tien duizend uitgelezen mannen van gans Israel kwamen van
   tegenover Gibea, en de strijd werd zwaar; doch zij wisten niet, dat het
   kwaad hen treffen zou.

   ^35Toen sloeg de HEERE Benjamin voor Israels aangezicht; dat de
   kinderen Israels op dien dag van Benjamin vernielden vijf en twintig
   duizend en honderd mannen;die allen trokken het zwaard uit.

   ^36En de kinderen van Benjamin zagen, dat zij geslagen waren; want de
   mannen van Israel gaven de Benjaminieten plaats, omdat zij vertrouwden
   op de achterlage, diezij tegen Gibea gesteld hadden.

   ^37En de achterlage haastte, en brak voorwaarts naar Gibea toe; ja, de
   achterlage trok rechtdoor, en sloeg de ganse stad met de scherpte des
   zwaards.

   ^38En de mannen van Israel hadden een bestemde tijd met de achterlage,
   wanneer zij een grote verheffing van rook van de stad zouden doen
   opgaan.

   ^39Zo keerden zich de mannen van Israel om in den strijd; en Benjamin
   had begonnen te slaan en te doorsteken van de mannen van Israel omtrent
   dertig man; want zijzeiden: Immers is hij zekerlijk voor ons aangezicht
   geslagen, als in den vorigen strijd.

   ^40Toen begon de verheffing op te gaan van de stad, als een pilaar van
   rook; als nu Benjamin achter zich omzag, ziet, zo ging de brand der
   stad op naar den hemel.

   ^41En de mannen van Israel keerden zich om; en de mannen van Benjamin
   werden verbaasd, want zij zagen, dat het kwaad hen treffen zou.

   ^42Zo wendden zij zich voor het aangezicht der mannen van Israel naar
   den weg der woestijn; maar de strijd kleefde hen aan, en die uit de
   steden vernielden ze in hetmidden van hen.

   ^43Zij omringden Benjamin, zij vervolgden hem, zij vertraden hem
   gemakkelijk, tot voor Gibea, tegen den opgang der zon.

   ^44En er vielen van Benjamin achttien duizend mannen; deze allen waren
   strijdbare mannen.

   ^45Toen keerden zij zich, en vloden naar de woestijn, tot den rotssteen
   van Rimmon; maar zij deden een nalezing onder hen op de straten, van
   vijf duizend man; voortskleefden zij hen achteraan tot aan Gideom, en
   sloegen van hen twee duizend man.

   ^46Alzo waren allen, die op die dag van Benjamin vielen, vijf en
   twintig duizend mannen, die het zwaard uittrokken; die allen waren
   strijdbare mannen.

   ^47Doch zeshonderd mannen keerden zich, en vloden naar de woestijn, tot
   den rotssteen van Rimmon, en bleven in den rotssteen van Rimmon, vier
   maanden.

   ^48En de mannen van Israel keerden weder tot de kinderen van Benjamin,
   en sloegen hen met de scherpte des zwaards, die van de gehele stad tot
   de beesten toe, ja, alwat gevonden werd; ook zetten zij alle steden,
   die gevonden werden, in het vuur. Richteren 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1De mannen van Israel nu hadden te Mizpa gezworen, zeggende: Niemand
   van ons zal zijn dochter aan de Benjaminieten ter vrouwe geven.

   ^2Zo kwam het volk tot het huis Gods, en zij bleven daar tot op den
   avond, voor Gods aangezicht; en zij hieven hun stem op en weenden met
   groot geween.

   ^3En zeiden: O HEERE, God van Israel! Waarom is dit geschied in Israel,
   dat er heden een stam van Israel gemist wordt?

   ^4En het geschiedde des anderen daags, dat zich het volk vroeg
   opmaakte, en bouwde aldaar een altaar; en zij offerden brandofferen en
   dankofferen.

   ^5En de kinderen Israels zeiden: Wie is er, die niet is opgekomen in de
   vergadering uit al de stammen van Israel tot den HEERE? Want er was een
   grote eed geschiedaangaande dengene, die niet opkwam tot den HEERE te
   Mizpa, zeggende: Hij zal zekerlijk gedood worden.

   ^6En het berouwde den kinderen Israels over Benjamin, hun broeder; en
   zij zeiden: Heden is een stam van Israel afgesneden.

   ^7Wat zullen wij, belangende de vrouwen, doen aan degenen, die
   overgebleven zijn? Want wij hebben bij den HEERE gezworen, dat wij hun
   van onze dochteren geentot vrouwen zullen geven.

   ^8En zij zeiden: Is er iemand van de stammen van Israel, die niet
   opgekomen is tot den HEERE te Mizpa? En ziet, van Jabes in Gilead was
   niemand opgekomen in hetleger, tot de gemeente.

   ^9Want het volk werd geteld, en ziet, er was niemand van de inwoners
   van Jabes in Gilead.

   ^10Toen zond de vergadering daarheen twaalf duizend mannen, van de
   strijdbaarste; en zij geboden hun, zeggende: Trekt heen, en slaat met
   de scherpte des zwaardsde inwoners van Jabes in Gilead, met de vrouwen
   en de kinderkens.

   ^11Doch dit is de zaak, die gij doen zult; al wat mannelijk is, en alle
   vrouwen, die de bijligging eens mans bekend hebben, zult gij verbannen.

   ^12En zij vonden onder de inwoners van Jabes in Gilead vierhonderd
   jonge dochters, die maagden waren, die geen man bekend hadden in
   bijligging des mans; en zijbrachten die in het leger te Silo, dewelke
   is in het land Kanaan.

   ^13Toen zond de ganse vergadering heen, en sprak tot de kinderen van
   Benjamin, die in den rotssteen van Rimmon waren, en zij riepen hen
   vrede toe.

   ^14Alzo kwamen de Benjaminieten ter zelfder tijd weder; en zij gaven
   hun de vrouwen, die zij in het leven behouden hadden van de vrouwen van
   Jabes in Gilead; maaralzo waren er nog niet genoeg voor hen.

   ^15Toen berouwde het den volke over Benjamin, omdat de HEERE een scheur
   gemaakt had in de stammen van Israel.

   ^16En de oudsten der vergadering zeiden: Wat zullen wij, belangende de
   vrouwen, doen aan degenen, die overgebleven zijn? Want de vrouwen zijn
   uit Benjaminverdelgd.

   ^17Wijders zeiden zij: De erfenis dergenen, die ontkomen zijn, is van
   Benjamin, en er moet geen stam uitgedelgd worden uit Israel.

   ^18Maar wij zullen hun geen vrouwen van onze dochteren kunnen geven;
   want de kinderen Israels hebben gezworen, zeggende: Vervloekt zij, die
   de Benjaminieten eenvrouw geeft!

   ^19Toen zeiden zij: Ziet, er is een feest des HEEREN te Silo, van jaar
   tot jaar, dat gehouden wordt tegen het noorden van het huis Gods, tegen
   den opgang der zon, aan den hogen weg, die opgaat van het huis Gods
   naar Sichem, en tegen het zuiden van Lebona.

   ^20En zij geboden den kinderen van Benjamin, zeggende: Gaat heen, en
   loert in de wijngaarden.

   ^21En let er op, en ziet, als de dochters van Silo zullen uitgegaan
   zijn om met reien te dansen, zo komt gij voort uit de wijngaarden, en
   schaakt u, een ieder zijnhuisvrouw, uit de dochteren van Silo; en gaat
   heen in het land van Benjamin.

   ^22En het zal geschieden, wanneer haar vaders of haar broeders zullen
   komen, om voor ons te rechten, dat wij tot hen zullen zeggen: Zijt hun
   om onzentwil genadig, omdat wij geen huisvrouw voor een ieder van hen
   in deze krijg genomen hebben; want gijlieden hebt ze hun niet gegeven,
   dat gij te dezer tijd schuldig zoudt zijn.

   ^23En de kinderen van Benjamin deden alzo, en voerden naar hun getal
   vrouwen weg, van de reiende dochters, die zij roofden, en zij togen
   heen, en keerden weder tothun erfenis, en herbouwden de steden, en
   woonden daarin.

   ^24Ook togen de kinderen Israels te dier tijd van daar, een iegelijk
   naar zijn stam en naar zijn geslacht; alzo togen zij uit van daar, een
   iegelijk naar zijn erfenis.
     __________________________________________________________________

Ruth
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In de dagen, als de richters richtten, zo geschiedde het, dat er
   honger in het land was; daarom toog een man van Bethlehem-Juda, om als
   vreemdeling te verkeren inde velden Moabs, hij, en zijn huisvrouw, en
   zijn twee zonen.

   ^2De naam nu dezes mans was Elimelech, en de naam zijner huisvrouw
   Naomi, en de naam zijner twee zonen Machlon en Chiljon, Efrathers, van
   Bethlehem-Juda; enzij kwamen in de velden Moabs, en bleven aldaar.

   ^3En Elimelech, de man van Naomi, stierf; maar zij werd overgelaten met
   haar twee zonen.

   ^4Die namen zich Moabietische vrouwen; de naam der ene was Orpa, en de
   naam der andere Ruth; en zij bleven aldaar omtrent tien jaren.

   ^5En die twee, Machlon en Chiljon, stierven ook; alzo werd deze vrouw
   overgelaten na haar twee zonen en na haar man.

   ^6Toen maakte zij zich op met haar schoondochters, en keerde weder uit
   de velden van Moab; want zij had gehoord in het land van Moab, dat de
   HEERE Zijn volkbezocht had, gevende hun brood.

   ^7Daarom ging zij uit van de plaats, waar zij geweest was en haar twee
   schoondochters met haar. Als zij nu gingen op den weg, om weder te
   keren naar het land vanJuda,

   ^8Zo zeide Naomi tot haar twee schoondochters: Gaat heen, keert weder,
   een iegelijk tot het huis van haar moeder; de HEERE doe bij u
   weldadigheid, gelijk als gijgedaan hebt bij de doden, en bij mij.

   ^9De HEERE geve u, dat gij ruste vindt, een iegelijk in het huis van
   haar man! En als zij haar kuste, hieven zij haar stem op en weenden;

   ^10En zij zeiden tot haar: Wij zullen zekerlijk met u wederkeren tot uw
   volk.

   ^11Maar Naomi zeide: Keert weder, mijn dochters! Waarom zoudt gij met
   mij gaan? Heb ik nog zonen in mijn lichaam, dat zij u tot mannen zouden
   zijn?

   ^12Keert weder, mijn dochters! Gaat heen; want ik ben te oud om een man
   te hebben. Wanneer ik al zeide: Ik heb hoop, of ik ook in dezen nacht
   een man had, ja, ookzonen baarde;

   ^13Zoudt gij daarnaar wachten, totdat zij zouden groot geworden zijn;
   zoudt gij daarnaar opgehouden worden, om geen man te nemen? Niet, mijn
   dochters! Want het ismij veel bitterder dan u; maar de hand des HEEREN
   is tegen mij uitgegaan.

   ^14Toen hieven zij haar stem op, en weenden wederom; en Orpa kuste haar
   schoonmoeder, maar Ruth kleefde haar aan.

   ^15Daarom zeide zij: Zie, uw zwagerin is wedergekeerd tot haar volk en
   tot haar goden; keer gij ook weder, uw zwagerin na.

   ^16Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van
   achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook
   heengaan, en waar gij zultvernachten, zal ik vernachten; uw volk is
   mijn volk, en uw God mijn God.

   ^17Waar gij zult sterven, zal ik sterven, en aldaar zal ik begraven
   worden; alzo doe mij de HEERE en alzo doe Hij daartoe, zo niet de dood
   alleen zal scheiding makentussen mij en tussen u!

   ^18Als zij nu zag, dat zij vastelijk voorgenomen had met haar te gaan,
   zo hield zij op tot haar te spreken.

   ^19Alzo gingen die beiden, totdat zij te Bethlehem inkwamen; en het
   geschiedde, als zij te Bethlehem inkwamen, dat de ganse stad over haar
   beroerd werd, en zijzeiden: Is dit Naomi?

   ^20Maar zij zeide tot henlieden: Noemt mij niet Naomi, noemt mij Mara;
   want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan.

   ^21Vol toog ik weg, maar ledig heeft mij de HEERE doen wederkeren;
   waarom zoudt gij mij Naomi noemen, daar de HEERE tegen mij getuigt, en
   de Almachtige mijkwaad aangedaan heeft?
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Naomi nu had een bloedvriend van haar man, een man, geweldig van
   vermogen, van het geslacht van Elimelech; en zijn naam was Boaz.

   ^2En Ruth, de Moabietische, zeide tot Naomi: Laat mij toch in het veld
   gaan, en van de aren oplezen, achter dien, in wiens ogen ik genade zal
   vinden. En zij zeide tothaar: Ga heen, mijn dochter!

   ^3Zo ging zij heen, en kwam en las op in het veld, achter de maaiers;
   en haar viel bij geval voor, een deel van het veld van Boaz, die van
   het geslacht van Elimelechwas.

   ^4En ziet, Boaz kwam van Bethlehem, en zeide tot de maaiers: De HEERE
   zij met ulieden! En zij zeiden tot hem: De HEERE zegene u!

   ^5Daarna zeide Boaz tot zijn jongen, die over de maaiers gezet was:
   Wiens is deze jonge vrouw?

   ^6En de jongen, die over de maaiers gezet was, antwoordde en zeide:
   Deze is de Moabietische jonge vrouw, die met Naomi wedergekomen is uit
   de velden Moabs;

   ^7En zij heeft gezegd: Laat mij toch oplezen en aren bij de garven
   verzamelen, achter de maaiers; zo is zij gekomen en heeft gestaan van
   des morgens af tot nu toe;nu is haar te huis blijven weinig.

   ^8Toen zeide Boaz tot Ruth: Hoort gij niet, mijn dochter? Ga niet, om
   in een ander veld op te lezen; ook zult gij van hier niet weggaan, maar
   hier zult gij u houden bijmijn maagden.

   ^9Uw ogen zullen zijn op dit veld, dat zij maaien zullen, en gij zult
   achter haarlieden gaan; heb ik den jongens niet geboden, dat men u niet
   aanroere? Als u dorst, zo gatot de vaten, en drink van hetgeen de
   jongens zullen geschept hebben.

   ^10Toen viel zij op haar aangezicht, en boog zich ter aarde, en zij
   zeide tot hem: Waarom heb ik genade gevonden in uw ogen, dat gij mij
   kent, daar ik een vreemdeben?

   ^11En Boaz antwoordde en zeide tot haar: Het is mij wel aangezegd
   alles, wat gij bij uw schoonmoeder gedaan hebt, na de dood uws mans, en
   hebt uw vader en uwmoeder, en het land uwer geboorte verlaten, en zijt
   heengegaan tot een volk, dat gij van te voren niet kendet.

   ^12De HEERE vergelde u uw daad en uw loon zij volkomen, van den HEERE,
   den God Israels, onder wiens vleugelen gij gekomen zijt om toevlucht te
   nemen!

   ^13En zij zeide: Laat mij genade vinden in uw ogen, mijn heer, dewijl
   gij mij getroost hebt, en dewijl gij naar het hart uwer dienstmaagd
   gesproken hebt, hoewel ik nietben, gelijk een uwer dienstmaagden.

   ^14Als het nu etenstijd was, zeide Boaz tot haar: Kom hier bij, en eet
   van het brood, en doop uw bete in den azijn. Zo zat zij neder aan de
   zijde van de maaiers, en hijlangde haar geroost koren, en zij at, en
   werd verzadigd, en hield over.

   ^15Als zij nu opstond, om op te lezen, zo gebood Boaz zijn jongens,
   zeggende: Laat haar ook tussen de garven oplezen, en beschaamt haar
   niet.

   ^16Ja, laat ook allengskens van de handvollen voor haar wat vallen, en
   laat het liggen, dat zij het opleze, en bestraft haar niet.

   ^17Alzo las zij op in dat veld, tot aan den avond; en zij sloeg uit,
   wat zij opgelezen had, en het was omtrent een efa gerst.

   ^18En zij nam het op, en kwam in de stad; en haar schoonmoeder zag, wat
   zij opgelezen had; ook bracht zij voort, en gaf haar, wat zij van haar
   verzadigingovergehouden had.

   ^19Toen zeide haar schoonmoeder tot haar: Waar hebt gij heden
   opgelezen, en waar hebt gij gewrocht? Gezegend zij, die u gekend heeft!
   En zij verhaalde haarschoonmoeder, bij wien zij gewrocht had, en zeide:
   De naam des mans, bij welken ik heden gewrocht heb, is Boaz.

   ^20Toen zeide Naomi tot haar schoondochter: Gezegend zij den HEERE, Die
   Zijn weldadigheid niet heeft nagelaten aan de levenden en aan de doden!
   Voorts zeideNaomi tot haar: Die man is ons nabestaande; hij is een van
   onze lossers.

   ^21En Ruth, de Moabietische, zeide: Ook, omdat hij tot mij gezegd
   heeft: Gij zult u houden bij de jongens, die ik heb, totdat zij den
   gansen oogst, die ik heb, zullen hebbenvoleindigd.

   ^22En Naomi zeide tot haar schoondochter Ruth: Het is goed, mijn
   dochter, dat gij met zijn maagden uitgaat, opdat zij u niet tegenvallen
   in een ander veld.

   ^23Alzo hield zij zich bij de maagden van Boaz, om op te lezen, totdat
   de gersteoogst en tarweoogst voleindigd waren; en zij bleef bij haar
   schoonmoeder.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Naomi, haar schoonmoeder, zeide tot haar: Mijn dochter! zoude ik u
   geen rust zoeken, dat het u welga?

   ^2Nu dan, is niet Boaz, met wiens maagden gij geweest zijt, van onze
   bloedvriendschap? Zie, hij zal dezen nacht gerst op den dorsvloer
   wannen.

   ^3Zo baad u, en zalf u, en doe uw klederen aan, en ga af naar den
   dorsvloer; maar maak u den man niet bekend, totdat hij geeindigd zal
   hebben te eten en te drinken.

   ^4En het zal geschieden, als hij nederligt, dat gij de plaats zult
   merken, waar hij zal nedergelegen zijn; ga dan in, en sla zijn
   voetdeksel op, en leg u; zo zal hij u tekennen geven, wat gij doen
   zult.

   ^5En zij zeide tot haar: Al wat gij tot mij zegt, zal ik doen.

   ^6Alzo ging zij af naar den dorsvloer, en deed naar alles, wat haar
   schoonmoeder haar geboden had.

   ^7Als nu Boaz gegeten en gedronken had, en zijn hart vrolijk was, zo
   kwam hij om neder te liggen aan het uiterste van een koren hoop. Daarna
   kwam zij stilletjes in, en sloeg zijn voetdeksel op, en legde zich.

   ^8En het geschiedde te middernacht, dat die man verschrikte, en om zich
   greep; en ziet, een vrouw lag aan zijn voetdeksel.

   ^9En hij zeide: Wie zijt gij? En zij zeide: Ik ben Ruth, uw
   dienstmaagd, breid dan uw vleugel uit over uw dienstmaagd, want gij
   zijt de losser.

   ^10En hij zeide: Gezegend zijt gij den HEERE, mijn dochter! Gij hebt
   deze uw laatste weldadigheid beter gemaakt dan de eerste, dewijl gij
   geen jonge gezellen zijtnagegaan, hetzij arm of rijk.

   ^11En nu, mijn dochter, vrees niet; al wat gij gezegd hebt, zal ik u
   doen; want de ganse stad mijns volks weet, dat gij een deugdelijke
   vrouw zijt.

   ^12Nu dan, wel is waar, dat ik een losser ben; maar er is nog een
   losser, nader dan ik.

   ^13Blijf dezen nacht over; voorts in den morgen zal het geschieden,
   indien hij u lost, goed, laat hem lossen; maar indien het hem niet lust
   u te lossen, zo zal ik u lossen, zo waarachtig als de HEERE leeft; leg
   u neder tot den morgen toe.

   ^14Alzo lag zij neder aan zijn voetdeksel tot den morgen toe; en zij
   stond op, eer dat de een den ander kennen kon; want hij zeide: Het
   worde niet bekend, dat eenvrouw op den dorsvloer gekomen is.

   ^15Voorts zeide hij: Lang den sluier, die op u is, en houd dien; en zij
   hield hem; en hij mat zes maten gerst, en legde ze op haar; daarna ging
   hij in de stad.

   ^16Zij nu kwam tot haar schoonmoeder, dewelke zeide: Wie zijt gij, mijn
   dochter? En zij verhaalde haar alles, wat die man haar gedaan had.

   ^17Ook zeide zij: Deze zes maten gerst heeft hij mij gegeven; want hij
   zeide tot mij: Kom niet ledig tot uw schoonmoeder.

   ^18Toen zeide zij: Zit stil, mijn dochter, totdat gij weet, hoe de zaak
   zal vallen; want die man zal niet rusten, tenzij dat hij heden deze
   zaak voleind hebbe. Ruth 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En Boaz ging op in de poort, en zette zich aldaar en ziet, de losser,
   van welken Boaz gesproken had, ging voorbij; zo zeide hij: Wijk
   herwaarts, zet u hier, gij, zulkeen! En hij week derwaarts, en zette
   zich.

   ^2En hij nam tien mannen van de oudsten der stad, en zeide: Zet u hier;
   en zij zetten zich.

   ^3Toen zeide hij tot dien losser: Het stuk lands, dat van onzen broeder
   Elimelech was, heeft Naomi, die uit der Moabieten land wedergekomen is,
   verkocht;

   ^4En ik heb gezegd: Ik zal het voor uw oor openbaren, zeggende:
   Aanvaard het in tegenwoordigheid der inwoners, en in tegenwoordigheid
   der oudsten mijns volks; zogij het zult lossen, los het; en zo men het
   ook niet zou lossen, verklaar het mij, dat ik het wete; want er is
   niemand, behalve gij, die het losse, en ik na u. Toen zeidehij: Ik zal
   het lossen.

   ^5Maar Boaz zeide: Ten dage, als gij het land aanvaardt van de hand van
   Naomi, zo zult gij het ook aanvaarden van Ruth, de Moabietische, de
   huisvrouw desverstorvenen, om den naam des verstorvenen te verwekken
   over zijn erfdeel.

   ^6Toen zeide die losser: Ik zal het voor mij niet kunnen lossen, opdat
   ik mijn erfdeel niet misschien verderve; los gij mijn lossing voor u;
   want ik zal niet kunnen lossen.

   ^7Nu was dit van ouds een gewoonheid in Israel, bij de lossing en bij
   de verwisseling, om de ganse zaak te bevestigen, zo trok de man zijn
   schoen uit en gaf die aanzijn naaste; en dit was tot een getuigenis in
   Israel.

   ^8Zo zeide de losser tot Boaz: Aanvaard gij het voor u; en hij trok
   zijn schoen uit.

   ^9Toen zeide Boaz tot de oudsten en al het volk: Gijlieden zijt heden
   getuigen, dat ik aanvaard heb alles, wat van Elimelech geweest is, en
   alles, wat van Chiljon enMachlon geweest is, van de hand van Naomi.

   ^10Daartoe aanvaard ik mij ook Ruth, de Moabietische, de huisvrouw van
   Machlon, tot een vrouw, om den naam des verstorvenen over zijn erfdeel
   te verwekken, opdat de naam des verstorvenen niet worde uitgeroeid van
   zijn broederen, en van de poort zijner plaats; gijlieden zijt heden
   getuigen.

   ^11En al het volk, dat in de poort was, mitsgaders de oudsten zeiden:
   Wij zijn getuigen; de HEERE make deze vrouw, die in uw huis komt, als
   Rachel en als Lea, diebeiden het huis van Israel gebouwd hebben; en
   handel kloekelijk in Efratha, en maak uw naam vermaard in Bethlehem!

   ^12En uw huis zij, als het huis van Perez (die Thamar aan Juda baarde),
   van het zaad, dat de HEERE u geven zal uit deze jonge vrouw.

   ^13Alzo nam Boaz Ruth, en zij werd hem ter vrouwe, en hij ging tot haar
   in; en de HEERE gaf haar, dat zij zwanger werd en een zoon baarde.

   ^14Toen zeiden de vrouwen tot Naomi: Geloofd zij de HEERE, Die niet
   heeft nagelaten u heden een losser te geven; en zijn naam worde
   vermaard in Israel!

   ^15Die zal u zijn tot een verkwikker der ziel, en om uw ouderdom te
   onderhouden; want uw schoondochter, die u liefheeft, heeft hem gebaard,
   dewelke u beter is danzeven zonen.

   ^16En Naomi nam dat kind, en zette het op haar schoot, en werd zijn
   voedster.

   ^17En de naburinnen gaven hem een naam, zeggende: Aan Naomi is een zoon
   geboren; en zij noemden zijn naam Obed; deze is de vader van Isai,
   Davids vader.

   ^18Dit nu zijn de geboorten van Perez: Perez gewon Hezron;

   ^19En Hezron gewon Ram; en Ram gewon Amminadab;

   ^20En Amminadab gewon Nahesson; en Nahesson gewon Salma;

   ^21En Salmon gewon Boaz, en Boaz gewon Obed;
     __________________________________________________________________

1 Samuel
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Daar was een man van Ramathaim-Zofim, van het gebergte van Efraim,
   wiens naam was Elkana, een zoon van Jerocham, den zoon van Elihu, den
   zoon vanTochu, den zoon van Zuf, een Efrathiet.

   ^2En hij had twee vrouwen; de naam van de ene was Hanna, en de naam van
   de andere was Peninna. Peninna nu had kinderen, maar Hanna had geen
   kinderen.

   ^3Deze man nu ging opwaarts uit zijn stad van jaar tot jaar om te
   aanbidden, en om te offeren den HEERE der heirscharen te Silo; en
   aldaar waren priesters desHEEREN, Hofni, en Pinehas, de twee zonen van
   Eli.

   ^4En het geschiedde op dien dag, als Elkana offerde, zo gaf hij aan
   Peninna, zijn huisvrouw, en aan al haar zonen en haar dochteren, delen.

   ^5Maar aan Hanna gaf hij een aanzienlijk deel, want hij had Hanna lief;
   doch de HEERE had haar baarmoeder toegesloten.

   ^6En haar tegenpartijdige tergde haar ook met terging, om haar te
   vergrimmen, omdat de HEERE haar baarmoeder toegesloten had.

   ^7En alzo deed hij jaar op jaar; van dat zij opging tot het huis des
   HEEREN, zo tergde zij haar alzo; daarom weende zij en at niet.

   ^8Toen zeide Elkana, haar man: Hanna, waarom weent gij, en waarom eet
   gij niet, en waarom is uw hart kwalijk gesteld? Ben ik u niet beter dan
   tien zonen?

   ^9Toen stond Hanna op, nadat hij gegeten, en nadat hij gedronken had te
   Silo. En Eli, de priester, zat op een stoel bij een post van den tempel
   des HEEREN.

   ^10Zij dan viel bitterlijk bedroefd zijnde, zo bad zij tot den HEERE,
   en zij weende zeer.

   ^11En zij beloofde een gelofte, en zeide: HEERE der heirscharen, zo Gij
   eenmaal de ellende Uwer dienstmaagd aanziet, en mijner gedenkt, en Uw
   dienstmaagd nietvergeet, maar geeft aan Uw dienstmaagd een mannelijk
   zaad, zo zal ik dat den HEERE geven al de dagen zijns levens, en er zal
   geen scheermes op zijn hoofdkomen.

   ^12Het geschiedde nu, als zij evenzeer bleef biddende voor het
   aangezicht des HEEREN, zo gaf Eli acht op haar mond.

   ^13Want Hanna sprak in haar hart; alleenlijk roerden zich haar lippen,
   maar haar stem werd niet gehoord; daarom hield Eli haar voor dronken.

   ^14En Eli zeide tot haar: Hoe lang zult gij u dronken aanstellen? Doe
   uw wijn van u.

   ^15Doch Hanna antwoordde en zeide: Neen, mijn heer! ik ben een vrouw,
   bezwaard van geest; ik heb noch wijn, noch sterken drank gedronken;
   maar ik heb mijnziel uitgegoten voor het aangezicht des HEEREN.

   ^16Acht toch uw dienstmaagd niet voor een dochter Belials; want ik heb
   tot nu toe gesproken uit de veelheid van mijn gedachten en van mijn
   verdriet.

   ^17Toen antwoordde Eli en zeide: Ga heen in vrede, en de God Israels
   zal uw bede geven, die gij van Hem gebeden hebt.

   ^18En zij zeide: Laat uw dienstmaagd genade vinden in uw ogen! Alzo
   ging die vrouw haars weegs; en zij at, en haar aangezicht was haar
   zodanig niet meer.

   ^19En zij stonden des morgens vroeg op, en zij aanbaden voor het
   aangezicht des HEEREN, en zij keerden weder, en kwamen tot hun huis te
   Rama. En Elkanabekende zijn huisvrouw Hanna, en de HEERE gedacht aan
   haar.

   ^20En het geschiedde, na verloop van dagen, dat Hanna bevrucht werd, en
   baarde een zoon, en zij noemde zijn naam Samuel: Want, zeide zij, ik
   heb hem van deHEERE gebeden.

   ^21En die man, Elkana toog op met zijn ganse huis, om den HEERE te
   offeren het jaarlijkse offer, en zijn gelofte.

   ^22Doch Hanna toog niet op; maar zij zeide tot haar man: Als de jongen
   gespeend is, dan zal ik hem brengen, dat hij voor het aangezicht des
   HEEREN verschijne, en blijve daar tot in eeuwigheid.

   ^23En Elkana, haar man, zeide tot haar: Doe, wat goed is in uw ogen;
   blijf, totdat gij hem zult gespeend hebben; de HEERE bevestige naar
   Zijn woord! Alzo bleefde vrouw, en zoogde haar zoon, totdat zij hem
   speende.

   ^24Daarna, als zij hem gespeend had, bracht zij hem met zich opwaarts,
   met drie varren, en een efa meels, en een fles met wijn; en zij bracht
   hem in het huis desHEEREN te Silo; en het jongsken was zeer jong.

   ^25En zij slachtten een var; alzo brachten zij het kind tot Eli.

   ^26En zij zeide: Och, mijn heer! zo waarachtig als uw ziel leeft, mijn
   heer! Ik ben die vrouw, die hier bij u stond, om den HEERE te bidden.

   ^27Ik bad om deze jongeling, en de HEERE heeft mij mijn bede gegeven,
   die ik van Hem gebeden heb.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Toen bad Hanna en zeide: Mijn hart springt van vreugde op in den
   HEERE; mijn hoorn is verhoogd in den HEERE; mijn mond is wijd
   opengedaan over mijnvijanden; want ik verheug mij in Uw heil.

   ^2Er is niemand heilig, gelijk de HEERE; want er is niemand dan Gij, en
   er is geen rotssteen, gelijk onze God!

   ^3Maakt het niet te veel, dat gij hoog, hoog zoudt spreken, dat iets
   hards uit uw mond zou gaan; want de HEERE is een God der wetenschappen,
   en Zijn dadenzijn recht gedaan.

   ^4De boog der sterken is gebroken; en die struikelden, zijn met sterkte
   omgord.

   ^5Die verzadigd waren, hebben zich verhuurd om brood, en die hongerig
   waren, zijn het niet meer; totdat de onvruchtbare zeven heeft gebaard,
   en die velekinderen had, krachteloos is geworden.

   ^6De HEERE doodt en maakt levend; Hij doet ter helle nederdalen, en Hij
   doet weder opkomen.

   ^7De HEERE maakt arm en maakt rijk; Hij vernedert, ook verhoogt Hij.

   ^8Hij verheft den geringe uit het stof, en den nooddruftige verhoogt
   Hij uit den drek, om te doen zitten bij de vorsten, dat Hij hen den
   stoel der ere doe beerven;want de grondvesten des aardrijks zijn des
   HEEREN, en Hij heeft de wereld daarop gezet.

   ^9Hij zal de voeten Zijner gunstgenoten bewaren; maar de goddelozen
   zullen zwijgen in duisternis; want een man vermag niet door kracht.

   ^10Die met den HEERE twisten, zullen verpletterd worden; Hij zal in den
   hemel over hen donderen; de HEERE zal de einden der aarde richten, en
   zal Zijn Koningsterkte geven, en den hoorn Zijns Gezalfden verhogen.

   ^11Daarna ging Elkana naar Rama in zijn huis; maar de jongeling was den
   HEERE dienende voor het aangezicht van den priester Eli.

   ^12Doch de zonen van Eli waren kinderen Belials; zij kenden den HEERE
   niet.

   ^13Want de wijze dier priesters met het volk was, dat, wanneer iemand
   een offerande offerde, des priesters jongen kwam, terwijl het vlees
   kookte, met eendrietandigen krauwel in zijn hand;

   ^14En sloeg in de teile, of in den ketel, of in de pan, of in den pot;
   al wat de krauwel optrok, dat nam de priester voor zich. Alzo deden zij
   aan al de Israelieten, diete Silo kwamen.

   ^15Ook eer zij het vet aanstaken, kwam des priesters jongen, en zeide
   tot den man, die offerde: Geef dat vlees om te braden voor den
   priester; want hij zal geengekookt vlees van u nemen, maar rauw.

   ^16Wanneer nu die man tot hem zeide: Zij zullen dat vet als heden
   ganselijk aansteken, zo neem dan voor u, gelijk als het uw ziel lusten
   zal; zo zeide hij tot hem: Nuzult gij het immers geven, en zo niet, ik
   zal het met geweld nemen.

   ^17Alzo was de zonde dezer jongelingen zeer groot voor het aangezicht
   des HEEREN; want de lieden verachtten het spijsoffer des HEEREN.

   ^18Doch Samuel diende voor het aangezicht des HEEREN, zijnde een
   jongeling, omgord met den linnen lijfrok.

   ^19En zijn moeder maakte hem een kleinen rok, en bracht hem dien van
   jaar tot jaar, als zij opkwam met haar man, om het jaarlijkse offer te
   offeren.

   ^20En Eli zegende Elkana, en zijn huisvrouw, en zeide: De HEERE geve u
   zaad uit deze vrouw voor de bede, die zij den HEERE afgebeden heeft. En
   zij gingennaar zijn plaats.

   ^21Want de HEERE bezocht Hanna, en zij werd bevrucht, en baarde drie
   zonen en twee dochters; en de jongeling Samuel werd groot bij den
   HEERE.

   ^22Doch Eli was zeer oud, en hoorde al, wat zijn zonen aan gans Israel
   deden, en dat zij sliepen bij de vrouwen, die met hopen samenkwamen aan
   de deur van detent der samenkomst.

   ^23En hij zeide tot hen: Waarom doet gij al zulke dingen, dat ik deze
   uw boze stukken hore van dit ganse volk?

   ^24Niet, mijn zonen; want dit is geen goed gerucht, dat ik hoor; gij
   maakt, dat het volk des HEEREN overtreedt.

   ^25Wanneer een mens tegen een mens zondigt, zo zullen de goden hem
   oordelen; maar wanneer een mens tegen den HEERE zondigt, wie zal voor
   hem bidden?Doch zij hoorden de stem huns vaders niet, want de HEERE
   wilde hen doden.

   ^26En de jongeling Samuel nam toe, en werd groot en aangenaam beide bij
   den HEERE en ook bij de mensen.

   ^27En er kwam een man Gods tot Eli, en zeide tot hem: Zo zegt de HEERE:
   Heb Ik Mij klaarlijk geopenbaard aan het huis uws vaders, toen zij in
   Egypte waren, inhet huis van Farao?

   ^28En Ik heb hem uit alle stammen van Israel Mij ten priester verkoren,
   om te offeren op Mijn altaar, om het reukwerk aan te steken, om den
   efod voor Mijnaangezicht te dragen; en heb aan het huis uws vaders
   gegeven al de vuurofferen van de kinderen Israels.

   ^29Waarom slaat gijlieden achteruit tegen Mijn slachtoffer, en tegen
   Mijn spijsoffer, hetwelk Ik geboden heb in de woning; en eert uw zonen
   meer dan Mij, datgijlieden u mest van het voornaamste van alle
   spijsoffers van Mijn volk Israel?

   ^30Daarom spreekt de HEERE, de God Israels: Ik had wel klaarlijk
   gezegd: Uw huis en uws vaders huis zouden voor Mijn aangezicht wandelen
   tot in eeuwigheid;maar nu spreekt de HEERE: Dat zij verre van Mij; want
   die Mij eren, zal Ik eren, maar die Mij versmaden, zullen licht geacht
   worden.

   ^31Zie, de dagen komen, dat Ik uw arm zal afhouwen, en den arm van uws
   vaders huis, dat er geen oud man in uw huis wezen zal.

   ^32En gij zult aanschouwen de benauwdheid der woning Gods, in plaats
   van al het goede, dat Hij Israel zou gedaan hebben; en er zal te genen
   dage een oud manin uw huis zijn.

   ^33Doch de man, dien Ik u niet zal uitroeien van Mijn altaar, zou zijn
   om uw ogen te verteren, en om uw ziel te bedroeven; en al de menigte
   uws huizes zal sterven, mannen geworden zijnde.

   ^34Dit nu zal u een teken zijn, hetwelk over uw beide zonen, over Hofni
   en Pinehas, komen zal: op een dag zullen zij beiden sterven.

   ^35En Ik zal Mij een getrouwen priester verwekken; die zal doen, gelijk
   als in Mijn hart en in Mijn ziel zijn zal; dien zal Ik een bestendig
   huis bouwen, en hij zalaltijd voor het aangezicht Mijns Gezalfden
   wandelen.

   ^36En het zal geschieden, dat al wie van uw huis zal overig zijn, zal
   komen, om zich voor hem neder te buigen voor een stukje gelds, en een
   bolle broods, en zalzeggen: Neem mij toch aan tot enige priesterlijke
   bedienig, dat ik een bete broods moge eten. 1 Samuël 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En de jongeling Samuel diende den HEERE voor het aangezicht van Eli;
   en het woord des HEEREN was dierbaar in die dagen; er was geen openbaar
   gezicht.

   ^2En het geschiedde te dien dage, als Eli op zijn plaats nederlag (en
   zijn ogen begonnen donker te worden, dat hij niet zien kon),

   ^3En Samuel zich ook nedergelegd had, eer de lampe Gods uitgedaan werd,
   in den tempel des HEEREN, waar de ark Gods was,

   ^4Dat de HEERE Samuel riep; en hij zeide: Zie, hier ben ik.

   ^5En hij liep tot Eli en zeide: Zie, hier ben ik, want gij hebt mij
   geroepen. Doch hij zeide: Ik heb niet geroepen, keer weder, leg u
   neder. En hij ging heen en legdezich neder.

   ^6Toen riep de HEERE Samuel wederom; en Samuel stond op; en ging tot
   Eli, en zeide: Zie, hier ben ik, want gij hebt mij geroepen. Hij dan
   zeide: Ik heb u nietgeroepen, mijn zoon; keer weder, leg u neder.

   ^7Doch Samuel kende de HEERE nog niet; en het woord des HEEREN was aan
   hem nog niet geopenbaard.

   ^8Toen riep de HEERE Samuel wederom, ten derde maal; en hij stond op,
   en ging tot Eli, en zeide: Zie, hier ben ik, want gij hebt mij
   geroepen. Toen verstondEli, dat de HEERE den jongeling riep.

   ^9Daarom zeide Eli tot Samuel: Ga heen, leg u neder, en het zal
   geschieden, zo Hij u roept, zo zult gij zeggen: Spreek, HEERE, want Uw
   knecht hoort. Toen gingSamuel heen en legde zich aan zijn plaats.

   ^10Toen kwam de HEERE, en stelde Zich daar, en riep gelijk de andere
   malen: Samuel, Samuel! En Samuel zeide: Spreek, want Uw knecht hoort.

   ^11En de HEERE zeide tot Samuel: Zie, Ik doe een ding in Israel, dat al
   wie het horen zal, dien zullen zijn beide oren klinken.

   ^12Te dienzelven dage zal Ik verwekken over Eli alles, wat Ik tegen
   zijn huis gesproken heb; Ik zal het beginnen en voleinden.

   ^13Want Ik heb hem te kennen gegeven, dat Ik zijn huis rechten zal tot
   in eeuwigheid, om der ongerechtigheids wil, die hij geweten heeft; want
   als zijn zonen zichhebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens
   zuur aangezien.

   ^14Daarom dan heb Ik het huis van Eli gezworen: Zo de ongerechtigheid
   van het huis van Eli tot in eeuwigheid zal verzoend worden door
   slachtoffer of doorspijsoffer!

   ^15Samuel nu lag tot aan den morgen; toen deed hij de deuren van het
   huis des HEEREN open; doch Samuel vreesde dit gezicht aan Eli te kennen
   te geven.

   ^16Toen riep Eli Samuel, en zeide: Mijn zoon Samuel! Hij dan zeide:
   Zie, hier ben ik.

   ^17En hij zeide: Wat is het woord, dat Hij tot u gesproken heeft?
   Verberg het toch niet voor mij; God doe u zo, en zo doe Hij daartoe,
   indien gij een woord voormij verbergt van al de woorden, die Hij tot u
   gesproken heeft!

   ^18Toen gaf hem Samuel te kennen al die woorden, en verborg ze voor hem
   niet. En hij zeide: Hij is de HEERE; Hij doe, wat goed is in Zijn ogen!

   ^19Samuel nu werd groot; en de HEERE was met hem, en liet niet een van
   al Zijn woorden op de aarde vallen.

   ^20En gans Israel, van Dan tot Ber-seba toe, bekende, dat Samuel
   bevestigd was tot een profeet des HEEREN.

   ^21En de HEERE voer voort te verschijnen te Silo; want de HEERE
   openbaarde Zich aan Samuel te Silo, door het woord des HEEREN. 1 Samuël
   4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En het woord van Samuel geschiedde aan gans Israel. En Israel toog
   uit, den Filistijnen tegemoet, ten strijde, en legerde zich bij
   Eben-Haezer, maar deFilistijnen legerden zich bij Afek.

   ^2En de Filistijnen stelden zich in slagorden, om Israel te ontmoeten;
   en als zich de strijd uitspreidde, zo werd Israel voor der Filistijnen
   aangezicht geslagen; wantzij sloegen in de slagorden in het veld
   omtrent vier duizend man.

   ^3Als het volk wederom in het leger gekomen was, zo zeiden de oudsten
   van Israel: Waarom heeft ons de HEERE heden geslagen voor het
   aangezicht derFilistijnen? Laat ons van Silo tot ons nemen de ark des
   verbonds des HEEREN, en laat die in het midden van ons komen, opdat zij
   ons verlosse van de handonzer vijanden.

   ^4Het volk dan zond naar Silo, en men bracht van daar de ark des
   verbonds des HEEREN der heirscharen, die tussen de cherubim woont; en
   de twee zonen vanEli, Hofni en Pinehas, waren daar met de ark des
   verbonds van God.

   ^5En het geschiedde, als de ark des verbonds des HEEREN in het leger
   kwam, zo juichte gans Israel met een groot gejuich, alzo dat de aarde
   dreunde.

   ^6Als nu de Filistijnen de stem van het juichen hoorden, zo zeiden zij:
   Wat is de stem van dit grote juichen in het leger der Hebreen? Toen
   vernamen zij, dat de arkdes HEEREN in het leger gekomen was.

   ^7Daarom vreesden de Filistijnen, want zij zeiden: God is in het leger
   gekomen. En zij zeiden: Wee ons, want dergelijke is gisteren en
   eergisteren niet geschied!

   ^8Wee ons, wie zal ons redden uit de hand van deze heerlijke goden? Dit
   zijn dezelfde goden, die de Egyptenaars met alle plagen geplaagd
   hebben, bij dewoestijn.

   ^9Zijt sterk, en weest mannen, gij Filistijnen, opdat gij de Hebreen
   niet misschien dient, gelijk als zij ulieden gediend hebben; zo zijt
   mannen, en strijdt.

   ^10Toen streden de Filistijnen, en Israel werd geslagen, en zij vloden
   een iegelijk in zijn tenten; en er geschiedde een zeer grote nederlaag,
   zodat er van Israel vielendertig duizend voetvolks.

   ^11En de ark Gods werd genomen, en de twee zonen van Eli, Hofni en
   Pinehas, stierven.

   ^12Toen liep er een Benjaminiet uit de slagorden, en kwam te Silo
   denzelfden dag; en zijn klederen waren gescheurd, en er was aarde op
   zijn hoofd.

   ^13En als hij kwam, ziet, zo zat Eli op een stoel aan de zijde van den
   weg, uitziende; want zijn hart was sidderende vanwege de ark Gods. Als
   die man kwam, omzulks te verkondigen in de stad, toen schreeuwde de
   ganse stad.

   ^14En als Eli de stem des geroeps hoorde, zo zeide hij: Wat is de stem
   dezer beroerte? Toen haastte zich die man, en hij kwam en boodschapte
   het aan Eli.

   ^15(Eli nu was een man van acht en negentig jaren, en zijn ogen stonden
   stijf, dat hij niet zien kon.)

   ^16En die man zeide tot Eli: Ik ben het, die uit de slagorden kom, en
   ik ben heden uit de slagorden gevloden. Hij dan zeide: Wat is er
   geschied, mijn zoon?

   ^17Toen antwoordde hij, die de boodschap bracht, en zeide: Israel is
   gevloden voor het aangezicht der Filistijnen, en er is ook een grote
   nederlaag onder het volkgeschied; daarenboven zijn uw twee zonen, Hofni
   en Pinehas, gestorven, en de ark Gods is genomen.

   ^18En het geschiedde, als hij van de ark Gods vermeldde, zo viel hij
   achterwaarts van den stoel af, aan de zijde der poort, en brak den nek,
   en stierf; want de manwas oud en zwaar; en hij richtte Israel veertig
   jaren.

   ^19En zijn schoondochter, de huisvrouw van Pinehas, was bevrucht, zij
   zou baren; als deze de tijding hoorde, dat de ark Gods genomen was, en
   haar schoonvadergestorven was, en haar man, zo kromde zij zich, en
   baarde; want haar weeen overvielen haar.

   ^20En omtrent den tijd van haar sterven, zo spraken de vrouwen, die bij
   haar stonden: Vrees niet, want gij hebt een zoon gebaard. Doch zij
   antwoordde niet, ennam het niet ter harte.

   ^21En zij noemde het jongsken Ikabod, zeggende: De eer is weggevoerd
   uit Israel! Omdat de ark Gods gevankelijk weggevoerd was, en om haars
   schoonvadersen haars mans wil.

   ^22En zij zeide: De eer is gevankelijk weggevoerd uit Israel, want de
   ark Gods is genomen. 1 Samuël 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1De Filistijnen nu namen de ark Gods, en zij brachten ze van
   Eben-Haezer tot Asdod.

   ^2En de Filistijnen namen de ark Gods, en zij brachten ze in het huis
   van Dagon, en stelden ze bij Dagon.

   ^3Maar als die van Asdod des anderen daags vroeg opstonden, ziet, zo
   was Dagon op zijn aangezicht ter aarde gevallen voor de ark des HEEREN.
   En zij namenDagon en zetten hem weder op zijn plaats.

   ^4Toen zij nu des anderen daags des morgens vroeg opstonden, ziet,
   Dagon lag op zijn aangezicht ter aarde gevallen voor de ark des HEEREN;
   maar het hoofdvan Dagon, en de beide palmen zijner handen afgehouwen,
   aan den dorpel; alleenlijk was Dagon daarop overgebleven.

   ^5Daarom treden de priesters van Dagon, en allen, die in het huis van
   Dagon komen, niet op den dorpel van Dagon te Asdod, tot op dezen dag.

   ^6Doch de hand des HEEREN was zwaar over die van Asdod, en verwoestte
   hen; en Hij sloeg ze met spenen, Asdod en haar landpalen.

   ^7Toen nu de mannen te Asdod zagen, dat het alzo toeging, zo zeiden
   zij: Dat de ark des Gods van Israel bij ons niet blijve; want Zijn hand
   is hard over ons, enover Dagon, onzen god.

   ^8Daarom zonden zij heen, en verzamelden tot zich al de vorsten der
   Filistijnen, en zij zeiden: Wat zullen wij met de ark des Gods van
   Israel doen? En die zeiden:Dat de ark des Gods van Israel rondom Gath
   ga. Alzo droegen zij de ark des Gods van Israel rondom.

   ^9En het geschiedde, nadat zij die hadden rondom gedragen, zo was de
   hand des HEEREN tegen die stad met een zeer grote kwelling; want Hij
   sloeg de liedendier stad van den kleine tot den grote, en zij hadden
   spenen in de verborgene plaatsen.

   ^10Toen zonden zij de ark Gods naar Ekron; maar het geschiedde, als de
   ark Gods te Ekron kwam, zo riepen die van Ekron, zeggende: Zij hebben
   de ark desGods van Israel tot mij rondom gebracht, om mij en mijn volk
   te doden.

   ^11En zij zonden heen, en vergaderden al de vorsten der Filistijnen, en
   zeiden: Zendt de ark des Gods van Israel heen, dat zij wederkere tot
   haar plaats, opdat zijmij en mijn volk niet dode; want er was een
   dodelijke kwelling in de ganse stad, en de hand Gods was er zeer zwaar.

   ^12En de mensen, die niet stierven, werden geslagen met spenen, zodat
   het geschrei der stad opklom naar den hemel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Als nu de ark des HEEREN zeven maanden in het land der Filistijnen
   geweest was,

   ^2Zo riepen de Filistijnen de priesters en de waarzeggers, zeggende:
   Wat zullen wij met de ark des HEEREN doen? Laat ons weten, waarmede wij
   ze aan haarplaats zenden zullen.

   ^3Zij dan zeiden: Indien gij de ark des Gods van Israel wegzendt, zendt
   haar niet ledig weg, maar vergeldt Hem ganselijk een schuldoffer; dan
   zult gij genezenworden, en ulieden zal bekend worden, waarom Zijn hand
   van u niet afwijkt.

   ^4Toen zeiden zij: Welk is dat schuldoffer, dat wij Hem vergelden
   zullen? En zij zeiden: Vijf gouden spenen, en vijf gouden muizen, naar
   het getal van de vorstender Filistijnen; want het is enerlei plaag over
   u allen, en over uw vorsten.

   ^5Zo maakt dan beelden uwer spenen, en beelden uwer muizen, die het
   land verderven, en geeft den God van Israel de eer; misschien zal Hij
   Zijn hand verlichtenvan over ulieden, en van over uw god, en van over
   uw land.

   ^6Waarom toch zoudt gijlieden uw hart verzwaren, gelijk de Egyptenaars
   en Farao hun hart verzwaard hebben? Hebben zij niet, toen Hij
   wonderlijk met hengehandeld had, hen laten trekken, dat zij heengingen?

   ^7Nu dan, neemt en maakt een nieuwen wagen, en twee zogende koeien, op
   dewelke geen juk gekomen is; spant de koeien aan den wagen, en brengt
   haarkalveren van achter haar weder naar huis.

   ^8Neemt dan de ark des HEEREN, en zet ze op den wagen, en legt de
   gouden kleinoden, die gij Hem ten schuloffer vergelden zult, in een
   koffertje aan haarzijde; en zendt ze weg, dat zij heenga.

   ^9Ziet dan toe, indien zij den weg van haar landpale opgaat naar
   Beth-Semes, zo heeft Hij ons dit groot kwaad gedaan; maar zo niet, zo
   zullen wij weten, dat Zijnhand ons niet geraakt heeft; het is ons een
   toeval geweest.

   ^10En die lieden deden alzo, en namen twee zogende koeien, en spanden
   ze aan den wagen, en haar kalveren sloten zij in huis.

   ^11En zij zetten de ark des HEEREN op den wagen, en het koffertje met
   de gouden muizen, en de beelden hunner spenen.

   ^12De koeien nu gingen recht in dien weg, op den weg naar Beth-Semes op
   een straat; zij gingen steeds voort, al loeiende, en weken noch ter
   rechter hand nochter linkerhand; en de vorsten der Filistijnen gingen
   achter dezelve tot aan de landpale van Beth-Semes.

   ^13En die van Beth-Semes maaiden den tarweoogst in het dal, en als zij
   hun ogen ophieven, zagen zij de ark en verblijdden zich, als zij die
   zagen.

   ^14En de wagen kwam op den akker van Jozua, den Beth-semiet, en bleef
   daar staande; en daar was een grote steen, en zij kloofden het hout van
   den wagen, enofferden de koeien den HEERE ten brandoffer.

   ^15En de Levieten namen de ark des HEEREN af en het koffertje, dat
   daarbij was, waarin de gouden kleinoden waren, en zetten ze op dien
   groten steen; en dielieden van Beth-Semes offerden brandofferen, en
   slachtten slachtofferen den HEERE, op denzelven dag.

   ^16En als de vijf vorsten der Filistijnen zulks gezien hadden, zo
   keerden zij weder op denzelven dag naar Ekron.

   ^17Dit nu zijn de gouden spenen, die de Filistijnen aan den HEERE ten
   schuldoffer vergolden hebben: Voor Asdod een voor Gaza een, voor
   Askelot een, voorGath een, voor Ekron een.

   ^18Ook gouden muizen, naar het getal van alle steden der Filistijnen,
   onder de vijf vorsten, van de vaste steden af tot aan de landvlekken;
   en tot aan Abel, dengroten steen, op denwelken zij de ark des HEEREN
   nedergesteld hadden, die tot op dezen dag is op den akker van Jozua,
   den Beth-semiet.

   ^19En de Heere sloeg onder die lieden van Beth-Semes, omdat zij in de
   ark des HEEREN gezien hadden; ja, Hij sloeg van het volk zeventig
   mannen, en vijftigduizend mannen. Toen bedreef het volk rouw, omdat de
   HEERE een groten slag onder het volk geslagen had.

   ^20Toen zeiden de lieden van Beth-Semes: Wie zou kunnen bestaan voor
   het aangezicht van de HEERE, dezen heiligen God? En tot wien van ons
   zal Hijoptrekken?

   ^21Zo zonden zij boden tot de inwoners van Kirjath-Jearim, zeggende: De
   Filistijnen hebben de ark des HEEREN wedergebracht; komt af, haalt ze
   opwaarts totu. 1 Samuël 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen kwamen de mannen van Kirjath-Jearim, en haalden de ark des
   HEEREN op, en zij brachten ze in het huis van Abinadab, op den heuvel;
   en zij heiligdenzijn zoon Eleazar, dat hij de ark des HEEREN bewaarde.

   ^2En het geschiedde, van dien dag af, dat de ark des Heeren te
   Kirjath-Jearim bleef, en de dagen werden twintig jaren; en het ganse
   huis van Israel klaagde denHEERE achterna.

   ^3Toen sprak Samuel tot het ganse huis van Israel, zeggende: Indien
   gijlieden u met uw ganse hart tot den HEERE bekeert, zo doet de vreemde
   goden uit hetmidden van u weg, ook de Astharoths; en richt uw hart tot
   den HEERE, en dient Hem alleen, zo zal Hij u uit de hand der
   Filistijnen rukken.

   ^4De kinderen Israels nu deden de Baals en de Astharoths weg, en zij
   dienden den HEERE alleen.

   ^5Verder zeide Samuel: Vergadert het ganse Israel naar Mizpa, en ik zal
   den HEERE voor u bidden.

   ^6En zij werden vergaderd te Mizpa, en zij schepten water, en goten het
   uit voor het aangezicht des HEEREN; en zij vastten te dien dage, en
   zeiden aldaar: Wijhebben tegen den HEERE gezondigd. Alzo richtte Samuel
   de kinderen Israels te Mizpa.

   ^7Toen de Filistijnen hoorden, dat de kinderen Israels zich vergaderd
   hadden te Mizpa, zo kwamen de oversten der Filistijnen op tegen Israel.
   Als de kinderenIsraels dat hoorden, zo vreesden zij voor het aangezicht
   der Filistijnen.

   ^8En de kinderen Israels zeiden tot Samuel: Zwijg niet van onzentwege,
   dat gij niet zoudt roepen tot den HEERE, onzen God, opdat Hij ons
   verlosse uit de handder Filistijnen.

   ^9Toen nam Samuel een melklam, en hij offerde het geheel den HEERE ten
   brandoffer; en Samuel riep tot den HEERE voor Israel; en de HEERE
   verhoordehem.

   ^10En het geschiedde, toen Samuel dat brandoffer offerde, zo kwamen de
   Filistijnen aan ten strijde tegen Israel; en de HEERE donderde te dien
   dage met eengroten donder over de Filistijnen, en Hij verschrikte hen,
   zodat zij verslagen werden voor het aangezicht van Israel.

   ^11En de mannen van Israel togen uit van Mizpa, en vervolgden de
   Filistijnen, en zij sloegen hen tot onder Beth-kar.

   ^12Samuel nu nam een steen, en stelde dien tussen Mizpa en tussen Sen,
   en hij noemde diens naam Eben-Haezer; en hij zeide: Tot hiertoe heeft
   de HEERE onsgeholpen.

   ^13Alzo werden de Filistijnen vernederd, en kwamen niet meer in de
   landpalen van Israel; want de hand des HEEREN was tegen de Filistijnen
   al de dagen vanSamuel.

   ^14En de steden, welke de Filistijnen van Israel genomen hadden kwamen
   weder aan Israel, van Ekron tot Gath toe; ook rukte Israel derzelver
   landpale uit dehand der Filistijnen; en er was vrede tussen Israel en
   tussen de Amorieten.

   ^15Samuel nu richtte Israel al de dagen zijns levens.

   ^16En hij toog van jaar tot jaar, en ging rondom naar Beth-El, en
   Gilgal, en Mizpa; en hij richtte Israel in al die plaatsen.

   ^17Doch hij keerde weder naar Rama; want daar was zijn huis, en daar
   richtte hij Israel; en hij bouwde aldaar den HEERE een altaar. 1 Samuël
   8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Het geschiedde nu, toen Samuel oud geworden was, zo stelde hij zijn
   zonen tot richters over Israel.

   ^2De naam van zijn eerstgeborenen zoon nu was Joel, en de naam van zijn
   tweeden was Abia; zij waren richters te Ber-seba.

   ^3Doch zijn zonen wandelden niet in zijn wegen; maar zij neigden zich
   tot de gierigheid, en namen geschenken, en bogen het recht.

   ^4Toen vergaderden zich alle oudsten van Israel, en zij kwamen tot
   Samuel te Rama;

   ^5En zij zeiden tot hem: Zie, gij zijt oud geworden, en uw zonen
   wandelen niet in uw wegen; zo zet nu een koning over ons, om ons te
   richten, gelijk al de volkenhebben.

   ^6Maar dit woord was kwaad in de ogen van Samuel, als zij zeiden: Geef
   ons een koning, om ons te richten. En Samuel bad den HEERE aan.

   ^7Doch de HEERE zeide tot Samuel: Hoor naar de stem des volks in alles,
   wat zij tot u zeggen zullen; want zij hebben u niet verworpen, maar zij
   hebben Mijverworpen, dat Ik geen Koning over hen zal zijn.

   ^8Naar de werken, die zij gedaan hebben, van dien dag af, toen Ik hen
   uit Egypte geleid heb, tot op dezen dag toe, en hebben Mij verlaten en
   andere godengediend; alzo doen zij u ook.

   ^9Hoor dan nu naar hun stem; doch als gij hen op het hoogste zult
   betuigd hebben, zo zult gij hen te kennen geven de wijze des konings,
   die over hen regeren zal.

   ^10Samuel nu zeide al de woorden des HEEREN het volk aan, hetwelk een
   koning van hem begeerde.

   ^11En zeide: Dit zal des konings wijze zijn, die over u regeren zal:
   hij zal uw zonen nemen, dat hij hen zich stelle tot zijn wagen, en tot
   zijn ruiteren, dat zij voor zijnwagen henen lopen;

   ^12En dat hij hen zich stelle tot oversten der duizenden, en tot
   oversten der vijftigen; en dat zij zijn akker ploegen, en dat zij zijn
   oogst oogsten, en dat zij zijnkrijgswapenen maken, mitsgaders zijn
   wapentuig.

   ^13En uw dochteren zal hij nemen tot apothekeressen, en tot
   keukenmaagden, en tot baksters.

   ^14En uw akkers, en uw wijngaarden, en uw olijfgaarden, die de beste
   zijn, zal hij nemen, en zal ze aan zijn knechten geven.

   ^15En uw zaad, en uw wijngaarden zal hij vertienen, en hij zal ze aan
   zijn hovelingen, en aan zijn knechten geven.

   ^16En hij zal uw knechten, en uw dienstmaagden, en uw beste
   jongelingen, en uw ezelen nemen, en hij zal zijn werk daarmede doen.

   ^17Hij zal uw kudden vertienen; en gij zult hem tot knechten zijn.

   ^18Gij zult wel te dien dage roepen, vanwege uw koning, dien gij u zult
   verkoren hebben, maar de HEERE zal u te dien dage niet verhoren.

   ^19Doch het volk weigerde Samuels stem te horen; en zij zeiden: Neen,
   maar er zal een koning over ons zijn.

   ^20En wij zullen ook zijn gelijk al de volken; en onze koning zal ons
   richten, en hij zal voor onze aangezichten uitgaan, en hij zal onze
   krijgen voeren.

   ^21Als Samuel al de woorden des volks gehoord had, zo sprak hij dezelve
   voor de oren des HEEREN.

   ^22De HEERE nu zeide tot Samuel: Hoor naar hun stem, en stel hun een
   koning. Toen zeide Samuel tot de mannen van Israel: Gaat heen, een
   iegelijk naar zijnstad.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Er was nu een man van Benjamin, wiens naam was Kis, een zoon van
   Abiel, den zoon van Zeror, den zoon van Bechorath, den zoon van Afiah,
   den zoon eensmans van Jemini, een dapper held.

   ^2Die had een zoon, wiens naam was Saul, een jongeman, en schoon, ja,
   er was geen schoner man dan hij onder de kinderen Israels; van zijn
   schouderen enopwaarts was hij hoger dan al het volk.

   ^3De ezelinnen nu van Kis, den vader van Saul, waren verloren; daarom
   zeide Kis tot zijn zoon Saul: Neem nu een van de jongens met u, en maak
   u op, ga heen, zoek de ezelinnen.

   ^4Hij dan ging door het gebergte van Efraim, en hij ging door het land
   van Salisa, maar zij vonden ze niet; daarna gingen zij door het land
   van Sahalim, maar zijwaren er niet; verder ging hij door het land van
   Jemini, doch zij vonden ze niet.

   ^5Toen zij in het land van Zuf kwamen, zeide Saul tot zijn jongen, die
   bij hem was: Kom en laat ons wederkeren; dat niet misschien mijn vader
   van de ezelinnenaflate, en voor ons bekommerd zij.

   ^6Hij daarentegen zeide tot hem: Zie toch, er is een man Gods in deze
   stad, en hij is een geeerd man; al wat hij spreekt, dat komt zekerlijk;
   laat ons nu derwaartsgaan, misschien zal hij ons onzen weg aanwijzen,
   op denwelken wij gaan zullen.

   ^7Toen zeide Saul tot zijn jongen: Maar zie, zo wij gaan, wat zullen
   wij toch dien man brengen? Want het brood is weg uit onze vaten, en wij
   hebben geen gaven, om den man Gods te brengen; wat hebben wij?

   ^8En de jongen antwoordde Saul verder en zeide: Zie, er vindt zich in
   mijn hand het vierendeel eens zilveren sikkels; dat zal ik den man Gods
   geven, opdat hij onsonzen weg wijze.

   ^9(Eertijds zeide een ieder aldus in Israel, als hij ging om God te
   vragen: Komt en laat ons gaan tot den ziener; want die heden een
   profeet genoemd wordt, diewerd eertijds een ziener genoemd.)

   ^10Toen zeide Saul tot zijn jongen: Uw woord is goed, kom, laat ons
   gaan. En zij gingen naar de stad, waar de man Gods was.

   ^11Als zij opklommen door den opgang der stad, zo vonden zij maagden,
   die uitgingen om water te putten; en zij zeiden tot haar: Is de ziener
   hier?

   ^12Toen antwoordden zij hun, en zeiden: Ziet, hij is voor uw
   aangezicht; haast u nu, want hij is heden in de stad gekomen, dewijl
   het volk heden een offerande heeftop de hoogte.

   ^13Wanneer gijlieden in de stad komt, zo zult gij hem vinden, eer hij
   opgaat op de hoogte om te eten; want het volk zal niet eten, totdat hij
   komt, want hij zegenthet offer, daarna eten de genodigden; daarom gaat
   nu op, want hem, als heden zult gij hem vinden.

   ^14Alzo gingen zij op in de stad. Toen zij in het midden der stad
   kwamen, ziet, zo ging Samuel uit hun tegemoet, om op te gaan naar de
   hoogte.

   ^15Want de HEERE had het voor Samuels oor geopenbaard, een dag eer Saul
   kwam, zeggende:

   ^16Morgen omtrent dezen tijd zal Ik tot u zenden een man uit het land
   van Benjamin, dien zult gij ten voorganger zalven over Mijn volk
   Israel; en hij zal Mijn volkverlossen uit der Filistijnen hand, want Ik
   heb Mijn volk aangezien, dewijl deszelfs geroep tot Mij gekomen is.

   ^17Toen Samuel Saul aanzag, zo antwoordde hem de HEERE: Zie, dit is de
   man, van welken Ik u gezegd heb: Deze zal over Mijn volk heersen.

   ^18En Saul naderde tot Samuel in het midden der poort, en zeide: Wijs
   mij toch, waar is hier het huis des zieners?

   ^19En Samuel antwoordde Saul en zeide: Ik ben de ziener; ga op voor
   mijn aangezicht op de hoogte, dat gijlieden heden met mij eet; zo zal
   ik u morgen vroeg latengaan, en alles, wat in uw hart is, zal ik u te
   kennen geven.

   ^20Want de ezelinnen aangaande, die gij heden den derden dag verloren
   hebt, zet uw hart daarop niet, want zij zijn gevonden; en wiens zal
   zijn al het gewenste, datin Israel is? Is het niet van u, en van het
   ganse huis uws vaders?

   ^21Toen antwoordde Saul, en zeide: Ben ik niet een zoon van Jemini, van
   de kleinsten der stammen van Israel? en mijn geslacht is het niet het
   kleinste van al degeslachten van den stam van Benjamin? Waarom spreekt
   gij mij dan aan met zulke woorden?

   ^22Samuel dan nam Saul en zijn jongen, en hij bracht ze in de kamer; en
   hij gaf hun plaats aan het opperste der genodigden; die nu waren
   omtrent dertig man.

   ^23Toen zeide Samuel tot den kok: Lang dat stuk, hetwelk Ik u gegeven
   heb, waarvan ik tot u zeide: Zet het bij u weg.

   ^24De kok nu bracht een schouder op, met wat daaraan was, en zette het
   voor Saul; en hij zeide: Zie, dit is het overgeblevene; zet het voor u,
   eet, want het is terbestemder tijd voor u bewaard, als ik zeide: Ik heb
   het volk genodigd. Alzo at Saul met Samuel op dien dag.

   ^25Daarna gingen zij af van de hoogte in de stad; en hij sprak met Saul
   op het dak.

   ^26En zij stonden vroeg op; en het geschiedde, omtrent den opgang des
   dageraads, zo riep Samuel Saul op het dak, zeggende: Sta op, en zij
   beiden gingen uit, hijen Samuel, naar buiten.

   ^27Toen zij afgegaan waren aan het einde der stad, zo zeide Samuel tot
   Saul: Zeg den jongen, dat hij voor onze aangezichten heenga; toen ging
   hij heen; maar stagij als nu stil, en ik zal u Gods woord doen horen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Toen nam Samuel een oliekruik, en goot ze uit op zijn hoofd, en kuste
   hem, en zeide: Is het niet alzo, dat de HEERE u tot een voorganger over
   Zijn erfdeelgezalfd heeft?

   ^2Als gij heden van mij gaat, zo zult gij twee mannen vinden bij het
   graf van Rachel, aan de landpale van Benjamin, te Zelzah; die zullen
   tot u zeggen: De ezelinnenzijn gevonden, die gij zijt gaan zoeken, en
   zie, uw vader heeft de zaken der ezelinnen verlaten, en hij is
   bekommerd voor ulieden, zeggende: Wat zal ik om mijnzoon doen?

   ^3Als gij u van daar en verder aan begeeft, en zult komen tot aan
   Elon-Thabor, daar zullen u drie mannen vinden, opgaande tot God naar
   Beth-El; een, dragendedrie bokjes, en een, dragende drie bollen broods,
   en een, dragende een fles wijn.

   ^4En zij zullen u naar uw welstand vragen, en zij zullen u twee broden
   geven; die zult gij van hun hand nemen.

   ^5Daarna zult gij komen op den heuvel Gods, waar der Filistijnen
   bezettingen zijn; en het zal geschieden, als gij aldaar in de stad
   komt, zo zult gij ontmoeten eenhoop profeten, van de hoogte afkomende,
   en voor hun aangezichten luiten, en trommelen, en pijpen, en harpen, en
   zij zullen profeteren.

   ^6En de Geest des HEEREN zal vaardig worden over u, en gij zult met hen
   profeteren; en gij zult in een anderen man veranderd worden.

   ^7En het zal geschieden, als u deze tekenen zullen komen, doe gij, wat
   uw hand vinden zal, want God zal met u zijn.

   ^8Gij nu zult voor mijn aangezicht afgaan naar Gilgal, en zie, ik zal
   tot u afkomen, om brandofferen te offeren, om te offeren offeranden der
   dankzegging; zevendagen zult gij daar beiden, totdat ik tot u kome, en
   u bekend make, wat gij doen zult.

   ^9Het geschiedde nu, toen hij zijn schouder keerde, om van Samuel te
   gaan, veranderde God hem het hart in een ander; en al die tekenen
   kwamen ten zelvendage.

   ^10Toen zij daar aan den heuvel kwamen, zie, zo kwam hem een hoop
   profeten tegemoet; en de Geest des HEEREN werd vaardig over hem, en hij
   profeteerde inhet midden van hen.

   ^11En het geschiedde, als een iegelijk, die hem van te voren gekend
   had, zag, dat hij, ziet, profeteerde met de profeten, zo zeide het
   volk, een ieder tot zijnmetgezel: Wat is dit, dat den zoon van Kis
   geschied is? Is Saul ook onder de profeten?

   ^12Toen antwoordde een man van daar, en zeide: Wie is toch hun vader?
   Daarom is het tot een spreekwoord geworden: Is Saul ook onder de
   profeten?

   ^13Toen hij nu voleind had te profeteren, zo kwam hij op de hoogte.

   ^14En Sauls oom zeide tot hem en tot zijn jongen: Waar zijt gijlieden
   heengegaan? Hij nu zeide: Om de ezelinnen te zoeken; toen wij zagen,
   dat zij er niet waren, zokwamen wij tot Samuel.

   ^15Toen zeide Sauls oom: Geef mij toch te kennen, wat heeft Samuel
   ulieden gezegd?

   ^16Saul nu zeide tot zijn oom: Hij heeft ons voorzeker te kennen
   gegeven, dat de ezelinnen gevonden waren; maar de zaak des koninkrijks,
   waarvan Samuelgezegd had, gaf hij hem niet te kennen.

   ^17Doch Samuel riep het volk te zamen tot den HEERE, te Mizpa.

   ^18En hij zeide tot de kinderen Israels: Alzo heeft de HEERE, de God
   Israel, gesproken: Ik heb Israel uit Egypte opgebracht, en Ik heb
   ulieden van de hand derEgyptenaren gered, en van de hand van alle
   koninkrijken, die u onderdrukten.

   ^19Maar gijlieden hebt heden uw God verworpen, Die u uit al uw ellenden
   en uw noden verlost heeft, en hebt tot Hem gezegd: Zet een koning over
   ons; nu dan, stelt u voor het aangezicht des HEEREN, naar uw stammen en
   naar uw duizenden.

   ^20Toen nu Samuel al de stammen van Israel had doen naderen, zo is de
   stam van Benjamin geraakt.

   ^21Toen hij den stam van Benjamin deed aankomen naar zijn geslachten,
   zo werd het geslacht van Matri geraakt; en Saul, de zoon van Kis, werd
   geraakt. En zijzochten hem, maar hij werd niet gevonden.

   ^22Toen vraagden zij verder den HEERE, of die man nog derwaarts komen
   zou? De HEERE dan zeide: Ziet, hij heeft zich tussen de vaten
   verstoken.

   ^23Zij nu liepen, en namen hem van daar, en hij stelde zich in het
   midden des volks; en hij was hoger dan al het volk, van zijn schouder
   en opwaarts.

   ^24Toen zeide Samuel tot het ganse volk: Ziet gij, dien de HEERE
   verkoren heeft? Want gelijk hij, is er niemand onder het ganse volk.
   Toen juichte het ganse volk, en zij zeiden: de koning leve!

   ^25Samuel nu sprak tot het volk het recht des koninkrijks, en schreef
   het in een boek, en legde het voor het aangezicht des HEEREN. Toen liet
   Samuel het gansevolk gaan, elk naar zijn huis.

   ^26En Saul ging ook naar zijn huis te Gibea, en van het heir gingen met
   hem, welker hart God geroerd had.

   ^27Doch de kinderen Belials zeiden: Wat zou ons deze verlossen? en zij
   verachtten hem, en brachten hem geen geschenk. Doch hij was als doof. 1
   Samuël 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen toog Nahas, de Ammoniet, op, en belegerde Jabes in Gilead. En al
   de mannen van Jabes zeiden tot Nahas: Maak een verbond met ons, zo
   zullen wij udienen.

   ^2Doch Nahas, de Ammoniet, zeide tot hen: Mits dezen zal ik een verbond
   met ulieden maken, dat ik u allen het rechteroog uitsteke; en dat ik
   deze schande opgans Israel legge.

   ^3Toen zeiden tot hem de oudsten Jabes: Laat zeven dagen van ons af,
   dat wij boden zenden in al de landpalen van Israel; is er dan niemand,
   die ons verlost, zozullen wij tot u uitgaan.

   ^4Als de boden te Gibea-Sauls kwamen, zo spraken zij deze woorden voor
   de oren van het volk. Toen hief al het volk zijn stem op, en weende.

   ^5En ziet, Saul kwam achter de runderen uit het veld, en Saul zeide:
   Wat is den volke, dat zij wenen? Toen vertelden zij hem de woorden der
   mannen van Jabes.

   ^6Toen werd de Geest Gods vaardig over Saul, als hij deze woorden
   hoorde; en zijn toorn ontstak zeer.

   ^7En hij nam een paar runderen, en hieuw ze in stukken, en hij zond ze
   in alle landpalen van Israel door de hand der boden, zeggende: Die niet
   zelf uittrekt achterSaul en achter Samuel, alzo zal men zijn runderen
   doen. Toen viel de vreze des HEEREN op het volk, en zij gingen uit als
   een enig man.

   ^8En hij telde hen te Bezek; en van de kinderen Israels waren
   driehonderd duizend, en van de mannen van Juda dertig duizend.

   ^9Toen zeiden zij tot de boden, die gekomen waren: Aldus zult gijlieden
   den mannen te Jabes in Gilead zeggen: Morgen zal u verlossing
   geschieden, als de zonheet worden zal. Als de boden kwamen, en
   verkondigden dat aan de mannen te Jabes, zo werden zij verblijd.

   ^10En de mannen van Jabes zeiden: Morgen zullen wij tot ulieden
   uitgaan, en gij zult ons doen naar alles, wat goed is in uw ogen.

   ^11Het geschiedde nu des anderen daags, dat Saul het volk stelde in
   drie hopen, en zij kwamen in het midden des legers, in de morgenwake,
   en zij sloegenAmmon, totdat de dag heet werd; en het geschiedde, dat de
   overigen alzo verstrooid werden, dat er onder hen geen twee te zamen
   bleven.

   ^12Toen zeide het volk tot Samuel: Wie is hij, die zeide: Zou Saul over
   ons regeren? Geeft hier die mannen, dat wij hen doden.

   ^13Maar Saul zeide: Er zal te dezen dage geen man gedood worden, want
   de HEERE heeft heden een verlossing in Israel gedaan.

   ^14Verder zeide Samuel tot het volk: Komt en laat ons naar Gilgal gaan,
   en het koninkrijk aldaar vernieuwen.

   ^15Toen ging al het volk naar Gilgal, en maakte Saul aldaar koning voor
   het aangezicht des HEEREN te Gilgal; en zij offerden aldaar dankofferen
   voor hetaangezicht des HEEREN; en Saul verheugde zich aldaar gans zeer,
   met al de mannen van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Toen zeide Samuel tot gans Israel: Ziet, ik heb naar ulieder stem
   gehoord in alles, wat gij mij gezegd hebt, en ik heb een koning over u
   gezet.

   ^2En nu, ziet, daar trekt de koning voor uw aangezicht heen, en ik ben
   oud en grijs geworden, en ziet, mijn zonen zijn bij ulieden; en ik heb
   voor uw aangezichtengewandeld van mijn jeugd af tot dezen dag toe.

   ^3Ziet, hier ben ik, betuigt tegen mij, voor den HEERE, en voor Zijn
   gezalfde, wiens os ik genomen heb, en wiens ezel ik genomen heb, en
   wien ik verongelijktheb, wien ik onderdrukt heb, en van wiens hand ik
   een geschenk genomen heb, dat ik mijn ogen van hem zou verborgen
   hebben; zo zal ik het uliedenwedergeven.

   ^4Toen zeiden zij: Gij hebt ons niet verongelijkt, en gij hebt ons niet
   onderdrukt, en gij hebt van niemands hand iets genomen.

   ^5Toen zeide hij tot hen: De HEERE zij een Getuige tegen ulieden, en
   Zijn gezalfde zij te dezen dage getuige, dat gij in mijn hand niets
   gevonden hebt! En het volkzeide: Hij zij Getuige!

   ^6Verder zeide Samuel tot het volk: Het is de HEERE, Die Mozes en Aaron
   gemaakt heeft, en Die uw vaders uit Egypteland opgebracht heeft.

   ^7En nu, stelt u hier, dat ik met ulieden rechte, voor het aangezicht
   des HEEREN, over al de gerechtigheden des HEEREN, die Hij aan u en aan
   uw vaderengedaan heeft.

   ^8Nadat Jakob in Egypte gekomen was, zo riepen uw vaders tot den HEERE;
   en de HEERE zond Mozes en Aaron, en zij leidden uw vaders uit Egypte,
   endeden hen aan deze plaats wonen.

   ^9Maar zij vergaten den HEERE, hun God; zo verkocht Hij hen in de hand
   van Sisera, den krijgsoverste, te Hazor, en in de hand der Filistijnen,
   en in de hand vanden koning der Moabieten, die tegen hen streden.

   ^10En zij riepen tot den HEERE, en zeiden: Wij hebben gezondigd, dewijl
   wij den HEERE verlaten, en de Baals en Astharoths gediend hebben; en
   nu, ruk ons uitde hand onzer vijanden, en wij zullen U dienen.

   ^11En de HEERE zond Jerubbaal, en Bedan, en Jeftha, en Samuel, en Hij
   rukte u uit de hand uwer vijanden rondom, alzo dat gij zeker woondet.

   ^12Als gij nu zaagt, dat Nahas, de koning van de kinderen Ammons, tegen
   u kwam, zo zeidet gij tot mij: Neen, maar een koning zal over ons
   regeren; zo toch deHEERE, uw God, uw Koning was.

   ^13En nu, ziet daar den koning, dien gij verkoren hebt, dien gij
   begeerd hebt; en ziet, de HEERE heeft een koning over ulieden gezet.

   ^14Zo gij den HEERE zult vrezen, en Hem dienen, en naar Zijn stem
   horen, en den mond des HEEREN niet wederspannig zijt, zo zult
   gijlieden, zowel gij als dekoning, die over u regeren zal, achter den
   HEERE, uw God, zijn.

   ^15Doch zo gij naar de stem des HEEREN niet zult horen, maar den mond
   des HEEREN wederspannig zijn, zo zal de hand des HEEREN, tegen u zijn,
   als tegenuw vaders.

   ^16Ook stelt u nu hier, en ziet die grote zaak, die de HEERE voor uw
   ogen doen zal.

   ^17Is het niet vandaag de tarweoogst? Ik zal tot den HEERE roepen, en
   Hij zal donder en regen geven; zo weet dan, en ziet, dat uw kwaad groot
   is, dat gij voorde ogen des HEEREN gedaan hebt, dat gij een koning voor
   u begeerd hebt.

   ^18Toen Samuel den HEERE aanriep, zo gaf de HEERE donder en regen te
   dien dage; daarom vreesde al het volk zeer den HEERE en Samuel.

   ^19En al het volk zeide tot Samuel: Bid voor uw knechten den HEERE, uw
   God, dat wij niet sterven; want boven al onze zonden hebben wij dit
   kwaad daartoegedaan, dat wij voor ons een kong begeerd hebben.

   ^20Toen zeide Samuel tot het volk: Vreest niet, gij hebt al dit kwaad
   gedaan; doch wijkt niet van achter den HEERE af, maar dient den HEERE
   met uw ganse hart.

   ^21En wijkt niet af; want gij zoudt de ijdelheden na volgen, die niet
   bevorderlijk zijn, noch verlossen, want zij zijn ijdelheden.

   ^22Want de HEERE zal Zijn volk niet verlaten, om Zijns groten Naams
   wil, dewijl het den HEERE beliefd heeft, ulieden Zich tot een volk te
   maken.

   ^23Wat ook mij aangaat, het zij verre van mij, dat ik tegen den HEERE
   zou zondigen, dat ik zou aflaten voor ulieden te bidden; maar ik zal u
   den goeden enrechten weg leren.

   ^24Vreest slechts den HEERE, en dient Hem trouwelijk met uw ganse hart;
   want ziet, hoe grote dingen Hij bij ulieden gedaan heeft!

   ^25Maar indien gij voortaan kwaad doet, zo zult gijlieden, als ook uw
   koning, omkomen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Saul was een jaar in zijn regering geweest, en het tweede jaar
   regeerde hij over Israel.

   ^2Toen verkoos zich Saul drie duizend mannen uit Israel; en er waren
   bij Saul twee duizend te Michmas en op het gebergte van Beth-El, en
   duizend waren er bijJonathan te Gibea-Benjamins; en het overige des
   volks liet hij gaan, een iegelijk naar zijn tent.

   ^3Doch Jonathan sloeg de bezetting der Filistijnen, die te Geba was,
   hetwelk de Filistijnen hoorden. Daarom blies Saul met de bazuin in het
   ganse land, zeggende:Laat het de Hebreen horen.

   ^4Toen hoorde het ganse Israel zeggen: Saul heeft de bezetting der
   Filistijnen geslagen, en ook is Israel stinkende geworden bij de
   Filistijnen. Toen werd het volksamengeroepen achter Saul, naar Gil-gal.

   ^5En de Filistijnen werden verzameld om te strijden tegen Israel,
   dertig duizend wagens, en zes duizend ruiters, en volk in menigte als
   het zand, dat aan den oeverder zee is; en zij togen op, en legerden
   zich te Michmas, tegen het oosten van Beth-Aven.

   ^6Toen de mannen van Israel zagen, dat zij in nood waren (want het volk
   was benauwd), zo verborg zich het volk in de spelonken, en in de
   doornbossen, en in desteenklippen, en in de vestingen, en in de putten.

   ^7De Hebreen nu gingen over de Jordaan in het land van Gad en Gilead.
   Toen Saul nog zelf te Gilgal was, zo kwam al het volk bevende achter
   hem.

   ^8En hij vertoefde zeven dagen, tot den tijd, dien Samuel bestemd had.
   Als Samuel te Gilgal niet opkwam, zo verstrooide het volk van hem.

   ^9Toen zeide Saul: Brengt tot mij herwaarts een brandoffer, en
   dankofferen; en hij offerde brandoffer.

   ^10En het geschiedde, toen hij geeindigd had het brandoffer te offeren,
   ziet, zo kwam Samuel; en Saul ging uit hem tegemoet, om hem te zegenen.

   ^11Toen zeide Samuel: Wat hebt gij gedaan? Saul nu zeide: Omdat ik zag,
   dat zich het volk van mij verstrooide, en gij op den bestemden tijd der
   dagen nietkwaamt, en de Filistijnen te Michmas vergaderd waren,

   ^12Zo zeide ik: Nu zullen de Filistijnen tot mij afkomen te Gilgal, en
   ik heb het aangezicht des HEEREN niet ernstelijk aangebeden, zo dwong
   ik mijzelven, en hebbrandoffer geofferd.

   ^13Toen zeide Samuel tot Saul: Gij hebt zottelijk gedaan; gij hebt het
   gebod van den HEERE, uw God, niet gehouden, dat Hij u geboden heeft;
   want de HEEREzou nu uw rijk over Israel bevestigd hebben tot in
   eeuwigheid.

   ^14Maar nu zal uw rijk niet bestaan. De HEERE heeft Zich een man
   gezocht naar Zijn hart, en de HEERE heeft hem geboden een voorganger te
   zijn over Zijnvolk, omdat gij niet gehouden hebt, wat u de HEERE
   geboden had.

   ^15Toen maakte zich Samuel op, en hij ging op van Gilgal naar
   Gibea-Benjamins; en Saul telde het volk, dat bij hem gevonden werd,
   omtrent zeshonderd man.

   ^16En Saul en zijn zoon Jonathan, en het volk, dat bij hen gevonden
   was, bleven te Gibea-Benjamins; maar de Filistijnen waren te Michmas
   gelegerd.

   ^17En de verdervers gingen uit het leger der Filistijnen, in drie
   hopen; de ene hoop keerde zich op den weg naar Ofra, naar het land
   Sual;

   ^18En een hoop keerde zich naar den weg van Beth-horon; en een hoop
   keerde zich naar den weg der landpale, die naar het dal Zeboim naar de
   woestijn uitziet.

   ^19En er werd geen smid gevonden in het ganse land van Israel; want de
   Filistijnen hadden gezegd: Opdat de Hebreen geen zwaard noch spies
   maken.

   ^20Daarom moest gans Israel tot de Filistijnen aftrekken, opdat een
   iegelijk zijn ploegijzer, of zijn spade, of zijn bijl, of zijn houweel
   scherpen liet.

   ^21Maar zij hadden tandige vijlen tot hun houwelen, en tot hun spaden,
   en tot de drietandige vorken, en tot de bijlen, en tot het stellen der
   prikkelen.

   ^22En het geschiedde ten dage des strijds, dat er geen zwaard noch
   spies gevonden werd in de hand van het ganse volk, dat bij Saul en bij
   Jonathan was; doch bijSaul en bij Jonathan, zijn zoon, werden zij
   gevonden.

   ^23En der Filistijnen leger toog naar den doortocht van Michmas.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Het geschiedde nu op een dag, dat Jonathan, de zoon van Saul, tot den
   jongen, die zijn wapenen droeg, zeide: Kom, en laat ons tot de
   bezetting der Filistijnenovergaan, welke aan gene zijde is; doch hij
   gaf het zijn vader niet te kennen.

   ^2Saul nu zat aan het uiterste van Gibea onder den granatenboom, die te
   Migron was; en het volk, dat bij hem was, was omtrent zeshonderd man.

   ^3En Ahia, de zoon van Ahitub, den broeder van Ikabod, den zoon van
   Pinehas, den zoon van Eli, was priester des HEEREN, te Silo, dragende
   den efod; dochhet volk wist niet, dat Jonathan heengegaan was.

   ^4Er was nu tussen de doortochten, waar Jonathan zocht door te gaan tot
   der Filistijnen bezetting, een scherpte van een steenklip aan deze
   zijde, en een scherptevan een steenklip aan gene zijde; en de naam der
   ene was Bozes, en de naam der andere Sene.

   ^5De ene tand was gelegen tegen het noorden, tegenover Michmas, en de
   andere tegen het zuiden, tegenover Geba.

   ^6Jonathan nu zeide tot den jongen, die zijn wapenen droeg: Kom, en
   laat ons tot de bezetting dezer onbesnedenen overgaan; misschien zal de
   HEERE voor onswerken; want bij den HEERE is geen verhindering, om te
   verlossen door velen of door weinigen.

   ^7Toen zeide zijn wapendrager tot hem: Doe al, wat in uw hart is; wend
   u, zie ik ben met u, naar uw hart.

   ^8Jonathan nu zeide: Zie, wij zullen overgaan tot die mannen, en wij
   zullen ons aan hen ontdekken.

   ^9Indien zij aldus tot ons zeggen: Staat stil, totdat wij aan ulieden
   komen; zo zullen wij blijven staan aan onze plaats, en tot hen niet
   opklimmen.

   ^10Maar zeggen zij aldus: Klimt tot ons op; zo zullen wij opklimmen,
   want de HEERE heeft hen in onze hand gegeven; en dit zal ons een teken
   zijn.

   ^11Toen zij beiden zich aan der Filistijnen bezetting ontdekten, zo
   zeiden de Filistijnen: Ziet, de Hebreen zijn uit de holen uitgegaan,
   waarin zij zich verstokenhadden.

   ^12Verder antwoordden de mannen der bezetting aan Jonathan en zijn
   wapendrager, en zeiden: Klimt op tot ons, en wij zullen het u wijs
   maken. En Jonathan zeidetot zijn wapendrager: Klim op achter mij, want
   de HEERE heeft hen gegeven in de hand van Israel.

   ^13Toen klom Jonathan op zijn handen en op zijn voeten, en zijn
   wapendrager hem na; en zij vielen voor Jonathans aangezicht, en zijn
   wapendrager doodde zeachter hem.

   ^14Deze eerste slag nu, waarmede Jonathan en zijn wapendrager omtrent
   twintig mannen versloegen, geschiedde omtrent in de helft eens bunders,
   zijnde een jukossen lands.

   ^15En er was een beving in het leger, op het veld en onder het ganse
   volk; de bezetting en de verdervers beefden ook zelven; ja, het land
   werd beroerd, want hetwas een beving Gods.

   ^16Als nu de wachters van Saul te Gibea-Benjamins zagen, dat, ziet, de
   menigte versmolt, en doorging, en geklopt werd;

   ^17Toen zeide Saul tot het volk, dat bij hem was: Telt toch, en beziet,
   wie van ons weggegaan zijn. En zij telden, en ziet, Jonathan en zijn
   wapendrager waren daarniet.

   ^18Toen zeide Saul tot Ahia: Breng de ark Gods herwaarts. Want de ark
   Gods was te dien dage bij de kinderen Israels.

   ^19En het geschiedde, toen Saul nog tot den priester sprak, dat het
   rumoer, hetwelk in der Filistijnen leger was, zeer toenam en
   vermenigvuldigde; zo zeide Saul totden priester: Haal uw hand in.

   ^20Saul nu, en al het volk, dat bij hem was, werd samengeroepen, en zij
   kwamen ten strijde; en ziet, het zwaard des enen was tegen den anderen,
   er was een zeergroot gedruis.

   ^21Er waren ook Hebreen bij de Filistijnen, als eertijds, die met hen
   in het leger opgetogen waren rondom; dezen nu vervoegden zich ook met
   de Israelieten, die bijSaul en Jonathan waren.

   ^22Als alle mannen van Israel, die zich verstoken hadden in het
   gebergte van Efraim, hoorden, dat de Filistijnen vluchtten, zo kleefden
   zij ook hen achteraan in denstrijd.

   ^23Alzo verloste de HEERE Israel te dien dage; en het leger trok over
   naar Beth-Aven.

   ^24En de mannen van Israel werden mat te dien dage; want Saul had het
   volk bezworen, zeggende: Vervloekt zij de man, die spijze eet tot aan
   den avond, opdat ikmij aan mijn vijanden wreke! Daarom proefde dat
   ganse volk geen spijs.

   ^25En het ganse volk kwam in een woud; en daar was honig op het veld.

   ^26Toen het volk in het woud kwam, ziet, zo was er een honigvloed; maar
   niemand raakte met zijn hand aan zijn mond, want het volk vreesde de
   bezwering.

   ^27Maar Jonathan had het niet gehoord, toen zijn vader het volk
   bezworen had, en hij reikte het einde van den staf uit, die in zijn
   hand was, en hij doopte denzelvenin een honigraat; als hij nu zijn hand
   tot zijn mond wendde, zo werden zijn ogen verlicht.

   ^28Toen antwoordde een man uit het volk, en zeide: Uw vader heeft het
   volk zwaarlijk bezworen, zeggende: Vervloekt zij de man, die heden
   brood eet! Daarombezwijkt het volk.

   ^29Toen zeide Jonathan: Mijn vader heeft het land beroerd; zie toch,
   hoe mijn ogen verlicht zijn, omdat ik een weinig van dezen honig
   gesmaakt heb;

   ^30Hoe veel meer, indien het volk heden had mogen vrijelijk eten van
   den buit zijner vijanden, dien het gevonden heeft! Maar nu is die slag
   niet groot geweest overde Filistijnen.

   ^31Doch zij sloegen te dien dage de Filistijnen van Michmas tot Ajalon;
   en het volk was zeer moede.

   ^32Toen maakte zich het volk aan den buit, en zij namen schapen, en
   runderen, en kalveren, en zij slachtten ze tegen de aarde; en het volk
   at ze met het bloed.

   ^33En men boodschapte het Saul, zeggende: Zie, het volk verzondigt zich
   aan den HEERE, etende met het bloed. En hij zeide: Gij hebt
   trouwelooslijk gehandeld;wentelt heden een groten steen tot mij.

   ^34Verder sprak Saul: Verstrooit u onder het volk, en zegt tot hen:
   Brengt tot mij een iegelijk zijn os, en een iegelijk zijn schaap, en
   slacht het hier, en eet, enbezondigt u niet aan den HEERE, die etende
   met het bloed. Toen bracht al het volk een iegelijk zijn os met zijn
   hand, des nachts, en slachtte ze aldaar.

   ^35Toen bouwde Saul den HEERE een altaar; dit was het eerste altaar,
   dat hij den HEERE bouwde.

   ^36Daarna zeide Saul: Laat ons aftrekken de Filistijnen na, bij nacht,
   en laat ons dezelve beroven, totdat het morgen licht worde, en laat ons
   niet een man onder henoverig laten. Zij nu zeiden: Doe al wat goed is
   in uw ogen; maar de priester zeide: Laat ons herwaarts tot God naderen.

   ^37Toen vraagde Saul God: Zal ik aftrekken de Filistijnen na? Zult Gij
   ze in de hand van Israel overgeven? Doch Hij antwoordde hem niet te
   dien dage.

   ^38Toen zeide Saul: Komt herwaarts uit alle hoeken des volks, en
   verneemt, en ziet, waarin deze zonde heden geschied zij.

   ^39Want zo waarachtig als de HEERE leeft, Die Israel verlost, alware
   het in mijn zoon Jonathan, zo zal hij den dood sterven; en niemand uit
   het ganse volkantwoordde hem.

   ^40Verder zeide hij tot het ganse Israel: Gijlieden zult aan de ene
   zijde zijn, en ik en mijn zoon Jonathan zullen aan de andere zijde
   zijn. Toen zeide het volk tot Saul:Doe, wat goed is in uw ogen.

   ^41Saul nu sprak tot den HEERE, den God Israels: Toon den onschuldige.
   Toen werd Jonathan en Saul geraakt, en het volk ging vrij uit.

   ^42Toen zeide Saul: Werpt het lot tussen mij en tussen mijn zoon
   Jonathan. Toen werd Jonathan geraakt.

   ^43Saul dan zeide tot Jonathan: Geef mij te kennen, wat gij gedaan
   hebt. Toen gaf het Jonathan hem te kennen, en zeide: Ik heb maar een
   weinig honigs geproefd, met het uiterste des stafs, dien ik in mijn
   hand had; zie hier ben ik, moet ik sterven?

   ^44Toen zeide Saul: Zo doe mij God, en zo doe Hij daartoe, Jonathan!
   gij moet den dood sterven.

   ^45Maar het volk zeide tot Saul: Zou Jonathan sterven, die deze grote
   verlossing in Israel gedaan heeft? Dat zij verre! zo waarachtig als de
   HEERE leeft, als ereen haar van zijn hoofd op de aarde vallen zal; want
   hij heeft dit heden met God gedaan. Alzo verloste het volk Jonathan,
   dat hij niet stierf.

   ^46Saul nu toog op van achter de Filistijnen, en de Filistijnen trokken
   aan hun plaats.

   ^47Toen nam Saul het koninkrijk over Israel in; en hij streed rondom
   tegen al zijn vijanden, tegen Moab, en tegen de kinderen Ammons, en
   tegen Edom, en tegende koningen van Zoba, en tegen de Filistijnen; en
   overal, waar hij zich wendde, oefende hij straf.

   ^48En hij handelde dapper, en hij sloeg de Amalekieten, en hij redde
   Israel uit de hand desgenen, die hem beroofde.

   ^49De zonen van Saul nu waren: Jonathan, en Isvi, en Malchi-sua; en de
   namen zijner twee dochteren waren deze: de naam der eerstgeborenen was
   Merab, en denaam der kleinste Michal.

   ^50En de naam van Sauls huisvrouw was Ahinoam, een dochter van Ahimaaz;
   en de naam van zijn krijgsoverste was Abner, een zoon van Ner, Sauls
   oom.

   ^51En Kis was Sauls vader, en Ner, Abners vader, was een zoon van
   Abiel.

   ^52En er was een sterke krijg tegen de Filistijnen al de dagen van
   Saul; daarom alle helden en alle kloeke mannen, die Saul zag, die
   vergaderde hij tot zich. 1 Samuël 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Toen zeide Samuel tot Saul: de HEERE heeft mij gezonden, dat ik u ten
   koning zalfde over Zijn volk, over Israel; hoor dan nu de stem van de
   woorden desHEEREN.

   ^2Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ik heb bezocht, hetgeen Amalek
   aan Israel gedaan heeft, hoe hij zich tegen hem gesteld heeft op den
   weg, toen hij uitEgypte opkwam.

   ^3Ga nu heen, en sla Amalek, en verban alles, wat hij heeft, en
   verschoon hem niet; maar dood van den man af tot de vrouw toe, van de
   kinderen tot dezuigelingen, van de ossen tot de schapen, van de kemelen
   tot de ezelen toe.

   ^4Dit verkondigde Saul het volk, en hij telde hen te Telaim,
   tweehonderd duizend voetvolks, en tien duizend mannen van Juda.

   ^5Als Saul tot aan de stad Amalek kwam, zo legde hij een achterlage in
   het dal.

   ^6En Saul liet den Kenieten zeggen: Gaat weg, wijkt, trekt af uit het
   midden der Amalekieten, opdat ik u met hen niet wegruime; want gij hebt
   barmhartigheidgedaan aan al de kinderen Israels, toen zij uit Egypte
   opkwamen. Alzo weken de Kenieten uit het midden der Amalekieten.

   ^7Toen sloeg Saul de Amalekieten van Havila af, tot daar gij komt te
   Sur, dat voor aan Egypte is.

   ^8En hij ving Agag, den koning der Amalekieten, levend; maar al het
   volk verbande hij door de scherpte des zwaards.

   ^9Doch Saul en het ganse volk verschoonde Agag, en de beste schapen, en
   runderen, en de naast beste, en de lammeren, en al wat best was, en zij
   wilden ze nietverbannen; maar alle ding, dat verachtzaam, en dat
   verdwijnende was, verbanden zij.

   ^10Toen geschiedde het woord des HEEREN tot Samuel, zeggende:

   ^11Het berouwt Mij, dat Ik Saul tot koning gemaakt heb, dewijl hij zich
   van achter Mij afgekeerd heeft, en Mijn woorden niet bevestigd heeft.
   Toen ontstakSamuel, en hij riep tot den HEERE den gansen nacht.

   ^12Daarna maakte zich Samuel des morgens vroeg op, Saul tegemoet; en
   het werd Samuel geboodschapt, zeggende: Saul is te Karmel gekomen, en
   zie, hij heeftzich een pilaar gesteld; daarna is hij omgetogen, en
   doorgetrokken, en naar Gilgal afgekomen.

   ^13Samuel nu kwam tot Saul, en Saul zeide tot hem: Gezegend zijt gij
   den HEERE! Ik heb des HEEREN woord bevestigd.

   ^14Toen zeide Samuel: Wat is dan dit voor een stem der schapen in mijn
   oren, en een stem der runderen, die ik hoor?

   ^15Saul nu zeide: Zij hebben ze van de Amalekieten gebracht, want het
   volk heeft de beste schapen en runderen verschoond, om den HEERE, uw
   God, te offeren;maar het overige hebben wij verbannen.

   ^16Toen zeide Samuel tot Saul: Houd op, zo zal ik u te kennen geven,
   wat de HEERE van nacht tot mij gesproken heeft. Hij dan zeide tot hem:
   Spreek.

   ^17En Samuel zeide: Is het niet alzo, toen gij klein waart in uw ogen,
   dat gij het hoofd der stammen van Israel geworden zijt, en dat u de
   HEERE tot koning overIsrael gezalfd heeft?

   ^18En de HEERE heeft u op den weg gezonden, en gezegd: Ga heen en
   verban de zondaars, de Amalekieten, en strijd tegen hen, totdat gij
   dezelve te niet doet.

   ^19Waarom toch hebt gij naar de stem des HEEREN niet gehoord, maar zijt
   tot den roof gevlogen, en hebt gedaan dat kwaad was in de ogen des
   HEEREN?

   ^20Toen zeide Saul tot Samuel: Ik heb immers naar de stem des HEEREN
   gehoord, en heb gewandeld op den weg, op denwelken mij de HEERE
   gezonden heeft;en ik heb Agag, den koning der Amalekieten, mede
   gebracht, maar de Amalekieten heb ik verbannen.

   ^21Het volk nu heeft genomen van den roof, schapen en runderen, het
   voornaamste van het verbannene, om den HEERE, uw God, op te offeren te
   Gilgal.

   ^22Doch Samuel zeide: Heeft de HEERE lust aan brandofferen, en
   slachtofferen, als aan het gehoorzamen van de stem des HEEREN? Zie,
   gehoorzamen is beterdan slachtoffer, opmerken dan het vette der rammen.

   ^23Want wederspannigheid is een zonde der toverij, en wederstreven is
   afgoderij en beeldendienst. Omdat gij des HEEREN woord verworpen hebt,
   zo heeft Hij uverworpen, dat gij geen koning zult zijn.

   ^24Toen zeide Saul tot Samuel: Ik heb gezondigd, omdat ik des HEEREN
   bevel en uw woorden overtreden heb; want ik heb het volk gevreesd en
   naar hun stemgehoord.

   ^25Nu dan, vergeef mij toch mijn zonde, en keer met mij wederom, dat ik
   den HEERE aanbidde.

   ^26Doch Samuel zeide tot Saul: Ik zal met u niet wederkeren; omdat gij
   het woord des HEEREN verworpen hebt, zo heeft u de HEERE verworpen, dat
   gij geenkoning over Israel zult zijn.

   ^27Als zich Samuel omkeerde om weg te gaan, zo greep hij een slip van
   zijn mantel en zij scheurde.

   ^28Toen zeide Samuel tot hem: De HEERE heeft heden het koninkrijk van
   Israel van u afgescheurd, en heeft het aan uw naaste gegeven, die beter
   is dan gij.

   ^29En ook liegt Hij, Die de Overwinning van Israel is, niet, en het
   berouwt Hem niet; want Hij is geen mens, dat Hem iets berouwen zou.

   ^30Hij dan zeide: Ik heb gezondigd; eer mij toch nu voor de oudsten
   mijns volks, en voor Israel; en keer wederom met mij, dat ik den HEERE,
   uw God, aanbidde.

   ^31Toen keerde Samuel wederom Saul na; en Saul aanbad den HEERE.

   ^32Toen zeide Samuel: Breng Agag, den koning der Amalekieten, hier tot
   mij; Agag nu ging tot hem weeldelijk; en Agag zeide: Voorwaar, de
   bitterheid des doodsis geweken!

   ^33Maar Samuel zeide: Gelijk als uw zwaard de vrouwen van haar kinderen
   beroofd heeft, alzo zal uw moeder van haar kinderen beroofd worden
   onder devrouwen. Toen hieuw Samuel Agag in stukken, voor het aangezicht
   des HEEREN te Gilgal.

   ^34Daarna ging Samuel naar Rama; en Saul ging op naar zijn huis te
   Gibea-Sauls.

   ^35En Samuel zag Saul niet meer tot den dag zijns doods toe; evenwel
   droeg Samuel leed om Saul; en het berouwde den HEERE, dat Hij Saul tot
   koning overIsrael gemaakt had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen zeide de HEERE tot Samuel: Hoe lang draagt gij leed om Saul,
   dien Ik toch verworpen heb, dat hij geen koning zij over Israel? Vul uw
   hoorn met olie, enga heen; Ik zal u zenden tot Isai, den Bethlehemiet;
   want Ik heb Mij een koning onder zijn zonen uitgezien.

   ^2Maar Samuel zeide: Hoe zou ik heengaan? Saul zal het toch horen en
   mij doden. Toen zeide de HEERE: Neem een kalf van de runderen met u, en
   zeg: Ik bengekomen, om den HEERE offerande te doen.

   ^3En gij zult Isai ten offer nodigen, en Ik zal u te kennen geven, wat
   gij doen zult, en gij zult Mij zalven, dien Ik u zeggen zal.

   ^4Samuel nu deed, hetgeen de HEERE gesproken had, en hij kwam te
   Bethlehem. Toen kwamen de oudsten der stad bevende hem tegemoet, en
   zeiden: Is uwkomst met vrede?

   ^5Hij dan zeide: Met vrede; ik ben gekomen om den HEERE offerande te
   doen; heiligt u, en komt met mij ten offer; en hij heiligde Isai en
   zijn zonen, en hijnodigde hen ten offer.

   ^6En het geschiedde, toen zij inkwamen, zo zag hij Eliab aan, en dacht:
   Zekerlijk, is deze voor den HEERE, Zijn gezalfde.

   ^7Doch de HEERE zeide tot Samuel: Zie zijn gestalte niet aan, noch de
   hoogte zijner statuur, want Ik heb hem verworpen; want het is niet
   gelijk de mens ziet;want de mens ziet aan, wat voor ogen is, maar de
   HEERE ziet het hart aan.

   ^8Toen riep Isai Abinadab, en hij deed hem voorbij het aangezicht van
   Samuel gaan; doch hij zeide: Dezen heeft de HEERE ook niet verkoren.

   ^9Daarna liet Isai Samma voorbijgaan; doch hij zeide: Dezen heeft de
   HEERE ook niet verkoren.

   ^10Alzo liet Isai zijn zeven zonen voorbij het aangezicht van Samuel
   gaan; doch Samuel zeide tot Isai: De HEERE heeft dezen niet verkoren.

   ^11Voorts zeide Samuel tot Isai: Zijn dit al de jongelingen? En hij
   zeide: De kleinste is nog overig, en zie, hij weidt de schapen. Samuel
   nu zeide tot Isai: Zend heenen laat hem halen; want wij zullen niet
   rondom aanzitten, totdat hij hier zal gekomen zijn.

   ^12Toen zond hij heen, en bracht hem in; hij nu was roodachtig,
   mitsgaders schoon van ogen en schoon van aanzien; en HEERE zeide: Sta
   op, zalf hem, want dezeis het.

   ^13Toen nam Samuel den oliehoorn, en hij zalfde hem in het midden
   zijner broederen. En de Geest des HEEREN werd vaardig over David van
   dien dag af envoortaan. Daarna stond Samuel op, en hij ging naar Rama.

   ^14En de Geest des HEEREN week van Saul; en een boze geest van den
   HEERE verschrikte hem.

   ^15Toen zeiden Sauls knechten tot hem: Zie toch, een boze geest Gods
   verschrikt u.

   ^16Onze heer zegge toch tot uw knechten, die voor uw aangezicht staan,
   dat zij een man zoeken, die op de harp spelen kan; en het zal
   geschieden, als de bozegeest Gods op u is, dat hij met zijn hand spele,
   dat het beter met u worde.

   ^17Toen zeide Saul tot zijn knechten: Ziet mij toch naar een man uit,
   die wel spelen kan, en brengt hem tot mij.

   ^18Toen antwoordde een van de jongelingen, en zeide: Zie, ik heb gezien
   een zoon van Isai, den Bethlehemiet, die spelen kan, en hij is een
   dapper held, en eenkrijgsman, en verstandig in zaken, en een schoon
   man, en de HEERE is met hem.

   ^19Saul nu zond boden tot Isai, en zeide: Zend uw zoon David tot mij,
   die bij de schapen is.

   ^20Toen nam Isai een ezel met brood, en een lederen zak met wijn, en
   een geitenbokje; en hij zond ze door de hand van zijn zoon David aan
   Saul.

   ^21Alzo kwam David tot Saul, en hij stond voor zijn aangezicht; en hij
   beminde hem zeer, en hij werd zijn wapendrager.

   ^22Daarna zond Saul tot Isai, om te zeggen: Laat toch David voor mijn
   aangezicht staan, want hij heeft genade in mijn ogen gevonden.

   ^23En het geschiedde, als de geest Gods over Saul was, zo nam David de
   harp, en hij speelde met zijn hand; dat was voor Saul een verademing,
   en het werd betermet hem, en de boze geest week van hem. 1 Samuël 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En de Filistijnen verzamelden hun heir ten strijde, en verzamelden
   zich te Socho, dat in Juda is; en zij legerden zich tussen Socho en
   tussen Azeka, aan het eindevan Dammim.

   ^2Doch Saul en de mannen van Israel verzamelden zich, en legerden zich
   in het eikendal; en stelden de slagorde tegen de Filistijnen aan.

   ^3De Filistijnen nu stonden aan een berg aan gene, en de Israelieten
   stonden aan een berg aan deze zijde; en de vallei was tussen hen.

   ^4Toen ging er een kampvechter uit, uit het leger der Filistijnen; zijn
   naam was Goliath, van Gath; zijn hoogte was zes ellen en een span.

   ^5En hij had een koperen helm op zijn hoofd, en hij had een schubachtig
   pantsier aan; en het gewicht van het pantsier was vijf duizend sikkelen
   kopers;

   ^6En een koperen scheenharnas boven zijn voeten, en een koperen schild
   tussen zijn schouders;

   ^7En de schacht zijner spies was als een weversboom, en het lemmer
   zijner spies was van zeshonderd sikkelen ijzers; en de schilddrager
   ging voor zijn aangezicht.

   ^8Deze nu stond, en riep tot de slagorden van Israel, en zeide tot hen:
   Waarom zoudt gijlieden uittrekken, om de slagorde te stellen? Ben ik
   niet een Filistijn, engijlieden knechten van Saul? Kiest een man onder
   u, die tot mij afkome.

   ^9Indien hij tegen mij strijden en mij verslaan kan, zo zullen wij
   ulieden tot knechten zijn; maar indien ik hem overwin en hem sla, zo
   zult gij ons tot knechten zijn, en ons dienen.

   ^10Verder zeide de Filistijn: Ik heb heden de slagorden van Israel
   gehoond, zeggende: Geeft mij een man, dat wij te zamen strijden!

   ^11Toen Saul en het ganse Israel deze woorden van den Filistijn
   hoorden, zo ontzetten zij zich, en vreesden zeer.

   ^12David nu was de zoon van den Efrathischen man van Bethlehem-Juda,
   wiens naam was Isai, en die acht zonen had, en in de dagen van Saul was
   hij een man, oud, afgaande onder de mannen.

   ^13En de drie grootste zonen van Isai gingen heen; zij volgden Saul na
   in den krijg. De namen nu zijner drie zonen, die in den krijg gingen,
   waren: Eliab, deeerstgeborene, en zijn tweede Abinadab, en de derde
   Samma.

   ^14En David was de kleinste; en de drie grootsten waren Saul nagevolgd.

   ^15Doch David ging henen, en kwam weder van Saul, om zijns vaders
   schapen te weiden te Bethlehem.

   ^16De Filistijn nu trad toe, des morgens vroeg en des avonds. Alzo
   stelde hij zich daar veertig dagen lang.

   ^17En Isai zeide tot zijn zoon David: Neem toch voor uw broeders een
   efa van dit geroost koren, en deze tien broden, en breng ze ter loops
   in het leger tot uwbroederen.

   ^18Maar breng deze tien melkkazen aan de oversten over duizend; en gij
   zult uw broederen bezoeken, of het hun welga, en gij zult van hen pand
   medenemen.

   ^19Saul nu, en zij, en alle mannen van Israel waren bij het eikendal
   met de Filistijnen strijdende.

   ^20Toen maakte zich David des morgens vroeg op, en hij liet de schapen
   bij den hoeder, en hij nam het op, en ging henen, gelijk als Isai hem
   bevolen had; en hijkwam aan den wagenburg, als het heir in slagorde
   uittoog, en men ten strijde riep.

   ^21En de Israelieten en Filistijnen stelden slagorde tegen slagorde.

   ^22David nu liet de vaten van zich, onder de hand van den bewaarder der
   vaten, en hij liep ter slagorde; en hij kwam en vraagde zijn broederen
   naar hun welstand.

   ^23Toen hij met hen sprak, ziet, zo kwam der kampvechter op; zijn naam
   was Goliath, de Filistijn van Gath, uit het heir der Filistijnen, en
   hij sprak achtervolgensdie woorden; en David hoorde ze.

   ^24Doch alle mannen in Israel, als zij dien man zagen, zo vluchtten zij
   voor zijn aangezicht, en zij vreesden zeer.

   ^25En de mannen Israels zeiden: Hebt gijlieden dien man wel gezien, die
   opgekomen is? Want hij is opgekomen, om Israel te honen; en het zal
   geschieden, dat dekoning dien man, die hem slaat, met groten rijkdom
   verrijken zal, en hij zal hem zijn dochter geven, en hij zal zijns
   vaders huis vrijmaken in Israel.

   ^26Toen zeide David tot de mannen, die bij hem stonden, zeggende: Wat
   zal men dien man doen, die dezen Filistijn slaat, en den smaad van
   Israel wendt? Wantwie is deze onbesneden Filistijn, dat hij de
   slagorden van den levenden God zou honen?

   ^27Wederom zeide hem het volk achtervolgens dat woord, zeggende: Alzo
   zal men den man doen, die hem slaat.

   ^28Als Eliab, zijn grootste broeder, hem tot die mannen hoorde spreken,
   zo ontstak de toorn van Eliab tegen David, en hij zeide: Waarom zijt
   gij nu afgekomen, enonder wien hebt gij de weinige schapen in de
   woestijn gelaten? Ik ken uw vermetelheid, en de boosheid uws harten
   wel; want gij zijt afgekomen, opdat gij denstrijd zaagt.

   ^29Toen zeide David: Wat heb ik nu gedaan? Is er geen oorzaak?

   ^30En hij wendde zich af van dien naar een anderen toe, en hij zeide
   achtervolgens dat woord; en het volk gaf hem weder antwoord,
   achtervolgens de eerstewoorden.

   ^31Toen die woorden gehoord werden, die David gesproken had, en in de
   tegenwoordigheid van Saul verkondigd werden, zo liet hij hem halen.

   ^32En David zeide tot Saul: Aan geen mens ontvalle het hart, om
   zijnentwil. Uw knecht zal heengaan en hij zal met dezen Filistijn
   strijden.

   ^33Maar Saul zeide tot David: Gij zult niet kunnen heengaan tot dezen
   Filistijn, om met hem te strijden; want gij zijt een jongeling, en hij
   is een krijgsman van zijnjeugd af.

   ^34Toen zeide David tot Saul: Uw knecht weid de schapen zijns vaders,
   en er kwam een leeuw en een beer, en nam een schaap van de kudde weg.

   ^35En ik ging uit hem na, en ik sloeg hem, en redde het uit zijn mond;
   toen hij tegen mij opstond, zo vatte ik hem bij zijn baard, en sloeg
   hem, en doodde hem.

   ^36Uw knecht heeft zo den leeuw als den beer geslagen; alzo zal deze
   onbesneden Filistijn zijn, gelijk een van die, omdat hij de slagorden
   van den levenden Godgehoond heeft.

   ^37Verder zeide David: De HEERE, Die mij van de hand des leeuws gered
   heeft, en uit de hand des beers, Die zal mij redden uit de hand van
   dezen Filistijn. Toenzeide Saul tot David: Ga heen, en de HEERE zij met
   u!

   ^38En Saul kleedde David met zijn klederen, en zette een koperen helm
   op zijn hoofd, en kleedde hem met een pantsier.

   ^39En David gordde zijn zwaard aan over zijn klederen, en wilde gaan;
   want hij had het nooit verzocht. Toen zeide David tot Saul: Ik kan in
   deze niet gaan, want ikheb het nooit verzocht; en David legde ze van
   zich.

   ^40En hij nam zijn staf in zijn hand, en hij koos zich vijf gladde
   stenen uit de beek, en legde ze in de herderstas, die hij had, te weten
   in den zak, en zijn slinger wasin zijn hand; alzo naderde hij tot den
   Filistijn.

   ^41De Filistijn ging ook heen, gaande en naderende tot David, en zijn
   schilddrager ging voor zijn aangezicht.

   ^42Toen de Filistijn opzag, en David zag, zo verachtte hij hem; want
   hij was een jongeling, roodachtig, mitsgaders schoon van aanzien.

   ^43De Filistijn nu zeide tot David: Ben ik een hond, dat gij tot mij
   komt met stokken? En de Filistijn vloekte David bij zijn goden.

   ^44Daarna zeide de Filistijn tot David: Kom tot mij, zo zal ik uw vlees
   aan de vogelen des hemels geven, en aan de dieren des velds.

   ^45David daarentegen zeide tot den Filistijn: Gij komt tot mij met een
   zwaard, en met een spies, en met een schild; maar ik kom tot u in den
   Naam van den HEEREder heirscharen, den God der slagorden van Israel,
   Dien gij gehoond hebt.

   ^46Te dezen dage zal de HEERE u besluiten in mijn hand, en ik zal u
   slaan, en ik zal uw hoofd van u wegnemen, en ik zal de dode lichamen
   van der Filistijnen legerdezen dag aan de vogelen des hemels, en aan de
   beesten des velds geven; en de ganse aarde zal weten, dat Israel een
   God heeft.

   ^47En deze ganse vergadering zal weten, dat de HEERE niet door het
   zwaard, noch door de spies verlost; want de krijg is des HEEREN, Die
   zal ulieden in onzehand geven.

   ^48En het geschiedde, toen de Filistijn zich opmaakte, en heenging, en
   David tegemoet naderde, zo haastte David, en liep naar de slagorde toe,
   den Filistijntegemoet.

   ^49En David stak zijn hand in de tas, en hij nam een steen daaruit, en
   hij slingerde, en trof den Filistijn in zijn voorhoofd; zodat de steen
   zonk in zijn voorhoofd, enhij viel op zijn aangezicht ter aarde.

   ^50Alzo overweldigde David den Filistijn met een slinger en met een
   steen; en hij versloeg den Filistijn, en doodde hem; doch David had
   geen zwaard in de hand.

   ^51Daarom liep David, en stond op den Filistijn, en nam zijn zwaard, en
   hij trok het uit zijn schede, en hij doodde hem, en hij hieuw hem het
   hoofd daarmede af.Toen de Filistijnen zagen, dat hun geweldigste dood
   was, zo vluchtten zij.

   ^52Toen maakten zich de mannen van Israel en van Juda op, en juichten,
   en vervolgden de Filistijnen, tot daar men komt aan de vallei, en tot
   aan de poorten vanEkron; en de verwonden der Filistijnen vielen op den
   weg van Saaraim, en tot aan Gath, en tot aan Ekron.

   ^53Daarna keerden de kinderen Israels om, van het hittig najagen der
   Filistijnen, en zij beroofden hun legers.

   ^54Daarna nam David het hoofd van den Filistijn, en bracht het naar
   Jeruzalem; maar zijn wapenen legde hij in zijn tent.

   ^55Toen Saul David zag uitgaan den Filistijn tegemoet, zeide hij tot
   Abner, den krijgsoverste: Wiens zoon is deze jongeling, Abner? En Abner
   zeide: Zowaarachtig als uw ziel leeft, o koning! ik weet het niet.

   ^56De koning nu zeide: Vraag gij het, wiens zoon deze jongeling is.

   ^57Als David wederkeerde van het slaan des Filistijns, zo nam hem
   Abner, en hij bracht hem voor het aangezicht van Saul, en het hoofd van
   den Filistijn was in zijnhand.

   ^58En Saul zeide tot hem: Wiens zoon zijt gij, jongeling? En David
   zeide: Ik ben een zoon van uw knecht Isai, den Bethlehemiet. 1 Samuël
   18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Het geschiedde nu, als hij geeindigd had tot Saul te spreken, dat de
   ziel van Jonathan verbonden werd aan de ziel van David; en Jonathan
   beminde hem als zijnziel.

   ^2En Saul nam hem te dien dage, en liet hem niet werderkeren tot zijns
   vaders huis.

   ^3Jonathan nu en David maakten een verbond, dewijl hij hem liefhad als
   zijn ziel.

   ^4En Jonathan deed zijn mantel af, dien hij aan had, en gaf hem aan
   David, ook zijn klederen, ja, tot zijn zwaard toe, en tot zijn boog
   toe, en tot zijn gordel toe.

   ^5En David toog uit, overal, waar Saul hem zond; hij gedroeg zich
   voorzichtiglijk, en Saul zette hem over de krijgslieden; en hij was
   aangenaam in de ogen desgansen volks, en ook in de ogen der knechten
   van Saul.

   ^6Het geschiedde nu, toen zij kwamen, en David wederkeerde van het
   slaan der Filistijnen, dat de vrouwen uitgingen uit al de steden van
   Israel, met gezang enreien, den koning Saul tegemoet, met trommelen,
   met vreugde en met muziekinstrumenten.

   ^7En de vrouwen, spelende, antwoordden elkander en zeiden: Saul heeft
   zijn duizenden verslagen, maar David zijn tienduizenden!

   ^8Toen ontstak Saul zeer, en dat woord was kwaad in zijn ogen, en hij
   zeide: Zij hebben David tien duizend gegeven, doch mij hebben zij maar
   duizend gegeven;en voorzeker zal het koninkrijk nog voor hem zijn.

   ^9En Saul had het oog op David, van dien dag af en voortaan.

   ^10En het geschiedde des anderen daags, dat de boze geest Gods over
   Saul vaardig werd, en hij profeteerde midden in het huis, en David
   speelde op snarenspelmet zijn hand, als van dag tot dag; Saul nu had
   een spies in zijn hand.

   ^11En Saul schoot de spies, en zeide: Ik zal David aan den wand
   spitten; maar David wendde zich tweemaal van zijn aangezicht af.

   ^12En Saul vreesde voor David, want de HEERE was met hem, en Hij was
   van Saul geweken.

   ^13Daarom deed hem Saul van zich weg, en hij zette hem zich tot een
   overste van duizend; en hij ging uit en hij ging in voor het aangezicht
   des volks.

   ^14En David gedroeg zich voorzichtiglijk op al zijn wegen; en de HEERE
   was met hem.

   ^15Toen nu Saul zag, dat hij zich zeer voorzichtiglijk gedroeg, vreesde
   hij voor zijn aangezicht.

   ^16Doch gans Israel en Juda had David lief; want hij ging uit en hij
   ging in voor hun aangezicht.

   ^17Derhalve zeide Saul tot David: Zie, mijn grootste dochter Merab zal
   ik u tot een vrouw geven; alleenlijk, wees mij een dapper zoon, en voer
   den krijg desHEEREN. Want Saul zeide: Dat mijn hand niet tegen hem zij,
   maar dat de hand der Filistijnen tegen hem zij.

   ^18Doch David zeide tot Saul: Wie ben ik, en wat is mijn leven, en
   mijns vaders huisgezin in Israel, dat ik des konings schoonzoon zou
   worden?

   ^19Het geschiedde nu ten tijde als men Merab, de dochter van Saul, aan
   David geven zou, zo is zij aan Adriel, den Meholathiet, ter vrouw
   gegeven.

   ^20Doch Michal, de dochter van Saul, had David lief. Toen dat Saul te
   kennen werd gegeven, zo was die zaak recht in zijn ogen.

   ^21En Saul zeide: Ik zal haar hem geven, dat zij hem tot een valstrik
   zij, en dat de hand der Filistijnen tegen hem zij. Daarom zeide Saul
   tot David: Met de anderezult gij heden mijn schoonzoon worden.

   ^22En Saul gebood zijn knechten: Spreekt met David in het heimelijke,
   zeggende: Zie, de koning heeft lust aan u, en al zijn knechten hebben u
   lief; word dan nu deskonings schoonzoon.

   ^23En de knechten van Saul spraken deze woorden voor de oren van David.
   Toen zeide David: Is dat licht in ulieder ogen, des konings schoonzoon
   te worden, daar ik een arm en verachtzaam man ben?

   ^24En de knechten van Saul boodschapten het hem, zeggende: Zulke
   woorden heeft David gesproken.

   ^25Toen zeide Saul: Aldus zult gijlieden tot David zeggen: De koning
   heeft geen lust aan den bruidschat, maar aan honderd voorhuiden der
   Filistijnen, opdat menzich wreke aan des konings vijanden. Want Saul
   dacht David te vellen door de hand der Filistijnen.

   ^26Zijn knechten nu boodschapten David deze woorden. En die zaak was
   recht in de ogen van David, dat hij des konings schoonzoon zou worden;
   maar de dagenwaren nog niet vervuld.

   ^27Toen maakte zich David op, en hij en zijn mannen gingen heen, en zij
   sloegen onder de Filistijnen tweehonderd mannen, en David bracht hun
   voorhuiden, enmen leverde ze den koning volkomenlijk, opdat hij
   schoonzoon des konings worden zou. Toen gaf Saul hem zijn dochter
   Michal ter vrouw.

   ^28En Saul zag en merkte, dat de HEERE met David was; en Michal, de
   dochter van Saul, had hem lief.

   ^29Toen vreesde zich Saul nog meer voor David; en Saul was David een
   vijand al zijn dagen.

   ^30Als de vorsten der Filistijnen uittogen, zo geschiedde het, als zij
   uittogen, dat David kloeker was, dan al de knechten van Saul; zodat
   zijn naam zeer geacht was. 1 Samuël 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Derhalve sprak Saul tot zijn zoon Jonathan en tot al zijn knechten,
   om David te doden. Doch Jonathan, Sauls zoon, had groot welgevallen aan
   David.

   ^2En Jonathan verkondigde het David, zeggende: Mijn vader Saul zoekt u
   te doden; nu dan, wacht u toch des morgens, en blijf in het verborgene,
   en versteek u.

   ^3Doch ik zal uitgaan, en aan de hand mijns vaders staan op het veld,
   waar gij zult zijn; en ik zal van u tot mijn vader spreken, en zal zien
   wat het zij; dat zal ik uverkondigen.

   ^4Zo sprak dan Jonathan goed van David tot zijn vader Saul; en hij
   zeide tot hem: De koning zondige niet tegen zijn knecht David, omdat
   hij tegen u nietgezondigd heeft, en omdat zijn daden voor u zeer goed
   zijn.

   ^5Want hij heeft zijn ziel in zijn hand gezet, en hij heeft den
   Filistijn geslagen, en de HEERE heeft een groot heil aan het ganse
   Israel gedaan; gij hebt het gezien, engij zijt verblijd geweest; waarom
   zoudt gij dan tegen onschuldig bloed zondigen, David zonder oorzaak
   dodende?

   ^6Saul nu hoorde naar de stem van Jonathan; en Saul zwoer: zo
   waarachtig als de HEERE leeft, hij zal niet gedood worden!

   ^7En Jonathan riep David, en Jonathan gaf hem al deze woorden te
   kennen; en Jonathan bracht David tot Saul, en hij was voor zijn
   aangezicht als gisteren eneergisteren.

   ^8En er werd wederom krijg; en David toog uit, en streed tegen de
   Filistijnen, en hij sloeg hen met een groten slag, en zij vloden voor
   zijn aangezicht.

   ^9Doch de boze geest des HEEREN was over Saul, en hij zat in zijn huis,
   en zijn spies was in zijn hand; en David speelde op snarenspel met de
   hand;

   ^10Saul nu zocht met de spies David aan den wand te spitten, doch hij
   ontweek van het aangezicht van Saul, die met de spies in den wand
   sloeg. Toen vloodDavid, en ontkwam in dienzelfden nacht.

   ^11Maar Saul zond boden heen tot Davids huis, dat zij hem bewaarden, en
   dat zij hem des morgens doodden. Dit gaf Michal, zijn huisvrouw, David
   te kennen, zeggende: Indien gij uw ziel dezen nacht niet behoedt, zo
   zult gij morgen gedood worden.

   ^12En Michal liet David door een venster neder, en hij ging heen, en
   vluchtte, en ontkwam.

   ^13En Michal nam een beeld, en zij legde het in het bed, en zij legde
   een geitenvel aan zijn hoofdpeluw, en dekte het met een kleed toe.

   ^14Saul nu zond boden, om David te halen. Zij dan zeide: Hij is ziek.

   ^15Toen zond Saul boden, om David te bezien, zeggende: Breng hem op het
   bed tot mij op, dat men hem dode.

   ^16Als de boden kwamen, zo ziet, er was een beeld in het bed, en er was
   een geitenvel aan zijn hoofdpeluw.

   ^17Toen zeide Saul tot Michal: Waarom hebt gij mij alzo bedrogen en
   hebt mijn vijand laten gaan, dat hij ontkomen is? Michal nu zeide tot
   Saul: Hij zeide tot mij:Laat mij gaan, waarom zou ik u doden?

   ^18Alzo vluchtte David en ontkwam, en hij kwam tot Samuel te Rama, en
   hij gaf hem te kennen al wat Saul hem gedaan had; en hij en Samuel
   gingen heen, en zijbleven te Najoth.

   ^19En men boodschapte Saul, zeggende: Zie, David is te Najoth, bij
   Rama.

   ^20Toen zond Saul boden heen, om David te halen; die zagen een
   vergadering van profeten, profeterende, en Samuel, staande, over hen
   gesteld; en de Geest Godswas over Sauls boden, en die profeteerden ook.

   ^21Toen men het Saul boodschapte, zo zond hij andere boden, en die
   profeteerden ook; toen voer Saul voort en zond de derde boden, en die
   profeteerden ook.

   ^22Daarna ging hij ook zelf naar Rama, en hij kwam tot den groten
   waterput, die te Sechu was, en hij vraagde en zeide: Waar is Samuel, en
   David? Toen werdhem gezegd: Zie, zij zijn te Najoth bij Rama.

   ^23Toen ging hij derwaarts naar Najoth bij Rama; en dezelfde Geest Gods
   was ook op hem, en hij, al voortgaande, profeteerde, totdat hij te
   Najoth in Ramakwam.

   ^24En hij toog zelf ook zijn klederen uit, en hij profeteerde zelf ook,
   voor het aangezicht van Samuel; en hij viel bloot neder dienzelfden
   gansen dag, en den gansennacht. Daarom zegt men: Is Saul ook onder de
   profeten?
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Toen vluchtte David van Najoth bij Rama, en hij kwam, en zeide voor
   het aangezicht van Jonathan: Wat heb ik gedaan, wat is mijn misdaad, en
   wat is mijnzonde voor het aangezicht uws vaders, dat hij mijn ziel
   zoekt?

   ^2Hij daarentegen zeide tot hem: Dat zij verre, gij zult niet sterven.
   Zie, mijn vader doet geen grote zaak, en geen kleine zaak, die hij voor
   mijn oor niet openbaart;waarom zou dan mijn vader deze zaak van mij
   verbergen? Dat is niet.

   ^3Toen zwoer David verder, en zeide: Uw vader weet zeer wel, dat ik
   genade in uw ogen gevonden heb; daarom heeft hij gezegd: Dat Jonathan
   dit niet wete, opdat hij zich niet bekommere; en zekerlijk, zo
   waarachtig als de HEERE leeft, en uw ziel leeft, er is maar als een
   schrede tussen mij en tussen den dood!

   ^4Jonathan nu zeide tot David: Wat uw ziel zegt, dat zal ik u doen.

   ^5En David zeide tot Jonathan: Zie, morgen is de nieuwe maan, dat ik
   zekerlijk met den koning zou aanzitten om te eten; zo laat mij gaan,
   dat ik mij op het veldverberge tot aan den derden avond.

   ^6Indien uw vader mij gewisselijk mist, zo zult gij zeggen: David heeft
   van mij zeer begeerd, dat hij tot zijn stad Bethlehem mocht lopen; want
   aldaar is eenjaarlijks offer voor het ganse geslacht.

   ^7Indien hij aldus zegt: Het is goed, zo heeft uw knecht vrede; maar
   indien hij gans ontstoken is, zo weet, dat het kwaad bij hem ten volle
   besloten is.

   ^8Doe dan barmhartigheid aan uw knecht, want gij hebt uw knecht in een
   verbond des HEEREN met u gebracht; maar is er een misdaad in mij, zo
   dood gij mij;waarom zoudt gij mij toch tot uw vader brengen?

   ^9Toen zeide Jonathan: Dat zij verre van u! Maar indien ik zekerlijk
   merkte, dat dit kwaad bij mijn vader ten volle besloten ware, dat het u
   zou overkomen, zou ikdat u dan niet te kennen geven?

   ^10David nu zeide tot Jonathan: Wie zal het mij te kennen geven, indien
   uw vader u wat hards antwoordt?

   ^11Toen zeide Jonathan tot David: Kom, laat ons toch uitgaan in het
   veld; en die beiden gingen uit in het veld.

   ^12En Jonathan zeide tot David: De HEERE, de God Israels, indien ik
   mijn vader onderzocht zal hebben omtrent dezen tijd, morgen of
   overmorgen, en zie, het isgoed voor David, en ik dan tot u niet zende,
   en voor uw oor openbare;

   ^13Alzo doe de HEERE aan Jonathan, en alzo doe Hij daartoe! Als mijn
   vader het kwaad over u behaagt, zo zal ik het voor uw oor ontdekken, en
   ik zal u trekkenlaten, dat gij in vrede heengaat; en de HEERE zij met
   u, gelijk als Hij met mijn vader geweest is.

   ^14En zult gij niet, indien ik dan nog leve, ja, zult gij niet de
   weldadigheid des HEEREN aan mij doen, dat ik niet sterve?

   ^15Ook zult gij uw weldadigheid niet afsnijden van mijn huis tot in
   eeuwigheid; ook niet wanneer de HEERE een iegelijk der vijanden van
   David van denaardbodem zal afgesneden hebben.

   ^16Alzo maakte Jonathan een verbond met het huis van David, zeggende:
   Dat het de HEERE eise van de hand der vijanden Davids!

   ^17En Jonathan voer voort, met David te doen zweren, omdat hij hem
   liefhad; want hij had hem lief met de liefde zijner ziel.

   ^18Daarna zeide Jonathan tot hem: Morgen is de nieuwe maan; dan zal men
   u missen, want uw zitplaats zal ledig gevonden worden.

   ^19En als gij de drie dagen zult uitgebleven zijn, kom haastig af, en
   ga tot die plaats, waar gij u verborgen hadt ten dage dezer handeling;
   en blijf bij den steen Ezel.

   ^20Zo zal ik drie pijlen ter zijde schieten, als of ik naar een teken
   schoot.

   ^21En zie, ik zal den jongen zenden, zeggende: Ga heen, zoek de pijlen,
   indien ik uitdrukkelijk tot den jongen zeg: Zie, de pijlen zijn van u
   af en herwaarts, neemhem; en kom gij, want er is vrede voor u, en er is
   geen ding, zo waarlijk de HEERE leeft!

   ^22Maar indien ik tot den jongen alzo zeg: Zie, de pijlen zijn van u af
   en verder; ga heen, want de HEERE heeft u laten gaan.

   ^23En aangaande de zaak, waarvan ik en gij gesproken hebben, zie, de
   HEERE zij tussen mij en tussen u, tot in eeuwigheid!

   ^24David nu verborg zich in het veld; en als het nieuwe maan was, zat
   de koning bij de spijze, om te eten.

   ^25Toen zich de koning gezet had op zijn zitplaats, op dit maal gelijk
   de andere maal, aan de stede bij den wand, zo stond Jonathan op, en
   Abner zat aan Saulszijde, en Davids plaats werd ledig gevonden.

   ^26En Saul sprak te dien dage niets, want hij zeide: Hem is wat
   voorgevallen, dat hij niet rein is; voorzeker, hij is niet rein.

   ^27Het geschiedde nu des anderen daags, den tweeden der nieuwe maan,
   als Davids plaats ledig gevonden werd, zo zeide Saul tot zijn zoon
   Jonathan: Waarom isde zoon van Isai noch gisteren noch heden tot de
   spijze gekomen?

   ^28En Jonathan antwoordde Saul: David begeerde van mij ernstelijk naar
   Bethlehem te mogen gaan.

   ^29En hij zeide: Laat mij toch gaan; want ons geslacht heeft een offer
   in de stad, en mijn broeder heeft het mij zelfs geboden; heb ik nu
   genade in uw ogengevonden, laat mij toch ontslagen zijn, dat ik mijn
   broeders zie; hierom is hij aan des konings tafel niet gekomen.

   ^30Toen ontstak de toorn van Saul tegen Jonathan, en hij zeide tot hem:
   Gij, zoon der verkeerde in wederspannigheid, weet ik het niet, dat gij
   den zoon van Isaiverkoren hebt tot uw schande, en tot schande van de
   naaktheid uwer moeder?

   ^31Want al de dagen, die de zoon van Isai op den aardbodem leven zal,
   zo zult gij noch uw koninkrijk bevestigd worden; nu dan, schik heen, en
   haal hem tot mij, want hij is een kind des doods.

   ^32Toen antwoordde Jonathan Saul, zijn vader, en zeide tot hem: Waarom
   zal hij gedood worden? Wat heeft hij gedaan?

   ^33Toen schoot Saul de spies op hem, om hem te slaan. Alzo merkte
   Jonathan, dat dit ten volle bij zijn vader besloten was, David te
   doden.

   ^34Daarom stond Jonathan van de tafel op in hittigheid des toorns; en
   hij at op den tweeden dag der nieuwe maan geen brood, want hij was
   bekommerd omDavid, omdat zijn vader hem gesmaad had.

   ^35En het geschiedde des morgens, dat Jonathan in het veld ging, op den
   tijd, die David bestemd was; en er was een kleine jongen bij hem.

   ^36En hij zeide tot zijn jongen: Loop, zoek nu de pijlen, die ik
   schieten zal. De jongen liep heen, en hij schoot een pijl, dien hij
   deed over hem vliegen.

   ^37Toen de jongen tot aan de plaats des pijls, dien Jonathan geschoten
   had, gekomen was, zo riep Jonathan den jongen na, en zeide: Is niet de
   pijl van u af enverder?

   ^38Wederom riep Jonathan den jongen na: Haast u, spoed u, sta niet
   stil! De jongen van Jonathan nu raapte den pijl op, en hij kwam tot
   zijn heer.

   ^39Doch de jongen wist er niets van; Jonathan en David alleen wisten
   van de zaak.

   ^40Toen gaf Jonathan zijn gereedschap aan den jongen, dien hij had; en
   hij zeide tot hem: Ga heen, breng het in de stad.

   ^41Als de jongen heenging, zo stond David op van de zuidzijde, en hij
   viel op zijn aangezicht ter aarde, en hij boog zich driemaal; en zij
   kusten elkander, enweenden met elkander, totdat het David gans veel
   maakte.

   ^42Toen zeide Jonathan tot David: Ga in vrede; hetgeen wij beiden in
   den Naam des HEEREN gezworen Hebben, zeggende: De HEERE zij tussen mij
   en tussen u, en tussen mijn zaad en tussen uw zaad, zij tot in
   eeuwigheid!

   ^43Daarna stond hij op, en ging heen; en Jonathan kwam in de stad.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Toen kwam David te Nob, tot den priester Achimelech; en Achimelech
   kwam bevende David tegemoet, en hij zeide tot hem: Waarom zijt gij
   alleen, en geenman met u?

   ^2En David zeide tot den priester Achimelech: De koning heeft mij een
   zaak bevolen, en zeide tot mij: Laat niemand iets van de zaak weten, om
   dewelke ik ugezonden heb, en die ik u geboden heb; den jongelingen nu
   heb ik de plaats van zulk een te kennen te kennen gegeven.

   ^3En nu wat is er onder uw hand? Geef mij vijf broden in mijn hand, of
   wat er gevonden wordt.

   ^4En de priester antwoordde David, en zeide: Er is geen gemeen brood
   onder mijn hand; maar er is heilig brood, wanneer zich de jongelingen
   slechts van devrouw onthouden hebben.

   ^5David nu antwoordde den priester, en zeide tot hem: Ja trouwens, de
   vrouw is ons onthouden geweest gisteren en eergisteren, toen ik
   uitging, en de vaten derjongelingen zijn heilig; en het is enigerwijze
   gemeen brood, te meer dewijl heden ander in de vaten zal geheiligd
   worden.

   ^6Toen gaf de priester hem dat heilige, dewijl er geen brood was dan de
   toonbroden, die van voor het aangezicht des HEEREN weggenomen waren,
   dat men erwarm brood legde, ten dage als dat weggenomen werd.

   ^7Daar was nu een man van de knechten van Saul, te dienzelven dage
   opgehouden voor het aangezicht des HEEREN, en zijn naam was Doeg, een
   Edomiet, demachtigste onder de herderen, die Saul had.

   ^8En David zeide tot Achimelech: Is hier onder uw hand geen spies of
   zwaard? Want ik heb noch mijn zwaard noch ook mijn wapenen in mijn hand
   genomen, dewijl de zaak des konings haastig was.

   ^9Toen zeide de priester: Het zwaard van Goliath, den Filistijn,
   denwelken gij sloegt in het eikendal, zie, dat is hier, gewonden in een
   kleed, achter den efod;indien gij u dat nemen wilt, zo neem het, want
   hier is geen ander dan dit. David nu zeide: Er is zijns gelijke niet;
   geef het mij.

   ^10En David maakte zich op, en vluchtte te dien dage van het aangezicht
   van Saul; en hij kwam tot Achis, den koning van Gath.

   ^11Doch de knechten van Achis zeiden tot hem: Is deze niet David, de
   koning des lands? Zong men niet van dezen in de reien, zeggende: Saul
   heeft zijn duizendenverslagen, maar David zijn tienduizenden?

   ^12En David legde deze woorden in zijn hart; en hij was zeer bevreesd
   voor het aangezicht van Achis, den koning van Gath.

   ^13Daarom veranderde hij zijn gelaat voor hun ogen, en hij maakte
   zichzelven gek onder hun handen; en hij bekrabbelde de deuren der
   poort, en hij liet zijn zeverin zijn baard aflopen.

   ^14Toen zeide Achis tot zijn knechten: Ziet, gij ziet, dat de man
   razende is, waarom hebt gij hem tot mij gebracht?

   ^15Heb ik razenden gebrek, dat gij dezen gebracht hebt, om voor mij te
   razen? Zal deze in mijn huis komen? 1 Samuël 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Toen ging David van daar, en ontkwam in de spelonk van Adullam. En
   zijn broeders hoorden het, en het ganse huis zijns vaders, en kwamen
   derwaarts tot hemaf.

   ^2En tot hem vergaderde alle man, die benauwd was, en alle man, die een
   schuldeiser had, en alle man, wiens ziel bitterlijk bedroefd was, en
   hij werd tot oversteover hen; zodat bij hem waren omtrent vierhonderd
   mannen.

   ^3En David ging van daar naar Mizpa der Moabieten; en hij zeide tot den
   koning der Moabieten: Laat toch mijn vader en mijn moeder bij ulieden
   uitgaan, totdatik weet, wat God mij doen zal.

   ^4En hij bracht hen voor het aangezicht van den koning der Moabieten;
   en zij bleven bij hem al de dagen, die David in de vesting was.

   ^5Doch de profeet Gad zeide tot David: Blijf in de vesting niet, ga
   heen, en ga in het land van Juda. Toen ging David heen, en hij kwam in
   het woud Chereth.

   ^6En Saul hoorde, dat David bekend geworden was, en de mannen, die bij
   hem waren. Saul nu zat op een heuvel onder het geboomte te Rama, en hij
   had zijnspies in zijn hand, en al zijn knechten stonden bij hem.

   ^7Toen zeide Saul tot zijn knechten, die bij hem stonden: Hoort toch,
   gij, zonen van Jemini, zal ook de zoon van Isai u altegader akkers en
   wijnbergen geven? Zalhij u allen tot oversten van duizenden, en
   oversten van honderden stellen?

   ^8Dat gij u allen tegen mij verbonden hebt, en niemand voor mijn oor
   openbaart, dat mijn zoon een verbond gemaakt heeft met den zoon van
   Isai; en niemand isonder ulieden, dien het wee doet van mijnentwege, en
   die het voor mijn oor openbaart; want mijn zoon heeft mijn knecht tegen
   mij opgewekt, tot eenlagenlegger, gelijk het te dezen dage is.

   ^9Toen antwoordde Doeg, de Edomiet, die bij de knechten van Saul stond,
   en zeide: Ik zag den zoon van Isai, komende te Nob, tot Achimelech, den
   zoon vanAhitub;

   ^10Die den HEERE voor hem vraagde, en gaf hem teerkost; hij gaf hem ook
   het zwaard van Goliath, den Filistijn.

   ^11Toen zond de koning heen, om den priester Achimelech, den zoon van
   Ahitub, te roepen, en zijns vaders ganse huis, de priesters, die te Nob
   waren; en zijkwamen allen tot den koning.

   ^12En Saul zeide: Hoor nu, gij, zoon van Ahitub! En hij zeide: Zie,
   hier ben ik, mijn heer!

   ^13Toen zeide Saul tot hem: Waarom hebt gijlieden samen u tegen mij
   verbonden, gij en de zoon van Isai, mits dat gij hem gegeven hebt brood
   en het zwaard, enGod voor hem gevraagd, dat hij zou opstaan tegen mij
   tot een lagenlegger, gelijk het te dezen dage is?

   ^14En Achimelech antwoordde den koning en zeide: Wie is toch onder al
   uw knechten getrouw als David, en des konings schoonzoon, en
   voortgaande in uwgehoorzaamheid, en is eerlijk in uw huis?

   ^15Heb ik heden begonnen God voor hem te vragen? Dat zij verre van mij,
   de koning legge op zijn knecht geen ding, noch op het ganse huis mijns
   vader; want uwknecht heeft van al deze dingen niet geweten, klein noch
   groot.

   ^16Doch de koning zeide: Achimelech, gij moet den dood sterven, gij en
   het ganse huis uws vaders.

   ^17En de koning zeide tot de trawanten, die bij hem stonden: Wendt u,
   en doodt de priesters des HEEREN, omdat hun hand ook met David is, en
   omdat zijgeweten hebben, dat hij vluchtte, en hebben het voor mijn oren
   niet geopenbaard. Doch de knechten des konings wilden hun hand niet
   uitsteken, om op depriesters des HEEREN aan te vallen.

   ^18Toen zeide de koning tot Doeg: Wend gij u, en val aan op de
   priesters. Toen wendde zich Doeg, de Edomiet, en hij viel aan op de
   priesters, en doodde te diendage vijf en tachtig mannen, die den linnen
   lijfrok droegen.

   ^19Hij sloeg ook Nob, de stad dezer priesters, met de scherpte des
   zwaards, van den man tot de vrouw, van de kinderen tot de zuigelingen,
   zelfs de ossen enezels, en de schapen, sloeg hij met de scherpte des
   zwaards.

   ^20Doch een der zonen van Achimelech, den zoon van Ahitub, ontkwam,
   wiens naam was Abjathar; die vluchtte David na.

   ^21En Abjathar boodschapte het David, dat Saul de priesteren des HEEREN
   gedood had.

   ^22Toen zeide David tot Abjathar: Ik wist wel te dien dage, toen Doeg,
   de Edomiet, daar was, dat hij het voorzeker Saul zou te kennen geven;
   ik heb oorzaakgegeven tegen al de zielen van uws vaders huis.

   ^23Blijf bij mij; vrees niet; want wie mijn ziel zoeken zal, die zal uw
   ziel zoeken; maar gij zult met mij in bewaring zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En men boodschapte David, zeggende: Zie, de Filistijnen strijden
   tegen Kehila, en zij beroven de schuren.

   ^2En David vraagde den HEERE, zeggende: Zal ik heengaan en deze
   Filistijnen slaan? En de HEERE zeide tot David: Ga heen, en gij zult de
   Filistijnen slaan enKehila verlossen.

   ^3Doch de mannen Davids zeiden tot hem: Zie, wij vrezen hier in Juda;
   hoeveel te meer, als wij naar Kehila tegen der Filistijnen slagorden
   gaan zullen.

   ^4Toen vraagde David den HEERE nog verder; en de HEERE antwoordde hem
   en zeide: Maak u op, trek af naar Kehila; want Ik geef de Filistijnen
   in uw hand.

   ^5Alzo toog David en zijn mannen naar Kehila, en hij streed tegen de
   Filistijnen, en dreef hun vee weg, en hij sloeg onder hen een groten
   slag; alzo verloste Davidde inwoners van Kehila.

   ^6En het geschiedde, toen Abjathar, de zoon van Achimelech, tot David
   vluchtte naar Kehila, dat hij afkwam met den efod in zijn hand.

   ^7Als aan Saul te kennen gegeven werd, dat David te Kehila gekomen was,
   zo zeide Saul: God heeft hem in mijn hand overgegeven, want hij is
   besloten, komende in een stad met poorten en grendelen.

   ^8Toen liet Saul al het volk ten strijde roepen, dat zij aftogen naar
   Kehila, om David en zijn mannen te belegeren.

   ^9Als nu David verstond, dat Saul dit kwaad tegen hem heimelijk
   voorhad, zeide hij tot den priester Abjathar: Breng den efod herwaarts.

   ^10En David zeide: HEERE, God van Israel! Uw knecht heeft zekerlijk
   gehoord, dat Saul zoekt naar Kehila te komen, en de stad te verderven
   om mijnentwil.

   ^11Zullen mij ook de burgers van Kehila in zijn hand overgeven? Zal
   Saul afkomen, gelijk als Uw knecht gehoord heeft? O HEERE, God van
   Israel, geef het tochUw knecht te kennen! De HEERE nu zeide: Hij zal
   afkomen.

   ^12Daarna zeide David: Zouden de burgers van Kehila mij en mijn mannen
   overgeven in de hand van Saul? En de HEERE zeide: Zij zouden u
   overgeven.

   ^13Toen maakte zich David en zijn mannen op, omtrent zeshonderd man, en
   zij gingen uit Kehila, en zij gingen heen, waar zij konden gaan. Toen
   aan Saulgeboodschapt werd, dat David uit Kehila ontkomen was, zo hield
   hij op uit te trekken.

   ^14David nu bleef in de woestijn in de vestingen, en hij bleef op den
   berg in de woestijn Zif; en Saul zocht hem alle dagen, doch God gaf hem
   niet over in zijn hand.

   ^15Als David zag, dat Saul uitgetogen was, om zijn ziel te zoeken, zo
   was David in de woestijn Zif in een woud.

   ^16Toen maakte zich Jonathan, de zoon van Saul, op, en hij ging tot
   David in het woud; en hij versterkte zijn hand in God.

   ^17En hij zeide tot hem: Vrees niet, want de hand van Saul, mijn vader,
   zal u niet vinden, maar gij zult koning worden over Israel, en ik zal
   de tweede bij u zijn; ookweet mijn vader Saul zulks wel.

   ^18En die beiden maakten een verbond voor het aangezicht des HEEREN; en
   David bleef in het woud, maar Jonathan ging naar zijn huis.

   ^19Toen togen de Zifieten op tot Saul naar Gibea, zeggende: Heeft zich
   niet David bij ons verborgen in de vestingen in het woud, op den heuvel
   van Hachila, dieaan de rechterhand der wildernis is?

   ^20Nu dan, o koning, kom spoedig af naar al de begeerte uwer ziel; en
   het komt ons toe hem over te geven in de hand des konings.

   ^21Toen zeide Saul: Gezegend zijt gijlieden den HEERE, dat gij u over
   mij ontfermd hebt!

   ^22Gaat toch heen, en bereidt de zaak nog meer, dat gij weet en beziet
   zijn plaats, waar zijn gang is, wie hem daar gezien heeft; want hij
   heeft tot mij gezegd, dathij zeer listiglijk pleegt te handelen.

   ^23Daarom ziet toe, en verneemt naar alle schuilplaatsen, in dewelke
   hij schuilt; komt dan weder tot mij met vast bescheid, zo zal ik met
   ulieden gaan; en het zalgeschieden, zo hij in het land is, zo zal ik
   hem naspeuren onder alle duizenden van Juda.

   ^24Toen maakten zij zich op, en zij gingen naar Zif voor het aangezicht
   van Saul. David nu en zijn mannen waren in de woestijn van Maon, in het
   vlakke veld, aande rechterhand der wildernis.

   ^25Saul en zijn mannen gingen ook om te zoeken. Dat werd David
   geboodschapt, die van dien rotssteen afgegaan was, en bleef in de
   woestijn van Maon. ToenSaul dat hoorde, jaagde hij David na in de
   woestijn van Maon.

   ^26En Saul ging aan deze zijde des bergs, en David en zijn mannen aan
   gene zijde des bergs. Het geschiedde nu, dat zich David haastte, om te
   ontgaan van hetaangezicht van Saul; en Saul en zijn mannen omsingelden
   David en zijn mannen, om die te grijpen.

   ^27Doch daar kwam een bode tot Saul, zeggende: Haast u, en kom, want de
   Filistijnen zijn in het land gevallen.

   ^28Toen keerde zich Saul van David na te jagen, en hij toog den
   Filistijnen tegemoet; daarom noemde men die plaats Sela-Machlekoth. 1
   Samuël 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En David toog van daar op, en hij bleef in de vestingen van En-gedi.

   ^2En het geschiedde, nadat Saul wedergekeerd was van achter de
   Filistijnen, zo gaf men hem te kennen, zeggende: Zie, David is in de
   woestijn van En-gedi.

   ^3Toen nam Saul drie duizend uitgelezen mannen uit gans Israel, en hij
   toog heen, om David en zijn mannen te zoeken boven op de rotsstenen der
   steenbokken.

   ^4En hij kwam tot de schaapskooien aan den weg, waar een spelonk was;
   en Saul ging daarin, om zijn voeten te dekken. David nu en zijn mannen
   zaten aan dezijden der spelonken.

   ^5Toen zeiden de mannen van David tot hem: Zie den dag, in welken de
   HEERE tot u zegt: Zie, Ik geef uw vijand in uw hand, en gij zult hem
   doen, gelijk als hetgoed zal zijn in uw ogen. En David stond op, en
   sneed stilletjes een slip van Sauls mantel.

   ^6Doch het geschiedde daarna, dat Davids hart hem sloeg, omdat hij de
   slip van Saul afgesneden had.

   ^7En hij zeide tot zijn mannen: Dat late de HEERE ver van mij zijn, dat
   ik die zaak doen zou aan mijn heer, den gezalfde des HEEREN, dat ik
   mijn hand tegenhem uitsteken zou; want hij is de gezalfde des HEEREN!

   ^8En David scheidde zijn mannen met woorden, en liet hun niet toe, dat
   zij opstonden tegen Saul. En Saul maakte zich op uit de spelonk, en
   ging op den weg.

   ^9Daarna maakte zich David ook op, en ging uit de spelonk, en hij riep
   Saul achterna, zeggende: Mijn heer koning! Toen zag Saul achter zich
   om, en David boogzich met het aangezicht ter aarde en neigde zich.

   ^10En David zeide tot Saul: Waarom hoort gij de woorden der mensen,
   zeggende: Zie, David zoekt uw kwaad?

   ^11Zie, te dezen dage hebben uw ogen gezien, dat de HEERE u heden in
   mijn hand gegeven heeft in deze spelonk, en men zeide, dat ik u doden
   zou; doch mijnhand verschoonde u, want ik zeide: Ik zal mijn hand niet
   uitsteken tegen mijn heer, want hij is de gezalfde des HEEREN.

   ^12Zie toch, mijn vader, ja, zie de slip uws mantels in mijn hand; want
   als ik de slip uws mantels afgesneden heb, zo heb ik u niet gedood;
   beken en zie, dat er inmijn hand geen kwaad, noch overtreding is, en ik
   tegen u niet gezondigd heb; nochtans jaagt gij mijn ziel, dat gij ze
   wegneemt.

   ^13De HEERE zal richten tussen mij en tussen u, en de HEERE zal mij
   wreken aan u; maar mijn hand zal niet tegen u zijn.

   ^14Gelijk als het spreekwoord der ouden zegt: Van de goddelozen komt
   goddeloosheid voort; maar mijn hand zal niet tegen u zijn.

   ^15Naar wien is de koning van Israel uitgegaan? Wien jaagt gij na? Naar
   een doden hond, naar een enige vlo!

   ^16Doch de HEERE zal zijn tot Rechter, en richten tussen mij en tussen
   u, en zien daarin, en twisten mijn twist, en richten mij van uw hand.

   ^17En het geschiedde, toen David geeindigd had al deze woorden tot Saul
   te spreken, zo zeide Saul: Is dit uw stem, mijn zoon David? Toen hief
   Saul zijn stem open weende.

   ^18En hij zeide tot David: Gij zijt rechtvaardiger dan ik; want gij
   hebt mij goed vergolden, en ik heb u kwaad vergolden.

   ^19En gij hebt mij heden aangewezen, dat gij mij goed gedaan hebt; want
   de HEERE had mij in uw hand besloten, en gij hebt mij niet gedood.

   ^20Zo wanneer iemand zijn vijand gevonden heeft, zal hij hem op een
   goeden weg laten gaan? De HEERE nu vergelde u het goede, voor dezen
   dag, dien gij mijheden gemaakt hebt.

   ^21En nu, zie, ik weet, dat gij voorzeker koning worden zult, en dat
   het koninkrijk van Israel in uw hand bestaan zal.

   ^22Zo zweer mij dan nu bij den HEERE, zo gij mijn zaad na mij zult
   uitroeien, en mijn naam zult uitdelgen van mijns vaders huis!

   ^23Toen zwoer David aan Saul; en Saul ging in zijn huis, maar David en
   zijn mannen gingen op in de vesting.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En Samuel stierf; en gans Israel vergaderde zich, en zij bedreven
   rouw over hem, en begroeven hem in zijn huis te Rama. En David maakte
   zich op, en toog afnaar de woestijn Paran.

   ^2En er was een man te Maon, en zijn bedrijf was te Karmel; en die man
   was zeer groot, en hij had drie duizend schapen, en duizend geiten; en
   hij was in hetscheren zijner schapen te Karmel.

   ^3En de naam des mans was Nabal, en de naam zijner huisvrouw was
   Abigail; en de vrouw was goed van verstand, en schoon van gedaante;
   maar de man washard en boos van daden, en hij was een Kalebiet.

   ^4Als David hoorde in de woestijn, dat Nabal zijn schapen schoor,

   ^5Zo zond David tien jongelingen; en David zeide tot de jongelingen:
   Gaat op naar Karmel, en als gij tot Nabal komt, zo zult gij hem in mijn
   naam naar denwelstand vragen;

   ^6En zult alzo zeggen tot dien welvarende: Vrede zij u, en uw huize zij
   vrede, en alles, wat gij hebt, zij vrede!

   ^7En nu, ik heb gehoord, dat gij scheerders hebt; nu, de herders, die
   gij hebt, zijn bij ons geweest; wij hebben hun geen smaadheid
   aangedaan, en zij hebben ookniets gemist al de dagen, die zij te Karmel
   geweest zijn.

   ^8Vraag het uw jongelingen, en zij zullen het u te kennen geven. Laat
   dan deze jongelingen genade vinden in uw ogen, want wij zijn op een
   goeden dag gekomen;geef toch uw knechten, en uw zoon David, hetgeen uw
   hand vinden zal.

   ^9Toen de jongelingen van David gekomen waren, en in Davids naam naar
   al die woorden tot Nabal gesproken hadden, zo hielden zij stil.

   ^10En Nabal antwoordde den knechten van David, en zeide: Wie is David,
   en wie is de zoon van Isai? Er zijn heden vele knechten, die zich
   afscheuren, elk van zijnheer.

   ^11Zou ik dan mijn brood, en mijn water, en mijn geslacht vlees nemen,
   dat ik voor mijn scheerders geslacht heb, en zou ik het den mannen
   geven, die ik niet weet, van waar zij zijn?

   ^12Toen keerden zich de jongelingen van David naar hun weg; en zij
   keerden weder, en kwamen, en boodschapten hem achtervolgens al deze
   woorden.

   ^13David dan zeide tot zijn mannen: Een iegelijk gorde zijn zwaard aan.
   Toen gordde een iegelijk zijn zwaard aan, en David gordde ook zijn
   zwaard aan; en zijtogen op achter David, omtrent vierhonderd man, en
   daar bleven er tweehonderd bij het gereedschap.

   ^14Doch een jongeling uit de jongelingen boodschapte het aan Abigail,
   de huisvrouw van Nabal, zeggende: Zie, David heeft boden gezonden uit
   de woestijn, omonzen heer te zegenen; maar hij is tegen hen uitgevaren.

   ^15Nochtans zijn zij ons zeer goede mannen geweest; en wij hebben geen
   smaadheid geleden, en wij hebben niets gemist al de dagen, die wij met
   hen verkeerdhebben, toen wij op het veld waren.

   ^16Zij zijn een muur om ons geweest, zo bij nacht als bij dag, al de
   dagen, die wij bij hen geweest zijn, weidende de schapen.

   ^17Weet dan nu, en zie, wat gij doen zult; want het kwaad is ten volle
   over onzen heer besloten, en over zijn ganse huis; en hij is een zoon
   Belials, dat men hem nietmag aanspreken.

   ^18Toen haastte zich Abigail, en nam tweehonderd broden, en twee
   lederzakken wijns, en vijf toebereide schapen, en vijf maten geroost
   koren, en honderdstukken rozijnen, en tweehonderd klompen vijgen, en
   legde die op ezelen.

   ^19En zij zeide tot haar jongelingen: Trekt heen voor mijn aangezicht;
   ziet, ik kom achter ulieden; doch haar man Nabal gaf zij het niet te
   kennen.

   ^20Het geschiedde nu, toen zij op den ezel reed, en dat zij afkwam in
   het verborgene des bergs, en ziet, David en zijn mannen kwamen af haar
   tegemoet, en zijontmoette hen.

   ^21David nu had gezegd: Trouwens ik heb te vergeefs bewaard al wat deze
   in de woestijn heeft, alzo dat er niets van alles, wat hij heeft,
   gemist is; en hij heeft mijkwaad voor goed vergolden.

   ^22Zo doe God aan de vijanden van David, en zo doe Hij daartoe, indien
   ik van allen, die hij heeft, iets tot morgen overlaat, dat mannelijk
   is!

   ^23Toen nu Abigail David zag, zo haastte zij zich, en kwam van den ezel
   af, en zij viel voor het aangezicht van David op haar aangezicht, en
   zij boog zich ter aarde.

   ^24En zij viel aan zijn voeten en zeide: Och, mijn heer, mijn zij de
   misdaad, en laat toch uw dienstmaagd voor uw oren spreken, en hoor de
   woorden uwerdienstmaagd.

   ^25Mijn heer stelle toch zijn hart niet aan dezen Belials man, aan
   Nabal; want gelijk zijn naam is, alzo is hij; zijn naam is Nabal, en
   dwaasheid is bij hem; en ik, uwdienstmaagd, heb de jongelingen van mijn
   heer niet gezien, die gij gezonden hebt.

   ^26En nu, mijn heer! zo waarachtig als de HEERE leeft, en uw ziel
   leeft, het is de HEERE, Die u verhinderd heeft van te komen met
   bloedstorting, dat uw hand uzou verlossen; en nu, dat als Nabal worden
   uw vijanden, en die tegen mijn heer kwaad zoeken!

   ^27En nu, dit is de zegen, dien uw dienstmaagd mijn heer toegebracht
   heeft, dat hij gegeven worde den jongelingen, die mijns heren
   voetstappen nawandelen.

   ^28Vergeef toch aan uw dienstmaagd de overtreding, want de HEERE zal
   zekerlijk mijn heer een bestendig huis maken, dewijl mijn heer de
   oorlogen desHEEREN oorloogt, en geen kwaad bij u gevonden is van uw
   dagen af.

   ^29Wanneer een mens opstaan zal om u te vervolgen, en om uw ziel te
   zoeken, zo zal de ziel mijns heren ingebonden zijn in het bundeltje der
   levenden bij denHEERE, uw God; maar de ziel uwer vijanden zal Hij
   slingeren uit het midden van de holligheid des slingers.

   ^30En het zal geschieden, als de HEERE mijn heer naar al het goede doen
   zal, dat Hij over u gesproken heeft, en Hij u gebieden zal een
   voorganger te zijn overIsrael;

   ^31Zo zal dit u, mijn heer, niet zijn tot wankeling, noch aanstoot des
   harten, te weten, dat gij bloed zonder oorzaak zoudt vergoten hebben,
   en dat mijn heerzichzelven zou verlost hebben; en als de HEERE mijn
   heer weldoen zal, zo zult gij uwer dienstmaagd gedenken.

   ^32Toen zeide David tot Abigail: Gezegend zij de HEERE, de God Israels,
   Die u te dezen dage mij tegemoet gezonden heeft!

   ^33En gezegend zij uw raad en gezegend zijt gij, dat gij mij te dezen
   dage geweerd hebt, van te komen met bloedstorting, dat mijn hand mij
   verlost zou hebben!

   ^34Want voorzeker, de HEERE, de God Israels, leeft, Die mij verhinderd
   heeft, van u kwaad te doen, dat, ten ware dat gij u gehaast hadt, en
   mij tegemoetgekomen waart, zo ware van Nabal niemand, die mannelijk is,
   overgebleven tot het morgenlicht!

   ^35Toen nam David uit haar hand, wat zij hem gebracht had; en hij zeide
   tot haar: Trek met vrede op naar uw huis; zie, ik heb naar uw stem
   gehoord, en heb uwaangezicht aangenomen.

   ^36Toen nu Abigail tot Nabal kwam, ziet, zo had hij een maaltijd in
   zijn huis, als eens konings maaltijd; en het hart van Nabal was vrolijk
   op denzelven, en hij waszeer dronken; daarom gaf zij hem niet een
   woord, klein noch groot, te kennen, tot aan het morgenlicht.

   ^37Het geschiedde nu in den morgen, toen de wijn van Nabal gegaan was,
   zo gaf hem zijn huisvrouw die woorden te kennen. Toen bestierf zijn
   hart in hetbinnenste van hem, en hij werd als een steen.

   ^38En het geschiedde omtrent na tien dagen, zo sloeg de HEERE Nabal,
   dat hij stierf.

   ^39Toen David hoorde, dat Nabal dood was, zo zeide hij: Gezegend zij de
   HEERE, Die den twist mijner smaadheid getwist heeft van de hand van
   Nabal, en heeftzijn knecht onthouden van het kwade, en dat de HEERE het
   kwaad van Nabal op zijn hoofd heeft doen wederkeren! En David zond
   heen, en liet met Abigailspreken, dat hij ze zich ter vrouwe nam.

   ^40Als nu de knechten van David tot Abigail gekomen waren te Karmel, zo
   spraken zij tot haar, zeggende: David heeft ons tot u gezonden, dat hij
   zich u tervrouwe neme.

   ^41Toen stond zij op, en neigde zich met het aangezicht ter aarde, en
   zij zeide: Ziet, uw dienstmaagd zij tot een dienares, om de voeten der
   knechten mijns heren tewassen.

   ^42Abigail nu haastte, en maakte zich op, en zij reed op een ezel, met
   haar vijf jonge maagden, die haar voetstappen nawandelden; zij dan
   volgde de boden vanDavid na, en zij werd hem ter huisvrouw.

   ^43Ook nam David Ahinoam van Jizreel; alzo waren ook die beiden hem tot
   vrouwen.

   ^44Want Saul had zijn dochter Michal, de huisvrouw van David, gegeven
   aan Palti, den zoon van Lais, die van Gallim was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1De Zifieten nu kwamen tot Saul te Gibea, zeggende: Houdt zich David
   niet verborgen op den heuvel van Hachila, voor aan de wildernis?

   ^2Toen maakte zich Saul op, en toog af naar de woestijn Zif, en met hem
   drie duizend man, uitgelezenen van Israel, om David te zoeken in de
   woestijn Zif.

   ^3En Saul legerde zich op den heuvel van Hachila, die voor aan de
   wildernis is aan den weg, maar David bleef in de woestijn, en zag, dat
   Saul achter hem kwamnaar de woestijn.

   ^4Want David had verspieders gezonden, en hij vernam, dat Saul
   voorzeker kwam.

   ^5En David maakte zich op, en kwam aan de plaats, waar Saul zich
   gelegerd had, en David bezag de plaats, waar Saul lag, met Abner, den
   zoon van Ner, zijnkrijgsoverste. En Saul lag in den wagenburg, en het
   volk was rondom hem gelegerd.

   ^6Toen antwoordde David, en sprak tot Achimelech, den Hethiet, en tot
   Abisai, den zoon van Zeruja, den broeder van Joab, zeggende: Wie zal
   met mij tot Saulin het leger afgaan? Toen zeide Abisai: Ik zal met u
   afgaan.

   ^7Alzo kwamen David en Abisai tot het volk des nachts; en ziet, Saul
   lag te slapen in den wagenburg, en zijn spies stak in de aarde aan zijn
   hoofdeinde, en Abner, en het volk lag rondom hem.

   ^8Toen zeide Abisai tot David: God heeft heden uw vijand in uw hand
   besloten; laat mij toch hem nu met de spies op eenmaal ter aarde slaan,
   en ik zal het hemniet ten tweeden male doen.

   ^9David daarentegen zeide tot Abisai: Verderf hem niet; want wie heeft
   zijn hand aan den gezalfde des HEEREN gelegd, en is onschuldig
   gebleven?

   ^10Verder zeide David: Zo waarachtig als de HEERE leeft, de HEERE zal
   hem slaan, of zijn dag zal komen, dat hij zal sterven, of hij zal in
   een strijd trekken, dathij omkome.

   ^11De HEERE late het verre van mij zijn, dat ik mijn hand legge aan den
   gezalfde des HEEREN! zo neem toch nu de spies, die aan zijn hoofdeinde
   is, en dewaterfles, en laat ons gaan.

   ^12Zo nam David de spies en de waterfles van Sauls hoofdeinde, en zij
   gingen heen; en er was niemand, die het zag, en niemand, die het
   merkte, ook niemand, dieontwaakte; want zij sliepen allen; want er was
   een diepe slaap des HEEREN op hen gevallen.

   ^13Toen David over aan gene zijde gekomen was, zo stond hij op de
   hoogte des bergs van verre, dat er een grote plaats tussen hen was.

   ^14En David riep tot het volk, en tot Abner, den zoon van Ner,
   zeggende: Zult gij niet antwoorden, Abner? Toen antwoordde Abner en
   zeide: Wie zijt gij, die totden koning roept?

   ^15Toen zeide David tot Abner: Zijt gij niet een man, en wie is u
   gelijk in Israel? Waarom dan hebt gij over uw heer, den koning, geen
   wacht gehouden? Want daaris een van het volk gekomen, om den koning, uw
   heer, te verderven.

   ^16Deze zaak, die gij gedaan hebt, is niet goed; zo waarachtig als de
   HEERE leeft, gijlieden zijt kinderen des doods, die over uw heer, den
   gezalfde desHEEREN, geen wacht gehouden hebt! En nu, zie, waar de spies
   des konings is, en de waterfles, die aan zijn hoofdeinde was.

   ^17Saul nu kende de stem van David, en zeide: Is dit uw stem, mijn zoon
   David? David zeide: Het is mijn stem, mijn heer koning!

   ^18Hij zeide verder: Waarom vervolgt mijn heer zijn knecht alzo
   achterna, want wat heb ik gedaan, en wat kwaad is er in mijn hand?

   ^19En nu, mijn heer de koning hore toch naar de woorden zijns knechts.
   Indien de HEERE u tegen mij aanport, laat Hem het spijsoffer rieken;
   maar indien hetmensenkinderen zijn, zo zijn zij vervloekt voor het
   aangezicht des HEEREN, dewijl zij mij heden verstoten, dat ik niet mag
   vastgehecht blijven in het erfdeel desHEEREN, zeggende: Ga heen, dien
   andere goden.

   ^20En nu, mijn bloed valle niet op de aarde van voor het aangezicht des
   HEEREN; want de koning van Israel is uitgegaan om een enige vlo te
   zoeken, gelijk alsmen een veldhoen op de bergen najaagt.

   ^21Toen zeide Saul: Ik heb gezondigd; keer weder, mijn zoon David, want
   ik zal u geen kwaad meer doen, voor dat mijn ziel dezen dag dierbaar in
   uw ogengeweest is; zie, ik heb dwaselijk gedaan, en ik heb zeer
   grotelijks gedwaald.

   ^22Toen antwoordde David, en zeide: Zie, de spies des konings; zo laat
   een van de jongelingen overkomen, en halen ze.

   ^23De HEERE dan vergelde aan een iegelijk zijn gerechtigheid en zijn
   getrouwheid; want de HEERE had u heden in mijn hand gegeven; maar ik
   heb mijn hand nietwillen uitsteken, aan den gezalfde des HEEREN.

   ^24En zie, gelijk als te dezen dage uw ziel in mijn ogen is groot
   geacht geweest, alzo zij mijn ziel in de ogen des HEEREN groot geacht,
   en Hij verlosse mij uit allennood.

   ^25Toen zeide Saul tot David: Gezegend zijt gij, mijn zoon David; gij
   zult het ja gewisselijk doen, en gij zult ook gewisselijk de overhand
   hebben. Toen ging Davidop zijn weg, en Saul keerde weder naar zijn
   plaats. 1 Samuël 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1David nu zeide in zijn hart: Nu zal ik een der dagen door Sauls hand
   omkomen; mij is niet beter, dan dat ik haastelijk ontkome in het land
   der Filistijnen, opdatSaul van mij de hoop verlieze, om mij meer te
   zoeken in de ganse landpale van Israel; zo zal ik ontkomen uit zijn
   hand.

   ^2Toen maakte zich David op, en hij ging door, hij en de zeshonderd
   mannen, die bij hem waren, tot Achis, den zoon van Maoch, den koning
   van Gath.

   ^3En David bleef bij Achis te Gath, hij en zijn mannen, een iegelijk
   met zijn huis; David met zijn beide vrouwen, Ahinoam, en
   Jizreelietische, en Abigail, dehuisvrouw van Nabal, de Karmelietische.

   ^4Toen aan Saul geboodschapt werd, dat David gevlucht was naar Gath, zo
   voer hij niet meer voort hem te zoeken.

   ^5En David zeide tot Achis: Indien ik nu genade in uw ogen gevonden
   heb, men geve mij een plaats in een van de steden des lands, dat ik
   daar wone; wantwaarom zou uw knecht in de koninklijke stad bij u wonen?

   ^6Toen gaf Achis te dien dage Ziklag; daarom is Ziklag van de koningen
   van Juda geweest tot op dezen dag.

   ^7Het getal nu der dagen, die David in het land der Filistijnen woonde,
   was een jaar en vier maanden.

   ^8David nu toog op met zijn mannen, en zij overvielen de Gesurieten, en
   de Girzieten, en de Amalekieten (want deze zijn vanouds geweest de
   inwoners deslands), dat gij gaat naar Sur, en tot aan Egypteland.

   ^9En David sloeg dat land, en liet noch man noch vrouw leven; ook nam
   hij de schapen en runderen, en de ezelen, en kemels, en klederen, en
   keerde weder enkwam tot Achis.

   ^10Als Achis zeide: Waar zijt gijlieden heden ingevallen? zo zeide
   David: Tegen het zuiden van Juda, en tegen het zuiden der
   Jerahmeelieten, en tegen het zuiden derKenieten.

   ^11En David liet noch man noch vrouw leven, om te Gath te brengen,
   zeggende: Dat zij misschien van ons niet boodschappen, zeggende: Alzo
   heeft David gedaan!En alzo was zijn wijze al de dagen, die hij in der
   Filistijnen land gewoond heeft.

   ^12En Achis geloofde David, zeggende: Hij heeft zich ten enenmaal
   stinkende gemaakt bij zijn volk, in Israel; daarom zal hij eeuwiglijk
   mij tot een knecht zijn. 1 Samuël 28
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En het geschiedde in die dagen, als de Filistijnen hun legers
   vergaderden tot den strijd, om tegen Israel te strijden, zo zeide Achis
   tot David: Gij zult zekerlijkweten, dat gij met mij in het leger zult
   uittrekken, gij en uw mannen.

   ^2Toen zeide David tot Achis: Aldus zult gij weten, wat uw knecht doen
   zal. En Achis zeide tot David: Daarom zal ik u ten bewaarder mijns
   hoofds zetten, te allendage.

   ^3Samuel nu was gestorven, en gans Israel had rouw over hem bedreven;
   en zij hadden hem begraven te Rama, te weten in zijn stad. En Saul had
   uit het landweggedaan de waarzeggers en duivelskunstenaars.

   ^4En de Filistijnen kwamen en vergaderden zich, en zij legerden zich te
   Sunem; en Saul vergaderde gans Israel, en zij legerden zich op Gilboa.

   ^5Toen Saul het leger der Filistijnen zag, zo vreesde hij, en zijn hart
   beefde zeer.

   ^6En Saul vraagde den HEERE; maar de HEERE antwoordde hem niet; noch
   door dromen, noch door de urim, noch door de profeten.

   ^7Toen zeide Saul tot zijn knechten: Zoekt mij een vrouw, die een
   waarzeggenden geest heeft, dat ik tot haar ga, en door haar onderzoeke.
   Zijn knechten nuzeiden tot hem: Zie, te Endor is een vrouw, die een
   waarzeggenden geest heeft.

   ^8En Saul verstelde zich, en trok andere klederen aan, en ging heen, en
   twee mannen met hem, en zij kwamen des nachts tot de vrouw, en hij
   zeide: Voorzeg mijtoch door den waarzeggenden geest, en doe mij
   opkomen, dien ik tot u zeggen zal.

   ^9Toen zeide de vrouw tot hem: Zie, gij weet, wat Saul gedaan heeft,
   hoe hij de waarzegsters en de duivelskunstenaars uit dit land heeft
   uitgeroeid; waarom steltgij dan mijn ziel een strik, om mij te doden?

   ^10Saul nu zwoer haar bij den HEERE, zeggende: Zo waarachtig als de
   HEERE leeft, indien u een straf om deze zaak zal overkomen!

   ^11Toen zeide de vrouw: Wien zal ik u doen opkomen? En hij zeide: Doe
   mij Samuel opkomen.

   ^12Toen nu de vrouw Samuel zag, zo riep zij met luider stem, en de
   vrouw sprak tot Saul, zeggende: Waarom hebt gij mij bedrogen? Want gij
   zijt Saul.

   ^13En de koning zeide tot haar: Vrees niet; maar wat ziet gij? Toen
   zeide de vrouw tot Saul: Ik zie goden, uit de aarde opkomende.

   ^14Hij dan zeide tot haar: Hoe is zijn gedaante? En zij zeide: Er komt
   een oud man op, en hij is met een mantel bekleed. Toen Saul vernam, dat
   het Samuel was, zoneigde hij zich met het aangezicht ter aarde, en hij
   boog zich.

   ^15En Samuel zeide tot Saul: Waarom hebt gij mij onrustig gemaakt, mij
   doende opkomen? Toen zeide Saul: Ik ben zeer beangstigd, want de
   Filistijnen krijgentegen mij, en God is van mij geweken, en antwoordt
   mij niet meer, noch door den dienst der profeten, noch door dromen;
   daarom heb ik u geroepen, dat gijmij te kennen geeft, wat ik doen zal.

   ^16Toen zeide Samuel: Waarom vraagt gij mij toch, dewijl de HEERE van u
   geweken en uw vijand geworden is?

   ^17Want de HEERE heeft voor Zich gedaan, gelijk als Hij door mijn
   dienst gesproken heeft; en heeft het koninkrijk van uw hand gescheurd,
   en Hij heeft datgegeven aan uw naaste, aan David.

   ^18Gelijk als gij naar de stem des HEEREN niet gehoord hebt, en de
   hittigheid Zijns toorns niet uitgericht hebt tegen Amalek; daarom heeft
   de HEERE u deze zaakgedaan te dezen dage.

   ^19En de HEERE zal ook Israel met u in de hand der Filistijnen geven,
   en morgen zult gij en uw zonen bij mij zijn; ook zal de HEERE het leger
   van Israel in dehand der Filistijnen geven.

   ^20Toen viel Saul haastelijk ter aarde, zo lang als hij was, en hij
   vreesde zeer vanwege de woorden van Samuel; ook was er geen kracht in
   hem; want hij had dengehelen dag en den gehelen nacht geen brood
   gegeten.

   ^21De vrouw nu kwam tot Saul, en zag, dat hij zeer verbaasd was; en zij
   zeide tot hem: Zie, uw dienstmaagd heeft naar uw stem gehoord, en ik
   heb mijn ziel in mijnhand gesteld, en ik heb uw woorden gehoord, die
   gij tot mij gesproken hebt.

   ^22Zo hoor toch gij nu ook naar de stem uwer dienstmaagd, en laat mij
   een bete broods voor u zetten, en eet; zo zal er kracht in u zijn, dat
   gij over weg gaat.

   ^23Doch hij weigerde het, en zeide: Ik zal niet eten. Maar zijn
   knechten, en ook de vrouw, hielden bij hem aan. Toen hoorde hij naar
   hun stem, en hij stond op vande aarde, en zette zich op het bed.

   ^24En de vrouw had een gemest kalf in het huis; en zij haastte zich en
   slachtte het; en zij nam meel, en kneedde het, en bakte daar ongezuurde
   van.

   ^25En zij bracht ze voor Saul en voor zijn knechten, en zij aten;
   daarna stonden zij op, en gingen weg in dienzelfden nacht. 1 Samuël 29
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1De Filistijnen nu hadden al hun legers vergaderd te Afek; en de
   Israelieten legerden zich bij de fontein, die bij Jizreel is.

   ^2En de vorsten der Filistijnen togen daarheen met honderden, en met
   duizenden; doch David met zijn mannen togen met Achis in den
   achtertocht.

   ^3Toen zeiden de oversten der Filistijnen: Wat zullen deze Hebreen? Zo
   zeide Achis tot de oversten der Filistijnen: Is deze niet David, de
   knecht van Saul, denkoning van Israel, die deze dagen of deze jaren bij
   mij geweest is? En ik heb in hem niets gevonden van dien dag af, dat
   hij afgevallen is tot dezen dag toe.

   ^4Doch de oversten der Filistijnen werden zeer toornig op hem, en de
   oversten der Filistijnen zeiden tot hem: Doe den man wederkeren, dat
   hij tot zijn plaatswederkere, waar gij hem besteld hebt, en dat hij
   niet met ons aftrekke in den strijd, opdat hij ons niet tot een
   tegenpartijder worde in den strijd; want waarmedezou deze zich bij zijn
   heer aangenaam maken? Is het niet met de hoofden dezer mannen?

   ^5Is dit niet die David, van denwelken zij in den rei elkander
   antwoordden, zeggende: Saul heeft zijn duizenden geslagen, maar David
   zijn tienduizenden?

   ^6Toen riep Achis David, en zeide tot hem: Het is zo waarachtig als de
   HEERE leeft, dat gij oprecht zijt, en uw uitgang en uw ingang met mij
   in het leger is goedin mijn ogen; want ik heb geen kwaad bij u
   gevonden, van dien dag af, dat gij tot mij zijt gekomen, tot dezen dag
   toe; maar gij zijt niet aangenaam in de ogender vorsten.

   ^7Zo keer nu om, en ga in vrede, opdat gij geen kwaad doet in de ogen
   van de vorsten der Filistijnen.

   ^8Toen zeide David tot Achis: Maar wat heb ik gedaan? Of wat hebt gij
   in uw knecht gevonden, van dien dag af, dat ik voor uw aangezicht
   geweest ben, totdezen dag toe, dat ik niet zal gaan en strijden tegen
   de vijanden van mijn heer, den koning?

   ^9Achis nu antwoordde en zeide tot David: Ik weet het; voorwaar, gij
   zijt aangenaam in mijn ogen, als een engel Gods; maar de oversten der
   Filistijnen hebbengezegd: Laat hem met ons in dezen strijd niet
   optrekken.

   ^10Nu dan, maak u morgen vroeg op met de knechten uws heren, die met u
   gekomen zijn; en als gijlieden u morgen vroeg zult opgemaakt hebben, en
   het uliedenlicht geworden is, zo gaat heen.

   ^11Toen maakte zich David vroeg op, hij en zijn mannen, dat zij des
   morgens weggingen, om weder te keren in het land der Filistijnen; de
   Filistijnen daarentegentogen op naar Jizreel. 1 Samuël 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Het geschiedde nu, als David en zijn mannen den derden dag te Ziklag
   kwamen, dat de Amalekieten in het zuiden en te Ziklag ingevallen waren,
   en Ziklaggeslagen, en dezelve met vuur verbrand hadden;

   ^2En dat zij de vrouwen, die daarin waren, gevankelijk weggevoerd
   hadden; doch zij hadden niemand doodgeslagen, van den kleinste tot den
   grootste, maarhadden ze weggevoerd en waren huns weegs gegaan.

   ^3En David en zijn mannen kwamen aan de stad, en ziet, zij was met vuur
   verbrand; en hun vrouwen, en hun zonen en hun dochteren waren
   gevankelijkweggevoerd.

   ^4Toen hief David en het volk, dat bij hem was, hun stem op, en
   weenden, tot dat er geen kracht meer in hen was om te wenen.

   ^5Davids beide vrouwen waren ook gevankelijk weggevoerd, Ahinoam, de
   Jizreelietische, en Abigail, de huisvrouw van Nabal, den Karmeliet.

   ^6En David werd zeer bang, want het volk sprak van hem te stenigen;
   want de zielen van het ganse volk waren verbitterd, een iegelijk over
   zijn zonen en over zijndochteren; doch David sterkte zich in den HEERE,
   zijn God.

   ^7En David zeide tot den priester Abjathar, den zoon van Achimelech:
   Breng mij toch den efod hier. En Abjathar bracht den efod tot David.

   ^8Toen vraagde David den HEERE, zeggende: Zal ik deze bende
   achternajagen? Zal ik ze achterhalen? En Hij zeide tot hem: Jaag na,
   want gij zult gewisselijkachterhalen, en gij zult gewisselijk
   verlossen.

   ^9David dan ging heen, hij en de zes honderd mannen, die bij hem waren;
   en als zij kwamen aan de beek Besor, zo bleven de overigen staan.

   ^10En David vervolgde hen, hij en die vierhonderd mannen; en
   tweehonderd mannen bleven staan, die zo moede waren, dat zij over de
   beek Besor niet kondengaan.

   ^11En zij vonden een Egyptischen man op het veld, en zij brachten hem
   tot David; en zij gaven hem brood, en hij at, en zij gaven hem water te
   drinken.

   ^12Zij gaven hem ook een stuk van een klomp vijgen, en twee stukken
   rozijnen; en hij at, en zijn geest kwam weder in hem; want hij had in
   drie dagen en drienachten geen brood gegeten, noch water gedronken.

   ^13Daarna zeide David tot hem: Wiens zijt gij? En van waar zijt gij?
   Toen zeide de Egyptische jongen: Ik ben de knecht van een
   Amalekietischen man, en mijn heerheeft mij verlaten, omdat ik voor drie
   dagen krank geworden ben.

   ^14Wij waren ingevallen tegen het zuiden van de Cherethieten, en op
   hetgeen van Juda is, en tegen het zuiden van Kaleb; en wij hebben
   Ziklag met vuur verbrand.

   ^15Toen zeide David tot hem: Zoudt gij mij wel henen afleiden tot deze
   bende? Hij dan zeide: Zweer mij bij God, dat gij mij niet zult doden,
   en dat gij mij niet zultoverleveren in de hand mijns heren! Zo zal ik u
   tot deze bende afleiden.

   ^16En hij leidde hem af, en ziet, zij lagen verstrooid over de ganse
   aarde, etende, en drinkende, en dansende, om al den groten buit, dien
   zij genomen hadden uit hetland der Filistijnen, en uit het land van
   Juda.

   ^17En David sloeg hen van de schemering tot aan den avond van hunlieder
   anderen dag; en er ontkwam niet een man van hen, behalve vierhonderd
   jonge mannen, die op kemelen reden en vloden.

   ^18Alzo redde David al wat de Amalekieten genomen hadden; ook redde
   David zijn twee vrouwen.

   ^19En onder hen werd niet gemist van den kleinste tot aan den grootste,
   en tot aan de zonen en dochteren; en van den buit, ook tot alles, wat
   zij van hen genomenhadden; David bracht het altemaal weder.

   ^20David nam ook al de schapen en de runderen; zij dreven ze voor
   datzelve vee heen, en zeiden: Dit is Davids buit.

   ^21Als David tot de tweehonderd mannen kwam, die zo moede waren
   geweest, dat zij David niet hadden kunnen navolgen, en die zij aan de
   beek Besor haddenlaten blijven, die gingen David tegemoet, en het volk,
   dat bij hem was, tegemoet; en David trad tot het volk, en hij vraagde
   hen naar den welstand.

   ^22Toen antwoordde een ieder boos en Belials man onder de mannen, die
   met David getogen waren, en zij zeiden: Omdat zij met ons niet getogen
   zijn, zullen wijhun van den buit, dien wij gered hebben, niet geven,
   maar aan een iegelijk zijn vrouw en zijn kinderen; laat hen die
   heenleiden, en weggaan.

   ^23Maar David zeide: Alzo zult gij niet doen, mijn broeders, met
   hetgeen ons de HEERE gegeven heeft, en Hij heeft ons bewaard, en heeft
   de bende, die tegen onskwam, in onze hand gegeven.

   ^24Wie zou toch ulieden in deze zaak horen? Want gelijk het deel
   dergenen is, die in den strijd mede afgetogen zijn, alzo zal ook het
   deel dergenen zijn, die bij hetgereedschap gebleven zijn; zij zullen
   gelijkelijk delen.

   ^25En dit is van dien dag af en voortaan alzo geweest; want hij heeft
   het tot een inzetting en tot een recht gesteld in Israel, tot op dezen
   dag.

   ^26Als nu David te Ziklag kwam, zo zond hij tot de oudsten van Juda,
   zijn vrienden, van den buit, zeggende: Ziet, daar is een zegen voor
   ulieden, van den buit dervijanden des HEEREN.

   ^27Namelijk tot die te Beth-El, en tot die te Ramoth tegen het zuiden,
   en tot die te Jather,

   ^28En tot die te Aroer, en tot die te Sifmoth, en tot die te Esthemoa,

   ^29En tot die te Rachel, en tot die, welke in de steden der
   Jerahmeelieten waren, en tot die, welke in de steden der Kenieten
   waren,

   ^30En tot die te Horma, en tot die te Chor-Asan, en tot die te Atach,

   ^31En tot die te Hebron, en tot al de plaatsen, waar David gewandeld
   had, hij en zijn mannen. 1 Samuël 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1De Filistijnen dan steden tegen Israel; en de mannen Israels vloden
   voor het aangezicht der Filistijnen, en vielen verslagen op het
   gebergte Gilboa.

   ^2En de Filistijnen hielden dicht op Saul en zijn zonen; en de
   Filistijnen sloegen Jonathan, en Abinadab, en Malchisua, de zonen van
   Saul.

   ^3En de strijd werd zwaar tegen Saul; en de mannen, die met den boog
   schieten, troffen hem aan, en hij vreesde zeer voor de schutters.

   ^4Toen zeide Saul tot zijn wapendrager: Trek uw zwaard uit, en
   doorsteek mij daarmede, dat misschien deze onbesnedenen niet komen, en
   mij doorsteken, enmet mij den spot drijven. Maar zijn wapendrager wilde
   niet, want hij vreesde zeer. Toen nam Saul het zwaard, en viel daarin.

   ^5Toen zijn wapendrager zag, dat Saul dood was, zo viel hij ook in zijn
   zwaard en stierf met hem.

   ^6Alzo stierf Saul, en zijn drie zonen, en zijn wapendrager, ook al
   zijn mannen, te dienzelven dage te gelijk.

   ^7Als de mannen van Israel, die aan deze zijde van het dal waren, en
   die aan deze zijde der Jordaan waren, zagen, dat de mannen van Israel
   gevloden waren, endat Saul en zijn zonen dood waren, zo verlieten zij
   de steden, en zij vloden. Toen kwamen de Filistijnen en woonden daarin.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, als de Filistijnen kwamen, om de
   verslagenen te plunderen, zo vonden zij Saul en zijn drie zonen,
   liggende op hetgebergte Gilboa.

   ^9En zij hieuwen zijn hoofd af, en zij togen zijn wapenen uit, en zij
   zonden ze in der Filistijnen land rondom, om te boodschappen in het
   huis hunner afgoden, enonder het volk.

   ^10En zij legden zijn wapenen in het huis van Astharoth; en zijn
   lichaam hechtten zij aan den muur te Beth-San.

   ^11Als de inwoners van Jabes in Gilead daarvan hoorden, wat de
   Filistijnen Saul gedaan hadden;

   ^12Zo maakten zich op alle strijdbare mannen, en gingen den gehelen
   nacht, en zij namen het lichaam van Saul, en de lichamen zijner zonen,
   van den muur teBeth-San; en zij kwamen te Jabes, en brandden ze aldaar.
     __________________________________________________________________

2 Samuel
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Voorts geschiedde het na Sauls dood, als David van den slag der
   Amalekieten was wedergekomen, en David twee dagen te Ziklag gebleven
   was;

   ^2Zo geschiedde het op den derden dag, dat, ziet, uit het heirleger van
   Saul, een man kwam, wiens klederen gescheurd waren, en aarde was op
   zijn hoofd; en hetgeschiedde, als hij tot David kwam, zo viel hij ter
   aarde en boog zich neder.

   ^3En David zeide tot hem: Van waar komt gij? En hij zeide tot hem: Ik
   ben ontkomen uit het heirleger van Israel.

   ^4Voorts zeide David tot hem: Wat is de zaak? Verhaal het mij toch. En
   hij zeide, dat het volk uit den strijd gevloden was, en dat er ook
   velen van het volkgevallen en gestorven waren, dat ook Saul en zijn
   zoon Jonathan dood waren.

   ^5En David zeide tot den jongen, die hem de boodschap bracht: Hoe weet
   gij, dat Saul dood is, en zijn zoon Jonathan?

   ^6Toen zeide de jongen, die hem de boodschap bracht: Ik kwam bij geval
   op het gebergte van Gilboa; en ziet, Saul leunde op zijn spies; en
   ziet, de wagens enritmeesters hielden dicht op hem.

   ^7Zo zag hij achter zich om, en zag mij, en hij riep mij, en ik zeide:
   Zie, hier ben ik.

   ^8En hij zeide tot mij: Wie zijt gij? En ik zeide tot hem: Ik ben een
   Amalekiet.

   ^9Toen zeide hij tot mij: Sta toch bij mij, en dood mij; want deze
   malienkolder heeft mij opgehouden; want mijn leven is nog gans in mij.

   ^10Zo stond ik bij hem, en doodde hem; want ik wist, dat hij na zijn
   val niet leven zou; en ik nam de kroon, die op zijn hoofd was, en het
   armgesmijde, dat aan zijnarm was, en heb ze hier tot mijn heer
   gebracht.

   ^11Toen vatte David zijn klederen en scheurde ze; desgelijks ook al de
   mannen, die met hem waren.

   ^12En zij weeklaagden, en weenden, en vastten tot op den avond, over
   Saul en over Jonathan, zijn zoon, en over het volk des HEEREN, en over
   het huis Israels, omdat zij door het zwaard gevallen waren.

   ^13Voorts zeide David tot den jongen, die hem de boodschap gebracht
   had: Van waar zijt gij? En hij zeide: Ik ben de zoon van een vreemden
   man, van eenAmalekiet.

   ^14En David zeide tot hem: Hoe, hebt gij niet gevreesd uw hand uit te
   strekken, om den gezalfde des HEEREN te verderven.

   ^15En David riep een van de jongens, en zeide: Treed toe, val op hem
   aan. En hij sloeg hem, dat hij stierf.

   ^16En David zeide tot hem: Uw bloed zij op uw hoofd; want uw mond heeft
   tegen u getuigd, zeggende: ik heb den gezalfde des HEEREN gedood.

   ^17David nu klaagde deze klage over Saul en over Jonathan, zijn zoon;

   ^18Als hij gezegd had, dat men den kinderen van Juda den boog zou
   leren; ziet, het is geschreven in het boek des Oprechten.

   ^19O Sieraad van Israel, op uw hoogten is hij verslagen; hoe zijn de
   helden gevallen!

   ^20Verkondigt het niet te Gath, boodschapt het niet op de straten van
   Askelon; opdat de dochters der Filistijnen zich niet verblijden, opdat
   de dochters deronbesnedenen niet opspringen van vreugde.

   ^21Gij, bergen van Gilboa, noch dauw noch regen moet zijn op u, noch
   velden der hefofferen; want aldaar is der helden schild smadelijk
   weggeworpen, het schildvan Saul, alsof hij niet gezalfd ware geweest
   met olie.

   ^22Van het bloed der verslagenen, van het vette der helden, werd
   Jonathans boog niet achterwaarts gedreven; en Sauls zwaard keerde niet
   ledig weder.

   ^23Saul en Jonathan, die beminden, en die liefelijken in hun leven,
   zijn ook in hun dood niet gescheiden; zij waren lichter dan arenden,
   zij waren sterker danleeuwen.

   ^24Gij, dochteren Israels, weent over Saul; die u kleedde met
   scharlaken, met weelde; die u sieraad van goud deed dragen over uw
   kleding.

   ^25Hoe zijn de helden gevallen in het midden van den strijd! Jonathan
   is verslagen op uw hoogten!

   ^26Ik ben benauwd om uwentwil, mijn broeder Jonathan! Gij waart mij
   zeer liefelijk; uw liefde was mij wonderlijker dan liefde der vrouwen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En het geschiedde daarna, dat David den HEERE vraagde, zeggende: Zal
   ik optrekken in een der steden van Juda? En de HEERE zeide tot hem:
   Trek op. EnDavid zeide: Waarheen zal ik optrekken? En Hij zeide: Naar
   Hebron.

   ^2Alzo toog David derwaarts op, als ook zijn twee vrouwen, Ahinoam, de
   Jizreelietische, en Abigail, de huisvrouw van Nabal, den Karmeliet.

   ^3Ook deed David zijn mannen optrekken, die bij hem waren, een iegelijk
   met zijn huisgezin; en zij woonden in de steden van Hebron.

   ^4Daarna kwamen de mannen van Juda, en zalfden aldaar David tot een
   koning over het huis van Juda. Toen boodschapten zij David, zeggende:
   Het zijn demannen van Jabes in Gilead, die Saul begraven hebben.

   ^5Toen zond David boden tot de mannen van Jabes in Gilead, en hij zeide
   tot hen: Gezegend zijt gij den HEERE, dat gij deze weldadigheid gedaan
   hebt aan uwheer, aan Saul, en hebt hem begraven.

   ^6Zo doe nu de HEERE aan u weldadigheid en trouw! En ik ook, ik zal aan
   u dit goede doen, dewijl gij deze zaak gedaan hebt.

   ^7En nu, laat uw handen sterk zijn, en zijt dapper, dewijl uw heer Saul
   gestorven is; en ook hebben mij die van het huis van Juda tot koning
   over zich gezalfd.

   ^8Abner nu, de zoon van Ner, de krijgsoverste, dien Saul gehad had, nam
   Isboseth, Sauls zoon, en voerde hem over naar Mahanaim,

   ^9En maakte hem ten koning over Gilead, en over de Aschurieten, en over
   Jizreel, en over Efraim, en over Benjamin, en over gans Israel.

   ^10Veertig jaren was Isboseth, Sauls zoon, oud, als hij koning werd
   over Israel; en hij regeerde het tweede jaar; alleenlijk die van het
   huis van Juda volgden Davidna.

   ^11Het getal nu der dagen, die David koning geweest is te Hebron, over
   het huis van Juda, is zeven jaren en zes maanden.

   ^12Toen toog Abner, de zoon van Ner, uit, met de knechten van Isboseth,
   den zoon van Saul, van Mahanaim naar Gibeon.

   ^13Joab, de zoon van Zeruja, en de knechten van David, togen ook uit;
   en zij ontmoetten elkander bij den vijver van Gibeon; en zij bleven,
   deze aan deze zijde desvijvers, en die aan gene zijde des vijvers.

   ^14En Abner zeide tot Joab: Laat zich nu de jongens opmaken, en voor
   ons aangezicht spelen. En Joab zeide: Laat hen zich opmaken.

   ^15Toen maakten zich op, en gingen over in getal, twaalf van Benjamin,
   te weten voor Isboseth, Sauls zoon, en twaalf van Davids knechten.

   ^16En de een greep den ander bij het hoofd, en stiet zijn zwaard in de
   zijde des anderen, en zij vielen te zamen; daarvan noemde men dezelve
   plaatsChelkath-Hazurim, die bij Gibeon is.

   ^17En er was op dienzelfden dag een gans zeer harde strijd. Doch Abner
   en de mannen van Israel werden voor het aangezicht der knechten van
   David geslagen.

   ^18Nu waren aldaar drie zonen van Zeruja, Joab, en Abisai en Asahel; en
   Asahel was licht op zijn voeten, als een der reeen, die in het veld
   zijn.

   ^19En Asahel jaagde Abner achterna; en hij week niet, om van achter
   Abner ter rechterhand of ter linkerhand af te gaan.

   ^20Toen zag Abner achter zich om, en zeide: Zijt gij dit, Asahel? En
   hij zeide: Ik ben het.

   ^21En Abner zeide tot hem: Wijk tot uw rechterhand of tot uw
   linkerhand, en grijp u een van die jongens, en neem voor u hun gewaad;
   maar Asahel wilde nietafwijken van achter hem.

   ^22Toen voer Abner wijders voort, zeggende tot Asahel: Wijkt af van
   achter mij; waarom zal ik u ter aarde slaan? Hoe zou ik dan mijn
   aangezicht opheffen vooruw broeder Joab?

   ^23Maar hij weigerde af te wijken. Zo sloeg hem Abner met het achterste
   van de spies aan de vijfde rib, dat de spies van achter hem uitging; en
   hij viel aldaar, enstierf op zijn plaats. En het geschiedde, dat allen,
   die tot de plaats kwamen, alwaar Asahel gevallen en gestorven was,
   staan bleven.

   ^24Maar Joab en Abisai jaagden Abner achterna; en de zon ging onder,
   als zij gekomen waren tot den heuvel van Amma, dewelke is voor Giach,
   op den weg derwoestijn van Gibeon.

   ^25En de kinderen van Benjamin verzamelden zich achter Abner, en werden
   tot een hoop; en zij stonden op de spits van een heuvel.

   ^26Toen riep Abner tot Joab, en zeide: Zal dan het zwaard eeuwiglijk
   verteren? Weet gij niet, dat het in het laatste bitterheid zal zijn? En
   hoe lang zult gij het volkniet zeggen, dat zij wederkeren van hun
   broederen te vervolgen?

   ^27En Joab zeide: Zo waarachtig als God leeft, ten ware dat gij
   gesproken hadt, zekerlijk het volk zou al toen van den morgen af
   weggevoerd zijn geweest, eeniegelijk van zijn broeder te vervolgen!

   ^28Toen blies Joab met de bazuin; en al het volk stond stil, en zij
   jaagden Israel niet meer achterna, en voeren niet wijders voort te
   strijden.

   ^29Abner dan en zijn mannen gingen dienzelfden gansen nacht over het
   vlakke veld; en zij gingen over de Jordaan en wandelden het ganse
   Bithron door, enkwamen tot Mahanaim.

   ^30Joab keerde ook weder van achter Abner, en verzamelde het ganse
   volk. En er werden van Davids knechten gemist negentien mannen, en
   Asahel.

   ^31Maar Davids knechten hadden van Benjamin en onder Abners mannen
   geslagen: driehonderd en zestig mannen waren er dood gebleven.

   ^32En zij namen Asahel op, en begroeven hem in zijns vaders graf, dat
   te Bethlehem was. Joab nu en zijn mannen gingen den gansen nacht, dat
   hun het lichtaanbrak te Hebron.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En er was een lange krijg tussen het huis van Saul, en tussen het
   huis van David. Doch David ging en werd sterker; maar die van het huis
   van Saul gingen enwerden zwakker.

   ^2En David werden zonen geboren te Hebron. Zijn eerstgeborene nu was
   Amnon, van Ahinoam, de Jizreelietische;

   ^3En zijn tweede was Chileab, van Abigail, de huisvrouw van Nabal, den
   Karmeliet; en de derde, Absalom, de zoon van Maacha, de dochter van
   Thalmai, koning van Gesur;

   ^4En de vierde, Adonia, de zoon van Haggith; en de vijfde Sefatja, de
   zoon van Abital;

   ^5En de zesde, Jithream, van Egla, Davids huisvrouw. Dezen zijn David
   geboren te Hebron.

   ^6Terwijl die krijg was tussen het huis van Saul, en tussen het huis
   van David, zo geschiedde het, dat Abner zich sterkte in het huis van
   Saul.

   ^7Saul nu had een bijwijf gehad, welker naam was Rizpa, dochter van
   Aja; en Isboseth zeide tot Abner: Waarom zijt gij ingegaan tot mijns
   vaders bijwijf?

   ^8Toen ontstak Abner zeer over Isboseths woorden, en zeide: Ben ik dan
   een hondskop, ik, die tegen Juda, aan het huis van Saul, uw vader, aan
   zijn broederenen aan zijn vrienden, heden weldadigheid doe, en u niet
   overgeleverd heb in Davids hand, dat gij heden aan mij onderzoekt de
   ongerechtigheid ener vrouw?

   ^9God doe Abner zo, en doe hem zo daartoe! Voorzeker, gelijk als de
   HEERE aan David gezworen heeft, dat ik even alzo aan hem zal doen.

   ^10Overbrengende het koninkrijk van het huis van Saul, en oprichtende
   den stoel van David over Israel en over Juda, van Dan tot Ber-seba toe.

   ^11En hij kon Abner verder niet een woord antwoorden, omdat hij hem
   vreesde.

   ^12Toen zond Abner boden voor zich tot David, zeggende: Wiens is het
   land? zeggende wijders: Maak uw verbond met mij, en zie, mijn hand zal
   met u zijn, omgans Israel tot u om te keren.

   ^13En hij zeide: Wel, ik zal een verbond met u maken; doch een ding
   begeer ik van u, zeggende: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij
   dat gij Michal, Saulsdochter, te voren inbrengt, als gij komt om mijn
   aangezicht te zien.

   ^14Ook zond David boden tot Isboseth, den zoon van Saul, zeggende: Geef
   mij mijn huisvrouw Michal, die ik mij met honderd voorhuiden der
   Filistijnenondertrouwd heb.

   ^15Isboseth dan zond heen, en nam haar van den man, van Paltiel, den
   zoon van Lais.

   ^16En haar man ging met haar, al gaande en wenende achter haar, tot
   Bahurim toe. Toen zeide Abner tot hem: Ga weg, keer weder. En hij
   keerde weder.

   ^17Abner nu had woorden met de oudsten van Israel, zeggende: Gij hebt
   David te voren lang tot een koning over u begeerd.

   ^18Zo doet het nu; want de HEERE heeft tot David gesproken, zeggende:
   Door de hand van David, Mijn knecht, zal Ik Mijn volk Israel verlossen
   van de hand derFilistijnen, en van de hand van al hun vijanden.

   ^19En Abner sprak ook voor de oren van Benjamin. Voorts ging Abner ook
   heen, om te Hebron voor Davids oren te spreken alles, wat goed was in
   de ogen vanIsrael, en in de ogen van het ganse huis van Benjamin.

   ^20En Abner kwam tot David te Hebron, en twintig mannen met hem. En
   David maakte Abner, en den mannen, die met hem waren, een maaltijd.

   ^21Toen zeide Abner tot David: Ik zal mij opmaken, en heengaan, en
   vergaderen gans Israel tot mijn heer, den koning, dat zij een verbond
   met u maken, en gijregeert over alles, wat uw ziel begeert. Alzo liet
   David Abner gaan, en hij ging in vrede.

   ^22En ziet, Davids knechten en Joab kwamen van een bende, en brachten
   met zich een groten roof. Abner nu was niet bij David te Hebron; want
   hij had hem latengaan, en hij was gegaan in vrede.

   ^23Als nu Joab en het ganse heir, dat met hem was, aankwamen, zo gaven
   zij Joab te kennen, zeggende: Abner, de zoon van Ner, is gekomen tot
   den koning, enhij heeft hem laten gaan, en hij is gegaan in vrede.

   ^24Toen ging Joab tot den koning in, en zeide: Wat hebt gij gedaan?
   Zie, Abner is tot u gekomen; waarom nu hebt gij hem laten gaan, dat hij
   zo vrij is weggegaan?

   ^25Gij kent Abner, den zoon van Ner; dat hij gekomen is om u te
   overreden, en om te weten uw uitgang en uw ingang, ja, om te weten
   alles, wat gij doet.

   ^26En Joab ging uit van David, en zond Abner boden na, die hem wederom
   haalden van den bornput van Sira; maar David wist het niet.

   ^27Als nu Abner weder te Hebron kwam, zo leidde Joab hem ter zijde af
   in het midden der poort, om in de stilte met hem te spreken; en hij
   sloeg hem aldaar aande vijfde, dat hij stierf, om des bloeds wil van
   zijn broeder Asahel.

   ^28Als David dat daarna hoorde, zo zeide hij: Ik ben onschuldig, en
   mijn koninkrijk, bij den HEERE, tot in eeuwigheid, van het bloed van
   Abner, den zoon vanNer.

   ^29Het blijve op het hoofd van Joab, en op het ganse huis zijns vaders;
   en er worde van het huis van Joab niet afgesneden, die een vloed hebbe,
   en melaats zij, enzich aan den stok houde, en door het zwaard valle, en
   broodsgebrek hebbe!

   ^30Alzo hebben Joab en zijn broeder Abisai Abner doodgeslagen, omdat
   hij hun broeder Asahel te Gibeon in den strijd gedood had.

   ^31David dan zeide tot Joab en tot al het volk, dat bij hem was:
   Scheurt uw klederen, en gordt zakken aan, en weeklaagt voor Abner
   henen; en de koning Davidging achter de baar.

   ^32Als zij nu Abner te Hebron begroeven, zo hief de koning zijn stem
   op, en weende bij Abners graf; ook weende al het volk.

   ^33En de koning maakte een klage over Abner, en zeide: Is dan Abner
   gestorven, als een dwaas sterft?

   ^34Uw handen waren niet gebonden, noch uw voeten in koperen boeien
   gedaan, maar gij zijt gevallen, gelijk men valt voor het aangezicht van
   kinderen derverkeerdheid. Toen weende het ganse volk nog meer over hem.

   ^35Daarna kwam al het volk, om David brood te doen eten, als het nog
   dag was; maar David zwoer, zeggende: God doe mij zo, en doe er zo toe,
   indien ik voorhet ondergaan der zon brood of iets smake!

   ^36Als al het volk dit vernam, zo was het goed in hun ogen, alles,
   zoals de koning gedaan had, was goed in de ogen van het ganse volk.

   ^37En al het volk en gans Israel merkten te dienzelven dage, dat het
   van den koning niet was, dat men Abner, den zoon van Ner, gedood had.

   ^38Voorts zeide de koning tot zijn knechten: Weet gij niet, dat te
   dezen dage een vorst, ja, een grote in Israel gevallen is?

   ^39Maar ik ben heden teder, en gezalfd ten koning, en deze mannen, de
   zonen van Zeruja, zijn harder dan ik; de HEERE zal den boosdoener
   vergelden naar zijnboosheid. 2 Samuël 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Als nu Sauls zoon hoorde, dat Abner te Hebron gestorven was, werden
   zijn handen slap, en gans Israel werd verschrikt.

   ^2En Sauls zoon had twee mannen, oversten van benden; de naam des enen
   was Baena, en de naam des anderen Rechab, zonen van Rimmon, den
   Beerothiet, van de kinderen van Benjamin; want ook Beeroth werd aan
   Benjamin gerekend.

   ^3En de Beerothieten waren gevloden naar Gitthaim, en waren aldaar
   vreemdelingen tot op dezen dag.

   ^4En Jonathan, Sauls zoon, had een zoon, die geslagen was aan beide
   voeten; vijf jaren was hij oud als het gerucht van Saul en Jonathan uit
   Jizreel kwam; en zijnvoedster hem opnam, en vluchtte; en het
   geschiedde, als zij haastte, om te vluchten, dat hij viel en kreupel
   werd; en zijn naam was Mefiboseth.

   ^5En de zonen van Rimmon: den Beerothiet, Rechab en Baena, gingen heen,
   en kwamen ten huize van Isboseth, als de dag heet geworden was; en hij
   lag op deslaapstede, in den middag.

   ^6En zij kwamen daarin tot het midden des huizes, zullende tarwe halen;
   en zij sloegen hem aan de vijfde rib; en Rechab en zijn broeder Baena
   ontkwamen.

   ^7Want zij kwamen in huis, als hij op zijn bed lag, in zijn slaapkamer,
   en sloegen hem, en doodden hem, en hieuwen zijn hoofd af; en zij namen
   zijn hoofd, engingen henen, den weg op het vlakke veld, den gansen
   nacht.

   ^8En zij brachten het hoofd van Isboseth tot David te Hebron, en zeiden
   tot den koning: Zie, daar is het hoofd van Isboseth, den zoon van Saul,
   uw vijand, die uwziel zocht, alzo heeft de HEERE mijn heer den koning
   te dezen dage wrake gegeven van Saul en van zijn zaad.

   ^9Maar David antwoordde Rechab en zijn broeder Baena, den zonen van
   Rimmon, den Beerothiet, en zeide tot hen: Zo waarachtig als De HEERE
   leeft, Diemijn ziel uit alle benauwdheid verlost heeft!

   ^10Dewijl ik hem, die mij boodschapte, zeggende: Zie, Saul is dood;
   daar hij in zijn ogen was als een, die goede boodschap bracht, nochtans
   gegrepen en te Ziklaggedood heb, hoewel hij meende, dat ik hem
   bodenloon zou geven;

   ^11Hoeveel te meer, wanneer goddeloze mannen een rechtvaardigen man in
   zijn huis op zijn slaapstede hebben gedood? Nu dan, zou ik zijn bloed
   van uw handenniet eisen, en u van de aarde wegdoen?

   ^12En David gebood zijn jongens, en zij doodden hen, en hieuwen hun
   handen en hun voeten af, en hingen ze op bij den vijver te Hebron, maar
   het hoofd vanIsboseth namen zij, en begroeven het in Abners graf te
   Hebron.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Toen kwamen alle stammen van Israel tot David te Hebron; en zij
   spraken, zeggende: Zie, wij, uw gebeente en uw vlees zijn wij.

   ^2Daartoe ook te voren, toen Saul koning over ons was, waart gij Israel
   uitvoerende en inbrengende; ook heeft de HEERE tot u gezegd: Gij zult
   Mijn volk Israelweiden, en gij zult tot een voorganger zijn over
   Israel.

   ^3Alzo kwamen alle oudsten van Israel tot den koning te Hebron; en de
   koning David maakte een verbond met hen te Hebron, voor het aangezicht
   desHEEREN; en zij zalfden David tot koning over Israel.

   ^4Dertig jaar was David oud, als hij koning werd; veertig jaren heeft
   hij geregeerd.

   ^5Te Hebron regeerde hij over Juda zeven jaren en zes maanden; en te
   Jeruzalem regeerde hij drie en dertig jaren over gans Israel en Juda.

   ^6En de koning toog met zijn mannen naar Jeruzalem, tegen de
   Jebusieten, die in dat land woonden. En zij spraken tot David,
   zeggende: Gij zult hier niet inkomen, maar de blinden en kreupelen
   zullen u afdrijven; dat is te zeggen: David zal hier niet inkomen.

   ^7Maar David nam den burg Sion in; dezelve is de stad Davids.

   ^8Want David zeide ten zelven dage: Al wie de Jebusieten slaat, en
   geraakt aan die watergoot, en die kreupelen, en die blinden, die van
   Davids ziel gehaat zijn, die zal tot een hoofd en tot een overste zijn;
   daarom zegt men: Een blinde en kreupele zal in het huis niet komen.

   ^9Alzo woonde David in den burg en noemde dien Davids stad. En David
   bouwde rondom van Millo af en binnenwaarts.

   ^10David nu ging geduriglijk voort, en werd groot; want de HEERE, de
   God der heirscharen, was met hem.

   ^11En Hiram, de koning van Tyrus, zond boden tot David, en cederenhout,
   en timmerlieden, en metselaars; en zij bouwden David een huis.

   ^12En David merkte, dat de HEERE hem tot een koning over Israel
   bevestigd had, en dat Hij zijn koninkrijk verheven had, om Zijns volks
   Israels wil.

   ^13En David nam meer bijwijven, en vrouwen van Jeruzalem, nadat hij van
   Hebron gekomen was; en David werden meer zonen en dochteren geboren.

   ^14En dit zijn de namen dergenen, die hem te Jeruzalem geboren zijn:
   Schammua, en Schobab, en Nathan, en Salomo.

   ^15En Ibchar, en Elischua en Nefeg, en Jafia,

   ^16En Elischama, en Eljade, en Elifeleth.

   ^17Als nu de Filistijnen hoorden, dat zij David ten koning over Israel
   gezalfd hadden, zo togen alle Filistijnen op om David te zoeken; en
   David, dat horende, toogaf, naar den burg.

   ^18En de Filistijnen kwamen en verspreidden zich in het dal Refaim.

   ^19Zo vraagde David den HEERE, zeggende: Zal ik optrekken tegen de
   Filistijnen? Zult Gij ze in mijn hand geven? En de HEERE zeide tot
   David: Trek op, wantIk zal de Filistijnen zekerlijk in uw hand geven.

   ^20Toen kwam David te Baal-Perazim; en David sloeg hen aldaar, en
   zeide: De HEERE heeft mijn vijanden voor mijn aangezicht gescheurd, als
   een scheur derwateren; daarom noemde hij den naam derzelve plaats,
   Baal-Perazim.

   ^21En zij lieten hun afgoden aldaar; en David en zijn mannen namen ze
   op.

   ^22Daarna togen de Filistijnen weder op; en zij verspreidden zich in
   het dal Refaim.

   ^23En David vraagde den HEERE, Dewelke zeide: Gij zult niet optrekken;
   maar trek om tot achter hen, dat gij aan hen komt van tegenover de
   moerbezienbomen;

   ^24En het geschiede, als gij hoort het geruis van een gang in de toppen
   der moerbezienbomen, dan rep u; want alsdan is de HEERE voor uw
   aangezicht uitgegaan, om het heirleger der Filistijnen te slaan.

   ^25En David deed alzo, gelijk als de HEERE hem geboden had; en hij
   sloeg de Filistijnen van Geba af, totdat gij komt te Gezer.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Daarna verzamelde David wederom alle uitgelezenen in Israel, dertig
   duizend.

   ^2En David maakte zich op, en ging heen met al het volk, dat bij hem
   was, van Baalim-Juda, om van daar op te brengen de ark Gods, bij
   dewelke de Naamwordt aangeroepen, de Naam van den HEERE der
   heirscharen, Die daarop woont tussen de cherubim.

   ^3En zij voerden de ark Gods op een nieuwen wagen, en haalden ze uit
   het huis van Abinadab, dat op een heuvel is; en Uza en Ahio, zonen van
   Abinadab, leidden den nieuwen wagen.

   ^4Toen zij hem nu uit het huis van Abinadab, dat op den heuvel is, met
   de ark Gods, wegvoerden, zo ging Ahio voor de ark henen.

   ^5En David en het ganse huis Israels speelden voor het aangezicht des
   HEEREN, met allerlei snarenspel van dennenhout, als met harpen, en met
   luiten, en mettrommelen, ook met schellen, en met cimbalen.

   ^6Als zij nu kwamen tot aan Nachons dorsvloer, zo strekte Uza zijn hand
   uit aan de ark Gods, en hield ze, want de runderen struikelden.

   ^7Toen ontstak de toorn des HEEREN tegen Uza, en God sloeg hem aldaar,
   om deze onbedachtzaamheid; en hij stierf aldaar bij de ark Gods.

   ^8En David ontstak, omdat de HEERE een scheur gescheurd had aan Uza; en
   hij noemde dezelve plaats Perez-Uza, tot op dezen dag.

   ^9En David vreesde den HEERE ten zelven dage; en hij zeide: Hoe zal de
   ark des HEEREN tot mij komen?

   ^10David dan wilde de ark des HEEREN niet tot zich laten overbrengen in
   de stad Davids; maar David deed ze afwijken in het huis van Obed-Edom,
   den Gethiet.

   ^11En de ark des HEEREN bleef in het huis van Obed-Edom, den Gethiet,
   drie maanden; en de HEERE zegende Obed-Edom en zijn ganse huis.

   ^12Toen boodschapte men den koning David, zeggende: De HEERE heeft het
   huis van Obed-Edom, en al wat hij heeft, gezegend om der ark Gods wil;
   zo gingDavid heen en haalde de ark Gods uit het huis van Obed-Edom
   opwaarts in de stad Davids, met vreugde.

   ^13En het geschiedde, als zij, die de ark des HEEREN droegen, zes
   treden voortgetreden waren, dat hij ossen en gemest vee offerde.

   ^14En David huppelde met alle macht voor het aangezicht des HEEREN; en
   David was omgord met een linnen lijfrok.

   ^15Alzo brachten David en het ganse huis Israels de ark des HEEREN op,
   met gejuich en met geluid der bazuinen.

   ^16En het geschiedde, als de ark des HEEREN in de stad Davids kwam, dat
   Michal, Sauls dochter, door het venster uitzag. Als zij nu den koning
   David zag, springende en huppelende voor het aangezicht des HEEREN,
   verachtte zij hem in haar hart.

   ^17Toen zij nu de ark des HEEREN inbrachten, stelden zij die in haar
   plaats, in het midden der tent, die David voor haar gespannen had; en
   David offerdebrandofferen voor des HEEREN aangezicht, en dankofferen.

   ^18Als David geeindigd had het brandoffer en de dankofferen te offeren,
   zo zegende hij het volk in den Naam des HEEREN der heirscharen.

   ^19En hij deelde uit aan het ganse volk, aan de ganse menigte van
   Israel, van de mannen tot de vrouwen toe, aan een iegelijk een
   broodkoek, en een schoon stukvlees, en een fles wijn. Toen ging al dat
   volk heen, een iegelijk naar zijn huis.

   ^20Als nu David wederkwam, om zijn huis te zegenen, ging Michal, Sauls
   dochter, uit, David tegemoet, en zeide: Hoe is heden de koning van
   Israel verheerlijkt, diezich heden voor de ogen van de dienstmaagden
   zijner dienstknechten heeft ontbloot, gelijk een van de ijdele lieden
   zich onbeschaamdelijk ontbloot?

   ^21Maar David zeide tot Michal: Voor het aangezicht des HEEREN, Die mij
   verkoren heeft voor uw vader en voor zijn ganse huis, mij instellende
   tot eenvoorganger over het volk des HEEREN, over Israel; ja, ik zal
   spelen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^22Ook zal ik mij nog geringer houden dan alzo, en zal nederig zijn in
   mijn ogen, en met de dienstmaagden, waarvan gij gezegd hebt, met
   dezelve zal ik verheerlijktworden.

   ^23Michal nu, Sauls dochter, had geen kind, tot den dag van haar dood
   toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En het geschiedde, als de koning in zijn huis zat, en de HEERE hem
   rust gegeven had van al zijn vijanden rondom,

   ^2Zo zeide de koning tot den profeet Nathan: Zie toch, ik woon in een
   cederen huis, en de ark Gods woont in het midden der gordijnen.

   ^3En Nathan zeide tot den koning: Ga heen, doe al wat in uw hart is,
   want de HEERE is met u.

   ^4Maar het gebeurde in denzelfden nacht, dat het woord des HEEREN tot
   Nathan geschiedde, zeggende:

   ^5Ga, en zeg tot Mijn knecht, tot David: Zo zegt de HEERE: Zoudt gij
   Mij een huis bouwen tot Mijn woning?

   ^6Want Ik heb in geen huis gewoond, van dien dag af, dat Ik de kinderen
   Israels uit Egypte opvoerde, tot op dezen dag; maar Ik heb gewandeld in
   een tent en ineen tabernakel.

   ^7Overal, waar Ik met al de kinderen Israels heb gewandeld, heb Ik wel
   een woord gesproken met een der stammen Israels, dien Ik bevolen heb
   Mijn volk Israelte weiden, zeggende: Waarom bouwt gij Mij niet een
   cederen huis?

   ^8Nu dan, alzo zult gij tot Mijn knecht, tot David, zeggen: Zo zegt de
   HEERE der heirscharen: Ik heb u genomen van de schaapskooi, van achter
   de schapen, datgij een voorganger zoudt zijn over Mijn volk, over
   Israel.

   ^9En Ik ben met u geweest, overal, waar gij gegaan zijt, en heb al uw
   vijanden voor uw aangezicht uitgeroeid; en Ik heb u een groten naam
   gemaakt, als den naamder groten, die op de aarde zijn.

   ^10En Ik heb voor Mijn volk, voor Israel, een plaats besteld, en hem
   geplant, dat hij aan zijn plaats wone, en niet meer heen en weder
   gedreven worde; en dekinderen der verkeerdheid zullen hem niet meer
   verdrukken, gelijk als in het eerst.

   ^11En van dien dag af, dat Ik geboden heb richters te wezen over Mijn
   volk Israel. Doch u heb Ik rust gegeven van al uw vijanden. Ook geeft u
   de HEERE tekennen, dat de HEERE u een huis maken zal.

   ^12Wanneer uw dagen zullen vervuld zijn, en gij met uw vaderen zult
   ontslapen zijn, zo zal Ik uw zaad na u doen opstaan, dat uit uw lijf
   voortkomen zal, en Ik zalzijn koninkrijk bevestigen.

   ^13Die zal Mijn Naam een huis bouwen; en Ik zal den stoel zijns
   koninkrijks bevestigen tot in eeuwigheid.

   ^14Ik zal hem zijn tot een Vader, en hij zal Mij zijn tot een zoon;
   dewelke als hij misdoet, zo zal Ik hem met een mensenroede en met
   plagen der mensenkinderenstraffen.

   ^15Maar Mijn goedertierenheid zal van hem niet wijken, gelijk als Ik
   die weggenomen heb van Saul, dien Ik van voor uw aangezicht heb
   weggenomen.

   ^16Doch uw huis zal bestendig zijn, en uw koninkrijk tot in eeuwigheid,
   voor uw aangezicht; uw stoel zal vast zijn tot in eeuwigheid.

   ^17Naar al deze woorden, en naar dit ganse gezicht, alzo sprak Nathan
   tot David.

   ^18Toen ging de koning David in, en bleef voor het aangezicht des
   HEEREN, en hij zeide: Wie ben ik, Heere HEERE, en wat is mijn huis, dat
   Gij mij tot hiertoegebracht hebt?

   ^19Daartoe is dit in Uw ogen nog klein geweest, Heere HEERE, maar Gij
   hebt ook over het huis Uws knechts gesproken tot van verre heen; en dit
   naar de wetder mensen, Heere HEERE!

   ^20En wat zal David nog meer tot U spreken? Want Gij kent Uw knecht,
   Heere HEERE!

   ^21Om Uws woords wil, en naar Uw hart hebt Gij al deze grote dingen
   gedaan, om aan Uw knecht bekend te maken.

   ^22Daarom zijt Gij groot, HEERE God! Want er is niemand gelijk Gij, en
   er is geen God dan alleen Gij, naar alles, wat wij met onze oren
   gehoord hebben.

   ^23En wie is, gelijk Uw volk, gelijk Israel, een enig volk op aarde,
   hetwelk God is heengegaan Zich tot een volk te verlossen, en om Zich
   een Naam te zetten, enom voor ulieden deze grote en verschrikkelijke
   dingen te doen aan Uw land, voor het aangezicht Uws volks, dat Gij U
   uit Egypte verlost hebt, de heidenen enhun goden verdrijvende.

   ^24En Gij hebt Uw volk Israel U bevestigd, U tot een volk, tot in
   eeuwigheid; en Gij, HEERE, zijt hun tot een God geworden.

   ^25Nu dan, HEERE God, doe dit woord, dat Gij over Uw knecht en over
   zijn huis gesproken hebt, bestaan tot in eeuwigheid, en doe, gelijk als
   Gij gesprokenhebt.

   ^26En Uw Naam worde groot gemaakt tot in eeuwigheid, dat men zegge: De
   HEERE der heirscharen is God over Israel; en het huis van Uw knecht
   David zalbestendig zijn voor Uw aangezicht.

   ^27Want Gij, HEERE der heirscharen, Gij, God Israels! Gij hebt voor het
   oor Uws knechts geopenbaard, zeggende: Ik zal u een huis bouwen; daarom
   heeft Uwknecht in zijn hart gevonden, dit gebed tot U te bidden.

   ^28Nu dan, Heere HEERE! Gij zijt die God, en Uw woorden zullen waarheid
   zijn, en Gij hebt dit goede tot Uw knecht gesproken.

   ^29Zo believe het U nu, en zegen het huis van Uw knecht, dat het in
   eeuwigheid voor uw aangezicht zij; want Gij, Heere HEERE, hebt het
   gesproken, en met Uwzegen zal het huis van Uw knecht gezegend worden in
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En het geschiedde daarna, dat David de Filistijnen sloeg, en bracht
   hen ten onder; en David nam Meteg-Amma uit der Filistijnen hand.

   ^2Ook sloeg hij de Moabieten, en mat hen met een snoer, doende hen ter
   aarde nederliggen; en hij mat met twee snoeren om te doden, en met een
   vol snoer omin het leven te laten. Alzo werden de Moabieten David tot
   knechten, brengende geschenken.

   ^3David sloeg ook Hadad-ezer, den zoon van Rechob, den koning van Zoba,
   toen hij heentoog, om zijn hand te wenden naar de rivier Frath.

   ^4En David nam hem duizend wagens af, en zevenhonderd ruiteren, en
   twintig duizend man te voet; en David ontzenuwde alle wagenpaarden, en
   hield daarvanhonderd wagenen over.

   ^5En de Syriers van Damaskus kwamen om Hadad-ezer, den koning van Zoba,
   te helpen; maar David sloeg van de Syriers twee en twintig duizend man.

   ^6En David legde bezettingen in Syrie van Damaskus, en de Syriers
   werden David tot knechten, brengende geschenken; en de HEERE behoedde
   David overal, waar hij heentoog.

   ^7En David nam de gouden schilden die bij Hadad-ezers knechten geweest
   waren, en bracht ze te Jeruzalem.

   ^8Daartoe nam de koning David zeer veel kopers uit Betach, en uit
   Berothai, steden van Hadad-ezer.

   ^9Als nu Thoi, de koning van Hamath, hoorde, dat David het ganse heir
   van Hadad-ezer geslagen had;

   ^10Zo zond Thoi zijn zoon Joram tot den koning David, om hem te vragen
   naar zijn welstand, en om hem te zegenen, vanwege dat hij tegen
   Hadad-ezer gekrijgden hem geslagen had, (want Hadad-ezer voerde steeds
   krijg tegen Thoi); en in zijn hand waren zilveren vaten, en gouden
   vaten, en koperen vaten;

   ^11Welke de koning David ook den HEERE heiligde, met het zilver en het
   goud, dat hij geheiligd had van alle heidenen, die hij zich onderworpen
   had;

   ^12Van Syrie, en van Moab, en van de kinderen Ammons, en van de
   Filistijnen, en van Amalek, en van den roof van Hadad-ezer, den zoon
   van Rechob, denkoning van Zoba.

   ^13Ook maakte zich David een naam, als hij wederkwam, nadat hij de
   Syriers geslagen had, in het Zoutdal, achttien duizend.

   ^14En hij legde bezettingen in Edom; in gans Edom legde hij
   bezettingen; en alle Edomieten werden David tot knechten; en de HEERE
   behoedde David overal, waar hij heentoog.

   ^15Alzo regeerde David over gans Israel, en David deed aan zijn ganse
   volk recht en gerechtigheid.

   ^16Joab nu, de zoon van Zeruja, was over het heir; en Josafat, zoon van
   Achilud, was kanselier.

   ^17En Zadok, zoon van Ahitub, en Achimelech, zoon van Abjathar, waren
   priesters; en Seraja was schrijver.

   ^18Er was ook Benaja, zoon van Jojada, met de Krethi en de Plethi; maar
   Davids zonen waren prinsen. 2 Samuël 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En David zeide: Is er nog iemand die overgebleven is van het huis van
   Saul, dat ik weldadigheid aan hem doe, om Jonathans wil?

   ^2Het huis van Saul nu had een knecht, wiens naam was Ziba; en zij
   riepen hem tot David. En de koning zeide tot hem: Zijt gij Ziba? En hij
   zeide: Uw knecht.

   ^3En de koning zeide: Is er nog iemand van het huis van Saul, dat ik
   Gods weldadigheid bij hem doe? Toen zeide Ziba tot den koning: Er is
   nog een zoon vanJonathan, die geslagen is aan beide voeten.

   ^4En de koning zeide tot hem: Waar is hij? En Ziba zeide tot den
   koning: Zie, hij is in het huis van Machir, den zoon van Ammiel, te
   Lodebar.

   ^5Toen zond de koning David heen, en hij nam hem uit het huis van
   Machir, den zoon van Ammiel, van Lodebar.

   ^6Als nu Mefiboseth, de zoon van Jonathan, den zoon van Saul, tot David
   inkwam, zo viel hij op zijn aangezicht, en boog zich neder. En David
   zeide: Mefiboseth!En hij zeide: Zie, hier is uw knecht.

   ^7En David zeide tot hem: Vrees niet, want ik zal zekerlijk
   weldadigheid bij u doen, om uws vaders Jonathans wil; en ik zal u alle
   akkers van uw vader Saulwedergeven; en gij zult geduriglijk brood eten
   aan mijn tafel.

   ^8Toen boog hij zich, en zeide: Wat is uw knecht, dat gij omgezien hebt
   naar een doden hond, als ik ben?

   ^9Toen riep de koning Ziba, Sauls jongen, en zeide tot hem: Al wat Saul
   gehad heeft, en zijn ganse huis, heb ik den zoon uws heren gegeven.

   ^10Daarom zult gij voor hem het land bearbeiden, gij, en uw zonen, en
   uw knechten, en zult de vruchten inbrengen, opdat de zoon uws heren
   brood hebbe, dat hijete; en Mefiboseth, de zoon uws heren, zal
   geduriglijk brood eten aan mijn tafel. Ziba nu had vijftien zonen en
   twintig knechten.

   ^11En Ziba zeide tot den koning: Naar alles, wat mijn heer de koning
   zijn knecht gebiedt, alzo zal uw knecht doen. Ook zou Mefiboseth,
   etende aan mijn tafel, alseen van des konings zonen zijn.

   ^12Mefiboseth nu had een kleinen zoon, wiens naam was Micha; en allen,
   die in het huis van Ziba woonden, waren knechten van Mefiboseth.

   ^13Alzo woonde Mefiboseth te Jeruzalem, omdat hij geduriglijk at aan
   des konings tafel; en hij was kreupel aan beide zijn voeten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En het geschiedde daarna, dat de koning der kinderen Ammons stierf,
   en zijn zoon Hanun werd koning in zijn plaats.

   ^2Toen zeide David: Ik zal weldadigheid doen aan Hanun, den zoon van
   Nahas, gelijk als zijn vader weldadigheid aan mij gedaan heeft. Zo zond
   David heen, omhem door den dienst zijner knechten te troosten over zijn
   vader. En de knechten van David kwamen in het land van de kinderen
   Ammons.

   ^3Toen zeiden de vorsten der kinderen Ammons tot hun heer Hanun: Eert
   David uw vader in uw ogen, omdat hij troosters tot u gezonden heeft?
   Heeft David zijnknechten niet daarom tot u gezonden, dat hij deze stad
   doorzoeke, en die verspiede, en die omkere?

   ^4Toen nam Hanun Davids knechten, en schoor hun baard half af, en sneed
   hun klederen half af, tot aan hun billen; en hij liet hen gaan.

   ^5Als zij dit David lieten weten, zo zond hij hun tegemoet; want deze
   mannen waren zeer beschaamd. En de koning zeide: Blijft te Jericho,
   totdat uw baard wedergewassen zal zijn, komt dan weder.

   ^6Toen nu de kinderen Ammons zagen, dat zij zich bij David stinkende
   gemaakt hadden, zonden de kinderen Ammons heen, en huurden van de
   Syriers vanBeth-Rechob, en van de Syriers van Zoba, twintig duizend
   voetvolks, en van den koning van Maacha duizend man, en van de mannen
   van Tob twaalf duizendman.

   ^7Als David dit hoorde, zond hij Joab heen, en het ganse heir met de
   helden.

   ^8En de kinderen Ammons togen uit, en stelden de slagorde voor de deur
   der poort; maar de Syriers van Zoba, en Rechob, en de mannen van Tob en
   Maachawaren bijzonder in het veld.

   ^9Als nu Joab zag, dat de spits der slagorde tegen hem was, van voren
   en van achteren, zo verkoos hij uit alle uitgelezenen van Israel, en
   stelde hen in orde tegende Syriers aan;

   ^10En het overige des volks gaf hij onder de hand van zijn broeder
   Abisai, die het in orde stelde tegen de kinderen Ammons aan.

   ^11En hij zeide: Zo de Syriers mij te sterk zullen zijn, zo zult gij
   mij komen verlossen; en zo de kinderen Ammons u te sterk zullen zijn,
   zo zal ik komen om u teverlossen.

   ^12Wees sterk, en laat ons sterk zijn voor ons volk, en voor de steden
   onzes Gods; de HEERE nu doe, wat goed is in Zijn ogen.

   ^13Toen naderde Joab, en het volk, dat bij hem was, tot den strijd
   tegen de Syriers; en zij vloden voor zijn aangezicht.

   ^14Als de kinderen Ammons zagen, dat de Syriers vloden, vloden zij ook
   voor het aangezicht van Abisai, en kwamen in de stad. En Joab keerde
   weder van dekinderen Ammons, en kwam te Jeruzalem.

   ^15Toen nu de Syriers zagen, dat zij voor Israels aangezicht geslagen
   waren, zo vergaderden zij zich weder te zamen.

   ^16En Hadad-ezer zond heen, en deed de Syriers uitkomen, die op gene
   zijde der rivier zijn, en zij kwamen te Helam; en Sobach, Hadad-ezers
   krijgsoverste, toogvoor hun aangezicht heen.

   ^17Als dat David werd aangezegd, verzamelde hij gans Israel, en toog
   over de Jordaan, en kwam te Helam, en de Syriers stelden de slagorde
   tegen David aan, enstreden met hem.

   ^18Maar de Syriers vloden voor Israels aangezicht, en David versloeg
   van de Syriers zevenhonderd wagenen, en veertig duizend ruiteren;
   daartoe sloeg hijSobach, hun krijgsoverste, dat hij aldaar stierf.

   ^19Toen nu al de koningen, die Hadad-ezers knechten waren, zagen, dat
   zij voor Israels aangezicht geslagen waren, maakten zij vrede met
   Israel, en dienden hen;en de Syriers vreesden de kinderen Ammons meer
   te verlossen. 2 Samuël 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En het geschiedde met de wederkomst van het jaar, ter tijde als de
   koningen uittrekken, dat David Joab, en zijn knechten met hem, en gans
   Israel henenzond, dat zij de kinderen Ammons verderven, en Rabba
   belegeren zouden. Doch David bleef te Jeruzalem.

   ^2Zo geschiedde het tegen den avondtijd, dat David van zijn leger
   opstond, en wandelde op het dak van het koningshuis, en zag van het dak
   een vrouw, zichwassende; deze vrouw nu was zeer schoon van aanzien.

   ^3En David zond henen, en ondervraagde naar deze vrouw; en men zeide:
   Is dat niet Bathseba, de dochter van Eliam, de huisvrouw van Uria, den
   Hethiet?

   ^4Toen zond David boden henen, en liet haar halen. En als zij tot hem
   ingekomen was, lag hij bij haar, (zij nu had zich van haar onreinigheid
   gezuiverd), daarnakeerde zij weder naar haar huis.

   ^5En die vrouw werd zwanger; zo zond zij henen, en liet David weten, en
   zeide: Ik ben zwanger geworden.

   ^6Toen zond David tot Joab, zeggende: Zend Uria, den Hethiet, tot mij.
   En Joab zond Uria tot David.

   ^7Als nu Uria tot hem kwam, zo vraagde David naar den welstand van
   Joab, en naar den welstand des volks, en naar den welstand des krijgs.

   ^8Daarna zeide David tot Uria: Ga af naar uw huis, en was uw voeten. En
   toen Uria uit des konings huis uitging, volgde hem een gerecht des
   konings achterna.

   ^9Maar Uria legde zich neder voor de deur van des konings huis, met al
   de knechten zijns heren; en hij ging niet af in zijn huis.

   ^10En zij gaven het David te kennen, zeggende: Uria is niet afgegaan in
   zijn huis. Toen zeide David tot Uria: Komt gij niet van de reis? Waarom
   zijt gij niet afgegaanin uw huis?

   ^11En Uria zeide tot David: De ark, en Israel, en Juda blijven in de
   tenten; en mijn heer Joab, en de knechten mijns heren zijn gelegerd op
   het open veld, en zou ikin mijn huis gaan, om te eten en te drinken, en
   bij mijn huisvrouw te liggen? Zo waarachtig als gij leeft en uw ziel
   leeft, indien ik deze zaak doen zal!

   ^12Toen zeide David tot Uria: Blijf ook heden hier, zo zal ik u morgen
   afzenden. Alzo bleef Uria te Jeruzalem, dien dag en den anderen dag.

   ^13En David nodigde hem, zodat hij voor zijn aangezicht at en dronk, en
   hij maakte hem dronken. Daarna ging hij in den avond uit, om zich neder
   te leggen op zijnleger, met zijns heren knechten, maar ging niet af in
   zijn huis.

   ^14Des morgens nu geschiedde het, dat David een brief schreef aan Joab;
   en hij zond dien door de hand van Uria.

   ^15En hij schreef in dien brief, zeggende: Stel Uria vooraan tegenover
   den sterksten strijd, en keer van achter hem af, opdat hij geslagen
   worde en sterve.

   ^16Zo geschiedde het, als Joab op de stad gelet had, dat hij Uria
   stelde aan de plaats, waarvan hij wist, dat aldaar strijdbare mannen
   waren.

   ^17Als nu de mannen der stad uittogen en met Joab streden, vielen er
   van het volk, van Davids knechten, en Uria, de Hethiet, stierf ook.

   ^18Toen zond Joab heen, en liet David den gansen handel van dezen
   strijd weten.

   ^19En hij beval den bode, zeggende: Als gij zult geeindigd hebben den
   gansen handel van dezen strijd tot den koning uit te spreken;

   ^20En het zal geschieden, indien de grimmigheid des konings opkomt, en
   hij tot u zegt: Waarom zijt gij zo na aan de stad gekomen om te
   strijden? Wist gij niet, datzij van den muur zouden schieten?

   ^21Wie sloeg Abimelech, den zoon van Jerubbeseth? Wierp niet een vrouw
   een stuk van een molensteen op hem van den muur, dat hij te Thebez
   stierf? Waaromzijt gij tot den muur genaderd? Dan zult gij zeggen: Uw
   knecht, Uria, de Hethiet, is ook dood.

   ^22En de bode ging heen, en kwam in, en gaf David te kennen alles, waar
   hem Joab om uitgezonden had.

   ^23En de bode zeide tot David: Die mannen zijn ons zeker te machtig
   geweest, en zijn tot ons uitgetogen in het veld; maar wij zijn tegen
   hen aan geweest tot aan dedeur der poort.

   ^24Toen schoten de schutters van den muur af op uw knechten, dat er van
   des konings knechten dood gebleven zijn; en uw knecht, Uria, de
   Hethiet, is ook dood.

   ^25Toen zeide David tot den bode: Zo zult gij tot Joab zeggen: Laat
   deze zaak niet kwaad zijn in uw ogen, want het zwaard verteert zowel
   dezen als genen;versterk uw strijd tegen de stad, en verstoor ze;
   versterk hem alzo.

   ^26Als nu de huisvrouw van Uria hoorde, dat haar man Uria dood was, zo
   droeg zij leed over haar heer.

   ^27En als de rouw was overgegaan, zond David heen, en nam haar in zijn
   huis; en zij werd hem ter vrouwe, en baarde hem een zoon. Doch deze
   zaak, die Davidgedaan had, was kwaad in de ogen des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En de HEERE zond Nathan tot David. Als die tot hem inkwam, zeide hij
   tot hem: Er waren twee mannen in een stad, de een rijk en de ander arm.

   ^2De rijke had zeer veel schapen en runderen.

   ^3Maar de arme had gans niet dan een enig klein ooilam, dat hij gekocht
   had, en had het gevoed, dat het groot geworden was bij hem, en bij zijn
   kinderentegelijk; het at van zijn bete, en dronk van zijn beker, en
   sliep in zijn schoot, en het was hem als een dochter.

   ^4Toen nu den rijken man een wandelaar overkwam, verschoonde hij te
   nemen van zijn schapen en van zijn runderen, om voor den reizenden man,
   die tot hemgekomen was, wat te bereiden; en hij nam des armen mans
   ooilam, en bereidde dat voor den man, die tot hem gekomen was.

   ^5Toen ontstak Davids toorn zeer tegen dien man; en hij zeide tot
   Nathan: Zo waarachtig als de HEERE leeft, de man, die dat gedaan heeft,
   is een kind desdoods!

   ^6En dat ooilam zal hij viervoudig wedergeven, daarom dat hij deze zaak
   gedaan, en omdat hij niet verschoond heeft.

   ^7Toen zeide Nathan tot David: Gij zijt die man! Zo zegt de HEERE, de
   God Israels: Ik heb u ten koning gezalfd over Israel, en Ik heb u uit
   Sauls hand gered;

   ^8En Ik heb u uws heren huis gegeven, daartoe uws heren vrouwen in uw
   schoot, ja, Ik heb u het huis van Israel en Juda gegeven; en indien het
   weinig is, Ik zou ualzulks en alzulks daartoe doen.

   ^9Waarom hebt gij dan het woord des HEEREN veracht, doende wat kwaad is
   in Zijn ogen? Gij hebt Uria, den Hethiet, met het zwaard verslagen, en
   zijnhuisvrouw hebt gij u ter vrouwe genomen; en hem hebt gij met het
   zwaard van de kinderen Ammons doodgeslagen.

   ^10Nu dan, het zwaard zal van uw huis niet afwijken tot in eeuwigheid;
   daarom dat gij Mij veracht hebt, en de huisvrouw van Uria, den Hethiet,
   genomen hebt, datzij u ter vrouwe zij.

   ^11Zo zegt de HEERE: Zie, Ik zal kwaad over u verwekken uit uw huis, en
   zal uw vrouwen nemen voor uw ogen, en zal haar aan uw naaste geven; die
   zal bij uwvrouwen liggen, voor de ogen dezer zon.

   ^12Want gij hebt het in het verborgen gedaan; maar Ik zal deze zaak
   doen voor gans Israel, en voor de zon.

   ^13Toen zeide David tot Nathan: Ik heb gezondigd tegen den HEERE! En
   Nathan zeide tot David: De HEERE heeft ook uw zonde weggenomen, gij
   zult nietsterven.

   ^14Nochtans, dewijl gij door deze zaak de vijanden des HEEREN
   grotelijks hebt doen lasteren, zal ook de zoon, die u geboren is, den
   dood sterven.

   ^15Toen ging Nathan naar zijn huis. En de HEERE sloeg het kind, dat de
   huisvrouw van Uria David gebaard had, dat het zeer krank werd.

   ^16En David zocht God voor dat jongsken; en David vastte een vasten, en
   ging in, en lag den nacht over op de aarde.

   ^17Toen maakten zich de oudsten van zijn huis op tot hem, om hem te
   doen opstaan van de aarde; maar hij wilde niet, en at geen brood met
   hen.

   ^18En het geschiedde op den zevenden dag, dat het kind stierf; en
   Davids knechten vreesden hem aan te zeggen, dat het kind dood was, want
   zij zeiden: Ziet, alshet kind nog levend was, spraken wij tot hem, maar
   hij hoorde naar onze stem niet, hoe zullen wij dan tot hem zeggen: Het
   kind is dood? Want het mochtkwaad doen.

   ^19Maar David zag, dat zijn knechten mompelden; zo merkte David, dat
   het kind dood was. Dies zeide David tot zijn knechten: Is het kind
   dood? En zij zeiden:Het is dood.

   ^20Toen stond David op van de aarde, en wies en zalfde zich, en
   veranderde zijn kleding, en ging in het huis des HEEREN, en bad aan;
   daarna kwam hij in zijnhuis, en eiste brood; en zij zetten hem brood
   voor, en hij at.

   ^21Zo zeiden zijn knechten tot hem: Wat is dit voor een ding, dat gij
   gedaan hebt? Om des levenden kinds wil hebt gij gevast en geweend; maar
   nadat het kindgestorven is, zijt gij opgestaan en hebt brood gegeten.

   ^22En hij zeide: Als het kind nog leefde, heb ik gevast en geweend;
   want ik zeide: Wie weet, de HEERE zou mij mogen genadig zijn, dat het
   kind levend bleve.

   ^23Maar nu is het dood, waarom zou ik nu vasten? Zal ik hem nog kunnen
   wederhalen? Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet
   wederkomen.

   ^24Daarna troostte David zijn huisvrouw Bathseba, en ging tot haar in,
   en lag bij haar; en zij baarde een zoon, wiens naam zij noemde Salomo;
   en de HEERE hadhem lief.

   ^25En zond heen door de hand van den profeet Nathan, en noemde zijn
   naam Jedid-Jah, om des HEEREN wil.

   ^26Joab nu krijgde tegen Rabba der kinderen Ammons; en hij nam de
   koninklijke stad in.

   ^27Toen zond Joab boden tot David, en zeide: Ik heb gekrijgd tegen
   Rabba, ook heb ik de waterstad ingenomen.

   ^28Zo verzamel gij nu het overige des volks, en beleger de stad, en
   neem ze in; opdat niet, zo ik de stad zou innemen, mijn naam over haar
   uitgeroepen worde.

   ^29Toen verzamelde David al dat volk, en toog naar Rabba; en hij
   krijgde tegen haar, en nam ze in.

   ^30En hij nam de kroon haars konings van zijn hoofd af, welker gewicht
   was een talent gouds, met edelgesteente, en zij werd op Davids hoofd
   gezet; ook voerdehij uit een zeer groten roof der stad.

   ^31Het volk nu, dat daarin was, voerde hij uit, en legde het onder
   zagen, en onder ijzeren dorswagens, en onder ijzeren bijlen, en deed
   hen door den tichelovendoorgaan; en alzo deed hij aan alle steden der
   kinderen Ammons. Daarna keerde David, en al het volk, weder naar
   Jeruzalem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En het geschiedde daarna, alzo Absalom, Davids zoon, een schone
   zuster had, welker naam was Thamar, dat Amnon, Davids zoon, haar lief
   kreeg.

   ^2En Amnon was benauwd tot krank wordens toe, om zijner zuster Thamars
   wil; want zij was een maagd, zodat het in Amnons ogen zwaar was, haar
   iets tedoen.

   ^3Doch Amnon had een vriend, wiens naam was Jonadab, een zoon van
   Simea, Davids broeder; en Jonadab was een zeer wijs man.

   ^4Die zeide tot hem: Waarom zijt gij van morgen tot morgen zo mager,
   gij koningszoon, zult gij het mij niet te kennen geven? Toen zeide
   Amnon tot hem: Ik hebThamar, de zuster van mijn broeder Absalom, lief.

   ^5En Jonadab zeide tot hem: Leg u op uw leger, en maak u krank; als dan
   uw vader zal komen om u te zien, zo zult gij tot hem zeggen: Dat toch
   mijn zusterThamar kome, dat zij mij met brood spijzige, en de spijze
   voor mijn ogen toemake, opdat ik het aanzie, en van haar hand ete.

   ^6Amnon dan legde zich, en maakte zich krank. Toen nu de koning kwam om
   hem te zien, zeide Amnon tot den koning: Dat toch mijn zuster Thamar
   kome, datzij twee koekjes voor mijn ogen toemake, en ik van haar hand
   ete.

   ^7Toen zond David heen tot Thamar in het huis, zeggende: Ga toch heen
   in het huis van uw broeder Amnon, en maak hem een spijze.

   ^8En Thamar ging heen in het huis van haar broeder Amnon, (hij nu was
   nederliggende), en zij nam deeg, en kneedde het, en maakte koekjes toe
   voor zijn ogen, en bakte de koekjes.

   ^9En zij nam een pan, en goot ze uit voor zijn aangezicht; maar hij
   weigerde te eten. En Amnon zeide: Doet alle man van mij uitgaan. En
   alle man ging van hem uit.

   ^10Toen zeide Amnon tot Thamar: Breng de spijze in de kamer, dat ik van
   uw hand ete; zo nam Thamar de koekjes, die zij gemaakt had, en bracht
   ze haarbroeder Amnon in de kamer.

   ^11Als zij ze nu tot hem nabij bracht, dat hij ate, zo greep hij haar,
   en zeide tot haar: Kom, lig bij mij, mijn zuster!

   ^12Maar zij zeide tot hem: Niet, mijn broeder, verkracht mij niet, want
   alzo doet men niet in Israel; doe deze dwaasheid niet.

   ^13Want ik, waarhenen zou ik mijn schande brengen? En gij, gij zoudt
   zijn als een der dwazen in Israel; zo spreek toch nu tot den koning,
   want hij zal mij van u nietonthouden.

   ^14Doch hij wilde naar haar stem niet horen; maar sterker zijnde dan
   zij, zo verkrachtte hij haar, en lag bij haar.

   ^15Daarna haatte haar Amnon met een zeer groten haat; want de haat,
   waarmede hij haar haatte, was groter dan de liefde, waarmede hij haar
   had liefgehad; enAmnon zeide tot haar: Maak u op, ga weg.

   ^16Toen zeide zij tot hem: Er zijn geen oorzaken om mij uit te drijven;
   dit kwaad zou groter zijn dan het andere, dat gij bij mij gedaan hebt;
   maar hij wilde naar haarniet horen.

   ^17En hij riep zijn jongen, die hem diende, en zeide: Drijf nu deze van
   mij uit naar buiten, en grendel de deur achter haar toe.

   ^18Zij nu had een veelvervigen rok aan; want alzo werden des konings
   dochteren, die maagden waren, met mantels gekleed; en zijn dienaar
   bracht haar uit totbuiten, en grendelde de deur achter haar toe.

   ^19Toen nam Thamar as op haar hoofd, en scheurde den veelvervigen rok,
   dien zij aanhad; en zij legde haar hand op haar hoofd, en ging vast
   henen en kreet.

   ^20En haar broeder Absalom zeide tot haar: Is uw broeder Amnon bij u
   geweest? Nu dan, mijn zuster, zwijg stil, hij is uw broeder; zet uw
   hart niet op deze zaak.Alzo bleef Thamar en was eenzaam in het huis van
   haar broeder Absalom.

   ^21Als de koning David al deze dingen hoorde, zo ontstak hij zeer.

   ^22Doch Absalom sprak niet met Amnon, noch kwaad noch goed; maar
   Absalom haatte Amnon, ter oorzake dat hij zijn zuster Thamar verkracht
   had.

   ^23En het geschiedde, na twee volle jaren, dat Absalom, schaaps
   scheerders had te Baal-Hazor, dat bij Efraim is; zo nodigde Absalom al
   des konings zonen.

   ^24En Absalom kwam tot den koning, en zeide: Zie, nu heeft uw knecht
   schaaps scheerders; dat toch de koning en zijn knechten met uw knecht
   gaan.

   ^25Maar de koning zeide tot Absalom: Niet, mijn zoon, laat ons toch
   niet al te zamen gaan, opdat wij u niet bezwaarlijk zijn; en hij hield
   bij hem aan, doch hij wildeniet gaan, maar zegende hem.

   ^26Toen zeide Absalom: Zo niet, laat toch mijn broeder Amnon met ons
   gaan. Maar de koning zeide tot hem: Waarom zou hij met u gaan?

   ^27Als Absalom bij hem aanhield, zo liet hij Amnon en al des konings
   zonen met hem gaan.

   ^28Absalom nu gebood zijn jongens, zeggende: Let er nu op, als Amnons
   hart vrolijk is van den wijn, en ik tot ulieden zal zeggen: Slaat
   Amnon, dan zult gij hemdoden; vreest niet; is het niet, omdat ik het u
   geboden heb? Zijt sterk en weest dapper.

   ^29En Absaloms jongens deden aan Amnon, gelijk als Absalom geboden had.
   Toen stonden alle zonen des konings op, en reden een iegelijk op zijn
   muildier, envloden.

   ^30En het geschiedde, als zij op den weg waren, dat het gerucht tot
   David kwam, dat men zeide: Absalom heeft al de zonen des konings
   geslagen, en er is niet eenvan hen overgelaten.

   ^31Toen stond de koning op, en scheurde zijn klederen, en legde zich
   neder ter aarde; desgelijks stonden al zijn knechten met gescheurde
   klederen.

   ^32Maar Jonadab, de zoon van Simea, Davids broeder, antwoordde en
   zeide: Mijn heer zegge niet, dat zij al de jongelingen, des konings
   zonen, gedood hebben;maar Amnon alleen is dood; want bij Absalom is er
   op toegelegd, van den dag af, dat hij zijn zuster Thamar verkracht
   heeft.

   ^33Zo neme nu mijn heer de koning de zaak niet in zijn hart, denkende:
   al des konings zonen zijn dood; want Amnon alleen is dood.

   ^34Absalom nu vluchtte; en de jongen, die de wacht hield, hief zijn
   ogen op, en zag toe, en ziet, er kwam veel volks van den weg achter
   hem, aan de zijde van hetgebergte.

   ^35Toen zeide Jonadab tot den koning: Zie, de zonen des konings komen;
   naar het woord uws knechts, alzo is het geschied.

   ^36En het geschiedde, als hij geeindigd had te spreken, ziet, zo kwamen
   de zonen des konings, en hieven hun stemmen op en weenden; en de koning
   ook en al zijnknechten weenden met een zeer groot geween.

   ^37(Absalom dan vluchtte, en toog tot Thalmai, den zoon van Ammihur,
   koning van Gesur.) En hij droeg rouw over zijn zoon, al die dagen.

   ^38Alzo vluchtte Absalom, en toog naar Gesur; en hij was aldaar drie
   jaren.

   ^39Toen verlangde de ziel van den koning David zeer om naar Absalom uit
   te trekken; want hij had zich getroost over Amnon, dat hij dood was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Als nu Joab, de zoon van Zeruja, merkte, dat des konings hart over
   Absalom was;

   ^2Zo zond Joab heen naar Thekoa, en nam van daar een wijze vrouw; en
   hij zeide tot haar: Stel u toch, alsof gij rouw droegt, en trek nu
   rouwklederen aan, en zalfu niet met olie, en wees als een vrouw, die nu
   vele dagen rouw gedragen heeft over een dode;

   ^3En ga in tot den koning, en spreek tot hem naar dit woord. En Joab
   legde de woorden in haar mond.

   ^4En de Thekoietische vrouw zeide tot den koning, als zij op haar
   aangezicht ter aarde was gevallen, en zich nedergebogen had, zo zeide
   zij: Behoud, o koning!

   ^5En de koning zeide tot haar: Wat is u? En zij zeide: Zekerlijk, ik
   ben een weduwvrouw, en mijn man is gestorven.

   ^6Nu had uw dienstmaagd twee zonen, en deze beiden twistten in het
   veld, en er was geen scheider tussen hen; en de een sloeg den ander, en
   doodde hem.

   ^7En zie, het ganse geslacht is opgestaan tegen uw dienstmaagd, en
   hebben gezegd: Geef dien hier, die zijn broeder geslagen heeft, dat wij
   hem voor de ziel zijnsbroeders, dien hij doodgeslagen heeft, doden, en
   ook den erfgenaam verdelgen; alzo zullen zij mijn kool, die
   overgebleven is, uitblussen, opdat zij mijn mangeen naam noch
   overblijfsel laten op den aardbodem.

   ^8Toen zeide de koning tot deze vrouw: Ga naar uw huis, en ik zal voor
   u gebieden.

   ^9En de Thekoietische vrouw zeide tot den koning: Mijn heer koning, de
   ongerechtigheid zij op mij en op mijns vaders huis; de koning
   daarentegen, en zijn stoel, zij onschuldig.

   ^10En de koning zeide: Spreekt iemand tegen u, zo breng hem tot mij; en
   hij zal u voortaan niet meer aantasten.

   ^11En zij zeide: De koning gedenke toch aan den HEERE, uw God, dat de
   bloedwrekers niet te vele worden om te verderven, dat zij mijn zoon
   niet verdelgen.Toen zeide hij: Zo waarachtig als de HEERE leeft, indien
   er een van de haren uws zoons op de aarde zal vallen!

   ^12Toen zeide deze vrouw: Laat toch uw dienstmaagd een woord tot mijn
   heer den koning spreken. En hij zeide: Spreek.

   ^13En de vrouw zeide: Waarom hebt gij dan alzulks tegen Gods volk
   gedaan? Want daaruit, dat de koning dit woord gesproken heeft, is hij
   als een schuldige, dewijl de koning zijn verstotene niet wederhaalt.

   ^14Want wij zullen den dood sterven, en wezen als water, dat, ter aarde
   uitgestort zijnde, niet verzameld wordt. God dan zal de ziel niet
   wegnemen, maar Hij zalgedachten denken, dat Hij den verstotene niet van
   Zich verstote.

   ^15Nu dan, dat ik gekomen ben, om ditzelve woord tot den koning, mijn
   heer, te spreken, is omdat het volk mij vreesachtig gemaakt heeft; zo
   zeide uwdienstmaagd: Ik zal nu tot den koning spreken; misschien zal de
   koning het woord zijner dienstmaagd doen.

   ^16Want de koning zal horen, om zijn dienstmaagd te redden van de hand
   des mans, die voorheeft mij en mijn zoon te zamen van Gods erve te
   verdelgen.

   ^17Wijders zeide uw dienstmaagd: Het woord mijns heren, des konings,
   zij toch tot rust; want gelijk een Engel Gods, alzo is mijn heer de
   koning, om te horen hetgoede en het kwade; en de HEERE, uw God, zal met
   u zijn.

   ^18Toen antwoordde de koning, en zeide tot de vrouw: Verberg nu niet
   voor mij de zaak, die ik u vragen zal. En de vrouw zeide: Mijn heer de
   koning spreke toch.

   ^19En de koning zeide: Is Joabs hand met u in dit alles? En de vrouw
   antwoordde en zeide: Zo waarachtig als uw ziel leeft, mijn heer koning,
   indien iemand terrechter- of ter linkerhand zou kunnen afwijken van
   alles, wat mijn heer de koning gesproken heeft; want uw knecht Joab
   heeft het mij geboden, en die heeft aldeze woorden in den mond uwer
   dienstmaagd gelegd;

   ^20Dat ik de gestalte dezer zaak alzo omwenden zou, zulks heeft uw
   knecht Joab gedaan; doch mijn heer is wijs, naar de wijsheid van een
   Engel Gods, om temerken alles, wat op de aarde is.

   ^21Toen zeide de koning tot Joab: Zie nu, ik heb deze zaak gedaan; zo
   ga henen, haal den jongeling Absalom weder.

   ^22Toen viel Joab op zijn aangezicht ter aarde, en boog zich, en dankte
   den koning; en Joab zeide: Heden heeft uw knecht gemerkt, dat ik genade
   gevonden heb inuw ogen, mijn heer koning! Omdat de koning het woord van
   zijn knecht gedaan heeft.

   ^23Alzo maakte zich Joab op, en toog naar Gesur; en hij bracht Absalom
   te Jeruzalem.

   ^24En de koning zeide: Dat hij in zijn huis kere, en mijn aangezicht
   niet zie. Alzo keerde Absalom in zijn huis, en zag des konings
   aangezicht niet.

   ^25Nu was er in gans Israel geen man zo schoon als Absalom, zeer te
   prijzen; van zijn voetzool af tot zijn hoofdschedel toe was er geen
   gebrek in hem.

   ^26En als hij zijn hoofd beschoor, (nu geschiedde het ten einde van elk
   jaar, dat hij het beschoor, omdat het hem te zwaar was, zo beschoor hij
   het), zo woog hethaar zijns hoofds tweehonderd sikkelen, naar des
   konings gewicht.

   ^27Ook werden Absalom drie zonen geboren, en een dochter, welker naam
   was Thamar; deze was een vrouw, schoon van aanzien.

   ^28Alzo bleef Absalom twee volle jaren te Jeruzalem, dat hij des
   konings aangezicht niet zag.

   ^29Daarom zond Absalom tot Joab, dat hij hem tot den koning zond; maar
   hij wilde niet tot hem komen. Zo zond hij nog ten anderen male; evenwel
   wilde hij nietkomen.

   ^30Zo zeide hij tot zijn knechten: Ziet, het stuk akkers van Joab is
   aan de zijde van het mijne, en hij heeft gerst daarop; gaat heen, en
   steekt het aan met vuur, enAbsaloms knechten staken dat stuk akkers aan
   met vuur.

   ^31Toen maakte zich Joab op en kwam tot Absalom in het huis, en zeide
   tot hem: Waarom hebben uw knechten het stuk akkers, dat mijn is, met
   vuuraangestoken?

   ^32En Absalom zeide tot Joab: Zie, ik heb tot u gezonden, zeggende: Kom
   herwaarts, dat ik u tot den koning zende, om te zeggen: Waarom ben ik
   van Gesurgekomen? Het ware mij goed, dat ik nog daar ware; nu dan, laat
   mij het aangezicht des konings zien; is er dan nog een misdaad in mij,
   zo dode hij mij.

   ^33Toen ging Joab in tot den koning, en zeide het hem aan. Toen riep
   hij Absalom, en hij kwam tot den koning in, en boog zich voor hem op
   zijn aangezicht teraarde, voor des konings aangezicht; en de koning
   kuste Absalom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En het geschiedde daarna, dat Absalom zich liet bereiden wagenen en
   paarden, en vijftig mannen, lopende voor zijn aangezicht henen.

   ^2Ook maakte zich Absalom des morgens vroeg op, en stond aan de zijde
   van den weg der poort. En het geschiedde, dat Absalom allen man, die
   een geschilhad, om tot den koning ten gerichte te komen, tot zich riep,
   en zeide: Uit welke stad zijt gij? Als hij dan zeide: Uw knecht is uit
   een der stammen Israels;

   ^3Zo zeide Absalom tot hem: Zie, uw zaken zijn goed en recht; maar gij
   hebt geen verhoorder van des konings wege.

   ^4Voorts zeide Absalom: Och, dat men mij ten rechter stelde in het
   land! Dat alle man tot mij kwame, die een geschil of rechtzaak heeft,
   dat ik hem recht sprake.

   ^5Het geschiedde ook, als iemand naderde, om zich voor hem te buigen,
   zo reikte hij zijn hand uit, en greep hem, en kuste hem.

   ^6En naar die wijze deed Absalom aan gans Israel, die tot den koning
   ten gerichte kwamen. Alzo stal Absalom het hart der mannen van Israel.

   ^7Ten einde nu van veertig jaren is het geschied, dat Absalom tot den
   koning zeide: Laat mij toch heengaan, en mijn gelofte, die ik den HEERE
   beloofd heb, teHebron betalen.

   ^8Want uw knecht heeft een gelofte beloofd, als ik te Gesur in Syrie
   woonde, zeggende: Indien de HEERE mij zekerlijk weder te Jeruzalem zal
   brengen, zo zal ikden HEERE dienen.

   ^9Toen zeide de koning tot hem: Ga in vrede. Alzo maakte hij zich op,
   en ging naar Hebron.

   ^10Absalom nu had verspieders uitgezonden in alle stammen van Israel,
   om te zeggen: Als gij het geluid der bazuin zult horen, zo zult gij
   zeggen: Absalom is koningte Hebron.

   ^11En er gingen met Absalom van Jeruzalem tweehonderd mannen, genodigd
   zijnde, doch gaande in hun eenvoudigheid, want zij wisten van geen
   zaak.

   ^12Absalom zond ook om Achitofel, den Giloniet, Davids raad, uit zijn
   stad, uit Gilo te halen, als hij offeranden offerde. En de verbintenis
   werd sterk, en het volkkwam toe en vermeerderde bij Absalom.

   ^13Toen kwam er een boodschapper tot David, zeggende: Het hart van een
   iegelijk in Israel volgt Absalom na.

   ^14Zo zeide David tot al zijn knechten, die met hem te Jeruzalem waren:
   Maakt u op, en laat ons vlieden, want er zou voor ons geen ontkomen
   zijn voor Absalomsaangezicht; haast u, om weg te gaan, opdat hij niet
   misschien haaste, en ons achterhale, en een kwaad over ons drijve, en
   deze stad sla met de scherpte deszwaards.

   ^15Toen zeiden de knechten des konings tot den koning: Naar alles, wat
   mijn heer de koning verkiezen zal, ziet, hier zijn uw knechten.

   ^16En de koning ging uit met zijn ganse huis te voet; doch de koning
   liet tien bijwijven, om het huis te bewaren.

   ^17Als nu de koning met al het volk te voet was uitgegaan, zo bleven
   zij staan in een verre plaats.

   ^18En al zijn knechten gingen aan zijn zijde heen, ook al de Krethi en
   al de Plethi, en al de Gethieten, zeshonderd man, die van Gath te voet
   gekomen waren, gingenvoor des konings aangezicht heen.

   ^19Zo zeide de koning tot Ithai, den Gethiet: Waarom zoudt gij ook met
   ons gaan? Keer weder, en blijf bij den koning; want gij zijt vreemd, en
   ook zult gij wedervertrekken naar uw plaats.

   ^20Gisteren zijt gij gekomen, en heden zou ik u met ons omvoeren om te
   gaan? Zo ik toch gaan moet, waarheen ik gaan kan, keer weder; en breng
   uw broederenwederom; weldadigheid en trouw zij met u.

   ^21Maar Ithai antwoordde den koning, en zeide: Zo waarachtig als de
   HEERE leeft, en mijn heer de koning leeft, in de plaats, waar mijn heer
   de koning zal zijn, hetzij ten dode, hetzij ten leven, daar zal uw
   knecht voorzeker ook zijn!

   ^22Toen zeide David tot Ithai: Zo kom, en ga over. Alzo ging Ithai, de
   Gethiet, over, en al zijn mannen, en al de kinderen die met hem waren.

   ^23En het ganse land weende met luider stem, als al het volk overging;
   ook ging de koning over de beek Kidron, en al het volk ging over, recht
   naar den weg derwoestijn.

   ^24En ziet, Zadok was ook daar, en al de Levieten met hem, dragende de
   ark des verbonds van God, en zij zetten de ark Gods neder; en Abjathar
   klom op, totdat al het volk uit de stad geeindigd had over te gaan.

   ^25Toen zeide de koning tot Zadok: Breng de ark Gods weder in de stad;
   indien ik genade zal vinden in des HEEREN ogen, zo zal Hij mij
   wederhalen, en zal zemij laten zien, mitsgaders Zijn woning.

   ^26Maar indien Hij alzo zal zeggen: Ik heb geen lust tot u; zie, hier
   ben ik, Hij doe mij, zo als het in Zijn ogen goed is.

   ^27Voorts zeide de koning tot den priester Zadok: Zijt gij niet een
   ziener? Keer weder in de stad met vrede; ook ulieder beide zonen,
   Ahimaaz, uw zoon, enJonathan, Abjathars zoon, met u.

   ^28Zie, ik zal vertoeven in de vlakke velden der woestijn, totdat er
   een woord van ulieden kome, dat men mij aanzegge.

   ^29Alzo bracht Zadok, en Abjathar, de ark Gods weder te Jeruzalem, en
   zij bleven aldaar.

   ^30En David ging op door den opgang der olijven, opgaande en wenende,
   en het hoofd was hem bewonden; en hij zelf ging barrevoets; ook had al
   het volk, datmet hem was, een iegelijk zijn hoofd bedekt, en zij gingen
   op, opgaande en wenende.

   ^31Toen gaf men David te kennen, zeggende: Achitofel is onder degenen,
   die zich met Absalom hebben verbonden. Dies zeide David: O, HEERE! maak
   tochAchitofels raad tot zotheid.

   ^32En het geschiedde, als David tot op de hoogte kwam, dat hij aldaar
   God aanbad; ziet, toen ontmoette hem Husai, de Archiet, hebbende zijn
   rok gescheurd, enaarde op zijn hoofd.

   ^33En David zeide tot hem: Zo gij met mij voortgaat, zo zult gij mij
   tot een last zijn;

   ^34Maar zo gij weder in de stad gaat, en tot Absalom zegt: Uw knecht,
   ik zal des konings zijn; ik ben wel uws vaders knecht van te voren
   geweest, maar nu zal ikuw knecht zijn; zo zoudt gij mij den raad van
   Achitofel te niet maken.

   ^35En zijn niet Zadok en Abjathar, de priesters, aldaar met u? Zo zal
   het geschieden, dat gij alle ding, dat gij uit des konings huis zult
   horen, den priesteren, Zadoken Abjathar, zult te kennen geven.

   ^36Ziet, hun beide zonen zijn aldaar bij hen, Ahimaaz, Zadoks, en
   Jonathan, Abjathars zoon; zo zult gijlieden door hun hand tot mij
   zenden alle ding, dat gij zulthoren.

   ^37Alzo kwam Husai, Davids vriend, in de stad; en Absalom kwam te
   Jeruzalem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Als nu David een weinig van de hoogte was voortgegaan, ziet, toen
   ontmoette hem Ziba, Mefiboseths jongen, met een paar gezadelde ezelen,
   en daaroptweehonderd broden, met honderd stukken rozijnen, en honderd
   stukken zomervruchten, en een lederen zak wijns.

   ^2En de koning zeide tot Ziba: Wat zult gij daarmede? En Ziba zeide: De
   ezels zijn voor het huis des konings, om op te rijden en het brood en
   de zomervruchten, om te eten voor de jongens; en de wijn, opdat de
   moeden in de woestijn drinken.

   ^3Toen zeide de koning: Waar is dan de zoon uws heren? En Ziba zeide
   tot den koning: Zie, hij blijft te Jeruzalem, want hij zeide: Heden zal
   mij het huis Israelsmijns vaders koninkrijk wedergeven.

   ^4Zo zeide de koning tot Ziba: Zie, het zal het uwe zijn alles wat
   Mefiboseth heeft. En Ziba zeide: Ik buig mij neder, laat mij genade
   vinden in uw ogen, mijn heerkoning!

   ^5Als nu de koning David tot aan Bahurim kwam, ziet, toen kwam van daar
   een man uit, van het geslacht van het huis van Saul, wiens naam was
   Simei, de zoonvan Gera; hij ging steeds voort, en vloekte.

   ^6En hij wierp David met stenen, mitsgaders alle knechten van den
   koning David, hoewel al het volk en al de helden aan zijn rechter- en
   aan zijn linkerhand waren.

   ^7Aldus nu zeide Simei in zijn vloeken: Ga uit, ga uit, gij, man des
   bloeds, en gij, Belials man!

   ^8De HEERE heeft op u doen wederkomen al het bloed van Sauls huis, in
   wiens plaats gij geregeerd hebt; nu heeft de HEERE het koninkrijk
   gegeven in de handvan Absalom, uw zoon; zie nu, gij zijt in uw ongeluk,
   omdat gij een man des bloeds zijt.

   ^9Toen zeide Abisai, de zoon van Zeruja, tot den koning: Waarom zou
   deze dode hond mijn heer den koning vloeken? Laat mij toch overgaan en
   zijn kopwegnemen.

   ^10Maar de koning zeide: Wat heb ik met u te doen, gij zonen van
   Zeruja? Ja, laat hem vloeken; want de HEERE toch heeft tot hem gezegd:
   Vloek David; wie zoudan zeggen: Waarom hebt gij alzo gedaan?

   ^11Voorts zeide David tot Abisai en tot al zijn knechten: Ziet, mijn
   zoon, die van mijn lijf is voortgekomen, zoekt mijn ziel; hoeveel te
   meer dan nu deze zoon vanJemini? Laat hem geworden, dat hij vloeke,
   want de HEERE heeft het hem gezegd.

   ^12Misschien zal de HEERE mijn ellende aanzien; en de HEERE zal mij
   goed vergelden voor zijn vloek, te dezen dage.

   ^13Alzo ging David met zijn lieden op den weg; en Simei ging al voort
   langs de zijde des bergs tegen hem over, en vloekte, en wierp met
   stenen van tegenover hem, en stoof met stof.

   ^14En de koning kwam in, en al het volk, dat met hem was, moede zijnde;
   en hij verkwikte zich aldaar.

   ^15Absalom nu en al het volk, de mannen van Israel, kwamen te
   Jeruzalem, en Achitofel met hem.

   ^16En het geschiedde, als Husai, de Archiet, Davids vriend, tot Absalom
   kwam, dat Husai tot Absalom zeide: De koning leve, de koning leve!

   ^17Maar Absalom zeide tot Husai: Is dit uw weldadigheid aan uw vriend?
   Waarom zijt gij niet met uw vriend getogen?

   ^18En Husai zeide tot Absalom: Neen, maar welken de HEERE verkiest, en
   al dit volk, en alle mannen van Israel, diens zal ik zijn, en bij hem
   zal ik blijven.

   ^19En ten andere, wien zou ik dienen? Zou het niet zijn voor het
   aangezicht zijns zoons? Gelijk als ik voor het aangezicht uws vaders
   gediend heb, alzo zal ik vooruw aangezicht zijn.

   ^20Toen zeide Absalom tot Achitofel: Geeft onder ulieden raad, wat
   zullen wij doen?

   ^21En Achitofel zeide tot Absalom: Ga in tot de bijwijven uws vaders,
   die hij gelaten heeft om het huis te bewaren; zo zal gans Israel horen,
   dat gij bij uw vaderstinkende zijt geworden, en de handen van allen,
   die met u zijn, zullen gesterkt worden.

   ^22Zo spanden zij Absalom een tent op het dak; en Absalom ging in tot
   de bijwijven zijns vaders, voor de ogen van het ganse Israel.

   ^23En in die dagen was Achitofels raad, dien hij raadde, als of men
   naar Gods woord gevraagd had; alzo was alle raad van Achitofel, zo bij
   David als bij Absalom 2 Samuël 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Voorts zeide Achitofel tot Absalom: Laat mij nu twaalf duizend mannen
   uitlezen, dat ik mij opmake en David dezen nacht achterna jage.

   ^2Zo zal ik over hem komen, daar hij moede en slap van handen is, en
   zal hem verschrikken, en al het volk, dat met hem is, zal vluchten; dan
   zal ik den koningalleen slaan.

   ^3En ik zal al het volk tot u doen wederkeren; de man, dien gij zoekt,
   is gelijk het wederkeren van allen; zo zal al het volk in vrede zijn.

   ^4Dit woord nu was recht in Absaloms ogen, en in de ogen van alle
   oudsten Israels.

   ^5Doch Absalom zeide: Roep toch ook Husai, den Archiet, en laat ons
   horen, wat hij ook zegt.

   ^6En als Husai tot Absalom inkwam, zo sprak Absalom tot hem, zeggende:
   Aldus heeft Achitofel gesproken; zullen wij zijn woord doen? Zo niet,
   spreek gij.

   ^7Toen zeide Husai tot Absalom: De raad, dien Achitofel op ditmaal
   geraden heeft, is niet goed.

   ^8Wijders zeide Husai: Gij kent uw vader en zijn mannen, dat zij helden
   zijn, dat zij bitter van gemoed zijn, als een beer, die van de jongen
   beroofd is in het veld;daartoe is uw vader een krijgsman, en zal niet
   vernachten met het volk.

   ^9Zie, nu heeft hij zich verstoken in een der holen, of in een der
   plaatsen. En het zal geschieden, als er in het eerst sommigen onder hen
   vallen, dat een ieder, diehet zal horen, alsdan zal zeggen: Er is een
   slag geschied onder het volk, dat Absalom navolgt.

   ^10Zo zou hij, die ook een dapper man is, wiens hart is als een
   leeuwenhart, te enen male smelten; want gans Israel weet, dat uw vader
   een held is, en het dapperemannen zijn, die met hem zijn.

   ^11Maar ik rade, dat in alle haast tot u verzameld worde gans Israel,
   van Dan tot Ber-seba toe, als zand, dat aan de zee is, in menigte; en
   dat uw persoon medegain den strijd.

   ^12Dan zullen wij tot hem komen, in een der plaatsen, waar hij gevonden
   wordt, en hem gemakkelijk overvallen, gelijk als de dauw op den
   aardbodem valt; en erzal van hem, en van al de mannen, die met hem
   zijn, ook niet een worden overgelaten.

   ^13En indien hij zich in een stad zal begeven, zo zal gans Israel
   koorden tot dezelve stad aandragen, en wij zullen ze tot in de beek
   nedertrekken, totdat ook nieteen steentje aldaar gevonden worde.

   ^14Toen zeide Absalom, en alle man van Israel: De raad van Husai, den
   Archiet, is beter dan Achitofels raad. Doch de HEERE had het geboden,
   om den goedenraad van Achitofel te vernietigen, opdat de HEERE het
   kwaad over Absalom bracht.

   ^15En Husai zeide tot Zadok en tot Abjathar, de priesters: Alzo en alzo
   heeft Achitofel Absalom en den oudsten van Israel geraden, maar alzo en
   alzo heb ikgeraden.

   ^16Nu dan, zendt haastelijk henen, en boodschapt David, zeggende:
   Vernacht dezen nacht niet in de vlakke velden der woestijn, en ook ga
   spoedig over; opdat dekoning niet verslonden worde, en al het volk, dat
   met hem is.

   ^17Jonathan nu en Ahimaaz stonden bij de fontein Rogel; en een
   dienstmaagd ging henen en zeide het hun aan; en zij gingen henen en
   zeiden het den koning Davidaan; want zij mochten zich niet zien laten,
   dat zij in de stad kwamen.

   ^18Een jongen dan nog zag hen, en zeide het Absalom aan; doch die
   beiden gingen haastelijk, en kwamen in eens mans huis te Bahurim,
   dewelke een put had inzijn voorhof, en zij daalden daarin.

   ^19En de vrouw nam en spreidde een deksel over het opene van den put,
   en strooide gort daarop. Alzo werd de zaak niet bekend.

   ^20Toen nu Absaloms knechten tot de vrouw in het huis kwamen, zeiden
   zij: Waar zijn Ahimaaz en Jonathan? En de vrouw zeide tot hen: Zij zijn
   over datwaterriviertje gegaan. En toen zij hen gezocht en niet gevonden
   hadden, keerden zij weder naar Jeruzalem.

   ^21En het geschiedde, nadat zij weggegaan waren, zo klommen zij uit den
   put, en gingen henen en boodschapten het den koning David; en zij
   zeiden tot David:Maakt ulieden op, en gaat haastelijk over het water,
   want alzo heeft Achitofel tegen ulieden geraden.

   ^22Toen maakte zich David op, en al het volk, dat met hem was; en zij
   gingen over de Jordaan. Aan het morgenlicht ontbrak er niet tot een
   toe, die niet over deJordaan gegaan was.

   ^23Als nu Achitofel zag, dat zijn raad niet gedaan was, zadelde hij den
   ezel, en maakte zich op, en toog naar zijn huis in zijn stad, en gaf
   bevel aan zijn huis, enverhing zich. Alzo stierf hij, en werd begraven
   in zijns vaders graf.

   ^24David nu kwam te Mahanaim, en Absalom toog over de Jordaan, hij en
   alle mannen van Israel met hem.

   ^25En Absalom had Amasa in Joabs plaats gesteld over het heir. Amasa nu
   was eens mans zoon, wiens naam was Jethra, de Israeliet, die ingegaan
   was tot Abigail, dochter van Nahas, zuster van Zeruja, Joabs moeder.

   ^26Israel nu en Absalom legerden zich in het land van Gilead.

   ^27En het geschiedde, als David te Mahanaim gekomen was, dat Sobi, de
   zoon van Nahas, van Rabba der kinderen Ammons, en Machir, de zoon van
   Ammiel, van Lodebar, en Barzillai, de Gileadiet, van Rogelim,

   ^28Beddewerk, en schalen, en aarden vaten, en tarwe, en gerst, en meel,
   en geroost koren, en bonen, en linzen, ook geroost,

   ^29En honig, en boter, en schapen, en koeienkazen, brachten tot David,
   en tot het volk, dat met hem was, om te eten, want zij zeiden: Dit volk
   is hongerig, enmoede, en dorstig in de woestijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En David monsterde het volk, dat met hem was; en hij stelde over hen
   oversten van duizenden, en oversten van honderden.

   ^2Voorts zond David het volk uit, een derde deel onder de hand van
   Joab, en een derde deel onder de hand van Abisai, den zoon van Zeruja,
   Joabs broeder, eneen derde deel onder de hand van Ithai, den Gethiet.
   En de koning zeide tot het volk: Ik zal ook zelf zekerlijk met ulieden
   uittrekken.

   ^3Maar het volk zeide: Gij zult niet uittrekken; want of wij te enen
   male vloden, zij zullen het hart op ons niet stellen; ja, of de helft
   van ons stierf, zij zullen het hartop ons niet stellen; maar gij zijt
   nu als tien duizend onzer. Zo zal het nu beter zijn, dat gij ons uit de
   stad ter hulpe zijt.

   ^4Toen zeide de koning tot hen: Ik zal doen, wat goed is in uw ogen. De
   koning nu stond aan de zijde van de poort, en al het volk trok uit bij
   honderden en bijduizenden.

   ^5En de koning gebood Joab, en Abisai, en Ithai, zeggende: Handelt mij
   zachtkens met den jongeling, met Absalom. En al het volk hoorde het,
   als de koning aanal de oversten van Absaloms zaak gebood.

   ^6Alzo toog het volk uit in het veld, Israel tegemoet, en de strijd
   geschiedde bij Efraims woud.

   ^7En het volk van Israel werd aldaar voor het aangezicht van Davids
   knechten geslagen; en aldaar geschiedde te dienzelven dage een grote
   slag, van twintigduizend.

   ^8Want de strijd werd aldaar verspreid over al dat land. En het woud
   verteerde meer van het volk, dan die het zwaard verteerde, te denzelven
   dage.

   ^9Absalom nu ontmoette voor het aangezicht der knechten Davids; en
   Absalom reed op een muildier; en als het muildier kwam onder de dichte
   takken van eengroten eik, zo werd zijn hoofd vast aan den eik, dat hij
   hangen bleef tussen den hemel en tussen de aarde, en het muildier, dat
   onder hem was, ging door.

   ^10Als dat een man zag, zo gaf hij het Joab te kennen, en zeide: Zie,
   ik heb Absalom zien hangen aan een eik.

   ^11Toen zeide Joab tot den man, die het hem te kennen gaf: Zie toch,
   gij hebt het gezien, waarom dan hebt gij hem niet aldaar ter aarde
   geslagen, alzo het aan mijstond om u tien zilverlingen en een gordel te
   geven?

   ^12Maar die man zeide tot Joab: En of ik al duizend zilverlingen op
   mijn handen mocht wegen, zo zou ik mijn hand aan des konings zoon niet
   slaan; want de koningheeft u, en Abisai, en Ithai, voor onze oren
   geboden, zeggende: Hoedt u, wie gij zijt, van den jongeling, van
   Absalom.

   ^13Of ik al valselijk tegen mijn ziel handelde, zo zou toch geen ding
   voor den koning verborgen worden; ook gij zelf zoudt er u van tegenover
   stellen.

   ^14Toen zeide Joab: Ik zal hier bij u alzo niet vertoeven; en hij nam
   drie pijlen, en stak ze in Absaloms hart, daar hij nog levend was in
   het midden van den eik.

   ^15En tien jongens, wapendragers van Joab, omringden hem, en zij
   sloegen Absalom, en doodden hem.

   ^16Toen blies Joab met de bazuin, en al het volk keerde af van Israel
   achterna te jagen, want Joab hield het volk terug.

   ^17En zij namen Absalom, en wierpen hem in het woud, in een groten
   kuil, en stelden op hem een zeer groten steenhoop; en gans Israel
   vluchtte, een iegelijk naarzijn tent.

   ^18Absalom nu had genomen, en in zijn leven voor zich opgericht een
   pilaar, die in het koningsdal is; want hij zeide: Ik heb geen zoon, om
   aan mijn naam te doengedenken; en hij had dien pilaar genoemd naar zijn
   naam; daarom wordt hij tot op dezen dag genoemd: Absaloms hand.

   ^19Toen zeide Ahimaaz, Zadoks zoon: Laat mij toch heenlopen, en den
   koning boodschappen, dat de HEERE hem recht gedaan heeft van de hand
   zijner vijanden.

   ^20Maar Joab zeide tot hem: Gij zult dezen dag geen boodschapper zijn,
   maar op een anderen dag zult gij boodschappen; dezen dag nu zult gij
   niet boodschappen, daarom dat des konings zoon dood is.

   ^21En Joab zeide tot Cuschi: Ga heen, en zeg den koning aan, wat gij
   gezien hebt; en Cuschi boog zich voor Joab, en liep heen.

   ^22Doch Ahimaaz, Zadoks zoon, voer nog voort en zeide tot Joab: Wat het
   ook zij, laat mij toch ook Cuschi achterna lopen. En Joab zeide: Waarom
   zoudt gij nuheenlopen, mijn zoon! Zo gij toch geen bekwame boodschap
   hebt?

   ^23Wat het ook zij, zeide hij, laat mij heenlopen; zo zeide hij tot
   hem: Loop heen. En Ahimaaz liep den weg van het effen veld, en kwam
   Cuschi voorbij.

   ^24David nu zat tussen de twee poorten; en de wachter ging op het dak
   der poort aan den muur, en hief zijn ogen op, en zag, en ziet, er liep
   een man alleen.

   ^25Zo riep de wachter, en zeide het den koning aan; en de koning zeide:
   Indien hij alleen is, zo is er een boodschap in zijn mond; en hij ging
   al voort en naderde.

   ^26Toen zag de wachter een anderen man lopende, en de wachter riep tot
   den poortier en zeide: Zie, er loopt nog een man alleen. Toen zeide de
   koning: Die isook een boodschapper.

   ^27Voorts zeide de wachter: Ik zie den loop des eersten aan, als den
   loop van Ahimaaz, Zadoks zoon. Toen zeide de koning: Dat is een goed
   man, en hij zal meteen goede boodschap komen.

   ^28Ahimaaz dan riep en zeide tot den koning Vrede! En hij boog zich
   voor den koning met het aangezicht ter aarde, en hij zeide: Geloofd zij
   de HEERE, uw God,Die de mannen, dewelke hun hand tegen mijn heer den
   koning ophieven, heeft overgegeven.

   ^29Toen zeide de koning: Is het wel met den jongeling, met Absalom? En
   Ahimaaz zeide: Ik zag een groot rumoer, als Joab, den knecht des
   konings, en mij uwknecht afzond, maar ik weet niet wat.

   ^30En de koning zeide: Ga om, stel u hier; zo ging hij om, en bleef
   staan.

   ^31En ziet, Cuschi kwam aan; en Cuschi zeide: Mijn heer den koning
   wordt geboodschapt, dat u de HEERE heden heeft recht gedaan van de hand
   van al degenen, die tegen u opstonden.

   ^32Toen zeide de koning tot Cuschi: Is het wel met den jongeling, met
   Absalom? En Cuschi zeide: De vijanden van mijn heer den koning, en
   allen, die tegen u tenkwade opstaan, moeten worden als die jongeling.

   ^33Toen werd de koning zeer beroerd, en ging op naar de opperzaal der
   poort, en weende; en in zijn gaan zeide hij alzo: Mijn zoon Absalom,
   mijn zoon, mijn zoonAbsalom! Och, dat ik, ik voor u gestorven ware,
   Absalom, mijn zoon, mijn zoon!
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En Joab werd aangezegd: Zie, de koning weent, en bedrijft rouw over
   Absalom.

   ^2Toen werd de verlossing te dienzelven dage het ganse volk tot rouw;
   want het volk had te dienzelven dage horen zeggen: Het smart den koning
   over zijn zoon.

   ^3En het volk kwam te dienzelven dage steelsgewijze in de stad, gelijk
   als het volk zich wegsteelt, dat beschaamd is, wanneer zij in den
   strijd gevloden zijn.

   ^4De koning nu had zijn aangezicht toegewonden, en de koning riep met
   luider stem: Mijn zoon Absalom, Absalom, mijn zoon, mijn zoon!

   ^5Toen kwam Joab tot den koning in het huis, en zeide: Gij hebt heden
   beschaamd het aangezicht van al uw knechten, die uw ziel, en de ziel
   uwer zonen en uwerdochteren, en de ziel uwer vrouwen, en de ziel uwer
   bijwijven heden hebben bevrijd;

   ^6Liefhebbende die u haten, en hatende die u liefhebben; want gij geeft
   heden te kennen, dat oversten en knechten bij u niets zijn; want ik
   merk heden, dat zoAbsalom leefde, en wij heden allen dood waren, dat
   het alsdan recht zou zijn in uw ogen.

   ^7Zo sta nu op, ga uit, en spreek naar het hart uwer knechten; want ik
   zweer bij den HEERE, als gij niet uitgaat, zo er een man dezen nacht
   bij u zal vernachten!En dit zal u kwader zijn, dan al het kwaad, dat
   over u gekomen is van uw jeugd af tot nu toe.

   ^8Toen stond de koning op, en zette zich in de poort. En zij lieten al
   het volk weten, zeggende: Ziet, de koning zit in de poort. Toen kwam al
   het volk voor deskonings aangezicht, maar Israel was gevloden, een
   iegelijk naar zijn tenten.

   ^9En al het volk, in alle stammen van Israel, was onder zich twistende,
   zeggende: De koning heeft ons gered van de hand onzer vijanden en hij
   heeft ons bevrijdvan de hand der Filistijnen, en nu is hij uit het land
   gevlucht voor Absalom;

   ^10En Absalom, dien wij over ons gezalfd hadden, is in den strijd
   gestorven; nu dan, waarom zwijgt gijlieden van den koning weder te
   halen?

   ^11Toen zond de koning David tot Zadok en tot Abjathar, de priesteren,
   zeggende: Spreekt tot de oudsten van Juda, zeggende: Waarom zoudt
   gijlieden delaatsten zijn, om den koning weder te halen in zijn huis?
   (Want de rede van het ganse Israel was tot den koning gekomen in zijn
   huis.)

   ^12Gij zijt mijn broederen; mijn been en mijn vlees zijt gij; waarom
   zoudt gij dan de laatsten zijn, om den koning weder te halen?

   ^13En tot Amasa zult gijlieden zeggen: Zijt gij niet mijn been en mijn
   vlees? God doe mij zo, en doe er zo toe, zo gij niet krijgsoverste zult
   zijn voor mijn aangezicht, te allen dage, in Joabs plaats.

   ^14Alzo neigde hij het hart aller mannen van Juda, als van een enigen
   man; en zij zonden henen tot den koning, zeggende: Keer weder, gij en
   al uw knechten.

   ^15Toen keerde de koning weder, en kwam tot aan de Jordaan; en Juda
   kwam te Gilgal, om den koning tegemoet te gaan, dat zij den koning over
   de Jordaanvoerden.

   ^16En Simei, de zoon van Gera, een zoon van Jemini, die van Bahurim
   was, haastte zich, en kwam af met de mannen van Juda, den koning David
   tegemoet;

   ^17En duizend man van Benjamin met hem; ook Ziba, de knecht van Sauls
   huis, en zijn vijftien zonen en zijn twintig knechten met hem; en zij
   togen vaardiglijk overde Jordaan, voor den koning.

   ^18Als nu de pont overvoer, om het huis des konings over te halen, en
   te doen, wat goed was in zijn ogen, zo viel Simei, de zoon van Gera,
   neder voor hetaangezicht des konings, als hij over de Jordaan voer;

   ^19En hij zeide tot den koning: Mijn heer rekene mij niet toe de
   misdaad, en gedenke niet, wat uw knecht verkeerdelijk gedaan heeft, te
   dien dage, als mijn heer dekoning uit Jeruzalem uitging, dat het de
   koning zich ter harte zoude nemen.

   ^20Want uw knecht weet het zekerlijk, ik heb gezondigd; doch zie, ik
   ben heden gekomen, de eerste van het ganse huis van Jozef, om mijn heer
   den koningtegemoet af te komen.

   ^21Toen antwoordde Abisai, de zoon van Zeruja, en zeide: Zou dan Simei
   hiervoor niet gedood worden? Zo hij toch den gezalfde des HEEREN
   gevloekt heeft.

   ^22Maar David zeide: Wat heb ik met ulieden te doen, gij zonen van
   Zeruja! Dat gij mij heden ten satan zoudt zijn? Zou heden iemand gedood
   worden in Israel?Want weet ik niet, dat ik heden koning geworden ben
   over Israel?

   ^23En de koning zeide tot Simei: Gij zult niet sterven. En de koning
   zwoer hem.

   ^24Mefiboseth, Sauls zoon, kwam ook af den koning tegemoet; en hij had
   zijn voeten niet schoongemaakt, noch zijn knevelbaard beschoren, noch
   zijn klederengewassen, van dien dag af, dat de koning was weggegaan,
   tot dien dag toe, dat hij met vrede wederkwam.

   ^25En het geschiedde, als hij te Jeruzalem den koning tegemoet kwam,
   dat de koning tot hem zeide: Waarom zijt gij niet met mij getogen,
   Mefiboseth?

   ^26En hij zeide: Mijn heer koning, mijn knecht heeft mij bedrogen; want
   uw knecht zeide: Ik zal mij een ezel zadelen, en daarop rijden, en tot
   den koning trekken, want uw knecht is kreupel.

   ^27Daartoe heeft hij uw knecht bij mijn heer den koning valselijk
   aangedragen; doch mijn heer de koning is als een engel Gods; doe dan,
   wat goed is in uw ogen.

   ^28Want al mijns vaders huis is niet geweest, dan maar lieden des doods
   voor mijn heer den koning; nochtans hebt gij uw knecht gezet onder
   degenen, die aan uwtafel eten; wat heb ik dan meer voor gerechtigheid,
   en meer te roepen aan den koning?

   ^29Toen zeide de koning tot hem: Waarom spreekt gij meer van uw zaken?
   Ik heb gezegd: Gij en Ziba, deelt het land.

   ^30En Mefiboseth zeide tot den koning: Hij neme het ook gans weg,
   naardien mijn heer de koning met vrede in zijn huis is gekomen.

   ^31Barzillai, de Gileadiet, kwam ook af van Rogelim; en hij toog met
   den koning over de Jordaan, om hem over de Jordaan te geleiden.

   ^32Barzillai nu was zeer oud, een man van tachtig jaren; en hij had den
   koning onderhouden, toen hij te Mahanaim zijn verblijf had; want hij
   was een zeer grootman.

   ^33En de koning zeide tot Barzillai: Trekt gij met mij over, en ik zal
   u bij mij te Jeruzalem onderhouden.

   ^34Maar Barzillai zeide tot den koning: Hoe veel zullen de dagen der
   jaren mijns levens zijn, dat ik met den koning zou optrekken naar
   Jeruzalem?

   ^35Ik ben heden tachtig jaren oud; zou ik kunnen onderscheiden tussen
   goed en kwaad? Zou uw knecht kunnen smaken, wat ik eet en wat ik drink?
   Zoude ikmeer kunnen horen naar de stem der zangers en zangeressen? En
   waarom zou uw knecht mijn heer den koning verder tot een last zijn?

   ^36Uw knecht zal maar een weinig met den koning over de Jordaan gaan;
   waarom toch zou mij de koning zulk een vergelding doen?

   ^37Laat toch uw knecht wederkeren, dat ik sterve in mijn stad, bij het
   graf mijns vaders en mijner moeder; maar zie, daar is uw knecht
   Chimham, laat dien met mijnheer den koning overtrekken, en doe hem, wat
   goed is in uw ogen.

   ^38Toen zeide de koning: Chimham zal met mij overtrekken, en ik zal hem
   doen, wat goed is in uw ogen; ja, alles, wat gij op mij begeren zult,
   zal ik u doen.

   ^39Toen nu al het volk over de Jordaan gegaan was, en de koning ook was
   overgegaan, kuste de koning Barzillai, en zegende hem; alzo keerde hij
   weder naar zijnplaats.

   ^40En de koning toog voort naar Gilgal, en Chimham toog met hem voort;
   en al het volk van Juda had den koning overgevoerd, als ook een
   gedeelte van het volkIsraels.

   ^41En ziet, alle mannen van Israel kwamen tot den koning; en zij zeiden
   tot den koning: Waarom hebben u onze broeders, de mannen van Juda,
   gestolen, enhebben den koning en zijn huis over de Jordaan gevoerd, en
   alle mannen Davids met hem?

   ^42Toen antwoordden alle mannen van Juda tegen de mannen van Israel:
   Omdat de koning ons na verwant is; en waarom zijt gij nu toornig over
   deze zaak?Hebben wij dan enigszins gegeten van des konings kost, of
   heeft hij ons een geschenk geschonken?

   ^43En de mannen van Israel antwoordden den mannen van Juda, en zeiden:
   Wij hebben tien delen aan den koning, en ook aan David, wij, meer dan
   gij; waaromhebt gij ons dan gering geacht, dat ons woord niet het
   eerste geweest is, om onzen koning weder te halen? Maar het woord der
   mannen van Juda was harderdan het woord der mannen van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Toen was daar bij geval een Belials man, wiens naam was Seba, een
   zoon van Bichri, een man van Jemini; die blies met de bazuin, en zeide:
   Wij hebben geendeel aan David, en wij hebben geen erfenis aan den zoon
   van Isai, een iegelijk naar zijn tenten, o Israel!

   ^2Toen toog alle man van Israel op van achter David, Seba, den zoon van
   Bichri, achterna; maar de mannen van Juda kleefden hun koning aan, van
   de Jordaan aftot aan Jeruzalem.

   ^3Toen nu David in zijn huis te Jeruzalem kwam, nam de koning de tien
   vrouwen, zijn bijwijven, die hij gelaten had, om het huis te bewaren,
   en deed ze in eenhuis van bewaring, en onderhield ze, maar ging tot
   haar niet in. En zij waren opgesloten tot op den dag van haarlieder
   dood, levende als weduwen.

   ^4Voorts zeide de koning tot Amasa: Roep mij de mannen van Juda te
   zamen, tegen den derden dag; en gij, stel u dan hier.

   ^5En Amasa ging heen, om Juda bijeen te roepen; maar hij bleef achter,
   boven den gezetten tijd, dien hij hem gezet had.

   ^6Toen zeide David tot Abisai: Nu zal ons Seba, de zoon van Bichri,
   meer kwaads doen, dan Absalom; neem gij de knechten uws heren, en jaag
   hem achterna, opdat hij niet misschien vaste steden voor zich vinde, en
   zich aan onze ogen onttrekke.

   ^7Toen togen uit, hem achterna, de mannen van Joab, en de Krethi, en de
   Plethi, en al de helden. Dezen togen uit van Jeruzalem, om Seba, den
   zoon van Bichri, achterna te jagen.

   ^8Als zij nu waren bij den groten steen, die bij Gibeon is, zo kwam
   Amasa voor hun aangezicht. En Joab was omgord over zijn kleed, dat hij
   aan had, en daaropwas een gordel, daar het zwaard aan vastgemaakt was
   op zijn lenden in zijn schede; en als hij voortging, zo viel het uit.

   ^9En Joab zeide tot Amasa: Is het wel met u, mijn broeder? En Joab
   vatte met de rechterhand den baard van Amasa, om hem te kussen.

   ^10En Amasa hoedde zich niet voor het zwaard, dat in Joabs hand was; zo
   sloeg hij hem daarmede aan de vijfde rib, en hij stortte zijn ingewand
   ter aarde uit, en hijsloeg hem niet ten tweeden male, en hij stierf.
   Toen jaagden Joab en zijn broeder Abisai, Seba, den zoon van Bichri,
   achterna.

   ^11Maar een man, van Joabs jongens, bleef bij hem staan, en hij zeide:
   Wie is er, die lust heeft aan Joab, en wie is er, die voor David is,
   die volge Joab na!

   ^12Amasa nu lag in het bloed gewenteld, midden op de straat. Als die
   man zag, dat al het volk staan bleef, zo deed hij Amasa weg van de
   straat in het veld, enwierp een kleed op hem, dewijl hij zag, dat al
   wie bij hem kwam, bleef staan.

   ^13Toen hij nu van de straat weggenomen was, toog alle man voort, Joab
   na, om Seba, den zoon van Bichri, achterna te jagen.

   ^14En hij toog heen door alle stammen van Israel, naar Abel, te weten,
   Beth-Maacha, en het ganse Berim; en zij verzamelden zich, en kwamen hem
   ook na.

   ^15En zij kwamen en belegerden hem in Abel Beth-Maacha, en zij wierpen
   een wal op tegen de stad, dat hij aan den buitenmuur stond; en al het
   volk, dat metJoab was, verdorven den muur, om dien neder te vellen.

   ^16Toen riep een wijze vrouw uit de stad: Hoort, hoort, zegt toch tot
   Joab: Nader tot hiertoe, dat ik tot u spreke.

   ^17Toen hij nu tot haar naderde, zeide de vrouw: Zijt gij Joab? En hij
   zeide: Ik ben het; en zij zeide tot hem: Hoor de woorden uwer
   dienstmaagd; en hij zeide: Ikhoor.

   ^18Toen sprak zij, zeggende: In voortijden spraken zij gemeenlijk,
   zeggende: Zij zullen zonder twijfel te Abel vragen; en alzo volbrachten
   zij het.

   ^19Ik ben een van de vreedzamen, van de getrouwen in Israel, en gij
   zoekt te doden een stad, die een moeder is in Israel; waarom zoudt gij
   het erfdeel desHEEREN verslinden?

   ^20Toen antwoordde Joab, en zeide: Het zij verre, het zij verre van
   mij, dat ik zou verslinden, en dat ik zou verderven.

   ^21De zaak is niet alzo; maar een man van het gebergte van Efraim,
   wiens naam is Seba, de zoon van Bichri, heeft zijn hand opgeheven tegen
   den koning, tegenDavid; lever hem alleen, zo zal ik van deze stad
   aftrekken. Toen zeide de vrouw tot Joab: Zie, zijn hoofd zal tot u over
   den muur geworpen worden.

   ^22En de vrouw kwam in tot al het volk, met haar wijsheid; en zij
   hieuwen Seba, den zoon van Bichri, het hoofd af, en wierpen het tot
   Joab. Toen blies hij met debazuin, en zij verstrooiden zich van de
   stad, een iegelijk naar zijn tenten; en Joab keerde weder naar
   Jeruzalem tot den koning.

   ^23Joab nu was over het ganse heir van Israel; en Benaja, de zoon van
   Jojada, over de Krethi en over de Plethi;

   ^24En Adoram was over de schatting; en Josafat, de zoon van Ahilud, was
   kanselier;

   ^25En Seja was schrijver; en Zadok en Abjathar waren priesters.

   ^26En ook was Ira, de Jairiet, Davids opperofficier.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En er was in Davids dagen een honger, drie jaren, jaar achter jaar;
   en David zocht het aangezicht des HEEREN. En de HEERE zeide: Het is om
   Saul en omdes bloedhuizes wil, omdat hij de Gibeonieten gedood heeft.

   ^2Toen riep de koning de Gibeonieten, en zeide tot hen: (De Gibeonieten
   nu waren niet van de kinderen Israels, maar van het overblijfsel der
   Amorieten; en dekinderen Israels hadden hun gezworen, maar Saul zocht
   hen te slaan in zijn ijver voor de kinderen van Israel en Juda.)

   ^3David dan zeide tot de Gibeonieten: Wat zal ik ulieden doen, en
   waarmede zal ik verzoenen, dat gij het erfdeel des HEEREN zegent?

   ^4Toen zeiden de Gibeonieten tot hem: Het is ons niet te doen om zilver
   en goud met Saul en met zijn huis; ook is het ons niet om iemand te
   doden in Israel. En hijzeide: Wat zegt gij dan, dat ik u doen zal?

   ^5En zij zeiden tot den koning: De man die ons te niet gemaakt, en
   tegen ons gedacht heeft, dat wij zouden verdelgd worden, zonder te
   kunnen bestaan in enigelandpale van Israel;

   ^6Laat ons zeven mannen van zijn zonen gegeven worden, dat wij hen den
   HEERE ophangen te Gibea Sauls, o, gij verkorene des HEEREN! En de
   koning zeide:Ik zal hen geven.

   ^7Doch de koning verschoonde Mefiboseth, den zoon van Jonathan, den
   zoon van Saul, om den eed des HEEREN, die tussen hen was, tussen David
   en tussenJonathan, Sauls zoon.

   ^8Maar de koning nam de twee zonen van Rizpa, dochter van Aja, die zij
   Saul gebaard had, Armoni en Mefiboseth; daartoe de vijf zonen van
   Michals zuster,Sauls dochter, die zij Adriel, den zoon van Barzillai,
   den Meholathiet, gebaard had;

   ^9En hij gaf hen in de hand der Gibeonieten, die ze ophingen op den
   berg voor het aangezicht des HEEREN; en die zeven vielen tegelijk; en
   zij werden gedood inde dagen van den oogst, in de eerste dagen, in het
   begin van den gersteoogst.

   ^10Toen nam Rizpa, de dochter van Aja, een zak, en spande dien voor
   zich uit op een rotssteen, van het begin van den oogst, totdat er water
   op hen drupte vanden hemel; en zij liet het gevogelte des hemels op hen
   niet rusten des daags, noch het gedierte van het veld des nachts.

   ^11En het werd David aangezegd, wat Rizpa, de dochter van Aja, Sauls
   bijwijf, gedaan had.

   ^12Zo ging David henen, en nam de beenderen van Saul, en de beenderen
   van Jonathan, zijn zoon, van de burgeren van Jabes in Gilead, die
   dezelve gestolenhadden van de straat Beth-San, alwaar de Filistijnen ze
   hadden opgehangen, ten dage als de Filistijnen Saul sloegen op Gilboa.

   ^13En hij bracht van daar op de beenderen van Saul, en de beenderen van
   Jonathan, zijn zoon; ook verzamelden zij de beenderen der gehangenen.

   ^14En zij begroeven de beenderen van Saul en zijn zoon Jonathan in het
   land van Benjamin te Zela, in het graf van zijn vader Kis, en deden
   alles, wat de koninggeboden had. Alzo werd God na dezen den lande
   verbeden.

   ^15Voorts hadden de Filistijnen nog een krijg tegen Israel. En David
   toog af, en zijn knechten met hem, en streden tegen de Filistijnen, dat
   David moede werd.

   ^16En Isbi Benob, die van de kinderen van Rafa was, en het gewicht
   zijner spies driehonderd gewicht kopers, en hij was aangegord met een
   nieuw zwaard; dezedacht David te slaan.

   ^17Maar Abisai, de zoon van Zeruja, hielp hem, en sloeg den Filistijn,
   en doodde hem. Toen zwoeren hem de mannen van David, zeggende: Gij zult
   niet meer metons uittrekken ten strijde, opdat gij de lamp van Israel
   niet uitblust.

   ^18En het geschiedde daarna, dat er wederom een krijg was te Gob tegen
   de Filistijnen. Toen sloeg Sibbechai, de Husathiet, Saf, die van de
   kinderen van Rafawas.

   ^19Voorts was er nog een krijg te Gob tegen de Filistijnen; en Elhanan,
   de zoon van Jaare-Oregim, sloeg Beth-Halachmi, dewelke was met Goliath,
   den Gethiet, wiens spiesenhout was als een weversboom.

   ^20Nog was er ook een krijg te Gath; en er was een zeer lang man, die
   zes vingeren had aan zijn handen, en zes tenen aan zijn voeten, vier en
   twintig in getal, endeze was ook aan Rafa geboren.

   ^21En hij hoonde Israel; maar Jonathan, de zoon van Simea, Davids
   broeder, sloeg hem.

   ^22Deze vier waren aan Rafa geboren te Gath; en zij vielen door de hand
   van David, en door de hand zijner knechten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de
   HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand
   van Saul.

   ^2Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn
   Uithelper.

   ^3God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn
   mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van
   geweld hebt Gijmij verlost!

   ^4Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn
   vijanden.

   ^5Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten
   mij.

   ^6Banden der hel omringden mij; strikken des doods bejegenden mij.

   ^7Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en
   Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.

   ^8Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden
   zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.

   ^9Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde;
   kolen werden daarvan aangestoken.

   ^10En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn
   voeten.

   ^11En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen
   des winds.

   ^12En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der
   wateren, wolken des hemels.

   ^13Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.

   ^14De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.

   ^15En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte
   ze.

   ^16En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld
   werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds
   van Zijn neus.

   ^17Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote
   wateren.

   ^18Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij
   machtiger waren dan ik.

   ^19Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was
   mij een Steunsel.

   ^20En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had
   lust aan mij.

   ^21De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar
   de reinigheid mijner handen.

   ^22Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet
   goddelooslijk afgegaan.

   ^23Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan
   week ik niet af.

   ^24Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn
   ongerechtigheid.

   ^25Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn
   reinigheid, voor Zijn ogen.

   ^26Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten
   held houdt Gij U oprecht.

   ^27Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U
   verdraaid.

   ^28En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen,
   Gij zult hen vernederen.

   ^29Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis
   opklaren.

   ^30Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een
   muur.

   ^31Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een
   Schild allen, die op Hem betrouwen.

   ^32Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve
   onze God?

   ^33God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen
   geopend.

   ^34Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn
   hoogten.

   ^35Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn
   armen verbroken is.

   ^36Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw
   verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.

   ^37Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen
   hebben niet gewankeld.

   ^38Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder,
   totdat ik ze verdaan had.

   ^39En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden;
   maar zij vielen onder mijn voeten.

   ^40Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij
   nederbukken, die tegen mij opstonden.

   ^41En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik
   vernielde hen.

   ^42Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij
   antwoordde hun niet.

   ^43Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde
   hen uit als slijk der straten.

   ^44Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt
   mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende,
   heeft mij gediend.

   ^45Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun
   oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.

   ^46Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.

   ^47De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God,
   de Rotssteen mijns heils!

   ^48De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij
   nederwerpt;

   ^49En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven
   degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.

   ^50Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik
   psalmzingen.

   ^51Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet
   goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in
   eeuwigheid. 2 Samuël 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Voorts zijn dit de laatste woorden van David. David, de zoon van Isai
   zegt, en de man, die hoog is opgericht, de gezalfde van Jakobs God, en
   liefelijk inpsalmen van Israel, zegt:

   ^2De Geest des HEEREN heeft door mij gesproken, en Zijn rede is op mijn
   tong geweest.

   ^3De God Israels heeft gezegd, de Rotssteen Israels heeft tot mij
   gesproken: Er zal zijn een Heerser over de mensen, een Rechtvaardige,
   een Heerser in devreze Gods.

   ^4En Hij zal zijn gelijk het licht des morgens, wanneer de zon opgaat,
   des morgens zonder wolken, wanneer van den glans na den regen de
   grasscheutjes uit deaarde voortkomen.

   ^5Hoewel mijn huis alzo niet is bij God, nochtans heeft Hij mij een
   eeuwig verbond gesteld, dat in alles wel geordineerd en bewaard is;
   voorzeker is daarin al mijnheil, en alle lust, hoewel Hij het nog niet
   doet uitspruiten.

   ^6Maar de mannen Belials zullen altemaal zijn als doornen, die
   weggeworpen worden, omdat men ze met de hand niet kan vatten;

   ^7Maar een iegelijk, die ze zal aantasten, voorziet zich met ijzer en
   het hout ener spies; en zij zullen ganselijk met vuur verbrand worden
   ter zelver plaats.

   ^8Dit zijn de namen der helden, die David gehad heeft: Joscheb
   Baschebeth, de zoon van Tachkemoni, de voornaamste der hoofdlieden.
   Deze was Adino, deEzniet, die zich stelde tegen achthonderd, die van
   hem verslagen werden op eenmaal.

   ^9En na hem was Eleazar, de zoon van Dodo, zoon van Ahohi, deze was
   onder de drie helden met David, toen zij de Filistijnen beschimpten,
   die aldaar tenstrijde verzameld waren, en de mannen van Israel waren
   opgetogen.

   ^10Deze stond op, en sloeg onder de Filistijnen, totdat zijn hand moede
   werd, ja, zijn hand aan het zwaard kleefde; en de HEERE wrocht een
   groot heil ten zelvendage; en het volk keerde wederom hem na,
   alleenlijk om te plunderen.

   ^11Na hem nu was Samma, de zoon van Age, de Harariet. Toen de
   Filistijnen verzameld waren in een dorp, en aldaar een stuk akkers was
   vol linzen, en het volkvoor het aangezicht der Filistijnen vluchtte;

   ^12Zo stelde hij zich in het midden van dat stuk, en verloste dat, en
   sloeg de Filistijnen; en de HEERE wrocht een groot heil.

   ^13Ook gingen af drie van de dertig hoofden, en kwamen in den oogst tot
   David, in de spelonk van Adullam; en de hoop der Filistijnen had zich
   gelegerd in het dalRafaim.

   ^14En David was toen in een vesting; en de bezetting der Filistijnen
   was toen te Bethlehem.

   ^15En David kreeg lust, en zeide: Wie zal mij water te drinken geven
   uit Bethlehems bornput, die in de poort is?

   ^16Toen braken die drie helden door het leger der Filistijnen, en
   putten water uit Bethlehems bornput, die in de poort is, en droegen
   het, en kwamen tot David;doch hij wilde dat niet drinken, maar goot het
   uit voor den HEERE.

   ^17En zeide: Het zij verre van mij, o HEERE, dat ik dit zou doen; zou
   ik drinken het bloed der mannen, die heengegaan zijn met gevaar van hun
   leven? En hij wildehet niet drinken. Dit deden die drie helden.

   ^18Abisai, Joabs broeder, de zoon van Zeruja, die was ook een hoofd van
   drieen; en die hief zijn spies op tegen driehonderd, die van hem
   verslagen werden; enhij had een naam onder die drie.

   ^19Was hij niet de heerlijkste van die drie? Daarom was hij hun tot een
   overste. Maar hij kwam niet tot aan die eerste drie.

   ^20Voorts Benaja, de zoon van Jojada, de zoon van een dapperen man,
   groot van daden, van Kabzeel; die sloeg twee sterke leeuwen van Moab;
   ook ging hij af, en sloeg een leeuw in het midden van een kuil in den
   sneeuwtijd.

   ^21Daartoe sloeg hij een Egyptischen man, een man van aanzien; en in de
   hand des Egyptenaars was een spies, maar hij ging tot hem af met een
   staf; en hij rukte despies uit de hand des Egyptenaars, en doodde hem
   met zijn eigen spies.

   ^22Die dingen deed Benaja, de zoon van Jojada; dies had hij een naam
   onder de drie helden.

   ^23Hij was de heerlijkste van de dertig, maar tot die drie eersten kwam
   hij niet; en David stelde hem over zijn trawanten.

   ^24Asahel, Joabs broeder, was onder de dertig; Elhanan, de zoon van
   Dodo, van Bethlehem;

   ^25Samma, de Harodiet; Elika, de Harodiet;

   ^26Helez, de Paltiet; Ira, de zoon van Ikes, de Thekoiet;

   ^27Abi-ezer, de Anetothiet; Mebunnai, de Husathiet;

   ^28Zalmon, de Ahohiet; Maharai, de Netofathiet;

   ^29Heleb, de zoon van Baena, de Netofathiet; Ithai, de zoon van Ribai,
   van Gibea der kinderen Benjamins;

   ^30Benaja, de Pirhathoniet; Hiddai, van de beken van Gaas;

   ^31Abi-Albon, de Arbathiet; Azmaveth, de Barhumiet;

   ^32Eljachba, de Saalboniet; van de zonen van Jazen, Jonathan;

   ^33Samma, de Harariet; Ahiam, de zoon van Sarar, de Harariet;

   ^34Elifelet, de zoon van Ahasbai, de zoon van een Maachathiet; Eliam,
   de zoon van Achitofel, de Giloniet;

   ^35Hezrai, de Karmeliet; Paerai, de Arbiet;

   ^36Jig-al, de zoon van Nathan, van Zoba; Bani, de Gadiet;

   ^37Zelek, de Ammoniet; Naharai, de Beerothiet, de wapendrager van Joab,
   den zoon van Zeruja;

   ^38Ira, de Jethriet; Gareb, de Jethriet;

   ^39Uria, de Hethiet, zeven en dertig in alles.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En de toorn des HEEREN voer voort te ontsteken tegen Israel; en Hij
   porde David aan tegen henlieden, zeggende: Ga, tel Israel en Juda.

   ^2De koning dan zeide tot Joab, den krijgsoverste, die bij hem was:
   Trek nu om, door alle stammen van Israel, van Dan tot Ber-seba toe, en
   tel het volk, opdat ikhet getal des volks wete.

   ^3Toen zeide Joab tot den koning: Nu doe de HEERE, uw God, tot dit
   volk, zoals deze en die nu zijn, honderdmaal meer, dat de ogen van mijn
   heer den koninghet aanzien; maar waarom heeft mijn heer de koning lust
   tot deze zaak?

   ^4Doch des konings woord nam de overhand tegen Joab, en tegen de
   oversten des heirs. Alzo toog Joab uit, met de oversten des heirs, van
   des koningsaangezicht, om het volk Israel te tellen.

   ^5En zij gingen over de Jordaan, en legerden zich bij Aroer, ter
   rechterhand der stad, die in het midden is van de beek van Gad, en aan
   Jaezer.

   ^6Voorts kwamen zij in Gilead, en in het lage land Hodsi; ook kwamen
   zij tot Dan-Jaan, en rondom bij Sidon.

   ^7En zij kwamen tot de vesting van Tyrus, en alle steden der Hevieten
   en der Kanaanieten; en zij kwamen uit aan het zuiden van Juda te
   Ber-seba.

   ^8Alzo togen zij om door het ganse land; en ten einde van negen maanden
   en twintig dagen kwamen zij te Jeruzalem.

   ^9En Joab gaf de som van het getelde volk aan den koning; en in Israel
   waren achthonderd duizend strijdbare mannen, die het zwaard uittrokken,
   en de mannenvan Juda waren vijfhonderd duizend man.

   ^10En Davids hart sloeg hem, nadat hij het volk geteld had; en David
   zeide tot den HEERE: Ik heb zeer gezondigd in hetgeen ik gedaan heb;
   maar nu, o HEERE, neem toch de misdaad Uws knechts weg, want ik heb
   zeer zottelijk gedaan.

   ^11Als nu David des morgens opstond, zo geschiedde het woord des HEEREN
   tot den profeet Gad, Davids ziener, zeggende:

   ^12Ga heen, en spreek tot David: Alzo zegt de HEERE: Drie dingen draag
   Ik u voor; verkies u een uit die, dat Ik u doe.

   ^13Zo kwam Gad tot David, en maakte het hem bekend, en zeide tot hem:
   Zal u een honger van zeven jaren in uw land komen? Of wilt gij drie
   maanden vliedenvoor het aangezicht uwer vijanden, dat die u vervolgen?
   Of dat er drie dagen pestilentie in uw land zij? Merk nu, en zie toe,
   wat antwoord ik Dien zalwederbrengen, Die mij gezonden heeft.

   ^14Toen zeide David tot Gad: Mij is zeer bange; laat ons toch in de
   hand des HEEREN vallen, want Zijn barmhartigheden zijn vele, maar laat
   mij in de hand vanmensen niet vallen.

   ^15Toen gaf de HEERE een pestilentie in Israel, van den morgen af tot
   den gezetten tijd toe; en er stierven van het volk, van Dan tot
   Ber-seba toe, zeventig duizendmannen.

   ^16Toen nu de engel zijn hand uitstrekte over Jeruzalem, om haar te
   verderven, berouwde het den HEERE over dat kwaad, en Hij zeide tot den
   engel, die hetverderf onder het volk maakte: Het is genoeg, trek uw
   hand nu af. De engel des HEEREN nu was bij den dorsvloer van Arauna,
   den Jebusiet.

   ^17En David, als hij den engel zag, die het volk sloeg, sprak tot den
   HEERE, en zeide: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht
   gehandeld, maar wat hebbendeze schapen gedaan? Uw hand zij toch tegen
   mij en tegen mijns vaders huis.

   ^18En Gad kwam tot David op dienzelfden dag, en zeide tot hem: Ga op,
   richt den HEERE een altaar op, op den dorsvloer van Arauna, den
   Jebusiet.

   ^19Alzo ging David op naar het woord van Gad, gelijk als de HEERE
   geboden had.

   ^20En Arauna zag toe, en zag den koning en zijn knechten tot zich
   overkomen; zo ging Arauna uit, en boog zich voor den koning met zijn
   aangezicht ter aarde.

   ^21En Arauna zeide: Waarom komt mijn heer de koning tot zijn knecht? En
   David zeide: Om dezen dorsvloer van u te kopen, om den HEERE een altaar
   tebouwen, opdat deze plage opgehouden worde van over het volk.

   ^22Toen zeide Arauna tot David: Mijn heer de koning neme en offere, wat
   goed is in zijn ogen; zie, daar de runderen ten brandoffer, en de
   sleden en het rundertuigtot hout.

   ^23Dit alles gaf Arauna, de koning, aan den koning. Voorts zeide Arauna
   tot den koning: De HEERE uw God neme een welgevallen in u!

   ^24Doch de koning zeide tot Arauna: Neen, maar ik zal het zekerlijk van
   u kopen voor den prijs; want ik zal den HEERE, mijn God, niet offeren
   brandofferen omniet. Alzo kocht David den dorsvloer en de runderen voor
   vijftig zilveren sikkelen.
     __________________________________________________________________

1 Kings
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De koning David nu was oud, wel bedaagd; en zij dekten hem met
   klederen, doch hij kreeg gene warmte.

   ^2Toen zeiden zijn knechten tot hem: Laat ze mijn heer den koning een
   jonge dochter, een maagd zoeken, die voor het aangezicht des konings
   sta, en hemkoestere; en zij slape in uw schoot, dat mijn heer de koning
   warm worde.

   ^3Zo zochten zij een schone jonge dochter in alle landpalen van Israel;
   en zij vonden Abisag, een Sunamietische, en brachten ze tot den koning.

   ^4En de jonge dochter was bovenmate schoon, en koesterde de koning, en
   diende hem; doch de koning bekende ze niet.

   ^5Adonia nu, de zoon van Haggith, verhief zich, zeggende: Ik zal koning
   zijn; en hij bereidde zich wagenen en ruiteren, en vijftig mannen,
   lopende voor zijnaangezicht.

   ^6En zijn vader had hem niet bedroefd van zijn dagen, zeggende: Waarom
   hebt gij alzo gedaan? En ook was hij zeer schoon van gedaante, en
   Haggith had hemgebaard na Absalom.

   ^7En zijn raadslagen waren met Joab, den zoon van Zeruja, en met
   Abjathar, den priester; die hielpen, volgende Adonia.

   ^8Maar Zadok, de priester, en Benaja, de zoon van Jojada, en Nathan, de
   profeet, en Simei, en Rei, en de helden, die David had, waren met
   Adonia niet.

   ^9En Adonia slachtte schapen en runderen, en gemest vee bij den steen
   Zoheleth, die bij de fontein Rogel is; en noodde al zijn broederen, de
   zonen des konings, en alle mannen van Juda, des konings knechten.

   ^10Maar Nathan, den profeet, en Benaja, en de helden, en Salomo, zijn
   broeder, noodde hij niet.

   ^11Toen sprak Nathan tot Bathseba, de moeder van Salomo, zeggende: Hebt
   gij niet gehoord, dat Adonia, de zoon van Haggith, koning is? En onze
   heer Davidweet dat niet.

   ^12Nu dan, kom, laat mij u toch een raad geven, dat gij uw ziel en de
   ziel van uw zoon Salomo redt.

   ^13Ga heen, en treed in tot den koning David, en zeg tot hem: Hebt gij
   niet, mijn heer koning, uw dienstmaagd gezworen, zeggende: Voorzeker,
   uw zoon Salomozal na mij koning zijn, en hij zal op mijn troon zitten!
   Waarom dan is Adonia koning?

   ^14Zie, als gij daar nog met den koning spreken zult, zo zal ik na u
   inkomen, en zal uw woorden vervullen.

   ^15En Bathseba ging in tot den koning in de binnenkamer; doch de koning
   was zeer oud, en Abisag, de Sunamietische, diende den koning.

   ^16En Bathseba neigde het hoofd en boog zich neder voor den koning; en
   de koning zeide: Wat is u?

   ^17En zij zeide tot hem: Mijn heer! gij hebt uw dienstmaagd bij den
   HEERE, uw God, gezworen: Voorzeker Salomo, uw zoon, zal na mij koning
   zijn, en hij zal opmijn troon zitten!

   ^18En nu zie, Adonia is koning; en nu, mijn heer koning, gij weet het
   niet.

   ^19En hij heeft ossen, en gemest vee, en schapen in menigte geslacht,
   en genood al de zonen des konings, en Abjathar, den priester, en Joab,
   den krijgsoverste, maar uw knecht Salomo heeft hij niet genood.

   ^20Maar gij, mijn heer koning, de ogen van het ganse Israel zijn op u,
   dat gij hun zoudt te kennen geven, wie op den troon van mijn heer den
   koning na hem zittenzal.

   ^21Anders zal het geschieden, als mijn heer de koning met zijn vaderen
   zal ontslapen zijn, dat ik en mijn zoon Salomo als zondaars zullen
   zijn.

   ^22En ziet, zij sprak nog met den koning, als de profeet Nathan inkwam.

   ^23En zij gaven den koning te kennen, zeggende: Zie, de profeet Nathan
   is daar; en hij kwam voor het aangezicht des konings, en boog zich voor
   den koning opzijn aangezicht ter aarde.

   ^24En Nathan zeide: Mijn heer koning! hebt gij gezegd: Adonia zal na
   mij koning zijn, en hij zal op mijn troon zitten?

   ^25Want hij is heden afgegaan, en heeft geslacht ossen, en gemest vee,
   en schapen in menigte, en heeft genood al de zonen des konings, en de
   oversten des heirs, en Abjathar, den priester; en zie, zij eten, en
   drinken voor zijn aangezicht, en zeggen: De koning Adonia leve!

   ^26Maar mij, die uw knecht ben, en Zadok, den priester, en Benaja, den
   zoon van Jojada, en Salomo, uw knecht, heeft hij niet genood.

   ^27Is deze zaak van mijn heer den koning geschied? En hebt gij uw
   knecht niet bekend gemaakt, wie op den troon van mijn heer den koning
   na hem zitten zou?

   ^28En de koning David antwoordde en zeide: Roept mij Bathseba; en zij
   kwam voor het aangezicht des konings, en stond voor het aangezicht des
   konings.

   ^29Toen zwoer de koning, en zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft,
   die mijn ziel uit allen nood verlost heeft;

   ^30Voorzeker, gelijk als ik u gezworen heb bij den HEERE, den God
   Israels, zeggende: Voorzeker zal uw zoon Salomo na mij koning zijn, en
   zal op mijn troon inmijn plaats zitten; voorzeker, alzo zal ik te dezen
   zelfden dage doen.

   ^31Toen neigde zich Bathseba met het aangezicht ter aarde, en boog zich
   neder voor den koning, en zeide: Mijn heer de koning David leve in
   eeuwigheid!

   ^32En de koning David zeide: Roep mij Zadok, den priester, en Nathan,
   den profeet, en Benaja, den zoon van Jojada; en zij kwamen voor het
   aangezicht deskonings.

   ^33En de koning zeide tot hen: Neemt met u de knechten uws heren, en
   doet mijn zoon Salomo rijden op de muilezelin, die voor mij is; en
   voert hem af naar Gihon.

   ^34En dat Zadok, de priester, met Nathan, den profeet, hem aldaar tot
   koning over Israel zalven. Daarna zult gij met de bazuin blazen, en
   zeggen: De koningSalomo leve!

   ^35Dan zult gij achter hem optrekken, en hij zal komen, en zal op mijn
   troon zitten, en hij zal koning zijn in mijn plaats; want ik heb
   geboden, dat hij een voorgangerzou zijn over Israel en over Juda.

   ^36Toen antwoordde Benaja, de zoon van Jojada, den koning, en zeide:
   Amen; alzo zegge de HEERE, de God van mijn heer den koning!

   ^37Gelijk als de HEERE met mijn heer den koning geweest is, alzo zij
   Hij met Salomo; en Hij make zijn troon groter dan den troon van mijn
   heer den koningDavid!

   ^38Toen ging Zadok, de priester, af, met Nathan, den profeet, en
   Benaja, den zoon van Jojada, en de Krethi en de Plethi, en zij deden
   Salomo rijden op demuilezelin van den koning David, en geleidden hem
   naar Gihon.

   ^39En Zadok, de priester, nam den oliehoorn uit de tent, en zalfde
   Salomo; en zij bliezen met de bazuin, en al het volk zeide: De koning
   Salomo leve!

   ^40En al het volk kwam op achter hem, en het volk pijpte met pijpen, en
   verblijdde zich met grote blijdschap, zodat de aarde van hun geluid
   spleet.

   ^41En Adonia hoorde het, en al de genoden, die met hem waren, die nu
   geeindigd hadden te eten; ook hoorde Joab het geluid der bazuinen, en
   zeide: Waarom ishet geroep dier stad, die in roer is?

   ^42Als hij nog sprak, ziet, zo kwam Jonathan, de zoon van Abjathar, den
   priester; en Adonia zeide: Kom in, want gij zijt een kloek man, en zult
   het goedeboodschappen.

   ^43En Jonathan antwoordde en zeide tot Adonia: Ja, maar onze heer, de
   koning David, heeft Salomo tot koning gemaakt.

   ^44En de koning heeft met hem gezonden Zadok, den priester, en Nathan,
   den profeet, en Benaja, den zoon van Jojada, en de Krethi en de Plethi;
   en zij hebbenhem doen rijden op de muilezelin des konings.

   ^45Daartoe hebben hem Zadok, de priester, en Nathan, de profeet, in
   Gihon tot koning gezalfd, en zijn van daar blijde opgetogen, zodat de
   stad in roer is; dat ishet geroep, dat gij gehoord hebt.

   ^46En ook zit Salomo op den troon des koninkrijks.

   ^47Zo zijn ook de knechten des konings gekomen, om onzen heer, den
   koning David, te zegenen, zeggende: Uw God make den naam van Salomo
   beter dan uwnaam, en make zijn troon groter dan uw troon; en de koning
   heeft aangebeden op de slaapstede.

   ^48Ja, ook heeft de koning aldus gezegd: Geloofd zij de HEERE, de God
   Israels, Die heden gegeven heeft een, zittende op mijn troon, dat het
   mijn ogen gezienhebben!

   ^49Toen verschrikten en stonden op al de genoden, die bij Adonia waren,
   en gingen een iegelijk zijns weegs.

   ^50Doch Adonia vreesde voor Salomo, en hij stond op, en ging heen, en
   vatte de hoornen des altaars.

   ^51En men maakte Salomo bekend, zeggende: Zie, Adonia vreest den koning
   Salomo, want zie, hij heeft de hoornen des altaars gevat, zeggende: Dat
   de koningSalomo mij als heden zwere, dat hij zijn knecht met het zwaard
   niet doden zal!

   ^52En Salomo zeide: Indien hij een vroom man zal zijn, daar zal niet
   van zijn haar op de aarde vallen; maar indien in hem kwaad bevonden zal
   worden, zo zal hijsterven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Als nu de dagen van David nabij waren, dat hij sterven zou, zo gebood
   hij zijn zoon Salomo, zeggende:

   ^2Ik ga heen in den weg der ganse aarde, zo wees sterk, en wees een
   man.

   ^3En neem waar de wacht des HEEREN, uws Gods, om te wandelen in Zijn
   wegen, om te onderhouden Zijn inzettingen, en Zijn geboden, en Zijn
   rechten, en Zijngetuigenissen, gelijk geschreven is in de wet van
   Mozes; opdat gij verstandelijk handelt in al wat gij doen zult, en al
   waarheen gij u wenden zult;

   ^4Opdat de HEERE bevestige Zijn woord, dat Hij over mij gesproken
   heeft, zeggende: Indien uw zonen hun weg bewaren, om voor Mijn
   aangezicht trouwelijk, met hun ganse hart en met hun ganse ziel te
   wandelen, zo zal geen man, zeide Hij, u afgesneden worden van den troon
   Israels.

   ^5Zo weet gij ook, wat Joab, de zoon van Zeruja, mij gedaan heeft, en
   wat hij gedaan heeft aan de twee krijgsoversten van Israel, Abner, den
   zoon van Ner, enAmasa, den zoon van Jether, dien hij gedood heeft, en
   heeft krijgsbloed vergoten in vrede; en hij heeft krijgsbloed gedaan
   aan zijn gordel, die aan zijn lendenenwas, en aan zijn schoenen, die
   aan zijn voeten waren.

   ^6Doe dan naar uw wijsheid, dat gij zijn grauwe haar niet met vrede in
   het graf laat dalen.

   ^7Maar aan de zonen van Barzillai, den Gileadiet, zult gij weldadigheid
   bewijzen, en zij zullen zijn onder degenen, die aan uw tafel eten; want
   alzo naderden zij totmij, als ik vluchtte voor het aangezicht van uw
   broeder Absalom.

   ^8En zie, bij u is Simei, de zoon van Gera, de zoon van Jemini, uit
   Bahurim, die mij vloekte met een geweldigen vloek, ten dage als ik ging
   naar Mahanaim; dochhij kwam af mij tegemoet aan de Jordaan, en ik zwoer
   hem bij den HEERE, zeggende: Zo ik hem met het zwaard dode!

   ^9Maar nu, houd hem niet onschuldig, dewijl gij een wijs man zijt; en
   gij zult weten, wat gij hem doen zult, opdat gij zijn grauwe haar met
   bloed in het graf doetdalen.

   ^10En David ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven in de stad
   Davids.

   ^11De dagen nu, die David geregeerd heeft over Israel, zijn veertig
   jaren; zeven jaren heeft hij geregeerd in Hebron, en in Jeruzalem heeft
   hij drie en dertig jarengeregeerd.

   ^12En Salomo zat op den troon van zijn vader David; en zijn koninkrijk
   werd zeer bevestigd.

   ^13Toen kwam Adonia, de zoon van Haggith, tot Bathseba, de moeder van
   Salomo; en zij zeide: Is uw komst vrede? En hij zeide: Vrede.

   ^14Daarna zeide hij: Ik heb een woord aan u. En zij zeide: Spreek.

   ^15Hij zeide dan: Gij weet, dat het koninkrijk mijn was, en het ganse
   Israel zijn aangezicht op mij gezet had, dat ik koning zijn zou; hoewel
   het koninkrijkomgewend en mijns broeders geworden is; want het is van
   den HEERE hem geworden.

   ^16En nu begeer ik van u een enige begeerte; wijs mijn aangezicht niet
   af. En zij zeide tot hem: Spreek.

   ^17En hij zeide: Spreek toch tot den koning Salomo, want hij zal uw
   aangezicht niet afwijzen, dat hij mij Abisag, de Sunamietische, ter
   vrouwe geve.

   ^18En Bathseba zeide: Het is goed, ik zal den koning voor u aanspreken.

   ^19Zo kwam Bathseba tot den koning Salomo, om hem voor Adonia aan te
   spreken. En de koning stond op, haar tegemoet, en boog zich voor haar;
   daarna zat hijop zijn troon, en deed een stoel voor de moeder des
   konings zetten; en zij zat aan zijn rechterhand.

   ^20Toen zeide zij: Ik begeer van u een enige kleine begeerte, wijs mijn
   aangezicht niet af. En de koning zeide tot haar: Begeer, mijn moeder,
   want ik zal uwaangezicht niet afwijzen.

   ^21En zij zeide: Laat Abisag, de Sunamietische, aan Adonia, uw broeder,
   ter vrouwe gegeven worden.

   ^22Toen antwoordde de koning Salomo, en zeide tot zijn moeder: En
   waarom begeert gij Abisag, de Sunamietische, voor Adonia? Begeer ook
   voor hem hetkoninkrijk (want hij is mijn broeder, die ouder is dan ik
   ben), ja, voor hem, en voor Abjathar, den priester, en voor Joab, den
   zoon van Zeruja.

   ^23En de koning Salomo zwoer bij den HEERE, zeggende: Zo doe mij God,
   en zo doe Hij daartoe, voorzeker Adonia zal dat woord tegen zijn leven
   gesprokenhebben!

   ^24En nu, zo waarachtig als de HEERE leeft, Die mij bevestigd heeft, en
   mij heeft doen zitten op den troon van mijn vader David, en Die mij een
   huis gemaaktheeft, gelijk als Hij gesproken had; voorzeker, Adonia zal
   heden gedood worden!

   ^25En de koning Salomo zond door de hand van Benaja, den zoon van
   Jojada; die viel op hem aan, dat hij stierf.

   ^26En tot Abjathar, den priester, zeide de koning: Ga naar Anathoth, op
   uw akkers; want gij zijt een man des doods; maar dezen dag zal ik u
   niet doden, omdat gijde ark des Heeren HEEREN voor het aangezicht van
   mijn vader David gedragen hebt, en omdat gij verdrukt zijt geweest, in
   alles, waarin mijn vader verdruktwas.

   ^27Salomo dan verdreef Abjathar, dat hij des HEEREN priester niet ware,
   om te vervullen het woord des HEEREN, hetwelk Hij over het huis van Eli
   te Silogesproken had.

   ^28Als het gerucht tot Joab kwam (want Joab had zich gewend achter
   Adonia, hoewel hij zich niet had gewend achter Absalom), zo vluchtte
   Joab tot de tent desHEEREN, en vatte de hoornen des altaars.

   ^29En het werd den koning Salomo aangezegd, dat Joab tot de tent des
   HEEREN gevloden was, en zie, hij is bij het altaar. Toen zond Salomo
   Benaja, den zoonvan Jojada, zeggende: Ga heen, val op hem aan.

   ^30En Benaja kwam tot de tent des HEEREN, en zeide tot hem: Zo zegt de
   koning: Kom uit. En hij zeide: Neen, maar hier zal ik sterven! En
   Benaja bracht hetantwoord weder aan den koning, zeggende: Zo heeft Joab
   gesproken, en zo heeft hij mij geantwoord.

   ^31En de koning zeide tot hem: Doe gelijk als hij gesproken heeft, en
   val op hem aan, en begraaf hem, opdat gij wegdoet, van mij en van mijns
   vaders huis, datbloed, dat Joab zonder oorzaak vergoten heeft.

   ^32Zo zal de HEERE zijn bloed op zijn hoofd doen wederkeren, omdat hij
   op twee mannen, rechtvaardiger en beter dan hij, aangevallen is, en die
   met het zwaardgedood heeft, daar het mijn vader David niet wist, Abner,
   den zoon van Ner, den krijgsoverste van Israel, en Amasa, den zoon van
   Jether, den krijgsoverstevan Juda.

   ^33Alzo zal hun bloed wederkeren op het hoofd van Joab, en op het hoofd
   van zijn zaad in eeuwigheid; maar David, en zijn zaad, en zijn huis, en
   zijn troon zalvrede hebben van den HEERE tot in eeuwigheid.

   ^34En Benaja, de zoon van Jojada, ging op, en viel op hem aan, en
   doodde hem; en hij werd begraven in zijn huis, in de woestijn.

   ^35En de koning zette Benaja, den zoon van Jojada, in zijn plaats over
   het heir; en Zadok, den priester, zette de koning in de plaats van
   Abjathar.

   ^36Daarna zond de koning, en riep Simei, en zeide tot hem: Bouw u een
   huis in Jeruzalem, en woon aldaar; en ga van daar niet uit herwaarts of
   derwaarts.

   ^37Want het zal geschieden ten dage van uw uitgaan, als gij over de
   beek Kidron zult gaan, weet voorzeker, dat gij den dood sterven zult;
   uw bloed zal op uwhoofd zijn.

   ^38En Simei zeide tot den koning: Dat woord is goed; gelijk als mijn
   heer de koning gesproken heeft, alzo zal uw knecht doen. En Simei
   woonde te Jeruzalem veledagen.

   ^39Doch het geschiedde met het einde van drie jaren, dat twee knechten
   van Simei wegliepen tot Achis, den zoon van Maacha, den koning van
   Gath; en men gafhet Simei te kennen, zeggende: Zie, uw knechten zijn in
   Gath.

   ^40Toen maakte zich Simei op, en zadelde zijn ezel, en toog heen naar
   Gath tot Achis, om zijn knechten te zoeken; zo toog Simei heen, en
   bracht zijn knechten vanGath.

   ^41En het werd Salomo aangezegd, dat Simei uit Jeruzalem naar Gath
   getogen, en wedergekomen was.

   ^42Toen zond de koning, en riep Simei, en zeide tot hem: Heb ik u niet
   beedigd bij den HEERE, en tegen u betuigd, zeggende: Ten dage van uw
   uitgaan, als gij zultherwaarts of derwaarts gaan, weet voorzeker, dat
   gij den dood zult sterven? En gij zeidet tot mij: Dat woord is goed,
   dat ik gehoord heb.

   ^43Waarom dan hebt gij den eed des HEEREN niet gehouden, en het gebod,
   dat ik over u geboden had?

   ^44Verder zeide de koning tot Simei: Gij weet al de boosheid, die uw
   hart weet, die gij aan mijn vader David gedaan hebt; daarom heeft de
   HEERE uw boosheidop uw hoofd doen wederkeren.

   ^45Maar de koning Salomo is gezegend; en de troon van David zal
   bevestigd zijn voor het aangezicht des HEEREN tot in eeuwigheid.

   ^46En de koning gebood Benaja, den zoon van Jojada; die ging uit, en
   viel op hem aan, dat hij stierf. Alzo is het koninkrijk bevestigd in de
   hand van Salomo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Salomo verzwagerde zich met Farao, den koning van Egypte; en nam
   de dochter van Farao, en bracht ze in de stad Davids totdat hij voleind
   zou hebben hetbouwen van zijn huis en het huis des HEEREN, en den muur
   van Jeruzalem rondom.

   ^2Alleenlijk offerde het volk op de hoogten, want geen huis was den
   Naam des HEEREN gebouwd, tot die dagen toe.

   ^3En Salomo had den HEERE lief, wandelende in de inzettingen van zijn
   vader David; alleenlijk offerde hij en rookte op de hoogten.

   ^4En de koning ging naar Gibeon, om aldaar te offeren, omdat die hoogte
   groot was; duizend brandofferen offerde Salomo op dat altaar.

   ^5Te Gibeon verscheen de HEERE aan Salomo in een droom des nachts en
   God zeide: Begeer wat Ik u geven zal.

   ^6En Salomo zeide: Gij hebt aan Uw knecht David, mijn vader, grote
   weldadigheid gedaan, gelijk als hij voor Uw aangezicht gewandeld heeft,
   in waarheid, en ingerechtigheid, en in oprechtheid des harten met U; en
   Gij hebt hem deze grote weldadigheid gehouden, dat Gij hem gegeven hebt
   een zoon, zittende op zijntroon, als te dezen dage.

   ^7Nu dan, HEERE, mijn God! Gij hebt Uw knecht koning gemaakt in de
   plaats van mijn vader David; en ik ben een klein jongeling, ik weet
   niet uit te gaan nochin te gaan.

   ^8En Uw knecht is in het midden van Uw volk, dat Gij verkoren hebt, een
   groot volk, hetwelk niet kan geteld noch gerekend worden, vanwege de
   menigte.

   ^9Geef dan Uw knecht een verstandig hart, om Uw volk te richten,
   verstandelijk onderscheidende tussen goed en kwaad; want wie zou dit Uw
   zwaar volkkunnen richten?

   ^10Die zaak nu was goed in de ogen des HEEREN, dat Salomo deze zaak
   begeerd had.

   ^11En God zeide tot hem: Daarom dat gij deze zaak begeerd hebt, en niet
   begeerd hebt, voor u vele dagen, noch voor u begeerd hebt rijkdom, noch
   begeerd hebtde ziel uwer vijanden; maar hebt begeerd verstand voor u,
   om gerichtszaken te horen;

   ^12Zie, Ik heb gedaan naar uw woorden; zie, Ik heb u een wijs en
   verstandig hart gegeven, dat uws gelijke voor u niet geweest is, en uws
   gelijke na u niet opstaanzal.

   ^13Zelfs ook wat gij niet begeerd hebt, heb Ik u gegeven, beide rijkdom
   en eer; dat uws gelijke niemand onder de koningen al uw dagen zijn zal.

   ^14En zo gij in Mijn wegen wandelen zult, onderhoudende Mijn
   inzettingen en Mijn geboden, gelijk als uw vader David gewandeld heeft,
   zo zal Ik ook uw dagenverlengen.

   ^15En Salomo waakte op, en ziet, het was een droom. En hij kwam te
   Jeruzalem, en stond voor de ark des verbonds des HEEREN, en offerde
   brandofferen, enbereidde dankofferen, en maakte een maaltijd voor al
   zijn knechten.

   ^16Toen kwamen er twee vrouwen, die hoeren waren, tot den koning; en
   zij stonden voor zijn aangezicht.

   ^17En de ene vrouw zeide: Och, mijn heer. Ik en deze vrouw wonen in een
   huis; en ik heb bij haar in dat huis gebaard.

   ^18Het is nu geschied op den derden dag na mijn baren dat deze vrouw
   ook gebaard heeft; en wij waren te zamen, geen vreemde was met ons in
   dat huis, behalveons tweeen in het huis.

   ^19En de zoon dezer vrouw is des nachts gestorven, omdat zij op hem
   gelegen had.

   ^20En zij stond ter middernacht op, en nam mijn zoon van bij mij, als
   uw dienstmaagd sliep, en legde hem in haar schoot, en haar doden zoon
   legde zij in mijnschoot.

   ^21En ik stond in de morgen op, om mijn zoon te zogen, en zie, hij was
   dood; maar ik lette in den morgen op hem, en zie, het was mijn zoon
   niet, dien ik gebaardhad.

   ^22Toen zeide de andere vrouw: Neen, maar die levende is mijn zoon, en
   de dode is uw zoon; gene daarentegen zeide: Neen, maar de dode is uw
   zoon, en delevende is mijn zoon! Alzo spraken zij voor het aangezicht
   des konings.

   ^23Toen zeide de koning: Deze zegt: Dit is mijn zoon, die leeft, maar
   uw zoon is het, die dood is; en die zegt: Neen, maar de dode is uw
   zoon, en de levende mijnzoon.

   ^24Verder zeide de koning: Haalt mij een zwaard; en zij brachten een
   zwaard voor het aangezicht des konings.

   ^25En de koning zeide: Doorsnijdt dat levende kind in tweeen, en geeft
   de ene een helft, en de andere een helft.

   ^26Maar de vrouw, welker zoon de levende was, sprak tot den koning
   (want haar ingewand ontstak over haar zoon), en zeide: Och, mijn heer!
   Geef haar datlevende kind, en dood het geenszins; deze daarentegen
   zeide: Het zij noch het uwe noch het mijne, doorsnijdt het.

   ^27Toen antwoordde de koning, en zeide: Geeft aan die het levende kind,
   den doodt het geenszins; die is zijn moeder.

   ^28En geheel Israel hoorde dat oordeel, dat de koning geoordeeld had,
   en vreesde voor het aangezicht des konings; want zij zagen, dat de
   wijsheid Gods in hemwas, om recht te doen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Alzo was de koning Salomo koning over gans Israel.

   ^2En deze waren de vorsten, die hij had: Azaria, de zoon van Zadok, was
   opperambtman.

   ^3Elihoref, en Ahia, de zoon van Sisa, waren schrijvers; Josafat, de
   zoon van Ahilud, was kanselier.

   ^4En Benaja, de zoon van Jojada, was over het heir; en Zadok en
   Abjathar waren priesters.

   ^5En Azaria, de zoon van Nathan, was over de bestelmeesters; en Zabud,
   de zoon van Nathan, was overambtman, des konings vriend.

   ^6En Ahisar was hofmeester; en Adoniram, de zoon van Abda, was over de
   schatting.

   ^7En Salomo had twaalf bestelmeesters over gans Israel, die den koning
   en zijn huis verzorgden; voor elk was een maand in het jaar om te
   verzorgen.

   ^8En dit zijn hun namen: de zoon van Hur was in het gebergte van
   Efraim.

   ^9De zoon van Deker in Makaz, en in Saalbim, en Beth-Semes, en
   Elon-Beth-hanan.

   ^10De zoon van Hesed in Arubboth; hij had daartoe Socho en het ganse
   land Hefer.

   ^11De zoon van Abinadab had de ganse landstreek van Dor; deze had
   Tafath, de dochter van Salomo, tot een vrouw.

   ^12Baana, de zoon van Ahilud, had Taanach, en Megiddo, en het ganse
   Beth-Sean, hetwelk is bij Zartana, beneden van Jizreel, van Beth-Sean
   aan totAbel-Mehola, tot op gene zijde van Jokmeam.

   ^13De zoon van Geber was te Ramoth in Gilead; hij had de dorpen van
   Jair, den zoon van Manasse, die in Gilead zijn; ook had hij de streek
   van Argob, welke isin Basan, zestig grote steden, met muren en koperen
   grendelen.

   ^14Abinadab, de zoon van Iddo, was te Mahanaim.

   ^15Ahimaaz was in Nafthali; deze nam ook Salomo's dochter, Basmath, ter
   vrouwe.

   ^16Baana, de zoon van Husai, was in Aser en in Aloth.

   ^17Josafath, de zoon van Paruah, in Issaschar.

   ^18Simei, de zoon van Ela, in Benjamin.

   ^19Geber, de zoon van Uri, was in het land Gilead, het land van Sihon,
   den koning der Amorieten, en van Og, den koning van Basan, en hij was
   de enigebestelmeester, die in dat land was.

   ^20Juda nu en Israel waren velen, als zand, dat aan de zee is in
   menigte, etende, en drinkende, en blijde zijnde.

   ^21En Salomo was heersende over al de koninkrijken, van de rivier tot
   het land der Filistijnen, en tot aan de landpale van Egypte; die
   brachten geschenken, endienden Salomo al de dagen zijns levens.

   ^22De spijze nu van Salomo was voor een dag, dertig kor meelbloem, en
   zestig kor meel;

   ^23Tien vette runderen, en twintig weiderunderen, en honderd schapen;
   uitgenomen de herten, en reeen, en buffelen, en gemeste vogelen.

   ^24Want hij had heerschappij over al wat op deze zijde der rivier was
   van Thifsah tot aan Gaza, over alle koningen op deze zijde der rivier;
   en hij had vrede van alzijn zijden rondom.

   ^25En Juda en Israel woonden zeker, een iegelijk onder zijn wijnstok en
   onder zijn vijgeboom, van Dan tot Ber-seba, al de dagen van Salomo.

   ^26Salomo had ook veertig duizend paardenstallen tot zijn wagenen, en
   twaalf duizend ruiteren.

   ^27Die bestelmeesters nu, een ieder op zijn maand, verzorgden den
   koning Salomo, en al degenen, die tot de tafel van den koning Salomo
   naderden; zij lieten geending ontbreken.

   ^28De gerst nu en het stro voor de paarden, en voor de snelle kemelen,
   brachten zij aan de plaats, waar hij was, een iegelijk naar zijn last.

   ^29En God gaf Salomo wijsheid en zeer veel verstand, en een wijd begrip
   des harten, gelijk zand, dat aan den oever der zee is.

   ^30En de wijsheid van Salomo was groter dan de wijsheid van al die van
   het oosten, en dan alle wijsheid der Egyptenaren;

   ^31Ja, hij was wijzer dan alle mensen; dan Ethan, de Ezrahiet, en
   Heman, en Chalcol, en Darda, de zonen van Mahol; en zijn naam was onder
   alle heidenenrondom.

   ^32En hij sprak drie duizend spreuken; daartoe waren zijn liederen
   duizend en vijf.

   ^33Hij sprak ook van de bomen, van den cederboom af, die op den Libanon
   is, tot op den hysop, die aan den wand uitwast; hij sprak ook van het
   vee, en van hetgevogelte, en van de kruipende dieren, en van de vissen.

   ^34En van alle volken kwamen er, om de wijsheid van Salomo te horen,
   van alle koningen der aarde, die van zijn wijsheid gehoord hadden. 1
   Koningen 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En Hiram, de koning van Tyrus, zond zijn knechten tot Salomo (want
   hij had gehoord, dat zij Salomo tot koning gezalfd hadden in zijns
   vaders plaats), dewijlHiram David altijd bemind had.

   ^2Daarna zond Salomo tot Hiram, zeggende:

   ^3Gij weet, dat mijn vader David den Naam des HEEREN, zijns Gods, geen
   huis kon bouwen, vanwege de oorlogen, waarmede zij hem omsingelden,
   totdat deHEERE hen onder zijn voetzolen gaf.

   ^4Maar nu heeft de HEERE, mijn God, mij van rondom rust gegeven; er is
   geen tegenpartijder, en geen bejegening van kwaad.

   ^5En zie, ik denk voor den Naam van den HEERE, mijn God, een huis te
   bouwen; gelijk als de HEERE gesproken heeft tot mijn vader David,
   zeggende: Uwzoon, dien Ik in uw plaats op uw troon zetten zal, die zal
   Mijn Naam dat huis bouwen.

   ^6Zo gebied nu, dat men mij cederen uit den Libanon houwe, en mijn
   knechten zullen met uw knechten zijn, en het loon uwer knechten zal ik
   u geven, naar al watgij zeggen zult; want gij weet, dat onder ons
   niemand is, die weet hout te houwen, gelijk de Sidoniers.

   ^7En het geschiedde, als Hiram de woorden van Salomo gehoord had, dat
   hij zich zeer verblijdde, en zeide: Gezegend zij de HEERE heden, Die
   David een wijzenzoon gegeven heeft over dit grote volk!

   ^8En Hiram zond tot Salomo, zeggende: Ik heb gehoord, waarom gij tot
   mij gezonden hebt; ik zal al uw wil doen met het cederenhout, en met
   het dennenhout.

   ^9Mijn knechten zullen het afbrengen van den Libanon aan de zee; en ik
   zal het op vlotten over de zee doen voeren, tot die plaats, die gij aan
   mij ontbieden zult, en zal het aldaar los maken, en gij zult het
   wegnemen; gij zult ook mijn wil doen, dat gij mijn huis spijze geeft.

   ^10Alzo gaf Hiram aan Salomo cederenhout en dennenhout, naar al zijn
   wil.

   ^11En Salomo gaf Hiram twintig duizend kor tarwe, tot spijze van zijn
   huis, en twintig kor gestoten olie; zulks gaf Salomo aan Hiram jaar op
   jaar.

   ^12De HEERE dan gaf Salomo wijsheid, gelijk als Hij tot hem gesproken
   had; en er was vrede tussen Hiram en tussen Salomo, en zij beiden
   maakten eenverbond.

   ^13En de koning Salomo deed een uitschot opkomen uit gans Israel; en
   het uitschot was dertig duizend man.

   ^14En hij zond hen naar den Libanon, tien duizend des maands bij
   beurten; een maand waren zij op den Libanon; twee maanden elk in zijn
   huis; en Adoniram wasover dit uitschot.

   ^15Daartoe had Salomo zeventig duizend, die last droegen, en tachtig
   duizend houwers op het gebergte.

   ^16Behalve de oversten van Salomo's bestelden, die over dat werk waren,
   drie duizend en driehonderd, die heerschappij hadden over het volk,
   hetwelk dat werkdeed.

   ^17Als de koning het nu gebood, zo voerden zij grote stenen toe,
   kostelijke stenen, gehouwen stenen, om den grond van dat huis te
   leggen.

   ^18En de bouwlieden van Salomo, en de bouwlieden van Hiram, en de
   Giblieten behieuwen ze, en bereidden het hout toe, en de stenen, om dat
   huis te bouwen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Het geschiedde nu in het vierhonderd en tachtigste jaar, na den
   uitgang der kinderen Israels uit Egypte, in het vierde jaar van het
   koninkrijk van Salomo overIsrael, in de maand Ziv (deze is de tweede
   maand), dat hij het huis des HEEREN bouwde.

   ^2En dat huis, hetwelk de koning Salomo den HEERE bouwde, was van
   zestig ellen in zijn lengte, en van twintig in zijn breedte, en van
   dertig ellen in zijn hoogte.

   ^3En het voorhuis, vooraan den tempel van dat huis, was in zijn lengte
   van twintig ellen, naar de breedte van het huis, tien ellen in zijn
   breedte, vooraan het huis.

   ^4En hij maakte vensteren aan het huis van gesloten uitzichten.

   ^5En rondom aan den wand van het huis bouwde hij kameren, aan de wanden
   van het huis rondom, beide van den tempel en van de aanspraakplaats.
   Alzomaakte hij zijkameren rondom.

   ^6De onderste kamer was van vijf ellen in haar breedte, en de middelste
   van zes ellen in haar breedte, en de derde van zeven ellen in haar
   breedte; want hij hadaan het huis rondom buitenwaarts inkortingen
   gemaakt, opdat zij zich niet hielden in de wanden van het huis.

   ^7Het huis nu, als het gebouwd werd, werd met volmaakten steen, zoals
   dezelve toegevoerd was, gebouwd; zodat geen hameren, noch bijl of enig
   ijzerengereedschap gehoord werd in het huis, als het gebouwd werd.

   ^8De deur der middelste zijkamer was aan de rechterzijde van het huis;
   en door wenteltrappen ging men tot de middelste zijkamer, en van de
   middelste tot dederde.

   ^9Alzo bouwde hij het huis, en volmaakte het; en bedekte dat huis met
   gewelven en rijen van cederen.

   ^10Hij bouwde ook de kameren aan het ganse huis, van vijf ellen in haar
   hoogte; en hij voegde ze vast aan dat huis met cederenhout.

   ^11Toen geschiedde het woord des HEEREN tot Salomo, zeggende:

   ^12Aangaande dit huis, dat gij bouwt, zo gij wandelt in Mijn
   inzettingen, en doet Mijn rechten, en onderhoudt al Mijn geboden,
   wandelende in dezelve; zo zal IkMijn woord met u bevestigen, dat Ik tot
   uw vader David gesproken heb;

   ^13En Ik zal in het midden der zonen Israels wonen; en Ik zal Mijn volk
   Israel niet verlaten.

   ^14Alzo bouwde Salomo dat huis en volmaakte hetzelve.

   ^15Ook bouwde hij de wanden van het huis van binnen met cederen
   planken; van den vloer des huizes tot aan het dak der wanden, beschoot
   hij ze van binnen methout; en overdekte den vloer van het huis met
   dennen planken.

   ^16Daartoe bouwde hij twintig ellen met cederen planken aan de zijden
   van het huis, van den vloer af tot de wanden; dit bouwde hij Hem van
   binnen tot eenaanspraakplaats, tot het heilige der heiligen.

   ^17Dat huis nu was van veertig ellen, namelijk de tempel, die vooraan
   was.

   ^18En het ceder aan het huis inwendig was gesneden met knoppen en open
   bloemen; en het was al ceder, geen steen werd gezien.

   ^19En de aanspraakplaats bereidde hij inwaarts in het huis, om de ark
   des verbonds des HEEREN daar te zetten.

   ^20En de aanspraakplaats vooraan was van twintig ellen in lengte, en
   van twintig ellen in breedte, en van twintig ellen in haar hoogte, en
   hij overtoog ze met geslotengoud; ook overtoog hij het cederen altaar.

   ^21En Salomo overtoog het huis van binnen met gesloten goud; en hij
   toog voor de aanspraakplaats een voorhang henen door met gouden
   ketenen, en overtoogdien met goud.

   ^22Alzo overtoog hij het ganse huis met goud, totdat het ganse huis
   volmaakt was; daartoe overtoog hij met goud het gehele altaar, dat voor
   de aanspraakplaatswas.

   ^23In de aanspraakplaats nu maakte hij twee cherubs van olieachtig
   hout; elks hoogte was tien ellen.

   ^24En van vijf ellen was de ene vleugel des cherubs, en van vijf ellen
   de andere vleugel des cherubs; van het einde van zijn enen vleugel, tot
   aan het einde van zijnanderen vleugel, waren tien ellen.

   ^25Alzo was de andere cherub van tien ellen; beide cherubs hadden
   enerlei maat, en enerlei snede.

   ^26De hoogte van den enen cherub was van tien ellen, en alzo van den
   anderen cherub.

   ^27En hij zette deze cherubs in het midden van het binnenste huis; en
   de cherubs spreidden de vleugelen uit, zodat de vleugel des enen raakte
   aan dezen wand, ende vleugel des anderen cherubs raakte aan den anderen
   wand; en hun vleugelen naar het midden van het huis raakten vleugel aan
   vleugel.

   ^28En hij overtoog deze cherubs met goud.

   ^29En al de wanden van het huis, in het ronde, graveerde hij met
   uitgesneden graveringen van cherubs, en van palmbomen, en open bloemen,
   van binnen en vanbuiten.

   ^30Daartoe overtoog hij den vloer van het huis met goud van binnen en
   van buiten.

   ^31En aan den ingang der aanspraakplaats maakte hij deuren van
   olieachtig hout; de bovendorpel met de posten was het vijfde deel des
   wands.

   ^32De twee deuren ook waren van olieachtige bomen; en hij graveerde
   daarop graveringen van cherubs, en van palmbomen, en van open bloemen,
   dewelke hijmet goud overtoog; ook trok hij goud over de cherubs en over
   de palmbomen.

   ^33En alzo maakte hij aan de deuren des tempels posten van olieachtige
   bomen, uit het vierde deel van de wand.

   ^34En de twee deuren waren van dennenhout; de twee zijden der ene deur
   waren omdraaiende; alzo waren de twee gegraveerde zijden der andere
   deuromdraaiende.

   ^35En hij graveerde ze met cherubs, en palmbomen, en open bloemen,
   dewelke hij met goud overtoog, gericht naar het uitgesnedene.

   ^36Daarna bouwde hij het binnenste voorhof van drie rijen gehouwen
   stenen, en een rij cederen balken.

   ^37In het vierde jaar werd de grond van het huis des HEEREN gelegd, in
   de maand Ziv;

   ^38En in het elfde jaar, in de maand Bul, welke is de achtste maand,
   was dit huis volmaakt, naar al zijn stukken en naar al zijn behoren;
   alzo heeft hij zeven jarendaaraan gebouwd. 1 Koningen 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Maar aan zijn huis bouwde Salomo dertien jaren, en hij volmaakte zijn
   ganse huis.

   ^2Hij bouwde ook het huis des wouds van Libanon, van honderd ellen in
   zijn lengte, en vijftig ellen in zijn breedte, en dertig ellen in zijn
   hoogte, op vier rijen vancederen pilaren, en cederen balken op de
   pilaren.

   ^3En het was bedekt met ceder van boven op de ribben, die op vijf en
   veertig pilaren waren, vijftien in een rij.

   ^4Er waren drie rijen van uitzichten, dat het ene venster was over het
   andere venster, in drie orden.

   ^5Ook waren al de deuren en de posten vierkantig van enerlei uitzicht;
   en venster was tegenover venster, in drie orden.

   ^6Daarna maakte hij een voorhuis van pilaren; vijftig ellen was zijn
   lengte, en dertig ellen zijn breedte; en het voorhuis was tegenover
   die, en de pilaren met dedikke balken tegenover dezelve.

   ^7Ook maakte hij een voorhuis voor den troon, alwaar hij richtte, tot
   een voorhuis des gerichts, dat met ceder bedekt was, van vloer tot
   vloer.

   ^8En aan zijn huis, alwaar hij woonde, was een ander voorhof, meer
   inwaarts dan dat voorhuis, hetwelk aan hetzelve werk gelijk was; ook
   maakte hij voor dedochter van Farao, die Salomo tot vrouw genomen had,
   een huis, aan dat voorhuis gelijk.

   ^9Al deze dingen waren van kostelijke stenen, naar de maten gehouwen,
   van binnen en van buiten met de zaag gezaagd; en dat van den grondslag
   tot aan deneutstenen een palm breed, en van buiten tot het grote
   voorhof.

   ^10Het was ook gegrondvest met kostelijke stenen, grote stenen; met
   stenen van tien ellen, en stenen van acht ellen.

   ^11En bovenop kostelijke stenen, naar de winkelmaten gehouwen, en
   cederen.

   ^12En het grote voorhof was rondom van drie rijen gehouwen stenen, met
   een rij van cederen balken. Zo was het met het binnenste voorhof, van
   het huis desHEEREN, en met het voorhuis van dat huis.

   ^13En de koning Salomo zond heen, en liet Hiram van Tyrus halen.

   ^14Hij was de zoon ener weduwvrouw, uit den stam van Nafthali, en zijn
   vader was een man van Tyrus geweest, een koperwerker, die vervuld was
   met wijsheid, en met verstand, en met wetenschap, om alle werk in het
   koper te maken; deze kwam tot den koning Salomo, en maakte al zijn
   werk.

   ^15Want hij vormde twee koperen pilaren; de hoogte van den enen pilaar
   was achttien ellen, en een draad van twaalf ellen omving den anderen
   pilaar.

   ^16Hij maakte ook twee kapitelen, van gegoten koper, om op de hoofden
   der pilaren te zetten; vijf ellen was de hoogte van het ene kapiteel,
   en vijf ellen de hoogtevan het andere kapiteel.

   ^17De netten waren van nettenwerk, de banden van ketenwerk voor de
   kapitelen, die op het hoofd der pilaren waren; zeven waren voor het ene
   kapiteel, en zevenvoor het andere kapiteel.

   ^18Zo maakte hij de pilaren, mitsgaders twee rijen rondom over het ene
   net, om de kapitelen, die boven het hoofd der granaatappelen waren, te
   bedekken; alzodeed hij ook aan het andere kapiteel.

   ^19En de kapitelen, dewelke waren op het hoofd der pilaren, waren van
   leliewerk in het voorhuis, van vier ellen.

   ^20De kapitelen nu waren op de twee pilaren, ja, daarboven tegenover
   den buik, dewelke was nevens het net; en tweehonderd granaatappelen
   waren in rijenrondom, ook over het andere kapiteel.

   ^21Daarna richtte hij de pilaren op in het voorhuis des tempels; en den
   rechter pilaar opgericht hebbende, zo noemde hij zijn naam Jachin, en
   den linker pilaaropgericht hebbende, zo noemde hij zijn naam Boaz.

   ^22En op het hoofd der pilaren was het leliewerk; alzo werd het werk
   der pilaren volmaakt.

   ^23Verder maakte hij de gegotene zee; van tien ellen was zij van haar
   enen rand tot haar anderen rand, rondom rond, en van vijf ellen in haar
   hoogte, en eenmeetsnoer van dertig ellen omving ze rondom.

   ^24En onder haar rand waren knoppen, dezelve rondom omsingelende, tien
   in een el, omringende die zee rondom; twee rijen dezer knoppen waren in
   haar gietinggegoten.

   ^25Zij stond op twaalf runderen; drie ziende naar het noorden, en drie
   ziende naar het westen, en drie ziende naar het zuiden, en drie ziende
   naar het oosten; en dezee was boven op dezelve; en al hun achterdelen
   waren inwaarts.

   ^26Haar dikte nu was een hand breed, en haar rand als het werk van den
   rand eens bekers of ener leliebloem; zij hield twee duizend bath.

   ^27Hij maakte ook tien koperen stellingen; van vier ellen was de lengte
   ener stelling, en van vier ellen haar breedte, en van drie ellen haar
   hoogte.

   ^28En dit was het werk der stelling; zij hadden lijsten, en de lijsten
   waren tussen kransen.

   ^29En op de lijsten, die tussen de kransen waren, waren leeuwen,
   runderen en cherubs; en op de kransen was een voet boven henen; en
   onder de leeuwen enrunderen bijvoegselen van uitgerekt werk.

   ^30En een stelling had vier koperen raderen, en koperen platen; en haar
   vier hoeken hadden schouderen; onder het wasvat waren deze gegoten
   schouderen terzijde van ieders bijvoegselen.

   ^31En de mond daarvan was van binnen den krans, en daarboven van een
   el, en de mond hiervan was rond van voetwerk van een el en een halve
   el; en op demond daarvan waren ook graveringen, en de lijsten daarvan
   waren vierkantig, niet rond.

   ^32De vier raderen nu waren onder de lijsten, en de assen der raderen
   aan de stelling; en de hoogte van een rad was een el en een halve el.

   ^33En het werk van die raderen was als het werk van een wagenrad; hun
   assen, en hun naven, en hun randen, en hun spaken waren alle gegoten.

   ^34En er waren vier schouderen op de vier hoeken ener stelling; haar
   schouderen waren uit de stelling.

   ^35En op het hoofd ener stelling was een ronde hoogte van een halve el
   rondom; ook waren op het hoofd der stelling haar handhaven, en haar
   lijsten uit denzelve.

   ^36Hij sneed nu op de platen van haar handhaven, en op haar lijsten,
   cherubs, leeuwen, en palmbomen, naar elks ledige plaats, en
   bijvoegselen rondom.

   ^37Dezen gelijk maakte hij de tien stellingen; enerlei gieting, enerlei
   maat, enerlei snede hadden zij allen.

   ^38Hij maakte ook tien koperen wasvaten; een wasvat hield veertig bath;
   een wasvat was van vier ellen; op elke stelling van die tien stellingen
   was een wasvat.

   ^39En hij zette vijf dier stellingen aan de rechterzijde van het huis,
   en vijf aan de linkerzijde van het huis; maar de zee zette hij aan de
   rechterzijde van het huis, oostwaarts tegen het zuiden.

   ^40Daartoe maakte Hiram de wasvaten, en de schoffelen, en de
   besprengbekkens; en Hiram voleindde al het werk te maken, dat hij voor
   den koning Salomomaakte voor het huis des HEEREN;

   ^41Te weten de twee pilaren, en bollen der kapitelen, die op het hoofd
   der twee pilaren waren, en de twee netten, om de twee bollen der
   kapitelen te bedekken, die op het hoofd der pilaren waren;

   ^42En de vierhonderd granaatappelen tot de twee netten, namelijk twee
   rijen van granaatappelen tot het ene net, om de twee bollen der
   kapitelen te bedekken, die boven op de pilaren waren;

   ^43Mitsgaders de tien stellingen, en de tien wasvaten op de stellingen;

   ^44Daartoe de ene zee; en de twaalf runderen onder die zee.

   ^45De potten ook, en de schoffelen, en de besprengbekkens, en al deze
   vaten, die Hiram voor den koning Salomo tot het huis des HEEREN maakte,
   alle vangepolijst koper.

   ^46In de vlakte van de Jordaan goot ze de koning, in dichte aarde,
   tussen Sukkoth en tussen Zarthan.

   ^47En Salomo liet al deze vaten ongewogen vanwege de zeer grote
   menigte; het gewicht des kopers werd niet onderzocht.

   ^48Ook maakte Salomo al de vaten, die voor het huis des HEEREN waren;
   het gouden altaar, en de gouden tafel, op dewelke de toonbroden waren;

   ^49En de kandelaren, vijf aan de rechterhand, en vijf aan de
   linkerhand, voor de aanspraakplaats, van gesloten goud; en de bloemen,
   en de lampen, en de snuitersvan goud;

   ^50Mitsgaders de schalen, en de gaffelen, en de sprengbekkens, en de
   rookschalen, en de wierookvaten, van gesloten goud; daartoe de herren
   der deuren van hetbinnenste huis, van het heilige der heiligen, en der
   deuren van het huis des tempels, van goud.

   ^51Alzo werd al het werk volbracht, dat de koning Salomo aan het huis
   des HEEREN maakte. Daarna bracht Salomo de geheiligde dingen van zijn
   vader David;het zilver en het goud, en de vaten legde hij onder de
   schatten van het huis des HEEREN. 1 Koningen 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Toen vergaderde Salomo de oudsten van Israel, en al de hoofden der
   stammen, de oversten der vaderen, onder de kinderen Israels, tot den
   koning Salomo teJeruzalem, om de ark des verbonds des HEEREN op te
   brengen uit de stad Davids, dewelke is Sion.

   ^2En alle mannen van Israel verzamelden zich tot den koning Salomo, in
   de maand Ethanim op het feest; die is de zevende maand.

   ^3En al de oudsten van Israel kwamen; en de priesters namen de ark op.

   ^4En zij brachten de ark des HEEREN en de tent der samenkomst opwaarts
   mitsgaders al de heilige vaten, die in de tent waren; en de priesters
   en de Levietenbrachten dezelve opwaarts.

   ^5De koning Salomo nu en de ganse vergadering van Israel, die bij hem
   vergaderd waren, waren met hem voor de ark, offerende schapen en
   runderen, dievanwege de menigte niet konden geteld, noch gerekend
   worden.

   ^6Alzo brachten de priesteren de ark des verbonds des HEEREN tot haar
   plaats, tot de aanspraakplaats van het huis, tot het heilige der
   heiligen, tot onder devleugelen der cherubim.

   ^7Want de cherubim spreidden beide vleugelen over de plaats der ark; en
   de cherubim overdekten de ark en haar handbomen van boven.

   ^8Daarna schoven zij de handbomen verder uit, dat de hoofden der
   handbomen gezien werden uit het heiligdom voor aan de aanspraakplaats,
   maar buiten nietgezien werden; en zij zijn aldaar tot op dezen dag.

   ^9Er was niets in de ark, dan alleen de twee stenen tafelen, die Mozes
   bij Horeb daarin gelegd had, als de HEERE een verbond maakte met de
   kinderen Israels, toen zij uit Egypteland uitgetogen waren.

   ^10En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen, dat
   een wolk het huis des HEEREN vervulde.

   ^11En de priesters konden niet staan om te dienen, vanwege de wolk;
   want de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld.

   ^12Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in donkerheid zou
   wonen.

   ^13Ik heb immers een huis gebouwd, U ter woonstede, een vaste plaats
   tot Uw eeuwige woning.

   ^14Daarna wendde de koning zijn aangezicht om, en zegende de ganse
   gemeente van Israel; en de ganse gemeente van Israel stond.

   ^15En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God Israels, Die met Zijn
   mond tot mijn vader David gesproken heeft, en heeft het met Zijn hand
   vervuld, zeggende:

   ^16Van dien dag af, dat Ik Mijn volk Israel uit Egypteland uitgevoerd
   heb, heb Ik geen stad verkoren uit alle stammen van Israel, om een huis
   te bouwen, dat MijnNaam daar zou wezen; maar Ik heb David verkoren, dat
   hij over Mijn volk Israel wezen zou.

   ^17Het was ook in het hart van mijn vader David, een huis den Naam van
   den HEERE, den God Israels, te bouwen.

   ^18Maar de HEERE zeide tot David, mijn vader: Dewijl dat in uw hart
   geweest is Mijn Naam een huis te bouwen, gij hebt welgedaan, dat het in
   uw hart geweestis.

   ^19Evenwel gij zult dat huis niet bouwen; maar uw zoon, die uit uw
   lendenen voortkomen zal, die zal Mijn Naam dat huis bouwen.

   ^20Ze heeft de HEERE bevestigd Zijn woord, dat Hij gesproken had; want
   ik ben opgestaan in de plaats van mijn vader David, en ik zit op den
   troon van Israel, gelijk als de HEERE gesproken heeft; en ik heb een
   huis gebouwd den Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

   ^21En ik heb daar een plaats beschikt voor de ark, waarin het verbond
   des HEEREN is, hetwelk Hij met onze vaderen maakte, als Hij hen uit
   Egyptelanduitvoerde.

   ^22En Salomo stond voor het altaar des HEEREN, tegenover de ganse
   gemeente van Israel, en breidde zijn handen uit naar den hemel;

   ^23En hij zeide: HEERE, God van Israel, er is geen God, gelijk Gij,
   boven in den hemel, noch beneden op de aarde, houdende het verbond en
   de weldadigheidaan Uw knechten, die voor Uw aangezicht met hun ganse
   hart wandelen;

   ^24Die Uw knecht, mijn vader David, gehouden hebt, wat Gij tot hem
   gesproken hadt; want met Uw mond hebt Gij gesproken, en met Uw hand
   vervuld, gelijk hette dezen dage is.

   ^25En nu HEERE, God van Israel, houd Uw knecht, mijn vader David, wat
   Gij tot hem gesproken hebt, zeggende: Geen man zal u van voor Mijn
   aangezichtafgesneden worden, die op den troon van Israel zitte;
   alleenlijk zo uw zonen hun weg bewaren, om te wandelen voor Mijn
   aangezicht, gelijk als gij gewandeldhebt voor Mijn aangezicht.

   ^26Nu dan, o God van Israel, laat toch Uw woord waar worden, hetwelk
   Gij gesproken hebt tot Uw knecht, mijn vader David.

   ^27Maar waarlijk, zou God op de aarde wonen? Zie, de hemelen, ja, de
   hemel der hemelen zouden U niet begrijpen, hoeveel te min dit huis, dat
   ik gebouwd heb!

   ^28Wend U dan nog tot het gebed van Uw knecht, en tot zijn smeking, o
   HEERE, mijn God, om te horen naar het geroep en naar het gebed, dat Uw
   knecht hedenvoor Uw aangezicht bidt.

   ^29Dat Uw ogen open zijn, nacht en dag, over dit huis, over deze
   plaats, van dewelke Gij gezegd hebt: Mijn Naam zal daar zijn; om te
   horen naar het gebed, hetwelk Uw knecht bidden zal in deze plaats.

   ^30Hoor dan naar de smeking van Uw knecht, en van Uw volk Israel, die
   in deze plaats zullen bidden; en Gij, hoor in de plaats Uwer woning, in
   den hemel, ja, hoor, en vergeef.

   ^31Wanneer iemand tegen zijn naaste zal gezondigd hebben, en hij hem
   een eed des vloeks opgelegd zal hebben, om zichzelven te vervloeken; en
   de eed desvloeks voor Uw altaar in dit huis komen zal;

   ^32Hoor Gij dan in den hemel, en doe, en richt Uw knechten,
   veroordelende den ongerechtige, gevende zijn weg op zijn hoofd, en
   rechtvaardigende dengerechtige, gevende hem naar zijn gerechtigheid.

   ^33Wanneer Uw volk Israel zal geslagen worden voor het aangezicht des
   vijands, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en zich tot U
   bekeren, en Uw Naambelijden, en tot U in dit huis bidden en smeken
   zullen;

   ^34Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw volk Israel,
   en breng hen weder in het land, dat Gij hun vaderen gegeven hebt.

   ^35Als de hemel zal gesloten zijn, dat er geen regen is, omdat zij
   tegen U gezondigd zullen hebben; en zij in deze plaats bidden, en Uw
   Naam belijden, en van hunzonden zich bekeren zullen, als Gij hen
   geplaagd zult hebben;

   ^36Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonde van Uw knechten en
   van Uw volk Israel, als Gij hun zult geleerd hebben den goeden weg in
   denwelken zijwandelen zullen; en geef regen op Uw land, dat Gij Uw volk
   tot een erfenis gegeven hebt.

   ^37Als er honger in het land wezen zal, als er pest wezen zal, als er
   brandkoren, honigdauw, sprinkhanen, kevers wezen zullen, als zijn
   vijand in het land zijnerpoorten hem belegeren zal, of enige plage, of
   enige krankheid wezen zal;

   ^38Alle gebed, alle smeking, die van enig mens, van al Uw volk Israel,
   geschieden zal; als zij erkennen, een ieder de plage zijns harten, en
   een ieder zijn handen indit huis uitbreiden zal;

   ^39Hoor Gij dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en vergeef,
   en doe, en geef een iegelijk naar al zijn wegen, gelijk Gij zijn hart
   kent; want Gij alleenkent het hart van alle kinderen der mensen;

   ^40Opdat zij U vrezen al de dagen, die zij leven zullen in het land,
   dat Gij onzen vaderen gegeven hebt.

   ^41Zelfs ook aangaande den vreemde, die van Uw volk Israel niet zal
   zijn, maar uit verren lande om Uws Naams wil komen zal;

   ^42(Want zij zullen horen van Uw groten Naam, en van Uw sterke hand, en
   van Uw uitgestrekten arm) als hij komen en bidden zal in dit huis;

   ^43Hoor Gij in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en doe naar
   alles, waarom die vreemde tot U roepen zal; opdat alle volken der aarde
   Uw Naam kennen, om U te vrezen, gelijk Uw volk Israel, en om te weten,
   dat Uw Naam genoemd wordt over dit huis, hetwelk ik gebouwd heb.

   ^44Wanneer Uw volk in den krijg tegen zijn vijand uittrekken zal door
   den weg, dien Gij hen henen zenden zult, en zullen tot den HEERE bidden
   naar den wegdezer stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit huis,
   hetwelk ik Uw Naam gebouwd heb;

   ^45Hoor dan in den hemel hun gebed en hun smeking, en voer hun recht
   uit.

   ^46Wanneer zij gezondigd zullen hebben tegen U (want geen mens is er,
   die niet zondigt), en Gij tegen hen vertoornd zult zijn, en hen leveren
   zult voor hetaangezicht des vijands, dat degenen, die hen gevangen
   hebben, hen gevankelijk wegvoeren in des vijands land, dat verre of
   nabij is.

   ^47En zij in het land, waar zij gevankelijk weggevoerd zijn, weder aan
   hun hart brengen zullen, dat zij zich bekeren, en tot U smeken in het
   land dergenen, die zegevankelijk weggevoerd hebben, zeggende: Wij
   hebben gezondigd, en verkeerdelijk gedaan, wij hebben goddelooslijk
   gehandeld;

   ^48En zij zich tot U bekeren, met hun ganse hart, en met hun ganse
   ziel, in het land hunner vijanden, die hen gevankelijk weggevoerd
   zullen hebben; en tot U biddenzullen naar den weg van hun land (hetwelk
   Gij hun vaderen gegeven hebt), naar deze stad, die Gij verkoren hebt,
   en naar dit huis, dat ik Uw Naam gebouwdheb;

   ^49Hoor dan in den hemel, de vaste plaats Uwer woning, hun gebed en hun
   smeking en voer hun recht uit;

   ^50En vergeef aan Uw volk, dat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en
   al hun overtredingen, waarmede zij tegen U zullen overtreden hebben; en
   geef hunbarmhartigheid voor het aangezicht dergenen, die ze gevangen
   houden, opdat zij zich hunner ontfermen;

   ^51Want zij zijn Uw volk en Uw erfdeel, die Gij uitgevoerd hebt uit
   Egypteland, uit het midden des ijzeren ovens;

   ^52Opdat Uw ogen open zijn tot de smeking van Uw knecht en tot de
   smeking van Uw volk Israel, om naar hen te horen, in al hun roepen tot
   U.

   ^53Want Gij hebt hen U tot een erfdeel afgezonderd, uit alle volken der
   aarde; gelijk als Gij gesproken hebt door den dienst van Mozes, Uw
   knecht, als Gij onzevaderen uit Egypte uitvoerdet, Heere HEERE!

   ^54Het geschiedde nu, als Salomo voleind had dit ganse gebed, en deze
   smeking tot den HEERE te bidden, dat hij van voor het altaar des HEEREN
   opstond, vanhet knielen op zijn knieen, met zijn handen uitgebreid naar
   den hemel;

   ^55Zo stond hij, en zegende de ganse gemeente van Israel, zeggende met
   luider stem:

   ^56Geloofd zij de HEERE, Die aan Zijn volk Israel rust gegeven heeft,
   naar alles, wat Hij gesproken heeft! Niet een enig woord is er gevallen
   van al Zijn goedewoorden, die Hij gesproken heeft door den dienst van
   Mozes, Zijn knecht.

   ^57De HEERE, onze God, zij met ons, gelijk als Hij geweest is met onze
   vaderen; Hij verlate ons niet, en begeve ons niet;

   ^58Neigende tot Zich ons hart, om in al Zijn wegen te wandelen, en om
   te houden Zijn geboden, en Zijn inzettingen, en Zijn rechten, dewelke
   Hij onzen vaderengeboden heeft.

   ^59En dat deze mijn woorden, waarmede ik voor den HEERE gesmeekt heb,
   mogen nabij zijn voor den HEERE, onzen God, dag en nacht; opdat Hij het
   rechtvan Zijn knecht uitvoere, en het recht van Zijn volk Israel,
   elkeen dagelijks op zijn dag.

   ^60Opdat alle volken der aarde weten, dat de HEERE die God is, niemand
   meer;

   ^61En ulieder hart volkomen zij met den HEERE, onzen God, om te
   wandelen in Zijn inzettingen, en Zijn geboden te houden, gelijk te
   dezen dage.

   ^62En de koning, en gans Israel met hem, offerden slachtofferen voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^63En Salomo offerde ten dankoffer, dat hij den HEERE offerde, twee en
   twintig duizend runderen, en honderd en twintig duizend schapen. Alzo
   hebben zij hethuis des HEEREN ingewijd, de koning en al de kinderen
   Israels.

   ^64Ten zelfden dage heiligde de koning het middelste des voorhofs, dat
   voor het huis des HEEREN was, omdat hij aldaar het brandoffer en het
   spijsoffer bereidhad, mitsgaders het vet der dankofferen; want het
   koperen altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN was, was te klein,
   om de brandofferen, en despijsofferen, en het vet der dankofferen te
   vatten.

   ^65Terzelfder tijd ook hield Salomo het feest, en gans Israel met hem,
   een grote gemeente, van den ingang af van Hamath tot de rivier van
   Egypte, voor hetaangezicht des HEEREN, onzes Gods, zeven dagen en zeven
   dagen, zijnde veertien dagen.

   ^66Op den achtsten dag liet hij het volk gaan, en zij zegenden den
   koning; daarna gingen zij naar hun tenten, blijde en goedsmoeds over al
   het goede, dat deHEERE aan David, Zijn knecht, en aan Israel, Zijn
   volk, gedaan had. 1 Koningen 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Het geschiedde nu, als Salomo voleind had te bouwen het huis des
   HEEREN en het huis des konings, en al de begeerten van Salomo, die hem
   gelust had temaken;

   ^2Dat de HEERE ten anderen male aan Salomo verscheen, gelijk als Hij
   hem in Gibeon verschenen was.

   ^3En de HEERE zeide tot hem: Ik heb uw gebed en uw smeking gehoord, die
   gij voor Mijn aangezicht smekende gedaan hebt; Ik heb dat huis
   geheiligd, hetwelkgij gebouwd hebt, opdat Ik Mijn Naam aldaar tot in
   eeuwigheid zette; en Mijn ogen en Mijn hart zullen daar zijn te allen
   dage.

   ^4En zo gij voor Mijn aangezicht wandelen zult, gelijk als uw vader
   David gewandeld heeft, met volkomenheid des harten, en met oprechtheid,
   om te doen naar alwat Ik u geboden heb, en Mijn inzettingen en Mijn
   rechten houden zult;

   ^5Zo zal Ik den troon uws koninkrijks over Israel bevestigen in
   eeuwigheid; gelijk als Ik gesproken heb over uw vader David, zeggende:
   Geen man zal uafgesneden worden van den troon van Israel.

   ^6Maar zo gijlieden u te enen male afkeren zult, gij en uw kinderen,
   van Mij na te volgen, en niet houden zult Mijn geboden en Mijn
   inzettingen, die Ik voor uwaangezicht gegeven heb; maar heengaan, en
   andere goden dienen, en u voor dezelve nederbuigen zult;

   ^7Zo zal Ik Israel uitroeien van het land, dat Ik hun gegeven heb, en
   dit huis, hetwelk Ik Mijn Naam geheiligd heb, zal Ik van Mijn
   aangezicht wegwerpen; enIsrael zal tot een spreekwoord en spotrede zijn
   onder alle volken.

   ^8En aangaande dit huis, dat verheven zal geweest zijn, al wie voor
   hetzelve zal voorbijgaan, zal zich ontzetten en fluiten; men zal
   zeggen: Waarom heeft deHEERE alzo gedaan aan dit land en aan dit huis?

   ^9En men zal zeggen: Omdat zij den HEERE, hun God, verlaten hebben, Die
   hun vaderen uit Egypteland uitgevoerd had, en hebben zich aan andere
   godengehouden, en zich voor dezelve nedergebogen, en hen gediend;
   daarom heeft de HEERE al dit kwaad over hen gebracht.

   ^10En het geschiedde ten einde van twintig jaren, in dewelke Salomo die
   twee huizen gebouwd had, het huis des HEEREN en het huis des konings;

   ^11(Waartoe Hiram, de koning van Tyrus, Salomo van cederbomen, en van
   dennenbomen, en van goud, naar al zijn lust opgebracht had), dat
   alstoen de koningSalomo aan Hiram twintig steden gaf in het land van
   Galilea.

   ^12En Hiram toog uit van Tyrus, om de steden te bezien, die Salomo hem
   gegeven had, maar zij waren niet recht in zijn ogen.

   ^13Daarom zeide hij: Wat zijn dat voor steden, mijn broeder, die gij
   mij gegeven hebt? En hij noemde ze het land Kabul, tot op dezen dag.

   ^14En Hiram had den koning gezonden honderd en twintig talenten gouds.

   ^15Dit is nu de oorzaak van het uitschot, dat de koning Salomo deed
   opkomen, om het huis des HEEREN te bouwen, en zijn huis, en Millo, en
   den muur vanJeruzalem, mitsgaders Hazor, en Megiddo, en Gezer.

   ^16Want Farao, de koning van Egypte, was opgekomen, en had Gezer
   ingenomen, en haar met vuur verbrand, en de Kanaanieten, die in de stad
   woonden, gedood, en had haar aan zijn dochter, de huisvrouw van Salomo,
   tot een geschenk gegeven.

   ^17Alzo bouwde Salomo Gezer, en het lage Beth-horon.

   ^18En Baalath, en Tamor in de woestijn, in dat land;

   ^19En al de schatsteden, die Salomo had, en de wagensteden, en de
   steden der ruiteren, en wat de begeerte van Salomo begeerde te bouwen,
   in Jeruzalem, en opden Libanon, en in het ganse land zijner
   heerschappij.

   ^20Aangaande al het volk, dat overgebleven was van de Amorieten,
   Hethieten, Ferezieten, Hevieten, en Jebusieten, die niet waren van de
   kinderen Israels;

   ^21Hun kinderen, die na hen in het land overgebleven waren, die de
   kinderen Israels niet hadden kunnen verbannen, die heeft Salomo
   gebracht op slaafsen uitschottot op dezen dag.

   ^22Doch van de kinderen Israels maakte Salomo geen slaaf; maar zij
   waren krijgslieden, en zijn knechten, en zijn vorsten, en zijn
   hoofdlieden, en de oversten zijnerwagenen, en zijner ruiteren.

   ^23Dezen waren de oversten der bestelden, die over het werk van Salomo
   waren, vijfhonderd en vijftig, die heerschappij hadden over het volk,
   dat in het werkdoende was.

   ^24Doch de dochter van Farao toog van de stad Davids op tot haar huis,
   hetwelk hij voor haar gebouwd had; toen bouwde hij Millo.

   ^25En Salomo offerde driemaal des jaars brandofferen en dankofferen, op
   het altaar, dat hij den HEERE gebouwd had, en rookte op dat, hetwelk
   voor hetaangezicht des HEEREN was, als hij het huis volmaakt had.

   ^26De koning Salomo maakte ook schepen te Ezeon-Geber, dat bij Eloth
   is, aan den oever der Schelfzee, in het land van Edom.

   ^27En Hiram zond met die schepen zijn knechten, scheepslieden, kenners
   van de zee, met de knechten van Salomo.

   ^28En zij kwamen te Ofir, en haalden van daar aan goud, vierhonderd en
   twintig talenten, en brachten het tot den koning Salomo. 1 Koningen 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En toen de koningin van Scheba het gerucht van Salomo hoorde,
   aangaande den Naam des HEEREN, kwam zij, om hem met raadselen te
   verzoeken.

   ^2En zij kwam te Jeruzalem, met een zeer zwaar heir, met kemelen,
   dragende specerijen, en zeer veel gouds, en kostelijk gesteente; en zij
   kwam tot Salomo, ensprak tot hem al wat in haar hart was.

   ^3En Salomo verklaarde haar al haar woorden; geen ding was er verborgen
   voor den koning, dat hij haar niet verklaarde.

   ^4Als nu de koningin van Scheba zag al de wijsheid van Salomo, en het
   huis, hetwelk hij gebouwd had,

   ^5En de spijze zijner tafel, en het zitten zijner knechten, en het
   staan zijner dienaren, en hun kledingen, en zijn schenkers, en zijn
   opgang, waardoor hij henenopging in het huis des HEEREN, zo was in haar
   geen geest meer.

   ^6En zij zeide tot den koning: Het woord is waarheid geweest, dat ik in
   mijn land gehoord heb, van uw zaken en van uw wijsheid.

   ^7Ik heb die woorden niet geloofd, totdat ik gekomen ben, en mijn ogen
   dat gezien hebben; en zie, de helft is mij niet aangezegd; gij hebt met
   wijsheid, en goedovertroffen het gerucht, dat ik gehoord heb.

   ^8Welgelukzalig zijn uw mannen, welgelukzalig deze uw knechten, die
   gedurig voor uw aangezicht staan, die uw wijsheid horen!

   ^9Geloofd zij de HEERE, uw God, Die behagen in u heeft gehad, om u op
   den troon van Israel te zetten! Omdat de HEERE Israel in eeuwigheid
   bemint, daaromheeft Hij u tot koning gesteld, om recht en gerechtigheid
   te doen.

   ^10En zij gaf den koning honderd en twintig talenten gouds, en zeer
   veel specerijen, en kostelijk gesteente; als deze specerij, die de
   koningin van Scheba denkoning Salomo gaf, is er nooit meer in menigte
   gekomen.

   ^11Verder ook de schepen van Hiram, die goud uit Ofir voerden, brachten
   uit Ofir zeer veel almuggimhout en kostelijk gesteente.

   ^12En de koning maakte van dit almuggimhout steunselen voor het huis
   des HEEREN, en voor het huis des konings, mitsgaders harpen en luiten
   voor de zangers.Het almuggimhout was zo niet gekomen noch gezien
   geweest, tot op dezen dag.

   ^13En de koning Salomo gaf de koningin van Scheba al haar behagen, wat
   zij begeerde; behalve dat hij haar gaf naar het vermogen van den koning
   Salomo; zokeerde zij en toog in haar land, zij en haar knechten.

   ^14Het gewicht nu van het goud, dat voor Salomo op een jaar inkwam was
   zeshonderd zes en zestig talenten gouds;

   ^15Behalve dat van de kramers was, en van den handel der kruideniers,
   en van alle koningen van Arabie, en van de geweldigen van dat land.

   ^16Ook maakte de koning Salomo tweehonderd rondassen van geslagen goud;
   zeshonderd sikkelen gouds liet hij opwegen tot elke rondas.

   ^17Insgelijks driehonderd schilden van geslagen goud; drie pond gouds
   liet hij opwegen tot elk schild; en de koning legde ze in het huis des
   wouds van Libanon.

   ^18Nog maakte de koning een groten elpenbenen troon, en hij overtoog
   denzelven met dicht goud.

   ^19Deze troon had zes trappen, en het hoofd van den troon was van
   achteren rond, en aan beide zijden waren leuningen tot de zitplaats
   toe, en twee leeuwenstonden bij die leuningen.

   ^20En twaalf leeuwen stonden daar op de zes trappen aan beide zijden,
   desgelijks is in geen koninkrijken gemaakt geweest.

   ^21Ook waren alle drinkvaten van den koning Salomo van goud, en alle
   vaten van het huis des wouds van Libanon waren van gesloten goud; geen
   zilver was eraan; want het werd in de dagen van Salomo niet voor enig
   ding geacht.

   ^22Want de koning had in zee schepen van Tharsis, met de schepen van
   Hiram; deze schepen van Tharsis kwamen in, eenmaal in drie jaren,
   brengende goud, enzilver, elpenbeen, en apen, en pauwen.

   ^23Alzo werd de koning Salomo groter dan alle koningen der aarde, in
   rijkdom en in wijsheid.

   ^24En de ganse aarde zocht het aangezicht van Salomo, om zijn wijsheid
   te horen, die God in zijn hart gegeven had.

   ^25En zij brachten een ieder zijn geschenk, zilveren vaten, en gouden
   vaten, en klederen, en harnas, en specerijen, paarden en muilezelen,
   elk ding van jaar tot jaar.

   ^26Daartoe vergaderde Salomo wagenen en ruiteren, en hij had duizend en
   vierhonderd wagenen, en twaalf duizend ruiteren, en legde ze in de
   wagensteden en bijden koning in Jeruzalem.

   ^27En de koning maakte het zilver in Jeruzalem te zijn als stenen, en
   de cederen maakte hij te zijn als de wilde vijgebomen, die in de laagte
   zijn, in menigte.

   ^28En het uitbrengen der paarden was hetgeen Salomo uit Egypte had; en
   aangaande het linnen garen, de kooplieden des konings namen het linnen
   garen voor denprijs.

   ^29En een wagen kwam op, en ging uit van Egypte, voor zeshonderd
   sikkelen zilvers, en een paard voor honderd en vijftig; en alzo voerden
   ze die uit door hunhand voor alle koningen der Hethieten, en voor de
   koningen van Syrie. 1 Koningen 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En de koning Salomo had veel vreemde vrouwen lief, en dat benevens de
   dochter van Farao: Moabietische, Ammonietische, Edomietische,
   Sidonische,Hethietische;

   ^2Van die volken, waarvan de HEERE gezegd had tot de kinderen Israels:
   Gijlieden zult tot hen niet ingaan, en zij zullen tot u niet inkomen;
   zij zouden zekerlijk uwhart achter hun goden neigen; aan deze hing
   Salomo met liefde.

   ^3En hij had zevenhonderd vrouwen, vorstinnen, en driehonderd
   bijwijven; en zijn vrouwen neigden zijn hart.

   ^4Want het geschiedde in den tijd van Salomo's ouderdom, dat zijn
   vrouwen zijn hart achter andere goden neigden; dat zijn hart niet
   volkomen was met denHEERE, zijn God, gelijk het hart van zijn vader
   David.

   ^5Want Salomo wandelde Astoreth, den god der Sidoniers, na, en Milchom,
   het verfoeisel der Ammonieten.

   ^6Alzo deed Salomo dat kwaad was in de ogen des HEEREN; en volhardde
   niet den HEERE te volgen, gelijk zijn vader David.

   ^7Toen bouwde Salomo een hoogte voor Kamos, het verfoeisel der
   Moabieten, op den berg, die voor Jeruzalem is, en voor Molech, het
   verfoeisel der kinderenAmmons.

   ^8En alzo deed hij voor al zijn vreemde vrouwen, die haar goden rookten
   en offerden.

   ^9Daarom vertoornde Zich de HEERE tegen Salomo, omdat hij zijn hart
   geneigd had van den HEERE, den God Israels, Die hem tweemaal verschenen
   was.

   ^10En hem van deze zaak geboden had, dat hij andere goden niet zou
   nawandelen; doch hij hield niet, wat de HEERE geboden had.

   ^11Daarom zeide de HEERE tot Salomo: Dewijl dit bij u geschied is, dat
   gij niet hebt gehouden Mijn verbond en Mijn inzettingen, die Ik u
   geboden heb; Ik zalgewisselijk dit koninkrijk van u scheuren, en
   datzelve uw knecht geven.

   ^12In uw dagen nochtans zal Ik dat niet doen, om uws vaders Davids wil,
   van de hand uws zoons zal Ik het scheuren.

   ^13Doch Ik zal het gehele koninkrijk niet afscheuren; een stam zal Ik
   uw zoon geven, om Mijns knechts Davids wil, en om Jeruzalems wil, dat
   Ik verkoren heb.

   ^14Zo verwekte de HEERE Salomo een tegenpartijder, Hadad, den Edomiet;
   hij was van des konings zaad in Edom.

   ^15Want het was geschied, als David in Edom was, toen Joab, de
   krijgsoverste, optoog, om de verslagenen te begraven, dat hij al wat
   mannelijk was in Edomsloeg;

   ^16Want Joab bleef aldaar zes maanden, met het ganse Israel, totdat hij
   al wat mannelijk was in Edom uitgeroeid had.

   ^17Doch Hadad was ontvloden, hij en enige Edomietische mannen uit zijns
   vaders knechten met hem, om in Egypte te komen; Hadad nu was een klein
   jongsken.

   ^18En zij maakten zich op van Midian, en kwamen tot Paran, en kwamen in
   Egypte tot Farao, den koning van Egypte, die hem een huis gaf, en hem
   voedingtoezeide, en hem een land gaf.

   ^19En Hadad vond grote genade in de ogen van Farao, zodat hij hem tot
   een vrouw gaf de zuster zijner huisvrouw, de zuster van Tachpenes, de
   koningin.

   ^20En de zuster van Tachpenes baarde hem zijn zoon Genubath, denwelken
   Tachpenes optoog in het huis van Farao; zodat Genubath in het huis van
   Farao was, onder de zonen van Farao.

   ^21Toen nu Hadad in Egypte hoorde, dat David met zijn vaderen
   ontslapen, en dat Joab, de krijgsoverste, dood was, zeide Hadad tot
   Farao: Laat mij gaan, dat ikin mijn land trekke.

   ^22Doch Farao zeide: Maar wat ontbreekt u bij mij, dat, zie, gij in uw
   land zoekt te trekken? En hij zeide: Niets, maar laat mij evenwel gaan.

   ^23Ook verwekte God hem een wederpartijder, Rezon, den zoon van Eljada,
   die gevloden was van zijn heer Hadad-ezer, den koning van Zoba,

   ^24Tegen welken hij ook mannen vergaderd had, en werd overste ener
   bende, als David die doodde; en getrokken zijnde naar Damaskus, woonden
   zij aldaar, enregeerden in Damaskus.

   ^25En hij was Israels tegenpartijder al de dagen van Salomo, en dat
   benevens het kwaad, dat Hadad deed; want hij had een afkeer van Israel,
   en hij regeerde overSyrie.

   ^26Daartoe Jerobeam, de zoon van Nebat, een Efrathiet van Zereda,
   Salomo's knecht (wiens moeders naam was Zerua, een weduwvrouw), hief
   ook de hand optegen den koning.

   ^27Dit is nu de zaak, waarom hij de hand tegen den koning ophief.
   Salomo bouwde Millo, en sloot de breuk der stad van zijn vader David
   toe.

   ^28En de man Jerobeam was een dapper held. Toen Salomo dezen jongeling
   zag, dat hij arbeidzaam was, zo stelde hij hem over al den last van het
   huis van Jozef.

   ^29Het geschiedde nu te dier tijd, als Jerobeam uit Jeruzalem uitging,
   dat de profeet Ahia, de Siloniet, hem op den weg vond, en hij zich een
   nieuw kleedaangedaan had, en zij beiden alleen op het veld waren;

   ^30Zo vatte Ahia het nieuwe kleed, dat aan hem was, en scheurde het, in
   twaalf stukken.

   ^31En hij zeide tot Jerobeam: Neem u tien stukken; want alzo zegt de
   HEERE, de God Israels: Zie, Ik zal het koninkrijk van de hand van
   Salomo scheuren, en utien stammen geven.

   ^32Maar een stam zal hij hebben, om Mijns knechts Davids wil, en om
   Jeruzalems wil, de stad, die Ik verkoren heb uit alle stammen van
   Israel.

   ^33Daarom dat zij Mij verlaten, en zich nedergebogen hebben voor
   Astoreth, den god der Sidoniers, Kamos, den god der Moabieten, en
   Milchom, den god derkinderen Ammons; en niet gewandeld hebben in Mijn
   wegen, om te doen wat recht is in Mijn ogen, te weten Mijn inzettingen
   en Mijn rechten; gelijk zijn vaderDavid.

   ^34Doch niets van dit koninkrijk zal Ik uit zijn hand nemen; maar Ik
   stel hem tot een vorst al de dagen zijns levens, om Mijns knechts
   Davids wil, dien Ik verkorenheb, die Mijn geboden en Mijn inzettingen
   gehouden heeft.

   ^35Maar uit de hand zijns zoons zal Ik het koninkrijk nemen; en Ik zal
   u daarvan tien stammen geven.

   ^36En zijn zoon zal Ik een stam geven; opdat Mijn knecht David altijd
   een lamp voor Mijn aangezicht hebbe in Jeruzalem, de stad, die Ik Mij
   verkoren heb, omMijn Naam daar te stellen.

   ^37Zo zal Ik u nemen, en gij zult regeren over al wat uw ziel zal
   begeren; en gij zult koning zijn over Israel.

   ^38En het zal geschieden, zo gij horen zult al wat Ik u zal gebieden,
   en in Mijn wegen zult wandelen, en doen wat recht in Mijn ogen is,
   houdende Mijn inzettingenen Mijn geboden, gelijk als Mijn knecht David
   gedaan heeft; dat Ik met u zal zijn, en u een bestendig huis bouwen,
   gelijk als Ik David gebouwd heb, en zal uIsrael geven.

   ^39En Ik zal om diens wil het zaad van David verootmoedigen; nochtans
   niet altijd.

   ^40Daarom zocht Salomo Jerobeam te doden; maar Jerobeam maakte zich op,
   en vlood in Egypte, tot Sisak, den koning van Egypte, en was in Egypte,
   totdatSalomo stierf.

   ^41Het overige nu der geschiedenissen van Salomo, en al wat hij gedaan
   heeft, en zijn wijsheid, is dat niet geschreven in het boek der
   geschiedenissen van Salomo?

   ^42De tijd nu, dien Salomo te Jeruzalem over het ganse Israel regeerde,
   was veertig jaar.

   ^43Daarna ontsliep Salomo met zijn vaderen, en werd begraven in de stad
   van zijn vader David; en Rehabeam, zijn zoon, werd koning in zijn
   plaats. 1 Koningen 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En Rehabeam toog naar Sichem, want het ganse Israel was te Sichem
   gekomen, om hem koning te maken.

   ^2Het geschiedde nu, als Jerobeam, de zoon van Nebat, dit hoorde, daar
   hij nog in Egypte was (want hij was van het aangezicht van den koning
   Salomogevloden; en Jerobeam woonde in Egypte),

   ^3Dat zij henen zonden, en lieten hem roepen; en Jerobeam en de ganse
   gemeente van Israel kwamen en spraken tot Rehabeam, zeggende:

   ^4Uw vader heeft ons juk hard gemaakt; gij dan nu, maak uws vaders
   harden dienst, en zijn zwaar juk, dat hij ons opgelegd heeft, lichter,
   en wij zullen u dienen.

   ^5En hij zeide tot hen: Gaat heen tot aan den derden dag, komt dan
   weder tot mij. En het volk ging heen.

   ^6En de koning Rehabeam hield raad met de oudsten, die gestaan hadden
   voor het aangezicht van zijn vader Salomo, als hij leefde, zeggende:
   Hoe raadt gijlieden, dat men dit volk antwoorden zal?

   ^7En zij spraken tot hem, zeggende: Indien gij heden knecht van dit
   volk wezen zult, en hen dienen, en hun antwoorden, en tot hen goede
   woorden spreken zult, zo zullen zij te allen dage uw knechten zijn.

   ^8Maar hij verliet den raad der oudsten, dien zij hem geraden hadden;
   en hij hield raad met de jongelingen, die met hem opgewassen waren, die
   voor zijnaangezicht stonden.

   ^9En hij zeide tot hen: Wat raadt gijlieden, dat wij dit volk
   antwoorden zullen, die tot mij gesproken hebben, zeggende: Maak het
   juk, dat uw vader ons opgelegdheeft, lichter.

   ^10En de jongelingen, die met hem opgewassen waren, spraken tot hem,
   zeggende: Alzo zult gij zeggen tot dat volk, die tot u gesproken
   hebben, zeggende: Uwvader heeft ons juk zwaar gemaakt, maar maak gij
   het over ons lichter; alzo zult gij tot hen spreken: Mijn kleinste
   vinger zal dikker zijn dan mijns vaderslenden.

   ^11Indien nu mijn vader een zwaar juk op u heeft doen laden, zo zal ik
   boven uw juk nog daartoe doen; mijn vader heeft u met geselen
   gekastijd, maar ik zal u metschorpioenen kastijden.

   ^12Zo kwam Jerobeam en het ganse volk tot Rehabeam op den derden dag,
   gelijk als de koning gesproken had, zeggende: Komt weder tot mij op den
   derdendag.

   ^13En de koning antwoordde het volk hardelijk; want hij verliet den
   raad der oudsten, dien zij hem geraden hadden.

   ^14En hij sprak tot hen naar den raad der jongelingen, zeggende: Mijn
   vader heeft uw juk zwaar gemaakt, maar ik zal boven uw juk nog daartoe
   doen; mijn vaderheeft u met geselen gekastijd, maar ik zal u met
   schorpioenen kastijden.

   ^15Alzo hoorde de koning naar het volk niet; want deze omwending was
   van den HEERE, opdat Hij Zijn woord bevestigde, hetwelk de HEERE door
   den dienstvan Ahia, den Siloniet, gesproken had tot Jerobeam, den zoon
   van Nebat.

   ^16Toen gans Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde, zo gaf het
   volk den koning weder antwoord, zeggende: Wat deel hebben wij aan
   David? Ja, geenerve hebben wij aan den zoon van Isai; naar uw tenten, o
   Israel! Voorzie nu uw huis, o David! Zo ging Israel naar zijn tenten.

   ^17Doch aangaande de kinderen van Israel, die in de steden van Juda
   woonden, over die regeerde Rehabeam ook.

   ^18Toen zond de koning Rehabeam Adoram, die over de schatting was; en
   het ganse Israel stenigde hem met stenen, dat hij stierf; maar de
   koning Rehabeamvervloekte zich om op een wagen te klimmen, dat hij naar
   Jeruzalem vluchtte.

   ^19Alzo vielen de Israelieten van het huis Davids af, tot op dezen dag.

   ^20En het geschiedde, als gans Israel hoorde, dat Jerobeam wedergekomen
   was, dat zij henen zonden, en hem in de vergadering riepen, en hem over
   gans Israelkoning maakten; niemand volgde het huis Davids, dan de stam
   van Juda alleen.

   ^21Toen nu Rehabeam te Jeruzalem gekomen was, vergaderde hij het ganse
   huis van Juda en den stam van Benjamin, honderd en tachtig duizend
   uitgelezenen, geoefend ten oorlog, om tegen het huis Israels te
   strijden, opdat hij het koninkrijk weder aan Rehabeam, den zoon van
   Salomo, bracht.

   ^22Doch het woord van God geschiedde tot Semaja, den man Gods,
   zeggende:

   ^23Zeg tot Rehabeam, den zoon van Salomo, den koning van Juda, en tot
   het ganse huis van Juda en Benjamin, en overige des volks, zeggende:

   ^24Zo zegt de HEERE: Gij zult niet optrekken, noch strijden tegen uw
   broederen, de kinderen Israels; een ieder kere weder tot zijn huis,
   want deze zaak is van Mijgeschied. En zij hoorden het woord des HEEREN,
   en keerden weder, om weg te trekken naar het woord des HEEREN.

   ^25Jerobeam nu bouwde Sichem op het gebergte van Efraim, en woonde
   daarin, en toog van daar uit, en bouwde Penuel.

   ^26En Jerobeam zeide in zijn hart: Nu zal het koninkrijk weder tot het
   huis van David keren.

   ^27Zo dit volk opgaan zal om offeranden te doen in het huis des HEEREN
   te Jeruzalem, zo zal het hart dezes volks tot hun heer, tot Rehabeam,
   den koning vanJuda, wederkeren; ja, zij zullen mij doden, en tot
   Rehabeam, den koning van Juda, wederkeren.

   ^28Daarom hield de koning een raad, en maakte twee gouden kalveren; en
   hij zeide tot hen: Het is ulieden te veel om op te gaan naar Jeruzalem;
   zie uw goden, oIsrael, die u uit Egypteland opgebracht hebben.

   ^29En hij zette het ene te Beth-El, en het andere stelde hij te Dan.

   ^30En deze zaak werd tot zonde; want het volk ging heen voor het ene,
   tot Dan toe.

   ^31Hij maakte ook een huis der hoogten; en maakte priesteren van de
   geringsten des volks, die niet waren uit de zonen van Levi.

   ^32En Jerobeam maakte een feest in de achtste maand, op den vijftienden
   dag der maand, gelijk het feest, dat in Juda was, en offerde op het
   altaar; van gelijkendeed hij te Beth-El, offerende den kalveren, die
   hij gemaakt had; hij stelde ook te Beth-El priesteren der hoogten, die
   hij gemaakt had.

   ^33En hij offerde op het altaar, dat hij te Beth-El gemaakt had, op den
   vijftienden dag der achtste maand, der maand, dewelke hij uit zijn hart
   verdacht had; zomaakte hij den kinderen Israels een feest, en offerde
   op dat altaar, rokende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En ziet, een man Gods kwam uit Juda, door het woord des HEEREN tot
   Beth-El; en Jerobeam stond bij het altaar, om te roken.

   ^2En hij riep tegen het altaar, door het woord des HEEREN, en zeide:
   Altaar, altaar, zo zegt de HEERE: Zie, een zoon zal aan het huis Davids
   geboren worden, wiens naam zal zijn Josia; die zal op u offeren de
   priesters der hoogten, die op u roken, en men zal mensenbeenderen op u
   verbranden.

   ^3En hij gaf ten zelfden dage een wonderteken, zeggende: Dit is dat
   wonderteken, waarvan de HEERE gesproken heeft; ziet, het altaar zal
   vaneen gescheurd, ende as, die daarop is, afgestort worden.

   ^4Het geschiedde nu, als de koning het woord van den man Gods hoorde,
   hetwelk hij tegen het altaar te Beth-El geroepen had, dat Jerobeam zijn
   hand van ophet altaar uitstrekte, zeggende: Grijpt hem! Maar zijn hand,
   die hij tegen hem uitgestrekt had, verdorde, dat hij ze niet weder tot
   zich trekken kon.

   ^5En het altaar werd vaneen gescheurd, en de as van het altaar
   afgestort, naar dat wonderteken, dat de man Gods gegeven had, door het
   woord des HEEREN.

   ^6Toen antwoordde de koning, en zeide tot den man Gods: Aanbid toch het
   aangezicht des HEEREN, uws Gods, ernstelijk, en bid voor mij, dat mijn
   hand wedertot mij kome! Toen bad de man Gods het aangezicht des HEEREN
   ernstelijk; en de hand des konings kwam weder tot hem, en werd gelijk
   te voren.

   ^7En de koning sprak tot den man Gods: Kom met mij naar huis, en sterk
   u, en ik zal u een geschenk geven.

   ^8Maar de man Gods zeide tot den koning: Al gaaft gij mij de helft van
   uw huis, zo zou ik niet met u gaan, en ik zou in deze plaats geen brood
   eten, noch waterdrinken.

   ^9Want zo heeft mij de HEERE geboden door Zijn woord, zeggende: Gij
   zult geen brood eten, noch water drinken; en gij zult niet wederkeren
   door den weg, dien gij gegaan zijt.

   ^10En hij ging door een anderen weg, en keerde niet weder door den weg,
   door welken hij te Beth-El gekomen was.

   ^11Een oud profeet nu woonde te Beth-El; en zijn zoon kwam, en vertelde
   hem al het werk, dat de man Gods te dien dage in Beth-El gedaan had,
   met dewoorden, die hij tot den koning gesproken had; deze vertelden zij
   ook hun vader.

   ^12En hun vader sprak tot hen: Wat weg is hij getogen? En zijn zonen
   hadden den weg gezien, welken de man Gods was getogen, die uit Juda
   gekomen was.

   ^13Toen zeide hij tot zijn zonen: Zadelt mij den ezel. En zij zadelden
   hem den ezel, en hij reed daarop.

   ^14En hij toog den man Gods na, en vond hem zittende onder een eik; en
   hij zeide tot hem: Zijt gij de man Gods, die uit Juda gekomen zijt? En
   hij zeide: Ik ben het.

   ^15Toen zeide hij tot hem: Kom met mij naar huis, en eet brood.

   ^16Doch hij zeide: Ik kan niet met u wederkeren, noch met u inkomen; ik
   zal ook geen brood eten, noch met u water drinken, in deze plaats.

   ^17Want een woord is tot mij geschied door het woord des HEEREN: Gij
   zult aldaar noch brood eten, noch water drinken; gij zult niet
   wederkeren, gaande doorden weg, door denwelken gij gegaan zijt.

   ^18En hij zeide tot hem: Ik ben ook een profeet, gelijk gij, en een
   engel heeft tot mij gesproken door het woord des HEEREN, zeggende:
   Breng hem weder met uin uw huis, dat hij brood ete en water drinke.
   Doch hij loog hem.

   ^19En hij keerde met hem wederom, en at brood in zijn huis, en dronk
   water.

   ^20En het geschiedde, als zij aan de tafel zaten, dat het woord des
   HEEREN geschiedde tot den profeet, die hem had doen wederkeren;

   ^21En hij riep tot den man Gods, die uit Juda gekomen was, zeggende: Zo
   zegt de HEERE: Daarom dat gij den mond des HEEREN zijt wederspannig
   geweest, enniet gehouden hebt het gebod, dat u de HEERE, uw God,
   geboden had,

   ^22Maar zijt wedergekeerd, en hebt brood gegeten en water gedronken ter
   plaatse, waarvan Hij tot u gesproken had: Gij zult geen brood eten noch
   water drinken;zo zal uw dood lichaam in uw vaderen graf niet komen.

   ^23En het geschiedde, nadat hij brood gegeten, en nadat hij gedronken
   had, dat hij hem den ezel zadelde, te weten voor den profeet, dien hij
   had koenwederkeren.

   ^24Zo toog hij heen, en een leeuw vond hem op den weg, en doodde hem;
   en zijn dood lichaam lag geworpen op den weg, en de ezel stond daarbij;
   ook stond deleeuw bij het dode lichaam.

   ^25En ziet, er gingen lieden voorbij, en zagen het dode lichaam
   geworpen op den weg, en den leeuw, staande bij het dode lichaam; en zij
   kwamen en zeiden het inde stad, waarin de oude profeet woonde.

   ^26Als de profeet, die hem van den weg had doen wederkeren, dit hoorde,
   zo zeide hij: Het is de man Gods, die den mond des HEEREN wederspannig
   isgeweest; daarom heeft de HEERE hem den leeuw overgegeven die hem
   gebroken, en hem gedood heeft, naar het woord des HEEREN, dat Hij tot
   hemgesproken had.

   ^27Verder sprak hij tot zijn zonen, zeggende: Zadelt mij den ezel. En
   zij zadelden hem.

   ^28Toen toog hij heen, en vond zijn dood lichaam geworpen op den weg,
   en den ezel, en den leeuw, staande bij het dode lichaam; de leeuw had
   het dode lichaamniet gegeten, en den ezel niet gebroken.

   ^29Toen nam de profeet het dode lichaam van den man Gods op, en legde
   dat op den ezel, en voerde het wederom; zo kwam de oude profeet in de
   stad om rouwte bedrijven en hem te begraven.

   ^30En hij legde zijn dood lichaam in zijn graf; en zij maakten over hem
   een weeklage: Ach, mijn broeder!

   ^31Het geschiedde nu, nadat hij hem begraven had, dat hij sprak tot
   zijn zonen, zeggende: Als ik zal gestorven zijn, zo begraaft mij in dat
   graf, waarin de man Godsbegraven is, en legt mijn beenderen bij zijn
   beenderen.

   ^32Want de zaak zal gewisselijk geschieden, die hij door het woord des
   HEEREN uitgeroepen heeft tegen het altaar, dat te Beth-El is, en tegen
   al de huizen derhoogten, die in de steden van Samaria zijn.

   ^33Na deze geschiedenis keerde zich Jerobeam niet van zijn bozen weg;
   maar maakte wederom priesters der hoogten van de geringsten des volks;
   wie wilde, diens hand vulde hij, en werd een van de priesters der
   hoogten.

   ^34En hij werd in deze zaak het huis van Jerobeam tot zonde, om
   hetzelve te doen afsnijden en te verdelgen van den aardbodem. 1
   Koningen 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Te dierzelfder tijd was Abia, de zoon van Jerobeam, krank.

   ^2En Jerobeam zeide tot zijn huisvrouw: Maak u nu op, en verstel u, dat
   men niet merkte, dat gij Jerobeams huisvrouw zijt, en ga heen naar
   Silo, zie, daar is deprofeet Ahia, die van mij gesproken heeft, dat ik
   koning zou zijn over dit volk.

   ^3En neem in uw hand tien broden, en koeken, en een kruik honig, en ga
   tot hem; hij zal u te kennen geven, wat dezen jongen geschieden zal.

   ^4En Jerobeams huisvrouw deed alzo, en maakte zich op, en ging naar
   Silo, en kwam in het huis van Ahia. Ahia nu kon niet zien, want zijn
   ogen stonden stijfvanwege zijn ouderdom.

   ^5Maar de HEERE zeide tot Ahia: Zie, Jerobeams huisvrouw komt, om een
   zaak van u te vragen, aangaande haar zoon, want hij is krank; zo en zo
   zult gij tothaar spreken, en het zal zijn, als zij inkomt, dat zij zich
   vreemd aanstellen zal.

   ^6En het geschiedde, als Ahia het geruis harer voeten hoorde, toen zij
   ter deure inkwam, dat hij zeide: Kom in, gij huisvrouw van Jerobeam!
   Waarom stelt gij udus vreemd aan? Want ik ben tot u gezonden met een
   harde boodschap.

   ^7Ga heen, zeg Jerobeam: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Daarom, dat
   Ik u verheven heb uit het midden des volks, en u tot een voorganger
   over Mijn volkIsrael gesteld heb;

   ^8En het koninkrijk van het huis van David gescheurd, en dat u gegeven
   heb, en gij niet geweest zijt, gelijk Mijn knecht David, die Mijn
   geboden hield, en die Mijmet zijn ganse hart navolgde, om te doen
   alleen wat recht is in Mijn ogen;

   ^9Maar kwaad gedaan hebt, doende des meer dan allen, die voor u geweest
   zijn, en henengegaan zijt, en hebt u andere goden en gegotene beelden
   gemaakt, omMij tot toorn te verwekken, en hebt Mij achter uw rug
   geworpen;

   ^10Daarom, zie, Ik zal kwaad over het huis van Jerobeam brengen, en van
   Jerobeam uitroeien, wat mannelijk is, den beslotene en verlatene in
   Israel; en Ik zal denakomelingen van het huis van Jerobeam wegdoen,
   gelijk de drek weggedaan wordt, totdat het ganselijk vergaan zij.

   ^11Die van Jerobeam in de stad sterft, zullen de honden eten; en die in
   het veld sterft, zullen de vogelen des hemels eten; want de HEERE heeft
   het gesproken.

   ^12Gij dan maak u op, ga naar uw huis; als uw voeten in de stad zullen
   gekomen zijn, zo zal het kind sterven.

   ^13En gans Israel zal hem beklagen, en hem begraven; want deze alleen
   van Jerobeam zal in het graf komen, omdat in hem wat goeds voor den
   HEERE, den GodIsraels, in het huis van Jerobeam gevonden is.

   ^14Doch de HEERE zal Zich een koning verwekken over Israel, die het
   huis van Jerobeam ten zelfden dage uitroeien zal; maar wat zal het ook
   nu zijn?

   ^15De HEERE zal ook Israel slaan, gelijk een riet in het water
   omgedreven wordt, en zal Israel uitrukken uit dit goede land, dat Hij
   hun vaderen gegeven heeft, enzal hen verstrooien op gene zijde der
   rivier; daarom dat zij hun bossen gemaakt hebben, den HEERE tot toorn
   verwekkende.

   ^16En Hij zal Israel overgeven, om Jerobeams zonden wil, die gezondigd
   heeft, en die Israel heeft doen zondigen.

   ^17Toen maakte zich Jerobeams vrouw op, en ging heen, en kwam te
   Thirza; als zij nu op den dorpel van het huis kwam, zo stierf de
   jongeling.

   ^18En zij begroeven hem, en gans Israel beklaagde hem; naar het woord
   des HEEREN, dat Hij gesproken had door den dienst van Zijn knecht Ahia,
   den profeet.

   ^19Het overige nu der geschiedenissen van Jerobeam, hoe hij gekrijgd,
   en hoe hij geregeerd heeft, ziet, die zijn geschreven in het boek der
   kronieken der koningenvan Israel.

   ^20De dagen nu, die Jerobeam heeft geregeerd, zijn twee en twintig
   jaren; en hij ontsliep met zijn vaderen, en Nadab, zijn zoon, regeerde
   in zijn plaats.

   ^21Rehabeam nu, de zoon van Salomo, regeerde in Juda; een en veertig
   jaren was Rehabeam oud, als hij koning werd, en regeerde zeventien
   jaren te Jeruzalem, inde stad, die de HEERE verkoren had uit al de
   stammen van Israel, om Zijn Naam daar te zetten; en de naam zijner
   moeder was Naama, de Ammonietische.

   ^22En Juda deed wat kwaad was in de ogen des HEEREN, en zij verwekten
   Hem tot ijver, meer dan al hun vaderen gedaan hadden, met hun zonden,
   die zijzondigden.

   ^23Want ook zij bouwden zich hoogten, en opgerichte beelden, en bossen,
   op allen hogen heuvel, en onder allen groenen boom.

   ^24Er waren ook schandjongens in het land; zij deden naar al de
   gruwelen der heidenen, die de HEERE van het aangezicht der kinderen
   Israels uit de bezittingverdreven had.

   ^25Het geschiedde nu in het vijfde jaar van den koning Rehabeam, dat
   Sisak, de koning van Egypte, optoog tegen Jeruzalem.

   ^26En hij nam de schatten van het huis des HEEREN, en de schatten van
   het huis des konings weg, ja, hij nam alles weg; hij nam ook al de
   gouden schilden weg, die Salomo gemaakt had.

   ^27En de koning Rehabeam maakte, in plaats van die, koperen schilden;
   en hij beval die onder de hand van de oversten der trawanten, die de
   deur van het huisdes konings bewaarden.

   ^28En het geschiedde, zo wanneer de koning in het huis des HEEREN ging,
   dat de trawanten dezelve droegen, en die wederbrachten in der
   trawantenwachtkamer.

   ^29Het overige nu der geschiedenissen van Rehabeam, en al wat hij
   gedaan heeft, zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Juda?

   ^30En er was krijg tussen Rehabeam en tussen Jerobeam, al hun dagen.

   ^31En Rehabeam ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen in de stad Davids; en de naam zijner moeder was Naama, de
   Ammonietische; en zijnzoon Abiam regeerde in zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1In het achttiende jaar nu van den koning Jerobeam, den zoon van
   Nebat, werd Abiam koning over Juda.

   ^2Hij regeerde drie jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Maacha, een dochter van Abisalom.

   ^3En hij wandelde in al de zonden zijns vaders, die hij voor hem gedaan
   had; en zijn hart was niet volkomen met den HEERE, zijn God, gelijk het
   hart van zijnvader David.

   ^4Maar om Davids wil, gaf de HEERE, zijn God, hem een lamp in
   Jeruzalem, verwekkende zijn zoon na hem, en bevestigende Jeruzalem.

   ^5Omdat David gedaan had wat recht was in de ogen des HEEREN, en niet
   geweken was van alles, wat Hij hem geboden had, al de dagen zijns
   levens, danalleen in de zaak van Uria, den Hethiet.

   ^6En er was krijg geweest tussen Rehabeam en tussen Jerobeam, al de
   dagen zijns levens.

   ^7Het overige nu der geschiedenissen van Abiam, en alles, wat hij
   gedaan heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Juda? Er wasook krijg tussen Abiam en tussen Jerobeam.

   ^8En Abiam ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in de stad
   Davids; en Asa, zijn zoon, regeerde in zijn plaats.

   ^9In het twintigste jaar van Jerobeam, den koning van Israel, werd Asa
   koning over Juda.

   ^10En hij regeerde een en veertig jaren te Jeruzalem, en de naam zijner
   moeder was Maacha, een dochter van Abisalom.

   ^11En Asa deed wat recht was in de ogen des HEEREN, gelijk zijn vader
   David.

   ^12Want hij nam weg de schandjongens uit het land, en deed weg al de
   drekgoden, die zijn vaders gemaakt hadden.

   ^13Ja, zelfs zijn moeder Maacha zette hij ook af, dat zij geen koningin
   ware, omdat zij een afgrijselijken afgod in een bos gemaakt had; ook
   roeide Asa uit haarafgrijselijken afgod, en verbrandde hem aan de beek
   Kidron.

   ^14De hoogten werden wel niet weggenomen; nochtans was het hart van Asa
   volkomen met den HEERE, al zijn dagen.

   ^15En hij bracht in het huis des HEEREN de geheiligde dingen zijns
   vaders, en zijn geheiligde dingen, zilver, en goud, en vaten.

   ^16En er was krijg tussen Asa en tussen Baesa, den koning van Israel,
   al hun dagen.

   ^17Want Baesa, de koning van Israel, toog op tegen Juda, en bouwde
   Rama; opdat hij niemand toeliet uit te gaan en in te komen tot Asa, den
   koning van Juda.

   ^18Toen nam Asa al het zilver en goud, dat overgebleven was in de
   schatten van het huis des HEEREN, en de schatten van het huis des
   konings, en gaf ze in dehand zijner knechten; en de koning Asa zond ze
   tot Benhadad, den zoon van Tabrimmon, den zoon van Hezion, den koning
   van Syrie, die te Damaskuswoonde, zeggende:

   ^19Er is een verbond tussen mij en tussen u, tussen mijn vader en
   tussen uw vader; zie, ik zend u een geschenk, zilver en goud; ga heen,
   maak uw verbond te nietmet Baesa, den koning van Israel, dat hij
   aftrekke van tegen mij.

   ^20En Benhadad hoorde naar den koning Asa, en zond de oversten der
   heiren, die hij had, tegen de steden van Israel; en sloeg Ijon, en Dan,
   en AbelBeth-Maacha, en het ganse Cinneroth, met het ganse land
   Nafthali.

   ^21En het geschiedde, als Baesa zulks hoorde, dat hij afliet van Rama
   te bouwen, en hij bleef te Thirza.

   ^22Toen liet de koning Asa door gans Juda uitroepen (niemand was vrij),
   dat zij de stenen van Rama, en het hout daarvan, zouden wegdragen,
   waarmede Baesagebouwd had; en de koning Asa bouwde daarmede
   Geba-Benjamins, en Mizpa.

   ^23Het overige nu van alle geschiedenissen van Asa, en al zijn macht,
   en al wat hij gedaan heeft, en de steden, die hij gebouwd heeft, zijn
   die niet geschreven in hetboek der kronieken der koningen van Juda?
   Doch in den tijd zijns ouderdoms werd hij krank aan zijn voeten.

   ^24En Asa ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven met zijn vaderen,
   in de stad van zijn vader David; en zijn zoon Josafat werd koning in
   zijn plaats.

   ^25Nadab nu, de zoon van Jerobeam, werd koning over Israel, in het
   tweede jaar van Asa, den koning van Juda; en hij regeerde twee jaren
   over Israel.

   ^26En hij deed wat kwaad was in de ogen des HEEREN, en wandelde in den
   weg zijns vaders, en in zijn zonde, waarmede hij Israel had doen
   zondigen.

   ^27En Baesa, de zoon van Ahia, van het huis van Issaschar, maakte een
   verbintenis tegen hem, en Baesa sloeg hem te Gibbethon, hetwelk der
   Filistijnen is, alsNadab en gans Israel Gibbethon belegerden.

   ^28En Baesa doodde hem, in het derde jaar van Asa, den koning van Juda,
   en werd koning in zijn plaats.

   ^29Het geschiedde nu, als hij regeerde, dat hij het ganse huis van
   Jerobeam sloeg; hij liet niets over van Jerobeam, wat adem had, totdat
   hij hem verdelgd had, naarhet woord des HEEREN, dat Hij gesproken had
   door den dienst van Zijn knecht Ahia, den Siloniet;

   ^30Om de zonden van Jerobeam, die zondigde, en die Israel zondigen
   deed, en om zijn terging, waarmede hij den HEERE, den God Israels,
   getergd had.

   ^31Het overige nu der geschiedenissen van Nadab, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel?

   ^32En er was oorlog tussen Asa en tussen Baesa, den koning van Israel,
   al hun dagen.

   ^33In het derde jaar van Asa, koning van Juda, werd Baesa, de zoon van
   Ahia, koning over gans Israel, te Thirza, en regeerde vier en twintig
   jaren.

   ^34En hij deed wat kwaad was in de ogen des HEEREN, en wandelde in den
   weg van Jerobeam, en in zijn zonde, waarmede hij Israel had doen
   zondigen. 1 Koningen 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen geschiedde het woord des HEEREN tot Jehu, den zoon van Hanani,
   tegen Baesa, zeggende:

   ^2Daarom, dat Ik u uit het stof verheven, en u tot een voorganger over
   Mijn volk Israel gesteld heb, en gij gewandeld hebt in den weg van
   Jerobeam, en Mijnvolk Israel hebt doen zondigen, Mij tot toorn
   verwekkende door hun zonden;

   ^3Zie, zo zal Ik de nakomelingen van Baesa, en de nakomelingen van zijn
   huis wegdoen; en Ik zal uw huis maken, gelijk het huis van Jerobeam,
   den zoon vanNebat.

   ^4Die van Baesa in de stad sterft, zullen de honden eten, en die van
   hem in het veld sterft, zullen de vogelen des hemels eten.

   ^5Het overige nu der geschiedenissen van Baesa, en wat hij gedaan
   heeft, en zijn macht, zijn die niet geschreven in het boek der
   kronieken der koningen vanIsrael?

   ^6En Baesa ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven te Thirza; en
   zijn zoon Ela regeerde in zijn plaats.

   ^7Alzo geschiedde ook het woord des HEEREN, door den dienst van den
   profeet Jehu, den zoon van Hanani, tegen Baesa en tegen zijn huis; en
   dat om al hetkwaad, dat hij gedaan had in de ogen des HEEREN, Hem tot
   toorn verwekkende door het werk zijner handen, omdat hij was gelijk het
   huis van Jerobeam, enomdat hij hetzelve verslagen had.

   ^8In het zes en twintigste jaar van Asa, den koning van Juda, werd Ela,
   de zoon van Baesa, koning over Israel, te Thirza, en regeerde twee
   jaren.

   ^9En Zimri, zijn knecht, overste van de helft der wagenen, maakte een
   verbintenis tegen hem, als hij te Thirza was, zich dronken drinkende in
   het huis van Arza, den hofmeester te Thirza;

   ^10Zo kwam Zimri in, en sloeg hem, en doodde hem, in het zeven en
   twintigste jaar van Asa, den koning van Juda; en hij werd koning in
   zijn plaats.

   ^11En het geschiedde, als hij regeerde, als hij op zijn troon zat, dat
   hij het ganse huis van Baesa sloeg; hij liet hem niet over die
   mannelijk was, noch zijnbloedverwanten, noch zijn vrienden.

   ^12Alzo verdelgde Zimri het ganse huis van Baesa, naar het woord des
   HEEREN, dat Hij over Baesa gesproken had, door den dienst van den
   profeet Jehu;

   ^13Om al de zonden van Baesa, en de zonden van Ela, zijn zoon, waarmede
   zij gezondigd hadden, en waarmede zij Israel hadden doen zondigen, tot
   toornverwekkende den HEERE, den God Israels, door hun ijdelheden.

   ^14Het overige nu der geschiedenissen van Ela, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel?

   ^15In het zeven en twintigste jaar van Asa, den koning van Juda,
   regeerde Zimri zeven dagen te Thirza; en het volk had zich gelegerd
   tegen Gibbethon, dat derFilistijnen is.

   ^16Het volk nu, dat zich gelegerd had, hoorde zeggen: Zimri heeft een
   verbintenis gemaakt, ja, heeft ook den koning verslagen; daarom maakte
   het ganse Israel tenzelfden dage Omri, den krijgsoverste, koning over
   Israel, in het leger.

   ^17En Omri toog op, en gans Israel met hem van Gibbethon, en belegerde
   Thirza.

   ^18En het geschiedde, als Zimri zag, dat de stad ingenomen was, dat hij
   ging in het paleis van het huis des konings, en verbrandde boven zich
   het huis des koningsmet vuur, en stierf;

   ^19Om zijn zonden, die hij gezondigd had, doende wat kwaad was in de
   ogen des HEEREN, wandelende in den weg van Jerobeam, en in zijn zonde,
   die hijgedaan had, doende Israel zondigen.

   ^20Het overige nu der geschiedenissen van Zimri, en zijn verbintenis,
   die hij gemaakt heeft, zijn die niet geschreven in het boek der
   kronieken der koningen vanIsrael?

   ^21Toen werd het volk van Israel verdeeld in twee helften; de helft des
   volks volgde Tibni, den zoon van Ginath, om hem koning te maken; en de
   helft volgdeOmri.

   ^22Maar het volk, dat Omri volgde, was sterker dan het volk, dat Tibni,
   den zoon van Ginath, volgde; en Tibni stierf, en Omri regeerde.

   ^23In het een en dertigste jaar van Asa, den koning van Juda, werd Omri
   koning over Israel, en regeerde twaalf jaren; te Thirza regeerde hij
   zes jaren.

   ^24En hij kocht den berg Samaria van Semer, voor twee talenten zilvers,
   en bebouwde den berg; en noemde den naam der stad, die hij bouwde, naar
   den naamvan Semer, den heer des bergs, Samaria.

   ^25En Omri deed wat kwaad was in de ogen des HEEREN; ja, hij deed erger
   dan allen, die voor hem geweest waren.

   ^26En hij wandelde in alle wegen van Jerobeam, den zoon van Nebat, en
   in zijn zonden, waarmede hij Israel had doen zondigen, verwekkende den
   HEERE, denGod Israels, tot toorn, door hun ijdelheden.

   ^27Het overige nu der geschiedenissen van Omri, wat hij gedaan heeft,
   en zijn macht die hij gepleegd heeft, zijn die niet geschreven in het
   boek der kronieken derkoningen van Israel?

   ^28En Omri ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven te Samaria; en
   zijn zoon Achab regeerde in zijn plaats.

   ^29En Achab, de zoon van Omri, werd koning over Israel, in het acht en
   dertigste jaar van Asa, den koning van Juda; en Achab, de zoon van
   Omri, regeerde overIsrael, te Samaria, twee en twintig jaren.

   ^30En Achab, den zoon van Omri, deed wat kwaad was in de ogen des
   HEEREN, meer dan allen, die voor hem geweest waren.

   ^31En het geschiedde (was het een lichte zaak, dat hij wandelde in de
   zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat?), dat hij nog ter vrouwe nam
   Izebel, de dochtervan Eth-Baal, den koning der Sidoniers, en heenging,
   en diende Baal, en boog zich voor hem.

   ^32En hij richtte voor Baal een altaar op, in het huis van Baal,
   hetwelk hij te Samaria gebouwd had.

   ^33Ook maakte Achab een bos, zodat Achab nog meer deed, om den HEERE,
   den God Israels, tot toorn te verwekken, dan alle koningen van Israel,
   die voorhem geweest waren.

   ^34In zijn dagen bouwde Hiel, de Betheliet, Jericho; op Abiram, zijn
   eerstgeborenen zoon heeft hij haar gegrondvest, en op Segub, zijn
   jongsten zoon, heeft hijhaar poorten gesteld; naar het woord des
   HEEREN, dat Hij door den dienst van Jozua, den zoon van Nun, gesproken
   had. 1 Koningen 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En Elia, de Thisbiet, van de inwoneren van Gilead, zeide tot Achab:
   Zo waarachtig als de HEERE, de God Israels, leeft, voor Wiens
   aangezicht ik sta, indiendeze jaren dauw of regen zijn zal, tenzij dan
   naar mijn woord!

   ^2Daarna geschiedde het woord des HEEREN tot hem, zeggende:

   ^3Ga weg van hier, en wend u naar het oosten, en verberg u aan de beek
   Krith, die voor aan de Jordaan is.

   ^4En het zal geschieden, dat gij uit de beek drinken zult; en Ik heb de
   raven geboden, dat zij u daar onderhouden zullen.

   ^5Hij ging dan heen, en deed naar het woord des HEEREN; want hij ging
   en woonde bij de beek Krith, die voor aan de Jordaan is.

   ^6En de raven brachten hem des morgens brood en vlees, desgelijks brood
   en vlees des avonds; en hij dronk uit de beek.

   ^7En het geschiedde ten einde van vele dagen, dat de beek uitdroogde;
   want geen regen was in het land geweest.

   ^8Toen geschiedde het woord des HEEREN tot hem, zeggende:

   ^9Maak u op, ga heen naar Zarfath, dat bij Sidon is, en woon aldaar;
   zie, Ik heb daar een weduwvrouw geboden, dat zij u onderhoude.

   ^10Toen maakte hij zich op, en ging naar Zarfath. Als hij nu aan de
   poort der stad kwam, ziet, zo was daar een weduwvrouw, hout lezende; en
   hij riep tot haar, enzeide: Haal mij toch een weinig waters in dit vat,
   dat ik drinke.

   ^11Toen zij nu heenging om te halen, zo riep hij tot haar, en zeide:
   Haal mij toch ook een bete broods in uw hand.

   ^12Maar zij zeide: Zo waarachtig als de HEERE, uw God, leeft, indien ik
   een koek heb, dan alleen een hand vol meels in de kruik, en een weinig
   olie in de fles!En zie ik heb een paar houten gelezen, en ik ga heen,
   en zal het voor mij en voor mijn zoon bereiden, dat wij het eten, en
   sterven.

   ^13En Elia zeide tot haar: Vrees niet, ga heen, doe naar uw woord; maar
   maak mij vooreerst een kleinen koek daarvan, en breng mij dien hier
   uit; doch voor u enuw zoon zult gij daarna wat maken.

   ^14Want zo zegt de HEERE, de God Israels: Het meel van de kruik zal
   niet verteerd worden, en de olie der fles zal niet ontbreken, tot op
   den dag, dat de HEEREregen op den aardbodem geven zal.

   ^15En zij ging heen, en deed naar het woord van Elia; zo at zij, en
   hij, en haar huis, vele dagen.

   ^16Het meel van de kruik werd niet verteerd, en de olie van de fles
   ontbrak niet, naar het woord des HEEREN, dat Hij gesproken had door den
   dienst van Elia.

   ^17En het geschiedde na deze dingen, dat de zoon dezer vrouw, der
   waardin van het huis, krank werd; en zijn krankheid werd zeer sterk,
   totdat geen adem in hemovergebleven was.

   ^18En zij zeide tot Elia: Wat heb ik met u te doen, gij man Gods? Zijt
   gij bij mij ingekomen, om mijn ongerechtigheid in gedachtenis te
   brengen, en om mijn zoon tedoden?

   ^19En hij zeide tot haar: Geef mij uw zoon. En hij nam hem van haar
   schoot, en droeg hem boven in de opperzaal, waar hij zelf woonde, en
   hij legde hem neder opzijn bed.

   ^20En hij riep den HEERE aan, en zeide: HEERE, mijn God, hebt Gij dan
   ook deze weduwe, bij dewelke ik herberge, zo kwalijk gedaan, dat Gij
   haar zoongedood hebt?

   ^21En hij mat zich driemaal uit over dat kind, en riep den HEERE aan,
   en zeide: HEERE, mijn God, laat toch de ziel van dit kind in hem
   wederkomen.

   ^22En de HEERE verhoorde de stem van Elia; en de ziel van het kind kwam
   weder in hem, dat het weder levend werd.

   ^23En Elia nam het kind, en bracht het af van de opperzaal in het huis,
   en gaf het aan zijn moeder; en Elia zeide: Zie, uw zoon leeft.

   ^24Toen zeide de vrouw tot Elia: Nu weet ik, dat gij een man Gods zijt,
   en dat het woord des HEEREN in uw mond waarheid is. 1 Koningen 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En het gebeurde na vele dagen, dat het woord des HEEREN geschiedde
   tot Elia, in het derde jaar, zeggende: Ga heen, vertoon u aan Achab;
   want Ik zal regengeven op den aardbodem.

   ^2En Elia ging heen, om zich aan Achab te vertonen. En de honger was
   sterk in Samaria.

   ^3En Achab had Obadja, den hofmeester, geroepen; en Obadja was den
   HEERE zeer vrezende.

   ^4Want het geschiedde, als Izebel de profeten des HEEREN uitroeide, dat
   Obadja honderd profeten nam, en verborg ze bij vijftig man in een
   spelonk, enonderhield hen met brood en water.

   ^5En Achab had gezegd tot Obadja: Trek door het land, tot alle
   waterfonteinen en tot alle rivieren; misschien zullen wij gras vinden,
   opdat wij de paarden en demuilezelen in het leven behouden, en niets
   uitroeien van de beesten.

   ^6En zij deelden het land onder zich, dat zij het doortogen; Achab ging
   bijzonder op een weg, en Obadja ging ook bijzonder op een weg.

   ^7Als nu Obadja op den weg was, ziet, zo was hem Elia tegemoet; en hem
   kennende, zo viel hij op zijn aangezicht, en zeide: Zijt gij mijn heer
   Elia?

   ^8Hij zeide: Ik ben het; ga heen, zeg uw heer: Zie, Elia is hier.

   ^9Maar hij zeide: Wat heb ik gezondigd, dat gij uw knecht geeft in de
   hand van Achab, dat hij mij dode?

   ^10Zo waarachtig als de HEERE, uw God, leeft, zo er een volk of
   koninkrijk is, waar mijn heer niet gezonden heeft, om u te zoeken; en
   als zij zeiden: Hij is hierniet; zo nam hij dat koninkrijk en dat volk
   een eed af; dat zij u niet hadden gevonden.

   ^11En nu zegt gij: Ga heen, zeg uw heer: Zie, Elia is hier.

   ^12En het mocht geschieden, wanneer ik van u zou weggegaan zijn, dat de
   Geest des HEEREN u wegnam, ik weet niet waarheen; en ik kwam, om dat
   Achab aante zeggen, en hij vond u niet, zo zou hij mij doden; ik, uw
   knecht, nu vrees den HEERE van mijn jonkheid af.

   ^13Is mijn heer niet aangezegd, wat ik gedaan heb, als Izebel de
   profeten des HEEREN doodde? Dat ik van de profeten des HEEREN honderd
   man hebverborgen, elk vijftig man in een spelonk, en die met brood en
   water onderhouden heb?

   ^14En nu zegt gij: Ga heen, zeg uw heer: Zie, Elia is hier, en hij zou
   mij doodslaan.

   ^15En Elia zeide: Zo waarachtig als de HEERE der heirscharen leeft,
   voor Wiens aangezicht ik sta, ik zal voorzeker mij heden aan hem
   vertonen!

   ^16Toen ging Obadja Achab tegemoet, en zeide het hem aan; en Achab ging
   Elia tegemoet.

   ^17En het geschiedde, als Achab Elia zag, dat Achab tot hem zeide: Zijt
   gij die beroerden van Israel?

   ^18Toen zeide hij: Ik heb Israel niet beroerd, maar gij en uws vaders
   huis, daarmede, dat gijlieden de geboden des HEEREN verlaten hebt en de
   Baals nagevolgdzijt.

   ^19Nu dan, zend heen, verzamel tot mij het ganse Israel op den berg
   Karmel, en de vierhonderd en vijftig profeten van Baal, en de
   vierhonderd profeten van hetbos, die van de tafel van Izebel eten.

   ^20Zo zond Achab onder alle kinderen Israels, en verzamelde de profeten
   op den berg Karmel.

   ^21Toen naderde Elia tot het ganse volk, en zeide: Hoe lang hinkt gij
   op twee gedachten? Zo de HEERE God is, volgt Hem na, en zo het Baal is,
   volgt hem na!Maar het volk antwoordde hem niet een woord.

   ^22Toen zeide Elia tot het volk: Ik ben alleen een profeet des HEEREN
   overgebleven, en de profeten van Baal zijn vierhonderd en vijftig
   mannen.

   ^23Dat men ons dan twee varren geve, en dat zij voor zich den enen var
   kiezen, en denzelven in stukken delen, en op het hout leggen, maar geen
   vuur daaraanleggen; en ik zal den anderen var bereiden, en op het hout
   leggen, en geen vuur daaraan leggen.

   ^24Roept gij daarna den naam van uw god aan, en ik zal den Naam des
   HEEREN aanroepen; en de God, Die door vuur antwoorden zal, Die zal God
   zijn. En hetganse volk antwoordde en zeide: Dat woord is goed.

   ^25En Elia zeide tot de profeten van Baal: Kiest gijlieden voor u den
   enen var, en bereidt gij hem eerst, want gij zijt velen; en roept den
   naam uws gods aan, en legtgeen vuur daaraan.

   ^26En zij namen de var, dien hij hun gegeven had, en bereidden hem, en
   riepen den naam van Baal aan, van den morgen tot op den middag,
   zeggende: O Baal, antwoord ons! Maar er was geen stem en geen
   antwoorder. En zij sprongen tegen het altaar, dat men gemaakt had.

   ^27En het geschiedde op den middag, dat Elia met hen spotte, en zeide:
   Roept met luider stem, want hij is een god; omdat hij in gepeins is, of
   omdat hij wat te doenheeft, of omdat hij een reize heeft; misschien
   slaapt hij en zal wakker worden.

   ^28En zij riepen met luider stem, en zij sneden zichzelven met messen
   en met priemen, naar hun wijze, totdat zij bloed over zich uitstortten.

   ^29Het geschiedde nu, als de middag voorbij was, dat zij profeteerden
   totdat men het spijsoffer zou offeren; maar er was geen stem, en geen
   antwoorder, en geenopmerking.

   ^30Toen zeide Elia tot het ganse volk: Nadert tot mij. En al het volk
   naderde tot hem; en hij heelde het altaar des HEEREN, dat verbroken
   was.

   ^31En Elia nam twaalf stenen, naar het getal der stammen van de
   kinderen Jakobs, tot welke het woord des HEEREN geschied was, zeggende:
   Israel zal uw naamzijn.

   ^32En hij bouwde met die stenen het altaar in den Naam des HEEREN;
   daarna maakte hij een groeve rondom het altaar, naar de wijdte van twee
   maten zaads.

   ^33En hij schikte het hout, en deelde den var in stukken, en legde hem
   op het hout.

   ^34En hij zeide: Vult vier kruiken met water, en giet het op het
   brandoffer en op het hout. En hij zeide: Doet het ten tweeden male. En
   zij deden het ten tweedenmale. Voorts zeide hij: Doet het ten derden
   male. En zij deden het ten derden male;

   ^35Dat het water rondom het altaar liep; daartoe vulde hij ook de
   groeve met water.

   ^36Het geschiedde nu, als men het spijsoffer offerde, dat de profeet
   Elia naderde, en zeide: HEERE, God van Abraham, Izak en Israel, dat het
   heden bekendworde, dat Gij God in Israel zijt, en ik Uw knecht; en dat
   ik al deze dingen naar Uw woord gedaan heb.

   ^37Antwoord mij, HEERE, antwoord mij; opdat dit volk erkenne, dat Gij,
   o HEERE, die God zijt, en dat Gij hun hart achterwaarts omgewend hebt.

   ^38Toen viel het vuur de HEEREN, en verteerde dat brandoffer, en dat
   hout, en die stenen, en dat stof, ja, lekte dat water op, hetwelk in de
   groeve was.

   ^39Als nu het ganse volk dat zag, zo vielen zij op hun aangezichten, en
   zeiden: De HEERE is God, de HEERE is God!

   ^40En Elia zeide tot hen: Grijpt de profeten van Baal, dat niemand van
   hen ontkome. En zij grepen ze; en Elia voerde hen af naar de beek
   Kison, en slachtte henaldaar.

   ^41Daarna zeide Elia tot Achab: Trek op, eet en drink; want er is een
   geruis van een overvloedigen regen.

   ^42Alzo toog Achab op, om te eten en te drinken; maar Elia ging op naar
   de hoogte van Karmel, en breidde zich uit voorwaarts ter aarde; daarna
   legde hij zijnaangezicht tussen zijn knieen.

   ^43En hij zeide tot zijn jongen: Ga nu op, en zie uit naar de zee. Toen
   ging hij op, en zag uit, en zeide: Er is niets. Toen zeide hij: Ga
   weder henen, zevenmaal.

   ^44En het geschiedde op de zevende maal, dat hij zeide: Zie, een kleine
   wolk, als eens mans hand, gaat op van de zee. En hij zeide: Ga op, zeg
   tot Achab: Spanaan, en kom af, dat u de regen niet ophoude.

   ^45En het geschiedde ondertussen, dat de hemel van wolken en wind zwart
   werd; en er kwam een grote regen; en Achab reed weg, en toog naar
   Jizreel.

   ^46En de hand des HEEREN was over Elia, en hij gordde zijn lenden, en
   liep voor het aangezicht van Achab henen, tot daar men te Jizreel komt.
   1 Koningen 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En Achab zeide Izebel aan al wat Elia gedaan had, en allen, die hij
   gedood had, te weten al de profeten, met het zwaard.

   ^2Toen zond Izebel een bode tot Elia, om te zeggen: Zo doen mij de
   goden, en doen zo daartoe, voorzeker, ik zal morgen omtrent dezen tijd
   uw ziel stellen, alsde ziel van een hunner.

   ^3Toen hij dat zag, maakte hij zich op, en ging heen, om zijns levens
   wil, en kwam te Ber-seba, dat in Juda is, en liet zijn jongen aldaar.

   ^4Maar hij zelf ging henen in de woestijn een dagreis, en kwam, en zat
   onder een jeneverboom; en bad, dat zijn ziel stierve, en zeide: Het is
   genoeg; neem nu,HEERE, mijn ziel, want ik ben niet beter dan mijn
   vaderen.

   ^5En hij legde zich neder, en sliep onder een jeneverboom; en ziet,
   toen roerde hem een engel aan, en zeide tot hem: Sta op, eet;

   ^6En hij zag om, en ziet, aan zijn hoofdeinde was een koek op de kolen
   gebakken, en een fles met water; alzo at hij, en dronk, en legde zich
   wederom neder.

   ^7En de engel des HEEREN kwam ten anderen male weder, en roerde hem
   aan, en zeide: Sta op, eet, want de weg zou te veel voor u zijn.

   ^8Zo stond hij op, en at, en dronk; en hij ging, door de kracht
   derzelver spijs, veertig dagen en veertig nachten, tot aan den berg
   Gods, Horeb.

   ^9En hij kwam aldaar in een spelonk, en vernachtte aldaar; en ziet, het
   woord des HEEREN geschiedde tot hem, en zeide tot hem: Wat maakt gij
   hier, Elia?

   ^10En hij zeide: Ik heb zeer geijverd voor den HEERE, den God der
   heirscharen; want de kinderen Israels hebben Uw verbond verlaten, Uw
   altaren afgebrokenen Uw profeten met het zwaard gedood; en ik alleen
   ben overgebleven, en zij zoeken mijn ziel, om die weg te nemen.

   ^11En Hij zeide: Ga uit, en sta op dezen berg, voor het aangezicht des
   HEEREN. En ziet, de HEERE ging voorbij, en een grote en sterke wind,
   scheurende debergen, en brekende de steenrotsen, voor den HEERE henen;
   doch de HEERE was in den wind niet; en na dezen wind een aardbeving; de
   HEERE was ook inde aardbeving niet;

   ^12En na de aardbeving een vuur; de HEERE was ook in het vuur niet; en
   na het vuur het suizen van een zachte stilte.

   ^13En het geschiedde, als Elia dat hoorde, dat hij zijn aangezicht
   bewond met zijn mantel, en uitging, en stond in den ingang der spelonk.
   En ziet, een stem kwamtot hem, die zeide: Wat maakt gij hier, Elia?

   ^14En hij zeide: Ik heb zeer geijverd voor den HEERE, den God der
   heirscharen; want de kinderen Israels hebben Uw verbond verlaten, Uw
   altaren afgebrokenen Uw profeten met het zwaard gedood; en ik alleen
   ben overgebleven, en zij zoeken mijn ziel, om die weg te nemen.

   ^15En de HEERE zeide tot hem: Ga, keer weder op uwen weg, naar de
   woestijn van Damaskus; en ga daar in, en zalf Hazael ten koning over
   Syrie.

   ^16Daartoe zult gij Jehu, den zoon van Nimsi, zalven ten koning over
   Israel; en Elisa, den zoon van Safat, van Abel-mehola, zult gij tot
   profeet zalven in uw plaats.

   ^17En het zal geschieden, dat Jehu hem, die van het zwaard van Hazael
   ontkomt, doden zal; en die van het zwaard van Jehu ontkomt, dien zal
   Elisa doden.

   ^18Ook heb Ik in Israel doen overblijven zeven duizend, alle knieen,
   die zich niet gebogen hebben voor Baal, en allen mond, die hem niet
   gekust heeft.

   ^19Zo ging hij van daar, en vond Elisa, den zoon van Safat; dezelve
   ploegde met twaalf juk runderen voor zich henen, en hij was bij het
   twaalfde; en Elia ging overtot hem, en wierp zijn mantel op hem.

   ^20En hij verliet de runderen, en liep Elia na, en zeide: Dat ik toch
   mijn vader en mijn moeder kusse, daarna zal ik u navolgen. En hij zeide
   tot hem: Ga, keer weder;want wat heb ik u gedaan?

   ^21Zo keerde hij weder van achter hem af, en nam een juk runderen, en
   slachtte het, en met het gereedschap der runderen zood hij hun vlees,
   hetwelk hij aan hetvolk gaf; en zij aten. Daarna stond hij op, en
   volgde Elia na, en diende hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En Benhadad, de koning van Syrie, vergaderde al zijn macht; en twee
   en dertig koningen waren met hem, en paarden en wagenen; en hij toog
   op, en belegerdeSamaria en krijgde tegen haar.

   ^2En hij zond boden tot Achab, den koning van Israel, in de stad.

   ^3En hij zeide hem aan: Zo zegt Benhadad: Uw zilver en uw goud, dat is
   mijn, daartoe uw vrouwen en uw beste kinderen, die zijn mijn.

   ^4En de koning van Israel antwoordde en zeide: Naar uw woord, mijn heer
   de koning, ik ben uwe, en al wat ik heb.

   ^5Daarna kwamen de boden weder, en zeiden: Alzo spreekt Benhadad,
   zeggende: Ik heb wel tot u gezonden, zeggende: Uw zilver, en uw goud,
   en uw vrouwen, en uw kinderen zult gij mij geven;

   ^6Maar morgen om dezen tijd zal ik mijn knechten tot u zenden, dat zij
   uw huis en de huizen uwer knechten bezoeken; en het zal geschieden, dat
   zij al hetbegeerlijke uwer ogen in hun handen leggen en wegnemen
   zullen.

   ^7Toen riep de koning van Israel alle oudsten des lands, en zeide:
   Merkt toch en ziet, dat deze het kwade zoekt; want hij had tot mij
   gezonden, om mijn vrouwen, en om mijn kinderen, en om mijn zilver, en
   om mijn goud, en ik heb het hem niet geweigerd.

   ^8Doch al de oudsten, en het ganse volk, zeiden tot hem: Hoor niet, en
   bewillig niet.

   ^9Daarom zeide hij tot de boden van Benhadad: Zegt mijn heer den
   koning: Alles, waarom gij in het eerst tot uw knecht gezonden hebt, zal
   ik doen; maar dezezaak kan ik niet doen. Zo gingen de boden heen en
   brachten hem bescheid weder.

   ^10En Benhadad zond tot hem en zeide: De goden doen mij zo, en doen zo
   daartoe, indien het stof van Samaria genoeg zal zijn tot handvollen
   voor al het volk, datmijn voetstappen volgt!

   ^11Maar de koning van Israel antwoordde en zeide: Spreekt tot hem: Die
   zich aangordt, beroeme zich niet, als die zich los maakt.

   ^12En het geschiedde, als hij dit woord hoorde, daar hij was drinkende,
   hij en de koningen in de tenten, dat hij zeide tot zijn knechten: Legt
   aan! En zij legden aantegen de stad.

   ^13En ziet, een profeet trad tot Achab, den koning van Israel, en
   zeide: Zo zegt de HEERE: Hebt gij gezien al deze grote menigte? Zie, Ik
   zal ze heden in uw handgeven, opdat gij weet, dat Ik de HEERE ben.

   ^14En Achab zeide: Door wie? En hij zeide: Zo zegt de HEERE: Door de
   jongens van de oversten der landschappen. En hij zeide: Wie zal den
   strijd aanbinden?En hij zeide: Gij.

   ^15Toen telde hij de jongens van de oversten der landschappen, en zij
   waren tweehonderd twee en dertig; en na hen telde hij al het volk, al
   de kinderen Israels, zeven duizend.

   ^16En zij togen uit op den middag. Benhadad nu dronk zich dronken in de
   tenten, hij en de koningen, de twee en dertig koningen, die hem
   hielpen.

   ^17En de jongens van de oversten der landschappen togen eerst uit. Doch
   Benhadad zond enigen uit, en zij boodschapten hem, zeggende: Uit
   Samaria zijn mannenuitgetogen.

   ^18En hij zeide: Hetzij dat zij tot vrede uitgetogen zijn, grijpt hen
   levend; hetzij ook, dat zij ten strijde uitgetogen zijn, grijpt hen
   levend.

   ^19Zo togen deze jongens van de oversten der landschappen uit de stad,
   en het heir, dat hen navolgde.

   ^20En een ieder sloeg zijn man, zodat de Syriers vloden, en Israel
   jaagde hen na. Doch Benhadad, de koning van Syrie, ontkwam op een
   paard, met enigeruiteren.

   ^21En de koning van Israel toog uit, en sloeg paarden en wagenen, dat
   hij een groten slag aan de Syriers sloeg.

   ^22Toen trad die profeet tot den koning van Israel, en zeide tot hem:
   Ga heen, sterk u; en bemerk, en zie, wat gij doen zult; want met de
   wederkomst des jaars zalde koning van Syrie tegen u optrekken.

   ^23Want de knechten van den koning van Syrie hadden tot hem gezegd: Hun
   goden zijn berggoden, daarom zijn zij sterker geweest dan wij; maar
   zeker, laat onstegen hen op het effen veld strijden, zo wij niet
   sterker zijn dan zij!

   ^24Daarom doe deze zaak: Doe de koningen weg, elkeen uit zijn plaats,
   en stel landvoogden in hun plaats.

   ^25En gij, tel u een heir, als dat heir, dat van de uwen gevallen is,
   en paarden, als die paarden, en wagenen, als die wagenen; en laat ons
   tegen hen op het effen veldstrijden, zo wij niet sterker zijn dan zij!
   En hij hoorde naar hun stem, en deed alzo.

   ^26Het geschiedde nu met de wederkomst des jaars, dat Benhadad de
   Syriers monsterde; en hij toog op naar Afek, ten krijge tegen Israel.

   ^27De kinderen Israels werden ook gemonsterd, en waren verzorgd van
   leeftocht, en trokken hun tegemoet; en de kinderen Israels legerden
   zich tegenover hen, alstwee blote geitenkudden, maar de Syriers
   vervulden het land.

   ^28En de man Gods trad toe, en sprak tot den koning van Israel, en
   zeide: Zo zegt de HEERE: Daarom dat de Syriers gezegd hebben: De HEERE
   is een God derbergen, en Hij is niet een God der laagten; zo zal Ik al
   deze grote menigte in uw hand geven, opdat gijlieden weet, dat Ik de
   HEERE ben.

   ^29En dezen waren gelegerd tegenover die, zeven dagen; het geschiedde
   nu op den zevenden dag, dat de strijd aanging; en de kinderen Israels
   sloegen van deSyriers honderd duizend voetvolks op een dag.

   ^30En de overgeblevenen vloden naar Afek in de stad, en de muur viel op
   zeven en twintig duizend mannen, die overgebleven waren; ook vlood
   Benhadad, enkwam in de stad van kamer in kamer.

   ^31Toen zeiden de knechten tot hem: Zie toch, wij hebben gehoord, dat
   de koningen van het huis Israels goedertierene koningen zijn; laat ons
   toch zakken om onzelenden leggen, en koorden om onze hoofden, en
   uitgaan tot den koning van Israel; mogelijk zal hij uw ziel in het
   leven behouden.

   ^32Toen gordden zij zakken om hun lenden, en koorden om hun hoofden, en
   kwamen tot den koning van Israel, en zeiden: Uw knecht Benhadad zegt:
   Laat tochmijn ziel leven. En hij zeide: Leeft hij dan nog? Hij is mijn
   broeder.

   ^33De mannen nu namen naarstiglijk waar, en vatten het haastelijk, of
   het van hem ware, en zeiden: Uw broeder Benhadad leeft. En hij zeide:
   Komt, brengt hem.Toen kwam Benhadad tot hem uit, en hij deed hem op den
   wagen klimmen.

   ^34En hij zeide tot hem: De steden, die mijn vader van uw vader genomen
   heeft, zal ik wedergeven, en maak u straten in Damaskus, gelijk mijn
   vader in Samariagemaakt heeft. En ik, antwoordde Achab, zal u met dit
   verbond dan laten gaan. Zo maakte hij een verbond met hem, en liet hem
   gaan.

   ^35Toen zeide een man uit de zonen der profeten tot zijn naaste, door
   het woord des HEEREN: Sla mij toch. En de man weigerde hem te slaan.

   ^36En hij zeide tot hem: Daarom dat gij de stem des HEEREN niet
   gehoorzaam zijt geweest, zie, als gij van mij weggegaan zijt, zo zal u
   een leeuw slaan. En als hijvan bij hem weggegaan was, zo vond hem een
   leeuw, die hem sloeg.

   ^37Daarna vond hij een anderen man, en zeide: Sla mij toch. En die man
   sloeg hem, slaande en wondende.

   ^38Toen ging de profeet heen, en stond voor den koning op den weg; en
   hij verstelde zich met as boven zijn ogen.

   ^39En het geschiedde, als de koning voorbijging, dat hij tot den koning
   riep, en zeide: Uw knecht was uitgegaan in het midden des strijds; en
   zie, een man wasafgeweken, en bracht tot mij een man, en zeide: Bewaar
   dezen man, indien hij enigszins gemist wordt, zo zal uw ziel in de
   plaats zijner ziel zijn, of gij zult eentalent zilvers opwegen.

   ^40Het geschiedde nu, als uw knecht hier en daar doende was, dat hij er
   niet was. Toen zeide de koning van Israel tot hem: Zo is uw oordeel;
   gij hebt zelf hetgeveld.

   ^41Toen haastte hij zich, en deed de as af van zijn ogen; en de koning
   van Israel kende hem, dat hij een der profeten was.

   ^42En hij zeide tot hem: Zo zegt de HEERE: Omdat gij den man, dien Ik
   verbannen heb, uit de hand hebt laten gaan, zo zal uw ziel in de plaats
   van zijn ziel zijn, enuw volk in de plaats van zijn volk.

   ^43En de koning van Israel toog henen, gemelijk en toornig, naar zijn
   huis, en kwam te Samaria. 1 Koningen 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Het geschiedde nu na deze dingen, alzo Naboth, en Jizreeliet, een
   wijngaard had, die te Jizreel was, bij het paleis van Achab, den koning
   van Samaria.

   ^2Dat Achab sprak tot Naboth, zeggende: Geef mij uw wijngaard, opdat
   hij mij zij tot een kruidhof, dewijl hij nabij mijn huis is; en ik zal
   u daarvoor geven eenwijngaard, die beter is dan die; of, zo het goed in
   uw ogen is, zal ik u in geld deszelfs waarde geven.

   ^3Maar Naboth zeide tot Achab: Dat late de HEERE verre van mij zijn,
   dat ik u de erve mijner vaderen geven zou!

   ^4Toen kwam Achab in zijn huis, gemelijk en toornig over het woord, dat
   Naboth, de Jizreeliet, tot hem gesproken had, en gezegd: Ik zal de erve
   mijner vaderenniet geven. En hij legde zich neder op zijn bed, en
   keerde zijn aangezicht om, en at geen brood.

   ^5Maar Izebel, zijn huisvrouw, kwam tot hem, en sprak tot hem: Wat is
   dit, dat uw geest dus gemelijk is, en dat gij geen brood eet?

   ^6En hij sprak tot haar: Omdat ik tot Naboth, den Jizreeliet, gesproken
   en hem gezegd heb: Geef mij uw wijngaard om geld, of, zo het u behaagt,
   zal ik u eenwijngaard in zijn plaats geven; maar hij heeft gezegd: Ik
   zal u mijn wijngaard niet geven.

   ^7Toen zeide Izebel, zijn huisvrouw, tot hem: Zoudt gij nu het
   koninkrijk over Israel regeren? Sta op, eet brood, en uw hart zij
   vrolijk; ik zal u den wijngaard vanNaboth, den Jizreeliet, geven.

   ^8Zij dan schreef brieven in den naam van Achab, en verzegelde ze met
   zijn signet; en zond de brieven tot de oudsten en tot de edelen, die in
   zijn stad waren, wonende met Naboth.

   ^9En zij schreef in die brieven, zeggende: Roept een vasten uit, en zet
   Naboth in de hoogste plaats des volks;

   ^10En zet tegenover hem twee mannen, zonen Belials, die tegen hem
   getuigen, zeggende: Gij hebt God en den koning gezegend; en voert hem
   uit, en stenigt hem, dat hij sterve.

   ^11En de mannen zijner stad, die oudsten en die edelen, die in zijn
   stad woonden, deden gelijk als Izebel tot hen gezonden had; gelijk als
   geschreven was in debrieven, die zij tot hen gezonden had.

   ^12Zij riepen een vasten uit; en zij zetten Naboth in de hoogste plaats
   des volks.

   ^13Toen kwamen de twee mannen, zonen Belials, en zetten zich tegenover
   hem; en de mannen Belials getuigden tegen hem, tegen Naboth, voor het
   volk, zeggende:Naboth heeft God en den koning gezegend. En zij voerden
   hem buiten de stad, en stenigden hem met stenen, dat hij stierf.

   ^14Daarna zonden zij tot Izebel, zeggende: Naboth is gestenigd en is
   dood.

   ^15Het geschiedde nu, toen Izebel hoorde, dat Naboth gestenigd en dood
   was, dat Izebel tot Achab zeide: Sta op, bezit den wijngaard van
   Naboth, den Jizreeliet, erfelijk, dien hij u weigerde om geld te geven;
   want Naboth leeft niet, maar is dood.

   ^16En het geschiedde, als Achab hoorde, dat Naboth dood was, dat Achab
   opstond, om naar den wijngaard van Naboth, den Jizreeliet, af te gaan,
   om dienerfelijk te bezitten.

   ^17Doch het woord des HEEREN geschiedde tot Elia, den Thisbiet,
   zeggende:

   ^18Maak u op, ga henen af, Achab, den koning van Israel, tegemoet, die
   in Samaria is; zie hij is in den wijngaard van Naboth, waarhenen hij
   afgegaan is, om dienerfelijk te bezitten.

   ^19En gij zult tot hem spreken, zeggende: Alzo zegt de HEERE: Hebt gij
   doodgeslagen, en ook een erfelijke bezitting ingenomen? Daartoe zult
   gij tot hem spreken, zeggende: Alzo zegt de HEERE: In plaats dat de
   honden het bloed van Naboth gelekt hebben, zullen de honden uw bloed
   lekken, ja het uwe!

   ^20En Achab zeide tot Elia: Hebt gij mij gevonden, o, mijn vijand? En
   hij zeide: Ik heb u gevonden, overmits gij uzelven verkocht hebt, om te
   doen dat kwaad is inde ogen des HEEREN.

   ^21Zie, Ik zal kwaad over u brengen, en uw nakomelingen wegdoen; en Ik
   zal van Achab uitroeien, wat mannelijk is, mitsgaders den beslotene en
   verlatene inIsrael.

   ^22En Ik zal uw huis maken gelijk het huis van Jerobeam, den zoon van
   Nebat, en gelijk het huis van Baesa, den zoon van Ahia; om de terging,
   waarmede gij Mijgetergd hebt, en dat gij Israel hebt doen zondigen.

   ^23Verder ook over Izebel sprak de HEERE, zeggende: De honden zullen
   Izebel eten, aan den voorwal van Jizreel.

   ^24Die van Achab sterft in de stad, zullen de honden eten; en die in
   het veld sterft, zullen de vogelen des hemels eten.

   ^25Doch er was niemand geweest gelijk Achab, die zichzelven verkocht
   had, om te doen dat kwaad is in de ogen des HEEREN, dewijl Izebel, zijn
   huisvrouw, hemophitste.

   ^26En hij deed zeer gruwelijk, wandelende achter de drekgoden; naar
   alles, wat de Amorieten gedaan hadden, die God voor het aangezicht van
   de kinderenIsraels uit de bezitting verdreven had.

   ^27Het geschiedde nu, als Achab deze woorden hoorde, dat hij zijn
   klederen scheurde, en een zak om zijn vlees legde, en vastte; hij lag
   ook neder in den zak, enging langzaam.

   ^28En het woord des HEEREN geschiedde tot Elia, den Thisbiet, zeggende:

   ^29Hebt gij gezien, dat Achab zich vernedert voor Mijn aangezicht?
   Daarom dewijl hij zich vernedert voor Mijn aangezicht, zo zal Ik dat
   kwaad in zijn dagen nietbrengen; in de dagen zijns zoons zal Ik dat
   kwaad over zijn huis brengen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En zij zaten drie jaren stil, dat er geen krijg was tussen Syrie en
   tussen Israel.

   ^2Maar het geschiedde in het derde jaar, als Josafat, de koning van
   Juda, tot den koning van Israel afgekomen was,

   ^3Dat de koning van Israel tot zijn knechten zeide: Weet gij, dat
   Ramoth in Gilead onze is? En wij zijn stil, zonder dat te nemen uit de
   hand van den koning vanSyrie.

   ^4Daarna zeide hij tot Josafat: Zult gij met mij trekken in den strijd
   naar Ramoth in Gilead? En Josafat zeide tot den koning van Israel: Zo
   zal ik zijn gelijk gij zijt, zo mijn volk als uw volk, zo mijn paarden
   als uw paarden.

   ^5Verder zeide Josafat tot den koning van Israel: Vraag toch als heden
   naar het woord des HEEREN.

   ^6Toen vergaderde de koning van Israel de profeten, omtrent vierhonderd
   man, en hij zeide tot hen: Zal ik tegen Ramoth in Gilead ten strijde
   trekken, of zal ik hetnalaten? En zij zeiden: Trek op, want de HEERE
   zal ze in de hand des konings geven.

   ^7Maar Josafat zeide: Is hier niet nog een profeet des HEEREN, dat wij
   het van hem vragen mochten?

   ^8Toen zeide de koning van Israel tot Josafat: Er is nog een man, om
   door hem den HEERE te vragen; maar ik haat hem, omdat hij over mij
   niets goedsprofeteert, maar kwaad: Micha, de zoon van Jimla. En Josafat
   zeide: De koning zegge niet alzo!

   ^9Toen riep de koning van Israel een kamerling, en hij zeide: Haal
   haastelijk Micha, den zoon van Jimla.

   ^10De koning van Israel nu, en Josafat, de koning van Juda, zaten elk
   op zijn troon, bekleed met hun klederen, op het plein, aan de deur der
   poort van Samaria; enal de profeten profeteerden in hun
   tegenwoordigheid.

   ^11En Zedekia, de zoon van Kenaana, had zich ijzeren horens gemaakt; en
   hij zeide: Zo zegt de HEERE: Met deze zult gij de Syriers stoten,
   totdat gij hen gansverdaan zult hebben.

   ^12En al de profeten profeteerden alzo, zeggende: Trek op naar Ramoth
   in Gilead, en gij zult voorspoedig zijn; want de HEERE zal hen in de
   hand des koningsgeven.

   ^13De bode nu, die heengegaan was, om Micha te roepen, sprak tot hem,
   zeggende: Zie toch, de woorden der profeten zijn uit een mond goed tot
   den koning; dattoch uw woord zij, gelijk als het woord van een uit hen,
   en spreek het goede.

   ^14Doch Micha zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft, hetgeen de HEERE
   tot mij zeggen zal, dat zal ik spreken.

   ^15Als hij tot den koning gekomen was, zo zeide de koning tot hem:
   Micha, zullen wij naar Ramoth in Gilead ten strijde trekken, of zullen
   wij het nalaten? En hijzeide tot hem: Trek op, en gij zult voorspoedig
   zijn, want de HEERE zal ze in de hand des konings geven.

   ^16En de koning zeide tot hem: Tot hoe vele reizen zal ik u bezweren,
   opdat gij tot mij niet spreekt, dan alleen de waarheid, in den Naam des
   HEEREN?

   ^17En hij zeide: Ik zag het ganse Israel verstrooid op de bergen,
   gelijk schapen, die geen herder hebben; en de HEERE zeide: Dezen hebben
   geen heer; een iegelijkkere weder naar zijn huis in vrede.

   ^18Toen zeide de koning van Israel tot Josafat: Heb ik tot u niet
   gezegd: Hij zal over mij niets goed, maar kwaads profeteren?

   ^19Verder zeide hij: Daarom hoort het woord des HEEREN: Ik zag den
   HEERE, zittende op Zijn troon, en al het hemelse heir staande nevens
   Hem, aan Zijnrechter hand en aan Zijn linkerhand.

   ^20En de HEERE zeide: Wie zal Achab overreden, dat hij optrekke en
   valle te Ramoth in Gilead? De een nu zeide aldus, en de andere zeide
   alzo.

   ^21Toen ging een geest uit, en stond voor het aangezicht des HEEREN, en
   zeide: Ik zal hem overreden. En de HEERE zeide tot hem: Waarmede?

   ^22En hij zeide: Ik zal uitgaan, en een leugengeest zijn in den mond
   van al zijn profeten. En Hij zeide: Gij zult overreden, en zult het ook
   vermogen; ga uit en doealzo.

   ^23Nu dan, zie, de HEERE heeft een leugengeest in den mond van al deze
   uw profeten gegeven; en de HEERE heeft kwaad over u gesproken.

   ^24Toen trad Zedekia, de zoon van Kenaana, toe, en sloeg Micha op het
   kinnebakken; en hij zeide: Door wat weg is de geest des HEEREN van mij
   doorgegaan, om u aan te spreken?

   ^25En Micha zeide: Zie, gij zult het zien, op dienzelfden dag, als gij
   zult gaan van kamer in kamer, om u te versteken.

   ^26De koning van Israel nu zeide: Neem Micha, en breng hem weder tot
   Amon, den overste der stad, en tot Joas, den zoon des konings;

   ^27En gij zult zeggen: Zo zegt de koning: Zet dezen in het
   gevangenhuis, en spijst hem met brood der bedruktheid, en met water der
   bedruktheid, totdat ik metvrede weder kom.

   ^28En Micha zeide: Indien gij enigszins met vrede wederkomt, zo heeft
   de HEERE door mij niet gesproken! Verder zeide hij: Hoort, gij volken
   altegaar!

   ^29Alzo toog de koning van Israel en Josafat, de koning van Juda, op
   naar Ramoth in Gilead.

   ^30En de koning van Israel zeide tot Josafat: Als ik mij versteld heb,
   zal ik in den strijd komen; maar gij, trek uw klederen aan. Alzo
   verstelde zich de koning vanIsrael, en kwam in den strijd.

   ^31De koning nu van Syrie had geboden aan de oversten der wagenen, van
   welke hij twee en dertig had, zeggende: Gij zult noch kleinen noch
   groten bestrijden, maar den koning van Israel alleen.

   ^32Het geschiedde dan, als de oversten der wagenen Josafat zagen, dat
   zij zeiden: Gewisselijk, die is de koning van Israel, en zij keerden
   zich naar hem, om testrijden; maar Josafat riep uit.

   ^33En het geschiedde, als de oversten der wagenen zagen, dat hij de
   koning van Israel niet was, dat zij zich van achter hem afkeerden.

   ^34Toen spande een man den boog in zijn eenvoudigheid, en schoot den
   koning van Israel tussen de gespen en tussen het pantsier. Toen zeide
   hij tot zijn voerman:Keer uw hand, en voer mij uit het leger, want ik
   ben zeer verwond.

   ^35En de strijd nam op denzelven dag toe, en de koning werd met den
   wagen staande gehouden tegenover de Syriers; maar hij stierf des
   avonds, en het bloed derwonde vloeide in den bak des wagens.

   ^36En er ging een uitroeping door het heirleger, als de zon onderging,
   zeggende: Een ieder kere naar zijn stad, en een ieder naar zijn land!

   ^37Alzo stierf de koning, en werd naar Samaria gebracht; en zij
   begroeven den koning te Samaria.

   ^38Als men nu den wagen in den vijver van Samaria spoelde, lekten de
   honden zijn bloed, waar de hoeren wiesen, naar het woord des HEEREN,,
   dat Hijgesproken had.

   ^39Het overige nu der geschiedenissen van Achab, en al wat hij gedaan
   heeft, en het elpenbenen huis, dat hij gebouwd heeft, en al de steden,
   die hij gebouwdheeft, zijn die niet geschreven in het boek der
   kronieken der koningen van Israel?

   ^40Alzo ontsliep Achab met zijn vaderen; en zijn zoon Ahazia werd
   koning in zijn plaats.

   ^41Josafat nu, de zoon van Asa, werd koning over Juda, in het vierde
   jaar van Achab, den koning van Israel.

   ^42Josafat was vijf en dertig jaren oud, als hij koning werd, en
   regeerde vijf en twintig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder
   was Azuba, de dochter vanSilchi.

   ^43En hij wandelde in al den weg van zijn vader Asa; hij week niet
   daarvan, doende dat recht was in de ogen des HEEREN.

   ^44Evenwel werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookte nog op de hoogten.

   ^45En Josafat maakte vrede met den koning van Israel.

   ^46Het overige nu der geschiedenissen van Josafat, en zijn macht, die
   hij bewezen heeft, en hoe hij geoorloogd heeft, zijn die niet
   geschreven in het boek derkronieken der koningen van Juda?

   ^47Ook deed hij uit het land weg de overige schandjongens, die in de
   dagen van zijn vader Asa overgebleven waren.

   ^48Toen was er geen koning in Edom, maar een stadhouder des konings.

   ^49En Josafat maakte schepen van Tharsis, om naar Ofir te gaan om goud;
   maar zij gingen niet, want de schepen werden gebroken te Ezeon-Geber.

   ^50Toen zeide Ahazia, de zoon van Achab, tot Josafat: Laat mijn
   knechten met uw knechten op de schepen varen; maar Josafat wilde niet.

   ^51En Josafat ontsliep met zijn vaderen, en werd bij zijn vaderen
   begraven in de stad van zijn vader David; en zijn zoon Joram werd
   koning in zijn plaats.

   ^52Ahazia, de zoon van Achab, werd koning over Israel te Samaria, in
   het zeventiende jaar van Josafat, den koning van Juda, en regeerde twee
   jaren over Israel.

   ^53En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; want hij wandelde
   in den weg van zijn vader, en in den weg van zijn moeder, en in den weg
   vanJerobeam, den zoon van Nebat, die Israel zondigen deed.
     __________________________________________________________________

2 Kings
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En Moab viel van Israel af, na Achabs dood.

   ^2En Ahazia viel door een tralie in zijn opperzaal, die te Samaria was,
   en werd krank. En hij zond boden, en zeide tot hen: Gaat heen, vraagt
   Baal-Zebub, dengod van Ekron, of ik van deze krankheid genezen zal.

   ^3Maar de Engel des HEEREN sprak tot Elia, den Thisbiet: Maak u op, ga
   op, den boden des konings van Samaria tegemoet, en spreek tot hen: Is
   het, omdat ergeen God in Israel is, dat gijlieden heengaat, om
   Baal-Zebub, den god van Ekron, te vragen?

   ^4Daarom nu zegt de HEERE alzo: Gij zult niet afkomen van dat bed,
   waarop gij geklommen zijt, maar gij zult den dood sterven. En Elia ging
   weg.

   ^5Zo kwamen de boden weder tot hem; en hij zeide tot hen: Wat is dit,
   dat gij wederkomt?

   ^6En zij zeiden tot hem: Een man kwam op, ons tegemoet, en zeide tot
   ons: Gaat heen, keert weder tot den koning die u gezonden heeft, en
   spreekt tot hem: Zozegt de HEERE: Is het, omdat er geen God in Israel
   is, dat gij zendt, om Baal-Zebub, den god van Ekron, te vragen? Daarom
   zult gij van dat bed, waarop gijgeklommen zijt, niet afkomen, maar gij
   zult den dood sterven.

   ^7En hij sprak tot hen: Hoedanig was de gestalte des mans, die u
   tegemoet opgekomen is, en deze woorden tot u gesproken heeft?

   ^8En zij zeiden tot hem: Hij was een man met een harig kleed, en met
   een lederen gordel gegord om zijn lenden. Toen zeide hij: Het is Elia,
   de Thisbiet.

   ^9En hij zond tot hem een hoofdman van vijftig met zijn vijftigen. En
   als hij tot hem opkwam (want ziet, hij zat op de hoogte eens bergs), zo
   sprak hij tot hem: Gijman Gods! de koning zegt: Kom af.

   ^10Maar Elia antwoordde en sprak tot den hoofdman van vijftigen: Indien
   ik dan een man Gods ben, zo dale vuur van den hemel, en vertere u en uw
   vijftigen. Toendaalde vuur van den hemel, en verteerde hem en zijn
   vijftigen.

   ^11En hij zond wederom tot hem een anderen hoofdman van vijftig met
   zijn vijftigen. Deze antwoordde en sprak tot hem: Gij, man Gods! zo
   zegt de koning: Komhaastelijk af.

   ^12En Elia antwoordde en sprak tot hem: Ben ik een man Gods, zo dale
   vuur van den hemel, en vertere u en uw vijftigen. Toen daalde vuur Gods
   van den hemel enverteerde hem en zijn vijftigen.

   ^13En wederom zond hij een hoofdman van de derde vijftigen met zijn
   vijftigen. Zo ging de derde hoofdman van vijftigen op, en kwam en boog
   zich op zijn knieen, voor Elia, en smeekte hem, en sprak tot hem: Gij,
   man Gods, laat toch mijn ziel en de ziel van uw knechten, van deze
   vijftigen, dierbaar zijn in uw ogen!

   ^14Zie, het vuur is van den hemel gedaald, en heeft die twee eerste
   hoofdmannen van vijftigen met hun vijftigen verteerd; maar nu, laat
   mijn ziel dierbaar zijn in uwogen!

   ^15Toen sprak de Engel des HEEREN tot Elia: Ga af met hem; vrees niet
   voor zijn aangezicht. En hij stond op, en ging met hem af tot den
   koning.

   ^16En hij sprak tot hem: Zo zegt de HEERE: Daarom, dat gij boden
   gezonden hebt, om Baal-Zebub, den god van Ekron, te vragen (is het,
   omdat er geen God inIsrael is, om Zijn woord te vragen?); daarom, van
   dat bed, waarop gij geklommen zijt, zult gij niet afkomen, maar gij
   zult den dood sterven.

   ^17Alzo stierf hij, naar het woord des HEEREN, dat Elia gesproken had;
   en Joram werd koning in zijn plaats, in het tweede jaar van Joram, den
   zoon van Josafat, den koning van Juda; want hij had geen zoon.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Het geschiedde nu, als de HEERE Elia met een onweder ten hemel
   opnemen zou, dat Elia met Elisa ging van Gilgal.

   ^2En Elia zeide tot Elisa: Blijf toch hier, want de HEERE heeft mij
   naar Beth-El gezonden. Maar Elisa zeide: Zo waarachtig als de HEERE
   leeft en uw ziel leeft ikzal u niet verlaten! Alzo gingen zij af naar
   Beth-El.

   ^3Toen gingen de zonen der profeten, die te Beth-El waren, tot Elisa
   uit, en zeiden tot hem: Weet gij, dat de HEERE heden uw heer van uw
   hoofd wegnemen zal? Enhij zeide: Ik weet het ook wel, zwijgt gij stil.

   ^4En Elia zeide tot hem: Elisa, blijf toch hier, want de HEERE heeft
   mij naar Jericho gezonden. Maar hij zeide: Zo waarachtig als de HEERE
   leeft en uw ziel leeft, ikzal u niet verlaten! Alzo kwamen zij te
   Jericho.

   ^5Toen traden de zonen der profeten, die te Jericho waren, naar Elisa
   toe, en zeiden tot hem: Weet gij, dat de HEERE heden uw heer van uw
   hoofd wegnemen zal?En hij zeide: Ik weet het ook wel, zwijgt gij stil.

   ^6En Elia zeide tot hem: Blijf toch hier, want de HEERE heeft mij naar
   de Jordaan gezonden. Maar hij zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft
   en uw ziel leeft, ikzal u niet verlaten! En zij beiden gingen henen.

   ^7En vijftig mannen van de zonen der profeten gingen henen, en stonden
   tegenover van verre; en die beiden stonden aan de Jordaan.

   ^8Toen nam Elia zijn mantel, en wond hem samen, en sloeg het water, en
   het werd herwaarts en derwaarts verdeeld; en zij beiden gingen er door
   op het droge.

   ^9Het geschiedde nu, als zij overgekomen waren, dat Elia zeide tot
   Elisa: Begeer wat ik u doen zal, eer ik van bij u weggenomen worde. En
   Elisa zeide: Dat toch tweedelen van uw geest op mij zijn!

   ^10En hij zeide: Gij hebt een harde zaak begeerd; indien gij mij zult
   zien, als ik van bij u weggenomen worde, het zal u alzo geschieden;
   doch zo niet, het zal nietgeschieden.

   ^11En het gebeurde, als zij voortgingen, gaande en sprekende, ziet, zo
   was er een vurige wagen met vurige paarden, die tussen hen beiden
   scheiding maakten. Alzovoer Elia met een onweder ten hemel.

   ^12En Elisa zag het, en hij riep: Mijn vader, mijn vader, wagen Israels
   en zijn ruiteren! En hij zag hem niet meer; en hij vatte zijn klederen
   en scheurde ze in tweestukken.

   ^13Hij hief ook Elia's mantel op, die van hem afgevallen was, en keerde
   weder, en stond aan den oever van de Jordaan.

   ^14En hij nam den mantel van Elia, die van hem afgevallen was, en sloeg
   het water, en zeide: Waar is de HEERE, de God van Elia? Ja, Dezelve? En
   hij sloeg hetwater, en het werd herwaarts en derwaarts verdeeld, en
   Elisa ging er door.

   ^15Als nu de kinderen der profeten, die tegenover te Jericho waren, hem
   zagen, zo zeiden zij: De geest van Elia rust op Elisa; en zij kwamen
   hem tegemoet, en bogenzich voor hem neder ter aarde.

   ^16En zij zeiden tot hem: Zie nu, er zijn bij uw knechten vijftig
   dappere mannen; laat hen toch heengaan, en uw heer zoeken, of niet
   misschien de Geest des HEERENhem opgenomen, en op een der bergen, of in
   een der dalen hem geworpen heeft. Doch hij zeide: Zendt niet.

   ^17Maar zij hielden bij hem aan tot schamens toe; en hij zeide: Zendt.
   En zij zonden vijftig mannen, die drie dagen zochten, doch hem niet
   vonden.

   ^18Toen kwamen zij weder tot hem, daar hij te Jericho gebleven was; en
   hij zeide tot hen: Heb ik tot ulieden niet gezegd: Gaat niet?

   ^19En de mannen der stad zeiden tot Elisa: Zie toch, de woning dezer
   stad is goed, gelijk als mijn heer ziet; maar het water is kwaad, en
   het land onvruchtbaar.

   ^20En hij zeide: Brengt mij een nieuwe schaal, en legt er zout in. En
   zij brachten ze tot hem.

   ^21Toen ging hij uit tot de waterwel, en wierp het zout daarin, en
   zeide: Zo zegt de HEERE: Ik heb dit water gezond gemaakt, er zal geen
   dood noch onvruchtbaarheidmeer van worden.

   ^22Alzo werd dat water gezond, tot op dezen dag, naar het woord van
   Elisa, dat hij gesproken had.

   ^23En hij ging van daar op naar Beth-El. Als hij nu den weg opging, zo
   kwamen kleine jongens uit de stad; die bespotten hem, en zeiden tot
   hem: Kaalkop, ga op, kaalkop, ga op!

   ^24En hij keerde zich achterom, en hij zag ze, en vloekte hen, in den
   Naam des HEEREN. Toen kwamen twee beren uit het woud, en verscheurden
   van dezelve tweeen veertig kinderen.

   ^25En hij ging van daar naar den berg Karmel; en van daar keerde hij
   weder naar Samaria.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Joram nu, de zoon van Achab, werd koning over Israel te Samaria, in
   het achttiende jaar van Josafat, den koning van Juda, en hij regeerde
   twaalf jaren.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, doch niet gelijk
   zijn vader en gelijk zijn moeder; want hij deed dag opgerichte beeld
   van Baal weg, hetwelk zijnvader gemaakt had.

   ^3Evenwel hing hij de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, aan, die
   Israel deed zondigen; hij week daarvan niet af.

   ^4Mesa nu, de koning der Moabieten, was een veehandelaar, en bracht op
   aan den koning van Israel honderd duizend lammeren, en honderd duizend
   rammen met dewol.

   ^5Maar het geschiedde, als Achab gestorven was, dat de koning der
   Moabieten van den koning van Israel afviel.

   ^6Zo toog de koning Joram ter zelfder tijd uit Samaria, en monsterde
   gans Israel.

   ^7En hij ging heen, en zond tot Josafat, den koning van Juda, zeggende:
   De koning der Moabieten is van mij afgevallen, zult gij met mij trekken
   in den oorlog tegen deMoabieten? En hij zeide: Ik zal opkomen; zo zal
   ik zijn, gelijk gij zijt, zo mijn volk als uw volk, zo mijn paarden als
   uw paarden.

   ^8En hij zeide: Door welken weg zullen wij optrekken? Hij dan zeide:
   Door den weg der woestijn van Edom.

   ^9Alzo toog de koning van Israel heen, en de koning van Juda, en de
   koning van Edom; en als zij zeven dagreizen omgetogen waren, zo had het
   leger en het vee, dathen navolgde, geen water.

   ^10Toen zeide de koning van Israel: Ach, dat de HEERE deze drie
   koningen geroepen heeft, om die in der Moabieten hand te geven!

   ^11En Josafat zeide: Is hier geen profeet des HEEREN, dat wij door hem
   den HEERE mochten vragen? Toen antwoordde een van de knechten des
   konings van Israel, en zeide: Hier is Elisa, de zoon van Safat, die
   water op Elia's handen goot.

   ^12En Josafat zeide: Des HEEREN woord is bij hem. Zo togen tot hem af
   de koning van Israel, en Josafat, en de koning van Edom.

   ^13Maar Elisa zeide tot den koning van Israel: Wat heb ik met u te
   doen? Ga heen tot de profeten uws vaders, en tot de profeten uwer
   moeder. Doch de koning vanIsrael zeide tot hem: Neen, want de HEERE
   heeft deze drie koningen geroepen, om die in der Moabieten hand te
   geven.

   ^14En Elisa zeide: Zo waarachtig als de HEERE der heirscharen leeft,
   voor Wiens aangezicht ik sta, zo ik niet het aangezicht van Josafat,
   den koning van Juda, opnam, ik zou u niet aanschouwen, noch u aanzien!

   ^15Nu dan, brengt mij een speelman. En het geschiedde, als de speelman
   op de snaren speelde, dat de hand des HEEREN op hem kwam.

   ^16En hij zeide: Zo zegt de HEERE: Maakt in dit dal vele grachten.

   ^17Want zo zegt de HEERE: Gijlieden zult geen wind zien, en gij zult
   geen regen zien; nochtans zal dit dal met water vervuld worden, zodat
   gij zult drinken, gij en uwvee, en uw beesten.

   ^18Daartoe is dat slecht in de ogen des HEEREN, Hij zal ook de
   Moabieten in ulieder hand geven.

   ^19En gij zult alle vaste steden, en alle uitgelezene steden slaan, en
   zult alle goede bomen vellen, en zult alle waterfonteinen stoppen; en
   alle goede stukken lands zult gijmet stenen verderven.

   ^20En het geschiedde des morgens, als men het spijsoffer offert, dat
   er, ziet, water door den weg van Edom kwam, en het land met water
   vervuld werd.

   ^21Toen nu al de Moabieten hoorden, dat koningen opgetogen waren, om
   tegen hen te strijden, zo werden zij samen geroepen, van al degenen af,
   die den gordelaangordden en daarboven, en zij stonden aan de landpale.

   ^22En toen zij zich des morgens vroeg opmaakten, en de zon over dat
   water oprees, zagen de Moabieten dat water tegenover rood, gelijk
   bloed.

   ^23En zij zeiden: Dit is bloed; de koningen hebben voorzeker zich met
   het zwaard verdorven, en hebben de een de ander verslagen; nu dan aan
   den buit, gij Moabieten!

   ^24Maar als zij aan het leger van Israel kwamen, maakten zich de
   Israelieten op, en sloegen de Moabieten; en zij vloden van hun
   aangezicht; ja, zij kwamen in het land, slaande ook de Moabieten.

   ^25De steden nu braken zij af, en een iegelijk wierp zijn steen op alle
   goede stukken lands, en zij vulden ze, en stopten alle waterfonteinen,
   en velden alle goede bomen, totdat zij in Kir-hareseth alleen de stenen
   daarvan lieten overblijven; en de slingeraars omsingelden en sloegen
   hen.

   ^26Doch als de koning der Moabieten zag, dat hem de strijd te sterk
   was, nam hij tot zich zevenhonderd mannen, die het zwaard uittogen, om
   door te breken tegen denkoning van Edom; maar zij konden niet.

   ^27Toen nam hij zijn eerstgeboren zoon, die in zijn plaats koning zou
   worden, en offerde hem ten brandoffer op den muur. Daaruit werd een
   zeer grote toorn in Israel;daarom trokken zij van hem af, en keerden
   weder in hun land. 2 Koningen 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Een vrouw nu uit de vrouwen van de zonen der profeten riep tot Elisa,
   zeggende: Uw knecht, mijn man, is gestorven, en gij weet, dat uw knecht
   den HEERE wasvrezende; nu is de schuldheer gekomen, om mijn beide
   kinderen voor zich tot knechten te nemen.

   ^2En Elisa zeide tot haar: Wat zal ik u doen? Geef mij te kennen, wat
   gij in het huis hebt. En zij zeide: Uw dienstmaagd heeft niet met al in
   het huis, dan een kruik metolie.

   ^3Toen zeide hij: Ga, eis voor u vaten van buiten, van al uw naburen
   ledige vaten; maak er niet weinig te hebben.

   ^4Kom dan in, en sluit de deur voor u en voor uw zonen toe; daarna giet
   in al die vaten, en zet weg, dat vol is.

   ^5Zo ging zij van hem, en sloot de deur voor zich en voor haar zonen
   toe; die brachten haar de vaten toe, en zij goot in.

   ^6En het geschiedde, als die vaten vol waren, dat zij tot haar zoon
   zeide: Breng mij nog een vat aan; maar hij zeide tot haar: Er is geen
   vat meer. En de olie stond stil.

   ^7Toen kwam zij, en gaf het den man Gods te kennen; en hij zeide: Ga
   heen, verkoop de olie, en betaal uw schuldheer; gij dan met uw zonen,
   leef bij het overige.

   ^8Het geschiedde ook op een dag, als Elisa naar Sunem doortrok, dat
   aldaar een grote vrouw was, dewelke hem aanhield om brood te eten.
   Voorts geschiedde het, zodikwijls hij doortrok, week hij daarin, om
   brood te eten.

   ^9En zij zeide tot haar man: Zie nu, ik heb gemerkt, dat deze man Gods
   heilig is, die bij ons altoos doortrekt.

   ^10Laat ons toch een kleine opperkamer van een wand maken, en laat ons
   daar voor hem zetten een bed, en tafel, en stoel, en kandelaar; zo zal
   het geschieden, wanneer hij tot ons komt, dat hij daar inwijke.

   ^11En het geschiedde op een dag, dat hij daar kwam; en hij week in die
   opperkamer, en legde zich daar neder.

   ^12Toen zeide hij tot zijn jongen Gehazi: Roep deze Sunamietische. En
   als hij ze geroepen had, stond zij voor zijn aangezicht.

   ^13(Want hij had hem gezegd: Zeg nu tot haar: Zie, gij zijt zorgvuldig
   voor ons geweest, met al deze zorgvuldigheid; wat is er voor u te doen?
   Is er iets om voor u tespreken tot den koning, of tot den
   krijgsoverste? En zij had gezegd: Ik woon in het midden mijns volks.

   ^14Toen had hij gezegd: Wat is er dan voor haar te doen? En Gehazi had
   gezegd: Zij heeft toch geen zoon, en haar man is oud.

   ^15Daarom had hij gezegd: Roep haar. En als hij ze geroepen had, stond
   zij in de deur.)

   ^16En hij zeide: Op dezen gezetten tijd, omtrent dezen tijd des levens
   zult gij een zoon omhelzen. En zij zeide: Neen, mijn heer, gij, man
   Gods, lieg tegen uw dienstmaagdniet.

   ^17En de vrouw werd zwanger, en baarde een zoon op dien gezette tijd,
   omtrent den tijd des levens, dien Elisa tot haar gesproken had.

   ^18Toen nu het kind groot werd, geschiedde het op een dag, dat het
   uitging tot zijn vader, tot de maaiers.

   ^19En het zeide tot zijn vader: Mijn hoofd, mijn hoofd! Hij dan zeide
   tot een jongen: Draag hem tot zijn moeder.

   ^20En hij droeg hem, en bracht hem tot zijn moeder. En hij zat op haar
   knieen tot aan den middag toe; toen stierf hij.

   ^21En zij ging op, en legde hem op het bed van den man Gods; daarna
   sloot zij voor hem toe, en ging uit.

   ^22En zij riep om haar man, en zeide: Zend mij toch een van de jongens,
   en een van de ezelinnen, dat ik tot den man Gods lope, en wederkomen.

   ^23En hij zeide: Waarom gaat gij heden tot hem? Het is geen nieuwe
   maan, noch sabbat. En zij zeide: Het zal wel zijn.

   ^24Toen zadelde zij de ezelin, en zeide tot haar jongen: Drijf, en ga
   voort; houd mij niet op voort te rijden, tenzij dan dat ik het u zegge.

   ^25Alzo toog zij heen, en kwam tot den man Gods, tot den berg Karmel.
   En het geschiedde, als de man Gods haar van tegenover zag, dat hij tot
   Gehazi, zijn jongenzeide: Zie, daar is de Sunamietische.

   ^26Nu loop toch haar tegemoet, en zeg tot haar: Is het wel met u? Is
   het wel met uw man? Is het wel met uw kind? En zij zeide: Het is wel.

   ^27Toen zij nu tot den man Gods op den berg kwam, vatte zij zijn
   voeten. Maar Gehazi trad toe, om haar af te stoten. Doch de man Gods
   zeide: Laat ze geworden;want haar ziel is in haar bitterlijk bedroefd,
   en de HEERE heeft het voor mij verborgen, en mij niet verkondigd.

   ^28En zij zeide: Heb ik een zoon van mijn heer begeerd? Zeide ik niet:
   Bedrieg mij niet?

   ^29En hij zeide tot Gehazi: Gord uw lenden, en neem mijn staf in uw
   hand, en ga henen; zo gij iemand vindt, groet hem niet; en zo u iemand
   groet, antwoord hem niet;en leg mijn staf op het aangezicht van den
   jongen.

   ^30Doch de moeder van den jongen zeide: Zo waarachtig als de HEERE
   leeft en uw ziel leeft, ik zal u niet verlaten! Hij stond dan op, en
   volgde haar na.

   ^31Gehazi nu was voor hun aangezicht doorgegaan; en hij legde den staf
   op het aangezicht van den jongen; doch er was geen stem, noch
   opmerking. Zo keerde hijweder hem tegemoet, en bracht hem boodschap,
   zeggende: De jongen is niet ontwaakt.

   ^32En toen Elisa in het huis kwam, ziet, zo was de jongen dood, zijnde
   gelegd op zijn bed.

   ^33Zo ging hij in, en sloot de deur voor hen beiden toe, en bad tot den
   HEERE.

   ^34En hij klom op, en legde zich neder op het kind, en leggende zijn
   mond op deszelfs mond, en zijn ogen op zijn ogen, en zijn handen op
   zijn handen, breidde zich overhem uit. En het vlees des kinds werd
   warm.

   ^35Daarna kwam hij weder, en wandelde in het huis eens herwaarts, en
   eens derwaarts, en klom weder op, en breidde zich over hem uit; en de
   jongen niesde totzevenmaal toe; daarna deed de jongen zijn ogen open.

   ^36En hij riep Gehazi, en zeide: Roep deze Sunamietische. En hij riep
   ze, en zij kwam tot hem; en hij zeide: Neem uw zoon op.

   ^37Zo kwam zij, en viel voor zijn voeten, en boog zich ter aarde, en
   zij nam haar zoon op, en ging uit.

   ^38Als nu Elisa weder te Gilgal kwam, zo was er honger in dat land, en
   de zonen der profeten zaten voor zijn aangezicht; en hij zeide tot zijn
   jongen: Zet den groten potaan, en zied moes voor de zonen der profeten.

   ^39Toen ging er een uit in het veld, om moeskruiden te lezen, en hij
   vond een wilden wijnstok, en las daarvan, zijn kleed vol wilde
   kolokwinten, en kwam, en sneed ze inden moespot; want zij kenden ze
   niet.

   ^40Daarna schepten zij voor de mannen op om te eten; en het geschiedde,
   als zij aten van dat moes, dat zij riepen en zeiden: Man Gods, de dood
   is in den pot! En zijkonden het niet eten.

   ^41Maar hij zeide: Brengt dan meel; en hij wierp het in den pot; en hij
   zeide: Schep voor het volk op, dat zij eten. Toen was er niets kwaads
   in den pot.

   ^42En er kwam een man van Baal-Salisa, en bracht den man Gods broden
   der eerstelingen, twintig gerstebroden, en groene aren in haar hulzen;
   en hij zeide: Geef aanhet volk, dat zij eten.

   ^43Doch zijn dienaar zeide: Wat zou ik dat aan honderd mannen
   voorzetten? En hij zeide: Geef aan het volk, dat zij eten; want alzo
   zegt de HEERE: Men zal eten enoverhouden.

   ^44Zo zette hij het hun voor, en zij aten, en zij hielden over, naar
   het woord des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Naaman nu, de krijgsoverste van den koning van Syrie, was een groot
   man voor het aangezicht zijns heren, en van hoog aanzien; want door hem
   had de HEEREden Syriers verlossing gegeven; zo was deze man een
   strijdbaar held, doch melaats.

   ^2En er waren benden uit Syrie getogen, en hadden een kleine jonge
   dochter uit het land van Israel gevankelijk gebracht, die in den dienst
   der huisvrouw van Naamanwas.

   ^3Deze zeide tot haar vrouw: Och, of mijn heer ware voor het aangezicht
   van den profeet, die te Samaria is, dan zou hij hem van zijn
   melaatsheid ontledigen.

   ^4Toen ging hij in en gaf het zijn heer te kennen, zeggende: Zo en zo
   heeft de jonge dochter gesproken, die uit het land van Israel is.

   ^5Toen zeide de koning van Syrie: Ga heen, kom, en ik zal een brief aan
   den koning van Israel zenden. En hij ging heen, en nam in zijn hand
   tien talenten zilvers, en zesduizend sikkelen gouds, en tien
   wisselklederen.

   ^6En hij bracht den brief tot den koning van Israel, zeggende: Zo
   wanneer nu deze brief tot u zal gekomen zijn, zie, ik heb mijn knecht
   Naaman tot u gezonden, dat gijhem ontledigt van zijn melaatsheid.

   ^7En het geschiedde, als de koning van Israel den brief gelezen had,
   dat hij zijn klederen scheurde, en zeide: Ben ik dan God, om te doden
   en levend te maken, datdeze tot mij zendt, om een man van zijn
   melaatsheid te ontledigen? Want voorwaar, merkt toch, en ziet, dat hij
   oorzaak tegen mij zoekt.

   ^8Maar het geschiedde, als Elisa, de man Gods, gehoord had, dat de
   koning van Israel zijn klederen gescheurd had, dat hij tot den koning
   zond, om te zeggen: Waaromhebt gij uw klederen gescheurd? Laat hem nu
   tot mij komen, zo zal hij weten, dat er een profeet in Israel is.

   ^9Alzo kwam Naaman met zijn paarden en met zijn wagen, en stond voor de
   deur van het huis van Elisa.

   ^10Toen zond Elisa tot hem een bode, zeggende: Ga heen en was u
   zevenmaal in de Jordaan, en uw vlees zal u wederkomen, en gij zult rein
   zijn.

   ^11Maar Naaman werd zeer toornig, en toog weg, en zeide: Zie, ik zeide
   bij mijzelven: Hij zal zekerlijk uitkomen, en staan, en den Naam des
   HEEREN, Zijns Gods, aanroepen, en zijn hand over de plaats strijken, en
   den melaatse ontledigen.

   ^12Zijn niet Abana en Farpar, de rivieren van Damaskus, beter dan alle
   wateren van Israel; zou ik mij in die niet kunnen wassen en rein
   worden? Zo wendde hij zich, en toog weg met grimmigheid.

   ^13Toen traden zijn knechten toe, en spraken tot hem, en zeiden: Mijn
   vader, zo die profeet tot u een grote zaak gesproken had, zoudt gij ze
   niet gedaan hebben?Hoeveel te meer, naardien hij tot u gezegd heeft:
   Was u, en gij zult rein zijn?

   ^14Zo klom hij af, en doopte zich in de Jordaan zevenmaal, naar het
   woord van den man Gods; en zijn vlees kwam weder, gelijk het vlees van
   een kleinen jongen; en hijwerd rein.

   ^15Toen keerde hij weder tot den man Gods, hij en zijn ganse heir, en
   kwam, en stond voor zijn aangezicht en zeide: Zie, nu weet ik, dat er
   geen God is op de ganseaarde, dan in Israel! Nu dan, neem toch een
   zegen van uw knecht.

   ^16Maar hij zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft, voor Wiens
   aangezicht ik sta, indien ik het neme! En hij hield bij hem aan, opdat
   hij het nam, doch hij weigerdehet.

   ^17En Naaman zeide: Zo niet; laat toch uw knecht gegeven worden een
   last aarde van een juk muildieren; want uw knecht zal niet meer
   brandoffer of slachtoffer aanandere goden doen, maar den HEERE.

   ^18In deze zaak vergeve de HEERE uw knecht: wanneer mijn heer in het
   huis van Rimmon zal gaan, om zich daar neder te buigen, en hij op mijn
   hand leunen zal en ikmij in het huis van Rimmon nederbuigen zal; als ik
   mij alzo nederbuigen zal in het huis van Rimmon, de HEERE vergeve toch
   uw knecht in deze zaak.

   ^19En hij zeide tot hem: Ga in vrede. En hij ging van hem een kleine
   streek lands.

   ^20Gehazi nu, de jongen van Elisa, den man Gods, zeide: Zie, mijn heer
   heeft Naaman, dien Syrier belet, dat men uit zijn hand niet genomen
   heeft, wat hij gebracht had;maar zo waarachtig als de HEERE leeft, ik
   zal hem nalopen, en zal wat van hem nemen!

   ^21Zo volgde Gehazi Naaman achterna. En toen Naaman zag, dat hij hem
   naliep, viel hij van den wagen af, hem tegemoet, en hij zeide: Is het
   wel?

   ^22En hij zeide: Het is wel; mijn heer heeft mij gezonden, om te
   zeggen: Zie, nu straks zijn tot mij twee jongelingen uit de zonen der
   profeten, van het gebergte vanEfraim gekomen; geef hun toch een talent
   zilvers en twee wisselklederen.

   ^23En Naaman zeide: Belieft het u, neem twee talenten. En hij hield aan
   bij hem, en bond twee talenten zilvers in twee buidels, met twee
   wisselklederen, en hij legde zeop twee van zijn jongens, die ze voor
   zijn aangezicht droegen.

   ^24Als hij nu op de hoogte kwam, nam hij ze van hun hand, en bestelde
   ze in een huis; en hij liet de mannen gaan, en zij togen heen.

   ^25Daarna kwam hij in, en stond voor zijn heer. En Elisa zeide tot hem:
   Van waar, Gehazi? En hij zeide: Uw knecht is noch herwaarts noch
   derwaarts gegaan.

   ^26Maar hij zeide tot hem: Ging niet mijn hart mede, als die man zich
   omkeerde van op zijn wagen u tegemoet? Was het tijd, om dat zilver te
   nemen, en om klederen tenemen, en olijfbomen, en wijngaarden, en
   schapen, en runderen, en knechten, en dienstmaagden?

   ^27Daarom zal u de melaatsheid van Naaman aankleven, en uw zaad in
   eeuwigheid! Toen ging hij uit van voor zijn aangezicht, melaats, wit
   als de sneeuw. 2 Koningen 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En de kinderen der profeten zeiden tot Elisa: Zie nu, de plaats, waar
   wij wonen voor uw aangezicht, is voor ons te eng.

   ^2Laat ons toch tot aan de Jordaan gaan, en elk van daar een timmerhout
   halen, dat wij ons daar een plaats maken, om er te wonen. En hij zeide:
   Gaat heen.

   ^3En er zeide een: Het believe u toch te gaan met uw knechten. En hij
   zeide: Ik zal gaan.

   ^4Zo ging hij met hen. Als zij nu aan de Jordaan gekomen waren, hieuwen
   zij hout af.

   ^5En het geschiedde, als een het timmerhout velde, dat het ijzer in het
   water viel; en hij riep, en zeide: Ach, mijn heer, want het was
   geleend.

   ^6En de man Gods zeide: Waar is het gevallen? En toen hij hem de plaats
   gewezen had, sneed hij een hout af, en wierp het daarhenen, en deed het
   ijzer bovenzwemmen.

   ^7En hij zeide: Neem het tot u op. Toen stak hij zijn hand uit, en nam
   het,

   ^8En de koning van Syrie voerde krijg tegen Israel, en beraadslaagde
   zich met zijn knechten, zeggende: Mijn legering zal zijn in de plaats
   van zulk een.

   ^9Maar de man Gods zond henen tot den koning van Israel, zeggende:
   Wacht u, dat gij door die plaats niet trekt, want de Syriers zijn
   daarhenen afgekomen.

   ^10Daarom zond de koning van Israel henen aan die plaats, waarvan hem
   de man Gods gezegd en hem gewaarschuwd had, en wachtte zich aldaar,
   niet eenmaal, nochtweemaal.

   ^11Toen werd het hart des konings van Syrie onstuimig over dezen
   handel; en hij riep zijn knechten, en zeide tot hen: Zult gij mij dan
   niet te kennen geven, wie van deonzen zij voor den koning van Israel?

   ^12En een van zijn knechten zeide: Neen, mijn heer koning! Maar Elisa,
   de profeet, die in Israel is, geeft den koning van Israel te kennen de
   woorden, die gij in uwbinnenste slaapkamer spreekt.

   ^13En hij zeide: Gaat heen, en ziet, waar hij is, dat ik zende en hem
   halen late. En hem werd te kennen gegeven, zeggende: Zie, hij is te
   Dothan.

   ^14Toen zond hij daarhenen paarden, en wagenen, en een zwaar heir;
   welke des nachts kwamen, en omsingelden de stad.

   ^15En de dienaar van den man Gods stond zeer vroeg op, en ging uit; en
   ziet, een heir omringde de stad met paarden en wagenen. Toen zeide zijn
   jongen tot hem: Ach, mijn heer, hoe zullen wij doen.

   ^16En hij zeide: Vrees niet; want die bij ons zijn, zijn meer, dan die
   bij hen zijn.

   ^17En Elisa bad, en zeide: HEERE, open toch zijn ogen, dat hij zie! En
   de HEERE opende de ogen van den jongen, dat hij zag; en ziet, de berg
   was vol vurige paardenen wagenen rondom Elisa.

   ^18Als zij nu tot hem afkwamen, bad Elisa tot den HEERE, en zeide: Sla
   toch dit volk met verblindheden. En Hij sloeg hen met verblindheden,
   naar het woord vanElisa.

   ^19Toen zeide Elisa tot hen: Dit is de weg niet, en dit is de stad
   niet; volgt mij na, en ik zal u leiden tot den man, dien gij zoekt; en
   hij leidde hen naar Samaria.

   ^20En het geschiedde, als zij te Samaria gekomen waren, dat Elisa
   zeide: HEERE, open de ogen van dezen, dat zij zien! En de HEERE opende
   hun ogen, dat zij zagen;en ziet, zij waren in het midden van Samaria.

   ^21En de koning van Israel zeide tot Elisa, als hij hen zag: Zal ik hen
   slaan? Zal ik hen slaan, mijn vader?

   ^22Doch hij zeide: Gij zult hen niet slaan; zoudt gij ook slaan, die
   gij met uw zwaard en met uw boog gevangen hadt? Zet hun brood en water
   voor, dat zij eten endrinken, en tot hun heer trekken.

   ^23En hij bereidde hun een groten maaltijd, dat zij aten en dronken;
   daarna liet hij hen gaan, en zij trokken tot hun heer. Zo kwamen de
   benden der Syriers niet meer inhet land van Israel.

   ^24En het geschiedde daarna, dat Benhadad, de koning van Syrie, zijn
   gehele leger verzamelde, en optoog, en Samaria belegerde.

   ^25En er werd grote honger in Samaria; want ziet, zij belegerden ze,
   totdat een ezelskop voor tachtig zilverlingen was verkocht, en een
   vierendeel van een kabduivenmest voor vijf zilverlingen.

   ^26En het geschiedde, als de koning op den muur voorbijging, dat een
   vrouw tot hem riep, zeggende: Help mij, heer koning!

   ^27En hij zeide: De HEERE helpt u niet; waarvan zou ik u helpen? Van
   den dorsvloer of van den wijnpers?

   ^28Verder zeide de koning tot haar: Wat is u? En zij zeide: Deze vrouw
   heeft tot mij gezegd: Geef uw zoon, dat wij hem heden eten, en morgen
   zullen wij mijn zooneten.

   ^29Zo hebben wij mijn zoon gezoden, en hebben hem gegeten; maar als ik
   des anderen daags tot haar zeide: Geef uw zoon, dat wij hem eten, zo
   heeft zij haar zoonverstoken.

   ^30En het geschiedde, als de koning de woorden dezer vrouw gehoord had,
   dat hij zijn klederen scheurde, alzo hij op den muur voortging; en het
   volk zag, dat, ziet, eenzak van binnen over zijn vlees was.

   ^31En hij zeide: Zo doe mij God, en doe zo daartoe, indien het hoofd
   van Elisa, den zoon van Safat, heden op hem zal blijven staan!

   ^32(Elisa nu zat in zijn huis, en de oudsten zaten bij hem.) En hij
   zond een man van voor zijn aangezicht; maar eer de bode tot hem gekomen
   was, had hij gezegd tot deoudsten: Hebt gijlieden gezien, hoe die zoon
   des moordenaars gezonden heeft, om mijn hoofd af te nemen? Ziet toe,
   als die bode komt, sluit de deur toe, en dringthem uit met de deur; is
   niet het geruis der voeten van zijn heer achter hem?

   ^33Als hij nog met hen sprak, ziet, zo kwam de bode tot hem af; en hij
   zeide: Zie, dat kwaad is van den HEERE; wat zou ik verder op den HEERE
   wachten?
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen zeide Elisa: Hoort het woord des HEEREN; zo zegt de HEERE:
   Morgen omtrent dezen tijd zal een maat meelbloem verkocht worden voor
   een sikkel, entwee maten gerst voor een sikkel, in de poort van
   Samaria.

   ^2Maar een hoofdman, op wiens hand de koning leunde, antwoordde den man
   Gods, en zeide: Zie, zo de HEERE vensteren in den hemel maakte, zou die
   zaakkunnen geschieden? En hij zeide: Zie, gij zult het met uw ogen
   zien, doch daarvan niet eten.

   ^3Er waren nu vier melaatse mannen voor de deur der poort; die zeiden,
   de een tot den ander: Wat blijven wij hier, totdat wij sterven?

   ^4Indien wij zeggen: Laat ons in de stad komen, zo is de honger in de
   stad, en wij zullen daar sterven, en indien wij hier blijven, wij
   zullen ook sterven; nu dan, komt, enlaat ons in het leger der Syriers
   vallen; indien zij ons laten leven, wij zullen leven; en indien zij ons
   doden, wij zullen maar sterven.

   ^5En zij stonden op in de schemering, om in het leger der Syriers te
   komen. Toen zij aan het uiterste van het leger der Syriers kwamen,
   ziet, toen was er niemand.

   ^6Want de HEERE had het heir der Syriers doen horen een geluid van
   wagenen, en een geluid van paarden, het geluid ener grote heirkracht;
   zodat zij zeiden de eentot den ander: Zie, de koning van Israel heeft
   tegen ons gehuurd de koningen der Hethieten, en de koningen der
   Egyptenaren, om tegen ons te komen.

   ^7Derhalve hadden zij zich opgemaakt, en waren in de schemering
   gevloden, en hadden hun tenten gelaten, en hun paarden, en hun ezelen,
   het leger gelijk als het was;en waren gevloden om huns levens wil.

   ^8Als nu deze melaatsen aan het uiterste des legers kwamen, zo gingen
   zij in een tent, en aten en dronken, en namen van daar zilver, en goud,
   en klederen, en gingenhenen, en verborgen het; daarna keerden zij
   weder, en kwamen in een andere tent, namen van daar ook, en gingen
   henen, en verborgen het.

   ^9Toen zeiden zij, de een tot den ander: Wij doen niet recht; deze dag
   is een dag van goede boodschap, en wij zwijgen stil. Indien wij
   vertoeven tot den lichten morgen, zo zal ons de ongerechtigheid vinden;
   daarom nu, komt, laat ons gaan, en dit aan het huis des konings
   boodschappen.

   ^10Zo kwamen zij, en riepen tot den poortier der stad, en boodschapten
   hun, zeggende: Wij zijn gekomen tot het leger der Syriers, en ziet,
   niemand was daar, noch eensmensen stem; maar paarden aangebonden, en
   ezels aangebonden, en tenten, gelijk als zij waren.

   ^11En hij riep de poortiers; en zij deden de boodschap binnen in het
   huis des konings.

   ^12En de koning stond op in den nacht, en zeide tot zijn knechten: Ik
   zal u nu te kennen geven, wat de Syriers ons gedaan hebben; zij weten,
   dat wij hongerig zijn;daarom zijn zij uit het leger gegaan, om zich in
   het veld te versteken, zeggende: Als zij uit de stad gegaan zullen
   zijn, dan zullen wij hen levend grijpen, en wij zullen inde stad komen.

   ^13Toen antwoordde een van zijn knechten, en zeide: Dat men toch neme
   vijf van de overige paarden, die hierbinnen overgebleven zijn (zie, zij
   zijn als de gehelemenigte der Israelieten, die hierbinnen overgebleven
   zijn; zie, zij zijn als de gehele menigte der Israelieten, die vergaan
   zijn), laat ons die zenden, en zien.

   ^14Zij namen dan twee wagenpaarden. En de koning zond het leger der
   Syriers achterna, zeggende: Gaat henen, en ziet.

   ^15En zij volgden hen na tot de Jordaan toe; en ziet, de ganse weg was
   vol van klederen en gereedschap, die de Syriers in hun verhaasten
   weggeworpen hadden. Deboden nu keerden weder, en boodschapten het den
   koning.

   ^16Toen ging het volk uit, en beroofde het leger der Syriers; en een
   maat meelbloem werd verkocht voor een sikkel, en twee maten gerst voor
   een sikkel, naar hetwoord des HEEREN.

   ^17De koning nu had den hoofdman, op wiens hand hij leunde, over die
   poort gesteld; en het volk vertrad hem in de poort, dat hij stierf,
   gelijk de man Gods gesprokenhad, die het sprak, als de koning tot hem
   afgekomen was.

   ^18Want het was geschied, gelijk de man Gods gesproken had tot den
   koning, zeggende: Morgen omtrent dezen tijd zullen twee maten gerst
   voor een sikkel, en eenmaat meelbloem voor een sikkel verkocht worden,
   in de poort van Samaria.

   ^19En die hoofdman had den man Gods geantwoord en gezegd: Zie, zo de
   HEERE vensteren in den hemel maakte, zou het ook naar dit woord
   geschieden kunnen? Enhij had gezegd: Zie, gij zult het met uw ogen
   zien, doch daarvan niet eten.

   ^20Even alzo geschiedde hem, want het volk vertrad hem in de poort, dat
   hij stierf.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Elisa nu had gesproken tot die vrouw, welker zoon hij levend gemaakt
   had, zeggende: Maak u op, en ga heen, gij en uw huisgezin, en verkeer
   als vreemdeling, waargij verkeren kunt; want de HEERE heeft een honger
   geroepen, die ook in het land zeven jaren komen zal.

   ^2En de vrouw had zich opgemaakt, en had gedaan naar het woord van den
   man Gods; want zij was gegaan met haar huisgezin, en had als
   vreemdeling verkeerd inhet land der Filistijnen, zeven jaren.

   ^3En het geschiedde met het einde der zeven jaren, dat de vrouw uit het
   land der Filistijnen wederkeerde; en zij ging uit, dat zij tot den
   koning riep, om haar huis en omhaar akker.

   ^4De koning nu sprak tot Gehazi, den jongen van den man Gods, zeggende:
   Vertel mij toch al de grote dingen, die Elisa gedaan heeft.

   ^5En het geschiedde, als hij den koning vertelde, hoe hij een dode had
   levend gemaakt, ziet, zo riep de vrouw, welker zoon hij levend gemaakt
   had, tot den koning, omhaar huis en om haar akker. Toen zeide Gehazi:
   Mijn heer koning! Dit is de vrouw, en dit is haar zoon, dien Elisa
   heeft levend gemaakt.

   ^6En de koning ondervraagde de vrouw, en zij vertelde het hem. Toen gaf
   de koning haar een kamerling, zeggende: Doe haar wederhebben alles, wat
   het hare was, daartoe alle inkomsten des akkers, van den dag af, dat
   zij het land verlaten heeft, tot nu toe.

   ^7Daarna kwam Elisa te Damaskus, als Benhadad, de koning van Syrie,
   krank was; en men boodschapte hem, zeggende: De man Gods is herwaarts
   gekomen.

   ^8Toen zeide de koning tot Hazael: Neem een geschenk in uw hand, en ga
   den man Gods tegemoet; en vraag door hem den HEERE, zeggende: Zal ik
   van dezekrankheid genezen?

   ^9Zo ging Hazael hem tegemoet, en nam een geschenk in zijn hand, te
   weten, alle goed van Damaskus, een last van veertig kemelen; en hij
   kwam, en stond voor zijnaangezicht, en zeide: Uw zoon Benhadad, de
   koning van Syrie, heeft mij tot u gezonden, om te zeggen: Zal ik van
   deze krankheid genezen?

   ^10En Elisa zeide tot hem: Ga, zeg, gij zult ganselijk niet genezen;
   want de HEERE heeft mij getoond, dat hij den dood sterven zal.

   ^11En hij hield zijn gezicht staande, en zette het vast tot schamens
   toe; en de man Gods weende.

   ^12Toen zeide Hazael: Waarom weent mijn heer? En hij zeide: omdat ik
   weet, wat kwaad gij den kinderen Israels doen zult; gij zult hun
   sterkten in het vuur zetten, enhun jonge manschap met het zwaard doden,
   en hun jonge kinderen verpletteren, en hun zwangere vrouwen
   opensnijden.

   ^13En Hazael zeide: Maar wat is uw knecht, die een hond is, dat hij
   deze grote zaak doen zou? En Elisa zeide: De HEERE heeft mij getoond,
   dat gij koning zijn zultover Syrie.

   ^14Zo ging hij weg van Elisa, en kwam tot zijn heer, die tot hem zeide:
   Wat heeft Elisa tot u gezegd? En hij zeide: Hij heeft tot mij gezegd:
   Gij zult zekerlijk genezen.

   ^15En het geschiedde des anderen daags, dat hij een deken nam, en in
   het water doopte, en over zijn aangezicht uitspreidde, dat hij stierf;
   en Hazael werd koning in zijnplaats.

   ^16In het vijfde jaar nu van Joram, den zoon van Achab, den koning van
   Israel, toen Josafat koning was van Juda, begon Jehoram, de zoon van
   Josafat, den koning vanJuda, te regeren.

   ^17Hij was twee en dertig jaren oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde acht jaren te Jeruzalem.

   ^18En hij wandelde op den weg der koningen van Israel, gelijk als het
   huis van Achab deed; want de dochter van Achab was hem ter vrouw
   geworden; en hij deed datkwaad was in de ogen des HEEREN.

   ^19Doch de HEERE wilde Juda niet verderven, om Davids Zijns knechts
   wil; gelijk als Hij hem gezegd had, dat Hij hem te allen tijde voor
   zijn zonen een lamp zougeven.

   ^20In zijn dagen vielen de Edomieten van onder het gebied van Juda af,
   en maakten een koning over zich.

   ^21Daarom toog Joram over naar Zair, en al de wagenen met hem; en hij
   maakte zich des nachts op, en sloeg de Edomieten, die rondom hem waren,
   daartoe deoversten der wagenen; en het volk vlood in zijn hutten.

   ^22De Edomieten evenwel vielen van onder het gebied van Juda af, tot op
   dezen dag; toen viel Libna af in denzelfden tijd.

   ^23Het overige nu der geschiedenissen van Joram, en alles wat hij
   gedaan heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Juda?

   ^24En Joram ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen, in de stad Davids; en Ahazia, zijn zoon, werd koning in zijn
   plaats.

   ^25In het twaalfde jaar van Joram, den zoon van Achab, den koning van
   Israel, begon Ahazia, de zoon van Jeroham, den koning van Juda, te
   regeren.

   ^26Twee en twintig jaren was Ahazia oud, als hij koning werd, en
   regeerde een jaar te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Athalia,
   de dochter van Omri, denkoning van Israel.

   ^27En hij wandelde in den weg van het huis van Achab, en deed dat kwaad
   was in de ogen des HEEREN, gelijk het huis van Achab; want hij was een
   schoonzoon vanhet huis van Achab.

   ^28En hij toog met Joram, den zoon van Achab, naar den strijd, te
   Ramoth in Gilead, tegen Hazael, den koning van Syrie; en de Syriers
   sloegen Joram.

   ^29Toen keerde Joram, de koning wederom, opdat hij zich te Jizreel
   helen liet van de slagen, die hem de Syriers te Rama geslagen hadden,
   als hij streed tegen Hazaelden koning van Syrie; en Ahazia, de zoon van
   Jehoram, de koning van Juda, kwam af, om Joram, den zoon van Achab, te
   Jizreel te bezien, want hij was krank.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Toen riep de profeet Elisa een van de zonen der profeten, en hij
   zeide tot hem: Gord uw lenden, en neem deze oliekruik in uw hand, en ga
   heen naar Ramoth inGilead.

   ^2Als gij daar zult gekomen zijn, zo zie, waar Jehu, de zoon van
   Josafat, den zoon van Nimsi, is; en ga in, en doe hem opstaan uit het
   midden zijner broederen, en brenghem in een binnenste kamer.

   ^3En neem de oliekruik, en giet ze uit op zijn hoofd, en zeg: Zo zegt
   de HEERE: Ik heb u tot koning gezalfd over Israel. Doe daarna de deur
   open, en vlied, en vertoefniet.

   ^4Zo ging de jongeling, die jongeling van den profeet, naar Ramoth in
   Gilead.

   ^5En toen hij inkwam, ziet, daar zaten de hoofdmannen van het heir, en
   hij zeide: Ik heb een woord aan u, o hoofdman! En Jehu zeide: Tot wien
   van ons allen? En hijzeide: Tot u, o hoofdman!

   ^6Toen stond hij op, en ging in huis; hij dan goot de olie op zijn
   hoofd, en hij zeide tot hem: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Ik heb u
   gezalfd tot koning over het volkdes HEEREN, over Israel.

   ^7En gij zult het huis van Achab, uw heer, slaan, opdat Ik het bloed
   van Mijn knechten, de profeten, en het bloed van alle knechten des
   HEEREN, wreke van de handvan Izebel.

   ^8En het ganse huis van Achab zal omkomen; en Ik zal van Achab
   uitroeien, wat mannelijk is, ook den beslotene en verlatene in Israel.

   ^9Want Ik zal het huis van Achab maken als het huis van Jerobeam, den
   zoon van Nebat, en als het huis van Baesa, den zoon van Ahia.

   ^10Ook zullen de honden Izebel eten op het stuk lands van Jizreel, en
   er zal niemand zijn, die haar begrave. Toen deed hij de deur open en
   vlood.

   ^11En als Jehu uitging tot de knechten zijns heren, zeide men tot hem:
   Is het al wel? Waarom is deze onzinnige tot u gekomen? En hij zeide tot
   hen: Gij kent den man enzijn spraak.

   ^12Maar zij zeiden: Het is leugen; geef het ons nu te kennen. En hij
   zeide: Zo en zo heeft hij tot mij gesproken, zeggende: Zo zegt de
   HEERE: Ik heb u gezalfd totkoning over Israel.

   ^13Toen haastten zij zich, en een iegelijk nam zijn kleed, en legde het
   onder hem, op den hoogsten trap; en zij bliezen met de bazuin, en
   zeiden: Jehu is koning geworden!

   ^14Alzo maakte Jehu, de zoon van Josafat, den zoon van Nimsi, een
   verbintenis tegen Joram. (Joram nu had Ramoth in Gilead bewaard, hij en
   gans Israel, uit oorzakevan Hazael, den koning van Syrie;

   ^15Maar de koning Joram was wedergekeerd, opdat hij zich te Jizreel
   helen liet van de slagen, die hem de Syriers geslagen hadden, als hij
   streed tegen Hazael, denkoning van Syrie.) En Jehu zeide: Zo het
   ulieder wil is, laat niemand van de stad uittrekken, die ontkome, om
   dit in Jizreel te gaan verkondigen.

   ^16Toen reed Jehu, en toog naar Jizreel; want Joram lag aldaar; en
   Ahazia, de koning van Juda, was afgekomen, om Joram te bezien.

   ^17De wachter nu stond op den toren te Jizreel, en zag den hoop van
   Jehu, als hij aankwam, en zeide: Ik zie een hoop. Toen zeide Joram:
   Neem een ruiter, en zenddien hunlieden tegemoet, en dat hij zegge: Is
   het vrede?

   ^18En de ruiter te paard toog heen hem tegemoet, en zeide: Zo zegt de
   koning: Is het vrede? En Jehu zeide: Wat hebt gij met den vrede te
   doen? Keer om naar achtermij. En de wachter gaf het te kennen,
   zeggende: De bode is tot hen gekomen, maar hij komt niet weder.

   ^19Toen zond hij een anderen ruiter te paard; en als deze tot hen
   gekomen was, zeide hij: Zo zegt de koning: Is het vrede? En Jehu zeide:
   Wat hebt gij met den vrede tedoen? Keer om achter mij.

   ^20En de wachter gaf dit te kennen, zeggende: Hij is tot aan hen
   gekomen, maar hij komt niet weder; en het drijven is als het drijven
   van Jehu, den zoon van Nimsi, want hij drijft onzinniglijk.

   ^21Toen zeide Joram: Span aan. En men spande zijn wagen aan. Zo toog
   Joram, de koning van Israel, uit, en Ahazia, de koning van Juda, een
   ieder op zijn wagen; en zijtogen uit Jehu tegemoet, en vonden hem op
   het stuk lands van Naboth, den Jizreeliet.

   ^22Het geschiedde nu, als Joram Jehu zag, dat hij zeide: Is het ook
   vrede, Jehu? Maar hij zeide: Wat vrede, zo lang als de hoererijen van
   uw moeder Izebel, en haartoverijen zo vele zijn?

   ^23Toen keerde Joram zijn hand, en vlood, en zeide tot Ahazia: Het is
   bedrog, Ahazia!

   ^24Maar Jehu spande den boog met volle kracht, en schoot Joram tussen
   zijn armen, dat de pijl door zijn hart uitging; en hij kromde zich in
   zijn wagen.

   ^25Toen zeide Jehu tot Bidkar, zijn hoofdman: Neem, werp hem op dat
   stuk lands van Naboth, den Jizreeliet; want gedenk, als ik en gij
   nevens elkander achter zijnvader Achab reden, dat hem de HEERE dezen
   last oplegde, zeggende:

   ^26Zo Ik gisteravond niet gezien heb het bloed van Naboth, en het bloed
   zijner zonen, zegt de HEERE, en Ik u dat niet vergelde op dit stuk
   lands, zegt de HEERE. Nudan, neem, werp hem op dat stuk land, naar het
   woord des HEEREN.

   ^27Als Ahazia, de koning van Juda, dat zag, zo vlood hij door den weg
   van het huis des hofs; doch Jehu vervolgde hem achterna, en zeide:
   Slaat hem ook op denwagen, aan den opgang naar Gur, die bij Jibleam is;
   en hij vlood naar Megiddo, en stierf aldaar.

   ^28En zijn knechten voerden hem naar Jeruzalem, en zij begroeven hem in
   zijn graf, bij zijn vaderen in de stad Davids.

   ^29In het elfde jaar nu van Joram, den zoon van Achab, was Ahazia
   koning geworden over Juda.

   ^30En Jehu kwam te Jizreel. Als Izebel dat hoorde, zo blankette zij
   haar aangezicht, en versierde haar hoofd, en keek ten venster uit.

   ^31Toen nu Jehu ter poorte inkwam, zeide zij: Is het wel, o Zimri,
   doodslager van zijn heer?

   ^32En hij hief zijn aangezicht op naar het venster, en zeide: Wie is
   met mij? Wie? Toen zagen op hem twee, drie kamerlingen.

   ^33En hij zeide: Stoot ze van boven neder. En zij stieten haar van
   boven neder, zodat van haar bloed aan den wand en aan de paarden
   gesprengd werd; en hij vertradhaar.

   ^34Als hij nu ingekomen was, en gegeten en gedronken had, zeide hij:
   Ziet nu naar die vervloekte, en begraaf ze; want zij is eens konings
   dochter.

   ^35En zij gingen heen om haar te begraven; doch zij vonden niet van
   haar, dan het bekkeneel, en de voeten, en de palmen harer handen.

   ^36Toen kwamen zij weder, en gaven het hem te kennen, en hij zeide: Dit
   is het woord des HEEREN, dat Hij gesproken heeft door den dienst van
   Zijn knecht Elia, denThisbiet, zeggende: Op het stuk lands van Jizreel
   zullen de honden het vlees van Izebel eten.

   ^37En het dode lichaam van Izebel zal zijn gelijk mest op het veld, in
   het stuk lands van Jizreel, dat men niet zal kunnen zeggen: Dit is
   Izebel. 2 Koningen 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Achab nu had zeventig zonen te Samaria; en Jehu schreef brieven,
   dewelke hij zond naar Samaria, tot de oversten van Jizreel, de oudsten,
   en tot de voedsterherenvan Achab, zeggende:

   ^2Zo wanneer nu deze brief tot u zal gekomen zijn, dewijl de zonen van
   uw heer bij u zijn, ook de wagenen en de paarden bij u zijn, mitsgaders
   een vaste stad, enwapenen;

   ^3Zo ziet naar den beste en gerechtigste van de zonen uws heren, zet
   dien op zijns vaders troon; en strijdt voor het huis uws heren.

   ^4Doch zij vreesden gans zeer, en zeiden: Ziet, twee koningen bestonden
   niet voor zijn aangezicht, hoe zouden wij dan bestaan?

   ^5Die dan over het huis was, en die over de stad was, en de oudsten, en
   de voedsterheren zonden tot Jehu, zeggende: Wij zijn uw knechten, en al
   wat gij tot onszeggen zult, zullen wij doen; wij zullen niemand koning
   maken; doe wat goed is in uw ogen.

   ^6Toen schreef hij ten tweeden male tot hen een brief, zeggende: Zo gij
   mijn zijt, en gij naar mijn stem hoort, neemt de hoofden van de mannen,
   de zonen uws heren, en komt tot mij morgen omtrent dezen tijd naar
   Jizreel. (De zonen nu de konings, zeventig mannen, waren bij de groten
   stad, die hen opvoedden.)

   ^7Het geschiedde dan, als die brief tot hen kwam, dat zij de zonen des
   konings namen, en zeventig mannen sloegen; en zij legden hun hoofden in
   korven, die zij tot hemzonden naar Jizreel.

   ^8En er kwam een bode, en boodschapte hem, zeggende: Zij hebben de
   hoofden van de zonen des konings gebracht. En hij zeide: Legt ze in
   twee hopen, aan de deurder poort, tot morgen.

   ^9En het geschiedde des morgens, toen hij uitging, dat hij stil stond,
   en tot al het volk zeide: Gij zijt rechtvaardig. Ziet, ik heb een
   verbintenis gemaakt tegen mijn heer, en heb hem doodgeslagen; en wie
   heeft alle dezen geslagen?

   ^10Weet nu, dat niets van het woord des HEEREN, hetwelk de HEERE tegen
   het huis van Achab gesproken heeft, zal op de aarde vallen; want de
   HEERE heeftgedaan, wat Hij door den dienst van Zijn knecht Elia
   gesproken heeft.

   ^11Daartoe sloeg Jehu al de overgeblevenen van het huis van Achab te
   Jizreel, en al zijn groten, en zijn bekenden, en zijn priesteren;
   totdat hij hem geen overigen lietoverblijven.

   ^12En hij maakte zich op, en toog heen en ging naar Samaria; en zijnde
   te Beth-Heked der herderen, op den weg,

   ^13Vond Jehu de broederen van Ahazia, den koning van Juda, en hij
   zeide: Wie zijt gijlieden? En zij zeiden: Wij zijn de broederen van
   Ahazia, en zijn afgekomen, om dezonen des konings en de zonen der
   koningin te groeten.

   ^14Toen zeide hij: Grijpt hen levend. En zij grepen hen levend; en zij
   sloegen hen bij den bornput van Beth-Heked, twee en veertig mannen, en
   hij liet niet een van henover.

   ^15En van daar gegaan zijnde, zo vond hij Jonadab, den zoon van Rechab,
   hem tegemoet; die hem groette; en hij zeide tot hem: Is uw hart recht,
   gelijk als mijn hart metuw hart is? En Jonadab zeide: Het is, ja, het
   is; geef uw hand. En hij gaf zijn hand, en hij deed hem tot zich op den
   wagen klimmen.

   ^16En hij zeide: Ga met mij, en zie mijn ijver aan voor den HEERE. Zo
   deden zij hem rijden op zijn wagen.

   ^17En toen hij te Samaria kwam, sloeg hij allen, die aan Achab te
   Samaria overgebleven waren, totdat hij hem verdelgd had, naar het woord
   des HEEREN, dat Hij totElia gesproken had.

   ^18En Jehu verzamelde al het volk, en zeide tot hen: Achab heeft Baal
   een weinig gediend; Jehu zal hem veel dienen.

   ^19Nu daarom roept alle profeten van Baal, al zijn dienaren, en al zijn
   priesteren tot mij, dat niemand gemist worde; want ik heb een grote
   offerande aan Baal; al wiegemist wordt, zal niet leven. Doch Jehu deed
   dat door listigheid, opdat hij de dienaren van Baal ombracht.

   ^20Verder zeide Jehu: Heiligt Baal een verbods dag. en zij riepen dien
   uit.

   ^21Ook zond Jehu in het ganse Israel; en alle Baalsdienaren kwamen, dat
   niet een man overbleef, die niet kwam; en zij kwamen in het huis van
   Baal, dat het huis vanBaal vervuld werd van het ene einde tot het
   andere einde.

   ^22Toen zeide hij tot dengene, die over het klederhuis was: Breng voor
   alle dienaren van Baal de kleding uit. En hij bracht voor hen de
   kleding uit.

   ^23En Jehu kwam met Jonadab, den zoon van Rechab, in het huis van Baal;
   en hij zeide tot de dienaren van Baal: Onderzoekt, en ziet toe, dat
   hier misschien bij uniemand zij van de dienaren van Baal alleen.

   ^24Toen zij nu inkwamen, om slachtofferen en brandofferen te doen,
   bestelde zich Jehu daarbuiten tachtig mannen, en hij zeide: Zo iemand
   van de mannen, die ik in uwhanden gebracht heb, ontkomt, zijn ziel zal
   voor deszelfs ziel zijn.

   ^25En het geschiedde, als hij voleind had het brandoffer te doen, dat
   Jehu zeide tot de trawanten en tot de hoofdmannen: Komt in, slaat hen,
   dat niemand uitkome. En zijsloegen hen met de scherpte des zwaard; en
   de trawanten en hoofdmannen wierpen hen weg; daarna kwamen zij tot de
   stad in het huis van Baal;

   ^26En zij brachten de opgerichte beelden uit het huis van Baal, en
   verbrandden ze.

   ^27Zij braken ook het opgerichte beeld van Baal af; daartoe braken zij
   het huis van Baal af, en maakten dat tot heimelijke gemakken, tot op
   dezen dag.

   ^28Alzo verdelgde Jehu Baal uit Israel.

   ^29Maar van de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israel
   zondigen deed, na te volgen, week Jehu niet af, te weten, van de gouden
   kalveren, die te Beth-Elen die te Dan waren.

   ^30De HEERE dan zeide tot Jehu: Daarom dat gij welgedaan hebt, doende
   wat recht is in Mijn ogen, en hebt aan het huis van Achab gedaan, naar
   alles, wat in Mijnhart was, zullen u zonen tot het vierde gelid op den
   troon van Israel zitten.

   ^31Maar Jehu nam niet waar te wandelen in de wet des HEEREN, des Gods
   van Israel, met zijn ganse hart; hij week niet van de zonden van
   Jerobeam, die Israelzondigen deed.

   ^32In die dagen begon de HEERE Israel af te korten, want Hazael sloeg
   ze in alle landpalen van Israel:

   ^33Van de Jordaan af, tegen den opgang der zon, het ganse land van
   Gilead, der Gadieten, en der Rubenieten, en der Manassieten; van Aroer,
   dat aan de beek vanArnon is, en Gilead, en Basan.

   ^34Het overige nu der geschiedenissen van Jehu, en al wat hij gedaan
   heeft, en al zijn macht, zijn die niet geschreven in het boek der
   kronieken der koningen vanIsrael?

   ^35En Jehu ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem te Samaria,
   en zijn zoon Joahaz werd koning in zijn plaats.

   ^36En de dagen, die Jehu over Israel geregeerd heeft in Samaria, zijn
   acht en twintig jaren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen nu Athalia, de moeder van Ahazia, zag, dat haar zoon dood was,
   zo maakte zij zich op, en bracht al het koninklijke zaad om.

   ^2Maar Joseba, de dochter van den koning Joram, de zuster van Ahazia,
   nam Joas, den zoon van Ahazia, en stal hem uit het midden van des
   konings zonen, diegedood werden, zettende hem en zijn voedster in een
   slaapkamer; en zij verborgen hem voor Athalia, dat hij niet gedood
   werd.

   ^3En hij was met haar verstoken in het huis des HEEREN zes jaren; en
   Athalia regeerde over het land.

   ^4In het zevende jaar nu zond Jojada, en nam de oversten van honderd
   met de hoofdmannen, en met de trawanten, en hij bracht hen tot zich, in
   het huis desHEEREN; en hij maakte een verbond met hen, en hij beedigde
   hen in het huis des HEEREN, en hij toonde hun den zoon des konings.

   ^5En hij gebood hun, zeggende: Dit is de zaak, die gij doen zult: een
   derde deel van u, die op den sabbat ingaan, zullen de wacht waarnemen
   van het huis des konings;

   ^6En een derde deel zal zijn aan de poort Sur; en een derde deel aan de
   poort achter de trawanten; zo zult gij waarnemen de wacht van dit huis,
   tegen inbreking.

   ^7En de twee delen van ulieden, allen, die op den sabbat uitgaan,
   zullen de wacht van het huis des HEEREN waarnemen bij den koning.

   ^8En gij zult den koning rondom omsingelen, een ieder met zijn wapenen
   in zijn hand, en hij, die tussen de ordeningen intreedt, zal gedood
   worden; en zijt gij bij denkoning, als hij uitgaat, en als hij inkomt.

   ^9De oversten dan van honderd deden naar al wat de priester Jojada
   geboden had, en namen ieder zijn mannen, die op den sabbat ingingen,
   met degenen, die op densabbat uitgingen; en zij kwamen tot den priester
   Jojada.

   ^10En de priester gaf aan de oversten van honderd de spiesen en de
   schilden, die van den koning David geweest waren, die in het huis des
   HEEREN geweest waren.

   ^11En de trawanten stonden, ieder met zijn wapenen in zijn hand, van de
   rechterzijde van het huis, tot de linkerzijde van het huis, naar het
   altaar en naar het huis toe, bijden koning rondom.

   ^12Daarna bracht hij des konings zoon voor, en zette hem de kroon op,
   en gaf hem de getuigenis; en zij maakten hem koning, en zalfden hem;
   daartoe klapten zij metde handen, en zeiden: De koning leve!

   ^13Toen Athalia hoorde de stem der trawanten en des volks, zo kwam zij
   tot het volk in het huis des HEEREN.

   ^14En zij zag toe, en ziet, de koning stond bij den pilaar, naar de
   wijze, en de oversten en de trompetten bij den koning; en al het volk
   des lands was blijde, en blies mettrompetten. Toen verscheurde Athalia
   haar klederen, en zij riep: Verraad, verraad!

   ^15Maar de priester Jojada gebood aan de oversten van honderd, die over
   het heir gesteld waren, en zeide tot hen: Brengt haar uit tot buiten de
   ordeningen, en doodt, wie haar volgt, met het zwaard; want de priester
   had gezegd: Laat ze in het huis des HEEREN niet gedood worden.

   ^16En zij legden de handen aan haar; en zij ging den weg van den ingang
   der paarden naar het huis des konings, en zij werd daar gedood.

   ^17En Jojada maakte een verbond tussen den HEERE en tussen den koning,
   en tussen het volk, dat het den HEERE tot een volk zou zijn; mitsgaders
   tussen de koningen tussen het volk.

   ^18Daarna ging al het volk des lands in het huis van Baal, en braken
   dat af; zijn altaren en zijn beelden verbraken zij recht wel; en
   Mattan, den priester van Baal, sloegen zij dood voor de altaren. De
   priester nu bestelde de ambten in het huis des HEEREN.

   ^19En hij nam de oversten van honderd, en de hoofdmannen, en de
   trawanten, en al het volk des lands; en zij brachten den koning af uit
   het huis des HEEREN, enkwamen door den weg van de poort der trawanten
   tot het huis des konings, en hij zat op den troon der koningen.

   ^20En al het volk des lands was blijde, en de stad werd stil, nadat zij
   Athalia met het zwaard gedood hadden bij des konings huis.

   ^21Joas was zeven jaren oud, toen hij koning werd. 2 Koningen 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1In het zevende jaar van Jehu werd Joas koning, en regeerde veertig
   jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Zibja van Ber-seba.

   ^2En Joas deed dat recht was in de ogen des HEEREN, al zijn dagen, in
   dewelke de priester Jojada hem onderwees.

   ^3Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookte nog op de hoogten.

   ^4En Joas zeide tot de priesteren: Al het geld der geheiligde dingen,
   dat gebracht zal worden in het huis des HEEREN, te weten het geld
   desgenen, die overgaat tot degetelden, het geld van een ieder der
   personen naar zijn schatting, en al het geld, dat in ieders hart komt,
   om dat te brengen in het huis des HEEREN,

   ^5Zullen de priesters tot zich nemen, een ieder van zijn bekende; en
   zij zullen de breuken van het huis verbeteren, naar alles wat er voor
   breuk bevonden zal worden.

   ^6Maar het geschiedde in het drie en twintigste jaar van den koning
   Joas, dat de priesters de breuken van het huis niet gebeterd hadden.

   ^7Toen riep de koning Joas den priester Jojada en de andere priesteren,
   en zeide tot hen: Waarom betert gijlieden niet de breuken van het huis?
   Nu dan, neemt geengeld van uw bekenden, dat gij het zoudt geven voor de
   breuken van het huis.

   ^8En de priesters bewilligden van het volk geen geld te nemen, noch de
   breuken van het huis te verbeteren.

   ^9Maar de priester Jojada nam een kist, en boorde een gat in haar
   deksel, en zette die bij het altaar ter rechterhand, als iemand inkwam
   in het huis des HEEREN; ende priesters, die den dorpel bewaarden,
   staken daarin al het geld, dat ten huize des HEEREN gebracht werd.

   ^10Het geschiedde nu, als zij zagen, dat veel gelds in de kist was, dat
   des konings schrijver met den hogepriester opkwam, en zij bonden het
   samen, en telden het geld, dat in het huis des HEEREN gevonden werd.

   ^11En zij gaven het geld wel gewogen in handen der verzorgers van dat
   werk, die gesteld waren over het huis des HEEREN; en zij besteedden het
   uit aan detimmerlieden en aan de bouwlieden, die het huis des HEEREN
   vermaakten;

   ^12En aan de metselaren, en aan de steenhouwers, en om hout en gehouwen
   stenen te kopen, om de breuken van het huis des HEEREN te verbeteren,
   en voor al watuitgegeven werd voor het huis, om dat te beteren.

   ^13Evenwel werden niet gemaakt voor het huis des HEEREN zilveren
   schalen, gaffelen, sprengbekkens, trompetten, noch enig gouden vat, of
   zilveren vat, van hetgeld, dat ten huize des HEEREN gebracht werd.

   ^14Maar zij gaven dat aan degenen, die het werk deden; en zij
   verbeterden daarmede het huis des HEEREN.

   ^15Daartoe eisten zij geen rekening van de mannen, wien zij dat geld in
   hun handen gaven, om aan degenen, die het werk deden, te geven; want
   zij handeldentrouwelijk.

   ^16Het geld van schuldoffer, en het geld van zondofferen werd ten huize
   des HEEREN niet gebracht; het was voor de priesteren.

   ^17Toen trok Hazael, de koning van Syrie op, en krijgde tegen Gath, en
   nam haar in; daarna stelde Hazael zijn aangezicht, om tegen Jeruzalem
   op te trekken.

   ^18Maar Joas, de koning van Juda, nam al de geheiligde dingen, die
   Josafat, en Joram, en Ahazia, zijn vaderen, de koningen van Juda,
   geheiligd hadden, en zijngeheiligde dingen, en al het goud, dat
   gevonden werd in de schatten van het huis des HEEREN, en van het huis
   des konings, en zond het tot Hazael, den koning vanSyrie; toen trok hij
   op van Jeruzalem.

   ^19Het overige nu der geschiedenissen van Joas, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^20En zijn knechten stonden op, en maakten een verbintenis, en sloegen
   Joas, in het huis van Millo, dat afgaat naar Silla;

   ^21Want Jozacar, de zoon van Simeath, en Jozabad, de zoon van Somer,
   zijn knechten, sloegen hem, dat hij stierf; en zij begroeven hem met
   zijn vaderen in de stadDavids; en Amazia, zijn zoon, werd koning in
   zijn plaats. 2 Koningen 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1In het zevende jaar van Jehu werd Joas koning, en regeerde veertig
   jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Zibja van Ber-seba.

   ^2En Joas deed dat recht was in de ogen des HEEREN, al zijn dagen, in
   dewelke de priester Jojada hem onderwees.

   ^3Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookte nog op de hoogten.

   ^4En Joas zeide tot de priesteren: Al het geld der geheiligde dingen,
   dat gebracht zal worden in het huis des HEEREN, te weten het geld
   desgenen, die overgaat tot degetelden, het geld van een ieder der
   personen naar zijn schatting, en al het geld, dat in ieders hart komt,
   om dat te brengen in het huis des HEEREN,

   ^5Zullen de priesters tot zich nemen, een ieder van zijn bekende; en
   zij zullen de breuken van het huis verbeteren, naar alles wat er voor
   breuk bevonden zal worden.

   ^6Maar het geschiedde in het drie en twintigste jaar van den koning
   Joas, dat de priesters de breuken van het huis niet gebeterd hadden.

   ^7Toen riep de koning Joas den priester Jojada en de andere priesteren,
   en zeide tot hen: Waarom betert gijlieden niet de breuken van het huis?
   Nu dan, neemt geengeld van uw bekenden, dat gij het zoudt geven voor de
   breuken van het huis.

   ^8En de priesters bewilligden van het volk geen geld te nemen, noch de
   breuken van het huis te verbeteren.

   ^9Maar de priester Jojada nam een kist, en boorde een gat in haar
   deksel, en zette die bij het altaar ter rechterhand, als iemand inkwam
   in het huis des HEEREN; ende priesters, die den dorpel bewaarden,
   staken daarin al het geld, dat ten huize des HEEREN gebracht werd.

   ^10Het geschiedde nu, als zij zagen, dat veel gelds in de kist was, dat
   des konings schrijver met den hogepriester opkwam, en zij bonden het
   samen, en telden het geld, dat in het huis des HEEREN gevonden werd.

   ^11En zij gaven het geld wel gewogen in handen der verzorgers van dat
   werk, die gesteld waren over het huis des HEEREN; en zij besteedden het
   uit aan detimmerlieden en aan de bouwlieden, die het huis des HEEREN
   vermaakten;

   ^12En aan de metselaren, en aan de steenhouwers, en om hout en gehouwen
   stenen te kopen, om de breuken van het huis des HEEREN te verbeteren,
   en voor al watuitgegeven werd voor het huis, om dat te beteren.

   ^13Evenwel werden niet gemaakt voor het huis des HEEREN zilveren
   schalen, gaffelen, sprengbekkens, trompetten, noch enig gouden vat, of
   zilveren vat, van hetgeld, dat ten huize des HEEREN gebracht werd.

   ^14Maar zij gaven dat aan degenen, die het werk deden; en zij
   verbeterden daarmede het huis des HEEREN.

   ^15Daartoe eisten zij geen rekening van de mannen, wien zij dat geld in
   hun handen gaven, om aan degenen, die het werk deden, te geven; want
   zij handeldentrouwelijk.

   ^16Het geld van schuldoffer, en het geld van zondofferen werd ten huize
   des HEEREN niet gebracht; het was voor de priesteren.

   ^17Toen trok Hazael, de koning van Syrie op, en krijgde tegen Gath, en
   nam haar in; daarna stelde Hazael zijn aangezicht, om tegen Jeruzalem
   op te trekken.

   ^18Maar Joas, de koning van Juda, nam al de geheiligde dingen, die
   Josafat, en Joram, en Ahazia, zijn vaderen, de koningen van Juda,
   geheiligd hadden, en zijngeheiligde dingen, en al het goud, dat
   gevonden werd in de schatten van het huis des HEEREN, en van het huis
   des konings, en zond het tot Hazael, den koning vanSyrie; toen trok hij
   op van Jeruzalem.

   ^19Het overige nu der geschiedenissen van Joas, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^20En zijn knechten stonden op, en maakten een verbintenis, en sloegen
   Joas, in het huis van Millo, dat afgaat naar Silla;

   ^21Want Jozacar, de zoon van Simeath, en Jozabad, de zoon van Somer,
   zijn knechten, sloegen hem, dat hij stierf; en zij begroeven hem met
   zijn vaderen in de stadDavids; en Amazia, zijn zoon, werd koning in
   zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1In het drie en twintigste jaar van Joas, den zoon van Ahazia, den
   koning van Juda, werd Joahaz, de zoon van Jehu, koning over Israel, te
   Samaria, en regeerdezeventien jaren.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; want hij wandelde na
   de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israel zondigen deed;
   hij weekdaarvan niet af.

   ^3Daarom ontstak des HEEREN toorn tegen Israel; en Hij gaf hen in de
   hand van Hazael, den koning van Syrie, en in de hand van Benhadad, den
   zoon van Hazael, aldie dagen.

   ^4Doch Joahaz bad des HEEREN aangezicht ernstelijk aan; en de HEERE
   verhoorde hem; want Hij zag de verdrukking van Israel, dat de koning
   van Syrie henverdrukte.

   ^5(Zo gaf de HEERE Israel een verlosser, dat zij van onder de hand der
   Syriers uitkwamen; en de kinderen Israels woonden in hun tenten, als te
   voren.

   ^6Nochtans weken zij niet af van de zonden van het huis van Jerobeam,
   die Israel zondigen deed; maar hij wandelde daarin; en het bos bleef
   ook staan te Samaria.)

   ^7Want hij had Joahaz geen volk laten overblijven dan vijftig ruiteren
   en tien wagenen, en tien duizend voetvolks; want de koning van Syrie
   had hen omgebracht, enhad hen dorsende gemaakt als stof.

   ^8Het overige nu der geschiedenissen van Joahaz, en al wat hij gedaan
   heeft, en al zijn macht, zijn die niet geschreven in het boek der
   kronieken der koningen vanIsrael?

   ^9En Joahaz ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem te Samaria;
   en Joas, zijn zoon, regeerde in zijn plaats.

   ^10In het zeven en dertigste jaar van Joas, den koning van Juda, werd
   Joas, de zoon van Joahaz, koning over Israel, te Samaria, en regeerde
   zestien jaren.

   ^11En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; hij week niet af
   van al de zonden van Jerobeam, dien zoon van Nebat, die Israel zondigen
   deed, maar hijwandelde daarin.

   ^12Het overige nu der geschiedenissen van Joas, en al wat hij gedaan
   heeft, en zijn macht, waarmede hij gestreden heeft tegen Amazia, den
   koning van Juda, zijn dieniet geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Israel?

   ^13En Joas ontsliep met zijn vaderen, en Jerobeam zat op zijn troon. En
   Joas werd begraven te Samaria, bij de koningen van Israel.

   ^14Elisa nu was krank geweest van zijn krankheid, van dewelke hij
   stierf; en Joas, de koning van Israel, was tot hem afgekomen, en had
   geweend over zijn aangezicht, en gezegd: Mijn vader, mijn vader, wagen
   Israels en zijn ruiteren!

   ^15En Elisa zeide tot hem: Neem een boog en pijlen. En hij nam tot zich
   een boog en pijlen.

   ^16En hij zeide tot den koning van Israel: Leg uw hand aan den boog, en
   hij leide zijn hand daaraan; en Elisa leide zijn handen op des konings
   handen.

   ^17En hij zeide: Doe het venster open tegen het oosten. En hij deed het
   open. Toen zeide Elisa: Schiet. En hij schoot. En hij zeide: Het is een
   pijl der verlossing desHEEREN, en een pijl der verlossing tegen de
   Syriers; want gij zult de Syriers slaan in Afek, tot verdoens toe.

   ^18Daarna zeide hij: Neem de pijlen. En hij nam ze. Toen zeide hij tot
   den koning van Israel: Sla tegen de aarde. En hij sloeg driemaal;
   daarna stond hij stil.

   ^19Toen werd de man Gods zeer toornig op hem, en zeide: Gij zoudt
   vijfmaal of zesmaal geslagen hebben; dan zoudt gij de Syriers tot
   verdoens toe geslagen hebben;doch nu zult gij de Syriers driemaal
   slaan.

   ^20Daarna stierf Elisa, en zij begroeven hem. De benden nu der
   Moabieten kwamen in het land met het ingaan des jaars.

   ^21En het geschiedde, als zij een man begroeven, dat zij, ziet, een
   bende zagen; zo wierpen zij den man in het graf van Elisa; en toen de
   man daarin kwam, en hetgebeente van Elisa aanroerde, werd hij levend,
   en rees op zijn voeten.

   ^22Hazael nu, de koning van Syrie, verdrukte Israel, al de dagen van
   Joahaz.

   ^23Doch de HEERE was hun genadig, en ontfermde Zich hunner, en wendde
   Zich tot hen, om Zijns verbonds wil met Abraham, Izak en Jakob; en Hij
   wilde hen nietverderven, en heeft hen niet verworpen van Zijn
   aangezicht, tot nu toe.

   ^24En Hazael, de koning van Syrie, stierf, en zijn zoon Benhadad werd
   koning in zijn plaats.

   ^25Joas nu, de zoon van Joahaz, nam de steden weder in, uit de hand van
   Benhadad, den zoon van Hazael, die hij uit de hand van Joahaz, zijn
   vader, met krijg genomenhad; Joas sloeg hem driemaal, en bracht de
   steden aan Israel weder. 2 Koningen 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1In het tweede jaar van Joas, den zoon van Joahaz, den koning van
   Israel, werd Amazia koning, de zoon van Joas, den koning van Juda.

   ^2Vijf en twintig jaren was hij oud, toen hij koning werd, en regeerde
   negen en twintig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Joaddan van Jeruzalem.

   ^3En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, nochtans niet als
   zijn vader David; hij deed naar alles, wat zijn vader Joas gedaan had.

   ^4Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookt nog op de hoogten.

   ^5Het geschiedde nu, als het koninkrijk in zijn hand versterkt was, dat
   hij zijn knechten sloeg, die den koning, zijn vader, geslagen hadden,

   ^6Doch de kinderen der doodslagers doodde hij niet; gelijk geschreven
   is in het wetboek van Mozes, waar de HEERE geboden heeft, zeggende: De
   vaders zullen voorde kinderen niet gedood worden, en de kinderen zullen
   voor de vaders niet gedood worden; maar een ieder zal om zijn zonde
   gedood worden.

   ^7Hij sloeg de Edomieten in het Zoutdal tien duizend, en nam Sela in
   met krijg, en noemde haar naam Jokteel, tot op dezen dag.

   ^8Toen zond Amazia boden tot Joas, den zoon van Joahaz, den zoon van
   Jehu, den koning van Israel, zeggende: Kom, laat ons elkanders
   aangezicht zien.

   ^9Maar Joas, de koning van Israel, zond tot Amazia, den koning van
   Juda, zeggende: De distel, die op den Libanon is, zond tot den ceder,
   die op den Libanon is, zeggende: Geef uw dochter mijn zoon ter vrouw;
   maar het gedierte des velds, dat op den Libanon is, ging voorbij, en
   vertrad den distel.

   ^10Gij hebt de Edomieten dapper geslagen, daarom heeft uw hart u
   verheven; heb de eer, en blijf in uw huis; want waarom zoudt gij u in
   het kwade mengen, dat gijvallen zoudt, gij en Juda met u?

   ^11Doch Amazia hoorde niet; daarom toog Joas, de koning van Israel, op,
   zodat hij en Amazia, de koning van Juda, elkanders aangezicht zagen te
   Beth-Semes, dat inJuda is.

   ^12En Juda werd geslagen voor het aangezicht van Israel, en zij vloden,
   een iegelijk in zijn tenten.

   ^13En Joas, de koning van Israel, greep Amazia, den koning van Juda,
   den zoon van Joas, den zoon van Ahazia, te Beth-Semes, en kwam te
   Jeruzalem; en hij brak aanden muur van Jeruzalem, van de poort van
   Efraim tot aan de Hoekpoort, vierhonderd ellen.

   ^14En hij nam al het goud, en het zilver, en al de vaten, die gevonden
   werden in het huis des HEEREN, en in de schatten van des konings huis,
   mitsgaders gijzelaars; enhij keerde weder naar Samaria.

   ^15Het overige nu der geschiedenissen van Joas, wat hij gedaan heeft,
   en zijn macht, en hoe hij gestreden heeft tegen Amazia, den koning van
   Juda, zijn die nietgeschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel?

   ^16En Joas ontsliep met zijn vaderen, en werd te Samaria begraven bij
   de koningen van Israel; en zijn zoon Jerobeam werd koning in zijn
   plaats.

   ^17Amazia nu, de zoon van Joas, koning van Juda, leefde na den dood van
   Joas, den zoon van Joahaz, den koning van Israel, vijftien jaren.

   ^18Het overige nu der geschiedenissen van Amazia, is dat niet
   geschreven in het boek der kronieken der koningen van Juda?

   ^19En zij maakten een verbintenis tegen hem te Jeruzalem, dat hij
   vluchtte naar Lachis; maar zij zonden hem na tot Lachis, en doodden hem
   aldaar.

   ^20En zij brachten hem op paarden; en hij werd te Jeruzalem begraven,
   bij zijn vaderen, in de stad Davids.

   ^21En het ganse volk van Juda nam Azaria (die nu zestien jaren oud
   was), en maakten hem koning in plaats van zijn vader Amazia.

   ^22Die bouwde Elath, en bracht haar weder aan Juda, nadat de koning met
   zijn vaderen ontslapen was.

   ^23In het vijftiende jaar van Amazia, den zoon van Joas, den koning van
   Juda, werd te Samaria koning, Jerobeam, de zoon van Joas, koning van
   Israel, en regeerdeeen en veertig jaren.

   ^24En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; hij week niet van
   alle zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israel zondigen deed.

   ^25Hij bracht ook weder de landpale van Israel van den ingang van
   Hamath, tot aan de zee van het vlakke veld; naar het woord des HEEREN,
   des Gods van Israel, dat Hij gesproken had door den dienst van Zijn
   knecht Jona, den zoon van Amitthai, den profeet, die van Gath-hefer
   was.

   ^26Want de HEERE zag, dat de ellende van Israel zeer bitter was, en dat
   er geen opgeslotenen noch verlatenen waren, en dat Israel geen helper
   had.

   ^27En de HEERE had niet gesproken, dat Hij den naam van Israel van
   onder den hemel verdelgen zou; maar Hij verloste hen door de hand van
   Jerobeam, den zoonvan Joas.

   ^28Het overige nu der geschiedenissen van Jerobeam, en al wat hij
   gedaan heeft, en zijn macht, hoe hij gekrijgd heeft, en hoe hij
   Damaskus en Hamath, tot Judabehorende, aan Israel wedergebracht heeft,
   zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van
   Israel?

   ^29En Jerobeam ontsliep met zijn vaderen, met de koningen van Israel;
   en zijn zoon Zacharia werd koning in zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1In het zeven en twintigste jaar van Jerobeam, den koning van Israel,
   werd koning Azaria, de zoon van Amazia, den koning van Juda.

   ^2Hij was zestien jaren oud, toen hij koning werd, en hij regeerde twee
   en vijftig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Jecholia,
   van Jeruzalem.

   ^3En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar al wat zijn
   vader Amazia gedaan had.

   ^4Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookte nog op de hoogten.

   ^5En de HEERE plaagde den koning, dat hij melaats werd tot den dag
   zijns doods; en hij woonde in een afgezonderd huis; doch Jotham, de
   zoon des konings, was overhet huis, richtende het volk des lands.

   ^6Het overige nu der geschiedenissen van Azaria, en al wat hij gedaan
   heeft, zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^7En Azaria ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem bij zijn
   vaderen, in de stad Davids; en zijn zoon Jotham werd koning in zijn
   plaats.

   ^8In het acht en dertigste jaar van Azaria, den koning van Juda,
   regeerde Zacharia, de zoon van Jerobeam, over Israel te Samaria, zes
   maanden.

   ^9En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, gelijk als zijn
   vaderen gedaan hadden; hij week niet af van de zonden van Jerobeam, den
   zoon van Nebat, dieIsrael zondigen deed.

   ^10En Sallum, de zoon van Jabes, maakte een verbintenis tegen hem, en
   sloeg hem voor het volk, en doodde hem; en hij werd koning in zijn
   plaats.

   ^11Het overige nu der geschiedenissen van Zacharia, ziet, dat is
   geschreven in het boek der kronieken der koningen van Israel.

   ^12Dit was het woord des HEEREN, dat Hij gesproken had tot Jehu,
   zeggende: U zullen zonen van het vierde gelid op den troon van Israel
   zitten; en het is alzogeschied.

   ^13Sallum, de zoon van Jabes, werd koning, in het negen en dertigste
   jaar van Uzzia, den koning van Juda; en hij regeerde een volle maand te
   Samaria.

   ^14Want Menahem, de zoon van Gadi, toog op van Thirza, en kwam te
   Samaria, en sloeg Sallum, den zoon van Jabes, te Samaria, en doodde
   hem, en werd koning inzijn plaats.

   ^15Het overige nu der geschiedenissen van Sallum, en zijn verbintenis,
   die hij maakte, ziet, die zijn geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Israel.

   ^16Toen sloeg Menahem Tifsah, met allen, die daarin waren, ook haar
   landpalen van Thirza af; omdat men niet voor hem had opengedaan, zo
   sloeg hij hen; al haarbevruchte vrouwen hieuw hij in stukken.

   ^17In het negen en dertigste jaar van Azaria, den koning van Juda, werd
   Menahem, den zoon van Gadi, koning over Israel, en regeerde tien jaren
   te Samaria.

   ^18En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; hij week al zijn
   dagen niet af van de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die
   Israel zondigen deed.

   ^19Toen kwam Pul, de koning van Assyrie, tegen het land; en Menahem gaf
   aan Pul duizend talenten zilvers, opdat zijn hand met hem zoude zijn,
   om het koninkrijk inzijn hand te sterken.

   ^20Menahem nu bracht dit geld op van Israel, van alle geweldigen van
   vermogen, om den koning van Assyrie te geven, voor elk man vijftig
   zilveren sikkels; alzo keerdede koning van Assyrie weder, en bleef daar
   niet in het land.

   ^21Het overige nu der geschiedenissen van Menahem, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel?

   ^22Daarna ontsliep Menahem met zijn vaderen; en zijn zoon Pekahia werd
   koning in zijn plaats.

   ^23In het vijftigste jaar van Azaria, den koning van Juda, werd
   Pekahia, de zoon van Menahem, koning over Israel, en regeerde twee
   jaren te Samaria.

   ^24En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; hij week niet af
   van de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israel zondigen
   deed.

   ^25En Pekah, de zoon van Remalia, zijn hoofdman, maakte een verbintenis
   tegen hem, en sloeg hem te Samaria, in het paleis van het huis des
   konings, met Argob enmet Arje, en met hem vijftig mannen van de
   kinderen der Gileadieten; alzo doodde hij hem, en werd koning in zijn
   plaats.

   ^26Het overige nu der geschiedenissen van Pekahia, en al wat hij gedaan
   heeft, ziet, dat is geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel.

   ^27In het twee en vijftigste jaar van Azaria, den koning van Juda, werd
   Pekah, de zoon van Remalia, koning over Israel, en regeerde twintig
   jaren te Samaria.

   ^28En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; hij week niet af
   van de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, die Israel zondigen
   deed.

   ^29In de dagen Pekah, den koning van Israel, kwam Tiglath-Pilezer, de
   koning van Assyrie, en nam Ijon in, en Abel-Beth-maacha, en Janoah, en
   Kedes, en Hazor, enGilead, en Galilea, het ganse land van Nafthali; en
   hij voerde hen weg naar Assyrie.

   ^30En Hosea, de zoon van Ela, maakte een verbintenis tegen Pekah, den
   zoon van Remalia, en sloeg hem, en doodde hem, en werd koning in zijn
   plaats; in hettwintigste jaar van Jotham, den zoon van Uzzia.

   ^31Het overige nu der geschiedenissen van Pekah, en al wat hij gedaan
   heeft, ziet, dat is geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Israel.

   ^32In het tweede jaar van Pekah, den zoon van Remalia, den koning van
   Israel, werd Jotham koning, de zoon van Uzzia, den koning van Juda.

   ^33Vijf en twintig jaren was hij oud, als hij koning werd, en regeerde
   zestien jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Jerusa, de
   dochter van Zadok.

   ^34En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN; naar alles, wat
   zijn vader Uzzia gedaan had, deed hij.

   ^35Alleenlijk werden de hoogten niet weggenomen; het volk offerde en
   rookte nog op de hoogten; dezelve bouwde de hoge poort aan het huis des
   HEEREN.

   ^36Het overige nu der geschiedenissen van Jotham, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^37In die dagen begon de HEERE in Juda te zenden Rezin, den koning van
   Syrie, en Pekah, den zoon van Remalia.

   ^38En Jotham ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen in de stad van zijn vader David; en zijn zoon Achaz werd koning
   in zijn plaats. 2 Koningen 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1In het zeventiende jaar van Pekah, den zoon van Remalia, werd Achaz
   koning, de zoon van Jotham, den koning van Juda.

   ^2Twintig jaren was Achaz oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   zestien jaren te Jeruzalem; en hij deed niet dat recht was in de ogen
   des HEEREN zijns Gods, als zijn vader David.

   ^3Want hij wandelde in den weg der koningen van Israel; ja, hij deed
   ook zijn zoon door het vuur gaan, naar de gruwelen der heidenen, die de
   HEERE voor dekinderen Israels verdreven had.

   ^4Hij offerde ook en rookte op de hoogten en op de heuvelen, ook onder
   alle groen geboomte.

   ^5Toen toog Rezin, de koning van Syrie, op, met Pekah, den zoon van
   Remalia, den koning van Israel, naar Jeruzalem ten strijde; en zij
   belegerden Achaz, maar zijvermochten niet met strijden.

   ^6Te dierzelfder tijd bracht Rezin, de koning van Syrie, Elath weder
   aan Syrie, en wierp de Joden uit Elath; en de Syriers kwamen te Elath,
   en hebben daar gewoondtot op dezen dag.

   ^7Achaz nu zond boden tot Tiglath-Pilezer, den koning van Assyrie,
   zeggende: Ik ben uw knecht en uw zoon; kom op, en verlos mij uit de
   hand van den koning vanSyrie, en uit de hand van den koning van Israel,
   die zich tegen mij opmaken.

   ^8En Achaz nam het zilver en het goud, dat in het huis des HEEREN, en
   in de schatten van het huis des konings gevonden werd, en hij zond den
   koning van Assyrieeen geschenk.

   ^9Zo hoorde de koning van Assyrie naar hem; want de koning van Assyrie
   toog op tegen Damaskus, en nam haar in, en voerde hen gevankelijk naar
   Kir, en hijdoodde Rezin.

   ^10Toen toog de koning Achaz Tiglath-Pilezer, den koning van Assyrie,
   tegemoet, naar Damaskus; en gezien hebbende een altaar, dat te Damaskus
   was, zo zond dekoning Achaz aan den priester Uria de gelijkenis van het
   altaar, en zijn afbeelding, naar zijn ganse maaksel.

   ^11En Uria, de priester, bouwde een altaar, naar alles, wat de koning
   Achaz van Damaskus ontboden had; alzo deed de priester Uria, tegen dat
   de koning Achaz vanDamaskus kwam.

   ^12Als nu de koning van Damaskus gekomen was, zag de koning het altaar;
   en de koning naderde tot het altaar, en offerde daarop.

   ^13En hij stak zijn brandoffer aan, en zijn spijsoffer, en goot zijn
   drankoffer en sprengde het bloed zijner dankofferen op dat altaar.

   ^14Maar het koperen altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN was, dat
   bracht hij van het voorste deel van het huis, van tussen zijn altaar,
   en van tussen het huisdes HEEREN, en hij zette het aan de zijde zijns
   altaars noordwaarts.

   ^15En de koning Achaz gebood Uria, den priester, zeggende: Steek op het
   grote altaar aan het morgenbrandoffer, en het avondspijsoffer, en des
   konings brandoffer, enzijn spijsoffer, en het brandoffer van al het
   volk des lands, en hun spijsoffer, en hun drankofferen; en spreng
   daarop al het bloed des brandoffers, en al het bloed desslachtoffer;
   maar het koperen altaar zal mij zijn, om te onderzoeken.

   ^16En Uria, de priester, deed naar alles, wat de koning Achaz geboden
   had.

   ^17En de koning Achaz sneed de lijsten der stellingen af, en nam die
   van boven het wasvat weg, en deed de zee af van de koperen runderen,
   die daaronder waren; enhij zette die op een stenen vloer.

   ^18Daartoe het deksel des sabbats, dat zij in het huis gebouwd hadden,
   en den buitensten ingang des konings nam hij weg van het huis des
   HEEREN, vanwege denkoning van Assyrie.

   ^19Het overige nu der geschiedenissen van Achaz, wat hij gedaan heeft,
   is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van Juda?

   ^20En Achaz ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen, in de stad Davids; en Hizkia, zijn zoon, werd koning in zijn
   plaats. 2 Koningen 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1In het zeventiende jaar van Pekah, den zoon van Remalia, werd Achaz
   koning, de zoon van Jotham, den koning van Juda.

   ^2Twintig jaren was Achaz oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   zestien jaren te Jeruzalem; en hij deed niet dat recht was in de ogen
   des HEEREN zijns Gods, als zijn vader David.

   ^3Want hij wandelde in den weg der koningen van Israel; ja, hij deed
   ook zijn zoon door het vuur gaan, naar de gruwelen der heidenen, die de
   HEERE voor dekinderen Israels verdreven had.

   ^4Hij offerde ook en rookte op de hoogten en op de heuvelen, ook onder
   alle groen geboomte.

   ^5Toen toog Rezin, de koning van Syrie, op, met Pekah, den zoon van
   Remalia, den koning van Israel, naar Jeruzalem ten strijde; en zij
   belegerden Achaz, maar zijvermochten niet met strijden.

   ^6Te dierzelfder tijd bracht Rezin, de koning van Syrie, Elath weder
   aan Syrie, en wierp de Joden uit Elath; en de Syriers kwamen te Elath,
   en hebben daar gewoondtot op dezen dag.

   ^7Achaz nu zond boden tot Tiglath-Pilezer, den koning van Assyrie,
   zeggende: Ik ben uw knecht en uw zoon; kom op, en verlos mij uit de
   hand van den koning vanSyrie, en uit de hand van den koning van Israel,
   die zich tegen mij opmaken.

   ^8En Achaz nam het zilver en het goud, dat in het huis des HEEREN, en
   in de schatten van het huis des konings gevonden werd, en hij zond den
   koning van Assyrieeen geschenk.

   ^9Zo hoorde de koning van Assyrie naar hem; want de koning van Assyrie
   toog op tegen Damaskus, en nam haar in, en voerde hen gevankelijk naar
   Kir, en hijdoodde Rezin.

   ^10Toen toog de koning Achaz Tiglath-Pilezer, den koning van Assyrie,
   tegemoet, naar Damaskus; en gezien hebbende een altaar, dat te Damaskus
   was, zo zond dekoning Achaz aan den priester Uria de gelijkenis van het
   altaar, en zijn afbeelding, naar zijn ganse maaksel.

   ^11En Uria, de priester, bouwde een altaar, naar alles, wat de koning
   Achaz van Damaskus ontboden had; alzo deed de priester Uria, tegen dat
   de koning Achaz vanDamaskus kwam.

   ^12Als nu de koning van Damaskus gekomen was, zag de koning het altaar;
   en de koning naderde tot het altaar, en offerde daarop.

   ^13En hij stak zijn brandoffer aan, en zijn spijsoffer, en goot zijn
   drankoffer en sprengde het bloed zijner dankofferen op dat altaar.

   ^14Maar het koperen altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN was, dat
   bracht hij van het voorste deel van het huis, van tussen zijn altaar,
   en van tussen het huisdes HEEREN, en hij zette het aan de zijde zijns
   altaars noordwaarts.

   ^15En de koning Achaz gebood Uria, den priester, zeggende: Steek op het
   grote altaar aan het morgenbrandoffer, en het avondspijsoffer, en des
   konings brandoffer, enzijn spijsoffer, en het brandoffer van al het
   volk des lands, en hun spijsoffer, en hun drankofferen; en spreng
   daarop al het bloed des brandoffers, en al het bloed desslachtoffer;
   maar het koperen altaar zal mij zijn, om te onderzoeken.

   ^16En Uria, de priester, deed naar alles, wat de koning Achaz geboden
   had.

   ^17En de koning Achaz sneed de lijsten der stellingen af, en nam die
   van boven het wasvat weg, en deed de zee af van de koperen runderen,
   die daaronder waren; enhij zette die op een stenen vloer.

   ^18Daartoe het deksel des sabbats, dat zij in het huis gebouwd hadden,
   en den buitensten ingang des konings nam hij weg van het huis des
   HEEREN, vanwege denkoning van Assyrie.

   ^19Het overige nu der geschiedenissen van Achaz, wat hij gedaan heeft,
   is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van Juda?

   ^20En Achaz ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen, in de stad Davids; en Hizkia, zijn zoon, werd koning in zijn
   plaats. 2 Koningen 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1In het twaalfde jaar van Achaz, den koning van Juda, werd Hosea, de
   zoon van Ela, koning over Israel te Samaria, en regeerde negen jaren.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; evenwel niet, als de
   koningen van Israel, die voor hem geweest waren.

   ^3Tegen hem toog op Salmaneser, koning van Assyrie; en Hosea werd zijn
   knecht, dat hij hem een geschenk gaf.

   ^4Maar de koning van Assyrie bevond een verbintenis in Hosea, dat hij
   tot So, den koning van Egypte, boden gezonden had, en het geschenk aan
   den koning vanAssyrie niet als te voren van jaar tot jaar opbracht; zo
   besloot hem de koning van Assyrie, en bond hem in het gevangenhuis.

   ^5Want de koning van Assyrie toog op in het ganse land; ja, hij kwam op
   naar Samaria, en hij belegerde haar drie jaren.

   ^6In het negende jaar van Hosea, nam de koning van Assyrie Samaria in,
   en voerde Israel weg in Assyrie, en deed ze wonen in Halah, en in
   Habor, aan de rivierGozan, en in de steden der Meden.

   ^7Want het was geschied, dat de kinderen Israels gezondigd hadden tegen
   den HEERE, hun God, Die hen uit Egypteland opgebracht had, van onder de
   hand vanFarao, den koning van Egypte; en hadden andere goden gevreesd;

   ^8En hadden gewandeld in de inzettingen der heidenen, die de HEERE voor
   het aangezicht der kinderen Israels verdreven had, en der koningen van
   Israel, die zegemaakt hadden.

   ^9En de kinderen Israels hadden de zaken, die niet recht zijn, tegen
   den HEERE, hun God, bemanteld; en hadden zich hoogten gebouwd in al hun
   steden, van denwachttoren af tot de vaste steden toe.

   ^10En zij hadden zich staande beelden opgericht en bossen, op allen
   hogen heuvel en onder alle groen geboomte.

   ^11En zij hadden daar gerookt op alle hoogten, gelijk de heidenen, die
   de HEERE van hun aangezichten weggevoerd had; en zij hadden kwade
   dingen gedaan, om denHEERE tot toorn te verwekken.

   ^12En zij hadden de drekgoden gediend, waarvan de HEERE tot hen gezegd
   had: Gij zult deze zaak niet doen.

   ^13Als nu de HEERE tegen Israel en tegen Juda, door den dienst van alle
   profeten, van alle zieners, betuigd had, zeggende: Bekeert u van uw
   boze wegen en houdtMijn geboden, en Mijn inzettingen, naar al de wet,
   die Ik uw vaderen geboden heb, en die Ik tot u door de hand van Mijn
   knechten, de profeten, gezonden heb;

   ^14Zo hoorden zij niet, maar zij verhardden hun nek, gelijk de nek
   hunner vaderen geweest was, die aan den HEERE, hun God, niet geloofd
   hadden.

   ^15Daartoe verwierpen zij Zijn inzettingen, en Zijn verbond, dat Hij
   met hun vaderen gemaakt had, en Zijn getuigenissen, die Hij tegen hen
   betuigd had, en wandeldende ijdelheid na, dat zij ijdel werden, en
   achter de heidenen, die rondom hen waren, van dewelke de HEERE hun
   geboden had, dat zij niet zouden doen gelijk die.

   ^16Ja, zij verlieten al de geboden des HEEREN, huns Gods, en maakten
   zich gegoten beelden, twee kalveren; en maakten bossen, en bogen zich
   voor alle heir deshemels, en dienden Baal.

   ^17Ook deden zij hun zonen en hun dochteren door het vuur gaan, en
   gebruikten waarzeggerijen, en gaven op vogelgeschrei acht, en
   verkochten zich, om te doen datkwaad was in de ogen des HEEREN, om Hem
   tot toorn te verwekken.

   ^18Daarom vertoornde zich de HEERE zeer over Israel, dat Hij hen
   wegdeed van Zijn aangezicht; er bleef niets over, behalve de stam van
   Juda alleen.

   ^19Zelfs hield Juda de geboden des HEEREN, huns Gods, niet; maar zij
   wandelden in de inzettingen van Israel, die zij gemaakt hadden.

   ^20Zo verwierp de HEERE het ganse zaad van Israel, en bedrukte hen, en
   gaf ze in de hand der rovers, totdat Hij hen van Zijn aangezicht
   weggeworpen had.

   ^21Want Hij scheurde Israel van het huis van David af, en zij maakten
   Jerobeam, den zoon van Nebat, koning; en Jerobeam dreef Israel af van
   achter den HEERE, enhij deed ze een grote zonde zondigen.

   ^22Alzo wandelden de kinderen Israels in alle zonden van Jerobeam die
   hij gedaan had; zij weken daarvan niet af;

   ^23Totdat de HEERE Israel van Zijn aangezicht wegdeed, gelijk als Hij
   gesproken had door den dienst van al Zijn knechten, de profeten; alzo
   werd Israel weggevoerduit zijn land naar Assyrie, tot op dezen dag.

   ^24De koning nu van Assyrie bracht volk van Babel, en van Chuta, en van
   Avva, en van Hamath, en Sefarvaim, en deed hen wonen in de steden van
   Samaria, in deplaats der kinderen Israels; en zij namen Samaria
   erfelijk in, en woonden in haar steden.

   ^25En het geschiedde in het begin hunner woning aldaar, dat zij den
   HEERE niet vreesden; zo zond de HEERE leeuwen onder hen, die enigen van
   hen doodden.

   ^26Daarom spraken zij tot den koning van Assyrie, zeggende: De volken,
   die gij vervoerd hebt, en hebt doen wonen in de steden van Samaria,
   weten de wijze des Godsvan het land niet; daarom heeft Hij leeuwen
   onder hen gezonden, en ziet, zij doden hen, dewijl zij niet weten de
   wijze des Gods van het land.

   ^27Toen gebood de koning van Assyrie, zeggende: Brengt een der
   priesteren daarheen, die gijlieden van daar weggevoerd hebt, dat zij
   henentrekken, en wonen aldaar;en dat hij hun lere de wijze des Gods van
   het land.

   ^28Zo kwam een uit de priesteren, die zij van Samaria weggevoerd
   hadden, en woonde te Beth-El; en hij leerde hun, hoe zij den HEERE
   vrezen zouden.

   ^29Maar elk volk maakte zijn goden; en zij stelden ze in de huizen der
   hoogten, die de Samaritanen gemaakt hadden, elk volk in hun steden,
   waarin zij woonachtigwaren.

   ^30Want de lieden van Babel maakten Sukkoth Benoth, en de lieden van
   Chut maakten Nergal, en de lieden van Hamath maakten Asima,

   ^31En de Avieten maakten Nibhaz en Tartak, en de Sefarvieten
   verbrandden hun zonen voor Adramelech en Anamelech, de goden van
   Sefarvaim, met vuur.

   ^32Ook vreesden zij den HEERE, en maakten zich van hun geringsten
   priesteren der hoogten, dewelke voor hen dienst deden in de huizen der
   hoogten.

   ^33Zij vreesden den HEERE, en dienden ook hun goden, naar de wijze der
   volken, van dewelke zij die weggevoerd hadden.

   ^34Tot op dezen dag toe doen die naar de eerste wijzen; zij vrezen den
   HEERE niet, en zij doen niet naar hun inzettingen, en naar hun rechten,
   en naar de wet, en naarhet gebod, dat de HEERE geboden heeft aan de
   kinderen van Jakob, dien Hij den naam Israel gaf.

   ^35Nochtans had de HEERE een verbond met hen gemaakt, en had hun
   geboden, zeggende: Gij zult geen andere goden vrezen, noch u voor hen
   nederbuigen, noch hendienen, noch hun offerande doen.

   ^36Maar den HEERE, Die u uit Egypteland met grote kracht en met een
   uitgestrekten arm opgevoerd heeft, Dien zult gij vrezen, en voor Hem
   zult gij u buigen, en Hemzult gij offerande doen;

   ^37En de inzettingen, en de rechten, en de wet, en het gebod, die Hij u
   geschreven heeft, zult gij waarnemen te doen te allen dag; en gij zult
   andere goden niet vrezen.

   ^38En het verbond, dat Ik met u gemaakt heb, zult gij niet vergeten; en
   gij zult andere goden niet vrezen.

   ^39Maar den HEERE, uw God, zult gij vrezen; en Hij zal u redden uit de
   hand van al uw vijanden.

   ^40Doch zij hoorden niet, maar zij deden naar hun eerste wijze.

   ^41Maar deze volken vreesden den HEERE, en dienden hun gesneden
   beelden; ook doen hun kinderen en hun kindskinderen, gelijk als hun
   vaders gedaan hebben, totop dezen dag. 2 Koningen 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Het geschiedde nu in het derde jaar van Hosea, den zoon van Ela, den
   koning van Israel, dat Hizkia koning werd, de zoon van Achaz, koning
   van Juda.

   ^2Vijf en twintig jaren was hij oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde negen en twintig jaren te Jeruzalem, en de naam zijner moeder
   was Abi, een dochter vanZacharia.

   ^3En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat zijn
   vader David gedaan had.

   ^4Hij nam de hoogten weg, en brak de opgerichte beelden, en roeide de
   bossen uit; en hij verbrijzelde de koperen slang, die Mozes gemaakt
   had, omdat de kinderenIsraels tot die dagen toe haar gerookt hadden; en
   hij noemde haar Nehustan.

   ^5Hij betrouwde op den HEERE, den God Israels, zodat na hem zijns
   gelijke niet was onder alle koningen van Juda, noch die voor hem
   geweest waren.

   ^6Want hij kleefde den HEERE aan; hij week niet van Hem na te volgen,
   en hij hield Zijn geboden, die de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^7Zo was de HEERE met hem; overal, waar hij henen uittrok, handelde hij
   kloekelijk; daartoe viel hij af van den koning van Assyrie, dat hij hem
   niet diende.

   ^8Hij sloeg de Filistijnen tot Gaza toe, en haar landpalen, van den
   wachttoren af tot de vaste steden toe.

   ^9Het geschiedde nu in het vierde jaar van den koning Hizkia (hetwelk
   was het zevende jaar van Hosea, den zoon van Ela, den koning van
   Israel) dat Salmaneser, dekoning van Assyrie, opkwam tegen Samaria, en
   haar belegerde.

   ^10En zij namen haar in ten einde van drie jaren, in het zesde jaar van
   Hizkia; het was het negende jaar van Hosea, den koning van Israel, als
   Samaria ingenomenwerd.

   ^11En de koning van Assyrie voerde Israel weg naar Assyrie, en deed hen
   leiden in Halah, en in Habor, bij de rivier Gozan, en in de steden der
   Meden.

   ^12Daarom dat zij de stem des HEEREN, huns Gods, niet waren gehoorzaam
   geweest, maar Zijn verbond overtreden hadden; en al wat Mozes, de
   knecht desHEEREN, geboden had, dat hadden zij niet gehoord, noch
   gedaan.

   ^13Maar in het veertiende jaar van den koning Hizkia kwam Sanherib, de
   koning van Assyrie, op tegen alle vaste steden van Juda, en nam ze in.

   ^14Toen zond Hizkia, de koning van Juda, tot den koning van Assyrie,
   naar Lachis, zeggende: Ik heb gezondigd, keer af van mij, wat gij mij
   opleggen zult, zal ik dragen.Toen legde de koning van Assyrie Hizkia,
   den koning van Juda, driehonderd talenten zilvers, en dertig talenten
   gouds op.

   ^15Alzo gaf Hizkia al het zilver, dat gevonden werd in het huis des
   HEEREN, en in de schatten van het huis des konings.

   ^16Te dier tijd sneed Hizkia het goud af van de deuren van den tempel
   des HEEREN, en van de posten, die Hizkia, de koning van Juda, had laten
   overtrekken, en gafdat aan de koning van Assyrie.

   ^17Evenwel zond de koning van Assyrie Tartan, en Rabsaris, en Rabsake,
   van Lachis tot den koning Hizkia, met een zwaar heir naar Jeruzalem; en
   zij togen op, enkwamen naar Jeruzalem. En als zij optogen en gekomen
   waren, bleven zij staan bij den watergang des oppersten vijvers, welke
   is bij den hogen weg van het velddes vollers.

   ^18En zij riepen tot den koning; zo ging tot hen uit Eljakim, de zoon
   van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van
   Asaf, de kanselier.

   ^19En Rabsake zeide tot hen: Zegt nu tot Hizkia: Zo zegt de grote
   koning, de koning van Assyrie: Wat vertrouwen is dit, waarmede gij
   vertrouwt?

   ^20Gij zegt (doch het is een woord der lippen): Er is raad en macht tot
   den oorlog; op wien vertrouwt gij nu, dat gij tegen mij rebelleert?

   ^21Zie nu, vertrouwt gij u op dien gebroken rietstaf, op Egypte, op
   denwelken zo iemand leunt, zo zal hij in zijn hand gaan, en die
   doorboren; alzo is Farao, de koning vanEgypte, al dengenen, die op hem
   vertrouwen.

   ^22Maar zo gij tot mij zegt: Wij vertrouwen op den HEERE, onzen God; is
   Hij die niet, Wiens hoogten en Wiens altaren Hizkia weggenomen heeft,
   en tot Juda en totJeruzalem gezegd heeft: Voor dit altaar zult gij u
   buigen te Jeruzalem?

   ^23Nu dan, wed toch met mijn heer, den koning van Assyrie; en ik zal u
   twee duizend paarden geven, zo gij voor u de ruiters daarop zult kunnen
   geven.

   ^24Hoe zoudt gij dan het aangezicht van een enigen vorst van de
   geringste knechten mijns heren afkeren? Maar gij vertrouwt op Egypte,
   om de wagenen en om deruiteren.

   ^25Nu, ben ik zonder den HEERE opgetogen tegen deze plaats, om die te
   verderven? De HEERE heeft tot mij gezegd: Trek op tegen dat land, en
   verderf het.

   ^26Toen zeide Eljakim, de zoon van Hilkia, en Sebna, en Joah tot
   Rabsake: Spreek toch tot uw knechten in het Syrisch, want wij verstaan
   het wel; en spreek met onsniet in het Joods, voor de oren des volks,
   dat op den muur is.

   ^27Maar Rabsake zeide tot hen: Heeft mijn heer mij tot uw heer en tot u
   gezonden, om deze woorden te spreken? Is het niet tot de mannen, die op
   den muur zitten, datzij met ulieden hun drek eten, en hun water drinken
   zullen?

   ^28Alzo stond Rabsake, en riep met luider stem in het Joods; en hij
   sprak en zeide: Hoort het woord des groten konings, des konings van
   Assyrie!

   ^29Zo zegt de koning: Dat Hizkia u niet bedriege: want hij zal u niet
   kunnen redden uit zijn hand.

   ^30Daartoe dat Hizkia u niet doe vertrouwen op den HEERE, zeggende: De
   HEERE zal ons zekerlijk redden, en deze stad zal niet in de hand van
   den koning vanAssyrie gegeven worden.

   ^31Hoort naar Hizkia niet; want zo zegt de koning van Assyrie: Handelt
   met mij door een geschenk, en komt tot mij uit, en eet, een ieder van
   zijn wijnstok, en een iedervan zijn vijgeboom; en drinkt een ieder het
   water zijns bornputs;

   ^32Totdat ik kom, en u haal in een land, als ulieder land, een land van
   koren en van most, een land van brood en van wijngaarden, een land van
   olijven, van olie en vanhonig; zo zult gij leven en niet sterven; en
   hoort niet naar Hizkia, want hij hitst u op, zeggende: De HEERE zal ons
   redden.

   ^33Hebben de goden der volken, ieder zijn land, enigszins gered uit de
   hand van den koning van Assyrie?

   ^34Waar zijn de goden van Hamath, en van Arpad? Waar zijn de goden van
   Sefarvaim, Hena en Ivva? Ja, hebben zij Samaria uit mijn hand gered?

   ^35Welke zijn ze onder alle goden der landen, die hun land uit mijn
   hand gered hebben, dat de HEERE Jeruzalem uit mijn hand redden zou?

   ^36Doch het volk zweeg stil en antwoordde hem niet een woord; want het
   gebod des konings was, zeggende: Gij zult hem niet antwoorden.

   ^37Toen kwam Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de
   schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier, tot Hizkia, met
   gescheurde klederen; en zijgaven hem de woorden van Rabsake te kennen.
   2 Koningen 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En het geschiedde, als de koning Hizkia dat hoorde, zo scheurde hij
   zijn klederen, en bedekte zich met een zak, en ging in het huis des
   HEEREN.

   ^2Daarna zond hij Eljakim, den hofmeester, en Sebna, den schrijver, en
   de oudsten der priesteren, met zakken bedekt, tot Jesaja, den profeet,
   den zoon van Amoz;

   ^3En zij zeiden tot hem: Alzo zegt Hizkia: Deze dag is een dag der
   benauwdheid, en der schelding, en der lastering; want de kinderen zijn
   gekomen tot aan degeboorte, en er is geen kracht om te baren.

   ^4Misschien zal de HEERE, uw God, horen al de woorden van Rabsake,
   denwelken zijn heer, de koning van Assyrie, gezonden heeft, om den
   levenden God te honen, en te schelden, met woorden, die de HEERE, uw
   God, gehoord heeft; hef dan een gebed op voor het overblijfsel, dat
   gevonden wordt.

   ^5En de knechten van den koning Hizkia kwamen tot Jesaja.

   ^6En Jesaja zeide tot hen: Zo zult gij tot uw heer zeggen: Zo zegt de
   HEERE: Vrees niet voor de woorden, die gij gehoord hebt, waarmede Mij
   de dienaars van denkoning van Assyrie gelasterd hebben.

   ^7Zie, Ik zal een geest in hem geven, dat hij een gerucht horen zal, en
   weder in zijn land keren; en ik zal hem door het zwaard in zijn land
   vellen.

   ^8Zo kwam Rabsake weder, en vond den koning van Assyrie, strijdende
   tegen Libna; want hij had gehoord, dat hij van Lachis vertrokken was.

   ^9Als hij nu hoorde van Tirhaka, den koning van Cusch, zeggen: Ziet,
   hij is uitgetogen om tegen u te strijden, zond hij weder boden tot
   Hizkia, zeggende:

   ^10Zo zult gij spreken tot Hizkia, den koning van Juda, zeggende: Laat
   u uw God niet bedriegen, op welken gij vertrouwt, zeggende: Jeruzalem
   zal in de hand deskonings van Assyrie niet gegeven worden.

   ^11Zie, gij hebt gehoord, wat de koningen van Assyrie aan alle landen
   gedaan hebben, die verbannende; en zoudt gij gered worden?

   ^12Hebben de goden der volken, die mijn vaders verdorven hebben,
   dezelve gered, als Gozan, en Haran, en Rezef, en de kinderen van Eden,
   die in Telasser waren?

   ^13Waar is de koning van Hamath, en de koning van Arpad, en de koning
   der stad Sefarvaim, Hena en Ivva?

   ^14Als nu Hizkia de brieven uit der boden hand ontvangen, en die
   gelezen had, ging hij op in het huis des HEEREN, en Hizkia breidde die
   uit voor het aangezicht desHEEREN.

   ^15En Hizkia bad voor het aangezicht des HEEREN, en zeide: O HEERE, God
   Israels, Die tussen de cherubim woont! Gij zelf, Gij alleen zijt de God
   van allekoninkrijken der aarde, Gij hebt den hemel en de aarde gemaakt.

   ^16O, HEERE! neig Uw oor en hoor, doe, HEERE! Uw ogen open en zie, en
   hoor de woorden van Sanherib, die dezen gezonden heeft, om den levenden
   God tehonen.

   ^17Waarlijk, HEERE, hebben de koningen van Assyrie die heidenen en hun
   land verwoest;

   ^18En hebben hun goden in het vuur geworpen; want zij waren geen goden,
   maar het werk van mensenhanden, hout en steen; daarom hebben zij die
   verdorven.

   ^19Nu dan, HEERE, onze God, verlos ons toch uit zijn hand; zo zullen
   alle koninkrijken der aarde weten, dat Gij, HEERE, alleen God zijt.

   ^20Toen zond Jesaja, de zoon van Amoz, tot Hizkia, zeggende: Zo spreekt
   de HEERE, de God Israels: Dat gij tot Mij gebeden hebt tegen Sanherib,
   den koning vanAssyrie, heb Ik gehoord.

   ^21Dit is het woord, dat de HEERE over hem gesproken heeft: De
   jonkvrouw, de dochter van Sion, veracht u, zij bespot u, de dochter van
   Jeruzalem schudt het hoofdachter u.

   ^22Wien hebt gij gehoond en gelasterd? en tegen Wien hebt gij de stem
   verheven, en uw ogen omhoog opgeheven? Tegen den Heilige Israels!

   ^23Door middel uwer boden hebt gij den HEERE gehoond, en gezegd: Ik heb
   met de menigte mijner wagenen beklommen de hoogten der bergen, de
   zijden van denLibanon; en ik zal zijn hoge cederbomen, en zijn
   uitgelezen dennebomen afhouwen; en zal komen in zijn uiterste herberg,
   in het woud zijns schonen velds.

   ^24Ik heb gegraven en heb gedronken vreemde wateren; en ik heb met mijn
   voetzolen alle rivieren der belegerde plaatsen verdroogd.

   ^25Hebt gij niet gehoord, dat Ik zulks lang te voren gedaan heb en dat
   van oude dagen af geformeerd heb? Nu heb Ik dat doen komen, dat gij
   zoudt zijn, om de vastesteden te verstoren tot woeste hopen.

   ^26Daarom waren haar inwoners handeloos; zij waren verslagen en
   beschaamd; zij waren als het gras des velds, en de groene
   grasscheutjes, het hooi der daken, enhet brandkoren, eer het over einde
   staat.

   ^27Maar Ik weet uw zitten, en uw uitgaan, en uw inkomen, en uw woeden
   tegen Mij.

   ^28Om uw woeden tegen Mij, en dat uw woeling voor Mijn oren opgekomen
   is, zo Mijn gebit in uw lippen, en Ik zal u doen wederkeren door dien
   weg, door denwelkengij gekomen zijt.

   ^29En dat zij u een teken, dat men in dit jaar eten zal, wat van zelf
   gewassen is; en in het tweede jaar, wat daarvan weder uitspruit; maar
   zaait in het derde jaar, enmaait, en plant wijngaarden, en eet hun
   vruchten.

   ^30Want het ontkomene, dat overgebleven is van het huis van Juda, zal
   wederom nederwaarts wortelen, en zal opwaarts vrucht dragen.

   ^31Want van Jeruzalem zal het overblijfsel uitgaan, en het ontkomene
   van den berg Sion; de ijver van den HEERE der heirscharen zal dit doen.

   ^32Daarom zo zegt de HEERE van den koning van Assyrie: Hij zal in deze
   stad niet komen, noch daar een pijl inschieten; ook zal hij met geen
   schild daarvoor komen, en zal geen wal daartegen opwerpen.

   ^33Door den weg, dien hij gekomen is, door dien zal hij wederkeren;
   maar in deze stad zal hij niet komen, zegt de HEERE.

   ^34Want Ik zal deze stad beschermen, om die te verlossen, om
   Mijnentwil, en om Davids, Mijns knechts wil.

   ^35Het geschiedde dan in dienzelven nacht, dat de Engel des HEEREN
   uitvoer, en sloeg in het leger van Assyrie honderd vijf en tachtig
   duizend. En toen zij zich desmorgens vroeg opmaakten, ziet, die allen
   waren dode lichamen.

   ^36Zo vertrok Sanherib, de koning van Assyrie, en toog henen, en keerde
   weder; en hij bleef te Nineve.

   ^37Het geschiedde nu, als hij in het huis van Nisroch, zijn god, zich
   nederboog, dat Adramelech en Sarezer, zijn zonen, hem met het zwaard
   versloegen; doch zijontkwamen in het land van Ararat; en Esar-Haddon,
   zijn zoon, werd koning in zijn plaats. 2 Koningen 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1In die dagen werd Hizkia krank tot stervens toe; en de profeet
   Jesaja, de zoon van Amoz, kwam tot hem, en zeide tot hem: Zo zegt de
   HEERE: Geef bevel aan uwhuis, want gij zult sterven, en niet leven.

   ^2Toen keerde hij zijn aangezicht om naar den wand, en hij bad tot den
   HEERE, zeggende:

   ^3Och, HEERE, gedenk toch, dat ik voor Uw aangezicht in waarheid en met
   een volkomen hart gewandeld, en wat goed in Uw ogen is, gedaan heb. En
   Hizkiaweende gans zeer.

   ^4Het gebeurde nu, als Jesaja uit het middelvoorhof nog niet gegaan
   was, dat het woord des HEEREN tot hem geschiedde, zeggende:

   ^5Keer weder en zeg tot Hizkia, den voorganger Mijns volks: Zo zegt de
   HEERE, de God van uw vader David: Ik heb uw gebed gehoord, Ik heb uw
   tranen gezien;zie, Ik zal u gezond maken; aan den derden dag zult gij
   opgaan in het huis des HEEREN;

   ^6En Ik zal vijftien jaren tot uw dagen toedoen, en zal u uit de hand
   des konings van Assyrie verlossen, mitsgaders deze stad; en Ik zal deze
   stad beschermen omMijnentwil, en om Mijns knechts Davids wil.

   ^7Daarna zeide Jesaja: Neemt een klomp vijgen; en zij namen ze, en
   legden ze op de zweer, en hij werd genezen.

   ^8Hizkia nu had gezegd tot Jesaja: Welk is het teken, dat de HEERE mij
   gezond maken zal, en dat ik den derden dag in des HEEREN huis zal
   opgaan?

   ^9En Jesaja zeide: Dit zal u een teken van den HEERE zijn, dat de HEERE
   het woord, dat Hij gesproken heeft, doen zal: Zal de schaduw tien
   graden voorwaartsgaan, of tien graden achterwaarts keren?

   ^10Toen zeide Hizkia: Het is der schaduwe licht, tien graden
   nederwaarts te gaan; neen, maar dat de schaduw tien graden achterwaarts
   kere.

   ^11En Jesaja, de profeet, riep den HEERE aan; en Hij deed de schaduw
   tien graden achterwaarts keren in de graden, dewelke zij nederwaarts
   gegaan was, in degraden van Achaz' zonnewijzer.

   ^12Te dier tijd zond Berodach Baladan de zoon van Baladan, de koning
   van Babel, brieven en een geschenk aan Hizkia; want hij had gehoord,
   dat Hizkia krankgeweest was.

   ^13En Hizkia hoorde naar hen, en hij toonde hun zijn ganse schathuis,
   het zilver, en het goud, en de specerijen, en de beste olie, en zijn
   wapenhuis, en al wat gevondenwerd in zijn schatten; er was geen ding in
   zijn huis, noch in zijn ganse heerschappij, dat hij hun niet toonde.

   ^14Toen kwam de profeet Jesaja tot den koning Hizkia, en zeide tot hem:
   Wat hebben die mannen gezegd, en van waar zijn zij tot u gekomen? En
   Hizkia zeide: Zij zijnuit verren lande gekomen, uit Babel.

   ^15En hij zeide: Wat hebben zij gezien in uw huis? En Hizkia zeide: Zij
   hebben alles gezien, wat in mijn huis is; geen ding is er in mijn
   schatten, dat ik hun niet getoondheb.

   ^16Toen zeide Jesaja tot Hizkia: Hoor des HEEREN woord.

   ^17Zie, de dagen komen, dat al wat in uw huis is, en wat uw vaderen tot
   dezen dage toe opgelegd hebben, naar Babel weggevoerd zal worden; er
   zal niets overgelatenworden, zegt de HEERE.

   ^18Daartoe zullen zij van uw zonen, die uit u zullen voortkomen, die
   gij gewinnen zult, nemen, dat zij hovelingen zijn in het paleis des
   konings van Babel.

   ^19Maar Hizkia zeide tot Jesaja: Het woord des HEEREN, dat gij
   gesproken hebt, is goed. Ook zeide hij: Zou het niet, naardien vrede en
   waarheid in mijn dagen wezenzal?

   ^20Het overige nu der geschiedenissen van Hizkia, en al zijn macht, en
   hoe hij den vijver en den watergang gemaakt heeft, en water in de stad
   gebracht heeft, zijn dieniet geschreven in het boek der kronieken der
   koningen van Juda?

   ^21En Hizkia ontsliep met zijn vaderen; en zijn zoon Manasse werd
   koning in zijn plaats. 2 Koningen 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Manasse was twaalf jaren oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   vijf en vijftig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Hefzi-bah.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar de gruwelen der
   heidenen, die de HEERE voor het aangezicht der kinderen Israels uit de
   bezittingverdreven had.

   ^3Want hij bouwde de hoogten weder op, die Hizkia, zijn vader,
   verdorven had; en hij richtte Baal altaren op, en maakte een bos,
   gelijk als Achab, de koning vanIsrael, gemaakt had, en boog zich neder
   voor het heir des hemels, en diende ze.

   ^4En hij bouwde altaren in het huis des HEEREN, waarvan de HEERE gezegd
   had: te Jeruzalem zal Ik Mijn Naam zetten.

   ^5Daartoe bouwde hij altaren voor al het heir des hemels, in beide de
   voorhoven van het huis des HEEREN.

   ^6Ja, hij deed zijn zoon door het vuur gaan, en pleegde guichelarij en
   gaf op vogelgeschrei acht; en hij stelde waarzeggers en
   duivelskunstenaren; hij deed zeer veelkwaads in de ogen des HEEREN, om
   Hem tot toorn te verwekken.

   ^7Hij stelde ook een gesneden beeld van het bos, dat hij gemaakt had,
   in het huis waarvan de HEERE gezegd had tot David, en tot zijn zoon
   Salomo: In dit huis, en inJeruzalem, die Ik uit alle stammen van Israel
   verkoren heb, zal Ik Mijn Naam zetten in eeuwigheid.

   ^8En Ik zal niet voortvaren den voet van Israel te bewegen uit dit
   land, dat Ik hun vaderen gegeven heb; alleenlijk, zo zij waarnemen te
   doen, naar alles, wat Ik hungeboden heb, en naar de ganse wet, die Mijn
   knecht Mozes hun geboden heeft.

   ^9Maar zij hoorden niet; want Manasse deed hen dwalen, dat zij erger
   deden dan de heidenen, die de HEERE voor het aangezicht der kinderen
   Israels verdelgd had.

   ^10Toen sprak de HEERE door den dienst van Zijn knechten, de profeten,
   zeggende:

   ^11Dewijl dat Manasse, de koning van Juda, deze gruwelen gedaan heeft,
   erger doende dan al wat de Amorieten gedaan hebben, die voor hem
   geweest zijn, ja, ookJuda door zijn drekgoden heeft doen zondigen;

   ^12Daarom, alzo zegt de HEERE, de God Israels: Ziet, Ik zal een kwaad
   over Jeruzalem en Juda brengen, dat een ieder, die het hoort, beide
   zijn oren klinken zullen.

   ^13En Ik zal over Jeruzalem het meetsnoer van Samaria trekken,
   mitsgaders het paslood van het huis van Achab; en Ik zal Jeruzalem
   uitwissen, gelijk als men eenschotel uitwist; men wist dien uit, en men
   keert hem om op zijn holligheid.

   ^14En Ik zal het overblijfsel Mijns erfdeels verlaten, en zal ze in de
   hand hunner vijanden geven; en zij zullen tot een roof en plundering
   worden al hun vijanden.

   ^15Daarom, dat zij gedaan hebben dat kwaad was in Mijn ogen, en Mij tot
   toorn verwekt hebben, van dien dag, dat hun vaderen van Egypte
   uitgegaan zijn, ook tot opdezen dag toe.

   ^16Daartoe vergoot Manasse ook zeer veel onschuldig bloed, totdat hij
   Jeruzalem van het ene einde tot het andere vervuld had; behalve zijn
   zonde, die hij Juda zondigendeed, doende wat kwaad was in de ogen des
   HEEREN.

   ^17Het overige der geschiedenissen van Manasse, en al wat hij gedaan
   heeft, en zijn zonde, die hij gezondigd heeft, zijn die niet geschreven
   in het boek der kroniekender koningen van Juda?

   ^18En Manasse ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven in den hof
   van zijn huis, in den hof van Uzza; en zijn zoon Amon werd koning in
   zijn plaats.

   ^19Amon was twee en twintig jaren oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde twee jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Mesullemet, een dochter vanHaruz van Jotba.

   ^20En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN; gelijk als zijn
   vader Manasse gedaan had.

   ^21Want hij wandelde in al den weg, dien zijn vader gewandeld had, en
   hij diende de drekgoden, die zijn vader gediend had, en hij boog zich
   voor die neder.

   ^22Zo verliet hij den HEERE, den God zijner vaderen, en hij wandelde
   niet in den weg des HEEREN.

   ^23En de knechten van Amon maakten een verbintenis tegen hem, en zij
   doodden den koning in zijn huis.

   ^24Maar het volk des lands versloeg allen, die tegen den koning Amon
   een verbintenis gemaakt hadden; en het volk des lands maakte zijn zoon
   Josia koning in zijnplaats.

   ^25Het overige nu der geschiedenissen van Amon, wat hij gedaan heeft,
   zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der koningen van
   Juda?

   ^26En men begroef hem in zijn graf, in den hof van Uzza; en zijn zoon
   Josia werd koning in zijn plaats. 2 Koningen 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Josia was acht jaren oud, toen hij koning werd, en regeerde een en
   dertig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Jedida, een
   dochter van Adaja, vanBozkath.

   ^2En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN; en hij wandelde in
   al den weg van zijn vader David, en week niet af ter rechterhand noch
   ter linkerhand.

   ^3Het geschiedde nu in het achttiende jaar van den koning Josia, dat de
   koning den schrijver Safan, den zoon van Azalia, den zoon van Mesullam,
   zond in het huis desHEEREN, zeggende:

   ^4Ga op tot Hilkia, den hogepriester, opdat hij het geld opsomme, dat
   in het huis des HEEREN gebracht is, hetwelk de wachters des dorpels van
   het volk verzameldhebben;

   ^5En dat zij dat geven in de hand der verzorgers van het werk, die
   besteld zijn over het huis des HEEREN; opdat zij het geven aan degenen,
   die het werk doen, dat inhet huis des HEEREN is, om de breuken van het
   huis te beteren;

   ^6Aan de timmerlieden en de bouwlieden, en de metselaars, en om hout en
   gehouwene stenen te kopen, om het huis te beteren.

   ^7Doch er werd met hen geen rekening gehouden van het geld, dat in hun
   hand geleverd was, want zij handelden trouwelijk.

   ^8Toen zeide de hogepriester Hilkia tot Safan, den schrijver: Ik heb
   het wetboek in het huis des HEEREN gevonden; en Hilkia gaf dat boek aan
   Safan, die las het.

   ^9Daarna kwam Safan, de schrijver, tot den koning, en bracht den koning
   bescheid weder, en hij zeide: Uw knechten hebben het geld, dat in het
   huis gevonden was, samengebracht, en hebben het gegeven in de hand der
   verzorgers van het werk, die besteld waren over het huis des HEEREN.

   ^10Ook gaf Safan, de schrijver, den koning te kennen, zeggende: De
   priester Hilkia heeft mij een boek gegeven. En Safan las dat voor het
   aangezicht des konings.

   ^11Het geschiedde nu, als de koning de woorden des wetboeks hoorde, dat
   hij zijn klederen scheurde.

   ^12En de koning gebood Hilkia, den priester, en Ahikam, den zoon van
   Safan, en Achbor, den zoon van Michaja, en Safan, den schrijver, en
   Asaja, den knecht deskonings, zeggende:

   ^13Gaat henen, vraagt den HEERE voor mij, en voor het volk, en voor het
   ganse Juda, over de woorden dezes boeks, dat gevonden is; want de
   grimmigheid desHEEREN is groot, dewelke tegen ons aangestoken is, omdat
   onze vaderen niet gehoord hebben naar de woorden dezes boeks, om te
   doen naar al wat voor onsgeschreven is.

   ^14Toen ging de priester Hilkia, en Ahikam, en Achbor, en Safan, en
   Asaja henen tot de profetes Hulda, de huisvrouw van Sallum, den zoon
   van Tikva, den zoon vanHarhas, den klederbewaarder (zij nu woonde te
   Jeruzalem, in het tweede deel), en zij spraken tot haar.

   ^15En zij zeide tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Zegt tot den
   man, die u tot mij gezonden heeft:

   ^16Zo zegt de HEERE: Zie, Ik zal kwaad over deze plaats brengen, en
   voer haar inwoners, namelijk al de woorden des boeks, dat de koning van
   Juda gelezen heeft.

   ^17Daarom dat zij Mij verlaten, en anderen goden gerookt hebben, opdat
   zij Mij tot toorn verwekten met al het werk hunner handen, zo zal Mijn
   grimmigheidaangestoken worden, tegen deze plaats, en niet uitgeblust
   worden.

   ^18Maar tot den koning van Juda, die u gezonden heeft, om den HEERE te
   vragen, alzo zult gij tot hem zeggen: Zo zegt de HEERE, de God Israels:
   Aangaande dewoorden, die gij gehoord hebt;

   ^19Omdat uw hart week geworden is, en gij u voor het aangezicht des
   HEEREN vernederd hebt, als gij hoordet, wat Ik gesproken heb tegen deze
   plaats en derzelverinwoners, dat zij tot een verwoesting en vloek
   zullen worden, en dat gij uw klederen gescheurd en voor Mijn aangezicht
   geweend hebt; zo heb Ik u ook verhoord, spreekt de HEERE.

   ^20Daarom zie, Ik zal u verzamelen tot uw vaderen, en gij zult met
   vrede in uw graf verzameld worden, en uw ogen zullen al het kwaad niet
   zien, dat Ik over dezeplaats brengen zal. En zij brachten den koning
   het antwoord weder. 2 Koningen 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Toen zond de koning henen, en tot hem verzamelden al de oudsten van
   Juda en Jeruzalem.

   ^2En de koning ging op in het huis des HEEREN, en met hem alle inwoners
   van Jeruzalem, en de priesters en de profeten, en al het volk, van den
   minste tot denmeeste; en hij las voor hun oren al de woorden van het
   boek des verbonds, dat in het huis des HEEREN gevonden was.

   ^3De koning nu stond aan den pilaar, en maakte een verbond voor des
   HEEREN aangezicht, om den HEERE na te wandelen, en Zijn geboden, en
   Zijn getuigenissen, en Zijn inzettingen met ganser harte en met ganser
   ziele te houden, bevestigende de woorden dezes verbonds, die in dit
   boek geschreven zijn. En het ganse volkstond in dit verbond.

   ^4En de koning gebood den hogepriester Hilkia, en den priesteren der
   tweede ordening, en den dorpelbewaarders, dat zij uit den tempel des
   HEEREN allegereedschap, dat voor Baal, en voor het beeld van het bos,
   en voor al het heir des hemels gemaakt was, uitbrengen zouden; en hij
   verbrandde dat buiten Jeruzalemin de velden van Kidron, en liet het
   stof daarvan naar Beth-El dragen.

   ^5Daartoe schafte hij de Chemarim af, die de koningen van Juda gesteld
   hadden, opdat men roken zou op de hoogten, in de steden van Juda, en
   rondom Jeruzalem, mitsgaders, die voor Baal, de zon, en de maan, en de
   andere planeten, en al het heir des hemels rookten.

   ^6Hij bracht ook het beeld van het bos uit het huis des HEEREN weg,
   buiten Jeruzalem, tot de beek Kidron, en verbrandde het aan de beek
   Kidron, en vergruisde hettot stof; en hij wierp het stof daarvan op de
   graven der kinderen des volks.

   ^7Daartoe brak hij de huizen der schandjongens af, die aan het huis des
   HEEREN waren, alwaar de vrouwen huisjes voor het beeld van het bos
   weefden.

   ^8En hij bracht al de priesters uit de steden van Juda, en
   verontreinigde de hoogten, alwaar die priesters gerookt hadden, van
   Geba af tot Ber-seba toe; en hij brak dehoogten der poort van Jozua,
   den overste der stad, was, welke aan iemands linkerhand was, in de
   stadspoort gaande.

   ^9Doch de priesters der hoogten offerden niet op het altaar des HEEREN
   te Jeruzalem; maar zij aten ongezuurde broden in het midden van hun
   broederen.

   ^10Hij verontreinigde ook Thofeth, dat in het dal der kinderen van
   Hinnom is, opdat niemand zijn zoon of zijn dochter voor den Molech door
   het vuur deed gaan.

   ^11En hij schafte de paarden af, die de koningen van Juda voor de zon
   gesteld hadden, van den ingang van het huis des HEEREN, tot de kamer
   van Nathan-Melech, den hoveling, die in Parvarim was; en de wagenen der
   zon verbrandde hij met vuur.

   ^12Verder de altaren die op het dak der opperzaal van Achaz waren, die
   de koningen van Juda gemaakt hadden, mitsgaders de altaren, die Manasse
   in de tweevoorhoven van het huis des HEEREN gemaakt had, brak de koning
   af; en hij verbrijzelde ze van daar, en wierp het stof daarvan in de
   beek Kidron.

   ^13De hoogten ook, die vooraan Jeruzalem waren, dewelke waren ter
   rechterhand van de berg Mashith, die Salomo, de koning van Israel, voor
   Astoreth, het verfoeiselder Sidoniers, en voor Kamos, het verfoeisel
   der Moabieten, en voor Milchom, den gruwel der kinderen Ammons, gebouwd
   had, verontreinigde de koning.

   ^14Insgelijks brak hij de opgerichte beelden, en roeide de bossen uit;
   en hij vervulde hun plaats met mensenbeenderen.

   ^15Daartoe ook het altaar, dat te Beth-El was, en de hoogte, die
   Jerobeam, de zoon van Nebat, dewelke Israel zondigen deed, gemaakt had;
   te zamen dat altaar en diehoogte brak hij af; ja, hij verbrandde de
   hoogte, hij vergruisde ze tot stof, en hij verbrandde het bos.

   ^16En als Josia zich omkeerde, zag hij de graven, die daar op den berg
   waren, en zond henen, en nam de beenderen uit de graven, en verbrandde
   ze op dat altaar, enverontreinigde dat; naar het woord des HEEREN, dat
   de man Gods uitgeroepen had, die deze woorden uitriep.

   ^17Verder zeide hij: Wat is dat voor een grafteken, dat ik zie? En de
   lieden der stad zeiden tot hem: Het is het graf van den man Gods, die
   uit Juda kwam, en dezedingen, die gij tegen dit altaar van Beth-El
   gedaan hebt, uitgeroepen heeft.

   ^18En hij zeide: Laat hem liggen, dat niemand zijn beenderen verroere.
   Zo bevrijdden zij zijn beenderen, met de beenderen van den profeet, die
   uit Samaria gekomenwas.

   ^19Daartoe nam Josia ook weg al de huizen der hoogten, die in de steden
   van Samaria waren, die de koningen van Israel gemaakt hadden, om den
   HEERE tot toorn teverwekken; en hij deed dezelve naar al de daden, die
   hij te Beth-El gedaan had.

   ^20En hij slachtte al de priesteren der hoogten, die daar waren, op de
   altaren, en verbrandde mensenbeenderen op dezelve. Daarna keerde hij
   weder naar Jeruzalem.

   ^21En de koning gebood het ganse volk, zeggende: Houdt den HEERE, uw
   God, pascha, gelijk in dit boek des verbonds geschreven is.

   ^22Want gelijk dit pascha was er geen gehouden, van de dagen der
   richteren af, die Israel gericht hadden, noch in al de dagen der
   koningen van Israel, noch derkoningen van Juda.

   ^23Maar in het achttiende jaar van den koning Josia, werd dit pascha
   den HEERE te Jeruzalem gehouden.

   ^24En ook deed Josia weg de waarzeggers, en de duivelskunstenaars, en
   de terafim, en de drekgoden, en alle verfoeiselen, die in het land van
   Juda en in Jeruzalemgezien werden; opdat hij bevestigde de woorden der
   wet, die geschreven waren in het boek, dat de priester Hilkia in het
   huis des HEEREN gevonden had.

   ^25En voor hem was geen koning zijns gelijke, die zich tot den HEERE,
   met zijn ganse hart, en met zijn ganse ziel, en met zijn ganse kracht,
   naar al de wet van Mozes, bekeerd had; en na hem stond zijns gelijke
   niet op.

   ^26Nochtans keerde zich de HEERE van den brand Zijns groten toorns niet
   af, waarmede Zijn toorn brandde tegen Juda, om al de tergingen,
   waarmede Manasse Hemgetergd had.

   ^27En de HEERE zeide: Ik zal Juda ook van Mijn aangezicht wegdoen,
   gelijk als Ik Israel weggedaan heb; en Ik zal deze stad Jeruzalem
   verwerpen, die Ik verkorenheb, en het huis, waarvan Ik gezegd heb: Mijn
   Naam zal daar wezen.

   ^28Het overige nu der geschiedenissen van Josia, en al wat hij gedaan
   heeft, zijn die niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^29In zijn dagen toog Farao Necho, de koning van Egypte, op tegen den
   koning van Assyrie, naar de rivier Frath; en de koning Josia toog hem
   tegemoet, en hij dooddehem te Megiddo, als hij hem gezien had.

   ^30En zijn knechten voerden hem dood op een wagen van Megiddo, en
   brachten hem te Jeruzalem, en begroeven hem in zijn graf; en het volk
   des lands nam Joahaz, den zoon Josia, en zalfden hem, en maakten hem
   koning in zijns vaders plaats.

   ^31Drie en twintig jaren was Joahaz oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde drie maanden te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Hamutal, de dochter vanJeremia, van Libna.

   ^32En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat
   zijn vaderen gedaan hadden.

   ^33Doch Farao Necho liet hem binden te Ribla in het land van Hamath,
   opdat hij te Jeruzalem niet regeren zou; en hij legde het land een
   boete op van honderd talentenzilvers en een talent gouds.

   ^34Ook maakte Farao Necho Eljakim, den zoon van Josia, koning, in de
   plaats van zijn vader Josia, en veranderde zijn naam in Jojakim; maar
   Joahaz nam hij mede, enhij kwam in Egypte, en stierf aldaar.

   ^35En Jojakim gaf dat zilver en dat goud aan Farao; doch hij schatte
   het land, om dat geld naar het bevel van Farao te geven; een ieder naar
   zijn schatting eiste hij hetzilver en goud af van het volk des lands,
   om aan Farao Necho te geven.

   ^36Vijf en twintig jaren was Jojakim oud, toen hij koning werd, en
   regeerde elf jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Zebudda,
   een dochter van Pedaja, van Ruma.

   ^37En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat
   zijn vaders gedaan hadden. 2 Koningen 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1In zijn dagen toog Nebukadnezar, de koning van Babel, op, en Jojakim
   werd zijn knecht drie jaren; daarna keerde hij zich om, en rebelleerde
   tegen hem.

   ^2En de HEERE zond tegen hem de benden der Chaldeen, en de benden der
   Syriers, en de benden der Moabieten, en de benden der kinderen Ammons,
   en zond hentegen Juda, om dat te verderven, naar het woord des HEEREN,
   dat Hij gesproken had door den dienst Zijner knechten, de profeten.

   ^3Zekerlijk geschiedde dit naar het bevel des HEEREN tegen Juda, dat
   Hij hen van Zijn aangezicht wegdeed, om de zonden van Manasse, naar
   alles, wat hij gedaanhad;

   ^4Als ook om het onschuldig bloed, dat hij vergoten had, zodat hij
   Jeruzalem met onschuldig bloed vervuld had; daarom wilde de HEERE niet
   vergeven.

   ^5Het overige nu der geschiedenissen van Jojakim, en al wat hij gedaan
   heeft, is dat niet geschreven in het boek der kronieken der koningen
   van Juda?

   ^6En Jojakim ontsliep met zijn vaderen; en zijn zoon Jojachin werd
   koning in zijn plaats.

   ^7De koning nu van Egypte toog voortaan niet meer uit zijn land; want
   de koning van Babel had, van de rivier van Egypte af tot aan de rivier
   Frath, ingenomen al watvan den koning van Egypte was.

   ^8Jojachin was achttien jaren oud, toen hij koning werd, en regeerde
   drie maanden te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Nehusta, een
   dochter van Elnathan, van Jeruzalem.

   ^9En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat zijn
   vader gedaan had.

   ^10Te dier tijd togen de knechten van Nebukadnezar, den koning van
   Babel, naar Jeruzalem; en de stad werd belegerd.

   ^11Zelfs kwam Nebukadnezar, de koning van Babel, tegen de stad, als
   zijn knechten die belegerden.

   ^12Toen ging Jojachin, de koning van Juda, uit tot den koning van
   Babel, hij, en zijn moeder, en zijn knechten, en zijn vorsten, en zijn
   hovelingen; en de koning van Babelnam hem gevangen in het achtste jaar
   zijner regering.

   ^13En hij bracht van daar uit al de schatten van het huis des HEEREN,
   en de schatten van het huis des konings; en hij hieuw alle gouden vaten
   af, die Salomo, dekoning van Israel, in den tempel des HEEREN gemaakt
   had, gelijk als de HEERE gesproken had.

   ^14En hij voerde gans Jeruzalem weg, mitsgaders al de vorsten, en alle
   strijdbare helden, tien duizend gevangen, en alle timmerlieden en
   smeden; niemand werdovergelaten, dan het arme volk des lands.

   ^15Zo voerde hij Jojachin weg naar Babel, mitsgaders des konings
   moeder, en des konings vrouwen, en zijn hovelingen; daartoe de
   machtigen des lands bracht hijgevankelijk van Jeruzalem naar Babel;

   ^16En alle kloeke mannen tot zeven duizend, en timmerlieden en smeden
   tot een duizend, en alle helden, die ten oorlog geoefend waren; dezen
   bracht de koning vanBabel gevankelijk naar Babel.

   ^17En de koning van Babel maakte Mattanja, deszelfs oom, koning in
   plaats van hem, en veranderde zijn naam in Zedekia.

   ^18Zedekia was een en twintig jaren oud, als hij koning werd, en hij
   regeerde elf jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Hamutal,
   een dochter van Jeremia, van Libna.

   ^19En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat
   Jojakim gedaan had.

   ^20Want het geschiedde, om den toorn des HEEREN tegen Jeruzalem en
   tegen Juda, totdat Hij hen van Zijn aangezicht weggeworpen had. En
   Zedekia rebelleerdetegen den koning van Babel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En het geschiedde in het negende jaar zijner regering, in de tiende
   maand, op den tienden der maand, dat Nebukadnezar, de koning van Babel,
   kwam tegenJeruzalem, hij en zijn ganse heir, en legerde zich tegen
   haar; en zij bouwden tegen haar sterkten rondom.

   ^2Zo kwam de stad in belegering, tot in het elfde jaar van den koning
   Zedekia.

   ^3Op den negenden der vierde maand, als de honger in de stad sterk
   werd, en het volk des lands geen brood had,

   ^4Toen werd de stad doorgebroken, en al de krijgslieden vloden des
   nachts door den weg der poort, tussen de twee muren, die aan des
   konings hof waren (deChaldeen nu waren tegen de stad rondom), en de
   koning trok door den weg des vlakken velds.

   ^5Doch het heir der Chaldeen jaagde den koning na, en zij achterhaalden
   hem in de vlakke velden van Jericho, en zal zijn heir werd van bij hem
   verstrooid.

   ^6Zij dan grepen den koning, en voerden hem opwaarts tot den koning van
   Babel, naar Ribla; en zij spraken een oordeel tegen hem.

   ^7En zij slachtten de zonen van Zedekia voor zijn ogen, en men
   verblindde Zedekia's ogen, en zij bonden hem met twee koperen ketenen,
   en voerden hem naar Babel.

   ^8Daarna in de vijfde maand, op de zevenden der maand (dit was het
   negentiende jaar van Nebukadnezar, den koning van Babel) kwam
   Nebuzaradan, de overste dertrawanten, de knecht des konings van Babel,
   te Jeruzalem.

   ^9En hij verbrandde het huis des HEEREN, en het huis des konings,
   mitsgaders alle huizen van Jeruzalem; en alle huizen der groten
   verbrandde hij met vuur.

   ^10En het ganse heir de Chaldeen, dat met den overste der trawanten
   was, brak de muren van Jeruzalem rondom af.

   ^11Het overige nu des volks, die in de stad overgelaten waren, en de
   afvalligen, die tot den koning van Babel gevallen waren, en het overige
   der menigte, voerdeNebuzaradan, de overste der trawanten, gevankelijk
   weg.

   ^12Maar van de armsten des lands liet de overste der trawanten enigen
   overig tot wijngaardeniers en tot akkerlieden.

   ^13Verder braken de Chaldeen de koperen pilaren, die in het huis des
   HEEREN waren, en de stellingen, en de koperen zee, die in het huis des
   HEEREN was; en zijvoerden het koper daarvan naar Babel.

   ^14Zij namen ook de potten, en de schoffelen, en de gaffelen, en de
   rookschalen, en al de koperen vaten, daar men den dienst mede deed.

   ^15En de overste der trawanten nam weg de wierookvaten en de
   sprengbekkens, wat geheel goud en wat geheel zilver was.

   ^16De twee pilaren, de ene zee, en de stellingen, die Salomo voor het
   huis des HEEREN gemaakt had; het koper van al deze vaten was zonder
   gewicht.

   ^17De hoogte van een pilaar was achttien ellen, en het kapiteel daarop
   was koper; en de hoogte des kapiteels was drie ellen; en het net, en de
   granaatappelen op hetkapiteel rondom, waren alle van koper; en dezen
   gelijk had de andere pilaar, met het net.

   ^18Ook nam de overste der trawanten Seraja, den hoofdpriester, en
   Zefanja, den tweeden priester, en de drie dorpelbewaarders.

   ^19En uit de stad nam hij een hoveling, die over de krijgslieden
   gesteld was, en vijf mannen uit degenen, die des konings aangezicht
   zagen, die in de stad gevondenwerden, mitsgaders den oversten schrijver
   des heirs, die het volk des lands ten oorlog opschreef, en zestig
   mannen van het volk des lands, die in de stad gevondenwerden.

   ^20Als Nebuzaradan, de overste der trawanten, dezen genomen had, zo
   bracht hij hen tot den koning van Babel, naar Ribla.

   ^21En de koning van Babel sloeg hen, en doodde hen te Ribla, in het
   land van Hamath. Alzo werd Juda uit zijn land gevankelijk weggevoerd.

   ^22Maar aangaande het volk, dat in het land van Juda overgebleven was,
   dat Nebukadnezar, de koning van Babel, had laten overblijven, daarover
   stelde hij Gedalia, denzoon van Ahikam, den zoon van Safan.

   ^23Toen nu al de oversten der heiren, zij en hun mannen, hoorden, dat
   de koning van Babel Gedalia tot overste gesteld had, kwamen zij tot
   Gedalia naar Mizpa;namelijk, Ismael, de zoon van Nethanja, en Johanan,
   de zoon van Kareah, en Seraja, de zoon van Tanhumeth, de Netofathiet,
   en Jaazanja, de zoon van denMaachathiet, zij en hun mannen.

   ^24En Gedalia zwoer hun en hun mannen, en zeide tot hen: Vreest niet
   van te zijn knechten der Chaldeen, blijft in het land, en dient den
   koning van Babel, zo zal het uwel gaan.

   ^25Maar het geschiedde in de zevende maand, dat Ismael, de zoon van
   Nethanja, den zoon van Elisama, van koninklijk zaad, kwam, en tien
   mannen met hem; en zijsloegen Gedalia, dat hij stierf; mitsgaders de
   Joden en de Chaldeen, die met hem te Mizpa waren.

   ^26Toen maakte zich al het volk op, van de minste tot den meeste, en de
   oversten der heiren, en kwamen in Egypte; want zij vreesden voor de
   Chaldeen.

   ^27Het geschiedde daarna in het zeven en dertigste jaar der wegvoering
   van Jojachin, den koning van Juda, in de twaalfde maand, op den zeven
   en twintigsten dermaand, dat Evilmerodach, de koning van Babel, in het
   jaar, als hij koning werd, het hoofd van Jojachin, den koning van Juda,
   uit het gevangenhuis, verhief.

   ^28En hij sprak vriendelijk met hem, en stelde zijn stoel boven den
   stoel der koningen, die bij hem te Babel waren.

   ^29En hij veranderde de klederen zijner gevangenis, en hij at
   geduriglijk brood voor zijn aangezicht, al de dagen zijns levens.
     __________________________________________________________________

1 Chronicles
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Adam, Seth, Enos,

   ^2Kenan, Mahalal-el, Jered,

   ^3Henoch, Methusalah, Lamech,

   ^4Noach, Sem, Cham en Jafeth.

   ^5De kinderen van Jafeth waren Gomer, en Magog, en Madai, en Javan, en
   Tubal, en Mesech, en Tiras.

   ^6En de kinderen van Gomer waren Askenaz, en Difath, en Thogarma.

   ^7En de kinderen van Javan waren Elisa en Tharsisa, de Chittieten en
   Dodanieten.

   ^8De kinderen van Cham waren Cusch en Mitsraim, Put, en Kanaan.

   ^9En de kinderen van Cusch waren Seba, en Havila, en Sabta, en Raema,
   en Sabtecha; en de kinderen van Raema waren Scheba en Dedan.

   ^10Cusch nu gewon Nimrod; die begon geweldig te zijn op aarde.

   ^11En Mitsraim gewon de Ludieten, en de Anamieten, en de Lehabieten, en
   de Naftuchieten,

   ^12En de Pathrusieten, en de Casluchieten, (van welke de Filistijnen
   zijn voortgekomen) en de Cafthorieten.

   ^13Kanaan nu gewon Sidon, zijn eerstgeborene, en Heth,

   ^14En den Jebusiet, en den Amoriet, en den Girgasiet,

   ^15En den Heviet, en den Arkiet, en den Siniet,

   ^16En den Arvadiet, en den Zemariet, en den Hamathiet.

   ^17De kinderen van Sem waren Elam, en Assur, en Arfachsad, en Lud, en
   Aram, en Uz, en Hul, en Gether, en Mesech.

   ^18Arfachsad nu gewon Selah, en Selah gewon Heber.

   ^19Aan Heber nu zijn twee zonen geboren; de naam des enen was Peleg,
   omdat in zijn dagen het aardrijk verdeeld is, en de naam zijns broeders
   was Joktan.

   ^20En Joktan gewon Almodad, en Selef, en Hazarmaveth, en Jerah,

   ^21En Hadoram, en Uzal, en Dikla,

   ^22En Ebal, en Abimael, en Scheba,

   ^23En Ofir, en Havila, en Jobab. Alle dezen waren zonen van Joktan.

   ^24Sem, Arfachsad, Selah,

   ^25Heber, Peleg, Rehu,

   ^26Serug, Nahor, Terah,

   ^27Abram; die is Abraham.

   ^28De kinderen van Abraham waren Izak en Ismael.

   ^29Dit zijn hun geboorten: de eerstgeborene van Ismael was Nebajoth, en
   Kedar, en Adbeel, en Mibsam,

   ^30Misma en Duma, Massa, Hadad en Thema,

   ^31Jetur, Nafis, en Kedma; deze zijn de kinderen van Ismael.

   ^32De kinderen nu van Ketura, Abrahams bijwijf: die baarde Zimram, en
   Joksan, en Medan, en Midian, en Isbak, en Suah. En de kinderen van
   Joksan waren Schebaen Dedan.

   ^33De kinderen van Midian nu waren Efa, en Efer, en Henoch, en Abida,
   en Eldaa. Die allen waren zonen van Ketura.

   ^34Abraham nu gewon Izak. De zonen van Izak waren Ezau en Israel.

   ^35En de kinderen van Ezau: Elifaz, Rehuel, en Jehus, en Jaelam, en
   Korah.

   ^36De kinderen van Elifaz waren Theman, en Omar, Zefi, en Gaetham,
   Kenaz, en Timna, en Amalek.

   ^37De kinderen van Rehuel waren Nahath, Zerah, Samma en Mizza.

   ^38De kinderen van Seir nu waren Lotan, en Sobal, en Zibeon, en Ana, en
   Dison, en Ezer, en Disan.

   ^39De kinderen van Lotan nu waren Hori en Homam; en de zuster van Lotan
   was Timna.

   ^40De kinderen van Sobal waren Aljan, en Manahath, en Ebal, Sefi en
   Onam; en de kinderen van Zibeon waren Aja en Ana.

   ^41De kinderen van Ana waren Dison; en de zonen van Dison waren Hamram,
   en Esban, en Jithran, en Cheran.

   ^42De kinderen van Ezer waren Bilhan, en Zaavan, en Jaakan. De kinderen
   van Disan waren Uz en Aran.

   ^43Dit nu zijn de koningen, die geregeerd hebben in het land van Edom,
   eer er een koning regeerde over de kinderen Israels: Bela, de zoon van
   Beor; en de naam zijnerstad was Dinhaba.

   ^44En Bela stierf, en Jobab regeerde in zijn plaats, een zoon van
   Zerah, van Bozra.

   ^45En Jobab stierf, en Husam, uit het land der Themanieten, regeerde in
   zijn plaats.

   ^46En Husam stierf, en Hadad, de zoon van Bedad, regeerde in zijn
   plaats, die de Midianieten in het veld van Moab versloeg; en den naam
   zijner stad was Avith.

   ^47En Hadad stierf, en Samla, van Masreka, regeerde in zijn plaats.

   ^48En Samla stierf, en Saul, van Rehoboth aan de rivier, regeerde in
   zijn plaats.

   ^49En Saul stierf, en Baal-Hanan, de zoon van Achbor, regeerde in zijn
   plaats.

   ^50Als Baal-Hanan stierf, zo regeerde Hadad in zijn plaats, en de naam
   zijner stad was Pahi, en de naam zijner huisvrouw was Mehetabeel, de
   dochter van Matred, dochter van Mee-Sahab.

   ^51Toen Hadad stierf, zo werden vorsten in Edom: de vorst Timna, de
   vorst Alja, de vorst Jetheth,

   ^52De vorst Aholibama, de vorst Ela, de vorst Pinon,

   ^53De vorst Kenaz, de vorst Theman, de vorst Mibzar,
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Dezen zijn de kinderen van Israel: Ruben, Simeon, Levi en Juda,
   Issaschar en Zebulon,

   ^2Dan, Jozef en Benjamin, Nafthali, Gad en Aser.

   ^3De kinderen van Juda zijn: Er, en Onan, en Sela; drie zijn er hem
   geboren van de dochter van Sua, de Kanaanietische; en Er, de
   eerstgeborene van Juda, waskwaad in de ogen des HEEREN; daarom doodde
   Hij hem.

   ^4Maar Thamar, zijn schoondochter, baarde hem Perez en Zerah. Al de
   zonen van Juda waren vijf.

   ^5De kinderen van Perez waren Hezron en Hamul.

   ^6En de kinderen van Zerah waren Zimri, en Ethan, en Heman, en Chalcol,
   en Dara. Deze allen zijn vijf.

   ^7En de kinderen van Charmi waren Achan, de beroerder van Israel, die
   zich aan het verbannene vergreep.

   ^8De kinderen van Ethan nu waren Azaria.

   ^9En de kinderen van Hezron, die hem geboren zijn, waren Jerahmeel, en
   Ram, en Chelubai.

   ^10Ram nu gewon Amminadab, en Amminadab gewon Nahesson, den vorst der
   kinderen van Juda;

   ^11En Nahesson gewon Salma, en Salma gewon Boaz.

   ^12En Boaz gewon Obed, en Obed gewon Isai,

   ^13En Isai gewon Eliab, zijn eerstgeborene, en Abinadab, den tweede, en
   Simea, den derde,

   ^14Nethaneel, den vierde, Raddai, den vijfde,

   ^15Ozem, den zesde, David, den zevende.

   ^16En hun zusters waren Zeruja en Abigail. De kinderen nu van Zeruja
   waren Abisai, en Joab, en Asa-El drie.

   ^17En Abigail baarde Amasa; en de vader van Amasa was Jether, een
   Ismaeliet.

   ^18Kaleb nu, de zoon van Hezron, gewon kinderen uit Azuba, zijn vrouw,
   en uit Jerioth. En de zonen van deze zijn: Jeser, en Sobab, en Ardon.

   ^19Als nu Azuba gestorven was, zo nam zich Kaleb Efrath, die baarde hem
   Hur.

   ^20En Hur gewon Uri, en Uri gewon Bezaleel.

   ^21Daarna ging Hezron in tot de dochter van Machir, den vader van
   Gilead, en hij nam ze, toen hij zestig jaren oud was; en zij baarde hem
   Segub.

   ^22Segub nu gewon Jair; en hij had drie en twintig steden in het land
   van Gilead.

   ^23En hij nam Gesur en Aram, met de vlekken van Jair, van dezelve, met
   Kenath, en haar onderhorige plaatsen, zestig steden. Deze allen zijn
   zonen van Machir, denvader van Gilead.

   ^24En na den dood van Hezron, in Kaleb-Efratha, heeft Abia, Hezrons
   huisvrouw, hem ook gebaard Aschur, de vader van Thekoa.

   ^25De kinderen van Jerahmeel nu, den eerstgeborene van Hezron, waren
   deze: de eerstgeborene was Ram, daartoe Buna, en Oren, en Ozem en Ahia.

   ^26Jerahmeel had nog een andere vrouw, welker naam was Atara; zij was
   de moeder van Onam.

   ^27En de kinderen van Ram, den eerstgeborene van Jerahmeel waren Maaz,
   en Jamin, en Eker.

   ^28En de kinderen van Onam waren Sammai en Jada. En de kinderen van
   Sammai: Nadab en Abisur.

   ^29De naam nu der huisvrouw van Abisur was Abihail: die baarde hem
   Achban en Molid.

   ^30En de kinderen van Nadab waren Seled en Appaim; en Seled stierf
   zonder kinderen.

   ^31En de kinderen van Appaim waren Jisei; en de kinderen van Jisei
   waren Sesan; en de kinderen van Sesan, Achlai.

   ^32En de kinderen van Jada, den broeder van Sammai, waren Jether en
   Jonathan; en Jether is gestorven zonder kinderen.

   ^33De kinderen van Jonathan nu waren Peleth en Zaza. Dit waren de
   kinderen van Jerahmeel.

   ^34En Sesan had geen zonen, maar dochteren. En Sesan had een
   Egyptischen knecht, wiens naam was Jarha.

   ^35Sesan nu gaf zijn dochter aan zijn knecht Jarha tot een vrouw; en
   zij baarde hem Attai.

   ^36Attai nu gewon Nathan, en Nathan gewon Zabad,

   ^37En Zabad gewon Eflal, en Eflal gewon Obed,

   ^38En Obed gewon Jehu, en Jehu gewon Azaria,

   ^39En Azaria gewon Helez, en Helez gewon Elasa,

   ^40En Elasa gewon Sismai, en Sismai gewon Sallum,

   ^41En Sallum gewon Jekamja, en Jekamja gewon Elisama.

   ^42De kinderen van Kaleb nu, den broeder van Jerahmeel, zijn Mesa, zijn
   eerstgeborene (die is de vader van Zif), en de kinderen van Maresa, den
   vader van Hebron.

   ^43De kinderen van Hebron nu waren Korah, en Tappuah, en Rekem, en
   Sema.

   ^44Sema nu gewon Raham, den vader van Jorkeam, en Rekem gewon Sammai.

   ^45De kinderen van Sammai nu waren Maon; en Maon was de vader van
   Beth-Zur.

   ^46En Efa, het bijwijf van Kaleb, baarde Haran, en Moza, en Gazez; en
   Haran gewon Gazez.

   ^47De kinderen van Jochdai nu waren Regem, en Jotham, en Gesan, en
   Pelet, en Efa, en Saaf.

   ^48Uit het bijwijf Maacha gewon Kaleb: Seber en Tirhana.

   ^49En de huisvrouw van Saaf, den vader van Madmanna, baarde Seva, den
   vader van Machbena, en den vader van Gibea; en de dochter van Kaleb was
   Achsa.

   ^50Dit waren de kinderen van Kaleb, den zoon van Hur, den eerstgeborene
   van Efratha: Sobal, de vader van Kirjath-Jearim;

   ^51Salma, de vader der Bethlehemieten; Haref, de vader van Beth-Gader.

   ^52De kinderen van Sobal, den vader van Kirjath-Jearim, waren Haroe en
   Hazihammenuchoth.

   ^53En de geslachten van Kirjath-Jearim waren de Jithrieten, en de
   Futhieten, en de Sumathieten, en de Misraieten; van dezen zijn
   uitgegaan de Zoraieten en deEsthaolieten.

   ^54De kinderen van Salma waren de Bethlehemieten, en de Netofathieten,
   Atroth, Beth-Joab, en de helft der Manathieten, en de Zorieten.

   ^55En de huisgezinnen der schrijvers, die te Jabes woonden, de
   Tirathieten, de Simeathieten, de Suchathieten; dezen zijn de Kenieten,
   die gekomen zijn van Hammath, den vader van het huis van Rechab.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dezen nu waren de kinderen van David, die hem te Hebron geboren zijn:
   de eerstgeborene Amnon, van Ahinoam, de Jizreelietische; de tweede
   Daniel, van Abigail, de Karmelietische;

   ^2De derde Absalom, de zoon van Maacha, de dochter van Thalmai, de
   koning te Gesur; de vierde Adonia, de zoon van Haggith;

   ^3De vijfde Sefatja, van Abital; de zesde Jithream, van zijn huisvrouw
   Egla.

   ^4Zes zijn hem te Hebron geboren; want hij regeerde daar zeven jaren en
   zes maanden; en drie en dertig jaren regeerde hij te Jeruzalem.

   ^5Dezen nu zijn hem te Jeruzalem geboren: Simea, en Sobab, en Nathan,
   en Salomo; deze vier zijn van Bath-Sua, de dochter van Ammiel;

   ^6Daartoe Jibchar, en Elisama, en Elifelet,

   ^7En Nogah, en Nefeg, en Jafia,

   ^8En Elisama, en Eljada, en Elifelet, negen.

   ^9Deze allen zijn zonen van David, behalve de kinderen der bijwijven,
   en Thamar hun zuster.

   ^10Salomo's zoon nu was Rehabeam; zijn zoon was Abia; zijn zoon was
   Asa; zijn zoon was Josafat;

   ^11Zijn zoon was Joram; zijn zoon was Ahazia; zijn zoon was Joas;

   ^12Zijn zoon was Amazia; zijn zoon was Azaria; zijn zoon was Jotham;

   ^13Zijn zoon was Achaz; zijn zoon was Hizkia; zijn zoon was Manasse;

   ^14Zijn zoon was Amon; zijn zoon was Josia.

   ^15De zonen van Josia nu waren dezen: de eerstgeborene Johanan, de
   tweede Jojakim, de derde Zedekia, de vierde Sallum.

   ^16De kinderen van Jojakim nu waren: Jechonia zijn zoon, Zedekia zijn
   zoon.

   ^17En de kinderen van Jechonia waren Assir; zijn zoon was Sealthiel;

   ^18Dezes zonen waren Malchiram, en Pedaja, en Senazar, Jekamja, Hosama
   en Nedabja.

   ^19De kinderen van Pedaja nu waren Zerubbabel en Simei; en de kinderen
   van Zerubbabel waren Mesullam en Hananja; en Selomith was hunlieder
   zuster;

   ^20En Hasuba, en Ohel, en Berechja, en Hasadja, Jusabhesed; vijf.

   ^21De kinderen van Hananja nu waren Pelatja en Jesaja. De kinderen van
   Refaja, de kinderen van Arnan, de kinderen van Obadja, de kinderen van
   Sechanja.

   ^22De kinderen nu van Sechanja waren Semaja; en de kinderen van Semaja
   waren Hattus, en Jigeal, en Bariah, en Nearja, en Safat; zes.

   ^23En de kinderen van Nearja waren Eljoenai, en Hizkia, en Azrikam;
   drie.

   ^24En de kinderen van Eljoenai waren Hodajeva, en Eljasib, en Pelaja,
   en Akkub, en Johanan, en Delaja, en Anani; zeven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1De kinderen van Juda waren Perez, Hezron en Charmi, en Hur, en Sobal.

   ^2En Reaja, de zoon van Sobal, gewon Jahath, en Jahath gewon Ahumai en
   Lahad; dit zijn de huisgezinnen der Zorathieten;

   ^3En dezen zijn van den vader Etam: Jizreel, en Isma, en Idbas; en de
   naam hunner zuster was Hazelelponi.

   ^4En Pnuel was de vader van Gedor, en Ezer de vader van Husah. Dit zijn
   de kinderen van Hur, den eerstgeborene van Efratha, den vader van
   Bethlehem.

   ^5Asschur nu, de vader van Thekoa, had twee vrouwen, Hela en Naara.

   ^6En Naara baarde hem Ahuzzam, en Hefer, en Temeni, en Haahastari. Dit
   zijn de kinderen van Naara.

   ^7En de kinderen van Hela waren Zereth, Jezohar, en Ethnan.

   ^8En Koz gewon Anub en Hazobeba, en de huisgezinnen van Aharlel, den
   zoon van Harum.

   ^9Jabez nu was heerlijker dan zijn broeders; en zijn moeder had zijn
   naam Jabez genoemd, zeggende: Want ik heb hem met smarten gebaard.

   ^10Want Jabez riep den God Israels aan, zeggende: Indien Gij mij
   rijkelijk zegenen, en mijn landpale vermeerderen zult, en Uw hand met
   mij zijn zal, en met het kwadealzo maakt, dat het mij niet smarte! En
   God liet komen, wat hij begeerde.

   ^11En Chelub, de broeder van Suha, gewon Mechir; hij is de vader van
   Eston.

   ^12Eston nu gewon Beth-rafa, en Pasea, en Tehinna, den vader van
   Ir-nahas; dit zijn de mannen van Recha.

   ^13En de kinderen van Kenaz waren Othniel en Seraja; en de kinderen van
   Othniel, Hathath.

   ^14En Meonothai gewon Ofra; en Seraja gewon Joab, den vader des dals
   der werkmeesters; want zij waren werkmeesters.

   ^15De kinderen van Kaleb nu, den zoon van Jefunne, waren Iru, Ela en
   Naam; en de kinderen van Ela, te weten Kenaz.

   ^16En de kinderen van Jehalelel waren Zif en Zifa, Thirea en Asareel.

   ^17En de kinderen van Ezra waren Jether, en Mered, en Efer, en Jalon;
   en zij baarde Mirjam, en Sammai, en Isbah, den vader van Esthemoa.

   ^18En zijn Joodse huisvrouw baarde Jered, den vader van Gedor, en
   Heber, den vader van Socho, en Jekuthiel, den vader van Bitja, de
   dochter van Farao, die Meredgenomen had.

   ^19En de kinderen van de huisvrouw Hodija, de zuster van Naham, waren
   Abi-Kehila, de Garmiet, en Esthemoa, de Maachathiet.

   ^20En de kinderen van Simon nu waren Amnon en Rinna, Ben-hanan en
   Tilon; en de kinderen van Isei waren Zoheth en Ben-Zoheth.

   ^21De kinderen van Sela, den zoon van Juda, waren Er, de vader van
   Lecha, en Lada, de vader van Maresa; en de huisgezinnen van het huis
   der linnenwerkers in hethuis Asbea.

   ^22Daartoe Jokim, en de mannen van Chozeba, en Joas, en Saraf (die over
   de Moabieten geheerst hebben) en de Jasubilehem; doch deze dingen zijn
   oud.

   ^23Dezen waren pottenbakkers, wonende bij plantages en tuinen; zij zijn
   daar gebleven bij den koning in zijn werk.

   ^24De kinderen van Simeon waren Nemuel en Jamin, Jarib, Zerah, Saul.

   ^25Sallum was zijn zoon; Mibsam was zijn zoon; Misma was zijn zoon.

   ^26De kinderen van Misma waren dezen: Hammuel zijn zoon, Zaccur zijn
   zoon, Simei zijn zoon.

   ^27Simei nu had zestien zonen en zes dochteren; maar zijn broeders
   hadden niet veel kinderen; en hun ganse huisgezin werd zo zeer niet
   vermenigvuldigd, als van dekinderen van Juda.

   ^28En zij woonden te Ber-seba, en te Molada, en te Hazar-Sual,

   ^29En te Bilha, en te Ezem, en te Tholad,

   ^30En te Bethuel, en te Horma, en te Ziklag,

   ^31En te Beth-markaboth, en te Hazar-Susim, en te Beth-Biri, en te
   Saaraim. Dit waren hun steden, totdat David koning werd.

   ^32En hun dorpen waren Etam en Ain, Rimmon en Tochen, en Asan; vijf
   steden.

   ^33En al haar dorpen, die in den omloop dezer steden waren, tot Baal
   toe. Dit zijn hun woningen en hun geslachtsrekening voor hen.

   ^34Doch Mesobab, en Jamlech, en Josa, de zoon van Amazia,

   ^35En Joel, en Jehu, de zoon van Jesibja, den zoon van Saraja, den zoon
   van Asiel,

   ^36En Eljoenai, en Jaakoba, en Jesohaja, en Asaja, en Adiel, en
   Jesimeel, en Benaja,

   ^37En Ziza, de zoon van Sifei, den zoon van Allon, den zoon van Jedaja,
   den zoon van Simri, den zoon van Semaja;

   ^38Dezen kwamen tot namen, zijnde vorsten in hun huisgezinnen, en de
   huisgezinnen hunner vaderen braken uit in menigte.

   ^39En zij gingen tot aan den ingang van Gedor tot het oosten des dals,
   om weide te zoeken voor hun schapen.

   ^40En zij vonden vette en goede weide, en een land, wijd van begrip, en
   stil, en gerust; want die van Cham woonden daar tevoren.

   ^41Dezen nu, die met namen beschreven zijn, kwamen in de dagen van
   Hizkia, den koning van Juda, en zij sloegen de tenten en woningen
   dergenen, die daar gevondenwerden; en zij verbanden hen, tot op dezen
   dag; en zij woonden aan hun plaats, want daar was weide voor hun
   schapen.

   ^42Ook gingen uit hen, te weten uit de kinderen van Simeon, vijfhonderd
   mannen, tot het gebergte van Seir; en Pelatja, en Nearja, en Refaja, en
   Izziel, de zonen vanIsei, waren hun tot hoofden.

   ^43En zij sloegen de overigen der ontkomenen onder de Amalekieten, en
   zij woonden aldaar tot op dezen dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1De kinderen van Ruben nu, den eerstgeborene van Israel; (want hij was
   de eerstgeborene; maar dewijl hij zijns vaders bed ontheiligd had, werd
   zijn eerstgeboortegegeven aan de kinderen van Jozef, den zoon van
   Israel; doch niet alzo, dat hij zich in het geslachtsregister naar de
   eerstgeboorte rekenen mocht;

   ^2Want Juda werd machtig onder zijn broederen, en die tot een
   voorganger was, was uit hem; doch de eerstgeboorte was van Jozef.)

   ^3De kinderen van Ruben, den eerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en
   Pallu, Hezron en Charmi.

   ^4De kinderen van Joel: zijn zoon Semaja; zijn zoon Gog; zijn zoon
   Simei;

   ^5Zijn zoon Micha; zijn zoon Reaja; zijn zoon Baal;

   ^6Zijn zoon Beera, welken Tiglath-Pilneser, de koning van Assyrie,
   gevankelijk wegvoerde; hij was de vorst der Rubenieten.

   ^7Aangaande zijn broederen in hun huisgezinnen, als zij naar hun
   geboorten in de geslachtsregisters gesteld werden; de hoofden zijn
   geweest Jehiel en Zecharja,

   ^8En Bela, de zoon van Azaz, den zoon van Sema, den zoon van Joel, die
   woonde te Aroer, en tot aan Nebo, en Baal-Meon,

   ^9En hij woonde tegen het oosten, tot den ingang der woestijn, van de
   rivier Frath af; want hun vee was veel geworden in het land van Gilead.

   ^10En in de dagen van Saul voerden zij krijg tegen de Hagarenen, die
   vielen door hun hand; en zij woonden in hun tenten tegen de gehele
   oostzijde van Gilead.

   ^11De kinderen van Gad nu woonden tegen hen over, in het land van
   Basan, tot Salcha toe.

   ^12Joel was het hoofd; en Safam de tweede; maar Jaenai en Safat bleven
   in Basan.

   ^13Hun broeders nu, naar hun vaderlijke huizen, waren Michael, en
   Mesullam, en Seba, en Jorai, en Jachan, en Zia, en Heber: zeven.

   ^14Dezen zijn de kinderen van Abihail, den zoon van Huri, den zoon van
   Jaroah, den zoon van Gilead, den zoon van Michael, den zoon van
   Jesisai, den zoon van Jahdo, den zoon van Buz.

   ^15Ahi, de zoon van Abdiel, den zoon van Guni, was het hoofd van het
   huis hunner vaderen.

   ^16En zij woonden in Gilead, in Basan, en in haar onderhorige plaatsen,
   en in al de voorsteden van Saron, tot aan hun uitgangen.

   ^17Deze allen zijn naar hun geslachtsregisters geteld, in de dagen van
   Jotham, den koning van Juda, en in de dagen van Jerobeam, den koning
   van Israel.

   ^18Van de kinderen van Ruben, en van de Gadieten, en van den halven
   stam van Manasse, van de strijdbaarste mannen, schild en zwaard
   dragende, en den boogspannende, en ervaren in den krijg, waren vier en
   veertig duizend zevenhonderd en zestig, uitgaande in het heir.

   ^19En zij voerden krijg tegen de Hagarenen, en tegen Jethur, en Nafis,
   en Nodab.

   ^20Doch zij werden geholpen tegen hen, en de Hagarenen werden in hun
   hand gegeven, en allen, die met hen waren; omdat zij tot God riepen in
   den krijg, zo liet HijZich van hen verbidden, dewijl zij op Hem
   vertrouwden.

   ^21En zij voerden hun vee gevankelijk weg; van hun kemelen vijftig
   duizend, en tweehonderd en vijftig duizend schapen, en twee duizend
   ezelen, en honderd duizendzielen der mensen.

   ^22Want er vielen vele verwonden, dewijl de strijd van God was; en zij
   woonden in hun plaats, totdat zij gevankelijk weggevoerd werden.

   ^23De kinderen nu van den halven stam van Manasse woonden in dat land.
   Zij werden vermenigvuldigd van Basan tot aan Baal-Hermon, en Senir, en
   den bergHermon.

   ^24Dezen nu waren de hoofden hunner vaderlijke huizen, te weten: Hefer,
   en Jisei, en Eliel, en Azriel, en Jeremia, en Hodavja, en Jahdiel;
   mannen sterk van kracht, mannen van naam, hoofden der huizen hunner
   vaderen.

   ^25Maar zij hebben tegen den God hunner vaderen overtreden, en de goden
   der volken des lands nagehoereerd, welke God voor hun aangezichten had
   verdelgd.

   ^26Zo verwekte de God Israels den geest van Pul, den koning van
   Assyrie, en den geest van Tiglath-Pilneser, den koning van Assyrie, die
   voerde hen gevankelijk weg, te weten de Rubenieten, en de Gadieten, en
   den halven stam van Manasse; en hij bracht hen te Halah, en Habor, en
   Hara, en aan de rivier Gozan, tot op dezen dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1De kinderen van Levi waren Gerson, Kahath en Merari.

   ^2De kinderen van Kahath nu waren Amram, Jizhar, en Hebron, en Uzziel.

   ^3En de kinderen van Amram waren Aaron, en Mozes en Mirjam; en de
   kinderen van Aaron waren Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar.

   ^4En Eleazar gewon Pinehas, Pinehas gewon Abisua;

   ^5En Abisua gewon Bukki, en Bukki gewon Uzzi;

   ^6En Uzzi gewon Zerahja, en Zerahja gewon Merajoth;

   ^7En Merajoth gewon Amarja, en Amarja gewon Ahitub;

   ^8En Ahitub gewon Zadok, en Zadok gewon Ahimaaz;

   ^9En Ahimaaz gewon Azarja, en Azarja gewon Johanan;

   ^10En Johanan gewon Azarja. Hij is het, die het priesterambt bediende
   in het huis, dat Salomo te Jeruzalem gebouwd had.

   ^11En Azarja gewon Amarja, en Amarja gewon Ahitub;

   ^12En Ahitub gewon Zadok, en Zadok gewon Sallum;

   ^13En Sallum gewon Hilkia, en Hilkia gewon Azarja;

   ^14En Azarja gewon Seraja, en Seraja gewon Jozadak;

   ^15En Jozadak ging mede, als de HEERE Juda en Jeruzalem gevankelijk
   wegvoerde door de hand van Nebukadnezar.

   ^16Zo zijn dan de kinderen van Levi: Gerson, Kahath en Merari.

   ^17En dit zijn de namen der zonen van Gerson: Libni en Simei.

   ^18En de kinderen van Kahath waren Amram, en Jizhar, en Hebron, en
   Uzziel.

   ^19De kinderen van Merari waren Maheli en Musi. En dit zijn de
   huisgezinnen der Levieten, naar hun vaderen.

   ^20Van Gerson: zijn zoon was Libni; zijn zoon Jahath; zijn zoon Zimma;

   ^21Zijn zoon Joah; zijn zoon Iddo; zijn zoon Zerah; zijn zoon Jeathrai.

   ^22De kinderen van Kahath waren: zijn zoon Amminadab; zijn zoon Korah;
   zijn zoon Assir;

   ^23Zijn zoon Elkana; en zijn zoon Ebjasaf; en zijn zoon Assir;

   ^24Zijn zoon Tahath; zijn zoon Uriel; zijn zoon Uzzia, en zijn zoon
   Saul.

   ^25De kinderen van Elkana nu waren Amasia en Ahimoth.

   ^26Elkana; dezes zoon was Elkana; zijn zoon was Zofai; en zijn zoon was
   Nahath;

   ^27Zijn zoon Eliab; zijn zoon Jeroham; zijn zoon Elkana.

   ^28De zonen van Samuel nu waren dezen: zijn eerstgeborene was Vasni,
   daarna Abia.

   ^29De kinderen van Merari waren Maheli; zijn zoon Libni; zijn zoon
   Simei; zijn zoon Uzza;

   ^30Zijn zoon Simea; zijn zoon Haggija; zijn zoon Asaja.

   ^31Dezen nu zijn het, die David gesteld heeft tot het ambt des gezangs
   in het huis des HEEREN, nadat de ark tot rust gekomen was.

   ^32En zij dienden voor den tabernakel van de tent der samenkomst met
   gezangen, totdat Salomo het huis des HEEREN te Jeruzalem bouwde; en zij
   stonden naar hunwijze in hun ambt.

   ^33Dezen nu zijn ze, die daar stonden met hun zonen; van de zonen der
   Kahathieten, Heman de zanger, de zoon van Joel, den zoon van Samuel,

   ^34Den zoon van Elkana, den zoon van Jeroham, den zoon van Eliel, den
   zoon van Toah,

   ^35Den zoon van Zuf, den zoon van Elkana, den zoon van Mahath, den zoon
   van Amasai,

   ^36Den zoon van Elkana, den zoon van Joel, den zoon van Azarja, den
   zoon van Zefanja,

   ^37Den zoon van Tahath, den zoon van Assir, den zoon van Ebjasaf, den
   zoon van Korah,

   ^38Den zoon van Jizhar, den zoon van Kahath, den zoon van Levi, den
   zoon van Israel.

   ^39En zijn broeder Asaf stond aan zijn rechter zijde; Asaf was de zoon
   van Berechja, den zoon van Simea,

   ^40Den zoon van Michael, den zoon van Baeseja, den zoon van Malchija,

   ^41Den zoon van Ethni, den zoon van Zerah, den zoon van Adaja,

   ^42Den zoon van Ethan, den zoon van Zimma, den zoon van Simei,

   ^43Den zoon van Jahath, den zoon van Gerson, den zoon van Levi.

   ^44Hunne broeders nu, de kinderen van Merari, stonden aan de linker
   zijde, namelijk Ethan, de zoon van Kisi, den zoon van Abdi, den zoon
   van Malluch,

   ^45Den zoon van Hasabja, den zoon van Amazia, den zoon van Hilkia,

   ^46Den zoon van Amzi, den zoon van Bani, den zoon van Semer,

   ^47Den zoon van Maheli, den zoon van Musi, den zoon van Merari, den
   zoon van Levi.

   ^48Hun broeders nu, de Levieten, waren gegeven tot allerlei dienst des
   tabernakels van het huis Gods.

   ^49Aaron nu en zijn zonen rookten op het altaar des brandoffers, en op
   het reukaltaar, zijnde besteld tot al het werk van het heilige der
   heiligen, en om over Israelverzoening te doen, naar alles wat Mozes, de
   knecht Gods, geboden had.

   ^50Dit nu zijn de kinderen van Aaron: Eleazar, was zijn zoon; Pinehas
   zijn zoon; Abisua zijn zoon;

   ^51Bukki zijn zoon; Uzzi zijn zoon; Serahja zijn zoon;

   ^52Merajoth zijn zoon; Amarja zijn zoon; Ahitub zijn zoon;

   ^53Zadok zijn zoon; Ahimaaz zijn zoon.

   ^54En dit waren hun woningen, naar hun kastelen, in hun landpalen,
   namelijk van de zonen van Aaron, van het huisgezin der Kahathieten,
   want dat lot was voor hen.

   ^55En zij gaven hun Hebron, in het land van Juda, en haar voorsteden
   rondom dezelve.

   ^56Maar het veld der stad, en haar dorpen, gaven zij Kaleb, den zoon
   van Jefunne.

   ^57En den kinderen van Aaron gaven zij steden van Juda, de vrijstad
   Hebron, en Libna en haar voorsteden, en Jattir en Esthemoa, en haar
   voorsteden,

   ^58En Hilen en haar voorsteden, en Debir en haar voorsteden,

   ^59En Asan en haar voorsteden, en Beth-Semes en haar voorsteden.

   ^60Van den stam van Benjamin nu: Geba en haar voorsteden, en Allemeth
   en haar voorsteden, en Anathoth en haar voorsteden. Al hun steden, in
   hun huisgezinnen, waren dertien steden.

   ^61Maar de kinderen van Kahath, die overgebleven waren, hadden van het
   huisgezin van den stam, uit den halven stam van half Manasse, bij het
   lot, tien steden.

   ^62En de kinderen van Gerson, naar hun huisgezinnen, hadden van den
   stam van Issaschar, en van den stam van Aser, en van den stam van
   Nafthali, en van den stamvan Manasse in Basan, dertien steden.

   ^63De kinderen van Merari, naar hun huisgezinnen, hadden van den stam
   van Ruben, en van den stam van Gad, en van den stam van Zebulon, bij
   het lot, twaalf steden.

   ^64Alzo gaven de kinderen Israels aan de Levieten deze steden en haar
   voorsteden.

   ^65En zij gaven ze bij het lot, van den stam der kinderen van Juda, en
   van den stam der kinderen van Simeon, en van den stam der kinderen van
   Benjamin, deze steden, dewelke zij bij namen noemden.

   ^66Aan de overigen nu, uit de huisgezinnen der kinderen van Kahath,
   dien gewerden steden hunner landpale, van den stam van Efraim.

   ^67Want zij gaven hun van de vrijsteden, Sichem en haar voorsteden op
   het gebergte van Efraim, en Gezer en haar voorsteden,

   ^68En Jokmeam en haar voorsteden, en Beth-horon en haar voorsteden,

   ^69En Ajalon en haar voorsteden, en Gath-Rimmon en haar voorsteden.

   ^70En uit den halven stam van Manasse: Aner en haar voorsteden, en
   Bileam en haar voorsteden. De huisgezinnen der overige kinderen van
   Kahath hadden dezesteden:

   ^71De kinderen van Gerson hadden van de huisgezinnen van den halven
   stam van Manasse: Golan in Basan en haar voorsteden, en Astharoth, en
   haar voorsteden.

   ^72En van den stam van Issaschar: Kedes en haar voorsteden, Dobrath en
   haar voorsteden,

   ^73En Ramoth en haar voorsteden, en Anem en haar voorsteden.

   ^74En van den stam van Aser: Masal en haar voorsteden, en Abdor en haar
   voorsteden,

   ^75En Hukok en haar voorsteden, en Rehob en haar voorsteden.

   ^76En van den stam van Nafthali: Kedes in Galilea, en haar voorsteden,
   en Hammon en haar voorsteden, en Kirjathaim en haar voorsteden.

   ^77De overige kinderen van Merari hadden van den stam van Zebulon:
   Rimmono en haar voorsteden, Thabor en haar voorsteden;

   ^78En aan gene zijde van de Jordaan tegen Jericho, tegen het oosten aan
   de Jordaan, van den stam van Ruben: Bezer in de woestijn, en haar
   voorsteden, en Jahza enhaar voorsteden,

   ^79En Kedemoth en haar voorsteden, en Mefaath en haar voorsteden;

   ^80En van den stam van Gad: Ramoth in Gilead, en haar voorsteden, en
   Mahanaim en haar voorsteden,

   ^81En Hesbon en haar voorsteden, en Jaezer en haar voorsteden. 1
   Kronieken 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1De kinderen van Issaschar waren Thola en Pua, Jasib en Simron; vier.

   ^2De kinderen van Thola nu waren Uzzi, en Refaja, en Jeriel, en
   Jachmai, en Jibsam, en Samuel; hoofden van de huizen hunner vaderen,
   van Thola, kloeke helden inhun geslachten; hun getal was in de dagen
   van David twee en twintig duizend en zeshonderd.

   ^3En de kinderen van Uzzi waren Jizrahja; en de kinderen van Jizrahja
   waren Michael, en Obadja, en Joel, en Jisia; deze vijf waren al te
   zamen hoofden.

   ^4En met hen naar hun geslachten, naar hun vaderlijke huizen, waren de
   hopen des krijgsheirs zes en dertig duizend; want zij hadden vele
   vrouwen en kinderen.

   ^5En hun broeders, in alle huisgezinnen van Issaschar, kloeke helden,
   waren zeven en tachtig duizend, al dezelve in geslachtsregisters
   gesteld zijnde.

   ^6De kinderen van Benjamin waren Bela, en Becher, en Jediael; drie.

   ^7En de kinderen van Bela waren Ezbon, en Uzzi, en Uzziel, en Jerimoth,
   en Iri; vijf hoofden in de huizen der vaderen, kloeke helden; die, in
   geslachtsregisters gesteldzijnde, waren twee en twintig duizend en vier
   en dertig.

   ^8De kinderen van Becher nu waren Zemira, en Joas, en Eliezer, en
   Eljoenai, en Omri, en Jeremoth, en Abija, en Anathoth, en Alemeth; deze
   allen waren kinderenvan Becher.

   ^9Dezen nu in geslachtsregisters gesteld zijnde, naar hun geslachten,
   hoofden der huizen hunner vaderen, kloeke helden, waren twintig duizend
   en tweehonderd.

   ^10De kinderen van Jediael nu waren Bilhan; en de kinderen van Bilhan
   waren Jeus en Benjamin, en Ehud, en Chenaana, en Zethan, en Tharsis, en
   Ahi-sahar.

   ^11Alle dezen waren kinderen van Jediael, tot hoofden der vaderen,
   kloeke helden, zeventien duizend en tweehonderd, uitgaande in het heir
   ten strijde.

   ^12Daartoe Suppim en Huppim waren kinderen van Ir, en Husim, kinderen
   van Aher.

   ^13De kinderen van Nafthali waren Jahziel, en Guni, en Jezer, en
   Sallum, kinderen van Bilha.

   ^14De kinderen van Manasse waren Asriel, welken de vrouw van Gilead
   baarde; doch zijn bijwijf, de Syrische, baarde Machir, den vader van
   Gilead.

   ^15Machir nu nam tot een vrouw de zuster van Huppim en Suppim, en haar
   naam was Maacha; en de naam des tweeden was Zelafead. Zelafead nu had
   dochters.

   ^16En Maacha, de huisvrouw van Machir, baarde een zoon, en zij noemde
   zijn naam Peres, en de naams zijns broeders was Seres, en zijn zonen
   waren Ulam enRekem.

   ^17De kinderen van Ulam nu waren Bedan; dezen zijn de kinderen van
   Gilead, den zoon van Machir, den zoon van Manasse.

   ^18Belangende nu zijn zuster Molecheth, zij baarde Ishod, en Abiezer,
   en Mahela.

   ^19De kinderen van Semida nu waren Ahjan, en Sechem, en Likhi, en
   Aniam.

   ^20En de kinderen van Efraim waren Suthelah; en zijn zoon was Bered; en
   zijn zoon Tahath; en zijn zoon Elada; en zijn zoon Tahath;

   ^21En zijn zoon was Zabad; en zijn zoon Suthelah, en Ezer, en Elad. En
   de mannen van Gath, die in het land geboren waren, doodden hen, omdat
   zij afgekomen warenom hun vee te nemen.

   ^22Daarom droeg Efraim, hun vader, vele dagen leed; en zijn broeders
   kwamen om hem te troosten.

   ^23Daarna ging hij in tot zijn huisvrouw, en zij werd zwanger, en
   baarde een zoon; en hij noemde zijn naam Beria, omdat zij in ellende
   was in zijn huis.

   ^24Zijn dochter nu was Seera, die bouwde het lage en het hoge
   Beth-horon, en Uzzen-Seera.

   ^25En Refah was zijn zoon, en Resef; en zijn zoon was Telah; en zijn
   zoon Tahan;

   ^26Zijn zoon was Ladan; zijn zoon Ammihud; zijn zoon Elisama;

   ^27Zijn zoon was Non; zijn zoon Jozua.

   ^28En hun bezitting en hun woning was Beth-El, en haar onderhorige
   plaatsen; en tegen het oosten Naaran, en tegen het westen Gezer en haar
   onderhorige plaatsen;en Sichem en haar onderhorige plaatsen, tot Gaza
   toe, en haar onderhorige plaatsen.

   ^29En aan de zijden der kinderen van Manasse was Beth-Sean en haar
   onderhorige plaatsen, Thaanach en haar onderhorige plaatsen, Megiddo en
   haar onderhorigeplaatsen, Dor en haar onderhorige plaatsen. In deze
   hebben de kinderen van Jozef, den zoon van Israel, gewoond.

   ^30De kinderen van Aser waren Jimna, en Jisva, en Jisvi, en Beria, en
   Sera, hunlieder zuster.

   ^31De kinderen van Beria nu waren Heber en Malchiel; hij is de vader
   van Birzavith.

   ^32En Heber gewon Jaflet, en Somer, en Hotham, en Sua, hunlieder
   zuster.

   ^33De kinderen van Jaflet nu waren Pasach, en Bimhal, en Asvath; dit
   waren de kinderen van Jaflet.

   ^34En de zonen van Semer waren Ahi en Rohega, Jehubba en Aram.

   ^35En de kinderen van zijn broeder Helem waren Zofah, en Jimna, en
   Seles, en Amal.

   ^36De kinderen van Zofah waren Suah, en Harnefer, en Sual, en Beri, en
   Jimra,

   ^37Bezer, en Hod, en Samma, en Silsa, en Jithran, en Beera.

   ^38De kinderen van Jether nu waren Jefunne, en Pispa, en Ara.

   ^39En de kinderen van Ulla waren Arah, en Hanniel, en Rizja.

   ^40Deze allen waren kinderen van Aser, hoofden der vaderlijke huizen,
   uitgelezene kloeke helden, hoofden der vorsten; en zij werden in
   geslachtsregisters geteld tenheire in den krijg; hun getal was zes en
   twintig duizend mannen. 1 Kronieken 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Benjamin nu gewon Bela, zijn eerstgeborene, Asbel, den tweede, en
   Ahrah, den derde,

   ^2Naho, den vierde, en Rafa, den vijfde.

   ^3Bela nu had deze kinderen: Addar, en Gera, en Abihud,

   ^4En Abisua, en Naaman, en Ahoah,

   ^5En Gera, en Sefufan, en Huram.

   ^6Dezen nu zijn de kinderen van Ehud; dezen waren hoofden der vaderen
   van de inwoners te Geba, en hij voerde hen over naar Manahath;

   ^7En Naaman, en Ahia, en Gera; dezen voerde hij weg; en hij gewon Uzza
   en Ahihud.

   ^8En Saharaim gewon kinderen in het land van Moab (nadat hij dezelve
   weggezonden had) uit Husim en Baara, zijn vrouwen;

   ^9En uit Hodes, zijn huisvrouw, gewon hij Joab, en Zibja, en Mesa, en
   Malcham,

   ^10En Jeuz, en Sochja, en Mirma; dezen zijn zijne zonen, hoofden der
   vaderen.

   ^11En uit Husim gewon hij Abitub en Elpaal.

   ^12De kinderen van Elpaal nu waren Eber, en Misam, en Semed; deze heeft
   Ono gebouwd, en Lod en haar onderhorige plaatsen;

   ^13En Beria, en Sema; dezen waren hoofden der vaderen van de inwoners
   te Ajalon; dezen hebben de inwoners van Gath verdreven.

   ^14En Ahjo, Sasak en Jeremoth,

   ^15En Zebadja, en Arad, en Eder,

   ^16En Michael, en Jispa, en Joha waren kinderen van Beria.

   ^17En Zebadja, en Mesullam, en Hizki, en Heber,

   ^18En Jismerai, en Jizlia en Jobab, de kinderen van Elpaal.

   ^19En Jakim, en Zichri, en Zabdi,

   ^20En Eljoenai, en Zillethai, en Eliel,

   ^21En Adaja, en Beraja, en Simrath waren kinderen van Simei.

   ^22En Jispan, en Eber, en Eliel,

   ^23En Abdon, en Zichri, en Hanan,

   ^24En Hananja, en Elam, en Antothija,

   ^25En Jifdeja, en Pnuel waren zonen van Sasak.

   ^26En Samserai, en Seharja, en Athalja,

   ^27En Jaaresja, en Elia, en Zichri waren zonen van Jeroham.

   ^28Dezen waren de hoofden der vaderen, hoofden naar hun geslachten;
   dezen woonden te Jeruzalem.

   ^29En te Gibeon woonde de vader van Gibeon; en de naam zijner huisvrouw
   was Maacha.

   ^30En zijn eerstgeboren zoon was Abdon, daarna Zur, en Kis, en Baal, en
   Nadab,

   ^31En Gedor, en Ahio, en Zecher.

   ^32En Mikloth gewon Simea; en dezen woonden ook tegenover hun broederen
   te Jeruzalem, met hun broederen.

   ^33Ner nu gewon Kis, en Kis gewon Saul, en Saul gewon Jonathan, en
   Malchi-sua, Abinadab, en Esbaal.

   ^34En Jonathans zoon was Merib-baal, en Merib-baal gewon Micha.

   ^35De kinderen van Micha nu waren Pithon, en Melech, en Thaarea, en
   Achaz.

   ^36En Achaz gewon Jehoadda, en Jehoadda gewon Alemeth, en Azmaveth, en
   Zimri; Zimri nu gewon Moza;

   ^37En Moza gewon Bina; zijn zoon was Rafa; zijn zoon was Elasa; zijn
   zoon was Azel.

   ^38Azel nu had zes zonen, en dit zijn hun namen; Azrikam, Bochru, en
   Ismael, en Searja, en Obadja, en Hanan. Al dezen waren zonen van Azel.

   ^39En de zonen van Esek, zijn broeder, waren Ulam, zijn eerstgeborene,
   Jeus, de tweede, en Elifelet, de derde.

   ^40En de zonen van Ulam waren mannen, kloeke helden, den boog
   spannende, en zij hadden vele zonen, en zoons zonen, honderd en
   vijftig. Al dezen waren van dekinderen van Benjamin. 1 Kronieken 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En gans Israel werd in geslachtsregisters geteld, en ziet, zij zijn
   geschreven in het boek der koningen van Israel. En die van Juda waren
   weggevoerd naar Babel, omhunner overtredingen wil.

   ^2De eerste inwoners nu, die in hun bezitting, in hun steden kwamen,
   waren de Israelieten, de priesters, de Levieten, en de Nethinim.

   ^3Maar te Jeruzalem woonden van de kinderen van Juda, en van de
   kinderen van Benjamin, en van de kinderen van Efraim en Manasse;

   ^4Uthai, de zoon van Ammihud, den zoon van Omri, den zoon van Imri, den
   zoon van Bani, van de kinderen van Perez, den zoon van Juda.

   ^5En van de Silonieten was Asaja, de eerstgeborene, en zijn kinderen.

   ^6En van de kinderen van Zerah was Jeuel, en van hun broederen waren
   zeshonderd en negentig.

   ^7En van de kinderen van Benjamin waren Sallu, de zoon van Mesullam,
   den zoon van Hodavja, den zoon van Hassenua;

   ^8En Jibnea, de zoon van Jeroham, en Ela, de zoon van Uzzi, den zoon
   van Michri; en Mesullam, de zoon van Sefatja, den zoon van Reuel, den
   zoon van Jibnija;

   ^9En hun broederen naar hun geslachten, negenhonderd zes en vijftig; al
   deze mannen waren hoofden der vaderen in de huizen hunner vaderen.

   ^10Van de priesteren nu, Jedaja, en Jojarib, en Jachin,

   ^11En Azarja, de zoon van Hilkija, den zoon van Mesullam, den zoon van
   Zadok, den zoon van Merajoth, den zoon van Ahitub, overste van het huis
   Gods;

   ^12En Adaja, de zoon van Jeroham, den zoon van Pashur, den zoon van
   Malchija; en Massi, de zoon van Adiel, den zoon van Jahzera, den zoon
   van Mesullam, denzoon van Mesillemith, den zoon van Immer.

   ^13Daartoe hun broeders, hoofden in de huizen hunner vaderen, duizend
   zevenhonderd en zestig, kloeke helden aan het werk van den dienst van
   het huis Gods.

   ^14Van de Levieten nu waren Semaja, de zoon van Hasub, den zoon van
   Azrikam, den zoon van Hasabja, van de kinderen van Merari;

   ^15En Bakbakkar, Heres, en Galal, en Mattanja, de zoon van Micha, den
   zoon van Zichri, den zoon van Asaf;

   ^16En Obadja, de zoon van Semaja, den zoon van Galal, den zoon van
   Jeduthun; en Berechja, de zoon van Asa, den zoon van Elkana, woonachtig
   in de dorpen derNetofathieten.

   ^17De poortiers nu waren: Sallum, en Akkub, en Talmon, en Ahiman, en
   hun broeders; Sallum was het hoofd.

   ^18Ook tot nog toe, aan de poort des konings oostwaarts, waren dezen de
   poortiers onder de legers der kinderen van Levi.

   ^19En Sallum, de zoon van Kore, den zoon van Ebjasaf, den zoon van
   Korah, en zijn broeders van het huis zijns vaders, de Korathieten,
   waren over het werk van dendienst, wachters der dorpelen des
   tabernakels; gelijk hun vaders in het leger des HEEREN geweest waren
   bewaarders van den ingang;

   ^20Als Pinehas, de zoon van Eleazar, te voren voorganger bij hen was,
   met welken de HEERE was.

   ^21Zacharja, de zoon van Meselemja, was poortier aan de deur van de
   tent der samenkomst.

   ^22Allen, die uitgelezen waren tot poortiers aan de dorpelen, waren
   tweehonderd en twaalf. Dezen waren in het geslachtsregister gesteld
   naar hun dorpen. David enSamuel, de ziener, hadden hen in hun ambt
   bevestigd.

   ^23Zij dan en hun zonen waren aan de poorten van het huis des HEEREN,
   in het huis der tent, aan de wachten.

   ^24Die poortiers waren aan de vier winden, tegen het oosten, tegen het
   westen, tegen het noorden, en tegen het zuiden.

   ^25En hun broeders waren op hun dorpen, inkomende ten zevenden dage van
   tijd tot tijd, om met hen te dienen;

   ^26Want in dat ambt waren vier overste poortiers, die Levieten waren;
   en zij waren over de kameren en over de schatten van het huis Gods.

   ^27En zij bleven over nacht rondom het huis Gods; want op hen was de
   wacht, en zij waren over de opening, en dat allen morgen.

   ^28En enigen van hen waren over de vaten van den dienst; want bij getal
   droegen zij ze in, en bij getal droegen zij ze uit.

   ^29Want uit dezelve zijn er besteld over de vaten, en over al de
   heilige vaten, en over de meelbloem, en wijn, en olie, en wierook, en
   specerij.

   ^30En uit de zonen der priesteren waren de bereiders van het reukwerk
   der specerijen.

   ^31En Mattithja uit de Levieten, dewelke was de eerstgeborene van
   Sallum, den Korahiet, was in het ambt over het werk, dat in pannen
   gekookt wordt.

   ^32En uit de kinderen der Kahathieten, uit hun broederen, waren enigen
   over de broden der toerichting, om die alle sabbatten te bereiden.

   ^33Uit dezen zijn ook de zangers, hoofden der vaderen onder de Levieten
   in de kameren, dienstvrij; want dag en nacht was het op hen, in dat
   werk te zijn.

   ^34Dit zijn de hoofden der vaderen onder de Levieten, hoofden in hun
   geslachten; dezen woonden te Jeruzalem.

   ^35Maar te Gibeon hadden gewoond Jeiel, de vader van Gibeon; de naam
   zijner zuster nu was Maacha.

   ^36En Abdon was zijn eerstgeboren zoon, daarna Zur, en Kis, en Baal, en
   Ner, en Nadab.

   ^37En Gedor, en Ahio, en Zacharja, en Mikloth.

   ^38Mikloth nu gewon Simeam; dezen woonden ook te Jeruzalem, tegenover
   hun broederen, met hun broederen.

   ^39En Ner gewon Kis, en Kis gewon Saul, en Saul gewon Jonathan, en
   Malchi-sua, en Abinadab, en Esbaal.

   ^40En Jonathans zoon van Merib-baal, en Merib-baal gewon Micha.

   ^41De kinderen van Micha nu waren Pithon, en Melech, en Thaerea.

   ^42En Achaz gewon Jaera, en Jaera gewon Alemeth, en Azmaveth, en Zimri;
   en Zimri gewon Moza;

   ^43En Moza gewon Bina; wiens zoon was Refaja; wiens zoon was Elasa;
   wiens zoon was Azel.

   ^44Azel nu had zes zonen, en dit zijn hun namen: Azrikam, Bochru, en
   Ismael, en Searja, en Obadja, en Hanan; dezen zijn Azels zonen. 1
   Kronieken 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En de Filistijnen streden tegen Israel, en de mannen van Israel
   vloden voor het aangezicht der Filistijnen, en zij vielen verslagen op
   het gebergte Gilboa.

   ^2En de Filistijnen hielden dicht achter Saul aan en achter zijn zonen;
   en de Filistijnen sloegen Jonathan, en Abinadab, en Malchi-sua, de
   zonen van Saul.

   ^3En de strijd werd zwaar tegen Saul, en de schutters met de bogen
   troffen hem aan; en hij vreesde zeer voor de schutters.

   ^4Toen zeide Saul tot zijn wapendrager: Trek uw zwaard uit en doorsteek
   mij daarmede, dat misschien deze onbesnedenen niet komen, en met mij
   den spot drijven.Maar zijn wapendrager wilde niet, want hij vreesde
   zeer. Toen nam Saul het zwaard, en viel daarin.

   ^5Toen zijn wapendrager zag, dat Saul dood was, zo viel hij ook in het
   zwaard en stierf.

   ^6Alzo stierf Saul en zijn drie zonen; ook zijn ganse huis is tegelijk
   gestorven.

   ^7Als al de mannen van Israel, die in het dal waren, zagen, dat zij
   gevloden waren, en dat Saul en zijn zonen dood waren, zo verlieten zij
   hun steden, en zij vloden.Toen kwamen de Filistijnen en woonden daarin.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, als de Filistijnen kwamen om de
   verslagenen te plunderen, zo vonden zij Saul en zijn zonen, liggende op
   het gebergte Gilboa.

   ^9En zij plunderden hem, en zij namen zijn hoofd en zijn wapenen, en
   zij zonden ze in der Filistijnen land rondom, om dit te boodschappen
   aan hun afgoden, en aan hetvolk.

   ^10En zij legden zijn wapenen in het huis huns gods; en zijn hoofd
   hechtten zij in het huis van Dagon.

   ^11Als geheel Jabes in Gilead hoorde alles, wat de Filistijnen Saul
   gedaan hadden,

   ^12Zo maakten zich alle strijdbare mannen op, en zij namen het lichaam
   van Saul, en de lichamen zijner zonen, en zij brachten ze te Jabes; en
   zij begroeven hunbeenderen onder een eikenboom te Jabes, en zij vastten
   zeven dagen.

   ^13Alzo stierf Saul, in zijn overtreding, waarmede hij overtreden had
   tegen den HEERE, tegen het woord des HEEREN hetwelk hij niet gehouden
   had; en ook omdat hijde waarzegster gevraagd had, haar zoekende,

   ^14En den HEERE niet gezocht had; daarom doodde Hij hem, en keerde het
   koninkrijk tot David, den zoon van Isai. 1 Kronieken 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen vergaderde zich gans Israel tot David naar Hebron, zeggende:
   Zie, wij zijn uw gebeente en uw vlees.

   ^2Zelfs ook te voren, toen Saul nog koning was, hebt gij Israel
   uitgeleid en ingeleid; ook heeft de HEERE, uw God, tot u gezegd: Gij
   zult Mijn volk Israel weiden, en gijzult voorganger zijn van Mijn volk
   Israel.

   ^3Ook kwamen alle oudsten in Israel tot den koning van Hebron, en David
   maakte een verbond met hen te Hebron, voor het aangezicht des HEEREN;
   en zij zalfdenDavid ten koning over Israel, naar het woord des HEEREN,
   door den dienst van Samuel.

   ^4En David toog henen, en gans Israel, naar Jeruzalem, welke is Jebus;
   want daar waren de Jebusieten, de inwoners des lands.

   ^5En de inwoners van Jebus zeiden tot David: Gij zult hier niet
   inkomen. David dan nog won den burg Sion, welke is de stad Davids.

   ^6Want David zeide: Al wie de Jebusieten het eerst slaat, zal tot een
   hoofd, en tot een overste worden. Toen beklom Joab, de zoon van Zeruja,
   dien het eerst; daaromwerd hij tot een hoofd.

   ^7David nu woonde op den burg; daarom heet men dien de stad Davids.

   ^8En hij bouwde de stad rondom, van Millo af, en rondom henen; en Joab
   vernieuwde het overige der stad.

   ^9En David ging geduriglijk voort, en werd groot, want de HEERE der
   heirscharen was met hem.

   ^10Dezen nu waren de hoofden der helden, die David had, die zich dapper
   bij hem gedragen hebben in zijn koninkrijk bij geheel Israel, om hem
   koning te maken, naarhet woord des HEEREN over Israel.

   ^11Dezen nu zijn van het getal der helden, die David had: Jasobam, de
   zoon van Hachmoni, was het hoofd der dertigen, die zijn spies tegen
   driehonderd opheffende, henop eenmaal versloeg.

   ^12En na hem was Eleazar, de zoon van Dodo, de Ahohiet; hij was onder
   die drie helden.

   ^13Hij was met David te Pas-Dammim, als de Filistijnen daar ten strijde
   vergaderd waren, en het stuk des akkers vol gerst was, en het volk voor
   het aangezicht derFilistijnen vlood;

   ^14En zij stelden zich in het midden van dat stuk, en beschermden het,
   en zij sloegen de Filistijnen; en de HEERE verloste hen door een grote
   verlossing.

   ^15En drie uit de dertig hoofden togen af naar den rotssteen tot David
   in de spelonk van Adullam; en het leger der Filistijnen had zich
   gelegerd in het dal Refaim.

   ^16En David was toen in de vesting en de bezetting der Filistijnen was
   toen te Bethlehem.

   ^17En David kreeg lust, en zeide: Wie zal mij water te drinken geven
   uit Bethlehems bornput, die onder de poort is?

   ^18Toen braken die drie door het leger der Filistijnen, en putten water
   uit Bethlehems bornput, die onder de poort is, en zij droegen het en
   brachten het tot David. DochDavid wilde het niet drinken, maar hij goot
   het uit voor den HEERE;

   ^19En hij zeide: Dat late mijn God verre van mij zijn, van zulks te
   doen! Zou ik het bloed dezer mannen drinken? Met gevaar huns levens,
   ja, met gevaar huns levenshebben zij dat gebracht. En hij wilde het
   niet drinken. Dit deden de drie helden.

   ^20Abisai nu, de broeder van Joab, was ook het hoofd van drie; en hij,
   verheffende zijn spies tegen driehonderd, versloeg hen; alzo had hij
   een naam onder die drie.

   ^21Uit die drie was hij geeerd boven de twee; daarom werd hij hun tot
   een overste; maar hij kwam tot aan de eerste drie niet.

   ^22Benaja, de zoon van Jojada, de zoon eens dapperen mans van Kabzeel,
   was groot van daden; hij versloeg twee sterke leeuwen van Moab; ook
   ging hij af, enversloeg een leeuw in het midden des kuils, in den
   sneeuwtijd.

   ^23Hij versloeg ook een Egyptischen man, een man van grote lengte, van
   vijf ellen; en die Egyptenaar had een spies in de hand, als een
   weversboom; maar hij ging tothem af met een staf, en rukte de spies uit
   de hand des Egyptenaars, en hij doodde hem met zijn eigen spies.

   ^24Deze dingen deed Benaja, de zoon van Jojada; dies had hij een naam
   onder die drie helden.

   ^25Ziet, hij was de heerlijkste van die dertig; nochtans kwam hij tot
   aan de drie niet. En David stelde hem over zijn trawanten.

   ^26De helden nu der heiren waren: Asahel, de broeder van Joab; Elhanan,
   de zoon van Dodo, van Bethlehem;

   ^27Sammoth, de Harodiet; Helez, de Peloniet;

   ^28Ira, de zoon van Ikkes, de Thekoiet; Abiezer, de Anathothiet;

   ^29Sibbechai, de Husathiet; Ilai, de Ahohiet;

   ^30Maharai, de Netofathiet; Heled, de zoon van Baana, de Netofathiet;

   ^31Ithai, de zoon van Ribai, van Gibea der kinderen Benjamins; Benaja,
   de Pirhathoniet;

   ^32Hurai, van de beken van Gaas; Abiel; de Arbathiet;

   ^33Azmaveth, de Baharumiet; Eljahba, de Saalboniet;

   ^34Van de kinderen van Hasem, den Gizoniet, was Jonathan, de zoon van
   Sage, de Harariet;

   ^35Ahiam, de zoon van Sachar, de Harariet; Elifal, de zoon van Ur;

   ^36Hefer, de Mecherathiet; Ahia, de Peloniet;

   ^37Hezro, de Karmeliet; Naari, de zoon van Ezbai;

   ^38Joel, de broeder van Nathan; Mibhar, de zoon van Geri;

   ^39Zelek, de Ammoniet; Nahrai, de Berothiet, wapendrager van Joab, den
   zoon van Zeruja;

   ^40Ira, de Jithriet; Gareb, de Jithriet;

   ^41Uria, de Hethiet; Zabad, de zoon van Ahlai;

   ^42Adina, de zoon van Siza, de Rubeniet, was het hoofd der Rubenieten;
   nochtans waren er dertig boven hem;

   ^43Hanan, de zoon van Maacha, en Josafat, de Mithniet;

   ^44Uzzia, de Asterathiet; Sama, en Jeiel, de zoon van Hotham, den
   Aroeriet;

   ^45Jediael, de zoon van Simri, en Joha, zijn broeder, de Tiziet;

   ^46Eliel Hammahavim en Jeribai, en Josavia, de zonen van Elnaam; en
   Jithma, de Moabiet;

   ^47Eliel, en Obed, en Jaaziel van Mezobaja.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dezen nu zijn het, die tot David kwamen naar Ziklag, toen hij nog
   besloten was voor het aangezicht van Saul, den zoon van Kis; zij waren
   ook onder de helden, dietot dien krijg hielpen.

   ^2Gewapend met bogen, rechts en links met stenen werpende, en met
   pijlen schietende uit den boog; zij waren van de broederen van Saul,
   uit Benjamin.

   ^3Het hoofd was Ahiezer, en Joas, zonen van Semaa, den Gibeathiet;
   daarna Jeziel en Pelet, zonen van Azmaveth, en Beracha, en Jehu, de
   Anathothiet.

   ^4En Jismaja, de Gibeoniet, was een held onder de dertig, en over
   dertig gesteld; en Jirmeja, en Jahaziel, en Johanan, en Jozabad, de
   Gederathiet;

   ^5Eluzai, en Jerimoth, en Bealja, en Semarja, en Sefatja, de Harufiet;

   ^6Elkana, en Jissia, en Azareel, en Joezer, en Jasobam, de Korahieten;

   ^7En Joela en Zebadja, de zonen van Jeroham, van Gedor.

   ^8Ook scheidden zich van de Gadieten af tot David, in die vesting naar
   de woestijn, kloeke helden, krijgslieden ten oorlog, toegerust met
   rondas en schild; en hunaangezichten waren aangezichten der leeuwen; en
   zij waren als de reeen op de bergen in snelheid.

   ^9Ezer was het hoofd; Obadja de tweede; Eliab de derde;

   ^10Mismanna de vierde; Jirmeja de vijfde;

   ^11Attai de zesde; Eliel de zevende;

   ^12Johanan de achtste; Elzabad de negende;

   ^13Jirmeja de tiende; Machbannai de elfde.

   ^14Dezen waren van de kinderen van Gad, hoofden des heirs; een van de
   kleinsten was over honderd, en de grootste over duizend.

   ^15Deze zelfden zijn het, die over de Jordaan gingen in de eerste
   maand, toen dezelve vol was aan al haar oevers; en zij verdreven al de
   inwoners der laagten, tegenhet oosten en tegen het westen.

   ^16Er kwamen ook van de kinderen van Benjamin en Juda op de vesting tot
   David.

   ^17En David ging uit hun tegemoet, en antwoordde, en zeide tot hen:
   Indien gijlieden ten vrede tot mij gekomen zijt, om mij te helpen, zo
   zal mijn hart tegelijk overulieden zijn; maar indien het is, om mij aan
   mijn vijanden bedriegelijk over te leveren, daar toch geen wrevel in
   mijn handen is, de God onzer vaderen zie het, enstraffe het!

   ^18En de Geest toog Amasai aan, den overste der hoofdlieden, en hij
   zeide: Wij zijn uw, o David, en met u zijn wij, gij, zoon van Isai.
   Vrede, vrede zij u, en vrede uwhelperen; want uw God helpt u. Toen nam
   David hen aan, en stelde hen tot hoofden der benden.

   ^19Er vielen ook van Manasse tot David, toen hij met de Filistijnen
   kwam, om tegen Saul te strijden, alhoewel zij hen niet hielpen; want de
   vorsten der Filistijnenverlieten hem met raad, zeggende: Met gevaar van
   onze hoofden zou hij tot Saul, zijn heer, vallen.

   ^20Toen hij naar Ziklag toog, vielen tot hem uit Manasse: Adnah, en
   Jozabad, en Jediael, en Michael, en Jozabad, en Elihu, en Zillethai;
   hoofden der duizenden, die inManasse waren.

   ^21En dezen hielpen David mede tegen die benden; want alle dezen waren
   kloeke helden; en zij waren oversten in het heir.

   ^22Want er kwamen er te dier tijd dag bij dag tot David, om hem te
   helpen, tot een groot leger toe, als een leger Gods.

   ^23En dit zijn de getallen der hoofden dergenen, die toegerust waren
   ten heire, die tot David te Hebron kwamen, om het koninkrijk van Saul
   tot hem te wenden, naarden mond des HEEREN:

   ^24Van de kinderen van Juda, die rondassen en spiesen droegen, waren
   zes duizend en achthonderd toegerust ten heire;

   ^25Van de kinderen van Simeon, kloeke helden ten heire, zeven duizend
   en honderd;

   ^26Van de kinderen van Levi, vier duizend en zeshonderd;

   ^27En Jehojada was overste der Aaronieten; en met hem waren er drie
   duizend en zevenhonderd.

   ^28En Zadok was een jongeling, een kloek held; en uit zijns vaders huis
   waren twee en twintig oversten;

   ^29En van de kinderen van Benjamin, de broederen van Saul, drie
   duizend; want tot nog toe waren er velen van hen, die het met het huis
   van Saul hielden;

   ^30En van de kinderen van Efraim, twintig duizend en achthonderd,
   kloeke helden, mannen van naam in het huis hunner vaderen;

   ^31En van den halven stam van Manasse achttien duizend, die met namen
   uitgedrukt zijn, dat zij kwamen, om David koning te maken;

   ^32En van de kinderen van Issaschar, die ervaren waren in het verstand
   van de tijden, om te weten wat Israel doen moest; hun hoofden waren
   tweehonderd, en allehun broeders pasten op hun woord;

   ^33Uit Zebulon, uitgaande in het heir, toegerust ten strijde met alle
   krijgswapenen, vijftig duizend; en om een slagorde te houden met een
   onwankelbaar hart;

   ^34En uit Nafthali, duizend oversten, en bij hen met rondas en spies,
   zeven en dertig duizend.

   ^35En uit de Danieten, ten strijde toegerust, acht en twintig duizend
   en zeshonderd;

   ^36En uit Aser, uitgaande in het heir, om krijgsorde te houden, waren
   veertig duizend;

   ^37En van gene zijde van de Jordaan, van de Rubenieten, en Gadieten, en
   den halven stam van Manasse, met allerlei krijgsgereedschap ten oorlog,
   honderd entwintigduizend.

   ^38Al deze krijgslieden, die zich in slagorde konden houden, kwamen met
   een volkomen hart te Hebron, om David koning te maken over gans Israel.
   En ook was al hetoverige van Israel een hart, om David tot koning te
   maken.

   ^39En zij waren daar bij David drie dagen lang, etende en drinkende;
   want hun broeders hadden voor hen wat toebereid.

   ^40En ook de naasten aan hen, tot aan Issaschar, en Zebulon, en
   Nafthali, brachten brood op ezelen, en op kemelen, en op muildieren, en
   op runderen, meelspijs, stukken vijgen, en stukken rozijnen, en wijn,
   en olie, en runderen, en klein vee in menigte; want er was blijdschap
   in Israel. 1 Kronieken 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En David hield raad met de oversten der duizenden en der honderden,
   en met alle vorsten.

   ^2En David zeide tot de ganse gemeente van Israel: Indien het ulieden
   goeddunkt, en van den HEERE, onzen God, te zijn, laat ons ons
   uitbreiden, laat ons zenden aanonze overige broeders, in alle landen
   van Israel, en de priesters en Levieten, die met hen zijn in de steden,
   met haar voorsteden, opdat zij tot ons vergaderd worden.

   ^3En laat ons de ark onzes Gods tot ons wederhalen, want wij hebben ze
   in de dagen van Saul niet gezocht.

   ^4Toen zeide de ganse gemeente, dat men alzo doen zou; want die zaak
   was recht in de ogen des gansen volks.

   ^5David dan vergaderde gans Israel van het Egyptische Sichor af, tot
   daar men komt te Hamath, om de ark Gods te brengen van Kirjath-Jearim.

   ^6Toen toog David op met het ganse Israel naar Baala, dat is,
   Kirjath-Jearim, hetwelk in Juda is, dat hij van daar ophaalde de ark
   Gods, des HEEREN, Die tussen decherubim woont, waar de Naam wordt
   aangeroepen.

   ^7En zij voerden de ark Gods op een nieuwen wagen uit het huis van
   Abinadab. Uza nu en Ahio leidden den wagen.

   ^8En David en gans Israel speelden voor het aangezicht Gods met alle
   macht, zo met liederen, als met harpen, en met luiten, en met
   trommelen, en met cimbalen, enmet trompetten.

   ^9Toen zij aan den dorsvloer van Chidon gekomen waren, zo strekte Uza
   zijn hand uit, om de ark te houden, want de runderen struikelden.

   ^10Toen ontstak de toorn des HEEREN over Uza, en Hij sloeg hem, omdat
   hij zijn hand had uitgestrekt aan de ark; en hij stierf aldaar voor het
   aangezicht Gods.

   ^11En David ontstak, dat de HEERE een scheur gescheurd had aan Uza;
   daarom noemde hij diezelve plaats Perez-Uza, tot op dezen dag.

   ^12En David vreesde den HEERE te dien dage, zeggende: Hoe zal ik de ark
   Gods tot mij brengen?

   ^13Daarom liet David de ark niet tot zich brengen in de stad Davids,
   maar deed ze afwijken in het huis van Obed-Edom, den Gethiet.

   ^14Alzo bleef de ark Gods bij het huisgezin van Obed-Edom, in zijn
   huis, drie maanden; en de HEERE zegende het huis van Obed-Edom, en
   alles, wat hij had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Toen zond Hiram, de koning van Tyrus, boden tot David, en
   cederenhout, en metselaars, en timmerlieden, dat zij hem een huis
   bouwden.

   ^2En David merkte, dat hem de HEERE tot koning bevestigd had over
   Israel; want zijn koninkrijk werd ten hoogste verheven, om Zijns volks
   Israels wil.

   ^3En David nam meer vrouwen te Jeruzalem, en David gewon meer zonen en
   dochteren.

   ^4Dit nu zijn de namen der kinderen, die hij te Jeruzalem had: Sammua,
   en Sobab, Nathan en Salomo,

   ^5En Jibchar, en Elisua, en Elpelet,

   ^6En Nogah, en Nefeg, en Jafia,

   ^7En Elisama, en Beeljada, en Elifelet.

   ^8Toen de Filistijnen hoorden, dat David tot koning gezalfd was over
   het ganse Israel, zo togen al de Filistijnen op om David te zoeken.
   Toen David dat hoorde zo tooghij uit tegen hen.

   ^9Toen de Filistijnen kwamen, zo spreidden zij zich uit in de laagte
   van Refaim.

   ^10Toen vraagde David God, zeggende: Zal ik optrekken tegen de
   Filistijnen, en zult Gij hen in mijn hand geven? En de HEERE zeide tot
   hem: Trek op, want Ik zal henin uw hand geven.

   ^11Toen zij nu optogen naar Baal-Perazim, zo sloeg hen David daar; en
   David zeide: God heeft mijn vijanden door mijn hand gescheurd, als een
   scheur der wateren;daarom noemden zij den naam derzelver plaats
   Baal-Perazim.

   ^12En daar lieten zij hun goden; en David gebood, en zij werden met
   vuur verbrand.

   ^13Doch de Filistijnen voeren nog voort, en zij verspreidden zich in
   dat dal.

   ^14En David vraagde God nog eens; en God zeide tot hem: Gij zult niet
   optrekken achter hen heen; maar omsingel hen van boven, en kom tot hen
   tegenover demoerbezienbomen.

   ^15En het zal geschieden, als gij hoort het geruis van een gang in de
   toppen der moerbezienbomen, kom dan uit ten strijde; want God zal voor
   uw aangezicht uitgegaanzijn, om het leger der Filistijnen te slaan.

   ^16David nu deed, gelijk als hem God geboden had; en zij sloegen het
   heir der Filistijnen van Gibeon af tot aan Gezer.

   ^17Alzo ging Davids naam uit in al die landen; en de HEERE gaf Zijn
   verschrikking over al die heidenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En David maakte zich huizen in zijn stad; en hij bereidde der ark
   Gods een plaats, en spande een tent voor haar.

   ^2Toen zeide David: Niemand mag de ark Gods dragen, dan de Levieten;
   want die heeft de HEERE verkoren, om de ark Gods te dragen, en om Hem
   te dienen tot inder eeuwigheid.

   ^3Ook vergaderde David gans Israel te Jeruzalem, om de ark des HEEREN
   op te halen aan haar plaats, die hij haar bereid had.

   ^4En David verzamelde de kinderen van Aaron en de Levieten.

   ^5Van de kinderen van Kehath was Uriel overste, en van zijn broederen
   waren honderd en twintig.

   ^6Van de kinderen van Merari was Asaja overste, en van zijn broederen
   waren tweehonderd en twintig.

   ^7Van de kinderen van Gersom was Joel overste, en van zijn broederen
   waren honderd en dertig.

   ^8Uit de kinderen van Elizafan was overste Semaja, en van zijn
   broederen waren tweehonderd.

   ^9Uit de kinderen van Hebron was Eliel overste, en zijn broederen waren
   tachtig.

   ^10Uit de kinderen van Uzziel was Amminadab overste, en zijn broederen
   waren honderd en twaalf.

   ^11En David riep de priesters Zadok en Abjathar, en de Levieten Uriel,
   Asaja en Joel, Semaja, en Eliel, en Amminadab.

   ^12En hij zeide tot hen: Gijlieden zijt hoofden der vaderen onder de
   Levieten; heiligt u, gij en uw broeders, dat gij de ark des HEEREN, des
   Gods van Israel, opbrengt, ter plaatse, die ik voor haar bereid heb.

   ^13Want omdat gijlieden ten eerste dit niet deedt, heeft de HEERE, onze
   God, onder ons een scheur gedaan, omdat wij Hem niet gezocht hebben
   naar het recht.

   ^14Zo heiligden zich dan de priesters en Levieten, om de ark des
   HEEREN, des Gods van Israel, op te brengen.

   ^15En de kinderen der Levieten droegen de ark Gods op hun schouderen,
   met de draagbomen, die op hen waren, gelijk als Mozes geboden had naar
   het woord desHEEREN.

   ^16En David zeide tot de oversten der Levieten, dat zij hun broeders,
   de zangers, stellen zouden met muziekinstrumenten, met luiten, en
   harpen, en cimbalen, dat zij zichzouden doen horen, verheffende de stem
   met blijdschap.

   ^17Zo stelden dan de Levieten Heman, den zoon van Joel, en uit zijn
   broederen Asaf, den zoon van Berechja; en uit de zonen van Merari, hun
   broederen, Ethan, denzoon van Kusaja;

   ^18En met hen hun broeders van de tweede orde: Zecharja, Ben en
   Jaaziel, en Semiramoth, en Jehiel, en Unni, Eliab, en Benaja, en
   Maaseja, en Mattithja, en Elifele, enMikneja, en Obed-Edom, en Jeiel,
   de poortiers.

   ^19De zangers nu, Heman, Asaf en Ethan, lieten zich horen met koperen
   cimbalen;

   ^20En Zecharja, en Aziel, en Semiramoth, en Jehiel, en Unni, en Eliab,
   en Maaseja, en Benaja, met luiten op Alamoth.

   ^21En Mattithja, en Elifele, en Mikneja, en Obed-Edom, en Jeiel, en
   Azazja, met harpen op de Scheminith, om den toon te versterken.

   ^22En Chenanja, de overste der Levieten, was over het opheffen; hij
   onderwees hen in het opheffen; want hij was verstandig.

   ^23En Berechja en Elkana waren poortiers der ark.

   ^24En Sebanja, en Josafat, en Nethaneel, en Amasai, en Zecharja, en
   Benaja, en Eliezer, de priesters, trompetten met trompetten voor de ark
   Gods; en Obed-Edom enJehia waren poortiers der ark.

   ^25Het geschiedde nu, dat David en de oudsten van Israel, en de
   oversten der duizenden, henengingen, om de ark des verbonds des HEEREN
   op te halen, uit het huisvan Obed-Edom, met vreugde;

   ^26Zo geschiedde het, doordien dat God de Levieten hielp, die de ark
   des verbonds des HEEREN droegen, dat zij zeven varren en zeven rammen
   offerden.

   ^27David nu was gekleed met een mantel van fijn linnen; ook al de
   Levieten, die de ark droegen, en de zangers, en Chenanja, de overste
   van het opheffen der zangers;ook had David een lijfrok aan van linnen.

   ^28Alzo bracht gans Israel de ark des verbonds des HEEREN op, met
   gejuich, en met geluid der bazuin, en met trompetten, en met cimbalen,
   makende geluid metluiten en met harpen.

   ^29Het geschiedde nu, toen de ark des verbonds des HEEREN tot aan de
   stad Davids gekomen was, dat Michal, de dochter van Saul, door een
   venster keek, en denkoning David zag, springende en spelende; zo
   verachtte zij hem in haar hart.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen zij de ark Gods inbrachten, zo stelden zij ze in het midden der
   tent, welke David voor haar gespannen had; en zij offerden brandofferen
   en dankofferen voorhet aangezicht Gods.

   ^2Als David het brandoffer en de dankofferen geeindigd had te offeren,
   zo zegende hij het volk in den Naam des HEEREN.

   ^3En hij deelde een iegelijk in Israel, van den man tot de vrouw, een
   iegelijk een bol broods, en een schoon stuk vlees, en een fles wijn.

   ^4En hij stelde voor de ark des HEEREN sommigen uit de Levieten tot
   dienaars, en dat, om den HEERE, den God Israels, te vermelden, en te
   loven, en te prijzen.

   ^5Asaf was het hoofd, en Zecharja de tweede na hem; Jeiel, en
   Semiramoth, en Jehiel, en Mattithja, en Eliab, en Benaja, en Obed-Edom,
   en Jeiel, met instrumentender luiten en met harpen; en Asaf liet zich
   horen met cimbalen;

   ^6Maar Benaja en Jahaziel, de priesters, steeds met trompetten voor de
   ark des verbonds van God.

   ^7Te dienzelven dage gaf David ten eerste dezen psalm, om den HEERE te
   loven, door den dienst van Asaf, en zijn broederen.

   ^8Looft den HEERE, roept Zijn Naam aan, maakt Zijn daden bekend onder
   de volken.

   ^9Zingt Hem, psalmzingt Hem, spreekt aandachtelijk van al Zijn
   wonderwerken.

   ^10Roemt u in den Naam Zijner heiligheid; dat zich het hart dergenen,
   die den HEERE zoeken, verblijde.

   ^11Vraagt naar den HEERE en Zijn sterkte, zoekt Zijn aangezicht
   geduriglijk.

   ^12Gedenkt Zijner wonderwerken, die Hij gedaan heeft, Zijner
   wondertekenen, en de oordelen Zijns monds;

   ^13Gij, zaad van Israel, Zijn dienaar, gij, kinderen van Jakob, Zijn
   uitverkorenen!

   ^14Hij is de HEERE, onze God; Zijn oordelen zijn over de gehele aarde.

   ^15Gedenkt tot in der eeuwigheid Zijns verbonds, des woords, dat Hij
   ingesteld heeft tot in het duizendste geslacht;

   ^16Des verbonds, dat Hij met Abraham heeft gemaakt, en Zijns eeds aan
   Izak;

   ^17Welken Hij ook aan Jakob heeft gesteld tot een inzetting, aan Israel
   tot een eeuwig verbond;

   ^18Zeggende: Ik zal u het land Kanaan geven, een snoer van ulieder
   erfdeel;

   ^19Als gij weinige mensen in getal waart; ja, weinigen en vreemdelingen
   daarin.

   ^20En zij wandelden van volk tot volk, en van het ene koninkrijk tot
   een ander volk.

   ^21Hij liet niemand toe hen te onderdrukken; ook bestrafte Hij koningen
   om hunnentwil, zeggende:

   ^22Tast Mijn gezalfden niet aan, en doet Mijn profeten geen kwaad.

   ^23Zingt den HEERE, gij, ganse aarde, boodschapt Zijn heil van dag tot
   dag.

   ^24Vertelt Zijn eer onder de heidenen, Zijn wonderwerken onder alle
   volken.

   ^25Want de HEERE is groot, en zeer te prijzen, en Hij is vreselijk
   boven alle goden.

   ^26Want al de goden der volken zijn afgoden; maar de HEERE heeft de
   hemelen gemaakt.

   ^27Majesteit en heerlijkheid zijn voor Zijn aangezicht, sterkte en
   vrolijkheid zijn in Zijn plaats.

   ^28Geeft den HEERE, gij, geslachten der volken, geeft den HEERE eer en
   sterkte.

   ^29Geeft den HEERE de eer Zijns Naams, brengt offer, en komt voor Zijn
   aangezicht; aanbidt den HEERE in de heerlijkheid des heiligdoms.

   ^30Schrikt voor Zijn aangezicht, gij, gehele aarde! Ook zal de wereld
   bevestigd worden, dat zij niet bewogen worde.

   ^31Dat de hemelen zich verblijden, en de aarde verheuge zich, en dat
   men onder de heidenen zegge: De HEERE regeert.

   ^32Dat de zee bruise met haar volheid, dat het veld huppele van
   vreugde, met al wat daarin is.

   ^33Dan zullen de bomen des wouds juichen voor het aangezicht des
   HEEREN, omdat Hij komt, om de aarde te richten.

   ^34Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is tot
   in eeuwigheid.

   ^35En zegt: Verlos ons, o God onzes heils, en verzamel ons, en red ons
   van de heidenen, dat wij Uw heiligen Naam loven, en dat wij ons Uws
   lofs roemen.

   ^36Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid tot eeuwigheid!
   En al het volk zeide: Amen! en het loofde den HEERE.

   ^37Alzo liet hij daar, voor de ark des verbonds des HEEREN, Asaf en
   zijn broederen, om geduriglijk te dienen voor de ark, naardat op elken
   dag besteld was.

   ^38Obed-Edom nu, met hunlieder broederen, waren acht en zestig; en hij
   stelde Obed-Edom, den zoon van Jeduthun, en Hosa, tot poortiers;

   ^39En den priester Zadok, en zijn broederen, de priesters, voor den
   tabernakel des HEEREN op de hoogte, welke te Gibeon is;

   ^40Om den HEERE de brandofferen geduriglijk te offeren op het
   brandofferaltaar, des morgens en des avonds; en zulks naar alles, wat
   er geschreven staat in de wetdes HEEREN, die Hij Israel geboden had.

   ^41En met hen Heman en Jeduthun, en de overige uitgelezenen, die met
   namen uitgedrukt zijn om den HEERE te loven; want Zijn goedertierenheid
   is tot in dereeuwigheid.

   ^42Met hen dan waren Heman en Jeduthun, met trompetten en cimbalen voor
   degenen, die zich lieten horen, en met instrumenten der muziek Gods;
   maar de zonen vanJeduthun waren aan de poort.

   ^43Alzo toog het ganse volk henen, een iegelijk in zijn huis; en David
   keerde zich, om zijn huis te gaan zegenen. 1 Kronieken 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Het geschiedde nu, als David in zijn huis woonde, dat David tot
   Nathan, den profeet, zeide: Zie, ik woon in een cederen huis, maar de
   ark des verbonds desHEEREN onder gordijnen.

   ^2Toen zeide Nathan tot David: Doe alles, wat in uw hart is, want God
   is met u.

   ^3Maar het geschiedde in denzelven nacht, dat het woord Gods tot Nathan
   kwam, zeggende:

   ^4Ga heen en zeg tot David, Mijn knecht: Alzo zegt de HEERE: Gij zult
   Mij geen huis bouwen, om in te wonen.

   ^5Want Ik heb in geen huis gewoond van dien dag af, dat Ik Israel heb
   opgevoerd tot dezen dag toe; maar Ik ben gegaan van tent tot tent, en
   van tabernakel tottabernakel.

   ^6Overal, waar Ik gewandeld heb met geheel Israel, heb Ik wel een woord
   gesproken tot een van de richters van Israel, denwelken Ik gebood Mijn
   volk te weiden, zeggende: Waarom bouwt gijlieden Mij geen cederen huis?

   ^7Nu dan, alzo zult gij zeggen tot Mijn knecht, tot David: Zo zegt de
   HEERE der heirscharen: Ik heb u van de schaapskooi genomen, van achter
   de schapen, opdat gijeen voorganger over Mijn volk Israel zoudt zijn;

   ^8En Ik ben met u geweest overal, waar gij heengegaan zijt, en Ik heb
   al uw vijanden uitgeroeid van voor uw aangezicht; en Ik heb u een naam
   gemaakt, gelijk denaam is der groten, die op de aarde zijn.

   ^9En Ik heb voor Mijn volk Israel een plaats besteld, en hem geplant,
   dat hij aan zijn plaats wone, en niet meer heen en weder gedreven
   worde; en de kinderen derverkeerdheid zullen hem niet meer krenken,
   gelijk als in het eerst.

   ^10En van die dagen af, dat Ik geboden heb richters te wezen over Mijn
   volk Israel; en heb al uw vijanden vernederd; ook heb Ik u te kennen
   gegeven, dat u deHEERE een huis bouwen zal.

   ^11En het zal geschieden, als uw dagen zullen vervuld zijn, dat gij
   heengaat tot uw vaderen, zo zal Ik uw zaad na u doen opstaan, hetwelk
   uit uw zonen zijn zal, en Ik zalzijn koninkrijk bevestigen.

   ^12Die zal Mij een huis bouwen, en Ik zal zijn stoel bevestigen tot in
   der eeuwigheid.

   ^13Ik zal hem tot een Vader zijn, en hij zal Mij tot een zoon zijn; en
   Mijn goedertierenheid zal Ik van hem niet wenden, gelijk als Ik die
   weggenomen heb van dien, dievoor u geweest is;

   ^14Maar Ik zal hem in Mijn huis bestendig maken, en in Mijn Koninkrijk
   tot in eeuwigheid; en zijn stoel zal vast zijn tot in eeuwigheid.

   ^15Naar al deze woorden, en naar dit ganse gezicht, alzo sprak Nathan
   tot David.

   ^16Toen kwam de koning David in, en bleef voor het aangezicht des
   HEEREN, en hij zeide: Wie ben ik, HEERE God, en wat is mijn huis, dat
   Gij mij tot hiertoegebracht hebt?

   ^17En dit is klein in Uw ogen geweest, o God! daarom hebt Gij van het
   huis Uws knechts tot van verre heen gesproken, en Gij hebt mij naar
   menselijke wijze voorzienmet deze verhoging, o HEERE God!

   ^18Wat zal David meer bij U daartoe voegen, vanwege de eer aan Uw
   knecht? Doch Gij kent Uw knecht wel.

   ^19HEERE, om Uws knechts wil, en naar Uw hart, hebt Gij al dezen grote
   dingen gedaan, om al deze grote dingen bekend te maken.

   ^20HEERE, er is niemand gelijk Gij, en er is geen God behalve Gij, naar
   alles, wat wij met onze oren gehoord hebben.

   ^21En wie is als Uw volk Israel, een enig volk op de aarde, hetwelk God
   heengegaan is Zich tot een volk te verlossen, dat Gij U een Naam
   maaktet van grote enverschrikkelijke dingen, met de heidenen uit te
   stoten van het aangezicht Uws volks, hetwelk Gij uit Egypte verlost
   hebt?

   ^22En Gij hebt Uw volk Israel U ten volk gemaakt tot in der eeuwigheid;
   en Gij, HEERE, zijt hun tot een God geworden.

   ^23Nu dan, HEERE, het woord, dat Gij over Uw knecht gesproken hebt, en
   over zijn huis, dat worde waar tot in eeuwigheid; en doe, gelijk als
   Gij gesproken hebt.

   ^24Ja, het worde waar, en Uw Naam worde groot gemaakt tot in
   eeuwigheid, dat men zegge: De HEERE der heirscharen, de God van Israel,
   is Israels God; en hethuis van David, Uw knecht, zij bestendig voor Uw
   aangezicht.

   ^25Want Gij, mijn God, hebt voor het oor Uws knechts geopenbaard, dat
   Gij hem een huis bouwen zoudt; daarom heeft Uw knecht in zijn hart
   gevonden, om voor Uwaangezicht te bidden.

   ^26Nu dan, HEERE, Gij zijt die God; en Gij hebt dit goede over Uw
   knecht gesproken.

   ^27Nu dan, het heeft U beliefd te zegenen het huis Uws knechts, dat het
   in eeuwigheid voor Uw aangezicht zij; want Gij, HEERE, hebt het
   gezegend, en het zalgezegend zijn in eeuwigheid. 1 Kronieken 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Het geschiedde nu na dezen, dat David de Filistijnen sloeg, en hen
   ten onderbracht; en hij nam Gath, en haar onderhorige plaatsen, uit der
   Filistijnen hand.

   ^2Hij sloeg ook de Moabieten, alzo dat de Moabieten Davids knechten
   werden, brengende geschenken.

   ^3David sloeg ook Hadar-ezer, den koning van Zoba, naar Hamath toe,
   toen hij heentoog, om zijn hand te stellen aan de rivier Frath.

   ^4En David nam hem duizend wagens af, en zeven duizend ruiters, en
   twintig duizend man te voet; en David ontzenuwde al de wagen paarden;
   doch hij behieldhonderd wagens daarvan over.

   ^5En de Syriers van Damaskus kwamen, om Hadar-ezer, den koning van
   Zoba, te helpen; maar David sloeg van de Syriers twee en twintig
   duizend man.

   ^6En David legde bezetting in Syrie van Damaskus, alzo dat de Syriers
   Davids knechten werden, geschenken brengende. En de HEERE behoedde
   David overal, waar hij heenging.

   ^7En David nam de gouden schilden, die bij Hadar-ezers knechten waren,
   en hij bracht ze te Jeruzalem.

   ^8Ook nam David zeer veel kopers uit Tibchath, en uit Chun, steden van
   Hadar-ezer; daarvan heeft Salomo de koperen zee, en de pilaren, en de
   koperen vatengemaakt.

   ^9Toen Thou, de koning van Hamath, hoorde, dat David de ganse
   heirkracht van Hadar-ezer, den koning van Zoba, geslagen had;

   ^10Zo zond hij zijn zoon Hadoram tot den koning David, om hem naar zijn
   welstand te vragen, en om hem te zegenen, vanwege dat hij met
   Hadar-ezer gestreden, enhem verslagen had (want Hadar-ezer voerde
   oorlog tegen Thou), en alle gouden, en zilveren, en koperen vaten;

   ^11Deze heiligde de koning David ook den HEERE, met het zilver en het
   goud, hetwelk hij medegebracht had van al de heidenen: van de
   Edomieten, en van deMoabieten, en van de kinderen Ammons, en van de
   Filistijnen, en van de Amalekieten.

   ^12Ook sloeg Abisai, de zoon van Zeruja, de Edomieten in het Zoutdal,
   achttien duizend.

   ^13En hij legde bezetting in Edom, zodat al de Edomieten Davids
   knechten werden; en de HEERE behoedde David overal, waar hij heenging.

   ^14Alzo regeerde David over gans Israel, en hij deed zijn gansen volke
   recht en gerechtigheid.

   ^15Joab nu, de zoon van Zeruja, was over het heir; en Josafat, de zoon
   van Ahilud, was kanselier;

   ^16En Zadok, de zoon van Ahitub, en Abimelech, de zoon van Abjathar,
   waren priesters, en Sausa schrijver;

   ^17En Benaja, de zoon van Jojada, was over de Krethi en Plethi; maar de
   zonen van David waren de eersten aan de hand des konings. 1 Kronieken
   18
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Het geschiedde nu na dezen, dat David de Filistijnen sloeg, en hen
   ten onderbracht; en hij nam Gath, en haar onderhorige plaatsen, uit der
   Filistijnen hand.

   ^2Hij sloeg ook de Moabieten, alzo dat de Moabieten Davids knechten
   werden, brengende geschenken.

   ^3David sloeg ook Hadar-ezer, den koning van Zoba, naar Hamath toe,
   toen hij heentoog, om zijn hand te stellen aan de rivier Frath.

   ^4En David nam hem duizend wagens af, en zeven duizend ruiters, en
   twintig duizend man te voet; en David ontzenuwde al de wagen paarden;
   doch hij behieldhonderd wagens daarvan over.

   ^5En de Syriers van Damaskus kwamen, om Hadar-ezer, den koning van
   Zoba, te helpen; maar David sloeg van de Syriers twee en twintig
   duizend man.

   ^6En David legde bezetting in Syrie van Damaskus, alzo dat de Syriers
   Davids knechten werden, geschenken brengende. En de HEERE behoedde
   David overal, waar hij heenging.

   ^7En David nam de gouden schilden, die bij Hadar-ezers knechten waren,
   en hij bracht ze te Jeruzalem.

   ^8Ook nam David zeer veel kopers uit Tibchath, en uit Chun, steden van
   Hadar-ezer; daarvan heeft Salomo de koperen zee, en de pilaren, en de
   koperen vatengemaakt.

   ^9Toen Thou, de koning van Hamath, hoorde, dat David de ganse
   heirkracht van Hadar-ezer, den koning van Zoba, geslagen had;

   ^10Zo zond hij zijn zoon Hadoram tot den koning David, om hem naar zijn
   welstand te vragen, en om hem te zegenen, vanwege dat hij met
   Hadar-ezer gestreden, enhem verslagen had (want Hadar-ezer voerde
   oorlog tegen Thou), en alle gouden, en zilveren, en koperen vaten;

   ^11Deze heiligde de koning David ook den HEERE, met het zilver en het
   goud, hetwelk hij medegebracht had van al de heidenen: van de
   Edomieten, en van deMoabieten, en van de kinderen Ammons, en van de
   Filistijnen, en van de Amalekieten.

   ^12Ook sloeg Abisai, de zoon van Zeruja, de Edomieten in het Zoutdal,
   achttien duizend.

   ^13En hij legde bezetting in Edom, zodat al de Edomieten Davids
   knechten werden; en de HEERE behoedde David overal, waar hij heenging.

   ^14Alzo regeerde David over gans Israel, en hij deed zijn gansen volke
   recht en gerechtigheid.

   ^15Joab nu, de zoon van Zeruja, was over het heir; en Josafat, de zoon
   van Ahilud, was kanselier;

   ^16En Zadok, de zoon van Ahitub, en Abimelech, de zoon van Abjathar,
   waren priesters, en Sausa schrijver;

   ^17En Benaja, de zoon van Jojada, was over de Krethi en Plethi; maar de
   zonen van David waren de eersten aan de hand des konings.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En het geschiedde na dezen, dat Nahas, de koning der kinderen Ammons,
   stierf, en zijn zoon werd koning in zijn plaats.

   ^2Toen zeide David: Ik zal weldadigheid doen aan Hanun, den zoon van
   Nahas; want zijn vader heeft weldadigheid aan mij gedaan. Daarom zond
   David boden, omhem te troosten over zijn vader. Toen de knechten van
   David in het land der kinderen Ammons tot Hanun kwamen, om hem te
   troosten,

   ^3Zo zeiden de vorsten der kinderen Ammons tot Hanun: Eert David uw
   vader in uw ogen, omdat hij troosters tot u gezonden heeft? Zijn niet
   zijn knechten tot ugekomen, om te doorzoeken, en om om te keren, en om
   het land te verspieden?

   ^4Daarom nam Hanun de knechten van David, en hij beschoor hen, en sneed
   hun klederen half af tot aan de heupen, en liet hen henengaan.

   ^5Zij nu gingen henen, en men boodschapte David van deze mannen; en hij
   zond hun tegemoet; want die mannen waren zeer beschaamd. De koning dan
   zeide: Blijftte Jericho, totdat ulieder baard weder gewassen zij; komt
   dan wederom.

   ^6Toen de kinderen Ammons zagen, dat zij zich stinkende gemaakt hadden
   bij David, zo zond Hanun en de kinderen Ammons duizend talenten
   zilvers, om zichwagenen en ruiters te huren uit Mesopotamie, en uit
   Syrie-Maacha, en uit Zoba;

   ^7Zodat zij zich huurden twee en dertig duizend wagenen; en de koning
   van Maacha en zijn volk kwamen en legerden zich voor Medeba; ook
   vergaderden dekinderen Ammons uit hun steden, en zij kwamen ten
   strijde.

   ^8Toen het David hoorde, zo zond hij Joab en het ganse heir met de
   helden.

   ^9Als de kinderen Ammons uitgetogen waren, zo stelden zij de slagorde
   voor de poort der stad; maar de koningen, die gekomen waren, die waren
   bijzonder in hetveld.

   ^10Toen Joab zag, dat de spits der slagorde van voren en van achteren
   tegen hem was, zo verkoos hij enigen uit alle uitgelezenen in Israel,
   en hij stelde hen in ordetegen de Syriers aan.

   ^11En het overige des volks gaf hij in de hand van zijn broeder Abisai,
   en zij stelden hen in orde tegen de kinderen Ammons aan.

   ^12En hij zeide: Indien mij de Syriers te sterk worden, zo zult gij mij
   komen verlossen; en indien de kinderen Ammons u te sterk worden, zo zal
   ik u verlossen.

   ^13Wees sterk, en laat ons sterk zijn voor ons volk, en voor de steden
   onzes Gods; de HEERE nu doe, wat goed is in Zijn ogen.

   ^14Toen naderde Joab en het volk, dat bij hem was, ten strijde voor het
   aangezicht der Syriers; en zij vloden voor zijn aangezicht.

   ^15Toen de kinderen Ammons zagen, dat de Syriers vloden, zo vloden zij
   ook voor het aangezicht van Abisai, zijn broeder, en zij kwamen in de
   stad; en Joab kwam teJeruzalem.

   ^16Als de Syriers zagen, dat zij voor het aangezicht van Israel
   geslagen waren, zo zonden zij boden, en brachten de Syriers uit, die
   aan gene zijde der rivier woonden;en Sofach, de krijgsoverste van
   Hadar-ezer, toog voor hun aangezicht heen.

   ^17Toen het David werd aangezegd, zo vergaderde hij gans Israel, en hij
   toog over de Jordaan, en hij kwam tot hen, en hij stelde de slagorde
   tegen hen. Als David deslagorde tegen de Syriers gesteld had, zo
   streden zij met hem.

   ^18Doch de Syriers vloden voor het aangezicht van Israel, en David
   versloeg van de Syriers zeven duizend wagenen, en veertig duizend
   mannen te voet; daartoedoodde hij Sofach, den krijgsoverste.

   ^19Toen de knechten van Hadar-ezer zagen, dat zij geslagen waren, voor
   het aangezicht van Israel, zo maakten zij vrede met David, en dienden
   hem; en de Syrierswilden de kinderen Ammons niet meer verlossen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Het geschiedde nu ten tijde van de wederkomst des jaars, ten tijde
   als de koningen uittrokken, zo voerde Joab de heirkracht, en hij
   verdierf het land der kinderenAmmons; en hij kwam, en belegerde Rabba;
   maar David bleef te Jeruzalem. En Joab sloeg Rabba, en verwoestte ze.

   ^2En David nam de kroon huns konings van zijn hoofd, en hij bevond haar
   in gewicht een talent gouds, en daar was edelgesteente aan; en zij werd
   op Davids hoofdgezet, en hij voerde zeer veel roofs uit de stad.

   ^3Hij voerde ook al het volk uit, dat daarin was, en hij zaagde ze met
   de zaag, en met ijzeren dorswagens, en met bijlen; en alzo deed David
   aan al de steden derkinderen Ammons. Toen keerde David wederom met al
   het volk naar Jeruzalem.

   ^4En het geschiedde daarna, als de krijg met de Filistijnen te Gezer
   opstond, toen sloeg Sibchai, de Husathiet, Sippai, die van de kinderen
   van Rafa was; en zij werdenten ondergebracht.

   ^5Daarna was er nog een krijg tegen de Filistijnen, en Elhanan, de zoon
   van Jair, versloeg Lachmi, den broeder van Goliath, den Gethiet, wiens
   spieshout was als eenweversboom.

   ^6Daarna was er nog een krijg te Gath; en daar was een zeer lang man,
   en zijn vingeren waren zes en zes, vier en twintig, en hij was ook van
   Rafa geboren;

   ^7En hij hoonde Israel, maar Jonathan, de zoon van Simea, den broeder
   van David, versloeg hem.

   ^8Dezen waren van Rafa geboren te Gath; en zij vielen door de hand van
   David, en door de hand zijner knechten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Toen stond de satan op tegen Israel, en hij porde David aan, dat hij
   Israel telde.

   ^2En David zeide tot Joab en tot de oversten des volks: Gaat heen, telt
   Israel van Ber-seba tot Dan toe, en brengt hen tot mij, dat ik hun
   getal wete.

   ^3Toen zeide Joab: De HEERE doe tot Zijn volk, gelijk zij nu zijn,
   honderdmaal meer; zijn zij niet allen, o mijn heer koning, mijn heer
   tot knechten? Waarom verzoektmijn heer dit? Waarom zou het Israel tot
   schuld worden?

   ^4Doch het woord des konings nam de overhand tegen Joab; derhalve toog
   Joab uit, en hij doorwandelde gans Israel; daarna kwam hij weder te
   Jeruzalem.

   ^5En Joab gaf David de som van het gestelde volk; en gans Israel was
   elfhonderd duizend man, die het zwaard uittrokken, en Juda vierhonderd
   duizend, en zeventigduizend man, die het zwaard uittrokken.

   ^6Doch Levi en Benjamin telde hij onder dezelve niet; want des konings
   woord was Joab een gruwel.

   ^7En deze zaak was kwaad in de ogen Gods; daarom sloeg Hij Israel.

   ^8Toen zeide David tot God: Ik heb zeer gezondigd, dat ik deze zaak
   gedaan heb; maar neem toch nu de misdaad Uws knechts weg, want ik heb
   zeer zottelijkgehandeld.

   ^9De HEERE nu sprak tot Gad, den ziener van David, zeggende:

   ^10Ga heen, en spreek tot David, zeggende: Aldus zegt de HEERE: Drie
   dingen leg Ik u voor; kies u een uit die, dat Ik u doe.

   ^11En Gad kwam tot David, en zeide tot hem: Zo zegt de HEERE: Neem u
   uit:

   ^12Of drie jaren honger, of drie maanden verteerd te worden voor het
   aangezicht uwer wederpartij, en dat het zwaard uwer vijanden u
   achterhale; of drie dagen hetzwaard des HEEREN, dat is, de pestilentie
   in het land, en een verdervenden engel des HEEREN in al de landpalen
   van Israel? Zo zie nu toe, wat antwoord ik Dienzal wedergeven, Die mij
   gezonden heeft.

   ^13Toen zeide David tot Gad: Mij is zeer bange; laat mij toch in de
   hand des HEEREN vallen; want Zijn barmhartigheden zijn zeer vele, maar
   laat mij in de hand dermensen niet vallen.

   ^14De HEERE dan gaf pestilentie in Israel; en er vielen van Israel
   zeventig duizend man.

   ^15En God zond een engel naar Jeruzalem, om die te verderven; en als
   hij haar verdierf, zag het de HEERE, en het berouwde Hem over dat
   kwaad; en Hij zeide totden verdervenden engel: Het is genoeg, trek nu
   uw hand af. De engel des HEEREN nu stond bij den dorsvloer van Ornan,
   den Jebusiet.

   ^16Als David zijn ogen ophief, zo zag hij den engel des HEEREN, staande
   tussen de aarde en tussen den hemel, met zijn uitgetrokken zwaard in
   zijn hand, uitgestrektover Jeruzalem; toen viel David, en de oudsten,
   bedekt met zakken, op hun aangezichten.

   ^17En David zeide tot God: Ben ik het niet, die gezegd heb, dat men het
   volk tellen zou? Ja, ik zelf ben het, die gezondigd en zeer kwalijk
   gehandeld heb; maar dezeschapen, wat hebben die gedaan? O HEERE, mijn
   God, dat toch Uw hand tegen mij, en tegen het huis mijns vaders zij,
   maar niet tegen Uw volk ter plage.

   ^18Toen zeide de engel des HEEREN tot Gad, dat hij David zeggen zou,
   dat David zou opgaan, om den HEERE een altaar op te richten op den
   dorsvloer van Ornan, den Jebusiet.

   ^19Zo ging dan David op naar het woord van Gad, dat hij in den Naam des
   HEEREN gesproken had.

   ^20Toen zich Ornan wendde, zo zag hij den engel; en zijn vier zonen,
   die bij hem waren, verstaken zich; en Ornan dorste tarwe.

   ^21En David kwam tot Ornan; en Ornan zag toe, en zag David; zo ging hij
   uit den dorsvloer, en boog zich neder voor David, met het aangezicht
   ter aarde.

   ^22En David zeide tot Ornan: Geef mij de plaats des dorsvloers, dat ik
   op dezelve den HEERE een altaar bouwe; geef ze mij voor het volle geld,
   opdat deze plageopgehouden worde van over het volk.

   ^23Toen zeide Ornan tot David: Neem ze maar henen, en mijn heer de
   koning doe wat goed is in zijn ogen; zie, ik geef deze runderen tot
   brandofferen, en deze sledentot hout, en de tarwe tot spijsoffer; ik
   geef het al.

   ^24En de koning David zeide tot Ornan: Neen, maar ik zal het zekerlijk
   kopen voor het volle geld; want ik zal voor den HEERE niet nemen wat uw
   is, dat ik eenbrandoffer om niet offere.

   ^25En David gaf aan Ornan voor die plaats zeshonderd gouden sikkelen
   van gewicht.

   ^26Toen bouwde David aldaar den HEERE een altaar, en hij offerde
   brandofferen en dankofferen. Als hij den HEERE aanriep, zo antwoordde
   Hij hem door vuur uitden hemel, op het brandofferaltaar.

   ^27En de HEERE zeide tot den engel, dat hij zijn zwaard weder in zijn
   schede steken zou.

   ^28Ter zelfder tijd, toen David zag, dat de HEERE hem geantwoord had op
   den dorsvloer van Ornan, den Jebusiet, zo offerde hij aldaar;

   ^29Want de tabernakel des HEEREN, dien Mozes in de woestijn gemaakt
   had, en het altaar des brandoffers, was te dier tijd op de hoogte te
   Gibeon.

   ^30David nu kon niet heengaan voor hetzelve, om God te zoeken; want hij
   was verschrikt voor het zwaard van den engel des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En David zeide: Hier zal het huis Gods des HEEREN zijn, en hier zal
   het altaar des brandoffers voor Israel zijn.

   ^2En David zeide, dat men vergaderen zou de vreemdelingen, die in het
   land Israels waren; en hij bestelde steenhouwers, om uit te houwen
   stenen, welke menbehouwen zou, om het huis Gods te bouwen.

   ^3En David bereidde ijzer in menigte, tot nagelen aan de deuren der
   poorten, en tot de samenvoegingen; ook koper in menigte, zonder
   gewicht;

   ^4En cederenhout zonder getal; want de Sidoniers en de Tyriers brachten
   tot David cederenhout in menigte.

   ^5Want David zeide: Mijn zoon Salomo is een jongeling en teder; en het
   huis, dat men den HEERE bouwen zal, zal men ten hoogste groot maken,
   tot een Naam en totheerlijkheid in alle landen; ik zal hem nu voorraad
   bereiden. Alzo bereidde David voorraad in menigte voor zijn dood.

   ^6Toen riep hij zijn zoon Salomo, en gebood hem den HEERE, den God
   Israels, een huis te bouwen.

   ^7En David zeide tot Salomo: Mijn zoon, wat mij aangaat, het was in
   mijn hart den Naam des HEEREN, mijns Gods, een huis te bouwen;

   ^8Doch het woord des HEEREN geschiedde tot mij, zeggende: Gij hebt
   bloed in menigte vergoten, want gij hebt grote krijgen gevoerd; gij
   zult Mijn Naam geen huisbouwen, dewijl gij veel bloeds op de aarde voor
   Mijn aangezicht vergoten hebt.

   ^9Zie, de zoon, die u geboren zal worden, die zal een man der rust
   zijn, want Ik zal hem rust geven van al zijn vijanden rondom henen;
   want zijn naam zal Salomo zijn, en Ik zal vrede en stilte over Israel
   geven in zijn dagen.

   ^10Die zal Mijn Naam een huis bouwen, en die zal Mij tot een zoon zijn,
   en Ik hem tot een Vader; en Ik zal den troon zijns rijks over Israel
   bevestigen tot in eeuwigheid.

   ^11Nu, mijn zoon, de HEERE zal met u zijn, en gij zult voorspoedig
   zijn, en zult het huis des HEEREN, uws Gods, bouwen, gelijk als Hij van
   u gesproken heeft.

   ^12Alleenlijk de HEERE geve u kloekheid en verstand, en geve u bevel
   over Israel, en dat om te onderhouden de wet des HEEREN, uws Gods.

   ^13Dan zult gij voorspoedig zijn, als gij waarnemen zult te doen de
   inzettingen en de rechten, die de HEERE aan Mozes geboden heeft over
   Israel. Wees sterk en hebgoeden moed, vrees niet, en wees niet
   verslagen!

   ^14Zie daar, ik heb in mijn verdrukking voor het huis des HEEREN bereid
   honderd duizend talenten gouds, en duizend maal duizend talenten
   zilvers; en des kopers endes ijzers is geen gewicht, want het is er in
   menigte; ik heb ook hout en stenen bereid; doe gij er nog meer bij.

   ^15Ook zijn er bij u in menigte, die het werk kunnen doen, houwers, en
   werkmeesters in steen en hout, en allerlei wijze lieden in allerlei
   werk.

   ^16Des gouds, des zilvers, en des kopers, en des ijzers is geen getal;
   maak u op, en doe het, en de HEERE zal met u zijn.

   ^17Ook gebood David aan alle vorsten van Israel, dat zij zijn zoon
   Salomo helpen zouden, zeggende:

   ^18Is niet de HEERE, uw God, met ulieden, en heeft u rust gegeven
   rondom henen? Want Hij heeft de inwoners des lands in mijn hand
   gegeven, en dit land isonderworpen geworden voor het aangezicht des
   HEEREN, envoor het aangezicht Zijns volks.

   ^19Zo begeeft dan nu uw hart en uw ziel, om te zoeken den HEERE, uw
   God, en maakt u op, en bouwt het heiligdom Gods des HEEREN; dat men de
   ark desverbonds des HEEREN en de heilige vaten Gods in dit huis brenge,
   dat den Naam des HEEREN zal gebouwd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Toen nu David oud was en zat van dagen, maakte hij zijn zoon Salomo
   tot koning over Israel.

   ^2En hij vergaderde al de vorsten van Israel, ook de priesters en de
   Levieten.

   ^3En de Levieten werden geteld, van dertig jaren af en daarboven; en
   hun getal was, naar hun hoofden, aan mannen, acht en dertig duizend.

   ^4Uit dezen waren er vier en twintig duizend om het werk van het huis
   des HEEREN aan te drijven; en zes duizend ambtlieden en rechters;

   ^5En vier duizend poortiers, en vier duizend lofzangers des HEEREN, met
   instrumenten, die ik gemaakt heb, zeide David, om lof te zingen.

   ^6En David verdeelde hen in verdelingen, naar de kinderen van Levi,
   Gerson, Kehath en Merari.

   ^7Uit de Gersonieten waren Ladan en Simei.

   ^8De kinderen van Ladan waren dezen: Jehiel, het hoofd, en Zetham, en
   Joel; drie.

   ^9De kinderen van Simei waren Selomith, en Haziel, en Haran, drie;
   dezen waren de hoofden der vaderen van Ladan.

   ^10De kinderen van Simei nu waren Jahath, Zina, en Jeus, en Beria;
   dezen waren de kinderen van Simei; vier.

   ^11En Jahath was het hoofd, en Zizza de tweede; maar Jeus en Beria
   hadden niet vele kinderen; daarom waren zij in het vaderlijke huis maar
   van een telling.

   ^12De kinderen van Kehath waren Amram, Jizhar, Hebron en Uzziel; vier.

   ^13De kinderen van Amram waren Aaron en Mozes. Aaron nu werd
   afgezonderd, dat hij heiligde de allerheiligste dingen, hij en zijn
   zonen, tot in eeuwigheid, om teroken voor het aangezicht des HEEREN, om
   Hem te dienen en om in Zijn Naam tot in eeuwigheid te zegenen.

   ^14Aangaande nu Mozes, den man Gods, zijn kinderen werden genoemd onder
   den stam van Levi.

   ^15De kinderen van Mozes waren Gersom en Eliezer.

   ^16Van de kinderen van Gersom was Sebuel het hoofd.

   ^17De kinderen van Eliezer nu waren dezen: Rehabja het hoofd; en
   Eliezer had geen andere kinderen, maar de kinderen van Rehabja
   vermeerderden ten hoogste.

   ^18Van de kinderen van Jizhar was Selomith het hoofd.

   ^19Aangaande de kinderen van Hebron: Jeria was het hoofd, Amarja de
   tweede, Jahaziel de derde, en Jekameam de vierde.

   ^20Aangaande de kinderen van Uzziel: Micha was het hoofd, en Jissia de
   tweede.

   ^21De kinderen van Merari waren Maheli en Musi; de kinderen van Maheli
   waren Eleazar en Kis.

   ^22En Eleazar stierf, en hij had geen zonen, maar dochters; en de
   kinderen van Kis, haar broeders, namen ze.

   ^23De kinderen van Musi waren Maheli, en Eder, en Jeremoth; drie.

   ^24Dit zijn de kinderen van Levi, naar het huis hunner vaderen, de
   hoofden der vaderen, naar hun gerekenden in het getal der namen naar
   hun hoofden, doende hetwerk van den dienst van het huis des HEEREN van
   twintig jaren oud en daarboven.

   ^25Want David had gezegd: De HEERE, de God Israels, heeft Zijn volk
   rust gegeven, en Hij zal te Jeruzalem wonen tot in eeuwigheid.

   ^26En ook aangaande de Levieten, dat zij den tabernakel, noch enig van
   deszelfs gereedschap, tot deszelfs dienst behorende, niet meer zouden
   dragen.

   ^27Want naar de laatste woorden van David werden de kinderen van Levi
   geteld, van twintig jaren oud en daarboven;

   ^28Omdat hun standplaats was aan de hand der zonen van Aaron in den
   dienst van het huis des HEEREN, over de voorhoven, en over de kameren,
   en over dereiniging van alle heilige dingen, en het werk van den dienst
   van het huis Gods;

   ^29Te weten tot het brood der toerichting, en tot de meelbloem ten
   spijsoffer, en tot ongezuurde vladen, en tot de pannen, en tot het
   gerooste, en tot alle mate enafmeting;

   ^30En om alle morgens te staan, om den HEERE te loven en te prijzen; en
   desgelijks des avonds;

   ^31En tot al het offeren der brandofferen des HEEREN, op de sabbatten,
   op de nieuwe maanden, en op de gezette hoogtijden in getal, naar de
   wijze onder hen, geduriglijk, voor het aangezicht des HEEREN;

   ^32En dat zij de wacht van de tent der samenkomst zouden waarnemen, en
   de wacht des heiligdoms, en de wacht der zonen van Aaron, hun
   broederen, in den dienstvan het huis des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Aangaande nu de kinderen van Aaron, dit waren hun verdelingen. De
   zonen van Aaron waren Nadab, en Abihu, Eleazar en Ithamar.

   ^2Maar Nadab stierf, en Abihu, voor het aangezicht huns vaders, en zij
   hadden geen kinderen. En Eleazar en Ithamar bedienden het priesterambt.

   ^3David nu verdeelde hen, en Zadok uit de kinderen van Eleazar, en
   Abimelech uit de kinderen van Ithamar, naar hun ambt in hun dienst.

   ^4En van de kinderen van Eleazar werden meer gevonden tot hoofden der
   mannen, dan van de kinderen van Ithamar, als zij hen afdeelden; van de
   kinderen vanEleazar waren zestien hoofden der vaderlijke huizen, maar
   van de kinderen van Ithamar, naar hun vaderlijke huizen, acht.

   ^5En zij deelden hen door loten af, dezen met genen; want de oversten
   des heiligdoms en de oversten Gods waren uit de kinderen van Eleazar en
   van de kinderen vanIthamar.

   ^6En Semaja, de zoon van Nethaneel, de schrijver, uit de Levieten,
   schreef hen op, voor het aangezicht des konings, en van de vorsten, en
   van den priester Zadok, envan Achimelech, den zoon van Abjathar, en van
   de hoofden der vaderen onder de priesters en onder de Levieten; een
   vaderlijk huis werd genomen voor Eleazer, endesgelijks werd genomen
   voor Ithamar.

   ^7Het eerste lot nu ging uit voor Jojarib, het tweede voor Jedaja,

   ^8Het derde voor Harim, het vierde voor Seorim,

   ^9Het vijfde voor Malchia, het zesde voor Mijamin,

   ^10Het zevende voor Hakkoz, het achtste voor Abia,

   ^11Het negende voor Jesua, het tiende voor Sechanja,

   ^12Het elfde voor Eljasib, het twaalfde voor Jakim,

   ^13Het dertiende voor Huppa, het veertiende voor Jesebeab,

   ^14Het vijftiende voor Bilga, het zestiende voor Immer,

   ^15Het zeventiende voor Hezir, het achttiende voor Happizzes,

   ^16Het negentiende voor Petahja, het twintigste voor Jehezkel,

   ^17Het een en twintigste voor Jachin, het twee en twintigste voor
   Gamul,

   ^18Het drie en twintigste voor Delaja, het vier en twintigste voor
   Maazja.

   ^19Het ambt van dezen in hun dienst was te gaan in het huis des HEEREN,
   naar hun ordening door de hand van Aaron, huns vaders; gelijk als hem
   de HEERE, de GodIsraels, geboden had.

   ^20Van de overige kinderen van Levi nu, was van de kinderen van Amram
   Subael, van de kinderen van Subael was Jechdeja.

   ^21Aangaande Rehabja: van de kinderen van Rehabja was Jissia het hoofd.

   ^22Van de Jizharieten was Selomoth; van de kinderen van Selomoth was
   Jahath.

   ^23En van de kinderen van Hebron was Jeria de eerste, Amarja de tweede,
   Jahaziel de derde, Jekameam de vierde.

   ^24Van de kinderen van Uzziel was Micha; van de kinderen van Micha was
   Samir;

   ^25De broeder van Micha was Jissia; van de kinderen van Jissia was
   Zecharja.

   ^26De kinderen van Merari waren Maheli en Musi. De kinderen van Jaazia
   waren Beno.

   ^27De kinderen van Merari van Jaazia waren Beno, en Soham, en Zakkur,
   en Hibri.

   ^28Van Maheli was Eleazar; en die had geen kinderen.

   ^29Aangaande Kis: de kinderen van Kis waren Jerahmeel.

   ^30En de kinderen van Musi waren Maheli, en Eder, en Jerimoth. Dezen
   zijn de kinderen der Levieten, naar hun vaderlijke huizen.

   ^31En zij wierpen ook loten, nevens hun broederen, de zonen van Aaron,
   voor het aangezicht van den koning David, en Zadok, en Achimelech, en
   van de hoofden dervaderen onder de priesteren en onder de Levieten; het
   hoofd der vaderen tegen zijn kleinsten broeder.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1En David, mitsgaders de oversten des heirs, scheidde af tot den
   dienst, van de kinderen van Asaf, en van Heman, en van Jeduthun, die
   met harpen, met luiten enmet cimbalen profeteren zouden; en die onder
   hen geteld werden, waren mannen, bekwaam tot het werk van hun dienst.

   ^2Van de kinderen van Asaf waren Zakkur, en Jozef, en Nethanja, en
   Asarela, kinderen van Asaf; aan de hand van Asaf, die aan des konings
   handen profeteerde.

   ^3Aangaande Jeduthun: de kinderen van Jeduthun waren Gedalja, en Zeri,
   en Jesaja, Hasabja en Mattithja, zes; aan de handen van hun vader
   Jeduthun, op harpenprofeterende met den HEERE te danken en te loven.

   ^4Aangaande Heman: de kinderen van Heman waren Bukkia, Mattanja,
   Uzziel, Sebuel, en Jerimoth, Hananja, Hanani, Eliatha, Giddalti, en
   Romamthi-Ezer, Josbekasa,Mallothi, Hothir, Mahazioth.

   ^5Deze allen waren kinderen van Heman, den ziener des konings, in de
   woorden Gods, om den hoorn te verheffen; want God had Heman veertien
   zonen gegeven, endrie dochters.

   ^6Dezen waren altemaal aan de handen huns vaders gesteld tot het gezang
   van het huis des HEEREN, op cimbalen, luiten, en harpen, tot den dienst
   van het huisGods, aan de handen van den koning, van Asaf, Jeduthun, en
   van Heman.

   ^7En hun getal met hun broederen, die geleerd waren in het gezang des
   HEEREN, allen meesters, was tweehonderd acht en tachtig.

   ^8En zij wierpen de loten over de wacht, tegen elkander, zo de kleinen,
   als de groten, den meester met den leerling.

   ^9Het eerste lot nu ging uit voor Asaf, namelijk voor Jozef. Het tweede
   voor Gedalja; hij en zijn broederen, en zijn zonen, waren twaalf.

   ^10Het derde voor Zakkur; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^11Het vierde voor Jizri; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^12Het vijfde voor Nethanja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^13Het zesde voor Bukkia; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^14Het zevende voor Jesarela; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^15Het achtste voor Jesaja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^16Het negende voor Mattanja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^17Het tiende voor Simei; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^18Het elfde voor Azareel; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^19Het twaalfde voor Hasabja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^20Het dertiende voor Subael; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^21Het veertiende voor Mattithja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^22Het vijftiende voor Jeremoth; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^23Het zestiende voor Hananja; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^24Het zeventiende voor Josbekasa; zijn zonen en zijn broederen,
   twaalf.

   ^25Het achttiende voor Hanani; zijn zonen en zijn broederen, twaalf.

   ^26Het negentiende voor Mallothi; zijn zonen en zijn broederen; twaalf.

   ^27Het twintigste voor Eliatha; zijn zonen en zijn broederen; twaalf.

   ^28Het een en twintigste voor Hothir; zijn zonen en zijn broederen,
   twaalf.

   ^29Het twee en twintigste voor Giddalti; zijn zonen en zijn broederen,
   twaalf.

   ^30Het drie en twintigste voor Mahazioth; zijn zonen en zijn broederen,
   twaalf.

   ^31Het vier en twintigste voor Romamthi-Ezer; zijn zonen en zijn
   broederen, twaalf. 1 Kronieken 26
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Aangaande de verdelingen der poortiers: van de Korahieten was
   Meselemja, de zoon van Kore, van de kinderen van Asaf.

   ^2Meselemja nu had kinderen; Zecharja was de eerstgeborene, Jediael de
   tweede, Zebadja de derde, Jathniel de vierde,

   ^3Elam de vijfde, Johanan de zesde, Eljoenai de zevende.

   ^4Obed-Edom had ook kinderen: Semaja was de eerstgeborene, Jozabad de
   tweede, Joah de derde, en Sachar de vierde, en Nethaneel de vijfde.

   ^5Ammiel de zesde, Issaschar de zevende, Peullethai de achtste; want
   God had hem gezegend.

   ^6Ook werden zijn zoon Semaja kinderen geboren, heersende over het huis
   huns vaders; want zij waren kloeke helden.

   ^7De kinderen van Semaja waren Othni, en Refael, en Obed, en Elzabad,
   zijn broeders, kloeke lieden; Elihu, en Semachja.

   ^8Deze allen waren uit de kinderen van Obed-Edom; zij, en hun kinderen,
   en hun broeders, kloeke mannen in kracht tot den dienst; daar waren er
   twee en zestig vanObed-Edom.

   ^9Meselemja nu had kinderen en broeders, kloeke lieden, achttien.

   ^10En Hosa, uit de kinderen van Merari, had zonen; Simri was het hoofd;
   (alhoewel hij de eerstgeborene niet was, nochtans stelde hem zijn vader
   tot een hoofd).

   ^11Hilkia was de tweede, Tebalja de derde, Zecharja de vierde; al de
   kinderen en broederen van Hosa waren dertien.

   ^12Uit dezen waren de verdelingen der poortiers onder de hoofden der
   mannen, tot de wachten tegen hun broederen, om te dienen in het huis
   des HEEREN.

   ^13En zij wierpen de loten, zo de kleinen als de groten, naar hun
   vaderlijke huizen, tot elke poort.

   ^14Het lot nu tegen het oosten viel op Salemja; maar voor zijn zoon
   Zecharja, die een verstandig raadsman was, wierp men de loten, en zijn
   lot is uitgekomen tegen hetnoorden;

   ^15Obed-Edom tegen het zuiden; en voor zijn kinderen het huis der
   schatkameren.

   ^16Suppim en Hosa tegen het westen, met de poort Schallechet, bij den
   opgaanden hogen weg, wacht tegenover wacht.

   ^17Tegen het oosten waren zes Levieten; tegen het noorden des daags
   vier; tegen het zuiden des daags vier; maar bij de schatkameren twee en
   twee.

   ^18Aan Parbar tegen het westen waren er vier bij den hogen weg, twee
   bij Parbar.

   ^19Dit zijn de verdelingen der poortiers van de kinderen der
   Korahieten, en der kinderen van Merari.

   ^20Ook was, van de Levieten, Ahia over de schatten van het huis Gods,
   en over de schatten der geheiligde dingen.

   ^21Van de kinderen van Ladan, kinderen van den Gersonieten Ladan; van
   Ladan, den Gersoniet, waren hoofden der vaderen Jehieli.

   ^22De kinderen van Jehieli waren Zetham en Joel, zijn broeder; dezen
   waren over de schatten van het huis des HEEREN.

   ^23Voor de Amramieten, van de Jizharieten, van de Hebronieten, van de
   Uzzielieten,

   ^24En Sebuel, de zoon van Gersom, den zoon van Mozes, was overste over
   de schatten.

   ^25Maar zijn broeders van Eliezer waren dezen: Rehabja was zijn zoon,
   en Jesaja zijn zoon, en Joram zijn zoon, en Zichri zijn zoon, en
   Selomith zijn zoon.

   ^26Deze Selomith en zijn broederen waren over al de schatten der
   heilige dingen, die de koning David geheiligd had, mitsgaders de
   hoofden der vaderen, de overstenover duizenden en honderden, en de
   oversten des heirs;

   ^27Van de krijgen en van den buit hadden zij het geheiligd, om het huis
   des HEEREN te onderhouden.

   ^28Ook alles, wat Samuel, de ziener, geheiligd had, en Saul, de zoon
   van Kis, en Abner, de zoon van Ner, en Joab, de zoon van Zeruja; al wat
   iemand geheiligd had, was onder de hand van Selomith en zijn broederen.

   ^29Van de Jizharieten waren Chenanja en zijn zonen tot het buitenwerk
   in Israel, tot ambtlieden en tot rechters.

   ^30Van de Hebronieten was Hasabja, en zijn broeders, kloeke mannen,
   duizend en zevenhonderd, over de ambten van Israel op deze zijde van de
   Jordaan tegen hetwesten, over al het werk des HEEREN, en tot den dienst
   des konings.

   ^31Van de Hebronieten was Jeria het hoofd, van de Hebronieten zijner
   geslachten onder de vaderen; in het veertigste jaar des koninkrijks van
   David zijn er gezocht enonder hen gevonden kloeke helden in Jaezer in
   Gilead.

   ^32En zijn broeders waren kloeke lieden, twee duizend en zevenhonderd
   hoofden der vaderen; en de koning David stelde hen over de Rubenieten,
   en Gadieten, en denhalven stam der Manassieten, tot alle zaken Gods en
   de zaken des konings.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Dit nu zijn de kinderen Israels naar hun getal, de hoofden der
   vaderen, en de oversten der duizenden en der honderden, met hun
   ambtlieden, den koning dienende inalle zaken der verdelingen, aangaande
   en afgaande van maand tot maand in al de maanden des jaars; elke
   verdeling was vier en twintig duizend.

   ^2Over de eerste verdeling in de eerste maand was Jasobam, de zoon van
   Zabdiel; en in zijn verdeling waren er vier en twintig duizend.

   ^3Hij was uit de kinderen van Perez, het hoofd van al de oversten der
   heiren in de eerste maand.

   ^4En over de verdeling in de tweede maand was Dodai, de Ahohiet, en
   over zijn verdeling was Mikloth ook voorganger; in zijn verdeling waren
   er ook vier en twintigduizend.

   ^5De derde overste des heirs in de derde maand was Benaja, de zoon van
   Jojada, den opperambtman; die was het hoofd; in zijn verdeling waren er
   ook vier en twintigduizend.

   ^6Deze Benaja was een held van de dertig, en over de dertig; en over
   zijn verdeling was Ammizabad, zijn zoon.

   ^7De vierde, in de vierde maand, was Asahel, de broeder van Joab, en na
   hem Zebadja, zijn zoon; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig
   duizend.

   ^8De vijfde, in de vijfde maand, was Samhuth, de Jizrahiet, de overste;
   in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^9De zesde, in de zesde maand, was Ira, de zoon van Ikkes, de Thekoiet;
   in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^10De zevende, in de zevende maand, was Helez, de Peloniet, uit de
   kinderen van Efraim; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig
   duizend.

   ^11De achtste, in de achtste maand, was Sibbechai, de Husathiet, van de
   Zerahieten; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^12De negende, in de negende maand, was Abiezer, de Anathothiet; van de
   Benjaminieten; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^13De tiende, in de tiende maand, was Maharai, de Nethofathiet, van de
   Zerahieten; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^14De elfde, in de elfde maand, was Benaja, de Pirhathoniet, van de
   kinderen van Efraim; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig
   duizend.

   ^15De twaalfde, in de twaalfde maand, was Heldai, de Nethofathiet, van
   Othniel; in zijn verdeling waren er ook vier en twintig duizend.

   ^16Doch over de stammen van Israel waren dezen: over de Rubenieten was
   Eliezer, de zoon van Zichri, voorganger; over de Simeonieten was
   Sefatja, de zoon vanMaacha;

   ^17Over de Levieten was Hasabja, de zoon van Kemuel; over de Aaronieten
   was Zadok;

   ^18Over Juda was Elihu, uit de broederen van David; over Issaschar was
   Omri, de zoon van Michael;

   ^19Over Zebulon was Jismaja, de zoon van Obadja; over Nafthali was
   Jerimoth, de zoon van Azriel;

   ^20Over de kinderen van Efraim was Hosea, de zoon van Azarja; over den
   halven stam van Manasse was Joel, de zoon van Pedaja;

   ^21Over half Manasse, in Gilead, was Jiddo, de zoon van Zecharja; over
   Benjamin was Jaasiel, de zoon van Abner;

   ^22Over Dan was Azarel, de zoon van Jeroham. Dezen waren de oversten
   der stammen van Israel.

   ^23Maar David nam het getal van die niet op, die twintig jaren oud en
   daar beneden waren; omdat de HEERE gezegd had, dat Hij Israel
   vermenigvuldigen zou als desterren des hemels.

   ^24Joab, de zoon van Zeruja, had begonnen te tellen, maar hij voleindde
   het niet, omdat er deshalve een grote toorn over Israel gekomen was;
   daarom is het getal nietopgebracht in de rekening der kronieken van den
   koning David.

   ^25En over de schatten des konings was Azmaveth, de zoon van Adiel; en
   over de schatten op het land, in de steden, en in de dorpen, en in de
   torens, was Jonathan, dezoon van Uzzia.

   ^26En over die, die het akkerwerk deden, in de landbouwing, was Esri,
   de zoon van Chelub.

   ^27En over de wijngaarden was Simei, de Ramathiet; maar over hetgeen
   dat van de wijnstokken kwam tot de schatten des wijns, was Zabdi, de
   Sifmiet.

   ^28En over de olijfgaarden en de wilde vijgebomen, die in de laagte
   waren, was Baal-Hanan, de Gederiet; maar Joas was over de schatten der
   olie.

   ^29En over de runderen, die in Saron weidden, was Sitrai, de Saroniet;
   maar over de runderen in de laagten, was Safat, de zoon van Adlai.

   ^30En over de kemelen was Obil, de Ismaeliet; en over de ezelinnen was
   Jechdeja, de Meronothiet.

   ^31En over het kleine vee was Jaziz, de Hageriet. Alle dezen waren
   oversten over de have, die de koning David had.

   ^32En Jonathan, Davids oom, was raad, een verstandig man; hij was ook
   schrijver; Jehiel nu, de zoon van Hachmoni, was bij de zonen des
   konings.

   ^33En Achitofel was raad des konings; en Husai, de Archiet, was des
   konings vriend.

   ^34En na Achitofel was Jojada, de zoon van Benaja, en Abjathar; maar
   Joab was des konings krijgsoverste.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Toen vergaderde David te Jeruzalem alle oversten van Israel, de
   oversten der stammen, en de oversten der verdelingen, den koning
   dienende, en de oversten derduizenden, en de oversten der honderden, en
   de oversten van alle have en vee des konings en zijner zonen, met de
   kamerlingen, en de helden, ja, allen kloeken held.

   ^2En de koning David stond op zijn voeten, en hij zeide: Hoort mij,
   mijn broeders, en mijn volk! Ik had in mijn hart een huis der rust voor
   de ark des verbonds desHEEREN te bouwen, en voor de voetbank der voeten
   onzes Gods, en ik heb gereedschap gemaakt om te bouwen.

   ^3Maar God heeft tot mij gezegd: Gij zult Mijn Naam geen huis bouwen,
   want gij zijt een krijgsman, en gij hebt veel bloeds vergoten.

   ^4Nu heeft mij de HEERE, de God Israels, verkoren uit mijns vaders
   ganse huis, dat ik tot koning over Israel wezen zou in eeuwigheid; want
   Hij heeft Juda tot eenvoorganger verkoren, en mijns vaders huis in het
   huis van Juda; en onder de zonen mijns vaders heeft Hij een welgevallen
   aan mij gehad, dat Hij mij ten koningmaakte over gans Israel.

   ^5En uit al mijn zonen (want de HEERE heeft mij vele zonen gegeven) zo
   heeft Hij mijn zoon Salomo verkoren, dat hij zitten zou op den stoel
   des koninkrijks desHEEREN over Israel.

   ^6En Hij heeft tot mij gezegd: Uw zoon Salomo, die zal Mijn huis en
   Mijn voorhoven bouwen; want Ik heb hem Mij uitverkoren tot een zoon, en
   Ik zal hem tot eenVader zijn.

   ^7En Ik zal zijn koninkrijk bevestigen tot in eeuwigheid, indien hij
   sterk wezen zal, om Mijn geboden en Mijn rechten te doen, gelijk te
   dezen dage.

   ^8Nu dan, voor de ogen van het ganse Israel, de gemeente des HEEREN, en
   voor de oren onzes Gods, houdt en zoekt al de geboden des HEEREN, uws
   Gods; opdatgijlieden dit goede land erfelijk bezit, en uw kinderen na u
   tot in eeuwigheid doet erven.

   ^9En gij, mijn zoon Salomo, ken den God uws vaders, en dien Hem met een
   volkomen hart en met een willige ziel; want de HEERE doorzoekt alle
   harten, en Hijverstaat al het gedichtsel der gedachten; indien gij Hem
   zoekt, Hij zal van u gevonden worden; maar indien gij Hem verlaat, Hij
   zal u tot in eeuwigheid verstoten.

   ^10Zie nu toe, want de HEERE heeft u verkoren, dat gij een huis ten
   heiligdom bouwt; wees sterk, en doe het.

   ^11En David gaf zijn zoon Salomo een voorbeeld van het voorhuis, met
   zijn behuizingen, en zijn schatkameren, en zijn opperzalen, en zijn
   binnenkameren, en van hethuis des verzoendeksels;

   ^12En een voorbeeld van alles, wat bij hem door den Geest was, namelijk
   van de voorhoven van het huis des HEEREN, en van alle kameren rondom;
   tot de schattenvan het huis Gods, en tot de schatten der heilige
   dingen;

   ^13En van de verdelingen der priesteren en der Levieten, en van alle
   werk van den dienst van het huis des HEEREN, en van alle vaten van den
   dienst van het huis desHEEREN.

   ^14Het goud gaf hij naar het goudgewicht, tot alle vaten van elken
   dienst; ook zilver tot alle zilveren vaten bij gewicht, tot al de vaten
   van elken dienst;

   ^15En het gewicht tot de gouden kandelaars, en hun gouden lampen, naar
   het gewicht van elken kandelaar en zijn lampen; ook tot de zilveren
   kandelaars, naar hetgewicht van een kandelaar en zijn lampen, naar den
   dienst van elken kandelaar.

   ^16Ook gaf hij het goud naar het gewicht tot de tafelen der
   toerichting, tot elke tafel, en het zilver tot de zilveren tafelen;

   ^17En louter goud tot de krauwelen, en tot de sprengbekkens, en tot de
   schotelen, en tot gouden bekers, het gewicht tot elken beker,
   desgelijks tot zilveren bekers, totelken beker het gewicht;

   ^18En tot het reukaltaar gelouterd goud in gewicht; en goud tot het
   voorbeeld des wagens, te weten der cherubim, die de vleugels zouden
   uitbreiden, en de ark desverbonds des HEEREN overdekken.

   ^19Dit alles heeft men mij, zeide David, bij geschrift te verstaan
   gegeven van de hand des HEEREN, te weten al de werken dezes voorbeelds.

   ^20En David zeide tot zijn zoon Salomo: Wees sterk, en heb goeden moed,
   en doe het, vrees niet, en wees niet verslagen; want de HEERE God, mijn
   God, zal met uzijn; Hij zal u niet begeven, en Hij zal u niet verlaten,
   totdat gij al het werk tot den dienst van het huis des HEEREN zult
   volbracht hebben.

   ^21En zie, daar zijn de verdelingen der priesteren en der Levieten, tot
   allen dienst van het huis Gods; en bij u zijn tot alle werk allerlei
   vrijwilligen, met wijsheid tot allendienst, ook de vorsten, en het
   ganse volk, bereid tot al uw bevelen. 1 Kronieken 29
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Verder zeide de koning David tot de ganse gemeente: God heeft mijn
   zoon Salomo alleen verkoren, een jongeling en teder; dit werk
   daarentegen is groot, want het isgeen paleis voor een mens, maar voor
   God, den HEERE.

   ^2Ik heb nu uit al mijn kracht bereid tot het huis mijns Gods, goud tot
   gouden, en zilver tot zilveren, en koper tot koperen, ijzer tot
   ijzeren, en hout tot houten werken;sardonixstenen en vervullende
   stenen, versierstenen en borduursel, en allerlei kostelijke stenen, en
   marmerstenen in menigte.

   ^3En daartoe, uit mijn welgevallen tot het huis mijns Gods, geef ik het
   bijzonder goud en zilver, dat ik heb, tot het huis mijns Gods
   daarenboven, behalve al wat ik tenhuize des heiligdoms bereid heb;

   ^4Drie duizend talenten gouds, van het goud van Ofir, en zeven duizend
   talenten gelouterd zilver, om de wanden der huizen te overtrekken;

   ^5Goud tot de gouden, en zilver tot de zilveren vaten, en tot alle
   werk, door de hand der werkmeesteren te maken. En wie is er willig,
   heden zijn hand den HEERE tevullen?

   ^6Toen gaven vrijwillig de oversten der vaderen, en de oversten der
   stammen van Israel, en de oversten der duizenden en der honderden, en
   de oversten van het werkdes konings;

   ^7En zij gaven, tot den dienst van het huis Gods, vijf duizend talenten
   gouds, en tien duizend drachmen, en tien duizend talenten zilvers, en
   achttien duizend talentenkopers, en honderd duizend talenten ijzers.

   ^8En bij wien stenen gevonden werden, die gaven zij in den schat van
   het huis des HEEREN, onder de hand van Jehiel, den Gersoniet.

   ^9En het volk was verblijd over hun vrijwillig geven; want zij gaven
   met een volkomen hart den HEERE vrijwillig; en de koning David
   verblijdde zich ook met groteblijdschap.

   ^10Daarom loofde David den HEERE voor de ogen der ganse gemeente; en
   David zeide: Geloofd zijt Gij, HEERE, God van onzen vader Israel, van
   eeuwigheid tot ineeuwigheid!

   ^11Uw, o HEERE, is de grootheid, en de macht, en de heerlijkheid, en de
   overwinning, en de majesteit; want alles, wat in den hemel en op aarde
   is, is Uw: Uw, oHEERE, is het Koninkrijk, en Gij hebt U verhoogd tot
   een Hoofd boven alles.

   ^12En rijkdom en eer zijn voor Uw aangezicht, en Gij heerst over alles;
   en in Uw hand is kracht en macht; ook staat het in Uw hand alles groot
   te maken en sterk temaken.

   ^13Nu dan, onze God, wij danken U, en loven den Naam Uwer heerlijkheid.

   ^14Want wie ben ik, en wat is mijn volk, dat wij de macht zouden
   verkregen hebben, om vrijwillig te geven als dit is? Want het is alles
   van U, en wij geven het U uitUw hand.

   ^15Want wij zijn vreemdelingen en bijwoners voor Uw aangezicht, gelijk
   al onze vaders; onze dagen op aarde zijn als een schaduw, en er is geen
   verwachting.

   ^16HEERE, onze God, al deze menigte, die wij bereid hebben om U een
   huis te bouwen, den Naam Uwer heiligheid, dat is van Uw hand, en het is
   alles Uw.

   ^17En ik weet, mijn God, dat Gij het hart proeft, en dat Gij een
   welgevallen hebt aan oprechtigheden. Ik heb in oprechtigheid mijns
   harten al deze dingen vrijwilliggegeven, en ik heb nu met vreugde Uw
   volk, dat hier bevonden wordt, gezien, dat het zich jegens U vrijwillig
   gedragen heeft.

   ^18O HEERE, Gij, God onzer vaderen, Abraham, Izak en Israel, bewaar dit
   in der eeuwigheid in den zin der gedachten van het hart Uws volks, en
   richt hun hart tot U.

   ^19En geef mijn zoon Salomo een volkomen hart, om te houden Uw geboden,
   Uw getuigenissen en Uw inzettingen; en om alles te doen, en om dit
   paleis te bouwen, hetwelk ik bereid heb.

   ^20Daarna zeide David tot de ganse gemeente: Looft nu den HEERE, uw
   God! Toen loofde de ganse gemeente den HEERE, den God hunner vaderen;
   en zij neigdenhet hoofd, en zij bogen zich neder voor den HEERE, en
   voor den koning.

   ^21En zij offerden den HEERE slachtofferen; ook offerden zij den HEERE
   brandofferen, des anderen morgens van dien dag, duizend varren, duizend
   rammen, duizendlammeren, met hun drankofferen; en slachtofferen in
   menigte, voor gans Israel.

   ^22En zij aten en dronken deszelven daags voor het aangezicht des
   HEEREN met grote vreugde; en zij maakten Salomo, den zoon van David,
   ten andere male koning, en zij zalfden hem den HEERE tot voorganger, en
   Zadok tot priester.

   ^23Alzo zat Salomo op den troon des HEEREN, als koning in zijns vaders
   Davids plaats, en hij was voorspoedig; en gans Israel hoorde naar hem.

   ^24En al de vorsten, en helden, ja, ook al de zonen van den koning
   David, gaven de hand, dat zij onder den koning Salomo zijn zouden.

   ^25En de HEERE maakte Salomo groot ten hoogste voor de ogen van gans
   Israel; en Hij gaf aan hem een koninklijke majesteit, zodanige aan geen
   koning van Israelvoor hem geweest is.

   ^26Zo heeft dan David, de zoon van Isai, geregeerd over gans Israel.

   ^27De dagen nu, die hij geregeerd heeft over Israel, zijn veertig
   jaren; te Hebron regeerde hij zeven jaren, en te Jeruzalem regeerde hij
   drie en dertig.

   ^28En hij stierf in goeden ouderdom, zat van dagen, rijkdom en eer; en
   zijn zoon Salomo regeerde in zijn plaats.

   ^29De geschiedenissen nu van den koning David, de eerste en de laatste,
   ziet, die zijn geschreven in de geschiedenissen van Samuel, den ziener,
   en in degeschiedenissen van den profeet Nathan, en in de
   geschiedenissen van Gad, den ziener;
     __________________________________________________________________

2 Chronicles
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En Salomo, de zoon van David, werd versterkt in zijn koninkrijk, want
   de HEERE, zijn God, was met hem, en maakte hem ten hoogste groot.

   ^2En Salomo sprak tot het ganse Israel, tot de oversten der duizenden
   en der honderden, en tot de richteren, en tot alle vorsten in gans
   Israel, de hoofden der vaderen;

   ^3En zij gingen henen, Salomo en de ganse gemeente met hem, naar de
   hoogte, die te Gibeon was; want daar was de tent der samenkomst Gods,
   die Mozes, deknecht des HEEREN, in de woestijn gemaakt had.

   ^4(Maar de ark Gods had David van Kirjath-Jearim opgebracht, ter
   plaatse, die David voor haar bereid had; want hij had voor haar een
   tent te Jeruzalem gespannen.)

   ^5Ook was het koperen altaar, dat Bezaleel, de zoon van Uri, den zoon
   van Hur, gemaakt had, aldaar voor den tabernakel des HEEREN; Salomo nu
   en de gemeentebezochten hetzelve.

   ^6En Salomo offerde daar, voor het aangezicht des HEEREN, op het
   koperen altaar, dat aan de tent der samenkomst was; en hij offerde
   daarop duizendbrandofferen.

   ^7In dienzelfden nacht verscheen God aan Salomo; en Hij zeide tot hem:
   Begeer, wat Ik u geven zal.

   ^8En Salomo zeide tot God: Gij hebt aan mijn vader David grote
   weldadigheid gedaan; en Gij hebt mij koning gemaakt in zijn plaats;

   ^9Nu, HEERE God, laat Uw woord waar worden, gedaan aan mijn vader
   David; want Gij hebt mij koning gemaakt over een volk, menigvuldig als
   het stof der aarde;

   ^10Geef mij nu wijsheid en wetenschap, dat ik voor het aangezicht van
   dit volk uitga en inga; want wie zou dit Uw groot volk kunnen richten?

   ^11Toen zeide God tot Salomo: Daarom, dat dit in uw hart geweest is, en
   gij niet begeerd hebt rijkdom, goederen, noch eer, noch de ziel uwer
   haters, noch ook veledagen begeerd hebt; maar wijsheid en wetenschap
   voor u begeerd hebt, opdat gij Mijn volk mocht richten, waarover Ik u
   koning gemaakt heb;

   ^12De wijsheid, en de wetenschap is u gegeven; daartoe zal Ik u
   rijkdom, en goederen, en eer geven, dergelijke geen koningen, die voor
   u geweest zijn, gehad hebben, en na u zal dergelijke niet zijn.

   ^13Alzo kwam Salomo te Jeruzalem, van de hoogte, die te Gibeon is, van
   voor de tent der samenkomst; en hij regeerde over Israel.

   ^14En Salomo vergaderde wagenen en ruiteren, zodat hij duizend en
   vierhonderd wagenen, en twaalf duizend ruiteren had; en hij legde ze in
   de wagensteden, en bij denkoning te Jeruzalem.

   ^15En de koning maakte het zilver en het goud in Jeruzalem te zijn als
   stenen, en de cederen maakte hij te zijn als wilde vijgebomen, die in
   de laagten zijn, in menigte.

   ^16En het uitbrengen der paarden was hetgeen Salomo uit Egypte had; en
   aangaande het linnengaren, de kooplieden des konings namen het
   linnengaren voor den prijs.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Salomo nu dacht voor den Naam des HEEREN een huis te bouwen, en een
   huis voor zijn koninkrijk.

   ^2En Salomo telde zeventig duizend lastdragende mannen, en tachtig
   duizend mannen, die houwen zouden in het gebergte; mitsgaders drie
   duizend en zeshonderdopzieners over dezelve.

   ^3En Salomo zond tot Huram, den koning van Tyrus, zeggende: Gelijk als
   gij met mijn vader David gedaan hebt, en hebt hem cederen gezonden, om
   voor hem een huiste bouwen, om daarin te wonen, zo doe ook met mij.

   ^4Zie, ik zal een huis voor den Naam des HEEREN, mijns Gods, bouwen, om
   Hem te heiligen, om reukwerk der welriekende specerijen voor Zijn
   aangezicht aan testeken, en voor de toerichting des gedurigen broods,
   en voor de brandofferen des morgens en des avonds, op de sabbatten, en
   op de nieuwe maanden, en op degezette hoogtijden des HEEREN, onzes
   Gods; hetwelk voor eeuwig is in Israel.

   ^5En het huis, dat ik zal bouwen, zal groot zijn; want onze God is
   groter dan alle goden.

   ^6Doch wie zou de kracht hebben, om voor Hem een huis te bouwen, dewijl
   de hemelen, ja, de hemel der hemelen, Hem niet bevatten zouden? En wie
   ben ik, dat ikvoor Hem een huis zou bouwen, ten ware om reukwerk voor
   Zijn aangezicht aan te steken?

   ^7Zo zend mij nu een wijzen man, om te werken in goud, en in zilver, en
   in koper, en in ijzer, en in purper, en karmozijn, en hemelsblauw, en
   die weet graveerselen tegraveren, met de wijzen, die bij mij zijn in
   Juda en in Jeruzalem, die mijn vader David beschikt heeft.

   ^8Zend mij ook cederen, dennen, en algummimhout uit Libanon; want ik
   weet, dat uw knechten het hout van Libanon weten te houwen; en zie,
   mijn knechten zullenmet uw knechten zijn.

   ^9En dat om mij hout in menigte te bereiden; want het huis, dat ik zal
   bouwen, zal groot en wonderlijk zijn.

   ^10En zie, ik zal uw knechten, den houwers, die het hout houwen,
   twintig duizend kor uitgeslagen tarwe, en twintig duizend kor gerst
   geven; daartoe twintig duizendbath wijn, en twintig duizend bath olie.

   ^11Huram nu, de koning van Tyrus, antwoordde door schrift, en zond tot
   Salomo: Daarom dat de HEERE Zijn volk lief heeft, heeft Hij u over hen
   tot koning gesteld.

   ^12Verder zeide Huram: Geloofd zij de HEERE, de God Israels, Die den
   hemel en de aarde gemaakt heeft, dat Hij den koning David een wijzen
   zoon, kloek invoorzichtigheid en verstand, gegeven heeft, die een huis
   voor den HEERE, en een huis voor zijn koninkrijk bouwe!

   ^13Zo zend ik nu een wijzen man, kloek van verstand, Huram Abi;

   ^14Den zoon ener vrouw uit de dochteren van Dan, en wiens vader een man
   geweest is van Tyrus, die weet te werken in goud, en in zilver, in
   koper, in ijzer, in stenen, en in hout, in purper, in hemelsblauw, en
   in fijn linnen, en in karmozijn, en om alle graveersels te graveren, en
   om te bedenken allen vernuftigen vond, die hem zalvoorgesteld worden,
   met uw wijzen, en de wijzen van mijn heer, uw vader David.

   ^15Zo zende nu mijn heer zijn knechten de tarwe en de gerst, de olie en
   den wijn, die hij gezegd heeft.

   ^16En wij zullen hout houwen uit den Libanon, naar al uw nooddruft, en
   zullen het tot u met vlotten, over de zee, naar Jafo brengen; en gij
   zult het laten ophalen naarJeruzalem.

   ^17En Salomo telde al de vreemde mannen, die in het land van Israel
   waren, achtervolgens de telling, met dewelke zijn vader David die
   geteld had; en er werdengevonden honderd drie en vijftig duizend en
   zeshonderd.

   ^18En hij maakte uit dezelve zeventig duizend lastdragers, en tachtig
   duizend houwers in het gebergte, mitsgaders drie duizend en zeshonderd
   opzieners, om het volk tedoen arbeiden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Salomo begon het huis des HEEREN te bouwen te Jeruzalem, op den
   berg Moria, die zijn vader David gewezen was, in de plaats, die David
   toebereid had, opden dorsvloer van Ornan, den Jebusiet.

   ^2Hij begon nu te bouwen in de tweede maand, op den tweeden dag, in het
   vierde jaar van zijn koninkrijk.

   ^3En deze zijn de grondleggingen van Salomo, om het huis Gods te
   bouwen: de lengte in ellen, naar de eerste mate, was zestig ellen, en
   de breedte twintig ellen.

   ^4En het voorhuis, hetwelk vooraan was, was in de lengte, naar de
   breedte van het huis, twintig ellen, en de hoogte honderd en twintig;
   hetwelk hij van binnen overtrokmet louter goud.

   ^5Het grote huis nu overdekte hij met dennenhout; daarna overtoog hij
   dat met goed goud; en hij maakte daarop palmen en ketenwerk.

   ^6Hij overtoog ook het huis met kostelijke stenen tot versiering; het
   goud nu was goud van Parvaim.

   ^7Daartoe overdekte hij aan het huis de balken, de posten en de wanden
   daarvan, en de deuren daarvan met goud; en hij graveerde cherubs aan de
   wanden.

   ^8Verder maakte hij het huis van het heilige der heiligen, welks
   lengte, naar de breedte van het huis, was twintig ellen, en de breedte
   daarvan twintig ellen; en hijovertoog dat met goed goud, tot zeshonderd
   talenten.

   ^9En het gewicht der nagelen was tot vijftig sikkelen gouds; en hij
   overtoog de opperzalen met goud.

   ^10Ook maakte hij, in het huis van het heilige der heiligen, twee
   cherubim van uittrekkend werk, en hij overtoog die met goud.

   ^11Aangaande de vleugelen der cherubim, hun lengte was twintig ellen;
   des enen vleugel was van vijf ellen, rakende aan den wand van het huis,
   en de andere vleugelvan vijf ellen, rakende aan de vleugel des anderen
   cherubs.

   ^12Insgelijks was de vleugel des anderen cherubs van vijf ellen,
   rakende aan den wand van het huis; en de andere vleugel was van vijf
   ellen, klevende aan den vleugeldes anderen cherubs.

   ^13De vleugelen dezer cherubim spreidden zich uit twintig ellen; en zij
   stonden op hun voeten, en hun aangezichten waren huiswaarts.

   ^14Hij maakte ook den voorhang van hemelsblauw, en purper, en
   karmozijn, en fijn linnen; en hij maakte cherubs daarop.

   ^15Nog maakte hij voor het huis twee pilaren, van vijf en dertig ellen
   in lengte; en het kapiteel, dat op derzelver hoofd was, was van vijf
   ellen.

   ^16Ook maakte hij ketenen, als in de aanspraakplaats, en hij zette ze
   op de hoofden der pilaren; daartoe maakte hij honderd granaatappelen,
   en zette ze tussen deketenen.

   ^17En hij richtte de pilaren op voor aan den tempel, een ter
   rechterhand, en een ter linkerhand; en hij noemde den naam van den
   rechter Jachin, en den naam van denlinker Boaz.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Hij maakte ook een koperen altaar, van twintig ellen in zijn lengte,
   en twintig ellen in zijn breedte, en tien ellen in zijn hoogte.

   ^2Daartoe maakte hij de gegoten zee; van tien ellen was zij, van haar
   enen rand tot haar anderen rand, rondom rond, en van vijf ellen in haar
   hoogte, en een meetsnoervan dertig ellen omving ze rondom.

   ^3Onder dezelve nu was de gelijkenis van runderen, rondom henen, die
   omsingelende, tien in een el, omringende de zee rondom; twee rijen
   dezer runderen waren inhaar gieting gegoten.

   ^4Zij stond op twaalf runderen, drie ziende naar het noorden, en drie
   ziende naar het westen, en drie ziende naar het zuiden, en drie ziende
   naar het oosten; en de zeewas boven op dezelve; en al hun achterdelen
   waren inwaarts.

   ^5Haar dikte nu was een hand breed, en haar rand als het werk van den
   rand eens bekers of ener leliebloem, bevattende vele bathen; zij hield
   drie duizend.

   ^6En hij maakte tien wasvaten, en stelde vijf ter rechter hand en vijf
   ter linkerhand, om daarin te wassen; wat ten brandoffer behoort, staken
   zij daarin; maar de zeewas, opdat de priesters zich daarin zouden
   wassen.

   ^7Hij maakte ook tien gouden kandelaren, naar hun wijze, en hij stelde
   ze in den tempel, vijf aan de rechterhand, en vijf aan de linkerhand.

   ^8Ook maakte hij tien tafelen, en hij zette ze in den tempel, vijf aan
   de rechterhand, en vijf aan de linkerhand; en hij maakte honderd gouden
   sprengbekkens.

   ^9Verder maakte hij het voorhof der priesteren, en het grote voorhof,
   mitsgaders de deuren voor het voorhof, en overtoog hun deuren met
   koper.

   ^10De zee nu zette hij aan de rechterzijde, naar het oosten, tegenover
   het zuiden.

   ^11Daartoe maakte Huram de potten, en de schoffelen, en de
   sprengbekkens; alzo voleindde Huram het werk te maken, dat hij voor de
   koning Salomo aan het huisGods maakte.

   ^12De twee pilaren, en de bollen, en de twee kapitelen, op het hoofd
   der pilaren; en de twee netten, om de twee bollen der kapitelen te
   bedekken, die op der pilarenhoofd waren;

   ^13En de vierhonderd granaatappelen tot de twee netten: twee rijen van
   granaatappelen tot elk net, om de twee bollen der kapitelen te
   bedekken, die boven op depilaren waren.

   ^14Hij maakte ook de stellingen; en wasvaten maakte hij op de
   stellingen;

   ^15Een zee, en de twaalf runderen daaronder.

   ^16Insgelijks de potten, en de schoffelen, en de krauwelen, en al hun
   vaten maakte Huram Abiu voor de koning Salomo, voor het huis des
   HEEREN, van gepolijstkoper.

   ^17In de vlakte van de Jordaan goot ze de koning, in dichte aarde,
   tussen Sukkoth, en tussen Zeredatha.

   ^18En Salomo maakte al deze vaten, in grote menigte; want het gewicht
   des kopers werd niet onderzocht.

   ^19Ook maakte Salomo alle vaten, die voor het huis Gods waren, en het
   gouden altaar, en de tafelen, waarop de toonbroden zijn;

   ^20En de kandelaren met hun lampen, van gesloten goud, om die naar de
   wijze aan te steken, voor de aanspraakplaats;

   ^21En de bloemen, en de lampen, en de snuiters, van goud; het was het
   volmaaktste goud;

   ^22Mitsgaders de gaffelen, en de sprengbekkens, en de rookschalen, en
   de wierookvaten, van gesloten goud; aangaande den ingang van het huis,
   zijn binnenste deuren, van het heilige der heiligen, en de deuren van
   het huis des tempels waren van goud.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Alzo werd al het werk volbracht, dat Salomo aan het huis des HEEREN
   maakte. Daarna bracht Salomo de geheiligde dingen van zijn vader David;
   en het zilver, enhet goud, en al de vaten legde hij onder de schatten
   van het huis Gods.

   ^2Toen vergaderde Salomo de oudsten van Israel, en al de hoofden der
   stammen, de oversten der vaderen onder de kinderen Israels, te
   Jeruzalem, om de ark desverbonds des HEEREN op te brengen uit de stad
   Davids, dewelke is Sion.

   ^3En alle mannen van Israel verzamelden zich tot de koning op het
   feest, hetwelk was in de zevende maand.

   ^4En al de oudsten van Israel kwamen, en de Levieten namen de ark op.

   ^5En zij brachten de ark, en de tent der samenkomst opwaarts,
   mitsgaders al de heilige vaten, die in de tent waren; deze brachten de
   priesters en Levieten opwaarts.

   ^6De koning Salomo nu, en de ganse vergadering van Israel, die bij hem
   vergaderd waren voor de ark, offerden schapen en runderen, die vanwege
   de menigte nietkonden geteld noch gerekend worden.

   ^7Alzo brachten de priesters de ark des verbonds des HEEREN tot haar
   plaats, tot de aanspraakplaats van het huis, tot het heilige der
   heiligen, tot onder de vleugelender cherubim.

   ^8Want de cherubim spreidden de beide vleugelen over de plaats der ark;
   en de cherubim overdekten de ark en haar handbomen van boven.

   ^9Daarna schoven zij de handbomen verder uit, dat de hoofden der
   handbomen gezien werden uit de ark, voor aan de aanspraakplaats, maar
   buiten niet gezienwerden; en zij was daar tot op dezen dag.

   ^10Er was niets in de ark, dan alleen de twee tafelen, die Mozes bij
   Horeb daarin gedaan had als de HEERE een verbond maakte met de kinderen
   Israels, toen zij uitEgypte uitgetogen waren.

   ^11En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen; (want
   al de priesters, die gevonden werden, hadden zich geheiligd, zonder de
   verdelingen te houden;

   ^12En de Levieten, die zangers waren van hen allen, van Asaf, van
   Heman, van Jeduthun, en van hun zonen, en van hun broederen, in fijn
   linnen gekleed, met cimbalen, en met luiten, en harpen, stonden tegen
   het oosten des altaars, en met hen tot honderd en twintig priesteren
   toe, trompettende met trompetten.)

   ^13Het geschiedde dan, als zij eenpariglijk trompetten en zongen, om
   een eenparige stem te laten horen, prijzende en lovende den HEERE; en
   als zij de stem verhievenmet trompetten, en met cimbalen, en andere
   muzikale instrumenten, en als zij den HEERE prezen, dat Hij goed is,
   dat Zijn weldadigheid is tot in eeuwigheid; dat hethuis met een wolk
   vervuld werd, namelijk het huis des HEEREN.

   ^14En de priesters konden, vanwege die wolk, niet staan, om te dienen;
   want de heerlijkheid des HEEREN had het huis Gods vervuld. 2 Kronieken
   5
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Alzo werd al het werk volbracht, dat Salomo aan het huis des HEEREN
   maakte. Daarna bracht Salomo de geheiligde dingen van zijn vader David;
   en het zilver, enhet goud, en al de vaten legde hij onder de schatten
   van het huis Gods.

   ^2Toen vergaderde Salomo de oudsten van Israel, en al de hoofden der
   stammen, de oversten der vaderen onder de kinderen Israels, te
   Jeruzalem, om de ark desverbonds des HEEREN op te brengen uit de stad
   Davids, dewelke is Sion.

   ^3En alle mannen van Israel verzamelden zich tot de koning op het
   feest, hetwelk was in de zevende maand.

   ^4En al de oudsten van Israel kwamen, en de Levieten namen de ark op.

   ^5En zij brachten de ark, en de tent der samenkomst opwaarts,
   mitsgaders al de heilige vaten, die in de tent waren; deze brachten de
   priesters en Levieten opwaarts.

   ^6De koning Salomo nu, en de ganse vergadering van Israel, die bij hem
   vergaderd waren voor de ark, offerden schapen en runderen, die vanwege
   de menigte nietkonden geteld noch gerekend worden.

   ^7Alzo brachten de priesters de ark des verbonds des HEEREN tot haar
   plaats, tot de aanspraakplaats van het huis, tot het heilige der
   heiligen, tot onder de vleugelender cherubim.

   ^8Want de cherubim spreidden de beide vleugelen over de plaats der ark;
   en de cherubim overdekten de ark en haar handbomen van boven.

   ^9Daarna schoven zij de handbomen verder uit, dat de hoofden der
   handbomen gezien werden uit de ark, voor aan de aanspraakplaats, maar
   buiten niet gezienwerden; en zij was daar tot op dezen dag.

   ^10Er was niets in de ark, dan alleen de twee tafelen, die Mozes bij
   Horeb daarin gedaan had als de HEERE een verbond maakte met de kinderen
   Israels, toen zij uitEgypte uitgetogen waren.

   ^11En het geschiedde, als de priesters uit het heilige uitgingen; (want
   al de priesters, die gevonden werden, hadden zich geheiligd, zonder de
   verdelingen te houden;

   ^12En de Levieten, die zangers waren van hen allen, van Asaf, van
   Heman, van Jeduthun, en van hun zonen, en van hun broederen, in fijn
   linnen gekleed, met cimbalen, en met luiten, en harpen, stonden tegen
   het oosten des altaars, en met hen tot honderd en twintig priesteren
   toe, trompettende met trompetten.)

   ^13Het geschiedde dan, als zij eenpariglijk trompetten en zongen, om
   een eenparige stem te laten horen, prijzende en lovende den HEERE; en
   als zij de stem verhievenmet trompetten, en met cimbalen, en andere
   muzikale instrumenten, en als zij den HEERE prezen, dat Hij goed is,
   dat Zijn weldadigheid is tot in eeuwigheid; dat hethuis met een wolk
   vervuld werd, namelijk het huis des HEEREN.

   ^14En de priesters konden, vanwege die wolk, niet staan, om te dienen;
   want de heerlijkheid des HEEREN had het huis Gods vervuld.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen zeide Salomo: De HEERE heeft gezegd, dat Hij in de donkerheid
   zou wonen.

   ^2En ik heb U een huis ter woonstede gebouwd, en een vaste plaats tot
   Uw eeuwige woning.

   ^3Daarna wendde de koning zijn aangezicht om, en zegende de ganse
   gemeente van Israel; en de ganse gemeente van Israel stond.

   ^4En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God van Israel, Die met Zijn
   mond tot mijn vader David gesproken heeft, en heeft het met Zijn handen
   vervuld, zeggende:

   ^5Van dien dag af, dat Ik Mijn volk uit Egypteland uitgevoerd heb, heb
   Ik geen stad verkoren uit alle stammen van Israel, om een huis te
   bouwen, dat Mijn Naam daarzou wezen; en geen man verkoren om een
   voorganger te zijn over Mijn volk Israel.

   ^6Maar Ik heb Jeruzalem verkoren, dat Mijn Naam daar zou wezen; en Ik
   heb David verkoren, dat hij over Mijn volk Israel wezen zou.

   ^7Het was ook in het hart van mijn vader David, een huis te bouwen den
   Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

   ^8Maar de HEERE zeide tot mijn vader David: Dewijl dat in uw hart
   geweest is, Mijn Naam een huis te bouwen, gij hebt welgedaan, dat het
   in uw hart geweest is.

   ^9Evenwel, gij zult dat huis niet bouwen, maar uw zoon, die uit uw
   lenden voortkomen zal, die zal Mijn Naam dat huis bouwen.

   ^10Zo heeft de HEERE Zijn woord bevestigd, dat Hij gesproken had; want
   ik ben opgestaan in de plaats van mijn vader David, en ik zit op den
   troon van Israel, gelijkals de HEERE gesproken heeft; en ik heb een
   huis gebouwd den Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

   ^11En ik heb daar de ark gesteld, waarin het verbond des HEEREN is,
   hetwelk Hij maakte met de kinderen Israels.

   ^12En hij stond voor het altaar des HEEREN, tegenover de ganse gemeente
   van Israel; en hij breidde zijn handen uit;

   ^13(Want Salomo had een koperen gestoelte gemaakt, en had het gesteld
   in het midden des voorhofs; zijnde vijf ellen in zijn lengte en vijf
   ellen in zijn breedte, en drieellen in zijn hoogte; en hij stond
   daarop, en knielde op zijn knieen voor de ganse gemeente van Israel, en
   breidde zijn handen uit naar den hemel.)

   ^14En hij zeide: HEERE, God van Israel, er is geen God gelijk Gij, in
   den hemel noch op de aarde, houdende het verbond en de weldadigheid aan
   Uw knechten, die voorUw aangezicht met hun ganse hart wandelen;

   ^15Die Uw knecht, mijn vader David, gehouden hebt, wat Gij tot hem
   gesproken hadt; want met Uw mond hebt Gij gesproken, en met Uw hand
   vervuld, gelijk het tedezen dage is.

   ^16En nu, HEERE, God van Israel, houd Uw knecht, mijn vader David, wat
   Gij tot hem gesproken hebt, zeggende: Geen man zal u van voor Mijn
   aangezichtafgesneden worden, die zitte op den troon van Israel;
   alleenlijk zo uw zonen hun weg bewaren, om te wandelen in Mijn wet,
   gelijk als gij gewandeld hebt voor Mijnaangezicht.

   ^17Nu dan, o HEERE, God van Israel! Laat Uw woord waar worden, hetwelk
   Gij gesproken hebt tot Uw knecht, tot David.

   ^18Maar waarlijk, zou God bij de mensen op de aarde wonen? Ziet de
   hemelen, ja, de hemel der hemelen, zouden U niet begrijpen, hoeveel te
   min dit huis, dat ikgebouwd heb?

   ^19Wend U dan nog tot het gebed Uws knechts, en tot zijn smeking, o
   HEERE, mijn God, om te horen naar het geroep en naar het gebed, dat Uw
   knecht voor Uwaangezicht bidt.

   ^20Dat Uw ogen open zijn, dag en nacht, over dit huis, over de plaats,
   van dewelke Gij gezegd hebt, Uw Naam daar te zullen zetten; om te horen
   naar het gebed, hetwelk Uw knecht bidden zal in deze plaats.

   ^21Hoor dan naar de smekingen van Uw knecht, en van Uw volk Israel, die
   in deze plaats zullen bidden; en hoor Gij uit de plaats Uwer woning,
   uit den hemel, ja, hoor, en vergeef.

   ^22Wanneer iemand tegen zijn naaste zal gezondigd hebben, en die hem
   een eed des vloeks opgelegd zal hebben, om zichzelven te vervloeken, en
   de eed des vloeksvoor Uw altaar in dit huis komen zal;

   ^23Hoor Gij dan uit den hemel, en doe, en richt Uw knechten,
   vergeldende den goddeloze, gevende zijn weg op zijn hoofd, en
   rechtvaardigende den rechtvaardige, gevende hem naar zijn
   gerechtigheid.

   ^24Wanneer ook Uw volk Israel voor het aangezicht des vijands zal
   geslagen worden, omdat zij tegen U gezondigd zullen hebben, en zich
   bekeren, en Uw Naambelijden, en voor Uw aangezicht in dit huis bidden
   en smeken zullen,

   ^25Hoor Gij dan uit den hemel, en vergeef de zonden van Uw volk Israel,
   en breng hen weder in het land, dat Gij hun en hun vaderen gegeven
   hebt.

   ^26Als de hemel zal gesloten zijn, dat er geen regen is, omdat zij
   tegen U gezondigd zullen hebben; en zij in deze plaats bidden, en Uw
   Naam belijden, en van hunzonden zich bekeren zullen, als Gij hen
   geplaagd zult hebben;

   ^27Hoor Gij dan in den hemel, en vergeef de zonden Uwer knechten en van
   Uw volk Israel, als Gij hun zult geleerd hebben den goeden weg, in
   denwelken zij wandelenzullen; en geef regen op Uw land, dat Gij Uw volk
   tot een erfenis gegeven hebt.

   ^28Als er honger in het land wezen zal, als er pest wezen zal, als er
   brandkoren of honigdauw, sprinkhanen en kevers wezen zullen, als iemand
   van zijn vijanden in hetland zijner poorten hem belegeren zal, of enige
   plage, of enige krankheid wezen zal;

   ^29Alle gebed, alle smeking, die van enig mens, of van al Uw volk
   Israel geschieden zal, als zij erkennen, een ieder zijn plage en zijn
   smarte, en een ieder zijn handen indit huis uitbreiden zal;

   ^30Hoor Gij dan uit den hemel, de vaste plaats Uwer woning, en vergeef,
   en geef een iegelijk naar al zijn wegen, gelijk Gij zijn hart kent;
   want Gij alleen kent het hartvan de kinderen der mensen.

   ^31Opdat zij U vrezen, om te wandelen in Uw wegen, al de dagen, die zij
   leven zullen op het land, dat Gij onzen vaderen gegeven hebt.

   ^32Zelfs ook aangaande den vreemde, die van Uw volk Israel niet zijn
   zal, maar uit verren lande, om Uws groten Naams, en Uwer sterke hand,
   en Uws uitgestrektenarms wil, komen zal; als zij komen, en bidden
   zullen in dit huis;

   ^33Hoor Gij dan uit den hemel, uit de vaste plaats Uwer woning, en doe
   naar alles, waarom die vreemde tot U roepen zal; opdat alle volken der
   aarde Uw Naamkennen, zo om U te vrezen, gelijk Uw volk Israel, als om
   te weten, dat Uw Naam genoemd wordt over dit huis, hetwelk ik gebouwd
   heb.

   ^34Wanneer Uw volk in den krijg tegen zijn vijanden uittrekken zal door
   den weg, dien Gij hen heenzenden zult, en zullen tot U bidden naar den
   weg dezer stad, die Gijverkoren hebt, en naar dit huis, hetwelk ik Uw
   Naam gebouwd heb;

   ^35Hoor dan uit den hemel hun gebed en hun smeking, en voer hun recht
   uit.

   ^36Wanneer zij gezondigd zullen hebben tegen U (want geen mens is er,
   die niet zondigt), en Gij tegen hen vertoornd zult zijn, en hen leveren
   zult voor het aangezichtdes vijands, dat degenen, die hen gevangen
   hebben, hen gevankelijk wegvoeren in een land, dat verre of nabij is;

   ^37En zij in het land, waar zij gevankelijk weggevoerd zijn, weder aan
   hun hart brengen zullen, dat zij zich bekeren, en tot U smeken in het
   land hunner gevangenis, zeggende: Wij hebben gezondigd, verkeerdelijk
   gedaan, en goddelooslijk gehandeld;

   ^38En zij zich tot U bekeren, met hun ganse hart en met hun ganse ziel,
   in het land hunner gevangenis, waar zij hen gevankelijk weggevoerd
   hebben, en bidden zullennaar den weg huns lands, dat Gij hun vaderen
   gegeven hebt, en naar deze stad, die Gij verkoren hebt, en naar dit
   huis, dat ik Uw Naam gebouwd heb;

   ^39Hoor dan uit den hemel, uit de vaste plaats Uwer woning, hun gebed
   en hun smekingen, en voer hun recht uit, en vergeef Uw volk, wat zij
   tegen U gezondigd zullenhebben.

   ^40Nu, mijn God, laat toch Uw ogen open en Uw oren opmerkende zijn tot
   het gebed dezer plaats.

   ^41En nu, HEERE God, maak U op tot Uw rust, Gij en de ark Uwer kracht;
   laat Uw priesters, HEERE God, met heil bekleed worden, en laat Uw
   gunstgenoten overhet goede blijde zijn.

   ^42O HEERE God! wend het aangezicht Uws gezalfden niet af; gedenk der
   weldadigheden van David, Uw knecht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Als nu Salomo voleind had te bidden, zo daalde het vuur van den
   hemel, en verteerde het brandoffer en de slachtofferen; en de
   heerlijkheid des HEEREN vervuldehet huis.

   ^2En de priesters konden niet ingaan in het huis des HEEREN; want de
   heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN vervuld.

   ^3En als al de kinderen Israels dat vuur zagen afdalen, en de
   heerlijkheid des HEEREN over het huis, zo bukten zij met hun
   aangezichten ter aarde op den vloer, enaanbaden en loofden den HEERE,
   dat Hij goedig is, dat Zijn weldadigheid is tot in eeuwigheid.

   ^4De koning nu en al het volk offerden slachtofferen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^5En de koning Salomo offerde slachtofferen van runderen, twee en
   twintig duizend, en van schapen, honderd en twintig duizend. Alzo
   hebben de koning en het gansevolk het huis Gods ingewijd.

   ^6Ook stonden de priesters in hun wachten, en de Levieten met de
   muzikale instrumenten des HEEREN, die de koning David gemaakt had, om
   den HEERE te loven, dat Zijn weldadigheid is in eeuwigheid, als David
   door hun dienst Hem prees; en de priesters trompetten tegen hen over,
   en gans Israel stond.

   ^7En Salomo heiligde het middelste des voorhofs, hetwelk voor het huis
   des HEEREN was, dewijl hij daar de brandofferen en het vette der
   dankofferen bereid had;want het koperen altaar, dat Salomo gemaakt had,
   kon het brandoffer, en het spijsoffer, en het vette niet vatten.

   ^8Salomo hield ook ter zelfder tijd het feest zeven dagen, en gans
   Israel met hem, een zeer grote gemeente, van den ingang af van Hamath,
   tot de rivier van Egypte.

   ^9En ten achtsten dage hielden zij een verbodsdag; want zij hielden de
   inwijding des altaars zeven dagen, en het feest zeven dagen.

   ^10Doch op den drie en twintigsten dag der zevende maand liet hij het
   volk gaan tot hun hutten, blijde en goedsmoeds over het goede, dat de
   HEERE aan David enSalomo, en Zijn volk Israel gedaan had.

   ^11Alzo volbracht Salomo het huis des HEEREN, en het huis des konings;
   en al wat in Salomo's hart gekomen was, om in het huis des HEEREN en in
   zijn huis temaken, richtte hij voorspoedig uit.

   ^12En de HEERE verscheen Salomo des nachts, en Hij zeide tot hem: Ik
   heb uw gebed verhoord, en heb Mij deze plaats verkoren tot een
   offerhuis.

   ^13Zo Ik den hemel toesluite, dat er geen regen zij, of zo Ik den
   sprinkhaan gebiede, het land te verteren, of zo Ik pest onder Mijn volk
   zende;

   ^14En Mijn volk, over dewelken Mijn Naam genoemd wordt, zich
   verootmoedigt en bidt, en zij Mijn aangezicht zoeken, en zich bekeren
   van hun boze wegen; zo zal Ikuit den hemel horen, en hun zonden
   vergeven, en hun land genezen.

   ^15Nu zullen Mijn ogen open zijn, en Mijn oren opmerkende op het gebed
   dezer plaats.

   ^16Want Ik heb nu dit huis verkoren en geheiligd, opdat Mijn Naam daar
   zij tot in eeuwigheid en Mijn ogen en Mijn hart zullen daar te allen
   dage zijn.

   ^17En u aangaande, zo gij voor Mijn aangezicht wandelen zult, gelijk
   als uw vader David gewandeld heeft, en doen naar alles, wat Ik u
   geboden heb, en Mijn inzettingenen Mijn rechten houden zult;

   ^18Zo zal Ik den troon uws koninkrijks bevestigen, gelijk als Ik een
   verbond met uw vader David gemaakt heb, zeggende: Geen man zal u
   afgesneden worden, die inIsrael heerse.

   ^19Maar zo gijlieden u afkeren zult, en Mijn inzettingen en Mijn
   geboden, die Ik voor uw aangezicht gegeven heb, verlaten, en heengaan,
   en andere goden dienen, en uvoor die nederbuigen zult;

   ^20Zo zal Ik hen uitrukken uit Mijn land, dat Ik hun gegeven heb, en
   dit huis, dat Ik Mijn Naam geheiligd heb, zal Ik van Mijn aangezicht
   wegwerpen, en zal het tot eenspreekwoord en spotrede onder alle volken
   maken.

   ^21En dit huis, dat verheven zal geweest zijn, daarover zal zich een
   ieder, die voorbijgaat, ontzetten, dat hij zal zeggen: Waarom heeft de
   HEERE aan dit land en aan dithuis alzo gedaan?

   ^22En men zal zeggen: Omdat zij den HEERE, hunner vaderen God, verlaten
   hebben, Die hen uit Egypteland uitgevoerd had, en hebben zich aan
   andere godengehouden, en zich voor dezelve nedergebogen, en hen
   gediend; daarom heeft Hij al dat kwaad over hen gebracht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Het geschiedde nu ten einde van twintig jaren, in dewelke Salomo het
   huis des HEEREN en zijn huis gebouwd had,

   ^2Dat Salomo de steden, welke Huram hem gegeven had, bouwde, en de
   kinderen Israels aldaar deed wonen.

   ^3Daarna toog Salomo naar Hamath-Zoba, en hij overweldigde het.

   ^4Hij bouwde ook Thadmor in de woestijn, en al de schatsteden, die hij
   bouwde in Hamath.

   ^5Ook bouwde hij het hoge Beth-horon en het neder Beth-horon, vaste
   steden met muren, deuren en grendelen;

   ^6Mitsgaders Baalath, en al de schatsteden, die Salomo had, en alle
   wagensteden, en de steden der ruiteren, en wat de begeerte van Salomo
   begeerd had te bouwen, in Jeruzalem, en in den Libanon, en in het ganse
   land zijner heerschappij.

   ^7Aangaande al het volk, dat overgebleven was van de Hethieten, en de
   Amorieten, en de Ferezieten, en de Hevieten, en de Jebusieten, die niet
   uit Israel waren;

   ^8Uit hun kinderen, die na hen in het land overgebleven waren, welke de
   kinderen Israels niet verdaan hadden, die bracht Salomo op uitschot tot
   op dezen dag.

   ^9Doch uit de kinderen Israels, die Salomo niet maakte tot slaven in
   zijn werk; (want zij waren krijgslieden, en oversten zijner
   hoofdlieden, en oversten zijner wagenenen zijner ruiteren);

   ^10Uit dezen dan waren oversten der bestelden, die de koning Salomo
   had, tweehonderd en vijftig, die over het volk heerschappij hadden.

   ^11Salomo nu deed de dochter van Farao opkomen uit de stad Davids, tot
   het huis, dat hij voor haar gebouwd had; want hij zeide: Mijn vrouw zal
   in het huis van David, den koning van Israel, niet wonen, omdat de
   plaatsen heilig zijn, tot dewelke de ark des HEEREN gekomen is.

   ^12Toen offerde Salomo den HEERE brandofferen op het altaar des HEEREN,
   hetwelk hij voor het voorhuis gebouwd had;

   ^13Zelfs naar den eis van elken dag, offerende, naar het gebod van
   Mozes, op de sabbatten, en op de nieuwe maanden, en op de gezette
   hoogtijden, drie malen in hetjaar; op het feest van de ongezuurde
   broden, en op het feest der weken, en op het feest der loofhutten.

   ^14Hij stelde ook, naar de wijze zijns vaders Davids, de verdelingen
   der priesteren over hun dienst, en der Levieten over hun wachten, om
   God te prijzen, en voor depriesteren te dienen, naar den eis van elken
   dag; en de poortiers in hun verdelingen, aan elke poort; want alzo was
   het gebod van David, den man Gods.

   ^15En men week niet van des konings gebod aan de priesteren en de
   Levieten, aangaande alle zaken, en aangaande de schatten.

   ^16Alzo werd al het werk van Salomo bereid tot den dag der grondlegging
   van het huis des HEEREN, en tot het volbrengen van hetzelve, dat het
   huis des HEERENvolmaakt werd.

   ^17Toen toog Salomo naar Ezeon-Geber, en naar Eloth, aan den oever der
   zee, in het land Edom.

   ^18En Huram zond hem, door de hand zijner knechten, schepen, mitsgaders
   knechten, kenners van de zee; en zij gingen met Salomo's knechten naar
   Ofir, en zij haaldenvan daar vierhonderd en vijftig talenten gouds,
   dewelke zij brachten tot den koning Salomo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En toen de koningin van Scheba het gerucht van Salomo hoorde, kwam
   zij, om Salomo met raadselen te verzoeken, te Jeruzalem, met een zeer
   zwaar heir, enkemelen, dragende specerijen en goud in menigte, en
   kostelijk gesteente; en zij kwam tot Salomo, en sprak met hem al wat in
   haar hart was.

   ^2En Salomo verklaarde haar al haar woorden; en geen ding was er
   verborgen voor Salomo, dat hij haar niet verklaarde.

   ^3Als nu de koningin van Scheba zag de wijsheid van Salomo, en het
   huis, dat hij gebouwd had,

   ^4En de spijze zijner tafel, en het zitten zijner knechten, en het
   staan zijner dienaren, en hun kledingen, en zijn schenkers, en hun
   kledingen, en zijn opgang, waardoor hijopging in het huis des HEEREN,
   zo was in haar geen geest meer.

   ^5En zij zeide tot den koning: Het is een waarachtig woord geweest, dat
   ik in mijn land gehoord heb, van uw zaken en van uw wijsheid.

   ^6En ik heb hun woorden niet geloofd, totdat ik gekomen ben, en mijn
   ogen dat gezien hebben; en zie, de helft van de grootheid uwer wijsheid
   is mij niet aangezegd; gijhebt overtroffen het gerucht, dat ik gehoord
   heb.

   ^7Welgelukzalig zijn uw mannen, en welgelukzalig deze uw knechten, die
   geduriglijk voor uw aangezicht staan, en uw wijsheid horen.

   ^8Geloofd zij de HEERE, uw God, Die behagen in u gehad heeft, om u op
   Zijn troon, den HEERE, uw God, tot een koning te zetten; overmits uw
   God Israel bemint, om hetzelve tot in eeuwigheid op te richten, zo
   heeft Hij u tot een koning over hen gesteld, om recht en gerechtigheid
   te doen.

   ^9En zij gaf de koning honderd en twintig talenten gouds, en specerijen
   in grote menigte, en kostelijk gesteente; en er was gelijk deze
   specerij, die de koningin vanScheba den koning Salomo gaf, geen
   geweest.

   ^10Verder ook Hurams knechten, en Salomo's knechten, die goud brachten
   uit Ofir, brachten algummimhout en edelgesteente.

   ^11En de koning maakte van dat algummimhout hoge gangen tot het huis
   des HEEREN en tot het huis des konings, mitsgaders harpen en luiten
   voor de zangers;desgelijks ook was te voren in het land van Juda niet
   geweest.

   ^12En de koning Salomo gaf de koningin van Scheba al haar behagen, wat
   zij begeerde, behalve hetgeen zij tot den koning gebracht had; zo
   keerde zij, en toog naarhaar land, zij en haar knechten.

   ^13Het gewicht nu van het goud, dat voor Salomo op een jaar inkwam, was
   zeshonderd zes en zestig talenten gouds;

   ^14Behalve dat zij van de kramers en de kooplieden inbrachten; ook
   brachten alle koningen van Arabie, en de vorsten deszelven lands, goud
   en zilver aan Salomo.

   ^15Daartoe maakte de koning Salomo tweehonderd rondassen van geslagen
   goud; zeshonderd sikkelen van geslagen goud liet hij opwegen tot elke
   rondas.

   ^16Insgelijks driehonderd schilden van geslagen goud; driehonderd
   sikkelen gouds liet hij opwegen tot elk schild; en de koning legde ze
   in het huis des wouds van denLibanon.

   ^17Nog maakte de koning een groten elpenbenen troon, en hij overtoog
   denzelven met louter goud.

   ^18En de troon had zes trappen en een voetbank van goud, aan den troon
   vast zijnde, en leuningen aan beide zijden, tot de zitplaats toe; en
   twee leeuwen stonden bij deleuningen.

   ^19En twaalf leeuwen stonden daar aan beide zijden, op de zes trappen;
   desgelijks is in geen koninkrijk gemaakt geweest.

   ^20Ook waren alle drinkvaten van den koning Salomo van goud, en alle
   vaten van het huis des wouds van den Libanon waren van gesloten goud;
   het zilver was in dedagen van Salomo niet voor iets geacht.

   ^21Want des konings schepen voeren naar Tharsis, met de knechten van
   Huram; eens in drie jaren kwamen de schepen van Tharsis in, brengende
   goud, en zilver, elpenbeen, en apen, en pauwen.

   ^22Alzo werd de koning Salomo groter dan alle koningen der aarde in
   rijkdom en wijsheid.

   ^23En alle koningen der aarde zochten Salomo's aangezicht, om zijn
   wijsheid te horen, die God in zijn hart gegeven had.

   ^24En zij brachten een ieder zijn geschenk, zilveren vaten, en gouden
   vaten, en klederen, harnas, en specerijen, paarden, en muilezelen, van
   elk van jaar tot jaar.

   ^25Ook had Salomo vier duizend paardenstallen, en wagenen, en twaalf
   duizend ruiteren; en hij legde ze in de wagensteden, en bij den koning
   te Jeruzalem.

   ^26En hij heerste over alle koningen, van de rivier tot aan het land
   der Filistijnen, en tot aan de landpale van Egypte.

   ^27Ook maakte de koning het zilver in Jeruzalem te zijn als stenen, en
   de cederen maakte hij te zijn als de wilde vijgebomen, die in de laagte
   zijn, in menigte.

   ^28En zij brachten voor Salomo paarden uit Egypte, en uit al die
   landen.

   ^29Het overige nu der geschiedenissen van Salomo, der eerste en der
   laatste, zijn die niet geschreven in de woorden van Nathan, den
   profeet, en in de profetie vanAhia, den Siloniet, en in de gezichten
   van Jedi, den ziener, aangaande Jerobeam, den zoon van Nebat?

   ^30En Salomo regeerde te Jeruzalem over gans Israel, veertig jaren.

   ^31En Salomo ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in de stad
   zijns vaders Davids; en zijn zoon Rehabeam werd koning in zijn plaats.
   2 Kronieken 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En Rehabeam toog naar Sichem; want het ganse Israel was te Sichem
   gekomen, om hem koning te maken.

   ^2Het geschiedde nu, als Jerobeam, de zoon van Nebat, dat hoorde
   (dezelve nu was in Egypte, alwaar hij van het aangezicht van den koning
   Salomo gevloden was), dat Jerobeam uit Egypte weerkeerde;

   ^3Want zij zonden henen, en lieten hem roepen; zo kwam Jerobeam met het
   ganse Israel, en zij spraken tot Rehabeam, zeggende:

   ^4Uw vader heeft ons juk hard gemaakt, nu dan, maak gij uws vaders
   harden dienst, en zijn zwaar juk, dat hij ons opgelegd heeft, lichter,
   en wij zullen u dienen.

   ^5En hij zeide tot hen: Komt over drie dagen weder tot mij. En het volk
   ging heen.

   ^6En de koning Rehabeam hield raad met de oudsten, die gestaan hadden
   voor het aangezicht van zijn vader Salomo, als hij leefde, zeggende:
   Hoe raadt gijlieden, datmen dit volk antwoorden zal?

   ^7En zij spraken tot hem, zeggende: Indien gij dit volk goedertieren en
   jegens hen goedwillig wezen zult, en tot hen goede woorden spreken, zo
   zullen zij te allen dageuw knechten zijn.

   ^8Maar hij verliet den raad der oudsten, dien zij hem geraden hadden;
   en hij hield raad met de jongelingen, die met hem opgewassen waren, die
   voor zijn aangezichtstonden.

   ^9En hij zeide tot hen: Wat raadt gijlieden, dat wij dit volk
   antwoorden zullen, die tot mij gesproken hebben, zeggende: Maak het
   juk, dat uw vader ons opgelegd heeft, lichter?

   ^10En de jongelingen die met hem opgewassen waren, spraken tot hem,
   zeggende: Alzo zult gij zeggen tot dat volk, die tot u gesproken heeft,
   zeggende: Uw vaderheeft ons juk zwaar gemaakt, maar maak gij het over
   ons lichter; alzo zult gij tot hen spreken: Mijn kleinste vinger zal
   dikker zijn dan mijns vaders lenden.

   ^11Indien nu mijn vader een zwaar juk op u heeft doen laden, zo zal ik
   boven uw juk nog daartoe doen; mijn vader heeft u met geselen
   gekastijd, maar ik zal u metschorpioenen kastijden.

   ^12Zo kwam Jerobeam en al het volk tot Rehabeam, op den derden dag,
   gelijk als de koning gesproken had, zeggende: Komt weder tot mij op den
   derden dag.

   ^13En de koning antwoordde hun hardelijk; want de koning Rehabeam
   verliet den raad der oudsten.

   ^14En hij sprak tot hen naar den raad der jongelingen, zeggende: Mijn
   vader heeft uw juk zwaar gemaakt, maar ik zal nog daarboven toedoen;
   mijn vader heeft u metgeselen gekastijd, maar ik zal u met schorpioenen
   kastijden.

   ^15Alzo hoorde de koning naar het volk niet; want deze omwending was
   van God, opdat de HEERE Zijn woord bevestigde, hetwelk Hij door den
   dienst van Ahia, denSiloniet, gesproken had tot Jerobeam, den zoon van
   Nebat.

   ^16Toen het ganse volk Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde,
   zo antwoordde het volk den koning, zeggende: Wat deel hebben wij aan
   David? Ja, geen ervehebben wij aan den zoon van Isai; een ieder naar uw
   tenten, o Israel! Voorzie nu uw huis, o David! Zo ging het ganse Israel
   naar zijn tenten.

   ^17Doch aangaande de kinderen van Israel, die in de steden van Juda
   woonden, over die regeerde Rehabeam ook.

   ^18Toen zond de koning Rehabeam Hadoram, die over de schatting was; en
   de kinderen Israels stenigden hem met stenen, dat hij stierf; maar de
   koning Rehabeamverkloekte zich, om op een wagen te klimmen, dat hij
   naar Jeruzalem vluchtte.

   ^19Alzo vielen de Israelieten van het huis van David af, tot op dezen
   dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Toen nu Rehabeam te Jeruzalem gekomen was, vergaderde hij het huis
   van Juda en Benjamin, eenhonderd en tachtig duizend, uitgelezenen,
   geoefend ten oorlog, omtegen Israel te strijden, opdat hij het
   koninkrijk weder aan Rehabeam bracht.

   ^2Doch het woord des HEEREN geschiedde tot Semaja, den man Gods,
   zeggende:

   ^3Zeg tot Rehabeam, den zoon van Salomo, den koning van Juda, en tot
   het ganse Israel in Juda en Benjamin, zeggende:

   ^4Zo zegt de HEERE: Gij zult niet optrekken, noch strijden tegen uw
   broederen; een ieder kere weder tot zijn huis, want deze zaak is van
   Mij geschied. En zij hoordende woorden des HEEREN, en zij keerden weder
   van tegen Jerobeam te trekken.

   ^5Rehabeam nu woonde te Jeruzalem; en hij bouwde steden tot vastigheden
   in Juda.

   ^6Hij bouwde nu Bethlehem, en Etham, en Thekoa,

   ^7En Beth-Zur, en Socho, en Adullam,

   ^8En Gath, en Maresa, en Zif,

   ^9En Adoraim, en Lachis, en Azeka,

   ^10En Zora, en Ajalon, en Hebron; dewelke in Juda en in Benjamin de
   vaste steden waren.

   ^11En hij sterkte deze vastigheden, en legde oversten daarin, en
   schatten van spijs, en olie, en wijn;

   ^12En in elke stad rondassen en spiesen, en sterkte ze gans zeer; zo
   was Juda, en Benjamin zijne.

   ^13Daartoe de priesteren en de Levieten, die in het ganse Israel waren,
   stelden zich bij hem uit al hun landpalen.

   ^14Want de Levieten verlieten hun voorsteden en hun bezitting, en
   kwamen in Juda en in Jeruzalem; want Jerobeam en zijn zonen hadden hen
   verstoten, van hetpriesterdom des HEEREN te mogen bedienen.

   ^15En hij had zich priesteren gesteld voor de hoogte, en voor de
   duivelen, en voor de kalveren, die hij gemaakt had.

   ^16Na die kwamen ook uit alle stammen van Israel te Jeruzalem, die hun
   hart begaven, om den HEERE, den God Israels, te zoeken, dat zij den
   HEERE, den Godhunner vaderen, offerande deden.

   ^17Alzo sterkten zij het koninkrijk van Juda, en bekrachtigden
   Rehabeam, den zoon van Salomo, drie jaren; want drie jaren wandelden
   zij in den weg van David, enSalomo.

   ^18En Rehabeam nam zich, benevens Mahalath, de dochter van Jerimoth,
   den zoon van David, ter vrouwe Abihail, de dochter van Eliab, den zoon
   van Isai,

   ^19Dewelke hem zonen baarde, Jeus, en Semaria, en Zaham.

   ^20En na haar nam hij Maacha, de dochter van Absalom; deze baarde hem
   Abia, en Attai, en Ziza, en Selomith.

   ^21En Rehabeam had Maacha, Absaloms dochter, liever dan al zijn vrouwen
   en zijn bijwijven; want hij had achttien vrouwen genomen, en zestig
   bijwijven; en hij gewonacht en twintig zonen en zestig dochteren.

   ^22En Rehabeam stelde Abia, den zoon van Maacha, tot een hoofd, om een
   overste te zijn onder zijn broederen; want het was om hem koning te
   maken.

   ^23En hij handelde verstandelijk, dat hij van al zijn zonen, door alle
   landen van Juda en Benjamin, in alle vaste steden verspreidde,
   denwelken hij spijze gaf in overvloed;en hij begeerde de veelheid van
   vrouwen. 2 Kronieken 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Het geschiedde nu, als Rehabeam het koninkrijk bevestigd had, en hij
   sterk geworden was, dat hij de wet des HEEREN verliet, en gans Israel
   met hem.

   ^2Daarom geschiedde het, in het vijfde jaar van den koning Rehabeam,
   dat Sisak, de koning van Egypte, tegen Jeruzalem optoog (want zij
   hadden overtreden tegenden HEERE),

   ^3Met duizend en tweehonderd wagenen, en met zestig duizend ruiteren;
   en des volks was geen getal, dat met hem kwam uit Egypte, Libiers,
   Suchieten en Moren;

   ^4En hij nam de vaste steden in, die Juda had, en hij kwam tot
   Jeruzalem toe.

   ^5Toen kwam Semaja, de profeet, tot Rehabeam en de oversten van Juda,
   die te Jeruzalem verzameld waren, uit oorzaak van Sisak, en hij zeide
   tot hen: Alzo zegt deHEERE: Gij hebt Mij verlaten, daarom heb Ik u ook
   verlaten in de hand van Sisak.

   ^6Toen verootmoedigden zich de oversten van Israel en de koning, en zij
   zeiden: De HEERE is rechtvaardig.

   ^7Als nu de HEERE zag, dat zij zich verootmoedigden, geschiedde het
   woord des HEEREN tot Semaja, zeggende: Zij hebben zich verootmoedigd,
   Ik zal hen nietverderven; maar Ik zal hun in kort ontkoming geven, dat
   Mijn grimmigheid over Jeruzalem door de hand van Sisak niet zal
   uitgegoten worden.

   ^8Doch zij zullen hem tot knechten zijn, opdat zij onderkennen Mijn
   dienst, en den dienst van de koninkrijken der landen.

   ^9Zo toog Sisak, de koning van Egypte, op tegen Jeruzalem; en hij nam
   de schatten van het huis des HEEREN en de schatten van het huis des
   konings weg; hij namalles weg; hij nam ook al de gouden schilden weg,
   die Salomo gemaakt had.

   ^10En de koning Rehabeam maakte, in plaats van die, koperen schilden;
   en hij beval die onder de hand van de oversten der trawanten, die de
   deur van het huis deskonings bewaarden.

   ^11En het geschiedde, zo wanneer de koning in het huis des HEEREN ging,
   dat de trawanten kwamen, en die droegen, en die wederbrachten in der
   trawantenwachtkamer.

   ^12En als hij zich verootmoedigde, keerde de toorn des HEEREN van hem
   af, opdat Hij hem niet ten uiterste toe verdierf; ook waren in Juda nog
   goede dingen.

   ^13Zo versterkte zich de koning Rehabeam in Jeruzalem, en regeerde;
   want Rehabeam was een en veertig jaren oud, als hij koning werd, en hij
   regeerde zeventienjaren in Jeruzalem, de stad, die de HEERE uit alle
   stammen van Israel verkoren had, om Zijn Naam daar te zetten; en de
   naam zijner moeder was Naama, eenAmmonietische.

   ^14En hij deed dat kwaad was, dewijl hij zijn hart niet richtte, om den
   HEERE te zoeken.

   ^15De geschiedenissen nu van Rehabeam, de eerste en de laatste, zijn
   die niet geschreven in de woorden van Semaja, den profeet, en Iddo, den
   ziener, verhalende degeslachtsregisteren; daartoe de krijgen van
   Rehabeam en Jerobeam in al hun dagen?

   ^16En Rehabeam ontsliep met zijn vaderen, en werd begraven in de stad
   Davids; en zijn zoon Abia werd koning in zijn plaats. 2 Kronieken 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1In het achttiende jaar van den koning Jerobeam, zo werd Abia koning
   over Juda.

   ^2Hij regeerde drie jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Michaja, de dochter van Uriel, van Gibea; en er was krijg tussen Abia
   en tussen Jerobeam.

   ^3En Abia bond den strijd aan met een heir van strijdbare helden,
   vierhonderd duizend uitgelezen mannen; en Jerobeam stelde tegen hem de
   slagorde, metachthonderd duizend uitgelezen mannen, kloeke helden.

   ^4En Abia maakte zich op van boven den berg Zemaraim, dewelke is in het
   gebergte van Efraim; en hij zeide: Hoort mij toe, Jerobeam, en gans
   Israel!

   ^5Staat het u niet toe te weten, dat de HEERE, de God Israels, het
   koninkrijk over Israel aan David gegeven heeft, tot in eeuwigheid, hem
   en zijn zonen, met eenzoutverbond?

   ^6Evenwel is Jerobeam, de zoon van Nebat, de knecht van Salomo, den
   zoon van David, opgestaan, en heeft gerebelleerd tegen zijn heer.

   ^7Daartoe hebben zich ijdele mannen, kinderen Belials, tot hem
   vergaderd, en hebben zich sterk gemaakt tegen Rehabeam, den zoon van
   Salomo, als Rehabeam jongwas en teder van hart, dat hij zich tegen hen
   niet kon versterken.

   ^8En nu, gij denkt u te versterken tegen het koninkrijk des HEEREN,
   hetwelk in de hand is der zonen van David; gij zijt wel een grote
   menigte, maar gij hebt goudenkalveren bij u, die u Jerobeam tot goden
   gemaakt heeft.

   ^9Hebt gij niet de priesteren des HEEREN, de zonen van Aaron, en de
   Levieten uitgedreven, en hebt u priesteren gemaakt, gelijk de volken
   der landen? Een iegelijk, die komt om zijn hand te vullen met een jong
   rund en zeven rammen, die wordt priester dergenen, die geen goden zijn.

   ^10Maar ons aangaande, de HEERE is onze God, en wij hebben Hem niet
   verlaten; en de priesters, die den HEERE dienen, zijn de zonen van
   Aaron, en de Levietenzijn in het werk.

   ^11En zij steken aan voor den HEERE brandofferen, op elken morgen en op
   elken avond, ook reukwerk van welriekende specerijen, nevens de
   toerichting des broodsop de reine tafel, en den gouden kandelaar en
   zijn lampen, om die op elken avond te doen branden; want wij nemen waar
   de wacht des HEEREN, onzes Gods;maar gij hebt Hem verlaten.

   ^12Daarom ziet, God is met ons aan de spitse, en Zijn priesteren met de
   trompetten des geklanks, om tegen u alarmgeklank te maken; o kinderen
   Israels, strijdt niettegen den HEERE, den God uwer vaderen, want gij
   zult geen voorspoed hebben.

   ^13Maar Jerobeam deed een achterlage omwenden, om van achter hen te
   komen; zo waren zij voor het aangezicht van Juda, en de achterlage was
   achter hen.

   ^14Toen nu Juda omzag, ziet, zo hadden zij den strijd voor en achter;
   en zij riepen tot den HEERE, en de priesters trompetten met de
   trompetten.

   ^15En de mannen van Juda maakten een alarmgeschrei; en het geschiedde,
   als de mannen van Juda een alarmgeschrei maakten, dat God Jerobeam en
   het ganse Israelsloeg voor Abia en Juda.

   ^16En de kinderen Israels vloden voor het aangezicht van Juda; en God
   gaf hen in hun hand.

   ^17Abia dan, en zijn volk, sloeg hen met een groten slag; want uit
   Israel vielen verslagen vijfhonderd duizend uitgelezen mannen.

   ^18Alzo werden de kinderen Israels vernederd te dier tijd; maar de
   kinderen van Juda werden machtig, dewijl zij op den HEERE, hunner
   vaderen God, gesteundhadden.

   ^19En Abia jaagde Jerobeam achterna, en nam van hem de steden, Beth-El
   met haar onderhorige plaatsen, en Jesana met haar onderhorige plaatsen,
   en Efron methaar onderhorige plaatsen.

   ^20En Jerobeam behield geen kracht meer in de dagen van Abia; maar de
   HEERE sloeg hem, dat hij stierf.

   ^21Zo versterkte zich Abia; en hij nam zich veertien vrouwen, en gewon
   twee en twintig zonen en zestien dochteren.

   ^22Het overige nu der geschiedenissen van Abia, zo zijn wegen als zijn
   woorden, zijn beschreven in de historie van den profeet Iddo. 2
   Kronieken 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Zo ontsliep Abia met zijn vaderen, en zij begroeven hem in de stad
   Davids, en zijn zoon Asa werd koning in zijn plaats. In zijn dagen was
   het land tien jaren stil.

   ^2En Asa deed dat goed en dat recht was in de ogen des HEEREN, zijns
   Gods.

   ^3Want hij nam de altaren der vreemden, en de hoogten weg, en brak de
   opgerichte beelden, en hieuw de bossen af.

   ^4En hij zeide tot Juda, dat zij den HEERE, den God hunner vaderen,
   zoeken, en dat zij de wet en het gebod doen zouden.

   ^5Hij nam ook weg uit alle steden van Juda de hoogten en de
   zonnebeelden; en het koninkrijk was voor hem stil.

   ^6Daartoe bouwde hij vaste steden in Juda; want het land was stil, en
   er was geen oorlog in die jaren tegen hem, dewijl de HEERE hem rust
   gaf.

   ^7Want hij zeide tot Juda: Laat ons deze steden bouwen, en muren daarom
   trekken, en torens, deuren en grendelen, terwijl het land nog is voor
   ons aangezicht; wantwij hebben den HEERE, onzen God, gezocht, wij
   hebben Hem gezocht, en Hij heeft ons rondom henen rust gegeven. Zo
   bouwden zij en hadden voorspoed.

   ^8Asa nu had een heir van driehonderd duizend uit Juda, rondas en spies
   dragende, en tweehonderd en tachtig duizend uit Benjamin, het schild
   dragende en den boogspannende; al dezen waren kloeke helden.

   ^9En Zerah, de Moor, kwam tegen hen uit, met een heir van duizend maal
   duizend, en driehonderd wagenen; en hij kwam tot Maresa toe.

   ^10Toen toog Asa tegen hem uit; en zij stelden de slagorde in het dal
   Zefatha bij Maresa.

   ^11En Asa riep tot den HEERE, zijn God, en zeide: HEERE, het is niets
   bij U, te helpen hetzij den machtige, hetzij den krachteloze; help ons,
   o HEERE, onze God!Want wij steunen op U, en in Uw Naam zijn wij gekomen
   tegen deze menigte; o HEERE! Gij zijt onze God; laat den sterfelijken
   mens tegen U niets vermogen.

   ^12En de HEERE plaagde de Moren voor Asa en voor Juda; en de Moren
   vloden.

   ^13Asa nu en het volk, dat met hem was, jaagden hen na tot Gerar toe;
   en zo velen vielen er van de Moren, dat er voor hen geen hervatting
   was; want zij warenverbroken voor den HEERE en voor Zijn leger; en zij
   droegen zeer veel roofs daarvan.

   ^14En zij sloegen alle steden rondom Gerar; want de verschrikking des
   HEEREN was over hen; en zij beroofden al de steden, omdat veel roofs in
   dezelve was.

   ^15En zij sloegen ook de tenten van het vee, en voerden weg schapen in
   menigte, en kemelen; en kwamen weder te Jeruzalem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen kwam de Geest Gods op Azaria, den zoon van Oded.

   ^2En hij ging uit, Asa tegen, en hij zeide tot hem: Hoort mij, Asa, en
   gans Juda, en Benjamin! De HEERE is met ulieden, terwijl gij met Hem
   zijt; en zo gij Hem zoekt,Hij zal van u gevonden worden; maar zo gij
   Hem verlaat, Hij zal u verlaten.

   ^3Israel nu is vele dagen geweest zonder den waren God, en zonder een
   lerenden priester, en zonder de wet.

   ^4Maar als zij zich in hun nood bekeerden tot den HEERE, den God
   Israels, en Hem zochten, zo werd Hij van hen gevonden.

   ^5En in die tijden was er geen vrede voor dengene, die uitging, en
   dengene, die inkwam; maar vele beroerten waren over al de inwoners van
   die landen;

   ^6Dat volk tegen volk, en stad tegen stad in stukken gestoten werden;
   want God had hen met allen angst verschrikt.

   ^7Daarom weest gij sterk, en laat uw handen niet verslappen; want er is
   loon naar uw werk.

   ^8Als nu Asa deze woorden hoorde, en de profetie van den profeet Oded,
   sterkte hij zich, en hij deed weg de verfoeiselen uit het ganse land
   van Juda en Benjamin, enuit de steden, die hij van het gebergte van
   Efraim genomen had, en vernieuwde het altaar des HEEREN, dat voor het
   voorhuis des HEEREN was.

   ^9En hij vergaderde het ganse Juda en Benjamin, en de vreemdelingen met
   hen uit Efraim, en Manasse, en uit Simeon; want uit Israel vielen zij
   tot hem in menigte, alszij zagen, dat de HEERE, zijn God, met hem was.

   ^10En zij vergaderden zich te Jeruzalem, in de derde maand, in het
   vijftiende jaar van het koninkrijk van Asa.

   ^11En zij offerden den HEERE ten zelfden dage van den roof, dien zij
   gebracht hadden, zevenhonderd runderen en zeven duizend schapen.

   ^12En zij traden in een verbond, dat zij den HEERE, den God hunner
   vaderen, zoeken zouden met hun ganse hart en met hun ganse ziel.

   ^13En al wie den HEERE, den God Israels, niet zou zoeken, zou gedood
   worden, van den kleine tot den grote, en van den man tot de vrouw toe.

   ^14En zij zwoeren den HEERE met luider stem en met gejuich, desgelijks
   met trompetten en met bazuinen.

   ^15En gans Juda was verblijd over dezen eed; want zij hadden met hun
   ganse hart gezworen, en met hun gansen wil Hem gezocht; en Hij werd van
   hen gevonden, ende HEERE gaf hun rust rondom henen.

   ^16Aangaande ook Maacha, de moeder van den koning Asa, hij zette haar
   af, dat zij geen koningin ware, omdat zij een afgrijselijken afgod in
   een bos gemaakt had; ookroeide Asa haar afgrijselijken afgod uit, en
   verbrijzelde en verbrandde hem aan de beek Kidron.

   ^17De hoogten werden wel niet weggenomen uit Israel, het hart van Asa
   nochtans was volkomen al zijn dagen.

   ^18En hij bracht in het huis Gods de geheiligde dingen zijns vaders, en
   zijn geheiligde dingen, zilver en goud, en vaten.

   ^19En er was geen oorlog tot in het vijf en dertigste jaar van het
   koninkrijk van Asa.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1In het zes en dertigste jaar van het koninkrijk van Asa, toog Baesa,
   de koning van Israel, op tegen Juda, en bouwde Rama, opdat hij niemand
   toeliet uit te gaan en inte komen tot Asa, den koning van Juda.

   ^2Toen bracht Asa het zilver en het goud voort, uit de schatten van het
   huis des HEEREN en van het huis des konings, en zond tot Benhadad, den
   koning van Syrie, die te Damaskus woonde, zeggende:

   ^3Er is een verbond tussen mij en tussen u, en tussen mijn vader en
   tussen uw vader; zie, ik zend u zilver en goud, ga heen, maak uw
   verbond te niet met Baesa, denkoning van Israel, dat hij van tegen mij
   aftrekke.

   ^4En Benhadad hoorde naar den koning Asa, en zond de oversten der
   heiren, die hij had, tegen de steden van Israel, en zij sloegen Ijon,
   en Dan, en Abel-Maim, en alleschatsteden van Nafthali.

   ^5En het geschiedde, als Baesa zulks hoorde, dat hij afliet van Rama te
   bouwen, en zijn werk staakte.

   ^6Toen nam de koning Asa gans Juda, en zij droegen weg de stenen van
   Rama, en het hout daarvan, waarmede Baesa gebouwd had; en hij bouwde
   daarmede Gebaen Mizpa.

   ^7En in denzelfden tijd kwam de ziener Hanani tot Asa, den koning van
   Juda, en hij zeide tot hem: Omdat gij gesteund hebt op den koning van
   Syrie, en niet gesteundhebt op den HEERE, uw God, daarom is het heir
   des konings van Syrie uit uw hand ontkomen.

   ^8Waren niet de Moren en de Libiers een groot heir met zeer veel
   wagenen en ruiteren? Toen gij nochtans op den HEERE steundet, heeft Hij
   hen in uw handgegeven.

   ^9Want den HEERE aangaande, Zijn ogen doorlopen de ganse aarde, om Zich
   sterk te bewijzen aan degenen, welker hart volkomen is tot Hem; gij
   hebt hierinzottelijk gedaan; want van nu af zullen oorlogen tegen u
   zijn.

   ^10Doch Asa werd toornig tegen den ziener, en leidde hem in het
   gevangenhuis; want hij was hierover tegen hem ontsteld; daartoe
   onderdrukte Asa enigen uit het volkter zelfder tijd.

   ^11En ziet, de geschiedenissen van Asa, de eerste met de laatste, ziet,
   zij zijn beschreven in het boek der koningen van Juda en Israel.

   ^12Asa nu werd, in het negen en dertigste jaar van zijn koninkrijk,
   krank aan zijn voeten; tot op het hoogste toe was zijn krankheid;
   daartoe ook zocht hij den HEEREniet in zijn krankheid, maar de
   medicijnmeesters.

   ^13Alzo ontsliep Asa met zijn vaderen; en hij stierf in het een en
   veertigste jaar zijner regering.

   ^14En zij begroeven hem in zijn graf, dat hij voor zich gegraven had in
   de stad Davids, en legden hem op het bed, hetwelk hij gevuld had met
   specerijen, en dat vanverscheidene soorten, naar apothekerskunst
   toebereid; en zij brandden over hem een ganse grote branding. 2
   Kronieken 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En zijn zoon Josafat werd koning in zijn plaats, en hij sterkte zich
   tegen Israel.

   ^2En hij legde krijgsvolk in alle vaste steden van Juda, en legde
   bezettingen in het land van Juda, en in de steden van Efraim, die zijn
   vader Asa ingenomen had.

   ^3En de HEERE was met Josafat; want hij wandelde in de vorige wegen
   zijns vaders Davids, en zocht de Baals niet.

   ^4Maar hij zocht den God zijns vaders, en wandelde in Zijn geboden, en
   niet naar het doen van Israel.

   ^5En de HEERE bevestigde het koninkrijk in zijn hand, en gans Juda gaf
   Josafat geschenken; en hij had rijkdom en eer in menigte.

   ^6En zijn hart verhief zich in de wegen des HEEREN; en hij nam verder
   de hoogten en de bossen uit Juda weg.

   ^7In het derde jaar nu zijner regering zond hij tot zijn vorsten, tot
   Ben-chail, en tot Obadja, en tot Zecharja, en tot Nathaneel, en tot
   Michaja, opdat men zou leren in desteden van Juda.

   ^8En met hen de Levieten, Semaja en Nethanja, en Zebadja, en Asael, en
   Semiramoth, en Jonathan, en Adonia, en Tobia, en Tob-Adonia de
   Levieten, en met hen depriesters Elisama en Joram.

   ^9En zij leerden in Juda, en het wetboek des HEEREN was bij hen; en zij
   gingen rondom in alle steden van Juda, en leerden onder het volk.

   ^10En een verschrikking des HEEREN werd over alle koninkrijken der
   landen, die rondom Juda waren, dat zij niet krijgden tegen Josafat.

   ^11En van de Filistijnen brachten zij Josafat geschenken met het
   opgelegde geld; ook brachten hem de Arabieren klein vee, zeven duizend
   en zevenhonderd rammen, enzeven duizend en zevenhonderd bokken.

   ^12Alzo nam Josafat toe, en werd ten hoogste groot; daartoe bouwde hij
   in Juda burchten en schatsteden.

   ^13En hij had veel werks in de steden van Juda, en krijgslieden, kloeke
   helden in Jeruzalem.

   ^14Dit nu is hun telling, naar de huizen hunner vaderen. In Juda waren
   oversten der duizenden: Adna de overste, en met hem waren driehonderd
   duizend kloeke helden.

   ^15Naast hem nu was de overste Johanan; en met hem waren tweehonderd
   tachtig duizend;

   ^16En naast hem was Amasia, de zoon van Zichri, die zich vrijwillig den
   HEERE overgegeven had; en met hem waren tweehonderd duizend kloeke
   helden.

   ^17En uit Benjamin was Eljada, een kloek held; en met hem tweehonderd
   duizend, die met boog en schild gewapend waren.

   ^18En naast hem was Jozabad; en met hem waren honderd en tachtig
   duizend, ten krijge toegerust.

   ^19Dezen waren in den dienst des konings; behalve degenen, die de
   koning in de vaste steden door gans Juda gezet had. 2 Kronieken 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Josafat nu had rijkdom en eer in overvloed; en hij verzwagerde zich
   aan Achab.

   ^2En ten einde van enige jaren toog hij af tot Achab naar Samaria; en
   Achab slachtte schapen en runderen voor hem in menigte, en voor het
   volk, dat met hem was;en hij porde hem aan, om op te trekken naar
   Ramoth in Gilead.

   ^3Want Achab, de koning van Israel, zeide tot Josafat, den koning van
   Juda: Zult gij met mij gaan naar Ramoth in Gilead? En hij zeide tot
   hem: Zo zal ik zijn, gelijk gijzijt, en gelijk uw volk is, zal mijn
   volk zijn, en wij zullen met u zijn in dezen krijg.

   ^4Verder zeide Josafat tot den koning van Israel: Vraag toch als heden
   naar het woord des HEEREN.

   ^5Toen vergaderde de koning van Israel de profeten, vierhonderd mannen,
   en hij zeide tot hen: Zullen wij tegen Ramoth in Gilead ten strijde
   trekken, of zal ik hetnalaten? En zij zeiden: Trek op, want God zal hen
   in de hand des konings geven.

   ^6Maar Josafat zeide: Is hier niet nog een profeet des HEEREN, dat wij
   van hem vragen mochten?

   ^7Toen zeide de koning van Israel tot Josafat: Er is nog een man, om
   door hem den HEERE te vragen; maar ik haat hem, want hij profeteert
   over mij niets goeds, maar altijd kwaad; deze is Micha, de zoon van
   Jimla. En Josafat zeide: de koning zegge niet alzo.

   ^8Toen riep de koning van Israel een kamerling, en hij zeide: Haal
   haastelijk Micha, den zoon van Jimla.

   ^9De koning van Israel nu en Josafat, de koning van Juda, zaten elk op
   zijn troon, bekleed met hun klederen, en zij zaten op het plein, aan de
   deur der poort vanSamaria; en al de profeten profeteerden in hun
   tegenwoordigheid.

   ^10En Zedekia, de zoon van Kenaana, had zich ijzeren hoornen gemaakt,
   en hij zeide: Zo zegt de HEERE: Met deze zult gij de Syriers stoten,
   totdat gij hen gansverdaan zult hebben.

   ^11En al de profeten profeteerden alzo, zeggende: Trek op naar Ramoth
   in Gilead, en gij zult voorspoedig zijn, want de HEERE zal hen in de
   hand des konings geven.

   ^12De bode nu, die heengegaan was, om Micha te roepen, sprak tot hem,
   zeggende: Zie, de woorden der profeten zijn, uit een mond, goed tot den
   koning; dat nu tochuw woord zij, gelijk als van een uit hen, en spreek
   het goede.

   ^13Doch Micha zeide: Zo waarachtig als de HEERE leeft, hetgeen mijn God
   zeggen zal, dat zal ik spreken!

   ^14Als hij tot den koning gekomen was, zo zeide de koning tot hem:
   Micha, zullen wij naar Ramoth in Gilead ten strijde trekken, of zal ik
   het nalaten? En hij zeide: Trektop, en gijlieden zult voorspoedig zijn,
   want zij zullen in uw hand gegeven worden.

   ^15En de koning zeide tot hem: Tot hoevele reizen zal ik u bezweren,
   opdat gij tot mij niet spreekt, dan de waarheid, in den Naam des
   HEEREN?

   ^16En hij zeide: Ik zag het ganse Israel verstrooid op de bergen,
   gelijk schapen, die geen herder hebben; en de HEERE zeide: Dezen hebben
   geen heer; een iegelijkkere weder naar zijn huis in vrede.

   ^17Toen zeide de koning van Israel tot Josafat: Heb ik tot u niet
   gezegd: Hij zal over mij niets goeds, maar kwaad profeteren?

   ^18Verder zeide hij: Daarom hoort het woord des HEEREN: Ik zag den
   HEERE, zittende op Zijn troon, en al het hemelse heir, staande aan Zijn
   rechter hand en Zijnlinkerhand.

   ^19En de HEERE zeide: Wie zal Achab, den koning van Israel, overreden,
   dat hij optrekke, en valle te Ramoth in Gilead? Daarna zeide Hij: Deze
   zegt aldus, en die zegtalzo.

   ^20Toen kwam een geest voort, en stond voor het aangezicht des HEEREN,
   en zeide: Ik zal hem overreden. En de HEERE zeide tot hem: Waarmede?

   ^21En Hij zeide: Ik zal uitgaan, en een leugengeest zijn in den mond
   van al zijn profeten. En Hij zeide: Gij zult overreden, en zult ook
   vermogen; ga uit, en doe alzo.

   ^22Nu dan, zie, de HEERE heeft een leugengeest in den mond van deze uw
   profeten gegeven, en de HEERE heeft kwaad over u gesproken.

   ^23Toen trad Zedekia, de zoon van Kenaana, toe, en sloeg Micha op het
   kinnebakken, en hij zeide: Door wat weg is de Geest des HEEREN van mij
   doorgegaan, om uaan te spreken?

   ^24En Micha zeide: Zie, gij zult het zien aan dienzelfden dag, als gij
   zult gaan van kamer in kamer, om u te versteken.

   ^25De koning van Israel nu zeide: Neemt Micha, en brengt hem weder tot
   Amon, den overste der stad, en tot Joas, den zoon des konings;

   ^26En gijlieden zult zeggen: Zo zegt de koning: Zet dezen in het
   gevangenhuis, en spijst hem met brood der bedruktheid, en met water der
   bedruktheid, totdat ik metvrede wederkom.

   ^27En Micha zeide: Indien gij enigszins met vrede wederkomt, zo heeft
   de HEERE door mij niet gesproken. Verder zeide hij: Hoort, gij volken
   altegaar!

   ^28Alzo toog de koning van Israel, en Josafat, de koning van Juda, op
   naar Ramoth in Gilead.

   ^29En de koning van Israel zeide tot Josafat: Als ik mij versteld heb,
   zal ik in den strijd komen; maar gij, trek uw klederen aan. Alzo
   verstelde zich de koning van Israel, en zij kwamen in den strijd.

   ^30De koning nu van Syrie had geboden aan de oversten der wagens, die
   hij had, zeggende: Gijlieden zult niet strijden tegen kleinen noch
   groten, maar tegen den koningvan Israel alleen.

   ^31Het geschiedde dan, als de oversten der wagenen Josafat zagen, dat
   zij zeiden: Die is de koning van Israel; en zij togen rondom hem, om te
   strijden; maar Josafatriep, en de HEERE hielp hem, en God wendde hen
   van hem af.

   ^32Want het geschiedde, als de oversten der wagenen zagen, dat het de
   koning van Israel niet was, dat zij van achter hem afkeerden.

   ^33Toen spande een man den boog in zijn eenvoudigheid, en schoot den
   koning van Israel tussen de gespen en tussen het pantsier. Toen zeide
   hij tot den voerman:Keer uw hand en voer mij uit het leger, want ik ben
   verwond.

   ^34En de strijd nam op dien dag toe, en de koning van Israel deed zich
   met den wagen staande houden tegenover de Syriers, tot den avond toe;
   en hij stierf ter tijd, alsde zon onderging. 2 Kronieken 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En Josafat, de koning van Juda, keerde met vrede weder naar zijn huis
   te Jeruzalem.

   ^2En Jehu, de zoon van Hanani, de ziener, ging uit, hem tegen, en zeide
   tot den koning Josafat: Zoudt gij den goddeloze helpen, en die den
   HEERE haten, liefhebben?Nu is daarom over u van het aangezicht des
   HEEREN grote toornigheid.

   ^3Evenwel goede dingen zijn bij u gevonden; want gij hebt de bossen uit
   het land weggedaan, en uw hart gericht om God te zoeken.

   ^4Josafat nu woonde in Jeruzalem; en hij toog wederom uit door het
   volk, van Ber-seba af tot het gebergte van Efraim toe, en deed hen
   wederkeren tot den HEERE, hunner vaderen God.

   ^5En hij stelde richters in het land, in alle vaste steden van Juda,
   van stad tot stad.

   ^6En hij zeide tot de richters: Ziet wat gij doet, want gij houdt het
   gericht niet den mens, maar den HEERE; en Hij is bij u in de zaak van
   het gericht.

   ^7Nu dan, de verschrikking des HEEREN zij op ulieden; neemt waar, en
   doet het; want bij den HEERE, onzen God, is geen onrecht, noch
   aanneming van personen, noch ontvanging van geschenken.

   ^8Daartoe stelde Josafat ook te Jeruzalem enige van de Levieten, en van
   de priesteren, en van de hoofden der vaderen van Israel, over het
   gericht des HEEREN, enover rechtsgeschillen, als zij weder te Jeruzalem
   gekomen waren.

   ^9En hij gebood hun, zeggende: Doet alzo in de vreze des HEEREN, met
   getrouwheid en met een volkomen hart.

   ^10En in alle geschil, hetwelk van uw broederen, die in hun steden
   wonen, tot u zal komen, tussen bloed en bloed, tussen wet en gebod, en
   inzettingen en rechten, zovermaant hen, dat zij niet schuldig worden
   aan den HEERE, en een grote toornigheid over u en over uw broederen
   zij; doet alzo, en gij zult niet schuldig worden.

   ^11En ziet, Amarja, den hoofdpriester, is over u in alle zaak des
   HEEREN; en Zebadja, de zoon van Ismael, de vorst van het huis van Juda,
   in alle zaak des konings;ook zijn de ambtlieden, de Levieten, voor uw
   aangezicht; weest sterk en doet het, en de HEERE zal met den goede
   zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Het geschiedde nu na dezen, dat de kinderen Moabs, en de kinderen
   Ammons, en het hen anderen benevens de Ammonieten, kwamen tegen Josafat
   ten strijde.

   ^2Toen kwamen er, die Josafat boodschapten, zeggende: Daar komt een
   grote menigte tegen u van gene zijde der zee, uit Syrie, en zie, zij
   zijn te Hazezon-Thamar, hetwelk is Engedi.

   ^3Josafat nu vreesde, en stelde zijn aangezicht, om den HEERE te
   zoeken; en hij riep een vasten uit in gans Juda.

   ^4En Juda werd vergaderd, om van den HEERE hulp te zoeken; ook kwamen
   zij uit alle steden van Juda, om den HEERE te zoeken.

   ^5En Josafat stond in de gemeente van Juda en Jeruzalem, in het huis
   des HEEREN, voor het nieuwe voorhof.

   ^6En hij zeide: O, HEERE, God onzer vaderen, zijt Gij niet de God in
   den hemel? Ja, Gij zijt de Heerser over alle koninkrijken der heidenen;
   en in Uw hand is kracht ensterkte, zodat niemand zich tegen U stellen
   kan.

   ^7Hebt Gij niet, onze God, de inwoners dezes lands van voor het
   aangezicht van Uw volk Israel verdreven, en dat aan het zaad van
   Abraham, Uw liefhebber, tot ineeuwigheid gegeven?

   ^8Zij nu hebben daarin gewoond, en zij hebben U daarin een heiligdom
   gebouwd voor Uw Naam, zeggende:

   ^9Indien over ons enig kwaad komt, het zwaard des oordeels, of
   pestilentie, of honger, wij zullen voor dit huis, en voor Uw aangezicht
   staan, dewijl Uw Naam in dithuis is; en wij zullen uit onze benauwdheid
   tot U roepen, en Gij zult verhoren en verlossen.

   ^10En nu, zie de kinderen Ammons, en Moab, en die van het gebergte
   Seir, door dewelken Gij Israel niet toeliet te trekken, als zij uit
   Egypteland togen, maar zij wekenvan hen, en verdelgden hen niet;

   ^11Zie dan, zij vergelden het ons, komende om ons uit Uw erve, die Gij
   ons te erven gegeven hebt, te verdrijven.

   ^12O, onze God, zult Gij geen recht tegen hen oefenen? want in ons is
   geen kracht tegen deze grote menigte, die tegen ons komt, en wij weten
   niet, wat wij doen zullen;maar onze ogen zijn op U.

   ^13En gans Juda stond voor het aangezicht des HEEREN, ook hun
   kinderkens, hun vrouwen en hun zonen.

   ^14Toen kwam de Geest des HEEREN in het midden der gemeente, op
   Jahaziel, den zoon van Zecharja, den zoon van Benaja, den zoon van
   Jehiel, den zoon vanMatthanja, den Leviet, uit de zonen van Asaf;

   ^15En hij zeide: Merkt op, geheel Juda, en gij, inwoners van Jeruzalem,
   en gij, koning Josafat! Alzo zegt de HEERE tot ulieden: Vreest
   gijlieden niet, en wordt nietontzet vanwege deze grote menigte; want de
   strijd is niet uwe, maar Gods.

   ^16Trekt morgen tot hen af; ziet, zij komen op bij den opgang van Ziz;
   en gij zult hen vinden in het einde des dals, voor aan de woestijn van
   Jeruel.

   ^17Gij zult in dezen strijd niet te strijden hebben; stelt uzelven,
   staat en ziet het heil des HEEREN met u, o Juda en Jeruzalem! Vreest
   niet, en ontzet u niet, gaatmorgen uit, hun tegen, want de HEERE zal
   met u wezen.

   ^18Toen neigde zich Josafat met het aangezicht ter aarde; en gans Juda
   en de inwoners van Jeruzalem vielen neder voor het aangezicht des
   HEEREN, aanbiddendeden HEERE.

   ^19En de Levieten uit de kinderen der Kahathieten, en uit de kinderen
   der Korahieten, stonden op, om den HEERE, den God Israels, met luider
   stem ten hoogste teprijzen.

   ^20En zij maakten zich des morgens vroeg op, en togen uit naar de
   woestijn van Thekoa; en als zij uittogen, stond Josafat en zeide: Hoort
   mij, o Juda, en gij, inwonersvan Jeruzalem! Gelooft in den HEERE, uw
   God, zo zult gij bevestigd worden; gelooft aan Zijn profeten, en gij
   zult voorspoedig zijn.

   ^21Hij nu beraadslaagde zich met het volk, en hij stelde den HEERE
   zangers, die de heilige Majesteit prijzen zouden, voor de toegerusten
   uitgaande en zeggende: Looftden HEERE, want Zijn goedertierenheid is
   tot in eeuwigheid!

   ^22Ter tijd nu, als aanhieven met een vreugdegeroep en lofzang, stelde
   de HEERE achterlagen tegen de kinderen Ammons, Moab, en die van het
   gebergte Seir, dietegen Juda gekomen waren; en zij werden geslagen.

   ^23Want de kinderen Ammons en Moab stonden op tegen de inwoners van het
   gebergte Seir, om te verbannen en te verdelgen; en als zij met de
   inwoners van Seir eeneinde gemaakt hadden, hielpen zij de een den ander
   ten verderve.

   ^24Als nu Juda tot den wachttoren in de woestijn gekomen was, wendden
   zij zich naar de menigte; en ziet, het waren dode lichamen, liggende op
   de aarde, en niemandwas ontkomen.

   ^25Josafat nu en zijn volk kwamen, om hun buit te roven, en zij vonden
   bij hen in menigte, zowel have en dode lichamen, als kostelijk
   gereedschap, en namen voor zichweg, totdat zij niet meer dragen konden;
   en zij roofden den buit drie dagen, want dies was veel.

   ^26En op den vierden dag vergaderden zij zich in het dal van Beracha,
   want daar loofden zij den HEERE; daarom noemden zij den naam dierzelver
   plaats het dal vanBeracha, tot op dezen dag.

   ^27Daarna keerden alle mannen van Juda en Jeruzalem weder, en Josafat
   in de voorspitse van hen, om wederom met blijdschap tot Jeruzalem te
   komen; want deHEERE had hen verblijd over hun vijanden.

   ^28En zij kwamen te Jeruzalem, met luiten, en met harpen, en met
   trompetten, tot het huis des HEEREN.

   ^29En er werd een verschrikking Gods over alle koninkrijken dier
   landen, als zij hoorden, dat de HEERE tegen de vijanden van Israel
   gestreden had.

   ^30Alzo was het koninkrijk van Josafat stil; en zijn God gaf hem rust
   rondom henen.

   ^31Zo regeerde Josafat over Juda; hij was vijf en dertig jaren oud, als
   hij koning werd, en hij regeerde vijf en twintig jaren te Jeruzalem; en
   de naam zijner moeder wasAzuba, een dochter van Silhi.

   ^32En hij wandelde in den weg van zijn vader Asa, en hij week daarvan
   niet af, doende dat recht was in de ogen des HEEREN.

   ^33Evenwel werden de hoogten niet weggenomen; want het volk had nog
   zijn hart niet geschikt tot den God zijner vaderen.

   ^34Het overige nu der geschiedenissen van Josafat, de eerste en de
   laatste, ziet, die zijn geschreven in de geschiedenissen van Jehu, den
   zoon van Hanani, die men hemoptekenen deed in het boek der koningen van
   Israel.

   ^35Doch na dezen vergezelschapte zich Josafat, de koning van Juda, met
   Ahazia, den koning van Israel; die handelde goddelooslijk in zijn doen.

   ^36En hij vergezelschapte zich met hem, om schepen te maken, om naar
   Tharsis te gaan; en zij maakten de schepen te Ezeon-Geber.

   ^37Maar Eliezer, de zoon van Dodava, van Maresa, profeteerde tegen
   Josafat, zeggende: Omdat gij u met Ahazia vergezelschapt hebt, heeft de
   HEERE uw werkenverscheurd. Alzo werden de schepen verbroken, dat zij
   niet konden naar Tharsis gaan. 2 Kronieken 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Daarna ontsliep Josafat met zijn vaderen, en werd begraven bij zijn
   vaderen in de stad Davids; en zijn zoon Joram werd koning in zijn
   plaats.

   ^2En hij had broederen, Josafats zonen, Azarja, en Jehiel, en Zecharja,
   en Azarjahu, en Michael, en Sefatja; deze allen waren zonen van
   Josafat, den koning vanIsrael.

   ^3En hun vader had hun vele gaven gegeven van zilver, en van goud, en
   van kostelijkheden, met vaste steden in Juda; maar het koninkrijk gaf
   hij Joram, omdat hij deeerstgeborene was.

   ^4Als Joram tot het koninkrijk zijns vaders opgekomen was, en zich
   versterkt had, zo doodde hij al zijn broederen met het zwaard,
   mitsgaders ook enige van devorsten van Israel.

   ^5Twee en dertig jaar was Joram oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde acht jaren te Jeruzalem.

   ^6En hij wandelde in de weg der koningen van Israel, gelijk als het
   huis van Achab deed; want hij had de dochter van Achab tot een vrouw;
   en hij deed dat kwaadwas in de ogen des HEEREN.

   ^7Doch de HEERE wilde het huis Davids niet verderven, om des verbonds
   wil, dat Hij met David gemaakt had; en gelijk als Hij gezegd had, hem
   en zijn zonen te allendage een lamp te zullen geven.

   ^8In zijn dagen vielen de Edomieten af van onder het gebied van Juda,
   en zij maakten over zich een koning.

   ^9Daarom toog Joram voort met zijn oversten, en al de wagenen met hem;
   en hij maakte zich des nachts op, en sloeg de Edomieten, die rondom hem
   waren, en deoversten der wagenen.

   ^10Evenwel vielen de Edomieten af van onder het gebied van Juda, tot op
   dezen dag; toen ter zelfder tijd viel Libna af, van onder zijn gebied,
   want hij had den HEERE, den God zijner vaderen, verlaten.

   ^11Ook maakte hij hoogten op de bergen van Juda; en hij deed de
   inwoners van Jeruzalem hoereren, ja, hij dreef Juda daartoe.

   ^12Zo kwam een schrift tot hem van den profeet Elia, zeggende: Alzo
   zegt de HEERE, de God van uw vader David: Omdat gij in de wegen van uw
   vader Josafat, enin de wegen van Asa, den koning van Juda, niet
   gewandeld hebt;

   ^13Maar hebt gewandeld in den weg der koningen van Israel, en hebt Juda
   en de inwoners van Jeruzalem doen hoereren, achtervolgens het hoereren
   van het huis vanAchab; en ook uw broederen, van uws vaders huis, gedood
   hebt, die beter waren dan gij;

   ^14Zie, de HEERE zal u plagen met een grote plage aan uw volk, en aan
   uw kinderen, en aan uw vrouwen, en aan al uw have.

   ^15Gij zult ook in grote krankheden zijn, door de krankheid uwer
   ingewanden, totdat uw ingewanden uitgaan vanwege de krankheid, jaar op
   jaar.

   ^16Zo verwekte de HEERE tegen Joram den geest der Filistijnen en der
   Arabieren, die aan de zijde der Moren zijn.

   ^17Die togen op in Juda, en braken daarin, en voerden alle have weg,
   die in het huis des konings gevonden werd, zelfs ook zijn kinderen, en
   zijn vrouwen; zodat hemgeen zoon overgelaten werd, dan Joahaz, de
   kleinste zijner zonen.

   ^18En na dit alles plaagde hem de HEERE in zijn ingewand met een
   krankheid, daar geen genezen aan was.

   ^19Dit geschiedde van jaar tot jaar, zodat, wanneer de tijd van het
   einde der twee jaren uitging, zijn ingewanden met de krankheid
   uitgingen, dat hij stierf van bozekrankheden; en zijn volk maakte hem
   gene branding, als de branding zijner vaderen.

   ^20Hij was twee en dertig jaren oud, als hij koning werd, en regeerde
   acht jaren te Jeruzalem; en hij ging henen zonder begeerd te zijn; en
   zij begroeven hem in de stadDavids, maar niet in de graven der
   koningen. ^2 ^1Daarna ontsliep Josafat met zijn vaderen, en werd
   begraven bij zijn vaderen in de stad Davids; en zijn zoon Joram werd
   koning in zijn plaats. ^2En hij had broederen, Josafats zonen, Azarja,
   en Jehiel, en Zecharja, en Azarjahu, en Michael, en Sefatja; deze allen
   waren zonen van Josafat, den koning vanIsrael. ^3En hun vader had hun
   vele gaven gegeven van zilver, en van goud, en van kostelijkheden, met
   vaste steden in Juda; maar het koninkrijk gaf hij Joram, omdat hij
   deeerstgeborene was. ^4Als Joram tot het koninkrijk zijns vaders
   opgekomen was, en zich versterkt had, zo doodde hij al zijn broederen
   met het zwaard, mitsgaders ook enige van devorsten van Israel. ^5Twee
   en dertig jaar was Joram oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   acht jaren te Jeruzalem. ^6En hij wandelde in de weg der koningen van
   Israel, gelijk als het huis van Achab deed; want hij had de dochter van
   Achab tot een vrouw; en hij deed dat kwaadwas in de ogen des HEEREN.
   ^7Doch de HEERE wilde het huis Davids niet verderven, om des verbonds
   wil, dat Hij met David gemaakt had; en gelijk als Hij gezegd had, hem
   en zijn zonen te allendage een lamp te zullen geven. ^8In zijn dagen
   vielen de Edomieten af van onder het gebied van Juda, en zij maakten
   over zich een koning. ^9Daarom toog Joram voort met zijn oversten, en
   al de wagenen met hem; en hij maakte zich des nachts op, en sloeg de
   Edomieten, die rondom hem waren, en deoversten der wagenen. ^10Evenwel
   vielen de Edomieten af van onder het gebied van Juda, tot op dezen dag;
   toen ter zelfder tijd viel Libna af, van onder zijn gebied, want hij
   had den HEERE, den God zijner vaderen, verlaten. ^11Ook maakte hij
   hoogten op de bergen van Juda; en hij deed de inwoners van Jeruzalem
   hoereren, ja, hij dreef Juda daartoe. ^12Zo kwam een schrift tot hem
   van den profeet Elia, zeggende: Alzo zegt de HEERE, de God van uw vader
   David: Omdat gij in de wegen van uw vader Josafat, enin de wegen van
   Asa, den koning van Juda, niet gewandeld hebt; ^13Maar hebt gewandeld
   in den weg der koningen van Israel, en hebt Juda en de inwoners van
   Jeruzalem doen hoereren, achtervolgens het hoereren van het huis
   vanAchab; en ook uw broederen, van uws vaders huis, gedood hebt, die
   beter waren dan gij; ^14Zie, de HEERE zal u plagen met een grote plage
   aan uw volk, en aan uw kinderen, en aan uw vrouwen, en aan al uw have.
   ^15Gij zult ook in grote krankheden zijn, door de krankheid uwer
   ingewanden, totdat uw ingewanden uitgaan vanwege de krankheid, jaar op
   jaar. ^16Zo verwekte de HEERE tegen Joram den geest der Filistijnen en
   der Arabieren, die aan de zijde der Moren zijn. ^17Die togen op in
   Juda, en braken daarin, en voerden alle have weg, die in het huis des
   konings gevonden werd, zelfs ook zijn kinderen, en zijn vrouwen; zodat
   hemgeen zoon overgelaten werd, dan Joahaz, de kleinste zijner zonen.
   ^18En na dit alles plaagde hem de HEERE in zijn ingewand met een
   krankheid, daar geen genezen aan was. ^19Dit geschiedde van jaar tot
   jaar, zodat, wanneer de tijd van het einde der twee jaren uitging, zijn
   ingewanden met de krankheid uitgingen, dat hij stierf van
   bozekrankheden; en zijn volk maakte hem gene branding, als de branding
   zijner vaderen. ^20Hij was twee en dertig jaren oud, als hij koning
   werd, en regeerde acht jaren te Jeruzalem; en hij ging henen zonder
   begeerd te zijn; en zij begroeven hem in de stadDavids, maar niet in de
   graven der koningen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En de inwoners van Jeruzalem maakten Ahazia, zijn kleinsten zoon,
   koning in zijn plaats; want een bende, die met de Arabieren in het
   leger gekomen was, had al deeersten gedood. Ahazia dan, de zoon van
   Joram, de koning van Juda, regeerde.

   ^2Twee en veertig jaar was Ahazia oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde een jaar te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Athalia,
   een dochter van Omri.

   ^3Hij wandelde ook in de wegen van het huis van Achab; want zijn moeder
   was zijn raadgeefster, om goddelooslijk te handelen.

   ^4En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, gelijk het huis van
   Achab; want zij waren zijn raadgevers, na den dood zijns vaders, hem
   ten verderve.

   ^5Hij wandelde ook in hun raad, en toog henen met Joram, den zoon van
   Achab, den koning van Israel, tot den strijd tegen Hazael, den koning
   van Syrie, bij Ramoth inGilead; en de Syriers sloegen Joram.

   ^6En hij keerde weder om zich te laten genezen te Jizreel; want hij had
   wonden, die men hem bij Rama geslagen had, als hij streed tegen Hazael,
   den koning vanSyrie; en Azarja, de zoon van Joram, den koning van Juda,
   kwam af, om Joram, den zoon van Achab, te Jizreel te bezien, want hij
   was krank.

   ^7De vertreding nu van Ahazia was van God, dat hij tot Joram kwam; want
   als hij gekomen was, toog hij met Joram uit tot Jehu, den zoon van
   Nimsi, denwelken deHEERE gezalfd had, om het huis van Achab uit te
   roeien.

   ^8Zo geschiedde het, als Jehu het oordeel uitvoerde tegen het huis van
   Achab, dat hij de vorsten van Juda en de zonen der broederen van
   Ahazia, die Ahazia dienden, vond, en die doodde.

   ^9Daarna zocht hij Ahazia, en zij kregen hem (want hij was verstoken in
   Samaria), en zij brachten hem tot Jehu, en zij doodden hem, en
   begroeven hem; want zijzeiden: Hij is de zoon van Josafat, die den
   HEERE met zijn ganse hart gezocht heeft. Zo had het huis van Ahazia
   niemand, die kracht behield tot het koninkrijk.

   ^10Toen Athalia, de moeder van Ahazia, zag, dat haar zoon dood was, zo
   maakte zij zich op, en bracht al het koninklijke zaad van het huis van
   Juda om.

   ^11Maar Jozabath, de dochter des konings, nam Joas, den zoon van
   Ahazia, en stal hem uit het midden van des konings zonen, die gedood
   werden, en zette hem en zijnvoedster in een slaapkamer; zo verborg hem
   Jozabath, de dochter van den koning Joram, de huisvrouw van den
   priester Jojada (want zij was de zuster van Ahazia), voor Athalia, dat
   zij hem niet doodde.

   ^12En hij was bij hen verstoken in het huis Gods zes jaren; en Athalia
   regeerde over het land. ^2 ^1Doch in het zevende jaar versterkte zich
   Jojada, en nam de oversten der honderden, Azarja, den zoon van Jeroham
   en Ismael, den zoon van Johanan, en Azarja, denzoon van Obed, en
   Maaseja, den zoon van Adaja en Elisafat, den zoon van Zichri, met zich
   in een verbond. ^2Die togen om in Juda, en vergaderden de Levieten uit
   alle steden van Juda, en de hoofden der vaderen van Israel, en zij
   kwamen naar Jeruzalem. ^3En die ganse gemeente maakte een verbond in
   het huis Gods, met den koning; en hij zeide tot hen: Ziet, de zoon des
   konings zal koning zijn, gelijk als de HEERE vande zonen van David
   gesproken heeft. ^4Dit is de zaak, die gij doen zult: een derde deel
   van u, die op den sabbat ingaan, van de priesteren en van de Levieten,
   zullen tot poortiers der dorpelen zijn; ^5En een derde deel zal zijn
   aan het huis des konings; en een derde deel aan de Fondamentpoort; en
   al het volk zal in de voorhoven zijn van het huis des HEEREN. ^6Maar
   dat niemand kome in het huis des HEEREN, dan de priesteren en de
   Levieten, die dienen; die zullen ingaan, want zij zijn heilig; maar al
   het volk zal de wachtdes HEEREN waarnemen. ^7De Levieten nu zullen de
   koning rondom omsingelen, een ieder met zijn wapenen in zijn hand; en
   die tot het huis inkomt, zal gedood worden; doch weest gijlieden bijden
   koning, als hij inkomt en uitgaat. ^8En de Levieten en gans Juda deden
   naar alles, wat de priester Jojada geboden had; en zij namen een ieder
   zijn mannen, die op den sabbat inkwamen, met degenen, die op den sabbat
   uitgingen; want de priester Jojada had aan de verdelingen geen verlof
   gegeven. ^9Verder gaf de priester Jojada aan de oversten der honderden
   de spiesen, en de rondassen, en de schilden, die van den koning David
   geweest waren, die in het huisGods waren. ^10En hij stelde al het volk,
   en een ieder met zijn geweer in zijn hand, van de rechterzijde van het
   huis tot de linkerzijde van het huis, naar het altaar, en naar het
   huis, bijden koning rondom. ^11Toen brachten zij des Konings zoon voor,
   en zetten hem de kroon op, en gaven hem de getuigenis, en zij maakten
   hem koning; en Jojada en zijn zonen zalfden hem, en zeiden: De koning
   leve! ^12Toen nu Athalia hoorde de stem des volks, dat toeliep en den
   koning roemde, kwam zij tot het volk in het huis des HEEREN.

   ^13En zij zag toe; en ziet, de koning stond bij zijn pilaar, aan de
   ingang; en de oversten en de trompetten waren bij den koning; en al het
   volk des lands was blijde, enblies met de trompetten; en de zangers
   waren er met muzikale instrumenten, en gaven te kennen, dat men
   lofzingen zou; toen verscheurde Athalia haar klederen, enzij riep:
   Verraad, verraad!

   ^14Maar de priester Jojada bracht de oversten der honderden, die over
   het heir gesteld waren, uit, en zeide tot hen: Brengt ze uit tot buiten
   de ordeningen, en die haarvolgt, zal met het zwaard gedood worden; want
   de priester had gezegd: Gij zult ze in het huis des HEEREN niet doden.

   ^15En zij legden de handen aan haar, en zij ging naar den ingang van de
   Paardenpoort, naar het huis des konings; en zij doodden ze daar.

   ^16En Jojada maakte een verbond tussen zich, en tussen al het volk, en
   tussen den koning, dat zij den HEERE tot een volk zouden zijn.

   ^17Daarna ging al het volk in het huis van Baal, en braken dat af; en
   zijn altaren en zijn beelden verbraken zij, en Matthan, den priester
   van Baal, sloegen zij dood voorde altaren.

   ^18Jojada nu bestelde de ambten in het huis des HEEREN, onder de hand
   der Levietische priesteren, die David in het huis des HEEREN afgedeeld
   had, om debrandofferen des HEEREN te offeren, gelijk in de wet van
   Mozes geschreven is, met blijdschap en met gezang, naar de instelling
   van David.

   ^19En hij stelde de poortiers aan de poorten van het huis des HEEREN,
   opdat niemand, in enig ding onrein zijnde, inkwame.

   ^20En hij nam de oversten der honderden, en de machtigen, en die
   heerschappij hadden onder het volk, en al het volk des lands, en bracht
   den koning van het huis desHEEREN af, en zij kwamen door het midden der
   hoge poort in het huis des konings; en zij zetten den koning op den
   troon des koninkrijks.

   ^21En al het volk des lands was blijde, en de stad werd stil, nadat zij
   Athalia met het zwaard gedood hadden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Joas was zeven jaren oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   veertig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Zibja, van
   Ber-seba.

   ^2En Joas deed dat recht was in de ogen des HEEREN, al de dagen van den
   priester Jojada.

   ^3En Jojada nam voor hem twee vrouwen; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^4Het geschiedde nu na dezen, dat het in het hart van Joas was, het
   huis des HEEREN te vernieuwen.

   ^5Zo vergaderde hij de priesteren en de Levieten, en zeide tot hen:
   Trekt uit tot de steden van Juda, en vergadert geld van het ganse
   Israel, om het huis uws Gods tebeteren van jaar tot jaar; en gijlieden,
   haast tot deze zaak; maar de Levieten haastten niet.

   ^6En de koning riep Jojada, het hoofd, en zeide tot hem: Waarom hebt
   gij geen onderzoek gedaan bij de Levieten, dat zij uit Juda en uit
   Jeruzalem inbrengen zouden deschatting van Mozes, den knecht des
   HEEREN, en van de gemeente van Israel, voor de tent der getuigenis?

   ^7Want als Athalia goddelooslijk handelde, hadden haar zonen het huis
   Gods opengebroken, ja, zelfs alle geheiligde dingen van het huis des
   HEEREN besteed aan deBaals.

   ^8En de koning gebood, en zij maakten een kist, en stelden die buiten
   aan de poort van het huis des HEEREN.

   ^9En men deed uitroeping in Juda en in Jeruzalem, dat men den HEERE
   inbrengen zou de schatting van Mozes, den knecht Gods, over Israel in
   de woestijn.

   ^10Toen verblijdden zich alle oversten en al het volk, en zij brachten
   in, en wierpen in de kist, totdat men voleind had.

   ^11Het geschiedde nu ter tijd, als hij de kist, naar des konings bevel,
   door de hand der Levieten, inbracht, en als zij zagen, dat er veel
   gelds was, dat de schrijver deskonings kwam, en de bestelde van de
   hoofdpriester, en de kist ledig maakten, en die opnamen, en die
   wederbrachten aan haar plaats; alzo deden zij van dag tot dag, en
   verzamelden geld in menigte;

   ^12Hetwelk de koning en Jojada gaven aan dengenen, die het werk van den
   dienst van het huis des HEEREN verzorgden; en zij huurden houwers en
   timmerlieden, omhet huis des HEEREN te vernieuwen, mitsgaders ook
   werkmeesters in ijzer en koper, om het huis des HEEREN te beteren.

   ^13Zo deden de verzorgers van het werk, dat de betering des werks door
   hun hand toenam; en zij herstelden het huis Gods in zijn gestaltenis,
   en maakten het vast.

   ^14Als zij nu voleind hadden, brachten zij voor den koning en Jojada
   het overige des gelds, waarvan hij vaten maakte voor het huis des
   HEEREN, vaten om te dienenen te offeren, en rookschalen, en gouden en
   zilveren vaten; en zij offerden geduriglijk brandofferen in het huis
   des HEEREN al de dagen van Jojada.

   ^15En Jojada werd oud en zat van dagen, en stierf; hij was honderd en
   dertig jaren oud, toen hij stierf.

   ^16En zij begroeven hem in de stad Davids, bij de koningen; want hij
   had goed gedaan in Israel, beide aan God en zijn huize.

   ^17Maar na den dood van Jojada kwamen de vorsten van Juda, en bogen
   zich neder voor den koning; toen hoorde de koning naar hen.

   ^18Zo verlieten zij het huis des HEEREN, des Gods hunner vaderen, en
   dienden de bossen en de afgoden; toen was een grote toornigheid over
   Juda en Jeruzalem, omdeze hun schuld.

   ^19Doch Hij zond profeten onder hen, om hen tot den HEERE te doen
   wederkeren; die betuigden tegen hen, maar zij neigden de oren niet.

   ^20En de Geest Gods toog Zacharia aan, den zoon van Jojada, den
   priester, die boven het volk stond, en hij zeide tot hen: Zo zegt God:
   Waarom overtreedt gij degeboden des HEEREN? Daarom zult gij niet
   voorspoedig zijn; dewijl gij den HEERE verlaten hebt, zo zal Hij u
   verlaten.

   ^21En zij maakten een verbintenis tegen hem, en stenigden hem met
   stenen door het gebod des konings, in het voorhof van het huis des
   HEEREN.

   ^22Zo gedacht de koning Joas niet der weldadigheid, die zijn vader
   Jojada aan hem gedaan had, maar doodde zijn zoon; dewelke, als hij
   stierf, zeide: De HEERE zal hetzien en zoeken!

   ^23Daarom geschiedde het met den omgang des jaars, dat de heirkracht
   van Syrie tegen hem optoog, en zij kwamen tot Juda en Jeruzalem, en
   verdierven uit het volk alde vorsten des volks; en zij zonden al hun
   roof tot den koning van Damaskus.

   ^24Hoewel de heirkracht van Syrie met weinig mannen kwam, evenwel gaf
   de HEERE in hun hand een heirkracht van grote menigte, dewijl zij den
   HEERE, den Godhunner vaderen, verlaten hadden; alzo voerden zij de
   oordelen uit tegen Joas.

   ^25En toen zij van hem getogen waren (want zij lieten hem in grote
   krankheden), maakten zijn knechten, om het bloed der zonen van den
   priester Jojada, eenverbintenis tegen hem, en zij sloegen hem dood op
   zijn bed, dat hij stierf; en zij begroeven hem in de stad Davids, maar
   zij begroeven hem niet in de graven derkoningen.

   ^26Dezen nu zijn, die een verbintenis tegen hem maakten: Zabad, de zoon
   van Simeath, de Ammonietische, en Jozabad, de zoon van Simrith, de
   Moabietische.

   ^27Aangaande nu zijn zonen, en de grootheid van den last, hem opgelegd,
   en het gebouw van het huis Gods, ziet, zij zijn geschreven in de
   historie van het boek derkoningen; en zijn zoon Amazia werd koning in
   zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Amazia, vijf en twintig jaren oud zijnde, werd koning, en regeerde
   negen en twintig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Joaddan, van Jeruzalem.

   ^2En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, doch niet met een
   volkomen hart.

   ^3Het geschiedde nu, als het koninkrijk aan hem gesterkt was, dat hij
   zijn knechten, die den koning, zijn vader, geslagen hadden, doodde.

   ^4Doch hun kinderen doodde hij niet, maar hij deed, gelijk in de wet,
   in het boek van Mozes, geschreven is, waar de HEERE geboden heeft,
   zeggende: De vaderszullen niet sterven om de kinderen, en de kinderen
   zullen niet sterven om de vaders; maar een ieder zal om zijn zonde
   sterven.

   ^5En Amazia vergaderde Juda, en stelde hen, naar de huizen der vaderen,
   tot oversten van duizenden en tot oversten van honderden, door gans
   Juda en Benjamin; enhij monsterde hen, van twintig jaren oud en
   daarboven, en vond hen driehonderd duizend uitgelezenen, uittrekkende
   ten heire, handelende spies en rondas.

   ^6Daartoe huurde hij uit Israel honderd duizend kloeke helden, voor
   honderd talenten zilvers.

   ^7Maar er kwam een man Gods tot hem, zeggende: O, koning! laat het heir
   van Israel met u niet gaan; want de HEERE is niet met Israel, met alle
   kinderen vanEfraim.

   ^8Maar zo gij gaat, doe het, wees sterk ten strijde; God zal u doen
   vallen voor den vijand; want in God is kracht, om te helpen en om te
   doen vallen.

   ^9En Amazia zeide tot den man Gods: Maar wat zal men doen met de
   honderd talenten, die ik aan de benden van Israel gegeven heb? En de
   man Gods zeide: DeHEERE heeft meer dan dit, om u te geven.

   ^10Toen scheidde Amazia die af, te weten de benden, die uit Efraim tot
   hem gekomen waren, dat zij naar hun plaats gingen; daarom ontstak hun
   toorn zeer tegen Juda, en zij keerden weder tot hun plaats in
   hittigheid des toorns.

   ^11Amazia nu sterkte zich, en leidde zijn volk uit, en toog in het
   Zoutdal, en sloeg van de kinderen van Seir tien duizend.

   ^12Daartoe vingen de kinderen van Juda tien duizend levend, en brachten
   ze op de hoogte der steenrots, en stieten hen van de spits der
   steenrots af, dat zij allenbarstten.

   ^13Maar de mannen der benden, die Amazia had doen wederkeren, dat zij
   met hem in den strijd niet zouden trekken, die deden een inval in de
   steden van Juda, vanSamaria af tot Beth-horon toe, en sloegen van hen
   drie duizend, en roofden veel roofs.

   ^14Het geschiedde nu, nadat Amazia van het slaan der Edomieten gekomen
   was, en dat hij de goden der kinderen van Seir medegebracht had, dat
   hij die zich tot godenstelde, en zich voor dezelve neder boog en dien
   rookte.

   ^15Toen ontstak de toorn des HEEREN tegen Amazia; en Hij zond tot hem
   een profeet, die zeide tot hem: Waarom hebt gij de goden van dat volk
   gezocht, die hun volkniet gered hebben uit uw hand?

   ^16En het geschiedde, als hij tot hem sprak, dat hij hem zeide: Heeft
   men u tot des konings raadgever gesteld? Houd gij op; waarom zouden zij
   u slaan? Toen hield deprofeet op, en zeide: Ik merk, dat God besloten
   heeft u te verderven, dewijl gij dit gedaan, en naar mijn raad niet
   gehoord hebt.

   ^17En Amazia, de koning van Juda, werd te rade, dat hij zond tot Joas,
   den zoon van Joahaz, den zoon van Jehu, den koning van Israel, om te
   zeggen: Kom, laat onselkanders aangezicht zien.

   ^18Maar Joas, de koning van Israel, zond tot Amazia, den koning van
   Juda, om te zeggen: De distel, die op den Libanon is, zond tot den
   ceder, die op den Libanon is, omte zeggen: Geef uw dochter mijn zoon
   ter vrouw; maar het gedierte des velds, dat op den Libanon is, ging
   voorbij, en vertrad de distel.

   ^19Gij zegt: Zie, gij hebt de Edomieten geslagen; daarom heeft uw hart
   u verheven, om te roemen; nu, blijf in uw huis; waarom zoudt gij u in
   het kwaad mengen, dat gijvallen zoudt; gij en Juda met u?

   ^20Doch Amazia hoorde niet, want het was van God, opdat Hij hen in hun
   hand gave, overmits zij de goden der Edomieten gezocht hadden.

   ^21Zo toog Joas, de koning van Israel, op, en hij en Amazia, de koning
   van Juda, zagen elkanders aangezichten te Beth-Semes, dat in Juda is.

   ^22En Juda werd geslagen voor het aangezicht van Israel; en zij vloden
   een iegelijk in zijn tenten.

   ^23En Joas, de koning van Israel, greep Amazia, den koning van Juda,
   den zoon van Joas, den zoon van Joahaz, te Beth-Semes; en hij bracht
   hem te Jeruzalem, en hijbrak aan den muur van Jeruzalem, van de poort
   van Efraim tot aan de Hoekpoort, vierhonderd ellen.

   ^24Daartoe nam hij al het goud, en het zilver, en al de vaten, die in
   het huis Gods gevonden werden, bij Obed-Edom, en de schatten van het
   huis des konings, mitsgaders gijzelaars, en hij keerde weder naar
   Samaria.

   ^25Amazia nu, de zoon van Joas, de koning van Juda, leefde na den dood
   van Joas, den zoon van Joahaz, den koning van Israel, vijftien jaren.

   ^26Het overige nu der geschiedenissen van Amazia, de eerste en de
   laatste, ziet, zijn die niet geschreven in het boek der koningen van
   Juda en Israel?

   ^27Van den tijd nu af, dat Amazia afgeweken was van achter den HEERE,
   zo maakten zij in Jeruzalem een verbintenis tegen hem; doch hij
   vluchtte naar Lachis. Toenzonden zij hem na tot Lachis, en doodden hem
   aldaar.

   ^28En zij brachten hem op paarden, en begroeven hem bij zijn vaderen in
   de stad van Juda.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Toen nam het ganse volk van Juda Uzzia (die nu zestien jaren oud
   was), en maakte hem koning in de plaats van zijn vader Amazia.

   ^2Dezelve bouwde Eloth, en bracht ze weder aan Juda, nadat de koning
   met zijn vaderen ontslapen was.

   ^3Zestien jaren was Uzzia oud, toen hij koning werd, en hij regeerde
   twee en vijftig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Jecholia, van Jeruzalem.

   ^4En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat zijn
   vader Amazia gedaan had.

   ^5Want hij begaf zich om God te zoeken, in de dagen van Zacharia, die
   verstandig was in de gezichten Gods; in de dagen nu, dat hij den HEERE
   zocht, maakte hemGod voorspoedig.

   ^6Want hij toog uit, en krijgde tegen de Filistijnen, en brak den muur
   van Gath, en den muur van Jabne, en den muur van Asdod; daartoe bouwde
   hij steden in Asdod, en onder de Filistijnen.

   ^7En God hielp hem tegen de Filistijnen, en tegen de Arabieren, die te
   Gur-Baal woonden, en tegen de Meunieten.

   ^8En de Ammonieten gaven Uzzia geschenken; en zijn naam ging tot den
   ingang van Egypte, want hij sterkte zich ten hoogste.

   ^9Daartoe bouwde Uzzia torens te Jeruzalem, aan de Hoekpoort en aan de
   Dalpoort, en aan de hoeken; en hij sterkte ze.

   ^10Hij bouwde ook torens in de woestijn, en hieuw vele putten uit,
   overmits hij veel vee had, beide in de laagten en in de effene velden;
   akkerlieden en wijngaardeniersop de bergen en op de vruchtbare velden;
   want hij was een liefhebber van den land bouw.

   ^11Verder had Uzzia een heirkracht van geoefenden ten oorlog,
   uittrekkende ten heire bij benden, naar het getal hunner monstering,
   daar de hand van Jeiel, denschrijver, en Mahaseja, den ambtman; onder
   de hand van Hananja, een van de vorsten des konings.

   ^12Het gehele getal van de hoofden der vaderen, der strijdbare helden,
   was twee duizend en zeshonderd.

   ^13En onder hun hand was een krijgsheir van driehonderd zeven duizend
   en vijfhonderd, die met strijdbare kracht zich ten oorlog oefenden, om
   den koning tegen denvijand te helpen.

   ^14En Uzzia bereidde voor hen, voor het ganse heir, schilden, en
   spiesen, en helmen, en pantsieren, en bogen, zelfs tot de slingerstenen
   toe.

   ^15Hij maakte ook te Jeruzalem kunstige werken, bedenking van kunstige
   werkmeesters, dat zij op de torens en op de hoeken zijn zouden, om met
   pijlen en met grotestenen, te schieten; zo ging zijn naam tot verre toe
   uit, want hij werd wonderlijk geholpen, totdat hij sterk was.

   ^16Maar als hij sterk geworden was, verhief zich zijn hart tot
   verdervens toe, en hij overtrad tegen den HEERE, zijn God; want hij
   ging in den tempel des HEEREN, omte roken op het reukaltaar.

   ^17Doch Azaria, de priester, ging hem na, en met hem des HEEREN
   priesters, tachtig kloeke mannen.

   ^18En zij wederstonden den koning Uzzia, en zeiden tot hem: Het komt u
   niet toe, Uzzia, den HEERE te roken, maar den priesteren, Aarons zonen,
   die geheiligd zijn, om te roken; ga uit het heiligdom, want gij hebt
   overtreden, en het zal u niet tot eer zijn van den HEERE God.

   ^19Toen werd Uzzia toornig, en het reukwerk was in zijn hand, om te
   roken; als hij nu toornig werd tegen de priesteren, rees de melaatsheid
   op aan zijn voorhoofd, voorhet aangezicht der priesteren in het huis
   des HEEREN, van boven het reukaltaar.

   ^20Alstoen zag de hoofdpriester Azaria op hem, en al de priesteren en
   ziet, hij was melaats aan zijn voorhoofd, en zij stieten hem met der
   haast van daar, ja hij zelfwerd ook gedreven uit te gaan, omdat de
   HEERE hem geplaagd had.

   ^21Alzo was de koning Uzzia melaats tot aan den dag zijns doods; en
   melaats zijnde, woonde hij in een afgezonderd huis, want hij was van
   het huis des HEERENafgesneden; Jotham nu, zijn zoon, was over het huis
   des konings, richtende het volk des lands.

   ^22Het overige nu der geschiedenissen van Uzzia, de eerste en de
   laatste, heeft de profeet Jesaja, de zoon van Amos, beschreven.

   ^23En Uzzia ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem bij zijn
   vaderen, in het veld van de begrafenis, die van de koningen was; want
   zij zeiden: hij is melaats; enzijn zoon Jotham werd koning in zijn
   plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Jotham was vijf en twintig jaren oud, toen hij koning werd, en hij
   regeerde zestien jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was
   Jerusa, een dochter van Zadok.

   ^2En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat zijn
   vader Uzzia gedaan had, behalve dat hij in den tempel des HEEREN niet
   ging; en het volkverdierf zich nog.

   ^3Dezelve bouwde de hoge poorten aan het huis des HEEREN; hij bouwde
   ook veel aan den muur van Ofel.

   ^4Daartoe bouwde hij steden op het gebergte van Juda; en in de wouden
   bouwde hij burchten en torens.

   ^5Hij krijgde ook tegen den koning der kinderen Ammons, en had de
   overhand over hen, zodat de kinderen Ammons in datzelfde jaar hem gaven
   honderd talentenzilvers, en tien duizend kor tarwe, en tien duizend
   gerst; dit brachten hem de kinderen Ammons wederom, ook in het tweede
   en in het derde jaar.

   ^6Alzo versterkte zich Jotham; want hij richtte zijn wegen voor het
   aangezicht des HEEREN, zijns Gods.

   ^7Het overige nu der geschiedenissen van Jotham, en al zijn krijgen, en
   zijn wegen, ziet, zij zijn geschreven in het boek der koningen van
   Israel en Juda.

   ^8Hij was vijf en twintig jaren oud, toen hij koning werd; en hij
   regeerde zestien jaren te Jeruzalem.

   ^9En Jotham ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in de stad
   Davids; en zijn zoon Achaz werd koning in zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Achaz was twintig jaren oud, toen hij koning werd, en regeerde
   zestien jaren te Jeruzalem; en hij deed niet dat recht was in de ogen
   des HEEREN, gelijk zijn vaderDavid;

   ^2Maar hij wandelde in de wegen der koningen van Israel; daartoe maakte
   hij ook gegotene beelden voor de Baals.

   ^3Dezelve rookte ook in het dal des zoons van Hinnom; en hij brandde
   zijn zonen in het vuur, naar de gruwelen der heidenen, die de HEERE
   voor het aangezicht derkinderen Israels uit de bezitting verdreven had.

   ^4Ook offerde hij en rookte op de hoogten en op de heuvelen, mitsgaders
   onder alle groen geboomte.

   ^5Daarom gaf hem de HEERE, zijn God, in de hand des konings van Syrie,
   dat zij hem sloegen, en van hem gevankelijk wegvoerden een grote
   menigte vangevangenen, die zij te Damaskus brachten. En hij werd ook
   gegeven in de hand des konings van Israel, die hem sloeg met een groten
   slag.

   ^6Want Pekah, de zoon van Remalia, sloeg in Juda honderd en twintig
   duizend dood op een dag, allen strijdbare mannen, omdat zij den HEERE,
   den God hunnervaderen, verlaten hadden.

   ^7En Zichri, een geweldig man van Efraim, sloeg Maaseja, den zoon des
   konings, dood, en Azirkam, den huisoverste, mitsgaders Elkana, den
   tweede na den koning.

   ^8En de kinderen Israels voerden van hun broederen gevankelijk weg
   tweehonderd duizend, vrouwen, zonen en dochteren, en plunderden ook
   veel roofs van hen; enzij brachten den roof te Samaria.

   ^9Aldaar nu was een profeet des HEEREN, wiens naam was Oded; die ging
   uit, het heir tegen, dat naar Samaria kwam, en zeide tot hen: Ziet,
   door de grimmigheiddes HEEREN, des Gods uwer vaderen, over Juda, heeft
   Hij hen in uw hand gegeven, en gij hebt hen doodgeslagen in
   toornigheid, die tot aan den hemel raakt.

   ^10Daartoe denkt gij nu de kinderen van Juda en Jeruzalem u tot slaven
   en slavinnen te onderwerpen; zijt gij het niet alleenlijk? Bij ulieden
   zijn schulden tegen denHEERE, uw God.

   ^11Nu dan, hoort mij, en brengt de gevangenen weder, die gij van uw
   broederen gevankelijk weggevoerd hebt; want de hitte van des HEEREN
   toorn is over u.

   ^12Toen maakten zich mannen op van de hoofden der kinderen van Efraim,
   Azaria, de zoon van Johanan, Berechja, de zoon van Mesillemoth en
   Jehizkia, de zoon vanSallum, en Amasa, de zoon van Hadlai, tegen
   degenen, die uit het heir kwamen.

   ^13En zij zeiden tot hen: Gij zult deze gevangenen hier niet inbrengen,
   tot een schuld over ons tegen den HEERE; denkt gijlieden toe te doen
   tot onze zonden en tot onzeschulden, hoewel wij vele schulden hebben,
   en de hitte des toorns over Israel is?

   ^14Toen lieten de toegerusten de gevangenen en de roof voor het
   aangezicht der oversten en der ganse gemeente.

   ^15De mannen nu, die met namen uitgedrukt zijn, maakten zich op, en
   grepen de gevangenen, en kleedden van den roof al hun naakten; en zij
   kleedden hen, enschoeiden hen, en spijsden hen, en drenkten hen, en
   zalfden hen, en voerden ze op ezelen, allen die zwak waren, en brachten
   hen te Jericho, de Palmstad, bij hunbroederen; daarna keerden zij weder
   naar Samaria.

   ^16Ter zelfder tijd zond de koning Achaz tot de koningen van Assyrie,
   dat zij hem helpen zouden.

   ^17Daarenboven waren ook de Edomieten gekomen, en hadden Juda geslagen
   en gevangenen gevankelijk weggevoerd.

   ^18Daartoe waren de Filistijnen in de steden der laagte en het zuiden
   van Juda ingevallen, en hadden ingenomen Beth-Semes, en Ajalon, en
   Gederoth, en Socho en haaronderhorige plaatsen, en Timna en haar
   onderhorige plaatsen, en Gimzo en haar onderhorige plaatsen; en zij
   woonden aldaar.

   ^19Want de HEERE vernederde Juda, om der wille van Achaz, den koning
   Israels; want hij had Juda afgetrokken, dat het gans zeer overtrad
   tegen den HEERE.

   ^20En Tiglath-Pilneser, de koning van Assyrie, kwam tot hem; doch hij
   benauwde hem, en sterkte hem niet.

   ^21Want Achaz nam een deel van het huis des HEEREN, en van het huis des
   konings en der vorsten, hetwelk hij den koning van Assyrie gaf; maar
   hij hielp hem niet.

   ^22Ja, ter tijd, als men hem benauwde, zo maakte hij des overtredens
   tegen den HEERE nog meer; dit was de koning Achaz.

   ^23Want hij offerde den goden van Damaskus, die hem geslagen hadden, en
   zeide: Omdat de goden der koningen van Syrie hen helpen, zal ik hun
   offeren, opdat zij mijook helpen; maar zij waren hem tot zijn val,
   mitsgaders aan gans Israel.

   ^24En Achaz verzamelde de vaten van het huis Gods, en hieuw de vaten
   van het huis Gods in stukken, en sloot de deuren van het huis des
   HEEREN toe; daartoemaakte hij zich altaren in alle hoeken van
   Jeruzalem.

   ^25Ook maakte hij in elke stad van Juda hoogten, om anderen goden te
   roken; alzo verwekte hij den HEERE, zijner vaderen God, tot toorn.

   ^26Het overige nu der geschiedenissen, en al zijn wegen, de eerste en
   de laatste, ziet, zij zijn geschreven in het boek der koningen van Juda
   en Israel.

   ^27En Achaz ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in de stad
   te Jeruzalem; maar zij brachten hem niet in de graven der koningen van
   Israel; en zijn zoonJehizkia werd koning in zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Jehizkia werd koning, vijf en twintig jaren oud zijnde, en regeerde
   negen en twintig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Abia,
   een dochter vanZacharia.

   ^2En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat zijn
   vader David gedaan had.

   ^3Dezelve deed in het eerste jaar zijner regering, in de eerste maand,
   de deuren van het huis des HEEREN open, en beterde ze.

   ^4En hij bracht de priesteren en de Levieten in, en hij verzamelde ze
   in de Ooststraat.

   ^5En hij zeide tot hen: Hoort mij, o Levieten; heiligt nu uzelven, en
   heiligt het huis des HEEREN, des Gods uwer vaderen, en brengt de
   onreinigheid uit van hetheiligdom.

   ^6Want onze vaders hebben overtreden, en gedaan dat kwaad was in de
   ogen des HEEREN, onzes Gods, en hebben Hem verlaten, en zij hebben hun
   aangezichtenvan den tabernakel des HEEREN omgewend, en hebben den nek
   toegekeerd.

   ^7Ook hebben zij de deuren van het voorhuis toegesloten, en de lampen
   uitgeblust en het reukwerk niet gerookt; en het brandoffer hebben zij
   in het heiligdom aan deGod Israels niet geofferd.

   ^8Daarom is een grote toorn des HEEREN over Juda en Jeruzalem geweest;
   en Hij heeft hen overgegeven ter beroering, ter verwoesting en ter
   aanfluiting, gelijk alsgij ziet met uw ogen.

   ^9Want ziet, onze vaders zijn door het zwaard gevallen; daartoe onze
   zonen, en onze dochteren, en onze vrouwen zijn daarom in gevangenis
   geweest.

   ^10Nu is het in mijn hart een verbond te maken met den HEERE, den God
   Israels, opdat de hitte Zijns toorns van ons afkere.

   ^11Mijn zonen, weest nu niet traag; want de HEERE heeft u verkoren, dat
   gij voor Zijn aangezicht staan zoudt, om Hem te dienen; en opdat gij
   Hem dienaars enwierokers zoudt wezen.

   ^12Toen maakten zich de Levieten op, Mahath, de zoon van Amasai, en
   Joel, de zoon van Azarja, van de kinderen der Kahathieten; en van de
   kinderen van Merari,Kis, de zoon van Abdi, en Azarja, de zoon van
   Jehaleel; en van de Gersonieten, Joah, de zoon van Zimma, en Eden, de
   zoon van Joah;

   ^13En van de kinderen van Elizafan, Simri en Jeiel; en van de kinderen
   van Asaf, Zecharja en Mattanja;

   ^14En van de kinderen van Heman, Jehiel en Simei; en van de kinderen
   van Jeduthun, Semaja en Uzziel.

   ^15En zij verzamelden hun broederen, en heiligden zich, en kwamen, naar
   het gebod des konings, door de woorden des HEEREN, om het huis des
   HEEREN tereinigen.

   ^16Maar de priesteren gingen binnen in het huis des HEEREN, om dat te
   reinigen, en zij brachten uit in het voorhof van het huis des HEEREN al
   de onreinigheid, diezij in den tempel des HEEREN vonden; en de Levieten
   namen ze op, om naar buiten uit te brengen, in de beek Kidron.

   ^17Zij begonnen nu te heiligen op den eersten der eerste maand, en op
   den achtsten dag der maand kwamen zij in het voorhuis des HEEREN, en
   heiligden het huis desHEEREN in acht dagen; en op den zestienden dag
   der eerste maand maakten zij een einde.

   ^18Daarna kwamen zij binnen tot den koning Hizkia, en zeiden: Wij
   hebben het gehele huis des HEEREN gereinigd, mitsgaders het
   brandofferaltaar met al zijngereedschap, en de tafel der toerichting
   met al haar gereedschap.

   ^19Alle gereedschap ook, dat de koning Achaz, onder zijn koninkrijk,
   door zijn overtreding weggeworpen had, hebben wij bereid en geheiligd;
   en zie, zij zijn voor hetaltaar des HEEREN.

   ^20Toen maakte zich de koning Jehizkia vroeg op, en verzamelde de
   oversten der stad, en hij ging op in het huis des HEEREN.

   ^21En zij brachten zeven varren, en zeven rammen, en zeven lammeren, en
   zeven geitenbokken ten zondoffer voor het koninkrijk, en voor het
   heiligdom, en voor Juda;en hij zeide tot de zonen van Aaron, de
   priesteren, dat zij die op het altaar des HEEREN zouden offeren.

   ^22Zo slachtten zij de runderen, en de priesters ontvingen het bloed,
   en sprengden het op het altaar; zij slachtten ook de rammen, en
   sprengden het bloed op het altaar;insgelijks slachtten zij de lammeren,
   en sprengden het bloed op het altaar.

   ^23Daarna brachten zij de bokken bij, ten zondoffer, voor het
   aangezicht des konings en der gemeente, en zij legden hun handen op
   dezelve.

   ^24En de priesteren slachtten ze, en ontzondigden met derzelver bloed
   op het altaar, om verzoening te doen voor het ganse Israel; want de
   koning had dat brandoffer endat zondoffer voor gans Israel bevolen.

   ^25En hij stelde de Levieten in het huis des HEEREN, met cimbalen, met
   luiten en harpen, naar het gebod van David, en van Gad, den ziener des
   konings, en vanNathan, den profeet; want dit gebod was van de hand des
   HEEREN, door de hand Zijner profeten.

   ^26De Levieten nu stonden met de instrumenten van David, en de
   priesters met de trompetten.

   ^27En Hizkia beval, dat men het brandoffer op het altaar zou offeren;
   ten tijde nu, als dat brandoffer begon, begon het gezang des HEEREN met
   de trompetten en metde instrumenten van David, den koning van Israel.

   ^28De ganse gemeente nu boog zich neder, als men het gezang zong, en
   met trompetten trompette; dit alles totdat het brandoffer voleind was.

   ^29Als men nu geeindigd had te offeren, bukten de koning en allen, die
   bij hem gevonden waren, en bogen zich neder.

   ^30Daarna zeide de koning Jehizkia, en de oversten, tot de Levieten,
   dat zij den HEERE loven zouden, met de woorden van David en van Asaf,
   den ziener; en zijloofden tot blijdschap toe; en neigden hun hoofden,
   en bogen zich neder.

   ^31En Jehizkia antwoordde en zeide: Nu hebt gij uw handen den HEERE
   gevuld, treedt toe, en brengt slachtofferen en lofofferen tot het huis
   des HEEREN; en degemeente bracht slachtofferen en lofofferen en alle
   vrijwilligen van harte brandofferen.

   ^32En het getal der brandofferen, die de gemeente bracht, was zeventig
   runderen, honderd rammen, tweehonderd lammeren; deze alle den HEERE ten
   brandoffer.

   ^33Nog waren der geheiligde dingen zeshonderd runderen en drie duizend
   schapen.

   ^34Doch van de priesteren waren er te weinig, en zij konden al den
   brandofferen de huid niet aftrekken; daarom hielpen hen hun broederen,
   de Levieten, totdat hetwerk geeindigd was, en totdat de andere
   priesters zich geheiligd hadden; want de Levieten waren rechter van
   hart, om zich te heiligen, dan de priesteren.

   ^35En ook waren de brandofferen in menigte, met het vet der
   dankofferen, en met de drankofferen, voor de brandofferen; alzo werd de
   dienst van het huis desHEEREN besteld.

   ^36Jehizkia nu en al het volk verblijdden zich over hetgeen God het
   volk voorbereid had; want deze zaak geschiedde haastelijk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Daarna zond Jehizkia tot het ganse Israel en Juda, en schreef ook
   brieven tot Efraim en Manasse, dat zij zouden komen tot het huis des
   HEEREN te Jeruzalem, omden HEERE, den God Israels, pascha te houden.

   ^2Want de koning had raad gehouden met zijn oversten en de ganse
   gemeente te Jeruzalem, om het pascha te houden, in de tweede maand.

   ^3Want zij hadden het niet kunnen houden te dierzelfder tijd, omdat de
   priesteren zich niet genoeg geheiligd hadden, en het volk zich niet
   verzameld had te Jeruzalem.

   ^4En deze zaak was recht in de ogen des konings, en in de ogen der
   ganse gemeente.

   ^5Zo stelden zij zulks, dat men een stem door gans Israel, van Ber-seba
   tot Dan, zou laten doorgaan, opdat zij zouden komen om het pascha den
   HEERE, den GodIsraels, te houden in Jeruzalem; want zij hadden het in
   lang niet gehouden, gelijk het geschreven was.

   ^6De lopers dan gingen henen met de brieven van de hand des konings en
   zijner vorsten, door gans Israel en Juda, en naar het gebod des
   konings, zeggende: Gij, kinderen Israels, bekeert u tot den HEERE, den
   God van Abraham, Izak en Israel, zo zal Hij Zich keren tot de
   ontkomenen, die ulieden overgebleven zijn uit de handder koningen van
   Assyrie.

   ^7En zijt niet als uw vaders en als uw broeders, die tegen den HEERE,
   den God hunner vaderen, overtreden hebben; waarom Hij hen tot
   verwoesting overgegevenheeft, gelijk als gij ziet.

   ^8Verhardt nu ulieder nek niet, gelijk uw vaderen; geeft den HEERE de
   hand, en komt tot Zijn heiligdom, hetwelk Hij geheiligd heeft tot in
   eeuwigheid, en dient denHEERE, uw God; zo zal de hitte Zijns toorns van
   u afkeren.

   ^9Want als gij u bekeert tot den HEERE, zullen uw broederen en uw
   kinderen barmhartigheid vinden voor het aangezicht dergenen, die hen
   gevangen hebben, zodat zijin dit land zullen wederkomen; want de HEERE,
   uw God, is genadig en barmhartig, en zal het aangezicht van u niet
   afwenden, zo gij u tot Hem bekeert.

   ^10Zo gingen de lopers door, van stad tot stad, door het land van
   Efraim en Manasse, tot Zebulon toe; doch zij belachten hen, en
   bespotten hen.

   ^11Evenwel verootmoedigden zich sommigen van Aser, en Manasse, en van
   Zebulon, en kwamen te Jeruzalem.

   ^12Ook was de hand Gods in Juda, hun enerlei hart gevende, dat zij het
   gebod des konings en der vorsten deden, naar het woord des HEEREN.

   ^13En te Jeruzalem verzamelde zich veel volks, om het feest der
   ongezuurde broden te houden, in de tweede maand, een zeer grote
   gemeente.

   ^14En zij maakten zich op, en namen de altaren weg, die te Jeruzalem
   waren; daartoe namen zij alle rooktuig weg, hetwelk zij in de beek
   Kidron wierpen.

   ^15Toen slachtten zij het pascha, op den veertienden der tweede maand;
   en de priesters en de Levieten waren beschaamd geworden, en hadden zich
   geheiligd, enhadden brandofferen gebracht in het huis des HEEREN.

   ^16En zij stonden in hun stand, naar hun wijze, naar de wet van Mozes,
   den man Gods; de priesters sprengden het bloed, dat nemende uit de hand
   der Levieten.

   ^17Want een menigte was in die gemeente, die zich niet geheiligd
   hadden; daarom waren de Levieten over de slachting der paaslammeren,
   voor iedereen, die niet reinwas, om die den HEERE te heiligen.

   ^18Want een menigte des volks, velen van Efraim en Manasse, Issaschar
   en Zebulon, hadden zich niet gereinigd, maar aten het pascha, niet
   gelijk geschreven is. DochJehizkia bad voor hen, zeggende: De HEERE,
   die goed is, make verzoening voor dien.

   ^19Die zijn ganse hart gericht heeft, om God den HEERE, den God zijner
   vaderen, te zoeken, hoewel niet naar de reinigheid des heiligdoms.

   ^20En de HEERE verhoorde Jehizkia, en heelde het volk.

   ^21Zo hielden de kinderen Israels, die te Jeruzalem gevonden werden,
   het feest der ongezuurde broden, zeven dagen, met grote blijdschap. De
   Levieten nu en depriesteren prezen den HEERE, dag op dag, met sterk
   luidende instrumenten des HEEREN.

   ^22En Jehizkia sprak naar het hart van alle Levieten, die verstand
   hadden in de goede kennis des HEEREN; en zij aten de offeranden des
   gezetten hoogtijds zevendagen, offerende dankofferen, en lovende den
   HEERE, den God hunner vaderen.

   ^23Als nu de ganse gemeente raad gehouden had, om andere zeven dagen te
   houden, hielden zij nog zeven dagen met blijdschap.

   ^24Want Jehizkia, de koning van Juda, gaf de gemeente duizend varren en
   zeven duizend schapen; en de vorsten gaven de gemeente duizend varren
   en tien duizendschapen; de priesteren nu hadden zich in menigte
   geheiligd.

   ^25En de ganse gemeente van Juda verblijdde zich, mitsgaders de
   priesteren en de Levieten, en de gehele gemeente dergenen, die uit
   Israel gekomen waren; ook devreemdelingen, die uit het land van Israel
   gekomen waren, en die in Juda woonden.

   ^26Zo was er grote blijdschap te Jeruzalem; want van de dagen van
   Salomo, den zoon van David, den koning van Israel, was desgelijks in
   Jeruzalem niet geweest.

   ^27Toen stonden de Levietische priesteren op, en zegenden het volk; en
   hun stem werd gehoord; want hun gebed kwam tot Zijn heilige woning in
   den hemel. 2 Kronieken 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Als zij nu voleind hadden, togen alle Israelieten, die er gevonden
   werden, uit, tot de steden van Juda, en braken de opgerichte beelden,
   en hieuwen de bossen af, enwierpen de hoogten en de altaren af, uit
   gans Juda en Benjamin, ook in Efraim en Manasse, totdat zij alles te
   niet gemaakt hadden; daarna keerden al de kinderenIsraels weder, een
   ieder tot zijn bezitting in hun steden.

   ^2En Hizkia bestelde de verdelingen der priesteren en der Levieten,
   naar hun verdelingen, een ieder naar zijn dienst, de priesteren en de
   Levieten tot het brandoffer entot de dankofferen, om te dienen, en om
   te loven, en om te prijzen in de poort van de legers des HEEREN;

   ^3Ook het deel des konings van zijn have tot de brandofferen, tot de
   brandofferen des morgens en des avonds, en de brandofferen der
   sabbatten, en der nieuwemaanden, en der gezette hoogtijden; gelijk
   geschreven is in de wet des HEEREN.

   ^4En hij zeide tot het volk, tot de inwoners van Jeruzalem, dat zij het
   deel der priesteren en Levieten geven zouden, opdat zij versterkt
   mochten worden in de wet desHEEREN.

   ^5Toen nu dat woord uitbrak, brachten de kinderen Israels vele
   eerstelingen van koren, most, en olie, en honig, en van al de inkomsten
   des velds; ook brachten zij detienden van alles in met menigte.

   ^6En de kinderen van Israel en Juda, die in de steden van Juda woonden,
   brachten ook tienden der runderen en der schapen, en tienden der
   heilige dingen, die denHEERE, hun God, geheiligd waren, en maakten vele
   hopen.

   ^7In de derde maand begonnen zij den grond van die hopen te leggen, en
   in de zevende maand voleindden zij.

   ^8Toen nu Jehizkia en de vorsten kwamen en die hopen zagen, zegenden
   zij den HEERE en Zijn volk Israel.

   ^9En Jehizkia ondervraagde de priesteren en de Levieten aangaande die
   hopen.

   ^10En Azaria, de hoofdpriester, van het huis van Zadok, sprak tot hem
   en zeide: Van dat men deze heffing begonnen heeft tot het huis des
   HEEREN te brengen, is erte eten geweest en verzadigd te worden, ja,
   over te houden tot overvloed toe; want de HEERE heeft Zijn volk
   gezegend, zodat deze veelheid overgebleven is.

   ^11Toen zeide Jehizkia, dat men kameren aan het huis des HEEREN
   bereiden zou; en zij bereidden ze.

   ^12Daarin brachten zij die heffing, en de tienden, en de geheiligde
   dingen, in getrouwigheid; en daarover was Chonanja, de Leviet, overste,
   en Simei, zijn broeder, detweede.

   ^13Maar Jehiel, en Azazja, en Nahath, en Asahel, en Jerimoth, en
   Jozabad, en Eliel, en Jismachja, en Mahath, en Benaja, waren opzieners,
   onder de hand van Chonanjaen Simei, zijn broeder; door het bevel van
   den koning Jehizkia en van Azaria, den overste van het huis Gods.

   ^14En Kore, de zoon van Jimna, de Leviet, de poortier tegen het oosten,
   was over de vrijwillige gaven Gods, om het hefoffer des HEEREN en het
   allerheiligste uit tedelen.

   ^15En aan zijn hand waren Eden, en Minjamin, en Jesua, en Semaja,
   Amarja en Sechanja, in de steden der priesteren, met getrouwigheid, om
   aan hun broederen in deverdelingen, zowel aan de kleinen als de groten,
   uit te delen:

   ^16(Benevens die gesteld waren in het geslachtsregister der
   manspersonen, drie jaren oud en daarboven) allen, die in het huis des
   HEEREN gingen, tot het dagelijksewerk op elken dag, voor hun dienst, in
   hun wachten, naar hun verdelingen.

   ^17En met die gesteld waren in het geslachtsregister der priesteren
   naar het huis hunner vaderen, ook de Levieten van twintig jaren oud en
   daarboven, in hun wachten, naar hun verdelingen;

   ^18Ook tot de geslachtsrekening met al hun kinderkens, hun vrouwen, en
   hun zonen, en hun dochteren, door de ganse gemeente; want zij hadden
   zich in hun ambt inheiligheid geheiligd.

   ^19Ook waren onder de kinderen van Aaron, de priesteren, op de velden
   der voorsteden hunner steden, in elke stad, mannen, die met namen
   uitgedrukt waren, om aanalle manspersonen onder de priesteren en aan
   allen, die in het geslachtsregister onder de Levieten gesteld waren,
   delen te geven.

   ^20En alzo deed Jehizkia in geheel Juda; en hij deed dat goed, en
   recht, en waarachtig was, voor het aangezicht des HEEREN, zijns Gods.

   ^21En in alle werk, dat hij begon in den dienst van het huis Gods, en
   in de wet en in het gebod, om zijn God te zoeken, deed hij met zijn
   ganse hart, en had voorspoed. 2 Kronieken 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Na deze geschiedenissen en derzelver bevestiging, kwam Sanherib, de
   koning van Assyrie, en toog in Juda, en legerde zich tegen de vaste
   steden, en dacht ze totzich af te scheuren.

   ^2Jehizkia nu ziende, dat Sanherib kwam, en zijn aangezicht was tot den
   krijg tegen Jeruzalem;

   ^3Zo hield hij raad met zijn vorsten en zijn helden, om de
   fonteinwateren te stoppen, die buiten de stad waren; en zij hielpen
   hem.

   ^4Want veel volks werd vergaderd, dat al de fonteinen stopte,
   mitsgaders de beek, die door het midden des lands henenvloeide,
   zeggende: Waarom zouden dekoningen van Assyrie komen, en veel waters
   vinden?

   ^5Zo versterkte hij zich, en bouwde den gehelen muur op, die gebroken
   was, dien hij optrok tot aan de torens, met een anderen muur
   daarbuiten, en hij versterkte Milloin de stad Davids; en hij maakte
   geweer en schilden in menigte.

   ^6En hij stelde krijgsoversten over het volk, en hij vergaderde hen tot
   zich in de straat der stadspoort, en sprak naar hun hart, zeggende:

   ^7Zijt sterk, en hebt een goeden moed, vreest niet, en ontzet u niet,
   voor het aangezicht des konings van Assyrie, noch voor het aangezicht
   der ganse menigte, die methem is; want met ons is er meer, dan met hem.

   ^8Met hem is een vreselijke arm, maar met ons is de HEERE, onze God, om
   ons te helpen, en om onze krijgen te krijgen. En het volk steunde op de
   woorden vanJehizkia, den koning van Juda.

   ^9Na dezen zond Sanherib, de koning van Assyrie, zijn knechten naar
   Jeruzalem,, doch hij zelf was voor Lachis, en al zijn heerschappij met
   hem) tot Jehizkia, denkoning van Juda, en tot het ganse Juda, dat te
   Jeruzalem was, zeggende:

   ^10Zo zegt Sanherib, de koning van Assyrie: Waarom vertrouwt gij, dat
   gij te Jeruzalem blijft in de vesting?

   ^11Ruit u Jehizkia niet op, dat hij u overgeve, om door honger en door
   dorst te sterven, zeggende: De HEERE, onze God, zal ons uit de hand des
   konings van Assyrieredden?

   ^12Heeft niet dezelfde Jehizkia Zijn hoogten en Zijn altaren
   weggenomen, en tot Juda en tot Jeruzalem gesproken, zeggende: Voor het
   enige altaar zult gij unederbuigen, en daarop roken?

   ^13Weet gij niet, wat ik gedaan heb, en mijn vaderen aan alle volken
   der landen? Hebben de goden van de natien dier landen hun land
   enigszins kunnen redden uit mijnhand?

   ^14Wie is er onder alle goden derzelver natien, dewelke mijn vaders
   verbannen hebben, die zijn volk heeft kunnen redden uit mijn hand, dat
   uw God u uit mijn hand zoukunnen redden?

   ^15Nu dan, dat Jehizkia ulieden niet bedriege, en dat hij u op zulk een
   wijze niet opruie, en gelooft hem niet; want geen god van enige natie
   en koninkrijk heeft zijn volkuit mijn hand en mijner vaderen hand
   kunnen redden; hoeveel te min zal uw God u uit mijn hand kunnen redden?

   ^16Daartoe spraken zijn knechten nog meer tegen God, den HEERE, en
   tegen Zijn knecht Jehizkia.

   ^17Ook schreef hij brieven, om den HEERE, den God Israels, te honen en
   om tegen Hem te spreken, zeggende: Gelijk de goden van de natien der
   landen, die hun volkuit mijn hand niet gered hebben, alzo zal de God
   van Jehizkia Zijn volk uit mijn hand niet redden.

   ^18En zij riepen met luider stem, in het Joods, tegen het volk van
   Jeruzalem, dat op den muur was, om die bevreesd te maken en die te
   beroeren, opdat zij de stadmochten innemen.

   ^19En zij spraken van den God van Jeruzalem, als van de goden der
   volkeren der aarde, een werk van mensenhanden.

   ^20Maar de koning Jehizkia en de profeet Jesaja, de zoon van Amoz,
   baden daartegen, en zij riepen naar den hemel.

   ^21En de HEERE zond een engel, die alle strijdbare helden, en vorsten,
   en oversten in het leger des konings van Assyrie verdelgde. Zo is hij
   met schaamte desaangezichts in zijn land wedergekeerd; en als hij in
   het huis zijns gods ingegaan was, zo velden hem daar met het zwaard,
   die uit zijn lijf voortgekomen waren.

   ^22Alzo verloste de HEERE Jehizkia en de inwoners van Jeruzalem, uit de
   hand van Sanherib, den koning van Assyrie, en uit de hand van allen; en
   Hij geleidde henrondom heen.

   ^23En velen brachten geschenken tot den HEERE te Jeruzalem, en
   kostelijkheden tot Jehizkia, den koning van Juda, zodat hij daarna voor
   de ogen van alle heidenenverheven werd.

   ^24In die dagen werd Jehizkia krank tot stervens toe, en hij bad tot
   den HEERE, Die sprak tot hem, en Hij gaf hem een wonderteken.

   ^25Maar Jehizkia deed gene vergelding, naar de weldaad aan hem
   geschied, dewijl zijn hart verheven werd; daarom werd over hem, en over
   Juda en Jeruzalem, eengrote toornigheid.

   ^26Doch Jehizkia verootmoedigde zich om de verheffing zijns harten, hij
   en de inwoners van Jeruzalem, zodat de grote toornigheid des HEEREN
   over hen niet kwam inde dagen van Jehizkia.

   ^27Jehizkia nu had zeer veel rijkdom en eer; en hij maakte zich
   schatkameren voor zilver en voor goud, en voor kostelijk gesteente, en
   voor specerijen, en voor schilden, en voor alle begeerlijk gereedschap;

   ^28Ook schathuizen voor de inkomsten van koren, en most, en olie; en
   stallen voor allerlei beesten, en kooien voor de kudden.

   ^29Daartoe had hij zich steden gemaakt, mitsgaders bezitting van
   schapen en runderen in menigte; want God gaf hem zeer grote have.

   ^30Doch Jehizkia stopte ook den opperuitgang der wateren van Gihon, en
   leidde ze recht af beneden naar het westen der stad Davids; want
   Jehizkia had voorspoed inal zijn werk.

   ^31Maar het is alzo, als de gezanten der vorsten van Babel, die tot hem
   gezonden hadden, om te vragen naar dat wonderteken, dat in het land
   geschied was, bij hemwaren, verliet hem God, om hem te verzoeken, om te
   weten al wat in zijn hart was.

   ^32Het overige nu der geschiedenissen van Jehizkia, en zijn
   goeddadigheden, ziet, die zijn geschreven in het gezicht van den
   profeet Jesaja, den zoon van Amoz, en inhet boek der koningen van Juda
   en Israel.

   ^33En Jehizkia ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in het
   hoogste van de graven der zonen van David; daartoe deden gans Juda en
   de inwoners vanJeruzalem hem eer aan in zijn dood; en zijn zoon Manasse
   werd koning in zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Manasse was twaalf jaren oud, als hij koning werd, en regeerde vijf
   en vijftig jaren te Jeruzalem.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar de gruwelen der
   heidenen, die de HEERE voor het aangezicht der kinderen Israels uit de
   bezittingverdreven had.

   ^3Want hij bouwde de hoogten weder op, die zijn vader Jehizkia
   afgebroken had, en richtte den Baals altaren op, en maakte bossen, en
   boog zich neder voor al hetheir des hemels, en diende ze;

   ^4En bouwde altaren in het huis des HEEREN, van hetwelk de HEERE gezegd
   had: Te Jeruzalem zal Mijn Naam zijn tot in eeuwigheid.

   ^5Daartoe bouwde hij altaren voor al het heir des hemels, in beide de
   voorhoven van het huis des HEEREN.

   ^6En hij deed zijn zonen door het vuur gaan, in het dal des zoons van
   Hinnom, en pleegde guichelarij, en gaf op vogelgeschrei acht, en
   toverde, en hij steldewaarzeggers en duivelskunstenaren; en hij deed
   zeer veel kwaads in de ogen des HEEREN, om Hem tot toorn te verwekken.

   ^7Hij stelde ook de gelijkenis van een gesneden beeld, die hij gemaakt
   had, in het huis Gods, van hetwelk God gezegd had tot David en tot zijn
   zoon Salomo: In dit huis, en te Jeruzalem, dat Ik uit alle stammen van
   Israel verkoren heb, zal Ik Mijn Naam zetten tot in eeuwigheid.

   ^8En Ik zal den voet van Israel niet meer doen wijken van het land, dat
   Ik uw vaderen besteld heb; alleenlijk zo zij waarnemen te doen, al
   hetgeen Ik hun geboden heb, naar de ganse wet, en inzettingen, en
   rechten, door de hand van Mozes.

   ^9Zo deed Manasse Juda en de inwoners te Jeruzalem dwalen, dat zij
   erger deden dan de heidenen, die de HEERE voor het aangezicht der
   kinderen Israels verdelgdhad.

   ^10De HEERE sprak wel tot Manasse en tot zijn volk; maar zij merkten
   daar niet op.

   ^11Daarom bracht de HEERE over hen de krijgsoversten, die de koning van
   Assyrie had, dewelke Manasse gevangen namen onder de doornen; en zij
   bonden hem mettwee koperen ketenen, en voerden hem naar Babel.

   ^12En als hij hem benauwde, bad hij het aangezicht des HEEREN, zijns
   Gods, ernstelijk aan, en vernederde zich zeer voor het aangezicht van
   den God zijner vaderen,

   ^13En bad Hem; en Hij liet Zich van hem verbidden, en hoorde zijn
   smeking, en Hij bracht hem weder te Jeruzalem, in zijn koninkrijk. Toen
   erkende Manasse, dat deHEERE God is.

   ^14En na dezen bouwde hij den buitenmuur aan de stad Davids, aan de
   westzijde van Gihon in het dal, en tot den ingang van de Vispoort, en
   omsingelde Ofel, enverhief dien zeer; hij legde ook krijgsoversten in
   alle vaste steden in Juda.

   ^15En hij nam de vreemde goden en die gelijkenis uit het huis des
   HEEREN weg, mitsgaders al de altaren, die hij gebouwd had op den berg
   van het huis des HEEREN, en te Jeruzalem; en hij wierp ze buiten de
   stad.

   ^16En hij richtte het altaar des HEEREN toe, en offerde daarop
   dankofferen en lofofferen, en zeide tot Juda, dat zij den HEERE, den
   God Israels, dienen zouden.

   ^17Maar het volk offerde nog op de hoogten, hoewel aan den HEERE, hun
   God.

   ^18Het overige nu der geschiedenissen van Manasse, en zijn gebed tot
   zijn God, ook de woorden der zieners, die tot hem gesproken hebben in
   den Naam van denHEERE, den God Israels, ziet, die zijn in de
   geschiedenissen der koningen van Israel;

   ^19En zijn gebed, en hoe God Zich van hem heeft laten verbidden, ook al
   zijn zonde, en zijn overtreding, en de plaatsen, waarop hij hoogten
   gebouwd, en bossen engesneden beelden gesteld heeft, eer hij vernederd
   werd, ziet, dat is beschreven in de woorden der zieners.

   ^20En Manasse ontsliep met zijn vaderen, en zij begroeven hem in zijn
   huis; en zijn zoon Amon werd koning in zijn plaats.

   ^21Amon was twee en twintig jaren oud, als hij koning werd, en regeerde
   twee jaren te Jeruzalem.

   ^22En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, gelijk als zijn
   vader Manasse gedaan had; want Amon offerde al den gesneden beelden,
   die zijn vaderManasse gemaakt had, en diende ze.

   ^23Maar hij vernederde zich niet voor het aangezicht des HEEREN, gelijk
   Manasse, zijn vader, zich vernederd had; maar deze Amon
   vermenigvuldigde de schuld.

   ^24En zijn knechten maakten een verbintenis tegen hem, en doodden hem
   in zijn huis.

   ^25Maar het volk des lands sloeg hen allen, die de verbintenis tegen
   den koning Amon gemaakt hadden; en het volk des lands maakte zijn zoon
   Josia koning in zijnplaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Josia was acht jaren oud, toen hij koning werd, en regeerde een en
   dertig jaren te Jeruzalem.

   ^2En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN, en wandelde in de
   wegen van zijn vader David, en week niet af ter rechter hand, noch ter
   linkerhand.

   ^3Want in het achtste jaar zijner regering, toen hij nog een jongeling
   was, begon hij den God zijns vaders Davids te zoeken; en in het
   twaalfde jaar begon hij Juda enJeruzalem van de hoogten en de bossen,
   en de gesneden en de gegoten beelden te reinigen.

   ^4En men brak voor zijn aangezicht af de altaren der Baals; en de
   zonnebeelden, die omhoog boven dezelve waren, hieuw hij af; de bossen
   ook, en de gesneden engegoten beelden verbrak, en vergruisde, en
   strooide hij op de graven dergenen, die hun geofferd hadden.

   ^5En de beenderen der priesteren verbrandde hij op hun altaren; en hij
   reinigde Juda en Jeruzalem.

   ^6Daartoe in de steden van Manasse, en Efraim, en Simeon, ja, tot
   Nafthali toe, in haar woeste plaatsen rondom,

   ^7Brak hij ook de altaren af en de bossen, en de gesneden beelden
   stampte hij, die vergruizende, en al de zonnebeelden hieuw hij af in
   het ganse land van Israel;daarna keerde hij weder naar Jeruzalem.

   ^8In het achttiende jaar nu zijner regering als hij het land en het
   huis gereinigd had, zond hij Safan, den zoon van Azalia, en Maaseja,
   den overste der stad, en Joha, denzoon van Joahaz, den kanselier, om
   het huis des HEEREN, zijns Gods, te verbeteren.

   ^9En zij kwamen tot Hilkia, den hogepriester, en zij gaven het geld,
   dat ten huize Gods gebracht was, hetwelk de Levieten, die den dorpel
   bewaarden, vergaderdhadden uit de hand van Manasse en Efraim, en uit
   het ganse overblijfsel van Israel, en uit gans Juda en Benjamin, en te
   Jeruzalem wedergekomen waren;

   ^10Zij nu gaven het in de hand der verzorgers van het werk, die besteld
   waren over het huis des HEEREN, en deze gaven dat dengenen, die het
   werk deden, diearbeidden aan het huis des HEEREN, om het huis te
   vermaken en te verbeteren.

   ^11Want zij gaven het den werkmeesters en de bouwlieden, om gehouwen
   stenen te kopen, en hout tot de samenvoegingen, en om de huizen te
   zolderen, die dekoningen van Juda verdorven hadden.

   ^12En die mannen handelden trouwelijk in dit werk; en de bestelden over
   dezelve waren Jahath en Obadja, Levieten van de kinderen van Merari,
   mitsgaders Zachariaen Mesullam, van de kinderen der Kohathieten, om het
   werk voort te drijven; en die Levieten waren allen verstandig op
   instrumenten van muziek.

   ^13Zij waren ook over de lastdragers, en de voortdrijvers van allen,
   die in enig werk arbeidden; want uit de Levieten waren schrijvers, en
   ambtlieden, en poortiers.

   ^14En als zij het geld uitnamen, dat in het huis des HEEREN gebracht
   was, vond de priester Hilkia het wetboek des HEEREN, gegeven door de
   hand van Mozes.

   ^15En Hilkia antwoordde en zeide tot Safan, de schrijver: Ik heb het
   wetboek gevonden in het huis des HEEREN. En Hilkia gaf Safan dat boek.

   ^16En Safan droeg dat boek tot den koning; daarbenevens bracht hij nog
   den koning bescheid weder, zeggende: Al wat in de hand uwer knechten
   gegeven is, dat doenzij;

   ^17En zij hebben het geld samengestort, dat in het huis des HEEREN
   gevonden is, en hebben het gegeven in de hand der bestelden, en in de
   hand dergenen, die hetwerk maakten.

   ^18Voorts gaf Safan, de schrijver, den koning te kennen, zeggende:
   Hilkia, de priester, heeft mij een boek gegeven. En Safan las daarin
   voor het aangezicht deskonings.

   ^19Het geschiedde nu, als de koning de woorden der wet hoorde, dat hij
   zijn klederen scheurde.

   ^20En de koning gebood Hilkia, en Ahikam, den zoon van Safan, en Abdon,
   den zoon van Micha, en Safan, den schrijver, en Asaja, den knecht des
   konings, zeggende:

   ^21Gaat heen, vraagt den HEERE voor mij, en voor het overgeblevene in
   Israel en in Juda, over de woorden dezes boeks, dat gevonden is; want
   de grimmigheid desHEEREN is groot, die over ons uitgegoten is, omdat
   onze vaders niet hebben gehouden het woord des HEEREN, om te doen naar
   al hetgeen in dat boekgeschreven is.

   ^22Toen ging Hilkia henen, en die des konings waren, tot de profetes
   Hulda, de huisvrouw van Sallum, den zoon van Tokhath, den zoon van
   Hasra, denklederbewaarder. Zij nu woonde te Jeruzalem in het tweede
   deel; en zij spraken zulks tot haar.

   ^23En zij zeide tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Zegt den
   man, die ulieden tot mij gezonden heeft:

   ^24Zo zegt de HEERE: Zie, Ik zal kwaad over deze plaats en over haar
   inwoners brengen; al de vloeken, die geschreven zijn in het boek, dat
   men voor het aangezichtdes konings van Juda gelezen heeft.

   ^25Daarom dat zij Mij verlaten, en anderen goden gerookt hebben, opdat
   zij Mij tot toorn verwekten met alle werken hunner handen; zo zal Mijn
   grimmigheid uitgegotenworden tegen deze plaats, en niet uitgeblust
   worden.

   ^26Maar tot den koning van Juda, die ulieden gezonden heeft, om den
   HEERE te vragen, tot hem zult gij alzo zeggen: Zo zegt de HEERE, de God
   Israels: Aangaandede woorden, die gij hebt gehoord;

   ^27Omdat uw hart week geworden is, en gij u voor het aangezicht Gods
   vernederd hebt, als gij Zijn woorden hoordet tegen deze plaats en tegen
   haar inwoners, en hebtu vernederd voor Mijn aangezicht, en uw klederen
   gescheurd, en geweend voor Mijn aangezicht, zo heb Ik u ook verhoord,
   spreekt de HEERE.

   ^28Zie, Ik zal u verzamelen tot uw vaderen, en gij zult met vrede in uw
   graf verzameld worden, en uw ogen zullen al dat kwaad niet zien, dat Ik
   over deze plaats enover haar inwoners brengen zal. En zij brachten den
   koning dit antwoord weder.

   ^29Toen zond de koning henen, en verzamelde alle oudsten van Juda en
   Jeruzalem.

   ^30En de koning ging op in het huis des HEEREN, en al de mannen van
   Juda en de inwoners van Jeruzalem, mitsgaders de priesters en de
   Levieten, en al het volk, vanden grote tot den kleine toe; en men las
   voor hun oren al de woorden van het boek des verbonds, dat in het huis
   des HEEREN gevonden was.

   ^31En de koning stond in zijn standplaats, en maakte een verbond voor
   des HEEREN aangezicht, om den HEERE na te wandelen, en om Zijn geboden,
   en Zijngetuigenissen, en Zijn inzettingen, met zijn ganse hart en met
   zijn ganse ziel, te onderhouden, doende de woorden des verbonds, die in
   datzelve boek geschreven zijn.

   ^32En hij deed allen, die te Jeruzalem en in Benjamin gevonden werden,
   staan; en de inwoners van Jeruzalem deden naar het verbond van God, den
   God hunnervaderen.

   ^33Josia dan deed alle gruwelen weg uit alle landen, die der kinderen
   Israels waren, en maakte allen, die in Israel gevonden werden, te
   dienen; te dienen den HEERE, hun God; al zijn dagen weken zij niet af
   van den HEERE, den God hunner vaderen, na te volgen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Daarna hield Josia het pascha den HEERE te Jeruzalem; en zij
   slachtten het pascha op den veertienden der eerste maand.

   ^2En hij stelde de priesteren op hun wachten; en hij sterkte hen tot
   den dienst van het huis des HEEREN.

   ^3En hij zeide tot de Levieten, die gans Israel onderwezen, die den
   HEERE heilig waren: Zet de heilige ark in het huis, hetwelk Salomo, de
   zoon van David, de koningvan Israel, gebouwd heeft; gij hebt geen last
   op de schouderen; dient nu den HEERE, uw God, en Zijn volk Israel;

   ^4En bereidt u naar de huizen uwer vaderen, naar uw verdelingen, naar
   het voorschrift van David, den koning van Israel, en naar de
   beschrijving van zijn zoon Salomo;

   ^5En staat in het heiligdom, naar de onderscheiding der vaderlijke
   huizen, voor uw broederen, het volk, en naar de afdeling van de
   vaderlijke huizen der Levieten;

   ^6En slacht het pascha, en heiligt u, en bereidt dat voor uw broederen,
   doende naar het woord des HEEREN, door de hand van Mozes.

   ^7En Josia gaf voor het volk, van klein vee, lammeren en jonge
   geitenbokken, die alle tot paasofferen, naar al hetgeen er gevonden
   werd, in getal dertig duizend; maarvan runderen drie duizend; dit was
   van des konings have.

   ^8Ook gaven zijn vorsten tot een vrijwillig offer voor het volk, voor
   de priesteren, en voor de Levieten; Hilkia, en Zacharia, en Jehiel, de
   oversten van het huis Gods, gaven den priesteren tot paasofferen, twee
   duizend en zeshonderd klein vee, en driehonderd runderen.

   ^9Daartoe Chonanja, en Semaja, en Nethaneel, zijn broeders, mitsgaders
   Hasabja, en Jeiel, en Jozabad, de oversten der Levieten, gaven den
   Levieten tot paasofferen, vijf duizend klein vee en vijfhonderd
   runderen.

   ^10Alzo werd de dienst toebereid; en de priesteren stonden in hun
   standplaats, en de Levieten in hun verdelingen, naar het gebod des
   konings.

   ^11Daarna slachtte men het pascha, en de priesters sprengden het bloed
   uit hun handen, en de Levieten trokken de huiden af.

   ^12En zij namen het brandoffer daar af, opdat zij die naar de
   verdelingen der vaderlijke huizen, aan het volk geven mochten, om den
   HEERE te offeren, gelijkgeschreven is in het boek van Mozes; en alzo
   met de runderen.

   ^13En zij kookten het pascha bij het vuur, naar het recht; maar de
   andere heilige dingen kookten zij in potten, en in ketels, en in
   pannen; en zij deelden het haastelijkonder al het volk.

   ^14Daarna bereidden zij ook voor zichzelven en voor de priesteren; want
   de priesters, de zonen van Aaron, waren tot aan den nacht in het
   offeren der brandofferen endes vets; daarom bereidden de Levieten voor
   zichzelven, en voor de priesteren, de zonen van Aaron.

   ^15En de zangers, de zonen van Asaf, waren in hun standplaats, naar het
   gebod van David, en Asaf, en Heman, en Jeduthun, den ziener des
   konings, mitsgaders depoortiers aan elke poort; zij behoefden niet te
   wijken van hun dienst, overmits hun broeders, de Levieten, voor hen
   bereidden.

   ^16Alzo werd de ganse dienst des HEEREN op denzelfden dag beschikt, om
   pascha te houden, en brandofferen op het altaar des HEEREN te offeren,
   naar het gebodvan den koning Josia.

   ^17En de kinderen Israels, die er gevonden werden, hielden het pascha
   ter zelfder tijd, en het feest der ongezuurde broden, zeven dagen.

   ^18Daar was ook geen pascha als dat in Israel gehouden, van de dagen
   van Samuel, den profeet, af; en geen koningen van Israel hadden zulk
   een pascha gehouden, gelijk dat Josia hield met de priesters en de
   Levieten, en gans Juda en Israel, dat er gevonden werd, en de inwoners
   van Jeruzalem.

   ^19In het achttiende jaar van het koninkrijk van Josia, werd dit pascha
   gehouden.

   ^20Na dit alles, toen Josia het huis toebereid had, toog Necho, de
   koning van Egypte, op, om te krijgen tegen Karchemis, aan den Frath; en
   Josia toog uit hem tegemoet.

   ^21Toen zond hij boden tot hem, zeggende: Wat heb ik met u te doen,
   gij, koning van Juda? Wat u aangaat, ik ben heden tegen u niet, maar
   tegen een huis, dat oorlogvoert tegen mij; en God heeft gezegd, dat ik
   mij haasten zou; houd u af van God, Die met mij is, opdat Hij u niet
   verderve.

   ^22Doch Josia keerde zijn aangezicht niet van hem; maar hij verstelde
   zich, om tegen hem te strijden, en hoorde niet naar de woorden van
   Necho uit den mond vanGod; maar hij kwam om te strijden in het dal
   Megiddo.

   ^23En de schutters schoten den koning Josia. Toen zeide de koning tot
   zijn knechten: Voert mij weg, want ik ben zeer gewond.

   ^24En zijn knechten namen hem weg van den wagen, en voerden hem op den
   tweeden wagen, dien hij had, en brachten hem te Jeruzalem; en hij
   stierf, en werdbegraven in de graven zijner vaderen; en gans Juda en
   Jeruzalem bedreven rouw over Josia.

   ^25En Jeremia maakte een klaaglied over Josia; desgelijks alle zangers
   en zangeressen spraken in hun klaagliederen van Josia, tot op dezen
   dag; want zij gaven ze toteen inzetting in Israel; en ziet, zij zijn
   geschreven in de klaagliederen.

   ^26Het overige nu der geschiedenissen van Josia, en zijn
   goeddadigheden, naar dat geschreven is in de wet des HEEREN;

   ^27Zijn geschiedenissen dan, de eerste en de laatste, ziet, die zijn
   geschreven in het boek der koningen van Israel en van Juda. 2 Kronieken
   35
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Daarna hield Josia het pascha den HEERE te Jeruzalem; en zij
   slachtten het pascha op den veertienden der eerste maand.

   ^2En hij stelde de priesteren op hun wachten; en hij sterkte hen tot
   den dienst van het huis des HEEREN.

   ^3En hij zeide tot de Levieten, die gans Israel onderwezen, die den
   HEERE heilig waren: Zet de heilige ark in het huis, hetwelk Salomo, de
   zoon van David, de koningvan Israel, gebouwd heeft; gij hebt geen last
   op de schouderen; dient nu den HEERE, uw God, en Zijn volk Israel;

   ^4En bereidt u naar de huizen uwer vaderen, naar uw verdelingen, naar
   het voorschrift van David, den koning van Israel, en naar de
   beschrijving van zijn zoon Salomo;

   ^5En staat in het heiligdom, naar de onderscheiding der vaderlijke
   huizen, voor uw broederen, het volk, en naar de afdeling van de
   vaderlijke huizen der Levieten;

   ^6En slacht het pascha, en heiligt u, en bereidt dat voor uw broederen,
   doende naar het woord des HEEREN, door de hand van Mozes.

   ^7En Josia gaf voor het volk, van klein vee, lammeren en jonge
   geitenbokken, die alle tot paasofferen, naar al hetgeen er gevonden
   werd, in getal dertig duizend; maarvan runderen drie duizend; dit was
   van des konings have.

   ^8Ook gaven zijn vorsten tot een vrijwillig offer voor het volk, voor
   de priesteren, en voor de Levieten; Hilkia, en Zacharia, en Jehiel, de
   oversten van het huis Gods, gaven den priesteren tot paasofferen, twee
   duizend en zeshonderd klein vee, en driehonderd runderen.

   ^9Daartoe Chonanja, en Semaja, en Nethaneel, zijn broeders, mitsgaders
   Hasabja, en Jeiel, en Jozabad, de oversten der Levieten, gaven den
   Levieten tot paasofferen, vijf duizend klein vee en vijfhonderd
   runderen.

   ^10Alzo werd de dienst toebereid; en de priesteren stonden in hun
   standplaats, en de Levieten in hun verdelingen, naar het gebod des
   konings.

   ^11Daarna slachtte men het pascha, en de priesters sprengden het bloed
   uit hun handen, en de Levieten trokken de huiden af.

   ^12En zij namen het brandoffer daar af, opdat zij die naar de
   verdelingen der vaderlijke huizen, aan het volk geven mochten, om den
   HEERE te offeren, gelijkgeschreven is in het boek van Mozes; en alzo
   met de runderen.

   ^13En zij kookten het pascha bij het vuur, naar het recht; maar de
   andere heilige dingen kookten zij in potten, en in ketels, en in
   pannen; en zij deelden het haastelijkonder al het volk.

   ^14Daarna bereidden zij ook voor zichzelven en voor de priesteren; want
   de priesters, de zonen van Aaron, waren tot aan den nacht in het
   offeren der brandofferen endes vets; daarom bereidden de Levieten voor
   zichzelven, en voor de priesteren, de zonen van Aaron.

   ^15En de zangers, de zonen van Asaf, waren in hun standplaats, naar het
   gebod van David, en Asaf, en Heman, en Jeduthun, den ziener des
   konings, mitsgaders depoortiers aan elke poort; zij behoefden niet te
   wijken van hun dienst, overmits hun broeders, de Levieten, voor hen
   bereidden.

   ^16Alzo werd de ganse dienst des HEEREN op denzelfden dag beschikt, om
   pascha te houden, en brandofferen op het altaar des HEEREN te offeren,
   naar het gebodvan den koning Josia.

   ^17En de kinderen Israels, die er gevonden werden, hielden het pascha
   ter zelfder tijd, en het feest der ongezuurde broden, zeven dagen.

   ^18Daar was ook geen pascha als dat in Israel gehouden, van de dagen
   van Samuel, den profeet, af; en geen koningen van Israel hadden zulk
   een pascha gehouden, gelijk dat Josia hield met de priesters en de
   Levieten, en gans Juda en Israel, dat er gevonden werd, en de inwoners
   van Jeruzalem.

   ^19In het achttiende jaar van het koninkrijk van Josia, werd dit pascha
   gehouden.

   ^20Na dit alles, toen Josia het huis toebereid had, toog Necho, de
   koning van Egypte, op, om te krijgen tegen Karchemis, aan den Frath; en
   Josia toog uit hem tegemoet.

   ^21Toen zond hij boden tot hem, zeggende: Wat heb ik met u te doen,
   gij, koning van Juda? Wat u aangaat, ik ben heden tegen u niet, maar
   tegen een huis, dat oorlogvoert tegen mij; en God heeft gezegd, dat ik
   mij haasten zou; houd u af van God, Die met mij is, opdat Hij u niet
   verderve.

   ^22Doch Josia keerde zijn aangezicht niet van hem; maar hij verstelde
   zich, om tegen hem te strijden, en hoorde niet naar de woorden van
   Necho uit den mond vanGod; maar hij kwam om te strijden in het dal
   Megiddo.

   ^23En de schutters schoten den koning Josia. Toen zeide de koning tot
   zijn knechten: Voert mij weg, want ik ben zeer gewond.

   ^24En zijn knechten namen hem weg van den wagen, en voerden hem op den
   tweeden wagen, dien hij had, en brachten hem te Jeruzalem; en hij
   stierf, en werdbegraven in de graven zijner vaderen; en gans Juda en
   Jeruzalem bedreven rouw over Josia.

   ^25En Jeremia maakte een klaaglied over Josia; desgelijks alle zangers
   en zangeressen spraken in hun klaagliederen van Josia, tot op dezen
   dag; want zij gaven ze toteen inzetting in Israel; en ziet, zij zijn
   geschreven in de klaagliederen.

   ^26Het overige nu der geschiedenissen van Josia, en zijn
   goeddadigheden, naar dat geschreven is in de wet des HEEREN;

   ^27Zijn geschiedenissen dan, de eerste en de laatste, ziet, die zijn
   geschreven in het boek der koningen van Israel en van Juda.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1Toen nam het volk des lands Joahaz, den zoon van Josia, en zij
   maakten hem koning, in zijns vaders plaats, te Jeruzalem.

   ^2Drie en twintig jaren was Joahaz oud, als hij koning werd, en hij
   regeerde drie maanden te Jeruzalem.

   ^3Want de koning van Egypte zette hem af te Jeruzalem; en hij legde het
   land een boete op van honderd talenten zilvers en een talent gouds.

   ^4En de koning van Egypte maakte zijn broeder Eljakim koning over Juda
   en Jeruzalem, en veranderde zijn naam in Jojakim; maar zijn broeder
   Joahaz nam Necho, enbracht hem in Egypte.

   ^5Vijf en twintig jaren was Jojakim oud, als hij koning werd, en
   regeerde elf jaren te Jeruzalem; en hij deed dat kwaad was in de ogen
   des HEEREN, zijns Gods.

   ^6Nebukadnezar, de koning van Babel, toog tegen hem op, en bond hem met
   twee koperen ketenen, om hem te voeren naar Babel.

   ^7Nebukadnezar bracht ook van de vaten van het huis des HEEREN naar
   Babel, en stelde ze in zijn tempel te Babel.

   ^8Het overige nu van de geschiedenissen van Jojakim, en zijn gruwelen,
   die hij deed, en wat aan hem gevonden werd, ziet, dat is geschreven in
   het boek der koningenvan Israel en Juda; en Jojachin, zijn zoon, werd
   koning in zijn plaats.

   ^9Acht jaren was Jojachin oud, als hij koning werd, en regeerde drie
   maanden en tien dagen te Jeruzalem, en deed dat kwaad was in de ogen
   des HEEREN.

   ^10En met de wederkomst des jaars zond de koning Nebukadnezar henen, en
   liet hem naar Babel halen, met de kostelijke vaten van het huis des
   HEEREN; en hijmaakte zijn broeder Zedekia koning over Juda en
   Jeruzalem.

   ^11Een en twintig jaren was Zedekia oud, als hij koning werd, en
   regeerde elf jaren te Jeruzalem.

   ^12En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, zijns Gods; hij
   verootmoedigde zich niet voor het aangezicht van den profeet Jeremia,
   sprekende uit den monddes HEEREN.

   ^13Daartoe werd hij ook afvallig tegen den koning Nebukadnezar, die hem
   beedigd had bij God; en verhardde zijn nek, en verstokte zijn hart, dat
   hij zich niet bekeerdetot den HEERE, den God Israels.

   ^14Ook maakten alle oversten der priesteren, en het volk, der
   overtredingen zeer veel, naar alle gruwelen der heidenen; en zij
   verontreinigden het huis des HEEREN, dat Hij geheiligd had te
   Jeruzalem.

   ^15En de HEERE, de God hunner vaderen, zond tot hen, door de hand
   Zijner boden, vroeg op zijnde, om die te zenden; want Hij verschoonde
   Zijn volk en Zijn woning.

   ^16Maar zij spotten met de boden Gods, en verachtten Zijn woorden; zij
   verleidden zichzelven tegen Zijn profeten; totdat de grimmigheid des
   HEEREN tegen Zijn volkopging, dat er geen helen aan was.

   ^17Want Hij deed tegen hen opkomen den koning der Chaldeen, die hun
   jongelingen met het zwaard in het huis huns heiligdoms doodde, en hij
   verschoonde dejongelingen niet, noch de maagden, de oudsten noch de
   stokouden; Hij gaf hen allen in zijn hand.

   ^18En alle vaten van het huis Gods, de grote en de kleine, en de
   schatten van het huis des HEEREN, en de schatten des konings en zijner
   vorsten, dit alles voerde hijnaar Babel.

   ^19En zij verbrandden het huis Gods, en zij braken den muur van
   Jeruzalem af, en al de paleizen daarvan verbrandden zij met vuur,
   verdervende ook alle kostelijkevaten derzelve.

   ^20En wie overgebleven was van het zwaard, voerde hij weg naar Babel,
   en zij werden hem en zijn zonen tot knechten, tot het regeren des
   koninkrijks van Perzie;

   ^21Opdat het woord des HEEREN vervuld wierd, door den mond van Jeremia,
   totdat het land aan zijn sabbatten een welgevallen had; het rustte al
   de dagen derverwoesting, totdat de zeventig jaren vervuld waren.

   ^22Maar in het eerste jaar van Kores, koning van Perzie, opdat
   volbracht wierd het woord des HEEREN, door den mond van Jeremia,
   verwekte de HEERE den geestvan Kores, koning van Perzie, dat hij een
   stem liet doorgaan door zijn ganse koninkrijk, zelfs ook in geschrift,
   zeggende:
     __________________________________________________________________

Ezra
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In het eerste jaar nu van Kores, koning van Perzie, opdat volbracht
   wierd het woord des HEEREN, uit den mond van Jeremia, verwekte de HEERE
   den geest vanKores, koning van Perzie, dat hij een stem liet doorgaan
   door zijn ganse koninkrijk, zelfs ook in geschrift, zeggende:

   ^2Zo zegt Kores, koning van Perzie: De HEERE, de God des hemels, heeft
   mij alle koninkrijken der aarde gegeven; en Hij heeft mij bevolen Hem
   een huis te bouwente Jeruzalem, hetwelk in Juda is.

   ^3Wie is onder ulieden van al Zijn volk? Zijn God zij met hem, en hij
   trekke op naar Jeruzalem, dat in Juda is, en hij bouwe het huis des
   HEEREN, des Gods van Israel;Hij is de God, Die te Jeruzalem woont.

   ^4En al wie achterblijven zou in enige plaatsen, waar hij als
   vreemdeling verkeert, dien zullen de lieden zijner plaats bevorderlijk
   zijn met zilver, en met goud, en methave, en met beesten; benevens een
   vrijwillige gave, voor het huis Gods, Die te Jeruzalem woont.

   ^5Toen maakten zich op de hoofden der vaderen van Juda en Benjamin, en
   de priesteren en de Levieten, benevens een iegelijk, wiens geest God
   verwekte, dat zijoptrokken om te bouwen het huis des HEEREN, die te
   Jeruzalem woont.

   ^6Allen nu, die rondom hen waren, sterkten hunlieder handen met
   zilveren vaten, met goud, met have, en met beesten, en met
   kostelijkheden; behalve alles, watvrijwillig gegeven werd.

   ^7Ook bracht de koning Kores uit, de vaten van het huis des HEEREN, die
   Nebukadnezar uit Jeruzalem had uitgevoerd, en had gesteld in het huis
   zijns gods.

   ^8En Kores, de koning van Perzie, bracht ze uit door de hand van
   Mithredath, den schatmeester, die ze aan Sesbazar, den vorst van Juda,
   toetelde.

   ^9En dit is hun getal: dertig gouden bekkens, duizend zilveren bekkens,
   negen en twintig messen;

   ^10Dertig gouden bekers, vierhonderd en tien andere zilveren bekers;
   andere vaten, duizend.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Dit zijn de kinderen van dat landschap, die optogen uit de
   gevangenis, van de weggevoerden, die Nebukadnezar, koning van Babel,
   weggevoerd had naar Babel, dienaar Jeruzalem en Juda zijn wedergekeerd,
   een iegelijk naar zijn stad;

   ^2Dewelken kwamen met Zerubbabel, Jesua, Nehemia, Seraja, Reelaja,
   Mordechai, Bilsan, Mizpar, Bigvai, Rehum en Baena. Dit is het getal der
   mannen des volksvan Israel.

   ^3De kinderen van Paros, twee duizend honderd twee en zeventig.

   ^4De kinderen van Sefatja, driehonderd twee en zeventig.

   ^5De kinderen van Arach, zevenhonderd vijf en zeventig.

   ^6De kinderen van Pahath-Moab, van de kinderen van Jesua-Joab, twee
   duizend achthonderd en twaalf.

   ^7De kinderen van Elam, duizend tweehonderd vier en vijftig.

   ^8De kinderen van Zatthu, negenhonderd zestig.

   ^9De kinderen van Zakkai, zevenhonderd zestig.

   ^10De kinderen van Bani, zeshonderd twee en veertig.

   ^11De kinderen van Bebai, zeshonderd drie en twintig.

   ^12De kinderen van Azgad, duizend tweehonderd twee en twintig.

   ^13De kinderen van Adonikam, zeshonderd zes en zestig.

   ^14De kinderen van Bigvai, twee duizend zes en vijftig.

   ^15De kinderen van Adin, vierhonderd vier en vijftig.

   ^16De kinderen van Ater, van Hizkia, acht en negentig.

   ^17De kinderen van Bezai, driehonderd drie en twintig.

   ^18De kinderen van Jora, honderd en twaalf.

   ^19De kinderen van Hasum, tweehonderd drie en twintig.

   ^20De kinderen van Gibbar, vijf en negentig.

   ^21De kinderen van Bethlehem, honderd drie en twintig.

   ^22De mannen van Netofa, zes en vijftig.

   ^23De mannen van Anathoth, honderd acht en twintig.

   ^24De kinderen van Azmaveth, twee en veertig.

   ^25De kinderen van Kirjath-Arim, Cefira en Beeroth, zevenhonderd drie
   en veertig.

   ^26De kinderen van Rama en Gaba, zeshonderd een en twintig.

   ^27De mannen van Michmas, honderd twee en twintig.

   ^28De mannen van Beth-El en Ai, tweehonderd drie en twintig.

   ^29De kinderen van Nebo, twee en vijftig.

   ^30De kinderen van Magbis, honderd zes en vijftig.

   ^31De kinderen van den anderen Elam, duizend tweehonderd vier en
   vijftig.

   ^32De kinderen van Harim, driehonderd en twintig.

   ^33De kinderen van Lod, Hadid en Ono, zevenhonderd vijf en twintig.

   ^34De kinderen van Jericho, driehonderd vijf en veertig.

   ^35De kinderen van Senaa, drie duizend zeshonderd en dertig.

   ^36De priesters. De kinderen van Jedaja, van het huis van Jesua,
   negenhonderd drie en zeventig.

   ^37De kinderen van Immer, duizend twee en vijftig.

   ^38De kinderen van Pashur, duizend tweehonderd zeven en veertig.

   ^39De kinderen van Harim, duizend en zeventien.

   ^40De Levieten. De kinderen van Jesua en Kadmiel, van de kinderen van
   Hodavja, vier en zeventig.

   ^41De zangers. De kinderen van Asaf honderd acht en twintig.

   ^42De kinderen der poortiers. De kinderen van Sallum, de kinderen van
   Ater, de kinderen van Talmon, de kinderen van Akkub, de kinderen van
   Hatita, de kinderen vanSobai; deze allen waren honderd negen en dertig.

   ^43De Nethinim. De kinderen van Ziha, de kinderen van Hasufa, de
   kinderen van Tabbaoth;

   ^44De kinderen van Keros, de kinderen van Siaha, de kinderen van Padon;

   ^45De kinderen van Lebana, de kinderen van Hagaba, de kinderen van
   Akkub;

   ^46De kinderen van Hagab, de kinderen van Samlai, de kinderen van
   Hanan;

   ^47De kinderen van Giddel, de kinderen van Gahar, de kinderen van
   Reaja;

   ^48De kinderen van Rezin, de kinderen van Nekoda, de kinderen van
   Gazzam;

   ^49De kinderen van Uza, de zonen van Paeah, de kinderen van Bezai;

   ^50De kinderen van Asna, de kinderen der Mehunim, de kinderen der
   Nefusim;

   ^51De kinderen van Bakbuk, de kinderen van Hakufa, de kinderen van
   Harhur;

   ^52De kinderen van Bazluth, de kinderen van Mehida, de kinderen van
   Harsa;

   ^53De kinderen van Barkos, de kinderen van Sisera, de kinderen van
   Thamah;

   ^54De kinderen van Neziah, de kinderen van Hatifa.

   ^55De kinderen der knechten van Salomo. De kinderen van Sotai, de
   kinderen van Sofereth, de kinderen van Peruda;

   ^56De kinderen van Jaala, de kinderen van Darkon, de kinderen van
   Giddel;

   ^57De kinderen van Sefatja, de kinderen van Hattil, de kinderen van
   Pocheret-Hazebaim, de kinderen van Ami.

   ^58Al de Nethinim, en de kinderen der knechten van Salomo, waren
   driehonderd twee en negentig.

   ^59Dezen togen ook op van Tel-melah, Tel-harsa, Cherub, Addan en Immer;
   doch zij konden hunner vaderen huis en hun zaad niet bewijzen, of zij
   uit Israel waren.

   ^60De kinderen van Delaja, de kinderen van Tobia, de kinderen van
   Nekoda, zeshonderd twee en vijftig.

   ^61En van de kinderen der priesteren, de kinderen van Habaja, de
   kinderen van Koz, de kinderen van Barzillai, die van de dochteren van
   Barzillai, den Gileadiet, eenvrouw genomen had, en naar hun naam
   genoemd was.

   ^62Dezen zochten hun register, onder degenen, die in het
   geslachtsregister gesteld waren, maar zij werden niet gevonden; daarom
   werden zij als onreinen van hetpriesterdom geweerd.

   ^63En Hattirsatha zeide tot hen, dat zij van de heiligste dingen niet
   zouden eten, totdat er een priester stond met urim en met thummim.

   ^64Deze ganse gemeente te zamen was twee en veertig duizend driehonderd
   en zestig.

   ^65Behalve hun knechten en hun maagden, die waren zeven duizend
   driehonderd zeven en dertig; en zij hadden tweehonderd zangers en
   zangeressen.

   ^66Hun paarden waren zevenhonderd zes en dertig; hun muildieren,
   tweehonderd vijf en veertig;

   ^67Hun kemelen, vierhonderd vijf en dertig; de ezelen, zes duizend
   zevenhonderd en twintig.

   ^68En sommigen van de hoofden der vaderen, als zij kwamen ten huize des
   HEEREN, die te Jeruzalem woont, gaven vrijwilliglijk ten huize Gods, om
   dat te zetten opzijn vaste plaats.

   ^69Zij gaven naar hun vermogen tot den schat des werks, aan goud, een
   en zestig duizend drachmen, en aan zilver, vijf duizend ponden, en
   honderd priesterrokken.

   ^70En de priesters en de Levieten, en sommigen uit het volk, zo de
   zangers als de poortiers, en de Nethinim woonden in hun steden, en gans
   Israel in zijn steden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Toen nu de zevende maand aankwam, en de kinderen Israels in de steden
   waren, verzamelde zich het volk, als een enig man, te Jeruzalem.

   ^2En Jesua, de zoon van Jozadak, maakte zich op, en zijn broederen, de
   priesters en Zerubbabel, de zoon van Sealthiel, en zijn broederen, en
   zij bouwden het altaar desGods van Israel, om daarop brandofferen te
   offeren, gelijk geschreven is in de wet van Mozes, den man Gods.

   ^3En zij vestigden het altaar op zijn stelling, maar met verschrikking,
   die over hen was, vanwege de volken der landen; en zij offerden daarop
   brandofferen denHEERE, brandofferen des morgens en des avonds.

   ^4En zij hielden het feest der loofhutten, gelijk geschreven is; en zij
   offerden brandofferen dag bij dag in getal, naar het recht, van elk
   dagelijks op zijn dag.

   ^5Daarna ook het gedurig brandoffer, en van de nieuwe maanden, en van
   alle gezette hoogtijden des HEEREN, die geheiligd waren; ook van een
   ieder, die eenvrijwillige offerande den HEERE vrijwilliglijk offerde.

   ^6Van den eersten dag af der zevende maand begonnen zij den HEERE
   brandofferen te offeren; doch de grond van den tempel des HEEREN was
   niet gelegd.

   ^7Zo gaven zij geld aan de houwers en werkmeesters, ook spijs en drank,
   en olie, aan de Sidoniers en aan de Tyriers, om cederenhout van den
   Libanon te brengen aande zee naar Jafo, naar de vergunning van Kores,
   koning van Perzie, aan hen.

   ^8In het tweede jaar nu hunner aankomst ten huize Gods te Jeruzalem, in
   de tweede maand, begonnen Zerubbabel, de zoon van Sealthiel, en Jesua,
   de zoon vanJozadak, en de overige hunner broederen, de priesters en de
   Levieten, en allen, die uit de gevangenis te Jeruzalem gekomen waren;
   en zij stelden de Levieten, vantwintig jaren oud en daarboven, om
   opzicht te nemen over het werk van des HEEREN huis.

   ^9Toen stond Jesua, zijn zonen en zijn broederen, en Kadmiel met zijn
   zonen, kinderen van Juda, als een man, om opzicht te hebben over
   degenen, die het werk dedenaan het huis Gods, met de zonen van Henadad,
   hun zonen en hun broederen, de Levieten.

   ^10Als nu de bouwlieden den grond van des HEEREN tempel legden, zo
   stelden zij de priesteren, aangekleed zijnde, met trompetten, en de
   Levieten, Asafs zonen, metcimbalen, om den HEERE te loven, naar de
   instelling van David, den koning van Israel.

   ^11En zij zongen bij beurten, met den HEERE te loven en te danken, dat
   Hij goedig is, dat Zijn weldadigheid tot in eeuwigheid is over Israel.
   En al het volk juichte metgroot gejuich, als men den HEERE loofde over
   de grondlegging van het huis des HEEREN.

   ^12Maar velen van de priesteren, en de Levieten, en hoofden der
   vaderen, die oud waren, die het eerste huis gezien hadden, dit huis in
   zijn grondlegging voor hun ogenzijnde, weenden met luider stem; maar
   velen verhieven de stem met gejuich en met vreugde.

   ^13Zodat het volk niet onderkende de stem van het gejuich der vreugde,
   van de stem des geweens van het volk; want het volk juichte met groot
   gejuich, dat de stem totvan verre gehoord werd. Ezra 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Toen nu de wederpartijders van Juda en Benjamin hoorden, dat de
   kinderen der gevangenis den HEERE, den God Israels, den tempel bouwden;

   ^2Zo kwamen zij aan tot Zerubbabel, en tot de hoofden der vaderen, en
   zeiden tot hen: Laat ons met ulieden bouwen, want wij zullen uw God
   zoeken, gelijk gijliedenook hebben wij Hem geofferd sinds de dagen van
   Esar-Haddon, den koning van Assur, die ons herwaarts heeft doen
   optrekken.

   ^3Maar Zerubbabel, en Jesua, en de overige hoofden der vaderen van
   Israel zeiden tot hen: Het betaamt niet, dat gijlieden en wij onzen God
   een huis bouwen; maarwij alleen zullen het den HEERE, den God Israels,
   bouwen, gelijk als de koning Kores, koning van Perzie, ons geboden
   heeft.

   ^4Evenwel maakte het volk des lands de handen des volks van Juda slap,
   en verstoorde hen in het bouwen;

   ^5En zij huurden tegen hen raadslieden, om hun raad te vernietigen, al
   de dagen van Kores, koning van Perzie, tot aan het koninkrijk van
   Darius, den koning vanPerzie.

   ^6En onder het koninkrijk van Ahasveros, in het begin zijns
   koninkrijks, schreven zij een aanklacht tegen de inwoners van Juda en
   Jeruzalem.

   ^7En in de dagen van Arthahsasta schreef Bislam, Mithredath, Tabeel, en
   de overigen van zijn gezelschap, aan Arthahsasta, koning van Perzie; en
   de schrift desbriefs was in het Syrisch geschreven, en in het Syrisch
   uitgelegd.

   ^8Rehum, de kanselier, en Simsai, de schrijver, schreven een brief
   tegen Jeruzalem, aan den koning Arthahsasta, op deze manier:

   ^9Toen Rehum, de kanselier, en Simsai, de schrijver, en de overigen van
   hun gezelschap, de Dinaieten, de Afarsathchieten, de Tarpelieten, de
   Afarsieten, deArchevieten, de Babyloniers, de Susanchieten, de
   Dehavieten, de Elamieten,

   ^10En de overige volkeren, die de grote en vermaarde Asnappar heeft
   vervoerd, en doen wonen in de stad van Samaria, ook de overigen, aan
   deze zijde der rivier, enop zulken tijd.

   ^11Dit is een afschrift des briefs, dien zij aan hem, aan den koning
   Arthahsasta, zonden: Uw knechten, de mannen aan deze zijde der rivier,
   en op zulken tijd.

   ^12Den koning zij bekend, dat de Joden, die van u zijn opgetogen, tot
   ons gekomen zijn te Jeruzalem, bouwende die rebelle en die boze stad,
   waarvan zij de murenvoltrekken, en de fondamenten samenvoegen.

   ^13Zo zij nu den koning bekend, indien dezelve stad zal worden
   opgebouwd, en de muren voltrokken, dat zij den cijns, ouden impost, en
   tol niet zullen geven, en gij zultaan de inkomsten der koningen schade
   aanbrengen.

   ^14Nu, omdat wij salaris uit het paleis trekken, en het ons niet
   betaamt des konings oneer te zien, daarom hebben wij gezonden, en dit
   den koning bekend gemaakt;

   ^15Opdat men zoeke in het boek der kronieken uwer vaderen, zo zult gij
   vinden in het boek der kronieken, en weten, dat dezelve stad een
   rebelle stad geweest is, enden koningen en landschappen schade
   aanbrengende, en dat zij daarbinnen afval gesticht hebben, van oude
   tijden af; daarom is dezelve stad verwoest.

   ^16Wij maken dan de koning bekend, dat, zo dezelve stad zal worden
   opgebouwd, en haar muren voltrokken, gij daardoor geen deel zult hebben
   aan deze zijde derrivier.

   ^17De koning zond antwoord aan Rehum, den kanselier, en Simsai, den
   schrijver, en de overigen van hun gezelschappen, die te Samaria
   woonden; mitsgaders aan deoverigen van deze zijde der rivier aldus:
   Vrede, en op zulken tijd.

   ^18De brief, dien gij aan ons geschikt hebt, is duidelijk voor mij
   gelezen.

   ^19En als van mij bevel gegeven was, hebben zij gezocht en gevonden,
   dat dezelve stad zich van oude tijden af tegen de koningen heeft
   verheven, en rebellie en afvaldaarin gesticht is.

   ^20Ook zijn er machtige koningen geweest over Jeruzalem, die geheerst
   hebben overal aan gene zijde der rivier; en hun is cijns, oude impost
   en tol gegeven.

   ^21Geeft dan nu bevel, om diezelve mannen te beletten, dat diezelve
   stad niet opgebouwd worde, totdat van mij bevel zal worden gegeven.

   ^22Weest gewaarschuwd, van feil in dezen te begaan; waarom zou het
   verderf tot schade der koningen aanwassen?

   ^23Toen, van dat het afschrift des briefs van den koning Arthahsasta
   voor Rehum, en Simsai, den schrijver, en hun gezelschappen gelezen was,
   togen zij in haast naarJeruzalem tot de Joden, en beletten hen met arm
   en geweld.

   ^24Toen hield het werk op van het huis Gods, Die te Jeruzalem woont,
   ja, het hield op tot in het tweede jaar van het koninkrijk van Darius,
   den koning van Perzie.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Haggai nu, de profeet, en Zacharia, de zoon van Iddo, profeteerden
   tot de Joden, die in Juda en te Jeruzalem waren; in den naam Gods van
   Israel profeteerden zijtot hen.

   ^2Toen maakten zich op Zerubbabel, de zoon van Sealthiel, en Jesua, de
   zoon van Jozadak, en begonnen te bouwen het huis Gods, Die te Jeruzalem
   woont; en methen de profeten Gods, die hen ondersteunden.

   ^3Te dier tijd kwam tot hen Thathnai, de landvoogd aan deze zijde der
   rivier, en Sthar-Boznai, en hun gezelschap, en zeiden aldus tot hen:
   Wie heeft ulieden bevelgegeven dit huis te bouwen, en dezen muur te
   voltrekken?

   ^4Toen zeiden wij aldus tot hen, en welke de namen waren der mannen,
   die dit gebouw bouwden.

   ^5Doch het oog huns Gods was over de oudsten der Joden, dat zij hun
   niet beletten, totdat de zaak aan Darius kwam, en zij alsdan daarover
   een brief wederbrachten.

   ^6Afschrift des briefs, dien Thathnai, de landvoogd aan deze zijde der
   rivier, met Sthar-Boznai, en zijn gezelschap, de Afarsechaieten, die
   aan deze zijde der rivierwaren, aan den koning Darius zond.

   ^7Zij zonden een verhaal aan hem; en daarin was aldus geschreven: Den
   koning Darius zij alle vrede.

   ^8Den koning zij bekend, dat wij getogen zijn naar het landschap Juda,
   ten huize des groten Gods, hetwelk gebouwd wordt met grote stenen, en
   het hout wordt gelegdin de wanden; en datzelve werk wordt ras gedaan,
   en gaat voorspoediglijk door hun handen voort.

   ^9Toen hebben wij denzelven oudsten gevraagd, en aldus tot hen gezegd:
   Wie heeft ulieden bevel gegeven dit huis te bouwen, en dezen muur te
   voltrekken?

   ^10Wijders hebben wij hun ook hun namen afgevraagd, dat wij ze u bekend
   maakten; dat wij mochten overschrijven de namen der mannen, die hoofden
   onder hen zijn.

   ^11En zij hebben ons dusdanig antwoord wedergegeven, zeggende: Wij zijn
   knechten van den God des hemels en der aarde, en bouwen het huis, dat
   vele jaren voordezen is gebouwd geweest; want een groot koning van
   Israel had het gebouwd en voltrokken.

   ^12Maar nadat onze vaders den God des hemels hadden vertoornd, heeft
   Hij hen gegeven in de hand van Nebukadnezar, den koning van Babel, den
   Chaldeeer;dewelke dat huis heeft vernield, en het volk naar Babel
   weggevoerd.

   ^13Doch in het eerste jaar van Kores, koning van Babel, heeft de koning
   Kores bevel gegeven dit huis Gods te bouwen.

   ^14Ja, de vaten van Gods huis, welke van goud en zilver waren, die
   Nebukadnezar uit den tempel, die te Jeruzalem was, had weggenomen en
   dezelve gebracht in dentempel van Babel, die heeft de koning Kores
   uitgehaald uit den tempel van Babel, en zij zijn gegeven aan een, wiens
   naam was Sesbazar, dien hij tot een landvoogdhad gesteld.

   ^15En hij zeide tot hem: Neem deze vaten, ga ze afvoeren in den tempel,
   die te Jeruzalem is, en laat het huis Gods gebouwd worden op zijn
   plaats.

   ^16Toen kwam dezelve Sesbazar; hij legde de fondamenten van het huis
   Gods, Die te Jeruzalem woont; en er is van toen af tot nu toe gebouwd,
   doch niet volbracht.

   ^17Zo het dan nu den koning goeddunkt, laat er gezocht worden in het
   schathuis des konings aldaar, dat te Babel is, of het zij, dat een
   bevel van den koning Koresgegeven zij, om dit huis Gods te Jeruzalem te
   bouwen; en dat men des konings believen hiervan tot ons zende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Toen gaf de koning Darius bevel; en zij zochten in de kanselarij,
   waar de schatten waren weggelegd, in Babel.

   ^2En te Achmetha, in de burcht, die in het landschap Medie is, werd een
   rol gevonden; en daarin was aldus geschreven: GEDACHTENIS:

   ^3In het eerste jaar van den koning Kores, gaf de koning Kores dit
   bevel: Het huis Gods te Jeruzalem, dat huis zal gebouwd worden, ter
   plaatse, waar zij offerandenofferen, en de fondamenten daarvan zullen
   zwaar zijn; zijn hoogte van zestig ellen, en zijn breedte van zestig
   ellen;

   ^4Met drie rijen van groten steen, en een rij van nieuw hout; en de
   onkosten zullen uit des konings huis gegeven worden.

   ^5Daartoe zal men ook de gouden en zilveren vaten van het huis Gods,
   die Nebukadnezar uit den tempel, die te Jeruzalem was, heeft
   weggevoerd, en naar Babelgebracht, wedergeven, dat zij gaan naar den
   tempel, die te Jeruzalem is, aan zijn plaats, en men zal ze afvoeren
   ten huize Gods.

   ^6Nu, gij Thathnai, landvoogd aan gene zijde der rivier, gij
   Sthar-Boznai, met ulieder gezelschap, gij Afarsechaieten, die aan gene
   zijde der rivier zijt, weest verre vandaar!

   ^7Laat hen aan den arbeid van dit huis Gods; dat de landvoogd der Joden
   en de oudsten der Joden dit huis Gods bouwen aan zijn plaats.

   ^8Ook wordt van mij bevel gegeven, wat gijlieden doen zult aan de
   oudsten dezer Joden, om dit huis Gods te bouwen; te weten, dat uit des
   konings goederen, van dencijns aan gene zijde der rivier, de onkosten
   dezen mannen spoediglijk gegeven worden, opdat men hen niet belette.

   ^9En wat nodig is, als jonge runderen, en rammen, en lammeren, tot
   brandofferen aan den God des hemels, tarwe, zout, wijn en olie, naar
   het zeggen der priesteren, die te Jeruzalem zijn, dat het hun dag bij
   dag gegeven worde, dat er geen feil zij;

   ^10Opdat zij offeranden van liefelijken reuk aan den God des hemels
   offeren, en bidden voor het leven des konings en zijner kinderen.

   ^11Voorts wordt bevel van mij gegeven, dat al dengene, die dit woord
   zal veranderen, een hout uit zijn huis zal gerukt en opgericht worden,
   waaraan hij zal wordenopgehangen; en zijn huis zal om diens wille tot
   een drekhoop gemaakt worden.

   ^12De God nu, die Zijn Naam aldaar heeft doen wonen, werpe ter neder
   alle koningen en volken, die hun hand zullen uitstrekken, om te
   veranderen en te verderven dithuis Gods, dat te Jeruzalem is. Ik,
   Darius, heb het bevel gegeven, dat het spoediglijk gedaan worde.

   ^13Toen deden Thathnai, de landvoogd aan gene zijde der rivier,
   Sthar-Boznai, en hun gezelschap, spoediglijk alzo, naar hetgeen de
   koning Darius gezonden had.

   ^14En de oudsten der Joden bouwden en gingen voorspoediglijk voort,
   door de profetie van den profeet Haggai en Zacharia, den zoon van Iddo;
   en zij bouwden envoltrokken het, naar het bevel van den God Israels, en
   naar het bevel van Kores, en Darius, en Arthahsasta, koning van Perzie.

   ^15En dit huis werd volbracht op den derden dag der maand Adar;
   datzelve was het zesde jaar van het koninkrijk van den koning Darius.

   ^16En de kinderen Israels, de priesteren en Levieten, en de overige
   kinderen der gevangenis deden de inwijding van dit huis Gods met
   vreugde.

   ^17En zij offerden, ter inwijding van dit huis Gods, honderd runderen,
   tweehonderd rammen, vierhonderd lammeren en twaalf geitenbokken, ten
   zondoffer voor gansIsrael, naar het getal der stammen Israels.

   ^18En zij stelden de priesteren in hun onderscheidingen, en de Levieten
   in hun verdelingen, tot den dienst Gods, Die te Jeruzalem is, naar het
   voorschrift des boeks vanMozes.

   ^19Ook hielden de kinderen der gevangenis het pascha, op den
   veertienden der eerste maand.

   ^20Want de priesters en de Levieten hadden zich gereinigd als een enig
   man; zij waren allen rein; en zij slachtten het pascha voor alle
   kinderen der gevangenis, en voorhun broederen, de priesteren, en voor
   zichzelven.

   ^21Alzo aten de kinderen Israels, die uit de gevangenis wedergekomen
   waren, mitsgaders al wie zich van de onreinigheid der heidenen des
   lands tot hen afgezonderdhad, om den HEERE, den God Israels, te zoeken.

   ^22En zij hielden het feest der ongezuurde broden zeven dagen, met
   blijdschap; want de HEERE had hen verblijd, en het hart des konings van
   Assur tot hen gewend, om hun handen te sterken in het huis Gods, des
   Gods van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Na deze geschiedenissen nu, in het koninkrijk van Arthahsasta, koning
   van Perzie: Ezra, de zoon van Seraja, den zoon van Azarja, den zoon van
   Hilkia,

   ^2Den zoon van Sallum, den zoon van Zadok, den zoon van Ahitub,

   ^3Den zoon van Amarja, den zoon van Azarja, den zoon van Merajoth,

   ^4Den zoon van Zerahja, den zoon van Uzzi, den zoon van Bukki,

   ^5Den zoon van Abisua, den zoon van Pinehas, den zoon van Eleazar, den
   zoon van Aaron, den hoofdpriester.

   ^6Deze Ezra toog op uit Babel; en hij was een vaardig schriftgeleerde
   in de wet van Mozes, die de HEERE, de God Israels, gegeven heeft; en de
   koning gaf hem, naar de hand des HEEREN, zijns Gods, over hem, al zijn
   verzoek.

   ^7Ook sommigen van de kinderen Israels, en van de priesteren en de
   Levieten, en de zangers, en de poortiers, en de Nethinim, togen op naar
   Jeruzalem, in hetzevende jaar van den koning Arthahsasta.

   ^8En hij kwam te Jeruzalem in de vijfde maand; dat was het zevende jaar
   dezes konings.

   ^9Want op den eersten der eerste maand was het begin des optochts uit
   Babel, en op den eersten der vijfde maand kwam hij te Jeruzalem, naar
   de goede hand zijnsGods over hem.

   ^10Want Ezra had zijn hart gericht, om de wet des HEEREN te zoeken en
   te doen, en om in Israel te leren de inzettingen en de rechten.

   ^11Dit is nu het afschrift des briefs, dien de koning Arthahsasta gaf
   aan Ezra, den priester, den schriftgeleerde; den schriftgeleerde van de
   woorden der geboden desHEEREN, en Zijn inzettingen over Israel:

   ^12Arthahsasta koning der koningen, aan Ezra, den priester, den
   schriftgeleerde der wet van den God des hemels, volkomen vrede en op
   zulken tijd.

   ^13Van mij wordt bevel gegeven, dat al wie vrijwillig is in mijn
   koninkrijk, van het volk van Israel, en van deszelfs priesteren en
   Levieten, om te gaan naar Jeruzalem, dat hij met u ga.

   ^14Dewijl gij van voor den koning en zijn zeven raadsheren gezonden
   zijt, om onderzoek te doen in Judea, en te Jeruzalem, naar de wet uws
   Gods, die in uw hand is;

   ^15En om henen te brengen het zilver en goud, dat de koning en zijn
   raadsheren vrijwilliglijk gegeven hebben aan den God Israels, Wiens
   woning te Jeruzalem is;

   ^16Mitsgaders al het zilver en goud, dat gij vinden zult in het ganse
   landschap van Babel, met de vrijwillige gave des volks en der
   priesteren, die vrijwilliglijk geven, tenhuize huns Gods, dat te
   Jeruzalem is;

   ^17Opdat gij spoediglijk voor dat geld koopt runderen, rammen,
   lammeren, met hun spijsofferen, en hun drankofferen, en die offert op
   het altaar van het huis van uliederGod, dat te Jeruzalem is.

   ^18Daartoe, wat u en uw broederen goeddunken zal, met het overige
   zilver en goud te doen, zult gijlieden doen naar het welgevallen uws
   Gods.

   ^19En geef de vaten, die u gegeven zijn tot den dienst van het huis uws
   Gods, weder voor den God van Jeruzalem.

   ^20Het overige nu, dat van node zal zijn voor het huis uws Gods, dat u
   voorvallen zal uit te geven, zult gij geven uit het schathuis des
   konings.

   ^21En van mij, mij, koning Arthahsasta, wordt bevel gegeven aan alle
   schatmeesters, die aan gene zijde der rivier zijt, dat alles, wat Ezra,
   de priester, de schriftgeleerdeder wet van den God des hemels, van u
   zal begeren, spoediglijk gedaan worde;

   ^22Tot honderd talenten zilvers toe, en tot honderd kor tarwe, en tot
   honderd bath wijn, en tot honderd bath olie, en zout zonder
   voorschrift.

   ^23Al wat naar het bevel van den God des hemels is, dat het vlijtiglijk
   gedaan worde, voor het huis van den God des hemels; want waartoe zou er
   grote toorn zijn overhet koninkrijk des konings en zijner kinderen?

   ^24Ook laten wij ulieden weten, aangaande alle priesteren en Levieten,
   zangers, poortiers, Nethinim en dienaars van het huis dezes Gods, dat
   men den cijns, oudenimpost en tol hun niet zal vermogen op te leggen.

   ^25En gij, Ezra, naar de wijsheid uws Gods, die in uw hand is, stel
   regeerders en richters, die al het volk richten, dat aan gene zijde der
   rivier is, allen, die de wettenGods weten, en die ze niet weet, zult
   gijlieden die bekend maken.

   ^26En al wie de wet uws Gods en de wet des konings niet zal doen, over
   dien laat spoediglijk recht worden gedaan, hetzij ter dood, of tot
   uitbanning, of tot boete vangoederen, of tot de banden.

   ^27Geloofd zij de HEERE, de God onzer vaderen, Die alzulks in het hart
   des konings gegeven heeft, om te versieren het huis des HEEREN, dat te
   Jeruzalem is.

   ^28En heeft tot mij weldadigheid geneigd, voor het aangezicht des
   konings en zijner raadsheren, en aller geweldige vorsten des konings!
   Zo heb ik mij gesterkt, naar dehand des HEEREN, mijns Gods, over mij,
   en de hoofden uit Israel vergaderd, om met mij op te trekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Dit nu zijn de hoofden hunner vaderen, met hun geslachtsrekening, die
   met mij uit Babel optogen, onder het koninkrijk van den koning
   Arthahsasta.

   ^2Van de kinderen van Pinehas, Gersom; van de kinderen van Ithamar,
   Daniel; van de kinderen van David, Hattus.

   ^3Van de kinderen van Sechanja, van de kinderen van Paros, Zacharja; en
   met hem werden bij geslachtsregisters gerekend, aan manspersonen,
   honderd en vijftig.

   ^4Van de kinderen van Pahath-Moab, Eljehoenai, van de zoon van Zerahja;
   en met hem tweehonderd manspersonen.

   ^5Van de kinderen van Sechanja, de zoon van Jahaziel; en met hem
   driehonderd manspersonen.

   ^6En van de kinderen van Adin, Ebed, de zoon van Jonathan; en met hem
   vijftig manspersonen.

   ^7En van de kinderen van Elam, Jesaja, de zoon van Athalja; en met hem
   zeventig manspersonen.

   ^8En van de kinderen van Sefatja, Zebadja, de zoon van Michael; en met
   hem tachtig manspersonen.

   ^9En van de kinderen van Joab, Obadja, de zoon van Jehiel; en met hem
   tweehonderd en achttien manspersonen.

   ^10En van de kinderen van Selomith, de zoon van Josifja; en met hem
   honderd en zestig manspersonen.

   ^11En van de kinderen van Babai, Zacharja, de zoon van Bebai; en met
   hem acht en twintig manspersonen.

   ^12En van de kinderen van Azgad, Johanan, de zoon van Katan; en met hem
   honderd en tien manspersonen.

   ^13En van de laatste kinderen van Adonikam, welker namen deze waren:
   Elifelet, Jehiel, en Semaja; en met hen zestig manspersonen.

   ^14En van de kinderen van Bigvai, Uthai en Zabbud; en met hen zeventig
   manspersonen.

   ^15En ik vergaderde hen aan de rivier, gaande naar Ahava, en wij
   legerden ons aldaar drie dagen; toen lette ik op het volk en de
   priesteren, en vond aldaar geen van dekinderen van Levi.

   ^16Zo zond ik tot Eliezer, tot Ariel, tot Semaja, en tot Elnathan, en
   tot Jarib, en tot Elnathan, en tot Nathan, en tot Zacharja, en tot
   Mesullam, de hoofden; en tot Jojariben tot Elnathan, de leraars;

   ^17En ik gaf hun bevel aan Iddo, het hoofd in de plaats Chasifja; en ik
   legde de woorden in hun mond, om te zeggen tot Iddo, zijn broeder, en
   de Nethinim, in de plaatsChasifja, dat zij ons brachten dienaars voor
   het huis onzes Gods.

   ^18En zij brachten ons, naar de goede hand onzes Gods over ons, een man
   van verstand, van de kinderen van Mahli, den zoon van Levi, den zoon
   van Israel; namelijkSerebja, met zijn zonen en broederen, achttien;

   ^19En Hasabja, en met hem Jesaja, van de kinderen van Merari, met zijn
   broederen, en hun zonen, twintig;

   ^20En van Nethinim, die David en de vorsten ten dienste der Levieten
   gegeven hadden, tweehonderd en twintig Nethinim, die allen bij namen
   genoemd werden.

   ^21Toen riep ik aldaar een vasten uit aan de rivier Ahava, opdat wij
   ons verootmoedigden voor het aangezicht onzes Gods, om van Hem te
   verzoeken een rechten weg, voor ons, en voor onze kinderkens, en voor
   al onze have.

   ^22Want ik schaamde mij van den koning een heir en ruiters te begeren,
   om ons te helpen van den vijand, op den weg; omdat wij tot den koning
   hadden gesproken, zeggende: De hand onzes Gods is ten goede over allen,
   die Hem zoeken, maar Zijn sterkte en Zijn toorn over allen, die Hem
   verlaten.

   ^23Alzo vastten wij; en verzochten zulks van onzen God; en Hij liet
   zich van ons verbidden.

   ^24Toen scheidde ik twaalf uit van de oversten der priesteren: Serebja
   Hasabja, en tien van hun broederen met hen.

   ^25En ik woog hun toe het zilver, en het goud, en de vaten, zijnde de
   offering van het huis onzes Gods die de koning en zijn raadsheren, en
   zijn vorsten, en gans Israel, die er gevonden werden, geofferd hadden;

   ^26Ik woog dan aan hun hand zeshonderd en vijftig talenten zilvers, en
   honderd zilveren vaten in talenten; aan goud, honderd talenten;

   ^27En twintig gouden bekers, tot duizend drachmen; en twee vaten van
   blinkend goed koper, begeerlijk als goud.

   ^28En ik zeide tot hen: Gij zijt heilig den HEERE, en deze vaten zijn
   heilig; ook dit zilver en dit goud, de vrijwillige gave, den HEERE, den
   God uwer vaderen.

   ^29Waakt en bewaart het, totdat gij het opweegt, in tegenwoordigheid
   van de oversten der priesteren en Levieten, en der vorsten der vaderen
   van Israel, te Jeruzalem, in de kameren van des HEEREN huis.

   ^30Toen ontvingen de priesters en de Levieten het gewicht des zilvers
   en des gouds, en der vaten, om te brengen te Jeruzalem, ten huize onzes
   Gods.

   ^31Alzo verreisden wij van de rivier Ahava, op den twaalfden der eerste
   maand, om te gaan naar Jeruzalem; en de hand onzes Gods was over ons,
   en redde ons vande hand des vijands, en desgenen, die ons lagen legde
   op den weg.

   ^32En wij kwamen te Jeruzalem; en wij bleven aldaar drie dagen.

   ^33Op den vierden dag nu werd gewogen het zilver, en het goud, en de
   vaten, in het huis onzes Gods, aan de hand van Meremoth, den zoon van
   Uria, den priester, enmet hem Eleazar, de zoon van Pinehas; en met hem
   Jozabad, de zoon van Jesua, en Noadja, de zoon van Binnui, de Levieten.

   ^34Naar het getal en naar het gewicht van dat alles; en het ganse
   gewicht werd ter zelfder tijd opgeschreven.

   ^35En de weggevoerden, die uit de gevangenis gekomen waren, offerden
   den God Israels brandofferen; twaalf varren voor gans Israel, zes en
   negentig rammen, zevenen zeventig lammeren, twaalf bokken ten
   zondoffer; alles ten brandoffer den HEERE.

   ^36Daarna gaven zij de wetten des konings aan des konings stadhouders
   en landvoogden aan deze zijde der rivier; en zij bevorderden het volk
   en het huis Gods. Ezra 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Als nu deze dingen voleind waren, traden de vorsten tot mij toe,
   zeggende: Het volk Israels, en de priesters, en de Levieten, zijn niet
   afgezonderd van de volkendezer landen, naar hun gruwelen, namelijk van
   de Kanaanieten, de Hethieten, de Ferezieten, de Jebusieten, de
   Ammonieten, de Moabieten, de Egyptenaren enAmorieten.

   ^2Want zij hebben van hun dochteren genomen voor zichzelven en voor hun
   zonen, zodat zich vermengd hebben het heilig zaad met de volken dezer
   landen; ja, dehand der vorsten en overheden is de eerste geweest in
   deze overtreding.

   ^3Als ik nu deze zaak hoorde, scheurde ik mijn kleed en mijn mantel; en
   ik trok van het haar mijns hoofds en mijns baards uit, en zat verbaasd
   neder.

   ^4Toen verzamelden zich tot mij allen, die voor de woorden van den God
   Israels beefden, om de overtreding der weggevoerden; doch ik bleef
   verbaasd zitten tot aanhet avondoffer.

   ^5En omtrent het avondoffer stond ik op uit mijn bedruktheid, als ik nu
   mijn kleed en mijn mantel gescheurd had; en ik boog mij op mijn knieen,
   en breidde mijn handenuit tot den HEERE, mijn God.

   ^6En ik zeide: Mijn God, ik ben beschaamd en schaamrood, om mijn
   aangezicht tot U op te heffen, mijn God; want onze ongerechtigheden
   zijn vermenigvuldigd totboven ons hoofd, en onze schuld is groot
   geworden tot aan den hemel.

   ^7Van de dagen onzer vaderen af zijn wij in grote schuld tot op dezen
   dag; en wij zijn om onze ongerechtigheden overgegeven, wij, onze
   koningen en onze priesters, inde hand van de koningen der landen, in
   zwaard, in gevangenis, en in roof, en in schaamte des aangezichts,
   gelijk het is te dezen dage.

   ^8En nu is er, als een klein ogenblik, een genade geschied van den
   HEERE, onzen God, om ons een ontkoming over te laten, en ons een nagel
   te geven in Zijn heiligeplaats, om onze ogen te verlichten, o onze God,
   en om ons een weinig levens te geven in onze dienstbaarheid.

   ^9Want wij zijn knechten; doch in onze dienstbaarheid heeft ons onze
   God niet verlaten; maar Hij heeft weldadigheid tot ons geneigd voor het
   aangezicht der koningenvan Perzie, dat Hij ons een weinig levens gave,
   om het huis onzes Gods te verhogen, en de woestigheden van hetzelve op
   te richten, en om ons een tuin te geven inJuda en te Jeruzalem.

   ^10En nu, wat zullen wij zeggen, o onze God! na dezen? Want wij hebben
   Uw geboden verlaten,

   ^11Die Gij geboden hadt door den dienst Uwer knechten, de profeten,
   zeggende: Het land, waar gijlieden inkomt, om dat te erven, is een vuil
   land, door de vuiligheid vande volken der landen, om hun gruwelen,
   waarmede zij dat vervuild hebben, van het ene einde tot het andere
   einde, met hun onreinigheid.

   ^12Zo zult gij nu uw dochteren niet geven aan hun zonen, en hun
   dochteren niet nemen voor uw zonen, en zult hun vrede en hun best niet
   zoeken, tot in eeuwigheid;opdat gij sterk wordt, en het goede des lands
   eet, en uw kinderen doet erven tot in eeuwigheid.

   ^13En na alles, wat over ons gekomen is, om onze boze werken, en om
   onze grote schuld, omdat Gij, o onze God! belet hebt, dat wij niet te
   onder zijn vanwege onzeongerechtigheid, en hebt ons een ontkoming
   gegeven, als deze is;

   ^14Zullen wij nu wederkeren, om Uw geboden te vernietigen, en ons te
   verzwageren met de volken dezer gruwelen? Zoudt Gij niet tegen ons
   toornen tot verterens toe, dat er geen overblijfsel noch ontkoming zij?

   ^15O HEERE, God van Israel! Gij zijt rechtvaardig; want wij zijn
   overgelaten ter ontkoming, als het is te dezen dage. Zie, wij zijn voor
   Uw aangezicht in onze schuld;want er is niemand, die voor Uw aangezicht
   zou kunnen bestaan, om zulks. Ezra 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Als Ezra alzo bad, en als hij deze belijdenis deed, wenende en zich
   voor Gods huis nederwerpende, verzamelde zich tot hem uit Israel een
   zeer grote gemeente vanmannen, en vrouwen, en kinderen; want het volk
   weende met groot geween.

   ^2Toen antwoordde Sechanja, de zoon van Jehiel, een van de zonen van
   Elam, en zeide tot Ezra: Wij hebben overtreden tegen onzen God, en wij
   hebben vreemdevrouwen van de volken des lands bij ons doen wonen; maar
   nu, er is hope voor Israel, dezen aangaande.

   ^3Laat ons dan nu een verbond maken met onze God, dat wij al die
   vrouwen, en wat van haar geboren is, zullen doen uitgaan, naar den raad
   des HEEREN, endergenen, die beven voor het gebod onzes Gods; en laat er
   gedaan worden naar de wet.

   ^4Sta op, want deze zaak komt u toe; en wij zullen met u zijn; wees
   sterk en doe het.

   ^5Toen stond Ezra op, en deed de oversten der priesteren, de Levieten
   en gans Israel zweren, te zullen doen naar dit woord; en zij zwoeren.

   ^6En Ezra stond op van voor Gods huis, en ging in de kamer van Johanan,
   den zoon van Eljasib; als hij daar kwam, at hij geen brood, en dronk
   geen water, want hijbedreef rouw over de overtreding der weggevoerden.

   ^7En zij lieten een stem doorgaan door Juda en Jeruzalem, aan al de
   kinderen der gevangenis, dat zij zich te Jeruzalem zouden verzamelen.

   ^8En al wie niet kwam in drie dagen, naar den raad der vorsten en der
   oudsten, al zijn have zou verbannen zijn; en hij zelf zou afgezonderd
   wezen van de gemeenteder weggevoerden.

   ^9Toen verzamelden zich alle mannen van Juda en Benjamin te Jeruzalem
   in drie dagen; het was de negende maand op den twintigsten in de maand;
   en al het volk zatop de straat van Gods huis, sidderende om deze zaak,
   en vanwege de plasregenen.

   ^10Toen stond Ezra, de priester, op en zeide tot hen: Gijlieden hebt
   overtreden, en vreemde vrouwen bij u doen wonen, om Israels schuld te
   vermeerderen.

   ^11Nu dan, doet den HEERE, uwer vaderen God, belijdenis en doet Zijn
   welgevallen, en scheidt u af van de volken des lands, en van de vreemde
   vrouwen.

   ^12En de ganse gemeente antwoordde en zeide met luider stem: Naar uw
   woorden, alzo komt het ons toe te doen.

   ^13Maar des volks is veel, en het is een tijd van plasregen, dat men
   hier buiten niet staan kan; en het is geen werk van een dag noch van
   twee; want velen onzerhebben overtreden in deze zaak.

   ^14Laat toch onze vorsten der ganse gemeente hierover staan, en allen,
   die in onze steden zijn, die vreemde vrouwen bij zich hebben doen
   wonen, op gezette tijdenkomen, en met hen de oudsten van elke stad en
   derzelver rechters; totdat wij van ons afwenden de hittigheid des
   toorns onzes Gods, om dezer zaken wil.

   ^15Alleenlijk Jonathan, de zoon van Asahel, en Jehazia, de zoon van
   Tikva, stonden hierover; en Mesullam, en Sabbethai, de Leviet, hielpen
   hen.

   ^16En de kinderen der gevangenis deden alzo; en Ezra, de priester, met
   de mannen, de hoofden der vaderen, naar het huis hunner vaderen, en zij
   allen, bij namengenoemd, scheidden zich af, en zij zaten op den eersten
   dag der tiende maand, om deze zaak te onderzoeken.

   ^17En zij voleindden het met alle mannen, die vreemde vrouwen bij zich
   hadden doen wonen, tot op den eersten dag der eerste maand.

   ^18En er werden gevonden van de zonen der priesteren, die vreemde
   vrouwen bij zich hadden doen wonen; van de zonen van Jesua, den zoon
   van Jozadak, en zijnbroederen, Maaseja, en Eliezer, en Jarib, en
   Gedalja.

   ^19En zij gaven hun hand, dat zij hun vrouwen zouden doen uitgaan; en
   schuldig zijnde, offerden zij een ram van de kudde voor hun schuld.

   ^20En van de kinderen van Immer: Hanani en Zebadja.

   ^21En van de kinderen van Harim: Maaseja, en Elia, en Semaja, en
   Jehiel, en Uzia,

   ^22En van de kinderen van Pashur: Eljoenai, Maaseja, Ismael, Nethaneel,
   Jozabad en Elasa.

   ^23En van de Levieten: Jozabad, en Simei, en Kelaja (deze is Kelita),
   Pethahja, Juda en Eliezer.

   ^24En van de zangers: Eljasib; en van de poortiers: Sallum, en Telem,
   en Uri.

   ^25En van Israel: van de kinderen van Paros: Ramja, en Jezia, en
   Malchia, en Mijamim, en Eleazar, en Malchia, en Benaja.

   ^26En van de kinderen van Elam: Mattanja, Zacharja, en Jehiel, en Abdi,
   en Jeremoth, en Elia.

   ^27En van de kinderen van Zatthu: Eljoenai, Eljasib, Mattanja, en
   Jeremoth, en Zabad, Aziza.

   ^28En van de kinderen van Bebai: Johanan, Hananja, Sabbai, en Athlai.

   ^29En van de kinderen van Bani: Mesullam, Malluch en Adaja, Jasub en
   Seal, Jeramoth.

   ^30En van de kinderen van Pahath-Moab: Adna, en Chelal, Benaja,
   Maaseja, Mattanja, Bezaleel, en Binnui, en Manasse.

   ^31En van de kinderen van Harim: Eliezer, Jissia, Malchia, Semaja,
   Simeon,

   ^32Benjamin, Malluch, Semarja.

   ^33Van de kinderen van Hasum: Mathnai, Mattata, Zabad, Elifelet,
   Jeremai, Manasse, Simei.

   ^34Van de kinderen van Bani: Maadai, Amram, en Uel,

   ^35Benaja, Bedeja, Cheluhu,

   ^36Vanja, Meremoth, Eljasib,

   ^37Mattanja, Mathnai, en Jaasai,

   ^38En Bani, en Binnui, Simei,

   ^39En Selemja, en Nathan, en Adaja,

   ^40Machnadbai, Sasai, Sarai,

   ^41Azareel, Selemja, Semarja,

   ^42Sallum, Amarja, Jozef.

   ^43Van de kinderen van Nebo: Jeiel, Mattithja, Zabad, Zebina, Jaddai,
   en Joel, Benaja.
     __________________________________________________________________

Nehemiah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De geschiedenissen van Nehemia, zoon van Hachalja. En het geschiedde
   in de maand Chisleu, in het twintigste jaar, als ik te Susan in het
   paleis was;

   ^2Zo kwam Hanani, een van mijn broederen, hij en sommige mannen uit
   Juda, en ik vraagde hen naar de Joden, die ontkomen waren (die
   overgebleven waren van degevangenis), en naar Jeruzalem.

   ^3En zij zeiden tot mij: De overgeblevenen, die van de gevangenis
   aldaar in het landschap zijn overgebleven, zijn in grote ellende en in
   versmaadheid; en Jeruzalemsmuur is verscheurd, en haar poorten zijn met
   vuur verbrand.

   ^4En het geschiedde, als ik deze woorden hoorde, zo zat ik neder, en
   weende, en bedreef rouw, enige dagen; en ik was vastende en biddende
   voor het aangezicht vanden God des hemels.

   ^5En ik zeide: Och, HEERE, God des hemels, Gij, grote en vreselijke
   God! Die het verbond en de goedertierenheid houdt dien, die Hem
   liefhebben, en Zijn gebodenhouden.

   ^6Laat toch Uw oor opmerkende, en Uw ogen open zijn, om te horen naar
   het gebed Uws knechts, dat ik heden voor Uw aangezicht bid, dag en
   nacht, voor dekinderen Israels, Uw knechten; en ik doe belijdenis over
   de zonden der kinderen Israels, die wij tegen U gezondigd hebben; ook
   ik en mijns vaders huis, wij hebbengezondigd.

   ^7Wij hebben het ganselijk tegen U verdorven; en wij hebben niet
   gehouden de geboden, noch de inzettingen, noch de rechten, die Gij Uw
   knecht Mozes gebodenhebt.

   ^8Gedenk toch des woords, dat Gij Uw knecht Mozes geboden hebt,
   zeggende: Gijlieden zult overtreden, Ik zal u onder de volken
   verstrooien.

   ^9En gij zult u tot Mij bekeren, en Mijn geboden houden, en die doen;
   al waren uw verdrevenen aan het einde des hemels, Ik zal hen vandaar
   verzamelen, en zal zebrengen tot de plaats, die Ik verkoren heb, om
   Mijn Naam aldaar te doen wonen.

   ^10Zij zijn toch Uw knechten en Uw volk, dat Gij verlost hebt door Uw
   grote kracht en door Uw sterke hand.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Toen geschiedde het in de maand Nisan, in het twintigste jaar van den
   koning Arthahsasta, als er wijn voor zijn aangezicht was, dat ik den
   wijn opnam, en gaf hemden koning; nu was ik nooit treurig geweest voor
   zijn aangezicht.

   ^2Zo zeide de koning tot mij: Waarom is uw aangezicht treurig, zo gij
   toch niet krank zijt? Dit is niet dan treurigheid des harten. Toen
   vreesde ik gans zeer.

   ^3En ik zeide tot de koning: De koning leve in eeuwigheid! Hoe zou mijn
   aangezicht niet treurig zijn, daar de stad, de plaats der begravenissen
   mijner vaderen, woest is, en haar poorten met vuur verteerd zijn?

   ^4En de koning zeide tot mij: Wat verzoekt gij nu? Toen bad ik tot God
   van den hemel.

   ^5En ik zeide tot den koning: Zo het den koning goeddunkt, en zo uw
   knecht voor uw aangezicht aangenaam is, dat gij mij zendt naar Juda,
   naar de stad derbegravenissen mijner vaderen, dat ik ze bouwe.

   ^6Toen zeide de koning tot mij, daar de koningin nevens hem zat: Hoe
   lang zal uw reis wezen, en wanneer zult gij wederkomen? En het behaagde
   den koning, dat hijmij zond, als ik hem zekeren tijd gesteld had.

   ^7Voorts zeide ik tot den koning: Zo het den koning goeddunkt, dat men
   mij brieven geve aan de landvoogden aan gene zijde der rivier, dat zij
   mij overgeleiden, totdatik in Juda zal gekomen zijn;

   ^8Ook een brief aan Asaf, den bewaarder van den lusthof, denwelken de
   koning heeft, dat hij mij hout geve om te zolderen de poorten van het
   paleis, dat aan het huisis, en tot de stadsmuur, en tot het huis, waar
   ik intrekken zal. En de koning gaf ze mij, naar de goede hand mijns
   Gods over mij.

   ^9Toen kwam ik tot de landvoogden aan gene zijde der rivier, en gaf hun
   de brieven des konings. En de koning had oversten des heirs en ruiteren
   met mij gezonden.

   ^10Toen nu Sanballat, de Horoniet, en Tobia, de Ammonietische knecht
   dat hoorden, mishaagde het hun met groot mishagen, dat er een mens
   gekomen was, om watgoeds te zoeken voor de kinderen Israels.

   ^11En ik kwam te Jeruzalem, en was daar drie dagen.

   ^12Daarna maakte ik mij des nachts op, ik en weinig mannen met mij, en
   ik gaf geen mens te kennen, wat mijn God in mijn hart gegeven had, om
   aan Jeruzalem tedoen; en er was geen dier met mij, dan het dier, waarop
   ik reed.

   ^13En ik trok uit bij nacht door de Dalpoort, en voorbij de
   Drakenfontein, en naar de Mistpoort, en ik brak aan de muren van
   Jeruzalem, dewelke verscheurd waren, enhaar poorten met vuur verteerd.

   ^14En ik ging voort naar de Fonteinpoort, en naar des konings vijver;
   doch daar was geen plaats voor het dier, om onder mij voort te gaan.

   ^15Toen ging ik op, des nachts, door de beek, en ik brak aan den muur;
   en ik keerde weder, en kwam in de Dalpoort; alzo keerde ik wederom.

   ^16En de overheden wisten niet, waar ik heengegaan was, en wat ik deed;
   want ik had tot nog toe den Joden, en den priesteren, en den edelen, en
   overheden, en denanderen, die het werk deden, niets te kennen gegeven.

   ^17Toen zeide ik tot hen: Gijlieden ziet de ellende, waarin wij zijn,
   dat Jeruzalem woest is, en haar poorten met vuur verbrand zijn; komt,
   en laat ons Jeruzalems muuropbouwen; opdat wij niet meer een
   versmaadheid zijn.

   ^18En ik gaf hun te kennen de hand mijns Gods, Die goed over mij
   geweest was, als ook de woorden des konings, die hij tot mij gesproken
   had. Toen zeiden zij: Laatons op zijn, dat wij bouwen; en zij sterkten
   hun handen ten goede.

   ^19Als nu Sanballat, de Horoniet, en Tobia, de Ammonietische knecht, en
   Gesem, de Arabier, dit hoorden, zo bespotten zij ons, en verachtten
   ons; en zij zeiden: Wat isdit voor een ding, dat gijlieden doet? Wilt
   gijlieden tegen den koning rebelleren?

   ^20Toen gaf ik hun tot antwoord, en zeide tot hen: God van den hemel,
   Die zal het ons doen gelukken, en wij, Zijn knechten, zullen ons
   opmaken en bouwen; maargijlieden hebt geen deel, noch gerechtigheid,
   noch gedachtenis in Jeruzalem
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Eljasib, de hogepriester, maakte zich op met zijn broederen, de
   priesteren, en zij bouwden de Schaapspoort; zij heiligden ze, en
   richtten haar deuren op; ja, zijheiligden ze tot aan den toren Mea, tot
   aan den toren Hananeel.

   ^2En aan zijn hand bouwden de mannen van Jericho; ook bouwde aan zijn
   hand Zacchur, de zoon van Imri.

   ^3De Vispoort nu bouwden de kinderen van Senaa; zij zolderden die, en
   richtten haar deuren op, met haar sloten en haar grendelen.

   ^4En aan hun hand verbeterde Meremoth, de zoon van Uria, den zoon van
   Koz; en aan hun hand verbeterde Mesullam, de zoon van Berechja, den
   zoon vanMesezabeel; en aan hun hand verbeterde Zadok, zoon van Baena.

   ^5Voorts aan hun hand verbeterden de Thekoieten; maar hun
   voortreffelijken brachten hun hals niet tot den dienst huns Heeren.

   ^6En de Oude poort verbeterden Jojada, de zoon van Paseah, en Mesullam,
   de zoon van Besodja; deze zolderden zij, en richtten haar deuren op,
   met haar sloten enhaar grendelen.

   ^7En aan hun hand verbeterden Melatja, de Gibeoniet, en Jadon, de
   Meronothiet, de mannen van Gibeon en van Mizpa; tot aan den stoel des
   landvoogds aan dezezijde der rivier.

   ^8Aan zijn hand verbeterde Uzziel, de zoon van Harhoja, een der
   goudsmeden, en aan zijn hand verbeterde Hananja, de zoon van een der
   apothekers; en zij lietenJeruzalem tot aan den breden muur.

   ^9En aan hun hand verbeterde Refaja, de zoon van Hur, overste des
   halven deels van Jeruzalem.

   ^10Voorts aan hun hand verbeterde Jedaja, de zoon van Herumaf, en
   tegenover zijn huis; en aan zijn hand verbeterde Hattus, de zoon van
   Hasabneja.

   ^11De andere mate verbeterden Malchia, de zoon van Harim, en Hassub, de
   zoon van Pahath-Moab; daartoe den Bakoventoren.

   ^12En aan zijn hand verbeterde Sallum, de zoon van Lohes, overste van
   het andere halve deel van Jeruzalem, hij en zijn dochteren.

   ^13De Dalpoort verbeterden Hanun, en de inwoners van Zanoah; zij
   bouwden die, en richtten haar deuren op, met haar sloten en haar
   grendelen; daartoe duizend ellenaan den muur, tot aan de Mistpoort.

   ^14De Mistpoort nu verbeterde Malchia, de zoon van Rechab, overste van
   het deel Beth-Cherem; hij bouwde ze, en richtte haar deuren op, met
   haar sloten en haargrendelen.

   ^15En de Fonteinpoort verbeterde Sallum, de zoon van Kol-Hoze, overste
   van het deel van Mizpa; hij bouwde ze, en overdekte ze, en richtte haar
   deuren op, met haarsloten en haar grendelen; daartoe den muur des
   vijvers Schelah bij des konings hof, en tot aan de trappen, die afgaan
   van Davids stad.

   ^16Na hem verbeterde Nehemia, de zoon van Azbuk, overste van het halve
   deel van Beth-Zur, tot tegenover Davids graven, en tot aan den
   gemaakten vijver, en totaan het huis der helden.

   ^17Na hem verbeterden de Levieten, Rehum, de zoon van Bani; aan zijn
   hand verbeterde Hasabja, de overste van het halve deel van Kehila, in
   zijn deel.

   ^18Na hem verbeterden hun broederen, Bavai, de zoon van Henadad, de
   overste van het andere halve deel van Kehila.

   ^19Aan zijn hand verbeterde Ezer, de zoon van Jesua, de overste van
   Mizpa, een ander maat; tegenover den opgang naar het wapenhuis, aan den
   hoek.

   ^20Na hem verbeterde zeer vuriglijk Baruch, de zoon van Zabbai, een
   andere maat; van den hoek tot aan de deur van het huis van Eljasib, den
   hogepriester.

   ^21Na hem verbeterde Meremoth, de zoon van Uria, den zoon van Koz, een
   ander maat; van de huisdeur van Eljasib af, tot aan het einde van
   Eljasibs huis.

   ^22En na hem verbeterden de priesteren, wonende in de vlakke velden.

   ^23Daarna verbeterden Benjamin, en Hassub, tegenover hun huis; na hem
   verbeterde Azaria, de zoon van Maaseja, den zoon van Hananja, bij zijn
   huis.

   ^24Na hem verbeterde Binnui, de zoon van Henadad, een ander maat; van
   het huis van Azarja tot aan den hoek en tot aan het punt;

   ^25Palal, de zoon van Uzai, tegen den hoek, en den hogen toren over,
   die van des konings huis uitsteekt, die bij den voorhof der gevangenis
   is; na hem Pedaja, de zoonvan Paros;

   ^26De Nethinim nu, die in Ofel woonden, tot tegenover de Waterpoort aan
   het oosten, en den uitstekenden toren.

   ^27Daarna verbeterden de Thekoieten een ander maat; tegenover den
   groten uitstekenden toren, en tot aan den muur van Ofel.

   ^28Van boven de Paardenpoort verbeterden de priesteren, een iegelijk
   tegenover zijn huis.

   ^29Daarna verbeterde Zadok, de zoon van Immer, tegenover zijn huis. En
   na hem verbeterde Semaja, de zoon van Sechanja, de bewaarder van de
   Oostpoort.

   ^30Na hem verbeterden Hananja, de zoon van Selemja, en Hanun, de zoon
   van Zalaf, de zesde, een andere maat. Na hem verbeterde Mesullam, de
   zoon van Berechja, tegenover zijn kamer.

   ^31Na hem verbeterde Malchia, de zoon eens goudsmids, tot aan het huis
   der Nethinim en der kruideniers, tegenover de poort van Mifkad, en tot
   de opperzaal van hetpunt.

   ^32En tussen de opperzaal van het punt tot de Schaapspoort toe,
   verbeterden de goudsmeden en de kruideniers.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Maar het geschiedde, als Sanballat gehoord had, dat wij den muur
   bouwden, zo ontstak hij, en werd zeer toornig; en hij bespotte de
   Joden.

   ^2En sprak in de tegenwoordigheid zijner broederen en van het heir van
   Samaria, en zeide: Wat doen deze amechtige Joden? Zal men hen laten
   geworden? Zullen zijofferen? Zullen zij het in een dag voleinden?
   Zullen zij de steentjes uit de stofhopen levend maken, daar zij
   verbrand zijn?

   ^3En Tobia, den Ammoniet, was bij hem, en zeide: Al is het, dat zij
   bouwen, zo er een vos opkwame, hij zou hun stenen muur wel verscheuren.

   ^4Hoor, o onze God! dat wij zeer veracht zijn, en keer hun versmaadheid
   weder op hun hoofd, en geef hen over tot een roof in een land der
   gevangenis.

   ^5En dek hun ongerechtigheid niet toe; en hun zonde worde niet
   uitgedelgd van voor Uw aangezicht, want zij hebben U getergd, staande
   tegenover de bouwlieden.

   ^6Doch wij bouwden den muur, zodat de ganse muur samengevoegd werd tot
   zijn helft toe; want het hart des volks was om te werken.

   ^7En het geschiedde, als Sanballat, en Tobia, en de Arabieren, en de
   Ammonieten, en de Asdodieten hoorden, dat de verbetering aan de muren
   van Jeruzalem toenam, dat de scheuren begonnen gestopt te worden, zo
   ontstaken zij zeer;

   ^8En zij maakten allen te zamen een verbintenis, dat zij zouden komen
   om tegen Jeruzalem te strijden, en een verbijstering daarin te maken.

   ^9Maar wij baden tot onzen God, en zetten wacht tegen hen, dag en
   nacht, hunnenthalve.

   ^10Toen zeide Juda: De kracht der dragers is vervallen, en des stofs is
   veel, zodat wij aan den muur niet zullen kunnen bouwen.

   ^11Nu hadden onze vijanden gezegd: Zij zullen het niet weten, noch
   zien, totdat wij in het midden van hen komen, en slaan hen dood; alzo
   zullen wij het werk doenophouden.

   ^12En het geschiedde, als de Joden, die bij hen woonden, kwamen, dat
   zij het ons wel tienmaal zeiden, uit al de plaatsen, door dewelke gij
   tot ons wederkeert.

   ^13Daarom zette ik in de benedenste plaatsen achter den muur, en op de
   hoogten, en ik zette het volk naar de geslachten, met hun zwaarden, hun
   spiesen en hunbogen.

   ^14En ik zag toe, en maakte mij op, en zeide tot de edelen, en tot de
   overheden, en tot het overige des volks: Vreest niet voor hun
   aangezicht; denkt aan dien groten envreselijken HEERE, en strijdt voor
   uw broederen, uw zonen en uw dochteren, uw vrouwen en uw huizen.

   ^15Daarna geschiedde het, als onze vijanden hoorden, dat het ons bekend
   was geworden, en God hun raad te niet gemaakt had, zo keerden wij allen
   weder tot denmuur, een iegelijk tot zijn werk.

   ^16En het geschiedde van dien dag af, dat de helft mijner jongens
   doende waren aan het werk, en de helft van hen hielden de spiesen, en
   de schilden, en de bogen, ende pantsiers; en de oversten waren achter
   het ganse huis van Juda.

   ^17Die aan den muur bouwden, en die den last droegen, en die oplaadden,
   waren een ieder met zijn ene hand doende aan het werk, en de andere
   hield het geweer.

   ^18En de bouwers hadden een iegelijk zijn zwaard aan zijn lenden
   gegord, en bouwden; maar die met de bazuin blies, was bij mij.

   ^19En ik zeide tot de edelen, en tot de overheden, en tot het overige
   des volks: Het werk is groot en wijd; en wij zijn op den muur
   afgezonderd, de een ver van denander;

   ^20Ter plaatse, waar gij het geluid der bazuin zult horen, daarheen
   zult gij u tot ons verzamelen; onze God zal voor ons strijden.

   ^21Alzo waren wij doende aan het werk; en de helft van hen hielden de
   spiesen, van het opgaan des dageraads tot het voortkomen der sterren
   toe.

   ^22Ook zeide ik te dier tijd tot het volk: Een iegelijk vernachte met
   zijn jongen binnen Jeruzalem, opdat zij ons des nachts ter wacht zijn,
   en des daags aan het werk.

   ^23Voorts noch ik, noch mijn broederen, noch mijn jongelingen, noch de
   mannen van de wacht, die achter mij waren, wij trokken onze klederen
   niet uit; een iegelijk hadzijn geweer en water.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Maar het geroep des volks en hunner vrouwen was groot, tegen hun
   broederen, de Joden.

   ^2Want er waren, die zeiden: Onze zonen, en onze dochteren, wij zijn
   velen; daarom hebben wij koren opgenomen, opdat wij eten en leven.

   ^3Ook waren er, die zeiden: Wij verpanden onze akkers, en onze
   wijngaarden, en onze huizen, opdat wij in dezen honger koren mogen
   opnemen.

   ^4Desgelijks waren er, die zeiden: Wij hebben geld ontleend tot des
   konings cijns, op onze akkers en onze wijngaarden.

   ^5Nu is toch ons vlees als het vlees onzer broederen, onze kinderen
   zijn als hun kinderen; en ziet, wij onderwerpen onze zonen en onze
   dochteren tot dienstknechten;ja, er zijn enige van onze dochteren
   onderworpen, dat zij in de macht onzer handen niet zijn; en anderen
   hebben onze akkers en onze wijngaarden.

   ^6Toen ik nu hun geroep en deze woorden hoorde, ontstak ik zeer.

   ^7En mijn hart beraadslaagde in mij; daarna twistte ik met de edelen,
   en met de overheden, en zeide tot hen: Gijlieden vordert een last, een
   iegelijk van zijn broeder.Voorts belegde ik een grote vergadering tegen
   hen.

   ^8En ik zeide tot hen: Wij hebben onze broederen, de Joden, die aan de
   heidenen verkocht waren, naar ons vermogen wedergekocht; en zoudt
   gijlieden ook uwbroederen verkopen, of zouden zij aan ons verkocht
   worden? Toen zwegen zij, en vonden geen antwoord.

   ^9Voorts zeide ik: De zaak is niet goed, die gijlieden doet; zoudt gij
   niet wandelen in de vreze onzes Gods, om de versmading der heidenen,
   onze vijanden?

   ^10Ik, mijn broederen, en mijn jongens, vorderen wij ook geld en koren
   van hen? Laat ons toch dezen last nalaten.

   ^11Geeft hun toch als heden weder hun akkers, hun wijngaarden, hun
   olijfgaarden en hun huizen; en het honderdste deel van het geld, en van
   het koren, den most en deolie, die gij hun hebt afgevorderd.

   ^12Toen zeiden zij: Wij zullen het wedergeven, en van hen niets zoeken;
   wij zullen alzo doen, als gij zegt. En ik riep de priesteren, en deed
   hen zweren, dat zij doenzouden naar dit woord.

   ^13Ook schudde ik mijn boezem uit, en zeide: Alzo schudde God uit allen
   man, die dit woord niet zal bevestigen, uit zijn huis en uit zijn
   arbeid, en hij zij alzo uitgeschuden ledig. En de ganse gemeente zeide:
   Amen! En zij prezen de HEERE. En het volk deed naar dit woord.

   ^14Ook van dien dag af, dat hij mij bevolen heeft hun landvoogd te zijn
   in het land Juda, van het twintigste jaar af, tot het twee en dertigste
   jaar van den koningArthahsasta, zijnde twaalf jaren, heb ik, met mijn
   broederen, het des landvoogds niet gegeten.

   ^15En de vorige landvoogden, die voor mij geweest zijn, hebben het volk
   bezwaard, en van hen genomen aan brood en wijn, daarna veertig zilveren
   sikkelen; ookheersten hun jongens over het volk; maar ik heb alzo niet
   gedaan, om der vreze Gods wil.

   ^16Daartoe heb ik ook aan het werk dezes muurs verbeterd, en wij hebben
   geen land gekocht; en al mijn jongens zijn aldaar verzameld geweest tot
   het werk.

   ^17Ook zijn van de Joden en van de overheden honderd en vijftig man, en
   die van de heidenen, die rondom ons zijn, tot ons kwamen, aan mijn
   tafel geweest.

   ^18En wat voor een dag bereid werd, was een os en zes uitgelezen
   schapen; ook werden mij vogelen bereid, en binnen tien dagen van allen
   wijn zeer veel; nog heb ikbij dezen het brood des landvoogds niet
   gezocht, omdat de dienstbaarheid zwaar was over dit volk.

   ^19Gedenk mijner, mijn God, ten goede, alles, wat ik aan dit volk
   gedaan heb.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Voorts is het geschied, als van Sanballat, en Tobia, en van Gesem,
   den Arabier, en van onze andere vijanden gehoord was, dat ik den muur
   gebouwd had, en datgeen scheur daarin was overgelaten; ook had ik tot
   dezen tijd toe de deuren niet opgezet in de poorten;

   ^2Zo zond Sanballat, en Gesem, tot mij, om te zeggen: Kom en laat ons
   te zamen vergaderen in de dorpen, in het dal Ono. Maar zij dachten mij
   kwaad te doen.

   ^3En ik zond boden tot hen, om te zeggen: Ik doe een groot werk, zodat
   ik niet zal kunnen afkomen; waarom zou dit werk ophouden, terwijl ik
   het zou nalaten, en totulieden afkomen?

   ^4Zij zonden nu wel viermaal tot mij, op dezelfde wijze. En ik
   antwoordde hun op dezelfde wijze.

   ^5Toen zond Sanballat tot mij op dezelfde wijze, ten vijfden male, zijn
   jongen, met een open brief in zijn hand.

   ^6Daarin was geschreven: Het is onder de volken gehoord, en Gasmu zegt:
   Gij en de Joden denkt te rebelleren, daarom bouwt gij den muur, en gij
   zult hun ten koningzijn; naar dat deze zaken zijn.

   ^7Dat gij ook profeten hebt besteld, om van u te Jeruzalem uit te
   roepen, zeggende: Hij is koning in Juda. Nu zal het van den koning
   gehoord worden, naar dat dezezaken zijn; kom dan nu, en laat ons te
   zamen raadslaan.

   ^8Doch ik zond tot hem, om te zeggen: Er is van al zulke zaken, als gij
   zegt, niets geschied; maar gij versiert ze uit uw hart.

   ^9Want zij allen zochten ons vreesachtig te maken, zeggende: Hun handen
   zullen van het werk aflaten, dat het niet zal gedaan worden; nu dan,
   sterk mijn handen!

   ^10Als ik nu kwam in het huis van Semaja, den zoon van Delaja, den zoon
   van Mehetabeel (hij nu was besloten), zo zeide hij: Laat ons samenkomen
   in het huis Gods, inhet midden des tempels, en laat ons de deuren des
   tempels toesluiten; want zij zullen komen om u te doden, ja, bij nacht
   zullen zij komen, om u te doden.

   ^11Maar ik zeide: Zou een man, als ik, vlieden? En wie is er, zijnde
   als ik, die in den tempel zou gaan, dat hij levend bleve? Ik zal er
   niet ingaan.

   ^12Want ik merkte, en ziet, God had hem niet gezonden; maar hij sprak
   deze profetie tegen mij, omdat Tobia en Sanballat hem gehuurd hadden.

   ^13Daarom was hij gehuurd, opdat ik zou vrezen, en alzo doen, en
   zondigen; opdat zij iets zouden hebben tot een kwaden naam, opdat zij
   mij zouden honen.

   ^14Gedenk, mijn God, aan Tobia en aan Sanballat, naar deze zijn werken;
   en ook aan de profetes Noadja, en aan de andere profeten, die mij
   gezocht hebbenvreesachtig te maken.

   ^15De muur nu werd volbracht, op den vijf en twintigsten van Elul, in
   twee en vijftig dagen.

   ^16En het geschiedde, als al onze vijanden dit hoorden, zo vreesden al
   de heidenen, die rondom ons waren, en zij vervielen zeer in hun ogen;
   want zij merkten, dat ditwerk van onzen God gedaan was.

   ^17Ook schreven in die dagen edelen van Juda vele brieven, die naar
   Tobia gingen; en die van Tobia kwamen tot hen.

   ^18Want velen in Juda hadden hem gezworen, omdat hij was een schoonzoon
   van Sechanja, den zoon van Arah; en zijn zoon Johanan had genomen de
   dochter vanMesullam, den zoon van Berechja.

   ^19Ook verhaalden zij zijn goeddadigheden voor mijn aangezicht, en mijn
   woorden brachten zij uit tot hem. Tobia dan zond brieven, om mij
   vreesachtig te maken. Nehemia 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Voorts geschiedde het, als de muur gebouwd was, dat ik de deuren
   oprichtte, en de poortiers, en de zangers, en de Levieten werden
   besteld.

   ^2En ik gaf bevel aan mijn broeder Hanani, en aan Hananja, den overste
   van den burg te Jeruzalem, want hij was als een man van getrouwheid, en
   godvrezendeboven velen.

   ^3En ik zeide tot hen: Laat de poorten van Jeruzalem niet geopend
   worden, totdat de zon heet wordt, en terwijl zij daarbij staan, laat
   hen de deuren sluiten, betast gij zedan; en dat men wachten zette,
   inwoners van Jeruzalem, een iegelijk op zijn wacht, en een iegelijk
   tegenover zijn huis.

   ^4De stad nu was wijd van ruimte en groot; doch des volks was weinig
   daarbinnen; en de huizen waren niet gebouwd.

   ^5Zo gaf mijn God in mijn hart, dat ik de edelen, en de overheden, en
   het volk verzamelde, om de geslachten te rekenen; en ik vond het
   geslachtsregister dergenen, diein het eerst waren opgetogen, en vond
   daarin geschreven aldus:

   ^6Dit zijn de kinderen van dat landschap, die optogen uit de gevangenis
   der weggevoerden, die Nebukadnezar, koning van Babel, weggevoerd had,
   en diewedergekeerd zijn naar Jeruzalem en naar Juda, een iegelijk tot
   zijn stad;

   ^7Dewelke kwamen met Zerubbabel, Jesua, Nehemia, Azaria, Raamja,
   Nahamani, Mordechai, Bilsan, Mispereth, Bigvai, Nehim en Baena. Dit is
   het getal dermannen van het volk van Israel.

   ^8De kinderen van Parhos waren twee duizend, honderd twee en zeventig;

   ^9De kinderen van Sefatja, driehonderd twee en zeventig;

   ^10De kinderen van Arach, zeshonderd twee en vijftig;

   ^11De kinderen van Pahath-Moab, van de kinderen van Jesua en Joab, twee
   duizend, achthonderd en achttien;

   ^12De kinderen van Elam, duizend, tweehonderd vier en vijftig;

   ^13De kinderen van Zatthu, achthonderd vijf en veertig;

   ^14De kinderen van Zakkai, zevenhonderd en zestig;

   ^15De kinderen van Binnui, zeshonderd acht en veertig;

   ^16De kinderen van Bebai, zeshonderd acht en twintig;

   ^17De kinderen van Azgad, twee duizend, driehonderd twee en twintig;

   ^18De kinderen van Adonikam, zeshonderd zeven en zestig;

   ^19De kinderen van Bigvai, twee duizend, zeven en zestig;

   ^20De kinderen van Adin, zeshonderd vijf en vijftig;

   ^21De kinderen van Ater, van Hizkia, acht en negentig;

   ^22De kinderen van Hassum, driehonderd acht en twintig;

   ^23De kinderen van Bezai, driehonderd vier en twintig;

   ^24De kinderen van Harif, honderd en twaalf;

   ^25De kinderen van Gibeon, vijf en negentig;

   ^26De mannen van Bethlehem en Netofa, honderd acht en tachtig;

   ^27De mannen van Anathoth, honderd acht en twintig;

   ^28De mannen van Beth-Azmaveth, twee en veertig;

   ^29De mannen van Kirjath-Jearim, Cefira en Beeroth, zevenhonderd drie
   en veertig;

   ^30De mannen van Rama en Gaba, zeshonderd en twintig;

   ^31De mannen van Michmas, honderd twee en twintig;

   ^32De mannen van Beth-El en Ai, honderd drie en twintig;

   ^33De mannen van het andere Nebo, twee en vijftig;

   ^34De kinderen des anderen Elams, duizend, tweehonderd vier en vijftig;

   ^35De kinderen van Harim, driehonderd en twintig;

   ^36De kinderen van Jericho, driehonderd vijf en veertig;

   ^37De kinderen van Lod, Hadid en Ono, zevenhonderd een en twintig;

   ^38De kinderen van Senaa, drie duizend, negenhonderd en dertig;

   ^39De priesters: de kinderen van Jedaja, van het huis van Jesua,
   negenhonderd drie en zeventig;

   ^40De kinderen van Immer, duizend twee en vijftig;

   ^41De kinderen van Pashur, duizend, tweehonderd zeven en veertig;

   ^42De kinderen van Harim, duizend en zeventien;

   ^43De Levieten: de kinderen van Jesua, van Kadmiel, van de kinderen van
   Hodeva, vier en zeventig;

   ^44De zangers: de kinderen van Asaf, honderd acht en veertig;

   ^45De poortiers: de kinderen van Sallum, de kinderen van Ater, de
   kinderen van Talmon, de kinderen van Akkub, de kinderen van Hatita, de
   kinderen van Sobai, honderd acht en dertig;

   ^46De Nethinim: de kinderen van Ziha, de kinderen van Hasufa, de
   kinderen van Tabbaoth;

   ^47De kinderen van Keros, de kinderen van Sia, de kinderen van Padon;

   ^48De kinderen van Lebana, de kinderen van Hagaba, de kinderen van
   Salmai;

   ^49De kinderen van Hanan, de kinderen van Giddel, de kinderen van
   Gahar;

   ^50De kinderen van Reaja, de kinderen van Rezin, de kinderen van
   Nekoda;

   ^51De kinderen van Gazzam, de kinderen van Uzza, de kinderen van
   Paseah;

   ^52De kinderen van Bezai, de kinderen van Meunim, de kinderen van
   Nefussim;

   ^53De kinderen van Bakbuk, de kinderen van Hakufa, de kinderen van
   Harhur;

   ^54De kinderen van Bazlith, de kinderen van Mehida, de kinderen van
   Harsa;

   ^55De kinderen van Barkos, de kinderen van Sisera, de kinderen van
   Thamah;

   ^56De kinderen van Neziah, de kinderen van Hatifa;

   ^57De kinderen der knechten van Salomo; de kinderen van Sotai, de
   kinderen van Sofereth, de kinderen van Perida;

   ^58De kinderen van Jaela, de kinderen van Darkon, de kinderen van
   Giddel;

   ^59De kinderen van Sefatja, de kinderen van Hattil, de kinderen van
   Pochereth van Zebaim, de kinderen van Amon;

   ^60Al de Nethinim, en de kinderen der knechten van Salomo, waren
   driehonderd twee en negentig.

   ^61Ook togen dezen op van Thel-melah, Thel-harsa, Cherub, Addon en
   Immer; maar zij konden hunner vaderen huis, en hun zaad niet tonen, of
   zij uit Israel waren;

   ^62De kinderen van Delaja, de kinderen van Tobia, de kinderen van
   Nekoda, zeshonderd twee en veertig.

   ^63En van de priesteren, de kinderen van Habaja, de kinderen van Koz,
   de kinderen van Barzillai, die een vrouw van de dochteren van
   Barzillai, den Gileadiet, genomenhad, en naar hun naam genoemd was.

   ^64Dezen zochten hun geschrift, willende hun geslacht rekenen, maar het
   werd niet gevonden; daarom werden zij als onreinen van het priesterdom
   geweerd.

   ^65En Hattirsatha zeide tot hen, dat zij van de heiligste dingen niet
   zouden eten, totdat er een priester stond met urim en thummim.

   ^66Deze ganse gemeente te zamen was twee en veertig duizend,
   driehonderd en zestig;

   ^67Behalve hun knechten en hun maagden, die waren zeven duizend,
   driehonderd zeven en dertig; en zij hadden tweehonderd vijf en veertig
   zangers en zangeressen.

   ^68Hun paarden, zevenhonderd zes en dertig; hun muildieren, tweehonderd
   vijf en veertig;

   ^69Kemelen, vierhonderd vijf en dertig; ezelen, zes duizend,
   zevenhonderd en twintig.

   ^70Een deel nu van de hoofden der vaderen gaven tot het werk.
   Hattirsatha gaf tot den schat, aan goud, duizend drachmen, vijftig
   sprengbekkens, vijfhonderd en dertigpriesterrokken.

   ^71En anderen van de hoofden der vaderen gaven tot den schat des werks,
   aan goud, twintig duizend drachmen, en aan zilver, twee duizend en
   tweehonderd ponden.

   ^72En wat de overigen des volks gaven, was aan goud, twintig duizend
   drachmen, en aan zilver, twee duizend mijnen, en zeven en zestig
   priesterrokken.

   ^73En de priesters, en de Levieten, en de poortiers, en de zangers, en
   sommigen van het volk, en de Nethinim, en gans Israel, woonden in hun
   steden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Als nu de zevende maand aankwam, en de kinderen Israels in hun steden
   waren,

   ^2Zo verzamelde zich al het volk als een enig man op de straat voor de
   Waterpoort; en zij zeiden tot Ezra, den schriftgeleerde, dat hij het
   boek der wet van Mozes zouhalen, die de HEERE Israel geboden had.

   ^3En Ezra, de priester, bracht de wet voor de gemeente, beiden mannen
   en vrouwen, en allen, die verstandig waren om te horen, op den eersten
   dag der zevendemaand.

   ^4En hij las daarin voor de straat, die voor de Waterpoort is, van het
   morgen licht aan tot op den middag, voor de mannen en vrouwen, en de
   verstandigen; en de orendes gansen volks waren naar het wetboek.

   ^5En Ezra, de schriftgeleerde, stond op een hogen houten stoel, dien
   zij tot die zaak gemaakt hadden, en nevens hem stond Mattithja, en
   Sema, en Anaja, en Uria, enHilkia, en Maaseja, aan zijn rechterhand; en
   aan zijn linkerhand Pedaja, en Misael, en Malchia, en Hasum, en
   Hasbaddana, Zacharja en Mesullam.

   ^6En Ezra opende het boek voor de ogen des gansen volks, want hij was
   boven al het volk; en als hij het opende, stond al het volk.

   ^7En Ezra loofde den HEERE, den groten God; en al het volk antwoordde:
   Amen, amen! met opheffing hunner handen, en neigden zich, en aanbaden
   den HEERE, met de aangezichten ter aarde.

   ^8Jesua nu, en Bani, en Serebja, Jamin, Akkub, Sabbethai, Hodia,
   Maaseja, Kelita, Azaria, Jozabad, Hanan, Pelaja, en de Levieten
   onderwezen het volk in de wet. Enhet volk stond op zijn standplaats.

   ^9En zij lazen in het boek, in de wet Gods, duidelijk; en den zin
   verklarende, zo maakten zij, dat men het verstond in het lezen.

   ^10En Nehemia (dezelve is Hattirsatha) en Ezra, de priester, de
   schriftgeleerde, en de Levieten, die het volk onderwezen, zeiden tot al
   het volk: Deze dag is denHEERE, uw God, heilig; bedrijft dan geen rouw,
   en weent niet; want al het volk weende, als zij de woorden der wet
   hoorden.

   ^11Voorts zeide hij tot hen: Gaat, eet het vette, en drinkt het zoete,
   en zendt delen dengenen, voor welken niets bereid is, want deze dag is
   onzen Heere heilig; zobedroeft u niet, want de blijdschap des HEEREN,
   die is uw sterkte.

   ^12En de Levieten stilden al het volk, zeggende: Zwijgt, want deze dag
   is heilig, daarom bedroeft u niet.

   ^13Toen ging al het volk henen om te eten, en om te drinken, en om
   delen te zenden, en om grote blijdschap te maken; want zij hadden de
   woorden verstaan, die menhun had bekend gemaakt.

   ^14En des anderen daags verzamelden zich de hoofden der vaderen van het
   ganse volk, de priesters en de Levieten, tot Ezra, den schriftgeleerde,
   en dat, om verstandte bekomen in de woorden der wet.

   ^15En zij vonden in de wet geschreven, dat de HEERE door de hand van
   Mozes geboden had, dat de kinderen Israels in loofhutten zouden wonen,
   op het feest in dezevende maand;

   ^16En dat zij het zouden luidbaar maken, en een stem laten doorgaan
   door al hun steden, en te Jeruzalem, zeggende: Gaat uit op het
   gebergte, en haalt takken vanolijfbomen, en takken van andere
   olieachtige bomen, en takken van mirtebomen, en takken van palmbomen,
   en takken van andere dichte bomen, om loofhutten temaken, als er
   geschreven is.

   ^17Alzo ging het volk uit en haalden ze, en maakten zich loofhutten,
   een iegelijk op zijn dak, en in hun voorhoven, en in de voorhoven van
   Gods huis, en op de straat derWaterpoort, en op de straat van
   Efraimspoort.

   ^18En de ganse gemeente dergenen, die uit de gevangenis waren
   wedergekomen, maakten loofhutten, en woonden in die loofhutten; want de
   kinderen Israels haddenalzo niet gedaan sinds de dagen van Jesua, den
   zoon van Nun, tot op dezen dag toe; en er was zeer grote blijdschap.

   ^19En men las in het wetboek Gods dag bij dag, van den eersten dag tot
   den laatsten dag. En zij hielden het feest zeven dagen, en op den
   achtsten dag den verbodsdag, naar het recht. Nehemia 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Voorts op den vier en twintigsten dag dezer maand verzamelden zich de
   kinderen Israels met vasten en met zakken, en aarde was op hen.

   ^2En het zaad Israels scheidde zich af van alle vreemden. En zij
   stonden, en deden belijdenis van hun zonden en hunner vaderen
   ongerechtigheden.

   ^3Want als zij opgestaan waren op hun standplaats, zo lazen zij in het
   wetboek des HEEREN, huns Gods, een vierendeel van den dag; en op een
   ander vierendeeldeden zij belijdenis, en aanbaden den HEERE, hun God.

   ^4Jesua nu, en Bani, Kadmiel, Sebanja, Bunni, Serebja, Bani en Chenani,
   stonden op het hoge gestoelte der Levieten, en riepen met luider stem
   tot den HEERE, hunGod;

   ^5En de Levieten, Jesua, en Kadmiel, Bani, Hasabneja; Serebja, Hodia,
   Sebanja, Petahja, zeiden: Staat op, looft den HEERE, uw God, van
   eeuwigheid tot ineeuwigheid; en men love den Naam Uwer heerlijkheid,
   die verhoogd is boven allen lof en prijs!

   ^6Gij zijt die HEERE alleen, Gij hebt gemaakt den hemel, den hemel der
   hemelen, en al hun heir, de aarde en al wat daarop is, de zeeen en al
   wat daarin is, en Gijmaakt die allen levend; en het heir der hemelen
   aanbidt U.

   ^7Gij zijt die HEERE, de God, Die Abram hebt verkoren, en hem uit Ur
   der Chaldeen uitgevoerd; en Gij hebt zijn naam gesteld Abraham.

   ^8En Gij hebt zijn hart getrouw gevonden voor Uw aangezicht, en hebt
   een verbond met hem gemaakt, dat Gij zoudt geven het land der
   Kanaanieten, der Hethieten, der Amorieten, en der Ferezieten, en der
   Jebusieten, en der Girgasieten, dat Gij het zijn zade zoudt geven; en
   Gij hebt Uw woorden bevestigd, omdat Gijrechtvaardig zijt.

   ^9En Gij hebt aangezien onzer vaderen ellende in Egypte, en Gij hebt
   hun geroep gehoord aan de Schelfzee;

   ^10En Gij hebt tekenen en wonderen gedaan aan Farao, en aan al zijn
   knechten, en aan al het volk zijns lands; want Gij wist, dat zij
   trotselijk tegen hen handelden; enGij hebt U een Naam gemaakt, als het
   is te dezen dage.

   ^11En Gij hebt de zee voor hun aangezicht gekliefd, dat zij in het
   midden der zee op het droge zijn doorgegaan; en hun vervolgers hebt Gij
   in de diepten geworpen, alseen steen in sterke wateren.

   ^12En Gij hebt ze des daags geleid met een wolkkolom, en des nachts met
   een vuurkolom, om hen te lichten op den weg, waarin zij zouden
   wandelen.

   ^13En Gij zijt neergedaald op den berg Sinai, en hebt met hen gesproken
   uit den hemel; en Gij hebt hun gegeven rechtmatige rechten, en getrouwe
   wetten, goedeinzettingen en geboden.

   ^14En Gij hebt Uw heiligen sabbat bekend gemaakt; en Gij hebt hun
   geboden, en inzettingen en een wet bevolen, door de hand van Uw knecht
   Mozes.

   ^15En Gij hebt hun brood uit den hemel gegeven voor hun honger, en hun
   water uit de steenrots voortgebracht voor hun dorst; en Gij hebt tot
   hen gezegd, dat zij zoudeningaan om te erven het land, waarover Gij Uw
   hand ophieft, dat Gij het hun zoudt geven.

   ^16Maar zij en onze vaders hebben trotselijk gehandeld, en zij hebben
   hun nek verhard, en niet gehoord naar Uw geboden;

   ^17En zij hebben geweigerd te horen, en niet gedacht aan Uw wonderen,
   die Gij bij hen gedaan hadt, en hebben hun nek verhard, en in hun
   wederspannigheid eenhoofd gesteld, om weder te keren tot hun
   dienstbaarheid. Doch Gij, een God van vergevingen, genadig en
   barmhartig, lankmoedig, en groot van weldadigheid, hebthen evenwel niet
   verlaten.

   ^18Zelfs, als zij zich een gegoten kalf gemaakt hadden, en gezegd: Dit
   is uw God, Die u uit Egypte heeft opgevoerd; en grote lasteren gedaan
   hadden;

   ^19Hebt Gij hen nochtans door Uw grote barmhartigheid niet verlaten in
   de woestijn; de wolkkolom week niet van hen des daags, om hen op den
   weg te leiden, noch devuurkolom des nachts, om hen te lichten, en dat,
   op den weg, waarin zij zouden wandelen.

   ^20En Gij hebt Uw goeden Geest gegeven om hen te onderwijzen; en Uw
   Manna hebt Gij niet geweerd van hun mond, en water hebt Gij hun gegeven
   voor hun dorst.

   ^21Alzo hebt Gij hen veertig jaren onderhouden in de woestijn; zij
   hebben geen gebrek gehad; hun klederen zijn niet veroud, en hun voeten
   niet gezwollen.

   ^22Voorts hebt Gij hun koninkrijken en volken gegeven, en hebt hen
   verdeeld in hoeken. Alzo hebben zij erfelijk bezeten het land van
   Sihon, te weten, het land deskonings van Hesbon, en het land van Og,
   koning van Basan.

   ^23Gij hebt ook hun kinderen vermenigvuldigd, als de sterren des
   hemels; en Gij hebt hen gebracht in het land, waarvan Gij tot hun
   vaderen hadt gezegd, dat zij zoudeningaan om het erfelijk te bezitten.

   ^24Alzo zijn de kinderen daarin gekomen, en hebben dat land erfelijk
   ingenomen; en Gij hebt de inwoners des lands, de Kanaanieten, voor hun
   aangezicht tenondergebracht, en hebt hen in hun hand gegeven,
   mitsgaders hun koningen en de volken des lands, om daarmede te doen
   naar hun welgevallen.

   ^25En zij hebben vaste steden en een vet land ingenomen, en erfelijk
   bezeten, huizen, vol van alle goed, uitgehouwen bornputten,
   wijngaarden, olijfgaarden en bomenvan spijze, in menigte; en zij hebben
   gegeten, en zijn zat en vet geworden, en hebben in wellust geleefd,
   door Uw grote goedigheid.

   ^26Maar zij zijn wederspannig geworden, en hebben tegen U gerebelleerd,
   en Uw wet achter hun rug geworpen, en Uw profeten gedood die tegen hen
   betuigden, omhen te doen wederkeren tot U; alzo hebben zij grote
   lasteren gedaan.

   ^27Daarom hebt Gij hen gegeven in de hand hunner benauwers, die hen
   benauwd hebben; maar als zij in den tijd hunner benauwdheid tot U
   riepen, hebt Gij van denhemel gehoord, en hun naar Uw grote
   barmhartigheden verlossers gegeven, die hen uit de hand hunner
   benauwers verlosten.

   ^28Maar als zij rust hadden, keerden zij weder om kwaad te doen voor Uw
   aangezicht; zo verliet Gij hen in de hand hunner vijanden, dat zij over
   hen heersten; als zijzich dan bekeerden, en U aanriepen, zo hebt Gij
   hen van den hemel gehoord, en hebt hen naar Uw barmhartigheden tot vele
   tijden uitgerukt.

   ^29En Gij hebt tegen hen betuigd, om hen te doen wederkeren tot Uw wet;
   maar zij hebben trotselijk gehandeld, en niet gehoord naar Uw geboden,
   en tegen Uwrechten, tegen dezelve hebben zij gezondigd, door dewelke
   een mens, die ze doet, leven zal; en zij hebben hun schouder
   teruggetogen, en hun nek verhard, en nietgehoord.

   ^30Doch Gij vertoogt het vele jaren over hen, en betuigdet tegen hen
   door Uw Geest, door den dient Uwer profeten, maar zij neigden het oor
   niet; daarom hebt Gij hengegeven in de hand van de volken der landen.

   ^31Doch door Uw grote barmhartigheden hebt Gij hen niet vernield, noch
   hen verlaten; want Gij zijt een genadig en barmhartig God.

   ^32Nu dan, o onze God, Gij grote, Gij machtige, en Gij vreselijke God,
   Die het verbond en de weldadigheid houdt; laat voor Uw aangezicht niet
   gering zijn al de moeite, die ons getroffen heeft, onze koningen, onze
   vorsten, en onze priesteren; en onze profeten, en onze vaderen, en Uw
   ganse volk, van de dagen der koningen vanAssur af tot op dezen dag.

   ^33Doch Gij zijt rechtvaardig, in alles, wat ons overkomen is; want Gij
   hebt trouwelijk gehandeld, maar wij hebben goddelooslijk gehandeld.

   ^34En onze koningen, onze vorsten, onze priesters en onze vaders hebben
   Uw wet niet gedaan; en zij hebben niet geluisterd naar Uw geboden, en
   naar Uwgetuigenissen, die Gij tegen hen betuigdet.

   ^35Want zij hebben U niet gediend in hun koninkrijk, en in Uw
   menigvuldig goed, dat Gij hun gaaft, en in dat wijde en dat vette land,
   dat Gij voor hun aangezichtgegeven hadt; en zij hebben zich niet
   bekeerd van hun boze werken.

   ^36Zie, wij zijn heden knechten; ja, het land, dat Gij onzen vaderen
   gegeven hebt, om de vrucht daarvan, en het goede daarvan te eten, zie,
   daarin zijn wij knechten.

   ^37En het vermenigvuldigt zijn inkomste voor den koningen, die Gij over
   ons gesteld hebt, om onzer zonden wil; en zij heersen over onze
   lichamen en over onze beesten, naar hun welgevallen; alzo zijn wij in
   grote benauwdheid.

   ^38En in dit alles maken wij een vast verbond en schrijven het; en onze
   vorsten, onze Levieten en onze priesteren zullen het verzegelen.
   Nehemia 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Tot de verzegelingen nu waren: Nehemia Hattirsatha, zoon van
   Hachalja, en Zidkia,

   ^2Seraja, Azarja, Jeremia,

   ^3Pashur, Amarja, Malchia,

   ^4Hattus, Sebanja, Malluch,

   ^5Harim, Meremoth, Obadja,

   ^6Daniel, Ginnethon, Baruch,

   ^7Mesullam, Abia, Mijamin,

   ^8Maazia, Bilgai, Semaja. Dit waren de priesters.

   ^9En de Levieten, namelijk: Jesua, zoon van Azanja, Binnui; van de
   zonen van Henadad, Kadmiel;

   ^10En hun broederen: Sebanja, Hodia, Kelita, Pelaja, Hanan,

   ^11Micha, Rehob, Hasabja,

   ^12Zakkur, Serebja, Sebanja,

   ^13Hodia, Bani, Beninu;

   ^14De hoofden des volks: Parhos, Pahath-Moab, Elam, Zatthu, Bani,

   ^15Bunni, Azgad, Bebai,

   ^16Adonia, Bigvai, Adin,

   ^17Ater, Hizkia, Azzur,

   ^18Hodia, Hasum, Bezai,

   ^19Harif, Anathoth, Nebai,

   ^20Magpias, Mesullam, Hezir,

   ^21Mesezabeel, Zadok, Jaddua,

   ^22Pelatja, Hanan, Anaja,

   ^23Hosea, Hananja, Hassub,

   ^24Hallohes, Pilha, Sobek,

   ^25Rehum, Hasabna, Maaseja,

   ^26En Ahia, Hanan, Anan,

   ^27Malluch, Harim, Baana.

   ^28En het overige des volks, de priesteren, de Levieten, de poortiers,
   de zangers, de Nethinim, en al wie zich van de volken der landen had
   afgescheiden tot Gods wet, hun vrouwen, hun zonen en hun dochteren, al
   wie wetenschap en verstand had;

   ^29Die hielden zich aan hun broederen, hun voortreffelijken, en kwamen
   in den vloek en in den eed, dat zij zouden wandelen in de wet Gods, die
   gegeven is door dehand van den knecht Gods, Mozes; en dat zij zouden
   houden, en dat zij zouden doen al de geboden des HEEREN, onzes Heeren,
   en Zijn rechten en Zijn inzettingen;

   ^30En dat wij onze dochteren niet zouden geven aan de volken des lands,
   noch hun dochteren nemen voor onze zonen.

   ^31Ook als de volken des lands waren en alle koren op den sabbatdag ten
   verkoop brengen, dat wij op den sabbat, of op een anderen heiligen dag
   van hen niet zoudennemen; en dat wij het zevende jaar zouden vrij
   laten, mitsgaders allerhande bezwaarnis.

   ^32Voorts zetten wij ons geboden op, ons opleggende een derde deel van
   een sikkel in het jaar, tot den dienst van het huis onzes Gods;

   ^33Tot het brood der toerichting, en het gedurig spijsoffer, en tot het
   gedurig brandoffer, der sabbatten, der nieuwe maanden, tot de gezette
   hoogtijden, en tot de heiligedingen, en tot de zondofferen, om
   verzoening te doen over Israel; en tot alle werk van het huis onzes
   Gods.

   ^34Ook wierpen wij de loten, onder de priesters, de Levieten en het
   volk, over het offer van het hout, dat men brengen zou ten huize onzes
   Gods, naar het huis onzervaderen, op bestemde tijden, jaar op jaar, om
   te branden op het altaar des HEEREN, onzes Gods, gelijk het in de wet
   geschreven is;

   ^35Dat wij ook de eerstelingen onzes lands en de eerstelingen van alle
   vrucht van al het geboomte, jaar op jaar, zouden brengen ten huize des
   HEEREN;

   ^36En de eerstgeborenen onzer zonen en onzer beesten, gelijk het in de
   wet geschreven is; en dat wij de eerstgeborenen onzer runderen en onzer
   schapen zoudenbrengen ten huize onzes Gods, tot de priesteren, die in
   het huis onzes Gods dienen.

   ^37En dat wij de eerstelingen onzes deegs, en onze hefofferen, en de
   vrucht aller bomen, most en olie, zouden brengen tot de priesteren, in
   de kameren van het huisonzes Gods, en de tienden onzes lands tot de
   Levieten; en dat dezelfde Levieten de tienden zouden hebben in alle
   steden onzer landbouwerij;

   ^38En dat er een priester, een zoon van Aaron, bij de Levieten zou
   zijn, als de Levieten de tienden ontvangen; en dat de Levieten de
   tienden zouden opbrengen tenhuize onzes Gods, in de kameren van het
   schathuis.

   ^39Want de kinderen Israels en de kinderen van Levi moeten hefoffer van
   koren, most en olie in die kameren brengen, omdat aldaar de vaten des
   heiligdoms zijn, en depriesteren, die dienen, en de poortiers, en de
   zangers; dat wij alzo het huis onzes Gods niet zouden verlaten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Voorts woonden de oversten des volks te Jeruzalem; maar het overige
   des volks wierpen loten, om uit tien een uit te brengen, die in de
   heilige stad Jeruzalem zouwonen, en negen delen in de andere steden.

   ^2En het volk zegende al de mannen, die vrijwilliglijk aanboden te
   Jeruzalem te wonen.

   ^3En dit zijn de hoofden van het landschap, die te Jeruzalem woonden;
   (maar in de steden van Juda woonden, een iegelijk op zijn bezitting, in
   hun steden, Israel, depriesters, en de Levieten, en de Nethinim, en de
   kinderen der knechten van Salomo).

   ^4Te Jeruzalem dan woonden sommigen van de kinderen van Juda, en van de
   kinderen van Benjamin. Van de kinderen van Juda: Athaja, de zoon van
   Uzzia, den zoonvan Zacharja, den zoon van Amarja, den zoon van Sefatja,
   den zoon van Mahalaleel, van de kinderen van Perez;

   ^5En Maaseja, de zoon van Baruch, den zoon van Kol-hose, den zoon van
   Hazaja, den zoon van Adaja, den zoon van Jojarib, den zoon van
   Zacharja, den zoon vanSiloni.

   ^6Alle kinderen van Perez, die te Jeruzalem woonden, waren vierhonderd
   acht en zestig dappere mannen.

   ^7En dit zijn de kinderen van Benjamin: Sallu, de zoon van Mesullam,
   den zoon van Joed, den zoon van Pedaja, den zoon van Kolaja, den zoon
   van Maaseja, den zoonvan Ithiel, den zoon van Jesaja;

   ^8En na hem Gabbai, Sallai; negenhonderd acht en twintig.

   ^9En Joel, de zoon van Zichri, was opziener over hen; en Juda, de zoon
   van Senua, was de tweede over de stad.

   ^10Van de priesteren: Jedaja, de zoon van Jojarib, Jachin;

   ^11Seraja, de zoon van Hilkia, den zoon van Mesullam, den zoon van
   Zadok, den zoon van Merajoth, den zoon van Ahitub, was voorganger van
   Gods huis;

   ^12En hun broederen, die het werk in het huis deden, waren achthonderd
   twee en twintig. En Adaja, de zoon van Jeroham, den zoon van Pelalja,
   den zoon van Amzi, den zoon van Zacharja, den zoon van Pashur, den zoon
   van Malchia;

   ^13En zijn broederen, hoofden der vaderen, waren tweehonderd twee en
   veertig. En Amassai, de zoon van Azareel, den zoon van Achzai, den zoon
   van Mesillemoth, den zoon van Immer;

   ^14En hun broederen, dappere helden, waren honderd acht en twintig; en
   opziener over hen was Zabdiel, de zoon van Gedolim.

   ^15En van de Levieten: Semaja, de zoon van Hassub, den zoon van
   Azrikam, den zoon van Hasabja, den zoon van Buni.

   ^16En Sabbethai, en Jozabad, van de hoofden der Levieten, waren over
   het buitenwerk van het huis Gods.

   ^17En Matthanja, de zoon van Micha, den zoon van Zabdi, den zoon van
   Asaf, was het hoofd, die de dankzegging begon in het gebed, en Bakbukja
   was de tweede vanzijn broederen; en Abda, de zoon van Sammua, den zoon
   van Galal, den zoon van Jeduthun.

   ^18Al de Levieten in de heilige stad waren tweehonderd vier en tachtig.

   ^19En de poortiers: Akkub, Talmon, met hun broederen, die wacht hielden
   in de poorten, waren honderd twee en zeventig.

   ^20Het overige nu van Israel, van de priesters en de Levieten, was in
   alle steden van Juda, een iegelijk in zijn erfdeel.

   ^21En de Nethinim woonden in Ofel; en Ziha en Gispa waren over de
   Nethinim.

   ^22En der Levieten opziener te Jeruzalem was Uzzi, de zoon van Bani,
   den zoon van Hasabja, den zoon van Matthanja, den zoon van Micha; van
   de kinderen van Asafwaren de zangers tegenover het werk van Gods huis.

   ^23Want er was een gebod des konings van hen, te weten, een zeker
   onderhoud voor de zangers, van elk dagelijks op zijn dag.

   ^24En Petahja, de zoon van Mesezabeel, van de kinderen van Zerah, den
   zoon van Juda, was aan des konings hand, in alle zaken tot het volk.

   ^25In de dorpen nu op hun akkers woonden sommigen van de kinderen van
   Juda, in Kirjath-Arba en haar onderhorige plaatsen, en in Dibon en haar
   onderhorigeplaatsen, en in Jekabzeel en haar dorpen;

   ^26En te Jesua, en te Molada, en te Beth-Pelet,

   ^27En te Hazar-Sual, en in Ber-Seba, en haar onderhorige plaatsen,

   ^28En te Ziklag, en in Mechona en haar onderhorige plaatsen,

   ^29En te En-Rimmon, en te Zora, en te Jarmuth,

   ^30Zanoah, Adullam en haar dorpen, Lachis en haar akkers, Azeka en haar
   onderhorige plaatsen; en zij legerden zich van Ber-seba af tot aan het
   dal Hinnom.

   ^31De kinderen van Benjamin nu van Geba woonden in Michmas, en Aja, en
   Beth-El, en haar onderhorige plaatsen,

   ^32Anathoth, Nob, Ananja,

   ^33Hazor, Rama, Gitthaim,

   ^34Hadid, Zeboim, Neballat,

   ^35Lod, en Ono, in het dal der werkmeesters.

   ^36Van de Levieten nu, woonden sommigen in de verdelingen van Juda, en
   van Benjamin. Nehemia 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dit nu zijn de priesters en de Levieten, die met Zerubbabel, den zoon
   van Sealthiel, en Jesua, optogen: Seraja, Jeremia, Ezra,

   ^2Amarja, Malluch, Hattus,

   ^3Sechanja, Rehum, Meremoth,

   ^4Iddo, Ginnethoi, Abia,

   ^5Mijamin, Maadja, Bilga,

   ^6Semaja, en Jojarib, Jedaja,

   ^7Sallu, Amok, Hilkia, Jedaja; dat waren de hoofden der priesteren, en
   hun broederen, in de dagen van Jesua.

   ^8En de Levieten waren: Jesua, Binnui, Kadmiel, Serebja, Juda,
   Matthanja; hij en zijn broederen waren over de dankzeggingen.

   ^9En Bakbukja, en Unni, hun broederen, waren tegen hen over in de
   wachten.

   ^10Jesua nu gewon Jojakim, en Jojakim gewon Eljasib, en Eljasib gewon
   Jojada,

   ^11En Jojada gewon Jonathan, en Jonathan gewon Jaddua.

   ^12En in de dagen van Jojakim waren priesters, hoofden der vaderen: van
   Seraja was Meraja; van Jeremia, Hananja;

   ^13Van Ezra, Mesullam; van Amarja, Johanan;

   ^14Van Melichu, Jonathan; van Sebanja, Jozef;

   ^15Van Harim, Adna; van Merajoth, Helkai;

   ^16Van Iddo, Zacharia; van Ginnethon, Mesullam;

   ^17Van Abia, Zichri; van Minjamin, van Moadja, Piltai;

   ^18Van Bilga, Sammua; van Semaja, Jonathan;

   ^19En van Jojarib, Matthenai; van Jedaja, Uzzi;

   ^20Van Sallai, Kallai; van Amok, Heber;

   ^21Van Hilkia, Hasabja; van Jedaja, Nethaneel.

   ^22Van de Levieten werden in de dagen van Eljasib, Jojada, en Johanan,
   en Jaddua, de hoofden der vaderen beschreven; mitsgaders de priesteren,
   tot het koninkrijkvan Darius, den Perziaan.

   ^23De kinderen van Levi, de hoofden der vaderen, werden beschreven in
   het boek der kronieken, tot de dagen van Johanan, den zoon van Eljasib,
   toe.

   ^24De hoofden dan der Levieten waren Hasabja, Serebja, en Jesua, de
   zoon van Kadmiel, en hun broederen tegen hen over, om te prijzen en te
   danken, naar het gebodvan David, den man Gods, wacht tegen wacht.

   ^25Matthanja en Bakbukja, Obadja, Mesullam, Talmon en Akkub, waren
   poortiers, de wacht waarnemende bij de schatkamers der poorten.

   ^26Dezen waren in de dagen van Jojakim, den zoon van Jesua, den zoon
   van Jozadak, en in de dagen van Nehemia, den landvoogd, en van den
   priester Ezra, denschriftgeleerde.

   ^27In de inwijding nu van Jeruzalems muur, zochten zij de Levieten uit
   al hun plaatsen, dat zij hen te Jeruzalem brachten, om de inwijding te
   doen met vreugde, en metdankzeggingen, en met gezang, cimbalen, luiten,
   en met harpen.

   ^28Alzo werden de kinderen der zangers verzameld, zo uit het vlakke
   veld rondom Jeruzalem, als uit de dorpen van de Netofathieten;

   ^29En uit het huis van Gilgal, en uit de velden van Geba en Asmaveth;
   want de zangers hadden zich dorpen gebouwd rondom Jeruzalem.

   ^30En de priesters en de Levieten reinigden zichzelven; daarna
   reinigden zij het volk, en de poorten, en den muur.

   ^31Toen deed ik de vorsten van Juda opgaan op den muur; en ik stelde
   twee grote dankkoren en omgangen, een ter rechterhand op den muur, naar
   de Mistpoort toe.

   ^32En achter hen ging Hosaja, en de helft der vorsten van Juda.

   ^33En Azarja, Ezra, en Mesullam,

   ^34Juda, en Benjamin, en Semaja, en Jeremia;

   ^35En van de priesters kinderen met trompetten: Zecharja, de zoon van
   Jonathan, den zoon van Semaja, den zoon van Matthanja, den zoon van
   Michaja, den zoon vanZakkur, den zoon van Asaf;

   ^36En zijn broeders, Semaja, en Azareel, Milalai, Gilalai, Maai,
   Nethaneel, en Juda, Hanani, met muziekinstrumenten van David, den man
   Gods; en Ezra, deschriftgeleerde, ging voor hun aangezicht heen.

   ^37Voorts naar de Fonteinpoort, en tegen hen over, gingen zij op bij de
   trappen van Davids stad, door den opgang des muurs, boven Davids huis,
   tot aan de Waterpoort, tegen het oosten.

   ^38Het tweede dankkoor nu ging tegenover, en ik achter hetzelve, met de
   helft des volks, op den muur, van boven den Bakoventoren, tot aan den
   breden muur;

   ^39En van boven de poort van Efraim, en boven de Oude poort, en boven
   de Vispoort, en den toren Hananeel, en den toren Mea, tot aan de
   Schaapspoort, en zij blevenstaan in de Gevangenpoort.

   ^40Daarna stonden de beide dankkoren in Gods huis; ook ik en de helft
   der overheden met mij.

   ^41En de priesters, Eljakim, Maaseja, Minjamin, Michaja, Eljoenai,
   Zacharja, Hananja, met trompetten;

   ^42Voorts Maaseja, en Semaja, en Eleazar, en Uzzi, en Johanan, en
   Malchia, en Elam, en Ezer; ook lieten zich de zangers horen, met
   Jizrahja, den opziener.

   ^43En zij offerden deszelven daags grote slachtofferen, en waren
   vrolijk; want God had hen vrolijk gemaakt met grote vrolijkheid; en ook
   waren de vrouwen en dekinderen vrolijk; zodat de vrolijkheid van
   Jeruzalem tot van verre gehoord werd.

   ^44Ook werden ten zelfden dage mannen gesteld over de kameren, tot de
   schatten, tot de hefofferen, tot de eerstelingen en tot de tienden, om
   daarin uit de akkers dersteden te verzamelen de delen der wet, voor de
   priesteren en voor de Levieten; want Juda was vrolijk over de
   priesteren en over de Levieten, die daar stonden.

   ^45En de wacht huns Gods waarnamen, en de wacht der reiniging, ook de
   zangers, en de poortiers, naar het gebod van David en zijn zoon Salomo.

   ^46Want in de dagen van David en Asaf, van ouds, waren er hoofden der
   zangers, en des lofgezangs, en der dankzeggingen tot God.

   ^47Daarom gaf gans Israel, in de dagen van Zerubbabel, en in de dagen
   van Nehemia, de delen der zangers en der poortiers, van elk dagelijks
   op zijn dag; en zijheiligden voor de Levieten, en de Levieten heiligden
   voor de kinderen van Aaron.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Te dien dage werd er gelezen in het boek van Mozes, voor de oren des
   volks; en daarin werd geschreven gevonden, dat de Ammonieten en
   Moabieten niet zoudenkomen in de gemeente Gods, tot in eeuwigheid;

   ^2Omdat zij den kinderen Israels niet waren tegengekomen met brood en
   met water, ja, Bileam tegen hen gehuurd hadden, om hen te vloeken,
   hoewel onze God denvloek omkeerde in een zegen.

   ^3Zo geschiedde het, als zij deze wet hoorden, dat zij alle
   vermengeling van Israel afscheidden.

   ^4Eljasib nu, de priester, die gesteld was over de kamer van het huis
   onzes Gods, was voor dezen nabestaande van Tobia geworden.

   ^5En hij had hem een grote kamer gemaakt, alwaar zij te voren
   henenleiden het spijsoffer, den wierook en de vaten, en de tienden van
   koren, van most en van olie, diebevolen waren voor de Levieten, en de
   zangers, en de poortiers, mitsgaders het hefoffer der priesteren.

   ^6Doch in dit alles was ik niet te Jeruzalem; want in het twee en
   dertigste jaar van Arthahsasta, koning van Babel, kwam ik tot den
   koning; maar ten einde vansommige dagen verkreeg ik weder verlof van
   den koning.

   ^7En ik kwam te Jeruzalem, en verstond van het kwaad, dat Eljasib voor
   Tobia gedaan had, makende hem een kamer in de voorhoven van Gods huis.

   ^8En het mishaagde mij zeer; zo wierp ik al het huisraad van Tobia
   buiten, uit de kamer.

   ^9Voorts gaf ik bevel, en zij reinigden de kameren; en ik bracht daar
   weder in de vaten van Gods huis, met het spijsoffer en den wierook.

   ^10Ook vernam ik, dat der Levieten deel hun niet gegeven was; zodat de
   Levieten en de zangers, die het werk deden, gevloden waren, een
   iegelijk naar zijn akker.

   ^11En ik twistte met de overheden, en zeide: Waarom is het huis Gods
   verlaten? Doch ik vergaderde hen, en herstelde ze in hun stand.

   ^12Toen bracht gans Juda de tienden van het koren, en van den most, en
   van de olie, in de schatten.

   ^13En ik stelde tot schatmeesters over de schatten, Selemja, den
   priester, en Zadok, den schrijver, en Pedaja, uit de Levieten; en aan
   hun hand Hanan, den zoon vanZakkur, den zoon van Matthanja; want zij
   werden getrouw geacht, en hun werd opgelegd aan hun broederen uit te
   delen.

   ^14Gedenk mijner, mijn God, in dezen; en delg mijn weldadigheden niet
   uit, die ik aan het huis mijns Gods en aan Zijn wachten gedaan heb.

   ^15In dezelfde dagen zag ik in Juda, die persen traden op den sabbat,
   en die garven inbrachten, die zij op ezels laadden; als ook wijn,
   druiven en vijgen, en allen last, dienzij te Jeruzalem inbrachten op
   den sabbatdag; en ik betuigde tegen hen ten dage, als zij eetwaren
   verkochten.

   ^16Daar waren ook Tyriers binnen, die vis aanbrachten, en alle
   koopwaren, die zij op den sabbat verkochten aan de kinderen van Juda en
   te Jeruzalem.

   ^17Zo twistte ik met de edelen van Juda, en zeide tot hen: Wat voor een
   boos ding is dit, dat gijlieden doet, en ontheiligt den sabbatdag?

   ^18Deden niet uw vaders alzo, en onze God bracht al dit kwaad over ons
   en over deze stad? En gijlieden maakt de hittige gramschap nog meer
   over Israel, ontheiligende den sabbat.

   ^19Het geschiedde nu, als de poorten van Jeruzalem schaduw gaven, voor
   den sabbat, dat ik bevel gaf, en de deuren werden gesloten; en ik
   beval, dat zij ze niet zoudenopendoen tot na den sabbat; en ik stelde
   van mijn jongens aan de poorten, opdat er geen last zou inkomen op den
   sabbatdag.

   ^20Toen vernachtten de kramers, en de verkopers van alle koopwaren,
   buiten voor Jeruzalem, eens of tweemaal.

   ^21Zo betuigde ik tegen hen, en zeide tot hen: Waarom vernacht
   gijlieden tegenover den muur? Zo gij het weder doet, zal ik de hand aan
   u slaan. Van dien tijd afkwamen zij niet op den sabbat.

   ^22Voorts zeide ik tot de Levieten, dat zij zich zouden reinigen, en de
   poorten komen wachten, om den sabbatdag te heiligen. Gedenk mijner ook
   in dezen, mijn God! enverschoon mij naar de veelheid Uwer
   goedertierenheid.

   ^23Ook zag ik in die dagen Joden, die Asdodische, Ammonietische en
   Moabietische vrouwen bij zich hadden doen wonen.

   ^24En hun kinderen spraken half Asdodisch, en zij konden geen Joods
   spreken, maar naar de taal eens iegelijken volks.

   ^25Zo twistte ik met hen, en vloekte hen, en sloeg sommige mannen van
   hen, en plukte hun het haar uit; en ik deed hen zweren bij God: Indien
   gij uw dochteren hunzonen zult geven, en indien gij van hun dochteren
   voor uw zonen of voor u zult nemen!

   ^26Heeft niet Salomo, de koning van Israel, daarin gezondigd, hoewel er
   onder vele heidenen geen koning was, gelijk hij, en hij zijn God lief
   was, en God hem ten koningover gans Israel gesteld had? Ook hem deden
   de vreemde vrouwen zondigen.

   ^27Zouden wij dan naar ulieden horen, dat gij al dit grote kwaad zoudt
   doen, overtredende tegen onzen God, doende vreemde vrouwen bij u wonen?

   ^28Ook was er een van de kinderen van Jojada, den zoon van Eljasib, den
   hogepriester, schoonzoon geworden van Sanballat, den Horoniet; daarom
   jaagde ik hem vanmij weg.

   ^29Gedenk aan hen, mijn God, omdat zij het priesterdom hebben
   verontreinigd, ja, het verbond des priesterdoms en der Levieten.

   ^30Alzo reinigde ik hen van alle vreemden; en ik bestelde de wachten
   der priesteren en der Levieten, elk op zijn werk;
     __________________________________________________________________

Esther
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het geschiedde nu in de dagen van Ahasveros, (hij is die Ahasveros,
   dewelke regeerde van Indie af tot aan Morenland toe, honderd zeven en
   twintiglandschappen).

   ^2In die dagen, als de koning Ahasveros op den troon zijns koninkrijks
   zat, die op den burg Susan was;

   ^3In het derde jaar zijner regering maakte hij een maaltijd al zijn
   vorsten en zijn knechten; de macht van Perzie en Medie, de grootste
   heren en de oversten derlandschappen waren voor zijn aangezicht;

   ^4Als hij vertoonde den rijkdom der heerlijkheid zijns rijks, en de
   kostelijkheid des sieraads zijner grootheid, vele dagen lang, honderd
   en tachtig dagen.

   ^5Toen nu die dagen vervuld waren, maakte de koning een maaltijd al den
   volke, dat gevonden werd op den burg Susan, van den grootste tot den
   kleinste, zeven dagenlang, in het voorhof van den hof van het
   koninklijk paleis.

   ^6Er waren witte, groene en hemelsblauwe behangselen, gevat aan fijn
   linnen en purperen banden, in zilveren ringen, en aan marmeren pilaren;
   de bedsteden warenvan goud en zilver, op een vloer van porfier steen,
   en van marmer, en albast, en kostelijke stenen.

   ^7En men gaf te drinken in vaten van goud, en het ene vat was anders
   dan het andere vat; en er was veel koninklijke wijn, naar des konings
   vermogen.

   ^8En het drinken geschiedde naar de wet, dat niemand dwong; want alzo
   had de koning vastelijk bevolen aan alle groten zijns huizes, dat zij
   doen zouden naar den wilvan een iegelijk.

   ^9De koningin Vasthi maakte ook een maaltijd voor de vrouwen in het
   koninklijk huis, hetwelk de koning Ahasveros had.

   ^10Op den zevenden dag, toen des konings hart vrolijk was van den wijn,
   zeide hij tot Mehuman, Biztha, Charbona, Bigtha en Abagtha, Zethar en
   Charchas, de zevenkamerlingen, dienende voor het aangezicht van den
   koning Ahasveros,

   ^11Dat zij Vasthi, de koningin, zouden brengen voor het aangezicht des
   konings, met de koninklijke kroon, om den volken en den vorsten haar
   schoonheid te tonen; wantzij was schoon van aangezicht.

   ^12Doch de koningin Vasthi weigerde te komen op het woord des konings,
   hetwelk door den dienst der kamerlingen haar aangezegd was. Toen werd
   de koning zeerverbolgen, en zijn grimmigheid ontstak in hem.

   ^13Toen zeide de koning tot de wijzen, die de tijden verstonden (want
   alzo moest des konings zaak geschieden, in de tegenwoordigheid van al
   degenen, die de wet enhet recht wisten;

   ^14De naasten nu bij hem waren Carsena, Sethar, Admatha, Tharsis,
   Meres, Marsena, Memuchan, zeven vorsten der Perzen en der Meden, die
   het aangezicht deskonings zagen, die vooraan zaten in het koninkrijk),

   ^15Wat men naar de wet met de koningin Vasthi doen zou, omdat zij niet
   gedaan had het woord van den koning Ahasveros, door den dienst der
   kamerlingen?

   ^16Toen zeide Memuchan voor het aangezicht des konings en der vorsten:
   De koningin Vasthi heeft niet alleen tegen den koning misdaan, maar ook
   tegen al devorsten, en tegen al de volken, die in al de landschappen
   van den koning Ahasveros zijn.

   ^17Want deze daad der koningin zal uitkomen tot alle vrouwen, zodat zij
   haar mannen verachten zullen in haar ogen, als men zeggen zal: De
   koning Ahasveros zeide, dat men de koningin Vasthi voor zijn aangezicht
   brengen zou; maar zij kwam niet.

   ^18Te dezen zelfden dage zullen de vorstinnen van Perzie en Medie ook
   alzo zeggen tot al de vorsten des konings, als zij deze daad der
   koningin zullen horen, en er zalverachtens en toorns genoeg wezen.

   ^19Indien het den koning goeddunkt, dat een koninklijk gebod van hem
   uitga, hetwelk geschreven worde in de wetten der Perzen en Meden, en
   dat men het nietovertrede: dat Vasthi niet inga voor het aangezicht van
   den koning Ahasveros, en de koning geve haar koninkrijk aan haar
   naaste, die beter is dan zij.

   ^20Als het bevel des konings, hetwelk hij doen zal in zijn ganse
   koninkrijk, (want het is groot) gehoord zal worden, zo zullen alle
   vrouwen aan haar mannen eer geven, van de grootste tot de kleinste toe.

   ^21Dit woord nu was goed in de ogen des konings en der vorsten; en de
   koning deed naar het woord van Memuchan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Na deze geschiedenissen, toen de grimmigheid van den koning Ahasveros
   gestild was, gedacht hij aan Vasthi, en wat zij gedaan had, en wat over
   haar beslotenwas.

   ^2Toen zeiden de jongelingen des konings, die hem dienden: Men zoeke
   voor den koning jonge dochters, maagden, schoon van aangezicht.

   ^3En de koning bestelle toezieners in al de landschappen zijns
   koninkrijks, dat zij vergaderen alle jonge dochters, maagden, schoon
   van aangezicht, tot den burg Susan, tot het huis der vrouwen, onder de
   hand van Hegai, des konings kamerling, bewaarder der vrouwen; en men
   geve haar haar versierselen.

   ^4En de jonge dochter, die in des konings oog schoon wezen zal, worde
   koningin in stede van Vasthi. Deze zaak nu was goed in de ogen des
   konings, en hij deed alzo.

   ^5Er was een Joods man op den burg Susan, wiens naam was Mordechai, een
   zoon van Jair, den zoon van Simei, den zoon van Kis, een man van
   Jemini;

   ^6Die weggevoerd was van Jeruzalem met de weggevoerden, die weggevoerd
   waren met Jechonia, den koning van Juda, denwelken Nebukadnezar, de
   koning vanBabel, had weggevoerd.

   ^7En hij was het, die opvoedde Hadassa (deze is Esther, de dochter
   zijns ooms); want zij had geen vader noch moeder; en zij was een jonge
   dochter, schoon vangedaante, en schoon van aangezicht; en als haar
   vader en haar moeder stierven, had Mordechai ze zich tot een dochter
   aangenomen.

   ^8Het geschiedde nu, toen het woord des konings en zijn wet ruchtbaar
   was, en toen vele jonge dochters samenvergaderd werden op den burg
   Susan, onder de handvan Hegai, werd Esther ook genomen in des konings
   huis, onder de hand van Hegai, den bewaarder der vrouwen.

   ^9En die jonge dochter was schoon in zijn ogen, en zij verkreeg gunst
   voor zijn aangezicht; daarom haastte hij met haar versierselen en met
   haar delen haar te geven, en zeven aanzienlijke jonge dochters haar te
   geven uit het huis des konings; en hij verplaatste haar en haar jonge
   dochters naar het beste van het huis der vrouwen.

   ^10Esther had haar volk en haar maagschap niet te kennen gegeven; want
   Mordechai had haar geboden, dat zij het niet zou te kennen geven.

   ^11Mordechai nu wandelde allen dag voor het voorhof van het huis der
   vrouwen, om te vernemen naar den welstand van Esther, en wat met haar
   geschieden zou.

   ^12Als nu de beurt van elke jonge dochter naakte, om tot den koning
   Ahasveros te komen, nadat haar twaalf maanden lang naar de wet der
   vrouwen geschied was;want alzo werden vervuld de dagen harer
   versieringen, zes maanden met mirre-olie, en zes maanden met
   specerijen, en met andere versierselen der vrouwen;

   ^13Daarmede kwam dan de jonge dochter tot den koning; al wat zij zeide,
   werd haar gegeven, dat zij daarmede ging uit het huis der vrouwen tot
   het huis des konings.

   ^14Des avonds ging zij daarin, en des morgens ging zij weder naar het
   tweede huis der vrouwen, onder de hand van Saasgaz, den kamerling des
   konings, bewaarderder bijwijven, zij kwam niet weder tot den koning,
   ten ware de koning lust tot haar had, en zij bij name geroepen werd.

   ^15Als de beurt van Esther, de dochter van Abichail, den oom van
   Mordechai, (die hij zich ter dochter genomen had) naakte, dat zij tot
   den koning komen zou, begeerdezij niet met al, dan wat Hegai, des
   konings kamerling, de bewaarder der vrouwen, zeide; en Esther verkreeg
   genade in de ogen van allen, die haar zagen.

   ^16Alzo werd Esther genomen tot den koning Ahasveros, tot zijn
   koninklijk huis, in de tiende maand, welke is de maand Tebeth, in het
   zevende jaar zijns rijks.

   ^17En de koning beminde Esther boven alle vrouwen, en zij verkreeg
   genade en gunst voor zijn aangezicht, boven alle maagden; en hij zette
   de koninklijke kroon ophaar hoofd, en hij maakte haar koningin in de
   plaats van Vasthi.

   ^18Toen maakte de koning een groten maaltijd al zijn vorsten en zijn
   knechten, den maaltijd van Esther; en hij gaf den landschappen rust, en
   hij gaf geschenken naardes konings vermogen.

   ^19Toen ten anderen male maagden vergaderd werden, zo zat Mordechai in
   de poort des konings.

   ^20Esther nu had haar maagschap en haar volk niet te kennen gegeven,
   gelijk als Mordechai haar geboden had; want Esther deed het bevel van
   Mordechai, gelijk alstoen zij bij hem opgevoed werd.

   ^21In die dagen, als Mordechai in de poort des konings zat, werden
   Bigthan en Theres, twee kamerlingen des konings van de dorpelwachters,
   zeer toornig, en zijzochten de hand te slaan aan den koning Ahasveros.

   ^22En deze zaak werd Mordechai bekend gemaakt, en hij gaf ze de
   koningin Esther te kennen; en Esther zeide het den koning in
   Mordechai's naam.

   ^23Als men de zaak onderzocht, is het zo bevonden, en zij beiden werden
   aan een galg gehangen; en het werd in de kronieken geschreven voor het
   aangezicht deskonings.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Na deze geschiedenissen maakte de koning Ahasveros Haman groot, den
   zoon van Hammedatha, den Agagiet, en hij verhoogde hem, en hij zette
   zijn stoel boven alde vorsten, die bij hem waren.

   ^2En al de knechten des konings, die in de poort des konings waren,
   neigden en bogen zich neder voor Haman; want de koning had alzo van hem
   bevolen; maarMordechai neigde zich niet, en boog zich niet neder.

   ^3Toen zeiden de knechten des konings, die in de poort des konings
   waren, tot Mordechai: Waarom overtreedt gij des konings gebod?

   ^4Het geschiedde nu, toen zij dit van dag tot dag tot hem zeiden, en
   hij naar hen niet hoorde, zo gaven zij het Haman te kennen, opdat zij
   zagen, of de woorden vanMordechai bestaan zouden; want hij had hun te
   kennen gegeven, dat hij een Jood was.

   ^5Toen Haman zag, dat Mordechai zich niet neigde, noch zich voor hem
   nederboog, zo werd Haman vervuld met grimmigheid.

   ^6Doch hij verachtte in zijn ogen, dat hij aan Mordechai alleen de hand
   zou slaan (want men had hem het volk van Mordechai aangewezen); maar
   Haman zocht al deJoden, die in het ganse koninkrijk van Ahasveros
   waren, namelijk het volk van Mordechai, te verdelgen.

   ^7In de eerste maand (deze is de maand Nisan) in het twaalfde jaar van
   den koning Ahasveros, wierp men het Pur, dat is, het lot, voor Hamans
   aangezicht, van dagtot dag, en van maand tot maand, tot de twaalfde
   maand toe; deze is de maand Adar.

   ^8Want Haman had tot den koning Ahasveros gezegd: Er is een volk,
   verstrooid en verdeeld onder de volken in al de landschappen uws
   koninkrijks; en hun wetten zijnverscheiden van de wetten aller volken;
   ook doen zij des konings wetten niet; daarom is het den koning niet
   oorbaar hen te laten blijven.

   ^9Indien het den koning goeddunkt, laat er geschreven worden, dat men
   hen verdoe; zo zal ik tien duizend talenten zilvers opwegen in de
   handen dergenen, die hetwerk doen, om in des konings schatten te
   brengen.

   ^10Toen trok de koning zijn ring van zijn hand, en hij gaf hem aan
   Haman, den zoon van Hammedatha, den Agagiet, der Joden tegenpartijder.

   ^11En de koning zeide tot Haman: Dat zilver zij u geschonken, ook dat
   volk, om daarmede te doen, naar dat het goed is in uw ogen.

   ^12Toen werden de schrijvers des konings geroepen, in de eerste maand,
   op den dertienden dag derzelve, en er werd geschreven naar alles, wat
   Haman beval, aan destadhouders des konings, en aan de landvoogden, die
   over elk landschap waren, en aan de vorsten van elk volk, elk landschap
   naar zijn schrift, en elk volk naar zijnspraak; er werd geschreven in
   den naam van den koning Ahasveros, en het werd met des konings ring
   verzegeld.

   ^13De brieven nu werden gezonden door de hand der lopers tot al de
   landschappen des konings, dat men zou verdelgen, doden en verdoen al de
   Joden, van den jongetot den oude toe, de kleine kinderen en de vrouwen,
   op een dag, op den dertienden der twaalfde maand (deze is de maand
   Adar), en dat men hun buit zou roven.

   ^14De inhoud van het schrift was, dat er een wet zou gegeven worden in
   alle landschappen, openbaar aan alle volken, dat zij tegen denzelfden
   dag zouden gereed zijn.

   ^15De lopers gingen uit, voortgedrongen zijnde door het woord des
   konings, en de wet werd uitgegeven in den burg Susan. En de koning en
   Haman zaten en dronken, doch de stad Susan was verward.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Na deze geschiedenissen maakte de koning Ahasveros Haman groot, den
   zoon van Hammedatha, den Agagiet, en hij verhoogde hem, en hij zette
   zijn stoel boven alde vorsten, die bij hem waren.

   ^2En al de knechten des konings, die in de poort des konings waren,
   neigden en bogen zich neder voor Haman; want de koning had alzo van hem
   bevolen; maarMordechai neigde zich niet, en boog zich niet neder.

   ^3Toen zeiden de knechten des konings, die in de poort des konings
   waren, tot Mordechai: Waarom overtreedt gij des konings gebod?

   ^4Het geschiedde nu, toen zij dit van dag tot dag tot hem zeiden, en
   hij naar hen niet hoorde, zo gaven zij het Haman te kennen, opdat zij
   zagen, of de woorden vanMordechai bestaan zouden; want hij had hun te
   kennen gegeven, dat hij een Jood was.

   ^5Toen Haman zag, dat Mordechai zich niet neigde, noch zich voor hem
   nederboog, zo werd Haman vervuld met grimmigheid.

   ^6Doch hij verachtte in zijn ogen, dat hij aan Mordechai alleen de hand
   zou slaan (want men had hem het volk van Mordechai aangewezen); maar
   Haman zocht al deJoden, die in het ganse koninkrijk van Ahasveros
   waren, namelijk het volk van Mordechai, te verdelgen.

   ^7In de eerste maand (deze is de maand Nisan) in het twaalfde jaar van
   den koning Ahasveros, wierp men het Pur, dat is, het lot, voor Hamans
   aangezicht, van dagtot dag, en van maand tot maand, tot de twaalfde
   maand toe; deze is de maand Adar.

   ^8Want Haman had tot den koning Ahasveros gezegd: Er is een volk,
   verstrooid en verdeeld onder de volken in al de landschappen uws
   koninkrijks; en hun wetten zijnverscheiden van de wetten aller volken;
   ook doen zij des konings wetten niet; daarom is het den koning niet
   oorbaar hen te laten blijven.

   ^9Indien het den koning goeddunkt, laat er geschreven worden, dat men
   hen verdoe; zo zal ik tien duizend talenten zilvers opwegen in de
   handen dergenen, die hetwerk doen, om in des konings schatten te
   brengen.

   ^10Toen trok de koning zijn ring van zijn hand, en hij gaf hem aan
   Haman, den zoon van Hammedatha, den Agagiet, der Joden tegenpartijder.

   ^11En de koning zeide tot Haman: Dat zilver zij u geschonken, ook dat
   volk, om daarmede te doen, naar dat het goed is in uw ogen.

   ^12Toen werden de schrijvers des konings geroepen, in de eerste maand,
   op den dertienden dag derzelve, en er werd geschreven naar alles, wat
   Haman beval, aan destadhouders des konings, en aan de landvoogden, die
   over elk landschap waren, en aan de vorsten van elk volk, elk landschap
   naar zijn schrift, en elk volk naar zijnspraak; er werd geschreven in
   den naam van den koning Ahasveros, en het werd met des konings ring
   verzegeld.

   ^13De brieven nu werden gezonden door de hand der lopers tot al de
   landschappen des konings, dat men zou verdelgen, doden en verdoen al de
   Joden, van den jongetot den oude toe, de kleine kinderen en de vrouwen,
   op een dag, op den dertienden der twaalfde maand (deze is de maand
   Adar), en dat men hun buit zou roven.

   ^14De inhoud van het schrift was, dat er een wet zou gegeven worden in
   alle landschappen, openbaar aan alle volken, dat zij tegen denzelfden
   dag zouden gereed zijn.

   ^15De lopers gingen uit, voortgedrongen zijnde door het woord des
   konings, en de wet werd uitgegeven in den burg Susan. En de koning en
   Haman zaten en dronken, doch de stad Susan was verward. Esther 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Het geschiedde nu aan den derden dag, dat Esther een koninklijk kleed
   aantrok, en stond in het binnenste voorhof van des konings huis,
   tegenover het huis deskonings; de koning nu zat op zijn koninklijken
   troon, in het koninklijke huis, tegenover de deur van het huis.

   ^2En het geschiedde, toen de koning de koningin Esther zag, staande in
   het voorhof, verkreeg zij genade in zijn ogen, zodat de koning den
   gouden scepter, die in zijnhand was, Esther toereikte; en Esther
   naderde, en roerde de spits des scepters aan.

   ^3Toen zeide de koning tot haar: Wat is u, koningin Esther! of wat is
   uw verzoek? Het zal u gegeven worden, ook tot de helft des koninkrijks.

   ^4Esther nu zeide: Indien het den koning goeddunkt, zo kome de koning
   met Haman heden tot den maaltijd, dien ik hem bereid heb.

   ^5Toen zeide de koning: Doet Haman spoeden, dat hij het bevel van
   Esther doe. Als nu de koning met Haman tot den maaltijd, dien Esther
   bereid had, gekomen was,

   ^6Zo zeide de koning tot Esther op den maaltijd des wijns: Wat is uw
   bede? en zij zal u gegeven worden; en wat is uw verzoek? Het zal
   geschieden, ook tot de helftdes koninkrijks.

   ^7Toen antwoordde Esther, en zeide: Mijn bede en verzoek is:

   ^8Indien ik genade gevonden heb in de ogen des konings, en indien het
   den koning goeddunkt, mij te geven mijn bede, en mijn verzoek te doen,
   zo kome de koning metHaman tot den maaltijd, dien ik hem bereiden zal;
   zo zal ik morgen doen naar het bevel des konings.

   ^9Toen ging Haman ten zelfden dage uit, vrolijk en goedsmoeds; maar
   toen Haman Mordechai zag in de poort des konings, en dat hij niet
   opstond, noch zich voor hembewoog, zo werd Haman vervuld met
   grimmigheid op Mordechai.

   ^10Doch Haman bedwong zich, en hij kwam tot zijn huis; en hij zond
   henen, en liet zijn vrienden komen, en Zeres, zijn huisvrouw.

   ^11En Haman vertelde hun de heerlijkheid zijns rijkdoms, en de veelheid
   zijner zonen, en alles, waarin de koning hem groot gemaakt had, en
   waarin hij hem verhevenhad boven de vorsten en knechten des konings.

   ^12Verder zeide Haman: Ook heeft de koningin Esther niemand met den
   koning doen komen tot den maaltijd, dien zij bereid heeft, dan mij; en
   ik ben ook tegen morgenvan haar met den koning genodigd.

   ^13Doch dit alles baat mij niet, zo langen tijd als ik den Jood
   Mordechai zie zitten in de poort des konings.

   ^14Toen zeide zijn huisvrouw Zeres tot hem, mitsgaders al zijn
   vrienden: Men make een galg, vijftig ellen hoog, en zeg morgen aan den
   koning, dat men Mordechaidaaraan hange; ga dan vrolijk met den koning
   tot dien maaltijd. Deze raad nu dacht Haman goed, en hij deed de galg
   maken. Esther 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1In denzelfden nacht was de slaap van den koning geweken, en hij
   zeide, dat men het boek der gedachtenissen, de kronieken, brengen zou;
   en zij werden in detegenwoordigheid des konings gelezen.

   ^2En men vond geschreven, dat Mordechai had te kennen gegeven van
   Bigthana en Theres, twee kamerlingen des konings, uit de
   dorpelwachters, die de handzochten te leggen aan den koning Ahasveros.

   ^3Toen zeide de koning: Wat eer en verhoging is Mordechai hierover
   gedaan? En de jongelingen des konings, zijn dienaars, zeiden: Aan hem
   is niets gedaan.

   ^4Toen zeide de koning: Wie is in het voorhof? (Haman nu was gekomen in
   het buitenvoorhof van het huis des konings, om den koning te zeggen,
   dat men Mordechaizou hangen aan de galg, die hij hem had doen
   bereiden.)

   ^5En des konings jongelingen zeiden tot hem: Zie, Haman staat in het
   voorhof. Toen zeide de koning: Dat hij inkome.

   ^6Als Haman ingekomen was, zo zeide de koning tot hem: Wat zal men met
   dien man doen, tot wiens eer de koning een welbehagen heeft? Toen zeide
   Haman in zijnhart: Tot wien heeft de koning een welbehagen, om hem eer
   te doen, meer dan tot mij?

   ^7Daarom zeide Haman tot den koning: Den man, tot wiens eer de koning
   een welbehagen heeft,

   ^8Zal men het koninklijke kleed brengen, dat de koning pleegt aan te
   trekken, en het paard, waarop de koning pleegt te rijden; en dat de
   koninklijke kroon op zijn hoofdgezet worde.

   ^9En men zal dat kleed en dat paard geven in de hand van een uit de
   vorsten des konings, van de grootste heren, en men zal het dien man
   aantrekken, tot wiens eer dekoning een welbehagen heeft; en men zal hem
   op dat paard doen rijden door de straten der stad, en men zal voor hem
   roepen: Alzo zal men dien man doen, totwiens eer de koning een
   welbehagen heeft!

   ^10Toen zeide de koning tot Haman: Haast u, neem dat kleed, en dat
   paard, gelijk als gij gesproken hebt, en doe alzo aan Mordechai, den
   Jood, dien aan de poort deskonings zit; en laat niet een woord vallen
   van alles, wat gij gesproken hebt.

   ^11En Haman nam dat kleed en dat paard, en trok het kleed Mordechai
   aan, en deed hem rijden door de straten der stad, en hij riep voor hem:
   Alzo zal men dien mandoen, tot wiens eer de koning een welbehagen
   heeft!

   ^12Daarna keerde Mordechai wederom tot de poort des konings; maar Haman
   werd voortgedreven naar zijn huis, treurig en met bedekten hoofde.

   ^13En Haman vertelde aan zijn huisvrouw Zeres en al zijn vrienden al
   wat hem wedervaren was. Toen zeiden hem zijn wijzen, en Zeres, zijn
   huisvrouw: IndienMordechai, voor wiens aangezicht gij hebt begonnen te
   vallen, van het zaad der Joden is, zo zult gij tegen hem niet vermogen;
   maar gij zult gewisselijk voor zijnaangezicht vallen.

   ^14Toen zij nog met hem spraken, zo kwamen des konings kamerlingen
   nabij, en zij haastten Haman tot den maaltijd te brengen, dien Esther
   bereid had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen de koning met Haman gekomen was, om te drinken met de koningin
   Esther;

   ^2Zo zeide de koning tot Esther, ook op den tweeden dag, op den
   maaltijd des wijns: Wat is uw bede, koningin Esther? en zij zal u
   gegeven worden; en wat is uwverzoek? Het zal geschieden, ook tot de
   helft des koninkrijks.

   ^3Toen antwoordde de koningin Esther, en zeide: Indien ik, o koning,
   genade in uw ogen gevonden heb, en indien het den koning goeddunkt, men
   geve mij mijn leven, om mijner bede wil, en mijn volk, om mijns
   verzoeks wil.

   ^4Want wij zijn verkocht, ik en mijn volk, dat men ons verdelge, dode
   en ombrenge. Indien wij nog tot knechten en tot dienstmaagden waren
   verkocht geweest, ik zougezwegen hebben, ofschoon de onderdrukker de
   schade des konings geenszins zou kunnen vergoeden.

   ^5Toen sprak de koning Ahasveros, en zeide tot de koningin Esther: Wie
   is die, en waar is diezelve, die zijn hart vervuld heeft, om alzo te
   doen?

   ^6En Esther zeide: De man, de onderdrukker en vijand, is deze boze
   Haman! Toen verschrikte Haman voor het aangezicht des konings en der
   koningin.

   ^7En de koning stond op in zijn grimmigheid van den maaltijd des wijns,
   en ging naar den hof van het paleis. En Haman bleef staan, om van de
   koningin Esther, aangaande zijn leven verzoek te doen; want hij zag,
   dat het kwaad van de koning over hem ten volle besloten was.

   ^8Toen de koning wederkwam uit den hof van het paleis in het huis van
   den maaltijd des wijns, zo was Haman gevallen op het bed, waarop Esther
   was. Toen zeide dekoning: Zou hij ook wel de koningin verkrachten bij
   mij in het huis? Het woord ging uit des konings mond, en zij bedekten
   Hamans aangezicht.

   ^9En Charbona, een van de kamerlingen, voor het aanschijn des konings
   staande, zeide: Ook zie, de galg, welke Haman gemaakt heeft voor
   Mordechai, die goed voorden koning gesproken heeft, staat bij Hamans
   huis, vijftig ellen hoog. Toen zeide de koning: Hang hem daaraan.

   ^10Alzo hingen zij Haman aan de galg, die hij voor Mordechai had doen
   bereiden; en de grimmigheid des konings werd gestild. Esther 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Te dienzelfden dage gaf de koning Ahasveros aan de koningin Esther
   het huis van Haman, den vijand der Joden; en Mordechai kwam voor het
   aangezicht deskonings, want Esther had te kennen gegeven, wat hij voor
   haar was.

   ^2En de koning toog zijn ring af, dien hij van Haman genomen had, en
   gaf hem aan Mordechai; en Esther stelde Mordechai over het huis van
   Haman.

   ^3En Esther sprak verder voor het aangezicht des konings, en zij viel
   voor zijn voeten, en zij weende, en zij smeekte hem, dat hij de
   boosheid van Haman, den Agagiet, en zijn gedachte, die hij tegen de
   Joden gedacht had, zou wegnemen.

   ^4De koning nu reikte den gouden scepter Esther toe. Toen rees Esther
   op, en zij stond voor het aangezicht des konings.

   ^5En zij zeide: Indien het den koning goeddunkt, en indien ik genade
   voor zijn aangezicht gevonden heb en deze zaak voor den koning recht
   is, en ik in zijn ogenaangenaam ben, dat er geschreven worde, dat de
   brieven en de gedachte van Haman, den zoon van Hammedatha, den Agagiet,
   wederroepen worden, welke hijgeschreven heeft, om de Joden om te
   brengen, die in al de landschappen des konings zijn.

   ^6Want hoe zal ik vermogen, dat ik aanzie het kwaad, dat mijn volk
   treffen zal? En hoe zal ik vermogen, dat ik aanzie het verderf van mijn
   geslacht?

   ^7Toen zeide de koning Ahasveros tot de koningin Esther en tot
   Mordechai, den Jood: Ziet, het huis van Haman heb ik Esther gegeven, en
   hem heeft men aan de galggehangen, omdat hij zijn hand aan de Joden
   geslagen had.

   ^8Schrijft dan gijlieden voor de Joden, zoals het goed is in uw ogen,
   in des konings naam, en verzegelt het met des konings ring; want het
   schrift, dat in des koningsnaam geschreven, en met des konings ring
   verzegeld is, is niet te wederroepen.

   ^9Toen werden des konings schrijvers geroepen, ter zelfder tijd, in de
   derde maand (zij is de maand Sivan), op den drie en twintigsten
   derzelve, en er werd geschrevennaar alles, wat Mordechai gebood, aan de
   Joden, en aan de stadhouders, en landvoogden, en oversten der
   landschappen, die van Indie af tot aan Morenlandstrekken, honderd zeven
   en twintig landschappen, een ieder landschap naar zijn schrift, een
   ieder volk naar zijn spraak; ook aan de Joden naar hun schrift en
   naarhun spraak.

   ^10En men schreef in den naam van den koning Ahasveros, en men
   verzegelde het met des konings ring; en men zond de brieven door de
   hand der lopers te paard, rijdende op snelle kemelen, op muildieren,
   van merrien geteeld;

   ^11Dat de koning den Joden toeliet, die in elke stad waren, zich te
   vergaderen, en voor hun leven te staan, om te verdelgen, om te doden en
   om om te brengen allemacht des volks en des landschaps, die hen
   benauwen zou, de kleine kinderen en de vrouwen, en hun buit te roven;

   ^12Op een dag in al de landschappen van den koning Ahasveros, op den
   dertienden der twaalfde maand; deze is de maand Adar.

   ^13De inhoud van dit schrift was: dat een wet zou gegeven worden in
   alle landschappen, openbaar aan alle volken; en dat de Joden gereed
   zouden zijn tegen dien dag, om zich te wreken aan hun vijanden.

   ^14De lopers, die op snelle kemelen reden en op muildieren, togen
   snellijk uit, aangedreven zijnde door het woord des konings. Deze wet
   nu werd gegeven op den burgSusan.

   ^15En Mordechai ging uit van voor het aangezicht des konings in een
   hemelsblauw en wit koninklijk kleed, en met een grote gouden kroon, en
   met een opperkleed vanfijn linnen en purper; en de stad Susan juichte
   en was vrolijk.

   ^16Bij de Joden was licht, en blijdschap, en vreugde, en eer;

   ^17Ook in alle en een ieder landschap, en in alle en een iedere stad,
   ter plaatse, waar des konings woord en zijn wet aankwam, daar was bij
   de Joden blijdschap envreugde, maaltijden en vrolijke dagen; en velen
   uit de volken des lands werden Joden, want de vreze der Joden was op
   hen gevallen. Esther 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1In de twaalfde maand nu (dezelve is de maand Adar), op den dertienden
   dag derzelve, toen des konings woord en zijn wet nabij gekomen was, dat
   men het doenzou, ten dage, als de vijanden der Joden hoopten over hen
   te heersen, zo is het omgekeerd, want de Joden heersten over hun
   haters.

   ^2Want de Joden vergaderden zich in hun steden, in al de landschappen
   van den koning Ahasveros, om de hand te slaan aan degenen, die hun
   verderf zochten; enniemand bestond voor hen, want hunlieder schrik was
   op al die volken gevallen.

   ^3En al de oversten der landschappen, en de stadhouders, en
   landvoogden, en die het werk des konings deden, verhieven de Joden;
   want de vreze van Mordechai wasop hen gevallen.

   ^4Want Mordechai was groot in het huis des konings, en zijn gerucht
   ging uit door alle landschappen; want die man, Morde chai, werd
   doorgaans groter.

   ^5De Joden nu sloegen op al hun vijanden, met den slag des zwaards, en
   der doding, en der verderving; en zij deden met hun haters naar hun
   welbehagen.

   ^6En in den burg Susan hebben de Joden gedood en omgebracht vijfhonderd
   mannen.

   ^7En Parsandatha, en Dalfon, en Asfata,

   ^8En Poratha, en Adalia, en Aridatha,

   ^9En Parmastha, en Arisai, en Aridai, en Vaizatha,

   ^10De tien zonen van Haman, den zoon van Hammedatha, den vijand der
   Joden, doodden zij; maar zij sloegen hun handen niet aan den roof.

   ^11Ten zelfden dage kwam voor den koning het getal der gedoden op den
   burg Susan.

   ^12En de koning zeide tot de koningin Esther: Te Susan op den burg
   hebben de Joden gedood en omgebracht vijfhonderd mannen en de tien
   zonen van Haman; wathebben zij in al de andere landschappen des konings
   gedaan? Wat is nu uw bede? en het zal u gegeven worden; of wat is
   verder uw verzoek? het zal geschieden.

   ^13Toen zeide Esther: Dunkt het den koning goed, men late ook morgen
   den Joden, die te Susan zijn, toe, te doen naar het gebod van heden; en
   men hange de tienzonen van Haman aan de galg.

   ^14Toen zeide de koning, dat men alzo doen zou; en er werd een gebod
   gegeven te Susan, en men hing de tien zonen van Haman op.

   ^15En de Joden, die te Susan waren, vergaderden ook op den veertienden
   dag der maand Adar, en zij doodden te Susan driehonderd mannen; maar
   zij sloegen hunhand niet aan den roof.

   ^16De overige Joden nu, die in de landschappen des konings waren,
   vergaderden, opdat zij stonden voor hun leven, en rust hadden van hun
   vijanden, en zij dooddenonder hun haters vijf en zeventig duizend; maar
   zij sloegen hun hand niet aan den roof.

   ^17Dit geschiedde op den dertienden dag der maand Adar; en op de
   veertienden derzelve rustten zij, en zij maakten denzelven een dag der
   maaltijden en der vreugde.

   ^18En de Joden, die te Susan waren, vergaderden op den dertienden
   derzelve, en op den veertienden derzelve; en zij rustten op den
   vijftienden derzelve, en zij maaktendenzelven een dag der maaltijden en
   der vreugde.

   ^19Daarom maakten de Joden van de dorpen, die in de dorpsteden woonden,
   den veertienden dag der maand Adar ter vreugde en maaltijden, en een
   vrolijken dag, ender zending van delen aan elkander.

   ^20En Mordechai beschreef deze geschiedenissen; en hij zond brieven aan
   al de Joden, die in al de landschappen van den koning Ahasveros waren,
   dien, die nabij, endien, die verre waren,

   ^21Om over hen te bevestigen, dat zij zouden onderhouden den
   veertienden dag der maand Adar, en den vijftienden dag derzelve, in
   alle en in ieder jaar;

   ^22Naar de dagen, in dewelke de Joden tot rust gekomen waren van hun
   vijanden, en de maand, die hun veranderd was van droefenis in
   blijdschap, en van rouw in eenvrolijken dag; dat zij dezelve dagen
   maken zouden tot dagen der maaltijden, en der vreugde, en der zending
   van delen aan elkander, en der gaven aan de armen.

   ^23En de Joden namen aan te doen, wat zij begonnen hadden, en dat
   Mordechai aan hen geschreven had.

   ^24Omdat Haman, de zoon van Hammedatha, den Agagiet, aller Joden
   vijand, tegen de Joden gedacht had hen om te brengen; en dat hij het
   Pur, dat is, het lot hadgeworpen, om hen te verslaan, en om hen om te
   brengen.

   ^25Maar als zij voor den koning gekomen was, heeft hij door brieven
   bevolen, dat zijn boze gedachte, die hij gedacht had over de Joden, op
   zijn hoofd zou wederkeren;en men heeft hem en zijn zonen aan de galg
   gehangen.

   ^26Daarom noemt men die dagen Purim, van den naam van dat Pur. Hierom,
   vanwege al de woorden van dien brief, en hetgeen zij zelven daarvan
   gezien hadden, enwat tot hen overgekomen was,

   ^27Bevestigden de Joden, en namen op zich en op hun zaad, en op allen,
   die zich tot hen vervoegen zouden, dat men het niet overtrade, dat zij
   deze twee dagen zoudenhouden, naar het voorschrift derzelve, en naar
   den bestemden tijd derzelve, in alle en ieder jaar;

   ^28Dat deze dagen gedacht zouden worden en onderhouden, in alle en elk
   geslacht, elk huisgezin, elk landschap en elke stad; en dat deze dagen
   van Purim niet zoudenovertreden worden onder de Joden, en dat de
   gedachtenis derzelve geen einde nemen zou bij hun zaad.

   ^29Daarna schreef de koningin Esther, de dochter van Abichail, en
   Mordechai, de Jood, met alle macht, om dezen brief van Purim ten
   tweeden male te bevestigen.

   ^30En hij zond de brieven aan al de Joden, in de honderd zeven en
   twintig landschappen van het koninkrijk van Ahasveros, met woorden van
   vrede en trouw;

   ^31Dat zij deze dagen van Purim bevestigen zouden op hun bestemde
   tijden, gelijk als Mordechai, de Jood, over hen bevestigd had, en
   Esther, de koningin, en gelijk alszij het bevestigd hadden voor
   zichzelven en voor hun zaad; de zaken van het vasten en hunlieder
   geroep.

   ^32En het bevel van Esther bevestigde de geschiedenissen van deze
   Purim, en het werd in een boek geschreven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Daarna legde de koning Ahasveros schatting op het land, en de
   eilanden der zee.

   ^2Al de werken nu zijner macht en zijns gewelds, en de verklaring der
   grootheid van Mordechai, denwelken de koning groot gemaakt heeft, zijn
   die niet geschreven inhet boek der kronieken der koningen van Medie en
   Perzie?
     __________________________________________________________________

Job
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Er was een man in het land Uz, zijn naam was Job; en dezelve man was
   oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad.

   ^2En hem werden zeven zonen en drie dochteren geboren.

   ^3Daartoe was zijn vee zeven duizend schapen, en drie duizend kemelen,
   en vijfhonderd juk ossen, en vijfhonderd ezelinnen; ook was zijn
   dienstvolk zeer veel;zodat deze man groter was dan al die van het
   oosten.

   ^4En zijn zonen gingen, en maakten maaltijden in ieders huis op zijn
   dag; en zij zonden henen, en nodigden hun drie zusteren, om met hen te
   eten en te drinken.

   ^5Het geschiedde dan, als de dagen der maaltijden omgegaan waren, dat
   Job henenzond, en hen heiligde en des morgens vroeg opstond, en
   brandofferen offerdenaar hun aller getal; want Job zeide: Misschien
   hebben mijn kinderen gezondigd, en God in hun hart gezegend. Alzo deed
   Job al die dagen.

   ^6Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den
   HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.

   ^7Toen zeide de HEERE tot den satan; Van waar komt gij? En de satan
   antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van
   die tedoorwandelen.

   ^8En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn
   knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man oprecht en
   vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad.

   ^9Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Is het om niet, dat Job
   God vreest?

   ^10Hebt Gij niet een betuining gemaakt voor hem, en voor zijn huis, en
   voor al wat hij heeft rondom? Het werk zijner handen hebt Gij gezegend,
   en zijn vee is inmenigte uitgebroken in den lande.

   ^11Maar toch strek nu Uw hand uit, en tast aan alles, wat hij heeft; zo
   hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen?

   ^12En de HEERE zeide tot den satan: Zie, al wat hij heeft, zij in uw
   hand; alleen aan hem strek uw hand niet uit. En de satan ging uit van
   het aangezicht desHEEREN.

   ^13Er was nu een dag, als zijn zonen en zijn dochteren aten, en wijn
   dronken in het huis van hun broeder, den eerstgeborene.

   ^14Dat een bode tot Job kwam, en zeide: De runderen waren ploegende, en
   de ezelinnen weidende aan hun zijden.

   ^15Doch de Sabeers deden een inval, en namen ze, en sloegen de jongeren
   met de scherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u
   aan te zeggen.

   ^16Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Het vuur Gods viel
   uit den hemel, en ontstak onder de schapen en onder de jongeren, en
   verteerde ze; en ikben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.

   ^17Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: De Chaldeen stelden
   drie hopen, en vielen op de kemelen aan, en namen ze, en sloegen de
   jongeren met descherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om
   het u aan te zeggen.

   ^18Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Uw zonen en uw
   dochteren aten, en dronken wijn, in het huis van hun broeder, den
   eerstgeborene;

   ^19En zie, een grote wind kwam van over de woestijn, en stiet aan de
   vier hoeken van het huis, en het viel op de jongelingen, dat ze
   stierven; en ik ben maar alleenontkomen, om het u aan te zeggen.

   ^20Toen stond Job op, en scheurde zijn mantel, en schoor zijn hoofd, en
   viel op de aarde, en boog zich neder;

   ^21En hij zeide: Naakt ben ik uit mijner moeders buik gekomen, en naakt
   zal ik daarhenen wederkeren. De HEERE heeft gegeven, en de HEERE heeft
   genomen;de Naam des HEEREN zij geloofd!
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Wederom was er een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den
   HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam, om zich
   voorden HEERE te stellen.

   ^2Toen zeide de HEERE tot den satan: Van waar komt gij? En de satan
   antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van
   die tedoorwandelen.

   ^3En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn
   knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man, oprecht en
   vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad; en hij houdt nog vast aan
   zijn oprechtigheid, hoewel gij Mij tegen hem opgehitst hebt, om hem te
   verslinden zonderoorzaak.

   ^4Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Huid voor huid, en al
   wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven.

   ^5Doch strek nu Uw hand uit, en tast zijn gebeente en zijn vlees aan;
   zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen!

   ^6En de HEERE zeide tot den satan: Zie, hij zij in uw hand, doch
   verschoon zijn leven.

   ^7Toen ging de satan uit van het aangezicht des HEEREN, en sloeg Job
   met boze zweren, van zijn voetzool af tot zijn schedel toe.

   ^8En hij nam zich een potscherf, om zich daarmede te schrabben, en hij
   zat neder in het midden der as.

   ^9Toen zeide zijn huisvrouw tot hem: Houdt gij nog vast aan uw
   oprechtigheid? Zegen God, en sterf.

   ^10Maar hij zeide tot haar: Gij spreekt als een der zottinnen spreekt;
   ja, zouden wij het goede van God ontvangen, en het kwade niet
   ontvangen? In dit alleszondigde Job met zijn lippen niet.

   ^11Als nu de drie vrienden van Job gehoord hadden al dit kwaad, dat
   over hem gekomen was, kwamen zij, ieder uit zijn plaats, Elifaz, de
   Themaniet, en Bildad, deSuhiet, en Zofar, de Naamathiet; en zij waren
   het eens geworden, dat zij kwamen om hem te beklagen, en om hem te
   vertroosten.

   ^12En toen zij hun ogen van verre ophieven, kenden zij hem niet, en
   hieven hun stem op, en weenden; daartoe scheurden zij een ieder zijn
   mantel, en strooiden stofop hun hoofden naar den hemel.

   ^13Alzo zaten zij met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten; en
   niemand sprak tot hem een woord, want zij zagen, dat de smart zeer
   groot was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

   ^2Want Job antwoordde en zeide:

   ^3De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide:
   Een knechtje is ontvangen;

   ^4Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven;
   en dat geen glans over hem schijne;

   ^5Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken
   over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

   ^6Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge
   onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

   ^7Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin
   kome;

   ^8Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw
   te verwekken;

   ^9Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte
   naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des
   dageraads!

   ^10Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch
   verborgen de moeite van mijn ogen.

   ^11Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest
   gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

   ^12Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat
   ik zuigen zou?

   ^13Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou
   voor mij rust wezen;

   ^14Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste
   plaatsen bebouwden;

   ^15Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver
   vervulden.

   ^16Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de
   kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

   ^17Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden
   van kracht;

   ^18Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des
   drijvers niet.

   ^19De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

   ^20Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den
   bitterlijk bedroefden van gemoed?

   ^21Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar
   meer dan naar verborgene schatten;

   ^22Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het
   graf vinden;

   ^23Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

   ^24Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden
   uitgestort als water.

   ^25Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik
   schroomde, is mij overkomen.

   ^26Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de
   beroering is gekomen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

   ^2Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans
   wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

   ^3Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

   ^4Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieen
   hebt gij vastgesteld;

   ^5Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en
   gij wordt beroerd.

   ^6Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw
   verwachting?

   ^7Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de
   oprechten verdelgd?

   ^8Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien,
   maaien dezelve.

   ^9Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus
   worden zij verdaan.

   ^10De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden
   der jonge leeuwen worden verbroken.

   ^11De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens
   oudachtigen leeuws worden verstrooid.

   ^12Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft
   een weinigje daarvan gevat;

   ^13Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt
   op de mensen;

   ^14Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner
   beenderen.

   ^15Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns
   vleses te berge rijzen.

   ^16Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor
   mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

   ^17Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn
   dan zijn Maker?

   ^18Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn
   engelen klaarheid gesteld heeft.

   ^19Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker
   grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

   ^20Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men
   er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

   ^21Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in
   wijsheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de
   heiligen zult gij u keren?

   ^2Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den
   slechte.

   ^3Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn
   woning.

   ^4Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de
   poort, en er was geen verlosser.

   ^5Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen
   gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.

   ^6Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit
   niet uit de aarde;

   ^7Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige
   kolen zich verheffen tot vliegen.

   ^8Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;

   ^9Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men
   niet tellen kan;

   ^10Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;

   ^11Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door
   heil verheven worden.

   ^12Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet
   een ding uitrichten.

   ^13Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der
   verdraaiden gestort wordt.

   ^14Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten
   zij in de middag.

   ^15Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van
   de hand des sterken.

   ^16Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.

   ^17Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de
   kastijding des Almachtigen niet.

   ^18Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn
   handen helen.

   ^19In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het
   kwaad niet aanroeren.

   ^20In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van
   het geweld des zwaards.

   ^21Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet
   vrezen voor de verwoesting, als zij komt.

   ^22Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor
   het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.

   ^23Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte
   des velds zal met u bevredigd zijn.

   ^24En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning
   verzorgen, en zult niet feilen.

   ^25Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw
   spruiten als het kruid der aarde.

   ^26Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner
   tijd opgevoerd wordt.

   ^27Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk
   gij het voor u.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen
   in een weegschaal ophief!

   ^3Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden
   mijn woorden opgezwolgen.

   ^4Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn
   geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

   ^5Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn
   voeder?

   ^6Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het
   witte des dooiers?

   ^7Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe
   spijze.

   ^8Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

   ^9En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand
   losliet, en een einde met mij maakte!

   ^10Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom,
   zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen
   gehouden.

   ^11Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik
   mijn leven verlengen zou?

   ^12Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

   ^13Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

   ^14Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid
   geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

   ^15Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de
   storting der beken gaan zij door;

   ^16Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich
   verbergt.

   ^17Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als
   zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

   ^18De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het
   woeste, en vergaan.

   ^19De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op
   haar.

   ^20Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe
   komen, zo worden zij schaamrood.

   ^21Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien
   de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

   ^22Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw
   vermogen?

   ^23Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de
   hand der tirannen?

   ^24Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik
   gedwaald heb.

   ^25O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het
   bestraffen, dat van ulieden is?

   ^26Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen
   des mismoedigen voor wind zijn?

   ^27Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

   ^28Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder
   aangezicht zijn, of ik liege.

   ^29Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog
   zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

   ^30Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden
   te verstaan geven?
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet
   als de dagen des dagloners?

   ^2Gelijk de dienstknecht hijgt naar de schaduw, en gelijk de dagloner
   verwacht zijn werkloon;

   ^3Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ten erve geworden, en nachten der
   moeite zijn mij voorbereid.

   ^4Als ik te slapen lig, dan zeg ik: Wanneer zal ik opstaan, en Hij den
   avond afgemeten hebben? En ik word zat van woelingen tot aan den
   schemertijd.

   ^5Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed;
   mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.

   ^6Mijn dagen zijn lichter geweest dan een weversspoel, en zijn vergaan
   zonder verwachting.

   ^7Gedenk, dat mijn leven een wind is; mijn oog zal niet wederkomen, om
   het goede te zien.

   ^8Het oog desgenen, die mij nu ziet, zal mij niet zien; uw ogen zullen
   op mij zijn; maar ik zal niet meer zijn.

   ^9Een wolk vergaat en vaart henen; alzo die in het graf daalt, zal niet
   weder opkomen.

   ^10Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem
   niet meer kennen.

   ^11Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in
   benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.

   ^12Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?

   ^13Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal
   van mijn klacht wat wegnemen;

   ^14Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;

   ^15Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn
   beenderen.

   ^16Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op
   van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.

   ^17Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem
   zet?

   ^18En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken
   ogenblik beproeft?

   ^19Hoe lang keert Gij U niet af van mij, en laat niet van mij af,
   totdat ik mijn speeksel inzwelge?

   ^20Heb ik gezondigd, wat zal ik U doen, o Mensenhoeder? Waarom hebt Gij
   mij U tot een tegenloop gesteld, dat ik mijzelven tot een last zij?

   ^21En waarom vergeeft Gij niet mijn overtreding, en doet mijn
   ongerechtigheid niet weg? Want nu zal ik in het stof liggen; en Gij
   zult mij vroeg zoeken, maar ik zalniet zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

   ^2Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een
   geweldige wind zijn?

   ^3Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid
   verkeren?

   ^4Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in
   de hand hunner overtreding geworpen.

   ^5Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade
   bidt;

   ^6Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om
   uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.

   ^7Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd
   worden.

   ^8Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de
   onderzoeking hunner vaderen.

   ^9Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de
   aarde een schaduw zijn.

   ^10Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen
   voortbrengen?

   ^11Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder
   water?

   ^12Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden
   wordt, nochtans verdort het voor alle gras.

   ^13Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting
   des huichelaars zal vergaan.

   ^14Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een
   huis der spinnekop.

   ^15Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich
   daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.

   ^16Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.

   ^17Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een
   stenige plaats.

   ^18Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem
   loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.

   ^19Zie, dat is vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen
   voortspruiten.

   ^20Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners
   niet bij de hand;

   ^21Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.

   ^22Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der
   goddelozen zal niet meer zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig
   zijn bij God?

   ^3Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal
   hij Hem beantwoorden.

   ^4Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem
   verhard, en vrede gehad?

   ^5Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert
   in Zijn toorn;

   ^6Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

   ^7Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

   ^8Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

   ^9Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de
   binnenkameren van het Zuiden;

   ^10Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die
   men niet tellen kan.

   ^11Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal
   voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

   ^12Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem
   zeggen: Wat doet Gij?

   ^13God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de
   hovaardige helpers.

   ^14Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen
   tegen Hem?

   ^15Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn
   Rechter zal ik om genade bidden.

   ^16Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij
   mijn stem ter ore genomen heeft.

   ^17Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn
   wonden zonder oorzaak.

   ^18Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij
   met bitterheden.

   ^19Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het
   recht komt, wie zal mij dagvaarden?

   ^20Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht,
   Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

   ^21Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn
   leven.

   ^22Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze
   verdoet Hij.

   ^23Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der
   onschuldigen.

   ^24De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het
   aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

   ^25En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn
   weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

   ^26Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het
   aas toevliegt.

   ^27Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn
   gebaar laten varen, en mij verkwikken;

   ^28Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet
   onschuldig zult houden.

   ^29Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

   ^30Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met
   zeep;

   ^31Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van
   mij gruwen.

   ^32Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te
   zamen in het gericht kwamen.

   ^33Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen
   mocht.

   ^34Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij
   niet verbaasd make;

   ^35Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij
   mij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij
   laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

   ^2Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij
   met mij twist.

   ^3Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer
   handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

   ^4Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

   ^5Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen
   eens mans?

   ^6Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde
   verneemt?

   ^7Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er
   niemand, die uit Uw hand verlosse.

   ^8Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen
   rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

   ^9Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult
   doen wederkeren.

   ^10Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

   ^11Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen
   hebt Gij mij samengevlochten;

   ^12Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw
   opzicht heeft mijn geest bewaard.

   ^13Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij
   U geweest is.

   ^14Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad
   zult Gij mij niet onschuldig houden.

   ^15Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn
   hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

   ^16Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij
   keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

   ^17Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn
   tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

   ^18En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik
   den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

   ^19Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot
   het graf gebracht zijn geweest.

   ^20Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een
   weinig verkwikke;

   ^21Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der
   schaduwe des doods;

   ^22Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods,
   en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

   ^2Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een
   klapachtig man recht hebben?

   ^3Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en
   niemand u beschamen?

   ^4Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

   ^5Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

   ^6En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel
   zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw
   ongerechtigheid.

   ^7Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid
   toe den Almachtige vinden?

   ^8Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de
   hel, wat kunt gij weten?

   ^9Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

   ^10Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal
   dan Hem afkeren?

   ^11Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan
   niet aanmerken?

   ^12Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als
   het veulen eens woudezels geboren is.

   ^13Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

   ^14Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het
   onrecht in uw tenten niet wonen.

   ^15Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult
   vast wezen, en niet vrezen.

   ^16Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren,
   die voorbijgegaan zijn.

   ^17Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult
   uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

   ^18En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult
   graven, gerustelijk zult gij slapen;

   ^19En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen
   zullen uw aangezicht smeken.

   ^20Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal
   van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met
   ulieden sterven!

   ^3Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij
   wien zijn niet dergelijke dingen?

   ^4Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die
   hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

   ^5Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is;
   hij is gereed met den voet te struikelen.

   ^6De tenten der verwoesters hebben rust, en die Gode tergen, hebben
   verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

   ^7En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u
   leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

   ^8Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de
   vissen der zee vertellen.

   ^9Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

   ^10In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle
   vlees des mensen.

   ^11Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich
   de spijze smaakt?

   ^12In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het
   verstand.

   ^13Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

   ^14Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit
   iemand, en er zal niet opengedaan worden.

   ^15Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze
   uit, en zij keren de aarde om.

   ^16Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet
   dwalen.

   ^17Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij
   uitzinnig,

   ^18Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun
   lenden.

   ^19Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

   ^20Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij
   weg.

   ^21Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem
   der geweldigen.

   ^22Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe
   brengt Hij voort in het licht.

   ^23Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken
   uit, en leidt ze.

   ^24Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet
   hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

   ^25Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen
   dwalen, als een dronkaard.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

   ^2Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

   ^3Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te
   verdedigen voor God.

   ^4Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige
   medicijnmeesters.

   ^5Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

   ^6Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

   ^7Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij
   spreken?

   ^8Zult gij Zijn aangezicht aannemen? Zult gij voor God twisten?

   ^9Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem
   spotten, gelijk men met een mens spot?

   ^10Hij zal u gewisselijk bestraffen, zo gij in het verborgene het
   aangezicht aanneemt.

   ^11Zal u niet Zijn hoogheid verschrikken, en Zijn vreze over u vallen?

   ^12Uw gedachtenissen zijn gelijk as, uw hoogten als hoogten van leem.

   ^13Houdt stil van mij, opdat ik spreke, en er ga over mij, wat het zij.

   ^14Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn
   hand stellen?

   ^15Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn
   wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

   ^16Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor
   Zijn aangezicht niet komen.

   ^17Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

   ^18Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik
   rechtvaardig zal verklaard worden.

   ^19Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den
   geest geven.

   ^20Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw
   aangezicht niet verbergen.

   ^21Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet
   verbaasd.

   ^22Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij
   antwoord.

   ^23Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn
   zonden mij bekend.

   ^24Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

   ^25Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen
   stoppel vervolgen?

   ^26Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de
   misdaden mijner jonkheid.

   ^27Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden;
   Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

   ^28En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot
   opeet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.

   ^2Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als
   een schaduw, en bestaat niet.

   ^3Nog doet Gij Uw ogen over zulk een open; en Gij betrekt mij in het
   gericht met U.

   ^4Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

   ^5Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en
   Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;

   ^6Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner
   aan zijn dag een welgevallen hebbe.

   ^7Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat
   hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.

   ^8Indien zijn wortel in de aarde veroudert, en zijn stam in het stof
   versterft;

   ^9Hij zal van den reuk der wateren weder uitspruiten, en zal een tak
   maken, gelijk een plant.

   ^10Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den
   geest, waar is hij dan?

   ^11De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en
   verdort;

   ^12Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet
   meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.

   ^13Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn
   zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig
   waart!

   ^14Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen
   mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

   ^15Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk
   Uwer handen zoudt begerig zijn.

   ^16Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden
   wil.

   ^17Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn
   ongerechtigheid opeen.

   ^18En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld
   uit haar plaats;

   ^19De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het
   gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting
   des mensen.

   ^20Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende
   zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

   ^21Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden
   klein, en hij let niet op hen.

   ^22Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in
   hem zijnde, heeft rouw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

   ^2Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij
   zijn buik vullen met oostenwind?

   ^3Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met
   dewelke hij geen voordeel doet?

   ^4Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht
   Gods weg.

   ^5Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der
   arglistigen verkoren.

   ^6Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

   ^7Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen
   voortgebracht?

   ^8Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid
   naar u getrokken?

   ^9Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet
   is?

   ^10Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan
   uw vader.

   ^11Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij
   u?

   ^12Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

   ^13Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat
   uitgaan.

   ^14Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een
   vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

   ^15Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn
   niet zuiver in Zijn ogen.

   ^16Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht
   indrinkt als water?

   ^17Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik
   vertellen;

   ^18Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet
   verborgen heeft;

   ^19Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand
   vreemds doorging.

   ^20Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige
   jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

   ^21Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven
   komt de verwoester hem over.

   ^22Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij
   beloerd wordt ten zwaarde.

   ^23Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat
   bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

   ^24Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk
   een koning, bereid ten strijde.

   ^25Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige
   stelt hij zich geweldiglijk aan.

   ^26Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene
   schilden.

   ^27Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen
   gemaakt om de weekdarmen;

   ^28En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde,
   die gereed waren tot steen hopen te worden.

   ^29Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun
   volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

   ^30Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut
   verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

   ^31Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want
   ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

   ^32Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal
   niet groenen.

   ^33Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn
   bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

   ^34Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur
   verteert de tenten der geschenken.

   ^35Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog
   aan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke
   vertroosters.

   ^3Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat
   gij alzo antwoordt?

   ^4Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner
   ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met
   mijn hoofd schudden?

   ^5Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou
   zich inhouden.

   ^6Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat
   gaat er van mij weg?

   ^7Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse
   vergadering verwoest.

   ^8Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn
   magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

   ^9Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn
   tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

   ^10Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn
   kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

   ^11God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de
   handen der goddelozen.

   ^12Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen,
   en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

   ^13Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren
   doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde
   uitgegoten.

   ^14Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij
   aangelopen als een geweldige.

   ^15Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof
   gedaan.

   ^16Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden
   is des doods schaduw.

   ^17Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

   ^18O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen
   plaats.

   ^19Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de
   hoogten.

   ^20Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

   ^21Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des
   mensen voor zijn vriend.

   ^22Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het
   pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn
   voor mij.

   ^2Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder
   verbittering?

   ^3Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn
   hand geklapt worde.

   ^4Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij
   hen niet verhogen.

   ^5Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen
   zullen versmachten.

   ^6Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik
   een trommelslag ben voor ieders aangezicht.

   ^7Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen
   zijn gelijk een schaduw.

   ^8De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal
   zich tegen den huichelaar opmaken;

   ^9En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen
   is, zal in sterkte toenemen.

   ^10Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u
   geen wijze.

   ^11Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de
   bezittingen mijns harten.

   ^12Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den
   ondergang vanwege de duisternis.

   ^13Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik
   mijn bed spreiden.

   ^14Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn
   moeder, en mijn zuster!

   ^15Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie
   zal ze aanschouwen?

   ^16Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te
   zamen in het stof wezen zal. Job 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

   ^2Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken?
   Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

   ^3Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?

   ^4O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de
   aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

   ^5Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns
   vuurs zal niet glinsteren.

   ^6Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem
   uitgeblust worden.

   ^7De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem
   nederwerpen.

   ^8Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in
   het wargaren wandelen.

   ^9De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem
   overweldigen.

   ^10Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.

   ^11De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op
   zijn voeten.

   ^12Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn
   zijde.

   ^13De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren,
   zijn grendelen zal hij verteren.

   ^14Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem
   doen treden tot den koning der verschrikkingen.

   ^15Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning
   zal met zwavel overstrooid worden.

   ^16Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak
   afgesneden worden.

   ^17Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam
   hebben op de straten.

   ^18Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem
   van de wereld verjagen.

   ^19Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal
   in zijn woningen overig zijn.

   ^20Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met
   schrik bevangen worden.

   ^21Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de
   plaats desgenen die God niet kent.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden
   verbrijzelen?

   ^3Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij
   verhardt u tegen mij.

   ^4Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij
   mij vernachten.

   ^5Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen
   mij drijft;

   ^6Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.

   ^7Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er
   is geen recht.

   ^8Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn
   paden heeft Hij duisternis gesteld.

   ^9Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds
   heeft Hij weggenomen.

   ^10Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn
   verwachting als een boom weggerukt.

   ^11Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich
   geacht als Zijn vijanden.

   ^12Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg
   gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.

   ^13Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen,
   zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

   ^14Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.

   ^15Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde;
   een uitlander ben ik in hun ogen.

   ^16Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn
   mond tot hem.

   ^17Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen
   mijns buiks wil.

   ^18Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij
   tegen.

   ^19Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en
   die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

   ^20Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben
   ontkomen met de huid mijner tanden.

   ^21Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de
   hand Gods heeft mij aangeraakt.

   ^22Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn
   vlees?

   ^23Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in
   een boek ook wierden ingetekend!

   ^24Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots
   gehouwen wierden!

   ^25Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het
   stof opstaan;

   ^26En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit
   mijn vlees God aanschouwen;

   ^27Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en
   niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

   ^28Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de
   wortel der zaak in mij gevonden wordt.

   ^29Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de
   misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij. Job 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

   ^2Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn
   verhaasten in mij.

   ^3Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de
   geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

   ^4Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet
   heeft,

   ^5Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des
   huichelaars voor een ogenblik?

   ^6Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot
   aan de wolken raakte;

   ^7Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien
   hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

   ^8Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij
   zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

   ^9Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem
   niet meer aanschouwen.

   ^10Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen
   zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.

   ^11Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke
   elkeen met hem op het stof nederliggen zal.

   ^12Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn
   tong,

   ^13Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van
   zijn gehemelte inhoudt;

   ^14Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen
   zal zij in het binnenste van hem zijn.

   ^15Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit
   zijn buik uitdrijven.

   ^16Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem
   doden.

   ^17De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.

   ^18Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen
   zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.

   ^19Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis
   geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;

   ^20Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn
   gewenst goed niet uitbehouden.

   ^21Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten
   naar zijn goed.

   ^22Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand
   des ellendigen zal over hem komen.

   ^23Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns
   toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

   ^24Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem
   doorschieten.

   ^25Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en
   glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem
   zijn.

   ^26Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur,
   dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal
   het kwalijk gaan.

   ^27De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich
   tegen hem opmaken.

   ^28De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al
   henenvloeien in den dag Zijns toorns.

   ^29Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner
   redenen van God. Job 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

   ^3Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben,
   spot dan.

   ^4Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware,
   waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?

   ^5Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.

   ^6Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees
   heeft een gruwen gevat.

   ^7Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in
   vermogen?

   ^8Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten
   zijn voor hun ogen.

   ^9Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen
   niet.

   ^10Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt
   niet.

   ^11Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen
   huppelen.

   ^12Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op
   het geluid des orgels.

   ^13In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij
   in het graf.

   ^14Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer
   wegen hebben wij geen lust.

   ^15Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen
   wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

   ^16Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is
   verre van mij.

   ^17Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust
   wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in
   Zijn toorn!

   ^18Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de
   wervelwind wegsteelt;

   ^19Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat
   hij het gewaar wordt;

   ^20Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid
   des Almachtigen!

   ^21Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal
   zijner maanden afgesneden is?

   ^22Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

   ^23Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en
   gerust was;

   ^24Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was
   bevochtigd.

   ^25De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van
   het goede niet gegeten.

   ^26Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

   ^27Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede
   gij tegen mij geweld doet.

   ^28Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de
   tent van de woningen der goddelozen?

   ^29Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent
   gij hun tekenen niet?

   ^30Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage
   der verbolgenheden ontvoerd worden.

   ^31Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet,
   wie zal hem vergelden?

   ^32Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den
   aardhoop.

   ^33De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen;
   en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

   ^34Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden
   overtreding overig is? Job 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

   ^2Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de
   verstandige voordelig zijn.

   ^3Is het voor den Almachtige nuttigheid, dat gij rechtvaardig zijt; of
   gewin, dat gij uw wegen volmaakt?

   ^4Is het om uw vreze, dat Hij u bestraft, dat Hij met u in het gericht
   komt?

   ^5Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?

   ^6Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de
   klederen der naakten hebt gij uitgetogen.

   ^7Den moede hebt gij geen water te drinken gegeven, en van den
   hongerige hebt gij het brood onthouden.

   ^8Maar was er een man van geweld, voor dien was het land, en een
   aanzienlijk persoon woonde daarin.

   ^9De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn
   verbrijzeld.

   ^10Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk
   beroerd.

   ^11Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.

   ^12Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der
   sterren aan, dat zij verheven zijn.

   ^13Daarom zegt gij: Wat weet er God van? Zal Hij door de donkerheid
   oordelen?

   ^14De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij
   bewandelt den omgang der hemelen.

   ^15Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden
   betreden hebben?

   ^16Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed
   is over hun grond uitgestort;

   ^17Die zeiden tot God: Wijk van ons! En wat had de Almachtige hun
   gedaan?

   ^18Hij had immers hun huizen met goed gevuld; daarom is de raad der
   goddelozen verre van mij.

   ^19De rechtvaardigen zagen het, en waren blijde, en de onschuldige
   bespotte hen;

   ^20Dewijl onze stand niet verdelgd is, maar het vuur hun overblijfsel
   verteerd heeft.

   ^21Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede
   overkomen.

   ^22Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.

   ^23Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe
   het onrecht verre van uw tenten.

   ^24Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij
   den rotssteen der beken;

   ^25Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig
   zilver zijn;

   ^26Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot
   God uw aangezicht opheffen.

   ^27Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij
   zult uw geloften betalen.

   ^28Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw
   wegen zal het licht schijnen.

   ^29Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij
   verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.

   ^30Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt
   bevrijd door de zuiverheid uwer handen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven
   mijn zuchten.

   ^3Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

   ^4Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en
   mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

   ^5Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat
   Hij mij zeggen zou.

   ^6Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar
   Hij zou acht op mij slaan.

   ^7Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van
   mijn Rechter vrijmaken.

   ^8Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem
   ik Hem niet.

   ^9Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij
   Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

   ^10Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud
   zal ik uitkomen.

   ^11Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard,
   en ben niet afgeweken.

   ^12Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns
   monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

   ^13Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel
   begeert, dat zal Hij doen.

   ^14Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke
   dingen zijn er vele bij Hem.

   ^15Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees
   voor Hem;

   ^16Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij
   beroerd;

   ^17Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn
   aangezicht de donkerheid bedekt heeft. Job 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn,
   dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

   ^2Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

   ^3Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te
   pand.

   ^4Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich
   de ellendigen des lands.

   ^5Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk,
   makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en
   den jongeren.

   ^6Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen
   lezen zij af.

   ^7Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel
   heeft tegen de koude.

   ^8Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde,
   omhelzen zij de steenrotsen.

   ^9Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen
   zij te pand.

   ^10Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven
   dragen.

   ^11Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn
   dorstig.

   ^12Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt
   uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.

   ^13Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen
   niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

   ^14Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den
   nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

   ^15Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen
   oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

   ^16In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags
   afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

   ^17Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men
   hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

   ^18Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de
   aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.

   ^19De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het
   graf dergenen, die gezondigd hebben.

   ^20De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt
   niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.

   ^21De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet
   hij niets goeds.

   ^22Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men
   des levens niet zeker.

   ^23Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn
   Zijn ogen op hun wegen.

   ^24Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen;
   zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en
   gelijk de top ener aarworden zij afgesneden.

   ^25Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn
   rede tot niet brengen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

   ^2Heerschappij en vreze zijn bij Hem, Hij maakt vrede in Zijn hoogten.

   ^3Is er een getal Zijner benden? En over wien staat Zijn licht niet op?

   ^4Hoe zou dan een mens rechtvaardig zijn bij God, en hoe zou hij zuiver
   zijn, die van een vrouw geboren is?

   ^5Zie, tot de maan toe, en zij zal geen schijnsel geven; en de sterren
   zijn niet zuiver in Zijn ogen.

   ^6Hoeveel te min de mens, die een made is, en des mensen kind, die een
   worm is!
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Maar Job antwoordde en zeide:

   ^2Hoe hebt gij geholpen dien, die zonder kracht is, en behouden den
   arm, die zonder sterkte is?

   ^3Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo
   zij is, ten volle bekend gemaakt?

   ^4Aan wien hebt gij die woorden verhaald? En wiens geest is van u
   uitgegaan?

   ^5De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.

   ^6De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.

   ^7Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan
   een niet.

   ^8Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk
   daaronder niet.

   ^9Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk
   daarover.

   ^10Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom
   afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

   ^11De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn
   schelden.

   ^12Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat
   Hij haar verheffing.

   ^13Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de
   langwemelende slang geschapen.

   ^14Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein
   stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder
   Zijner mogendhedenverstaan? Job 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

   ^2Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de
   Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

   ^3Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn
   neus;

   ^4Indien mijn lippen onrecht zullen spreken, en indien mijn tong bedrog
   zal uitspreken!

   ^5Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik
   den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet
   wegdoen.

   ^6Aan mijn gerechtigheid zal ik vasthouden, en zal ze niet laten varen;
   mijn hart zal die niet versmaden van mijn dagen.

   ^7Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als
   de verkeerde.

   ^8Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig
   geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

   ^9Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

   ^10Zal hij zich verlustigen in den Almachtige? Zal hij God aanroepen te
   aller tijd?

   ^11Ik zal ulieden leren van de hand Gods; wat bij den Almachtige is,
   zal ik niet verhelen.

   ^12Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door
   ijdelheid verijdeld?

   ^13Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der
   tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

   ^14Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn
   spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

   ^15Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn
   weduwen zullen niet wenen.

   ^16Zo hij zilver opgehoopt zal hebben als stof, en kleding bereid als
   leem;

   ^17Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de
   onschuldige zal het zilver delen.

   ^18Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

   ^19Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen
   open, zo is hij er niet.

   ^20Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal
   hem een wervelwind wegstelen.

   ^21De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem
   wegstormen uit zijn plaats.

   ^22En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal
   hij snellijk vlieden.

   ^23Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten
   uit zijn plaats. Job 28
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor
   het goud, dat zij smelten.

   ^2Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

   ^3Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het
   uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw
   des doods.

   ^4Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren
   vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan
   weg.

   ^5Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd,
   alsof zij vuur ware.

   ^6Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van
   goud.

   ^7De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft
   het niet gezien.

   ^8De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw
   is daarover niet heengegaan.

   ^9Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van
   den wortel om.

   ^10In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het
   kostelijke.

   ^11Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het
   verborgene brengt hij uit in het licht.

   ^12Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de
   plaats des verstands?

   ^13De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het
   land der levenden.

   ^14De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij
   mij.

   ^15Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver
   kan haar prijs niet worden opgewogen.

   ^16Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den
   kostelijken Schoham, en den Saffier.

   ^17Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is
   zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.

   ^18De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der
   wijsheid is meerder dan der Robijnen.

   ^19Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij
   het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.

   ^20Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des
   verstands?

   ^21Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het
   gevogelte des hemels is zij verborgen.

   ^22Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren
   gehoord.

   ^23God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.

   ^24Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de
   hemelen.

   ^25Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

   ^26Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het
   weerlicht der donderen;

   ^27Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht
   Hij ze.

   ^28Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de
   wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand. Job 29
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

   ^2Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen,
   toen God mij bewaarde!

   ^3Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn
   licht de duisternis doorwandelde;

   ^4Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods
   verborgenheid over mijn tent was;

   ^5Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

   ^6Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken
   uitgoot;

   ^7Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de
   straat liet bereiden.

   ^8De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en
   stonden.

   ^9De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

   ^10De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun
   gehemelte.

   ^11Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog
   zag, zo getuigde het van mij.

   ^12Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen
   helper had.

   ^13De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der
   weduwe deed ik vrolijk zingen.

   ^14Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn
   oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

   ^15Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

   ^16Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet
   wist, dat onderzocht ik.

   ^17En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit
   zijn tanden.

   ^18En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen
   vermenigvuldigen als het zand.

   ^19Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn
   tak.

   ^20Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in
   mijn hand.

   ^21Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

   ^22Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

   ^23Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun
   mond open, als naar den spaden regen.

   ^24Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns
   aangezichts deden zij niet nedervallen.

   ^25Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning
   onder de benden, als een, die treurigen vertroost.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik
   versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

   ^2Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was
   door ouderdom in hen vergaan.

   ^3Die door gebrek en honger eenzaam waren, vliedende naar dorre
   plaatsen, in het donkere, woeste en verwoeste.

   ^4Die ziltige kruiden plukten bij de struiken, en welker spijze was de
   wortel der jeneveren.

   ^5Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over
   een dief),

   ^6Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en
   der steenrotsen.

   ^7Zij schreeuwden tussen de struiken; onder de netelen vergaderden zij
   zich.

   ^8Zij waren kinderen der dwazen, en kinderen van geen naam; zij waren
   geslagen uit den lande.

   ^9Maar nu ben ik hun een snarenspel geworden, en ik ben hun tot een
   klapwoord.

   ^10Zij hebben een gruwel aan mij, zij maken zich verre van mij, ja, zij
   onthouden het speeksel niet van mijn aangezicht.

   ^11Want Hij heeft mijn zeel losgemaakt, en mij bedrukt; daarom hebben
   zij den breidel voor mijn aangezicht afgeworpen.

   ^12Ter rechterhand staat de jeugd op, stoten mijn voeten uit, en banen
   tegen mij hun verderfelijke wegen.

   ^13Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen
   helper van doen.

   ^14Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen
   zij zich aan.

   ^15Men is met verschrikkingen tegen mij gekeerd; elk een vervolgt als
   een wind mijn edele ziel, en mijn heil is als een wolk voorbijgegaan.

   ^16Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks
   grijpen mij aan.

   ^17Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen
   rusten niet.

   ^18Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij
   als de kraag mijns roks.

   ^19Hij heeft mij in het slijk geworpen, en ik ben gelijk geworden als
   stof en as.

   ^20Ik schrei tot U, maar Gij antwoordt mij niet; ik sta, maar Gij acht
   niet op mij.

   ^21Gij zijt veranderd in een wrede tegen mij; door de sterkte Uwer hand
   wederstaat Gij mij hatelijk.

   ^22Gij heft mij op in den wind; Gij doet mij daarop rijden, en Gij
   versmelt mij het wezen.

   ^23Want ik weet, dat Gij mij ter dood brengen zult, en tot het huis der
   samenkomst aller levenden.

   ^24Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij
   henlieden geschrei in zijn verdrukking?

   ^25Weende ik niet over hem, die harde dagen had? Was mijn ziel niet
   beangst over den nooddruftige?

   ^26Nochtans toen ik het goede verwachtte, zo kwam het kwade; toen ik
   hoopte naar het licht, zo kwam de donkerheid.

   ^27Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn
   mij voorgekomen.

   ^28Ik ga zwart daarheen, niet van de zon; opstaande schreeuw ik in de
   gemeente.

   ^29Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge
   struisen.

   ^30Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken
   van dorrigheid.

   ^31Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot
   een stem der wenenden. Job 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven
   hebben op een maagd?

   ^2Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit
   de hoogten?

   ^3Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de
   werkers der ongerechtigheid?

   ^4Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

   ^5Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot
   bedriegerij;

   ^6Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn
   oprechtigheid weten.

   ^7Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd
   is, en aan mijn handen iets aankleeft;

   ^8Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten
   uitgeworteld worden!

   ^9Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns
   naasten deur geloerd heb;

   ^10Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over
   haar krommen!

   ^11Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de
   rechters.

   ^12Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al
   mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

   ^13Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd,
   als zij geschil hadden met mij;

   ^14(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed,
   wat zou ik Hem antwoorden?

   ^15Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een
   ons in de baarmoeder bereid?)

   ^16Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe
   laten versmachten;

   ^17En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten
   heeft;

   ^18(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een
   vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

   ^19Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat
   de nooddruftige geen deksel had;

   ^20Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen
   mijner lammeren verwarmd werd;

   ^21Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort
   mijn hulp zag;

   ^22Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn
   pijp af!

   ^23Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet
   vanwege Zijn hoogheid.

   ^24Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd
   heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

   ^25Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat
   mijn hand geweldig veel verkregen had;

   ^26Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan
   heerlijk voortgaande;

   ^27En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn
   mond gekust heeft;

   ^28Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van
   boven verzaakt hebben.

   ^29Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij
   opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

   ^30(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door
   een vloek zijn ziel te begeren).

   ^31Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn
   vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

   ^32De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik
   naar den weg;

   ^33Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde
   mijn misdaad verbergende!

   ^34Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben;
   maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat
   ik gewezen zouhebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

   ^35Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de
   Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

   ^36Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden
   als een kroon.

   ^37Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik
   tot hem naderen.

   ^38Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

   ^39Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner
   akkerlieden heb doen hijgen;

   ^40Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De
   woorden van Job hebben een einde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in
   zijn ogen rechtvaardig was.

   ^2Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet,
   van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat
   hij zijn ziel meerrechtvaardigde dan God.

   ^3Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen
   antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

   ^4Doch Elihu had gewacht op Job in het spreken, omdat zij ouder van
   dagen waren dan hij.

   ^5Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie
   mannen, ontstak zijn toorn.

   ^6Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide:
   Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik
   geschroomd engevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

   ^7Ik zeide: Laat de dagen spreken, en de veelheid der jaren wijsheid te
   kennen geven.

   ^8Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des
   Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

   ^9De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

   ^10Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

   ^11Ziet, ik heb gewacht op ulieder woorden; ik heb het oor gewend tot
   ulieder aanmerkingen, totdat gij redenen uitgezocht hadt.

   ^12Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job
   overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

   ^13Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem
   nedergestoten, geen mens.

   ^14Nu heeft hij tegen mij geen woorden gericht, en met ulieder woorden
   zal ik hem niet beantwoorden.

   ^15Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van
   zich verzet.

   ^16Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij
   antwoorden niet meer.

   ^17Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

   ^18Want ik ben der woorden vol; de geest mijns buiks benauwt mij.

   ^19Ziet, mijn buik is als de wijn, die niet geopend is; gelijk nieuwe
   lederen zakken zou hij bersten.

   ^20Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen
   openen, en zal antwoorden.

   ^21Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen
   bijnamen gebruike!

   ^22Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij
   wegnemen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1En gewisselijk, o Job! hoor toch mijn redenen, en neem al mijn
   woorden ter ore.

   ^2Zie nu, ik heb mijn mond opengedaan; mijn tong spreekt onder mijn
   gehemelte.

   ^3Mijn redenen zullen de oprechtigheid mijns harten, en de wetenschap
   mijner lippen, wat zuiver is, uitspreken.

   ^4De Geest Gods heeft mij gemaakt, en de adem des Almachtigen heeft mij
   levend gemaakt.

   ^5Zo gij kunt, antwoord mij; schik u voor mijn aangezicht, stel u.

   ^6Zie, ik ben Godes, gelijk gij; uit het leem ben ik ook afgesneden.

   ^7Zie, mijn verschrikking zal u niet beroeren, en mijn hand zal over u
   niet zwaar zijn.

   ^8Zeker, gij hebt gezegd voor mijn oren, en ik heb de stem der woorden
   gehoord;

   ^9Ik ben rein, zonder overtreding; ik ben zuiver, en heb geen misdaad.

   ^10Zie, Hij vindt oorzaken tegen mij, Hij houdt mij voor Zijn vijand.

   ^11Hij legt mijn voeten in den stok; Hij neemt al mijn paden waar.

   ^12Zie, hierin zijt gij niet rechtvaardig, antwoord ik u; want God is
   meerder dan een mens.

   ^13Waarom hebt gij tegen Hem getwist? Want Hij antwoordt niet van al
   Zijn daden.

   ^14Maar God spreekt eens of tweemaal; doch men let niet daarop.

   ^15In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de
   lieden valt, in de sluimering op het leger;

   ^16Dan openbaart Hij het voor het oor der lieden, en Hij verzegelt hun
   kastijding;

   ^17Opdat Hij den mens afwende van zijn werk, en van den man de
   hovaardij verberge;

   ^18Dat Hij zijn ziel van het verderf afhoude; en zijn leven, dat het
   door het zwaard niet doorga.

   ^19Ook wordt hij gestraft met smart op zijn leger, en de sterke menigte
   zijner beenderen;

   ^20Zodat zijn leven het brood zelf verfoeit, en zijn ziel de
   begeerlijke spijze;

   ^21Dat zijn vlees verdwijnt uit het gezicht, en zijn beenderen, die
   niet gezien werden, uitsteken;

   ^22En zijn ziel nadert ten verderve, en zijn leven tot de dingen, die
   doden.

   ^23Is er dan bij Hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den
   mens zijn rechten plicht te verkondigen;

   ^24Zo zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, dat hij in het
   verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden.

   ^25Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot
   de dagen zijner jonkheid wederkeren.

   ^26Hij zal tot God ernstiglijk bidden, Die in hem een welbehagen nemen
   zal, en zijn aangezicht met gejuich aanzien; want Hij zal den mens zijn
   gerechtigheidwedergeven.

   ^27Hij zal de mensen aanschouwen, en zeggen: Ik heb gezondigd, en het
   recht verkeerd, hetwelk mij niet heeft gebaat;

   ^28Maar God heeft mijn ziel verlost, dat zij niet voere in het verderf,
   zodat mijn leven het licht aanziet.

   ^29Zie, dit alles werkt God tweemaal of driemaal met een man;

   ^30Opdat hij zijn ziel afkere van het verderf, en hij verlicht worde
   met het licht der levenden.

   ^31Merk op, o Job! Hoor naar mij; zwijg, en ik zal spreken.

   ^32Zo er redenen zijn, antwoord mij; spreek, want ik heb lust u te
   rechtvaardigen.

   ^33Zo niet, hoor naar mij; zwijg, en ik zal u wijsheid leren. Job 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Verder antwoordde Elihu, en zeide:

   ^2Hoort, gij wijzen, mijn woorden, en gij verstandigen, neigt de oren
   naar mij.

   ^3Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze
   smaakt.

   ^4Laat ons kiezen voor ons, wat recht is; laat ons kennen onder ons wat
   goed is.

   ^5Want Job heeft gezegd: Ik ben rechtvaardig, en God heeft mijn recht
   weggenomen.

   ^6Ik moet liegen in mijn recht; mijn pijl is smartelijk zonder
   overtreding.

   ^7Wat man is er, gelijk Job? Hij drinkt de bespotting in als water;

   ^8En gaat over weg in gezelschap met de werkers der ongerechtigheid, en
   wandelt met goddeloze lieden.

   ^9Want hij heeft gezegd: Het baat een man niet, als hij welbehagen
   heeft aan God.

   ^10Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van
   goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!

   ^11Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders
   weg doet Hij het hem vinden.

   ^12Ook waarlijk, God handelt niet goddelooslijk, en de Almachtige
   verkeert het recht niet.

   ^13Wie heeft Hem gesteld over de aarde, en wie heeft de ganse wereld
   geschikt?

   ^14Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, zijn geest en zijn adem zou
   Hij tot Zich vergaderen;

   ^15Alle vlees zou tegelijk den geest geven, en de mens zou tot stof
   wederkeren.

   ^16Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem
   mijner woorden.

   ^17Zou hij ook, die het recht haat, den gewonde verbinden, en zoudt gij
   den zeer Rechtvaardige verdoemen?

   ^18Zou men tot een koning zeggen: Gij Belial; tot de prinsen: Gij
   goddelozen!

   ^19Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en
   den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen
   werk.

   ^20In een ogenblik sterven zij; zelfs ter middernacht wordt een volk
   geschud, dat het doorga; en de machtige wordt weggenomen zonder hand.

   ^21Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.

   ^22Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar
   de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.

   ^23Gewisselijk, Hij legt den mens niet te veel op, dat hij tegen God in
   het gericht zou mogen treden.

   ^24Hij vermorzelt de geweldigen, dat men het niet doorzoeken kan, en
   stelt anderen in hun plaats.

   ^25Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en
   zij worden verbrijzeld.

   ^26Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers
   zijn;

   ^27Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen
   verstaan hebben;

   ^28Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der
   ellendigen verhore.

   ^29Als Hij stilt, wie zal dan beroeren? Als Hij het aangezicht
   verbergt, wie zal Hem dan aanschouwen, zowel voor een volk, als voor
   een mens alleen?

   ^30Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des
   volks zijn.

   ^31Zekerlijk heeft hij tot God gezegd: Ik heb Uw straf verdragen, ik
   zal het niet verderven.

   ^32Behalve wat ik zie, leer Gij mij; heb ik onrecht gewrocht, ik zal
   het niet meer doen.

   ^33Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem
   versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan?
   Spreek.

   ^34De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal
   naar mij horen;

   ^35Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet
   met kloek verstand geweest zijn.

   ^36Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner
   antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.

   ^37Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder
   ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen
   tegen God. Job 35
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Elihu antwoordde verder, en zeide:

   ^2Houdt gij dat voor recht, dat gij gezegd hebt: Mijn gerechtigheid is
   meerder dan Gods?

   ^3Want gij hebt gezegd: Wat zou zij u baten? Wat meer voordeel zal ik
   daarmede doen, dan met mijn zonde?

   ^4Ik zal u antwoord geven, en uw vrienden met u.

   ^5Bemerk den hemel en zie; en aanschouw de bovenste wolken, zij zijn
   hoger dan gij.

   ^6Indien gij zondigt, wat bedrijft gij tegen Hem? Indien uw
   overtredingen menigvuldig zijn, wat doet gij Hem?

   ^7Indien gij rechtvaardig zijt, wat geeft gij Hem, of wat ontvangt Hij
   uit uw hand?

   ^8Uw goddeloosheid zou zijn tegen een man, gelijk gij zijt, en uw
   gerechtigheid voor eens mensen kind.

   ^9Vanwege hun grootheid doen zij de onderdrukten roepen; zij schreeuwen
   vanwege den arm der groten.

   ^10Maar niemand zegt: Waar is God, mijn Maker, Die de psalmen geeft in
   den nacht?

   ^11Die ons geleerder maakt dan de beesten der aarde, en ons wijzer
   maakt dan het gevogelte des hemels?

   ^12Daar roepen zij; maar Hij antwoordt niet, vanwege den hoogmoed der
   bozen.

   ^13Gewisselijk zal God de ijdelheid niet verhoren, en de Almachtige zal
   die niet aanschouwen.

   ^14Dat gij ook gezegd hebt: Gij zult Hem niet aanschouwen; er is
   nochtans gericht voor Zijn aangezicht, wacht gij dan op Hem.

   ^15Maar nu, dewijl het niets is, dat Zijn toorn Job bezocht heeft, en
   Hij hem niet zeer in overvloed doorkend heeft;

   ^16Zo heeft Job in ijdelheid zijn mond geopend, en zonder wetenschap
   woorden vermenigvuldigd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Elihu ging nog voort, en zeide:

   ^2Verbeid mij een weinig, en ik zal u aanwijzen, dat er nog redenen
   voor God zijn.

   ^3Ik zal mijn gevoelen van verre ophalen, en mijn Schepper
   gerechtigheid toewijzen.

   ^4Want voorwaar, mijn woorden zullen geen valsheid zijn; een, die
   oprecht is van gevoelen, is bij u.

   ^5Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in
   kracht des harten.

   ^6Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen
   beschikt Hij.

   ^7Hij onttrekt Zijn ogen niet van den rechtvaardige, maar met de
   koningen zijn zij in den troon; daar zet Hij hen voor altoos, en zij
   worden verheven.

   ^8En zo zij, gebonden zijnde in boeien, vast gehouden worden met banden
   der ellende;

   ^9Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij
   de overhand genomen hebben;

   ^10En Hij openbaart het voor hunlieder oor ter tucht, en zegt, dat zij
   zich van de ongerechtigheid bekeren zouden.

   ^11Indien zij horen, en Hem dienen, zo zullen zij hun dagen eindigen in
   het goede, en hun jaren in liefelijkheden.

   ^12Maar zo zij niet horen, zo gaan zij door het zwaard door, en zij
   geven den geest zonder kennis.

   ^13En die met het hart huichelachtig zijn, leggen toorn op; zij roepen
   niet, als Hij hen gebonden heeft.

   ^14Hun ziel zal in de jonkheid sterven, en hun leven onder de
   schandjongens.

   ^15Hij zal den ellendige in zijn ellende vrijmaken, en in de
   onderdrukking zal Hij het voor hunlieder oor openbaren.

   ^16Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de
   ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht
   uwer tafel zouvol vettigheid geweest zijn.

   ^17Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het
   recht houden u vast.

   ^18Omdat er grimmigheid is, wacht u, dat Hij u misschien niet met een
   klop wegstote; zodat u een groot rantsoen er niet zou afbrengen.

   ^19Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn;
   of enige versterkingen van kracht?

   ^20Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen
   worden.

   ^21Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen
   verkoren heb, uit oorzake van de ellende.

   ^22Zie, God verhoogt door Zijn kracht; wie is een Leraar, gelijk Hij?

   ^23Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt
   onrecht gedaan?

   ^24Gedenk, dat gij Zijn werk groot maakt, hetwelk de lieden
   aanschouwen.

   ^25Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre.

   ^26Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen
   onderzoeking van het getal Zijner jaren.

   ^27Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn
   damp uitgieten;

   ^28Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk
   afdruipen.

   ^29Kan men ook verstaan de uitbreidingen der wolken, en de krakingen
   Zijner hutte?

   ^30Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee
   bedekt Hij.

   ^31Want daardoor richt Hij de volken; Hij geeft spijze ten overvloede.

   ^32Met handen bedekt Hij het licht, en doet aan hetzelve verbod door
   dengene, die tussen doorkomt.

   ^33Daarvan verkondigt Zijn geklater, en het vee; ook van den opgaanden
   dampJob 37 ^1Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn
   plaats. ^2Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid,
   dat uit Zijn mond uitgaat! ^3Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen
   hemel, en Zijn licht over de einden der aarde. ^4Daarna brult Hij met
   de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die
   dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden. ^5God dondert met Zijn
   stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.
   ^6Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens
   des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen. ^7Dan zegelt
   Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns
   werks. ^8En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn
   holen. ^9Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende
   winden de koude. ^10Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de
   brede wateren verstijfd worden. ^11Ook vermoeit Hij de dikke wolken
   door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts. ^12Die keert zich
   dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze
   gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde. ^13Hetzij dat Hij die
   tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt. ^14Neem
   dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods. ^15Weet gij,
   wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat
   schijnen? ^16Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de
   wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen? ^17Hoe uw
   klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?
   ^18Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een
   gegoten spiegel? ^19Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij
   zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.
   ^20Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat,
   gewisselijk, hij zal verslonden worden. ^21En nu ziet men het licht
   niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien
   zuivert; ^22Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een
   vreselijke majesteit! ^23Den Almachtige, Dien kunnen wij niet
   uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote
   gerechtigheid verdrukt Hij niet. ^24Daarom vreze Hem de lieden; Hij
   ziet geen wijzen van harte aan. Job 38
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:

   ^2Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?

   ^3Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht
   Mij.

   ^4Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien
   gij kloek van verstand zijt.

   ^5Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar
   een richtsnoer getrokken?

   ^6Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar
   hoeksteen gelegd?

   ^7Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods
   juichten.

   ^8Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit
   de baarmoeder voortkwam?

   ^9Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar
   windeldoek;

   ^10Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette
   grendel en deuren;

   ^11En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal
   hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.

   ^12Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad
   zijn plaats aangewezen;

   ^13Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar
   uitgeschud zouden worden?

   ^14Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden
   als een kleed?

   ^15En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm
   worde gebroken?

   ^16Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het
   onderste des afgronds gewandeld?

   ^17Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten
   van de schaduw des doods?

   ^18Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef
   het te kennen, indien gij dit alles weet.

   ^19Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar
   plaats?

   ^20Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de
   paden zijns huizes?

   ^21Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in
   getal.

   ^22Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de
   schatkameren des hagels gezien?

   ^23Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des
   strijds en des oorlogs!

   ^24Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich
   verstrooit op de aarde?

   ^25Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het
   weerlicht der donderen?

   ^26Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin
   geen mens is;

   ^27Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel
   der grasscheutjes te doen wassen.

   ^28Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?

   ^29Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?

   ^30Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des
   afgrond wordt omvat.

   ^31Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de
   strengen des Orions losmaken?

   ^32Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met
   zijn kinderen leiden?

   ^33Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs
   heerschappij op de aarde bestellen?

   ^34Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van
   water u bedekke?

   ^35Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen:
   Zie, hier zijn wij?

   ^36Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin
   het verstand gegeven?

   ^37Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des
   hemels nederleggen?

   ^38Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge
   leeuwen vervullen?

   ^2Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

   ^3Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen,
   als zij dwalen, omdat er geen eten is?

   ^4Weet gij den tijd van het baren der steengeiten? Hebt gij waargenomen
   den arbeid der hinden?

   ^5Zult gij de maanden tellen, die zij vervullen, en weet gij den tijd
   van haar baren?

   ^6Als zij zich krommen, haar jongen met versplijting voortbrengen, haar
   smarten uitwerpen?

   ^7Haar jongen worden kloek, worden groot door het koren; zij gaan uit,
   en keren niet weder tot dezelve.

   ^8Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des
   wilden ezels gelost?

   ^9Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot
   zijn woningen.

   ^10Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers
   hoort hij niet.

   ^11Dat hij uitspeurt op de bergen, is zijn weide; en hij zoekt allerlei
   groensel na.

   ^12Zal de eenhoorn u willen dienen? Zal hij vernachten aan uw kribbe?

   ^13Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de
   laagten achter u eggen?

   ^14Zult gij op hem vertrouwen, omdat zijn kracht groot is, en zult gij
   uw arbeid op hem laten?

   ^15Zult gij hem geloven, dat hij uw zaad zal wederbrengen, en
   vergaderen tot uw dorsvloer?

   ^16Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des
   ooievaars, en des struisvogels?

   ^17Dat zij haar eieren in de aarde laat, en in het stof die verwarmt.

   ^18En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die
   vertrappen kunnen?

   ^19Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren;
   haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

   ^20Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des
   verstands niet medegedeeld.

   ^21Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het
   paard en zijn rijder.

   ^22Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder
   bekleden?

   ^23Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif
   is een verschrikking.

   ^24Het graaft in den grond, en het is vrolijk in zijn kracht; en trekt
   uit, den geharnaste tegemoet.

   ^25Het belacht de vreze, en wordt niet ontsteld, en keert niet wederom
   vanwege het zwaard.

   ^26Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der
   lans.

   ^27Met schudding en beroering slokt het de aarde op, en gelooft niet,
   dat het is het geluid der bazuin.

   ^28In het volle geklank der bazuin, zegt het: Heah! en ruikt den krijg
   van verre, den donder der vorsten en het gejuich.

   ^29Vliegt de sperwer door uw verstand, en breidt hij zijn vleugelen uit
   naar het zuiden?

   ^30Is het naar uw bevel, dat de arend zich omhoog verheft, en dat hij
   zijn nest in de hoogte maakt?

   ^31Hij woont en vernacht in de steenrots, op de scherpte der steenrots
   en der vaste plaats.

   ^32Van daar speurt hij de spijze op; zijn ogen zien van verre af.

   ^33Ook zuipen zijn jongen bloed; en waar verslagenen zijn, daar is hij.

   ^34En de HEERE antwoordde Job, en zeide:

   ^35Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft,
   die antwoorde daarop.

   ^36Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

   ^37Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op
   mijn mond.

   ^38Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal,
   maar zal niet voortvaren. Job 40
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1En de HEERE antwoordde Job uit een onweder, en zeide:

   ^2Gord nu als een man uw lenden; Ik zal u vragen, en onderricht Mij.

   ^3Zult gij ook Mijn oordeel te niet maken? Zult Gij Mij verdoemen,
   opdat gij rechtvaardig zijt?

   ^4Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem
   donderen?

   ^5Versier u nu met voortreffelijkheid en hoogheid, en bekleed u met
   majesteit en heerlijkheid!

   ^6Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige, en
   verneder hem!

   ^7Zie allen hoogmoedige, en breng hem ten onder; en verpletter de
   goddelozen in hun plaats!

   ^8Verberg hen te zamen in het stof; verbind hun aangezichten in het
   verborgen!

   ^9Dan zal Ik ook u loven, omdat uw rechterhand u zal verlost hebben.

   ^10Zie nu Behemoth, welken Ik gemaakt heb nevens u; hij eet hooi,
   gelijk een rund.

   ^11Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in den navel
   zijns buiks.

   ^12Als het hem lust, zijn staart is als een ceder; de zenuwen zijner
   schaamte zijn doorvlochten.

   ^13Zijn beenderen zijn als vast koper; zijn gebeenten zijn als ijzeren
   handbomen.

   ^14Hij is een hoofdstuk der wegen Gods; Die hem gemaakt heeft, heeft
   hem zijn zwaard aangehecht.

   ^15Omdat de bergen hem voeder voortbrengen, daarom spelen al de dieren
   des velds aldaar.

   ^16Onder schaduwachtige bomen ligt hij neder, in een schuilplaats des
   riets en des slijks.

   ^17De schaduwachtige bomen bedekken hem, elkeen met zijn schaduw; de
   beekwilgen omringen hem.

   ^18Zie, hij doet de rivier geweld aan, en verhaast zich niet; hij
   vertrouwt, dat hij de Jordaan in zijn mond zou kunnen intrekken.

   ^19Zou men hem voor zijn ogen kunnen vangen? Zou men hem met strikken
   den neus doorboren kunnen?

   ^20Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een
   koord, dat gij laat nederzinken?

   ^21Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn
   kaak doorboren?

   ^22Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?

   ^23Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een
   eeuwigen slaaf?

   ^24Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem
   binden voor uw jonge dochters?

   ^25Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem
   delen onder de kooplieden?

   ^26Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn
   hoofd?

   ^27Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.

   ^28Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht
   nedergeslagen worden?
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die
   zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

   ^2Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den
   gansen hemel is, is het Mijne.

   ^3Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte,
   noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

   ^4Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn
   dubbelen breidel hem aankomen?

   ^5Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is
   verschrikking.

   ^6Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een
   nauwdrukkend zegel.

   ^7Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen
   komen.

   ^8Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet
   scheiden.

   ^9Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn
   als de oogleden des dageraads.

   ^10Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

   ^11Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en
   ruimen ketel.

   ^12Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond
   voort.

   ^13In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de
   droefheid van vreugde op.

   ^14De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het
   wordt niet bewogen.

   ^15Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den
   ondersten molensteen.

   ^16Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen
   wille ontzondigen zij zich.

   ^17Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies,
   schicht noch pantsier.

   ^18Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

   ^19De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in
   stoppelen veranderd.

   ^20De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de
   drilling der lans.

   ^21Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het
   puntachtige, als op slijk.

   ^22Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een
   apothekerskokerij.

   ^23Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor
   grijzigheid houden.

   ^24Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om
   zonder schrik te wezen.

   ^25Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge
   hoogmoedige dieren. Job 42
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

   ^2Ik weet, dat Gij alles vermoogt, en dat geen van Uw gedachten kan
   afgesneden worden.

   ^3Wie is hij, zegt Gij, die den raad verbergt zonder wetenschap? Zo heb
   ik dan verhaald, hetgeen ik niet verstond, dingen, die voor mij te
   wonderbaar waren, dieik niet wist.

   ^4Hoor toch, en ik zal spreken; ik zal U vragen, en onderricht Gij mij.

   ^5Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog.

   ^6Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw in stof en as.

   ^7Het geschiedde nu, nadat de HEERE die woorden tot Job gesproken had,
   dat de HEERE tot Elifaz, den Themaniet, zeide: Mijn toorn is ontstoken
   tegen u, entegen uw twee vrienden, want gijlieden hebt niet recht van
   Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job.

   ^8Daarom neemt nu voor ulieden zeven varren en zeven rammen, en gaat
   henen tot Mijn knecht Job, en offert brandoffer voor ulieden, en laat
   Mijn knecht Jobvoor ulieden bidden; want zekerlijk, Ik zal zijn
   aangezicht aannemen, opdat Ik aan ulieden niet doe naar uw dwaasheid;
   want gijlieden hebt niet recht van Mijgesproken, gelijk Mijn knecht
   Job.

   ^9Toen gingen Elifaz, de Themaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de
   Naamathiet, henen, en deden, gelijk als de HEERE tot hen gesproken had;
   en de HEEREnam het aangezicht van Job aan.

   ^10En de HEERE wendde de gevangenis van Job, toen hij gebeden had voor
   zijn vrienden; en de HEERE vermeerderde al hetgeen Job gehad had tot
   dubbelzoveel.

   ^11Ook kwamen tot hem al zijn broeders, en al zijn zusters, en allen,
   die hem te voren gekend hadden, en aten brood met hem in zijn huis, en
   beklaagden hem, envertroostten hem over al het kwaad, dat de HEERE over
   hem gebracht had; en zij gaven hem een iegelijk een stuk gelds, een
   iegelijk ook een goudenvoorhoofdsiersel.

   ^12En de HEERE zegende Jobs laatste meer dan zijn eerste; want hij had
   veertien duizend schapen, en zes duizend kemelen, en duizend juk
   runderen, en duizendezelinnen.

   ^13Daartoe had hij zeven zonen en drie dochteren.

   ^14En hij noemde den naam der eerste Jemima, en den naam der tweede
   Kezia, en den naam der derde Keren-Happuch.

   ^15En er werden zo schone vrouwen niet gevonden in het ganse land, als
   de dochteren van Job; en haar vader gaf haar erfdeel onder haar
   broederen.

   ^16En Job leefde na dezen honderd en veertig jaren, dat hij zag zijn
   kinderen, en de kinderen zijner kinderen, tot in vier geslachten.
     __________________________________________________________________

Psalms
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Welgelukzalig is de man, die niet wandelt in de raad der goddelozen,
   noch staat op den weg der zondaren, noch zit in het gestoelte der
   spotters;

   ^2Maar zijn lust is in des HEEREN wet, en hij overdenkt Zijn wet dag en
   nacht.

   ^3Want hij zal zijn als een boom, geplant aan waterbeken, die zijn
   vrucht geeft op zijn tijd, en welks blad niet afvalt; en al wat hij
   doet, zal wel gelukken.

   ^4Alzo zijn de goddelozen niet, maar als het kaf, dat de wind
   henendrijft.

   ^5Daarom zullen de goddelozen niet bestaan in het gericht, noch de
   zondaars in de vergadering der rechtvaardigen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

   ^2De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te
   zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

   ^3Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

   ^4Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

   ^5Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal
   Hij hen verschrikken.

   ^6Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner
   heiligheid.

   ^7Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij
   zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

   ^8Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden
   der aarde tot Uw bezitting.

   ^9Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in
   stukken slaan als een pottenbakkersvat.

   ^10Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij
   rechters der aarde!

   ^11Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

   ^12Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat,
   wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn
   allen, die op Hembetrouwen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Een psalm van David, als hij vlood voor het aangezicht van zijn zoon
   Absalom.

   ^2O HEERE! hoe zijn mijn tegenpartijders vermenigvuldigd; velen staan
   tegen mij op.

   ^3Velen zeggen van mijn ziel: Hij heeft geen heil bij God. Sela.

   ^4Doch Gij, HEERE! zijt een Schild voor mij, mijn eer, en Die mijn
   hoofd opheft.

   ^5Ik riep met mijn stem tot den HEERE, en Hij verhoorde mij van den
   berg Zijner heiligheid. Sela.

   ^6Ik lag neder en sliep; ik ontwaakte, want de HEERE ondersteunde mij.

   ^7Ik zal niet vrezen voor tienduizenden des volks, die zich rondom
   tegen mij zetten.

   ^8Sta op, HEERE, verlos mij, mijn God; want Gij hebt al mijn vijanden
   op het kinnebakken geslagen; de tanden der goddelozen hebt Gij
   verbroken.

   ^9Het heil is des HEEREN; Uw zegen is over Uw volk. Sela.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth.

   ^2Als ik roep, verhoor mij, o God mijner gerechtigheid! In benauwdheid
   hebt Gij mij ruimte gemaakt; wees mij genadig, en hoor mijn gebed.

   ^3Gij, mannen, hoe lang zal mijn eer tot schande zijn? Hoe lang zult
   gij de ijdelheid beminnen, de leugen zoeken? Sela.

   ^4Weet toch, dat de HEERE Zich een gunstgenoot heeft afgezonderd; de
   HEERE zal horen, als ik tot Hem roep.

   ^5Zijt beroerd, en zondigt niet; spreekt in ulieder hart op uw leger,
   en zijt stil. Sela.

   ^6Offert offeranden der gerechtigheid, en vertrouwt op den HEERE.

   ^7Velen zeggen: Wie zal ons het goede doen zien? Verhef Gij over ons
   het licht Uws aanschijns, o HEERE!

   ^8Gij hebt vreugde in mijn hart gegeven, meer dan ter tijd, als hun
   koren en hun most vermenigvuldigd zijn.

   ^9Ik zal in vrede te zamen nederliggen en slapen; want Gij, o HEERE!
   alleen zult mij doen zeker wonen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Nechiloth.

   ^2O HEERE, neem mijn redenen ter ore; versta mijn overdenking.

   ^3Merk op de stem mijns geroeps, o mijn Koning en mijn God! Want tot U
   zal ik bidden.

   ^4Des morgens, HEERE, zult Gij mijn stem horen; des morgens zal ik mij
   tot U schikken, en wacht houden.

   ^5Want Gij zijt geen God, Die lust heeft aan goddeloosheid; de boze zal
   bij U niet verkeren.

   ^6De onzinnigen zullen voor Uw ogen niet bestaan; Gij haat alle werkers
   der ongerechtigheid.

   ^7Gij zult de leugensprekers verdoen; van den man des bloeds en des
   bedrogs heeft de HEERE een gruwel.

   ^8Maar ik zal door de grootheid Uwer goedertierenheid in Uw huis
   ingaan; ik zal mij buigen naar het paleis Uwer heiligheid, in Uw vreze.

   ^9HEERE! Leid mij in Uw gerechtigheid, om mijner verspieders wil; richt
   Uw weg voor mijn aangezicht.

   ^10Want in hun mond is niets rechts, hun binnenste is enkel verderving,
   hun keel is een open graf, met hun tong vleien zij.

   ^11Verklaar hen schuldig, o God; laat hen vervallen van hun raadslagen;
   drijf hen henen om de veelheid hunner overtredingen, want zij zijn
   wederspannig tegen U.

   ^12Maar laat verblijd zijn allen, die op U betrouwen, tot in
   eeuwigheid; laat hen juichen, omdat Gij hen overdekt; en laat in U van
   vreugde opspringen, die UwNaam liefhebben.

   ^13Want Gij, HEERE, zult den rechtvaardige zegenen; Gij zult hem met
   goedgunstigheid kronen, als met een rondas.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth, op de
   Scheminith.

   ^2O HEERE, straf mij niet in Uw toorn, en kastijd mij niet in Uw
   grimmigheid!

   ^3Wees mij genadig, HEERE, want ik ben verzwakt; genees mij, HEERE,
   want mijn beenderen zijn verschrikt.

   ^4Ja, mijn ziel is zeer verschrikt; en Gij, HEERE, hoe lange?

   ^5Keer weder, HEERE, red mijn ziel; verlos mij, om Uwer
   goedertierenheid wil.

   ^6Want in de dood is Uwer geen gedachtenis; wie zal U loven in het
   graf?

   ^7Ik ben moede van mijn zuchten; ik doe mijn bed den gansen nacht
   zwemmen; ik doornat mijn bedstede met mijn tranen.

   ^8Mijn oog is doorknaagd van verdriet, is veroud, vanwege al mijn
   tegenpartijders.

   ^9Wijkt van mij, al gij werkers der ongerechtigheid; want de HEERE
   heeft de stem mijns geweens gehoord.

   ^10De HEERE heeft mijn smeking gehoord; de HEERE zal mijn gebed
   aannemen.

   ^11Al mijn vijanden zullen zeer beschaamd en verbaasd worden; zij
   zullen terugkeren, zij zullen in een ogenblik beschaamd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Davids Schiggajon, dat hij den HEERE gezongen heeft, over de woorden
   van Cusch, den zoon van Jemini.

   ^2HEERE, mijn God, op U betrouw ik; verlos mij van al mijn vervolgers,
   en red mij.

   ^3Opdat hij mijn ziel niet rove als een leeuw, verscheurende, terwijl
   er geen verlosser is.

   ^4HEERE, mijn God, indien ik dat gedaan heb, indien er onrecht in mijn
   handen is;

   ^5Indien ik kwaad vergolden heb dien, die vrede met mij had; (ja, ik
   heb dien gered die mij zonder oorzaak benauwde!)

   ^6Zo vervolge de vijand mijn ziel, en achterhale ze, en vertrede mijn
   leven ter aarde, en doe mijn eer in het stof wonen! Sela.

   ^7Sta op, HEERE, in Uw toorn, verhef U om de verbolgenheden mijner
   benauwers, en ontwaak tot mij; Gij hebt het gericht bevolen.

   ^8Zo zal de vergadering der volken U omsingelen; keer dan boven haar
   weder in de hoogte.

   ^9De HEERE zal den volken recht doen; richt mij, HEERE, naar mijn
   gerechtigheid, en naar mijn oprechtigheid, die bij mij is.

   ^10Laat toch de boosheid der goddelozen een einde nemen, maar bevestig
   den rechtvaardige, Gij, Die harten en nieren beproeft, o rechtvaardige
   God!

   ^11Mijn schild is bij God, Die de oprechten van hart behoudt.

   ^12God is een rechtvaardige Rechter, en een God, Die te allen dage
   toornt.

   ^13Indien hij zich niet bekeert, zo zal Hij Zijn zwaard wetten; Hij
   heeft Zijn boog gespannen, en dien bereid.

   ^14En heeft dodelijke wapenen voor hem gereed gemaakt; Hij zal Zijn
   pijlen tegen de hittige vervolgers te werk stellen.

   ^15Ziet, hij is in arbeid van ongerechtigheid, en is zwanger van
   moeite, hij zal leugen baren.

   ^16Hij heeft een kuil gedolven, en dien uitgegraven, maar hij is
   gevallen in de groeve, die hij gemaakt heeft.

   ^17Zijn moeite zal op zijn hoofd wederkeren, en zijn geweld op zijn
   schedel nederdalen.

   ^18Ik zal den HEERE loven naar Zijn gerechtigheid, en den Naam des
   HEEREN, des Allerhoogsten, psalmzingen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Gitthith.

   ^2O HEERE, onze Heere! hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde! Gij,
   die Uw majesteit gesteld hebt boven de hemelen.

   ^3Uit de mond der kinderkens en der zuigelingen hebt Gij sterkte
   gegrondvest, om Uwer tegenpartijen wil, om den vijand en wraakgierige
   te doen ophouden.

   ^4Als ik Uw hemel aanzie, het werk Uwer vingeren, de maan en de
   sterren, die Gij bereid hebt;

   ^5Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen, dat
   Gij hem bezoekt?

   ^6En hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen, en hebt hem met
   eer en heerlijkheid gekroond?

   ^7Gij doet hem heersen over de werken Uwer handen; Gij hebt alles onder
   zijn voeten gezet;

   ^8Schapen en ossen, alle die; ook mede de dieren des velds.

   ^9Het gevogelte des hemels, en de vissen der zee; hetgeen de paden der
   zeeen doorwandelt.

   ^10O HEERE, onze Heere! hoe heerlijk is Uw Naam op de ganse aarde!
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Muth-Labben.

   ^2Ik zal den HEERE loven met mijn ganse hart; ik zal al Uw wonderen
   vertellen.

   ^3In U zal ik mij verblijden, en van vreugde opspringen; ik zal Uw Naam
   psalmzingen, o Allerhoogste!

   ^4Omdat mijn vijanden achterwaarts gekeerd, gevallen en vergaan zijn
   van Uw aangezicht.

   ^5Want Gij hebt mijn recht en mijn rechtszaak afgedaan; Gij hebt
   gezeten op den troon, o Rechter, der gerechtigheid.

   ^6Gij hebt de heidenen gescholden, den goddeloze verdaan, hun naam
   uitgedelgd, tot in eeuwigheid en altoos.

   ^7O vijand! zijn de verwoestingen voleind in eeuwigheid, en hebt gij de
   steden uitgeroeid? Hunlieder gedachtenis is met hen vergaan.

   ^8Maar de HEERE zal in eeuwigheid zitten; Hij heeft Zijn troon bereid
   ten gerichte.

   ^9En Hij Zelf zal de wereld richten in gerechtigheid, en de volken
   oordelen in rechtmatigheden.

   ^10En de HEERE zal een Hoog Vertrek zijn voor de verdrukte, een Hoog
   Vertrek in tijden van benauwdheid.

   ^11En die Uw Naam kennen, zullen op U vertrouwen, omdat Gij, HEERE,
   niet hebt verlaten degenen, die U zoeken.

   ^12Psalmzingt den HEERE, Die te Sion woont; verkondigt onder de volken
   Zijn daden.

   ^13Want Hij zoekt de bloedstortingen, Hij gedenkt derzelve; Hij vergeet
   het geroep der ellendigen niet.

   ^14Wees mij genadig, HEERE, zie mijn ellende aan, van mijn haters mij
   aangedaan, Gij, Die mij verhoogt uit de poorten des doods;

   ^15Opdat ik Uw gansen lof in de poorten der dochter van Sion vertelle,
   dat ik mij verheuge in Uw heil.

   ^16De heidenen zijn gezonken in de groeve, die zij gemaakt hadden;
   hunlieder voet is gevangen in het net, dat zij verborgen hadden.

   ^17De HEERE is bekend geworden; Hij heeft recht gedaan; de goddeloze is
   verstrikt in het werk zijner handen! Higgajon, Sela.

   ^18De goddelozen zullen terugkeren, naar de hel toe, alle godvergetende
   heidenen.

   ^19Want de nooddruftige zal niet voor altoos vergeten worden, noch de
   verwachting der ellendigen in eeuwigheid verloren zijn.

   ^20Sta op, HEERE, laat de mens zich niet versterken; laat de heidenen
   voor Uw aangezicht geoordeeld worden.

   ^21O HEERE! jaag hun vreze aan; laat de heidenen weten, dat zij mensen
   zijn. Sela. Psalmen 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1O HEERE! waarom staat Gij van verre? waarom verbergt Gij U in tijden
   van benauwdheid?

   ^2De goddeloze vervolgt hittiglijk in hoogmoed de ellendige; laat hen
   gegrepen worden in de aanslagen, die zij bedacht hebben.

   ^3Want de goddeloze roemt over den wens zijner ziel; hij zegent den
   gierigaard, hij lastert den HEERE.

   ^4De goddeloze, gelijk hij zijn neus omhoog steekt, onderzoekt niet; al
   zijn gedachten zijn, dat er geen God is.

   ^5Zijn wegen maken ten allen tijde smarte; Uw oordelen zijn een hoogte,
   verre van hem; al zijn tegenpartijders, die blaast hij aan.

   ^6Hij zegt in zijn hart; Ik zal niet wankelen; want ik zal van geslacht
   tot geslacht in geen kwaad zijn.

   ^7Zijn mond is vol van vloek, en bedriegerijen, en list; onder zijn
   tong is moeite en ongerechtigheid.

   ^8Hij zit in de achterlage der hoeven, in verborgene plaatsen doodt hij
   den onschuldige; zijn ogen verbergen zich tegen den arme.

   ^9Hij legt lagen in een verborgen plaats, gelijk een leeuw in zijn hol;
   hij legt lagen, om den ellendige te roven; hij rooft den ellendige, als
   hij hem trekt in zijn net.

   ^10Hij duikt neder, hij buigt zich; en de arme hoop valt in zijn sterke
   poten.

   ^11Hij zegt in zijn hart: God heeft het vergeten, Hij heeft Zijn
   aangezicht verborgen, Hij ziet niet in eeuwigheid.

   ^12Sta op, HEERE God! hef Uw hand op, vergeet de ellendigen niet.

   ^13Waarom lastert de goddeloze God? zegt in zijn hart: Gij zult het
   niet zoeken?

   ^14Gij ziet het immers; want Gij aanschouwt de moeite en het verdriet,
   opdat men het in Uw hand geve; op U verlaat zich de arme, Gij zijt
   geweest een Helper vanden wees.

   ^15Breek den arm des goddelozen en bozen. zoek zijn goddeloosheid,
   totdat Gij haar niet vindt.

   ^16De HEERE is Koning eeuwiglijk en altoos; de heidenen zijn vergaan
   uit Zijn land.

   ^17HEERE! Gij hebt den wens der zachtmoedigen gehoord; Gij zult hun
   hart sterken, Uw oor zal opmerken;

   ^18Om den wees en verdrukte recht te doen; opdat een mens van de aarde
   niet meer voortvare geweld te bedrijven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester. Ik betrouw op den
   HEERE; hoe zegt gijlieden tot mijn ziel: Zwerft henen naar ulieder
   gebergte, als eenvogel?

   ^2Want ziet, de goddelozen spannen den boog, zij schikken hun pijlen op
   de pees, om in het donkere te schieten naar de oprechten van harte.

   ^3Zekerlijk, de fondamenten worden omgestoten; wat heeft de
   rechtvaardige bedreven?

   ^4De HEERE is in het paleis Zijner heiligheid, des HEEREN troon is in
   den hemel; Zijn ogen aanschouwen, Zijn oogleden proeven de
   mensenkinderen.

   ^5De HEERE proeft den rechtvaardige; maar den goddeloze, en dien, die
   geweld liefheeft, haat Zijn ziel.

   ^6Hij zal op de goddelozen regenen strikken, vuur en zwavel; en een
   geweldige stormwind zal het deel huns bekers zijn.

   ^7Want de HEERE is rechtvaardig, Hij heeft gerechtigheden lief; Zijn
   aangezicht aanschouwt den oprechte. Psalmen 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Scheminith.

   ^2Behoud, o HEERE; want de goedertierene ontbreekt, want de getrouwen
   zijn weinig geworden onder de mensenkinderen.

   ^3Zij spreken valsheid, een ieder met zijn naaste, met vleiende lippen;
   zij spreken met een dubbel hart.

   ^4De HEERE snijde af alle vleiende lippen, de grootsprekende tong.

   ^5Die daar zeggen: Wij zullen de overhand hebben met onze tong; onze
   lippen zijn onze! Wie is heer over ons?

   ^6Om de verwoesting der ellendigen, om het kermen der nooddruftigen,
   zal Ik nu opstaan, zegt de HEERE; Ik zal in behoudenis zetten, dien hij
   aanblaast.

   ^7De redenen des HEEREN zijn reine redenen, zilver, gelouterd in een
   aarden smeltkroes, gezuiverd zevenmaal.

   ^8Gij, HEERE, zult hen bewaren; Gij zult hen behoeden voor dit
   geslacht, tot in eeuwigheid.

   ^9De goddelozen draven rondom, wanneer de snoodsten van des
   mensenkinderen verhoogd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Hoe lang, HEERE, zult Gij mij steeds vergeten? Hoe lang zult Gij Uw
   aangezicht voor mij verbergen?

   ^3Hoe lang zal ik raadslagen voornemen in mijn ziel, droefenis in mijn
   hart bij dag? Hoe lang zal mijn vijand over mij verhoogd zijn?

   ^4Aanschouw, verhoor mij, HEERE, mijn God; verlicht mijn ogen, opdat ik
   in de dood niet ontslape;

   ^5Opdat niet mijn vijand zegge: Ik heb hem overmocht; mijn
   tegenpartijders zich verheugen, wanneer ik zou wankelen.

   ^6Maar ik vertrouw op Uw goedertierenheid; mijn hart zal zich verheugen
   in Uw heil; ik zal den HEERE zingen, omdat Hij aan mij welgedaan heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester. De dwaas zegt in zijn
   hart: Er is geen God. Zij verderven het, zij maken het gruwelijk met
   hun werk; er isniemand, die goed doet.

   ^2De HEERE heeft uit den hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te
   zien, of iemand verstandig ware, die God zocht.

   ^3Zij zijn allen afgeweken, te zamen zijn zij stinkende geworden; er is
   niemand, die goed doet, ook niet een.

   ^4Hebben dan alle werkers der ongerechtigheid geen kennis, die mijn
   volk opeten, alsof zij brood aten? Zij roepen den HEERE niet aan.

   ^5Aldaar zijn zij met vervaardheid vervaard; want God is bij het
   geslacht des rechtvaardigen.

   ^6Gijlieden beschaamt den raad des ellendigen, omdat de HEERE zijn
   Toevlucht is.

   ^7Och, dat Israels verlossing uit Sion kwam! Als de HEERE de gevangenen
   Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israel
   zal verblijd zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Een psalm van David. HEERE, wie zal verkeren in Uw tent? Wie zal
   wonen op den berg Uwer heiligheid?

   ^2Die oprecht wandelt, en gerechtigheid werkt, en die met zijn hart de
   waarheid spreekt;

   ^3Die met zijn tong niet achterklapt, zijn metgezellen geen kwaad doet,
   en geen smaadrede opneemt tegen zijn naaste;

   ^4In wiens ogen de verworpene veracht is, maar hij eert degenen, die
   den HEERE vrezen; heeft hij gezworen tot zijn schade, evenwel verandert
   hij niet;

   ^5Die zijn geld niet geeft op woeker, en geen geschenk neemt tegen den
   onschuldige. Die deze dingen doet, zal niet wankelen in eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Een gouden kleinood van David. Bewaar mij, o God! want ik betrouw op
   U.

   ^2O mijn ziel! gij hebt tot den HEERE gezegd: Gij zijt de HEERE, mijn
   goedheid raakt niet tot U;

   ^3Maar tot de heiligen, die op de aarde zijn, en de heerlijken, in
   dewelke al mijn lust is.

   ^4De smarten dergenen, die een anderen God begiftigen, zullen
   vermenigvuldigd worden; ik zal hun drankofferen van bloed niet offeren,
   en hun namen op mijnlippen niet nemen.

   ^5De HEERE is het deel mijner erve, en mijns bekers; Gij onderhoudt
   mijn lot.

   ^6De snoeren zijn mij in liefelijke plaatsen gevallen; ja, een schone
   erfenis is mij geworden.

   ^7Ik zal den HEERE loven, Die mij raad heeft gegeven; zelfs bij nacht
   onderwijzen mij mijn nieren.

   ^8Ik stel den HEERE geduriglijk voor mij, omdat Hij aan mijn
   rechterhand is, zal ik niet wankelen.

   ^9Daarom is mijn hart verblijd, en mijn eer verheugt zich; ook zal mijn
   vlees zeker wonen.

   ^10Want Gij zult mijn ziel in de hel niet verlaten; Gij zult niet
   toelaten, dat Uw Heilige de verderving zie.

   ^11Gij zult mij het pad des levens bekend maken; verzadiging der
   vreugde is bij Uw aangezicht; liefelijkheden zijn in Uw rechterhand,
   eeuwiglijk. Psalmen 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Een gebed van David. HEERE! hoor de gerechtigheid, merk op mijn
   geschrei, neem ter ore mijn gebed, met onbedriegelijke lippen
   gesproken.

   ^2Laat mijn recht van voor Uw aangezicht uitgaan, laat Uw ogen de
   billijkheden aanschouwen.

   ^3Gij hebt mijn hart geproefd, des nachts bezocht, Gij hebt mij
   getoetst. Gij vindt niets; hetgeen ik gedacht heb, overtreedt mijn mond
   niet.

   ^4Aangaande de handelingen des mensen, ik heb mij, naar het woord Uwer
   lippen, gewacht voor de paden des inbrekers;

   ^5Houdende mijn gangen in Uw sporen, opdat mijn voetstappen niet zouden
   wankelen.

   ^6Ik roep U aan, omdat Gij mij verhoort; o God! neig Uw oor tot mij;
   hoor mijn rede.

   ^7Maak Uw weldadigheden wonderbaar, Gij, Die verlost degenen, die op U
   betrouwen, van degenen, die tegen Uw rechterhand opstaan!

   ^8Bewaar mij als het zwart des oogappels, verberg mij onder de schaduw
   Uwer vleugelen,

   ^9Voor het aangezicht der goddelozen, die mij verwoesten, mijner
   doodsvijanden, die mij omringen.

   ^10Met hun vet besluiten zij zich, met hun mond spreken zij
   hovaardelijk.

   ^11In onzen gang hebben zij ons nu omsingeld, zij zetten hun ogen op
   ons ter aarde nederbukkende.

   ^12Hij is gelijk als een leeuw, die begeert te roven, en als een jonge
   leeuw, zittende in verborgen plaatsen.

   ^13Sta op, HEERE, kom zijn aangezicht voor, vel hem neder; bevrijd mijn
   ziel met Uw zwaard van den goddeloze;

   ^14Met Uw hand van de lieden, o HEERE! van de lieden, die van de wereld
   zijn, welker deel in dit leven is, welker buik Gij vervult met Uw
   verborgen schat; dekinderen worden verzadigd, en zij laten hun
   overschot hun kinderkens achter.

   ^15Maar ik zal Uw aangezicht in gerechtigheid aanschouwen, ik zal
   verzadigd worden met Uw beeld, als ik zal opwaken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Voor den opperzangmeester, een psalm van David, de knecht des HEEREN,
   die de woorden dezes lieds tot den HEERE gesproken heeft, ten dage, als
   deHEERE hem gered had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand
   van Saul.

   ^2Hij zeide dan: Ik zal U hartelijk liefhebben, HEERE, mijn Sterkte!

   ^3De HEERE is mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper; mijn
   God, mijn Rots, op Welken ik betrouw; mijn Schild, en de Hoorn mijns
   heils, mijn HoogVertrek.

   ^4Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en werd verlost van mijn
   vijanden.

   ^5Banden des doods hadden mij omvangen, en beken Belials verschrikten
   mij.

   ^6Banden der hel omringden mij, strikken des doods bejegenden mij.

   ^7Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; Hij
   hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep voor Zijn aangezicht
   kwam in Zijn oren.

   ^8Toen daverde en beefde de aarde, en de gronden der bergen beroerden
   zich en daverden, omdat Hij ontstoken was.

   ^9Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde;
   kolen werden daarvan aangestoken.

   ^10En Hij boog den hemel, en daalde neder, en donkerheid was onder Zijn
   voeten.

   ^11En Hij voer op een cherub, en vloog; ja, Hij vloog snellijk op de
   vleugelen des winds.

   ^12Duisternis zette Hij tot Zijn verberging; rondom Hem was Zijn tent,
   duisterheid der wateren, wolken des hemels.

   ^13Van den glans, die voor Hem was, dreven Zijn wolken daarhenen, hagel
   en vurige kolen.

   ^14En de HEERE donderde in den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem,
   hagel en vurige kolen.

   ^15En Hij zond Zijn pijlen uit, en verstrooide ze; en Hij
   vermenigvuldigde de bliksemen, en verschrikte ze.

   ^16En de diepe kolken der wateren werden gezien, en de gronden der
   wereld werden ontdekt, van Uw schelden, o HEERE! van het geblaas des
   winds van Uwneus.

   ^17Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote
   wateren.

   ^18Hij verloste mij van mijn sterken vijand, en van mijn haters, omdat
   zij machtiger waren dan ik.

   ^19Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was
   mij tot een Steunsel.

   ^20En Hij voerde mij uit in de ruimte, Hij rukte mij uit, want Hij had
   lust aan mij.

   ^21De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid, Hij gaf mij weder naar
   de reinigheid mijner handen.

   ^22Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet
   goddelooslijk afgegaan.

   ^23Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen deed ik
   niet van mij weg.

   ^24Maar ik was oprecht bij Hem, en ik wachtte mij voor mijn
   ongerechtigheid.

   ^25Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar de
   reinigheid mijner handen, voor Zijn ogen.

   ^26Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren, bij den oprechten
   man houdt Gij U oprecht.

   ^27Bij den reine houdt Gij U rein, maar bij den verkeerde bewijst Gij U
   een Worstelaar.

   ^28Want Gij verlost het bedrukte volk, maar de hoge ogen vernedert Gij.

   ^29Want Gij doet mijn lamp lichten; de HEERE, mijn God, doet mijn
   duisternis opklaren.

   ^30Want met U loop ik door een bende, en met mijn God spring ik over
   een muur.

   ^31Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een
   Schild allen, die op Hem betrouwen.

   ^32Want wie is God, behalve de HEERE? En wie is een Rotssteen, dan
   alleen onze God?

   ^33Het is God, Die mij met kracht omgordt; en Hij heeft mijn weg
   volkomen gemaakt.

   ^34Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en Hij stelt mij op
   mijn hoogten.

   ^35Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn
   armen verbroken is.

   ^36Ook hebt Gij mij het schild Uws heils gegeven, en Uw rechterhand
   heeft mij ondersteund, en Uw zachtmoedigheid heeft mij groot gemaakt.

   ^37Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij, en mijn enkelen
   hebben niet gewankeld.

   ^38Ik vervolgde mijn vijanden, en trof hen aan; en ik keerde niet
   weder, totdat ik hen verdaan had.

   ^39Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder
   mijn voeten.

   ^40Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij
   nederbukken, die tegen mij opstonden.

   ^41En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die
   vernielde ik.

   ^42Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij
   antwoordde hun niet.

   ^43Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als
   slijk der straten.

   ^44Gij hebt mij uitgeholpen van de twisten des volks; Gij hebt mij
   gesteld tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft
   mij gediend.

   ^45Zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd;
   vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen.

   ^46Vreemden zijn vervallen, en hebben gesidderd uit hun sloten.

   ^47De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen, en verhoogd zij de
   God mijns heils!

   ^48De God, Die mij volkomen wraak geeft, en de volken onder mij brengt;

   ^49Die mij uithelpt van mijn vijanden; ja, Gij verhoogt mij boven
   degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man des gewelds.

   ^50Daarom zal ik U, o HEERE! loven onder de heidenen; en Uw Naam zal ik
   psalmzingen;

   ^51Die de verlossingen Zijns konings groot maakt, en goedertierenheid
   doet aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad tot in eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2De hemelen vertellen Gods eer, en het uitspansel verkondigt Zijner
   handen werk.

   ^3De dag aan den dag stort overvloediglijk spraak uit, en de nacht aan
   den nacht toont wetenschap.

   ^4Geen spraak, en geen woorden zijn er, waar hun stem niet wordt
   gehoord.

   ^5Hun richtsnoer gaat uit over de ganse aarde, en hun redenen aan het
   einde der wereld; Hij heeft in dezelve een tent gesteld voor de zon.

   ^6En die is als een bruidegom, uitgaande uit zijn slaapkamer; zij is
   vrolijk als een held, om het pad te lopen.

   ^7Haar uitgang is van het einde des hemels, en haar omloop tot aan de
   einden deszelven; en niets is verborgen voor haar hitte.

   ^8De wet des HEEREN is volmaakt, bekerende de ziel; de getuigenis des
   HEEREN is gewis, den slechten wijsheid gevende.

   ^9De bevelen des HEEREN zijn recht, verblijdende het hart; het gebod
   des HEEREN is zuiver, verlichtende de ogen.

   ^10De vreze des HEEREN is rein, bestaande tot in eeuwigheid, de rechten
   des HEEREN zijn waarheid, samen zijn zij rechtvaardig.

   ^11Zij zijn begeerlijker dan goud, ja, dan veel fijn goud; en zoeter
   dan honig en honigzeem.

   ^12Ook wordt Uw knecht door dezelve klaarlijk vermaand; in het houden
   van die is grote loon.

   ^13Wie zou de afdwalingen verstaan? Reinig mij van de verborgene
   afdwalingen.

   ^14Houd Uw knecht ook terug van trotsheden; laat ze niet over mij
   heersen; dan zal ik oprecht zijn en rein van grote overtreding.

   ^15Laat de redenen mijns monds, en de overdenking mijns harten
   welbehagelijk zijn voor Uw aangezicht, o HEERE, mijn Rotssteen en mijn
   Verlosser!
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2De HEERE verhore u in den dag der benauwdheid; de Naam van den God
   Jakobs zette u in een hoog vertrek.

   ^3Hij zende uw hulp uit het heiligdom, en ondersteune u uit Sion.

   ^4Hij gedenke al uwer spijsofferen, en make uw brandoffer tot as. Sela.

   ^5Hij geve u naar uw hart, en vervulle al uw raad.

   ^6Wij zullen juichen over Uw heil, en de vaandelen opsteken in den Naam
   onzes Gods. De HEERE vervulle al uw begeerten.

   ^7Alsnu weet ik, dat de HEERE Zijn Gezalfde behoudt; Hij zal Hem
   verhoren uit den hemel Zijner heiligheid; het heil Zijner rechterhand
   zal zijn metmogendheden.

   ^8Dezen vermelden van wagens, en die van paarden; maar wij zullen
   vermelden van den Naam des HEEREN, onzes Gods.

   ^9Zij hebben zich gekromd, en zijn gevallen; maar wij zijn gerezen en
   staande gebleven.

   ^10O HEERE! behoud; die Koning verhore ons ten dage van ons roepen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2O HEERE! de koning is verblijd over Uw sterkte; en hoezeer is hij
   verheugd over Uw heil!

   ^3Gij hebt hem zijns harten wens gegeven, en de uitspraak zijner lippen
   hebt Gij niet geweerd. Sela.

   ^4Want Gij komt hem voor met zegeningen van het goede; op zijn hoofd
   zet Gij een kroon van fijn goud.

   ^5Het leven heeft hij van U begeerd. Gij hebt het hem gegeven; lengte
   van dagen, eeuwiglijk en altoos.

   ^6Groot is zijn eer door Uw heil; majesteit en heerlijkheid hebt Gij
   hem toegevoegd.

   ^7Want Gij zet hem tot zegeningen in eeuwigheid; Gij vervrolijkt hem
   door vreugde met Uw aangezicht.

   ^8Want de koning vertrouwt op den HEERE, en door de goedertierenheid
   des Allerhoogsten zal hij niet wankelen.

   ^9Uw hand zal alle vijanden vinden; uw rechterhand zal uw haters
   vinden.

   ^10Gij zult hen zetten als een vurige oven ter tijd uws toornigen
   aangezichts; de HEERE zal hen in Zijn toorn verslinden, en het vuur zal
   hen verteren.

   ^11Gij zult hun vrucht van de aarde verdoen, en hun zaad van de
   kinderen der mensen.

   ^12Want zij hebben kwaad tegen U aangelegd; zij hebben een schandelijke
   daad bedacht, doch zullen niets vermogen.

   ^13Want Gij zult hen zetten tot een wit; met Uw pezen zult Gij het op
   hun aangezicht toeleggen.

   ^14Verhoog U, HEERE! in Uw sterkte; zo zullen wij zingen, en Uw macht
   met psalmen loven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth
   hasschachar.

   ^2Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van
   mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?

   ^3Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts,
   en ik heb geen stilte.

   ^4Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.

   ^5Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt
   hen uitgeholpen.

   ^6Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij
   vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

   ^7Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht
   van het volk.

   ^8Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij
   schudden het hoofd, zeggende:

   ^9Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat
   Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!

   ^10Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij
   hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.

   ^11Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner
   moeder aan zijt Gij mijn God.

   ^12Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is
   geen helper.

   ^13Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben
   mij omringd.

   ^14Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en
   brullende leeuw.

   ^15Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen
   gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns
   ingewands.

   ^16Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan
   mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.

   ^17Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners
   heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.

   ^18Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij
   zien op mij.

   ^19Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn
   gewaad.

   ^20Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn
   hulp.

   ^21Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.

   ^22Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der
   eenhoornen.

   ^23Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der
   gemeente zal ik U prijzen.

   ^24Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob!
   vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!

   ^25Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des
   verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft
   gehoord, als die tot Hemriep.

   ^26Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften
   betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.

   ^27De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den
   HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.

   ^28Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE
   bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht
   aanbidden.

   ^29Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.

   ^30Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het
   stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn
   ziel bij het leven niet kanhouden.

   ^31Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot
   in geslachten.

   ^32Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke,
   dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Een psalm van David. De HEERE is mijn Herder, mij zal niets
   ontbreken.

   ^2Hij doet mij nederliggen in grazige weiden; Hij voert mij zachtjes
   aan zeer stille wateren.

   ^3Hij verkwikt mijn ziel; Hij leidt mij in het spoor der gerechtigheid,
   om Zijns Naams wil.

   ^4Al ging ik ook in een dal der schaduw des doods, ik zou geen kwaad
   vrezen, want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.

   ^5Gij richt de tafel toe voor mijn aangezicht, tegenover mijn
   tegenpartijders; Gij maakt mijn hoofd vet met olie, mijn beker is
   overvloeiende.

   ^6Immers zullen mij het goede en de weldadigheid volgen al de dagen
   mijns levens; en ik zal in het huis des HEEREN blijven in lengte van
   dagen
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Een psalm van David. De aarde is des HEEREN, mitsgaders haar volheid,
   de wereld, en die daarin wonen.

   ^2Want Hij heeft ze gegrond op de zeeen, en heeft ze gevestigd op de
   rivieren.

   ^3Wie zal klimmen op den berg des HEEREN, en wie zal staan in de plaats
   Zijner heiligheid?

   ^4Die rein van handen, en zuiver van hart is, die zijn ziel niet opheft
   tot ijdelheid, en die niet bedriegelijk zweert;

   ^5Die zal den zegen ontvangen van den HEERE, en gerechtigheid van den
   God zijns heils.

   ^6Dat is het geslacht dergenen, die naar Hem vragen, die Uw aangezicht
   zoeken, dat is Jakob! Sela.

   ^7Heft uw hoofden op, gij poorten, en verheft u, gij eeuwige deuren,
   opdat de Koning der ere inga!

   ^8Wie is de Koning der ere? De HEERE, sterk en geweldig, de HEERE,
   geweldig in den strijd.

   ^9Heft uw hoofden op, gij poorten, ja, heft op, gij eeuwige deuren!
   opdat de Koning der ere inga!

   ^10Wie is Hij, deze Koning der ere? De HEERE der heirscharen, Die is de
   Koning der ere. Sela.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Een psalm van David. Aleph. Tot U, o HEERE! hef ik mijn ziel op.

   ^2Beth. Mijn God! op U vertrouw ik; laat mij niet beschaamd worden;
   laat mijn vijanden niet van vreugde opspringen over mij.

   ^3Gimel. Ja, allen, die U verwachten, zullen niet beschaamd worden; zij
   zullen beschaamd worden, die trouwelooslijk handelen zonder oorzaak.

   ^4Daleth. HEERE! maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden.

   ^5He. Vau. Leid mij in Uw waarheid, en leer mij, want Gij zijt de God
   mijns heils; U verwacht ik den ganse dag.

   ^6Zain. Gedenk, HEERE! Uwer barmhartigheden en Uwer goedertierenheden,
   want die zijn van eeuwigheid.

   ^7Cheth. Gedenk niet der zonden mijner jonkheid, noch mijner
   overtredingen; gedenk mijner naar Uw goedertierenheid, om Uwer goedheid
   wil, o HEERE!

   ^8Teth. De HEERE is goed en recht; daarom zal Hij de zondaars
   onderwijzen in den weg.

   ^9Jod. Hij zal de zachtmoedigen leiden in het recht, en Hij zal den
   zachtmoedigen Zijn weg leren.

   ^10Caph. Alle paden des HEEREN zijn goedertierenheid en waarheid,
   dengenen, die Zijn verbond en Zijn getuigenissen bewaren.

   ^11Lamed. Om Uws Naams wil, HEERE! zo vergeef mijn ongerechtigheid,
   want die is groot.

   ^12Mem. Wie is de man, die den HEERE vreest? Hij zal hem onderwijzen in
   den weg, dien hij zal hebben te verkiezen.

   ^13Nun. Zijn ziel zal vernachten in het goede, en zijn zaad zal de
   aarde beerven.

   ^14Samech. De verborgenheid des HEEREN is voor degenen, die Hem vrezen;
   en Zijn verbond, om hun die bekend te maken.

   ^15Ain. Mijn ogen zijn geduriglijk op den HEERE, want Hij zal mijn
   voeten uit het net uitvoeren.

   ^16Pe. Wend U tot mij, en wees mij genadig, want ik ben eenzaam en
   ellendig.

   ^17Tsade. De benauwdheden mijns harten hebben zich wijd uitgestrekt;
   voer mij uit mijn noden.

   ^18Resch. Aanzie mijn ellende, en mijn moeite, en neem weg al mijn
   zonden.

   ^19Resch. Aanzie mijn vijanden, want zij vermenigvuldigen, en zij haten
   mij met een wreveligen haat.

   ^20Schin. Bewaar mijn ziel, en red mij; laat mij niet beschaamd worden,
   want ik betrouw op U.

   ^21Thau. Laat oprechtigheid en vroomheid mij behoeden, want ik verwacht
   U.

   ^22O God! verlos Israel uit al zijn benauwdheden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Een psalm van David! Doe mij recht, HEERE! want ik wandel in mijn
   oprechtigheid; en ik vertrouw op den HEERE, ik zal niet wankelen.

   ^2Proef mij, HEERE, en verzoek mij; toets mijn nieren en mijn hart.

   ^3Want Uw goedertierenheid is voor mijn ogen, en ik wandel in Uw
   waarheid.

   ^4Ik zit niet bij ijdele lieden, en met bedekte lieden ga ik niet om.

   ^5Ik haat de vergadering der boosdoeners, en bij de goddelozen zit ik
   niet.

   ^6Ik was mijn handen in onschuld, en ik ga rondom uw altaar, o HEERE!

   ^7Om te doen horen de stem des lofs, en om te vertellen al Uw wonderen.

   ^8HEERE! ik heb lief de woning van Uw huis, en de plaats des
   tabernakels Uwer eer.

   ^9Raap mijn ziel niet weg met de zondaren, noch mijn leven met de
   mannen des bloeds;

   ^10In welker handen schandelijk bedrijf is, en welker rechterhand vol
   geschenken is.

   ^11Maar ik wandel in mijn oprechtigheid, verlos mij dan en wees mij
   genadig.

   ^12Mijn voet staat op effen baan; ik zal den HEERE loven in de
   vergaderingen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Een psalm van David. De HEERE is mijn Licht en mijn Heil, voor wien
   zou ik vrezen? De HEERE is mijns levens kracht, voor wien zou ik
   vervaard zijn?

   ^2Als de bozen, mijn tegenpartijen, en mijn vijanden tegen mij, tot mij
   naderden, om mijn vlees te eten, stieten zij zelven aan, en vielen.

   ^3Ofschoon mij een leger belegerde, mijn hart zou niet vrezen; ofschoon
   een oorlog tegen mij opstond, zo vertrouw ik hierop.

   ^4Een ding heb ik van den HEERE begeerd, dat zal ik zoeken: dat ik al
   de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des HEEREN, om de
   liefelijkheid desHEEREN te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn
   tempel.

   ^5Want Hij versteekt mij in Zijn hut, ten dage des kwaads; Hij verbergt
   mij in het verborgene Zijner tent; Hij verhoogt mij op een rotssteen.

   ^6Ook nu zal mijn hoofd verhoogd worden boven mijn vijanden, die rondom
   mij zijn, en ik zal in Zijn tent offeranden des geklanks offeren; ik
   zal zingen, ja, psalmzingen den HEERE.

   ^7Hoor, HEERE! mijn stem, als ik roep; en wees mij genadig, en antwoord
   mij.

   ^8Mijn hart zegt tot U: Gij zegt: Zoek Mijn aangezicht; ik zoek Uw
   aangezicht, o HEERE!

   ^9Verberg Uw aangezicht niet voor mij, keer Uw knecht niet af in toorn;
   Gij zijt mijn Hulp geweest, begeef mij niet, en verlaat mij niet, o God
   mijns heils!

   ^10Want mijn vader en mijn moeder hebben mij verlaten, maar de HEERE
   zal mij aannemen.

   ^11HEERE! leer mij Uw weg, en leid mij in het rechte pad, om mijner
   verspieders wil.

   ^12Geef mij niet over in de begeerte mijner tegenpartijders; want valse
   getuigen zijn tegen mij opgestaan, mitsgaders die wrevel uitblaast.

   ^13Zo ik niet had geloofd, dat ik het goede des HEEREN zou zien in het
   land der levenden, ik ware vergaan.

   ^14Wacht op den HEERE, zijt sterk, en Hij zal uw hart versterken, ja,
   wacht op den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Een psalm van David. Tot U roep ik, HEERE! mijn Rotssteen, houd U
   niet als doof van mij af; opdat ik niet, zo Gij U van mij stil houdt,
   vergeleken worde metdegenen, die in den kuil nederdalen.

   ^2Hoor de stem mijner smekingen, als ik tot U roep, als ik mijn handen
   ophef naar de aanspraakplaats Uwer heiligheid.

   ^3Trek mij niet weg met de goddelozen, en met de werkers der
   ongerechtigheid, die van vrede spreken met hun naasten, maar kwaad is
   in hun hart.

   ^4Geef hun naar hun doen, en naar de boosheid hunner handelingen; geef
   hun naar hunner handen werk; doe hun vergelding tot hen wederkeren.

   ^5Omdat zij niet letten op de daden des HEEREN, noch op het werk Zijner
   handen, zo zal Hij hen afbreken en zal hen niet bouwen.

   ^6Geloofd zij de HEERE, want Hij heeft de stem mijner smekingen
   gehoord.

   ^7De HEERE is mijn Sterkte en mijn Schild; op Hem heeft mijn hart
   vertrouwd, en ik ben geholpen; dies springt mijn hart van vreugde, en
   ik zal Hem met mijngezang loven.

   ^8De HEERE is hunlieder Sterkte, en Hij is de Sterkheid der
   verlossingen Zijns Gezalfden.

   ^9Verlos Uw volk, en zegen Uw erve, en weid hen, en verhef hen tot in
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Een psalm van David. Geeft den HEERE, gij kinderen der machtigen!
   geeft den HEERE eer en sterkte.

   ^2Geeft den HEERE de eer Zijns Naams, aanbidt den HEERE in de
   heerlijkheid des heiligdoms.

   ^3De stem des HEEREN is op de wateren, de God der ere dondert; de HEERE
   is op de grote wateren.

   ^4De stem des HEEREN is met kracht, de stem des HEEREN is met
   heerlijkheid.

   ^5De stem des HEEREN breekt de cederen; ja, de HEERE verbreekt de
   cederen van Libanon.

   ^6En Hij doet ze huppelen als een kalf, de Libanon en Sirjon als een
   jongen eenhoorn.

   ^7De stem des HEEREN houwt er vlammen vuurs uit.

   ^8De stem des HEEREN doet de woestijn beven; de HEERE doet de woestijn
   Kades beven.

   ^9De stem des HEEREN doet de hinden jongen werpen, en ontbloot de
   wouden; maar in Zijn tempel zegt Hem een iegelijk eer.

   ^10De HEERE heeft gezeten over den watervloed; ja, de HEERE zit, Koning
   in eeuwigheid.

   ^11De HEERE zal Zijn volk sterkte geven; de HEERE zal Zijn volk zegenen
   met vrede.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Een psalm, een lied der inwijding van Davids huis.

   ^2Ik zal U verhogen, HEERE, want Gij hebt mij opgetrokken, en mijn
   vijanden over mij niet verblijd.

   ^3HEERE, mijn God! ik heb tot U geroepen, en Gij hebt mij genezen.

   ^4HEERE! Gij hebt mijn ziel uit het graf opgevoerd; Gij hebt mij bij
   het leven behouden, dat ik in den kuil niet ben nedergedaald.

   ^5Psalmzingt den HEERE, gij Zijn gunstgenoten! en zegt lof ter
   gedachtenis Zijner heiligheid.

   ^6Want een ogenblik is er in Zijn toorn, maar een leven in Zijn
   goedgunstigheid; des avonds vernacht het geween, maar des morgens is er
   gejuich.

   ^7Ik zeide wel in mijn voorspoed: Ik zal niet wankelen in eeuwigheid.

   ^8Want, HEERE! Gij hadt mijn berg door Uw goedgunstigheid vastgezet;
   maar toen Gij Uw aangezicht verborgt, werd ik verschrikt.

   ^9Tot U, HEERE! riep ik, en ik smeekte tot den HEERE:

   ^10Wat gewin is er in mijn bloed, in mijn nederdalen tot de groeve? Zal
   U het stof loven? Zal het Uw waarheid verkondigen?

   ^11Hoor, HEERE! en wees mij genadig; HEERE! wees mij een Helper.

   ^12Gij hebt mij mijn weeklage veranderd in een rei; Gij hebt mijn zak
   ontbonden, en mij met blijdschap omgord;

   ^13Opdat mijn eer U psalmzinge, en niet zwijge. HEERE, mijn God! in
   eeuwigheid zal ik U loven. Psalmen 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Op U, o HEERE! betrouw ik, laat mij niet beschaamd worden in
   eeuwigheid; help mij uit door Uw gerechtigheid.

   ^3Neig Uw oor tot mij, red mij haastelijk; wees mij tot een sterke
   Rotssteen, tot een zeer vast Huis, om mij te behouden.

   ^4Want Gij zijt mijn Steenrots en mijn Burg; leid mij dan, en voer mij,
   om Uws Naams wil.

   ^5Doe mij uitgaan uit het net, dat zij voor mij verborgen hebben, want
   Gij zijt mijn Sterkte.

   ^6In Uw hand beveel ik mijn geest; Gij hebt mij verlost, HEERE, Gij,
   God der waarheid!

   ^7Ik haat degenen, die op valse ijdelheden acht nemen, en ik betrouw op
   den HEERE.

   ^8Ik zal mij verheugen en verblijden in Uw goedertierenheid, omdat Gij
   mijn ellende hebt aangezien, en mijn ziel in benauwdheden gekend;

   ^9En mij niet hebt overgeleverd in de hand des vijands; Gij hebt mijn
   voeten doen staan in de ruimte.

   ^10Wees mij genadig, HEERE! want mij is bange; van verdriet is
   doorknaagd mijn oog, mijn ziel en mijn buik.

   ^11Want mijn leven is verteerd van droefenis, en mijn jaren van
   zuchten; mijn kracht is vervallen door mijn ongerechtigheid, en mijn
   beenderen zijn doorknaagd.

   ^12Vanwege al mijn wederpartijders ben ik, ook mijn naburen, grotelijks
   tot een smaad geworden, en mijn bekenden tot een schrik; die mij op de
   straten zien, vlieden van mij weg.

   ^13Ik ben uit het hart vergeten als een dode; ik ben geworden als een
   bedorven vat.

   ^14Want ik hoorde de naspraak van velen; vreze is van rondom, dewijl
   zij te zamen tegen mij raadslaan; zij denken mijn ziel te nemen.

   ^15Maar ik vertrouw op U, o HEERE! Ik zeg: Gij zijt mijn God.

   ^16Mijn tijden zijn in Uw hand; red mij van de hand mijner vijanden, en
   van mijn vervolgers.

   ^17Laat Uw aangezicht over Uw knecht lichten; verlos mij door Uw
   goedertierenheid.

   ^18HEERE! laat mij niet beschaamd worden, want ik roep U aan; laat de
   goddelozen beschaamd worden, laat hen zwijgen in het graf.

   ^19Laat de valse lippen stom worden, die hard spreken tegen den
   rechtvaardige, in hoogmoed en verachting.

   ^20O, hoe groot is Uw goed, dat Gij weggelegd hebt voor degenen, die U
   vrezen; dat Gij gewrocht hebt voor degenen, die op U betrouwen, in
   detegenwoordigheid der mensenkinderen!

   ^21Gij verbergt hen in het verborgene Uws aangezichts voor de
   hoogmoedigheden des mans; Gij versteekt hen in een hut voor de twist
   der tongen.

   ^22Geloofd zij de HEERE, want Hij heeft Zijn goedertierenheid aan mij
   wonderlijk gemaakt, mij voerende als in een vaste stad.

   ^23Ik zeide wel in mijn haasten: Ik ben afgesneden van voor Uw ogen;
   dan nog hoordet Gij de stem mijner smekingen, als ik tot U riep.

   ^24Hebt den HEERE lief, gij, al Zijn gunstgenoten! want de HEERE
   behoedt de gelovigen, en vergeldt overvloediglijk dengene, die hoogmoed
   bedrijft.

   ^25Zijt sterk, en Hij zal ulieder hart versterken, allen gij, die op
   den HEERE hoopt!
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Een onderwijzing van David. Welgelukzalig is hij, wiens overtreding
   vergeven, wiens zonde bedekt is.

   ^2Welgelukzalig is de mens, dien de HEERE de ongerechtigheid niet
   toerekent, en in wiens geest geen bedrog is.

   ^3Toen ik zweeg, werden mijn beenderen verouderd, in mijn brullen den
   gansen dag.

   ^4Want Uw hand was dag en nacht zwaar op mij; mijn sap werd veranderd
   in zomerdroogten. Sela.

   ^5Mijn zonde maakte ik U bekend, en mijn ongerechtigheid bedekte ik
   niet. Ik zeide: Ik zal belijdenis van mijn overtredingen doen voor den
   HEERE; en Gijvergaaft de ongerechtigheid mijner zonde. Sela.

   ^6Hierom zal U ieder heilige aanbidden in vindenstijd; ja, in een
   overloop van grote wateren zullen zij hem niet aanraken.

   ^7Gij zijt mij een Verberging; Gij behoedt mij voor benauwdheid; Gij
   omringt mij met vrolijke gezangen van bevrijding. Sela.

   ^8Ik zal u onderwijzen, en u leren van den weg, dien gij gaan zult; Ik
   zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn.

   ^9Weest niet gelijk een paard, gelijk een muilezel, hetwelk geen
   verstand heeft, welks muil men breidelt met toom en gebit, opdat het
   tot u niet genake.

   ^10De goddeloze heeft veel smarten, maar die op den HEERE vertrouwt,
   dien zal de goedertierenheid omringen.

   ^11Verblijdt u in den HEERE, en verheugt u, gij rechtvaardigen! en
   zingt vrolijk, alle gij oprechten van harte!
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Gij rechtvaardigen! zingt vrolijk in den HEERE; lof betaamt den
   oprechten.

   ^2Looft den HEERE met de harp; psalmzingt Hem met de luit, en het
   tiensnarig instrument.

   ^3Zingt Hem een nieuw lied; speelt wel met vrolijk geschal.

   ^4Want des HEEREN woord is recht, en al Zijn werk getrouw.

   ^5Hij heeft gerechtigheid en gericht lief; de aarde is vol van de
   goedertierenheid des HEEREN.

   ^6Door het Woord des HEEREN zijn de hemelen gemaakt, en door den Geest
   Zijns monds al hun heir.

   ^7Hij vergadert de wateren der zee als op een hoop; Hij stelt den
   afgronden schatkameren.

   ^8Laat de ganse aarde voor den HEERE vrezen; laat alle inwoners van de
   wereld voor Hem schrikken.

   ^9Want Hij spreekt, en het is er; Hij gebiedt, en het staat er.

   ^10De HEERE vernietigt den raad der heidenen; Hij breekt de gedachten
   der volken.

   ^11Maar de raad des HEEREN bestaat in eeuwigheid, de gedachten Zijns
   harten van geslacht tot geslacht.

   ^12Welgelukzalig is het volk, welks God de HEERE is; het volk, dat Hij
   Zich ten erve verkoren heeft.

   ^13De HEERE schouwt uit den hemel, en ziet alle mensenkinderen.

   ^14Hij ziet uit van Zijn vaste woonplaats op alle inwoners der aarde.

   ^15Hij formeert hun aller hart; Hij let op al hun werken.

   ^16Een koning wordt niet behouden door een groot heir; een held wordt
   niet gered door grote kracht;

   ^17Het paard feilt ter overwinning, en bevrijdt niet door zijn grote
   sterkte.

   ^18Ziet, des HEEREN oog is over degenen, die Hem vrezen, op degenen,
   die op Zijn goedertierenheid hopen.

   ^19Om hun ziel van den dood te redden, en om hen bij het leven te
   houden in den honger.

   ^20Onze ziel verbeidt den HEERE: Hij is onze Hulp en ons Schild.

   ^21Want ons hart is in Hem verblijd, omdat wij op den Naam Zijner
   heiligheid vertrouwen.

   ^22Uw goedertierenheid, HEERE! zij over ons; gelijk als wij op U hopen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Een psalm van David, als hij zijn gelaat veranderd had voor het
   aangezicht van Abimelech, die hem wegjoeg, dat hij doorging.

   ^2Aleph. Ik zal den HEERE loven te aller tijd; Zijn lof zal geduriglijk
   in mijn mond zijn.

   ^3Beth. Mijn ziel zal zich beroemen in den HEERE; de zachtmoedigen
   zullen het horen en verblijd zijn.

   ^4Gimel. Maakt den HEERE met mij groot, en laat ons Zijn Naam samen
   verhogen.

   ^5Daleth. Ik heb den HEERE gezocht, en Hij heeft mij geantwoord, en mij
   uit al mijn vrezen gered.

   ^6He. Vau. Zij hebben op Hem gezien, ja, Hem als een waterstroom
   aangelopen; en hun aangezichten zijn niet schaamrood geworden.

   ^7Zain. Deze ellendige riep, en de HEERE hoorde; en Hij verloste hem
   uit al zijn benauwdheden.

   ^8Cheth. De Engel des HEEREN legert Zich rondom degenen, die Hem
   vrezen, en rukt hen uit.

   ^9Teth. Smaakt en ziet, dat de HEERE goed is; welgelukzalig is de man,
   die op Hem betrouwt.

   ^10Jod. Vreest den HEERE, gij Zijn heiligen! want die Hem vrezen,
   hebben geen gebrek.

   ^11Caph. De jonge leeuwen lijden armoede, en hongeren; maar die den
   HEERE zoeken, hebben geen gebrek aan enig goed.

   ^12Lamed. Komt, gij, kinderen! hoort naar mij! ik zal u des HEEREN
   vreze leren.

   ^13Mem. Wie is de man, die lust heeft ten leven, die dagen liefheeft,
   om het goede te zien?

   ^14Nun. Bewaar uw tong van het kwaad, en uw lippen van bedrog te
   spreken.

   ^15Samech. Wijk af van het kwaad, en doe het goede; zoek den vrede, en
   jaag dien na.

   ^16Ain. De ogen des HEEREN zijn op de rechtvaardigen, en Zijn oren tot
   hun geroep.

   ^17Pe. Het aangezicht des HEEREN is tegen degenen, die kwaad doen, om
   hun gedachtenis van de aarde uit te roeien.

   ^18Tsade. Zij roepen, en de HEERE hoort, en Hij redt hen uit al hun
   benauwdheden.

   ^19Koph. De HEERE is nabij de gebrokenen van harte, en Hij behoudt de
   verslagenen van geest.

   ^20Resch. Vele zijn de tegenspoeden des rechtvaardigen; maar uit alle
   die redt hem de HEERE.

   ^21Schin. Hij bewaart al zijn beenderen; niet een van die wordt
   gebroken.

   ^22Thau. De boosheid zal den goddeloze doden; en die den rechtvaardige
   haten, zullen schuldig verklaard worden.

   ^23De HEERE verlost de ziel Zijner knechten; en allen, die op Hem
   betrouwen, zullen niet schuldig verklaard worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Een psalm van David. Twist, HEERE! met mijn twisters; strijd met mijn
   bestrijders.

   ^2Grijp het schild en de rondas, en sta op tot mijn hulp.

   ^3En breng de spies voort, en sluit den weg toe, mijn vervolgers
   tegemoet; zeg tot mijn ziel: Ik ben uw Heil.

   ^4Laat hen beschaamd en te schande worden, die mijn ziel zoeken; laat
   hen achterwaarts gedreven en schaamrood worden, die kwaad tegen mij
   bedenken.

   ^5Laat hen worden als kaf voor den wind, en de Engel des HEEREN drijve
   hen weg.

   ^6Hun weg zij duister en gans slibberig; en de Engel des HEEREN
   vervolge hen.

   ^7Want zij hebben zonder oorzaak de groeve van hun net voor mij
   verborgen; zij hebben zonder oorzaak gegraven voor mijn ziel.

   ^8De verwoesting overkome hem, dat hij het niet wete, en zijn net, dat
   hij verborgen heeft, vange hemzelven; hij valle daarin met verwoesting.

   ^9Zo zal mijn ziel zich verheugen in den HEERE; zij zal vrolijk zijn in
   Zijn heil.

   ^10Al mijn beenderen zullen zeggen: HEERE, wie is U gelijk! U, Die den
   ellendige redt van dien, die sterker is dan hij, en den ellendige en
   nooddruftige van zijnberover.

   ^11Wrevelige getuigen staan er op; hetgeen ik niet weet, eisen zij van
   mij.

   ^12Zij vergelden mij kwaad voor goed, de beroving mijner ziel.

   ^13Mij aangaande daarentegen, als zij krank waren, was een zak mijn
   kleed; ik kwelde mijn ziel met vasten, en mijn gebed keerde weder in
   mijn boezem.

   ^14Ik ging steeds, alsof het een vriend, alsof het mij een broeder
   geweest ware; ik ging gebukt in het zwart, als een, die over zijn
   moeder treurt.

   ^15Maar als ik hinkte, waren zij verblijd, en verzamelden zich; zij
   verzamelden zich tot mij als geslagenen, en ik merkte niets; zij
   scheurden hun klederen, enzwegen niet stil.

   ^16Onder de huichelende spotachtige tafelbroeders knersten zij over mij
   met hun tanden.

   ^17HEERE! hoe lang zult Gij toezien? Breng mijn ziel weder van
   hunlieder verwoestingen, mijn eenzame van de jonge leeuwen.

   ^18Zo zal ik U loven in de grote gemeente; onder machtig veel volks zal
   ik U prijzen.

   ^19Laat hen zich niet verblijden over mij, die mij om valse oorzaken
   vijanden zijn; noch wenken met de ogen, die mij zonder oorzaak haten.

   ^20Want zij spreken niet van vrede, maar zij bedenken bedriegelijke
   zaken tegen de stillen in het land.

   ^21En zij sperren hun mond wijd op tegen mij; zij zeggen: Ha, ha, ons
   oog heeft het gezien!

   ^22HEERE! Gij hebt het gezien, zwijg niet; HEERE! wees niet verre van
   mij.

   ^23Ontwaak en word wakker tot mijn recht; mijn God en HEERE! tot mijn
   twistzaak.

   ^24Doe mij recht naar Uw gerechtigheid, HEERE, mijn God! en laat hen
   zich over mij niet verblijden.

   ^25Laat hen niet zeggen in hun hart: Heah, onze ziel! laat hen niet
   zeggen: Wij hebben hem verslonden!

   ^26Laat hen beschaamd en te zamen schaamrood worden, die zich in mijn
   kwaad verblijden; laat hen met schaamte en schande bekleed worden, die
   zich tegen mijgroot maken.

   ^27Laat hen vrolijk zingen en verblijd zijn, die lust hebben tot mijn
   gerechtigheid; en laat hen geduriglijk zeggen: Groot gemaakt zij de
   HEERE, Die lust heeft tot denvrede Zijns knechts!

   ^28Zo zal mijn tong vermelden Uw gerechtigheid, en Uw lof den gansen
   dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Een psalm van David, den knecht des HEEREN, voor den
   opperzangmeester.

   ^2De overtreding des goddelozen spreekt in het binnenste van mijn hart:
   Er is geen vreze Gods voor zijn ogen.

   ^3Want hij vleit zichzelven in zijn ogen, als men zijn ongerechtigheid
   bevindt, die te haten is.

   ^4De woorden zijns monds zijn onrecht en bedrog; hij laat na te
   verstaan tot weldoen.

   ^5Hij bedenkt onrecht op zijn leger; hij stelt zich op een weg, die
   niet goed is; het kwaad verwerpt hij niet.

   ^6O HEERE! Uw goedertierenheid is tot in de hemelen; Uw waarheid tot de
   bovenste wolken toe.

   ^7Uw gerechtigheid is als de bergen Gods; Uw oordelen zijn een grote
   afgrond; HEERE! Gij behoudt mensen en beesten.

   ^8Hoe dierbaar is Uw goedertierenheid, o God! Dies de mensenkinderen
   onder de schaduw Uwer vleugelen toevlucht nemen.

   ^9Zij worden dronken van de vettigheid Uws huizes; en Gij drenkt hen
   uit de beek Uwer wellusten.

   ^10Want bij U is de fontein des levens; in Uw licht zien wij het licht.

   ^11Strek Uw goedertierenheid uit over degenen, die U kennen, en Uw
   gerechtigheid over de oprechten van hart.

   ^12De voet der hovaardigen kome niet over mij, en de hand der
   goddelozen doe mij niet omzwerven.

   ^13Aldaar zijn de werkers der ongerechtigheid gevallen; zij zijn
   nedergestoten, en kunnen niet weder opstaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1Een psalm van David. Aleph. Ontsteek u niet over de boosdoeners;
   benijd hen niet, die onrecht doen.

   ^2Want als gras zullen zij haast worden afgesneden, en als de groene
   grasscheutjes zullen zij afvallen.

   ^3Beth. Vertrouw op den HEERE, en doe het goede; bewoon de aarde, en
   voed u met getrouwigheid.

   ^4En verlustig u in den HEERE, zo zal Hij u geven de begeerten uws
   harten.

   ^5Gimel. Wentel uw weg op den HEERE, en vertrouw op Hem; Hij zal het
   maken;

   ^6En zal uw gerechtigheid doen voortkomen als het licht, en uw recht
   als den middag.

   ^7Daleth. Zwijg den HEERE, en verbeid Hem; ontsteek u niet over
   dengene, wiens weg voorspoedig is; over een man, die listige aanslagen
   uitvoert.

   ^8He. Laat af van toorn, en verlaat de grimmigheid; ontsteek u niet,
   immers niet, om kwaad te doen.

   ^9Want de boosdoeners zullen uitgeroeid worden, maar die den HEERE
   verwachten, die zullen de aarde erfelijk bezitten.

   ^10Vau. En nog een weinig, en de goddeloze zal er niet zijn; en gij
   zult acht nemen op zijn plaats, maar hij zal er niet wezen.

   ^11De zachtmoedigen daarentegen zullen de aarde erfelijk bezitten, en
   zich verlustigen over groten vrede.

   ^12Zain. De goddeloze bedenkt listige aanslagen tegen den
   rechtvaardige, en hij knerst over hem met zijn tanden.

   ^13De Heere belacht hem, want Hij ziet, dat zijn dag komt.

   ^14Cheth. De goddelozen hebben het zwaard uitgetrokken, en hun boog
   gespannen, om den ellendige en nooddruftige neder te vellen, om te
   slachten, die oprechtvan weg zijn.

   ^15Hun zwaard zal in hunlieder hart gaan; en hun bogen zullen verbroken
   worden.

   ^16Teth. Het weinige, dat de rechtvaardige heeft, is beter dan de
   overvloed veler goddelozen.

   ^17Want de armen der goddelozen zullen verbroken worden; maar de HEERE
   ondersteunt de rechtvaardigen.

   ^18Jod. De HEERE kent de dagen der oprechten; en hun erfenis zal in
   eeuwigheid blijven.

   ^19Zij zullen niet beschaamd worden in den kwade tijd, en in de dagen
   des hongers zullen zij verzadigd worden.

   ^20Caph. Maar de goddelozen zullen vergaan, en de vijanden des HEEREN
   zullen verdwijnen, als het kostelijkste der lammeren; met den rook
   zullen zijverdwijnen.

   ^21Lamed. De goddeloze ontleent en geeft niet weder; maar de
   rechtvaardige ontfermt zich, en geeft.

   ^22Want zijn gezegenden zullen de aarde erfelijk bezitten; maar zijn
   vervloekten zullen uitgeroeid worden.

   ^23Mem. De gangen deszelven mans worden van den HEERE bevestigd; en Hij
   heeft lust aan zijn weg.

   ^24Als hij valt, zo wordt hij niet weggeworpen, want de HEERE
   ondersteunt zijn hand.

   ^25Nun. Ik ben jong geweest, ook ben ik oud geworden, maar heb niet
   gezien den rechtvaardige verlaten, noch zijn zaad zoekende brood.

   ^26Den gansen dag ontfermt hij zich, en leent; en zijn zaad is tot
   zegening.

   ^27Samech. Wijk af van het kwade, en doe het goede, en woon in
   eeuwigheid.

   ^28Want de HEERE heeft het recht lief, en zal Zijn gunstgenoten niet
   verlaten; in eeuwigheid worden zij bewaard; maar het zaad der
   goddelozen wordt uitgeroeid.

   ^29De rechtvaardigen zullen de aarde erfelijk bezitten, en in
   eeuwigheid daarop wonen.

   ^30Pe. De mond des rechtvaardigen vermeldt wijsheid, en zijn tong
   spreekt het recht.

   ^31De wet zijns Gods is in zijn hart; zijn gangen zullen niet
   slibberen.

   ^32Tsade. De goddeloze loert op den rechtvaardige, en zoekt hem te
   doden.

   ^33Maar de HEERE laat hem niet in zijn hand; en Hij verdoemt hem niet,
   als hij geoordeeld wordt.

   ^34Koph. Wacht op den HEERE, en houd Zijn weg, en Hij zal u verhogen,
   om de aarde erfelijk te bezitten; gij zult zien, dat de goddelozen
   worden uitgeroeid.

   ^35Resch. Ik heb gezien een gewelddrijvende goddeloze, die zich
   uitbreidde als een groene inlandse boom.

   ^36Maar hij ging door, en zie, hij was er niet meer; en ik zocht hem,
   maar hij werd niet gevonden.

   ^37Schin. Let op den vrome, en zie naar den oprechte; want het einde
   van dien man zal vrede zijn.

   ^38Maar de overtreders worden te zamen verdelgd. het einde der
   goddelozen wordt uitgeroeid.

   ^39Thau. Doch het heil der rechtvaardigen is van den HEERE; hun Sterkte
   ter tijd van benauwdheid.

   ^40En de HEERE zal hen helpen, en zal hen bevrijden; Hij zal ze
   bevrijden van de goddelozen, en zal ze behouden; want zij betrouwen op
   Hem. Psalmen 38
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Een psalm van David, om te doen gedenken.

   ^2O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw
   grimmigheid.

   ^3Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij
   nedergedaald.

   ^4Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen
   vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

   ^5Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last
   zijn zij mij te zwaar geworden.

   ^6Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

   ^7Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den
   gansen dag in het zwart.

   ^8Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets
   geheels in mijn vlees.

   ^9Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het
   geruis mijns harten.

   ^10HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet
   verborgen.

   ^11Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het
   licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

   ^12Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en
   mijn nabestaanden staan van verre.

   ^13En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad
   zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

   ^14Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme,
   die zijn mond niet opendoet.

   ^15Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen
   tegenredenen zijn.

   ^16Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

   ^17Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer
   mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

   ^18Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

   ^19Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege
   mijn zonde.

   ^20Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse
   oorzaken haten, worden groot.

   ^21En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het
   goede najaag.

   ^22Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

   ^23Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, voor Jeduthun.

   ^2Ik zeide: Ik zal mijn wegen bewaren, dat ik niet zondige met mijn
   tong; ik zal mijn mond met een breidel bewaren, terwijl de goddeloze
   nog tegenover mij is.

   ^3Ik was verstomd door stilzwijgen, ik zweeg van het goede; maar mijn
   smart werd verzwaard.

   ^4Mijn hart werd heet in mijn binnenste, een vuur ontbrandde in mijn
   overdenking; toen sprak ik met mijn tong:

   ^5HEERE! maak mij bekend mijn einde, en welke de mate mijner dagen zij;
   dat ik wete, hoe vergankelijk ik zij.

   ^6Zie, Gij hebt mijn dagen een handbreed gesteld, en mijn leeftijd is
   als niets voor U; immers is een ieder mens, hoe vast hij staat, enkel
   ijdelheid. Sela.

   ^7Immers wandelt de mens als in een beeld, immers woelen zij ijdelijk;
   men brengt bijeen, en men weet niet, wie het naar zich nemen zal.

   ^8En nu, wat verwacht ik, o HEERE! Mijn hoop, die is op U.

   ^9Verlos mij van al mijn overtredingen; en stel mij niet tot een smaad
   des dwazen.

   ^10Ik ben verstomd, ik zal mijn mond niet opendoen, want Gij hebt het
   gedaan.

   ^11Neem Uw plage van op mij weg, ik ben bezweken van de bestrijding
   Uwer hand.

   ^12Kastijdt Gij iemand met straffingen om de ongerechtigheid, zo doet
   Gij zijn bevalligheid smelten als een mot; immers is een ieder mens
   ijdelheid. Sela.

   ^13Hoor, HEERE! mijn gebed, en neem mijn geroep ter ore; zwijg niet tot
   mijn tranen; want ik ben een vreemdeling bij U, een bijwoner, gelijk al
   mijn vaders.

   ^14Wend U van mij af, dat ik mij verkwikke, eer dat ik heenga, en ik
   niet meer zij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Davids psalm, voor den opperzangmeester.

   ^2Ik heb den HEERE lang verwacht; en Hij heeft Zich tot mij geneigd, en
   mijn geroep gehoord.

   ^3En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk
   opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft
   mijn gangen vastgemaakt.

   ^4En Hij heeft een nieuw lied in mijn mond gegeven, een lofzang onzen
   Gode; velen zullen het zien, en vrezen, en op den HEERE vertrouwen.

   ^5Welgelukzalig is de man, die den HEERE tot zijn vertrouwen stelt, en
   niet omziet naar de hovaardigen, en die tot leugen afwijken.

   ^6Gij, o HEERE, mijn God! hebt Uw wonderen en Uw gedachten aan ons vele
   gemaakt, men kan ze niet in orde bij U verhalen; zal ik ze verkondigen
   enuitspreken, zo zijn zij menigvuldiger dan dat ik ze zou kunnen
   vertellen.

   ^7Gij hebt geen lust gehad aan slachtoffer en spijsoffer; Gij hebt mij
   de oren doorboord; brandoffer en zondoffer hebt Gij niet geeist.

   ^8Toen zeide ik: Zie, ik kom; in de rol des boeks is van mij
   geschreven.

   ^9Ik heb lust, o mijn God! om Uw welbehagen te doen; en Uw wet is in
   het midden mijns ingewands.

   ^10Ik boodschap de gerechtigheid in de grote gemeente; zie, mijn lippen
   bedwing ik niet; HEERE! Gij weet het.

   ^11Uw gerechtigheid bedek ik niet in het midden mijns harten; Uw
   waarheid en Uw heil spreek ik uit; Uw weldadigheid en Uw trouw verheel
   ik niet in de grotegemeente.

   ^12Gij, o HEERE! zult Uw barmhartigheden van mij niet onthouden; laat
   Uw weldadigheid en Uw trouw mij geduriglijk behoeden.

   ^13Want kwaden, tot zonder getal toe, hebben mij omgeven; mijn
   ongerechtigheden hebben mij aangegrepen, dat ik niet heb kunnen zien;
   zij zijn menigvuldiger dande haren mijns hoofds, en mijn hart heeft mij
   verlaten.

   ^14Het behage U, HEERE! mij te verlossen; HEERE! haast U tot mijn hulp.

   ^15Laat hen te zamen beschaamd en schaamrood worden, die mijn ziel
   zoeken, om die te vernielen; laat hen achterwaarts gedreven worden, en
   te schandeworden, die lust hebben aan mijn kwaad.

   ^16Laat hen verwoest worden tot loon hunner beschaming, die van mij
   zeggen: Ha, ha!

   ^17Laat in U vrolijk en verblijd zijn allen, die U zoeken; laat de
   liefhebbers Uws heils geduriglijk zeggen: De HEERE zij groot gemaakt!

   ^18Ik ben wel ellendig en nooddruftig, maar de HEERE denkt aan mij; Gij
   zijt mijn Hulp en mijn Bevrijder; o mijn God! vertoef niet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Welgelukzalig is hij, die zich verstandiglijk gedraagt jegens een
   ellendige; de HEERE zal hem bevrijden ten dage des kwaads.

   ^3De HEERE zal hem bewaren, en zal hem bij het leven behouden; hij zal
   op aarde gelukzalig gemaakt worden. Geef hem ook niet over in zijner
   vijandenbegeerte.

   ^4De HEERE zal hem ondersteunen op het ziekbed; in zijn krankheid
   verandert Gij zijn ganse leger.

   ^5Ik zeide: O HEERE! wees mij genadig; genees mijn ziel, want ik heb
   tegen U gezondigd.

   ^6Mijn vijanden spreken kwaad van mij, zeggende: Wanneer zal hij
   sterven, en zijn naam vergaan?

   ^7En zo iemand van hen komt, om mij te zien, hij spreekt valsheid; zijn
   hart vergadert zich onrecht; gaat hij uit naar buiten, hij spreekt er
   van.

   ^8Al mijn haters mompelen te zamen tegen mij; ze bedenken tegen mij,
   hetgeen mij kwaad is, zeggende:

   ^9Een Belialsstuk kleeft hem aan; en hij, die nederligt, zal niet weder
   opstaan.

   ^10Zelfs de man mijns vredes, op welken ik vertrouwde, die mijn brood
   at, heeft de verzenen tegen mij grotelijks verheven.

   ^11Maar Gij, o HEERE! wees mij genadig, en richt mij op; en ik zal het
   hun vergelden.

   ^12Hierbij weet ik, dat Gij lust aan mij hebt, dat mijn vijand over mij
   niet zal juichen.

   ^13Want mij aangaande, Gij onderhoudt mij in mijn oprechtigheid, en Gij
   stelt mij voor Uw aangezicht in eeuwigheid.

   ^14Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in
   eeuwigheid! Amen, ja, amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van
   Korach.

   ^2Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn
   ziel tot U, o God!

   ^3Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik
   ingaan, en voor Gods aangezicht verschijnen?

   ^4Mijn tranen zijn mij tot spijs dag en nacht; omdat zij den gansen dag
   tot mij zeggen: Waar is uw God?

   ^5Ik gedenk daaraan, en stort mijn ziel uit in mij, omdat ik placht
   heen te gaan onder de schare, en met hen te treden naar Gods huis, met
   een stem vanvreugdegezang en lof, onder de feesthoudende menigte.

   ^6Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en zijt onrustig in mij? Hoop op
   God, want ik zal Hem nog loven voor de verlossingen Zijns aangezichts.

   ^7O mijn God! mijn ziel buigt zich neder in mij, daarom gedenk ik Uwer
   uit het land van de Jordaan, en Hermon, uit het klein gebergte.

   ^8De afgrond roept tot den afgrond, bij het gedruis Uwer watergoten; al
   Uw baren en Uw golven zijn over mij heengegaan.

   ^9Maar de HEERE zal des daags Zijn goedertierenheid gebieden, en des
   nachts zal Zijn lied bij mij zijn; het gebed tot den God mijns levens.

   ^10Ik zal zeggen tot God: Mijn Steenrots! waarom vergeet Gij mij?
   Waarom ga ik in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?

   ^11Met een doodsteek in mijn beenderen honen mij mijn wederpartijders,
   als zij den gansen dag tot mij zeggen: Waar is uw God?

   ^12Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en wat zijt gij onrustig in mij?
   Hoop op God, want ik zal Hem nog loven; Hij is de menigvuldige
   Verlossing mijns aangezichts, en mijn God.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1Doe mij recht, o God! en twist Gij mijn twistzaak; bevrijd mij van
   het ongoedertieren volk, van den man des bedrogs en des onrechts.

   ^2Want Gij zijt de God mijner sterkte; waarom verstoot Gij mij dan?
   Waarom ga ik steeds in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?

   ^3Zend Uw licht en Uw waarheid, dat die mij leiden; dat zij mij brengen
   tot den berg Uwer heiligheid, en tot Uw woningen;

   ^4En dat ik inga tot Gods altaar, tot den God der blijdschap mijner
   verheuging, en U met de harp love, o God, mijn God!

   ^5Wat buigt gij u neder, o mijn ziel! en wat zijt gij onrustig in mij?
   Hoop op God, want ik zal Hem nog loven; Hij is de menigvuldige
   Verlossing mijns aangezichts, en mijn God. Psalmen 44
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van
   Korach.

   ^2O God! wij hebben het met onze oren gehoord, onze vaders hebben het
   ons verteld: Gij hebt een werk gewrocht in hun dagen, in de dagen van
   ouds.

   ^3Gij hebt de heidenen met Uw hand uit de bezitting verdreven, maar
   henlieden geplant; Gij hebt de volken geplaagd, henlieden daarentegen
   doen voortschieten.

   ^4Want zij hebben het land niet geerfd door hun zwaard, en hun arm
   heeft hun geen heil gegeven; maar Uw rechterhand, en Uw arm, en het
   licht Uws aangezichts, omdat Gij een welbehagen in hen hadt.

   ^5Gij Zelf zijt mijn Koning, o God! gebied de verlossingen Jakobs.

   ^6Door U zullen wij onze wederpartijders met hoornen stoten; in Uw Naam
   zullen wij vertreden, die tegen ons opstaan.

   ^7Want ik vertrouw niet op mijn boog, en mijn zwaard zal mij niet
   verlossen.

   ^8Maar Gij verlost ons van onze wederpartijders, en Gij maakt onze
   haters beschaamd.

   ^9In God roemen wij den gansen dag, en Uw Naam zullen wij loven in
   eeuwigheid. Sela.

   ^10Maar nu hebt Gij ons verstoten en te schande gemaakt, dewijl Gij met
   onze krijgsheiren niet uittrekt.

   ^11Gij doet ons achterwaarts keren van den wederpartijder; en onze
   haters beroven ons voor zich.

   ^12Gij geeft ons over als schapen ter spijze, en Gij verstrooit ons
   onder de heidenen.

   ^13Gij verkoopt Uw volk om geen waardij; en Gij verhoogt hun prijs
   niet.

   ^14Gij stelt ons onze naburen tot smaad, tot spot en schimp dengenen,
   die rondom ons zijn.

   ^15Gij stelt ons tot een spreekwoord onder de heidenen, tot een
   hoofdschudding onder de volken.

   ^16Mijn schande is den gansen dag voor mij, en de schaamte mijns
   aangezichts bedekt mij;

   ^17Om de stem des honers en des lasteraars, vanwege den vijand en den
   wraakgierige.

   ^18Dit alles is ons overkomen, nochtans hebben wij U niet vergeten,
   noch valselijk gehandeld tegen Uw verbond.

   ^19Ons hart is niet achterwaarts gekeerd, noch onze gang geweken van Uw
   pad.

   ^20Hoewel Gij ons verpletterd hebt in een plaats der draken, en ons met
   een doodsschaduw bedekt hebt.

   ^21Zo wij den Naam onzes Gods hadden vergeten, en onze handen tot een
   vreemden God uitgebreid.

   ^22Zou God zulks niet onderzoeken? Want Hij weet de verborgenheden des
   harten.

   ^23Maar om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij worden geacht
   als slachtschapen.

   ^24Waak op, waarom zoudt Gij slapen, HEERE! Ontwaak, verstoot niet in
   eeuwigheid.

   ^25Waarom zoudt Gij Uw aangezicht verbergen, onze ellende en onze
   onderdrukking vergeten?

   ^26Want onze ziel is in het stof nedergebogen; onze buik kleeft aan de
   aarde.

   ^27Sta op, ons ter hulp, en verlos ons om Uwer goedertierenheid wil.
   Psalmen 45
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Een onderwijzing, een lied der liefde, voor den opperzangmeester,
   onder de kinderen van Korach, op Schoschannim.

   ^2Mijn hart geeft een goede rede op; ik zegge mijn gedichten uit van
   een Koning; mijn tong is een pen eens vaardigen schrijvers.

   ^3Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen; genade is uitgestort in
   Uw lippen; daarom heeft U God gezegend in eeuwigheid.

   ^4Gord Uw zwaard aan de heup, o Held! Uw Majesteit en Uw heerlijkheid.

   ^5En rijd voorspoediglijk in Uw heerlijkheid, op het woord der waarheid
   en rechtvaardige zachtmoedigheid; en Uw rechterhand zal U vreselijke
   dingen leren.

   ^6Uw pijlen zijn scherp; volken zullen onder U vallen; zij treffen in
   het hart van des Konings vijanden.

   ^7Uw troon, o God! is eeuwiglijk en altoos; de scepter Uws Koninkrijks
   is een scepter der rechtmatigheid.

   ^8Gij hebt gerechtigheid lief, en haat goddeloosheid; daarom heeft U, o
   God! Uw God gezalfd met vreugdeolie, boven Uw medegenoten.

   ^9Al Uw klederen zijn mirre, en aloe, en kassie; uit de elpenbenen
   paleizen, van waar zij U verblijden.

   ^10Dochters van koningen zijn onder Uw kostelijke staatsdochteren; de
   Koningin staat aan Uw rechterhand, in het fijnste goud van Ofir.

   ^11Hoor, o Dochter! en zie, en neig uw oor; en vergeet uw volk en uws
   vaders huis.

   ^12Zo zal de Koning lust hebben aan uw schoonheid; dewijl Hij uw Heere
   is, zo buig u voor Hem neder.

   ^13En de dochter van Tyrus, de rijken onder het volk, zullen uw
   aangezicht met geschenk smeken.

   ^14Des Konings Dochter is geheel verheerlijkt inwendig; haar kleding is
   van gouden borduursel.

   ^15In gestikte klederen zal zij tot den Koning geleid worden; de jonge
   dochteren, die achter haar zijn, haar medegezellinnen, zullen tot u
   gebracht worden.

   ^16Zij zullen geleid worden met alle blijdschap en verheuging; zij
   zullen ingaan in des Konings paleis.

   ^17In plaats van Uw vaderen zullen Uw zonen zijn; Gij zult hen tot
   vorsten zetten over de ganse aarde.

   ^18Ik zal Uws Naams doen gedenken van elk geslacht tot geslacht; daarom
   zullen U de volken loven eeuwiglijk en altoos.
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1Een lied op Alamoth, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van
   Korach.

   ^2God is ons een Toevlucht en Sterkte; Hij is krachtelijk bevonden een
   Hulp in benauwdheden.

   ^3Daarom zullen wij niet vrezen, al veranderde de aarde haar plaats, en
   al werden de bergen verzet in het hart der zeeen;

   ^4Laat haar wateren bruisen, laat ze beroerd worden; laat de bergen
   daveren, door derzelver verheffing! Sela.

   ^5De beekjes der rivier zullen verblijden de stad Gods, het heiligdom
   der woningen des Allerhoogsten.

   ^6God is in het midden van haar, zij zal niet wankelen; God zal haar
   helpen in het aanbreken van den morgenstond.

   ^7De heidenen raasden, de koninkrijken bewogen zich; Hij verhief Zijn
   stem, de aarde versmolt.

   ^8De HEERE der heirscharen is met ons; de God van Jakob is ons een Hoog
   Vertrek. Sela.

   ^9Komt, aanschouwt de daden des HEEREN, Die verwoestingen op aarde
   aanricht.

   ^10Die de oorlogen doet ophouden tot aan het einde der aarde, de boog
   verbreekt, en de spies aan twee slaat, de wagenen met vuur verbrandt.

   ^11Laat af, en weet, dat Ik God ben; Ik zal verhoogd worden onder de
   heidenen, Ik zal verhoogd worden op de aarde.

   ^12De HEERE der heirscharen is met ons; de God van Jakob is ons een
   Hoog Vertrek. Sela.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Een psalm, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

   ^2Al gij volken, klapt in de hand; juicht Gode met een stem van
   vreugdegezang.

   ^3Want de HEERE, de Allerhoogste, is vreselijk, een groot Koning over
   de ganse aarde.

   ^4Hij brengt de volken onder ons, en de natien onder onze voeten.

   ^5Hij verkiest voor ons onze erfenis, de heerlijkheid van Jakob, dien
   Hij heeft liefgehad. Sela.

   ^6God vaart op met gejuich, de HEERE met geklank der bazuin.

   ^7Psalmzingt Gode, psalmzingt! Psalmzingt onzen Koning, psalmzingt!

   ^8Want God is een Koning der ganse aarde; psalmzingt met een
   onderwijzing!

   ^9God regeert over de heidenen; God zit op den troon Zijner heiligheid.

   ^10De edelen der volken zijn verzameld tot het volk van den God van
   Abraham; want de schilden der aarde zijn Godes. Hij is zeer verheven!
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Een lied, een psalm, voor de kinderen van Korach.

   ^2De HEERE is groot en zeer te prijzen, in de stad onzes Gods, op den
   berg Zijner heiligheid.

   ^3Schoon van gelegenheid, een vreugde der ganse aarde is de berg Sion,
   aan de zijden van het noorden; de stad des groten Konings.

   ^4God is in haar paleizen; Hij is er bekend voor een Hoog Vertrek.

   ^5Want ziet, de koningen waren vergaderd; zij waren te zamen
   doorgetogen.

   ^6Gelijk zij het zagen, alzo waren zij verwonderd; zij werden
   verschrikt, zij haastten weg.

   ^7Beving greep hen aldaar aan, smart als van een barende vrouw.

   ^8Met een oostenwind verbreekt Gij de schepen van Tharsis.

   ^9Gelijk wij gehoord hadden, alzo hebben wij gezien in de stad des
   HEEREN der heirscharen, in de stad onzes Gods; God zal haar bevestigen
   tot in eeuwigheid.Sela.

   ^10O God! wij gedenken Uwer weldadigheid, in het midden Uws tempels.

   ^11Gelijk Uw Naam is, o God! alzo is Uw roem tot aan de einden der
   aarde; Uw rechterhand is vol van gerechtigheid.

   ^12Laat de berg Sion blijde zijn; laat de dochteren van Juda zich
   verheugen, om Uwer oordelen wil.

   ^13Gaat rondom Sion, en omringt haar; telt haar torens;

   ^14Zet uw hart op haar vesting; beschouwt onderscheidenlijk haar
   paleizen, opdat gij het aan het navolgende geslacht vertelt.

   ^15Want deze God is onze God eeuwiglijk en altoos; Hij zal ons geleiden
   tot den dood toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 49

   ^1Een psalm, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

   ^2Hoort dit, alle gij volken! neemt ter ore, alle inwoners der wereld,

   ^3Zowel slechten als aanzienlijken, te zamen rijk en arm!

   ^4Mijn mond zal enkel wijsheid spreken, en de overdenking mijns harten
   zal vol verstand zijn.

   ^5Ik zal mijn oor neigen tot een spreuk; ik zal mijn verborgene rede
   openen op de harp.

   ^6Waarom zou ik vrezen in kwade dagen, als de ongerechtigen, die op de
   hielen zijn, mij omringen?

   ^7Aangaande degenen, die op hun goed vertrouwen; en op de veelheid huns
   rijkdoms roemen;

   ^8Niemand van hen zal zijn broeder immermeer kunnen verlossen; hij zal
   Gode zijn rantsoen niet kunnen geven;

   ^9(Want de verlossing hunner ziel is te kostelijk, en zal in eeuwigheid
   ophouden);

   ^10Dat hij ook voortaan geduriglijk zou leven, en de verderving niet
   zien.

   ^11Want hij ziet, dat de wijzen sterven, dat te zamen een dwaas en een
   onvernuftige omkomen, en hun goed anderen nalaten.

   ^12Hun binnenste gedachte is, dat hun huizen zullen zijn in eeuwigheid,
   hun woningen van geslacht tot geslacht; zij noemen de landen naar hun
   namen.

   ^13De mens nochtans, die in waarde is, blijft niet; hij wordt gelijk
   als de beesten, die vergaan.

   ^14Deze hun weg is een dwaasheid van hen; nochtans hebben hun
   nakomelingen een welbehagen in hun woorden. Sela.

   ^15Men zet hen als schapen in het graf, de dood zal hen afweiden; en de
   oprechten zullen over hen heersen in dien morgenstond; en het graf zal
   hun gedaanteverslijten, elk uit zijn woning.

   ^16Maar God zal mijn ziel van het geweld des grafs verlossen, want Hij
   zal mij opnemen. Sela.

   ^17Vrees niet, wanneer een man rijk wordt, wanneer de eer van zijn huis
   groot wordt;

   ^18Want hij zal in zijn sterven niet met al medenemen, zijn eer zal hem
   niet nadalen.

   ^19Hoewel hij zijn ziel in zijn leven zegent, en zij u loven, omdat gij
   uzelven goed doet;

   ^20Zo zal zij toch komen tot het geslacht harer vaderen; tot in
   eeuwigheid zullen zij het licht niet zien.

   ^21De mens, die in waarde is, en geen verstand heeft, wordt gelijk als
   de beesten, die vergaan. Psalmen 50
     __________________________________________________________________

  Chapter 50

   ^1Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de
   aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

   ^2Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

   ^3Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht
   zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

   ^4Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk
   te richten.

   ^5Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met
   offerande!

   ^6En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is
   Rechter. Sela.

   ^7Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u
   betuigen; Ik, God, ben uw God.

   ^8Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn
   steeds voor Mij.

   ^9Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

   ^10Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend
   bergen.

   ^11Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij
   Mij.

   ^12Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en
   haar volheid.

   ^13Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

   ^14Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

   ^15En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen,
   en gij zult Mij eren.

   ^16Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te
   vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

   ^17Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

   ^18Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de
   overspelers.

   ^19Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

   ^20Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder
   geeft gij lastering uit.

   ^21Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale
   ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen
   stellen.

   ^22Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en
   niemand redde.

   ^23Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien
   zal Ik Gods heil doen zien. Psalmen 51
     __________________________________________________________________

  Chapter 51

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Toen de profeet Nathan tot hem was gekomen, nadat hij tot Bathseba
   was ingegaan.

   ^3Wees mij genadig, o God! naar Uw goedertierenheid; delg mijn
   overtreding uit, naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

   ^4Was mij wel van mijn ongerechtigheid, en reinig mij van mijn zonde.

   ^5Want ik ken mijn overtredingen, en mijn zonde is steeds voor mij.

   ^6Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw
   ogen; opdat Gij rechtvaardig zijt in Uw spreken, en rein zijt in Uw
   richten.

   ^7Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijn
   moeder ontvangen.

   ^8Zie, Gij hebt lust tot waarheid in het binnenste, en in het
   verborgene maakt Gij mij wijsheid bekend.

   ^9Ontzondig mij met hysop, en ik zal rein zijn; was mij, en ik zal
   witter zijn dan sneeuw.

   ^10Doe mij vreugde en blijdschap horen; dat de beenderen zich
   verheugen, die Gij verbrijzeld hebt.

   ^11Verberg Uw aangezicht van mijn zonden, en delg uit al mijn
   ongerechtigheden.

   ^12Schep mij een rein hart, o God! en vernieuw in het binnenste van mij
   een vasten geest.

   ^13Verwerp mij niet van Uw aangezicht, en neem Uw Heiligen Geest niet
   van mij.

   ^14Geef mij weder de vreugde Uws heils; en de vrijmoedige geest
   ondersteune mij.

   ^15Zo zal ik de overtreders Uw wegen leren; en de zondaars zullen zich
   tot U bekeren.

   ^16Verlos mij van bloedschulden, o God, Gij, God mijns heils! zo zal
   mijn tong Uw gerechtigheid vrolijk roemen.

   ^17Heere, open mijn lippen, zo zal mijn mond Uw lof verkondigen.

   ^18Want Gij hebt geen lust tot offerande, anders zou ik ze geven; in
   brandofferen hebt Gij geen behagen.

   ^19De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en
   verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.

   ^20Doe wel bij Sion naar Uw welbehagen; bouw de muren van Jeruzalem op.

   ^21Dan zult Gij lust hebben aan de offeranden der gerechtigheid, aan
   brandoffer en een offer, dat gans verteerd wordt; dan zullen zij varren
   offeren op Uw altaar. Psalmen 52
     __________________________________________________________________

  Chapter 52

   ^1Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Als Doeg, de Edomiet, gekomen was, en Saul te kennen gegeven, en tot
   hem gezegd had: David is gekomen ten huize van Achimelech.

   ^3Wat beroemt gij u in het kwaad, o gij geweldige? Gods
   goedertierenheid duurt toch den gansen dag.

   ^4Uw tong denkt enkel schade als een geslepen scheermes, werkende
   bedrog.

   ^5Gij hebt het kwade liever dan het goede, de leugen, dan gerechtigheid
   te spreken. Sela.

   ^6Gij hebt lief alle woorden van verslinding, en een tong des bedrogs.

   ^7God zal u ook afbreken in eeuwigheid; Hij zal u wegrapen en u uit de
   tent uitrukken; ja, Hij zal u uitwortelen uit het land der levenden.
   Sela.

   ^8En de rechtvaardigen zullen het zien, en vrezen; en zij zullen over
   hem lachen, zeggende:

   ^9Ziet den man, die God niet stelde tot Zijn Sterkte, maar vertrouwde
   op de veelheid zijns rijkdoms; hij was sterk geworden door zijn
   beschadigen.

   ^10Maar ik zal zijn als een groene olijfboom in Gods huis; ik vertrouw
   op Gods goedertierenheid eeuwiglijk en altoos.

   ^11Ik zal U loven in eeuwigheid, omdat Gij het gedaan hebt; en ik zal
   Uw Naam verwachten; want hij is goed voor Uw gunstgenoten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 53

   ^1Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester, op Machalath.

   ^2De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God; zij verderven het, en zij
   bedrijven gruwelijk onrecht; er is niemand, die goed doet.

   ^3God heeft van den hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te zien,
   of iemand verstandig ware, die God zocht.

   ^4Een ieder van hen is teruggekeerd, te zamen zijn zij stinkende
   geworden, er is niemand, die goed doet, ook niet een.

   ^5Hebben dan de werkers der ongerechtigheid geen kennis, die Mijn volk
   opeten, alsof zij brood aten? Zij roepen God niet aan.

   ^6Aldaar zijn zij met vervaardheid vervaard geworden, waar geen
   vervaardheid was; want God heeft de beenderen desgenen, die u
   belegerde, verstrooid; gij hebthen beschaamd gemaakt, want God heeft
   hen verworpen.

   ^7Och, dat Israels verlossingen uit Sion kwamen! Als God de gevangenen
   Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israel
   zal verblijd zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 54

   ^1Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester, op de
   Neginoth;

   ^2Als de Zifieten gekomen waren, en tot Saul gezegd hadden: Verbergt
   zich David niet bij ons?

   ^3O God! verlos mij door Uw Naam, en doe mij recht door Uw macht.

   ^4O God! hoor mijn gebed; neig de oren tot de redenen mijns monds.

   ^5Want vreemden staan tegen mij op, en tirannen zoeken mijn ziel; zij
   stellen God niet voor hun ogen. Sela.

   ^6Ziet, God is mij een Helper; de Heere is onder degenen, die mijn ziel
   ondersteunen.

   ^7Hij zal dit kwaad mijn verspieders vergelden; roei hen uit door Uw
   waarheid.

   ^8Ik zal U met vrijwilligheid offeren; ik zal Uw Naam, o HEERE! loven,
   want Hij is goed.

   ^9Want Hij heeft mij gered uit alle benauwdheid; en mijn oog heeft
   gezien op mijn vijanden. Psalmen 55
     __________________________________________________________________

  Chapter 55

   ^1Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester, op de
   Neginoth.

   ^2O God! neem mijn gebed ter oren, en verberg U niet voor mijn smeking.

   ^3Merk op mij, en verhoor mij; ik bedrijf misbaar in mijn klacht, en
   maak getier;

   ^4Om den roep des vijands, vanwege de beangstiging des goddelozen; want
   zij schuiven ongerechtigheid op mij, en in toorn haten zij mij.

   ^5Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des
   doods zijn op mij gevallen.

   ^6Vrees en beving komt mij aan, en gruwen overdekt mij;

   ^7Zodat ik zeg: Och, dat mij iemand vleugelen, als ener duive, gave! ik
   zou henenvliegen, waar ik blijven mocht.

   ^8Ziet, ik zou ver wegzwerven, ik zou vernachten in de woestijn. Sela.

   ^9Ik zou haasten, dat ik ontkwame, van den drijvenden wind, van den
   storm.

   ^10Verslind hen, HEERE! deel hun tong; want ik zie wrevel en twist in
   de stad.

   ^11Dag en nacht omringen zij haar op haar muren; en ongerechtigheid en
   overlast is binnen in haar.

   ^12Enkel verderving is binnen in haar; en list en bedrog wijkt niet van
   haar straat.

   ^13Want het is geen vijand, die mij hoont, anders zou ik het hebben
   gedragen; het is mijn hater niet, die zich tegen mij groot maakt,
   anders zou ik mij voor hemverborgen hebben.

   ^14Maar gij zijt het, o mens, als van mijn waardigheid, mijn leidsman
   en mijn bekende!

   ^15Wij, die te zamen in zoetigheid heimelijk raadpleegden; wij
   wandelden in gezelschap ten huize Gods.

   ^16Dat hun de dood als een schuldeiser overvalle, dat zij als levend
   ter helle nederdalen; want boosheden zijn in hun woning, in het
   binnenste van hen.

   ^17Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de HEERE zal mij verlossen.

   ^18Des avonds, en des morgens, en des middags zal ik klagen en getier
   maken; en Hij zal mijn stem horen.

   ^19Hij heeft mijn ziel in vrede verlost van den strijd tegen mij; want
   met menigte zijn zij tegen mij geweest.

   ^20God zal horen, en zal hen plagen, als die van ouds zit, Sela; dewijl
   bij hen gans geen verandering is, en zij God niet vrezen.

   ^21Hij slaat zijn handen aan degenen, die vrede met Hem hadden; hij
   ontheiligt Zijn verbond.

   ^22Zijn mond is gladder dan boter, maar zijn hart is krijg; zijn
   woorden zijn zachter dan olie, maar dezelve zijn blote zwaarden.

   ^23Werp uw zorg op den HEERE, en Hij zal u onderhouden; Hij zal in
   eeuwigheid niet toelaten, dat de rechtvaardige wankele.

   ^24Maar Gij, o God! zult die doen nederdalen in den put des verderfs;
   de mannen des bloeds en bedrogs zullen hun dagen niet ter helft
   brengen; ik, daarentegen, zal op U vertrouwen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 56

   ^1Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, op Jonath
   Elem Rechokim; als de Filistijnen hem gegrepen hadden te Gath.

   ^2Wees mij genadig, o God! want de mens zoekt mij op te slokken; den
   gansen dag dringt mij de bestrijder.

   ^3Mijn verspieders zoeken mij den gansen dag op te slokken; want ik heb
   veel bestrijders, o Allerhoogste!

   ^4Ten dage, als ik zal vrezen, zal ik op U vertrouwen.

   ^5In God zal ik Zijn woord prijzen; ik vertrouw op God, ik zal niet
   vrezen; wat zoude mij vlees doen?

   ^6Den gansen dag verdraaien zij mijn woorden; al hun gedachten zijn
   tegen mij ten kwade.

   ^7Zij rotten samen, zij versteken zich, zij passen op mijn hielen; als
   die op mijn ziel wachten.

   ^8Zouden zij om hun ongerechtigheid vrijgaan? Stort de volken neder in
   toorn, o God!

   ^9Gij hebt mijn omzwerven geteld; leg mijn tranen in uw fles; zijn zij
   niet in Uw register?

   ^10Dan zullen mijn vijanden achterwaarts keren, ten dage als ik roepen
   zal; dit weet ik, dat God met mij is.

   ^11In God zal ik het woord prijzen; in den HEERE zal ik het woord
   prijzen.

   ^12Ik vertrouw op God, ik zal niet vrezen; wat zou mij de mens doen?

   ^13O God! op mij zijn Uw geloften; ik zal U dankzeggingen vergelden;

   ^14Want Gij hebt mijn ziel gered van den dood; ook niet mijn voeten van
   aanstoot, om voor Gods aangezicht te wandelen in het licht der
   levenden?
     __________________________________________________________________

  Chapter 57

   ^1Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, Altascheth;
   als hij voor Sauls aangezicht vlood in de spelonk.

   ^2Wees mij genadig, o God! Wees mij genadig, want mijn ziel betrouwt op
   U, en ik neem mijn toevlucht onder de schaduw Uwer vleugelen, totdat
   deverdervingen zullen voorbij zijn gegaan.

   ^3Ik zal roepen tot God, den Allerhoogste, tot God, Die het aan mij
   voleinden zal.

   ^4Hij zal van den hemel zenden, en mij verlossen, te schande makende
   dengene, die mij zoekt op te slokken. Sela. God zal Zijn
   goedertierenheid en Zijn waarheidzenden.

   ^5Mijn ziel is in het midden der leeuwen, ik lig onder stokebranden,
   mensenkinderen, welker tanden spiesen en pijlen zijn, en hun tong een
   scherp zwaard.

   ^6Verhef U boven de hemelen, o God! Uw eer zij over de ganse aarde.

   ^7Zij hebben een net bereid voor mijn gangen, mijn ziel was
   nedergebukt; zij hebben een kuil voor mijn aangezicht gegraven; zij
   zijn er midden in gevallen. Sela.

   ^8Mijn hart is bereid, o God! mijn hart is bereid; ik zal zingen, en
   psalmzingen.

   ^9Waak op, mijn eer! waak op, gij, luit en harp! ik zal in den dageraad
   opwaken.

   ^10Ik zal U loven onder de volken, o Heere! ik zal U psalmzingen onder
   de natien.

   ^11Want Uw goedertierenheid is groot tot aan de hemelen, en Uw waarheid
   tot aan de bovenste wolken.

   ^12Verhef U boven de hemelen, o God! Uw eer zij over de ganse aarde.
   Psalmen 58
     __________________________________________________________________

  Chapter 58

   ^1Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, Altascheth.

   ^2Spreekt gijlieden waarlijk gerechtigheid, gij, vergadering? Oordeelt
   gij billijkheden, gij, mensenkinderen?

   ^3Ja, gij werkt ongerechtigheden in het hart; gij weegt het geweld uwer
   handen op de aarde.

   ^4De goddelozen zijn vervreemd van de baarmoeder aan; de leugensprekers
   dolen van moeders buik aan.

   ^5Zij hebben vurig venijn, naar gelijkheid van vurig slangenvenijn; zij
   zijn als een dove adder, die haar oren toestopt;

   ^6Opdat zij niet hore naar de stem der belezers, desgenen, die ervaren
   is met bezweringen om te gaan.

   ^7O God! verbreek hun tanden in hun mond; breek af de baktanden der
   jonge leeuwen, o HEERE!

   ^8Laat hen smelten als water, laat hen daarhenen drijven; legt hij zijn
   pijlen aan, laat hen zijn, alsof zij afgesneden waren.

   ^9Laat hem henengaan, als een smeltende slak; laat hen, als ener vrouwe
   misdracht, de zon niet aanschouwen.

   ^10Eer dan uw potten den doornstruik gewaar worden, zal Hij hem als
   levend, als in heten toorn wegstormen.

   ^11De rechtvaardige zal zich verblijden, als hij de wraak aanschouwt;
   hij zal zijn voeten wassen in het bloed des goddelozen.

   ^12En de mens zal zeggen: Immers is er vrucht voor den rechtvaardige;
   immers is er een God, Die op de aarde richt. Psalmen 59
     __________________________________________________________________

  Chapter 59

   ^1Een gouden kleinood van David, voor den opperzangmeester, Altascheth;
   toen Saul gezonden had, die zijn huis bewaren zouden, om hem te doden.

   ^2Red mij van mijn vijanden, o mijn God! stel mij in een hoog vertrek
   voor degenen, die tegen mij opstaan.

   ^3Red mij van de werkers der ongerechtigheid, en verlos mij van de
   mannen des bloeds.

   ^4Want zie, zij leggen mijner ziel lagen; sterken rotten zich tegen
   mij; zonder mijn overtreding, en zonder mijn zonde, o HEERE!

   ^5Zij lopen en bereiden zich zonder mijn misdaad; waak op mij tegemoet,
   en zie.

   ^6Ja, Gij HEERE, God der heirscharen, God Israels! ontwaak, om al deze
   heidenen te bezoeken; wees niemand van hen genadig, die
   trouwelooslijkongerechtigheid bedrijven. Sela.

   ^7Tegen den avond keren zij weder, zij tieren als een hond, en zij gaan
   rondom de stad.

   ^8Zie, zij storten overvloediglijk uit met hun mond; zwaarden zijn op
   hun lippen; want wie hoort het?

   ^9Maar Gij, HEERE! zult hen belachen; Gij zult alle heidenen bespotten.

   ^10Tegen zijn sterkte zal ik op U wachten; want God is mijn Hoog
   Vertrek.

   ^11De God mijner goedertierenheid zal mij voorkomen; God zal mij op
   mijn verspieders doen zien.

   ^12Dood hen niet, opdat mijn volk het niet vergete; doe hen omzwerven
   door Uw macht, en werp hen neder, o Heere, ons Schild!

   ^13Om de zonde huns monds, om het woord hunner lippen; en laat hen
   gevangen worden in hun hoogmoed; en om den vloek, en om de leugen, die
   zij vertellen.

   ^14Verteer hen in grimmigheid; verteer hen, dat zij er niet zijn, en
   laat hen weten, dat God heerser is in Jakob, ja, tot aan de einden der
   aarde. Sela.

   ^15Laat hen dan tegen de avond wederkeren, laat hen tieren als een
   hond, en rondom de stad gaan;

   ^16Laat hen zelfs omzwerven om spijs; en laat hen vernachten, al zijn
   zij niet verzadigd.

   ^17Maar ik zal Uw sterkte zingen, en des morgens Uw goedertierenheid
   vrolijk roemen, omdat Gij mij een Hoog Vertrek zijt geweest, en een
   Toevlucht ten dage, als mij bange was.

   ^18Van U, o mijn Sterkte! zal ik psalmzingen; want God is mijn Hoog
   Vertrek, de God mijner goedertierenheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 60

   ^1Een gouden kleinood van David tot lering, voor den opperzangmeester,
   op Schusan Eduth;

   ^2Als hij gevochten had met de Syriers van Mesopotamie, en met de
   Syriers van Zoba; en Joab wederkwam, en de Edomieten sloeg in het
   Zoutdal, twaalfduizend.

   ^3O God! Gij hadt ons verstoten, Gij hadt ons gescheurd, Gij zijt
   toornig geweest; keer weder tot ons.

   ^4Gij hebt het land geschud, Gij hebt het gespleten; genees zijn
   breuken, want het wankelt.

   ^5Gij hebt Uw volk een harde zaak doen zien; Gij hebt ons gedrenkt met
   zwijmelwijn.

   ^6Maar nu hebt Gij dengenen, die U vrezen, een banier gegeven, om die
   op te werpen, vanwege de waarheid. Sela.

   ^7Opdat Uw beminden zouden bevrijd worden; geef heil door Uw
   rechterhand, en verhoor ons.

   ^8God heeft gesproken in Zijn heiligdom; dies zal ik van vreugde
   opspringen; ik zal Sichem delen, en het dal van Sukkoth zal ik afmeten.

   ^9Gilead is mijn, en Manasse is mijn, en Efraim is de sterkte mijns
   hoofds; Juda is mijn wetgever.

   ^10Moab is mijn waspot; op Edom zal ik mijn schoen werpen! juich over
   mij, o gij Palestina!

   ^11Wie zal mij voeren in een vaste stad? Wie zal mij leiden tot in
   Edom?

   ^12Zult Gij het niet zijn, o God! Die ons verstoten hadt, en niet
   uittoogt, o God! met onze heirkrachten?

   ^13Geef Gij ons hulp uit de benauwdheid, want 's mensen heil is
   ijdelheid.

   ^14In God zullen wij kloeke daden doen, en Hij zal onze wederpartijders
   vertreden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 61

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth.

   ^2O God! hoor mijn geschrei, merk op mijn gebed.

   ^3Van het einde des lands roep ik tot U als mijn hart overstelpt is;
   leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn.

   ^4Want Gij zijt mij een Toevlucht geweest, een sterke Toren voor den
   vijand.

   ^5Ik zal in Uw hut verkeren in eeuwigheden; ik zal mijn toevlucht nemen
   in het verborgene Uwer vleugelen. Sela.

   ^6Want Gij, o God! hebt gehoord naar mijn geloften; Gij hebt mij
   gegeven de erfenis dergenen, die Uw Naam vrezen.

   ^7Gij zult dagen tot des konings dagen toedoen; zijn jaren zullen zijn
   als van geslacht tot geslacht;

   ^8Hij zal eeuwiglijk voor Gods aangezicht zitten; bereid
   goedertierenheid en waarheid, dat zij hem behoeden.

   ^9Zo zal ik Uw Naam psalmzingen in eeuwigheid; opdat ik mijn geloften
   betale, dag bij dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 62

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

   ^2Immers is mijn ziel stil tot God; van Hem is mijn heil.

   ^3Immers is Hij mijn Rotssteen en mijn Heil, mijn Hoog Vertrek, ik zal
   niet grotelijks wankelen.

   ^4Hoe lang zult gijlieden kwaad aanstichten tegen een man? Gij allen
   zult gedood worden; gij zult zijn als een ingebogen wand, een
   aangestoten muur.

   ^5Zij raadslagen slechts, om hem van zijn hoogheid te verstoten; zij
   hebben behagen in leugen; met hun mond zegenen zij; maar met hun
   binnenste vloeken zij.Sela.

   ^6Doch gij, o mijn ziel! zwijg Gode; want van Hem is mijn verwachting.

   ^7Hij is immers mijn Rotssteen en mijn Heil, mijn Hoog Vertrek; ik zal
   niet wankelen.

   ^8In God is mijn Heil en mijn Eer; de Rotssteen mijner sterkte, mijn
   Toevlucht is in God.

   ^9Vertrouw op Hem te aller tijd, o gij volk! Stort ulieder hart uit
   voor Zijn aangezicht; God is ons een Toevlucht. Sela.

   ^10Immers zijn de gemene lieden ijdelheid, de grote lieden zijn leugen;
   in de weegschaal opgewogen, zouden zij samen lichter zijn dan de
   ijdelheid.

   ^11Vertrouwt niet op onderdrukking, noch op roverij; wordt niet ijdel,
   als het vermogen overvloedig aanwast, en zet er het hart niet op.

   ^12God heeft een ding gesproken, ik heb dit tweemaal gehoord: dat de
   sterkte Godes is.

   ^13En de goedertierenheid, o Heere! is Uwe; want Gij zult een iegelijk
   vergelden naar zijn werk. Psalmen 63
     __________________________________________________________________

  Chapter 63

   ^1Een psalm van David, als hij was in de woestijn van Juda.

   ^2O God! Gij zijt mijn God! ik zoek U in den dageraad; mijn ziel dorst
   naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat, zonder
   water.

   ^3Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd, ziende Uw sterkheid
   en Uw eer;

   ^4Want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U
   prijzen.

   ^5Alzo zou ik U loven in mijn leven; in Uw Naam zou ik mijn handen
   opheffen.

   ^6Mijn ziel zou als met smeer en vettigheid verzadigd worden, en mijn
   mond zou roemen met vrolijk zingende lippen.

   ^7Als ik Uwer gedenk op mijn legerstede, zo peins ik aan U in de
   nachtwaken.

   ^8Want Gij zijt mij een hulp geweest; en in de schaduw Uwer vleugelen
   zal ik vrolijk zingen.

   ^9Mijn ziel kleeft U achteraan; Uw rechterhand ondersteunt mij.

   ^10Maar dezen, die mijn ziel zoeken tot verwoesting, zullen komen in de
   onderste plaatsen der aarde.

   ^11Men zal hen storten door het geweld des zwaards; zij zullen de
   vossen ten deel worden.

   ^12Maar de koning zal zich in God verblijden; een iegelijk, die bij Hem
   zweert, zal zich beroemen; want de mond der leugensprekers zal gestopt
   worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 64

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Hoor, o God! mijn stem in mijn geklag; behoed mijn leven voor des
   vijands schrik.

   ^3Verberg mij voor den heimelijken raad der boosdoeners, voor de
   oproerigheid van de werkers der ongerechtigheid.

   ^4Die hun tong scherpen als een zwaard, een bitter woord aanleggen als
   hun pijl;

   ^5Om in verborgen plaatsen den oprechte te schieten; haastig schieten
   zij naar hem, en vrezen niet.

   ^6Zij sterken zichzelven in een boze zaak; zij houden spraak van
   strikken te verbergen; zij zeggen: Wie zal ze zien?

   ^7Zij doorzoeken allerlei schalkheid; ten uiterste doorzoeken zij, wat
   te doorzoeken is; zelfs het binnenste eens mans, en het diepe hart.

   ^8Maar God zal hen haastig met een pijl schieten; hun plagen zijn er.

   ^9En hun tong zal hen doen aanstoten tegen zichzelven; een ieder, die
   hen ziet, zal zich wegpakken.

   ^10En alle mensen zullen vrezen, en Gods werk verkondigen, en Zijn doen
   verstandelijk aanmerken.

   ^11De rechtvaardige zal zich verblijden in den HEERE, en op Hem
   betrouwen; en alle oprechten van hart zullen zich beroemen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 65

   ^1Een psalm van David, een lied, voor den opperzangmeester.

   ^2De lofzang is in stilheid tot U, o God! in Sion; en U zal de gelofte
   betaald worden.

   ^3Gij hoort het gebed; tot U zal alle vlees komen.

   ^4Ongerechtige dingen hadden de overhand over mij; maar onze
   overtredingen, die verzoent Gij.

   ^5Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij
   wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw
   huis, met het heiligevan Uw paleis.

   ^6Vreselijke dingen zult Gij ons in gerechtigheid antwoorden, o God
   onzes heils! o Vertrouwen aller einden der aarde, en der verre
   gelegenen aan de zee!

   ^7Die de bergen vastzet door Zijn kracht, omgord zijnde met macht.

   ^8Die het bruisen der zeeen stilt, het bruisen harer golven, en het
   rumoer der volken.

   ^9En die op de einden wonen, vrezen voor Uw tekenen; Gij doet de
   uitgangen des morgens en des avonds juichen.

   ^10Gij bezoekt het land, en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij
   het grotelijks; de rivier Gods is vol waters; wanneer Gij het alzo
   bereid hebt, maakt Gijhunlieder koren gereed.

   ^11Gij maakt zijn omgeploegde aarde dronken; Gij doet ze dalen in zijn
   voren; Gij maakt het week door de druppelen; Gij zegent zijn
   uitspruitsel.

   ^12Gij kroont het jaar Uwer goedheid; en Uw voetstappen druipen van
   vettigheid.

   ^13Zij bedruipen de weiden der woestijn; en de heuvelen zijn aangegord
   met verheuging.

   ^14De velden zijn bekleed met kudden, en de dalen zijn bedekt met
   koren; zij juichen, ook zingen zij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 66

   ^1Een lied, een psalm, voor den opperzangmeester. Juicht Gode, gij
   ganse aarde!

   ^2Psalmzingt de eer Zijns Naams; geeft eer Zijn lof.

   ^3Zegt tot God: Hoe vreselijk zijt Gij in Uw werken! Om de grootheid
   Uwer sterkte zullen zich Uw vijanden geveinsdelijk aan U onderwerpen.

   ^4De ganse aarde aanbidde U, en psalmzinge U; zij psalmzinge Uw Naam.
   Sela.

   ^5Komt en ziet Gods daden; Hij is vreselijk van werking aan de
   mensenkinderen.

   ^6Hij heeft de zee veranderd in het droge; zij zijn te voet doorgegaan
   door de rivier; daar hebben wij ons in Hem verblijd.

   ^7Hij heerst eeuwiglijk met Zijn macht; Zijn ogen houden wacht over de
   heidenen; laat de afvalligen niet verhoogd worden. Sela.

   ^8Looft, gij volken! onzen God; en laat horen de stem Zijns roems.

   ^9Die onze zielen in het leven stelt, en niet toelaat, dat onze voet
   wankele.

   ^10Want Gij hebt ons beproefd, o God! Gij hebt ons gelouterd, gelijk
   men het zilver loutert;

   ^11Gij hadt ons in het net gebracht; Gij hadt een engen band om onze
   lenden gelegd;

   ^12Gij hadt den mens op ons hoofd doen rijden; wij waren in het vuur en
   in het water gekomen; maar Gij hebt ons uitgevoerd in een overvloeiende
   verversing.

   ^13Ik zal met brandofferen in Uw huis gaan; ik zal U mijn geloften
   betalen,

   ^14Die mijn lippen hebben geuit, en mijn mond heeft uitgesproken, als
   mij bange was.

   ^15Brandofferen van mergbeesten zal ik U offeren, met rookwerk van
   rammen; ik zal runderen met bokken bereiden. Sela.

   ^16Komt, hoort toe, o allen gij, die God vreest, en ik zal vertellen,
   wat Hij aan mijn ziel gedaan heeft.

   ^17Ik riep tot Hem met mijn mond, en Hij werd verhoogd onder mijn tong.

   ^18Had ik naar ongerechtigheid met mijn hart gezien, de Heere zou niet
   gehoord hebben.

   ^19Maar zeker, God heeft gehoord; Hij heeft gemerkt op de stem mijns
   gebeds.

   ^20Geloofd zij God, Die mijn gebed niet heeft afgewend, noch Zijn
   goedertierenheid van mij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 67

   ^1Een psalm, een lied, voor den opperzangmeester, op de Neginoth.

   ^2God zij ons genadig en zegene ons; Hij doe Zijn aanschijn aan ons
   lichten. Sela.

   ^3Opdat men op de aarde Uw weg kenne, onder alle heidenen Uw heil.

   ^4De volken zullen U, o God! loven; de volken, altemaal, zullen U
   loven.

   ^5De natien zullen zich verblijden en juichen, omdat Gij de volken zult
   richten in rechtmatigheid; en de natien op de aarde die zult Gij
   leiden. Sela.

   ^6De volken zullen U, o God! loven; de volken, altemaal, zullen U
   loven.

   ^7De aarde geeft haar gewas; God, onze God, zal ons zegenen.

   ^8God zal ons zegenen; en alle einden der aarde zullen Hem vrezen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 68

   ^1Een psalm, een lied van David, voor den opperzangmeester.

   ^2God zal opstaan, Zijn vijanden zullen verstrooid worden, en Zijn
   haters zullen van Zijn aangezicht vlieden.

   ^3Gij zult hen verdrijven, gelijk rook verdreven wordt; gelijk was voor
   het vuur smelt, zullen de goddelozen vergaan van Gods aangezicht.

   ^4Maar de rechtvaardigen zullen zich verblijden; zij zullen van vreugde
   opspringen voor Gods aangezicht, en van blijdschap vrolijk zijn.

   ^5Zingt Gode, psalmzingt Zijn Naam; hoogt de wegen voor Dien, Die in de
   vlakken velden rijdt, omdat Zijn Naam is HEERE; en springt op van
   vreugde voor Zijnaangezicht.

   ^6Hij is een Vader der wezen, en een Rechter der weduwen; God, in de
   woonstede Zijner heiligheid.

   ^7Een God, Die de eenzamen zet in een huisgezin, uitvoert, die in
   boeien gevangen zijn; maar de afvalligen wonen in het dorre.

   ^8O God! toen Gij voor het aangezicht Uws volks uittoogt, toen Gij
   daarhenen tradt in de woestijn; Sela.

   ^9Daverde de aarde, ook dropen de hemelen voor Gods aanschijn; zelfs
   deze Sinai, voor het aanschijn Gods, des Gods van Israel.

   ^10Gij hebt zeer milden regen doen druipen, o God! en Gij hebt Uw
   erfenis gesterkt, als zij mat was geworden.

   ^11Uw hoop woonde daarin; Gij bereiddet ze door Uw goedheid voor den
   ellendige, o God!

   ^12De HEERE gaf te spreken; der boodschappers van goede tijdingen was
   een grote heirschaar.

   ^13De koningen der heirscharen vloden weg, zij vloden weg; en zij, die
   te huis bleef, deelde den roof uit.

   ^14Al laagt gijlieden tussen twee rijen van stenen, zo zult gij toch
   worden als vleugelen ener duive, overdekt met zilver, en welker vederen
   zijn met uitgegravengeluwen goud.

   ^15Als de Almachtige de koningen daarin verstrooide, werd zij sneeuwwit
   als op Zalmon.

   ^16De berg Basan is een berg Gods; de berg Basan is een bultige berg.

   ^17Waarom springt gij op, gij bultige bergen? Deze berg heeft God
   begeerd tot Zijn woning; ook zal er de HEERE wonen in eeuwigheid.

   ^18Gods wagenen zijn tweemaal tien duizend, de duizenden verdubbeld. De
   Heere is onder hen, een Sinai in heiligheid!

   ^19Gij zijt opgevaren in de hoogte; Gij hebt de gevangenis gevankelijk
   gevoerd; Gij hebt gaven genomen om uit te delen onder de mensen; ja,
   ook dewederhorigen om bij U te wonen, o HEERE God!

   ^20Geloofd zij de HEERE; dag bij dag overlaadt Hij ons. Die God is onze
   Zaligheid. Sela.

   ^21Die God is ons een God van volkomene Zaligheid; en bij den HEERE,
   den Heere, zijn uitkomsten tegen den dood.

   ^22Voorzeker zal God den kop Zijner vijanden verslaan, den harigen
   schedel desgenen, die in zijn schulden wandelt.

   ^23De Heere heeft gezegd: Ik zal wederbrengen uit Basan; Ik zal
   wederbrengen uit de diepten der zee;

   ^24Opdat gij uw voet, ja, de tong uwer honden, moogt steken in het
   bloed van de vijanden, van een iegelijk van hen.

   ^25O God! zij hebben Uw gangen gezien, de gangen mijns Gods, mijns
   Konings, in het heiligdom.

   ^26De zangers gingen voor, de speellieden achter, in het midden de
   trommelende maagden.

   ^27Looft God in de gemeenten, den Heere, gij, die zijt uit den
   springader van Israel!

   ^28Daar is Benjamin de kleine, die over hen heerste, de vorsten van
   Juda, met hun vergadering, de vorsten van Zebulon, de vorsten van
   Nafthali.

   ^29Uw God heeft uw sterkte geboden; sterk, o God, wat Gij aan ons
   gewrocht hebt!

   ^30Om Uws tempels wil te Jeruzalem, zullen U de koningen geschenk
   toebrengen.

   ^31Scheld het wild gedierte des riets, de vergadering der stieren met
   de kalveren der volken; en dien, die zich onderwerpt met stukken
   zilvers; Hij heeft de volkenverstrooid, die lust hebben in oorlogen.

   ^32Prinselijke gezanten zullen komen uit Egypte; Morenland zal zich
   haasten zijn handen tot God uit te strekken.

   ^33Gij koninkrijken der aarde, zingt Gode; psalmzingt den Heere! Sela.

   ^34Dien, Die daar rijdt in den hemel der hemelen, Die van ouds is;
   ziet, Hij geeft Zijn stem, een stem der sterkte.

   ^35Geeft Gode sterkte! Zijn hoogheid is over Israel, en Zijn sterkte in
   de bovenste wolken.

   ^36O God! Gij zijt vreselijk uit Uw heiligdommen; de God Israels, Die
   geeft den volke sterkte en krachten. Geloofd zij God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 69

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim.

   ^2Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

   ^3Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben
   gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

   ^4Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen
   zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

   ^5Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds;
   die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn,
   zijn machtig geworden;wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan
   wedergeven.

   ^6O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet
   verborgen.

   ^7Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere,
   HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U
   zoeken, oGod Israels!

   ^8Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht
   bedekt.

   ^9Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders
   kinderen.

   ^10Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden
   dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

   ^11En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij
   geworden tot allerlei smaad.

   ^12En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een
   spreekwoord geworden.

   ^13Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel
   dergenen, die sterken drank drinken.

   ^14Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des
   welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor
   mij door degetrouwheid Uws heils.

   ^15Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered
   worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

   ^16Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet
   verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

   ^17Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan
   naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

   ^18En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange;
   haast U, verhoor mij.

   ^19Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

   ^20Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al
   mijn benauwers zijn voor U.

   ^21De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik
   heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters,
   maar heb ze nietgevonden.

   ^22Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst
   hebben zij mij edik te drinken gegeven.

   ^23Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle
   vergelding tot een valstrik.

   ^24Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden
   gedurig waggelen.

   ^25Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe
   hen aan.

   ^26Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

   ^27Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van
   de smart Uwer verwonden.

   ^28Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw
   gerechtigheid.

   ^29Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de
   rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

   ^30Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een
   hoog vertrek.

   ^31Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging
   grootmaken.

   ^32En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde
   var, die de klauwen verdeelt.

   ^33De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en
   gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

   ^34Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen
   niet.

   ^35Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin
   wriemelt.

   ^36Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar
   zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten;

   ^37En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers
   Zijns Naams zullen daarin wonen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 70

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester, om te doen gedenken.

   ^2Haast U, o God, om mij te verlossen, o HEERE, tot mijn hulp.

   ^3Laat hen beschaamd en schaamrood worden, die mijn ziel zoeken; laat
   hen achterwaarts gedreven en te schande worden, die lust hebben aan
   mijn kwaad.

   ^4Laat hen terugkeren tot loon hunner beschaming, die daar zeggen: Ha,
   ha!

   ^5Laat in U vrolijk en verblijd zijn allen, die U zoeken; laat de
   liefhebbers Uws heils geduriglijk zeggen: God zij groot gemaakt!

   ^6Doch ik ben ellendig en nooddruftig; o God, haast U tot mij; Gij zijt
   mijn Hulp en mijn Bevrijder; HEERE, vertoef niet!
     __________________________________________________________________

  Chapter 71

   ^1Op U, o HEERE! betrouw ik; laat mij niet beschaamd worden in
   eeuwigheid.

   ^2Red mij door Uw gerechtigheid, en bevrijd mij; neig Uw oor tot mij,
   en verlos mij.

   ^3Wees mij tot een Rotssteen, om daarin te wonen, om geduriglijk daarin
   te gaan; Gij hebt bevel gegeven, om mij te verlossen, want Gij zijt
   mijn Steenrots en mijnBurg.

   ^4Mijn God, bevrijd mij van de hand des goddelozen, van de hand
   desgenen, die verkeerdelijk handelt, en des opgeblazenen.

   ^5Want Gij zijt mijn Verwachting, Heere, HEERE! mijn Vertrouwen van
   mijn jeugd aan.

   ^6Op U heb ik gesteund van den buik aan; van mijner moeders ingewand
   aan zijt Gij mijn Uithelper; mijn lof is geduriglijk van U.

   ^7Ik ben velen als een wonder geweest; doch Gij zijt mijn sterke
   Toevlucht.

   ^8Laat mijn mond vervuld worden met Uw lof, den gansen dag met Uw
   heerlijkheid.

   ^9Verwerp mij niet in den tijd des ouderdoms; verlaat mij niet, terwijl
   mijn kracht vergaat.

   ^10Want mijn vijanden spreken van mij, en die op mijn ziel loeren,
   beraadslagen te zamen,

   ^11Zeggende: God heeft hem verlaten; jaagt na, en grijpt hem, want er
   is geen verlosser.

   ^12O God, wees niet verre van mij; mijn God! haast U tot mijn hulp.

   ^13Laat hen beschaamd worden, laat hen verteerd worden, die mijn ziel
   tegen zijn; laat hen met smaad en schande overdekt worden, die mijn
   kwaad zoeken.

   ^14Doch ik zal geduriglijk hopen, en zal al Uw lof nog groter maken.

   ^15Mijn mond zal Uw gerechtigheid vertellen, den gansen dag Uw heil;
   hoewel ik de getallen niet weet.

   ^16Ik zal heengaan in de mogendheden des Heeren HEEREN; ik zal Uw
   gerechtigheid vermelden, de Uwe alleen.

   ^17O God! Gij hebt mij geleerd van mijn jeugd aan, en tot nog toe
   verkondig ik Uw wonderen.

   ^18Daarom ook, terwijl de ouderdom en grijsheid daar is, verlaat mij
   niet, o God, totdat ik dezen geslachte verkondige Uw arm, allen
   nakomelingen Uw macht.

   ^19Ook is Uw gerechtigheid, o God, tot in de hoogte; Gij, Die grote
   dingen gedaan hebt; o God! wie is U gelijk?

   ^20Gij, Die mij veel benauwdheden en kwaden hebt doen zien, zult mij
   weder levend maken, en zult mij weder ophalen uit de afgronden der
   aarde.

   ^21Gij zult mijn grootheid vermeerderen, en mij rondom vertroosten.

   ^22Ook zal ik U loven met het instrument der luit, Uw trouw, mijn God;
   ik zal U psalmzingen met de harp, o Heilige Israels!

   ^23Mijn lippen zullen juichen, wanneer ik U zal psalmzingen, en mijn
   ziel, die Gij verlost hebt.

   ^24Ook zal mijn tong Uw gerechtigheid den gansen dag uitspreken, want
   zij zijn beschaamd, want zij zijn schaamrood geworden, die mijn kwaad
   zoeken. Psalmen 72
     __________________________________________________________________

  Chapter 72

   ^1Voor Salomo. O God! geef den koning Uw rechten, en Uw gerechtigheid
   den zoon des konings.

   ^2Zo zal hij Uw volk richten met gerechtigheid, en Uw ellendigen met
   recht.

   ^3De bergen zullen den volke vrede dragen, ook de heuvelen, met
   gerechtigheid.

   ^4Hij zal de ellendigen des volks richten; hij zal de kinderen des
   nooddruftigen verlossen, en den verdrukker verbrijzelen.

   ^5Zij zullen U vrezen, zolang de zon en maan zullen zijn, van geslacht
   tot geslacht.

   ^6Hij zal nederdalen als een regen op het nagras, als de druppelen, die
   de aarde bevochtigen.

   ^7In zijn dagen zal de rechtvaardige bloeien, en de veelheid van vrede,
   totdat de maan niet meer zij.

   ^8En hij zal heersen van de zee tot aan de zee, en van de rivier tot
   aan de einden der aarde.

   ^9De ingezetenen van dorre plaatsen zullen voor zijn aangezicht
   knielen, en zijn vijanden zullen het stof lekken.

   ^10De koningen van Tharsis en de eilanden zullen geschenken aanbrengen;
   de koningen van Scheba en Seba zullen vereringen toevoeren.

   ^11Ja, alle koningen zullen zich voor hem nederbuigen, alle heidenen
   zullen hem dienen.

   ^12Want hij zal den nooddruftige redden, die daar roept, mitsgaders den
   ellendige, en die geen helper heeft.

   ^13Hij zal den arme en nooddruftige verschonen, en de zielen der
   nooddruftigen verlossen.

   ^14Hij zal hun zielen van list en geweld bevrijden, en hun bloed zal
   dierbaar zijn in zijn ogen.

   ^15En hij zal leven; en men zal hem geven van het goud van Scheba, en
   men zal geduriglijk voor hem bidden; den gansen dag zal men hem
   zegenen.

   ^16Is er een hand vol koren in het land op de hoogte der bergen, de
   vrucht daarvan zal ruisen als de Libanon; en die van de stad zullen
   bloeien als het kruid deraarde.

   ^17Zijn naam zal zijn tot in eeuwigheid; zolang als er de zon is, zal
   zijn naam van kind tot kind voortgeplant worden; en zij zullen in hem
   gezegend worden; alleheidenen zullen hem welgelukzalig roemen.

   ^18Geloofd zij de HEERE God, de God Israels, Die alleen wonderen doet.

   ^19En geloofd zij de Naam Zijner heerlijkheid tot in eeuwigheid; en de
   ganse aarde worde met Zijn heerlijkheid vervuld. Amen, ja, amen.

   ^20De gebeden van David, den zoon van Isai, hebbende een einde. Psalmen
   73
     __________________________________________________________________

  Chapter 73

   ^1Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van
   harte zijn.

   ^2Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden
   waren bijkans uitgeschoten.

   ^3Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.

   ^4Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.

   ^5Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere
   mensen niet geplaagd.

   ^6Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen
   als een gewaad.

   ^7Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te
   boven.

   ^8Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij
   spreken uit de hoogte.

   ^9Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.

   ^10Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen
   bekers worden uitgedrukt,

   ^11Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij
   den Allerhoogste?

   ^12Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld;
   zij vermenigvuldigen het vermogen.

   ^13Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in
   onschuld gewassen.

   ^14Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle
   morgens.

   ^15Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik
   trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.

   ^16Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was
   moeite in mijn ogen;

   ^17Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.

   ^18Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in
   verwoestingen.

   ^19Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde,
   worden te niet van verschrikkingen!

   ^20Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult
   Gij hun beeld verachten.

   ^21Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

   ^22Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij
   U.

   ^23Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;

   ^24Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in
   heerlijkheid opnemen.

   ^25Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de
   aarde!

   ^26Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns
   harten, en mijn Deel in eeuwigheid.

   ^27Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al
   wie van U afhoereert.

   ^28Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn
   betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen
     __________________________________________________________________

  Chapter 74

   ^1Een onderwijzing, voor Asaf. O God! waarom verstoot Gij in
   eeuwigheid? Waarom zou Uw toorn roken tegen de schapen Uwer weide?

   ^2Gedenk aan Uw vergadering, die Gij van ouds verworven hebt; de roede
   Uwer erfenis, die Gij verlost hebt; den berg Sion, waarop Gij gewoond
   hebt.

   ^3Hef Uw voeten op tot de eeuwige verwoestingen; de vijand heeft alles
   in het heiligdom verdorven.

   ^4Uw wederpartijders hebben in het midden van Uw vergaderplaatsen
   gebruld; zij hebben hun tekenen tot tekenen gesteld.

   ^5Een ieder werd er bekend als een, die de bijlen omhoog aanbrengt in
   de dichtigheid van een geboomte.

   ^6Alzo hebben zij nu derzelver graveerselen samen met houwelen en
   beukhamers in stukken geslagen.

   ^7Zij hebben Uw heiligdommen in het vuur gezet; ter aarde toe hebben
   zij de woning Uws Naams ontheiligd.

   ^8Zij hebben in hun hart gezegd: Laat ze ons te zamen uitplunderen; zij
   hebben alle Gods vergaderplaatsen in het land verbrand.

   ^9Wij zien onze tekenen niet; er is geen profeet meer, noch iemand bij
   ons, die weet, hoe lang.

   ^10Hoe lang, o God! zal de wederpartijder smaden? Zal de vijand Uw Naam
   in eeuwigheid lasteren?

   ^11Waarom trekt Gij Uw hand, ja, Uw rechterhand af? Trek haar uit het
   midden van Uw boezem; maak een einde.

   ^12Evenwel is God mijn Koning van ouds af, Die verlossingen werkt in
   het midden der aarde.

   ^13Gij hebt door Uw sterkte de zee gespleten; Gij hebt de koppen der
   draken in de wateren verbroken.

   ^14Gij hebt de koppen des Leviathans verpletterd; Gij hebt hem tot
   spijs gegeven aan het volk in dorre plaatsen.

   ^15Gij hebt een fontein en beek gekliefd; Gij hebt sterke rivieren
   uitgedroogd.

   ^16De dag is Uwe, ook is de nacht Uwe; Gij hebt het licht en de zon
   bereid.

   ^17Gij hebt al de palen der aarde gesteld; zomer en winter, die hebt
   Gij geformeerd.

   ^18Gedenk hieraan; de vijand heeft den HEERE gesmaad, en een dwaas volk
   heeft Uw Naam gelasterd.

   ^19Geef aan het wild gedierte de ziel Uwer tortelduif niet over;
   vergeet den hoop Uwer ellendigen niet in eeuwigheid.

   ^20Aanschouw het verbond; want de duistere plaatsen des lands zijn vol
   woningen van geweld.

   ^21Laat den verdrukte niet beschaamd wederkeren; laat den ellendige en
   nooddruftige Uw Naam prijzen.

   ^22Sta op, o God! twist Uw twistzaak; gedenk der smaadheid, die U van
   den dwaze wedervaart den gansen dag.

   ^23Vergeet niet het geroep Uwer wederpartijders; het getier dergenen,
   die tegen U opstaan, klimt geduriglijk op.
     __________________________________________________________________

  Chapter 75

   ^1Voor den opperzangmeester, Altascheth; een psalm, een lied, voor
   Asaf.

   ^2Wij loven U, o God; wij loven, dat Uw Naam nabij is; men vertelt Uw
   wonderen.

   ^3Als ik het bestemde ambt zal ontvangen hebben, zo zal ik gans recht
   richten.

   ^4Het land en al zijn inwoners waren versmolten; maar ik heb zijn
   pilaren vastgemaakt. Sela.

   ^5Ik heb gezegd tot de onzinnigen: Weest niet onzinnig; en tot de
   goddelozen: Verhoogt den hoorn niet.

   ^6Verhoogt uw hoorn niet omhoog; spreekt niet met stijven hals.

   ^7Want het verhogen komt niet uit het oosten, noch uit het westen, noch
   uit de woestijn;

   ^8Maar God is Rechter; Hij vernedert dezen, en verhoogt genen.

   ^9Want in des HEEREN hand is een beker, en de wijn is beroerd, vol van
   mengeling, en Hij schenkt daaruit; doch alle goddelozen der aarde
   zullen zijndroesemen uitzuigende drinken.

   ^10En ik zal het in eeuwigheid verkondigen; ik zal den God Jakobs
   psalmzingen.

   ^11En ik zal alle hoornen der goddelozen afhouwen; de hoornen des
   rechtvaardigen zullen verhoogd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 76

   ^1Een psalm, een lied van Asaf, voor den opperzangmeester, op de
   Neginoth.

   ^2God is bekend in Juda; Zijn Naam is groot in Israel.

   ^3En in Salem is Zijn hut, en Zijn woning in Sion.

   ^4Aldaar heeft Hij verbroken de vurige pijlen van den boog, het schild,
   en het zwaard, en den krijg. Sela.

   ^5Gij zijt doorluchtiger en heerlijker dan de roofbergen.

   ^6De stouthartigen zijn beroofd geworden; zij hebben hun slaap
   gesluimerd; en geen van de dappere mannen hebben hun handen gevonden.

   ^7Van Uw schelden, o God van Jakob! is samen wagen en paard in slaap
   gezonken.

   ^8Gij, vreselijk zijt Gij; en wie zal voor Uw aangezicht bestaan, van
   den tijd Uws toorns af?

   ^9Gij deedt een oordeel horen uit den hemel; de aarde vreesde en werd
   stil,

   ^10Als God opstond ten oordeel, om alle zachtmoedigen der aarde te
   verlossen. Sela.

   ^11Want de grimmigheid des mensen zal U loffelijk maken; het
   overblijfsel der grimmigheden zult Gij opbinden.

   ^12Doet geloften en betaalt ze den HEERE, uw God, gij allen, die rondom
   Hem zijt! Laat hen Dien, Die te vrezen is, geschenken brengen;

   ^13Die den geest der vorsten als druiven afsnijdt; Die den koningen der
   aarde vreselijk is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 77

   ^1Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

   ^2Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal
   het oor tot mij neigen.

   ^3Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des
   nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te
   worden.

   ^4Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel
   overstelpt. Sela.

   ^5Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

   ^6Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

   ^7Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart,
   en mijn geest onderzocht:

   ^8Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer
   goedgunstig zijn?

   ^9Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een
   einde, van geslacht tot geslacht?

   ^10Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden
   door toorn toegesloten? Sela.

   ^11Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des
   Allerhoogsten verandert.

   ^12Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen
   van ouds her;

   ^13En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

   ^14O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

   ^15Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend
   gemaakt onder de volken.

   ^16Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van
   Jozef. Sela.

   ^17De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook
   waren de afgronden beroerd.

   ^18De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid;
   ook gingen Uw pijlen daarhenen.

   ^19Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de
   wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

   ^20Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen
   werden niet bekend.

   ^21Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron.
     __________________________________________________________________

  Chapter 78

   ^1Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren;
   neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

   ^2Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden
   overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

   ^3Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld
   hebben.

   ^4Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende
   geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid,
   en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

   ^5Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld
   in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen
   zouden bekendmaken;

   ^6Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren
   zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

   ^7En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet
   vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

   ^8En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en
   wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en
   welks geest niet getrouwwas met God.

   ^9(De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage
   des strijds.)

   ^10Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

   ^11En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen
   zien.

   ^12Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld
   van Zoan.

   ^13Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij
   staan als een hoop.

   ^14En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met
   een licht des vuurs.

   ^15Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen
   overvloedig, als uit afgronden.

   ^16Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren
   afdalen als rivieren.

   ^17Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende
   den Allerhoogste in de dorre wildernis.

   ^18En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

   ^19En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen
   toerichten in de woestijn?

   ^20Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden,
   en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou
   Hij Zijn volkevlees toebereiden?

   ^21Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd
   ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

   ^22Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

   ^23Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels
   opende;

   ^24En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

   ^25Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot
   verzadiging.

   ^26Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den
   zuidenwind aan door Zijn sterkte;

   ^27En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand
   der zeeen;

   ^28En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

   ^29Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

   ^30Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun
   mond,

   ^31Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en
   de uitgelezenen van Israel nedervelde.

   ^32Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn
   wonderen.

   ^33Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in
   verschrikking.

   ^34Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en
   zochten God vroeg;

   ^35En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste,
   hun Verlosser.

   ^36En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

   ^37Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in
   Zijn verbond.

   ^38Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en
   verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn
   ganse grimmigheid niet op.

   ^39En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet
   wederkeert.

   ^40Hoe dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart
   aan in de wildernis!

   ^41Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige
   Israels een perk.

   ^42Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den
   wederpartijder verloste;

   ^43Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het
   veld van Zoan;

   ^44En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet
   zouden drinken.

   ^45Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde,
   en vorsen, die hen verdierven.

   ^46En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

   ^47Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door
   vurigen hagelsteen.

   ^48Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige
   kolen.

   ^49Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en
   verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel
   kwaads.

   ^50Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den
   dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

   ^51En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der
   krachten in de tenten van Cham.

   ^52En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde,
   in de woestijn.

   ^53Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had
   hun vijanden overdekt.

   ^54En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg,
   dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

   ^55En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen
   in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten
   wonen.

   ^56Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en
   onderhielden Zijn getuigenissen niet.

   ^57En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders;
   zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

   ^58En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem
   tot ijver door hun gesneden beelden.

   ^59God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

   ^60Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een
   woning gesteld had onder de mensen.

   ^61En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de
   hand des wederpartijders.

   ^62En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen
   Zijn erfenis.

   ^63Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden
   niet geprezen.

   ^64Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

   ^65Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht
   van den wijn.

   ^66En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun
   eeuwige smaadheid aan.

   ^67Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos
   Hij niet.

   ^68Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

   ^69En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij
   gegrond heeft in eeuwigheid.

   ^70En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

   ^71Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden
   Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

   ^72Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft
   hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 79

   ^1Een psalm van Asaf. O God! Heidenen zijn gekomen in Uw erfenis; zij
   hebben den tempel Uwer heiligheid verontreinigd; zij hebben Jeruzalem
   tot steenhopengesteld.

   ^2Zij hebben de dode lichamen Uwer knechten aan het gevogelte des
   hemels tot spijs gegeven; het vlees Uwer gunstgenoten aan het gedierte
   des lands.

   ^3Zij hebben hun bloed rondom Jeruzalem als water vergoten; en er was
   niemand, die hen begroef.

   ^4Wij zijn onzen naburen een smaadheid geworden; een spot en schimp
   dien, die rondom ons zijn.

   ^5Hoe lang, HEERE? Zult Gij eeuwiglijk toornen? Zal Uw ijver als vuur
   branden?

   ^6Stort Uw grimmigheid uit over de heidenen, die U niet kennen, en over
   de koninkrijken, die Uw Naam niet aanroepen.

   ^7Want men heeft Jakob opgegeten, en zij hebben zijn liefelijke woning
   verwoest.

   ^8Gedenk ons de vorige misdaden niet; haast U, laat Uw barmhartigheden
   ons voorkomen; want wij zijn zeer dun geworden.

   ^9Help ons, o God onzes heils! ter oorzake van de eer Uws Naams; en red
   ons, en doe verzoening over onze zonden, om Uws Naams wil.

   ^10Waarom zouden de heidenen zeggen: Waar is hun God? Laat de wraak des
   vergoten bloeds Uwer knechten onder de heidenen voor onze ogen
   bekendworden.

   ^11Laat het gekerm der gevangenen voor Uw aanschijn komen; behoud
   overig de kinderen des doods, naar de grootheid Uws arms.

   ^12En geef onze naburen zevenvoudig weder in hun schoot hun smaad,
   waarmede zij U, o Heere! gesmaad hebben.

   ^13Zo zullen wij, Uw volk en de schapen Uwer weide, U loven in
   eeuwigheid, van geslacht tot geslacht; wij zullen Uw roem vertellen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 80

   ^1Voor den opperzangmeester, op Schoschannim; een getuigenis, een psalm
   van Asaf.

   ^2O Herder Israels! neem ter ore, Die Jozef als schapen leiddet; Die
   tussen de cherubim zit, verschijn blinkende.

   ^3Wek Uw macht op voor het aangezicht van Efraim, en Benjamin, en
   Manasse, en kom tot onze verlossing.

   ^4O God! breng ons weder, en laat Uw aanschijn lichten, zo zullen wij
   verlost worden.

   ^5O HEERE, God der heirscharen! hoe lang zult Gij roken tegen het gebed
   Uws volks?

   ^6Gij spijst hen met tranenbrood, en drenkt hen met tranen uit een
   drieling.

   ^7Gij hebt ons onzen naburen tot een twist gesteld, en onze vijanden
   spotten onder zich.

   ^8O God der heirscharen! breng ons weder, en laat Uw aangezicht
   lichten; zo zullen wij verlost worden.

   ^9Gij hebt een wijnstok uit Egypte overgebracht, hebt de heidenen
   verdreven, en hebt denzelven geplant;

   ^10Gij hebt de plaats voor hem bereid, en zijn wortelen doen
   inwortelen, zodat hij het land vervuld heeft.

   ^11De bergen zijn met zijn schaduw bedekt geweest, en zijn ranken waren
   als cederbomen Gods.

   ^12Hij schoot zijn ranken uit tot aan de zee, en zijn scheuten tot aan
   de rivier.

   ^13Waarom hebt Gij zijn muren doorgebroken, zodat allen, die den weg
   voorbijgaan, hem plukken?

   ^14Het zwijn uit het woud heeft hem uitgewroet, en het wild des velds
   heeft hem afgeweid.

   ^15O God der heirscharen! keer toch weder; aanschouw uit den hemel, en
   zie, en bezoek dezen wijnstok,

   ^16En den stam, dien Uw rechterhand geplant heeft, en dat om den zoon,
   dien Gij U gesterkt hebt!

   ^17Hij is met vuur verbrand; hij is afgehouwen; zij komen om van het
   schelden Uws aangezichts.

   ^18Uw hand zij over den man Uwer rechterhand, over des mensen zoon,
   dien Gij U gesterkt hebt.

   ^19Zo zullen wij van U niet terugkeren; behoud ons in het leven, zo
   zullen wij Uw Naam aanroepen.

   ^20O HEERE, God der heirscharen! breng ons weder; laat Uw aanschijn
   lichten, zo zullen wij verlost worden. Psalmen 81
     __________________________________________________________________

  Chapter 81

   ^1Voor den opperzangmeester, op de Gittith, een psalm van Asaf.

   ^2Zingt vrolijk Gode, onze Sterkte; juicht den God van Jakob.

   ^3Heft een psalm op, en geeft de trommel; de liefelijke harp met de
   luit.

   ^4Blaast de bazuin in de nieuwe maan, ter bestemder tijd, op onzen
   feestdag.

   ^5Want dit is een inzetting in Israel, een recht van den God Jakobs.

   ^6Hij heeft het gezet tot een getuigenis in Jozef, als Hij uitgetogen
   was tegen Egypteland; alwaar ik gehoord heb een spraak, die ik niet
   verstond;

   ^7Ik heb zijn schouder van den last onttrokken; zijn handen zijn van de
   potten ontslagen.

   ^8In de benauwdheid riept gij, en Ik hielp u uit; Ik antwoordde u uit
   de schuilplaats des donders; Ik beproefde u aan de wateren van Meriba.
   Sela.

   ^9Mijn volk, zeide Ik hoor toe, en Ik zal onder u betuigen, Israel, of
   gij naar Mij hoordet!

   ^10Er zal onder u geen uitlands god wezen, en gij zult u voor geen
   vreemden god nederbuigen.

   ^11Ik ben de Heere, uw God, Die u heb opgevoerd uit het land van
   Egypte; doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.

   ^12Maar Mijn volk heeft Mijn stem niet gehoord; en Israel heeft Mijner
   niet gewild.

   ^13Dies heb Ik het overgegeven in het goeddunken huns harten, dat zij
   wandelden in hun raadslagen.

   ^14Och, dat Mijn volk naar Mij gehoord had, dat Israel in Mijn wegen
   gewandeld had!

   ^15In kort zou Ik hun vijanden gedempt hebben, en Mijn hand gewend
   hebben tegen hun wederpartijders.

   ^16Die den HEERE haten, zouden zich Hem geveinsdelijk onderworpen
   hebben, maar hunlieder tijd zou eeuwig geweest zijn.

   ^17En Hij zou het gespijsd hebben met het vette der tarwe; ja, Ik zou u
   verzadigd hebben met honig uit de rotsstenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 82

   ^1Een psalm van Asaf. God staat in de vergadering Godes; Hij oordeelt
   in het midden der goden;

   ^2Hoe lang zult gijlieden onrecht oordelen, en het aangezicht der
   goddelozen aannemen? Sela.

   ^3Doet recht den arme en den wees; rechtvaardigt den verdrukte en den
   arme.

   ^4Verlost den arme en den behoeftige, rukt hem uit der goddelozen hand.

   ^5Zij weten niet, en verstaan niet; zij wandelen steeds in duisternis;
   dies wankelen alle fondamenten der aarde.

   ^6Ik heb wel gezegd: Gij zijt goden; en gij zijt allen kinderen des
   Allerhoogsten;

   ^7Nochtans zult gij sterven als een mens; en als een van de vorsten
   zult gij vallen.

   ^8Sta op, o God! oordeel het aardrijk, want Gij bezit alle natien.
   Psalmen 83
     __________________________________________________________________

  Chapter 83

   ^1Een lied, een psalm van Asaf.

   ^2O God! zwijg niet, houd U niet als doof, en zijt niet stil, o God!

   ^3Want zie, Uw vijanden maken getier, en Uw haters steken het hoofd op.

   ^4Zij maken listiglijk een heimelijken aanslag tegen Uw volk, en
   beraadslagen zich tegen Uw verborgenen.

   ^5Zij hebben gezegd: Komt, en laat ons hen uitroeien, dat zij geen volk
   meer zijn; dat aan den naam Israels niet meer gedacht worde.

   ^6Want zij hebben in het hart te zamen geraadslaagd; tegen U hebben zij
   een verbond gemaakt;

   ^7De tenten van Edom en der Ismaelieten, Moab en de Hagarenen;

   ^8Gebal, en Ammon, en Amalek, Palestina met de inwoners van Tyrus.

   ^9Ook heeft zich Assur bij hen gevoegd; zij zijn den kinderen van Lot
   tot een arm geweest. Sela.

   ^10Doe hun als Midian, als Sisera, als Jabin aan de beek Kison;

   ^11Die verdelgd zijn te Endor; zij zijn geworden tot drek der aarde.

   ^12Maak hen en hun prinsen als Oreb en als Zeeb, en al hun vorsten als
   Zebah en als Zalmuna;

   ^13Die zeiden: Laat ons de schone woningen Gods voor ons in erfelijke
   bezitting nemen.

   ^14Mijn God! maak hen als een wervel, als stoppelen voor den wind.

   ^15Gelijk het vuur een woud verbrandt, en gelijk de vlam de bergen
   aansteekt;

   ^16Vervolg hen alzo met Uw onweder, en verschrik hen met Uw draaiwind.

   ^17Maak hun aangezicht vol schande, opdat zij, o HEERE! Uw Naam zoeken.

   ^18Laat hen beschaamd en verschrikt wezen tot in eeuwigheid, en laat
   hen schaamrood worden, en omkomen;

   ^19Opdat zij weten, dat Gij alleen met Uw Naam zijt de HEERE, de
   Allerhoogste over de ganse aarde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 84

   ^1Voor den opperzangmeester, op de Gittith; een psalm, voor de kinderen
   van Korach.

   ^2Hoe liefelijk zijn Uw woningen, o HEERE der heirscharen!

   ^3Mijn ziel is begerig, en bezwijkt ook van verlangen, naar de
   voorhoven des HEEREN; mijn hart en mijn vlees roepen uit tot den
   levenden God.

   ^4Zelfs vindt de mus een huis, en de zwaluw een nest voor zich, waar
   zij haar jongen legt, bij Uw altaren, HEERE der heirscharen, mijn
   Koning, en mijn God!

   ^5Welgelukzalig zijn zij, die in Uw huis wonen; zij prijzen U
   gestadiglijk. Sela.

   ^6Welgelukzalig is de mens, wiens sterkte in U is, in welker hart de
   gebaande wegen zijn.

   ^7Als zij door het dal der moerbezienbomen doorgaan, stellen zij Hem
   tot een fontein; ook zal de regen hen gans rijkelijk overdekken.

   ^8Zij gaan van kracht tot kracht; een iegelijk van hen zal verschijnen
   voor God in Sion.

   ^9HEERE, God der heirscharen! hoor mijn gebed; neem het ter oren, o God
   van Jakob! Sela.

   ^10O God, ons Schild! zie, en aanschouw het aangezicht Uws gezalfden.

   ^11Want een dag in Uw voorhoven is beter dan duizend elders; ik koos
   liever aan den dorpel in het huis mijns Gods te wezen, dan lang te
   wonen in de tenten dergoddeloosheid.

   ^12Want God, de HEERE, is een Zon en Schild; de HEERE zal genade en eer
   geven; Hij zal het goede niet onthouden dengenen, die in oprechtheid
   wandelen.

   ^13HEERE der heirscharen! welgelukzalig is de mens, die op U vertrouwt.
   Psalmen 85
     __________________________________________________________________

  Chapter 85

   ^1Een psalm, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

   ^2Gij zijt Uw lande gunstig geweest, HEERE! de gevangenis van Jakob
   hebt Gij gewend.

   ^3De misdaad Uws volks hebt Gij weggenomen; Gij hebt al hun zonden
   bedekt. Sela.

   ^4Gij hebt weggenomen al Uw verbolgenheid; Gij hebt U gewend van de
   hittigheid Uws toorns.

   ^5Breng ons weder, o God onzes heils! en doe te niet Uw toornigheid
   over ons.

   ^6Zult Gij eeuwiglijk tegen ons toornen? Zult Gij Uw toorn uitstrekken
   van geslacht tot geslacht?

   ^7Zult Gij ons niet weder levend maken, opdat Uw volk zich in U
   verblijde?

   ^8Toon ons Uw goedertierenheid, o HEERE, en geef ons Uw heil.

   ^9Ik zal horen, wat God, de HEERE, spreken zal; want Hij zal tot Zijn
   volk en tot Zijn gunstgenoten van vrede spreken; maar dat zij niet
   weder tot dwaasheidkeren.

   ^10Zekerlijk, Zijn heil is nabij degenen, die Hem vrezen, opdat in ons
   land eer wone.

   ^11De goedertierenheid en waarheid zullen elkander ontmoeten; de
   gerechtigheid en vrede zullen elkander kussen.

   ^12De waarheid zal uit de aarde spruiten, en gerechtigheid zal van den
   hemel nederzien.

   ^13Ook zal de HEERE het goede geven; en ons land zal zijn vrucht geven.

   ^14De gerechtigheid zal voor Zijn aangezicht henengaan, en Hij zal ze
   zetten op den weg Zijner voetstappen. Psalmen 86
     __________________________________________________________________

  Chapter 86

   ^1Een gebed van David. HEERE! neig Uw oor, verhoor mij; want ik ben
   ellendig en nooddruftig.

   ^2Bewaar mijn ziel, want ik ben Uw gunstgenoot, o Gij, mijn God! verlos
   Uw knecht die op U betrouwt.

   ^3Zijt mij genadig, HEERE! want ik roep tot U den gansen dag.

   ^4Verheug de ziel Uws knechts; want tot U, HEERE! verhef ik mijn ziel.

   ^5Want Gij, HEERE! zijt goed, en gaarne vergevende, en van grote
   goedertierenheid allen, die U aanroepen.

   ^6HEERE! neem mijn gebed ter ore, en merk op de stem mijner smekingen.

   ^7In den dag mijner benauwdheid roep ik U aan, want Gij verhoort mij.

   ^8Onder de goden is niemand U gelijk, Heere! en er zijn geen gelijk Uw
   werken.

   ^9Al de heidenen, Heere! die Gij gemaakt hebt, zullen komen, en zullen
   zich voor Uw aanschijn nederbuigen, en Uw Naam eren.

   ^10Want Gij zijt groot, en doet wonderwerken; Gij alleen zijt God.

   ^11Leer mij, HEERE! Uw weg; ik zal in Uw waarheid wandelen; verenig
   mijn hart tot de vreze Uws Naams.

   ^12Heere, mijn God! ik zal U met mijn ganse hart loven, en ik zal Uw
   Naam eren in eeuwigheid;

   ^13Want Uw goedertierenheid is groot over mij; en Gij hebt mijn ziel
   uit het onderste des grafs uitgerukt.

   ^14O God! de hovaardigen staan tegen mij op, en de vergaderingen der
   tirannen zoeken mijn ziel; en zij stellen U niet voor hun ogen.

   ^15Maar Gij, Heere! zijt een barmhartig en genadig God, lankmoedig, en
   groot van goedertierenheid en waarheid.

   ^16Wend U tot mij, en zijt mij genadig, geef Uw knecht Uw sterkte, en
   verlos den zoon Uwer dienstmaagd.

   ^17Doe aan mij een teken ten goede, opdat het mijn haters zien, en
   beschaamd worden, als Gij, HEERE! mij geholpen, en mij getroost zult
   hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 87

   ^1Een psalm, een lied voor de kinderen van Korach. Zijn grondslag is op
   de bergen der heiligheid.

   ^2De HEERE bemint de poorten van Sion boven alle woningen van Jakob.

   ^3Zeer heerlijke dingen worden van u gesproken, o stad Gods! Sela.

   ^4Ik zal Rahab en Babel vermelden, onder degenen, die Mij kennen; ziet,
   de Filistijn, en de Tyrier, met den Moor, deze is aldaar geboren.

   ^5En van Sion zal gezegd worden: Die en die is daarin geboren; en de
   Allerhoogste Zelf zal hen bevestigen.

   ^6De HEERE zal hen rekenen in het opschrijven der volken, zeggende:
   Deze is aldaar geboren. Sela.

   ^7En de zangers, gelijk de speellieden, mitsgaders al mijn fonteinen,
   zullen binnen u zijn. Psalmen 88
     __________________________________________________________________

  Chapter 88

   ^1Een lied, een psalm voor de kinderen van Korach, voor den
   opperzangmeester, op Machalath Leannoth; een onderwijzing van Heman,
   den Ezrahiet.

   ^2O HEERE, God mijns heils! bij dag, bij nacht roep ik voor U.

   ^3Laat mijn gebed voor Uw aanschijn komen; neig Uw oor tot mijn
   geschrei.

   ^4Want mijn ziel is der tegenheden zat, en mijn leven raakt tot aan het
   graf.

   ^5Ik ben gerekend met degenen, die in de kuil nederdalen; ik ben
   geworden als een man, die krachteloos is;

   ^6Afgezonderd onder de doden, gelijk de verslagenen, die in het graf
   liggen, die Gij niet meer gedenkt, en zij zijn afgesneden van Uw hand.

   ^7Gij hebt mij in den ondersten kuil gelegd, in duisternissen, in
   diepten.

   ^8Uw grimmigheid ligt op mij; Gij hebt mij nedergedrukt met al Uw
   baren. Sela.

   ^9Mijn bekenden hebt Gij verre van mij gedaan, Gij hebt mij hun tot een
   groten gruwel gesteld; ik ben besloten, en kan niet uitkomen.

   ^10Mijn oog treurt vanwege verdrukking; HEERE! ik roep tot U den gansen
   dag; ik strek mijn handen uit tot U.

   ^11Zult Gij wonder doen aan de doden? Of zullen de overledenen opstaan,
   zullen zij U loven? Sela.

   ^12Zal Uw goedertierenheid in het graf verteld worden, Uw getrouwheid
   in het verderf?

   ^13Zullen Uw wonderen bekend worden in de duisternis, en Uw
   gerechtigheid in het land der vergetelheid?

   ^14Maar ik, HEERE! roep tot U, en mijn gebed komt U voor in den
   morgenstond.

   ^15HEERE! waarom verstoot Gij mijn ziel, en verbergt Uw aanschijn voor
   mij?

   ^16Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende; ik draag Uw
   vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.

   ^17Uw hittige toornigheden gaan over mij; Uw verschrikkingen doen mij
   vergaan.

   ^18Den gansen dag omringen zij mij als water; te zamen omgeven zij mij.

   ^19Gij hebt vriend en metgezel verre van mij gedaan; mijn bekenden zijn
   in duisternis. Psalmen 89
     __________________________________________________________________

  Chapter 89

   ^1Een onderwijzing van Ethan, den Ezrahiet.

   ^2Ik zal de goedertierenheid des HEEREN eeuwiglijk zingen; ik zal Uw
   waarheid met mijn mond bekend maken, van geslacht tot geslacht.

   ^3Want ik heb gezegd: Uw goedertierenheid zal eeuwiglijk gebouwd
   worden; in de hemelen zelve hebt Gij Uw waarheid bevestigd, zeggende:

   ^4Ik heb een verbond gemaakt met Mijn uitverkorene; Ik heb Mijn knecht
   David gezworen:

   ^5Ik zal uw zaad tot in eeuwigheid bevestigen, en uw troon opbouwen van
   geslacht tot geslacht. Sela.

   ^6Dies loven de hemelen Uw wonderen, o HEERE! ook is Uw getrouwheid in
   de gemeente der heiligen.

   ^7Want wie mag in den hemel tegen den HEERE geschat worden? Wie is den
   HEERE gelijk, onder de kinderen der sterken?

   ^8God is grotelijks geducht in den raad der heiligen, en vreselijk
   boven allen, die rondom Hem zijn.

   ^9O HEERE, God der heirscharen! wie is als Gij, grootmachtig, o HEERE!
   en Uw getrouwheid is rondom U.

   ^10Gij heerst over de opgeblazenheid der zee; wanneer haar baren zich
   verheffen, zo stilt Gij ze.

   ^11Gij hebt Rahab verbrijzeld als een verslagene; Gij hebt Uw vijanden
   verstrooid met den arm Uwer sterkte.

   ^12De hemel is Uwe, ook is de aarde Uwe; de wereld en haar volheid, die
   hebt Gij gegrond.

   ^13Het noorden en het zuiden, die hebt Gij geschapen; Thabor en Hermon
   juichen in Uw Naam.

   ^14Gij hebt een arm met macht; Uw hand is sterk, Uw rechterhand is
   hoog.

   ^15Gerechtigheid en gericht zijn de vastigheid Uws troons;
   goedertierenheid en waarheid gaan voor Uw aanschijn henen.

   ^16Welgelukzalig is het volk, hetwelk het geklank kent; o HEERE! zij
   zullen in het licht Uws aanschijns wandelen.

   ^17Zij zullen zich den gansen dag verheugen in Uw Naam, en door Uw
   gerechtigheid verhoogd worden.

   ^18Want Gij zijt de heerlijkheid hunner sterkte; en door Uw welbehagen
   zal onze hoorn verhoogd worden.

   ^19Want ons schild is van den HEERE, en onze koning is van den Heilige
   Israels.

   ^20Toen hebt Gij in een gezicht gesproken van Uw heilige, en gezegd: Ik
   heb hulp besteld bij een held; Ik heb een verkorene uit het volk
   verhoogd.

   ^21Ik heb David, Mijn knecht, gevonden; met Mijn heilige olie heb Ik
   hem gezalfd;

   ^22Met welken Mijn hand vast blijven zal; ook zal hem Mijn arm
   versterken.

   ^23De vijand zal hem niet dringen, en de zoon der ongerechtigheid zal
   hem niet onderdrukken.

   ^24Maar Ik zal zijn wederpartijders verpletteren voor zijn aangezicht,
   en die hem haten, zal Ik plagen.

   ^25En Mijn getrouwheid en Mijn goedertierenheid zullen met hem zijn; en
   zijn hoorn zal in Mijn Naam verhoogd worden.

   ^26En Ik zal zijn hand in de zee zetten, en zijn rechterhand in de
   rivieren.

   ^27Hij zal Mij noemen: Gij zijt mijn Vader! mijn God, en de Rotssteen
   mijns heils!

   ^28Ook zal Ik hem ten eerstgeborenen zoon stellen, ten hoogste over de
   koningen der aarde.

   ^29Ik zal hem Mijn goedertierenheid in eeuwigheid houden, en Mijn
   verbond zal hem vast blijven.

   ^30En Ik zal zijn zaad in eeuwigheid zetten, en zijn troon als de dagen
   der hemelen.

   ^31Indien zijn kinderen Mijn wet verlaten, en in Mijn rechten niet
   wandelen;

   ^32Indien zij Mijn inzettingen ontheiligen, en Mijn geboden niet
   houden;

   ^33Zo zal Ik hun overtreding met de roede bezoeken, en hun
   ongerechtigheid met plagen.

   ^34Maar Mijn goedertierenheid zal Ik van hem niet wegnemen, en in Mijn
   getrouwheid niet feilen.

   ^35Ik zal Mijn verbond niet ontheiligen, en hetgeen uit Mijn lippen
   gegaan is, zal Ik niet veranderen.

   ^36Ik heb eens gezworen bij Mijn heiligheid: Zo Ik aan David liege!

   ^37Zijn zaad zal in der eeuwigheid zijn, en zijn troon zal voor Mij
   zijn gelijk de zon.

   ^38Hij zal eeuwiglijk bevestigd worden, gelijk de maan; en de Getuige
   in den hemel is getrouw. Sela.

   ^39Maar Gij hebt hem verstoten en verworpen; Gij zijt verbolgen
   geworden tegen Uw gezalfde.

   ^40Gij hebt het verbond Uws knechts te niet gedaan; Gij hebt zijn kroon
   ontheiligd tegen de aarde.

   ^41Gij hebt al zijn muren doorgebroken; Gij hebt zijn vestingen
   nedergeworpen.

   ^42Allen, die den weg voorbijgingen, hebben hem beroofd; zijn naburen
   is hij tot een smaad geweest.

   ^43Gij hebt de rechterhand zijner wederpartijders verhoogd; Gij hebt al
   zijn vijanden verblijd.

   ^44Gij hebt ook de scherpte zijns zwaards omgekeerd, en hebt hem niet
   staande gehouden in den strijd.

   ^45Gij hebt zijn schoonheid doen ophouden; en Gij hebt zijn troon ter
   aarde nedergestoten.

   ^46Gij hebt de dagen zijner jeugd verkort; Gij hebt hem met schaamte
   overdekt. Sela.

   ^47Hoe lang, o HEERE! zult Gij U steeds verbergen, zal Uw grimmigheid
   branden als een vuur?

   ^48Gedenk van hoedanige eeuw ik ben; waarom zoudt Gij aller
   mensenkinderen tevergeefs geschapen hebben?

   ^49Wat man leeft er, die den dood niet zien zal, die zijn ziel zal
   bevrijden van het geweld des grafs? Sela.

   ^50HEERE! waar zijn Uw vorige goedertierenheden, die Gij David gezworen
   hebt bij Uw trouw?

   ^51Gedenk, HEERE! aan de smaad Uwer knechten, dien ik in mijn boezem
   draag, van alle grote volken.

   ^52Waarmede, o HEERE! Uw vijanden smaden, waarmede zij de voetstappen
   Uws gezalfden smaden.

   ^53Geloofd zij de HEERE in eeuwigheid! Amen, ja, amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 90

   ^1Een gebed van Mozes, den man Gods. HEERE! Gij zijt ons geweest een
   Toevlucht van geslacht tot geslacht.

   ^2Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld
   voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God.

   ^3Gij doet den mens wederkeren tot verbrijzeling, en zegt: Keert weder,
   gij mensenkinderen!

   ^4Want duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren, als hij
   voorbijgegaan is, en als een nachtwaak.

   ^5Gij overstroomt hen; zij zijn gelijk een slaap; in den morgenstond
   zijn zij gelijk het gras, dat verandert;

   ^6In den morgenstond bloeit het, en het verandert; des avonds wordt het
   afgesneden, en het verdort.

   ^7Want wij vergaan door Uw toorn; en door Uw grimmigheid worden wij
   verschrikt.

   ^8Gij stelt onze ongerechtigheden voor U, onze heimelijke zonden in het
   licht Uws aanschijns.

   ^9Want al onze dagen gaan henen door Uw verbolgenheid; wij brengen onze
   jaren door als een gedachte.

   ^10Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaren, of, zo
   wij zeer sterk zijn, tachtig jaren; en het uitnemendste van die is
   moeite en verdriet; want hetwordt snellijk afgesneden, en wij vliegen
   daarheen.

   ^11Wie kent de sterkte Uws toorns, en Uw verbolgenheid, naardat Gij te
   vrezen zijt?

   ^12Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen.

   ^13Keer weder, HEERE! tot hoe lange? en het berouwe U over Uw knechten.

   ^14Verzadig ons in den morgenstond met Uw goedertierenheid, zo zullen
   wij juichen, en verblijd zijn in al onze dagen.

   ^15Verblijd ons naar de dagen, in dewelke Gij ons gedrukt hebt, naar de
   jaren, in dewelke wij het kwaad gezien hebben.

   ^16Laat Uw werk aan Uw knechten gezien worden, en Uw heerlijkheid over
   hun kinderen.

   ^17En de liefelijkheid des HEEREN, onzes Gods; zij over ons; en
   bevestig Gij het werk onzer handen over ons, ja, het werk onzer handen,
   bevestig dat. Psalmen 91
     __________________________________________________________________

  Chapter 91

   ^1Die in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, die zal
   vernachten in de schaduw des Almachtigen.

   ^2Ik zal tot den HEERE zeggen: Mijn Toevlucht en mijn Burg! mijn God,
   op Welken ik vertrouw!

   ^3Want Hij zal u redden van den strik des vogelvangers, van de zeer
   verderfelijke pestilentie.

   ^4Hij zal u dekken met Zijn vlerken, en onder Zijn vleugelen zult gij
   betrouwen; Zijn waarheid is een rondas en beukelaar.

   ^5Gij zult niet vrezen voor den schrik des nachts, voor den pijl, die
   des daags vliegt;

   ^6Voor de pestilentie, die in de donkerheid wandelt; voor het verderf,
   dat op den middag verwoest.

   ^7Aan uw zijden zullen er duizend vallen, en tien duizend aan uw
   rechterhand; tot u zal het niet genaken.

   ^8Alleenlijk zult gij het met uw ogen aanschouwen; en gij zult de
   vergelding der goddelozen zien.

   ^9Want Gij, HEERE! zijt mijn Toevlucht! De Allerhoogste hebt gij
   gesteld tot uw Vertrek;

   ^10U zal geen kwaad wedervaren, en geen plage zal uw tent naderen.

   ^11Want Hij zal Zijn engelen van u bevelen, dat zij u bewaren in al uw
   wegen.

   ^12Zij zullen u op de handen dragen, opdat gij uw voet aan geen steen
   stoot.

   ^13Op den fellen leeuw en de adder zult gij treden, gij zult den jongen
   leeuw en den draak vertreden.

   ^14Dewijl hij Mij zeer bemint, spreekt God, zo zal Ik hem uithelpen; Ik
   zal hem op een hoogte stellen, want hij kent Mijn Naam.

   ^15Hij zal Mij aanroepen, en Ik zal hem verhoren; in de benauwdheid zal
   Ik bij hem zijn. Ik zal er hem uittrekken, en zal hem verheerlijken.

   ^16Ik zal hem met langheid der dagen verzadigen, en Ik zal hem Mijn
   heil doen zien. Psalmen 92
     __________________________________________________________________

  Chapter 92

   ^1Een psalm, een lied, op den sabbatdag.

   ^2Het is goed, dat men den HEERE love, en Uw Naam psalmzinge, o
   Allerhoogste!

   ^3Dat men in den morgenstond Uw goedertierenheid verkondige, en Uw
   getrouwheid in de nachten;

   ^4Op het tiensnarig instrument en op de luit, met een voorbedacht lied
   op de harp.

   ^5Want Gij hebt mij verblijd, HEERE! met Uw daden, ik zal juichen over
   de werken Uwer handen.

   ^6O HEERE! hoe groot zijn Uw werken! zeer diep zijn Uw gedachten.

   ^7Een onvernuftig man weet er niet van, en een dwaas verstaat ditzelve
   niet;

   ^8Dat de goddelozen groeien als het kruid, en al de werkers der
   ongerechtigheid bloeien, opdat zij tot in der eeuwigheid verdelgd
   worden.

   ^9Maar Gij zijt de Allerhoogste in eeuwigheid de HEERE!

   ^10Want zie, Uw vijanden, o HEERE! want zie, Uw vijanden zullen
   vergaan; al de werkers der ongerechtigheid zullen verstrooid worden.

   ^11Maar Gij zult mijn hoorn verhogen, gelijk eens eenhoorns; ik ben met
   verse olie overgoten.

   ^12En mijn oog zal mijn verspieders aanschouwen; mijn oren zullen het
   horen, aangaande de boosdoeners, die tegen mij opstaan.

   ^13De rechtvaardige zal groeien als een palmboom; hij zal wassen als
   een cederboom op Libanon.

   ^14Die in het huis des HEEREN geplant zijn, dien zal gegeven worden te
   groeien in de voorhoven onzes Gods.

   ^15In den grijzen ouderdom zullen zij nog vruchten dragen; zij zullen
   vet en groen zijn,

   ^16Om te verkondigen, dat de HEERE recht is; Hij is mijn Rotssteen, en
   in Hem is geen onrecht. Psalmen 93
     __________________________________________________________________

  Chapter 93

   ^1De HEERE regeert, Hij is met hoogheid bekleed; de HEERE is bekleed
   met sterkte, Hij heeft Zich omgord. Ook is de wereld bevestigd, zij zal
   niet wankelen.

   ^2Van toen af is Uw troon bevestigd, Gij zijt van eeuwigheid af.

   ^3De rivieren verheffen, o HEERE! de rivieren verheffen haar bruisen;
   de rivieren verheffen haar aanstoting.

   ^4Doch de HEERE in de hoogte is geweldiger dan het bruisen van grote
   wateren, dan de geweldige baren der zee.

   ^5Uw getuigenissen zijn zeer getrouw; de heiligheid is Uw huize
   sierlijk, HEERE! tot lange dagen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 94

   ^1O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende.

   ^2Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de
   hovaardigen.

   ^3Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen
   van vreugde opspringen?

   ^4Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich
   beroemen?

   ^5O HEERE! zij verbrijzelen Uw volk, en zij verdrukken Uw erfdeel.

   ^6De weduwe en den vreemdeling doden zij, en zij vermoorden de wezen.

   ^7En zeggen: De HEERE ziet het niet, en de God van Jakob merkt het
   niet.

   ^8Aanmerkt, gij onvernuftigen onder het volk! en gij dwazen! wanneer
   zult gij verstandig worden?

   ^9Zou Hij, Die het oor plant, niet horen? zou Hij, Die het oog
   formeert, niet aanschouwen?

   ^10Zou Hij, Die de heidenen tuchtigt, niet straffen, Hij, Die den mens
   wetenschap leert?

   ^11De HEERE weet de gedachten des mensen, dat zij ijdelheid zijn.

   ^12Welgelukzalig is de man, o HEERE! dien Gij tuchtigt, en dien Gij
   leert uit Uw wet,

   ^13Om hem rust te geven van de kwade dagen; totdat de kuil voor den
   goddeloze gegraven wordt.

   ^14Want de HEERE zal Zijn volk niet begeven, en Hij zal Zijn erve niet
   verlaten.

   ^15Want het oordeel zal wederkeren tot de gerechtigheid; en alle
   oprechten van hart zullen hetzelve navolgen.

   ^16Wie zal voor mij staan tegen de boosdoeners? Wie zal zich voor mij
   stellen tegen de werkers der ongerechtigheid?

   ^17Ten ware dat de HEERE mij een Hulp geweest ware, mijn ziel had bijna
   in de stilte gewoond.

   ^18Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE!
   ondersteunde mij.

   ^19Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw
   vertroostingen mijn ziel verkwikt.

   ^20Zou zich de stoel der schadelijkheden met U vergezelschappen, die
   moeite verdicht bij inzetting?

   ^21Zij rotten zich samen tegen de ziel des rechtvaardigen, en zij
   verdoemen onschuldig bloed.

   ^22Doch de HEERE is mij geweest tot een Hoog Vertrek, en mijn God tot
   een Steenrots mijner toevlucht.

   ^23En Hij zal hun ongerechtigheid op hen doen wederkeren, en Hij zal
   hen in hun boosheid verdelgen; de HEERE, onze God, zal hen verdelgen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 95

   ^1Komt, laat ons den HEERE vrolijk zingen; laat ons juichen den
   Rotssteen onzes heils.

   ^2Laat ons Zijn aangezicht tegemoet gaan met lof; laat ons Hem juichen
   met psalmen.

   ^3Want de HEERE is een groot God; ja, een groot Koning boven alle
   goden;

   ^4In Wiens hand de diepste plaatsen der aarde zijn, en de hoogten der
   bergen zijn Zijne;

   ^5Wiens ook de zee is, want Hij heeft ze gemaakt; en Zijn handen hebben
   het droge geformeerd.

   ^6Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den
   HEERE, Die ons gemaakt heeft.

   ^7Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de
   schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort,

   ^8Verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in
   de woestijn;

   ^9Waar Mij uw vaders verzochten, Mij beproefden, ook Mijn werk zagen.

   ^10Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd:
   Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.

   ^11Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Zo zij in Mijn rust zullen
   ingaan!
     __________________________________________________________________

  Chapter 96

   ^1Zingt den HEERE een nieuw lied; zingt de HEERE, gij ganse aarde!

   ^2Zingt den HEERE, looft Zijn Naam; boodschapt Zijn heil van dag tot
   dag.

   ^3Vertelt onder de heidenen Zijn eer, onder alle volken Zijn wonderen.

   ^4Want de HEERE is groot, en zeer te prijzen; Hij is vreselijk boven
   alle goden.

   ^5Want al de goden der volken zijn afgoden; maar de HEERE heeft de
   hemelen gemaakt.

   ^6Majesteit en heerlijkheid zijn voor Zijn aangezicht, sterkte en
   sieraad in Zijn heiligdom.

   ^7Geeft den HEERE, gij geslachten der volken! geeft den HEERE eer en
   sterkte.

   ^8Geeft den HEERE de eer Zijns Naams; brengt offer, en komt in Zijn
   voorhoven.

   ^9Aanbidt den HEERE in de heerlijkheid des heiligdoms; schrikt voor
   Zijn aangezicht, gij ganse aarde.

   ^10Zegt onder de heidenen: De HEERE regeert; ook zal de wereld
   bevestigd worden, zij zal niet bewogen worden; Hij zal de volken
   richten in alle rechtmatigheid.

   ^11Dat de hemelen zich verblijden, en de aarde zich verheuge, dat de
   zee bruise met haar volheid.

   ^12Dat het veld huppele van vreugde met al wat er in is, dat dan al de
   bomen des wouds juichen.

   ^13Voor het aangezicht des HEEREN; want Hij komt, want Hij komt, om de
   aarde te richten; Hij zal de wereld richten met gerechtigheid, en de
   volken met Zijnwaarheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 97

   ^1De HEERE regeert, de aarde verheuge zich; dat veel eilanden zich
   verblijden.

   ^2Rondom Hem zijn wolken en donkerheid, gerechtigheid en gericht zijn
   de vastigheid Zijns troons.

   ^3Een vuur gaat voor Zijn aangezicht heen, en het steekt Zijn
   wederpartijen rondom aan brand.

   ^4Zijn bliksemen verlichten de wereld; het aardrijk ziet ze en het
   beeft.

   ^5De bergen smelten als was voor het aanschijn des HEEREN, voor het
   aanschijn des HEEREN der ganse aarde.

   ^6De hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid, en alle volken zien Zijn
   eer.

   ^7Beschaamd moeten wezen allen, die de beelden dienen, die zich op
   afgoden beroemen; buigt u neder voor Hem, alle gij goden!

   ^8Sion heeft gehoord, en het heeft zich verblijd, en de dochteren van
   Juda hebben zich verheugd vanwege Uw oordelen, o HEERE!

   ^9Want Gij, HEERE! zijt de Allerhoogste over de gehele aarde; Gij zijt
   zeer hoog verheven boven alle goden.

   ^10Gij liefhebbers des HEEREN! haat het kwade; Hij bewaart de zielen
   Zijner gunstgenoten; Hij redt hen uit der goddelozen hand.

   ^11Het licht is voor den rechtvaardige gezaaid, en vrolijkheid voor de
   oprechten van hart.

   ^12Gij rechtvaardigen! verblijdt u in den HEERE, en spreekt lof ter
   gedachtenis Zijner heiligheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 98

   ^1Een psalm. Zingt den HEERE een nieuw lied; want Hij heeft wonderen
   gedaan; Zijn rechterhand, en de arm Zijner heiligheid, heeft Hem heil
   gegeven.

   ^2De HEERE heeft Zijn heil bekend gemaakt; Hij heeft Zijn gerechtigheid
   geopenbaard voor de ogen der heidenen.

   ^3Hij is gedachtig geweest Zijner goedertierenheid, en Zijner waarheid
   aan het huis Israels; en al de einden der aarde hebben gezien het heil
   onzes Gods.

   ^4Juicht den HEERE, gij ganse aarde! roept uit van vreugde, en zingt
   vrolijk, en psalmzingt.

   ^5Psalmzingt den HEERE met de harp, met de harp en met de stem des
   gezangs,

   ^6Met trompetten en bazuinengeklank; juicht voor het aangezicht des
   Konings, des HEEREN.

   ^7De zee bruise met haar volheid, de wereld met degenen, die daarin
   wonen.

   ^8Dat de rivieren met de handen klappen, dat tegelijk de gebergten
   vreugde bedrijven,

   ^9Voor het aangezicht des HEEREN, want Hij komt, om de aarde te
   richten; Hij zal de wereld richten in gerechtigheid, en de volken in
   alle rechtmatigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 99

   ^1De HEERE regeert, dat de volken beven; Hij zit tussen de cherubim; de
   aarde bewege zich.

   ^2De HEERE is groot in Sion, en Hij is hoog boven alle volken.

   ^3Dat zij Uw groten en vreselijken Naam loven, die heilig is;

   ^4En de sterkte des Konings, die het recht lief heeft. Gij hebt
   billijkheden bevestigd, Gij hebt recht en gerechtigheid gedaan in
   Jakob.

   ^5Verheft den HEERE, onzen God, en buigt u neder voor de voetbank
   Zijner voeten; Hij is heilig!

   ^6Mozes en Aaron waren onder Zijn priesters, en Samuel onder de
   aanroepers Zijns Naams; zij riepen tot den HEERE, en Hij verhoorde hen.

   ^7Hij sprak tot hen in een wolkkolom; zij hebben Zijn getuigenissen
   onderhouden, en de inzettingen, die Hij hun gegeven had.

   ^8O HEERE, onze God! Gij hebt hen verhoord, Gij zijt hun geweest een
   vergevend God, hoewel wraak doende over hun daden.

   ^9Verheft den HEERE, onzen God, en buigt u voor den berg Zijner
   heiligheid; want de HEERE, onze God, is heilig. Psalmen 100
     __________________________________________________________________

  Chapter 100

   ^1Een lofzang. Gij ganse aarde! juicht den HEERE.

   ^2Dient den HEERE met blijdschap, komt voor Zijn aanschijn met vrolijk
   gezang.

   ^3Weet, dat de HEERE is God; Hij heeft ons gemaakt (en niet wij), Zijn
   volk en de schapen Zijner weide.

   ^4Gaat in tot Zijn poorten met lof, in Zijn voorhoven met lofgezang;
   looft Hem, prijst Zijn Naam.

   ^5Want de HEERE is goed; Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid, en
   Zijn getrouwheid van geslacht tot geslacht. Psalmen 101
     __________________________________________________________________

  Chapter 101

   ^1Een psalm van David. Ik zal van goedertierenheid en recht zingen; U
   zal ik psalmzingen, o HEERE!

   ^2Ik zal verstandelijk handelen in den oprechten weg; wanneer zult Gij
   tot mij komen? Ik zal in het midden mijns huizes wandelen, in
   oprechtigheid mijns harten.

   ^3Ik zal geen Belials-stuk voor mijn ogen stellen; ik haat het doen der
   afvalligen, het zal mij niet aankleven.

   ^4Het verkeerde hart zal van mij wijken; den boze zal ik niet kennen.

   ^5Die zijn naaste in het heimelijke achterklapt; dien zal ik verdelgen;
   die hoog van ogen is, en trots van hart, die zal ik niet vermogen.

   ^6Mijn ogen zullen zijn op de getrouwen in het land, dat zij bij mij
   zitten; die in den oprechten weg wandelt, die zal mij dienen.

   ^7Wie bedrog pleegt, zal binnen mijn huis niet blijven; die leugenen
   spreekt, zal voor mijn ogen niet bevestigd worden.

   ^8Allen morgen zal ik alle goddelozen des lands verdelgen, om uit de
   stad des HEEREN alle werkers der ongerechtigheid uit te roeien. Psalmen
   102
     __________________________________________________________________

  Chapter 102

   ^1Een gebed des verdrukten, als hij overstelpt is, en zijn klacht
   uitstort voor het aangezicht des HEEREN.

   ^2O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

   ^3Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage
   mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

   ^4Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn
   uitgebrand als een haard.

   ^5Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn
   brood te eten.

   ^6Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.

   ^7Ik ben een roerdomp der woestijn gelijk geworden, ik ben geworden als
   een steenuil der wildernissen.

   ^8Ik waak, en ben geworden als een eenzame mus op het dak.

   ^9Mijn vijanden smaden mij al den dag; die tegen mij razen, zweren bij
   mij.

   ^10Want ik eet as als brood, en vermeng mijn drank met tranen.

   ^11Vanwege Uw verstoordheid en Uw groten toorn; want Gij hebt mij
   verheven, en mij weder nedergeworpen.

   ^12Mijn dagen zijn als een afgaande schaduw, en ik verdor als gras.

   ^13Maar Gij, HEERE! blijft in eeuwigheid, en Uw gedachtenis van
   geslacht tot geslacht.

   ^14Gij zult opstaan, Gij zult U ontfermen over Sion, want de tijd om
   haar genadig te zijn, want de bestemde tijd is gekomen.

   ^15Want Uw knechten hebben een welgevallen aan haar stenen, en hebben
   medelijden met haar gruis.

   ^16Dan zullen de heidenen den Naam des HEEREN vrezen, en alle koningen
   der aarde Uw heerlijkheid.

   ^17Als de HEERE Sion zal opgebouwd hebben, in Zijn heerlijkheid zal
   verschenen zijn,

   ^18Zich gewend zal hebben tot het gebed desgenen, die gans ontbloot is,
   en niet versmaad hebben hunlieder gebed;

   ^19Dat zal geschreven worden voor het navolgende geslacht; en het volk,
   dat geschapen zal worden, zal den HEERE loven;

   ^20Omdat Hij uit de hoogte Zijns heiligdoms zal hebben nederwaarts
   gezien; dat de HEERE uit den hemel op de aarde geschouwd zal hebben;

   ^21Om het zuchten der gevangenen te horen, om los te maken de kinderen
   des doods;

   ^22Opdat men den Naam des HEEREN vertelle te Sion, en Zijn lof te
   Jeruzalem;

   ^23Wanneer de volken samen zullen vergaderd worden, ook de
   koninkrijken, om den HEERE te dienen.

   ^24Hij heeft mijn kracht op den weg ter nedergedrukt; mijn dagen heeft
   Hij verkort.

   ^25Ik zeide: Mijn God! neem mij niet weg in het midden mijner dagen; Uw
   jaren zijn van geslacht tot geslacht.

   ^26Gij hebt voormaals de aarde gegrond, en de hemelen zijn het werk
   Uwer handen;

   ^27Die zullen vergaan, maar Gij zult staande blijven; en zij alle
   zullen als een kleed verouden; Gij zult ze veranderen als een gewaad,
   en zij zullen veranderd zijn.

   ^28Maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet geeindigd worden.

   ^29De kinderen Uwer knechten zullen wonen, en hun zaad zal voor Uw
   aangezicht bevestigd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 103

   ^1Een psalm van David. Loof den HEERE, mijn ziel, en al wat binnen in
   mij is, Zijn heiligen Naam.

   ^2Loof den HEERE, mijn ziel, en vergeet geen van Zijn weldaden;

   ^3Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest;

   ^4Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met
   goedertierenheid en barmhartigheden;

   ^5Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens
   arends.

   ^6De HEERE doet gerechtigheid en gerichten al dengenen, die onderdrukt
   worden.

   ^7Hij heeft Mozes Zijn wegen bekend gemaakt, den kinderen Israels Zijn
   daden.

   ^8Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van
   goedertierenheid.

   ^9Hij zal niet altoos twisten, noch eeuwiglijk den toorn behouden.

   ^10Hij doet ons niet naar onze zonden, en vergeldt ons niet naar onze
   ongerechtigheden.

   ^11Want zo hoog de hemel is boven de aarde, is Zijn goedertierenheid
   geweldig over degenen, die Hem vrezen.

   ^12Zo ver het oosten is van het westen, zo ver doet Hij onze
   overtredingen van ons.

   ^13Gelijk zich een vader ontfermt over de kinderen, ontfermt Zich de
   HEERE over degenen, die Hem vrezen.

   ^14Want Hij weet, wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde, dat wij stof
   zijn.

   ^15De dagen des mensen zijn als het gras, gelijk een bloem des velds,
   alzo bloeit hij.

   ^16Als de wind daarover gegaan is, zo is zij niet meer, en haar plaats
   kent haar niet meer.

   ^17Maar de goedertierenheid des HEEREN is van eeuwigheid en tot
   eeuwigheid over degenen, die Hem vrezen, en Zijn gerechtigheid aan
   kindskinderen;

   ^18Aan degenen, die Zijn verbond houden, en die aan Zijn bevelen
   denken, om die te doen.

   ^19De HEERE heeft Zijn troon in de hemelen bevestigd, en Zijn
   Koninkrijk heerst over alles.

   ^20Looft den HEERE, Zijn engelen! gij krachtige helden, die Zijn woord
   doet, gehoorzamende de stem Zijns woords.

   ^21Looft den HEERE, al Zijn heirscharen! gij Zijn dienaars, die Zijn
   welbehagen doet!

   ^22Looft den HEERE, al Zijn werken! aan alle plaatsen Zijner
   heerschappij. Loof den HEERE, mijn ziel!
     __________________________________________________________________

  Chapter 104

   ^1Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot,
   Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

   ^2Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel
   uit als een gordijn.

   ^3Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn
   wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

   ^4Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

   ^5Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer
   noch eeuwiglijk wankelen.

   ^6Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren
   stonden boven de bergen.

   ^7Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws
   donders.

   ^8De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen
   gegrond hadt.

   ^9Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen
   de aarde niet weder bedekken.

   ^10Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten
   henen wandelen.

   ^11Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun
   dorst mede.

   ^12Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van
   tussen de takken.

   ^13Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd
   van de vrucht Uwer werken.

   ^14Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot
   dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

   ^15En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht
   blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

   ^16De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die
   Hij geplant heeft;

   ^17Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

   ^18De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een
   vertrek voor de konijnen.

   ^19Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar
   ondergang.

   ^20Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het
   gedierte des wouds uittreedt:

   ^21De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te
   zoeken.

   ^22De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

   ^23De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den
   avond toe.

   ^24Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid
   gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

   ^25Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende
   gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

   ^26Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt,
   om daarin te spelen.

   ^27Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

   ^28Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij
   worden met goed verzadigd.

   ^29Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun
   adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

   ^30Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt
   het gelaat des aardrijks.

   ^31De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE
   verblijde Zich in Zijn werken.

   ^32Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen
   aanroert, zo roken zij.

   ^33Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen,
   terwijl ik nog ben.

   ^34Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE
   verblijden.

   ^35De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen
   zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 105

   ^1Looft den HEERE, roept Zijn Naam aan, maakt Zijn daden bekend onder
   de volken.

   ^2Zingt Hem, psalmzingt Hem, spreekt aandachtelijk van al Zijn
   wonderen.

   ^3Roemt u in den Naam Zijner heiligheid; het hart dergenen, die den
   HEERE zoeken, verblijde zich.

   ^4Vraagt naar den HEERE en Zijn sterkte; zoekt Zijn aangezicht
   geduriglijk.

   ^5Gedenkt Zijner wonderen, die Hij gedaan heeft, Zijner wondertekenen,
   en der oordelen Zijns monds.

   ^6Gij zaad van Abraham, Zijn knecht, gij kinderen van Jakob, Zijn
   uitverkorene!

   ^7Hij is de HEERE, onze God; Zijn oordelen zijn over de gehele aarde.

   ^8Hij gedenkt Zijns verbonds tot in der eeuwigheid, des woords, dat Hij
   ingesteld heeft, tot in duizend geslachten;

   ^9Des verbonds, dat Hij met Abraham heeft gemaakt, en Zijns eeds aan
   Izak;

   ^10Welken Hij ook gesteld heeft aan Jakob tot een inzetting, aan Israel
   tot een eeuwig verbond,

   ^11Zeggende: Ik zal u geven het land Kanaan, het snoer van ulieder
   erfdeel.

   ^12Als zij weinig mensen in getal waren, ja, weinig en vreemdelingen
   daarin;

   ^13En wandelden van volk tot volk, van het ene koninkrijk tot het
   andere volk;

   ^14Hij liet geen mens toe hen te onderdrukken; ook bestrafte Hij
   koningen om hunnentwil, zeggende:

   ^15Tast Mijn gezalfden niet aan, en doet Mijn profeten geen kwaad.

   ^16Hij riep ook een honger in het land; Hij brak allen staf des broods.

   ^17Hij zond een man voor hun aangezicht henen; Jozef werd verkocht tot
   een slaaf.

   ^18Men drukte zijn voeten in den stok; zijn persoon kwam in de ijzers.

   ^19Tot den tijd toe, dat Zijn woord kwam, heeft hem de rede des HEEREN
   doorlouterd.

   ^20De koning zond, en deed hem ontslaan; de heerser der volken liet hem
   los.

   ^21Hij zette hem tot een heer over zijn huis, en tot een heerser over
   al zijn goed;

   ^22Om zijn vorsten te binden naar zijn lust, en zijn oudsten te
   onderwijzen.

   ^23Daarna kwam Israel in Egypte, en Jakob verkeerde als vreemdeling in
   het land van Cham.

   ^24En Hij deed Zijn volk zeer wassen, en maakte het machtiger dan Zijn
   tegenpartijders.

   ^25Hij keerde hun hart om, dat zij Zijn volk haatten, dat zij met Zijn
   knechten listiglijk handelden.

   ^26Hij zond Mozes, Zijn knecht, en Aaron, dien Hij verkoren had.

   ^27Zij deden onder hen de bevelen Zijner tekenen, en de wonderwerken in
   het land van Cham.

   ^28Hij zond duisternis, en maakte het duister; en zij waren Zijn woord
   niet wederspannig.

   ^29Hij keerde hun wateren in bloed, en Hij doodde hun vissen.

   ^30Hun land bracht vorsen voort in overvloed, tot in de binnenste
   kameren hunner koningen.

   ^31Hij sprak, en er kwam een vermenging van ongedierte, luizen, in hun
   ganse landpale.

   ^32Hij maakte hun regen tot hagel, vlammig vuur in hun land.

   ^33En Hij sloeg hun wijnstok en hun vijgeboom, en Hij brak het geboomte
   hunner landpalen.

   ^34Hij sprak, en er kwamen sprinkhanen en kevers, en dat zonder getal;

   ^35Die al het kruid in hun land opaten, ja, aten de vrucht hunner
   landbouwe op.

   ^36Hij versloeg ook alle eerstgeborenen in hun land, de eerstelingen al
   hunner krachten.

   ^37En Hij voerde hen uit met zilver en goud; en onder hun stammen was
   niemand, die struikelde.

   ^38Egypte was blijde, als zij uittrokken, want hun verschrikking was op
   hen gevallen.

   ^39Hij breidde een wolk uit tot een deksel, en vuur om den nacht te
   verlichten.

   ^40Zij baden, en Hij deed kwakkelen komen, en Hij verzadigde hen met
   hemels brood.

   ^41Hij opende een steenrots, en er vloeiden wateren uit, die gingen
   door de dorre plaatsen als een rivier.

   ^42Want Hij dacht aan Zijn heilig woord, aan Abraham, Zijn knecht.

   ^43Alzo voerde Hij Zijn volk uit met vrolijkheid, Zijn uitverkorenen
   met gejuich.

   ^44En Hij gaf hun de landen der heidenen, zodat zij in erfenis bezaten
   den arbeid der volken;

   ^45Opdat zij Zijn inzettingen onderhielden, en Zijn wetten bewaarden.
   Hallelujah! Psalmen 106
     __________________________________________________________________

  Chapter 106

   ^1Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^2Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof
   verkondigen?

   ^3Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd
   gerechtigheid doet.

   ^4Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij
   met Uw heil;

   ^5Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij
   verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw
   erfdeel.

   ^6Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben
   verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.

   ^7Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der
   menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren
   wederspannig aande zee, bij de Schelfzee.

   ^8Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid
   bekend maakte.

   ^9En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen
   wandelen door de afgronden, als door een woestijn.

   ^10En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van
   de hand des vijands.

   ^11En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef
   over.

   ^12Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.

   ^13Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad
   niet.

   ^14Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten
   God in de wildernis.

   ^15Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een
   magerheid.

   ^16En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des
   HEEREN.

   ^17De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de
   vergadering van Abiram.

   ^18En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de
   goddelozen aan brand.

   ^19Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten
   beeld.

   ^20En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.

   ^21Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in
   Egypte;

   ^22Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de
   Schelfzee.

   ^23Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn
   uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn
   grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.

   ^24Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord
   niet.

   ^25Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden
   zij niet.

   ^26Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende dat Hij hen
   nedervellen zou in de woestijn;

   ^27En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen
   verstrooien zou door de landen.

   ^28Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de
   offeranden der doden gegeten.

   ^29En zij hebben den HEERE tot toorn verwekt met hun daden, zodat de
   plaag een inbreuk onder hen deed.

   ^30Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd
   opgehouden.

   ^31En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht
   tot in eeuwigheid.

   ^32Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging
   Mozes kwalijk om hunnentwil.

   ^33Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk
   voortbracht met zijn lippen.

   ^34Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;

   ^35Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver
   werken.

   ^36En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.

   ^37Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen
   geofferd.

   ^38En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en
   hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd;
   zodat het land doordeze bloedschulden is ontheiligd geworden.

   ^39En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd
   door hun daden.

   ^40Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft
   een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.

   ^41En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over
   hen.

   ^42En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden
   onder hun hand.

   ^43Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun
   raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.

   ^44Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.

   ^45En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem
   naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

   ^46Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die
   hen gevangen hadden.

   ^47Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat
   wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.

   ^48Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in
   eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah! Psalmen 107
     __________________________________________________________________

  Chapter 107

   ^1Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^2Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der
   wederpartijders bevrijd heeft.

   ^3En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het
   westen, van het noorden en van de zee.

   ^4Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad
   ter woning vonden;

   ^5Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.

   ^6Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft
   Hij hen gered uit hun angsten;

   ^7En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter
   woning.

   ^8Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn
   wonderwerken voor de kinderen der mensen.

   ^9Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met
   goed vervuld;

   ^10Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met
   verdrukking en ijzer;

   ^11Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad
   des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.

   ^12Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn
   gestruikeld, en er was geen helper.

   ^13Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden,
   verloste Hij hen uit hun angsten.

   ^14Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij
   brak hun banden.

   ^15Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn
   wonderwerken voor de kinderen der mensen;

   ^16Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen
   in stukken gehouwen.

   ^17De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun
   ongerechtigheden geplaagd;

   ^18Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten
   des doods gekomen.

   ^19Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden,
   verloste Hij hen uit hun angsten.

   ^20Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.

   ^21Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn
   wonderwerken voor de kinderen der mensen.

   ^22En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.

   ^23Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;

   ^24Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.

   ^25Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven
   omhoog verheft.

   ^26Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden;
   hun ziel versmelt van angst.

   ^27Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt
   verslonden.

   ^28Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo
   voerde Hij hen uit hun angsten.

   ^29Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.

   ^30Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de
   haven hunner begeerte geleid heeft.

   ^31Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn
   wonderwerken voor de kinderen der mensen.

   ^32En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der
   oudsten Hem roemen.

   ^33Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig
   land.

   ^34Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die
   daarin wonen.

   ^35Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot
   watertochten.

   ^36En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter
   woning;

   ^37En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht
   voortbrengen.

   ^38En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee
   vermindert Hij niet.

   ^39Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad
   en droefenis.

   ^40Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het
   woeste, waar geen weg is.

   ^41Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog
   vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.

   ^42De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid
   stopt haar mond.

   ^43Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk
   letten op de goedertierenheden des HEEREN. Psalmen 108
     __________________________________________________________________

  Chapter 108

   ^1Een lied, een psalm van David.

   ^2O God! mijn hart is bereid; ik zal zingen en psalmzingen, ook mijn
   eer.

   ^3Waak op, gij luit en harp! ik zal in den dageraad opwaken.

   ^4Ik zal U loven onder de volken, o HEERE! en ik zal U psalmzingen
   onder de natien.

   ^5Want Uw goedertierenheid is groot tot boven de hemelen, en Uw
   waarheid tot aan de bovenste wolken.

   ^6Verhef U, o God! boven de hemelen, en Uw eer over de ganse aarde.

   ^7Opdat Uw beminden bevrijd worden; geef heil door Uw rechterhand, en
   verhoor ons.

   ^8God heeft gesproken in Zijn heiligdom, dies zal ik van vreugde
   opspringen; ik zal Sichem delen, en het dal van Sukkoth zal ik afmeten.

   ^9Gilead is mijn, Manasse is mijn, en Efraim is de sterkte mijns
   hoofds; Juda is mijn wetgever.

   ^10Moab is mijn waspot; op Edom zal ik mijn schoen werpen; over
   Palestina zal ik juichen.

   ^11Wie zal mij voeren in een vaste stad? Wie zal mij leiden tot in
   Edom?

   ^12Zult Gij het niet zijn, o God! Die ons verstoten hadt, en Die niet
   uittoogt, o God! met onze heirkrachten?

   ^13Geef Gij ons hulp uit de benauwdheid; want des mensen heil is
   ijdelheid.

   ^14In God zullen wij kloeke daden doen, en Hij zal onze wederpartijders
   vertreden. Psalmen 109
     __________________________________________________________________

  Chapter 109

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs!
   zwijg niet.

   ^2Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij
   opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

   ^3En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij
   bestreden zonder oorzaak.

   ^4Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het
   gebed.

   ^5En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

   ^6Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

   ^7Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot
   zonde.

   ^8Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

   ^9Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

   ^10En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de
   nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

   ^11Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn
   arbeid roven.

   ^12Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat
   er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

   ^13Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd
   in het andere geslacht.

   ^14De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de
   zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

   ^15Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis
   uit van de aarde.

   ^16Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den
   ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van
   hart, om hem tedoden.

   ^17Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen
   lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

   ^18En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga
   tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn
   beenderen.

   ^19Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een
   gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

   ^20Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en
   dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

   ^21Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl
   Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

   ^22Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het
   binnenste van mij doorwond.

   ^23Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde
   omgedreven als een sprinkhaan.

   ^24Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat
   er geen vet aan is.

   ^25Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun
   hoofd.

   ^26Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

   ^27Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan
   hebt.

   ^28Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat
   zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

   ^29Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met
   hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

   ^30Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van
   velen zal ik Hem prijzen.

   ^31Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te
   verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 110

   ^1Een psalm van David. De HEERE heeft tot mijn Heere gesproken: Zit aan
   Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden gezet zal hebben tot een
   voetbank Uwervoeten.

   ^2De HEERE zal de scepter Uwer sterkte zenden uit Sion, zeggende: Heers
   in het midden Uwer vijanden.

   ^3Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht, in heilig
   sieraad; uit de baarmoeder des dageraads zal U de dauw Uwer jeugd zijn.

   ^4De HEERE heeft gezworen, en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt
   Priester in eeuwigheid, naar de ordening van Melchizedek.

   ^5De HEERE is aan Uw rechterhand; Hij zal koningen verslaan ten dage
   Zijns toorns.

   ^6Hij zal recht doen onder de heidenen; Hij zal het vol dode lichamen
   maken; Hij zal verslaan dengene, die het hoofd is over een groot land.

   ^7Hij zal op den weg uit de beek drinken; daarom zal Hij het hoofd
   omhoog heffen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 111

   ^1Hallelujah! Aleph. Ik zal den HEERE loven van ganser harte; Beth. In
   den raad en vergadering der oprechten.

   ^2Gimel. De werken des HEEREN zijn groot; Daleth. zij worden gezocht
   van allen, die er lust in hebben.

   ^3He. Zijn doen is majesteit en heerlijkheid; Vau. en zijn
   gerechtigheid bestaat in der eeuwigheid.

   ^4Zain. Hij heeft Zijn wonderen een gedachtenis gemaakt; Cheth. de
   HEERE is genadig en barmhartig.

   ^5Teth. Hij heeft degenen, die Hem vrezen, spijs gegeven; Jod. Hij
   gedenkt in der eeuwigheid aan Zijn verbond.

   ^6Caph. Hij heeft de kracht Zijner werken Zijn volke bekend gemaakt;
   Lamed. hun gevende de erve der heidenen.

   ^7Mem. De werken Zijner handen zijn waarheid en oordeel; Nun. al Zijn
   bevelen zijn getrouw.

   ^8Samech. Zij zijn ondersteund voor altoos, en in eeuwigheid; Ain.
   zijnde gedaan in waarheid en oprechtigheid.

   ^9Pe. Hij heeft Zijn volke verlossing gezonden; Tsade. Hij heeft Zijn
   verbond in eeuwigheid geboden; Koph. Zijn Naam is heilig en vreselijk.

   ^10Resch. De vreze des HEEREN is het beginsel der wijsheid; Schin.
   allen, die ze doen, hebben goed verstand; Thau. Zijn lof bestaat tot in
   der eeuwigheid Psalmen 112
     __________________________________________________________________

  Chapter 112

   ^1Hallelujah! Aleph. Welgelukzalig is de man, die den HEERE vreest;
   Beth. die groten lust heeft in Zijn geboden.

   ^2Gimel. Zijn zaad zal geweldig zijn op aarde; Daleth. het geslacht der
   oprechten zal gezegend worden.

   ^3He. In zijn huis zal have en rijkdom wezen; Vau. en zijn
   gerechtigheid bestaat in eeuwigheid.

   ^4Zain. Den oprechten gaat het licht op in de duisternis; Cheth. Hij is
   genadig, en barmhartig, en rechtvaardig.

   ^5Teth. Wel dien man, die zich ontfermt en uitleent; Jod. hij beschikt
   zijn zaken met recht.

   ^6Caph. Zekerlijk, hij zal in der eeuwigheid niet wankelen; Lamed. de
   rechtvaardige zal in eeuwige gedachtenis zijn.

   ^7Mem. Hij zal voor geen kwaad gerucht vrezen; Nun. zijn hart is vast,
   betrouwende op den HEERE.

   ^8Samech. Zijn hart, wel ondersteund zijnde, zal niet vrezen; Ain.
   totdat hij op zijn wederpartijen zie.

   ^9Pe. Hij strooit uit, hij geeft den nooddruftige; Tsade. zijn
   gerechtigheid bestaat in eeuwigheid; Koph. zijn hoorn zal verhoogd
   worden in eer.

   ^10Resch. De goddeloze zal het zien, en hij zal zich vertoornen; Schin.
   hij zal met zijn tanden knersen en smelten. Thau. de wens der
   goddelozen zal vergaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 113

   ^1Hallelujah! Looft, gij knechten des HEEREN! looft den Naam des
   HEEREN.

   ^2De Naam des HEEREN zij geprezen, van nu aan tot in der eeuwigheid.

   ^3Van den opgang der zon af tot haar nedergang, zij de Naam des HEEREN
   geloofd.

   ^4De HEERE is hoog boven alle heidenen, boven de hemelen is Zijn
   heerlijkheid.

   ^5Wie is gelijk de HEERE, onze God? Die zeer hoog woont.

   ^6Die zeer laag ziet, in den hemel en op de aarde.

   ^7Die den geringe uit het stof opricht, en den nooddruftige uit den
   drek verhoogt;

   ^8Om te doen zitten bij de prinsen, bij de prinsen Zijns volks.

   ^9Die de onvruchtbare doet wonen met een huisgezin, een blijde moeder
   van kinderen. Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 114

   ^1Toen Israel uit Egypte toog, het huis Jakobs van een volk, dat een
   vreemde taal had;

   ^2Zo werd Juda tot Zijn heiligdom, Israel Zijn volkomene heerschappij.

   ^3De zee zag het, en vlood; de Jordaan keerde achterwaarts.

   ^4De bergen sprongen als rammen, de heuvelen als lammeren.

   ^5Wat was u, gij zee! dat gij vloodt? gij Jordaan! dat gij achterwaarts
   keerdet?

   ^6Gij bergen, dat gij opsprongt als rammen? gij heuvelen! als lammeren?

   ^7Beef, gij aarde! voor het aangezicht des Heeren, voor het aangezicht
   van den God Jakobs;

   ^8Die den rotssteen veranderde in een watervloed, den keisteen in een
   waterfontein.
     __________________________________________________________________

  Chapter 115

   ^1Niet ons, o HEERE! niet ons, maar Uw Naam geef eer, om Uwer
   goedertierenheid, om Uwer waarheid wil.

   ^2Waarom zouden de heidenen zeggen: Waar is nu hun God?

   ^3Onze God is toch in den hemel, Hij doet al wat Hem behaagt.

   ^4Hunlieder afgoden zijn zilver en goud, het werk van des mensen
   handen;

   ^5Zij hebben een mond, maar spreken niet; zij hebben ogen, maar zien
   niet;

   ^6Oren hebben zij, maar horen niet; zij hebben een neus, maar zij
   rieken niet;

   ^7Hun handen hebben zij, maar tasten niet; hun voeten, maar gaan niet;
   zij geven geen geluid door hun keel.

   ^8Dat die hen maken hun gelijk worden, en al wie op hen vertrouwt.

   ^9Israel! vertrouw gij op den HEERE; Hij is hun Hulp en hun Schild.

   ^10Gij huis van Aaron! vertrouw op den HEERE; Hij is hun Hulp en hun
   Schild.

   ^11Gijlieden, die den HEERE vreest! vertrouwt op den HEERE; Hij is hun
   Hulp en hun Schild.

   ^12De HEERE is onzer gedachtig geweest, Hij zal zegenen; Hij zal het
   huis van Israel zegenen, Hij zal het huis van Aaron zegenen.

   ^13Hij zal zegenen, die den HEERE vrezen, de kleinen met de groten.

   ^14De HEERE zal den zegen over ulieden vermeerderen, over ulieden en
   over uw kinderen.

   ^15Gijlieden zijt den HEERE gezegend, Die den hemel en de aarde gemaakt
   heeft.

   ^16Aangaande den hemel, de hemel is des HEEREN; maar de aarde heeft Hij
   de mensenkinderen gegeven.

   ^17De doden zullen den HEERE niet prijzen, noch die in de stilte
   nedergedaald zijn.

   ^18Maar wij zullen den HEERE loven van nu aan tot in der eeuwigheid.
   Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 116

   ^1Ik heb lief, want de HEERE hoort mijn stem, mijn smekingen;

   ^2Want Hij neigt Zijn oor tot mij; dies zal ik Hem in mijn dagen
   aanroepen.

   ^3De banden des doods hadden mij omvangen, en de angsten der hel hadden
   mij getroffen; ik vond benauwdheid en droefenis.

   ^4Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende: Och HEERE! bevrijd
   mijn ziel.

   ^5De HEERE is genadig en rechtvaardig, en onze God is ontfermende.

   ^6De HEERE bewaart de eenvoudigen; ik was uitgeteerd, doch Hij heeft
   mij verlost.

   ^7Mijn ziel! keer weder tot uw rust, want de HEERE heeft aan u
   welgedaan.

   ^8Want Gij, HEERE! hebt mijn ziel gered van de dood, mijn ogen van
   tranen, mijn voet van aanstoot.

   ^9Ik zal wandelen voor het aangezicht des HEEREN, in de landen der
   levenden.

   ^10Ik heb geloofd, daarom sprak ik; ik ben zeer bedrukt geweest.

   ^11Ik zeide in mijn haasten: Alle mensen zijn leugenaars.

   ^12Wat zal ik den HEERE vergelden voor al Zijn weldaden aan mij
   bewezen?

   ^13Ik zal den beker der verlossingen opnemen, en den Naam des HEEREN
   aanroepen.

   ^14Mijn geloften zal ik den HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid
   van al Zijn volk.

   ^15Kostelijk is in de ogen des HEEREN de dood Zijner gunstgenoten.

   ^16Och, HEERE! zekerlijk ik ben Uw knecht, ik ben Uw knecht, een zoon
   Uwer dienstmaagd; Gij hebt mijn banden losgemaakt.

   ^17Ik zal U offeren, offerande van dankzegging, en den Naam des HEEREN
   aanroepen.

   ^18Mijn geloften zal ik den HEERE betalen, nu, in de tegenwoordigheid
   van al Zijn volk.

   ^19In de voorhoven van het huis des HEEREN, in het midden van u, o
   Jeruzalem! Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 117

   ^1Looft den HEERE, alle heidenen; prijst Hem, alle natien!

   ^2Want Zijn goedertierenheid is geweldig over ons, en de waarheid des
   HEEREN is in der eeuwigheid! Hallelujah! Psalmen 118
     __________________________________________________________________

  Chapter 118

   ^1Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^2Dat Israel nu zegge, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

   ^3Het huis van Aaron zegge nu, dat Zijn goedertierenheid in der
   eeuwigheid is.

   ^4Dat degenen, die den HEERE vrezen, nu zeggen, dat Zijn
   goedertierenheid in der eeuwigheid is.

   ^5Uit de benauwdheid heb ik den HEERE aangeroepen; de HEERE heeft mij
   verhoord, stellende mij in de ruimte.

   ^6De HEERE is bij mij, ik zal niet vrezen; wat zal mij een mens doen?

   ^7De HEERE is bij mij onder degenen, die mij helpen; daarom zal ik mijn
   lust zien aan degenen, die mij haten.

   ^8Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op den mens te
   vertrouwen.

   ^9Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te
   vertrouwen.

   ^10Alle heidenen hadden mij omringd; het is in den Naam des HEEREN, dat
   ik ze verhouwen heb.

   ^11Zij hadden mij omringd, ja, zij hadden mij omringd; het is in den
   Naam des HEEREN, dat ik ze verhouwen heb.

   ^12Zij hadden mij omringd als bijen; zij zijn uitgeblust als een
   doornenvuur; het is in den Naam des HEEREN, dat ik ze verhouwen heb.

   ^13Gij hadt mij zeer hard gestoten, tot vallens toe, maar de HEERE
   heeft mij geholpen.

   ^14De HEERE is mijn Sterkte en Psalm, want Hij is mij tot heil geweest.

   ^15In de tenten der rechtvaardigen is een stem des gejuichs en des
   heils; de rechterhand des HEEREN doet krachtige daden.

   ^16De rechterhand des HEEREN is verhoogd; de rechterhand des HEEREN
   doet krachtige daden.

   ^17Ik zal niet sterven, maar leven; en ik zal de werken des HEEREN
   vertellen.

   ^18De HEERE heeft mij wel hard gekastijd; maar Hij heeft mij ter dood
   niet overgegeven.

   ^19Doet mij de poorten der gerechtigheid open, ik zal daardoor ingaan,
   ik zal den HEERE loven.

   ^20Dit is de poort des HEEREN, door dewelke de rechtvaardigen zullen
   ingaan.

   ^21Ik zal U loven, omdat Gij mij verhoord hebt, en mij tot heil geweest
   zijt.

   ^22De steen, dien de bouwlieden verworpen hadden, is tot een hoofd des
   hoeks geworden.

   ^23Dit is van den HEERE geschied, en het is wonderlijk in onze ogen.

   ^24Dit is de dag, dien de HEERE gemaakt heeft; laat ons op denzelven
   ons verheugen, en verblijd zijn.

   ^25Och HEERE! geef nu heil; och HEERE! geef nu voorspoed.

   ^26Gezegend zij hij, die daar komt in den Naam des HEEREN! Wij zegenen
   ulieden uit het huis des HEEREN.

   ^27De HEERE is God, Die ons licht gegeven heeft. Bindt het feest offer
   met touwen tot aan de hoornen van het altaar.

   ^28Gij zijt mijn God, daarom zal ik U loven; o mijn God! ik zal U
   verhogen.

   ^29Loof den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 119

   ^1Aleph. Welgelukzalig zijn de oprechten van wandel, die in de wet des
   HEEREN gaan.

   ^2Welgelukzalig zijn zij, die Zijn getuigenissen onderhouden, die Hem
   van ganser harte zoeken;

   ^3Ook geen onrecht werken, maar wandelen in Zijn wegen.

   ^4HEERE! Gij hebt geboden, dat men Uw bevelen zeer bewaren zal.

   ^5Och, dat mijn wegen gericht werden, om Uw inzettingen te bewaren!

   ^6Dan zou ik niet beschaamd worden, wanneer ik merken zou op al Uw
   geboden.

   ^7Ik zal U loven in oprechtheid des harten, als ik de rechten Uwer
   gerechtigheid geleerd zal hebben.

   ^8Ik zal Uw inzettingen bewaren; verlaat mij niet al te zeer.

   ^9Beth. Waarmede zal de jongeling zijn pad zuiver houden? Als hij dat
   houdt naar Uw woord.

   ^10Ik zoek U met mijn gehele hart, laat mij van Uw geboden niet
   afdwalen.

   ^11Ik heb Uw rede in mijn hart verborgen, opdat ik tegen U niet
   zondigen zou.

   ^12HEERE! Gij zijt gezegend; leer mij Uw inzettingen.

   ^13Ik heb met mijn lippen verteld al de rechten Uws monds.

   ^14Ik ben vrolijker in den weg Uwer getuigenissen, dan over allen
   rijkdom.

   ^15Ik zal Uw bevelen overdenken, en op Uw paden letten.

   ^16Ik zal mijzelven vermaken in Uw inzettingen; Uw woord zal ik niet
   vergeten.

   ^17Gimel. Doe wel bij Uw knecht, dat ik leve en Uw woord beware.

   ^18Ontdek mijn ogen, dat ik aanschouwe de wonderen van Uw wet.

   ^19Ik ben een vreemdeling op de aarde, verberg Uw geboden voor mij
   niet.

   ^20Mijn ziel is verbroken vanwege het verlangen naar Uw oordelen te
   aller tijd.

   ^21Gij scheldt de vervloekte hovaardigen, die van Uw geboden afdwalen.

   ^22Wentel van mij versmaadheid en verachting, want ik heb Uw
   getuigenissen onderhouden.

   ^23Als zelfs de vorsten zittende tegen mij gesproken hebben, heeft Uw
   knecht Uw inzettingen betracht.

   ^24Ook zijn Uw getuigenissen mijn vermakingen, en mijn raadslieden.

   ^25Daleth. Mijn ziel kleeft aan het stof; maak mij levend naar Uw
   woord.

   ^26Ik heb U mijn wegen verteld, en Gij hebt mij verhoord; leer mij Uw
   inzettingen.

   ^27Geef mij den weg Uwer bevelen te verstaan, opdat ik Uw wonderen
   betrachte.

   ^28Mijn ziel druipt weg van treurigheid; richt mij op naar Uw woord.

   ^29Wend van mij den weg der valsheid, en verleen mij genadiglijk Uw
   wet.

   ^30Ik heb verkoren den weg der waarheid, Uw rechten heb ik mij
   voorgesteld.

   ^31Ik kleef vast aan Uw getuigenissen; o HEERE! beschaam mij niet.

   ^32Ik zal den weg Uwer geboden lopen, als Gij mijn hart verwijd zult
   hebben.

   ^33He. HEERE! leer mij den weg Uwer inzettingen, en ik zal hem houden
   ten einde toe.

   ^34Geef mij het verstand, en ik zal Uw wet houden; ja, ik zal ze
   onderhouden met gansen harte.

   ^35Doe mij treden op het pad Uwer geboden, want daarin heb ik lust.

   ^36Neig mijn hart tot Uw getuigenissen, en niet tot gierigheid.

   ^37Wend mijn ogen af, dat zij geen ijdelheid zien; maak mij levend door
   Uw wegen.

   ^38Bevestig Uw toezeggingen aan Uw knecht, die Uw vreze toegedaan is.

   ^39Wend mijn smaadheid af, die ik vreze, want Uw rechten zijn goed.

   ^40Zie, ik heb een begeerte tot Uw bevelen; maak mij levend door Uw
   gerechtigheid.

   ^41Vau. En dat mij Uw goedertierenheden overkomen, o HEERE! Uw heil,
   naar Uw toezegging;

   ^42Opdat ik mijn smader wat heb te antwoorden, want ik vertrouw op Uw
   woord.

   ^43En ruk het woord der waarheid van mijn mond niet al te zeer, want ik
   hoop op Uw rechten.

   ^44Zo zal ik Uw wet steeds onderhouden, eeuwiglijk en altoos.

   ^45En ik zal wandelen in de ruimte, omdat ik Uw bevelen gezocht heb.

   ^46Ook zal ik voor koningen spreken van Uw getuigenissen, en mij niet
   schamen.

   ^47En ik zal mij vermaken in Uw geboden, die ik liefheb.

   ^48En ik zal mijn handen opheffen naar Uw geboden, die ik liefheb, en
   ik zal Uw inzettingen betrachten.

   ^49Zain. Gedenk des woords, tot Uw knecht gesproken, op hetwelk Gij mij
   hebt doen hopen.

   ^50Dit is mijn troost in mijn ellende, want Uw toezegging heeft mij
   levend gemaakt.

   ^51De hovaardigen hebben mij boven mate zeer bespot; nochtans ben ik
   van Uw wet niet geweken.

   ^52Ik heb gedacht, o HEERE! aan Uw oordelen van ouds aan, en heb mij
   getroost.

   ^53Grote beroering heeft mij bevangen vanwege de goddelozen, die Uw wet
   verlaten.

   ^54Uw inzettingen zijn mij gezangen geweest, ter plaatse mijner
   vreemdelingschappen.

   ^55HEERE! des nachts ben ik Uws Naams gedachtig geweest, en heb Uw wet
   bewaard.

   ^56Dat is mij geschied, omdat ik Uw bevelen bewaard heb.

   ^57Cheth. De HEERE is mijn deel, ik heb gezegd, dat ik Uw woorden zal
   bewaren.

   ^58Ik heb Uw aanschijn ernstelijk gebeden van ganser harte, wees mij
   genadig naar Uw toezegging.

   ^59Ik heb mijn wegen bedacht, en heb mijn voeten gekeerd tot Uw
   getuigenissen.

   ^60Ik heb gehaast, en niet vertraagd Uw geboden te onderhouden.

   ^61De goddeloze hopen hebben mij beroofd; nochtans heb ik Uw wet niet
   vergeten.

   ^62Te middernacht sta ik op, om U te loven voor de rechten Uwer
   gerechtigheid.

   ^63Ik ben een gezel van allen, die U vrezen, en van hen, die Uw bevelen
   onderhouden.

   ^64HEERE! de aarde is vol van Uw goedertierenheid; leer mij Uw
   inzettingen.

   ^65Teth. Gij hebt bij Uw knecht goed gedaan, HEERE, naar Uw woord.

   ^66Leer mij een goeden zin en wetenschap, want ik heb aan Uw geboden
   geloofd.

   ^67Eer ik verdrukt werd, dwaalde ik, maar nu onderhoud ik Uw woord.

   ^68Gij zijt goed en goeddoende; leer mij Uw inzettingen.

   ^69De hovaardigen hebben leugens tegen mij gestoffeerd; doch ik bewaar
   Uw bevelen van ganser harte.

   ^70Hun hart is vet als smeer; maar ik heb vermaak in Uw wet.

   ^71Het is mij goed, dat ik verdrukt ben geweest, opdat ik Uw
   inzettingen leerde.

   ^72De wet Uws monds is mij beter, dan duizenden van goud of zilver.

   ^73Jod. Uw handen hebben mij gemaakt, en bereid; maak mij verstandig,
   opdat ik Uw geboden lere.

   ^74Die U vrezen, zullen mij aanzien, en zich verblijden, omdat ik op Uw
   woord gehoopt heb.

   ^75Ik weet, HEERE! dat Uw gerichten de gerechtigheid zijn, en dat Gij
   mij uit getrouwheid verdrukt hebt.

   ^76Laat toch Uw goedertierenheid zijn om mij te troosten, naar Uw
   toezegging aan Uw knecht.

   ^77Laat mij Uw barmhartigheden overkomen, opdat ik leve, want Uw wet is
   al mijn vermaking.

   ^78Laat de hovaardigen beschaamd worden, omdat zij mij met leugen
   nedergestoten hebben; doch ik betracht Uw geboden.

   ^79Laat hen tot mij keren, die U vrezen, en die Uw getuigenissen
   kennen.

   ^80Laat mijn hart oprecht zijn tot Uw inzettingen, opdat ik niet
   beschaamd worde.

   ^81Caph. Mijn ziel is bezweken van verlangen naar Uw heil; op Uw woord
   heb ik gehoopt.

   ^82Mijn ogen zijn bezweken van verlangen naar Uw toezegging, terwijl ik
   zeide: Wanneer zult Gij mij vertroosten?

   ^83Want ik ben geworden als een lederen zak in den rook; doch Uw
   inzettingen heb ik niet vergeten.

   ^84Hoe vele zullen de dagen Uws knechts zijn? Wanneer zult Gij recht
   doen over mijn vervolgers?

   ^85De hovaardigen hebben mij putten gegraven, hetwelk niet is naar Uw
   wet.

   ^86Al Uw geboden zijn waarheid; zij vervolgen mij met leugen, help mij.

   ^87Zij hebben mij bijna vernietigd op de aarde, maar ik heb Uw bevelen
   niet verlaten.

   ^88Maak mij levend naar Uw goedertierenheid, dan zal ik de getuigenis
   Uws monds onderhouden.

   ^89Lamed. O HEERE! Uw woord bestaat in der eeuwigheid in de hemelen.

   ^90Uw goedertierenheid is van geslacht tot geslacht; Gij hebt de aarde
   vastgemaakt, en zij blijft staan;

   ^91Naar Uw verordeningen blijven zij nog heden staan, want zij allen
   zijn Uw knechten.

   ^92Indien Uw wet niet ware geweest al mijn vermaking, ik ware in mijn
   druk al lang vergaan.

   ^93Ik zal Uw bevelen in der eeuwigheid niet vergeten, want door dezelve
   hebt Gij mij levend gemaakt.

   ^94Ik ben Uw, behoud mij, want ik heb Uw bevelen gezocht.

   ^95De goddelozen hebben op mij gewacht, om mij te doen vergaan; ik neem
   acht op Uw getuigenissen.

   ^96In alle volmaaktheid heb ik een einde gezien; maar Uw gebod is zeer
   wijd.

   ^97Mem. Hoe lief heb ik Uw wet! Zij is mijn betrachting den gansen dag.

   ^98Zij maakt mij door Uw geboden wijzer, dan mijn vijanden zijn, want
   zij is in eeuwigheid bij mij.

   ^99Ik ben verstandiger dan al mijn leraars, omdat Uw getuigenissen mijn
   betrachting zijn.

   ^100Ik ben voorzichtiger dan de ouden, omdat ik Uw bevelen bewaard heb.

   ^101Ik heb mijn voeten geweerd van alle kwade paden, opdat ik Uw woord
   zou onderhouden.

   ^102Ik ben niet geweken van Uw rechten, want Gij hebt mij geleerd.

   ^103Hoe zoet zijn Uw redenen mijn gehemelte geweest, meer dan honig
   mijn mond!

   ^104Uit Uw bevelen krijg ik verstand, daarom haat ik alle leugenpaden.

   ^105Nun. Uw woord is een lamp voor mijn voet, en een licht voor mijn
   pad.

   ^106Ik heb gezworen, en zal het bevestigen, dat ik onderhouden zal de
   rechten Uwer gerechtigheid.

   ^107Ik ben gans zeer verdrukt, HEERE! maak mij levend naar Uw woord.

   ^108Laat U toch, o HEERE! welgevallen de vrijwillige offeranden mijns
   monds, en leer mij Uw rechten.

   ^109Mijn ziel is geduriglijk in mijn hand; nochtans vergeet ik Uw wet
   niet.

   ^110De goddelozen hebben mij een strik gelegd; nochtans ben ik niet
   afgedwaald van Uw bevelen.

   ^111Ik heb Uw getuigenissen genomen tot een eeuwige erve, want zij zijn
   mijns harten vrolijkheid.

   ^112Ik heb mijn hart geneigd, om Uw inzettingen eeuwiglijk te doen, ten
   einde toe.

   ^113Samech. Ik haat de kwade ranken, maar heb Uw wet lief.

   ^114Gij zijt mijn Schuilplaats en mijn Schild; op Uw Woord heb ik
   gehoopt.

   ^115Wijkt van mij, gij boosdoeners! dat ik de geboden mijns Gods moge
   bewaren.

   ^116Ondersteun mij naar Uw toezegging, opdat ik leve; en laat mij niet
   beschaamd worden over mijn hope.

   ^117Ondersteun mij, zo zal ik behouden zijn; dan zal ik mij steeds in
   Uw inzettingen vermaken.

   ^118Gij vertreedt al degenen, die van Uw inzettingen afdwalen, want hun
   bedrog is leugen.

   ^119Gij doet alle goddelozen der aarde weg als schuim, daarom heb ik Uw
   getuigenissen lief.

   ^120Het haar mijns vleses is te berge gerezen van verschrikking voor U,
   en ik heb gevreesd voor Uw oordelen.

   ^121Ain. Ik heb recht en gerechtigheid gedaan; geef mij niet over aan
   mijn onderdrukkers.

   ^122Wees borg voor Uw knecht ten goede; laat de hovaardigen mij niet
   onderdrukken.

   ^123Mijn ogen zijn bezweken van verlangen naar Uw heil, en naar de
   toezegging Uwer rechtvaardigheid.

   ^124Doe bij Uw knecht naar Uw goedertierenheid, en leer mij Uw
   inzettingen.

   ^125Ik ben Uw knecht, maak mij verstandig, en ik zal Uw getuigenissen
   kennen.

   ^126Het is tijd voor den HEERE, dat Hij werke, want zij hebben Uw wet
   verbroken.

   ^127Daarom heb ik Uw geboden lief, meer dan goud, ja, meer dan het
   fijnste goud.

   ^128Daarom heb ik alle Uw bevelen, van alles, voor recht gehouden; maar
   alle valse pad heb ik gehaat.

   ^129Pe. Uw getuigenissen zijn wonderbaar, daarom bewaart ze mijn ziel.

   ^130De opening Uwer woorden geeft licht, de slechten verstandig
   makende.

   ^131Ik heb mijn mond wijd opengedaan, en gehijgd, want ik heb verlangd
   naar Uw geboden.

   ^132Zie mij aan, wees mij genadig, naar het recht aan degenen, die Uw
   Naam beminnen.

   ^133Maak mijn voetstappen vast in Uw Woord, en laat geen
   ongerechtigheid over mij heersen.

   ^134Verlos mij van des mensen overlast, en ik zal Uw bevelen
   onderhouden.

   ^135Doe Uw aangezicht lichten over Uw knecht, en leer mij Uw
   inzettingen.

   ^136Waterbeken vlieten af uit mijn ogen, omdat zij Uw wet niet
   onderhouden.

   ^137Tsade. HEERE! Gij zijt rechtvaardig, en elkeen Uwer oordelen is
   recht.

   ^138Gij hebt de gerechtigheid Uwer getuigenissen, en de waarheid
   hogelijk geboden.

   ^139Mijn ijver heeft mij doen vergaan, omdat mijn wederpartijders Uw
   woorden vergeten hebben.

   ^140Uw woord is zeer gelouterd, en Uw knecht heeft het lief.

   ^141Ik ben klein en veracht, doch Uw bevelen vergeet ik niet.

   ^142Uw gerechtigheid is gerechtigheid in eeuwigheid, en Uw wet is de
   waarheid.

   ^143Benauwdheid en angst hebben mij getroffen, doch Uw geboden zijn
   mijn vermakingen.

   ^144De gerechtigheid Uwer getuigenissen is in der eeuwigheid; doe ze
   mij verstaan, zo zal ik leven.

   ^145Koph. Ik heb van ganser harte geroepen: verhoor mij, o HEERE! ik
   zal Uw inzettingen bewaren.

   ^146Ik heb U aangeroepen, verlos mij, en ik zal Uw getuigenissen
   onderhouden.

   ^147Ik ben de morgen schemering voorgekomen, en heb geschrei gemaakt;
   op Uw woord heb ik gehoopt.

   ^148Mijn ogen komen de nacht waken voor, om Uw rede te betrachten.

   ^149Hoor mijn stem naar Uw goedertierenheid, o HEERE! maak mij levend
   naar Uw recht.

   ^150Die kwade praktijken najagen, genaken mij, zij wijken verre van Uw
   wet.

   ^151Maar Gij, HEERE! zijt nabij, en al Uw geboden zijn waarheid.

   ^152Van ouds heb ik geweten van Uw getuigenissen, dat Gij ze in
   eeuwigheid gegrond hebt.

   ^153Resch. Zie mijn ellende aan, en help mij uit, want Uw wet heb ik
   niet vergeten.

   ^154Twist mijn twistzaak, en verlos mij, maak mij levend, naar Uw
   toezegging.

   ^155Het heil is verre van de goddelozen, want zij zoeken Uw inzettingen
   niet.

   ^156HEERE! Uw barmhartigheden zijn vele; maak mij levend naar Uw
   rechten.

   ^157Mijn vervolgers en mijn wederpartijders zijn vele, maar van Uw
   getuigenissen wijk ik niet.

   ^158Ik heb gezien degenen, die trouwelooslijk handelen, en het verdroot
   mij, dat zij Uw woord niet onderhielden.

   ^159Zie aan, dat ik Uw bevelen lief heb, o HEERE! maak mij levend naar
   Uw goedertierenheid.

   ^160Het begin Uws woords is waarheid, en in der eeuwigheid is al het
   recht Uwer gerechtigheid.

   ^161Schin. De vorsten hebben mij vervolgd zonder oorzaak; maar mijn
   hart heeft gevreesd voor Uw woord.

   ^162Ik ben vrolijk over Uw toezegging, als een, die een groten buit
   vindt.

   ^163Ik haat de valsheid, en heb er een gruwel van; maar Uw wet heb ik
   lief.

   ^164Ik loof U zeven maal des daags, over de rechten Uwer gerechtigheid.

   ^165Die Uw wet beminnen, hebben groten vrede, en zij hebben geen
   aanstoot.

   ^166O HEERE! ik hoop op Uw heil, en doe Uw geboden.

   ^167Mijn ziel onderhoudt Uw getuigenissen, en ik heb ze zeer lief.

   ^168Ik onderhoud Uw bevelen en Uw getuigenissen, want al mijn wegen
   zijn voor U.

   ^169Thau. O HEERE! laat mijn geschrei voor Uw aanschijn genaken, maak
   mij verstandig naar Uw woord.

   ^170Laat mijn smeken voor Uw aanschijn komen, red mij naar Uw
   toezegging.

   ^171Mijn lippen zullen Uw lof overvloediglijk uitstorten, als Gij mij
   Uw inzettingen zult geleerd hebben.

   ^172Mijn tong zal spraak houden van Uw rede, want al Uw geboden zijn
   rechtvaardigheid.

   ^173Laat Uw hand mij te hulp komen, want ik heb Uw bevelen verkoren.

   ^174O HEERE! ik verlang naar Uw heil, en Uw wet is al mijn vermaking.

   ^175Laat mijn ziel leven, en zij zal U loven, en laat Uw rechten mij
   helpen.

   ^176Ik heb gedwaald als een verloren schaap; zoek Uw knecht, want Uw
   geboden heb ik niet vergeten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 120

   ^1Een lied op Hammaaloth. Ik heb tot den HEERE geroepen in mijn
   benauwdheid, en Hij heeft mij verhoord.

   ^2O HEERE! red mijn ziel van de valse lippen, van de bedriegelijke
   tong.

   ^3Wat zal U de bedriegelijke tong geven, of wat zal zij U toevoegen?

   ^4Scherpe pijlen eens machtigen, mitsgaders gloeiende jeneverkolen.

   ^5O, wee mij, dat ik een vreemdeling ben in Mesech, dat ik in de tenten
   Kedars wone.

   ^6Mijn ziel heeft lang gewoond bij degenen, die den vrede haten.

   ^7Ik ben vreedzaam; maar als ik spreek, zijn zij aan den oorlog.
     __________________________________________________________________

  Chapter 121

   ^1Een lied Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op naar de bergen, van waar
   mijn hulp komen zal.

   ^2Mijn hulp is van den HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.

   ^3Hij zal uw voet niet laten wankelen; uw Bewaarder zal niet sluimeren.

   ^4Ziet, de Bewaarder Israels zal niet sluimeren, noch slapen.

   ^5De HEERE is uw Bewaarder, de HEERE is uw Schaduw, aan uw rechterhand.

   ^6De zon zal u des daags niet steken, noch de maan des nachts.

   ^7De HEERE zal u bewaren van alle kwaad; uw ziel zal Hij bewaren.

   ^8De HEERE zal uw uitgang en uw ingang bewaren, van nu aan tot in der
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 122

   ^1Een lied Hammaaloth, van David. Ik verblijd mij in degenen, die tot
   mij zeggen: Wij zullen in het huis des HEEREN gaan.

   ^2Onze voeten zijn staande in uw poorten, o Jeruzalem!

   ^3Jeruzalem is gebouwd, als een stad, die wel samengevoegd is;

   ^4Waarheen de stammen opgaan, de stammen des HEEREN, tot de getuigenis
   Israels, om den Naam des HEEREN te danken.

   ^5Want daar zijn de stoelen des gerichts gezet, de stoelen van het huis
   van David.

   ^6Bidt om den vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u
   beminnen.

   ^7Vrede zij in uw vesting, welvaren in uw paleizen.

   ^8Om mijner broederen en mijner vrienden wil, zal ik nu spreken, vrede
   zij in u!

   ^9Om des huizes des HEEREN, onzes Gods wil, zal ik het goede voor u
   zoeken. Psalmen 123
     __________________________________________________________________

  Chapter 123

   ^1Een lied op Hammaaloth. Ik hef mijn ogen op tot U, Die in de hemelen
   zit.

   ^2Zie, gelijk de ogen der knechten zijn op de hand hunner heren; gelijk
   de ogen der dienstmaagd zijn op de hand harer vrouw; alzo zijn onze
   ogen op den HEERE, onze God, totdat Hij ons genadig zij.

   ^3Zijt ons genadig, o HEERE! zijt ons genadig, want wij zijn der
   verachting veel te zat.

   ^4Onze ziel is veel te zat des spots der weelderigen, der verachting
   der hovaardigen. Psalmen 124
     __________________________________________________________________

  Chapter 124

   ^1Een lied Hammaaloth, van David. Ten ware de HEERE, Die bij ons
   geweest is, zegge nu Israel,

   ^2Ten ware de HEERE, Die bij ons geweest is, als de mensen tegen ons
   opstonden;

   ^3Toen zouden zij ons levend verslonden hebben, als hun toorn tegen ons
   ontstak.

   ^4Toen zouden ons de wateren overlopen hebben; een stroom zou over onze
   ziel gegaan zijn.

   ^5Toen zouden de stoute wateren over onze ziel gegaan zijn.

   ^6De HEERE zij geloofd, Die ons in hun tanden niet heeft overgegeven
   tot een roof.

   ^7Onze ziel is ontkomen, als een vogel uit den strik der vogelvangers;
   de strik is gebroken, en wij zijn ontkomen.

   ^8Onze hulp is in den Naam des HEEREN, Die hemel en aarde gemaakt
   heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 125

   ^1Een lied Hammaaloth. Die op den HEERE vertrouwen, zijn als de berg
   Sion, die niet wankelt, maar blijft in eeuwigheid.

   ^2Rondom Jeruzalem zijn bergen; alzo is de HEERE rondom Zijn volk, van
   nu aan tot in der eeuwigheid.

   ^3Want de scepter der goddeloosheid zal niet rusten op het lot der
   rechtvaardigen; opdat de rechtvaardigen hun handen niet uitstrekken tot
   onrecht.

   ^4HEERE! doe den goeden wel, en dengenen, die oprecht zijn in hun
   harten.

   ^5Maar die zich neigen tot hun kromme wegen, die zal de HEERE weg doen
   gaan met de werkers der ongerechtigheid. Vrede zal over Israel zijn!
     __________________________________________________________________

  Chapter 126

   ^1Een lied Hammaaloth. Als de HEERE de gevangenen Sions wederbracht,
   waren wij gelijk degenen, die dromen.

   ^2Toen werd onze mond vervuld met lachen, en onze tong met gejuich;
   toen zeide men onder de heidenen: De HEERE heeft grote dingen aan dezen
   gedaan.

   ^3De HEERE heeft grote dingen bij ons gedaan; dies zijn wij verblijd.

   ^4O HEERE! wend onze gevangenis, gelijk waterstromen in het zuiden.

   ^5Die met tranen zaaien, zullen met gejuich maaien.

   ^6Die het zaad draagt, dat men zaaien zal, gaat al gaande en wenende;
   maar voorzeker zal hij met gejuich wederkomen, dragende zijn schoven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 127

   ^1Een lied Hammaaloth, van Salomo. Zo de HEERE het huis niet bouwt,
   tevergeefs arbeiden deszelfs bouwlieden daaraan; zo de HEERE de stad
   niet bewaart, tevergeefs waakt de wachter.

   ^2Het is tevergeefs, dat gijlieden vroeg opstaat, laat opblijft, eet
   brood der smarten; het is alzo, dat Hij het Zijn beminden als in den
   slaap geeft.

   ^3Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des HEEREN; des buiks vrucht is
   een beloning.

   ^4Gelijk de pijlen zijn in de hand eens helds, zodanig zijn de zonen
   der jeugd.

   ^5Welgelukzalig is de man, die zijn pijlkoker met dezelve gevuld heeft;
   zij zullen niet beschaamd worden, als zij met de vijanden spreken
   zullen in de poort.
     __________________________________________________________________

  Chapter 128

   ^1Een lied Hammaaloth. Welgelukzalig is een iegelijk, die den HEERE
   vreest, die in Zijn wegen wandelt.

   ^2Want gij zult eten den arbeid uwer handen; welgelukzalig zult gij
   zijn, en het zal u welgaan.

   ^3Uw huisvrouw zal wezen als een vruchtbare wijnstok aan de zijden van
   uw huis; uw kinderen als olijfplanten rondom uw tafel.

   ^4Ziet, alzo zal zekerlijk die man gezegend worden, die den HEERE
   vreest.

   ^5De HEERE zal u zegenen uit Sion, en gij zult het goede van Jeruzalem
   aanschouwen al de dagen uws levens;

   ^6En gij zult uw kindskinderen zien. Vrede over Israel!
     __________________________________________________________________

  Chapter 129

   ^1Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd
   af, zegge nu Israel;

   ^2Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij
   mij niet overmocht.

   ^3Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang
   getogen.

   ^4De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen
   afgehouwen.

   ^5Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion
   haten.

   ^6Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het
   uittrekt;

   ^7Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn
   arm;

   ^8En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij
   zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 130

   ^1Een lied Hammaaloth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!

   ^2HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem
   mijner smekingen.

   ^3Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan?

   ^4Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.

   ^5Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.

   ^6Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de
   wachters op den morgen.

   ^7Israel hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en
   bij Hem is veel verlossing.

   ^8En Hij zal Israel verlossen van al zijn ongerechtigheden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 131

   ^1Een lied Hammaaloth, van David. O HEERE! mijn hart is niet verheven,
   en mijn ogen zijn niet hoog; ook heb ik niet gewandeld in dingen mij te
   groot en tewonderlijk.

   ^2Zo ik mijn ziel niet heb gezet en stil gehouden, gelijk een gespeend
   kind bij zijn moeder! Mijn ziel is als een gespeend kind in mij.

   ^3Israel hope op den HEERE van nu aan tot in der eeuwigheid. Psalmen
   132
     __________________________________________________________________

  Chapter 132

   ^1Een lied Hammaaloth. O HEERE! gedenk aan David, aan al zijn lijden;

   ^2Dat hij den HEERE gezworen heeft, den Machtige Jakobs gelofte gedaan
   heeft, zeggende:

   ^3Zo ik in de tent mijns huizes inga, zo ik op de koets van mijn bed
   klimme!

   ^4Zo ik mijn ogen slaap geve, mijn oogleden sluimering;

   ^5Totdat ik voor den HEERE een plaats gevonden zal hebben, woningen
   voor den Machtige Jakobs!

   ^6Ziet, wij hebben van haar gehoord in Efratha; wij hebben haar
   gevonden in de velden van Jaar.

   ^7Wij zullen in Zijn woningen ingaan, wij zullen ons nederbuigen voor
   de voetbank Zijner voeten.

   ^8Sta op, HEERE! tot Uw rust, Gij en de ark Uwer sterkte!

   ^9Dat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid, en dat Uw
   gunstgenoten juichen.

   ^10Weer het aangezicht Uws Gezalfden niet af, om Davids, Uws knechts
   wil.

   ^11De HEERE heeft David de waarheid gezworen, waarvan Hij niet wijken
   zal, zeggende: Van de vrucht uws buiks zal Ik op uw troon zetten.

   ^12Indien uw zonen Mijn verbond zullen houden, en Mijn getuigenissen,
   die Ik hun leren zal; zo zullen ook hun zonen tot in eeuwigheid op uw
   troon zitten.

   ^13Want de HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn
   woonplaats, zeggende:

   ^14Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want Ik heb
   ze begeerd.

   ^15Ik zal haar kost rijkelijk zegenen, haar nooddruftigen zal Ik met
   brood verzadigen.

   ^16En haar priesters zal Ik met heil bekleden, en haar gunstgenoten
   zullen zeer juichen.

   ^17Daar zal Ik David een hoorn doen uitspruiten; Ik heb voor Mijn
   Gezalfde een lamp toegericht.

   ^18Ik zal zijn vijanden met schaamte bekleden; maar op hem zal zijn
   kroon bloeien.
     __________________________________________________________________

  Chapter 133

   ^1Een lied Hammaaloth, van David. Ziet, hoe goed en hoe liefelijk is
   het, dat broeders ook samenwonen.

   ^2Het is, gelijk de kostelijke olie op het hoofd, nederdalende op den
   baard, den baard van Aaron, die nederdaalt tot op den zoom zijner
   klederen.

   ^3Het is gelijk de dauw van Hermon, en die nederdaalt op de bergen van
   Sion, want de HEERE gebiedt aldaar den zegen en het leven tot in der
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 134

   ^1Een lied Hammaaloth. Ziet, looft den HEERE, alle gij knechten des
   HEEREN! gij, die allen nacht in het huis des HEEREN staat.

   ^2Heft uw handen op naar het heiligdom, en looft den HEERE.

   ^3De HEERE zegene u uit Sion, Hij, Die den hemel en de aarde gemaakt
   heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 135

   ^1Hallelujah! Prijst den Naam des HEEREN, prijst Hem, gij knechten des
   HEEREN!

   ^2Gij, die staat in het huis des HEEREN, in de voorhoven van het huis
   onzes Gods!

   ^3Looft den HEERE, want de HEERE is goed; psalmzingt Zijn Naam, want
   Hij is liefelijk.

   ^4Want de HEERE heeft Zich Jakob verkoren, Israel tot Zijn eigendom.

   ^5Want ik weet, dat de HEERE groot is, en dat onze Heere boven alle
   goden is.

   ^6Al wat den HEERE behaagt, doet Hij, in de hemelen, en op de aarde, in
   de zeeen en alle afgronden.

   ^7Hij doet dampen opklimmen van het einde der aarde; Hij maakt de
   bliksemen met den regen; Hij brengt den wind uit Zijn schatkameren
   voort.

   ^8Die de eerstgeborenen van Egypte sloeg, van den mens af tot het vee
   toe.

   ^9Hij zond tekenen en wonderen in het midden van u, o Egypte! tegen
   Farao en tegen al zijn knechten.

   ^10Die veel volken sloeg, en machtige koningen doodde;

   ^11Sihon, den koning der Amorieten, en Og, den koning van Basan, en al
   de koninkrijken van Kanaan,

   ^12En Hij gaf hun land ten erve, ten erve aan Zijn volk Israel.

   ^13O HEERE! Uw Naam is in eeuwigheid; HEERE! Uw gedachtenis is van
   geslacht tot geslacht.

   ^14Want de HEERE zal Zijn volk richten, en het zal Hem berouwen over
   Zijn knechten.

   ^15De afgoden der heidenen zijn zilver en goud, een werk van
   mensenhanden.

   ^16Zij hebben een mond, maar spreken niet; zij hebben ogen, maar zien
   niet;

   ^17Oren hebben zij, maar horen niet; ook is er geen adem in hun mond.

   ^18Dat die ze maken, hun gelijk worden, en al wie op hen vertrouwt.

   ^19Gij huis Israels! looft den HEERE; gij huis Aarons! looft den HEERE.

   ^20Gij huis van Levi! looft den HEERE; gij die den HEERE vreest! looft
   den HEERE.

   ^21Geloofd zij de HEERE uit Sion, Die te Jeruzalem woont. Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 136

   ^1Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid;

   ^2Looft den God der goden; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.

   ^3Looft den Heere der heren; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.

   ^4Dien, Die alleen grote wonderen doet; want Zijn goedertierenheid is
   in der eeuwigheid.

   ^5Dien, die de hemelen met verstand gemaakt heeft; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^6Dien, Die de aarde op het water uitgespannen heeft; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^7Dien, Die de grote lichten heeft gemaakt; want Zijn goedertierenheid
   is in der eeuwigheid.

   ^8De zon tot heerschappij op den dag; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^9De maan en sterren tot heerschappij in den nacht; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^10Dien, Die de Egyptenaren geslagen heeft in hun eerstgeborenen; want
   Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^11En heeft Israel uit het midden van hen uitgebracht; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^12Met een sterke hand, en met een uitgestrekte arm; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^13Dien, Die de Schelfzee in delen deelde; want Zijn goedertierenheid
   is in der eeuwigheid.

   ^14En voerde Israel door het midden van dezelve; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^15Hij heeft Farao met zijn heir gestort in de Schelfzee; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^16Die Zijn volk door de woestijn geleid heeft; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^17Die grote koningen geslagen heeft; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^18En heeft heerlijke koningen gedood; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^19Sihon, de Amorietischen koning; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.

   ^20En Og, den koning van Basan; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.

   ^21En heeft hun land ten erve gegeven; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^22Ten erve aan Zijn knecht Israel; want Zijn goedertierenheid is in
   der eeuwigheid.

   ^23Die aan ons gedacht heeft in onze nederigheid; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^24En Hij heeft ons onzen tegenpartijders ontrukt; want Zijn
   goedertierenheid is in der eeuwigheid.

   ^25Die allen vlees spijs geeft; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.

   ^26Looft den God des hemels; want Zijn goedertierenheid is in der
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 137

   ^1Aan de rivieren van Babel, daar zaten wij, ook weenden wij, als wij
   gedachten aan Sion.

   ^2Wij hebben onze harpen gehangen aan de wilgen, die daarin zijn.

   ^3Als zij, die ons aldaar gevangen hielden, de woorden eens lieds van
   ons begeerden, en zij, die ons overhoop geworpen hadden, vreugd,
   zeggende: Zingt ons eenvan de liederen Sions;

   ^4Wij zeiden: Hoe zouden wij een lied des HEEREN zingen in een vreemd
   land?

   ^5Indien ik u vergeet, o Jeruzalem! zo vergete mijn rechterhand
   zichzelve!

   ^6Mijn tong kleve aan mijn gehemelte, zo ik aan u niet gedenke, zo ik
   Jeruzalem niet verheffe boven het hoogste mijner blijdschap!

   ^7HEERE! gedenk aan de kinderen van Edom, aan den dag van Jeruzalem;
   die daar zeiden: Ontbloot ze, ontbloot ze, tot haar fondament toe!

   ^8O dochter van Babel! die verwoest zult worden, welgelukzalig zal hij
   zijn, die u uw misdaad vergelden zal, die gij aan ons misdaan hebt.

   ^9Welgelukzalig zal hij zijn, die uw kinderkens grijpen, en aan de
   steenrots verpletteren zal. Psalmen 138
     __________________________________________________________________

  Chapter 138

   ^1Een psalm van David. Ik zal U loven met mijn gehele hart; in de
   tegenwoordigheid der goden zal ik U psalmzingen.

   ^2Ik zal mij nederbuigen naar het paleis Uwer heiligheid, en ik zal Uw
   Naam loven, om Uw goedertierenheid en om Uw waarheid; want Gij hebt
   vanwege Uwgansen Naam Uw woord groot gemaakt.

   ^3Ten dage, als ik riep, zo hebt Gij mij verhoord; Gij hebt mij
   versterkt met kracht in mijn ziel.

   ^4Alle koningen der aarde zullen U, o HEERE! loven, wanneer zij gehoord
   zullen hebben de redenen Uws monds.

   ^5En zij zullen zingen van de wegen des HEEREN, want de heerlijkheid
   des HEEREN is groot.

   ^6Want de HEERE is hoog, nochtans ziet Hij de nederige aan, en den
   verhevene kent Hij van verre.

   ^7Als ik wandel in het midden der benauwdheid, maakt Gij mij levend; Uw
   hand strekt Gij uit tegen den toorn mijner vijanden, en Uw rechterhand
   behoudt mij.

   ^8De HEERE zal het voor mij voleinden; Uw goedertierenheid, HEERE! is
   in der eeuwigheid; en laat niet varen de werken Uwer handen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 139

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt
   en kent mij.

   ^2Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn
   gedachten.

   ^3Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen
   gewend.

   ^4Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, HEERE! Gij weet het
   alles.

   ^5Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.

   ^6De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.

   ^7Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw
   aangezicht?

   ^8Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel,
   zie, Gij zijt daar.

   ^9Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;

   ^10Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.

   ^11Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de
   nacht een licht om mij.

   ^12Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als
   de dag; de duisternis is als het licht.

   ^13Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik
   bedekt.

   ^14Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk
   gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer
   wel.

   ^15Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene
   gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen
   der aarde.

   ^16Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen
   waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden,
   toen noggeen van die was.

   ^17Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig
   veel zijn haar sommen!

   ^18Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo
   ben ik nog bij U.

   ^19O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds,
   wijkt van mij!

   ^20Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.

   ^21Zou ik niet haten HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen,
   die tegen U opstaan?

   ^22Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.

   ^23Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn
   gedachten.

   ^24En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den
   eeuwigen weg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 140

   ^1Een psalm van David, voor den opperzangmeester.

   ^2Red mij, HEERE! van den kwaden mens; behoed mij voor den man alles
   gewelds;

   ^3Die veel kwaads in het hart denken, allen dag samenkomen om te
   oorlogen.

   ^4Zij scherpen hun tong, als een slang; heet addervergift is onder hun
   lippen. Sela.

   ^5Bewaar mij, HEERE! van de handen des goddelozen; behoed mij van den
   man alles gewelds; van hen, die mijn voeten denken weg te stoten.

   ^6De hovaardigen hebben mij een strik verborgen, en koorden; zij hebben
   een net uitgespreid aan de zijde des wegs; valstrikken hebben zij mij
   gezet. Sela.

   ^7Ik heb tot den HEERE gezegd: Gij zijt mijn God; neem ter ore, o
   HEERE! de stem mijner smekingen.

   ^8HEERE, Heere, Sterkte mijns heils! Gij hebt mijn hoofd bedekt ten
   dage der wapening.

   ^9Geef, HEERE! de begeerten des goddelozen niet; bevorder zijn kwaad
   voornemen niet; zij zouden zich verheffen. Sela.

   ^10Aangaande het hoofd dergenen, die mij omringen, de overlast hunner
   lippen overdekke hen.

   ^11Vurige kolen moeten op hen geschud worden; Hij doe hen vallen in het
   vuur, in diepe kuilen, dat zij niet weder opstaan.

   ^12Een man van kwade tong zal op de aarde niet bevestigd worden; een
   boos man des gewelds, dien zal men jagen, totdat hij geheel verdreven
   is.

   ^13Ik weet, dat de HEERE de rechtzaak des ellendigen, en het recht der
   nooddruftigen zal uitvoeren.

   ^14Gewisselijk, de rechtvaardigen zullen Uw Naam loven; de oprechten
   zullen voor Uw aangezicht blijven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 141

   ^1Een psalm van David. HEERE! ik roep U aan, haast U tot mij; neem mijn
   stem ter ore, als ik tot U roep.

   ^2Mijn gebed worde gesteld als reukwerk voor Uw aangezicht, de
   opheffing mijner handen als het avondoffer.

   ^3HEERE! zet een wacht voor mijn mond, behoed de deur mijner lippen.

   ^4Neig mijn hart niet tot een kwade zaak, om enigen handel in
   goddeloosheid te handelen, met mannen, die ongerechtigheid werken; en
   dat ik niet ete van hunlekkernijen.

   ^5De rechtvaardige sla mij, het zal weldadigheid zijn; en hij bestraffe
   mij, het zal olie des hoofds zijn, het zal mijn hoofd niet breken; want
   nog zal ook mijn gebedvoor hen zijn in hun tegenspoeden.

   ^6Hun rechters zijn aan de zijde der steenrots vrijgelaten geweest, en
   hebben gehoord mijn redenen, dat zij aangenaam waren.

   ^7Onze beenderen zijn verstrooid aan den mond des grafs, gelijk of
   iemand op de aarde iets gekloofd en verdeeld had.

   ^8Doch op U zijn mijn ogen, HEERE, Heere! op U betrouw ik, ontbloot
   mijn ziel niet.

   ^9Bewaar mij voor het geweld des striks, dien zij mij gelegd hebben, en
   voor de valstrikken van de werkers der ongerechtigheid.

   ^10Dat de goddelozen elk in zijn garen vallen, te zamen, totdat ik zal
   zijn voorbijgegaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 142

   ^1Een onderwijzing van David, een gebed, als hij in de spelonk was.

   ^2Ik riep met mijn stem tot den HEERE; ik smeekte tot den HEERE met
   mijn stem.

   ^3Ik stortte mijn klacht uit voor Zijn aangezicht; ik gaf te kennen
   voor Zijn aangezicht mijn benauwdheid.

   ^4Als mijn geest in mij overstelpt was, zo hebt Gij mijn pad gekend.
   Zij hebben mij een strik verborgen op den weg, dien ik gaan zou.

   ^5Ik zag uit ter rechterhand, en ziet, zo was er niemand, die mij
   kende, er was geen ontvlieden voor mij; niemand zorgde voor mijn ziel.

   ^6Tot U riep ik, o HEERE! ik zeide: Gij zijt mijn Toevlucht, mijn Deel
   in het land der levenden.

   ^7Let op mijn geschrei, want ik ben zeer uitgeteerd; red mij van mijn
   vervolgers, want zij zijn machtiger dan ik.

   ^8Voer mijn ziel uit de gevangenis, om Uw Naam te loven; de
   rechtvaardigen zullen mij omringen, wanneer Gij wel bij mij zult gedaan
   hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 143

   ^1Een psalm van David. O HEERE! hoor mijn gebed, neig de oren tot mijn
   smekingen; verhoor mij naar Uw waarheid, naar Uw gerechtigheid.

   ^2En ga niet in het gericht met Uw knecht; want niemand, die leeft, zal
   voor Uw aangezicht rechtvaardig zijn.

   ^3Want de vijand vervolgt mijn ziel, hij vertreedt mijn leven ter
   aarde; hij legt mij in duisternissen, als degenen, die over lang dood
   zijn.

   ^4Daarom wordt mijn geest overstelpt in mij, mijn hart is verbaasd in
   het midden van mij.

   ^5Ik gedenk aan de dagen van ouds; ik overleg al Uw daden; ik spreek
   bij mijzelven van de werken Uwer handen.

   ^6Ik breid mijn handen uit tot U; mijn ziel is voor U als een dorstig
   land. Sela.

   ^7Verhoor mij haastelijk, HEERE! mijn geest bezwijkt; verberg Uw
   aangezicht niet van mij, want ik zou gelijk worden dengenen, die in den
   kuil dalen.

   ^8Doe mij Uw goedertierenheid in den morgenstond horen, want ik betrouw
   op U; maak mij bekend den weg, dien ik te gaan heb, want ik hef mijn
   ziel tot U op.

   ^9Red mij, HEERE! van mijn vijanden; bij U schuil ik.

   ^10Leer mij Uw welbehagen doen, want Gij zijt mijn God! Uw goede Geest
   geleide mij in een effen land.

   ^11O HEERE! maak mij levend, om Uws Naams wil; voer mijn ziel uit de
   benauwdheid, om Uw gerechtigheid.

   ^12En roei mijn vijanden uit, om Uw goedertierenheid, en breng hen om,
   allen, die mijn ziel beangstigen; want ik ben Uw knecht. Psalmen 144
     __________________________________________________________________

  Chapter 144

   ^1Een psalm van David. Gezegend zij de HEERE, mijn Rotssteen, Die mijn
   handen onderwijst ten strijde, mijn vingeren ten oorlog;

   ^2Mijn Goedertierenheid en mijn Burg, mijn Hoog Vertrek en mijn
   Bevrijder voor mij, mijn Schild, en op Wien ik mij betrouwe; Die mijn
   volk aan mijonderwerpt!

   ^3O HEERE! wat is de mens, dat Gij hem kent, het kind des mensen, dat
   Gij het acht?

   ^4De mens is der ijdelheid gelijk; zijn dagen zijn als een
   voorbijgaande schaduw.

   ^5Neig Uw hemelen, HEERE! en daal neder; raak de bergen aan, dat zij
   roken.

   ^6Bliksem bliksem, en verstrooi hen; zend Uw pijlen uit, en verdoe hen.

   ^7Steek Uw handen van de hoogte uit; ontzet mij, en ruk mij uit de
   grote wateren, uit de hand der vreemden;

   ^8Welker mond leugen spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der
   valsheid.

   ^9O God! ik zal U een nieuw lied zingen; met de luit en het tiensnarig
   instrument zal ik U psalmzingen.

   ^10Gij, die den koningen overwinning geeft, Die Zijn knecht David
   ontzet van het boze zwaard;

   ^11Ontzet mij en red mij van de hand der vreemden, welker mond leugen
   spreekt, en hun rechterhand is een rechterhand der valsheid;

   ^12Opdat onze zonen zijn als planten, welke groot geworden zijn in hun
   jeugd; onze dochter als hoekstenen, uitgehouwen naar de gelijkenis van
   een paleis.

   ^13Dat onze winkelen vol zijnde, den enen voorraad na den anderen
   uitgeven; dat onze kudden bij duizenden werpen, ja, bij tienduizenden
   op onze hoevenvermenigvuldigen.

   ^14Dat onze ossen wel geladen zijn; dat geen inbreuk, noch uitval, noch
   gekrijs zij op onze straten.

   ^15Welgelukzalig is het volk, dien het alzo gaat; welgelukzalig is het
   volk, wiens God de HEERE is. Psalmen 145
     __________________________________________________________________

  Chapter 145

   ^1Een lofzang van David. Aleph. O mijn God, Gij Koning! ik zal U
   verhogen, en Uw Naam loven in eeuwigheid en altoos.

   ^2Beth. Te allen dage zal ik U loven, en Uw Naam prijzen in eeuwigheid
   en altoos.

   ^3Gimel. De HEERE is groot en zeer te prijzen, en Zijn grootheid is
   ondoorgrondelijk.

   ^4Daleth. Geslacht aan geslacht zal Uw werken roemen; en zij zullen Uw
   mogendheden verkondigen.

   ^5He. Ik zal uitspreken de heerlijkheid der eer Uwer majesteit, en Uw
   wonderlijke daden.

   ^6Vau. En zij zullen vermelden de kracht Uwer vreselijke daden; en Uw
   grootheid, die zal ik vertellen.

   ^7Zain. Zij zullen de gedachtenis der grootheid Uwer goedheid
   overvloediglijk uitstorten, en zij zullen Uw gerechtigheid met gejuich
   verkondigen.

   ^8Cheth. Genadig en barmhartig is de HEERE, lankmoedig en groot van
   goedertierenheid.

   ^9Teth. De HEERE is aan allen goed, en Zijn barmhartigheden zijn over
   al Zijn werken.

   ^10Jod. Al Uw werken, HEERE, zullen U loven, en Uw gunstgenoten zullen
   U zegenen.

   ^11Caph. Zij zullen de heerlijkheid Uws Koninkrijks vermelden, en Uw
   mogendheid zullen zij uitspreken.

   ^12Lamed. Om de mensenkinderen bekend te maken Zijn mogendheden, en de
   eer der heerlijkheid Zijns Koninkrijks.

   ^13Mem. Uw Koninkrijk is een Koninkrijk van alle eeuwen, en Uw
   heerschappij is in alle geslacht en geslacht.

   ^14Samech. De HEERE ondersteunt allen, die vallen, en Hij richt op alle
   gebogenen.

   ^15Ain. Aller ogen wachten op U; en Gij geeft hun hun spijs te zijner
   tijd.

   ^16Pe. Gij doet Uw hand open, en verzadigt al wat er leeft, naar Uw
   welbehagen.

   ^17Tsade. De HEERE is rechtvaardig in al Zijn wegen, en goedertieren in
   al Zijn werken.

   ^18Koph. De HEERE is nabij allen, die Hem aanroepen, allen, die Hem
   aanroepen in der waarheid.

   ^19Resch. Hij doet het welbehagen dergenen, die Hem vrezen, en Hij
   hoort hun geroep, en verlost hen.

   ^20Schin. De HEERE bewaart al degenen, die Hem liefhebben; maar Hij
   verdelgt alle goddelozen.

   ^21Thau. Mijn mond zal den prijs des HEEREN uitspreken, en alle vlees
   zal Zijn heiligen Naam loven in der eeuwigheid en altoos. Psalmen 146
     __________________________________________________________________

  Chapter 146

   ^1Hallelujah! O mijn ziel! prijs den HEERE.

   ^2Ik zal den HEERE prijzen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen,
   terwijl ik nog ben.

   ^3Vertrouwt niet op prinsen, op des mensen kind, bij hetwelk geen heil
   is.

   ^4Zijn geest gaat uit, hij keert wederom tot zijn aarde; te dienzelfden
   dage vergaan zijn aanslagen.

   ^5Welgelukzalig is hij, die den God Jakobs tot zijn Hulp heeft, wiens
   verwachting op den HEERE, zijn God is;

   ^6Die den hemel en de aarde gemaakt heeft, de zee en al wat in dezelve
   is; Die trouwe houdt in der eeuwigheid.

   ^7Die den verdrukte recht doet, Die den hongerige brood geeft; de HEERE
   maakt de gevangenen los.

   ^8De HEERE opent de ogen der blinden; de HEERE richt de gebogenen op;
   de HEERE heeft de rechtvaardigen lief.

   ^9De HEERE bewaart de vreemdelingen; Hij houdt den wees en de weduwe
   staande; maar der goddelozen weg keert Hij om.

   ^10De HEERE zal in eeuwigheid regeren; uw God, o Sion! is van geslacht
   tot geslacht. Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 147

   ^1Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij
   liefelijk is; de lof is betamelijk.

   ^2De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.

   ^3Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun
   smarten.

   ^4Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.

   ^5Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen
   getal.

   ^6De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij,
   tot de aarde toe.

   ^7Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op
   de harp.

   ^8Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt;
   Die het gras op de bergen doet uitspruiten;

   ^9Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.

   ^10Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen
   welgevallen aan de benen des mans.

   ^11De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn
   goedertierenheid hopen.

   ^12O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.

   ^13Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw
   kinderen binnen in u.

   ^14Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der
   tarwe.

   ^15Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.

   ^16Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.

   ^17Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn
   koude?

   ^18Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien,
   de wateren vloeien henen.

   ^19Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn
   rechten.

   ^20Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij
   niet. Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 148

   ^1Hallelujah! Looft den HEERE uit de hemelen; looft Hem in de hoogste
   plaatsen!

   ^2Looft Hem, al Zijn engelen! Looft Hem, al Zijn heirscharen!

   ^3Looft Hem, zon en maan! Looft Hem, alle gij lichtende sterren!

   ^4Looft Hem, gij hemelen der hemelen! en gij wateren, die boven de
   hemelen zijt!

   ^5Dat zij den Naam des HEEREN loven; want als Hij het beval, zo werden
   zij geschapen.

   ^6En Hij heeft ze bevestigd voor altoos in eeuwigheid; Hij heeft hun
   een orde gegeven, die geen van hen zal overtreden.

   ^7Looft den HEERE, van de aarde; gij walvissen en alle afgronden!

   ^8Vuur en hagel, sneeuw en damp; gij stormwind, die Zijn woord doet!

   ^9Gij bergen en alle heuvelen; vruchtbomen en alle cederbomen!

   ^10Het wild gedierte en alle vee; kruipend gedierte en gevleugeld
   gevogelte!

   ^11Gij koningen der aarde, en alle volken, gij vorsten, en alle
   rechters der aarde!

   ^12Jongelingen en ook maagden; gij ouden met de jongen!

   ^13Dat zij den Naam des HEEREN loven; want Zijn Naam alleen is hoog
   verheven; Zijn majesteit is over de aarde en den hemel.

   ^14En Hij heeft den hoorn Zijns volks verhoogd, den roem al Zijner
   gunstgenoten, der kinderen Israels, des volks, dat nabij Hem is.
   Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 149

   ^1Hallelujah! Zingt den HEERE een nieuw lied; Zijn lof zij in de
   gemeente Zijner gunstgenoten.

   ^2Dat Israel zich verblijde in Dengene, Die hem gemaakt heeft; dat de
   kinderen Sions zich verheugen over hun Koning.

   ^3Dat zij Zijn Naam loven op de fluit; dat zij Hem psalmzingen op de
   trommel en harp.

   ^4Want de HEERE heeft een welgevallen aan Zijn volk; Hij zal de
   zachtmoedigen versieren met heil.

   ^5Dat Zijn gunstgenoten van vreugde opspringen, om die eer; dat zij
   juichen op hun legers.

   ^6De verheffingen Gods zullen in hun keel zijn; en een tweesnijdend
   zwaard in hun hand;

   ^7Om wraak te doen over de heidenen, en bestraffingen over de volken;

   ^8Om hun koningen te binden met ketenen, en hun achtbaren met ijzeren
   boeien;

   ^9Om het beschreven recht over hen te doen. Dit zal de heerlijkheid van
   al Zijn gunstgenoten zijn. Hallelujah!
     __________________________________________________________________

  Chapter 150

   ^1Hallelujah! Looft God in Zijn heiligdom; looft Hem in het uitspansel
   Zijner sterkte!

   ^2Looft Hem vanwege Zijn mogendheden; looft Hem naar de menigvuldigheid
   Zijner grootheid!

   ^3Looft Hem met geklank der bazuin; looft Hem met de luit en met de
   harp!

   ^4Looft Hem met de trommel en fluit; looft Hem met snarenspel en orgel!

   ^5Looft Hem met hel klinkende cimbalen; looft Hem met cimbalen van
   vreugdegeluid!
     __________________________________________________________________

Proverbs
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De spreuken van Salomo, den zoon van David, den koning van Israel,

   ^2Om wijsheid en tucht te weten; om te verstaan redenen des verstands;

   ^3Om aan te nemen onderwijs van goed verstand, gerechtigheid, en recht,
   en billijkheden;

   ^4Om den slechten kloekzinnigheid te geven, den jongeling wetenschap en
   bedachtzaamheid.

   ^5Die wijs is, zal horen, en zal in lere toenemen; en die verstandig
   is, zal wijzen raad bekomen.

   ^6Om te verstaan een spreuk en de uitlegging, de woorden der wijzen en
   hun raadselen.

   ^7De vrees des HEEREN is het beginsel der wetenschap; de dwazen
   verachten wijsheid en tucht.

   ^8Mijn zoon! hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder
   niet;

   ^9Want zij zullen uw hoofd een aangenaam toevoegsel zijn, en ketenen
   aan uw hals.

   ^10Mijn zoon! indien de zondaars u aanlokken, bewillig niet;

   ^11Indien zij zeggen: Ga met ons, laat ons loeren op bloed, ons
   versteken tegen den onschuldige, zonder oorzaak;

   ^12Laat ons hen levend verslinden, als het graf; ja, geheel en al,
   gelijk die in den kuil nederdalen;

   ^13Alle kostelijk goed zullen wij vinden, onze huizen zullen wij met
   roof vullen.

   ^14Gij zult uw lot midden onder ons werpen; wij zullen allen een buidel
   hebben.

   ^15Mijn zoon! wandel niet met hen op den weg; weer uw voet van hun pad.

   ^16Want hun voeten lopen ten boze; en zij haasten zich om bloed te
   storten.

   ^17Zekerlijk, het net wordt tevergeefs gespreid voor de ogen van
   allerlei gevogelte;

   ^18En deze loeren op hun eigen bloed, en versteken zich tegen hun
   zielen.

   ^19Zo zijn de paden van een iegelijk, die gierigheid pleegt; zij zal de
   ziel van haar meester vangen.

   ^20De opperste Wijsheid roept overluid daar buiten; Zij verheft haar
   stem op de straten.

   ^21Zij roept in het voorste der woelingen; aan de deuren der poorten
   spreekt Zij Haar redenen in de stad;

   ^22Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de
   spotters voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap
   haten?

   ^23Keert u tot Mijn bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest ulieden
   overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u bekend maken.

   ^24Dewijl Ik geroepen heb, en gijlieden geweigerd hebt; Mijn hand
   uitgestrekt heb, en er niemand was, die opmerkte;

   ^25En gij al Mijn raad verworpen, en Mijn bestraffing niet gewild hebt;

   ^26Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw
   vreze komt.

   ^27Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt
   als een wervelwind; wanneer u benauwdheid en angst overkomt;

   ^28Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij
   zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;

   ^29Daarom, dat zij de wetenschap gehaat hebben, en de vreze des HEEREN
   niet hebben verkoren.

   ^30Zij hebben in Mijn raad niet bewilligd; al Mijn bestraffingen hebben
   zij versmaad;

   ^31Zo zullen zij eten van de vrucht van hun weg, en zich verzadigen met
   hun raadslagen.

   ^32Want de afkering der slechten zal hen doden, en de voorspoed der
   zotten zal hen verderven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Mijn zoon! zo gij mijn redenen aanneemt, en mijn geboden bij u
   weglegt;

   ^2Om uw oren naar wijsheid te doen opmerken; zo gij uw hart tot
   verstandigheid neigt;

   ^3Ja, zo gij tot het verstand roept, uw stem verheft tot de
   verstandigheid;

   ^4Zo gij haar zoekt als zilver, en naspeurt als verborgen schatten;

   ^5Dan zult gij de vreze des HEEREN verstaan, en zult de kennis van God
   vinden.

   ^6Want de HEERE geeft wijsheid; uit Zijn mond komt kennis en verstand.

   ^7Hij legt weg voor de oprechten een bestendig wezen; Hij is een Schild
   dengenen, die oprechtelijk wandelen;

   ^8Opdat zij de paden des rechts houden; en Hij zal den weg Zijner
   gunstgenoten bewaren.

   ^9Dan zult gij verstaan gerechtigheid, en recht, en billijkheden, en
   alle goed pad.

   ^10Als de wijsheid in uw hart zal gekomen zijn, en de wetenschap voor
   uw ziel zal liefelijk zijn;

   ^11Zo zal de bedachtzaamheid over u de wacht houden, de verstandigheid
   zal u behoeden;

   ^12Om u te redden van den kwaden weg, van den man, die verkeerdheden
   spreekt;

   ^13Van degenen, die de paden der oprechtheid verlaten, om te gaan in de
   wegen der duisternis;

   ^14Die blijde zijn in het kwaad doen, zich verheugen in de
   verkeerdheden des kwaden;

   ^15Welker paden verkeerd zijn, en afwijkende in hun sporen;

   ^16Om u te redden van de vreemde vrouw, van de onbekende, die met haar
   redenen vleit;

   ^17Die den leidsman harer jonkheid verlaat, en het verbond haars Gods
   vergeet;

   ^18Want haar huis helt naar den dood, en haar paden naar de
   overledenen.

   ^19Allen die tot haar ingaan, zullen niet wederkomen, en zullen de
   paden des levens niet aantreffen;

   ^20Opdat gij wandelt op den weg der goeden, en houdt de paden der
   rechtvaardigen.

   ^21Want de vromen zullen de aarde bewonen, en de oprechten zullen
   daarin overblijven;

   ^22Maar de goddelozen zullen van de aarde uitgeroeid worden, en de
   trouwelozen zullen er van uitgerukt worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Mijn zoon! vergeet mijn wet niet, maar uw hart beware mijn geboden.

   ^2Want langheid van dagen, en jaren van leven, en vrede zullen zij u
   vermeerderen.

   ^3Dat de goedertierenheid en de trouw u niet verlaten; bind ze aan uw
   hals, schrijf zij op de tafel uws harten.

   ^4En vind gunst en goed verstand, in de ogen Gods en der mensen.

   ^5Vertrouw op den HEERE met uw ganse hart, en steun op uw verstand
   niet.

   ^6Ken Hem in al uw wegen, en Hij zal uw paden recht maken.

   ^7Zijt niet wijs in uw ogen; vrees den HEERE, en wijk van het kwade.

   ^8Het zal een medicijn voor uw navel zijn, en een bevochtiging voor uw
   beenderen.

   ^9Vereer den HEERE van uw goed, en van de eerstelingen al uwer
   inkomsten;

   ^10Zo zullen uw schuren met overvloed vervuld worden, en uw perskuipen
   van most overlopen.

   ^11Mijn zoon! verwerp de tucht des HEEREN niet, en wees niet verdrietig
   over Zijn kastijding;

   ^12Want de HEERE kastijdt dengene, dien Hij liefheeft, ja, gelijk een
   vader den zoon, in denwelken hij een welbehagen heeft.

   ^13Welgelukzalig is de mens, die wijsheid vindt, en de mens, die
   verstandigheid voortbrengt!

   ^14Want haar koophandel is beter dan de koophandel van zilver, en haar
   inkomst dan het uitgegraven goud.

   ^15Zij is kostelijker dan robijnen en al; wat u lusten mag, is met haar
   niet te vergelijken.

   ^16Langheid der dagen is in haar rechterhand, in haar linkerhand
   rijkdom en eer.

   ^17Haar wegen zijn wegen der liefelijkheid, en al haar paden vrede.

   ^18Zij is een boom des levens dengenen, die ze aangrijpen, en elkeen,
   die ze vasthoudt, wordt gelukzalig.

   ^19De HEERE heeft de aarde door wijsheid gegrond, de hemelen door
   verstandigheid bereid.

   ^20Door Zijn wetenschap zijn de afgronden gekloofd, en de wolken
   druipen dauw.

   ^21Mijn zoon! laat ze niet afwijken van uw ogen; bewaar de bestendige
   wijsheid en bedachtzaamheid.

   ^22Want zij zullen het leven voor uw ziel zijn, en een aangenaamheid
   voor uw hals.

   ^23Dan zult gij uw weg zeker wandelen, en gij zult uw voet niet stoten.

   ^24Zo gij nederligt, zult gij niet schrikken; maar gij zult nederliggen
   en uw slaap zal zoet wezen.

   ^25Vrees niet voor haastigen schrik, noch voor de verwoesting der
   goddelozen, als zij komt.

   ^26Want de HEERE zal met uw hoop wezen, en Hij zal uw voet bewaren van
   gevangen te worden.

   ^27Onthoud het goed van zijn meesters niet, als het in het vermogen
   uwer hand is te doen.

   ^28Zeg niet tot uw naaste: Ga heen, en kom weder, en morgen zal ik
   geven, dewijl het bij u is.

   ^29Smeed geen kwaad tegen uw naaste, aangezien hij met vertrouwen bij u
   woont.

   ^30Twist met een mens niet zonder oorzaak, zo hij u geen kwaad gedaan
   heeft.

   ^31Zijt niet nijdig over een man des gewelds, en verkies geen van zijn
   wegen.

   ^32Want de afwijker is den HEERE een gruwel; maar Zijn verborgenheid is
   met den oprechte.

   ^33De vloek des HEEREN is in het huis des goddelozen; maar de woning
   der rechtvaardigen zal Hij zegenen.

   ^34Zekerlijk, de spotters zal Hij bespotten, maar den zachtmoedigen zal
   Hij genade geven.

   ^35De wijzen zullen eer beerven; maar elkeen der zotten neemt schande
   op zich.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Hoort, gij kinderen! de tucht des vaders, en merkt op, om verstand te
   weten.

   ^2Dewijl ik ulieden goede leer geve, verlaat mijn wet niet.

   ^3Want ik was mijns vaders zoon, teder, en een enige voor het
   aangezicht mijner moeder.

   ^4Hij nu leerde mij, en zeide tot mij: Uw hart houde mijn woorden vast,
   onderhoud mijn geboden, en leef.

   ^5Verkrijg wijsheid, verkrijg verstand; vergeet niet, en wijk niet van
   de redenen mijns monds.

   ^6Verlaat ze niet, en zij zal u behoeden; heb ze lief, en zij zal u
   bewaren.

   ^7De wijsheid is het voornaamste; verkrijg dan wijsheid, en verkrijg
   verstand met al uw bezitting.

   ^8Verhef ze, en zij zal u verhogen; zij zal u vereren, als gij haar
   omhelzen zult.

   ^9Zij zal uw hoofd een aangenaam toevoegsel geven, een sierlijke kroon
   zal zij u leveren.

   ^10Hoor, mijn zoon! en neem mijn redenen aan, en de jaren des levens
   zullen u vermenigvuldigd worden.

   ^11Ik onderwijs u in den weg der wijsheid; ik doe u treden in de rechte
   sporen.

   ^12In uw gaan zal uw tred niet benauwd worden, en indien gij loopt,
   zult gij niet struikelen.

   ^13Grijp de tucht aan, laat niet af; bewaar ze, want zij is uw leven.

   ^14Kom niet op het pad der goddelozen, en treed niet op den weg der
   bozen.

   ^15Verwerp dien, ga er niet door; wijk er van, en ga voorbij.

   ^16Want zij slapen niet, zo zij geen kwaad gedaan hebben; en hun slaap
   wordt weggenomen, zo zij niet iemand hebben doen struikelen.

   ^17Want zij eten brood der goddeloosheid, en drinken wijn van enkel
   geweld.

   ^18Maar het pad der rechtvaardigen is gelijk een schijnend licht,
   voortgaande en lichtende tot den vollen dag toe.

   ^19De weg der goddelozen is als donkerheid, zij weten niet, waarover
   zij struikelen zullen.

   ^20Mijn zoon! merk op mijn woorden, neig uw oor tot mijn redenen.

   ^21Laat ze niet wijken van uw ogen, behoud ze in het midden uws harten.

   ^22Want zij zijn het leven dengenen, die ze vinden, en een medicijn
   voor hun gehele vlees.

   ^23Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de
   uitgangen des levens.

   ^24Doe de verkeerdheid des monds van u weg, en doe de verdraaidheid der
   lippen verre van u.

   ^25Laat uw ogen rechtuit zien, en uw oogleden zich recht voor u heen
   houden.

   ^26Weeg den gang uws voets, en laat al uw wegen wel gevestigd zijn.

   ^27Wijk niet ter rechter hand of ter linkerhand, wend uw voet af van
   het kwade.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;

   ^2Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap
   bewaren.

   ^3Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte
   is gladder dan olie.

   ^4Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een
   tweesnijdend zwaard.

   ^5Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

   ^6Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen
   ongestadig, dat gij het niet merkt.

   ^7Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen
   mijns monds.

   ^8Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

   ^9Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;

   ^10Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw
   smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

   ^11En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;

   ^12En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing
   versmaad!

   ^13En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren
   geneigd tot mijn leraars!

   ^14Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en
   der vergadering!

   ^15Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;

   ^16Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de
   straten;

   ^17Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

   ^18Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer
   jeugd;

   ^19Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar
   borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.

   ^20En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot
   der onbekende omvangen?

   ^21Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt
   al zijne gangen.

   ^22Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden
   zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

   ^23Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de
   grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde
   uw hand toegeklapt hebt;

   ^2Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de
   redenen uws monds.

   ^3Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten
   gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

   ^4Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

   ^5Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de
   hand des vogelvangers.

   ^6Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

   ^7Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

   ^8Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

   ^9Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw
   slaap opstaan?

   ^10Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens,
   al nederliggende;

   ^11Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als
   een gewapend man.

   ^12Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds
   om;

   ^13Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn
   vingeren;

   ^14In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij
   werpt twisten in.

   ^15Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk
   verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

   ^16Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

   ^17Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed
   vergieten;

   ^18Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich
   haasten, om tot kwaad te lopen;

   ^19Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen
   krakelen inwerpt.

   ^20Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer
   moeder niet.

   ^21Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

   ^22Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over
   u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

   ^23Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de
   bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

   ^24Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde
   tong.

   ^25Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met
   haar oogleden.

   ^26Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods;
   en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

   ^27Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet
   verbrand worden?

   ^28Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

   ^29Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert,
   zal niet onschuldig gehouden worden.

   ^30Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel
   te vullen, dewijl hij honger heeft;

   ^31En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het
   goed van zijn huis.

   ^32Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft
   zijn ziel, die dat doet;

   ^33Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist
   worden.

   ^34Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der
   wraak zal hij niet verschonen.

   ^35Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen,
   ofschoon gij het geschenk vergroot.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.

   ^2Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.

   ^3Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.

   ^4Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw
   bloedvriend;

   ^5Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die
   met haar redenen vleit.

   ^6Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;

   ^7En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een
   verstandelozen jongeling;

   ^8Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg
   van haar huis.

   ^9In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de
   donkerheid;

   ^10En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het
   hart op haar hoede;

   ^11Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis
   niet;

   ^12Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;

   ^13En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en
   zeide tot hem:

   ^14Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;

   ^15Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te
   zoeken, en ik heb u gevonden.

   ^16Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen
   werken, met fijn linnen van Egypte;

   ^17Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;

   ^18Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons
   ons vrolijk maken in grote liefde.

   ^19Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;

   ^20Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage
   zal hij naar zijn huis komen.

   ^21Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem
   aan door het gevlei harer lippen.

   ^22Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en
   gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.

   ^23Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast
   naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.

   ^24Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns
   monds.

   ^25Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.

   ^26Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn
   machtig vele.

   ^27Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des
   doods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?

   ^2Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden
   zijn, staat Zij;

   ^3Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren
   roept Zij overluid:

   ^4Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.

   ^5Gij slechten! verstaat kloekzinnigheid, en gij zotten! verstaat met
   het hart.

   ^6Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner
   lippen zal enkel billijkheid zijn.

   ^7Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de
   goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.

   ^8Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets
   verdraaids, noch verkeerds in.

   ^9Zij zijn alle recht voor dengene, die verstandig is, en rechtmatig
   voor degenen, die wetenschap vinden.

   ^10Neemt Mijn tucht aan, en niet zilver, en wetenschap, meer dan het
   uitgelezen uitgegraven goud.

   ^11Want wijsheid is beter dan robijnen, en al wat men begeren mag, is
   met haar niet te vergelijken.

   ^12Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van
   alle bedachtzaamheid.

   ^13De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den
   hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.

   ^14Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de
   Sterkte.

   ^15Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.

   ^16Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der
   aarde.

   ^17Ik heb lief, die Mij liefhebben; en die Mij vroeg zoeken, zullen Mij
   vinden.

   ^18Rijkdom en eer is bij Mij, duurachtig goed en gerechtigheid.

   ^19Mijn vrucht is beter dan uitgegraven goud, en dan dicht goud; en
   Mijn inkomen dan uitgelezen zilver.

   ^20Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de
   paden des rechts;

   ^21Opdat Ik Mijn liefhebbers doe beerven dat bestendig is, en Ik zal
   hun schatkameren vervullen.

   ^22De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van
   toen aan.

   ^23Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de
   oudheden der aarde aan.

   ^24Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen
   fonteinen waren, zwaar van water;

   ^25Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.

   ^26Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang
   van de stofjes der wereld.

   ^27Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over
   het vlakke des afgronds beschreef;

   ^28Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen
   des afgronds vastmaakte;

   ^29Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet
   zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

   ^30Toen was Ik een voedsterling bij Hem, en Ik was dagelijks Zijn
   vermakingen, te aller tijd voor Zijn aangezicht spelende;

   ^31Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met
   de mensenkinderen.

   ^32Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die
   Mijn wegen bewaren.

   ^33Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.

   ^34Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan
   Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.

   ^35Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van
   den HEERE.

   ^36Maar die tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan; allen, die
   Mij haten, hebben den dood lief.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1De opperste Wijsheid heeft Haar huis gebouwd; Zij heeft Haar zeven
   pilaren gehouwen.

   ^2Zij heeft Haar slachtvee geslacht. Zij heeft Haar wijn gemengd; ook
   heeft Zij Haar tafel toegericht.

   ^3Zij heeft Haar dienstmaagden uitgezonden; Zij nodigt op de tinnen van
   de hoogten der stad:

   ^4Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts! Tot de verstandeloze zegt
   Zij:

   ^5Komt, eet van Mijn brood, en drinkt van den wijn, dien Ik gemengd
   heb.

   ^6Verlaat de slechtigheden, en leeft; en treedt in den weg des
   verstands.

   ^7Wie den spotter tuchtigt, behaalt zich schande; en die den goddeloze
   bestraft, zijn schandvlek.

   ^8Bestraf den spotter niet, opdat hij u niet hate; bestraf den wijze,
   en hij zal u liefhebben.

   ^9Leer den wijze, zo zal hij nog wijzer worden; onderwijs den
   rechtvaardige, zo zal hij in leer toenemen.

   ^10De vreze des HEEREN is het beginsel der wijsheid, en de wetenschap
   der heiligen is verstand.

   ^11Want door Mij zullen uw dagen vermenigvuldigen, en de jaren des
   levens zullen u toegedaan worden.

   ^12Indien gij wijs zijt, gij zijt wijs voor uzelven; en zijt gij een
   spotter, gij zult het alleen dragen.

   ^13Een zotte vrouw is woelachtig, de slechtigheid zelve, en weet niet
   met al.

   ^14En zij zit aan de deur van haar huis, op een stoel, op de hoge
   plaatsen der stad;

   ^15Om te roepen degenen, die op den weg voorbijgaan, die hun paden
   recht maken, zeggende:

   ^16Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts; en tot den verstandeloze
   zegt zij:

   ^17De gestolen wateren zijn zoet, en het verborgen brood is liefelijk.

   ^18Maar hij weet niet, dat aldaar doden zijn; haar genoden zijn in de
   diepten der hel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1De spreuken van Salomo. Een wijs zoon verblijdt den vader; maar een
   zot zoon is zijner moeder droefheid.

   ^2Schatten der goddeloosheid doen geen nut; maar de gerechtigheid redt
   van den dood.

   ^3De HEERE laat de ziel des rechtvaardigen niet hongeren; maar de have
   der goddelozen stoot Hij weg.

   ^4Die met een bedriegelijke hand werkt, wordt arm; maar de hand der
   vlijtigen maakt rijk.

   ^5Die in den zomer vergadert, is een verstandig zoon; maar die in den
   oogst vast slaapt, is een zoon die beschaamd maakt.

   ^6Zegeningen zijn op het hoofd des rechtvaardigen; maar het geweld
   bedekt den mond der goddelozen.

   ^7De gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn; maar de naam
   der goddelozen zal verrotten.

   ^8Die wijs van hart is, neemt de geboden aan; maar die dwaas is van
   lippen, zal omgeworpen worden.

   ^9Die in oprechtheid wandelt, wandelt zeker; maar die zijn wegen
   verkeert, zal bekend worden.

   ^10Die met het oog wenkt, richt smart aan; en een dwaas van lippen zal
   omgeworpen worden.

   ^11De mond des rechtvaardigen is een springader des levens; maar het
   geweld bedekt den mond der goddelozen.

   ^12Haat verwekt krakelen; maar de liefde dekt alle overtredingen toe.

   ^13In de lippen des verstandigen wordt wijsheid gevonden; maar op den
   rug des verstandelozen de roede.

   ^14De wijzen leggen wetenschap weg; maar den mond des dwazen is de
   verstoring nabij.

   ^15Des rijken goed is een stad zijner sterkte; de armoede der geringen
   is hun verstoring.

   ^16Het werk des rechtvaardigen is ten leven; de inkomst des goddelozen
   is ter zonde.

   ^17Het pad tot het leven is desgenen die de tucht bewaart; maar die de
   bestraffing verlaat, doet dwalen.

   ^18Die den haat bedekt, is van valse lippen, en die een kwaad gerucht
   voortbrengt, is een zot.

   ^19In de veelheid der woorden ontbreekt de overtreding niet; maar die
   zijn lippen wederhoudt, is kloek verstandig.

   ^20De tong des rechtvaardigen is uitgelezen zilver; het hart der
   goddelozen is weinig waard.

   ^21De lippen des rechtvaardigen voeden er velen; maar de dwazen sterven
   door gebrek van verstand.

   ^22De zegen des HEEREN, die maakt rijk; en Hij voegt er geen smart bij.

   ^23Het is voor den zot als spel, schandelijkheid te doen; maar voor een
   man van verstand, wijsheid te plegen.

   ^24De vreze des goddelozen, die zal hem overkomen; maar de begeerte der
   rechtvaardigen zal God geven.

   ^25Gelijk een wervelwind voorbijgaat, alzo is de goddeloze niet meer;
   maar de rechtvaardige is een eeuwige grondvest.

   ^26Gelijk edik den tanden, en gelijk rook den ogen is zo is de luie
   dengenen, die hem uitzenden.

   ^27De vreze des HEEREN vermeerdert de dagen; maar de jaren der
   goddelozen worden verkort.

   ^28De hoop der rechtvaardigen is blijdschap; maar de verwachting der
   goddelozen zal vergaan.

   ^29De weg des HEEREN is voor den oprechte sterkte; maar voor de werkers
   der ongerechtigheid verstoring.

   ^30De rechtvaardige zal in eeuwigheid niet bewogen worden; maar de
   goddelozen zullen de aarde niet bewonen.

   ^31De mond des rechtvaardigen brengt overvloediglijk wijsheid voort;
   maar de tong der verkeerdheden zal uitgeroeid worden.

   ^32De lippen des rechtvaardigen weten wat welgevallig is; maar de mond
   der goddelozen enkel verkeerdheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Een bedriegelijke weegschaal is den HEERE een gruwel; maar een
   volkomen weegsteen is Zijn welgevallen.

   ^2Als de hovaardigheid komt, zal de schande ook komen; maar met de
   ootmoedigen is wijsheid.

   ^3De oprechtheid der oprechten leidt hen; maar de verkeerdheid der
   trouwelozen verstoort hen.

   ^4Goed doet geen nut ten dage der verbolgenheid; maar de gerechtigheid
   redt van den dood.

   ^5De gerechtigheid des oprechten maakt zijn weg recht; maar de
   goddeloze valt door zijn goddeloosheid.

   ^6De gerechtigheid der vromen zal hen redden; maar de trouwelozen
   worden gevangen in hun verkeerdheid.

   ^7Als de goddeloze mens sterft, vergaat zijn verwachting; zelfs is de
   allersterkste hoop vergaan.

   ^8De rechtvaardige wordt uit benauwdheid bevrijd; en de goddeloze komt
   in zijn plaats.

   ^9De huichelaar verderft zijn naaste door den mond; maar door
   wetenschap worden de rechtvaardigen bevrijd.

   ^10Een stad springt op van vreugde over het welvaren der
   rechtvaardigen; en als de goddelozen vergaan, is er gejuich.

   ^11Door den zegen der oprechten wordt een stad verheven; maar door den
   mond der goddelozen wordt zij verbroken.

   ^12Die verstandeloos is, veracht zijn naaste; maar een man van groot
   verstand zwijgt stil.

   ^13Die als een achterklapper wandelt, openbaart het heimelijke; maar
   die getrouw is van geest, bedekt de zaak.

   ^14Als er geen wijze raadslagen zijn, vervalt het volk; maar de
   behoudenis is in de veelheid der raadslieden.

   ^15Als iemand voor een vreemde borg geworden is, hij zal zekerlijk
   verbroken worden; maar wie degenen haat, die in de hand klappen, is
   zeker.

   ^16Een aangename huisvrouw houdt de eer vast, gelijk de geweldigen den
   rijkdom vasthouden.

   ^17Een goedertieren mens doet zijn ziel wel; maar die wreed is, beroert
   zijn vlees.

   ^18De goddeloze doet een vals werk; maar voor degene, die gerechtigheid
   zaait, is trouwe loon.

   ^19Alzo is de gerechtigheid ten leven, gelijk die het kwade najaagt,
   naar zijn dood jaagt.

   ^20De verkeerden van hart zijn den HEERE een gruwel; maar de oprechten
   van weg zijn Zijn welgevallen.

   ^21Hand aan hand zal de boze niet onschuldig zijn; maar het zaad der
   rechtvaardigen zal ontkomen.

   ^22Een schone vrouw, die van rede afwijkt, is een gouden bagge in een
   varkenssnuit.

   ^23De begeerte der rechtvaardigen is alleenlijk het goede; maar de
   verwachting der goddelozen is verbolgenheid.

   ^24Er is een, die uitstrooit, denwelken nog meer toegedaan wordt; en
   een, die meer inhoudt dan recht is, maar het is tot gebrek.

   ^25De zegenende ziel zal vet gemaakt worden; en die bevochtigt, zal ook
   zelf een vroege regen worden.

   ^26Wie koren inhoudt, dien vloekt het volk; maar de zegening zal zijn
   over het hoofd des verkopers.

   ^27Wie het goede vroeg nazoekt, zoekt welgevalligheid; maar wie het
   kwade natracht, dien zal het overkomen.

   ^28Wie op zijn rijkdom vertrouwt, die zal vallen; maar de
   rechtvaardigen zullen groenen als loof.

   ^29Wie zijn huis beroert, zal wind erven; en de dwaas zal een knecht
   zijn desgenen, die wijs van hart is.

   ^30De vrucht des rechtvaardigen is een boom des levens; en wie zielen
   vangt, is wijs.

   ^31Ziet, den rechtvaardige wordt vergolden op de aarde, hoeveel te meer
   den goddeloze en zondaar! Spreuken 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Wie de tucht liefheeft, die heeft de wetenschap lief; maar wie de
   bestraffing haat, is onvernuftig.

   ^2De goede zal een welgevallen trekken van den HEERE; maar een man van
   schandelijke verdichtselen zal Hij verdoemen.

   ^3De mens zal niet bevestigd worden door goddeloosheid; maar de wortel
   der rechtvaardigen zal niet bewogen worden.

   ^4Een kloeke huisvrouw is een kroon haars heren; maar die beschaamt
   maakt, is als verrotting in zijn beenderen.

   ^5Der rechtvaardigen gedachten zijn recht; der goddelozen raadslagen
   zijn bedrog.

   ^6De woorden der goddelozen zijn om op bloed te loeren; maar de mond
   der oprechten zal ze redden.

   ^7De goddelozen worden omgekeerd, dat zij niet meer zijn; maar het huis
   der rechtvaardigen zal bestaan.

   ^8Een ieder zal geprezen worden, naardat zijn verstandigheid is; maar
   die verkeerd van hart is, zal tot verachting wezen.

   ^9Beter is, die zich gering acht, en een knecht heeft, dan die
   zichzelven eert, en des broods gebrek heeft.

   ^10De rechtvaardige kent het leven van zijn beest; maar de
   barmhartigheden der goddelozen zijn wreed.

   ^11Die zijn land bouwt, zal van brood verzadigd worden; maar die ijdele
   mensen volgt, is verstandeloos.

   ^12De goddeloze begeert het net der bozen; maar de wortel der
   rechtvaardigen zal uitgeven.

   ^13In de overtreding der lippen is de strik des bozen; maar de
   rechtvaardige zal uit de benauwdheid uitkomen.

   ^14Een ieder wordt van de vrucht des monds met goed verzadigd; en de
   vergelding van des mensen handen zal hij tot zich wederbrengen.

   ^15De weg des dwazen is recht in zijn ogen; maar die naar raad hoort,
   is wijs.

   ^16De toorn des dwazen wordt ten zelven dage bekend; maar die
   kloekzinnig is, bedekt de schande.

   ^17Die waarheid voortbrengt, maakt gerechtigheid bekend; maar een
   getuige der valsheden, bedrog.

   ^18Daar is een, die woorden als steken van een zwaard onbedachtelijk
   uitspreekt; maar de tong der wijzen is medicijn.

   ^19Een waarachtige lip zal bevestigd worden in eeuwigheid; maar een
   valse tong is maar voor een ogenblik.

   ^20Bedrog is in het hart dergenen, die kwaad smeden; maar degenen die
   vrede raden, hebben blijdschap.

   ^21Den rechtvaardigen zal geen leed wedervaren; maar de goddelozen
   zullen met kwaad vervuld worden.

   ^22Valse lippen zijn den HEERE een gruwel; maar die trouwelijk
   handelen, zijn Zijn welgevallen.

   ^23Een kloekzinnig mens bedekt de wetenschap; maar het hart der zotten
   roept dwaasheid uit.

   ^24De hand der vlijtigen zal heersen; maar de bedriegers zullen onder
   cijns wezen.

   ^25Bekommernis in het hart des mensen buigt het neder; maar een goed
   woord verblijdt het.

   ^26De rechtvaardige is voortreffelijker dan zijn naaste; maar de weg
   der goddelozen doet hen dwalen.

   ^27Een bedrieger zal zijn jachtvang niet braden; maar het kostelijk
   goed des mensen is des vlijtigen.

   ^28In het pad der gerechtigheid is het leven; en in den weg van haar
   voetpad is de dood niet. Spreuken 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Een wijs zoon hoort de tucht des vaders; maar een spotter hoort de
   bestraffing niet.

   ^2Een ieder zal van de vrucht des monds het goede eten; maar de ziel
   der trouwelozen het geweld.

   ^3Die zijn mond bewaart, behoudt zijn ziel; maar voor hem is
   verstoring, die zijn lippen wijd opendoet.

   ^4De ziel des luiaards is begerig, doch er is niets; maar de ziel der
   vlijtigen zal vet gemaakt worden.

   ^5De rechtvaardige haat leugentaal; maar de goddeloze maakt zich
   stinkende, en doet zich schaamte aan.

   ^6De gerechtigheid bewaart den oprechte van weg; maar de goddeloosheid
   zal den zondaar omkeren.

   ^7Er is een, die zichzelven rijk maakt, en niet met al heeft, en een,
   die zichzelven arm maakt, en heeft veel goed.

   ^8Het rantsoen van ieders ziel is zijn rijkdom; maar de arme hoort het
   schelden niet.

   ^9Het licht der rechtvaardigen zal zich verblijden; maar de lamp der
   goddelozen zal uitgeblust worden.

   ^10Door hovaardigheid maakt men niet dan gekijf; maar bij de beradenen
   is wijsheid.

   ^11Goed, van ijdelheid gekomen, zal verminderd worden; maar die met de
   hand vergadert, zal het vermeerderen.

   ^12De uitgestelde hoop krenkt het hart; maar de begeerte, die komt, is
   een boom des levens.

   ^13Die het woord veracht, die zal verdorven worden; maar wie het gebod
   vreest, dien zal vergolden worden.

   ^14Des wijzen leer is een springader des levens, om af te wijken van de
   strikken des doods.

   ^15Goed verstand geeft aangenaamheid; maar de weg der trouwelozen is
   streng.

   ^16Al wie kloekzinnig is, handelt met wetenschap; maar een zot breidt
   dwaasheid uit.

   ^17Een goddeloze bode zal in het kwaad vallen; maar een trouw gezant is
   medicijn.

   ^18Armoede en schande is desgenen, die de tucht verwerpt; maar die de
   bestraffing waarneemt; zal geeerd worden.

   ^19De begeerte, die geschiedt, is zoet voor de ziel; maar het is den
   zotten een gruwel van het kwade af te wijken.

   ^20Die met de wijzen omgaat, zal wijs worden; maar die der zotten
   metgezel is, zal verbroken worden.

   ^21Het kwaad zal de zondaars vervolgen; maar den rechtvaardige zal men
   goed vergelden.

   ^22De goede zal zijner kinders kinderen doen erven; maar het vermogen
   des zondaars is voor de rechtvaardige weggelegd.

   ^23Het ploegen der armen geeft veelheid der spijze; maar daar is een,
   die verteerd wordt door gebrek van oordeel.

   ^24Die zijn roede inhoudt, haat zijn zoon; maar die hem liefheeft,
   zoekt hem vroeg met tuchtiging.

   ^25De rechtvaardige eet tot verzadiging zijner ziel toe; maar de buik
   der goddelozen zal gebrek hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Elke wijze vrouw bouwt haar huis; maar die zeer dwaas is, breekt het
   af met haar handen.

   ^2Die in zijn oprechtheid wandelt, vreest den HEERE; maar die afwijkt
   in zijn wegen, veracht Hem.

   ^3In den mond des dwazen is een roede des hoogmoeds; maar de lippen der
   wijzen bewaren hen.

   ^4Als er geen ossen zijn, zo is de krib rein; maar door de kracht van
   den os is der inkomsten veel.

   ^5Een waarachtig getuige zal niet liegen; maar een vals getuige blaast
   leugens.

   ^6De spotter zoekt wijsheid, en er is gene; maar de wetenschap is voor
   den verstandige licht.

   ^7Ga weg van de tegenwoordigheid eens zotten mans; want gij zoudt bij
   hem geen lippen der wetenschap merken.

   ^8De wijsheid des kloekzinnigen is zijn weg te verstaan; maar dwaasheid
   der zotten is bedriegerij.

   ^9Elke dwaas zal de schuld verbloemen; maar onder de oprechten is
   goedwilligheid.

   ^10Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich
   met deszelfs blijdschap niet vermengen.

   ^11Het huis der goddelozen zal verdelgd worden; maar de tent der
   oprechten zal bloeien.

   ^12Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien
   zijn wegen des doods.

   ^13Het hart zal ook in het lachen smart hebben; en het laatste van die
   blijdschap is droefheid.

   ^14Die afkerig van hart is, zal van zijn wegen verzadigd worden; maar
   een goed man van zichzelven.

   ^15De slechte gelooft alle woord; maar de kloekzinnige merkt op zijn
   gang.

   ^16De wijze vreest, en wijkt van het kwade; maar de zot is oplopende
   toornig, en zorgeloos.

   ^17Die haastig is tot toorn, zal dwaasheid doen; en een man van
   schandelijke verdichtselen zal gehaat worden.

   ^18De slechten erven dwaasheid; maar de kloekzinnigen zullen zich met
   wetenschap kronen.

   ^19De kwaden buigen voor het aangezicht der goeden neder, en de
   goddelozen voor de poorten des rechtvaardigen.

   ^20De arme wordt zelfs van zijn vriend gehaat; maar de liefhebbers des
   rijken zijn vele.

   ^21Die zijn naaste veracht, zondigt; maar die zich der nederigen
   ontfermt, die is welgelukzalig.

   ^22Dwalen zij niet, die kwaad stichten? Maar weldadigheid en trouw is
   voor degenen, die goed stichten.

   ^23In allen smartelijke arbeid is overschot; maar het woord der lippen
   strekt alleen tot gebrek.

   ^24Der wijzen kroon is hun rijkdom; de dwaasheid der zotten is
   dwaasheid.

   ^25Een waarachtig getuige redt de zielen; maar die leugens blaast, is
   een bedrieger.

   ^26In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn
   kinderen een Toevlucht wezen.

   ^27De vreze des HEEREN is een springader des levens, om af te wijken
   van de strikken des doods.

   ^28In de menigte des volks is des konings heerlijkheid; maar in gebrek
   van volk is eens vorsten verstoring.

   ^29De lankmoedige is groot van verstand; maar die haastig is van
   gemoed, verheft de dwaasheid.

   ^30Een gezond hart is het leven des vleses; maar nijd is verrotting der
   beenderen.

   ^31Die den arme verdrukt, smaadt deszelfs Maker; maar die zich des
   nooddruftigen ontfermt, eert Hem.

   ^32De goddeloze zal heengedreven worden in zijn kwaad; maar de
   rechtvaardige betrouwt zelfs in zijn dood.

   ^33Wijsheid rust in het hart des verstandigen; maar wat in het
   binnenste der zotten is, wordt bekend.

   ^34Gerechtigheid verhoogt een volk, maar de zonde is een schandvlek der
   natien.

   ^35Het welbehagen des konings is over een verstandigen knecht; maar
   zijn verbolgenheid zal zijn over dengene, die beschaamd maakt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Een zacht antwoord keert de grimmigheid af; maar een smartend woord
   doet den toorn oprijzen.

   ^2De tong der wijzen maakt de wetenschap goed; maar de mond der zotten
   stort overvloediglijk dwaasheid uit.

   ^3De ogen des HEEREN zijn in alle plaatsen, beschouwende de kwaden en
   de goeden.

   ^4De medicijn der tong is een boom des levens; maar de verkeerdheid in
   dezelve is een breuk in den geest.

   ^5Een dwaas zal de tucht zijns vaders versmaden; maar die de
   bestraffing waarneemt, zal kloekzinniglijk handelen.

   ^6In het huis des rechtvaardigen is een grote schat; maar in des
   goddelozen inkomst is beroerte.

   ^7De lippen der wijzen zullen de wetenschap uitstrooien; maar het hart
   der zotten niet alzo.

   ^8Het offer der goddelozen is den HEERE een gruwel; maar het gebed der
   oprechten is Zijn welgevallen.

   ^9De weg der goddelozen is den HEERE een gruwel; maar dien, die de
   gerechtigheid najaagt, zal Hij liefhebben.

   ^10De tucht is onaangenaam voor dengene die het pad verlaat; en die de
   bestraffing haat, zal sterven.

   ^11De hel en het verderf zijn voor den HEERE; hoeveel te meer de harten
   van des mensenkinderen?

   ^12De spotter zal niet liefhebben, die hem bestraft; hij zal niet gaan
   tot de wijzen.

   ^13Een vrolijk hart zal het aangezicht blijde maken; maar door de smart
   des harten wordt de geest verslagen.

   ^14Een verstandig hart zal de wetenschap opzoeken; maar de mond der
   zotten zal met dwaasheid gevoed worden.

   ^15Al de dagen des bedrukten zijn kwaad; maar een vrolijk hart is een
   gedurige maaltijd.

   ^16Beter is weinig met de vreze des HEEREN, dan een grote schat, en
   onrust daarbij.

   ^17Beter is een gerecht van groen moes, waar ook liefde is, dan een
   gemeste os, en haat daarbij.

   ^18Een grimmig man zal gekijf verwekken; maar de lankmoedige zal den
   twist stillen.

   ^19De weg des luiaards is als een doornheg; maar het pad der oprechten
   is wel gebaand.

   ^20Een wijs zoon zal den vader verblijden; maar een zot mens veracht
   zijn moeder.

   ^21De dwaasheid is den verstandeloze blijdschap; maar een man van
   verstand zal recht wandelen.

   ^22De gedachten worden vernietigd, als er geen raad is; maar door
   veelheid der raadslieden zal elkeen bestaan.

   ^23Een man heeft blijdschap in het antwoord zijns monds; en hoe goed is
   een woord op zijn tijd!

   ^24De weg des levens is den verstandige naar boven; opdat hij afwijke
   van de hel, beneden.

   ^25Het huis der hovaardigen zal de HEERE afrukken; maar de landpale der
   weduwe zal Hij vastzetten.

   ^26Des bozen gedachten zijn den HEERE een gruwel; maar der reinen zijn
   liefelijke redenen.

   ^27Die gierigheid pleegt, beroert zijn huis; maar die geschenken haat,
   zal leven.

   ^28Het hart des rechtvaardigen bedenkt zich, om te antwoorden; maar de
   mond der goddelozen zal overvloediglijk kwade dingen uitstorten.

   ^29De HEERE is ver van de goddelozen; maar het gebed der rechtvaardigen
   zal Hij verhoren.

   ^30Het licht der ogen verblijdt het hart; een goed gerucht maakt het
   gebeente vet.

   ^31Het oor, dat de bestraffing des levens hoort, zal in het midden der
   wijzen vernachten.

   ^32Die de tucht verwerpt, die versmaadt zijn ziel; maar die de
   bestraffing hoort, krijgt verstand.

   ^33De vreze des HEEREN is de tucht der wijsheid; en de nederigheid gaat
   voor de eer.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1De mens heeft schikkingen des harten; maar het antwoord der tong is
   van den HEERE.

   ^2Alle wegen des mans zijn zuiver in zijn ogen; maar de HEERE weegt de
   geesten.

   ^3Wentel uw werken op den HEERE, en uw gedachten zullen bevestigd
   worden.

   ^4De HEERE heeft alles gewrocht om Zijns Zelfs wil; ja, ook den
   goddeloze tot den dag des kwaads.

   ^5Al wie hoog is van hart, is den HEERE een gruwel; hand aan hand, zal
   hij niet onschuldig zijn.

   ^6Door goedertierenheid en trouw wordt de misdaad verzoend; en door de
   vreze des HEEREN wijkt men af van het kwade.

   ^7Als iemands wegen den HEERE behagen, zo zal Hij ook zijn vijanden met
   hem bevredigen.

   ^8Beter is een weinig met gerechtigheid, dan de veelheid der inkomsten
   zonder recht.

   ^9Het hart des mensen overdenkt zijn weg; maar de HEERE stiert zijn
   gang.

   ^10Waarzegging is op de lippen des konings; zijn mond zal niet
   overtreden in het gericht.

   ^11Een rechte waag en weegschaal zijn des HEEREN; alle weegstenen des
   zaks zijn Zijn werk.

   ^12Het is der koningen gruwel goddeloosheid te doen; want door
   gerechtigheid wordt de troon bevestigd.

   ^13De lippen der gerechtigheid zijn het welgevallen der koningen; en
   elkeen van hen zal liefhebben dien, die rechte dingen spreekt.

   ^14De grimmigheid des konings is als de boden des doods; maar een wijs
   man zal die verzoenen.

   ^15In het licht van des konings aangezicht is leven; en zijn
   welgevallen is als een wolk des spaden regens.

   ^16Hoeveel beter is het wijsheid te bekomen, dan uitgegraven goud, en
   uitnemender, verstand te bekomen, dan zilver!

   ^17De baan der oprechten is van het kwaad af te wijken; hij behoedt
   zijn ziel, die zijn weg bewaart.

   ^18Hovaardigheid is voor de verbreking, en hoogheid des geestes voor
   den val.

   ^19Het is beter nederig van geest te zijn met de zachtmoedigen, dan
   roof te delen met de hovaardigen.

   ^20Die op het woord verstandelijk let, zal het goede vinden; en die op
   den HEERE vertrouwt, is welgelukzalig.

   ^21De wijze van hart zal verstandig genoemd worden; en de zoetheid der
   lippen zal de lering vermeerderen.

   ^22Het verstand dergenen, die het bezitten, is een springader des
   levens; maar de tucht der dwazen is dwaasheid.

   ^23Het hart eens wijzen maakt zijn mond verstandig, en zal op zijn
   lippen de lering vermeerderen.

   ^24Liefelijke redenen zijn een honigraat, zoet voor de ziel, en
   medicijn voor het gebeente.

   ^25Er is een weg, die iemand recht schijnt; maar het laatste van dien
   zijn wegen des doods.

   ^26De ziel des arbeidzamen arbeidt voor zichzelven; want zijn mond
   buigt zich voor hem.

   ^27Een Belialsman graaft kwaad; en op zijn lippen is als brandend vuur.

   ^28Een verkeerd man zal krakeel inwerpen; en een oorblazer scheidt den
   voornaamsten vriend.

   ^29Een man des gewelds verlokt zijn naaste, en hij leidt hem in een
   weg, die niet goed is.

   ^30Hij sluit zijn ogen, om verkeerdheden te bedenken; zijn lippen
   bijtende, volbrengt hij het kwaad.

   ^31De grijsheid is een sierlijke kroon; zij wordt op den weg der
   gerechtigheid gevonden.

   ^32De lankmoedige is beter dan de sterke; en die heerst over zijn
   geest, dan die een stad inneemt.

   ^33Het lot wordt in den schoot geworpen; maar het gehele beleid daarvan
   is van den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Een droge bete, en rust daarbij, is beter, dan een huis vol van
   geslachte beesten met twist.

   ^2Een verstandig knecht zal heersen over een zoon, die beschaamd maakt,
   en in het midden der broederen zal hij erfenis delen.

   ^3De smeltkroes is voor het zilver, en de oven voor het goud; maar de
   HEERE proeft de harten.

   ^4De boosdoener merkt op de ongerechtige lip; een leugenaar neigt het
   oor tot de verkeerde tong.

   ^5Die den arme bespot, smaadt deszelfs Maker; die zich verblijdt in het
   verderf, zal niet onschuldig zijn.

   ^6De kroon de ouden zijn de kindskinderen, en der kinderen sieraad zijn
   hun vaderen.

   ^7Een voortreffelijke lip past een dwaze niet, veelmin een prins een
   leugenachtige lip.

   ^8Het geschenk is in de ogen zijner heren een aangenaam gesteente;
   waarhenen het zich zal wenden, zal het wel gedijen.

   ^9Die de overtreding toedekt, zoekt liefde; maar die de zaak weder
   ophaalt, scheidt den voornaamsten vriend.

   ^10De bestraffing gaat dieper in den verstandige, dan den zot honderd
   maal te slaan.

   ^11Zekerlijk, de wederspannige zoekt het kwaad; maar een wrede bode zal
   tegen hem gezonden worden.

   ^12Dat een beer, die van jongen beroofd is, een man tegemoet kome, maar
   niet een zot in zijn dwaasheid.

   ^13Die kwaad voor goed vergeldt, het kwaad zal van zijn huis niet
   wijken.

   ^14Het begin des krakeels is gelijk een, die het water opening geeft;
   daarom verlaat den twist, eer hij zich vermengt.

   ^15Wie den goddeloze rechtvaardigt, en den rechtvaardige verdoemt, zijn
   den HEERE een gruwel, ja, die beiden.

   ^16Waarom toch zou in de hand des zots het koopgeld zijn, om wijsheid
   te kopen, dewijl hij geen verstand heeft?

   ^17Een vriend heeft te aller tijd lief; en een broeder wordt in de
   benauwdheid geboren.

   ^18Een verstandeloos mens klapt in de hand, zich borg stellende bij
   zijn naaste.

   ^19Die het gekijf liefheeft, heeft de overtreding lief; die zijn deur
   verhoogt, zoekt verbreking.

   ^20Wie verdraaid is van hart, zal het goede niet vinden; en die
   verkeerd is met zijn tong, zal in het kwaad vallen.

   ^21Wie een zot genereert, die zal hem tot droefheid zijn; en de vader
   des dwazen zal zich niet verblijden.

   ^22Een blij hart zal een medicijn goed maken; maar een verslagen geest
   zal het gebeente verdrogen.

   ^23De goddeloze zal het geschenk uit den schoot nemen, om de paden des
   rechts te buigen.

   ^24In het aangezicht des verstandigen is wijsheid; maar de ogen des
   zots zijn in het einde der aarde.

   ^25Een zotte zoon is een verdriet voor zijn vader, en bittere droefheid
   voor degene, die hem gebaard heeft.

   ^26Het is niet goed, den rechtvaardige ook te doen boeten, dat de
   prinsen iemand slaan zouden om hetgeen recht is.

   ^27Wie wetenschap weet, houdt zijn woorden in; en een man van verstand
   is kostelijk van geest.

   ^28Een dwaas zelfs, die zwijgt, zal wijs geacht worden, en die zijn
   lippen toesluit, verstandig. Spreuken 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Die zich afzondert, tracht naar wat begeerlijks; hij vermengt zich in
   alle bestendige wijsheid.

   ^2De zot heeft geen lust aan verstandigheid, maar daarin, dat zijn hart
   zich ontdekt.

   ^3Als de goddeloze komt, komt ook de verachting en met schande
   versmaadheid.

   ^4De woorden van den mond eens mans zijn diepe wateren; en de
   springader der wijsheid is een uitstortende beek.

   ^5Het is niet goed, het aangezicht des goddelozen aan te nemen, om den
   rechtvaardige in het gericht te buigen.

   ^6De lippen des zots komen in twist, en zijn mond roept naar slagen.

   ^7De mond des zots is hemzelven een verstoring, en zijn lippen een
   strik zijner ziel.

   ^8De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en
   die dalen in het binnenste des buiks.

   ^9Ook die zich slap aanstelt in zijn werk, die is een broeder van een
   doorbrenger.

   ^10De Naam des HEEREN is een Sterke Toren; de rechtvaardige zal
   daarhenen lopen, en in een Hoog Vertrek gesteld worden.

   ^11Des rijken goed is de stad zijner sterkte, en als een verheven muur
   in zijn inbeelding.

   ^12Voor de verbreking zal des mensen hart zich verheffen; en de
   nederigheid gaat voor de eer.

   ^13Die antwoord geeft, eer hij zal gehoord hebben, dat is hem dwaasheid
   en schande.

   ^14De geest eens mans zal zijn krankheid ondersteunen; maar een
   verslagen geest, wie zal dien opheffen?

   ^15Het hart der verstandigen bekomt wetenschap, en het oor der wijzen
   zoekt wetenschap.

   ^16De gift des mensen maakt hem ruimte, en zij geleidt hem voor het
   aangezicht der groten.

   ^17Die de eerste is in zijn twistzaak, schijnt rechtvaardig te zijn;
   maar zijn naaste komt, en hij onderzoekt hem.

   ^18Het lot doet de geschillen ophouden, en maakt scheiding tussen
   machtigen.

   ^19Een broeder is wederspanniger dan een sterke stad; en de geschillen
   zijn als een grendel van een paleis.

   ^20Van de vrucht van ieders mond zal zijn buik verzadigd worden; hij
   zal verzadigd worden van de inkomst zijner lippen.

   ^21Dood en leven zijn in het geweld der tong; en een ieder, die ze
   liefheeft, zal haar vrucht eten.

   ^22Die een vrouw gevonden heeft, heeft een goede zaak gevonden, en hij
   heeft welgevallen getrokken van den HEERE.

   ^23De arme spreekt smekingen; maar de rijke antwoordt harde dingen.

   ^24Een man, die vrienden heeft, heeft zich vriendelijk te houden; want
   er is een liefhebber, die meer aankleeft dan een broeder.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1De arme, in zijn oprechtheid wandelende, is beter dan de verkeerde
   van lippen, en die een zot is.

   ^2Ook is de ziel zonder wetenschap niet goed; en die met de voeten
   haastig is, zondigt.

   ^3De dwaasheid des mensen zal zijn weg verkeren; en zijn hart zal zich
   tegen den HEERE vergrammen.

   ^4Het goed brengt veel vrienden toe; maar de arme wordt van zijn vriend
   gescheiden.

   ^5Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal
   niet ontkomen.

   ^6Velen smeken het aangezicht des prinsen; en een ieder is een vriend
   desgenen, die giften geeft.

   ^7Al de broeders des armen haten hem; hoeveel te meer gaan zijn
   vrienden verre van hem! Hij loopt hen na met woorden die niets zijn.

   ^8Die verstand bekomt, heeft zijn ziel lief; hij neemt de
   verstandigheid waar, om het goede te vinden.

   ^9Een vals getuige zal niet onschuldig zijn; en die leugen blaast, zal
   vergaan.

   ^10De weelde staat een zot niet wel; hoeveel te min een knecht te
   heersen over vorsten!

   ^11Het verstand des mensen vertrekt zijn toorn; en zijn sieraad is de
   overtreding voorbij te gaan.

   ^12Des konings gramschap is als het brullen eens jongen leeuws; maar
   zijn welgevallen is als dauw op het kruid.

   ^13Een zotte zoon is zijn vader grote ellende; en de kijvingen ener
   vrouw als een gestadig druipen.

   ^14Huis en goed is een erve van de vaderen; maar een verstandige vrouw
   is van den HEERE.

   ^15Luiheid doet in diepen slaap vallen; en een bedriegelijke ziel zal
   hongeren.

   ^16Die het gebod bewaart, bewaart zijn ziel; die zijn wegen veracht,
   zal sterven.

   ^17Die zich des armen ontfermt, leent den HEERE, en Hij zal hem zijn
   weldaad vergelden.

   ^18Tuchtig uw zoon, als er nog hoop is; maar verhef uw ziel niet, om
   hem te doden.

   ^19Die groot is van grimmigheid, zal straf dragen; want zo gij hem
   uitredt, zo zult gij nog moeten voortvaren.

   ^20Hoor raad, en ontvang tucht, opdat gij in uw laatste wijs zijt.

   ^21In het hart des mans zijn veel gedachten; maar de raad des HEEREN,
   die zal bestaan.

   ^22De wens des mensen is zijn weldadigheid; maar de arme is beter dan
   een leugenachtig man.

   ^23De vreze des HEEREN is ten leven; want men zal verzadigd zijnde
   vernachten; met het kwaad zal men niet bezocht worden.

   ^24Een luiaard verbergt de hand in den boezem, en hij zal ze niet weder
   aan zijn mond brengen.

   ^25Sla de spotter, zo zal de slechte kloekzinnig worden; en bestraf den
   verstandige, hij zal wetenschap begrijpen.

   ^26Wie de vader verwoest, of de moeder verjaagt, is een zoon, die
   beschaamd maakt, en schande aandoet.

   ^27Laat af, mijn zoon, horende de tucht, af te dwalen van de redenen
   der wetenschap.

   ^28Een Belialsgetuige bespot het recht; en de mond der goddelozen slokt
   de ongerechtigheid in.

   ^29Gerichten zijn voor de spotters bereid, en slagen voor den rug der
   zotten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1De wijn is een spotter, de sterke drank is woelachtig; al wie daarin
   dwaalt, zal niet wijs zijn.

   ^2De schrik des konings is als het brullen eens jongen leeuws; die zich
   tegen hem vergramt, zondigt tegen zijn ziel.

   ^3Het is eer voor een man, van twist af te blijven; maar ieder dwaas
   zal er zich in mengen.

   ^4Om den winter zal de luiaard niet ploegen; daarom zal hij bedelen in
   den oogst, maar er zal niet zijn.

   ^5De raad in het hart eens mans is als diepe wateren; maar een man van
   verstand zal dien uithalen.

   ^6Elk van de menigte der mensen roept zijn weldadigheid uit; maar wie
   zal een recht trouwen man vinden?

   ^7De rechtvaardige wandelt steeds in zijn oprechtheid; welgelukzalig
   zijn zijn kinderen na hem.

   ^8Een koning, zittende op den troon des gerichts, verstrooit alle kwaad
   met zijn ogen.

   ^9Wie kan zeggen: Ik heb mijn hart gezuiverd, ik ben rein van mijn
   zonde?

   ^10Tweeerlei weegsteen, tweeerlei efa is den HEERE een gruwel, ja die
   beide.

   ^11Een jongen zal ook door zijn handelingen zich bekend maken, of zijn
   werk zuiver, en of het recht zal wezen.

   ^12Een horend oor, en een ziend oog heeft de HEERE gemaakt, ja, die
   beide.

   ^13Heb den slaap niet lief, opdat gij niet arm wordt; open uw ogen,
   verzadig u met brood.

   ^14Het is kwaad, het is kwaad! zal de koper zeggen; maar als hij
   weggegaan is, dan zal hij zich beroemen.

   ^15Goud is er, en menigte van robijnen; maar de lippen de wetenschap
   zijn een kostelijk kleinood.

   ^16Als iemand voor een vreemde borg geworden is, neem zijn kleed; en
   pand hem voor de onbekenden.

   ^17Het brood der leugen is den mens zoet; maar daarna zal zijn mond vol
   van zandsteentjes worden.

   ^18Elke gedachte wordt door raad bevestigd, daarom voer oorlog met
   wijze raadslagen.

   ^19Die als een achterklapper wandelt, openbaart het heimelijke; vermeng
   u dan niet met hem, die met zijn lippen verlokt.

   ^20Wie zijn vader of zijn moeder vloekt, diens lamp zal uitgeblust
   worden in zwarte duisternis.

   ^21Als een erfenis in het eerste verhaast wordt, zo zal haar laatste
   niet gezegend worden.

   ^22Zeg niet: Ik zal het kwaad vergelden; wacht op den HEERE, en Hij zal
   u verlossen.

   ^23Tweeerlei weegsteen is den HEERE een gruwel, en de bedriegelijke
   weegschaal is niet goed.

   ^24De treden des mans zijn van den HEERE; hoe zou dan een mens zijn weg
   verstaan?

   ^25Het is een strik des mensen, dat hij het heilige verslindt, en na
   gedane geloften, onderzoek te doen.

   ^26Een wijs koning verstrooit de goddelozen, en hij brengt het rad over
   hen.

   ^27De ziel des mensen is een lamp des HEEREN, doorzoekende al de
   binnenkameren des buiks.

   ^28Weldadigheid en waarheid bewaren den koning; en door weldadigheid
   ondersteunt hij zijn troon.

   ^29Der jongelingen sieraad is hun kracht, en der ouden heerlijkheid is
   de grijsheid.

   ^30Gezwellen der wonde zijn in den boze een zuivering, mitsgaders de
   slagen van het binnenste des buiks.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Des konings hart is in de hand des HEEREN als waterbeken. Hij neigt
   het tot al wat Hij wil.

   ^2Alle weg des mensen is recht in zijn ogen; maar de HEERE weegt de
   harten.

   ^3Gerechtigheid en recht te doen is bij den HEERE uitgelezener dan
   offer.

   ^4Hoogheid der ogen, en trotsheid des harten, en de ploeging der
   goddelozen, zijn zonde.

   ^5De gedachten des vlijtigen zijn alleen tot overschot; maar van een
   ieder, die haastig is, alleen tot gebrek.

   ^6Te arbeiden om schatten met een valse tong, is een voortgedrevene
   ijdelheid dergenen, die den dood zoeken.

   ^7De verwoesting der goddelozen zal hen doorsnijden, omdat zij weigeren
   recht te doen.

   ^8De weg des mensen is gans verkeerd en vreemd; maar het werk des
   zuiveren is recht.

   ^9Het is beter te wonen op een hoek van het dak, dan met een
   kijfachtige huisvrouw, en dat in een huis van gezelschap.

   ^10De ziel des goddelozen begeert het kwaad; zijn naaste krijgt geen
   genade in zijn ogen.

   ^11Als men den spotter straft, wordt de slechte wijs; en als men den
   wijze onderricht, neemt hij wetenschap aan.

   ^12De rechtvaardige let verstandelijk op des goddelozen huis, als God
   de goddelozen in het kwaad stort.

   ^13Die zijn oor stopt voor het geschrei des armen, die zal ook roepen,
   en niet verhoord worden.

   ^14Een gift in het verborgene houdt den toorn onder, en een geschenk in
   den schoot de sterke grimmigheid.

   ^15Het is den rechtvaardige een blijdschap recht te doen; maar voor de
   werkers der ongerechtigheid is het verschrikking.

   ^16Een mens, die van den weg des verstands afdwaalt, zal in de gemeente
   der doden rusten.

   ^17Die blijdschap liefheeft, die zal gebrek lijden; die wijn en olie
   liefheeft, zal niet rijk worden.

   ^18De goddeloze is een rantsoen voor de rechtvaardigen, en de
   trouweloze voor de oprechten.

   ^19Het is beter te wonen in een woest land, dan bij een zeer
   kijfachtige en toornige huisvrouw.

   ^20In des wijzen woning is een gewenste schat, en olie; maar een zot
   mens verslindt zulks.

   ^21Die rechtvaardigheid en weldadigheid najaagt, zal het leven,
   rechtvaardigheid en eer vinden.

   ^22De wijze beklimt de stad der geweldigen, en werpt de sterkte huns
   vertrouwens neder.

   ^23Die zijn mond en zijn tong bewaart, bewaart zijn ziel van
   benauwdheden.

   ^24Die een hovaardig pocher is, zijn naam is spotter; hij gaat met
   hovaardige verbolgenheid te werk.

   ^25De begeerte des luiaards zal hem doden, want zijn handen weigeren te
   werken.

   ^26Den gansen dag begeert hij begeerlijke dingen; maar de rechtvaardige
   zal geven, en niet inhouden.

   ^27Het offer der goddelozen is een gruwel; hoeveel te meer, als zij het
   met een schandelijk voornemen brengen!

   ^28Een leugenachtig getuige zal vergaan; en een man, die hoort, zal
   spreken tot overwinning.

   ^29Een goddeloos man sterkt zich in zijn aangezicht; maar de oprechte,
   die maakt zijn weg vast.

   ^30Er is geen wijsheid, en er is geen verstand, en er is geen raad
   tegen den HEERE.

   ^31Het paard wordt bereid tegen den dag des strijds; maar de
   overwinning is des HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1De naam is uitgelezener dan grote rijkdom, de goede gunst dan zilver
   en dan goud.

   ^2Rijken en armen ontmoeten elkander; de HEERE heeft hen allen gemaakt.

   ^3Een kloekzinnig mens ziet het kwaad, en verbergt zich; maar de
   slechten gaan henen door, en worden gestraft.

   ^4Het loon der nederigheid, met de vreze des HEEREN, is rijkdom, en
   eer, en leven.

   ^5Doornen en strikken, zijn in den weg des verkeerden; die zijn ziel
   bewaart, zal zich verre van die maken.

   ^6Leer den jongen de eerste beginselen naar den eis zijns wegs; als hij
   ook oud zal geworden zijn, zal hij daarvan niet afwijken.

   ^7De rijke heerst over de armen; en die ontleent, is des leners knecht.

   ^8Die onrecht zaait, zal moeite maaien; en de roede zijner
   verbolgenheid zal een einde nemen.

   ^9Die goed van oog is, die zal gezegend worden; want hij heeft van zijn
   brood den armen gegeven.

   ^10Drijf den spotter uit, en het gekijf zal weggaan, en het geschil met
   de schande zal ophouden.

   ^11Die de reinheid des harten liefheeft, wiens lippen aangenaam zijn,
   diens vriend is de koning.

   ^12De ogen des HEEREN bewaren de wetenschap; maar de zaken des
   trouwelozen zal Hij omkeren.

   ^13De luiaard zegt: Er is een leeuw buiten; ik mocht op het midden der
   straten gedood worden!

   ^14De mond der vreemde vrouwen is een diepe gracht; op welken de HEERE
   vergramd is, zal daarin vallen.

   ^15De dwaasheid is in het hart des jongen gebonden; de roede der tucht
   zal ze verre van hem wegdoen.

   ^16Die den arme verdrukt, om het zijne te vermeerderen, en den rijke
   geeft, komt zekerlijk tot gebrek.

   ^17Neig uw oor, en hoor de woorden der wijzen, en stel uw hart tot mijn
   wetenschap;

   ^18Want het is liefelijk, als gij die in uw binnenste bewaart; zij
   zullen samen op uw lippen gepast worden.

   ^19Opdat uw vertrouwen op den HEERE zij, maak ik u die heden bekend;
   gij ook maak ze bekend.

   ^20Heb ik u niet heerlijke dingen geschreven van allerlei raad en
   wetenschap?

   ^21Om u bekend te maken de zekerheid van de redenen der waarheid; opdat
   gij de redenen der waarheid antwoorden moogt dengenen, die u zenden.

   ^22Beroof den arme niet, omdat hij arm is; en verbrijzel den ellendige
   niet in de poort.

   ^23Want de HEERE zal hun twistzaak twisten, en Hij zal dengenen, die
   hen beroven, de ziel roven.

   ^24Vergezelschap u niet met een grammoedige, en ga niet om met een zeer
   grimmig man;

   ^25Opdat gij zijn paden niet leert, en een strik over uw ziel haalt.

   ^26Wees niet onder degenen, die in de hand klappen, onder degenen, die
   voor schulden borg zijn.

   ^27Zo gij niet hadt om te betalen, waarom zou men uw bed van onder u
   wegnemen?

   ^28Zet de oude palen niet terug, die uw vaderen gemaakt hebben.

   ^29Hebt gij een man gezien, die vaardig in zijn werk is? Hij zal voor
   het aangezicht der koningen gesteld worden; voor het aangezicht der
   ongeachte lieden zal hij niet gesteldworden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Als gij aangezeten zult zijn om met een heerser te eten, zo zult gij
   scherpelijk letten op dengene, die voor uw aangezicht is.

   ^2En zet een mes aan uw keel, indien gij een gulzig mens zijt;

   ^3Laat u niet gelusten zijner smakelijke spijzen, want het is een
   leugenachtig brood.

   ^4Vermoei u niet om rijk te worden; sta af van uw vernuft.

   ^5Zult gij uw ogen laten vliegen op hetgeen niets is? Want het zal zich
   gewisselijk vleugelen maken gelijk een arend, die naar den hemel
   vliegt.

   ^6Eet het brood niet desgenen, die boos is van oog, en wees niet belust
   op zijn smakelijke spijzen;

   ^7Want gelijk hij bedacht heeft in zijn ziel, alzo zal hij tot u
   zeggen: Eet en drink! maar zijn hart is niet met u;

   ^8Uw bete, die gij gegeten hebt, zoudt gij uitspuwen; en gij zoudt uw
   liefelijke woorden verderven.

   ^9Spreek niet voor het oor van een zot, want hij zou het verstand uwer
   woorden verachten.

   ^10Zet de oude palen niet terug; en kom op de akkers der wezen niet;

   ^11Want hun Verlosser is sterk; Die zal hun twistzaak tegen u twisten.

   ^12Begeef uw hart tot de tucht, en uw oren tot de redenen der
   wetenschap.

   ^13Weer de tucht van den jongen niet; als gij hem met de roede zult
   slaan, zal hij niet sterven.

   ^14Gij zult hem met de roede slaan, en zijn ziel van de hel redden.

   ^15Mijn zoon! zo uw hart wijs is, mijn hart zal blijde zijn, ja, ik.

   ^16En mijn nieren zullen van vreugde opspringen, als uw lippen
   billijkheden spreken zullen.

   ^17Uw hart zij niet nijdig over de zondaren; maar zijt ten allen dage
   in de vreze des HEEREN.

   ^18Want zekerlijk, er is een beloning; en uw verwachting zal niet
   afgesneden worden.

   ^19Hoor gij, mijn zoon! en word wijs, en richt uw hart op den weg.

   ^20Zijt niet onder de wijnzuipers, noch onder de vleesvreters;

   ^21Want een zuiper en vraat zal arm worden; en de sluimering doet
   verscheurde klederen dragen.

   ^22Hoor naar uw vader, die u gewonnen heeft; en veracht uw moeder niet,
   als zij oud geworden is.

   ^23Koop de waarheid, en verkoop ze niet, mitsgaders wijsheid, en tucht,
   en verstand.

   ^24De vader des rechtvaardigen zal zich zeer verheugen; en die een
   wijzen zoon gewint, zal zich over hem verblijden.

   ^25Laat uw vader zich verblijden, ook uw moeder; en laat haar zich
   verheugen, die u gebaard heeft.

   ^26Mijn zoon! geef mij uw hart, en laat uw ogen mijn wegen bewaren.

   ^27Want een hoer is een diepe gracht, en een vreemde vrouw is een enge
   put.

   ^28Ook loert zij als een rover; en zij vermenigvuldigt de trouwelozen
   onder de mensen.

   ^29Bij wien is wee? bij wien och arme? bij wien gekijf? bij wien het
   beklag? bij wien wonden zonder oorzaak? bij wien de roodheid der ogen?

   ^30Bij degenen, die bij den wijn vertoeven; bij degenen, die komen om
   gemengde drank na te zoeken.

   ^31Zie den wijn niet aan, als hij zich rood vertoont, als hij in den
   beker zijn verve geeft, als hij recht opgaat;

   ^32In zijn einde zal hij als een slang bijten, en steken als een adder.

   ^33Uw ogen zullen naar vreemde vrouwen zien, en uw hart zal
   verkeerdheden spreken.

   ^34En gij zult zijn, gelijk een, die in het hart van de zee slaapt; en
   gelijk een, die in het opperste van den mast slaapt.

   ^35Men heeft mij geslagen, zult gij zeggen, ik ben niet ziek geweest;
   men heeft mij gebeukt, ik heb het niet gevoeld; wanneer zal ik opwaken?
   Ik zal hem nog meer zoeken!
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Zijt niet nijdig over de boze lieden, en laat u niet gelusten, om bij
   hen te zijn.

   ^2Want hun hart bedenkt verwoesting, en hun lippen spreken moeite.

   ^3Door wijsheid wordt een huis gebouwd, en door verstandigheid
   bevestigd;

   ^4En door wetenschap worden de binnenkameren vervuld met alle kostelijk
   en liefelijk goed.

   ^5Een wijs man is sterk; en een man van wetenschap maakt de kracht
   vast.

   ^6Want door wijze raadslagen zult gij voor u den krijg voeren, en in de
   veelheid der raadgevers is de overwinning.

   ^7Alle wijsheid is voor den dwaze te hoog; hij zal in de poort zijn
   mond niet opendoen.

   ^8Die denkt om kwaad te doen, dien zal men een meester van schandelijke
   verdichtselen noemen.

   ^9De gedachte der dwaasheid is zonde; en een spotter is den mens een
   gruwel.

   ^10Vertoont gij u slap ten dage uwer benauwdheid, uw kracht is nauw.

   ^11Red degenen, die ter dood gegrepen zijn; want zij wankelen ter
   doding, zo gij u onthoudt.

   ^12Wanneer gij zegt: Ziet, wij weten dat niet; zal Hij, Die de harten
   weegt, dat niet merken? En Die uwe ziel gadeslaat, zal Hij het niet
   weten? Want Hij zal den mens vergelden naarzijn werk.

   ^13Eet honig, mijn zoon! want hij is goed, en honigzeem is zoet voor uw
   gehemelte.

   ^14Zodanig is de kennis der wijsheid voor uw ziel; als gij ze vindt, zo
   zal er beloning wezen, en uw verwachting zal niet afgesneden worden.

   ^15Loer niet, o goddeloze! op de woning des rechtvaardigen; verwoest
   zijn legerplaats niet.

   ^16Want de rechtvaardige zal zevenmaal vallen, en opstaan; maar de
   goddelozen zullen in het kwaad nederstruikelen.

   ^17Verblijd u niet als uw vijand valt; en als hij nederstruikelt, laat
   uw hart zich niet verheugen;

   ^18Opdat het de HEERE niet zie, en het kwaad zij in Zijn ogen en Hij
   Zijn toorn van hem afkere.

   ^19Ontsteek u niet over de boosdoeners; zijt niet nijdig over de
   goddelozen.

   ^20Want de kwade zal geen beloning hebben, de lamp der goddelozen zal
   uitgeblust worden.

   ^21Mijn zoon! vrees den HEERE en den koning; vermeng u niet met hen,
   die naar verandering staan;

   ^22Want hun verderf zal haastelijk ontstaan; en wie weet hun beider
   ondergang?

   ^23Deze spreuken zijn ook van de wijzen. Het aangezicht in het gericht
   te kennen, is niet goed.

   ^24Die tot den goddeloze zegt: Gij zijt rechtvaardig; dien zullen de
   volken vervloeken, de natien zullen hem gram zijn.

   ^25Maar voor degenen, die hem bestraffen, zal liefelijkheid zijn; en de
   zegen des goeds zal op hem komen.

   ^26Men zal de lippen kussen desgenen, die rechte woorden antwoordt.

   ^27Beschik uw werk daarbuiten, en bereid het voor u op den akker, en
   bouw daarna uw huis.

   ^28Wees niet zonder oorzaak getuige tegen uw naaste; want zoudt gij
   verleiden met uw lip?

   ^29Zeg niet: Gelijk als hij mij gedaan heeft, zo zal ik hem doen; ik
   zal een ieder vergelden naar zijn werk.

   ^30Ik ging voorbij den akker eens luiaards, en voorbij den wijngaard
   van een verstandeloos mens;

   ^31En ziet, hij was gans opgeschoten van distelen; zijn gedaante was
   met netelen bedekt, en zijn stenen scheidsmuur was afgebroken.

   ^32Als ik dat aanschouwde, nam ik het ter harte; ik zag het, en nam
   onderwijzing aan;

   ^33Een weinig slapens, een weinig sluimerens, en weinig handvouwens, al
   nederliggende;

   ^34Zo zal uw armoede u overkomen, als een wandelaar, en uw velerlei
   gebrek als een gewapend man.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Dit zijn ook spreuken van Salomo, die de mannen van Hizkia, den
   koning van Juda, uitgeschreven hebben.

   ^2Het is Gods eer een zaak te verbergen; maar de eer der koningen een
   zaak te doorgronden.

   ^3Aan de hoogte des hemels, en aan de diepte der aarde, en aan het hart
   der koningen is geen doorgronding.

   ^4Doe het schuim van het zilver weg, en er zal een vat voor den smelter
   uitkomen;

   ^5Doe den goddelozen weg van het aangezicht des konings, en zijn troon
   zal door gerechtigheid bevestigd worden.

   ^6Praal niet voor het aangezicht des konings, en sta niet in de plaats
   der groten;

   ^7Want het is beter, dat men tot u zegge: Kom hier bovenaan, dan dat
   men u vernedere voor het aangezicht eens prinsen, dien uw ogen gezien
   hebben.

   ^8Vaar niet haastelijk voort om te twisten, opdat gij misschien in het
   laatste daarvan niet wat doet, als uw naaste u zou mogen beschaamd
   hebben.

   ^9Twist uw twistzaak met uw naaste; maar openbaar het heimelijke van
   een ander niet;

   ^10Opdat degene, die het hoort, u niet smade; want uw kwaad gerucht zou
   niet afgekeerd worden.

   ^11Een rede, op zijn pas gesproken, is als gouden appelen in zilveren
   gebeelde schalen.

   ^12Een wijs bestraffer bij een horend oor, is een gouden oorsiersel, en
   een halssieraad van het fijnste goud.

   ^13Een trouw gezant is dengenen, die hem zenden, als de koude der
   sneeuw ten dage des oogstes; want hij verkwikt zijns heren ziel.

   ^14Een man, die zichzelven beroemt over een valse gift, is als wolken
   en wind, waar geen regen bij is.

   ^15Een overste wordt door lankmoedigheid overreed; en een zachte tong
   breekt het gebeente.

   ^16Hebt gij honig gevonden, eet dat u genoeg is; opdat gij misschien
   daarvan niet zat wordt, en dien uitspuwt.

   ^17Spaar uw voet van het huis uws naasten, opdat hij niet zat van u
   worde, en u hate.

   ^18Een man, tegen zijn naaste een valse getuigenis sprekende, is een
   hamer, en zwaard, en scherpe pijl.

   ^19Het vertrouwen op een trouweloze, ten dage der benauwdheid, is als
   een gebroken tand en verstuikte voet.

   ^20Die liederen zingt bij een treurig hart, is gelijk hij, die een
   kleed aflegt ten dage der koude, en edik op salpeter.

   ^21Indien dengene, die u haat, hongert, geef hem brood te eten; en zo
   hij dorstig is, geef hem water te drinken;

   ^22Want gij zult vurige kolen op zijn hoofd hopen, en de HEERE zal het
   u vergelden.

   ^23De noordenwind verdrijft den regen, en een vergramd aangezicht de
   verborgen tong.

   ^24Het is beter te wonen op een hoek van het dak, dan met een
   kijfachtige huisvrouw, en dat in een huis van gezelschap.

   ^25Een goede tijding uit een ver land is als koud water op een
   vermoeide ziel.

   ^26De rechtvaardige, wankelende voor het aangezicht des goddelozen, is
   een beroerde fontein, en verdorven springader.

   ^27Veel honigs te eten is niet goed; maar de onderzoeking van de
   heerlijkheid van zulke dingen is eer.

   ^28Een man, die zijn geest niet wederhouden kan, is een opengebrokene
   stad zonder muur.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Gelijk de sneeuw in den zomer, en gelijk de regen in den oogst, alzo
   past den zot de eer niet.

   ^2Gelijk de mus is tot wegzweven, gelijk een zwaluw tot vervliegen,
   alzo zal een vloek, die zonder oorzaak is, niet komen.

   ^3Een zweep is voor het paard, een toom voor den ezel, en een roede
   voor den rug der zotten.

   ^4Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet
   gelijk wordt.

   ^5Antwoord den zot naar zijn dwaasheid, opdat hij in zijn ogen niet
   wijs zij.

   ^6Hij snijdt zich de voeten af, en drinkt geweld, die boodschappen
   zendt door de hand van een zot.

   ^7Hef de benen van den kreupele op; alzo is een spreuk in den mond der
   zotten.

   ^8Gelijk hij, die een edel gesteente in een slinger bindt, alzo is hij,
   die den zot eer geeft.

   ^9Gelijk een doorn gaat in de hand eens dronkaards, alzo is een spreuk
   in den mond der zotten.

   ^10De groten doen een iegelijk verdriet aan, en huren de zotten, en
   huren de overtreders.

   ^11Gelijk een hond tot zijn uitspuwsel wederkeert, alzo herneemt de zot
   zijn dwaasheid.

   ^12Hebt gij een man gezien, die wijs in zijn ogen is! Van een zot is
   meer verwachting dan van hem.

   ^13De luiaard zegt: Er is een felle leeuw op den weg, een leeuw is op
   de straten.

   ^14Een deur keert om op haar herre, alzo de luiaard op zijn bed.

   ^15De luiaard verbergt zijn hand in den boezem, hij is te moede, om die
   weder tot zijn mond te brengen.

   ^16De luiaard is wijzer in zijn ogen, dan zeven, die met rede
   antwoorden.

   ^17De voorbijgaande, die zich vertoornt in een twist, die hem niet
   aangaat, is gelijk die een hond bij de oren grijpt.

   ^18Gelijk een, die zich veinst te razen, die vuursprankelen, pijlen en
   dodelijke dingen werpt;

   ^19Alzo is een man, die zijn naaste bedriegt, en zegt: Jok ik er niet
   mede?

   ^20Als er geen hout is, gaat het vuur uit; en als er geen oorblazer is,
   wordt het gekijf gestild.

   ^21De dove kool is om de vurige kool, en het hout om het vuur; alzo is
   een kijfachtig man, om twist te ontsteken.

   ^22De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en
   die dalen in het binnenste des buiks.

   ^23Brandende lippen, en een boos hart, zijn als een potscherf met
   schuim van zilver overtogen.

   ^24Die haat draagt, gelaat zich vreemd met zijn lippen; maar in zijn
   binnenste stelt hij bedrog aan.

   ^25Als hij met zijn stem smeekt, geloof hem niet, want zeven gruwelen
   zijn in zijn hart.

   ^26Wiens haat door bedrog bedekt is, diens boosheid zal in de gemeente
   geopenbaard worden.

   ^27Die een kuil graaft, zal er in vallen, en die een steen wentelt, op
   hem zal hij wederkeren.

   ^28Een valse tong haat degenen, die zij verbrijzelt; en een gladde mond
   maakt omstoting. Spreuken 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Beroem u niet over den dag van morgen; want gij weet niet, wat de dag
   zal baren.

   ^2Laat u een vreemde prijzen, en niet uw mond; een onbekende, en niet
   uw lippen.

   ^3Een steen is zwaar, en het zand gewichtig; maar de toornigheid des
   dwazen is zwaarder dan die beide.

   ^4Grimmigheid en overloping van toorn is wreedheid; maar wie zal voor
   nijdigheid bestaan?

   ^5Openbare bestraffing is beter dan verborgene liefde.

   ^6De wonden des liefhebbers zijn getrouw; maar de kussingen des haters
   zijn af te bidden.

   ^7Een verzadigde ziel vertreedt het honigzeem; maar aan een hongerige
   ziel is alle bitter zoet.

   ^8Gelijk een vogel is, die uit zijn nest omdoolt, alzo is een man, die
   omdoolt uit zijn plaats.

   ^9Olie en reukwerk verblijdt het hart; alzo is de zoetigheid van
   iemands vriend, vanwege den raad der ziel.

   ^10Verlaat uw vriend, noch den vriend uws vaders niet; en ga ten huize
   uws broeders niet op den dag van uw tegenspoed. Beter is een gebuur die
   nabij is, dan een broeder, dieverre is.

   ^11Zijt wijs, mijn zoon, en verblijd mijn hart; opdat ik mijn smader
   wat te antwoorden heb.

   ^12De kloekzinnige ziet het kwaad, en verbergt zich; de slechten gaan
   henen door, en worden gestraft.

   ^13Als iemand voor een vreemde borg geworden is, neem zijn kleed, en
   pand hem voor een onbekende vrouw.

   ^14Die zijn vriend zegent met luider stem, zich des morgens vroeg
   opmakende, het zal hem tot een vloek gerekend worden.

   ^15Een gedurige druiping ten dage des slagregens en een kijfachtige
   huisvrouw zijn even gelijk.

   ^16Elkeen, die haar verbergt, zou den wind verbergen, en de olie zijner
   rechterhand, die roept.

   ^17Ijzer scherpt men met ijzer; alzo scherpt een man het aangezicht
   zijns naasten.

   ^18Die den vijgeboom bewaart, zal zijn vrucht eten; en die zijn heer
   waarneemt, zal geeerd worden.

   ^19Gelijk in het water het aangezicht is tegen het aangezicht, alzo is
   des mensen hart tegen den mens.

   ^20De hel en het verderf worden niet verzadigd; alzo worden de ogen des
   mensen niet verzadigd.

   ^21De smeltkroes is voor het zilver, en de oven voor het goud; alzo is
   een man naar zijn lof te proeven.

   ^22Al stiet gij den dwaas in een mortier met een stamper, in het midden
   van het gestoten graan, zijn dwaasheid zou van hem niet afwijken.

   ^23Zijt naarstig, om het aangezicht uwer schapen te kennen; zet uw hart
   op de kudden.

   ^24Want de schat is niet tot in eeuwigheid; of zal de kroon van
   geslacht tot geslacht zijn?

   ^25Als het gras zich openbaart, en de grasscheuten gezien worden, laat
   de kruiden der bergen verzameld worden.

   ^26De lammeren zullen zijn tot uw kleding, en de bokken de prijs des
   velds.

   ^27Daartoe zult gij genoegzaamheid van geitenmelk hebben tot uw spijze,
   tot spijze van uw huis, en leeftocht uwer maagden. Spreuken 28
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1De goddelozen vlieden, waar geen vervolger is; maar elk rechtvaardige
   is moedig, als een jonge leeuw.

   ^2Om de overtreding des lands zijn deszelfs vorsten vele; maar om
   verstandige en wetende mensen zal insgelijks verlenging wezen.

   ^3Een arm man, die de geringen verdrukt, is een wegvagende regen, zodat
   er geen brood zij.

   ^4Die de wet verlaten, prijzen de goddelozen; maar die de wet bewaren,
   mengen zich in strijd tegen hen.

   ^5De kwade lieden verstaan het recht niet; maar die den HEERE zoeken,
   verstaan alles.

   ^6De arme, wandelende in zijn oprechtheid, is beter, dan die verkeerd
   is van wegen, al is hij rijk.

   ^7Die de wet bewaart, is een verstandig zoon; maar die der vraten
   metgezel is, beschaamt zijn vader.

   ^8Die zijn goed vermeerdert met woeker en met overwinst, vergadert dat
   voor dengene, die zich des armen ontfermt.

   ^9Die zijn oor afwendt van de wet te horen, diens gebed zelfs zal een
   gruwel zijn.

   ^10Die de oprechten doet dwalen op een kwaden weg, zal zelf in zijn
   gracht vallen; maar de vromen zullen het goede beerven.

   ^11Een rijk man is wijs in zijn ogen; maar de arme, die verstandig is,
   doorzoekt hem.

   ^12Als de rechtvaardigen opspringen van vreugde, is er grote
   heerlijkheid; maar als de goddelozen opkomen, wordt de mens nauw
   gezocht.

   ^13Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn; maar die
   ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen.

   ^14Welgelukzalig is de mens, die geduriglijk vreest; maar die zijn hart
   verhardt, zal in het kwaad vallen.

   ^15De goddeloze, heersende over een arm volk, is een brullende leeuw,
   en een beer, die ginds en weder loopt.

   ^16Een vorst, die van alle verstand gebrek heeft, is ook veelvoudig in
   verdrukkingen; maar die de gierigheid haat, zal de dagen verlengen.

   ^17Een mens, gedrukt om het bloed ener ziel, zal naar den kuil
   toevlieden; men ondersteune hem niet!

   ^18Die oprecht wandelt, zal behouden worden; maar die zich
   verkeerdelijk gedraagt in twee wegen, zal in den enen vallen.

   ^19Die zijn land bouwt, zal met brood verzadigd worden; maar die ijdele
   mensen volgt, zal met armoede verzadigd worden.

   ^20Een gans getrouw man zal veelvoudig zijn in zegeningen; maar die
   haastig is, om rijk te worden, zal niet onschuldig wezen.

   ^21De aangezichten te kennen, is niet goed; want een man zal om een
   stuk broods overtreden.

   ^22Die zich haast naar goed, is een man van een boos oog; maar hij weet
   niet, dat het gebrek hem overkomen zal.

   ^23Die een mens bestraft, zal achterna gunst vinden, meer dan die met
   de tong vleit.

   ^24Wie zijn vader of zijn moeder berooft, en zegt: Het is geen
   overtreding; die is des verdervenden mans gezel.

   ^25Die grootmoedig is, verwekt gekijf; maar die op den HEERE vertrouwt,
   zal vet worden.

   ^26Die op zijn hart vertrouwt, die is een zot; maar die in wijsheid
   wandelt, die zal ontkomen.

   ^27Die den armen geeft, zal geen gebrek hebben; maar die zijn ogen
   verbergt, zal veel vervloekt worden.

   ^28Als de goddelozen opkomen, verbergt zich de mens; maar als zij
   omkomen, vermenigvuldigen de rechtvaardigen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Een man, die, dikwijls bestraft zijnde, den nek verhardt, zal
   schielijk verbroken worden, zodat er geen genezen aan zij.

   ^2Als de rechtvaardigen groot worden, verblijdt zich het volk; maar als
   de goddeloze heerst, zucht het volk.

   ^3Een man, die de wijsheid bemint, verblijdt zijn vader; maar die een
   metgezel der hoeren is, brengt het goed door.

   ^4Een koning houdt het land staande door het recht; maar een, die tot
   geschenken genegen is, verstoort hetzelve.

   ^5Een man, die zijn naaste vleit, spreidt een net uit voor deszelfs
   gangen.

   ^6In de overtreding eens bozen mans is een strik; maar de rechtvaardige
   juicht en is blijde.

   ^7De rechtvaardige neemt kennis van de rechtzaak der armen; maar de
   goddeloze begrijpt de wetenschap niet.

   ^8Spotdrijvende lieden blazen een stad aan brand; maar de wijzen keren
   den toorn af.

   ^9Een wijs man, met een dwaas man in rechten zich begeven hebbende,
   hetzij dat hij beroerd is of lacht, zo is er toch geen rust.

   ^10Bloedgierige lieden haten den vrome; maar de oprechten zoeken zijn
   ziel.

   ^11Een zot laat zijn gansen geest uit, maar de wijze wederhoudt dien
   achterwaarts.

   ^12Een heerser, die op leugentaal acht geeft, al zijn dienaars zijn
   goddeloos.

   ^13De arme en de bedrieger ontmoeten elkander; de HEERE verlicht hun
   beider ogen.

   ^14Een koning, die de armen in trouw recht doet, diens troon zal in
   eeuwigheid bevestigd worden.

   ^15De roede, en de bestraffing geeft wijsheid; maar een kind, dat aan
   zichzelf gelaten is, beschaamt zijn moeder.

   ^16Als de goddelozen velen worden, wordt de overtreding veel; maar de
   rechtvaardigen zullen hun val aanzien.

   ^17Tuchtig uw zoon, en hij zal u gerustheid aandoen, en hij zal uw ziel
   vermakelijkheden geven.

   ^18Als er geen profetie is, wordt het volk ontbloot; maar welgelukzalig
   is hij, die de wet bewaart.

   ^19Een knecht zal door de woorden niet getuchtigd worden; hoewel hij u
   verstaat, nochtans zal hij niet antwoorden.

   ^20Hebt gij een man gezien, die haastig in zijn woorden is? Van een zot
   is meer verwachting dan van hem.

   ^21Als men zijn knecht van jongs op weeldig houdt, hij zal in zijn
   laatste een zoon willen zijn.

   ^22Een toornig man verwekt gekijf; en de grammoedige is veelvoudig in
   overtreding.

   ^23De hoogmoed des mensen zal hem vernederen; maar de nederige van
   geest zal de eer vasthouden.

   ^24Die met een dief deelt, haat zijn ziel; hij hoort een vloek, en hij
   geeft het niet te kennen.

   ^25De siddering des mensen legt een strik; maar die op den HEERE
   vertrouwt, zal in een hoog vertrek gesteld worden.

   ^26Velen zoeken het aangezicht des heersers; maar een ieders recht is
   van den HEERE.

   ^27Een ongerechtig man is den rechtvaardige een gruwel; maar die recht
   is van weg, is den goddeloze een gruwel. Spreuken 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1De woorden van Agur, den zoon van Jake; een last. De man spreekt tot
   Ithiel, tot Ithiel en Uchal.

   ^2Voorwaar, ik ben onvernuftiger dan iemand; en ik heb geen
   mensenverstand;

   ^3En ik heb geen wijsheid geleerd, noch de wetenschap der heiligen
   gekend.

   ^4Wie is ten hemel opgeklommen, en nedergedaald? Wie heeft den wind in
   Zijn vuisten verzameld? Wie heeft de wateren in een kleed gebonden? Wie
   heeft al de einden deraarde gesteld? Hoe is Zijn Naam, en hoe is de
   Naam Zijns Zoons, zo gij het weet?

   ^5Alle rede Gods is doorlouterd; Hij is een Schild dengenen, die op Hem
   betrouwen.

   ^6Doe niet tot Zijn woorden, opdat Hij u niet bestraffe, en gij
   leugenachtig bevonden wordt.

   ^7Twee dingen heb ik van U begeerd, onthoud ze mij niet, eer ik sterve:

   ^8Ijdelheid en leugentaal doe verre van mij; armoede of rijkdom geef
   mij niet; voed mij met het brood mijns bescheiden deels;

   ^9Opdat ik, zat zijnde, U dan niet verloochene, en zegge: Wie is de
   HEERE? of dat ik, verarmd zijnde, dan niet stele, en den Naam mijns
   Gods aantaste.

   ^10Achterklap niet van den knecht bij zijn heer, opdat hij u niet
   vloeke, en gij schuldig wordt.

   ^11Daar is een geslacht, dat zijn vader vervloekt, en zijn moeder niet
   zegent;

   ^12Een geslacht, dat rein in zijn ogen is, en van zijn drek niet
   gewassen is;

   ^13Een geslacht, welks ogen hoog zijn, en welks oogleden verheven zijn;

   ^14Een geslacht, welks tanden zwaarden, en welks baktanden messen zijn,
   om de ellendigen van de aarde en de nooddruftigen van onder de mensen
   te verteren.

   ^15De bloedzuiger heeft twee dochters: Geef, geef! Deze drie dingen
   worden niet verzadigd; ja, vier zeggen niet: Het is genoeg!

   ^16Het graf, de gesloten baarmoeder, de aarde, die van water niet
   verzadigd wordt, en het vuur zegt niet: Het is genoeg!

   ^17Het oog, dat den vader bespot, of de gehoorzaamheid der moeder
   veracht, dat zullen de raven der beek uitpikken, en des arends jongen
   zullen het eten.

   ^18Deze drie dingen zijn voor mij te wonderlijk, ja, vier, die ik niet
   weet:

   ^19De weg eens arends in den hemel; de weg ener slang op een rotssteen;
   de weg van een schip in het hart der zee; en de weg eens mans bij een
   maagd.

   ^20Alzo is de weg ener overspelige vrouw; zij eet en wist haar mond, en
   zegt: Ik heb geen ongerechtigheid gewrocht!

   ^21Om drie dingen ontroert zich de aarde, ja, om vier, die zij niet
   dragen kan:

   ^22Om een knecht, als hij regeert; en een dwaas, als hij van brood
   verzadigd is;

   ^23Om een hatelijke vrouw, als zij getrouwd wordt; en een dienstmaagd,
   als zij erfgenaam is van haar vrouw.

   ^24Deze vier zijn van de kleinste der aarde; doch dezelve zijn wijs,
   met wijsheid wel voorzien.

   ^25De mieren zijn een onsterk volk; evenwel bereiden zij in de zomer
   haar spijs.

   ^26De konijnen zijn een machteloos volk; nochtans stellen zij hun huis
   in den rotssteen.

   ^27De sprinkhanen hebben geen koning; nochtans gaan zij allen uit, zich
   verdelende in hopen.

   ^28De spinnekop grijpt met de handen, en is in de paleizen der
   koningen.

   ^29Deze drie maken een goeden tred; ja, vier zijn er, die een goeden
   gang maken;

   ^30De oude leeuw geweldig onder de gedierten, die voor niemand zal
   wederkeren;

   ^31Een windhond van goede lenden, of een bok; en een koning, die niet
   tegen te staan is.

   ^32Zo gij dwaselijk gehandeld hebt, met u te verheffen, en zo gij kwaad
   bedacht hebt, de hand op den mond!

   ^33Want de drukking der melk brengt boter voort, en de drukking van den
   neus brengt bloed voort, en de drukking des toorns brengt twist voort.
   Spreuken 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1De woorden van de koning Lemuel; de last, maarmede zijn moeder hem
   onderwees.

   ^2Wat, o mijn zoon, en wat, o zoon mijns buiks? ja, wat, o zoon mijner
   geloften?

   ^3Geeft aan de vrouwen uw vermogen niet, noch uw wegen, om koningen te
   verdelgen.

   ^4Het komt den koningen niet toe, o Lemuel! het komt den koningen niet
   toe wijn te drinken, en den prinsen, sterken drank te begeren;

   ^5Opdat hij niet drinke, en het gezette vergete, en de rechtzaak van
   alle verdrukten verandere.

   ^6Geeft sterken drank dengene, die verloren gaat, en wijn dengenen, die
   bitterlijk bedroefd van ziel zijn;

   ^7Dat hij drinke, en zijn armoede vergete, en zijner moeite niet meer
   gedenke.

   ^8Open uw mond voor den stomme, voor de rechtzaak van allen, die
   omkomen zouden.

   ^9Open uw mond; oordeel gerechtelijk, en doe den verdrukte en
   nooddruftige recht.

   ^10Aleph. Wie zal een deugdelijke huisvrouw vinden? Want haar waardij
   is verre boven de robijnen.

   ^11Beth. Het hart haars heren vertrouwt op haar, zodat hem geen goed
   zal ontbreken.

   ^12Gimel. Zij doet hem goed en geen kwaad, al de dagen haars levens.

   ^13Daleth. Zij zoekt wol en vlas, en werkt met lust harer handen.

   ^14He. Zij is als de schepen eens koopmans; zij doet haar brood van
   verre komen.

   ^15Vau. En zij staat op, als het nog nacht is, en geeft haar huis
   spijze, en haar dienstmaagden het bescheiden deel.

   ^16Zain. Zij denkt om een akker, en krijgt hem; van de vrucht harer
   handen plant zij een wijngaard.

   ^17Cheth. Zij gordt haar lenden met kracht, en zij versterkt haar
   armen.

   ^18Teth. Zij smaakt, dat haar koophandel goed is; haar lamp gaat des
   nachts niet uit.

   ^19Jod. Zij steekt haar handen uit naar de spil, en haar handpalmen
   vatten den spinrok.

   ^20Caph. Zij breidt haar handpalm uit tot den ellendige; en zij steekt
   haar handen uit tot den nooddruftige.

   ^21Lamed. Zij vreest voor haar huis niet vanwege de sneeuw; want haar
   ganse huis is met dubbele klederen gekleed.

   ^22Mem. Zij maakt voor zich tapijtsieraad; haar kleding is fijn linnen
   en purper.

   ^23Nun. Haar man is bekend in de poorten, als hij zit met de oudsten
   des lands.

   ^24Samech. Zij maakt fijn lijnwaad en verkoopt het; en zij levert den
   koopman gordelen.

   ^25Ain. Sterkte en heerlijkheid zijn haar kleding; en zij lacht over
   den nakomenden dag.

   ^26Pe. Zij doet haar mond open met wijsheid; en op haar tong is leer
   der goeddadigheid.

   ^27Tsade. Zij beschouwt de gangen van haar huis; en het brood der
   luiheid eet zij niet.

   ^28Koph. Haar kinderen staan op, en roemen haar welgelukzalig; ook haar
   man, en hij prijst haar, zeggende:

   ^29Resch. Vele dochteren hebben deugdelijke gehandeld; maar gij gaat
   die allen te boven.

   ^30Schin. De bevalligheid is bedrog, en de schoonheid ijdelheid; maar
   een vrouw, die den HEERE vreest, die zal geprezen worden.
     __________________________________________________________________

Ecclesiastes
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De woorden van den prediker, den zoon van David, den koning te
   Jeruzalem.

   ^2Ijdelheid der ijdelheden, zegt de prediker; ijdelheid der ijdelheden,
   het is al ijdelheid.

   ^3Wat voordeel heeft de mens van al zijn arbeid, dien hij arbeidt onder
   de zon?

   ^4Het ene geslacht gaat, en het andere geslacht komt; maar de aarde
   staat in der eeuwigheid.

   ^5Ook rijst de zon op, en de zon gaat onder, en zij hijgt naar haar
   plaats, waar zij oprees.

   ^6Zij gaat naar het zuiden, en zij gaat om naar het noorden; de wind
   gaat steeds omgaande, en de wind keert weder tot zijn omgangen.

   ^7Al de beken gaan in de zee, nochtans wordt de zee niet vol; naar de
   plaats, waar de beken heengaan, derwaarts gaande keren zij weder.

   ^8Al deze dingen worden zo moede, dat het niemand zou kunnen
   uitspreken; het oog wordt niet verzadigd met zien; en het oor wordt
   niet vervuld van horen.

   ^9Hetgeen er geweest is, hetzelve zal er zijn, en hetgeen er gedaan is,
   hetzelve zal er gedaan worden; zodat er niets nieuws is onder de zon.

   ^10Is er enig ding, waarvan men zou kunnen zeggen: Ziet dat, het is
   nieuw? Het is alreeds geweest in de eeuwen, die voor ons geweest zijn.

   ^11Er is geen gedachtenis van de voorgaande dingen; en van de
   navolgende dingen, die zijn zullen, van dezelve zal ook geen
   gedachtenis zijn bij degenen, die namaals wezenzullen.

   ^12Ik, prediker, was koning over Israel te Jeruzalem.

   ^13En ik begaf mijn hart om met wijsheid te onderzoeken, en na te
   speuren al wat er geschiedt onder den hemel. Deze moeilijke bezigheid
   heeft God den kinderen der mensengegeven, om zich daarin te bekommeren.

   ^14Ik zag al de werken aan, die onder de zon geschieden; en ziet, het
   was al ijdelheid en kwelling des geestes.

   ^15Het kromme kan niet recht gemaakt worden; en hetgeen ontbreekt, kan
   niet geteld worden.

   ^16Ik sprak met mijn hart, zeggende: Zie, ik heb wijsheid vergroot en
   vermeerderd, boven allen, die voor mij te Jeruzalem geweest zijn; en
   mijn hart heeft veel wijsheid enwetenschap gezien.

   ^17En ik begaf mijn hart om wijsheid en wetenschap te weten,
   onzinnigheden en dwaasheid; ik ben gewaar geworden, dat ook dit een
   kwelling des geestes is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Ik zeide in mijn hart: Nu, welaan, ik zal u beproeven door vreugde;
   derhalve zie het goede aan; maar zie, ook dat was ijdelheid.

   ^2Tot het lachen zeide ik: Gij zijt onzinnig, en tot de vreugde: Wat
   maakt deze?

   ^3Ik heb in mijn hart nagespeurd, om mijn vlees op te houden in den
   wijn, (nochtans leidende mijn hart in wijsheid) en om de dwaasheid vast
   te houden, totdat ik zou zien wat denkinderen der mensen het best ware,
   dat zij doen zouden onder den hemel, gedurende het getal der dagen huns
   levens.

   ^4Ik maakte mij grote werken, ik bouwde mij huizen, ik plantte mij
   wijngaarden.

   ^5Ik maakte mij hoven en lusthoven, en ik plantte bomen in dezelve, van
   allerlei vrucht.

   ^6Ik maakte mij vijvers van wateren, om daarmede te bewateren het woud,
   dat met bomen groende.

   ^7Ik kreeg knechten en maagden, en ik had kinderen des huizes; ook had
   ik een groot bezit van runderen en schapen, meer dan allen, die voor
   mij te Jeruzalem geweest waren.

   ^8Ik vergaderde mij ook zilver en goud, en kleinoden der koningen en
   der landschappen; ik bestelde mij zangers en zangeressen, en
   wellustigheden der mensenkinderen, snarenspel, ja, allerlei snarenspel.

   ^9En ik werd groot, en nam toe, meer dan iemand, die voor mij te
   Jeruzalem geweest was; ook bleef mijn wijsheid mij bij.

   ^10En al wat mijn ogen begeerden, dat onttrok ik hun niet; ik
   wederhield mijn hart niet van enige blijdschap, maar mijn hart was
   verblijd vanwege al mijn arbeid; en dit was mijn deelvan al mijn
   arbeid.

   ^11Toen wendde ik mij tot al mijn werken, die mijn handen gemaakt
   hadden, en tot den arbeid, dien ik werkende gearbeid had; ziet, het was
   al ijdelheid en kwelling des geestes, endaarin was geen voordeel onder
   de zon.

   ^12Daarna wendde ik mij, om te zien wijsheid, ook onzinnigheden en
   dwaasheid; want hoe zou een mens, die den koning nakomen zal, doen
   hetgeen alrede gedaan is?

   ^13Toen zag ik, dat de wijsheid uitnemendheid heeft boven de dwaasheid,
   gelijk het licht uitnemendheid heeft boven de duisternis.

   ^14De ogen des wijzen zijn in zijn hoofd, maar de zot wandelt in de
   duisternis. Toen bemerkte ik ook, dat enerlei geval hun allen bejegent.

   ^15Dies zeide ik in mijn hart: Gelijk het den dwaze bejegent, zal het
   ook mijzelven bejegenen; waarom heb ik dan toen meer naar wijsheid
   gestaan? Toen sprak ik in mijn hart, datook hetzelve ijdelheid was.

   ^16Want er zal in eeuwigheid niet meer gedachtenis van een wijze, dan
   van een dwaas zijn; aangezien hetgeen nu is, in de toekomende dagen
   altemaal vergeten wordt; en hoesterft de wijze met den zot?

   ^17Daarom haatte ik dit leven, want dit werk dacht mij kwaad, dat onder
   de zon geschiedt; want het is al ijdelheid en kwelling des geestes.

   ^18Ik haatte ook al mijn arbeid, dien ik bearbeid had onder de zon, dat
   ik dien zou achterlaten aan een mens, die na mij wezen zal.

   ^19Want wie weet, of hij wijs zal zijn, of dwaas? Evenwel zal hij
   heersen over al mijn arbeid, dien ik bearbeid heb en dien ik wijselijk
   beleid heb onder de zon. Dat is ook ijdelheid.

   ^20Daarom keerde ik mij om, om mijn hart te doen wanhopen over al den
   arbeid, dien ik bearbeid heb onder de zon.

   ^21Want er is een mens, wiens arbeid in wijsheid, en in wetenschap, en
   in geschikkelijkheid is; nochtans zal hij die overgeven tot zijn deel,
   aan een mens, die daaraan niet gearbeidheeft. Dit is ook ijdelheid en
   een groot kwaad.

   ^22Wat heeft toch die mens van al zijn arbeid, en van de kwellingen
   zijns harten, dien hij is bearbeidende onder de zon?

   ^23Want al zijn dagen zijn smarten, en zijn bezigheid is verdriet;
   zelfs des nachts rust zijn hart niet. Datzelve is ook ijdelheid.

   ^24Is het dan niet goed voor den mens, dat hij ete en drinke, en dat
   hij zijn ziel het goede doe genieten in zijn arbeid? Ik heb ook gezien,
   dat zulks van de hand Gods is.

   ^25(Want wie zou er van eten, of wie zou zich daartoe haasten, meer dan
   ik zelf?)

   ^26Want Hij geeft wijsheid, en wetenschap, en vreugde den mens, die
   goed is voor Zijn aangezicht; maar den zondaar geeft Hij bezigheid om
   te verzamelen en te vergaderen, opdatHij het geve dien, die goed is
   voor Gods aangezicht. Dit is ook ijdelheid en kwelling des geestes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Alles heeft een bestemden tijd, en alle voornemen onder den hemel
   heeft zijn tijd.

   ^2Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven; een
   tijd om te planten, en een tijd om het geplante uit te roeien;

   ^3Een tijd om om te doden, en een tijd om te genezen; een tijd om af te
   breken, en een tijd om te bouwen;

   ^4Een tijd om te wenen, en een tijd om te lachen; een tijd om te
   kermen, en een tijd om op te springen;

   ^5Een tijd om stenen weg te werpen, en een tijd om stenen te
   vergaderen; een tijd om te omhelzen, en een tijd om verre te zijn van
   omhelzen;

   ^6Een tijd om te zoeken, en een tijd om verloren te laten gaan; een
   tijd om te bewaren, en een tijd om weg te werpen;

   ^7Een tijd om te scheuren, en een tijd om toe te naaien; een tijd om te
   zwijgen, en een tijd om te spreken;

   ^8Een tijd om lief te hebben, en een tijd om te haten; een tijd van
   oorlog, en een tijd van vrede.

   ^9Wat voordeel heeft hij, die werkt, van hetgeen hij arbeidt?

   ^10Ik heb gezien de bezigheid, die God den kinderen der mensen gegeven
   heeft, om zichzelven daarmede te bekommeren.

   ^11Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de
   eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt
   heeft, kan uitvinden, van het begin tothet einde toe.

   ^12Ik heb gemerkt, dat er niets beters voor henlieden is, dan zich te
   verblijden, en goed te doen in zijn leven.

   ^13Ja ook, dat ieder mens ete en drinke, en het goede geniete van al
   zijn arbeid, Dit is een gave Gods.

   ^14Ik weet, dat al wat God doet, dat zal in der eeuwigheid zijn, en er
   is niet toe te doen, noch is er af te doen; en God doet dat, opdat men
   vreze voor Zijn aangezicht.

   ^15Hetgeen geweest is, dat is nu, en wat wezen zal, dat is alrede
   geweest; en God zoekt het weggedrevene.

   ^16Verder heb ik ook gezien onder de zon, ter plaatse des gerichts,
   aldaar was goddeloosheid; en ter plaatse der gerechtigheid, aldaar was
   goddeloosheid.

   ^17Ik zeide in mijn hart: God zal den rechtvaardige en den goddeloze
   oordelen; want aldaar is de tijd voor alle voornemen, en over alle
   werk.

   ^18Ik zeide in mijn hart van de positie der mensenkinderen, dat God hen
   zal verklaren, en dat zij zullen zien, dat zij als de beesten zijn aan
   zichzelven.

   ^19Want wat den kinderen der mensen wedervaart, dat wedervaart ook den
   beesten; en enerlei wedervaart hun beiden; gelijk die sterft, alzo
   sterft deze, en zij allen hebben enerleiadem, en de uitnemendheid der
   mensen boven de beesten is geen; want allen zijn zij ijdelheid.

   ^20Zij gaan allen naar een plaats; zij zijn allen uit het stof, en zij
   keren allen weder tot het stof.

   ^21Wie merkt, dat de adem van de kinderen der mensen opvaart naar
   boven, en de adem der beesten nederwaarts vaart in de aarde?

   ^22Dies ik gezien heb, dat er niets beters is, dan dat de mens zich
   verblijde in zijn werken, want dat is zijn deel; want wie zal hem
   daarhenen brengen, dat hij ziet, hetgeen na hemgeschieden zal?
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Daarna wende ik mij, en zag aan al de onderdrukkingen, die onder de
   zon geschieden; en ziet, er waren de tranen der verdrukten, en
   dergenen, die geen trooster hadden; enaan de zijde hunner verdrukkers
   was macht, zij daarentegen hadden geen vertrooster.

   ^2Dies prees ik de doden, die alrede gestorven waren, boven de
   levenden, die tot nog toe levend zijn.

   ^3Ja, hij is beter dan die beiden, die nog niet geweest is, die niet
   gezien heeft het boze werk, dat onder de zon geschiedt.

   ^4Verder zag ik al den arbeid en alle geschikkelijkheid des werks, dat
   het den mens nijd van zijn naaste aanbrengt. Dat is ook ijdelheid en
   kwelling des geestes.

   ^5De zot vouwt zijn handen samen, en eet zijn eigen vlees.

   ^6Een hand vol met rust is beter, dan beide de vuisten vol met arbeid
   en kwelling des geestes.

   ^7Ik wendde mij wederom, en ik zag een ijdelheid onder de zon;

   ^8Daar is er een, en geen tweede; hij heeft ook geen kind, noch
   broeder; nochtans is van al zijn arbeid geen einde; ook wordt zijn oog
   niet verzadigd van den rijkdom, en zegt niet:Voor wien arbeide ik toch,
   en doe mijn ziel gebrek hebben van het goede? Dit is ook ijdelheid, en
   het is een moeilijke bezigheid.

   ^9Twee zijn beter dan een; want zij hebben een goede beloning van hun
   arbeid;

   ^10Want indien zij vallen, de een richt zijn metgezel op; maar wee den
   ene, die gevallen is, want er is geen tweede om hem op te helpen.

   ^11Ook, indien twee te zamen liggen, zo hebben zij warmte; maar hoe zou
   een alleen warm worden?

   ^12En indien iemand den een mocht overweldigen, zo zullen de twee tegen
   hem bestaan; en een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.

   ^13Beter is een arm en wijs jongeling, dan een oud en zot koning, die
   niet weet van meer vermaand te worden.

   ^14Want een komt uit het gevangenhuis, om koning te zijn; daar ook een,
   die in zijn koninkrijk geboren is, verarmt.

   ^15Ik zag al de levenden wandelen onder de zon, met de jongeling, den
   tweede, die in diens plaats staan zal.

   ^16Er is geen einde van al het volk, van allen, die voor hen geweest
   zijn; de nakomelingen zullen zich ook over hem niet verblijden;
   gewisselijk, dat is ook ijdelheid en kwelling desgeestes.

   ^17Bewaar uw voet, als gij tot het huis Gods ingaat, en zijt liever
   nabij om te horen, dan om der zotten slachtoffer te geven; want zij
   weten niet, dat zij kwaad doen. Prediker 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Wees niet te snel met uw mond, en uw hart haaste niet een woord voort
   te brengen voor Gods aangezicht; want God is in den hemel, en gij zijt
   op de aarde; daarom laat uwwoorden weinig zijn.

   ^2Want gelijk de droom komt door veel bezigheid, alzo de stem des zots
   door de veelheid der woorden.

   ^3Wanneer gij een gelofte aan God zult beloofd hebben, stel niet uit
   dezelve te betalen; want Hij heeft geen lust aan zotten; wat gij zult
   beloofd hebben, betaal het.

   ^4Het is beter, dat gij niet belooft, dan dat gij belooft en niet
   betaalt.

   ^5Laat uw mond niet toe, dat hij uw vlees zou doen zondigen; en zeg
   niet voor het aangezicht des engels, dat het een dwaling was; waarom
   zou God grotelijks toornen, om uwerstemme wille, en verderven het werk
   uwer handen?

   ^6Want gelijk in de veelheid der dromen ijdelheden zijn, alzo in veel
   woorden; maar vrees gij God!

   ^7Indien gij de onderdrukking des armen, en de beroving des gerichts en
   der gerechtigheid ziet in een landschap, verwonder u niet over zulk een
   voornemen; want die hoger isdan de hoge, neemt er acht op; en daar zijn
   hogen boven henlieden.

   ^8Het voordeel des aardrijks is voor allen: de koning zelfs wordt van
   het veld gediend.

   ^9Die het geld liefheeft, wordt van het geld niet zat; en wie den
   overvloed liefheeft, wordt van het inkomen niet zat. Dit is ook
   ijdelheid.

   ^10Waar het goed vermenigvuldigt, daar vermenigvuldigen ook die het
   eten; wat nuttigheid hebben dan de bezitters daarvan, dan het gezicht
   hunner ogen?

   ^11De slaap des arbeiders is zoet, hij hebbe weinig of veel gegeten;
   maar de zatheid des rijken laat hem niet slapen.

   ^12Er is een kwaad, dat krankheid aanbrengt, hetwelk ik zag onder de
   zon: rijkdom van zijn bezitters bewaard tot hun eigen kwaad.

   ^13Of de rijkdom zelf vergaat door een moeilijke bezigheid; en hij
   gewint een zoon, en er is niet met al in zijn hand.

   ^14Gelijk als hij voortgekomen is uit zijner moeders buik, alzo zal hij
   naakt wederkeren, gaande gelijk hij gekomen was; en hij zal niet
   medenemen van zijn arbeid, dat hij met zijnhand zou wegdragen.

   ^15Daarom is dit ook een kwaad, dat krankheid aanbrengt; dat hij in
   alle manier, gelijk hij gekomen is, alzo heengaat; en wat voordeel is
   het hem, dat hij in den wind gearbeidheeft?

   ^16Dat hij ook alle dagen in duisternis gegeten heeft; en dat hij veel
   verdriets gehad heeft, ook zijn krankheid, en onstuimigen toorn?

   ^17Ziet, wat ik gezien heb, een goede zaak, die schoon is: te eten en
   te drinken, en te genieten het goede van al zijn arbeid, die hij
   bearbeid heeft onder de zon, gedurende het getalder dagen zijns levens,
   hetwelk God hem geeft; want dat is zijn deel.

   ^18Ook een iegelijk mens, aan denwelken God rijkdom en goederen gegeven
   heeft, en Hij geeft hem de macht, om daarvan te eten, en om zijn deel
   te nemen, en om zich teverheugen van zijn arbeid, datzelve is een gave
   van God.

   ^19Want hij zal niet veel gedenken aan de dagen zijns levens, dewijl
   hem God hem verhoort in de blijdschap zijns harten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Er is een kwaad, dat ik gezien heb onder de zon, en het is veel onder
   de mensen:

   ^2Een man, denwelken God gegeven heeft rijkdom, en goederen, en eer; en
   hij heeft voor zijn ziel aan geen ding gebrek, van alles wat hij
   begeert; en God geeft hem de machtniet, om daarvan te eten, maar dat
   een vreemd man dat opeet. Dit is ook ijdelheid en een kwade smart.

   ^3Indien een man honderd kinderen gewon, en vele jaren leefde, zodat de
   dagen zijner jaren veel waren, doch zijn ziel niet verzadigd werd van
   het goed, en hij ook geenbegrafenis had; ik zeg, dat een misdracht
   beter is dan hij.

   ^4Want met ijdelheid komt zij, en in duisternis gaat zij weg, en met
   duisternis wordt haar naam bedekt.

   ^5Ook heeft zij de zon niet gezien, noch bekend; zij heeft meer rust
   dan hij.

   ^6Ja, al leefde hij schoon tweemaal duizend jaren, en het goede niet
   zag; gaan zij niet allen naar een plaats?

   ^7Al de arbeid des mensen is voor zijn mond; en nochtans wordt de
   begeerlijkheid niet vervuld.

   ^8Want wat heeft de wijze meer dan de zot? Wat heeft de arme meer, die
   voor de levenden weet te wandelen?

   ^9Beter is het aanzien der ogen, dan het wandelen der begeerlijkheid.
   Dit is ook ijdelheid en kwelling des geestes.

   ^10Wat ook iemand zij, alrede is zijn naam genoemd, en het is bekend,
   dat hij een mens is; en dat hij niet kan rechten met dien, die sterker
   is dan hij.

   ^11Voorwaar, er zijn veel dingen, die de ijdelheid vermeerderen; wat
   heeft de mens te meer daarvan?

   ^12Want wie weet, wat goed is voor den mens in dit leven, gedurende het
   getal der dagen van het leven zijner ijdelheid, welke hij doorbrengt
   als een schaduw? Want wie kan denmens aanzeggen, wat na hem wezen zal
   onder de zon?
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Beter is een goede naam, dan goede olie, en de dag des doods, dan de
   dag dat iemand geboren wordt.

   ^2Het is beter te gaan in het klaaghuis, dan te gaan in het huis des
   maaltijds; want in hetzelve is het einde aller mensen, en de levende
   legt het in zijn hart.

   ^3Het treuren is beter dan het lachen; want door de droefheid des
   aangezichts wordt het hart gebeterd.

   ^4Het hart der wijzen is in het klaaghuis; maar het hart der zotten in
   het huis der vreugde.

   ^5Het is beter te horen het bestraffen des wijzen, dan dat iemand hore
   het gezang der dwazen.

   ^6Want gelijk het geluid der doornen onder een pot is, alzo is het
   lachen eens zots. Dit is ook ijdelheid.

   ^7Voorwaar, de onderdrukking zou wel een wijze dol maken; en het
   geschenk verderft het hart.

   ^8Het einde van een ding is beter dan zijn begin; de lankmoedige is
   beter dan de hoogmoedige.

   ^9Zijt niet haastig in uw geest om te toornen; want de toorn rust in
   den boezem der dwazen.

   ^10Zeg niet: Wat is er, dat de vorige dagen beter geweest zijn, dan
   deze? Want gij zoudt naar zulks niet uit wijsheid vragen.

   ^11De wijsheid is goed met een erfdeel; en degenen, die de zon
   aanschouwen, hebben voordeel daarvan.

   ^12Want de wijsheid is tot een schaduw, en het geld is tot een schaduw;
   maar de uitnemendheid der wetenschap is, dat de wijsheid haar bezitters
   het leven geeft.

   ^13Aanmerk het werk Gods; want wie kan recht maken, dat Hij krom
   gemaakt heeft?

   ^14Geniet het goede ten dage des voorspoeds, maar ten dage des
   tegenspoeds, zie toe; want God maakt ook den een tegenover den ander,
   ter oorzake dat de mens niet zouvinden iets, dat na hem zal zijn.

   ^15Dit alles heb ik gezien in de dagen mijner ijdelheid; er is een
   rechtvaardige, die in zijn gerechtigheid omkomt; daarentegen is er een
   goddeloze, die in zijn boosheid zijn dagenverlengt.

   ^16Wees niet al te rechtvaardig, noch houd uzelven al te wijs; waarom
   zoudt gij verwoesting over u brengen?

   ^17Wees niet al te goddeloos, noch wees al te dwaas; waarom zoudt gij
   sterven buiten uw tijd?

   ^18Het is goed, dat gij daaraan vasthoudt, en trek ook uw hand van dit
   niet af; want die God vreest, dien ontgaat dat al.

   ^19De wijsheid versterkt den wijze meer dan tien heerschappers, die in
   een stad zijn.

   ^20Voorwaar, er is geen mens rechtvaardig op aarde, die goed doet, en
   niet zondigt.

   ^21Geef ook uw hart niet tot alle woorden, die men spreekt, opdat gij
   niet hoort, dat uw knecht u vloekt.

   ^22Want uw hart heeft ook veelmalen bekend, dat gij ook anderen
   gevloekt hebt.

   ^23Dit alles heb ik met wijsheid verzocht; ik zeide: Ik zal wijsheid
   bekomen, maar zij was nog verre van mij.

   ^24Hetgeen verre af is, en zeer diep, wie zal dat vinden?

   ^25Ik keerde mij om, en mijn hart, om te weten, en om na te sporen, en
   te zoeken wijsheid en een sluitrede; en om te weten de goddeloosheid
   der zotheid, en de dwaasheid deronzinnigheden.

   ^26En ik vond een bitterder ding, dan de dood: een vrouw, welker hart
   netten en garen, en haar handen banden zijn; wie goed is voor Gods
   aangezicht, zal van haar ontkomen;daarentegen de zondaar zal van haar
   gevangen worden.

   ^27Ziet, dit heb ik gevonden, zegt de prediker, het ene bij het andere,
   om de sluitrede te vinden;

   ^28Dewelke mijn ziel nog zoekt, maar ik heb haar niet gevonden: een man
   uit duizend heb ik gevonden; maar een vrouw onder die allen heb ik niet
   gevonden.

   ^29Alleenlijk ziet, dit heb ik gevonden, dat God den mens recht gemaakt
   heeft, maar zij hebben veel vonden gezocht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Wie is gelijk de wijze, en wie weet de uitlegging der dingen? De
   wijsheid der mensen verlicht zijn aangezicht, en de stuursheid zijns
   aangezichts wordt daardoor veranderd.

   ^2Ik zeg: Neem acht op de mond des konings; doch naar de gelegenheid
   van den eed Gods.

   ^3Haast u niet weg te gaan van zijn aangezicht; blijf niet staande in
   een kwade zaak; want al wat hem lust, doet hij.

   ^4Waar het woord des konings is, daar is heerschappij; en wie zal tot
   hem zeggen: Wat doet gij?

   ^5Wie het gebod onderhoudt, zal niets kwaads gewaar worden; en het hart
   eens wijzen zal tijd en wijze weten.

   ^6Want een ieder voornemen heeft tijd en wijze, dewijl het kwaad des
   mensen veel is over hem.

   ^7Want hij weet niet, wat er geschieden zal; want wie zal het hem te
   kennen geven, wanneer het geschieden zal?

   ^8Er is geen mens, die heerschappij heeft over den geest, om den geest
   in te houden; en hij heeft geen heerschappij over den dag des doods;
   ook geen geweer in dezen strijd;ook zal de goddeloosheid haar meesters
   niet verlossen.

   ^9Dit alles heb ik gezien, toen ik mijn hart begaf tot alle werk, dat
   onder de zon geschiedt: er is een tijd, dat de ene mens over den
   anderen mens heerst, hem ten kwade.

   ^10Alzo heb ik ook gezien de goddelozen, die begraven waren, en
   degenen, die kwamen, en uit de plaats des Heiligen gingen, die werden
   vergeten in die stad, in dewelke zij rechtgedaan hadden. Dit is ook
   ijdelheid.

   ^11Omdat niet haastelijk het oordeel over de boze daad geschiedt,
   daarom is het hart van de kinderen der mensen in hen vol om kwaad te
   doen.

   ^12Hoewel een zondaar honderd maal kwaad doet, en God hem de dagen
   verlengt; zo weet ik toch, dat het dien zal welgaan, die God vrezen,
   die voor Zijn aangezicht vrezen.

   ^13Maar den goddeloze zal het niet welgaan, en hij zal de dagen niet
   verlengen; hij zal zijn gelijk een schaduw, omdat hij voor Gods
   aangezicht niet vreest.

   ^14Er is nog een ijdelheid, die op aarde geschiedt: dat er zijn
   rechtvaardigen, dien het wedervaart naar het werk der goddelozen, en er
   zijn goddelozen, dien het wedervaart naar hetwerk der rechtvaardigen.
   Ik zeg, dat dit ook ijdelheid is.

   ^15Daarom prees ik de blijdschap, dewijl de mens niets beters heeft
   onder de zon, dan te eten, en te drinken, en blijde te zijn; want dat
   zal hem aankleven van zijn arbeid, de dagenzijns levens, die hem God
   geeft onder de zon.

   ^16Als ik mijn hart begaf, om wijsheid te weten, en om aan te zien de
   bezigheid, die op de aarde geschiedt, dat men ook, des daags of des
   nachts, den slaap niet ziet met zijneogen;

   ^17Toen zag ik alle werk Gods, dat de mens niet kan uitvinden, het
   werk, dat onder de zon geschiedt, om hetwelk een mens arbeidt om te
   zoeken, maar hij zal het niet uitvinden; ja, indien ook een wijze
   zeide, dat hij het zou weten, zo zal hij het toch niet kunnen
   uitvinden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Zekerlijk, dit alles heb ik in mijn hart gelegd, opdat ik dit alles
   klaarlijk mocht verstaan, dat de rechtvaardigen, en de wijzen, en hun
   werken in de hand Gods zijn; ook liefde, ookhaat, weet de mens niet uit
   al hetgeen voor zijn aangezicht is.

   ^2Alle ding wedervaart hun, gelijk aan alle anderen; enerlei wedervaart
   den rechtvaardige en den goddeloze, den goede en den reine, als den
   onreine; zo dien, die offert, als dien, die niet offert; gelijk den
   goede, alzo ook den zondaar, dien, die zweert, gelijk dien, die den eed
   vreest.

   ^3Dit is een kwaad onder alles, wat onder de zon geschiedt, dat enerlei
   ding allen wedervaart, en dat ook het hart der mensenkinderen vol
   boosheid is, en dat er in hun levenonzinnigheden zijn in hun hart; en
   daarna moeten zij naar de doden toe.

   ^4Want voor dengene, die vergezelschapt is bij alle levenden, is er
   hoop; want een levende hond is beter dan een dode leeuw.

   ^5Want de levenden weten, dat zij sterven zullen, maar de doden weten
   niet met al; zij hebben ook geen loon meer, maar hun gedachtenis is
   vergeten.

   ^6Ook is alrede hun liefde, ook hun haat, ook hun nijdigheid vergaan;
   en zij hebben geen deel meer in deze eeuw in alles, wat onder de zon
   geschiedt.

   ^7Ga dan heen, eet uw brood met vreugde, en drink uw wijn van goeder
   harte; want God heeft alrede een behagen aan uw werken.

   ^8Laat uw klederen te allen tijd wit zijn, en laat op uw hoofd geen
   olie ontbreken.

   ^9Geniet het leven met de vrouw, die gij liefhebt, al de dagen uws
   ijdelen levens, welke God u gegeven heeft onder de zon, al uw ijdele
   dagen; want dit is uw deel in dit leven, envan uw arbeid, dien gij
   arbeidt onder de zon.

   ^10Alles, wat uw hand vindt om te doen, doe dat met uw macht; want er
   is geen werk, noch verzinning, noch wetenschap, noch wijsheid in het
   graf, daar gij heengaat.

   ^11Ik keerde mij, en zag onder de zon, dat de loop niet is der snellen,
   noch de strijd der helden, noch ook de spijs der wijzen, noch ook de
   rijkdom der verstandigen, noch ook degunst der welwetenden, maar dat
   tijd en toeval aan alle dezen wedervaart;

   ^12Dat ook de mens zijn tijd niet weet, gelijk de vissen, die gevangen
   worden met het boze net; en gelijk de vogelen, die gevangen worden met
   den strik; gelijk die, alzo worden dekinderen der mensen verstrikt, ter
   bozer tijd, wanneer derzelve haastelijk over hen valt.

   ^13Ook heb ik onder de zon deze wijsheid gezien, en zij was groot bij
   mij:

   ^14Er was een kleine stad, en weinig lieden waren daarin; en een groot
   koning kwam tegen haar, en hij omsingelde ze, en hij bouwde grote
   vastigheden tegen haar.

   ^15En men vond daar een armen wijzen man in, die de stad verloste door
   zijn wijsheid; maar geen mens gedacht denzelven armen man.

   ^16Toen zeide ik: Wijsheid is beter dan kracht, hoewel de wijsheid des
   armen veracht, en zijn woorden niet waren gehoord geweest.

   ^17De woorden der wijzen moeten in stilheid aangehoord worden, meer dan
   het geroep desgenen, die over de zotten heerst.

   ^18De wijsheid is beter dan de krijgswapenen, maar een enig zondaar
   verderft veel goeds.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Een dode vlieg doet de zalf des apothekers stinken en opwellen; alzo
   een weinig dwaasheid een man, die kostelijk is van wijsheid en van eer.

   ^2Het hart des wijzen is tot zijn rechterhand, maar het hart eens zots
   is tot zijn linkerhand.

   ^3En ook wanneer de dwaas op den weg wandelt, zijn hart ontbreekt hem,
   en hij zegt tot een iegelijk, dat hij dwaas is.

   ^4Als de geest des heersers tegen u oprijst, verlaat uw plaats niet;
   want het is medicijn, het stilt grote zonden.

   ^5Er is nog een kwaad, dat ik gezien heb onder de zon, als een dwaling,
   die van het aangezicht des oversten voortkomt.

   ^6Een dwaas wordt gezet in grote hoogheden, maar de rijken zitten in de
   laagte.

   ^7Ik heb knechten te paard gezien, en vorsten, gaande als knechten op
   de aarde.

   ^8Wie een kuil graaft, zal daarin vallen; en wie een muur doorbreekt,
   een slang zal hem bijten.

   ^9Wie stenen wegdraagt, zal smart daardoor lijden; wie hout klieft, zal
   daardoor in gevaar zijn.

   ^10Indien hij het ijzer heeft stomp gemaakt, en hij slijpt de snede
   niet, dan moet hij meerder kracht te werk stellen; maar de wijsheid is
   een uitnemende zaak, om iets recht temaken.

   ^11Indien de slang gebeten heeft, eer der bezwering geschied is, dan is
   er geen nuttigheid voor den allerwelsprekendsten bezweerder.

   ^12De woorden van een wijzen mond zijn aangenaam; maar de lippen van
   een zot verslinden hemzelve.

   ^13Het begin der woorden zijns monds is dwaasheid, en het einde zijns
   monds is boze dolligheid.

   ^14De dwaas maakt wel veel woorden; maar de mens weet niet, wat het
   zij, dat geschieden zal; en wat na hem geschieden zal, wie zal het hem
   te kennen geven?

   ^15De arbeid der zotten maakt een iegelijk van hen moede; dewijl zij
   niet weten naar de stad te gaan.

   ^16Wee u, land! welks koning een kind is, en welks vorsten tot in den
   morgenstond eten!

   ^17Welgelukzalig zijt gij, land! welks koning een zoon der edelen is,
   en welks vorsten ter rechter tijd eten, tot sterkte en niet tot
   drinkerij.

   ^18Door grote luiheid verzwakt het gebint, en door slapheid der handen
   wordt het huis doorlekkende.

   ^19Men maakt maaltijden om te lachen, en de wijn verheugt de levenden,
   en het geld verantwoordt alles.

   ^20Vloek den koning niet, zelfs in uw gedachten, en vloek den rijke
   niet in het binnenste uwer slaapkamer; want het gevogelte des hemels
   zou de stem wegvoeren, en hetgevleugelde zou het woord te kennen geven.
   Prediker 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Werp uw brood uit op het water, want gij zult het vinden na vele
   dagen.

   ^2Geef een deel aan zeven, ja, ook aan acht; want gij weet niet, wat
   kwaad op de aarde wezen zal.

   ^3Als de wolken vol geworden zijn, zo storten zij plasregen uit op de
   aarde; en als de boom naar het zuiden, of als hij naar het noorden
   valt, in de plaats, waar de boom valt, daar zalhij wezen.

   ^4Wie op den wind acht geeft, die zal niet zaaien, en wie op de wolken
   ziet, die zal niet maaien.

   ^5Gelijk gij niet weet, welke de weg des winds zij, of hoedanig de
   beenderen zijn in den buik van een zwangere vrouw, alzo weet gij het
   werk Gods niet, Die het alles maakt.

   ^6Zaai uw zaad in den morgenstond, en trek uw hand des avonds niet af;
   want gij weet niet, wat recht wezen zal, of dit of dat, of dat die
   beide te zamen goed zijn zullen.

   ^7Verder, het licht is zoet, en het is den ogen goed de zon te
   aanschouwen;

   ^8Maar indien de mens veel jaren heeft, en verblijdt zich in die allen,
   zo laat hem ook gedenken aan de dagen der duisternis, want die zullen
   veel zijn; en al wat zal gekomen is, isijdelheid.

   ^9Verblijd u, o jongeling! in uw jeugd, en laat uw hart zich vermaken
   in de dagen uwer jongelingschap, en wandel in de wegen uws harten, en
   in de aanschouwingen uwer ogen;maar weet, dat God, om al deze dingen, u
   zal doen komen voor het gericht.

   ^10Zo doe dan de toornigheid wijken van uw hart, en doe het kwade weg
   van uw vlees, want de jeugd, en de jonkheid is ijdelheid. Prediker 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En gedenk aan de Schepper in de dagen uwer jongelingschap, eer dat de
   kwade dagen komen, en de jaren naderen, van dewelke gij zeggen zult: Ik
   heb geen lust in dezelve.

   ^2Eer dan de zon, en het licht, en de maan, en de sterren verduisterd
   worden, en de wolken wederkomen na den regen.

   ^3In den dag, wanneer de wachters des huizes zullen beven, en de sterke
   mannen zichzelven zullen krommen, en de maalsters zullen stilstaan,
   omdat zij minder geworden zijn, endie door de vensteren zien,
   verduisterd zullen worden;

   ^4En de twee deuren naar de straat zullen gesloten worden, als er is
   een nederig geluid der maling, en hij opstaat op de stem van het
   vogeltje, en al de zangeressennedergebogen zullen worden.

   ^5Ook wanneer zij voor de hoogte zullen vrezen, en dat er
   verschrikkingen zullen zijn op den weg, en de amandelboom zal bloeien,
   en dat de sprinkhaan zichzelven een last zalwezen, en dat de lust zal
   vergaan; want de mens gaat naar zijn eeuwig huis, en de rouwklagers
   zullen in de straat omgaan.

   ^6Eer dat het zilveren koord ontketend wordt, en de gulden schaal in
   stukken gestoten wordt, en de kruik aan de springader gebroken wordt,
   en het rad aan den bornput in stukkengestoten wordt;

   ^7En dat het stof wederom tot aarde keert, als het geweest is; en de
   geest weder tot God keert, Die hem gegeven heeft.

   ^8Ijdelheid der ijdelheden, zegt de prediker; het is al ijdelheid!

   ^9En voorts, dewijl de prediker wijs geweest is, zo leerde hij het volk
   nog wetenschap, en merkte op, en onderzocht; hij stelde vele spreuken
   in orde.

   ^10De prediker zocht aangename woorden uit te vinden, en het
   geschrevene is recht, woorden der waarheid.

   ^11De woorden der wijzen zijn gelijk prikkelen, en gelijk nagelen, diep
   ingeslagen van de meesters der verzamelingen, die gegeven zijn van den
   enigen Herder.

   ^12En wat boven dezelve is, mijn zoon! wees gewaarschuwd; van vele
   boeken te maken is geen einde, en veel lezens is vermoeiing des vleses.

   ^13Van alles, wat gehoord is, is het einde van de zaak: Vrees God, en
   houd Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.
     __________________________________________________________________

Song of Solomon
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het Hooglied, hetwelk van Salomo is.

   ^2Hij kusse mij met de kussen Zijns monds; want Uw uitnemende liefde is
   beter dan wijn.

   ^3Uw olien zijn goed tot reuk, Uw naam is een olie, die uitgestort
   wordt; daarom hebben U de maagden lief.

   ^4Trek mij, wij zullen U nalopen! De Koning heeft mij gebracht in Zijn
   binnenkameren; wij zullen ons verheugen en in U verblijden; wij zullen
   Uw uitnemende liefde vermelden, meer dan den wijn; de oprechten hebben
   U lief.

   ^5Ik ben zwart, doch liefelijk (gij dochteren van Jeruzalem!), gelijk
   de tenten van Kedar, gelijk de gordijnen van Salomo.

   ^6Ziet mij niet aan, dat ik zwartachtig ben, omdat mij de zon heeft
   beschenen; de kinderen mijner moeder waren tegen mij ontstoken, zij
   hebben mij gezet tot een hoederin derwijngaarden. Mijn wijngaard, dien
   ik heb, heb ik niet gehoed.

   ^7Zeg mij aan, Gij, Dien mijn ziel liefheeft, waar Gij weidt, waar Gij
   de kudde legert in den middag; want waarom zou ik zijn als een, die
   zich bedekt bij de kudden Uwermetgezellen?

   ^8Indien gij het niet weet, o gij schoonste onder de vrouwen! zo ga uit
   op de voetstappen der schapen, en weid uw geiten bij de woningen der
   herderen.

   ^9Mijn vriendin! Ik vergelijk u bij de paarden aan de wagens van Farao.

   ^10Uw wangen zijn liefelijk in de spangen, uw hals in de parelsnoeren.

   ^11Wij zullen u gouden spangen maken, met zilveren stipjes.

   ^12Terwijl de Koning aan Zijn ronde tafel is, geeft mijn nardus zijn
   reuk.

   ^13Mijn Liefste is mij een bundeltje mirre, dat tussen mijn borsten
   vernacht.

   ^14Mijn Liefste is mij een tros van Cyprus, in de wijngaarden van
   En-gedi.

   ^15Zie, gij zijt schoon, Mijn vriendin! Zie, gij zijt schoon; uw ogen
   zijn duiven ogen.

   ^16Zie, gij zijt schoon, mijn Liefste, ja, liefelijk; ook groent onze
   bedstede.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Ik ben een Roos van Saron, een Lelie der dalen.

   ^2Gelijk een lelie onder de doornen, alzo is Mijn vriendin onder de
   dochteren.

   ^3Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn Liefste onder
   de zonen; ik heb groten lust in Zijn schaduw, en zit er onder, en Zijn
   vrucht is mijn gehemelte zoet.

   ^4Hij voert mij in het wijnhuis, en de liefde is Zijn banier over mij.

   ^5Ondersteunt gijlieden mij met de flessen, versterkt mij met de
   appelen, want ik ben krank van liefde.

   ^6Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze
   mij.

   ^7Ik bezweer u, gij, dochteren van Jeruzalem! die bij de reeen, of bij
   de hinden des velds zijt, dat gij die liefde niet opwekt, noch wakker
   maakt, totdat het dezelve luste!

   ^8Dat is de stem mijns Liefsten, ziet Hem, Hij komt, springende op de
   bergen, huppelende op de heuvelen!

   ^9Mijn Liefste is gelijk een ree, of een welp der herten; ziet, Hij
   staat achter onzen muur, kijkende uit de vensteren, blinkende uit de
   tralien.

   ^10Mijn Liefste antwoordt, en zegt tot mij: Sta op, Mijn vriendin, Mijn
   schone, en kom!

   ^11Want zie, de winter is voorbij, de plasregen is over, hij is
   overgegaan;

   ^12De bloemen worden gezien in het land, de zangtijd genaakt, en de
   stem der tortelduif wordt gehoord in ons land.

   ^13De vijgeboom brengt zijn jonge vijgjes voort, en de wijnstokken
   geven reuk met hun jonge druifjes. Sta op, Mijn vriendin! Mijn schone,
   en kom!

   ^14Mijn duive, zijnde in de kloven der steenrotsen, in het verborgene
   ener steile plaats, toon Mij uw gedaante, doe Mij uw stem horen; want
   uw stem is zoet, en uw gedaante isliefelijk.

   ^15Vangt gijlieden ons de vossen, de kleine vossen, die de wijngaarden
   verderven, want onze wijngaarden hebben jonge druifjes.

   ^16Mijn Liefste is mijn, en ik ben Zijn, Die weidt onder de lelien,

   ^17Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden; keer om, mijn
   Liefste! wordt Gij gelijk een ree, of een welp der herten, op de bergen
   van Bether. Hooglied 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Ik zocht des nachts op mijn leger Hem, Dien mijn ziel liefheeft; ik
   zocht Hem, maar ik vond Hem niet; ik zeide:

   ^2Ik zal nu opstaan, en in de stad omgaan, in de wijken en in de
   straten; ik zal Hem zoeken, Dien mijn ziel liefheeft; ik zocht Hem,
   maar ik vond Hem niet.

   ^3De wachters, die in de stad omgingen, vonden mij: ik zeide: Hebt gij
   Dien gezien, Dien mijn ziel liefheeft?

   ^4Toen ik een weinigje van hen weggegaan was, vond ik Hem, Dien mijn
   ziel liefheeft; ik hield Hem vast, en liet Hem niet gaan, totdat ik Hem
   in mijner moeders huis gebrachthad, en in de binnenste kamer van
   degene, die mij gebaard heeft.

   ^5Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem! die bij de reeen of bij de
   hinden des velds zijt, dat gij de liefde niet opwekt, noch wakker
   maakt, totdat het haar luste!

   ^6Wie is zij, die daar opkomt uit de woestijn, als rookpilaren, berookt
   met mirre en wierook, en met allerlei poeder des kruideniers?

   ^7Ziet, het bed, dat Salomo heeft, daar zijn zestig helden rondom van
   de helden van Israel;

   ^8Die altemaal zwaarden houden, geleerd ten oorlog, elk hebbende zijn
   zwaard aan zijn heup, vanwege den schrik des nachts.

   ^9De koning Salomo heeft zich een koets gemaakt van het hout van
   Libanon.

   ^10De pilaren derzelve maakte hij van zilver, haar vloer van goud, haar
   gehemelte van purper; het binnenste was bespreid met de liefde van de
   dochteren van Jeruzalem.

   ^11Gaat uit, en aanschouwt, gij, dochteren van Sion! den koning Salomo,
   met de kroon, waarmede Hem Zijn moeder kroonde op den dag Zijner
   bruiloft, en op den dag der vreugdeZijns harten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Zie, gij zijt schoon, Mijn vriendin! zie, gij zijt schoon; uw ogen
   zijn duiven ogen tussen uw vlechten; uw haar is als een kudde geiten,
   die het gras van den berg Gileads afscheren.

   ^2Uw tanden zijn als een kudde schapen, die geschoren zijn, die uit de
   wasstede opkomen; die al te zamen tweelingen voortbrengen, en geen
   onder hen is jongeloos.

   ^3Uw lippen zijn als een scharlaken snoer, en uw spraak is liefelijk;
   de slaap uws hoofds is als een stuk van een granaatappel tussen uw
   vlechten.

   ^4Uw hals is als Davids toren, die gebouwd is tot ophanging van
   wapentuig, waar duizend rondassen aan hangen, altemaal zijnde schilden
   der helden.

   ^5Uw twee borsten zijn gelijk twee welpen, tweelingen van een ree, die
   onder de lelien weiden.

   ^6Totdat de dag aankomt, en de schaduwen vlieden, zal Ik gaan tot den
   mirreberg, en tot den wierookheuvel.

   ^7Geheel zijt gij schoon, Mijn vriendin, en er is geen gebrek aan u.

   ^8Bij Mij van den Libanon af, o bruid! kom bij Mij van den Libanon af;
   zie van den top van Amana, van den top van Senir en van Hermon, van de
   woningen der leeuwinnen, van debergen der luipaarden.

   ^9Gij hebt Mij het hart genomen, Mijn zuster, o bruid! gij hebt Mij het
   hart genomen, met een van uw ogen, met een keten van uw hals.

   ^10Hoe schoon is uw uitnemende liefde, Mijn zuster, o bruid! hoeveel
   beter is uw uitnemende liefde dan wijn, en de reuk uwer olien dan alle
   specerijen!

   ^11Uw lippen, o bruid! druppen van honigzeem; honig en melk is onder uw
   tong, en de reuk uwer klederen is als de reuk van Libanon.

   ^12Mijn zuster, o bruid! gij zijt een besloten hof, een besloten wel,
   een verzegelde fontein.

   ^13Uw scheuten zijn een paradijs van granaatappelen, met edele
   vruchten, cyprus met nardus;

   ^14Nardus en saffraan, kalmus en kaneel, met allerlei bomen van
   wierook, mirre en aloe, mitsgaders alle voornaamste specerijen.

   ^15O fontein der hoven, put der levende wateren, die uit Libanon
   vloeien!

   ^16Ontwaak, noordenwind! en kom, Gij zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat
   zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn Liefste tot Zijn hof kwame, en
   ate zijn edele vruchten!
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Ik ben in Mijn hof gekomen, o Mijn zuster, o bruid! Ik heb Mijn mirre
   geplukt met Mijn specerij; Ik heb Mijn honigraten met Mijn honig
   gegeten; Ik heb Mijn wijn, mitsgaders Mijnmelk gedronken. Eet,
   vrienden! drinkt, en wordt dronken, o liefsten!

   ^2Ik sliep, maar mijn hart waakte, de stem mijns Liefsten, Die klopte,
   was: Doe Mij open, Mijn zuster, Mijn vriendin, Mijn duive, Mijn
   volmaakte! want Mijn hoofd is vervuld metdauw, Mijn haarlokken met
   nachtdruppen.

   ^3Ik heb mijn rok uitgetogen, hoe zal ik hem weder aantrekken? Ik heb
   mijn voeten gewassen, hoe zal ik ze weder bezoedelen?

   ^4Mijn Liefste trok Zijn hand van het gat der deur; en mijn ingewand
   werd ontroerd om Zijnentwil.

   ^5Ik stond op, om mijn Liefste open te doen; en mijn handen drupten van
   mirre, en mijn vingers van vloeiende mirre, op de handvaten des slots.

   ^6Ik deed mijn Liefste open, maar mijn Liefste was geweken, Hij was
   doorgegaan; mijn ziel ging uit vanwege Zijn spreken; ik zocht Hem, maar
   ik vond Hem niet, ik riep Hem, dochHij antwoordde mij niet.

   ^7De wachters, die in de stad omgingen, vonden mij, zij sloegen mij,
   zij verwondden mij; de wachters op de muren namen mijn sluier van mij.

   ^8Ik bezweer u, gij dochters van Jeruzalem! indien gij mijn Liefste
   vindt, wat zult gij Hem aanzeggen? Dat ik krank ben van liefde.

   ^9Wat is uw Liefste meer dan een ander liefste, o gij schoonste onder
   de vrouwen! wat is uw Liefste meer dan een ander liefste, dat gij ons
   zo bezworen hebt!

   ^10Mijn Liefste is blank en rood, Hij draagt de banier boven tien
   duizend.

   ^11Zijn hoofd is van het fijnste goud, van het dichtste goud; Zijn
   haarlokken zijn gekruld, zwart als een raaf.

   ^12Zijn ogen zijn als der duiven bij de waterstromen, met melk
   gewassen, staande als in kasjes der ringen.

   ^13Zijn wangen zijn als een bed van specerijen, als welriekende
   torentjes; Zijn lippen zijn als lelien, druppende van vloeiende mirre.

   ^14Zijn handen zijn als gouden ringen, gevuld met turkoois; Zijn buik
   is als blinkend elpenbeen, overtogen met saffieren.

   ^15Zijn schenkelen zijn als marmeren pilaren, gegrond op voeten van het
   dichtste goud; Zijn gestalte is als de Libanon, uitverkoren als de
   cederen.

   ^16Zijn gehemelte is enkel zoetigheid, en al wat aan Hem is, is gans
   begeerlijk. Zulk een is mijn Liefste; ja, zulk een is mijn Vriend, gij
   dochters van Jeruzalem!
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Waar is uw Liefste heengegaan, o gij schoonste onder de vrouwen?
   Waarheen heeft uw Liefste het aangezicht gewend, opdat wij Hem met u
   zoeken?

   ^2Mijn Liefste is afgegaan in Zijn hof, tot de specerijbedden, om te
   weiden in de hoven, en om de lelien te verzamelen.

   ^3Ik ben mijns Liefsten, en mijn Liefste is mijn, Die onder de lelien
   weidt.

   ^4Gij zijt schoon, Mijn vriendin, gelijk Thirza, liefelijk als
   Jeruzalem, schrikkelijk als slagorden met banieren.

   ^5Wend uw ogen van Mij af, want zij doen Mij geweld aan; uw haar is als
   een kudde geiten, die het gras van Gilead afscheren.

   ^6Uw tanden zijn als een kudde schapen, die uit de wasstede opkomen,
   die al te zamen tweelingen voortbrengen, en onder dezelve is geen
   jongeloos.

   ^7Uw wangen zijn als een stuk van een granaatappel tussen uw vlechten.

   ^8Er zijn zestig koninginnen en tachtig bijwijven, en maagden zonder
   getal.

   ^9Een enige is Mijn duive, Mijn volmaakte, de enige harer moeder, zij
   is de zuivere dergenen, die haar gebaard heeft; als de dochters haar
   zien, zo zullen zij haar welgelukzaligroemen, de koninginnen en de
   bijwijven; en zij zullen haar prijzen.

   ^10Wie is zij, die er uitziet als de dageraad, schoon, gelijk de maan,
   zuiver als de zon, schrikkelijk als slagorden met banieren?

   ^11Ik ben tot den notenhof afgegaan om de groene vruchten der vallei te
   zien; om te zien, of de wijnstok bloeide, de granaatbomen uitbotten.

   ^12Eer ik het wist, zette mij mijn ziel op de wagens van mijn
   vrijwillig volk.

   ^13Keer weder, keer weder, o Sulammith! Keer weder, keer weder, dat wij
   u mogen aanzien. Wat ziet gijlieden de Sulammith aan? Zij is als een
   rei van twee heiren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Hoe schoon zijn uw gangen in de schoenen, gij prinsendochter! de
   omdraaiingen uwer heupen zijn als kostelijke ketens, zijnde het werk
   van de handen eens kunstenaars.

   ^2Uw navel is als een ronde beker, dien geen drank ontbreekt; uw buik
   is als een hoop tarwe, rondom bezet met lelien.

   ^3Uw twee borsten zijn als twee welpen, tweelingen van een ree.

   ^4Uw hals is als een elpenbenen toren, uw ogen zijn als de vijvers te
   Hesbon, bij de poort van Bath-rabbim; uw neus is als de toren van
   Libanon, die tegen Damaskus ziet.

   ^5Uw hoofd op u is als Karmel, en de haarband uws hoofds als purper; de
   koning is als gebonden op de galerijen.

   ^6Hoe schoon zijt gij, en hoe liefelijk zijt gij, o liefde, in
   wellusten!

   ^7Deze uw lengte is te vergelijken bij een palmboom, en uw borsten bij
   druif trossen.

   ^8Ik zeide: Ik zal op den palmboom klimmen, ik zal zijn takken grijpen;
   zo zullen dan uw borsten zijn als druif trossen aan den wijnstok, en de
   reuk van uw neus als appelen.

   ^9En uw gehemelte als goede wijn, die recht tot mijn Beminde gaat,
   doende de lippen der slapenden spreken.

   ^10Ik ben mijns Liefsten, en Zijn genegenheid is tot mij.

   ^11Kom, mijn Liefste! laat ons uitgaan in het veld, laat ons vernachten
   op de dorpen.

   ^12Laat ons vroeg ons opmaken naar de wijnbergen, laat ons zien, of de
   wijnstok bloeit, de jonge druifjes zich opendoen, de granaatappelbomen
   uitbotten; daar zal ik U mijnuitnemende liefde geven.

   ^13De dudaim geven reuk, en aan onze deuren zijn allerlei edele
   vruchten, nieuwe en oude; o mijn Liefste! die heb ik voor U weggelegd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Och, dat Gij mij als een Broeder waart, zuigende de borsten mijner
   moeder! dat ik U op de straat vond, ik zou U kussen, ook zouden zij mij
   niet verachten.

   ^2Ik zou U leiden, ik zou U brengen in mijner moeders huis, Gij zoudt
   mij leren; ik zou U van specerijwijn te drinken geven, en van het sap
   van mijn granaatappelen.

   ^3Zijn linkerhand zij onder mijn hoofd, en Zijn rechterhand omhelze
   mij.

   ^4Ik bezweer u, gij dochteren van Jeruzalem! dat gij die liefde niet
   opwekt, noch wakker maakt, totdat het dezelve lust!

   ^5Wie is zij, die daar opklimt uit de woestijn, en liefelijk leunt op
   haar Liefste? Onder den appelboom heb ik u opgewekt, daar heeft u uw
   moeder met smart voortgebracht, daarheeft zij u met smart
   voortgebracht, die u gebaard heeft.

   ^6Zet mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm; want de
   liefde is sterk als de dood; de ijver is hard als het graf; haar kolen
   zijn vurige kolen, vlammen des HEEREN.

   ^7Vele wateren zouden deze liefde niet kunnen uitblussen; ja, de
   rivieren zouden ze niet verdrinken; al gaf iemand al het goed van zijn
   huis voor deze liefde, men zou hem teenenmale verachten.

   ^8Wij hebben een kleine zuster, die nog geen borsten heeft; wat zullen
   wij onze zuster doen in dien dag, als men van haar spreken zal?

   ^9Zo zij een muur is, wij zullen een paleis van zilver op haar bouwen;
   en zo zij een deur is, wij zullen haar rondom bezetten met cederen
   planken.

   ^10Ik ben een muur en mijn borsten zijn als torens. Toen was ik in Zijn
   ogen als een, die vrede vindt.

   ^11Salomo had een wijngaard, te Baal-Hamon; hij gaf dezen wijngaard aan
   de hoeders, een ieder bracht voor deszelfs vrucht duizend zilverlingen.

   ^12Mijn wijngaard, dien ik heb, is voor mijn aangezicht; de duizend
   zilverlingen zijn voor u, o Salomo! maar tweehonderd zijn voor de
   hoeders van deszelfs vrucht.

   ^13O gij bewoonster der hoven! de metgezellen merken op uw stem; doe ze
   Mij horen.
     __________________________________________________________________

Isaiah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda
   en Jeruzalem, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz en Hizkia, de
   koningen van Juda.

   ^2Hoort, gij hemelen! en neem ter ore, gij aarde! want de HEERE
   spreekt: Ik heb kinderen groot gemaakt en verhoogd; maar zij hebben
   tegen Mij overtreden.

   ^3Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar
   Israel heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet.

   ^4Wee het zondige volk, het volk van zware ongerechtigheid, het zaad
   der boosdoeners, de verdervende kinderen! Zij hebben den HEERE
   verlaten, zij hebben den Heilige Israelsgelasterd, zij hebben zich
   vervreemd, wijkende achterwaarts.

   ^5Waartoe zoudt gij meer geslagen worden? Gij zoudt des afvals des te
   meer maken; het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat.

   ^6Van de voetzool af tot het hoofd toe is er niets geheels aan
   hetzelve; maar wonden, en striemen, en etterbuilen, die niet uitgedrukt
   noch verbonden zijn, en geen derzelve is metolie verzacht.

   ^7Uw aardrijk is een verwoesting, uw steden zijn met het vuur verbrand;
   uw land verteren de vreemden in uw tegenwoordigheid, en een verwoesting
   is er, als een omkering door devreemden.

   ^8En de dochter van Sion is overgebleven als een hutje in den
   wijngaard, als een nachthutje in den komkommerhof als een belegerde
   stad.

   ^9Zo niet de HEERE der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had
   gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk
   zijn geworden.

   ^10Hoort des HEEREN woord, gij oversten van Sodom! neemt ter ore de wet
   onzes Gods, gij volk van Gomorra!

   ^11Waartoe zal Mij zijn de veelheid uwer slachtoffers? zegt de HEERE;
   Ik ben zat van de brandoffers der rammen, en het smeer der vette
   beesten, en heb geen lust aan het bloedder varren, noch der lammeren,
   noch der bokken.

   ^12Wanneer gijlieden voor Mijn aangezicht komt te verschijnen, wie
   heeft zulks van uw hand geeist, dat gij Mijn voorhoven betreden zoudt?

   ^13Brengt niet meer vergeefs offer, het reukwerk is Mij een gruwel; de
   nieuwe maanden, en sabbatten, en het bijeenroepen der vergaderingen
   vermag Ik niet, het isongerechtigheid, zelfs de verbodsdagen.

   ^14Uw nieuwe maanden en uw gezette hoogtijden haat Mijn ziel, zij zijn
   Mij tot een last; Ik ben moede geworden, die te dragen.

   ^15En als gijlieden uw handen uitbreidt, verberg Ik Mijn ogen voor u;
   ook wanneer gij het gebed vermenigvuldigt, hoor Ik niet; want uw handen
   zijn vol bloed.

   ^16Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijn
   ogen weg, laat af van kwaad te doen.

   ^17Leert goed doen, zoekt het recht, helpt den verdrukte, doet den wees
   recht, handelt de twistzaak der weduwe.

   ^18Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de HEERE; al waren uw
   zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij
   rood als karmozijn, zij zullen worden alswitte wol.

   ^19Indien gijlieden willig zijt en hoort, zo zult gij het goede dezes
   lands eten.

   ^20Maar indien gij weigert, en wederspannig zijt, zo zult gij van het
   zwaard gegeten worden; want de mond des HEEREN heeft het gesproken.

   ^21Hoe is de getrouwe stad tot een hoer geworden! Zij was vol recht,
   gerechtigheid herbergde daarin, maar nu doodslagers.

   ^22Uw zilver is geworden tot schuim; uw wijn is vermengd met water.

   ^23Uw vorsten zijn afvalligen, en metgezellen der dieven, een ieder van
   hen heeft de geschenken lief, en zij jagen de vergeldingen na; den
   wezen doen zij geen recht, en detwistzaak der weduwen komt voor hen
   niet.

   ^24Daarom spreekt de Heere, HEERE der heirscharen, de Machtige Israels:
   O wee! Ik zal Mij troosten van Mijn wederpartijders. Ik zal Mij wreken
   van Mijn vijanden.

   ^25En Ik zal Mijn hand tegen u keren, en Ik zal uw schuim op het
   allerreinste afzuiveren, en Ik zal al uw tin wegnemen.

   ^26En Ik zal u uw rechters wedergeven, als in het eerste, en uw
   raadslieden als in den beginne; daarna zult gij een stad der
   gerechtigheid, een getrouwe stad, genoemd worden.

   ^27Sion zal door recht verlost worden, en haar wederkerenden door
   gerechtigheid.

   ^28Maar er zal verbreking zijn der overtreders, en der zondaars te
   zamen; en die den HEERE verlaten, zullen omkomen.

   ^29Want zij zullen beschaamd worden om der eiken wil, die gijlieden
   begeerd hebt, en gij zult schaamrood worden, om der hoven wil, die gij
   verkoren hebt.

   ^30Want gij zult zijn als een eik, welks bladeren afvallen, en als een
   hof, die geen water heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Het woord, dat Jesaja, de zoon van Amoz, gezien heeft over Juda en
   Jeruzalem.

   ^2En het zal geschieden in het laatste der dagen, dat de berg van het
   huis des HEEREN zal vastgesteld zijn op den top der bergen, en dat hij
   zal verheven worden boven deheuvelen, en tot denzelven zullen alle
   heidenen toevloeien.

   ^3En vele volken zullen heengaan en zeggen: Komt, laat ons opgaan tot
   den berg des HEEREN, tot het huis van den God Jakobs, opdat Hij ons
   lere van Zijn wegen, en dat wijwandelen in Zijn paden; want uit Sion
   zal de wet uitgaan, en des HEEREN woord uit Jeruzalem.

   ^4En Hij zal rechten onder de heidenen, en bestraffen vele volken; en
   zij zullen hun zwaarden slaan tot spaden, en hun spiesen tot sikkelen;
   het ene volk zal tegen het andere volkgeen zwaard opheffen, en zij
   zullen geen oorlog meer leren.

   ^5Komt, gij huis van Jakob, en laat ons wandelen in het licht des
   HEEREN.

   ^6Maar Gij hebt Uw volk, het huis van Jakob, verlaten, want zij zijn
   vervuld met goddeloosheid, meer dan het oosten, en zij zijn guichelaars
   gelijk de Filistijnen, en aan de kinderender vreemden tonen zij hun
   behagen.

   ^7En hun land is vervuld met zilver en goud, en hunner schatten is geen
   einde; hun land is ook vervuld met paarden, en hunner wagenen is geen
   einde.

   ^8Ook is hun land vervuld met afgoden; voor het werk hunner handen
   buigen zij zich neder, voor hetgeen hun vingeren gemaakt hebben.

   ^9Daar bukt zich de gemene man, en de aanzienlijke man vernedert zich;
   daarom zult Gij het hun niet vergeven.

   ^10Ga in den rotssteen, en verberg u in het stof, vanwege den schrik
   des HEEREN, en om de heerlijkheid Zijner majesteit.

   ^11De hoge ogen de mensen zullen vernederd worden, en de hoogheid der
   mannen zal nedergebogen worden; en de HEERE alleen zal in dien dag
   verheven zijn.

   ^12Want de dag des HEEREN der heirscharen zal zijn tegen allen
   hovaardige en hoge, en tegen allen verhevene, opdat hij vernederd
   worde;

   ^13En tegen alle hoge en verhevene cederen van Libanon, en tegen alle
   eiken van Basan;

   ^14En tegen alle hoge bergen, en tegen alle verhevene heuvelen;

   ^15En tegen allen hogen toren, en tegen allen vasten muur;

   ^16En tegen alle schepen van Tarsis, en tegen alle gewenste
   schilderijen.

   ^17En de hoogheid der mensen zal gebogen, en de hoogheid der mannen zal
   vernederd worden; en de HEERE alleen zal in die dag verheven zijn.

   ^18En elkeen der afgoden zal ganselijk vergaan.

   ^19Dan zullen zij in de spelonken der rotsstenen gaan, en in de holen
   der aarde, vanwege den schrik des HEEREN, en vanwege de heerlijkheid
   Zijner majesteit, wanneer Hij Zichopmaken zal, om de aarde te
   verschrikken.

   ^20In dien dag zal de mens zijn zilveren afgoden, en zijn gouden
   afgoden, welke zij zich gemaakt hadden, om zich daarvoor neder te
   buigen, wegwerpen voor de mollen en devledermuizen;

   ^21Gaande in de reten der rotsen en in de kloven der steenrotsen,
   vanwege den schrik des HEEREN, en vanwege de heerlijkheid Zijner
   majesteit, wanneer Hij Zich opmaken zal, om de aarde geweldiglijk te
   verschrikken.

   ^22Laat gijlieden dan af van den mens, wiens adem in zijn neus is, want
   waarin is hij te achten?
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Want ziet, de Heere, HEERE der heirscharen, zal van Jeruzalem en van
   Juda wegnemen den stok en den staf, allen stok des broods, en allen
   stok des waters;

   ^2Den held en den krijgsman, den rechter en den profeet, en den
   waarzegger, en den oude;

   ^3Den overste van vijftig, en den aanzienlijke, en den raadsman, en den
   wijze onder de werkmeesters, en dien, die kloek ter tale is.

   ^4En Ik zal jongelingen stellen tot hun vorsten, en kinderen zullen
   over hen heersen;

   ^5En het volk zal gedrongen worden, de een zal zijn tegen den ander, en
   een iegelijk tegen zijn naaste; de jongeling zal stout zijn tegen den
   oude, de verachte tegen den eerlijke.

   ^6Wanneer iemand zijn broeder uit het huis zijns vaders zal aangrijpen,
   zeggende: Gij hebt een kleed, wees ons ten overste, laat toch dezen
   aanstoot onder uw hand wezen;

   ^7Zo zal hij in dien dag zijn hand opheffen, zeggende: Ik kan geen
   heelmeester wezen; er is ook geen brood en geen kleed in mijn huis; zet
   mij niet tot een overste des volks.

   ^8Want Jeruzalem heeft aangestoten, en Juda is gevallen, dewijl hun
   tong en handelingen tegen den HEERE zijn, om de ogen Zijner
   heerlijkheid te verbitteren.

   ^9Het gelaat huns aangezichts getuigt tegen hen, en hun zonden spreken
   zij vrij uit, gelijk Sodom; zij verbergen ze niet. Wee hunlieder ziel;
   want zij doen zichzelven kwaad.

   ^10Zegt den rechtvaardige, dat het hem wel gaan zal; dat zij de vrucht
   hunner werken zullen eten.

   ^11Wee den goddeloze, het zal hem kwalijk gaan, want de vergelding
   zijner handen zal hem geschieden.

   ^12De drijvers Mijns volks zijn kinderen, en vrouwen heersen over
   hetzelve. O Mijn volk! die u leiden, verleiden u, en den weg uwer paden
   slokken zij in.

   ^13De HEERE stelt Zich om te pleiten, en Hij staat, om de volken te
   richten.

   ^14De HEERE komt ten gerichte tegen de oudsten Zijns volks en deszelfs
   vorsten, want gijlieden hebt dezen wijngaard verteerd; de roof des
   ellendigen is in uwe huizen.

   ^15Wat is ulieden, dat gij Mijn volk verbrijzelt, en de aangezichten
   der ellendigen vermaalt? spreekt de Heere, HEERE der heirscharen.

   ^16Verder zegt de HEERE: Daarom dat de dochteren van Sion zich
   verheffen, en gaan met uitgestrekten hals, en lonken met de ogen, al
   gaande en trippelende daarhenen treden, en alsof haar voeten gebonden
   waren.

   ^17Zo zal de HEERE den schedel der dochteren van Sion schurftig maken,
   en de HEERE zal haar schaamte ontbloten.

   ^18Ten zelfden dage zal de HEERE wegnemen het sieraad der kousebanden,
   en de netjes, en de maantjes.

   ^19De reukdoosjes, en de kleine ketentjes, en de glinsterende
   kledingen,

   ^20De hoofdkroning, en de armversierselen, en de bindselen, en de
   reukballetjes, en de oorringen,

   ^21De ringen en de voorhoofdsierselen,

   ^22De wisselklederen, en de manteltjes, en de hoedjes, en de buidels,

   ^23De spiegels, en de fijn-linnen deksels, en de hulledoeken, en de
   sluiers.

   ^24En het zal geschieden, dat er voor specerij stank zal zijn, en
   lossigheid voor een gordel, en kaalheid in plaats van haarvlechten, en
   omgording eens zaks in plaats van een wijdenrok, en verbranding in
   plaats van schoonheid.

   ^25Uw mannen zullen door het zwaard vallen, en uw helden in den strijd.

   ^26En haar poorten zullen treuren, en leed dragen, en zij zal, ledig
   gemaakt zijnde, op de aarde zitten. Jesaja 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En te dien dage zullen zeven vrouwen een man aangrijpen, zeggende:
   Ons brood zullen wij eten, en met onze klederen zullen wij bekleed
   zijn, laat ons alleenlijk naar uw naamgenoemd worden, neem onze
   smaadheid weg.

   ^2Te dien dage zal des HEEREN SPRUIT zijn tot sieraad en tot
   heerlijkheid, en de vrucht der aarde tot voortreffelijkheid en tot
   versiering dengenen, die het ontkomen zullen inIsrael.

   ^3En het zal geschieden, dat de overgeblevene in Sion, en de
   overgelatene in Jeruzalem zal heilig geheten worden, een iegelijk, die
   geschreven is ten leven te Jeruzalem;

   ^4Als de Heere zal afgewassen hebben den drek der dochteren van Sion,
   en de bloedschulden van Jeruzalem zal verdreven hebben uit derzelver
   midden, door den Geest desoordeels, en door den Geest der uitbranding.

   ^5En de HEERE zal over alle woning van den berg Sions, en over haar
   vergaderingen, scheppen een wolk des daags, en een rook, en den glans
   eens vlammenden vuurs desnachts; want over alles wat heerlijk is, zal
   een beschutting wezen.

   ^6En daar zal een hut zijn tot een schaduw des daags tegen de hitte, en
   tot een toevlucht, en tot een verberging tegen den vloed en tegen den
   regen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Nu zal ik mijn Beminde een lied mijns Liefsten zingen van Zijn
   wijngaard; Mijn Beminde heeft een wijngaard op een vetten heuvel.

   ^2En Hij heeft dien omtuind, en van stenen gezuiverd, en Hij heeft hem
   beplant met edele wijnstokken; en Hij heeft in deszelfs midden een
   toren gebouwd, en ook een wijnbakdaarin uitgehouwen; en Hij heeft
   verwacht, dat hij goede druiven zou voortbrengen, maar hij heeft
   stinkende druiven voortgebracht.

   ^3Nu dan, gij inwoners van Jeruzalem, en gij mannen van Juda, oordeelt
   toch tussen Mij en tussen Mijn wijngaard.

   ^4Wat is er meer te doen aan Mijn wijngaard, hetwelk Ik aan hem niet
   gedaan heb? Waarom heb Ik verwacht, dat hij goede druiven voortbrengen
   zou, en hij heeft stinkendedruiven voortgebracht?

   ^5Nu dan, Ik zal ulieden nu bekend maken, wat Ik Mijn wijngaard doen
   zal; Ik zal zijn tuin wegnemen, opdat hij zij tot afweiding; zijn muur
   zal Ik verscheuren, opdat hij zij totvertreding.

   ^6En Ik zal hem tot woestheid maken; hij zal niet besnoeid, noch
   omgehakt worden, maar distelen en doornen zullen daarin opgaan; en Ik
   zal den wolken gebieden, dat zij geenregen daarop regenen.

   ^7Want de wijngaard van den HEERE der heirscharen is het huis van
   Israel, en de mannen van Juda zijn een plant Zijner verlustigingen; en
   Hij heeft gewacht naar recht, maar ziet, het is schurftheid, naar
   gerechtigheid, maar ziet, het is geschreeuw.

   ^8Wee dengenen, die huis aan huis trekken, akker aan akker brengen,
   totdat er geen plaats meer zij, en dat gijlieden alleen inwoners
   gemaakt wordt in het midden des lands!

   ^9Voor mijn oren heeft de HEERE der heirscharen gesproken: Zo niet vele
   huizen tot verwoesting zullen worden, de grote en de treffelijke zonder
   inwoner!

   ^10Ja, tien bunderen wijngaards zullen een enig bath geven, en een
   homer zaads zal een efa geven.

   ^11Wee dengenen, die, zich vroeg opmakende in den morgenstond, sterken
   drank najagen, en vertoeven tot in de schemering, totdat de wijn hen
   heeft verhit!

   ^12En harpen en luiten, trommelen en pijpen, en wijn zijn in hun
   maaltijden; maar zij aanschouwen het werk des HEEREN niet, en zij zien
   niet op het maaksel Zijner handen.

   ^13Daarom zal mijn volk gevankelijk weggevoerd worden, omdat het geen
   wetenschap heeft; en deszelfs heerlijken zullen honger lijden, en hun
   menigte zal verdorren van dorst.

   ^14Daarom zal het graf zichzelf wijd opensperren, en zijn mond
   opendoen, zonder maat; opdat nederdale haar heerlijkheid, en haar
   menigte, met haar gedruis, en die in haar vanvreugde opspringt.

   ^15Dan zal de gemene man nedergebogen worden, en de aanzienlijke man
   zal vernederd worden, en de ogen der hovaardigen zullen vernederd
   worden.

   ^16Doch de HEERE der heirscharen zal verhoogd worden door het recht; en
   God, die Heilige, zal geheiligd worden door gerechtigheid.

   ^17En de lammeren zullen weiden naar hun wijze, en de vreemdelingen
   zullen de woeste plaatsen der vetten eten.

   ^18Wee dengenen, die de ongerechtigheid trekken met koorden der
   ijdelheid, en de zonde als met dikke wagenzelen!

   ^19Die daar zeggen: Dat Hij haaste, dat Hij Zijn werk bespoedige, opdat
   wij het zien; en laat naderen en komen den raadslag des Heiligen van
   Israel, dat wij het vernemen!

   ^20Wee dengenen, die het kwade goed heten, en het goede kwaad; die
   duisternis tot licht stellen, en het licht tot duisternis; die het
   bittere tot zoet stellen, en het zoete tot bitterheid!

   ^21Wee dengenen, die in hun ogen wijs, en bij zichzelven verstandig
   zijn!

   ^22Wee dengenen, die helden zijn om wijn te drinken, en die kloeke
   mannen zijn om sterken drank te mengen!

   ^23Die den goddeloze rechtvaardigen om een geschenk, en de
   gerechtigheid der rechtvaardigen van dezelven afwenden.

   ^24Daarom, gelijk de tong des vuurs den stoppel verteert, en het kaf
   door de vlam verdaan wordt, alzo zal hun wortel als een uittering
   wezen; en hun bloem zal als stof opvaren;omdat zij verwerpen de wet des
   HEEREN der heirscharen, en de rede des Heiligen van Israel versmaden.

   ^25Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij
   heeft tegen hetzelve Zijn hand uitgestrekt, en Hij heeft het geslagen,
   zodat de bergen hebben gebeefd, en hundode lichamen zijn geworden als
   drek in het midden der straten. Om dit alles keert zich Zijn toorn niet
   af, maar Zijn hand is nog uitgestrekt.

   ^26Want Hij zal een banier opwerpen onder de heidenen van verre, en Hij
   zal hen herwaarts sissen van het einde der aarde; en ziet, haastelijk,
   snellijk zullen zij aankomen.

   ^27Geen moede, en geen struikelende zal onder hen wezen; niemand zal
   sluimeren noch slapen, noch de gordel zijner lendenen ontbonden worden,
   noch de schoenriem zijnerschoenen afgescheurd worden.

   ^28Welker pijlen scherp zullen zijn, en al hun bogen gespannen; hunner
   paarden hoeven zullen als een rots geacht zijn, en hun raderen als een
   wervelwind.

   ^29Hun gebrul zal zijn als van een ouden leeuw, en zij zullen brullen
   als de jonge leeuwen, en zij zullen briesen, en den roof aangrijpen en
   wegvoeren; en er zal geen verlosser zijn.

   ^30En zij zullen tegen hetzelve te dien dage bruisen, als het bruisen
   der zee. Dan zal men de aarde aanzien, maar ziet, er zal duisternis en
   benauwdheid zijn, en het licht zalverduisterd worden in hun
   verwoestingen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1In het jaar, toen de koning Uzzia stierf, zo zag ik den Heere,
   zittende op een hogen en verheven troon, en Zijn zomen vervullende den
   tempel.

   ^2De serafs stonden boven Hem; een iegelijk had zes vleugelen; met twee
   bedekte ieder zijn aangezicht, en met twee bedekte hij zijn voeten, en
   met twee vloog hij.

   ^3En de een riep tot den ander, en zeide: Heilig, heilig, heilig is de
   HEERE der heirscharen! De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol!

   ^4Zodat de posten der dorpels zich bewogen van de stem des roependen;
   en het huis werd vervuld met rook.

   ^5Toen zeide ik: Wee mij, want ik verga! dewijl ik een man van onreine
   lippen ben, en ik woon in het midden eens volks, dat onrein van lippen
   is; want mijn ogen hebben denKoning, den HEERE der heirscharen gezien.

   ^6Maar een van de serafs vloog tot mij, en had een gloeiende kool in
   zijn hand, die hij met de tang van het altaar genomen had.

   ^7En hij roerde mijn mond daarmede aan, en zeide: Zie, deze heeft uw
   lippen aangeroerd; alzo is uw misdaad van u geweken, en uw zonde is
   verzoend.

   ^8Daarna hoorde ik de stem des Heeren, dewelke zeide: Wien zal Ik
   zenden, en wie zal voor Ons henengaan? Toen zeide ik: Zie, hier ben ik,
   zend mij henen.

   ^9Toen zeide Hij: Ga henen, en zeg tot dit volk: Horende hoort, maar
   verstaat niet, en ziende ziet, maar merkt niet.

   ^10Maak het hart dezes volks vet, en maak hun oren zwaar, en sluit hun
   ogen, opdat het niet zie met zijn ogen, noch met zijn oren hore, noch
   met zijn hart versta, noch zich bekere, en Hij het geneze.

   ^11Toen zeide ik: Hoe lang, Heere? En Hij zeide: Totdat de steden
   verwoest worden, zodat er geen inwoner zij, en de huizen, dat er geen
   mens zij, en dat het land met verwoestingverstrooid worde.

   ^12Want de HEERE zal die mensen verre wegdoen, en de verlating zal
   groot wezen in het binnenste des lands.

   ^13Doch nog een tiende deel zal daarin zijn, en het zal wederkeren, en
   zijn om af te weiden; maar gelijk de eik, en gelijk de haageik, in
   dewelke na de afwerping der bladeren nogsteunsel is, alzo zal het
   heilige zaad het steunsel daarvan zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Het geschiedde nu in de dagen van Achaz, den zoon van Jotham, den
   zoon van Uzzia, den koning van Juda, dat Rezin, de koning van Syrie, en
   Pekah, de zoon van Remalia, dekoning van Israel, optoog naar Jeruzalem,
   ten oorlog tegen haar; maar hij vermocht met strijden niet tegen haar.

   ^2Als men den huize Davids boodschapte, zeggende: De Syriers rusten op
   Efraim, zo bewoog zich zijn hart en het hart zijns volks, gelijk de
   bomen des wouds bewogen worden vanden wind.

   ^3En de HEERE zeide tot Jesaja: Ga nu uit, Achaz tegemoet, gij en uw
   zoon, Schear-Jaschub, aan het einde van den watergang des oppersten
   vijvers, aan den hogen weg van hetveld des vollers;

   ^4En zeg tot hem: Wacht u, en zijt gerust, vrees niet, en uw hart worde
   niet week, vanwege die twee staarten dezer rokende vuurbranden; vanwege
   de ontsteking des toorns vanRezin en der Syriers, en van den zoon van
   Remalia;

   ^5Omdat de Syrier kwaad tegen u beraadslaagd heeft, met Efraim en den
   zoon van Remalia, zeggende:

   ^6Laat ons optrekken tegen Juda, en het verdriet aandoen, en het onder
   ons delen, en den zoon van Tabeal koning maken in het midden van hen.

   ^7Alzo zegt de Heere HEERE: Het zal niet bestaan, en het zal niet
   geschieden.

   ^8Maar Damaskus zal het hoofd van Syrie zijn, en Rezin het hoofd van
   Damaskus; en in nog vijf en zestig jaren zal Efraim verbroken worden,
   dat het geen volk zij.

   ^9Ondertussen zal Samaria Efraims hoofd zijn, en de zoon van Remalia
   het hoofd van Samaria. Indien gijlieden niet gelooft, zekerlijk, gij
   zult niet bevestigd worden.

   ^10En de HEERE voer voort te spreken tot Achaz, zeggende:

   ^11Eis u een teken van den HEERE, uw God; eis beneden in de diepte, of
   eis boven uit de hoogte.

   ^12Doch Achaz zeide: Ik zal het niet eisen, en ik zal den HEERE niet
   verzoeken.

   ^13Toen zeide hij: Hoort gijlieden nu, gij, huis van David! is het
   ulieden te weinig, dat gij de mensen moede maakt, dat gij ook mijn God
   moede maakt?

   ^14Daarom zal de Heere Zelf ulieden een teken geven; ziet, een maagd
   zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren, en Zijn naam IMMANUEL
   heten.

   ^15Boter en honig zal Hij eten, totdat Hij wete te verwerpen het kwade,
   en te verkiezen het goede.

   ^16Zekerlijk, eer dit Knechtje weet te verwerpen het kwade, en te
   verkiezen het goede, zal dat land, waarover gij verdrietig zijt,
   verlaten zijn van zijn twee koningen.

   ^17Doch de HEERE zal over u, en over uw volk, en over uws vaders huis,
   dagen doen komen, hoedanige niet gekomen zijn van dien dag af, dat
   Efraim van Juda is afgeweken, doorden koning van Assyrie.

   ^18Want het zal te dien dage geschieden, dat de HEERE zal toesissen de
   vliegen, die aan het einde der rivieren van Egypte zijn, en de bijen
   die in het land van Assur zijn.

   ^19En zij zullen komen, en zij allen zullen rusten in de woeste dalen,
   en in de kloven der steenrotsen, en in al de doornhagen, en in alle
   geprezene plaatsen.

   ^20Te dien dage zal de Heere door een gehuurd scheermes, hetwelk aan
   gene zijde der rivier is, door den koning van Assyrie, afscheren het
   hoofd, en het haar der voeten; ja, hetzal ook den baard gans wegnemen.

   ^21En het zal geschieden te dien dage, dat iemand een koetje in het
   leven zal behouden hebben, en twee schapen;

   ^22En het zal geschieden, dat hij vanwege de veelheid der melk, die zij
   geven zullen, boter zal eten; ja, een ieder, die overgebleven zal zijn
   in het midden des lands, die zal boter enhonig eten.

   ^23Ook zal het te dienzelfden dage geschieden, dat iedere plaats,
   alwaar duizend wijnstokken geweest zijn, van duizend zilverlingen, tot
   doornen en distelen zal zijn;

   ^24Dat men met pijlen en met den boog aldaar zal moeten gaan; want het
   ganse land zal doornen en distelen zijn.

   ^25Ook al de bergen, die men met houwelen pleegt om te hakken, daar zal
   men niet komen uit vrees der doornen en der distelen; maar die zullen
   wezen tot inzending van den os, en tot vertreding van het kleinvee.
   Jesaja 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Verder zeide de HEERE tot mij: Neem u een grote rol, en schrijf
   daarop met eens mensen griffel: Haastende tot den roof, is hij spoedig
   tot den buit!

   ^2Toen nam ik mij getrouwe getuigen, Uria, den priester, en Zacharia,
   den zoon van Jeberechja.

   ^3En ik was tot de profetesse genaderd, die werd zwanger, en baarde een
   zoon; en de HEERE zeide tot mij: Noem zijn naam MAHER-SCHALAL,
   CHAZ-BAZ.

   ^4Want eer dat knechtje zal kunnen roepen: Mijn vader! of, mijn moeder!
   zal men den rijkdom van Damaskus, en den buit van Samaria dragen voor
   het aangezicht van den koningvan Assur.

   ^5En de HEERE sprak nog verder tot mij, zeggende:

   ^6Dewijl dit volk veracht de wateren van Siloa, die zachtjes gaan, en
   er vreugde is bij Rezin en den zoon van Remalia;

   ^7Daarom ziet, zo zal de Heere over hen doen opkomen die sterke en
   geweldige wateren der rivier, den koning van Assyrie en al zijn
   heerlijkheid; en hij zal opkomen over al zijnstromen, en gaan over al
   zijn oevers;

   ^8En hij zal doortrekken in Juda, hij zal het overstromen, en er
   doorgaan, hij zal tot aan den hals reiken; en de uitstrekkingen zijner
   vleugelen zullen vervullen de breedte uws lands, o Immanuel!

   ^9Vergezelt u te zamen, gij volken! doch wordt verbroken; en neemt ter
   ore, allen gij, die in verre landen zijt, omgordt u, doch wordt
   verbroken; omgordt u, doch wordt verbroken!

   ^10Beraadslaagt een raad, doch hij zal vernietigd worden; spreekt een
   woord, doch het zal niet bestaan; want God is met ons!

   ^11Want alzo heeft de HEERE tot mij gezegd, met een sterke hand, en Hij
   onderwees mij van niet te wandelen op den weg dezes volks, zeggende:

   ^12Gijlieden zult niet zeggen: Een verbintenis, van alles, waar dit
   volk van zegt: Het is een verbintenis; en vreest gijlieden hun vreze
   niet, en verschrikt niet.

   ^13Den HEERE der heirscharen, Dien zult gijlieden heiligen, en Hij zij
   uw vreze, en Hij zij uw verschrikking.

   ^14Dan zal Hij ulieden tot een Heiligdom zijn; maar tot een steen des
   aanstoots en tot een rotssteen der struikeling den twee huizen van
   Israel, tot een strik en tot een net deninwoners te Jeruzalem.

   ^15En velen onder hen zullen struikelen, en vallen, en verbroken
   worden, en zullen verstrikt en gevangen worden.

   ^16Bind de getuigenis toe; verzegel de wet onder mijn leerlingen.

   ^17Daarom zal ik den Heere verbeiden, Die Zijn aangezicht verbergt voor
   het huis van Jakob, en ik zal Hem verwachten.

   ^18Ziet, ik en de kinderen, die mij de HEERE gegeven heeft, zijn tot
   tekenen en tot wonderen in Israel, van den HEERE der heirscharen, Die
   op den berg Sion woont.

   ^19Wanneer zij dan tot ulieden zeggen zullen: Vraagt waarzeggers en
   duivelskunstenaars, die daar piepen, en binnensmonds mompelen; zo zegt:
   Zal niet een volk zijn God vragen?zal men voor de levenden de doden
   vragen?

   ^20Tot de wet en tot de getuigenis! zo zij niet spreken naar dit woord,
   het zal zijn, dat zij geen dageraad zullen hebben.

   ^21En een ieder van hen zal daar doorgaan, hard gedrukt en hongerig; en
   het zal geschieden, wanneer hem hongert, en hij zeer toornig zal zijn,
   dan zal hij vloeken op zijn koning enop zijn God, als hij opwaarts zal
   zien;

   ^22Als hij de aarde aanschouwen zal, ziet, er zal benauwdheid en
   duisternis zijn; hij zal verduisterd zijn door angst, en voortgedreven
   door donkerheid.

   ^23Maar het land, dat beangstigd was, zal niet gans verduisterd worden;
   gelijk als Hij het in den eersten tijd verachtelijk gemaakt heeft, naar
   het land van Zebulon aan, en naar hetland van Nafthali aan, alzo heeft
   Hij het in het laatste heerlijk gemaakt, naar den weg zeewaarts aan
   gelegen over de Jordaan, aan Galilea der heidenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien;
   degenen, die wonen in het land van de schaduw des doods, over dezelve
   zal een licht schijnen.

   ^2Gij hebt dit volk vermenigvuldigd, maar Gij hebt de blijdschap niet
   groot gemaakt; zij zullen nochtans blijde wezen voor Uw aangezicht,
   gelijk men zich verblijdt in den oogst, gelijk men verheugd is, wanneer
   men de buit uitdeelt.

   ^3Want het juk van hun last, en den stok hunner schouders, en den staf
   desgenen, die hen dreef, hebt Gij verbroken, gelijk ten dage der
   Midianieten;

   ^4Toen de ganse strijd dergenen, die streden, met gedruis geschiedde,
   en de klederen in het bloed gewenteld en verbrand werden, tot een
   voedsel des vuurs.

   ^5Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de
   heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk,
   Raad, Sterke God, Vader dereeuwigheid, Vredevorst;

   ^6Der grootheid dezer heerschappij en des vredes zal geen einde zijn op
   den troon van David en in zijn koninkrijk, om dat te bevestigen, en dat
   te sterken met gericht en metgerechtigheid, van nu aan tot in
   eeuwigheid toe. De ijver des HEEREN der heirscharen zal zulks doen.

   ^7De Heere heeft een woord gezonden in Jakob, en het is gevallen in
   Israel.

   ^8En al dit volk zal het gewaar worden, Efraim en de inwoner van
   Samaria; in hoogmoed en grootsheid des harten, zeggende:

   ^9De tichelstenen zijn gevallen, maar met uitgehouwen stenen zullen wij
   wederom bouwen; de wilde vijgebomen zijn afgehouwen, maar wij zullen ze
   in cederen veranderen;

   ^10Want de HEERE zal Rezins tegenpartijders tegen hem verheffen, en Hij
   zal zijn vijanden samen vermengen:

   ^11De Syriers van voren, en de Filistijnen van achteren, dat zij Israel
   opeten met vollen mond. Om dit alles keert Zijn toorn zich niet af,
   maar Zijn hand is nog uitgestrekt.

   ^12Want dit volk keert zich niet tot Dien, Die het slaat, en den HEERE
   der heirscharen zoeken zij niet.

   ^13Daarom zal de HEERE afhouwen uit Israel den kop en den staart, den
   tak en de bieze, op een dag.

   ^14(De oude en aanzienlijke, die is de kop; maar de profeet, die
   valsheid leert, die is de staart.)

   ^15Want de leiders dezes volks zijn verleiders, en die van hen geleid
   worden, worden ingeslokt.

   ^16Daarom zal zich de Heere niet verblijden over hun jongelingen, en
   hunner wezen en hunner weduwen zal Hij zich niet ontfermen, want zij
   zijn allen te zamen huichelaars enboosdoeners, en alle mond spreekt
   dwaasheid. Om dit alles keert Zijn toorn zich niet af, maar Zijn hand
   is nog uitgestrekt.

   ^17Want de goddeloosheid brandt als vuur, doornen en distelen zal zij
   verteren, en zal aansteken de verwarde struiken des wouds, die zich
   verheven hebben als de verheffing desrooks.

   ^18Vanwege de verbolgenheid des HEEREN der heirscharen, zal het land
   verduisterd worden; en het volk zal zijn als een voedsel des vuurs: de
   een zal den ander niet verschonen.

   ^19Zo hij ter rechterhand snijdt, zal hij toch hongeren, en zo hij ter
   linkerhand eet, zal hij toch niet verzadigd worden; een iegelijk zal
   het vlees zijns arms eten;

   ^20Manasse Efraim, en Efraim Manasse, en zij zullen te zamen tegen Juda
   zijn. Om dit alles keert Zijn toorn zich niet af, maar Zijn hand is nog
   uitgestrekt. Jesaja 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Wee dengenen, die ongerechte inzettingen inzetten, en den schrijvers,
   die moeite voorschrijven;

   ^2Om de armen van het recht af te wenden, en om het recht der
   ellendigen Mijns volks te roven, opdat de weduwen hun buit worden, en
   opdat zij de wezen mogen plunderen!

   ^3Maar wat zult gijlieden doen ten dage der bezoeking, en der
   verwoesting, die van verre komen zal? Tot wien zult gij vlieden om
   hulp, en waar zult gij uw heerlijkheid laten?

   ^4Dat elkeen zich niet zou buigen onder de gevangenen, en vallen onder
   de gedoden? Om dit alles keert Zijn toorn zich niet af, maar Zijn hand
   is nog uitgestrekt.

   ^5Wee den Assyrier, die de roede Mijns toorns is, en Mijn grimmigheid
   is een stok in hun hand!

   ^6Ik zal hem zenden tegen een huichelachtig volk, en Ik zal hem bevel
   geven tegen het volk Mijner verbolgenheid; opdat hij den roof rove, en
   plundere de plundering, en stelle hetter vertreding, gelijk het slijk
   der straten.

   ^7Hoewel hij het zo niet meent, en zijn hart alzo niet denkt, maar hij
   zal in zijn hart hebben te verdelgen, en uit te roeien niet weinige
   volken.

   ^8Want hij zegt: Zijn niet mijn vorsten al te zamen koningen?

   ^9Is niet Kalno gelijk Karchemis? Is Hamath niet gelijk Arfad? Is niet
   Samaria gelijk Damaskus?

   ^10Gelijk als mijn hand gevonden heeft de koninkrijken der afgoden,
   ofschoon hun gesneden beelden beter zijn, dan die van Jeruzalem, en dan
   die van Samaria;

   ^11Gelijk als ik gedaan heb aan Samaria en aan haar afgoden, zou ik
   alzo niet kunnen doen aan Jeruzalem en aan haar afgoden?

   ^12Want het zal geschieden, als de HEERE een einde zal gemaakt hebben
   van al Zijn werk op den berg Sion en te Jeruzalem, dan zal Ik te huis
   zoeken de vrucht van de grootsheiddes harten van den koning van
   Assyrie, en de pracht van de hoogheid zijner ogen.

   ^13Omdat hij gezegd heeft: Door de kracht mijner hand heb ik het
   gedaan, en door mijn wijsheid, want ik ben verstandig; en ik heb de
   landpalen der volken weggenomen, en hebhun voorraad geroofd, en heb als
   een geweldige de inwoners doen nederdalen;

   ^14En mijn hand heeft gevonden het vermogen der volken, als een nest,
   en ik heb het ganse aardrijk samengeraapt, gelijk men de eieren die
   verlaten zijn, samenraapt; en er isniemand geweest, die een vleugel
   verroerde, of den bek opendeed, of piepte.

   ^15Zal een bijl zich beroemen tegen dien, die daarmede houwt? Zal een
   zaag pochen tegen dien, die ze trekt? Alsof een staf bewoog degenen,
   die hem opheffen? Als men eenstok opheft, is het geen hout?

   ^16Daarom zal de Heere HEERE der heirscharen onder zijn vetten een
   magerheid zenden; en onder zijn heerlijkheid zal Hij een brand doen
   branden, als den brand des vuurs.

   ^17Want het Licht van Israel zal tot een vuur zijn, en zijn Heilige tot
   een vlam, welke in brand steken en verteren zal zijn doornen en zijn
   distelen, op een dag.

   ^18Ook zal Hij verteren de heerlijkheid zijns wouds en zijns
   vruchtbaren velds; van de ziel af, tot het vlees toe; en hij zal zijn,
   gelijk als wanneer een vaandrager versmelt.

   ^19En de overgebleven bomen zijns wouds zullen weinig in getal zijn,
   ja, een jongen zou ze opschrijven.

   ^20En het zal geschieden te dien dage, dat het overblijfsel van Israel,
   en de ontkomenen van het huis Jakobs niet meer steunen zullen op dien,
   die ze geslagen heeft; maar zij zullensteunen op den HEERE, den Heilige
   Israels, oprechtelijk.

   ^21Het overblijfsel zal wederkeren, het overblijfsel van Jakob, tot den
   sterken God!

   ^22Want ofschoon uw volk, o Israel! is gelijk het zand der zee, zo zal
   toch maar het overblijfsel daarvan wederkeren; de verdelging is
   vastelijk besloten, overvloeiende metgerechtigheid.

   ^23Want een verdelging, die vastelijk besloten is, zal de Heere HEERE
   der heirscharen doen in het midden dezes gansen lands.

   ^24Daarom zegt de Heere HEERE der heirscharen alzo: Vreest niet, gij
   Mijn volk, dat te Sion woont! voor Assur, als hij u met de roede zal
   slaan, en hij zijn staf tegen u zal opheffen, naar de wijze der
   Egyptenaren;

   ^25Want nog een klein weinig, zo zal volbracht worden de gramschap, en
   Mijn toorn tot hun vernieling.

   ^26Want de HEERE der heirscharen zal tegen hem een gesel verwekken,
   gelijk de slachting van Midian was aan de rots van Oreb; en gelijk Zijn
   staf over de zee was, denwelken Hijverheffen zal, naar de wijze der
   Egyptenaren.

   ^27En het zal geschieden ten zelfden dage, dat zijn last zal afwijken
   van uw schouder, en zijn juk van uw hals; en het juk zal verdorven
   worden, om des Gezalfden wil.

   ^28Hij komt te Ajath, hij trekt door Migron; te Michmas legt hij zijn
   gereedschap af.

   ^29Zij trekken door den doorgang, te Geba houden zij hun vernachting;
   Rama beeft, Gibea Sauls vlucht.

   ^30Roep luide met uw stem, gij dochter van Gallim! laat ze horen tot
   Lais toe, o ellendige Anathoth!

   ^31Madmena vliedt weg, de inwoners van Gebim vluchten met hopen.

   ^32Nog een dag blijft hij te Nob; hij zal zijn hand bewegen tegen den
   berg der dochter van Sion, den heuvel van Jeruzalem.

   ^33Doch ziet, de Heere HEERE der heirscharen zal met geweld de takken
   afkappen, en die hoog van gestalte zijn, zullen nedergehouwen worden;
   en de verhevenen zullenvernederd worden.

   ^34En Hij zal met ijzer de verwarde struiken des wouds omhouwen; en de
   Libanon zal vallen door den Heerlijke.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Want er zal een Rijsje voortkomen uit den afgehouwen tronk van Isai,
   en een Scheut uit zijn wortelen zal Vrucht voortbrengen.

   ^2En op Hem zal de Geest des HEEREN rusten, de Geest der wijsheid en
   des verstands, de Geest des raads en der sterkte, de Geest der kennis
   en der vreze des HEEREN.

   ^3En Zijn rieken zal zijn in de vreze des HEEREN; en Hij zal naar het
   gezicht Zijner ogen niet richten; Hij zal ook naar het gehoor Zijner
   oren niet bestraffen.

   ^4Maar Hij zal de armen met gerechtigheid richten, en de zachtmoedigen
   des lands met rechtmatigheid bestraffen; doch Hij zal de aarde slaan
   met de roede Zijns monds, en metden adem Zijner lippen zal Hij den
   goddeloze doden.

   ^5Want gerechtigheid zal de gordel Zijner lendenen zijn; ook zal de
   waarheid de gordel Zijner lendenen zijn.

   ^6En de wolf zal met het lam verkeren, en de luipaard bij den geitenbok
   nederliggen; en het kalf, en de jonge leeuw, en het mestvee te zamen,
   en een klein jongske zal ze drijven.

   ^7De koe en de berin zullen te zamen weiden, haar jongen zullen te
   zamen nederliggen, en de leeuw zal stro eten, gelijk de os.

   ^8En een zoogkind zal zich vermaken over het hol van een adder; en een
   gespeend kind zal zijn hand uitsteken in de kuil van den basilisk.

   ^9Men zal nergens leed doen noch verderven op den gansen berg Mijner
   heiligheid; want de aarde zal vol van kennis des HEEREN zijn, gelijk de
   wateren den bodem der zeebedekken.

   ^10Want het zal geschieden ten zelven dage, dat de heidenen naar den
   Wortel van Isai, Die staan zal tot een banier der volken, zullen
   vragen, en Zijn rust zal heerlijk zijn.

   ^11Want het zal geschieden te dien dage, dat de Heere ten anderen male
   Zijn hand aanleggen zal om weder te verwerven het overblijfsel Zijns
   volks, hetwelk overgebleven zal zijnvan Assyrie, en van Egypte, en van
   Pathros, en van Morenland, en van Elam, en van Sinear, en van Hamath,
   en van de eilanden der zee.

   ^12En Hij zal een banier oprichten onder de heidenen, en Hij zal de
   verdrevenen van Israel verzamelen, en de verstrooiden uit Juda
   vergaderen, van de vier einden des aardrijks.

   ^13En de nijd van Efraim zal wegwijken, en de tegenpartijders van Juda
   zullen uitgeroeid worden; Efraim zal Juda niet benijden, en Juda zal
   Efraim niet benauwen.

   ^14Maar zij zullen den Filistijnen op den schouder vliegen tegen het
   westen, en zij zullen te zamen die van het oosten beroven; aan Edom en
   Moab zullen zij hun handen slaan, ende kinderen Ammons zullen hun
   gehoorzaam zijn.

   ^15Ook zal de HEERE den inham der zee van Egypte verbannen, en Hij zal
   Zijn hand bewegen tegen de rivier, door de sterkte Zijns winds; en Hij
   zal dezelve slaan in de zevenstromen, en Hij zal maken, dat men met
   schoenen daardoor zal gaan.

   ^16En er zal een gebaande weg zijn voor het overblijfsel Zijns volks,
   dat overgebleven zal zijn van Assur, gelijk als Israel geschiedde ten
   dage, toen het uit Egypteland optoog. Jesaja 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En te dienzelfden dage zult gij zeggen: Ik dank U, HEERE! dat Gij
   toornig op mij geweest zijt, maar Uw toorn is afgekeerd, en Gij troost
   mij.

   ^2Ziet, God is mijn Heil, ik zal vertrouwen en niet vrezen; want de
   Heere HEERE is mijn Sterkte en mijn Psalm, en Hij is mij tot Heil
   geworden.

   ^3En gijlieden zult water scheppen met vreugde uit de fonteinen des
   heils;

   ^4En zult te dienzelfden dage zeggen: Dankt den HEERE, roept Zijn Naam
   aan, maakt Zijn daden bekend onder de volken! vermeldt, dat Zijn Naam
   verhoogd is.

   ^5Psalmzingt den HEERE, want Hij heeft heerlijk dingen gedaan; zulks
   zij bekend op den gansen aardbodem.

   ^6Juich en zing vrolijk, gij inwoneres van Sion! want de Heilige
   Israels is groot in het midden van u.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1De last van Babel, dien Jesaja, de zoon van Amoz, gezien heeft.

   ^2Heft op een banier, op een hogen berg; verheft een stem tot hen;
   beweegt de hand omhoog, dat zij intrekken door de deuren der prinsen.

   ^3Ik heb aan Mijn geheiligden bevel gegeven; ook heb Ik tot Mijn toorn
   geroepen Mijn helden, de vrolijken Mijner hoogheid.

   ^4Er is een ruisende stem op de bergen, gelijk eens groten volks; een
   stem van gedruis der koninkrijken, der verzamelde heidenen; de HEERE
   der heirscharen monstert hetkrijgsheir.

   ^5Zij komen uit verren lande, van het einde des hemels; de HEERE en de
   instrumenten Zijner gramschap, om dat ganse land te verderven.

   ^6Huilt gijlieden, want de dag des HEEREN is nabij; hij komt als een
   verwoesting van den Almachtige.

   ^7Daarom zullen alle handen slap worden, en aller mensen hart zal
   versmelten;

   ^8En zij zullen verschrikt worden, smarten en weeen zullen hen
   aangrijpen, zij zullen bang zijn als een barende vrouw; een iegelijk
   zal over zijn naaste verbaasd zijn; hunaangezichten zullen vlammende
   aangezichten zijn.

   ^9Ziet, de dag des HEEREN komt, gruwelijk, met verbolgenheid en
   hittigen toorn, om het land te stellen tot verwoesting, en deszelfs
   zondaars daaruit te verdelgen.

   ^10Want de sterren des hemels en zijn gesternten zullen haar licht niet
   laten lichten; de zon zal verduisterd worden, wanneer zij zal opgaan,
   en de maan zal haar licht niet latenschijnen.

   ^11Want Ik zal over de wereld de boosheid bezoeken, en over de
   goddelozen hun ongerechtigheid; en Ik zal den hoogmoed der stouten doen
   ophouden, en de hovaardij dertirannen zal Ik vernederen.

   ^12Ik zal maken, dat een man dierbaarder zal zijn dan dicht goud, en
   een mens dan fijn goud van Ofir.

   ^13Daarom zal Ik den hemel beroeren, en de aarde zal bewogen worden van
   haar plaats, vanwege de verbolgenheid des HEEREN der heirscharen, en
   vanwege den dag Zijnshittigen toorns.

   ^14En een iegelijk zal zijn als een verjaagde ree, en als een schaap,
   dat niemand vergadert; een iegelijk zal naar zijn volk omzien, en een
   iegelijk zal naar zijn land vluchten.

   ^15Al wie gevonden wordt, zal doorstoken worden, en al wie daarbij
   gevoegd is, zal door het zwaard vallen.

   ^16Ook zullen hun kinderkens voor hun ogen verpletterd worden; hun
   huizen zullen geplunderd, en hun vrouwen geschonden worden.

   ^17Ziet, Ik zal de Meden tegen hen verwekken, die het zilver niet
   zullen achten, en aan het goud zullen zij geen lust hebben.

   ^18Maar hun bogen zullen de jongelingen verpletteren, en zij zullen
   zich niet ontfermen over de vrucht des buiks; hun oog zal de kinderen
   niet verschonen.

   ^19Alzo zal Babel, het sieraad der koninkrijken, de heerlijkheid, de
   hovaardigheid der Chaldeen, zijn gelijk als God Sodom en Gomorra
   omgekeerd heeft.

   ^20Daar zal geen woonplaats zijn in der eeuwigheid, en zij zal niet
   bewoond worden van geslacht tot geslacht; en de Arabier zal daar geen
   tent spannen, en de herders zullen er nietlegeren.

   ^21Maar daar zullen nederliggen de wilde dieren der woestijnen, en hun
   huizen zullen vervuld worden met schrikkelijke gedierten, en daar
   zullen de jonge struisen wonen, en deduivelen zullen er huppelen.

   ^22En wilde dieren der eilanden zullen in zijn verlaten plaatsen
   elkander toeroepen, mitsgaders de draken in de wellustige paleizen; hun
   tijd toch is nabij om te komen, en hundagen zullen niet vertogen
   worden. Jesaja 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Want de HEERE zal Zich over Jakob ontfermen, en Hij zal Israel nog
   verkiezen, en Hij zal hen in hun land zetten; en de vreemdeling zal
   zich tot hen vervoegen, en zij zullen hethuis van Jakob aanhangen.

   ^2En de volken zullen hen aannemen, en in hun plaats brengen; en het
   huis Israels zal hen erfelijk bezitten in het land des HEEREN tot
   knechten en tot maagden; en zij zullengevangen houden degenen, die hen
   gevangen hielden, en zij zullen heersen over hun drijvers.

   ^3En het zal geschieden ten dage, wanneer u de HEERE rust geven zal van
   uw smart, en van uw beroering, en van de harde dienstbaarheid, waarin
   men u heeft doen dienen;

   ^4Dan zult gij deze spreuk opnemen tegen den koning van Babel, en
   zeggen: Hoe houdt de drijver op? Hoe houdt de goudene op?

   ^5De HEERE heeft den stok der goddelozen gebroken, den scepter der
   heersers.

   ^6Die de volken plaagde in verbolgenheid met een plaag zonder ophouden,
   die in toorn over de heidenen heerste, die wordt vervolgd, zonder dat
   het iemand afweren kan.

   ^7De ganse aarde rust, zij is stil; zij maken groot geschal met
   gejuich.

   ^8Ook verheugen zich de dennen over u, en de cederen van Libanon,
   zeggende: Sinds dat gij daar nederligt, komt niemand tegen ons op, die
   ons afhouwe.

   ^9De hel van onderen was beroerd om uwentwil, om u tegemoet te gaan,
   als gij kwaamt; zij wekt om uwentwil de doden op, al de bokken der
   aarde; zij doet al de koningen derheidenen van hun tronen opstaan.

   ^10Die altegader zullen antwoorden, en tot u zeggen: Gij zijt ook krank
   geworden, gelijk wij, gij zijt ons gelijk geworden.

   ^11Uw hovaardij is in de hel nedergestort, met het geklank uwer luiten;
   de maden zullen onder u gestrooid worden, en de wormen zullen u
   bedekken.

   ^12Hoe zijt gij uit den hemel gevallen, o morgenster, gij zoon des
   dageraads! hoe zijt gij ter aarde nedergehouwen, gij, die de heidenen
   krenktet!

   ^13En zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon
   boven de sterren Gods verhogen; en ik zal mij zetten op den berg der
   samenkomst aan de zijden van hetnoorden.

   ^14Ik zal boven de hoogten der wolken klimmen, ik zal den Allerhoogste
   gelijk worden.

   ^15Ja, in de hel zult gij nedergestoten worden, aan de zijden van den
   kuil!

   ^16Die u zien zullen, zullen u aanschouwen, zij zullen op u letten, en
   zeggen: Is dat die man, die de aarde beroerde, die de koninkrijken deed
   beven?

   ^17Die de wereld als een woestijn stelde, en derzelver steden
   verstoorde, die zijn gevangenen niet liet los gaan naar huis toe?

   ^18Al de koningen der heidenen, zij allen liggen neder met eer, een
   iegelijk in zijn huis;

   ^19Maar gij zijt verworpen van uw graf, als een gruwelijke scheut, als
   een kleed der gedoden, die met het zwaard doorstoken zijn; als die
   nederdalen in een steenkuil, als eenvertreden dood lichaam.

   ^20Gij zult bij dezelve niet gevoegd worden in de begrafenis; want gij
   hebt uw land verdorven, en uw volk gedood; het zaad der boosdoeners zal
   in der eeuwigheid niet genoemdworden.

   ^21Maakt de slachting voor zijn kinderen gereed, om hunner vaderen
   ongerechtigheid wil; dat zij niet opstaan, en de aarde erven, en de
   wereld vervullen met steden;

   ^22Want Ik zal tegen hen opstaan, spreekt de HEERE der heirscharen, en
   Ik zal van Babel uitroeien den naam en het overblijfsel, en den zoon en
   den zoonszoon, spreekt deHEERE.

   ^23En Ik zal hen stellen tot een erve der nachtuilen, en tot
   waterpoelen; en Ik zal hen met een bezem des verderfs uitvagen, spreekt
   de HEERE der heirscharen.

   ^24De HEERE der heirscharen heeft gezworen, zeggende: Indien niet,
   gelijk Ik gedacht heb, het alzo geschiede, en gelijk Ik beraadslaagd
   heb, het bestaan zal!

   ^25Dat Ik Assur in Mijn land zal verbreken, en hem op Mijn bergen
   vertreden; opdat zijn juk van hen afwijke, en zijn last van hun
   schouder wijke.

   ^26Dit is de raadslag, die beraadslaagd is over dat ganse land; en dit
   is de hand, die uitgestrekt is over alle volken.

   ^27Want de HEERE der heirscharen heeft het in Zijn raad besloten, wie
   zal het dan breken? en Zijn hand is uitgestrekt, wie zal ze dan keren?

   ^28In het jaar, toen de koning Achaz stierf, geschiedde deze last.

   ^29Verheug u niet, gij gans Palestina! dat de roede die u sloeg,
   gebroken is; want uit de wortel der slang zal een basilisk voortkomen,
   en haar vrucht zal een vurige vliegende draakzijn.

   ^30En de eerstgeborenen der armen zullen weiden, en de nooddruftigen
   zullen zeker nederliggen; uw wortel daarentegen zal Ik door den honger
   doden, en uw overblijfsel zal hijombrengen.

   ^31Huil, gij poort, schreeuw, gij stad! gij zijt gesmolten, gij gans
   Palestina! want van het noorden komt een rook, en er is geen eenzame in
   zijn samenkomsten.

   ^32Wat zal men dan antwoorden den boden des volks? Dat de HEERE Sion
   gegrond heeft, opdat de bedrukten Zijns volks een toevlucht daarin
   hebben zouden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1De last van Moab. Zekerlijk, in den nacht is Ar-Moabs verwoest, zij
   is uitgeroeid; zekerlijk, in den nacht is Kir-Moabs verwoest, zij is
   uitgeroeid!

   ^2Hij gaat op naar Baith en Dibon, en naar Bamoth, om te wenen; over
   Nebo en over Medeba zal Moab huilen; op al hun hoofden is kaalheid,
   aller baard is afgesneden.

   ^3Op hun wijken hebben zij zakken aangegord; op hun daken en op hun
   straten huilen zij altemaal, afgaande met geween.

   ^4Zo Hesbon als Eleale schreeuwt, hun stem wordt gehoord tot Jahaz toe;
   daarom maken de toegerusten van Moab een geschrei, eens iegelijks ziel
   in hem is kwalijk gesteld.

   ^5Mijn hart schreeuwt over Moab, haar grendelen zijn naar Zoar toe, de
   driejarige vaars; want hij gaat op met geween naar den opgang van
   Luhith, want op den weg naar Horonaimverwekken zij een jammergeschrei.

   ^6Want de wateren van Nimrim zullen enkel verwoesting wezen; want het
   gras is verdord, het tedere gras is vergaan, er is geen groente.

   ^7Daarom zullen zij den overvloed, dien zij vergaderd hebben, en
   hetgeen zij weggelegd hebben, aan de beek der wilgen voeren.

   ^8Want dat geschreeuw zal omgaan door de landpale van Moab, haar gehuil
   tot Eglaim toe, ja, tot Beer-Elim toe zal haar gehuil zijn.

   ^9Want de wateren van Dimon zijn vol bloeds, want Ik zal Dimon nog meer
   toeschikken: te weten leeuwen over de ontkomenen van Moab, mitsgaders
   over het overblijfsel des lands.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Zendt de lammeren van den heerser des lands van Sela af, naar de
   woestijn henen, tot den berg der dochter van Sion.

   ^2Anderszins zal het geschieden, dat de dochteren van Moab aan de veren
   van Arnon zullen zijn, als een zwervende vogel, uit het nest gedreven
   zijnde.

   ^3Brengt een raad aan, houdt gericht, maakt uw schaduw op het midden
   van den middag, gelijk van den nacht; verbergt de verdrevenen, en meldt
   den omzwervende niet.

   ^4Laat mijn verdrevenen onder u verkeren, o Moab! wees gij hun een
   schuilplaats voor het aangezicht des verstoorders; want de onderdrukker
   heeft een einde, de verstoring is teniet geworden, de vertreders zijn
   van de aarde verdaan.

   ^5Want er zal een troon bevestigd worden in goedertierenheid, en op
   denzelven zal bestendig een zitten in de tent van David, een, die
   oordeelt en het recht zoekt, en vaardig is tergerechtigheid.

   ^6Wij hebben gehoord de hovaardij van Moab, hij is zeer hovaardig; zijn
   hoogmoed, en zijn hovaardij, en zijn verbolgenheid, zijn alzo zijn
   grendelen niet.

   ^7Daarom zal Moab over Moab huilen, altemaal zullen zij huilen; over de
   fondamenten van Kir-Hareseth zult gijlieden zuchten, gewisselijk, zij
   zijn gebroken.

   ^8Want de velden van Hesbon zijn verflauwd, ook de wijnstok van Sibma,
   de heren der heidenen hebben zijn uitgelezen planten verpletterd; zij
   reiken tot Jaezer toe, zij dwalen doorde woestijn; hun scheuten zijn
   uitgespreid, zij zijn gegaan over zee.

   ^9Daarom beween ik, in de wening over Jaezer, den wijnstok van Sibma,
   ik maak u doornat met mijn tranen, o Hesbon en Eleale! want het
   vreugdegeschrei over uwzomervruchten en over uw oogst is gevallen;

   ^10Alzo dat de blijdschap en vrolijkheid weggenomen is van het
   vruchtbare veld, en in de wijngaarden wordt niet gezongen, noch enig
   gejuich gemaakt; de druiven treder treedtgeen wijn uit in de
   wijnbakken, ik heb het vreugdegeschrei doen ophouden.

   ^11Daarom rommelt mijn ingewand over Moab, als een harp, en mijn
   binnenste over Kir-heres.

   ^12En het zal geschieden, als men zien zal, dat Moab vermoeid is
   geworden op de hoogten, dan zal hij in zijn heiligdom gaan om te
   aanbidden, maar hij zal niet vermogen.

   ^13Dit is het woord, dat de HEERE tegen Moab gesproken heeft, van toen
   af.

   ^14Maar nu spreekt de HEERE, zeggende: Binnen drie jaren (als de jaren
   eens huurlings), dan zal de eer van Moab verachtzaam gemaakt worden,
   met al die grote menigte; en hetoverblijfsel zal klein, weinig,
   onmachtig wezen. Jesaja 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1De last van Damaskus. Ziet, Damaskus zal weggenomen worden, dat zij
   geen stad meer zij, maar zij zal een vervallen steenhoop zijn.

   ^2De steden van Aroer zullen verlaten worden; voor de kudden zullen zij
   wezen, die zullen daar nederliggen, en niemand zal ze verschrikken.

   ^3En de vesting zal ophouden van Efraim, en het koninkrijk van
   Damaskus, en het overblijfsel der Syriers; zij zullen zijn gelijk de
   heerlijkheid der kinderen Israels, spreekt de HEEREder heirscharen.

   ^4En het zal geschieden te dien dage, dat de heerlijkheid van Jakob
   verdund zal worden, en dat de vettigheid van zijn vlees mager worden
   zal.

   ^5Want hij zal zijn, gelijk wanneer een maaier het staande koren
   verzamelt, en zijn arm aren afmaait; ja, hij zal zijn, gelijk wanneer
   iemand aren leest in het dal Refraim.

   ^6Doch een nalezing zal daarin overig blijven, gelijk in de afschudding
   eens olijfbooms, twee of drie bezien in den top der opperste twijg, en
   vier of vijf aan zijn vruchtbare takken, spreekt de HEERE, de God
   Israels.

   ^7Te dien dage zal de mens zien naar Dien, Die hem gemaakt heeft, en
   zijn ogen zullen op den Heilige Israels zien.

   ^8En hij zal niet aanschouwen de altaren, het werk zijner handen, ook
   hetgeen zijn vingeren gemaakt hebben, zal hij niet aanzien, noch de
   bossen, noch de zonnebeelden.

   ^9Te dien dage zullen zijn sterke steden zijn, als een verlaten struik,
   en opperste tak, welke zij verlaten hebben, om der kinderen Israels
   wil, hoewel daar verwoesting zal wezen.

   ^10Want gij hebt den God uws heils vergeten, en niet gedacht aan den
   Rotssteen uwer sterkte; daarom zult gij wel liefelijke planten planten,
   en gij zult hem met uitlandse rankenbezetten;

   ^11Ten dage, als gij ze zult geplant hebben, zult gij die doen wassen,
   en in den morgenstond zult gij uw zaad doen bloeien; doch het zal maar
   een hoop van het gemaaide zijn, inden dag der krankheid en der
   pijnlijke smart.

   ^12Wee der veelheid der grote volken, die daar bruisen, gelijk de zeeen
   bruisen; en wee het geruis der natien, die daar ruisen, gelijk de
   geweldige wateren ruisen!

   ^13De natien zullen wel ruisen, gelijk grote wateren ruisen; doch Hij
   zal hem schelden, zo zal hij verre wegvlieden, ja, hij zal gejaagd
   worden, als het kaf der bergen van den wind, engelijk een kloot van den
   wervelwind.

   ^14Ten tijde des avonds, ziet, zo is er verschrikking, eer het morgen
   is, is hij er niet meer. Dit is het deel dergenen, die ons beroven, en
   het lot dergenen, die ons plunderen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Wee het land, dat schaduwachtig is aan de frontieren, dat aan de
   zijde der rivieren van Morenland is;

   ^2Dat gezanten zendt over de zee, en in schepen van biezen op de
   wateren! Gaat henen, gij snelle boden! tot een volk, dat getrokken is
   en geplukt, tot een volk, dat vreselijk is vandat het was en voortaan;
   een volk van regel en regel, en van vertreding, welks land de rivieren
   beroven.

   ^3Allen gij ingezetenen der wereld, en gij inwoners der aarde! als men
   de banier zal oprichten op de bergen, zult gijlieden het zien, en als
   de bazuin zal blazen, zult gijlieden hethoren.

   ^4Want alzo heeft de HEERE tot mij gezegd: Ik zal stil zijn, en zien in
   Mijn woning, als de glinsterende hitte op den regen, als een wolk des
   dauws in de hitte des oogstes;

   ^5Want voor den oogst, als de botte volkomen is, en de onrijpe druif
   rijp wordt na den bloesem, zo zal Hij de ranken met snoeimessen
   afsnijden, en de takken wegdoen, enafkappen.

   ^6Zij zullen te zamen gelaten worden den roofvogelen der bergen, en den
   dieren der aarde; en de roofvogelen zullen op hen overzomeren, en alle
   dieren der aarde zullen daaropoverwinteren.

   ^7Te dien tijd zal den HEERE der heirscharen een geschenk gebracht
   worden van het volk, dat getrokken is en geplukt, en van het volk, dat
   vreselijk is van dat het was en voortaan;een volk van regel en regel,
   en van vertreding, welks land de rivieren beroven; tot de plaats van
   den Naam des HEEREN der heirscharen, tot den berg Sion.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1De last van Egypte. Ziet, de HEERE rijdt op een snelle wolk, en Hij
   zal in Egypte komen; en de afgoden van Egypte zullen bewogen worden van
   Zijn aangezicht, en het hart derEgyptenaren zal smelten in het
   binnenste van hen.

   ^2Want Ik zal de Egyptenaren tegen de Egyptenaren verwarren, dat zij
   zullen strijden een iegelijk tegen zijn broeder, en een iegelijk tegen
   zijn naaste, stad tegen stad, koninkrijktegen koninkrijk.

   ^3En de geest der Egyptenaren zal uitgeledigd worden in het binnenste
   van hen, en hun raad zal Ik verslinden; dan zullen zij hun afgoden
   vragen, en den bezweerders, en denwaarzeggers, en den
   duivelskunstenaars.

   ^4En Ik zal de Egyptenaars besluiten in de hand van harde heren, en een
   strenge koning zal over hen heersen, spreekt de Heere HEERE der
   heirscharen.

   ^5En zij zullen de wateren uit de zee doen vergaan, en de rivier zal
   verzijpen en verdrogen.

   ^6Zij zullen ook de rivieren verre terugdrijven, zij zullen ze
   uithozen, en de gedamde stromen opdrogen; het riet en het schilf zullen
   verwelken.

   ^7Het papiergewas bij de stromen, aan de oevers der stromen, en al het
   gezaaide aan de stromen, zal verdrogen; het zal weggestoten worden, en
   niet meer zijn.

   ^8En de vissers zullen treuren, en allen, die den angel in de stromen
   werpen, zullen rouw maken; en die het werpnet uitbreiden op de wateren,
   zullen kwijnen.

   ^9En de werkers in het fijne vlas zullen beschaamd worden, ook de
   wevers van de witte stof.

   ^10En zij zullen met hun fondamenten verbrijzeld worden, allen, die
   voor loon lustige staande wateren maken.

   ^11Gewisselijk, de vorsten van Zoan zijn dwazen, de raad der wijzen,
   der raadgevers van Farao, is onvernuftig geworden; hoe kunt gijlieden
   dan zeggen tot Farao; Ik ben een zoonder wijzen, een zoon der oude
   koningen?

   ^12Waar zijn nu uw wijzen? Dat zij u nu te kennen geven of vernemen,
   wat de HEERE der heirscharen beraadslaagd heeft tegen Egypte.

   ^13De vorsten van Zoan zijn zot geworden, de vorsten van Nof zijn
   bedrogen; zij zullen ook Egypte doen dwalen, tot den uitersten hoek
   zijner stammen.

   ^14De HEERE heeft een zeer verkeerden geest ingeschonken in het midden
   van hen, en zij hebben Egypte doen dwalen in al zijn doen, gelijk een
   dronkaard zich om en om wenteltin zijn uitspuwsel.

   ^15En er zal geen werk wezen voor de Egyptenaren, hetwelk het hoofd of
   de staart, de tak of de bieze doen mag.

   ^16Te dien dage zullen de Egyptenaars zijn als de vrouwen; en zij
   zullen beven en vrezen vanwege de beweging van de hand des HEEREN der
   heirscharen, welke Hij tegen henbewegen zal.

   ^17En het land van Juda zal den Egyptenaren tot een schrik zijn; zo wie
   het vermelden zal, die zal in zichzelven bevreesd wezen vanwege den
   raad des HEEREN der heirscharen, dien Hij tegen hen beraadslaagd heeft.

   ^18Te dien dage zullen er vijf steden in Egypteland zijn, sprekende de
   spraak van Kanaan, en zwerende den HEERE der heirscharen; een zal
   genoemd zijn een stad der verstoring.

   ^19Te dien dage zal de HEERE een altaar hebben in het midden van
   Egypteland, en een opgericht teken aan haar landpalen voor den HEERE.

   ^20En het zal zijn tot een teken, en tot een getuigenis den HEERE der
   heirscharen in Egypteland, want zij zullen tot den HEERE roepen vanwege
   de verdrukkers, en Hij zal hun eenHeiland en Meester zenden, Die zal
   hen verlossen.

   ^21En de HEERE zal den Egyptenaren bekend worden, en de Egyptenaars
   zullen den HEERE kennen te dien dage; en zij zullen Hem dienen met
   slachtoffer, en spijsoffer, en zijzullen den HEERE een gelofte beloven
   en betalen.

   ^22En de HEERE zal de Egyptenaars dapper slaan, en genezen; en zij
   zullen zich tot den HEERE bekeren, en Hij zal Zich van hen verbidden
   laten, en Hij zal hen genezen.

   ^23Te dien dage zal er een gebaande weg wezen van Egypte in Assyrie,
   dat de Assyriers in Egypte, en de Egyptenaars in Assyrie komen zullen;
   en de Egyptenaars zullen met deAssyriers den Heere dienen.

   ^24Te dien dage zal Israel de derde wezen met de Egyptenaren en met de
   Assyriers, een zegen in het midden van het land.

   ^25Want de HEERE der heirscharen zal hen zegenen, zeggende: Gezegend
   zij Mijn volk, de Egyptenaars, en de Assyriers, het werk Mijner handen,
   en Israel, Mijn erfdeel! Jesaja 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1In het jaar, toen Tartan naar Asdod kwam, als hem Sargon, de koning
   van Assyrie gezonden had, toen hij krijg voerde tegen Asdod, en het
   innam;

   ^2Ter zelfder tijd sprak de HEERE, door den dienst van Jesaja, den zoon
   van Amoz, zeggende: Ga heen, en ontbind den zak van uw lendenen, en doe
   uw schoenen van uw voeten.En hij deed alzo, gaande naakt en barrevoets.

   ^3Toen zeide de HEERE: Gelijk als Mijn knecht Jesaja naakt en
   barrevoets wandelt, drie jaren, tot een teken en wonder over Egypte en
   over Morenland;

   ^4Alzo zal de koning van Assyrie voortdrijven de gevangenen der
   Egyptenaren, en de Moren, die weggevoerd zullen worden, jongen en
   ouden, naakt en barrevoets, en met blotebillen, den Egyptenaren tot
   schaamte.

   ^5En zij zullen verschrikken en beschaamd zijn van de Moren, op dewelke
   zij zagen, en van de Egyptenaars, hun roem.

   ^6En de inwoners van dit eiland zullen te dien dage zeggen: Ziet, alzo
   is het gegaan dien, op welken wij zagen, werwaarts wij henenvloden om
   hulp, om gered te worden van hetaangezicht des konings van Assyrie; hoe
   zullen wij dan ontkomen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1De last der woestijn aan de zee. Gelijk de wervelwinden in het zuiden
   henen doorgaan, zal hij uit de woestijn komen, uit een vreselijk land.

   ^2Een hard gezicht is mij te kennen gegeven: die trouweloze handelt
   trouwelooslijk, en die verstoorder verstoort; trek op, o Elam! beleger
   ze, o Media! Ik heb al haar zuchting doenophouden.

   ^3Daarom zijn mijn lendenen vol van grote krankheid, bange weeen hebben
   mij aangegrepen, gelijk de bange weeen van een, die baart; ik krom mij
   van horen, ik word ontsteldvan het aanzien.

   ^4Mijn hart dwaalt, gruwen verschrikt mij, de schemering, waar ik naar
   verlangd heb, stelt Hij mij tot beving.

   ^5Bereid de tafel, zie toe, gij wachter! eet, drink; maakt u op, gij
   vorsten, bestrijkt het schild!

   ^6Want aldus heeft de Heere tot mij gezegd: Ga heen, zet een wachter,
   laat hem aanzeggen, wat hij ziet.

   ^7En hij zag een wagen, een paar ruiters, een wagen met ezels, een
   wagen met kemels; en hij merkte zeer nauw op, met grote opmerking.

   ^8En hij riep: Een leeuw, Heere! ik sta op den wachttoren geduriglijk
   bij dag, en op mijn hoede zet ik mij ganse nachten.

   ^9En zie nu, daar komt een wagen mannen, en een paar ruiters! Toen
   antwoordde hij, en zeide: Babel is gevallen, zij is gevallen! en al de
   gesneden beelden harer goden heeft Hijverbroken tegen de aarde.

   ^10O mijn dorsing, en de tarwe mijns dorsvloers! wat ik gehoord heb van
   den HEERE der heirscharen, den God Israels, dat heb ik ulieden
   aangezegd.

   ^11De last van Duma. Men roept tot mij uit Seir: Wachter! wat is er van
   den nacht? Wachter! wat is er van den nacht?

   ^12De wachter zeide: De morgenstond is gekomen, en het is nog nacht;
   wilt gijlieden vragen, vraagt; keert weder, komt.

   ^13De last tegen Arabie. In het woud van Arabie zult gijlieden
   vernachten, o gij reizende gezelschappen van Dedanieten!

   ^14Komt den dorstige tegemoet met water; de inwoners des lands van
   Thema zijn den vluchtende met zijn brood bejegend.

   ^15Want zij vluchten voor de zwaarden, voor het uitgetrokken zwaard, en
   voor den gespannen boog, en voor de zwarigheid des krijgs.

   ^16Want alzo heeft de HEERE tot mij gezegd: Nog binnen een jaar, gelijk
   de jaren eens dagloners zijn, zo zal de heerlijkheid van Kedar ten
   ondergaan.

   ^17En het overgebleven getal der schutters, de helden der Kedarenen,
   zullen minder worden, want de HEERE, de God Israels, heeft het
   gesproken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1De last van het dal des gezichts. Wat is u nu, dat gij altegader op
   de daken klimt?

   ^2Gij, die vol van groot gedruis waart, gij woelige stad, gij, vrolijk
   huppelende stad! Uw verslagenen zijn niet verslagen met het zwaard,
   noch gestorven in den strijd.

   ^3Al uw oversten zijn te zamen weggevlucht; zij zijn van de schutters
   gebonden, allen, die in u gevonden zijn, zijn samengebonden, zij zijn
   van verre gevloden.

   ^4Daarom zeg ik: Wendt het gezicht van mij af; laat mij bitterlijk
   wenen; dringt niet aan, om mij te troosten over de verstoring der
   dochteren mijns volks.

   ^5Want het is een dag van beroering, en van vertreding, en van
   verwarring van den Heere, den HEERE der heirscharen, in het dal des
   gezicht, een dag van ontmuring des muurs, en van geschreeuw naar het
   gebergte toe.

   ^6Want Elam heeft den pijlkoker genomen, de man is op den wagen, er
   zijn ruiters; en Kir ontbloot het schild.

   ^7En het zal geschieden, dat uw uitgelezen dalen vol wagenen zullen
   zijn, en dat de ruiters zich gewisselijk zullen zetten ter poorten aan.

   ^8En hij zal het deksel van Juda ontdekken; en te dien dage zult gij
   zien naar de wapenen in het huis des wouds.

   ^9En gijlieden zult bezien de reten der stad Davids, omdat zij vele
   zijn; en gij zult de wateren des ondersten vijvers vergaderen.

   ^10Gij zult ook de huizen van Jeruzalem tellen; en gij zult huizen
   afbreken, om de muren te bevestigen.

   ^11Ook zult gij een gracht maken tussen beide de muren, voor de wateren
   des ouden vijvers; maar gij zult niet opwaarts zien op Dien, Die zulks
   gedaan heeft, noch aanmerkenDien, Die dat van verre tijden geformeerd
   heeft.

   ^12En te dien dage zal de Heere, de HEERE der heirscharen, roepen tot
   geween, en tot rouwklage, en tot kaalheid, en tot omgording des zaks.

   ^13Maar ziet, er is vreugde en blijdschap met runderen te doden, en
   schapen te kelen, vlees te eten, en wijn te drinken, en te zeggen: Laat
   ons eten en drinken, want morgen zullenwij sterven.

   ^14Maar de HEERE der heirscharen heeft Zich voor mijn oren geopenbaard,
   zeggende: Indien ulieden deze ongerechtigheid verzoend wordt, totdat
   gij sterft! zegt de Heere, deHEERE der heirscharen.

   ^15Alzo zegt de Heere, de HEERE der heirscharen: Ga heen, ga in tot
   dien schatmeester, tot Sebna, den hofmeester, en spreek:

   ^16Wat hebt gij hier, of wien hebt gij hier, dat gij u hier een graf
   uitgehouwen hebt als die zijn graf in de hoogte uithouwt, die een
   woning voor zich op een rotssteen laat aftekenen?

   ^17Zie, de HEERE zal u wegwerpen met een mannelijke wegwerping, en Hij
   zal u ganselijk overdekken.

   ^18Hij zal u gewisselijk voortrollen, gelijk men een bal rolt, in een
   land, wijd van begrip; aldaar zult gij sterven, en aldaar zullen uw
   heerlijke wagenen zijn, o gij schandvlek van hethuis uws heren!

   ^19En Ik zal u afstoten van uw staat, en van uw stand zal Hij u
   verstoren.

   ^20En het zal te dien dage geschieden, dat Ik Mijn knecht, Eljakim, den
   zoon van Hilkia, roepen zal.

   ^21En Ik zal hem met uw rok bekleden, en Ik zal hem met uw gordel
   sterken, en uw heerschappij zal Ik in zijn hand geven; en hij zal den
   inwoneren te Jeruzalem en den huize vanJuda tot een vader zijn.

   ^22En Ik zal den sleutel van het huis van David op zijn schouder
   leggen; en hij zal opendoen, en niemand zal sluiten, en hij zal
   sluiten, en niemand zal opendoen.

   ^23En Ik zal hem als een nagel inslaan in een vaste plaats; en hij zal
   wezen tot een stoel der eer voor het huis zijns vaders.

   ^24En men zal aan hem hangen alle heerlijkheid van het huis zijns
   vaders, der uitspruitelingen en der afkomelingen, ook alle kleine
   vaten, van de vaten der bekers af, zelfs tot al devaten der flessen.

   ^25Te dien dage, spreekt de HEERE der heirscharen, zal die nagel, die
   aan een vaste plaats gestoken was, weggenomen worden; en hij zal
   afgehouwen worden, en hij zal vallen, en de last, die daaraan is, zal
   afgesneden worden; want de HEERE heeft het gesproken. Jesaja 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1De last van Tyrus. Huilt, gij schepen van Tarsis! want zij is
   verwoest, dat er geen huis meer is, dat niemand er meer ingaat; uit het
   land Chittim is het aan hen openbaargeworden.

   ^2Zwijgt, gij inwoners des eilands! gij, die de kooplieden van Sidon,
   over zee varende, vervulden,

   ^3En wiens inkomst was het zaad van Sichor over de grote wateren, de
   oogst der rivier; en zij was de markt der heidenen.

   ^4Word beschaamd, o Sidon! want de zee spreekt, ja, de sterkte der zee,
   zeggende: Ik heb geen barensnood gehad, ik heb ook niet gebaard, en ik
   heb geen jongelingen grootgemaakt, en geen jonge dochters opgebracht.

   ^5Gelijk als geweest is de tijding van Egypte, zal men ook in weedom
   zijn, als men van Tyrus horen zal.

   ^6Vaart over naar Tarsis, huilt, gij inwoners des eilands!

   ^7Is dit uw vrolijk huppelende stad? welker oudheid wel van oude dagen
   af is; maar haar eigen voeten zullen haar verre wegdragen, om in
   vreemdelingschap te verkeren.

   ^8Wie heeft dit beraadslaagd over Tyrus, die kronende stad, welker
   kooplieden vorsten zijn, welker handelaars de heerlijkste in het land
   zijn?

   ^9De HEERE der heirscharen heeft het beraadslaagd, opdat Hij ontheilige
   de hovaardij van alle sieraad, om al de heerlijksten der aarde
   verachtelijk te maken.

   ^10Ga door naar uw land, als een rivier, gij dochter van Tarsis! er is
   geen gordel meer.

   ^11Hij heeft Zijn hand uitgestrekt over de zee, Hij heeft de
   koninkrijken beroerd; de HEERE heeft bevel gegeven tegen Kanaan, om
   haar sterkten te verdelgen.

   ^12En Hij heeft gezegd: Gij zult niet meer vrolijk huppelen, o gij
   verdrukte maagd, gij dochter van Sidon! Naar Chittim toe, maak u op,
   vaar over; ook zult gij aldaar geen rust hebben.

   ^13Ziet, het land der Chaldeen; dit volk was er niet; Assur heeft het
   gefondeerd voor degenen, die in de wildernissen woonden; zij richtten
   hun sterkten op, en bouwden hun paleizen, maar Hij heeft het tot een
   vervallen hoop gesteld.

   ^14Huilt, gij schepen van Tarsis! want ulieder sterkte is verstoord.

   ^15En het zal geschieden te dien dage, dat Tyrus zal vergeten worden
   zeventig jaren, gelijk eens konings dagen; maar ten einde van zeventig
   jaren zal in Tyrus als een hoerenliedzijn:

   ^16Neem de harp, ga in de stad rondom, gij vergeten hoer! speel wel,
   zing veel liederen, opdat uwer gedacht worde!

   ^17Want het zal geschieden ten einde van zeventig jaren, dat de HEERE
   Tyrus zal bezoeken, en dat zij wederkeren zal tot haar hoerenloon, en
   zij zal hoererij bedrijven met allekoninkrijken der aarde, die op den
   aardbodem zijn.

   ^18En haar koophandel en haar hoerenloon zal den HEERE heilig zijn, het
   zal niet ten schat vergaderd noch opgesloten worden; maar haar
   koophandel zal wezen voor hen, dievoor den HEERE wonen, opdat zij eten
   tot verzadiging, en dat zij durig deksel hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Ziet, de HEERE maakt het land ledig, en Hij maakt het woest; en Hij
   keert deszelfs gestaltenis om, en Hij verstrooit zijn inwoners.

   ^2En gelijk het volk, alzo zal de priester wezen; gelijk de knecht,
   alzo zijn heer; gelijk de dienstmaagd, alzo haar vrouw; gelijk de
   koper, alzo de verkoper; gelijk de lener, alzo deontlener; gelijk de
   woekeraar, alzo die, van welken hij woeker ontvangt.

   ^3Dat land zal ganselijk ledig gemaakt worden, en het zal ganselijk
   beroofd worden; want de HEERE heeft dit woord gesproken.

   ^4Het land treurt, het verwelkt; het aardrijk kweelt, het verwelkt; de
   hoogsten van het volk des lands kwelen.

   ^5Want het land is bevlekt vanwege zijn inwoners; want zij overtreden
   de wetten, zij veranderen de inzettingen, zij vernietigen het eeuwig
   verbond.

   ^6Daarom verteert de vloek het land, en die daarin wonen, zullen
   verwoest worden; daarom zullen de inwoners des lands verbrand worden,
   en er zullen weinig mensen overblijven.

   ^7De most treurt, de wijnstok kweelt, allen die blijhartig waren,
   zuchten.

   ^8De vreugde der trommelen rust; het geluid der vrolijk huppelenden
   houdt op, de vreugde der harp rust.

   ^9Zij zullen geen wijn drinken met gezang; de sterke drank zal bitter
   zijn dengenen, die hem drinken.

   ^10De woeste stad is verbroken, al de huizen staan gesloten, dat er
   niemand inkomen kan.

   ^11Er is een klagelijk geroep op de straten, om des wijns wil; alle
   blijdschap is verduisterd, de vreugde des lands is heengevaren.

   ^12Verwoesting is in de stad overgebleven, en met gekraak wordt de
   poort in stukken verbroken.

   ^13Want in het binnenste van het land, in het midden dezer volken, zal
   het alzo wezen, gelijk de afschudding des olijfbooms, gelijk de
   nalezingen, wanneer de wijnoogst geeindigdis.

   ^14Die zullen hun stem opheffen, zij zullen vrolijk zingen; vanwege de
   heerlijkheid des HEEREN zullen zij juichen van de zee af.

   ^15Daarom eert den HEERE in de valleien, in de eilanden der zee den
   Naam des HEEREN, des Gods van Israel.

   ^16Van het uiterste einde der aarde horen wij psalmen, tot
   verheerlijking des Rechtvaardigen. Doch nu zeg ik: Ik word mager, ik
   word mager, wee mij! de trouwelozen handelentrouwelooslijk, en met
   trouweloosheid handelen de trouwelozen trouwelooslijk.

   ^17De vrees, en de kuil, en de strik over u, o inwoners des lands!

   ^18En het zal geschieden, zo wie voor de stem der vreze vlieden zal,
   die zal in den kuil vallen; en die uit den kuil opklimt, die zal in den
   strik gevangen worden; want de sluizen in dehoogte zijn opengedaan, en
   de fondamenten der aarde zullen beven.

   ^19De aarde zal ganselijk verbroken worden, de aarde zal ganselijk
   vaneen gescheurd worden, de aarde zal ganselijk bewogen worden.

   ^20De aarde zal ganselijk waggelen, gelijk een dronkaard, en zij zal
   heen en weder bewogen worden, gelijk een nachthut; en haar overtreding
   zal zwaar op haar zijn, en zij zalvallen, en niet weder opstaan.

   ^21En het zal geschieden te dien dage, dat de HEERE bezoeking doen zal
   over de heirscharen des hogen in de hoogte, en over de koningen des
   aardbodems op den aardbodem.

   ^22En zij zullen samenvergaderd worden, gelijk de gevangenen in een
   put, en zij zullen besloten worden in een gevangenis, maar na vele
   dagen weder bezocht worden.

   ^23En de maan zal schaamrood worden, en de zon zal beschaamd worden,
   als de HEERE der heirscharen regeren zal op den berg Sion en te
   Jeruzalem, en voor zijn oudsten zalheerlijkheid zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1HEERE! Gij zijt mijn God, U zal ik verhogen, Uw Naam zal ik loven,
   want Gij hebt wonder gedaan; Uw raadslagen van verre zijn waarheid en
   vastigheid.

   ^2Want Gij hebt van de stad een steenhoop gemaakt; de vaste stad tot
   een vervallen hoop; het paleis der vreemdelingen, dat het geen stad
   meer zij, in eeuwigheid zal zij nietherbouwd worden.

   ^3Daarom zal U een machtig volk eren, de stad der tirannische volken
   zal U vrezen.

   ^4Want Gij zijt den arme een Sterkte geweest, een Sterkte den
   nooddruftige, als hem bange was; een Toevlucht tegen den vloed, een
   Schaduw tegen de hitte; want het blazen dertirannen is als een vloed
   tegen een wand.

   ^5Gelijk de hitte in een dorre plaats, zult Gij de onstuimigheid der
   vreemdelingen nederdrukken; gelijk de hitte door de schaduw ener dikke
   wolk, zal het gezang der tirannenvernederd worden.

   ^6En de HEERE der heirscharen zal op dezen berg allen volken een vetten
   maaltijd maken, een maaltijd van reinen wijn, van vet vol mergs, van
   reine wijnen, die gezuiverd zijn.

   ^7En Hij zal op dezen berg verslinden het bewindsel des aangezichts,
   waarmede alle volken bewonden zijn, en het deksel, waarmede alle natien
   bedekt zijn.

   ^8Hij zal den dood verslinden tot overwinning, en de Heere HEERE zal de
   tranen van alle aangezichten afwissen; en Hij zal de smaadheid Zijns
   volks van de ganse aardewegnemen; want de HEERE heeft het gesproken.

   ^9En men zal te dien dage zeggen: Ziet, Deze is onze God; wij hebben
   Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de HEERE, wij hebben
   Hem verwacht, wij zullen onsverheugen en verblijden in Zijn zaligheid.

   ^10Want de hand des HEEREN zal op dezen berg rusten; maar Moab zal
   onder Hem verdorst worden, gelijk het stro verdorst wordt tot mest.

   ^11En Hij zal Zijn handen uitbreiden in het midden van hen, gelijk als
   een zwemmer die uitbreidt om te zwemmen, en Hij zal hun hoogmoed
   vernederen met de lagen hunnerhanden.

   ^12En Hij zal de hoge vesten uwer muren buigen, vernederen, ja, Hij zal
   ze ter aarde tot het stof toe doen reiken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Te dien dage zal dit lied gezongen worden in het land van Juda; Wij
   hebben een sterke stad, God stelt heil tot muren en voorschansen.

   ^2Doet de poorten open, dat het rechtvaardige volk daarin ga, hetwelk
   de getrouwigheden bewaart.

   ^3Het is een bevestigd voornemen, Gij zult allerlei vrede bewaren, want
   men heeft op U vertrouwd.

   ^4Vertrouwt op den HEERE tot in der eeuwigheid; want in den Heere HEERE
   is een eeuwige rotssteen.

   ^5Want Hij buigt de hooggezetenen neder, de verheven stad; Hij
   vernedert ze, Hij vernedert ze tot de aarde toe, Hij doet ze tot aan
   het stof reiken.

   ^6De voet zal ze vertreden, de voeten des ellendigen, de treden der
   armen.

   ^7Het pad des rechtvaardigen is geheel effen, den gang des
   rechtvaardigen weegt Gij recht.

   ^8Wij hebben ook in den weg Uwer gerichten, U, o HEERE! verwacht; tot
   Uw Naam en tot Uw gedachtenis is de begeerte onzer ziel.

   ^9Met mijn ziel heb ik U begeerd in den nacht, ook zal ik met mijn
   geest, die in het binnenste van mij is, U vroeg zoeken; want wanneer Uw
   gerichten op de aarde zijn, zo leren deinwoners der wereld
   gerechtigheid.

   ^10Wordt den goddeloze genade bewezen, hij leert evenwel geen
   gerechtigheid, hij drijft onrecht in een gans richtig land, en hij ziet
   de hoogheid des HEEREN niet aan.

   ^11HEERE! is Uw hand verhoogd, zij zien het niet; maar zij zullen het
   zien, en beschaamd worden, vanwege den ijver over Uw volk, ook zal het
   vuur Uw wederpartijders verteren.

   ^12HEERE! Gij zult ons vrede bestellen, want Gij hebt ons ook al onze
   zaken uitgericht.

   ^13HEERE, onze God! andere heren, behalve Gij, hebben over ons
   geheerst; doch door U alleen gedenken wij Uws Naams.

   ^14Dood zijnde zullen zij niet weder leven, overleden zijnde zullen zij
   niet opstaan; daarom hebt Gij hen bezocht, en hebt hen verdelgd, en Gij
   hebt al hun gedachtenis doen vergaan.

   ^15Gij, o HEERE! hadt dit volk vermeerderd, Gij hadt dit volk
   vermeerderd; Gij waart verheerlijkt geworden; maar Gij hebt hen in al
   de einden des aardrijks verre weggedaan.

   ^16HEERE! in benauwdheid hebben zij U bezocht; zij hebben hun stil
   gebed uitgestort, als Uw tuchtiging over hen was.

   ^17Gelijk een bevruchte vrouw, als zij nadert tot het baren, smarten
   heeft, en schreeuwt in haar weeen, alzo zijn wij geweest, o HEERE!
   vanwege Uw aangezicht.

   ^18Wij waren bevrucht, wij hadden de smarten, maar wij hebben niet dan
   wind gebaard; wij deden het land geen behoudenis aan, en de inwoners
   der wereld vielen niet neder.

   ^19Uw doden zullen leven, ook mijn dood lichaam, zij zullen opstaan;
   waakt op en juicht, gij, die in het stof woont! want uw dauw zal zijn
   als een dauw der moeskruiden, en het landzal de overledenen uitwerpen.

   ^20Ga henen, mijn volk! ga in uw binnenste kamers, en sluit uw deuren
   na u toe; verberg u als een klein ogenblik, totdat de gramschap overga.

   ^21Want ziet, de HEERE zal uit Zijn plaats uitgaan, om de
   ongerechtigheid van de inwoners der aarde over hen te bezoeken; en de
   aarde zal haar bloed ontdekken, en zal haardoodgeslagenen niet langer
   bedekt houden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Te dien dage zal de HEERE met Zijn hard, en groot, en sterk zwaard
   bezoeken den Leviathan, de langwemelende slang, ja, den Leviathan, de
   kromme slomme slang; en Hij zalden draak, die in de zee is, doden.

   ^2Te dien dage zal er een wijngaard van roden wijn zijn; zingt van
   denzelven bij beurte.

   ^3Ik, de HEERE, behoede dien, alle ogenblik zal Ik hem bevochtigen;
   opdat de vijand hem niet bezoeke, zal Ik hem bewaren nacht en dag.

   ^4Grimmigheid is bij Mij niet; wie zou Mij als een doorn en distel in
   oorlog stellen, dat Ik tegen hem zou aanvallen, en hem te gelijk
   verbranden zou?

   ^5Of hij moest Mijn sterkte aangrijpen, hij zal vrede met Mij maken;
   vrede zal hij met Mij maken.

   ^6In de toekomende zal Jakob wortelen schieten, Israel zal bloeien en
   groeien; en zij zullen de wereld met inkomsten vervullen.

   ^7Heeft Hij hem geslagen, gelijk Hij dien geslagen heeft, die hem
   sloeg? Is hij gedood, gelijk zijn gedoden gedood zijn geworden?

   ^8Met mate hebt Gij met hem getwist, wanneer Gij hem wegstiet; als Hij
   hem wegnam door Zijn harden wind, in den dag des oostenwinds.

   ^9Daarom zal daardoor de ongerechtigheid van Jakob verzoend worden, en
   dit is de ganse vrucht, dat Hij deszelfs zonde zal wegdoen, wanneer Hij
   al de stenen des altaar makenzal als verstrooide kalkstenen, de bossen
   en de zonnebeelden zullen niet bestaan.

   ^10Want de vaste stad zal eenzaam, de woonstede zal verstoten en
   verlaten worden, gelijk een woestijn; daar zullen de kalveren weiden,
   en daar zullen zij nederliggen, en zullenhaar takken verslinden.

   ^11Als haar takken verdord zullen zijn, zullen zij afgebroken worden,
   en de vrouwen, komende, zullen ze aansteken; want het is geen volk van
   enig verstand; daarom zal Hij, Die hetgemaakt heeft, Zich deszelven
   niet ontfermen, en Die het geformeerd heeft, zal aan hetzelve geen
   genade bewijzen.

   ^12En het zal te dien dage geschieden, dat de HEERE dorsen zal, van den
   stroom der rivier af tot aan de rivier van Egypte; doch gijlieden zult
   opgelezen worden, een bij een, o gijkinderen Israels!

   ^13En het zal te dien dage geschieden, dat er met een grote bazuin
   geblazen zal worden; dan zullen die komen, die in het land van Assur
   verloren zijn, en de heengedrevenen in hetland van Egypte; en zij
   zullen den HEERE aanbidden op den heiligen berg te Jeruzalem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Wee de hovaardige kroon der dronkenen van Efraim, welker heerlijk
   sieraad is een afvallende bloem, die daar is op het hoofd der zeer
   vette vallei, der geslagenen van den wijn.

   ^2Ziet, de Heere heeft een sterke en machtige, er is gelijk een
   hagelvloed, een poort des verderfs; gelijk een vloed der sterke
   wateren; die overvloeien, zal Hij ze ter aardenederwerpen met de hand.

   ^3De hovaardige kronen der dronkenen van Efraim zullen met voeten
   vertreden worden.

   ^4En de afvallende bloem zijns heerlijken sieraads, die op het hoofd
   der zeer vette vallei is, zal zijn gelijk een vroegrijpe vrucht voor
   den zomer, welke, wanneer ze iemand ziet, terwijl zij nog in zijn hand
   is, slokt hij ze op.

   ^5Te dien dage zal de HEERE der heirscharen tot een heerlijke Kroon en
   tot een sierlijken Krans zijn den overgeblevenen Zijns volks.

   ^6En tot een Geest des oordeels dien, die ten oordeel zit, en tot een
   sterkte dengenen, die den strijd afkeren tot de poort toe.

   ^7En ook dwalen dezen van den wijn, en zij dolen van den sterken drank;
   de priester en de profeet dwalen van den sterken drank; zij zijn
   verslonden van den wijn, zij dolen vansterken drank; zij dwalen in het
   gezicht; zij waggelen in het gericht.

   ^8Want alle tafels zijn vol van uitspuwsel en van drek, zodat er geen
   plaats schoon is.

   ^9Wien zou Hij dan de kennis leren, en wien zou Hij het gehoorde te
   verstaan geven? Den gespeenden van de melk, den afgetrokkenen van de
   borsten?

   ^10Want het is gebod op gebod, gebod op gebod, regel op regel, regel op
   regel, hier een weinig, daar een weinig.

   ^11Daarom zal Hij door belachelijke lippen, en door een andere tong tot
   dit volk spreken;

   ^12Tot dewelken Hij gezegd heeft: Dit is de rust, geeft den moeden
   rust, en dit is de verkwikking; doch zij hebben niet willen horen.

   ^13Zo zal hun het woord des HEEREN zijn; gebod op gebod, gebod op
   gebod, regel op regel, regel op regel, hier een weinig, daar een
   weinig; opdat zij heengaan, en achterwaartsvallen, en verbreken, en
   verstrikt en gevangen worden.

   ^14Daarom, hoort des HEEREN woord, gij bespotters, gij heersers over
   dit volk, dat te Jeruzalem is!

   ^15Omdat gijlieden zegt: Wij hebben een verbond met den dood gemaakt,
   en met de hel hebben wij een voorzichtig verdrag gemaakt; wanneer de
   overvloeiende gesel doortrekkenzal, zal hij tot ons niet komen; want
   wij hebben de leugen ons tot een toevlucht gesteld, en onder de
   valsheid hebben wij ons verborgen.

   ^16Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik leg een grondsteen in
   Sion, een beproefden steen, een kostelijken hoeksteen, die wel vast
   gegrondvest is; wie gelooft, die zal niethaasten.

   ^17En Ik zal het gericht stellen naar het richtsnoer, en de
   gerechtigheid naar het paslood; en de hagel zal de toevlucht der leugen
   wegvagen, en de wateren zullen de schuilplaatsoverlopen.

   ^18En ulieder verbond met den dood zal te niet worden, en uw
   voorzichtig verdrag met de hel zal niet bestaan; wanneer de
   overvloeiende gesel doortrekken zal, dan zult gijliedenvan denzelven
   vertreden worden.

   ^19Van den tijd af, als hij doortrekt, zal hij ulieden wegnemen, want
   allen morgen zal hij doortrekken, bij dag en bij nacht; en het zal
   geschieden, dat het gerucht te verstaan, enkelberoering wezen zal.

   ^20Want het bed zal korter zijn, dan dat men zich daarop uitstrekken
   kunne; en het deksel zal te smal wezen, als men zich daaronder voegt.

   ^21Want de HEERE zal Zich opmaken, gelijk op den berg Perazim, Hij zal
   beroerd zijn, gelijk in het dal van Gibeon, om Zijn werk te doen, Zijn
   werk zal vreemd zijn; en om Zijn daadte doen, Zijn daad zal vreemd
   zijn!

   ^22Nu dan, drijft den spot niet, opdat uw banden niet vaster gemaakt
   worden; want ik heb van den Heere HEERE der heirscharen gehoord een
   verdelging, ja, een, die vast beslotenis over het ganse land.

   ^23Neemt ter ore en hoort mijn stem, merkt op en hoort mijn rede!

   ^24Ploegt de ploeger den gehelen dag om te zaaien? Opent en egt hij
   zijn land den gehelen dag?

   ^25Is het niet alzo? Wanneer hij het bovenste van hetzelve effen
   gemaakt heeft, dan strooit hij wikken, en spreidt komijn, of hij werpt
   er van de beste tarwe in, of uitgelezen gerst, ofspelt, elk aan zijn
   plaats.

   ^26En zijn God onderricht hem van de wijze, Hij leert hem.

   ^27Want men dorst de wikken niet met den dorswagen, en men laat het
   wagenrad niet rondom over het komijn gaan; maar de wikken slaat men uit
   met een staf, en het komijn meteen stok;

   ^28Het brood koren moet verbrijzeld worden, maar hij dorst het niet
   geduriglijk dorsende; noch hij breekt het met het wiel zijn wagens,
   noch hij verbrijzelt het met zijn paarden.

   ^29Zulks komt ook voort van den HEERE der heirscharen; Hij is
   wonderlijk van raad, Hij is groot van daad.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Wee Ariel, Ariel! de stad, waarin David gelegerd heeft; doet jaar tot
   jaar; laat ze feestofferen slachten.

   ^2Evenwel zal Ik Ariel beangstigen, en er zal treuring en droefheid
   wezen, en die stad zal Mij gelijk Ariel zijn.

   ^3Want Ik zal een leger in het rond om u slaan, en Ik zal u belegeren
   met bolwerken, en Ik zal vestingen tegen u opwerpen.

   ^4Dan zult gij vernederd worden, gij zult uit de aarde spreken, en uw
   spraak zal uit het stof zachtjes voortkomen; en uw stem zal zijn uit de
   aarde als van een tovenaar, en uw spraakzal uit het stof piepen.

   ^5En de menigte uwer vreemde soldaten zal zijn gelijk dun stof, en de
   menigte der tirannen als voorbijvliegend kaf; en het zal in een
   ogenblik haastelijk geschieden.

   ^6Gij zult van den HEERE der heirscharen bezocht worden met donder, en
   met aardbeving, en groot geluid, met wervelwind, en onweder, en de vlam
   eens verterenden vuurs.

   ^7En gelijk de droom van een nachtgezicht is, alzo zal de veelheid
   aller heidenen zijn, die tegen Ariel strijden zullen; zelfs allen, die
   tegen haar en haar vestingen strijden, en haarbeangstigen zullen.

   ^8Het zal alzo zijn, gelijk wanneer een hongerige droomt, en ziet, hij
   eet; maar als hij ontwaakt, zo is zijn ziel ledig; of, gelijk als
   wanneer een dorstige droomt, en ziet, hij drinkt; maarals hij ontwaakt,
   ziet, zo is hij nog mat, en zijn ziel is begerig; alzo zal de menigte
   aller heidenen zijn, die tegen den berg Sion krijgen.

   ^9Zij vertoeven, daarom verwondert u; zij zijn vrolijk, derhalve roept
   gijlieden; zij zijn dronken, maar niet van wijn; zij waggelen, maar
   niet van sterken drank.

   ^10Want de HEERE heeft over ulieden uitgegoten een geest des diepen
   slaaps, en Hij heeft uw ogen toegesloten; de profeten, en uw hoofden,
   en de zieners heeft Hij verblind.

   ^11Daarom is ulieden alle gezicht geworden als de woorden van een
   verzegeld boek, hetwelk men geeft aan een, die lezen kan, zeggende:
   Lees toch dit; en hij zegt: Ik kan niet, want het is verzegeld.

   ^12Of men geeft het boek aan een, die niet lezen kan, zeggende: Lees
   toch dit; en hij zegt: Ik kan niet lezen.

   ^13Want de Heere heeft gezegd: Daarom dat dit volk tot Mij nadert met
   zijn mond, en zij Mij met hun lippen eren, doch hun hart verre van Mij
   doen; en hun vreze, waarmede zij Mijvrezen, mensengeboden zijn, die hun
   geleerd zijn;

   ^14Daarom, ziet, Ik zal voorts wonderlijk handelen met dit volk,
   wonderlijk en wonderbaarlijk; want de wijsheid zijner wijzen zal
   vergaan, en het verstand zijner verstandigen zal zichverbergen.

   ^15Wee dengenen, die zich diep versteken willen voor den HEERE, hun
   raad verbergende; en welker werken in duisterheid geschieden, en zij
   zeggen: Wie ziet ons, en wie kentons?

   ^16Ulieder omkeren is, alsof de pottenbakker geacht werd als leem, dat
   het maaksel zeide van zijn maker: Hij heeft mij niet gemaakt; en het
   geformeerde vat van zijn pottenbakkerzeide: Hij verstaat het niet.

   ^17Is het niet nog om een klein weinig, dat de Libanon in een
   vruchtbaar veld zal veranderd worden, en het vruchtbare veld voor een
   woud geacht zal worden?

   ^18En te dien dage zullen de doven horen de woorden des Boeks; en de
   ogen der blinden, zijnde uit de donkerheid en uit de duisternis, zullen
   zien.

   ^19En de zachtmoedigen zullen vreugde op vreugde hebben in den HEERE;
   en de behoeftigen onder de mensen zullen zich in de Heilige Israels
   verheugen.

   ^20Wanneer de tiran een einde zal hebben, en dat het met den bespotter
   uit zal zijn, en dat allen, die tot ongerechtigheid waken, uitgeroeid
   zullen zijn;

   ^21Die een mens schuldig maken om een woord, en leggen dien strikken,
   die hen bestraft in de poort; en die den rechtvaardige verdrijven in
   het woeste.

   ^22Daarom zegt de HEERE, Die Abraham verlost heeft, tot het huis van
   Jakob alzo: Jakob zal nu niet meer beschaamd worden, en nu zal zijn
   aangezicht niet meer bleek worden;

   ^23Want als hij zijn kinderen, het werk Mijner handen, zien zal in het
   midden van hen, zullen zij Mijn Naam heiligen; en zij zullen den
   Heilige Jakobs heiligen, en den God van Israelvrezen.

   ^24En die dwalende van geest zijn, zullen tot verstand komen, en de
   murmureerders zullen de lering aannemen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Wee den kinderen, die afvallen, spreekt de HEERE, om een raadslag te
   maken, maar niet uit Mij, en om zich met een bedekking te bedekken,
   maar niet uit Mijn Geest, omzonde tot zonde te doen;

   ^2Die gaan, om af te trekken in Egypte, en vragen Mijn mond niet; om
   zich te sterken met de macht van Farao, en om hun toevlucht te nemen
   onder de schaduw van Egypte.

   ^3Want de sterkte van Farao zal ulieden tot schaamte zijn, en die
   toevlucht onder de schaduw van Egypte tot schande.

   ^4Wanneer zijn vorsten zullen geweest zijn tot Zoan, en zijn gezanten
   zullen gekomen zijn tot nabij Chanes;

   ^5Hij zal hen allen beschaamd maken door een volk, dat hun geen nut kan
   doen, noch tot hulp, noch tot voordeel, maar tot schande en ook tot
   smaadheid zijn zal.

   ^6De last der beesten, van het zuiden, naar het land des angstes, en
   der benauwdheid, van waar de sterke leeuw en de oude leeuw is, de
   basilisk en de vurige vliegende draak;hun goederen zullen zij voeren op
   den rug der veulens, en hun schatten op de bulten der kemelen, tot het
   volk, dat hun geen nut doen zal.

   ^7Want Egypte zal ijdellijk en te vergeefs helpen; daarom heb Ik
   hierover geroepen; Stilzitten zal hun sterkte zijn.

   ^8Nu dan, ga henen, schrijf voor hen op een tafel, en teken het in een
   boek, opdat het blijve tot den laatsten dag, voor altoos, tot in
   eeuwigheid.

   ^9Want het is een wederspannig volk; het zijn leugenachtige kinderen;
   kinderen, die des HEEREN wet niet horen willen.

   ^10Die daar zeggen tot de zieners: Ziet niet; en tot de schouwers:
   Schouwt ons niet, wat recht is; spreekt tot ons zachte dingen, schouwt
   ons bedriegerijen.

   ^11Wijkt af van den weg, maakt u van de baan; laat den Heilige Israels
   van ons ophouden!

   ^12Daarom, zo zegt de Heilige Israels: Omdat gijlieden dit woord
   verwerpt, en vertrouwt op onderdrukking en verkeerdheid, en steunt
   daarop:

   ^13Daarom zal ulieden deze misdaad zijn gelijk een vallende scheur,
   uitwaarts gebogen in een hogen muur, welks breuk haastelijk in een
   ogenblik komen zal.

   ^14Ja, Hij zal ze verbreken, gelijk een pottenbakkerskruik verbroken
   wordt; in het brijzelen zal Hij niet verschonen; alzo dat van haar
   verbrijzeling niet een scherf zal gevondenworden, om vuur uit den haard
   te nemen, of om water te scheppen uit een gracht.

   ^15Want alzo zegt de Heere HEERE, de Heilige Israels: Door wederkering
   en rust zoudt gijlieden behouden worden, in stilheid en in vertrouwen
   zou uw sterkte zijn; doch gij hebt nietgewild.

   ^16En gij zegt: Neen, maar op paarden zullen wij vlieden; daarom zult
   gij vlieden! En: Op snelle paarden zullen wij rijden; daarom zullen uw
   vervolgers ook snel zijn!

   ^17Een duizend van het schelden van een enige, van het schelden van
   vijf zult gij allen vlieden; totdat gij overgelaten wordt, gelijk een
   mast op den top van een berg, en als eenbanier op een heuvel.

   ^18En daarom zal de HEERE wachten, opdat Hij u genadig zij, en daarom
   zal Hij verhoogd worden, opdat Hij Zich over ulieden ontferme, want de
   HEERE is een God des gerichts;welgelukzalig zijn die allen, die Hem
   verwachten.

   ^19Want het volk zal in Sion wonen, te Jeruzalem; gij zult ganselijk
   niet wenen; gewisselijk zal Hij u genadig zijn op de stem uws geroeps;
   zo haast Hij die horen zal, zal Hij uantwoorden.

   ^20De Heere zal ulieden wel brood der benauwdheid, en wateren der
   verdrukking geven; maar uw leraars zullen niet meer als met vleugelen
   wegvliegen, maar uw ogen zullen uwleraars zien;

   ^21En uw oren zullen horen het woord desgenen, die achter u is,
   zeggende: Dit is de weg, wandelt in denzelven; als gij zoudt afwijken
   ter rechterhand of ter linkerhand.

   ^22En gijlieden zult voor onrein houden het deksel uwer zilveren
   gesneden beelden, en het overtreksel uwer gouden gegoten beelden; gij
   zult ze wegwerpen gelijk een maanstondigkleed, en tot elk van die
   zeggen: Henen uit!

   ^23Dan zal Hij uw zaad, waarmede gij het land bezaaid hebt, regen
   geven, en brood van des lands inkomen, en hetzelve zal vet en smoutig
   zijn; uw vee zal te dien dage in een wijdelandouwe weiden.

   ^24En de ossen, en ezelveulens, die het land bouwen, zullen zuiver
   voeder eten, hetwelk verschud is met de werpschoffel en met de wan.

   ^25En er zullen op allen hogen berg, en op allen verhevenen heuvel
   beekjes en watervlieten zijn, in den dag der grote slachting, wanneer
   de torens vallen zullen.

   ^26En het licht der maan zal zijn als het licht der zon, en het licht
   der zon zal zevenvoudig zijn als het licht van zeven dagen; ten dage
   als de HEERE de breuk Zijns volks zalverbinden, en de wonde, waarmede
   het geslagen is, genezen.

   ^27Ziet, de Naam des HEEREN komt van verre, Zijn toorn brandt, en de
   last is zwaar; Zijn lippen zijn vol gramschap, en Zijn tong, als een
   verterend vuur;

   ^28En Zijn adem is als een overlopende beek, die tot aan den hals toe
   raakt; om de heidenen te schudden met een schudding der ijdelheid, en
   als een misleidende toom in dekinnebakkens der volken.

   ^29Er zal een lofzang bij ulieden zijn, gelijk in den nacht, wanneer
   het feest geheiligd wordt; en blijdschap des harten, gelijk van een,
   die met pijpen wandelt, om te komen tot denberg des HEEREN, tot den
   Rotssteen van Israel.

   ^30En de HEERE zal Zijn heerlijke stem doen horen, en de nederlating
   Zijns arms doen zien, met grimmigheid van toorn, en een vlam van
   verterend vuur, stralen, en een vloed, enhagelstenen.

   ^31Want door de stem des HEEREN zal Assur te morzel geslagen worden,
   die met de roede sloeg.

   ^32En alwaar die gegrondveste staf doorgegaan zal zijn (op welken de
   HEERE dien zal hebben doen rusten), daar zal men met trommelen en
   harpen zijn; want met bewegendebestrijdingen zal Hij tegen hen
   strijden.

   ^33Want Tofeth is van gisteren bereid; ja, hij is ook voor den koning
   bereid; Hij heeft hem diep en wijd gemaakt, het vuur en hout van zijn
   brandstapel is veel; de adem des HEERENzal hem aansteken als een
   zwavelstroom. Jesaja 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Wee dengenen, die in Egypte om hulp aftrekken, en steunen op paarden,
   en vertrouwen op wagenen, omdat er vele zijn, en op ruiters, omdat die
   zeer machtig zijn; en zien niet opden Heilige Israels, en zoeken den
   HEERE niet.

   ^2Nochtans is Hij ook wijs, en Hij doet het kwaad komen, en trekt Zijn
   woorden niet terug; maar Hij zal Zich opmaken tegen het huis der
   boosdoeners, en tegen de hulp dergenen, die ongerechtigheid werken.

   ^3Want de Egyptenaren zijn mensen, en geen God, en hun paarden zijn
   vlees, en geen geest; en de HEERE zal Zijn hand uitstrekken, dat de
   helper struikelen zal, en die geholpenwordt, zal nedervallen, en zij
   zullen al te zamen te niet komen.

   ^4Want alzo heeft de HEERE tot mij gezegd: Gelijk als een leeuw, en een
   jonge leeuw over zijn roof brult, wanneer schoon een volle menigte der
   herderen samengeroepen wordttegen hem, verschrikt hij voor hun stem
   niet, en vernedert zich niet vanwege hun veelheid; alzo zal de HEERE
   der heirscharen nederdalen, om te strijden voor den berg Sions envoor
   haar heuvel.

   ^5Gelijk vliegende vogelen, alzo zal de HEERE der heirscharen Jeruzalem
   beschutten, beschuttende zal Hij haar ook verlossen, doorgaande zal Hij
   haar ook uithelpen.

   ^6Bekeert u tot Hem, van Denwelken de kinderen Israels diep afgeweken
   zijn.

   ^7Want te dien dage zullen zij verwerpen, een ieder zijn zilveren
   afgoden en zijn gouden afgoden, welke u uw handen tot zonde gemaakt
   hadden;

   ^8En Assur zal vallen door het zwaard, niet eens mans, en het zwaard,
   niet eens mensen, zal hem verteren; en hij zal voor het zwaard vlieden,
   en zijn jongelingen zullen versmelten.

   ^9En hij zal van vreze doorgaan naar zijn rotssteen, en zijn vorsten
   zullen voor de banier verschrikken, spreekt de HEERE, die te Sion vuur,
   en te Jeruzalem een oven heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Ziet, een koning zal regeren in gerechtigheid, en de vorsten zullen
   heersen naar recht.

   ^2En die man zal zijn als een verberging tegen den wind, en een
   schuilplaats tegen den vloed, als waterbeken in een dorre plaats, als
   de schaduw van een zwaren rotssteen in eendorstig land.

   ^3En de ogen dergenen, die zien, zullen niet terugzien, en de oren
   dergenen, die horen, zullen opmerken.

   ^4En het hart der onbedachtzamen zal de wetenschap verstaan, en de tong
   der stamelenden zal vaardig zijn, om bescheidenlijk te spreken.

   ^5De dwaas zal niet meer genoemd worden milddadig, en de gierige zal
   niet meer mild geheten worden.

   ^6Want een dwaas spreekt dwaasheid, en zijn hart doet ongerechtigheid,
   om huichelarij te plegen, en om dwaling te spreken tegen den HEERE, om
   de ziel des hongerigen ledigte laten, en den dorstige drank te doen
   ontbreken.

   ^7En eens gierigaards ganse gereedschap is kwaad; hij beraadslaagt
   schandelijke verdichtselen, om de ellendigen te bederven met valse
   redenen, en het recht, als de armespreekt.

   ^8Maar een milddadige beraadslaagt milddadigheden, en staat op
   milddadigheden.

   ^9Staat op, gij geruste vrouwen, hoort mijn stem; gij dochters, die zo
   zeker zijt, neemt mijn redenen ter ore.

   ^10Vele dagen over het jaar zult gij beroerd zijn, gij dochters, die zo
   zeker zijt, want de wijnoogst zal uit zijn, er zal geen inzameling
   komen.

   ^11Beeft, gij geruste vrouwen; weest beroerd, dochters, die zo zeker
   zijt; trekt u uit, en ontbloot u, en gordt zakken om uw lendenen.

   ^12Men zal rouwklagen over de borsten, over de gewenste akkers, over de
   vruchtbare wijnstokken.

   ^13Op het land mijns volks zal de doorn en de distel opgaan; ja, op
   alle vreugdehuizen, in de vrolijk huppelende stad.

   ^14Want het paleis zal verlaten zijn, het gewoel der stad zal ophouden;
   Ofel en de wachttorens zullen tot spelonken zijn, tot in der
   eeuwigheid, een vreugde der woudezelen, eenweide der kudden.

   ^15Totdat over ons uitgegoten worde de Geest uit de hoogte; dan zal de
   woestijn tot een vruchtbaar veld worden, en het vruchtbare veld zal
   voor een woud geacht worden.

   ^16En het recht zal in de woestijn wonen, en de gerechtigheid zal op
   het vruchtbare veld verblijven.

   ^17En het werk der gerechtigheid zal vrede zijn; en de werking der
   gerechtigheid zal zijn gerustheid en zekerheid tot in eeuwigheid.

   ^18En mijn volk zal in een woonplaats des vredes wonen, en in
   welverzekerde woningen, en in stille geruste plaatsen.

   ^19Maar het zal hagelen, waar men afgaat in het woud, en de stad zal
   laag worden in de laagte.

   ^20Welgelukzalig zijt gijlieden, die aan alle wateren zaait; gij, die
   den voet des osses en des ezels derwaarts henenzendt! Jesaja 33
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Wee u, gij verwoester, die niet verwoest zijt, en gij, die
   trouwelooslijk handelt, waar men niet trouwelooslijk tegen u gehandeld
   heeft! Als gij het verwoesten zult volbracht hebben, zult gij verwoest
   worden; als gij het trouweloos handelen zult voleind hebben, zal men
   trouwelooslijk tegen u handelen.

   ^2HEERE, wees ons genadig, wij hebben op U gewacht; wees hun arm allen
   morgen, daartoe onze behoudenis ten tijde der benauwdheid.

   ^3Van het geluid des rumoers zullen de volken wegvlieden; van Uw
   verhoging zullen de heidenen verstrooid worden.

   ^4Dan zal ulieder buit verzameld worden, gelijk de kevers verzameld
   worden; men zal daarin ginds en weder huppelen, gelijk de sprinkhanen
   ginds en weder huppelen.

   ^5De HEERE is verheven, want Hij woont in de hoogte; Hij heeft Sion
   vervuld met gericht en gerechtigheid.

   ^6En het zal geschieden, dat de vastigheid uwer tijden, de sterkte van
   uw behoudenissen zal zijn wijsheid en kennis; de vreze des HEEREN zal
   zijn schat zijn.

   ^7Ziet, hun allersterksten roepen daar buiten; de boden des vredes
   wenen bitterlijk.

   ^8De gebaande wegen zijn verwoest, die door de paden gaat, houdt op;
   hij vernietigt het verbond, hij veracht de steden, hij acht geen mens.

   ^9Het land treurt, het kweelt; de Libanon schaamt zich, hij verwelkt;
   Saron is geworden als een woestijn; zo Basan als Karmel zijn geschud.

   ^10Nu zal Ik opstaan, zegt de HEERE, nu zal Ik verhoogd worden, nu zal
   Ik verheven worden.

   ^11Gijlieden gaat met stro zwanger, gij zult stoppelen baren; uw geest
   zal u als vuur verslinden.

   ^12En de volken zullen zijn als de verbrandingen des kalks; als
   afgehouwen doornen zullen zij met het vuur verbrand worden.

   ^13Hoort gijlieden, die verre zijt, wat Ik gedaan heb; en gijlieden,
   die nabij zijt, bekent Mijn macht!

   ^14De zondaren te Sion zijn verschrikt; beving heeft de huichelaren
   aangegrepen; zij zeggen: Wie is er onder ons, die bij een verterend
   vuur wonen kan? Wie is er onder ons, die bijeen eeuwigen gloed wonen
   kan?

   ^15Die in gerechtigheden wandelt, en die billijkheden spreekt; die het
   gewin der onderdrukkingen verwerpt; die zijn handen uitschudt, dat zij
   geen geschenken behouden; die zijnoor stopt, dat hij geen bloedschulden
   hore, en zijn ogen toesluit; dat hij het kwade niet aanzie;

   ^16Die zal in de hoogten wonen, de sterkten der steenrotsen zullen zijn
   hoog vertrek zijn; zijn brood wordt hem gegeven, zijn wateren zijn
   gewis.

   ^17Uw ogen zullen den Koning zien in Zijn schoonheid; zij zullen een
   ver gelegen land zien.

   ^18Uw hart zal de verschrikking overdenken, zeggende: Waar is de
   schrijver? Waar is de betaalsheer? Waar is hij, die de torens telt?

   ^19Gij zult niet meer dat stuurse volk zien, het volk, dat zo diep van
   spraak is, dat men het niet horen kan, van belachelijke tong, hetwelk
   men niet verstaan kan.

   ^20Schouwt Sion aan, de stad onzer bijeenkomsten; uw ogen zullen
   Jeruzalem zien, een geruste woonplaats, een tent, die niet ter neder
   geworpen zal worden, welker pinnen in dereeuwigheid niet zullen
   uitgetogen worden, en van welker zelen geen verscheurd worden.

   ^21Maar de HEERE zal aldaar bij ons heerlijk zijn, het zal zijn een
   plaats van rivieren, van wijde stromen; geen roeischuit zal daar
   doorvaren, en geen treffelijk schip zal daarovervaren.

   ^22Want de HEERE is onze Rechter, de HEERE is onze Wetgever, de HEERE
   is onze Koning. Hij zal ons behouden.

   ^23Uw touwen zijn slap geworden, zij zullen hun mastboom niet kunnen
   recht stijf houden, zij zullen het zeil niet uitspannen; dan zal de
   roof van een overvloedigen buit uitgedeeldworden, zelfs zullen de
   lammen den roof roven.

   ^24En geen inwoner zal zeggen: Ik ben ziek, want het volk, dat daarin
   woont, zal vergeving van ongerechtigheid hebben. Jesaja 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Nadert, gij heidenen, om te horen, en gij volken, luistert toe; de
   aarde hore, en haar volheid, de wereld en al wat daaruit voortkomt.

   ^2Want de verbolgenheid des HEEREN is over al de heidenen, en
   grimmigheid over al hun heir; Hij heeft hen verbannen, Hij heeft ze ter
   slachting overgegeven.

   ^3En hun verslagenen zullen weggeworpen worden, en van hun dode
   lichamen zal hun stank opgaan; en de bergen zullen smelten van hun
   bloed.

   ^4En al het heir der hemelen zal uitteren, en de hemelen zullen
   toegerold worden, gelijk een boek, en al hun heir zal afvallen, gelijk
   een blad van den wijnstok afvalt, en gelijk eenvijg afvalt van den
   vijgeboom.

   ^5Want Mijn zwaard is dronken geworden in den hemel; ziet, het zal ten
   oordeel nederdalen op Edom, en op het volk, hetwelk Ik verbannen heb.

   ^6Het zwaard des HEEREN is vol van bloed, het is vet geworden van
   smeer, van het bloed der lammeren en der bokken, van het smeer der
   nieren van de rammen; want de HEEREheeft een slachtoffer te Bozra, en
   een grote slachting in het land der Edomieten.

   ^7En de eenhoornen zullen met hen afgaan, en de varren met de stieren;
   en hun land zal doordronken zijn van het bloed, en hun stof zal van het
   smeer vet gemaakt worden.

   ^8Want het zal zijn de dag der wraak des HEEREN, een jaar der
   vergeldingen, om Sions twistzaak.

   ^9En hun beken zullen in pek verkeerd worden, en hun stof in zwavel;
   ja, hun aarde zal tot brandend pek worden.

   ^10Het zal des nachts of des daags niet uitgeblust worden, tot in der
   eeuwigheid zal zijn rook opgaan; van geslacht tot geslacht zal het
   woest zijn, tot in eeuwigheid der eeuwighedenzal niemand daar doorgaan.

   ^11Maar de roerdomp en de nachtuil zullen het erfelijk bezitten, en de
   schuifuit, en de raaf zal daarin wonen; want Hij zal een richtsnoer der
   woestigheid over hen trekken, en eenrichtlood der ledigheid.

   ^12Hun edelen (doch zij zijn er niet) zullen zij tot het koninkrijk
   roepen, maar al hun vorsten zullen niets zijn.

   ^13En in hun paleizen zullen doornen opgaan, netelen en distelen in hun
   vestingen; en het zal een woning der draken zijn, een zaal voor de
   jongen der struisen.

   ^14En de wilde dieren der woestijnen zullen de wilde dieren der
   eilanden daar ontmoeten, en de duivel zal zijn metgezel toeroepen; ook
   zal het nachtgedierte zich aldaarnederzetten, en het zal een rustplaats
   voor zich vinden.

   ^15Daar zal de wilde meerle nestelen en leggen, en haar jongen
   uitbikken, en onder haar schaduw vergaderen; ook zullen aldaar de
   gieren met elkaar verzameld worden.

   ^16Zoekt in het boek des HEEREN, en leest; niet een van dezen zal er
   feilen, het een noch het ander zal men missen; want mijn mond zelf
   heeft het geboden, en Zijn Geest Zelf zalze samenbrengen.

   ^17Want Hij Zelf heeft voor hen het lot geworpen, en Zijn hand heeft
   het hun uitgedeeld met het richtsnoer; tot in der eeuwigheid zullen zij
   dat erfelijk bezitten, van geslacht totgeslacht zullen zij daarin
   wonen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1De woestijn en de dorre plaatsen zullen hierover vrolijk zijn, en de
   wildernis zal zich verheugen, en zal bloeien als een roos.

   ^2Zij zal lustig bloeien, en zich verheugen, ja, met verheuging, en
   juichen; de heerlijkheid van Libanon is haar gegeven, het sieraard van
   Karmel en Saron; zij zullen zien deheerlijkheid des HEEREN, het sieraad
   onzes Gods.

   ^3Versterkt de slappe handen, en stelt de struikelende knieen vast.

   ^4Zegt den onbedachtzamen van harte: Weest sterk, en vreest niet; ziet,
   ulieder God zal ter wrake komen met de vergelding Gods. Hij zal komen
   en ulieden verlossen.

   ^5Alsdan zullen der blinden ogen opengedaan worden, en der doven oren
   zullen geopend worden.

   ^6Alsdan zal de kreupele springen als een hert, en de tong des stommen
   zal juichen; want in de woestijn zullen wateren uitbarsten, en beken in
   de wildernis.

   ^7En het dorre land zal tot staand water worden, en het dorstige land
   tot springaders der wateren; in de woningen der draken, waar zij
   gelegen hebben, zal gras met riet en biezenzijn.

   ^8En aldaar zal een verheven baan en een weg zijn, welke de heilige weg
   zal genaamd worden; de onreine zal er niet doorgaan, maar hij zal voor
   deze zijn; die dezen weg wandelt, zelfs de dwazen zullen niet dwalen.

   ^9Er zal geen leeuw zijn, en geen verscheurend gedierte zal daarop
   komen, noch aldaar gevonden worden; maar de verlosten zullen daarop
   wandelen.

   ^10En de vrijgekochten des HEEREN zullen wederkeren, en tot Sion komen
   met gejuich, en eeuwige blijdschap zal op hun hoofd wezen; vrolijkheid
   en blijdschap zullen zijverkrijgen, maar droefenis en zuchting zullen
   wegvlieden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1En het geschiedde in het veertiende jaar van den koning Hizkia, dat
   Sanherib, de koning van Assyrie, optoog tegen alle vaste steden van
   Juda, en nam ze in.

   ^2En de koning van Assyrie zond Rabsake van Lachis naar Jeruzalem tot
   den koning Hizkia, met een zwaar heir; en hij stond aan den watergang
   des oppersten vijvers, aan denhogen weg van het veld des vollers.

   ^3Toen ging tot hem uit Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en
   Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier.

   ^4En Rabsake zeide tot hen: Zegt nu tot Hizkia: Zo zegt de grote
   koning, de koning van Assyrie: Wat vertrouwen is dit, waarmede gij
   vertrouwt;

   ^5Ik mocht zeggen (doch het is een woord der lippen): Er is raad en
   macht tot den oorlog; op wien vertrouwt gij nu, dat gij tegen mij
   rebelleert?

   ^6Zie, gij vertrouwt op dien gebrokenen rietstaf, op Egypte; op
   denwelken zo iemand leunt, zo zal hij in zijn hand gaan en die
   doorboren; alzo is Farao, de koning van Egypte, aldengenen, die op hem
   vertrouwen.

   ^7Maar zo gij tot mij zegt: Wij vertrouwen op den HEERE, onzen God; is
   Hij Die niet, Wiens hoogten en Wiens altaren Hizkia weggenomen heeft,
   en Die tot Juda en tot Jeruzalemgezegd heeft: Voor dit altaar zult gij
   u nederbuigen?

   ^8Nu dan, wed toch met mijn heer, den koning van Assyrie; en ik zal u
   twee duizend paarden geven, zo gij voor u de ruiters daarop zult kunnen
   geven.

   ^9Hoe zoudt gij dan het aangezicht van een enigen vorst, van de
   geringste knechten mijns heren, afkeren? Maar gij vertrouwt op Egypte,
   om de wagenen en om de ruiteren.

   ^10En nu ben ik zonder den HEERE opgetogen tegen dit land, om dat te
   verderven. De HEERE heeft tot mij gezegd: Trek op tegen dat land, en
   verderf het.

   ^11Toen zeide Eljakim, en Sebna, en Joah tot Rabsake: Spreek toch tot
   uw knechten in het Syrisch, want wij verstaan het wel; en spreek niet
   met ons in het Joods, voor de oren desvolks, dat op den muur is.

   ^12Maar Rabsake zeide: Heeft mijn heer mij tot uw heer en tot u
   gezonden, om deze woorden te spreken? Is het niet tot de mannen, die op
   den muur zitten, dat zij met ulieden hundrek eten, en hun water drinken
   zullen?

   ^13Alzo stond Rabsake, en riep met luider stem in het Joods, en zeide:
   Hoort de woorden des groten konings, des konings van Assyrie!

   ^14Alzo zegt de koning: Dat Hizkia u niet bedriege, want hij zal u niet
   kunnen redden.

   ^15Daartoe, dat Hizkia u niet doe vertrouwen op den HEERE, zeggende: De
   HEERE zal ons zekerlijk redden; deze stad zal niet in de hand des
   konings van Assyrie gegeven worden.

   ^16Hoort naar Hizkia niet; want alzo zegt de koning van Assyrie:
   Handelt met mij door een geschenk, en komt tot mij uit, en eet, een
   ieder van zijn wijnstok, en een ieder van zijnvijgeboom, en drinkt een
   ieder het water zijns bornputs;

   ^17Totdat ik kom en u haal in een land, als ulieder land is, een land
   van koren en van most, een land van brood en van wijngaarden.

   ^18Dat Hizkia ulieden niet verleide, zeggende: De HEERE zal ons redden;
   hebben de goden der volken, een ieder zijn land, gered uit de hand des
   konings van Assyrie?

   ^19Waar zijn de goden van Hamath en Arpad? Waar zijn de goden van
   Sefarvaim? Hebben zij ook Samaria van mijn hand gered?

   ^20Welke zijn ze onder al de goden dezer landen, die hun land uit mijn
   hand gered hebben, dat de HEERE Jeruzalem uit mijn hand zou redden?

   ^21Doch zij zwegen stil, en antwoordden hem niet een woord; want het
   gebod des konings was, zeggende: Gij zult hem niet antwoorden.

   ^22Toen kwam Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de
   schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier, tot Hizkia met
   gescheurde klederen; en zij gaven hemde woorden van Rabsake te kennen.
   Jesaja 37
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1En het geschiedde, als de koning Hizkia dat hoorde, zo scheurde hij
   zijn klederen, en bedekte zich met een zak, en ging in het huis des
   HEEREN.

   ^2Daarna zond hij Eljakim, den hofmeester, en Sebna, den schrijver, en
   de oudsten der priesteren, met zakken bedekt, tot Jesaja, den profeet,
   den zoon van Amoz;

   ^3En zij zeiden tot hem: Alzo zegt Hizkia: Deze dag is een dag der
   benauwdheid, en der schelding, en der lastering; want de kinderen zijn
   gekomen tot aan de geboorte, en er isgeen kracht om te baren.

   ^4Misschien zal de HEERE, uw God, horen de woorden van Rabsake,
   denwelken zijn heer, de koning van Assyrie, gezonden heeft, om den
   levenden God te honen, en te scheldenmet woorden, die de HEERE, uw God,
   gehoord heeft; hef dan een gebed op voor het overblijfsel, dat gevonden
   wordt.

   ^5En de knechten van den koning Hizkia kwamen tot Jesaja.

   ^6En Jesaja zeide tot hen: Zo zult gijlieden tot uw heer zeggen: Zo
   zegt de HEERE: Vrees niet voor de woorden, die gij gehoord hebt,
   waarmede Mij de dienaars des konings vanAssyrie gelasterd hebben.

   ^7Zie, Ik zal een geest in hem geven, dat hij een gerucht horen zal, en
   weder in zijn land keren; en Ik zal hem door het zwaard in zijn land
   vellen.

   ^8Zo kwam Rabsake weder, en hij vond den koning van Assyrie strijdende
   tegen Libna; want hij had gehoord, dat hij van Lachis vertrokken was.

   ^9Als hij nu hoorde van Tirhaka, den koning van Cusch, zeggen: Hij is
   uitgetogen, om tegen u te strijden; toen hij zulks hoorde, zo zond hij
   weder boden tot Hizkia, zeggende:

   ^10Zo zult gijlieden spreken tot Hizkia, den koning van Juda, zeggende:
   Laat u uw God niet bedriegen, op Welken gij vertrouwt, zeggende:
   Jeruzalem zal in de hand des konings vanAssyrie niet gegeven worden.

   ^11Zie, gij hebt gehoord, wat de koningen van Assyrie aan alle landen
   gedaan hebben, die verbannende; en zoudt gij gered worden?

   ^12Hebben de goden der volken die mijn vaders verdorven hebben,
   dezelven gered, als Gozan, en Haran, en Rezef, en de kinderen van Eden,
   die in Telasser waren?

   ^13Waar is de koning van Hamath, en de koning van Arpad, en de koning
   der stad Sefarvaim, Hena en Ivva?

   ^14Als nu Hizkia de brieven uit der boden hand ontvangen, en die
   gelezen had, ging hij op in het huis des HEEREN; en Hizkia breidde die
   uit voor het aangezicht des HEEREN.

   ^15En Hizkia bad tot den HEERE, zeggende:

   ^16O HEERE der heirscharen, Gij, God van Israel, Die tussen de cherubim
   woont! Gij Zelf, Gij alleen zijt de God van alle koninkrijken der
   aarde; Gij hebt den hemel en de aardegemaakt!

   ^17O HEERE! neig Uw oor en hoor, HEERE! doe Uw ogen open, en zie; en
   hoor al de woorden van Sanherib, die gezonden heeft om den levenden God
   te honen.

   ^18Waarlijk, HEERE! hebben de koningen van Assyrie al de landen,
   mitsgaders derzelver landerijen verwoest;

   ^19En hebben hun goden in het vuur geworpen; want zij waren geen goden,
   maar het werk van mensenhanden, hout en steen; daarom hebben zij die
   verdorven.

   ^20Nu dan, HEERE, onze God, verlos ons uit zijn hand, zo zullen alle
   koninkrijken der aarde weten, dat Gij alleen de HEERE zijt.

   ^21Toen zond Jesaja, de zoon van Amoz, tot Hizkia, om te zeggen: Alzo
   zegt de HEERE, de God Israels: Dat gij tot Mij gebeden hebt tegen
   Sanherib, den koning van Assyrie, heb Ikgehoord.

   ^22Dit is het woord, dat de HEERE over hem gesproken heeft: De
   jonkvrouw, de dochter van Sion, veracht u, zij bespot u, de dochter van
   Jeruzalem schudt het hoofd achter u.

   ^23Wien hebt gij gehoond, en gij gelasterd, en tegen Wien hebt gij de
   stem verheven, en uw ogen omhoog opgeheven? Tegen den Heilige Israels!

   ^24Door middel uwer dienstknechten hebt gij den HEERE gehoond, en
   gezegd: Ik heb met de menigte mijner wagenen beklommen de hoogte der
   bergen, de zijden van Libanon;en ik zal zijn hoge cederbomen en zijn
   uitgelezen dennebomen afhouwen; en zal komen tot zijn uiterste hoogte,
   in het woud zijns schonen velds.

   ^25Ik heb gegraven en de wateren gedronken; en ik heb met mijn
   voetzolen alle rivieren der belegerde plaatsen verdroogd.

   ^26Hebt gij niet gehoord, dat Ik zulks lang te voren gedaan heb, en dat
   van de oude dagen af geformeerd heb? Nu heb Ik dat doen komen, dat gij
   zoudt zijn, om de vaste steden teverstoren tot woeste hopen.

   ^27Daarom waren haar inwoners handeloos, zij waren verslagen en
   beschaamd; zij waren als het gras des velds en de groene grasscheutjes,
   als het hooi der daken, en hetbrandkoren, eer het overeind staat.

   ^28Maar Ik weet uw zitten, en uw uitgaan, en uw inkomen, en uw woeden
   tegen Mij.

   ^29Om uw woeden tegen Mij, en dat uw woeling voor Mijn oren opgekomen
   is, zo zal Ik Mijn haak in uw neus leggen, en Mijn gebit in uw lippen,
   en Ik zal u doen wederkeren doordien weg, door denwelken gij gekomen
   zijt.

   ^30En dat zij u een teken, dat men in dit jaar, wat van zelf gewassen
   is, eten zal, en in het tweede jaar, wat daarvan weder uitspruit; maar
   zaait in het derde jaar, en maait, en plantwijngaarden, en eet hun
   vruchten.

   ^31Want het ontkomene, dat overgebleven is van het huis van Juda, zal
   wederom nederwaarts wortelen, en het zal opwaarts vrucht dragen.

   ^32Want van Jeruzalem zal het overblijfsel uitgaan, en het ontkomene
   van den berg Sion; de ijver des HEEREN der heirscharen zal dit doen.

   ^33Daarom, zo zegt de HEERE van den koning van Assyrie: Hij zal in deze
   stad niet komen, noch daar een pijl inschieten; ook zal hij met geen
   schild daarvoor komen, en zal geenwal daartegen opwerpen.

   ^34Door den weg, dien hij gekomen is, door dien zal hij wederkeren;
   maar in deze stad zal hij niet komen, zegt de HEERE.

   ^35Want Ik zal deze stad beschermen, om die te verlossen, om
   Mijnentwil, en om Davids, Mijns knechts wil.

   ^36Toen voer de engel des HEEREN uit, en sloeg in het leger van Assyrie
   honderd vijf en tachtig duizend. En toen zij zich des morgens vroeg
   opmaakten, ziet, die allen waren dodelichamen.

   ^37Zo vertrok Sanherib, de koning van Assyrie, en toog henen, en keerde
   weder; en hij bleef te Nineve.

   ^38Het geschiedde nu, als hij in het huis van Nisroch, zijn god, zich
   nederboog, dat Adramelech en Sarezer, zijn zonen, hem met het zwaard
   versloegen; doch zij ontkwamen in hetland van Ararat; en Esar-Haddon,
   zijn zoon, werd koning in zijn plaats. Jesaja 38
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1In die dagen werd Hizkia krank tot stervens toe; en de profeet
   Jesaja, de zoon van Amoz, kwam tot hem, en zeide tot hem: Alzo zegt de
   HEERE: Geef bevel aan uw huis; want gijzult sterven, en niet leven.

   ^2Toen keerde Hizkia zijn aangezicht om naar den wand, en hij bad tot
   den HEERE.

   ^3En hij zeide: Och HEERE, gedenk toch, dat ik voor Uw aangezicht in
   waarheid en met een volkomen hart gewandeld, en wat goed in Uw ogen is,
   gedaan heb. En Hizkia weendegans zeer.

   ^4Toen geschiedde het woord des HEEREN tot Jesaja, zeggende:

   ^5Ga henen, en zeg tot Hizkia: Zo zegt de HEERE, de God van uw vader
   David: Ik heb uw gebed gehoord, Ik heb uw tranen gezien; zie, Ik zal
   vijftien jaren tot uw dagen toedoen;

   ^6En Ik zal u uit de hand des konings van Assyrie verlossen, mitsgaders
   deze stad; en Ik zal deze stad beschermen.

   ^7En dit zal u een teken zijn van den HEERE, dat de HEERE het woord,
   dat Hij gesproken heeft, doen zal:

   ^8Zie, Ik zal de schaduw der graden, die met de zon in de graden van
   Achaz' zonnewijzer nederwaarts gegaan is, tien graden achterwaarts doen
   keren. Dies is de zon tien gradenteruggekeerd, in de graden, die zij
   nederwaarts gegaan was.

   ^9Dit is het schrift van Hizkia, koning van Juda, toen hij ziek geweest
   en van zijn ziekte genezen was.

   ^10Ik zeide: Vanwege de afsnijding mijner dagen, zal ik tot de poorten
   des grafs heengaan, ik word beroofd van het overige mijner jaren.

   ^11Ik zeide: Ik zal den HEERE niet meer zien, den HEERE, in het land
   der levenden; ik zal de mensen niet meer aanschouwen met de inwoners
   der wereld.

   ^12Mijn levenstijd is weggetogen, en van mij weggevoerd gelijk eens
   herders hut; ik heb mijn leven afgesneden, gelijk een wever zijn web;
   Hij zal mij afsnijden, als van den drom;van den dag tot den nacht zult
   Gij mij ten einde gebracht hebben.

   ^13Ik stelde mij voor tot den morgenstond toe; gelijk een leeuw, alzo
   zal Hij al mijn beenderen breken; van den dag tot den nacht, zult Gij
   mij ten einde gebracht hebben.

   ^14Gelijk een kraan of zwaluw, alzo piepte ik; ik kirde als een duif;
   mijn ogen verhieven zich omhoog; o HEERE! ik word onderdrukt, wees Gij
   mijn Borg.

   ^15Wat zal ik spreken? Gelijk Hij het mij heeft toegezegd, alzo heeft
   Hij het gedaan; ik zal nu al zoetjes voorttreden al mijn jaren, vanwege
   de bitterheid mijner ziel.

   ^16Heere, bij deze dingen leeft men, en in dit alles is het leven van
   mijn geest; want Gij hebt mij gezond gemaakt en mij genezen.

   ^17Zie, in vrede is mij de bitterheid bitter geweest; maar Gij hebt
   mijn ziel liefelijk omhelsd, dat zij in de groeve der vertering niet
   kwame; want Gij hebt al mijn zonden achter Uw ruggeworpen.

   ^18Want het graf zal U niet loven, de dood zal U niet prijzen; die in
   den kuil nederdalen, zullen op Uw waarheid niet hopen.

   ^19De levende, de levende, die zal U loven, gelijk ik heden doe; de
   vader zal den kinderen Uw waarheid bekend maken.

   ^20De HEERE was gereed om mij te verlossen; daarom zullen wij op mijn
   snarenspel spelen; al de dagen onzes levens, in het huis des HEEREN.

   ^21Jesaja nu had gezegd: Laat men nemen een klomp vijgen, en tot een
   pleister op het gezwel maken, en hij zal genezen.

   ^22En Hizkia had gezegd: Welk zal het teken zijn, dat ik ten huize des
   HEEREN zal opgaan?
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Te dien tijd zond Merodach Baladan, de zoon van Baladan, de koning
   van Babel, brieven en een geschenk aan Hizkia; want hij had gehoord dat
   hij krank geweest en weder sterkgeworden was.

   ^2En Hizkia verblijdde zich over hen, en hij toonde hun zijn schathuis,
   het zilver, en het goud, en de specerijen, en de beste olie, en zijn
   ganse wapenhuis, en al wat gevonden werdin zijn schatten; er was geen
   ding in zijn huis, noch in zijn ganse heerschappij, dat Hizkia hun niet
   toonde.

   ^3Toen kwam de profeet Jesaja tot den koning Hizkia, en zeide tot hem:
   Wat hebben die mannen gezegd, en van waar zijn zij tot u gekomen? En
   Hizkia zeide: Zij zijn uit verren landetot mij gekomen, uit Babel.

   ^4En hij zeide: Wat hebben zij gezien in uw huis? En Hizkia zeide: Zij
   hebben alles gezien, wat in mijn huis is; geen ding is er in mijn
   schatten, dat ik hun niet getoond heb.

   ^5Toen zeide Jesaja tot Hizkia: Hoor het woord des HEEREN der
   heirscharen.

   ^6Zie, de dagen komen, dat al wat in uw huis is, en wat uw vaders
   opgelegd hebben tot een schat tot op dezen dag, naar Babel weggevoerd
   zal worden; er zal niets overgelatenworden, zegt de HEERE.

   ^7Daartoe zullen zij van uw zonen, die uit u zullen voortkomen, die gij
   gewinnen zult, nemen, dat zij hovelingen zijn in het paleis des konings
   van Babel.

   ^8Maar Hizkia zeide tot Jesaja: Het woord des HEEREN, dat gij gesproken
   hebt, is goed. Ook zeide hij: Doch het zij vrede en waarheid in mijn
   dagen!
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Troost, troost Mijn volk, zal ulieder God zeggen.

   ^2Spreekt naar het hart van Jeruzalem, en roept haar toe, dat haar
   strijd vervuld is, dat haar ongerechtigheid verzoend is, dat zij van de
   hand des HEEREN dubbel ontvangen heeftvoor al haar zonden.

   ^3Een stem des roependen in de woestijn: Bereidt den weg des HEEREN,
   maakt recht in de wildernis een baan voor onzen God!

   ^4Alle dalen zullen verhoogd worden, en alle bergen en heuvelen zullen
   vernederd worden; en wat krom is, dat zal recht, en wat hobbelachtig
   is, dat zal tot een vallei gemaaktworden.

   ^5En de heerlijkheid des HEEREN zal geopenbaard worden; en alle vlees
   te gelijk zal zien, dat het de mond des HEEREN gesproken heeft.

   ^6Een stem zegt: Roept! En hij zegt: Wat zal ik roepen? Alle vlees is
   gras, en al zijn goedertierenheid als een bloem des velds.

   ^7Het gras verdort, de bloem valt af, als de Geest des HEEREN daarin
   blaast; voorwaar, het volk is gras.

   ^8Het gras verdort, de bloem valt af; maar het Woord onzes Gods bestaat
   in der eeuwigheid.

   ^9O Sion, gij verkondigster van goede boodschap, klim op een hogen
   berg; o Jeruzalem, gij verkondigster van goede boodschap, hef uw stem
   op met macht, hef ze op, vrees niet, zeg den steden van Juda: Zie hier
   is uw God!

   ^10Ziet, de Heere HEERE zal komen tegen den sterke, en Zijn arm zal
   heersen; ziet, Zijn loon is bij Hem, en Zijn arbeidsloon is voor Zijn
   aangezicht.

   ^11Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder; Hij zal de lammeren in
   Zijn armen vergaderen, en in Zijn schoot dragen; de zogenden zal Hij
   zachtjes leiden.

   ^12Wie heeft de wateren met Zijn vuist gemeten, en van de hemelen met
   de span de maat genomen, en heeft met een drieling het stof der aarde
   begrepen, en de bergen gewogenin een waag, en de heuvelen in een
   weegschaal?

   ^13Wie heeft den Geest des HEEREN bestierd, en wie heeft Hem als Zijn
   raadsman onderwezen?

   ^14Met wien heeft Hij raad gehouden, die Hem verstand zou geven, en Hem
   zou leren van het pad des rechts, en Hem wetenschap zou leren, en Hem
   zou bekend maken den wegdes veelvoudigen verstands?

   ^15Ziet, de volken zijn geacht als een druppel van een emmer, en als
   een stofje van de weegschaal; ziet, Hij werpt de eilanden henen als dun
   stof!

   ^16En de Libanon is niet genoegzaam om te branden, en zijn gedierte is
   niet genoegzaam ten brandoffer.

   ^17Alle volken zijn als niets voor Hem; en zij worden bij Hem geacht
   minder dan niet, en ijdelheid.

   ^18Bij wien dan zult gij God vergelijken, of wat gelijkenis zult gij op
   Hem toepassen?

   ^19De werkmeester giet een beeld, en de goudsmid overtrekt het met
   goud, en giet er zilveren ketenen toe.

   ^20Die verarmd is, dat hij niet te offeren heeft, die kiest een hout
   uit, dat niet verrotte; hij zoekt zich een wijzen werkmeester, om een
   beeld te bereiden, dat niet wankele.

   ^21Weet gijlieden niet? Hoort gij niet? Is het u van den beginne aan
   niet bekend gemaakt! Hebt gij op de grondvesten der aarde niet gelet?

   ^22Hij is het, Die daar zit boven den kloot der aarde, en derzelver
   inwoners zijn als sprinkhanen; Hij is het, Die de hemelen uitspant als
   een dunnen doek, en breidt ze uit als een tent, om te bewonen;

   ^23Die de vorsten te niet maakt; de richters der aarde maakt Hij tot
   ijdelheid.

   ^24Ja, zij worden niet geplant, ja, zij worden niet gezaaid, ja, hun
   afgehouwen stam wortelt niet in de aarde; ook als Hij op hen blazen
   zal, zo zullen zij verdorren, en een stormwindzal hen als een stoppel
   wegnemen.

   ^25Bij wien dan zult gijlieden Mij vergelijken, dien Ik gelijk zij?
   zegt de Heilige.

   ^26Heft uw ogen op omhoog, en ziet, Wie deze dingen geschapen heeft;
   Die in getal hun heir voortbrengt; Die ze alle bij name roept, vanwege
   de grootheid Zijner krachten, enomdat Hij sterk van vermogen is; er
   wordt er niet een gemist.

   ^27Waarom zegt gij dan, o Jakob! en spreekt, o Israel! mijn weg is voor
   den HEERE verborgen, en mijn recht gaat van mijn God voorbij?

   ^28Weet gij het niet? Hebt gij niet gehoord, dat de eeuwige God, de
   HEERE, de Schepper van de einden der aarde, noch moede noch mat wordt?
   Er is geen doorgronding van Zijnverstand.

   ^29Hij geeft den moeden kracht, en Hij vermenigvuldigt de sterkte dien,
   die geen krachten heeft.

   ^30De jongen zullen moede en mat worden, en de jongelingen zullen
   gewisselijk vallen;

   ^31Maar dien den HEERE verwachten, zullen de kracht vernieuwen; zij
   zullen opvaren met vleugelen, gelijk de arenden; zij zullen lopen, en
   niet moede worden; zij zullen wandelen, en niet mat worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1Zwijgt voor Mij, gij eilanden! en laat de volken de kracht
   vernieuwen; laat ze toetreden, laat ze dan spreken; laat ons samen ten
   gerichte naderen.

   ^2Wie heeft van den opgang dien rechtvaardige verwekt? heeft hem
   geroepen op zijn voet? de heidenen voor zijn aangezicht gegeven, en
   gemaakt, dat hij over koningen heerste?heeft ze zijn zwaard gegeven als
   stof, zijn boog als een voortgedreven stoppel?

   ^3Dat hij ze najaagde en doortrok met vrede, door een pad, hetwelk hij
   met zijn voeten niet gegaan had?

   ^4Wie heeft dit gewrocht en gedaan, roepende de geslachten van den
   beginne? Ik, de HEERE, Die de Eerste ben, en met den Laatste ben Ik
   Dezelfde.

   ^5De eilanden zagen het, en zij vreesden; de einden der aarde beefden;
   zij naderden en kwamen toe;

   ^6De een hielp den ander, en zeide tot zijn metgezel: Wees sterk!

   ^7En de werkmeester versterkte den goudsmid; die met den hamer glad
   maakt, dien, die op het aambeeld slaat, zeggende van het soldeersel:
   Het is goed; daarna maakt hij hetvast met nagelen, dat het niet
   wankele.

   ^8Maar gij, Israel, Mijn knecht! gij Jakob, dien Ik verkoren heb! het
   zaad van Abraham, Mijn liefhebber!

   ^9Gij, welken Ik gegrepen heb van de einden der aarde, en uit haar
   bijzonderste geroepen heb; en zeide tot u: Gij zijt Mijn knecht; u heb
   Ik uitverkoren, en heb u niet verworpen.

   ^10Vrees niet, want Ik ben met u; zijt niet verbaasd, want Ik ben uw
   God; Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand
   Mijner gerechtigheid.

   ^11Ziet, zij zullen beschaamd en te schande worden, allen, die tegen u
   ontstoken zijn; zij zullen worden als niet, en die lieden, die met u
   twisten, zullen vergaan.

   ^12Gij zult hen zoeken, maar zult hen niet vinden; de lieden, die met u
   kijven, zullen worden als niet, en die lieden, die met u oorlogen, als
   een nietig ding.

   ^13Want Ik, de HEERE, uw God, grijp uw rechterhand aan, Die tot u zeg:
   Vrees niet, Ik help u.

   ^14Vrees niet, gij wormpje Jakobs, gij volkje Israels! Ik help u,
   spreekt de HEERE, en uw Verlosser is de Heilige Israels!

   ^15Ziet, Ik heb u tot een scherpe nieuwe dorsslede gesteld, die scherpe
   pinnen heeft; gij zult bergen dorsen en vermalen, en heuvelen zult gij
   stellen gelijk kaf.

   ^16Gij zult ze wannen, en de wind zal ze wegnemen, en de stormwind zal
   ze verstrooien; maar gij zult u verheugen in den HEERE; in den Heilige
   Israels zult gij u roemen.

   ^17De ellendigen en nooddruftigen zoeken water, maar er is geen, hun
   tong versmacht van dorst; Ik, de HEERE zal hen verhoren, Ik, de God
   Israels, zal hen niet verlaten.

   ^18Ik zal rivieren op de hoge plaatsen openen, en fonteinen in het
   midden der valleien; Ik zal de woestijn tot een waterpoel zetten, en
   het dorre land tot watertochten.

   ^19Ik zal in de woestijn den cederboom, den sittimboom, en den
   mirteboom, en den olieachtigen boom zetten; Ik zal in de wildernis
   stellen den denneboom, den beuk, en denbusboom te gelijk;

   ^20Opdat zij zien, en bekennen, en overleggen, en te gelijk verstaan,
   dat de hand des HEEREN zulks gedaan, en dat de Heilige Israels zulks
   geschapen heeft.

   ^21Brengt ulieder twistzaak voor, zegt de HEERE; brengt uw vaste
   bewijsredenen bij, zegt de Koning van Jakob.

   ^22Laat hen voortbrengen en ons verkondigen de dingen, die gebeuren
   zullen; verkondigt de vorige dingen, welke die geweest zijn, opdat wij
   het ter harte nemen, en het eindedaarvan weten; of doet ons de
   toekomende dingen horen.

   ^23Verkondigt dingen, die hierna komen zullen, opdat wij weten, dat gij
   goden zijt; ja, doet goed, en doet kwaad, dat wij verbaasd staan, en te
   zamen toezien.

   ^24Ziet, gijlieden zijt minder dan niet, en ulieder werk is erger dan
   een adder; hij is een gruwel, die ulieden verkiest.

   ^25Ik verwek een van het noorden, en hij zal opkomen van den opgang der
   zon; hij zal Mijn Naam aanroepen; en hij zal komen over de overheden
   als over leem, en gelijk eenpottenbakker het slijk treedt.

   ^26Wie heeft wat verkondigd van den beginne aan, dat wij het weten
   mogen, of van te voren, dat wij zeggen mogen: Hij is rechtvaardig; maar
   er is niemand, die het verkondigt, ookniemand, die wat horen doet, ook
   niemand, die ulieder woorden hoort.

   ^27Ik, de Eerste zeg tot Sion: Zie, zie ze daar! en tot Jeruzalem; Ik
   zal een blijden boodschapper geven.

   ^28Want Ik zag toe, maar er was niemand, zelfs onder dezen, maar er was
   geen raadgever, dat Ik hen zou vragen, en zij Mij antwoord geven
   zouden.

   ^29Ziet, zij zijn altemaal ijdelheid, hun werken zijn een nietig ding,
   hun gegoten beelden zijn wind, en een ijdel ding.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Ziet, Mijn Knecht, Dien Ik ondersteun, Mijn Uitverkorene, in
   Denwelken Mijn ziel een welbehagen heeft! Ik heb Mijn geest op Hem
   gegeven; Hij zal het recht den heidenenvoortbrengen.

   ^2Hij zal niet schreeuwen, noch Zijn stem verheffen, noch Zijn stem op
   de straat horen laten.

   ^3Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en de rokende vlaswiek zal
   Hij niet uitblussen; met waarheid zal Hij het recht voortbrengen.

   ^4Hij zal niet verdonkerd worden, en Hij zal niet verbroken worden,
   totdat Hij het recht op aarde zal hebben besteld; en de eilanden zullen
   naar Zijn leer wachten.

   ^5Alzo zegt God, de HEERE, Die de hemelen geschapen, en dezelve
   uitgebreid heeft, Die de aarde uitgespannen heeft, en wat daaruit
   voortkomt; Die den volke, dat daarop is, denadem geeft, en den geest
   dengenen, die daarop wandelen:

   ^6Ik, de HEERE, heb u geroepen in gerechtigheid, en Ik zal u bij uw
   hand grijpen; en Ik zal u behoeden, en Ik zal u geven tot een Verbond
   des volks, tot een Licht der heidenen.

   ^7Om te openen de blinde ogen, om de gebondenen uit te voeren uit de
   gevangenis, en uit het gevangenhuis, die in duisternis zitten.

   ^8Ik ben de HEERE, dat is Mijn Naam; en Mijn eer zal Ik geen anderen
   geven, noch Mijn lof den gesneden beelden.

   ^9Ziet, de voorgaande dingen zijn gekomen, en nieuwe dingen verkondig
   Ik; eer dat zij uitspruiten, doe Ik ulieden die horen.

   ^10Zingt den HEERE een nieuw lied, Zijn lof van het einde der aarde;
   gij, die ter zee vaart, en al wat daarin is, gij eilanden en hun
   inwoners.

   ^11Laat de woestijn en haar steden de stem verheffen, met de dorpen,
   die Kedar bewoont; laat hen juichen, die in de rotsstenen wonen, en van
   den top der bergen af schreeuwen.

   ^12Laat ze den HEERE de eer geven, en Zijn lof in de eilanden
   verkondigen.

   ^13De HEERE zal uittrekken als een held; Hij zal den ijver opwekken als
   een krijgsman; Hij zal juichen, ja, Hij zal een groot getier maken; Hij
   zal Zijn vijanden overweldigen.

   ^14Ik heb van ouds gezwegen, Ik heb Mij stil gehouden en Mij
   ingehouden; Ik zal uitschreeuwen, als een, die baart, Ik zal ze
   verwoesten, en te zamen opslokken.

   ^15Ik zal bergen en heuvelen woest maken, en al hun gras zal Ik doen
   verdorren; en Ik zal de rivieren tot eilanden maken, en de poelen
   uitdrogen.

   ^16En Ik zal de blinden leiden door den weg, dien zij niet geweten
   hebben, Ik zal ze doen treden door de paden, die zij niet geweten
   hebben; Ik zal de duisternis voor hun aangezichtten licht maken, en het
   kromme tot recht; deze dingen zal Ik hun doen, en Ik zal hen niet
   verlaten.

   ^17Maar die zich op gesneden beelden verlaten, die tot de gegoten
   beelden zeggen: Gij zijt onze goden; die zullen achterwaarts keren, en
   met schaamte beschaamd worden.

   ^18Hoort, gij doven! en schouwt aan, gij blinden! om te zien.

   ^19Wie is er blind als Mijn knecht, en doof, gelijk Mijn bode, dien Ik
   zende? Wie is blind, gelijk de volmaakte, en blind, gelijk de knecht
   des HEEREN?

   ^20Gij ziet wel veel dingen, maar gij bewaart ze niet; of schoon hij de
   oren opendoet, zo hoort hij toch niet.

   ^21De HEERE had lust aan hem, om Zijner gerechtigheid wil; Hij maakte
   hem groot door de wet, en Hij maakte hem heerlijk.

   ^22Maar nu is het een beroofd en geplunderd volk; zij zijn allen
   verstrikt in de holen, en verstoken in de gevangenhuizen; zij zijn tot
   een roof geworden, en er is niemand, die ze redt;tot een plundering, en
   niemand zegt: Geeft ze weder.

   ^23Wie onder ulieden neemt zulks ter oren? Wie merkt op en hoort, wat
   hierna zijn zal?

   ^24Wie heeft Jakob tot een plundering overgegeven, en Israel den
   rovers? Is het niet de HEERE, Hij, tegen Wien wij gezondigd hebben?
   Want zij wilden niet wandelen in Zijnwegen, en zij hoorden niet naar
   Zijn wet.

   ^25Daarom heeft Hij over hen uitgestort de grimmigheid Zijns toorns en
   de macht des oorlogs; en Hij heeft ze rondom in vlam gezet, doch zij
   merken het niet; en Hij heeft ze inbrand gestoken, doch zij nemen het
   niet ter harte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1Maar nu, alzo zegt de HEERE, uw Schepper, o Jakob! en uw Formeerder,
   o Israel! vrees niet, want Ik heb u verlost; Ik heb u bij uw naam
   geroepen, gij zijt Mijn.

   ^2Wanneer gij zult gaan door het water, Ik zal bij u zijn, en door de
   rivieren, zij zullen u niet overstromen; wanneer gij door het vuur zult
   gaan, zult gij niet verbranden, en de vlam zal uniet aansteken.

   ^3Want Ik ben de HEERE, uw God, de Heilige Israels, uw Heiland; Ik heb
   Egypte, Morenland en Seba gegeven tot uw losgeld in uw plaats.

   ^4Van toen af, dat gij kostelijk zijt geweest in Mijn ogen, zijt gij
   verheerlijkt geweest, en Ik heb u liefgehad; daarom heb Ik mensen in uw
   plaats gegeven, en volken in plaats van uwziel.

   ^5Vrees niet, want Ik ben met u; Ik zal uw zaad van den opgang brengen,
   en Ik zal u verzamelen van den ondergang.

   ^6Ik zal zeggen tot het noorden: Geef; en tot het zuiden: Houd niet
   terug; breng Mijn zonen van verre, en Mijn dochters van het einde der
   aarde;

   ^7Een ieder, die naar Mijn Naam genoemd is, en dien Ik geschapen heb
   tot Mijn eer, dien Ik geformeerd heb, dien Ik ook gemaakt heb.

   ^8Breng voort het blinde volk, hetwelk ogen heeft, en de doven, die
   oren hebben.

   ^9Laat al de heidenen samen vergaderd worden, en laat de volken
   verzameld worden; wie onder hen zal dit verkondigen? Of laat hen ons
   doen horen de vorige dingen, laat henhun getuigen voortbrengen, opdat
   zij gerechtvaardigd worden, en men het hore en zegge: Het is de
   waarheid.

   ^10Gijlieden zijt Mijn getuigen, spreekt de HEERE, en Mijn knecht, dien
   Ik uitverkoren heb; opdat gij het weet, en Mij gelooft, en verstaat,
   dat Ik Dezelve ben, dat voor Mij geen Godgeformeerd is, en na Mij geen
   zijn zal.

   ^11Ik, Ik ben de HEERE, en er is geen Heiland behalve Mij.

   ^12Ik heb verkondigd, en Ik heb verlost, en Ik heb het doen horen, en
   geen vreemd god was onder ulieden; en gij zijt Mijn getuigen, spreekt
   de HEERE, dat Ik God ben.

   ^13Ook eer de dag was, ben Ik, en er is niemand, die uit Mijn hand
   redden kan; Ik zal werken, en wie zal het keren?

   ^14Alzo zegt de HEERE, uw Verlosser, de Heilige Israels: Om ulieder wil
   heb Ik naar Babel gezonden, en heb hen allen vluchtig doen nederdalen,
   te weten de Chaldeen, in deschepen, op welke zij juichten.

   ^15Ik ben de HEERE, uw Heilige; de Schepper van Israel, ulieder Koning.

   ^16Alzo zegt de HEERE, Die in de zee een weg, en in de sterke wateren
   een pad maakte;

   ^17Die wagenen en paarden, heir en macht voortbracht; te zamen zijn zij
   nedergelegen, zij zullen niet weder opstaan, zij zijn uitgeblust,
   gelijk een vlaswiek zijn zij uitgegaan.

   ^18Gedenkt der vorige dingen niet, en overlegt de oude dingen niet.

   ^19Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult
   gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en
   rivieren in de wildernis.

   ^20Het gedierte des velds zal Mij eren, de draken en de jonge struisen;
   want Ik zal in de woestijn wateren geven, en rivieren in de wildernis,
   om Mijn volk, Mijn uitverkorenen drinkente geven.

   ^21Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen.

   ^22Doch gij hebt Mij niet aangeroepen, o Jakob! als gij u tegen Mij
   vermoeid hebt, o Israel!

   ^23Mij hebt gij niet gebracht het kleine vee uwer brandofferen, en met
   uw slachtofferen hebt gij Mij niet geeerd; Ik heb u Mij niet doen
   dienen met spijsoffer, en Ik heb u nietvermoeid met wierook.

   ^24Mij hebt gij geen kalmus voor geld gekocht, en met het vette uwer
   slachtoffers hebt gij Mij niet gedrenkt; maar gij hebt Mij arbeid
   gemaakt, met uw zonden, gij hebt Mij vermoeidmet uw ongerechtigheden.

   ^25Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik
   gedenk uwer zonden niet.

   ^26Maakt Mij indachtig, laat ons te zamen richten, vertelt gij uw
   redenen, opdat gij moogt gerechtvaardigd worden.

   ^27Uw eerste vader heeft gezondigd, en uw uitleggers hebben tegen Mij
   overtreden.

   ^28Daarom zal Ik de oversten des heiligdoms ontheiligen, en Jakob ten
   ban overgeven, en Israel tot beschimpingen. Jesaja 44
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1Maar hoor nu Mijn knecht Jakob, en Israel, dien Ik verkoren heb!

   ^2Zo zegt de HEERE, uw Maker, en uw Formeerder van den buik af, Die u
   helpt: Vrees niet, o Jakob, Mijn knecht, en gij, Jeschurun, dien Ik
   uitverkoren heb!

   ^3Want Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik
   zal Mijn Geest op uw zaad gieten, en Mijn zegen op uw nakomelingen.

   ^4En zij zullen uitspruiten tussen in het gras, als de wilgen aan de
   waterbeken.

   ^5Deze zal zeggen: Ik ben des HEEREN; en die zal zich noemen met den
   naam van Jakob; en gene zal met zijn hand schrijven: Ik ben des HEEREN,
   en zich toenoemen met dennaam van Israel.

   ^6Zo zegt de HEERE, de Koning van Israel, en zijn Verlosser, de HEERE
   der heirscharen: Ik ben de Eerste, en Ik ben de Laatste, en behalve Mij
   is er geen God.

   ^7En wie zal, gelijk als Ik, roepen en het verkondigen, en het
   ordentelijk voor Mij stellen, sedert dat Ik een eeuwig volk gesteld
   heb? en laat ze de toekomstige dingen, en die komenzullen, hun
   verkondigen.

   ^8Verschrikt niet, en vreest niet; heb Ik het u van toen af niet doen
   horen en verkondigd? Want gijlieden zijt Mijn getuigen: is er ook een
   God behalve Mij? Immers, er is geen andererotssteen: Ik ken er geen?

   ^9De formeerders van gesneden beelden zijn al te zamen ijdelheid, en
   hun gewenste dingen doen geen nut; ja, zij zelven zijn hun getuigen;
   zij zien niet, en zij weten niet, daaromzullen zij beschaamd worden.

   ^10Wie formeert een god, en giet een beeld, dat geen nut doet?

   ^11Ziet, al hun medegenoten zullen beschaamd worden, want de
   werkmeesters zijn uit de mensen; dat zij zich altemaal vergaderen, dat
   zij opstaan, zij zullen verschrikken, zij zullente zamen beschaamd
   worden.

   ^12De ijzersmid maakt een bijl, en werkt in den gloed, en formeert het
   met hamers, en werkt het met zijn sterken arm; ook lijdt hij honger,
   totdat hij krachteloos wordt, hij drinkt geenwater, totdat hij amechtig
   wordt.

   ^13De timmerman trekt het richtsnoer uit, hij tekent het af met den
   draad, hij maakt het effen met de schaven, en tekent het met den
   passer, en maakt het naar de beeltenis eensmans, naar de schoonheid van
   een mens, dat het in het huis blijve.

   ^14Als hij zich cederen afhouwt, zo neemt hij een cypressenboom of een
   eik, en hij versterkt zich onder de bomen des wouds; hij plant een
   olmboom, en de regen maakt dien groot.

   ^15Dan is het voor den mens om te verbranden, dan neemt hij daarvan, en
   warmt er zich bij; ook ontsteekt hij het, en bakt er brood bij;
   daarenboven maakt hij er een god van, enbuigt zich daarvoor, hij maakt
   er een gesneden beeld van, en knielt er voor neder.

   ^16Zijn helft brandt hij in het vuur, bij de andere helft daarvan eet
   hij vlees; hij braadt een gebraad, en hij wordt verzadigd; ook warmt
   hij zichzelven, en hij zegt: Hei! ik ben warmgeworden, ik heb het vuur
   gezien!

   ^17Het overige nu daarvan maakt hij tot een god, tot zijn gesneden
   beeld; hij knielt er voor neder, en buigt zich, en bidt het aan, en
   zegt: Red mij, want gij zijt mijn god!

   ^18Zij weten niet, en verstaan niet, want het heeft hun ogen bestreken,
   dat zij niet zien, en hun harten, dat zij niet verstaan.

   ^19En niemand van hen brengt het in zijn hart, en er is noch kennis
   noch verstand, dat hij zeggen zou: De helft daarvan heb ik verbrand in
   het vuur, ja, ook op de kolen daarvan hebik brood gebakken, ik heb
   vlees daarbij gebraden, en heb het gegeten; en zou ik het overblijfsel
   daarvan tot een gruwel maken, zou ik nederknielen voor hetgeen van een
   boomgekomen is?

   ^20Hij voedt zich met as, het bedrogen hart heeft hem ter zijde
   afgeleid; zodat hij zijn ziel niet redden kan, noch zeggen: Is er niet
   een leugen in mijn rechterhand?

   ^21Gedenk aan deze dingen, o Jakob, en Israel! Want gij zijt Mijn
   knecht, Ik heb u geformeerd; gij zijt Mijn knecht, Israel, gij zult van
   Mij niet vergeten worden.

   ^22Ik delg uw overtredingen uit als een nevel, en uw zonden als een
   wolk; keer weder tot Mij, want Ik heb u verlost.

   ^23Zingt met vreugde, gij hemelen! want de HEERE heeft het gedaan;
   juicht, gij benedenste delen der aarde! gij bergen! maakt een groot
   gedreun met vreugdegezang, gij bossen, en alle geboomte daarin! Want de
   HEERE heeft Jakob verlost, en Zich heerlijk gemaakt in Israel.

   ^24Alzo zegt de HEERE, uw Verlosser, en die u geformeerd heeft van den
   buik af: Ik ben de HEERE, Die alles doet, Die den hemel uitbreidt, Ik
   alleen, en Die de aarde uitspant doorMijzelven;

   ^25Die de tekenen der leugendichters vernietigt, en de waarzeggers dol
   maakt; Die de wijzen achterwaarts doet keren, en Die hun wetenschap
   verdwaast;

   ^26Die het woord Zijns knechts bevestigt, en den raad Zijner boden
   volbrengt; Die tot Jeruzalem zegt: Gij zult bewoond worden; en tot de
   steden van Juda: Gij zult herbouwd worden, en Ik zal haar verwoeste
   plaatsen oprichten.

   ^27Die tot de diepte zegt: Verdroog, en uw rivieren zal Ik verdrogen.

   ^28Die van Cores zegt: Hij is Mijn herder, en hij zal al Mijn
   welgevallen volbrengen; zeggende ook tot Jeruzalem: Word gebouwd; en
   tot den tempel: Word gegrond.
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Alzo zegt de HEERE tot Zijn gezalfde, tot Cores, wiens rechterhand Ik
   vat, om de volken voor zijn aangezicht neder te werpen; en Ik zal de
   lendenen der koningen ontbinden, omvoor zijn aangezicht de deuren te
   openen, en de poorten zullen niet gesloten worden:

   ^2Ik zal voor uw aangezicht gaan, en Ik zal de kromme wegen recht
   maken; de koperen deuren zal Ik verbreken, en de ijzeren grendelen zal
   Ik in stukken slaan.

   ^3En Ik zal u geven de schatten, die in de duisternissen zijn, en de
   verborgene rijkdommen; opdat gij moogt weten, dat Ik de HEERE ben, Die
   u bij uw naam roept, de God vanIsrael;

   ^4Om Jakobs, Mijns knechts wil, en Israels, Mijns uitverkorenen; ja, Ik
   riep u bij uw naam, Ik noemde u toe, hoewel gij Mij niet kendet.

   ^5Ik ben de HEERE, en niemand meer, buiten Mij is er geen God; Ik zal u
   gorden, hoewel gij Mij niet kent.

   ^6Opdat men wete, van den opgang der zon en van den ondergang, dat er
   buiten Mij niets is, Ik ben de HEERE, en niemand meer.

   ^7Ik formeer het licht, en schep de duisternis; Ik maak den vrede en
   schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen.

   ^8Drupt, gij hemelen! van boven af, en dat de wolken vloeien van
   gerechtigheid; en de aarde opene zich, en dat allerlei heil uitwasse,
   en gerechtigheid te zamen uitspruiten; Ik, deHEERE, heb ze geschapen.

   ^9Wee dien, die met zijn Formeerder twist, gelijk een potscherf met
   aarden potscherven! Zal ook het leem tot zijn formeerder zeggen: Wat
   maakt gij? of zal uw werk zeggen: Hijheeft geen handen?

   ^10Wee dien, die tot den vader zegt: Wat genereert gij? en tot de
   vrouw: Wat baart gij?

   ^11Alzo zegt de HEERE, de Heilige Israels, en deszelfs Formeerder: Zij
   hebben Mij van toekomende dingen gevraagd; van Mijn kinderen, zoudt gij
   Mij van het werk Mijner handenbevel geven?

   ^12Ik heb de aarde gemaakt, en Ik heb den mens daarop geschapen; Ik ben
   het! Mijn handen hebben de hemelen uitgebreid, en Ik heb al hun heir
   bevel gegeven.

   ^13Ik heb hem verwekt in gerechtigheid, en al zijn wegen zal Ik recht
   maken; hij zal Mijn stad bouwen, en hij zal Mijn gevangenen loslaten,
   niet voor prijs, noch voor geschenk, zegtde HEERE der heirscharen.

   ^14Alzo zegt de HEERE: De arbeid der Egyptenaren en de koophandel der
   Moren en der Sabeers, der mannen van grote lengte, zullen tot u
   overkomen, en zij zullen de uwe zijn, zijzullen u navolgen, in boeien
   zullen zij overkomen; en zij zullen zich voor u buigen, zij zullen u
   smeken, zeggende: Gewisselijk, God is in u, en er is anders geen God
   meer.

   ^15Voorwaar, Gij zijt een God, Die Zich verborgen houdt, de God
   Israels, de Heiland.

   ^16Zij zullen beschaamd en ook tot schande worden, zij allen; te zamen
   zullen zij met schande heengaan, die de afgoden maken.

   ^17Maar Israel wordt verlost door den HEERE, met een eeuwige
   verlossing; gijlieden zult niet beschaamd noch tot schande worden, tot
   in alle eeuwigheden.

   ^18Want alzo zegt de HEERE, Die de hemelen geschapen heeft, Die God,
   Die de aarde geformeerd, en Die ze gemaakt heeft; Hij heeft ze
   bevestigd, Hij heeft ze niet geschapen, datzij ledig zijn zou, maar
   heeft ze geformeerd, opdat men daarin wonen zou: Ik ben de HEERE, en
   niemand meer.

   ^19Ik heb niet in het verborgene gesproken, in een donkere plaats der
   aarde; Ik heb tot het zaad van Jakob niet gezegd: Zoekt Mij te
   vergeefs; Ik ben de HEERE, Die gerechtigheidspreekt, Die rechtmatige
   dingen verkondigt.

   ^20Verzamelt u, en komt, treedt hier toe samen, gijlieden, die van de
   heidenen ontkomen zijt! Zij weten niets, die hun houten gesneden
   beelden dragen, en een god aanbidden, dieniet verlossen kan.

   ^21Verkondigt en treedt hier toe, ja, beraadslaagt samen: wie heeft dat
   laten horen van ouds her? Wie heeft dat van toen af verkondigd? Ben Ik
   het niet, de HEERE? en er is geenGod meer behalve Mij, een rechtvaardig
   God, en een Heiland, niemand is er dan Ik.

   ^22Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde!
   want Ik ben God, en niemand meer.

   ^23Ik heb gezworen bij Mijzelven, er is een woord der gerechtigheid uit
   Mijn mond gegaan, en het zal niet wederkeren: dat Mij alle knie zal
   gebogen worden, alle tong Mij zalzweren.

   ^24Men zal van Mij zeggen: Gewisselijk, in den HEERE zijn
   gerechtigheden en sterkte; tot Hem zal men komen; maar zij zullen
   beschaamd worden allen, die tegen Hem ontstokenzijn.

   ^25Maar in den HEERE zullen gerechtvaardigd worden en zich beroemen,
   het ganse zaad van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1Bel is gekromd, Nebo wordt nedergebogen, hun afgoden zijn geworden
   voor de dieren en voor de beesten; uw opgeladen pakken zijn een last
   voor de vermoeide beesten.

   ^2Samen zijn zij nedergebogen, zij zijn gekromd, zij hebben den last
   niet kunnen redden, maar zijzelven zijn in de gevangenis gegaan.

   ^3Hoor naar Mij, o huis van Jakob, en het ganse overblijfsel van het
   huis Israels! die van Mij gedragen zijt van den buik aan, en opgenomen
   van de baarmoeder af.

   ^4En tot de ouderdom toe zal Ik Dezelfde zijn, ja, tot de grijsheid toe
   zal Ik ulieden dragen; Ik heb het gedaan, en Ik zal u opnemen, en Ik
   zal dragen en redden.

   ^5Wien zoudt gijlieden Mij nabeelden, en evengelijk maken, en Mij
   vergelijken, dat wij elkander gelijken zouden?

   ^6Zij verkwisten het goud uit de beurs, en wegen het zilver met de
   waag; zij huren een goudsmid, en die maakt het tot een god, zij knielen
   neder, ook buigen zij zich daarvoor.

   ^7Zij nemen hem op den schouder, zij dragen hem, en zetten hem aan zijn
   plaats; daar staat hij, hij wijkt van zijn stede niet; ja, roept iemand
   tot hem, zo antwoordt hij niet, hij verlosthem niet uit zijn
   benauwdheid.

   ^8Gedenkt hieraan, en houdt u kloekelijk, brengt het weder in het hart,
   o gij overtreders!

   ^9Gedenkt der vorige dingen van oude tijden af, dat Ik God ben, en er
   is geen God meer, en er is niet gelijk Ik;

   ^10Die van den beginne aan verkondigt het einde, en van ouds af die
   dingen, die nog niet geschied zijn; Die zegt: Mijn raad zal bestaan, en
   Ik zal al Mijn welbehagen doen.

   ^11Die een roofvogel roept van het oosten, een man Mijns raads uit
   verren lande; ja, Ik heb het gesproken, Ik zal het ook doen opkomen; Ik
   heb het geformeerd, Ik zal het ook doen.

   ^12Hoort naar Mij, gij stijven van harte, gij, die verre van de
   gerechtigheid zijt!

   ^13Ik breng Mijn gerechtigheid nabij, zij zal niet verre wezen, en Mijn
   heil zal niet vertoeven; maar Ik zal heil geven in Sion, aan Israel
   Mijn heerlijkheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Daal af, en zit in het stof, gij jonkvrouw, dochter van Babel! zit op
   de aarde, er is geen troon meer, gij dochter der Chaldeen! want gij
   zult niet meer genaamd worden de tedere, noch de wellustige.

   ^2Neem de molen, en maal meel; ontdek uw vlechten, ontbloot de enkelen,
   ontdek de schenkelen, ga door de rivieren.

   ^3Uw schaamte zal ontdekt worden, ook zal uw schande gezien worden; Ik
   zal wraak nemen, en Ik zal op u niet aanvallen als een mens.

   ^4Onzes Verlossers Naam is HEERE der heirscharen, de Heilige Israels.

   ^5Zit stilzwijgende, en ga in de duisternis, gij dochter der Chaldeen!
   want gij zult niet meer genoemd worden koningin der koninkrijken.

   ^6Ik was op Mijn volk zeer toornig, Ik ontheiligde Mijn erve, en Ik gaf
   hen over in uw hand; doch gij beweest hun geen barmhartigheden, ja,
   zelfs over den oude maaktet gij uw jukzeer zwaar.

   ^7En gij zeidet: Ik zal koningin zijn in eeuwigheid; tot nog toe hebt
   gij deze dingen niet in uw hart genomen, gij hebt aan het einde daarvan
   niet gedacht.

   ^8Nu dan, hoor dit, gij weelderige! die zo zeker woont, die in haar
   hart zegt: Ik ben het, en niemand meer dan ik: ik zal geen weduwe
   zitten, noch de beroving van kinderen kennen.

   ^9Doch deze beide dingen zullen u in een ogenblik overkomen, op een
   dag, de beroving van kinderen en weduwschap; volkomenlijk zullen zij u
   overkomen, vanwege de veelheiduwer toverijen, vanwege de menigte uwer
   bezweringen.

   ^10Want gij hebt op uw boosheid vertrouwd; gij hebt gezegd: Niemand
   ziet mij; uw wijsheid en uw wetenschap heeft u afkerig gemaakt; en gij
   hebt in uw hart gezegd: Ik ben het, enniemand meer dan ik.

   ^11Daarom zal er over u een kwaad komen, gij zult den dageraad daarvan
   niet weten; en een verderf zal er op u vallen, hetwelk gij niet zult
   kunnen verzoenen; want er zal snellijk eenonstuimige verwoesting over u
   komen, dat gij het niet weten zult.

   ^12Sta nu met uw bezweringen, en met de veelheid uwer toverijen, waarin
   gij gearbeid hebt van uw jeugd af; of gij misschien voordeel kondet
   doen, of gij misschien u kondetsterken.

   ^13Gij zijt moede geworden in de veelheid uwer raadslagen; laat nu
   opstaan, die den hemel waarnemen, die in de sterren kijken, die naar de
   nieuwe manen voorzeggen; en laat zeu verlossen van die dingen, die over
   u komen zullen.

   ^14Ziet, zij zullen zijn als stoppelen, het vuur zal ze verbranden, zij
   zullen zichzelven niet kunnen rukken uit de macht der vlam; het zal
   geen kool zijn om bij te warmen, geen vuur omdaarvoor neder te zitten.

   ^15Alzo zullen zij u zijn, met dewelke gij gearbeid hebt, uw handelaars
   van uw jeugd aan, elk zal zijns weegs dwalen, niemand zal u verlossen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Hoort dit, gij huis van Jakob, die genoemd wordt met den naam van
   Israel, en uit de wateren van Juda voortgekomen zijt! die daar zweert
   bij den Naam des HEEREN, envermeldt den God Israels, maar niet in
   waarheid, noch in gerechtigheid.

   ^2Ja, van de heilige stad worden zij genoemd, en zij steunen op den God
   Israels; HEERE der heirscharen is Zijn Naam.

   ^3De vorige dingen heb Ik verkondigd van toen af, en uit Mijn mond zijn
   zij voortgekomen, en Ik heb ze doen horen; Ik heb ze snellijk gedaan,
   en zij zijn gekomen;

   ^4Omdat Ik wist, dat gij hard zijt, en uw nek een ijzeren zenuw is, en
   uw voorhoofd koper;

   ^5Daarom heb Ik het u van toen af verkondigd, eer dat het kwam, heb Ik
   het u doen horen; opdat gij niet misschien zoudt zeggen: Mijn afgod
   heeft die dingen gedaan, of mijngesneden beeld, of mijn gegoten beeld
   heeft ze bevolen.

   ^6Gij hebt het gehoord, aanmerkt dat alles; zult gijlieden het ook niet
   verkondigen? Van nu af doe Ik u nieuwe dingen horen, en verborgen
   dingen, en die gij niet geweten hebt.

   ^7Nu zijn zij geschapen, en niet van toen af, en voor dezen dag hebt
   gij ze ook niet gehoord; opdat gij niet misschien zeggen zoudt: Ziet,
   ik heb ze geweten.

   ^8Ook hebt gij ze niet gehoord, ook hebt gij ze niet geweten, ook van
   toen af is uw oor niet geopend geweest; want Ik heb geweten, dat gij
   gans trouwelooslijk handelen zoudt, endat gij van den buik af een
   overtreder genaamd zijt.

   ^9Om Mijns Naams wil zal Ik Mijn toorn langer uitstellen, en om Mijns
   roems wil zal Ik, u ten goede, Mij bedwingen, opdat Ik u niet afhouwe.

   ^10Ziet, Ik heb u gelouterd, doch niet als zilver, Ik heb u gekeurd in
   den smeltkroes der ellende.

   ^11Om Mijnentwil, om Mijnentwil zal Ik het doen, want hoe zou Hij
   ontheiligd worden? en Ik zal Mijn eer aan geen ander geven.

   ^12Hoor naar Mij, o Jakob! en gij Israel, Mijn geroepene! Ik ben
   Dezelfde; Ik ben de Eerste, ook ben Ik de Laatste.

   ^13Ook heeft Mijn hand de aarde gegrond, en Mijn rechterhand heeft de
   hemelen met de palm afgemeten; wanneer Ik ze roep, staan zij daar te
   zamen.

   ^14Vergadert u, gij allen, en hoort; wie onder hen heeft deze dingen
   verkondigd? De HEERE heeft hem lief, Hij zal Zijn welbehagen tegen
   Babel doen, en Zijn arm zal tegen deChaldeen zijn.

   ^15Ik, Ik heb het gesproken, ook heb Ik hem geroepen; Ik zal hem doen
   komen, en hij zal voorspoedig zijn op zijn weg.

   ^16Nadert gijlieden tot Mij, hoort dit: Ik heb van den beginne niet in
   het verborgene gesproken, maar van dien tijd af, dat het geschied is,
   ben Ik daar; en nu, de Heere HEERE, enZijn Geest heeft Mij gezonden.

   ^17Alzo zegt de HEERE, uw Verlosser, de Heilige Israels: Ik ben de
   HEERE, uw God, Die u leert, wat nut is, Die u leidt op den weg, dien
   gij gaan moet.

   ^18Och, dat gij naar Mijn geboden geluisterd hadt! zo zou uw vrede
   geweest zijn als een rivier, en uw gerechtigheid als de golven der zee.

   ^19Ook zou uw zaad geweest zijn als het zand, en die uit uw ingewanden
   voortkomen als deszelfs steentjes; wiens naam niet zou worden
   afgehouwen, noch verdelgd van voor Mijnaangezicht.

   ^20Gaat uit van Babel, vliedt van de Chaldeen, verkondigt met de stemme
   des gejuichs, doet zulks horen, brengt het uit tot aan het einde der
   aarde, zegt: De HEERE heeft Zijnknecht Jakob verlost!

   ^21En: Zij hadden geen dorst, toen Hij hen leidde door de woeste
   plaatsen; Hij deed hun water uit den rotssteen vlieten; als Hij den
   rotssteen kliefde, zo vloeiden de waterendaarhenen.

   ^22Maar de goddelozen hebben geen vrede, zegt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 49

   ^1Hoort naar Mij, gij eilanden! en luistert toe, gij volken van verre!
   De HEERE heeft Mij geroepen van den buik af, van Mijner moeders
   ingewand af heeft Hij Mijn Naam gemeld.

   ^2En Hij heeft Mijn mond gemaakt als een scherp zwaard, onder de
   schaduw Zijner hand heeft Hij Mij bedekt; en Hij heeft Mij tot een
   zuiveren pijl gesteld, in Zijn pijlkoker heeft HijMij verborgen.

   ^3En Hij heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Knecht, Israel, door
   Welken Ik verheerlijkt zal worden.

   ^4Doch Ik zeide: Ik heb te vergeefs gearbeid, Ik heb Mijn kracht
   onnuttelijk en ijdelijk toegebracht; gewisselijk, Mijn recht is bij den
   HEERE, en Mijn werkloon is bij Mijn God.

   ^5En nu zegt de HEERE, Die Mij Zich van moeders buik af tot een Knecht
   geformeerd heeft, dat Ik Jakob tot Hem wederbrengen zou; maar Israel
   zal zich niet verzamelen laten;nochtans zal Ik verheerlijkt worden in
   de ogen des HEEREN, en Mijn God zal Mijn Sterkte zijn.

   ^6Verder zeide Hij: Het is te gering, dat Gij Mij een Knecht zoudt
   zijn, om op te richten de stammen van Jakob, en om weder te brengen de
   bewaarden in Israel; Ik heb U ookgegeven tot een Licht der heidenen, om
   Mijn heil te zijn tot aan het einde der aarde.

   ^7Alzo zegt de HEERE, de Verlosser van Israel, Zijn Heilige, tot de
   verachte ziel, tot Dien, aan Welken het volk een gruwel heeft, tot den
   Knecht dergenen, die heersen: Koningenzullen het zien en opstaan, ook
   vorsten, en zij zullen zich voor U buigen; om des HEEREN wil, Die
   getrouw is, om den Heilige Israels, Die U verkoren heeft.

   ^8Alzo zegt de HEERE: In dien tijd des welbehagens heb Ik U verhoord,
   en ten dage des heils heb Ik U geholpen; en Ik zal U bewaren, en Ik zal
   U geven tot een verbond des volks, om het aardrijk op te richten, om de
   verwoeste erfenissen te doen beerven;

   ^9Om te zeggen tot de gebondenen: Gaat uit; tot hen, die in duisternis
   zijn: Komt te voorschijn; zij zullen op de wegen weiden, en op alle
   hoge plaatsen zal hun weide wezen.

   ^10Zij zullen niet hongeren, noch dorsten, en de hitte en de zon zal
   hen niet steken; want hun Ontfermer zal ze leiden, en Hij zal hen aan
   de springaders der wateren zachtjes leiden.

   ^11En Ik zal al Mijn bergen tot een weg maken, en Mijn banen zullen
   verhoogd zijn.

   ^12Zie, deze zullen van verre komen; en zie, die van het noorden en van
   het westen, en geen uit het land van Sinim.

   ^13Juicht, gij hemelen! en verheug u, gij aarde! en gij bergen! maakt
   gedreun met gejuich; want de HEERE heeft Zijn volk vertroost, en Hij
   zal Zich over Zijn ellendigen ontfermen.

   ^14Doch Sion zegt: De HEERE heeft mij verlaten, en de HEERE heeft mij
   vergeten.

   ^15Kan ook een vrouw haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet
   ontferme over den zoon haars buiks? Ofschoon deze vergate, zo zal Ik
   toch u niet vergeten.

   ^16Zie, Ik heb u in de beide handpalmen gegraveerd; uw muren zijn
   steeds voor Mij.

   ^17Uw zonen zullen zich haasten; maar uw verstoorders en uw verwoesters
   zullen van u uitgaan.

   ^18Hef uw ogen op rondom, en zie, alle deze vergaderen zich, zij komen
   tot u; Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE, zekerlijk, gij zult
   u met alle dezen als met een sieraadbekleden, en gij zult ze u
   aanbinden, gelijk een bruid.

   ^19Want in uw woeste en uw eenzame plaatsen, en uw verstoord land,
   gewisselijk, nu zult gij benauwd worden van inwoners; en die u
   verslonden, zullen zich verre van u maken.

   ^20Nog zullen de kinderen, waarvan gij beroofd waart, zeggen voor uw
   oren: De plaats is mij te nauw, wijk van mij, dat ik wonen moge.

   ^21En gij zult zeggen in uw hart: Wie heeft mij dezen gegenereerd,
   aangezien ik van kinderen beroofd en eenzaam was? Ik was in de
   gevangenis gegaan, en weggeweken; wieheeft mij dan deze opgevoed? Ziet,
   ik was alleen overgelaten, waar waren dezen?

   ^22Alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal Mijn hand opheffen tot de
   heidenen, en tot de volken zal Ik Mijn banier opsteken; dan zullen zij
   uw zonen in de armen brengen, en uwdochters zullen op den schouders
   gedragen worden.

   ^23En koningen zullen uw voedsterheren zijn, hun vorstinnen uw
   zoogvrouwen; zij zullen zich voor u buigen met het aangezicht ter
   aarde, en zij zullen het stof uwer voeten lekken; engij zult weten, dat
   Ik de HEERE ben, dat zij niet beschaamd zullen worden die Mij
   verwachten.

   ^24Zou ook een machtige de vangst ontnomen worden, of zouden de
   gevangenen eens rechtvaardigen ontkomen?

   ^25Doch alzo zegt de HEERE: Ja, de gevangenen des machtigen zullen hem
   ontnomen worden, en de vangst des tirans zal ontkomen; want met uw
   twisters zal Ik twisten, en uwkinderen zal Ik verlossen.

   ^26En Ik zal uw verdrukkers spijzen met hun eigen vlees, en van hun
   eigen bloed zullen zij dronken worden, als van zoeten wijn; en alle
   vlees zal gewaar worden, dat Ik, de HEERE, uw Heiland ben, en uw
   Verlosser, de Machtige Jakobs.
     __________________________________________________________________

  Chapter 50

   ^1Alzo zegt de HEERE: Waar is de scheidbrief van ulieder moeder,
   waarmede Ik haar weggezonden heb? Of wie is er van Mijn schuldeisers,
   aan wien Ik u verkocht heb? Ziet, omuw ongerechtigheden zijt gij
   verkocht, en om uw overtredingen is uw moeder weggezonden.

   ^2Waarom kwam Ik, en er was niemand, waarom riep Ik, en niemand
   antwoordde? Is Mijn hand dus gans kort geworden, dat zij niet verlossen
   kan, of is er in Mij geen kracht om uitte redden? Ziet, door Mijn
   schelding maak Ik de zee droog, Ik stel de rivieren tot een woestijn,
   dat haar vis stinkt, omdat er geen water is, en sterft van dorst.

   ^3Ik bekleed den hemel met zwartheid, en stel een zak tot zijn deksel.

   ^4De Heere HEERE heeft Mij een tong der geleerden gegeven, opdat Ik
   wete met den moede een woord ter rechter tijd te spreken; Hij wekt
   allen morgen, Hij wekt Mij het oor, datIk hore, gelijk die geleerd
   worden.

   ^5De Heere HEERE heeft Mij het oor geopend, en Ik ben niet
   wederspannig, Ik wijk niet achterwaarts.

   ^6Ik geef Mijn rug dengenen, die Mij slaan, en Mijn wangen dengenen,
   die Mij het haar uitplukken; Mijn aangezicht verberg Ik niet voor
   smaadheden en speeksel.

   ^7Want de Heere HEERE helpt Mij, daarom word Ik niet te schande; daarom
   heb Ik Mijn aangezicht gesteld als een keisteen, want Ik weet, dat Ik
   niet zal beschaamd worden.

   ^8Hij is nabij, Die Mij rechtvaardigt, wie zal met Mij twisten? Laat
   ons te zamen staan; wie heeft een rechtzaak tegen Mij? hij kome
   herwaarts tot Mij.

   ^9Ziet, de Heere HEERE helpt Mij, wie is het, die Mij zal verdoemen?
   Ziet, zij zullen altemaal als een kleed verouden, die mot zal hen eten.

   ^10Wie is er onder ulieden, die den HEERE vreest, die naar de stem
   Zijns Knechts hoort? Als hij in de duisternissen wandelt, en geen licht
   heeft, dat hij betrouwe op den Naam desHEEREN, en steune op zijn God.

   ^11Ziet, gij allen, die een vuur aansteekt, die u met spranken omgordt!
   wandelt in de vlam van uw vuur, en in de spranken, die gij ontstoken
   hebt. Dat geschiedt u van Mijn hand, insmart zult gijlieden liggen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 51

   ^1Hoort naar Mij, gij, die de gerechtigheid najaagt, gij, die den HEERE
   zoekt! aanschouwt den rotssteen, waaruit gijlieden gehouwen zijt, en de
   holligheid des bornputs, waaruit gijgegraven zijt.

   ^2Aanschouwt Abraham, ulieder vader, en Sara, die ulieden gebaard
   heeft; want Ik riep hem, toen hij nog alleen was, en Ik zegende hem, en
   Ik vermenigvuldigde hem.

   ^3Want de HEERE zal Sion troosten, Hij zal troosten al haar woeste
   plaatsen, en Hij zal haar woestijn maken als Eden, en haar wildernis
   als den hof des HEEREN; vreugde enblijdschap zal daarin gevonden
   worden, dankzegging en een stem des gezangs.

   ^4Luistert naar Mij, Mijn volk! en Mijn lieden, neigt naar Mij het oor!
   want een wet zal van Mij uitgaan, en Ik zal Mijn recht doen rusten tot
   een licht der volken.

   ^5Mijn gerechtigheid is nabij, Mijn heil trekt uit, en Mijn armen
   zullen de volken richten; op Mij zullen de eilanden wachten, en op Mijn
   arm zullen zij hopen.

   ^6Heft ulieder ogen op naar den hemel, en aanschouwt de aarde beneden;
   want de hemel zal als een rook verdwijnen, en de aarde zal als een
   kleed verouden, en haar inwonerszullen van gelijken sterven; maar Mijn
   heil zal in eeuwigheid zijn, Mijn gerechtigheid zal niet verbroken
   worden.

   ^7Hoort naar Mij, gijlieden, die de gerechtigheid kent, gij volk, in
   welks hart Mijn wet is! vreest niet de smaadheid van den mens, en voor
   hun smaadredenen ontzet u niet.

   ^8Want de mot zal ze opeten als een kleed, en het schietwormpje zal ze
   opeten als wol; maar Mijn gerechtigheid zal in eeuwigheid zijn, en Mijn
   heil van geslacht tot geslachten.

   ^9Ontwaak, ontwaak, trek sterkte aan, Gij arm des HEEREN! ontwaak als
   in de verledene dagen, als in de geslachten van ouds; zijt Gij het
   niet, Die Rahab uitgehouwen hebt, Dieden zeedraak verwond hebt?

   ^10Zijt Gij het niet, Die de zee, de wateren des groten afgronds, droog
   gemaakt hebt? Die de diepten der zee gemaakt hebt tot een weg, opdat de
   verlosten daardoor gingen?

   ^11Alzo zullen de vrijgekochten des HEEREN wederkeren, en met gejuich
   tot Sion komen; en eeuwige blijdschap zal op hun hoofd wezen; vreugde
   en blijdschap zullen zijaangrijpen, treuring en zuchting zullen
   wegvlieden.

   ^12Ik, Ik ben het, Die u troost; wie zijt gij, dat gij vreest voor den
   mens, die sterven zal? en voor eens mensen kind, dat hooi worden zal?

   ^13En vergeet den HEERE, Die u gemaakt heeft, Die de hemelen heeft
   uitgebreid, en de aarde gegrond heeft, en vreest geduriglijk den gansen
   dag, vanwege de grimmigheid desbenauwers, wanneer hij zich bereidt om
   te verderven? Waar is dan de grimmigheid des benauwers?

   ^14De omzwevende gevangene zal haastelijk los gelaten worden; en hij
   zal in den kuil niet sterven, en zijn brood zal hem niet ontbreken.

   ^15Want Ik ben de HEERE, uw God, Die de zee klieft, dat haar golven
   bruisen; HEERE der heirscharen is Zijn Naam.

   ^16En Ik leg Mijn woorden in uw mond, en bedek u onder de schaduw
   Mijner hand; om den hemel te planten, en om de aarde te gronden, en om
   te zeggen tot Sion: Gij zijt Mijnvolk.

   ^17Waak op, waak op, sta op, Jeruzalem! gij, die gedronken hebt van de
   hand des HEEREN den beker Zijner grimmigheid; den droesem van den beker
   der zwijmeling hebt gijgedronken, ja, uitgezogen.

   ^18Er is niemand van al de kinderen, die zij gebaard heeft, die haar
   zachtjes leidt; en niemand van al de kinderen, die zij opgevoed heeft,
   die haar bij de hand grijpt.

   ^19Deze twee dingen zijn u wedervaren, wie heeft medelijden met u? Er
   is verwoesting, en verbreking, en honger, en zwaard, door wien zal Ik u
   troosten?

   ^20Uw kinderen zijn in bezwijming gevallen, zij liggen vooraan op alle
   straten, gelijk een wilde os in het net; zij zijn vol van de
   grimmigheid des HEEREN, van de schelding uwsGods.

   ^21Daarom hoort nu dit, gij bedrukten! en gij dronkenen, maar niet van
   wijn!

   ^22Alzo zegt uw Heere, de HEERE en uw God, Die Zijns volks zaak twisten
   zal: Zie, Ik neem den beker der zwijmeling van uw hand, den droesem van
   den beker Mijnergrimmigheid; gij zult dien voortaan niet meer drinken.

   ^23Maar Ik zal hem dien, die u bedroefd hebben, in de hand zetten, die
   tot uw ziel zeiden: Buig u neder, dat wij over u gaan; en gij legdet uw
   rug neder als aarde, en als een straatdergenen, die daarover gaan.
   Jesaja 52
     __________________________________________________________________

  Chapter 52

   ^1Waak op, waak op, trek uw sterkte aan, o Sion! trek uw sierlijke
   klederen aan, o Jeruzalem, gij heilige stad? want in u zal voortaan
   geen onbesnedene noch onreine meer komen.

   ^2Schud u uit het stof, maak u op, zit neder, o Jeruzalem! maak u los
   van de banden van uw hals, gij gevangene dochter van Sion!

   ^3Want zo zegt de HEERE; Gijlieden zijt om niet verkocht, gij zult ook
   zonder geld gelost worden.

   ^4Want zo zegt de Heere HEERE: In vorige tijden trok Mijn volk af in
   Egypte, om als vreemdeling aldaar te verkeren; en Assur heeft hetzelve
   om niet onderdrukt.

   ^5En nu, wat heb Ik hier te doen? spreekt de HEERE, dewijl Mijn volk om
   niet weggenomen is, en degenen die over hetzelve heersen, het doen
   huilen, spreekt de HEERE, en MijnNaam geduriglijk den gansen dag
   gelasterd wordt;

   ^6Daarom zal Mijn volk, daarom zal het Mijn Naam in dien dag kennen,
   dat Ik het Zelf ben, Die spreekt: Zie, hier ben Ik.

   ^7Hoe liefelijk zijn op de bergen de voeten desgenen, die het goede
   boodschapt, die den vrede doet horen; desgenen, die goede boodschap
   brengt van het goede, die heil doethoren; desgenen, die tot Sion zegt:
   Uw God is Koning.

   ^8Er is een stem uwer wachters; zij verheffen de stem, zij juichen te
   zamen; want zij zullen oog aan oog zien, als de HEERE Sion wederbrengen
   zal.

   ^9Maakt een geschal, juicht te zamen, gij woeste plaatsen van
   Jeruzalem! want de HEERE heeft Zijn volk getroost, Hij heeft Jeruzalem
   verlost.

   ^10De HEERE heeft Zijn heiligen arm ontbloot voor de ogen aller
   heidenen; en al de einden der aarde zullen zien het heil onzes Gods.

   ^11Vertrekt, vertrekt, gaat uit van daar, raakt het onreine niet aan;
   gaat uit het midden van hen, reinigt u, gij, die de vaten des HEEREN
   draagt!

   ^12Want gijlieden zult niet met haast uitgaan, noch met der vlucht
   henengaan; want de HEERE zal voor ulieder aangezicht henentrekken, en
   de God van Israel zal uw achtertochtwezen.

   ^13Ziet, Mijn Knecht zal verstandelijk handelen; Hij zal verhoogd en
   verheven, ja, zeer hoog worden.

   ^14Gelijk als velen zich over u ontzet hebben, alzo verdorven was Zijn
   gelaat, meer dan van iemand, en Zijn gedaante, meer dan van andere
   mensenkinderen;

   ^15Alzo zal Hij vele heidenen besprengen, ja, de koningen zullen hun
   mond over Hem toehouden; want denwelken het niet verkondigd was, die
   zullen het zien, en welken het nietgehoord hebben, die zullen het
   verstaan. Jesaja 53
     __________________________________________________________________

  Chapter 53

   ^1Wie heeft onze prediking geloofd, en aan wien is de arm des HEEREN
   geopenbaard?

   ^2Want Hij is als een rijsje voor Zijn aangezicht opgeschoten, en als
   een wortel uit een dorre aarde; Hij had geen gedaante noch
   heerlijkheid; als wij Hem aanzagen, zo was ergeen gestalte, dat wij Hem
   zouden begeerd hebben.

   ^3Hij was veracht, en de onwaardigste onder de mensen, een Man van
   smarten, en verzocht in krankheid; en een iegelijk was als verbergende
   het aangezicht voor Hem; Hij wasveracht, en wij hebben Hem niet geacht.

   ^4Waarlijk, Hij heeft onze krankheden op Zich genomen, en onze smarten
   heeft Hij gedragen; doch wij achtten Hem, dat Hij geplaagd, van God
   geslagen en verdrukt was.

   ^5Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden
   is Hij verbrijzeld; de straf, die ons den vrede aanbrengt, was op Hem,
   en door Zijn striemen is onsgenezing geworden.

   ^6Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar
   zijn weg; doch de HEERE heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen
   aanlopen.

   ^7Als dezelve geeist werd, toen werd Hij verdrukt; doch Hij deed Zijn
   mond niet open; als een lam werd Hij ter slachting geleid, en als een
   schaap, dat stom is voor het aangezichtzijner scheerders, alzo deed Hij
   Zijn mond niet open.

   ^8Hij is uit den angst en uit het gericht weggenomen; en wie zal Zijn
   leeftijd uitspreken? Want Hij is afgesneden uit het land der levenden;
   om de overtreding Mijns volks is de plageop Hem geweest.

   ^9En men heeft Zijn graf bij de goddelozen gesteld, en Hij is bij den
   rijke in Zijn dood geweest, omdat Hij geen onrecht gedaan heeft, noch
   bedrog in Zijn mond geweest is.

   ^10Doch het behaagde den HEERE Hem te verbrijzelen; Hij heeft Hem krank
   gemaakt; als Zijn ziel Zich tot een schuldoffer gesteld zal hebben, zo
   zal Hij zaad zien, Hij zal de dagenverlengen; en het welbehagen des
   HEEREN zal door Zijn hand gelukkiglijk voortgaan.

   ^11Om den arbeid Zijner ziel zal Hij het zien, en verzadigd worden;
   door Zijn kennis zal Mijn Knecht, de Rechtvaardige, velen rechtvaardig
   maken, want Hij zal hunongerechtigheden dragen.

   ^12Daarom zal Ik Hem een deel geven van velen, en Hij zal de machtigen
   als een roof delen, omdat Hij Zijn ziel uitgestort heeft in den dood,
   en met de overtreders is geteldgeweest, en Hij veler zonden gedragen
   heeft, en voor de overtreders gebeden heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 54

   ^1Zing vrolijk, gij onvruchtbare, die niet gebaard hebt! maak geschal
   met vrolijk gezang, en juich, die geen barensnood gehad hebt! want de
   kinderen der eenzame zijn meer, dande kinderen der getrouwde, zegt de
   HEERE.

   ^2Maak de plaats uwer tenten wijd, en dat men de gordijnen uwer
   woningen uitbreide, verhinder het niet; maak uw koorden lang, en steek
   uw pinnen vast in.

   ^3Want gij zult uitbreken ter rechterhand en ter linkerhand; en uw zaad
   zal de heidenen erven, en zij zullen de verwoeste steden doen bewonen.

   ^4Vrees niet, want gij zult niet beschaamd worden, en word niet
   schaamrood, want gij zult niet te schande worden; maar gij zult de
   schaamte uwer jonkheid vergeten, en densmaad uws weduwschaps zult gij
   niet meer gedenken.

   ^5Want uw Maker is uw Man, HEERE der heirscharen is Zijn Naam; en de
   Heilige Israels is uw Verlosser; Hij zal de God des gansen aardbodems
   genaamd worden.

   ^6Want de HEERE heeft u geroepen, als een verlaten vrouw en bedroefde
   van geest; nochtans zijt gij de huisvrouw der jeugd, hoewel gij
   versmaad zijt geweest, zegt uw God.

   ^7Voor een klein ogenblik heb Ik u verlaten; maar met grote
   ontfermingen zal Ik u vergaderen.

   ^8In een kleinen toorn heb Ik Mijn aangezicht van u een ogenblik
   verborgen; maar met eeuwige goedertierenheid zal Ik Mij uwer ontfermen,
   zegt de HEERE, uw Verlosser.

   ^9Want dat zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de
   wateren van Noach niet meer over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik
   gezworen, dat Ik niet meer op utoornen, noch u schelden zal.

   ^10Want bergen zullen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn
   goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal
   niet wankelen, zegt de HEERE, uwOntfermer.

   ^11Gij verdrukte, door onweder voortgedrevene, ongetrooste! zie, Ik zal
   uw stenen gans sierlijk leggen, en Ik zal u op saffieren grondvesten.

   ^12En uw glasvensters zal Ik kristallijnen maken, en uw poorten van
   robijnstenen, en uw ganse landpale van aangename stenen.

   ^13En al uw kinderen zullen van den HEERE geleerd zijn, en de vrede
   uwer kinderen zal groot zijn.

   ^14Gij zult door gerechtigheid bevestigd worden; wees verre van
   verdrukking, want gij zult niet vrezen; en verre van verschrikking,
   want zij zal tot u niet naken.

   ^15Ziet, zij zullen zich zekerlijk vergaderen, doch niet uit Mij; wie
   zich tegen u vergaderen zal, die zal om uwentwil vallen.

   ^16Zie, Ik heb den smid geschapen, die de kolen in het vuur opblaast,
   en die het instrument voortbrengt tot zijn werk; ook heb Ik den
   verderver geschapen, om te vernielen.

   ^17Alle instrument, dat tegen u bereid wordt, zal niet gelukken, en
   alle tong, die in gericht tegen u opstaat, zult gij verdoemen; dit is
   de erve der knechten des HEEREN, en hungerechtigheid is uit Mij,
   spreekt de HEERE. Jesaja 55
     __________________________________________________________________

  Chapter 55

   ^1O alle gij dorstigen! komt tot de wateren, en gij, die geen geld
   hebt, komt, koopt en eet, ja komt, koopt zonder geld, en zonder prijs,
   wijn en melk!

   ^2Waarom weegt gijlieden geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw
   arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan? Hoort aandachtiglijk naar Mij,
   en eet het goede, en laat uw ziel invettigheid zich verlustigen.

   ^3Neigt uw oor, en komt tot Mij, hoort, en uw ziel zal leven; want Ik
   zal met u een eeuwig verbond maken, en u geven de gewisse weldadigheden
   van David.

   ^4Ziet, Ik heb hem tot een getuige der volken gegeven, een vorst en
   gebieder der volken.

   ^5Ziet, gij zult een volk roepen, dat gij niet kendet, en het volk, dat
   u niet kende, zal tot u lopen, om des HEEREN uws Gods wil, en om des
   Heiligen Israels wil, want Hij heeft uverheerlijkt.

   ^6Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij
   nabij is.

   ^7De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten;
   en hij bekere zich tot den HEERE, zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en
   tot onzen God, want Hij vergeeftmenigvuldiglijk.

   ^8Want Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn
   niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.

   ^9Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen
   hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan ulieder gedachten.

   ^10Want gelijk de regen en de sneeuw van den hemel nederdaalt, en
   derwaarts niet wederkeert; maar doorvochtigt de aarde, en maakt, dat
   zij voortbrenge en uitspruite, en zaadgeve den zaaier, en brood den
   eter;

   ^11Alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn, het zal
   niet ledig tot Mij wederkeren; maar het zal doen, hetgeen Mij behaagt,
   en het zal voorspoedig zijn in hetgeen, waartoe Ik het zende.

   ^12Want in blijdschap zult gijlieden uittrekken, en met vrede
   voortgeleid worden; de bergen en heuvelen zullen geschal maken met
   vrolijk gezang voor uw aangezicht, en alle bomendes velds zullen de
   handen samenklappen.

   ^13Voor een doorn zal een denneboom opgaan, voor een distel zal een
   mirteboom opgaan; en het zal den HEERE wezen tot een naam, tot een
   eeuwig teken, dat niet uitgeroeid zalworden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 56

   ^1O alle gij dorstigen! komt tot de wateren, en gij, die geen geld
   hebt, komt, koopt en eet, ja komt, koopt zonder geld, en zonder prijs,
   wijn en melk!

   ^2Waarom weegt gijlieden geld uit voor hetgeen geen brood is, en uw
   arbeid voor hetgeen niet verzadigen kan? Hoort aandachtiglijk naar Mij,
   en eet het goede, en laat uw ziel invettigheid zich verlustigen.

   ^3Neigt uw oor, en komt tot Mij, hoort, en uw ziel zal leven; want Ik
   zal met u een eeuwig verbond maken, en u geven de gewisse weldadigheden
   van David.

   ^4Ziet, Ik heb hem tot een getuige der volken gegeven, een vorst en
   gebieder der volken.

   ^5Ziet, gij zult een volk roepen, dat gij niet kendet, en het volk, dat
   u niet kende, zal tot u lopen, om des HEEREN uws Gods wil, en om des
   Heiligen Israels wil, want Hij heeft uverheerlijkt.

   ^6Zoekt den HEERE, terwijl Hij te vinden is; roept Hem aan, terwijl Hij
   nabij is.

   ^7De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten;
   en hij bekere zich tot den HEERE, zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en
   tot onzen God, want Hij vergeeftmenigvuldiglijk.

   ^8Want Mijn gedachten zijn niet ulieder gedachten, en uw wegen zijn
   niet Mijn wegen, spreekt de HEERE.

   ^9Want gelijk de hemelen hoger zijn dan de aarde, alzo zijn Mijn wegen
   hoger dan uw wegen, en Mijn gedachten dan ulieder gedachten.

   ^10Want gelijk de regen en de sneeuw van den hemel nederdaalt, en
   derwaarts niet wederkeert; maar doorvochtigt de aarde, en maakt, dat
   zij voortbrenge en uitspruite, en zaadgeve den zaaier, en brood den
   eter;

   ^11Alzo zal Mijn woord, dat uit Mijn mond uitgaat, ook zijn, het zal
   niet ledig tot Mij wederkeren; maar het zal doen, hetgeen Mij behaagt,
   en het zal voorspoedig zijn in hetgeen, waartoe Ik het zende.

   ^12Want in blijdschap zult gijlieden uittrekken, en met vrede
   voortgeleid worden; de bergen en heuvelen zullen geschal maken met
   vrolijk gezang voor uw aangezicht, en alle bomendes velds zullen de
   handen samenklappen.

   ^13Voor een doorn zal een denneboom opgaan, voor een distel zal een
   mirteboom opgaan; en het zal den HEERE wezen tot een naam, tot een
   eeuwig teken, dat niet uitgeroeid zalworden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 57

   ^1Alzo zegt de HEERE: Bewaart het recht, en doet gerechtigheid; want
   Mijn heil is nabij om te komen, en Mijn gerechtigheid om geopenbaard te
   worden.

   ^2Welgelukzalig is de mens, die zulks doet, en des mensen kind, dat
   daaraan vasthoudt; die den sabbat houdt, zodat gij dien niet
   ontheiligt, en die zijn hand bewaart van enigkwaad te doen.

   ^3En de vreemde, die zich tot den HEERE gevoegd heeft, spreke niet,
   zeggende: De HEERE heeft mij gans en al van Zijn volk gescheiden; en de
   gesnedene zegge niet: Ziet, ikben een dorre boom.

   ^4Want alzo zegt de HEERE van de gesnedenen, die Mijn sabbatten houden,
   en verkiezen hetgeen, waartoe Ik lust heb, en vasthouden aan Mijn
   verbond;

   ^5Ik zal hen ook in Mijn huis en binnen Mijn muren een plaats en een
   naam geven, beter dan der zonen en dan der dochteren; een eeuwigen naam
   zal Ik een ieder van hen geven, die niet uitgeroeid zal worden.

   ^6En de vreemden, die zich tot den HEERE voegen, om Hem te dienen, en
   om den Naam des HEEREN lief te hebben, om Hem tot knechten te zijn; al
   wie den sabbat houdt, dathij dien niet ontheilige, en die aan Mijn
   verbond vasthouden;

   ^7Die zal Ik ook brengen tot Mijn heiligen berg, en Ik zal hen
   verheugen in Mijn bedehuis; hun brandoffers en hun slachtoffers zullen
   aangenaam wezen op Mijn altaar; want Mijnhuis zal een bedehuis genoemd
   worden voor alle volken.

   ^8De Heere HEERE, Die de verdrevenen van Israel vergadert, spreekt: Ik
   zal tot hem nog meer vergaderen, nevens hen, die tot hem vergaderd
   zijn.

   ^9Al gij gedierten des velds, komt om te eten, ja, al gij gedierten in
   het woud!

   ^10Hun wachters zijn allen blind, zij weten niet; zij allen zijn stomme
   honden, zij kunnen niet bassen; zij zijn slaperig, zij liggen neder,
   zij hebben het sluimeren lief.

   ^11En deze honden zijn sterk van begeerte, zij kunnen niet verzadigd
   worden, ja, het zijn herders, die niet verstaan kunnen; zij allen keren
   zich naar hun weg, elkeen naar zijn gewin, elk uit zijn einde.

   ^12Komt herwaarts, zeggen zij: ik zal wijn halen, en wij zullen sterken
   drank zuipen; en de dag van morgen zal zijn als deze, ja, groter, veel
   treffelijker.
     __________________________________________________________________

  Chapter 58

   ^1De rechtvaardige komt om, en er is niemand, die het ter harte neemt;
   en de weldadige lieden worden weggeraapt, zonder dat er iemand op let,
   dat de rechtvaardige weggeraaptwordt voor het kwaad.

   ^2Hij zal ingaan in den vrede; zij zullen rusten op hun slaapsteden,
   een iegelijk, die in zijn oprechtheid gewandeld heeft.

   ^3Doch nadert gijlieden hier toe, gij kinderen der guichelares! gij
   overspelig zaad, en gij, die hoererij bedrijft!

   ^4Over wien maakt gij u lustig, over wien spert gij den mond wijd open
   en steekt de tong lang uit? Zijt gij niet kinderen der overtreding, een
   zaad der valsheid?

   ^5Die hittig zijt in de eikenbossen, onder allen groenen boom;
   slachtende de kinderen aan de beken, onder de hoeken der steenrotsen.

   ^6Aan de gladde stenen der beken is uw deel, die, die zijn uw lot; ook
   stort gij denzelven drankoffer uit, gij offert hun spijsoffer; zou Ik
   Mij over deze dingen troosten laten?

   ^7Gij stelt uw leger op een hogen en verhevenen berg; ook klimt gij
   derwaarts op, om slachtoffer te offeren.

   ^8En achter de deur en posten zet gij uw gedenkteken; want van Mij
   wijkende ontdekt gij u, en klimt op; gij maakt uw leger wijd, en maakt
   u een verbond met enigen uit dezelve, gijhebt hun leger lief in elke
   plaats, die gij ziet.

   ^9En gij trekt met olie tot den koning, en gij vermenigvuldigt uw
   welriekende zalven; en gij zendt uw gezanten verre weg, en vernedert u
   tot de hel toe.

   ^10Gij zijt vermoeid door uw grote reis, maar gij zegt niet: Het is
   buiten hoop; gij hebt het leven uwer hand gevonden, daarom wordt gij
   niet ziek.

   ^11Maar voor wien hebt gij geschroomd of gevreesd? Want gij hebt
   gelogen, en zijt Mijner niet gedachtig geweest, gij hebt Mij op uw hart
   niet gelegd; is het niet, om dat Ik zwijg, endat van ouds af, en gij
   vreest Mij niet?

   ^12Ik zal uw gerechtigheid bekend maken, en uw werken, dat zij u geen
   nut doen zullen.

   ^13Wanneer gij roepen zult, zo laat die, die van u vergaderd zijn, u
   redden; doch de wind zal hen allen wegvoeren, de ijdelheid zal hen
   wegnemen. Maar die op Mij betrouwt, die zalhet aardrijk erven, en Mijn
   heiligen berg erfelijk bezitten.

   ^14En men zal zeggen: Verhoogt de baan, verhoogt de baan, bereidt den
   weg, neemt den aanstoot uit den weg Mijns volks.

   ^15Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en
   Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij
   dien, die van een verbrijzelden ennederigen geest is, opdat Ik levend
   make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der
   verbrijzelden.

   ^16Want Ik zal niet eeuwiglijk twisten, en Ik zal niet geduriglijk
   verbolgen zijn; want de geest zou van voor Mijn aangezicht overstelpt
   worden, en de zielen, die Ik gemaakt heb.

   ^17Ik was verbolgen over de ongerechtigheid hunner gierigheid, en sloeg
   hen; Ik verborg Mij, en was verbolgen; evenwel gingen zij afkerig henen
   in den weg huns harten.

   ^18Ik zie hun wegen, en Ik zal hen genezen; en Ik zal hen geleiden, en
   hun vertroostingen wedergeven, namelijk aan hun treurigen.

   ^19Ik schep de vrucht der lippen, vrede, vrede dengenen, die verre
   zijn, en dengenen, die nabij zijn, zegt de HEERE, en Ik zal hen
   genezen.

   ^20Doch de goddelozen zijn als een voortgedreven zee, want die kan niet
   rusten, en haar wateren werpen slijk en modder op.

   ^21De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede.
     __________________________________________________________________

  Chapter 59

   ^1Roep uit de keel, houd niet in, verhef uw stem als een bazuin, en
   verkondig Mijn volk hun overtreding, en het huis Jakobs hun zonden.

   ^2Hoewel zij Mij dagelijks zoeken, en een lust hebben aan de kennis
   Mijner wegen, als een volk, dat gerechtigheid doet en het recht zijns
   Gods niet verlaat, vragen zij Mij naar derechten der gerechtigheid; zij
   hebben een lust tot God te naderen;

   ^3Zeggende: Waarom vasten wij, en Gij ziet het niet aan, waarom kwellen
   wij onze ziel, en Gij weet het niet? Ziet, ten dage, wanneer gijlieden
   vast, zo vindt gij uw lust, en gij eistgestrengelijk al uw arbeid.

   ^4Ziet, tot twist en gekijf vast gijlieden, en om goddelooslijk met de
   vuist te slaan; vast niet gelijk heden, om uw stem te doen horen in de
   hoogte.

   ^5Zou het zulk een vasten zijn, dat Ik verkiezen zou, dat de mens zijn
   ziel een dag kwelle, dat hij zijn hoofd kromme gelijk een bieze, en een
   zak en as onder zich spreide? Zoudt gijdat een vasten heten, en een dag
   den HEERE aangenaam?

   ^6Is niet dit het vasten, dat Ik verkies: dat gij losmaakt de knopen
   der goddeloosheid, dat gij ontdoet de banden des juks, en dat gij vrij
   loslaat de verpletterden, en alle jukverscheurt?

   ^7Is het niet, dat gij den hongerige uw brood mededeelt, en de armen,
   verdrevenen in huis brengt? Als gij een naakte ziet, dat gij hem dekt,
   en dat gij u voor uw vlees niet verbergt?

   ^8Dan zal uw licht voortbreken als de dageraad, en uw genezing zal
   snellijk uitspruiten; en uw gerechtigheid zal voor uw aangezicht
   heengaan, en de heerlijkheid des HEEREN zaluw achtertocht wezen.

   ^9Dan zult gij roepen, en de HEERE zal antwoorden; gij zult schreeuwen,
   en Hij zal zeggen: Ziet, hier ben Ik. Zo gij uit het midden van u
   wegdoet het juk, het uitsteken des vingers, en het spreken der
   ongerechtigheid;

   ^10En zo gij uw ziel opent voor den hongerige, en de bedrukte ziel
   verzadigt; dan zal uw licht in de duisternis opgaan, en uw donkerheid
   zal zijn als de middag.

   ^11En de HEERE zal u geduriglijk leiden, en Hij zal uw ziel verzadigen
   in grote droogten, en uw beenderen vaardig maken; en gij zult zijn als
   een gewaterde hof, en als eenspringader der wateren, welker wateren
   niet ontbreken.

   ^12En die uit u voortkomen, zullen bouwen de oude verwoeste plaatsen;
   de fondamenten, van geslacht tot geslacht verwoest, zult gij oprichten;
   en gij zult genaamd worden: Die debressen toemuurt, die de paden weder
   opmaakt, om te bewonen.

   ^13Indien gij uw voet van den sabbat afkeert, van te doen uw lust op
   Mijn heiligen dag; en indien gij den sabbat noemt een verlustiging,
   opdat de HEERE geheiligd worde, Die teeren is; en indien gij dien eert,
   dat gij uw wegen niet doet, en uw eigen lust niet vindt, noch een woord
   daarvan spreekt;

   ^14Dan zult gij u verlustigen in den HEERE, en Ik zal u doen rijden op
   de hoogten der aarde, en Ik zal u spijzigen met de erve van uw vader
   Jakob; want de mond des HEEREN heefthet gesproken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 60

   ^1Ziet, de hand des HEEREN is niet verkort, dat zij niet zou kunnen
   verlossen; en Zijn oor is niet zwaar geworden, dat het niet zou kunnen
   horen.

   ^2Maar uw ongerechtigheden maken een scheiding tussen ulieden en tussen
   uw God, en uw zonden verbergen het aangezicht van ulieden, dat Hij niet
   hoort.

   ^3Want uw handen zijn met bloed bevlekt; en uw vingeren met
   ongerechtigheid; uw lippen spreken valsheid, uw tong dicht onrecht.

   ^4Er is niemand, die voor de gerechtigheid roept, en niemand, die voor
   de waarheid in het gericht zich begeeft; zij vertrouwen op ijdelheid,
   en spreken leugen; met moeite zijn zijzwanger, en zij baren
   ongerechtigheid.

   ^5Zij broeden basiliskus-eieren uit, en zij weven spinnewebben; die van
   hun eieren eet, moet sterven, en als het in stukken gedrukt wordt, er
   berst een adder uit.

   ^6Hun webben deugen niet tot klederen, en zij zullen zichzelven niet
   kunnen dekken met hun werken; hun werken zijn werken der
   ongerechtigheid, en een maaksel des wrevels isin hun handen.

   ^7Hun voeten lopen tot het kwade, en zij haasten om onschuldig bloed te
   vergieten; hun gedachten zijn gedachten der ongerechtigheid, verstoring
   en verbreking is op hun banen.

   ^8Den weg des vredes kennen zij niet; en er is geen recht in hun
   gangen; hun paden maken zij verkeerd voor zich zelven, al wie daarop
   gaat, die kent den vrede niet.

   ^9Daarom is het recht verre van ons, en de gerechtigheid achterhaalt
   ons niet; wij wachten op het licht, maar ziet, er is duisternis, op een
   groten glans, maar wij wandelen indonkerheden.

   ^10Wij tasten naar den wand, gelijk de blinden, en, gelijk die geen
   ogen hebben, tasten wij; wij stoten ons op den middag, als in de
   schemering, wij zijn in woeste plaatsen gelijk dedoden.

   ^11Wij brommen allen gelijk als de beren, en wij kirren doorgaans
   gelijk de duiven; wij wachten naar recht, maar er is geen, naar heil,
   maar het is verre van ons.

   ^12Want onze overtredingen zijn vele voor U, en onze zonden getuigen
   tegen ons; want onze overtredingen zijn bij ons, en onze
   ongerechtigheden kennen wij;

   ^13Het overtreden en het liegen tegen den HEERE, en het achterwaarts
   wijken van onzen God; het spreken van onderdrukking en afval, het
   ontvangen en het dichten van valsewoorden uit het hart.

   ^14Daarom is het recht achterwaarts geweken, en de gerechtigheid staat
   van verre; want de waarheid struikelt op de straat, en wat recht is,
   kan er niet ingaan.

   ^15Ja, de waarheid ontbreekt er, en wie van het boze wijkt, stelt zich
   tot een roof; en de HEERE zag het, en het was kwaad in Zijn ogen, dat
   er geen recht was.

   ^16Dewijl Hij zag, dat er niemand was, zo ontzette Hij Zich, omdat er
   geen voorbidder was; daarom bracht Hem Zijn arm heil aan, en Zijn
   gerechtigheid ondersteunde Hem.

   ^17Want Hij trok gerechtigheid aan als een pantser, en den helm des
   heils zette Hij op Zijn hoofd, en de klederen der wraak trok Hij aan
   tot kleding, en Hij deed den ijver aan alseen mantel.

   ^18Even naar de werken, even daarnaar zal Hij vergelden, grimmigheid
   aan Zijn wederpartijders, vergelding aan Zijn vijanden; den eilanden
   zal Hij het loon vergelden.

   ^19Dan zullen zij den Naam des HEEREN vrezen van den nedergang, en Zijn
   heerlijkheid van den opgang der zon; als de vijand zal komen gelijk een
   stroom, zal de Geest desHEEREN de banier tegen hen oprichten.

   ^20En er zal een Verlosser tot Sion komen, namelijk voor hen, die zich
   bekeren van de overtreding in Jakob, spreekt de HEERE.

   ^21Mij aangaande, dit is Mijn Verbond met hen, zegt de HEERE: Mijn
   Geest, Die op u is, en Mijn woorden, die Ik in uw mond gelegd heb, die
   zullen van uw mond niet wijken, nochvan den mond van uw zaad, noch van
   den mond van het zaad uws zaads, zegt de HEERE, van nu aan tot in
   eeuwigheid toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 61

   ^1Maak u op, word verlicht, want uw Licht komt, en de heerlijkheid des
   HEEREN gaat over u op.

   ^2Want zie, de duisternis zal de aarde bedekken, en donkerheid de
   volken; doch over u zal de HEERE opgaan, en Zijn heerlijkheid zal over
   u gezien worden.

   ^3En de heidenen zullen tot uw licht gaan, en koningen tot den glans,
   die u is opgegaan.

   ^4Hef uw ogen rondom op, en zie, die allen zijn vergaderd, zij komen
   tot u; uw zonen zullen van verre komen, en uw dochters zullen aan uw
   zijde gevoedsterd worden.

   ^5Dan zult gij het zien en samenvloeien, en uw hart zal vervaard zijn
   en verwijd worden; want de menigte de zee zal tot u gekeerd worden, het
   heir der heidenen zal tot u komen.

   ^6Een hoop kemelen zal u bedekken, de snelle kemelen van Midian en
   Hefa; zij allen uit Scheba zullen komen; goud en wierook zullen zij
   aanbrengen, en zij zullen denovervloedigen lof des HEEREN boodschappen.

   ^7Al de schapen van Kedar zullen tot u verzameld worden; de rammen van
   Nebajoth zullen u dienen; zij zullen met welgevallen komen op Mijn
   altaar, en Ik zal het huis Mijnerheerlijkheid heerlijk maken.

   ^8Wie zijn deze, die daar komen gevlogen als een wolk, en als duiven
   tot haar vensters?

   ^9Want de eilanden zullen Mij verwachten, en de schepen van Tarsis
   vooreerst, om uw kinderen van verre te brengen, hun zilver en hun goud
   met hen, tot den Naam des HEERENuws Gods, en tot den Heilige Israels,
   dewijl Hij u heerlijk gemaakt heeft.

   ^10En de vreemden zullen uw muren bouwen, en hun koningen zullen u
   dienen; want in Mijn verbolgenheid heb Ik u geslagen, maar in Mijn
   welbehagen heb Ik Mij over u ontfermd.

   ^11En uw poorten zullen steeds openstaan, zij zullen des daags of des
   nachts niet toegesloten worden; opdat men tot u inbrenge het heir der
   heidenen, en hun koningen tot u geleidworden.

   ^12Want het volk en het koninkrijk, welke u niet zullen dienen, die
   zullen vergaan; en die volken zullen gans verwoest worden.

   ^13De heerlijkheid van Libanon zal tot u komen, de denneboom, de
   beukeboom en de busboom te gelijk, om te versieren de plaats Mijns
   heiligdoms, en Ik zal de plaats Mijnervoeten heerlijk maken.

   ^14Ook zullen, zich buigende, tot u komen de kinderen dergenen, die u
   onderdrukt hebben, en allen, die u gelasterd hebben zullen zich
   nederbuigen aan de planten uwer voeten;en zij zullen u noemen de stad
   des HEEREN, het Sion van den Heilige Israels.

   ^15In plaats dat gij verlaten en gehaat zijt geweest, zodat niemand
   door u henen ging, zo zal Ik u stellen tot een eeuwige heerlijkheid,
   tot een vreugde van geslacht tot geslacht.

   ^16En gij zult de melk der heidenen zuigen, en gij zult de borsten der
   koningen zuigen; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, uw Heiland, en
   uw Verlosser, de Machtige Jakobs.

   ^17Voor koper zal Ik goud brengen, en voor ijzer zal Ik zilver brengen,
   en voor hout koper, en voor stenen ijzer; en zal uw opzieners vreedzaam
   maken, en uw drijvers rechtvaardigen.

   ^18Er zal geen geweld meer gehoord worden in uw land, verstoring noch
   verbreking in uw landpale; maar uw muren zult gij Heil heten, en uw
   poorten Lof.

   ^19De zon zal u niet meer wezen tot een licht des daags, en tot een
   glans zal u de maan niet lichten; maar de HEERE zal u wezen tot een
   eeuwig Licht, en uw God tot uwSierlijkheid.

   ^20Uw zon zal niet meer ondergaan, en uw maan zal haar licht niet
   intrekken; want de HEERE zal u tot een eeuwig licht wezen, en de dagen
   uwer treuring zullen een einde nemen.

   ^21En uw volk zullen allen te zamen rechtvaardigen zijn, zij zullen in
   eeuwigheid de aarde erfelijk bezitten; zij zullen zijn een spruit
   Mijner plantingen, een werk Mijner handen, opdatIk verheerlijkt worde.

   ^22De kleinste zal tot duizend worden, en de minste tot een machtig
   volk; Ik, de HEERE, zal zulks te zijner tijd snellijk doen komen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 62

   ^1De Geest des Heeren HEEREN is op Mij, omdat de Heere Mij gezalfd
   heeft, om een blijde boodschap te brengen den zachtmoedigen; Hij heeft
   Mij gezonden om te verbindende gebrokenen van harte, om den gevangenen
   vrijheid uit te roepen, en den gebondenen opening der gevangenis;

   ^2Om uit te roepen het jaar van het welbehagen des HEEREN, en den dag
   der wraak onzes Gods; om alle treurigen te troosten;

   ^3Om den treurigen Sions te beschikken dat hun gegeven worde sieraad
   voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een
   benauwden geest; opdat zij genaamdworden eikebomen der gerechtigheid,
   een planting des HEEREN, opdat Hij verheerlijkt worde.

   ^4En zij zullen de oude verwoeste plaatsen bouwen, de vorige
   verstoringen weder oprichten, en de verwoeste steden vernieuwen, die
   verstoord waren van geslacht tot geslacht.

   ^5En uitlanders zullen staan, en uw kudden weiden; en vreemden zullen
   uw akkerlieden en uw wijngaardeniers zijn.

   ^6Doch gijlieden zult priesters des HEEREN heten, men zal u dienaren
   onzes Gods noemen; gij zult het vermogen der heidenen eten, en in hun
   heerlijkheid zult gij u roemen.

   ^7Voor uw dubbele schaamte en schande zullen zij juichen over hun deel;
   daarom zullen zij in hun land erfelijk het dubbele bezitten; zij zullen
   eeuwige vreugde hebben.

   ^8Want Ik, de HEERE, heb het recht lief, Ik haat den roof in het
   brandoffer, en Ik zal geven, dat hun werk in der waarheid zal zijn; en
   Ik zal een eeuwig verbond met hen maken.

   ^9En hun zaad zal onder de heidenen bekend worden, en hun nakomelingen
   in het midden der volken; allen, die hen zien zullen, zullen hen
   kennen, dat zij zijn een zaad, dat deHEERE gezegend heeft.

   ^10Ik ben zeer vrolijk in den HEERE, mijn ziel verheugt zich in mijn
   God, want Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, den mantel
   der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan;gelijk een bruidegom zich met
   priesterlijk sieraad versiert, en als een bruid zich versiert met haar
   gereedschap.

   ^11Want gelijk de aarde haar spruit voortbrengt, en gelijk een hof,
   hetgeen in hem gezaaid is, doet uitspruiten; alzo zal de Heere HEERE
   gerechtigheid en lof doen uitspruiten voor alde volken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 63

   ^1Om Sions wil zal ik niet zwijgen, en om Jeruzalems wil zal ik niet
   stil zijn; totdat haar gerechtigheid voortkome als een glans, en haar
   heil als een fakkel, die brandt.

   ^2En de heidenen zullen uw gerechtigheid zien, en alle koningen uw
   heerlijkheid; en gij zult met een nieuwen naam genoemd worden, welken
   des HEEREN mond uitdrukkelijknoemen zal.

   ^3En gij zult een sierlijke kroon zijn in de hand des HEEREN, en een
   koninklijke hoed in de hand uws Gods.

   ^4Tot u zal niet meer gezegd worden: De verlatene, en tot uw land zal
   niet meer gezegd worden: Het verwoeste; maar gij zult genoemd worden:
   Mijn lust is aan haar! en uw land:Het getrouwde; want de HEERE heeft
   een lust aan u, en uw land zal getrouwd worden.

   ^5Want gelijk een jongeling een jonkvrouw trouwt, alzo zullen uw
   kinderen u trouwen; en gelijk de bruidegom vrolijk is over de bruid,
   alzo zal uw God over u vrolijk zijn.

   ^6O Jeruzalem! Ik heb wachters op uw muren besteld, die geduriglijk al
   den dag en al den nacht niet zullen zwijgen. O gij, die des HEEREN doet
   gedenken, laat geen stilzwijgenbij ulieden wezen!

   ^7En zwijgt niet stil voor Hem, totdat Hij bevestige, en totdat Hij
   Jeruzalem stelle tot een lof op aarde.

   ^8De HEERE heeft gezworen bij Zijn rechterhand, en bij den arm Zijner
   sterkte: indien Ik uw koren meer zal geven tot spijs voor uw vijanden,
   en indien de vreemden zullen drinkenuw most, waaraan gij gearbeid hebt!

   ^9Maar die het inzamelen zullen, die zullen het eten, en zij zullen den
   HEERE prijzen; en die hem vergaderen zullen, zullen hem drinken in de
   voorhoven Mijns heiligdoms.

   ^10Gaat door, gaat door, door de poorten, bereidt den weg des volks;
   verhoogt, verhoogt een baan, ruimt de stenen weg, steekt een banier
   omhoog tot de volken!

   ^11Ziet, de HEERE heeft doen horen, tot aan het einde der aarde: zegt
   de dochter van Sion: Zie, uw Heil komt; zie, Zijn loon is met Hem, en
   Zijn arbeidsloon is voor Zijn aangezicht.

   ^12En zij zullen hen noemen het heilige volk, de verlosten des HEEREN;
   en gij zult genoemd worden de gezochte, de stad, die niet verlaten is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 64

   ^1Wie is Deze, Die van Edom komt met besprenkelde klederen, van Bozra?
   Deze, Die versierd is in Zijn gewaad? Die voorttrekt in Zijn grote
   kracht? Ik ben het, Die in gerechtigheidspreek, Die machtig ben te
   verlossen.

   ^2Waarom zijt Gij rood aan Uw gewaad, en Uw klederen als van een, die
   in de wijnpers treedt?

   ^3Ik heb de pers alleen getreden, en er was niemand van de volken met
   Mij; en Ik heb hen getreden in Mijn toorn, en heb hen vertrapt in Mijn
   grimmigheid; en hun kracht isgesprengd op Mijn klederen, en al Mijn
   gewaad heb Ik bezoedeld.

   ^4Want de dag der wraak was in Mijn hart, en het jaar Mijner verlosten
   was gekomen.

   ^5En Ik zag toe, en er was niemand die hielp; en Ik ontzette Mij, en er
   was niemand, die ondersteunde; daarom heeft Mijn arm Mij heil beschikt,
   en Mijn grimmigheid heeft Mijondersteund,

   ^6En Ik heb de volken vertreden in Mijn toorn, en Ik heb hen dronken
   gemaakt in Mijn grimmigheid; en Ik heb hun kracht ter aarde doen
   nederdalen.

   ^7Ik zal de goedertierenheden des HEEREN vermelden, den veelvoudigen
   lof des HEEREN, naar alles, wat de HEERE ons heeft bewezen, en de grote
   goedigheid aan het huisvan Israel, die Hij hun bewezen heeft, naar Zijn
   barmhartigheden, en naar de veelheid Zijner goedertierenheden.

   ^8Want Hij zeide: Zij zijn immers Mijn volk, kinderen, die niet liegen
   zullen? Alzo is Hij hun geworden tot een Heiland.

   ^9In al hun benauwdheid was Hij benauwd, en de Engel Zijns aangezichts
   heeft hen behouden; door Zijn liefde en door Zijn genade heeft Hij hen
   verlost; en Hij nam hen op, enHij droeg hen al de dagen van ouds.

   ^10Maar zij zijn wederspannig geworden, en zij hebben Zijn Heiligen
   Geest smarten aangedaan; daarom is Hij hun in een vijand verkeerd, Hij
   Zelf heeft tegen hen gestreden.

   ^11Nochtans dacht Hij aan de dagen van ouds, aan Mozes en Zijn volk;
   maar nu, waar is Hij, Die hen uit de zee opgebracht heeft, met de
   herders Zijner kudde? Waar is Hij, Die ZijnHeiligen Geest in het midden
   van hen stelde?

   ^12Die den arm Zijner heerlijkheid heeft doen gaan aan de rechterhand
   van Mozes; Die de wateren voor hunlieder aangezichten kliefde opdat Hij
   Zich een eeuwigen Naammaakte?

   ^13Die hen leidde door de afgronden; als een paard in de woestijn,
   struikelden zij niet.

   ^14Gelijk een beest, dat afgaat in de valleien, heeft hun de Geest des
   HEEREN rust gegeven. Alzo hebt Gij Uw volk geleid, opdat Gij U een
   heerlijken Naam zoudt maken.

   ^15Zie van den hemel af, en aanschouw van Uw heilige en Uw heerlijke
   woning; waar zijn Uw ijver en Uw mogendheden, het gerommel Uws
   ingewands en Uwerbarmhartigheden? Zij houden zich tegen mij in.

   ^16Gij zijt toch onze Vader, want Abraham weet van ons niet, en Israel
   kent ons niet; Gij, o HEERE! zijt onze Vader, onze Verlosser van ouds
   af is Uw Naam.

   ^17HEERE! waarom doet Gij ons van Uw wegen dwalen, waarom verstokt Gij
   ons hart, dat wij U niet vrezen? Keer weder om Uwer knechten wil, de
   stammen Uws erfdeels.

   ^18Uw heilig volk heeft het maar een weinig tijds bezeten; onze
   wederpartijders hebben Uw heiligdom vertreden.

   ^19Wij zijn geworden als die, over welke Gij van ouds niet hebt
   geheerst, en die naar Uw Naam niet zijn genoemd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 65

   ^1Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt, dat de bergen
   van Uw aangezicht vervloten;

   ^2Gelijk een smeltvuur brandt, en het vuur de wateren doet opbobbelen,
   om Uw Naam aan Uw wederpartijders bekend te maken! Laat alzo de
   heidenen voor Uw aangezichtbeven.

   ^3Toen Gij vreselijke dingen deedt, die wij niet verwachtten; Gij
   kwaamt neder, van Uw aangezicht vervloten de bergen.

   ^4Ja, van ouds heeft men het niet gehoord, noch met oren vernomen, en
   geen oog heeft het gezien, behalve Gij, o God! wat Hij doen zal dien,
   die op Hem wacht.

   ^5Gij ontmoet den vrolijke, en die gerechtigheid doet dengenen, die
   Uwer gedenken op Uw wegen; zie, Gij waart verbolgen, omdat wij
   gezondigd hebben; in dezelve is deeeuwigheid, opdat wij behouden
   wierden.

   ^6Doch wij allen zijn als een onreine, en al onze gerechtigheden zijn
   als een wegwerpelijk kleed; en wij allen vallen af als een blad, en
   onze misdaden voeren ons henen weg alseen wind.

   ^7En er is niemand, die Uw Naam aanroept, die zich opwekt, dat hij U
   aangrijpe; want Gij verbergt Uw aangezicht voor ons, en Gij doet ons
   smelten, door middel van onzeongerechtigheden.

   ^8Doch nu, HEERE! Gij zijt onze Vader; wij zijn leem, en Gij zijt onze
   pottenbakker, en wij allen zijn Uwer handen werk.

   ^9HEERE! wees niet zo zeer verbolgen, en gedenk niet eeuwiglijk der
   ongerechtigheid; zie, aanschouw toch, wij allen zijn Uw volk.

   ^10Uw heilige steden zijn een woestijn geworden, Sion is een woestijn
   geworden, Jeruzalem een verwoesting.

   ^11Ons heilig en ons heerlijk huis, waarin onze vaders U loofden, is
   met vuur verbrand; en al onze gewenste dingen zijn tot woestheid
   geworden.

   ^12HEERE! zoudt Gij U over deze dingen inhouden, zoudt Gij stilzwijgen,
   en ons zozeer bedrukken? Jesaja 65
     __________________________________________________________________

  Chapter 66

   ^1Ik ben gevonden van hen, die naar Mij niet vraagden; Ik ben gevonden
   van degenen, die Mij niet zochten; tot het volk, dat naar Mijn Naam
   niet genoemd was, heb Ik gezegd: Ziet, hier ben Ik, ziet, hier ben Ik.

   ^2Ik heb Mijn handen uitgebreid, den gansen dag tot een wederstrevig
   volk, die wandelen op een weg, die niet goed is, naar hun eigen
   gedachten.

   ^3Een volk, Mij geduriglijk tergende in Mijn aangezicht, in hoven
   offerende, en rokende op tichelstenen;

   ^4Zittende bij de graven, zo vernachten zij bij degenen, die bewaard
   worden, etende zwijnenvlees, en er is sap van gruwelijke dingen in hun
   vaten.

   ^5Die daar zeggen: Houd u tot uzelven, en naak tot mij niet, want ik
   ben heiliger dan gij. Dezen zijn een rook in Mijn neus, een vuur, den
   gansen dag brandende.

   ^6Ziet, het is voor Mijn aangezicht geschreven; Ik zal niet zwijgen,
   maar Ik zal vergelden, ja, in hun boezem zal Ik vergelden;

   ^7Uw ongerechtigheden, en uwer vaderen ongerechtigheden tegelijk, zegt
   de HEERE, die gerookt hebben op de bergen, en Mij smaadheid aangedaan
   hebben op de heuvelen;daarom zal Ik hun vorig werkloon in hun boezem
   weder toemeten.

   ^8Alzo zegt de HEERE: Gelijk wanneer men most in een bos druiven vindt,
   men zegt: Verderf ze niet, want er is een zegen in; alzo zal Ik het om
   Mijner knechten wil doen, dat Ik henniet allen verderve.

   ^9En Ik zal zaad uit Jakob voortbrengen, en uit Juda een erfbezitter
   van Mijn bergen; en Mijn uitverkorenen zullen het erfelijk bezitten, en
   Mijn knechten zullen aldaar wonen.

   ^10En Saron zal tot een schaapskooi worden, en het dal van Achor tot
   een runderleger, voor Mijn volk, dat Mij gezocht heeft.

   ^11Maar gij verlaters des HEEREN, gij vergeters van den berg Mijner
   heiligheid, gij aanrichters ener tafel voor die bende, en gij opvullers
   des dranks voor dat getal!

   ^12Ik zal ulieden ook ten zwaarde tellen, dat gij allen u ter slachting
   zult krommen, omdat Ik geroepen heb, maar gij hebt niet geantwoord, Ik
   gesproken heb, maar gij hebt nietgehoord, maar hebt gedaan, dat kwaad
   was in Mijn ogen, en hebt verkoren hetgeen, waaraan Ik geen lust heb.

   ^13Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Ziet, Mijn knechten zullen eten,
   doch gijlieden zult hongeren; ziet, Mijn knechten zullen drinken, doch
   gijlieden zult dorsten; ziet, Mijnknechten zullen blijde zijn, doch
   gijlieden zult beschaamd zijn.

   ^14Ziet, Mijn knechten zullen juichen van goeder harte, maar gijlieden
   zult schreeuwen van weedom des harten, en van verbreking des geestes
   zult gij huilen.

   ^15En gijlieden zult uw naam Mijn uitverkorenen tot een vervloeking
   laten; en de Heere HEERE zal ulieden doden, maar Zijn knechten zal Hij
   met een anderen naam noemen;

   ^16Zodat, wie zich zegenen zal op aarde, die zal zich zegenen in den
   God der waarheid; en wie zal zweren op aarde, die zal zweren bij den
   God der waarheid, omdat de vorigebenauwdheden zullen vergeten zijn, en
   omdat zij voor Mijn ogen verborgen zijn.

   ^17Want ziet, Ik schep nieuwe hemelen en een nieuwe aarde; en de vorige
   dingen zullen niet meer gedacht worden, en zullen in het hart niet
   opkomen.

   ^18Maar weest gijlieden vrolijk, en verheugt u tot in der eeuwigheid in
   hetgeen Ik schep; want ziet, Ik schep Jeruzalem een verheuging, en haar
   volk een vrolijkheid.

   ^19En Ik zal Mij verheugen over Jeruzalem, en vrolijk zijn over Mijn
   volk; en in haar zal niet meer gehoord worden de stem der wening, noch
   de stem des geschreeuws.

   ^20Van daar zal niet meer wezen een zuigeling van weinig dagen, noch
   een oud man, die zijn dagen niet zal vervullen; want een jongeling zal
   sterven, honderd jaren oud zijnde, maar een zondaar, honderd jaren oud
   zijnde, zal vervloekt worden.

   ^21En zij zullen huizen bouwen en bewonen, en zij zullen wijngaarden
   planten, en derzelver vrucht eten.

   ^22Zij zullen niet bouwen, dat het een ander bewone; zij zullen niet
   planten, dat het een ander ete, want de dagen Mijns volks zullen zijn
   als de dagen eens booms, en Mijnuitverkorenen zullen het werk hunner
   handen verslijten.

   ^23Zij zullen niet tevergeefs arbeiden, noch baren ter verstoring; want
   zij zijn het zaad der gezegenden des HEEREN, en hun nakomelingen met
   hen.

   ^24En het zal geschieden, eer zij roepen, zo zal Ik antwoorden; terwijl
   zij nog spreken, zo zal Ik horen.

   ^25De wolf en het lam zullen te zamen weiden, en de leeuw zal stro eten
   als een rund, en stof zal de spijze der slang zijn; zij zullen geen
   kwaad doen noch verderven op Mijn gansenheiligen berg zegt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 67

   ^1Alzo zegt de HEERE: De hemel is Mijn troon, en de aarde is de
   voetbank Mijner voeten; waar zou dat huis zijn, dat gijlieden Mij zoudt
   bouwen, en waar is de plaats Mijner rust?

   ^2Want Mijn hand heeft al deze dingen gemaakt, en al deze dingen zijn
   geweest, spreekt de HEERE; maar op dezen zal Ik zien, op den arme en
   verslagene van geest, en die voorMijn woord beeft.

   ^3Wie een os slacht, slaat een man; wie een lam offert, breekt een hond
   den hals; wie spijsoffer offert, is als die zwijnenbloed offert; wie
   wierook brandt ten gedenkoffer, is als dieeen afgod zegent. Dezen
   verkiezen ook hun wegen, en hun ziel heeft lust aan hun verfoeiselen.

   ^4Ik zal ook verkiezen het loon hunner handelingen, en hun vreze zal Ik
   over hen doen komen, omdat Ik geroepen heb, en niemand antwoordde, Ik
   gesproken heb, en zij niethoorden, maar deden dat kwaad is in Mijn
   ogen, en verkoren hetgeen waartoe Ik geen lust had.

   ^5Hoort des HEEREN woord, gij, die voor Zijn woord beeft! Uw broeders,
   die u haten, die u verre afzonderen, om Mijns Naams wil, zeggen: Dat de
   HEERE heerlijk worde! Doch Hijzal verschijnen tot ulieder vreugde, zij
   daarentegen zullen beschaamd worden.

   ^6Er zal een stem van een groot rumoer uit de stad zijn, een stem uit
   den tempel, de stem des HEEREN, Die Zijn vijanden de verdiensten
   vergeldt.

   ^7Eer zij barensnood had, heeft zij gebaard, eer haar smart overkwam,
   zo is zij van een knechtje verlost.

   ^8Wie heeft ooit zulks gehoord? Wie heeft dergelijks gezien? Zou een
   land kunnen geboren worden op een enigen dag? Zou een volk kunnen
   geboren worden op een enigereize? Maar Sion heeft weeen gekregen, en
   zij heeft haar zonen gebaard.

   ^9Zou Ik de baarmoeder openbreken, en niet genereren? zegt de HEERE;
   zou Ik, Die genereer, voortaan toesluiten? zegt uw God.

   ^10Verblijdt u met Jeruzalem, en verheugt u over haar, al haar
   liefhebbers! Weest vrolijk over haar met vreugde, gij allen, die over
   haar zijt treurig geweest!

   ^11Opdat gij moogt zuigen, en verzadigd worden van de borsten harer
   vertroostingen; opdat gij moogt uitzuigen, en u verlusten met den glans
   harer heerlijkheid.

   ^12Want alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal den vrede over haar
   uitstrekken als een rivier, en de heerlijkheid der heidenen als een
   overlopende beek; dan zult gijlieden zuigen; gij zultop de zijden
   gedragen worden, en op de knieen zeer vriendelijk getroeteld worden.

   ^13Als een, dien zijn moeder troost, alzo zal Ik u troosten; ja, gij
   zult te Jeruzalem getroost worden.

   ^14En gij zult het zien, en uw hart zal vrolijk zijn, en uw beenderen
   zullen groenen als het tedere gras; dan zal de hand des HEEREN bekend
   worden aan Zijn knechten, en Hij zalZijn vijanden gram worden.

   ^15Want ziet, de HEERE zal met vuur komen, en Zijn wagenen als een
   wervelwind; om met grimmigheid Zijn toorn hiertoe te wenden, en Zijn
   schelding met vuurvlammen.

   ^16Want met vuur, en met Zijn zwaard zal de HEERE in het recht treden
   met alle vlees; en de verslagenen des HEEREN zullen vermenigvuldigd
   zijn.

   ^17Die zichzelven heiligen, en zichzelven reinigen in de hoven, achter
   een in het midden derzelve, die zwijnenvlees eten, en verfoeisel, en
   muizen; te zamen zullen zij verteerdworden, spreekt de HEERE.

   ^18Hun werken en hun gedachten! Het komt, dat Ik vergaderen zal alle
   heidenen en tongen, en zij zullen komen, en zij zullen Mijn
   heerlijkheid zien.

   ^19En Ik zal een teken aan hen zetten, en uit hen, die het ontkomen
   zullen zijn, zal Ik zenden tot de heidenen naar Tarsis, Pul, en Lud, de
   boogschutters, naar Tubal en Javan, tot dever gelegen eilanden, die
   Mijn gerucht niet gehoord, noch Mijn heerlijkheid gezien hebben; en zij
   zullen Mijn heerlijkheid onder de heidenen verkondigen.

   ^20En zij zullen al uw broeders uit alle heidenen den HEERE ten
   spijsoffer brengen, op paarden, en op wagenen, en op rosbaren, en op
   muildieren, en op snelle lopers, naar Mijnheiligen berg toe, naar
   Jeruzalem, zegt de HEERE, gelijk als de kinderen Israels het spijsoffer
   in een rein vat brengen ten huize des HEEREN.

   ^21En ook zal Ik uit dezelve enigen tot priesters en tot Levieten
   nemen, zegt de HEERE.

   ^22Want gelijk als die nieuwe hemel en die nieuwe aarde, die Ik maken
   zal, voor Mijn aangezicht zullen staan, spreekt de HEERE, alzo zal ook
   ulieder zaad en ulieder naam staan.

   ^23En het zal geschieden, dat van de ene nieuwe maan tot de andere, en
   van den enen sabbat tot den anderen, alle vlees komen zal om aan te
   bidden voor Mijn aangezicht, zegtde HEERE.
     __________________________________________________________________

Jeremiah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De woorden van Jeremia, den zoon van Hilkia, uit de priesteren, die
   te Anathoth waren, in het land van Benjamin;

   ^2Tot welken het woord des HEEREN geschiedde, in de dagen van Josia,
   zoon van Amon, koning van Juda, in het dertiende jaar zijner regering.

   ^3Ook geschiedde het tot hem in de dagen van Jojakim, zoon van Josia,
   koning van Juda, totdat voleind werd het elfde jaar van Zedekia, zoon
   van Josia, koning van Juda; totdatJeruzalem gevankelijk werd weggevoerd
   in de vijfde maand.

   ^4Het woord des HEEREN dan geschiedde tot mij, zeggende:

   ^5Eer Ik u in moeders buik formeerde, heb Ik u gekend, en eer gij uit
   de baarmoeder voortkwaamt, heb Ik u geheiligd; Ik heb u den volken tot
   een profeet gesteld.

   ^6Toen zeide ik: Ach, Heere HEERE! zie, ik kan niet spreken, want ik
   ben jong.

   ^7Maar de HEERE zeide tot mij: Zeg niet: Ik ben jong; want overal,
   waarhenen Ik u zenden zal, zult gij gaan, en alles, wat Ik u gebieden
   zal, zult gij spreken.

   ^8Vrees niet voor hun aangezicht, want Ik ben met u, om u te redden,
   spreekt de HEERE.

   ^9En de HEERE stak Zijn hand uit, en roerde mijn mond aan; en de HEERE
   zeide tot mij: Zie, Ik geef Mijn woorden in uw mond.

   ^10Zie, Ik stel u te dezen dage over de volken en over de koninkrijken,
   om uit te rukken, en af te breken, en te verderven, en te verstoren;
   ook om te bouwen en te planten.

   ^11Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende: Wat ziet gij,
   Jeremia? En ik zeide: Ik zie een amandelroede.

   ^12En de HEERE zeide tot mij: Gij hebt wel gezien; want Ik zal wakker
   zijn over Mijn woord, om dat te doen.

   ^13En des HEEREN woord geschiedde ten tweeden male tot mij, zeggende:
   Wat ziet gij? En ik zeide: Ik zie een ziedenden pot, welks voorste deel
   tegen het noorden is.

   ^14En de HEERE zeide tot mij: Van het noorden zal zich dit kwaad opdoen
   over alle inwoners des lands.

   ^15Want zie, Ik roep alle geslachten der koninkrijken van het noorden,
   spreekt de HEERE; en zij zullen komen, en zetten een iegelijk zijn
   troon voor de deur der poorten vanJeruzalem, en tegen al haar muren
   rondom, en tegen alle steden van Juda.

   ^16En Ik zal Mijn oordelen tegen hen uitspreken over al hun boosheid;
   dat zij Mij verlaten hebben, en anderen goden gerookt, en zich gebogen
   hebben voor de werken hunnerhanden.

   ^17Gij dan, gord uw lendenen, en maakt u op, en spreek tot hen alles,
   wat Ik u gebieden zal; wees niet verslagen voor hun aangezicht, opdat
   Ik u voor hun aangezicht niet versla.

   ^18Want zie, Ik stel u heden tot een vaste stad, en tot een ijzeren
   pilaar, en tot koperen muren tegen het ganse land; tegen de koningen
   van Juda, tegen haar vorsten, tegen haarpriesteren, en tegen het volk
   van het land.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Ga en roep voor de oren van Jeruzalem, zeggende: Zo zegt de HEERE: Ik
   gedenk der weldadigheid uwer jeugd, der liefde uwer ondertrouw, toen
   gij Mij nawandeldet in dewoestijn, in onbezaaid land.

   ^3Israel was den HEERE een heiligheid, de eerstelingen Zijner inkomste;
   allen, die hem opaten, werden voor schuldig gehouden; kwaad kwam hun
   over, spreekt de HEERE.

   ^4Hoort des HEEREN woord, gij huis van Jakob, en alle geslachten van
   het huis Israels!

   ^5Zo zegt de HEERE: Wat voor onrecht hebben uw vaders aan Mij gevonden,
   dat zij verre van Mij geweken zijn, en hebben de ijdelheid nagewandeld,
   en zij zijn ijdel geworden?

   ^6En zeiden niet: Waar is de HEERE, Die ons opvoerde uit Egypteland,
   Die ons leidde in de woestijn, in een land van wildernissen en kuilen,
   in een land van dorheid en schaduwdes doods, in een land, waar niemand
   doorging, en waar geen mens woonde?

   ^7En Ik bracht u in een vruchtbaar land, om de vrucht van hetzelve en
   het goede er van te eten; maar toen gij daarin kwaamt, verontreinigdet
   gij Mijn land, en steldet Mijn erfenis toteen gruwel.

   ^8De priesters zeiden niet: Waar is de HEERE? en die de wet handelden,
   kenden Mij niet; en de herders overtraden tegen Mij; en de profeten
   profeteerden door Baal, enwandelden naar dingen, die geen nut doen.

   ^9Daarom zal Ik nog met ulieden twisten, spreekt de HEERE; ja, met uw
   kindskinderen zal Ik twisten.

   ^10Want, gaat over in de eilanden der Chitteers, en ziet toe, en zendt
   naar Kedar, en merkt er wel op; en ziet, of diesgelijks geschied zij?

   ^11Heeft ook een volk de goden veranderd, hoewel dezelve geen goden
   zijn? Nochtans heeft Mijn volk zijn Eer veranderd in hetgeen geen nut
   doet.

   ^12Ontzet u hierover, gij hemelen, en zijt verschrikt, wordt zeer
   woest, spreekt de HEERE.

   ^13Want Mijn volk heeft twee boosheden begaan; Mij, den Springader des
   levenden waters, hebben zij verlaten, om zichzelven bakken uit te
   houwen, gebroken bakken, die geenwater houden.

   ^14Is dan Israel een knecht, of is hij een ingeborene des huizes?
   Waarom is hij dan ten roof geworden?

   ^15De jonge leeuwen hebben over hem gebruld, zij hebben hun stem
   verheven; en zij hebben zijn land gezet in verwoesting; zijn steden
   zijn verbrand, dat er niemand in woont.

   ^16Ook hebben u de kinderen van Nof en Tachpanhes den schedel afgeweid.

   ^17Doet gij dit niet zelven, doordien gij den HEERE, uw God, verlaat,
   ten tijde als Hij u op den weg leidt?

   ^18En nu, wat hebt gij te doen met den weg van Egypte, om de wateren
   van Sihor te drinken? En wat hebt gij te doen met den weg van Assur, om
   de wateren der rivier te drinken?

   ^19Uw boosheid zal u kastijden, en uw afkeringen zullen u straffen;
   weet dan en ziet, dat het kwaad en bitter is, dat gij den HEERE, uw
   God, verlaat, en Mijn vreze niet bij u is, spreektde Heere, de HEERE
   der heirscharen.

   ^20Als Ik van ouds uw juk verbroken, en uw banden verscheurd had, zo
   zeidet gij: Ik zal niet dienen; maar op allen hogen heuvel en onder
   allen groenen boom loopt gij om, hoererende.

   ^21Ik had u toch geplant, een edelen wijnstok, een geheel getrouw zaad;
   hoe zijt gij Mij dan veranderd in verbasterde ranken van een vreemden
   wijnstok?

   ^22Want, al wiest gij u met salpeter, en naamt u veel zeep, zo is toch
   uw ongerechtigheid voor Mijn aangezicht getekend, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^23Hoe zegt gij: Ik ben niet verontreinigd, ik heb de Baals niet
   nagewandeld? Zie uw weg in het dal, ken, wat gij gedaan hebt, gij
   lichte, snelle kemelin, die haar wegen verdraait!

   ^24Zij is een woudezelin, gewend in de woestijn, naar den lust harer
   ziel schept zij den wind, wie zou haar ontmoeting afkeren? Allen, die
   haar zoeken, zullen niet moede worden, inhaar maand zullen zij haar
   vinden.

   ^25Bedwing uw voet van ontschoeiing, en uw keel van dorst; maar gij
   zegt: Het is buiten hoop; neen, want ik heb de vreemden lief, en die
   zal ik nawandelen!

   ^26Gelijk een dief beschaamd wordt, wanneer hij gevonden wordt, alzo
   zijn die van het huis Israels beschaamd; zij, hun koningen, hun
   vorsten, en hun priesters, en hun profeten;

   ^27Die tot een hout zeggen: Gij zijt mijn vader; en tot een steen: Gij
   hebt mij gegenereerd; want zij keren Mij den nek toe, en niet het
   aangezicht; maar ten tijde huns kwaads zeggenzij: Sta op en verlos ons.

   ^28Waar zijn dan uw goden, die gij u gemaakt hebt? Laat ze opstaan, of
   zij u ten tijde uws kwaads zullen verlossen; want naar het getal uwer
   steden zijn uw goden, o Juda!

   ^29Waarom twist gij tegen Mij? Gij hebt allen tegen Mij overtreden,
   spreekt de HEERE.

   ^30Tevergeefs heb Ik uw kinderen geslagen; zij hebben de tucht niet
   aangenomen; ulieder zwaard heeft uw profeten verteerd, als een
   verdorven leeuw.

   ^31O geslacht, aanmerkt toch gijlieden des HEEREN woord! Ben Ik Israel
   een woestijn geweest, of een land der uiterste donkerheid? Waarom zegt
   dan Mijn volk: Wij zijn heren, wijzullen niet meer tot U komen?

   ^32Vergeet ook een jonkvrouw haar versiersel, of een bruid haar
   bindselen? Nochtans heeft Mijn volk Mij vergeten, dagen zonder getal.

   ^33Wat maakt gij uw weg goed, daar gij boelering zoekt? Waarom gij ook
   de booste hoeren uw wegen geleerd hebt.

   ^34Ja, het bloed van de zielen der onschuldige nooddruftigen is in uw
   zomen gevonden; Ik heb dat niet met opgraven gevonden, maar aan alle
   die.

   ^35Nog zegt gij: Zeker, ik ben onschuldig; Zijn toorn is immers van mij
   afgekeerd. Ziet, Ik zal met u rechten, omdat gij zegt: Ik heb niet
   gezondigd.

   ^36Wat reist gij veel uit, veranderende uw weg? Gij zult ook van Egypte
   beschaamd worden, gelijk als gij van Assur beschaamd zijt.

   ^37Gij zult ook van hier uitgaan met uw handen op uw hoofd; want de
   HEERE heeft al uw vertrouwen verworpen, zodat gij daarmede niet zult
   gedijen. Jeremia 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Men zegt: Zo een man zijn huisvrouw verlaat, en zij gaat van hem, en
   wordt eens anderen mans, zal hij ook tot haar nog wederkeren? Zou
   datzelve land niet grotelijks ontheiligdworden? Gij nu hebt met veel
   boeleerders gehoereerd, keer nochtans weder tot Mij, spreekt de HEERE.

   ^2Hef uw ogen op naar de hoge plaatsen, en zie toe, waar zijt gij niet
   beslapen? Gij hebt voor hen gezeten aan de wegen, als een Arabier in de
   woestijn; alzo hebt gij het landontheiligd met uw hoererijen en met uw
   boosheid.

   ^3Daarom zijn de regendruppelen ingehouden, en er is geen spade regen
   geweest. Maar gij hebt een hoerenvoorhoofd, gij weigert schaamrood te
   worden.

   ^4Zult gij niet van nu af tot Mij roepen: Mijn Vader! Gij zijt de
   leidsman mijner jeugd!

   ^5Zal Hij in eeuwigheid den toorn behouden? Zal Hij dien gestadig
   bewaren? Zie, gij spreekt en doet die boosheden, en neemt de overhand.

   ^6Voorts zeide de HEERE tot mij, in de dagen van den koning Josia: Hebt
   gij gezien, wat de afgekeerde Israel gedaan heeft? Zij ging henen op
   allen hogen berg, en tot onder allengroenen boom, en hoereerde aldaar.

   ^7En Ik zeide, nadat zij zulks alles gedaan had: Bekeer u tot Mij; maar
   zij bekeerde zich niet. Dit zag de trouweloze, haar zuster Juda.

   ^8En Ik zag, als Ik ter oorzake van alles, waarin de afgekeerde Israel
   overspel bedreven had, haar verlaten, en haar haar scheidbrief gegeven
   had, dat de trouweloze, haar zusterJuda, niet vreesde, maar ging henen,
   en hoereerde zelve ook.

   ^9Ja, het geschiedde, vanwege het gerucht harer hoererij, dat zij het
   land ontheiligde; want zij bedreef overspel met steen en met hout.

   ^10En zelfs in dit alles heeft zich haar trouweloze zuster Juda tot Mij
   niet bekeerd met haar ganse hart, maar valselijk, spreekt de HEERE.

   ^11Dies de HEERE tot mij zeide: De afgekeerde Israel heeft haar ziel
   gerechtvaardigd, meer dan de trouweloze Juda.

   ^12Gij henen, en roep deze woorden uit tegen het noorden, en zeg:
   Bekeer u, gij afgekeerde Israel! spreekt de HEERE, zo zal Ik Mijn toorn
   op ulieden niet doen vallen; want Ik bengoedertieren, spreekt de HEERE.
   Ik zal den toorn niet in eeuwigheid behouden.

   ^13Alleen ken uw ongerechtigheid, dat gij tegen den HEERE, uw God, hebt
   overtreden, en uw wegen verstrooid hebt tot de vreemden, onder allen
   groenen boom, maar gij zijtMijner stem niet gehoorzaam geweest, spreekt
   de HEERE.

   ^14Bekeert u, gij afkerige kinderen! spreekt de HEERE, want Ik heb u
   getrouwd, en Ik zal u aannemen, een uit een stad, en twee uit een
   geslacht, en zal u brengen te Sion.

   ^15En Ik zal ulieden herders geven naar Mijn hart; die zullen u weiden
   met wetenschap en verstand.

   ^16En het zal geschieden, wanneer gij vermenigvuldigd en vruchtbaar
   zult geworden zijn in het land, in die dagen, spreekt de HEERE, zullen
   zij niet meer zeggen: De ark desverbonds des HEEREN, ook zal zij in het
   hart niet opkomen; en zij zullen aan haar niet gedenken, en haar niet
   bezoeken, en zij zal niet weder gemaakt worden.

   ^17Te dier tijd zullen zij Jeruzalem noemen, des HEEREN troon; en al de
   heidenen zullen tot haar vergaderd worden, om des HEEREN Naams wil, te
   Jeruzalem; en zij zullen nietmeer wandelen naar het goeddunken van hun
   boos hart.

   ^18In die dagen zal het huis van Juda gaan tot het huis van Israel; en
   zij zullen te zamen komen uit het land van het noorden, in het land,
   dat Ik uw vaderen ten erve gegeven heb.

   ^19Ik zeide wel: Hoe zal Ik u onder de kinderen zetten, en u geven het
   gewenste land, de sierlijke erfenis van de heirscharen der heidenen?
   Maar Ik zeide: Gij zult tot Mij roepen:Mijn Vader! en gij zult van
   achter Mij niet afkeren.

   ^20Waarlijk, gelijk een vrouw trouwelooslijk scheidt van haar vriend,
   alzo hebt gijlieden trouwelooslijk tegen Mij gehandeld, gij huis
   Israels! spreekt de HEERE.

   ^21Er is een stem gehoord op de hoge plaatsen, een geween en smekingen
   der kinderen Israels, omdat zij hun weg verkeerd, en den HEERE, hun
   God, vergeten hebben.

   ^22Keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen.
   Zie, hier zijn wij, wij komen tot U, want Gij zijt de HEERE, onze God!

   ^23Waarlijk, tevergeefs verwacht men het van de heuvelen en de menigte
   der bergen; waarlijk, in den HEERE, onzen God, is Israels heil!

   ^24Want de schaamte heeft den arbeid onzer vaderen opgegeten, van onze
   jeugd aan; hun schapen en hun runderen, hun zonen en hun dochteren.

   ^25Wij liggen in onze schaamte, en onze schande overdekt ons, want wij
   hebben tegen den HEERE, onzen God, gezondigd, wij en onze vaderen, van
   onze jeugd aan tot op dezendag; en wij zijn der stem des HEEREN, onzes
   Gods, niet gehoorzaam geweest.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Zo gij u bekeren zult, Israel! spreekt de HEERE, bekeer u tot Mij; en
   zo gij uw verfoeiselen van Mijn aangezicht zult wegdoen, zo zwerft niet
   om.

   ^2Maar zweer: Zo waarachtig als de HEERE leeft! in waarheid, in recht
   en in gerechtigheid; zo zullen zich de heidenen in Hem zegenen, en zich
   in Hem beroemen.

   ^3Want zo zegt de HEERE tot de mannen van Juda, en tot Jeruzalem:
   Braakt ulieden een braakland, en zaait niet onder de doornen.

   ^4Besnijdt u den HEERE en doet weg de voorhuiden uwer harten, gij
   mannen van Juda en inwoners van Jeruzalem! opdat Mijner grimmigheid
   niet uitvare als een vuur, en brande, dat niemand blussen kunne,
   vanwege de boosheid uwer handelingen.

   ^5Verkondigt in Juda, en laat het horen te Jeruzalem, en zegt het; ja,
   blaast de bazuin in het land; roept met volle stem en zegt: Verzamelt
   ulieden, en laat ons ingaan in de vastesteden!

   ^6Werpt de banier op naar Sion, vlucht met hopen, blijft niet staan!
   want Ik breng een kwaad aan van het noorden, en een grote breuk.

   ^7De leeuw is opgekomen uit zijn haag, en de verderver der heidenen is
   opgetrokken, hij is uitgegaan uit zijn plaats, om uw land te stellen in
   verwoestingen; uw steden zullenverstoord worden, dat er niemand in
   wone.

   ^8Hierom, gordt zakken aan, bedrijft misbaar en huilt; want de
   hittigheid van des HEEREN toorn is niet van ons afgekeerd.

   ^9En het zal te dier tijd geschieden, spreekt de HEERE, dat het hart
   des konings en het hart der vorsten vergaan zal; en de priesters zullen
   zich ontzetten, en de profeten zichverwonderen.

   ^10Toen zeide ik: Ach, Heere HEERE! waarlijk, Gij hebt dit volk en
   Jeruzalem grotelijks bedrogen, zeggende: Gijlieden zult vrede hebben;
   daar het zwaard tot aan de ziel raakt.

   ^11Te dier tijd zal tot dit volk en tot Jeruzalem gezegd worden: Een
   dorre wind van de hoge plaatsen in de woestijn, van den weg der dochter
   Mijns volks; niet om te wannen, nochom te zuiveren.

   ^12Er zal Mij een wind komen, die hun te sterk zal zijn. Nu zal Ik ook
   oordelen tegen hen uitspreken.

   ^13Ziet, hij komt op als wolken, en zijn wagenen zijn als een
   wervelwind, zijn paarden zijn sneller dan arenden; wee ons, want wij
   zijn verwoest!

   ^14Was uw hart van boosheid, o Jeruzalem! opdat gij behouden wordt; hoe
   lang zult gij de gedachten uwer ijdelheid in het binnenste van u laten
   vernachten?

   ^15Want een stem verkondigt van Dan af, en doet ellende horen van het
   gebergte van Efraim.

   ^16Vermeldt den volke, ziet, doet het horen tegen Jeruzalem; daar komen
   hoeders uit verren lande; en zij verheffen hun stem tegen de steden van
   Juda.

   ^17Als de wachters der velden zijn zij rondom tegen haar; omdat zij
   tegen Mij wederspannig geweest is, spreekt de HEERE.

   ^18Uw weg en uw handelingen hebben u deze dingen gedaan; dit is uw
   boosheid, dat het zo bitter is, dat het tot aan uw hart raakt.

   ^19O mijn ingewand, mijn ingewand! ik heb barenswee, o wanden mijns
   harten! mijn hart maakt getier in mij, ik kan niet zwijgen; want gij,
   mijn ziel! hoort het geluid der bazuin enhet krijgsgeschrei.

   ^20Breuk op breuk wordt er uitgeroepen; want het ganse land is
   verstoord; haastelijk zijn mijn tenten verstoord, mijn gordijnen in een
   ogenblik!

   ^21Hoe lang zal ik de banier zien, het geluid der bazuin horen?

   ^22Zekerlijk, Mijn volk is dwaas, Mij kennen zij niet; het zijn zotte
   kinderen, en zij zijn niet verstandig; wijs zijn zij om kwaad te doen,
   maar goed te doen weten zij niet.

   ^23Ik zag het land aan, en ziet, het was woest en ledig; ook naar den
   hemel, en zijn licht was er niet.

   ^24Ik zag de bergen aan, en ziet, zij beefden; en al de heuvelen
   schudden.

   ^25Ik zag, en ziet, er was geen mens; en alle vogelen des hemels waren
   weggevlogen.

   ^26Ik zag, en ziet, het vruchtbare land was een woestijn, en al zijn
   steden waren afgebroken, vanwege den HEERE, vanwege de hittigheid Zijns
   toorns.

   ^27Want zo zegt de HEERE: Dit ganse land zal een woestijn zijn (doch Ik
   zal geen voleinding maken);

   ^28Hierom zal de aarde treuren, en de hemel daarboven zwart zijn; omdat
   Ik het heb gesproken, Ik heb het voorgenomen en het zal Mij niet
   rouwen, en Ik zal Mij daarvan nietafkeren.

   ^29Van het geroep der ruiteren en boogschutters vluchten al de steden;
   zij gaan in de wolken, en klimmen op de rotsen; al de steden zijn
   verlaten, zodat niemand in dezelve woont.

   ^30Wat zult gij dan doen, gij verwoeste? Al kleeddet gij u met
   scharlaken, al versierdet gij u met gouden sieraad, al schuurdet gij uw
   ogen met blanketsel, zo zoudt gij u tochtevergeefs oppronken; de boelen
   versmaden u, zij zullen uw ziel zoeken.

   ^31Want ik hoor een stem als van een vrouw, die in arbeid is, een
   benauwdheid als van een, die in des eersten kinds nood is, de stem van
   de dochter Sions; zij hijgt, zij breidt haarhanden uit, zeggende: O,
   wee mij nu, want mijn ziel is moede vanwege de doodslagers!
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Gaat om door de wijken van Jeruzalem, en ziet nu toe, en verneemt, en
   zoekt op haar straten, of gij iemand vindt, of er een is, die recht
   doet, die waarheid zoekt, zo zal Ik haargenadig zijn.

   ^2En of zij al zeggen: Zo waarachtig als de HEERE leeft! zo zweren zij
   toch valselijk.

   ^3O HEERE! zien Uw ogen niet naar waarheid? Gij hebt hen geslagen, maar
   zij hebben geen pijn gevoeld; Gij hebt hen verteerd, maar zij hebben
   geweigerd de tucht aan tenemen; zij hebben hun aangezichten harder
   gemaakt dan een steenrots, zij hebben geweigerd zich te bekeren.

   ^4Doch ik zeide: Zekerlijk, deze zijn arm; zij handelen zottelijk,
   omdat zij den weg des HEEREN, het recht hun Gods niet weten.

   ^5Ik zal gaan tot de groten, en met hen spreken, want die weten den weg
   des HEEREN, het recht huns Gods; maar zij hadden te zamen het juk
   verbroken, en de bandenverscheurd.

   ^6Daarom heeft hen een leeuw uit het woud verslagen, een wolf der
   wildernissen zal hen verwoesten; een luipaard waakt tegen hun steden;
   al wie uit dezelve uitgaat, zalverscheurd worden; want hun
   overtredingen zijn vermenigvuldigd, hun afkeringen zijn machtig veel
   geworden.

   ^7Hoe zou Ik over zulks u vergeven? Uw kinderen verlaten Mij, en zweren
   bij hen, die geen God zijn; als Ik hen verzadigd heb, zo bedrijven zij
   overspel, en verzamelen bij hopen inhet hoerenhuis.

   ^8Als welgevoederde hengsten zijn zij vroeg op; zij hunkeren een
   iegelijk naar zijns naasten huisvrouw.

   ^9Zou Ik over die dingen geen bezoeking doen? spreekt de HEERE. Of zou
   Mijn ziel zich niet wreken aan zulk een volk, als dit is?

   ^10Beklimt haar muren, en verderft ze (doch maakt geen voleinding);
   doet haar spitsen weg, want zij zijn des HEEREN niet.

   ^11Want het huis van Israel en het huis van Juda hebben gans
   trouwelooslijk tegen Mij gehandeld, spreekt de HEERE.

   ^12Zij verloochenen den HEERE, en zeggen: Hij is het niet, en ons zal
   geen kwaad overkomen, wij zullen noch zwaard noch honger zien.

   ^13Ja, die profeten zullen tot wind worden, want het woord is niet bij
   hen; hun zelven zal zo geschieden.

   ^14Daarom zegt de HEERE, de God der heirscharen, alzo, omdat gijlieden
   dit woord spreekt: Ziet, Ik zal Mijn woorden in uw mond tot vuur maken,
   en dit volk tot hout, en het zal henverteren.

   ^15Ziet, Ik zal over ulieden een volk van verre brengen, o huis
   Israels! spreekt de HEERE; het is een sterk volk, het is een zeer oud
   volk, een volk, welks spraak gij niet zult kennen, enniet horen, wat
   het spreken zal.

   ^16Zijn pijlkoker is als een open graf; zij zijn altemaal helden.

   ^17En het zal uw oogst en uw brood opeten, dat uw zonen en uw dochteren
   zouden eten; het zal uw schapen en uw runderen opeten; het zal uw
   wijnstok en uw vijgeboom opeten;uw vaste steden, op dewelke gij
   vertrouwt, zal het arm maken, door het zwaard.

   ^18Nochtans zal Ik ook in die dagen, spreekt de HEERE, geen voleinding
   met ulieden maken.

   ^19En het zal geschieden, wanneer gij zult zeggen: Waarom heeft ons de
   HEERE, onze God, al deze dingen gedaan? dat gij tot hen zeggen zult:
   Gelijk als gijlieden Mij hebtverlaten, en vreemde goden in uw land
   gediend, alzo zult gij de uitlandse dienen, in een land, dat het uwe
   niet is.

   ^20Verkondigt dit in het huis van Jakob, en laat het horen in Juda,
   zeggende:

   ^21Hoort nu dit, gij dwaas en harteloos volk! die ogen hebben, maar
   zien niet, die oren hebben, maar horen niet.

   ^22Zult gijlieden Mij niet vrezen? spreekt de HEERE; zult gij voor Mijn
   aangezicht niet beven? Die der zee het zand tot een paal gesteld heb,
   met een eeuwige inzetting, dat zijdaarover niet zal gaan; ofschoon haar
   golven zich bewegen, zo zullen zij toch niet vermogen, ofschoon zij
   bruisen, zo zullen zij toch daarover niet gaan.

   ^23Maar dit volk heeft een afvallig en wederspannig hart; zij zijn
   afgevallen en heengegaan;

   ^24En zij zeggen niet in hun hart: Laat ons nu den HEERE, onzen God,
   vrezen, Die den regen geeft, zo vroegen regen als spaden regen, op Zijn
   tijd; Die ons de weken, de gezettetijden van den oogst, bewaart.

   ^25Uw ongerechtigheden wenden die dingen af, en uw zonden weren dat
   goede van ulieden.

   ^26Want onder Mijn volk worden goddelozen gevonden; een ieder van hen
   loert, gelijk zich de vogelvangers schikken; zij zetten een
   verderfelijken strik, zij vangen de mensen.

   ^27Gelijk een kouw vol is van gevogelte, alzo zijn hun huizen vol van
   bedrog; daarom zijn zij groot en rijk geworden.

   ^28Zij zijn vet, zij zijn glad, zelfs de daden der bozen gaan zij te
   boven; de rechtzaak richten zij niet, zelfs de rechtzaak des wezen,
   nochtans zijn zij voorspoedig; ook oordelen zij hetrecht der
   nooddruftigen niet.

   ^29Zou Ik over die dingen geen bezoeking doen? spreekt de HEERE; zou
   Mijn ziel zich niet wreken aan zulk een volk als dit is?

   ^30Een schrikkelijke en afschuwelijke zaak geschiedt er in het land.

   ^31De profeten profeteren valselijk, en de priesters heersen door hun
   handen; en Mijn volk heeft het gaarne alzo; maar wat zult gij ten einde
   van dien maken?
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Vlucht met hopen, gij kinderen van Benjamin! uit het midden van
   Jeruzalem, en blaast de bazuin te Thekoa, en heft een vuurteken op te
   Beth-Cherem; want er kijkt een kwaad uitvan het noorden, en een grote
   breuk.

   ^2Ik heb wel de dochter Sions bij een schone en wellustige vrouw
   vergeleken.

   ^3Maar er zullen herders tot haar komen met hun kudden; zij zullen
   tenten rondom tegen haar opslaan; zij zullen een iegelijk zijn ruimte
   afweiden.

   ^4Heiligt den krijg tegen haar, maakt u op, en laat ons optrekken op
   den middag; o, wee ons! want de dag heeft zich gewend, want de
   avondschaduwen neigen zich.

   ^5Maakt u op, en laat ons optrekken in den nacht, en haar paleizen
   verderven!

   ^6Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Houwt bomen af, en werpt een
   wal op tegen Jeruzalem; zij is de stad, die bezocht zal worden; in het
   midden van haar is enkelverdrukking.

   ^7Gelijk een bornput zijn water opgeeft, alzo geeft zij haar boosheid
   op; geweld en verstoring wordt in haar gehoord, weedom en plaging is
   steeds voor Mijn aangezicht.

   ^8Laat u tuchtigen, Jeruzalem! opdat Mijn ziel niet van u afgetrokken
   worde, opdat Ik u niet stelle tot een woestheid, tot een onbewoond
   land.

   ^9Zo zegt de HEERE der heirscharen: Zij zullen Israels overblijfsel
   vlijtiglijk nalezen, gelijk een wijnstok; breng uw hand weder, gelijk
   een wijnlezer, aan de korven.

   ^10Tot wie zal ik spreken en betuigen, dat zij het horen? Ziet, hun oor
   is onbesneden, dat zij niet kunnen toeluisteren; ziet, het woord des
   HEEREN is hun tot een smaad, zij hebbengeen lust daartoe.

   ^11Daarom ben ik vol van des HEEREN grimmigheid, ik ben moede geworden
   van inhouden; ik zal ze uitstorten over de kinderkens op de straat, en
   over de vergadering derjongelingen te zamen; want zelfs de man met de
   vrouw zullen gevangen worden, de oude met dien, die vol is van dagen.

   ^12En hun huizen zullen omgewend worden tot anderen, met te zamen de
   akkers en vrouwen; want Ik zal Mijn hand uitstrekken tegen de inwoners
   dezes lands, spreekt de HEERE.

   ^13Want van hun kleinste aan tot hun grootste toe pleegt een ieder van
   hen gierigheid, en van den profeet aan tot den priester toe bedrijft
   een ieder van hen valsheid.

   ^14En zij genezen de breuk van de dochter Mijns volks op het lichtste,
   zeggende: Vrede, vrede! doch daar is geen vrede.

   ^15Zijn zij beschaamd, omdat zij gruwel bedreven hebben? Ja, zij
   schamen zich in het minste niet, weten ook niet van schaamrood te
   maken; daarom zullen zij vallen onder devallenden, ten tijde als Ik hen
   bezoeken zal, zullen zij struikelen, zegt de HEERE.

   ^16Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de
   oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij
   rust vinden voor uw ziel; maar zijzeggen: Wij zullen daarin niet
   wandelen.

   ^17Ik heb ook wachters over ulieden gesteld, zeggende: Luistert naar
   het geluid der bazuin; maar zij zeggen: Wij zullen niet luisteren.

   ^18Daarom hoort, gij heidenen! en verneem, o gij vergadering! wat onder
   hen is.

   ^19Hoor toe, gij aarde! Zie, Ik zal een kwaad brengen over dit volk, de
   vrucht hunner gedachten; want zij merken niet op Mijn woorden, en Mijn
   wet verwerpen zij.

   ^20Waartoe zal dan de wierook voor Mij uit Scheba komen, en de beste
   kalmus uit verren lande? Uw brandofferen zijn Mij niet behagelijk, en
   uw slachtofferen zijn Mij niet zoet.

   ^21Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal dit volk allerlei aanstoot
   stellen; en daaraan zullen zich stoten te zamen vaders en kinderen, de
   nabuur en zijn metgezel, en zullenomkomen.

   ^22Zo zegt de HEERE: Ziet, er komt een volk uit het land van het
   noorden, en een grote natie zal opgewekt worden uit de zijden der
   aarde.

   ^23Boog en spies zullen zij voeren, het is een wreed volk, en zij
   zullen niet barmhartig zijn; hun stem zal bruisen als de zee, en op
   paarden zullen zij rijden; het is toegerust, als eenman ten oorlog
   tegen u, o dochter van Sion!

   ^24Wij hebben zijn gerucht gehoord, onze handen zijn slap geworden;
   benauwdheid heeft ons aangegrepen, weedom als van een barende vrouw.

   ^25Gaat niet uit in het veld, noch wandelt op den weg; want des vijands
   zwaard is er, schrik van rondom!

   ^26O dochter Mijns volks! gord een zak aan, en wentel u in de as, maak
   u rouw eens enigen zoons, een zeer bitter misbaar; want de verstoorder
   zal ons snellijk overkomen.

   ^27Ik heb u onder Mijn volk gesteld, tot een wachttoren, tot een
   vesting; opdat gij hun weg zoudt weten en proeven.

   ^28Zij zijn allen de afvalligsten der afvalligen, wandelende in
   achterklap; zij zijn koper en ijzer; zij zijn altemaal verdervers.

   ^29De blaasbalg is verbrand, het lood is van het vuur verteerd; te
   vergeefs heeft de smelter zo vlijtiglijk gesmolten, dewijl de bozen
   niet afgetrokken zijn.

   ^30Men noemt ze een verworpen zilver; want de HEERE heeft hen
   verworpen. Jeremia 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is, van den HEERE, zeggende:

   ^2Sta in de poort van des HEEREN huis, en roep aldaar dit woord uit, en
   zeg: Hoort des HEEREN woord, o gans Juda! gij, die door deze poorten
   ingaat, om den HEERE aan tebidden.

   ^3Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Maakt uw wegen en
   uw handelingen goed, zo zal Ik ulieden doen wonen in deze plaats.

   ^4Vertrouwt niet op valse woorden, zeggende: Des HEEREN tempel, des
   HEEREN tempel, des HEEREN tempel, zijn deze!

   ^5Maar indien gij uw wegen en uw handelingen waarlijk zult goed maken;
   indien gij waarlijk zult recht doen tussen den man en tussen zijn
   naaste;

   ^6De vreemdeling, wees en weduwe niet zult verdrukken, en geen
   onschuldig bloed in deze plaats vergieten; en andere goden niet zult
   nawandelen, ulieden ten kwade;

   ^7Zo zal Ik u in deze plaats, in het land, dat Ik uw vaderen gegeven
   heb, doen wonen van eeuw tot eeuw.

   ^8Ziet, gij vertrouwt u op valse woorden, die geen nut doen.

   ^9Zult gij stelen, doodslaan en overspel bedrijven, en valselijk
   zweren, en Baal roken, en andere goden nawandelen, die gij niet kent?

   ^10En dan komen en staan voor Mijn aangezicht in dit huis, dat naar
   Mijn Naam genoemd is, en zeggen: Wij zijn verlost, om al deze gruwelen
   te doen?

   ^11Is dan dit huis, dat naar Mijn Naam genoemd is, in uw ogen een
   spelonk der moordenaren? Ziet, Ik heb het ook gezien, spreekt de HEERE.

   ^12Want gaat nu henen naar Mijn plaats, die te Silo was, alwaar Ik Mijn
   Naam in het eerst had doen wonen; en ziet, wat Ik daaraan gedaan heb
   vanwege de boosheid van Mijn volkIsrael.

   ^13En nu, omdat gijlieden al deze werken doet, spreekt de HEERE, en Ik
   tot u gesproken heb, vroeg op zijnde en sprekende, maar gij niet
   gehoord hebt, en Ik u geroepen, maar gijniet geantwoord hebt;

   ^14Zo zal Ik aan dit huis, dat naar Mijn Naam genoemd is, waarop gij
   vertrouwt, en aan deze plaats, die Ik u en uw vaderen gegeven heb,
   doen, gelijk als Ik aan Silo gedaan heb.

   ^15En Ik zal ulieden van Mijn aangezicht wegwerpen, gelijk als Ik al uw
   broederen, het ganse zaad van Efraim, weggeworpen heb.

   ^16Gij dan, bid niet voor dit volk, en hef geen geschrei noch gebed
   voor hen op, en loop Mij niet aan; want Ik zal u niet horen.

   ^17Ziet gij niet, wat zij doen in de steden van Juda, en op de straten
   van Jeruzalem?

   ^18De kinderen lezen hout op, en de vaders steken het vuur aan, en de
   vrouwen kneden het deeg, om gebeelde koeken te maken voor de Melecheth
   des hemels, en anderengoden drankofferen te offeren, om Mij verdriet
   aan te doen.

   ^19Doen zij Mij verdriet aan? spreekt de HEERE. Doen zij het zichzelven
   niet aan, tot beschaming huns aangezichts?

   ^20Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Ziet, Mijn toorn en Mijn
   grimmigheid zal uitgestort worden over deze plaats, over de mensen en
   over de beesten, en over het geboomte desvelds, en over de vrucht des
   aardrijks; en zal branden, en niet uitgeblust worden.

   ^21Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Doet uw
   brandofferen tot uw slachtofferen, en eet vlees.

   ^22Want Ik heb met uw vaderen, ten dage als Ik hen uit Egypteland
   uitvoerde, niet gesproken, noch hun geboden van zaken des brandoffers
   of slachtoffers.

   ^23Maar deze zaak heb Ik hun geboden, zeggende: Hoort naar Mijn stem,
   zo zal Ik u tot een God zijn, en gij zult Mij tot een volk zijn; en
   wandelt in al den weg, dien Ik u gebieden zal, opdat het u welga.

   ^24Doch zij hebben niet gehoord, noch hun oor geneigd, maar gewandeld
   in de raadslagen, in het goeddunken van hun boos hart; en zij zijn
   achterwaarts gekeerd, en nietvoorwaarts.

   ^25Van dien dag af, dat uw vaders uit Egypteland zijn uitgegaan, tot op
   dezen dag, zo heb Ik tot u gezonden al Mijn knechten, de profeten,
   dagelijks vroeg op zijnde en zendende.

   ^26Doch zij hebben naar Mij niet gehoord, noch hun oor geneigd; maar
   zij hebben hun nek verhard, zij hebben het erger gemaakt dan hun
   vaders.

   ^27Ook zult gij al deze woorden tot hen spreken, maar zij zullen naar u
   niet horen; gij zult wel tot hen roepen, maar zij zullen u niet
   antwoorden.

   ^28Daarom zeg tot hen: Dit is het volk, dat naar de stem des HEEREN,
   zijns Gods, niet hoort, en de tucht niet aanneemt; de waarheid is
   ondergegaan, en uitgeroeid van hun mond.

   ^29Scheer uw hoofdhaar af, o Jeruzalem! en werp het weg, en verhef een
   weeklacht op de hoge plaatsen; want de HEERE heeft het geslacht Zijner
   verbolgenheid verworpen enverlaten.

   ^30Want de kinderen van Juda hebben gedaan, dat kwaad is in Mijn ogen,
   spreekt de HEERE; zij hebben hun verfoeiselen gesteld in het huis, dat
   naar Mijn Naam genoemd is, omdat te verontreinigen.

   ^31En zij hebben gebouwd de hoogten van Tofeth, dat in het dal des
   zoons van Hinnom is, om hun zonen en hun dochteren met vuur te
   verbranden; hetwelk Ik niet heb geboden, noch in Mijn hart is
   opgekomen.

   ^32Daarom ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat het niet meer zal
   geheten worden Tofeth, noch dal des zoons van Hinnom, maar moorddal; en
   zij zullen ze in Tofethbegraven, omdat er geen plaats zal zijn.

   ^33En de dode lichamen dezes volks zullen het gevogelte des hemels, en
   het gedierte der aarde tot spijze zijn, en niemand zal ze afschrikken.

   ^34En Ik zal uit de steden van Juda en uit de straten van Jeruzalem
   doen ophouden de stem der vrolijkheid en de stem der vreugde, de stem
   des bruidegoms en de stem der bruid;want het land zal tot een
   verwoesting worden. Jeremia 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Ter zelfder tijd, spreekt de HEERE, zullen zij de beenderen der
   koningen van Juda, en de beenderen hunner vorsten, en de beenderen der
   priesteren, en de beenderen derprofeten, en de beenderen der inwoners
   van Jeruzalem, uit hun graven uithalen.

   ^2En zij zullen ze uitspreiden voor de zon, en voor de maan, en voor
   het ganse heir des hemels, die zij liefgehad, en die zij gediend, en
   die zij nagewandeld, en die zij gezochthebben, en voor dewelke zij zich
   nedergebogen hebben; zij zullen niet verzameld noch begraven worden;
   tot mest op den aardbodem zullen zij zijn.

   ^3En de dood zal voor het leven verkoren worden, bij het ganse
   overblijfsel der overgeblevenen uit dit boze geslacht, in al de
   plaatsen der overgeblevenen, waar Ik henhenengedreven zal hebben,
   spreekt de HEERE der heirscharen.

   ^4Zeg wijders tot hen: Zo zegt de HEERE: Zal men vallen, en niet weder
   opstaan? Zal men afkeren, en niet wederkeren?

   ^5Waarom keert dan dit volk te Jeruzalem af met een altoosdurende
   afkering? Zij houden vast aan bedrog, zij weigeren weder te keren.

   ^6Ik heb geluisterd en toegehoord, zij spreken dat niet recht is, er is
   niemand, die berouw heeft over zijn boosheid, zeggende: Wat heb ik
   gedaan? Een ieder keert zich om in zijnloop, gelijk een onbesuisd paard
   in den strijd.

   ^7Zelfs een ooievaar aan den hemel weet zijn gezette tijden, en een
   tortelduif, en kraan, en zwaluw, nemen den tijd hunner aankomst waar;
   maar Mijn volk weet het recht desHEEREN niet.

   ^8Hoe zegt gij dan: Wij zijn wijs en de wet des HEEREN is bij ons!
   Ziet, waarlijk tevergeefs werkt de valse pen der schriftgeleerden.

   ^9De wijzen zijn beschaamd, verschrikt en gevangen; ziet, zij hebben
   des HEEREN woord verworpen, wat wijsheid zouden zij dan hebben?

   ^10Daarom zal Ik hun vrouwen aan anderen geven, hun akkers aan andere
   bezitters; want van den kleinste aan tot den grootste toe pleegt een
   ieder van hen gierigheid; van denprofeet aan tot den priester toe
   bedrijft een ieder van hen valsheid.

   ^11En zij genezen de breuk van de dochter Mijns volks op het lichtste,
   zeggende: Vrede, vrede! doch daar is geen vrede.

   ^12Zijn zij beschaamd, omdat zij gruwel bedreven hebben? Ja, zij
   schamen zich in het minste niet, en weten niet schaamrood te worden;
   daarom zullen zij vallen onder devallenden; ten tijde hunner bezoeking
   zullen zij struikelen, zegt de HEERE.

   ^13Ik zal hen voorzeker wegrapen, spreekt de HEERE; er zijn geen
   druiven aan den wijnstok, en geen vijgen aan den vijgeboom, ja, het
   blad is afgevallen; en de geboden, die Ik hungegeven heb, die
   overtreden zij.

   ^14Waarom blijven wij zitten? Verzamelt u, en laat ons ingaan in de
   vaste steden, en aldaar stilzwijgen; immers heeft ons de HEERE, onze
   God, doen stilzwijgen, en ons metgallewater gedrenkt, omdat wij tegen
   den HEERE gezondigd hebben.

   ^15Men wacht naar vrede, maar er is niets goeds, naar tijd van
   genezing, maar ziet, er is verschrikking.

   ^16Van Dan af wordt het gesnuif zijner paarden gehoord; het ganse land
   beeft van het geluid der briesingen zijner sterken; en zij komen
   daarhenen, dat zij het land opeten en diensvolheid, de stad en die
   daarin wonen.

   ^17Want ziet, Ik zend slangen, basilisken onder ulieden, tegen dewelke
   geen bezwering is; die zullen u bijten, spreekt de HEERE.

   ^18Mijn verkwikking is in droefenis; mijn hart is flauw in mij.

   ^19Ziet, de stem van het geschrei der dochteren mijns volks is uit zeer
   verren lande: Is dan de HEERE niet te Sion, is haar koning niet bij
   haar? Waarom hebben zij Mij vertoornd methun gesneden beelden, met
   ijdelheden der vreemden?

   ^20De oogst is voorbijgaande, de zomer is ten einde; nog zijn wij niet
   verlost.

   ^21Ik ben gebroken vanwege de breuk der dochter mijns volks; ik ga in
   het zwart, ontzetting heeft mij aangegrepen.

   ^22Is er geen balsem in Gilead? Is er geen heelmeester aldaar? Want
   waarom is de gezondheid der dochter mijns volks niet gerezen? Jeremia 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Och, dat mijn hoofd water ware, en mijn oog een springader van
   tranen! zo zou ik dag en nacht bewenen de verslagenen van de dochter
   mijns volks.

   ^2Och, dat ik in de woestijn een herberg der wandelaars had, zo zou ik
   mijn volk verlaten, en van hen trekken; want zij zijn allen
   overspelers, een trouweloze hoop.

   ^3En zij spannen hun tong als hun boog tot leugen; zij worden geweldig
   in het land, doch niet tot waarheid; want zij gaan voort van boosheid
   tot boosheid, maar Mij kennen zij niet, spreekt de HEERE.

   ^4Wacht u, een iegelijk van zijn vriend, en vertrouwt niet op enigen
   broeder; want elk broeder doet niet dan bedriegen, en elk vriend
   wandelt in achterklap.

   ^5En zij handelen bedriegelijk, een ieder met zijn vriend, en spreken
   de waarheid niet; zij leren hun tong leugen spreken, zij maken zich
   moede met verkeerdelijk te handelen.

   ^6Uw woning is in het midden van bedrog; door bedrog weigeren zij Mij
   te kennen, spreekt de HEERE.

   ^7Daarom zegt de HEERE der heirscharen alzo: Ziet, Ik zal hen smelten
   en zal hen beproeven; want hoe zou Ik anders doen ten aanzien der
   dochter Mijns volks?

   ^8Hun tong is een moordpijl, zij spreekt bedrog; een ieder spreekt met
   zijn naaste van vrede met zijn mond, maar in zijn binnenste legt hij
   lagen.

   ^9Zou Ik hen om deze dingen niet bezoeken? spreekt de HEERE; zou Mijn
   ziel zich niet wreken aan zulk een volk, als dit is?

   ^10Ik zal een geween en een weeklage opheffen over de bergen, en een
   klaaglied over de herdershutten der woestijn; want zij zijn afgebrand,
   dat er niemand doorgaat, en menhoort er geen stem van vee; van de
   vogelen des hemels aan tot de beesten toe zijn zij weggezworven,
   doorgegaan!

   ^11En Ik zal Jeruzalem stellen tot steen hopen, tot een woning der
   draken; en de steden van Juda zal Ik stellen tot een verwoesting,
   zonder inwoner.

   ^12Wie is de wijze man, die dit versta? En tot wien heeft de mond des
   HEEREN gesproken, dat hij het verkondige, waarom het land vergaan en
   afgebrand zij als een woestijn, dat erniemand doorgaat?

   ^13En de HEERE zeide: Omdat zij Mijn wet, die Ik voor hun aangezicht
   gegeven had, verlaten hebben, en naar Mijn stem niet gehoord, noch
   daarnaar gewandeld hebben;

   ^14Maar hebben gewandeld naar het goeddunken huns harten, en naar de
   Baals, hetwelk hun vaders hun geleerd hadden.

   ^15Daarom zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, alzo: Ziet, Ik
   zal dit volk spijzen met alsem, en Ik zal hen drenken met gallewater;

   ^16En Ik zal hen verstrooien onder de heidenen, die zij niet gekend
   hebben, zij noch hun vaders; en Ik zal het zwaard achter hen zenden,
   totdat Ik hen verteerd zal hebben.

   ^17Zo zegt de HEERE der heirscharen: Merkt daarop, en roept
   klaagvrouwen, dat zij komen; en zendt henen naar de wijze vrouwen, dat
   zij komen.

   ^18En haasten, en een weeklage over ons opheffen, dat onze ogen van
   tranen nederdalen, en onze oogleden van water vlieten.

   ^19Want er is een stem van weeklage gehoord uit Sion: Hoe zijn wij
   verstoord! wij zijn zeer beschaamd, omdat wij het land hebben verlaten,
   omdat zij onze woningen hebbenomgeworpen.

   ^20Hoort dan des HEEREN woord, gij vrouwen! en uw oor ontvange het
   woord Zijns monds, en leert uw dochters weeklagen, en elke een haar
   metgezellin klaagliederen.

   ^21Want de dood is geklommen in onze vensteren, hij is in onze paleizen
   gekomen, om de kinderkens uit te roeien van de wijken, de jongelingen
   van de straten.

   ^22Spreek: Zo spreekt de HEERE: Ja, een dood lichaam des mensen zal
   liggen, als mest op het open veld, en als een garve achter den maaier,
   die niemand opzamelt.

   ^23Zo zegt de HEERE: Een wijze beroeme zich niet in zijn wijsheid, en
   de sterke beroeme zich niet in zijn sterkheid; een rijke beroeme zich
   niet in zijn rijkdom;

   ^24Maar die zich beroemt, beroeme zich hierin, dat hij verstaat, en Mij
   kent, dat Ik de HEERE ben, doende weldadigheid, recht en gerechtigheid
   op de aarde, want in die dingenheb Ik lust, spreekt de HEERE.

   ^25Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik bezoeking zal doen
   over alle besnedenen, met degenen, die de voorhuid hebben;

   ^26Over Egypte, en over Juda, en over Edom, en over de kinderen Ammons,
   en over Moab, en over allen, die aan de hoeken afgekort zijn, die in de
   woestijn wonen; want al deheidenen hebben de voorhuid, maar het ganse
   huis Israels heeft de voorhuid des harten. Jeremia 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Hoort het woord, dat de HEERE tot ulieden spreekt, o huis Israels!

   ^2Zo zegt de HEERE: Leert den weg der heidenen niet, en ontzet u niet
   voor de tekenen des hemels, dewijl zich de heidenen voor dezelve
   ontzetten.

   ^3Want de inzettingen der volken zijn ijdelheid; want het is hout, dat
   men uit het woud gehouwen heeft, een werk van des werkmeesters handen
   met de bijl.

   ^4Men pronkt het op met zilver en met goud; zij hechten ze met nagelen
   en met hameren, opdat het niet waggele.

   ^5Zij zijn gelijk een palmboom van dicht werk, maar kunnen niet
   spreken; zij moeten gedragen worden, want zij kunnen niet gaan; vreest
   niet voor hen, want zij kunnen geen kwaaddoen, ook is er geen goeddoen
   bij hen.

   ^6Omdat niemand U gelijk is, o HEERE! zo zijt Gij groot, en groot is Uw
   Naam in mogendheid.

   ^7Wie zou U niet vrezen, Gij Koning der heidenen? Want het komt U toe;
   omdat toch onder alle wijzen der heidenen, en in hun ganse koninkrijk,
   niemand U gelijk is.

   ^8In een ding zijn zij toch onvernuftig en zot: een hout is een
   onderwijs der ijdelheden.

   ^9Uitgerekt zilver wordt van Tarsis gebracht, en goud van Ufaz, tot een
   werk des werkmeesters en van de handen des goudsmids; hemelsblauw en
   purper is hun kleding, een werkder wijzen zijn zij al te zamen.

   ^10Maar de HEERE God is de Waarheid, Hij is de levende God, en een
   eeuwig Koning; van Zijn verbolgenheid beeft de aarde, en de heidenen
   kunnen Zijn gramschap nietverdragen.

   ^11(Aldus zult gijlieden tot hen zeggen: De goden, die den hemel en de
   aarde niet gemaakt hebben, zullen vergaan van de aarde, en van onder
   dezen hemel.)

   ^12Die de aarde gemaakt heeft door Zijn kracht, Die de wereld bereid
   heeft door Zijn wijsheid, en den hemel uitgebreid door Zijn verstand.

   ^13Als Hij Zijn stem geeft, zo is er een gedruis van wateren in den
   hemel, en Hij doet de dampen opklimmen van het einde der aarde; Hij
   maakt de bliksemen met den regen, endoet den wind voortkomen uit Zijn
   schatkameren.

   ^14Een ieder mens is onvernuftig geworden, zodat hij geen wetenschap
   heeft, een ieder goudsmid is beschaamd van het gesneden beeld; want
   zijn gegoten beeld is leugen; en eris geen geest in hen.

   ^15Ijdelheid zijn zij, een werk van verleidingen; ten tijde hunner
   bezoeking zullen zij vergaan.

   ^16Jakobs deel is niet gelijk die, want Hij is de Formeerder van alles,
   en Israel is de roede Zijner erfenis; HEERE der heirscharen is Zijn
   Naam.

   ^17Raap uw kramerij weg uit het land, gij inwoneres der vesting!

   ^18Want zo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal de inwoners des lands op ditmaal
   wegslingeren, en zal ze benauwen, opdat zij het vinden.

   ^19O, wee mij over mijn breuk! mijn plage is smartelijk; en ik had
   gezegd: Dit is immers een krankheid, die ik wel dragen zal!

   ^20Mijn tent is verstoord, en al mijn zelen zijn verscheurd; mijn
   kinderen zijn van mij uitgegaan, en zij zijn er niet; er is niemand
   meer, die mijn tent uitspant, en mijn gordijnen opricht.

   ^21Want de herders zijn onvernuftig geworden, en hebben den HEERE niet
   gezocht; daarom hebben zij niet verstandiglijk gehandeld, en hun ganse
   weide is verstrooid.

   ^22Ziet, er komt een stem des geruchts, en een groot beven uit het land
   van het noorden; dat men de steden van Juda zal stellen tot een
   verwoesting, een woning der draken.

   ^23Ik weet, o HEERE! dat bij den mens zijn weg niet is; het is niet bij
   een man, die wandelt, dat hij zijn gang richte.

   ^24Kastijd mij, HEERE! doch met mate; niet in Uw toorn, opdat Gij mij
   niet te niet maakt.

   ^25Stort Uw grimmigheid uit over de heidenen, die U niet kennen, en
   over de geslachten, die Uw Naam niet aanroepen; want zij hebben Jakob
   opgegeten, ja, zij hebben hemopgegeten, en hem verteerd, en zijn woning
   verwoest.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is, van den HEERE, zeggende:

   ^2Hoort gijlieden de woorden dezes verbonds, en spreekt tot de mannen
   van Juda, en tot de inwoners van Jeruzalem;

   ^3Zeg dan tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Vervloekt zij de
   man, die niet hoort de woorden deze verbonds.

   ^4Dat Ik uw vaderen geboden heb, ten dage als Ik hen uit Egypteland,
   uit den ijzeroven, uitvoerde, zeggende: Zijt Mijner stem gehoorzaam, en
   doet dezelve, naar alles wat Ikulieden gebiede; zo zult gij Mij tot een
   volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn;

   ^5Opdat Ik den eed bevestige, dien Ik uw vaderen gezworen heb, hun te
   geven een land, vloeiende van melk en honig, als het is te dezen dage.
   Toen antwoordde ik en zeide:Amen, o HEERE!

   ^6En de HEERE zeide tot mij: Roep al deze woorden uit in de steden van
   Juda, en in de straten van Jeruzalem, zeggende: Hoort de woorden dezes
   verbonds, en doet dezelve.

   ^7Want Ik heb uw vaderen ernstiglijk betuigd, ten dage als Ik hen uit
   Egypteland opvoerde, tot op dezen dag, vroeg op zijnde en betuigende,
   zeggende: Hoort naar Mijn stem!

   ^8Maar zij hebben niet gehoord, noch hun oor geneigd, maar hebben
   gewandeld, een iegelijk naar het goeddunken van hunlieder boos hart;
   daarom heb Ik over hen gebracht alde woorden dezes verbonds, dat Ik
   geboden heb te doen, maar zij niet gedaan hebben.

   ^9Voorts zeide de HEERE tot mij: Er is een verbintenis bevonden onder
   de mannen van Juda, en onder de inwoners van Jeruzalem.

   ^10Zij zijn wedergekeerd tot de ongerechtigheden hunner voorvaderen,
   die Mijn woorden geweigerd hebben te horen; en zij hebben andere goden
   nagewandeld, om die te dienen;het huis Israels en het huis van Juda
   hebben Mijn verbond gebroken, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb.

   ^11Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal een kwaad over hen brengen,
   uit hetwelk zij niet zullen kunnen uitkomen; als zij dan tot Mij zullen
   roepen, zal Ik naar hen niet horen.

   ^12Dan zullen de steden van Juda en de inwoners van Jeruzalem
   henengaan, en roepen tot de goden, dien zij gerookt hebben; maar zij
   zullen hen gans niet kunnen verlossen tentijde huns kwaads.

   ^13Want naar het getal uwer steden zijn uw goden geweest, o Juda! en
   naar het getal der straten van Jeruzalem hebt gijlieden altaren gesteld
   voor die schaamte, altaren om denBaal te roken.

   ^14Gij dan, bid niet voor dit volk, en hef geen geschrei noch gebed
   voor hen op; want Ik zal niet horen, ten tijde als zij over hun kwaad
   tot Mij zullen roepen.

   ^15Wat heeft Mijn beminde in Mijn huis te doen, dewijl zij die
   schandelijke daad met velen doet, en het heilige vlees van u geweken
   is? Wanneer gij kwaad doet, dan springt gij opvan vreugde.

   ^16De HEERE had uw naam genoemd een groenen olijfboom, schoon van
   liefelijke vruchten; maar nu heeft Hij met een geluid van een groot
   geroep een vuur om denzelvenaangestoken, en zijn takken zullen
   verbroken worden.

   ^17Want de HEERE der heirscharen, Die u heeft geplant, heeft een kwaad
   over u uitgesproken; om der boosheid wil van het huis Israels en van
   het huis van Juda, die zij onder zichbedrijven, om Mij te vertoornen,
   rokende den Baal.

   ^18De HEERE nu heeft het mij te kennen gegeven, dat ik het wete; toen
   hebt Gij mij hun handelingen doen zien.

   ^19En ik was als een lam, als een os, die geleid wordt om te slachten;
   want ik wist niet, dat zij gedachten tegen mij dachten, zeggende: Laat
   ons den boom met zijn vruchtverderven, en laat ons hem uit het land der
   levenden uitroeien, dat zijn naam niet meer gedacht worde.

   ^20Maar, o HEERE der heirscharen, Gij rechtvaardige Rechter, Die de
   nieren en het hart proeft! laat mij Uw wraak van hen zien; want aan U
   heb ik mijn twistzaak ontdekt.

   ^21Daarom, zo zegt de HEERE van de mannen van Anathoth, die uw ziel
   zoeken, zeggende: Profeteer niet in den Naam des HEEREN, opdat gij van
   onze handen niet sterft.

   ^22Daarom, zo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal bezoeking
   over hen doen: de jongelingen zullen door het zwaard sterven, hun zonen
   en hun dochteren zullen van hongersterven.

   ^23En zij zullen geen overblijfsel hebben; want Ik zal een kwaad
   brengen over de mannen van Anathoth, in het jaar hunner bezoeking.
   Jeremia 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Gij zoudt rechtvaardig zijn, o HEERE! wanneer ik tegen U zou twisten;
   ik zal nochtans van Uw oordelen met U spreken; waarom is der goddelozen
   weg voorspoedig, waaromhebben zij rust, allen, die trouwelooslijk
   trouweloosheid bedrijven?

   ^2Gij hebt ze geplant, zij zijn ook ingeworteld, zij gaan voort, ook
   dragen zij vrucht; Gij zijt wel nabij in hun mond, maar verre van hun
   nieren.

   ^3Maar Gij, o HEERE! kent mij, Gij ziet mij, en proeft mijn hart, dat
   het met U is. Ruk ze uit als schapen ter slachting, en heilig ze tot
   den dag der doding.

   ^4Hoe lang zal het land treuren, en het kruid des gansen velds
   verdorren? Vanwege de boosheid dergenen, die daarin wonen, vergaan de
   beesten en het gevogelte; dewijl zijzeggen: Hij ziet ons einde niet.

   ^5Als gij loopt met de voetgangers, zo maken zij u moede; hoe zult gij
   u dan mengen met de paarden? Zo gij alleenlijk vertrouwt in een land
   van vrede, hoe zult gij het dan maken inde verheffing van de Jordaan?

   ^6Want ook uw broeders en uws vaders huis, ook diezelve handelen
   trouwelooslijk tegen u; ook diezelve roepen u met volle stem achterna;
   geloof hen niet, wanneer zij vriendelijktot u spreken.

   ^7Ik heb Mijn huis verlaten, Ik heb Mijn erfenis laten varen; Ik heb de
   beminde Mijner ziel in de hand harer vijanden gegeven.

   ^8Mijn erfenis is Mij geworden als een leeuw in het woud; zij heeft
   haar stem tegen Mij verheven, daarom heb Ik haar gehaat.

   ^9Mijn erfenis is Mij een gesprenkelde vogel; de vogelen zijn rondom
   tegen haar; komt aan, verzamelt, al gij gedierte des velds, komt om te
   eten!

   ^10Veel herders hebben Mijn wijngaard verdorven, zij hebben Mijn akker
   vertreden; zij hebben Mijn gewensten akker gesteld tot een woeste
   wildernis.

   ^11Men heeft hem gesteld tot een woestheid, verwoest zijnde treurt hij
   tot Mij; het ganse land is verwoest, omdat er niemand is, die het ter
   harte neemt.

   ^12Op alle hoge plaatsen in de woestijn zijn verstoorders gekomen, want
   het zwaard des HEEREN verteert van het ene einde des lands tot aan het
   andere einde des lands; er isgeen vrede voor enig vlees.

   ^13Zij hebben tarwe gezaaid, maar doornen gemaaid; zij hebben zich
   gepijnigd, maar niet gevorderd; wordt alzo beschaamd vanwege ulieder
   inkomsten, vanwege de hittigheid vanden toorn des HEEREN.

   ^14Alzo zegt de HEERE: Aangaande al Mijn boze naburen, die Mijn erfenis
   aanroeren, dewelke Ik Mijn volke Israel erfelijk gegeven heb; ziet, Ik
   zal hen uit hun land uitrukken, maarhet huis van Juda zal Ik uit
   hunlieder midden uitrukken.

   ^15En het zal geschieden, nadat Ik hen zal uitgerukt hebben, zo zal Ik
   wederkeren, en Mij hunner ontfermen; en Ik zal hen wederbrengen, een
   iegelijk tot zijn erfenis, en een iegelijktot zijn land.

   ^16En het zal geschieden, indien zij de wegen Mijns volks vlijtiglijk
   zullen leren, zwerende bij Mijn Naam: Zo waarachtig als de HEERE leeft!
   gelijk als zij Mijn volk geleerd hebben tezweren bij Baal, zo zullen
   zij in het midden Mijns volks gebouwd worden.

   ^17Maar indien zij niet zullen horen, zo zal Ik diezelve natie ten
   enenmale uitrukken en verdoen, spreekt de HEERE. Jeremia 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Alzo heeft de HEERE tot mij gezegd: Ga henen, en koop u een linnen
   gordel, en doe dien aan uw lenden, maar breng hem niet in het water.

   ^2En ik kocht een gordel naar het woord des HEEREN, en ik deed dien aan
   mijn lenden.

   ^3Toen geschiedde des HEEREN woord ten tweeden male tot mij, zeggende:

   ^4Neem den gordel, dien gij gekocht hebt, die aan uw lenden is, en maak
   u op, en ga henen naar den Frath, en versteek dien aldaar in de klove
   ener steenrots.

   ^5Zo ging ik henen, en verstak dien bij den Frath, gelijk als de HEERE
   mij geboden had.

   ^6Het geschiedde nu ten einde van vele dagen, dat de HEERE tot mij
   zeide: Maak u op, ga henen naar den Frath, en neem den gordel van daar,
   dien Ik u geboden heb aldaar teversteken.

   ^7Zo ging ik naar den Frath, en groef, en nam den gordel van de plaats,
   alwaar ik dien verstoken had; en ziet, de gordel was verdorven en
   deugde nergens toe.

   ^8Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^9Zo zegt de HEERE: Alzo zal Ik verderven de hovaardij van Juda, en die
   grote hovaardij van Jeruzalem.

   ^10Ditzelve boze volk, dat Mijn woorden weigert te horen, dat in het
   goeddunken zijns harten wandelt, en andere goden navolgt, om die te
   dienen, en voor die zich neder te buigen;dat zal worden gelijk deze
   gordel, die nergens toe deugt.

   ^11Want gelijk als een gordel kleeft aan de lenden eens mans, alzo heb
   Ik het ganse huis Israels en het ganse huis van Juda aan Mij doen
   kleven, spreekt de HEERE, om Mij te zijntot een volk, en tot een naam,
   en tot lof, en tot heerlijkheid; maar zij hebben niet gehoord.

   ^12Daarom zeg dit woord tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Alle
   flessen zullen met wijn gevuld worden. Dan zullen zij tot u zeggen:
   Weten wij niet zeer wel, dat alle flessenmet wijn gevuld zullen worden?

   ^13Maar gij zult tot hen zeggen: Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal alle
   inwoners deze lands, zelfs de koningen, die op Davids troon zitten, en
   de priesters, en de profeten, en alleinwoners van Jeruzalem, opvullen
   met dronkenschap.

   ^14En Ik zal hen in stukken slaan, den een tegen den ander, zo de
   vaders als de kinderen te zamen, spreekt de HEERE; Ik zal niet
   verschonen noch sparen, noch Mij ontfermen, datIk hen niet zou
   verderven.

   ^15Hoort en neemt ter ore, verheft u niet; want de HEERE heeft het
   gesproken.

   ^16Geeft eer den HEERE, uw God, eer dat Hij het duister maakt, en eer
   uw voeten zich stoten aan de schemerende bergen; dat gij naar licht
   wacht, en Hij datzelve tot een schaduwdes doods stelle, en tot een
   donkerheid zette.

   ^17Zult gijlieden dat dan nog niet horen, zo zal mijn ziel in
   verborgene plaatsen wenen vanwege den hoogmoed, en mijn oog zal
   bitterlijk tranen, ja, van tranen nederdalen, omdatdes HEEREN kudde
   gevankelijk is weggevoerd.

   ^18Zeg tot den koning en tot de koningin: Vernedert u, zet u neder;
   want uw ganse hoofdsieraad, de kroon uwer heerlijkheid, is
   nedergedaald.

   ^19De steden van het zuiden zijn toegesloten, en er is niemand, die ze
   opent; het ganse Juda is weggevoerd, het is geheel en al weggevoerd.

   ^20Hef uw ogen op, en zie, die daar van het noorden komen! waar is de
   kudde, die u gegeven was, de schapen uwer heerlijkheid?

   ^21Wat zult gij zeggen, wanneer Hij bezoeking over u doen zal, daar gij
   hem geleerd hebt tot vorsten, tot een hoofd over u te zijn; zullen u de
   smarten niet aangrijpen, als eenbarende vrouw?

   ^22Wanneer gij dan in uw hart zult zeggen: Waarom zijn mij deze dingen
   bejegend? Om de veelheid uwer ongerechtigheid, zijn uw zomen ontdekt,
   en uw hielen hebben geweldgeleden.

   ^23Zal ook een Moorman zijn huid veranderen? of een luipaard zijn
   vlekken? Zo zult gijlieden ook kunnen goed doen, die geleerd zijt kwaad
   te doen.

   ^24Daarom zal Ik hen verstrooien als een stoppel, die doorgaat, door
   een wind der woestijn.

   ^25Dit zal uw lot, het deel uwer maten zijn van Mij, spreekt de HEERE;
   gij, die Mij hebt vergeten, en op leugen vertrouwt.

   ^26Zo zal Ik ook uw zomen ontbloten boven uw aangezicht, en uw schande
   zal gezien worden.

   ^27Uw overspelen en uw hunkeringen, de schandelijkheid uws hoerdoms, op
   heuvelen, in het veld; Ik heb uw verfoeiselen gezien; wee u, Jeruzalem!
   zult gij niet rein worden? Hoelang nog na dezen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Het woord des HEEREN, dat tot Jeremia geschied is, over de zaken der
   grote droogte.

   ^2Juda treurt en haar poorten zijn verzwakt; zij zijn in het zwart
   gekleed ter aarde toe, en Jeruzalems geschrei klimt op.

   ^3En hun voortreffelijken zenden hun kleinen naar water; zij komen tot
   de grachten, zij vinden geen water, zij komen met hun vaten ledig
   weder; zij zijn beschaamd, ja, wordenschaamrood, en bedekken hun hoofd.

   ^4Omdat het aardrijk gescheurd is, dewijl er geen regen op de aarde is;
   de akkerlieden zijn beschaamd, zij bedekken hun hoofd.

   ^5Want ook de hinden in het veld werpen jongen, en verlaten die, omdat
   er geen jong gras is.

   ^6En de woudezels staan op de hoge plaatsen, zij scheppen den wind
   gelijk de draken; hun ogen versmachten, omdat er geen kruid is.

   ^7Hoewel onze ongerechtigheden tegen ons getuigen, o HEERE! doe het om
   Uws Naams wil; want onze afkeringen zijn menigvuldig, wij hebben tegen
   U gezondigd.

   ^8O Israels Verwachting, Zijn Verlosser in tijd van benauwdheid! waarom
   zoudt Gij zijn als een vreemdeling in het land, en als een reiziger,
   die slechts inkeert om te vernachten?

   ^9Waarom zoudt Gij zijn als een versaagd man, als een held, die niet
   kan verlossen? Gij zijt toch in het midden van ons, o HEERE! en wij
   zijn naar Uw Naam genoemd, verlaat onsniet.

   ^10Alzo zegt de HEERE van dit volk: Zij hebben zo liefgehad te zwerven,
   zij hebben hun voeten niet bedwongen; daarom heeft de HEERE geen
   welgevallen aan hen, nu zal Hijhunner ongerechtigheden gedenken, en hun
   zonden bezoeken.

   ^11Wijders zeide de HEERE tot mij: Bid niet voor dit volk ten goede.

   ^12Ofschoon zij vasten, Ik zal naar hun geschrei niet horen, en
   ofschoon zij brandoffer en spijsoffer offeren, Ik zal aan hen geen
   welgevallen hebben; maar door het zwaard, en doorden honger, en door de
   pestilentie zal Ik hen verteren.

   ^13Toen zeide ik: Ach, Heere HEERE! zie, die profeten zeggen hun: Gij
   zult geen zwaard zien, en gij zult geen honger hebben; maar Ik zal u
   een gewissen vrede geven in dezeplaats.

   ^14En de HEERE zeide tot mij: Die profeten profeteren vals in Mijn
   Naam; Ik heb hen niet gezonden, noch hun bevel gegeven, noch tot hen
   gesproken; zij profeteren ulieden eenvals gezicht, en waarzegging, en
   nietigheid, en bedriegerij huns harten.

   ^15Daarom zegt de HEERE alzo: Aangaande de profeten, die in Mijn Naam
   profeteren, daar Ik hen niet gezonden heb, en zij dan nog zeggen: Er
   zal geen zwaard noch honger in ditland zijn; diezelve profeten zullen
   door het zwaard en door den honger verteerd worden.

   ^16En het volk, tot hetwelk zij profeteren, zullen op de straten van
   Jeruzalem weggeworpen zijn vanwege den honger en het zwaard; en er zal
   niemand zijn, die hen begrave, hen, hun vrouwen, en hun zonen, en hun
   dochteren; alzo zal Ik hun boosheid over hen uitstorten.

   ^17Daarom zult gij dit woord tot hen zeggen: Mijn ogen zullen van
   tranen nederdalen nacht en dag, en niet ophouden; want de jonkvrouw der
   dochter Mijns volks is gebroken meteen grote breuk, een plage, die zeer
   smartelijk is.

   ^18Zo ik uitga in het veld, ziet daar de verslagenen van het zwaard, en
   zo ik in de stad komen, ziet daar de kranken van honger! Ja, zowel de
   profeten als de priesters lopen om in hetland, en weten niet.

   ^19Hebt Gij dan Juda ganselijk verworpen? Heeft Uw ziel een walging aan
   Sion? Waarom hebt Gij ons geslagen, dat er geen genezing voor ons is?
   Men wacht naar vrede, maardaar is niets goeds, en naar tijd van
   genezing, maar ziet, daar is verschrikking.

   ^20HEERE! wij kennen onze goddeloosheid, en onzer vaderen
   ongerechtigheid, want wij hebben tegen U gezondigd.

   ^21Versmaad ons niet, om Uws Naams wil; werp den troon Uwer
   heerlijkheid niet neder; gedenk, vernietig niet Uw verbond met ons.

   ^22Zijn er onder de ijdelheden der heidenen, die doen regenen, of kan
   de hemel druppelen geven? Zijt Gij die niet, o HEERE, onze God? Daarom
   zullen wij op U wachten, want Gijdoet al die dingen. Jeremia 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Maar de HEERE zeide tot mij: Al stond Mozes en Samuel voor Mijn
   aangezicht, zo zou toch Mijn ziel tot dit volk niet wezen; drijf ze weg
   van Mijn aangezicht, en laat ze uitgaan.

   ^2En het zal geschieden, wanneer zij tot u zullen zeggen: Waarhenen
   zullen wij uitgaan? dat gij tot hen zult zeggen: Zo zegt de HEERE: Wie
   ten dood, ten dode; en wie tot hetzwaard, ten zwaarde, en wie tot den
   honger, ten honger; en wie ter gevangenis, ter gevangenis!

   ^3Want Ik zal bezoeking over hen doen met vier geslachten, spreekt de
   HEERE: met het zwaard, om te doden; en met de honden, om te slepen; en
   met het gevogelte des hemels, en met het gedierte der aarde, om op te
   eten en te verderven.

   ^4En Ik zal hen overgeven tot een beroering aan alle koninkrijken der
   aarde, vanwege Manasse, zoon van Jehizkia, koning van Juda, om hetgeen
   hij te Jeruzalem gedaan heeft.

   ^5Want wie zou u verschonen, o Jeruzalem? of wie zou medelijden met u
   hebben, of wie zou aftreden, om u naar vrede te vragen?

   ^6Gij hebt Mij verlaten, spreekt de HEERE; gij zijt achterwaarts
   gegaan; daarom zal Ik Mijn hand tegen u uitstrekken en u verderven; Ik
   ben des berouwens moede geworden.

   ^7En Ik zal hen wannen met een wan, in de poorten des lands; Ik heb
   Mijn volk van kinderen beroofd en verdaan; zij zijn van hun wegen niet
   wedergekeerd.

   ^8Hun weduwen zijn Mij meerder geworden dan zand der zeeen; Ik heb hun
   over de moeder doen komen een jongeling, een verwoester op den middag;
   Ik heb hem haastelijk hendoen overvallen, de stad met verschrikkingen.

   ^9Zij, die zeven baarde, is zwak geworden; zij heeft haar ziel
   uitgeblazen, haar zon is ondergegaan, als het nog dag was; zij is
   beschaamd en schaamrood geworden; en hunliederoverblijfsel zal Ik aan
   het zwaard overgeven, voor het aangezicht hunner vijanden, spreekt de
   HEERE.

   ^10Wee mij, mijn moeder, dat gij mij gebaard hebt, een man van twist,
   en een man van krakeel den gansen lande! Ik heb hun niet op woeker
   gegeven, ook hebben zij mij niet opwoeker gegeven, nog vloekt mij een
   ieder van hen.

   ^11De HEERE zeide: Zo niet uw overblijfsel ten goede zal zijn; zo Ik
   niet, in de tijd des kwaads en in tijd der benauwdheid, bij den vijand
   voor u tussenkome!

   ^12Zal ook enig ijzer het ijzer van het noorden of koper verbreken?

   ^13Ik zal uw vermogen en uw schatten tot een roof geven, zonder prijs;
   en dat om al uw zonden, en in al uw landpalen.

   ^14En Ik zal u overvoeren met uw vijanden, in een land, dat gij niet
   kent; want een vuur is aangestoken in Mijn toorn, het zal over u
   branden.

   ^15O HEERE! Gij weet het, gedenk mijner, en bezoek mij, en wreek mij
   van mijn vervolgers; neem mij niet weg in Uw lankmoedigheid over hen;
   weet, dat ik om Uwentwilversmaadheid drage.

   ^16Als Uw woorden gevonden zijn, zo heb ik ze opgegeten, en Uw woord is
   mij geweest tot vreugde en tot blijdschap mijns harten; want ik ben
   naar Uw Naam genoemd, o HEERE,God der heirscharen!

   ^17Ik heb in den raad der bespotters niet gezeten, noch ben van vreugde
   opgesprongen; vanwege Uw hand heb ik alleen gezeten, want Gij hebt mij
   met gramschap vervuld.

   ^18Waarom is mijn pijn steeds durende, en mijn plage smartelijk? Zij
   weigert geheeld te worden; zoudt Gij mij ganselijk zijn als een
   leugenachtige, als wateren, die niet bestendigzijn?

   ^19Daarom zegt de HEERE alzo: Zo gij zult wederkeren, zo zal Ik u doen
   wederkeren; gij zult voor Mijn aangezicht staan; en zo gij het
   kostelijke van het snode uittrekt, zult gij als Mijnmond zijn; laat hen
   tot u wederkeren, maar gij zult tot hen niet wederkeren.

   ^20Want Ik heb u tegen dit volk gesteld tot een koperen vasten muur;
   zij zullen wel tegen u strijden, maar u niet overmogen; want Ik ben met
   u, om u te behouden en om u uit terukken, spreekt de HEERE.

   ^21Ja, Ik zal u rukken uit de hand der bozen, en Ik zal u verlossen uit
   de handpalm der tirannen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Gij zult u geen vrouw nemen, en gij zult geen zonen noch dochteren
   hebben in deze plaats.

   ^3Want zo zegt de HEERE van de zonen en van de dochteren, die in deze
   plaats geboren worden; daartoe van hun moeders, die ze baren, en van
   hun vaders, die ze gewinnen indit land:

   ^4Zij zullen pijnlijke doden sterven, zij zullen niet beklaagd noch
   begraven worden, zij zullen tot mest op den aardbodem zijn, en zij
   zullen door het zwaard en door den hongerverteerd worden, en hun dode
   lichamen zullen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot
   spijze zijn.

   ^5Want zo zegt de HEERE: Ga niet in het huis desgenen, die een
   rouwmaaltijd houdt, en ga niet henen om te rouwklagen, en heb geen
   medelijden met hen; want Ik heb van ditvolk (spreekt de HEERE)
   weggenomen Mijn vrede, goedertierenheid en barmhartigheden;

   ^6Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet
   begraven worden; en men zal hen niet beklagen, noch zichzelven
   insnijden, noch kaal maken om hunnentwil.

   ^7Ook zal men hun niets uitdelen over den rouw, om iemand te troosten
   over een dode; noch hun te drinken geven uit den troostbeker, over
   iemands vader of over iemandsmoeder.

   ^8Ga ook niet in een huis des maaltijds, om bij hen te zitten, om te
   eten en te drinken.

   ^9Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik zal
   van deze plaats, voor ulieder ogen en in ulieder dagen, doen ophouden
   de stem der vreugde en de stem derblijdschap, de stem des bruidegoms en
   de stem der bruid.

   ^10En het zal geschieden, als gij dit volk al deze woorden zult
   aanzeggen, en zij tot u zeggen: Waarom spreekt de HEERE al dit grote
   kwaad over ons, en welke is onze misdaad, enwelke is onze zonde, die
   wij tegen den HEERE, onzen God, gezondigd hebben?

   ^11Dat gij tot hen zult zeggen: Omdat uw vaders Mij verlaten hebben,
   spreekt de HEERE, en hebben andere goden nagewandeld, en die gediend,
   en zich voor die nedergebogen;maar Mij verlaten, en Mijn wet niet
   gehouden hebben;

   ^12En gijlieden erger gedaan hebt dan uw vaderen; want ziet, gijlieden
   wandelt, een iegelijk naar het goeddunken van zijn boos hart, om naar
   Mij niet te horen.

   ^13Daarom zal Ik ulieden uit dit land werpen, in een land, dat gij niet
   gekend hebt, gij noch uw vaders; en aldaar zult gij andere goden
   dienen, dag en nacht, omdat Ik u geengenade zal geven.

   ^14Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat er niet meer zal
   gezegd worden: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen
   Israels uit Egypteland heeftopgevoerd!

   ^15Maar: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israels
   heeft opgevoerd uit het land van het noorden, en uit al de landen
   waarhenen Hij hen gedreven had! want Ik zalhen wederbrengen in hun
   land, dat Ik hun vaderen gegeven heb.

   ^16Ziet, Ik zal zenden tot veel vissers, spreekt de HEERE, die zullen
   hen vissen; en daarna zal Ik zenden tot veel jagers, die zullen hen
   jagen, van op allen berg, en van op allenheuvel, ja, uit de kloven der
   steenrotsen.

   ^17Want Mijn ogen zijn op al hun wegen; zij zijn voor Mijn aangezicht
   niet verborgen, noch hun ongerechtigheid verholen van voor Mijn ogen.

   ^18Dies zal Ik eerst hun ongerechtigheid en hun zonde dubbel vergelden,
   omdat zij Mijn land ontheiligd hebben; zij hebben Mijn erfenis met de
   dode lichamen hunner verfoeiselenen hunner gruwelen vervuld.

   ^19O HEERE! Gij zijt mijn Sterkte, en mijn Sterkheid, en mijn Toevlucht
   ten dage der benauwdheid; tot U zullen de heidenen komen van de einden
   der aarde, en zeggen: Immershebben onze vaders leugen erfelijk bezeten,
   en ijdelheid, waarin toch niets was, dat nut deed.

   ^20Zal een mens zich goden maken? Zij zijn toch geen goden.

   ^21Daarom, ziet, Ik zal hun bekend maken op ditmaal; Ik zal hun bekend
   maken Mijn hand en Mijn macht; en zij zullen weten, dat Mijn Naam is
   HEERE. Jeremia 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1De zonde van Juda is geschreven met een ijzeren griffie, met de punt
   eens diamants; gegraven in de tafel van hunlieder hart, en aan de
   hoornen uwer altaren;

   ^2Gelijk hun kinderen hunner altaren gedenken, en hunner bossen, bij
   het groen geboomte, op de hoge heuvelen.

   ^3Ik zal Mijn berg met het veld, uw vermogen en al uw schatten ten roof
   geven, mitsgaders uw hoogten, om de zonde in al uw landpalen.

   ^4Alzo zult gij aflaten (en dat om u zelven) van uw erfenis, die Ik u
   gegeven heb, en Ik zal u uw vijanden doen dienen in een land, dat gij
   niet kent; want gijlieden hebt een vuuraangestoken in Mijn toorn, tot
   in eeuwigheid zal het branden.

   ^5Zo zegt de HEERE: Vervloekt is de man, die op een mens vertrouwt, en
   vlees tot zijn arm stelt, en wiens hart van den HEERE afwijkt!

   ^6Want hij zal zijn als de heide in de wildernis, die het niet gevoelt,
   wanneer het goede komt; maar blijft in dorre plaatsen in de woestijn,
   in zout en onbewoond land.

   ^7Gezegend daarentegen is de man, die op den HEERE vertrouwt, en wiens
   vertrouwen de HEERE is!

   ^8Want hij zal zijn als een boom, die aan het water geplant is, en zijn
   wortelen uitschiet aan een rivier, en gevoelt het niet, wanneer er een
   hitte komt, maar zijn loof blijft groen; en ineen jaar van droogte
   zorgt hij niet, en houdt niet op van vrucht te dragen.

   ^9Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie
   zal het kennen?

   ^10Ik, de HEERE, doorgrond het hart, en proef de nieren; en dat, om een
   iegelijk te geven naar zijn wegen, naar de vrucht zijner handelingen.

   ^11Gelijk een veldhoen eieren vergadert, maar broedt ze niet uit, alzo
   is hij, die rijkdom vergadert, doch niet met recht; in de helft zijner
   dagen zal hij dien moeten verlaten, en in zijnlaatste een dwaas zijn.

   ^12Een troon der heerlijkheid, een hoogheid van het eerste aan, is de
   plaats onzes heiligdoms.

   ^13O HEERE, Israels Verwachting! allen, die U verlaten, zullen
   beschaamd worden; en die van mij afwijken, zullen in de aarde
   geschreven worden; want zij verlaten den HEERE, den Springader des
   levenden waters.

   ^14Genees mij, HEERE! zo zal ik genezen worden, behoud mij, zo zal ik
   behouden worden; want Gij zijt mijn Lof.

   ^15Ziet, zij zeggen tot mij: Waar is het woord des HEEREN? Laat het nu
   komen!

   ^16Ik heb toch niet aangedrongen, meer dan een herder achter U
   betaamde; ook heb ik den dodelijken dag niet begeerd, Gij weet het; wat
   uit mijn lippen is gegaan, is voor Uwaangezicht geweest.

   ^17Wees Gij mij niet tot een verschrikking; Gij zijt mijn Toevlucht ten
   dage des kwaads.

   ^18Laat mijn vervolgers beschaamd worden, maar laat mij niet beschaamd
   worden; laat hen verschrikt worden, maar laat mij niet verschrikt
   worden; breng over hen den dag deskwaads, en verbreek hen met een
   dubbele verbreking.

   ^19Alzo heeft de HEERE tot mij gezegd: Ga henen en sta in de poort van
   de kinderen des volks, door dewelke de koningen van Juda ingaan, en
   door dewelke zij uitgaan, ja, in allepoorten van Jeruzalem;

   ^20En zeg tot hen: Hoort des HEEREN woord, gij koningen van Juda, en
   gans Juda, en alle inwoners van Jeruzalem, die door deze poorten
   ingaat!

   ^21Zo zegt de HEERE: Wacht u op uw zielen, en draagt geen last op den
   sabbatdag, noch brengt in door de poorten van Jeruzalem.

   ^22Ook zult gijlieden geen last uitvoeren uit uw huizen op den
   sabbatdag, noch enig werk doen; maar gij zult den sabbatdag heiligen,
   gelijk als Ik uw vaderen geboden heb.

   ^23Maar zij hebben niet gehoord, noch hun oor geneigd; maar zij hebben
   hun nek verhard, om niet te horen, en om de tucht niet aan te nemen.

   ^24Het zal dan geschieden, indien gij vlijtiglijk naar Mij zult horen,
   spreekt de HEERE, dat gij geen last door de poorten dezer stad op den
   sabbatdag inbrengt, en gij den sabbatdagheiligt, dat gij geen werk
   daarop doet;

   ^25Zo zullen door de poorten dezer stad ingaan koningen en vorsten,
   zittende op den troon van David, rijdende op wagenen en op paarden, zij
   en hun vorsten, de mannen van Judaen de inwoners van Jeruzalem; en deze
   stad zal bewoond worden in eeuwigheid.

   ^26En zij zullen komen uit de steden van Juda, en uit de plaatsen
   rondom Jeruzalem, en uit het land van Benjamin, en uit de laagte, en
   van het gebergte, en van het zuiden, aanbrengende brandoffer, en
   slachtoffer, en spijsoffer, en wierook, en aanbrengende lofoffer, ten
   huize des HEEREN.

   ^27Maar indien gij naar Mij niet zult horen, om den sabbatdag te
   heiligen, en om geen last te dragen als gij op den sabbatdag door de
   poorten van Jeruzalem ingaat; zo zal Ik eenvuur in haar poorten
   aansteken, dat de paleizen van Jeruzalem zal verteren, en niet worden
   uitgeblust. Jeremia 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE, zeggende:

   ^2Maak u op, en ga af in het huis des pottenbakkers, en aldaar zal Ik u
   Mijn woorden doen horen.

   ^3Zo ging ik af in het huis des pottenbakkers; en ziet, hij maakte een
   werk op de schijven.

   ^4En het vat, dat hij maakte, werd verdorven, als leem, in de hand des
   pottenbakkers; toen maakte hij daarvan weder een ander vat, gelijk als
   het recht was in de ogen despottenbakkers te maken.

   ^5Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^6Zal Ik ulieden niet kunnen doen, gelijk deze pottenbakker, o huis
   Israels? spreekt de HEERE; ziet, gelijk leem in de hand des
   pottenbakkers, alzo zijt gijlieden in Mijn hand, o huisIsraels!

   ^7In een ogenblik zal Ik spreken over een volk en over een koninkrijk,
   dat Ik het zal uitrukken, en afbreken, en verdoen;

   ^8Maar indien datzelve volk, over hetwelk Ik zulks gesproken heb, zich
   van zijn boosheid bekeert, zo zal Ik berouw hebben over het kwaad, dat
   Ik hetzelve gedacht te doen.

   ^9Ook zal Ik in een ogenblik spreken over een volk en over een
   koninkrijk, dat Ik het zal bouwen en planten;

   ^10Maar indien het doet, dat kwaad is in Mijn ogen, dat het naar Mijn
   stem niet hoort, zo zal Ik berouw hebben over het goede, met hetwelk Ik
   gezegd had hetzelve te zullen weldoen.

   ^11Nu dan, spreek nu tot de mannen van Juda en tot de inwoners van
   Jeruzalem, zeggende: Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik formeer een kwaad tegen
   ulieden, en denk tegen uliedeneen gedachte; zo bekeert u nu, een
   iegelijk van zijn bozen weg, en maakt uw wegen en uw handelingen goed.

   ^12Doch zij zeggen: Het is buiten hoop; maar wij zullen naar onze
   gedachten wandelen, en wij zullen doen, een iegelijk het goeddunken van
   zijn boos hart.

   ^13Daarom, zo zegt de HEERE: Vraagt nu onder de heidenen; wie heeft
   alzulks gehoord? De jonkvrouw Israels doet een zeer afschuwelijke zaak.

   ^14Zal men ook om een rotssteen des velds verlaten de sneeuw van
   Libanon? Zullen ook de vreemde, koude, vlietende wateren verlaten
   worden?

   ^15Nochtans heeft Mijn volk Mij vergeten, zij roken der ijdelheid; want
   zij hebben hen doen aanstoten op hun wegen, op de oude paden, opdat zij
   mochten wandelen in stegen vaneen weg, die niet opgehoogd is;

   ^16Om hun land te stellen tot een ontzetting, tot eeuwige
   aanfluitingen; al wie daar voorbijgaat, zal zich ontzetten, en met zijn
   hoofd schudden.

   ^17Als een oostenwind zal Ik hen verstrooien voor het aangezicht des
   vijands; Ik zal hun den nek en niet het aangezicht laten zien, ten dage
   huns verderfs.

   ^18Toen zeiden zij: Komt aan, laat ons gedachten tegen Jeremia denken;
   want de wet zal niet vergaan van den priester, noch de raad van den
   wijze, noch het woord van denprofeet; komt aan, en laat ons hem slaan
   met de tong, en laat ons niet luisteren naar enige zijner woorden!

   ^19HEERE! luister naar mij, en hoor naar de stem mijner twisters.

   ^20Zal dan kwaad voor goed vergolden worden? want zij hebben mijn ziel
   een kuil gegraven; gedenk, dat ik voor Uw aangezicht gestaan heb, om
   goed voor hen te spreken, om Uwgrimmigheid van hen af te wenden.

   ^21Daarom, geef hun zonen den honger over, en doe ze wegvloeien door
   het geweld des zwaards, en laat hun vrouwen van kinderen beroofd en
   weduwen worden, en laat hunmannen door den dood omgebracht, en hun
   jongelingen met het zwaard geslagen worden in den strijd.

   ^22Laat er een geschrei uit hun huizen gehoord worden, wanneer Gij
   haastelijk een bende over hen zult brengen; dewijl zij een kuil
   gegraven hebben om mij te vangen, en strikkenverborgen voor mijn
   voeten.

   ^23Doch Gij, HEERE! weet al hun raad tegen mij ten dode; maak geen
   verzoening over hun ongerechtigheid, en delg hun zonde niet uit van
   voor Uw aangezicht; maar laat hennedergeveld worden voor Uw aangezicht;
   handel alzo met hen, ten tijde Uws toorns. Jeremia 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Zo zegt de HEERE: Ga henen en koop een pottenbakkerskruik, en neem
   tot u van de oudsten des volks, en van de oudsten der priesteren.

   ^2En ga uit naar het dal des zoons van Hinnom, dat voor de deur der
   Zonnepoort is, en roep aldaar uit de woorden, die Ik tot u spreken zal;

   ^3En zeg: Hoort des HEEREN woord, gij koningen van Juda en inwoners van
   Jeruzalem! Alzo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik
   zal een kwaad brengen overdeze plaats, van hetwelk een ieder, die het
   hoort, zijn oren klinken zullen;

   ^4Omdat zij Mij verlaten, en deze plaats vervreemd, en andere goden
   daarin gerookt hebben die zij niet gekend hebben, zij, noch hun
   vaderen, noch de koningen van Juda; enhebben deze plaats vervuld met
   bloed der onschuldigen.

   ^5Want zij hebben de hoogten van Baal gebouwd, om hun zonen met vuur te
   verbranden, aan Baal tot brandofferen; hetwelk Ik niet geboden, noch
   gesproken heb, noch in Mijnhart is opgekomen?

   ^6Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat deze plaats niet
   meer zal genoemd worden het Tofeth, of dat des zoons van Hinnom, maar
   Moorddal.

   ^7Want Ik zal den raad van Juda en Jeruzalem in deze plaats verijdelen,
   en zal hen voor het aangezicht hunner vijanden doen vallen door het
   zwaard, en door de hand dergenen, die hun ziel zoeken; en Ik zal hun
   dode lichamen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot
   spijze geven.

   ^8En Ik zal deze stad zetten tot een ontzetting en tot een aanfluiting;
   al wie voorbij haar gaat, zal zich ontzetten en fluiten over al haar
   plagen.

   ^9En Ik zal hunlieden het vlees hunner zonen en het vlees hunner
   dochteren doen eten, en zij zullen eten, een iegelijk het vlees zijns
   naasten, in de belegering en in de benauwing, waarmede hen hun
   vijanden, en die hun ziel zoeken, benauwen zullen.

   ^10Dan zult gij de kruik verbreken voor de ogen der mannen, die met u
   gegaan zijn;

   ^11En gij zult tot hen zeggen: Zo zegt de HEERE der heirscharen: Alzo
   zal Ik dit volk en deze stad verbreken, gelijk als men een
   pottenbakkersvat verbreekt, dat niet weder geheeldkan worden; en zij
   zullen hen in Tofeth begraven, omdat er geen andere plaats zal zijn om
   te begraven.

   ^12Zo zal Ik deze plaats doen, spreekt de HEERE, en haar inwoners; en
   dat om deze stad te stellen als een Tofeth.

   ^13En de huizen van Jeruzalem en de huizen der koningen van Juda
   zullen, gelijk alle plaatsen van Tofeth, onrein worden, met al de
   huizen, op welker daken zij aan al het heir deshemels gerookt en aan
   vreemde goden drankofferen geofferd hebben.

   ^14Toen nu Jeremia van Tofeth kwam, waarhenen hem de HEERE gezonden
   had, om te profeteren, stond hij in het voorhof van des HEEREN huis, en
   zeide tot al het volk:

   ^15Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik zal over
   deze stad, en over al haar steden, al het kwaad brengen, dat Ik over
   haar gesproken heb; omdat zij hun nekverhard hebben, om Mijn woorden
   niet te horen. Jeremia 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Als Pashur, de zoon van Immer, de priester (deze nu was bestelde
   voorganger in het huis des HEEREN), Jeremia hoorde, diezelve woorden
   profeterende,

   ^2Zo sloeg Pashur den profeet Jeremia, en hij stelde hem in de
   gevangenis, dewelke is in de bovenste poort van Benjamin, die aan het
   huis des HEEREN is.

   ^3Maar het geschiedde des anderen daags, dat Pashur Jeremia uit de
   gevangenis voortbracht; toen zeide Jeremia tot hem: De HEERE noemt uw
   naam niet Pashur, maarMagor-missabib.

   ^4Want zo zegt de HEERE: Zie, Ik stel u tot een schrik voor uzelven en
   voor al uw liefhebbers; die zullen vallen door het zwaard hunner
   vijanden, dat het uw ogen aanzien; en Ik zalgans Juda geven in de hand
   des konings van Babel, die hen naar Babel gevankelijk zal wegvoeren, en
   slaan hen met het zwaard.

   ^5Ook zal Ik geven al het vermogen dezer stad, en al haar arbeid, en al
   haar kostelijkheid, en alle schatten der koningen van Juda, Ik zal ze
   geven in de hand hunner vijanden, diezullen ze roven, zullen ze nemen,
   en zullen ze brengen naar Babel.

   ^6En gij, Pashur, en alle inwoners van uw huis! gijlieden zult gaan in
   de gevangenis; en gij zult te Babel komen, en aldaar sterven, en aldaar
   begraven worden, gij en al uwvrienden, denwelken gij valselijk
   geprofeteerd hebt.

   ^7HEERE! Gij hebt mij overreed, en ik ben overreed geworden; Gij zijt
   mij te sterk geweest, en hebt overmocht; ik ben den gansen dag tot een
   belachen, een ieder van hen bespotmij.

   ^8Want sinds ik spreke, roep ik uit, ik roep geweld en verstoring;
   omdat mij des HEEREN woord den gansen dag tot smaad en tot schimp is.

   ^9Dies zeide ik: Ik zal Zijner niet gedenken, en niet meer in Zijn Naam
   spreken; maar het werd in mijn hart als een brandend vuur, besloten in
   mijn beenderen; en ik bemoeide mijom te verdragen, maar konde niet.

   ^10Want ik heb gehoord de naspraak van velen, van Magor-missabib,
   zeggende: Geef ons te kennen, en wij zullen het te kennen geven; al
   mijn vredegenoten nemen acht op mijnhinking; zij zeggen: Misschien zal
   hij overreed worden, dan zullen wij hem overmogen, en onze wraak van
   hem nemen.

   ^11Maar de HEERE is met mij als een verschrikkelijk Held; daarom zullen
   mijn vervolgers struikelen, en niets vermogen; zij zijn zeer beschaamd
   geworden, omdat zij nietverstandiglijk gehandeld hebben; het zal een
   eeuwige schande zijn, zij zal niet vergeten worden.

   ^12Gij dan, o HEERE der heirscharen, Die den rechtvaardige proeft, Die
   de nieren en het hart ziet, laat mij Uw wraak van hen zien, want ik heb
   U mijn twistzaak ontdekt.

   ^13Zingt den HEERE, prijst den HEERE; want Hij heeft de ziel des
   nooddruftigen uit de hand der boosdoeners verlost.

   ^14Vervloekt zij de dag, op welken ik geboren ben; de dag, op welken
   mijn moeder mij gebaard heeft, zij niet gezegend!

   ^15Vervloekt zij de man, die mijn vader geboodschapt heeft, zeggende: U
   is een jonge zoon geboren, verblijdende hem grotelijks!

   ^16Ja, dezelve man zij, als de steden, die de HEERE heeft omgekeerd, en
   het heeft Hem niet berouwd; en hij hore in den morgenstond een geroep,
   en op den middagtijd eengeschrei.

   ^17Dat Hij mij niet gedood heeft van de baarmoeder af! Of mijn moeder
   mijn graf geweest is, of haar baarmoeder als van een, die eeuwiglijk
   zwanger is!

   ^18Waarom ben ik toch uit de baarmoeder voortgekomen, om moeite en
   droefenis te zien, en dat mijn dagen in beschaamdheid vergaan?
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Het woord, dat van den HEERE geschied is tot Jeremia, als koning
   Zekekia tot hem zond Pashur, den zoon van Malchia, en Zefanja, den zoon
   van Maaseja, den priester, zeggende:

   ^2Vraag toch den HEERE voor ons, want Nebukadrezar, de koning van
   Babel, strijdt tegen ons; misschien zal de HEERE met ons doen naar al
   Zijn wonderen, dat hij van onsoptrekke.

   ^3Toen zeide Jeremia tot hen: Zo zult gijlieden tot Zedekia zeggen:

   ^4Zo zegt de HEERE, de God Israels: Ziet, Ik zal de krijgswapenen
   omwenden, die in ulieder hand zijn, met dewelke gij strijdt tegen den
   koning van Babel en tegen de Chaldeen, die u belegeren, van buiten aan
   den muur; en Ik zal ze verzamelen in het midden van deze stad.

   ^5En Ik Zelf zal tegen ulieden strijden, met een uitgestrekte hand en
   met een sterken arm, ja, met toorn, en met grimmigheid, en met grote
   verbolgenheid.

   ^6En Ik zal de inwoners dezer stad slaan, zowel de mensen als de
   beesten; door een grote pestilentie zullen zij sterven.

   ^7En daarna, spreekt de HEERE, zal Ik Zedekia, den koning van Juda, en
   zijn knechten, en het volk, en die in deze stad overgebleven zijn, van
   de pestilentie, van het zwaard en vanden honger, geven in de hand van
   Nebukadrezar, den koning van Babel, en in de hand hunner vijanden, en
   in de hand dergenen, die hun ziel zoeken; en hij zal ze slaan met
   descherpte des zwaards; hij zal ze niet sparen, noch verschonen, noch
   zich ontfermen.

   ^8En tot dit volk zult gij zeggen: Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik stel voor
   ulieder aangezicht den weg des levens en den weg des doods.

   ^9Die in deze stad blijft, zal sterven door het zwaard, of door den
   honger, of door de pestilentie; maar die er uitgaat en valt tot de
   Chaldeen, die ulieden belegeren, die zal leven, enzijn ziel zal hem tot
   een buit zijn.

   ^10Want Ik heb Mijn aangezicht tegen deze stad gesteld ten kwade en
   niet ten goede, spreekt de HEERE; zij zal gegeven worden in de hand des
   konings van Babel, en hij zal ze metvuur verbranden.

   ^11En aangaande het huis des konings van Juda, hoort des HEEREN woord.

   ^12O huis Davids! zo zegt de HEERE: Richt des morgens recht, en verlost
   den beroofde uit den hand des verdrukkers; opdat Mijn gramschap niet
   uitvare als een vuur, en brande, dat niemand blussen kunne, vanwege de
   boosheid uwer handelingen.

   ^13Ziet, Ik wil aan u, gij inwoneres des dals, gij rots van het plein!
   spreekt de HEERE; gijlieden, die zegt: Wie zou tegen ons afkomen, of
   wie zou komen in onze woningen?

   ^14En Ik zal over ulieden bezoeking doen naar de vrucht uwer
   handelingen, spreekt de HEERE; en Ik zal een vuur aansteken in haar
   woud, dat zal verteren al wat rondom haar is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Alzo zegt de HEERE: Ga af in het huis des konings van Juda, en spreek
   aldaar dit woord.

   ^2En zeg: Hoor het woord des HEEREN, gij koning van Juda, gij, die zit
   op Davids troon, gij, en uw knechten, en uw volk, die door deze poorten
   ingaan!

   ^3Zo zegt de HEERE: Doet recht en gerechtigheid, en redt den beroofde
   uit de hand des verdrukkers; en onderdrukt den vreemdeling niet, den
   wees noch de weduwe; doet geengeweld en vergiet geen onschuldig bloed
   in deze plaats.

   ^4Want indien gijlieden deze zaak ernstiglijk zult doen, zo zullen door
   de poorten van dit huis koningen ingaan, zittende den David op zijn
   troon, rijdende op wagens en op paarden, hij, en zijn knechten, en zijn
   volk.

   ^5Indien gij daarentegen deze woorden niet zult horen, zo heb Ik bij
   Mij gezworen, spreekt de HEERE, dat dit huis tot een woestheid worden
   zal.

   ^6Want zo zegt de HEERE van het huis des konings van Juda: Gij zijt Mij
   een Gilead, een hoogte van Libanon; maar zo Ik u niet zette als een
   woestijn en onbewoonde steden!

   ^7Want Ik zal verdervers tegen u heiligen, elk met zijn gereedschap,
   die zullen uw uitgelezen cederen omhouwen, en in het vuur werpen.

   ^8Dan zullen veel heidenen voorbij deze stad gaan, en zullen zeggen,
   een ieder tot zijn naaste: Waarom heeft de HEERE alzo gedaan aan deze
   grote stad?

   ^9En zij zullen zeggen: Omdat zij het verbond des HEEREN, huns Gods,
   hebben verlaten, en hebben zich voor andere goden nedergebogen, en die
   gediend.

   ^10Weent niet over den dode, en beklaagt hem niet; weent vrij over
   dien, die weggegaan is, want hij zal nimmermeer wederkomen, dat hij het
   land zijner geboorte zie.

   ^11Want zo zegt de HEERE van Sallum, den zoon van Josia, koning van
   Juda, die in de plaats van zijn vader Josia regeerde, die uit deze
   plaats is uitgegaan: Hij zal daarnimmermeer wederkomen.

   ^12Maar in de plaats, waarhenen zij hem gevankelijk hebben weggevoerd,
   zal hij sterven, en dit land zal hij niet meer zien.

   ^13Wee dien, die zijn huis bouwt met ongerechtigheid, en zijn
   opperzalen met onrecht; die zijns naasten dienst om niet gebruikt, en
   geeft hen zijn arbeidsloon niet!

   ^14Die daar zegt: Ik zal mij een zeer hoog huis bouwen, en doorluchtige
   opperzalen; en hij houwt zich vensteren uit, en het is bedekt met
   ceder, en aangestreken met menie.

   ^15Zoudt gij regeren, omdat gij u mengt met den ceder? Heeft niet uw
   vader gegeten en gedronken, en recht en gerechtigheid gedaan, en het
   ging hem toen wel?

   ^16Hij heeft de rechtzaak des ellendigen en nooddruftigen gericht, toen
   ging het hem wel; is dat niet Mij te kennen? spreekt de HEERE.

   ^17Maar uw ogen en uw hart zijn niet dan op uw gierigheid, en op
   onschuldig bloed, om dat te vergieten, en op verdrukking en overlast,
   om die te doen.

   ^18Daarom zegt de HEERE alzo van Jojakim, zoon van Josia, koning van
   Juda: Zij zullen hem niet beklagen: Och mijn broeder! of, och zuster!
   Zij zullen hem niet beklagen: Och, heer! of, och zijn majesteit!

   ^19Met een ezelsbegrafenis zal hij begraven worden; men zal hem slepen
   en daarhenen werpen, verre weg van de poorten van Jeruzalem.

   ^20Klim op den Libanon en roep, en verhef uw stem op den Basan; roep
   ook van de veren; maar al uw liefhebbers zijn verbroken.

   ^21Ik sprak u aan in uw groten voorspoed, maar gij zeidet: Ik zal niet
   horen. Dit is uw weg van uw jeugd af, dat gij Mijner stem niet hebt
   gehoorzaamd.

   ^22De wind zal al uw herders weiden, en uw liefhebbers zullen in de
   gevangenis gaan; dan zult gij zekerlijk beschaamd en te schande worden,
   vanwege al uw boosheid.

   ^23O gij, die nu op den Libanon woont, en in de cederen nestelt! hoe
   begenadigd zult gij zijn, als u de smarten zullen aankomen, het wee als
   ener barende vrouw!

   ^24Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE, ofschoon Chonia, de
   zoon van Jojakim, den koning van Juda, een zegelring ware aan Mijn
   rechterhand, zo zal Ik u toch van daarwegrukken.

   ^25En Ik zal u geven in de hand dergenen, die uw ziel zoeken, en in de
   hand dergenen, voor welker aangezicht gij schrikt, namelijk in de hand
   van Nebukadrezar, den koning vanBabel, en in de hand der Chaldeen.

   ^26En Ik zal u, en uw moeder, die u gebaard heeft, uitwerpen in een
   ander land, waarin gijlieden niet geboren zijt, en daar zult gij
   sterven.

   ^27En in het land, naar hetwelk hun ziel verlangt om daar weder te
   komen, daarhenen zullen zij niet wederkomen.

   ^28Is dan deze man Chonia een veracht, verstrooid, afgodisch beeld? Of
   is hij een vat, waaraan men geen lust heeft? Waarom zijn hij en zijn
   zaad uitgeworpen, ja, weggeworpen ineen land, dat zij niet kennen?

   ^29O land, land, land! hoor des HEEREN woord!

   ^30Zo zegt de HEERE: Schrijft dezen zelfden man kinderloos, een man,
   die niet voorspoedig zal zijn in zijn dagen; want er zal niemand van
   zijn zaad voorspoedig zijn, zittende opden troon Davids, en heersende
   meer in Juda. Jeremia 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Wee den herderen, die de schapen Mijner weide ombrengen en
   verstrooien! spreekt de HEERE.

   ^2Daarom zegt de HEERE, de God Israels, alzo van de herderen, die Mijn
   volk weiden: Gijlieden hebt Mijn schapen verstrooid, en hebt ze
   verdreven, en hebt ze niet bezocht; ziet, Ikzal over u bezoeken de
   boosheid uwer handelingen, spreekt de HEERE.

   ^3En Ik zal het overblijfsel Mijner schapen Zelf vergaderen uit al de
   landen, waarhenen Ik ze verdreven heb; en Ik zal ze wederbrengen tot
   hun kooien, en zij zullen vruchtbaar zijn, en vermenigvuldigen.

   ^4En Ik zal herderen over hen verwekken, die ze weiden zullen; en zij
   zullen niet meer vrezen, noch verschrikt worden, noch gemist worden,
   spreekt de HEERE.

   ^5Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik aan David een
   rechtvaardige Spruit zal verwekken; Die zal Koning zijnde regeren, en
   voorspoedig zijn, en recht en gerechtigheiddoen op de aarde.

   ^6In Zijn dagen zal Juda verlost worden, en Israel zeker wonen; en dit
   zal Zijn naam zijn, waarmede men Hem zal noemen: De HEERE: ONZE
   GERECHTIGHEID.

   ^7Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat zij niet meer
   zullen zeggen: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen
   Israels uit Egypteland heeft opgevoerd.

   ^8Maar: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die het zaad van het huis
   Israels heeft opgevoerd, en Die het aangebracht heeft uit het land van
   het noorden, en uit al de landen, waarheen Ik ze gedreven had! want zij
   zullen wonen in hun land.

   ^9Aangaande de profeten. Mijn hart wordt in mijn binnenste gebroken, al
   mijn beenderen bewegen zich; ik ben als een dronken man, en als een
   man, dien de wijn te boven gaat;vanwege den HEERE, en vanwege de
   woorden Zijner heiligheid.

   ^10Want het land is vol overspelers, want het land treurt vanwege den
   vloek, de weiden der woestijn verdorren, omdat hun loop boos is, en hun
   macht niet recht.

   ^11Want beiden, profeten en priesters, zijn huichelaars; zelfs in Mijn
   huis vind Ik hun boosheid, spreekt de HEERE.

   ^12Daarom zal hun weg hun zijn als zeer gladde plaatsen in de
   donkerheid; zij zullen aangedreven worden en daarin vallen; want Ik zal
   een kwaad over hen brengen in het jaarhunner bezoeking, spreekt de
   HEERE.

   ^13Ik heb wel ongerijmdheid gezien in de profeten van Samaria, die door
   Baal, profeteerden, en Mijn volk Israel verleidden.

   ^14Maar in de profeten van Jeruzalem zie Ik afschuwelijkheid; zij
   bedrijven overspel, en gaan om met valsheid, en sterken de handen der
   boosdoeners, opdat zij zich niet bekeren, een iegelijk van zijn
   boosheid; zij allen zijn Mij als Sodom, en haar inwoners als Gomorra.

   ^15Daarom zegt de HEERE der heirscharen van deze profeten alzo: Ziet,
   Ik zal hen met alsem spijzigen, en met gallewater drenken; want van
   Jeruzalems profeten is de huichelarijuitgegaan in het ganse land.

   ^16Zo zegt de HEERE der heirscharen: Hoort niet naar de woorden der
   profeten, die u profeteren; zij maken u ijdel; zij spreken het gezicht
   huns harten, niet uit des HEEREN mond.

   ^17Zij zeggen steeds tot degenen, die Mij lasteren: De HEERE heeft het
   gesproken, gijlieden zult vrede hebben; en tot al wie naar zijns harten
   goeddunken wandelt, zeggen zij:Ulieden zal geen kwaad overkomen.

   ^18Want wie heeft in des HEEREN raad gestaan, en Zijn woord gezien of
   gehoord? Wie heeft Zijn woord aangemerkt en gehoord?

   ^19Ziet, een onweder des HEEREN, een grimmigheid is uitgegaan, ja, een
   pijnlijk onweder, het zal blijven op der goddelozen hoofd.

   ^20Des HEEREN toorn zal zich niet afwenden, totdat Hij zal hebben
   gedaan, en totdat Hij zal hebben daargesteld de gedachten Zijns harten;
   in het laatste der dagen zult gij metverstand daarop letten.

   ^21Ik heb die profeten niet gezonden, nochtans hebben zij gelopen; Ik
   heb tot hen niet gesproken, nochtans hebben zij geprofeteerd.

   ^22Maar zo zij in Mijn raad hadden gestaan, zo zouden zij Mijn volk
   Mijn woorden hebben doen horen, en zouden hen afgekeerd hebben van hun
   bozen weg, en van de boosheidhunner handelingen.

   ^23Ben Ik een God van nabij, spreekt de HEERE, en niet een God van
   verre?

   ^24Zou zich iemand in verborgene plaatsen kunnen verbergen, dat Ik hem
   niet zou zien? spreekt de HEERE; vervul Ik niet den hemel en de aarde?
   spreekt de HEERE.

   ^25Ik heb gehoord, wat de profeten zeggen, die in Mijn Naam leugen
   profeteren, zeggende: Ik heb gedroomd, ik heb gedroomd.

   ^26Hoe lang? Is er dan een droom in het hart der profeten, die de
   leugen profeteren? Ja, het zijn profeten van huns harten bedriegerij.

   ^27Die daar denken om Mijn volk Mijn Naam te doen vergeten, door hun
   dromen, die zij, een ieder zijn naaste, vertellen; gelijk als hun
   vaders Mijn Naam vergeten hebben doorBaal.

   ^28De profeet, bij welken een droom is, die vertelle den droom; en bij
   welken Mijn woord is, die spreke Mijn woord waarachtiglijk; wat heeft
   het stro met het koren te doen? spreektde HEERE.

   ^29Is Mijn woord niet alzo, als een vuur? spreekt de HEERE, en als een
   hamer, die een steenrots te morzel slaat?

   ^30Daarom, ziet, Ik wil aan de profeten, spreekt de HEERE, die Mijn
   woorden stelen, een ieder van zijn naaste;

   ^31Ziet, Ik wil aan de profeten, spreekt de HEERE, die hun tong nemen,
   en spreken: Hij heeft het gesproken;

   ^32Ziet, Ik wil aan degenen, die valse dromen profeteren, spreekt de
   HEERE, en vertellen die, en verleiden Mijn volk met hun leugenen en met
   hun lichtvaardigheid; daar Ik hen nietgezonden, en hun niets bevolen
   heb, en zij dit volk gans geen nut doen, spreekt de HEERE.

   ^33Wanneer dan dit volk, of een profeet, of priester u vragen zal,
   zeggende: Wat is des HEEREN last? Zo zult gij tot hen zeggen: Wat last?
   Dat Ik ulieden verlaten zal, spreekt deHEERE.

   ^34En aangaande den profeet, of den priester, of het volk, dat zeggen
   zal: Des HEEREN last; dat Ik bezoeking zal doen over dien man en over
   zijn huis.

   ^35Aldus zult gijlieden zeggen, een iegelijk tot zijn naaste, en een
   iegelijk tot zijn broeder: Wat heeft de HEERE geantwoord, en wat heeft
   de HEERE gesproken?

   ^36Maar des HEEREN last zult gij niet meer gedenken; want een iegelijk
   zal zijn eigen woord een last zijn, dewijl gij verkeert de woorden van
   den levenden God, den HEERE derheirscharen, onzen God.

   ^37Aldus zult gij zeggen tot den profeet: Wat heeft u de HEERE
   geantwoord en wat heeft de HEERE gesproken?

   ^38Maar dewijl gij zegt: Des HEEREN last; daarom, zo zegt de HEERE:
   Omdat gij dit woord zegt: Des HEEREN last, daar Ik tot u gezonden heb,
   zeggende: Gij zult niet zeggen: DesHEEREN last;

   ^39Daarom, ziet, Ik zal u ook ganselijk vergeten, en u, mitsgaders de
   stad, die Ik u en uw vaderen gegeven heb, van Mijn aangezicht laten
   varen.

   ^40En Ik zal u eeuwige smaadheid aandoen, en eeuwige schande, die niet
   zal worden vergeten. Jeremia 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1De HEERE deed mij zien, en ziet, er waren twee vijgenkorven, gezet
   voor den tempel des HEEREN; nadat Nebukadrezar, koning van Babel,
   gevankelijk had weggevoerdJechonia, den zoon van Jojakim, den koning
   van Juda, mitsgaders de vorsten van Juda, en de timmerlieden, en de
   smeden van Jeruzalem, en hen te Babel gebracht had.

   ^2In den enen korf waren zeer goede vijgen, als de eerste rijpe vijgen
   zijn; maar in den anderen korf waren zeer boze vijgen, die vanwege de
   boosheid niet konden gegetenworden.

   ^3En de HEERE zeide tot mij: Wat ziet gij, Jeremia? En ik zeide:
   Vijgen; de goede vijgen zijn zeer goed, en de boze zeer boos, die
   vanwege de boosheid niet kunnen gegetenworden.

   ^4Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^5Zo zegt de HEERE, de God Israels: Gelijk die goede vijgen, alzo zal
   Ik kennen de gevankelijk weggevoerden van Juda, die Ik uit deze plaats
   naar het land der Chaldeen hebweggeschikt, ten goede.

   ^6En Ik zal Mijn oog op hen stellen ten goede, en zal hen wederbrengen
   in dit land; en Ik zal hen bouwen, en niet afbreken; en zal hen
   planten, en niet uitrukken.

   ^7En Ik zal hun een hart geven om Mij te kennen, dat Ik de HEERE ben;
   en zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot een God zijn;
   want zij zullen zich tot Mij met hun ganse hartbekeren.

   ^8En gelijk de boze vijgen, die vanwege de boosheid niet kunnen gegeten
   worden (want aldus zegt de HEERE), alzo zal Ik maken Zedekia, den
   koning van Juda, mitsgaders zijnvorsten, en het overblijfsel van
   Jeruzalem, die in dit land zijn overgebleven, en die in Egypteland
   wonen;

   ^9En Ik zal hen overgeven tot een beroering ten kwade, allen
   koninkrijken der aarde; tot smaadheid, en tot een spreekwoord, tot een
   spotrede, en tot een vloek, in al de plaatsen, waarhenen Ik hen
   gedreven zal hebben;

   ^10En Ik zal onder hen zenden het zwaard, den honger en de pestilentie,
   totdat zij verteerd zullen zijn uit het land, dat Ik hun en hun vaderen
   gegeven had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is over het ganse volk van Juda,
   in het vierde jaar van Jojakim, zoon van Josia, koning van Juda (dit
   was het eerste jaar van Nebukadrezar, koning van Babel);

   ^2Hetwelk de profeet Jeremia gesproken heeft tot het ganse volk van
   Juda, en tot al de inwoners van Jeruzalem, zeggende:

   ^3Van het dertiende jaar van Josia, den zoon van Amon, den koning van
   Juda, tot op dezen dag toe (dit is het drie en twintigste jaar) is het
   woord des HEEREN tot mij geschied; enik heb tot ulieden gesproken,
   vroeg op zijnde en sprekende, maar gij hebt niet gehoord.

   ^4Ook heeft de HEERE tot u gezonden al Zijn knechten, de profeten,
   vroeg op zijnde en zendende (maar gij hebt niet gehoord, noch uw oor
   geneigd om te horen);

   ^5Zeggende: Bekeert u toch, een iegelijk van zijn bozen weg, en van de
   boosheid uwer handelingen, en woont in het land, dat de HEERE u en uw
   vaderen gegeven heeft, vaneeuw tot eeuw;

   ^6En wandelt andere goden niet na, om die te dienen, en u voor die
   neder te buigen; en vertoornt Mij niet door uwer handen werk, opdat Ik
   u geen kwaad doe.

   ^7Maar gij hebt naar Mij niet gehoord, spreekt de HEERE; opdat gij Mij
   vertoorndet door het werk uwer handen, u zelven ten kwade.

   ^8Daarom, zo zegt de HEERE der heirscharen; Omdat gij Mijn woorden niet
   hebt gehoord;

   ^9Ziet, Ik zal zenden, en nemen alle geslachten van het noorden,
   spreekt de HEERE; en tot Nebukadrezar, den koning van Babel, Mijn
   knecht; en zal ze brengen over dit land, enover de inwoners van
   hetzelve, en over al deze volken rondom; en Ik zal ze verbannen, en zal
   ze stellen tot een ontzetting, en tot een aanfluiting, en tot eeuwige
   woestheden.

   ^10En Ik zal van hen doen vergaan de stem der vrolijkheid en de stem de
   vreugde, de stem des bruidegoms en de stem der bruid, het geluid der
   molens en het licht der lamp.

   ^11En dit ganse land zal worden tot een woestheid, tot een ontzetting;
   en deze volken zullen den koning van Babel dienen zeventig jaren.

   ^12Maar het zal geschieden, als de zeventig jaren vervuld zijn, dan zal
   Ik over den koning van Babel, en over dat volk, spreekt de HEERE, hun
   ongerechtigheid bezoeken, mitsgadersover het land der Chaldeen, en zal
   dat stellen tot eeuwige verwoestingen.

   ^13En Ik zal over dat land brengen al Mijn woorden, die Ik daarover
   gesproken heb; al wat in dit boek geschreven is, wat Jeremia
   geprofeteerd heeft over al deze volken.

   ^14Want van hen zullen zich doen dienen, die ook machtige volken en
   grote koningen zijn; alzo zal Ik hun vergelden naar hun doen, en naar
   het werk hunner handen.

   ^15Want alzo heeft de HEERE, de God Israels, tot mij gezegd: Neem dezen
   beker des wijns der grimmigheid van Mijn hand, en geef dien te drinken
   al den volken, tot welke Ik uzende;

   ^16Dat zij drinken, en beven, en dol worden, vanwege het zwaard, dat Ik
   onder hen zal zenden.

   ^17En ik nam den beker van des HEEREN hand, en ik gaf te drinken al den
   volken, tot welke de HEERE mij gezonden had;

   ^18Namelijk Jeruzalem en de steden van Juda, en haar koningen, en haar
   vorsten; om die te stellen tot een woestheid, tot een ontzetting, tot
   een aanfluiting en tot een vloek, gelijkhet is te dezen dage;

   ^19Farao, den koning van Egypte, en zijn knechten, en zijn vorsten, en
   al zijn volk;

   ^20En den gansen gemengden hoop, en allen koningen des lands van Uz; en
   allen koningen van der Filistijnen land, en Askelon, en Gaza, en Ekron,
   en het overblijfsel van Asdod;

   ^21Edom, en Moab, en den kinderen Ammons;

   ^22En allen koningen van Tyrus, en allen koningen van Sidon; en den
   koningen der eilanden, die aan gene zijde der zee zijn.

   ^23Dedan, en Thema, en Buz, en allen, die aan de hoeken afgekort zijn;

   ^24En allen koningen van Arabie; en allen koningen des gemengden hoops,
   die in de woestijn wonen;

   ^25En allen koningen van Zimri, en allen koningen van Elam, en allen
   koningen van Medie;

   ^26En allen koningen van het noorden, die nabij en die verre zijn, den
   een met den anderen; ja, allen koninkrijken der aarde, die op den
   aardbodem zijn. En de koning van Sesachzal na hen drinken.

   ^27Gij zult dan tot hen zeggen: Zo zegt de HEERE der heirscharen, de
   God Israels: Drinkt, en wordt dronken, en spuwt, en valt neder, dat gij
   niet weder opstaat, vanwege het zwaard, dat Ik onder u zal zenden.

   ^28En het zal geschieden, wanneer zij weigeren zullen den beker van uw
   hand te nemen om te drinken, dat gij tot hen zeggen zult: Zo zegt de
   HEERE der heirscharen: Gij zultzekerlijk drinken!

   ^29Want ziet, in de stad, die naar Mijn Naam genoemd is, begin Ik te
   plagen, en zoudt gij enigszins onschuldig gehouden worden? Gij zult
   niet onschuldig gehouden worden; wantIk roep het zwaard over alle
   inwoners der aarde, spreekt de HEERE der heirscharen.

   ^30Gij zult dan al deze woorden tot hen profeteren, en gij zult tot hen
   zeggen: De HEERE zal brullen uit de hoogte, en Zijn stem verheffen uit
   de woning Zijner heiligheid; Hij zalschrikkelijk brullen over Zijn
   woonstede; Hij zal een vreugdegeschrei, als de druiven treders,
   uitroepen tegen alle inwoners der aarde.

   ^31Het geschal zal komen tot aan het einde der aarde; want de HEERE
   heeft een twist met de volken, Hij zal gericht houden met alle vlees;
   de goddelozen heeft Hij aan het zwaardovergegeven, spreekt de HEERE.

   ^32Zo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, een kwaad gaat er uit van
   volk tot volk. en een groot onweder zal er verwekt worden van de zijden
   der aarde.

   ^33En de verslagenen des HEEREN zullen te dien dage liggen van het ene
   einde der aarde tot aan het andere einde der aarde; zij zullen niet
   beklaagd, noch opgenomen, nochbegraven worden; tot mest op den
   aardbodem zullen zij zijn.

   ^34Huilt, gij herders! en schreeuwt, en wentelt u in de as, gij
   heerlijken van de kudde! want uw dagen zijn vervuld, dat men slachten
   zal, en van uw verstrooiingen, dan zult gijvervallen als een kostelijk
   vat.

   ^35En de vlucht zal vergaan van de herders, en de ontkoming van de
   heerlijken der kudde.

   ^36Er zal zijn een stem des geroeps der herderen, en een gehuil der
   heerlijken van de kudde, omdat de HEERE hun weide verstoort.

   ^37Want de landouwen des vredes zullen uitgeroeid worden, vanwege de
   hittigheid des toorns des HEEREN.

   ^38Hij heeft, als een jonge leeuw, Zijn hutte verlaten; want hunlieder
   land is geworden tot een verwoesting, vanwege de hittigheid des
   verdrukkers, ja, vanwege de hittigheid Zijnstoorns.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1In het begin des koninkrijks van Jojakim, den zoon van Josia, koning
   van Juda, geschiedde dit woord van den HEERE, zeggende:

   ^2Zo zegt de HEERE: Sta in het voorhof van het huis des HEEREN, en
   spreek tot alle steden van Juda, die komen om aan te bidden in het huis
   des HEEREN, al de woorden, die Iku geboden heb tot hen te spreken, doe
   er niet een woord af.

   ^3Misschien zullen zij horen, en zich bekeren, een iegelijk van zijn
   bozen weg; zo zou Ik berouw hebben over het kwaad, dat Ik hun denk te
   doen vanwege de boosheid hunnerhandelingen.

   ^4Zeg dan tot hen: Zo zegt de HEERE: Zo gijlieden naar Mij niet zult
   horen, dat gij wandelt in Mijn wet, die Ik voor uw aangezicht gegeven
   heb;

   ^5Horende naar de woorden Mijner knechten, de profeten, die Ik tot u
   zende, zelfs vroeg op zijnde en zendende; doch gij niet gehoord hebt;

   ^6Zo zal Ik dit huis stellen als Silo, en deze stad zal Ik stellen tot
   een vloek allen volken der aarde.

   ^7En de priesters, en de profeten, en al het volk, hoorden Jeremia deze
   woorden spreken in het huis des HEEREN.

   ^8Zo geschiedde het, als Jeremia geeindigd had te spreken alles, wat de
   HEERE geboden had tot al het volk te spreken, dat de priesters en de
   profeten en al het volk hem grepen, zeggende: Gij zult den dood
   sterven!

   ^9Waarom hebt gij in den Naam des HEEREN geprofeteerd, zeggende: Dit
   huis zal worden als Silo, en deze stad zal woest worden, dat er niemand
   wone? En het ganse volk werdvergaderd tegen Jeremia, in het huis des
   HEEREN.

   ^10Als nu de vorsten van Juda deze woorden hoorden, gingen zij op uit
   het huis des konings naar het huis des HEEREN; en zij zetten zich bij
   de deur der nieuwe poort des HEEREN.

   ^11Toen spraken de priesters en de profeten tot de vorsten en tot al
   het volk, zeggende: Aan dezen man is een oordeel des doods, want hij
   heeft geprofeteerd tegen deze stad, gelijkals gij met uw oren gehoord
   hebt.

   ^12Maar Jeremia sprak tot al de vorsten en tot al het volk, zeggende:
   De HEERE heeft mij gezonden, om tegen dit huis en tegen deze stad te
   profeteren al de woorden, die gijgehoord hebt;

   ^13Nu dan, maakt uw wegen en uw handelingen goed, en gehoorzaamt de
   stem des HEEREN, uws Gods; zo zal het den HEERE berouwen over het
   kwaad, dat Hij tegen ugesproken heeft.

   ^14Doch ik, ziet, ik ben in uw handen; doet mij, als het goed, en als
   het recht is in uw ogen;

   ^15Maar weet voorzeker, dat gij, zo gij mij doodt, gewisselijk
   onschuldig bloed zult brengen op u, en op deze stad, en op haar
   inwoners; want in der waarheid, de HEERE heeft mijtot u gezonden, om al
   deze woorden voor uw oren te spreken.

   ^16Toen zeiden de vorsten en al het volk tot de priesteren en tot de
   profeten: Aan dezen man is geen oordeel des doods, want hij heeft tot
   ons gesproken in den Naam desHEEREN, onzes Gods.

   ^17Ook stonden er mannen op, van de oudsten des lands, en spraken tot
   de ganse gemeente des volks, zeggende:

   ^18Micha, de Morastiet, heeft in de dagen van Hizkia, koning van Juda,
   geprofeteerd, en tot al het volk van Juda gesproken, zeggende: Zo zegt
   de HEERE des heirscharen: Sion zalals een akker geploegd, en Jeruzalem
   tot steen hopen worden, en de berg dezes huizes tot hoogten des wouds.

   ^19Hebben ook Hizkia, de koning van Juda, en gans Juda hem ooit gedood?
   Vreesde hij niet den HEERE, en smeekte des HEEREN aangezicht, zodat het
   den HEERE berouwdeover het kwaad, dat Hij tegen hen gesproken had? Wij
   dan doen een groot kwaad tegen onze zielen.

   ^20Er was ook een man, die in den Naam des HEEREN profeteerde, Uria, de
   zoon van Semaja, van Kirjath-Jearim; die profeteerde tegen deze stad en
   tegen dit land, naar al dewoorden van Jeremia.

   ^21En als de koning Jojakim, mitsgaders al zijn geweldigen, en al de
   vorsten zijn woorden hoorden, zocht de koning hem te doden; als Uria
   dat hoorde, zo vreesde hij, en vluchtte, en kwam in Egypte;

   ^22Maar de koning Jojakim zond mannen naar Egypte, Elnathan, den zoon
   van Achbor, en andere mannen met hem, in Egypte;

   ^23Die voerden Uria uit Egypte, en brachten hem tot den koning Jojakim,
   en hij sloeg hem met het zwaard, en hij wierp zijn dood lichaam in de
   graven van de kinderen des volks.

   ^24Maar de hand van Ahikam, den zoon van Safan, was met Jeremia, dat
   men hem niet overgaf in de hand des volk, om hem te doden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1In het begin des koninkrijks van Jojakim, zoon van Josia, koning van
   Juda, geschiedde dit woord tot Jeremia, van den HEERE, zeggende:

   ^2Alzo zeide de HEERE tot mij: Maak u banden en jukken, en doe die aan
   uw hals;

   ^3En zend ze tot den koning van Edom, en tot den koning van Moab, en
   tot den koning der kinderen Ammons, en tot den koning van Tyrus, en tot
   den koning van Sidon; door dehand der boden, die te Jeruzalem tot
   Zedekia, den koning van Juda, komen.

   ^4En beveel hun aan hun heren te zeggen: Zo zegt de HEERE der
   heirscharen, de God Israels: Zo zult gij tot uw heren zeggen:

   ^5Ik heb gemaakt de aarde, den mens en het vee, die op den aardbodem
   zijn, door Mijn grote kracht, en door Mijn uitgestrekten arm, en Ik
   geef ze aan welken het recht is in Mijnogen.

   ^6En nu, Ik heb al deze landen gegeven in de hand van Nebukadnezar, den
   koning van Babel, Mijn knecht; zelfs ook het gedierte des velds heb Ik
   hem gegeven, om hem tedienen.

   ^7En alle volken zullen hem, en zijn zoon, en zijns zoons zoon dienen,
   totdat ook de tijd zijns eigenen lands kome; dan zullen zich machtige
   volken en grote koningen van hem doendienen.

   ^8En het zal geschieden, het volk en het koninkrijk, dat hem,
   Nebukadnezar, den koning van Babel, niet zal dienen, en dat zijn hals
   niet zal geven onder het juk des konings vanBabel; over datzelve volk
   zal Ik, spreekt de HEERE, bezoeking doen door het zwaard, en door den
   honger, en door de pestilentie, totdat Ik ze zal verteerd hebben door
   zijn hand.

   ^9Gijlieden dan, hoort niet naar uw profeten, en naar uw waarzeggers,
   en naar uw dromers, en naar uw guichelaars, en naar uw tovenaars,
   dewelke tot u spreken, zeggende: Gijzult den koning van Babel niet
   dienen.

   ^10Want zij profeteren u valsheid, om u verre uit uw land te brengen,
   en dat Ik u uitstote, en gij omkomt.

   ^11Maar het volk, dat zijn hals zal brengen onder het juk des konings
   van Babel, en hem dienen, datzelve zal Ik in zijn land laten, spreekt
   de HEERE, en het zal dat bouwen en daarinwonen.

   ^12Daarna sprak ik tot Zedekia, den koning van Juda, naar al deze
   woorden, zeggende: Brengt uw halzen onder het juk des konings van
   Babel, en dient hem en zijn volk, zo zult gijleven.

   ^13Waarom zoudt gij sterven, gij en uw volk door het zwaard, door den
   honger en door de pestilentie, gelijk als de HEERE gesproken heeft van
   het volk, dat den koning van Babelniet zal dienen.

   ^14Hoort dan niet naar de woorden der profeten, die tot u spreken,
   zeggende: Gij zult den koning van Babel niet dienen; want zij
   profeteren u valsheid.

   ^15Want Ik heb ze niet gezonden, spreekt de HEERE, en zij profeteren
   valselijk in Mijn Naam; opdat Ik u uitstote, en gij omkomt, gij en de
   profeten, die u profeteren.

   ^16Ook sprak ik tot de priesteren, en tot dit ganse volk, zeggende: Zo
   zegt de HEERE: Hoort niet naar de woorden uwer profeten, die u
   profeteren, zeggende: Ziet, de vaten van desHEEREN huis zullen nu haast
   uit Babel wedergebracht worden; want zij profeteren u valsheid.

   ^17Hoort niet naar hen, maar dient den koning van Babel, zo zult
   gijlieden leven; waarom zou deze stad tot een woestheid worden?

   ^18Maar zo zij profeten zijn, en zo des HEEREN woord bij hen is, laat
   hen nu bij den HEERE der heirscharen voorbidden, opdat de vaten, die in
   het huis des HEEREN, en in het huisdes konings van Juda, en te
   Jeruzalem zijn overgebleven, niet naar Babel komen.

   ^19Want zo zegt de HEERE der heirscharen, van de pilaren, en van de
   zee, en van de stellingen, en van het overige der vaten, die in deze
   stad zijn overgebleven,

   ^20Die Nebukadnezar, de koning van Babel, niet heeft weggenomen, als
   hij Jechonia, den zoon van Jojakim, koning van Juda, van Jeruzalem,
   naar Babel gevankelijk wegvoerde, mitsgaders al de edelen van Juda en
   Jeruzalem;

   ^21Ja, zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, van de vaten,
   die in het huis des HEEREN, en in het huis des konings van Juda, en te
   Jeruzalem zijn overgebleven:

   ^22Naar Babel zullen zij gebracht worden, en aldaar zullen zij zijn,
   tot den dag toe, dat Ik ze bezoeken zal, spreekt de HEERE; dan zal Ik
   ze opvoeren, en zal ze wederbrengen tot dezeplaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Voorts geschiedde het in hetzelfde jaar, in het begin des koninkrijks
   van Zedekia, koning van Juda, in het vierde jaar, in de vijfde maand,
   dat Hananja, zoon van Azur, de profeet, die van Gibeon was, tot mij
   sprak, in het huis des HEEREN, voor de ogen der priesteren en des
   gansen volks, zeggende:

   ^2Zo spreekt de HEERE der heirscharen, de God Israels, zeggende: Ik heb
   het juk des konings van Babel verbroken.

   ^3In nog twee volle jaren zal Ik tot deze plaats wederbrengen al de
   vaten van het huis des HEEREN, die Nebukadnezar, de koning van Babel,
   uit deze plaats heeft weggenomen, endezelve naar Babel gebracht.

   ^4Ook zal Ik Jechonia, den zoon van Jojakim, koning van Juda, en allen,
   die gevankelijk weggevoerd zijn van Juda, die te Babel gekomen zijn,
   tot deze plaats wederbrengen, spreekt de HEERE; want Ik zal het juk des
   konings van Babel verbreken.

   ^5Toen sprak de profeet Jeremia tot den profeet Hananja, voor de ogen
   der priesteren, en voor de ogen des gansen volks, die in het huis des
   HEEREN stonden;

   ^6En de profeet Jeremia zeide: Amen, de HEERE doe alzo! de HEERE
   bevestige uw woorden, die gij geprofeteerd hebt, dat Hij de vaten van
   des HEEREN huis, en allen, diegevankelijk zijn weggevoerd, van Babel
   wederbrenge tot deze plaats!

   ^7Maar hoor nu dit woord, dat ik spreek voor uw oren, en voor de oren
   des gansen volks:

   ^8De profeten, die voor mij en voor u van ouds geweest zijn, die hebben
   tegen veel landen en tegen grote koninkrijken geprofeteerd, van krijg,
   en van kwaad, en van pestilentie.

   ^9De profeet, die geprofeteerd zal hebben van vrede, als het woord van
   dien profeet komt, dan zal die profeet bekend worden, dat hem de HEERE
   in der waarheid gezonden heeft.

   ^10Toen nam de profeet Hananja het juk van den hals van den profeet
   Jeremia, en verbrak het.

   ^11En Hananja sprak voor de ogen des gansen volks, zeggende: Zo zegt de
   HEERE: Alzo zal Ik verbreken het juk van Nebukadnezar, den koning van
   Babel, in nog twee volle jaren, van den hals al der volken. En de
   profeet Jeremia ging zijns weegs.

   ^12Doch des HEEREN woord geschiedde tot Jeremia (nadat de profeet
   Hananja het juk van den hals van den profeet Jeremia verbroken had),
   zeggende:

   ^13Ga henen en spreek tot Hananja, zeggende: Zo zegt de HEERE: Houten
   jukken hebt gij verbroken, nu zult gij in plaats van die ijzeren jukken
   maken.

   ^14Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ik heb een
   ijzeren juk gedaan aan den hals van al deze volken, om Nebukadnezar,
   den koning van Babel, te dienen, enzij zullen hem dienen; ja, Ik heb
   hem ook het gedierte des velds gegeven.

   ^15En de profeet Jeremia zeide tot den profeet Hananja: Hoor nu,
   Hananja! de HEERE heeft u niet gezonden, maar gij hebt gemaakt, dat dit
   volk op leugen vertrouwt.

   ^16Daarom, zo zegt de HEERE: Zie, Ik zal u wegwerpen van den aardbodem;
   dit jaar zult gij sterven, omdat gij een afval gesproken hebt tegen den
   HEERE.

   ^17Alzo stierf de profeet Hananja in datzelfde jaar, in de zevende
   maand. Jeremia 29
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Voorts zijn dit de woorden des briefs, dien de profeet Jeremia zond
   van Jeruzalem tot de overige oudsten, die gevankelijk waren weggevoerd,
   mitsgaders tot de priesteren, en totde profeten, en tot het ganse volk,
   dat Nebukadnezar van Jeruzalem gevankelijk had weggevoerd naar Babel.

   ^2(Nadat de koning Jechonia, en de koningin, en de kamerlingen, de
   vorsten van Juda en Jeruzalem, mitsgaders de timmerlieden en smeden van
   Jeruzalem waren uitgegaan);

   ^3Door de hand van Elasa, den zoon van Safan, en Gemarja, den zoon van
   Hilkia, die Zedekia, de koning van Juda, naar Babel zond, tot
   Nebukadnezar, den koning van Babel, zeggende:

   ^4Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, tot allen, die
   gevankelijk zijn weggevoerd, die Ik gevankelijk heb doen wegvoeren van
   Jeruzalem naar Babel:

   ^5Bouwt huizen en woont daarin, en plant hoven en eet de vrucht
   daarvan;

   ^6Neemt vrouwen, en gewint zonen en dochteren, en neemt vrouwen voor uw
   zonen, en geeft uw dochteren aan mannen, dat zij zonen en dochteren
   baren; en wordt aldaarvermenigvuldigd, en wordt niet verminderd.

   ^7En zoekt den vrede der stad, waarhenen Ik u gevankelijk heb doen
   wegvoeren, en bidt voor haar tot den HEERE; want in haar vrede zult gij
   vrede hebben.

   ^8Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Laat uw
   profeten en uw waarzeggers, die in het midden van u zijn, u niet
   bedriegen, en hoort niet naar uw dromers, diegij doet dromen.

   ^9Want zij profeteren u valselijk in Mijn Naam; Ik heb hen niet
   gezonden, spreekt de HEERE.

   ^10Want zo zegt de HEERE: Zekerlijk, als zeventig jaren te Babel zullen
   vervuld zijn, zal Ik ulieden bezoeken, en Ik zal Mijn goed woord over u
   verwekken, u wederbrengende tot dezeplaats.

   ^11Want Ik weet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE,
   gedachten des vredes, en niet des kwaads, dat Ik u geve het einde en de
   verwachting.

   ^12Dan zult gij Mij aanroepen, en henengaan, en tot Mij bidden; en Ik
   zal naar u horen.

   ^13En gij zult Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij zult vragen
   met uw ganse hart.

   ^14En Ik zal van ulieden gevonden worden, spreekt de HEERE, en Ik zal
   uw gevangenis wenden, en u vergaderen uit al de volken, en uit al de
   plaatsen, waarhenen Ik u gedrevenheb, spreekt de HEERE; en Ik zal u
   wederbrengen tot de plaats, van waar Ik u gevankelijk heb doen
   wegvoeren.

   ^15Omdat gij zegt: de HEERE heeft ons profeten naar Babel verwekt;

   ^16Daarom zegt de HEERE alzo van den koning, die op Davids troon zit,
   en van al het volk, dat in deze stad woont, te weten, uw broederen, die
   met u niet zijn uitgegaan in degevangenis;

   ^17Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal het zwaard, den
   honger en de pestilentie onder hen zenden; en Ik zal ze maken als de
   afschuwelijke vijgen, die vanwege deboosheid niet kunnen gegeten
   worden.

   ^18En Ik zal ze achterna jagen met het zwaard, met den honger en met de
   pestilentie; en Ik zal ze overgeven tot een beroering, allen
   koninkrijken der aarde, tot een vloek, en tot eenschrik, en tot een
   aanfluiting, en tot een smaadheid, onder al de volken, waar Ik ze
   henengedreven zal hebben;

   ^19Omdat zij naar Mijn woorden niet gehoord hebben, spreekt de HEERE,
   als Ik Mijn knechten, de profeten, tot hen zond, vroeg op zijnde en
   zendende; maar gijlieden hebt nietgehoord, spreekt de HEERE.

   ^20Gij dan, hoort des HEEREN woord, gij allen, die gevankelijk zijt
   weggevoerd, die Ik van Jeruzalem naar Babel heb weggezonden!

   ^21Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, van Achab, zoon
   van Kolaja, en van Zedekia, zoon van Maaseja, die ulieden in Mijn Naam
   valselijk profeteren: Ziet, Ik zal hengeven in de hand van
   Nebukadrezar, den koning van Babel, en hij zal ze voor uw ogen slaan.

   ^22En van hen zal een vloek genomen worden bij al de gevankelijk
   weggevoerden van Juda, die in Babel zijn, dat men zegge: De HEERE
   stelle u als Zedekia, en als Achab, die dekoning van Babel aan het vuur
   braadde;

   ^23Omdat zij een dwaasheid deden in Israel, en overspel bedreven met de
   vrouwen hunner naasten, en spraken het woord valselijk in Mijn Naam,
   dat Ik hun niet geboden had; enIk ben Degene, Die het weet, en een
   getuige daarvan, spreekt de HEERE.

   ^24Tot Semaja nu, den Nechelamiet, zult gij spreken, zeggende:

   ^25Zo spreekt de HEERE der heirscharen, de God Israels, zeggende: Omdat
   gij brieven in uw naam gezonden hebt tot al het volk, dat te Jeruzalem
   is, en tot Zefanja, den zoon vanMaaseja, den priester, en tot al de
   priesteren, zeggende:

   ^26De HEERE heeft u tot priester gesteld, in plaats van den priester
   Jojada, dat gij opzieners zoudt zijn in des HEEREN huis over allen man,
   die onzinnig is, en zich voor een profeetuitgeeft, dat gij dien stelt
   in de gevangenis en in den stok.

   ^27Nu dan, waarom hebt gij Jeremia, den Anathothiet, niet gescholden,
   die zich bij ulieden voor een profeet uitgeeft?

   ^28Want daarom heeft hij tot ons naar Babel gezonden, zeggende: Het zal
   lang duren; bouwt huizen, en woont daarin en plant hoven, en eet de
   vrucht daarvan.

   ^29Zefanja nu, de priester, had dezen brief gelezen voor de oren van
   den profeet Jeremia.

   ^30Daarom geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, zeggende:

   ^31Zend henen tot allen, die gevankelijk weggevoerd zijn, zeggende: Zo
   zegt de HEERE van Semaja, den Nechelamiet: Omdat Semaja ulieden
   geprofeteerd heeft, daar Ik hem nietgezonden heb, en heeft gemaakt, dat
   gij op leugen vertrouwt;

   ^32Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal bezoeking doen over Semaja,
   den Nechelamiet, en over zijn zaad; hij zal niemand hebben, die in het
   midden dezes volks wone, en zalhet goede niet zien, dat Ik Mijn volke
   doen zal, spreekt de HEERE; want hij heeft een afval gesproken tegen
   den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE, zeggende:

   ^2Zo spreekt de HEERE, de God Israels, zeggende: Schrijf u al de
   woorden, die Ik tot u gesproken heb, in een boek.

   ^3Want zie, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik de gevangenis van
   Mijn volk, Israel en Juda, wenden zal, zegt de HEERE; en Ik zal hen
   wederbrengen in het land, dat Ik hunvaderen gegeven heb, en zij zullen
   het erfelijk bezitten.

   ^4En dit zijn de woorden, die de HEERE gesproken heeft van Israel en
   van Juda.

   ^5Want zo zegt de HEERE: Wij horen een stem der verschrikking; er is
   vrees en geen vrede.

   ^6Vraagt toch en ziet, of een manspersoon baart? Waarom zie Ik dan eens
   iegelijken mans handen op zijn lenden, als van een barende vrouw, en
   alle aangezichten veranderd inbleekheid?

   ^7O wee! want die dag is zo groot, dat zijns gelijke niet geweest is;
   en het is een tijd van benauwdheid voor Jakob; nog zal hij daaruit
   verlost worden.

   ^8Want het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE der
   heirscharen, dat Ik zijn juk van uw hals verbreken, en uw banden
   verscheuren zal; en vreemden zullen zich nietmeer van hem doen dienen.

   ^9Maar zij zullen dienen den HEERE, hun God, en hun koning David, dien
   Ik hun verwekken zal.

   ^10Gij dan, vrees niet, o Mijn knecht Jakob! spreekt de HEERE, ontzet u
   niet, Israel! want zie, Ik zal u uit verre landen verlossen, en uw zaad
   uit het land hunner gevangenis; en Jakobzal wederkomen, en stil en
   gerust zijn, en er zal niemand zijn, die hem verschrikke.

   ^11Want Ik ben met u, spreekt de HEERE, om u te verlossen; want Ik zal
   een voleinding maken met al de heidenen, waarhenen Ik u verstrooid heb;
   maar met u zal Ik geenvoleinding maken; maar Ik zal u kastijden met
   mate, en u niet gans onschuldig houden.

   ^12Want zo zegt de HEERE: Uw breuk is dodelijk, uw plage is smartelijk.

   ^13Er is niemand, die uw zaak oordeelt, aangaande het gezwel; gij hebt
   geen heelpleisters.

   ^14Al uw liefhebbers hebben u vergeten, zij vragen niet naar u; want Ik
   heb u geslagen met eens vijands plage, met de kastijding eens wreden;
   om de grootheid uwerongerechtigheid, omdat uw zonden machtig veel zijn.

   ^15Wat krijt gij over uw breuk, dat uw smart dodelijk is? Om de
   grootheid uwer ongerechtigheid, omdat uw zonden machtig veel zijn, heb
   Ik u deze dingen gedaan.

   ^16Daarom, allen, die u opeten, zullen opgegeten worden, en al uw
   wederpartijders, zij allen zullen gaan in gevangenis; en die u beroven,
   zullen ter beroving zijn, en allen, die uplunderen, zal Ik ter
   plundering overgeven.

   ^17Want Ik zal u de gezondheid doen rijzen, en u van uw plagen genezen,
   spreekt de HEERE; omdat zij u noemen: De verdrevene. Het is Sion,
   zeggen zij; niemand vraagt naar haar.

   ^18Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal de gevangenis der tenten Jakobs
   wenden, en Mij over hun woningen ontfermen; en de stad zal herbouwd
   worden op haar hoop, en het paleis zalliggen naar zijn wijze.

   ^19En van hen zal dankzegging uitgaan, en een stem der spelenden; en Ik
   zal hen vermeerderen, en zij zullen niet verminderd worden, en Ik zal
   hen verheerlijken, en zij zullen nietgering worden.

   ^20En zijn zonen zullen zijn als eertijds, en zijn gemeente zal voor
   Mijn aangezicht bevestigd worden; en Ik zal bezoeking doen over al zijn
   onderdrukkers.

   ^21En zijn Heerlijke zal uit hem zijn, en zijn Heerser uit het midden
   van hem voortkomen; en Ik zal hem doen naderen, en hij zal tot Mij
   genaken; want wie is hij, die met zijn hart borgworde, om tot Mij te
   genaken? spreekt de HEERE.

   ^22En gij zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn.

   ^23Ziet, een onweder des HEEREN, een grimmigheid is uitgegaan, een
   aanhoudend onweder; het zal blijven op het hoofd der goddelozen.

   ^24De hittigheid van des HEEREN toorn zal zich niet afwenden, totdat
   Hij gedaan, en totdat Hij daargesteld zal hebben de gedachten Zijns
   harten; in het laatste der dagen zult gijdaarop letten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Ter zelfder tijd, spreekt de HEERE, zal Ik allen geslachten Israels
   tot een God zijn; en zij zullen Mij tot een volk zijn.

   ^2Zo zegt de HEERE: Het volk der overgeblevenen van het zwaard heeft
   genade gevonden in de woestijn, namelijk Israel, als Ik henenging om
   hem tot rust te brengen.

   ^3De HEERE is mij verschenen van verre tijden! Ja, Ik heb u liefgehad
   met een eeuwige liefde; daarom heb Ik u getrokken met goedertierenheid.

   ^4Ik zal u weder bouwen, en gij zult gebouwd worden, o jonkvrouw
   Israels! gij zult weder versierd zijn met uw trommelen, en uitgaan met
   den rei der spelenden.

   ^5Gij zult weder wijngaarden planten op de bergen van Samaria; de
   planters zullen planten, en de vrucht genieten.

   ^6Want er zal een dag zijn, waarin de hoeders op Efraims gebergte
   zullen roepen: Maakt ulieden op, en laat ons opgaan naar Sion, tot den
   HEERE, onzen God!

   ^7Want zo zegt de HEERE: Roept luide over Jakob met vreugde, en juicht
   vanwege het hoofd der heidenen; doet het horen, lofzingt, en zegt: O
   HEERE! behoud Uw volk, hetoverblijfsel van Israel.

   ^8Ziet, Ik zal ze aanbrengen uit het land van het noorden, en zal hen
   vergaderen van de zijden der aarde; onder hen zullen zijn blinden en
   lammen, zwangeren en barenden tezamen; met een grote gemeente zullen
   zij herwaarts wederkomen.

   ^9Zij zullen komen met geween, en met smekingen zal Ik hen voeren; Ik
   zal hen leiden aan de waterbeken, in een rechten weg, waarin zij zich
   niet zullen stoten; want Ik ben Israeltot een Vader, en Efraim is Mijn
   eerstgeborene.

   ^10Hoort des HEEREN woord, gij heidenen! en verkondigt in de eilanden,
   die verre zijn, en zegt: Hij, Die Israel verstrooid heeft, zal hem
   weder vergaderen, en hem bewaren als eenherder zijn kudde.

   ^11Want de HEERE heeft Jakob vrijgekocht, en Hij heeft hem verlost uit
   de hand desgenen, die sterker was dan hij.

   ^12Dies zullen zij komen, en op de hoogte van Sion juichen, en
   toevloeien tot des HEEREN goed, tot het koren, en tot den most, en tot
   de olie, en tot de jonge schapen en runderen;en hun ziel zal zijn als
   een gewaterde hof, en zij zullen voortaan niet meer treurig zijn.

   ^13Dan zal zich de jonkvrouw verblijden in den rei, daartoe de
   jongelingen en ouden te zamen; want Ik zal hunlieder rouw in
   vrolijkheid veranderen, en zal hen troosten, en zal henverblijden naar
   hun droefenis.

   ^14En Ik zal de ziel der priesteren met vettigheid dronken maken; en
   Mijn volk zal met Mijn goed verzadigd worden, spreekt de HEERE.

   ^15Zo zegt de HEERE: Er is een stem gehoord in Rama, een klage, een
   zeer bitter geween; Rachel weent over haar kinderen; zij weigert zich
   te laten troosten over haar kinderen, omdat zij niet zijn.

   ^16Zo zegt de HEERE: Bedwing uw stem van geween, en uw ogen van tranen;
   want er is loon voor uw arbeid, spreekt de HEERE; want zij zullen uit
   des vijands land wederkomen.

   ^17En er is verwachting voor uw nakomelingen, spreekt de HEERE; want uw
   kinderen zullen wederkomen tot hun landpale.

   ^18Ik heb wel gehoord, dat zich Efraim beklaagt, zeggende: Gij hebt mij
   getuchtigd, en ik ben getuchtigd geworden als een ongewend kalf. Bekeer
   mij, zo zal ik bekeerd zijn, wantGij zijt de HEERE, mijn God!

   ^19Zekerlijk, nadat ik bekeerd ben, heb ik berouw gehad, en nadat ik
   mijzelven ben bekend gemaakt, heb ik op de heup geklopt, ik ben
   beschaamd, ja, ook schaamrood geworden, omdat ik de smaadheid mijner
   jeugd gedragen heb.

   ^20Is niet Efraim Mij een dierbare zoon, is hij Mij niet een
   troetelkind? Want sinds Ik tegen hem gesproken heb, denk Ik nog
   ernstelijk aan hem; daarom rommelt Mijn ingewand overhem; Ik zal Mij
   zijner zekerlijk ontfermen, spreekt de HEERE.

   ^21Richt u merktekenen op, stel u spitse pilaren, zet uw hart op de
   baan, op den weg, dien gij gewandeld hebt; keer weder, o jonkvrouw
   Israels, keer weder tot deze uw steden!

   ^22Hoe lang zult gij u onttrekken, gij afkerige dochter? Want de HEERE
   heeft wat nieuws op de aarde geschapen: de vrouw zal den man omvangen.

   ^23Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Dit woord zullen
   zij nog zeggen in het land van Juda, en in zijn steden, als Ik hun
   gevangenis wenden zal: De HEERE zegeneu, gij woning der gerechtigheid,
   gij berg der heiligheid!

   ^24En Juda, mitsgaders al zijn steden, zullen te zamen daarin wonen; de
   akkerlieden, en die met de kudde reizen.

   ^25Want Ik heb de vermoeide ziel dronken gemaakt, en Ik heb alle
   treurige ziel vervuld.

   ^26(Hierop ontwaakte ik, en zag toe, en mijn slaap was mij zoet.)

   ^27Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik het huis van Israel
   en het huis van Juda bezaaien zal met zaad van mensen en zaad van
   beesten.

   ^28En het zal geschieden, gelijk als Ik over hen gewaakt heb, om uit te
   rukken, en af te breken, en te verstoren, en te verderven, en kwaad aan
   te doen; alzo zal Ik over hen waken, om te bouwen en te planten,
   spreekt de HEERE.

   ^29In die dagen zullen zij niet meer zeggen: De vaders hebben onrijpe
   druiven gegeten, en der kinderen tanden zijn stomp geworden.

   ^30Maar een iegelijk zal om zijn ongerechtigheid sterven; een ieder
   mens, die de onrijpe druiven eet, zijn tanden zullen stomp worden.

   ^31Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van
   Israel en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;

   ^32Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage
   als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk
   Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt
   de HEERE;

   ^33Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israel
   maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en
   zal die in hun hart schrijven; en Ik zalhun tot een God zijn, en zij
   zullen Mij tot een volk zijn.

   ^34En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk
   zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij
   allen kennen, van hun kleinste af tot hungrootste toe, spreekt de
   HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet
   meer gedenken.

   ^35Zo zegt de HEERE, Die de zon ten lichte geeft des daags, de
   ordeningen der maan en der sterren ten lichte des nachts, Die de zee
   klieft, dat haar golven bruisen, HEERE derheirscharen is Zijn Naam:

   ^36Indien deze ordeningen van voor Mijn aangezicht zullen wijken,
   spreekt de HEERE, zo zal ook het zaad Israels ophouden, dat het geen
   volk zij voor Mijn aangezicht, al de dagen.

   ^37Zo zegt de HEERE: Indien de hemelen daarboven gemeten, en de
   fondamenten der aarde beneden doorgrond kunnen worden, zo zal Ik ook
   het ganse zaad Israels verwerpen, om alles, wat zij gedaan hebben,
   spreekt de HEERE.

   ^38Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat deze stad den HEERE zal
   herbouwd worden, van den toren Hananeel af tot aan de Hoekpoort.

   ^39En het meetsnoer zal wijders nevens dezelve uitgaan tot aan den
   heuvel Gareb, en zich naar Goath omwenden.

   ^40En het ganse dal der dode lichamen en der as, en al de velden tot
   aan de beek Kidron, tot aan den hoek van de Paardenpoort tegen het
   oosten, zal den HEERE een heiligheidzijn; er zal niets weder uitgerukt,
   noch afgebroken worden in eeuwigheid. Jeremia 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE, in het tiende
   jaar van Zedekia, koning van Juda; dit jaar was het achttiende jaar van
   Nebukadrezar.

   ^2(Het heir nu des konings van Babel belegerde toen Jeruzalem, en de
   profeet Jeremia was besloten in het voorhof der bewaring, dat in het
   huis des konings van Juda is.

   ^3Want Zedekia, de koning van Juda, had hem besloten, zeggende: Waarom
   profeteert gij, zeggende: Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik geef deze stad in
   de hand des konings van Babel, en hij zal ze innemen;

   ^4En Zedekia, de koning van Juda, zal van de hand der Chaldeen niet
   ontkomen; maar hij zal zekerlijk gegeven worden in de hand des konings
   van Babel, en zijn mond zal totdeszelfs mond spreken, en zijn ogen
   zullen deszelfs ogen zien;

   ^5En hij zal Zedekia naar Babel voeren, en aldaar zal hij zijn, totdat
   Ik hem bezoek, spreekt de HEERE; ofschoon gijlieden tegen de Chaldeen
   strijdt, gij zult toch geen gelukhebben.)

   ^6Jeremia dan zeide: Des HEEREN woord is tot mij geschied, zeggende:

   ^7Zie, Hanameel, de zoon van Sallum, uw oom, zal tot u komen, zeggende:
   Koop u mijn veld, dat bij Anathoth is, want gij hebt het recht van
   lossing, om te kopen.

   ^8Alzo kwam Hanameel, mijns ooms zoon, naar des HEEREN woord, tot mij,
   in het voorhof der bewaring, en zeide tot mij: Koop toch mijn veld,
   hetwelk is bij Anathoth, dat in hetland van Benjamin is; want gij hebt
   het erfrecht, en gij hebt de lossing, koop het voor u. Toen merkte ik,
   dat het des HEEREN woord was.

   ^9Dies kocht ik van Hanameel, mijns ooms zoon, het veld, dat bij
   Anathoth is; en ik woog hem het geld toe, zeventien zilveren sikkelen.

   ^10En ik onderschreef den brief en verzegelde dien, en deed het
   getuigen betuigen, als ik het geld op de weegschaal gewogen had.

   ^11En ik nam den koopbrief, die verzegeld was naar het gebod en de
   inzettingen, en den open brief;

   ^12En ik gaf den koopbrief aan Baruch, den zoon van Nerija, den zoon
   van Machseja, voor de ogen van Hanameel, mijns ooms zoon, en voor de
   ogen der getuigen die denkoopbrief hadden onderschreven; voor de ogen
   van al de Joden, die in het voorhof der bewaring zaten.

   ^13En ik beval Baruch voor hun ogen, zeggende:

   ^14Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Neem deze brieven,
   dezen koopbrief, zo den verzegelden als dezen open brief, en doe ze in
   een aarden vat, opdat zij veledagen mogen bestaan.

   ^15Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Er zullen nog
   huizen, en velden, en wijngaarden in dit land gekocht worden.

   ^16Voorts, nadat ik den koopbrief aan Baruch, den zoon van Nerija,
   gegeven had, bad ik tot den HEERE, zeggende:

   ^17Ach, Heere HEERE! Zie, Gij hebt de hemelen en de aarde gemaakt, door
   Uw grote kracht en door Uw uitgestrekten arm; geen ding is U te
   wonderlijk.

   ^18Gij, Die goedertierenheid doet aan duizenden, en de ongerechtigheid
   der vaderen vergeldt in den schoot hunner kinderen na hen; Gij grote,
   Gij geweldige God, Wiens Naam isHEERE der heirscharen!

   ^19Groot van raad en machtig van daad; want Uw ogen zijn open over alle
   wegen der mensenkinderen, om een iegelijk te geven naar zijn wegen, en
   naar de vrucht zijnerhandelingen.

   ^20Gij, Die tekenen en wonderen gesteld hebt in Egypteland, tot op
   dezen dag, zo in Israel, als onder andere mensen, en hebt U een Naam
   gemaakt, als Hij is te dezen dage!

   ^21En hebt Uw volk Israel uit Egypteland uitgevoerd, door tekenen en
   door wonderen, en door een sterke hand, en door een uitgestrekten arm,
   en door grote verschrikking.

   ^22En hebt hun dit land gegeven, dat Gij hun vaderen gezworen hadt hun
   te zullen geven, een land vloeiende van melk en honig;

   ^23Zij zijn er ook ingekomen en hebben het erfelijk bezeten, maar
   hebben Uwer stem niet gehoorzaamd, en in Uw wet niet gewandeld; zij
   hebben niets gedaan van alles, wat Gijhun geboden hadt te doen; dies
   hebt Gij hun al dit kwaad doen bejegenen.

   ^24Zie, de wallen! zij zijn gekomen aan de stad, om die in te nemen, en
   de stad is gegeven in de hand der Chaldeen, die tegen haar strijden;
   vanwege het zwaard en den honger ende pestilentie; en wat Gij gesproken
   hebt, is geschied, en zie, Gij ziet het.

   ^25Evenwel hebt Gij tot mij gezegd, Heere HEERE! koop u dat veld voor
   geld, en doe het getuigen betuigen; daar de stad in der Chaldeen hand
   gegeven is.

   ^26Toen geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, zeggende:

   ^27Zie, Ik ben de HEERE, de God van alle vlees; zou Mij enig ding te
   wonderlijk zijn?

   ^28Daarom zegt de HEERE alzo: Zie, Ik geef deze stad in de hand der
   Chaldeen, en in de hand van Nebukadrezar, den koning van Babel, en hij
   zal ze innemen.

   ^29En de Chaldeen, die tegen deze stad strijden, zullen er inkomen, en
   deze stad met vuur aansteken, en zullen ze verbranden, met de huizen,
   op welker daken zij aan Baal gerookt, en anderen goden drankofferen
   geofferd hebben, om Mij te vertoornen.

   ^30Want de kinderen Israels en de kinderen van Juda hebben van hun
   jeugd aan alleenlijk gedaan, dat kwaad was in Mijn ogen; want de
   kinderen Israels hebben Mij door het werkhunner handen alleenlijk
   vertoornd, spreekt de HEERE.

   ^31Want tot Mijn toorn en tot Mijn grimmigheid is Mij deze stad
   geweest, van den dag af, dat zij haar gebouwd hebben, tot op dezen dag
   toe; opdat Ik haar van Mijn aangezichtwegdeed;

   ^32Om al de boosheid der kinderen Israels en der kinderen van Juda, die
   zij gedaan hebben om Mij te vertoornen, zij, hun koningen, hun vorsten,
   hun priesteren, en hun profeten, en de mannen van Juda, en de inwoners
   van Jeruzalem;

   ^33Die Mij den nek hebben toegekeerd en niet het aangezicht; hoewel Ik
   hen leerde, vroeg op zijnde en lerende, evenwel hoorden zij niet, om
   tucht aan te nemen;

   ^34Maar zij hebben hun verfoeiselen gesteld in het huis, dat naar Mijn
   Naam genoemd is, om dat te verontreinigen.

   ^35En zij hebben de hoogten van Baal gebouwd, die in het dal des zoons
   van Hinnom zijn, om hun zonen en hun dochteren den Molech door het vuur
   te laten gaan; hetwelk Ik hunniet heb geboden, noch in Mijn hart is
   opgekomen, dat zij dezen gruwel zouden doen; opdat zij Juda mochten
   doen zondigen.

   ^36En nu, daarom zegt de HEERE, de God Israels, alzo van deze stad,
   waar gij van zegt: Zij is gegeven in de hand des konings van Babel,
   door het zwaard, en door den honger, endoor de pestilentie;

   ^37Ziet, Ik zal hen vergaderen uit al de landen, waarhenen Ik hen zal
   verdreven hebben in Mijn toorn, en in Mijn grimmigheid, en in grote
   verbolgenheid; en Ik zal hen tot deze plaatswederbrengen, en zal hen
   zeker doen wonen.

   ^38Ja, zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot een God
   zijn.

   ^39En Ik zal hun enerlei hart en enerlei weg geven, om Mij te vrezen al
   de dagen, hun ten goede, mitsgaders hun kinderen na hen.

   ^40En Ik zal een eeuwig verbond met hen maken, dat Ik van achter hen
   niet zal afkeren, opdat Ik hun weldoe; en Ik zal Mijn vreze in hun hart
   geven, dat zij niet van Mij afwijken.

   ^41En Ik zal Mij over hen verblijden, dat Ik hun weldoe; en Ik zal hen
   getrouwelijk in dat land planten, met Mijn ganse hart en met Mijn ganse
   ziel.

   ^42Want zo zegt de HEERE: Gelijk als Ik over dit volk gebracht heb al
   dit grote kwaad, alzo zal Ik over hen brengen al het goede, dat Ik over
   hen spreke.

   ^43En er zullen velden gekocht worden in dit land, waarvan gij zegt:
   Het is woest, dat er geen mens noch beest in is; het is in der Chaldeen
   hand gegeven.

   ^44Velden zal men voor geld kopen, en de brieven onderschrijven, en
   verzegelen, en getuigen doen betuigen, in het land van Benjamin, en in
   de plaatsen rondom Jeruzalem, en inde steden van Juda, en in de steden
   van het gebergte, en in de steden der laagte, en in de steden van het
   zuiden; want Ik zal hun gevangenis wenden, spreekt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Voorts geschiedde des HEEREN woord ten tweeden male tot Jeremia, als
   hij nog in het voorhof der bewaring was opgesloten, zeggende:

   ^2Zo zegt de HEERE, Die het doet, de HEERE, Die dat formeert, opdat Hij
   het bevestige, HEERE is Zijn Naam;

   ^3Roep tot Mij, en Ik zal u antwoorden, en Ik zal u bekend maken grote
   en vaste dingen, die gij niet weet.

   ^4Want zo zegt de HEERE, de God Israels, van de huizen dezer stad, en
   van de huizen der koningen van Juda, die door de wallen en door het
   zwaard zijn afgebroken:

   ^5Er zijn er wel ingekomen, om te strijden tegen de Chaldeen, maar het
   is om die te vullen met dode lichamen van mensen, die Ik verslagen heb
   in Mijn toorn en in Mijngrimmigheid; en omdat Ik Mijn aangezicht van
   deze stad verborgen heb, om al hunlieder boosheid.

   ^6Zie, Ik zal haar de gezondheid en de genezing doen rijzen, en zal
   henlieden genezen, en zal hun openbaren overvloed van vrede en
   waarheid.

   ^7En Ik zal de gevangenis van Juda en de gevangenis van Israel wenden,
   en zal ze bouwen als in het eerste.

   ^8En Ik zal hen reinigen van al hun ongerechtigheid, met dewelke zij
   tegen Mij gezondigd hebben; en Ik zal vergeven al hun ongerechtigheden,
   met dewelke zij tegen Mijgezondigd en met dewelke zij tegen Mij
   overtreden hebben.

   ^9En het zal Mij zijn tot een vrolijken naam, tot een roem, en tot een
   sieraad bij alle heidenen der aarde; die al het goede zullen horen, dat
   Ik hun doe; en zij zullen vrezen enberoerd zijn over al het goede, en
   over al den vrede, dien Ik hun beschikke.

   ^10Alzo zegt de HEERE: In deze plaats (waarvan gij zegt: Zij is woest,
   dat er geen mens en geen beest in is), in de steden van Juda, en op de
   straten van Jeruzalem, die zo verwoestzijn, dat er geen mens, en geen
   inwoner, en geen beest in is, zal wederom gehoord worden,

   ^11De stem der vrolijkheid en de stem der blijdschap, de stem des
   bruidegoms en de stem der bruid, de stem dergenen, die zeggen: Looft
   den HEERE der heirscharen, want deHEERE is goed, want Zijn
   goedertierenheid is in eeuwigheid! de stem dergenen, die lof aanbrengen
   ten huize des HEEREN; want Ik zal de gevangenis des lands wenden, als
   inhet eerste, zegt de HEERE.

   ^12Zo zegt de HEERE der heirscharen: In deze plaats, die zo woest is,
   dat er geen mens, zelfs tot het vee toe, in is, mitsgaders in al
   derzelver steden, zullen wederom woningen zijnvan herderen, die de
   kudden doen legeren.

   ^13In de steden van het gebergte, in de steden der laagte, en in de
   steden van het zuiden, en in het land van Benjamin, en in de plaatsen
   rondom Jeruzalem, en in de steden vanJuda, zullen de kudden wederom
   onder de handen des tellers doorgaan, zegt de HEERE.

   ^14Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik het goede woord
   verwekken zal, dat Ik tot het huis van Israel en over het huis van Juda
   gesproken heb.

   ^15In die dagen, en te dier tijd zal Ik David een SPRUIT der
   gerechtigheid doen uitspruiten; en Hij zal recht en gerechtigheid doen
   op aarde.

   ^16In die dagen zal Juda verlost worden, en Jeruzalem zeker wonen; en
   deze is, die haar roepen zal: De HEERE, onze GERECHTIGHEID.

   ^17Want zo zegt de HEERE: Aan David zal niet worden afgesneden een Man,
   Die op den troon van het huis Israels zitte.

   ^18Ook zal den Levietischen priesteren, van voor Mijn aangezicht, niet
   worden afgesneden een Man, Die brandoffer offere, en spijsoffer
   aansteke, en slachtoffer bereide al dedagen.

   ^19En des HEEREN woord geschiedde tot Jeremia, zeggende:

   ^20Alzo zegt de HEERE: Indien gijlieden Mijn verbond van den dag; en
   Mijn verbond van den nacht kondt vernietigen, zodat dag en nacht niet
   zijn op hun tijd;

   ^21Zo zal ook vernietigd kunnen worden Mijn verbond met Mijn knecht
   David, dat hij geen zoon hebbe, die op zijn troon regere, en met de
   Levieten, de priesteren, Mijn dienaren.

   ^22Gelijk het heir des hemels niet geteld, en het zand der zee niet
   gemeten kan worden, alzo zal Ik vermenigvuldigen het zaad van Mijn
   knecht David, en de Levieten, die Mij dienen.

   ^23Voorts geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, zeggende:

   ^24Hebt gij niet gezien, wat dit volk spreekt, zeggende: De twee
   geslachten, die de HEERE verkoren had, die heeft Hij nu verworpen? Ja,
   zij versmaden Mijn volk, zodat het geen volkmeer is voor hun
   aangezicht.

   ^25Zo zegt de HEERE: Indien Mijn verbond niet is van dag en nacht;
   indien Ik de ordeningen des hemels en der aarde niet gesteld heb;

   ^26Zo zal Ik ook het zaad van Jakob en van Mijn knecht David verwerpen,
   dat Ik van zijn zaad niet neme, die daar heerse over het zaad van
   Abraham, Izak en Jakob; want Ik zal hungevangenis wenden en Mij hunner
   ontfermen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE (als
   Nebukadrezar, koning van Babel, en zijn ganse heir, en alle
   koninkrijken der aarde, die onder de heerschappij zijnerhand waren, en
   al de volken tegen Jeruzalem streden, en tegen al haar steden),
   zeggende:

   ^2Zo zegt de HEERE, de God Israels: Ga henen en spreek tot Zedekia, den
   koning van Juda, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Zie, Ik geef deze
   stad in de hand des konings vanBabel, en hij zal ze met vuur
   verbranden.

   ^3En gij zult van zijn hand niet ontkomen, maar zekerlijk gegrepen, en
   in zijn hand gegeven worden; en uw ogen zullen de ogen des konings van
   Babel zien, en zijn mond zal tot uwmond spreken, en gij zult te Babel
   komen.

   ^4Maar hoor des HEEREN woord, o Zedekia, koning van Juda! zo zegt de
   HEERE van u: Gij zult door het zwaard niet sterven.

   ^5Gij zult sterven in vrede, en naar de brandingen van uw vaderen, de
   vorige koningen, die voor u geweest zijn, alzo zullen zij over u
   branden, en u beklagen, zeggende: Och heer!want Ik heb het woord
   gesproken, spreekt de HEERE.

   ^6En de profeet Jeremia sprak al deze woorden tot Zedekia, den koning
   van Juda, te Jeruzalem.

   ^7Als het heir des konings van Babel streed tegen Jeruzalem, en tegen
   al de overgeblevene steden van Juda, tegen Lachis en tegen Azeka; want
   deze, zijnde vaste steden, warenovergebleven onder de steden van Juda.

   ^8Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE, nadat de koning
   Zedekia een verbond gemaakt had met het ganse volk, dat te Jeruzalem
   was, om vrijheid voor hen uit teroepen.

   ^9Dat een iegelijk zijn knecht, en een iegelijk zijn maagd, zijnde een
   Hebreer of een Hebreinne, zou laten vrijgaan; zodat niemand zich van
   hen, van een Jood, zijn broeder, zoudoen dienen.

   ^10Nu hoorden al de vorsten en al het volk, die het verbond hadden
   ingegaan, dat zij, een iegelijk zijn knecht, en een iegelijk zijn maagd
   zouden laten vrijgaan, zodat zij zich nietmeer van hen zouden doen
   dienen; zij hoorden dan, en lieten hen gaan;

   ^11Maar zij keerden daarna wederom, en deden de knechten en maagden
   wederkomen, die zij hadden laten vrijgaan, en zij brachten hen ten
   onder tot knechten en tot maagden.

   ^12Daarom geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, van den HEERE,
   zeggende:

   ^13Zo zegt de HEERE, de God Israels: Ik heb een verbond gemaakt met uw
   vaderen, ten dage, als Ik hen uit Egypteland, uit het diensthuis
   uitvoerde, zeggende:

   ^14Ten einde van zeven jaren zult gij laten gaan, een iegelijk zijn
   broeder, een Hebreer, die u zal verkocht zijn, en u zes jaren gediend
   heeft; gij zult hem dan van u laten vrijgaan;maar uw vaders hoorden
   niet naar Mij, en neigden hun oor niet.

   ^15Gijlieden nu waart heden wedergekeerd, en hadt gedaan, dat recht is
   in Mijn ogen, vrijheid uitroepende, een iegelijk voor zijn naaste; en
   gij hadt een verbond gemaakt voor Mijnaangezicht, in het huis, dat naar
   Mijn Naam genoemd is.

   ^16Maar gij zijt weder omgekeerd, en hebt Mijn Naam ontheiligd, en doen
   wederkomen, een iegelijk zijn knecht, en een iegelijk zijn maagd, die
   gij hadt laten vrijgaan naar hun lust;en gij hebt hen ten
   ondergebracht, om ulieden te wezen tot knechten en tot maagden.

   ^17Daarom zegt de HEERE alzo: Gijlieden hebt naar Mij niet gehoord, om
   vrijheid uit te roepen, een iegelijk voor zijn broeder, en een iegelijk
   voor zijn naaste; ziet, zo roep Ik uittegen ulieden, spreekt de HEERE,
   een vrijheid ten zwaarde, ter pestilentie, en ten honger, en zal u
   overgeven ter beroering allen koninkrijken der aarde.

   ^18En Ik zal de mannen overgeven, die Mijn verbond hebben overtreden,
   die niet bevestigd hebben de woorden des verbonds, dat zij voor Mijn
   aangezicht gemaakt hadden, met hetkalf, dat zij in tweeen hadden
   gehouwen, en waren tussen zijn stukken doorgegaan:

   ^19De vorsten van Juda, en de vorsten van Jeruzalem, de kamerlingen, en
   de priesteren, en al het volk des lands, die door de stukken des kalfs
   zijn doorgegaan.

   ^20Ja, Ik zal hen overgeven in de hand hunner vijanden, en in de hand
   dergenen, die hun ziel zoeken; en hun dode lichamen zullen het
   gevogelte des hemels en het gedierte deraarde tot spijze zijn.

   ^21Zelfs Zedekia, den koning van Juda, en zijn vorsten, zal Ik
   overgeven in de hand hunner vijanden, en in de hand dergenen, die hun
   ziel zoeken, te weten, in de hand van het heirdes konings van Babel,
   die van ulieden nu zijn opgetogen.

   ^22Ziet, Ik zal bevel geven, spreekt de HEERE, en zal hen weder tot
   deze stad brengen, en zij zullen tegen haar strijden, en zullen ze
   innemen, en zullen ze met vuur verbranden; enIk zal de steden van Juda
   stellen tot een verwoesting, dat er niemand in wone.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschied is van den HEERE, in de dagen van
   Jojakim, den zoon van Josia, den koning van Juda, zeggende:

   ^2Ga henen tot der Rechabieten huis, en spreek met hen, en breng hen in
   des HEEREN huis, in een der kameren, en geef hun wijn te drinken.

   ^3Toen nam ik Jaazanja, den zoon van Jeremia, den zoon van Habazzinja,
   mitsgaders zijn broederen, en al zijn zonen, en het ganse huis der
   Rechabieten;

   ^4En bracht hen in des HEEREN huis, in de kamer der zonen van Hanan,
   den zoon van Jigdalia, den man Gods; welke is bij de kamer der
   oversten, die daar is boven de kamervan Maaseja, den zoon van Sallum,
   den dorpelbewaarder.

   ^5En ik zette den kinderen van het huis der Rechabieten koppen vol wijn
   en bekers voor; en ik zeide tot hen: Drinkt wijn.

   ^6Maar zij zeiden: Wij zullen geen wijn drinken; want Jonadab, de zoon
   van Rechab, onze vader, heeft ons geboden, zeggende: Gijlieden zult
   geen wijn drinken, gij, noch uwkinderen, tot in eeuwigheid.

   ^7Ook zult gijlieden geen huis bouwen, noch zaad zaaien, noch wijngaard
   planten, noch hebben; maar gij zult in tenten wonen al uw dagen; opdat
   gij veel dagen leeft in het land, alwaar gij als vreemdeling verkeert.

   ^8Zo hebben wij der stemme van Jonadab, den zoon van Rechab, onzen
   vader, gehoorzaamd in alles, wat hij ons geboden heeft; zodat wij geen
   wijn drinken al onze dagen, wij, onze vrouwen, onze zonen, en onze
   dochteren;

   ^9En dat wij geen huizen bouwen tot onze woning; ook hebben wij geen
   wijngaard, noch veld, noch zaad;

   ^10En wij hebben in tenten gewoond; alzo hebben wij gehoord en gedaan
   naar alles, wat ons onze vader Jonadab geboden heeft.

   ^11Maar het is geschied, als Nebukadrezar, de koning van Babel, naar
   dit land optoog, dat wij zeiden: Komt, en laat ons naar Jeruzalem
   trekken vanwege het heir der Chaldeen, envanwege het heir der Syriers;
   alzo zijn wij te Jeruzalem gebleven.

   ^12Toen geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, zeggende:

   ^13Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ga henen en zeg
   tot de mannen van Juda en tot de inwoners van Jeruzalem: Zult gijlieden
   geen tucht aannemen, dat gijhoort naar Mijn woorden? spreekt de HEERE.

   ^14De woorden van Jonadab, den zoon van Rechab, die hij zijn kinderen
   geboden heeft, dat zij geen wijn zouden drinken, zijn bevestigd; want
   zij hebben geen wijn gedronken tot opdezen dag, maar het gebod huns
   vaders gehoord; en Ik heb tot ulieden gesproken, vroeg op zijnde en
   sprekende, maar gij hebt naar Mij niet gehoord.

   ^15En Ik heb tot u gezonden al Mijn knechten, de profeten, vroeg op
   zijnde en zendende, om te zeggen: Bekeert u toch, een iegelijk van zijn
   bozen weg, en maakt uw handelingengoed, en wandelt andere goden niet
   na, om hen te dienen, zo zult gij in het land blijven, dat Ik u en uw
   vaderen gegeven heb; maar gij hebt uw oor niet geneigd, en naar Mij
   nietgehoord.

   ^16Dewijl dan de kinderen van Jonadab, den zoon van Rechab, het gebod
   huns vaders, dat hij hun geboden heeft, bevestigd hebben, maar dit volk
   naar Mij niet hoort;

   ^17Daarom alzo zegt de HEERE, de God der heirscharen, de God Israels:
   Ziet, Ik zal over Juda en over alle inwoners van Jeruzalem brengen al
   het kwaad, dat Ik tegen hengesproken heb; omdat Ik tot hen gesproken
   heb, maar zij niet gehoord hebben, en Ik tot hen geroepen heb, maar zij
   niet hebben geantwoord.

   ^18Tot het huis nu der Rechabieten zeide Jeremia: Zo zegt de HEERE der
   heirscharen, de God Israels: Omdat gijlieden het gebod van uw vader
   Jonadab zijt gehoorzaam geweest, en hebt al zijn geboden bewaard, en
   gedaan naar alles, wat hij ulieden geboden heeft;

   ^19Daarom alzo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Er zal
   Jonadab, den zoon van Rechab, niet worden afgesneden een man, die voor
   Mijn aangezicht sta, al dedagen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Het gebeurde ook in het vierde jaar van Jojakim, den zoon van Josia,
   den koning van Juda, dat dit woord tot Jeremia geschiedde van den
   HEERE, zeggende:

   ^2Neem u een rol des boeks, en schrijf daarop al de woorden, die Ik tot
   u gesproken heb, over Israel, en over Juda, en over al de volken, van
   den dag aan, dat Ik tot u gesprokenheb, van de dagen van Josia aan, tot
   op dezen dag.

   ^3Misschien zullen die van het huis van Juda horen al het kwaad, dat Ik
   hun gedenk te doen; opdat zij zich bekeren, een iegelijk van zijn bozen
   weg, en Ik hun ongerechtigheid enhun zonde vergeve.

   ^4Toen riep Jeremia Baruch, den zoon van Nerija; en Baruch schreef uit
   den mond van Jeremia alle woorden des HEEREN, die Hij tot hem gesproken
   had, op een rol des boeks.

   ^5En Jeremia gebood Baruch, zeggende: Ik ben opgehouden, ik zal in des
   HEEREN huis niet kunnen gaan.

   ^6Zo ga gij henen, en lees in de rol, in dewelke gij uit mijn mond
   geschreven hebt, de woorden des HEEREN, voor de oren des volks, in des
   HEEREN huis, op den vastendag; engij zult ze ook lezen voor de oren van
   gans Juda, die uit hun steden komen.

   ^7Misschien zal hunlieder smeking voor des HEEREN aangezicht
   nedervallen, en zij zullen zich bekeren, een iegelijk van zijn bozen
   weg; want groot is de toorn en degrimmigheid, die de HEERE tegen dit
   volk heeft uitgesproken.

   ^8En Baruch, de zoon van Nerija, deed naar alles, wat hem de profeet
   Jeremia geboden had, lezende in dat boek de woorden des HEEREN, in het
   huis des HEEREN.

   ^9Want het geschiedde in het vijfde jaar van Jojakim, den zoon van
   Josia, den koning van Juda, in de negende maand, dat zij een vasten
   voor des HEEREN aangezicht uitriepen, allen volke te Jeruzalem,
   mitsgaders allen volke, die uit de steden van Juda te Jeruzalem kwamen.

   ^10Zo las Baruch in dat boek de woorden van Jeremia in des HEEREN huis,
   in de kamer van Gemarja, den zoon van Safan, den schrijver, in het
   bovenste voorhof, aan de deur dernieuwe poort van het huis des HEEREN,
   voor de oren des gansen volks.

   ^11Als nu Michaja, de zoon van Gemarja, den zoon van Safan, al de
   woorden des HEEREN uit dat boek gehoord had;

   ^12Zo ging hij af ten huize des konings in de kamer des schrijvers; en
   ziet, aldaar zaten al de vorsten: Elisama, de schrijver, en Delaja, de
   zoon van Semaja, en Elnathan, de zoonvan Achbor, en Gemarja, de zoon
   van Safan, en Zedekia, de zoon van Hananja, en al de vorsten.

   ^13En Michaja maakte hun bekend al de woorden, die hij gehoord had, als
   Baruch uit dat boek las voor de oren des volks.

   ^14Toen zonden al de vorsten Jehudi, den zoon van Nethanja, den zoon
   van Selemja, den zoon van Cuschi, tot Baruch, om te zeggen: De rol,
   waarin gij voor de oren des volksgelezen hebt, neem die in uw hand, en
   kom. Alzo nam Baruch, de zoon van Nerija, de rol in zijn hand, en kwam
   tot hen.

   ^15En zij zeiden tot hem: Zit toch neder, en lees ze voor onze oren; en
   Baruch las voor hun oren.

   ^16En het geschiedde, als zij al de woorden hoorden, dat zij
   verschrikten, de een tegen den ander; en zij zeiden tot Baruch:
   Voorzeker zullen wij al deze woorden den koning bekendmaken.

   ^17En zij vraagden Baruch, zeggende: Verklaar ons toch, hoe hebt gij al
   deze woorden uit zijn mond geschreven?

   ^18En Baruch zeide tot hen: Uit zijn mond las hij tot mij al deze
   woorden, en ik schreef ze met inkt in dit boek.

   ^19Toen zeiden de vorsten tot Baruch: Ga henen, verberg u, gij en
   Jeremia; en niemand wete, waar gijlieden zijt.

   ^20Zij dan gingen in tot den koning in het voorhof; maar de rol legden
   zij weg in de kamer van Elisama, den schrijver; en zij verklaarden al
   die woorden voor de oren des konings.

   ^21Toen zond de koning Jehudi, om de rol te halen; en hij haalde ze uit
   de kamer van Elisama, den schrijver; en Jehudi las ze voor de oren des
   konings, en voor de oren van al devorsten, die omtrent den koning
   stonden.

   ^22(De koning nu zat in het winterhuis in de negende maand; en er was
   een vuur voor zijn aangezicht op den haard aangestoken.)

   ^23En het geschiedde, als Jehudi drie stukken, of vier gelezen had,
   versneed hij ze met een schrijfmes, en wierp ze in het vuur, dat op den
   haard was, totdat de ganse rol verteerdwas in het vuur, dat op den
   haard was.

   ^24En zij verschrikten niet, en scheurden hun klederen niet, de koning
   noch al zijn knechten, die al deze woorden gehoord hadden.

   ^25Hoewel ook Elnathan, en Delaja, en Gemarja bij den koning daarvoor
   spraken, dat hij de rol niet zou verbranden; doch hij hoorde naar hen
   niet.

   ^26Daartoe gebood de koning aan Jerahmeel, den zoon van Hammelech, en
   Zeraja, den zoon van Azriel, en Selemja, den zoon van Abdeel, om den
   schrijver Baruch en den profeetJeremia te vangen. Maar de HEERE had hen
   verborgen.

   ^27Toen geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, nadat de koning de rol
   en de woorden, die Baruch geschreven had uit den mond van Jeremia,
   verbrand had, zeggende:

   ^28Neem u weder een andere rol, en schrijf daarop al de eerste woorden,
   die geweest zijn op de eerste rol, die Jojakim, de koning van Juda,
   verbrand heeft.

   ^29En tot Jojakim, den koning van Juda, zult gij zeggen: Zo zegt de
   HEERE: Gij hebt deze rol verbrand, zeggende: Waarom hebt gij daarop
   geschreven, zeggende: De koning vanBabel zal zekerlijk komen, en dit
   land verderven, en maken, dat mens en beest daarin ophouden?

   ^30Daarom zegt de HEERE alzo van Jojakim, den koning van Juda: Hij zal
   geen hebben, die op Davids troon zitte; en zijn dood lichaam zal
   weggeworpen zijn, des daags in de hitte, en des nachts in de vorst.

   ^31En Ik zal over hem, en over zijn zaad, en over zijn knechten
   hunlieder ongerechtigheid bezoeken; en Ik zal over hen, en over de
   inwoners van Jeruzalem, en over de mannen vanJuda, al het kwaad
   brengen, dat Ik tot hen gesproken heb; maar zij hebben niet gehoord.

   ^32Jeremia dan nam een andere rol, en gaf ze aan den schrijver Baruch,
   den zoon van Nerija; die schreef daarop, uit den mond van Jeremia, al
   de woorden des boeks, dat Jojakim, de koning van Juda, met vuur
   verbrand had; en tot dezelve werden nog veel dergelijke woorden
   toegedaan. Jeremia 37
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1En Zedekia, zoon van Josia, regeerde, koning zijnde, in plaats van
   Chonja, Jojakims zoon, welken Zedekia Nebukadrezar, de koning van
   Babel, koning gemaakt had in het landvan Juda.

   ^2Maar hij hoorde niet, hij, noch zijn knechten, noch het volk des
   lands, naar de woorden des HEEREN, die Hij sprak door den dienst van
   den profeet Jeremia.

   ^3Nochtans zond de koning Zedekia Juchal, den zoon van Selemja, en
   Sefanja, den zoon van Maaseja, den priester, tot den profeet Jeremia,
   om te zeggen: Bid toch voor ons totden HEERE, onzen God!

   ^4(Want Jeremia was nog ingaande en uitgaande in het midden des volks,
   en zij hadden hem nog in het gevangenhuis niet gesteld.

   ^5En Farao's heir was uit Egypte uitgetogen; en de Chaldeen, die
   Jeruzalem belegerden, als zij het gerucht van hen gehoord hadden, zo
   waren zij van Jeruzalem opgetogen.)

   ^6Toen geschiedde des HEEREN woord tot den profeet Jeremia, zeggende:

   ^7Zo zegt de HEERE, de God Israels: Zo zult gijlieden zeggen tot den
   koning van Juda, die u tot Mij gezonden heeft, om Mij te vragen: Ziet,
   Farao's heir, dat u ter hulpe uitgetogenis, zal wederkeren in zijn
   land, in Egypte;

   ^8En de Chaldeen zullen wederkeren, en tegen deze stad strijden; en zij
   zullen ze innemen, en zullen ze met vuur verbranden.

   ^9Zo zegt de HEERE: Bedriegt uw zielen niet, zeggende: De Chaldeen
   zullen zekerlijk van ons wegtrekken; want zij zullen niet wegtrekken.

   ^10Want al sloegt gijlieden het ganse heir der Chaldeen, die tegen u
   strijden, en er bleven van hen enige verwonde mannen over, zo zouden
   zich die, een iegelijk in zijn tent, opmaken, en deze stad met vuur
   verbranden.

   ^11Voorts geschiedde het, als het heir der Chaldeen van Jeruzalem was
   opgetogen, vanwege Farao's heir;

   ^12Dat Jeremia uit Jeruzalem uitging, om te gaan in het land van
   Benjamin, om van daar te scheiden door het midden des volks.

   ^13Als hij in de poort van Benjamin was, zo was daar de wachtmeester,
   wiens naam was Jerija, de zoon van Selemja, den zoon van Hananja; die
   greep den profeet Jeremia, zeggende: Gij wilt tot de Chaldeen vallen!

   ^14En Jeremia zeide: Het is vals, ik wil niet tot de Chaldeen vallen.
   Doch hij hoorde niet naar hem; maar Jerija greep Jeremia aan, en bracht
   hem tot de vorsten.

   ^15En de vorsten werden zeer toornig op Jeremia en sloegen hem; en zij
   stelden hem in het gevangenhuis, ten huize van Jonathan, den schrijver;
   want zij hadden dat tot eengevangenhuis gemaakt.

   ^16Als Jeremia in de plaats des kuils, en in de kotjes gekomen was, en
   Jeremia aldaar veel dagen gezeten had;

   ^17Zo zond de koning Zedekia henen, en liet hem halen; en de koning
   vraagde hem in zijn huis, in het verborgen, en zeide: Is er ook een
   woord van den HEERE? En Jeremia zeide:Er is; en hij zeide: Gij zult in
   de hand des konings van Babel gegeven worden.

   ^18Voorts zeide Jeremia tot den koning Zedekia: Wat heb ik tegen u, of
   tegen uw knechten, of tegen dit volk gezondigd, dat gijlieden mij in
   het gevangenhuis gesteld hebt?

   ^19Waar zijn nu ulieder profeten, die u geprofeteerd hebben, zeggende:
   De koning van Babel zal niet tegen ulieden, noch tegen dit land komen.

   ^20Nu dan, hoor toch, o mijn heer koning! laat toch mijn smeking voor
   uw aangezicht nedervallen, en breng mij niet weder in het huis van
   Jonathan, den schrijver, opdat ik aldaarniet sterve.

   ^21Toen gaf de koning Zedekia bevel; en zij bestelden Jeremia in het
   voorhof der bewaring, en men gaf hem des daags een bol broods uit de
   Bakkerstraat, totdat al het brood vande stad op was. Alzo bleef Jeremia
   in het voorhof der bewaring.
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Als Sefatja, de zoon van Matthan, en Gedalia, de zoon van Pashur, en
   Juchal, de zoon van Selemja, en Pashur, de zoon van Malchia, de woorden
   hoorden, die Jeremia tot al hetvolk sprak, zeggende:

   ^2Zo zegt de HEERE: Wie in deze stad blijft, zal door het zwaard, door
   den honger of door de pestilentie sterven; maar wie tot de Chaldeen
   uitgaat, die zal leven, want hij zal zijn zieltot een buit hebben, en
   zal leven.

   ^3Zo zegt de HEERE: Deze stad zal zekerlijk gegeven worden in de hand
   van het heir des konings van Babel, datzelve zal ze innemen;

   ^4Zo zeiden de vorsten tot den koning: Laat toch dezen man gedood
   worden; want aldus maakt hij de handen der krijgslieden, die in deze
   stad zijn overgebleven, en de handendes gansen volks slap, alzulke
   woorden tot hen sprekende; want deze man zoekt den vrede dezes volks
   niet, maar het kwaad.

   ^5En de koning Zedekia zeide: Ziet, hij is in uw hand; want de koning
   zou geen ding tegen u vermogen.

   ^6Toen namen zij Jeremia en wierpen hem in den kuil van Malchia, den
   zoon van Hammelech, die in het voorhof der bewaring was, en zij lieten
   Jeremia af met zelen; in den kuilnu was geen water, maar slijk; en
   Jeremia zonk in het slijk.

   ^7Als nu Ebed-melech, de Moorman, een der kamerlingen, die toen in des
   konings huis was, hoorde, dat zij Jeremia in den kuil gedaan hadden (de
   koning nu zat in de poort vanBenjamin);

   ^8Zo ging Ebed-melech uit het huis des konings uit, en hij sprak tot
   den koning, zeggende:

   ^9Mijn heer koning! deze mannen hebben kwalijk gehandeld in alles, wat
   zij gedaan hebben aan den profeet Jeremia, dien zij in den kuil
   geworpen hebben; daar hij toch in zijnplaats zou gestorven zijn vanwege
   den honger, dewijl geen brood meer in de stad is.

   ^10Toen gebood de koning den Moorman Ebed-melech, zeggende: Neem van
   hier dertig mannen onder uw hand, en haal den profeet Jeremia op uit
   den kuil, eer dat hij sterft.

   ^11Alzo nam Ebed-melech de mannen onder zijn hand, en ging in des
   konings huis tot onder de schatkamer, en nam van daar enige oude
   verscheurde en oude versleten lompen;en hij liet ze met zelen af tot
   Jeremia in den kuil.

   ^12En Ebed-melech, de Moorman, zeide tot Jeremia: Leg nu deze oude
   verscheurde en versleten lompen onder de oksels uwer armen, van onder
   aan de zelen. En Jeremia deedalzo.

   ^13En zij trokken Jeremia bij de zelen, en haalden hem op uit de kuil;
   en Jeremia bleef in het voorhof der bewaring.

   ^14Toen zond de koning Zedekia henen, en liet den profeet Jeremia tot
   zich halen, in den derden ingang, die aan des HEEREN huis was; en de
   koning zeide tot Jeremia: Ik zal ueen ding vragen, verheel geen ding
   voor mij.

   ^15En Jeremia zeide tot Zedekia: Als ik het u verklaren zal, zult gij
   mij niet zekerlijk doden? En als ik u raad zal geven, gij zult toch
   naar mij niet horen.

   ^16Toen zwoer de koning Zedekia aan Jeremia in het verborgene,
   zeggende: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die ons deze ziel gemaakt
   heeft: Indien ik u zal doden, of indien iku zal overgeven in de hand
   dezer mannen, die uw ziel zoeken!

   ^17Jeremia dan zeide tot Zedekia: Zo zegt de HEERE, de God der
   heirscharen, de God Israels: Indien gij gewilliglijk tot de vorsten des
   koning van Babel zult uitgaan, zo zal uw zielleven, en deze stad zal
   niet verbrand worden met vuur; en gij zult leven, gij en uw huis.

   ^18Maar indien gij tot de vorsten des konings van Babel niet zult
   uitgaan, zo zal deze stad gegeven worden in de hand der Chaldeen, en
   zij zullen ze met vuur verbranden; ook zult gijvan hunlieder hand niet
   ontkomen.

   ^19En de koning Zedekia zeide tot Jeremia: Ik ben bevreesd voor de
   Joden, die tot de Chaldeen gevallen zijn, dat zij mij misschien in
   derzelver hand overgeven, en zij den spot metmij drijven.

   ^20En Jeremia zeide: Zij zullen u niet overgeven; wees toch gehoorzaam
   aan de stem des HEEREN, naar dewelke ik tot u spreek; zo zal het u
   welgaan, en uw ziel zal leven.

   ^21Maar indien gij weigert uit te gaan, zo is dit het woord, dat de
   HEERE mij heeft doen zien;

   ^22Ziedaar, al de vrouwen, die in het huis des konings van Juda zijn
   overgebleven, zullen uitgevoerd worden tot de vorsten des konings van
   Babel; en dezelve zullen zeggen: Uwvredegenoten hebben u aangehitst, en
   hebben u overmocht; uw voeten zijn in den modder gezonken; zij zijn
   achterwaarts gekeerd!

   ^23Zij zullen dan al uw vrouwen en al uw zonen tot de Chaldeen
   uitvoeren; ook zult gij zelf van hun hand niet ontkomen; maar gij zult
   door de hand des konings van Babel gegrepenworden, en gij zult deze
   stad met vuur verbranden.

   ^24Toen zeide Zedekia tot Jeremia: Dat niemand wete van deze woorden,
   zo zult gij niet sterven.

   ^25En als de vorsten zullen horen, dat ik met u gesproken heb, en tot u
   komen, en tot u zeggen: Verklaar ons nu, wat hebt gij tot den koning
   gesproken? verheel het niet voor ons, zozullen wij u niet doden; en wat
   heeft de koning tot u gesproken?

   ^26Zo zult gij tot hen zeggen: Ik wierp mijn smeking voor des konings
   aangezicht neder, dat hij mij niet zou weder laten brengen in Jonathans
   huis, om aldaar te sterven.

   ^27Als dan al de vorsten tot Jeremia kwamen, en hem vraagden,
   verklaarde hij hun, naar al deze woorden, die de koning geboden had; en
   zij lieten van hem af, omdat de zaak nietwas gehoord.

   ^28En Jeremia bleef in het voorhof der bewaring tot op den dag, dat
   Jeruzalem werd ingenomen; en hij was er nog, als Jeruzalem was
   ingenomen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1In het negende jaar van Zedekia, koning van Juda, in de tiende maand,
   kwam Nebukadrezar, de koning van Babel, en al zijn heir, tegen
   Jeruzalem, en zij belegerden haar.

   ^2In het elfde jaar van Zedekia, in de vierde maand, op den negenden
   der maand, werd de stad doorgebroken.

   ^3En alle vorsten des konings van Babel togen henen in, en hielden bij
   de middelste poort; namelijk Nergal-Sarezer Samgar-Nebu, Sarsechim
   Rab-Saris, Nergal-SarezerRab-Mag, en al de overige vorsten des konings
   van Babel.

   ^4En het geschiedde, als Zedekia, de koning van Juda, en al de
   krijgslieden hen zagen, zo vloden zij, en togen bij nacht uit de stad,
   door den weg van des konings hof, door depoort tussen de twee muren; en
   hij toog uit door den weg des vlakken velds.

   ^5Doch het heir der Chaldeen jaagde hen achterna; en zij achterhaalden
   Zedekia in de vlakke velden van Jericho, en vingen hem, en brachten hem
   opwaarts tot Nebukadrezar, den koning van Babel, naar Ribla, in het
   land van Hamath; die sprak oordelen tegen hem uit.

   ^6En de koning van Babel slachtte de zonen van Zedekia te Ribla voor
   zijn ogen; ook slachtte de koning van Babel alle edelen van Juda.

   ^7En hij verblindde de ogen van Zedekia, en bond hem met twee koperen
   ketenen, om hem naar Babel te voeren.

   ^8En de Chaldeen verbrandden het huis des konings en de huizen des
   volks met vuur; en zij braken de muren van Jeruzalem af.

   ^9Het overige nu des volks, die in de stad waren overgebleven, en de
   afvalligen, die tot hem gevallen waren, met het overige des volks, die
   overgebleven waren, voerdeNebuzaradan, de overste der trawanten,
   gevankelijk naar Babel.

   ^10Maar van het volk, die arm waren, die niet met al hadden, liet
   Nebuzaradan, de overste der trawanten, enigen overig in het land van
   Juda; en hij gaf hun te dien dage wijngaardenen akkers.

   ^11Maar van Jeremia had Nebukadrezar, de koning van Babel, bevel
   gegeven in de hand van Nebuzaradan, den overste der trawanten,
   zeggende:

   ^12Neem hem, en stel uw ogen op hem, en doe hem niets kwaads; maar
   gelijk als hij tot u spreken zal, doe alzo met hem.

   ^13Zo zond Nebuzaradan, de overste der trawanten, mitsgaders Nebusazban
   Rab-Saris en Nergal-Sarezer Rab-Mag, en al de oversten des konings van
   Babel;

   ^14Zij zonden dan henen en namen Jeremia uit het voorhof der bewaring,
   en gaven hem over aan Gedalia, den zoon van Ahikam, den zoon van Safan,
   dat hij hem henen uitbrachtnaar huis; alzo bleef hij in het midden des
   volks.

   ^15Het woord des HEEREN was ook tot Jeremia geschied, als hij in het
   voorhof der bewaring besloten was, zeggende:

   ^16Ge henen, en spreek tot Ebed-melech, den Moorman, zeggende: Zo zegt
   de HEERE der heirscharen, de God Israels: Zie, Ik zal Mijn woorden
   brengen over deze stad, tenkwade en niet ten goede; en zij zullen te
   dien dage voor uw aangezicht zijn.

   ^17Maar Ik zal u te dien dage redden, spreekt de HEERE; en gij zult
   niet overgegeven worden in de hand der mannen, voor welker aangezicht
   gij vreest.

   ^18Want Ik zal u zekerlijk bevrijden, en gij zult door het zwaard niet
   vallen; maar gij zult uw ziel tot een buit hebben, omdat gij op Mij
   vertrouwd hebt, spreekt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Het woord, dat van den HEERE geschied is tot Jeremia, nadat
   Nebuzaradan, de overste der trawanten, hem had laten gaan van Rama; als
   hij hem had laten halen, daar hij metketenen gebonden was in het midden
   aller gevangenen van Jeruzalem en Juda, die naar Babel gevankelijk
   werden weggevoerd.

   ^2Want de overste der trawanten liet Jeremia halen, en zeide tot hem:
   De HEERE, uw God, heeft dit kwaad over deze plaats gesproken.

   ^3En de HEERE heeft het doen komen, en gedaan, gelijk als Hij gesproken
   had; want gijlieden hebt gezondigd tegen den HEERE, en Zijner stem niet
   gehoorzaamd; daarom isulieden deze zaak geschied.

   ^4Nu dan, zie, ik heb u heden losgemaakt van de ketenen, die aan uw
   hand waren; indien het goed is in uw ogen met mij naar Babel te komen,
   zo kom, en ik zal mijn oog op ustellen; maar indien het kwaad is in uw
   ogen met mij naar Babel te komen, zo laat het; zie, het ganse land is
   voor uw aangezicht, waarhenen het goed en recht in uw ogen is tegaan,
   ga daar.

   ^5En dewijl hij nog niet zal wederkeren, zo keer gij tot Gedalia, den
   zoon van Ahikam, den zoon van Safan, dien de koning van Babel over de
   steden van Juda gesteld heeft; enwoon bij hem in het midden des volks;
   of overal, waar het in uw ogen recht is te gaan, ga er henen. En de
   overste der trawanten gaf hem reiskost en een geschenk, en liet
   hemgaan.

   ^6Alzo kwam Jeremia tot Gedalia, den zoon van Ahikam, te Mizpa; en hij
   woonde bij hem in het midden des volks, die in het land waren
   overgelaten.

   ^7Toen nu alle oversten der heiren, die in het veld waren, zij en hun
   mannen, hoorden, dat de koning van Babel Gedalia, den zoon van Ahikam,
   over het land gesteld had, en dat hijaan hem bevolen had de mannen, en
   de vrouwen, en de kinderkens, en van de armsten des lands, van degenen,
   die niet naar Babel gevankelijk waren weggevoerd;

   ^8Zo kwamen zij tot Gedalia te Mizpa, namelijk, Ismael, de zoon van
   Nethanja, en Johanan en Jonathan, de zonen van Kareah, en Seraja, de
   zoon van Tanhumeth, en de zonenvan Efai, den Netofathiet, en Jezanja,
   de zoon eens Maachathiets, zij en hun mannen.

   ^9En Gedalia, de zoon van Ahikam, den zoon van Safan, zwoer hun en hun
   mannen, zeggende: Vreest niet van de Chaldeen te dienen; blijft in het
   land, en dient den koning vanBabel, zo zal het u welgaan.

   ^10En ziet, ik woon te Mizpa, om te staan voor het aangezicht der
   Chaldeen, die tot ons zullen komen; gijlieden dan verzamelt wijn, en
   zomervruchten, en olie, en doet ze in uw vaten, en woont in uw steden,
   die gij hebt ingenomen.

   ^11Als ook al de Joden, die in Moab, en onder de kinderen Ammons, en in
   Edom, en die in al die landen waren, hoorden, dat de koning van Babel
   in Juda een overblijfsel gelatenhad; en dat hij Gedalia, den zoon van
   Ahikam, den zoon van Safan, over hen gesteld had;

   ^12Zo keerden al de Joden weder uit al de plaatsen, waarhenen zij
   gedreven waren, en kwamen in het land van Juda tot Gedalia te Mizpa; en
   zij verzamelden zeer veel wijns enzomervruchten.

   ^13Doch Johanan, de zoon van Kareah, en alle oversten der heiren, die
   in het veld waren, kwamen tot Gedalia te Mizpa;

   ^14En zeiden tot hem: Weet gij wel, dat Baalis, de koning der kinderen
   Ammons, Ismael, den zoon van Nethanja, uitgezonden heeft, om u aan het
   leven te slaan? Maar Gedalia, dezoon van Ahikam, geloofde hen niet.

   ^15Johanan nochtans, de zoon van Kareah, sprak tot Gedalia, in het
   verborgene, te Mizpa, zeggende: Laat mij toch henengaan, en Ismael, den
   zoon van Nethanja, slaan, enniemand zal het weten; waarom zou hij u aan
   het leven slaan, en gans Juda, die tot u vergaderd zijn, verstrooid
   worden, en het overblijfsel van Juda verloren gaan?

   ^16Maar Gedalia, de zoon van Ahikam, zeide tot Johanan, den zoon van
   Kareah: Doe deze zaak niet, want gij spreekt vals van Ismael.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1Maar het geschiedde in de zevende maand, dat Ismael, de zoon van
   Nethanja, den zoon van Elisama, van koninklijken zade, en de oversten
   des konings, te weten tien mannen, met hem kwamen tot Gedalia, den zoon
   van Ahikam, te Mizpa; en zij aten aldaar brood te zamen, te Mizpa.

   ^2En Ismael, de zoon van Nethanja, maakte zich op, mitsgaders de tien
   mannen, die met hem waren, en zij sloegen Gedalia, den zoon van Ahikam,
   den zoon van Safan, met hetzwaard; alzo doodde hij hem, dien de koning
   van Babel over het land gesteld had.

   ^3Ook sloeg Ismael al de Joden, die met hem, namelijk met Gedalia, te
   Mizpa waren, en de Chaldeen, de krijgslieden, die aldaar gevonden
   werden.

   ^4Het geschiedde nu op den tweeden dag, nadat hij Gedalia gedood had,
   en niemand het wist;

   ^5Zo kwamen er lieden van Sichem, van Silo, en van Samaria, tachtig
   man, hebbende den baard afgeschoren, en de klederen gescheurd, en
   zichzelven gesneden; en spijsofferen wierook waren in hun hand, om ten
   huize des HEEREN te brengen.

   ^6En Ismael, de zoon van Nethanja, ging uit van Mizpa hun tegemoet, al
   gaande en wenende; en het geschiedde, als hij hen aantrof dat hij
   zeide: Komt tot Gedalia, den zoon vanAhikam!

   ^7Maar het geschiedde, als zij in het midden der stad gekomen waren,
   dat Ismael, de zoon van Nethanja, hen keelde, en wierp hen in het
   midden des kuils, hij en de mannen, diemet hem waren.

   ^8Doch onder hen werden tien mannen gevonden, die tot Ismael zeiden:
   Dood ons niet, want wij hebben verborgen schatten in het veld, van
   tarwe, en gerst, en olie, en honig. Zoliet hij af, en doodde ze niet in
   het midden hunner broederen.

   ^9De kuil nu, waarin Ismael al de dode lichamen der mannen, die hij aan
   de zijde van Gedalia geslagen had, henenwierp, is dezelfde, dien de
   koning Asa maakte vanwege Baesa, den koning Israels; dezen vulde
   Ismael, de zoon van Nethanja, met de verslagenen.

   ^10En Ismael voerde het ganse overblijfsel des volks, dat te Mizpa was,
   gevankelijk, te weten des konings dochteren, en al het volk, die te
   Mizpa waren overgelaten, dieNebuzaradan, de overste der trawanten, aan
   Gedalia, den zoon van Ahikam, bevolen had; Ismael dan, den zoon van
   Nethanja, voerde ze gevankelijk weg, en toog henen, omover te gaan tot
   de kinderen Ammons.

   ^11Toen nu Johanan, de zoon van Kareah, en al de oversten der heiren,
   die met hem waren, al het kwaad hoorden, dat Ismael, de zoon van
   Nethanja, gedaan had;

   ^12Zo namen zij al de mannen, en togen henen, om met Ismael, den zoon
   van Nethanja, te strijden; en zij vonden hem aan het grote water, dat
   bij Gibeon is.

   ^13En het geschiedde, als het volk, dat met Ismael was, Johanan zag,
   den zoon van Kareah, en al de oversten der heiren, die met hem waren,
   zo werden zij verblijd.

   ^14En al het volk, dat Ismael van Mizpa gevankelijk had weggevoerd,
   wendde zich om; en zij keerden zich en gingen over tot Johanan, den
   zoon van Kareah.

   ^15Doch Ismael, de zoon van Nethanja, ontkwam van Johanans aangezicht,
   met acht mannen, en hij toog tot de kinderen Ammons.

   ^16Toen nam Johanan, de zoon van Kareah, mitsgaders al de oversten der
   heiren, die met hem waren, het ganse overblijfsel des volks, dat hij
   wedergebracht had van Ismael, denzoon van Nethanja, van Mizpa, (nadat
   hij Gedalia, den zoon van Ahikam, geslagen had) te weten de mannen, die
   krijgslieden waren, en de vrouwen, en kinderkens, enkamerlingen, die
   hij van Gibeon had wedergebracht;

   ^17En zij togen henen, en sloegen zich neder te Geruth-Chimham, dat bij
   Bethlehem is, om voort te trekken, dat zij in Egypte kwamen.

   ^18Voor het aangezicht der Chaldeen; want zij vreesden voor hunlieder
   aangezicht, omdat Ismael, de zoon van Nethanja, Gedalia, den zoon van
   Ahikam, geslagen had, dien dekoning van Babel over het land gesteld
   had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Toen traden toe alle oversten der heiren, Johanan, de zoon van
   Kareah, en Jezanja, de zoon van Hosaja, en al het volk, van den
   kleinste tot den grootste toe;

   ^2En zij zeiden tot den profeet Jeremia: Laat toch onze smeking voor uw
   aangezicht nedervallen, en bid voor ons tot den HEERE, uw God, voor dit
   ganse overblijfsel; want wij zijnweinigen van velen overgelaten, gelijk
   als uw ogen ons zien;

   ^3Dat ons de HEERE, uw God, bekend make den weg, dien wij zullen
   ingaan, en de zaak, die wij zullen doen.

   ^4En de profeet Jeremia zeide tot hen: Ik heb het gehoord; ziet, ik zal
   tot den HEERE, uw God, bidden naar uw woorden; en het zal geschieden,
   het ganse woord, dat de HEERE uzal antwoorden, zal ik u bekend maken,
   ik zal u niet een woord onthouden.

   ^5Toen zeiden zij tot Jeremia: De HEERE zij tussen ons tot een
   waarachtig en gewis Getuige: indien wij niet naar alle woord, met
   hetwelk u de HEERE, uw God, tot ons zal zenden, alzo zullen doen!

   ^6Hetzij dan goed of kwaad, wij zullen der stem des HEEREN, onzes Gods,
   tot Welken wij u zenden, gehoorzaam zijn; opdat het ons welga, wanneer
   wij der stem des HEEREN, onzes Gods, zullen gehoorzaam zijn.

   ^7En het gebeurde ten einde van tien dagen, dat des HEEREN woord tot
   Jeremia geschiedde.

   ^8Toen riep hij Johanan, den zoon van Kareah, en alle oversten der
   heiren, die met hem waren, en al het volk, van den kleinste af tot den
   grootste toe;

   ^9En hij zeide tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels, tot Welken
   gij mij gezonden hebt, om uw smeking voor Zijn aangezicht neder te
   werpen:

   ^10Indien gijlieden in dit land zult blijven wonen, zo zal Ik u bouwen
   en niet afbreken, en u planten en niet uitrukken; want Ik heb berouw
   over het kwaad, dat Ik u aangedaan heb.

   ^11Vreest niet voor het aangezicht des konings van Babel, voor wiens
   aangezicht gij vreest; vreest niet voor hem, spreekt de HEERE; want Ik
   zal met u zijn, om u te behouden en uvan zijn hand te redden.

   ^12En Ik zal ulieden barmhartigheid geven, dat hij zich uwer erbarme,
   en u weder in uw land brenge.

   ^13Maar zo gijlieden zult zeggen: Wij zullen in dit land niet blijven;
   opdat gij der stem des HEEREN, uws Gods, niet gehoorzaam zijt,

   ^14Zeggende: Neen, maar wij zullen gaan in Egypteland, alwaar wij geen
   krijg zullen zien, noch het geluid der bazuin horen, noch naar brood
   hongeren, en daar zullen wij blijven;

   ^15Nu dan, daarom hoort des HEEREN woord, gij overblijfsel van Juda! Zo
   zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Indien gij ganselijk uw
   aangezichten zult stellen om inEgypte te gaan, en zult henen ingaan, om
   aldaar als vreemdelingen te verkeren;

   ^16Zo zal het geschieden, dat het zwaard, waar gij voor vreest, u
   aldaar in Egypteland zal achterhalen; en de honger, waar gij voor
   zorgt, zal u aldaar in Egypte achter aankleven, engij zult aldaar
   sterven.

   ^17Zo zullen al de mannen zijn, die hun aangezichten stellen, om in
   Egypte te gaan, om aldaar als vreemdelingen te verkeren; zij zullen
   sterven door het zwaard, door den honger endoor de pestilentie; en zij
   zullen niemand hebben, die overblijve of ontkome van het kwaad, dat Ik
   over hen zal brengen.

   ^18Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Gelijk als
   Mijn toorn, en Mijn grimmigheid is uitgestort over de inwoners van
   Jeruzalem, alzo zal Mijn grimmigheid overulieden uitgestort worden, als
   gij in Egypte zult gekomen zijn; en gij zult wezen tot een vervloeking,
   en tot een ontzetting, en tot een vloek, en tot smaadheid, en zult deze
   plaats nietmeer zien.

   ^19De HEERE heeft tegen ulieden gesproken, gij overblijfsel van Juda!
   Gaat niet in Egypte; weet zekerlijk, dat ik heden tegen u betuigd heb.

   ^20Gewisselijk, gij hebt uw zielen verleid; want gij hebt mij tot den
   HEERE, uw God, gezonden, zeggende: Bid voor ons tot den HEERE, onzen
   God, en naar alles, wat de HEERE, onze God, zal zeggen, alzo maak het
   ons bekend, en wij zullen het doen.

   ^21Nu heb ik het u heden bekend gemaakt; maar gij hebt niet gehoord
   naar de stem des HEEREN, uws Gods, noch naar al hetgeen, met hetwelk
   Hij mij tot u gezonden heeft.

   ^22Zo weet nu zekerlijk, dat gij door het zwaard, door den honger en
   door de pestilentie sterven zult, ter plaatse, waar het u gelust heeft
   henen te gaan, om aldaar als vreemdelingente verkeren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1En het geschiedde, als Jeremia geeindigd had tot het ganse volk te
   spreken al de woorden des HEEREN, huns Gods, met dewelke hem de HEERE,
   hun God, tot hen gezondenhad, te weten al die woorden,

   ^2Zo sprak Azaria, de zoon van Hosaja, en Johanan, de zoon van Kareah,
   en al de trotse mannen, zeggende tot Jeremia: Gij spreekt leugen; de
   HEERE, onze God, heeft u nietgezonden, om te zeggen: Gijlieden zult
   niet gaan in Egypte, om aldaar als vreemdelingen te verkeren.

   ^3Maar Baruch, de zoon van Nerija, hitst u tegen ons op, opdat hij ons
   overgeve in de hand der Chaldeen, dat zij ons doden en ons gevankelijk
   naar Babel wegvoeren.

   ^4Alzo gehoorzaamde Johanan, de zoon van Kareah, en al de oversten der
   heiren, en al het volk, der stem des HEEREN niet, om in het land van
   Juda te blijven.

   ^5Maar Johanan, de zoon van Kareah, en al de oversten der heiren namen
   het ganse overblijfsel van Juda, die van al de heidenen, waar zij waren
   henengedreven, wedergekeerdwaren, om in het land van Juda te wonen;

   ^6De mannen, en de vrouwen, en de kinderkens, en des konings dochteren,
   en alle ziel, die Nebuzaradan, de overste der trawanten, bij Gedalia,
   den zoon van Ahikam, den zoonvan Safan, gelaten had, ook den profeet
   Jeremia, en Baruch, den zoon van Nerija;

   ^7En zij togen in Egypteland, want zij waren der stem des HEEREN niet
   gehoorzaam; en zij kwamen tot Tachpanhes.

   ^8Toen geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia te Tachpanhes, zeggende:

   ^9Neem grote stenen in uw hand, en verberg ze in de klei in den
   ticheloven, die bij de deur van Farao's huis te Tachpanhes is, voor de
   ogen der Joodse mannen;

   ^10En zeg tot hen: Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels:
   Ziet, Ik zal henenzenden, en Nebukadrezar, den koning van Babel, Mijn
   knecht, halen, en Ik zal zijn troonzetten boven op deze stenen, die Ik
   verborgen heb; en hij zal zijn schone tent daarover spannen.

   ^11En hij zal komen en Egypteland slaan: wie ten dood, ten dode; en wie
   ter gevangenis, ter gevangenis; en wie ten zwaard, ten zwaarde.

   ^12En Ik zal een vuur aansteken in de huizen der goden van Egypte, en
   hij zal ze verbranden, en gevankelijk wegvoeren; en hij zal Egypteland
   aantrekken, gelijk als een herder zijnkleed aantrekt, en hij zal van
   daar uittrekken in vrede.

   ^13En hij zal de opgerichte beelden van Beth-Semes, hetwelk in
   Egypteland is, verbreken; en hij zal de huizen der goden van Egypte met
   vuur verbranden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1Het woord, dat tot Jeremia geschiedde aan al de Joden, die in
   Egypteland woonden, die te Migdol woonden, en te Tachpanhes, en te Nof,
   en in het land Pathros, zeggende:

   ^2Alzo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Gij hebt gezien
   al het kwaad, dat Ik gebracht heb over Jeruzalem en over alle steden
   van Juda; en ziet, zij zijn eenwoestheid te deze dage, en niemand woont
   daarin;

   ^3Vanwege hun boosheid, die zij gedaan hebben, om Mij te tergen, gaande
   om te roken en andere goden te dienen, die zij niet kenden, zij, gij,
   noch uw vaders.

   ^4En Ik heb tot u gezonden al Mijn knechten, de profeten, vroeg op
   zijnde en zendende, om te zeggen: Doet toch deze gruwelijke zaak niet,
   die Ik haat.

   ^5Maar zij hebben niet gehoord, noch hun oor geneigd, om zich van hun
   boosheid te bekeren, dat zij anderen goden niet roken.

   ^6Daarom is Mijn grimmigheid en Mijn toorn uitgestort, en heeft gebrand
   in de steden van Juda en in de straten van Jeruzalem; zodat zij tot
   eenzaamheid en tot verwoestinggeworden zijn, gelijk het is te dezen
   dage.

   ^7En nu, zo zegt de HEERE, de God der heirscharen, de God Israels:
   Waarom doet gij zulk een groot kwaad tegen uw zielen, opdat gij u den
   man en de vrouw, het kind en denzuigeling uit het midden van Juda
   uitroeit, opdat gij u geen overblijfsel overlaat?

   ^8Tergende Mij door de werken uwer handen, rokende anderen goden in het
   land van Egypte, alwaar gij gekomen zijt, om daar als vreemdeling te
   verkeren; opdat gij uzelvenuitroeit, en opdat gij wordt tot een vloek,
   en tot een smaadheid onder alle volken der aarde?

   ^9Hebt gij vergeten de boosheden uwer vaderen, en de boosheden der
   koningen van Juda, en de boosheden hunner vrouwen, en uw boosheden, en
   de boosheden uwer vrouwen, die zij gedaan hebben in het land van Juda
   en in de straten van Jeruzalem?

   ^10Zij zijn tot op dezen dag nog niet verbrijzeld van hart, en zij
   hebben niet gevreesd, noch gewandeld in Mijn wet en in Mijn
   inzettingen, die Ik voor ulieder aangezicht en voor hetaangezicht uwer
   vaderen gegeven heb.

   ^11Daarom, zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik
   zal Mijn aangezicht tegen ulieden stellen ten kwade, en om gans Juda
   uit te roeien.

   ^12En Ik zal het overblijfsel van Juda wegnemen, die hun aangezichten
   gesteld hebben, om in Egypteland te gaan, om aldaar als vreemdelingen
   te verkeren; en zij zullen allen inEgypteland verteerd worden; door het
   zwaard zullen zij vallen, door den honger zullen zij verteerd worden,
   van den kleinste tot den grootste toe; door het zwaard en door
   denhonger zullen zij sterven; en zij zullen worden tot een vervloeking,
   tot een ontzetting en tot een vloek, en tot een smaadheid.

   ^13Want Ik zal bezoeking doen over degenen, die in Egypteland wonen,
   gelijk als Ik bezoeking gedaan heb over Jeruzalem, door het zwaard,
   door den honger en door de pestilentie;

   ^14Zodat het overblijfsel van Juda, die in Egypteland gekomen zijn, om
   aldaar als vreemdelingen te verkeren, geen zal hebben, die ontkome, of
   overblijve; te weten om weder tekeren in het land van Juda, waarnaar
   hun ziel verlangt weder te keren, om aldaar te wonen; maar zij zullen
   er niet wederkeren, behalve die ontkomen zullen.

   ^15Toen antwoordden aan Jeremia al de mannen, die wisten, dat hun
   vrouwen anderen goden rookten, en al de vrouwen, die daar stonden,
   zijnde een grote hoop, mitsgaders alhet volk, die in Egypteland, in
   Pathros, woonde, zeggende:

   ^16Aangaande het woord, dat gij tot ons in des HEEREN Naam gesproken
   hebt, wij zullen naar u niet horen.

   ^17Maar wij zullen ganselijk doen al hetgeen uit onzen mond is
   uitgegaan, rokende aan Melecheth des hemels, en haar drankofferen
   offerende, gelijk als wij gedaan hebben, wijen onze vaders, onze
   koningen en onze vorsten, in de steden van Juda en in de straten van
   Jeruzalem; toen werden wij met brood verzadigd, en waren vrolijk, en
   zagen geenkwaad.

   ^18Maar van toen af, dat wij opgehouden hebben aan Melecheth des hemels
   te roken, en haar drankofferen te offeren, hebben wij van alles gebrek
   gehad, en zijn door het zwaarden door den honger verteerd.

   ^19Ook wanneer wij aan Melecheth des hemels roken en haar drankofferen
   offeren, maken wij haar gebeelde koeken, om haar af te beelden, en
   offeren wij haar drankofferen, zonder onze mannen?

   ^20Toen sprak Jeremia tot al het volk, tot de mannen en tot de vrouwen,
   en tot al het volk, die hem zulks geantwoord hadden, zeggende:

   ^21Het roken, dat gijlieden in de steden van Juda en in de straten van
   Jeruzalem gerookt hebt, gij en uw vaderen, uw koningen en uw vorsten,
   en het volk des lands, heeft de HEEREdaaraan niet gedacht, en is het
   niet in Zijn hart opgekomen?

   ^22Zodat het de HEERE niet meer kon verdragen, vanwege de boosheid uwer
   handelingen, vanwege de gruwelen, die gij deedt; daarom is uw land
   geworden tot een woestheid, entot ontzetting, en tot een vloek, dat er
   niemand in woont, gelijk het is te dezen dage;

   ^23Vanwege dat gij gerookt hebt, en dat gij tegen den HEERE gezondigd
   hebt, en des HEEREN stem niet gehoorzaam zijt geweest, en in Zijn wet
   en in Zijn inzettingen, en in Zijngetuigenissen niet hebt gewandeld;
   daarom is u dit kwaad wedervaren, gelijk het is te dezen dage.

   ^24Voorts zeide Jeremia tot al het volk, en tot al de vrouwen: Hoort
   des HEEREN woord, gij gans Juda, die in Egypteland zijt!

   ^25Zo spreekt de HEERE der heirscharen, de God Israels, zeggende:
   Aangaande u en uw vrouwen, zij hebben toch met uw mond gesproken, en
   gij hebt het met uw handenvervuld, zeggende: Wij zullen onze geloften,
   die wij beloofd hebben, ganselijk houden, rokende aan Melecheth des
   hemels, en haar drankofferen offerende; nu, zij hebben uwgeloften
   volkomenlijk bevestigd en uw geloften volkomenlijk gehouden.

   ^26Daarom hoort des HEEREN woord, gij gans Juda, die in Egypteland
   woont! Ziet, Ik zweer bij Mijn groten Naam, zegt de HEERE, zo Mijn Naam
   met den mond van enig man vanJuda in gans Egypteland meer zal genoemd
   worden, die zegge: Zo waarachtig als de Heere HEERE leeft!

   ^27Ziet, Ik zal over hen waken ten kwade en niet ten goede; en alle
   mannen van Juda, die in Egypteland zijn, zullen door het zwaard en door
   den honger verteerd worden, totdat zijten einde zijn.

   ^28Maar die van het zwaard ontkomen, zullen uit Egypteland wederkeren
   in het land van Juda, weinig in getal; en het ganse overblijfsel van
   Juda, die in Egypteland gekomen zijn, om aldaar als vreemdelingen te
   verkeren, zullen weten, wiens woord bestaan zal, het Mijn of het hunne.

   ^29En dit zal ulieden het teken zijn, spreekt de HEERE, dat Ik in deze
   plaats over u bezoeking zal doen; opdat gij weet, dat Mijn woorden
   zekerlijk over u bestaan zullen ten kwade;

   ^30Alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal Farao Hofra, den koning van Egypte,
   geven in de hand zijner vijanden, en in de hand dergenen, die zijn ziel
   zoeken, gelijk als Ik Zedekia, denkoning van Juda, gegeven heb in de
   hand van Nebukadrezar, den koning van Babel, zijn vijand, en die zijn
   ziel zocht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Het woord, dat de profeet Jeremia gesproken heeft tot Baruch, den
   zoon van Nerija, als hij die woorden uit den mond van Jeremia in een
   boek schreef, in het vierde jaar vanJojakim, den zoon van Josia, den
   koning van Juda, zeggende:

   ^2Alzo zegt de HEERE, de God Israels, van u, o Baruch!

   ^3Gij zegt: Wee nu mij, want de HEERE heeft droefenis tot mijn smart
   gedaan; ik ben moede van mijn zuchten, en vind geen rust!

   ^4Zo zult gij tot hem zeggen: Zo zegt de HEERE: Zie, dat Ik gebouwd
   heb, breek Ik af, en dat Ik geplant heb, ruk Ik uit, zelfs dit ganse
   land.

   ^5En zoudt gij u grote dingen zoeken? Zoek ze niet; want zie, Ik breng
   een kwaad over alle vlees, spreekt de HEERE; maar Ik zal u uw ziel tot
   een buit geven, in alle plaatsen, waar gijzult henentrekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1Het woord des HEEREN, dat tot den profeet Jeremia geschied is tegen
   de heidenen.

   ^2Tegen Egypte; tegen het heir van Farao Necho, koning van Egypte, dat
   aan de rivier Frath, bij Karchemis was, dat Nebukadrezar, de koning van
   Babel, sloeg, in het vierde jaarvan Jojakim, den zoon van Josia, den
   koning van Juda.

   ^3Rust het schild en de rondas toe, en nadert tot den strijd!

   ^4Spant de paarden aan, en klimt op, gij ruiters! en stelt u met
   helmen; vaagt de spiesen, trekt de pantsiers aan!

   ^5Waarom zie Ik, dat zij versaagd en achterwaarts gedreven zijn? Zelfs
   hun helden zijn verslagen, en nemen de vlucht, en zien niet om; er is
   schrik van rondom, spreekt de HEERE.

   ^6De snelle ontvliede niet, en de held ontkome niet; tegen het noorden,
   aan den oever der rivier Frath zijn zij gestruikeld en gevallen.

   ^7Wie is deze, die optrekt als een stroom, wiens wateren zich bewegen
   als de rivieren?

   ^8Egypte trekt op als een stroom, en zijn wateren bewegen zich als de
   rivieren; en hij zegt: Ik zal optrekken, ik zal de aarde bedekken, ik
   zal de stad, en die daarin wonen, verderven.

   ^9Trekt op, gij paarden! en raast, gij wagens! en laat de helden
   uittrekken: de Moren, en de Puteers, die het schild handelen, en de
   Lydiers, die den boog handelen en spannen.

   ^10Maar deze dag is des HEEREN, des HEEREN der heirscharen, een dag der
   wrake, dat Hij zich wreke van Zijn wederpartijders, en het zwaard zal
   vreten, en verzadigd, endronken worden van hun bloed; want de Heere,
   HEERE der heirscharen, heeft een slachtoffer in het land van het
   noorden, aan de rivier Frath.

   ^11Ga henen op naar Gilead, en haal balsem, gij jonkvrouw, dochter van
   Egypte! Tevergeefs vermenigvuldigt gij de medicijnen, er is geen heling
   voor u.

   ^12De volken hebben uw schande gehoord, en het land is vol van uw
   gekrijt; want zij hebben zich gestoten, held tegen held, zij zijn
   beiden te zamen gevallen.

   ^13Het woord, dat de HEERE tot den profeet Jeremia sprak, van de
   aankomst van Nebukadrezar, den koning van Babel, om Egypteland te
   slaan.

   ^14Verkondigt in Egypte, en doet het horen te Migdol; doet het ook
   horen te Nof en Tachpanhes; zegt: Stelt er u naar, en maakt u gereed,
   want het zwaard heeft verteerd, watrondom u is.

   ^15Waarom zijn uw sterken weggeveegd? Zij stonden niet, omdat hen de
   HEERE voortdreef.

   ^16Hij maakte der struikelenden veel; ja, de een viel op den ander;
   zodat zij zeiden: Staat op en laat ons wederkeren tot ons volk, en tot
   het land onzer geboorte, vanwege hetverdrukkende zwaard.

   ^17Daar riepen zij: Farao, de koning van Egypte, is maar een gedruis;
   hij heeft den gezetten tijd laten voorbijgaan.

   ^18Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Koning, Wiens Naam is HEERE
   der heirscharen; hij zal voorzeker, als Thabor onder de bergen, en als
   Karmel bij de zee, aankomen!

   ^19Maak voor u gereedschap der gevankelijke wegvoering, gij inwoneres,
   gij dochter van Egypte! want Nof zal ter verwoesting worden, en zal
   verbrand worden, dat er niemand inwone.

   ^20Egypte is een zeer schone vaarze; de slachter komt, hij komt van het
   noorden.

   ^21Zelfs haar gehuurden in haar midden zijn als gemeste kalveren; maar
   die hebben zich ook gewend, zij zijn te zamen gevlucht, zij hebben niet
   gestaan; want de dag huns verderfsis over hen gekomen, de tijd hunner
   bezoeking.

   ^22Haar stem zal gaan als van een slang; want zij zullen met
   krijgsmacht daarhenen trekken, en tot haar met bijlen komen, gelijk
   houthouwers.

   ^23Zij hebben haar woud afgehouwen, spreekt de HEERE, hoewel het niet
   is te onderzoeken; want zij zijn meerder dan de sprinkhanen, zodat men
   hen niet tellen kan.

   ^24De dochter van Egypte is beschaamd; zij is gegeven in de hand des
   volks van het noorden.

   ^25De HEERE der heirscharen, de God Israels, zegt: Ziet, Ik zal
   bezoeking doen over de menigte van No, en over Farao, en over Egypte,
   en over haar goden, en over haar koningen, ja, over Farao, en over
   degenen, die op hem vertrouwen.

   ^26En Ik zal hen geven in de hand dergenen, die hunlieder ziel zoeken,
   en in de hand van Nebukadrezar, den koning van Babel, en in de hand
   zijner knechten. Maar daarna zal zijbewoond worden als in de dagen van
   ouds, spreekt de HEERE.

   ^27Maar gij, Mijn knecht Jakob! vrees niet, en ontzet u niet, o Israel!
   want zie, Ik zal u verlossen uit verre landen, en uw zaad uit het land
   hunner gevangenis; en Jakob zalwederkomen, en stil en gerust zijn, en
   niemand zal hem verschrikken.

   ^28Gij dan Mijn knecht Jakob! vrees niet, spreekt de HEERE; want Ik ben
   met u; want Ik zal een voleinding maken met al de heidenen, waarhenen
   Ik u gedreven zal hebben, dochmet u zal Ik geen voleinding maken, maar
   u kastijden met mate, en u niet gans onschuldig houden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Het woord des HEEREN, dat tot den profeet Jeremia geschiedde, tegen
   de Filistijnen; eer dat Farao Gaza sloeg.

   ^2Zo zegt de HEERE: Ziet, wateren komen op van het noorden, en zullen
   worden tot een overlopende beek, en overlopen het land en de volheid
   van hetzelve, de stad en die daarinwonen; en de mensen zullen
   schreeuwen, en al de inwoners des lands zullen huilen;

   ^3Vanwege het geluid van het geklater der hoeven zijner sterke paarden,
   vanwege het geraas zijner wagenen, en het bulderen zijner raderen; de
   vaders zien niet om naar dekinderen, vanwege de slappigheid der handen;

   ^4Vanwege den dag, die er komt om alle Filistijnen te verstoren, om
   Tyrus en Sidon allen overgeblevenen helper af te snijden; want de HEERE
   zal de Filistijnen, het overblijfsel deseilands van Kafthor, verstoren.

   ^5Kaalheid is op Gaza gekomen; Askelon is uitgeroeid, met het
   overblijfsel huns dals; hoe lang zult gij uzelven insnijdingen maken?

   ^6O wee, gij zwaard des HEEREN! Hoe lang zult gij niet stil houden?
   Vaar in uw schede, rust en wees stil!

   ^7Hoe zoudt gij stil houden? De HEERE heeft toch aan het zwaard bevel
   gegeven; tegen Askelon en tegen de zeehaven, aldaar heeft Hij het
   besteld. Jeremia 48
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Tegen Moab zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, alzo: Wee
   over Nebo, want zij is verstoord; Kirjathaim is beschaamd, zij is
   ingenomen; de stad des hogen vertreksis beschaamd en verschrikt.

   ^2Moabs roem van Hesbon is er niet meer; zij hebben kwaad tegen haar
   gedacht, zeggende: Komt, en laat ons haar uitroeien, dat zij geen volk
   meer zij; ook gij, o Madmen! zultnedergehouwen worden, het zwaard zal
   achter u heengaan.

   ^3Er is een stem des gekrijts van Horonaim; verstoring en een grote
   breuk!

   ^4Moab is verbroken; haar kleine kinderen hebben een gekrijt laten
   horen.

   ^5Want in den opgang van Luhith zal geween bij geween opgaan, want in
   den afgang van Horonaim hebben Moabs wederpartijders een jammergeschrei
   gehoord.

   ^6Vlucht, redt ulieder ziel! en wordt als de heide in de woestijn;

   ^7Want om uw vertrouwen op uw werken, en op uw schatten, zult gij ook
   ingenomen worden; en Kamos zal henen uitgaan in gevangenis, zijn
   priesteren en zijn vorsten te zamen.

   ^8Want de verstoorder zal komen over elke stad, dat niet een stad
   ontkomen zal; en het dal zal verderven, en het effen veld verdelgd
   worden; want de HEERE heeft het gezegd.

   ^9Geeft Moab vederen, want al vliegende zal zij uitgaan; en haar steden
   zullen ter verwoesting worden, dat niemand in dezelve wone.

   ^10Vervloekt zij, die des HEEREN werk bedriegelijk doet; ja, vervloekt
   zij, die zijn zwaard van het bloed onthoudt!

   ^11Moab is van zijn jeugd aan gerust geweest, en hij heeft op zijn
   heffe stil gelegen, en is van vat in vat niet geledigd, en heeft niet
   gewandeld in gevangenis; daarom is zijn smaak inhem gebleven, en zijn
   reuk niet veranderd.

   ^12Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik hem vreemde
   gasten zal toeschikken, die hem in vreemde plaatsen zullen voeren, en
   zijn vaten ledigen, en hunliederflessen in stukken slaan.

   ^13En Moab zal beschaamd worden vanwege Kamos, gelijk als het huis
   Israels beschaamd is geworden vanwege Beth-El, hunlieder vertrouwen.

   ^14Hoe zult gij zeggen: Wij zijn helden en dappere mannen ten strijde?

   ^15Moab is verstoord, en uit zijn steden opgegaan, en de keur zijner
   jongelingen is ter slachting afgegaan, spreekt de Koning, Wiens Naam is
   HEERE der heirscharen.

   ^16Moabs verderf is nabij om te komen, en zijn kwaad haast zeer.

   ^17Beklaagt hem, gij allen, die rondom hem zijt, en allen, die zijn
   naam kent; zegt: Hoe is de sterke staf, de sierlijke stok verbroken?

   ^18Daal neder uit uw heerlijkheid, en woon in dorst, gij inwoneres, gij
   dochter van Dibon! want Moabs verstoorder is tegen u opgetogen, hij
   heeft uw vestingen verdorven.

   ^19Sta aan den weg, en zie toe, gij inwoneres van Aroer! Vraag den
   vluchtenden man en de ontkomene vrouw; zeg: Wat is er geschied?

   ^20Moab is beschaamd, want hij is verslagen; huilt en krijt! verkondigt
   te Arnon, dat Moab verstoord is.

   ^21En het oordeel is gekomen over het vlakke land; over Holon, en over
   Jahza, en over Mefaath.

   ^22En over Dibon, en over Nebo, en over Beth-Diblathaim,

   ^23En over Kirjathaim, en over Beth-Gamul, en over Beth-Meon,

   ^24En over Kerioth, en over Bozra; ja, over alle steden van Moabs land,
   die verre en die nabij zijn.

   ^25Moabs hoorn is afgesneden, en zijn arm verbroken, spreekt de HEERE.

   ^26Maak hem dronken, omdat hij zich groot gemaakt heeft tegen den
   HEERE; zo zal Moab met de handen klappen in zijn uitspuwsel, en hij
   zelf zal ook ter belaching zijn.

   ^27Want is u niet Israel ter belaching geweest? Was hij onder de dieven
   gevonden, dat gij u zo bewoogt, van den tijd af, dat uw woorden van hem
   waren?

   ^28Verlaat de steden, en woont in de steenrots, gij inwoners van Moab!
   en wordt gelijk een duif, die in de doorgangen van den mond eens hols
   nestelt.

   ^29Wij hebben Moabs hovaardij gehoord (hij is zeer hovaardig), zijn
   trotsheid, en zijn hovaardij, en zijn hoogmoed, en zijns harten
   hoogmoed.

   ^30Ik ken zijn verbolgenheid, spreekt de HEERE, maar niet alzo; zijn
   grendelen doen het zo niet.

   ^31Daarom zal Ik over Moab huilen, ja, om gans Moab zal Ik krijten;
   over de lieden van Kir-heres zal men zuchten.

   ^32Boven het geween van Jaezer zal Ik u bewenen, gij wijnstok van
   Sibma! uw wijnranken zijn over zee gegaan, zij hebben gereikt tot aan
   Jaezers zee; maar de verstoorder isgevallen op uw zomervruchten en op
   uw wijnoogst;

   ^33Zodat de blijdschap en verheuging uit het vruchtbare veld, namelijk
   uit Moabs land, weggenomen is; want Ik heb den wijn doen ophouden uit
   de kuipen; men zal geen druiventreden met vreugdegeschrei; het
   vreugdegeschrei zal geen vreugdegeschrei zijn.

   ^34Vanwege Hesbons gekrijt tot Eleale toe, tot Jahaz toe, hebben zij
   hun stem verheven, van Zoar tot aan Horonaim, die driejarige vaarze;
   want ook de wateren van Nimrim zullen totverwoestingen worden.

   ^35En Ik zal in Moab doen ophouden, spreekt de HEERE, dien, die op de
   hoogte offert, en die zijn goden rookt.

   ^36Daarom zal Mijn hart over Moab getier maken als de fluiten; ook zal
   Mijn hart over de lieden van Kir-heres getier maken als de fluiten,
   omdat het overschot, dat hij gemaakt had, verloren is.

   ^37Want alle hoofden zijn kaal, en alle baarden afgekort; op alle
   handen zijn insnijdingen, en op de lenden is een zak.

   ^38Op alle daken van Moab, en op al haar straten is overal misbaar;
   want Ik heb Moab verbroken als een vat, waar men geen lust aan heeft,
   spreekt de HEERE.

   ^39Hoe is hij verslagen! zij huilen; hoe heeft Moab den nek met
   schaamte gewend! Alzo zal Moab allen, die rondom hem zijn, tot
   belaching en tot een ontzetting worden.

   ^40Want zo zegt de HEERE: Ziet, hij zal snel vliegen als een arend, en
   hij zal zijn vleugelen over Moab uitbreiden.

   ^41Elk een der steden is gewonnen, en elk een der vastigheden is
   ingenomen; en het hart van Moabs helden zal te dien dage wezen, als het
   hart ener vrouw, die in nood is.

   ^42Want Moab zal verdelgd worden, dat hij geen volk zij, omdat hij zich
   groot gemaakt heeft tegen den HEERE.

   ^43De vreze, en de kuil, en de strik, over u, gij inwoner van Moab!
   spreekt de HEERE.

   ^44Die van de vreze ontvliedt, zal in den kuil vallen, en die uit den
   kuil opkomt, zal in den strik gevangen worden; want Ik zal over haar,
   over Moab, het jaar van hunlieder bezoekingbrengen, spreekt de HEERE.

   ^45Die voor des vijands macht vluchtten, bleven staan in de schaduw van
   Hesbon; maar een vuur is uitgegaan van Hesbon, en een vlam van tussen
   Sihon, en heeft de hoeken vanMoab en den schedel der kinderen van het
   gedruis verteerd.

   ^46Wee u, Moab! het volk van Kamos is verloren; want uw zonen zijn
   weggenomen in gevangenis; ook zijn uw dochters in gevangenis.

   ^47Maar in het laatste der dagen, zal Ik Moabs gevangenis wenden,
   spreekt de HEERE. Tot hiertoe is Moabs oordeel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 49

   ^1Tegen de kinderen Ammons zegt de HEERE alzo: Heeft dan Israel geen
   kinderen? Heeft hij geen erfgenaam? Waarom is dan Malcham erfgenaam van
   Gad, en waarom woontzijn volk in deszelfs steden?

   ^2Daarom ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik over Rabba der
   kinderen Ammons een krijgsgeschrei zal doen horen, en zij zal tot een
   woesten hoop worden, en haaronderhorige plaatsen zullen met vuur
   aangestoken worden; en Israel zal erven degenen, die hem geerfd hadden,
   zegt de HEERE.

   ^3Huil, o Hesbon! want Ai is verstoord; krijt, gij dochteren van Rabba,
   gordt zakken aan, drijft misbaar, en loopt om bij de tuinen; want
   Malcham zal wandelen in gevangenis, zijnpriesteren en zijn vorsten te
   zamen.

   ^4Wat roemt gij op uw dalen? Uw dal is weggevloten, gij afkerige
   dochter! die op haar schatten vertrouwt, zeggende: Wie zou tegen mij
   komen?

   ^5Ziet, Ik zal vreze over u brengen, spreekt de HEERE, de HEERE der
   heirscharen, van allen, die rondom u zijn, en gijlieden zult, een
   iegelijk voor zich henen, uitgedreven worden, en niemand zal den
   omdolende vergaderen.

   ^6Maar daarna zal Ik de gevangenis der kinderen Ammons wenden, spreekt
   de HEERE.

   ^7Tegen Edom zegt de HEERE der heirscharen alzo: Is er dan geen
   wijsheid meer te Theman? Is de raad vergaan van de verstandigen? Is
   hunlieder wijsheid onnut geworden?

   ^8Vliedt, wendt u, woont in diepe plaatsen, gij inwoners van Dedan!
   want Ik heb Ezau's verderf over hem gebracht, den tijd, dat Ik hem
   bezocht heb.

   ^9Zo er wijnlezers tot u gekomen waren, zouden zij niet een nalezing
   hebben overgelaten? Zo er dieven bij nacht gekomen waren, zouden zij
   niet verdorven hebben zoveel hungenoeg ware?

   ^10Maar Ik heb Ezau ontbloot, Ik heb zijn verborgene plaatsen ontdekt,
   dat hij zich niet zal kunnen versteken; zijn zaad is verstoord, ook
   zijn broeders, en zijn naburen, en hij is er nietmeer.

   ^11Laat uw wezen achter, en Ik zal hen in het leven behouden, en laat
   uw weduwen op Mij vertrouwen.

   ^12Want zo zegt de HEERE: Ziet, degenen, welker oordeel het niet is den
   beker te drinken, zullen ganselijk drinken; en zoudt gij enigszins
   onschuldig gehouden worden? Gij zultniet onschuldig worden gehouden,
   maar gij zult ganselijk drinken.

   ^13Want Ik heb bij Mijzelven gezworen, spreekt de HEERE, dat Bozra
   worden zal tot een ontzetting, tot een smaadheid, tot een woestheid, en
   tot een vloek; en al haar steden zullenworden tot eeuwige woestheden.

   ^14Ik heb een gerucht gehoord van den HEERE, en er is een gezant
   geschikt onder de heidenen, om te zeggen: Vergadert u, en komt aan
   tegen haar, en maakt u op ten strijde.

   ^15Want zie, Ik heb u klein gemaakt onder de heidenen, veracht onder de
   mensen.

   ^16Uw schrikkelijkheid heeft u bedrogen, en de trotsheid uws harten,
   gij, die woont in de kloven der steenrotsen, die u houdt op de hoogte
   der heuvelen! Al zoudt gij uw nest zo hoogmaken als de arend, zo zal Ik
   u van daar nederstoten, spreekt de HEERE.

   ^17Alzo zal Edom worden tot een ontzetting; al wie voorbij haar gaat,
   zal zich ontzetten, en fluiten over al haar plagen.

   ^18Gelijk de omkering van Sodom en Gomorra en haar naburen, zal het
   zijn, zegt de HEERE; niemand zal daar wonen, en geen mensenkind daarin
   verkeren.

   ^19Ziet, gelijk een leeuw van de verheffing der Jordaan, zal hij
   opkomen tegen de sterke woning; want Ik zal hem in een ogenblik daaruit
   doen lopen; en wie daartoe verkoren is, dien zal Ik tegen haar
   bestellen; want wie is Mij gelijk, en wie zou Mij dagvaarden, en wie is
   die herder, die voor Mijn aangezicht bestaan zou?

   ^20Daarom hoort des HEEREN raadslag, dien Hij over Edom heeft
   beraadslaagd, en Zijn gedachten, die Hij gedacht heeft over de inwoners
   van Theman: Zo de geringsten van dekudde hen niet zullen nedertrekken!
   Indien hij hunlieder woning niet boven hen zal verwoesten!

   ^21De aarde heeft gebeefd van het geluid huns vals, van het gekrijt,
   welks geluid gehoord is bij de Schelfzee.

   ^22Ziet, hij zal opkomen en snel vliegen, als een arend, en zijn
   vleugelen over Bozra uitbreiden; en het hart van Edoms helden zal te
   dien dage wezen, als het hart ener vrouw, die innood is.

   ^23Tegen Damaskus. Beschaamd is Hamath en Arpad; omdat zij een boos
   gerucht gehoord hebben, zijn zij gesmolten; bij de zee is bekommernis,
   men kan er niet rusten.

   ^24Damaskus is slap geworden, zij heeft zich gewend, om te vluchten, en
   siddering heeft haar aangegrepen; benauwdheid en smarten als van een
   barende vrouw hebben haarbevangen;

   ^25Hoe is de beroemde stad niet gelaten, de stad Mijner vrolijkheid!

   ^26Daarom zullen haar jongelingen vallen op haar straten; en al haar
   krijgslieden zullen te dien dage nedergehouwen worden, spreekt de HEERE
   der heirscharen.

   ^27En Ik zal een vuur aansteken in den muur van Damaskus, en het zal
   Benhadads paleizen verteren.

   ^28Tegen Kedar, en tegen de koninkrijken van Hazor, die Nebukadrezar,
   de koning van Babel, sloeg, zegt de HEERE alzo: Maakt u op, trekt op
   tegen Kedar, en verstoort de kinderenvan het oosten.

   ^29Zij zullen hun tenten en hun kudden nemen, hun gordijnen en al hun
   gereedschap, en hun kemelen voor zich wegnemen; en zij zullen tegen hen
   uitroepen: Schrik van rondom!

   ^30Vliedt, zwerft fluks henen weg, woont in diepe plaatsen, gij
   inwoners van Hazor! spreekt de HEERE; want Nebukadrezar, de koning van
   Babel, heeft een raadslag tegen uliedenberaadslaagd, en een gedachte
   tegen hen gedacht.

   ^31Maakt u op, trekt op tegen het volk, dat rust heeft, dat in
   zekerheid woont, spreekt de HEERE; dat geen deuren noch grendel heeft,
   die alleen wonen.

   ^32En hun kemelen zullen ten roof zijn, en de menigte van hun vee zal
   ten buit zijn; en Ik zal hen verstrooien in alle winden, te weten
   degenen, die aan de hoeken afgekort zijn; en Ikzal hunlieder verderf
   van al zijn zijden aanbrengen, spreekt de HEERE.

   ^33En Hazor zal worden tot een drakenwoning, een verwoesting tot in
   eeuwigheid; niemand zal daar wonen, en geen mensenkind daarin verkeren.

   ^34Het woord des HEEREN, dat tot den profeet Jeremia geschied is tegen
   Elam, in het begin des koninkrijks van Zedekia, den koning van Juda,
   zeggende:

   ^35Zo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal verbreken Elams boog,
   het voornaamste van hunlieder geweld.

   ^36En Ik zal de vier winden uit de vier hoeken des hemels over Elam
   aanbrengen, en zal hen in al diezelve winden verstrooien; en er zal
   geen volk zijn, waarhenen Elamsverdrevenen niet zullen komen.

   ^37En Ik zal Elam versaagd maken voor het aangezicht hunner vijanden,
   en voor het aangezicht dergenen, die hun ziel zoeken, en zal een kwaad
   over hen brengen, de hittigheidMijns toorns, spreekt de HEERE; en Ik
   zal het zwaard achter hen zenden, totdat Ik hen verteerd zal hebben.

   ^38En Ik zal Mijn troon in Elam stellen; en zal den koning en de
   vorsten van daar vernielen, spreekt de HEERE;

   ^39Maar het zal geschieden in het laatste der dagen, dat Ik Elams
   gevangenis wenden zal, spreekt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 50

   ^1Het woord, dat de HEERE gesproken heeft tegen Babel, tegen het land
   der Chaldeen, door den dienst van den profeet Jeremia.

   ^2Verkondigt onder de heidenen, en doet horen, en werpt een banier op,
   laat horen, verbergt het niet; zegt: Babel is ingenomen, Bel is
   beschaamd, Merodach is verpletterd, haarafgoden zijn beschaamd, haar
   drekgoden zijn verpletterd!

   ^3Want een volk komt tegen haar op van het noorden; dat zal haar land
   zetten in verwoesting, dat er geen inwoner in zal zijn; van de mensen
   aan tot de beesten toe zijn zijweggezworven, doorgegaan!

   ^4In dezelve dagen en ter zelver tijd, spreekt de HEERE, zullen de
   kinderen Israels komen, zij en de kinderen van Juda te zamen;
   wandelende en wenende zullen zij henengaan, enden HEERE, hun God,
   zoeken.

   ^5Zij zullen naar Sion vragen; op den weg herwaarts zullen hun
   aangezichten zijn; zij zullen komen en den HEERE toegevoegd worden, met
   een eeuwig verbond, dat niet zalworden vergeten.

   ^6Mijn volk waren verloren schapen, hun herders hadden hen verleid, zij
   hadden hen gevoerd naar de bergen, zij gingen van berg tot heuvel, zij
   vergaten hun legering.

   ^7Allen, die hen vonden, aten hen op, en hun wederpartijders zeiden:
   Wij zullen geen schuld hebben; daarom dat zij gezondigd hebben tegen
   den HEERE, in de woning dergerechtigheid, ja, tegen den HEERE, de
   Verwachting hunner vaderen.

   ^8Vliedt weg uit het midden van Babel, en gaat uit der Chaldeen land;
   en weest als de bokken voor de kudde henen.

   ^9Want ziet, Ik zal een verzameling van grote volken uit het land van
   het noorden verwekken, en tegen Babel opbrengen; die zullen zich tegen
   haar rusten; van daar zal zijingenomen worden; hun pijlen zullen zijn
   als eens kloeken helds, geen zal ledig wederkeren.

   ^10En Chaldea zal ten roof zijn; allen, die het beroven, zullen
   verzadigd worden, spreekt de HEERE.

   ^11Omdat gij u verblijd hebt, omdat gij van vreugde hebt opgesprongen,
   gij plunderaars Mijner erfenis! omdat gij geil geworden zijt als een
   grazige vaars, en hebt gebriest als desterke paarden;

   ^12Zo is uw moeder zeer beschaamd; die u gebaard heeft, is schaamrood
   geworden; ziet, zij is geworden de achterste der heidenen, een
   woestijn, dorheid en wildernis.

   ^13Vanwege de verbolgenheid des HEEREN zal zij niet bewoond worden,
   maar zij zal geheel een verwoesting worden; al wie aan Babel
   voorbijgaat, zal zich ontzetten, en fluitenover al haar plagen.

   ^14Rust u tegen Babel rondom, gij allen, die den boog spant! schiet in
   haar, en spaart de pijlen niet; want zij heeft tegen den HEERE
   gezondigd.

   ^15Juicht over haar rondom, zij heeft haar hand gegeven; haar
   fondamenten zijn gevallen, haar muren zijn afgebroken; want dat is des
   HEEREN wraak, wreekt u aan haar, doethaar, gelijk als zij gedaan heeft!

   ^16Roeit uit van Babel den zaaier, en dien, die de sikkel handelt in
   den oogsttijd; laat hen vanwege het verdrukkende zwaard, zich keren,
   een iegelijk tot zijn volk, en vlieden, eeniegelijk naar zijn land.

   ^17Israel is een verbijsterd lam, dat de leeuwen verjaagd hebben; de
   eerste, die hem heeft opgegeten, was de koning van Assur, en deze de
   laatste, Nebukadrezar, de koning vanBabel, heeft hem de beenderen
   verbrijzeld.

   ^18Daarom, zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik
   zal bezoeking doen over den koning van Babel en over zijn land, gelijk
   als Ik bezoeking gedaan heb over denkoning van Assur.

   ^19En Ik zal Israel weder tot zijn woning brengen, en hij zal weiden op
   den Karmel en op den Basan; en zijn ziel zal op het gebergte van Efraim
   en Gilead verzadigd worden.

   ^20In die dagen en te dier tijd, spreekt de HEERE, zal Israels
   ongerechtigheid gezocht worden, maar zij zal er niet zijn, en de zonden
   van Juda, maar zullen niet gevonden worden;want Ik zal ze dengenen
   vergeven, die Ik zal doen overblijven.

   ^21Tegen het land Merathaim, trek tegen hetzelve op, en tegen de
   inwoners van Pekod; verwoest en verban achter hen, spreekt de HEERE, en
   doe naar alles, wat Ik u gebodenheb.

   ^22Er is een krijgsgeschrei in het land, en een grote breuk.

   ^23Hoe is de hamer der ganse aarde zo afgehouwen en verbroken! Hoe is
   Babel geworden tot een ontzetting onder de heidenen.

   ^24Ik heb u een strik gesteld, dies zijt gij ook gevangen, o Babel! dat
   gij het niet wist; gij zijt gevonden, en ook gegrepen, omdat gij u
   tegen den HEERE in strijd gemengd hebt.

   ^25De HEERE heeft Zijn schatkamer opengedaan, en de instrumenten Zijner
   gramschap voortgebracht; want dat is een werk van den HEERE, den HEERE
   der heirscharen, in hetland der Chaldeen.

   ^26Komt aan tegen haar van het uiterste, opent haar schuren, vertreedt
   haar als korenhopen, en verbant ze; laat ze geen overblijfsel hebben.

   ^27Doodt met het zwaard al haar varren, laat ze afgaan ter slachting;
   wee over hen, want hun dag is gekomen, de tijd hunner bezoeking!

   ^28Er is een stem der gevluchten en ontkomenen uit het land van Babel,
   om in Sion te verkondigen de wraak des HEEREN, onzes Gods, de wraak
   Zijns tempels.

   ^29Laat u horen tegen Babel, gij schutters! gij allen, die den boog
   spant! legert u tegen haar rondom, laat niemand van hen ontkomen;
   vergeldt haar naar haar werk, doet haar naaralles, wat zij gedaan
   heeft; want zij heeft trotselijk gehandeld tegen den HEERE, tegen den
   Heilige Israels.

   ^30Daarom zullen haar jongelingen vallen op haar straten, en al haar
   krijgslieden te dien dage uitgeroeid worden, spreekt de HEERE.

   ^31Ziet, Ik wil aan u, gij trotse! spreekt de HEERE, de HEERE der
   heirscharen; want uw dag is gekomen, de tijd, dat Ik u bezoeken zal.

   ^32Dan zal de trotse aanstoten en vallen, en er zal niemand zijn, die
   hem opricht; ja, Ik zal een vuur aansteken in zijn steden, dat zal alle
   plaatsen rondom hem verteren.

   ^33Zo zegt de HEERE der heirscharen: De kinderen Israels en de kinderen
   van Juda zijn te zamen verdrukt geweest; en allen, die hen gevangen
   hadden, hebben hen vastgehouden; zij hebben hen geweigerd los te laten.

   ^34Maar hun Verlosser is sterk, HEERE der heirscharen is Zijn Naam; Hij
   zal hun twist zekerlijk twisten, opdat Hij het land in rust brenge,
   maar de inwoners van Babel beroere.

   ^35Het zwaard zal zijn over de Chaldeen, spreekt de HEERE; en over de
   inwoners van Babel, en over haar vorsten, en over haar wijzen.

   ^36Het zwaard zal zijn over de leugenaars, dat zij zot worden; het
   zwaard zal zijn over haar helden, dat zij versagen;

   ^37Het zwaard zal zijn over zijn paarden en over zijn wagenen, en over
   den gansen gemengden hoop, die in het midden van hen is, dat zij tot
   wijven worden; het zwaard zal zijn overhaar schatten, dat zij
   geplunderd worden.

   ^38Droogte zal zijn over haar wateren, dat zij uitdrogen; want het is
   een land van gesneden beelden, en zij razen naar de schrikkelijke
   afgoden.

   ^39Daarom zo zullen de wilde dieren der woestijnen met de wilde dieren
   der eilanden daarin wonen; ook zullen de jonge struisen daarin wonen;
   en men zal er geen verblijf meerhebben in eeuwigheid, en zij zal niet
   bewoond worden van geslacht tot geslacht.

   ^40Gelijk God Sodom en Gomorra en haar naburen heeft omgekeerd, spreekt
   de HEERE, alzo zal niemand aldaar wonen, en geen mensenkind in haar
   verkeren.

   ^41Ziet, daar komt een volk uit het noorden; en een grote natie, en
   geweldige koningen zullen van de zijden der aarde opgewekt worden.

   ^42Boog en spies zullen zij voeren; wreed zijn zij, en zullen niet
   barmhartig zijn; hun stem zal bruisen als de zee, en op paarden zullen
   zij rijden; het is toegerust als een man tenoorlog, tegen u, o dochter
   van Babel!

   ^43De koning van Babel heeft hunlieder gerucht gehoord, en zijn handen
   zijn slap geworden; benauwdheid heeft hem aangegrepen, weedom als van
   een barende vrouw.

   ^44Ziet, gelijk een leeuw van de verheffing der Jordaan, zal hij
   opkomen tegen de sterke woning; want Ik zal hen in een ogenblik daaruit
   doen lopen; en wie daartoe verkoren is, dienzal Ik tegen haar
   bestellen; want wie is Mij gelijk, en wie zou Mij dagvaarden? En wie is
   de herder, die voor Mijn aangezicht bestaan zou?

   ^45Daarom hoort den raadslag des HEEREN, dien Hij over Babel heeft
   beraadslaagd, en Zijn gedachten, die Hij gedacht heeft over het land
   der Chaldeen: Zo de geringsten van dekudde hen niet zullen
   nedertrekken! Zo hij de woning boven hen niet zal verwoesten!

   ^46De aarde is bevende geworden van het geluid der inneming van Babel,
   en het gekrijt is gehoord onder de volken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 51

   ^1Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal een verdervenden wind opwekken tegen
   Babel, en tegen degenen, die daar wonen in het hart van degenen, die
   tegen Mij opstaan.

   ^2En Ik zal Babel wanners toeschikken, die haar wannen, en haar land
   uitledigen zullen; want zij zullen ten dage des kwaads van rondom tegen
   haar zijn.

   ^3De schutter spanne zijn boog tegen dien, die spant, en tegen dien,
   die zich verheft in zijn pantsier; en verschoont haar jongelingen niet,
   verbant al haar heir;

   ^4Dat de verslagenen liggen in het land der Chaldeen, en de
   doorstokenen op haar straten.

   ^5Want Israel of Juda zal niet in weduwschap gelaten worden van zijn
   God, van den HEERE der heirscharen (hoewel hunlieder land vol van
   schuld is), van den Heilige Israels.

   ^6Vliedt uit het midden van Babel, en redt, een iegelijk zijn ziel;
   wordt niet uitgeroeid in haar ongerechtigheid; want dit is de tijd der
   wraak des HEEREN, Die haar de verdienstebetaalt.

   ^7Babel was een gouden beker in de hand des HEEREN, die de ganse aarde
   dronken maakte; de volken hebben van haar wijn gedronken, daarom zijn
   de volken dol geworden.

   ^8Schielijk is Babel gevallen en verbroken; huilt over haar, neemt
   balsem tot haar pijn, misschien zal zij genezen worden.

   ^9Wij hebben Babel gemeesterd, maar zij is niet genezen; verlaat haar
   dan, en laat ons een iegelijk in zijn land trekken; want haar oordeel
   reikt tot aan den hemel, en is verheventot aan de bovenste wolken.

   ^10De HEERE heeft onze gerechtigheden hervoor gebracht; komt en laat
   ons te Sion het werk des HEEREN, onzes Gods, vertellen!

   ^11Zuivert de pijlen, rust de schilden volkomenlijk toe; de HEERE heeft
   den geest der koningen van Medie opgewekt; want Zijn voornemen is tegen
   Babel, dat Hij haar verderve;want dit is de wraak des HEEREN, de wraak
   Zijns tempels.

   ^12Verheft de banier op de muren van Babel, versterkt de wacht, stelt
   wachters, bereidt de lagen; want gelijk de HEERE heeft voorgenomen,
   alzo heeft Hij gedaan, wat Hij over deinwoners van Babel gesproken
   heeft.

   ^13Gij, die aan vele wateren woont, die machtig zijt van schatten! uw
   einde is gekomen, de maat uwer gierigheid.

   ^14De HEERE der heirscharen heeft gezworen bij Zijn ziel: Ofschoon Ik u
   met mensen als met kevers vervuld heb, nochtans zullen zij elkander een
   vreugdegeschrei over utoeroepen!

   ^15Die de aarde gemaakt heeft door Zijn kracht, Die de wereld bereid
   heeft door Zijn wijsheid, en den hemel uitgebreid door Zijn verstand;

   ^16Als Hij Zijn stem geeft, zo is er een gedruis van wateren in den
   hemel, en Hij doet de dampen opklimmen van het einde der aarde; Hij
   maakt de bliksemen met den regen, endoet den wind voortkomen uit Zijn
   schatkameren.

   ^17Een ieder mens is onvernuftig geworden, zodat hij geen wetenschap
   heeft; een ieder goudsmid is beschaamd van het gesneden beeld; want
   zijn gegoten beeld is leugen, en eris geen geest in hen.

   ^18Ijdelheid zijn zij, een werk van verleidingen; ten tijde hunner
   bezoeking zullen zij vergaan.

   ^19Jakobs deel is niet gelijk die; want Hij is de Formeerder van alles,
   en Israel is de roede Zijner erfenis; HEERE der heirscharen is Zijn
   Naam.

   ^20Gij zijt Mij een voorhamer, en krijgswapenen; en door u zal Ik
   volken in stukken slaan, en door u zal Ik koninkrijken verderven.

   ^21En door u zal Ik in stukken slaan het paard en zijn ruiter; en door
   u zal Ik in stukken slaan den wagen en zijn ruiter.

   ^22En door u zal Ik in stukken slaan den man en de vrouw; en door u zal
   Ik in stukken slaan den oude en den jonge; en door u zal Ik in stukken
   slaan den jongeling en de jonkvrouw.

   ^23En door u zal Ik in stukken slaan den herder en zijn kudde; en door
   u zal Ik in stukken slaan den akkerman en zijn juk ossen; en door u zal
   Ik in stukken slaan landvoogden enoverheden.

   ^24Maar Ik zal Babel en allen inwoneren van Chaldea vergelden al hun
   boosheid, die zij gedaan hebben aan Sion, voor ulieder ogen, spreekt de
   HEERE.

   ^25Ziet, Ik wil aan u, gij verdervende berg! spreekt de HEERE, gij, die
   de ganse aarde verderft, en Ik zal Mijn hand tegen u uitstrekken, en u
   van de steenrotsen afwentelen, en zal ustellen tot een berg des brands.

   ^26En zij zullen uit u geen steen nemen tot een hoek, ook geen steen
   tot fondamenten; want gij zult tot eeuwige woestheden zijn, spreekt de
   HEERE.

   ^27Verheft de banier in het land, blaast de bazuin onder de heidenen,
   heiligt de heidenen tegen haar, roept tegen haar bijeen de koninkrijken
   van Ararat, Minni en Askenaz; bestelteen krijgsoverste tegen haar,
   brengt paarden opwaarts, als ruige kevers!

   ^28Heiligt tegen haar de heidenen, de koningen van Medie, haar
   landvoogden en al haar overheden, ja, het ganse land harer
   heerschappij.

   ^29Dan zal het land beven en pijn lijden; want elk een van des HEEREN
   gedachten staat vast tegen Babel, om Babels land te stellen tot een
   verwoesting, dat er geen inwoner zij.

   ^30Babels helden hebben opgehouden te strijden, zij zijn gebleven in de
   vestingen, hun macht is bezweken, zij zijn tot wijven geworden; zij
   hebben hun woningen aangestoken, hungrendels zijn verbroken.

   ^31De loper zal den loper tegemoet lopen, en de kondschapper den
   kondschapper tegemoet, om den koning van Babel bekend te maken, dat
   zijn stad van het einde is ingenomen;

   ^32En dat de veren ingenomen, en de rietpoelen met vuur verbrand zijn;
   en dat de krijgslieden verbaasd zijn.

   ^33Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: De dochter
   van Babel is als een dorsvloer, het is tijd, dat men ze trede; nog een
   weinig, dan zal haar de tijd des oogstesoverkomen.

   ^34Nebukadrezar, de koning van Babel, heeft mij opgegeten, hij heeft
   mij verpletterd, hij heeft mij gesteld als een ledig vat, hij heeft mij
   verslonden als een draak, hij heeft zijn balggevuld van mijn
   lekkernijen; hij heeft mij verdreven.

   ^35Het geweld, dat mij en mijn vlees is aangedaan, zij op Babel! zegge
   de inwoneres van Sion; en mijn bloed zij op de inwoners van Chaldea!
   zegge Jeruzalem.

   ^36Daarom, zo zegt de HEERE: Ziet, Ik zal uw twist twisten, en uw wraak
   wreken; en Ik zal haar zee droog maken, en haar springader opdrogen.

   ^37En Babel zal worden tot steen hopen, een woning der draken, een
   ontzetting en aanfluiting, dat er geen inwoner zij.

   ^38Zij zullen te zamen brullen als jonge leeuwen, briesen als
   leeuwenwelpen.

   ^39Als zij verhit zijn, zal Ik hun drank opzetten, en zal hen dronken
   maken, opdat zij opspringen; maar zij zullen een eeuwigen slaap slapen,
   en niet opwaken, spreekt de HEERE.

   ^40Ik zal hen afvoeren als lammeren om te slachten, als rammen met
   bokken.

   ^41Hoe is Sesach zo veroverd, en de roem der ganse aarde ingenomen! Hoe
   is Babel geworden tot een ontzetting onder de heidenen!

   ^42Een zee is over Babel gerezen, door de veelheid harer golven is zij
   bedekt.

   ^43Haar steden zijn geworden tot verwoesting, een dor land en
   wildernis; een land, waarin niemand woont, en waar geen mensenkind
   doorgaat.

   ^44En Ik zal bezoeking doen over Bel te Babel, en Ik zal uit zijn muil
   uithalen, wat hij verslonden heeft; en de heidenen zullen niet meer tot
   hem toevloeien, want ook Babels muur isgevallen.

   ^45Gaat uit, Mijn volk, uit het midden van haar, en redt een iegelijk
   zijn ziel, vanwege de hittigheid van den toorn des HEEREN.

   ^46En opdat ulieder hart misschien niet week worde, en gij vreest van
   het gerucht, dat gehoord zal worden in het land; want er zal een
   gerucht komen in het ene jaar, en daarna eengerucht in het andere jaar;
   en er zal geweld zijn in het land, heer over heer.

   ^47Daarom ziet, de dagen komen, dat Ik bezoeking zal doen over de
   gesneden beelden van Babel; en haar ganse land zal beschaamd worden, en
   al haar verslagenen zullen in hetmidden van haar liggen.

   ^48En de hemel en de aarde, mitsgaders al wat daarin is, zullen juichen
   over Babel; want van het noorden zullen haar de verstoorders aankomen,
   spreekt de HEERE.

   ^49Gelijk Babel geweest is tot een val der verslagenen van Israel, alzo
   zullen te Babel de verslagenen des gansen lands vallen.

   ^50Gij ontkomenen van het zwaard, gaat weg, en blijft niet staan;
   gedenkt des HEEREN van verre, en laat Jeruzalem in ulieder hart
   opkomen.

   ^51Gij moogt zeggen: Wij zijn beschaamd geworden, want wij hebben
   versmaadheid gehoord, schaamroodheid heeft ons aangezicht bedekt; omdat
   uitlandsen over deheiligdommen van des HEEREN huis gekomen zijn;

   ^52Daarom ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik bezoeking doen
   zal over haar gesneden beelden; en de dodelijk verwonde zal kermen in
   haar ganse land.

   ^53Al klom Babel ten hemel op, en al maakte zij vast de hoogte harer
   sterkte, zo zullen haar toch verstoorders van Mij overkomen, spreekt de
   HEERE.

   ^54Er is een stem des gekrijts uit Babel, en een grote breuk uit het
   land der Chaldeen.

   ^55Want de HEERE verstoort Babel, en zal de grootse stem uit haar doen
   vergaan; want hunlieder golven zullen bruisen als grote wateren; het
   geruis van hunlieder geluid zal zichverheffen.

   ^56Want de verstoorder komt over haar, over Babel, en haar helden
   zullen gevangen worden; hunlieder bogen zijn verbroken; want de HEERE,
   de God der vergelding, zal hunzekerlijk betalen.

   ^57En Ik zal haar vorsten, en haar wijzen, haar landvoogden, en haar
   overheden, en haar helden dronken maken; en zij zullen een eeuwigen
   slaap slapen, en niet opwaken, spreektde Koning, Wiens Naam is HEERE
   der heirscharen.

   ^58Zo zegt de HEERE der heirscharen: Die brede muur van Babel zal ten
   enenmale ontbloot worden, en haar hoge poorten zullen met vuur
   aangestoken worden; zodat de volkentevergeefs, en de natien ten vure
   zullen gearbeid hebben, dat zij mat worden.

   ^59Het woord, dat de profeet Jeremia beval aan Seraja, den zoon van
   Nerija, den zoon van Machseja, als hij van Zedekia, den koning van
   Juda, naar Babel toog, in het vierde jaarzijner regering; en Seraja was
   een vreemdzaam vorst.

   ^60Jeremia nu schreef al het kwaad, dat over Babel komen zou, in een
   boek, te weten al deze woorden, die tegen Babel geschreven zijn.

   ^61En Jeremia zeide tot Seraja: Als gij te Babel komt, zo zult gij zien
   en lezen al deze woorden;

   ^62En gij zult zeggen: O HEERE, Gij hebt over deze plaats gesproken,
   dat Gij ze zult uitroeien, zodat er geen inwoner in zij, van den mens
   tot op het beest, maar dat zij worden zal toteeuwige woestheden.

   ^63En het zal geschieden, als gij geeindigd zult hebben dit boek te
   lezen, dan zult gij een steen daaraan binden, en werpen het in het
   midden van den Frath;

   ^64En zult zeggen: Alzo zal Babel zinken, en niet weder opkomen,
   vanwege het kwaad, dat Ik over haar zal brengen, en zij zullen mat
   worden. Tot hiertoe zijn de woorden vanJeremia.
     __________________________________________________________________

  Chapter 52

   ^1Zedekia was een en twintig jaren oud, als hij koning werd, en hij
   regeerde elf jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Hamutal,
   een dochter van Jeremia, van Libna.

   ^2En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, naar alles, wat
   Jojakim gedaan had.

   ^3Want het geschiedde, om den toorn des HEEREN tegen Jeruzalem en Juda,
   totdat Hij hen van Zijn aangezicht weggeworpen had; en Zedekia
   rebelleerde tegen den koning vanBabel.

   ^4En het geschiedde in het negende jaar zijner regering, in de tiende
   maand, op den tienden der maand, dat Nebukadrezar, de koning van Babel,
   kwam tegen Jeruzalem, hij enzijn ganse heir, en zij legerden zich tegen
   haar, en zij bouwden tegen haar sterkten rondom.

   ^5Alzo kwam de stad in belegering, tot in het elfde jaar van den koning
   Zedekia.

   ^6In de vierde maand, op den negenden der maand, als de honger in de
   stad sterk werd, en het volk des lands geen brood had;

   ^7Toen werd de stad doorgebroken, en al de krijgslieden vloden, en
   trokken uit des nachts, uit de stad, door den weg der poort tussen de
   twee muren, die aan des konings hofwaren (de Chaldeen nu waren tegen de
   stad rondom), en zij togen door den weg des vlakken velds.

   ^8Doch het heir der Chaldeen jaagde den koning na, en zij achterhaalden
   Zedekia in de vlakke velden van Jericho; en al zijn heir werd van bij
   hem verstrooid.

   ^9Zij dan grepen den koning, en voerden hem opwaarts tot den koning van
   Babel naar Ribla, in het land van Hamath; die sprak oordelen tegen hem.

   ^10En de koning van Babel slachtte de zonen van Zedekia voor zijn ogen;
   en hij slachtte ook al de vorsten van Juda te Ribla.

   ^11En hij verblindde de ogen van Zedekia, en hij bond hem met twee
   koperen ketenen; alzo bracht hem de koning van Babel naar Babel, en
   stelde hem in het gevangenhuis, totden dag zijns doods toe.

   ^12Daarna, in de vijfde maand, op den tienden der maand (dit jaar was
   het negentiende jaar van den koning Nebukadrezar, den koning van
   Babel), als Nebuzaradan, de overste dertrawanten, die voor het
   aangezicht des konings van Babel stond, te Jeruzalem gekomen was;

   ^13Zo verbrandde hij het huis des HEEREN en het huis des konings;
   mitsgaders alle huizen van Jeruzalem en alle huizen der groten
   verbrandde hij met vuur.

   ^14En het ganse heir der Chaldeen, dat met den overste der trawanten
   was, brak alle muren van Jeruzalem rondom af.

   ^15Van de armsten nu des volks en het overige des volks, die in de stad
   overgelaten waren, en de afvalligen, die tot den koning van Babel
   gevallen waren, en het overige dermenigte, voerde Nebuzaradan, de
   overste der trawanten, gevankelijk weg.

   ^16Maar van de armsten des lands liet Nebuzaradan, de overste der
   trawanten, enigen over tot wijngaardeniers en tot akkerlieden.

   ^17Verder braken de Chaldeen de koperen pilaren, die in het huis des
   HEEREN waren, en de stellingen, en de koperen zee, die in het huis des
   HEEREN was; en zij voerden al hetkoper daarvan naar Babel.

   ^18Ook namen zij de potten en de schoffelen, en de gaffelen, en de
   sprengbekkens, en de rookschalen, en al de koperen vaten, waar men den
   dienst mede deed.

   ^19En de overste der trawanten nam weg de schalen, en de wierookvaten,
   en de sprengbekkens, en de potten, en de kandelaars, en de rookschalen,
   en de kroezen; wat geheelgoud, en wat geheel zilver was.

   ^20De twee pilaren, de ene zee, en de twaalf koperen runderen, die in
   de plaats der stellingen waren, die de koning Salomo voor het huis des
   HEEREN gemaakt had; het koperdaarvan, te weten van al deze vaten, was
   zonder gewicht.

   ^21Aangaande de pilaren, achttien ellen was de hoogte eens pilaars, en
   een draad van twaalf ellen omving hem; en zijn dikte was vier vingeren,
   en hij was hol.

   ^22En het kapiteel daarop was koper, en de hoogte des enen kapiteels
   was vijf ellen, en een net, en granaatappelen op het kapiteel rondom,
   alles koper; en dezen gelijk had deandere pilaar, met granaatappelen.

   ^23En de granaatappelen waren zes en negentig, gezet naar den wind;
   alle granaatappelen waren honderd, over het net rondom.

   ^24Ook nam de overste der trawanten Seraja, den hoofdpriester, en
   Zefanja, den tweeden priester, en de drie dorpelbewaarders.

   ^25En uit de stad nam hij een hoveling, die over de krijgslieden
   gesteld was, en zeven mannen uit degenen, die des konings aangezicht
   zagen, die in de stad gevonden werden, mitsgaders den oversten
   schrijver des heirs, die het volk des lands ten oorlog opschreef, en
   zestig mannen van het volk des lands, die in het midden der stad
   gevonden werden.

   ^26Als Nebuzaradan, de overste der trawanten, dezen genomen had, zo
   bracht hij hen tot den koning van Babel naar Ribla.

   ^27En de koning van Babel sloeg hen en doodde hen te Ribla, in het land
   van Hamath. Alzo werd Juda uit zijn land gevankelijk weggevoerd.

   ^28Dit is het volk, dat Nebukadrezar gevankelijk heeft weggevoerd; in
   het zevende jaar, drie duizend drie en twintig Joden;

   ^29In het achttiende jaar van Nebukadrezar, voerde hij gevankelijk weg
   achthonderd twee en dertig zielen uit Jeruzalem;

   ^30In het drie en twintigste jaar van Nebukadrezar voerde Nebuzaradan,
   de overste der trawanten, gevankelijk weg van de Joden zevenhonderd
   vijf en veertig zielen. Alle zielen zijnvier duizend en zeshonderd.

   ^31Het geschiedde daarna, in het zeven en dertigste jaar der
   gevankelijke wegvoering van Jojachin, den koning van Juda, in de
   twaalfde maand, op den vijf en twintigsten dermaand, dat Evilmerodach,
   de koning van Babel, in het eerste jaar zijns koninkrijks, het hoofd
   van Jojachin, den koning van Juda, verhief, en hem uit het gevangenhuis
   uitbracht.

   ^32En hij sprak vriendelijk met hem, en stelde zijn stoel boven den
   stoel der koningen, die bij hem te Babel waren.

   ^33En hij veranderde de klederen zijner gevangenis; en hij at
   geduriglijk brood voor zijn aangezicht, al de dagen zijns levens.
     __________________________________________________________________

Lamentations
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Aleph. Hoe zit die stad zo eenzaam, die vol volks was, zij is als een
   weduwe geworden, zij, die groot was onder de heidenen, een vorstin
   onder de landschappen, is cijnsbaargeworden.

   ^2Beth. Zij weent steeds des nachts, en haar tranen lopen over haar
   kinnebakken; zij heeft geen trooster onder al haar liefhebbers; al haar
   vrienden hebben trouwelooslijk met haargehandeld, zij zijn haar tot
   vijanden geworden.

   ^3Gimel. Juda is in gevangenis gegaan vanwege de ellende, en vanwege de
   veelheid der dienstbaarheid; zij woont onder de heidenen, zij vindt
   geen rust; al haar vervolgersachterhalen ze tussen de engten.

   ^4Daleth. De wegen Sions treuren, omdat niemand op het feest komt; al
   haar poorten zijn woest, haar priesters zuchten: haar jonkvrouwen zijn
   bedroefd, en zij zelve is in bitterheid.

   ^5He. Haar tegenpartijders zijn ten hoofd geworden, haar vijanden zijn
   gerust; omdat haar de HEERE bedroefd heeft, vanwege de veelheid harer
   overtredingen; haar kinderkensgaan henen in de gevangenis voor het
   aangezicht des tegenpartijders.

   ^6Vau. En van de dochter Sions is al haar sieraad weggegaan; haar
   vorsten zijn als de herten, die geen weide vinden, en zij gaan
   krachteloos henen voor het aangezicht desvervolgers.

   ^7Zain. Jeruzalem is, in de dagen harer ellende en harer veelvuldige
   ballingschap, indachtig aan al haar gewenste dingen, die zij van oude
   dagen af gehad heeft; dewijl haar volkdoor de hand des tegenpartijders
   valt, en zij geen helper heeft; de tegenpartijders zien haar aan, zij
   spotten met haar rustdagen.

   ^8Cheth. Jeruzalem heeft zwaarlijk gezondigd, daarom is zij als een
   afgezonderde vrouw geworden; allen, die haar eerden, achten haar
   onwaard, dewijl zij haar naaktheid gezienhebben; zij zucht ook, en zij
   is achterwaarts gekeerd.

   ^9Teth. Haar onreinheid is in haar zomen, zij heeft niet gedacht aan
   haar uiterste, daarom is zij wonderbaarlijk omlaag gedaald; zij heeft
   geen trooster. HEERE, zie mijn ellendeaan, want de vijand maakt zich
   groot.

   ^10Jod. De tegenpartijder heeft zijn hand aan al haar gewenste dingen
   uitgebreid; immers heeft zij aangezien, dat de heidenen in haar
   heiligdom gingen, waarvan Gij gebodenhadt, dat zij in Uw gemeente niet
   komen zouden.

   ^11Caph. Al haar volk zucht, brood zoekende, zij hebben hun gewenste
   dingen voor spijs gegeven, om de ziel te verkwikken. Zie, HEERE, en
   aanschouw, dat ik onwaard gewordenben.

   ^12Lamed. Gaat het ulieden niet aan, gij allen, die over weg gaat?
   Schouwt het aan en ziet, of er een smart zij gelijk mijn smart, die mij
   aangedaan is, waarmede de HEERE mijbedroefd heeft ten dage der
   hittigheid Zijns toorns.

   ^13Mem. Van de hoogte heeft Hij een vuur in mijn beenderen gezonden,
   waarover Hij geheerst heeft; Hij heeft voor mijn voeten een net
   uitgebreid, Hij heeft mij achterwaarts doenkeren, Hij heeft mij woest
   en ziek gemaakt den gansen dag.

   ^14Nun. Het juk mijner overtredingen is aangebonden door Zijn hand, zij
   zijn samengevlochten, zij zijn op mijn hals geklommen; Hij heeft mijn
   kracht doen vervallen; de HEEREheeft mij in hun handen gegeven, ik kan
   niet opstaan.

   ^15Samech. De Heere heeft al mijn sterken in het midden van mij
   vertreden; Hij heeft een bijeenkomst over mij uitgeroepen, om mijn
   jongelingen te verbreken; de Heere heeft dewijnpers der jonkvrouw, der
   dochter van Juda, getreden.

   ^16Ain. Om dezer dingen wille ween ik; mijn oog, mijn oog vliet af van
   water, omdat de trooster, die mijn ziel zou verkwikken, verre van mij
   is; mijn kinderen zijn verwoest, omdat devijand de overhand heeft.

   ^17Pe. Sion breidt haar handen uit, daar is geen trooster voor haar; de
   HEERE heeft van Jakob geboden, dat die rondom hem zijn, zijn
   tegenpartijders zouden zijn; Jeruzalem is alseen afgezonderde vrouw
   onder hen.

   ^18Tsade. De HEERE is rechtvaardig, want ik ben Zijn mond wederspannig
   geweest; hoort toch, alle gij volken, en ziet mijn smart; mijn
   jonkvrouwen en mijn jongelingen zijn in degevangenis gegaan.

   ^19Koph. Ik riep tot mijn liefhebbers, maar zij hebben mij bedrogen;
   mijn priesters en mijn oudsten hebben in de stad den geest gegeven, als
   zij spijze voor zich zochten, opdat zijhun ziel mochten verkwikken.

   ^20Resch. Aanzie, HEERE, want mij is bange; mijn ingewand is beroerd,
   mijn hart heeft zich omgekeerd in het binnenste van mij, want ik ben
   zeer wederspannig geweest; vanbuiten heeft mij het zwaard van kinderen
   beroofd, van binnen is als de dood.

   ^21Schin. Zij horen, dat ik zucht, maar ik heb geen trooster; al mijn
   vijanden horen mijn kwaad; en zij zijn vrolijk, dat Gij het gedaan
   hebt; als Gij den dag zult voortgebracht hebben, dien Gij uitgeroepen
   hebt, zo zullen zij zijn, gelijk ik ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Aleph. Hoe heeft de Heere de dochter Sions in Zijn toorn bewolkt? Hij
   heeft de heerlijkheid van Israel van den hemel op de aarde
   nedergeworpen; en Hij heeft aan de voetbankZijner voeten niet gedacht
   in den dag Zijns toorns.

   ^2Beth. De Heere heeft al de woningen Jakobs verslonden, en heeft ze
   niet verschoond; Hij heeft de vastigheden der dochter van Juda
   afgebroken in Zijn verbolgenheid, Hij heeftgemaakt, dat zij de aarde
   raken; Hij heeft het koninkrijk en deszelfs vorsten ontheiligd.

   ^3Gimel. Hij heeft, in ontsteking des toorns, den gehelen hoorn Israels
   afgehouwen; Hij heeft Zijn rechterhand achterwaarts getrokken, toen de
   vijand kwam, en Hij is tegen Jakobontstoken als een vlammend vuur, dat
   rondom verteert.

   ^4Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen als een vijand; Hij heeft zich
   met Zijn rechterhand gesteld als een tegenpartijder, dat Hij doodde al
   de begeerlijke dingen der ogen; Hijheeft Zijn grimmigheid in de tent
   der dochter Sions uitgestort als een vuur.

   ^5He. De Heere is geworden als een vijand; Hij heeft Israel verslonden,
   Hij heeft al haar paleizen verslonden. Hij heeft deszelfs vastigheden
   verdorven; en Hij heeft bij de dochtervan Juda het klagen en kermen
   vermenigvuldigd.

   ^6Vau. En Hij heeft Zijn hut met geweld afgerukt, als een hof, Hij
   heeft Zijn vergaderplaats verdorven; de HEERE heeft in Sion doen
   vergeten den hoogtijd en den sabbat, en Hijheeft in de gramschap Zijns
   toorns den koning en den priester smadelijk verworpen.

   ^7Zain. De Heere heeft Zijn altaar verstoten. Hij heeft Zijn heiligdom
   te niet gedaan, Hij heeft de muren harer paleizen in des vijands hand
   overgegeven; zij hebben in het huis desHEEREN een stem verheven als op
   den dag eens gezetten hoogtijds.

   ^8Cheth. De HEERE heeft gedacht te verderven den muur der dochter
   Sions; Hij heeft het richtsnoer daarover getogen, Hij heeft Zijn hand
   niet afgewend, dat Hij ze niet verslonde;en Hij heeft den voormuur en
   den muur te zamen treurig gemaakt, zij zijn verzwakt.

   ^9Teth. Haar poorten zijn in de aarde verzonken; Hij heeft haar
   grendelen verdorven en gebroken; haar koning en haar vorsten zijn onder
   de heidenen; er is geen wet; haar profetenvinden ook geen gezicht van
   den HEERE.

   ^10Jod. De oudsten der dochter Sions zitten op de aarde, zij zwijgen
   stil, zij werpen stof op hun hoofd, zij hebben zakken aangegord; de
   jonge dochters van Jeruzalem laten haarhoofd ter aarde hangen.

   ^11Caph. Mijn ogen zijn verteerd door tranen, mijn ingewand wordt
   beroerd; mijn lever is ter aarde uitgeschud, vanwege de breuk der
   dochter mijns volks; omdat het kind en dezuigeling op de straten der
   stad in onmacht zinken;

   ^12Lamed. Als zij tot hun moeders zeggen: Waar is koren en wijn, als
   zij op de straten der stad in onmacht zinken, als de verslagenen; als
   zich hun ziel uitschudt in den schoothunner moeders.

   ^13Mem. Wat getuigen zal ik u brengen, wat zal ik bij u vergelijken,
   gij dochter Jeruzalems? Wat zal ik bij u vergelijken, dat ik u trooste,
   gij jonkvrouw, dochter Sions, want uw breuk iszo groot als de zee, wie
   kan u helen?

   ^14Nun. Uw profeten hebben u ijdelheid en ongerijmdheid gezien, en zij
   hebben u uw ongerechtigheid niet geopenbaard, om uw gevangenis af te
   wenden, maar zij hebben voor ugezien ijdele lasten en uitstotingen.

   ^15Samech. Allen, die over weg gaan, klappen met de handen over u, zij
   fluiten en schudden hun hoofd over de dochter Jeruzalems, zeggende: Is
   dit die stad, waar men van zeide, dat zij volkomen van schoonheid was,
   een vreugde der ganse aarde?

   ^16Pe. Al uw vijanden sperren hun mond op over u, zij fluiten en
   knersen met de tanden, zij zeggen: Wij hebben haar verslonden; dit is
   immers de dag, dien wij verwacht hebben, wijhebben hem gevonden, wij
   hebben hem gezien.

   ^17Ain. De HEERE heeft gedaan, wat Hij gedacht had, Hij heeft Zijn
   woord vervuld, dat Hij bevolen had van oude dagen; Hij heeft afgebroken
   en niet gespaard; en Hij heeft denvijand over u verblijd, Hij heeft den
   hoorn uwer tegenpartijders verhoogd.

   ^18Tsade. Hun hart schreeuwde tot den Heere: O gij muur der dochter
   Sions, laat dag en nacht tranen afvlieten als een beek; geef uzelve
   geen rust, uw oogappel houde niet op!

   ^19Koph. Maak u op, maak geschrei des nachts in het begin der
   nachtwaken, stort uw hart uit voor het aangezicht des Heeren als water;
   hef uw handen tot Hem op voor de zieluwer kinderkens, die in onmacht
   gevallen zijn van honger, vooraan op alle straten.

   ^20Resch. Zie, HEERE, aanschouw toch, aan wien Gij alzo gedaan hebt;
   zullen dan de vrouwen haar vrucht eten, de kinderkens, die men op de
   handen draagt? Zullen dan deprofeet en de priester in het heiligdom des
   Heeren gedood worden?

   ^21Schin. De jongen en de ouden liggen op de aarde op de straten; mijn
   jonkvrouwen en mijn jongelingen zijn door het zwaard gevallen; Gij hebt
   ze in den dag Uws toorns gedood,Gij hebt ze geslacht en niet
   verschoond.

   ^22Thau. Gij hebt mijn verschrikkingen van rondom geroepen, als tot een
   dag eens gezetten hoogtijds; en er is niemand aan den dag des toorns
   des HEEREN ontkomen ofovergebleven; die ik op de handen gedragen en
   opgetogen heb, die heeft mijn vijand omgebracht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner
   verbolgenheid.

   ^2Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in
   het licht.

   ^3Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand
   den gansen dag veranderd.

   ^4Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn
   beenderen gebroken.

   ^5Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en
   moeite omringd.

   ^6Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over
   lang dood zijn.

   ^7Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij
   heeft mijn koperen boeien verzwaard.

   ^8Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn
   gebed.

   ^9Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij
   heeft mijn paden verkeerd.

   ^10Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen
   plaatsen.

   ^11Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken
   gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

   ^12Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als
   ten doel gesteld.

   ^13He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

   ^14He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den
   gansen dag.

   ^15He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem
   dronken gemaakt.

   ^16Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft
   mij in de as nedergedrukt.

   ^17Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het
   goede vergeten.

   ^18Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den
   HEERE.

   ^19Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den
   alsem en galle.

   ^20Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder
   in mij.

   ^21Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

   ^22Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet
   vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

   ^23Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

   ^24Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem
   hopen.

   ^25Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die
   Hem zoekt.

   ^26Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des
   HEEREN.

   ^27Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd
   draagt.

   ^28Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd
   heeft.

   ^29Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er
   verwachting.

   ^30Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van
   smaad.

   ^31Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

   ^32Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar
   de grootheid Zijner goedertierenheden.

   ^33Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

   ^34Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten
   verbrijzelt;

   ^35Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des
   Allerhoogsten;

   ^36Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de
   Heere niet zien?

   ^37Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

   ^38Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het
   goede?

   ^39Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn
   zonden.

   ^40Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons
   wederkeren tot den HEERE.

   ^41Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in
   den hemel, zeggende:

   ^42Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom
   hebt Gij niet gespaard.

   ^43Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij
   hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

   ^44Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed
   doorkwam.

   ^45Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in
   het midden der volken.

   ^46Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

   ^47Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de
   verbreking.

   ^48Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der
   dochter mijns volks.

   ^49Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

   ^50Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

   ^51Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren
   mijner stad.

   ^52Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een
   vogeltje dapperlijk gejaagd.

   ^53Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben
   een steen op mij geworpen.

   ^54Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben
   afgesneden!

   ^55Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

   ^56Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn
   zuchten, voor mijn roepen.

   ^57Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt
   gezegd: Vrees niet!

   ^58Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt
   mijn leven verlost.

   ^59Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan
   heeft, oordeel mijn rechtzaak.

   ^60Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

   ^61Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen
   mij;

   ^62Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten
   tegen mij den gansen dag.

   ^63Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

   ^64Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner
   handen.

   ^65Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

   ^66Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des
   HEEREN.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Aleph. Hoe is het goud zo verdonkerd, het goede fijne goud zo
   veranderd! Hoe zijn de stenen des heiligdoms vooraan op alle straten
   verworpen!

   ^2Beth. De kostelijke kinderen Sions, tegen fijn goud geschat, hoe zijn
   zij nu gelijk gerekend aan de aarden flessen, het werk van de handen
   eens pottenbakkers!

   ^3Gimel. Zelfs laten de zeekalveren de borsten neder, zij zogen hun
   welpen; maar de dochter mijns volks is als een wrede geworden, gelijk
   de struisen in de woestijn.

   ^4Daleth. De tong van het zoogkind kleeft aan zijn gehemelte van dorst;
   de kinderkens eisen brood, er is niemand, die het hun mededeelt.

   ^5He. Die lekkernijen aten, versmachten nu op de straten; die in
   karmozijn opgetrokken zijn, omhelzen den drek.

   ^6Vau. En de ongerechtigheid der dochter mijns volks is groter dan de
   zonden van Sodom, dat als in een ogenblik omgekeerd werd, en geen
   handen hadden arbeid over haar.

   ^7Zain. Haar bijzondersten waren reiner dan de sneeuw, zij waren witter
   dan melk; zij waren roder van lichaam dan robijnen, gladder dan een
   saffier.

   ^8Cheth. Maar nu is hun gedaante verduisterd van zwartigheid, men kent
   hen niet op de straten; hun huid kleeft aan hun beenderen, zij is
   verdord, zij is geworden als een hout.

   ^9Teth. De verslagenen van het zwaard zijn gelukkiger dan de
   verslagenen van den honger; want die vlieten daarhenen, als doorstoken
   zijnde, omdat er geen vruchten der veldenzijn.

   ^10Jod. De handen der barmhartige vrouwen hebben haar kinderen gekookt;
   zij zijn haar tot spijze geworden in de verbreking der dochter mijns
   volks.

   ^11Caph. De HEERE heeft Zijn grimmigheid volbracht, Hij heeft de
   hittigheid Zijns toorns uitgestort; en Hij heeft te Sion een vuur
   aangestoken, hetwelk haar fondamenten verteerdheeft.

   ^12Lamed. De koningen der aarde zouden het niet geloofd hebben, noch al
   de inwoners der wereld, dat de tegenpartijder en vijand tot de poorten
   van Jeruzalem zou ingaan.

   ^13Mem. Het is vanwege de zonden harer profeten, en de misdaden harer
   priesteren, die in het midden van haar het bloed der rechtvaardigen
   vergoten hebben.

   ^14Nun. Zij zwierven als blinden op de straten, zij waren met bloed
   besmet, zodat men niet kon zien, of men raakte hun klederen aan.

   ^15Samech. Zij riepen tot hen: Wijkt, hier is een onreine wijkt, wijkt,
   roert niet aan! Zekerlijk, zij zijn weggevlogen, ja, weggezworven; zij
   zeiden onder de heidenen: Zij zullen er nietlanger wonen.

   ^16Pe. Des HEEREN aangezicht heeft ze verdeeld. Hij zal ze voortaan
   niet meer aanzien; zij hebben het aangezicht der priesteren niet
   geeerd, zij hebben den ouden geen genadebewezen.

   ^17Ain. Nog bezweken ons onze ogen, ziende naar onze ijdele hulp; wij
   gaapten met ons gapen op een volk, dat niet kon verlossen.

   ^18Tsade. Zij hebben onze gangen nagespeurd, dat wij op onze straten
   niet gaan konden; ons einde is genaderd, onze dagen zijn vervuld, ja,
   ons einde is gekomen.

   ^19Koph. Onze vervolgers zijn sneller geweest dan de arenden des
   hemels; zij hebben ons op de bergen hittiglijk vervolgd, in de woestijn
   hebben zij ons lagen gelegd.

   ^20Resch. De adem onzer neuzen, de gezalfde des HEEREN, is gevangen in
   hun groeven; van welken wij zeiden: Wij zullen onder zijn schaduw leven
   onder de heidenen!

   ^21Schin. Wees vrolijk, en verblijd u, gij dochter Edoms, die in het
   land Uz woont! doch de beker zal ook tot u komen, gij zult dronken
   worden, en ontbloot worden.

   ^22Thau. Uw ongerechtigheid heeft een einde, o gij dochter Sions! Hij
   zal u niet meer gevankelijk doen wegvoeren; maar uw ongerechtigheid, o
   gij dochter Edoms! zal Hijbezoeken; Hij zal uw zonden ontdekken.
   Klaagliederen van Jeremia 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad
   aan.

   ^2Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de
   uitlanders.

   ^3Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

   ^4Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te
   staan.

   ^5Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons
   geen rust.

   ^6Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met
   brood verzadigd te worden.

   ^7Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun
   ongerechtigheden.

   ^8Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

   ^9Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het
   zwaard der woestijn.

   ^10Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen
   storm des hongers.

   ^11Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de
   steden van Juda.

   ^12De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der
   ouden zijn niet geeerd geweest.

   ^13Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens
   struikelen onder het hout.

   ^14De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

   ^15De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid
   veranderd.

   ^16De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo
   gezondigd hebben!

   ^17Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister
   geworden.

   ^18Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

   ^19Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot
   geslacht.

   ^20Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen
   tijd verlaten?

   ^21HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze
   dagen als van ouds.
     __________________________________________________________________

Ezekiel
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In het dertigste jaar, in de vierde maand, op den vijfden derzelve
   maand, als ik in het midden der weggevoerden was bij de rivier Chebar,
   zo geschiedde het, dat de hemelenwerden geopend, en ik gezichten Gods
   zag.

   ^2Op den vijfden derzelve maand (dit was het vijfde jaar van de
   wegvoering van den koning Jojachin),

   ^3Geschiedde het woord des HEEREN uitdrukkelijk tot Ezechiel, den zoon
   van Buzi, den priester, in het land der Chaldeen, bij de rivier Chebar;
   en de hand des HEEREN was daarop hem.

   ^4Toen zag ik, en ziet, een stormwind kwam van het noorden af, een
   grote wolk, en een vuur daarin vervangen, en een glans was rondom die
   wolk; en uit het midden daarvan wasals de verf van Hasmal, uit het
   midden des vuurs.

   ^5En uit het midden daarvan kwam de gelijkenis van vier dieren; en dit
   was hun gedaante: zij hadden de gelijkenis van een mens;

   ^6En elkeen had vier aangezichten; insgelijks had elkeen van hen vier
   vleugelen.

   ^7En hun voeten waren rechte voeten, en hun voetplanten waren gelijk de
   voetplanten van een kalf, en glinsterden gelijk de verf van glad koper.

   ^8En mensenhanden waren onder hun vleugelen, aan hun vier zijden; en
   die vier hadden hun aangezichten en hun vleugelen.

   ^9Hun vleugelen waren samengevoegd, de een aan den ander; zij keerden
   zich niet om, als zij gingen; zij gingen elkeen recht uit voor zijn
   aangezicht henen.

   ^10De gelijkenis nu van hun aangezicht was het aangezicht eens mensen,
   en het aangezicht eens leeuws hadden zij vier aan de rechterzijde; en
   ter linkerzijde hadden die vier eensossen aangezicht; ook hadden die
   vier eens arends aangezicht.

   ^11Ook waren hun aangezichten en hun vleugelen opwaarts verdeeld;
   elkeen had er twee samengevoegd aan de andere, en twee bedekten hun
   lichamen.

   ^12En zij gingen elkeen rechtuit voor zijn aangezicht henen; waarhenen
   de geest was om te gaan, gingen zij; zij keerden zich niet om, als zij
   gingen.

   ^13Aangaande de gelijkenis der dieren, hun gedaante was als brandende
   kolen des vuurs, als de gedaante der fakkelen; datzelve vuur ging
   steeds tussen die dieren; en het vuurhad een glans, en uit het vuur
   kwam een bliksem voort.

   ^14De dieren nu liepen en keerden weder als de gedaante van een
   weerlicht.

   ^15Als ik die dieren zag, ziet, zo was er een rad op de aarde bij die
   dieren, naar vier aangezichten van hetzelve.

   ^16De gedaante der raderen en derzelver maaksel was als de verf van een
   turkoois; en die vier hadden enerlei gelijkenis; daartoe was hun
   gedaante, en hun maaksel, alsof hetware een rad in het midden van een
   rad.

   ^17Als zij gingen, zij gingen op hun vier zijden; zij keerden zich niet
   om, als zij gingen.

   ^18En hun velgen, die waren zo hoog, dat zij vreselijk waren; en hun
   velgen waren vol ogen rondom aan die vier raderen.

   ^19Als nu de dieren gingen, gingen de raderen bij hen; en als de dieren
   van de aarde opgeheven werden, werden de raderen opgeheven.

   ^20Waarhenen de geest was om te gaan, gingen zij, waarhenen de geest
   was om te gaan; en de raderen werden tegenover hen opgeheven; want de
   geest der dieren was in deraderen.

   ^21Als die gingen, gingen deze; en als die stonden, stonden zij; en als
   die van de aarde opgeheven werden, werden de raderen tegenover hen
   opgeheven; want de geest der dierenwas in de raderen.

   ^22En over de hoofden der dieren was de gelijkenis eens uitspansels,
   gelijk de verf van het vreselijke kristal, van boven af over hun
   hoofden uitgespreid.

   ^23En onder dat uitspansel waren hun vleugelen rechtop, de een aan den
   ander; ieder had er twee, die herwaarts hun lichamen bedekten, en ieder
   had er twee, die ze derwaartsbedekten.

   ^24En als zij gingen, hoorde ik een geruis hunner vleugelen, als het
   geruis van vele wateren, als de stem des Almachtigen, als de stem eens
   geroeps, als het gedreun eensheirlegers; als zij stonden, zo lieten zij
   hun vleugelen neder.

   ^25En er geschiedde een stem van boven het uitspansel, hetwelk boven
   hun hoofden was, als zij stonden, en hun vleugelen nedergelaten hadden.

   ^26En boven het uitspansel, hetwelk was boven hun hoofden, was de
   gelijkenis eens troons, als de gedaante van een saffiersteen; en op de
   gelijkenis als de gedaante eensmensen, daarboven op zijnde.

   ^27En ik zag als de verf van Hasmal, als de gedaante van vuur rondom
   daarbinnen, van de gedaante Zijner lenden en opwaarts; en van de
   gedaante Zijner lenden en nederwaarts, zag ik als de gedaante van vuur,
   en glans aan Hem rondom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En Hij zeide tot mij: Mensenkind, sta op uw voeten, en Ik zal met u
   spreken.

   ^2Zo kwam in mij, als Hij tot mij sprak, de Geest, Die mij stelde op
   mijn voeten; en ik hoorde Dien, Die tot mij sprak.

   ^3En Hij zeide tot mij: Mensenkind! Ik zend u tot de kinderen Israels,
   tot de rebellerende volken, die tegen Mij gerebelleerd hebben; zij en
   hun vaderen hebben overtreden tegen Mijtot op dezen zelven huidigen
   dag.

   ^4En deze kinderen zijn hard van aangezicht, en stijf van hart; Ik zend
   u tot hen, en gij zult tot hen zeggen: Zo zegt de Heere HEERE!

   ^5En zij, hetzij dat zij het horen zullen, of hetzij dat zij het laten
   zullen (want zij zijn een wederspannig huis), zo zullen zij weten, dat
   een profeet in het midden van hen geweest is.

   ^6En gij, mensenkind! vrees niet voor hen, en vrees niet voor hun
   woorden, hoewel wederwilligen en doornen bij u zijn, en gij bij
   schorpioenen woont; vrees voor hun woorden niet, en ontzet u niet voor
   hun aangezicht, want zij zijn een wederspannig huis.

   ^7Maar gij zult Mijn woorden tot hen spreken, hetzij dat zij horen
   zullen, of hetzij dat zij het laten zullen; want zij zijn wederspannig.

   ^8Doch gij, mensenkind, hoor hetgeen Ik tot u spreek; wees gij niet
   wederspannig, gelijk dat wederspannig huis; open uw mond, en eet, wat
   Ik u geef.

   ^9Toen zag ik, en ziet, er was een hand tot mij uitgestoken; en ziet,
   daarin was de rol eens boeks.

   ^10En Hij spreidde die voor mijn aangezicht uit; en zij was beschreven
   voor en achter; en daarin waren geschreven klaagliederen, en zuchting,
   en wee.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarna zeide Hij tot mij: Mensenkind, eet, wat gij vinden zult; eet
   deze rol, en ga, spreek tot het huis Israels.

   ^2Toen opende ik mijn mond, en Hij gaf mij die rol te eten.

   ^3En Hij zeide tot mij: Mensenkind, geef uw buik te eten, en vul uw
   ingewand met deze rol, die Ik u geef. Toen at ik, en het was in mijn
   mond als honig, vanwege de zoetigheid.

   ^4En Hij zeide tot mij: Mensenkind, ga henen, kom tot het huis Israels,
   en spreek tot hen met Mijn woorden.

   ^5Want gij zijt niet gezonden tot een volk, diep van spraak en zwaar
   van tong, maar tot het huis Israels;

   ^6Niet tot vele volken, diep van spraak en zwaar van tong, welker
   woorden gij niet kunt verstaan; zouden zij niet, zo Ik u tot hen
   gezonden had, naar u gehoord hebben?

   ^7Maar het huis Israels wil naar u niet horen, omdat zij naar Mij niet
   willen horen; want het ganse huis Israels is stijf van voorhoofd, en
   hard van hart zijn zij.

   ^8Ziet, Ik heb uw aangezicht stijf gemaakt tegen hun aangezichten, en
   uw voorhoofd stijf tegen hun voorhoofd.

   ^9Uw voorhoofd heb Ik gemaakt als een diamant, harder dan een rots;
   vrees hen niet, en ontzet u niet voor hun aangezichten, omdat zij een
   wederspannig huis zijn.

   ^10Verder zeide Hij tot mij: Mensenkind, vat al Mijn woorden, die Ik
   tot u spreken zal, in uw hart, en hoor ze met uw oren.

   ^11En ga henen, kom tot de weggevoerden, tot de kinderen uws volks, en
   spreek tot hen, en zeg tot hen: Zo zegt de Heere HEERE, hetzij dat zij
   horen zullen, of hetzij dat zij het latenzullen.

   ^12Toen nam de Geest mij op, en ik hoorde achter mij een stem van grote
   ruising, zeggende: Geloofd zij de heerlijkheid des HEEREN uit Zijn
   plaats!

   ^13En ik hoorde het geluid van der dieren vleugelen, die de een den
   ander raakten, en het geluid der raderen tegenover hen; en het geluid
   ener grote ruising.

   ^14Toen hief de Geest mij op, en nam mij weg, en ik ging henen,
   bitterlijk bedroefd door de hitte mijns geestes; maar de hand des
   HEEREN was sterk op mij.

   ^15En ik kwam tot de weggevoerden te Tel-Abib, die aan de rivier Chebar
   woonden, en ik bleef daar zij woonden; ja, ik bleef daar verbaasd in
   het midden van hen zeven dagen.

   ^16Het gebeurde nu ten einde van zeven dagen, dat het woord des HEEREN
   tot mij geschiedde, zeggende:

   ^17Mensenkind! Ik heb u tot een wachter gesteld over het huis Israels;
   zo zult gij het woord uit Mijn mond horen, en hen van Mijnentwege
   waarschuwen.

   ^18Als Ik tot den goddeloze zeg: Gij zult den dood sterven, en gij
   waarschuwt hem niet, en spreekt niet, om den goddeloze van zijn
   goddelozen weg te waarschuwen, opdat gij hemin het leven behoudt; die
   goddeloze zal in zijn ongerechtigheid sterven, maar zijn bloed zal Ik
   van uw hand eisen.

   ^19Doch als gij den goddeloze waarschuwt, en hij zich van zijn
   goddeloosheid en van zijn goddelozen weg niet bekeert, hij zal in zijn
   ongerechtigheid sterven; maar gij hebt uw zielbevrijd.

   ^20Als ook een rechtvaardige zich van zijn gerechtigheid afkeert, en
   onrecht doet, en Ik een aanstoot voor zijn aangezicht leg, hij zal
   sterven; omdat gij hem niet gewaarschuwd hebt, zal hij in zijn zonde
   sterven, en zijn gerechtigheden, die hij gedaan heeft, zullen niet
   gedacht worden; maar zijn bloed zal Ik van uw hand eisen.

   ^21Doch als gij den rechtvaardige waarschuwt, opdat de rechtvaardige
   niet zondige, en hij niet zondigt; hij zal zekerlijk leven, omdat hij
   gewaarschuwd is; en gij hebt uw ziel bevrijd.

   ^22En de hand des HEEREN was daar op mij, en Hij zeide tot mij: Maak u
   op, ga uit in de vallei, en Ik zal daar met u spreken.

   ^23En ik maakte mij op, en ging uit in de vallei, en ziet, de
   heerlijkheid des HEEREN stond aldaar, gelijk de heerlijkheid, die ik
   gezien had bij de rivier Chebar; en ik viel op mijnaangezicht.

   ^24Toen kwam de Geest in mij, en stelde mij op mijn voeten, en Hij
   sprak met mij, en Hij zeide tot mij: Ga, besluit u binnen in uw huis.

   ^25Want u aangaande, mensenkind, ziet, zij zouden dikke touwen aan u
   leggen, en zij zouden u daarmede binden; daarom zult gij niet uitgaan
   in het midden van hen.

   ^26En Ik zal uw tong aan uw gehemelte doen kleven, dat gij stom worden
   zult, en zult hun niet zijn tot een bestraffenden man; want zij zijn
   een wederspannig huis.

   ^27Maar als Ik met u spreken zal, zal Ik uw mond opendoen, en gij zult
   tot hen zeggen: Zo zegt de Heere HEERE, wie hoort, die hore, en wie het
   laat, die late het; want zij zijn eenwederspannig huis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En gij, mensenkind, neem u een tichelsteen, en leg dien voor uw
   aangezicht, en bewerp daarop de stad Jeruzalem.

   ^2En maak een belegering tegen haar, en bouw tegen haar sterkten, en
   werp tegen haar een wal op, en stel legers tegen haar, en zet tegen
   haar stormrammen rondom.

   ^3Verder, neem gij u een ijzeren pan, en stel ze tot een ijzeren muur
   tussen u en tussen die stad; en richt uw aangezicht tegen haar, dat zij
   in belegering kome, en gij zult zebelegeren. Dit zij den huize Israels
   een teken.

   ^4Lig gij ook neder op uw linkerzijde, en leg daarop de ongerechtigheid
   van het huis Israels, naar het getal der dagen, dat gij daarop zult
   liggen, zult gij hun ongerechtigheiddragen.

   ^5Want Ik heb u gegeven de jaren hunner ongerechtigheid, naar het getal
   der dagen, driehonderd en negentig dagen, dat gij de ongerechtigheid
   van het huis Israels dragen zult.

   ^6Als gij nu deze voleinden zult, lig ten anderen male neder op uw
   rechterzijde, en gij zult de ongerechtigheid van het huis van Juda
   dragen veertig dagen; Ik heb u gegeven elkendag voor elk jaar.

   ^7Daarom zult gij uw aangezicht richten tegen de belegering van
   Jeruzalem, en uw arm zal ontbloot zijn; en gij zult tegen haar
   profeteren.

   ^8En ziet, Ik zal dikke touwen aan u leggen, dat gij u niet omkeert van
   uw ene zijde tot uw andere zijde, totdat gij de dagen uwer belegering
   voleind hebt.

   ^9En neemt gij voor u tarwe, en gerst, en bonen, en linzen, en gierst,
   en spelt; en doe die in een vat, en maak die u tot brood; naar het
   getal der dagen, die gij op uw zijdenederliggen zult, driehonderd en
   negentig dagen, zult gij dat eten.

   ^10Uw spijze nu, die gij eten zult, zal in gewicht zijn twintig
   sikkelen daags; van tijd tot tijd zult gij die eten.

   ^11Gij zult ook water naar zekere maat drinken, het zesde deel van een
   hin; van tijd tot tijd zult gij het drinken.

   ^12En gij zult een gerstekoek eten, en dien zult gij met drek van des
   mensen afgang bakken voor hun ogen.

   ^13En de HEERE zeide: Alzo zullen de kinderen Israels hun brood onrein
   eten onder de heidenen, waarhenen Ik hen verdrijven zal.

   ^14Toen zeide ik: Ach, Heere, HEERE, zie, mijn ziel is niet
   verontreinigd geweest; want ik heb, van mijn jeugd af tot nu toe, geen
   dood aas, noch dat verscheurd is, gegeten, en geenverfoeilijk vlees is
   in mijn mond gekomen.

   ^15En Hij zeide tot mij: Zie, Ik heb u rundermest gegeven voor
   mensendrek, zo zult gij uw brood daarmede bereiden.

   ^16Daarna zeide Hij tot mij: Gij mensenkind, zie, Ik breek den staf des
   broods in Jeruzalem, en zij zullen het brood met gewicht en met kommer
   eten, en het water met zekere maaten met verbaasdheid drinken;

   ^17Opdat zij des broods en des waters gebrek hebben, en de een met den
   ander verbaasd worden, en in hun ongerechtigheid uitteren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En gij, mensenkind, neem u een scherp mes, een scheermes der
   barbieren zult gij u nemen, hetwelk gij zult laten gaan over uw hoofd
   en over uw baard; daarna zult gij u eenweegschaal nemen, en die haren
   delen.

   ^2Een derde deel zult gij in het midden der stad met vuur verbranden,
   nadat de dagen der belegering vervuld worden; dan zult gij een derde
   deel nemen, slaande met een zwaardrondom hetzelve, en een derde deel
   zult gij in den wind strooien; want Ik zal het zwaard achter hen
   uittrekken.

   ^3Gij zult ook weinige in getal daarvan nemen, en in uw slippen binden.

   ^4En nog zult gij van die nemen, en die werpen in het midden des vuurs,
   en zult ze verbranden met vuur; daaruit zal voortkomen een vuur tegen
   het gehele huis van Israel.

   ^5Alzo zegt de Heere HEERE: Dit is Jeruzalem, welke Ik in het midden
   der heidenen gezet heb, en landen rondom haar henen.

   ^6Doch zij heeft Mijn rechten veranderd in goddeloosheid meer dan de
   heidenen, en Mijn inzettingen meer dan de landen, die rondom haar zijn;
   want zij hebben Mijn rechtenverworpen, en in Mijn inzettingen hebben
   zij niet gewandeld.

   ^7Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Dewijl gijlieden dies meer gemaakt
   hebt dan de heidenen, die rondom u zijn, in Mijn inzettingen niet
   gewandeld hebt, en Mijn rechten nietgedaan hebt, zelfs naar de rechten
   der heidenen, die rondom u zijn, niet gedaan hebt;

   ^8Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Ziet, Ik wil aan u, ja Ik, want Ik
   zal gerichten in het midden van u oefenen, voor de ogen van die
   heidenen.

   ^9En Ik zal onder u doen, hetgeen Ik niet gedaan heb, en desgelijks Ik
   voortaan niet doen zal, om al uwer gruwelen wil.

   ^10Daarom zullen de vaders de kinderen eten in het midden van u, en de
   kinderen zullen hun vaderen eten; en Ik zal gerichten onder u oefenen,
   en zal al uw overblijfsel in allewinden verstrooien.

   ^11Daarom zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE (omdat gij
   Mijn heiligdom verontreinigd hebt met al uw verfoeiselen, en met al uw
   gruwelen), zo Ik ook niet daarom uverminderen, en Mijn oog u niet
   verschonen zal, en Ik ook niet zal sparen!

   ^12Een derde deel van u zal van de pestilentie sterven, en zal door
   honger in het midden van u te niet worden; en een derde deel zal in het
   zwaard vallen rondom u; en een derdedeel zal Ik in alle winden
   verstrooien, en Ik zal het zwaard achter hen uittrekken.

   ^13Alzo zal Mijn toorn volbracht worden, en Ik zal Mijn grimmigheid op
   hen doen rusten, en Mij troosten; en zij zullen weten, dat Ik, de
   HEERE, in Mijn ijver gesproken heb, als Ik Mijngrimmigheid tegen hen
   volbracht zal hebben.

   ^14Daartoe zal Ik u ter woestheid en ter smaadheid zetten onder de
   heidenen, die rondom u zijn, voor de ogen van al degene, die
   voorbijgaat.

   ^15Zo zal de smaadheid en hoon een onderwijs en ontzetting den heidenen
   zijn, die rondom u zijn, wanneer Ik over u gerichten in toorn, en in
   grimmigheid, en in grimmige straffenoefenen zal; Ik, de HEERE, heb het
   gesproken!

   ^16Wanneer Ik de boze pijlen des hongers tegen hen uitzenden zal, die
   ten verderve zijn zullen, die Ik uitzenden zal om u te verderven; zo
   zal Ik den honger over u vermeerderen, en uden staf des broods breken.

   ^17Ja, honger en boos gedierte, die u van kinderen beroven zullen, zal
   Ik over u zenden; ook zal pestilentie en bloed onder u omgaan; en het
   zwaard zal Ik over u brengen; Ik, deHEERE, heb het gesproken!
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En het woord des HEEREN geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind, zet uw aangezicht tegen de bergen Israels, en profeteer
   tegen dezelve;

   ^3En zeg: Gij bergen Israels, hoort het woord des Heeren HEEREN! Zo
   zegt de Heere HEERE tot de bergen en tot de heuvelen, tot de beken en
   tot de dalen: Ziet, Ik, Ik breng over uhet zwaard, en Ik zal uw hoogten
   verderven.

   ^4Daartoe zullen uw altaren verwoest, en uw zonnebeelden verbroken
   worden; en Ik zal uw verslagenen nedervellen voor het aangezicht uwer
   drekgoden.

   ^5En Ik zal de dode lichamen der kinderen Israels voor het aangezicht
   hunner drekgoden leggen, en Ik zal uw beenderen rondom uw altaren
   strooien.

   ^6In al uw woningen zullen de steden verwoest en de hoogten tot
   wildernis worden, opdat uw altaren woest en eenzaam zijn, en uw
   drekgoden verbroken worden en ophouden, enuw zonnebeelden afgehouwen,
   en uw werken uitgedelgd worden.

   ^7En de verslagenen zullen in het midden van u liggen, opdat gij weet,
   dat Ik de HEERE ben.

   ^8Ik zal dan nog een overblijfsel laten, als gij enigen zult hebben,
   die het zwaard ontkomen onder de heidenen, wanneer gij in de landen
   zult verstrooid worden.

   ^9Dan zullen uw ontkomenen Mijner gedenken onder de heidenen, waar zij
   gevankelijk zullen geworden zijn, omdat Ik verbroken ben door hun
   hoerachtig hart, dat van Mijafgeweken is, en door hun ogen, die hun
   drekgoden nahoereren; en zij zullen een walging aan zichzelven hebben
   over de boosheden, die zij in al hun gruwelen gedaan hebben.

   ^10En zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben; Ik heb niet tevergeefs
   gesproken, van hun dit kwaad aan te doen.

   ^11Zo zegt de Heere HEERE: Sla met uw hand, en stamp met uw voet, en
   zeg: Ach, over alle gruwelen der boosheden van het huis Israels; want
   zij zullen door het zwaard, door denhonger en door de pestilentie
   vallen.

   ^12Die verre af is, zal door de pest sterven, en die nabij is, zal door
   het zwaard vallen; maar die overgebleven en belegerd is, zal door
   honger sterven; alzo zal Ik Mijn grimmigheidtegen hen volbrengen.

   ^13Dan zult gij weten, dat Ik de HEERE ben, als hun verslagenen in het
   midden hunner drekgoden rondom hun altaren wezen zullen op alle hoge
   heuvelen, op alle toppen derbergen, en onder allen groenen boom, en
   onder alle dichte eiken, de plaats, alwaar zij al hun drekgoden
   liefelijken reuk maakten.

   ^14Daarom zal Ik Mijn hand over hen uitstrekken, en zal het land woest
   maken, ja, woester dan de woestijn naar Diblath henen, in al hun
   woningen; en zij zullen bevinden, dat Ik deHEERE ben. Ezechi?l 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Daarna geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^2Verder, gij mensenkind, zo zegt de Heere HEERE, van het land Israels:
   Het einde is er, het einde is gekomen over de vier hoeken des lands.

   ^3Nu is het einde over u; want Ik zal Mijn toorn tegen u zenden, en Ik
   zal u richten naar uw wegen, en Ik zal op u brengen al uw gruwelen.

   ^4En Mijn oog zal u niet verschonen, en Ik zal niet sparen; maar Ik zal
   uw wegen op u brengen, en uw gruwelen zullen in het midden van u zijn,
   en gijlieden zult weten, dat Ik deHEERE ben.

   ^5Zo zegt de Heere HEERE: Een kwaad, een enig kwaad, ziet, is gekomen;

   ^6Een einde is er gekomen, dat einde is gekomen, het is opgewaakt tegen
   u; ziet, het kwaad is gekomen!

   ^7De morgenstond is tot u gekomen, o inwoner des lands, de tijd is
   gekomen, de dag der beroerte is nabij, en er is geen wederklank der
   bergen.

   ^8Nu zal Ik in kort Mijn grimmigheid over u uitgieten, en Mijn toorn
   tegen u volbrengen, en u richten naar uw wegen, en zal op u brengen al
   uw gruwelen.

   ^9En Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal u
   geven naar uw wegen, en uw gruwelen zullen in het midden van u zijn; en
   gijlieden zult weten, dat Ik de HEEREben, Die slaat.

   ^10Ziet, de dag, ziet, de morgenstond is gekomen, de morgenstond is
   voortgekomen, de roede heeft gebloeid, de hovaardij heeft gegroend.

   ^11Het geweld is opgerezen tot een roede der goddeloosheid; niets van
   hen zal overblijven, noch van hun menigte, noch van hun gedruis, en
   geen klage zal over hen zijn.

   ^12De tijd is gekomen, de dag is genaakt; de koper zij niet blijde, en
   de verkoper bedrijve geen rouw; want een brandende toorn is over de
   gehele menigte van het land.

   ^13Want de verkoper zal tot het verkochte niet wederkeren, ofschoon hun
   leven nog onder de levenden ware; overmits het gezicht, aangaande de
   gehele menigte van het land, nietzal terugkeren; en niemand zal door
   zijn ongerechtigheid zijn leven sterken.

   ^14Zij hebben met de trompet getrompet, en hebben alles bereid, maar
   niemand trekt ten strijde; want Mijn brandende toorn is over de gehele
   menigte van het land.

   ^15Het zwaard is buiten, en de pest, en de honger van binnen; die op
   het veld is, zal door het zwaard sterven, en die in de stad is, dien
   zal de honger en de pest verteren.

   ^16En hun ontkomenden zullen wel ontkomen, maar zij zullen op de bergen
   zijn, zij allen zullen zijn gelijk duiven der dalen, kermende, een
   ieder om zijn ongerechtigheid.

   ^17Alle handen zullen slap worden, en alle knieen zullen henenvlieten
   als water.

   ^18Ook zullen zij zakken aangorden, gruwen zal ze bedekken, en over
   alle aangezichten zal schaamte wezen, en op al hun hoofden kaalheid.

   ^19Zij zullen hun zilver op de straten werpen, en hun goud zal tot
   onreinigheid zijn; hun zilver en hun goud zal hen niet kunnen uithelpen
   ten dage der verbolgenheid des HEEREN;hun ziel zullen zij niet
   verzadigen, en hun ingewanden zullen zij niet vullen; want het zal de
   aanstoot hunner ongerechtigheid zijn.

   ^20En Hij heeft de schoonheid Zijns sieraads ter overtreffelijkheid
   gezet; maar zij hebben daarin beelden hunner gruwelen en hunner
   verfoeiselen gemaakt; daarom heb Ik dat huntot onreinigheid gesteld.

   ^21En Ik zal het in de hand der vreemden overgeven ten roof, en den
   goddelozen der aarde ten buit, en zij zullen het ontheiligen.

   ^22Ook zal Ik Mijn aangezicht van hen omwenden, en zij zullen Mijn
   verborgen plaats ontheiligen; want inbrekers zullen daar inkomen en die
   ontheiligen.

   ^23Maak een keten; want het land is vol van bloedgerichten, en de stad
   is vol van geweld.

   ^24Daarom zal Ik de kwaadste der heidenen doen komen, die hun huizen
   erfelijk bezitten zullen, en zal den hoogmoed der sterken doen
   ophouden, en die hen heiligen, zullenontheiligd worden.

   ^25De ondergang komt; en zij zullen den vrede zoeken, maar hij zal er
   niet zijn.

   ^26Ellende zal op ellende komen, en er zal gerucht op gerucht wezen;
   dan zullen zij het gezicht van een profeet zoeken; maar de wet zal
   vergaan van den priester, en de raad van deoudsten.

   ^27De koning zal rouw bedrijven, en de vorsten zullen met verwoesting
   bekleed zijn, en de handen van het volk des lands zullen beroerd zijn;
   Ik zal hun doen naar hun weg, en methun rechten zal Ik ze richten; en
   zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben. Ezechi?l 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Het geschiedde nu in het zesde jaar, in de zesde maand, op den
   vijfden der maand, als ik in mijn huis zat, en de oudsten van Juda voor
   mijn aangezicht zaten, dat de hand desHeeren HEEREN daar over mij viel.

   ^2Toen zag ik, en ziet, een gelijkenis, als de gedaante van vuur; van
   de gedaante Zijner lenden en nederwaarts was vuur; en van Zijn lenden
   en opwaarts, als de gedaante enerklaarheid, als de verf van Hasmal.

   ^3En Hij stak de gelijkenis ener hand uit, en nam mij bij het haar
   mijns hoofds; en de Geest voerde mij op tussen de aarde en tussen den
   hemel, en bracht mij in de gezichtenGods te Jeruzalem, tot de deur der
   poort van het binnenste voorhof, dewelke ziet naar het noorden, alwaar
   de zitplaats was van een beeld der ijvering, dat tot ijver verwekt.

   ^4En ziet, de heerlijkheid des Gods van Israel was aldaar, naar de
   gedaante, die ik in de vallei gezien had.

   ^5En Hij zeide tot mij: Mensenkind, hef nu uw ogen op naar den weg van
   het noorden; en ik hief mijn ogen op naar den weg van het noorden, en
   ziet, tegen het noorden aan depoort van het altaar was dit beeld der
   ijvering, in den ingang.

   ^6En Hij zeide tot mij: Mensenkind, ziet gij wel, wat zij doen, de
   grote gruwelen, die het huis Israels hier doet, opdat Ik van Mijn
   heiligdom verre wegga? Doch gij zult nog wederomgrote gruwelen zien.

   ^7Zo bracht Hij mij tot de deur van het voorhof. Toen zag ik, en ziet,
   er was een hol in den wand.

   ^8En Hij zeide tot mij: Mensenkind, graaf nu in dien wand. En ik groef
   in dien wand, en ziet, daar was een deur.

   ^9Toen zeide Hij tot mij: Ga in, en zie de boze gruwelen, die zij hier
   doen.

   ^10Zo ging ik in, en ik zag, en ziet, er was alle beeltenis van
   kruipende dieren en verfoeilijke beesten, en van alle drekgoden van het
   huis Israels, geheel rondom aan den wandgemaald.

   ^11En zeventig mannen uit de oudsten van het huis Israels, met
   Jaazanja, den zoon van Safan, staande in het midden van hen, stonden
   voor hun aangezichten; en een ieder had zijnrookvat in zijn hand, en
   een overvloedige wolk des reukwerks ging op.

   ^12Toen zeide Hij tot mij: Hebt gij gezien, mensenkind, wat de oudsten
   van het huis Israels doen in de duisternis, een ieder in zijn gebeelde
   binnenkameren? want zij zeggen: DeHEERE ziet ons niet, de HEERE heeft
   het land verlaten.

   ^13En Hij zeide tot mij: Gij zult nog wederom grote gruwelen zien, die
   zij doen.

   ^14En Hij bracht mij tot de deur der poort van het huis des HEEREN, die
   naar het noorden is, en ziet, daar zaten vrouwen, bewenende den
   Thammuz.

   ^15En Hij zeide tot mij: Hebt gij, mensenkind, dat gezien? Gij zult nog
   wederom grotere gruwelen zien dan deze.

   ^16En Hij bracht mij tot het binnenste voorhof van het huis des HEEREN;
   en ziet, aan de deur van den tempel des HEEREN, tussen het voorhuis en
   tussen het altaar, waren omtrentvijf en twintig mannen; hun achterste
   leden waren naar den tempel des HEEREN, en hun aangezichten naar het
   oosten, en deze bogen zich neder naar het oosten voor de zon.

   ^17Toen zeide Hij tot mij: Hebt gij, mensenkind, dat gezien? Is er iets
   lichter geacht bij het huis van Juda, dan deze gruwelen te doen, die
   zij hier doen? Als zij het land met geweldvervuld hebben, zo keren zij
   zich, om Mij te vertoornen; want zie, zij steken de wijnranken aan hun
   neus.

   ^18Daarom zal Ik ook handelen in grimmigheid, Mijn oog zal niet
   verschonen, en Ik zal niet sparen; hoewel zij voor Mijn oren met luider
   stem roepen, nochtans zal Ik hen niet horen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de
   opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn
   hand.

   ^2En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is
   naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand;
   en een man in het midden vanhen was met linnen bekleed, en een
   schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden
   bij het koperen altaar.

   ^3En de heerlijkheid des Gods van Israel hief zich op van den cherub,
   waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man,
   die met linnen bekleed was, die deschrijvers-inktkoker aan zijn lenden
   had.

   ^4En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door
   het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der
   lieden, die zuchten en uitroepenover al deze gruwelen, die in het
   midden derzelve gedaan worden.

   ^5Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de
   stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!

   ^6Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot
   verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en
   begint van Mijn heiligdom. Enzij begonnen van de oude mannen, die voor
   het huis waren.

   ^7En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven
   met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij
   sloegen in de stad.

   ^8Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven
   was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere
   HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israelverderven, met Uw
   grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?

   ^9Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israel en
   van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de
   stad is vol van afwijking; want zij zeggen:De HEERE heeft het land
   verlaten, en de HEERE ziet niet.

   ^10Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal
   niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.

   ^11En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de
   inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk
   als Gij mij geboden hadt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Daarna zag ik, en ziet, boven het uitspansel, hetwelk was over het
   hoofd der cherubs, was als een saffiersteen, als de gedaante van de
   gelijkenis eens troons; en Hij verscheenop dezelve.

   ^2En Hij sprak tot den man, bekleed met linnen, en Hij zeide: Ga in tot
   tussen de wielen, tot onder den cherub, en vul uw vuisten met vurige
   kolen van tussen de cherubs, en strooize over de stad; en hij ging in
   voor mijn ogen.

   ^3De cherubs nu stonden ter rechterzijde van het huis, als die man
   inging; en een wolk vervulde het binnenste voorhof.

   ^4Toen hief zich de heerlijkheid des HEEREN omhoog van boven den
   cherub, op den dorpel van het huis; en het huis werd vervuld met een
   wolk, en het voorhof was vol van denglans der heerlijkheid des HEEREN.

   ^5En het geruis van de vleugelen der cherubs werd gehoord tot het
   uiterste voorhof, als de stem des almachtigen Gods, wanneer Hij
   spreekt.

   ^6Het geschiedde nu, als Hij den man, bekleed met linnen, geboden had,
   zeggende: Neem vuur van tussen de wielen, van tussen de cherubs, dat
   hij inging en stond bij een rad.

   ^7Toen stak een cherub zijn hand uit van tussen de cherubs tot het
   vuur, hetwelk was tussen de cherubs, en nam daarvan, en gaf het in de
   vuisten desgenen, die met linnenbekleed was; die nam het, en ging uit.

   ^8Want er werd gezien aan de cherubs de gelijkenis van eens mensen hand
   onder hun vleugelen.

   ^9Toen zag ik, en ziet, vier raderen waren bij de cherubs; een rad was
   bij elken cherub; en de gedaante der raderen was als de verf van een
   turkoois-steen.

   ^10En aangaande hun gedaanten, die vier hadden enerlei gelijkenis,
   gelijk of het ware geweest een rad in het midden van een rad.

   ^11Als die gingen, zo gingen deze op hun vier zijden; zij keerden zich
   niet om, als zij gingen; maar de plaats, waarheen het hoofd zag, die
   volgden zij na; zij keerden zich niet om, alszij gingen.

   ^12Hun ganse lichaam nu, en hun ruggen, en hun handen, en hun
   vleugelen, mitsgaders de raderen, waren vol ogen rondom; die vier
   hadden hun raderen.

   ^13Aangaande de raderen, elkeen derzelve werd voor mijn ogen genoemd
   Galgal.

   ^14En elkeen had vier aangezichten; het eerste aangezicht was het
   aangezicht eens cherubs, en het tweede aangezicht was het aangezicht
   eens mensen, en het derde hetaangezicht eens leeuws, en het vierde het
   aangezicht eens arends.

   ^15En die cherubs hieven zich omhoog; dit was hetzelfde dier, dat ik
   bij de rivier Chebar gezien had.

   ^16En als de cherubs gingen, zo gingen die raderen nevens dezelven; en
   als de cherubs hun vleugelen ophieven, om zich van de aarde omhoog te
   heffen, zo keerden zich diezelveraderen ook niet om van bij hen.

   ^17Als die stonden, stonden deze, en als die opgeheven werden, hieven
   zich deze ook op; want de geest der dieren was in hen.

   ^18Toen ging de heerlijkheid des HEEREN van boven den dorpel des huizes
   weg, en stond boven de cherubs.

   ^19En de cherubs hieven hun vleugelen op, en verhieven zich van de
   aarde omhoog voor mijn ogen, als zij uitgingen; en de raderen waren
   tegenover hen; en elkeen stond aan dedeur der Oostpoort van het huis
   des HEEREN; en de heerlijkheid des Gods Israels was van boven over hen.

   ^20Dit is het dier, dat ik zag onder den Gods Israels bij de rivier
   Chebar; en ik bemerkte, dat het cherubs waren.

   ^21Elkeen had vier aangezichten, en elkeen had vier vleugelen; en de
   gelijkenis van mensenhanden was onder hun vleugelen.

   ^22En aangaande de gelijkenis van hun aangezichten, het waren dezelfde
   aangezichten, die ik gezien had bij de rivier Chebar, hun gedaanten en
   zij zelven; zij gingen ieder recht uitvoor zijn aangezicht henen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Toen hief mij de Geest op, en bracht mij tot de Oostpoort van het
   huis des HEEREN, dewelke ziet oostwaarts; en ziet, aan de deur der
   poort waren vijf en twintig mannen, en inhet midden van hen zag ik
   Jaazanja, den zoon van Azzur, en Pelatja, den zoon van Benaja, vorsten
   des volks.

   ^2En Hij zeide tot mij: Mensenkind, deze zijn de mannen, die
   ongerechtigheid bedenken, en die kwaden raad raden in deze stad.

   ^3Die zeggen: Men moet geen huizen nabij bouwen; deze stad zou de pot,
   en wij het vlees zijn.

   ^4Daarom profeteer tegen hen; profeteer, o mensenkind!

   ^5Zo viel dan de Geest des HEEREN op mij, en Hij zeide tot mij: Zeg: Zo
   zegt de HEERE: Alzo zegt gijlieden o huis Israels! want Ik weet elkeen
   der dingen, die in uw geestopklimmen.

   ^6Gij hebt uw verslagenen in deze stad vermenigvuldigd, en gij hebt
   derzelver straten met de verslagenen vervuld.

   ^7Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Uw verslagenen, die gij in het midden
   derzelve nedergelegd hebt, die zijn dat vlees, en deze stad is de pot;
   maar ulieden zal Ik uit het middenderzelve doen uitgaan.

   ^8Gijlieden hebt het zwaard gevreesd; en het zwaard zal Ik over u
   brengen, spreekt de Heere HEERE.

   ^9Ook zal Ik ulieden uit het midden derzelve doen uitgaan, en Ik zal u
   overgeven in de hand der vreemden; en Ik zal recht onder u doen.

   ^10Gij zult door het zwaard vallen; in de landpale Israels zal Ik u
   richten, en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^11Deze stad zal ulieden niet tot een pot zijn, en gij zult in het
   midden derzelve niet tot vlees zijn; in de landpale Israels zal Ik u
   richten.

   ^12En gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, omdat gij in Mijn
   inzettingen niet gewandeld, en Mijn rechten niet gedaan hebt, maar naar
   de rechten der heidenen, die rondom u zijn, gedaan hebt.

   ^13Het geschiedde nu, als ik profeteerde, dat Pelatja, de zoon van
   Benaja, stierf. Toen viel ik neder op mijn aangezicht, en riep met
   luider stem; en zeide: Ach, Heere HEERE! zultGij gans een voleinding
   maken met het overblijfsel van Israel?

   ^14Toen geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^15Mensenkind, het zijn uw broederen, uw broederen, de mannen uwer
   maagschap, en het ganse huis Israels, ja, dat ganse, tot welke de
   inwoners van Jeruzalem gezegd hebben:Maakt u verre af van den HEERE,
   ditzelve land is ons tot een erfbezitting gegeven.

   ^16Daarom zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Hoewel Ik hen verre onder de
   heidenen weggedaan heb, en hoewel Ik hen in de landen verstrooid heb,
   nochtans zal Ik hun een weinigtijds tot een heiligdom zijn, in de
   landen, waarin zij gekomen zijn.

   ^17Daarom zeg: Alzo zegt de Heere HEERE: Ja, Ik zal ulieden vergaderen
   uit de volken, en Ik zal u verzamelen uit de landen, waarin gij
   verstrooid zijt, en Ik zal u het land Israelsgeven.

   ^18En zij zullen daarhenen komen, en al deszelfs verfoeiselen en al
   deszelfs gruwelen van daar wegdoen.

   ^19En Ik zal hun enerlei hart geven, en zal een nieuwen geest in het
   binnenste van u geven; en Ik zal het stenen hart uit hun vlees
   wegnemen, en zal hun een vlesen hart geven;

   ^20Opdat zij wandelen in Mijn inzettingen, en Mijn rechten bewaren, en
   dezelve doen; en zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot
   een God zijn.

   ^21Maar welker hart het hart hunner verfoeiselen en hunner gruwelen
   nawandelt, derzelver weg zal Ik op hun hoofd geven, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^22Toen hieven de cherubs hun vleugelen op, en de raderen tegenover
   hen; en de heerlijkheid des Gods van Israel was over hen van boven.

   ^23En de heerlijkheid des HEEREN rees op van het midden der stad, en
   stond op den berg, die tegen het oosten der stad is.

   ^24Daarna nam mij de Geest op, en bracht mij in gezicht door den Geest
   Gods in Chaldea tot de gevankelijk weggevoerden; en het gezicht, dat ik
   gezien had, voer van mij op.

   ^25En ik sprak tot de gevankelijk weggevoerden al de woorden des
   HEEREN, die Hij mij had doen zien.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! gij woont in het midden van een wederspannig huis,
   dewelke ogen hebben om te zien, en niet zien, oren hebben om te horen,
   en niet horen, want zij zijn eenwederspannig huis.

   ^3Daarom gij, mensenkind, maak u gereedschap van vertrekking; en
   vertrek bij dag voor hun ogen; en gij zult vertrekken van uw plaats tot
   een andere plaats voor hun ogen;misschien zullen zij het merken, hoewel
   zij een wederspannig huis zijn.

   ^4Gij zult dan uw gereedschap bij dag voor hun ogen uitbrengen, als het
   gereedschap dergenen, die vertrekken; daarna zult gij in den avond
   uitgaan voor hun ogen, gelijk zijuitgaan, die vertrekken.

   ^5Doorgraaf u den wand voor hun ogen, en breng daardoor uw gereedschap
   uit.

   ^6Voor hun ogen zult gij het op de schouders dragen, in donker zult gij
   het uitbrengen; uw aangezicht zult gij bedekken, dat gij het land niet
   ziet; want Ik heb u den huize Israels toteen wonderteken gegeven.

   ^7En ik deed alzo, gelijk als mij bevolen was; ik bracht mijn
   gereedschap uit bij dag, als het gereedschap dergenen, die vertrekken;
   daarna in den avond doorgroef ik mij den wandmet de hand; ik bracht het
   uit in donker, en ik droeg het op den schouder voor hun ogen.

   ^8En des morgens geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^9Mensenkind, heeft niet het huis Israels, het wederspannig huis, tot u
   gezegd: Wat doet gij?

   ^10Zeg tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Deze last is tegen den vorst
   te Jeruzalem, en het ganse huis Israels, dat in het midden van hen is.

   ^11Zeg: Ik ben ulieder wonderteken; gelijk als ik gedaan heb, alzo zal
   hun gedaan worden; zij zullen door wegvoering in de gevangenis
   heengaan.

   ^12En de vorst, die in het midden van hen is, zal het gereedschap op
   den schouder dragen in donker, en hij zal uitgaan; zij zullen door den
   wand graven, om hem daardoor uit tebrengen; hij zal zijn aangezicht
   bedekken, opdat hij met het oog de aarde niet zie.

   ^13Ik zal ook Mijn net over hem uitspreiden, dat hij in Mijn jachtgaren
   gegrepen worde; en Ik zal hem brengen in Babylonie, het land der
   Chaldeen; ook zal hij dat niet zien, hoewelhij daar sterven zal.

   ^14En allen, die rondom hem zijn tot zijn hulp, en al zijn benden zal
   Ik in alle winden verstrooien; en Ik zal het zwaard achter hen
   uittrekken.

   ^15Alzo zullen zij weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik hen onder de
   heidenen verspreiden en hen in de landen verstrooien zal.

   ^16Doch Ik zal van hen weinige lieden doen overblijven van het zwaard,
   van den honger en van de pestilentie; opdat zij al hun gruwelen
   vertellen onder de heidenen, waarhenen zijkomen zullen, en zij zullen
   weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^17Daarna geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^18Mensenkind, gij zult uw brood eten met beven, en uw water zult gij
   met beroerte en met kommer drinken.

   ^19En gij zult tot het volk des lands zeggen: Alzo zegt de Heere HEERE,
   van de inwoners van Jeruzalem, in het land Israels: Zij zullen hun
   brood met kommer eten, en hun waterzullen zij met verbaasdheid drinken,
   omdat hun land woest zal worden van zijn volheid, vanwege het geweld
   van al degenen, die daarin wonen;

   ^20En de bewoonde steden zullen woest worden, en het land zal een
   wildernis zijn; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^21Wederom geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^22Mensenkind, wat is dit voor een spreekwoord, dat gijlieden hebt in
   het land Israels, zeggende: de dagen zullen verlengd worden, en al het
   gezicht zal vergaan?

   ^23Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal dit spreekwoord
   doen ophouden, dat zij het niet meer ten spreekwoord gebruiken zullen
   in Israel. Maar spreek tot hen: Dedagen zijn nabij gekomen, en het
   woord van ieder gezicht.

   ^24Want geen ijdel gezicht zal er meer wezen, noch vleiende
   waarzegging, in het midden van het huis Israels.

   ^25Want Ik ben de HEERE, Ik zal spreken; het woord, de tijd zal niet
   meer uitgesteld worden; want in uw dagen, o wederspannig huis, zal Ik
   een woord spreken, en hetzelve doen, spreekt de Heere HEERE.

   ^26Verder geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

   ^27Mensenkind, zie, die van het huis Israels zeggen: Het gezicht dat
   hij ziet, is voor vele dagen, en hij profeteert van tijden, die verre
   zijn.

   ^28Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Geen Mijner woorden
   zullen meer uitgesteld worden; het woord, hetwelk Ik gesproken heb, dat
   zal gedaan worden, spreekt deHeere HEERE. Ezechi?l 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind, profeteer tegen de profeten Israels, die profeteren, en
   zeg tot degenen, die uit hun hart profeteren: Hoort des HEEREN woord.

   ^3Zo zegt de Heere HEERE: Wee over die dwaze profeten, die hun geest
   nawandelen, en hetgeen zij niet gezien hebben!

   ^4Uw profeten, o Israel, zijn als vossen in de woeste plaatsen.

   ^5Gij zijt in de bressen niet opgetreden, noch hebt den muur toegemuurd
   voor het huis Israels, om in den strijd te staan, ten dage des HEEREN.

   ^6Zij zien ijdelheid en leugenachtige voorzegging, die daar zeggen: De
   HEERE heeft gesproken, daar de HEERE hen niet gezonden heeft; en zij
   geven hope van het woord tezullen bevestigen.

   ^7Ziet gij niet een ijdel gezicht, en spreekt een leugenachtige
   voorzegging, als gij zegt: De HEERE spreekt, daar Ik niet gesproken
   heb?

   ^8Daarom zo zegt de Heere HEERE: omdat gijlieden ijdelheid spreekt, en
   leugen ziet; daarom, ziet, Ik wil aan u, spreekt de Heere HEERE.

   ^9En Mijn hand zal zijn tegen de profeten, die ijdelheid zien, en
   leugen voorzeggen; zij zullen in de vergadering Mijns volks niet zijn,
   en in het schrift van het huis Israels nietgeschreven worden, en in het
   land Israels niet komen; en gij zult weten, dat Ik de Heere HEERE ben.

   ^10Daarom, ja, daarom dat zij Mijn volk verleiden, zeggende: Vrede,
   daar geen vrede is; en dat de een een lemen wand bouwt, en ziet, de
   anderen denzelven pleisteren met lozekalk.

   ^11Zeg tot degenen, die met loze kalk pleisteren, dat hij omvallen zal;
   er zal een overstelpende plasregen zijn; en gij, o grote hagelstenen,
   zult vallen, en een grote stormwind zalhem splijten.

   ^12Ziet, als die wand zal gevallen zijn, zal dan niet tot u gezegd
   worden: Waar is de pleistering, waarmede gij gepleisterd hebt?

   ^13Daarom alzo zegt de Heere HEERE: Ja, Ik zal hem door een groten
   stormwind in Mijn grimmigheid splijten, en er zal een overstelpende
   plasregen zijn in Mijn toorn, en grotehagelstenen in Mijn grimmigheid,
   om dien te verdoen.

   ^14Zo zal Ik den wand afbreken, dien gijlieden met loze kalk
   gepleisterd hebt, en zal hem ter aarde nederwerpen, dat zijn grond zal
   ontdekt worden; alzo zal de stad vallen, en gij zultin het midden van
   haar omkomen; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^15Zo zal Ik Mijn grimmigheid tegen den wand voortbrengen, en tegen
   degenen, die hem pleisteren met loze kalk; en Ik zal tot ulieden
   zeggen: Die wand is er niet meer, en die hempleisterden, zijn er niet;

   ^16Te weten de profeten Israels, die van Jeruzalem profeteren, en voor
   haar een gezicht des vredes zien, waar geen vrede is, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^17En gij, mensenkind, zet uw aangezicht tegen de dochteren uws volks,
   dewelke profeteren uit haar hart, en profeteer tegen haar;

   ^18En zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Wee die vrouwen, die kussens naaien
   voor alle okselen der armen, en maken hoofddeksels voor het hoofd van
   alle statuur, om de zielen tejagen! Zult gij de zielen Mijns volks
   jagen, en zult gij u de zielen in het leven behouden?

   ^19En zult gij Mij ontheiligen bij Mijn volk, voor handvollen van
   gerst, en voor stukken broods, om zielen te doden, die niet zouden
   sterven, en om zielen in het leven te behouden, dieniet zouden leven,
   door uw liegen tot Mijn volk, dat de leugen hoort?

   ^20Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik wil aan uw kussens,
   waarmede gij aldaar de zielen jaagt naar de bloemhoven, en Ik zal ze
   uit uw armen wegscheuren; en Ik zal diezielen losmaken, de zielen, die
   gij jaagt naar de bloemhoven.

   ^21Daartoe zal Ik uw hoofddeksels scheuren, en Mijn volk uit uw hand
   redden, zodat zij niet meer in uw hand zullen zijn tot een jacht; en
   gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^22Omdat gijlieden het hart des rechtvaardigen door valsheid hebt
   bedroefd gemaakt, daar Ik hem geen smart aangedaan heb; en omdat gij de
   handen des goddelozen gesterkthebt, opdat hij zich van zijn bozen weg
   niet afkeren zou, dat Ik hem in het leven behield;

   ^23Daarom zult gij niet meer ijdelheid zien, noch waarzegging
   gebruiken; maar Ik zal Mijn volk uit uw hand redden, en gij zult weten,
   dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Daarna kwamen tot mij mannen uit de oudsten van Israel, en zaten
   neder voor mijn aangezicht.

   ^2Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^3Mensenkind, deze mannen hebben hun drekgoden in hun hart opgezet, en
   hebben den aanstoot hunner ongerechtigheid recht voor hun aangezichten
   gesteld; word Ik danernstiglijk van hen gevraagd?

   ^4Daarom spreek met hen, en zeg tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Een
   ieder man uit het huis Israels, die de drekgoden in zijn hart opzet, en
   den aanstoot zijnerongerechtigheid recht voor zijn aangezicht stelt, en
   komt tot den profeet, Ik, de HEERE zal hem, als hij komt, antwoorden
   naar de menigte zijner drekgoden;

   ^5Opdat Ik het huis Israels in hun hart grijpe, dewijl zij allen door
   hun drekgoden van Mij vervreemd zijn.

   ^6Daarom zeg tot het huis Israels: Alzo zegt de Heere HEERE: Bekeert u,
   en keert u af van uw drekgoden, en keert uw aangezichten af van al uw
   gruwelen.

   ^7Want ieder man uit het huis Israels, en uit den vreemdeling, die in
   Israel verkeert, die zich van achter Mij afscheidt, en zet zijn
   drekgoden op in zijn hart, en stelt den aanstootzijner ongerechtigheid
   recht voor zijn aangezicht, en komt tot den profeet, om Mij door hem te
   vragen; Ik ben de HEERE, hem zal geantwoord worden door Mij;

   ^8En Ik zal Mijn aangezicht tegen dienzelven man zetten, en zal hem
   stellen tot een teken en tot spreekwoorden, en zal hem uitroeien uit
   het midden Mijns volks; en gijlieden zultweten, dat Ik de HEERE ben.

   ^9Als nu een profeet overreed zal zijn, en iets gesproken zal hebben,
   Ik, de HEERE, heb dienzelven profeet overreed, en Ik zal Mijn hand
   tegen hem uitstrekken, en zal hemverdelgen uit het midden van Mijn volk
   Israel.

   ^10En zij zullen hun ongerechtigheid dragen; gelijk de ongerechtigheid
   des vragers zal zijn; alzo zal zijn de ongerechtigheid des profeten;

   ^11Opdat het huis Israels niet meer van achter Mij afdwale, en zij zich
   niet meer verontreinigen met al hun overtredingen; alsdan zullen zij
   Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot eenGod zijn, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^12Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^13Mensenkind, als een land tegen Mij gezondigd zal hebben, zwaarlijk
   overtredende, zo zal Ik Mijn hand daartegen uitstrekken, en zal
   hetzelve den staf des broods breken, en eenhonger daarin zenden, dat Ik
   daaruit mensen en beesten uitroeie;

   ^14Ofschoon deze drie mannen, Noach, Daniel en Job, in het midden
   deszelven waren, zij zouden door hun gerechtigheid alleen hun ziel
   bevrijden, spreekt de Heere HEERE.

   ^15Zo Ik het boos gedierte make door het land door te gaan, hetwelk dat
   van kinderen berove, zodat het woest worde, dat er niemand doorga,
   vanwege het gedierte;

   ^16Die drie mannen in het midden deszelven zijnde, zo waarachtig als Ik
   leef, spreekt de Heere HEERE, zo zij zonen, en zo zij dochteren
   bevrijden zouden, zij zelven alleen zoudenbevrijd worden, maar het land
   zou woest worden.

   ^17Of als Ik het zwaard brenge over datzelve land, en zegge: Zwaard! ga
   door, door dat land, zodat Ik daarvan uitroeie mensen en beesten;

   ^18Ofschoon die drie mannen in het midden deszelven waren, zo
   waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zij zouden zonen noch
   dochteren bevrijden, maar zij zelven alleenzouden bevrijd worden.

   ^19Of als Ik de pestilentie in datzelve land zende, en Mijn grimmigheid
   daarover met bloed uitgiete, om daarvan mensen en beesten uit te
   roeien;

   ^20Ofschoon Noach, Daniel en Job in het midden deszelven waren, zo
   waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo zij een zoon, of zo
   zij een dochter zouden bevrijden, zijzouden alleen hun ziel door hun
   gerechtigheid bevrijden.

   ^21Want alzo zegt de Heere HEERE: Hoeveel te meer als Ik mijn vier boze
   gerichten, het zwaard, en den honger, en het boze gedierte, en de
   pestilentie gezonden zal hebben tegenJeruzalem, om daaruit mensen en
   beesten uit te roeien!

   ^22Doch ziet, daarin zullen ontkomenen overblijven, die uitgevoerd
   zullen worden, zonen en dochteren; ziet, zij zullen tot ulieden
   uitkomen, en gij zult hun weg zien, en hunhandelingen; en gij zult
   vertroost worden over het kwaad, dat Ik over Jeruzalem gebracht zal
   hebben, ja, al wat Ik zal gebracht hebben over haar.

   ^23Zo zullen zij u vertroosten, als gij hun weg en hun handelingen zien
   zult; en gij zult weten, dat Ik niet zonder oorzaak gedaan heb, al wat
   Ik in haar gedaan heb, spreekt de HeereHEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind, wat is het hout des wijnstoks meer dan alle hout, of de
   wijnrank meer dan dat onder het hout eens wouds is?

   ^3Wordt daarvan hout genomen, om een stuk werk te maken? Neemt men
   daarvan een pin, om enig vat daaraan te hangen?

   ^4Ziet, het wordt aan het vuur overgegeven, opdat het verteerd worde;
   het vuur verteert beide zijn einden, en zijn middelste wordt verbrand;
   zou het deugen tot een stuk werks?

   ^5Ziet, toen het geheel was, werd het tot geen stuk werks gemaakt;
   hoeveel te min als het vuur dat verteerd heeft, zodat het verbrand is,
   zal het dan nog tot een stuk werks gemaaktworden?

   ^6Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Gelijk als het hout des wijnstoks
   is onder het hout des wouds, hetwelk Ik aan het vuur overgeef, opdat
   het verteerd worde, alzo zal Ik deinwoners van Jeruzalem overgeven.

   ^7Want Ik zal Mijn aangezicht tegen hen zetten; als zij van het ene
   vuur uitgaan, zal het andere vuur hen verteren; en gij zult weten, dat
   Ik de HEERE ben, als Ik Mijn aangezicht tegenhen gesteld zal hebben.

   ^8En Ik zal het land woest maken, omdat zij zwaarlijk overtreden
   hebben, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind, maak Jeruzalem haar gruwelen bekend,

   ^3En zeg: Alzo zegt de Heere HEERE tot Jeruzalem: Uw handelingen en uw
   geboorten zijn uit het land der Kanaanieten; uw vader was een Amoriet
   en uw moeder eenHethietische.

   ^4En aangaande uw geboorten: ten dage, als gij geboren waart, werd uw
   navel niet afgesneden; en gij waart niet met water gewassen, toen Ik u
   aanschouwde; gij waart ookgeenszins met zout gewreven, noch in
   windselen gewonden.

   ^5Geen oog had medelijden over u, om u een van deze dingen te doen, om
   zich over u te erbarmen; maar gij zijt geworpen geweest op het vlakke
   des velds, om de walgelijkheidvan uw ziel, ten dage, toen gij geboren
   waart.

   ^6Als Ik bij u voorbijging, zo zag Ik u, vertreden zijnde in uw bloed,
   en Ik zeide tot u in uw bloed: Leef; ja, Ik zeide tot u in uw bloed:
   Leef!

   ^7Ik heb u tot tien duizend, als het gewas des velds, gemaakt; en gij
   zijt gegroeid, en groot geworden, en zijt gekomen tot grote
   sierlijkheid; uw borsten zijn vast geworden, en uwhaar is gewassen,
   doch gij waart naakt en bloot.

   ^8Als Ik nu bij u voorbijging, zag Ik u, en ziet, uw tijd was de tijd
   der minne; zo breidde Ik Mijn vleugel over u uit, en dekte uw
   naaktheid; ja, Ik zwoer u, en kwam met u in een verbond, spreekt de
   Heere HEERE en gij werdt de Mijne.

   ^9Daarna wies Ik u met water, en Ik spoelde uw bloed van u af, en
   zalfde u met olie.

   ^10Ik bekleedde u ook met gestikt werk, en Ik schoeide u met
   dassenvellen, en omgordde u met fijn linnen, en bedekte u met zijde.

   ^11Ook versierde Ik u met sieraad, en deed armringen aan uw handen, en
   een keten aan uw hals.

   ^12Desgelijks deed Ik een voorhoofdsiersel aan uw aangezicht, en
   oorringen aan uw oren, en een kroon der heerlijkheid op uw hoofd.

   ^13Zo waart gij versierd met goud en zilver, en uw kleding was fijn
   linnen, en zijde, en gestikt werk; gij at meelbloem, en honig, en olie,
   en gij waart gans zeer schoon, en waartvoorspoedig, dat gij een
   koninkrijk werdt.

   ^14Daartoe ging van u een naam uit onder de heidenen om uw schoonheid;
   want die was volmaakt door Mijn heerlijkheid, die Ik op u gelegd had,
   spreekt de Heere HEERE.

   ^15Maar gij hebt vertrouwd op uw schoonheid, en hebt gehoereerd vanwege
   uw naam; ja, hebt uw hoererijen uitgestort aan een ieder, die
   voorbijging; voor hem was zij.

   ^16En gij hebt van uw klederen genomen, en u gemaakt geplekte hoogten,
   en hebt daarop gehoereerd; zulks is niet gekomen, en zal niet
   geschieden.

   ^17Daartoe hebt gij genomen de vaten uws sieraads van Mijn goud en van
   Mijn zilver, dat Ik u gegeven had, en gij hebt u mansbeelden gemaakt,
   en gij hebt met dezelvegehoereerd.

   ^18En gij hebt uw gestikte klederen genomen, en hebt ze bedekt; en gij
   hebt Mijn olie en Mijn reukwerk voor hun aangezichten gesteld.

   ^19En Mijn brood, hetwelk Ik u gaf, meelbloem en olie, en honig,
   waarmede Ik u spijsde, dat hebt gij ook voor hun aangezichten gesteld
   tot een liefelijken reuk; zo is het geschied, spreekt de Heere HEERE.

   ^20Verder hebt gij uw zonen en uw dochteren, die gij Mij gebaard hadt,
   genomen, en hebt ze denzelven geofferd om te verteren; is het wat
   kleins van uw hoererijen,

   ^21Dat gij Mijn kinderen geslacht hebt, en hebt ze overgegeven, als gij
   dezelve voor hen door het vuur hebt doen gaan?

   ^22Ook hebt gij bij al uw gruwelen en uw hoererijen niet gedacht aan de
   dagen uwer jonkheid, als gij naakt en bloot waart, als gij vertreden
   waart in uw bloed.

   ^23Het is ook geschied na al uw boosheid,, wee, wee u, spreekt de Heere
   HEERE),

   ^24Dat gij u een verwelfsel gebouwd hebt, en u een hoge plaats gemaakt
   hebt in elke straat.

   ^25Aan elk hoofd des wegs hebt gij uw hoge plaatsen gebouwd, en hebt uw
   schoonheid gruwelijk gemaakt, en hebt met uw benen geschreden voor een
   ieder, die voorbijging, enhebt uw hoererijen vermenigvuldigd.

   ^26Gij hebt ook gehoereerd met de kinderen van Egypte, uw naburen, die
   groot van vlees zijn; en gij hebt uw hoererij vermenigvuldigd, om Mij
   tot toorn te verwekken.

   ^27Ziet, daarom strekte Ik Mijn hand over u uit, en verminderde uw
   bescheiden deel; en Ik gaf u over in den lust dergenen, die u haten,
   der dochteren der Filistijnen, die vanwege uwschandelijken weg
   beschaamd waren.

   ^28Verder hebt gij gehoereerd met de kinderen van Assur, omdat gij
   onverzadelijk waart; ja, als gij met hen gehoereerd hebt, zijt gij ook
   niet verzadigd geworden.

   ^29Maar gij hebt uw hoererij vermenigvuldigd in het land van Kanaan tot
   in Chaldea; en daarmede ook zijt gij niet verzadigd geworden.

   ^30Hoe zwak is uw hart (spreekt de Heere HEERE) als gij al deze dingen
   doet, zijnde het werk van een heersende hoerachtige vrouw!

   ^31Als gij uw verwelfsel bouwt aan het hoofd van iederen weg, en uw
   hoge plaats maakt in elke straat, en niet zijt geweest als een hoer,
   het hoerenloon beschimpende.

   ^32O, die overspelige vrouw, zij neemt in plaats van haar man de
   vreemden aan.

   ^33Men geeft loon aan alle hoeren; maar gij geeft uw loon aan al uw
   boelen, en gij beschenkt ze, opdat zij tot u van rondom zouden ingaan
   om uw hoererijen.

   ^34Zo geschiedt met u in uw hoererijen het tegendeel van de vrouwen,
   dewijl men u niet naloopt, om te hoereren; want als gij hoerenloon
   geeft, en het hoerenloon u niet gegevenwordt; zo zijt gij tot een
   tegendeel geworden.

   ^35Daarom, o hoer, hoor des HEEREN woord.

   ^36Alzo zegt de Heere HEERE: Omdat uw vergif uitgestort is, en uw
   schaamte door uw hoererijen met uw boelen ontdekt is, en met al de
   drekgoden uwer gruwelen, en na het bloeduwer kinderen, dat gij hun
   gegeven hebt;

   ^37Daarom, zie, Ik zal al uw boelen vergaderen, met dewelke gij
   vermengd zijt geweest, en allen, die gij liefgehad hebt, met allen, die
   gij gehaat hebt; en Ik zal hen van rondomvergaderen tegen u, en Ik zal
   voor hen uw naaktheid ontdekken, dat zij uw ganse naaktheid zien
   zullen.

   ^38Daartoe zal Ik u naar de rechten der overspeelsters en der
   bloedvergietsters richten; en Ik zal u overgeven aan het bloed der
   grimmigheid en des ijvers.

   ^39En Ik zal u in hun hand overgeven, en zij zullen uw verwelfsel
   afbreken, en uw hoge plaatsen omwerpen, en uw klederen u uittrekken, en
   uw sierlijke juwelen nemen, en u naakten bloot laten.

   ^40Daarna zullen zij tegen u een vergadering doen opkomen, en zullen u
   met stenen stenigen, en u met hun zwaarden doorsteken.

   ^41Zij zullen ook uw huizen met vuur verbranden, en oordelen tegen u
   uitvoeren voor veler vrouwen ogen; en Ik zal u doen ophouden van een
   hoer te zijn, en gij zult ook niet meerhoerenloon geven.

   ^42Zo zal Ik Mijn grimmigheid op u doen rusten, en Mijn ijver zal van u
   afwijken; en Ik zal stil zijn, en niet meer toornig wezen.

   ^43Daarom dat gij niet gedacht hebt aan de dagen uwer jonkheid, en Mij
   tot beroering geweest zijt met dit alles, zie, zo zal Ik ook uw weg op
   uw hoofd geven, spreekt de HeereHEERE; en gij zult die schandelijke
   daad niet doen boven al uw gruwelen.

   ^44Zie, een ieder, die spreekwoorden gebruikt, zal van u een
   spreekwoord gebruiken, zeggende: Zo de moeder is, is haar dochter.

   ^45Gij zijt de dochter uwer moeder, die de walg had van haar man en van
   haar kinderen; en gij zijt de zuster uwer zusteren, die de walg gehad
   hebben van haar mannen en vanhaar kinderen; uw moeder was een
   Hethietische, en uw vader een Amoriet.

   ^46Uw grote zuster nu is Samaria, zij en haar dochteren, dewelke woont
   aan uw linkerhand; maar uw zuster, die kleiner is dan gij, die tegen uw
   rechterhand woont, is Sodom enhaar dochteren.

   ^47Doch gij hebt in haar wegen niet gewandeld, noch naar haar gruwelen
   gedaan; het was wat gerings, een verdriet; maar gij hebt het meer
   verdorven dan zij, in al uw wegen.

   ^48Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, indien Sodom, uw
   zuster, zij met haar dochteren, gedaan heeft, gelijk gij gedaan hebt en
   uw dochteren!

   ^49Ziet, dit was de ongerechtigheid uwer zuster Sodom; hoogmoed,
   zatheid van brood en stille gerustheid had zij en haar dochteren; maar
   zij sterkte de hand des armen ennooddruftigen niet.

   ^50En zij verhieven zich, en deden gruwelijkheid voor Mijn aangezicht;
   daarom deed Ik ze weg, nadat Ik het gezien had.

   ^51Samaria ook heeft naar de helft uwer zonden niet gezondigd; en gij
   hebt uw gruwelen meer dan zij vermenigvuldigd, en hebt uw zusters
   gerechtvaardigd door al uw gruwelen, die gij gedaan hebt.

   ^52Draag gij dan ook uw schande, gij, die voor uw zusteren geoordeeld
   hebt door uw zonden, die gij gruwelijker gemaakt hebt dan zij; zij zijn
   rechtvaardiger dan gij; wees gij danook beschaamd, en draag uw schande,
   omdat gij uw zusters gerechtvaardigd hebt.

   ^53Als Ik haar gevangenen wederbrengen zal, namelijk de gevangenen van
   Sodom en haar dochteren, en de gevangenen van Samaria en haar
   dochteren, dan zal Ik wederbrengende gevangenen uwer gevangenis in het
   midden van haar.

   ^54Opdat gij uw schande draagt, en te schande gemaakt wordt, om al
   hetgeen gij gedaan hebt, als gij haar troosten zult.

   ^55Als uw zusters, Sodom en haar dochteren, zullen wederkeren tot haar
   vorigen staat, mitsgaders Samaria en haar dochteren zullen wederkeren
   tot haar vorigen staat, zult gij ooken uw dochteren wederkeren tot uw
   vorigen staat.

   ^56Ja, uw zuster Sodom is in uw mond niet gehoord geweest, ten dage uws
   groten hoogmoeds,

   ^57Aleer uw boosheid ontdekt was. Als de tijd was der versmading van de
   dochteren van Syrie, en van al degenen, die rondom datzelve waren, de
   dochteren der Filistijnen, die uverachten van rondom,

   ^58Hebt gij uw schandelijke daden en uw gruwelen gedragen, spreekt de
   HEERE.

   ^59Want alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal u ook doen, gelijk als gij
   gedaan hebt, die den eed veracht hebt, brekende het verbond.

   ^60Evenwel zal Ik gedachtig wezen aan Mijn verbond met u, in de dagen
   uwer jonkheid, en Ik zal met u een eeuwig verbond oprichten.

   ^61Dan zult gij uwer wegen gedenken en beschaamd zijn, als gij uw
   zusteren, die groter zijn dan gij, aannemen zult; want Ik zal u dezelve
   geven tot dochteren, maar niet uit uwverbond.

   ^62Want Ik zal Mijn verbond met u oprichten, en gij zult weten, dat Ik
   de HEERE ben;

   ^63Opdat gij het gedachtig zijt, en u schaamt, en niet meer uw mond
   opent vanwege uw schande, wanneer Ik voor u verzoening doen zal over al
   hetgeen gij gedaan hebt, spreektde Heere HEERE. Ezechi?l 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind, stel een raadsel voor, en gebruik een gelijkenis tot het
   huis Israels,

   ^3En zeg: Alzo zegt de Heere HEERE: Een arend, die groot was, groot van
   vleugelen, lang van vlerken, vol van vederen, die verscheidene veren
   had, kwam op den Libanon, en namden oppersten tak van een ceder.

   ^4Hij plukte den top van zijn jonge takjes af, en bracht hem in een
   land van koophandel; hij zette hem in een stad van kooplieden.

   ^5Hij nam ook van het zaad des lands, en legde het in een zaadakker;
   hij nam het, hij zette het bij vele wateren met grote voorzichtigheid.

   ^6En het sproot uit, en werd tot een welig uitlopende wijnstok, doch
   nederig van stam, ziende met zijn takken naar hem, dewijl zijn wortelen
   onder hem waren. Zo werd hij tot eenwijnstok, die ranken voortbracht en
   scheuten uitwierp.

   ^7Nog was er een grote arend, groot van vleugelen en overvloedig van
   vederen; en ziet, deze wijnstok voegde zijn wortelen naar denzelven
   toe, en wierp zijn takken tot hem uit, opdat hij hem bevochtigen zou
   naar de bedden zijner planting toe.

   ^8Hij was in een goede landouwe bij vele wateren geplant, om takken te
   maken en vrucht te dragen, opdat hij tot een heerlijken wijnstok worden
   mocht.

   ^9Zeg: Alzo zegt de Heere HEERE: Zal hij gedijen? Zal hij niet zijn
   wortelen uitrukken, en zijn vrucht afsnijden, dat hij droog worde? Hij
   zal aan al de bladeren van zijn gewasverdrogen; en dat niet door een
   groten arm, noch door veel volks, om dien van zijn wortelen weg te
   voeren.

   ^10Ja, ziet, zal hij geplant zijnde gedijen? Zal hij niet, als de
   oostenwind hem aanroert, gans verdrogen? Op de bedden van zijn gewas
   zal hij verdrogen.

   ^11Daarna geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^12Zeg nu tot dat wederspannig huis: Weet gij niet, wat deze dingen
   zijn? Zeg: Ziet, de koning van Babel is tot Jeruzalem gekomen, en heeft
   haar koning genomen, en haar vorsten, en heeft ze tot zich gevoerd naar
   Babel.

   ^13Daartoe heeft hij van het koninklijk zaad genomen, en daarmede een
   verbond gemaakt, en heeft hem tot een eed gebracht, en de machtigen des
   lands heeft hij weggenomen;

   ^14Opdat het koninkrijk nederig zou zijn, zich niet verheffende, en dat
   het, zijn verbond houdende, bestaan mocht.

   ^15Maar hij rebelleerde tegen hem, zendende zijn boden in Egypte, opdat
   men hem paarden en veel volks bestellen zou; zal hij gedijen? Zal hij
   ontkomen, die zulke dingen doet?Ja, zal hij het verbond breken en
   ontkomen?

   ^16Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo hij niet in de
   plaats des konings, die hem koning gemaakt heeft, wiens eed hij
   veracht, en wiens verbond hij gebrokenheeft, bij hem in het midden van
   Babel zal sterven!

   ^17Ook zal Farao, door een groot heir en door menigte van krijgs
   vergadering, met hem in oorlog niets uitrichten als men een wal zal
   opwerpen, en als men sterkten bouwen zal, om vele zielen uit te roeien.

   ^18Want hij heeft den eed veracht, brekende het verbond, daar hij,
   ziet, zijn hand gegeven had; dewijl hij al deze dingen gedaan heeft,
   zal hij niet ontkomen.

   ^19Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Zo waarachtig als Ik leef, zo Ik
   Mijn eed, dien hij veracht heeft, en Mijn verbond, dat hij gebroken
   heeft, datzelve niet op zijn hoofd geve!

   ^20En Ik zal Mijn net over hem uitspreiden, dat hij gegrepen zal worden
   in Mijn jachtgaren; en Ik zal daar met hem rechten over zijn
   overtreding, waardoor hij tegen Mij overtredenheeft.

   ^21Daartoe zullen al zijn vluchtelingen met al zijn benden door het
   zwaard vallen, en de overgeblevenen zullen in alle winden verstrooid
   worden; en gijlieden zult weten, dat Ik, deHEERE, gesproken heb.

   ^22Alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal ook van den oppersten tak des hogen
   ceders nemen, dat Ik zetten zal; van het opperste zijner jonge takjes
   zal Ik een tederen afplukken, denwelken Ik op een hogen en verhevenen
   berg planten zal;

   ^23Op den berg der hoogte van Israel zal Ik hem planten; en hij zal
   takken voortbrengen, en vrucht dragen, en hij zal tot een heerlijken
   ceder worden, dat onder hem wonen zal allegevogelte van allerlei
   vleugel; in de schaduw zijner takken zullen zij wonen.

   ^24Zo zullen alle bomen des velds weten, dat Ik, de HEERE, den hogen
   boom vernederd heb, den nederigen boom verdroogd, en den drogen boom
   bloeiende gemaakt heb; Ik, deHEERE, heb het gesproken, en zal het doen.
   Ezechi?l 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Wat is ulieden, dat gij dit spreekwoord gebruikt van het land
   Israels, zeggende: De vaders hebben onrijpe druiven gegeten, en de
   tanden der kinderen zijn stomp geworden?

   ^3Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo het ulieden
   meer gebeuren zal, dit spreekwoord in Israel te gebruiken!

   ^4Ziet, alle zielen zijn Mijne; gelijk de ziel des vaders, alzo ook de
   ziel des zoons, zijn Mijne; de ziel, die zondigt, die zal sterven.

   ^5Wanneer nu iemand rechtvaardig is, en doet recht en gerechtigheid;

   ^6Niet eet op de bergen, en zijn ogen niet opheft tot de drekgoden van
   het huis Israels; noch de huisvrouw zijns naasten verontreinigt, noch
   tot de afgezonderde vrouw nadert;

   ^7En niemand verdrukt, den schuldenaar zijn pand wedergeeft, geen roof
   rooft, den hongerige zijn brood geeft, en den naakte met kleding
   bedekt;

   ^8Niet geeft op woeker, noch overwinst neemt, zijn hand van onrecht
   afkeert, waarachtig recht tussen den een en den anderen oefent;

   ^9In Mijn inzettingen wandelt, en Mijn rechten onderhoudt, om
   trouwelijk te handelen; die rechtvaardige zal gewisselijk leven,
   spreekt de Heere HEERE.

   ^10Heeft hij nu een zoon gewonnen, die een inbreker is, die bloed
   vergiet, die zijn broeder doet een van deze dingen;

   ^11En die al die dingen niet doet; maar eet ook op de bergen, en
   verontreinigt de huisvrouw zijns naasten;

   ^12Verdrukt den ellendige en den nooddruftige, rooft veel roofs, geeft
   het pand niet weder, en heft zijn ogen op tot de drekgoden, doet
   gruwel;

   ^13Geeft op woeker, en neemt overwinst; zou die leven? Hij zal niet
   leven, al die gruwelen heeft hij gedaan; hij zal voorzeker gedood
   worden; zijn bloed zal op hem zijn!

   ^14Ziet nu, heeft hij een zoon gewonnen, die al de zonden zijn vaders,
   die hij doet, aanziet, en toeziet, dat hij dergelijke niet doet;

   ^15Niet eet op de bergen, noch zijn ogen opheft tot de drekgoden van
   het huis Israels, de huisvrouw zijns naasten niet verontreinigt;

   ^16En niemand verdrukt, het pand niet behoudt, en geen roof rooft, zijn
   brood den hongerige geeft, en den naakte met kleding bedekt;

   ^17Zijn hand van den ellendige afhoudt, geen woeker noch overwinst
   neemt, Mijn rechten doet, en in Mijn inzettingen wandelt; die zal niet
   sterven om de ongerechtigheid zijnsvaders; hij zal gewisselijk leven.

   ^18Zijn vader, dewijl hij met onderdrukking onderdrukt heeft, des
   broeders goed geroofd heeft, en gedaan heeft, dat niet goed was in het
   midden zijner volken; ziet daar, hij zalsterven in zijn
   ongerechtigheid.

   ^19Maar gijlieden zegt: Waarom draagt de zoon niet de ongerechtigheid
   des vaders? Immers zal de zoon, die recht en gerechtigheid gedaan
   heeft, en al Mijn inzettingenonderhouden, en die gedaan heeft,
   gewisselijk leven.

   ^20De ziel, die zondigt, die zal sterven; de zoon zal niet dragen de
   ongerechtigheid des vaders, en de vader zal niet dragen de
   ongerechtigheid des zoons; de gerechtigheid desrechtvaardigen zal op
   hem zijn, en de goddeloosheid des goddelozen zal op hem zijn.

   ^21Maar wanneer de goddeloze zich bekeert van al zijn zonden, die hij
   gedaan heeft, en al Mijn inzettingen onderhoudt, en doet recht en
   gerechtigheid, hij zal gewisselijk leven, hijzal niet sterven.

   ^22Al zijn overtredingen, die hij gedaan heeft, zullen hem niet gedacht
   worden; in zijn gerechtigheid, die hij gedaan heeft, zal hij leven.

   ^23Zou Ik enigzins lust hebben aan den dood des goddelozen, spreekt de
   Heere HEERE; is het niet, als hij zich bekeert van zijn wegen, dat hij
   leve?

   ^24Maar als de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid, en
   onrecht doet, doende naar al de gruwelen, die de goddeloze doet, zou
   die leven? Al zijn gerechtigheden, die hijgedaan heeft, zullen niet
   gedacht worden; in zijn overtreding, waardoor hij overtreden heeft, en
   in zijn zonde, die hij gezondigd heeft, in die zal hij sterven.

   ^25Nog zegt gijlieden: De weg des HEEREN is niet recht; hoort nu, o
   huis Israels! is Mijn weg niet recht? Zijn niet uw wegen onrecht?

   ^26Als de rechtvaardige zich afkeert van zijn gerechtigheid, en onrecht
   doet, en sterft in dezelve, hij zal in zijn onrecht, dat hij gedaan
   heeft, sterven.

   ^27Maar als de goddeloze zich bekeert van zijn goddeloosheid, die hij
   gedaan heeft, en doet recht en gerechtigheid, die zal zijn ziel in het
   leven behouden;

   ^28Dewijl hij toeziet, en zich bekeert van al zijn overtredingen, die
   hij gedaan heeft, hij zal gewisselijk leven, hij zal niet sterven.

   ^29Evenwel zegt het huis Israels: De weg des Heeren is niet recht.
   Zouden Mijn wegen, o huis Israels, niet recht zijn? Zijn niet uw wegen
   onrecht?

   ^30Daarom zal Ik u richten, o huis Israels! een ieder naar zijn wegen,
   spreekt de Heere HEERE, keert weder, en bekeert u van al uw
   overtredingen, zo zal de ongerechtigheid u niettot een aanstoot worden.

   ^31Werpt van u weg al uw overtredingen, waardoor gij overtreden hebt,
   en maakt u een nieuw hart en een nieuwen geest; want waarom zoudt gij
   sterven, o huis Israels?

   ^32Want Ik heb geen lust aan den dood des stervenden, spreekt de Heere
   HEERE; daarom bekeert u en leeft. Ezechi?l 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Verder, hef gij een weeklage op over de vorsten van Israel,

   ^2En zeg: Wat was uw moeder? Een leeuwin, onder de leeuwen
   nederliggende; zij bracht haar welpen op in het midden der jonge
   leeuwen.

   ^3Zij toog nu een van haar welpen op; het werd een jonge leeuw, die
   leerde roof te roven, hij at mensen op.

   ^4Dit hoorden de volken van hem, hij werd gegrepen in hun groeve; en
   zij brachten hem met haken naar Egypteland.

   ^5Zij nu ziende, dat zij in hope was geweest, doch haar verwachting
   verloren was, zo nam zij een ander van haar welpen, hetwelk zij tot een
   jongen leeuw stelde.

   ^6Deze wandelde steeds onder de leeuwen, werd een jonge leeuw, en
   leerde roof te roven, hij at mensen op.

   ^7Hij bekende zijn weduwen, en hij verwoestte hun steden; zodat het
   land en zijn volheid ontzet werd van de stem zijner brulling.

   ^8Toen begaven zich de volken tegen hem rondom uit de landschappen, en
   zij spreidden hun net over hem uit; in hun groeve werd hij gegrepen.

   ^9En zij stelden hem in gesloten bewaring met haken, opdat zij hem
   brachten tot den koning van Babel; zij brachten hem in vestingen, opdat
   zijn stem niet meer gehoord wierde opde bergen Israels.

   ^10Uw moeder was als een wijnstok in uw stilheid, geplant bij wateren;
   hij was vruchtbaar en vol ranken vanwege vele wateren.

   ^11En hij had sterke roeden tot scepteren der heersers, en de stam van
   elke roede werd hoog tussen de dichte takken; en hij werd gezien door
   zijn hoogte, met de menigte zijnertakken.

   ^12Maar hij werd door grimmigheid uitgerukt, en ter aarde geworpen, en
   de oostenwind heeft zijn vrucht verdroogd; zijn sterke roeden zijn
   afgebroken en zijn verdroogd; het vuurheeft ze verteerd.

   ^13En nu is hij geplant in een woestijn, in een dor en dorstig land.

   ^14Daartoe is een vuur uitgegaan uit een roede zijner ranken, dat zijn
   vrucht verteerd heeft; zodat aan hem geen sterke roede is tot een
   scepter, om te heersen. Dit is een weeklage, en is tot een weeklage
   geworden. Ezechi?l 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En het geschiedde in het zevende jaar, in de vijfde maand, op den
   tienden derzelver maand, dat er mannen uit de oudsten van Israel
   kwamen, om den HEERE te vragen; en zijzaten neder voor mijn aangezicht.

   ^2Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^3Mensenkind, spreek tot de oudsten van Israel, en zeg tot hen: Alzo
   zegt de Heere HEERE: Komt gij, om Mij te vragen? Zo waarachtig als Ik
   leef, zo Ik van u gevraagd worde, spreekt de Heere HEERE.

   ^4Zoudt gij hun recht geven, zoudt gij hun recht geven, o mensenkind?
   Maak hun de gruwelen hunner vaderen bekend;

   ^5En zeg tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Ten dage als Ik Israel
   verkoos, zo hief Ik Mijn hand op tot het zaad van het huis Jakobs, en
   maakte Mijzelven hun in Egyptelandbekend; ja, Ik hief Mijn hand tot hen
   op, zeggende: Ik ben de HEERE, uw God.

   ^6Ten zelven dage hief Ik Mijn hand tot hen op, dat Ik hen uit
   Egypteland uitvoeren zou, in een land, dat Ik voor hen uitgespeurd had,
   vloeiende van melk en honig, hetwelk hetsieraad is van alle landen.

   ^7En Ik zeide tot hen: Een ieder werpe de verfoeiselen zijner ogen weg;
   en verontreinigt ulieden niet met de drekgoden van Egypte; Ik, de
   HEERE, ben uw God.

   ^8Maar zij waren wederspannig tegen Mij, en wilden naar Mij niet horen;
   niemand wierp de verfoeiselen zijner ogen weg, noch verliet de
   drekgoden van Egypte; daarom zeide Ik, dat Ik Mijn grimmigheid over hen
   uitgieten zou, om Mijn toorn tegen hen te volbrengen in het midden van
   Egypteland.

   ^9Doch Ik deed het om Mijns Naams wil, opdat hij niet ontheiligd wierde
   voor de ogen der heidenen, in welker midden zij waren; aan welke Ik
   Mij, voor derzelver ogen, bekendgemaakt heb, om hen uit Egypteland uit
   te voeren.

   ^10En Ik voerde hen uit Egypteland, en bracht hen in de woestijn.

   ^11Daar gaf Ik hun Mijn inzettingen, en maakte hun Mijn rechten bekend,
   dewelke, zo ze een mens doet, zal hij door dezelve leven.

   ^12Daartoe ook gaf Ik hun Mijn sabbatten, om een teken te zijn tussen
   Mij en tussen hen, opdat zij zouden weten, dat Ik de HEERE ben, Die hen
   heilige.

   ^13Maar het huis Israels werd wederspannig tegen Mij in de woestijn;
   zij wandelden in Mijn inzettingen niet, en verwierpen Mijn rechten;
   dewelke, zo ze een mens doet, zal hij doordezelve leven; en zij
   ontheiligden Mijn sabbatten zeer, dat Ik zeide, Mijn grimmigheid te
   zullen uitgieten over hen in de woestijn, om hen te verdoen.

   ^14Maar Ik deed het om Mijns Naams wil, opdat die niet ontheiligd werd
   voor de ogen van die heidenen, voor welker ogen Ik hen uitvoerde.

   ^15Evenwel hief Ik ook Mijn hand op tot hen in de woestijn, dat Ik hen
   niet zou brengen in het land, dat Ik hun gegeven had, vloeiende van
   melk en honig, hetwelk het sieraad is vanalle landen;

   ^16Daarom dat zij Mijn rechten verwierpen, en in Mijn inzettingen niet
   wandelden, en Mijn sabbatten ontheiligden; want hun hart wandelde hun
   drekgoden na.

   ^17Doch Mijn oog verschoonde hen, dat Ik hen niet verdierf, en geen
   voleinding met hen maakte in de woestijn.

   ^18Maar Ik zeide tot hun kinderen in de woestijn: Wandelt niet in de
   inzettingen uwer vaderen, en onderhoudt hun rechten niet, en
   verontreinigt u niet met hun drekgoden.

   ^19Ik ben de HEERE, uw God, wandelt in Mijn inzettingen, en onderhoudt
   Mijn rechten, en doet dezelve.

   ^20En heiligt Mijn sabbatten, en zij zullen tot een teken zijn tussen
   Mij en tussen ulieden, opdat gij weet, dat Ik, de HEERE, uw God ben.

   ^21Maar die kinderen waren ook wederspannig tegen Mij; zij wandelden
   niet in Mijn inzettingen, en Mijn rechten namen zij niet waar, om die
   te doen; dewelke, zo ze een mensdoet, zal hij door dezelve leven; zij
   ontheiligden Mijn sabbatten, dat Ik zeide, Mijn grimmigheid te zullen
   uitgieten over hen, volbrengende Mijn toorn tegen hen in de woestijn.

   ^22Doch Ik keerde Mijn hand af, en deed het om Mijns Naams wil, opdat
   hij voor de ogen der heidenen niet zou ontheiligd worden, voor welker
   ogen Ik hen uitgevoerd had.

   ^23Ik hief ook Mijn hand tot hen op in de woestijn, dat Ik hen
   verspreiden zou onder de heidenen, en hen verstrooien in de landen;

   ^24Omdat zij Mijn rechten niet gedaan hadden, maar Mijn inzettingen
   verworpen en Mijn sabbatten ontheiligd hadden, en hun ogen achter de
   drekgoden hunner vaderen waren.

   ^25Daarom gaf Ik hun ook besluitingen, die niet goed waren, en rechten,
   waarbij zij niet leven zouden.

   ^26En Ik verontreinigde hen in hun giften, omdat zij door het vuur
   deden doorgaan al wat de baarmoeder opent; opdat Ik ze verwoesten zou,
   ten einde dat zij zouden weten, dat Ik deHEERE ben.

   ^27Daarom, mensenkind, spreek tot het huis Israels, en zeg tot hen:
   Alzo zegt de Heere HEERE: Hiermede nog hebben Mij uw vaderen gesmaad,
   dat zij door overtreding tegen Mijovertreden hebben.

   ^28Als Ik hen in het land gebracht had, over hetwelk Ik Mijn hand
   opgeheven had, om hetzelve hun te geven, zo zagen zij naar allen hogen
   heuvel, en alle dicht geboomte, enofferden daar hun offeren, en gaven
   daar hun tergende offeranden, en daar zetten zij hun liefelijken reuk,
   en daar offerden zij hun drankofferen.

   ^29En Ik zeide tot hen: Wat is die hoogte, waarhenen gij gaat? Nochtans
   is de naam daarvan genoemd hoogte, tot op dezen dag toe.

   ^30Daarom zeg tot het huis Israels: Alzo zegt de Heere HEERE: Zijt gij
   verontreinigd geworden in den weg uwer vaderen, en hoereert gij achter
   hun verfoeiselen?

   ^31Ja, met het offeren uwer gaven, met uw kinderen door het vuur te
   doen doorgaan, zijt gij verontreinigd aan al uw drekgoden tot op dezen
   dag toe; en zou Ik van u gevraagdworden, o huis Israels? Zo waarachtig
   als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik van u gevraagd worde!

   ^32Daarom, dat in uw geest opgeklommen is, zal geenszins geschieden,
   dat gij zegt: Wij zullen als de heidenen en als de geslachten der
   landen zijn, dienende hout en steen.

   ^33Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE: Zo Ik niet met
   een sterke hand, en uitgestrekten arm, en met een uitgegoten
   grimmigheid over u zal regeren!

   ^34Want Ik zal u uit de volken voeren, en u vergaderen uit de landen,
   waarin gij verstrooid zijt, door een sterke hand, en door een
   uitgestrekten arm, en door een uitgegotengrimmigheid.

   ^35Daartoe zal Ik u brengen in de woestijn der volken, en Ik zal met u
   aldaar rechten, aangezicht aan aangezicht;

   ^36Gelijk als Ik gerecht heb met uw vaderen in de woestijn van
   Egypteland, alzo zal Ik met u rechten, spreekt de Heere HEERE.

   ^37En Ik zal ulieden onder de roede doen doorgaan, en Ik zal u brengen
   onder den band des verbonds.

   ^38Daartoe zal Ik, die rebel zijn, en die tegen Mij overtreden, uit
   ulieden uitzuiveren; Ik zal hen uit het land hunner vreemdelingschappen
   uitvoeren, en zij zullen in het landschapIsraels niet weder komen, en
   gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^39En gijlieden, o huis Israels, alzo zegt de Heere HEERE: Gaat henen,
   dient een ieder zijn drekgoden, ook hierna, dewijl gijlieden naar Mij
   niet hoort; doch ontheiligt niet meer Mijnheiligen Naam, met uw giften
   en met uw drekgoden.

   ^40Want op Mijn heiligen berg, op den hogen berg Israels, spreekt de
   Heere HEERE, daar zal Mij het ganse huis Israels in het land dienen,
   zij allen; daar zal Ik welgevallen aan hennemen, en daar zal Ik uw
   hefofferen eisen, en de eerstelingen uwer heffingen met al uw
   geheiligde dingen.

   ^41Ik zal een welgevallen aan ulieden nemen om den liefelijken reuk,
   wanneer Ik u van de volken uitvoeren, en u vergaderen zal uit de
   landen, in dewelke gij zult verstrooid zijn, en Ikzal in u geheiligd
   worden voor de ogen der heidenen.

   ^42En gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik u in het landschap
   Israels gebracht zal hebben, in het land, waarover Ik Mijn hand
   opgeheven heb, om hetzelve uw vaderen tegeven.

   ^43Daar zult gij dan gedenken aan uw wegen, en aan al uw handelingen
   waarmede gij u verontreinigd hebt, en gij zult van u zelven een walging
   hebben over al uw boosheden, diegij gedaan hebt.

   ^44Zo zult gij weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik met u gedaan zal
   hebben, om Mijns Naams wil, niet naar uw boze wegen, noch naar uw
   verdorven handelingen, o huis Israels, spreekt de Heere HEERE.

   ^45Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^46Mensenkind, zet uw aangezicht naar den weg van het zuiden, en drup
   tegen het zuiden; en profeteer tegen het woud van het veld in het
   zuiden.

   ^47En zeg tot het zuiderwoud: Hoor des HEEREN woord: Alzo zegt de Heere
   HEERE: Ziet, Ik zal een vuur in u aansteken, hetwelk in u allen groenen
   boom en allen dorren boomverteren zal; de vlammende vlam zal niet
   uitgeblust worden, maar daardoor zullen verbrand worden alle
   aangezichten van het zuiden tot het noorden toe.

   ^48En alle vlees zal zien, dat Ik, de HEERE, dat aangestoken heb; het
   zal niet uitgeblust worden.

   ^49En ik zeide: Ach, Heere HEERE, zij zeggen van mij: Is hij niet een
   verdichter van gelijkenissen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zet uw aangezicht tegen Jeruzalem, en drup tegen de
   heiligdommen, en profeteer tegen het land van Israel;

   ^3En zeg tot het land van Israel: Alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik wil aan
   u, en Ik zal Mijn zwaard uit zijn schede trekken; en Ik zal van u
   uitroeien den rechtvaardige en den goddeloze.

   ^4Omdat Ik dan van u uitroeien zal den rechtvaardige en den goddeloze,
   daarom zal Mijn zwaard uit zijn schede uitgaan tegen alle vlees, van
   het zuiden tot het noorden.

   ^5En alle vlees zal weten, dat Ik, de HEERE, Mijn zwaard uit zijn
   schede getrokken heb; het zal niet meer wederkeren.

   ^6Maar gij, mensenkind, zucht; zucht voor hun ogen met verbreking der
   lenden en met bitterheid.

   ^7En het zal geschieden, als zij tot u zeggen zullen: Waarom zucht gij,
   dat gij zeggen zult: Om het gerucht, want het komt! en alle hart zal
   versmelten, en alle handen zullenverslappen, en alle geest zal
   inkrimpen, en alle knieen als water henenvlieten; ziet, het komt, en
   het zal geschieden, spreekt de Heere HEERE.

   ^8Wederom geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^9Mensenkind, profeteer en zeg: Alzo zegt de HEERE: Zeg: Het zwaard,
   het zwaard is gescherpt, en ook geveegd.

   ^10Het is gescherpt, opdat het een slachting slachte; het is geveegd,
   opdat het een glinster hebbe; of wij dan zullen vrolijk zijn? het is de
   roede Mijns Zoons, die alle hout versmaadt.

   ^11En Hij heeft hetzelve te vegen gegeven, opdat men het met de hand
   handelen zou; dat zwaard is gescherpt, en dat is geveegd, om hetzelve
   in de hand des doodslagers te geven.

   ^12Schreeuw en huil, o mensenkind, want hetzelve zal zijn tegen Mijn
   volk, het zal zijn tegen al de vorsten van Israel; verschrikkingen
   zullen vanwege het zwaard bij Mijn volk zijn;daarom klop op de heup.

   ^13Als er beproeving was, wat was het toen? Zou er dan ook geen
   versmadende roede zijn, spreekt de Heere HEERE.

   ^14Daarom gij, mensenkind, profeteer, en sla hand tegen hand; want het
   zwaard zal verdubbeld worden ten derden male, het is het zwaard
   dergenen, die verslagen zullen worden;het is het zwaard der groten, die
   verslagen zullen worden, dat tot hen in de binnenste kameren indringen
   zal.

   ^15Ik heb de punt des zwaards gezet tegen al hun poorten, opdat het
   hart versmelte, en de aanstoten vermenigvuldigen; ach, het is
   toegemaakt, opdat het glinstere, het isingewonden om te slachten.

   ^16Houd u bijeen, o zwaard! keer u rechtsom, schik u, keer u linksom,
   waarhenen uw aangezicht gesteld is.

   ^17En Ik Zelf zal ook Mijn hand tegen Mijn hand slaan, en Mijn
   grimmigheid doen rusten; Ik, de HEERE, heb het gesproken.

   ^18Wederom geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^19Gij nu, mensenkind, stel u twee wegen voor, waardoor het zwaard des
   konings van Babel komt; uit een land zullen zij beide voortkomen; en
   kies een zijde, kies ze aan het hoofdvan den weg der stad.

   ^20Gij zult een weg voorstellen, waardoor het zwaard inkomen zal tegen
   Rabba der kinderen Ammons, of tegen Juda, tot de vaste stad Jeruzalem.

   ^21Want de koning van Babel zal aan de wegscheiding staan, aan het
   hoofd van de twee wegen, om waarzegging te gebruiken; hij zal zijn
   pijlen slijpen; hij zal de terafim vragen, hijzal de lever bezien.

   ^22De waarzegging zal aan zijn rechterhand zijn op Jeruzalem, om
   hoofdmannen te stellen, om den mond te openen in het doodslaan, om de
   stem op te heffen met gejuich, omstormrammen te stellen tegen de
   poorten, om sterkten op te werpen, om bolwerken te bouwen.

   ^23Dit zal hun in hun ogen als een ijdel waarzeggen zijn, omdat zij met
   eden beedigd zijn onder hen; maar hij zal der ongerechtigheid gedenken,
   opdat zij gegrepen worden.

   ^24Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Omdat gijlieden uwer
   ongerechtigheid doet gedenken, doordien uw overtredingen ontdekt
   worden, zodat uw zonden gezien worden in al uwhandelingen; omdat uwer
   gedacht wordt, zult gij met de hand gegrepen worden.

   ^25En gij, o onheilig, goddeloos vorst van Israel, wiens dag komen zal,
   ten tijde der uiterste ongerechtigheid;

   ^26Alzo zegt de Heere HEERE: Doe dien hoed weg, en hef dien kroon af,
   deze zal dezelfde niet wezen; Ik zal verhogen dien, die nederig is, en
   vernederen dien, die hoog is.

   ^27Ik zal die kroon omgekeerd, omgekeerd, omgekeerd stellen; ja, zij
   zal niet zijn, totdat hij kome, die daartoe recht heeft, en dien Ik dat
   geven zal.

   ^28En gij, mensenkind, profeteer en zeg: Alzo zegt de Heere HEERE, van
   de kinderen Ammons, en van hun smading; zo zeg: Het zwaard, het zwaard
   is uitgetrokken, het is terslachting geveegd om te verdoen, om te
   glinsteren;

   ^29Terwijl zij u ijdelheid zien, terwijl zij u leugen voorzeggen, om u
   op de halzen te stellen dergenen, die van de goddelozen verslagen zijn,
   welker dag gekomen was ten tijde deruiterste ongerechtigheid.

   ^30Keer uw zwaard weder in zijn schede! In de plaats, waar gij
   geschapen zijt, in het land uwer woningen zal Ik u richten.

   ^31En Ik zal over u Mijn gramschap uitgieten, Ik zal tegen u door het
   vuur Mijner verbolgenheid blazen; en Ik zal u overgeven in de hand van
   brandende mensen, smeders desverderfs.

   ^32Het vuur zult gij tot spijze zijn, uw bloed zal zijn in het midden
   des lands; uwer zal niet gedacht worden; want Ik, de HEERE, heb het
   gesproken. Ezechi?l 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Gij nu, mensenkind, zoudt gij der bloedstad recht geven? Zoudt gij ze
   recht geven? Ja, maak haar bekend al haar gruwelen.

   ^3En zeg: Alzo zegt de Heere HEERE: O stad, die in haar midden bloed
   vergiet, opdat haar tijd kome, en drekgoden tegen zichzelve maakt, om
   zich te verontreinigen!

   ^4Door uw bloed, dat gij vergoten hebt, zijt gij schuldig geworden, en
   met uw drekgoden, die gij gemaakt hebt, hebt gij u verontreinigd, en
   hebt uw dagen doen naderen, en zijt totuw jaren gekomen; daarom heb Ik
   u den heidenen overgegeven tot een smaad, en allen landen tot een spot.

   ^5Die nabij en verre van u zijn, zullen u bespotten, gij onreine van
   naam en vol van onrust!

   ^6Ziet, de vorsten Israels zijn in u geweest, een ieder naar zijn
   kracht, om bloed te vergieten.

   ^7Vader en moeder hebben zij in u licht geacht; met den vreemdeling
   hebben zij in het midden van u door verdrukking gehandeld; zij hebben
   in u den wees en de weduweverdrukt.

   ^8Mijn heilige dingen hebt gij veracht, en Mijn sabbatten hebt gij
   ontheiligd.

   ^9Achterklappers zijn in u geweest om bloed te vergieten, en in u
   hebben zij op de bergen gegeten, zij hebben schandelijkheid in het
   midden van u gedaan.

   ^10Men heeft de schaamte des vaders in u ontdekt; die onrein was door
   afzondering, hebben zij in u verkracht.

   ^11Daartoe heeft de een gruwel gedaan met zijns naasten huisvrouw, en
   een ander heeft zijns zoons vrouw met schandelijkheid verontreinigd;
   nog een ander heeft in u zijn zuster, zijns vaders dochter; verkracht.

   ^12Zij hebben geschenken in u genomen, om bloed te vergieten; woeker en
   overwinst hebt gij genomen, en gij hebt gierigheid gepleegd aan uw
   naaste door verdrukking; maar gijhebt Mijner vergeten, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^13Ziet dan, Ik heb Mijn hand geslagen, om uw gierigheid, die gij
   bedreven hebt, en om uw bloed, die in het midden van u geweest zijn.

   ^14Zal uw hart bestaan? zullen uw handen sterk zijn, in de dagen, als
   Ik met u handelen zal? Ik, de HEERE, heb het gesproken, en zal het
   doen.

   ^15En Ik zal u verstrooien onder de heidenen, en u verspreiden in de
   landen, en uw ontreinigheid uit u verteren.

   ^16Zo zult gij in u ontheiligd zijn voor de ogen der heidenen; en gij
   zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^17Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^18Mensenkind, die van het huis Israels zijn Mij tot schuim geworden;
   zij zijn allen koper, of tin, of ijzer, of lood, in het midden des
   ovens; zilverschuim zijn zij geworden.

   ^19Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Omdat gijlieden allen tot schuim
   geworden zijt, daarom ziet, Ik zal u in het midden van Jeruzalem
   vergaderen.

   ^20Gelijk zilver, of koper, of ijzer, of lood, of tin in het midden
   eens ovens vergaderd wordt, om het vuur daarover op te blazen, opdat
   men het smelte; alzo zal Ik ulieden vergaderen inMijn toorn, en in Mijn
   grimmigheid daar laten, en smelten.

   ^21Ja, Ik zal u bijeenbrengen, en zal op u blazen in het vuur Mijner
   verbolgenheid, dat gij in het midden van haar zult gesmolten worden.

   ^22Gelijk het zilver in het midden des ovens gesmolten wordt, alzo zult
   gijlieden in het midden van haar gesmolten worden; en gij zult weten,
   dat Ik, de HEERE, Mijn grimmigheidover u uitgegoten heb.

   ^23Voorts geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^24Mensenkind, zeg tot haar; Gij zijt een land, dat niet gereinigd is,
   dat zijn plasregen niet heeft gehad ten dage der gramschap.

   ^25De verbintenis harer profeten is in het midden van haar als een
   brullende leeuw, die een roof rooft; zij eten de zielen op, den schat
   en het kostelijke nemen zij weg; haarweduwen vermenigvuldigen zij in
   het midden van haar.

   ^26Haar priesters doen Mijn wet geweld aan, en zij ontheiligen Mijn
   heilige dingen; tussen het heilige en het onheilige maken zij geen
   onderscheid, en het verschil tussen hetonreine en reine geven zij niet
   te kennen; daartoe verbergen zij hun ogen van Mijn sabbatten; ja, Ik
   word in het midden van hen ontheiligd.

   ^27Haar vorsten zijn in het midden van haar als wolven, die een roof
   roven, om bloed te vergieten, en om zielen te verderven; opdat zij
   gierigheid zouden plegen.

   ^28Haar profeten nu pleisteren hen met loze kalk; ziende ijdelheid en
   hun leugen voorzeggende, zeggende: Alzo zegt de Heere HEERE! en de
   HEERE heeft niet gesproken.

   ^29Het volk des lands pleegt enkel verdrukking, en bedrijft enkel
   roverij, ook onderdrukken zij den ellendige en nooddruftige, en den
   vreemdeling verdrukken zij zonder recht.

   ^30Ik zocht nu een man uit hen, die den muur mocht toemuren, en voor
   Mijn aangezicht in de bresse staan voor het land, opdat Ik het niet
   mocht verderven; maar Ik vond niemand.

   ^31Daarom heb Ik Mijn gramschap over hen uitgegoten; door het vuur
   Mijner verbolgenheid heb Ik hen verteerd; hun weg heb Ik op hun hoofd
   gegeven, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Verder geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! daar waren twee vrouwen, dochteren van een moeder.

   ^3Dezen hoereerden in Egypte; in haar jeugd hoereerden zij; daar werden
   haar borsten gedrukt, en daar werden de tepelen haars maagdoms betast.

   ^4Haar namen nu waren: Ohola, de grootste, en Oholiba, haar zuster; en
   zij werden de Mijne, en baarden zonen en dochteren; dit waren haar
   namen: Samaria is Ohola, enJeruzalem Oholiba.

   ^5Ohola nu hoereerde, zijnde onder Mij; en zij werd verliefd op haar
   boelen, op de Assyriers, die nabij waren;

   ^6Bekleed met hemelsblauw, vorsten en overheden, altemaal gewenste
   jongelingen, ruiteren, rijdende op paarden.

   ^7Alzo dreef zij haar hoererijen met dezelve, die allen de keure der
   kinderen van Assur waren; en met allen, op dewelke zij verliefd was,
   met al derzelver drekgoden, verontreinigdezij zich.

   ^8Zij verliet ook haar hoererijen niet, gebracht uit Egypte; want zij
   hadden bij haar in haar jeugd gelegen, en zij hadden de tepelen haars
   maagdoms betast, en zij hadden hunhoererij over haar uitgestort.

   ^9Daarom gaf Ik haar in de hand van haar boelen over, in de hand der
   kinderen van Assur, op dewelke zij verliefd was.

   ^10Dezen ontdekten haar schaamte, haar zonen en haar dochteren namen
   zij weg, maar haar doodden zij met het zwaard; en zij kreeg een naam
   onder de vrouwen, nadat mengerichten over haar geoefend had.

   ^11Als haar zuster, Oholiba, dit zag, zo verdierf zij haar minne nog
   meer dan zij, en haar hoererijen meer dan de hoererijen van haar
   zuster.

   ^12Zij werd verliefd op de kinderen van Assur, de vorsten en overheden,
   die nabij waren, bekleed met volkomen sieraad, ruiteren, rijdende op
   paarden, altemaal gewenstejongelingen.

   ^13Toen zag Ik, dat zij verontreinigd was; zij hadden beiden enerlei
   weg.

   ^14Ja, zij deed tot haar hoererijen nog meer toe; want toen zij
   geschilderde mannen aan den wand zag, de beelden der Chaldeen,
   geschilderd met menie,

   ^15Gegord met een gordel aan hun lenden, hebbende overvloedig geverfde
   hoeden op hun hoofden, die allen in het aanzien hoofdmannen waren, naar
   de gelijkenis der kinderenvan Babel, van Chaldea, het land hunner
   geboorte;

   ^16Zo werd zij op dezelve verliefd met het opzien van haar ogen, en zij
   zond boden tot hen, naar Chaldea.

   ^17De kinderen van Babel nu kwamen tot haar in tot het leger der minne,
   en verontreinigden haar met hun hoererij; ook verontreinigde zij zich
   met hen; daarna werd haar ziel vanhen afgetrokken.

   ^18Alzo ontdekte zij haar hoererijen, en ontdekte haar schaamte; toen
   werd Mijn ziel van haar afgetrokken, gelijk als Mijn ziel was
   afgetrokken van haar zuster.

   ^19Doch zij vermenigvuldigde haar hoererijen, gedenkende aan de dagen
   van haar jeugd, als zij gehoereerd had in het land van Egypte.

   ^20En zij werd verliefd meer dan derzelver bijwijven, welker vlees is
   als het vlees der ezelen, en welker vloed is als de vloed der paarden.

   ^21Alzo hebt gij weder opgehaald de schandelijke daad uwer jeugd, als
   die van Egypte uw tepelen betastten, vanwege de borsten uwer jeugd.

   ^22Daarom, o Oholiba! alzo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal uw boelen,
   van welke uw ziel is afgetrokken, tegen u verwekken, en Ik zal hen van
   rondom tegen u aanbrengen.

   ^23De kinderen van Babel en alle Chaldeen, Pekod, en Soa, en Koa, en
   alle kinderen van Assur met hen; gewenste jongelingen, die allen
   vorsten en overheden zijn, hoofdmannenen vermaarde lieden, die allen te
   paard rijden.

   ^24Die zullen tegen u komen met karren, wagenen en wielen, en met een
   vergadering van volken, rondassen, en schilden, en helmen; zij zullen
   zich rondom tegen u zetten; en Ik zalvoor hun aangezicht het gericht
   stellen, en zij zullen u richten naar hun rechten.

   ^25En Ik zal Mijn ijver tegen u zetten, dat zij in grimmigheid met u
   zullen handelen; zij zullen uw neus en uw oren afnemen, en het laatste
   van u zal door het zwaard vallen; zij zullenuw zonen en uw dochteren
   wegnemen, en het laatste van u zal door het vuur verteerd worden.

   ^26Zij zullen u ook uw klederen uittrekken, en uw sieraadtuig wegnemen.

   ^27Zo zal Ik uw schandelijkheid van u doen ophouden, mitsgaders uw
   hoererij, gebracht uit Egypteland; en gij zult uw ogen naar hen niet
   opheffen, en aan Egypte niet meergedenken.

   ^28Want alzo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal u overgeven in de hand
   dergenen, die gij haat, in de hand dergenen, van dewelken uw ziel is
   afgetrokken.

   ^29Die zullen met u handelen uit haat, en al uw arbeid wegnemen, en u
   naakt en bloot laten, dat uw hoerenschaamte ontdekt worde, mitsgaders
   uw schandelijkheid en uwhoererijen.

   ^30Deze dingen zal men u doen, dewijl gij de heidenen nagehoereerd
   hebt, en omdat gij u met hun drekgoden verontreinigd hebt.

   ^31In den weg uwer zuster hebt gij gewandeld, daarom zal Ik haar beker
   in uw hand geven.

   ^32Alzo zegt de Heere HEERE: Gij zult den beker uwer zuster drinken,
   die diep en wijd is; gij zult tot belaching en spot worden; de beker
   houdt veel in.

   ^33Van dronkenschap en jammer zult gij vol worden; de beker van uw
   zuster Samaria is een beker der verwoesting en der eenzaamheid.

   ^34Gij zult hem drinken en uitzuigen, en zijn scherven zult gij
   brijzelen, en uw borsten zult gij afrukken; want Ik heb het gesproken,
   spreekt de Heere HEERE.

   ^35Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Omdat gij Mijner vergeten, en Mij
   achter uw rug geworpen hebt, zo draagt gij ook uw schandelijkheid en uw
   hoererijen.

   ^36En de HEERE zeide tot mij: Mensenkind! zoudt gij Ohola en Oholiba
   recht geven? Ja, vertoon haar haar gruwelen.

   ^37Want zij hebben overspel gedaan, en er is bloed in haar handen; en
   zij hebben met haar drekgoden overspel gedaan; daartoe hebben zij ook
   haar kinderen, die zij Mij gebaardhadden, voor hen door het vuur laten
   doorgaan, tot spijze.

   ^38Nog hebben zij Mij dit gedaan; zij hebben Mijn heiligdom ten zelven
   dage verontreinigd, en Mijn sabbatten ontheiligd.

   ^39Want als zij hun kinderen hun drekgoden geslacht hadden, zo kwamen
   zij op dienzelven dag in Mijn heiligdom, om dat te ontheiligen; en
   ziet, alzo hebben zij gedaan in hetmidden van Mijn huis.

   ^40Dit is er ook, dat zij gezonden hebben tot mannen, die van verre
   zouden komen; tot dewelken als een bode gezonden was, ziet, zo kwamen
   zij, voor dewelken gij u wiest, uw ogenblankettet en u met sieraad
   versierdet;

   ^41En gij zat op een heerlijk bed, voor hetwelk een tafel toegericht
   was, en op hetwelk gij Mijn reukwerk en Mijn olie gezet hadt.

   ^42Als nu het geruis der menigte daarop stil was, zo zonden zij tot
   mannen uit de menigte der mensen, en daar werden wijnzuipers
   aangebracht uit de woestijn; die dedenarmringen aan haar handen, en een
   sierlijke kroon op haar hoofden.

   ^43Toen zeide Ik van deze, die van overspelerijen verouderd was: Nu
   zullen zij hoereren de hoererijen dezer hoer, en die ook.

   ^44En men ging tot haar in, gelijk men ingaat tot een vrouw, die een
   hoer is; alzo gingen zij in tot Ohola en tot Oholiba, die schandelijke
   vrouwen.

   ^45Rechtvaardige mannen dan, die zullen haar richten naar het recht der
   overspeelsters, en naar het recht der bloedvergietsters; want zij zijn
   overspeelsters, en bloed is in haarhanden.

   ^46Want alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal een vergadering tegen haar
   doen opkomen, en zal ze ter beroering en ten roof overgeven.

   ^47En de vergadering zal ze met stenen stenigen, en dezelve met hun
   zwaarden nederhouwen; haar zonen en haar dochteren zullen zij doden, en
   haar huizen met vuur verbranden.

   ^48Alzo zal Ik de schandelijkheid uit het land doen ophouden; opdat
   alle vrouwen onderwezen worden, dat zij naar uw schandelijkheid niet
   doen.

   ^49Alzo zullen zij uw schandelijkheid op u leggen, en gij zult de
   zonden uwer drekgoden dragen; en gijlieden zult weten, dat Ik de Heere
   HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, in het negende jaar, in
   de tiende maand, op den tienden der maand, zeggende:

   ^2Mensenkind! schrijf u den naam van den dag op, even van dezen zelfden
   dag; de koning van Babel legt zich voor Jeruzalem, even op dezen
   zelfden dag.

   ^3En gebruik een gelijkenis tot dat wederspannig huis, en zeg tot hen:
   Alzo zegt de Heere HEERE: Zet een pot toe, zet hem toe, en giet ook
   water daarin.

   ^4Doe zijn stukken te zamen daarin, alle goede stukken, de dij en den
   schouder, vul hem met de keur der beenderen.

   ^5Neem de keur van de kudde, en stook ook een brandstapel van de
   beenderen daaronder; doe hem wel opzieden; ook zullen zijn beenderen
   daarin gekookt worden.

   ^6Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Wee der bloedstad, den pot, welks
   schuim in hem is, en van welken zijn schuim en niet is uitgegaan! trek
   stuk bij stuk daaruit, en laat het lotover hem niet vallen.

   ^7Want haar bloed is in het midden van haar; op een gladde steenrots
   heeft zij dat gelegd; zij heeft het op de aarde niet uitgestort, om
   hetzelve met stof te bedekken.

   ^8Opdat Ik de grimmigheid doe opgaan om wraak te oefenen, heb Ik ook
   haar bloed op een gladde steenrots gelegd, opdat het niet bedekt worde.

   ^9Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Wee der bloedstad! Ik zal ook den
   brandstapel groot maken!

   ^10Draag veel houts toe, steek het vuur aan, verteer het vlees, en
   kruid het met specerijen, en laat de beenderen verbranden.

   ^11Stel hem daarna ledig op zijn kolen, opdat hij heet worde, en zijn
   roest verbrande, en zijn onreinigheid in het midden van hem versmelte,
   zijn schuim verteerd worde.

   ^12Met ijdelheden heeft zij Mij moede gemaakt; nog is haar overvloedig
   schuim van haar niet uitgegaan; haar schuim moet in het vuur.

   ^13In uw onreinigheid is schandelijkheid, omdat Ik u gereinigd heb, en
   gij niet gereinigd zijt, zo zult gij van uw onreinigheid niet meer
   gereinigd worden, totdat Ik Mijn grimmigheidop u zal hebben doen
   rusten.

   ^14Ik, de HEERE, heb het gesproken; het zal komen, en Ik zal het doen;
   Ik zal er niet van wijken, en Ik zal niet verschonen noch berouw
   hebben; naar uw wegen en naar uwhandelingen zullen zij u richten,
   spreekt de Heere HEERE.

   ^15Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^16Mensenkind! zie, Ik zal den lust uwer ogen van u wegnemen door een
   plage; nochtans zult gij niet rouwklagen, noch wenen, en uw tranen
   zullen niet voortkomen.

   ^17Houd stil van kermen, gij zult geen dodenrouw maken, bind uw hoed op
   u, en doe uw schoenen aan uw voeten; en de bovenste lip zult gij niet
   bewinden, en zult der lieden broodniet eten.

   ^18Dit sprak ik tot het volk in den morgenstond, en mijn huisvrouw
   stierf in den avond; en ik deed in den morgenstond, gelijk mij geboden
   was.

   ^19En het volk zeide tot mij: Zult gij ons niet te kennen geven, wat
   ons deze dingen zijn, dat gij aldus doet?

   ^20En ik zeide tot hen: Het woord des HEEREN is tot mij geschied,
   zeggende:

   ^21Zeg tot het huis Israels: Alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal
   Mijn heiligdom ontheiligen, de heerlijkheid uwer sterkte, de begeerte
   uwer ogen, en de verschoning uwer ziel; enuw zonen en uw dochteren, die
   gij verlaten hebt, zullen door het zwaard vallen.

   ^22Dan zult gijlieden doen, gelijk als ik gedaan heb; de bovenste lip
   zult gij niet bewinden, en der lieden brood zult gij niet eten.

   ^23En uw hoeden zullen op uw hoofden zijn, en uw schoenen aan uw
   voeten; gij zult niet rouwklagen, noch wenen, maar gij zult in uw
   ongerechtigheden versmachten, en eeniegelijk tegen zijn broeder
   zuchten.

   ^24Alzo zal ulieden Ezechiel tot een wonderteken zijn; naar alles, wat
   hij gedaan heeft, zult gij doen; als dit komt, dan zult gij weten, dat
   Ik de Heere HEERE ben.

   ^25En gij, mensenkind! zal het niet zijn, ten dage, als Ik van hen zal
   wegnemen hun sterkte, de vreugde huns sieraads, den lust hunner ogen en
   het verlangen hunner zielen, hunzonen en hun dochteren;

   ^26Dat ten zelfden dage een ontkomene tot u zal komen, om uw oren dat
   te doen horen?

   ^27Ten zelven dage zal uw mond bij dien, die ontkomen is, opengedaan
   worden, en gij zult spreken, en niet meer stom zijn; alzo zult gij hun
   tot een wonderteken zijn, en zij zullenweten, dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zet uw aangezicht tegen de kinderen Ammons, en profeteer
   tegen dezelve;

   ^3En zeg tot de kinderen Ammons: Hoort des Heeren HEEREN woord: Alzo
   zegt de Heere HEERE: Omdat gij gezegd hebt: Heah! over Mijn heiligdom,
   als het ontheiligd werd, enover het land Israels, als het verwoest
   werd, en over het huis van Juda, als zij in gevangenis gingen;

   ^4Daarom, ziet, Ik zal u aan die van het oosten overgeven tot een
   bezitting, dat zij hun burgen in u zetten, en hun woningen in u
   stellen, die zullen uw vruchten eten, en die zullen uwmelk drinken.

   ^5En Ik zal Rabba tot een kemelstal maken, en de kinderen Ammons tot
   een schaapskooi; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^6Want alzo zegt de Heere HEERE: Omdat gij met de hand geklapt, en met
   den voet gestampt hebt, en van harte verblijd zijt geweest in al uw
   plundering, over het land Israels;

   ^7Daarom, ziet, Ik zal Mijn hand tegen u uitstrekken, en u den heidenen
   ten buit geven, en zal u uit de volken uitroeien, en u uit de landen
   verdoen; Ik zal u verdelgen; en gij zultweten, dat Ik de HEERE ben.

   ^8Alzo zegt de Heere HEERE: Omdat Moab en Seir zeggen: Ziet, het huis
   van Juda is gelijk al de heidenen;

   ^9Daarom, ziet, Ik zal de zijde van Moab openen, van de steden af, van
   zijn steden, die van zijn grenzen af zijn, het sieraad des lands,
   Beth-Jesimoth, Baal-Meon, en tot Kiriathaimtoe;

   ^10Voor die van het oosten, met het land der kinderen Ammons, hetwelk
   Ik ter bezitting zal overgeven; opdat der kinderen Ammons onder de
   heidenen niet meer gedacht worde.

   ^11Ik zal ook in Moab gerichten oefenen; en zij zullen weten, dat Ik de
   HEERE ben.

   ^12Alzo zegt de Heere HEERE: Omdat Edom met enkel wraakgierigheid
   gehandeld heeft tegen het huis van Juda; en zij zich zeer schuldig
   gemaakt hebben, dat zij zich aan hengewroken hebben:

   ^13Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal ook Mijn hand uitstrekken
   tegen Edom, en Ik zal mens en beest uit haar uitroeien; en zal haar tot
   een woestheid stellen van Themanaf; en zij zullen tot Dedan toe door
   het zwaard vallen.

   ^14En Ik zal Mijn wraak doen aan Edom, door de hand van Mijn volk
   Israel; en zij zullen tegen Edom naar Mijn toorn en naar Mijn
   grimmigheid handelen; alzo zullen zij Mijn wraakgewaar worden, spreekt
   de Heere HEERE.

   ^15Alzo zegt de Heere HEERE: Omdat de Filistijnen door wraak gehandeld
   hebben, en van harte wraak geoefend hebben door plundering, om te
   vernielen door een eeuwigevijandschap;

   ^16Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik strek Mijn hand uit tegen
   de Filistijnen, en zal de Cherethieten uitroeien, en het overblijfsel
   van de zeehaven verdoen.

   ^17En Ik zal grote wraak met grimmige straffingen onder hen doen; en
   zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik Mijn wraak aan hen gedaan
   zal hebben. Ezechi?l 26
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1En het gebeurde in het elfde jaar, op den eersten der maand, dat des
   HEEREN woord tot mij geschiedde, zeggende:

   ^2Mensenkind! daarom dat Tyrus van Jeruzalem gezegd heeft: Heah! zij is
   verbroken, de poort der volken; zij is tot mij omgewend; ik zal vervuld
   worden, zij is verwoest!

   ^3Daarom, alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik wil aan u, o Tyrus! en Ik
   zal vele heidenen tegen u doen opkomen, alsof Ik de zee met haar golven
   deed opkomen.

   ^4Die zullen de muren van Tyrus verderven, en haar torens afbreken; ja,
   Ik zal haar stof van haar wegvagen, en zal haar tot een gladde
   steenrots maken.

   ^5Zij zal in het midden der zee zijn tot uitspreiding van netten; want
   Ik heb het gesproken, spreekt de Heere HEERE; en zij zal den heidenen
   ten roof worden.

   ^6En haar dochteren, die in het veld zijn, zullen met het zwaard gedood
   worden; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^7Want alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal Nebukadrezar, den koning
   van Babel, den koning der koningen, van het noorden, tegen Tyrus
   brengen, met paarden en metwagenen, en met ruiteren, en krijgs
   vergaderingen, en veel volks.

   ^8Hij zal uw dochteren op het veld met het zwaard doden, en hij zal
   sterkten tegen u maken, en een wal tegen u opwerpen, en rondassen tegen
   u opheffen.

   ^9En hij zal muurbrekers tegen uw muren stellen, en uw torens met zijn
   zwaarden afbreken.

   ^10Vanwege de menigte zijner paarden zal u derzelver stof bedekken; uw
   muren zullen beven vanwege het gedruis der ruiteren, en wielen, en
   wagenen, als hij door uw poorten zalintrekken, gelijk door de ingangen
   ener doorbrokene stad.

   ^11Hij zal met de hoeven zijner paarden al uw straten vertreden; uw
   volk zal hij met het zwaard doden, en elk een van de kolommen uwer
   sterkten zal ter aarde nederstorten.

   ^12En zij zullen uw vermogen roven, en uw koopmanswaren plunderen, en
   uw muren afbreken, en uw kostelijke huizen omwerpen; en uw stenen, en
   uw hout, en uw stof zullen zij inhet midden der wateren werpen.

   ^13Zo zal Ik het gedeun uwer liederen doen ophouden, en het geklank
   uwer harpen zal niet meer gehoord worden.

   ^14Ja, Ik zal u maken tot een gladde steenrots; gij zult zijn tot
   uitspreiding der netten, gij zult niet meer gebouwd worden; want Ik, de
   HEERE, heb het gesproken, spreekt de HeereHEERE.

   ^15Alzo zegt de Heere HEERE tot Tyrus: Zullen niet de eilanden van het
   geluid uws vals beven, als de dodelijk verwonde zal kermen, wanneer men
   in het midden van u schrikkelijkzal moorden?

   ^16En alle vorsten der zee zullen afdalen van hun tronen, en hun
   mantels van zich doen, en hun gestikte klederen uittrekken; met
   sidderingen zullen zij bekleed worden, op de aardezullen zij
   nederzitten, en te elken ogenblik sidderen, en over u ontzet zijn;

   ^17En zij zullen een klaaglied over u opheffen, en tot u zeggen: Hoe
   zijt gij uit de zeeen vergaan, gij welbewoonde, gij beroemde stad, die
   sterk geweest is ter zee, zij en haarinwoners; die hunlieder schrik
   gaven aan allen, die in haar woonden!

   ^18Nu zullen de eilanden sidderen ten dage uws vals; ja, de eilanden,
   die in de zee zijn, zullen beroerd worden vanwege uw uitgang.

   ^19Want alzo zegt de Heere HEERE: Als Ik u zal stellen tot een
   verwoeste stad, gelijk de steden, die niet bewoond worden; als Ik een
   afgrond over u zal doen opkomen, en de grotewateren u zullen
   overdekken,

   ^20Dan zal Ik u doen nederdalen met degenen die in den kuil nederdalen
   tot het oude volk, en zal u doen nederliggen in de onderste plaatsen
   der aarde, in de woeste plaatsen, dievan ouds geweest zijn, met
   degenen, die in den kuil nederdalen, opdat gij niet bewoond wordt; en
   Ik zal het sieraad herstellen in het land der levenden.

   ^21Maar u zal Ik tot een groten schrik stellen, en gij zult er niet
   meer zijn; als gij gezocht wordt, zo zult gij niet meer gevonden worden
   in eeuwigheid, spreekt de Heere HEERE. Ezechi?l 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Gij dan, mensenkind! hef een klaaglied op over Tyrus;

   ^3En zeg tot Tyrus, die daar woont aan de ingangen der zee, handelende
   met de volken in vele eilanden: Zo zegt de Heere HEERE: O Tyrus! gij
   zegt: Ik ben volmaakt inschoonheid.

   ^4Uw landpalen zijn in het hart der zeeen; uw bouwers hebben uw
   schoonheid volkomen gemaakt.

   ^5Zij hebben al uw denningen uit dennebomen van Senir gebouwd; zij
   hebben cederen van den Libanon gehaald, om masten voor u te maken.

   ^6Zij hebben uw riemen uit eiken van Basan gemaakt; uw berderen hebben
   zij gemaakt uw welbetreden elpenbeen, uit de eilanden der Chittieten.

   ^7Fijn linnen met stiksel uit Egypte was uw uitbreidsel, dat het u tot
   een zeil ware; hemelsblauw en purper, uit de eilanden van Elisa, was uw
   deksel.

   ^8De inwoners van Sidon en Arvad waren uw roeiers; uw wijzen, o Tyrus!
   die in u waren, die waren uw schippers.

   ^9De oudsten van Gebal en haar wijzen waren in u, verbeterende uw
   breuken; alle schepen der zee en haar zeelieden waren in u, om
   onderlingen handel met u te drijven.

   ^10Perzen, en Lydiers, en Puteers waren in uw heir, uw krijgslieden;
   schild en helm hingen zij in u op, die maakten uw sieraad.

   ^11De kinderen van Arvad en uw heir waren rondom op uw muren, en de
   Gammadieten waren op uw torens; hun schilden hingen zij rondom aan uw
   muren; die maakten uwschoonheid volkomen.

   ^12Tarsis dreef koophandel met u vanwege de veelheid van allerlei goed;
   met zilver, ijzer, tin, en lood handelden zij op uw markten.

   ^13Javan, Tubal en Mesech waren uw kooplieden; met mensenzielen en
   koperen vaten dreven zij onderlingen handel met u.

   ^14Uit het huis van Togarma leverden zij paarden, en ruiteren, en
   muilezels op uw markten.

   ^15De kinderen van Dedan waren uw kooplieden; vele eilanden waren de
   koophandel uwer hand; hoornen van elpenbeen en ebbenhout gaven zij u
   weder tot een verering.

   ^16Syrie dreef koophandel met u, vanwege de veelheid uwer werken; met
   smaragden, purper, en gestikt werk, en zijde, en Ramoth, en Cadkod,
   handelden zij op uw markten.

   ^17Juda en het land Israels waren uw kooplieden; met tarwe van Minnit
   en Pannag, en honig, en olie, en balsem, dreven zij onderlingen handel
   met u.

   ^18Damaskus dreef koophandel met u, om de veelheid uwer werken, vanwege
   de veelheid van allerlei goed; met wijn van Chelbon en witte wol.

   ^19Ook leverden Dan en Javan, de omreizer, op uw markten; glad ijzer,
   kassie en kalmus was in uw onderlingen koophandel.

   ^20Dedan handelde met u met kostelijk gewand tot wagens.

   ^21Arabie en alle vorsten van Kedar waren de kooplieden uwer hand; met
   lammeren, en rammen, en bokken, daarmede handelden zij met u.

   ^22De kooplieden van Scheba en Raema waren uw kooplieden; met alle
   hoofdspecerij, en met alle kostelijk gesteente en goud, handelden zij
   op uw markten.

   ^23Haran, en Kanne, en Eden, de kooplieden van Scheba, Assur en Kilmad,
   handelden met u.

   ^24Die waren uw kooplieden met volkomen sieradien, met pakken van
   hemelsblauw en gestikt werk, en met schatkisten van schone klederen;
   gebonden met koorden, en in cedergepakt, onder uw koopmanschap.

   ^25De schepen van Tarsis zongen van u, vanwege den onderlingen
   koophandel met u; en gij waart vervuld, en zeer verheerlijkt in het
   hart der zeeen.

   ^26Die u roeien, hebben u in grote wateren gevoerd; de oostenwind heeft
   u verbroken in het hart der zeeen.

   ^27Uw goed, en uw marktwaren, uw onderlinge koophandel, uw zeelieden,
   en uw schippers; die uw breuken verbeteren, en die onderlingen handel
   met u drijven, en al uwkrijgslieden, die in u zijn, zelfs met uw ganse
   gemeente, die in het midden van u is, zullen vallen in het hart der
   zeeen, ten dage van uw val.

   ^28Van het geluid des geschreeuws uwer schippers zullen de voorsteden
   beven.

   ^29En allen, die den riem handelen, zeelieden, en alle schippers van de
   zee, zullen uit hun schepen nederklimmen; op het land zullen zij staan
   blijven.

   ^30En zij zullen hun stem over u laten horen, en bitterlijk schreeuwen;
   en zij zullen stof op hun hoofden werpen, zij zullen zich wentelen in
   de as.

   ^31En zij zullen zich over u gans kaal maken, en zakken aangorden; en
   zullen over u wenen met bitterheid der ziel, en bittere rouwklage.

   ^32En zij zullen in hun gekerm een klaaglied over u opheffen, en over u
   weeklagen, zeggende: Wie is geweest als Tyrus, als de uitgeroeide in
   het midden der zee?

   ^33Als uw marktwaren uit de zeeen voortkwamen, hebt gij vele volken
   verzadigd; met de veelheid uwer goederen en uw onderlingen koophandel,
   hebt gij de koningen der aarde rijkgemaakt.

   ^34Ten tijde, dat gij uit de zeeen verbroken zijt in de diepte der
   wateren, zijn uw onderlinge koophandel en uw ganse gemeente in het
   midden van u gevallen.

   ^35Alle inwoners der eilanden zijn over u ontzet, en hun koningen staan
   de haren te berge, zij zijn verbaasd van aangezicht.

   ^36De handelaars onder de volken fluiten u aan; gij zijt een grote
   schrik geworden, en zult er niet meer zijn tot in eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Voorts geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zeg tot den vorst van Tyrus: Zo zegt de Heere HEERE:
   Omdat uw hart zich verheft en zegt: Ik ben God, ik zit in Godes stoel,
   in het hart der zeeen! daar gij een mensen geen God zijt, stelt gij
   nochtans uw hart, als Gods hart.

   ^3Zie, gij zijt wijzer dan Daniel; zij hebben niets toegeslotens voor u
   verborgen.

   ^4Door uw wijsheid en door uw verstand, hebt gij vermogen voor u
   verkregen; ja, gij hebt goud en zilver verkregen in uw schatten.

   ^5Door de grootheid uwer wijsheid in uw koophandel hebt gij uw vermogen
   vermeerderd, en uw hart verheft zich vanwege uw vermogen.

   ^6Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Omdat gij uw hart gesteld hebt als
   Gods hart;

   ^7Daarom zie, Ik zal vreemden over u brengen, de tirannigste der
   heidenen; die zullen hun zwaarden uittrekken over de schoonheid uwer
   wijsheid, en zullen uw glans ontheiligen.

   ^8Ter groeve zullen zij u doen nederdalen; en gij zult sterven den dood
   eens verslagenen in het hart der zeeen.

   ^9Zult gij dan enigszins, voor het aangezicht uws doodslagers, zeggen:
   Ik ben God? daar gij een mens zijt en geen God, in de hand desgenen,
   die u verslaat?

   ^10Gij zult den dood der onbesnedenen sterven; door de hand der
   vreemden; want Ik heb het gesproken, spreekt de Heere HEERE.

   ^11Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^12Mensenkind! hef een klaaglied op over den koning van Tyrus, en zeg
   tot hem: Zo zegt de Heere HEERE: Gij verzegelaar der som, vol van
   wijsheid en volmaakt in schoonheid!

   ^13Gij waart in Eden, Gods hof; alle kostelijk gesteente was uw deksel,
   sardisstenen, topazen en diamanten, turkooizen, sardonixstenen en
   jaspisstenen, saffieren, robijnen, ensmaragden, en goud; het werk uwer
   trommelen en uwer pijpen was bij u; ten dage als gij geschapen werdt,
   waren zij bereid.

   ^14Gij waart een gezalfde, overdekkende cherub; en Ik had u alzo gezet;
   gij waart op Gods heiligen berg; gij wandeldet in het midden der vurige
   stenen.

   ^15Gij waart volkomen in uw wegen, van den dag af, dat gij geschapen
   zijt, totdat er ongerechtigheid in u gevonden is.

   ^16Door de veelheid uws koophandels hebben zij het midden van u met
   geweld vervuld, en gij hebt gezondigd; daarom zal Ik u ontheiligen van
   Gods berg, en zal u, gijoverdekkende cherub! verdoen uit het midden der
   vurige stenen!

   ^17Uw hart verheft zich over uw schoonheid; gij hebt uw wijsheid
   bedorven, vanwege uw glans; Ik heb u op de aarde henengeworpen, Ik heb
   u voor het aangezicht der koningengesteld, om op u te zien.

   ^18Vanwege de veelheid uwer ongerechtigheden, door het onrecht uws
   koophandels, hebt gij uw heiligdommen ontheiligd; daarom heb Ik een
   vuur uit het midden van u doenvoortkomen, dat u heeft verteerd, en Ik
   heb u gemaakt tot as op de aarde, voor de ogen van al degenen, die u
   zien.

   ^19Allen, die u kennen onder de volken, zijn over u ontzet; gij zijt
   een grote schrik geworden, en zult er niet meer zijn tot in eeuwigheid.

   ^20Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^21Mensenkind! zet uw aangezicht tegen Sidon, en profeteer tegen haar,

   ^22En zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik wil aan u, o Sidon! en zal
   in het midden van u verheerlijkt worden; en zij zullen weten, dat Ik de
   HEERE ben, als Ik gerichten in haar zalhebben geoefend, en in haar
   geheiligd zal zijn.

   ^23Want Ik zal de pestilentie in haar zenden, en bloed op haar straten,
   en de verslagenen zullen vallen in het midden van haar, door het
   zwaard, dat tegen haar zal zijn van rondom;en zij zullen weten, dat Ik
   de HEERE ben.

   ^24En het huis Israels zal geen smartenden doorn noch wee doende distel
   meer hebben, van allen, die rondom hen zijn, die henlieden beroven; en
   zij zullen weten, dat Ik de HeereHEERE ben.

   ^25Alzo zegt de Heere HEERE: Als Ik het huis Israels zal vergaderd
   hebben uit de volken, onder dewelke zij verstrooid zijn, en Ik onder
   hen voor de ogen der heidenen zal geheiligdzijn, dan zullen zij in hun
   land wonen, dat Ik aan Mijn knecht, aan Jakob, gegeven heb.

   ^26En zij zullen daarin zeker wonen, en huizen bouwen, en wijngaarden
   planten; ja, zij zullen zeker wonen; als Ik gerichten zal hebben
   geoefend tegen allen, die henlieden beroofdhebben, van degenen, die
   rondom hen zijn; en zij zullen weten dat Ik, de HEERE, hunlieder God
   ben. Ezechi?l 29
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1In het tiende jaar, in de tiende maand, op den twaalfden der maand,
   geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zet uw aangezicht tegen Farao, den koning van Egypte, en
   profeteer tegen hem, en tegen het ganse Egypte.

   ^3Spreek en zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik wil aan u, o Farao,
   koning van Egypte! dien groten zeedraak, die in het midden zijner
   rivieren ligt; die daar zegt: Mijn rivier is demijne, en ik heb die
   voor mij gemaakt.

   ^4Maar Ik zal haken in uw kaken doen, en den vis uwer rivieren aan uw
   schubben doen kleven; en Ik zal u uit het midden uwer rivieren
   optrekken, en al de vis uwer rivieren zal aanuw schubben kleven.

   ^5En Ik zal u verlaten in de woestijn, u en al den vis uwer rivieren;
   op het open veld zult gij vallen; gij zult niet verzameld noch
   vergaderd worden; aan het gedierte der aarde en aanhet gevogelte des
   hemels heb Ik u ter spijze gegeven.

   ^6En al de inwoners van Egypte zullen weten, dat Ik de HEERE ben, omdat
   zij den huize Israels een rietstaf geweest zijn.

   ^7Als zij u bij uw hand grepen, zo werdt gij gebroken, en spleet hun
   alle zijden; en als zij op u leunden, zo werdt gij verbroken, en liet
   alle lenden op zichzelven staan.

   ^8Daarom zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal het zwaard over u brengen,
   en Ik zal uit u mens en beest uitroeien.

   ^9En Egypteland zal worden tot een wildernis en woestheid, en zij
   zullen weten, dat Ik de HEERE ben; omdat hij zegt: De rivier is mijn,
   en ik heb die gemaakt.

   ^10Daarom, zie, Ik wil aan u en aan uw rivier; en Ik zal Egypteland
   stellen tot woeste wilde eenzaamheden, van den toren van Syrene af, tot
   aan de landpale van Morenland.

   ^11Geen mensenvoet zal door hetzelve doorgaan, en geen beestenvoet zal
   door hetzelve doorgaan, en het zal veertig jaren onbewoond zijn.

   ^12Want Ik zal Egypteland stellen tot een verwoesting in het midden der
   verwoeste landen, en zijn steden zullen een woestheid zijn in het
   midden der verwoeste steden, veertig jaren;en Ik zal de Egyptenaars
   verstrooien onder de heidenen, en zal hen verspreiden in de landen.

   ^13Maar zo zegt de Heere HEERE: Ten einde van veertig jaren zal Ik de
   Egyptenaars vergaderen uit de volken, waarhenen zij verstrooid zijn
   geworden.

   ^14En Ik zal de gevangenis der Egyptenaren wenden, en hen wederbrengen
   in het land van Pathros, in het land huns koophandels; en aldaar zullen
   zij een nederig koninkrijk zijn.

   ^15En het zal nederiger zijn dan de andere koninkrijken, en zich niet
   meer verheffen boven de heidenen; want Ik zal hen verminderen, dat zij
   niet zullen heersen over de heidenen.

   ^16En het zal den huize Israels niet meer zijn tot een vertrouwen, dat
   der ongerechtigheid doet gedenken, wanneer zij naar henlieden omzien;
   maar zij zullen weten, dat Ik de HeereHEERE ben.

   ^17Voorts gebeurde het in het zeven en twintigste jaar, in de eerste
   maand, op den eersten der maand, dat het woord des HEEREN tot mij
   geschiedde, zeggende:

   ^18Mensenkind! Nebukadrezar, de koning van Babel, heeft zijn heir een
   groten dienst doen dienen tegen Tyrus; alle hoofden zijn kaal geworden,
   en alle zijden zijn uitgeplukt; ennoch hij, noch zijn heir heeft loon
   gehad vanwege Tyrus, voor den dienst, dien hij tegen haar gediend
   heeft.

   ^19Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal Nebukadrezar, den koning
   van Babel, Egypteland geven; en hij zal deszelfs buit buiten, en
   deszelfs roof roven, en het zal het loonzijn voor zijn heir.

   ^20Tot zijn arbeidsloon, omdat hij tegen haar gediend heeft, heb Ik hem
   Egypteland gegeven, omdat zij voor Mij gewrocht hebben, spreekt de
   Heere HEERE.

   ^21Te dien dage zal Ik den hoorn van het huis Israels doen uitspruiten,
   en u opening des monds geven in het midden van hen; en zij zullen
   weten, dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! profeteer, en zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Huilt: Ach die
   dag!

   ^3Want de dag is nabij, ja, de dag des HEEREN is nabij, een wolkige
   dag, het zal der heidenen tijd zijn.

   ^4En het zwaard zal komen in Egypte, en er zal grote smart zijn in
   Morenland, als de verslagenen zullen vallen in Egypte; want zij zullen
   derzelver menigte wegnemen, en haarfondamenten zullen verbroken worden.

   ^5Morenland, en Put, en Lud, en al de gemengde hoop, en Cub, en de
   kinderen van het land des verbonds zullen met hen vallen door het
   zwaard.

   ^6Zo zegt de HEERE: Ja, zij zullen vallen, die Egypte ondersteunen, en
   de hovaardij harer sterkte zal nederdalen; van den toren van Syene af
   zullen zij daarin door het zwaardvallen, spreekt de Heere HEERE.

   ^7En zij zullen verwoest worden in het midden der verwoeste landen; en
   haar steden zullen zijn in het midden der verwoeste steden.

   ^8En zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik een vuur in Egypte
   zal hebben gelegd, en al haar helpers zullen verbroken worden.

   ^9Te dien dage zullen er boden van voor Mijn aangezicht in schepen
   uitvaren, om het zorgeloze Morenland te verschrikken; en er zal grote
   smart bij hen zijn, als in den dag vanEgypte; want ziet, het komt aan!

   ^10Zo zegt de Heere HEERE: Ja, Ik zal de menigte van Egypte doen
   ophouden, door de hand van Nebukadrezar, den koning van Babel.

   ^11Hij, en zijn volk met hem, de tirannigste der heidenen zullen
   aangevoerd worden, om het land te verderven; en zij zullen hun zwaarden
   tegen Egypte uittrekken, en het land metverslagenen vervullen.

   ^12En Ik zal de rivieren tot droogte maken, en het land verkopen in de
   hand der bozen; en Ik zal het land met zijn volheid verwoesten door de
   hand der vreemden: Ik, de HEERE, hebhet gesproken.

   ^13Zo zegt de Heere HEERE: Ik zal ook de drekgoden verdoen, en de
   nietige afgoden doen ophouden uit Nof; en er zal geen vorst meer zijn
   uit Egypteland; en Ik zal een vreze inEgypteland stellen.

   ^14En Ik zal Pathros verwoesten, en een vuur leggen in Zoan; en Ik zal
   gerichten oefenen in No.

   ^15En Ik zal Mijn grimmigheid uitgieten over Sin, de sterkte van
   Egypte; en Ik zal de menigte van No uitroeien.

   ^16En Ik zal een vuur in Egypte leggen; Sin zal zeer grote pijn hebben,
   en No zal gespleten worden, en Nof zal dagelijks zeer bang zijn.

   ^17De jongelingen van Aven en Pibeseth zullen door het zwaard vallen,
   en de dochters zullen gaan in de gevangenis.

   ^18En te Tachpanhes zal de dag verduisterd worden, als Ik het juk van
   Egypte aldaar zal verbreken, en de hovaardij harer sterkte in haar zal
   ophouden; haar zal een wolk bedekken, en haar dochters zullen gaan in
   de gevangenis.

   ^19Alzo zal Ik gerichten oefenen in Egypte; en zij zullen weten, dat Ik
   de HEERE ben.

   ^20Ook gebeurde het in het elfde jaar, in de eerste maand, op den
   zevenden der maand, dat het woord des HEEREN tot mij geschiedde,
   zeggende:

   ^21Mensenkind! Ik heb den arm van Farao, den koning van Egypte,
   verbroken; en ziet, hij zal niet verbonden worden, met pleisters op te
   leggen, met een windeldoek aan te doen, om dien te verbinden, om dien
   te sterken, dat hij het zwaard houde.

   ^22Daarom zegt de Heere HEERE alzo: Ziet, Ik wil aan Farao, den koning
   van Egypte, en zal zijn armen verbreken, beide den sterken en den
   verbrokenen; en Ik zal het zwaard uitzijn hand doen vallen.

   ^23En Ik zal de Egyptenaars verstrooien onder de heidenen, en zal hen
   verspreiden in de landen.

   ^24En Ik zal de armen des konings van Babel sterken, en Mijn zwaard in
   zijn hand geven; maar Farao's armen zal Ik verbreken, dat hij voor zijn
   aangezicht zal kermen, gelijk eendodelijk verwonde kermt.

   ^25Ja, Ik zal de armen des konings van Babel sterken, maar Farao's
   armen zullen daarhenen vallen; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE
   ben, als Ik Mijn zwaard in de hand deskonings van Babel zal hebben
   gegeven, en hij datzelve over Egypteland zal hebben uitgestrekt.

   ^26En Ik zal de Egyptenaars verstrooien onder de heidenen, en zal hen
   verspreiden in de landen; alzo zullen zij weten, dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Het gebeurde ook in het elfde jaar, in de derde maand, op den eersten
   der maand, dat des HEEREN woord tot mij geschiedde, zeggende:

   ^2Mensenkind! zeg tot Farao, den koning van Egypte, en tot zijn
   menigte: Wien zijt gij gelijk in uw grootheid?

   ^3Zie, Assur was een ceder op den Libanon, schoon van takken,
   schaduwachtig van loof, en hoog van stam, en zijn top was tussen dichte
   takken.

   ^4De wateren maakten hem groot, de afgrond maakte hem hoog; die ging
   met zijn stromen rondom zijn planting, en zond zijn waterleidingen uit
   tot alle bomen des velds.

   ^5Daarom werd zijn stam hoger dan alle bomen des velds; en zijn takjes
   werden menigvuldig, en zijn scheuten lang, vanwege de grote wateren,
   als hij uitschoot.

   ^6Alle vogelen des hemels nestelden op zijn takjes, en alle dieren des
   velds teelden onder zijn scheuten; en alle grote volken zaten onder
   zijn schaduw.

   ^7Alzo was hij schoon in zijn grootheid en in de lengte zijner takken,
   omdat zijn wortel aan grote wateren was.

   ^8De cederen in Gods hof verduisterden hem niet, de dennebomen waren
   zijn takken niet gelijk, en de kastanjebomen waren niet gelijk zijn
   scheuten; geen boom in Gods hof washem gelijk in zijn schoonheid.

   ^9Ik had hem zo schoon gemaakt door de veelheid zijner takken, dat alle
   bomen van Eden, die in Gods hof waren, hem benijdden.

   ^10Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Omdat gij u verheven hebt over uw
   stam, ja, hij stak zijn top op boven het midden der dichte takken, en
   zijn hart verhief zich over zijn hoogte;

   ^11Daarom gaf Ik hem in de hand van den machtigste der heidenen, dat
   die hem rechtschapen zou behandelen; Ik dreef hem uit om zijn
   goddeloosheid.

   ^12En vreemden, de tirannigste der heidenen, roeiden hem uit en
   verlieten hem; zijn takken vielen op de bergen en in alle valleien, en
   zijn scheuten werden verbroken bij allestromen des lands; en alle
   volken der aarde gingen af uit zijn schaduw, en verlieten hem.

   ^13Alle vogelen des hemels woonden op zijn omgevallen stam, en alle
   dieren des velds waren op zijn scheuten;

   ^14Opdat zich geen waterrijke bomen verheffen over hun stam, en hun top
   niet opsteken boven het midden der dichte takken, en geen bomen, die
   water drinken, op zichzelvenstaan vanwege hun hoogte; want zij zijn
   allen overgegeven ter dood, tot het onderste der aarde, in het midden
   der mensenkinderen, tot degenen, die in den kuil nederdalen.

   ^15Zo zegt de Heere HEERE: Ten dage, als hij ter helle nederdaalde,
   maakte Ik een treuren; Ik bedekte om zijnentwil den afgrond, en weerde
   de stromen van dien, en de grotewateren werden geschut; en Ik maakte
   den Libanon om zijnentwil zwart, en al het geboomte des velds was om
   zijnentwil bewonden.

   ^16Van het geluid zijns vals deed Ik de heidenen beven, als Ik hem ter
   helle deed nederdalen, met degenen, die in den kuil nederdalen; en alle
   bomen van Eden, de keur en hetbeste van Libanon, alle bomen, die water
   drinken, troostten zich in het onderste der aarde.

   ^17Diezelve daalden ook met hem neder ter helle, tot de verslagenen van
   het zwaard; en die zijn arm geweest waren, die onder zijn schaduw in
   het midden der heidenen gezetenhadden.

   ^18Wien zijt gij alzo gelijk in heerlijkheid en grootheid, onder de
   bomen van Eden? Ja, gij zult nedergevoerd worden met de bomen van Eden,
   tot het onderste der aarde; in hetmidden der onbesnedenen zult gij
   liggen, met de verslagenen door het zwaard. Dat is Farao, en zijn ganse
   menigte, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Het gebeurde ook in het twaalfde jaar, in de twaalfde maand op den
   eersten der maand, dat het woord des HEEREN tot mij geschiedde,
   zeggende:

   ^2Mensenkind! hef een klaaglied op over Farao, den koning van Egypte,
   en zeg tot hem: Gij waart een jongen leeuw onder de heidenen gelijk; en
   gij waart als een zeedraak in dezeeen, en braakt voort in uw rivieren,
   en beroerdet het water met uw voeten, en vermodderdet hunlieder
   rivieren.

   ^3Alzo zegt de Heere HEERE: Ik zal daarom Mijn net over u uitspreiden
   door een vergadering van vele volken; die zullen u optrekken in Mijn
   garen.

   ^4Dan zal Ik u laten op het land, Ik zal u henenwerpen op het open
   veld; en Ik zal al het gevogelte des hemels op u doen wonen, en het
   gedierte der ganse aarde van u verzadigen.

   ^5En Ik zal uw vlees henengeven op de bergen, en de dalen met uw
   hoogheid vervullen.

   ^6En Ik zal het land, waarin gij zwemt, van uw bloed drenken tot aan de
   bergen; en de stromen zullen van u vervuld worden.

   ^7En als Ik u zal uitblussen, zal Ik den hemel bedekken, en zijn
   sterren zwart maken; Ik zal de zon met wolken bedekken, en de maan zal
   haar licht niet laten lichten.

   ^8Alle lichtende lichten aan den hemel, die zal Ik om uwentwil zwart
   maken; en Ik zal een duisternis over uw land maken, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^9Daartoe zal Ik het hart van vele volken verdrietig maken, als Ik uw
   verbreking onder de heidenen zal brengen in de landen, die gij niet
   gekend hebt.

   ^10En Ik zal maken, dat zich vele volken over u ontzetten, en hun
   koningen zullen de haren over u te berge staan, als Ik Mijn zwaard zal
   zwaaien voor hun aangezichten; en zij zullenelk ogenblik sidderen, een
   ieder voor zijn ziel, ten dage uws vals.

   ^11Want zo zegt de Heere HEERE: Het zwaard des konings van Babel zal u
   overkomen.

   ^12Ik zal uw menigte vellen door de zwaarden der helden, die al te
   zamen de tirannigste der heidenen zijn; die zullen de hovaardij van
   Egypte verstoren, en haar ganse menigte zalverdelgd worden.

   ^13En Ik zal haar beesten verdoen van bij de grote wateren; en geen
   mensenvoet zal ze meer beroeren, en geen beestenklauwen zullen ze
   beroeren.

   ^14Dan zal Ik hunlieder wateren doen zinken, en Ik zal hunlieder
   rivieren doen gaan als olie, spreekt de Heere HEERE:

   ^15Als Ik Egypteland zal hebben gesteld tot een verwoesting, en het
   land van zijn volheid zal woest zijn geworden, als Ik geslagen zal
   hebben allen, die daarin wonen; alzo zullen zijweten, dat Ik de HEERE
   ben.

   ^16Dat is het klaaglied, en dat zullen zij klagelijk zingen; de
   dochteren der heidenen zullen het klagelijk zingen; zij zullen het
   klagelijk zingen over Egypte en over haar ganse menigte, spreekt de
   Heere HEERE.

   ^17Voorts gebeurde het in het twaalfde jaar, op den vijftienden der
   maand, dat het woord des HEEREN tot mij geschiedde, zeggende:

   ^18Mensenkind! weeklaag over de menigte van Egypte, en doe ze
   nederdalen, (haar en de dochteren der prachtige heidenen) in de
   onderste plaatsen der aarde, bij degenen, diein den kuil zijn
   nedergedaald.

   ^19Boven wien zijt gij liefelijk! Daal neder, en leg u bij de
   onbesnedenen.

   ^20In het midden der verslagenen van het zwaard zullen zij vallen; zij
   is aan het zwaard overgegeven; trek haar henen met al haar menigte.

   ^21De machtigste der helden zullen hem, met zijn helpers, toespreken,
   uit het midden der hel; zij zijn nedergedaald, de onbesnedenen liggen
   er, verslagen van het zwaard;

   ^22Daar is Assur met haar gansen hoop, zijn graven zijn rondom hem; zij
   zijn allen verslagen, gevallen door het zwaard;

   ^23Welker graven gesteld zijn in de zijden des kuils, en haar hoop is
   rondom haar graf; zij zijn allen verslagen, gevallen door het zwaard,
   die een schrik gaven in het land derlevenden.

   ^24Daar is Elam met haar ganse menigte rondom haar graf; zij zijn allen
   verslagen, de gevallenen door het zwaard, die onbesneden zijn
   nedergedaald tot de onderste plaatsen deraarde, die hun schrik hadden
   gegeven in het land der levenden; nu dragen zij hun schande met
   degenen, die in den kuil zijn nedergedaald.

   ^25In het midden der verslagenen hebben zij haar een legerstede gesteld
   onder haar ganse menigte, rondom hem zijn haar graven; zij zijn allen
   onbesneden, verslagenen van hetzwaard, omdat een schrik van hen gegeven
   is in het land der levenden; nu dragen zij hun schande met degenen, die
   in den kuil zijn nedergedaald; hij is geleid in het midden
   derverslagenen.

   ^26Daar is Mesech, en Tubal, met haar ganse menigte; rondom hem zijn
   haar graven; zij zijn allen onbesneden, verslagenen van het zwaard,
   omdat zij hun schrik gegeven hebbenin het land der levenden.

   ^27Maar zij liggen niet met de helden, die onder de onbesnedenen
   gevallen zijn; die ter helle zijn nedergedaald met hun krijgswapenen,
   en welker zwaarden men gelegd heeftonder hun hoofden; welker
   ongerechtigheid nochtans op hun beenderen is, omdat der helden schrik
   in het land der levenden geweest is.

   ^28Gij ook zult verbroken worden in het midden der onbesnedenen, en
   zult liggen met de verslagenen van het zwaard.

   ^29Daar is Edom, haar koningen en al haar vorsten, die met hunlieder
   macht gelegd zijn bij de verslagenen van het zwaard; diezelve liggen
   met de onbesnedenen en met degenen, die in den kuil zijn nedergedaald.

   ^30Daar zijn de geweldigen van het Noorden, zij allen, en alle
   Sidoniers, die met de verslagenen zijn nedergedaald, beschaamd zijnde
   vanwege hun schrik, die uit hun machtvoortkwam, en zij liggen
   onbesneden bij de verslagenen van het zwaard, en dragen hun schande met
   degenen, die in den kuil zijn nedergedaald.

   ^31Farao zal henlieden zien, en zich troosten over zijn ganse menigte;
   de verslagenen van het zwaard van Farao en zijn ganse heir, spreekt de
   Heere HEERE.

   ^32Want Ik heb ook Mijn schrik gegeven in het land der levenden; dies
   zal hij gelegd worden in het midden der onbesnedenen bij de verslagenen
   van het zwaard, Farao en zijnganse menigte, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! spreek tot de kinderen uws volks, en zeg tot hen: Wanneer
   Ik het zwaard over enig land breng, en het volk des lands een man uit
   hun einden nemen, en dien voorzich tot een wachter stellen;

   ^3En hij het zwaard ziet komen over het land, en blaast met de bazuin,
   en waarschuwt het volk;

   ^4En een, die het geluid der bazuin hoort, wel hoort, maar zich niet
   laat waarschuwen; en het zwaard komt, en neemt hem weg, diens bloed is
   op zijn hoofd.

   ^5Hij hoorde het geluid der bazuin, maar liet zich niet waarschuwen,
   zijn bloed is op hem; maar hij, die zich laat waarschuwen, behoudt zijn
   ziel.

   ^6Wanneer daarentegen de wachter het zwaard ziet komen, en blaast niet
   met de bazuin, zodat het volk niet is gewaarschuwd; en het zwaard komt,
   en neemt een ziel uit hen weg;die is wel in zijn ongerechtigheid
   weggenomen, maar zijn bloed zal Ik van des hand des wachters eisen.

   ^7Gij nu, o mensenkind! Ik heb u tot een wachter gesteld over het huis
   Israels; zo zult gij het woord uit Mijn mond horen, en hen van
   Mijnentwege waarschuwen.

   ^8Als Ik tot den goddeloze zeg: O goddeloze, gij zult den dood sterven!
   en gij spreekt niet, om den goddeloze van zijn weg af te manen; die
   goddeloze zal in zijn ongerechtigheidsterven, maar zijn bloed zal Ik
   van uw hand eisen.

   ^9Maar als gij den goddeloze van zijn weg afmaant, dat hij zich van
   dien bekere, en hij zich van zijn weg niet bekeert, zo zal hij in zijn
   ongerechtigheid sterven; maar gij hebt uw zielbevrijd.

   ^10Daarom, gij mensenkind! zeg tot het huis Israels: Gijlieden spreekt
   aldus, zeggende: Dewijl onze overtredingen en onze zonden op ons zijn,
   en wij in dezelve versmachten, hoezouden wij dan leven?

   ^11Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo
   Ik lust heb in den dood des goddelozen! maar daarin heb Ik lust, dat de
   goddeloze zich bekere van zijn weg enleve. Bekeert u, bekeert u van uw
   boze wegen, want waarom zoudt gij sterven, o huis Israels?

   ^12Gij dan, o mensenkind! zeg tot de kinderen uws volks: De
   gerechtigheid des rechtvaardigen zal hem niet redden ten dage zijner
   overtreding; en aangaande de goddeloosheiddes goddelozen, hij zal om
   dezelve niet vallen, ten dage als hij zich van zijn goddeloosheid
   bekeert; en de rechtvaardige zal niet kunnen leven door dezelve zijn
   gerechtigheid, tendage als hij zondigt.

   ^13Als Ik tot den rechtvaardige zeg, dat hij zekerlijk leven zal, en
   hij op zijn gerechtigheid vertrouwt, en onrecht doet, zo zullen al zijn
   gerechtigheden niet gedacht worden, maar inzijn onrecht, dat hij doet,
   daarin zal hij sterven.

   ^14Als Ik ook tot den goddeloze zeg: Gij zult den dood sterven! en hij
   zich van zijn zonde bekeert, en recht en gerechtigheid doet;

   ^15Geeft de goddeloze het pand weder, betaalt hij het geroofde, wandelt
   hij in de inzettingen des levens, zodat hij geen onrecht doet; hij zal
   zekerlijk leven, hij zal niet sterven.

   ^16Al zijn zonden, die hij gezondigd heeft, zullen hem niet gedacht
   worden; hij heeft recht en gerechtigheid gedaan, hij zal zekerlijk
   leven.

   ^17Nog zeggen de kinderen uws volks: De weg des Heeren is niet recht;
   daar toch hun eigen weg niet recht is.

   ^18Als de rechtvaardige afkeert van zijn gerechtigheid, en doet
   onrecht, zo zal hij daarin sterven.

   ^19En als de goddeloze zich bekeert van zijn goddeloosheid, en doet
   recht en gerechtigheid, zo zal hij daarin leven.

   ^20Nog zegt gij: De weg des Heeren is niet recht; Ik zal ulieden
   richten, een ieder naar zijn wegen, o huis Israels!

   ^21En het geschiedde in het twaalfde jaar onzer gevankelijke
   wegvoering, in de tiende maand, op den vijfden der maand, dat er een
   tot mij kwam, die van Jeruzalem ontkomen was, zeggende: De stad is
   geslagen.

   ^22Nu was de hand des HEEREN op mij geweest des avonds, eer die
   ontkomene kwam, en had mijn mond opengedaan, totdat hij des morgens tot
   mij kwam. Alzo werd mijn mondopengedaan, en ik was niet meer stom.

   ^23Toen geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^24Mensenkind! de inwoners van die woeste plaatsen in het land Israels
   spreken, zeggende: Abraham was een enig man, en bezat dit land
   erfelijk; maar onzer zijn velen; het land isons gegeven tot een
   erfelijke bezitting.

   ^25Daarom zeg tot hen: Zo zegt de Heere HEERE: Gij eet vlees met het
   bloed, en heft uw ogen op tot uw drekgoden, en vergiet bloed; en zoudt
   gij het land erfelijk bezitten?

   ^26Gij staat op ulieder zwaard; gij doet gruwel, en verontreinigt, een
   ieder de huisvrouw zijns naasten; en zoudt gij het land erfelijk
   bezitten?

   ^27Alzo zult gij tot hen zeggen: De Heere HEERE zegt alzo: Zo
   waarachtig als Ik leef, indien niet, die in die woeste plaatsen zijn,
   door het zwaard zullen vallen, en zo Ik niet dien, diein het open veld
   is, het wild gedierte overgeve, dat het hem vrete, en die in de
   vestingen en in de spelonken zijn, door de pestilentie zullen sterven!

   ^28Want Ik zal het land tot een verwoesting en een schrik stellen, en
   de hovaardij zijner sterkte zal ophouden; en de bergen Israels zullen
   woest zijn, dat er niemand overga.

   ^29Dan zullen zij weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik het land tot een
   verwoesting en een schrik zal gesteld hebben, om al hun gruwelen, die
   zij gedaan hebben.

   ^30En gij, o mensenkind! de kinderen uws volks spreken steeds van u bij
   de wanden en in de deuren der huizen; en de een spreekt met den ander,
   een iegelijk met zijn broeder, zeggende: Komt toch en hoort, wat het
   woord zij, dat van den HEERE voortkomt.

   ^31En zij komen tot u, gelijk het volk pleegt te komen, en zitten voor
   uw aangezicht als Mijn volk, en horen uw woorden, maar zij doen ze
   niet; want zij maken liefkozingen met hunmond, maar hun hart wandelt
   hun gierigheid na.

   ^32En ziet, gij zijt hun als een lied der minnen, als een, die schoon
   van stem is, of die wel speelt; daarom horen zij uw woorden, maar zij
   doen ze niet.

   ^33Maar als dat komt (zie, het zal komen!) dan zullen zij weten, dat er
   een profeet in het midden van hen geweest is. Ezechi?l 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! profeteer tegen de herders van Israel; profeteer en zeg
   tot hen, tot de herders: Alzo zegt de Heere HEERE: Wee den herderen
   Israels, die zichzelven weiden! zullenniet de herders de schapen
   weiden?

   ^3Gij eet het vette, en bekleedt u met de wol, gij slacht het gemeste,
   maar de schapen weidt gij niet.

   ^4De zwakke sterkt gij niet, en het kranke heelt gij niet, en het
   gebrokene verbindt gij niet, en het weggedrevene brengt gij niet weder,
   en het verlorene zoekt gij niet; maar gij heerstover hen met strengheid
   en met hardigheid.

   ^5Alzo zijn zij verstrooid, omdat er geen herder is; en zij zijn als
   het wild gedierte des velds tot spijze geworden, dewijl zij verstrooid
   waren.

   ^6Mijn schapen dolen op alle bergen en op allen hogen heuvel, ja, Mijn
   schapen zijn verstrooid op den gansen aardbodem; en er is niemand, die
   er naar vraagt, en niemand, dieze zoekt.

   ^7Daarom, gij herders! hoort des HEEREN woord!

   ^8Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE, zo Ik niet! Omdat
   Mijn schapen geworden zijn tot een roof, en Mijn schapen al het wild
   gedierte des velds tot spijze gewordenzijn, omdat er geen herder is, en
   Mijn herders naar Mijn schapen niet vragen; en de herders weiden
   zichzelven, maar Mijn schapen weiden zij niet;

   ^9Daarom, gij herders! hoort des HEEREN woord!

   ^10Alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik wil aan de herders, en zal Mijn
   schapen van hun hand eisen, en zal ze van het weiden der schapen doen
   ophouden, zodat de herderszichzelven niet meer zullen weiden; en Ik zal
   Mijn schapen uit hun mond rukken, zodat zij hun niet meer tot spijze
   zullen zijn.

   ^11Want zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik, ja, Ik zal naar Mijn schapen
   vragen, en zal ze opzoeken.

   ^12Gelijk een herder zijn kudde opzoekt, ten dage als hij in het midden
   zijner verspreide schapen is, alzo zal Ik Mijn schapen opzoeken; en Ik
   zal ze redden uit al de plaatsen, waarhenen zij verstrooid zijn, ten
   dage der wolke en der donkerheid.

   ^13En Ik zal ze uitvoeren van de volken, en zal ze vergaderen uit de
   landen, en brengen ze in hun land; en Ik zal ze weiden op de bergen
   Israels, bij de stromen en in allebewoonbare plaatsen des lands.

   ^14Op een goede weide zal Ik ze weiden, en op de hoge bergen Israels
   zal hun kooi zijn; aldaar zullen zij nederliggen in een goede kooi, en
   zullen weiden in een vette weide, op debergen Israels.

   ^15Ik zal Mijn schapen weiden, en Ik zal ze legeren, spreekt de Heere
   HEERE.

   ^16Het verlorene zal Ik zoeken, en het weggedrevene zal Ik
   wederbrengen, en het gebrokene zal Ik verbinden, en het kranke zal Ik
   sterken; maar het vette en het sterke zal Ikverdelgen, Ik zal ze weiden
   met oordeel.

   ^17Want gij, o Mijn schapen! de Heere HEERE zegt alzo: Ziet, Ik zal
   richten tussen klein vee en klein vee, tussen de rammen en de bokken.

   ^18Is het u te weinig, dat gij de goede weide afweidt? Zult gij nog het
   overige uwer weide met uw voeten vertreden? En zult gij de bezonkene
   wateren drinken, en de overgelatenemet uw voeten vermodderen?

   ^19Mijn schapen dan, zullen zij afweiden, wat met uw voeten vertreden
   is, en drinken, wat met uw voeten vermodderd is?

   ^20Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Ziet Ik, ja, Ik zal richten
   tussen het vette klein vee, en tussen het magere klein vee.

   ^21Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt,
   en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid
   hebt;

   ^22Daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof
   zullen zijn; en Ik zal richten tussen klein vee en klein vee.

   ^23En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen
   weiden, namelijk Mijn knecht David; die zal ze weiden, en Die zal hun
   tot een Herder zijn.

   ^24En Ik, de HEERE, zal hun tot een God zijn; en Mijn knecht David zal
   Vorst zijn in het midden van hen, Ik, de HEERE, heb het gesproken.

   ^25En Ik zal een verbond des vredes met hen maken, en zal het boos
   gedierte uit het land doen ophouden; en zij zullen zeker wonen in de
   woestijn, en slapen in de wouden.

   ^26Want Ik zal dezelve, en de plaatsen rondom Mijn heuvel, stellen tot
   een zegen; en Ik zal den plasregen doen nederdalen op zijn tijd,
   plasregens van zegen zullen er zijn.

   ^27En het geboomte des velds zal zijn vrucht geven, en het land zal
   zijn inkomst geven, en zij zullen zeker zijn in hun land; en zullen
   weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik dedisselbomen huns juks zal hebben
   verbroken, en hen gerukt uit de hand dergenen, die zich van hen deden
   dienen.

   ^28En zij zullen den heidenen niet meer ten roof zijn, en het wild
   gedierte der aarde zal ze niet meer vreten; maar zij zullen zeker
   wonen, en er zal niemand zijn, die ze verschrikke.

   ^29En Ik zal hun een plant van naam verwekken; en zij zullen niet meer
   weggeraapt worden door honger in het land, en den smaad der heidenen
   niet meer dragen.

   ^30Maar zij zullen weten, dat Ik, de HEERE, hun God, met hen ben, en
   dat zij Mijn volk zijn, het huis Israels, spreekt de Heere HEERE.

   ^31Gij nu, o Mijn schapen, schapen Mijner weide! gij zijt mensen; maar
   Ik ben uw God, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zet uw aangezicht tegen het gebergte Seir, en profeteer
   tegen hetzelve,

   ^3En zeg tot hetzelve: Alzo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik wil aan u, o
   gebergte Seir! en Ik zal Mijn hand tegen u uitstrekken, en zal u
   stellen tot een verwoesting en een schrik.

   ^4Ik zal uw steden stellen tot eenzaamheid, en gij zult een verwoesting
   worden, en zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^5Omdat gij een eeuwige vijandschap hebt, en hebt de kinderen Israels
   doen wegvloeien door het geweld des zwaards, ten tijde huns verderfs,
   ten tijde der uitersteongerechtigheid;

   ^6Daarom, zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE; Ik zal u
   voorzeker ten bloede bereiden, en het bloed zal u vervolgen; alzo gij
   het bloed niet hebt gehaat, zal u hetbloed ook vervolgen.

   ^7En Ik zal het gebergte Seir tot de uiterste verwoesting stellen; en
   Ik zal uit hetzelve uitroeien dien, die er doorgaat, en dien, die
   wederkeert.

   ^8En Ik zal zijn bergen met zijn verslagenen vervullen; uw heuvelen, en
   uw dalen, en al uw stromen, in dezelve zullen de verslagenen van het
   zwaard liggen.

   ^9Tot eeuwige verwoestingen zal Ik u stellen, en uw steden zullen niet
   bewoond worden; alzo zult gij weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^10Omdat gij zegt: Die twee volken en die twee landen zullen mij
   geworden, en wij zullen ze erfelijk bezitten, ofschoon de HEERE daar
   ware;

   ^11Daarom, zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heere HEERE: Ik zal
   ook handelen naar uw toorn en naar uw nijdigheid, die gij uit uw haat
   tegen hen hebt te werk gesteld; en Ik zalbij hen bekend worden, wanneer
   Ik u zal gericht hebben.

   ^12En gij zult weten, dat Ik, de HEERE, al uw lasteringen gehoord heb,
   die gij tegen de bergen Israels gesproken hebt, zeggende: Zij zijn
   verwoest, zij zijn ons ter spijze gegeven.

   ^13Alzo hebt gij u met uw mond tegen Mij groot gemaakt, en uw woorden
   tegen Mij vermenigvuldigd; Ik heb het gehoord.

   ^14Alzo zegt de Heere HEERE: Gelijk het ganse land verblijd is, alzo
   zal Ik u de verwoesting aandoen.

   ^15Gelijk gij u verblijd hebt over de erfenis van het huis Israels,
   omdat zij verwoest is, alzo zal Ik aan u doen; het gebergte van Seir,
   en gans Edom, zal geheel een verwoestingworden; en zij zullen weten,
   dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1En gij, mensenkind! profeteer tot de bergen Israels, en zeg: Gij
   bergen Israels! hoort des HEEREN woord.

   ^2Alzo zegt de Heere HEERE: Omdat de vijand van u zegt: Heah! zelfs de
   eeuwige hoogten zijn ons ten erve geworden!

   ^3Daarom profeteer en zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Daarom, omdat men u
   van rondom verwoest en opgeslokt heeft, opdat gij voor het overblijfsel
   der heidenen ten erve zoudtzijn, en gij gebracht zijt op de klapachtige
   lip en in opspraak des volks;

   ^4Daarom, gij bergen Israels! hoort het woord des Heeren HEEREN: Zo
   zegt de Heere HEERE tot de bergen en tot de heuvelen, tot de stromen en
   tot de dalen, tot de verwoesteeenzame plaatsen en tot de verlaten
   steden, die tot een roof en tot een spot geworden zijn voor het
   overblijfsel der heidenen, die rondom zijn;

   ^5Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Zo Ik niet in het vuur Mijns ijvers
   gesproken heb tegen het overblijfsel der heidenen, en tegen het ganse
   Edom; die Mijn land zichzelven tenerve gegeven hebben met blijdschap
   des gansen harten, met begerige plundering, opdat de landerij daarvan
   ten rove zou zijn!

   ^6Daarom profeteer van het land Israels, en zeg tot de bergen en tot de
   heuvelen, tot de stromen en tot de dalen: Zo zegt de Heere HEERE: Ziet,
   Ik heb in Mijn ijver en in Mijngrimmigheid gesproken, omdat gij den
   smaad der heidenen gedragen hebt;

   ^7Daarom, zo zegt de Heere HEERE: Ik heb Mijn hand opgeheven; zo niet
   de heidenen, die rondom u zijn, zelf hun schande zullen dragen!

   ^8Maar gij, o bergen Israels! gij zult weder uw takken geven, en uw
   vrucht voor Mijn volk Israel dragen, want zij naderen te komen.

   ^9Want ziet, Ik ben bij u, en Ik zal u aanzien, en gij zult gebouwd en
   bezaaid worden.

   ^10En Ik zal mensen op u vermenigvuldigen, het ganse huis Israels, ja,
   dat geheel; en de steden zullen bewoond, en de eenzame plaatsen bebouwd
   worden.

   ^11Ja, Ik zal mensen en beesten op u vermenigvuldigen, en zij zullen
   vermenigvuldigd worden en vruchtbaar zijn; en Ik zal u doen bewonen,
   als in uw vorige tijden, ja, Ik zal het betermaken dan in uw
   beginselen; en gij zult weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^12En Ik zal mensen op u doen wandelen, namelijk Mijn volk Israel, die
   zullen u erfelijk bezitten, en gij zult hun ter erfenis zijn, en gij
   zult ze voortaan niet meer beroven.

   ^13Zo zegt de Heere HEERE: Omdat zij tot u zeggen: Gij zijt een land,
   dat mensen opeet, en gij zijt een land, dat uw volken berooft;

   ^14Daarom zult gij niet meer mensen opeten, en uw volken niet meer doen
   struikelen, spreekt de Heere HEERE.

   ^15En Ik zal maken, dat men den schimp der heidenen niet meer over u
   hore, en gij zult den smaad der natien niet meer dragen; en gij zult uw
   volken niet meer doen struikelen, spreekt de Heere HEERE.

   ^16Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^17Mensenkind! het huis Israels, als zij in hun land woonden, toen
   verontreinigden zij datzelve met hun weg en met hun handelingen; hun
   weg was voor Mijn aangezicht als deonreinigheid ener afgezonderde
   vrouw.

   ^18Daarom goot Ik Mijn grimmigheid over hen uit, om des bloeds wil, dat
   zij in het land vergoten hadden, en om hun drekgoden, waarmede zij dat
   verontreinigd hadden.

   ^19En Ik verstrooide hen onder de heidenen, en zij werden verspreid in
   de landen; Ik oordeelde ze naar hun weg en naar hun handelingen.

   ^20Als zij nu tot de heidenen kwamen, waarhenen zij getogen waren,
   ontheiligden zij Mijn heiligen Naam, omdat men van hen zeide: Dezen
   zijn het volk des HEEREN, en zijn uitZijn land uitgegaan.

   ^21Maar Ik verschoonde hen om Mijn heiligen Naam, dien het huis Israels
   ontheiligde onder de heidenen, waarhenen zij gekomen waren.

   ^22Daarom zeg tot het huis Israels: Zo zegt de Heere HEERE: Ik doe het
   niet om uwentwil, gij huis Israels! maar om Mijn heiligen Naam, dien
   gijlieden ontheiligd hebt onder deheidenen, waarhenen gij gekomen zijt.

   ^23Want Ik zal Mijn groten Naam heiligen, die onder de heidenen
   ontheiligd is, dien gij in het midden van hen ontheiligd hebt; en de
   heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, spreekt de Heere HEERE, als
   Ik aan u voor hun ogen zal geheiligd zijn.

   ^24Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen
   vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen.

   ^25Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al
   uw onreinigheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen.

   ^26En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwen geest geven in
   het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen,
   en zal u een vlesen hart geven.

   ^27En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken,
   dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren
   en doen.

   ^28En gij zult wonen in het land, dat Ik uw vaderen gegeven heb, en gij
   zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn.

   ^29En Ik zal u verlossen van al uw onreinigheden; en Ik zal roepen tot
   het koren, en zal dat vermenigvuldigen, en Ik zal geen honger op u
   leggen.

   ^30En Ik zal de vrucht van het geboomte en de inkomst des velds
   vermenigvuldigen; opdat gij de smaadheid des hongers niet meer ontvangt
   onder de heidenen.

   ^31Dan zult gij gedenken aan uw boze wegen en uw handelingen, die niet
   goed waren; en gij zult een walging van u zelf hebben over uw
   ongerechtigheden en over uw gruwelen.

   ^32Ik doe het niet om uwentwil, spreekt de Heere HEERE, het zij u
   bekend! Schaamt u en wordt schaamrood van uw wegen, gij huis Israels!

   ^33Alzo zegt de Heere HEERE: Ten dage, als Ik u reinigen zal van al uw
   ongerechtigheden, dan zal Ik de steden doen bewonen, en de eenzame
   plaatsen zullen bebouwd worden.

   ^34En het verwoeste land zal bebouwd worden, in plaats dat het een
   verwoesting was, voor de ogen van een ieder, die er doorging.

   ^35En zij zullen zeggen: Dit land, dat verwoest was, is geworden als
   een hof van Eden; en de eenzame, en de verwoeste en verstoorde steden
   zijn vast en bewoond.

   ^36Dan zullen de heidenen, die in de plaatsen rondom u zullen
   overgelaten zijn, weten, dat Ik, de HEERE, de verstoorde plaatsen
   bebouw, en het verwoeste beplant. Ik, de HEERE, heb het gesproken en
   zal het doen.

   ^37Alzo zegt de Heere HEERE: Daarenboven zal Ik hierom van het huis
   Israels verzocht worden, dat Ik het hun doe; Ik zal ze vermenigvuldigen
   van mensen, als schapen.

   ^38Gelijk de geheiligde schapen, gelijk de schapen van Jeruzalem op hun
   gezette hoogtijden, alzo zullen de eenzame steden vol zijn van
   mensenkudden; en zij zullen weten, dat Ikde HEERE ben. Ezechi?l 37
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1De hand des HEEREN was op mij, en de HEERE voerde mij uit in den
   geest, en zette mij neder in het midden ener vallei; dezelve nu was vol
   beenderen.

   ^2En Hij deed mij bij dezelve voorbijgaan geheel rondom; en ziet, er
   waren zeer vele op den grond der vallei; en ziet, zij waren zeer dor.

   ^3En Hij zeide tot mij: Mensenkind! zullen deze beenderen levend
   worden? En ik zeide: Heere HEERE, Gij weet het!

   ^4Toen zeide Hij tot mij: Profeteer over deze beenderen, en zeg tot
   dezelve: Gij dorre beenderen! hoort des HEEREN woord.

   ^5Alzo zegt de Heere HEERE tot deze beenderen: Ziet, Ik zal den geest
   in u brengen, en gij zult levend worden.

   ^6En Ik zal zenuwen op u leggen, en vlees op u doen opkomen, en een
   huid over u trekken, en den geest in u geven, en gij zult levend
   worden; en gij zult weten, dat Ik de HEEREben.

   ^7Toen profeteerde ik, gelijk mij bevolen was, en er werd een geluid,
   als ik profeteerde, en ziet een beroering! en de beenderen naderden,
   elk been tot zijn been.

   ^8En ik zag, en ziet, en er werden zenuwen op dezelve, en er kwam vlees
   op; en Hij trok een huid boven over dezelve, maar er was geen geest in
   hen.

   ^9En Hij zeide tot mij: Profeteer tot den geest; profeteer, mensenkind!
   en zeg tot den geest: Zo zegt de Heere HEERE: Gij geest! kom aan van de
   vier winden, en blaas in dezegedoden, opdat zij levend worden.

   ^10En ik profeteerde, gelijk als Hij mij bevolen had. Toen kwam de
   geest in hen, en zij werden levend en stonden op hun voeten, een gans
   zeer groot heir.

   ^11Toen zeide Hij tot mij: Mensenkind! deze beenderen zijn het ganse
   huis Israels; ziet, zij zeggen: Onze beenderen zijn verdord, en onze
   verwachting is verloren, wij zijnafgesneden.

   ^12Daarom, profeteer en zeg tot hen: Zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik
   zal uw graven openen, en zal ulieden uit uw graven doen opkomen, o Mijn
   volk! en Ik zal u brengen in hetland Israels.

   ^13En gij zult weten, dat Ik de HEERE ben, als Ik uw graven zal hebben
   geopend, en als Ik u uit uw graven zal hebben doen opkomen, o Mijn
   volk!

   ^14En Ik zal Mijn Geest in u geven, en gij zult leven, en Ik zal u in
   uw land zetten; en gij zult weten, dat Ik, de HEERE, dit gesproken en
   gedaan heb, spreekt de HEERE.

   ^15Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^16Gij nu, mensenkind! neem u een hout, en schrijf daarop: Voor Juda,
   en voor de kinderen Israels, zijn metgezellen; en neem een ander hout,
   en schrijf daarop: Voor Jozef, hethout van Efraim, en van het ganse
   huis Israels, zijn metgezellen.

   ^17Doe gij ze dan naderen, het een tot het ander tot een enig hout; en
   zij zullen tot een worden in uw hand.

   ^18En wanneer de kinderen uws volks tot u zullen spreken, zeggende:
   Zult gij ons niet te kennen geven, wat u deze dingen zijn?

   ^19Zo spreek tot hen: Alzo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal het hout
   van Jozef, dat in Efraims hand geweest is, en van de stammen Israels,
   zijn metgezellen, nemen, en Ik zaldezelve met hem voegen tot het hout
   van Juda, en zal ze maken tot een enig hout; en zij zullen een worden
   in Mijn hand.

   ^20De houten nu, op dewelke gij zult geschreven hebben, zullen in uw
   hand zijn voor hunlieder ogen.

   ^21Spreek dan tot hen: Zo zegt de Heere HEERE: Ziet, Ik zal de kinderen
   Israels halen uit het midden der heidenen, waarhenen zij getogen zijn,
   en zal ze vergaderen van rondom, en brengen hen in hun land;

   ^22En Ik zal ze maken tot een enig volk in het land, op de bergen
   Israels; en zij zullen allen te zamen een enigen Koning tot koning
   hebben; en zij zullen niet meer tot twee volken zijn, noch voortaan
   meer in twee koninkrijken verdeeld zijn.

   ^23En zij zullen zich niet meer verontreinigen met hun drekgoden, en
   met hun verfoeiselen, en met al hun overtredingen; en Ik zal ze
   verlossen uit al hun woonplaatsen, in dewelkezij gezondigd hebben, en
   zal ze reinigen; zo zullen zij Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot
   een God zijn.

   ^24En Mijn Knecht David zal Koning over hen zijn; en zij zullen allen
   te zamen een Herder hebben; en zij zullen in Mijn rechten wandelen, en
   Mijn inzettingen bewaren en die doen.

   ^25En zij zullen wonen in het land, dat Ik Mijn knecht Jakob gegeven
   heb, waarin uw vaders gewoond hebben; ja, daarin zullen zij wonen, zij
   en hun kinderen, en hun kindskinderentot in eeuwigheid, en Mijn Knecht
   David zal hunlieder Vorst zijn tot in eeuwigheid.

   ^26En Ik zal een verbond des vredes met hen maken, het zal een eeuwig
   verbond met hen zijn; en Ik zal ze inzetten en zal ze vermenigvuldigen,
   en Ik zal Mijn heiligdom in hetmidden van hen zetten tot in eeuwigheid.

   ^27En Mijn tabernakel zal bij hen zijn, en Ik zal hun tot een God zijn,
   en zij zullen Mij tot een volk zijn.

   ^28En de heidenen zullen weten, dat Ik de HEERE ben, Die Israel
   heilige, als Mijn heiligdom in het midden van hen zal zijn tot in
   eeuwigheid. Ezechi?l 38
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Wijders geschiedde des HEEREN woord tot mij, zeggende:

   ^2Mensenkind! zet uw aangezicht tegen Gog, het land van Magog, den
   hoofdvorst van Mesech en Tubal; en profeteer tegen hem,

   ^3En zeg: Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik wil aan u, o Gog, gij
   hoofdvorst van Mesech en Tubal!

   ^4En Ik zal u omwenden, en haken in uw kaken leggen, en Ik zal u
   uitvoeren, mitsgaders uw ganse heir, paarden en ruiteren, die altemaal
   volkomen wel gekleed zijn, een grotevergadering, met rondas en schild,
   die altemaal zwaarden handelen;

   ^5Perzen, Moren en Puteers met hen, die altemaal schild en helm voeren;

   ^6Gomer en al zijn benden, en het huis van Togarma, aan de zijden van
   het noorden, en al zijn benden; vele volken met u.

   ^7Zijt bereid en maakt u gereed, gij en uw ganse vergadering, die tot u
   vergaderd zijn; en wees gij hun tot een wacht.

   ^8Na vele dagen zult gij bezocht worden; in het laatste der jaren zult
   gij komen in het land, dat wedergebracht is van het zwaard, dat
   vergaderd is uit vele volken, op de bergenIsraels, die steeds tot
   verwoesting geweest zijn; als hetzelve land uit de volken zal
   uitgevoerd zijn, en zij allemaal zeker zullen wonen.

   ^9Dan zult gij optrekken, gij zult aankomen als een onstuimige
   verwoesting, gij zult zijn als een wolk, om het land te bedekken; gij
   en al uw benden, en vele volken met u.

   ^10Alzo zegt de Heere HEERE: Te dien dage zal het ook geschieden, dat
   er raadslagen in uw hart zullen opkomen, en gij zult een kwade gedachte
   denken,

   ^11En zult zeggen: Ik zal optrekken naar dat dorpland, ik zal komen tot
   degenen, die in rust zijn, die zeker wonen, die altemaal wonen zonder
   muur, en grendel noch deuren hebben.

   ^12Om buit te buiten, en om roof te roven; om uw hand te wenden tegen
   de woeste plaatsen, die nu bewoond zijn, en tegen een volk, dat uit de
   heidenen verzameld is, dat vee enhave verkregen heeft, wonende in het
   midden des lands.

   ^13Scheba, en Dedan, en de kooplieden van Tarsis, en alle hun jonge
   leeuwen zullen tot u zeggen: Komt gij, om buit te buiten? hebt gij uw
   vergadering vergaderd, om roof teroven? om zilver en goud weg te
   voeren, om vee en have weg te nemen, om een groten buit te buiten?

   ^14Daarom profeteer, o mensenkind! en zeg tot Gog: Zo zegt de Heere
   HEERE: Zult gij het, te dien dage, als Mijn volk Israel zeker woont,
   niet gewaar worden?

   ^15Gij zult dan komen uit uw plaats, uit de zijden van het noorden, gij
   en vele volken met u; die altemaal op paarden zullen rijden, een grote
   vergadering, en een machtig heir;

   ^16En gij zult optrekken tegen Mijn volk Israel, als een wolk, om het
   land te bedekken; in het laatste der dagen zal het geschieden; dan zal
   Ik u aanbrengen tegen Mijn land, opdat deheidenen Mij kennen, als Ik
   aan u, o Gog! voor hun ogen zal geheiligd worden.

   ^17Zo zegt de Heere HEERE: Zijt gij die, van welken Ik in verleden
   dagen gesproken heb, door den dienst Mijner knechten, de profeten
   Israels, die in die dagen geprofeteerdhebben, jaren lang, dat Ik u
   tegen hen zou aanbrengen?

   ^18Maar het zal geschieden te dien dage, ten dage als Gog tegen het
   land Israels zal aankomen, spreekt de Heere HEERE, dat Mijn grimmigheid
   in Mijn neus zal opkomen.

   ^19Want Ik heb gesproken in Mijn ijver, in het vuur Mijner
   verbolgenheid: Zo er niet, te dien dage, een groot beven zal zijn in
   het land Israels!

   ^20Zodat van Mijn aangezicht beven zullen de vissen der zee, en het
   gevogelte des hemels, en het gedierte des velds, en al het kruipend
   gedierte, dat op het aardrijk kruipt, en allemensen, die op den
   aardbodem zijn; en de bergen zullen nedergeworpen worden, en de steile
   plaatsen zullen nedervallen, en alle muren zullen ter aarde
   nedervallen.

   ^21Want Ik zal het zwaard over hem roepen op al Mijn bergen, spreekt de
   Heere HEERE; het zwaard van een ieder zal tegen zijn broeder zijn.

   ^22En Ik zal met hem rechten, door pestilentie en door bloed; en Ik zal
   een overstelpenden plasregen, en grote hagelstenen, vuur en zwavel
   regenen op hem, en op zijn benden, enop de vele volken, die met hem
   zullen zijn.

   ^23Alzo zal Ik Mij groot maken, en Mij heiligen, en bekend worden voor
   de ogen van vele heidenen; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Voorts, gij mensenkind! profeteer tegen Gog, en zeg: Zo zegt de Heere
   HEERE: Zie, Ik wil aan u, o Gog, hoofdvorst van Mesech en Tubal!

   ^2En Ik zal u omwenden, en een zeshaak in u slaan, en u optrekken uit
   de zijden van het noorden, en Ik zal u brengen op de bergen Israels.

   ^3Maar Ik zal uw boog uit uw linkerhand slaan, en Ik zal uw pijlen uit
   uw rechterhand doen vallen.

   ^4Op de bergen Israels zult gij vallen, gij en al uw benden, en de
   volken, die met u zijn; Ik heb u aan de roofvogelen, aan het gevogelte
   van allen vleugel, en aan het gedierte desvelds ter spijze gegeven.

   ^5Op het open veld zult gij vallen; want Ik heb het gesproken, spreekt
   de Heere HEERE.

   ^6En Ik zal een vuur zenden in Magog, en onder degenen, die in de
   eilanden zeker wonen; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.

   ^7En Ik zal Mijn heiligen Naam in het midden van Mijn volk Israel
   bekend maken, en zal Mijn heiligen Naam niet meer laten ontheiligen; en
   de heidenen zullen weten, dat Ik deHEERE ben, de Heilige in Israel.

   ^8Ziet, het komt en zal geschieden, spreekt de Heere HEERE; dit is de
   dag, van welken Ik gesproken heb.

   ^9En de inwoners der steden Israels zullen uitgaan, en vuur stoken en
   branden van de wapenen, zo van schilden als rondassen, van bogen en van
   pijlen, zo van handstokken alsvan spiesen; en zij zullen daarvan vuur
   stoken zeven jaren;

   ^10Zodat zij geen hout uit het veld zullen dragen, noch uit de wouden
   houwen, maar van de wapenen vuur stoken; en zij zullen beroven degenen,
   die hen beroofd hadden, enplunderen, die hen geplunderd hadden, spreekt
   de Heere HEERE.

   ^11En het zal te dien dage geschieden, dat Ik aan Gog aldaar een
   grafstede in Israel zal geven, het dal der doorgangers naar het oosten
   der zee; en datzelve zal den doorgangersden neus stoppen; en aldaar
   zullen zij begraven Gog en zijn ganse menigte, en zullen het noemen:
   Het dal van Gogs menigte.

   ^12Het huis Israels nu zal hen begraven, om het land te reinigen, zeven
   maanden lang.

   ^13Ja, al het volk des lands zal begraven, en het zal hun tot een naam
   zijn, ten dage als Ik zal verheerlijkt zijn, spreekt de Heere HEERE.

   ^14Ook zullen zij mannen uitscheiden, die gestadig door het land
   doorgaan, en doodgravers met de doorgangers, om te begraven degenen,
   die op den aardbodem zijnovergelaten, om dien te reinigen; ten einde
   van zeven maanden zullen zij onderzoek doen.

   ^15En deze doorgangers zullen door het land doorgaan, en als iemand een
   mensenbeen ziet, zo zal hij een merkteken daarbij oprichten; totdat de
   doodgravers hetzelve zullenhebben begraven in het dal van Gogs menigte.

   ^16Ook zo zal de naam der stad Hamona zijn. Alzo zullen zij het land
   reinigen.

   ^17Gij dan, mensenkind! zo zegt de Heere HEERE: Zeg tot het gevogelte
   van allen vleugel, en tot al het gedierte des velds: Vergadert u, en
   komt aan, verzamelt u van rondom, totMijn slachtoffer, dat Ik voor u
   geslacht heb, een groot slachtoffer, op de bergen Israels, en eet
   vlees, en drink bloed.

   ^18Het vlees der helden zult gij eten, en het bloed van de vorsten der
   aarde drinken; der rammen, der lammeren, en bokken, en varren, die
   altemaal gemesten van Basan zijn.

   ^19En gij zult het vette eten tot verzadiging toe, en bloed drinken tot
   dronkenschap toe; van Mijn slachtoffer, dat Ik voor u geslacht heb.

   ^20En gij zult verzadigd worden aan Mijn tafel van rij paarden en wagen
   paarden, van helden en alle krijgslieden, spreekt de Heere HEERE.

   ^21En Ik zal Mijn eer zetten onder de heidenen; en alle heidenen zullen
   Mijn oordeel zien, dat Ik gedaan heb, en Mijn hand, die Ik aan hen
   gelegd heb.

   ^22En die van het huis Israels zullen weten, dat Ik, de HEERE,
   hunlieder God ben, van dien dag af en voortaan.

   ^23En de heidenen zullen weten, dat die van het huis Israels
   gevankelijk zijn weggevoerd om hun ongerechtigheid, omdat zij tegen Mij
   hadden overtreden, en dat Ik Mijn aangezichtvoor hen verborgen heb, en
   heb ze overgegeven in de hand hunner wederpartijders, zodat zij
   altemaal door het zwaard gevallen zijn;

   ^24Naar hun onreinigheid en naar hun overtredingen heb Ik met hen
   gehandeld, en Ik heb Mijn aangezicht voor hen verborgen.

   ^25Daarom zo zegt de Heere HEERE: Nu zal Ik Jakobs gevangenen
   wederbrengen, en zal Mij ontfermen over het ganse huis Israels, en Ik
   zal ijveren over Mijn heiligen Naam;

   ^26Als zij hun schande zullen gedragen hebben, en al hun overtreding,
   met dewelke zij tegen Mij hebben overtreden, toen zij in hun land zeker
   woonden, en er niemand was, diehen verschrikte.

   ^27Als Ik hen zal hebben wedergebracht uit de volken, en hen vergaderd
   zal hebben uit de landen hunner vijanden, en Ik aan hen geheiligd zal
   zijn voor de ogen van vele heidenen;

   ^28Dan zullen zij weten, dat Ik, de HEERE, hunlieder God ben, dewijl Ik
   ze gevankelijk heb doen wegvoeren onder de heidenen, maar heb ze weder
   verzameld in hun land, en hebaldaar niemand van hen meer overgelaten.

   ^29En Ik zal Mijn aangezicht voor hen niet meer verbergen, wanneer Ik
   Mijn Geest over het huis Israels zal hebben uitgegoten, spreekt de
   Heere HEERE. Ezechi?l 40
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1In het vijf en twintigste jaar onzer gevankelijke wegvoering, in het
   begin des jaars, op den tienden der maand, in het veertiende jaar,
   nadat de stad geslagen was; even opdienzelfden dag, was de hand des
   HEEREN op mij, en Hij bracht mij derwaarts.

   ^2In de gezichten Gods bracht Hij mij in het land Israels, en Hij zette
   mij op een zeer hogen berg; en aan denzelven was als een gebouw ener
   stad tegen het zuiden.

   ^3Als Hij mij daarhenen gebracht had, ziet, zo was er een man, wiens
   gedaante was als de gedaante van koper; en in zijn hand was een linnen
   snoer, en een meetriet; en hij stondin de poort.

   ^4En die man sprak tot mij: Mensenkind! zie met uw ogen, en hoor met uw
   oren, en zet uw hart op alles, wat ik u zal doen zien; want, opdat ik u
   zou doen zien, zijt gij herwaartsgebracht; verkondig daarna den huize
   Israels alles, wat gij ziet.

   ^5En ziet, er was een muur buiten aan het huis, rondom henen, en in des
   mans hand was een meetriet van zes ellen, elke el van een el en een
   handbreed, en hij mat de breedtedes gebouws een riet, en de hoogte een
   riet.

   ^6Toen kwam hij tot de poort, welke zag den weg naar het oosten, en hij
   ging bij derzelver trappen op, en mat den dorpel der poort een riet de
   breedte, en den anderen dorpel eenriet de breedte.

   ^7En elk kamertje een riet de lengte, en een riet de breedte; en tussen
   de kamertjes vijf ellen; en den dorpel der poort, bij het voorhuis der
   poort van binnen, een riet.

   ^8Ook mat hij het voorhuis der poort van binnen, een riet.

   ^9Toen mat hij het andere voorhuis der poort, acht ellen, en haar
   posten twee ellen; en het voorhuis der poort was van binnen.

   ^10En de kamertjes der poort, den weg naar het oosten, waren drie van
   deze, en drie van gene zijde; die drie hadden enerlei maat; ook hadden
   de posten, van deze en van genezijde, enerlei maat.

   ^11Voorts mat hij de wijdte der deur van de poort, tien ellen; de
   lengte der poort, dertien ellen.

   ^12En er was een ruim voor aan de kamertjes, van een el van deze, en
   een ruim van een el van gene zijde; en elk kamertje zes ellen van deze,
   en zes ellen van gene zijde.

   ^13Toen mat hij de poort van het dak van het ene kamertje af tot aan
   het dak van een ander; de breedte was vijf en twintig ellen; deur was
   tegenover deur.

   ^14Ook maakte hij posten van zestig ellen, namelijk tot den post des
   voorhofs, rondom de poort henen.

   ^15En van het voorste deel der poort des ingangs, tot aan het voorste
   deel van het voorhuis van de binnenpoort, waren vijftig ellen.

   ^16En er waren gesloten vensters aan de kamertjes, en aan hun posten
   inwaarts in de poort rondom henen; alzo ook aan de voorhuizen; de
   vensters nu waren rondom heneninwaarts, en aan de posten waren
   palmbomen.

   ^17Voorts bracht hij mij in het buitenste voorhof, en ziet, er waren
   kameren, en een plaveisel, dat gemaakt was in het voorhof rondom henen,
   dertig kameren waren er op hetplaveisel.

   ^18Het plaveisel nu was aan de zijde van de poorten, tegenover de
   lengte van de poorten; dit was het benedenste plaveisel.

   ^19En hij mat de breedte, van het voorste deel der benedenste poort af,
   voor aan het binnenste voorhof, van buiten, honderd ellen, oostwaarts
   en noordwaarts.

   ^20Aangaande de poort nu, die den weg naar het noorden zag, aan het
   buitenste voorhof, hij mat derzelver lengte en derzelver breedte.

   ^21En haar kamertjes, drie van deze en drie van gene zijde; en haar
   posten en haar voorhuizen waren naar de maat der eerste poort; vijftig
   ellen haar lengte, en de breedte van vijfen twintig ellen.

   ^22En haar vensters, en haar voorhuizen, en haar palmbomen, waren naar
   de maat der poort, die den weg naar het oosten zag; en men ging daarin
   op met zeven trappen, en haarvoorhuizen waren voor aan dezelve.

   ^23De poort nu van het binnenste voorhof was tegenover de poort van het
   noorden en van het oosten; en hij mat van poort tot poort honderd
   ellen.

   ^24Daarna voerde hij mij den weg naar het zuiden; en ziet, er was een
   poort den weg naar het zuiden; en hij mat derzelver posten, en
   derzelver voorhuizen, naar deze maten.

   ^25En zij had vensteren, ook aan haar voorhuizen, rondom henen, gelijk
   deze vensteren; de lengte was vijftig ellen, en de breedte vijf en
   twintig ellen.

   ^26En haar opgangen waren van zeven trappen, en haar voorhuizen waren
   voor aan dezelve; en zij had palmbomen, een van deze, en een van gene
   zijde aan haar posten.

   ^27Ook was er een poort in het binnenste voorhof, den weg naar het
   zuiden; en hij mat van poort tot poort, den weg naar het zuiden,
   honderd ellen.

   ^28Voorts bracht hij mij door de zuiderpoort tot het binnenvoorhof; en
   hij mat de zuiderpoort naar deze maten.

   ^29En haar kamertjes, en haar posten, en haar voorhuizen waren naar
   deze maten; en zij had vensteren, ook in haar voorhuizen, rondom henen;
   de lengte was vijftig ellen, en debreedte vijf en twintig ellen.

   ^30En er waren voorhuizen rondom henen; de lengte was vijf en twintig
   ellen, en de breedte vijf ellen.

   ^31En haar voorhuizen waren aan het buitenste voorhof, ook waren er
   palmbomen aan haar posten, en haar opgangen waren van acht trappen.

   ^32Daarna bracht hij mij tot het binnenste voorhof, den weg naar het
   oosten; en hij mat de poort, naar deze maten;

   ^33Ook haar kamertjes, en haar posten, en haar voorhuizen naar deze
   maten; en zij had vensteren ook aan haar voorhuizen, rondom henen; de
   lengte was vijftig ellen, en debreedte vijf en twintig ellen.

   ^34En haar voorhuizen waren aan het buitenste voorhof; ook waren er
   palmbomen aan haar posten, van deze en van gene zijde; en haar opgangen
   waren van acht trappen.

   ^35Daarna bracht hij mij tot de noorderpoort; en hij mat naar deze
   maten.

   ^36Haar kamertjes, haar posten en haar voorhuizen; ook had zij
   vensteren rondom henen; de lengte was vijftig ellen, en de breedte vijf
   en twintig ellen.

   ^37En haar posten waren aan het buitenste voorhof; ook waren er
   palmbomen aan haar posten, van deze en van gene zijde; en haar opgangen
   waren van acht trappen.

   ^38Haar kameren nu en haar deuren waren bij de posten der poorten;
   aldaar wies men het brandoffer.

   ^39En in het voorhuis der poort waren twee tafelen van deze, en twee
   tafelen van gene zijde, om daarop te slachten het brandoffer, en het
   zondoffer, en het schuldoffer.

   ^40Ook waren er aan de zijde van buiten des opgangs, aan de deur der
   noorderpoort, twee tafelen; en aan de andere zijde, die aan het
   voorhuis der poort was, twee tafelen.

   ^41Vier tafelen van deze, en vier tafelen van gene zijde, aan de zijde
   der poort, acht tafelen, waarop men slachtte.

   ^42Maar de vier tafelen voor het brandoffer waren van gehouwen stenen,
   de lengte een el en een halve, en de breedte een el en een halve, en de
   hoogte een el; op dezelve nulegde men het gereedschap henen, waarmede
   men het brandoffer en slachtoffer slachtte.

   ^43De haardstenen nu waren een handbreed dik, ordentelijk geschikt in
   het huis rondom henen; en op de tafelen was het offervlees.

   ^44En van buiten de binnenste poort waren de kameren der zangers, in
   het binnenste voorhof, dat aan de zijde van de noorderpoort was; en het
   voorste deel derzelve was den wegnaar het zuiden; een was er aan de
   zijde van de oostpoort, ziende den weg naar het noorden.

   ^45En hij sprak tot mij: Deze kamer, welker voorste deel den weg naar
   het zuiden is, is voor de priesteren, die de wacht des huizes
   waarnemen.

   ^46Maar de kamer, welker voorste deel den weg naar het noorden is, is
   voor de priesteren, die de wacht des altaars waarnemen; dat zijn de
   kinderen van Zadok, die uit de kinderenvan Levi tot den HEERE naderen,
   om Hem te dienen.

   ^47En hij mat het voorhof: de lengte honderd ellen, en de breedte
   honderd ellen, vierkant; en het altaar was voor aan het huis.

   ^48Toen bracht hij mij tot het voorhuis des huizes, en hij mat elken
   post van het voorhuis, vijf ellen van deze, en vijf ellen van gene
   zijde; en de breedte der poort, drie ellen van deze, en drie ellen van
   gene zijde.

   ^49De lengte van het voorhuis twintig ellen, en de breedte elf ellen;
   en het was met trappen, bij dewelke men daarin opging; ook waren er
   pilaren aan de posten, een van deze, eneen van gene zijde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1Voorts bracht hij mij tot den tempel; en hij mat de posten, zes ellen
   de breedte van deze, en zes ellen de breedte van gene zijde, de breedte
   der tent.

   ^2En de breedte der deur, tien ellen, en de zijden der deur, vijf ellen
   van deze, en vijf ellen van gene zijde; ook mat hij de lengte daarvan,
   veertig ellen, en de breedte twintig ellen.

   ^3Daarna ging hij in naar binnen, en mat den post der deur, twee ellen;
   en de deur zes ellen, en de breedte der deur zeven ellen.

   ^4Ook mat hij de lengte daarvan, twintig ellen, en de breedte twintig
   ellen voor aan den tempel; en hij zeide tot mij: Dit is de heiligheid
   der heiligheden.

   ^5En hij mat den wand des huizes zes ellen; en de breedte van elke
   zijkamer, vier ellen, rondom het huis henen rondom.

   ^6De zijkameren nu waren zijkamer boven zijkamer, drie, en dat dertig
   malen, en zij kwamen in den wand, die aan het huis was, tot die
   zijkamers rondom henen, opdat zijvastgehouden mochten worden; want zij
   werden niet vastgehouden in den wand des huizes.

   ^7En het was voor de zijkameren opwaarts naar boven al wijder, en gaf
   zich rondom; want het huis was omsingeld opwaarts naar boven, rondom
   het huis henen; daarom was debreedte des huizes naar boven; en alzo
   ging het onderste op naar het bovenste door het middelste.

   ^8En ik zag de hoogte des huizes rondom henen. De fondamenten der
   zijkameren waren van een vol riet, zes ellen, de el tot den oksel toe
   genomen.

   ^9De breedte van den wand, die tot de zijkameren was naar buiten, was
   vijf ellen; en dat ledig gelaten was, was de plaats der zijkameren, die
   aan het huis waren.

   ^10En tussen de kameren was een breedte van twintig ellen, rondom het
   huis, rondom henen.

   ^11De deuren nu van de zijkameren waren naar het ledig gelatene toe, de
   ene deur den weg naar het noorden, en de andere deur naar het zuiden;
   en de breedte van de lediggelatene plaats was vijf ellen rondom henen.

   ^12Voorts van het gebouw, dat voor aan de afgesneden plaats was in den
   hoek des wegs naar het westen, was de breedte zeventig ellen, en van
   den wand des gebouws was debreedte vijf ellen rondom henen, en de
   lengte daarvan negentig ellen.

   ^13Voorts mat hij het huis, de lengte honderd ellen; ook de afgesneden
   plaats en het gebouw, en de wanden daarvan, de lengte honderd ellen.

   ^14En de breedte van het voorste deel des huizes, en der afgesneden
   plaats tegen het oosten, honderd ellen.

   ^15Ook mat hij de lengte des gebouws voor aan de afgesneden plaats dat
   achter dezelve was, en derzelver galerijen van deze en van gene zijde,
   honderd ellen; met den binnenstentempel, en de voorhuizen des voorhofs.

   ^16De dorpelen, en de gesloten vensters en de galerijen rondom die
   drie, tegenover den dorpel, waren beschoten met hout rondom henen, en
   van de aarde tot aan de vensteren;de vensteren waren bedekt;

   ^17Tot hetgeen boven de deur was, en tot het binnenste en buitenste
   huis toe, en aan den gansen wand rondom henen in het binnenste en
   buitenste, al bij maten.

   ^18En het was gemaakt met cherubs en palmbomen; zodat er een palmboom
   was tussen cherub en cherub, en elke cherub had twee aangezichten;

   ^19Namelijk, eens mensen aangezicht tegen den palmboom van deze, en
   eens jongen leeuws aangezicht tegen den palmboom van gene zijde;
   gemaakt in het ganse huis rondomhenen.

   ^20Van de aarde af tot boven de deur waren de cherubs en de palmbomen
   gemaakt, ook aan den wand des tempels.

   ^21De posten des tempels waren vierkant; en aangaande het voorste deel
   des heiligdoms, de ene gedaante was als de andere gedaante.

   ^22De hoogte des houten altaars was drie ellen, en zijn lengte twee
   ellen, en het had zijn hoeken; en zijn lengte en zijn wanden waren van
   hout. En hij sprak tot mij: Dit is de tafel, dievoor des HEEREN
   aangezicht zal zijn.

   ^23De tempel nu en het heiligdom hadden beide twee deuren.

   ^24En er waren twee bladen aan de deuren; te weten twee bladen, die men
   omdraaien kon; twee aan de ene deur, en twee bladen aan de andere.

   ^25En aan dezelve, namelijk aan de deuren des tempels, waren cherubs en
   palmbomen gemaakt, gelijk als er aan de wanden gemaakt waren; en het
   hout aan het voorste deel vanhet voorhuis van buiten was dik.

   ^26En aan de gesloten vensteren waren ook palmbomen van deze en van
   gene zijde, aan de zijden van het voorhuis; en aan de zijkameren van
   het huis, en aan de dikke planken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Daarna bracht hij mij uit tot het buitenste voorhof; den weg naar den
   weg van het noorden; en hij bracht mij tot de kameren, die tegenover de
   afgesneden plaats, en dietegenover het gebouw tegen het noorden waren:

   ^2Voor aan de lengte van de honderd ellen naar de deur van het noorden;
   en de breedte was vijftig ellen.

   ^3Tegenover de twintig ellen, die het binnenste voorhof had, en
   tegenover het plaveisel, dat het buitenste voorhof had, was galerij
   tegen galerij, in drie rijen.

   ^4En voor de kameren was een wandeling van tien ellen de breedte; naar
   binnen toe, en een weg van een el; en de deuren van dezelve waren tegen
   het noorden.

   ^5De bovenste kameren nu waren nauwer (omdat de galerijen hoger waren
   dan dezelve), dan de onderste en dan de middelste des gebouws.

   ^6Want zij waren wel van drie rijen, maar hadden geen pilaren gelijk de
   pilaren der voorhoven; daarom waren zij benauwder dan de onderste en
   dan de middelste van de aarde af.

   ^7De muur nu, die naar buiten tegenover de kameren was, den weg naar
   het buitenste voorhof, voor aan de kameren, de lengte van dien was
   vijftig ellen.

   ^8Want de lengte der kameren, die het buitenste voorhof had, was
   vijftig ellen; en ziet, voor aan den tempel waren honderd ellen.

   ^9Van onder deze kameren nu was de ingang van het oosten, als iemand
   tot dezelve ingaat, uit het buitenste voorhof.

   ^10Aan de breedte van den muur des voorhofs, den weg naar het oosten,
   voor aan de afgesneden plaats, en voor aan het gebouw, waren kameren.

   ^11En de weg voor dezelve henen was als de gedaante der kameren, die
   den weg naar het noorden waren, naar derzelver lengte, alzo naar
   derzelver breedte; en al haar uitgangenwaren ook naar derzelver wijzen
   en naar derzelver deuren.

   ^12En gelijk de deuren der kameren, die den weg naar het zuiden waren,
   was er een deur in het hoofd van den weg, den weg voor aan den rechten
   muur, den weg naar het oosten, als men daar ingaat.

   ^13Toen zeide hij tot mij: De kameren van het noorden, en de kameren
   van het zuiden, die voor aan de afgesneden plaats zijn, dat zijn
   heilige kameren, waarin de priesters, die totden HEERE naderen, die
   allerheiligste dingen zullen eten; aldaar zullen zij de allerheiligste
   dingen henenleggen, en het spijsoffer, en het zondoffer, en het
   schuldoffer, want deplaats is heilig.

   ^14Als de priesters ingegaan zullen zijn, zo zullen zij uit het
   heiligdom niet weder uitgaan in het buitenste voorhof, maar aldaar hun
   klederen henenleggen, in dewelke zij gediendhebben, want die zijn een
   heiligheid; en zij zullen andere klederen aantrekken, en naderen tot
   hetgeen voor het volk is.

   ^15Als hij nu de maten van het binnenste huis geeindigd had, zo bracht
   hij mij uit, den weg naar de poort, die den weg naar het oosten zag, en
   hij mat ze rondom henen.

   ^16Hij mat de oostzijde met het meetriet; vijfhonderd rieten, met het
   meetriet, rondom.

   ^17Hij mat de noordzijde, vijfhonderd rieten, met het meetriet, rondom.

   ^18De zuidzijde mat hij, vijfhonderd rieten, met het meetriet.

   ^19Hij ging om naar de westzijde, en hij mat vijfhonderd rieten, met
   het meetriet.

   ^20Hij mat het aan de vier zijden; het had een muur rondom henen, de
   lengte was vijfhonderd rieten, en de breedte vijfhonderd, om
   onderscheid te maken tussen het heilige enonheilige.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1Toen leidde hij mij tot de poort, de poort, die den weg naar het
   oosten zag.

   ^2En ziet, de heerlijkheid des Gods van Israel kwam van den weg naar
   het oosten; en Zijn stem was als het geruis van vele wateren, en de
   aarde werd verlicht van Zijn heerlijkheid.

   ^3En alzo was de gedaante van het gezicht, dat ik zag, gelijk het
   gezicht, dat ik gezien had, toen ik kwam, om de stad te verderven; en
   het waren gezichten, als het gezicht, dat ikgezien had aan de rivier
   Chebar; en ik viel op mijn aangezicht.

   ^4En de heerlijkheid des HEEREN kwam in het huis, door den weg der
   poort, die den weg naar het oosten zag.

   ^5En de Geest nam mij op, en bracht mij in het binnenste voorhof; en
   ziet, de heerlijkheid des HEEREN had het huis vervuld.

   ^6En ik hoorde Een, Die met mij sprak, uit het huis; en de man was bij
   mij staande.

   ^7En Hij zeide tot mij: Mensenkind! dit is de plaats Mijns troons, en
   de plaats der zolen Mijner voeten, alwaar Ik wonen zal in het midden
   der kinderen Israels, in eeuwigheid; en dievan het huis Israels zullen
   Mijn heiligen Naam niet meer verontreinigen, zij noch hun koningen, met
   hun hoererij en met de dode lichamen hunner koningen, op hun hoogten;

   ^8Als zij hun dorpel stelden aan Mijn dorpel, en hun post nevens Mijn
   post, dat er maar een wand tussen Mij en tussen hen was, en
   verontreinigden Mijn heiligen Naam met hungruwelen, die zij deden;
   waarom Ik ze verteerd heb in Mijn toorn.

   ^9Nu zullen zij hun hoererij en de dode lichamen hunner koningen verre
   van Mij wegdoen; en Ik zal in het midden van hen wonen in eeuwigheid.

   ^10Gij mensenkind; wijs den huize Israels dit huis, opdat zij
   schaamrood worden vanwege hun ongerechtigheden, en laat ze het patroon
   afmeten.

   ^11En indien zij schaamrood worden vanwege alles, wat zij gedaan
   hebben, zo maak hun bekend den vorm van het huis, en zijn gestaltenis,
   en zijn uitgangen, en zijn ingangen, enal zijn vormen, en al zijn
   ordinantien, ja, al zijn vormen en al zijn wetten; en schrijf het voor
   hun ogen, opdat zij zijn gansen vorm en al zijn ordinantien bewaren, en
   dezelve doen.

   ^12Dit is de wet van het huis: op de hoogte des bergs zal zijn ganse
   grens, rondom henen, een heiligheid der heiligheden zijn; ziet, dit is
   de wet van het huis.

   ^13En dit zijn de maten des altaars, naar de ellen, zijnde de el een el
   en een handbreed; de boezem van een el, en een el de breedte; en zijn
   einde aan zijn rand rondom een span;en dit is de rug des altaars.

   ^14Van den boezem nu op de aarde tot aan het onderste afzetsel, twee
   ellen; en de breedte een el; en van het kleinste afzetsel tot aan het
   grootste afzetsel, vier ellen, en de breedteeen el.

   ^15En de Harel vier ellen; en van den Ariel voorts opwaarts, de vier
   hoornen.

   ^16De Ariel nu, twaalf ellen de lengte, met twaalf ellen breedte,
   vierkant aan zijn vier zijden.

   ^17En het afzetsel veertien ellen de lengte, met veertien ellen
   breedte, aan zijn vier zijden, en de rand rondom hetzelve, de helft
   ener el; en de boezem daaraan, een el rondom; enzijn trappen ziende
   naar het oosten.

   ^18En Hij zeide tot mij: Mensenkind! zo zegt de Heere HEERE: Dit zijn
   de ordinantien des altaars, ten dage als men het zal maken, om
   brandoffer daarop te offeren, en om bloeddaarop te sprengen.

   ^19En gij zult aan de Levietische priesteren, dewelke uit het zaad van
   Zadok zijn, die tot Mij naderen (spreekt de Heere HEERE), om Mij te
   dienen, geven een var, een jong rund, tenzondoffer.

   ^20En gij zult van deszelfs bloed nemen, en doen het aan zijn vier
   hoornen, en aan de vier hoeken der afzetsels, en aan den rand rondom;
   alzo zult gij het ontzondigen, en hetverzoenen.

   ^21Daarna zult gij den var des zondoffers nemen; en hij zal hem
   verbranden in een bestelde plaats van het huis buiten het heiligdom.

   ^22En op den tweeden dag zult gij een volkomen geitenbok offeren ten
   zondoffer; en zij zullen het altaar ontzondigen, gelijk als zij dat
   ontzondigd hebben met den var.

   ^23Als gij een einde zult gemaakt hebben van het ontzondigen, dan zult
   gij een var, een volkomen jong rund, offeren, en een volkomen ram van
   de kudde.

   ^24En gij zult ze offeren voor het aangezicht des HEEREN; en de
   priesteren zullen zout daarop werpen, en zullen ze offeren ten
   brandoffer den HEERE.

   ^25Zeven dagen zult gij dagelijks een bok des zondoffers bereiden; ook
   zullen zij een var, een jong rund, en een ram van de kudde, beide
   volkomen bereiden.

   ^26Zeven dagen zullen zij het altaar verzoenen, en het reinigen, en
   zijn handen vullen.

   ^27Als zij nu deze dagen zullen voleind hebben, dan zal het op den
   achtsten dag en voortaan geschieden, dat de priesters uw brandofferen
   en uw dankofferen op het altaar zullenbereiden; en Ik zal een
   welgevallen aan ulieden hebben, spreekt de Heere HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1Toen deed hij mij wederkeren den weg naar de poort van het buitenste
   heiligdom, die naar het oosten zag; en die was toegesloten.

   ^2En de HEERE zeide tot mij: Deze poort zal toegesloten zijn, zij zal
   niet geopend worden, noch iemand door dezelve ingaan, omdat de HEERE,
   de God Israels, door dezelve isingegaan; daarom zal zij toegesloten
   zijn.

   ^3De vorst, de vorst, die zal in dezelve zitten, om brood te eten voor
   het aangezicht des HEEREN; door den weg van het voorhuis der poort zal
   hij ingaan, en door den weg vanhetzelve zal hij uitgaan.

   ^4Daarna bracht hij mij den weg der noorderpoort, voor aan het huis; en
   ik zag, en ziet, de heerlijkheid des HEEREN had het huis des HEEREN
   vervuld; toen viel ik op mijnaangezicht.

   ^5En de HEERE zeide tot mij: Mensenkind! zet er uw hart op, en zie met
   uw ogen, en hoor met uw oren alles, wat Ik met u spreken zal, van alle
   inzettingen van het huis desHEEREN, en van al zijn wetten; en zet uw
   hart op den ingang van het huis, met alle uitgangen des heiligdoms.

   ^6En zeg tot die wederspannigen, tot het huis Israels: Zo zegt de Heere
   HEERE: Het is te veel voor ulieden, vanwege al uw gruwelen, o huis
   Israels.

   ^7Dewijl gijlieden vreemden hebt ingebracht, onbesnedenen van hart en
   onbesnedenen van vlees, om in Mijn heiligdom te zijn, om dat te
   ontheiligen, te weten Mijn huis; als gijMijn brood, het vette en het
   bloed offerdet, en zij Mijn verbond verbraken, nevens al uw gruwelen.

   ^8En gijlieden hebt de wacht van Mijn heilige dingen niet waargenomen;
   maar gij hebt uzelven enigen tot wachters Mijner wacht gesteld in Mijn
   heiligdom.

   ^9Alzo zegt de Heere HEERE: Geen vreemde, onbesneden van hart, en
   onbesneden van vlees, zal in Mijn heiligdom ingaan, van enigen vreemde,
   die in het midden der kinderenIsraels is.

   ^10Maar de Levieten, die verre van Mij geweken zijn, als Israel ging
   dolen, die van Mij zijn afgedwaald, hun drekgoden achterna, zullen wel
   hun ongerechtigheid dragen;

   ^11Nochtans zullen zij in Mijn heiligdom bedienaars zijn, in de ambten
   aan de poorten van het huis, en zij zullen het huis bedienen; zij
   zullen het brandoffer en het slachtoffer voorhet volk slachten, en
   zullen voor hun aangezicht staan, om hen te dienen;

   ^12Omdat zij henlieden gediend hebben voor het aangezicht hunner
   drekgoden, en den huize Israels tot een aanstoot der ongerechtigheid
   geweest zijn, daarom heb Ik Mijn handtegen hen opgeheven, spreekt de
   Heere HEERE, dat zij hun ongerechtigheid zullen dragen.

   ^13En zij zullen tot Mij niet naderen, om Mij het priesterambt te
   bedienen, en om te naderen tot al Mijn heilige dingen, tot de
   allerheiligste dingen; maar zullen hun schande dragen, en hun gruwelen,
   die zij gedaan hebben.

   ^14Daarom zal Ik hen stellen tot wachters van de wacht des huizes, aan
   al zijn dienst, en aan alles, wat daarin zal gedaan worden.

   ^15Maar de Levietische priesters, de kinderen van Zadok, die de wacht
   Mijns heiligdoms hebben waargenomen, als de kinderen Israels van Mij
   afdwaalden, die zullen tot Mijnaderen, om Mij te dienen; en zullen voor
   Mijn aangezicht staan, om Mij het vette en het bloed te offeren,
   spreekt de Heere HEERE;

   ^16Die zullen in Mijn heiligdom ingaan, en die zullen tot Mijn tafel
   naderen, om Mij te dienen, en zij zullen Mijn wacht waarnemen.

   ^17En het zal geschieden, als zij tot de poorten van het binnenste
   voorhof zullen ingaan, dat zij linnen klederen zullen aantrekken; maar
   wol zal op hen niet komen, als zij dienen inde poorten van het
   binnenste voorhof, en inwaarts.

   ^18Linnen huiven zullen op hun hoofd zijn, en linnen onderbroeken
   zullen op hun lenden zijn; zij zullen zich niet gorden in het zweet.

   ^19En als zij uitgaan tot het buitenste voorhof, namelijk tot het
   buitenste voorhof tot het volk, zullen zij hun klederen, in dewelke zij
   gediend hebben, uittrekken, en dezelvehenenleggen in de heilige
   kameren; en zullen andere klederen aantrekken, opdat zij het volk niet
   heiligen met hun klederen.

   ^20En zij zullen hun hoofd niet glad afscheren, ook de lokken niet lang
   laten wassen; behoorlijk zullen zij hun hoofden bescheren.

   ^21Ook zal geen priester wijn drinken, als zij in het binnenste voorhof
   zullen ingaan.

   ^22Ook zullen zij zich geen weduwe of verstotene tot vrouwen nemen;
   maar jonge dochters van het zaad van het huis Israels, of een weduwe,
   die een weduwe zal geweest zijn vaneen priester, zullen zij nemen.

   ^23En zij zullen Mijn volk onderscheid leren tussen het heilige en
   onheilige, en hun bekend maken het onderscheid tussen het onreine en
   reine.

   ^24En over een twistzaak zullen zij staan om te richten; naar Mijn
   rechten zullen zij hen richten; en zij zullen Mijn wetten en Mijn
   inzettingen op al Mijn gezette hoogtijden houden, enMijn sabbatten
   heiligen.

   ^25Ook zal geen van hen tot een doden mens ingaan, dat hij onrein
   worde; maar om een vader, of om een moeder, of om een zoon, of om een
   dochter, om een broeder of om eenzuster, die geens mans geweest is,
   zullen zij zich mogen verontreinigen.

   ^26En na zijn reiniging zullen zij hem zeven dagen tellen.

   ^27En ten dage, als hij in het heilige zal ingaan, in het binnenste
   voorhof, om in het heilige te dienen, zal hij zijn zondoffer offeren,
   spreekt de Heere HEERE.

   ^28Dit nu zal hun tot een erfenis zijn: Ik ben hun Erfenis; daarom zult
   gij hunlieden geen bezitting geven in Israel; Ik ben hun Bezitting.

   ^29Het spijsoffer, en het zondoffer, en het schuldoffer, die zullen zij
   eten; ook zal al het verbannene in Israel het hunne zijn.

   ^30En de eerstelingen van alle eerste vruchten van alles, en alle
   hefoffer van alles, van al uw hefofferen, zullen der priesteren zijn;
   ook zult gij de eerstelingen van uw deeg denpriester geven, om den
   zegen op uw huis te doen rusten.

   ^31Geen aas, noch wat verscheurd is van het gevogelte, of van het vee,
   zullen de priesters eten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Als gijlieden nu het land zult doen vallen in erfenis, zo zult gij
   een hefoffer den HEERE offeren, tot een heilige plaats, van het land;
   de lengte zal zijn de lengte van vijf en twintigduizend meetrieten, en
   de breedte tien duizend; dat zal in zijn gehele grenzen rondom heilig
   zijn.

   ^2Hiervan zullen tot het heiligdom zijn vijfhonderd met vijfhonderd,
   vierkant rondom; en het zal vijftig ellen hebben tot een buitenruim
   rondom.

   ^3Alzo zult gij meten van deze maat, de lengte van vijf en twintig
   duizend, en de breedte van tien duizend; en daarin zal het heiligdom
   zijn met het heilige der heiligen.

   ^4Dat zal een heilige plaats zijn van het land; zij zal zijn voor de
   priesteren, die het heiligdom bedienen, die naderen om den HEERE te
   dienen; en het zal hun een plaats zijn tothuizen, en een heilige plaats
   voor het heiligdom.

   ^5Voorts zullen de Levieten, die dienaars des huizes, ook de lengte
   hebben van vijf en twintig duizend, en de breedte van tien duizend,
   hunlieden tot een bezitting, voor twintigkameren.

   ^6En tot bezitting van de stad zult gij geven de breedte van vijf
   duizend en de lengte van vijf en twintig duizend, tegenover het heilig
   hefoffer; voor het ganse huis Israels zal het zijn.

   ^7De vorst nu zal zijn deel hebben van deze en van gene zijde des
   heiligen hefoffers en der bezitting der stad, voor aan het heilig
   hefoffer, en voor aan de bezitting der stad; van denwesterhoek
   westwaarts, en van den oosterhoek oostwaarts; en de lengte zal zijn
   tegenover een der delen, van de westergrens tot de oostergrens toe.

   ^8Dit land aangaande, het zal hem tot een bezitting zijn in Israel; en
   Mijn vorsten zullen Mijn volk niet meer verdrukken, maar den huize
   Israels het land laten, naar hun stammen.

   ^9Alzo zegt de Heere HEERE: Het is te veel voor u, gij vorsten Israels!
   doet geweld en verstoring weg, en doet recht en gerechtigheid; neemt uw
   uitstortingen op van Mijn volk, spreekt de Heere HEERE.

   ^10Een rechte waag, en een rechte efa, en een rechte bath zult
   gijlieden hebben.

   ^11Een efa en een bath zullen van enerlei mate zijn, dat een bath het
   tiende deel van een homer houde; ook een efa het tiende deel van een
   homer; de mate daarvan zal zijn naarden homer.

   ^12En de sikkel zal zijn van twintig gera; twintig sikkelen, vijf en
   twintig sikkelen, en vijftien sikkelen, zal ulieden een pond zijn.

   ^13Dit is het hefoffer, dat gijlieden offeren zult: het zesde deel van
   een efa van een homer tarwe; ook zult gij het zesde deel van een efa
   geven van een homer gerst.

   ^14Aangaande de inzetting van olie, van een bath olie; gij zult offeren
   het tiende deel van een bath uit een kor, hetwelk is een homer van tien
   bath, want tien bath zijn een homer.

   ^15Voorts een lam uit de kudde, uit de tweehonderd, uit het waterrijke
   land van Israel, tot spijsoffer, en tot brandoffer, en tot dankofferen
   om verzoening over hen te doen, spreekt deHeere HEERE.

   ^16Al het volk des lands zal in dit hefoffer zijn, voor den vorst in
   Israel.

   ^17En het zal den vorst opleggen te offeren de brandofferen, en het
   spijsoffer, en het drankoffer, op de feesten, en op de nieuwe maanden,
   en op de sabbatten, op alle gezettehoogtijden van het huis Israels; hij
   zal het zondoffer, en het spijsoffer, en het brandoffer, en de
   dankofferen doen, om verzoening te doen voor het huis Israels.

   ^18Alzo zegt de Heere HEERE: In de eerste maand, op den eersten der
   maand, zult gij een volkomen var, een jong rund, nemen; en gij zult het
   heiligdom ontzondigen.

   ^19En de priester zal van het bloed des zondoffers nemen, en doen het
   aan de posten des huizes, en aan de vier hoeken van het afzetsel des
   altaars, en aan de posten der poortenvan het binnenste voorhof.

   ^20Alzo zult gij ook doen op den zevenden in die maand; vanwege den
   afdwalende, en vanwege den slechte; alzo zult gijlieden het huis
   verzoenen.

   ^21In de eerste maand, op den veertienden dag der maand, zal ulieden
   het pascha zijn; een feest van zeven dagen, ongezuurde broden zal men
   eten.

   ^22En de vorst zal op denzelven dag voor zichzelven, en voor al het
   volk des lands, bereiden een var des zondoffers.

   ^23En de zeven dagen van het feest zal hij een brandoffer den HEERE
   bereiden, van zeven varren en zeven rammen, die volkomen zijn,
   dagelijks, de zeven dagen lang, en eenzondoffer van een geitenbok,
   dagelijks.

   ^24Ook zal hij een spijsoffer bereiden, een efa tot een var, en een efa
   tot een ram; en een hin olie tot een efa.

   ^25In de zevende maand, op den vijftienden dag der maand zal hij op het
   feest desgelijks doen, zeven dagen lang; gelijk het zondoffer, gelijk
   het brandoffer, en gelijk het spijsoffer, en gelijk de olie.
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1Alzo zegt de Heere HEERE: De poort van het binnenste voorhof, die
   naar het oosten ziet; zal de zes werkdagen gesloten zijn; maar op den
   sabbatdag zal zij geopend worden; ookzal zij geopend worden op den dag
   van de nieuwe maan.

   ^2En de vorst zal ingaan door den weg van het voorhuis derzelve poort
   van buiten, en zal staan aan den post van de poort; en de priesters
   zullen zijn brandofferen en zijndankofferen bereiden, en hij zal
   aanbidden aan den dorpel der poort, en daarna uitgaan; doch de poort
   zal niet gesloten worden tot op den avond.

   ^3Ook zal het volk des lands aanbidden voor de deur derzelve poort, op
   de sabbatten en op de nieuwe manen, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^4Het brandoffer nu, dat de vorst den HEERE zal offeren, zal op den
   sabbatdag zijn, zes volkomen lammeren, en een volkomen ram.

   ^5En het spijsoffer, een efa tot den ram, maar tot de lammeren zal het
   spijsoffer een gave zijner hand zijn; en olie, een hin tot een efa.

   ^6Maar op den dag van de nieuwe maan, een var, een jong rund, van de
   volkomene, en zes lammeren, en een ram; volkomen zullen zij zijn.

   ^7En ten spijsoffer zal hij bereiden een efa tot den var, en een efa
   tot den ram; maar tot de lammeren, zoals zijn hand bekomen zal; en een
   hin olie tot een efa.

   ^8En als de vorst ingaat, zal hij door den weg van het voorhuis der
   poort ingaan, en door deszelfs weg weder uitgaan.

   ^9Maar als het volk des lands voor het aangezicht des HEEREN komt, op
   de gezette hoogtijden, die door den weg van de noorderpoort ingaat om
   te aanbidden, zal door den wegvan de zuiderpoort weder uitgaan; en die
   door den weg van de zuiderpoort ingaat, zal door den weg van de
   noorderpoort weder uitgaan; hij zal niet wederkeren door den weg
   derpoort, door dewelke hij is ingegaan, maar recht voor zich henen
   uitgaan.

   ^10De vorst nu zal in het midden van hen ingaan, als zij ingaan; en als
   zij uitgaan, zullen zij samen uitgaan.

   ^11Voorts op de feesten, en op de gezette hoogtijden zal het spijsoffer
   zijn, een efa tot een var, en een efa tot een ram; maar tot de
   lammeren, een gave zijner hand; en olie, een hintot een efa.

   ^12En als de vorst een vrijwillig offer zal doen, een brandoffer of
   dankofferen tot een vrijwillig offer den HEERE, zo zal men hem de poort
   openen, die naar het oosten ziet; en hij zalzijn brandoffer en zijn
   dankofferen doen, gelijk als hij zal gedaan hebben op den sabbatdag; en
   als hij weder uitgaat, zal men de poort sluiten, nadat hij uitgegaan
   zal zijn.

   ^13Wijders zult gij een volkomen eenjarig lam dagelijks bereiden ten
   brandoffer den HEERE; alle morgens zult gij dat bereiden.

   ^14En gij zult ten spijsoffer daarop doen, alle morgens een zesde deel
   van een efa, en olie een derde deel van een hin, om de meelbloem te
   bedruipen; tot een spijsoffer denHEERE, tot eeuwige inzettingen,
   geduriglijk.

   ^15Zij zullen dan het lam, en het spijsoffer, en de olie alle morgens
   bereiden tot een gedurig brandoffer.

   ^16Alzo zegt de Heere HEERE: Wanneer de vorst aan iemand van zijn zonen
   een geschenk zal geven van zijn erfenis, dat zullen zijn zonen hebben;
   het zal hun bezitting zijn inerfenis.

   ^17Maar wanneer hij van zijn erfenis een geschenk zal geven aan een van
   zijn knechten, die zal dat hebben tot het vrijjaar toe; dan zal het tot
   den vorst wederkeren; het is immerszijn erfenis, zijn zonen zullen het
   hebben.

   ^18En de vorst zal niets nemen van de erfenis des volks, om hen van hun
   bezitting te beroven; van zijn bezitting zal hij zijn zonen erf
   nalaten; opdat niet Mijn volk, een iegelijk uit zijnerfenis, verstrooid
   worde.

   ^19Daarna bracht hij mij door den ingang, die aan de zijde der poort
   was, tot de heilige kameren, den priesteren toe behorende, die naar het
   noorden zagen, en ziet, aldaar was eenplaats aan beide zijden, naar het
   westen.

   ^20En hij zeide tot mij: Dit is de plaats, alwaar de priesters het
   schuldoffer en het zondoffer zullen koken; en waar zij het spijsoffer
   zullen bakken, opdat zij het niet uitbrengen in hetbuitenste voorhof,
   om het volk te heiligen.

   ^21Toen bracht hij mij in het buitenste voorhof, en voerde mij om in de
   vier hoeken des voorhofs; en ziet, in elken hoek des voorhofs was een
   ander voorhofje.

   ^22In de vier hoeken des voorhofs waren voorhofjes met schoorstenen,
   van veertig ellen de lengte, en dertig de breedte; dezelve vier
   hoekhofjes hadden enerlei maat.

   ^23En er was rondom in dezelve een ringmuur, rondom deze vier; en er
   waren keukens gemaakt beneden aan de ringmuren rondom.

   ^24En hij zeide tot mij: Dit zijn de keukens, alwaar de dienaars des
   huizes het slachtoffer des volks zullen koken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Daarna bracht hij mij weder tot de deur van het huis, en ziet, er
   vloten wateren uit, van onder den dorpel des huizes naar het oosten;
   want het voorste deel van het huis was in hetoosten, en de wateren
   daalden af van onderen, uit de rechterzijde des huizes, van het zuiden
   des altaars.

   ^2En hij bracht mij uit door den weg van de noorderpoort, en voerde mij
   om door den weg van buiten, tot de buitenpoort, den weg, die naar het
   oosten ziet; en ziet, de waterensprongen uit de rechterzijde.

   ^3Als nu die man naar het oosten uitging, zo was er een meetsnoer in
   zijn hand; en hij mat duizend ellen, en deed mij door de wateren
   doorgaan, en de wateren raakten tot aan deenkelen.

   ^4Toen mat hij nog duizend ellen, en deed mij door de wateren doorgaan,
   en de wateren raakten tot aan de knieen; en hij mat nog duizend, en
   deed mij doorgaan, en de waterenraakten tot aan de lenden.

   ^5Voorts mat hij nog duizend, en het was een beek, waar ik niet kon
   doorgaan; want de wateren waren hoge wateren, waar men door zwemmen
   moest, een beek, waar men nietkon doorgaan.

   ^6En hij zeide tot mij: Hebt gij het gezien, mensenkind? Toen voerde
   hij mij, en bracht mij weder tot aan den oever der beek.

   ^7Als ik wederkeerde, ziet, zo was er aan den oever der beek zeer veel
   geboomte, van deze en van gene zijde.

   ^8Toen zeide hij tot mij: Deze wateren vlieten uit naar het voorste
   Galilea, en dalen af in het vlakke veld; daarna komen zij in de zee; in
   de zee uitgebracht zijnde, zo worden dewateren gezond.

   ^9Ja, het zal geschieden, dat alle levende ziel, die er wemelt, overal,
   waarhenen een der twee beken zal komen, leven zal, en daar zal zeer
   veel vis zijn, omdat deze waterendaarhenen zullen gekomen zijn, en zij
   zullen gezond worden, en het zal leven, alles, waarhenen deze beek zal
   komen.

   ^10Ook zal het geschieden, dat er vissers aan dezelve zullen staan, van
   En-gedi aan tot En-eglaim toe; daar zullen plaatsen zijn tot
   uitspreiding der netten; haar vis zal naar zijn aardwezen als de vis
   van de grote zee, zeer menigvuldig.

   ^11Doch haar modderige plaatsen en haar moerassen zullen niet gezond
   worden, zij zijn tot zout overgegeven.

   ^12Aan de beek nu, aan haar oever, zal van deze en van gene zijde
   opgaan allerlei spijsgeboomte, welks blad niet zal afvallen, noch de
   vrucht daarvan vergaan; in zijn maanden zalhet nieuwe vruchten
   voortbrengen; want zijn wateren vlieten uit het heiligdom; en zijn
   vrucht zal zijn tot spijze, en zijn blad tot heling.

   ^13Alzo zegt de Heere HEERE: Dit zal de landpale zijn, naar dewelke gij
   het land ten erve zult nemen, naar de twaalf stammen Israels: Jozef
   twee snoeren.

   ^14En gij zult dat erven, de een zowel als de ander; over hetwelk Ik
   Mijn hand heb opgeheven, dat Ik het uw vaderen zou geven; en ditzelve
   land zal ulieden in erfenis vallen.

   ^15Dit nu zal de landpale des lands zijn: aan den noorderhoek, van de
   grote zee af, den weg van Hethlon, waar men komt te Zedad.

   ^16Hamath, Berotha, Sibraim, dat tussen de landpale van Damaskus en
   tussen de landpale van Hamath is; Hazar Hattichon, dat aan de landpale
   van Havran is.

   ^17Alzo zal de landpale van de zee af zijn, Hazar-Enon, de landpale van
   Damaskus, en het noorden noordwaarts, en de landpale van Hamath; en dat
   zal de noorderhoek zijn.

   ^18Den oosterhoek nu zult gijlieden meten van tussen Havran, en van
   tussen Damaskus, en van tussen Gilead, en van tussen het land Israels
   aan den Jordaan, van de landpale aftot de Oostzee toe; en dat zal de
   oosterhoek zijn.

   ^19En den zuiderhoek zuidwaarts van Thamar af, tot aan het twistwater
   van Kades, voorts naar de beek henen, tot aan de grote zee; en dat zal
   de zuiderhoek zuidwaarts zijn.

   ^20En den westerhoek, de grote zee, van de landpale af tot daar men
   recht tegenover Hamath komt; dat zal de westerhoek zijn.

   ^21Ditzelve land nu zult gij ulieden uitdelen naar de stammen Israels.

   ^22Maar het zal geschieden, dat gij hetzelve zult doen vallen in
   erfenis voor ulieden, en voor de vreemdelingen, die in het midden van u
   verkeren, die kinderen in het midden van uzullen gewonnen hebben; en
   zij zullen ulieden zijn, als een inboorling onder de kinderen Israels;
   zij zullen met ulieden in erfenis vallen, in het midden der stammen
   Israels.

   ^23Ook zal het geschieden, in den stam, bij welken de vreemdeling
   verkeert, aldaar zult gij hem zijn erfenis geven, spreekt de Heere
   HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Dit nu zijn de namen der stammen. Van het einde noordwaarts, aan de
   zijde des wegs van Hethlon, waar men komt te Hamath, Hazar-Enon, de
   landpale van Damaskus, noordwaarts aan de zijde van Hamath (ook zal hij
   den oosterhoek en westerhoek hebben), zal Dan een snoer hebben.

   ^2En aan de landpale van Dan, van den oosterhoek tot den westerhoek
   toe, Aser een.

   ^3En aan de landpale van Aser, van den oosterhoek af tot den westerhoek
   toe, Nafthali een.

   ^4En aan de landpale van Nafthali, van den oosterhoek tot den
   westerhoek toe, Manasse een.

   ^5En aan de landpale van Manasse, van den oosterhoek tot den westerhoek
   toe, Efraim een.

   ^6En aan de landpale van Efraim, van den oosterhoek tot den westerhoek
   toe, Ruben een.

   ^7En aan de landpale van Ruben, van den oosterhoek tot den westerhoek
   toe, Juda een.

   ^8Aan de landpale nu van Juda, van den oosterhoek tot den westerhoek
   toe, zal het hefoffer zijn, dat gijlieden zult offeren, vijf en twintig
   duizend meetrieten in breedte, en de lengte, als van een der andere
   delen, van den oosterhoek tot den westerhoek toe; en het heiligdom zal
   in het midden deszelven zijn.

   ^9Het hefoffer, dat gijlieden den HEERE zult offeren, zal wezen de
   lengte van vijf en twintig duizend, en de breedte van tien duizend.

   ^10En daarin zal het heilig hefoffer zijn voor de priesteren,
   noordwaarts de lengte van vijf en twintig duizend, en westwaarts de
   breedte van tien duizend, en oostwaarts, de breedtevan tien duizend, en
   zuidwaarts de lengte van vijf en twintig duizend; en het heiligdom des
   HEEREN zal in het midden deszelven zijn.

   ^11Het zal zijn voor de priesteren, die geheiligd zijn uit de kinderen
   van Zadok, die Mijn wacht hebben waargenomen; die niet gedwaald hebben,
   als de kinderen Israels dwaalden;gelijk als de andere Levieten gedwaald
   hebben.

   ^12En het geofferde van het hefoffer des lands zal hunlieden een
   heiligheid der heiligheden zijn, aan de landpale der Levieten.

   ^13Voorts zullen de Levieten tegenover de landpale der priesteren
   hebben de lengte van vijf en twintig duizend, en de breedte van tien
   duizend; de ganse lengte zal zijn vijf en twintigduizend, en de breedte
   tien duizend.

   ^14En zij zullen daarvan niet verkopen, noch de eerstelingen des lands
   verwisselen, noch overdragen; want het is een heiligheid den HEERE.

   ^15Maar de vijf duizend, dat is hetgeen overgelaten is in de breedte,
   voor aan de vijf en twintig duizend, dat zal onheilig zijn, voor de
   stad, tot bewoning en tot voorsteden; en de stadzal in het midden
   daarvan zijn.

   ^16En dit zullen haar maten zijn: de noorderhoek, vier duizend en
   vijfhonderd meetrieten; en de zuiderhoek vier duizend en vijfhonderd en
   van den oosterhoek vier duizend envijfhonderd; en de westerhoek vier
   duizend en vijfhonderd.

   ^17De voorsteden nu der stad zullen zijn, noordwaarts tweehonderd en
   vijftig, en zuidwaarts tweehonderd en vijftig, en oostwaarts
   tweehonderd en vijftig, en westwaarts tweehonderden vijftig.

   ^18En het overgelatene in de lengte, tegenover het heilig hefoffer, zal
   zijn tien duizend oostwaarts, en tien duizend westwaarts; en het zal
   tegenover het heilig hefoffer zijn; en deinkomst daarvan zal wezen tot
   onderhoud voor degenen, die de stad dienen.

   ^19En die de stad dienen, zullen haar dienen uit alle stammen Israels.

   ^20Het ganse hefoffer zal zijn van vijf en twintig duizend meetrieten,
   met vijf en twintig duizend; vierkant zult gijlieden het heilig
   hefoffer offeren, met de bezitting der stad.

   ^21En het overgelatene zal voor den vorst zijn, van deze en van gene
   zijde des heiligen hefoffers, en van de bezitting der stad, voor aan de
   vijf en twintig duizend meetrieten deshefoffers, tot aan de
   oosterlandpale en westerlandpale, voor aan de vijf en twintig duizend
   aan de westerlandpale, tegenover de andere delen, dat zal voor den
   vorst zijn; en hetheilig hefoffer, en het heiligdom des huizes, zal in
   het midden daarvan zijn.

   ^22Van de bezitting nu der Levieten, en van de bezitting der stad af,
   zijnde in het midden van hetgeen des vorsten zal zijn; wat tussen de
   landpale van Juda, en tussen de landpalevan Benjamin is, zal des
   vorsten zijn.

   ^23Aangaande voorts het overige der stammen; van den oosterhoek tot den
   westerhoek toe, Benjamin een snoer.

   ^24En aan de landpale van Benjamin, van den oosterhoek tot den
   westerhoek toe, Simeon een.

   ^25En aan de landpale van Simeon, van den oosterhoek tot de westerhoek
   toe, Issaschar een.

   ^26En aan de landpale van Issaschar, van den oosterhoek tot aan den
   westerhoek toe, Zebulon een.

   ^27En aan de landpale van Zebulon, van den oosterhoek tot den
   westerhoek toe, Gad een.

   ^28Aan de landpale nu van Gad, aan den zuiderhoek zuidwaarts, daar zal
   de landpale zijn van Thamar af, naar het twistwater van Kades, voorts
   naar de beek henen, tot aan degrote zee.

   ^29Dit is het land, dat gijlieden zult doen vallen in erfenis, voor de
   stammen Israels, en dit zullen hun delen zijn, spreekt de Heere HEERE.

   ^30Voorts zullen dit de uitgangen der stad zijn: van den noorderhoek,
   vier duizend en vijfhonderd maten.

   ^31En de poorten der stad zullen zijn naar de namen der stammen
   Israels; drie poorten noordwaarts; een poort van Ruben, een poort van
   Juda, een poort van Levi.

   ^32En aan den oosterhoek, vier duizend en vijfhonderd maten, en drie
   poorten: namelijk, een poort van Jozef, een poort van Benjamin, een
   poort van Dan.

   ^33De zuiderhoek ook vier duizend en vijfhonderd maten, en drie
   poorten: een poort van Simeon, een poort van Issaschar, een poort van
   Zebulon.

   ^34De westerhoek, vier duizend en vijfhonderd; derzelver poorten drie:
   een poort van Gad, een poort van Aser, een poort van Nafthali.
     __________________________________________________________________

Daniel
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In het derde jaar des koninkrijks van Jojakim, den koning van Juda,
   kwam Nebukadnezar, de koning van Babel, te Jeruzalem, en belegerde
   haar.

   ^2En de HEERE gaf Jojakim, den koning van Juda, in zijn hand, en een
   deel der vaten van het huis Gods; en hij bracht ze in het land van
   Sinear, in het huis zijns gods; en de vatenbracht hij in het schathuis
   zijns gods.

   ^3En de koning zeide tot Aspenaz, den overste zijner kamerlingen, dat
   hij voorbrengen zou enigen uit de kinderen Israels, te weten, uit het
   koninklijk zaad, en uit de prinsen;

   ^4Jongelingen, aan dewelke geen gebrek ware, maar schoon van
   aangezicht, en vernuftig in alle wijsheid, en ervaren in wetenschap, en
   kloek van verstand, en in dewelkebekwaamheid ware, om te staan in des
   konings paleis; en dat men hen onderwees in de boeken en spraak der
   Chaldeen.

   ^5En de koning verordende hun, wat men ze dag bij dag geven zou van de
   stukken der spijs des konings, en van den wijn zijns dranks, en dat men
   hen drie jaren alzo optoog, endat zij ten einde derzelve zouden staan
   voor het aangezicht des konings.

   ^6Onder dezelve nu waren uit de kinderen van Juda: Daniel, Hananja,
   Misael en Azarja.

   ^7En de overste der kamerlingen gaf hun andere namen, en Daniel noemde
   hij Beltsazar, en Hananja Sadrach, en Misael Mesach, en Azarja
   Abed-nego.

   ^8Daniel nu nam voor in zijn hart, dat hij zich niet zou ontreinigen
   met de stukken van de spijs des konings, noch met den wijn zijns
   dranks; daarom verzocht hij van den overste derkamerlingen, dat hij
   zich niet mocht ontreinigen.

   ^9En God gaf Daniel genade en barmhartigheid voor het aangezicht van
   den overste der kamerlingen.

   ^10Want de overste der kamerlingen zeide tot Daniel: Ik vreze mijn
   heer, den koning, die ulieder spijs, en ulieder drank verordend heeft;
   want waarom zou hij ulieder aangezichtendroeviger zien, dan der
   jongelingen, die in gelijkheid met ulieden zijn? Alzo zoudt gij mijn
   hoofd bij den koning schuldig maken.

   ^11Toen zeide Daniel tot Melzar, dien de overste der kamerlingen
   gesteld had over Daniel, Hananja, Misael en Azarja:

   ^12Beproef toch uw knechten tien dagen lang, en men geve ons van het
   gezaaide te eten, en water te drinken.

   ^13En men zie voor uw aangezicht onze gedaanten, en de gedaante der
   jongelingen, die de stukken van de spijs des konings eten; en doe met
   uw knechten, naar dat gij zien zult.

   ^14Toen hoorde hij hen in deze zaak, en hij beproefde ze tien dagen.

   ^15Ten einde nu der tien dagen, zag men dat hun gedaanten schoner
   waren, en zij vetter waren van vlees dan al de jongelingen, die de
   stukken van de spijze des konings aten.

   ^16Toen geschiedde het, dat Melzar de stukken hunner spijs wegnam,
   mitsgaders den wijn huns dranks, en hij gaf hun van het gezaaide.

   ^17Aan deze vier jongelingen nu gaf God wetenschap en verstand in alle
   boeken, en wijsheid; maar Daniel gaf Hij verstand in allerlei gezichten
   en dromen.

   ^18Ten einde nu der dagen, waarvan de koning gezegd had, dat men hen
   zou inbrengen, zo bracht ze de overste der kamerlingen in voor het
   aangezicht van Nebukadnezar,

   ^19En de koning sprak met hen; doch er werd uit hen allen niemand
   gevonden, gelijk Daniel, Hananja, Misael en Azarja; en zij stonden voor
   het aangezicht des konings.

   ^20En in alle zaken van verstandige wijsheid, die de koning hun
   afvroeg, zo vond hij hen tienmaal boven al de tovernaars en
   sterrekijkers, die in zijn ganse koninkrijk waren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1In het tweede jaar nu des koninkrijks van Nebukadnezar, droomde
   Nebukadnezar dromen; daarvan werd zijn geest verslagen, en zijn slaap
   werd in hem gebroken.

   ^2Toen zeide de koning, dat men roepen zou de tovenaars, en de
   sterrekijkers, en de guichelaars, en de Chaldeen, om den koning zijn
   dromen te kennen te geven; zij nu kwamen, en stonden voor het
   aangezicht des konings.

   ^3En de koning zeide tot hen: Ik heb een droom gedroomd; en mijn geest
   is ontsteld om dien droom te weten.

   ^4Toen spraken de Chaldeen, tot den koning in het Syrisch: O koning,
   leef in eeuwigheid! Zeg uw knechten den droom, zo zullen wij de
   uitlegging te kennen geven.

   ^5De koning antwoordde en zeide tot de Chaldeen: De zaak is mij
   ontgaan; indien gij mij den droom en zijn uitlegging niet bekend maakt,
   gij zult in stukken gehouwen worden, enuw huizen zullen tot een
   drekhoop gemaakt worden.

   ^6Maar indien gijlieden den droom en zijn uitlegging te kennen geeft,
   zo zult gij geschenken en gaven, en grote eer van mij ontvangen; daarom
   geeft mij den droom en zijnuitlegging te kennen.

   ^7Zij antwoordden ten tweeden male, en zeiden: De koning zegge zijn
   knechten den droom, dan zullen wij de uitlegging te kennen geven.

   ^8De koning antwoordde en zeide: Ik weet vastelijk, dat gijlieden den
   tijd uitkoopt, dewijl gij ziet, dat de zaak mij ontgaan is.

   ^9Indien gijlieden mij dien droom niet te kennen geeft, ulieder vonnis
   is enerlei; daarom hebt gij een leugenachtig en verdicht woord voor mij
   te zeggen bereid, totdat de tijdverandere; daarom zegt mij den droom,
   dan zal ik weten, dat gij mij deszelfs uitlegging zult te kennen geven.

   ^10De Chaldeen antwoordden voor den koning, en zeiden: Er is geen mens
   op den aardbodem, die des konings woord zou kunnen te kennen geven;
   daarom is er geen koning, grote of heerser, die zulk een zaak begeerd
   heeft van enigen tovenaar, of sterrekijker, of Chaldeer.

   ^11Want de zaak die de koning begeert, is te zwaar; en er is niemand
   anders, die dezelve voor den koning te kennen kan geven, dan de goden,
   welker woning bij het vlees niet is.

   ^12Daarom werd de koning toornig en zeer verbolgen, en zeide, dat men
   al de wijzen te Babel zou ombrengen.

   ^13Die wet dan ging uit, en de wijzen werden gedood; men zocht ook
   Daniel en zijn metgezellen, om gedood te worden.

   ^14Toen bracht Daniel een raad en oordeel in, aan Arioch, den overste
   der trawanten des konings, die uitgetogen was, om de wijzen van Babel
   te doden.

   ^15Hij antwoordde en zeide tot Arioch, den bevelhebber des konings:
   Waarom zou de wet van 's konings wege zo verhaast worden? Toen gaf
   Arioch aan Daniel de zaak te kennen.

   ^16En Daniel ging in, en verzocht van den koning, dat hij hem een
   bestemden tijd wilde geven, dat hij den koning de uitlegging te kennen
   gave.

   ^17Toen ging Daniel naar zijn huis, en hij gaf de zaak zijn
   metgezellen, Hananja, Misael, en Azarja te kennen;

   ^18Opdat zij van den God des hemels barmhartigheden verzochten over
   deze verborgenheid, dat Daniel en zijn metgezellen met de overige
   wijzen van Babel niet omkwamen.

   ^19Toen werd aan Daniel in een nachtgezicht de verborgenheid
   geopenbaard; toen loofde Daniel den God des hemels.

   ^20Daniel antwoordde en zeide: De Naam Gods zij geloofd van eeuwigheid
   tot in eeuwigheid, want Zijn is de wijsheid en de kracht.

   ^21Want Hij verandert de tijden en stonden; Hij zet de koningen af, en
   Hij bevestigt de koningen; Hij geeft den wijzen wijsheid, en wetenschap
   dengenen, die verstand hebben;

   ^22Hij openbaart diepe en verborgen dingen; Hij weet, wat in het
   duister is, want het licht woont bij Hem.

   ^23Ik dank en ik loof U, o God mijner vaderen! omdat Gij mij wijsheid
   en kracht gegeven hebt, en mij nu bekend gemaakt hebt, wat wij van U
   verzocht hebben, want Gij hebt ons deskonings zaak bekend gemaakt.

   ^24Daarom ging Daniel in tot Arioch, dien de koning gesteld had om de
   wijzen van Babel om te brengen; hij ging henen en zeide aldus tot hem:
   Breng de wijzen van Babel niet om, maar breng mij in voor den koning,
   en ik zal den koning de uitlegging te kennen geven.

   ^25Toen bracht Arioch met haast Daniel in voor den koning, en hij sprak
   alzo tot hem: Ik heb een man van de gevankelijk weggevoerden van Juda
   gevonden, die den koning deuitlegging zal bekend maken.

   ^26De koning antwoordde en zeide tot Daniel, wiens naam Beltsazar was:
   Zijt gij machtig mij bekend te maken den droom, dien ik gezien heb, en
   zijn uitlegging?

   ^27Daniel antwoordde voor den koning, en zeide: De verborgenheid, die
   de koning eist, kunnen de wijzen, de sterrekijkers, de tovenaars, en de
   waarzeggers den koning niet tekennen geven;

   ^28Maar er is een God in den hemel, Die verborgenheden openbaart, Die
   heeft den koning Nebukadnezar bekend gemaakt, wat er geschieden zal in
   het laatste der dagen; uwdroom, en de gezichten uws hoofds op uw leger,
   zijn deze:

   ^29Gij, o koning! op uw leger zijnde, klommen uw gedachten op, wat
   hierna geschieden zou; en Hij, Die verborgen dingen openbaart, heeft u
   te kennen gegeven, wat er geschiedenzal.

   ^30Mij nu, mij is de verborgenheid geopenbaard, niet door wijsheid, die
   in mij is boven alle levenden; maar daarom, opdat men den koning de
   uitlegging zou bekend maken, enopdat gij de gedachten uws harten zoudt
   weten.

   ^31Gij, o koning! zaagt, en ziet, er was een groot beeld (dit beeld was
   treffelijk, en deszelfs glans was uitnemend), staande tegen u over; en
   zijn gedaante was schrikkelijk.

   ^32Het hoofd van dit beeld was van goed goud; zijn borst en zijn armen
   van zilver; zijn buik en zijn dijen van koper;

   ^33Zijn schenkelen van ijzer; zijn voeten eensdeels van ijzer, en
   eensdeels van leem.

   ^34Dit zaagt gij, totdat er een steen afgehouwen werd zonder handen,
   die sloeg dat beeld aan zijn voeten van ijzer en leem, en vermaalde ze.

   ^35Toen werden te zamen vermaald het ijzer, leem, koper, zilver en
   goud, en zij werden gelijk kaf van de dorsvloeren des zomers, en de
   wind nam ze weg, en er werd geen plaatsvoor dezelve gevonden; maar de
   steen, die het beeld geslagen heeft, werd tot een groten berg, alzo dat
   hij de gehele aarde vervulde.

   ^36Dit is de droom; zijn uitlegging nu zullen wij voor de koning
   zeggen.

   ^37Gij, o koning! zijt een koning der koningen; want de God des hemels
   heeft u een koninkrijk, macht, en sterkte, en eer gegeven;

   ^38En overal, waar mensenkinderen wonen, heeft Hij de beesten des velds
   en de vogelen des hemels in uw hand gegeven; en Hij heeft u gesteld tot
   een heerser over al dezelve; gijzijt dat gouden hoofd.

   ^39En na u zal een ander koninkrijk opstaan, lager dan het uwe; daarna
   een ander, het derde koninkrijk van koper, hetwelk heersen zal over de
   gehele aarde.

   ^40En het vierde koninkrijk zal hard zijn, gelijk ijzer; aangezien het
   ijzer alles vermaalt en verzwakt; gelijk nu het ijzer, dat zulks alles
   verbreekt, alzo zal het vermalen en verbreken.

   ^41En dat gij gezien hebt de voeten en de tenen, ten dele van
   pottenbakkersleem, en ten dele van ijzer, dat zal een gedeeld
   koninkrijk zijn, doch daar zal van des ijzers vastigheid inzijn, ten
   welken aanzien gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem;

   ^42En de tenen der voeten, ten dele ijzer, en ten dele leem; dat
   koninkrijk zal ten dele hard zijn, en ten dele broos.

   ^43En dat gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem, zij zullen
   zich wel door menselijk zaad vermengen, maar zij zullen de een aan den
   ander niet hechten, gelijk als zichijzer met leem niet vermengt.

   ^44Doch in de dagen van die koningen zal de God des hemels een
   Koninkrijk verwekken, dat in der eeuwigheid niet zal verstoord worden;
   en dat Koninkrijk zal aan geen ander volkovergelaten worden; het zal al
   die koninkrijken vermalen, en te niet doen, maar zelf zal het in alle
   eeuwigheid bestaan.

   ^45Daarom hebt gij gezien, dat uit den berg een steen zonder handen
   afgehouwen is geworden, die het ijzer, koper, leem, zilver en goud
   vermaalde; de grote God heeft den koningbekend gemaakt, wat hierna
   geschieden zal; de droom nu is gewis, en zijn uitlegging is zeker.

   ^46Toen viel de koning Nebukadnezar op zijn aangezicht, en aanbad
   Daniel; en hij zeide, dat men hem met spijsoffer en liefelijk reukwerk
   een drankoffer doen zou.

   ^47De koning antwoordde Daniel en zeide: Het is de waarheid, dat
   ulieder God een God der goden is, en een Heere der koningen, en Die de
   verborgenheden openbaart, dewijl gijdeze verborgenheid hebt kunnen
   openbaren.

   ^48Toen maakte de koning Daniel groot, en hij gaf hem vele grote
   geschenken, en hij stelde hem tot een heerser over het ganse landschap
   van Babel, en een overste deroverheden over al de wijzen van Babel.

   ^49Toen verzocht Daniel van den koning; en hij stelde Sadrach, Mesach
   en Abed-nego over de bediening van het landschap van Babel; maar Daniel
   bleef aan de poort deskonings.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1De koning Nebukadnezar maakte een beeld van goud, welks hoogte was
   zestig ellen, zijn breedte zes ellen; hij richtte het op in het dal
   Dura, in het landschap van Babel.

   ^2En de koning Nebukadnezar zond henen, om te verzamelen, de
   stadhouders, de overheden, en de landvoogden, de wethouders, de
   schatmeesters, de raadsheren, deambtlieden, en al de heerschappers der
   landschappen, dat zij komen zouden tot de inwijding van het beeld,
   hetwelk de koning Nebukadnezar had opgericht.

   ^3Toen verzamelden zich de stadhouders, de overheden, de landvoogden,
   de wethouders, de schatmeesters, de raadsheren, de ambtlieden, en al de
   heerschappers derlandschappen, tot inwijding van het beeld, hetwelk de
   koning Nebukadnezar had opgericht; en zij stonden voor het beeld, dat
   Nebukadnezar had opgericht.

   ^4En een heraut riep met kracht: Men zegt u aan, gij volken, gij
   natien, en tongen!

   ^5Ten tijde als gij horen zult het geluid des hoorns, der pijp, der
   citer, der vedel, der psalteren, des akkoordgezangs, en allerlei
   soorten van muziek, zo zult gijlieden nedervallen, enaanbidden het
   gouden beeld, hetwelk de koning Nebukadnezar heeft opgericht;

   ^6En wie niet nedervalt en aanbidt, die zal te dierzelfder ure in het
   midden van den oven des brandenden vuurs geworpen worden.

   ^7Daarom te dier tijd, als al die volken hoorden het geluid des hoorns,
   der pijp, der citer, der vedel, der psalteren, en allerlei soorten der
   muziek, alle volken, natien, en tongennedervallende, aanbaden het
   gouden beeld, hetwelk de koning Nebukadnezar had opgericht.

   ^8Daarom naderden even ter zelfder tijd Chaldeeuwse mannen, die de
   Joden openlijk beschuldigden;

   ^9Zij antwoordden en zeiden tot den koning Nebukadnezar: O koning! leef
   in der eeuwigheid!

   ^10Gij, o koning! hebt een bevel gegeven, dat alle mensen, die horen
   zouden het geluid des hoorns, der pijp, der citer, der vedel, der
   psalteren, en des akkoordgezangs, en allerleisoorten van muziek,
   nedervallen, en het gouden beeld aanbidden zouden;

   ^11En wie niet nederviel, en aanbad, die zou in het midden van den oven
   des brandenden vuurs geworpen worden.

   ^12Er zijn Joodse mannen, die gij over de bediening van het landschap
   van Babel gesteld hebt, Sadrach, Mesach en Abed-nego; deze mannen
   hebben, o koning! op u geen achtgesteld; uw goden eren zij niet, en zij
   bidden het gouden beeld niet aan, hetwelk gij opgericht hebt.

   ^13Toen zeide Nebukadnezar in toorn en grimmigheid, dat men Sadrach,
   Mesach en Abed-nego voorbrengen zou; toen werden die mannen voor den
   koning gebracht.

   ^14Nebukadnezar antwoordde en zeide tot hen: Is het met opzet, Sadrach,
   Mesach en Abed-nego, dat gijlieden mijn goden niet eert, en het gouden
   beeld, dat ik opgericht heb, nietaanbidt?

   ^15Nu dan, zo gijlieden gereed zijt, dat gij ten tijde, als gij horen
   zult het geluid des hoorns, der pijp, der citer, der vedel, der
   psalteren, en des akkoordgezangs, en allerlei soort dermuziek,
   nedervalt, en aanbidt het beeld, dat ik gemaakt heb, zo is het wel;
   maar zo gijlieden het niet aanbidt; ter zelfder ure zult gijlieden
   geworpen worden in het midden van denoven des brandenden vuurs; en wie
   is de God, Die ulieden uit mijn handen verlossen zou?

   ^16Sadrach, Mesach en Abed-nego antwoordden en zeiden tot den koning
   Nebukadnezar: Wij hebben niet nodig u op deze zaak te antwoorden.

   ^17Zal het zo zijn, onze God, Dien wij eren, is machtig ons te
   verlossen uit den oven des brandenden vuurs, en Hij zal ons uit uw
   hand, o koning! verlossen.

   ^18Maar zo niet, u zij bekend, o koning! dat wij uw goden niet zullen
   eren, noch het gouden beeld, dat gij hebt opgericht, zullen aanbidden.

   ^19Toen werd Nebukadnezar vol grimmigheid, en de gedaante zijns
   aangezichts veranderde tegen Sadrach, Mesach en Abed-nego; hij
   antwoordde en zeide, dat men den ovenzevenmaal meer heet zou maken dan
   men dien pleegt heet te maken.

   ^20En tot de sterkste mannen van kracht, die in zijn heir waren, zeide
   hij, dat zij Sadrach, Mesach en Abed-nego binden zouden, om te werpen
   in den oven des brandenden vuurs.

   ^21Toen werden die mannen gebonden in hun mantels, hun broeken, en hun
   hoeden, en hun andere klederen, en zij wierpen hen in het midden van
   den oven des brandendenvuurs.

   ^22Daarom dan, dewijl het woord des konings aandreef, en de oven zeer
   heet was, zo hebben de vonken des vuurs die mannen, die Sadrach, Mesach
   en Abed-nego opgehevenhadden, gedood.

   ^23Maar als die drie mannen, Sadrach, Mesach en Abed-nego, in het
   midden van den oven des brandenden vuurs, gebonden zijnde, gevallen
   waren,

   ^24Toen ontzette zich de koning Nebukadnezar, en hij stond op in der
   haast, antwoordde en zeide tot zijn raadsheren: Hebben wij niet drie
   mannen in het midden des vuurs, gebonden zijnde, geworpen? Zij
   antwoordden en zeiden tot den koning: Het is gewis, o koning!

   ^25Hij antwoordde en zeide: Ziet, ik zie vier mannen, los wandelende in
   het midden des vuurs, en er is geen verderf aan hen; en de gedaante des
   vierden is gelijk eens zoons dergoden.

   ^26Toen naderde Nebukadnezar tot de deur van den oven des brandenden
   vuurs, antwoordde en sprak: Gij Sadrach, Mesach en Abed-nego, gij
   knechten des allerhoogsten Gods!gaat uit en komt hier! Toen gingen
   Sadrach, Mesach en Abed-nego uit het midden des vuurs.

   ^27Toen vergaderden de stadhouders, de overheden, en de landvoogden, en
   de raadsheren des konings, deze mannen beziende, omdat het vuur over
   hun lichamen niet geheersthad, en dat het haar huns hoofds niet
   verbrand was, en hun mantels niet veranderd waren, ja, dat de reuk des
   vuurs daardoor niet gegaan was.

   ^28Nebukadnezar antwoordde en zeide: Geloofd zij de God van Sadrach,
   Mesach en Abed-nego, Die Zijn engel gezonden, en Zijn knechten verlost
   heeft, die op Hem vertrouwdhebben, en des konings woord veranderd, en
   hun lichamen overgegeven hebben, opdat zij geen god eerden noch
   aanbaden, dan hun God.

   ^29Daarom wordt van mij een bevel gegeven, dat alle volk, natie en
   tong, die lastering spreekt tegen den God van Sadrach, Mesach en
   Abed-nego, in stukken gehouwen worde, enzijn huis tot een drekhoop
   gesteld worde; want er is geen ander God, Die alzo verlossen kan.

   ^30Toen maakte de koning Sadrach, Mesach en Abed-nego voorspoedig in
   het landschap van Babel. Dani?l 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1De koning Nebukadnezar aan alle volken, natien en tongen, die op den
   gansen aardbodem wonen: uw vrede worde vermenigvuldigd!

   ^2Het behaagt mij te verkondigen de tekenen en wonderen, die de
   allerhoogste God aan mij gedaan heeft.

   ^3Hoe groot zijn Zijn tekenen! en hoe machtig Zijn wonderen! Zijn Rijk
   is een eeuwig Rijk, en Zijn heerschappij is van geslacht tot geslacht.

   ^4Ik, Nebukadnezar, gerust zijnde in mijn huis, en in mijn paleis
   groenende,

   ^5Zag een droom, die mij vervaarde, en de gedachten, die ik op mijn bed
   had, en de gezichten mijns hoofds beroerden mij.

   ^6Daarom is er een bevel van mij gesteld, dat men voor mij zou
   inbrengen al de wijzen van Babel, opdat zij mij de uitlegging van dien
   droom zouden bekend maken.

   ^7Toen kwamen in de tovenaars, de sterrekijkers, de Chaldeen en de
   waarzeggers; en ik zeide den droom voor hen; maar zij maakten mij zijn
   uitlegging niet bekend;

   ^8Totdat ten laatste Daniel voor mij inkwam, wiens naam Beltsazar is,
   naar den naam mijns gods, in wien ook de geest der heilige goden is; en
   ik vertelde den droom voor hem, zeggende:

   ^9Beltsazar, gij overste der tovenaars! dewijl ik weet, dat de geest
   der heilige goden in u is, zo zeg de gezichten mijns drooms, dien ik
   gezien heb, te weten zijn uitlegging.

   ^10De gezichten nu mijns hoofds op mijn leger waren deze: Ik zag, en
   ziet, er was een boom in het midden der aarde, en zijn hoogte was
   groot.

   ^11De boom werd groot en sterk; en zijn hoogte reikte aan den hemel, en
   hij werd gezien tot aan het einde der ganse aarde;

   ^12Zijn loof was schoon, en zijn vruchten vele, en er was spijze aan
   denzelve voor allen; onder hem vond het gedierte des velds schaduw, en
   de vogelen des hemels woonden inhaar takken, en alle vlees werd daarvan
   gevoed.

   ^13Ik zag verder in de gezichten mijns hoofds, op mijn leger; en ziet,
   een wachter, namelijk een heilige, kwam af van den hemel,

   ^14Roepende met kracht, en aldus zeggende: Houwt dien boom af, en kapt
   zijn takken af; stroopt zijn loof af, en verstrooit zijn vruchten, dat
   de dieren van onder hem wegzwerven, ende vogelen van zijn takken;

   ^15Doch laat den stam met zijn wortelen in de aarde, en met een ijzeren
   en koperen band in het tedere gras des velds; en laat hem in de dauw
   des hemels nat gemaakt worden, enzijn deel zij met het gedierte in het
   kruid der aarde.

   ^16Zijn hart worde veranderd, dat het geens mensen hart meer zij, en
   hem worde eens beesten hart gegeven, en laat zeven tijden over hem
   voorbijgaan.

   ^17Deze zaak is in het besluit der wachters, en deze begeerte is in het
   woord der heiligen; opdat de levenden bekennen, dat de Allerhoogste
   heerschappij heeft over de koninkrijkender mensen, en geeft ze aan wien
   Hij wil, ja, zet daarover den laagste onder de mensen.

   ^18Dezen droom heb ik, koning Nebukadnezar gezien; gij nu, Beltsazar!
   zeg de uitlegging van dien, dewijl als de wijzen mijns koninkrijks mij
   de uitlegging niet hebben kunnenbekend maken; maar gij kunt wel, dewijl
   de geest der heilige goden in u is.

   ^19Toen ontzette zich Daniel, wiens naam Beltsazar is, bij een uur
   lang, en zijn gedachten beroerden hem. De koning antwoordde en zeide:
   Beltsazar! laat u de droom en zijnuitlegging niet beroeren. Beltsazar
   antwoordde en zeide: Mijn heer! de droom wedervare uw hateren, en zijn
   uitlegging uw wederpartijders!

   ^20De boom, dien gij gezien hebt, die groot en sterk geworden was, en
   wiens hoogte tot aan den hemel reikte, en die over het ganse aardrijk
   gezien werd;

   ^21En wiens loof schoon, en wiens vruchten vele waren, en waar spijze
   aan was voor allen, onder wien het gedierte des velds woonde, en in
   wiens takken de vogelen des hemelsnestelden;

   ^22Dat zijt gij, o koning! die groot en sterk zijt geworden; want uw
   grootheid is zo gewassen, dat zij reikt aan den hemel, en uw
   heerschappij aan het einde des aardrijks.

   ^23Dat nu de koning, een wachter, namelijk een heilige gezien heeft,
   van den hemel afkomende, die zeide: Houwt dezen boom af, en verderft
   hem; doch laat den stam met zijnwortelen in de aarde, en met een
   ijzeren en koperen band in het tedere gras des velds, en in de dauw des
   hemels nat gemaakt worden, en dat zijn deel zij met het gedierte
   desvelds, totdat er zeven tijden over hem voorbijgaan;

   ^24Dit is de beduiding, o koning! en dit is een besluit des
   Allerhoogsten, hetwelk over mijn heer, den koning komen zal:

   ^25Te weten, men zal u van de mensen verstoten, en met het gedierte des
   velds zal uw woning zijn, en men zal u het kruid, als den ossen, te
   smaken geven; en gij zult van den dauwdes hemels nat gemaakt worden, en
   er zullen zeven tijden over u voorbijgaan, totdat gij bekent, dat de
   Allerhoogste heerschappij heeft over de koninkrijken der mensen, en
   geeftze, wien Hij wil.

   ^26Dat er ook gezegd is, dat men den stam met de wortelen van dien boom
   laten zou; uw koninkrijk zal u bestendig zijn, nadat gij zult bekend
   hebben, dat de Hemel heerst.

   ^27Daarom, o koning! laat mijn raad u behagen, en breek uw zonden af
   door gerechtigheid, en uw ongerechtigheid door genade te bewijzen aan
   de ellendigen, of er verlenging vanuw vrede mocht wezen.

   ^28Dit alles overkwam den koning Nebukadnezar.

   ^29Want op het einde van twaalf maanden, toen hij op het koninklijk
   paleis van Babel wandelde,

   ^30Sprak de koning, en zeide: Is dit niet het grote Babel, dat ik
   gebouwd heb tot een huis des koninkrijks, door de sterkte mijner macht,
   en ter ere mijner heerlijkheid!

   ^31Dit woord nog zijnde in des konings mond, viel er een stem uit den
   hemel: U, o koning Nebukadnezar! wordt gezegd: Het koninkrijk is van u
   gegaan.

   ^32En men zal u van de mensen verstoten, en uw woning zal bij de
   beesten des velds zijn; men zal u gras te smaken geven, als den ossen,
   en er zullen zeven tijden over uvoorbijgaan, totdat gij bekent, dat de
   Allerhoogste over de koninkrijken der mensen heerschappij heeft, en dat
   Hij ze geeft, aan wien Hij wil.

   ^33Ter zelfder ure werd dat woord volbracht over Nebukadnezar, want hij
   werd uit de mensen verstoten, en hij at gras als de ossen, en zijn
   lichaam werd van den dauw des hemelsnat gemaakt, totdat zijn haar wies
   als der arenden vederen, en zijn nagelen als der vogelen.

   ^34Ten einde dezer dagen nu, hief ik, Nebukadnezar, mijn ogen op ten
   hemel, want mijn verstand kwam weer in mij; en ik loofde den
   Allerhoogste, en ik prees en verheerlijkte denEeuwiglevende, omdat Zijn
   heerschappij is een eeuwige heerschappij, en Zijn Koninkrijk is van
   geslacht tot geslacht;

   ^35En al de inwoners der aarde zijn als niets geacht, en Hij doet naar
   Zijn wil met het heir des hemels en de inwoners der aarde, en er is
   niemand, die Zijn hand afslaan, of tot Hemzeggen kan: Wat doet Gij?

   ^36Ter zelfder tijd kwam mijn verstand weder in mij; ook kwam de
   heerlijkheid mijns koninkrijks, mijn majesteit en mijn glans weder op
   mij; en mijn raadsheren en mijn geweldigenzochten mij, en ik werd in
   mijn koninkrijk bevestigd; en mij werd groter heerlijkheid toegevoegd.

   ^37Nu prijs ik, Nebukadnezar, en verhoog, en verheerlijk den Koning des
   hemels, omdat al Zijn werken waarheid, en Zijn paden gerichten zijn; en
   Hij is machtig te vernederendegenen, die in hoogmoed wandelen. Dani?l 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1De koning Belsazar maakte een groten maaltijd voor zijn duizend
   geweldigen, en hij dronk wijn voor die duizend.

   ^2Als Belsazar den wijn geproefd had, zeide hij, dat men de gouden en
   zilveren vaten voorbrengen zou, die zijn vader Nebukadnezar uit den
   tempel, die te Jeruzalem geweest was, weggevoerd had; opdat de koning
   en zijn geweldigen, zijn vrouwen en zijn bijwijven uit dezelve dronken.

   ^3Toen bracht men voor de gouden vaten, die men uit den tempel van het
   huis Gods, die te Jeruzalem geweest was, weggevoerd had; en de koning
   en zijn geweldigen, zijnvrouwen, en zijn bijwijven dronken daaruit.

   ^4Zij dronken den wijn, en prezen de gouden, en de zilveren, de
   koperen, de ijzeren, de houten en de stenen goden.

   ^5Ter zelfder ure kwamen er vingeren van eens mensen hand voort, die
   schreven tegenover den kandelaar, op de kalk van den wand van het
   koninklijk paleis, en de koning zag hetdeel der hand, die daar schreef.

   ^6Toen veranderde zich de glans des konings, en zijn gedachten
   verschrikten hem; en de banden zijner lendenen werden los, en zijn
   knieen stieten tegen elkander aan.

   ^7Zodat de koning met kracht riep dat men de sterrekijkers, de Chaldeen
   en de waarzeggers inbrengen zou; en de koning antwoordde en zeide tot
   de wijzen van Babel: Alle man, die dit schrift lezen, en deszelfs
   uitlegging mij te kennen zal geven, die zal met purper gekleed worden,
   met een gouden keten om zijn hals, en hij zal de derde heerser in
   ditkoninkrijk zijn.

   ^8Toen kwamen al de wijzen des konings in; maar zij konden dit schrift
   niet lezen, noch den koning deszelfs uitlegging bekend maken.

   ^9Toen verschrikte de koning Belsazar zeer, en zijn glans werd aan hem
   veranderd, en zijn geweldigen werden verbaasd.

   ^10Om deze woorden des konings en zijner geweldigen, ging de koningin
   in het huis des maaltijds. De koningin sprak en zeide: O koning, leef
   in eeuwigheid! laat u uw gedachtenniet verschrikken, en uw glans niet
   veranderd worden.

   ^11Er is een man in uw koninkrijk, in wien de geest der heilige goden
   is, want in de dagen uws vaders is bij hem gevonden licht, en verstand,
   en wijsheid, gelijk de wijsheid dergoden is; daarom stelde hem de
   koning Nebukadnezar, uw vader, tot een overste der tovenaars, der
   sterrekijkers, der Chaldeen, en der waarzeggers, uw vader, o koning!

   ^12Omdat een voortreffelijke geest, en wetenschap, en verstand van een,
   die dromen uitlegt, en der aanwijzing van raadselen, en van een, die
   knopen ontbindt, gevonden werd inhem, in Daniel, dien de koning den
   naam van Beltsazar gaf; laat nu Daniel geroepen worden, die zal de
   uitlegging te kennen geven.

   ^13Toen werd Daniel voor den koning ingebracht. De koning antwoordde en
   zeide tot Daniel: Zijt gij die Daniel, een uit de gevankelijk
   weggevoerden van Juda, die de koning, mijnvader, uit Juda gebracht
   heeft?

   ^14Ik heb toch van u gehoord, dat de geest der goden in u is, en dat er
   licht, en verstand, en voortreffelijke wijsheid in u gevonden wordt.

   ^15Nu, zo zijn voor mij ingebracht de wijzen en de sterrekijkers, om
   dit schrift te lezen, en deszelfs uitlegging mij bekend te maken; maar
   zij kunnen de uitlegging dezer woorden niette kennen geven.

   ^16Doch van u heb ik gehoord, dat gij uitleggingen kunt geven, en
   knopen ontbinden; nu, indien gij dit schrift zult kunnen lezen, en
   deszelfs uitlegging mij bekend maken, gij zult metpurper bekleed
   worden, met een gouden keten om uw hals, en gij zult de derde heerser
   in dit koninkrijk zijn.

   ^17Toen antwoordde Daniel, en zeide voor den koning: Heb uw gaven voor
   uzelven, en geef uw vereringen aan een ander; ik zal nochtans het
   schrift voor den koning lezen, en deuitlegging zal ik hem bekend maken.

   ^18Wat u aangaat, o koning! de allerhoogste God heeft uw vader
   Nebukadnezar het koninkrijk, en grootheid, en eer, en heerlijkheid
   gegeven;

   ^19En vanwege de grootheid, die Hij hem gegeven had, beefden en
   sidderden alle volken, natien en tongen voor hem; dien hij wilde,
   doodde hij, en dien hij wilde, behield hij in hetleven, en dien hij
   wilde, verhoogde hij, en dien hij wilde, vernederde hij.

   ^20Maar toen zich zijn hart verhief, en zijn geest verstijfd werd ter
   hovaardij, werd hij van den troon zijns koninkrijks afgestoten, en men
   nam de eer van hem weg.

   ^21En hij werd van de kinderen der mensen verstoten, en zijn hart werd
   den beesten gelijk gemaakt, en zijn woning was bij de woudezelen; men
   gaf hem gras te smaken gelijk denossen; en zijn lichaam werd van den
   dauw des hemels nat gemaakt, totdat hij bekende, dat God, de
   Allerhoogste, Heerser is over de koninkrijken der mensen, en over
   dezelvestelt, wien Hij wil.

   ^22En gij, Belsazar, zijn zoon! hebt uw hart niet vernederd, alhoewel
   gij dit alles wel geweten hebt.

   ^23Maar gij hebt u verheven tegen den Heere des hemels, en men heeft de
   vaten van Zijn huis voor u gebracht, en gij, en uw geweldigen, uw
   vrouwen, en uw bijwijven hebben wijnuit dezelve gedronken, en de goden
   van zilver en goud, koper, ijzer, hout en steen, die niet zien, noch
   horen, noch weten, hebt gij geprezen; maar dien God, in Wiens hand
   uwadem is, en bij Wien al uw paden zijn, hebt gij niet verheerlijkt.

   ^24Toen is dat deel der hand van Hem gezonden, en dit schrift getekend
   geworden.

   ^25Dit nu is het schrift, dat daar getekend is: MENE, MENE, TEKEL,
   UPHARSIN.

   ^26Dit is de uitlegging dezer woorden: MENE; God heeft uw koninkrijk
   geteld, en Hij heeft het voleind.

   ^27TEKEL; gij zijt in weegschalen gewogen; en gij zijt te licht
   gevonden.

   ^28PERES; uw koninkrijk is verdeeld, en het is den Meden en den Perzen
   gegeven.

   ^29Toen beval Belsazar, en zij bekleedden Daniel met purper, met een
   gouden keten om zijn hals, en zij riepen overluid van hem, dat hij de
   derde heerser in dat koninkrijk was.

   ^30In dienzelfden nacht, werd Belsazar, der Chaldeen koning, gedood.
   Dani?l 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Darius, de Meder nu, ontving het koninkrijk, omtrent twee en zestig
   jaren oud zijnde.

   ^2En het dacht Darius goed, dat hij over het koninkrijk stelde honderd
   en twintig stadhouders, die over het ganse koninkrijk zijn zouden;

   ^3En over dezelve drie vorsten, van dewelke Daniel de eerste zou zijn,
   denwelken die stadhouders zelfs zouden rekenschap geven, opdat de
   koning geen schade leed.

   ^4Toen overtrof deze Daniel die vorsten en die stadhouders, daarom dat
   een voortreffelijke geest in hem was; en de koning dacht hem te stellen
   over het gehele koninkrijk.

   ^5Toen zochten de vorsten en de stadhouders gelegenheid te vinden,
   tegen Daniel vanwege het koninkrijk; maar zij konden geen gelegenheid
   noch misdaad vinden, dewijl hijgetrouw was, en geen vergrijping noch
   misdaad in hem gevonden werd.

   ^6Toen zeiden die mannen: Wij zullen tegen dezen Daniel geen
   gelegenheid vinden, tenzij wij tegen hem iets vinden in te wet zijns
   Gods.

   ^7Zo kwamen deze vorsten en de stadhouders met hopen tot den koning, en
   zeiden aldus tot hem: O koning Darius, leef in eeuwigheid!

   ^8Al de vorsten des rijks, de overheden en stadhouders, de raadsheren
   en landvoogden hebben zich beraadslaagd een koninklijke ordonnantie te
   stellen, en een sterk gebod temaken, dat al wie in dertig dagen een
   verzoek zal doen van enigen god of mens, behalve van u, o koning! die
   zal in den kuil der leeuwen geworpen worden.

   ^9Nu, o koning! gij zult een gebod bevestigen, en een schrift tekenen,
   dat niet veranderd worde, naar de wet der Meden en der Perzen, die niet
   mag wederroepen worden.

   ^10Daarom tekende de koning Darius dat schrift en gebod.

   ^11Toen nu Daniel verstond, dat dit schrift getekend was, ging hij in
   zijn huis (hij nu had in zijn opperzaal open vensters tegen Jeruzalem
   aan), en hij knielde drie tijden 's daags opzijn knieen, en hij bad, en
   deed belijdenis voor zijn God, ganselijk gelijk hij voor dezen gedaan
   had.

   ^12Toen kwamen die mannen met hopen, en zij vonden Daniel biddende en
   smekende voor zijn God.

   ^13Toen kwamen zij nader, en spraken voor den koning van het gebod des
   konings: Hebt gij niet een gebod getekend, dat alle man, die in dertig
   dagen van enigen god of mens ietsverzoeken zou, behalve van u, o
   koning! in den kuil der leeuwen zou geworpen worden? De koning
   antwoordde en zeide: Het is een vaste rede, naar de wet der Meden
   enPerzen, die niet mag wederroepen worden.

   ^14Toen antwoordden zij, en zeiden voor den koning: Daniel, een van de
   gevankelijk weggevoerden uit Juda heeft, o koning! op u geen acht
   gesteld, noch op het gebod dat gijgetekend hebt; maar hij bidt op drie
   tijden 's daags zijn gebed.

   ^15Toen de koning deze rede hoorde, was hij zeer bedroefd bij
   zichzelven, en hij stelde het hart op Daniel om hem te verlossen; ja,
   tot den ondergang der zon toe bemoeide hij zich, om hem te redden.

   ^16Toen kwamen die mannen met hopen tot den koning, en zij zeiden tot
   den koning: Weet, o koning! dat der Meden en der Perzen wet is, dat
   geen gebod noch ordonnantie, diede koning verordend heeft, mag
   veranderd worden.

   ^17Toen beval de koning, en zij brachten Daniel voor, en wierpen hem in
   den kuil der leeuwen; en de koning antwoordde en zeide tot Daniel: Uw
   God, Dien gij geduriglijk eert, Dieverlosse u!

   ^18En er werd een steen gebracht, en op den mond des kuils gelegd: en
   de koning verzegelde denzelven met zijn ring, en met den ring zijner
   geweldigen, opdat de wil aangaandeDaniel niet zou veranderd worden.

   ^19Toen ging de koning naar zijn paleis, en overnachtte nuchteren, en
   liet geen vreugdespel voor zich brengen; en zijn slaap week verre van
   hem.

   ^20Toen stond de koning in den vroegen morgenstond met het licht op, en
   hij ging met haast henen tot den kuil der leeuwen.

   ^21Als hij nu tot den kuil genaderd was, riep hij tot Daniel met een
   droeve stem; de koning antwoordde en zeide tot Daniel: O Daniel, gij
   knecht des levenden Gods! heeft ook uwGod, Dien gij geduriglijk eert, u
   van de leeuwen kunnen verlossen?

   ^22Toen sprak Daniel tot den koning: O koning, leef in eeuwigheid!

   ^23Mijn God heeft Zijn engel gezonden, en Hij heeft den muil der
   leeuwen toegesloten, dat zij mij niet beschadigd hebben, omdat voor Hem
   onschuld in mij gevonden is; ook hebik, o koning! tegen u geen misdaad
   gedaan.

   ^24Toen werd de koning bij zichzelven zeer vrolijk, en zeide, dat men
   Daniel uit den kuil trekken zou. Toen Daniel uit den kuil opgetrokken
   was, zo werd er geen schade aan hemgevonden, dewijl hij in zijn God
   geloofd had.

   ^25Toen beval de koning, en zij brachten die mannen voor, die Daniel
   overluid beschuldigd hadden, en zij wierpen in den kuil der leeuwen
   hen, hun kinderen, en hun vrouwen; enzij kwamen niet op den grond des
   kuils, of de leeuwen heersten over hen, zij vermorzelden ook al hun
   beenderen.

   ^26Toen schreef de koning Darius aan alle volken, natien en tongen, die
   op de ganse aarde woonden: Uw vrede worde vermenigvuldigd!

   ^27Van mij is een bevel gegeven, dat men in de ganse heerschappij mijns
   koninkrijks beve en siddere voor het aangezicht van den God van Daniel;
   want Hij is de levende God, enbestendig in eeuwigheden, en Zijn
   koninkrijk is niet verderfelijk, en Zijn heerschappij is tot het einde
   toe.

   ^28Hij verlost en redt, en Hij doet tekenen en wonderen in den hemel en
   op de aarde; Die heeft Daniel uit het geweld der leeuwen verlost.

   ^29Deze Daniel nu had voorspoed in het koninkrijk van Darius, en in het
   koninkrijk van Kores, den Perziaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1In het eerste jaar van Belsazar, den koning van Babel, zag Daniel een
   droom, en gezichten zijns hoofds, op zijn leger; toen schreef hij dien
   droom, en hij zeide de hoofdsom derzaken.

   ^2Daniel antwoordde en zeide: Ik zag in mijn gezicht bij nacht, en
   ziet, de vier winden des hemels braken voort op de grote zee.

   ^3En er klommen vier grote dieren op uit de zee, het ene van het andere
   verscheiden.

   ^4Het eerste was als een leeuw, en het had arendsvleugelen; ik zag toe,
   totdat zijn vleugelen uitgeplukt waren, en het werd van de aarde
   opgeheven, en op de voeten gesteld, alseen mens, en aan hetzelve werd
   eens mensen hart gegeven.

   ^5Daarna, ziet, het andere dier, het tweede, was gelijk een beer, en
   stelde zich aan de ene zijde, en het had drie ribben in zijn muil
   tussen zijn tanden; en men zeide aldus tothetzelve: Sta op, eet veel
   vlees.

   ^6Daarna zag ik, en ziet, er was een ander dier, gelijk een luipaard,
   en het had vier vleugels eens vogels op zijn rug; ook had hetzelve dier
   vier hoofden, en aan hetzelve werd deheerschappij gegeven.

   ^7Daarna zag ik in de nachtgezichten, en ziet, het vierde dier was
   schrikkelijk en gruwelijk, en zeer sterk; en het had grote ijzeren
   tanden, het at, en verbrijzelde, en vertrad hetoverige met zijn voeten;
   en het was verscheiden van al de dieren, die voor hetzelve geweest
   waren; en het had tien hoornen.

   ^8Ik nam acht op de hoornen, en ziet, een andere kleine hoorn kwam op
   tussen dezelve, en drie uit de vorige hoornen werden uitgerukt voor
   denzelven; en ziet, in dienzelven hoornwaren ogen als mensenogen, en
   een mond, grote dingen sprekende.

   ^9Dit zag ik, totdat er tronen gezet werden, en de Oude van dagen Zich
   zette, Wiens kleed wit was als de sneeuw, en het haar Zijns hoofds als
   zuivere wol; Zijn troon wasvuurvonken, deszelfs raderen een brandend
   vuur.

   ^10Een vurige rivier vloeide, en ging van voor Hem uit, duizendmaal
   duizenden dienden Hem, en tien duizendmaal tien duizenden stonden voor
   Hem; het gericht zette zich, en deboeken werden geopend.

   ^11Toen zag ik toe vanwege de stem der grote woorden, welke die hoorn
   sprak; ik zag toe, totdat het dier gedood, en zijn lichaam verdaan
   werd, en overgegeven om van het vuurverbrand te worden.

   ^12Aangaande ook de overige dieren, men nam hun heerschappij weg, want
   verlenging van het leven was hun gegeven tot tijd en stonde toe.

   ^13Verder zag ik in de nachtgezichten, en ziet, er kwam Een met de
   wolken des hemels, als eens mensen zoon, en Hij kwam tot den Oude van
   dagen, en zij deden Hem voorDenzelven naderen.

   ^14En Hem werd gegeven heerschappij, en eer, en het Koninkrijk, dat Hem
   alle volken, natien en tongen eren zouden; Zijn heerschappij is een
   eeuwige heerschappij, die nietvergaan zal, en Zijn Koninkrijk zal niet
   verdorven worden.

   ^15Mij, Daniel werd mijn geest doorstoken in het midden van het
   lichaam, en de gezichten mijns hoofds verschrikten mij.

   ^16Ik naderde tot een dergenen, die daar stonden, en verzocht van hem
   de zekerheid over dit alles; en hij zeide ze mij, en gaf mij de
   uitlegging dezer zaken te kennen.

   ^17Deze grote dieren, die vier zijn, zijn vier koningen, die uit de
   aarde opstaan zullen.

   ^18Maar de heiligen der hoge plaatsen zullen dat Koninkrijk ontvangen,
   en zij zullen het Rijk bezitten tot in der eeuwigheid, ja, tot in
   eeuwigheid der eeuwigheden.

   ^19Toen wenste ik naar de waarheid van het vierde dier, hetwelk
   verscheiden was van al de andere, zeer gruwelijk, welks tanden van
   ijzer waren, en zijn klauwen van koper; het at, het verbrijzelde, en
   vertrad het overige met zijn voeten.

   ^20En aangaande de tien hoornen die op zijn hoofd waren, en den
   anderen, die opkwam, en voor denwelken drie afgevallen waren, namelijk
   dien hoorn, die ogen had, en eenmond, die grote dingen sprak, en wiens
   aanzien groter was, dan van zijn metgezellen.

   ^21Ik had gezien, dat diezelve hoorn krijg voerde tegen de heiligen, en
   dat hij die overmocht,

   ^22Totdat de Oude van dagen kwam, en het gericht gegeven werd aan de
   heiligen der hoge plaatsen, en dat de bestemde tijd kwam, dat de
   heiligen het Rijk bezaten.

   ^23Hij zeide aldus: Het vierde dier zal het vierde rijk op aarde zijn,
   dat verscheiden zal zijn van al die rijken, en het zal de ganse aarde
   opeten, en het zal dezelve vertreden, en het zalze verbrijzelen.

   ^24Belangende nu de tien hoornen: uit dat koninkrijk zullen tien
   koningen opstaan, en een ander zal na hen opstaan; en dat zal
   verscheiden zijn van de vorigen, en het zal driekoningen vernederen.

   ^25En het zal woorden spreken tegen den Allerhoogste, en het zal de
   heiligen der hoge plaatsen verstoren, en het zal menen de tijden en de
   wet te veranderen, en zij zullen indeszelfs hand overgegeven worden tot
   een tijd, en tijden, en een gedeelte eens tijds.

   ^26Daarna zal het gericht zitten, en men zal zijn heerschappij
   wegnemen, hem verdelgende en verdoende, tot het einde toe.

   ^27Maar het rijk, en de heerschappij, en de grootheid der koninkrijken
   onder den gansen hemel, zal gegeven worden den volke der heiligen der
   hoge plaatsen, welks Rijk eeneeuwig Rijk zijn zal; en alle
   heerschappijen zullen Hem eren en gehoorzamen.

   ^28Tot hiertoe is het einde dezer rede. Wat mij Daniel aangaat, mijn
   gedachten verschrikken mij zeer, en mijn glans veranderde aan mij; doch
   ik bewaarde dat woord in mijn hart.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1In het derde jaar des koninkrijks van den koning Belsazar, verscheen
   mij een gezicht, mij Daniel, na hetgeen mij in het eerste verschenen
   was.

   ^2En ik zag een gezicht, (het geschiedde nu, toen ik het zag, dat ik in
   den burg Susan was, welke in het landschap Elam is) ik zag dan in een
   gezicht, dat ik aan den vloed Ulai was.

   ^3En ik hief mijn ogen op, en ik zag, en ziet, een ram stond voor dien
   vloed, die had twee hoornen, en die twee hoornen waren hoog, en de een
   was hoger dan de andere, en dehoogste kwam in het laatste op.

   ^4Ik zag, dat de ram met de hoornen tegen het westen stiet, en tegen
   het noorden, en tegen het zuiden, en geen dieren konden voor zijn
   aangezicht bestaan, en er was niemand, die uit zijn hand verloste; maar
   hij deed naar zijn welgevallen, en hij maakte zich groot.

   ^5Toen ik dit overlegde, ziet, er kwam een geitenbok van het westen
   over den gansen aardbodem, en roerde de aarde niet aan; en die bok had
   een aanzienlijken hoorn tussen zijnogen.

   ^6En hij kwam tot den ram, die de twee hoornen had, dien ik had zien
   staan voor den vloed; en hij liep op hem aan in de grimmigheid zijner
   kracht.

   ^7En ik zag hem, nakende aan den ram, en hij verbitterde zich tegen
   hem, en hij stiet den ram, en hij brak zijn beide hoornen; en in den
   ram was geen kracht, om voor zijnaangezicht te bestaan; en hij wierp
   hem ter aarde, en hij vertrad hem, en er was niemand, die den ram uit
   zijn hand verloste.

   ^8En de geitenbok maakte zich uitermate groot; maar toen hij sterk
   geworden was, brak die grote hoorn, en er kwamen op aan deszelfs plaats
   vier aanzienlijke, naar de vier windendes hemels.

   ^9En uit een van die kwam voort een kleine hoorn, welke uitnemend groot
   werd, tegen het zuiden, en tegen het oosten, en tegen het sierlijke
   land.

   ^10En hij werd groot tot aan het heir des hemels; en hij wierp er
   sommigen van dat heir, namelijk van de sterren, ter aarde neder, en hij
   vertrad ze.

   ^11Ja, hij maakte zich groot tot aan den Vorst diens heirs, en van
   Denzelven werd weggenomen het gedurig offer, en de woning Zijns
   heiligdoms werd nedergeworpen.

   ^12En het heir werd in den afval overgegeven tegen het gedurig offer;
   en hij wierp de waarheid ter aarde; en deed het, en het gelukte wel.

   ^13Daarna hoorde ik een heilige spreken; en de heilige zeide tot den
   onbenoemde, die daar sprak: Tot hoelang zal dat gezicht van het gedurig
   offer en van den verwoestenden afvalzijn, dat zo het heiligdom als het
   heir ter vertreding zal overgegeven worden?

   ^14En hij zeide tot mij: Tot twee duizend en driehonderd avonden en
   morgens; dan zal het heiligdom gerechtvaardigd worden.

   ^15En het geschiedde, toen ik dat gezicht zag, ik Daniel, zo zocht ik
   het verstand deszelven, en ziet, er stond voor mij als de gedaante eens
   mans.

   ^16En ik hoorde tussen Ulai eens mensen stem, die riep en zeide:
   Gabriel! geef dezen het gezicht te verstaan.

   ^17En hij kwam nevens waar ik stond; en als hij kwam, verschrikte ik,
   en viel op mijn aangezicht. Toen zeide hij tot mij: Versta, gij
   mensenkind! want dit gezicht zal zijn tot den tijd vanhet einde.

   ^18Als hij nu met mij sprak, viel ik in een diepen slaap op mijn
   aangezicht ter aarde; toen roerde hij mij aan, en hij stelde mij op
   mijn standplaats.

   ^19En hij zeide: Zie, ik zal u te kennen geven, wat er geschieden zal
   ten einde dezer gramschap; want ter bestemder tijd zal het einde zijn.

   ^20De ram met de twee hoornen, dien gij gezien hebt, zijn de koningen
   der Meden en der Perzen.

   ^21Die harige bok nu, is de koning van Griekenland; en de grote hoorn,
   welke tussen zijn ogen is, is de eerste koning.

   ^22Dat er nu vier aan zijn plaats stonden, toen hij verbroken was; vier
   koninkrijken zullen uit dat volk ontstaan, doch niet met zijn kracht.

   ^23Doch op het laatste huns koninkrijks, als het de afvalligen op het
   hoogste gebracht zullen hebben, zo zal er een koning staan, stijf van
   aangezicht, en raadselen verstaande;

   ^24En zijn kracht zal sterk worden, doch niet door zijn kracht; en hij
   zal het wonderlijk verderven, en zal geluk hebben, en zal het doen; en
   hij zal de sterken, mitsgaders het heiligevolk verderven:

   ^25En door zijn kloekheid zo zal hij de bedriegerij doen gedijen in
   zijn hand; en hij zal zich in zijn hart verheffen; en in stille rust
   zal hij er velen verderven, en zal staan tegen den Vorstder vorsten,
   doch hij zal zonder hand verbroken worden.

   ^26Het gezicht nu van avond en morgen, dat er gezegd is, is de
   waarheid; en gij, sluit dit gezicht toe, want er zijn nog vele dagen
   toe.

   ^27Toen werd ik, Daniel, zwak, en was enige dagen krank; daarna stond
   ik op, en deed des konings werk; en ik was ontzet over dit gezicht;
   maar niemand merkte het.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1In het eerste jaar van Darius, den zoon van Ahasveros, uit het zaad
   der Meden, die koning gemaakt was over het koninkrijk der Chaldeen;

   ^2In het eerste jaar zijner regering, merkte ik, Daniel, in de boeken,
   dat het getal der jaren, van dewelke het woord des HEEREN tot den
   profeet Jeremia geschied was, in hetvervullen der verwoestingen van
   Jeruzalem, zeventig jaren was.

   ^3En ik stelde mijn aangezicht tot God, den Heere, om Hem te zoeken met
   het gebed, en smekingen, met vasten, en zak, en as.

   ^4Ik bad dan tot den HEERE, mijn God, en deed belijdenis, en zeide: Och
   Heere! Gij grote en verschrikkelijke God, Die het verbond en de
   weldadigheid houdt dien, die Hemliefhebben en Zijn geboden houden.

   ^5Wij hebben gezondigd, en hebben onrecht gedaan, en goddelooslijk
   gehandeld, en gerebelleerd, met af te wijken van Uw geboden, en van Uw
   rechten.

   ^6En wij hebben niet gehoord naar Uw dienstknechten, de profeten, die
   in Uw Naam spraken tot onze koningen, onze vorsten en onze vaders, en
   tot al het volk des lands.

   ^7Bij U, o Heere! is de gerechtigheid, maar bij ons de beschaamdheid
   der aangezichten, gelijk het is te deze dage; bij de mannen van Juda,
   en de inwoners van Jeruzalem, engeheel Israel, die nabij en die verre
   zijn, in al de landen, waar Gij ze henengedreven hebt, zij tegen U
   overtreden hebben.

   ^8O Heere! bij ons is de beschaamdheid der aangezichten, bij onze
   koningen, bij onze vorsten, en bij onze vaders, omdat wij tegen U
   gezondigd hebben.

   ^9Bij den Heere, onzen God, zijn de barmhartigheden en vergevingen,
   alhoewel wij tegen Hem gerebelleerd hebben.

   ^10En wij hebben der stem des HEEREN, onzes Gods, niet gehoorzaamd, dat
   wij in Zijn wetten wandelen zouden, die Hij gegeven heeft voor onze
   aangezichten, door de hand vanZijn knechten, de profeten.

   ^11Maar geheel Israel heeft Uw wet overtreden, met af te wijken, dat
   zij Uwer stem niet gehoorzaamden; daarom is over ons uitgestort die
   vloek, en die eed, die geschreven is in dewet van Mozes, den knecht
   Gods, dewijl wij tegen Hem gezondigd hebben.

   ^12En Hij heeft Zijn woorden bevestigd, die Hij gesproken heeft tegen
   ons, en tegen onze richters, die ons richtten, brengende over ons een
   groot kwaad, hetwelk niet geschied isonder den gansen hemel, gelijk aan
   Jeruzalem geschied is.

   ^13Gelijk als in de wet van Mozes geschreven is, alzo is al dat kwaad
   over ons gekomen; en wij smeekten het aangezicht des HEEREN, onzes
   Gods, niet, afkerende van onzeongerechtigheden, en verstandelijk acht
   gevende op Uw waarheid.

   ^14Daarom heeft de HEERE over het kwade gewaakt, en Hij heeft het over
   ons gebracht; want de HEERE, onze God, is rechtvaardig in al Zijn
   werken, die Hij gedaan heeft, dewijlwij Zijner stem niet gehoorzaamden.

   ^15En nu, o Heere, onze God! Die Uw volk uit Egypteland gevoerd hebt,
   met een sterke hand, en hebt U een Naam gemaakt, gelijk hij is te dezen
   dage; wij hebben gezondigd, wijzijn goddeloos geweest.

   ^16O Heere! naar al Uw gerechtigheden, laat toch Uw toorn en Uw
   grimmigheid afgekeerd worden van Uw stad Jeruzalem, Uw heiligen berg;
   want om onzer zonden wil en omonzer vaderen ongerechtigheden, zijn
   Jeruzalem en Uw volk tot versmaadheid bij allen, die rondom ons zijn.

   ^17En nu, o onze God! hoor naar het gebed Uws knechts, en naar zijn
   smekingen; en doe Uw aangezicht lichten over Uw heiligdom, dat verwoest
   is; om des HEEREN wil.

   ^18Neig Uw oor, mijn God! en hoor, doe Uw ogen op, en zie onze
   verwoestingen, en de stad, die naar Uw Naam genoemd is; want wij werpen
   onze smekingen voor Uw aangezichtniet neder op onze gerechtigheden,
   maar op Uw barmhartigheden, die groot zijn.

   ^19O Heere, hoor! o Heere, vergeef! o Heere, merk op en doe het,
   vertraag het niet! Om Uws Zelfs wil, o mijn God! Want Uw stad, en Uw
   volk is naar Uw Naam genoemd.

   ^20Als ik nog sprak, en bad, en beleed mijn zonde, en de zonde mijns
   volks van Israel, en mijn smeking nederwierp voor het aangezicht des
   HEEREN, mijns Gods, om des heiligenbergs wil mijns Gods;

   ^21Als ik nog sprak in het gebed, zo kwam de man Gabriel, die ik in het
   begin in een gezicht gezien had, snellijk gevlogen, mij aanrakende,
   omtrent den tijd des avondoffers.

   ^22En hij onderrichtte mij en sprak met mij, en zeide: Daniel! nu ben
   ik uitgegaan, om u den zin te doen verstaan.

   ^23In het begin uwer smekingen is het woord uitgegaan, en ik ben
   gekomen, om u dat te kennen te geven; want gij zijt een zeer gewenst
   man; versta dan dit woord, en merk op ditgezicht.

   ^24Zeventig weken zijn bestemd over uw volk, en over uw heilige stad,
   om de overtreding te sluiten, en om de zonden te verzegelen, en om de
   ongerechtigheid te verzoenen, en omeen eeuwige gerechtigheid aan te
   brengen, en om het gezicht, en den profeet te verzegelen, en om de
   heiligheid der heiligheden te zalven.

   ^25Weet dan, en versta: van den uitgang des woords, om te doen
   wederkeren, en om Jeruzalem te bouwen, tot op Messias den Vorst, zijn
   zeven weken, en twee en zestig weken; destraten, en de grachten zullen
   wederom gebouwd worden, doch in benauwdheid der tijden.

   ^26En na die twee en zestig weken zal de Messias uitgeroeid worden,
   maar het zal niet voor Hem zelven zijn; en een volk des vorsten,
   hetwelk komen zal, zal de stad en hetheiligdom verderven, en zijn einde
   zal zijn met een overstromende vloed, en tot het einde toe zal er krijg
   zijn, en vastelijk besloten verwoestingen.

   ^27En hij zal velen het verbond versterken een week; en in de helft der
   week zal hij het slachtoffer en het spijsoffer doen ophouden, en over
   den gruwelijken vleugel zal eenverwoester zijn, ook tot de voleinding
   toe, die vastelijk besloten zijnde, zal uitgestort worden over den
   verwoeste.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1In het derde jaar van Kores, den koning van Perzie, werd aan Daniel,
   wiens naam genoemd werd Beltsazar, een zaak geopenbaard, en die zaak is
   de waarheid, doch in eengezetten groten tijd; en hij verstond die zaak,
   en hij had verstand van het gezicht.

   ^2In die dagen was ik, Daniel, treurende drie weken der dagen.

   ^3Begeerlijke spijze at ik niet, en vlees of wijn kwam in mijn mond
   niet; ook zalfde ik mij gans niet, totdat die drie weken der dagen
   vervuld waren.

   ^4En op den vier en twintigsten dag der eerste maand, zo was ik aan den
   oever der grote rivier, welke is Hiddekel.

   ^5En ik hief mijn ogen op, en zag, en ziet, er was een Man met linnen
   bekleed, en Zijn lenden waren omgord met fijn goud van Ufaz.

   ^6En Zijn lichaam was gelijk een turkoois, en Zijn aangezicht gelijk de
   gedaante des bliksems, en Zijn ogen gelijk vurige fakkelen, en Zijn
   armen en Zijn voeten gelijk de verf vangepolijst koper; en de stem
   Zijner woorden was gelijk de stem ener menigte.

   ^7En ik, Daniel, alleen zag dat gezicht, maar de mannen, die bij mij
   waren, zagen dat gezicht niet; doch een grote verschrikking viel op
   hen, en zij vloden, om zich te versteken.

   ^8Ik dan werd alleen overgelaten, en zag dit grote gezicht, en er bleef
   in mij geen kracht overig; en mijn sierlijkheid werd aan mij veranderd
   in een verderving, zodat ik geen krachtbehield.

   ^9En ik hoorde de stem Zijner woorden; en toen ik de stem Zijner
   woorden hoorde, zo viel ik in een diepen slaap op mijn aangezicht, met
   mijn aangezicht ter aarde.

   ^10En ziet, een hand roerde mij aan, en maakte, dat ik mij bewoog op
   mijn knieen, en de palmen mijner handen.

   ^11En Hij zeide tot mij: Daniel, gij zeer gewenste man! merk op de
   woorden, die Ik tot u spreken zal, en sta op uw standplaats, want Ik
   ben alnu tot u gezonden; en toen Hij dat woordtot mij sprak, stond ik
   bevende.

   ^12Toen zeide Hij tot mij: Vrees niet, Daniel! want van den eersten dag
   aan, dat gij uw hart begaaft, om te verstaan en om uzelven te
   verootmoedigen, voor het aangezicht uws Gods, zijn uw woorden gehoord,
   en om uwer woorden wil ben Ik gekomen.

   ^13Doch de vorst des koninkrijks van Perzie stond tegenover Mij een en
   twintig dagen; en ziet, Michael, een van de eerste vorsten, kwam om Mij
   te helpen, en Ik werd aldaar gelatenbij de koningen van Perzie.

   ^14Nu ben Ik gekomen, om u te doen verstaan, hetgeen uw volk bejegenen
   zal in het vervolg der dagen, want het gezicht is nog voor vele dagen.

   ^15En toen Hij deze woorden met mij sprak, sloeg ik mijn aangezicht ter
   aarde, en ik werd stom.

   ^16En ziet, Een, den mensenkinderen gelijk, raakte mijn lippen aan,
   toen deed ik mijn mond open, en ik sprak, en zeide tot Dien, Die
   tegenover mij stond: Mijn Heere! om desgezichts wil keren zich mijn
   weeen over mij, zodat ik geen kracht behoude.

   ^17En hoe kan de knecht van dezen mijn Heere spreken met dien mijn
   Heere? Want wat mij aangaat, van nu af bestaat geen kracht in mij, en
   geen adem is in mij overgebleven.

   ^18Toen raakte mij wederom aan Een, als in de gedaante van een mens; en
   Hij versterkte mij.

   ^19En Hij zeide: Vrees niet, gij zeer gewenste man! vrede zij u, wees
   sterk, ja, wees sterk! En terwijl Hij met mij sprak, werd ik versterkt,
   en zeide: Mijn Heere spreke, want Gij hebt mijversterkt.

   ^20Toen zeide Hij: Weet gij, waarom dat Ik tot u gekomen ben? Doch nu
   zal Ik wederkeren om te strijden tegen den vorst der Perzen; en als Ik
   zal uitgegaan zijn, ziet, zo zal de vorstvan Griekenland komen.

   ^21Doch Ik zal u te kennen geven, hetgeen getekend is in het geschrift
   der waarheid; en er is niet een, die zich met Mij versterkt tegen
   dezen, dan uw vorst Michael. Dani?l 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Ik nu, ik stond in het eerste jaar van Darius den Meder, om hem te
   versterken en te stijven.

   ^2En nu, ik zal u de waarheid te kennen geven; ziet, er zullen nog drie
   koningen in Perzie staan, en de vierde zal verrijkt worden met grote
   rijkdom, meer dan al de anderen; ennadat hij zich in zijn rijkdom zal
   versterkt hebben, zal hij ze allen verwekken tegen het koninkrijk van
   Griekenland.

   ^3Daarna zal er een geweldig koning opstaan, die met grote heerschappij
   heersen zal, en hij zal doen naar zijn welgevallen.

   ^4En als hij zal staan, zal zijn rijk gebroken, en in de vier winden
   des hemels verdeeld worden, maar niet aan zijn nakomelingen, ook niet
   naar zijn heerschappij, waarmede hijheerste; want zijn rijk zal
   uitgerukt worden, en dat voor anderen dan deze.

   ^5En de koning van het Zuiden, die een van zijn vorsten is, zal sterk
   worden; doch een ander zal sterker worden dan hij, en hij zal heersen;
   zijn heerschappij zal een groteheerschappij zijn.

   ^6Op het einde nu van sommige jaren, zullen zij zich met elkander
   bevrienden, en de dochter des konings van het Zuiden zal komen tot den
   koning van het Noorden, om billijkevoorwaarden te maken; doch zij zal
   de macht des arms niet behouden, daarom zal hij, noch zijn arm, niet
   bestaan; maar zij zal overgegeven worden, en die haar gebrachthebben,
   en die haar gegenereerd heeft, en die haar gesterkt heeft in die
   tijden.

   ^7Doch uit de spruit van haar wortelen zal er een opstaan in zijn
   staat, die zal met heirkracht komen, en hij zal komen tegen die sterke
   plaatsen des konings van het Noorden, en hijzal tegen dezelve doen, en
   hij zal ze bemachtigen.

   ^8Ook zal hij hun goden, met hun vorsten, met hun gewenste vaten van
   zilver en goud, in de gevangenis naar Egypte brengen; en hij zal enige
   jaren staande blijven boven denkoning van het Noorden.

   ^9Alzo zal de koning van het Zuiden in het koninkrijk komen, en hij zal
   wederom in zijn land trekken.

   ^10Doch zijn zonen zullen zich in strijd mengen, en zij zullen een
   menigte van grote heiren verzamelen; en een van hen zal snellijk komen,
   en als een vloed overstromen endoortrekken; en hij zal wederom komen,
   en zich in den strijd mengen, tot aan zijn sterke plaats toe.

   ^11En de koning van het Zuiden zal verbitterd worden, en hij zal
   uittrekken, en strijden tegen hem, tegen den koning van het Noorden,
   die ook een grote menigte oprichten zal, dochdie menigte zal in zijn
   hand gegeven worden.

   ^12Als die menigte zal weggenomen zijn, zal zijn hart zich verheffen,
   en hij zal er enige tien duizenden nedervellen; evenwel zal hij niet
   gesterkt worden.

   ^13Want de koning van het Noorden zal wederkeren, en hij zal een groter
   menigte dan de eerste was, oprichten; en aan het einde van de tijden
   der jaren, zal hij snellijk komen meteen grote heirkracht, en met groot
   goed.

   ^14Ook zullen er in die tijden velen opstaan tegen den koning van het
   Zuiden; en de scheurmakers uws volks zullen verheven worden, om het
   gezicht te bevestigen, doch zij zullenvallen.

   ^15En de koning van het Noorden zal komen, en een wal opwerpen, en
   vaste steden innemen; en de armen van het Zuiden zullen niet bestaan,
   noch zijn uitgelezen volk, ja, er zalgeen kracht zijn om te bestaan.

   ^16Maar hij, die tegen hem komt, zal doen naar zijn welgevallen, en
   niemand zal voor zijn aangezicht bestaan; hij zal ook staan in het land
   des sieraads, en de verderving zal in zijnhand wezen.

   ^17En hij zal zijn aangezicht stellen, om met de kracht zijns gansen
   rijks te komen, en hij zal billijke voorwaarden medebrengen, en hij zal
   het doen; want hij zal hem een dochter dervrouwen geven, om haar te
   verderven, maar zij zal niet vast staan, en zij zal voor hem niet zijn.

   ^18Daarna zal hij zijn aangezicht tot de eilanden keren, en hij zal er
   vele innemen; doch een overste zal zijn smaad tegen hem doen ophouden,
   behalve dat hij zijn smaad op hemzal doen wederkeren.

   ^19En hij zal zijn aangezicht keren naar de sterkten zijns lands, en
   hij zal aanstoten, en vallen, en niet gevonden worden.

   ^20En in zijn staat zal er een opstaan, doende een geldeiser
   doortrekken, in koninklijke heerlijkheid; maar hij zal in enige dagen
   gebroken worden, nochtans niet door toornigheden, noch door oorlog.

   ^21Daarna zal er een verachte in zijn staat staan, denwelken men de
   koninklijke waardigheid niet zal geven; doch hij zal in stilheid komen,
   en het koninkrijk door vleierijenbemachtigen.

   ^22En de armen der overstroming zullen overstroomd worden van voor zijn
   aangezicht, en zij zullen verbroken worden, en ook de vorst des
   verbonds.

   ^23En na de vereniging met hem zal hij bedrog plegen, en hij zal
   optrekken, en hij zal met weinig volks gesterkt worden.

   ^24Met stilheid zal hij ook in de vette plaatsen des landschaps komen,
   en hij zal doen, dat zijn vaders, of de vaders zijner vaderen, niet
   gedaan hebben; roof, en buit, en goederen, zalhij onder hen
   uitstrooien, en hij zal tegen de vastigheden zijn gedachten denken,
   doch tot een zekeren tijd toe.

   ^25En hij zal zijn kracht en zijn hart verwekken tegen den koning van
   het Zuiden, met een grote heirkracht; en de koning van het Zuiden zal
   zich in den strijd mengen met een groteen zeer machtige heirkracht;
   doch hij zal niet bestaan, want zij zullen gedachten tegen hem denken.

   ^26En die de stukken zijner spijze zullen eten, zullen hem breken, en
   de heirkracht deszelven zal overstromen, en vele verslagenen zullen
   vallen.

   ^27En het hart van beide deze koningen zal wezen om kwaad te doen, en
   aan een tafel zullen zij leugen spreken; en het zal niet gelukken, want
   het zal nog een einde hebben terbestemder tijd.

   ^28En hij zal in zijn land wederkeren met groot goed, en zijn hart zal
   zijn tegen het heilig verbond; en hij zal het doen, en wederkeren in
   zijn land.

   ^29Ter bestemder tijd zal hij wederkeren, en tegen het Zuiden komen,
   doch het zal niet zijn gelijk de eerste, noch gelijk de laatste reize.

   ^30Want er zullen schepen van Chittim tegen hem komen, daarom zal hij
   met smart bevangen worden, en hij zal wederkeren, en gram worden tegen
   het heilig verbond, en hij zalhet doen; want wederkerende zal hij acht
   geven op de verlaters des heiligen verbonds.

   ^31En er zullen armen uit hem ontstaan, en zij zullen het heiligdom
   ontheiligen, en de sterkte, en zij zullen het gedurige offer wegnemen,
   en een verwoestenden gruwel stellen.

   ^32En die goddelooslijk handelen tegen het verbond, zal hij doen
   huichelen door vleierijen; maar het volk, die hun God kennen, zullen
   zij grijpen, en zullen het doen.

   ^33En de leraars des volks zullen er velen onderwijzen, en zij zullen
   vallen door het zwaard en door vlam, door gevangenis en door beroving,
   vele dagen.

   ^34Als zij nu zullen vallen, zullen zij met een kleine hulp geholpen
   worden; doch velen zullen zich door vleierijen tot hen vervoegen.

   ^35En van de leraars zullen er sommigen vallen, om hen te louteren en
   te reinigen, en wit te maken, tot den tijd van het einde toe; want het
   zal nog zijn voor een bestemden tijd.

   ^36En die koning zal doen naar zijn welgevallen, en hij zal zichzelven
   verheffen, en groot maken boven allen God, en hij zal tegen den God der
   goden wonderlijke dingen spreken;en hij zal voorspoedig zijn, totdat de
   gramschap voleind zij, want het is vastelijk besloten, het zal
   geschieden.

   ^37En op de goden zijner vaderen zal hij geen acht geven, noch op de
   begeerte der vrouwen; hij zal ook op geen God acht geven, maar hij zal
   zich boven alles groot maken.

   ^38En hij zal den god Mauzzim in zijn standplaats eren; namelijk den
   god, welken zijn vaders niet gekend hebben, zal hij eren met goud, en
   met zilver, en met kostelijk gesteente, enmet gewenste dingen.

   ^39En hij zal de vastigheden der sterkten maken met den vreemden god;
   dengenen, die hij kennen zal, zal hij de eer vermenigvuldigen, en hij
   zal ze doen heersen over velen, en hijzal het land uitdelen om prijs.

   ^40En op den tijd van het einde, zal de koning van het Zuiden tegen hem
   met hoornen stoten; en de koning van het Noorden zal tegen hem
   aanstormen, met wagenen, en metruiteren, en met vele schepen; en hij
   zal in de landen komen, en hij zal ze overstromen en doortrekken.

   ^41En hij zal komen in het land des sieraads, en vele landen zullen ter
   nedergeworpen worden; doch deze zullen zijn hand ontkomen, Edom en
   Moab, en de eerstelingen derkinderen Ammons.

   ^42En hij zal zijn hand aan de landen leggen, ook zal het land van
   Egypte niet ontkomen.

   ^43En hij zal heersen over de verborgen schatten des gouds en des
   zilvers, en over al de gewenste dingen van Egypte; en die van Libye, en
   de Moren zullen in zijn gangen wezen.

   ^44Maar de geruchten van het Oosten en van het Noorden zullen hem
   verschrikken; daarom zal hij uittrekken met grote grimmigheid om velen
   te verdelgen en te verbannen.

   ^45En hij zal de tenten van zijn paleis planten tussen de zeeen aan den
   berg des heiligen sieraads; en hij zal tot zijn einde komen, en zal
   geen helper hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En te dier tijd zal Michael opstaan, die grote vorst, die voor de
   kinderen uws volks staat, als het zulk een tijd der benauwdheid zijn
   zal, als er niet geweest is, sinds dat er een volkgeweest is, tot op
   dienzelven tijd toe; en te dier tijd zal uw volk verlost worden, al wie
   gevonden wordt geschreven te zijn in het boek.

   ^2En velen van die, die in het stof der aarde slapen, zullen ontwaken,
   dezen ten eeuwigen leven, en genen tot versmaadheden, en tot eeuwige
   afgrijzing.

   ^3De leraars nu zullen blinken, als de glans des uitspansels, en die er
   velen rechtvaardigen, gelijk de sterren, altoos en eeuwiglijk.

   ^4En gij, Daniel! sluit deze woorden toe, en verzegel dit boek, tot den
   tijd van het einde; velen zullen het naspeuren, en de wetenschap zal
   vermenigvuldigd worden.

   ^5En ik, Daniel, zag, en ziet, er stonden twee anderen, de een aan deze
   zijde van den oever der rivier, en de ander aan gene zijde van den
   oever der rivier.

   ^6En hij zeide tot den Man, bekleed met linnen, Die boven op het water
   der rivier was: Tot hoe lang zal het zijn, dat er een einde van deze
   wonderen zal wezen?

   ^7En ik hoorde dien Man, bekleed met linnen, Die boven op het water van
   de rivier was, en Hij hief Zijn rechterhand en Zijn linkerhand op naar
   den hemel, en zwoer bij Dien, Dieeeuwiglijk leeft, dat na een bestemden
   tijd, bestemde tijden, en een helft, en als Hij zal voleind hebben te
   verstrooien de hand des heiligen volks, al deze dingen voleind
   zullenworden.

   ^8Dit hoorde ik, doch ik verstond het niet; en ik zeide: Mijn Heere!
   wat zal het einde zijn van deze dingen?

   ^9En Hij zeide: Ga henen, Daniel! want deze woorden zijn toegesloten en
   verzegeld tot den tijd van het einde.

   ^10Velen zullen er gereinigd en wit gemaakt, en gelouterd worden; doch
   de goddelozen zullen goddelooslijk handelen, en geen van de goddelozen
   zullen het verstaan, maar deverstandigen zullen het verstaan.

   ^11En van dien tijd af, dat het gedurig offer zal weggenomen, en de
   verwoestende gruwel zal gesteld zijn, zullen zijn duizend tweehonderd
   en negentig dagen.

   ^12Welgelukzalig is hij, die verwacht en raakt tot duizend driehonderd
   vijf en dertig dagen.
     __________________________________________________________________

Hosea
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het woord des HEEREN, dat geschied is tot Hosea, den zoon van Beeri,
   in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz, Hizkia, koningen van Juda, en in
   de dagen van Jerobeam, zoonvan Joas, koning van Israel.

   ^2Het begin van het woord des HEEREN door Hosea. De HEERE dan zeide tot
   Hosea: Ga henen, neem u een vrouw der hoererijen, en kinderen der
   hoererijen; want het landhoereert ganselijk van achter den HEERE.

   ^3Zo ging hij henen, en nam Gomer, een dochter van Diblaim; en zij
   ontving; en baarde hem een zoon.

   ^4En de HEERE zeide tot hem: Noem zijn naam Jizreel, want nog een
   weinig tijds, zo zal Ik de bloedschulden van Jizreel bezoeken over het
   huis van Jehu, en zal het koninkrijk vanhet huis van Israel doen
   ophouden.

   ^5En het zal te dien dage geschieden, dat Ik Israels boog verbreken
   zal, in het dal van Jizreel.

   ^6En zij ontving wederom, en baarde een dochter; en Hij zeide tot hem:
   Noem haar naam Lo-Ruchama; want Ik zal Mij voortaan niet meer ontfermen
   over het huis Israels, maar Ikzal ze zekerlijk wegvoeren.

   ^7Maar over het huis van Juda zal Ik Mij ontfermen, en zal ze verlossen
   door den HEERE, hun God, en Ik zal ze niet verlossen door boog, noch
   door zwaard, noch door krijg, doorpaarden noch door ruiteren.

   ^8Als zij nu Lo-Ruchama gespeend had, ontving zij, en baarde een zoon.

   ^9En Hij zeide: Noem zijn naam Lo-Ammi; want gijlieden zijt Mijn volk
   niet, zo zal Ik ook de uwe niet zijn.

   ^10Nochtans zal het getal der kinderen Israels zijn als het zand der
   zee, dat niet gemeten noch geteld kan worden; en het zal geschieden,
   dat ter plaatse, waar tot hen gezegd zalzijn: Gijlieden zijt Mijn volk
   niet; tot hen gezegd zal worden: Gij zijt kinderen des levenden Gods.

   ^11En de kinderen van Juda, en de kinderen Israels zullen
   samenvergaderd worden, en zich een enig hoofd stellen, en uit het land
   optrekken; want de dag van Jizreel zal groot zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Twist tegen ulieder moeder, twist, omdat zij Mijn vrouw niet is, en
   Ik haar Man niet ben; en laat ze haar hoererijen van haar aangezicht,
   en haar overspelerijen van tussen haarborsten wegdoen.

   ^2Opdat Ik ze niet naakt uitstrope, en zette ze als ten dage, toen zij
   geboren werd; ja, make ze als een woestijn, en zette ze als een dor
   land, en dode ze door dorst;

   ^3En Mij harer kinderen niet ontferme, omdat zij kinderen der
   hoererijen zijn.

   ^4Want hunlieder moeder hoereert, die henlieden ontvangen heeft,
   handelt schandelijk; want zij zegt: Ik zal mijn boelen nagaan, die mij
   mijn brood en mijn water, mijn wol en mijnvlas, mijn olie en mijn drank
   geven.

   ^5Daarom, ziet, Ik zal uw weg met doornen betuinen, en Ik zal een
   heiningmuur maken, dat zij haar paden niet zal vinden.

   ^6En zij zal haar boelen nalopen, maar dezelve niet aantreffen; en zij
   zal hen zoeken, maar niet vinden; dan zal zij zeggen: Ik zal henengaan,
   en keren weder tot mijn vorigen Man, want toen was mij beter dan nu.

   ^7Zij bekent toch niet, dat Ik haar het koren, en den most, en de olie
   gegeven heb, en haar het zilver en goud vermenigvuldigd heb, dat zij
   tot den Baal gebruikt hebben.

   ^8Daarom zal Ik wederkomen, en Mijn koren wegnemen op zijn tijd, en
   Mijn most op zijn gezetten tijd; en Ik zal wegrukken Mijn wol en Mijn
   vlas, dienende om haar naaktheid tebedekken.

   ^9En nu zal Ik haar dwaasheid ontdekken voor de ogen harer boelen; en
   niemand zal haar uit Mijn hand verlossen.

   ^10En Ik zal doen ophouden al haar vrolijkheid, haar feesten, haar
   nieuwe maanden, en haar sabbatten, ja, al haar gezette hoogtijden.

   ^11En Ik zal verwoesten haar wijnstok en haar vijgeboom, waarvan zij
   zegt: Deze zijn mij een hoerenloon, dat mij mijn boelen gegeven hebben;
   maar Ik zal ze stellen tot een woud, en het wild gedierte des velds zal
   ze vreten.

   ^12En Ik zal over haar bezoeken de dagen des Baals, waarin zij dien
   gerookt heeft, en zich versierd met haar voorhoofdsiersel, en haar
   halssieraad, en is haar boelen nagegaan, maar heeft Mij vergeten,
   spreekt de HEERE.

   ^13Daarom, ziet, Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn;
   en Ik zal naar haar hart spreken.

   ^14En Ik zal haar geven haar wijngaarden van daar af, en het dal Achor,
   tot een deur der hoop; en aldaar zal zij zingen, als in de dagen harer
   jeugd, en als ten dage, toen zij optooguit Egypteland.

   ^15En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat gij Mij
   noemen zult: Mijn Man; en Mij niet meer noemen zult: Mijn Baal!

   ^16En Ik zal de namen der Baals van haar mond wegdoen; zij zullen niet
   meer bij hun namen gedacht worden.

   ^17En Ik zal te dien dage een verbond voor hen maken met het wild
   gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels, en het kruipend
   gedierte des aardbodems; en Ik zal denboog, en het zwaard, en den krijg
   van de aarde verbreken, en zal hen in zekerheid doen nederliggen.

   ^18En Ik zal u Mij ondertrouwen in eeuwigheid; ja, Ik zal u Mij
   ondertrouwen in gerechtigheid en in gericht, en in goedertierenheid en
   in barmhartigheden.

   ^19En Ik zal u Mij ondertrouwen in geloof; en gij zult den HEERE
   kennen.

   ^20En het zal te dien dage geschieden, dat Ik verhoren zal, spreekt de
   HEERE; Ik zal den hemel verhoren, en die zal de aarde verhoren.

   ^21En de aarde zal het koren verhoren, mitsgaders den most en de olie;
   en die zullen Jizreel verhoren.

   ^22En Ik zal ze Mij op de aarde zaaien, en zal Mij ontfermen over
   Lo-Ruchama; en Ik zal zeggen tot Lo-Ammi: Gij zijt Mijn volk; en dat
   zal zeggen: O, mijn God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En de HEERE zeide tot mij: Ga wederom henen, bemin een vrouw, die,
   bemind zijnde van haar vriend, nochtans overspel doet; gelijk de HEERE
   de kinderen Israels bemint, maarzij zien om, naar andere goden, en
   beminnen de flessen der druiven.

   ^2En ik kocht ze mij voor vijftien zilverlingen, en een homer gerst, en
   een halven homer gerst.

   ^3En ik zeide tot haar: Gij zult vele dagen na mij blijven zitten (gij
   zult niet hoereren, noch een anderen man geworden), en ik ook na u.

   ^4Want de kinderen Israels zullen vele dagen blijven zitten, zonder
   koning, en zonder vorst, en zonder offer, en zonder opgericht beeld, en
   zonder efod en terafim.

   ^5Daarna zullen zich de kinderen Israels bekeren, en zoeken den HEERE,
   hun God, en David, hun koning; en zij zullen vrezende komen tot den
   HEERE en tot Zijn goedheid, in hetlaatste der dagen. Hosea 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Hoort des HEEREN woord, gij kinderen Israels! want de HEERE heeft een
   twist met de inwoners des lands, omdat er geen trouw, en geen
   weldadigheid, en geen kennis vanGod in het land is;

   ^2Maar vloeken en liegen, en doodslaan, en stelen, en overspel doen;
   zij breken door, en bloedschulden raken aan bloedschulden.

   ^3Daarom zal het land treuren, en een iegelijk, die daarin woont,
   kwelen, met het gedierte des velds, en met het gevogelte des hemels;
   ja, ook de vissen der zee zullen weggeraaptworden.

   ^4Doch niemand twiste noch bestraffe iemand; want uw volk is als die
   met den priester twisten.

   ^5Daarom zult gij vallen bij dag, ja, zelfs de profeet zal met u vallen
   bij nacht; en Ik zal uw moeder uitroeien.

   ^6Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is; dewijl gij de
   kennis verworpen hebt, heb Ik u ook verworpen, dat gij Mij het
   priesterambt niet zult bedienen; dewijl gij de wetuws Gods vergeten
   hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten.

   ^7Gelijk zij meerder geworden zijn, alzo hebben zij tegen Mij
   gezondigd; Ik zal hunlieder eer in schande veranderen.

   ^8Zij eten de zonde Mijns volks, en verlangen, een ieder met zijn ziel,
   naar hun ongerechtigheid.

   ^9Daarom, gelijk het volk, alzo zal de priester zijn; en Ik zal zijn
   wegen over hem bezoeken, en zijn handelingen hem vergelden.

   ^10En zij zullen eten, maar niet zat worden, zullen hoereren, maar niet
   uitbreken in menigte; want zij hebben nagelaten den HEERE in acht te
   nemen.

   ^11Hoererij, en wijn, en most neemt het hart weg.

   ^12Mijn volk vraagt zijn hout, en zijn stok zal het hem bekend maken;
   want de geest der hoererijen verleidt hen, dat zij van onder hun God
   weghoereren.

   ^13Op de hoogten der bergen offeren zij, en op de heuvelen roken zij,
   onder een eik, en populier, en iepeboom, omdat derzelver schaduw goed
   is; daarom hoereren uw dochteren, en uw bruiden bedrijven overspel.

   ^14Ik zal over uw dochteren geen bezoeking doen, omdat zij hoereren, en
   over uw bruiden, omdat zij overspel doen; want zij zelven scheiden zich
   af met de hoeren, en offeren metde snoodste hoeren; het volk dan, dat
   geen verstand heeft zal omgekeerd worden.

   ^15Zo gij, o Israel! wilt hoereren, dat immers Juda niet schuldig
   worde; komt gij toch niet te Gilgal, en gaat niet op naar Beth-Aven, en
   zweert niet: Zo waarachtig als de HEERE leeft.

   ^16Want Israel is onbandig, als een onbandige koe; nu zal hen de HEERE
   weiden, als een lam in de ruimte.

   ^17Efraim is vergezeld met de afgoden; laat hem varen.

   ^18Hunlieder zuiperij is afvallig; zij doen niet dan hoereren; hun
   schilden (het is een schande!) beminnen het woord: Geeft.

   ^19Een wind heeft hen gebonden in zijn vleugelen, en zij zullen
   beschaamd worden vanwege hun offeranden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Hoort dit, gij priesters! en merkt op, gij huis Israels! en neemt ter
   oren, gij huis des konings! want ulieden gaat dit oordeel aan, omdat
   gij een strik zijt geworden te Mizpa, en eenuitgespannen net op Thabor.

   ^2En die afwijken, verdiepen zich om te slachten; maar Ik zal hun allen
   een tuchtmeester zijn.

   ^3Ik ken Efraim, en Israel is voor Mij niet verborgen; dat gij, o
   Efraim! nu hoereert, en Israel verontreinigd is.

   ^4Zij stellen hun handelingen niet aan, om zich tot hun God te bekeren;
   want de geest der hoererijen is in het midden van hen, en den HEERE
   kennen zij niet.

   ^5Dies zal Israel hovaardij in zijn aangezicht getuigen; en Israel en
   Efraim zullen vallen door hun ongerechtigheid; ook zal Juda met hen
   vallen.

   ^6Met hun schapen, en met hun runderen zullen zij dan gaan, om den
   HEERE te zoeken, maar niet vinden; Hij heeft Zich van hen onttrokken.

   ^7Zij hebben trouwelooslijk gehandeld tegen den HEERE; want zij hebben
   vreemde kinderen gewonnen; nu zal hen de nieuwe maand verteren met hun
   delen.

   ^8Blaast de bazuin te Gibea, de trompet te Rama; roept luide te
   Beth-Aven; achter u, Benjamin!

   ^9Efraim zal tot verwoesting worden, ten dage der straf; onder de
   stammen Israels heb Ik bekend gemaakt, dat gewis is.

   ^10De vorsten van Juda zijn geworden, gelijk die de landpalen
   verrukken; Ik zal Mijn verbolgenheid, als water, over hen uitgieten.

   ^11Efraim is verdrukt, hij is verpletterd met recht; want hij heeft zo
   gewild; hij heeft gewandeld naar het gebod.

   ^12Daarom zal Ik Efraim zijn als een mot, en den huize van Juda als een
   verrotting.

   ^13Als Efraim zijn krankheid zag, en Juda zijn gezwel, zo toog Efraim
   tot Assur, en hij zond tot den koning Jareb; maar die zal ulieden niet
   kunnen genezen, en zal het gezwel vanulieden niet helen.

   ^14Want Ik zal Efraim zijn als een felle leeuw, en den huize van Juda
   als een jonge leeuw; Ik, Ik zal verscheuren en henengaan; Ik zal
   wegvoeren, en er zal geen redder zijn.

   ^15Ik zal henengaan en keren weder tot Mijn plaats, totdat zij
   zichzelven schuldig kennen en Mijn aangezicht zoeken; als hun bange zal
   zijn, zullen zij Mij vroeg zoeken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Komt en laat ons wederkeren tot den HEERE, want Hij heeft verscheurd,
   en Hij zal ons genezen; Hij heeft geslagen, en Hij zal ons verbinden.

   ^2Hij zal ons na twee dagen levend maken; op den derden dag zal Hij ons
   doen verrijzen, en wij zullen voor Zijn aangezicht leven.

   ^3Dan zullen wij kennen, wij zullen vervolgen, om den HEERE te kennen;
   Zijn uitgang is bereid als de dageraad; en Hij zal tot ons komen als
   een regen, als de spade regen envroege regen des lands.

   ^4Wat zal Ik u doen, o Efraim! wat zal Ik u doen, o Juda! dewijl uw
   weldadigheid is als een morgenwolk, en als een vroegkomende dauw, die
   henengaat.

   ^5Daarom heb Ik hen behouwen door de profeten; Ik heb ze gedood door de
   redenen Mijns monds; en uw oordelen zullen voortkomen aan het licht.

   ^6Want Ik heb lust tot weldadigheid, en niet tot offer; en tot de
   kennis Gods, meer dan tot brandofferen.

   ^7Maar zij hebben het verbond overtreden als Adam; daar hebben zij
   trouwelooslijk tegen Mij gehandeld.

   ^8Gilead is een stad van werkers der ongerechtigheid; zij is betreden
   van bloed.

   ^9Gelijk de benden der straatschenders op iemand wachten, alzo is het
   gezelschap der priesteren; zij moorden op den weg naar Sichem,
   waarlijk, zij doen schandelijke daden.

   ^10Ik zie een afschuwelijke zaak in het huis Israels; aldaar is Efraims
   hoererij, Israel is verontreinigd.

   ^11Ook heeft hij u, o Juda! een oogst gezet, als Ik de gevangenen Mijns
   volks wederbracht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Terwijl Ik Israel genees, zo wordt Efraims ongerechtigheid ontdekt,
   mitsgaders de boosheden van Samaria; want zij werken valsheid; en de
   dief gaat er in, de bende derstraatschenders stroopt daar buiten.

   ^2En zij zeggen niet in hun hart, dat Ik al hunner boosheid gedachtig
   ben; nu omsingelen hen hun handelingen, zij zijn voor Mijn aangezicht.

   ^3Zij verblijden den koning met hun boosheid, en de vorsten met hun
   leugenen.

   ^4Zij bedrijven al te zamen overspel, zij zijn gelijk een bakoven, die
   heet gemaakt is van den bakker; die ophoudt van wakker te zijn, nadat
   hij het deeg heeft gekneed, totdat hetdoorgezuurd zij.

   ^5Het is de dag onzes konings; de vorsten maken hem krank door
   verhitting van den wijn; hij strekt zijn hand voort met de spotters.

   ^6Want zij voeren hun hart aan, als een bakoven, tot hun lagen;
   hunlieder bakker slaapt den gansen nacht; 's morgens brandt hij als een
   vlammend vuur.

   ^7Zij zijn allen te zamen verhit als een bakoven, en zij verteren hun
   rechters; al hun koningen vallen; er is niemand onder hen, die tot Mij
   roept.

   ^8Efraim, die verwart zich met de volken; Efraim is een koek, die niet
   is omgekeerd;

   ^9Vreemden verteren zijn kracht, en hij merkt het niet; ook is de
   grauwigheid op hem verspreid, en hij merkt het niet.

   ^10Dies zal de hovaardij van Israel in zijn aangezicht getuigen; dewijl
   zij zich niet bekeren tot den HEERE, hun God, noch Hem zoeken in alle
   deze.

   ^11Want Efraim is als een botte duif, zonder hart; zij roepen Egypte
   aan, zij gaan henen tot Assur.

   ^12Wanneer zij zullen henengaan, zal Ik Mijn net over hen uitspreiden,
   Ik zal ze als vogelen des hemels doen nederdalen. Ik zal ze tuchtigen,
   gelijk gehoord is in hun vergadering.

   ^13Wee hen, want zij zijn van Mij afgezworven; verstoring over hen,
   want zij hebben tegen Mij overtreden! Ik zou hen wel verlossen, maar
   zij spreken leugenen tegen Mij.

   ^14Zij roepen ook niet tot Mij met hun hart, wanneer zij huilen op hun
   legers; om koren en most verzamelen zij zich, maar zij wederstreven
   tegen Mij.

   ^15Ik heb hen wel getuchtigd, en hunlieder armen gesterkt; maar zij
   denken kwaad tegen Mij.

   ^16Zij keren zich, maar niet tot den Allerhoogste, zij zijn als een
   bedrieglijke boog; hun vorsten vallen door het zwaard; vanwege de
   gramschap hunner tong; dat is hunliederbespotting in Egypteland. Hosea
   8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1De bazuin aan uw mond; hij komt als een arend tegen het huis des
   HEEREN; omdat zij Mijn verbond hebben overtreden, en zijn tegen Mijn
   wet afvallig geworden.

   ^2Dan zullen zij tot Mij roepen: Mijn God! wij, Israel, kennen U.

   ^3Israel heeft het goede verstoten; de vijand zal hem vervolgen.

   ^4Zij hebben koningen gemaakt, maar niet uit Mij; zij hebben vorsten
   gesteld, maar Ik heb het niet gekend; van hun zilver en hun goud hebben
   zij voor zichzelven afgoden gemaakt, opdat zij uitgeroeid worden.

   ^5Uw kalf, o Samaria! heeft u verstoten; Mijn toorn is tegen hen
   ontstoken; hoe lang zullen zij de reinigheid niet verdragen?

   ^6Want dat is ook uit Israel; een werkmeester heeft het gemaakt, en het
   is geen God, maar het zal tot stukken worden, het kalf van Samaria.

   ^7Want zij hebben wind gezaaid, en zullen een wervelwind maaien; het
   zal geen staande koren hebben, het uitspruitsel zal geen meel maken; of
   het misschien maakte, vreemdenzullen het verslinden.

   ^8Israel is verslonden; nu zijn zij onder de heidenen geworden, gelijk
   een vat, waar men geen lust toe heeft.

   ^9Want zij zijn opgetogen naar Assur, een woudezel, die alleen voor
   zichzelven is; die van Efraim hebben boelen om hoerenloon gehuurd.

   ^10Dewijl zij dan onder de heidenen boelen om hoerenloon gehuurd
   hebben, zo zal Ik die nu ook verzamelen; ja, zij hebben al een weinig
   begonnen, vanwege den last van denkoning der vorsten.

   ^11Omdat Efraim de altaren vermenigvuldigd heeft tot zondigen, zo zijn
   hem de altaren geworden tot zondigen.

   ^12Ik schrijf hem de voortreffelijkheden Mijner wet voor; maar die zijn
   geacht als wat vreemds.

   ^13Aangaande de offeranden Mijner gaven, zij offeren vlees, en eten
   het, maar de HEERE heeft aan hen geen welgevallen. Nu zal Hij hunner
   ongerechtigheid gedenken, en hunzonden bezoeken; zij zullen weder in
   Egypte keren.

   ^14Want Israel heeft zijn Maker vergeten, en tempelen gebouwd, en Juda
   heeft vaste steden vermenigvuldigd; maar Ik zal een vuur zenden in zijn
   steden, dat zal haar paleizenverteren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Verblijd u niet, o Israel! tot opspringens toe, gelijk de volken;
   want gij hoereert van uw God af; gij hebt hoerenloon lief, op alle
   dorsvloeren des korens.

   ^2De dors vloer en de wijnkuip zal henlieden niet voeden; en de most
   zal hun liegen.

   ^3Zij zullen in des HEEREN land niet blijven; maar Efraim zal weder tot
   Egypte keren, en zij zullen in Assyrie het onreine eten.

   ^4Zij zullen den HEERE geen drankofferen doen van wijn, ook zouden zij
   Hem niet zoet zijn, hun offeranden zouden hun zijn als treurbrood;
   allen, die dat zouden eten, zoudenonrein worden; want hun brood zal
   voor hun ziel zijn, het zal in des HEEREN huis niet komen.

   ^5Wat zult gijlieden dan doen op een gezetten hoogtijdsdag, en op een
   feestdag des HEEREN?

   ^6Want ziet, zij gaan daarhenen vanwege de verstoring; Egypte zal ze
   verzamelen, Mof zal ze begraven; begeerte zal er zijn naar hun zilver,
   netelen zullen hen erfelijk bezitten, doornen zullen in hun tenten
   zijn.

   ^7De dagen der bezoeking zijn gekomen, de dagen der vergelding zijn
   gekomen; die van Israel zullen het gewaar worden; de profeet is een
   dwaas, de man des geestes isonzinnig; om de grootheid uwer
   ongerechtigheid is de haat ook groot.

   ^8De wachter van Efraim is met mijn God, maar de profeet is een
   vogelvangersstrik, op al zijn wegen, een haat in het huis zijns Gods.

   ^9Zij hebben zich zeer diep verdorven, als in de dagen van Gibea; Hij
   zal hunner ongerechtigheid gedenken, Hij zal hun zonden bezoeken.

   ^10Ik vond Israel als druiven in de woestijn, Ik zag uw vaderen als de
   eerste vrucht aan den vijgeboom in haar beginsel; maar zij gingen in
   tot Baal-Peor, en zonderden zich af tot dieschaamte, en werden gans
   verfoeilijk naar hun boelerij.

   ^11Aangaande Efraim, hunlieder heerlijkheid zal wegvlieden als een
   vogel; van de geboorte, en van moeders buik, en van de ontvangenis af.

   ^12Ofschoon zij hun kinderen mochten groot maken, Ik zal er hen toch
   van beroven, dat zij onder de mensen niet zullen zijn; want ook, wee
   hun, als Ik van hen zal geweken zijn!

   ^13Efraim is, gelijk als Ik Tyrus aanzag, die geplant is in een
   liefelijke woonplaats; maar Efraim zal zijn kinderen moeten uitbrengen
   tot den doodslager.

   ^14Geef hun, HEERE! Wat zult Gij geven? Geef hun een misdragende
   baarmoeder, en uitdrogende borsten.

   ^15Al hun boosheid is te Gilgal, want daar heb Ik ze gehaat, om de
   boosheid van hun handelingen; Ik zal ze uit Mijn huis uitdrijven, Ik
   zal ze voortaan niet meer liefhebben; al hunvorsten zijn afvalligen.

   ^16Efraim is geslagen, hunlieder wortel is verdord, zij zullen geen
   vrucht voortbrengen; ja, ofschoon zij genereerden, zo zal Ik toch de
   gewenste vruchten van hun buik doden.

   ^17Mijn God zal ze verwerpen, omdat zij naar Hem niet horen; en zij
   zullen omzwervende zijn onder de heidenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Israel is een uitgeledigde wijnstok, hij brengt weder vrucht voor
   zich; maar naar de veelheid zijner vrucht heeft hij de altaren
   vermenigvuldigd; naar de goedheid zijns lands, hebben zij de opgerichte
   beelden goed gemaakt.

   ^2Hij heeft hun hart verdeeld, nu zullen zij verwoest worden; Hij zal
   hun altaren doorhouwen, Hij zal hun opgerichte beelden verstoren.

   ^3Want nu zullen zij zeggen: Wij hebben geen koning; want wij hebben
   den HEERE niet gevreesd; wat zou ons dan een koning doen?

   ^4Zij hebben woorden gesproken, valselijk zwerende in het verbond
   maken; daarom zal het oordeel als een vergiftig kruid groenen, op de
   voren der velden.

   ^5De inwoners van Samaria zullen verschrikt zijn over het kalf van
   Beth-Aven; want zijn volk zal over hetzelve treuren, mitsgaders zijn
   Chemarim (die zich over hetzelve verheugden), over zijn heerlijkheid,
   omdat zij van hetzelve is weggevaren.

   ^6Ja, datzelve zal naar Assur gevoerd worden, tot een geschenk voor den
   koning Jareb; Efraim zal schaamte behalen, en Israel zal beschaamd
   worden vanwege zijn raadslag.

   ^7De koning van Samaria is afgehouwen, als schuim op het water.

   ^8En de hoogten van Aven, Israels zonde, zullen verdelgd worden;
   doornen en distelen zullen op hunlieder altaren opkomen; en zij zullen
   zeggen tot de bergen: Bedekt ons! en totde heuvelen: Valt op ons!

   ^9Sinds de dagen van Gibea, hebt gij gezondigd, o Israel; daar zijn zij
   staande gebleven; de strijd te Gibea, tegen de kinderen der
   verkeerdheid, zal ze niet aangrijpen.

   ^10Het is in Mijn lust, dat Ik ze zal binden; en volken zullen tegen
   henlieden verzameld worden, als Ik ze binden zal in hun twee voren.

   ^11Dewijl Efraim een vaars is, gewend gaarne te dorsen, zo ben Ik over
   de schoonheid van haar hals overgegaan; Ik zal Efraim berijden, Juda
   zal ploegen, Jakob zal voor zicheggen.

   ^12Zaait u tot gerechtigheid, maait tot weldadigheid; braakt u een
   braakland; dewijl het tijd is den HEERE te zoeken, totdat Hij kome, en
   over u de gerechtigheid regene.

   ^13Gij hebt goddeloosheid geploegd, verkeerdheid gemaaid, en de vrucht
   der leugen gegeten; want gij hebt vertrouwd op uw weg, op de veelheid
   uwer helden.

   ^14Daarom zal er een groot gedruis ontstaan onder uw volken, en al uw
   vestingen zullen verstoord worden, gelijk Salman Beth-Arbel verstoorde
   ten dage des krijgs; de moeder werder verpletterd met de zonen.

   ^15Alzo heeft Beth-El ulieden gedaan, vanwege de boosheid uwer
   boosheid; Israels koning is in den dageraad ten enenmale uitgeroeid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Als Israel een kind was, toen heb Ik hem liefgehad, en Ik heb Mijn
   zoon uit Egypte uitgeroepen.

   ^2Maar gelijk zij henlieden riepen, alzo gingen zij van hun aangezicht
   weg; zij offerden den Baals, en rookten den gesnedenen beelden.

   ^3Ik nochtans leerde Efraim gaan; Hij nam ze op Zijn armen, maar zij
   bekenden niet, dat Ik ze genas.

   ^4Ik trok ze met mensenzelen, met touwen der liefde, en was hun, als
   degenen, die het juk van op hun kinnebakken oplichten, en Ik reikte hem
   voeder toe.

   ^5Hij zal in Egypteland niet wederkeren; maar Assur, die zal zijn
   koning zijn; omdat zij zich weigerden te bekeren.

   ^6En het zwaard zal in zijn steden blijven, en zijn grendelen verteren,
   en opeten, vanwege hun beraadslagingen.

   ^7Want Mijn volk blijft hangen aan de afkering van Mij; zij roepen het
   wel tot den Allerhoogste, maar niet een verhoogt Hem.

   ^8Hoe zou Ik u overgeven, o Efraim? u overleveren, o Israel? Hoe zou Ik
   u maken als Adama, u stellen als Zeboim? Mijn hart is in Mij omgekeerd,
   al Mijn berouw is te zamenontstoken.

   ^9Ik zal de hittigheid Mijns toorns niet uitvoeren; Ik zal niet
   wederkeren om Efraim te verderven; want Ik ben God en geen mens, de
   Heilige in het midden van u, en Ik zal in de stadniet komen.

   ^10Zij zullen den HEERE achterna wandelen, Hij zal brullen als een
   leeuw, wanneer Hij brullen zal, dan zullen de kinderen van de zee af al
   bevende aankomen.

   ^11Zij zullen bevende aankomen als een vogeltje uit Egypte, en als een
   duif uit het land van Assur; en Ik zal hen doen wonen in hun huizen,
   spreekt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Die van Efraim hebben Mij omsingeld met leugen, en het huis Israels
   met bedrog; maar Juda heerste nog met God, en was met de heiligen
   getrouw.

   ^2Efraim weidt zich met wind, en jaagt den oostenwind na; den gansen
   dag vermenigvuldigt hij leugen en verwoesting; en zij maken verbond met
   Assur, en de olie wordt naarEgypte gevoerd.

   ^3Ook heeft de HEERE een twist met Juda, en Hij zal bezoeking doen over
   Jakob naar zijn wegen, naar zijn handelingen zal Hij hem vergelden.

   ^4In moeders buik hield hij zijn broeder bij de verzenen; en in zijn
   kracht gedroeg hij zich vorstelijk met God.

   ^5Ja, hij gedroeg zich vorstelijk tegen den Engel, en overmocht Hem;
   hij weende en smeekte Hem. Te Beth-El vond hij Hem, en aldaar sprak Hij
   met ons;

   ^6Namelijk, de HEERE, de God der heirscharen; HEERE is Zijn gedenknaam.

   ^7Gij dan, bekeer u tot uw God, bewaar weldadigheid en recht, en wacht
   geduriglijk op uw God.

   ^8In des koopmans hand is een bedriegelijke weegschaal, hij bemint te
   verdrukken;

   ^9Nog zegt Efraim: Evenwel ben ik rijk geworden, ik heb mij groot goed
   verkregen; in al mijn arbeid zullen zij mij geen ongerechtigheid
   vinden, die zonde zij.

   ^10Maar Ik ben de HEERE, uw God, van Egypteland af; Ik zal u nog in
   tenten doen wonen, als in de dagen der samenkomst;

   ^11En Ik zal spreken tot de profeten, en Ik zal het gezicht
   vermenigvuldigen; en door den dienst der profeten zal Ik gelijkenissen
   voorstellen.

   ^12Zekerlijk is Gilead ongerechtigheid, zij zijn enkel ijdelheid; te
   Gilgal offeren zij ossen, ja, hun altaren zijn als steen hopen op de
   voren der velden.

   ^13Jakob vlood toch naar het veld van Syrie, en Israel diende om een
   vrouw, en hoedde om een vrouw.

   ^14Maar de HEERE voerde Israel op uit Egypte door een profeet, en door
   een profeet werd hij gehoed.

   ^15Efraim daarentegen heeft Hen zeer bitterlijk vertoornd; daarom zal
   Hij zijn bloed op hem laten, en zijn Heere zal hem zijn smaad
   vergelden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Als Efraim sprak, zo beefde men, hij heeft zich verheven in Israel;
   maar hij is schuldig geworden aan den Baal en is gestorven.

   ^2En nu zijn zij voortgevaren te zondigen, en hebben zich van hun
   zilver een gegoten beeld gemaakt, afgoden naar hun verstand, die
   altemaal smedenwerk zijn; waarvan zijnochtans zeggen: De mensen, die
   offeren, zullen de kalveren kussen.

   ^3Daarom zullen zij zijn als een morgenwolk, en als een vroegkomende
   dauw, die henengaat; als kaf van den dorsvloer, en als rook uit den
   schoorsteen wordt weggestormd.

   ^4Ik ben toch de HEERE, uw God, van Egypteland af; daarom zoudt gij
   geen God kennen dan Mij alleen, want er is geen Heiland dan Ik.

   ^5Ik heb u gekend in de woestijn, in een zeer heet land.

   ^6Daarna zijn zij, naardat hunlieder weide was, zat geworden; als zij
   zat zijn geworden, heeft zich hun hart verheven; daarom hebben zij Mij
   vergeten.

   ^7Dies werd Ik hun als een felle leeuw; als een luipaard loerde Ik op
   den weg.

   ^8Ik ontmoette hen als een beer, die van jongen beroofd is, en scheurde
   het slot huns harten; en Ik verslond ze aldaar als een oude leeuw; het
   wild gedierte des velds verscheurdehen.

   ^9Het heeft u bedorven, o Israel! want in Mij is uw hulp.

   ^10Waar is uw koning nu? Dat hij u behoude in al uw steden! En uw
   richters, waar gij van zeidet: Geef mij een koning en vorsten?

   ^11Ik gaf u een koning in Mijn toorn en nam hem weg in Mijn
   verbolgenheid.

   ^12Efraims ongerechtigheid is samengebonden, zijn zonde is opgelegd.

   ^13Smarten ener barende vrouw zullen hem aankomen; hij is een onwijs
   kind; want anders zou hij geen tijd in de kindergeboorte blijven staan.

   ^14Doch Ik zal hen van het geweld der hel verlossen, Ik zal ze
   vrijmaken van den dood: o dood! waar zijn uw pestilentien? hel! waar is
   uw verderf? Berouw zal van Mijn ogenverborgen zijn,

   ^15Want hij zal vrucht voortbrengen onder de broederen; doch er zal een
   oostenwind komen, een wind des HEEREN, opkomende uit de woestijn; en
   zijn springader zal uitdrogen, diezelve zal den schat van alle gewenste
   huisraad roven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Samaria zal woest worden, want zij is wederspannig geweest tegen haar
   God; zij zullen door het zwaard vallen, hun kinderkens zullen
   verpletterd, en hun zwangere vrouwenzullen opengesneden worden.

   ^2Bekeer u, o Israel! tot den HEERE, uw God, toe; want gij zijt
   gevallen om uw ongerechtigheid.

   ^3Neem deze woorden met u, en bekeer u tot den HEERE; zeg tot Hem: Neem
   weg alle ongerechtigheid, en geef het goede, zo zullen wij betalen de
   varren onzer lippen.

   ^4Assur zal ons niet behouden, wij zullen niet rijden op paarden, en
   tot het werk onzer handen niet meer zeggen: Gij zijt onze God. Immers
   zal een wees bij U ontfermd worden.

   ^5Ik zal hunlieder afkering genezen, Ik zal hen vrijwilliglijk
   liefhebben; want Mijn toorn is van hem gekeerd.

   ^6Ik zal Israel zijn als de dauw; hij zal bloeien als de lelie, en hij
   zal zijn wortelen uitslaan als de Libanon.

   ^7Zijn scheuten zullen zich uitspreiden, en zijn heerlijkheid zal zijn
   als des olijfbooms, en hij zal een reuk hebben als de Libanon.

   ^8Zij zullen wederkeren, zittende onder zijn schaduw; zij zullen ten
   leven voortbrengen als koren, en bloeien als de wijnstok; zijn
   gedachtenis zal zijn als de wijn van Libanon.

   ^9Efraim! wat heb Ik meer met de afgoden te doen? Ik heb hem verhoord,
   en zal op hem zien; Ik zal hem zijn als een groenende denneboom; uw
   vrucht is uit Mij gevonden.
     __________________________________________________________________

Joel
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het woord des HEEREN, dat geschied is tot Joel, den zoon van Pethuel:

   ^2Hoort dit, gij oudsten! en neemt ter oren, alle inwoners des lands!
   Is dit geschied in uw dagen, of ook in de dagen uwer vaderen?

   ^3Vertelt uw kinderen daarvan, en laat het uw kinderen hun kinderen
   vertellen, en derzelver kinderen aan een ander geslacht.

   ^4Wat de rups heeft overgelaten, heeft de sprinkhaan afgegeten, en wat
   de sprinkhaan heeft overgelaten, heeft de kever afgegeten, en wat de
   kever heeft overgelaten, heeft dekruidworm afgegeten.

   ^5Waakt op, gij dronkenen! en weent, en huilt, alle gij wijnzuipers! om
   den nieuwen wijn, dewijl hij van uw mond is afgesneden.

   ^6Want een volk is opgekomen over mijn land, machtig en zonder getal;
   zijn tanden zijn leeuwentanden, en het heeft baktanden eens ouden
   leeuws.

   ^7Het heeft mijn wijnstok gesteld tot een verwoesting, en mijn
   vijgeboom tot schuim; het heeft hem ganselijk ontbloot en
   nedergeworpen, zijn ranken zijn wit geworden.

   ^8Kermt, als een jonkvrouw, die met een zak omgord is vanwege den man
   van haar jeugd.

   ^9Spijsoffer en drankoffer is van het huis des HEEREN afgesneden; de
   priesters, des HEEREN dienaars, treuren.

   ^10Het veld is verwoest, het land treurt; want het koren is verwoest,
   de most is verdroogd, de olie is flauw.

   ^11De akkerlieden zijn beschaamd, de wijngaardeniers huilen, om de
   tarwe en om de gerst, want de oogst des velds is vergaan.

   ^12De wijnstok is verdord, de vijgeboom is flauw; de granaatappelboom,
   ook de palmboom en appelboom; alle bomen des velds zijn verdord; ja de
   vrolijkheid is verdord van demensenkinderen.

   ^13Omgordt u, en rouwklaagt, gij priesters! huilt, gij dienaars des
   altaars! gaat in, vernacht in zakken, gij dienaars mijns Gods! want
   spijsoffer en drankoffer is geweerd van het huisuws Gods.

   ^14Heiligt een vasten, roept een verbodsdag uit, verzamelt de oudsten,
   en alle inwoners dezes lands, ten huize des HEEREN, uws Gods, en roept
   tot den HEERE.

   ^15Ach, die dag! want de dag des HEEREN is nabij, en zal als een
   verwoesting komen van den Almachtige.

   ^16Is niet de spijze voor onze ogen afgesneden? Blijdschap en
   verheuging van het huis onzes Gods?

   ^17De granen zijn onder hun kluiten verrot, de schathuizen zijn
   verwoest, de schuren zijn afgebroken, want het koren is verdord.

   ^18O, hoe zucht het vee, de runderkudden zijn bedwelmd, want zij hebben
   geen weide, ook zijn de schaapskudden verwoest.

   ^19Tot U, o HEERE! roep ik; want een vuur heeft de weiden der woestijn
   verteerd, en een vlam heeft alle bomen des velds aangestoken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Blaast de bazuin te Sion, en roept luide op den berg Mijner
   heiligheid; laat alle inwoners des lands beroerd zijn, want de dag des
   HEEREN komt, want hij is nabij.

   ^2Een dag van duisternis en donkerheid, een dag van wolken en dikke
   duisterheid, als de dageraad uitgespreid over de bergen; een groot en
   machtig volk, desgelijks van ouds nietgeweest is, en na hetzelve niet
   meer zal zijn tot in jaren van vele geslachten.

   ^3Voor hetzelve verteert een vuur, en achter hetzelve brandt een vlam;
   het land is voor hetzelve als een lusthof, maar achter hetzelve een
   woeste wildernis, en ook is er geenontkomen van hetzelve.

   ^4De gedaante deszelven is als de gedaante van paarden, en als ruiters
   zo zullen zij lopen.

   ^5Zij zullen daarhenen springen als een gedruis van wagenen, op de
   hoogten der bergen; als het gedruis ener vuurvlam, die stoppelen
   verteert; als een machtig volk, dat inslagorde gesteld is.

   ^6Van deszelfs aangezicht zullen de volken in pijn zijn; alle
   aangezichten zullen betrekken als een pot.

   ^7Als helden zullen zij lopen, als krijgslieden zullen zij de muren
   beklimmen; en zij zullen daarhenen trekken, een iegelijk in zijn wegen,
   en zullen hun paden niet verdraaien.

   ^8Ook zullen zij de een den ander niet dringen; zij zullen daarhenen
   trekken elk in zijn baan; en al vielen zij op een geweer, zij zouden
   niet verwond worden.

   ^9Zij zullen in de stad omlopen, zij zullen lopen op de muren, zij
   zullen klimmen in de huizen; zij zullen door de vensteren inkomen als
   een dief.

   ^10De aarde is beroerd voor deszelfs aangezicht, de hemel beeft; de zon
   en maan worden zwart, en de sterren trekken haar glans in.

   ^11En de HEERE verheft Zijn stem voor Zijn heir henen; want Zijn leger
   is zeer groot, want Hij is machtig, doende Zijn woord; want de dag des
   HEEREN is groot en zeer vreselijk, enwie zal hem verdragen?

   ^12Nu dan ook, spreekt de HEERE, bekeert u tot Mij met uw ganse hart,
   en dat met vasten en met geween, en met rouwklage.

   ^13En scheurt uw hart en niet uw klederen, en bekeert u tot den HEERE,
   uw God; want Hij is genadig en barmhartig, lankmoedig en groot van
   goedertierenheid, en berouwhebbende over het kwade.

   ^14Wie weet, Hij mocht Zich wenden en berouw hebben; en Hij mocht een
   zegen achter Zich overlaten tot spijsoffer en drankoffer voor den
   HEERE, uw God.

   ^15Blaast de bazuin te Sion, heiligt een vasten, roept een verbodsdag
   uit.

   ^16Verzamelt het volk, heiligt de gemeente, vergadert de oudsten,
   verzamelt de kinderkens, en die de borsten zuigen; de bruidegom ga uit
   zijn binnenkamer, en de bruid uit haarslaapkamer.

   ^17Laat de priesters, des HEEREN dienaars, wenen tussen het voorhuis en
   het altaar, en laat hen zeggen: Spaar Uw volk, o HEERE! en geef Uw
   erfenis niet over tot een smaadheid, dat de heidenen over hen zouden
   heersen; waarom zouden zij onder de volken zeggen: Waar is hunlieder
   God?

   ^18Zo zal de HEERE ijveren over Zijn land, en Hij zal Zijn volk
   verschonen.

   ^19En de HEERE zal antwoorden en tot Zijn volk zeggen: Ziet, Ik zend
   ulieden het koren, en den most, en de olie, dat gij daarvan verzadigd
   zult worden; en Ik zal u niet meerovergeven tot een smaadheid onder de
   heidenen.

   ^20En Ik zal dien van het noorden verre van ulieden doen vertrekken, en
   hem wegdrijven in een dor en woest land, zijn aangezicht naar de
   Oostzee, en zijn einde naar de achterstezee; en zijn stank zal opgaan,
   en zijn vuiligheid zal opgaan; want hij heeft grote dingen gedaan.

   ^21Vrees niet, o land! verheug u, en wees blijde; want de HEERE heeft
   grote dingen gedaan.

   ^22Vreest niet, gij beesten des velds! want de weiden der woestijn
   zullen weder jong gras voortbrengen; want het geboomte zal zijn vrucht
   dragen, de wijnstok en vijgeboom zullenhun vermogen geven.

   ^23En gij, kinderen van Sion! verheugt u en zijt blijde in den HEERE,
   uw God; want Hij zal u geven dien Leraar ter gerechtigheid; en Hij zal
   u den regen doen nederdalen, denvroegen regen en den spaden regen in de
   eerste maand.

   ^24En de dorsvloeren zullen vol koren zijn, en de perskuipen van most
   en olie overlopen.

   ^25Alzo zal Ik ulieden de jaren vergelden, die de sprinkhaan, de kever,
   en de kruidworm, en de rups heeft afgegeten; Mijn groot heir, dat Ik
   onder u gezonden heb.

   ^26En gij zult overvloediglijk en tot verzadiging eten, en prijzen den
   Naam des HEEREN, uw Gods, Die wonderlijk bij u gehandeld heeft; en Mijn
   volk zal niet beschaamd worden totin eeuwigheid.

   ^27En gij zult weten, dat Ik in het midden van Israel ben, en dat Ik de
   HEERE, uw God, ben, en niemand meer; en Mijn volk zal niet beschaamd
   worden in eeuwigheid.

   ^28En daarna zal het geschieden, dat Ik Mijn Geest zal uitgieten over
   alle vlees, en uw zonen en uw dochteren zullen profeteren; uw ouden
   zullen dromen dromen, uw jongelingenzullen gezichten zien;

   ^29Ja, ook over de dienstknechten, en over de dienstmaagden, zal Ik in
   die dagen Mijn Geest uitgieten.

   ^30En Ik zal wondertekenen geven in den hemel en op de aarde: bloed, en
   vuur, en rookpilaren.

   ^31De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer
   dat die grote en vreselijke dag des HEEREN komt.

   ^32En het zal geschieden, al wie den Naam des HEEREN zal aanroepen, zal
   behouden worden; want op den berg Sions en te Jeruzalem zal ontkoming
   zijn, gelijk als de HEEREgezegd heeft; en dat, bij de overgeblevenen,
   die de HEERE zal roepen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Want ziet, in die dagen en te dier tijd, als Ik de gevangenis van
   Juda en Jeruzalem zal wenden;

   ^2Dan zal Ik alle heidenen vergaderen, en zal hen afvoeren in het dal
   van Josafat; en Ik zal met hen aldaar richten, vanwege Mijn volk en
   Mijn erfdeel Israel, dat zij onder deheidenen hebben verstrooid, en
   Mijn land gedeeld;

   ^3En hebben het lot over Mijn volk geworpen en een knechtje gegeven om
   een hoer, en een meisje verkocht om wijn, dat zij mochten drinken.

   ^4En ook, wat hebt gij met Mij te doen, gij Tyrus en Sidon, en alle
   grenzen van Palestina! Zoudt gij Mij een vergelding wedergeven? Maar zo
   gij Mij wilt vergelden, lichtelijk, haastelijk, zal Ik uw vergelding op
   uw hoofd wederbrengen.

   ^5Omdat gij Mijn zilver en Mijn goud hebt weggenomen, en hebt Mijn
   beste kleinodien in uw tempels gebracht.

   ^6En gij hebt de kinderen van Juda en de kinderen van Jeruzalem
   verkocht aan de kinderen der Grieken, opdat gij hen verre van hun
   landpale, mocht brengen.

   ^7Ziet, Ik zal ze opwekken uit de plaats, waarhenen gij ze hebt
   verkocht; en Ik zal uw vergelding wederbrengen op uw hoofd.

   ^8En Ik zal uw zonen en uw dochteren verkopen in de hand der kinderen
   van Juda, die ze verkopen zullen aan die van Scheba, aan een vergelegen
   volk; want de HEERE heeft hetgesproken.

   ^9Roept dit uit onder de heidenen, heiligt een krijg; wekt de helden
   op, laat naderen, laat optrekken alle krijgslieden.

   ^10Slaat uw spaden tot zwaarden, en uw sikkelen tot spiesen; de zwakke
   zegge: Ik ben een held.

   ^11Rot te hoop, en komt aan, alle gij volken van rondom, en vergadert
   u! (O HEERE, doe Uw helden derwaarts nederdalen!)

   ^12De heidenen zullen zich opmaken, en optrekken naar het dal van
   Josafat; maar aldaar zal Ik zitten, om te richten alle heidenen van
   rondom.

   ^13Slaat de sikkel aan, want de oogst is rijp geworden; komt aan, daalt
   henen af, want de pers is vol, en de perskuipen lopen over; want
   hunlieder boosheid is groot.

   ^14Menigten, menigten in het dal des dorswagens; want de dag des HEEREN
   is nabij, in het dal des dorswagens.

   ^15De zon en maan zijn zwart geworden, en de sterren hebben haar glans
   ingetrokken.

   ^16En de HEERE zal uit Sion brullen, en uit Jeruzalem Zijn stem geven,
   dat hemel en aarde beven zullen; maar de HEERE zal de Toevlucht Zijns
   volks, en de Sterkte der kinderenIsraels zijn.

   ^17En gijlieden zult weten, dat Ik de HEERE, uw God ben, wonende op
   Sion, den berg Mijner heiligheid; en Jeruzalem zal een heiligheid zijn,
   en vreemden zullen niet meer doorhaar doorgaan.

   ^18En het zal te dien dage geschieden dat de bergen van zoeten wijn
   zullen druipen, en de heuvelen van melk vlieten, en alle stromen van
   Juda vol van water gaan; en er zal eenfontein uit het huis des HEEREN
   uitgaan, en zal het dal van Sittim bewateren.

   ^19Egypte zal tot verwoesting worden, en Edom zal worden tot een woeste
   wildernis, om het geweld, gedaan aan de kinderen van Juda, in welker
   land zij onschuldig bloed vergotenhebben.

   ^20Maar Juda zal blijven in eeuwigheid, en Jeruzalem van geslacht tot
   geslacht.
     __________________________________________________________________

Amos
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De woorden van Amos, die onder de veeherderen was van Thekoa, dewelke
   hij gezien heeft over Israel, in de dagen van Uzzia, koning van Juda,
   en in de dagen van Jerobeam, zoon van Joas, koning van Israel; twee
   jaren voor de aardbeving.

   ^2En hij zeide: De HEERE zal brullen uit Sion, en Zijn stem verheffen
   uit Jeruzalem; en de woningen der herderen zullen treuren, en de hoogte
   van Karmel zal verdorren.

   ^3Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Damaskus, en om vier
   zal Ik dat niet afwenden; omdat zij Gilead met ijzeren dorswagens
   hebben gedorst.

   ^4Daarom zal Ik een vuur in het huis van Hazael zenden, dat zal de
   paleizen van Benhadad verteren.

   ^5En Ik zal den grendel van Damaskus verbreken, en zal uitroeien den
   inwoner van Bikeat-Aven, en dien, die den scepter houdt, uit Beth-Eden;
   en het volk van Syrie zal gevankelijkweggevoerd worden naar Kir, zegt
   de HEERE.

   ^6Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Gaza, en om vier zal Ik
   dat niet afwenden; omdat zij Mijn volk gevankelijk hebben weggevoerd
   met een volkomen wegvoering, om aan Edom over te leveren.

   ^7Daarom zal Ik een vuur zenden in den muur van Gaza, dat zal haar
   paleizen verteren.

   ^8En Ik zal den inwoner uitroeien uit Asdod, en dien, die den scepter
   houdt, uit Askelon; en Ik zal Mijn hand wenden tegen Ekron, en het
   overblijfsel der Filistijnen zal vergaan, zegtde Heere HEERE.

   ^9Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Tyrus, en om vier zal
   Ik dat niet afwenden; omdat zij Mijn volk met een volkomen wegvoering
   hebben overgeleverd aan Edom, enniet gedacht aan het verbond der
   broederen.

   ^10Daarom zal Ik een vuur zenden in den muur van Tyrus, dat zal haar
   paleizen verteren.

   ^11Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Edom, en om vier zal
   Ik dat niet afwenden; omdat hij zijn broederen met het zwaard heeft
   vervolgd, en zijn barmhartighedenverdorven; en dat zijn toorn
   eeuwiglijk verscheurt, en hij zijn verbolgenheid altoos behoudt.

   ^12Daarom zal Ik een vuur zenden in Theman, dat zal de paleizen van
   Bozra verteren.

   ^13Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen der kinderen Ammons, en om
   vier zal Ik dat niet afwenden; omdat zij de zwangere vrouwen van Gilead
   hebben opengesneden, omhun landpale te verwijden.

   ^14Daarom zal Ik een vuur aansteken in den muur van Rabba, dat zal haar
   paleizen verteren; met een gejuich ten dage des strijds, met een
   onweder ten dage des wervelwinds.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Moab, en om vier zal Ik
   dat niet afwenden; omdat hij de beenderen des konings van Edom tot kalk
   verbrand heeft.

   ^2Daarom zal Ik een vuur in Moab zenden, dat zal de paleizen van
   Kerioth verteren; en Moab zal sterven met groot gedruis, met gejuich,
   met geluid der bazuin.

   ^3En Ik zal den rechter uit het midden van haar uitroeien; en al haar
   vorsten zal Ik met hem doden, zegt de HEERE.

   ^4Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Juda, en om vier zal Ik
   dat niet afwenden; omdat zij de wet des HEEREN verworpen, en Zijn
   inzettingen niet bewaard hebben; enhun leugenen hen verleid hebben, die
   hun vaders hebben nagewandeld.

   ^5Daarom zal Ik een vuur in Juda zenden, dat zal Jeruzalems paleizen
   verteren.

   ^6Alzo zegt de HEERE: Om drie overtredingen van Israel, en om vier zal
   Ik dat niet afwenden; omdat zij den rechtvaardige voor geld verkopen,
   en den nooddruftige om een paarschoenen.

   ^7Die er naar hijgen, dat het stof der aarde op het hoofd der armen
   zij, en den weg der zachtmoedigen verkeren; en de man en zijn vader
   gaan tot een jonge dochter om Mijnheiligen Naam te ontheiligen.

   ^8En zij leggen zich neder bij elk altaar op de verpande klederen, en
   drinken den wijn der geboeten in het huis van hun goden.

   ^9Ik daarentegen heb den Amoriet voor hunlieder aangezicht verdelgd,
   wiens hoogte was als de hoogte der cederen, en hij was sterk als de
   eiken; maar Ik heb zijn vrucht vanboven, en zijn wortelen van onderen
   verdelgd.

   ^10Ook heb Ik ulieden uit Egypteland opgevoerd; en Ik heb u veertig
   jaren in de woestijn geleid, opdat gij het land van den Amoriet
   erfelijk bezat.

   ^11En Ik heb sommigen uit uw zonen tot profeten verwekt, en uit uw
   jongelingen tot Nazireen; is dit niet alzo, gij kinderen Israels?
   spreekt de HEERE.

   ^12Maar gijlieden hebt aan de Nazireen wijn te drinken gegeven, en gij
   hebt den profeten geboden zeggende: Gij zult niet profeteren.

   ^13Ziet, Ik zal uw plaatsen drukken, gelijk als een wagen drukt, die
   vol garven is.

   ^14Zodat de snelle niet zal ontvlieden, en de sterke zijn kracht niet
   verkloeken, en een held zal zijn ziel niet bevrijden.

   ^15En die den boog handelt, zal niet bestaan, en die licht is op zijn
   voeten, zal zich niet bevrijden; ook zal, die te paard rijdt, zijn ziel
   niet bevrijden.

   ^16En de kloekhartigste onder de helden zal te dien dage naakt
   heenvlieden, spreekt de HEERE. Amos 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Hoort dit woord, dat de HEERE tegen ulieden spreekt, gij kinderen van
   Israel! namelijk tegen het ganse geslacht, dat Ik uit Egypteland heb
   opgevoerd, zeggende:

   ^2Uit alle geslachten des aardbodems heb Ik ulieden alleen gekend;
   daarom zal Ik al uw ongerechtigheden over ulieden bezoeken.

   ^3Zullen twee te zamen wandelen, tenzij dat zij bijeengekomen zijn?

   ^4Zal een leeuw brullen in het woud, als hij geen roof heeft? Zal een
   jonge leeuw uit zijn hol zijn stem verheffen, tenzij dat hij wat
   gevangen hebbe?

   ^5Zal een vogel in den strik op de aarde vallen, als er geen strik voor
   hem is? Zal men den strik van den aardbodem opnemen, als men ganselijk
   niet heeft gevangen?

   ^6Zal de bazuin in de stad geblazen worden, dat het volk niet siddere?
   zal er een kwaad in de stad zijn, dat de HEERE niet doet?

   ^7Gewisselijk, de Heere HEERE zal geen ding doen, tenzij Hij Zijn
   verborgenheid aan Zijn knechten, de profeten, geopenbaard hebbe.

   ^8De leeuw heeft gebruld, wie zou niet vrezen? De Heere HEERE heeft
   gesproken, wie zou niet profeteren?

   ^9Doet het horen in de paleizen te Asdod, en in de paleizen in
   Egypteland, en zegt: Verzamelt u op de bergen van Samaria, en ziet de
   grote beroerten in het midden van haar, en deverdrukten binnen in haar.

   ^10Want zij weten niet te doen, dat recht is, spreekt de HEERE; die in
   hun paleizen schatten vergaderen door geweld en verstoring.

   ^11Daarom, zo zegt de Heere HEERE: De vijand! en dat rondom het land!
   die zal uw sterkte van u nederstorten, en uw paleizen zullen
   uitgeplunderd worden.

   ^12Alzo zegt de HEERE: Gelijk als een herder twee schenkelen, of een
   stukje van een oor uit des leeuwen muil redt, alzo zullen de kinderen
   Israels gered worden, die daar zitten teSamaria, in den hoek van het
   bed, en op de sponde van de koets.

   ^13Hoort en betuigt in het huis Jakobs, spreekt de Heere HEERE, de God
   der heirscharen;

   ^14Dat Ik, ten dage als Ik Israels overtredingen over hem bezoeken zal,
   ook bezoeking zal doen over de altaren van Beth-El; en de hoornen des
   altaars zullen worden afgehouwen, en ter aarde vallen.

   ^15En Ik zal het winterhuis met het zomerhuis slaan; en de elpenbenen
   huizen zullen vergaan, en de grote huizen een einde nemen, spreekt de
   HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Hoort dit woord, gij koeien van Basan! gij, die op den berg van
   Samaria zijt, die de armen verdrukt, die de nooddruftigen verplettert;
   gij, die tot hunlieder heren zegt: Brengt aan, opdat wij drinken.

   ^2De Heere HEERE heeft gezworen bij Zijn heiligheid, dat er, ziet,
   dagen over ulieden zullen komen, dat men u zal optrekken met haken, en
   uw nakomelingen met visangelen.

   ^3En gij zult door de bressen uitgaan, een ieder voor zich henen; en
   gij zult, hetgeen in het paleis gebracht is, wegwerpen, spreekt de
   HEERE.

   ^4Komt te Beth-El, en overtreedt te Gilgal; maakt des overtredens veel,
   en brengt uw offers des morgens, uw tienden om de drie dagen!

   ^5En rookt van het gedesemde een lofoffer, en roept vrijwillige offers
   uit, doet het horen; want alzo hebt gij het gaarne, gij kinderen
   Israels! spreekt de Heere HEERE.

   ^6Daarom heb Ik ulieden ook reinheid der tanden gegeven in al uw
   steden, en gebrek van brood in al uw plaatsen; nochtans hebt gij u niet
   bekeerd tot Mij, spreekt de HEERE.

   ^7Daartoe heb Ik ook den regen van ulieden geweerd, als er nog drie
   maanden waren tot den oogst, en heb doen regenen over de ene stad, maar
   over de andere stad niet doenregenen; het ene stuk lands werd beregend,
   maar het andere stuk lands, waar het niet op regende, verdorde.

   ^8En twee, drie steden togen om tot een stad, opdat zij water mochten
   drinken, maar werden niet verzadigd; nochtans hebt gij u niet bekeerd
   tot Mij, spreekt de HEERE.

   ^9Ik heb ulieden geslagen met brandkoren en met honigdauw; de veelheid
   uwer hoven, en uwer wijngaarden, en uwer vijgebomen, en uwer olijfbomen
   at de rups op; nochtanshebt gij u niet bekeerd tot Mij, spreekt de
   HEERE.

   ^10Ik heb de pestilentie onder ulieden gezonden, naar de wijze van
   Egypte; Ik heb uw jongelingen door het zwaard gedood, en uw paarden
   gevankelijk laten wegvoeren; en Ik hebden stank uwer heirlegeren zelfs
   in uw neus doen opgaan; nochtans hebt gij u niet bekeerd tot Mij,
   spreekt de HEERE.

   ^11Ik heb sommigen onder ulieden omgekeerd, gelijk God Sodom en Gomorra
   omkeerde, u, die waart als een vuurbrand, dat uit den brand gered is;
   nochtans hebt gij u nietbekeerd tot Mij, spreekt de HEERE.

   ^12Daarom zal Ik u alzo doen, o Israel! omdat Ik u dan dit doen zal, zo
   schik u, o Israel! om uw God te ontmoeten.

   ^13Want zie, Die de bergen formeert, en den wind schept, en den mens
   bekend maakt, wat zijn gedachte zij, Die den dageraad duisternis maakt,
   en op de hoogten der aarde treedt,HEERE, God der heirscharen, is Zijn
   Naam.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Hoort dit woord, dat Ik over ulieden ophef, een klaaglied, o huis
   Israels!

   ^2De jonkvrouw Israels is gevallen, zij zal niet weder opstaan; zij is
   verlaten op haar land, er is niemand, die haar opricht.

   ^3Want zo zegt de Heere HEERE: De stad, die uitgaat met duizend, zal
   honderd overhouden, en die uitgaat met honderd, zal tien overhouden, in
   het huis Israels.

   ^4Want zo zegt de HEERE tot het huis Israels: Zoekt Mij, en leeft.

   ^5Maar zoekt Beth-El niet, en komt niet te Gilgal, en gaat niet over
   naar Ber-Seba; want Gilgal zal voorzeker gevankelijk worden weggevoerd,
   en Beth-El zal worden tot niet.

   ^6Zoekt den HEERE, en leeft; opdat Hij niet doorbreke in het huis van
   Jozef als een vuur, dat vertere, zodat er niemand zij, die het blusse
   in Beth-El;

   ^7Die het recht in alsem verkeren, en de gerechtigheid ter aarde doen
   liggen.

   ^8Die het Zevengesternte en den Orion maakt, en de doodsschaduw in den
   morgenstond verandert, en den dag als den nacht verduistert; Die de
   wateren der zee roept, en giet zeuit op den aardbodem, HEERE is Zijn
   Naam.

   ^9Die Zich verkwikt door verwoesting over een sterke; zodat de
   verwoesting komt over een vesting.

   ^10Zij haten in de poort dengene, die bestraft, en hebben een gruwel
   van dien, die oprechtelijk spreekt.

   ^11Daarom, omdat gij den arme vertreedt en een last koren van hem
   neemt, zo hebt gij wel huizen gebouwd van gehouwen steen, maar gij zult
   daarin niet wonen; gij hebt gewenstewijngaarden geplant, maar gij zult
   derzelver wijn niet drinken.

   ^12Want Ik weet, dat uw overtredingen menigvuldig, en uw zonden machtig
   vele zijn; zij benauwen den rechtvaardige, nemen zoengeld, en verstoten
   de nooddruftigen in de poort.

   ^13Daarom zal de verstandige te dier tijd zwijgen, want het zal een
   boze tijd zijn.

   ^14Zoekt het goede, en niet het boze, opdat gij leeft; en alzo zal de
   HEERE, de God der heirscharen, met ulieden zijn, gelijk als gij zegt.

   ^15Haat het boze, en hebt lief het goede, en bestelt het recht in de
   poort, misschien zal de HEERE, de God der heirscharen, aan Jozefs
   overblijfsel genadig zijn.

   ^16Daarom, zo zegt de HEERE, de God der heirscharen, de Heere: Op alle
   straten zal rouwklage zijn, en in alle wijken zullen zij zeggen: Och!
   och! en zullen den akkerman roepentot treuren, en rouwklage zal zijn
   bij degenen, die verstand van kermen hebben.

   ^17Ja, in alle wijngaarden zal rouwklage zijn; want Ik zal door het
   midden van u doorgaan; zegt de HEERE.

   ^18Wee dien, die des HEEREN dag begeren! Waartoe toch zal ulieden de
   dag des HEEREN zijn? Hij zal duisternis wezen en geen licht.

   ^19Als wanneer iemand vlood voor het aangezicht eens leeuws, en hem
   ontmoette een beer; of dat hij kwam in een huis, en leunde met zijn
   hand aan den wand, en hem beet eenslang.

   ^20Zal dan niet des HEEREN dag duisternis zijn, en geen licht? En
   donkerheid, zodat er geen glans aan zij?

   ^21Ik haat, Ik versmaad uw feesten, en Ik mag uw verbods dagen niet
   rieken.

   ^22Want ofschoon gij Mij brandofferen offert, mitsgaders uw
   spijsofferen, Ik heb er toch geen welgevallen aan; en het dankoffer van
   uw vette beesten mag Ik niet aanzien.

   ^23Doe het getier uwer liederen van Mij weg; ook mag Ik uw luiten spel
   niet horen.

   ^24Maar laat het oordeel zich daarhenen wenden als de wateren, en de
   gerechtigheid als een sterke beek.

   ^25Hebt gij Mij veertig jaren in de woestijn slachtofferen en
   spijsoffer toegebracht, o huis Israels?

   ^26Ja, gij droegt de tent van uw Melech, en den Kijun, uw beelden, de
   ster uws gods, dien gij uzelf hadt gemaakt.

   ^27Daarom zal Ik ulieden gevankelijk wegvoeren, ver boven Damaskus
   henen, zegt de HEERE, Wiens Naam is God der heirscharen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Wee den gerusten te Sion, en den zekeren op den berg van Samaria! die
   de voornaamste zijn van de eerstelingen der volken, en tot dewelke die
   van het huis Israels komen.

   ^2Gaat over naar Kalne, en ziet toe; en gaat van daar naar Hamath, de
   grote stad, en trekt af naar Gath der Filistijnen; of zij beter zijn
   dan deze koninkrijken, of hun landpale groterdan uw landpale?

   ^3Gij, die den bozen dag verre stelt, en den stoel des gewelds nabij
   brengt.

   ^4Die daar liggen op elpenbenen bedsteden, en weelderig zijn op hun
   koetsen, en eten de lammeren van de kudde, en de kalveren uit het
   midden van den meststal.

   ^5Die op het geklank der luit kwinkeleren, en bedenken zichzelven
   instrumenten der muziek, gelijk David;

   ^6Die wijn uit schalen drinken, en zich zalven met de voortreffelijkste
   olie, maar bekommeren zich niet over de verbreking van Jozef.

   ^7Daarom zullen zij nu gevankelijk henengaan onder de voorsten, die in
   gevangenis gaan; en het banket dergenen, die weelderig zijn, zal
   wegwijken.

   ^8De Heere HEERE heeft gezworen bij Zichzelf (spreekt de HEERE, de God
   der heerscharen): Ik heb een gruwel van Jakobs hovaardij, en Ik haat
   zijn paleizen; daarom zal Ik destad en haar volheid overleveren.

   ^9En het zal geschieden, zo er tien mannen in enig huis zullen
   overgelaten zijn, dat zij sterven zullen.

   ^10En de naaste vriend zal een iegelijk van die opnemen, of die hem
   verbrandt, om de beenderen uit het huis uit te brengen, en zal zeggen
   tot dien, die binnen de zijden van het huisis: Zijn er nog meer bij u?
   En hij zal zeggen: Niemand. Dan zal hij zeggen: Zwijg! want zij waren
   niet om des HEEREN Naam te vermelden.

   ^11Want ziet, de HEERE geeft bevel, en Hij zal het grote huis slaan met
   inwatering, en het kleine huis met spleten.

   ^12Zullen ook paarden rennen op een steenrots? Zal men ook daarop met
   runderen ploegen? Want gijlieden hebt het recht in gal verkeerd, en de
   vrucht der gerechtigheid inalsem.

   ^13Gij, die blijde zijt over een nietig ding; gij, die zegt: Hebben wij
   ons niet door onze sterkte hoornen verkregen?

   ^14Want ziet, Ik zal over ulieden, o huis Israels! een volk verwekken,
   spreekt de HEERE, de God der heirscharen; die zullen ulieden drukken,
   van daar men komt te Hamath, tot aande beek der wildernis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1De Heere HEERE deed mij aldus zien; en ziet, Hij formeerde
   sprinkhanen, in het begin des opkomens van het nagras; en ziet, het was
   het nagras, na des konings afmaaiingen.

   ^2En het geschiedde, als zij het kruid des lands geheel zouden hebben
   afgegeten, dat ik zeide: Heere HEERE! vergeef toch; wie zou er van
   Jakob blijven staan; want hij is klein!

   ^3Toen berouwde zulks den HEERE; het zal niet geschieden, zeide de
   HEERE.

   ^4Wijders deed mij de Heere HEERE aldus zien; en ziet, de Heere HEERE
   riep uit, dat Hij wilde twisten met vuur; en het verteerde een groten
   afgrond, ook verteerde het een stuklands.

   ^5Toen zeide ik: Heere HEERE! houd toch op; wie zou er van Jakob
   blijven staan; want hij is klein!

   ^6Toen berouwde zulks den HEERE. Ook dit zal niet geschieden, zeide de
   Heere HEERE.

   ^7Nog deed Hij mij aldus zien; en ziet, de Heere stond op een muur, die
   naar het paslood gemaakt was, en een paslood was in Zijn hand.

   ^8En de HEERE zeide tot mij: Wat ziet gij, Amos? En ik zeide: Een
   paslood. Toen zeide de HEERE: Zie, Ik zal het paslood stellen in het
   midden van Mijn volk Israel; Ik zal hetvoortaan niet meer voorbijgaan.

   ^9Maar Izaks hoogten zullen verwoest, en Israels eigendommen verstoord
   worden; en Ik zal tegen Jerobeams huis opstaan met het zwaard.

   ^10Toen zond Amazia, de priester te Beth-El, tot Jerobeam, den koning
   van Israel, zeggende: Amos heeft een verbintenis tegen u gemaakt, in
   het midden van het huis Israels; hetland zal al zijn woorden niet
   kunnen verdragen.

   ^11Want alzo zegt Amos: Jerobeam zal door het zwaard sterven, en Israel
   zal voorzeker uit zijn land gevankelijk worden weggevoerd.

   ^12Daarna zeide Amazia tot Amos: Gij ziener! ga weg, vlied in het land
   van Juda, en eet aldaar brood, en profeteer aldaar.

   ^13Maar te Beth-El zult gij voortaan niet meer profeteren; want dat is
   des konings heiligdom, en dat is het huis des koninkrijks.

   ^14Toen antwoordde Amos, en zeide tot Amazia: Ik was geen profeet, en
   ik was geen profetenzoon; maar ik was een ossenherder, en las wilde
   vijgen af.

   ^15Maar de HEERE nam mij van achter de kudde; en de HEERE zeide tot
   mij: Ga henen, profeteer tot Mijn volk Israel.

   ^16Nu dan, hoor des HEEREN woord: Gij zegt: Gij zult niet profeteren
   tegen Israel, noch druppen tegen het huis van Izak.

   ^17Daarom zegt de HEERE alzo: Uw vrouw zal in de stad hoereren, en uw
   zonen en uw dochteren zullen door het zwaard vallen, en uw land zal
   door het snoer uitgedeeld worden;en gij zult in een onrein land
   sterven, en Israel zal voorzeker uit zijn land gevankelijk worden
   weggevoerd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1De Heere HEERE deed mij aldus zien; en ziet, een korf met
   zomervruchten.

   ^2En Hij zeide: Wat ziet gij Amos? En ik zeide: Een korf met
   zomervruchten. Toen zeide de HEERE tot mij: Het einde is gekomen over
   Mijn volk Israel; Ik zal het voortaan niet meervoorbijgaan.

   ^3Maar de gezangen des tempels zullen te dien dage huilen, spreekt de
   Heere HEERE; vele dode lichamen zullen er zijn, in alle plaatsen zal
   men ze stilzwijgend wegwerpen.

   ^4Hoort dit, gij, die den nooddruftige opslokt! en dat om te vernielen
   de ellendigen des lands;

   ^5Zeggende: Wanneer zal de nieuwe maan overgaan, dat wij leeftocht
   mogen verkopen? en de sabbat, dat wij koren mogen openen? verkleinende
   de efa, en den sikkelvergrotende, en verkeerdelijk handelende met
   bedrieglijke weegschalen;

   ^6Dat wij de armen voor geld mogen kopen, en den nooddruftige om een
   paar schoenen; dan zullen wij het kaf van het koren verkopen.

   ^7De HEERE heeft gezworen bij Jakobs heerlijkheid: Zo Ik al hun werken
   in eeuwigheid zal vergeten!

   ^8Zou het land hierover niet beroerd worden, en al wie daarin woont
   treuren? Ja, het zal geheel oprijzen als een rivier, en het zal heen en
   weder gedreven en verdronken worden, als door de rivier van Egypte.

   ^9En het zal te dien dage geschieden, spreekt de Heere HEERE, dat Ik de
   zon op den middag zal doen ondergaan, en het land bij lichten dage
   verduisteren.

   ^10En Ik zal uw feesten in rouw, en al uw liederen in weeklage
   veranderen, en op alle lenden een zak, en op alle hoofd kaalheid
   brengen; en Ik zal het land stellen in rouw, als er isover een enigen
   zoon, en deszelfs einde als een bitteren dag.

   ^11Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere HEERE, dat Ik een honger in
   het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water,
   maar om te horen de woordendes HEEREN.

   ^12En zij zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot het
   oosten; zij zullen omlopen om het woord des HEEREN te zoeken, maar
   zullen het niet vinden.

   ^13Te dien dage zullen de schone jonkvrouwen en de jongelingen van
   dorst versmachten;

   ^14Die daar zweren bij de schuld van Samaria, en zeggen: Zo waarachtig
   als uw God van Dan leeft, en de weg van Ber-seba leeft! en zij zullen
   vallen, en niet weder opstaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Ik zag den Heere staan op het altaar, en Hij zeide: Sla dien knoop,
   dat de posten beven, en doorkloof ze allen in het hoofd; en Ik zal hun
   achterste met het zwaard doden; envliedende zal onder hen niet
   ontvlieden, noch de ontkomende onder hen behouden worden.

   ^2Al groeven zij tot in de hel, zo zal Mijn hand ze van daar halen, en
   al klommen zij in den hemel, zo zal Ik ze van daar doen nederdalen.

   ^3En al verstaken zij zich op de hoogte van Karmel, zo zal Ik ze
   naspeuren en van daar halen; en al verborgen zij zich van voor Mijn
   ogen in den grond van de zee, zo zal Ik van daareen slang gebieden, die
   zal ze bijten.

   ^4En al gingen zij in gevangenis voor het aangezicht hunner vijanden,
   zo zal Ik vandaar het zwaard gebieden, dat het hen dode; en Ik zal Mijn
   oog tegen hen zetten ten kwade, enniet ten goede.

   ^5Want de Heere HEERE der heirscharen is het, Die het land aanroert,
   dat het versmelte, en allen, die daarin wonen, treuren; en dat het
   geheel oprijze als een rivier, en verdronkenworde als door de rivier
   van Egypte.

   ^6Die Zijn opperzalen in den hemel bouwt, en Zijn benden heeft Hij op
   aarde gefondeerd; Die de wateren der zee roept, en giet ze uit op den
   aardbodem; HEERE is Zijn Naam.

   ^7Zijt gijlieden Mij niet als de kinderen der Moren, o kinderen
   Israels? spreekt de HEERE. Heb Ik Israel niet opgevoerd uit Egypteland,
   en de Filistijnen uit Kafthor, en de Syriers uitKir?

   ^8Ziet, de ogen des Heeren HEEREN zijn tegen dit zondig koninkrijk, dat
   Ik het van den aardbodem verdelge; behalve dat Ik het huis Jakobs niet
   ganselijk zal verdelgen, spreekt deHEERE.

   ^9Want ziet, Ik geef bevel, en Ik zal het huis Israels onder al de
   heidenen schudden, gelijk als zaad geschud wordt in een zeef; en niet
   een steentje zal er ter aarde vallen.

   ^10Alle zondaars Mijns volks zullen door het zwaard sterven; die daar
   zeggen: Het kwaad zal tot ons niet genaken, noch ons voorkomen.

   ^11Te dien dage zal Ik de vervallen hut van David weder oprichten, en
   Ik zal haar reten vertuinen, en wat aan haar is afgebroken, weder
   oprichten, en zal ze bouwen, als in de dagenvan ouds;

   ^12Opdat zij erfelijk bezitten het overblijfsel van Edom, en al de
   heidenen, die naar Mijn Naam genoemd worden, spreekt de HEERE, Die dit
   doet.

   ^13Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat de ploeger den maaier,
   en de druiventreder den zaadzaaier genaken zal; en de bergen zullen van
   zoeten wijn druipen, en al deheuvelen zullen smelten.

   ^14En Ik zal de gevangenis van Mijn volk Israel wenden, en zij zullen
   de verwoeste steden herbouwen en bewonen, en wijngaarden planten, en
   derzelver wijn drinken; en zij zullenhoven maken, en derzelver vrucht
   eten.
     __________________________________________________________________

Obadiah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het gezicht van Obadja. Alzo zegt de Heere HEERE van Edom: Wij hebben
   een gerucht gehoord van den HEERE, en er is een gezant geschikt onder
   de heidenen: Staat op, enlaat ons opstaan tegen hen ten strijde.

   ^2Ziet, Ik heb u klein gemaakt onder de heidenen, gij zijt zeer
   veracht.

   ^3De trotsheid uws harten heeft u bedrogen; hij, die daar woont in de
   kloven der steenrotsen, in zijn hoge woning; die in zijn hart zegt: Wie
   zou mij ter aarde nederstoten?

   ^4Al verhieft gij u gelijk de arend, en al steldet gij uw nest tussen
   de sterren, zo zal Ik u van daar nederstoten, spreekt de HEERE.

   ^5Zo er dieven, zo er nachtrovers tot u gekomen waren (hoe zijt gij
   uitgeroeid!), zouden zij niet gestolen hebben zoveel hun genoeg ware?
   Zo er wijnlezers tot u gekomen waren, zouden zij niet een nalezing
   hebben overgelaten?

   ^6Hoe zijn Ezau's goederen nagespeurd, zijn verborgen schatten
   opgezocht!

   ^7Al uw bondgenoten hebben u tot aan de landpale uitgeleid; uw
   vredegenoten hebben u bedrogen, zij hebben u overmocht; die uw brood
   eten zullen een gezwel onder u zetten, er is geen verstand in hem.

   ^8Zal het niet te dien dage zijn, spreekt de HEERE, dat Ik de wijzen
   uit Edom, en het verstand uit Ezau's gebergte zal doen vergaan?

   ^9Ook zullen uw helden, o Theman! versaagd zijn; opdat een ieder uit
   Ezau's gebergte door den moord worde uitgeroeid.

   ^10Om het geweld, begaan aan uw broeder Jakob, zal schaamte u bedekken;
   en gij zult uitgeroeid worden in eeuwigheid.

   ^11Ten dage als gij tegenover stondt, ten dage als de uitlanders zijn
   heir gevangen voerden, en de vreemden tot zijn poorten introkken, en
   over Jeruzalem het lot wierpen, waart gijook als een van hen.

   ^12Toen zoudt gij niet gezien hebben op den dag uws broeders, den dag
   zijner vervreemding; noch u verblijd hebben over de kinderen van Juda,
   ten dage huns ondergangs; nochuw mond groot gemaakt hebben, ten dage
   der benauwdheid;

   ^13Noch ter poorte Mijns volks ingegaan zijn, ten dage huns verderfs;
   noch gezien hebben, ook gij, op zijn kwaad, ten dage zijns verderfs;
   noch uw handen uitgestrekt hebben aanzijn heir, ten dage zijns
   verderfs;

   ^14Noch gestaan hebben op de wegscheiding, om zijn ontkomenen uit te
   roeien; noch zijn overgeblevenen overgeleverd hebben, ten dage der
   benauwdheid.

   ^15Want de dag des HEEREN is nabij, over al de heidenen; gelijk als gij
   gedaan hebt, zal u gedaan worden; uw vergelding zal op uw hoofd
   wederkeren.

   ^16Want gelijk gijlieden gedronken hebt op den berg Mijner heiligheid,
   zo zullen al de heidenen geduriglijk drinken; ja, zij zullen drinken en
   inzwelgen, en zullen zijn alsof zij er nietgeweest waren.

   ^17Maar op den berg Sions zal ontkoming zijn, en hij zal een heiligheid
   zijn; en die van het huis Jakobs zullen hun erfgoederen erfelijk
   bezitten.

   ^18En Jakobs huis zal een vuur zijn, en Jozefs huis een vlam, en Ezau's
   huis tot een stoppel; en zij zullen tegen hen ontbranden, en zullen ze
   verteren, zodat Ezau's huis geenovergeblevene zal hebben; want de HEERE
   heeft het gesproken.

   ^19En die van het zuiden zullen Ezau's gebergte, en die van de laagte
   zullen de Filistijnen erfelijk bezitten; ja, zij zullen het veld van
   Efraim en het veld van Samaria erfelijk bezitten; enBenjamin Gilead.

   ^20En de gevankelijk weggevoerden van dit heir der kinderen Israels,
   hetgeen der Kanaanieten was, tot Zarfath toe; en de gevankelijk
   weggevoerden van Jeruzalem, hetgeen inSefarad is, zij zullen de steden
   van het zuiden erfelijk bezitten.
     __________________________________________________________________

Jonah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En het woord des HEEREN geschiedde tot Jona, den zoon van Amitthai,
   zeggende:

   ^2Maak u op, ga naar de grote stad Nineve, en predik tegen haar; want
   hunlieder boosheid is opgeklommen voor Mijn aangezicht.

   ^3Maar Jona maakte zich op om te vluchten naar Tarsis, van het
   aangezicht des HEEREN; en hij kwam af te Jafo, en vond een schip,
   gaande naar Tarsis, en hij gaf de vrachtdaarvan, en ging neder in
   hetzelve, om met henlieden te gaan naar Tarsis, van het aan gezicht des
   HEEREN.

   ^4Maar de HEERE wierp een groten wind op de zee; en er werd een grote
   storm in de zee, zodat het schip dacht te breken.

   ^5Toen vreesden de zeelieden, en riepen een iegelijk tot zijn god, en
   wierpen de vaten, die in het schip waren, in de zee, om het van dezelve
   te verlichten; maar Jona wasnedergegaan aan de zijden van het schip, en
   lag neder, en was met een diepen slaap bevangen.

   ^6En de opperschipper naderde tot hem, en zeide tot hem: Wat is u, gij
   hardslapende? Sta op, roep tot uw God, misschien zal die God aan ons
   gedenken, dat wij niet vergaan.

   ^7Voorts zeiden zij, een ieder tot zijn metgezel: Komt, en laat ons
   loten werpen, opdat wij mogen weten, om wiens wil ons dit kwaad
   overkomt. Alzo wierpen zij loten, en het lot vielop Jona.

   ^8Toen zeiden zij tot hem: Verklaar ons nu, om wiens wil ons dit kwaad
   overkomt. Wat is uw werk en van waar komt gij? Welk is uw land en van
   welk volk zijt gij?

   ^9En hij zeide tot hen: Ik ben een Hebreer; en ik vreze den HEERE, den
   God des hemels, Die de zee en het droge gemaakt heeft.

   ^10Toen vreesden die mannen met grote vreze, en zeiden tot hem: Wat
   hebt gij dit gedaan? Want de mannen wisten, dat hij van des HEEREN
   aangezicht vlood; want hij had hethun te kennen gegeven.

   ^11Voorts zeiden zij tot hem: Wat zullen wij u doen, opdat de zee stil
   worde van ons? Want de zee werd hoe langer hoe onstuimiger.

   ^12En hij zeide tot hen: Neemt mij op, en werpt mij in de zee, zo zal
   de zee stil worden van ulieden; want ik weet, dat deze grote storm
   ulieden om mijnentwil over komt.

   ^13Maar de mannen roeiden, om het schip weder te brengen aan het droge,
   doch zij konden niet; want de zee werd hoe langer hoe onstuimiger tegen
   hen.

   ^14Toen riepen zij tot den HEERE, en zeiden: Och HEERE! laat ons toch
   niet vergaan om dezes mans ziel, en leg geen onschuldig bloed op ons;
   want Gij, HEERE! hebt gedaan, gelijk als het U heeft behaagd.

   ^15En zij namen Jona op, en wierpen hem in de zee. Toen stond de zee
   stil van haar verbolgenheid.

   ^16Dies vreesden de mannen den HEERE met grote vreeze; en zij slachtten
   den HEERE slachtoffer, en beloofden geloften.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En Jona bad tot den HEERE, zijn God, uit het ingewand van den vis.

   ^2En hij zeide: Ik riep uit mijn benauwdheid tot den HEERE, en Hij
   antwoordde mij; uit den buik des grafs schreide ik, en Gij hoordet mijn
   stem.

   ^3Want Gij hadt mij geworpen in de diepte, in het hart der zeeen, en de
   stroom omving mij; al Uw baren en Uw golven gingen over mij henen.

   ^4En ik zeide: Ik ben uitgestoten van voor Uw ogen; nochtans zal ik den
   tempel Uwer heiligheid weder aanschouwen.

   ^5De wateren hadden mij omgeven tot de ziel toe, de afgrond omving mij;
   het wier was aan mijn hoofd gebonden.

   ^6Ik was nedergedaald tot de gronden der bergen; de grendelen der aarde
   waren om mij henen in eeuwigheid; maar Gij hebt mijn leven uit het
   verderf opgevoerd, o HEERE, mijnGod!

   ^7Als mijn ziel in mij overstelpt was, dacht ik aan den HEERE, en mijn
   gebed kwam tot U, in den tempel Uwer heiligheid.

   ^8Die de valse ijdelheden onderhouden, verlaten hunlieder weldadigheid.

   ^9Maar ik zal U offeren met de stem der dankzegging; wat ik beloofd
   heb, zal ik betalen. Het heil is des HEEREN.

   ^10De HEERE nu sprak tot den vis; en hij spuwde Jona uit op het droge.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En het woord des HEEREN geschiedde ten anderen male tot Jona,
   zeggende:

   ^2Maak u op, ga naar de grote stad Nineve; en predik tegen haar de
   prediking, die Ik tot u spreek.

   ^3Toen maakte zich Jona op, en ging naar Nineve, naar het woord des
   HEEREN. Nineve nu was een grote stad Gods, van drie dagreizen.

   ^4En Jona begon in de stad te gaan, een dagreis; en hij predikte, en
   zeide: Nog veertig dagen, dan zal Nineve worden omgekeerd.

   ^5En de lieden van Nineve geloofden aan God; en zij riepen een vasten
   uit, en bekleedden zich met zakken, van hun grootste af tot hun
   kleinste toe.

   ^6Want dit woord geraakte tot den koning van Nineve, en hij stond op
   van zijn troon, en deed zijn heerlijk overkleed van zich; en hij
   bedekte zich met een zak, en zat neder in de as.

   ^7En hij liet uitroepen, en men sprak te Nineve, uit bevel des konings
   en zijner groten, zeggende: Laat mens noch beest, rund noch schaap,
   iets smaken, laat ze niet weiden, nochwater drinken.

   ^8Maar mens en beest zullen met zakken bedekt zijn, en zullen sterk tot
   God roepen; en zij zullen zich bekeren, een iegelijk van zijn bozen
   weg, en van het geweld, dat in hunhanden is.

   ^9Wie weet, God mocht Zich wenden, en berouw hebben; en Hij mocht Zich
   wenden van de hittigheid Zijns toorns, dat wij niet vergingen!

   ^10En God zag hun werken, dat zij zich bekeerden van hun bozen weg; en
   het berouwde God over het kwaad, dat Hij gesproken had hun te zullen
   doen, en Hij deed het niet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Dit verdroot Jona met groot verdriet, en zijn toorn ontstak.

   ^2En hij bad tot den HEERE, en zeide: Och HEERE! was dit mijn woord
   niet, als ik nog in mijn land was? Daarom kwam ik het voor, vluchtende
   naar Tarsis; want ik wist, dat Gijeen genadig en barmhartig God zijt,
   lankmoedig en groot van goedertierenheid, en berouw hebbende over het
   kwaad.

   ^3Nu dan, HEERE! neem toch mijn ziel van mij; want het is mij beter te
   sterven dan te leven.

   ^4En de HEERE zeide: Is uw toorn billijk ontstoken?

   ^5Jona nu ging ter stad uit, en zette zich tegen het oosten der stad;
   en hij maakte zich aldaar een verdek, en zat daaronder in de schaduw,
   totdat hij zag, wat van de stad zouworden.

   ^6En God, de HEERE, beschikte een wonderboom, en deed hem opschieten
   boven Jona, opdat er schaduw mocht zijn over zijn hoofd, om hem te
   redden van zijn verdriet. EnJona verblijdde zich over den wonderboom
   met grote blijdschap.

   ^7Maar God beschikte een worm des anderen daags in het opgaan van den
   dageraad; die stak den wonderboom, dat hij verdorde.

   ^8En het geschiedde, als de zon oprees, dat God een stillen oostenwind
   beschikte; en de zon stak op het hoofd van Jona, dat hij amechtig werd;
   en hij wenste zijner ziel te mogensterven, en zeide: Het is mij beter
   te sterven dan te leven.

   ^9Toen zeide God tot Jona: Is uw toorn billijk ontstoken over den
   wonderboom? En hij zeide: Billijk is mijn toorn ontstoken ter dood toe.

   ^10En de HEERE zeide: Gij verschoont den wonderboom, aan welken gij
   niet hebt gearbeid, noch dien groot gemaakt; die in een nacht werd, en
   in een nacht verging;
     __________________________________________________________________

Micah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het woord des HEEREN, dat geschied is tot Micha, den Morastiet, in de
   dagen van Jotham, Achaz en Jehizkia, koningen van Juda; dat hij gezien
   heeft over Samaria enJeruzalem.

   ^2Hoort, gij volken altemaal! merk op, gij aarde, mitsgaders derzelver
   volheid! de Heere HEERE nu zal tot een getuige zijn tegen ulieden, de
   Heere uit den tempel Zijner heiligheid.

   ^3Want ziet, de HEERE gaat uit van Zijn plaats, en Hij zal nederdalen
   en treden op de hoogten der aarde.

   ^4En de bergen zullen onder Hem versmelten, en de dalen gekloofd
   worden, gelijk was voor het vuur, gelijk wateren, die uitgestort worden
   in de laagte.

   ^5Dit alles, om de overtreding van Jakob, en om de zonden van het huis
   Israels; wie is het begin van de overtreding van Jakob? Is het niet
   Samaria? En wie van de hoogten vanJuda? Is het niet Jeruzalem?

   ^6Daarom zal Ik Samaria stellen tot een steenhoop des velds, tot
   plantingen eens wijngaards; en Ik zal haar stenen in de vallei storten,
   en haar fundamenten ontdekken.

   ^7En al haar gesneden beelden zullen vermorzeld worden, en al haar
   hoerenbeloningen zullen met vuur verbrand worden, en al haar afgoden
   zal Ik stellen tot een woestheid; wantzij heeft ze van hoerenloon
   vergaderd, en zij zullen tot hoerenloon wederkeren.

   ^8Hierom zal ik misbaar bedrijven en huilen; ik zal beroofd en naakt
   gaan; ik zal misbaar maken als de draken, en treuren als de jonge
   struisen.

   ^9Want haar plagen zijn dodelijk; want zij zijn gekomen tot aan Juda;
   hij is geraakt tot aan de poort mijns volks, tot aan Jeruzalem.

   ^10Verkondigt het niet te Gath, weent zo jammerlijk niet; wentelt u in
   het stof in het huis van Afra.

   ^11Ga door, gij inwoneres van Safir! met blote schaamte; de inwoneres
   van Zaanan gaat niet uit; rouwklage is te Beth-haezel; hij zal zijn
   stand van ulieden nemen.

   ^12Want de inwoneres van Maroth is krank om des goeds wil; want een
   kwaad is van den HEERE afgedaald, tot aan de poort van Jeruzalem.

   ^13Span de snelle dieren aan den wagen, gij inwoners van Lachis! (deze
   is der dochter Sions het beginsel der zonde) want in u zijn Israels
   overtredingen gevonden.

   ^14Daarom geef geschenken aan Morescheth-Gaths; de huizen van Achzib
   zullen den koningen van Israel tot een leugen zijn.

   ^15Ik zal u nog een erfgenaam toebrengen, gij inwoneres van Maresa! Hij
   zal komen tot aan Adullam, tot aan de heerlijkheid Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Wee dien, die ongerechtigheid bedenken, en kwaad werken op hun
   legers; in het licht van den morgenstond doen zij het, dewijl het in de
   macht van hunlieder hand is.

   ^2En zij begeren akkers, en roven ze, en huizen, en nemen ze weg; alzo
   doen zij geweld aan den man en zijn huis, ja, aan een iegelijk en zijn
   erfenis.

   ^3Daarom, alzo zegt de HEERE: Ziet, Ik denk een kwaad over dit
   geslacht, waaruit gijlieden uw halzen niet zult uittrekken, en zult zo
   rechtop niet gaan; want het zal een boze tijdzijn.

   ^4Te dien dage zal men een spreekwoord over ulieden opnemen; en men zal
   een klagelijke klacht klagen, en zeggen: Wij zijn ten enenmale
   verwoest; Hij verwisselt mijns volksdeel; hoe ontwendt Hij mij; Hij
   deelt uit, afwendende onze akkers.

   ^5Daarom zult gij niemand hebben, die het snoer werpe in het lot, in de
   gemeente des HEEREN.

   ^6Profeteert gijlieden niet, zeggen zij, laat die profeteren; zij
   profeteren niet als die; men wijkt niet af van smaadheden.

   ^7O gij, die Jakobs huis geheten zijt! Is dan de Geest des HEEREN
   verkort? Zijn dat Zijn werken? Doen Mijn woorden geen goed bij dien,
   die recht wandelt?

   ^8Maar gisteren stelde zich Mijn volk op, tot vijand, tegenover een
   kleed; gij stroopt een mantel van degenen, die zeker voorbijgaan,
   wederkomende van den strijd.

   ^9De vrouwen Mijns volks verdrijft gij, elkeen uit het huis van haar
   vermakingen; van haar kinderkens neemt gij Mijn sieraad in eeuwigheid.

   ^10Maakt u dan op, en gaat henen; want dit land zal de rust niet zijn;
   omdat het verontreinigd is, zal het u verderven, en dat met een
   geweldige verderving.

   ^11Zo er iemand is, die met wind omgaat, en valselijk liegt, zeggende:
   Ik zal u profeteren voor wijn en voor sterken drank! dat is een profeet
   dezes volks.

   ^12Voorzeker zal Ik u, o Jakob! gans verzamelen; voorzeker zal Ik
   Israels overblijfsel vergaderen; Ik zal het te zamen zetten als schapen
   van Bozra; als een kudde in het midden vanhaar kooi zullen zij van
   mensen deunen.

   ^13De doorbreker zal voor hun aangezicht optrekken; zij zullen
   doorbreken, en door de poort gaan, en door dezelve uittrekken; en hun
   koning zal voor hun aangezicht henengaan; ende HEERE in hun spits.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Voorts zeide ik: Hoort nu, gij hoofden Jakobs, en gij oversten van
   het huis Israels! Betaamt het ulieden niet het recht te weten?

   ^2Zij haten het goede, en hebben het kwade lief; zij roven hun huid van
   hen af, en hun vlees van hun beenderen.

   ^3Ja, zij zijn het, die het vlees mijns volks eten, en hun huid
   afstropen, en hun beenderen verbreken; en vaneen leggen, gelijk als in
   een pot, en als vlees in het midden eens ketels.

   ^4Alsdan zullen zij roepen tot den HEERE, doch Hij zal hen niet
   verhoren; maar zal Zijn aangezicht te dier tijd voor hen verbergen,
   gelijk als zij hun handelingen kwaad gemaakthebben.

   ^5Alzo zegt de HEERE, tegen de profeten, die Mijn volk verleiden; die
   met hun tanden bijten, en roepen vrede uit; maar die niets geeft in hun
   mond, tegen dien zo heiligen zij eenkrijg.

   ^6Daarom zal het nacht voor ulieden worden vanwege het gezicht, en
   ulieden zal duisternis zijn vanwege de waarzegging; en de zon zal over
   deze profeten ondergaan; en de dagzal over hen zwart worden.

   ^7En de zieners zullen beschaamd, en de waarzeggers schaamrood worden;
   en zij zullen al te zamen de bovenste lip bewimpelen; want er zal geen
   antwoord Gods zijn.

   ^8Maar waarlijk, ik ben vol krachts van den Geest des HEEREN; en vol
   van gericht en dapperheid, om Jakob te verkondigen zijn overtreding, en
   Israel zijn zonde.

   ^9Hoort nu dit, gij hoofden van het huis Jakobs, en gij oversten van
   het huis Israels! die van het gericht een gruwel hebt, en al wat recht
   is verkeert;

   ^10Bouwende Sion met bloed, en Jeruzalem met onrecht.

   ^11Haar hoofden rechten om geschenken, en haar priesters leren om loon,
   en haar profeten waarzeggen om geld; nog steunen zij op den HEERE,
   zeggende: Is de HEERE niet inhet midden van ons? Ons zal geen kwaad
   overkomen.

   ^12Daarom, om uwentwil, zal Sion als een akker geploegd worden, en
   Jeruzalem zal tot steenhopen worden, en de berg dezes huizes tot
   hoogten eens wouds.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Maar in het laatste der dagen zal het geschieden, dat de berg van het
   huis des HEEREN zal vastgesteld zijn op den top der bergen; en hij zal
   verheven zijn boven de heuvelen, ende volken zullen tot hem toevloeien.

   ^2En vele heidenen zullen henengaan, en zeggen: Komt en laat ons opgaan
   tot den berg des HEEREN, en ten huize van den God Jakobs, opdat Hij ons
   lere van Zijn wegen, en wijin Zijn paden wandelen; want uit Sion zal de
   wet uitgaan, en des HEEREN woord uit Jeruzalem.

   ^3En Hij zal onder grote volken richten, en machtige heidenen straffen,
   tot verre toe; en zij zullen hun zwaarden slaan tot spaden, en hun
   spiesen tot sikkelen; het ene volk zal tegenhet andere volk geen zwaard
   opheffen, en zij zullen den krijg niet meer leren.

   ^4Maar zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok, en onder zijn
   vijgeboom, en er zal niemand zijn, die ze verschrikke; want de mond des
   HEEREN der heirscharen heeft hetgesproken.

   ^5Want alle volken zullen wandelen, elk in den naam zijns gods; maar
   wij zullen wandelen in den Naam des HEEREN, onzes Gods, eeuwiglijk en
   altoos.

   ^6Te dien dage, spreekt de HEERE, zal Ik haar, die hinkende was,
   verzamelen, en haar, die verdreven was, vergaderen, en die Ik geplaagd
   had.

   ^7En Ik zal haar, die hinkende was, maken tot een overblijfsel, en haar
   die verre henen verstoten was, tot een machtig volk; en de HEERE zal
   Koning over hen zijn op den bergSions, van nu aan tot in eeuwigheid.

   ^8En gij Schaapstoren, gij Ofel der dochter Sions! tot u zal komen, ja,
   daar zal komen de vorige heerschappij, het koninkrijk der dochteren van
   Jeruzalem.

   ^9Nu, waarom zoudt gij zo groot geschrei maken? Is er geen Koning onder
   u? Is uw Raadgever vergaan, dat u smart, als van een barende vrouw,
   heeft aangegrepen?

   ^10Lijd smart en arbeid om voort te brengen, o dochter Sions! als een
   barende vrouw; want nu zult gij wel uit de stad henen uitgaan, en op
   het veld wonen, en tot in Babel komen, maar aldaar zult gij gered
   worden; aldaar zal u de HEERE verlossen uit de hand uwer vijanden.

   ^11Nu zijn wel vele heidenen tegen u verzameld, die daar zeggen: Laat
   ze ontheiligd worden, en laat ons oog schouwen aan Sion.

   ^12Maar zij weten de gedachten des HEEREN niet, en verstaan Zijn
   raadslag niet; dat Hij hen vergaderd heeft als garven tot den
   dorsvloer.

   ^13Maak u op en dors, o dochter Sions! Want Ik zal uw hoorn ijzer
   maken, en uw klauwen koper maken, en gij zult vele volken verpletteren;
   en Ik zal hunlieder gewin den HEEREverbannen, en hun vermogen den Heere
   der ganse aarde.

   ^14Nu, rot u met benden, gij dochter der bende, hij zal een belegering
   tegen ons stellen; zij zullen den rechter Israels met de roede op het
   kinnebakken slaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En gij, Bethlehem Efratha! zijt gij klein om te wezen onder de
   duizenden van Juda? Uit u zal Mij voortkomen, Die een Heerser zal zijn
   in Israel, en Wiens uitgangen zijn van ouds, van de dagen der
   eeuwigheid.

   ^2Daarom zal Hij henlieden overgeven, tot den tijd toe, dat zij, die
   baren zal, gebaard hebbe; dan zullen de overigen Zijner broederen zich
   bekeren met de kinderen Israels.

   ^3En Hij zal staan, en zal weiden in de kracht des HEEREN, in de
   hoogheid van den Naam des HEEREN, Zijns Gods, en zij zullen wonen, want
   nu zal Hij groot zijn tot aan deeinden der aarde.

   ^4En Deze zal Vrede zijn; wanneer Assur in ons land zal komen, en
   wanneer hij in onze paleizen zal treden, zo zullen wij tegen hem
   stellen zeven herders, en acht vorsten uit demensen.

   ^5Die zullen het land van Assur afweiden met het zwaard, en het land
   van Nimrod in deszelfs ingangen. Alzo zal Hij ons redden van Assur,
   wanneer dezelve in ons land zal komen, en wanneer hij in onze landpale
   zal treden.

   ^6En Jakobs overblijfsel zal zijn in het midden van vele volken, als
   een dauw van den HEERE, als droppelen op het kruid, dat naar geen man
   wacht, noch mensenkinderenverbeidt.

   ^7Ja, het overblijfsel van Jakob zal zijn onder de heidenen, in het
   midden van vele volken, als een leeuw onder de beesten des wouds, als
   een jonge leeuw onder deschaapskudden; dewelke, wanneer hij doorgaat,
   zo vertreedt en verscheurt hij, dat niemand redde.

   ^8Uw hand zal verhoogd zijn boven uw wederpartijders, en al uw vijanden
   zullen uitgeroeid worden.

   ^9En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE, dat Ik uw
   paarden uit het midden van u zal uitroeien, en Ik zal uw wagenen
   verdoen.

   ^10En Ik zal de steden uws lands uitroeien, en Ik zal al uw vestingen
   afbreken.

   ^11En Ik zal de toverijen uit uw hand uitroeien, en gij zult geen
   guichelaars hebben.

   ^12En Ik zal uw gesneden beelden en uw opgerichte beelden uit het
   midden van u uitroeien, dat gij u niet meer zult nederbuigen voor het
   werk uwer handen.

   ^13Voorts zal Ik uw bossen uit het midden van u uitroeien, en Ik zal uw
   steden verdelgen.

   ^14En Ik zal in toorn en in grimmigheid wrake doen aan de heidenen, die
   niet horen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Hoort nu, wat de HEERE zegt: Maak u op, twist met de bergen, en laat
   de heuvelen uw stem horen.

   ^2Hoort, gij bergen! den twist des HEEREN, mitsgaders gij sterke
   fondamenten der aarde! want de HEERE heeft een twist met Zijn volk, en
   Hij zal Zich met Israel in recht begeven.

   ^3O Mijn volk! wat heb Ik u gedaan, en waarmede heb Ik u vermoeid?
   Betuig tegen Mij.

   ^4Immers heb Ik u uit Egypteland opgevoerd, en u uit het diensthuis
   verlost; en Ik heb voor uw aangezicht henen gezonden Mozes, Aaron en
   Mirjam.

   ^5Mijn volk! gedenk toch wat Balak, de koning van Moab, beraadslaagde,
   en wat hem Bileam, de zoon van Beor, antwoordde; en wat geschied is van
   Sittim af tot Gilgal toe, opdatgij de gerechtigheden des HEEREN kent.

   ^6Waarmede zal ik den HEERE tegenkomen, en mij bukken voor den hogen
   God? Zal ik Hem tegenkomen met brandofferen, met eenjarige kalveren?

   ^7Zou de HEERE een welgevallen hebben aan duizenden van rammen, aan
   tien duizenden van oliebeken? Zal ik mijn eerstgeborene geven voor mijn
   overtreding, de vrucht mijnsbuiks voor de zonde mijner ziel?

   ^8Hij heeft u bekend gemaakt, o mens! wat goed is; en wat eist de HEERE
   van u, dan recht te doen, en weldadigheid lief te hebben, en
   ootmoediglijk te wandelen met uw God?

   ^9De stem des HEEREN roept tot de stad (want Uw Naam ziet het wezen):
   Hoort de roede, en wie ze besteld heeft!

   ^10Zijn er niet nog, in eens ieders goddelozen huis, schatten der
   goddeloosheid en een schaarse efa, dat te verfoeien is?

   ^11Zou ik rein zijn, met een goddeloze weegschaal en met een zak van
   bedriegelijke weegstenen?

   ^12Dewijl haar rijke lieden vol zijn van geweld, en haar inwoners
   leugen spreken, en haar tong bedriegelijk is in haar mond;

   ^13Zo zal Ik u ook krenken, u slaande, en verwoestende om uw zonden.

   ^14Gij zult eten, maar niet verzadigd worden, en uw nederdrukking zal
   in het midden van u zijn; en gij zult aangrijpen, maar niet wegbrengen,
   en wat gij zult wegbrengen, zal Ik aanhet zwaard overgeven.

   ^15Gij zult zaaien, maar niet maaien; gij zult olijven treden, maar u
   met olie niet zalven, en most, maar geen wijn drinken.

   ^16Want de inzettingen van Omri worden onderhouden, en het ganse werk
   van het huis van Achab; en gij wandelt in derzelver raadslagen; opdat
   Ik u stelle tot verwoesting, en haarinwoners tot aanfluiting; alzo zult
   gij de smaadheid Mijns volks dragen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Ai mij! want ik ben, als wanneer de zomervruchten zijn ingezameld;
   als wanneer de nalezingen in den wijnoogst geschied zijn; er is geen
   druif om te eten; mijn ziel begeertvroegrijpe vrucht.

   ^2De goedertierene is vergaan uit het land, en er is niemand oprecht
   onder de mensen; zij loeren altemaal op bloed, zij jagen, een iegelijk
   zijn broeder, met een jachtgaren.

   ^3Om met beide handen wel dapper kwaad te doen, zo eist de vorst, en de
   rechter oordeelt om vergelding; en de grote spreekt de verderving
   zijner ziel, en zij draaien ze dichtineen.

   ^4De beste van hen is als een doorn; de oprechtste is scherper dan een
   doornheg; de dag uwer wachters, uw bezoeking, is gekomen; nu zal
   hunlieder verwarring wezen.

   ^5Gelooft een vriend niet, vertrouwt niet op een voornaamsten vriend;
   bewaar de deuren uws monds voor haar, die in uw schoot ligt.

   ^6Want de zoon veracht den vader, de dochter staat op tegen haar
   moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; eens mans vijanden
   zijn zijn huisgenoten.

   ^7Maar ik zal uitzien naar den HEERE, ik zal wachten op de God mijns
   heils; mijn God zal mij horen.

   ^8Verblijd u niet over mij, o mijn vijandin! wanneer ik gevallen ben,
   zal ik weder opstaan; wanneer ik in duisternis zal gezeten zijn, zal de
   HEERE mij een licht zijn.

   ^9Ik zal des HEEREN gramschap dragen, want ik heb tegen Hem gezondigd;
   totdat Hij mijn twist twiste, en mijn recht uitvoere; Hij zal mij
   brengen aan het licht; ik zal mijn lust zienaan Zijn gerechtigheid.

   ^10En mijn vijandin zal het zien, en schaamte zal haar bedekken; die
   tot mij zegt: Waar is de HEERE, uw God? Mijn ogen zullen aan haar zien;
   nu zal zij worden tot vertreding, alsslijk der straten.

   ^11Ten dage als Hij uw muren zal herbouwen, te dien dage zal het
   besluit verre heengaan.

   ^12Te dien dage zal het ook komen tot u toe, van Assur af, zelfs tot de
   vaste steden toe; en van de vestingen tot aan de rivier, en van zee tot
   zee, en van gebergte tot gebergte.

   ^13Maar dit land zal worden tot een verwoesting, zijner inwoners halve,
   vanwege de vrucht hunner handelingen.

   ^14Gij dan, weid Uw volk met Uw staf, de kudde Uwer erfenis, die alleen
   woont, in het woud, in het midden van een vruchtbaar land; laat ze
   weiden in Basan en Gilead, als in dedagen van ouds.

   ^15Ik zal haar wonderen doen zien, als in de dagen, toen gij uit
   Egypteland uittoogt.

   ^16De heidenen zullen het zien, en beschaamd zijn, vanwege al hun
   macht; zij zullen de hand op den mond leggen; hun oren zullen doof
   worden.

   ^17Zij zullen het stof lekken, als de slang; als kruipende dieren der
   aarde, zullen zij zich beroeren uit hun sloten; zij zullen met
   vervaardheid komen tot den HEERE, onzen God, enzullen voor U vrezen.

   ^18Wie is een God gelijk Gij, Die de ongerechtigheid vergeeft, en de
   overtreding van het overblijfsel Zijner erfenis voorbijgaat? Hij houdt
   Zijn toorn niet in eeuwigheid; want Hij heeftlust aan goedertierenheid.

   ^19Hij zal Zich onzer weder ontfermen; Hij zal onze ongerechtigheden
   dempen; ja, Gij zult al hun zonden in de diepten der zee werpen.
     __________________________________________________________________

Nahum
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De last van Nineve. Het boek des gezichts van Nahum, den Elkosiet.

   ^2Een ijverig God en een wreker is de HEERE, een wreker is de HEERE, en
   zeer grimmig; een wreker is de HEERE aan Zijn wederpartijders, en Hij
   behoudt den toorn Zijnvijanden.

   ^3De HEERE is lankmoedig, doch van grote kracht, en Hij houdt den
   schuldige geenszins onschuldig. Des HEEREN weg is in wervelwind, en in
   storm, en de wolken zijn het stofZijner voeten.

   ^4Hij scheldt de zee, en maakt ze droog, en Hij verdroogt alle
   rivieren; Basan en Karmel kwelen, ook kweelt de bloem van Libanon.

   ^5De bergen beven voor Hem, en de heuvelen versmelten; en de aarde
   licht zich op voor Zijn aangezicht, en de wereld, en allen, die daarin
   wonen.

   ^6Wie zal voor Zijn gramschap staan, en wie zal voor de hittigheid
   Zijns toorns bestaan? Zijn grimmigheid is uitgestort als vuur, en de
   rotsstenen worden van Hem vermorzeld.

   ^7De HEERE is goed, Hij is ter sterkte in den dag der benauwdheid, en
   Hij kent hen, die op Hem betrouwen.

   ^8En met een doorgaanden vloed zal Hij haar plaats te niet maken; en
   duisternis zal Zijn vijanden vervolgen.

   ^9Wat denkt gijlieden tegen den HEERE? Hij zal zelf een voleinding
   maken; de benauwdheid zal niet tweemaal op rijzen.

   ^10Dewijl zij in elkander gevlochten zijn als doornen, en dronken zijn,
   gelijk zij plegen dronken te zijn, zo worden zij volkomen verteerd, als
   een dorre stoppel.

   ^11Van u is een uitgegaan, die kwaad denkt tegen den HEERE, een
   Belialsraadsman.

   ^12Alzo zegt de HEERE: Zijn zij voorspoedig, en alzo velen, alzo zullen
   zij ook geschoren worden, en hij zal doorgaan; Ik heb u wel gedrukt,
   maar Ik zal u niet meer drukken.

   ^13Maar nu zal Ik zijn juk van u breken, en zal uw banden verscheuren.

   ^14Doch tegen u heeft de HEERE bevolen, dat er van uw naam niemand meer
   gezaaid zal worden; uit het huis uws gods zal Ik uitroeien de gesneden
   en gegoten beelden; Ik zal udaar een graf maken, als gij zult veracht
   zijn geworden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1De verstrooier trekt tegen uw aangezicht op, bewaar de vesting;
   bezichtig den weg; sterk de lenden, versterk de kracht zeer.

   ^2Want de HEERE heeft de hovaardij Jakobs afgewend, gelijk de hovaardij
   Israels; want de ledigmakers hebben ze ledig gemaakt, en zij hebben hun
   wijnranken verdorven.

   ^3De schilden zijner helden zijn rood gemaakt, de kloeke mannen zijn
   scharlakenvervig; de wagens zijn in het vuur der fakkelen, ten dage als
   hij zich bereidt; en de spiesen wordengeschud.

   ^4De wagens razen door de wijken, zij lopen ginds en weder op de
   straten; hun gedaanten zijn als der fakkelen, zij lopen door elkander
   henen als de bliksemen.

   ^5Hij zal aan zijn voortreffelijken gedenken, doch zij zullen
   struikelen in hun tochten; zij zullen haasten naar hun muur, als het
   beschutsel vaardig zal wezen.

   ^6De poorten der rivieren zullen geopend worden, en het paleis zal
   versmelten.

   ^7En Huzab zal gevankelijk weggevoerd worden, men zal haar heten
   voortgaan; en haar maagden zullen haar geleiden, als met een stem der
   duiven, trommelende op haar harten.

   ^8Nineve is wel als een watervijver, van de dagen af dat zij geweest
   is, doch zij zullen vluchten. Staat, staat! zal men roepen, maar
   niemand zal omzien.

   ^9Rooft zilver, rooft goud, want er is geen einde des voorraads, der
   heerlijkheid van allerlei gewenste vaten.

   ^10Zij is geledigd, ja, uitgeledigd, uitgeput, en haar hart versmelt,
   en de knieen schudden, en in al de lenden is smart, en hun aller
   aangezichten betrekken, als een pot.

   ^11Waar is nu de woning der leeuwen, en die weide der jonge leeuwen?
   Alwaar de leeuw, de oude leeuw, en het leeuwenwelp wandelde, en er was
   niemand, die hen verschrikte.

   ^12De leeuw, die genoeg roofde voor zijn welpen, en worgde voor zijn
   oude leeuwinnen, die zijn holen vervulde met roof, en zijn woningen met
   het geroofde.

   ^13Ziet, Ik wil aan u, spreekt de HEERE der heirscharen, en Ik zal haar
   wagenen in rook verbranden, en het zwaard zal uw jonge leeuwen
   verteren, en Ik zal uw roof uitroeien van deaarde, en de stem uwer
   gezanten zal niet meer gehoord worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Wee der bloedstad, die gans vol leugen, en verscheuring is! de roof
   houdt niet op.

   ^2Er is het geklap der zweep, en het geluid van het bulderen der
   raderen; en de paarden stampen, en de wagens springen op.

   ^3De ruiter steekt omhoog, zo het vlammende zwaard, als de bliksemende
   spies, en er zal veelheid der verslagenen zijn, en een zware menigte
   der dode lichamen; ja, er zal geeneinde zijn der lichamen, men zal over
   hun lichamen struikelen;

   ^4Om der grote hoererijen wil der zeer bevallige hoer, der meesteres
   der toverijen, die met haar hoererijen volken verkocht heeft, en
   geslachten met haar toverijen.

   ^5Ziet, Ik wil aan u, spreekt de HEERE der heirscharen, en Ik zal uw
   zomen ontdekken boven uw aangezicht, en Ik zal den heidenen uw
   naaktheid, en den koninkrijken uw schandewijzen.

   ^6En Ik zal verfoeilijke dingen op u werpen, en u tot schande maken, en
   Ik zal u als een spiegel stellen.

   ^7En het zal geschieden, dat allen, die u zien, van u wegvlieden zullen
   en zeggen: Nineve is verstoord, wie zal medelijden met haar hebben? Van
   waar zal ik u troosters zoeken?

   ^8Zijt gij beter dan No, de volkrijke, gelegen in de rivieren? die
   rondom henen water heeft, welker voormuur de zee is, haar muur is van
   zee.

   ^9Morenland en Egypte waren haar macht, en er was geen einde; Put en
   Lybea waren tot uw hulp.

   ^10Nog is zij gevankelijk gegaan in de gevangenis; ook zijn haar
   kinderen op het hoofd van alle straten verpletterd geworden; en over
   haar geeerden hebben zij het lot geworpen, enal haar groten zijn in
   boeien gebonden geworden.

   ^11Ook zult gij dronken worden, gij zult u verbergen; ook zult gij een
   sterkte zoeken vanwege den vijand.

   ^12Al uw vastigheden zijn vijgebomen met de eerste vruchten; indien zij
   geschud worden, zo vallen zij dien op den mond, die ze eten wil.

   ^13Ziet, uw volk zal in het midden van u tot vrouwen worden; de poorten
   uws lands zullen uw vijanden wijd geopend worden; het vuur zal uw
   grendelen verteren.

   ^14Schep u water ter belegering; versterk uw vastigheden; ga in de
   klei, en treed in het leem; verbeter den ticheloven.

   ^15Het vuur zal u aldaar verteren; het zwaard zal u uitroeien, het zal
   u afeten, als de kevers, vermeerder u als sprinkhanen.

   ^16Gij hebt meer handelaars, dan er sterren aan den hemel zijn; de
   kevers zullen invallen, en er van vliegen.

   ^17Uw gekroonden zijn als de sprinkhanen, en uw krijgsoversten als de
   grote kevers, die zich in de heiningmuren legeren in de koude der
   dagen; wanneer de zon opgaat, zo vliegenzij weg, alzo dat hun plaats
   onbekend is, waar zij geweest zijn.

   ^18Uw herders zullen sluimeren, o koning van Assur! uw voortreffelijken
   zullen zich leggen, uw volk zal zich op de bergen wijd uitbreiden, en
   niemand zal ze verzamelen.
     __________________________________________________________________

Habakkuk
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De last, welken Habakuk, de profeet, gezien heeft.

   ^2HEERE! hoe lang schreeuw ik, en Gij hoort niet, [hoe] [lang] roep ik
   geweld, tot U, en Gij verlost niet!

   ^3Waarom laat Gij mij ongerechtigheid zien, en aanschouwt de kwelling?
   Want verwoesting en geweld is tegen mij over, en er is twist, en men
   neemt gekijf op.

   ^4Daarom wordt de wet onderlaten, en het recht komt nimmermeer voort;
   want de goddeloze omringt den rechtvaardige; daarom komt het recht
   verdraaid voor.

   ^5Ziet onder de heidenen, en aanschouwt, en verwondert u, verwondert u,
   want Ik werk een werk in ulieder dagen, [hetwelk] gij niet geloven
   zult, als het verteld zal worden.

   ^6Want ziet, Ik verwek de Chaldeen, een bitter en snel volk, trekkende
   door de breedten der aarde, om erfelijk te bezitten woningen, die de
   zijne niet zijn.

   ^7Schrikkelijk en vreselijk is hetzelve; zijn recht en zijn hoogheid
   gaat van hemzelven uit.

   ^8Want zijn paarden zijn lichter dan de luipaarden, en zij zijn
   scherper dan de avondwolven, en zijn ruiters verspreiden zich; ja, zijn
   ruiters zullen van verre komen, zij zullen vliegen als een arend, zich
   spoedende om te eten.

   ^9Het zal geheellijk tot geweld komen, wat zij inslorpen zullen met hun
   aangezichten, [zullen] [zij] [brengen] naar het oosten; en het zal de
   gevangenen verzamelen als zand.

   ^10En hij zal de koningen beschimpen, en de prinsen zullen hem een
   belaching zijn; hij zal alle vesting belachen; want hij zal stof
   vergaderen, en hij zal ze innemen.

   ^11Dan zal hij den geest veranderen, en hij zal doortrekken, en zich
   schuldig maken, [houdende] deze zijn kracht voor zijn God.

   ^12Zijt Gij niet van ouds af de HEERE, mijn God, mijn Heilige? Wij
   zullen niet sterven; o HEERE! tot een oordeel hebt Gij hem gesteld, en
   o Rots! om te straffen, hebt Gij hem gegrondvest.

   ^13Gij zijt te rein van ogen, dan dat Gij het kwade zoudt zien, en de
   kwelling kunt Gij niet aanschouwen; waarom zoudt Gij aanschouwen die
   trouwelooslijk handelen? [Waarom] zoudt Gij zwijgen, als de goddeloze
   dien verslindt, die rechtvaardiger is dan hij?

   ^14En [waarom] zoudt Gij de mensen maken, als de vissen der zee, als
   het kruipend gedierte, dat geen heerser heeft?

   ^15Hij trekt ze allen met den angel op, hij vergadert ze in zijn garen,
   en hij verzamelt ze in zijn net; daarom verblijdt en verheugt hij zich.

   ^16Daarom offert hij aan zijn garen, en rookt aan zijn net; want door
   dezelve is zijn deel vet geworden, en zijn spijze smoutig.

   ^17Zal hij dan daarom [altoos] zijn garen ledig maken, en zal hij niet
   verschonen, met altoos de volken te doden?
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Ik stond op mijn wacht, en ik stelde mij op de sterkte, en ik hield
   wacht om te zien, wat Hij in mij spreken zou, en wat ik antwoorden zou
   op mijn bestraffing.

   ^2Toen antwoordde mij de HEERE, en zeide: Schrijf het gezicht, en stel
   het duidelijk op tafelen, opdat daarin leze die voorbijloopt.

   ^3Want het gezicht zal nog tot een bestemden tijd zijn, dan zal Hij het
   op het einde voortbrengen, en niet liegen; zo Hij vertoeft, verbeid
   Hem, want Hij zal gewisselijk komen, Hij zal niet achterblijven.

   ^4Ziet, zijn ziel verheft zich, zij is niet recht in hem; maar de
   rechtvaardige zal door zijn geloof leven.

   ^5En ook dewijl hij trouwelooslijk handelt bij den wijn, een trots man
   is, en in zijn woning niet blijft; die zijn ziel wijd opendoet als het
   graf, en gelijk de dood is, die niet zat wordt, en tot zich verzamelt
   al de heidenen, en vergadert tot zich alle volken.

   ^6Zouden [dan] niet al dezelve van hem een spreekwoord opnemen, en een
   uitlegging der raadselen van hem? En men zal zeggen: Wee dien, die
   vermeerdert hetgeen het zijne niet is (hoe lange!), en dien, die op
   zich laadt dik slijk.

   ^7Zullen niet onvoorziens opstaan, die u bijten zullen, en ontwaken,
   die u zullen bewegen, en zult gij hun niet tot plundering worden?

   ^8Omdat gij vele heidenen beroofd hebt, zo zullen alle overgeblevene
   volken u beroven; om het bloed der mensen, en het geweld aan het land,
   de stad, en alle inwoners derzelve.

   ^9Wee dien, die met kwade gierigheid giert voor zijn huis, opdat hij in
   de hoogte zijn nest stelle, om bevrijd te zijn uit de hand des kwaads.

   ^10Gij hebt schaamte beraadslaagd voor uw huis; uitroeiende vele
   volken, zo hebt gij gezondigd [tegen] uw ziel.

   ^11Want de steen uit den muur roept, en de balk uit het hout antwoordt
   dien.

   ^12Wee dien, die de stad met bloed bouwt, en die de stad met onrecht
   bevestigt!

   ^13Ziet, is het niet van den HEERE der heirscharen, dat de volken
   arbeiden ten vure, en de lieden zich vermoeien tevergeefs?

   ^14Want de aarde zal vervuld worden, dat zij de heerlijkheid des HEEREN
   bekennen, gelijk de wateren [den] [bodem] [der] zee bedekken.

   ^15Wee dien, die zijn naaste te drinken geeft, gij, die uw wijnfles
   daarbij voegt, en ook dronken maakt, opdat gij hun naaktheden
   aanschouwt.

   ^16Gij zult [ook] verzadigd worden met schande, voor eer; drinkt gij
   ook, en ontbloot de voorhuid; de beker der rechterhand des HEEREN zal
   zich tot u wenden, en er zal een schandelijk uitbraaksel over uw
   heerlijkheid zijn.

   ^17Want het geweld, dat tegen Libanon begaan is, zal u bedekken, en de
   verwoesting der beesten zal ze verschrikken, om des bloeds wil der
   mensen, en des gewelds in het land, de stad en aan alle inwoners
   derzelve.

   ^18Wat zal het gesneden beeld baten, dat zijn formeerder het gesneden
   heeft? [of] het gegoten beeld, hetwelk een leugenleraar is, dat de
   formeerder op zijn formeersel vertrouwt, als hij stomme afgoden gemaakt
   heeft?

   ^19Wee dien, die tot het hout zegt: Word wakker! [en]: Ontwaak! tot den
   zwijgenden steen. Zou het leren? Ziet, het is [met] goud en zilver
   overtrokken, en er is gans geen geest in het midden van hetzelve.

   ^20Maar de HEERE is in Zijn heiligen tempel. Zwijg voor Zijn
   aangezicht, gij ganse aarde!
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Een gebed van Habakuk, den profeet, op Sjigjonoth.

   ^2HEERE! als ik Uw rede gehoord heb, heb ik gevreesd; Uw werk, o HEERE!
   behoud dat in het leven in het midden der jaren, maak het bekend in het
   midden der jaren; in den toorn gedenk des ontfermens.

   ^3God kwam van Theman, en de Heilige van den berg Paran. Sela. Zijn
   heerlijkheid bedekte de hemelen, en het aardrijk was vol van Zijn lof.

   ^4En er was een glans als des lichts, Hij had hoornen aan Zijn hand, en
   aldaar was Zijn sterkte verborgen.

   ^5Voor Zijn aangezicht ging de pestilentie, en de vurige kool ging voor
   Zijn voeten henen.

   ^6Hij stond, en mat het land, Hij zag toe, en maakte de heidenen los,
   en de gedurige bergen zijn verstrooid geworden; de heuvelen der
   eeuwigheid hebben zich gebogen; de gangen der eeuw zijn Zijne.

   ^7Ik zag de tenten van Kusan onder de ijdelheid; de gordijnen des lands
   van Midian schudden.

   ^8Was de HEERE ontstoken tegen de rivieren? Was Uw toorn tegen de
   rivieren, was Uw verbolgenheid tegen de zee, toen Gij op Uw paarden
   reedt? Uw wagens waren heil.

   ^9De naakte grond werd ontbloot [door] Uw boog, [om] de eden, aan de
   stammen gedaan [door] het woord. Sela. Gij hebt de rivieren der aarde
   gekloofd.

   ^10De bergen zagen U, [en] leden smart; de waterstroom ging door, de
   afgrond gaf zijn stem, hij hief zijn zijden op [in] de hoogte.

   ^11De zon en de maan stonden stil in [haar] woning; met het licht
   gingen Uw pijlen daarhenen, met glans Uw bliksemende spies.

   ^12Met gramschap tradt Gij [door] het land, met toorn dorstet Gij de
   heidenen.

   ^13Gij toogt uit tot verlossing Uws volks, tot verlossing met Uw
   Gezalfde; Gij doorwonddet het hoofd van het huis des goddelozen,
   ontblotende den grond tot den hals toe. Sela.

   ^14Gij doorboordet met zijn staven het hoofd zijner dorplieden; zij
   hebben gestormd, om mij te verstrooien; die zich verheugden, alsof zij
   de ellendigen in het verborgen zouden opeten.

   ^15Gij betradt [met] Uw paarden de zee; de geweldige wateren werden een
   hoop.

   ^16Als ik het hoorde, zo werd mijn buik beroerd; voor de stem hebben
   mijn lippen gebeefd; verrotting kwam in mijn gebeente, en ik werd
   beroerd in mijn plaats. Zekerlijk, ik zal rusten ten dage der
   benauwdheid, als hij optrekken zal tegen het volk, dat hij het met
   benden aanvalle.

   ^17Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan den
   wijnstok zijn zal, dat het werk des olijfbooms liegen zal, en de velden
   geen spijze voortbrengen; dat men de kudde uit de kooi afscheuren zal,
   en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;

   ^18Zo zal ik nochtans in den HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij
   verheugen in den God mijns heils.

   ^19De Heere HEERE is mijn Sterkte; en Hij zal mijn voeten maken als der
   hinden, en Hij zal mij doen treden op mijn hoogten. Voor den
   opperzangmeester op mijn Neginoth.
     __________________________________________________________________

Zephaniah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het woord des HEEREN, hetwelk geschied is tot Zefanja, den zoon van
   Cuschi, den zoon van Gedalja, den zoon van Amarja, den zoon van Hizkia;
   in de dagen van Josia, denzoon van Amon, den koning van Juda.

   ^2Ik zal ganselijk alles wegrapen uit dit land, spreekt de HEERE.

   ^3Ik zal wegrapen mensen en beesten; Ik zal wegrapen de vogelen des
   hemels, en de vissen der zee, en de ergernissen met de goddelozen; ja,
   Ik zal de mensen uit dit landuitroeien, spreekt de HEERE.

   ^4En Ik zal Mijn hand uitstrekken tegen Juda, en tegen alle inwoners
   van Jeruzalem; en Ik zal uit deze plaats uitroeien het overblijfsel van
   Baal, en den naam der Chemarim met depriesters;

   ^5En die zich nederbuigen op de daken voor het heir des hemels, en die
   zich nederbuigende zweren bij den HEERE, en zweren bij Malcham;

   ^6En die terugkeren van achter den HEERE; en die den HEERE niet zoeken,
   en vragen naar Hem niet.

   ^7Zwijgt voor het aangezicht des Heeren HEEREN; want de dag des HEEREN
   is nabij; want de HEERE heeft een slachtoffer bereid, Hij heeft Zijn
   genoden geheiligd.

   ^8En het zal geschieden in den dag van het slachtoffer des HEEREN, dat
   Ik bezoeking zal doen over de vorsten, en over de kinderen des konings,
   en over allen, die zich kleden metvreemde kleding.

   ^9Ook zal Ik ten zelven dage bezoeking doen over al wie over den dorpel
   springt; die het huis hunner heren vullen met geweld en bedrog.

   ^10En er zal te dien dage, spreekt de HEERE, een stem des gekrijts zijn
   van de Vispoort af, en een gehuil van het tweede gedeelte, en een grote
   breuk van de heuvelen af.

   ^11Huilt, gij inwoners der laagte! Want al het volk van koophandel is
   uitgehouwen, al de gelddragers zijn uitgeroeid.

   ^12En het zal geschieden te dien tijde, Ik zal Jeruzalem met lantaarnen
   doorzoeken; en Ik zal bezoeking doen over de mannen, die stijf geworden
   zijn op hun droesem, die in hunhart zeggen: De HEERE doet geen goed, en
   Hij doet geen kwaad.

   ^13Daarom zal hun vermogen ten roof worden, en hun huizen tot
   verwoesting; zij bouwen wel huizen, maar zij zullen ze niet bewonen; en
   zij planten wijngaarden, maar zij zullenderzelver wijn niet drinken.

   ^14De grote dag des HEEREN is nabij; hij is nabij, en zeer haastende;
   de stem van den dag des HEEREN; de held zal aldaar bitterlijk
   schreeuwen.

   ^15Die dag zal een dag der verbolgenheid zijn; een dag der benauwdheid
   en des angstes, een dag der woestheid en verwoesting, een dag der
   duisternis en der donkerheid, eendag der wolk en der dikke donkerheid;

   ^16Een dag der bazuin en des geklanks tegen de vaste steden en tegen de
   hoge hoeken.

   ^17En Ik zal de mensen bang maken, dat zij zullen gaan als de blinden;
   want zij hebben tegen den HEERE gezondigd; en hun bloed zal vergoten
   worden als stof, en hun vlees zalworden als drek.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Doorzoek u zelf nauw, ja, doorzoek nauw, gij volk, dat met geen lust
   bevangen wordt!

   ^2Eer het besluit bare (gelijk kaf gaat de dag voorbij), terwijl de
   hittigheid van des HEEREN toorn over ulieden nog niet komt; terwijl de
   dag van den toorn des HEEREN over uliedennog niet komt.

   ^3Zoekt den HEERE, alle gij zachtmoedigen des lands, die Zijn recht
   werken! Zoekt gerechtigheid, zoekt zachtmoedigheid, misschien zult gij
   verborgen worden in den dag vanden toorn des HEEREN.

   ^4Want Gaza zal verlaten wezen, en Askelon zal ter verwoesting wezen;
   Asdod zal men in den middag verdrijven, en Ekron zal uitgeworteld
   worden.

   ^5Wee den inwonenden van de landstreek der zee, den volken der
   Cheretim! Het woord des HEEREN zal tegen ulieden zijn, gij Kanaan, der
   Filistijnen land! en Ik zal u verdoen, dater geen inwoner zal zijn.

   ^6En de landstreek der zee zal wezen tot hutten, uitgegraven putten der
   herders, en betuiningen der kudden.

   ^7En de landstreek zal wezen voor het overblijfsel van het huis van
   Juda, dat zij daarin weiden; des avonds zullen zij in de huizen van
   Askelon legeren, als de HEERE, hunliederGod, hen zal bezocht, en hun
   gevangenis zal gewend hebben.

   ^8Ik heb de beschimping van Moab gehoord, en de scheldwoorden der
   kinderen Ammons, waarmede zij Mijn volk beschimpt hebben, en hebben
   zich groot gemaakt tegendeszelfs landpale.

   ^9Daarom, zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE der heirscharen,
   de God Israels: Moab zal zekerlijk zijn als Sodom, en de kinderen
   Ammons als Gomorra, een netelheide, en een zoutgroeve, en een
   verwoesting tot in eeuwigheid! De overigen Mijns volks zullen ze
   beroven, en het overige Mijns volks zal ze erfelijk bezitten.

   ^10Dat zullen zij hebben in plaats van hun hoogmoed; want zij hebben
   beschimpt, en hebben zich groot gemaakt tegen het volk van den HEERE
   der heirscharen.

   ^11Vreselijk zal de HEERE tegen hen wezen, want Hij zal al de goden der
   aarde doen uitteren; en een iegelijk uit zijn plaats zal Hem aanbidden,
   al de eilanden der heidenen.

   ^12Ook gij, Moren! zult de verslagenen van Mijn zwaard zijn.

   ^13Hij zal ook Zijn hand uitstrekken tegen het Noorden, en Hij zal
   Assur verdoen; en Hij zal Nineve stellen tot een verwoesting, droog als
   een woestijn.

   ^14En in het midden van haar zullen den kudden legeren, al het gedierte
   der volken; ook de roerdomp, ook de nachtuil zullen op haar
   granaatappelen vernachten; een stem zal inhet venster zingen,
   verwoesting zal in den dorpel zijn, als Hij haar cederwerk zal ontbloot
   hebben.

   ^15Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in
   haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij
   geworden tot woestheid, een rustplaats van hetgedierte! Een ieder, die
   daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Wee der ijselijke, en der bevlekte, der verdrukkende stad!

   ^2Zij hoort naar de stem niet; zij neemt de tucht niet aan; zij
   vertrouwt niet op den HEERE; tot haar God nadert zij niet.

   ^3Haar vorsten zijn brullende leeuwen in het midden van haar; haar
   rechters zijn avondwolven, die de beenderen niet breken tot aan den
   morgen.

   ^4Haar profeten zijn lichtvaardig, gans trouweloze mannen; haar
   priesters verontreinigen het heilige, zij doen der wet geweld aan.

   ^5De rechtvaardige HEERE is in het midden van haar, Hij doet geen
   onrecht; allen morgen geeft Hij Zijn recht in het licht, er ontbreekt
   niet; doch de verkeerde weet van geenschaamte.

   ^6Ik heb de heidenen uitgeroeid, hun hoeken zijn verwoest, Ik heb hun
   straten eenzaam gemaakt, dat niemand daardoor gaat; hun steden zijn
   verstoord, zodat er niemand is, dat ergeen inwoner is.

   ^7Ik zeide: Immers zult gij Mij vrezen, gij zult de tucht aannemen,
   opdat haar woning niet uitgeroeid zou worden; al wat Ik haar bezocht
   hebbe, waarlijk, zij hebben zich vroegopgemaakt, zij hebben al hun
   handelingen verdorven.

   ^8Daarom verwacht Mij, spreekt de HEERE, ten dage als Ik Mij opmake tot
   den roof; want Mijn oordeel is, de heidenen te verzamelen, de
   koninkrijken te vergaderen, om over henMijn gramschap, de ganse
   hittigheid Mijns toorns uit te storten, want dit ganse land zal door
   het vuur van Mijn ijver verteerd worden.

   ^9Gewisselijk, dan zal Ik tot de volken een reine spraak wenden; opdat
   zij allen den Naam des HEEREN aanroepen, opdat zij Hem dienen met een
   eenparigen schouder.

   ^10Van de zijden der rivieren der Moren zullen Mijn ernstige
   aanbidders, met de dochter Mijner verstrooiden, Mijn offeranden
   brengen.

   ^11Te dien dage zult gij niet beschaamd wezen vanwege al uw
   handelingen, waarmede gij tegen Mij overtreden hebt; want alsdan zal Ik
   uit het midden van u wegnemen, die vanvreugde opspringen over uw
   hovaardij, en gij zult u voortaan niet meer verheffen om Mijns heiligen
   bergs wil.

   ^12Maar Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm
   volk; die zullen op den Naam des HEEREN betrouwen.

   ^13De overgeblevenen van Israel zullen geen onrecht doen, noch leugen
   spreken, en in hun mond zal geen bedriegelijke tong gevonden worden;
   maar zij zullen weiden ennederliggen, en niemand zal hen verschrikken.

   ^14Zing vrolijk, gij dochter Sions, juich, Israel; wees blijde, en
   spring op van vreugde van ganser harte, gij dochter Jeruzalems!

   ^15De HEERE heeft uw oordelen weggenomen, Hij heeft uw vijand
   weggevaagd; de Koning Israels, de HEERE, is in het midden van u, gij
   zult geen kwaad meer zien.

   ^16Te dien dage zal tot Jeruzalem gezegd worden: Vrees niet, o Sion!
   laat uw handen niet slap worden.

   ^17De HEERE uw God, is in het midden van u, een Held, Die verlossen
   zal; Hij zal over u vrolijk zijn met blijdschap, Hij zal zwijgen in
   Zijn liefde, Hij zal Zich over u verheugen metgejuich.

   ^18De bedroefden, om der bijeenkomst wil, zal Ik verzamelen, zij zijn
   uit u; de schimping is een last op haar.

   ^19Ziet, Ik zal te dien tijde al uw verdrukkers verdoen; en Ik zal de
   hinkenden behoeden, en de uitgestotenen verzamelen; en Ik zal ze
   stellen tot een lof, en tot een naam, in het ganseland, waar zij
   beschaamd zijn geweest.
     __________________________________________________________________

Haggai
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In het tweede jaar van den koning Darius, in de zesde maand, op den
   eersten dag der maand, geschiedde het woord des HEEREN, door den dienst
   van Haggai, den profeet, tot Zerubbabel, den zoon van Sealthiel, den
   vorst van Juda, en tot Josua, den zoon van Jozadak, den hogepriester,
   zeggende:

   ^2Alzo spreekt de HEERE der heirscharen zeggende: Dit volk zegt: De
   tijd is niet gekomen, de tijd, dat des HEEREN huis gebouwd worde.

   ^3En het woord des HEEREN geschiedde door den dienst van den profeet
   Haggai, zeggende:

   ^4Is het voor ulieden wel de tijd, dat gij woont in uw gewelfde huizen,
   en zal dit huis woest zijn?

   ^5Nu dan, alzo zegt de HEERE der heirscharen: Stelt uw hart op uw
   wegen.

   ^6Gij zaait veel, en gij brengt weinig in; gij eet, maar niet tot
   verzadiging; gij drinkt, maar niet tot dronken worden toe; gij kleedt
   u, maar niet tot uw verwarming, en wie loon ontvangt, die ontvangt dat
   loon in een doorgeboorden buidel.

   ^7Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Stelt uw hart op uw wegen.

   ^8Klimt op het gebergte, en brengt hout aan, en bouwt dit huis, en Ik
   zal een welgevallen daaraan hebben, en verheerlijkt worden, zegt de
   HEERE.

   ^9Gij ziet om naar veel, maar ziet, gij bekomt weinig; en als gij het
   in huis gebracht hebt, zo blaas Ik daarin. Waarom dat? spreekt de HEERE
   der heirscharen; om Mijns huizes wil, hetwelk woest is, en dat gij
   loopt elk voor zijn eigen huis.

   ^10Daarom onthouden zich de hemelen over u, dat er geen dauw is, en het
   land onthoudt zijn vruchten.

   ^11Want Ik heb een droogte geroepen over het land, en over de bergen,
   en over het koren, en over den most, en over de olie, en over hetgeen
   de aardbodem zou voortbrengen; ook over de mensen, en over de beesten,
   en over allen arbeid der handen.

   ^12Toen hoorde Zerubbabel, de zoon van Sealthiel, en Josua, de zoon van
   Jozadak, de hogepriester, en al het overblijfsel des volks, naar de
   stem van den HEERE, hun God, en naar de woorden van den profeet Haggai,
   gelijk als hem de HEERE, hun God, gezonden had; en het volk vreesde
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^13Toen sprak Haggai, de bode des HEEREN, in de boodschap des HEEREN,
   tot het volk, zeggende: Ik ben met ulieden, spreekt de HEERE.

   ^14En de HEERE verwekte den geest van Zerubbabel, den zoon van
   Sealthiel, den vorst van Juda, en den geest van Josua, den zoon van
   Jozadak, den hogepriester, en den geest van het ganse overblijfsel des
   volks; en zij kwamen en maakten het werk in het huis van den HEERE der
   heirscharen, hun God.

   ^15(2:1) Op den vier en twintigsten dag der maand, in de zesde [maand],
   in het tweede jaar van den koning Darius.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1(2:2) In de zevende [maand], op den een en twintigsten der maand,
   geschiedde het woord des HEEREN door den dienst van den profeet Haggai,
   zeggende:

   ^2(2:3) Spreek nu tot Zerubbabel, den zoon van Sealthiel, den vorst van
   Juda, en tot Josua, den zoon van Jozadak, den hogepriester, en tot het
   overblijfsel des volks, zeggende:

   ^3(2:4) Wie is onder ulieden overgebleven, die dit huis in zijn eerste
   heerlijkheid gezien heeft, en hoedanig ziet gij hetzelve nu? Is dit
   niet als niets in uw ogen?

   ^4(2:5) Doch nu, wees sterk, gij Zerubbabel! spreekt de HEERE; en wees
   sterk, gij Josua, zoon van Jozadak, hogepriester! en wees sterk, al gij
   volk des lands! spreekt de HEERE; en werkt, want Ik ben met u, spreekt
   de HEERE der heirscharen;

   ^5(2:6) Met het woord, in hetwelk Ik met ulieden [een] [verbond]
   gemaakt heb, als gij uit Egypte uittrokt, en Mijn Geest, staande in het
   midden van u; vreest niet!

   ^6(2:7) Want alzo zegt de HEERE der heirscharen: Nog eens, een weinig
   [tijds] zal het zijn; en Ik zal de hemelen, en de aarde, en de zee, en
   het droge doen beven.

   ^7(2:8) Ja, Ik zal al de heidenen doen beven, en zij zullen komen [tot]
   den Wens aller heidenen, en Ik zal dit huis met heerlijkheid vervullen,
   zegt de HEERE der heirscharen.

   ^8(2:9) Mijn is het zilver, en Mijn is het goud, spreekt de HEERE der
   heirscharen.

   ^9(2:10) De heerlijkheid van dit laatste huis zal groter worden, dan
   van het eerste, zegt de HEERE der heirscharen; en in deze plaats zal Ik
   vrede geven, spreekt de HEERE der heirscharen.

   ^10(2:11) Op den vier en twintigsten [dag] der negende [maand], in het
   tweede jaar van Darius, geschiedde het woord des HEEREN door den dienst
   van den profeet Haggai, zeggende:

   ^11(2:12) Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Vraag nu den priesters de
   wet, zeggende:

   ^12(2:13) Ziet, iemand draagt heilig vlees in de slip van zijn kleed,
   en hij raakt met zijn slip aan het brood, of aan het moes, of aan den
   wijn, of aan de olie, of aan enige spijze, zal het heilig worden? En de
   priesters antwoordden, en zeiden: Neen.

   ^13(2:14) En Haggai zeide: Indien iemand, die onrein is van een dood
   lichaam, iets van die dingen aanroert, zal het onrein worden? En de
   priesters antwoordden, en zeiden: Het zal onrein worden.

   ^14(2:15) Toen antwoordde Haggai, en zeide: Alzo is dit volk, en alzo
   is deze natie voor Mijn aangezicht, spreekt de HEERE, en alzo is al het
   werk hunner handen; en wat zij daar offeren, dat is onrein.

   ^15(2:16) En nu, stelt er toch ulieder hart op, van dezen dag af en
   opwaarts, eer er steen op steen gelegd werd aan den tempel des HEEREN;

   ^16(2:17) Eer die [dingen] geschiedden, kwam iemand tot den [koren]
   hoop van twintig [maten], zo waren er [maar] tien; komende tot den
   wijnbak, om vijftig [maten] van de pers te scheppen, zo waren er [maar]
   twintig.

   ^17(2:18) Ik sloeg ulieden met brandkoren, met honigdauw en met hagel,
   al het werk uwer handen; en gij [keerdet] u niet tot Mij, spreekt de
   HEERE.

   ^18(2:19) Stelt er toch uw hart op, van dezen dag af en opwaarts; van
   den vier en twintigsten dag der negende [maand] af, van den dag af, als
   het fondament aan den tempel des HEEREN is gelegd geworden, stelt er uw
   hart op.

   ^19(2:20) Is er nog zaad in de schuur? Zelfs tot den wijnstok, en den
   vijgeboom, en den granaatappelboom, en den olijfboom, [die] niet
   gedragen heeft, [die] zal Ik van dezen dag af zegenen.

   ^20(2:21) Het woord des HEEREN nu geschiedde ten tweeden male tot
   Haggai, op den vier en twintigsten der maand, zeggende:

   ^21(2:22) Spreek tot Zerubbabel, den vorst van Juda, zeggende: Ik zal
   de hemelen en de aarde bewegen.

   ^22(2:23) En Ik zal den troon der koninkrijken omkeren, en verdelgen de
   vastigheid van de koninkrijken der heidenen; en Ik zal den wagen
   omkeren, en die daarop rijden; en de paarden, en die daarop rijden,
   zullen nederstorten, een iegelijk in des anderen zwaard.

   ^23(2:24) Te dien dage, spreekt de HEERE der heirscharen, zal Ik u
   nemen, o Zerubbabel, gij zoon van Sealthiel, Mijn knecht! spreekt de
   HEERE, en Ik zal u stellen, als een zegelring; want u heb Ik verkoren,
   spreekt de Heere der heirscharen.
     __________________________________________________________________

Zechariah
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In de achtste maand, in het tweede jaar van Darius, geschiedde het
   woord des HEEREN tot Zacharia, den zoon van Berechja, den zoon van
   Iddo, den profeet, zeggende:

   ^2De HEERE is zeer vertoornd geweest tegen uw vaderen.

   ^3Daarom zeg tot hen: Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Keert weder
   tot Mij, spreekt de HEERE der heirscharen, zo zal Ik weder tot ulieden
   keren, zegt de HEERE derheirscharen.

   ^4Weest niet als uw vaderen, tot dewelke de vorige profeten riepen,
   zeggende: Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Bekeert u toch van uw
   boze wegen, en uw boze handelingen;maar zij hoorden niet, en zij
   luisterden niet naar Mij, spreekt de HEERE.

   ^5Uw vaderen, waar zijn die? En de profeten, zullen zij in eeuwigheid
   leven?

   ^6Nochtans Mijn woorden en Mijn inzettingen, die Ik Mijn knechten, den
   profeten, geboden had, hebben zij uw vaders niet getroffen? zodat zij
   wederkerende zeiden: Gelijk als deHEERE der heirscharen gedacht heeft
   ons te doen, naar onze wegen en naar onze handelingen, alzo heeft Hij
   met ons gedaan.

   ^7Op den vier en twintigsten dag, in de elfde maand (die de maand
   Schebat is), in het tweede jaar van Darius, geschiedde het woord des
   HEEREN tot Zacharia, den zoon vanBerechja, den zoon van Iddo, den
   profeet, zeggende:

   ^8Ik zag des nachts, en ziet, een Man rijdende op een rood paard, en
   Hij stond tussen de mirten, die in de diepte waren; en achter Hem waren
   rode, bruine en witte paarden.

   ^9En Ik zeide: Mijn Heere! wat zijn deze? Toen zeide tot mij de Engel,
   Die met mij sprak: Ik zal u tonen, wat deze zijn.

   ^10Toen antwoordde de Man, Die tussen de mirten stond, en zeide: Deze
   zijn het, die de HEERE uitgezonden heeft, om het land te doorwandelen.

   ^11En zij antwoordden den Engel des HEEREN, Die tussen de mirten stond,
   en zeiden: Wij hebben het land doorwandeld, en ziet, het ganse land zit
   en het is stil.

   ^12Toen antwoordde den Engel des HEEREN, en zeide: HEERE der
   heirscharen! hoe lang zult Gij U niet ontfermen over Jeruzalem, en over
   de steden van Juda, op welke Gij gramgeweest zijt, deze zeventig jaren?

   ^13En de HEERE antwoordde den Engel, Die met mij sprak, goede woorden,
   troostelijke woorden.

   ^14En de Engel, Die met mij sprak, zeide tot mij: Roep uit, zeggende:
   Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ik ijver over Jeruzalem en over
   Sion met een groten ijver.

   ^15En Ik ben met een zeer groten toorn vertoornd tegen die geruste
   heidenen; want Ik was een weinig toornig, maar zij hebben ten kwade
   geholpen.

   ^16Daarom zegt de HEERE alzo: Ik ben tot Jeruzalem wedergekeerd met
   ontfermingen; Mijn huis zal daarin gebouwd worden, spreekt de HEERE der
   heirscharen, en het richtsnoerzal over Jeruzalem uitgestrekt worden.

   ^17Roep nog, zeggende: Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Mijn steden
   zullen nog uitgespreid worden vanwege het goede; want de HEERE zal Sion
   nog troosten, en Hij zalJeruzalem nog verkiezen.

   ^18En ik hief mijn ogen op, en zag; en ziet, er waren vier hoornen.

   ^19En ik zeide tot den Engel, Die met mij sprak: Wat zijn deze? En Hij
   zeide tot mij: Dat zijn de hoornen, welke Juda, Israel en Jeruzalem
   verstrooid hebben.

   ^20En de HEERE toonde mij vier smeden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Wederom hief ik mijn ogen op, en ik zag; en ziet, er was een man, en
   in zijn hand was een meetsnoer.

   ^2En ik zeide: Waar gaat gij henen? En hij zeide tot mij: Om Jeruzalem
   te meten; om te zien, hoe groot haar breedte, en hoe groot haar lengte
   wezen zal.

   ^3En ziet, de Engel, Die met mij sprak, ging uit; en een andere Engel
   ging uit, hem tegemoet.

   ^4En hij zeide tot hem: Loop, spreek dezen jongeling aan, zeggende:
   Jeruzalem zal dorpsgewijze bewoond worden, vanwege de veelheid der
   mensen en der beesten, die in hetmidden derzelve wezen zal.

   ^5En Ik zal haar wezen, spreekt de HEERE, een vurige muur rondom; en Ik
   zal tot heerlijkheid wezen in het midden van haar.

   ^6Hui, hui, vliedt toch uit het Noorderland, spreekt de HEERE; want Ik
   heb ulieden uitgebreid naar de vier winden des hemels, spreekt de
   HEERE.

   ^7Hui, Sion! ontkomt gij, die woont bij de dochter van Babel!

   ^8Want zo zegt de HEERE der heirscharen: Naar de heerlijkheid over u,
   heeft Hij mij gezonden tot die heidenen, die ulieden beroofd hebben;
   want die ulieden aanraakt, die raaktZijn oogappel aan.

   ^9Want ziet, Ik zal Mijn hand over henlieden bewegen, en zij zullen
   hunnen knechten een roof wezen. Alzo zult gijlieden weten, dat de HEERE
   der heirscharen mij gezonden heeft.

   ^10Juich en verblijd u, gij dochter Sions; want zie, Ik kom, en Ik zal
   in het midden van u wonen, spreekt de HEERE.

   ^11En vele heidenen zullen te dien dage den HEERE toegevoegd worden, en
   zij zullen Mij tot een volk wezen; en Ik zal in het midden van u wonen;
   en gij zult weten, dat de HEEREder heirscharen mij tot u gezonden
   heeft.

   ^12Dan zal de HEERE Juda erven voor Zijn deel, in het heilige land, en
   Hij zal Jeruzalem nog verkiezen.

   ^13Zwijg, alle vlees, voor het aangezicht des HEEREN! want Hij is
   ontwaakt uit Zijn heilige woning.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarna toonde Hij mij Josua, den hogepriester, staande voor het
   aangezicht van den Engel des HEEREN; en de satan stond aan zijn
   rechterhand, om hem te wederstaan.

   ^2Doch de HEERE zeide tot den satan: De HEERE schelde u, gij satan! ja,
   de HEERE schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand
   uit het vuur gerukt?

   ^3Josua nu was bekleed met vuile klederen, als hij voor het aangezicht
   des Engels stond.

   ^4Toen antwoordde Hij, en sprak tot degenen, die voor Zijn aangezicht
   stonden, zeggende: Doet deze vuile klederen van hem weg. Daarna sprak
   Hij tot hem: Zie, Ik heb uwongerechtigheid van u weggenomen, en Ik zal
   u wisselklederen aandoen.

   ^5Dies zeg Ik: Laat ze een reinen hoed op zijn hoofd zetten. En zij
   zetten dien reinen hoed op zijn hoofd, en zij togen hem klederen aan;
   en de Engel des HEEREN stond daarbij.

   ^6Toen betuigde de Engel des HEEREN Josua, zeggende:

   ^7Zo zegt de HEERE der heirscharen: Indien gij in Mijn wegen zult
   wandelen, en indien gij Mijn wacht zult waarnemen, zo zult gij ook Mijn
   huis richten, en ook Mijn voorhovenbewaren; en Ik zal u wandelingen
   geven onder dezen, die hier staan.

   ^8Hoor nu toe, Josua, gij hogepriester! gij en uw vrienden, die voor uw
   aangezicht zitten, want zij zijn een wonderteken; want ziet, Ik zal
   Mijn Knecht, de SPRUITE, doen komen.

   ^9Want ziet, aangaande dien steen, welken Ik gelegd heb voor het
   aangezicht van Josua, op dien enen steen zullen zeven ogen wezen; ziet,
   Ik zal zijn graveersel graveren, spreektde HEERE der heirscharen, en Ik
   zal de ongerechtigheid dezes lands op een dag wegnemen.

   ^10Te dien dage, spreekt de HEERE der heirscharen, zult gijlieden een
   iegelijk zijn naaste nodigen tot onder den wijnstok en tot onder den
   vijgeboom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En de Engel, Die met mij sprak, kwam weder; en Hij wekte mij op,
   gelijk een man, die van zijn slaap opgewekt wordt.

   ^2En Hij zeide tot mij: Wat ziet gij? En ik zeide: Ik zie, en ziet, een
   geheel gouden kandelaar, en een oliekruikje boven deszelfs hoofd, en
   zijn zeven lampen daarop; die lampenhadden zeven en zeven pijpen,
   dewelke boven zijn hoofd waren;

   ^3En twee olijfbomen daarnevens, een ter rechterzijde van het
   oliekruikje, en een tot deszelfs linkerzijde.

   ^4En ik antwoordde, en zeide tot den Engel, Die met mij sprak,
   zeggende: Mijn Heere! wat zijn deze dingen?

   ^5Toen antwoordde de Engel, Die met mij sprak, en zeide tot mij: Weet
   gij niet, wat deze dingen zijn? En ik zeide: Neen, mijn Heere!

   ^6Toen antwoordde Hij, en sprak tot mij, zeggende: Dit is het woord des
   HEEREN tot Zerubbabel, zeggende: Niet door kracht noch door geweld,
   maar door Mijn Geest zal hetgeschieden, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^7Wie zijt gij, o grote berg? Voor het aangezicht van Zerubbabel zult
   gij worden tot een vlak veld; want hij zal den hoofdsteen voortbrengen
   met toeroepingen: Genade, genade zijdenzelven!

   ^8Het woord des HEEREN geschiedde verder tot mij, zeggende:

   ^9De handen van Zerubbabel hebben dit huis gegrondvest, zijn handen
   zullen het ook voleinden; opdat gij weet, dat de HEERE der heirscharen
   mij tot ulieden gezonden heeft.

   ^10Want wie veracht den dag der kleine dingen? daar zich toch die zeven
   verblijden zullen, als zij het tinnen gewicht zullen zien in de hand
   van Zerubbabel; dat zijn de ogen desHEEREN, die het ganse land
   doortrekken.

   ^11Verder antwoordde ik, en zeide tot Hem: Wat zijn die twee
   olijfbomen, ter rechterzijde des kandelaars, en aan zijn linkerzijde?

   ^12En andermaal antwoordende, zo zeide ik tot Hem: Wat zijn die twee
   takjes der olijfbomen, welke in de twee gouden kruiken zijn, die goud
   van zich gieten?

   ^13En Hij sprak tot mij, zeggende: Weet gij niet, wat deze zijn? En ik
   zeide: Neen, mijn Heere!

   ^14Toen zeide Hij: Deze zijn de twee olietakken, welke voor den Heere
   der ganse aarde staan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En ik hief mijn ogen weder op, en ik zag; en ziet, een vliegende rol.

   ^2En Hij zeide tot mij: Wat ziet gij? En ik zeide: Ik zie een vliegende
   rol, welker lengte is van twintig ellen, en haar breedte van tien
   ellen.

   ^3Toen zeide Hij tot mij: Dit is de vloek, die uitgaan zal over het
   ganse land; want een iegelijk, die steelt, zal van hier, volgens
   denzelven vloek, uitgeroeid worden; desgelijks eeniegelijk, die
   valselijk zweert, zal van hier, volgens denzelven vloek, uitgeroeid
   worden.

   ^4Ik breng dezen vloek voort, spreekt de HEERE der heirscharen, dat hij
   kome in het huis van den dief, en in het huis desgenen, die bij Mijn
   Naam valselijk zweer; en hij zal hetverteren, met zijn houten en zijn
   stenen.

   ^5En de Engel, Die met mij sprak, ging uit, en zeide tot mij: Hef nu uw
   ogen op, en zie, wat dit zij, dat er voortkomt.

   ^6En ik zeide: Wat is dat? En Hij zeide: Dit is een efa, die voortkomt.
   Verder zeide Hij: Dit is het oog over henlieden in het ganse land.

   ^7En ziet, een plaat van lood werd opgeheven, en er was een vrouw,
   zittende in het midden der efa.

   ^8En Hij zeide: Deze is de goddeloosheid; en Hij wierp ze in het midden
   van de efa; en Hij wierp het loden gewicht op den mond derzelve.

   ^9En ik hief mijn ogen op, en ik zag; en ziet, twee vrouwen kwamen
   voort, en wind was in haar vleugelen, en zij hadden vleugelen, als de
   vleugelen eens ooievaars; en zij voerdende efa tussen de aarde en
   tussen den hemel.

   ^10Toen zeide ik tot den Engel, Die met mij sprak: Waarhenen brengen
   zij deze efa?

   ^11En Hij zeide tot mij: Om haar een huis te bouwen in het land Sinear;
   dat zij daar gevestigd en gesteld worde op haar grondvesting.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En ik hief mijn ogen weder op, en ik zag; en ziet, vier wangens
   gingen er uit van tussen twee bergen, en die bergen waren bergen van
   koper.

   ^2Aan den eersten wagen waren rode paarden; en aan den tweeden wagen
   waren zwarte paarden.

   ^3En aan den derden wagen witte paarden; en aan den vierden wagen
   hagelvlekkige paarden, die sterk waren.

   ^4En ik antwoordde, en zeide tot den Engel, Die met mij sprak: Wat zijn
   deze, mijn Heere?

   ^5En de Engel antwoordde, en zeide tot mij: Deze zijn de vier winden
   des hemels, uitgaande van daar zij stonden voor den Heere der ganse
   aarde.

   ^6Aan welken wagen de zwarte paarden zijn, die paarden gaan uit naar
   het Noorderland; en de witte gaan uit, dezelve achterna; en de
   hagelvlekkige gaan uit naar het Zuiderland.

   ^7En die sterke paarden gingen uit, en zochten voort te gaan, om het
   land te doorwandelen; want Hij had gezegd: Gaat heen, doorwandelt het
   land. En zij doorwandelden het land.

   ^8En Hij riep mij, en sprak tot mij, zeggende: Zie, deze, die uitgegaan
   zijn naar het Noorderland, hebben Mijn Geest doen rusten in het
   Noorderland.

   ^9En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

   ^10Neem van de gevankelijk weggevoerden van Cheldai, van Tobia, en van
   Jedaja, en kom gij te dien dage, en ga in ten huize van Josia, den zoon
   van Zefanja, dewelke uit Babelgekomen zijn;

   ^11Te weten, neem zilver en goud, en maak kronen; en zet ze op het
   hoofd van Josua, den zoon van Jozadak, den hogepriester.

   ^12En spreek tot hem, zeggende: Alzo spreekt de HEERE der heirscharen,
   zeggende: Ziet, een Man, Wiens naam is SPRUITE, Die zal uit Zijn plaats
   spruiten, en Hij zal desHEEREN tempel bouwen.

   ^13Ja, Hij zal den tempel des HEEREN bouwen, en Hij zal het sieraad
   dragen, en Hij zal zitten, en heersen op Zijn troon; en Hij zal
   priester zijn op Zijn troon; en de raad des vredeszal tussen die Beiden
   wezen.

   ^14En die kronen zullen wezen voor Chelem, en voor Tobia, en voor
   Jedaja, en voor Chen, den zoon van Zefanja, tot een gedachtenis in den
   tempel des HEEREN.

   ^15En die verre zijn, zullen komen, en zullen bouwen in den tempel des
   HEEREN, en gijlieden zult weten, dat de HEERE der heirscharen mij tot u
   gezonden heeft. Dit zalgeschieden, indien gij vlijtiglijk zult horen
   naar de stem des HEEREN, uws Gods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Het gebeurde nu in het vierde jaar van den koning Darius, dat het
   woord des HEEREN geschiedde tot Zacharia, op den vierden der negende
   maand, namelijk in Chisleu.

   ^2Toen men naar het huis van God gezonden had Sarezer, en Regem-Melech,
   en zijn mannen, om het aangezicht des HEEREN te smeken;

   ^3Zeggende tot de priesters, die in het huis des HEEREN der heirscharen
   waren, en tot de profeten, zeggende: Moet ik wenen in de vijfde maand,
   mij afzonderende, gelijk als ikgedaan heb nu zo vele jaren?

   ^4Toen geschiedde het woord des HEEREN der heirscharen tot mij,
   zeggende:

   ^5Spreek tot het ganse volk dezes lands, en tot de priesters, zeggende:
   Toen gij vasttet en rouwklaagdet, in de vijfde en in de zevende maand,
   namelijk nu zeventig jaren, hebtgijlieden Mij, Mij enigszins gevast?

   ^6Of als gij at, en als gij dronkt, waart gij het niet, die daar at, en
   gij, die daar dronkt?

   ^7Zijn het niet de woorden, welke de HEERE uitriep door den dienst der
   vorige profeten, toen Jeruzalem bewoond en gerust was, en haar steden
   rondom haar; en het zuiden en delaagte bewoond was?

   ^8Verder geschiedde het woord des HEEREN tot Zacharia, zeggende:

   ^9Alzo sprak de HEERE der heirscharen, zeggende: Richt een waarachtig
   gericht, en doet goedertierenheid en barmhartigheden, de een aan den
   ander;

   ^10En verdrukt de weduwe noch den wees, den vreemdeling noch den
   ellendige; en denkt niet in uw hart de een des anderen kwaad.

   ^11Maar zij weigerden op te merken, en togen hun schouder terug, en zij
   verzwaarden hun oren, opdat zij niet hoorden.

   ^12En zij maakten hun hart als een diamant, opdat zij niet hoorden de
   wet en de woorden, die de HEERE der heirscharen zond in Zijn Geest,
   door den dienst der vorige profeten, waaruit ontstaan is een grote
   toorn van den HEERE der heirscharen.

   ^13Daarom is het geschied, gelijk als Hij geroepen had, doch zij niet
   gehoord hebben, alzo riepen zij ook, maar Ik hoorde niet, zegt de HEERE
   der heirscharen;

   ^14Maar Ik heb hen weggestormd onder alle heidenen, welke zij niet
   kenden; en het land werd achter hen verwoest, zodat er niemand
   doorging, noch wederkeerde; want zij steldenhet gewenste land tot een
   verwoesting. Zacharia 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Daarna geschiedde het woord des HEEREN der heirscharen tot mij,
   zeggende:

   ^2Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ik heb geijverd over Sion met een
   groten ijver; ja, met grote grimmigheid heb Ik over haar geijverd.

   ^3Alzo zegt de HEERE: Ik ben wedergekeerd tot Sion, en Ik zal in het
   midden van Jeruzalem wonen; en Jeruzalem zal geheten worden een stad
   der waarheid, en de berg desHEEREN der heirscharen, een berg der
   heiligheid.

   ^4Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Er zullen nog oude mannen en oude
   vrouwen zitten op de straten van Jeruzalem; een ieder zal zijn stok in
   zijn hand hebben vanwege deveelheid der dagen.

   ^5En de straten dier stad zullen vervuld worden met knechtjes en
   meisjes, spelende op haar straten.

   ^6Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Omdat het wonderlijk is in de
   ogen van het overblijfsel dezes volks in deze dagen, zou het daarom ook
   in Mijn ogen wonderlijk zijn? spreektde HEERE der heirscharen.

   ^7Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal Mijn volk verlossen
   uit het land des opgangs, en uit het land des nedergangs der zon.

   ^8En Ik zal hen herwaarts brengen, dat zij in het midden van Jeruzalem
   wonen zullen; en zij zullen Mij tot een volk zijn, en Ik zal hun tot
   een God zijn, in waarheid en ingerechtigheid.

   ^9Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Laat uw handen sterk zijn,
   gijlieden, die in deze dagen deze woorden gehoord hebt uit den mond der
   profeten, die geweest zijn ten dage, als de grond van het huis des
   HEEREN der heirscharen gelegd is, dat de tempel gebouwd zou worden.

   ^10Want voor die dagen kwam des mensen loon te niet, en het loon van
   het vee was geen; en de uitgaande en de inkomende hadden geen vrede
   vanwege den vijand, want Ik zondalle mensen, een iegelijk tegen zijn
   naaste.

   ^11Maar nu zal Ik aan het overblijfsel dezes volks niet wezen, gelijk
   in de vorige dagen, spreekt de HEERE der heirscharen.

   ^12Want het zaad zal voorspoedig zijn, de wijnstok zal zijn vrucht
   geven, en de aarde zal haar inkomen geven, en de hemelen zullen hun
   dauw geven; en Ik zal het overblijfsel dezesvolks dit alles doen erven.

   ^13En het zal geschieden, gelijk als gij, o huis van Juda! en gij, o
   huis Israels, geweest zijt een vloek onder de heidenen, alzo zal Ik
   ulieden behoeden, en gij zult een zegeningwezen; vreest niet, laat uw
   handen sterk zijn.

   ^14Want alzo zegt de HEERE der heirscharen: Gelijk als Ik gedacht heb
   ulieden kwaad te doen, toen Mij uw vaderen grotelijks vertoornden, zegt
   de HEERE der heirscharen, en hetheeft Mij niet berouwd;

   ^15Alzo denk Ik wederom in deze dagen goed te doen aan Jeruzalem, en
   aan het huis van Juda; vreest niet!

   ^16Dit zijn de dingen, die gij doen zult: spreekt de waarheid, een
   iegelijk met zijn naaste; oordeelt de waarheid en een oordeel des
   vredes in uw poorten.

   ^17En denkt niet de een des anderen kwaad in ulieder hart; en hebt een
   valsen eed niet lief; want al deze zijn dingen, die Ik haat, spreekt de
   HEERE.

   ^18Wederom geschiedde het woord des HEEREN der heirscharen tot mij,
   zeggende:

   ^19Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Het vasten der vierde, en het
   vasten der vijfde, en het vasten der zevende, en het vasten der tiende
   maand, zal den huize van Juda totvreugde, en tot blijdschap, en tot
   vrolijke hoogtijden wezen; hebt dan de waarheid en den vrede lief.

   ^20Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Nog zal het geschieden, dat de
   volken, en de inwoners van vele steden komen zullen;

   ^21En de inwoners der ene stad zullen gaan tot de inwoners der andere,
   zeggende: Laat ons vlijtig henengaan, om te smeken het aangezicht des
   HEEREN, en om den HEERE derheirscharen te zoeken; ik zal ook henengaan.

   ^22Alzo zullen vele volken, en machtige heidenen komen, om den HEERE
   der heirscharen te Jeruzalem te zoeken, en om het aangezicht des HEEREN
   te smeken.

   ^23Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Het zal in die dagen geschieden,
   dat tien mannen, uit allerlei tongen der heidenen, grijpen zullen, ja,
   de slip grijpen zullen van een Joodsenman, zeggende: Wij zullen met
   ulieden gaan, want wij hebben gehoord, dat God met ulieden is. Zacharia
   9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1De last van het woord des HEEREN over het land Chadrach en Damaskus,
   deszelfs rust; want de HEERE heeft een oog over den mens, gelijk over
   al de stammen Israels.

   ^2En ook zal Hij Hamath met dezelve bepalen; Tyrus en Sidon, hoewel zij
   zeer wijs is;

   ^3En Tyrus zich sterkten gebouwd heeft, en zilver verzameld heeft als
   stof, en fijn goud als slijk der straten;

   ^4Ziet, de HEERE zal haar uit het bezit stoten, en Hij zal haar vesting
   in de zee verslaan; en zij zal met vuur verteerd worden.

   ^5Askelon zal het zien, en zal vrezen; desgelijks Gaza, en zal grote
   smart hebben, mitsgaders Ekron, dewijl hetgeen, waar zij op zagen, hen
   heeft te schande gemaakt; en de koningvan Gaza zal vergaan, en Askelon
   zal niet bewoond worden.

   ^6En de bastaard zal te Asdod wonen, en Ik zal den hoogmoed der
   Filistijnen uitroeien.

   ^7En Ik zal zijn bloed uit zijn mond wegdoen, en zijn verfoeiselen van
   tussen zijn tanden; alzo zal hij ook onzen God overblijven; ja, hij zal
   zijn als een vorst in Juda, en Ekron als deJebusiet.

   ^8En Ik zal Mij rondom Mijn huis legeren, vanwege het heirleger,
   vanwege den doorgaande, en vanwege den wederkerende, opdat de drijver
   niet meer door hen doorga; want nuheb Ik het met Mijn ogen aangezien.

   ^9Verheug u zeer, gij dochter Sions! juich, gij dochter Jeruzalems!
   Ziet, uw Koning zal u komen, rechtvaardig, en Hij is een Heiland; arm,
   en rijdende op een ezel, en op eenveulen, een jong der ezelinnen.

   ^10En Ik zal de wagens uit Efraim uitroeien, en de paarden uit
   Jeruzalem; ook zal de strijdboog uitgeroeid worden, en Hij zal den
   heidenen vrede spreken; en Zijn heerschappij zalzijn van zee tot aan
   zee, en van de rivier tot aan de einden der aarde.

   ^11U ook aangaande, o Sion! door het bloed uws verbonds, heb Ik uw
   gebondenen uit den kuil, daar geen water in is, uitgelaten.

   ^12Keert gijlieden weder tot de sterkte, gij gebondenen, die daar
   hoopt! ook heden verkondig Ik, dat Ik u dubbel zal wedergeven;

   ^13Als Ik Mij Juda zal gespannen, en Ik Efraim den boog zal gevuld
   hebben; en Ik uw kinderen, o Sion! zal verwekt hebben tegen uw
   kinderen, o Griekenland! en u gesteld zalhebben als het zwaard van een
   held.

   ^14En de HEERE zal over henlieden verschijnen, en Zijn pijlen zullen
   uitvaren als een bliksem; en de Heere HEERE zal met de bazuin blazen,
   en Hij zal voorttreden met stormen uithet zuiden.

   ^15De HEERE der heirscharen zal hen beschutten, en zij zullen eten,
   nadat zij de slingerstenen zullen ten ondergebracht hebben; zij zullen
   ook drinken, en een gedruis maken alsde wijn; en zij zullen vervuld
   worden, gelijk het bekken, gelijk de hoeken des altaars.

   ^16En de HEERE, hun God, zal ze te dien dage behouden, als zijnde de
   kudde Zijns volks; want gekroonde stenen zullen in Zijn land, als een
   banier, opgericht worden.

   ^17Want hoe groot zal zijn goed wezen en hoe groot zal zijn schoonheid
   wezen! Het koren zal de jongelingen, en de most zal de jonkvrouwen
   sprekende maken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Begeert van den HEERE regen, ten tijde des spaden regens; de HEERE
   maakt de weerlichten; en Hij zal hun regen genoeg geven voor ieder
   kruid op het veld.

   ^2Want de terafim spreken ijdelheid, en de waarzeggers zien valsheid,
   en zij spreken ijdele dromen, zij troosten met ijdelheid; daarom zijn
   zij henengetogen als schapen, zij zijnonderdrukt geworden; want er was
   geen herder.

   ^3Tegen de herders was Mijn toorn ontstoken, en over de bokken heb Ik
   bezoeking gedaan; maar de HEERE der heirscharen zal Zijn kudde
   bezoeken, het huis van Juda, en Hijzal hen stellen, gelijk het paard
   Zijner majesteit in den strijd.

   ^4Van hetzelve zal de hoeksteen, van hetzelve zal de nagel, van
   hetzelve zal de strijdboog, te zamen zullen van hetzelve alle drijvers
   voortkomen.

   ^5En zij zullen zijn als de helden, die in het slijk der straten treden
   in den strijd, en zij zullen strijden; want de HEERE zal met hen wezen;
   en zij zullen die beschamen, die oppaarden rijden.

   ^6En Ik zal het huis van Juda versterken, en het huis van Jozef zal Ik
   behouden, en Ik zal hen weder inzetten; want Ik heb Mij hunner
   ontfermd, en zij zullen wezen, alsof Ik hen nietverstoten had; want Ik
   ben de HEERE, hun God, en Ik zal ze verhoren.

   ^7En zij zullen zijn als een held van Efraim, en hun hart zal zich
   verblijden, als van den wijn; en hun kinderen zullen het zien, en zich
   verblijden, hun hart zal zich verheugen in denHEERE.

   ^8Ik zal hen toesissen, en zal ze vergaderen, want Ik zal ze verlossen;
   en zij zullen vermenigvuldigd worden, gelijk zij te voren
   vermenigvuldigd waren.

   ^9En Ik zal hen onder de volken zaaien, en zij zullen Mijner gedenken
   in verre plaatsen; en zij zullen leven met hun kinderen, en wederkeren.

   ^10Want Ik zal ze wederbrengen uit Egypteland, en Ik zal ze vergaderen
   uit Assyrie; en Ik zal ze in het land van Gilead en Libanon brengen,
   maar het zal hun niet genoeg wezen.

   ^11En Hij zal door de zee gaan, die benauwende, en Hij zal de golven in
   de zee slaan, en al de diepten der rivieren zullen verdrogen; dan zal
   de hoogmoed van Assurnedergeworpen worden, en de schepter van Egypte
   zal wegwijken.

   ^12En Ik zal hen sterken in den HEERE, en in Zijn Naam zullen zij
   wandelen, spreekt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Doe uw deuren open, o Libanon! opdat het vuur uw cederen vertere.

   ^2Huilt, gij dennen! dewijl de cederen gevallen zijn, dewijl die
   heerlijke bomen verwoest zijn; huilt, gij eiken van Basan! dewijl het
   sterke woud nedergevallen is.

   ^3Er is een stem des gehuils der herderen, dewijl hun heerlijkheid
   verwoest is; een stem des gebruls der jonge leeuwen, dewijl de hoogmoed
   van de Jordaan verwoest is.

   ^4Alzo zegt de HEERE, mijn God: Weidt deze slachtschapen.

   ^5Welker bezitters hen doden, en houden het voor geen schuld; en een
   ieder dergenen, die ze verkopen, zegt: Geloofd zij de HEERE, dat ik
   rijk geworden ben; en niemand vandegenen, die ze weiden, verschoont ze.

   ^6Zekerlijk, Ik zal niet meer de inwoners dezes lands verschonen,
   spreekt de HEERE; maar ziet, Ik zal de mensen overleveren, elkeen in de
   hand zijns naasten, en in de hand zijnskonings, en zij zullen dit land
   te morzel slaan, en Ik zal ze uit hun hand niet verlossen.

   ^7Dies heb ik deze slachtschapen geweid, dewijl zij ellendige schapen
   zijn; en ik heb mij genomen twee stokken, den een heb ik genoemd
   LIEFELIJKHEID, en den anderen hebik genoemd SAMENBINDERS; en ik heb die
   schapen geweid.

   ^8En ik heb drie herders in een maand afgesneden; want mijn ziel was
   over hen verdrietig geworden, en ook had hun ziel een walg van mij.

   ^9En ik zeide: Ik zal ulieden niet meer weiden; wat sterft, dat sterve,
   en wat afgesneden is, dat zij afgesneden, en dat de overgeblevenen de
   een des anderen vlees verslinden.

   ^10En ik nam mijn stok LIEFELIJKHEID, en ik verbrak denzelven, te niet
   doende mijn verbond, hetwelk ik met al deze volken gemaakt had.

   ^11Dus werd het te dien dage vernietigd, en alzo hebben de ellendigen
   onder de schapen, die op mij wachtten, bekend, dat het des HEEREN woord
   was.

   ^12Want ik had tot henlieden gezegd: Indien het goed is in uw ogen,
   brengt mijn loon, en zo niet, laat het na. En zij hebben mijn loon
   gewogen, dertig zilverlingen.

   ^13Doch de HEERE zeide tot mij: Werp ze henen voor den pottenbakker:
   een heerlijken prijs, dien ik waard geacht ben geweest van hen! En ik
   nam die dertig zilverlingen, en wierpze in het huis des HEEREN, voor
   den pottenbakker.

   ^14Toen verbrak ik mijn tweeden stok, SAMENBINDERS, te niet doende de
   broederschap tussen Juda en tussen Israel.

   ^15Verder zeide de HEERE tot mij: Neem u nog eens dwazen herders
   gereedschap.

   ^16Want ziet, Ik zal een herder verwekken in dit land; dat gereed is om
   afgesneden te worden, zal hij niet bezoeken; het jonge zal hij niet
   zoeken, en het verbrokene zal hij niet helen, en het stilstaande zal
   hij niet dragen; maar het vlees van het vette zal hij eten, en
   derzelver klauwen zal hij verscheuren.

   ^17Wee den nietigen herder, den verlater der kudde! Het zwaard zal over
   zijn arm zijn, en over zijn rechteroog; zijn arm zal ten enenmale
   verdorren, en zijn rechteroog zal tenenenmale donker worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1De last van het woord des HEEREN over Israel. De HEERE spreekt, Die
   den hemel uitbreidt, en de aarde grondvest, en des mensen geest in zijn
   binnenste formeert.

   ^2Ziet, Ik zal Jeruzalem stellen tot een drinkschaal der zwijmeling
   allen volken rondom; ja, ook zal zij zijn over Juda, in de belegering
   tegen Jeruzalem.

   ^3En het zal te dien dage geschieden, dat Ik Jeruzalem stellen zal tot
   een lastigen steen allen volken; allen, die zich daarmede beladen,
   zullen gewisselijk doorsneden worden; enal de volken der aarde zullen
   zich tegen haar verzamelen.

   ^4Te dien dage, spreekt de HEERE, zal Ik alle paarden met schuwigheid
   slaan, en hun ruiters met zinneloosheid; maar over het huis van Juda
   zal Ik Mijn ogen openen, en allepaarden der volken zal Ik met blindheid
   slaan.

   ^5Dan zullen de leidslieden van Juda in hun hart zeggen: De inwoners
   van Jeruzalem zullen mij een sterkte zijn in den HEERE der heirscharen,
   hun God.

   ^6Te dien dage zal Ik de leidslieden van Juda stellen als een vurige
   haard onder het hout, en als een vurige fakkel onder de schoven; en zij
   zullen ter rechterzijde en ter linkerzijdealle volken rondom verteren;
   en Jeruzalem zal nog blijven in haar plaats te Jeruzalem.

   ^7En de HEERE zal de tenten van Juda ten voorste behouden, opdat de
   heerlijkheid van het huis Davids, en de heerlijkheid der inwoners van
   Jeruzalem, zich niet verheffe tegenJuda.

   ^8Te dien dage zal de HEERE de inwoners van Jeruzalem beschutten; en
   die, die onder hen struikelen zou, zal te dien dage zijn als David; en
   het huis Davids zal zijn als goden; alsde Engel des HEEREN voor hun
   aangezicht.

   ^9En het zal te dien dage geschieden, dat Ik zal zoeken te verdelgen
   alle heidenen, die tegen Jeruzalem aankomen.

   ^10Doch over het huis Davids, en over de inwoners van Jeruzalem, zal Ik
   uitstorten den Geest der genade en der gebeden; en zij zullen Mij
   aanschouwen, Dien zij doorstokenhebben, en zij zullen over Hem
   rouwklagen, als met de rouwklage over een enigen zoon; en zij zullen
   over Hem bitterlijk kermen, gelijk men bitterlijk kermt over
   eeneerstgeborene.

   ^11Te dien dage zal te Jeruzalem de rouwklage groot zijn, gelijk die
   rouwklage van Hadadrimmon, in het dal van Megiddon.

   ^12En het land zal rouwklagen, elk geslacht bijzonder; het geslacht van
   het huis Davids bijzonder, en hunlieder vrouwen bijzonder; en het
   geslacht van het huis van Nathanbijzonder, en hun vrouwen bijzonder;

   ^13Het geslacht van het huis van Levi bijzonder, en hun vrouwen
   bijzonder; het geslacht van Simei bijzonder, en hun vrouwen bijzonder;

   ^14Al de overige geslachten, elk geslacht bijzonder, en hunlieder
   vrouwen bijzonder.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Te dien dage zal er een Fontein geopend zijn voor het huis Davids, en
   voor de inwoners van Jeruzalem, tegen de zonde en tegen de
   onreinigheid.

   ^2En het zal te dien dage geschieden, spreekt de HEERE der heirscharen,
   dat Ik uitroeien zal uit het land de namen der afgoden, dat zij niet
   meer gedacht zullen worden; ja, ook deprofeten, en den onreinen geest
   zal Ik uit het land wegdoen.

   ^3En het zal geschieden, wanneer iemand meer profeteert, dat zijn vader
   en zijn moeder, die hem gegenereerd hebben, tot hem zullen zeggen: Gij
   zult niet leven, dewijl gij valsheidgesproken hebt in den Naam des
   HEEREN; en zijn vader en zijn moeder, die hem gegenereerd hebben,
   zullen hem doorsteken, wanneer hij profeteert.

   ^4En het zal geschieden te dien dage, dat die profeten beschaamd zullen
   worden, een iegelijk van wege zijn gezicht, wanneer hij profeteert; en
   zij zullen geen haren mantelaandoen, om te liegen;

   ^5Maar hij zal zeggen: Ik ben geen profeet, ik ben een man, die het
   land bouwt; want een mens heeft mij daartoe geworven van mijn jeugd
   aan.

   ^6En zo iemand tot hem zegt: Wat zijn deze wonden in uw handen? zo zal
   hij zeggen: Het zijn de wonden, waarmede ik geslagen ben, in het huis
   mijner liefhebbers.

   ^7Zwaard! ontwaak tegen Mijn Herder, en tegen den Man, Die Mijn
   Metgezel is, spreekt de HEERE der heirscharen; sla dien Herder, en de
   schapen zullen verstrooid worden; maarIk zal Mijn hand tot de kleinen
   wenden.

   ^8En het zal geschieden in het ganse land, spreekt de HEERE, de twee
   delen daarin zullen uitgeroeid worden, en den geest geven; maar het
   derde deel zal daarin overblijven.

   ^9En Ik zal dat derde deel in het vuur brengen, en Ik zal het louteren,
   gelijk men zilver loutert, en Ik zal het beproeven, gelijk men goud
   beproeft; het zal Mijn Naam aanroepen, en Ikzal het verhoren; Ik zal
   zeggen: Het is Mijn volk; en het zal zeggen: De HEERE is mijn God.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Ziet, de dag komt den HEERE, dat uw roof zal uitgedeeld worden in het
   midden van u, o Jeruzalem!

   ^2Want Ik zal alle heidenen tegen Jeruzalem ten strijde verzamelen; en
   de stad zal ingenomen, en de huizen zullen geplunderd, en de vrouwen
   zullen geschonden worden; en dehelft der stad zal uitgaan in de
   gevangenis; maar het overige des volks zal uit de stad niet uitgeroeid
   worden.

   ^3En de HEERE zal uittrekken, en Hij zal strijden tegen die heidenen,
   gelijk ten dage als Hij gestreden heeft, ten dage des strijds.

   ^4En Zijn voeten zullen te dien dage staan op den Olijfberg, die voor
   Jeruzalem ligt, tegen het oosten; en de Olijfberg zal in tweeen
   gespleten worden naar het oosten, en naar hetwesten, zodat er een zeer
   grote vallei zal zijn; en de ene helft des bergs zal wijken naar het
   noorden, en de helft deszelven naar het zuiden.

   ^5Dan zult gijlieden vlieden door de vallei Mijner bergen (want deze
   vallei der bergen zal reiken tot Azal), en gij zult vlieden, gelijk als
   gij vloodt voor de aardbeving in de dagen vanUzzia, den koning van
   Juda; den zal de HEERE, mijn God, komen, en al de heiligen met U, o
   HEERE!

   ^6En het zal te dien dage geschieden, dat er niet zal zijn het
   kostelijke licht, en de dikke duisternis.

   ^7Maar het zal een enige dag zijn, die den HEERE bekend zal zijn; het
   zal noch dag, noch nacht zijn; en het zal geschieden, ten tijde des
   avonds, dat het licht zal wezen.

   ^8Ook zal het te dien dage geschieden, dat er levende wateren uit
   Jeruzalem vlieten zullen, de helft van die naar de oostzee, en de helft
   van die naar de achterste zee aan; zij zullendes zomers en des winters
   zijn.

   ^9En de HEERE zal tot Koning over de ganse aarde zijn; te dien dage zal
   de HEERE een zijn, en Zijn Naam een.

   ^10Dit ganse land zal rondom als een vlak veld gemaakt worden, van Geba
   tot Rimmon toe, zuidwaarts van Jeruzalem; en zij zal verhoogd en
   bewoond worden in haar plaats; vande poort van Benjamin af, tot aan de
   plaats van de eerste poort, tot aan de Hoekpoort toe; en van den toren
   van Hananeel, tot aan des konings wijnbakken toe.

   ^11En zij zullen daarin wonen, en er zal geen verbanning meer zijn;
   want Jeruzalem zal zeker wonen.

   ^12En dit zal de plage zijn, waarmede de HEERE al de volken plagen zal,
   die tegen Jeruzalem krijg gevoerd zullen hebben: Hij zal een iegelijks
   vlees, daar hij op zijn voeten staat, doen uitteren; en een iegelijks
   ogen zullen uitteren in hun holen; een eens iegelijks tong zal in hun
   mond uitteren.

   ^13Ook zal het te dien dage geschieden, dat er een groot gedruis van
   den HEERE onder hen zal wezen, zodat zij een ieder zijns naasten hand
   zullen aangrijpen, een eens iedershand zal tegen de hand zijns naasten
   opgaan.

   ^14En ook zal Juda te Jeruzalem strijden; en het vermogen aller
   heidenen rondom zal verzameld worden, goud en zilver, en klederen in
   grote menigte.

   ^15Alzo zal ook de plage der paarden, der muildieren, der kemelen, en
   der ezelen, en aller beesten zijn, die in diezelve heirlegers geweest
   zullen zijn, gelijk gener plage geweest is.

   ^16En het zal geschieden, dat al de overgeblevenen van alle heidenen,
   die tegen Jeruzalem zullen gekomen zijn, die zullen van jaar tot jaar
   optrekken om aan te bidden den Koning, den HEERE der heirscharen, en om
   te vieren het feest der loofhutten.

   ^17En het zal geschieden, zo wie van de geslachten der aarde niet zal
   optrekken naar Jeruzalem, om den Koning, den HEERE der heirscharen, te
   aanbidden, zo zal er overhenlieden geen regen wezen.

   ^18En indien het geslacht der Egyptenaren, over dewelke de. regen niet
   is, niet zal optrekken noch komen, zo zal die plage over hen zijn, met
   dewelke de HEERE die heidenenplagen zal, die niet optrekken zullen, om
   te vieren het feest der loofhutten.

   ^19Dit zal de zonde der Egyptenaren zijn, mitsgaders de zonde aller
   heidenen, die niet optrekken zullen, om te vieren het feest der
   loofhutten.

   ^20Te dien dage zal op de bellen der paarden staan: De HEILIGHEID DES
   HEEREN. En de potten in het huis des HEEREN zullen zijn als de
   sprengbekkens voor het altaar;
     __________________________________________________________________

Malachi
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De last van het woord des HEEREN tot Israel, door den dienst van
   Maleachi.

   ^2Ik heb u liefgehad, zegt de HEERE; maar gij zegt: Waarin hebt Gij ons
   liefgehad? Was niet Ezau Jakobs broeder? spreekt de HEERE; nochtans heb
   Ik Jakob liefgehad.

   ^3En Ezau heb Ik gehaat; en Ik heb zijn bergen gesteld tot een
   verwoesting, en zijn erve voor de draken der woestijn.

   ^4Ofschoon Edom zeide: Wij zijn verarmd, doch wij zullen de woeste
   plaatsen weder bouwen; alzo zegt de HEERE der heirscharen: Zullen zij
   bouwen, zo zal Ik afbreken; en menzal hen noemen: Landpale der
   goddeloosheid, en een volk, op hetwelk de HEERE vergramd is tot in
   eeuwigheid.

   ^5En uw ogen zullen het zien, en gijlieden zult zeggen: De HEERE zij
   groot gemaakt, van de landpale Israels af!

   ^6Een zoon zal den vader eren, en een knecht zijn heer; ben Ik dan een
   Vader, waar is Mijn eer? En ben Ik een Heere, waar is Mijn vreze? zegt
   de HEERE der heirscharen tot u, opriesters, verachters Mijns Naams!
   Maar gij zegt: Waarmede verachten wij Uw Naam?

   ^7Gij brengt op Mijn altaar verontreinigd brood, en zegt: Waarmede
   verontreinigen wij U? Daarmede, dat gij zegt: Des HEEREN tafel is
   verachtelijk.

   ^8Want als gij wat blinds aanbrengt om te offeren, het is bij u niet
   kwaad; en als gij wat kreupels of wat kranks aanbrengt, het is niet
   kwaad! Brengt dat toch uw vorst; zal hij eenwelgevallen aan u hebben?
   of zal hij uw aangezicht opnemen? zegt de HEERE der heirscharen.

   ^9Nu dan, smeekt toch het aangezicht van God, dat Hij ons genadig zij;
   zulks is van uw hand geschied, zal Hij uw aangezicht opnemen? zegt de
   HEERE der heirscharen?

   ^10Wie is er ook onder u, die de deuren om niet toesluit? En gij steekt
   het vuur niet aan op Mijn altaar om niet. Ik heb geen lust aan u, zegt
   de HEERE der heirscharen, en hetspijsoffer is Mij van uw hand niet
   aangenaam.

   ^11Maar van den opgang der zon tot haar ondergang, zal Mijn Naam groot
   zijn onder de heidenen; en aan alle plaats zal Mijn Naam reukwerk
   toegebracht worden, en een reinspijsoffer; want Mijn Naam zal groot
   zijn onder de heidenen, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^12Maar gij ontheiligt dien, als gij zegt: Des HEEREN tafel is
   ontreinigd, en haar inkomen, haar spijs is verachtelijk.

   ^13Nog zegt gij: Ziet, wat een vermoeidheid! maar gij zoudt het kunnen
   wegblazen, zegt de HEERE der heirscharen; gij brengt ook hetgeen
   geroofd is, en dat kreupel en krank is; gijbrengt ook spijsoffer; zou
   Mij zulks aangenaam zijn van uw hand? zegt de HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En nu, gij priesters! tot u wordt dit gebod gezonden;

   ^2Indien gij het niet zult horen, en indien gij het niet zult ter harte
   nemen, om Mijn Naam eer te geven, zegt de HEERE der heirscharen, zo zal
   Ik den vloek onder u zenden, en Ik zaluw zegeningen vervloeken; ja, Ik
   heb ook alrede elkeen derzelve vervloekt, omdat gij het niet ter harte
   neemt.

   ^3Ziet, Ik zal u het zaad verderven; en Ik zal drek op uw aangezichten
   strooien, den drek uwer feesten, zodat men u met denzelven wegnemen
   zal.

   ^4Dan zult gij weten, dat Ik dit gebod tot u gezonden heb; opdat Mijn
   verbond met Levi zij, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^5Mijn verbond met hem was het leven, en de vrede; en Ik gaf hem die
   tot een vreze; en hij vreesde Mij, en hij werd om Mijns Naams wil
   verschrikt.

   ^6De wet der waarheid was in zijn mond, en er werd geen onrecht in zijn
   lippen gevonden; hij wandelde met Mij in vrede en in rechtmatigheid, en
   hij bekeerde er velen vanongerechtigheid.

   ^7Want de lippen der priesters zullen de wetenschap bewaren, en men zal
   uit zijn mond de wet zoeken; want hij is een engel des HEEREN der
   heirscharen.

   ^8Maar gij zijt van den weg afgeweken, gij hebt er velen doen
   struikelen in de wet, gij hebt het verbond met Levi verdorven, zegt de
   HEERE der heirscharen.

   ^9Daarom heb Ik ook u verachtelijk en onwaard gemaakt voor het ganse
   volk, dewijl gij Mijn wegen niet houdt, maar het aangezicht aanneemt in
   de wet.

   ^10Hebben wij niet allen een Vader? Heeft niet een God ons geschapen?
   Waarom handelen wij dan trouwelooslijk de een tegen den ander,
   ontheiligende het verbond onzervaderen?

   ^11Juda handelt trouwelooslijk, en er wordt een gruwel gedaan in
   Israel, en in Jeruzalem; want Juda ontheiligt de heiligheid des HEEREN,
   welke Hij liefheeft; want hij heeft dedochters eens vreemden gods
   getrouwd.

   ^12De HEERE zal den man, die zulks doet, uitroeien uit de hutten van
   Jakob, dien, die waakt, en dien, die antwoordt, en die den HEERE der
   heirscharen spijsoffer brengt.

   ^13Dit tweede doet gijlieden ook, dat gij het altaar des HEEREN bedekt
   met tranen, met wening en met zuchting; zodat Hij niet meer het
   spijsoffer aanschouwen, noch metwelgevallen van uw hand ontvangen wil.

   ^14Gij nu zegt: Waarom? Daarom dat de HEERE een Getuige geweest is,
   tussen u en tussen de huisvrouw uwer jeugd, met dewelke gij
   trouwelooslijk handelt; daar zij toch uwgezellin, en de huisvrouw uws
   verbonds is.

   ^15Heeft Hij niet maar een gemaakt, hoewel Hij des geestes overig had?
   En waarom maar dien enen? Hij zocht een zaad Gods. Daarom, wacht u met
   uw geest, en dat niemandtrouwelooslijk handele tegen de huisvrouw
   zijner jeugd.

   ^16Want de HEERE, de God Israels, zegt, dat Hij het verlaten haat,
   alhoewel hij den wrevel bedekt met Zijn kleed, zegt de HEERE der
   heirscharen; daarom wacht u met uw geest, dat gij niet trouwelooslijk
   handelt.

   ^17Gij vermoeit den HEERE met uw woorden; nog zegt gij: Waarmede
   vermoeien wij Hem? Daarmede, dat gij zegt: Al wie kwaad doet, is goed
   in de ogen des HEEREN, en Hij heeftlust aan zodanigen; of, waar is de
   God des oordeels?
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Ziet, Ik zende Mijn engel, die voor Mijn aangezicht den weg bereiden
   zal; en snellijk zal tot Zijn tempel komen die Heere, Dien gijlieden
   zoekt, te weten de Engel des verbonds, aan Denwelken gij lust hebt;
   ziet, Hij komt, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^2Maar wie zal den dag Zijner toekomst verdragen, en wie zal bestaan,
   als Hij verschijnt? Want Hij zal zijn als het vuur van een goudsmid, en
   als zeep der vollers.

   ^3En Hij zal zitten, louterende, en het zilver reinigende, en Hij zal
   de kinderen van Levi reinigen, en Hij zal ze doorlouteren als goud, en
   als zilver; dan zullen zij den HEERE spijsoffertoebrengen in
   gerechtigheid.

   ^4Dan zal het spijsoffer van Juda en Jeruzalem den HEERE zoet wezen,
   als in de oude dagen, en als in de vorige jaren.

   ^5En Ik zal tot ulieden ten oordeel naderen; en Ik zal een snel Getuige
   zijn tegen de tovenaars, en tegen de overspelers, en tegen degenen, die
   valselijk zweren, en tegen degenen, die het loon des dagloners met
   geweld inhouden, die de weduwe, en den wees, en den vreemdeling het
   recht verkeren, en Mij niet vrezen, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^6Want Ik, de HEERE, word niet veranderd; daarom zijt gij, o kinderen
   Jakobs! niet verteerd.

   ^7Van uwer vaderen dag af, zijt gij afgeweken van Mijn inzettingen, en
   hebt ze niet bewaard; keert weder tot Mij, en Ik zal tot u wederkeren,
   zegt de HEERE der heirscharen; maargij zegt: Waarin zullen wij
   wederkeren?

   ^8Zal een mens God beroven? Maar gij berooft Mij, en zegt: Waarin
   beroven wij U? In de tienden en het hefoffer.

   ^9Met een vloek zijt gij vervloekt, omdat gij Mij berooft, zelfs het
   ganse volk.

   ^10Brengt al de tienden in het schathuis, opdat er spijze zij in Mijn
   huis; en beproeft Mij nu daarin, zegt de HEERE der heirscharen, of Ik u
   dan niet opendoen zal de vensteren deshemels, en u zegen afgieten,
   zodat er geen schuren genoeg wezen zullen.

   ^11En Ik zal om uwentwil den opeter schelden, dat hij u de vrucht des
   lands niet verderve; en de wijnstok op het veld zal u geen misdracht
   voortbrengen, zegt de HEERE derheirscharen.

   ^12En alle heidenen zullen u gelukzalig noemen; want gijlieden zult een
   lustig land zijn, zegt de HEERE der heirscharen.

   ^13Uw woorden zijn tegen Mij te sterk geworden, zegt de HEERE; maar gij
   zegt: Wat hebben wij tegen U gesproken?

   ^14Gij zegt: Het is tevergeefs God te dienen; want wat nuttigheid is
   het, dat wij Zijn wacht waarnemen, en dat wij in het zwart gaan, voor
   het aangezicht des HEEREN derheirscharen?

   ^15En nu, wij achten de hoogmoedigen gelukzalig; ook die goddeloosheid
   doen, worden gebouwd; ook verzoeken zij den HEERE, en ontkomen.

   ^16Alsdan spreken, die den HEERE vrezen, een ieder tot zijn naaste: De
   HEERE merkt er toch op en hoort, en er is een gedenkboek voor Zijn
   aangezicht geschreven, voor degenen, die den HEERE vrezen, en voor
   degenen, die aan Zijn Naam gedenken.

   ^17En zij zullen, zegt de HEERE der heirscharen, te dien dage, dien Ik
   maken zal, Mij een eigendom zijn; en Ik zal hen verschonen, gelijk als
   een man zijn zoon verschoont, die hemdient.

   ^18Dan zult gijlieden wederom zien, het onderscheid tussen den
   rechtvaardige en den goddeloze, tussen dien, die God dient, en dien,
   die Hem niet dient. Maleachi 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Want ziet, die dag komt, brandende als een oven, dan zullen alle
   hoogmoedigen, en al wie goddeloosheid doet, een stoppel zijn, en de
   toekomstige dag zal ze in brand zetten, zegt de HEERE der heirscharen,
   Die hun noch wortel, noch tak laten zal.

   ^2Ulieden daarentegen, die Mijn Naam vreest, zal de Zon der
   gerechtigheid opgaan, en er zal genezing zijn onder Zijn vleugelen; en
   gij zult uitgaan, en toenemen, als mestkalveren.

   ^3En gij zult de goddelozen vertreden; want zij zullen as worden onder
   de zolen uwer voeten, te dien dage, dien Ik maken zal, zegt de HEERE
   der heirscharen.

   ^4Gedenk der wet van Mozes, Mijn knecht, die Ik hen bevolen heb op
   Horeb aan gans Israel, der inzettingen en rechten.

   ^5Ziet, Ik zende ulieden den profeet Elia, eer dat die grote en die
   vreselijke dag des HEEREN komen zal.
     __________________________________________________________________

                                 New Testament
     __________________________________________________________________

Matthew
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het boek des geslachts van JEZUS CHRISTUS, den Zoon van David, den
   zoon van Abraham.

   ^2Abraham gewon Izak, en Izak gewon Jakob, en Jakob gewon Juda, en zijn
   broeders;

   ^3En Juda gewon Fares en Zara bij Thamar; en Fares gewon Esrom, en
   Esrom gewon Aram;

   ^4En Aram gewon Aminadab, en Aminadab gewon Nahasson, en Nahasson gewon
   Salmon;

   ^5En Salmon gewon Booz bij Rachab, en Booz gewon Obed bij Ruth, en Obed
   gewon Jessai;

   ^6En Jessai gewon David, den koning; en David, den koning, gewon
   Salomon bij degene, die Uria's vrouw was geweest;

   ^7En Salomon gewon Roboam, en Roboam gewon Abia, en Abia gewon Asa;

   ^8En Asa gewon Josafat, en Josafat gewon Joram, en Joram gewon Ozias;

   ^9En Ozias gewon Joatham, en Joatham gewon Achaz, en Achaz gewon
   Ezekias;

   ^10En Ezekias gewon Manasse, en Manasse gewon Amon, en Amon gewon
   Josias;

   ^11En Josias gewon Jechonias, en zijn broeders, omtrent de Babylonische
   overvoering.

   ^12En na de Babylonische overvoering gewon Jechonias Salathiel, en
   Salathiel gewon Zorobabel;

   ^13En Zorobabel gewon Abiud, en Abiud gewon Eljakim, en Eljakim gewon
   Azor;

   ^14En Azor gewon Sadok, en Sadok gewon Achim, en Achim gewon Eliud;

   ^15En Eliud gewon Eleazar, en Eleazar gewon Matthan, en Matthan gewon
   Jakob;

   ^16En Jakob gewon Jozef, den man van Maria, uit welke geboren is JEZUS,
   gezegd Christus.

   ^17Al de geslachten dan, van Abraham tot David, zijn veertien
   geslachten; en van David tot de Babylonische overvoering, zijn veertien
   geslachten; en van deBabylonische overvoering tot Christus, zijn
   veertien geslachten.

   ^18De geboorte van Jezus Christus was nu aldus; want als Maria, Zijn
   moeder, met Jozef ondertrouwd was, eer zij samengekomen waren, werd zij
   zwangerbevonden uit den Heiligen Geest.

   ^19Jozef nu, haar man, alzo hij rechtvaardig was, en haar niet wilde
   openbaarlijk te schande maken, was van wil haar heimelijk te verlaten.

   ^20En alzo hij deze dingen in den zin had, ziet, de engel des Heeren
   verscheen hem in den droom, zeggende: Jozef, gij zone Davids! wees niet
   bevreesd Maria, uwvrouw, tot u te nemen; want hetgeen in haar ontvangen
   is, dat is uit den Heiligen Geest;

   ^21En zij zal een Zoon baren, en gij zult Zijn naam heten JEZUS; want
   Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden.

   ^22En dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden, hetgeen van den
   Heere gesproken is, door den profeet, zeggende:

   ^23Ziet, de maagd zal zwanger worden, en een Zoon baren, en gij zult
   Zijn naam heten Emmanuel; hetwelk is, overgezet zijnde, God met ons.

   ^24Jozef dan, opgewekt zijnde van den slaap, deed, gelijk de engel des
   Heeren hem bevolen had, en heeft zijn vrouw tot zich genomen;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judea, in de dagen
   van den koning Herodes, ziet, enige wijzen van het Oosten zijn te
   Jeruzalemaangekomen.

   ^2Zeggende: Waar is de geboren Koning der Joden? want wij hebben gezien
   Zijn ster in het Oosten, en zijn gekomen om Hem te aanbidden.

   ^3De koning Herodes nu, dit gehoord hebbende, werd ontroerd, en geheel
   Jeruzalem, met hem.

   ^4En bijeenvergaderd hebbende al de overpriesters en Schriftgeleerden
   des volks, vraagde van hen, waar de Christus zou geboren worden.

   ^5En zij zeiden tot hem: Te Bethlehem, in Judea gelegen; want alzo is
   geschreven door den profeet:

   ^6En gij Bethlehem, gij land Juda! zijt geenszins de minste onder de
   vorsten van Juda; want uit u zal de Leidsman voortkomen, Die Mijn volk
   Israel weiden zal.

   ^7Toen heeft Herodes de wijzen heimelijk geroepen, en vernam
   naarstiglijk van hen den tijd, wanneer de ster verschenen was;

   ^8En hen naar Bethlehem zendende, zeide: Reist heen, en onderzoekt
   naarstiglijk naar dat Kindeken, en als gij Het zult gevonden hebben,
   boodschapt het mij, opdat ik ook kome en Datzelve aanbidde.

   ^9En zij, den koning gehoord hebbende, zijn heengereisd; en ziet, de
   ster, die zij in het oosten gezien hadden, ging hun voor, totdat zij
   kwam en stond boven deplaats, waar het Kindeken was.

   ^10Als zij nu de ster zagen, verheugden zij zich met zeer grote
   vreugde.

   ^11En in het huis gekomen zijnde, vonden zij het Kindeken met Maria,
   Zijn moeder, en nedervallende hebben zij Hetzelve aangebeden; en hun
   schattenopengedaan hebbende, brachten zij Hem geschenken: goud en
   wierook, en mirre.

   ^12En door Goddelijke openbaring vermaand zijnde in den droom, dat zij
   niet zouden wederkeren tot Herodes, vertrokken zij door een anderen weg
   weder naarhun land.

   ^13Toen zij nu vertrokken waren, ziet, de engel des Heeren verschijnt
   Jozef in den droom, zeggende: Sta op, en neem tot u het Kindeken en
   Zijn moeder, en vliedin Egypte, en wees aldaar, totdat ik het u zeggen
   zal; want Herodes zal het Kindeken zoeken, om Hetzelve te doden.

   ^14Hij dan opgestaan zijnde, nam het Kindeken en Zijn moeder tot zich
   in den nacht, en vertrok naar Egypte;

   ^15En was aldaar tot den dood van Herodes; opdat vervuld zou worden
   hetgeen van den Heere gesproken is door den profeet, zeggende: Uit
   Egypte heb Ik MijnZoon geroepen.

   ^16Als Herodes zag, dat hij van de wijzen bedrogen was, toen werd hij
   zeer toornig, en enigen afgezonden hebbende, heeft omgebracht al de
   kinderen, die binnenBethlehem, en in al deszelfs landpalen waren, van
   twee jaren oud en daaronder, naar den tijd, dien hij van de wijzen
   naarstiglijk onderzocht had.

   ^17Toen is vervuld geworden, hetgeen gesproken is door den profeet
   Jeremia, zeggende:

   ^18Een stem is in Rama gehoord, geklag, geween en veel gekerm; Rachel
   beweende haar kinderen, en wilde niet vertroost wezen, omdat zij niet
   zijn!

   ^19Toen Herodes nu gestorven was, ziet, de engel des Heeren verschijnt
   Jozef in den droom, in Egypte.

   ^20Zeggende: Sta op, neem het Kindeken en Zijn moeder tot u, en trek in
   het land Israels; want zij zijn gestorven, die de ziel van het Kindeken
   zochten.

   ^21Hij dan, opgestaan zijnde, heeft tot zich genomen het Kindeken en
   Zijn moeder, en is gekomen in het land Israels.

   ^22Maar als hij hoorde, dat Archelaus in Judea koning was, in de plaats
   van zijn vader Herodes, vreesde hij daarheen te gaan; maar door
   Goddelijke openbaringvermaand in den droom, is hij vertrokken in de
   delen van Galilea.

   ^23En daar gekomen zijnde, nam hij zijn woonplaats in de stad, genaamd
   Nazareth; opdat vervuld zou worden, wat door de profeten gezegd is, dat
   Hij Nazarenerzal geheten worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En in die dagen kwam Johannes de Doper, predikende in de woestijn van
   Judea,

   ^2En zeggende: Bekeert u; want het Koninkrijk der hemelen is nabij
   gekomen.

   ^3Want deze is het, van denwelken gesproken is door Jesaja, den
   profeet, zeggende: De stem des roependen in de woestijn: Bereidt den
   weg des Heeren, maaktZijn paden recht!

   ^4En dezelve Johannes had zijn kleding van kemelshaar, en een lederen
   gordel om zijn lenden; en zijn voedsel was sprinkhanen en wilde honig.

   ^5Toen is tot hem uitgegaan Jeruzalem en geheel Judea, en het gehele
   land rondom de Jordaan;

   ^6En werden van hem gedoopt in de Jordaan, belijdende hun zonden.

   ^7Hij dan, ziende velen van de Farizeen en Sadduceen tot zijn doop
   komen, sprak tot hen: Gij adderengebroedsels! wie heeft u aangewezen te
   vlieden van dentoekomenden toorn?

   ^8Brengt dan vruchten voort, der bekering waardig.

   ^9En meent niet bij uzelven te zeggen: Wij hebben Abraham tot een
   vader; want ik zeg u, dat God zelfs uit deze stenen Abraham kinderen
   kan verwekken.

   ^10En ook is alrede de bijl aan den wortel der bomen gelegd; alle boom
   dan, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het
   vuur geworpen.

   ^11Ik doop u wel met water tot bekering; maar Die na mij komt, is
   sterker dan ik, Wiens schoenen ik niet waardig ben Hem na te dragen;
   Die zal u met denHeiligen Geest en met vuur dopen.

   ^12Wiens wan in Zijn hand is, en Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren,
   en Zijn tarwe in Zijn schuur samenbrengen, en zal het kaf met
   onuitblusselijk vuur verbranden.

   ^13Toen kwam Jezus van Galilea naar de Jordaan, tot Johannes, om van
   hem gedoopt te worden.

   ^14Doch Johannes weigerde Hem zeer, zeggende: Mij is nodig van U
   gedoopt te worden, en komt Gij tot mij?

   ^15Maar Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Laat nu af; want aldus
   betaamt ons alle gerechtigheid te vervullen. Toen liet hij van Hem af.

   ^16En Jezus, gedoopt zijnde, is terstond opgeklommen uit het water; en
   ziet, de hemelen werden Hem geopend, en hij zag den Geest Gods
   nederdalen, gelijk eenduive, en op Hem komen.

   ^17En ziet, een stem uit de hemelen, zeggende: Deze is Mijn Zoon, Mijn
   Geliefde, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb!
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Toen werd Jezus van den Geest weggeleid in de woestijn, om verzocht
   te worden van den duivel.

   ^2En als Hij veertig dagen en veertig nachten gevast had, hongerde Hem
   ten laatste.

   ^3En de verzoeker, tot Hem gekomen zijnde, zeide: Indien Gij Gods Zoon
   zijt, zeg, dat deze stenen broden worden.

   ^4Doch Hij, antwoordende, zeide: Er is geschreven: De mens zal bij
   brood alleen niet leven, maar bij alle woord, dat door den mond Gods
   uitgaat.

   ^5Toen nam Hem de duivel mede naar de heilige stad, en stelde Hem op de
   tinne des tempels;

   ^6En zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, werp Uzelven
   nederwaarts; want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen
   zal, en dat zij U op dehanden zullen nemen, opdat Gij niet te eniger
   tijd Uw voet aan een steen aanstoot.

   ^7Jezus zeide tot hem: Er is wederom geschreven: Gij zult den Heere, uw
   God, niet verzoeken.

   ^8Wederom nam Hem de duivel mede op een zeer hogen berg, en toonde Hem
   al de koninkrijken der wereld, en hun heerlijkheid;

   ^9En zeide tot Hem: Al deze dingen zal ik U geven, indien Gij,
   nedervallende, mij zult aanbidden.

   ^10Toen zeide Jezus tot hem: Ga weg, satan, want er staat geschreven:
   Den Heere, uw God, zult gij aanbidden, en Hem alleen dienen.

   ^11Toen liet de duivel van Hem af; en ziet, de engelen zijn toegekomen,
   en dienden Hem.

   ^12Als nu Jezus gehoord had, dat Johannes overgeleverd was, is Hij
   wedergekeerd naar Galilea;

   ^13En Nazareth verlaten hebbende, is komen wonen te Kapernaum, gelegen
   aan de zee, in de landpale van Zebulon en Nafthali;

   ^14Opdat vervuld zou worden, hetgeen gesproken is door Jesaja, den
   profeet, zeggende:

   ^15Het land Zebulon en het land Nafthali aan den weg der zee over de
   Jordaan, Galilea der volken;

   ^16Het volk, dat in duisternis zat, heeft een groot licht gezien; en
   dengenen, die zaten in het land en de schaduwe des doods, denzelven is
   een licht opgegaan.

   ^17Van toen aan heeft Jezus begonnen te prediken en te zeggen: Bekeert
   u; want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

   ^18En Jezus, wandelende aan de zee van Galilea, zag twee broeders,
   namelijk Simon, gezegd Petrus, en Andreas, zijn broeder, het net in de
   zee werpende (wantzij waren vissers);

   ^19En Hij zeide tot hen: Volgt Mij na, en Ik zal u vissers der mensen
   maken.

   ^20Zij dan, terstond de netten verlatende, zijn Hem nagevolgd.

   ^21En Hij, van daar voortgegaan zijnde, zag twee andere broeders,
   namelijk Jakobus, den zoon van Zebedeus, en Johannes, zijn broeder, in
   het schip met hunvader Zebedeus, hun netten vermakende, en heeft hen
   geroepen.

   ^22Zij dan, terstond verlatende het schip en hun vader, zijn Hem
   nagevolgd.

   ^23En Jezus omging geheel Galilea, lerende in hun synagogen en
   predikende het Evangelie des Koninkrijks, en genezende alle ziekte en
   alle kwale onder het volk.

   ^24En Zijn gerucht ging van daar uit in geheel Syrie; en zij brachten
   tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren, met verscheidene ziekten en
   pijnen bevangen zijnde, en van den duivel bezeten, en maanzieken en
   geraakten; en Hij genas dezelve.

   ^25En vele scharen volgden Hem na, van Galilea en van Dekapolis, en van
   Jeruzalem, en van Judea, en van over de Jordaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En Jezus, de schare ziende, is geklommen op een berg, en als Hij
   nedergezeten was, kwamen Zijn discipelen tot Hem.

   ^2En Zijn mond geopend hebbende, leerde Hij hen, zeggende:

   ^3Zalig zijn de armen van geest; want hunner is het Koninkrijk der
   hemelen.

   ^4Zalig zijn die treuren; want zij zullen vertroost worden.

   ^5Zalig zijn de zachtmoedigen; want zij zullen het aardrijk beerven.

   ^6Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij
   zullen verzadigd worden.

   ^7Zalig zijn de barmhartigen; want hun zal barmhartigheid geschieden.

   ^8Zalig zijn de reinen van hart; want zij zullen God zien.

   ^9Zalig zijn de vreedzamen; want zij zullen Gods kinderen genaamd
   worden.

   ^10Zalig zijn die vervolgd worden om der gerechtigheid wil; want hunner
   is het Koninkrijk der hemelen.

   ^11Zalig zijt gij, als u de mensen smaden, en vervolgen, en liegende
   alle kwaad tegen u spreken, om Mijnentwil.

   ^12Verblijdt en verheugt u; want uw loon is groot in de hemelen; want
   alzo hebben zij vervolgd de profeten, die voor u geweest zijn.

   ^13Gij zijt het zout der aarde; indien nu het zout smakeloos wordt,
   waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe, dan om
   buiten geworpen, envan de mensen vertreden te worden.

   ^14Gij zijt het licht der wereld; een stad boven op een berg liggende,
   kan niet verborgen zijn.

   ^15Noch steekt men een kaars aan, en zet die onder een koornmaat, maar
   op een kandelaar, en zij schijnt allen, die in het huis zijn;

   ^16Laat uw licht alzo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken
   mogen zien, en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

   ^17Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of de profeten te
   ontbinden; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden, maar te vervullen.

   ^18Want voorwaar zeg Ik u: Totdat de hemel en de aarde voorbijgaan, zal
   er niet een jota noch een tittel van de wet voorbijgaan, totdat het
   alles zal zijn geschied.

   ^19Zo wie dan een van deze minste geboden zal ontbonden, en de mensen
   alzo zal geleerd hebben, die zal de minste genaamd worden in het
   Koninkrijk derhemelen; maar zo wie dezelve zal gedaan en geleerd
   hebben, die zal groot genaamd worden in het Koninkrijk der hemelen.

   ^20Want Ik zeg u: Tenzij uw gerechtigheid overvloediger zij, dan der
   Schriftgeleerden en der Farizeen, dat gij in het Koninkrijk der hemelen
   geenszins zult ingaan.

   ^21Gij hebt gehoord, dat tot de ouden gezegd is: Gij zult niet doden;
   maar zo wie doodt, die zal strafbaar zijn door het gericht.

   ^22Doch Ik zeg u: Zo wie te onrecht op zijn broeder toornig is, die zal
   strafbaar zijn door het gericht; en wie tot zijn broeder zegt: Raka!
   die zal strafbaar zijn doorden groten raad; maar wie zegt: Gij dwaas!
   die zal strafbaar zijn door het helse vuur.

   ^23Zo gij dan uw gave zult op het altaar offeren, en aldaar gedachtig
   wordt, dat uw broeder iets tegen u heeft;

   ^24Laat daar uw gave voor het altaar, en gaat heen, verzoent u eerst
   met uw broeder, en komt dan en offert uw gave.

   ^25Weest haastelijk welgezind jegens uw wederpartij, terwijl gij nog
   met hem op den weg zijt; opdat de wederpartij niet misschien u den
   rechter overlevere, en derechter u den dienaar overlevere, en gij in de
   gevangenis geworpen wordt.

   ^26Voorwaar, Ik zeg u: Gij zult daar geenszins uitkomen, totdat gij den
   laatsten penning zult betaald hebben.

   ^27Gij hebt gehoord, dat van de ouden gezegd is: Gij zult geen overspel
   doen.

   ^28Maar Ik zeg u, dat zo wie een vrouw aan ziet, om dezelve te begeren,
   die heeft alrede overspel in zijn hart met haar gedaan.

   ^29Indien dan uw rechteroog u ergert, trekt het uit, en werpt het van
   u; want het is u nut, dat een uwer leden verga, en niet uw gehele
   lichaam in de hel geworpenworde.

   ^30En indien uw rechterhand u ergert, houwt ze af, en werpt ze van u;
   want het is u nut, dat een uwer leden verga, en niet uw gehele lichaam
   in de hel geworpenworde.

   ^31Er is ook gezegd: Zo wie zijn vrouw verlaten zal, die geve haar een
   scheidbrief.

   ^32Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit
   oorzaak van hoererij, die maakt, dat zij overspel doet; en zo wie de
   verlatene zal trouwen, diedoet overspel.

   ^33Wederom hebt gij gehoord, dat van de ouden gezegd is: Gij zult den
   eed niet breken, maar gij zult den Heere uw eden houden.

   ^34Maar Ik zeg u: Zweert ganselijk niet, noch bij den hemel, omdat hij
   is de troon Gods;

   ^35Noch bij de aarde, omdat zij is de voetbank Zijner voeten; noch bij
   Jeruzalem, omdat zij is de stad des groten Konings;

   ^36Noch bij uw hoofd zult gij zweren, omdat gij niet een haar kunt wit
   of zwart maken;

   ^37Maar laat zijn uw woord ja, ja; neen, neen; wat boven deze is, dat
   is uit den boze.

   ^38Gij hebt gehoord, dat gezegd is: Oog om oog, en tand om tand.

   ^39Maar Ik zeg u, dat gij den boze niet wederstaat; maar, zo wie u op
   de rechterwang slaat, keert hem ook de andere toe;

   ^40En zo iemand met u rechten wil, en uw rok nemen, laat hem ook den
   mantel;

   ^41En zo wie u zal dwingen een mijl te gaan, gaat met hem twee mijlen.

   ^42Geeft dengene, die iets van u bidt, en keert u niet af van dengene,
   die van u lenen wil.

   ^43Gij hebt gehoord, dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben,
   en uw vijand zult gij haten.

   ^44Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken;
   doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld
   doen, en die u vervolgen;

   ^45Opdat gij moogt kinderen zijn uws Vaders, Die in de hemelen is; want
   Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regent over
   rechtvaardigen enonrechtvaardigen.

   ^46Want indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat loon hebt gij? Doen
   ook de tollenaars niet hetzelfde?

   ^47En indien gij uw broeders alleen groet, wat doet gij boven anderen?
   Doen ook niet de tollenaars alzo?

   ^48Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk uw Vader, Die in de hemelen is,
   volmaakt is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Hebt acht, dat gij uw aalmoes niet doet voor de mensen, om van hen
   gezien te worden; anders zo hebt gij geen loon bij uw Vader, Die in de
   hemelen is.

   ^2Wanneer gij dan aalmoes doet, zo laat voor u niet trompetten, gelijk
   de geveinsden in de synagogen en op de straten doen, opdat zij van de
   mensen geeerdmogen worden. Voorwaar zeg Ik u: Zij hebben hun loon weg.

   ^3Maar als gij aalmoes doet, zo laat uw linker hand niet weten, wat uw
   rechter doet;

   ^4Opdat uw aalmoes in het verborgen zij; en uw Vader, Die in het
   verborgen ziet, Die zal het u in het openbaar vergelden.

   ^5En wanneer gij bidt, zo zult gij niet zijn gelijk de geveinsden; want
   die plegen gaarne, in de synagogen en op de hoeken der straten staande,
   te bidden, opdat zijvan de mensen mogen gezien worden. Voorwaar, Ik zeg
   u, dat zij hun loon weg hebben.

   ^6Maar gij, wanneer gij bidt, gaat in uw binnenkamer, en uw deur
   gesloten hebbende, bidt uw Vader, Die in het verborgen is; en uw Vader,
   Die in het verborgenziet, zal het u in het openbaar vergelden.

   ^7En als gij bidt, zo gebruikt geen ijdel verhaal van woorden, gelijk
   de heidenen; want zij menen, dat zij door hun veelheid van woorden
   zullen verhoord worden.

   ^8Wordt dan hun niet gelijk; want uw Vader weet, wat gij van node hebt,
   eer gij Hem bidt.

   ^9Gij dan bidt aldus: Onze Vader, Die in de hemelen zijt! Uw Naam worde
   geheiligd.

   ^10Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede, gelijk in den hemel alzo ook
   op de aarde.

   ^11Geef ons heden ons dagelijks brood.

   ^12En vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onzen
   schuldenaren.

   ^13En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van den boze. Want
   Uw is het Koninkrijk, en de kracht, en de heerlijkheid, in der
   eeuwigheid, amen.

   ^14Want indien gij den mensen hun misdaden vergeeft, zo zal uw hemelse
   Vader ook u vergeven.

   ^15Maar indien gij den mensen hun misdaden niet vergeeft, zo zal ook uw
   Vader uw misdaden niet vergeven.

   ^16En wanneer gij vast, toont geen droevig gezicht, gelijk de
   geveinsden; want zij mismaken hun aangezichten, opdat zij van de mensen
   mogen gezien worden, alszij vasten. Voorwaar, Ik zeg u, dat zij hun
   loon weg hebben.

   ^17Maar gij, als gij vast, zalft uw hoofd, en wast uw aangezicht;

   ^18Opdat het van de mensen niet gezien worde, als gij vast, maar van uw
   Vader, Die in het verborgen is; en uw Vader, Die in het verborgen ziet,
   zal het u in hetopenbaar vergelden.

   ^19Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze de mot en de roest
   verderft, en waar de dieven doorgraven en stelen;

   ^20Maar vergadert u schatten in den hemel, waar ze noch mot noch roest
   verderft, en waar de dieven niet doorgraven noch stelen;

   ^21Want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn.

   ^22De kaars des lichaams is het oog; indien dan uw oog eenvoudig is, zo
   zal uw gehele lichaam verlicht wezen;

   ^23Maar indien uw oog boos is, zo zal geheel uw lichaam duister zijn.
   Indien dan het licht, dat in u is, duisternis is, hoe groot zal de
   duisternis zelve zijn!

   ^24Niemand kan twee heren dienen; want of hij zal den enen haten en den
   anderen liefhebben, of hij zal den enen aanhangen en den anderen
   verachten; gij kunt nietGod dienen en den Mammon.

   ^25Daarom zeg Ik u: Zijt niet bezorgd voor uw leven, wat gij eten, en
   wat gij drinken zult; noch voor uw lichaam, waarmede gij u kleden zult;
   is het leven niet meerdan het voedsel, en het lichaam dan de kleding?

   ^26Aanziet de vogelen des hemels, dat zij niet zaaien, noch maaien,
   noch verzamelen in de schuren; en uw hemelse Vader voedt nochtans
   dezelve; gaat gij dezelveniet zeer veel te boven?

   ^27Wie toch van u kan, met bezorgd te zijn, een el tot zijn lengte
   toedoen?

   ^28En wat zijt gij bezorgd voor de kleding? Aanmerkt de lelien des
   velds, hoe zij wassen; zij arbeiden niet, en spinnen niet;

   ^29En Ik zeg u, dat ook Salomo, in al zijn heerlijkheid, niet is
   bekleed geweest, gelijk een van deze.

   ^30Indien nu God het gras des velds, dat heden is, en morgen in den
   oven geworpen wordt, alzo bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden,
   gij kleingelovigen?

   ^31Daarom zijt niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat
   zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden?

   ^32Want al deze dingen zoeken de heidenen; want uw hemelse Vader weet,
   dat gij al deze dingen behoeft.

   ^33Maar zoekt eerst het Koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en al
   deze dingen zullen u toegeworpen worden.

   ^34Zijt dan niet bezorgd tegen den morgen; want de morgen zal voor het
   zijne zorgen; elke dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt.

   ^2Want met welk oordeel gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden; en
   met welke mate gij meet, zal u wedergemeten worden.

   ^3En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar
   den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?

   ^4Of, hoe zult gij tot uw broeder zeggen: Laat toe, dat ik den splinter
   uit uw oog uitdoe; en zie, er is een balk in uw oog?

   ^5Gij geveinsde! werp eerst den balk uit uw oog, en dan zult gij
   bezien, om den splinter uit uws broeders oog uit te doen.

   ^6Geeft het heilige den honden niet, noch werpt uw paarlen voor de
   zwijnen; opdat zij niet te eniger tijd dezelve met hun voeten
   vertreden, en zich omkerende, uverscheuren.

   ^7Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u
   zal opengedaan worden.

   ^8Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt;
   en die klopt, dien zal opengedaan worden.

   ^9Of wat mens is er onder u, zo zijn zoon hem zou bidden om brood, die
   hem een steen zal geven?

   ^10En zo hij hem om een vis zou bidden, die hem een slang zal geven?

   ^11Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te
   geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven
   geven dengenen, die zevan Hem bidden!

   ^12Alle dingen dan, die gij wilt, dat u de mensen zouden doen, doet gij
   hun ook alzo; want dat is de wet en de profeten.

   ^13Gaat in door de enge poort; want wijd is de poort, en breed is de
   weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die door dezelve
   ingaan;

   ^14Want de poort is eng, en de weg is nauw, die tot het leven leidt, en
   weinigen zijn er, die denzelven vinden.

   ^15Maar wacht u van de valse profeten, dewelke in schaapsklederen tot u
   komen, maar van binnen zijn zij grijpende wolven.

   ^16Aan hun vruchten zult gij hen kennen. Leest men ook een druif van
   doornen, of vijgen van distelen?

   ^17Alzo een ieder goede boom brengt voort goede vruchten, en een kwade
   boom brengt voort kwade vruchten.

   ^18Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade
   boom goede vruchten voortbrengen.

   ^19Een ieder boom, die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen
   en in het vuur geworpen.

   ^20Zo zult gij dan dezelve aan hun vruchten kennen.

   ^21Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het
   Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in
   de hemelen is.

   ^22Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Heere, Heere! hebben wij
   niet in Uw Naam geprofeteerd, en in Uw Naam duivelen uitgeworpen, en in
   Uw Naam velekrachten gedaan?

   ^23En dan zal Ik hun openlijk aanzeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat
   weg van Mij, gij, die de ongerechtigheid werkt!

   ^24Een iegelijk dan, die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet, dien
   zal Ik vergelijken bij een voorzichtig man, die zijn huis op een
   steenrots gebouwd heeft;

   ^25En er is slagregen nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen,
   en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangevallen,
   en het is nietgevallen, want het was op de steenrots gegrond.

   ^26En een iegelijk, die deze Mijn woorden hoort en dezelve niet doet,
   die zal bij een dwazen man vergeleken worden, die zijn huis op het zand
   gebouwd heeft;

   ^27En de slagregen is nedergevallen, en de waterstromen zijn gekomen,
   en de winden hebben gewaaid, en zijn tegen hetzelve huis aangeslagen,
   en het is gevallen, en zijn val was groot.

   ^28En het is geschied, als Jezus deze woorden geeindigd had, dat de
   scharen zich ontzetten over Zijn leer;

   ^29Want Hij leerde hen, als macht hebbende, en niet als de
   Schriftgeleerden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Toen Hij nu van den berg afgeklommen was, zijn Hem vele scharen
   gevolgd.

   ^2En ziet, een melaatse kwam, en aanbad Hem, zeggende: Heere! indien
   Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.

   ^3En Jezus, de hand uitstrekkende, heeft hem aangeraakt, zeggende: Ik
   wil, word gereinigd! En terstond werd hij van zijn melaatsheid
   gereinigd.

   ^4En Jezus zeide tot hem: Zie, dat gij dit niemand zegt; maar ga heen,
   toon uzelven den priester, en offer de gave, die Mozes geboden heeft,
   hun tot eengetuigenis.

   ^5Als nu Jezus te Kapernaum ingegaan was, kwam tot Hem een hoofdman
   over honderd, biddende Hem,

   ^6En zeggende: Heere! mijn knecht ligt te huis geraakt, en lijdt zware
   pijnen.

   ^7En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.

   ^8En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet
   waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk
   een woord, enmijn knecht zal genezen worden.

   ^9Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder
   mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den
   anderen: Kom! enhij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij
   doet het.

   ^10Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot dengenen,
   die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israel zo groot een
   geloof nietgevonden.

   ^11Doch Ik zeg u, dat velen zullen komen van oosten en westen en zullen
   met Abraham, en Izak, en Jakob, aanzitten in het Koninkrijk der
   hemelen;

   ^12En de kinderen des Koninkrijks zullen uitgeworpen worden in de
   buitenste duisternis; aldaar zal wening zijn, en knersing der tanden.

   ^13En Jezus zeide tot den hoofdman over honderd: Ga heen, en u
   geschiede, gelijk gij geloofd hebt. En zijn knecht is gezond geworden
   te diezelver ure.

   ^14En Jezus gekomen zijnde in het huis van Petrus, zag zijn vrouws
   moeder te bed liggen, hebbende de koorts.

   ^15En Hij raakte haar hand aan, en de koorts verliet haar; en zij stond
   op, en diende henlieden.

   ^16En als het laat geworden was, hebben zij velen, van den duivel
   bezeten, tot Hem gebracht, en Hij wierp de boze geesten uit met den
   woorde, en Hij genas allen, die kwalijk gesteld waren;

   ^17Opdat vervuld zou worden, dat gesproken was door Jesaja, den
   profeet, zeggende: Hij heeft onze krankheden op Zich genomen, en onze
   ziekten gedragen.

   ^18En Jezus, vele scharen ziende rondom Zich, beval aan de andere zijde
   over te varen.

   ^19En er kwam een zeker Schriftgeleerde tot Hem, en zeide tot Hem:
   Meester! ik zal U volgen, waar Gij ook henengaat.

   ^20En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des
   hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd
   nederlegge.

   ^21En een ander uit Zijn discipelen zeide tot Hem: Heere! laat mij toe,
   dat ik eerst heenga, en mijn vader begrave.

   ^22Doch Jezus zeide tot hem: Volg Mij, en laat de doden hun doden
   begraven.

   ^23En als Hij in het schip gegaan was, zijn Hem Zijn discipelen
   gevolgd.

   ^24En ziet, er ontstond een grote onstuimigheid in de zee, alzo dat het
   schip van de golven bedekt werd; doch Hij sliep.

   ^25En Zijn discipelen, bij Hem komende, hebben Hem opgewekt, zeggende:
   Heere, behoed ons, wij vergaan!

   ^26En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij vreesachtig, gij kleingelovigen?
   Toen stond Hij op, en bestrafte de winden en de zee; en er werd grote
   stilte.

   ^27En de mensen verwonderden zich, zeggende: Hoedanig een is Deze, dat
   ook de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn!

   ^28En als Hij over aan de andere zijde was gekomen in het land der
   Gergesenen, zijn Hem twee, van den duivel bezeten, ontmoet, komende uit
   de graven, die zeerwreed waren, alzo dat niemand door dien weg kon
   voorbij gaan.

   ^29En ziet, zij riepen, zeggende: Jezus, Gij Zone Gods! wat hebben wij
   met U te doen? Zijt Gij hier gekomen om ons te pijnigen voor den tijd?

   ^30En verre van hen was een kudde veler zwijnen, weidende.

   ^31En de duivelen baden Hem, zeggende: Indien Gij ons uitwerpt, laat
   ons toe, dat wij in die kudde zwijnen varen.

   ^32En Hij zeide tot hen: Gaat heen. En zij uitgaande, voeren heen in de
   kudde zwijnen; en ziet, de gehele kudde zwijnen stortte van de steilte
   af in de zee, en zijstierven in het water.

   ^33En die ze weidden, zijn gevlucht; en als zij in de stad gekomen
   waren, boodschapten zij al deze dingen, en wat den bezetenen geschied
   was.

   ^34En ziet, de gehele stad ging uit, Jezus tegemoet; en als zij Hem
   zagen, baden zij, dat Hij uit hun landpalen wilde vertrekken. Matthëus
   9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En in het schip gegaan zijnde, voer Hij over en kwam in Zijn stad. En
   ziet, zij brachten tot Hem een geraakte, op een bed liggende.

   ^2En Jezus, hun geloof ziende, zeide tot den geraakte: Zoon! wees
   welgemoed; uw zonden zijn u vergeven.

   ^3En ziet, sommigen der Schriftgeleerden zeiden in zichzelven: Deze
   lastert God.

   ^4En Jezus, ziende hun gedachten, zeide: Waarom overdenkt gij kwaad in
   uw harten?

   ^5Want wat is lichter te zeggen: De zonden zijn u vergeven? of te
   zeggen: Sta op en wandel?

   ^6Doch opdat gij moogt weten, dat de Zoon des mensen macht heeft op de
   aarde, de zonden te vergeven (toen zeide Hij tot den geraakte): Sta op,
   neem uw bedop, en ga heen naar uw huis.

   ^7En hij opgestaan zijnde, ging heen naar zijn huis.

   ^8De scharen nu dat ziende, hebben zich verwonderd, en God
   verheerlijkt, die zodanige macht den mensen gegeven had.

   ^9En Jezus, van daar voortgaande, zag een mens in het tolhuis zitten,
   genaamd Mattheus; en zeide tot hem: Volg Mij. En hij opstaande, volgde
   Hem.

   ^10En het geschiedde, als Hij in het huis van Mattheus aanzat, ziet,
   vele tollenaars en zondaars kwamen en zaten mede aan, met Jezus en Zijn
   discipelen.

   ^11En de Farizeen, dat ziende, zeiden tot Zijn discipelen: Waarom eet
   uw Meester met de tollenaren en de zondaren?

   ^12Maar Jezus, zulks horende, zeide tot hen: Die gezond zijn hebben den
   medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.

   ^13Doch gaat heen en leert, wat het zij: Ik wil barmhartigheid, en niet
   offerande; want Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar
   zondaars totbekering.

   ^14Toen kwamen de discipelen van Johannes tot Hem, zeggende: Waarom
   vasten wij en de Farizeen veel, en Uw discipelen vasten niet?

   ^15En Jezus zeide tot hen: Kunnen ook de bruiloftskinderen treuren,
   zolang de Bruidegom bij hen is? Maar de dagen zullen komen, wanneer de
   Bruidegom van henzal weggenomen zijn, en dan zullen zij vasten.

   ^16Ook zet niemand een lap ongevold laken op een oud kleed; want
   deszelfs aangezette lap scheurt af van het kleed, en er wordt een
   ergere scheur.

   ^17Noch doet men nieuwen wijn in oude leder zakken; anders zo bersten
   de leder zakken, en de wijn wordt uitgestort, en de leder zakken
   verderven, maar mendoet nieuwen wijn in nieuwe leder zakken, en beide
   te zamen worden behouden.

   ^18Als Hij deze dingen tot hen sprak, ziet, een overste kwam en aanbad
   Hem, zeggende: Mijn dochter is nu terstond gestorven, doch kom en leg
   Uw hand ophaar, en zij zal leven.

   ^19En Jezus opgestaan zijnde, volgde hem, en Zijn discipelen.

   ^20(En ziet, een vrouw die twaalf jaren het bloedvloeien gehad had,
   komende tot Hem van achteren, raakte den zoom Zijns kleeds aan;

   ^21Want zij zeide in zichzelven: Indien ik alleenlijk Zijn kleed
   aanraak, zo zal ik gezond worden.

   ^22En Jezus, Zich omkerende, en haar ziende, zeide: Wees welgemoed,
   dochter! uw geloof heeft u behouden. En de vrouw werd gezond van
   dezelve ure af.)

   ^23En als Jezus in het huis des oversten kwam, en zag de pijpers en de
   woelende schare,

   ^24Zeide Hij tot hen: Vertrekt; want het dochtertje is niet dood, maar
   slaapt. En zij belachten Hem.

   ^25Als nu de schare uitgedreven was, ging Hij in, en greep haar hand;
   en het dochtertje stond op.

   ^26En dit gerucht ging uit door dat gehele land.

   ^27En als Jezus van daar voortging, zijn Hem twee blinden gevolgd,
   roepende en zeggende: Gij Zone Davids, ontferm U onzer!

   ^28En als Hij in huis gekomen was, kwamen de blinden tot Hem. En Jezus
   zeide tot hen: Gelooft gij, dat Ik dat doen kan? Zij zeiden tot Hem:
   Ja, Heere!

   ^29Toen raakte Hij hun ogen aan, zeggende: U geschiede naar uw geloof.

   ^30En hun ogen zijn geopend geworden. En Jezus heeft hun zeer
   gestrengelijk verboden, zeggende: Ziet, dat het niemand wete.

   ^31Maar zij, uitgegaan zijnde, hebben Hem ruchtbaar gemaakt door dat
   gehele land.

   ^32Als dezen nu uitgingen, ziet, zo brachten zij tot Hem een mens, die
   stom en van den duivel bezeten was.

   ^33En als de duivel uitgeworpen was, sprak de stomme. En de scharen
   verwonderden zich, zeggende: Er is nooit desgelijks in Israel gezien!

   ^34Maar de Farizeen zeiden: Hij werpt de duivelen uit door den overste
   der duivelen.

   ^35En Jezus omging al de steden en vlekken, lerende in hun synagogen,
   en predikende het Evangelie des Koninkrijks, en genezende alle ziekte
   en alle kwale onderhet volk.

   ^36En Hij, de scharen ziende, werd innerlijk met ontferming bewogen
   over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, gelijk schapen, die
   geen herder hebben.

   ^37Toen zeide Hij tot Zijn discipelen: De oogst is wel groot; maar de
   arbeiders zijn weinige;

   ^38Bidt dan den Heere des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn oogst
   uitstote. Matthëus 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En Zijn twaalf discipelen tot Zich geroepen hebbende, heeft Hij hun
   macht gegeven over de onreine geesten, om dezelve uit te werpen, en om
   alle ziekte en allekwaal te genezen.

   ^2De namen nu der twaalf apostelen zijn deze: de eerste, Simon, gezegd
   Petrus, en Andreas, zijn broeder; Jakobus, de zoon van Zebedeus, en
   Johannes, zijnbroeder;

   ^3Filippus en Bartholomeus; Thomas en Mattheus, de tollenaar; Jakobus,
   de zoon van Alfeus, en Lebbeus, toegenaamd Thaddeus;

   ^4Simon Kananites, en Judas Iskariot, die Hem ook verraden heeft.

   ^5Deze twaalf heeft Jezus uitgezonden, en hun bevel gegeven, zeggende:
   Gij zult niet heengaan op den weg der heidenen, en gij zult niet ingaan
   in enige stad derSamaritanen.

   ^6Maar gaat veel meer heen tot de verloren schapen van het huis
   Israels.

   ^7En heengaande predikt, zeggende: Het Koninkrijk der hemelen is nabij
   gekomen.

   ^8Geneest de kranken; reinigt de melaatsen; wekt de doden op; werpt de
   duivelen uit. Gij hebt het om niet ontvangen, geeft het om niet.

   ^9Verkrijgt u noch goud, noch zilver, noch koper geld in uw gordels;

   ^10Noch male tot den weg, noch twee rokken, noch schoenen, noch staf;
   want de arbeider is zijn voedsel waardig.

   ^11En in wat stad of vlek gij zult inkomen, onderzoekt, wie daarin
   waardig is; en blijft aldaar, totdat gij daar uitgaat.

   ^12En als gij in het huis gaat, zo groet hetzelve.

   ^13En indien dat huis waardig is, zo kome uw vrede over hetzelve, maar
   indien het niet waardig is, zo kere uw vrede weder tot u.

   ^14En zo iemand u niet zal ontvangen, noch uw woorden horen, uitgaande
   uit dat huis of uit dezelve stad, schudt het stof uwer voeten af.

   ^15Voorwaar zeg Ik u: Het zal den lande van Sodom en Gomorra
   verdragelijker zijn in den dag des oordeels, dan dezelve stad.

   ^16Ziet, Ik zend u als schapen in het midden der wolven; zijt dan
   voorzichtig gelijk de slangen, en oprecht gelijk de duiven.

   ^17Maar wacht u voor de mensen; want zij zullen u overleveren in de
   raadsvergaderingen, en in hun synagogen zullen zij u geselen.

   ^18En gij zult ook voor stadhouders en koningen geleid worden, om
   Mijnentwil, hun en den heidenen tot getuigenis.

   ^19Doch wanneer zij u overleveren, zo zult gij niet bezorgd zijn, hoe
   of wat gij spreken zult; want het zal u in dezelve ure gegeven worden,
   wat gij spreken zult.

   ^20Want gij zijt het niet, die spreekt, maar het is de Geest uws
   Vaders, Die in u spreekt.

   ^21En de ene broeder zal den anderen broeder overleveren tot den dood,
   en de vader het kind, en de kinderen zullen opstaan tegen de ouders, en
   zullen hendoden.

   ^22En gij zult van allen gehaat worden om Mijn Naam; maar die
   volstandig zal blijven tot het einde, die zal zalig worden.

   ^23Wanneer zij u dan in deze stad vervolgen, vliedt in de andere; want
   voorwaar zeg ik u: Gij zult uw reis door de steden Israels niet
   geeindigd hebben, of deZoon des mensen zal gekomen zijn.

   ^24De discipel is niet boven den meester, noch de dienstknecht boven
   zijn heer.

   ^25Het zij den discipel genoeg, dat hij worde gelijk zijn meester, en
   de dienstknecht gelijk zijn heer. Indien zij den Heere des huizes
   Beelzebul hebben geheten, hoeveel te meer Zijn huisgenoten!

   ^26Vreest dan hen niet; want er is niets bedekt, hetwelk niet zal
   ontdekt worden, en verborgen, hetwelk niet zal geweten worden.

   ^27Hetgeen Ik u zeg in de duisternis, zegt het in het licht; en hetgeen
   gij hoort in het oor, predikt dat op de daken.

   ^28En vreest niet voor degenen, die het lichaam doden, en de ziel niet
   kunnen doden; maar vreest veel meer Hem, Die beide ziel en lichaam kan
   verderven in dehel.

   ^29Worden niet twee musjes om een penningsken verkocht? En niet een van
   deze zal op de aarde vallen zonder uw Vader.

   ^30En ook uw haren des hoofds zijn alle geteld.

   ^31Vreest dan niet; gij gaat vele musjes te boven.

   ^32Een iegelijk dan, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal Ik
   ook belijden voor Mijn Vader, Die in de hemelen is.

   ^33Maar zo wie Mij verloochend zal hebben voor de mensen, dien zal Ik
   ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is.

   ^34Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik
   ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.

   ^35Want Ik ben gekomen, om den mens tweedrachtig te maken tegen zijn
   vader, en de dochter tegen haar moeder, en de schoondochter tegen
   haarschoonmoeder.

   ^36En zij zullen des mensen vijanden worden, die zijn huisgenoten zijn.

   ^37Die vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig; en
   die zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig.

   ^38En die zijn kruis niet op zich neemt, en Mij navolgt, is Mijns niet
   waardig.

   ^39Die zijn ziel vindt, zal dezelve verliezen; en die zijn ziel zal
   verloren hebben om Mijnentwil, zal dezelve vinden.

   ^40Die u ontvangt, ontvangt Mij; en die Mij ontvangt, ontvangt Hem, Die
   Mij gezonden heeft.

   ^41Die een profeet ontvangt in den naam eens profeten, zal het loon
   eens profeten ontvangen; en die een rechtvaardige ontvangt in den naam
   eens rechtvaardigen, zal het loon eens rechtvaardigen ontvangen.

   ^42En zo wie een van deze kleinen te drinken geeft alleenlijk een beker
   koud water, in den naam eens discipels, voorwaar zeg Ik u, hij zal zijn
   loon geenszinsverliezen. Matthëus 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En het is geschied, toen Jezus geeindigd had Zijn twaalf discipelen
   bevelen te geven, dat Hij van daar voortging, om te leren en te
   prediken in hun steden.

   ^2En Johannes, in de gevangenis gehoord hebbende de werken van
   Christus, zond twee van zijn discipelen;

   ^3En zeide tot hem: Zijt Gij Degene, Die komen zou, of verwachten wij
   een anderen?

   ^4En Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gaat heen en boodschapt
   Johannes weder, hetgeen gij hoort en ziet:

   ^5De blinden worden ziende, en de kreupelen wandelen; de melaatsen
   worden gereinigd, en de doven horen; de doden worden opgewekt, en den
   armen wordthet Evangelie verkondigd.

   ^6En zalig is hij, die aan Mij niet zal geergerd worden.

   ^7Als nu dezen heengingen, heeft Jezus tot de scharen begonnen te
   zeggen van Johannes: Wat zijt gij uitgegaan in de woestijn te
   aanschouwen? Een riet, dat vanden wind ginds en weder bewogen wordt?

   ^8Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een mens, met zachte klederen
   bekleed? Ziet, die zachte klederen dragen, zijn in der koningen huizen.

   ^9Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een profeet? Ja, Ik zeg u, ook
   veel meer dan een profeet.

   ^10Want deze is het, van denwelken geschreven staat: Ziet, Ik zend Mijn
   engel voor Uw aangezicht, die Uw weg bereiden zal voor U heen.

   ^11Voorwaar zeg Ik u: onder degenen, die van vrouwen geboren zijn, is
   niemand opgestaan meerder dan Johannes de Doper; doch die de minste is
   in hetKoninkrijk der hemelen, is meerder dan hij.

   ^12En van de dagen van Johannes den Doper tot nu toe, wordt het
   Koninkrijk der hemelen geweld aangedaan, en de geweldigers nemen
   hetzelve met geweld.

   ^13Want al de profeten en de wet hebben tot Johannes toe geprofeteerd.

   ^14En zo gij het wilt aannemen, hij is Elias, die komen zou.

   ^15Wie oren heeft om te horen, die hore.

   ^16Doch waarbij zal Ik dit geslacht vergelijken? Het is gelijk aan de
   kinderkens, die op de markten zitten, en hun gezellen toeroepen,

   ^17En zeggen: Wij hebben u op de fluit gespeeld, en gij hebt niet
   gedanst; wij hebben u klaagliederen gezongen, en gij hebt niet geweend.

   ^18Want Johannes is gekomen, noch etende, noch drinkende, en zij
   zeggen: Hij heeft den duivel.

   ^19De Zoon des mensen is gekomen, etende en drinkende, en zij zeggen:
   Ziet daar, een Mens, Die een vraat en wijnzuiper is, een Vriend van
   tollenaren enzondaren. Doch de Wijsheid is gerechtvaardigd geworden van
   Haar kinderen.

   ^20Toen begon Hij de steden, in dewelke Zijn krachten meest geschied
   waren, te verwijten, omdat zij zich niet bekeerd hadden.

   ^21Wee u, Chorazin! wee u Bethsaida! want zo in Tyrus en Sidon de
   krachten waren geschied, die in u geschied zijn, zij zouden zich
   eertijds in zak en as bekeerdhebben.

   ^22Doch Ik zeg u: Het zal Tyrus en Sidon verdragelijker zijn in den dag
   des oordeels, dan ulieden.

   ^23En gij, Kapernaum! die tot den hemel toe zijt verhoogd, gij zult tot
   de hel toe nedergestoten worden. Want zo in Sodom die krachten waren
   geschied, die in ugeschied zijn, zij zouden tot op den huidigen dag
   gebleven zijn.

   ^24Doch Ik zeg u, dat het den lande van Sodom verdragelijker zal zijn
   in den dag des oordeels, dan u.

   ^25In diezelve tijd antwoordde Jezus en zeide: Ik dank U, Vader! Heere
   des hemels en der aarde! dat Gij deze dingen voor de wijzen en
   verstandigen verborgenhebt, en hebt dezelve den kinderkens geopenbaard.

   ^26Ja, Vader! Want alzo is geweest het welbehagen voor U.

   ^27Alle dingen zijn Mij overgegeven van Mijn Vader; en niemand kent den
   Zoon dan de Vader, noch iemand kent den Vader dan de Zoon, en dien het
   de Zoonwil openbaren.

   ^28Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal
   u rust geven.

   ^29Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en
   nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen.

   ^30Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1In dien tijd ging Jezus, op een sabbatdag, door het gezaaide, en Zijn
   discipelen hadden honger, en begonnen aren te plukken, en te eten.

   ^2En de Farizeen, dat ziende, zeiden tot Hem: Zie, Uw discipelen doen,
   wat niet geoorloofd is te doen op den sabbat.

   ^3Maar Hij zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, wat David gedaan
   heeft, toen hem hongerde, en hun, die met hem waren?

   ^4Hoe hij gegaan is in het huis Gods, en de toonbroden gegeten heeft,
   die hem niet geoorloofd waren te eten, noch ook hun, die met hem waren,
   maar denpriesteren alleen.

   ^5Of hebt gij niet gelezen in de wet, dat de priesters den sabbat
   ontheiligen in den tempel, op de sabbatdagen, en nochtans onschuldig
   zijn?

   ^6En Ik zeg u, dat Een, meerder dan de tempel, hier is.

   ^7Doch zo gij geweten hadt, wat het zij: Ik wil barmhartigheid en niet
   offerande, gij zoudt de onschuldigen niet veroordeeld hebben.

   ^8Want de Zoon des mensen is een Heere ook van den sabbat.

   ^9En van daar voortgaande, kwam Hij in hun synagoge.

   ^10En ziet, er was een mens, die een dorre hand had, en zij vraagden
   Hem, zeggende: Is het ook geoorloofd op de sabbatdagen te genezen?
   (opdat zij Hemmochten beschuldigen).

   ^11En Hij zeide tot hen: Wat mens zal er zijn onder u, die een schaap
   heeft, en zo datzelve op een sabbatdag in een gracht valt, die hetzelve
   niet zal aangrijpen enuitheffen?

   ^12Hoe veel gaat nu een mens een schaap te boven? Zo is het dan op de
   sabbatdagen geoorloofd wel te doen.

   ^13Toen zeide Hij tot dien mens: Strek uw hand uit; en hij strekte ze
   uit, en zij werd hersteld, gezond gelijk de andere.

   ^14En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hielden te zamen raad tegen Hem,
   hoe zij Hem doden mochten.

   ^15Maar Jezus, dat wetende, vertrok van daar, en vele scharen volgden
   Hem, en Hij genas ze allen.

   ^16En Hij gebood hun scherpelijk, dat zij Hem niet openbaar maken
   zouden;

   ^17Opdat vervuld zou worden, hetgeen gesproken is door Jesaja, den
   profeet, zeggende:

   ^18Ziet, Mijn Knecht, Welken Ik verkoren heb, Mijn Beminde, in Welken
   Mijn ziel een welbehagen heeft; Ik zal Mijn Geest op Hem leggen, en Hij
   zal het oordeelden heidenen verkondigen.

   ^19Hij zal niet twisten, noch roepen, noch zal er iemand Zijn stem op
   de straten horen.

   ^20Het gekrookte riet zal Hij niet verbreken, en het rokende lemmet zal
   Hij niet uitblussen, totdat Hij het oordeel zal uitbrengen tot
   overwinning.

   ^21En in Zijn Naam zullen de heidenen hopen.

   ^22Toen werd tot Hem gebracht een van den duivel bezeten, die blind en
   stom was; en Hij genas hem, alzo dat de blinde en stomme beide sprak en
   zag.

   ^23En al de scharen ontzetten zich, en zeiden: Is niet Deze de Zoon van
   David?

   ^24Maar de Farizeen, dit gehoord hebbende, zeiden: Deze werpt de
   duivelen niet uit, dan door Beelzebul, den overste der duivelen.

   ^25Doch Jezus, kennende hun gedachten, zeide tot hen: Een ieder
   koninkrijk, dat tegen zichzelf verdeeld is, wordt verwoest; en een
   iedere stad, of huis, dat tegenzichzelf verdeeld is, zal niet bestaan.

   ^26En indien de satan den satan uitwerpt, zo is hij tegen zichzelf
   verdeeld; hoe zal dan zijn rijk bestaan?

   ^27En indien Ik door Beelzebul de duivelen uitwerp, door wien werpen ze
   dan uw zonen uit? Daarom zullen die uw rechters zijn.

   ^28Maar indien Ik door den Geest Gods de duivelen uitwerp, zo is dan
   het Koninkrijk Gods tot u gekomen.

   ^29Of hoe kan iemand in het huis eens sterken inkomen, en zijn vaten
   ontroven, tenzij dat hij eerst den sterke gebonden hebbe? en alsdan zal
   hij zijn huis beroven.

   ^30Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet
   vergadert, die verstrooit.

   ^31Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal den mensen vergeven
   worden; maar de lastering tegen den Geest zal den mensen niet vergeven
   worden.

   ^32En zo wie enig woord gesproken zal hebben tegen den Zoon des mensen,
   het zal hem vergeven worden; maar zo wie tegen den Heiligen Geest zal
   gesprokenhebben, het zal hem niet vergeven worden, noch in deze eeuw,
   noch in de toekomende.

   ^33Of maakt den boom goed en zijn vrucht goed; of maakt den boom kwaad
   en zijn vrucht kwaad; want uit de vrucht wordt de boom gekend.

   ^34Gij adderengebroedsels! hoe kunt gij goede dingen spreken, daar gij
   boos zijt? want uit den overvloed des harten spreekt de mond.

   ^35De goede mens brengt goede dingen voort uit den goede schat des
   harten, en de boze mens brengt boze dingen voort uit den boze schat.

   ^36Maar Ik zeg u, dat van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen
   gesproken hebben, zij van hetzelve zullen rekenschap geven in den dag
   des oordeels.

   ^37Want uit uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en uit uw
   woorden zult gij veroordeeld worden.

   ^38Toen antwoordden sommigen der Schriftgeleerden en Farizeen,
   zeggende: Meester! wij willen van U wel een teken zien.

   ^39Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het boos en overspelig
   geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen teken gegeven worden, dan
   het teken van Jonas, den profeet.

   ^40Want gelijk Jonas drie dagen en drie nachten was in den buik van den
   walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in
   het hart deraarde.

   ^41De mannen van Nineve zullen opstaan in het oordeel met dit geslacht,
   en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd op de
   prediking van Jonas;en ziet, meer dan Jonas is hier!

   ^42De koningin van het zuiden zal opstaan in het oordeel met dit
   geslacht, en hetzelve veroordelen; want zij is gekomen van de einden
   der aarde, om te horen, dewijsheid van Salomo; en ziet, meer dan Salomo
   is hier!

   ^43En wanneer de onreine geest van den mens uitgegaan is, zo gaat hij
   door dorre plaatsen, zoekende rust, en vindt ze niet.

   ^44Dan zegt hij: Ik zal wederkeren in mijn huis, van waar ik uitgegaan
   ben; en komende, vindt hij het ledig, met bezemen gekeerd en versierd.

   ^45Dan gaat hij heen en neemt met zich zeven andere geesten, bozer dan
   hijzelf, en ingegaan zijnde, wonen zij aldaar; en het laatste van
   denzelven mens wordterger dan het eerste. Alzo zal het ook met dit boos
   geslacht zijn.

   ^46En als Hij nog tot de scharen sprak, ziet, Zijn moeder en broeders
   stonden buiten, zoekende Hem te spreken.

   ^47En iemand zeide tot Hem: Zie, Uw moeder en Uw broeders staan daar
   buiten, zoekende U te spreken.

   ^48Maar Hij, antwoordende, zeide tot dengene die Hem dat zeide: Wie is
   Mijn moeder, en wie zijn Mijn broeders?

   ^49En Zijn hand uitstrekkende over Zijn discipelen, zeide Hij: Ziet,
   Mijn moeder en Mijn broeders.

   ^50Want zo wie den wil Mijns Vaders doet Die in de hemelen is, dezelve
   is Mijn broeder, en zuster, en moeder. Matthëus 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En te dien dage Jezus, uit het huis gegaan zijnde, zat bij de zee.

   ^2En tot Hem vergaderden vele scharen, zodat Hij in een schip ging en
   nederzat, en al de schare stond op den oever.

   ^3En Hij sprak tot hen vele dingen door gelijkenissen, zeggende: Ziet,
   een zaaier ging uit om te zaaien.

   ^4En als hij zaaide, viel een deel van het zaad bij den weg; en de
   vogelen kwamen en aten datzelve op.

   ^5En een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel
   aarde had; en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde
   had.

   ^6Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden; en omdat
   het geen wortel had, is het verdord.

   ^7En een ander deel viel in de doornen; en de doornen wiesen op, en
   verstikten hetzelve.

   ^8En een ander deel viel in de goede aarde, en gaf vrucht, het een
   honderd-, het ander zestig-, en het ander dertig voud.

   ^9Wie oren heeft om te horen, die hore.

   ^10En de discipelen tot Hem komende, zeiden tot Hem: Waarom spreekt Gij
   tot hen door gelijkenissen?

   ^11En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Omdat het u gegeven is, de
   verborgenheden van het Koninkrijk der hemelen te weten, maar dien is
   het niet gegeven.

   ^12Want wie heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal overvloediglijk
   hebben; maar wie niet heeft, van dien zal genomen worden, ook dat hij
   heeft.

   ^13Daarom spreek Ik tot hen door gelijkenissen, omdat zij ziende niet
   zien, en horende niet horen, noch ook verstaan.

   ^14En in hen wordt de profetie van Jesaja vervuld, die zegt: Met het
   gehoor zult gij horen, en geenszins verstaan; en ziende zult gij zien,
   en geenszins bemerken.

   ^15Want het hart dezes volks is dik geworden, en zij hebben met de oren
   zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te
   eniger tijd met deogen zouden zien, en met de oren horen, en met het
   hart verstaan, en zich bekeren, en Ik hen geneze.

   ^16Doch uw ogen zijn zalig, omdat zij zien, en uw oren, omdat zij
   horen.

   ^17Want voorwaar zeg Ik u, dat vele profeten en rechtvaardigen hebben
   begeerd te zien de dingen, die gij ziet, en hebben ze niet gezien; en
   te horen de dingen, diegij hoort, en hebben ze niet gehoord.

   ^18Gij dan, hoort de gelijkenis van den zaaier.

   ^19Als iemand dat Woord des Koninkrijks hoort, en niet verstaat, zo
   komt de boze, en rukt weg, hetgeen in zijn hart gezaaid was; deze is
   degene, die bij den wegbezaaid is.

   ^20Maar die in steenachtige plaatsen bezaaid is, deze is degene, die
   het Woord hoort, en dat terstond met vreugde ontvangt;

   ^21Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en
   als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij
   terstond geergerd.

   ^22En die in de doornen bezaaid is, deze is degene, die het Woord
   hoort; en de zorgvuldigheid dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms
   verstikt het Woord, enhet wordt onvruchtbaar.

   ^23Die nu in de goede aarde bezaaid is, deze is degene, die het Woord
   hoort en verstaat, die ook vrucht draagt en voortbrengt, de een
   honderd-, de ander zestig-, en de ander dertig voud.

   ^24Een andere gelijkenis heeft Hij hun voorgesteld, zeggende: Het
   Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mens, die goed zaad zaaide in
   zijn akker.

   ^25En als de mensen sliepen, kwam zijn vijand, en zaaide onkruid midden
   in de tarwe, en ging weg.

   ^26Toen het nu tot kruid opgeschoten was, en vrucht voortbracht, toen
   openbaarde zich ook het onkruid.

   ^27En de dienstknechten van den heer des huizes gingen en zeiden tot
   hem: Heere! hebt gij niet goed zaad in uw akker gezaaid? Van waar heeft
   hij dan ditonkruid?

   ^28En hij zeide tot hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. En de
   dienstknechten zeiden tot hem: Wilt gij dan, dat wij heengaan en
   datzelve vergaderen?

   ^29Maar hij zeide: Neen, opdat gij, het onkruid vergaderende, ook
   mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt.

   ^30Laat ze beiden te zamen opwassen tot den oogst, en in den tijd des
   oogstes zal ik tot de maaiers zeggen: Vergadert eerst dat onkruid, en
   bindt het in busselen, om hetzelve te verbranden; maar brengt de tarwe
   samen in mijn schuur.

   ^31Een andere gelijkenis heeft Hij hun voorgesteld, zeggende: Het
   Koninkrijk der hemelen is gelijk aan het mosterdzaad, hetwelk een mens
   heeft genomen en in zijnakker gezaaid;

   ^32Hetwelk wel het minste is onder al de zaden, maar wanneer het
   opgewassen is, dan is 't het meeste van de moeskruiden, en het wordt
   een boom, alzo dat devogelen des hemels komen en nestelen in zijn
   takken.

   ^33Een andere gelijkenis sprak Hij tot hen, zeggende: Het Koninkrijk
   der hemelen is gelijk aan een zuurdesem, welken een vrouw nam en
   verborg in drie matenmeels, totdat het geheel gezuurd was.

   ^34Al deze dingen heeft Jezus tot de scharen gesproken door
   gelijkenissen, en zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet.

   ^35Opdat vervuld zou worden, wat gesproken is door den profeet,
   zeggende: Ik zal Mijn mond opendoen door gelijkenissen; Ik zal
   voortbrengen dingen, dieverborgen waren van de grondlegging der wereld.

   ^36Toen nu Jezus de scharen van Zich gelaten had, ging Hij naar huis.
   En Zijn discipelen kwamen tot Hem, zeggende: Verklaar ons de gelijkenis
   van het onkruiddes akkers.

   ^37En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Die het goede zaad zaait, is de
   Zoon des mensen;

   ^38En de akker is de wereld; en het goede zaad zijn de kinderen des
   Koninkrijks; en het onkruid zijn de kinderen des bozen;

   ^39En de vijand, die hetzelve gezaaid heeft, is de duivel; en de oogst
   is de voleinding der wereld; en de maaiers zijn de engelen.

   ^40Gelijkerwijs dan het onkruid vergaderd, en met vuur verbrand wordt,
   alzo zal het ook zijn in de voleinding dezer wereld.

   ^41De Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit
   Zijn Koninkrijk vergaderen al de ergernissen, en degenen, die de
   ongerechtigheid doen;

   ^42En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal wening zijn
   en knersing der tanden.

   ^43Dan zullen de rechtvaardigen blinken, gelijk de zon, in het
   Koninkrijk huns Vaders. Die oren heeft om te horen, die hore.

   ^44Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een schat, in den
   akker verborgen, welken een mens gevonden hebbende, verborg dien, en
   van blijdschapover denzelven, gaat hij heen en verkoopt al wat hij
   heeft, en koopt dienzelven akker.

   ^45Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman, die
   schone parelen zoekt;

   ^46Dewelke, hebbende een parel van grote waarde gevonden, ging heen en
   verkocht al wat hij had, en kocht dezelve.

   ^47Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een net, geworpen
   in de zee, en dat allerlei soorten van vissen samenbrengt;

   ^48Hetwelk, wanneer het vol geworden is, de vissers aan den oever
   optrekken, en nederzittende, lezen het goede uit in hun vaten, maar het
   kwade werpen zijweg.

   ^49Alzo zal het in de voleinding der eeuwen wezen; de engelen zullen
   uitgaan, en de bozen uit het midden der rechtvaardigen afscheiden;

   ^50En zullen dezelve in den vurigen oven werpen; daar zal zijn wening
   en knersing der tanden.

   ^51En Jezus zeide tot hen: Hebt gij dit alles verstaan? Zij zeiden tot
   Hem: Ja, Heere!

   ^52En Hij zeide tot hen: Daarom, een iegelijk Schriftgeleerde, in het
   Koninkrijk der hemelen onderwezen, is gelijk aan een heer des huizes,
   die uit zijn schat nieuween oude dingen voortbrengt.

   ^53En het is geschied, als Jezus deze gelijkenissen geeindigd had,
   vertrok Hij van daar.

   ^54En gekomen zijnde in Zijn vaderland, leerde Hij hen in hun synagoge,
   zodat zij zich ontzetten, en zeiden: Van waar komt Dezen die wijsheid
   en die krachten?

   ^55Is Deze niet de Zoon des timmermans? en is Zijn moeder niet genaamd
   Maria, en Zijn broeders Jakobus en Joses, en Simon en Judas?

   ^56En Zijn zusters, zijn zij niet allen bij ons? Van waar komt dan
   Dezen dit alles?

   ^57En zij werden aan Hem geergerd. Maar Jezus zeide tot hen: Een
   profeet is niet ongeeerd, dan in zijn vaderland, en in zijn huis.

   ^58En Hij heeft aldaar niet vele krachten gedaan, vanwege hun ongeloof.
   Matthëus 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Te dierzelver tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van
   Jezus;

   ^2En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is
   opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.

   ^3Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in
   den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn
   broeder.

   ^4Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.

   ^5En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden
   voor een profeet.

   ^6Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de
   dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan
   Herodes.

   ^7Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook eisen zou.

   ^8En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij
   hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.

   ^9En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem
   aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;

   ^10En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.

   ^11En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje
   gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.

   ^12En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven
   hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.

   ^13En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een
   woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet
   gevolgd uit de steden.

   ^14En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met
   ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.

   ^15En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende:
   Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen
   van U, opdat zijheengaan in de vlekken en zichzelven spijs kopen.

   ^16Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan,
   geeft gij hun te eten.

   ^17Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en
   twee vissen.

   ^18En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.

   ^19En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf
   broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende
   dezelve; en als Hij zegebroken had, gaf Hij de broden den discipelen,
   en de discipelen aan de scharen.

   ^20En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het
   overschot der brokken, twaalf volle korven.

   ^21Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de
   vrouwen en kinderen.

   ^22En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en
   voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van
   Zich zou laten.

   ^23En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg
   alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar
   alleen.

   ^24En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren;
   want de wind was hun tegen.

   ^25Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op
   de zee.

   ^26En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd,
   zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vrees.

   ^27Maar terstond sprak Jezus hen aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben
   het, vreest niet.

   ^28En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo
   gebied mij tot U te komen op het water.

   ^29En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde
   op het water, om tot Jezus te komen.

   ^30Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon
   neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!

   ^31En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot
   hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?

   ^32En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.

   ^33Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende:
   Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

   ^34En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.

   ^35En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in
   dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk
   gesteld waren;

   ^36En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen
   aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Toen kwamen tot Jezus enige Schriftgeleerden en Farizeen, die van
   Jeruzalem waren, zeggende:

   ^2Waarom overtreden Uw discipelen de inzetting der ouden? Want zij
   wassen hun handen niet, wanneer zij brood zullen eten.

   ^3Maar Hij, antwoordende, zeide tot hen: Waarom overtreedt ook gij het
   gebod Gods, door uw inzetting?

   ^4Want God heeft geboden, zeggende: Eert uwen vader en moeder, en: Wie
   vader of moeder vloekt, die zal de dood sterven.

   ^5Maar gij zegt: Zo wie tot vader of moeder zal zeggen: Het is een
   gave, zo wat u van mij zou kunnen ten nutte komen; en zijn vader of
   zijn moeder geenszins zaleren, die voldoet.

   ^6En gij hebt alzo Gods gebod krachteloos gemaakt door uw inzetting.

   ^7Gij geveinsden! Wel heeft Jesaja van u geprofeteerd, zeggende:

   ^8Dit volk genaakt Mij met hun mond, en eert Mij met de lippen, maar
   hun hart houdt zich verre van Mij;

   ^9Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden van
   mensen zijn.

   ^10En als Hij de schare tot Zich geroepen had, zeide Hij tot hen: Hoort
   en verstaat.

   ^11Hetgeen ten monde ingaat, ontreinigt den mens niet; maar hetgeen ten
   monde uitgaat, dat ontreinigt den mens.

   ^12Toen kwamen Zijn discipelen tot Hem, en zeiden tot Hem: Weet Gij
   wel, dat de Farizeen deze rede horende, geergerd zijn geweest?

   ^13Maar Hij, antwoordende zeide: Alle plant, die Mijn hemelse Vader
   niet geplant heeft, zal uitgeroeid worden.

   ^14Laat hen varen; zij zijn blinde leidslieden der blinden. Indien nu
   de blinde den blinde leidt, zo zullen zij beiden in de gracht vallen.

   ^15En Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Verklaar ons deze
   gelijkenis.

   ^16Maar Jezus zeide: Zijt ook gijlieden alsnog onwetende?

   ^17Verstaat gij nog niet, dat al wat ten monde ingaat, in de buik komt,
   en in de heimelijkheid wordt uitgeworpen?

   ^18Maar die dingen, die ten monde uitgaan, komen voort uit het hart, en
   dezelve ontreinigen den mens.

   ^19Want uit het hart komen voort boze bedenkingen, doodslagen,
   overspelen, hoererijen, dieverijen, valse getuigenissen, lasteringen.

   ^20Deze dingen zijn het, die den mens ontreinigen; maar het eten met
   ongewassen handen ontreinigt den mens niet.

   ^21En Jezus van daar gaande, vertrok naar de delen van Tyrus en Sidon.

   ^22En ziet, een Kananese vrouw, uit die landpalen komende, riep tot
   Hem, zeggende: Heere! Gij Zone Davids, ontferm U mijner! mijn dochter
   is deerlijk van denduivel bezeten.

   ^23Doch Hij antwoordde haar niet een woord. En Zijn discipelen, tot Hem
   komende, baden Hem, zeggende: Laat haar van U; want zij roept ons na.

   ^24Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de
   verloren schapen van het huis Israels.

   ^25En zij kwam en aanbad Hem, zeggende: Heere, help mij!

   ^26Doch Hij antwoordde en zeide: Het is niet betamelijk het brood der
   kinderen te nemen, en den hondekens voor te werpen.

   ^27En zij zeide: Ja, Heere! doch de hondekens eten ook van de brokjes
   die er vallen van de tafel hunner heren.

   ^28Toen antwoordde Jezus, en zeide tot haar: O vrouw! groot is uw
   geloof; u geschiede, gelijk gij wilt. En haar dochter werd gezond van
   diezelfde ure.

   ^29En Jezus, van daar vertrekkende, kwam aan de zee van Galilea, en
   klom op den berg, en zat daar neder.

   ^30En vele scharen zijn tot Hem gekomen, hebbende bij zich kreupelen,
   blinden, stommen, lammen, en vele anderen, en wierpen ze voor de voeten
   van Jezus; enHij genas dezelve.

   ^31Alzo dat de scharen zich verwonderden, ziende de stommen sprekende,
   de lammen gezond, de kreupelen wandelende, en de blinden ziende; en
   zijverheerlijkten den God Israels.

   ^32En Jezus, Zijn discipelen tot Zich geroepen hebbende, zeide: Ik word
   innerlijk met ontferming bewogen over de schare, omdat zij nu drie
   dagen bij Mij geblevenzijn, en hebben niet wat zij eten zouden; en Ik
   wil hen niet nuchteren van Mij laten, opdat zij op den weg niet
   bezwijken.

   ^33En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Van waar zullen wij zovele broden
   in de woestijn bekomen, dat wij zulk een grote schare zouden
   verzadigen?

   ^34En Jezus zeide tot hen: Hoevele broden hebt gij? Zij zeiden: Zeven,
   en weinige visjes.

   ^35En Hij gebood den scharen neder te zitten op de aarde.

   ^36En Hij nam de zeven broden en de vissen, en als Hij gedankt had,
   brak Hij ze, en gaf ze Zijn discipelen; en de discipelen gaven ze aan
   de schare.

   ^37En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het
   overschot der brokken, zeven volle manden.

   ^38En die daar gegeten hadden, waren vier duizend mannen, zonder de
   vrouwen en kinderen.

   ^39En de scharen van Zich gelaten hebbende, ging Hij in het schip, en
   kwam in de landpalen van Magdala.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En de Farizeen en Sadduceen tot Hem gekomen zijnde, en Hem
   verzoekende, begeerden van Hem, dat Hij hun een teken uit den hemel zou
   tonen.

   ^2Maar Hij antwoordde, en zeide tot hen: Als het avond geworden is,
   zegt gij: Schoon weder; want de hemel is rood;

   ^3En des morgens: Heden onweder; want de hemel is droevig rood. Gij
   geveinsden! het aanschijn des hemels weet gij wel te onderscheiden, en
   kunt gij detekenen der tijden niet onderscheiden?

   ^4Het boos en overspelig geslacht verzoekt een teken; en hun zal geen
   teken gegeven worden, dan het teken van Jona, den profeet. En hen
   verlatende, ging Hijweg.

   ^5En als Zijn discipelen op de andere zijde gekomen waren, hadden zij
   vergeten broden mede te nemen.

   ^6En Jezus zeide tot hen: Ziet toe, en wacht u van den zuurdesem der
   Farizeen en Sadduceen.

   ^7En zij overlegden bij zichzelven, zeggende: Het is omdat wij geen
   broden mede genomen hebben.

   ^8En Jezus, dat wetende, zeide tot hen: Wat overlegt gij bij uzelven,
   gij kleingelovigen! dat gij geen broden mede genomen hebt?

   ^9Verstaat gij nog niet? en gedenkt gij niet aan de vijf broden der
   vijf duizend mannen; en hoevele korven gij opnaamt?

   ^10Noch aan de zeven broden der vier duizend mannen, en hoevele manden
   gij opnaamt?

   ^11Hoe verstaat gij niet, dat Ik u van geen brood gesproken heb, als Ik
   zeide, dat gij u wachten zoudt van den zuurdesem der Farizeen en
   Sadduceen.

   ^12Toen verstonden zij, dat Hij niet gezegd had, dat zij zich wachten
   zouden van den zuurdesem des broods, maar van de leer der Farizeen en
   Sadduceen?

   ^13Als nu Jezus gekomen was in de delen van Cesarea Filippi, vraagde
   Hij Zijn discipelen, zeggende: Wie zeggen de mensen, dat Ik, de Zoon
   des mensen, ben?

   ^14En zij zeiden: Sommigen: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en
   anderen: Jeremia of een van de profeten.

   ^15Hij zeide tot hen: Maar gij, wie zegt gij, dat Ik ben?

   ^16En Simon Petrus, antwoordende, zeide: Gij zijt de Christus, de Zoon
   des levenden Gods.

   ^17En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Zalig zijt gij, Simon,
   Bar-Jona! want vlees en bloed heeft u dat niet geopenbaard, maar Mijn
   Vader, Die in de hemelenis.

   ^18En Ik zeg u ook, dat gij zijt Petrus, en op deze petra zal Ik Mijn
   gemeente bouwen, en de poorten der hel zullen dezelve niet
   overweldigen.

   ^19En Ik zal u geven de sleutelen van het Koninkrijk der hemelen; en zo
   wat gij zult binden op de aarde, zal in de hemelen gebonden zijn; en zo
   wat gij ontbindenzult op de aarde, zal in de hemelen ontbonden zijn.

   ^20Toen verbood Hij Zijn discipelen, dat zij iemand zeggen zouden, dat
   Hij was Jezus, de Christus.

   ^21Van toen aan begon Jezus Zijn discipelen te vertonen, dat Hij moest
   heengaan naar Jeruzalem, en veel lijden van de ouderlingen, en
   overpriesters, enSchriftgeleerden, en gedood worden, en ten derden dage
   opgewekt worden.

   ^22En Petrus, Hem tot zich genomen hebbende, begon Hem te bestraffen,
   zeggende: Heere, wees U genadig! dit zal U geenszins geschieden.

   ^23Maar Hij, Zich omkerende, zeide tot Petrus: Ga weg achter Mij,
   satanas! gij zijt Mij een aanstoot, want gij verzint niet de dingen,
   die Gods zijn, maar die dermensen zijn.

   ^24Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil
   komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.

   ^25Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve
   verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal
   hetzelve vinden.

   ^26Want wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt
   schade zijner ziel? Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn
   ziel?

   ^27Want de Zoon des mensen zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders,
   met Zijn engelen, en alsdan zal Hij een iegelijk vergelden naar zijn
   doen.

   ^28Voorwaar zeg Ik u: Er zijn sommigen van die hier staan, dewelke den
   dood niet smaken zullen, totdat zij den Zoon des mensen zullen hebben
   zien komen in ZijnKoninkrijk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En na zes dagen nam Jezus met Zich Petrus, en Jakobus, en Johannes,
   zijn broeder, en bracht hen op een hoge berg alleen.

   ^2En Hij werd voor hen veranderd van gedaante; en Zijn aangezicht blonk
   gelijk de zon, en Zijn klederen werden wit gelijk het licht.

   ^3En ziet, van hen werden gezien Mozes en Elias, met Hem
   samensprekende.

   ^4En Petrus, antwoordende, zeide tot Jezus: Heere! het is goed, dat wij
   hier zijn; zo Gij wilt, laat ons hier drie tabernakelen maken, voor U
   een, en voor Mozeseen, en een voor Elias.

   ^5Terwijl hij nog sprak, ziet, een luchtige wolk heeft hen
   overschaduwd; en ziet, een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn
   geliefde Zoon, in Denwelken IkMijn welbehagen heb; hoort Hem!

   ^6En de discipelen, dit horende, vielen op hun aangezicht, en werden
   zeer bevreesd.

   ^7En Jezus, bij hen komende, raakte hen aan, en zeide: Staat op en
   vreest niet.

   ^8En hun ogen opheffende, zagen zij niemand, dan Jezus alleen.

   ^9En als zij van de berg afkwamen, gebood hun Jezus, zeggende: Zegt
   niemand dit gezicht, totdat de Zoon des mensen zal opgestaan zijn uit
   de doden.

   ^10En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Wat zeggen dan de
   Schriftgeleerden, dat Elias eerst moet komen?

   ^11Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Elias zal wel eerst komen,
   en alles weder oprichten.

   ^12Maar Ik zeg u, dat Elias nu gekomen is, en zij hebben hem niet
   gekend; doch zij hebben aan hem gedaan, al wat zij hebben gewild; alzo
   zal ook de Zoon desmensen van hen lijden.

   ^13Toen verstonden de discipelen dat Hij hun van Johannes de Doper
   gesproken had.

   ^14En als zij bij de schare gekomen waren, kwam tot Hem een mens,
   vallende voor Hem op de knieen, en zeggende:

   ^15Heere! ontferm U over mijn zoon; want hij is maanziek, en is in
   zwaar lijden; want menigmaal valt hij in het vuur, en menigmaal in het
   water.

   ^16En ik heb hem tot Uw discipelen gebracht, en zij hebben hem niet
   kunnen genezen.

   ^17En Jezus, antwoordende, zeide: O, ongelovig en verkeerd geslacht,
   hoe lang zal Ik nog met ulieden zijn, hoe lang zal Ik u nog verdragen?
   Brengt hem Mij hier.

   ^18En Jezus bestrafte hem, en de duivel ging van hem uit, en het kind
   werd genezen van die ure af.

   ^19Toen kwamen de discipelen tot Jezus alleen, en zeiden: Waarom hebben
   wij hem niet kunnen uitwerpen?

   ^20En Jezus zeide tot hen: Om uws ongeloofs wil; want voorwaar zeg Ik
   u: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaad, gij zoudt tot deze berg
   zeggen: Ga heen vanhier derwaarts, en hij zal heengaan; en niets zal u
   onmogelijk zijn.

   ^21Maar dit geslacht vaart niet uit, dan door bidden en vasten.

   ^22En als zij in Galilea verkeerden, zeide Jezus tot hen: De Zoon des
   mensen zal overgeleverd worden in de handen der mensen;

   ^23En zij zullen Hem doden, en ten derden dage zal Hij opgewekt worden.
   En zij werden zeer bedroefd.

   ^24En als zij te Kapernaum ingekomen waren, gingen tot Petrus die de
   didrachmen ontvingen, en zeiden: Uw Meester, betaalt Hij de didrachmen
   niet?

   ^25Hij zeide: Ja. En toen hij in huis gekomen was, voorkwam hem Jezus,
   zeggende: Wat dunkt u, Simon! de koningen der aarde, van wie nemen zij
   tollen ofschatting, van hun zonen, of van de vreemden?

   ^26Petrus zeide tot Hem: Van de vreemden. Jezus zeide tot hem: Zo zijn
   dan de zonen vrij.

   ^27Maar opdat wij hun geen aanstoot geven, ga heen naar de zee, werp de
   angel uit, en de eerste vis, die opkomt, neem, en zijn mond geopend
   hebbende, zult gijeen stater vinden; neem die, en geef hem aan hen voor
   Mij en u.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Te dierzelfder ure kwamen de discipelen tot Jezus, zeggende: Wie is
   toch de meeste in het Koninkrijk der hemelen?

   ^2En Jezus een kindeken tot Zich geroepen hebbende, stelde dat in het
   midden van hen;

   ^3En zeide: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij u niet verandert, en wordt
   gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen
   geenszins ingaan.

   ^4Zo wie dan zichzelven zal vernederen, gelijk dit kindeken, deze is de
   meeste in het Koninkrijk der hemelen.

   ^5En zo wie zodanig een kindeken ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt
   Mij.

   ^6Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het
   ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals gehangen, en dat hij
   verzonken ware in dediepte der zee.

   ^7Wee der wereld van de ergernissen, want het is noodzakelijk, dat de
   ergernissen komen; doch wee dien mens, door welken de ergernis komt!

   ^8Indien dan uw hand of uw voet u ergert, houwt ze af en werpt ze van
   u. Het is u beter, tot het leven in te gaan, kreupel of verminkt
   zijnde, dan twee handen oftwee voeten hebbende, in het eeuwige vuur
   geworpen te worden.

   ^9En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u. Het is
   u beter, maar een oog hebbende, tot het leven in te gaan, dan twee ogen
   hebbende, in hethelse vuur geworpen te worden.

   ^10Ziet toe, dat gij niet een van deze kleinen veracht. Want Ik zeg
   ulieden, dat hun engelen, in de hemelen, altijd zien het aangezicht
   Mijns Vaders, Die in dehemelen is.

   ^11Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren
   was.

   ^12Wat dunkt u, indien enig mens honderd schapen had, en een uit
   dezelve afgedwaald ware, zal hij niet de negen en negentig laten, en op
   de bergen heengaande, het afgedwaalde zoeken?

   ^13En indien het geschiedt, dat hij hetzelve vindt, voorwaar zeg Ik u,
   dat hij zich meer verblijdt over hetzelve, dan over de negen en
   negentig, die niet afgedwaaldzijn geweest.

   ^14Alzo is de wil niet uws Vaders, Die in de hemelen is, dat een van
   deze kleinen verloren ga.

   ^15Maar indien uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga heen en bestraf
   hem tussen u en hem alleen; indien hij u hoort, zo hebt gij uw broeder
   gewonnen.

   ^16Maar indien hij u niet hoort, zo neem nog een of twee met u; opdat
   in de mond van twee of drie getuigen alle woord besta.

   ^17En indien hij denzelven geen gehoor geeft; zo zeg het der gemeente;
   en indien hij ook der gemeente geen gehoor geeft, zo zij hij u als de
   heiden en de tollenaar.

   ^18Voorwaar zeg Ik u: Al wat gij op de aarde binden zult, zal in de
   hemel gebonden wezen; en al wat gij op de aarde ontbinden zult, zal in
   den hemel ontbondenwezen.

   ^19Wederom zeg Ik u: Indien er twee van u samenstemmen op de aarde,
   over enige zaak, die zij zouden mogen begeren, dat die hun zal
   geschieden van MijnVader, Die in de hemelen is.

   ^20Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in
   het midden van hen.

   ^21Toen kwam Petrus tot Hem, en zeide: Heere! hoe menigmaal zal mijn
   broeder tegen mij zondigen, en ik hem vergeven! Tot zevenmaal?

   ^22Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal, maar tot
   zeventigmaal zeven maal.

   ^23Daarom wordt het Koninkrijk der hemelen vergeleken bij een zeker
   koning, die rekening met zijn dienstknechten houden wilde.

   ^24Als hij nu begon te rekenen, werd tot hem gebracht een, die hem
   schuldig was tien duizend talenten.

   ^25En als hij niet had, om te betalen, beval zijn heer, dat men hem zou
   verkopen, en zijn vrouw en kinderen, en al wat hij had, en dat de
   schuld zou betaaldworden.

   ^26De dienstknecht dan, nedervallende, aanbad hem, zeggende: Heer! wees
   lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.

   ^27En de heer van dezen dienstknecht, met barmhartigheid innerlijk
   bewogen zijnde, heeft hem ontslagen, en de schuld hem kwijtgescholden.

   ^28Maar dezelve dienstknecht, uitgaande, heeft gevonden een zijner
   mededienstknechten, die hem honderd penningen schuldig was, en hem
   aanvattende, greephem bij de keel, zeggende: Betaal mij, wat gij
   schuldig zijt.

   ^29Zijn mededienstknecht dan, nedervallende aan zijn voeten, bad hem,
   zeggende: Wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.

   ^30Doch hij wilde niet, maar ging heen, en wierp hem in de gevangenis,
   totdat hij de schuld zou betaald hebben.

   ^31Als nu zijn mededienstknechten zagen, hetgeen geschied was, zijn zij
   zeer bedroefd geworden; en komende, verklaarden zij hunnen heer al wat
   er geschied was.

   ^32Toen heeft hem zijn heer tot zich geroepen, en zeide tot hem: Gij
   boze dienstknecht, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, dewijl gij
   mij gebeden hebt;

   ^33Behoordet gij ook niet u over uw mededienstknecht te ontfermen,
   gelijk ik ook mij over u ontfermd heb?

   ^34En zijn heer, vertoornd zijnde, leverde hem den pijnigers over,
   totdat hij zou betaald hebben al wat hij hem schuldig was.

   ^35Alzo zal ook Mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet van harte
   vergeeft een iegelijk zijn broeder zijn misdaden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En het geschiedde, toen Jezus deze woorden geeindigd had, dat Hij
   vertrok van Galilea, en kwam over de Jordaan, in de landpalen van
   Judea.

   ^2En vele scharen volgden Hem, en Hij genas ze aldaar.

   ^3En de Farizeen kwamen tot Hem, verzoekende Hem, en zeggende tot Hem:
   Is het een mens geoorloofd zijn vrouw te verlaten, om allerlei oorzaak?

   ^4Doch Hij, antwoordende, zeide tot hen: Hebt gij niet gelezen, Die van
   den beginne den mens gemaakt heeft, dat Hij ze gemaakt heeft man en
   vrouw?

   ^5En gezegd heeft: Daarom zal een mens vader en moeder verlaten, en zal
   zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn;

   ^6Alzo dat zij niet meer twee zijn, maar een vlees. Hetgeen dan God
   samengevoegd heeft, scheide de mens niet.

   ^7Zij zeiden tot hem: Waarom heeft dan Mozes geboden een scheidbrief te
   geven en haar te verlaten?

   ^8Hij zeide tot hen: Mozes heeft vanwege de hardigheid uwer harten u
   toegelaten uw vrouwen te verlaten; maar van den beginne is het alzo
   niet geweest.

   ^9Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaat, anders dan om hoererij,
   en een andere trouwt, die doet overspel, en die de verlatene trouwt,
   doet ook overspel.

   ^10Zijn discipelen zeiden tot Hem: Indien de zaak des mensen met de
   vrouw alzo staat, zo is het niet oorbaar te trouwen.

   ^11Doch Hij zeide tot hen: Allen vatten dit woord niet, maar dien het
   gegeven is.

   ^12Want er zijn gesnedenen, die uit moeders lijf alzo geboren zijn; en
   er zijn gesnedenen, die van de mensen gesneden zijn; en er zijn
   gesnedenen, die zichzelvengesneden hebben, om het Koninkrijk der
   hemelen. Die dit vatten kan, vatte het.

   ^13Toen werden kinderkens tot Hem gebracht, opdat Hij de handen hun zou
   opleggen en bidden; en de discipelen bestraften dezelve.

   ^14Maar Jezus zeide: Laat af van de kinderkens, en verhindert hen niet
   tot Mij te komen; want derzulken is het Koninkrijk der hemelen.

   ^15En als Hij hun de handen opgelegd had, vertrok Hij van daar.

   ^16En ziet, er kwam een tot Hem, en zeide tot Hem: Goede Meester! wat
   zal ik goeds doen, opdat ik het eeuwige leven hebbe?

   ^17En Hij zeide tot hem: Wat noemt gij Mij goed? Niemand is goed dan
   Een, namelijk God. Doch wilt gij in het leven ingaan, onderhoud de
   geboden.

   ^18Hij zeide tot Hem: Welke? En Jezus zeide: Deze: Gij zult niet doden;
   gij zult geen overspel doen; gij zult niet stelen; gij zult geen valse
   getuigenis geven;

   ^19Eer uw vader en moeder; en: Gij zult uw naaste liefhebben als
   uzelven.

   ^20De jongeling zeide tot Hem: Al deze dingen heb ik onderhouden van
   mijn jonkheid af; wat ontbreekt mij nog?

   ^21Jezus zeide tot hem: Zo gij wilt volmaakt zijn, ga heen, verkoop wat
   gij hebt, en geef het den armen, en gij zult een schat hebben in de
   hemel; en kom herwaarts, volg Mij.

   ^22Als nu de jongeling dit woord hoorde, ging hij bedroefd weg; want
   hij had vele goederen.

   ^23En Jezus zeide tot Zijn discipelen: Voorwaar, Ik zeg u, dat een
   rijke bezwaarlijk in het Koninkrijk der hemelen zal ingaan.

   ^24En wederom zeg Ik u: Het is lichter, dat een kemel ga door het oog
   van een naald, dan dat een rijke inga in het Koninkrijk Gods.

   ^25Zijn discipelen nu, dit horende, werden zeer verslagen, zeggende:
   Wie kan dan zalig worden?

   ^26En Jezus, hen aanziende, zeide tot hen: Bij de mensen is dat
   onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.

   ^27Toen antwoordde Petrus, en zeide tot Hem: Zie, wij hebben alles
   verlaten, en zijn U gevolgd, wat zal ons dan geworden?

   ^28En Jezus zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, dat gij, die Mij gevolgd
   zijt, in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen zal gezeten zijn
   op den troonZijner heerlijkheid, dat gij ook zult zitten op twaalf
   tronen, oordelende de twaalf geslachten Israels.

   ^29En zo wie zal verlaten hebben, huizen, of broeders, of zusters, of
   vader, of moeder, of vrouw, of kinderen, of akkers, om Mijns Naams wil,
   die zalhonderdvoud ontvangen, en het eeuwige leven beerven.

   ^30Maar vele eersten zullen de laatsten zijn, en vele laatsten de
   eersten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Want het Koninkrijk der hemelen is gelijk een heer des huizes, die
   met den morgenstond uitging, om arbeiders te huren in zijn wijngaard.

   ^2En als hij met de arbeiders eens geworden was, voor een penning des
   daags, zond hij hen heen in zijn wijngaard.

   ^3En uitgegaan zijnde omtrent de derde ure, zag hij anderen, ledig
   staande op de markt.

   ^4En hij zeide tot dezelve: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo
   wat recht is, zal ik u geven. En zij gingen.

   ^5Wederom uitgegaan zijnde omtrent de zesde en negende ure, deed hij
   desgelijks.

   ^6En uitgegaan zijnde omtrent de elfde ure, vond hij anderen ledig
   staande, en zeide tot hen: Wat staat gij hier den gehele dag ledig?

   ^7Zij zeiden tot hem: Omdat ons niemand gehuurd heeft. Hij zeide tot
   hen: Gaat ook gij heen in den wijngaard, en zo wat recht is, zult gij
   ontvangen.

   ^8Als het nu avond geworden was, zeide de heer des wijngaards, tot zijn
   rentmeester: Roep de arbeiders, en geef hun het loon, beginnende van de
   laatsten tot deeersten.

   ^9En als zij kwamen, die ter elfder ure gehuurd waren, ontvingen zij
   ieder een penning.

   ^10En de eersten komende, meenden, dat zij meer ontvangen zouden; en
   zij zelven ontvingen ook elk een penning.

   ^11En dien ontvangen hebbende, murmureerden zij tegen den heer des
   huizes,

   ^12Zeggende: Deze laatsten hebben maar een uur gearbeid, en gij hebt ze
   ons gelijk gemaakt, die den last des daags en de hitte gedragen hebben.

   ^13Doch hij, antwoordende, zeide tot een van hen: Vriend! ik doe u geen
   onrecht; zijt gij niet met mij eens geworden voor een penning?

   ^14Neem het uwe en ga heen. Ik wil deze laatsten ook geven, gelijk als
   u.

   ^15Of is het mij niet geoorloofd, te doen met het mijne, wat ik wil? Of
   is uw oog boos, omdat ik goed ben?

   ^16Alzo zullen de laatsten de eersten zijn, en de eersten de laatsten;
   want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

   ^17En Jezus, opgaande naar Jeruzalem, nam tot Zich de twaalf discipelen
   alleen op de weg, en zeide tot hen:

   ^18Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en de Zoon des mensen zal den
   overpriesteren en Schriftgeleerden overgeleverd worden, en zij zullen
   Hem ter doodveroordelen;

   ^19En zij zullen Hem den heidenen overleveren, om Hem te bespotten en
   te geselen, en te kruisigen; en ten derden dage zal Hij weder opstaan.

   ^20Toen kwam de moeder der zonen van Zebedeus tot Hem met haar zonen,
   Hem aanbiddende, en begerende wat van Hem.

   ^21En Hij zeide tot haar: Wat wilt gij? Zij zeide tot Hem: Zeg, dat
   deze mijn twee zonen zitten mogen, de een tot Uw rechter- en de ander
   tot Uw linker hand inUw Koninkrijk.

   ^22Maar Jezus antwoordde en zeide: Gijlieden weet niet wat gij begeert;
   kunt gij den drinkbeker drinken, dien Ik drinken zal, en met den doop
   gedoopt worden, waarmede Ik gedoopt worde? Zij zeiden tot Hem: Wij
   kunnen.

   ^23En Hij zeide tot hen: Mijn drinkbeker zult gij wel drinken, en met
   den doop, waarmede Ik gedoopt worde, zult gij gedoopt worden; maar het
   zitten tot Mijnrechter- en tot Mijn linker hand staat bij Mij niet te
   geven, maar het zal gegeven worden dien het bereid is van Mijn Vader.

   ^24En als de andere tien dat hoorden, namen zij het zeer kwalijk van de
   twee broeders.

   ^25En als Jezus hen tot Zich geroepen had, zeide Hij: Gij weet, dat de
   oversten der volken heerschappij voeren over hen, en de groten
   gebruiken macht over hen.

   ^26Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u zal willen
   groot worden, die zij uw dienaar;

   ^27En zo wie onder u zal willen de eerste zijn, die zij uw
   dienstknecht.

   ^28Gelijk de Zoon des mensen niet is gekomen om gediend te worden, maar
   om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen.

   ^29En als zij van Jericho uitgingen, is Hem een grote schare gevolgd.

   ^30En ziet, twee blinden, zittende aan den weg, als zij hoorden, dat
   Jezus voorbijging, riepen, zeggende: Heere, Gij Zone Davids! ontferm U
   onzer.

   ^31En de schare bestrafte hen, opdat zij zwijgen zouden; maar zij
   riepen te meer, zeggende: Ontferm U onzer, Heere, Gij Zone Davids!

   ^32En Jezus, stil staande, riep hen en zeide: Wat wilt gij, dat Ik u
   doe?

   ^33Zij zeiden tot Hem: Heere! dat onze ogen geopend worden.

   ^34En Jezus, innerlijk bewogen zijnde met barmhartigheid, raakte hun
   ogen aan; en terstond werden hun ogen ziende, en zij volgden Hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En als zij nu Jeruzalem genaakten, en gekomen waren te Beth-fage, aan
   de Olijfberg, toen zond Jezus twee discipelen, zeggende tot hen:

   ^2Gaat heen in het vlek, dat tegen u over ligt, en gij zult terstond
   een ezelin gebonden vinden, en een veulen met haar; ontbindt ze, en
   brengt ze tot Mij.

   ^3En indien u iemand iets zegt, zo zult gij zeggen, dat de Heere deze
   van node heeft, en hij zal ze terstond zenden.

   ^4Dit alles nu is geschied, opdat vervuld worde, hetgeen gesproken is
   door den profeet, zeggende:

   ^5Zegt der dochter Sions: Zie, uw Koning komt tot u, zachtmoedig en
   gezeten op een ezelin en een veulen, zijnde een jong ener jukdragende
   ezelin.

   ^6En de discipelen heengegaan zijnde, en gedaan hebbende, gelijk Jezus
   hun bevolen had,

   ^7Brachten de ezelin en het veulen, en legden hun klederen op dezelve,
   en zetten Hem daarop.

   ^8En de meeste schare spreidden hun klederen op den weg, en anderen
   hieuwen takken van de bomen, en spreidden ze op den weg.

   ^9En de scharen, die voorgingen en die volgden, riepen, zeggende:
   Hosanna den Zone Davids! Gezegend is Hij, Die komt in den Naam des
   Heeren! Hosanna inde hoogste hemelen!

   ^10En als Hij te Jeruzalem inkwam, werd de gehele stad beroerd,
   zeggende: Wie is Deze?

   ^11En de scharen zeiden: Deze is Jezus, de Profeet van Nazareth in
   Galilea.

   ^12En Jezus ging in den tempel Gods, en dreef uit allen, die verkochten
   en kochten in den tempel, en keerde om de tafelen der wisselaars, en de
   zitstoelendergenen, die de duiven verkochten.

   ^13En Hij zeide tot hen: Er is geschreven: Mijn huis zal een huis des
   gebeds genaamd worden; maar gij hebt dat tot een moordenaarskuil
   gemaakt.

   ^14En er kwamen blinden en kreupelen tot Hem in den tempel, en Hij
   genas dezelve.

   ^15Als nu de overpriesters en Schriftgeleerden zagen de wonderheden,
   die Hij deed, en de kinderen, roepende in den tempel, en zeggende:
   Hosanna den ZoneDavids! namen zij dat zeer kwalijk;

   ^16En zeiden tot Hem: Hoort Gij wel, wat dezen zeggen? En Jezus zeide
   tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: Uit de mond der jonge kinderen en
   der zuigelingen hebtGij U lof toebereid?

   ^17En hen verlatende, ging Hij van daar uit de stad, naar Bethanie, en
   overnachtte aldaar.

   ^18En des morgens vroeg, als Hij wederkeerde naar de stad, hongerde
   Hem.

   ^19En ziende, een vijgeboom aan den weg, ging Hij naar hem toe, en vond
   niets aan denzelven, dan alleenlijk bladeren; en zeide tot hem: Uit u
   worde geen vruchtmeer in der eeuwigheid! En de vijgeboom verdorde
   terstond.

   ^20En de discipelen, dat ziende, verwonderden zich, zeggende: Hoe is de
   vijgeboom zo terstond verdord?

   ^21Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Voorwaar zeg Ik u: Indien
   gij geloof hadt, en niet twijfeldet, gij zoudt niet alleenlijk doen,
   hetgeen den vijgeboom isgeschied; maar indien gij ook tot deze berg
   zeidet: Word opgeheven en in de zee geworpen! het zou geschieden.

   ^22En al wat gij zult begeren in het gebed, gelovende, zult gij
   ontvangen.

   ^23En als Hij in den tempel gekomen was, kwamen tot Hem, terwijl Hij
   leerde, de overpriesters en de ouderlingen des volks, zeggende: Door
   wat macht doet Gijdeze dingen? En Wie heeft U deze macht gegeven?

   ^24En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord
   vragen, hetwelk indien gij Mij zult zeggen, zo zal Ik u ook zeggen,
   door wat macht Ik dezedingen doe.

   ^25De doop van Johannes, van waar was die, uit de hemel, of uit de
   mensen? En zij overlegden bij zichzelven en zeiden: Indien wij zeggen:
   Uit de hemel; zo zal Hijons zeggen: Waarom hebt gij hem dan niet
   geloofd?

   ^26En indien wij zeggen: Uit de mensen: zo vrezen wij de schare; want
   zij houden allen Johannes voor een profeet.

   ^27En zij, Jezus antwoordende, zeiden: Wij weten het niet. En Hij zeide
   tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik dit doe.

   ^28Maar wat dunkt u? Een mens had twee zonen, en gaande tot den
   eersten, zeide: Zoon! ga heen, werk heden in mijn wijngaard.

   ^29Doch hij antwoordde en zeide: Ik wil niet; en daarna berouw
   hebbende, ging hij heen.

   ^30En gaande tot den tweeden, zeide desgelijks, en deze antwoordde en
   zeide: Ik ga, heer! en hij ging niet.

   ^31Wie van deze twee heeft den wil des vaders gedaan? Zij zeiden tot
   Hem: De eerste. Jezus zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, dat de
   tollenaars en de hoeren uvoorgaan in het Koninkrijk Gods.

   ^32Want Johannes is tot u gekomen in den weg der gerechtigheid, en gij
   hebt hem niet geloofd; maar de tollenaars en de hoeren hebben hem
   geloofd; doch gij, zulks ziende, hebt daarna geen berouw gehad, om hem
   te geloven.

   ^33Hoort een andere gelijkenis. Er was een heer des huizes, die een
   wijngaard plantte, en zette een tuin daarom, en groef een wijnpersbak
   daarin, en bouwde eentoren, en verhuurde dien den landlieden, en reisde
   buiten 's lands.

   ^34Toen nu de tijd der vruchten genaakte, zond hij zijn dienstknechten
   tot de landlieden, om zijn vruchten te ontvangen.

   ^35En de landlieden, nemende zijn dienstknechten, hebben den een
   geslagen, en den anderen gedood, en den derden gestenigd.

   ^36Wederom zond hij andere dienstknechten, meer in getal dan de
   eersten, en zij deden hun desgelijks.

   ^37En ten laatste zond hij tot hen zijn zoon, zeggende: Zij zullen mijn
   zoon ontzien.

   ^38Maar de landlieden, den zoon ziende, zeiden onder elkander: Deze is
   de erfgenaam, komt, laat ons hem doden, en zijn erfenis aan ons
   behouden.

   ^39En hem nemende, wierpen zij hem uit, buiten de wijngaard, en doodden
   hem.

   ^40Wanneer dan de heer des wijngaards komen zal, wat zal hij dien
   landlieden doen?

   ^41Zij zeiden tot hem: Hij zal den kwaden een kwaden dood aandoen, en
   zal den wijngaard aan andere landlieden verhuren, die hem de vruchten
   op haar tijdenzullen geven.

   ^42Jezus zeide tot hen: Hebt gij nooit gelezen in de Schriften: De
   steen, die de bouwlieden verworpen hebben, deze is geworden tot een
   hoofd des hoeks; van deHeere is dit geschied, en het is wonderlijk in
   onze ogen?

   ^43Daarom zeg Ik ulieden, dat het Koninkrijk Gods van u zal weggenomen
   worden, en een volk gegeven, dat zijn vruchten voortbrengt.

   ^44En wie op deze steen valt, die zal verpletterd worden; en op wien
   hij valt, dien zal hij vermorzelen.

   ^45En als de overpriesters en Farizeen deze Zijn gelijkenissen hoorden,
   verstonden zij, dat Hij van hen sprak.

   ^46En zoekende Hem te vangen, vreesden zij de scharen, dewijl deze Hem
   hielden voor een profeet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En Jezus, antwoordende, sprak tot hen wederom door gelijkenissen,
   zeggende:

   ^2Het Koninkrijk der hemelen is gelijk een zeker koning, die zijn zoon
   een bruiloft bereid had;

   ^3En zond zijn dienstknechten uit, om de genoden ter bruiloft te
   roepen; en zij wilden niet komen.

   ^4Wederom zond hij andere dienstknechten uit, zeggende: Zegt den
   genoden: Ziet, ik heb mijn middagmaal bereid; mijn ossen, en de gemeste
   beesten zijngeslacht, en alle dingen zijn gereed; komt tot de bruiloft.

   ^5Maar zij, zulks niet achtende, zijn heengegaan, deze tot zijn akker,
   gene tot zijn koopmanschap.

   ^6En de anderen grepen zijn dienstknechten, deden hun smaadheid aan, en
   doodden hen.

   ^7Als nu de koning dat hoorde, werd hij toornig, en zijn krijgsheiren
   zendende, heeft die doodslagers vernield, en hun stad in brand
   gestoken.

   ^8Toen zeide hij tot zijn dienstknechten: De bruiloft is wel bereid,
   doch de genoden waren het niet waardig.

   ^9Daarom gaat op de uitgangen der wegen, en zovelen als gij er zult
   vinden, roept ze tot de bruiloft.

   ^10En dezelve dienstknechten, uitgaande op de wegen, vergaderden allen,
   die zij vonden, beiden kwaden en goeden; en de bruiloft werd vervuld
   met aanzittendegasten.

   ^11En als de koning ingegaan was, om de aanzittende gasten te overzien,
   zag hij aldaar een mens, niet gekleed zijnde met een bruiloftskleed;

   ^12En zeide tot hem: Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen
   bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde.

   ^13Toen zeide de koning tot de dienaars: Bindt zijn handen en voeten,
   neemt hem weg, en werpt hem uit in de buitenste duisternis; daar zal
   zijn wening en knersingder tanden.

   ^14Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

   ^15Toen gingen de Farizeen heen, en hielden te zamen raad, hoe zij Hem
   verstrikken zouden in Zijn rede.

   ^16En zij zonden uit tot Hem hun discipelen, met de Herodianen,
   zeggende: Meester! wij weten, dat Gij waarachtig zijt, en de weg Gods
   in der waarheid leert, ennaar niemand vraagt; want Gij ziet den persoon
   der mensen niet aan;

   ^17Zeg ons dan: wat dunkt U? Is het geoorloofd, den keizer schatting te
   geven of niet?

   ^18Maar Jezus, bekennende hun boosheid, zeide:

   ^19Gij geveinsden, wat verzoekt gij Mij? Toont Mij de schattingpenning.
   En zij brachten Hem een penning.

   ^20En Hij zeide tot hen: Wiens is dit beeld en het opschrift?

   ^21Zij zeiden tot Hem: Des keizers. Toen zeide Hij tot hen: Geeft dan
   den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.

   ^22En zij, dit horende, verwonderden zich, en Hem verlatende, zijn zij
   weggegaan.

   ^23Te dienzelfden dage kwamen tot Hem de Sadduceen, die zeggen, dat er
   geen opstanding is, en vraagden Hem,

   ^24Zeggende: Meester! Mozes heeft gezegd: Indien iemand sterft, geen
   kinderen hebbende, zo zal zijn broeder deszelfs vrouw trouwen, en zijn
   broeder zaadverwekken.

   ^25Nu waren er bij ons zeven broeders; en de eerste, een vrouw getrouwd
   hebbende, stierf; en dewijl hij geen zaad had, zo liet hij zijn vrouw
   voor zijn broeder.

   ^26Desgelijks ook de tweede, en de derde, tot de zevende toe.

   ^27Ten laatste na allen, is ook de vrouw gestorven.

   ^28In de opstanding dan, wiens vrouw zal zij wezen van die zeven, want
   zij hebben ze allen gehad?

   ^29Maar Jezus antwoordde en zeide tot hen: Gij dwaalt, niet wetende de
   Schriften, noch de kracht Gods.

   ^30Want in de opstanding nemen zij niet ten huwelijk, noch worden ten
   huwelijk uitgegeven; maar zij zijn als engelen Gods in de hemel.

   ^31En wat aangaat de opstanding der doden, hebt gij niet gelezen,
   hetgeen van God tot ulieden gesproken is, Die daar zegt:

   ^32Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en de God Jakobs! God is
   niet een God der doden, maar der levenden.

   ^33En de scharen, dit horende, werden verslagen over Zijn leer.

   ^34En de Farizeen, gehoord hebbende, dat Hij de Sadduceen den mond
   gestopt had, zijn te zamen bijeenvergaderd.

   ^35En een uit hen, zijnde een Wetgeleerde, heeft gevraagd, Hem
   verzoekende, en zeggende:

   ^36Meester! welk is het grote gebod in de wet?

   ^37En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met
   geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand.

   ^38Dit is het eerste en het grote gebod.

   ^39En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als
   uzelven.

   ^40Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.

   ^41Als nu de Farizeen samenvergaderd waren, vraagde hun Jezus,

   ^42En zeide: Wat dunkt u van den Christus? Wiens Zoon is Hij? Zij
   zeiden tot Hem: Davids Zoon.

   ^43Hij zeide tot hen: Hoe noemt Hem dan David, in de Geest, zijn Heere?
   zeggende:

   ^44De Heere heeft gezegd tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand,
   totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

   ^45Indien Hem dan David noemt zijn Heere, hoe is Hij zijn Zoon?

   ^46En niemand kon Hem een woord antwoorden; noch iemand durfde Hem van
   dien dag aan iets meer vragen. Matthëus 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Toen sprak Jezus tot de scharen en tot Zijn discipelen,

   ^2Zeggende: De Schriftgeleerden en de Farizeen zijn gezeten op de stoel
   van Mozes;

   ^3Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij houden zult, houdt dat en doet
   het; maar doet niet naar hun werken; want zij zeggen het, en doen het
   niet.

   ^4Want zij binden lasten, die zwaar zijn en kwalijk om te dragen, en
   leggen ze op de schouderen der mensen; maar zij willen die met hun
   vinger niet verroeren.

   ^5En al hun werken doen zij, om van de mensen gezien te worden; want
   zij maken hun gedenkcedels breed, en maken de zomen van hun klederen
   groot.

   ^6En zij beminnen de vooraanzitting in de maaltijden, en de
   voorgestoelten in de synagogen;

   ^7Ook de begroetingen op de markten, en van de mensen genaamd te
   worden: Rabbi, Rabbi!

   ^8Doch gij zult niet Rabbi genaamd worden; want Een is uw Meester,
   namelijk Christus; en gij zijt allen broeders.

   ^9En gij zult niemand uw vader noemen op de aarde; want Een is uw
   Vader, namelijk Die in de hemelen is.

   ^10Noch zult gij meesters genoemd worden; want Een is uw Meester,
   namelijk Christus.

   ^11Maar de meeste van u zal uw dienaar zijn.

   ^12En wie zichzelven verhogen zal, die zal vernederd worden; en wie
   zichzelven zal vernederen, die zal verhoogd worden.

   ^13Maar wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden! want
   gij sluit het Koninkrijk der hemelen voor de mensen, overmits gij daar
   niet ingaat, nochdegenen, die ingaan zouden, laat ingaan.

   ^14Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   eet de huizen der weduwen op, en dat onder den schijn van lang te
   bidden; daarom zult gij tezwaarder oordeel ontvangen.

   ^15Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   omreist zee en land, om een Jodengenoot te maken, en als hij het
   geworden is, zo maakt gijhem een kind der helle, tweemaal meer dan gij
   zijt.

   ^16Wee u, gij blinde leidslieden, die zegt: Zo wie gezworen zal hebben
   bij den tempel, dat is niets; maar zo wie gezworen zal hebben bij het
   goud des tempels, dieis schuldig.

   ^17Gij dwazen en blinden, want wat is meerder, het goud, of de tempel,
   die het goud heiligt?

   ^18En zo wie gezworen zal hebben bij het altaar, dat is niets; maar zo
   wie gezworen zal hebben bij de gave, die daarop is, die is schuldig.

   ^19Gij dwazen en blinden, want wat is meerder, de gave, of het altaar,
   dat de gave heiligt?

   ^20Daarom wie zweert bij het altaar, die zweert bij hetzelve, en bij al
   wat daarop is.

   ^21En wie zweert bij den tempel, die zweert bij denzelven, en bij Dien,
   Die daarin woont.

   ^22En wie zweert bij den hemel, die zweert bij den troon Gods, en bij
   Dien, Die daarop zit.

   ^23Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   vertient de munte, en de dille, en den komijn, en gij laat na het
   zwaarste der wet, namelijk hetoordeel, en de barmhartigheid, en het
   geloof. Deze dingen moest men doen, en de andere niet nalaten.

   ^24Gij blinde leidslieden, die de mug uitzijgt, en den kemel
   doorzwelgt.

   ^25Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   reinigt het buitenste des drinkbekers, en des schotels, maar van binnen
   zijn zij vol van roof enonmatigheid.

   ^26Gij blinde Farizeer, reinig eerst wat binnen in den drinkbeker en
   den schotel is, opdat ook het buitenste derzelve rein worde.

   ^27Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   zijt den witgepleisterden graven gelijk, die van buiten wel schoon
   schijnen, maar van binnen zijnzij vol doodsbeenderen en alle
   onreinigheid.

   ^28Alzo ook schijnt gij wel den mensen van buiten rechtvaardig, maar
   van binnen zijt gij vol geveinsdheid en ongerechtigheid.

   ^29Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   bouwt de graven der profeten op, en versiert de graftekenen der
   rechtvaardigen;

   ^30En zegt: Indien wij in de tijden onzer vaderen waren geweest, wij
   zouden met hen geen gemeenschap gehad hebben aan het bloed der
   profeten.

   ^31Aldus getuigt gij tegen uzelven, dat gij kinderen zijt dergenen, die
   de profeten gedood hebben.

   ^32Gij dan ook, vervult de mate uwer vaderen!

   ^33Gij slangen, gij adderengebroedsels! hoe zoudt gij de helse
   verdoemenis ontvlieden?

   ^34Daarom ziet, Ik zend tot u profeten, en wijzen, en schriftgeleerden,
   en uit dezelve zult gij sommigen doden en kruisigen, en sommigen uit
   dezelve zult gijgeselen in uw synagogen, en zult hen vervolgen van stad
   tot stad;

   ^35Opdat op u kome al het rechtvaardige bloed, dat vergoten is op de
   aarde, van het bloed des rechtvaardigen Abels af, tot op het bloed van
   Zacharia, den zoonvan Barachia, welken gij gedood hebt tussen den
   tempel en het altaar.

   ^36Voorwaar zeg Ik u: Al deze dingen zullen komen over dit geslacht.

   ^37Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en stenigt, die
   tot u gezonden zijn! hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen
   bijeenvergaderen, gelijkerwijs eenhen haar kiekens bijeenvergadert
   onder de vleugels; en gijlieden hebt niet gewild.

   ^38Ziet, uw huis wordt u woest gelaten.

   ^39Want Ik zeg u: Gij zult Mij van nu aan niet zien, totdat gij zeggen
   zult: Gezegend is Hij, Die komt in den Naam des Heeren! Matthëus 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En Jezus ging uit en vertrok van den tempel; en Zijn discipelen
   kwamen bij Hem, om Hem de gebouwen des tempels te tonen.

   ^2En Jezus zeide tot hen: Ziet gij niet al deze dingen? Voorwaar zeg
   Ik: Hier zal niet een steen op den anderen steen gelaten worden, die
   niet afgebroken zalworden.

   ^3En als Hij op den Olijfberg gezeten was, gingen de discipelen tot Hem
   alleen, zeggende: Zeg ons, wanneer zullen deze dingen zijn, en welk zal
   het teken zijn vanUw toekomst, en van de voleinding der wereld?

   ^4En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Ziet toe, dat u niemand
   verleide.

   ^5Want velen zullen komen onder Mijn Naam, zeggende: Ik ben de
   Christus; en zij zullen velen verleiden.

   ^6En gij zult horen van oorlogen, en geruchten van oorlogen; ziet toe,
   wordt niet verschrikt; want al die dingen moeten geschieden, maar nog
   is het einde niet.

   ^7Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene
   koninkrijk tegen het andere koninkrijk; en er zullen zijn hongersnoden,
   en pestilentien, enaardbevingen in verscheidene plaatsen.

   ^8Doch al die dingen zijn maar een beginsel der smarten.

   ^9Alsdan zullen zij u overleveren in verdrukking, en zullen u doden, en
   gij zult gehaat worden van alle volken, om Mijns Naams wil.

   ^10En dan zullen er velen geergerd worden, en zullen elkander
   overleveren, en elkander haten.

   ^11En vele valse profeten zullen opstaan, en zullen er velen verleiden.

   ^12En omdat de ongerechtigheid vermenigvuldigd zal worden, zo zal de
   liefde van velen verkouden.

   ^13Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.

   ^14En dit Evangelie des Koninkrijks zal in de gehele wereld gepredikt
   worden tot een getuigenis allen volken; en dan zal het einde komen.

   ^15Wanneer gij dan zult zien den gruwel der verwoesting, waarvan
   gesproken is door Daniel, de profeet, staande in de heilige plaats;
   (die het leest, die merkedaarop!)

   ^16Dat alsdan, die in Judea zijn, vlieden op de bergen;

   ^17Die op het dak is, kome niet af, om iets uit zijn huis weg te nemen;

   ^18En die op den akker is, kere niet weder terug, om zijn klederen weg
   te nemen.

   ^19Maar wee de bevruchten, en den zogenden vrouwen in die dagen!

   ^20Doch bidt, dat uw vlucht niet geschiede des winters, noch op een
   sabbat.

   ^21Want alsdan zal grote verdrukking wezen, hoedanige niet is geweest
   van het begin der wereld tot nu toe, en ook niet zijn zal.

   ^22En zo die dagen niet verkort werden, geen vlees zou behouden worden;
   maar om der uitverkorenen wil zullen die dagen verkort worden.

   ^23Alsdan, zo iemand tot ulieden zal zeggen: Ziet, hier is de Christus,
   of daar, gelooft het niet.

   ^24Want er zullen valse christussen en valse profeten opstaan, en
   zullen grote tekenen en wonderheden doen, alzo dat zij (indien het
   mogelijk ware) ook deuitverkorenen zouden verleiden.

   ^25Ziet, Ik heb het u voorzegd!

   ^26Zo zij dan tot u zullen zeggen: Ziet, hij is in de woestijn; gaat
   niet uit; Ziet, hij is in de binnenkameren; gelooft het niet.

   ^27Want gelijk de bliksem uitgaat van het oosten, en schijnt tot het
   westen, alzo zal ook de toekomst van den Zoon des mensen wezen.

   ^28Want alwaar het dode lichaam zal zijn, daar zullen de arenden
   vergaderd worden.

   ^29En terstond na de verdrukking dier dagen, zal de zon verduisterd
   worden, en de maan zal haar schijnsel niet geven, en de sterren zullen
   van den hemel vallen, ende krachten der hemelen zullen bewogen worden.

   ^30En alsdan zal in den hemel verschijnen het teken van den Zoon des
   mensen; en dan zullen al de geslachten der aarde wenen, en zullen den
   Zoon des mensenzien, komende op de wolken des hemels, met grote kracht
   en heerlijkheid.

   ^31En Hij zal Zijn engelen uitzenden met een bazuin van groot geluid,
   en zij zullen Zijn uitverkorenen bijeenvergaderen uit de vier winden,
   van het ene uiterste derhemelen tot het andere uiterste derzelve.

   ^32En leert van den vijgeboom deze gelijkenis: wanneer zijn tak nu
   teder wordt, en de bladeren uitspruiten, zo weet gij, dat de zomer
   nabij is.

   ^33Alzo ook gijlieden, wanneer gij al deze dingen zult zien, zo weet,
   dat het nabij is, voor de deur.

   ^34Voorwaar, Ik zeg u: Dit geslacht zal geenszins voorbijgaan, totdat
   al deze dingen zullen geschied zijn.

   ^35De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen
   geenszins voorbijgaan.

   ^36Doch van dien dag en die ure weet niemand, ook niet de engelen der
   hemelen, dan Mijn Vader alleen.

   ^37En gelijk de dagen van Noach waren, alzo zal ook zijn de toekomst
   van den Zoon des mensen.

   ^38Want gelijk zij waren in de dagen voor den zondvloed, etende en
   drinkende, trouwende en ten huwelijk uitgevende, tot den dag toe, in
   welken Noach in de arkging;

   ^39En bekenden het niet, totdat de zondvloed kwam, en hen allen wegnam;
   alzo zal ook zijn de toekomst van de Zoon des mensen.

   ^40Alsdan zullen er twee op den akker zijn, de een zal aangenomen, en
   de ander zal verlaten worden.

   ^41Er zullen twee vrouwen malen in den molen, de ene zal aangenomen, en
   de andere zal verlaten worden.

   ^42Waakt dan; want gij weet niet, in welke ure uw Heere komen zal.

   ^43Maar weet dit, dat zo de heer des huizes geweten had, in welke
   nachtwake de dief komen zou, hij zou gewaakt hebben, en zou zijn huis
   niet hebben latendoorgraven.

   ^44Daarom, zijt ook gij bereid; want in welke ure gij het niet meent,
   zal de Zoon des mensen komen.

   ^45Wie is dan de getrouwe en voorzichtige dienstknecht, denwelken zijn
   heer over zijn dienstboden gesteld heeft, om hunlieder hun voedsel te
   geven ter rechtertijd?

   ^46Zalig is die dienstknecht, welken zijn heer, komende, zal vinden
   alzo doende.

   ^47Voorwaar, Ik zeg u, dat hij hem zal zetten over al zijn goederen.

   ^48Maar zo die kwade dienstknecht in zijn hart zou zeggen: Mijn heer
   vertoeft te komen;

   ^49En zou beginnen zijn mededienstknechten te slaan, en te eten en te
   drinken met de dronkaards;

   ^50Zo zal de heer van dezen dienstknecht komen ten dage, in welken hij
   hem niet verwacht, en ter ure, die hij niet weet;

   ^51En zal hem afscheiden, en zijn deel zetten met de geveinsden; daar
   zal wening zijn en knersing der tanden. Matthëus 25
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Alsdan zal het Koninkrijk der hemelen gelijk zijn aan tien maagden,
   welke haar lampen namen, en gingen uit, den bruidegom tegemoet.

   ^2En vijf van haar waren wijzen, en vijf waren dwazen.

   ^3Die dwaas waren, haar lampen nemende, namen geen olie met zich.

   ^4Maar de wijzen namen olie in haar vaten, met haar lampen.

   ^5Als nu de bruidegom vertoefde, werden zij allen sluimerig, en vielen
   in slaap.

   ^6En ter middernacht geschiedde een geroep: Ziet, de bruidegom komt,
   gaat uit hem tegemoet!

   ^7Toen stonden al die maagden op, en bereidden haar lampen.

   ^8En de dwazen zeiden tot de wijzen: Geeft ons van uw olie; want onze
   lampen gaan uit.

   ^9Doch de wijzen antwoordden, zeggende: Geenszins, opdat er misschien
   voor ons en voor u niet genoeg zij; maar gaat liever tot de verkopers,
   en koopt vooruzelven.

   ^10Als zij nu heengingen om te kopen, kwam de bruidegom; en die gereed
   waren, gingen met hem in tot de bruiloft, en de deur werd gesloten.

   ^11Daarna kwamen ook de andere maagden, zeggende: Heer, heer, doe ons
   open!

   ^12En hij, antwoordende, zeide: Voorwaar zeg ik u: Ik ken u niet.

   ^13Zo waakt dan; want gij weet den dag niet, noch de ure, in welke de
   Zoon des mensen komen zal.

   ^14Want het is gelijk een mens, die buiten 's lands reizende, zijn
   dienstknechten riep, en gaf hun zijn goederen over.

   ^15En den ene gaf hij vijf talenten, en den anderen twee, en den derden
   een, een iegelijk naar zijn vermogen, en verreisde terstond.

   ^16Die nu de vijf talenten ontvangen had, ging heen, en handelde
   daarmede, en won andere vijf talenten.

   ^17Desgelijks ook die de twee ontvangen had, die won ook andere twee.

   ^18Maar die het ene ontvangen had, ging heen en groef in de aarde, en
   verborg het geld zijns heren.

   ^19En na een langen tijd kwam de heer van dezelve dienstknechten, en
   hield rekening met hen.

   ^20En die de vijf talenten ontvangen had, kwam, en bracht tot hem
   andere vijf talenten, zeggende: Heer, vijf talenten hebt gij mij
   gegeven; zie, andere vijf talentenheb ik boven dezelve gewonnen.

   ^21En zijn heer zeide tot hem: Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht!
   over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal ik u zetten; ga in,
   in de vreugde uwsheeren.

   ^22En die de twee talenten ontvangen had, kwam ook tot hem, en zeide:
   Heer, twee talenten hebt gij mij gegeven; zie, twee andere talenten heb
   ik boven dezelvegewonnen.

   ^23Zijn heer zeide tot hem: Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht,
   over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal ik u zetten; ga in,
   in de vreugde uwsheeren.

   ^24Maar die het ene talent ontvangen had, kwam ook en zeide: Heer, ik
   kende u, dat gij een hard mens zijt, maaiende, waar gij niet gezaaid
   hebt, en vergaderendevan daar, waar gij niet gestrooid hebt;

   ^25En bevreesd zijnde, ben ik heengegaan, en heb uw talent verborgen in
   de aarde; zie, gij hebt het uwe.

   ^26Maar zijn heer, antwoordende, zeide tot hem: Gij boze en luie
   dienstknecht! gij wist, dat ik maai, waar ik niet gezaaid heb, en van
   daar vergader, waar ik nietgestrooid heb.

   ^27Zo moest gij dan mijn geld den wisselaren gedaan hebben, en ik,
   komende, zou het mijne wedergenomen hebben met woeker.

   ^28Neemt dan van hem het talent weg, en geeft het dengene, die de tien
   talenten heeft.

   ^29Want een iegelijk, die heeft, dien zal gegeven worden, en hij zal
   overvloedig hebben; maar van dengene, die niet heeft, van dien zal
   genomen worden, ook dathij heeft.

   ^30En werpt den onnutten dienstknecht uit in de buitenste duisternis;
   daar zal wening zijn en knersing der tanden.

   ^31En wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid, en al
   de heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op den troon Zijner
   heerlijkheid.

   ^32En voor Hem zullen al de volken vergaderd worden, en Hij zal ze van
   elkander scheiden, gelijk de herder de schapen van de bokken scheidt.

   ^33En Hij zal de schapen tot Zijn rechter hand zetten, maar de bokken
   tot Zijn linker hand.

   ^34Alsdan zal de Koning zeggen tot degenen, die tot Zijn rechter hand
   zijn: Komt, gij gezegenden Mijns Vaders! beerft dat Koninkrijk, hetwelk
   u bereid is van degrondlegging der wereld.

   ^35Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij te eten gegeven; Ik
   ben dorstig geweest, en gij hebt Mij te drinken gegeven; Ik was een
   vreemdeling, en gij hebtMij geherbergd.

   ^36Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed; Ik ben krank geweest, en gij
   hebt Mij bezocht; Ik was in de gevangenis, en gij zijt tot Mij gekomen.

   ^37Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Heere!
   wanneer hebben wij U hongerig gezien, en gespijzigd, of dorstig, en te
   drinken gegeven?

   ^38En wanneer hebben wij U een vreemdeling gezien, en geherbergd, of
   naakt en gekleed?

   ^39En wanneer hebben wij U krank gezien, of in de gevangenis, en zijn
   tot U gekomen?

   ^40En de Koning zal antwoorden en tot hen zeggen: Voorwaar zeg Ik u:
   Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo
   hebt gij dat Mijgedaan.

   ^41Dan zal Hij zeggen ook tot degenen, die ter linker hand zijn: Gaat
   weg van Mij, gij vervloekten, in het eeuwige vuur, hetwelk den duivel
   en zijn engelen bereidis.

   ^42Want Ik ben hongerig geweest, en gij hebt Mij niet te eten gegeven;
   Ik ben dorstig geweest, en gij hebt Mij niet te drinken gegeven;

   ^43Ik was een vreemdeling; en gij hebt Mij niet geherbergd; naakt, en
   gij hebt Mij niet gekleed; krank, en in de gevangenis, en gij hebt Mij
   niet bezocht.

   ^44Dan zullen ook dezen Hem antwoorden, zeggende: Heere, wanneer hebben
   wij U hongerig gezien, of dorstig, of een vreemdeling, of naakt, of
   krank, of in degevangenis, en hebben U niet gediend?

   ^45Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel
   gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook
   niet gedaan.

   ^46En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn; maar de rechtvaardigen in
   het eeuwige leven. Matthëus 26
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1En het is geschied, als Jezus al deze woorden geeindigd had, dat Hij
   tot Zijn discipelen zeide:

   ^2Gij weet, dat na twee dagen het pascha is, en de Zoon des mensen zal
   overgeleverd worden, om gekruisigd te worden.

   ^3Toen vergaderden de overpriesters en de Schriftgeleerden, en de
   ouderlingen des volks, in de zaal des hogepriesters, die genaamd was
   Kajafas;

   ^4En zij beraadslaagden te zamen, dat zij Jezus met listigheid vangen
   en doden zouden.

   ^5Doch zij zeiden: Niet in het feest, opdat er geen oproer worde onder
   het volk.

   ^6Als nu Jezus te Bethanie was, ten huize van Simon, de melaatse,

   ^7Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer
   kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.

   ^8En Zijn discipelen, dat ziende, namen het zeer kwalijk, zeggende:
   Waartoe dit verlies?

   ^9Want deze zalf had kunnen duur verkocht, en de penningen den armen
   gegeven worden.

   ^10Maar Jezus, zulks verstaande, zeide tot hen: Waarom doet gij deze
   vrouw moeite aan? want zij heeft een goed werk aan Mij gewrocht.

   ^11Want de armen hebt gij altijd met u, maar Mij hebt gij niet altijd.

   ^12Want als zij deze zalf op Mijn lichaam gegoten heeft, zo heeft zij
   het gedaan tot een voorbereiding van Mijn begrafenis.

   ^13Voorwaar zeg Ik u: Alwaar dit Evangelie gepredikt zal worden in de
   gehele wereld, daar zal ook tot haar gedachtenis gesproken worden van
   hetgeen zijgedaan heeft.

   ^14Toen ging een van de twaalven, genaamd Judas Iskariot, tot de
   overpriesters,

   ^15En zeide: Wat wilt gij mij geven, en ik zal Hem u overleveren? En
   zij hebben hem toegelegd dertig zilveren penningen.

   ^16En van toen af zocht hij gelegenheid, opdat hij Hem overleveren
   mocht.

   ^17En op den eerste dag der ongehevelde broden kwamen de discipelen tot
   Jezus, zeggende tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij U bereiden het pascha
   te eten?

   ^18En Hij zeide: Gaat heen in de stad, tot zulk een, en zegt hem: De
   Meester zegt: Mijn tijd is nabij, Ik zal bij u het pascha houden met
   Mijn discipelen.

   ^19En de discipelen deden, gelijk Jezus hun bevolen had, en bereidden
   het pascha.

   ^20En als het avond geworden was, zat Hij aan met de twaalven.

   ^21En toen zij aten, zeide Hij: Voorwaar, Ik zeg u, dat een van u Mij
   zal verraden.

   ^22En zij, zeer bedroefd geworden zijnde, begon een iegelijk van hen
   tot Hem te zeggen: Ben ik het, Heere?

   ^23En Hij, antwoordende, zeide: Die de hand met Mij in den schotel
   indoopt, die zal Mij verraden.

   ^24De Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk van Hem geschreven is; maar
   wee dien mens, door welken de Zoon des mensen verraden wordt; het ware
   hemgoed, zo die mens niet geboren was geweest.

   ^25En Judas, die Hem verried, antwoordde en zeide: Ben ik het, Rabbi?
   Hij zeide tot hem: Gij hebt het gezegd.

   ^26En als zij aten, nam Jezus het brood, en gezegend hebbende, brak Hij
   het, en gaf het den discipelen, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn
   lichaam.

   ^27En Hij nam den drinkbeker, en gedankt hebbende, gaf hun dien,
   zeggende: Drinkt allen daaruit;

   ^28Want dat is Mijn bloed, het bloed des Nieuwen Testaments, hetwelk
   voor velen vergoten wordt, tot vergeving der zonden.

   ^29En Ik zeg u, dat Ik van nu aan niet zal drinken van de vrucht des
   wijnstoks, tot op dien dag, wanneer Ik met u dezelve nieuw zal drinken
   in het Koninkrijk MijnsVaders.

   ^30En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den
   Olijfberg.

   ^31Toen zeide Jezus tot hen: Gij zult allen aan Mij geergerd worden in
   deze nacht; want er is geschreven: Ik zal den Herder slaan, en de
   schapen der kudde zullenverstrooid worden.

   ^32Maar nadat Ik zal opgestaan zijn, zal Ik u voorgaan naar Galilea.

   ^33Doch Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Al werden zij ook allen
   aan U geergerd, ik zal nimmermeer geergerd worden.

   ^34Jezus zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, dat gij in dezen zelfden
   nacht, eer de haan gekraaid zal hebben, Mij driemaal zult verloochenen.

   ^35Petrus zeide tot Hem: Al moest ik ook met U sterven, zo zal ik U
   geenszins verloochenen! Desgelijks zeiden ook al de discipelen.

   ^36Toen ging Jezus met hen in een plaats genaamd Gethsemane, en zeide
   tot de discipelen: Zit hier neder, totdat Ik heenga, en aldaar zal
   gebeden hebben.

   ^37En met Zich nemende Petrus, en de twee zonen van Zebedeus, begon Hij
   droevig en zeer beangst te worden.

   ^38Toen zeide Hij tot hen: Mijn ziel is geheel bedroefd tot den dood
   toe; blijft hier en waakt met Mij.

   ^39En een weinig voortgegaan zijnde, viel Hij op Zijn aangezicht,
   biddende en zeggende: Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat dezen
   drinkbeker van Mijvoorbijgaan? doch niet, gelijk Ik wil, maar gelijk
   Gij wilt.

   ^40En Hij kwam tot de discipelen en vond hen slapende, en zeide tot
   Petrus: Kunt gij dan niet een uur met Mij waken?

   ^41Waakt en bidt, opdat gij niet in verzoeking komt; de geest is wel
   gewillig, maar het vlees is zwak.

   ^42Wederom ten tweeden male heengaande, bad Hij, zeggende: Mijn Vader!
   Indien deze drinkbeker van Mij niet voorbij kan gaan, tenzij dat Ik hem
   drinke, Uwwil geschiede!

   ^43En komende bij hen, vond Hij hen wederom slapende; want hun ogen
   waren bezwaard.

   ^44En hen latende, ging Hij wederom heen, en bad ten derden male,
   zeggende dezelfde woorden.

   ^45Toen kwam Hij tot Zijn discipelen, en zeide tot hen: Slaapt nu
   voort, en rust; ziet, de ure is nabij gekomen, en de Zoon des mensen
   wordt overgeleverd in dehanden der zondaren.

   ^46Staat op, laat ons gaan; ziet, hij is nabij, die Mij verraadt.

   ^47En als Hij nog sprak, ziet, Judas, een van de twaalven, kwam, en met
   hem een grote schare, met zwaarden en stokken, gezonden van de
   overpriesters enouderlingen des volks.

   ^48En die Hem verried, had hun een teken gegeven, zeggende: Dien ik zal
   kussen, Dezelve is het, grijpt Hem.

   ^49En terstond komende tot Jezus, zeide hij: Wees gegroet, Rabbi! en
   hij kuste Hem.

   ^50Maar Jezus zeide tot hem: Vriend! waartoe zijt gij hier! Toen kwamen
   zij toe, en sloegen de handen aan Jezus en grepen Hem.

   ^51En ziet, een van degenen, die met Jezus waren, de hand uitstekende,
   trok zijn zwaard uit, en slaande den dienstknecht des hogepriesters,
   hieuw zijn oor af.

   ^52Toen zeide Jezus tot hem: Keer uw zwaard weder in zijn plaats; want
   allen, die het zwaard nemen, zullen door het zwaard vergaan.

   ^53Of meent gij, dat Ik Mijn Vader nu niet kan bidden, en Hij zal Mij
   meer dan twaalf legioenen engelen bijzetten?

   ^54Hoe zouden dan de Schriften vervuld worden, die zeggen, dat het alzo
   geschieden moet?

   ^55Ter zelfder ure sprak Jezus tot de scharen: Gij zijt uitgegaan als
   tegen een moordenaar, met zwaarden en stokken, om Mij te vangen;
   dagelijks zat Ik bij u, lerende in den tempel, en gij hebt Mij niet
   gegrepen;

   ^56Doch dit alles is geschied, opdat de Schriften der profeten zouden
   vervuld worden. Toen vluchtten al de discipelen, Hem verlatende.

   ^57Die nu Jezus gevangen hadden, leidden Hem heen tot Kajafas, den
   hogepriester, alwaar de Schriftgeleerden en ouderlingen vergaderd
   waren.

   ^58En Petrus volgde Hem van verre tot aan de zaal des hogepriesters, en
   binnengegaan zijnde, zat hij bij de dienaren, om het einde te zien.

   ^59En de overpriesters, en de ouderlingen, en de gehele grote raad
   zochten valse getuigenis tegen Jezus, opdat zij Hem doden mochten; en
   vonden niet.

   ^60En hoewel er vele valse getuigen toegekomen waren, zo vonden zij
   toch niet.

   ^61Maar ten laatste kwamen twee valse getuigen, en zeiden: Deze heeft
   gezegd: Ik kan den tempel Gods afbreken, en in drie dagen denzelven
   opbouwen.

   ^62En de hogepriester, opstaande, zeide tot Hem: Antwoordt Gij niets?
   Wat getuigen dezen tegen U?

   ^63Doch Jezus zweeg stil. En de hogepriester, antwoordende, zeide tot
   Hem: Ik bezweer U bij den levenden God, dat Gij ons zegt, of Gij zijt
   de Christus, de Zoonvan God?

   ^64Jezus zeide tot hem: Gij hebt het gezegd. Doch Ik zeg ulieden: Van
   nu aan zult gij zien den Zoon des mensen, zittende ter rechter hand der
   kracht Gods, enkomende op de wolken des hemels.

   ^65Toen verscheurde de hogepriester zijn klederen, zeggende: Hij heeft
   God gelasterd, wat hebben wij nog getuigen van node? Ziet, nu hebt gij
   Zijn gods lasteringgehoord.

   ^66Wat dunkt ulieden? En zij, antwoordende, zeiden: Hij is des doods
   schuldig.

   ^67Toen spogen zij in Zijn aangezicht, en sloegen Hem met vuisten.

   ^68En anderen gaven Hem kinnebakslagen, zeggende: Profeteer ons,
   Christus, wie is het, die U geslagen heeft?

   ^69En Petrus zat buiten in de zaal; en een dienstmaagd kwam tot hem,
   zeggende: Gij waart ook met Jezus, den Galileer.

   ^70Maar hij loochende het voor allen, zeggende: Ik weet niet, wat gij
   zegt.

   ^71En als hij naar de voorpoort uitging, zag hem een andere
   dienstmaagd, en zeide tot degenen, die aldaar waren: Deze was ook met
   Jezus den Nazarener.

   ^72En hij loochende het wederom met een eed, zeggende: Ik ken den Mens
   niet.

   ^73En een weinig daarna, die er stonden, bijkomende, zeiden tot Petrus:
   Waarlijk, gij zijt ook van die, want ook uw spraak maakt u openbaar.

   ^74Toen begon hij zich te vervloeken, en te zweren: Ik ken den Mens
   niet.

   ^75En terstond kraaide de haan; en Petrus werd indachtig het woord van
   Jezus, Die tot hem gezegd had: Eer de haan gekraaid zal hebben, zult
   gij Mij driemaalverloochenen. En naar buiten gaande, weende hij
   bitterlijk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Als het nu morgenstond geworden was, hebben al de overpriesters en de
   ouderlingen des volks te zamen raad genomen tegen Jezus, dat zij Hem
   dodenzouden.

   ^2En Hem gebonden hebbende, leidden zij Hem weg, en gaven Hem over aan
   Pontius Pilatus, den stadhouder.

   ^3Toen heeft Judas, dien Hem verraden had, ziende, dat Hij veroordeeld
   was, berouw gehad, en heeft de dertig zilveren penningen den
   overpriesters en denouderlingen wedergebracht,

   ^4Zeggende: Ik heb gezondigd, verradende het onschuldig bloed! Maar zij
   zeiden: Wat gaat ons dat aan? Gij moogt toezien.

   ^5En als hij de zilveren penningen in den tempel geworpen had, vertrok
   hij, en heengaande verworgde zichzelven.

   ^6En de overpriesters, de zilveren penningen nemende, zeiden: Het is
   niet geoorloofd, dezelve in de offerkist te leggen, dewijl het een
   prijs des bloeds is.

   ^7En te zamen raad gehouden hebbende, kochten zij daarmede den akker
   des pottenbakkers, tot een begrafenis voor de vreemdelingen.

   ^8Daarom is die akker genaamd de akker des bloeds, tot op den huidigen
   dag.

   ^9Toen is vervuld geworden, hetgeen gesproken is door den profeet
   Jeremia, zeggende: En zij hebben de dertig zilveren penningen genomen,
   de waarde desGewaardeerden van de kinderen Israels, Denwelken zij
   gewaardeerd hebben;

   ^10En hebben dezelve gegeven voor den akker des pottenbakkers; volgens
   hetgeen mij de Heere bevolen heeft.

   ^11En Jezus stond voor den stadhouder; en de stadhouder vraagde Hem,
   zeggende: Zijt Gij de Koning der Joden? En Jezus zeide tot hem: Gij
   zegt het.

   ^12En als Hij van de overpriesters en de ouderlingen beschuldigd werd,
   antwoordde Hij niets.

   ^13Toen zeide Pilatus tot Hem: Hoort Gij niet, hoevele zaken zij tegen
   U getuigen?

   ^14Maar Hij antwoordde hem niet op een enig woord, alzo dat de
   stadhouder zich zeer verwonderde.

   ^15En op het feest was de stadhouder gewoon den volke een gevangene los
   te laten, welke zij wilden.

   ^16En zij hadden toen een welbekende gevangene, genaamd Bar-abbas.

   ^17Als zij dan vergaderd waren, zeide Pilatus tot hen: Welken wilt gij,
   dat ik u zal loslaten, Bar-abbas, of Jezus, Die genaamd wordt Christus?

   ^18Want hij wist, dat zij Hem door nijdigheid overgeleverd hadden.

   ^19En als hij op de rechterstoel zat, zo heeft zijn huisvrouw tot hem
   gezonden, zeggende: Heb toch niet te doen met dien Rechtvaardige; want
   ik heb heden veelgeleden in den droom om Zijnentwil.

   ^20Maar de overpriesters en de ouderlingen hebben den scharen
   aangeraden, dat zij zouden Bar-abbas begeren, en Jezus doden.

   ^21En de stadhouder, antwoordende, zeide tot hen: Welke van deze twee
   wilt gij, dat ik u zal loslaten? En zij zeiden: Bar-abbas.

   ^22Pilatus zeide tot hen: Wat zal ik dan doen met Jezus, Die genaamd
   wordt Christus? Zij zeiden allen tot hem: Laat Hem gekruisigd worden.

   ^23Doch de stadhouder zeide: Wat heeft Hij dan kwaads gedaan? En zij
   riepen te meer, zeggende: Laat Hem gekruisigd worden!

   ^24Als nu Pilatus zag, dat hij niet vorderde, maar veel meer dat er
   oproer werd, nam hij water en wies de handen voor de schare, zeggende:
   Ik ben onschuldig aanhet bloed dezes Rechtvaardigen; gijlieden moogt
   toezien.

   ^25En al het volk, antwoordende, zeide: Zijn bloed kome over ons, en
   over onze kinderen.

   ^26Toen liet hij hun Bar-abbas los, maar Jezus gegeseld hebbende, gaf
   hij Hem over om gekruisigd te worden.

   ^27Toen namen de krijgsknechten des stadhouders Jezus met zich in het
   rechthuis, en vergaderden over Hem de ganse bende.

   ^28En als zij Hem ontkleed hadden, deden zij Hem een purperen mantel
   om;

   ^29En een kroon van doornen gevlochten hebbende, zetten die op Zijn
   hoofd, en een rietstok in Zijn rechter hand; en vallende op hun knieen
   voor Hem, bespottenzij Hem, zeggende: Wees gegroet, Gij Koning der
   Joden!

   ^30En op Hem gespogen hebbende, namen zij de rietstok en sloegen op
   Zijn hoofd.

   ^31En toen zij Hem bespot hadden, deden zij Hem den mantel af, en deden
   Hem Zijn klederen aan, en leidden Hem heen om te kruisigen.

   ^32En uitgaande, vonden zij een man van Cyrene, met name Simon; deze
   dwongen zij, dat hij Zijn kruis droeg.

   ^33En gekomen zijnde tot de plaats, genaamd Golgotha, welke is gezegd
   Hoofdschedelplaats,

   ^34Gaven zij Hem te drinken edik met gal gemengd; en als Hij dien
   gesmaakt had, wilde Hij niet drinken.

   ^35Toen zij nu Hem gekruisigd hadden, verdeelden zij Zijn klederen, het
   lot werpende; opdat vervuld zou worden, hetgeen gezegd is door den
   profeet: Zij hebbenMijn klederen onder zich verdeeld, en hebben het lot
   over Mijn kleding geworpen.

   ^36En zij, nederzittende, bewaarden Hem aldaar.

   ^37En zij stelden boven Zijn hoofd Zijn beschuldiging geschreven: DEZE
   Is JEZUS, De KONING DER JODEN.

   ^38Toen werden met Hem twee moordenaars gekruisigd, een ter rechter-,
   en een ter linker zijde.

   ^39En die voorbijgingen, lasterden Hem, schuddende hun hoofden,

   ^40En zeggende: Gij, Die den tempel afbreekt, en in drie dagen opbouwt,
   verlos Uzelven. Indien Gij de Zone Gods zijt, zo kom af van het kruis.

   ^41En desgelijks ook de overpriesters met de Schriftgeleerden, en
   ouderlingen, en Farizeen, Hem bespottende, zeiden:

   ^42Anderen heeft Hij verlost, Hij kan Zichzelven niet verlossen. Indien
   Hij de Koning Israels is, dat Hij nu afkome van het kruis, en wij
   zullen Hem geloven.

   ^43Hij heeft op God betrouwd; dat Hij Hem nu verlosse, indien Hij Hem
   wel wil; want Hij heeft gezegd: Ik ben Gods Zoon.

   ^44En hetzelfde verweten Hem ook de moordenaars, die met Hem gekruisigd
   waren.

   ^45En van de zesde ure aan werd er duisternis over de gehele aarde, tot
   de negende ure toe.

   ^46En omtrent de negende ure riep Jezus met een grote stem zeggende:
   ELI, ELI, LAMA SABACHTHANI! dat is: Mijn God! Mijn God! Waarom hebt Gij
   Mijverlaten!

   ^47En sommigen van die daar stonden, zulks horende, zeiden: Deze roept
   Elias.

   ^48En terstond een van hen toe lopende, nam een spons, en die met edik
   gevuld hebbende, stak ze op een rietstok, en gaf Hem te drinken.

   ^49Doch de anderen zeiden: Houd op, laat ons zien, of Elias komt, om
   Hem te verlossen.

   ^50En Jezus, wederom met een grote stem roepende, gaf den geest.

   ^51En ziet, het voorhangsel des tempels scheurde in tweeen, van boven
   tot beneden; en de aarde beefde, en de steenrotsen scheurden.

   ^52En de graven werden geopend, en vele lichamen der heiligen, die
   ontslapen waren, werden opgewekt;

   ^53En uit de graven uitgegaan zijnde, na Zijn opstanding, kwamen zij in
   de heilige stad, en zijn velen verschenen.

   ^54En de hoofdman over honderd, en die met hem Jezus bewaarden, ziende
   de aardbeving, en de dingen, die geschied waren, werden zeer bevreesd,
   zeggende:Waarlijk, Deze was Gods Zoon!

   ^55En aldaar waren vele vrouwen, van verre aanschouwende, die Jezus
   gevolgd waren van Galilea, om Hem te dienen.

   ^56Onder dewelke was Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Jakobus
   en Joses, en de moeder der zonen van Zebedeus.

   ^57En als het avond geworden was, kwam een rijk man van Arimathea, met
   name Jozef, die ook zelf een discipel van Jezus was.

   ^58Deze kwam tot Pilatus, en begeerde het lichaam van Jezus. Toen beval
   Pilatus, dat hem het lichaam gegeven zou worden.

   ^59En Jozef, het lichaam nemende, wond hetzelve in een zuiver fijn
   lijnwaad.

   ^60En legde dat in zijn nieuw graf, hetwelk hij in een steenrots
   uitgehouwen had; en een grote steen tegen de deur des grafs gewenteld
   hebbende, ging hij weg.

   ^61En aldaar was Maria Magdalena, en de andere Maria, zittende
   tegenover het graf.

   ^62Des anderen daags nu, welke is na de voorbereiding, vergaderden de
   overpriesters en de Farizeen tot Pilatus,

   ^63Zeggende: Heer, wij zijn indachtig, dat deze verleider, nog levende,
   gezegd heeft: Na drie dagen zal Ik opstaan.

   ^64Beveel dan, dat het graf verzekerd worde tot den derden dag toe,
   opdat Zijn discipelen misschien niet komen bij nacht, en stelen Hem, en
   zeggen tot het volk:Hij is opgestaan van de doden; en zo zal de laatste
   dwaling erger zijn, dan de eerste.

   ^65En Pilatus zeide tot henlieden: Gij hebt een wacht; gaat heen,
   verzekert het, gelijk gij het verstaat.

   ^66En zij heengaande, verzekerden het graf met de wacht, den steen
   verzegeld hebbende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En laat na de sabbat, als het begon te lichten, tegen den eersten dag
   der week, kwam Maria Magdalena, en de andere Maria, om het graf te
   bezien.

   ^2En ziet, er geschiedde een grote aardbeving; want een engel des
   Heeren, nederdalende uit den hemel, kwam toe, en wentelde de steen af
   van de deur, en zat opdenzelven.

   ^3En zijn gedaante was gelijk een bliksem, en zijn kleding wit gelijk
   sneeuw.

   ^4En uit vrees van hem zijn de wachters zeer verschrikt geworden, en
   werden als doden.

   ^5Maar de engel, antwoordende, zeide tot de vrouwen: Vreest gijlieden
   niet; want ik weet, dat gij zoekt Jezus, Die gekruisigd was.

   ^6Hij is hier niet; want Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft.
   Komt herwaarts, ziet de plaats, waar de Heere gelegen heeft.

   ^7En gaat haastelijk heen, en zegt Zijn discipelen, dat Hij opgestaan
   is van de doden; en ziet, Hij gaat u voor naar Galilea, daar zult gij
   Hem zien. Ziet, ik heb hetulieden gezegd.

   ^8En haastelijk uitgaande van het graf, met vreze en grote blijdschap,
   liepen zij heen, om hetzelve Zijn discipelen te boodschappen.

   ^9En als zij heengingen, om Zijn discipelen te boodschappen, ziet,
   Jezus is haar ontmoet, zeggende: Weest gegroet! En zij, tot Hem
   komende, grepen Zijn voeten, en aanbaden Hem.

   ^10Toen zeide Jezus tot haar: Vreest niet; gaat henen, boodschapt Mijn
   broederen, dat zij heengaan naar Galilea, en aldaar zullen zij Mij
   zien.

   ^11En als zij heengingen, ziet, enigen van de wacht kwamen in de stad,
   en boodschapten den overpriesters al de dingen, die geschied waren.

   ^12En zij vergaderd zijnde met de ouderlingen, en te zamen raad genomen
   hebbende, gaven zij den krijgsknechten veel gelds,

   ^13En zeiden: Zegt: Zijn discipelen zijn des nachts gekomen, en hebben
   Hem gestolen, als wij sliepen.

   ^14En indien zulks komt gehoord te worden van den stadhouder, wij
   zullen hem tevreden stellen, en maken, dat gij zonder zorg zijt.

   ^15En zij, het geld genomen hebbende, deden, gelijk zij geleerd waren.
   En dit woord is verbreid geworden bij de Joden tot op den huidigen dag.

   ^16En de elf discipelen zijn heengegaan naar Galilea, naar den berg,
   waar Jezus hen bescheiden had.

   ^17En als zij Hem zagen, baden zij Hem aan; doch sommigen twijfelden.

   ^18En Jezus, bij hen komende, sprak tot hen, zeggende: Mij is gegeven
   alle macht in hemel en op aarde.

   ^19Gaat dan henen, onderwijst al de volken, dezelve dopende in de Naam
   des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes; lerende hen
   onderhouden alles, watIk u geboden heb.
     __________________________________________________________________

Mark
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het begin des Evangelies van JEZUS CHRISTUS, den Zone Gods.

   ^2Gelijk geschreven is in de profeten: Ziet, Ik zend Mijn engel voor Uw
   aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.

   ^3De stem des roependen in de woestijn: Bereidt den weg des Heeren,
   maakt Zijn paden recht.

   ^4Johannes was dopende in de woestijn, en predikende den doop der
   bekering tot vergeving der zonden.

   ^5En al het Joodse land ging tot hem uit, en die van Jeruzalem; en
   werden allen van hem gedoopt in de rivier de Jordaan, belijdende hun
   zonden.

   ^6En Johannes was gekleed met kemelshaar, en met een lederen gordel om
   zijn lenden, en at sprinkhanen en wilde honig.

   ^7En hij predikte, zeggende: Na mij komt, Die sterker is dan ik, Wien
   ik niet waardig ben, nederbukkende, den riem Zijner schoenen te
   ontbinden.

   ^8Ik heb ulieden wel gedoopt met water, maar Hij zal u dopen met den
   Heilige Geest.

   ^9En het geschiedde in diezelfde dagen, dat Jezus kwam van Nazareth,
   gelegen in Galilea, en werd van Johannes gedoopt in de Jordaan.

   ^10En terstond als Hij uit het water opklom, zag Hij de hemelen
   opengaan, en den Geest, gelijk een duif, op Hem nederdalen.

   ^11En er geschiedde een stem uit de hemelen: Gij zijt Mijn geliefde
   Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb!

   ^12En terstond dreef Hem de Geest uit in de woestijn.

   ^13En Hij was aldaar in de woestijn veertig dagen, verzocht van den
   satan; en was bij de wilde gedierten; en de engelen dienden Hem.

   ^14En nadat Johannes overgeleverd was, kwam Jezus in Galilea,
   predikende het Evangelie van het Koninkrijk Gods.

   ^15En zeggende: De tijd is vervuld, en het Koninkrijk Gods nabij
   gekomen; bekeert u, en gelooft het Evangelie.

   ^16En wandelende bij de Galilese zee, zag Hij Simon en Andreas, zijn
   broeder, werpende het net in de zee (want zij waren vissers);

   ^17En Jezus zeide tot hen: Volgt Mij na, en Ik zal maken, dat gij
   vissers der mensen zult worden.

   ^18En zij, terstond hun netten verlatende, zijn Hem gevolgd.

   ^19En van daar een weinig voortgegaan zijnde, zag Hij Jakobus, den zoon
   van Zebedeus, en Johannes, zijn broeder, en dezelven in het schip hun
   nettenvermakende.

   ^20En terstond riep Hij hen; en zij, latende hun vader Zebedeus in het
   schip, met de huurlingen, zijn Hem nagevolgd.

   ^21En zij kwamen binnen Kapernaum; en terstond op den sabbatdag in de
   synagoge gegaan zijnde, leerde Hij.

   ^22En zij versloegen zich over Zijn leer; want Hij leerde hen, als
   machthebbende, en niet als de Schriftgeleerden.

   ^23En er was in hun synagoge een mens, met een onreinen geest, en hij
   riep uit,

   ^24Zeggende: Laat af, wat hebben wij met U te doen, Gij Jezus
   Nazarener, zijt Gij gekomen om ons te verderven? Ik ken U, wie Gij
   zijt, namelijk de HeiligeGods.

   ^25En Jezus bestrafte hem, zeggende: Zwijg stil, en ga uit van hem.

   ^26En de onreine geest, hem scheurende, en roepende met een grote stem,
   ging uit van hem.

   ^27En zij werden allen verbaasd, zodat zij onder elkander vraagden,
   zeggende: Wat is dit? Wat nieuwe leer is deze, dat Hij met macht ook
   den onreine geestengebiedt, en zij Hem gehoorzaam zijn!

   ^28En Zijn gerucht ging terstond uit, in het gehele omliggende land van
   Galilea.

   ^29En van stonde aan uit de synagoge gegaan zijnde, kwamen zij in het
   huis van Simon en Andreas, met Jakobus en Johannes.

   ^30En Simons vrouws moeder lag met de koorts; en terstond zeiden zij
   Hem van haar.

   ^31En Hij, tot haar gaande, vatte haar hand, en richtte haar op; en
   terstond verliet haar de koorts, en zij diende henlieden.

   ^32Als het nu avond geworden was, toen de zon onderging, brachten zij
   tot Hem allen, die kwalijk gesteld, en van den duivel bezeten waren.

   ^33En de gehele stad was bijeenvergaderd omtrent de deur.

   ^34En Hij genas er velen, die door verscheidene ziekten kwalijk gesteld
   waren; en wierp vele duivelen uit, en liet de duivelen niet toe te
   spreken, omdat zij Hemkenden.

   ^35En des morgens vroeg, als het nog diep in den nacht was, opgestaan
   zijnde, ging Hij uit, en ging henen in een woeste plaats, en bad
   aldaar.

   ^36En Simon, en die met hem waren, zijn Hem nagevolgd.

   ^37En zij Hem gevonden hebbende, zeiden tot Hem: Zij zoeken U allen.

   ^38En Hij zeide tot hen: Laat ons in de bijliggende vlekken gaan, opdat
   Ik ook daar predike; want daartoe ben Ik uitgegaan.

   ^39En Hij predikte in hun synagogen, door geheel Galilea, en wierp de
   duivelen uit.

   ^40En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem, en vallende voor Hem op
   de knieen, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.

   ^41En Jezus, met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, strekte de
   hand uit, en raakte hem aan, en zeide tot hem: Ik wil, word gereinigd!

   ^42En als Hij dit gezegd had, ging de melaatsheid terstond van hem, en
   hij werd gereinigd.

   ^43En als Hij hem strengelijk verboden had, deed Hij hem terstond van
   Zich gaan;

   ^44En zeide tot hem: Zie, dat gij niemand iets zegt; maar ga heen en
   vertoon uzelven den priester, en offer voor uw reiniging, hetgeen Mozes
   geboden heeft, hun toteen getuigenis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En na sommige dagen is Hij wederom binnen Kapernaum gekomen; en het
   werd gehoord, dat Hij in huis was.

   ^2En terstond vergaderden daar velen, alzo dat ook zelfs de plaatsen
   omtrent de deur hen niet meer konden bevatten; en Hij sprak het woord
   tot hen.

   ^3En er kwamen sommigen tot Hem, brengende een geraakte, die van vier
   gedragen werd.

   ^4En niet kunnende tot Hem genaken, overmits de schare, ontdekten zij
   het dak, waar Hij was; en dat opgebroken hebbende, lieten zij het
   beddeken neder, daarde geraakte op lag.

   ^5En Jezus, hun geloof ziende, zeide tot den geraakte: Zoon, uw zonden
   zijn u vergeven.

   ^6En sommigen van de Schriftgeleerden zaten aldaar, en overdachten in
   hun harten:

   ^7Wat spreekt Deze aldus gods lasteringen? Wie kan de zonden vergeven,
   dan alleen God?

   ^8En Jezus, terstond in Zijn geest bekennende, dat zij alzo in
   zichzelven overdachten, zeide tot hen: Wat overdenkt gij deze dingen in
   uw harten?

   ^9Wat is lichter, te zeggen tot den geraakte: De zonden zijn u
   vergeven, of te zeggen: Sta op, en neem uw beddeken op, en wandel?

   ^10Doch opdat gij moogt weten, dat de Zoon des mensen macht heeft, om
   de zonden op de aarde te vergeven (zeide Hij tot den geraakte):

   ^11Ik zeg u: Sta op, en neem uw beddeken op, en ga heen naar uw huis.

   ^12En terstond stond hij op, en het beddeken opgenomen hebbende, ging
   hij uit in aller tegenwoordigheid; zodat zij zich allen ontzetten en
   verheerlijkten God, zeggende: Wij hebben nooit zulks gezien!

   ^13En Hij ging wederom uit naar de zee; en de gehele schare kwam tot
   Hem, en Hij leerde hen.

   ^14En voorbijgaande zag Hij Levi, den zoon van Alfeus, zitten in het
   tolhuis, en zeide tot hem: Volg Mij. En hij opstaande, volgde Hem.

   ^15En het geschiedde, als Hij aanzat in deszelfs huis, dat ook vele
   tollenaren en zondaren aanzaten met Jezus en Zijn discipelen; want zij
   waren velen, en warenHem gevolgd.

   ^16En de Schriftgeleerden en de Farizeen, ziende Hem eten met de
   tollenaren en zondaren, zeiden tot Zijn discipelen: Wat is het, dat Hij
   met de tollenaren enzondaren eet en drinkt?

   ^17En Jezus, dat horende, zeide tot hen: Die gezond zijn, hebben de
   medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn. Ik ben niet gekomen,
   om te roepenrechtvaardigen, maar zondaars tot bekering.

   ^18En de discipelen van Johannes en der Farizeen vastten; en zij kwamen
   en zeiden tot Hem: Waarom vasten de discipelen van Johannes en der
   Farizeen, en Uwdiscipelen vasten niet?

   ^19En Jezus zeide tot hen: Kunnen ook de bruiloftskinderen vasten,
   terwijl de Bruidegom bij hen is? Zo langen tijd zij den Bruidegom bij
   zich hebben, kunnen zijniet vasten.

   ^20Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal
   weggenomen zijn, en alsdan zullen zij vasten in dezelven dagen.

   ^21En niemand naait een lap ongevold laken op een oud kleed; anders
   scheurt deszelfs nieuwe aangenaaide lap iets af van het oude kleed, en
   er wordt een ergerescheur.

   ^22En niemand doet nieuwen wijn in oude lederzakken; anders doet de
   nieuwe wijn de leder zakken bersten en de wijn wordt uitgestort, en de
   leder zakkenverderven; maar nieuwen wijn moet men in nieuwe leder
   zakken doen.

   ^23En het geschiedde, dat Hij op een sabbatdag door het gezaaide ging,
   en Zijn discipelen begonnen, al gaande, aren te plukken.

   ^24En de Farizeen zeiden tot Hem: Zie, waarom doen zij op den
   sabbatdag, wat niet geoorloofd is?

   ^25En Hij zeide tot hen: Hebt gij nooit gelezen, wat David gedaan
   heeft, als hij nood had, en hem hongerde, en dengenen, die met hem
   waren?

   ^26Hoe hij ingegaan is in het huis Gods, ten tijde van Abjathar, den
   hogepriester, en de toonbroden gegeten heeft, die niemand zijn
   geoorloofd te eten, dan denpriesteren, en ook gegeven heeft dengenen,
   die met hem waren?

   ^27En Hij zeide tot hen: De sabbat is gemaakt om den mens, niet de mens
   om den sabbat.

   ^28Zo is dan de Zoon des mensen een Heere ook van den sabbat.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Hij ging wederom in de synagoge; en aldaar was een mens, hebbende
   een verdorde hand.

   ^2En zij namen Hem waar, of Hij op den sabbat hem genezen zou, opdat
   zij Hem beschuldigen mochten.

   ^3En Hij zeide tot den mens, die de verdorde hand had: Sta op in het
   midden.

   ^4En Hij zeide tot hen: Is het geoorloofd op sabbatdagen goed te doen,
   of kwaad te doen, een mens te behouden, of te doden? En zij zwegen
   stil.

   ^5En als Hij hen met toorn rondom aangezien had, meteen bedroefd zijnde
   over de verharding van hun hart, zeide Hij tot den mens: Strek uw hand
   uit. En hijstrekte ze uit; en zijn hand werd hersteld, gezond gelijk de
   andere.

   ^6En de Farizeen, uitgegaan zijnde, hebben terstond met de Herodianen
   te zamen raad gehouden tegen Hem, hoe zij Hem zouden doden.

   ^7En Jezus vertrok met Zijn discipelen naar de zee; en Hem volgde een
   grote menigte van Galilea, en van Judea.

   ^8En van Jeruzalem, en van Idumea, en van over de Jordaan; en die van
   omtrent Tyrus en Sidon, een grote menigte, gehoord hebbende, hoe grote
   dingen Hijdeed, kwamen tot Hem.

   ^9En Hij zeide tot Zijn discipelen, dat een scheepje steeds omtrent Hem
   blijven zou, om der schare wil, opdat zij Hem niet zouden verdringen.

   ^10Want Hij had er velen genezen, alzo dat Hem al degenen, die enige
   kwalen hadden, overvielen, opdat zij Hem mochten aanraken.

   ^11En de onreine geesten, als zij Hem zagen, vielen voor Hem neder en
   riepen, zeggende: Gij zijt de Zone Gods.

   ^12En Hij gebood hun scherpelijk dat zij Hem niet zouden openbaar
   maken.

   ^13En Hij klom op den berg, en riep tot Zich, die Hij wilde; en zij
   kwamen tot Hem.

   ^14En Hij stelde er twaalf, opdat zij met Hem zouden zijn, en opdat Hij
   dezelve zou uitzenden om te prediken;

   ^15En om macht te hebben, de ziekten te genezen, en de duivelen uit te
   werpen.

   ^16En Simon gaf Hij den toe naam Petrus;

   ^17En Jakobus, den zoon van Zebedeus, en Johannes, den broeder van
   Jakobus; en gaf hun toe namen, Boanerges, hetwelk is, zonen des
   donders;

   ^18En Andreas, en Filippus, en Bartholomeus, en Mattheus, en Thomas, en
   Jakobus, den zoon van Alfeus, en Thaddeus, en Simon Kananites,

   ^19En Judas Iskariot, die Hem ook verraden heeft.

   ^20En zij kwamen in huis; en daar vergaderde wederom en schare, alzo
   dat zij ook zelfs niet konden brood eten.

   ^21En als degenen, die Hem bestonden, dit hoorden, gingen zij uit, om
   Hem vast te houden; want zij zeiden: Hij is buiten Zijn zinnen.

   ^22En de Schriftgeleerden, die van Jeruzalem afgekomen waren, zeiden:
   Hij heeft Beelzebul, en door den overste der duivelen werpt Hij de
   duivelen uit.

   ^23En hen tot Zich geroepen hebbende, zeide Hij tot hen in
   gelijkenissen: Hoe kan de satan den satan uitwerpen?

   ^24En indien een koninkrijk tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat
   koninkrijk niet bestaan.

   ^25En indien een huis tegen zichzelf verdeeld is, zo kan dat huis niet
   bestaan.

   ^26En indien de satan tegen zichzelven opstaat, en verdeeld is, zo kan
   hij niet bestaan, maar heeft een einde.

   ^27Er kan niemand in het huis eens sterken ingaan en zijn vaten
   ontroven, indien hij niet eerst den sterke bindt; en alsdan zal hij
   zijn huis beroven.

   ^28Voorwaar, Ik zeg u, dat al de zonden den kinderen der mensen zullen
   vergeven worden, en allerlei lasteringen, waarmede zij zullen gelasterd
   hebben;

   ^29Maar zo wie zal gelasterd hebben tegen den Heiligen Geest, die heeft
   geen vergeving in der eeuwigheid, maar hij is schuldig des eeuwigen
   oordeels.

   ^30Want zij zeiden: Hij heeft een onreinen geest.

   ^31Zo kwamen dan Zijn broeders en Zijn moeder; en buiten staande,
   zonden zij tot Hem, en riepen Hem.

   ^32En de schare zat rondom Hem; en zij zeiden tot Hem: Zie, Uw moeder
   en Uw broeders daar buiten zoeken U.

   ^33En Hij antwoordde hun, zeggende: Wie is Mijn moeder, of Mijn
   broeders?

   ^34En rondom overzien hebbende, die om Hem zaten, zeide Hij: Ziet, Mijn
   moeder en Mijn broeders.

   ^35Want zo wie den wil van God doet, die is Mijn broeder, en Mijn
   zuster, en moeder.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En Hij begon wederom te leren omtrent de zee; en er vergaderde een
   grote schare bij Hem, alzo dat Hij, in het schip gegaan zijnde,
   nederzat op de zee; en degehele schare was op het land aan de zee.

   ^2En Hij leerde hun veel dingen door gelijkenissen, en Hij zeide in
   Zijn lering tot hen:

   ^3Hoort toe: ziet, een zaaier ging uit om te zaaien.

   ^4En het geschiedde in het zaaien, dat het ene deel zaads viel bij den
   weg; en de vogelen des hemels kwamen, en aten het op.

   ^5En het andere viel op het steenachtige, waar het niet veel aarde had;
   en het ging terstond op, omdat het geen diepte van aarde had.

   ^6Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden, en omdat
   het geen wortel had, zo is het verdord.

   ^7En het andere viel in de doornen, en de doornen wiesen op, en
   verstikten hetzelve, en het gaf geen vrucht.

   ^8En het andere viel in de goede aarde, en gaf vrucht, die opging en
   wies; en het ene droeg dertig voud, en het andere zestig voud, en het
   andere honderd voud.

   ^9En Hij zeide tot hen: Wie oren heeft om te horen, die hore.

   ^10En als Hij nu alleen was, vraagden Hem degenen, die omtrent Hem
   waren, met de twaalven, naar de gelijkenis.

   ^11En Hij zeide tot hen: Het is u gegeven te verstaan de verborgenheid
   van het Koninkrijk Gods; maar dengenen, die buiten zijn, geschieden al
   deze dingen doorgelijkenissen;

   ^12Opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet
   verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden
   vergeven worden.

   ^13En Hij zeide tot hen: Weet gij deze gelijkenis niet, en hoe zult gij
   al de gelijkenissen verstaan?

   ^14De zaaier is, die het Woord zaait.

   ^15En dezen zijn, die bij den weg bezaaid worden, waarin het Woord
   gezaaid wordt; en als zij het gehoord hebben, zo komt de satan
   terstond, en neemt hetWoord weg, hetwelk in hun harten gezaaid was.

   ^16En dezen zijn desgelijks, die op de steenachtige plaatsen bezaaid
   worden; welke, als zij het Woord gehoord hebben, terstond hetzelve met
   vreugde ontvangen;

   ^17En hebben geen wortel in zichzelven, maar zijn voor een tijd;
   daarna, als verdrukking of vervolging komt om des Woords wil, zo worden
   zij terstond geergerd.

   ^18En dezen zijn, die in de doornen bezaaid worden, namelijk degenen,
   die het Woord horen;

   ^19En de zorgvuldigheden dezer wereld, en de verleiding des rijkdoms en
   de begeerlijkheden omtrent de andere dingen, inkomende, verstikken het
   Woord, en hetwordt onvruchtbaar.

   ^20En dezen zijn, die in de goede aarde bezaaid zijn, welke het Woord
   horen en aannemen, en dragen vruchten, het ene dertig voud, en het
   andere zestig voud, enhet andere honderd voud.

   ^21En Hij zeide tot hen: Komt ook de kaars, opdat zij onder de
   koornmaat of onder het bed gezet worde? Is het niet, opdat zij op den
   kandelaar gezet worde?

   ^22Want er is niets verborgen, dat niet geopenbaard zal worden; en er
   is niets geschied, om verborgen te zijn, maar opdat het in het openbaar
   zou komen.

   ^23Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.

   ^24En Hij zeide tot hen: Ziet, wat gij hoort. Met wat maat gij meet,
   zal u gemeten worden, en u, die hoort, zal meer toegelegd worden.

   ^25Want zo wie heeft, dien zal gegeven worden; en wie niet heeft, van
   dien zal genomen worden, ook dat hij heeft.

   ^26En Hij zeide: Alzo is het Koninkrijk Gods, gelijk of een mens het
   zaad in de aarde wierp;

   ^27En voorts sliep, en opstond, nacht en dag; en het zaad uitsproot en
   lang werd, dat hij zelf niet wist, hoe.

   ^28Want de aarde brengt van zelve vruchten voort: eerst het kruid,
   daarna de aar, daarna het volle koren in de aar.

   ^29En als de vrucht zich voordoet, terstond zendt hij de sikkel daarin,
   omdat de oogst daar is.

   ^30En Hij zeide: Waarbij zullen wij het Koninkrijk Gods vergelijken, of
   met wat gelijkenis zullen wij hetzelve vergelijken?

   ^31Namelijk bij een mosterdzaad, hetwelk, wanneer het in de aarde
   gezaaid wordt, het minste is van al de zaden, die op de aarde zijn.

   ^32En wanneer het gezaaid is, gaat het op, en wordt het meeste van al
   de moeskruiden, en maakt grote takken, alzo dat de vogelen des hemels
   onder zijn schaduwkunnen nestelen.

   ^33En door vele zulke gelijkenissen sprak Hij tot hen het Woord,
   naardat zij het horen konden.

   ^34En zonder gelijkenis sprak Hij tot hen niet; maar Hij verklaarde
   alles Zijn discipelen in het bijzonder.

   ^35En op denzelfden dag, als het nu avond geworden was, zeide Hij tot
   hen: Laat ons overvaren aan de andere zijde.

   ^36En zij, de schare gelaten hebbende, namen Hem mede, gelijk Hij in
   het schip was; en er waren nog andere scheepjes met Hem.

   ^37En er werd een grote storm van wind, en de baren sloegen over in het
   schip, alzo dat het nu vol werd.

   ^38En Hij was in het achterschip, slapende op een oorkussen; en zij
   wekten Hem op, en zeiden tot Hem: Meester, bekommert het U niet, dat
   wij vergaan?

   ^39En Hij opgewekt zijnde, bestrafte den wind, en zeide tot de zee:
   Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen, en er werd grote stilte.

   ^40En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij zo vreesachtig? Hoe hebt gij geen
   geloof?

   ^41En zij vreesden met grote vreze, en zeiden tot elkander: Wie is toch
   Deze, dat ook de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En zij kwamen over op de andere zijde der zee, in het land der
   Gadarenen.

   ^2En zo Hij uit het schip gegaan was, terstond ontmoette Hem, uit de
   graven, een mens met een onreinen geest;

   ^3Dewelke zijn woning in de graven had, en niemand kon hem binden, ook
   zelfs niet met ketenen.

   ^4Want hij was menigmaal met boeien en ketenen gebonden geweest, en de
   ketenen waren van hem in stukken getrokken, en de boeien verbrijzeld,
   en niemandwas machtig om hem te temmen.

   ^5En hij was altijd, nacht en dag, op de bergen en in de graven,
   roepende en slaande zichzelven met stenen.

   ^6Als hij nu Jezus van verre zag, liep hij toe, en aanbad Hem.

   ^7En met een grote stem roepende, zeide hij: Wat heb ik met U te doen,
   Jezus, Gij Zone Gods, des Allerhoogsten? Ik bezweer U bij God, dat Gij
   mij niet pijnigt!

   ^8(Want Hij zeide tot hem: Gij onreine geest, ga uit van den mens!)

   ^9En Hij vraagde hem: Welke is uw naam? En hij antwoordde, zeggende:
   Mijn naam is Legio; want wij zijn velen.

   ^10En hij bad Hem zeer, dat Hij hen buiten het land niet wegzond.

   ^11En aldaar aan de bergen was een grote kudde zwijnen, weidende.

   ^12En al de duivelen baden Hem, zeggende: Zend ons in die zwijnen,
   opdat wij in dezelve mogen varen.

   ^13En Jezus liet het hun terstond toe. En de onreine geesten,
   uitgevaren zijnde, voeren in de zwijnen; en de kudde stortte van de
   steilte af in de zee (daar waren ernu omtrent twee duizend), en
   versmoorden in de zee.

   ^14En die de zwijnen weidden zijn gevlucht, en boodschapten zulks in de
   stad en op het land. En zij gingen uit, om te zien, wat het was, dat er
   geschied was.

   ^15En zij kwamen tot Jezus, en zagen den bezetene zittende, en gekleed,
   en wel bij zijn verstand, namelijk die het legioen gehad had, en zij
   werden bevreesd.

   ^16En die het gezien hadden, vertelden hun, wat den bezetene geschied
   was, en ook van de zwijnen.

   ^17En zij begonnen Hem te bidden, dat Hij van hun landpalen wegging.

   ^18En als Hij in het schip ging, bad Hem degene, die bezeten was
   geweest, dat hij met Hem mocht zijn.

   ^19Doch Jezus liet hem dat niet toe, maar zeide tot hem: Ga heen naar
   uw huis tot de uwen, en boodschap hun, wat grote dingen u de Heere
   gedaan heeft, en hoeHij Zich uwer ontfermd heeft.

   ^20En hij ging heen, en begon te verkondigen in het land van Dekapolis,
   wat grote dingen hem Jezus gedaan had; en zij verwonderden zich allen.

   ^21En als Jezus wederom in het schip overgevaren was aan de andere
   zijde, vergaderde een grote schare bij Hem; en Hij was bij de zee.

   ^22En ziet, er kwam een van de oversten der synagoge, met name Jairus;
   en Hem ziende, viel hij aan Zijn voeten,

   ^23En bad Hem zeer, zeggende: Mijn dochtertje is in haar uiterste; ik
   bid U, dat Gij komt en de handen op haar legt, opdat zij behouden
   worde, en zij zal leven.

   ^24En Hij ging met hem; en een grote schare volgde Hem, en zij
   verdrongen Hem.

   ^25En een zekere vrouw, die twaalf jaren den vloed des bloeds gehad
   had,

   ^26En veel geleden had van vele medicijnmeesters, en al het hare
   daaraan ten koste gelegd en geen baat gevonden had, maar met welke het
   veeleer ergergeworden was;

   ^27Deze van Jezus horende, kwam onder de schare van achteren, en raakte
   Zijn kleed aan.

   ^28Want zij zeide: Indien ik maar Zijn klederen mag aanraken, zal ik
   gezond worden.

   ^29En terstond is de fontein haars bloeds opgedroogd, en zij gevoelde
   aan haar lichaam, dat zij van die kwaal genezen was.

   ^30En terstond Jezus, bekennende in Zichzelven de kracht, die van Hem
   uitgegaan was, keerde Zich om in de schare, en zeide: Wie heeft Mijn
   klederenaangeraakt?

   ^31En Zijn discipelen zeiden tot Hem: Gij ziet, dat de schare U
   verdringt, en zegt Gij: Wie heeft Mij aangeraakt?

   ^32En Hij zag rondom om haar te zien, die dat gedaan had.

   ^33En de vrouw, vrezende en bevende, wetende, wat aan haar geschied
   was, kwam en viel voor Hem neder, en zeide Hem al de waarheid.

   ^34En Hij zeide tot haar: Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen
   in vrede, en zijt genezen van deze uw kwaal.

   ^35Terwijl Hij nog sprak, kwamen enigen van het huis des oversten der
   synagoge, zeggende: Uw dochter is gestorven; wat zijt gij den Meester
   nog moeilijk?

   ^36En Jezus, terstond gehoord hebbende het woord, dat er gesproken
   werd, zeide tot den overste der synagoge: Vrees niet; geloof
   alleenlijk.

   ^37En Hij liet niemand toe Hem te volgen, dan Petrus, en Jakobus, en
   Johannes, den broeder van Jakobus;

   ^38En kwam in het huis des oversten der synagoge; en zag de beroerte en
   degenen, die zeer weenden en huilden.

   ^39En ingegaan zijnde, zeide Hij tot hen: Wat maakt gij beroerte, en
   wat weent gij? Het kind is niet gestorven, maar het slaapt.

   ^40En zij belachten Hem; maar Hij, als Hij hen allen had uitgedreven,
   nam bij Zich den vader en de moeder des kinds, en degenen die met Hem
   waren, en gingbinnen, waar het kind lag.

   ^41En Hij vatte de hand des kinds, en zeide tot haar: Talitha kumi!
   hetwelk is, zijnde overgezet: Gij dochtertje (Ik zeg u), sta op.

   ^42En terstond stond het dochtertje op, en wandelde; want het was
   twaalf jaren oud; en zij ontzetten zich met grote ontzetting.

   ^43En Hij gebood hun zeer, dat niemand datzelve zou weten; en zeide,
   dat men haar zou te eten geven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En Hij ging van daar weg, en kwam in Zijn vaderland, en Zijn
   discipelen volgden Hem.

   ^2En als het sabbat geworden was, begon Hij in de synagoge te leren; en
   velen, die Hem hoorden, ontzetten zich, zeggende: Van waar komen Dezen
   dezedingen, en wat wijsheid is dit, die Hem gegeven is, dat ook zulke
   krachten door Zijn handen geschieden?

   ^3Is deze niet de timmerman, de zoon van Maria, en de broeder van
   Jakobus en Joses, en van Judas en Simon, en zijn Zijn zusters niet hier
   bij ons? En zij werdenaan Hem geergerd.

   ^4En Jezus zeide tot hen: Een profeet is niet ongeeerd dan in zijn
   vaderland en onder zijn magen, en in zijn huis.

   ^5En Hij kon aldaar geen kracht doen; dan Hij legde weinigen zieken de
   handen op, en genas hen.

   ^6En Hij verwonderde Zich over hun ongeloof, en omging de vlekken daar
   rondom, lerende.

   ^7En Hij riep tot Zich de twaalven, en begon hen uit te zenden twee en
   twee, en gaf hun macht over de onreine geesten.

   ^8En Hij gebood hun, dat zij niets zouden nemen tot den weg, dan
   alleenlijk een staf, geen male, geen brood, geen geld in den gordel;

   ^9Maar dat zij schoenzolen zouden aanbinden, en met geen twee rokken
   gekleed zijn.

   ^10En Hij zeide tot hen: Zo waar gij in een huis zult ingaan, blijft
   daar, totdat gij van daar uitgaat.

   ^11En zo wie u niet zullen ontvangen, noch u horen, vertrekkende van
   daar, schudt het stof af, dat onder aan uw voeten is, hun tot een
   getuigenis. Voorwaar zeg Iku: Het zal Sodom en Gomorra verdragelijker
   zijn in den dag des oordeels dan dezelve stad.

   ^12En uitgegaan zijnde, predikten zij, dat zij zich zouden bekeren.

   ^13En zij wierpen vele duivelen uit, en zalfden vele kranken met olie,
   en maakten hen gezond.

   ^14En de koning Herodes hoorde het (want Zijn Naam was openbaar
   geworden), en zeide: Johannes, die daar doopte, is van de doden
   opgewekt, en daaromwerken die krachten in Hem.

   ^15Anderen zeiden: Hij is Elias; en anderen zeiden: Hij is een profeet,
   of als een der profeten.

   ^16Maar als het Herodes hoorde, zeide hij: Deze is Johannes, dien ik
   onthoofd heb; die is van de doden opgewekt.

   ^17Want dezelve Herodes, enigen uitgezonden hebbende, had Johannes
   gevangen genomen, en hem in de gevangenis gebonden, uit oorzaak van
   Herodias, dehuisvrouw van zijn broeder Filippus, omdat hij haar
   getrouwd had.

   ^18Want Johannes zeide tot Herodes: Het is u niet geoorloofd de
   huisvrouw uws broeders te hebben.

   ^19En Herodias legde op hem toe; en wilde hem doden, en kon niet;

   ^20Want Herodes vreesde Johannes, wetende, dat hij een rechtvaardig en
   heilig man was, en hield hem in waarde; en als hij hem hoorde, deed hij
   vele dingen, enhoorde hem gaarne.

   ^21En als er een welgelegen dag gekomen was, toen Herodes, op den dag
   zijner geboorte, een maaltijd aanrichtte, voor zijn groten, en de
   oversten over duizend, en de voornaamsten van Galilea;

   ^22En als de dochter van dezelve Herodias inkwam, en danste, en Herodes
   en dengenen die mede aanzaten, behaagde, zo zeide de koning tot het
   dochtertje: Eisvan mij, wat gij ook wilt, en ik zal het u geven.

   ^23En hij zwoer haar: Zo wat gij van mij zult eisen, zal ik u geven,
   ook tot de helft mijns koninkrijks!

   ^24En zij, uitgegaan zijnde, zeide tot haar moeder: Wat zal ik eisen?
   En die zeide: Het hoofd van Johannes den Doper.

   ^25En zij, terstond met haast ingaande tot den koning, heeft het
   geeist, zeggende: Ik wil, dat gij mij nu terstond, in een schotel,
   geeft het hoofd van Johannes denDoper.

   ^26En de koning, zeer bedroefd geworden zijnde, nochtans om de eden, en
   degenen, die mede aanzaten, wilde hij haar hetzelve niet afslaan.

   ^27En de koning zond terstond een scherprechter, en gebood zijn hoofd
   te brengen. Deze nu ging heen, en onthoofdde hem in de gevangenis;

   ^28En bracht zijn hoofd in een schotel, en gaf hetzelve het dochtertje,
   en het dochtertje gaf hetzelve harer moeder.

   ^29En als zijn discipelen dit hoorden, gingen zij en namen zijn dood
   lichaam weg, en legden dat in een graf.

   ^30En de apostelen kwamen weder tot Jezus, en boodschapten Hem alles,
   beide wat zij gedaan hadden, en wat zij geleerd hadden.

   ^31En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier
   alleen, en rust een weinig; want er waren velen, die kwamen en die
   gingen, en zij hadden zelfs geengelegen tijd om te eten.

   ^32En zij vertrokken in een schip, naar een woeste plaats, alleen.

   ^33En de scharen zagen hen heenvaren, en velen werden Hem kennende, en
   liepen gezamenlijk te voet van alle steden derwaarts, en kwamen hun
   voor, en gingensamen tot Hem.

   ^34En Jezus, uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met
   ontferming bewogen over hen; want zij waren als schapen, die geen
   herder hebben; en Hijbegon hun vele dingen te leren.

   ^35En als het nu laat op den dag geworden was, kwamen Zijn discipelen
   tot Hem, en zeiden: Deze plaats is woest, en het is nu laat op den dag;

   ^36Laat ze van U, opdat zij heengaan in de omliggende dorpen en
   vlekken, en broden voor zichzelven mogen kopen; want zij hebben niet,
   wat zij eten zullen.

   ^37Maar Hij, antwoordende, zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij
   zeiden tot Hem: Zullen wij heengaan, en kopen voor tweehonderd
   penningen brood, en hunte eten geven?

   ^38En Hij zeide tot hen: Hoeveel broden hebt gij? Gaat heen en beziet
   het. En toen zij het vernomen hadden, zeiden zij: Vijf, en twee vissen.

   ^39En Hij gebood hun, dat zij hen allen zouden doen nederzitten bij
   waardschappen, op het groene gras.

   ^40En zij zaten neder in gedeelten bij honderd te zamen, en bij vijftig
   te zamen.

   ^41En als Hij de vijf broden en de twee vissen genomen had, zag Hij op
   naar den hemel, zegende en brak de broden, en gaf ze Zijn discipelen,
   opdat zij ze hunzouden voorleggen, en de twee vissen deelde Hij voor
   allen.

   ^42En zij aten allen, en zijn verzadigd geworden.

   ^43En zij namen op twaalf volle korven brokken, en van de vissen.

   ^44En die daar de broden gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend
   mannen.

   ^45En terstond dwong Hij Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor
   henen te varen aan de andere zijde tegen over Bethsaida, terwijl Hij de
   schare van Zich zoulaten.

   ^46En als Hij aan dezelve hun afscheid gegeven had, ging Hij op den
   berg om te bidden.

   ^47En als het nu avond was geworden, zo was het schip in het midden van
   de zee, en Hij was alleen op het land.

   ^48En Hij zag, dat zij zich zeer pijnigden, om het schip voort te
   krijgen; want de wind was hun tegen; en omtrent de vierde wake des
   nachts, kwam Hij tot hen, wandelende op de zee, en wilde hen
   voorbijgaan.

   ^49En zij, ziende Hem wandelen op de zee, meenden, dat het een spooksel
   was, en schreeuwden zeer;

   ^50Want zij zagen Hem allen, en werden ontroerd; en terstond sprak Hij
   met hen, en zeide tot hen: Zijt welgemoed, Ik ben het; vreest niet.

   ^51En Hij klom tot hen in het schip, en de wind stilde; en zij
   ontzetten zich bovenmate zeer in zichzelven, en waren verwonderd.

   ^52Want zij hadden niet gelet op het wonder der broden; want hun hart
   was verhard.

   ^53En als zij overgevaren waren, kwamen zij in het land Gennesareth, en
   havenden aldaar.

   ^54En als zij uit het schip gegaan waren, terstond werden zij Hem
   kennende.

   ^55En het gehele omliggende land doorlopende, begonnen zij op beddekens
   degenen, die kwalijk gesteld waren, om te dragen, ter plaatse, waar zij
   hoorden datHij was.

   ^56En zo waar Hij kwam, in vlekken, of steden, of dorpen, daar legden
   zij de kranken op de markten, en baden Hem, dat zij maar den zoom Zijns
   kleedsaanraken mochten; en zovelen, als er Hem aanraakten, werden
   gezond. Markus 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En tot Hem vergaderden de Farizeen, en sommigen der Schriftgeleerden,
   die van Jeruzalem gekomen waren;

   ^2En ziende, dat sommigen van Zijn discipelen met onreine, dat is, met
   ongewassen handen brood aten, berispten zij hen.

   ^3Want de Farizeen en al de Joden eten niet, tenzij dat zij eerst de
   handen dikmaals wassen, houdende de inzettingen der ouden.

   ^4En van de markt komende, eten zij niet, tenzij dat zij eerst gewassen
   zijn. En vele andere dingen zijn er, die zij aangenomen hebben te
   houden, als namelijk dewassingen der drinkbekers, en kannen, en koperen
   vaten, en bedden.

   ^5Daarna vraagden Hem de Farizeen en de Schriftgeleerden: Waarom
   wandelen Uw discipelen niet naar de inzetting der ouden, maar eten het
   brood metongewassen handen?

   ^6Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Wel heeft Jesaja, van u,
   geveinsden, geprofeteerd, gelijk geschreven is: Dit volk eert Mij met
   de lippen, maar hun harthoudt zich verre van Mij.

   ^7Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden zijn der
   mensen;

   ^8Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen,
   als namelijk wassingen der kannen en drinkbekers; en andere dergelijke
   dingen doet gijvele.

   ^9En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel te niet, opdat
   gij uw inzettingen zoudt onderhouden.

   ^10Want Mozes heeft gezegd: Eer uw vader en uw moeder; en: wie vader of
   moeder vloekt, die zal den dood sterven.

   ^11Maar gijlieden zegt: Zo een mens tot vader of moeder zegt: Het is
   korban (dat is te zeggen, een gave), zo wat u van mij zou kunnen ten
   nutte komen, dievoldoet.

   ^12En gij laat hem niet meer toe, iets aan zijn vader of zijn moeder te
   doen;

   ^13Makende alzo Gods woord krachteloos door uw inzetting, die gij
   ingezet hebt; en vele dergelijke dingen doet gij.

   ^14En tot Zich de ganse schare geroepen hebbende, zeide Hij tot hen:
   Hoort Mij allen en verstaat.

   ^15Er is niets van buiten den mens in hem ingaande, hetwelk hem kan
   ontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke
   den mens ontreinigen.

   ^16Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.

   ^17En toen Hij van de schare in huis gekomen was, vraagden Hem Zijn
   discipelen van de gelijkenis.

   ^18En Hij zeide tot hen: Zijt ook gij alzo onwetende? Verstaat gij
   niet, dat al wat van buiten in den mens ingaat, hem niet kan
   ontreinigen?

   ^19Want het gaat niet in zijn hart, maar in den buik, en gaat in de
   heimelijkheid uit, reinigende al de spijzen.

   ^20En Hij zeide: Hetgeen uitgaat uit den mens, dat ontreinigt den mens.

   ^21Want van binnen uit het hart der mensen komen voort kwade gedachten,
   overspelen, hoererijen, doodslagen,

   ^22Dieverijen, gierigheden, boosheden, bedrog, ontuchtigheid, een boos
   oog, lastering, hovaardij, onverstand.

   ^23Al deze boze dingen komen voort van binnen, en ontreinigen den mens.

   ^24En van daar opstaande, ging Hij weg naar de landpalen van Tyrus en
   Sidon; en in een huis gegaan zijnde, wilde Hij niet, dat het iemand
   wist, en Hij konnochtans niet verborgen zijn.

   ^25Want een vrouw, welker dochtertje een onreinen geest had, van Hem
   gehoord hebbende, kwam en viel neder aan Zijn voeten.

   ^26Deze nu was een Griekse vrouw, van geboorte uit Syro-Fenicie; en zij
   bad Hem, dat Hij den duivel uitwierp uit haar dochter.

   ^27Maar Jezus zeide tot haar: Laat eerst de kinderen verzadigd worden;
   want het is niet betamelijk dat men het brood der kinderen neme, en den
   hondekens voorwerpe.

   ^28Maar zij antwoordde en zeide tot Hem: Ja, Heere, doch ook de
   hondekens eten onder de tafel van de kruimkens der kinderen.

   ^29En Hij zeide tot haar: Om dezes woords wil ga heen, de duivel is uit
   uw dochter uitgevaren.

   ^30En als zij in haar huis kwam, vond zij, dat de duivel uitgevaren
   was, en de dochter liggende op het bed.

   ^31En Hij wederom weggegaan zijnde van de landpalen van Tyrus en Sidon,
   kwam aan de zee van Galilea, door het midden der landpalen van
   Dekapolis.

   ^32En zij brachten tot Hem een dove, die zwaarlijk sprak, en baden Hem,
   dat Hij de hand op hem legde.

   ^33En hem van de schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingeren
   in zijn oren, en gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan;

   ^34En opwaarts ziende naar den hemel, zuchtte Hij, en zeide tot hem:
   Effatha! dat is: wordt geopend!

   ^35En terstond werden zijn oren geopend, en de band zijner tong werd
   los, en hij sprak recht.

   ^36En Hij gebood hunlieden, dat zij het niemand zeggen zouden; maar wat
   Hij hun ook gebood, zo verkondigden zij het des te meer.

   ^37En zij ontzetten zich bovenmate zeer, zeggende: Hij heeft alles wel
   gedaan, en Hij maakt, dat de doven horen, en de stommen spreken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1In dezelfde dagen, als er een geheel grote schare was, en zij niets
   hadden wat zij eten zouden, riep Jezus Zijn discipelen tot Zich, en
   zeide tot hen:

   ^2Ik word innerlijk met ontferming bewogen over de schare; want zij
   zijn nu drie dagen bij Mij gebleven, en hebben niet, wat zij eten
   zouden.

   ^3En indien Ik hen nuchteren naar hun huis laat gaan, zo zullen zij op
   den weg bezwijken; want sommigen van hen komen van verre.

   ^4En Zijn discipelen antwoordden Hem: Van waar zal iemand dezen met
   broden hier in de woestijn kunnen verzadigen?

   ^5En Hij vraagde hun: Hoeveel broden hebt gij? En zij zeiden: Zeven.

   ^6En Hij gebood de schare neder te zitten op de aarde, en Hij nam de
   zeven broden, en gedankt hebbende, brak Hij ze, en gaf ze Zijn
   discipelen, opdat zij zezouden voorleggen; en zij legden ze de schare
   voor.

   ^7En zij hadden weinige visjes; en als Hij gezegend had, zeide Hij, dat
   zij ook die zouden voorleggen.

   ^8En zij hebben gegeten, en zijn verzadigd geworden, en zij namen het
   overschot der brokken op, zeven manden.

   ^9Die nu gegeten hadden, waren omtrent vier duizend; en Hij liet hen
   gaan.

   ^10En terstond in het schip gegaan zijnde met Zijn discipelen, is Hij
   gekomen in de delen van Dalmanutha.

   ^11En de Farizeen gingen uit, en begonnen met Hem te twisten, begerende
   van Hem een teken van den hemel, Hem verzoekende.

   ^12En Hij, zwaarlijk zuchtende in Zijn geest, zeide: Wat begeert dit
   geslacht een teken? Voorwaar, Ik zeg u: Zo aan dit geslacht een teken
   gegeven zal worden!

   ^13En Hij verliet hen, en wederom in het schip gegaan zijnde, voer Hij
   weg naar de andere zijde.

   ^14En Zijn discipelen hadden vergeten brood mede te nemen, en hadden
   niet dan een brood met zich in het schip.

   ^15En Hij gebood hun, zeggende: Ziet toe, wacht u van den zuurdesem der
   Farizeen, en van den zuurdesem van Herodes.

   ^16En zij overlegden onder elkander, zeggende: Het is, omdat wij geen
   broden hebben.

   ^17En Jezus, dat bekennende, zeide tot hen: Wat overlegt gij, dat gij
   geen broden hebt? Bemerkt gij nog niet, en verstaat gij niet, hebt gij
   nog uw verharde hart?

   ^18Ogen hebbende, ziet gij niet? En oren hebbende, hoort gij niet?

   ^19En gedenkt gij niet, toen Ik de vijf broden brak onder de vijf
   duizend mannen, hoeveel volle korven met brokken gij opnaamt? Zij
   zeiden Hem: Twaalf.

   ^20En toen Ik de zeven brak onder de vier duizend mannen, hoeveel volle
   manden met brokken gij opnaamt? En zij zeiden: Zeven.

   ^21En Hij zeide tot hen: Hoe verstaat gij niet?

   ^22En Hij kwam te Bethsaida; en zij brachten tot Hem een blinde, en
   baden Hem, dat Hij hem aanraakte.

   ^23En de hand des blinden genomen hebbende, leidde Hij hem uit buiten
   het vlek, en spoog in zijn ogen, en legde de handen op hem, en vraagde
   hem, of hij ietszag.

   ^24En hij, opziende, zeide: Ik zie de mensen, want ik zie hen, als
   bomen, wandelen.

   ^25Daarna legde Hij de handen wederom op zijn ogen, en deed hem opzien.
   En hij werd hersteld, en zag hen allen ver en klaar.

   ^26En Hij zond hem naar zijn huis, zeggende: Ga niet in het vlek, en
   zeg het niemand in het vlek.

   ^27En Jezus ging uit en Zijn discipelen naar de vlekken van Cesarea
   Filippi. En op den weg vraagde Hij Zijn discipelen, zeggende tot hen:
   Wie zeggen de mensen, dat Ik ben?

   ^28En zij antwoordden: Johannes de Doper; en anderen: Elias; en
   anderen: Een van de profeten.

   ^29En Hij zeide tot hen: Maar gijlieden, wie zegt gij dat Ik ben? En
   Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Gij zijt de Christus.

   ^30En Hij gebood hun scherpelijk, dat zij het niemand zouden zeggen van
   Hem.

   ^31En Hij begon hun te leren, dat de Zoon des mensen veel moest lijden,
   en verworpen worden van de ouderlingen, en overpriesters, en
   Schriftgeleerden, engedood worden, en na drie dagen wederom opstaan.

   ^32En dit woord sprak Hij vrij uit; en Petrus, Hem tot zich genomen
   hebbende, begon Hem te bestraffen;

   ^33Maar Hij, Zich omkerende, en Zijn discipelen aanziende, bestrafte
   Petrus, zeggende: Ga heen, achter Mijn, satanas, want gij verzint niet
   de dingen, die Godszijn, maar die der mensen zijn.

   ^34En tot Zich geroepen hebbende de schare met Zijn discipelen, zeide
   Hij tot hen: Zo wie achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven,
   en neme zijn kruisop, en volge Mij.

   ^35Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve
   verliezen; maar zo wie zijn leven zal verliezen, om Mijnentwil, en om
   des Evangelies wil, die zalhetzelve behouden.

   ^36Want wat zou het den mens baten zo hij de gehele wereld won, en
   zijner ziele schade leed?

   ^37Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel?

   ^38Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, in
   dit overspelig en zondig geslacht, diens zal Zich de Zoon des mensen
   ook schamen, wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met
   de heilige engelen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En Hij zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, dat er sommigen zijn van
   degenen, die hier staan, die den dood niet zullen smaken, totdat zij
   zullen hebben gezien, dathet Koninkrijk Gods met kracht gekomen is.

   ^2En na zes dagen nam Jezus met Zich Petrus, en Jakobus, en Johannes,
   en bracht hen op een hogen berg bezijden alleen; en Hij werd voor hen
   van gedaanteveranderd.

   ^3En Zijn klederen werden blinkende, zeer wit als sneeuw, hoedanige
   geen voller op aarde zo wit maken kan.

   ^4En van hen werd gezien Elias met Mozes, en zij spraken met Jezus.

   ^5En Petrus, antwoordende, zeide tot Jezus: Rabbi, het is goed, dat wij
   hier zijn, en laat ons drie tabernakelen maken, voor U een, en voor
   Mozes een, en voorElias een.

   ^6Want hij wist niet, wat hij zeide; want zij waren zeer bevreesd.

   ^7En er kwam een wolk, die hen overschaduwde, en een stem kwam uit de
   wolk, zeggende: Deze is Mijn geliefde Zoon, hoort Hem!

   ^8En haastelijk rondom ziende, zagen zij niemand meer, dan Jezus alleen
   bij zich.

   ^9En als zij van den berg afkwamen, gebood Hij hun, dat zij niemand
   verhalen zouden, hetgeen zij gezien hadden, dan wanneer de Zoon des
   mensen uit de dodenzou opgestaan zijn.

   ^10En zij behielden dit woord bij zichzelven, vragende onder elkander,
   wat het was, uit de doden opstaan.

   ^11En zij vraagden Hem, zeggende: Waarom zeggen de Schriftgeleerden,
   dat Elias eerst komen moet?

   ^12En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Elias zal wel eerst komen, en
   alles wederoprichten; en het zal geschieden, gelijk geschreven is van
   den Zoon des mensen, dat Hij veel lijden zal en veracht worden.

   ^13Maar Ik zeg u, dat ook Elias gekomen is, en zij hebben hem gedaan al
   wat zij gewild hebben, gelijk van hem geschreven is.

   ^14En als Hij bij de discipelen gekomen was, zag Hij een grote schare
   rondom hen, en enige Schriftgeleerden met hen twistende.

   ^15En terstond de gehele schare Hem ziende, werd verbaasd, en
   toelopende groetten zij Hem.

   ^16En Hij vraagde den Schriftgeleerden: Wat twist gij met dezen?

   ^17En een uit de schare, antwoordende, zeide: Meester, ik heb mijn zoon
   tot U gebracht, die een stommen geest heeft.

   ^18En waar hij hem ook aangrijpt, zo scheurt hij hem, en schuimt, en
   knerst met zijn tanden, en verdort; en ik heb Uw discipelen gezegd dat
   zij hem zoudenuitwerpen, en zij hebben niet gekund.

   ^19En Hij antwoordden hem, en zeide: O ongelovig geslacht, hoe lang zal
   Ik nog bij ulieden zijn, hoe lang zal Ik u nog verdragen? Brengt hem
   tot Mij.

   ^20En zij brachten denzelven tot Hem; en als hij Hem zag, scheurde hem
   terstond de geest; en hij vallende op de aarde, wentelde zich al
   schuimende.

   ^21En Hij vraagde zijn vader: Hoe langen tijd is het, dat hem dit
   overkomen is? En hij zeide: Van zijn kindsheid af.

   ^22En menigmaal heeft hij hem ook in het vuur en in het water geworpen,
   om hem te verderven; maar zo Gij iets kunt, wees met innerlijke
   ontferming over onsbewogen, en help ons.

   ^23En Jezus zeide tot hem: Zo gij kunt geloven, alle dingen zijn
   mogelijk dengene, die gelooft.

   ^24En terstond de vader des kinds, roepende met tranen, zeide: Ik
   geloof, Heere! kom mijn ongelovigheid te hulp.

   ^25En Jezus ziende, dat de schare gezamenlijk toeliep, bestrafte den
   onreinen geest, zeggende tot hem: Gij stomme en dove geest! Ik beveel
   u, ga uit van hem, enkom niet meer in hem.

   ^26En hij, roepende en hem zeer scheurende, ging uit; en het kind werd
   als dood, alzo dat velen zeiden, dat het gestorven was.

   ^27En Jezus, hem bij de hand grijpende, richtte hem op; en hij stond
   op.

   ^28En als Hij in huis gegaan was, vraagden Hem Zijn discipelen alleen:
   Waarom hebben wij hem niet kunnen uitwerpen?

   ^29En Hij zeide tot hen: Dit geslacht kan nergens door uitgaan, dan
   door bidden en vasten.

   ^30En van daar weggaande, reisden zij door Galilea; en Hij wilde niet,
   dat het iemand wist.

   ^31Want Hij leerde Zijn discipelen, en zeide tot hen: De Zoon des
   mensen zal overgeleverd worden in de handen der mensen, en zij zullen
   Hem doden, en gedoodzijnde, zal Hij ten derden dage wederopstaan.

   ^32Maar zij verstonden dat woord niet, en zij vreesden Hem te vragen.

   ^33En Hij kwam te Kapernaum, en in het huis gekomen zijnde, vraagde Hij
   hun: Waarvan hadt gij woorden onder elkander op den weg?

   ^34Doch zij zwegen; want zij waren onder elkander in woorden geweest op
   den weg, wie de meeste zou zijn.

   ^35En nedergezeten zijnde, riep Hij de twaalven, en zeide tot hen:
   Indien iemand wil de eerste zijn, die zal de laatste van allen zijn, en
   aller dienaar.

   ^36En nemende een kindeken, stelde Hij dat midden onder hen, en omving
   het met Zijn armen, en zeide tot hen:

   ^37Zo wie een van zodanige kinderkens zal ontvangen in Mijn Naam, die
   ontvangt Mij; en zo wie Mij zal ontvangen, die ontvangt Mij niet, maar
   Dien, Die Mijgezonden heeft.

   ^38En Johannes antwoordde Hem, zeggende: Meester! wij hebben een
   gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt; en
   wij hebben het hemverboden, omdat hij ons niet volgt.

   ^39Doch Jezus zeide: Verbiedt hem niet; want er is niemand, die een
   kracht doen zal in Mijn Naam, en haastelijk van Mij zal kunnen kwalijk
   spreken.

   ^40Want wie tegen ons niet is, die is voor ons.

   ^41Want zo wie ulieden een beker water zal te drinken geven in Mijn
   Naam, omdat gij discipelen van Christus zijt, voorwaar zeg Ik u, hij
   zal zijn loon geenszinsverliezen.

   ^42En zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware
   hem beter, dat een molensteen om zijn hals gedaan ware, en dat hij in
   de zee geworpenware.

   ^43En indien uw hand u ergert, houwt ze af; het is u beter verminkt tot
   het leven in te gaan, dan de twee handen hebbende, heen te gaan in de
   hel, in hetonuitblusselijk vuur;

   ^44Waar hun worm niet sterft, en het vuur niet uitgeblust wordt.

   ^45En indien uw voet u ergert, houwt hem af; het is u beter kreupel tot
   het leven in te gaan, dan de twee voeten hebbende, geworpen te worden
   in de hel, in hetonuitblusselijk vuur;

   ^46Waar hun worm niet sterft, en het vuur niet uitgeblust wordt.

   ^47En indien uw oog u ergert, werpt het uit; het is u beter maar een
   oog hebbende in het Koninkrijk Gods in te gaan, dan twee ogen hebbende,
   in het helse vuurgeworpen te worden;

   ^48Waar hun worm niet sterft, en het vuur niet uitgeblust wordt.

   ^49Want een ieder zal met vuur gezouten worden, en iedere offerande zal
   met zout gezouten worden.

   ^50Het zout is goed; maar indien het zout onzout wordt, waarmede zult
   gij dat smakelijk maken? Hebt zout in uzelven, en houdt vrede onder
   elkander.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En van daar opgestaan zijnde, ging Hij naar de landpalen van Judea,
   door de overzijde van de Jordaan; en de scharen kwamen wederom samen
   bij Hem, engelijk Hij gewoon was, leerde Hij hen wederom.

   ^2En de Farizeen, tot Hem komende, vraagden Hem, of het een man
   geoorloofd is, zijn vrouw te verlaten, Hem verzoekende.

   ^3Maar Hij antwoordende, zeide tot hen: Wat heeft u Mozes geboden?

   ^4En zij zeiden: Mozes heeft toegelaten een scheidbrief te schrijven,
   en haar te verlaten.

   ^5En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Vanwege de hardigheid uwer
   harten heeft hij ulieden dat gebod geschreven.

   ^6Maar van het begin der schepping heeft ze God man en vrouw gemaakt.

   ^7Daarom zal een mens zijn vader en zijn moeder verlaten, en zal zijn
   vrouw aanhangen;

   ^8En die twee zullen tot een vlees zijn, alzo dat zij niet meer twee
   zijn, maar een vlees.

   ^9Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet.

   ^10En in het huis vraagden Hem Zijn discipelen wederom van hetzelve.

   ^11En Hij zeide tot hen: Zo wie zijn vrouw verlaat, en een andere
   trouwt, die doet overspel tegen haar.

   ^12En indien een vrouw haar man zal verlaten, en met een anderen
   trouwen, die doet overspel.

   ^13En zij brachten kinderkens tot Hem, opdat Hij ze aanraken zou; en de
   discipelen bestraften degenen, die ze tot Hem brachten.

   ^14Maar Jezus, dat ziende, nam het zeer kwalijk, en zeide tot hen: Laat
   de kinderkens tot Mij komen, en verhindert ze niet; want derzulken is
   het Koninkrijk Gods.

   ^15Voorwaar zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt, gelijk
   een kindeken, die zal in hetzelve geenszins ingaan.

   ^16En Hij omving ze met Zijn armen, en de handen op hen gelegd
   hebbende, zegende Hij dezelve.

   ^17En als Hij uitging op den weg, liep een tot Hem, en voor Hem op de
   knieen vallende, vraagde Hem: Goede Meester! wat zal ik doen, opdat ik
   het eeuwigeleven beerve?

   ^18En Jezus zeide tot hem: Wat noemt gij Mij goed? Niemand is goed, dan
   Een, namelijk God.

   ^19Gij weet de geboden: Gij zult geen overspel doen; gij zult niet
   doden; gij zult niet stelen; gij zult geen valse getuigenis geven; gij
   zult niemand te kort doen; eer uwvader en uw moeder.

   ^20Doch hij, antwoordende, zeide tot Hem: Meester! al deze dingen heb
   ik onderhouden van mijn jonkheid af.

   ^21En Jezus, hem aanziende, beminde hem, en zeide tot hem: Een ding
   ontbreekt u; ga heen, verkoop alles, wat gij hebt, en geef het den
   armen, en gij zult een schathebben in den hemel; en kom herwaarts, neem
   het kruis op, en volg Mij.

   ^22Maar hij, treurig geworden zijnde over dat woord, ging bedroefd weg;
   want hij had vele goederen.

   ^23En Jezus rondom ziende, zeide tot Zijn discipelen: Hoe bezwaarlijk
   zullen degenen, die goed hebben, in het Koninkrijk Gods inkomen!

   ^24En de discipelen werden verbaasd over deze Zijn woorden. Maar Jezus,
   wederom antwoordende, zeide tot hen: Kinderen! Hoe zwaar is het, dat
   degenen, dieop het goed hun betrouwen zetten, in het Koninkrijk Gods
   ingaan!

   ^25Het is lichter, dat een kemel ga door het oog van een naald, dan dat
   een rijke in het Koninkrijk Gods inga.

   ^26En zij werden nog meer verslagen, zeggende tot elkander: Wie kan dan
   zalig worden?

   ^27Doch Jezus, hen aanziende, zeide: Bij de mensen is het onmogelijk,
   maar niet bij God; want alle dingen zijn mogelijk bij God.

   ^28En Petrus begon tot Hem te zeggen: Zie, wij hebben alles verlaten,
   en zijn U gevolgd.

   ^29En Jezus, antwoordende, zeide: Voorwaar zeg Ik ulieden: Er is
   niemand, die verlaten heeft huis, of broeders, of zusters, of vader, of
   moeder, of vrouw, ofkinderen, of akkers, om Mijnentwil en des
   Evangelies wil,

   ^30Of hij ontvangt honderdvoud, nu in dezen tijd, huizen, en broeders,
   en zusters, en moeders, en kinderen, en akkers, met de vervolgingen, en
   in de toekomendeeeuw het eeuwige leven.

   ^31Maar vele eersten zullen de laatsten zijn, en velen, die de laatsten
   zijn, de eersten.

   ^32En zij waren op den weg, gaande op naar Jeruzalem; en Jezus ging
   voor hen; en zij waren verbaasd, en Hem volgende, waren zij bevreesd.
   En de twaalvenwederom tot Zich nemende, begon Hij hun te zeggen de
   dingen, die Hem overkomen zouden;

   ^33Zeggende: Ziet, wij gaan op naar Jeruzalem, en de Zoon des mensen
   zal den overpriesteren, en den Schriftgeleerden overgeleverd worden, en
   zij zullen Hemter dood veroordelen, en Hem den heidenen overleveren;

   ^34En zij zullen Hem bespotten, en Hem geselen, en Hem bespuwen, en Hem
   doden; en ten derden dage zal Hij weder opstaan.

   ^35En tot Hem kwamen Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeus,
   zeggende: Meester! wij wilden wel, dat Gij ons deedt, zo wat wij
   begeren zullen.

   ^36En Hij zeide tot hen: Wat wilt gij, dat Ik u doe?

   ^37En zij zeiden tot Hem: Geef ons, dat wij mogen zitten, de een aan Uw
   rechter hand, en de ander aan Uw linker hand in Uw heerlijkheid.

   ^38Maar Jezus zeide tot hen: Gij weet niet, wat gij begeert. Kunt gij
   den drinkbeker drinken, dien Ik drink, en met den doop gedoopt worden,
   daar Ik medegedoopt word?

   ^39En zij zeiden tot Hem: Wij kunnen. Doch Jezus zeide tot hen: Den
   drinkbeker, dien Ik drink, zult gij wel drinken, en met den doop
   gedoopt worden, daar Ikmede gedoopt word;

   ^40Maar het zitten tot Mijn rechter hand en tot Mijn linker hand staat
   bij Mij niet te geven; maar het zal gegeven worden dien het bereid is.

   ^41En als de andere tien dit hoorden, begonnen zij het van Jakobus en
   Johannes zeer kwalijk te nemen.

   ^42Maar Jezus, het tot Zich geroepen hebbende, zeide tot hen: Gij weet,
   dat degenen, die geacht worden oversten te zijn der volken,
   heerschappij voeren overhen, en hun groten gebruiken macht over hen.

   ^43Doch alzo zal het onder u niet zijn; maar zo wie onder u groot zal
   willen worden, die zal uw dienaar zijn.

   ^44En zo wie van u de eerste zal willen worden, die zal aller
   dienstknecht zijn.

   ^45Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen, om gediend te worden,
   maar om te dienen, en Zijn ziel te geven tot een rantsoen voor velen.

   ^46En zij kwamen te Jericho. En als Hij en Zijn discipelen, en een
   grote schare van Jericho uitging, zat de zoon van Timeus, Bar-timeus,
   de blinde, aan den weg, bedelende.

   ^47En horende, dat het Jezus de Nazarener was, begon hij te roepen en
   te zeggen: Jezus, Gij Zone Davids! ontferm U mijner.

   ^48En velen bestraften hem, opdat hij zwijgen zou; maar hij riep zoveel
   temeer: Gij Zone Davids! ontferm U mijner.

   ^49En Jezus, stil staande, zeide, dat men hem roepen zou; en zij riepen
   den blinde, zeggende tot hem: Heb goeden moed; sta op; Hij roept u.

   ^50En hij, zijn mantel afgeworpen hebbende, stond op, en kwam tot
   Jezus.

   ^51En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Wat wilt gij, dat Ik u doen
   zal? En de blinde zeide tot Hem: Rabboni! dat ik ziende mag worden.

   ^52En Jezus zeide tot hem: Ga heen, uw geloof heeft u behouden. En
   terstond werd hij ziende, en volgde Jezus op den weg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En toen zij Jeruzalem genaakten, te Beth-fage en Bethanie, aan den
   Olijfberg, zond Hij twee van Zijn discipelen uit,

   ^2En zeide tot hen: Gaat heen in het vlek, dat tegen u over is; en
   terstond als gij in hetzelve komt, zult gij vinden een veulen gebonden,
   op hetwelk geen mensgezeten heeft, ontbindt het, en brengt het.

   ^3En indien iemand tot u zegt: Waarom doet gij dat? Zo zegt, dat de
   Heere hetzelve van node heeft; en hij zal het terstond herwaarts
   zenden.

   ^4En zij gingen heen, en vonden het veulen gebonden bij de deur, buiten
   aan de wegscheiding, en zij ontbonden hetzelve.

   ^5En sommigen van degenen, die aldaar stonden, zeiden tot hen: Wat doet
   gij, dat gij het veulen ontbindt?

   ^6Doch zij zeiden tot hen, gelijk Jezus bevolen had; en zij lieten hen
   gaan.

   ^7En zij brachten het veulen tot Jezus, en wierpen hun klederen daarop;
   en Hij zat op hetzelve.

   ^8En velen spreidden hun klederen op den weg, en anderen hieuwen meien
   van de bomen, en spreidden ze op den weg.

   ^9En die voorgingen en die volgden riepen, zeggende: Hosanna, gezegend
   is Hij, Die komt in den Naam des Heeren!

   ^10Gezegend zij het Koninkrijk van onzen vader David, hetwelk komt in
   den Naam des Heeren! Hosanna in de hoogste hemelen!

   ^11En Jezus kwam binnen Jeruzalem, en in den tempel; en als Hij alles
   rondom bezien had, en het nu avondstond was, ging Hij uit naar Bethanie
   met de twaalven.

   ^12En des anderen daags, als zij uit Bethanie gingen, hongerde Hem.

   ^13En ziende van verre een vijgeboom, die bladeren had, ging Hij om te
   zien, of Hij ook iets op denzelven zou vinden; en daarbij gekomen
   zijnde, vond Hij nietsdan bladeren; want het was de tijd der vijgen
   niet.

   ^14En Jezus, antwoordende, zeide tot denzelven: Niemand ete enige
   vrucht meer van u in der eeuwigheid! En Zijn discipelen hoorden het.

   ^15En zij kwamen te Jeruzalem; en Jezus, in den tempel gegaan zijnde,
   begon degenen, die in den tempel verkochten en kochten, uit te drijven;
   en de tafelen derwisselaars, en de zitstoelen dergenen, die de duiven
   verkochten, keerde Hij om;

   ^16En liet niet toe, dat iemand enig vat door den tempel droeg.

   ^17En Hij leerde, zeggende tot hen: Is er niet geschreven: Mijn huis
   zal een huis des gebeds genaamd worden allen volken? Maar gij hebt dat
   tot een kuil dermoordenaren gemaakt.

   ^18En de Schriftgeleerden en de overpriesters hoorden dat, en zochten,
   hoe zij Hem doden zouden; want zij vreesden Hem, omdat de ganse schare
   ontzet wasover Zijn leer.

   ^19En als het nu laat geworden was, ging Hij uit buiten de stad.

   ^20En des morgens vroeg voorbijgaande, zagen zij, dat de vijgeboom
   verdord was, van de wortelen af.

   ^21En Petrus, zulks indachtig geworden zijnde, zeide tot Hem: Rabbi,
   zie, de vijgeboom, dien Gij vervloekt hebt, is verdord.

   ^22En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Hebt geloof op God.

   ^23Want voorwaar zeg Ik u, dat, zo wie tot dezen berg zal zeggen: Word
   opgeheven en in de zee geworpen; en niet zal twijfelen in zijn hart,
   maar zal gelovenhetgeen hij zegt, geschieden zal, het zal hem geworden,
   zo wat hij zegt.

   ^24Daarom zeg Ik u: Alle dingen, die gij biddende begeert, gelooft, dat
   gij ze ontvangen zult, en zij zullen u geworden.

   ^25En wanneer gij staat om te bidden, vergeeft, indien gij iets hebt
   tegen iemand; opdat ook uw Vader, Die in de hemelen is, ulieden uw
   misdaden vergeve.

   ^26Maar indien gij niet vergeeft, zo zal uw Vader, Die in de hemelen
   is, ook uw misdaden niet vergeven.

   ^27En zij kwamen wederom te Jeruzalem. En als Hij in den tempel
   wandelde, kwamen tot Hem de overpriesters, en de schriftgeleerden, en
   de ouderlingen.

   ^28En zeiden tot Hem: Door wat macht doet Gij deze dingen? En wie heeft
   U deze macht gegeven, dat Gij deze dingen doen zoudt?

   ^29Maar Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord
   vragen; antwoordt Mij ook, en zo zal Ik u zeggen, door wat macht Ik
   deze dingen doe:

   ^30De doop van Johannes, was die uit den hemel, of uit de mensen?
   Antwoordt Mij.

   ^31En zij overlegden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den
   hemel, zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij hem dan niet geloofd?

   ^32Maar indien wij zeggen: Uit de mensen; zo vrezen wij het volk; want
   zij hielden allen van Johannes, dat hij waarlijk een profeet was.

   ^33En, antwoordende, zeiden zij tot Jezus: Wij weten het niet. En
   Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat
   macht Ik deze dingen doe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En Hij begon door gelijkenissen tot hen te zeggen: Een mens plantte
   een wijngaard, en zette een tuin daarom, en groef een wijnpersbak, en
   bouwde een toren, en verhuurde dien aan de landlieden, en reisde
   buitenslands.

   ^2En als het de tijd was, zond hij een dienstknecht tot de landlieden,
   opdat hij van de landlieden ontving van de vrucht des wijngaards.

   ^3Maar zij namen en sloegen hem, en zonden hem ledig heen.

   ^4En hij zond wederom een anderen dienstknecht tot hen, en dien
   stenigden zij, en wondden hem het hoofd, en zonden hem henen,
   schandelijk behandeld zijnde.

   ^5En wederom zond hij een anderen, en dien doodden zij; en vele
   anderen, waarvan zij sommigen sloegen, en sommigen doodden.

   ^6Als hij dan nog een zoon had, die hem lief was, zo heeft hij ook dien
   ten laatste tot hen gezonden, zeggende: Zij zullen immers mijn zoon
   ontzien.

   ^7Maar die landlieden zeiden onder elkander: Deze is de erfgenaam;
   komt, laat ons hem doden, en de erfenis zal onze zijn.

   ^8En zij namen en doodden hem, en wierpen hem uit, buiten den
   wijngaard.

   ^9Wat zal dan de heer des wijngaards doen? Hij zal komen, en de
   landlieden verderven, en den wijngaard aan anderen geven.

   ^10Hebt gij ook deze Schrift niet gelezen: De steen, dien de bouwlieden
   verworpen hebben, deze is geworden tot een hoofd des hoeks;

   ^11Van den Heere is dit geschied, en het is wonderlijk in onze ogen.

   ^12En zij zochten Hem te vangen, maar zij vreesden de schare; want zij
   verstonden, dat Hij die gelijkenis op hen sprak; en zij verlieten Hem
   en gingen weg.

   ^13En zij zonden tot Hem enigen der Farizeen en der Herodianen, opdat
   zij Hem in Zijn rede vangen zouden.

   ^14Dezen nu kwamen en zeiden tot Hem: Meester, wij weten, dat Gij
   waarachtig zijt, en naar niemand vraagt; want Gij ziet den persoon der
   mensen niet aan, maarGij leert den weg Gods in der waarheid; is het
   geoorloofd, den keizer schatting te geven, of niet? Zullen wij geven,
   of niet geven?

   ^15En Hij, wetende hun geveinsdheid, zeide tot hen: Wat verzoekt gij
   Mij? Brengt Mij een penning, dat Ik hem zie.

   ^16En zij brachten een. En Hij zeide tot hen: Wiens is dit beeld, en
   het opschrift? En zij zeiden tot Hem: Des keizers.

   ^17En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Geeft dan den keizer, dat des
   keizers is, en Gode, dat Gods is. En zij verwonderden zich over Hem.

   ^18En de Sadduceen kwamen tot Hem, welke zeggen, dat er geen opstanding
   is, en vraagden Hem, zeggende:

   ^19Meester! Mozes heeft ons geschreven: Indien iemands broeder sterft,
   en een vrouw achterlaat, en geen kinderen nalaat, dat zijn broeder
   deszelfs vrouw nemenzal en zijn broeder zaad verwekken.

   ^20Er waren nu zeven broeders, en de eerste nam een vrouw, en stervende
   liet geen zaad na.

   ^21De tweede nam haar ook, en is gestorven, en ook deze liet geen zaad
   na; en de derde desgelijks.

   ^22En al de zeven namen dezelve, en lieten geen zaad na; de laatste van
   allen is ook de vrouw gestorven.

   ^23In de opstanding dan, wanneer zij zullen opgestaan zijn, wiens vrouw
   zal zij van dezen zijn? Want die zeven hebben haar tot een vrouw gehad.

   ^24En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Dwaalt gij niet, daarom, dat
   gij de Schriften niet weet, noch de kracht Gods?

   ^25Want als zij uit de doden zullen opgestaan zijn, zo trouwen zij
   niet, noch worden ten huwelijk gegeven; maar zij zijn gelijk engelen,
   die in de hemelen zijn.

   ^26Doch aangaande de doden, dat zij opgewekt zullen worden, hebt gij
   niet gelezen in het boek van Mozes, hoe God in het doornenbos tot hem
   gesproken heeft, zeggende: Ik ben de God Abrahams, en de God Izaks, en
   de God Jakobs?

   ^27God is niet een God der doden, maar een God der levenden. Gij dwaalt
   dan zeer.

   ^28En een der Schriftgeleerden horende, dat zij te zamen in woorden
   waren, en wetende, dat Hij hun wel geantwoord had, kwam tot Hem, en
   vraagde Hem: Welkis het eerste gebod van allen?

   ^29En Jezus antwoordde hem: Het eerste van al de geboden is: Hoor,
   Israel, de Heere, onze God, is een enig Heere.

   ^30En gij zult den Heere, uw God, liefhebben uit geheel uw hart, en uit
   geheel uw ziel, en uit geheel uw verstand, en uit geheel uw kracht. Dit
   is het eerste gebod.

   ^31En het tweede aan dit gelijk, is dit: Gij zult uw naaste liefhebben
   als uzelven. Er is geen ander gebod, groter dan deze.

   ^32En de schriftgeleerde zeide tot Hem: Meester, Gij hebt wel in der
   waarheid gezegd, dat er een enig God is, en er is geen ander dan Hij;

   ^33En Hem lief te hebben uit geheel het hart, en uit geheel het
   verstand, en uit geheel de ziel, en uit geheel de kracht; en den naaste
   lief te hebben als zichzelven, ismeer dan al de brandofferen en de
   slachtofferen.

   ^34En Jezus ziende, dat hij verstandelijk geantwoord had, zeide tot
   hem: Gij zijt niet verre van het Koninkrijk Gods. En niemand durfde Hem
   meer vragen.

   ^35En Jezus antwoordde en zeide, lerende in den tempel: Hoe zeggen de
   Schriftgeleerden, dat de Christus een Zoon van David is?

   ^36Want David zelf heeft door den Heiligen Geest gezegd: De Heere heeft
   gezegd tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand, totdat Ik Uw vijanden
   zal gezethebben tot een voetbank Uwer voeten.

   ^37David dan zelf noemt Hem zijn Heere, en hoe is Hij zijn Zoon? En de
   menigte der schare hoorde Hem gaarne.

   ^38En Hij zeide tot hen in Zijn leer: Wacht u voor de schriftgeleerden,
   die daar gaarne willen wandelen in lange klederen, en gegroet zijn op
   de markten;

   ^39En de voorgestoelten hebben in de synagogen, en de vooraanzittingen
   in de maaltijden;

   ^40Welke de huizen der weduwen opeten, en dat onder den schijn van lang
   te bidden. Dezen zullen zwaarder oordeel ontvangen.

   ^41En Jezus, gezeten zijnde tegenover de schatkist, zag, hoe de schare
   geld wierp in de schatkist; en vele rijken wierpen veel daarin.

   ^42En er kwam een arme weduwe, die twee kleine penningen daarin wierp,
   hetwelk is een oort.

   ^43En Jezus, Zijn discipelen tot Zich geroepen hebbende, zeide tot hen:
   Voorwaar, Ik zeg u, dat deze arme weduwe meer ingeworpen heeft, dan
   allen, die in deschatkist geworpen hebben.

   ^44Want zij allen hebben van hun overvloed daarin geworpen; maar deze
   heeft van haar gebrek, al wat zij had, daarin geworpen, haar ganse
   leeftocht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En als Hij uit den tempel ging, zeide een van Zijn discipelen tot
   Hem: Meester, zie, hoedanige stenen, en hoedanige gebouwen!

   ^2En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Ziet gij deze grote gebouwen?
   Er zal niet een steen op den anderen steen gelaten worden, die niet
   afgebroken zalworden.

   ^3En als Hij gezeten was op den Olijfberg, tegen de tempel over,
   vraagden Hem Petrus, en Jakobus, en Johannes, en Andreas, alleen:

   ^4Zeg ons, wanneer zullen deze dingen zijn? En welk is het teken,
   wanneer deze dingen alle voleindigd zullen worden?

   ^5En Jezus, hun antwoordende, begon te zeggen: Ziet toe, dat u niemand
   verleide.

   ^6Want velen zullen komen onder Mijn Naam, zeggende: Ik ben de
   Christus; en zullen velen verleiden.

   ^7En wanneer gij zult horen van oorlogen, en geruchten van oorlogen, zo
   wordt niet verschrikt; want dit moet geschieden; maar nog is het einde
   niet.

   ^8Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene
   koninkrijk tegen het andere koninkrijk; en er zullen aardbevingen zijn
   in verscheideneplaatsen, en er zullen hongersnoden wezen, en beroerten.
   Deze dingen zijn maar beginselen der smarten.

   ^9Maar ziet gij voor uzelven toe; want zij zullen u overleveren in de
   raadsvergaderingen, en in de synagogen; gij zult geslagen worden, en
   voor stadhouders enkoningen zult gij gesteld worden, om Mijnentwil, hun
   tot een getuigenis.

   ^10En het Evangelie moet eerst gepredikt worden onder al de volken.

   ^11Doch wanneer zij u leiden zullen, om u over te leveren, zo zijt te
   voren niet bezorgd, wat gij spreken zult, en bedenkt het niet; maar zo
   wat u in die ure gegevenzal worden, spreekt dat; want gij zijt het
   niet, die spreekt, maar de Heilige Geest.

   ^12En de ene broeder zal den anderen overleveren tot den dood, en de
   vader het kind; en de kinderen zullen opstaan tegen de ouders, en
   zullen hen doden.

   ^13En gij zult gehaat worden van allen, om Mijns Naams wil; maar wie
   volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.

   ^14Wanneer gij dan zult zien den gruwel der verwoesting, waarvan door
   den profeet Daniel gesproken is, staande waar het niet behoort, (die
   het leest, die merkedaarop!) alsdan, die in Judea zijn, dat zij vlieden
   op de bergen.

   ^15En die op het dak is, kome niet af in het huis, en ga niet in, om
   iets uit zijn huis weg te nemen.

   ^16En die op den akker is, kere niet weder terug, om zijn kleed te
   nemen.

   ^17Maar wee den bevruchten en den zogenden vrouwen in die dagen!

   ^18Doch bidt, dat uw vlucht niet geschiede des winters.

   ^19Want die dagen zullen zulke verdrukking zijn, welker gelijke niet
   geweest is van het begin der schepselen, die God geschapen heeft, tot
   nu toe, en ook niet zijnzal.

   ^20En indien de Heere de dagen niet verkort had, geen vlees zou
   behouden worden; maar om der uitverkorenen wil, die Hij heeft
   uitverkoren, heeft Hij de dagenverkort.

   ^21En alsdan, zo iemand tot ulieden zal zeggen: Ziet, hier is de
   Christus; of ziet, Hij is daar; gelooft het niet.

   ^22Want er zullen valse christussen, en valse profeten opstaan, en
   zullen tekenen en wonderen doen, om te verleiden, indien het mogelijk
   ware, ook deuitverkorenen.

   ^23Maar gijlieden ziet toe; ziet, Ik heb u alles voorzegd!

   ^24Maar in die dagen, na die verdrukking, zal de zon verduisterd
   worden, en de maan zal haar schijnsel niet geven.

   ^25En de sterren des hemels zulen daaruit vallen, en de krachten, die
   in de hemelen zijn, zullen bewogen worden.

   ^26En alsdan zullen zij den Zoon des mensen zien, komende in de wolken,
   met grote kracht en heerlijkheid.

   ^27En alsdan zal Hij Zijn engelen uitzenden, en zal Zijn uitverkorenen
   bijeenvergaderen uit de vier winden, van het uiterste der aarde, tot
   het uiterste des hemels.

   ^28En leert van den vijgeboom deze gelijkenis; wanneer nu zijn tak
   teder wordt, en de bladeren uitspruiten, zo weet gij, dat de zomer
   nabij is.

   ^29Alzo ook gij, wanneer gij deze dingen zult zien geschieden, zo weet,
   dat het nabij, voor de deur is.

   ^30Voorwaar, Ik zeg u, dat dit geslacht niet zal voorbijgaan, totdat al
   deze dingen zullen geschied zijn.

   ^31De hemel en de aarde zullen voorbijgaan; maar Mijn woorden zullen
   geenszins voorbijgaan.

   ^32Maar van dien dag en die ure weet niemand, noch de engelen, die in
   de hemel zijn, noch de Zoon, dan de Vader.

   ^33Ziet toe, waakt en bidt; want gij weet niet, wanneer de tijd is.

   ^34Gelijk een mens, buitenslands reizende, zijn huis verliet, en zijn
   dienstknechten macht gaf, en elk zijn werk, en den deurwachter gebood,
   dat hij zou waken;

   ^35Zo waakt dan (want gij weet niet, wanneer de heer des huizes komen
   zal, des avonds laat, of ter middernacht, of met het hanengekraai, of
   in denmorgenstond);

   ^36Opdat hij niet onvoorziens kome, en u slapende vinde.

   ^37En hetgeen Ik u zeg, dat zeg Ik allen: Waakt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En het pascha, en het feest der ongehevelde broden was na twee dagen.
   En de overpriesters en de Schriftgeleerden zochten, hoe zij Hem met
   listigheid vangenen doden zouden.

   ^2Maar zij zeiden: Niet in het feest, opdat niet misschien oproer onder
   het volk worde.

   ^3En als Hij te Bethanie was, in het huis van Simon, den melaatse, daar
   Hij aan tafel zat, kwam een vrouw, hebbende een albasten fles met zalf
   van onvervalstennardus, van groten prijs; en de albasten fles gebroken
   hebbende, goot die op Zijn hoofd.

   ^4En er waren sommigen, die dat zeer kwalijk namen bij zichzelven, en
   zeiden: Waartoe is dit verlies der zalf geschied?

   ^5Want dezelve had kunnen boven de driehonderd penningen verkocht, en
   die den armen gegeven worden; en zij vergrimden tegen haar.

   ^6Maar Jezus zeide: Laat af van haar; wat doet gij haar moeite aan? Zij
   heeft een goed werk aan Mij gewrocht.

   ^7Want de armen hebt gij altijd met u, en wanneer gij wilt, kunt gij
   hun weldoen; maar Mij hebt gij niet altijd.

   ^8Zij heeft gedaan, hetgeen zij kon; zij is voorgekomen, om Mijn
   lichaam te zalven, tot een voorbereiding ter begrafenis.

   ^9Voorwaar zeg Ik u: Alwaar dit Evangelie gepredikt zal worden in de
   gehele wereld, daar zal ook tot haar gedachtenis gesproken worden, van
   hetgeen zijgedaan heeft.

   ^10En Judas Iskariot, een van de twaalven, ging heen tot de
   overpriesters, opdat hij Hem hun zou overleveren.

   ^11En zij, dat horende, waren verblijd, en beloofden hem geld te geven;
   en hij zocht, hoe hij Hem bekwamelijk overleveren zou.

   ^12En op den eersten dag der ongehevelde broden, wanneer zij het pascha
   slachtten, zeiden Zijn discipelen tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij
   heengaan, en bereiden, dat Gij het pascha eet?

   ^13En Hij zond twee van Zijn discipelen uit, en zeide tot hen: Gaat
   henen in de stad, en u zal een mens ontmoeten, dragende een kruik
   water, volgt dien;

   ^14En zo waar hij ingaat, zegt tot den heer des huizes: De Meester
   zegt: Waar is de eetzaal, daar Ik het pascha met Mijn discipelen eten
   zal?

   ^15En hij zal u wijzen een grote opperzaal, toegerust en gereed;
   bereidt het ons aldaar.

   ^16En Zijn discipelen gingen uit, en kwamen in de stad, en vonden het,
   gelijk Hij hun gezegd had, en bereidden het pascha.

   ^17En als het avond geworden was, kwam Hij met de twaalven.

   ^18En als zij aanzaten en aten, zeide Jezus: Voorwaar, Ik zeg u, dat
   een van u, die met Mij eet, Mij zal verraden.

   ^19En zij begonnen bedroefd te worden, en de een na de ander tot Hem te
   zeggen: Ben ik het? En een ander: Ben ik het?

   ^20Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Het is een uit de twaalven,
   die met Mij in de schotel indoopt.

   ^21De Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk van Hem geschreven is; maar
   wee dien mens, door welken de Zoon des mensen verraden wordt! Het ware
   hemgoed, zo die mens niet geboren ware geweest.

   ^22En als zij aten, nam Jezus brood, en als Hij gezegend had, brak Hij
   het, en gaf het hun, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn lichaam.

   ^23En Hij nam den drinkbeker, en gedankt hebbende, gaf hun dien; en zij
   dronken allen uit denzelven.

   ^24En Hij zeide tot hen: Dat is Mijn bloed, het bloed des Nieuwen
   Testaments, hetwelk voor velen vergoten wordt.

   ^25Voorwaar, Ik zeg u, dat Ik niet meer zal drinken van de vrucht des
   wijnstoks, tot op dien dag, wanneer Ik dezelve nieuw zal drinken in het
   Koninkrijk Gods.

   ^26En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den
   Olijfberg.

   ^27En Jezus zeide tot hen: Gij zult in dezen nacht allen aan Mij
   geergerd worden; want er is geschreven: Ik zal den Herder slaan, en de
   schapen zullen verstrooidworden.

   ^28Maar nadat Ik zal opgestaan zijn, zal Ik u voorgaan naar Galilea.

   ^29En Petrus zeide tot Hem: Of zij ook allen geergerd werden, zo zal ik
   toch niet geergerd worden.

   ^30En Jezus zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, dat heden in dezen
   nacht, eer de haan tweemaal gekraaid zal hebben, gij Mij driemaal zult
   verloochenen.

   ^31Maar hij zeide nog des te meer: Al moest ik met U sterven, zo zal ik
   U geenszins verloochenen. En insgelijks zeiden zij ook allen.

   ^32En zij kwamen in een plaats, welker naam was Gethsemane, en Hij
   zeide tot Zijn discipelen: Zit hier neder, totdat Ik gebeden zal
   hebben.

   ^33En Hij nam met Zich Petrus, en Jakobus, en Johannes, en begon
   verbaasd en zeer beangst te worden;

   ^34En zeide tot hen: Mijn ziel is geheel bedroefd tot den dood toe;
   blijft hier, en waakt.

   ^35En een weinig voortgegaan zijnde, viel Hij op de aarde, en bad, zo
   het mogelijk ware, dat die ure van Hem voorbijging.

   ^36En Hij zeide: Abba, Vader, alle dingen zijn U mogelijk; neem dezen
   drinkbeker van Mij weg, doch niet wat Ik wil, maar wat Gij wilt.

   ^37En Hij kwam, en vond hen slapende, en zeide tot Petrus: Simon,
   slaapt gij? Kunt gij niet een uur waken?

   ^38Waakt en bidt, opdat gij niet in verzoeking komt; de geest is wel
   gewillig, maar het vlees is zwak.

   ^39En wederom heengegaan zijnde, bad Hij, sprekende dezelfde woorden.

   ^40En wedergekeerd zijnde, vond Hij hen wederom slapende, want hun ogen
   waren bezwaard; en zij wisten niet, wat zij Hem antwoorden zouden.

   ^41En Hij kwam ten derden male, en zeide tot hen: Slaapt nu voort, en
   rust; het is genoeg, de ure is gekomen; ziet, de Zoon des mensen wordt
   overgeleverd in dehanden der zondaren.

   ^42Staat op, laat ons gaan; ziet, die Mij verraadt, is nabij.

   ^43En terstond, als Hij nog sprak, kwam Judas aan, die een was van de
   twaalven, en met hem een grote schare, met zwaarden en stokken,
   gezonden van deoverpriesters, en de schriftgeleerden, en de
   ouderlingen.

   ^44En die Hem verried, had hun een gemeen teken gegeven, zeggende: Dien
   ik kussen zal, Die is het, grijpt Hem, en leidt Hem zekerlijk henen.

   ^45En als hij gekomen was, ging hij terstond tot Hem, en zeide: Rabbi,
   Rabbi, en kuste Hem.

   ^46En zij sloegen hun handen aan Hem, en grepen Hem.

   ^47En een dergenen, die daarbij stonden, het zwaard trekkende, sloeg
   den dienstknecht des hogepriesters, en hieuw hem zijn oor af.

   ^48En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Zijt gij uitgegaan, met
   zwaarden en stokken, als tegen een moordenaar, om Mij te vangen?

   ^49Dagelijks was Ik bij ulieden in den tempel, lerende, en gij hebt Mij
   niet gegrepen; maar dit geschiedt, opdat de Schriften vervuld zouden
   worden.

   ^50En zij, Hem verlatende, zijn allen gevloden.

   ^51En een zeker jongeling volgde Hem, hebbende een lijnwaad omgedaan
   over het naakte lijf, en de jongelingen grepen hem.

   ^52En hij, het lijnwaad verlatende, is naakt van hen gevloden.

   ^53En zij leidden Jezus henen tot den hogepriester; en bij hem
   vergaderden al de overpriesters, en de ouderlingen, en de
   schriftgeleerden.

   ^54En Petrus volgde Hem van verre, tot binnen in de zaal des
   hogepriesters, en hij was mede zittende met de dienaren, en zich
   warmende bij het vuur.

   ^55En de overpriesters, en de gehele raad, zochten getuigenis tegen
   Jezus, om Hem te doden, en vonden niet.

   ^56Want velen getuigden valselijk tegen Hem, en de getuigenissen waren
   niet eenparig.

   ^57En enigen, opstaande, getuigden valselijk tegen Hem, zeggende:

   ^58Wij hebben Hem horen zeggen: Ik zal dezen tempel, die met handen
   gemaakt is, afbreken, en in drie dagen een anderen, zonder handen
   gemaakt, bouwen.

   ^59En ook alzo was hun getuigenis niet eenparig.

   ^60En de hogepriester, in het midden opstaande, vraagde Jezus,
   zeggende: Antwoordt Gij niets? Wat getuigen dezen tegen U?

   ^61Maar Hij zweeg stil, en antwoordde niets. Wederom vraagde Hem de
   hogepriester, en zeide tot Hem: Zijt Gij de Christus, de Zoon des
   gezegenden Gods?

   ^62En Jezus zeide: Ik ben het. En gijlieden zult den Zoon des mensen
   zien zitten ter rechter hand der kracht Gods, en komen met de wolken
   des hemels.

   ^63En de hogepriester, verscheurende zijn klederen, zeide: Wat hebben
   wij nog getuigen van node?

   ^64Gij hebt de gods lastering gehoord; wat dunkt ulieden? En zij allen
   veroordeelden Hem, des doods schuldig te zijn.

   ^65En sommigen begonnen Hem te bespuwen, en Zijn aangezicht te
   bedekken, en met vuisten te slaan, en tot Hem te zeggen: Profeteer! En
   de dienaars gaven Hemkinnebakslagen.

   ^66En als Petrus beneden in de zaal was, kwam een van de dienstmaagden
   des hogepriesters;

   ^67En ziende Petrus zich warmende, zag zij hem aan, en zeide: Ook gij
   waart met Jezus den Nazarener.

   ^68Maar hij heeft het geloochend, zeggende: Ik ken Hem niet, en ik weet
   niet, wat gij zegt. En hij ging buiten in de voorzaal, en de haan
   kraaide.

   ^69En de dienstmaagd, hem wederom ziende, begon te zeggen tot degenen,
   die daarbij stonden: Deze is een van die.

   ^70Maar hij loochende het wederom. En een weinig daarna, die daarbij
   stonden, zeiden wederom tot Petrus: Waarlijk, gij zijt een van die;
   want gij zijt ook eenGalileer, en uw spraak gelijkt.

   ^71En hij begon zichzelven te vervloeken en te zweren: Ik ken dezen
   Mens niet, Dien gij zegt.

   ^72En de haan kraaide de tweede maal; en Petrus werd indachtig het
   woord, hetwelk Jezus tot hem gezegd had: Eer de haan tweemaal gekraaid
   zal hebben, zult gijMij driemaal verloochenen. En hij, zich van daar
   makende, weende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En terstond, des morgens vroeg, hielden de overpriesters te zamen
   raad, met de ouderlingen en Schriftgeleerden, en den gehelen raad, en
   Jezus gebondenhebbende, brachten zij Hem heen, en gaven Hem aan Pilatus
   over.

   ^2En Pilatus vraagde Hem: Zijt Gij de Koning der Joden? En Hij
   antwoordende, zeide tot hem: Gij zegt het.

   ^3En de overpriesters beschuldigden Hem van vele zaken; maar Hij
   antwoordde niets.

   ^4En Pilatus vraagde Hem wederom, zeggende: Antwoordt Gij niet? Zie,
   hoe vele zaken zij tegen U getuigen!

   ^5En Jezus heeft niet meer geantwoord, zodat Pilatus zich verwonderde.

   ^6En op het feest liet hij hun een gevangene los, wien zij ook
   begeerden.

   ^7En er was een, genaamd Bar-abbas, gevangen met andere
   medeoproermakers, die in het oproer een doodslag gedaan had.

   ^8En de schare riep uit, en begon te begeren, dat hij deed, gelijk hij
   hun altijd gedaan had.

   ^9En Pilatus antwoordde hun, zeggende: Wilt gij, dat ik u den Koning
   der Joden loslate?

   ^10(Want hij wist, dat de overpriesters Hem door nijd overgeleverd
   hadden.)

   ^11Maar de overpriesters bewogen de schare, dat hij hun liever
   Bar-abbas zou loslaten.

   ^12En Pilatus, antwoordende, zeide wederom tot hen: Wat wilt gij dan,
   dat ik met Hem doen zal, Dien gij een Koning der Joden noemt?

   ^13En zij riepen wederom: Kruis Hem.

   ^14Doch Pilatus zeide tot hen: Wat heeft Hij dan kwaads gedaan? En zij
   riepen te meer: Kruis Hem!

   ^15Pilatus nu, willende der schare genoeg doen, heeft hun Bar-abbas
   losgelaten, en gaf Jezus over, als hij Hem gegeseld had, om gekruist te
   worden.

   ^16En de krijgsknechten leidden Hem binnen in de zaal, welke is het
   rechthuis, en riepen de ganse bende samen;

   ^17En deden Hem een purperen mantel aan, en een doornenkroon gevlochten
   hebbende, zetten Hem die op;

   ^18En begonnen Hem te groeten, zeggende: Wees gegroet, Gij Koning der
   Joden!

   ^19En sloegen Zijn hoofd met een rietstok, en bespogen Hem, en vallende
   op de knieen, aanbaden Hem.

   ^20En als zij Hem bespot hadden, deden zij Hem den purperen mantel af,
   en deden Hem Zijn eigen klederen aan, en leidden Hem uit, om Hem te
   kruisigen.

   ^21En zij dwongen een Simon van Cyrene, die daar voorbijging, komende
   van den akker, den vader van Alexander en Rufus, dat hij Zijn kruis
   droeg.

   ^22En zij brachten Hem tot de plaats Golgotha, hetwelk is, overgezet
   zijnde, Hoofdschedelplaats.

   ^23En zij gaven Hem gemirreden wijn te drinken; maar Hij nam dien niet.

   ^24En als zij Hem gekruisigd hadden, verdeelden zij Zijn klederen,
   werpende het lot over dezelve, wat een iegelijk wegnemen zou.

   ^25En het was de derde ure, en zij kruisigden Hem.

   ^26En het opschrift Zijner beschuldiging was boven Hem geschreven: De
   KONING DER JODEN.

   ^27En zij kruisigden met Hem twee moordenaars, een aan Zijn rechter
   zijde, en een aan Zijn linker zijde.

   ^28En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Hij is met de
   misdadigers gerekend.

   ^29En die voorbijgingen, lasterden Hem, schuddende hun hoofden, en
   zeggende: Ha! Gij, die den tempel afbreekt, en in drie dagen opbouwt,

   ^30Behoud Uzelven, en kom af van het kruis.

   ^31En insgelijks ook de overpriesters, met de schriftgeleerden, zeiden
   tot elkander, al spottende: Hij heeft anderen verlost; Zichzelven kan
   Hij niet verlossen.

   ^32De Christus, de Koning Israels, kome nu af van het kruis, opdat wij
   het zien en geloven mogen. Ook die met Hem gekruist waren, smaadden
   Hem.

   ^33En als de zesde ure gekomen was, werd er duisternis over de gehele
   aarde, tot de negende ure toe.

   ^34En ter negender ure, riep Jezus met een grote stem, zeggende: ELOI,
   ELOI, LAMMA SABACHTANI, hetwelk is, overgezet zijnde: Mijn God, Mijn
   God, waarom hebt Gij Mij verlaten?

   ^35En sommigen van die daarbij stonden, dit horende, zeiden: Ziet, Hij
   roept Elias.

   ^36En er liep een, en vulde een spons met edik, en stak ze op een
   rietstok, en gaf Hem te drinken, zeggende: Houdt stil, laat ons zien,
   of Elias komt, om Hem af tenemen.

   ^37En Jezus, een grote stem van Zich gegeven hebbende, gaf den geest.

   ^38En het voorhangsel des tempels scheurde in tweeen, van boven tot
   beneden.

   ^39En de hoofdman over honderd, die daarbij tegenover Hem stond,
   ziende, dat Hij alzo roepende den geest gegeven had, zeide: Waarlijk,
   deze Mens was GodsZoon!

   ^40En er waren ook vrouwen, van verre dit aanschouwende, onder welke
   ook was Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Jakobus, den kleine,
   en vanJoses, en Salome;

   ^41Welke ook, toen Hij in Galilea was, Hem waren gevolgd, en Hem
   gediend hadden; en vele andere vrouwen, die met Hem naar Jeruzalem
   opgekomen waren.

   ^42En als het nu avond was geworden, dewijl het de voorbereiding was,
   welke is de voorsabbat;

   ^43Kwam Jozef, die van Arimathea was, een eerlijk raadsheer, die ook
   zelf het Koninkrijk Gods was verwachtende, en zich verstoutende, ging
   hij in tot Pilatus, enbegeerde het lichaam van Jezus.

   ^44En Pilatus verwonderde zich, dat Hij alrede gestorven was; en den
   hoofdman over honderd tot zich geroepen hebbende, vraagde hem, of Hij
   lang gestorvenwas.

   ^45En als hij het van den hoofdman over honderd verstaan had, schonk
   hij Jozef het lichaam.

   ^46En hij kocht fijn lijnwaad, en Hem afgenomen hebbende, wond Hem in
   dat fijne lijnwaad, en legde Hem in een graf, hetwelk uit een steenrots
   gehouwen was; enhij wentelde een steen tegen de deur des grafs.

   ^47En Maria Magdalena, en Maria, de moeder van Joses, aanschouwden,
   waar Hij gelegd werd. Markus 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En als de sabbat voorbijgegaan was, hadden Maria Magdalena, en Maria,
   de moeder van Jakobus, en Salome specerijen gekocht, opdat zij kwamen
   en Hemzalfden.

   ^2En zeer vroeg op den eersten dag der week, kwamen zij tot het graf,
   als de zon opging;

   ^3En zeiden tot elkander: Wie zal ons den steen van de deur des grafs
   afwentelen?

   ^4(En opziende zagen zij, dat de steen afgewenteld was) want hij was
   zeer groot.

   ^5En in het graf ingegaan zijnde, zagen zij een jongeling, zittende ter
   rechter zijde, bekleed met een wit lang kleed, en werden verbaasd.

   ^6Maar hij zeide tot haar: Zijt niet verbaasd; gij zoekt Jezus den
   Nazarener, Die gekruist was; Hij is opgestaan; Hij is hier niet; ziet
   de plaats, waar zij Hem gelegdhadden.

   ^7Doch gaat heen, zegt Zijnen discipelen, en Petrus, dat Hij u voorgaat
   naar Galilea; aldaar zult gij Hem zien, gelijk Hij ulieden gezegd
   heeft.

   ^8En zij, haastelijk uitgegaan zijnde, vloden van het graf, en beving
   en ontzetting had haar bevangen; en zij zeiden niemand iets; want zij
   waren bevreesd.

   ^9En als Jezus opgestaan was, des morgens vroeg, op den eersten dag der
   week, verscheen Hij eerst aan Maria Magdalena, uit welke Hij zeven
   duivelenuitgeworpen had.

   ^10Deze, heengaande, boodschapte het dengenen, die met Hem geweest
   waren, welke treurden en weenden.

   ^11En als dezen hoorden, dat Hij leefde, en van haar gezien was,
   geloofden zij het niet.

   ^12En na dezen is Hij geopenbaard in een andere gedaante, aan twee van
   hen, daar zij wandelden, en in het veld gingen.

   ^13Dezen, ook heengaande, boodschapten het aan de anderen; maar zij
   geloofden ook die niet.

   ^14Daarna is Hij geopenbaard aan de elven, daar zij aanzaten, en
   verweet hun hun ongelovigheid en hardigheid des harten, omdat zij niet
   geloofd hadden degenen, die Hem gezien hadden, nadat Hij opgestaan was.

   ^15En Hij zeide tot hen: Gaat heen in de gehele wereld, predikt het
   Evangelie aan alle kreaturen.

   ^16Die geloofd zal hebben, en gedoopt zal zijn, zal zalig worden; maar
   die niet zal geloofd hebben, zal verdoemd worden.

   ^17En degenen, die geloofd zullen hebben, zullen deze tekenen volgen:
   in Mijn Naam zullen zij duivelen uitwerpen; met nieuwe tongen zullen
   zij spreken,

   ^18Slangen zullen zij opnemen; en al is het, dat zij iets dodelijks
   zullen drinken, dat zal hun niet schaden; op kranken zullen zij de
   handen leggen, en zij zullen gezondworden.

   ^19De Heere dan, nadat Hij tot hen gesproken had, is opgenomen in den
   hemel, en is gezeten aan de rechter hand Gods.
     __________________________________________________________________

Luke
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Nademaal velen ter hand genomen hebben, om in orde te stellen een
   verhaal van de dingen, die onder ons volkomen zekerheid hebben;

   ^2Gelijk ons overgeleverd hebben, die van den beginne zelven
   aanschouwers en dienaars des Woords geweest zijn;

   ^3Zo heeft het ook mij goed gedacht, hebbende alles van voren aan
   naarstiglijk onderzocht, vervolgens aan u te schrijven, voortreffelijke
   Theofilus!

   ^4Opdat gij moogt kennen de zekerheid der dingen, waarvan gij
   onderwezen zijt.

   ^5In de dagen van Herodes, den koning van Judea, was een zeker
   priester, met name Zacharias, van de dagorde van Abia; en zijn vrouw
   was uit de dochterenvan Aaron, en haar naam Elizabet.

   ^6En zij waren beiden rechtvaardig voor God, wandelende in al de
   geboden en rechten des Heeren, onberispelijk.

   ^7En zij hadden geen kind, omdat Elizabet onvruchtbaar was, en zij
   beiden verre op hun dagen gekomen waren.

   ^8En het geschiedde, dat, als hij het priesterambt bediende voor God,
   in de beurt zijner dagorde.

   ^9Naar de gewoonte der priesterlijke bediening, hem te lote was
   gevallen, dat hij zoude ingaan in den tempel des Heeren om te
   reukofferen.

   ^10En al de menigte des volks was buiten, biddende, ten ure des
   reukoffers.

   ^11En van hem werd gezien een engel des Heeren, staande ter rechter
   zijde van het altaar des reukoffers.

   ^12En Zacharias, hem ziende, werd ontroerd, en vreze is op hem
   gevallen.

   ^13Maar de engel zeide tot hem: Vrees niet, Zacharias! want uw gebed is
   verhoord, en uw vrouw Elizabet zal u een zoon baren, en gij zult zijn
   naam hetenJohannes.

   ^14En u zal blijdschap en verheuging zijn, en velen zullen zich over
   zijn geboorte verblijden.

   ^15Want hij zal groot zijn voor den Heere; noch wijn, noch sterken
   drank zal hij drinken, en hij zal met den Heiligen Geest vervuld
   worden, ook van zijner moederslijf aan.

   ^16En hij zal velen der kinderen Israels bekeren tot den Heere, hun
   God.

   ^17En hij zal voor Hem heengaan, in den geest en de kracht van Elias,
   om te bekeren de harten der vaderen tot de kinderen, en de
   ongehoorzamen tot devoorzichtigheid der rechtvaardigen, om den Heere te
   bereiden een toegerust volk.

   ^18En Zacharias zeide tot den engel: Waarbij zal ik dat weten? Want ik
   ben oud, en mijn vrouw is verre op haar dagen gekomen.

   ^19En de engel antwoordde en zeide tot hem: Ik ben Gabriel, die voor
   God sta, en ben uitgezonden, om tot u te spreken, en u deze dingen te
   verkondigen.

   ^20En zie, gij zult zwijgen, en niet kunnen spreken, tot op den dag,
   dat deze dingen geschied zullen zijn; om dies wil, dat gij mijn woorden
   niet geloofd hebt, welkevervuld zullen worden op hun tijd.

   ^21En het volk was wachtende op Zacharias, en zij waren verwonderd, dat
   hij zo lang vertoefde in den tempel.

   ^22En als hij uitkwam, kon hij tot hen niet spreken; en zij bekenden,
   dat hij een gezicht in den tempel gezien had. En hij wenkte hun toe, en
   bleef stom.

   ^23En het geschiedde, als de dagen zijner bediening vervuld waren, dat
   hij naar zijn huis ging.

   ^24En na die dagen werd Elizabet, zijn vrouw, bevrucht; en zij verborg
   zich vijf maanden, zeggende:

   ^25Alzo heeft mij de Heere gedaan, in de dagen, in welke Hij mij
   aangezien heeft, om mijn versmaadheid onder de mensen weg te nemen.

   ^26En in de zesde maand werd de engel Gabriel van God gezonden naar een
   stad in Galilea, genaamd Nazareth;

   ^27Tot een maagd, die ondertrouwd was met een man, wiens naam was
   Jozef, uit den huize Davids; en de naam der maagd was Maria.

   ^28En de engel tot haar ingekomen zijnde, zeide: Wees gegroet, gij
   begenadigde; de Heere is met u; gij zijt gezegend onder de vrouwen.

   ^29En als zij hem zag, werd zij zeer ontroerd over dit zijn woord, en
   overlegde, hoedanig deze groetenis mocht zijn.

   ^30En de engel zeide tot haar: Vrees niet, Maria, want gij hebt genade
   bij God gevonden.

   ^31En zie, gij zult bevrucht worden, en een Zoon baren, en zult Zijn
   naam heten JEZUS.

   ^32Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden; en
   God, de Heere, zal Hem den troon van Zijn vader David geven.

   ^33En Hij zal over het huis Jakobs Koning zijn in der eeuwigheid, en
   Zijns Koninkrijks zal geen einde zijn.

   ^34En Maria zeide tot den engel: Hoe zal dat wezen, dewijl ik geen man
   bekenne?

   ^35En de engel, antwoordende, zeide tot haar: De Heilige Geest zal over
   u komen, en de kracht des Allerhoogsten zal u overschaduwen; daarom
   ook, dat Heilige,Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd
   worden.

   ^36En zie, Elizabet, uw nicht, is ook zelve bevrucht, met een zoon, in
   haar ouderdom; en deze maand is haar, die onvruchtbaar genaamd was, de
   zesde.

   ^37Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn.

   ^38En Maria zeide: Zie, de dienstmaagd des Heeren; mij geschiede naar
   uw woord. En de engel ging weg van haar.

   ^39En Maria, opgestaan zijnde in diezelfde dagen, reisde met haast naar
   het gebergte, in een stad van Juda;

   ^40En kwam in het huis van Zacharias, en groette Elizabet.

   ^41En het geschiedde, als Elizabet de groetenis van Maria hoorde, zo
   sprong het kindeken op in haar buik; en Elizabet werd vervuld met den
   Heiligen Geest;

   ^42En riep uit met een grote stem, en zeide: Gezegend zijt gij onder de
   vrouwen, en gezegend is de vrucht uws buiks!

   ^43En van waar komt mij dit, dat de moeder mijns Heeren tot mij komt?

   ^44Want zie, als de stem uwer groetenis in mijn oren geschiedde, zo
   sprong het kindeken van vreugde op in mijn buik.

   ^45En zalig is zij, die geloofd heeft; want de dingen, die haar van den
   Heere gezegd zijn, zullen volbracht worden.

   ^46En Maria zeide: Mijn ziel maakt groot den Heere;

   ^47En mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker;

   ^48Omdat Hij de nederheid Zijner dienstmaagd heeft aangezien; want zie,
   van nu aan zullen mij zalig spreken al de geslachten.

   ^49Want grote dingen heeft aan mij gedaan Hij, Die machtig is, en
   heilig is Zijn Naam.

   ^50En Zijn barmhartigheid is van geslacht tot geslacht over degenen,
   die Hem vrezen.

   ^51Hij heeft een krachtig werk gedaan door Zijn arm; Hij heeft
   verstrooid de hoogmoedigen in de gedachten hunner harten.

   ^52Hij heeft machtigen van de tronen afgetrokken, en nederigen heeft
   Hij verhoogd.

   ^53Hongerigen heeft Hij met goederen vervuld; en rijken heeft Hij ledig
   weggezonden.

   ^54Hij heeft Israel, Zijn knecht, opgenomen, opdat Hij gedachtig ware
   der barmhartigheid.

   ^55(Gelijk Hij gesproken heeft tot onze vaderen, namelijk tot Abraham,
   en zijn zaad) in eeuwigheid.

   ^56En Maria bleef bij haar omtrent drie maanden, en keerde weder tot
   haar huis.

   ^57En de tijd van Elizabet werd vervuld, dat zij baren zoude, en zij
   baarde een zoon.

   ^58En die daar rondom woonden, en haar magen hoorden, dat de Heere Zijn
   barmhartigheid grotelijks aan haar bewezen had, en waren met haar
   verblijd.

   ^59En het geschiedde, dat zij op den achtsten dag kwamen, om het
   kindeken te besnijden, en noemden het Zacharias, naar den naam zijns
   vaders.

   ^60En zijn moeder antwoordde en zeide: Niet alzo, maar hij zal Johannes
   heten.

   ^61En zij zeiden tot haar: Er is niemand in uw maagschap, die met dien
   naam genaamd wordt.

   ^62En zij wenkten zijn vader, hoe hij wilde, dat hij genaamd zou
   worden.

   ^63En als hij een schrijftafeltje geeist had, schreef hij, zeggende:
   Johannes is zijn naam. En zij verwonderden zich allen.

   ^64En terstond werd zijn mond geopend, en zijn tong losgemaakt; en hij
   sprak, God lovende.

   ^65En er kwam vrees over allen, die rondom hen woonden; en in het
   gehele gebergte van Judea werd veel gesproken van al deze dingen.

   ^66En allen, die het hoorden, namen het ter harte, zeggende: Wat zal
   toch dit kindeken wezen? En de hand des Heeren was met hem.

   ^67En Zacharias, zijn vader, werd vervuld met den Heiligen Geest, en
   profeteerde, zeggende:

   ^68Geloofd zij de Heere, de God Israels, want Hij heeft bezocht, en
   verlossing te weeg gebracht Zijn volke;

   ^69En heeft een hoorn der zaligheid ons opgericht, in het huis van
   David, Zijn knecht;

   ^70Gelijk Hij gesproken heeft door den mond Zijner heilige profeten,
   die van het begin der wereld geweest zijn;

   ^71Namelijk een verlossing van onze vijanden, en van de hand al
   dergenen, die ons haten;

   ^72Opdat Hij barmhartigheid deed aan onze vaderen, en gedachtig ware
   aan Zijn heilig verbond;

   ^73En aan den eed, dien Hij Abraham, onzen vader, gezworen heeft, om
   ons te geven,

   ^74Dat wij, verlost zijnde uit de hand onzer vijanden, Hem dienen
   zouden zonder vreze.

   ^75In heiligheid en gerechtigheid voor Hem, al de dagen onzes levens.

   ^76En gij, kindeken, zult een profeet des Allerhoogsten genaamd worden;
   want gij zult voor het aangezicht des Heeren heengaan, om Zijn wegen te
   bereiden;

   ^77Om Zijn volk kennis der zaligheid te geven, in vergeving hunner
   zonden.

   ^78Door de innerlijke bewegingen der barmhartigheid onzes Gods, met
   welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte;

   ^79Om te verschijnen dengenen, die gezeten zijn in duisternis en
   schaduw des doods; om onze voeten te richten op den weg des vredes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En het geschiedde in diezelfde dagen, dat er een gebod uitging van
   den Keizer Augustus, dat de gehele wereld beschreven zou worden.

   ^2Deze eerste beschrijving geschiedde, als Cyrenius over Syrie
   stadhouder was.

   ^3En zij gingen allen om beschreven te worden, een iegelijk naar zijn
   eigen stad.

   ^4En Jozef ging ook op van Galilea, uit de stad Nazareth, naar Judea,
   tot de stad Davids, die Bethlehem genaamd wordt, (omdat hij uit het
   huis en geslacht vanDavid was);

   ^5Om beschreven te worden met Maria, zijn ondertrouwde vrouw, welke
   bevrucht was.

   ^6En het geschiedde, als zij daar waren, dat de dagen vervuld werden,
   dat zij baren zoude.

   ^7En zij baarde haar eerstgeboren Zoon, en wond Hem in doeken, en legde
   Hem neder in de kribbe, omdat voor henlieden geen plaats was in de
   herberg.

   ^8En er waren herders in diezelfde landstreek, zich houdende in het
   veld, en hielden de nachtwacht over hun kudde.

   ^9En ziet, een engel des Heeren stond bij hen, en de heerlijkheid des
   Heeren omscheen hen, en zij vreesden met grote vreze.

   ^10En de engel zeide tot hen: Vreest niet, want, ziet, ik verkondig u
   grote blijdschap, die al den volke wezen zal;

   ^11Namelijk dat u heden geboren is de Zaligmaker, welke is Christus, de
   Heere, in de stad Davids.

   ^12En dit zal u het teken zijn: gij zult het Kindeken vinden in doeken
   gewonden, en liggende in de kribbe.

   ^13En van stonde aan was er met den engel een menigte des hemelsen
   heirlegers, prijzende God en zeggende:

   ^14Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen
   een welbehagen.

   ^15En het geschiedde, als de engelen van hen weggevaren waren naar de
   hemel, dat de herders tot elkander zeiden: Laat ons dan heengaan naar
   Bethlehem, en laatons zien het woord, dat er geschied is, hetwelk de
   Heere ons heeft verkondigd.

   ^16En zij kwamen met haast, en vonden Maria en Jozef, en het Kindeken
   liggende in de kribbe.

   ^17En als zij Het gezien hadden, maakten zij alom bekend het woord, dat
   hun van dit Kindeken gezegd was.

   ^18En allen, die het hoorden, verwonderden zich over hetgeen hun gezegd
   werd van de herders.

   ^19Doch Maria bewaarde deze woorden alle te zamen, overleggende die in
   haar hart.

   ^20En de herders keerde wederom, verheerlijkende en prijzende God over
   alles, wat zij gehoord en gezien hadden, gelijk tot hen gesproken was.

   ^21En als acht dagen vervuld waren, dat men het Kindeken besnijden zou,
   zo werd Zijn Naam genaamd JEZUS, welke genaamd was van den engel, eer
   Hij in hetlichaam ontvangen was.

   ^22En als de dagen harer reiniging vervuld waren, naar de wet van
   Mozes, brachten zij Hem te Jeruzalem, opdat zij Hem den Heere
   voorstelden;

   ^23(Gelijk geschreven is in de wet des Heeren: Al wat mannelijk is, dat
   de moeder opent, zal den Heere heilig genaamd worden.)

   ^24En opdat zij offerande gaven, naar hetgeen in de wet des Heeren
   gezegd is, een paar tortelduiven, of twee jonge duiven.

   ^25En ziet, er was een mens te Jeruzalem, wiens naam was Simeon; en
   deze mens was rechtvaardig en godvrezende; verwachtende de vertroosting
   Israels, en deHeilige Geest was op hem.

   ^26En hem was een Goddelijke openbaring gedaan door den Heiligen Geest,
   dat hij den dood niet zien zoude, eer hij den Christus des Heeren zou
   zien.

   ^27En hij kwam door den Geest in den tempel. En als de ouders het
   Kindeken Jezus inbrachten, om naar de gewoonte der wet met Hem te doen;

   ^28Zo nam hij Hetzelve in zijn armen, en loofde God, en zeide:

   ^29Nu laat Gij, Heere! Uw dienstknecht gaan in vrede naar Uw woord;

   ^30Want mijn ogen hebben Uw zaligheid gezien,

   ^31Die Gij bereid hebt voor het aangezicht van al de volken;

   ^32Een Licht tot verlichting der heidenen, en tot heerlijkheid van Uw
   volk Israel.

   ^33En Jozef en Zijn moeder verwonderden zich over hetgeen van Hem
   gezegd werd.

   ^34En Simeon zegende henlieden, en zeide tot Maria, Zijn moeder: Zie,
   Deze wordt gezet tot een val en opstanding veler in Israel, en tot een
   teken, datwedersproken zal worden.

   ^35(En ook een zwaard zal door uw eigen ziel gaan) opdat de gedachten
   uit vele harten geopenbaard worden.

   ^36En er was Anna, een profetesse, een dochter van Fanuel, uit den stam
   van Aser; deze was tot groten ouderdom gekomen, welke met haar man
   zeven jaren hadgeleefd van haar maagdom af.

   ^37En zij was een weduwe van omtrent vier en tachtig jaren, dewelke
   niet week uit den tempel, met vasten en bidden, God dienende nacht en
   dag.

   ^38En deze, te dierzelfder ure daarbij komende, heeft insgelijks den
   Heere beleden, en sprak van Hem tot allen, die de verlossing in
   Jeruzalem verwachtten.

   ^39En als zij alles voleindigd hadden, wat naar de wet des Heeren te
   doen was, keerden zij weder naar Galilea, tot hun stad Nazareth.

   ^40En het Kindeken wies op, en werd gesterkt in den geest, en vervuld
   met wijsheid; en de genade Gods was over Hem.

   ^41En Zijn ouders reisden alle jaar naar Jeruzalem, op het feest van
   pascha.

   ^42En toen Hij twaalf jaren oud geworden was, en zij naar Jeruzalem
   opgegaan waren, naar de gewoonte van den feestdag;

   ^43En de dagen aldaar voleindigd hadden, toen zij wederkeerden, bleef
   het Kind Jezus te Jeruzalem, en Jozef en Zijn moeder wisten het niet.

   ^44Maar menende, dat Hij in het gezelschap op den weg was, gingen zij
   een dagreize, en zochten Hem onder de magen, en onder de bekenden.

   ^45En als zij Hem niet vonden, keerden zij wederom naar Jeruzalem, Hem
   zoekende.

   ^46En het geschiedde, na drie dagen, dat zij Hem vonden in den tempel,
   zittende in het midden der leraren, hen horende, en hen ondervragende.

   ^47En allen, die Hem hoorden, ontzetten zich over Zijn verstand en
   antwoorden.

   ^48En zij, Hem ziende, werden verslagen; en Zijn moeder zeide tot Hem:
   Kind! waarom hebt Gij ons zo gedaan? Zie, Uw vader en ik hebben U met
   angst gezocht.

   ^49En Hij zeide tot hen: Wat is het, dat gij Mij gezocht hebt? Wist gij
   niet, dat Ik moet zijn in de dingen Mijns Vaders?

   ^50En zij verstonden het woord niet, dat Hij tot hen sprak.

   ^51En Hij ging met hen af, en kwam te Nazareth, en was hun onderdanig.
   En Zijn moeder bewaarde al deze dingen in haar hart.

   ^52En Jezus nam toe in wijsheid, en in grootte, en in genade bij God en
   de mensen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En in het vijftiende jaar der regering van den keizer Tiberius, als
   Pontius Pilatus stadhouder was over Judea, en Herodes een viervorst
   over Galilea, en Filippus, zijn broeder, een viervorst over Iturea en
   over het land Trachonitis, en Lysanias een viervorst over Abilene;

   ^2Onder de hogepriesters Annas en Kajafas, geschiedde het woord Gods
   tot Johannes, den zoon van Zacharias, in de woestijn.

   ^3En hij kwam in al het omliggende land der Jordaan, predikende den
   doop der bekering tot vergeving der zonden.

   ^4Gelijk geschreven is in het boek der woorden van Jesaja, den profeet,
   zeggende: De stem des roependen in de woestijn: Bereidt den weg des
   Heeren, maaktZijn paden recht!

   ^5Alle dal zal gevuld worden, en alle berg en heuvel zal vernederd
   worden, en de kromme wegen zullen tot een rechten weg worden, en de
   oneffen tot effenwegen.

   ^6En alle vlees zal de zaligheid Gods zien.

   ^7Hij zeide dan tot de scharen, die uitkwamen, om van hem gedoopt te
   worden: Gij adderengebroedsels, wie heeft u aangewezen te vlieden van
   dentoekomenden toorn?

   ^8Brengt dan vruchten voort der bekering waardig; en begint niet te
   zeggen bij uzelven: Wij hebben Abraham tot een vader; want ik zeg u,
   dat God zelfs uit dezestenen Abraham kinderen kan verwekken.

   ^9En de bijl ligt ook alrede aan den wortel der bomen; alle boom dan,
   die geen goede vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen, en in het vuur
   geworpen.

   ^10En de scharen vraagden hem, zeggende: Wat zullen wij dan doen?

   ^11En hij, antwoordende, zeide tot hen: Die twee rokken heeft, dele hem
   mede, die geen heeft; en die spijze heeft, doe desgelijks.

   ^12En er kwamen ook tollenaars om gedoopt te worden, en zeiden tot hem:
   Meester! wat zullen wij doen?

   ^13En hij zeide tot hen: Eist niet meer, dan hetgeen u gezet is.

   ^14En hem vraagden ook de krijgslieden, zeggende: En wij, wat zullen
   wij doen? En hij zeide tot hen: Doet niemand overlast, en ontvreemdt
   niemand het zijne metbedrog, en laat u vergenoegen met uw
   bezoldigingen.

   ^15En als het volk verwachtte, en allen in hun harten overleiden van
   Johannes, of hij niet mogelijk de Christus ware;

   ^16Zo antwoordde Johannes aan allen, zeggende: Ik doop u wel met water;
   maar Hij komt, Die sterker is dan ik, Wien ik niet waardig ben den riem
   van Zijnschoenen te ontbinden; Deze zal u dopen met den Heiligen Geest
   en met vuur;

   ^17Wiens wan in Zijn hand is, en Hij zal Zijn dorsvloer doorzuiveren,
   en de tarwe zal Hij in Zijn schuur samenbrengen; maar het kaf zal Hij
   met onuitblusselijk vuurverbranden.

   ^18Hij dan, ook nog vele andere dingen vermanende, verkondigde den
   volke het Evangelie.

   ^19Maar als Herodes, de viervorst van hem bestraft werd, om Herodias'
   wil, de vrouw van Filippus, zijn broeder, en over alle boze stukken,
   die Herodes deed,

   ^20Zo heeft hij ook dit nog boven alles daar toegedaan, dat hij
   Johannes in de gevangenis gesloten heeft.

   ^21En het geschiedde, toen al het volk gedoopt werd, en Jezus ook
   gedoopt was, en bad, dat de hemel geopend werd;

   ^22En dat de Heilige Geest op Hem nederdaalde, in lichamelijke
   gedaante, gelijk een duif; en dat er een stem geschiedde uit den hemel,
   zeggende: Gij zijt Mijngeliefde Zoon, in U heb Ik Mijn welbehagen!

   ^23En Hij, Jezus, begon omtrent dertig jaren oud te wezen, zijnde (alzo
   men meende) de zoon van Jozef, den zoon van Heli,

   ^24Den zoon van Matthat, den zoon van Levi, den zoon van Melchi, den
   zoon van Janna, den zoon van Jozef,

   ^25Den zoon van Mattathias, den zoon van Amos, den zoon van Naum, den
   zoon van Esli, den zoon van Naggai,

   ^26Den zoon van Maath, den zoon van Mattathias, den zoon van Semei, den
   zoon van Jozef, den zoon van Juda,

   ^27Den zoon van Johannes, den zoon van Rhesa, den zoon van Zorobabel,
   den zoon van Salathiel, den zoon van Neri,

   ^28Den zoon van Melchi, den zoon van Addi, den zoon van Kosam, den zoon
   van Elmodam, den zoon van Er,

   ^29Den zoon van Joses, den zoon van Eliezer, den zoon van Jorim, den
   zoon van Matthat, den zoon van Levi,

   ^30Den zoon van Simeon, den zoon van Juda, den zoon van Jozef, den zoon
   van Jonan, den zoon van Eljakim,

   ^31Den zoon van Meleas, den zoon van Mainan, den zoon van Mattatha, den
   zoon van Nathan, den zoon van David,

   ^32Den zoon van Jesse, den zoon van Obed, den zoon van Booz, den zoon
   van Salmon, den zoon van Nahasson,

   ^33Den zoon van Aminadab, den zoon van Aram, den zoon van Esrom, den
   zoon van Fares, den zoon van Juda,

   ^34Den zoon van Jakob, den zoon van Izak, den zoon van Abraham, den
   zoon van Thara, den zoon van Nachor,

   ^35Den zoon van Saruch, den zoon van Ragau, den zoon van Falek, den
   zoon van Heber, den zoon van Sala,

   ^36Den zoon van Kainan, den zoon van Arfaxad, den zoon van Sem, den
   zoon van Noe, den zoon van Lamech,

   ^37Den zoon van Mathusala, den zoon van Enoch, den zoon van Jared, den
   zoon van Malaleel, den zoon van Kainan,

   ^38Den zoon van Enos, den zoon van Seth, den zoon van Adam, den zoon
   van God.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En Jezus, vol des Heiligen Geestes, keerde wederom van de Jordaan, en
   werd door den Geest geleid in de woestijn;

   ^2En werd veertig dagen verzocht van den duivel; en at gans niet in die
   dagen, en als dezelve geeindigd waren, zo hongerde Hem ten laatste.

   ^3En de duivel zeide tot Hem: Indien Gij Gods Zoon zijt, zeg tot dezen
   steen, dat hij brood worde.

   ^4En Jezus antwoordde hem, zeggende: Er is geschreven, dat de mens bij
   brood alleen niet zal leven, maar bij alle woord Gods.

   ^5En als Hem de duivel geleid had op een hogen berg, toonde hij Hem al
   de koninkrijken der wereld, in een ogenblik tijds.

   ^6En de duivel zeide tot Hem: Ik zal U al deze macht, en de
   heerlijkheid derzelver koninkrijken geven; want zij is mij overgegeven,
   en ik geef ze, wien ik ook wil;

   ^7Indien Gij dan mij zult aanbidden, zo zal het alles Uw zijn.

   ^8En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Ga weg van Mij, satan, want er
   is geschreven: Gij zult den Heere, uw God, aanbidden, en Hem alleen
   dienen.

   ^9En hij leidde Hem naar Jeruzalem, en stelde Hem op de tinne des
   tempels, en zeide tot Hem: Indien Gij de Zoon Gods zijt, werp Uzelven
   van hier nederwaarts;

   ^10Want er is geschreven, dat Hij Zijn engelen van U bevelen zal, dat
   zij U bewaren zullen;

   ^11En dat zij U op de handen nemen zullen, opdat Gij Uw voet niet te
   eniger tijd aan een steen stoot.

   ^12En Jezus, antwoordende, zeide tot hem: Er is gezegd: Gij zult den
   Heere, uw God, niet verzoeken.

   ^13En als de duivel alle verzoeking voleindigd had, week hij van Hem
   voor een tijd.

   ^14En Jezus keerde wederom, door de kracht des Geestes, naar Galilea;
   en het gerucht van Hem ging uit door het gehele omliggende land.

   ^15En Hij leerde in hun synagogen, en werd van allen geprezen.

   ^16En Hij kwam te Nazareth, daar Hij opgevoed was, en ging, naar Zijn
   gewoonte, op den dag des sabbats in de synagoge; en stond op om te
   lezen.

   ^17En Hem werd gegeven het boek van den profeet Jesaja; en als Hij het
   boek opengedaan had, vond Hij de plaats, daar geschreven was;

   ^18De Geest des Heeren is op Mij, daarom heeft Hij Mij gezalfd; Hij
   heeft Mij gezonden, om den armen het Evangelie te verkondigen, om te
   genezen, diegebroken zijn van hart;

   ^19Om den gevangenen te prediken loslating, en den blinden het gezicht,
   om de verslagenen heen te zenden in vrijheid; om te prediken het
   aangename jaar desHeeren.

   ^20En als Hij het boek toegedaan en den dienaar wedergegeven had, zat
   Hij neder; en de ogen van allen in de synagoge waren op Hem geslagen.

   ^21En Hij begon tot hen te zeggen: Heden is deze Schrift in uw oren
   vervuld.

   ^22En zij gaven Hem allen getuigenis, en verwonderden zich over de
   aangename woorden, die uit Zijn mond voortkwamen; en zeiden: Is deze
   niet de Zoon vanJozef?

   ^23En Hij zeide tot hen: Gij zult zonder twijfel tot Mij dit
   spreekwoord zeggen: Medicijnmeester, genees Uzelven; al wat wij gehoord
   hebben, dat in Kapernaumgeschied is, doe dat ook hier in Uw vaderland.

   ^24En Hij zeide: Voorwaar Ik zeg u, dat geen profeet aangenaam is in
   zijn vaderland.

   ^25Maar Ik zeg u in der waarheid: Er waren vele weduwen in Israel in de
   dagen van Elias, toen de hemel drie jaren en zes maanden gesloten was,
   zodat er grotehongersnood werd over het gehele land.

   ^26En tot geen van haar werd Elias gezonden, dan naar Sarepta Sidonis,
   tot een vrouw, die weduwe was.

   ^27En er waren vele melaatsen in Israel, ten tijde van den profeet
   Elisa; en geen van hen werd gereinigd, dan Naaman, de Syrier.

   ^28En zij werden allen in de synagoge met toorn vervuld, als zij dit
   hoorden.

   ^29En opstaande, wierpen zij Hem uit, buiten de stad, en leidden Hem op
   den top des bergs, op denwelken hun stad gebouwd was, om Hem van de
   steilte af tewerpen.

   ^30Maar Hij, door het midden van hen doorgegaan zijnde, ging weg.

   ^31En Hij kwam af te Kapernaum, een stad van Galilea, en leerde hen op
   de sabbatdagen.

   ^32En zij versloegen zich over Zijn leer, want Zijn woord was met
   macht.

   ^33En in de synagoge was een mens, hebbende een geest eens onreinen
   duivels; en hij riep uit met grote stemme,

   ^34Zeggende: Laat af, wat hebben wij met U te doen, Gij Jezus
   Nazarener? Zijt Gij gekomen, om ons te verderven? Ik ken U, wie Gij
   zijt, namelijk de HeiligeGods.

   ^35En Jezus bestrafte hem, zeggende: Zwijg stil, en ga van hem uit. En
   de duivel, hem in het midden geworpen hebbende, voer van hem uit,
   zonder hem iets tebeschadigen.

   ^36En er kwam een verbaasdheid over allen; en zij spraken samen tot
   elkander, zeggende: Wat woord is dit, dat Hij met macht en kracht den
   onreinen geestengebiedt, en zij varen uit?

   ^37En het gerucht van Hem ging uit in alle plaatsen des omliggenden
   lands.

   ^38En Jezus, opgestaan zijnde uit de synagoge, ging in het huis van
   Simon; en Simons vrouws moeder was met een grote koorts bevangen, en
   zij baden Hem voorhaar.

   ^39En staande boven haar, bestrafte Hij de koorts, en de koorts verliet
   haar; en zij van stonde aan opstaande, diende henlieden.

   ^40En als de zon onderging, brachten allen, die kranken hadden, met
   verscheidenen ziekten bevangen, die tot Hem, en Hij legde een iegelijk
   van hen de handenop, en genas dezelve.

   ^41En er voeren ook duivelen uit van velen, roepende en zeggende: Gij
   zijt de Christus, de Zone Gods! En hen bestraffende, liet Hij die niet
   spreken, omdat zijwisten, dat Hij de Christus was.

   ^42En als het dag werd, ging Hij uit, en trok naar een woeste plaats;
   en de scharen zochten Hem, en kwamen tot bij Hem, en hielden Hem op,
   dat Hij van hen nietzou weggaan.

   ^43Maar Hij zeide tot hen: Ik moet ook anderen steden het Evangelie van
   het Koninkrijk Gods verkondigen; want daartoe ben Ik uitgezonden.

   ^44En Hij predikte in de synagogen van Galilea. Lukas 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En het geschiedde, als de schare op Hem aandrong, om het Woord Gods
   te horen, dat Hij stond bij het meer Gennesareth.

   ^2En Hij zag twee schepen aan den oever van het meer liggende, en de
   vissers waren daaruit gegaan, en spoelden de netten.

   ^3En Hij ging in een van die schepen, hetwelk van Simon was, en bad
   hem, dat hij een weinig van het land afstak; en nederzittende, leerde
   Hij de scharen uit hetschip.

   ^4En als Hij afliet van spreken, zeide Hij tot Simon: Steek af naar de
   diepte, en werp uw netten uit om te vangen.

   ^5En Simon antwoordde en zeide tot Hem: Meester, wij hebben den gehelen
   nacht over gearbeid, en niet gevangen; doch op Uw woord zal ik het net
   uitwerpen.

   ^6En als zij dat gedaan hadden, besloten zij een grote menigte vissen,
   en hun net scheurde.

   ^7En zij wenkten hun medegenoten, die in het andere schip waren, dat
   zij hen zouden komen helpen. En zij kwamen, en vulden beide de schepen,
   zodat zij bijnazonken.

   ^8En Simon Petrus, dat ziende, viel neder aan de knieen van Jezus,
   zeggende: Heere! ga uit van mij; want ik ben een zondig mens.

   ^9Want verbaasdheid had hem bevangen, en allen, die met hem waren, over
   de vangst der vissen, die zij gevangen hadden;

   ^10En desgelijks ook Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeus, die
   medegenoten van Simon waren. En Jezus zeide tot Simon: Vrees niet; van
   nu aan zult gijmensen vangen.

   ^11En als zij de schepen aan land gestuurd hadden, verlieten zij alles,
   en volgden Hem.

   ^12En het geschiedde, als Hij in een dier steden was, ziet, er was een
   man vol melaatsheid; en Jezus ziende, viel hij op het aangezicht, en
   bad Hem, zeggende:Heere! zo Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.

   ^13En Hij, de hand uitstrekkende, raakte hem aan; en zeide: Ik wil,
   word gereinigd! En terstond ging de melaatsheid van hem.

   ^14En Hij gebood hem, dat hij het niemand zeggen zou; maar ga heen,
   zeide Hij, vertoon uzelven den priester, en offer voor uw reiniging,
   gelijk Mozes gebodenheeft, hun tot een getuigenis.

   ^15Maar het gerucht van Hem ging te meer voort; en vele scharen kwamen
   samen om Hem te horen, en door Hem genezen te worden van hun
   krankheden.

   ^16Maar Hij vertrok in de woestijnen, en bad aldaar.

   ^17En het geschiedde in een dier dagen, dat Hij leerde, en er zaten
   Farizeen en leraars der wet, die van alle vlekken van Galilea, en
   Judea, en Jeruzalem gekomenwaren; en de kracht des Heeren was er om hen
   te genezen.

   ^18En ziet, enige mannen brachten op een bed een mens, die geraakt was,
   en zochten hem in te brengen, en voor Hem te leggen.

   ^19En niet vindende, waardoor zij hem inbrengen mochten, overmits de
   schare, zo klommen zij op het dak, en lieten hem door de tichelen neder
   met het beddeken, in het midden, voor Jezus.

   ^20En Hij ziende hun geloof, zeide tot hem: Mens, uw zonden zijn u
   vergeven.

   ^21En de Schriftgeleerden en de Farizeen begonnen te overdenken,
   zeggende: Wie is Deze, Die gods lastering spreekt? Wie kan de zonden
   vergeven, dan Godalleen?

   ^22Maar Jezus, hun overdenkingen bekennende, antwoordde en zeide tot
   hen: Wat overdenkt gij in uw harten?

   ^23Wat is lichter te zeggen: Uw zonden zijn u vergeven, of te zeggen:
   Sta op en wandel?

   ^24Doch opdat gij moogt weten, dat de Zoon des mensen macht heeft op de
   aarde, de zonde te vergeven (zeide Hij tot den geraakte): Ik zeg u, sta
   op, en neemuw beddeken op, en ga heen naar uw huis.

   ^25En hij, terstond voor Hem opstaande, en opgenomen hebbende hetgeen,
   daar hij op gelegen had, ging heen naar zijn huis, God verheerlijkende.

   ^26En ontzetting heeft hen allen bevangen, en zij verheerlijkten God,
   en werden vervuld met vreze, zeggende: Wij hebben heden ongelofelijke
   dingen gezien.

   ^27En na dezen ging Hij uit, en zag een tollenaar, met name Levi,
   zitten in het tolhuis, en zeide tot hem: Volg Mij.

   ^28En hij, alles verlatende, stond op en volgde Hem.

   ^29En Levi richtte Hem een groten maaltijd aan, in zijn huis; en er was
   een grote schare van tollenaren, en van anderen, die met hen aanzaten.

   ^30En hun Schriftgeleerden en de Farizeen murmureerden tegen Zijn
   discipelen, zeggende: Waarom eet en drinkt gij met tollenaren en
   zondaren?

   ^31En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Die gezond zijn, hebben den
   medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn.

   ^32Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot
   bekering.

   ^33En zij zeiden tot Hem: Waarom vasten de discipelen van Johannes
   dikmaals, en doen gebeden, desgelijks ook de discipelen der Farizeen,
   maar de Uwe etenen drinken?

   ^34Doch Hij zeide tot hen: Kunt gij de bruiloftskinderen, terwijl de
   Bruidegom bij hen is, doen vasten?

   ^35Maar de dagen zullen komen, wanneer de Bruidegom van hen zal
   weggenomen zijn, dan zullen zij vasten in die dagen.

   ^36En Hij zeide ook tot hen een gelijkenis: Niemand zet een lap van een
   nieuw kleed op een oud kleed; anders zo scheurt ook dat nieuwe het
   oude, en de lap vanhet nieuwe komt met het oude niet overeen.

   ^37En niemand doet nieuwen wijn in oude leder zakken; anders zo zal de
   nieuwe wijn de leder zakken doen bersten, en de wijn zal uitgestort
   worden, en de lederzakken zullen verderven.

   ^38Maar nieuwen wijn moet men in nieuwe leder zakken doen, en zij
   worden beide te zamen behouden.

   ^39En niemand, die ouden drinkt, begeert terstond nieuwen; want hij
   zegt: De oude is beter.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En het geschiedde op den tweeden eersten sabbat, dat Hij door het
   gezaaide ging; en Zijn discipelen plukten aren, en aten ze, die
   wrijvende met de handen.

   ^2En sommigen der Farizeen zeiden tot hen: Waarom doet gij, wat niet
   geoorloofd is te doen op de sabbatten?

   ^3En Jezus, hun antwoordende, zeide: Hebt gij ook dat niet gelezen,
   hetwelk David deed, wanneer hem hongerde, en dengenen, die met hem
   waren?

   ^4Hoe hij ingegaan is in het huis Gods, en de toonbroden genomen en
   gegeten heeft, en ook gegeven dengenen, die met hem waren, welke niet
   zijn geoorloofd teeten, dan alleen den priesteren.

   ^5En Hij zeide tot hen: De Zoon des mensen is een Heere ook van den
   sabbat.

   ^6En het geschiedde ook op een anderen sabbat, dat Hij in de synagoge
   ging, en leerde. En daar was een mens, en zijn rechterhand was dor.

   ^7En de Schriftgeleerden en de Farizeen namen Hem waar, of Hij op den
   sabbat genezen zou; opdat zij enige beschuldiging tegen Hem mochten
   vinden.

   ^8Doch Hij kende hun gedachten, en zeide tot den mens, die de dorre
   hand had: Rijs op, en sta in het midden. En hij opgestaan zijnde, stond
   overeind.

   ^9Zo zeide dan Jezus tot hen: Ik zal u vragen: Wat is geoorloofd op de
   sabbatten, goed te doen, of kwaad te doen, een mens te behouden, of te
   verderven?

   ^10En hen allen rondom aangezien hebbende, zeide Hij tot den mens:
   Strek uw hand uit. En hij deed alzo; en zijn hand werd hersteld, gezond
   gelijk de andere.

   ^11En zij werden vervuld met uitzinnigheid, en spraken samen met
   elkander, wat zij Jezus doen zouden.

   ^12En het geschiedde in die dagen, dat Hij uitging naar den berg, om te
   bidden, en Hij bleef den nacht over in het gebed tot God.

   ^13En als het dag was geworden, riep Hij Zijn discipelen tot Zich, en
   verkoos er twaalf uit hen, die Hij ook apostelen noemde:

   ^14Namelijk Simon, welken Hij ook Petrus noemde; en Andreas zijn
   broeder, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartholomeus;

   ^15Mattheus en Thomas, Jakobus, den zoon van Alfeus, en Simon genaamd
   Zelotes;

   ^16Judas, den broeder van Jakobus, en Judas Iskariot, die ook de
   verrader geworden is.

   ^17En met hen afgekomen zijnde, stond Hij op een vlakke plaats, en met
   Hem de schare Zijner discipelen, en een grote menigte des volks van
   geheel Judea enJeruzalem, en van den zeekant van Tyrus en Sidon;

   ^18Die gekomen waren, om Hem te horen, en om van hun ziekten genezen te
   worden, en die van onreine geesten gekweld waren; en zij werden
   genezen.

   ^19En al de schare zocht Hem aan te raken; want er ging kracht van Hem
   uit, en Hij genas ze allen.

   ^20En Hij, Zijn ogen opslaande over Zijn discipelen, zeide: Zalig zijt
   gij, armen, want uwer is het Koninkrijk Gods.

   ^21Zalig zijt gij, die nu hongert; want gij zult verzadigd worden.
   Zalig zijt gij, die nu weent; want gij zult lachen.

   ^22Zalig zijt gij, wanneer u de mensen haten, en wanneer zij u
   afscheiden, en smaden, en uw naam als kwaad verwerpen, om des Zoons des
   mensen wil.

   ^23Verblijdt u in dien dag, en zijt vrolijk; want, ziet, uw loon is
   groot in den hemel; want hun vaders deden desgelijks den profeten.

   ^24Maar wee u, gij rijken, want gij hebt uw troost weg.

   ^25Wee u, die verzadigd zijt, want gij zult hongeren. Wee u, die nu
   lacht, want gij zult treuren en wenen.

   ^26Wee u, wanneer al de mensen wel van u spreken, want hun vaders deden
   desgelijks den valsen profeten.

   ^27Maar Ik zeg ulieden, die dit hoort: Hebt uw vijanden lief; doet wel
   dengenen, die u haten.

   ^28Zegent degenen, die u vervloeken, en bidt voor degenen, die u geweld
   doen.

   ^29Dengene, die u aan de wang slaat, biedt ook de andere; en dengene,
   die u den mantel neemt, verhindert ook den rok niet te nemen.

   ^30Maar geeft een iegelijk, die van u begeert; en van dengene, die het
   uwe neemt, eist niet weder.

   ^31En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen zullen, doet gij hun ook
   desgelijks.

   ^32En indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat dank hebt gij? Want
   ook de zondaars hebben lief degenen, die hen liefhebben.

   ^33En indien gij goed doet dengenen, die u goed doen, wat dank hebt
   gij? Want ook de zondaars doen hetzelfde.

   ^34En indien gij leent dengenen, van welke gij hoopt weder te
   ontvangen, wat dank hebt gij? Want ook de zondaars lenen den zondaren,
   opdat zij evengelijkweder mogen ontvangen.

   ^35Maar hebt uw vijanden lief, en doet goed, en leent, zonder iets
   weder te hopen; en uw loon zal groot zijn, en gij zult kinderen des
   Allerhoogsten zijn; want Hij isgoedertieren over de ondankbaren en
   bozen.

   ^36Weest dan barmhartig, gelijk ook uw Vader barmhartig is.

   ^37En oordeelt niet, en gij zult niet geoordeeld worden; verdoemt niet,
   en gij zult niet verdoemd worden; laat los, en gij zult losgelaten
   worden.

   ^38Geeft, en u zal gegeven worden; een goede, neergedrukte, en
   geschudde en overlopende maat zal men in uw schoot geven; want met
   dezelfde maat, waarmedegijlieden meet, zal ulieden wedergemeten worden.

   ^39En Hij zeide tot hen een gelijkenis: Kan ook wel een blinde een
   blinde op den weg leiden? Zullen zij niet beiden in de gracht vallen?

   ^40De discipel is niet boven zijn meester; maar een iegelijk volmaakt
   discipel zal zijn gelijk zijn meester.

   ^41En wat ziet gij den splinter, die in uws broeders oog is, en den
   balk, die in uw eigen oog is, merkt gij niet?

   ^42Of hoe kunt gij tot uw broeder zeggen: Broeder, laat toe, dat ik den
   splinter, die in uw oog is, uitdoe; daar gij zelf den balk, die in uw
   oog is, niet ziet? Gijgeveinsde! doe eerst den balk uit uw oog, en dan
   zult gij bezien, om den splinter uit te doen, die in uws broeders oog
   is.

   ^43Want het is geen goede boom, die kwade vrucht voortbrengt, en geen
   kwade boom, die goede vrucht voortbrengt;

   ^44Want ieder boom wordt uit zijn eigen vrucht gekend; want men leest
   geen vijgen van doornen, en men snijdt geen druif van bramen.

   ^45De goede mens brengt het goede voort uit den goeden schat zijns
   harten; en de kwade mens brengt het kwade voort uit den kwaden schat
   zijns harten; want uitden overvloed des harten spreekt zijn mond.

   ^46En wat noemt gij Mij, Heere, Heere! en doet niet hetgeen Ik zeg?

   ^47Een iegelijk, die tot Mij komt, en Mijn woorden hoort, en dezelve
   doet, Ik zal u tonen, wien hij gelijk is.

   ^48Hij is gelijk een mens, die een huis bouwde, en groef, en verdiepte,
   en leide het fondament op een steenrots; als nu de hoge vloed kwam, zo
   sloeg dewaterstroom tegen dat huis aan, en kon het niet bewegen; want
   het was op de steenrots gegrond.

   ^49Maar die ze gehoord, en niet gedaan zal hebben, is gelijk een mens,
   die een huis bouwde op de aarde zonder fondament; tegen hetwelk de
   waterstroomaansloeg, en het viel terstond, en de val van datzelve huis
   was groot.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Nadat Hij nu al Zijn woorden voleindigd had, ten aanhore des volks,
   ging Hij in te Kapernaum.

   ^2En een dienstknecht van een zeker hoofdman over honderd, die hem zeer
   waard was, krank zijnde, lag op zijn sterven.

   ^3En van Jezus gehoord hebbende, zond hij tot Hem de ouderlingen der
   Joden, Hem biddende, dat Hij wilde komen, en zijn dienstknecht gezond
   maken.

   ^4Dezen nu, tot Jezus gekomen zijnde, baden Hem ernstelijk, zeggende:
   Hij is waardig, dat Gij hem dat doet;

   ^5Want hij heeft ons volk lief, en heeft zelf ons de synagoge gebouwd.

   ^6En Jezus ging met hen. En als Hij nu niet verre van het huis was,
   zond de hoofdman over honderd tot Hem enige vrienden, en zeide tot Hem:
   Heere, neem demoeite niet; want ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn
   dak zoudt inkomen.

   ^7Daarom heb ik ook mijzelven niet waardig geacht, om tot U te komen;
   maar zeg het met een woord, en mijn knecht zal genezen worden.

   ^8Want ik ben ook een mens, onder de macht van anderen gesteld,
   hebbende krijgsknechten onder mij, en ik zeg tot dezen: Ga, en hij
   gaat; en tot den anderen:Kom en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe
   dat! en hij doet het.

   ^9En Jezus, dit horende, verwonderde Zich over hem; en Zich omkerende,
   zeide tot de schare, die Hem volgde: Ik zeg ulieden: Ik heb zo groot
   een geloof zelfs inIsrael niet gevonden.

   ^10En die gezonden waren, wedergekeerd zijnde in het huis, vonden den
   kranken dienstknecht gezond.

   ^11En het geschiedde op den volgenden dag, dat Hij ging naar een stad,
   genaamd Nain, en met Hem gingen velen van Zijn discipelen, en een grote
   schare.

   ^12En als Hij de poort der stad genaakte, zie daar, een dode werd
   uitgedragen, die een eniggeboren zoon zijner moeder was, en zij was
   weduwe en een groteschare van de stad was met haar.

   ^13En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar
   bewogen, en zeide tot haar: Ween niet.

   ^14En Hij ging toe, en raakte de baar aan; (de dragers nu stonden stil)
   en Hij zeide: Jongeling, Ik zeg u, sta op!

   ^15En de dode zat overeind, en begon te spreken. En Hij gaf hem aan
   zijn moeder.

   ^16En vreze beving hen allen, en zij verheerlijkten God, zeggende: Een
   groot Profeet is onder ons opgestaan, en God heeft Zijn volk bezocht.

   ^17En dit gerucht van Hem ging uit in geheel Judea, en in al het
   omliggende land.

   ^18En de discipelen van Johannes boodschapten hem van al deze dingen.

   ^19En Johannes, zekere twee van zijn discipelen tot zich geroepen
   hebbende, zond hen tot Jezus, zeggende: Zijt Gij Degene, Die komen zou,
   of verwachten wij eenanderen?

   ^20En als de mannen tot Hem gekomen waren, zeiden zij: Johannes de
   Doper heeft ons tot U afgezonden, zeggende: Zijt Gij, Die komen zou, of
   verwachten wijeen anderen?

   ^21En in dezelfde ure genas Hij er velen van ziekten en kwalen, en boze
   geesten; en velen blinden gaf Hij het gezicht.

   ^22En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Gaat heen, en boodschapt
   Johannes weder de dingen, die gij gezien en gehoord hebt, namelijk dat
   de blinden ziendeworden, de kreupelen wandelen, de melaatsen gereinigd
   worden, de doven horen, de doden opgewekt worden, den armen het
   Evangelie verkondigd wordt.

   ^23En zalig is hij, die aan Mij niet zal geergerd worden.

   ^24Als nu de boden van Johannes weggegaan waren, begon Hij tot de
   scharen van Johannes te zeggen: Wat zijt gij uitgegaan in de woestijn
   te aanschouwen? Eenriet, dat van den wind ginds en weder bewogen wordt?

   ^25Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een mens, met zachte klederen
   bekleed? Ziet, die in heerlijke kleding en wellust zijn, die zijn in de
   koninklijke hoven.

   ^26Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een profeet? Ja, Ik zeg u, ook
   veel meer dan een profeet.

   ^27Deze is het, van welken geschreven is: Ziet, Ik zende Mijn engel
   voor Uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.

   ^28Want Ik zeg ulieden: Onder die van vrouwen geboren zijn, is niemand
   meerder profeet, dan Johannes de Doper; maar de minste in het
   Koninkrijk Gods ismeerder dan hij.

   ^29En al het volk, Hem horende, en de tollenaars, die met den doop van
   Johannes gedoopt waren, rechtvaardigden God.

   ^30Maar de Farizeen en de wetgeleerden hebben den raad Gods tegen
   zichzelven verworpen, van hem niet gedoopt zijnde.

   ^31En de Heere zeide: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht
   vergelijken, en wien zijn zij gelijk?

   ^32Zij zijn gelijk aan de kinderen, die op de markt zitten, en elkander
   toeroepen, en zeggen: Wij hebben u op de fluit gespeeld, en gij hebt
   niet gedanst; wij hebbenu klaagliederen gezongen, en gij hebt niet
   geweend.

   ^33Want Johannes de Doper is gekomen, noch brood etende, noch wijn
   drinkende; en gij zegt: Hij heeft den duivel.

   ^34De Zoon des mensen is gekomen, etende en drinkende, en gij zegt:
   Ziet daar, een Mens, Die een vraat en wijnzuiper is, een Vriend van
   tollenaren en zondaren.

   ^35Doch de wijsheid is gerechtvaardigd geworden van al haar kinderen.

   ^36En een der Farizeen bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde
   in des Farizeers huis, zat Hij aan.

   ^37En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande,
   dat Hij in des Farizeers huis aanzat, bracht een albasten fles met
   zalf.

   ^38En staande achter aan Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten
   nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar
   hoofd, en kuste Zijnvoeten, en zalfde ze met de zalf.

   ^39En de Farizeer, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij
   zichzelven, zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten,
   wat en hoedanige vrouwdeze is, die Hem aanraakt; want zij is een
   zondares.

   ^40En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen.
   En hij sprak: Meester! zeg het.

   ^41Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was
   schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig;

   ^42En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden
   kwijt. Zeg dan, wie van deze zal hem meer liefhebben?

   ^43En Simon, antwoordende, zeide: Ik acht, dat hij het is, dien hij het
   meeste kwijtgescholden heeft. En Hij zeide tot hem: Gij hebt recht
   geoordeeld.

   ^44En Hij, Zich omkerende naar de vrouw, zeide tot Simon: Ziet gij deze
   vrouw? Ik ben in uw huis gekomen; water hebt gij niet tot Mijn voeten
   gegeven; maardeze heeft Mijn voeten met tranen nat gemaakt, en met het
   haar van haar hoofd afgedroogd.

   ^45Gij hebt Mij geen kus gegeven; maar deze, van dat zij ingekomen is,
   heeft niet afgelaten Mijn voeten te kussen.

   ^46Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn
   voeten met zalf gezalfd.

   ^47Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren;
   want zij heeft veel liefgehad; maar dien weinig vergeven wordt, die
   heeft weinig lief.

   ^48En Hij zeide tot haar: Uw zonden zijn u vergeven.

   ^49En die mede aanzaten, begonnen te zeggen bij zichzelven: Wie is
   Deze, Die ook de zonden vergeeft?

   ^50Maar Hij zeide tot de vrouw: Uw geloof heeft u behouden; ga heen in
   vrede.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En het geschiedde daarna, dat Hij reisde van de ene stad en vlek tot
   de andere, predikende en verkondigende het Evangelie van het Koninkrijk
   Gods; en detwaalven waren met Hem;

   ^2En sommige vrouwen, die van boze geesten en krankheden genezen waren,
   namelijk Maria, genaamd Magdalena, van welke zeven duivelen uitgegaan
   waren;

   ^3En Johanna, de huisvrouw van Chusas, den rentmeester van Herodes, en
   Susanna, en vele anderen, die Hem dienden van haar goederen.

   ^4Als nu een grote schare bijeenvergaderde, en zij van alle steden tot
   Hem kwamen, zo zeide Hij door gelijkenis:

   ^5Een zaaier ging uit, om zijn zaad te zaaien; en als hij zaaide, viel
   het ene bij den weg, en werd vertreden, en de vogelen des hemels aten
   dat op.

   ^6En het andere viel op een steenrots, en opgewassen zijnde, is het
   verdord, omdat het geen vochtigheid had.

   ^7En het andere viel in het midden van de doornen, en de doornen mede
   opwassende, verstikten hetzelve.

   ^8En het andere viel op de goede aarde, en opgewassen zijnde, bracht
   het honderdvoudige vrucht voort. Dit zeggende, riep Hij: Wie oren
   heeft, om te horen, diehore.

   ^9En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Wat mag deze gelijkenis
   wezen?

   ^10En Hij zeide: U is het gegeven, de verborgenheden van het Koninkrijk
   Gods te verstaan; maar tot de anderen spreek Ik in gelijkenissen, opdat
   zij ziende nietzien, en horende niet verstaan.

   ^11Dit is nu de gelijkenis: Het zaad is het Woord Gods.

   ^12En die bij den weg bezaaid worden, zijn dezen, die horen; daarna
   komt de duivel, en neemt het Woord uit hun hart weg, opdat zij niet
   zouden geloven, en zaligworden.

   ^13En die op de steenrots bezaaid worden, zijn dezen, die, wanneer zij
   het gehoord hebben, het Woord met vreugde ontvangen; en dezen hebben
   geen wortel, diemaar voor een tijd geloven, en in den tijd der
   verzoeking wijken zij af.

   ^14En dat in de doornen valt, zijn dezen, die gehoord hebben, en
   heengaande verstikt worden door de zorgvuldigheden, en rijkdom, en
   wellusten des levens, envoldragen geen vrucht.

   ^15En dat in de goede aarde valt, zijn dezen, die, het Woord gehoord
   hebbende, hetzelve in een eerlijk en goed hart bewaren, en in
   volstandigheid vruchtenvoortbrengen.

   ^16En niemand, die een kaars ontsteekt, bedekt dezelve met een vat, of
   zet ze onder een bed; maar zet ze op een kandelaar, opdat degenen, die
   inkomen, het lichtzien mogen.

   ^17Want er is niets verborgen, dat niet openbaar zal worden; noch
   heimelijk, dat niet bekend zal worden, en in het openbaar komen.

   ^18Ziet dan, hoe gij hoort; want zo wie heeft, dien zal gegeven worden;
   en zo wie niet heeft, ook hetgeen hij meent te hebben, zal van hem
   genomen worden.

   ^19En Zijn moeder en Zijn broeders kwamen tot Hem, en konden bij Hem
   niet komen, vanwege de schare.

   ^20En Hem werd geboodschapt van enigen, die zeiden: Uw moeder en Uw
   broeders staan daar buiten, begerende U te zien.

   ^21Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Mijn moeder en Mijn broeders
   zijn dezen, die Gods Woord horen, en datzelve doen.

   ^22En het geschiedde in een van die dagen, dat Hij in een schip ging,
   en Zijn discipelen met Hem; en Hij zeide tot hen: Laat ons overvaren
   aan de andere zijde vanhet meer. En zij staken af.

   ^23En als zij voeren, viel Hij in slaap; en er kwam een storm van wind
   op het meer, en zij werden vol waters, en waren in nood.

   ^24En zij gingen tot Hem, en wekten Hem op, zeggende: Meester, Meester,
   wij vergaan! en Hij, opgestaan zijnde, bestrafte den wind en de
   watergolven, en zijhielden op, en er werd stilte.

   ^25En Hij zeide tot hen: Waar is uw geloof? Maar zij, bevreesd zijnde,
   verwonderden zich, zeggende tot elkander: Wie is toch Deze, dat Hij ook
   de winden en hetwater gebiedt, en zij zijn Hem gehoorzaam?

   ^26En zij voeren voort naar het land der Gadarenen, hetwelk is
   tegenover Galilea.

   ^27En als Hij aan het land uitgegaan was, ontmoette Hem een zeker man
   uit de stad, die van over langen tijd met duivelen was bezeten geweest;
   en was met geenklederen gekleed, en bleef in geen huis, maar in de
   graven.

   ^28En hij, Jezus ziende, en zeer roepende, viel voor Hem neder, en
   zeide met een grote stem: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone
   Gods, des Allerhoogsten, ik bid U, dat Gij mij niet pijnigt!

   ^29Want Hij had den onreinen geest geboden, dat hij van den mens zou
   uitvaren; want hij had hem menigen tijd bevangen gehad; en hij werd met
   ketenen en metboeien gebonden, om bewaard te zijn; en hij verbrak de
   banden, en werd van den duivel gedreven in de woestijnen.

   ^30En Jezus vraagde hem, zeggende: Welke is uw naam? En hij zeide:
   Legio. Want vele duivelen waren in hem gevaren.

   ^31En zij baden Hem, dat Hij hun niet gebieden zou in den afgrond heen
   te varen.

   ^32En aldaar was een kudde veler zwijnen, weidende op den berg; en zij
   baden Hem, dat Hij hun wilde toelaten in dezelve te varen. En Hij liet
   het hun toe.

   ^33En de duivelen, uitvarende van den mens, voeren in de zwijnen; en de
   kudde stortte van de steilte af in het meer; en versmoorde.

   ^34En die ze weidden, ziende hetgeen geschied was, zijn gevlucht; en
   heengaande boodschapten het in de stad, en op het land.

   ^35En zij gingen uit, om te zien hetgeen geschied was, en kwamen tot
   Jezus, en vonden den mens, van welken de duivelen uitgevaren waren,
   zittend aan de voetenvan Jezus, gekleed en wel bij zijn verstand; en
   zij werden bevreesd.

   ^36En ook, die het gezien hadden, verhaalden hun, hoe de bezetene was
   verlost geworden.

   ^37En de gehele menigte van het omliggende land der Gadarenen baden
   Hem, dat Hij van hen wegging; want zij waren met grote vreze bevangen.
   En Hij, in hetschip gegaan zijnde, keerde wederom.

   ^38En de man, van welken de duivelen uitgevaren waren, bad Hem, dat hij
   mocht bij Hem zijn. Maar Jezus liet hem van Zich gaan, zeggende:

   ^39Keer weder naar uw huis, en vertel, wat grote dingen u God gedaan
   heeft. En hij ging heen door de gehele stad, verkondigende, wat grote
   dingen Jezus hemgedaan had.

   ^40En het geschiedde, als Jezus wederkeerde, dat Hem de schare ontving;
   want zij waren allen Hem verwachtende.

   ^41En ziet, er kwam een man, wiens naam was Jairus, en hij was een
   overste der synagoge; en hij viel aan de voeten van Jezus, en bad Hem,
   dat Hij in zijn huiswilde komen.

   ^42Want hij had een enige dochter, van omtrent twaalf jaren, en deze
   lag op haar sterven. En als Hij heenging, zo verdrongen Hem de scharen.

   ^43En een vrouw, die twaalf jaren lang den vloed des bloeds gehad had,
   welke al haar leeftocht aan medicijnmeesters ten koste gelegd had; en
   van niemand hadkunnen genezen worden,

   ^44Van achteren tot Hem komende, raakte den zoom Zijns kleeds aan; en
   terstond stelpte de vloed haars bloeds.

   ^45En Jezus zeide: Wie is het, die Mij heeft aangeraakt? En als zij het
   allen ontkenden, zeide Petrus en die met hem waren: Meester, de scharen
   drukken enverdringen U, en zegt Gij: Wie is het, die Mij aangeraakt
   heeft?

   ^46En Jezus zeide: Iemand heeft Mij aangeraakt; want Ik heb bekend, dat
   kracht van Mij uitgegaan is.

   ^47De vrouw nu, ziende, dat zij niet verborgen was, kwam bevende, en
   voor Hem nedervallende, verklaarde Hem voor al het volk, om wat oorzaak
   zij Hemaangeraakt had, en hoe zij terstond genezen was.

   ^48En Hij zeide tot haar: Dochter, wees welgemoed, uw geloof heeft u
   behouden; ga heen in vrede.

   ^49Als Hij nog sprak, kwam er een van het huis des oversten der
   synagoge, zeggende tot hem: Uw dochter is gestorven; zijt den Meester
   niet moeilijk.

   ^50Maar Jezus, dat horende, antwoordde hem, zeggende: Vrees niet,
   geloof alleenlijk, en zij zal behouden worden.

   ^51En als Hij in het huis kwam, liet Hij niemand inkomen, dan Petrus,
   en Jakobus, en Johannes, en den vader en de moeder des kinds.

   ^52En zij schreiden allen, en maakten misbaar over hetzelve. En Hij
   zeide: Schreit niet; zij is niet gestorven; maar zij slaapt.

   ^53En zij belachten Hem, wetende, dat zij gestorven was.

   ^54Maar als Hij ze allen uitgedreven had, greep Hij haar hand en riep,
   zeggende: Kind, sta op!

   ^55En haar geest keerde weder, en zij is terstond opgestaan; en Hij
   gebood, dat men haar te eten geven zoude.

   ^56En haar ouders ontzetten zich; en Hij beval hun, dat zij niemand
   zouden zeggen hetgeen geschied was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En Zijn twaalf discipelen samengeroepen hebbende, gaf Hij hun kracht
   en macht over al de duivelen, en om ziekten te genezen.

   ^2En Hij zond hen heen, om te prediken het Koninkrijk Gods, en de
   kranken gezond te maken.

   ^3En Hij zeide tot hen: Neemt niets mede tot den weg, noch staven, noch
   male, noch brood, noch geld; noch iemand van u zal twee rokken hebben.

   ^4En in wat huis gij ook zult ingaan, blijft aldaar, en gaat van daar
   uit.

   ^5En zo wie u niet zullen ontvangen, uitgaande van die stad, schudt ook
   het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen.

   ^6En zij, uitgaande, doorgingen al de vlekken, verkondigende het
   Evangelie, en genezende de zieken overal.

   ^7En Herodes, de viervorst, hoorde al de dingen, die van Hem
   geschiedden; en was twijfelmoedig, omdat van sommigen gezegd werd, dat
   Johannes van dedoden was opgestaan;

   ^8En van sommigen, dat Elias verschenen was; en van anderen, dat een
   profeet van de ouden was opgestaan.

   ^9En Herodes zeide: Johannes heb ik onthoofd; wie is nu Deze, van
   Welken ik zulke dingen hoor? En hij zocht Hem te zien.

   ^10En de apostelen, wedergekeerd zijnde, verhaalden Hem al wat zij
   gedaan hadden. En Hij nam hen mede en vertrok alleen in een woeste
   plaats der stad, genaamd Bethsaida.

   ^11En de scharen, dat verstaande, volgden Hem; en Hij ontving ze, en
   sprak tot hen van het Koninkrijk Gods; en die genezing van node hadden,
   maakte Hijgezond.

   ^12En de dag begon te dalen; en de twaalven, tot Hem komende, zeiden
   tot Hem: Laat de schare van U, opdat zij, heengaande in de omliggende
   vlekken en in dedorpen, herberg nemen mogen, en spijze vinden; want wij
   zijn hier in een woeste plaats.

   ^13Maar Hij zeide tot hen: Geeft gij hun te eten. En zij zeiden: Wij
   hebben niet meer dan vijf broden, en twee vissen; tenzij dan dat wij
   heengaan en spijs kopenvoor al dit volk;

   ^14Want er waren omtrent vijf duizend mannen. Doch Hij zeide tot Zijn
   discipelen: Doet hen nederzitten bij zaten, elk van vijftig.

   ^15En zij deden alzo, en deden hen allen nederzitten.

   ^16En Hij, de vijf broden en de twee vissen genomen hebbende, zag op
   naar den hemel, en zegende die, en brak ze, en gaf ze den discipelen,
   om der schare voorte leggen.

   ^17En zij aten en werden allen verzadigd; en er werd opgenomen, hetgeen
   hun van de brokken overgeschoten was, twaalf korven.

   ^18En het geschiedde, als Hij alleen was biddende, dat de discipelen
   met Hem waren, en Hij vraagde hen, zeggende: Wie zeggen de scharen, dat
   Ik ben?

   ^19En zij, antwoordende, zeiden: Johannes de Doper; en anderen: Elias;
   en anderen: Dat enig profeet van de ouden opgestaan is.

   ^20En Hij zeide tot hen: Maar gijlieden, wie zegt gij, dat Ik ben? En
   Petrus, antwoordende, zeide: De Christus Gods.

   ^21En Hij gebood hun scherpelijk en beval, dat zij dit niemand zeggen
   zouden;

   ^22Zeggende: De Zoon des mensen moet veel lijden, en verworpen worden
   van de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood en
   ten derdendage opgewekt worden.

   ^23En Hij zeide tot allen: Zo iemand achter Mij wil komen, die
   verloochene zichzelven, en neme zijn kruis dagelijks op, en volge Mij.

   ^24Want zo wie zijn leven behouden wil, die zal het verliezen; maar zo
   wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal het behouden.

   ^25Want wat baat het een mens, die de gehele wereld zou winnen, en
   zichzelven verliezen, of schade zijns zelfs lijden?

   ^26Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, diens
   zal de Zoon des mensen Zich schamen, wanneer Hij komen zal in Zijn
   heerlijkheid, enin de heerlijkheid des Vaders, en der heilige engelen.

   ^27En Ik zeg u waarlijk: Er zijn sommigen dergenen, die hier staan, die
   den dood niet zullen smaken, totdat zij het Koninkrijk Gods zullen
   gezien hebben.

   ^28En het geschiedde, omtrent acht dagen na deze woorden, dat Hij
   medenam Petrus, en Johannes, en Jakobus, en klom op den berg, om te
   bidden.

   ^29En als Hij bad, werd de gedaante Zijns aangezichts veranderd, en
   Zijn kleding wit en zeer blinkende.

   ^30En ziet, twee mannen spraken met Hem, welke waren Mozes en Elias.

   ^31Dewelke, gezien zijnde in heerlijkheid, zeiden Zijn uitgang, dien
   Hij zoude volbrengen te Jeruzalem.

   ^32Petrus nu, en die met hem waren, waren met slaap bezwaard; en
   ontwaakt zijnde, zagen zij Zijn heerlijkheid, en de twee mannen, die
   bij Hem stonden.

   ^33En het geschiedde, als zij van Hem afscheidden, zo zeide Petrus tot
   Jezus: Meester, het is goed, dat wij hier zijn; en laat ons drie
   tabernakelen maken, voor Ueen, en voor Mozes een, en voor Elias een;
   niet wetende, wat hij zeide.

   ^34Als hij nu dit zeide, kwam een wolk, en overschaduwde hen; en zij
   werden bevreesd, als die in de wolk ingingen.

   ^35En er geschiedde een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn
   geliefde Zoon; hoort Hem!

   ^36En als de stem geschiedde, zo werd Jezus alleen gevonden. En zij
   zwegen stil, en verhaalden in die dagen niemand iets van hetgeen zij
   gezien hadden.

   ^37En het geschiedde des daags daaraan, als zij van den berg afkwamen,
   dat Hem een grote schare in het gemoet kwam.

   ^38En ziet, een man van de schare riep uit, zeggende: Meester, ik bid
   U, zie toch mijn zoon aan; want hij is mij een eniggeborene.

   ^39En zie, een geest neemt hem, en van stonde aan roept hij, en hij
   scheurt hem, dat hij schuimt, en wijkt nauwelijks van hem, en
   verplettert hem.

   ^40En ik heb Uw discipelen gebeden, dat zij hem zouden uitwerpen, en
   zij hebben niet gekund.

   ^41En Jezus, antwoordende, zeide: O ongelovig en verkeerd geslacht, hoe
   lang zal Ik nog bij ulieden zijn, en ulieden verdragen? Breng uw zoon
   hier.

   ^42En nog, als hij naar Hem toekwam, scheurde hem de duivel, en
   verscheurde hem; maar Jezus bestrafte den onreinen geest, en maakte het
   kind gezond, en gafhem zijn vader weder.

   ^43En zij werden allen verslagen over de grootdadigheid Gods. En als
   zij allen zich verwonderden over al de dingen, die Jezus gedaan had,
   zeide Hij tot Zijndiscipelen:

   ^44Legt gij deze woorden in uw oren: Want de Zoon des mensen zal
   overgeleverd worden in der mensen handen.

   ^45Maar zij verstonden dit woord niet, en het was voor hen verborgen,
   alzo dat zij het niet begrepen; en zij vreesden van dat woord Hem te
   vragen.

   ^46En er rees een overlegging onder hen, namelijk, wie van hen de
   meeste ware.

   ^47Maar Jezus, ziende de overleggingen hunner harten, nam een kindeken,
   en stelde dat bij Zich;

   ^48En zeide tot hen: Zo wie dit kindeken ontvangen zal in Mijn Naam,
   die ontvangt Mij; en zo wie Mij ontvangen zal, ontvangt Hem, Die Mij
   gezonden heeft. Wantdie de minste onder u allen is, die zal groot zijn.

   ^49En Johannes antwoordde en zeide: Meester! wij hebben een gezien, die
   in Uw Naam de duivelen uitwierp, en wij hebben het hem verboden, omdat
   hij U metons niet volgt.

   ^50En Jezus zeide tot hem: Verbied het niet; want wie tegen ons niet
   is, die is voor ons.

   ^51En het geschiedde, als de dagen Zijner opneming vervuld werden, zo
   richtte Hij Zijn aangezicht, om naar Jeruzalem te reizen.

   ^52En Hij zond boden uit voor Zijn aangezicht; en zij, heengereisd
   zijnde, kwamen in een vlek der Samaritanen, om voor Hem herberg te
   bereiden.

   ^53En zij ontvingen Hem niet, omdat Zijn aangezicht was als reizende
   naar Jeruzalem.

   ^54Als nu Zijn discipelen, Jakobus en Johannes, dat zagen, zeiden zij:
   Heere, wilt Gij, dat wij zeggen, dat vuur van den hemel nederdale, en
   dezen verslinde, gelijkook Elias gedaan heeft?

   ^55Maar Zich omkerende, bestrafte Hij hen, en zeide: Gij weet niet van
   hoedanigen geest gij zijt.

   ^56Want de Zoon des mensen is niet gekomen om der mensen zielen te
   verderven, maar om te behouden. En zij gingen naar een ander vlek.

   ^57En het geschiedde op den weg, als zij reisden, dat een tot Hem
   zeide: Heere, ik zal U volgen, waar Gij ook heengaat.

   ^58En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des
   hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd
   nederlegge.

   ^59En Hij zeide tot een anderen: Volg Mij. Doch hij zeide: Heere, laat
   mij toe, dat ik heenga, en eerst mijn vader begrave.

   ^60Maar Jezus zeide tot hem: Laat de doden hun doden begraven; doch
   gij, ga heen en verkondig het Koninkrijk Gods.

   ^61En ook een ander zeide: Heere, ik zal U volgen; maar laat mij eerst
   toe, dat ik afscheid neme van degenen, die in mijn huis zijn.

   ^62En Jezus zeide tot hem: Niemand, die zijn hand aan den ploeg slaat,
   en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En na dezen stelde de Heere nog andere zeventig, en zond hen heen
   voor Zijn aangezicht, twee en twee, in iedere stad en plaats, daar Hij
   komen zou.

   ^2Hij zeide dan tot hen: De oogst is wel groot, maar de arbeiders zijn
   weinige; daarom, bidt den Heere des oogstes, dat Hij arbeiders in Zijn
   oogst uitstote.

   ^3Gaat henen; ziet, Ik zend u als lammeren in het midden der wolven.

   ^4Draagt geen buidel, noch male, noch schoenen; en groet niemand op den
   weg.

   ^5En in wat huis gij zult ingaan, zegt eerst: Vrede zij dezen huize!

   ^6En indien aldaar een zoon des vredes is, zo zal uw vrede op hem
   rusten; maar indien niet, zo zal uw vrede tot u wederkeren.

   ^7En blijft in datzelve huis, etende en drinkende, hetgeen van hen
   voorgezet wordt; want de arbeider is zijn loon waardig; gaat niet over
   van het ene huis in hetandere huis.

   ^8En in wat stad gij zult ingaan, en zij u ontvangen, eet hetgeen
   ulieden voorgezet wordt.

   ^9En geneest de kranken, die daarin zijn, en zegt tot hen: Het
   Koninkrijk Gods is nabij u gekomen.

   ^10Maar in wat stad gij zult ingaan, en zij u niet ontvangen, uitgaande
   op haar straten, zo zegt:

   ^11Ook het stof, dat uit uw stad aan ons kleeft, schudden wij af op
   ulieden; nochtans zo weet dit, dat het Koninkrijk Gods nabij u gekomen
   is.

   ^12En Ik zeg u, dat het dien van Sodom verdragelijker wezen zal in dien
   dag, dan dezelve stad.

   ^13Wee u, Chorazin, wee u, Bethsaida, want zo in Tyrus en Sidon de
   krachten geschied waren, die in u geschied zijn, zij zouden eertijds,
   in zak en as zittende, zichbekeerd hebben.

   ^14Doch het zal Tyrus en Sidon verdragelijker zijn in het oordeel, dan
   ulieden.

   ^15En gij, Kapernaum, die tot den hemel toe verhoogd zijt, gij zult tot
   de hel toe nedergestoten worden.

   ^16Wie u hoort, die hoort Mij; en wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en
   wie Mij verwerpt, die verwerpt Dengene, Die Mij gezonden heeft.

   ^17En de zeventigen zijn wedergekeerd met blijdschap, zeggende: Heere,
   ook de duivelen zijn ons onderworpen, in Uw Naam.

   ^18En Hij zeide tot hen: Ik zag den satan, als een bliksem, uit den
   hemel vallen.

   ^19Ziet, Ik geve u de macht, om op slangen en schorpioenen te treden,
   en over alle kracht des vijands; en geen ding zal u enigszins
   beschadigen.

   ^20Doch verblijdt u daarin niet, dat de geesten u onderworpen zijn;
   maar verblijdt u veel meer, dat uw namen geschreven zijn in de hemelen.

   ^21Te dier ure verheugde Zich Jezus in den geest, en zeide: Ik dank U,
   Vader! Heere des hemels en der aarde; dat Gij deze dingen voor de
   wijzen en verstandigenverborgen hebt, en hebt dezelve den kinderkens
   geopenbaard; ja, Vader, want alzo is geweest het welbehagen voor U.

   ^22Alle dingen zijn Mij van Mijn Vader overgegeven; en niemand weet,
   wie de Zoon is, dan de Vader; en wie de Vader is, dan de Zoon, en dien
   het de Zoon zalwillen openbaren.

   ^23En Zich kerende naar de discipelen, zeide Hij tot hen alleen: Zalig
   zijn de ogen, die zien, hetgeen gij ziet.

   ^24Want Ik zeg u, dat vele profeten en koningen hebben begeerd te zien,
   hetgeen gij ziet, en hebben het niet gezien; en te horen, hetgeen gij
   hoort, en hebben hetniet gehoord.

   ^25En ziet, een zeker wetgeleerde stond op, Hem verzoekende, en
   zeggende: Meester, wat doende zal ik het eeuwige leven beerven?

   ^26En Hij zeide tot hem: Wat is in de wet geschreven? Hoe leest gij?

   ^27En hij, antwoordende, zeide: Gij zult den Heere, uw God, liefhebben,
   uit geheel uw hart, en uit geheel uw ziel, en uit geheel uw kracht, en
   uit geheel uw verstand;en uw naaste als uzelven.

   ^28En Hij zeide tot hem: Gij hebt recht geantwoord; doe dat, en gij
   zult leven.

   ^29Maar hij, willende zichzelven rechtvaardigen, zeide tot Jezus: En
   wie is mijn naaste?

   ^30En Jezus, antwoordende, zeide: Een zeker mens kwam af van Jeruzalem
   naar Jericho, en viel onder de moordenaars, welke, hem ook uitgetogen,
   en daartoezware slagen gegeven hebbende, heengingen, en lieten hem half
   dood liggen.

   ^31En bij geval kwam een zeker priester denzelven weg af, en hem
   ziende, ging hij tegenover hem voorbij.

   ^32En desgelijks ook een Leviet, als hij was bij die plaats, kwam hij,
   en zag hem, en ging tegenover hem voorbij.

   ^33Maar een zeker Samaritaan, reizende, kwam omtrent hem, en hem
   ziende, werd hij met innerlijke ontferming bewogen.

   ^34En hij, tot hem gaande, verbond zijn wonden, gietende daarin olie en
   wijn; en hem heffende op zijn eigen beest, voerde hem in de herberg en
   verzorgde hem.

   ^35En des anderen daags weggaande, langde hij twee penningen uit, en
   gaf ze den waard, en zeide tot hem: Draag zorg voor hem: en zo wat gij
   meer aan hem tenkoste zult leggen, dat zal ik u wedergeven, als ik
   wederkom.

   ^36Wie dan van deze drie dunkt u de naaste geweest te zijn desgenen,
   die onder de moordenaars gevallen was?

   ^37En hij zeide: Die barmhartigheid aan hem gedaan heeft. Zo zeide dan
   Jezus tot hem: Ga heen, en doe gij desgelijks.

   ^38En het geschiedde, als zij reisden, dat Hij kwam in een vlek; en een
   zekere vrouw, met name Martha, ontving Hem in haar huis.

   ^39En deze had een zuster, genaamd Maria, welke ook, zittende aan de
   voeten van Jezus, Zijn woord hoorde.

   ^40Doch Martha was zeer bezig met veel dienens, en daarbij komende,
   zeide zij: Heere, trekt Gij U dat niet aan, dat mijn zuster mij alleen
   laat dienen? Zeg danhaar, dat zij mij helpe.

   ^41En Jezus, antwoordende, zeide tot haar: Martha, Martha, gij
   bekommert en ontrust u over vele dingen;

   ^42Maar een ding is nodig; doch Maria heeft het goede deel uitgekozen,
   hetwelk van haar niet zal weggenomen worden. Lukas 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En het geschiedde, toen Hij in een zekere plaats was biddende, als
   Hij ophield, dat een van Zijn discipelen tot Hem zeide: Heere, leer ons
   bidden, gelijk ookJohannes zijn discipelen geleerd heeft.

   ^2En Hij zeide tot hen: Wanneer gij bidt, zo zegt: Onze Vader, Die in
   de hemelen zijt! Uw Naam worde geheiligd. Uw Koninkrijk kome. Uw wil
   geschiede, gelijkin den hemel, alzo ook op de aarde.

   ^3Geef ons elken dag ons dagelijks brood.

   ^4En vergeef ons onze zonden; want ook wij vergeven aan een iegelijk,
   die ons schuldig is. En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons
   van den boze.

   ^5En Hij zeide tot hen: Wie van u zal een vriend hebben, en zal ter
   middernacht tot hem gaan, en tot hem zeggen: Vriend! leen mij drie
   broden;

   ^6Overmits mijn vriend van de reis tot mij gekomen is, en ik heb niet,
   dat ik hem voorzette;

   ^7En dat die van binnen, antwoordende, zou zeggen: Doe mij geen moeite
   aan; de deur is nu gesloten, en mijn kinderen zijn met mij in de
   slaapkamer; ik kan nietopstaan, om u te geven.

   ^8Ik zeg ulieden: Hoewel hij niet zou opstaan en hem geven, omdat hij
   zijn vriend is, nochtans om zijner onbeschaamdheid wil, zal hij
   opstaan, en hem gevenzoveel als hij er behoeft.

   ^9En Ik zeg ulieden: Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult
   vinden; klopt, en u zal opengedaan worden.

   ^10Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt;
   en die klopt, dien zal opengedaan worden.

   ^11En wat vader onder u, dien de zoon om brood bidt, zal hem een steen
   geven, of ook om een vis, zal hem voor een vis een slang geven?

   ^12Of zo hij ook om een ei zou bidden, zal hij hem een schorpioen
   geven?

   ^13Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te
   geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader den Heiligen Geest geven
   dengenen, die Hembidden?

   ^14En Hij wierp een duivel uit, en die was stom. En het geschiedde, als
   de duivel uitgevaren was, dat de stomme sprak; en de scharen
   verwonderden zich.

   ^15Maar sommigen van hen zeiden: Hij werpt de duivelen uit door
   Beelzebul, den overste der duivelen.

   ^16En anderen, Hem verzoekende, begeerden van Hem een teken uit den
   hemel.

   ^17Maar Hij, kennende hun gedachten, zeide tot hen: Een ieder
   koninkrijk, dat tegen zichzelf verdeeld is, wordt verwoest; en een
   huis, tegen zichzelf verdeeldzijnde, valt.

   ^18Indien nu ook de satan tegen zichzelven verdeeld is, hoe zal zijn
   rijk bestaan? Dewijl gij zegt, dat Ik door Beelzebul de duivelen
   uitwerp.

   ^19En indien Ik door Beelzebul de duivelen uitwerp, door wien werpen ze
   uw zonen uit? Daarom zullen dezen uw rechters zijn.

   ^20Maar indien Ik door den vinger Gods de duivelen uitwerp, zo is dan
   het Koninkrijk Gods tot u gekomen.

   ^21Wanneer een sterke gewapende zijn hof bewaart, zo is al wat hij
   heeft in vrede.

   ^22Maar als een daarover komt, die sterker is dan hij, en hem overwint,
   die neemt zijn gehele wapenrusting, daar hij op vertrouwde, en deelt
   zijn roof uit.

   ^23Wie met Mij niet is, die is tegen Mij; en wie met Mij niet
   vergadert, die verstrooit.

   ^24Wanneer de onreine geest van den mens uitgevaren is, zo gaat hij
   door dorre plaatsen, zoekende rust; en die niet vindende, zegt hij: Ik
   zal wederkeren in mijnhuis, daar ik uitgevaren ben.

   ^25En komende, vindt hij het met bezemen gekeerd en versierd.

   ^26Dan gaat hij heen, en neemt met zich zeven anderen geesten, bozer
   dan hij zelf is, en ingegaan zijnde, wonen zij aldaar; en het laatste
   van dien mens wordt ergerdan het eerste.

   ^27En het geschiedde, als Hij deze dingen sprak, dat een zekere vrouw,
   de stem verheffende uit de schare, tot Hem zeide: Zalig is de buik, die
   U gedragen heeft, en de borsten, die Gij hebt gezogen.

   ^28Maar Hij zeide: Ja, zalig zijn degenen, die het Woord Gods horen, en
   hetzelve bewaren.

   ^29En als de scharen dicht bijeenvergaderden, begon Hij te zeggen: Dit
   is een boos geslacht; het verzoekt een teken, en hetzelve zal geen
   teken gegeven worden, dan het teken van Jonas, den profeet.

   ^30Want gelijk Jonas den Ninevieten een teken geweest is, alzo zal ook
   de Zoon des mensen zijn dezen geslachte.

   ^31De koningin van het Zuiden zal opstaan in het oordeel met de mannen
   van dit geslacht, en zal ze veroordelen; want zij is gekomen van de
   einden der aarde, omte horen de wijsheid van Salomo; en ziet, meer dan
   Salomo is hier.

   ^32De mannen van Nineve, zullen opstaan in het oordeel met dit
   geslacht, en zullen hetzelve veroordelen; want zij hebben zich bekeerd
   op de prediking van Jonas;en ziet, meer dan Jonas is hier!

   ^33En niemand, die een kaars ontsteekt, zet die in het verborgen, noch
   onder een koornmaat, maar op een kandelaar, opdat degenen, die inkomen,
   het licht zienmogen.

   ^34De kaars des lichaams is het oog: wanneer dan uw oog eenvoudig is,
   zo is ook uw gehele lichaam verlicht; maar zo het boos is, zo is ook uw
   gehele lichaamduister.

   ^35Zie dan toe, dat niet het licht, hetwelk in u is, duisternis zij.

   ^36Indien dan uw lichaam geheel verlicht is, niet hebbende enig deel,
   dat duister is, zo zal het geheel verlicht zijn, gelijk wanneer de
   kaars met het schijnsel uverlicht.

   ^37Als Hij nu dit sprak, bad Hem een zeker Farizeer, dat Hij bij hem
   het middagmaal wilde eten; en ingegaan zijnde, zat Hij aan.

   ^38En de Farizeer, dat ziende, verwonderde zich, dat Hij niet eerst,
   voor het middagmaal, Zich gewassen had.

   ^39En de Heere zeide tot hem: Nu gij Farizeen, gij reinigt het
   buitenste des drinkbekers en des schotels; maar het binnenste van u is
   vol van roof en boosheid.

   ^40Gij onverstandigen! Die het buitenste heeft gemaakt, heeft Hij ook
   niet het binnenste gemaakt?

   ^41Doch geeft tot aalmoes, hetgeen daarin is; en ziet, alles is u rein.

   ^42Maar wee u, Farizeen, want gij vertient munte, en ruite, en alle
   moeskruid, en gij gaat voorbij het oordeel en de liefde Gods. Dit moest
   men doen, en het andereniet nalaten.

   ^43Wee u, Farizeen, want gij bemint het voorgestoelte in de synagogen,
   en de begroetingen op de markten.

   ^44Wee u, gij Schriftgeleerden en Farizeen, gij geveinsden, want gij
   zijt gelijk de graven, die niet openbaar zijn, en de mensen, die
   daarover wandelen, weten hetniet.

   ^45En een van de wetgeleerden, antwoordende, zeide tot Hem: Meester!
   als Gij deze dingen zegt, zo doet Gij ook ons smaadheid aan.

   ^46Doch Hij zeide: Wee ook u, wetgeleerden! want gij belast de mensen
   met lasten, zwaar om te dragen, en zelven raakt gij die lasten niet aan
   met een van uwvingeren.

   ^47Wee u, want gij bouwt de graven der profeten, en uw vaders hebben
   dezelve gedood.

   ^48Zo getuigt gij dan, dat gij mede behagen hebt aan de werken uwer
   vaderen; want zij hebben ze gedood, en gij bouwt hun graven.

   ^49Waarom ook de wijsheid Gods zegt: Ik zal profeten en apostelen tot
   hen zenden, en van die zullen zij sommigen doden, en sommigen zullen
   zij uitjagen;

   ^50Opdat van dit geslacht afgeeist worde het bloed van al de profeten,
   dat vergoten is van de grondlegging der wereld af.

   ^51Van het bloed van Abel, tot het bloed van Zacharia, die gedood is
   tussen het altaar en het huis Gods; ja, zeg Ik u, het zal afgeeist
   worden van dit geslacht!

   ^52Wee u, gij wetgeleerden, want gij hebt den sleutel der kennis
   weggenomen; gijzelven zijt niet ingegaan, en die ingingen, hebt gij
   verhinderd.

   ^53En als Hij deze dingen tot hen zeide, begonnen de Schriftgeleerden
   en Farizeen hard aan te houden, en Hem van vele dingen te doen spreken;

   ^54Hem lagen leggende, en zoekende iets uit Zijn mond te bejagen, opdat
   zij Hem beschuldigen mochten. Lukas 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Daarentussen als vele duizenden der schare bijeenvergaderd waren,
   zodat zij elkander vertraden, begon Hij te zeggen tot Zijn discipelen:
   Vooreerst wachtuzelven voor den zuurdesem der Farizeen, welke is
   geveinsdheid.

   ^2En er is niets bedekt, dat niet zal ontdekt worden, en verborgen, dat
   niet zal geweten worden.

   ^3Daarom, al wat gij in de duisternis gezegd hebt, zal in het licht
   gehoord worden; en wat gij in het oor gesproken hebt, in de
   binnenkamers, zal op de dakengepredikt worden.

   ^4En Ik zeg u, Mijn vrienden: Vreest u niet voor degenen, die het
   lichaam doden, en daarna niet meer kunnen doen.

   ^5Maar Ik zal u tonen, Wien gij vrezen zult: vreest Dien, Die, nadat
   Hij gedood heeft, ook macht heeft in de hel te werpen; ja, Ik zeg u,
   vreest Dien!

   ^6Worden niet vijf musjes verkocht voor twee penningskens? En niet een
   van die is voor God vergeten.

   ^7Ja, ook de haren uws hoofds zijn alle geteld. Vreest dan niet; gij
   gaat vele musjes te boven.

   ^8En Ik zeg u: Een iegelijk, die Mij belijden zal voor de mensen, dien
   zal ook de Zoon des mensen belijden voor de engelen Gods.

   ^9Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal verloochend
   worden voor de engelen Gods.

   ^10En een iegelijk, die enig woord spreken zal tegen den Zoon des
   mensen, het zal hem vergeven worden; maar wie tegen den Heiligen Geest
   gelasterd zalhebben, dien zal het niet vergeven worden.

   ^11En wanneer zij u heenbrengen zullen in de synagogen, en tot de
   overheden en de machten, zo zijt niet bezorgd, hoe of wat gij tot
   verantwoording zeggen, of watgij spreken zult;

   ^12Want de Heilige Geest zal u in dezelve ure leren, hetgeen gij
   spreken moet.

   ^13En een uit de schare zeide tot Hem: Meester, zeg mijn broeder, dat
   hij met mij de erfenis dele.

   ^14Maar Hij zeide tot hem: Mens, wie heeft Mij tot een rechter of
   scheidsman over ulieden gesteld?

   ^15En Hij zeide tot hen: Ziet toe en wacht u van de gierigheid; want
   het is niet in den overvloed gelegen, dat iemand leeft uit zijn
   goederen.

   ^16En Hij zeide tot hen een gelijkenis, en sprak: Eens rijken mensen
   land had wel gedragen;

   ^17En hij overleide bij zichzelven, zeggende: Wat zal ik doen, want ik
   heb niet, waarin ik mijn vruchten zal verzamelen.

   ^18En hij zeide: Dit zal ik doen; ik zal mijn schuren afbreken, en
   grotere bouwen, en zal aldaar verzamelen al dit mijn gewas, en deze
   mijn goederen;

   ^19En ik zal tot mijn ziel zeggen: Ziel! gij hebt vele goederen, die
   opgelegd zijn voor vele jaren, neem rust, eet, drink, wees vrolijk.

   ^20Maar God zeide tot hem: Gij dwaas! in dezen nacht zal men uw ziel
   van u afeisen; en hetgeen gij bereid hebt, wiens zal het zijn?

   ^21Alzo is het met dien, die zichzelven schatten vergadert, en niet
   rijk is in God.

   ^22En Hij zeide tot Zijn discipelen: Daarom zeg Ik u: Zijt niet bezorgd
   voor uw leven, wat gij eten zult, noch voor het lichaam, waarmede gij u
   kleden zult.

   ^23Het leven is meer dan het voedsel, en het lichaam dan de kleding.

   ^24Aanmerkt de raven, dat zij niet zaaien, noch maaien, welke geen
   spijskamer noch schuur hebben, en God voedt dezelve; hoeveel gaat gij
   de vogelen te boven?

   ^25Wie toch van u kan, met bezorgd te zijn, een el tot zijn lengte
   toedoen?

   ^26Indien gij dan ook het minste niet kunt, wat zijt gij voor de andere
   dingen bezorgd?

   ^27Aanmerkt de lelien, hoe zij wassen; zij arbeiden niet, en spinnen
   niet; en Ik zeg u: ook Salomo in al zijn heerlijkheid is niet bekleed
   geweest als een van deze.

   ^28Indien nu God het gras dat heden op het veld is, en morgen in den
   oven geworpen wordt, alzo bekleedt, hoeveel meer u, gij kleingelovigen!

   ^29En gijlieden, vraagt niet, wat gij eten, of wat gij drinken zult; en
   weest niet wankelmoedig.

   ^30Want al deze dingen zoeken de volken der wereld; maar uw Vader weet,
   dat gij deze dingen behoeft.

   ^31Maar zoekt het Koninkrijk Gods, en al deze dingen zullen u
   toegeworpen worden.

   ^32Vreest niet, gij klein kuddeken, want het is uws Vaders welbehagen,
   ulieden het Koninkrijk te geven.

   ^33Verkoopt hetgeen gij hebt, en geeft aalmoes. Maakt uzelven buidels,
   die niet verouden, een schat, die niet afneemt, in de hemelen, daar de
   dief niet bijkomt, noch de mot verderft.

   ^34Want waar uw schat is, aldaar zal ook uw hart zijn.

   ^35Laat uw lendenen omgord zijn, en de kaarsen brandende.

   ^36En zijt gij den mensen gelijk, die op hun heer wachten, wanneer hij
   wederkomen zal van de bruiloft, opdat, als hij komt en klopt, zij hem
   terstond mogenopendoen.

   ^37Zalig zijn die dienstknechten, welke de heer, als hij komt, zal
   wakende vinden. Voorwaar, Ik zeg u, dat hij zich zal omgorden, en zal
   hen doen aanzitten, enbijkomende, zal hij hen dienen.

   ^38En zo hij komt in de tweede nacht wake, en komt in de derde wake, en
   vindt hen alzo, zalig zijn dezelve dienstknechten.

   ^39Maar weet dit, dat, indien de heer des huizes geweten had, in welke
   ure de dief zou komen, hij zou gewaakt hebben, en zou zijn huis niet
   hebben latendoorgraven.

   ^40Gij dan, zijt ook bereid; want in welke ure gij het niet meent, zal
   de Zoon des mensen komen.

   ^41En Petrus zeide tot Hem: Heere! zegt Gij deze gelijkenis tot ons, of
   ook tot allen?

   ^42En de Heere zeide: Wie is dan de getrouwe en voorzichtige
   huisbezorger, dien de heer over zijn dienstboden zal zetten, om hun ter
   rechter tijd het bescheidendeel spijze te geven?

   ^43Zalig is de dienstknecht, welken zijn heer, als hij komt, zal
   vinden, alzo doende.

   ^44Waarlijk, Ik zeg ulieden, dat hij hem over al zijn goederen zetten
   zal.

   ^45Maar indien dezelve dienstknecht in zijn hart zou zeggen: Mijn heer
   vertoeft te komen; en zou beginnen de knechten en de dienstmaagden te
   slaan, en te eten ente drinken, en dronken te worden;

   ^46Zo zal de heer deszelven dienstknechts komen ten dage, in welken hij
   hem niet verwacht, en ter ure, die hij niet weet; en zal hem
   afscheiden, en zal zijn deelzetten met de ontrouwen.

   ^47En die dienstknecht, welke geweten heeft den wil zijns heeren, en
   zich niet bereid, noch naar zijn wil gedaan heeft, die zal met vele
   slagen geslagen worden.

   ^48Maar die denzelven niet geweten heeft, en gedaan heeft dingen, die
   slagen waardig zijn, die zal met weinige slagen geslagen worden. En een
   iegelijk, wien veelgegeven is, van dien zal veel geeist worden; en wien
   men veel vertrouwd heeft, van dien zal men overvloediger eisen.

   ^49Ik ben gekomen, om vuur op de aarde te werpen; en wat wil Ik, indien
   het alrede ontstoken is?

   ^50Maar Ik moet met een doop gedoopt worden; en hoe worde Ik geperst,
   totdat het volbracht zij!

   ^51Meent gij, dat Ik gekomen ben, om vrede te geven op de aarde? Neen,
   zeg Ik u, maar veeleer verdeeldheid.

   ^52Want van nu aan zullen er vijf in een huis verdeeld zijn, drie tegen
   twee, en twee tegen drie.

   ^53De vader zal tegen den zoon verdeeld zijn, en de zoon tegen den
   vader; de moeder tegen de dochter; en de dochter tegen de moeder; de
   schoonmoeder tegenhaar schoondochter, en de schoondochter tegen haar
   schoonmoeder.

   ^54En Hij zeide ook tot de scharen: Wanneer gij een wolk ziet opgaan
   van het westen, terstond zegt gijlieden: Er komt regen; en het
   geschiedt alzo.

   ^55En wanneer gij den zuidenwind ziet waaien, zo zegt gij: Er zal hitte
   zijn; en het geschiedt.

   ^56Gij geveinsden, het aanschijn der aarde en des hemels weet gij te
   beproeven; en hoe beproeft gij dezen tijd niet?

   ^57En waarom oordeelt gij ook van uzelven niet, hetgeen recht is?

   ^58Want als gij heengaat met uw wederpartij voor de overheid, zo doet
   naarstigheid op den weg, om van hem verlost te worden; opdat hij
   misschien u niet voorden rechter trekke, en de rechter u den
   gerechtsdienaar overlevere, en de gerechtsdienaar u in de gevangenis
   werpe.

   ^59Ik zeg u: Gij zult van daar geenszins uitgaan, totdat gij ook het
   laatste penningsken betaald zult hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En er waren te dierzelfder tijd enigen tegenwoordig, die Hem
   boodschapten van de Galileers, welker bloed Pilatus met hun offeranden
   gemengd had.

   ^2En Jezus antwoordde, en zeide tot hen: Meent gij, dat deze Galileers
   zondaars zijn geweest boven al de Galileers, omdat zij zulks geleden
   hebben?

   ^3Ik zeg u: Neen zij; maar indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen
   desgelijks vergaan.

   ^4Of die achttien, op welke de toren in Siloam viel, en doodde ze;
   meent gij, dat deze schuldenaars zijn geweest, boven alle mensen, die
   in Jeruzalem wonen?

   ^5Ik zeg u: Neen zij; maar indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen
   insgelijks vergaan.

   ^6En Hij zeide deze gelijkenis: Een zeker man had een vijgeboom,
   geplant in zijn wijngaard; en hij kwam en zocht vrucht daarop, en vond
   ze niet.

   ^7En hij zeide tot den wijngaardenier: Zie, ik kome nu drie jaren,
   zoekende vrucht op dezen vijgeboom, en vind ze niet; houw hem uit;
   waartoe beslaat hij ookonnuttelijk de aarde?

   ^8En hij, antwoordende, zeide tot hem: Heer, laat hem ook nog dit jaar,
   totdat ik om hem gegraven en mest gelegd zal hebben;

   ^9En indien hij vrucht zal voortbrengen, laat hem staan; maar indien
   niet, zo zult gij hem namaals uithouwen.

   ^10En Hij leerde op den sabbat in een der synagogen.

   ^11En ziet, er was een vrouw, die een geest der krankheid achttien
   jaren lang gehad had, en zij was samengebogen, en kon zich ganselijk
   niet oprichten.

   ^12En Jezus, haar ziende, riep haar tot Zich, en zeide tot haar: Vrouw,
   gij zijt verlost van uw krankheid.

   ^13En Hij legde de handen op haar; en zij werd terstond weder recht, en
   verheerlijkte God.

   ^14En de overste der synagoge, kwalijk nemende, dat Jezus op den sabbat
   genezen had, antwoordde en zeide tot de schare: Er zijn zes dagen, in
   welke men moetwerken; komt dan in dezelve, en laat u genezen, en niet
   op den dag des sabbats.

   ^15De Heere dan antwoordde hem en zeide: Gij geveinsde, maakt niet een
   iegelijk van u op den sabbat zijn os of ezel van de kribbe los, en
   leidt hem heen om tedoen drinken?

   ^16En deze, die een dochter Abrahams is, welke de satan, ziet, nu
   achttien jaren gebonden had, moest die niet losgemaakt worden van dezen
   band, op den dagdes sabbats?

   ^17En als Hij dit zeide, werden zij allen beschaamd, die zich tegen Hem
   stelden; en al de schare verblijdde zich over al de heerlijke dingen,
   die van Hemgeschiedden.

   ^18En Hij zeide: Wien is het Koninkrijk Gods gelijk, en waarbij zal Ik
   hetzelve vergelijken?

   ^19Het is gelijk aan een mostaardzaad, hetwelk een mens genomen en in
   zijn hof geworpen heeft; en het wies op, en werd tot een groten boom,
   en de vogelen deshemels nestelden in zijn takken.

   ^20En Hij zeide wederom: Waarbij zal Ik het Koninkrijk Gods
   vergelijken?

   ^21Het is gelijk aan een zuurdesem, welken een vrouw nam, en verborg in
   drie maten meels, totdat het geheel gezuurd was.

   ^22En Hij reisde van de ene stad en vlek tot de andere, lerende, en
   richtende Zijn reis naar Jeruzalem.

   ^23En er zeide een tot Hem: Heere, zijn er ook weinigen, die zalig
   worden? En Hij zeide tot hen:

   ^24Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u,
   zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen;

   ^25Namelijk nadat de Heer des huizes zal opgestaan zijn, en de deur zal
   gesloten hebben, en gij zult beginnen buiten te staan, en aan de deur
   te kloppen, zeggende:Heere, Heere, doe ons open! en Hij zal antwoorden
   en tot u zeggen: Ik ken u niet, van waar gij zijt.

   ^26Alsdan zult gij beginnen te zeggen: Wij hebben in Uw
   tegenwoordigheid gegeten en gedronken, en Gij hebt in onze straten
   geleerd.

   ^27En Hij zal zeggen: Ik zeg u, Ik ken u niet, van waar gij zijt; wijkt
   van Mij af, alle gij werkers der ongerechtigheid!

   ^28Aldaar zal zijn wening en knersing der tanden, wanneer gij zult zien
   Abraham, en Izak, en Jakob, en al de profeten in het Koninkrijk Gods,
   maar ulieden buitenuitgeworpen.

   ^29En daar zullen er komen van Oosten en Westen, en van Noorden en
   Zuiden, en zullen aanzitten in het Koninkrijk Gods.

   ^30En ziet, er zijn laatsten, die de eersten zullen zijn; en er zijn
   eersten, die de laatsten zullen zijn.

   ^31Te dienzelfden dage kwamen er enige Farizeen, zeggende tot Hem: Ga
   weg, en vertrek van hier; want Herodes wil U doden.

   ^32En Hij zeide tot hen: Gaat heen, en zegt dien vos: Zie, Ik werp
   duivelen uit, en maak gezond, heden en morgen, en ten derden dage worde
   Ik voleindigd.

   ^33Doch Ik moet heden, en morgen, en den volgenden dag reizen; want het
   gebeurt niet, dat een profeet gedood wordt buiten Jeruzalem.

   ^34Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en stenigt, die
   tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen
   bijeenvergaderen, gelijkerwijs eenhen haar kiekens onder de vleugelen
   vergadert; en gijlieden hebt niet gewild?

   ^35Ziet, uw huis wordt ulieden woest gelaten. En voorwaar, Ik zeg u,
   dat gij Mij niet zult zien, totdat de tijd zal gekomen zijn, als gij
   zult zeggen: Gezegend is Hij,Die komt in den Naam des Heeren!
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En het geschiedde, als Hij gekomen was in het huis van een der
   oversten der Farizeen, op den sabbat, om brood te eten, dat zij Hem
   waarnamen.

   ^2En ziet, er was een zeker waterzuchtig mens voor Hem.

   ^3En Jezus, antwoordende, zeide tot de wetgeleerden en Farizeen, en
   sprak: Is het ook geoorloofd op den sabbat gezond te maken?

   ^4Maar zij zwegen stil. En Hij nam hem, en genas hem, en liet hem gaan.

   ^5En Hij, hun antwoordende, zeide: Wiens ezel of os van ulieden zal in
   een put vallen, en die hem niet terstond zal uittrekken op den dag des
   sabbats?

   ^6En zij konden Hem daarop niet weder antwoorden.

   ^7En Hij zeide tot de genoden een gelijkenis, aanmerkende, hoe zij de
   vooraanzittingen verkozen; zeggende tot hen:

   ^8Wanneer gij van iemand ter bruiloft genood zult zijn, zo zet u niet
   in de eerste zitplaats; opdat niet misschien een waardiger dan gij van
   hem genood zij;

   ^9En hij, komende, die u en hem genood heeft, tot u zegge: Geef dezen
   plaats; en gij alsdan zoudt beginnen met schaamte de laatste plaats te
   houden.

   ^10Maar wanneer gij genood zult zijn, ga heen en zet u in de laatste
   plaats; opdat, wanneer hij komt, die u genood heeft, hij tot u zegge:
   Vriend, ga hoger op.Alsdan zal het u eer zijn voor degenen, die met u
   aanzitten.

   ^11Want een iegelijk, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden; en
   die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden.

   ^12En Hij zeide ook tot dengene, die Hem genood had: Wanneer gij een
   middagmaal of avondmaal zult houden, zo roep niet uw vrienden, noch uw
   broeders, nochuw magen, noch uw rijke geburen; opdat ook dezelve u niet
   te eniger tijd wedernoden, en u vergelding geschiede.

   ^13Maar wanneer gij een maaltijd zult houden, zo nood armen,
   verminkten, kreupelen, blinden;

   ^14En gij zult zalig zijn, omdat zij niet hebben, om u te vergelden;
   want het zal u vergolden worden in de opstanding der rechtvaardigen.

   ^15En als een van degenen, die mede aanzaten, deze dingen hoorde, zeide
   hij tot Hem: Zalig is hij, die brood eet in het Koninkrijk Gods.

   ^16Maar Hij zeide tot hem: Een zeker mens bereidde een groot avondmaal,
   en hij noodde er velen.

   ^17En hij zond zijn dienstknecht uit ten ure des avondmaals, om den
   genoden te zeggen: Komt, want alle dingen zijn nu gereed.

   ^18En zij begonnen allen zich eendrachtelijk te ontschuldigen. De
   eerste zeide tot hem: Ik heb een akker gekocht, en het is nodig, dat ik
   uitga, en hem bezie; ik bidu, houd mij voor verontschuldigd.

   ^19En een ander zeide: Ik heb vijf juk ossen gekocht, en ik ga heen, om
   die te beproeven; ik bid u, houd mij voor verontschuldigd.

   ^20En een ander zeide: Ik heb een vrouw getrouwd, en daarom kan ik niet
   komen.

   ^21En dezelve dienstknecht weder gekomen zijnde, boodschapte deze
   dingen zijn heer. Toen werd de heer des huizes toornig, en zeide tot
   zijn dienstknecht: Gahaastelijk uit in de straten en wijken der stad,
   en breng de armen, en verminkten, en kreupelen, en blinden hier in.

   ^22En de dienstknecht zeide: Heer, het is geschied, gelijk gij bevolen
   hebt, en nog is er plaats.

   ^23En de heer zeide tot den dienstknecht: Ga uit in de wegen en heggen;
   en dwing ze in te komen, opdat mijn huis vol worde;

   ^24Want ik zeg ulieden, dat niemand van die mannen, die genood waren,
   mijn avondmaal smaken zal.

   ^25En vele scharen gingen met Hem; en Hij, Zich omkerende, zeide tot
   hen:

   ^26Indien iemand tot Mij komt en niet haat zijn vader, en moeder, en
   vrouw, en kinderen, en broeders, en zusters, ja, ook zelfs zijn eigen
   leven, die kan Mijndiscipel niet zijn.

   ^27En wie zijn kruis niet draagt, en Mij navolgt, die kan Mijn discipel
   niet zijn.

   ^28Want wie van u, willende een toren bouwen, zit niet eerst neder, en
   overrekent de kosten, of hij ook heeft, hetgeen tot volmaking nodig is?

   ^29Opdat niet misschien, als hij het fondament gelegd heeft, en niet
   kan voleindigen, allen, die het zien, hem beginnen te bespotten.

   ^30Zeggende: Deze mens heeft begonnen te bouwen, en heeft niet kunnen
   voleindigen.

   ^31Of wat koning, gaande naar den krijg, om tegen een anderen koning te
   slaan, zit niet eerst neder, en beraadslaagt, of hij machtig is met
   tien duizend teontmoeten dengene, die met twintig duizend tegen hem
   komt?

   ^32Anderszins zendt hij gezanten uit, terwijl degene nog verre is, en
   begeert, hetgeen tot vrede dient.

   ^33Alzo dan een iegelijk van u, die niet verlaat alles, wat hij heeft,
   die kan Mijn discipel niet zijn.

   ^34Het zout is goed; maar indien het zout smakeloos geworden is,
   waarmede zal het smakelijk gemaakt worden?

   ^35Het is noch tot het land, noch tot den mesthoop bekwaam; men werpt
   het weg. Wie oren heeft, om te horen, die hore. Lukas 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen.

   ^2En de Farizeen en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze
   ontvangt de zondaars, en eet met hen.

   ^3En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende:

   ^4Wat mens onder u, hebbende honderd schapen; en een van die
   verliezende, verlaat niet de negen en negentig in de woestijn, en gaat
   naar het verlorene, totdathij hetzelve vinde?

   ^5En als hij het gevonden heeft, legt hij het op zijn schouders,
   verblijd zijnde.

   ^6En te huis komende, roept hij de vrienden en de geburen samen,
   zeggende tot hen: Weest blijde met mij; want ik heb mijn schaap
   gevonden, dat verloren was.

   ^7Ik zeg ulieden, dat er alzo blijdschap zal zijn in den hemel over een
   zondaar, die zich bekeert, meer dan over negen en negentig
   rechtvaardigen, die de bekeringniet van node hebben.

   ^8Of wat vrouw, hebbende tien penningen, indien zij een penning
   verliest, ontsteekt niet een kaars, en keert het huis met bezemen, en
   zoekt naarstiglijk, totdat zijdien vindt?

   ^9En als zij dien gevonden heeft, roept zij de vriendinnen en de
   geburinnen samen, zeggende: Weest blijde met mij; want ik heb den
   penning gevonden, dien ikverloren had.

   ^10Alzo, zeg Ik ulieden, is er blijdschap voor de engelen Gods over een
   zondaar, die zich bekeert.

   ^11En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen.

   ^12En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel
   des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.

   ^13En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd
   hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn
   goed doorgebracht, levende overdadiglijk.

   ^14En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in
   datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.

   ^15En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven
   lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden.

   ^16En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen
   aten; en niemand gaf hem dien.

   ^17En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen
   mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!

   ^18Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen:
   Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;

   ^19En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als
   een van uw huurlingen.

   ^20En opstaande, ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem
   was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en
   toe lopende, viel hemom zijn hals, en kuste hem.

   ^21En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel,
   en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.

   ^22Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het
   beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand,
   en schoenen aan devoeten;

   ^23En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en
   vrolijk zijn.

   ^24Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij
   was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn.

   ^25En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis
   genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei,

   ^26En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat
   mocht zijn.

   ^27En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het
   gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft.

   ^28Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader
   uit, en bad hem.

   ^29Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo
   vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een
   bokje gegeven, opdatik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn.

   ^30Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren
   doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht.

   ^31En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne
   is uwe.

   ^32Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was
   dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden.
   Lukas 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En Hij zeide ook tot Zijn discipelen: Er was een zeker rijk mens,
   welke een rentmeester had; en deze werd bij hem verklaagd, als die zijn
   goederen doorbracht.

   ^2En hij riep hem, en zeide tot hem: Hoe hoor ik dit van u? Geef
   rekenschap van uw rentmeesterschap; want gij zult niet meer kunnen
   rentmeester zijn.

   ^3En de rentmeester zeide bij zichzelven: Wat zal ik doen, dewijl mijn
   heer dit rentmeesterschap van mij neemt? Graven kan ik niet; te bedelen
   schaam ik mij.

   ^4Ik weet, wat ik doen zal, opdat, wanneer ik van het rentmeesterschap
   afgezet zal wezen, zij mij in hun huizen ontvangen.

   ^5En hij riep tot zich een iegelijk van de schuldenaars zijns heeren,
   en zeide tot den eersten: Hoeveel zijt gij mijn heer schuldig?

   ^6En hij zeide: Honderd vaten olie. En hij zeide tot hem: Neem uw
   handschrift, en nederzittende, schrijf haastelijk vijftig.

   ^7Daarna zeide hij tot een anderen: En gij, hoeveel zijt gij schuldig?
   En hij zeide: Honderd mudden tarwe. En hij zeide tot hem: Neem uw
   handschrift, en schrijftachtig.

   ^8En de heer prees den onrechtvaardigen rentmeester, omdat hij
   voorzichtiglijk gedaan had; want de kinderen dezer wereld zijn
   voorzichtiger, dan de kinderendes lichts, in hun geslacht.

   ^9En Ik zeg ulieden: Maakt uzelven vrienden uit den onrechtvaardigen
   Mammon, opdat, wanneer u ontbreken zal, zij u mogen ontvangen in de
   eeuwigetabernakelen.

   ^10Die getrouw is in het minste, die is ook in het grote getrouw; en
   die in het minste onrechtvaardig is, die is ook in het grote
   onrechtvaardig.

   ^11Zo gij dan in den onrechtvaardigen Mammon niet getrouw zijt geweest,
   wie zal u het ware vertrouwen?

   ^12En zo gij in eens anders goed niet getrouw zijt geweest, wie zal u
   het uwe geven?

   ^13Geen huisknecht kan twee heren dienen; want of hij zal den enen
   haten, en den anderen liefhebben, of hij zal den enen aanhangen, en den
   anderen verachten; gijkunt God niet dienen en den Mammon.

   ^14En al deze dingen hoorden ook de Farizeen, die geldgierig waren, en
   zij beschimpten Hem.

   ^15En Hij zeide tot hen: Gij zijt het, die uzelven rechtvaardigt voor
   de mensen; maar God kent uw harten; want dat hoog is onder de mensen,
   is een gruwel voorGod.

   ^16De wet en de profeten zijn tot op Johannes; van dien tijd af wordt
   het Koninkrijk Gods verkondigd, en een iegelijk doet geweld op
   hetzelve.

   ^17En het is lichter, dat de hemel en de aarde voorbijgaan, dan dat een
   tittel der wet valle.

   ^18Een iegelijk, die zijn vrouw verlaat, en een andere trouwt, die doet
   overspel; en een iegelijk, die de verlatene van den man trouwt, die
   doet ook overspel.

   ^19En er was een zeker rijk mens, en was gekleed met purper en zeer
   fijn lijnwaad, levende allen dag vrolijk en prachtig.

   ^20En er was een zeker bedelaar, met name Lazarus, welke lag voor zijn
   poort vol zweren;

   ^21En begeerde verzadigd te worden van de kruimkens, die van de tafel
   des rijken vielen; maar ook de honden kwamen en lekten zijn zweren.

   ^22En het geschiedde, dat de bedelaar stierf, en van de engelen
   gedragen werd in den schoot van Abraham.

   ^23En de rijke stierf ook, en werd begraven. En als hij in de hel zijn
   ogen ophief, zijnde in de pijn, zag hij Abraham van verre, en Lazarus
   in zijn schoot.

   ^24En hij riep en zeide: Vader Abraham, ontferm u mijner, en zend
   Lazarus, dat hij het uiterste zijns vingers in het water dope, en
   verkoele mijn tong; want ik lijdsmarten in deze vlam.

   ^25Maar Abraham zeide: Kind, gedenk, dat gij uw goed ontvangen hebt in
   uw leven, en Lazarus desgelijks het kwade; en nu wordt hij vertroost,
   en gij lijdtsmarten.

   ^26En boven dit alles, tussen ons en ulieden is een grote klove
   gevestigd, zodat degenen, die van hier tot u willen overgaan, niet
   zouden kunnen, noch ook die daarzijn, van daar tot ons overkomen.

   ^27En hij zeide: Ik bid u dan, vader, dat gij hem zendt tot mijns
   vaders huis;

   ^28Want ik heb vijf broeders; dat hij hun dit betuige, opdat ook zij
   niet komen in deze plaats der pijniging.

   ^29Abraham zeide tot hem: Zij hebben Mozes en de profeten, dat zij die
   horen.

   ^30En hij zeide: Neen, vader Abraham, maar zo iemand van de doden tot
   hen heenging, zij zouden zich bekeren.

   ^31Doch Abraham zeide tot hem: Indien zij Mozes en de profeten niet
   horen, zo zullen zij ook, al waren het, dat er iemand uit de doden
   opstond, zich niet latengezeggen. Lukas 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En Hij zeide tot de discipelen: Het kan niet wezen, dat er geen
   ergernissen komen; doch wee hem, door welken zij komen;

   ^2Het zoude hem nuttiger zijn, dat een molensteen om zijn hals gedaan
   ware, en hij in de zee geworpen, dan dat hij een van deze kleinen zou
   ergeren.

   ^3Wacht uzelven. En indien uw broeder tegen u zondigt, zo bestraf hem;
   en indien het hem leed is, zo vergeef het hem.

   ^4En indien hij zevenmaal daags tegen u zondigt, en zevenmaal daags tot
   u wederkeert, zeggende: Het is mij leed; zo zult gij het hem vergeven.

   ^5En de apostelen zeiden tot den Heere: Vermeerder ons het geloof.

   ^6En de Heere zeide: Zo gij een geloof hadt als een mostaardzaad, gij
   zoudt tegen dezen moerbezienboom zeggen: Word ontworteld, en in de zee
   geplant, en hijzou u gehoorzaam zijn.

   ^7En wie van u heeft een dienstknecht ploegende, of de beesten
   hoedende, die tot hem, als hij van den akker inkomt, terstond zal
   zeggen: Kom bij, en zit aan?

   ^8Maar zal hij niet tot hem zeggen: Bereid, dat ik te avond zal eten,
   en omgord u, en dien mij, totdat ik zal gegeten en gedronken hebben; en
   eet en drink gijdaarna?

   ^9Dankt hij ook denzelven dienstknecht omdat hij gedaan heeft, hetgeen
   hem bevolen was? Ik meen, neen.

   ^10Alzo ook gij, wanneer gij zult gedaan hebben al hetgeen u bevolen
   is, zo zegt: Wij zijn onnutte dienstknechten; want wij hebben maar
   gedaan, hetgeen wijschuldig waren te doen.

   ^11En het geschiedde, als Hij naar Jeruzalem reisde, dat Hij door het
   midden van Samaria en Galilea ging.

   ^12En als Hij in een zeker vlek kwam, ontmoetten Hem tien melaatse
   mannen, welke stonden van verre;

   ^13En zij verhieven hun stem, zeggende: Jezus, Meester! ontferm U
   onzer!

   ^14En als Hij hen zag, zeide Hij tot hen: Gaat heen en vertoont uzelven
   den priesters. En het geschiedde, terwijl zij heengingen, dat zij
   gereinigd werden.

   ^15En een van hen, ziende, dat hij genezen was, keerde wederom, met
   grote stemme God verheerlijkende.

   ^16En hij viel op het aangezicht voor Zijn voeten, Hem dankende; en
   dezelve was een Samaritaan;

   ^17En Jezus, antwoordende, zeide: Zijn niet de tien gereinigd geworden,
   en waar zijn de negen?

   ^18En zijn er geen gevonden, die wederkeren, om Gode eer te geven, dan
   deze vreemdeling?

   ^19En Hij zeide tot hem: Sta op, en ga heen; uw geloof heeft u
   behouden.

   ^20En gevraagd zijnde van de Farizeen, wanneer het Koninkrijk Gods
   komen zou, heeft Hij hun geantwoord en gezegd: Het Koninkrijk Gods komt
   niet metuiterlijk gelaat.

   ^21En men zal niet zeggen: Ziet hier, of ziet daar, want, ziet, het
   Koninkrijk Gods is binnen ulieden.

   ^22En Hij zeide tot de discipelen: Er zullen dagen komen, wanneer gij
   zult begeren een der dagen van den Zoon des mensen te zien, en gij zult
   dien niet zien.

   ^23En zij zullen tot u zeggen: Ziet hier, of ziet daar is Hij; gaat
   niet heen, en volgt niet.

   ^24Want gelijk de bliksem, die van het ene einde onder den hemel
   bliksemt, tot het andere onder den hemel schijnt, alzo zal ook de Zoon
   des mensen wezen inZijn dag.

   ^25Maar eerst moet Hij veel lijden, en verworpen worden van dit
   geslacht.

   ^26En gelijk het geschied is in de dagen van Noach, alzo zal het ook
   zijn in de dagen van den Zoon des mensen.

   ^27Zij aten, zij dronken, zij namen ten huwelijk, zij werden ten
   huwelijk gegeven, tot den dag, op welken Noach in de ark ging, en de
   zondvloed kwam, en verdierfze allen.

   ^28Desgelijks ook, gelijk het geschiedde in de dagen van Lot; zij aten,
   zij dronken, zij kochten, zij verkochten, zij plantten, zij bouwden;

   ^29Maar op den dag, op welken Lot van Sodom uitging, regende het vuur
   en sulfer van den hemel, en verdierf ze allen.

   ^30Even alzo zal het zijn in den dag, op welken de Zoon des mensen
   geopenbaard zal worden.

   ^31In dienzelven dag, wie op het dak zal zijn, en zijn huisraad in
   huis, die kome niet af, om hetzelve weg te nemen; en wie op den akker
   zijn zal, die kere desgelijksniet naar hetgeen, dat achter is.

   ^32Gedenkt aan de vrouw van Lot.

   ^33Zo wie zijn leven zal zoeken te behouden, die zal het verliezen; en
   zo wie hetzelve zal verliezen, die zal het in het leven behouden.

   ^34Ik zeg u: In dien nacht zullen twee op een bed zijn; de een zal
   aangenomen, en de ander zal verlaten worden.

   ^35Twee vrouwen zullen te zamen malen; de ene zal aangenomen, en de
   ander zal verlaten worden.

   ^36Twee zullen op den akker zijn; de een zal aangenomen, en de ander
   zal verlaten worden.

   ^37En zij antwoordden en zeiden tot Hem: Waar, Heere? En Hij zeide tot
   hen: Waar het lichaam is, aldaar zullen de arenden vergaderd worden.
   Lukas 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En Hij zeide ook een gelijkenis tot hen, daartoe strekkende, dat men
   altijd bidden moet, en niet vertragen;

   ^2Zeggende: Er was een zeker rechter in een stad, die God niet vreesde,
   en geen mens ontzag.

   ^3En er was een zekere weduwe in dezelfde stad, en zij kwam tot hem,
   zeggende: Doe mij recht tegen mijn wederpartij.

   ^4En hij wilde voor een langen tijd niet; maar daarna zeide hij bij
   zichzelven: Hoewel ik God niet vreze, en geen mens ontzie;

   ^5Nochtans, omdat deze weduwe mij moeilijk valt, zo zal ik haar recht
   doen, opdat zij niet eindelijk kome, en mij het hoofd breke.

   ^6En de Heere zeide: Hoort, wat de onrechtvaardige rechter zegt.

   ^7Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot
   Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen?

   ^8Ik zeg u, dat Hij hun haastelijk recht doen zal. Doch de Zoon des
   mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?

   ^9En Hij zeide ook tot sommigen, die bij zichzelven vertrouwden, dat
   zij rechtvaardig waren, en de anderen niets achtten, deze gelijkenis:

   ^10Twee mensen gingen op in den tempel om te bidden, de een was een
   Farizeer, en de ander een tollenaar.

   ^11De Farizeer, staande, bad dit bij zichzelven: O God! ik dank U, dat
   ik niet ben gelijk de anderen mensen, rovers, onrechtvaardigen,
   overspelers; of ook gelijkdeze tollenaar.

   ^12Ik vast tweemaal per week; ik geef tienden van alles, wat ik bezit.

   ^13En de tollenaar, van verre staande, wilde ook zelfs de ogen niet
   opheffen naar den hemel, maar sloeg op zijn borst, zeggende: O God!
   wees mij zondaargenadig!

   ^14Ik zeg ulieden: Deze ging af gerechtvaardigd in zijn huis, meer dan
   die; want een ieder, die zichzelven verhoogt, zal vernederd worden, en
   die zichzelvenvernedert, zal verhoogd worden.

   ^15En zij brachten ook de kinderkens tot Hem, opdat Hij die zou
   aanraken; en de discipelen, dat ziende, bestraften dezelve.

   ^16Maar Jezus riep dezelve kinderkens tot Zich, en zeide: Laat de
   kinderkens tot Mij komen, en verhindert hen niet; want derzulken is het
   Koninkrijk Gods.

   ^17Voorwaar, zeg Ik u: Zo wie het Koninkrijk Gods niet zal ontvangen
   als een kindeken, die zal geenszins in hetzelve komen.

   ^18En een zeker overste vraagde Hem, zeggende: Goede Meester, wat
   doende zal ik het eeuwige leven beerven?

   ^19En Jezus zeide tot hem: Wat noemt gij Mij goed? Niemand is goed, dan
   Een, namelijk God.

   ^20Gij weet de geboden: Gij zult geen overspel doen; gij zult niet
   doden; gij zult niet stelen; gij zult geen valse getuigenis geven; eer
   uw vader en uw moeder.

   ^21En hij zeide: Al deze dingen heb ik onderhouden van mijn jonkheid
   aan.

   ^22Doch Jezus, dit horende, zeide tot hem: Nog een ding ontbreekt u;
   verkoop alles, wat gij hebt, en deel het onder de armen, en gij zult
   een schat hebben in denhemel; en kom herwaarts, volg Mij.

   ^23Maar als hij dit hoorde, werd hij geheel droevig; want hij was zeer
   rijk.

   ^24Jezus nu, ziende, dat hij geheel droevig geworden was, zeide: Hoe
   bezwaarlijk zullen degenen, die goed hebben, in het Koninkrijk Gods
   ingaan!

   ^25Want het is lichter, dat een kemel ga door het oog van een naald,
   dan dat een rijke in het Koninkrijk Gods inga.

   ^26En die dit hoorden, zeiden: Wie kan dan zalig worden?

   ^27En Hij zeide: De dingen, die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn
   mogelijk bij God.

   ^28En Petrus zeide: Zie, wij hebben alles verlaten, en zijn U gevolgd.

   ^29En Hij zeide tot hen: Voorwaar, Ik zeg ulieden, dat er niemand is,
   die verlaten heeft huis, of ouders, of broeders, of vrouw, of kinderen,
   om het KoninkrijkGods;

   ^30Die niet zal veelvoudig weder ontvangen in dezen tijd, en in de
   toekomende eeuw het eeuwige leven.

   ^31En Hij nam de twaalven bij Zich, en zeide tot hen: Ziet, wij gaan op
   naar Jeruzalem, en het zal alles volbracht worden aan den Zoon des
   mensen, watgeschreven is door de profeten.

   ^32Want Hij zal den heidenen overgeleverd worden, en Hij zal bespot
   worden, en smadelijk behandeld worden, en bespogen worden.

   ^33En Hem gegeseld hebbende, zullen zij Hem doden; en ten derden dage
   zal Hij wederopstaan.

   ^34En zij verstonden geen van deze dingen; en dit woord was voor hen
   verborgen, en zij verstonden niet, hetgeen gezegd werd.

   ^35En het geschiedde, als Hij nabij Jericho kwam, dat een zeker blinde
   aan den weg zat, bedelende.

   ^36En deze, horende de schare voorbijgaan, vraagde, wat dat ware.

   ^37En zij boodschapten hem, dat Jezus de Nazarener voorbijging.

   ^38En hij riep, zeggende: Jezus, Gij Zone Davids, ontferm U mijner!

   ^39En die voorbijgingen, bestraften hem, opdat hij zwijgen zou; maar
   hij riep zoveel te meer: Zone Davids, ontferm U mijner!

   ^40En Jezus, stilstaande, beval, dat men denzelven tot Hem brengen zou;
   en als hij nabij Hem gekomen was, vraagde Hij hem,

   ^41Zeggende: Wat wilt gij, dat Ik u doen zal? En hij zeide: Heere! dat
   ik ziende mag worden.

   ^42En Jezus zeide tot hem: Word ziende; uw geloof heeft u behouden.

   ^43En terstond werd hij ziende, en volgde Hem, God verheerlijkende. En
   al het volk, dat ziende, gaf Gode lof.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En Jezus, ingekomen zijnde, ging door Jericho.

   ^2En zie, er was een man, met name geheten Zacheus; en deze was een
   overste der tollenaren, en hij was rijk;

   ^3En zocht Jezus te zien, wie Hij was; en kon niet vanwege de schare,
   omdat hij klein van persoon was.

   ^4En vooruitlopende, klom hij op een wilden vijgeboom, opdat hij Hem
   mocht zien; want Hij zou door dien weg voorbijgaan.

   ^5En als Jezus aan die plaats kwam, opwaarts ziende, zag Hij hem, en
   zeide tot hem: Zacheus! haast u, en kom af; want Ik moet heden in uw
   huis blijven.

   ^6En hij haastte zich en kwam af, en ontving Hem met blijdschap.

   ^7En allen, die het zagen, murmureerden, zeggende: Hij is tot een
   zondigen man ingegaan, om te herbergen.

   ^8En Zacheus stond, en zeide tot den Heere: Zie, de helft van mijn
   goederen, Heere, geef ik den armen; en indien ik iemand iets door
   bedrog ontvreemd heb, datgeef ik vierdubbel weder.

   ^9En Jezus zeide tot hem: Heden is dezen huize zaligheid geschied,
   nademaal ook deze een zoon van Abraham is.

   ^10Want de Zoon des mensen is gekomen, om te zoeken en zalig te maken,
   dat verloren was.

   ^11En als zij dat hoorden, voegde Hij daarbij, en zeide een gelijkenis;
   omdat Hij nabij Jeruzalem was, en omdat zij meenden, dat het Koninkrijk
   Gods terstond zouopenbaar worden.

   ^12Hij zeide dan: Een zeker welgeboren man reisde in een ver gelegen
   land, om voor zichzelven een koninkrijk te ontvangen, en dan weder te
   keren.

   ^13En geroepen hebbende zijn tien dienstknechten, gaf hij hun tien
   ponden, en zeide tot hen: Doet handeling, totdat ik kome.

   ^14En zijn burgers haatten hem, en zonden hem gezanten na, zeggende:
   Wij willen niet, dat deze over ons koning zij.

   ^15En het geschiedde, toen hij wederkwam, als hij het koninkrijk
   ontvangen had, dat hij zeide, dat die dienstknechten tot hem zouden
   geroepen worden, wien hijhet geld gegeven had; opdat hij weten mocht,
   wat een iegelijk met handelen gewonnen had.

   ^16En de eerste kwam, en zeide: Heer, uw pond heeft tien ponden daartoe
   gewonnen.

   ^17En hij zeide tot hem: Wel, gij goede dienstknecht, dewijl gij in het
   minste getrouw zijt geweest, zo heb macht over tien steden.

   ^18En de tweede kwam, en zeide: Heer, uw pond heeft vijf ponden
   gewonnen.

   ^19En hij zeide ook tot dezen: En gij, wees over vijf steden.

   ^20En een ander kwam, zeggende: Heer, zie hier uw pond, hetwelk ik in
   een zweetdoek weggelegd had;

   ^21Want ik vreesde u, omdat gij een straf mens zijt; gij neemt weg, wat
   gij niet gelegd hebt, en gij maait, wat gij niet gezaaid hebt.

   ^22Maar hij zeide tot hem: Uit uw mond zal ik u oordelen, gij boze
   dienstknecht! Gij wist, dat ik een straf mens ben, nemende weg, wat ik
   niet gelegd heb, enmaaiende, wat ik niet gezaaid heb.

   ^23Waarom hebt gij dan mijn geld niet in de bank gegeven, en ik,
   komende, had hetzelve met woeker mogen eisen?

   ^24En hij zeide tot degenen, die bij hem stonden: Neemt dat pond van
   hem weg, en geeft het dien, die de tien ponden heeft.

   ^25En zij zeiden tot hem: Heer, hij heeft tien ponden.

   ^26Want ik zeg u, dat een iegelijk, die heeft, zal gegeven worden; maar
   van degene, die niet heeft, van dien zal genomen worden ook wat hij
   heeft.

   ^27Doch deze mijn vijanden, die niet hebben gewild, dat ik over hen
   koning zoude zijn, brengt ze hier, en slaat ze hier voor mij dood.

   ^28En dit gezegd hebbende, reisde Hij voor hen heen, en ging op naar
   Jeruzalem.

   ^29En het geschiedde, als Hij nabij Beth-fage en Bethanie gekomen was,
   aan den berg, genaamd den Olijfberg, dat Hij twee van Zijn discipelen
   uitzond,

   ^30Zeggende: Gaat henen in dat vlek, dat tegenover is; in hetwelk
   inkomende, zult gij een veulen gebonden vinden, waarop geen mens ooit
   heeft gezeten; ontbindthetzelve, en brengt het.

   ^31En indien iemand u vraagt: Waarom ontbindt gij dat, zo zult gij alzo
   tot hem zeggen: Omdat het de Heere van node heeft.

   ^32En die uitgezonden waren, heengegaan zijnde, vonden het, gelijk Hij
   hun gezegd had.

   ^33En als zij het veulen ontbonden, zeiden de heren van hetzelve tot
   hen: Waarom ontbindt gij het veulen?

   ^34En zij zeiden: De Heere heeft het van node.

   ^35En zij brachten hetzelve tot Jezus. En hun klederen op het veulen
   geworpen hebbende, zetten zij Jezus daarop.

   ^36En als Hij voort reisde, spreidden zij hun klederen onder Hem op den
   weg.

   ^37En als Hij nu genaakte aan den afgang des Olijfbergs, begon al de
   menigte der discipelen zich te verblijden, en God te loven met grote
   stemme, vanwege al dekrachtige daden, die zij gezien hadden;

   ^38Zeggende: Gezegend is de Koning, Die daar komt in den Naam des
   Heeren! Vrede zij in den hemel, en heerlijkheid in de hoogste plaatsen!

   ^39En sommigen der Farizeen uit de schare zeiden tot Hem: Meester,
   bestraf Uw discipelen.

   ^40En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zeg ulieden, dat, zo deze
   zwijgen, de stenen haast roepen zullen.

   ^41En als Hij nabij kwam, en de stad zag, weende Hij over haar,

   ^42Zeggende: Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen
   tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen.

   ^43Want er zullen dagen over u komen, dat uw vijanden een begraving
   rondom u zullen opwerpen, en zullen u omsingelen, en u van alle zijden
   benauwen;

   ^44En zullen u tot den grond nederwerpen, en uw kinderen in u; en zij
   zullen in u den enen steen op den anderen steen niet laten; daarom dat
   gij den tijd uwerbezoeking niet bekend hebt.

   ^45En gegaan zijnde in den tempel, begon Hij uit te drijven degenen,
   die daarin verkochten en kochten,

   ^46Zeggende tot hen: Er is geschreven: Mijn huis is een huis des
   gebeds; maar gij hebt dat tot een kuil der moordenaren gemaakt.

   ^47En Hij leerde dagelijks in den tempel; en de overpriesters, en de
   Schriftgeleerden, en de oversten des volks zochten Hem te doden.

   ^48En zij vonden niet, wat zij doen zouden; want al het volk hing Hem
   aan, en hoorde Hem. Lukas 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En het geschiedde in een van die dagen, als Hij in den tempel het
   volk leerde, en het Evangelie verkondigde, dat de overpriesters, en
   Schriftgeleerden, met deouderlingen daarover kwamen,

   ^2En spraken tot Hem zeggende: Zeg ons, door wat macht Gij deze dingen
   doet; of wie Hij is, Die U deze macht heeft gegeven?

   ^3En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen,
   en zegt Mij:

   ^4De doop van Johannes, was die uit den Hemel, of uit de mensen?

   ^5En zij overleiden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den
   Hemel; zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij dan hem niet geloofd?

   ^6En indien wij zeggen: Uit de mensen; zo zal ons al het volk stenigen;
   want zij houden voor zeker, dat Johannes een profeet was.

   ^7En zij antwoordden, dat zij niet wisten, vanwaar die was.

   ^8En Jezus zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik deze
   dingen doe.

   ^9En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Een zeker mens
   plantte een wijngaard, en hij verhuurde dien aan landlieden, en trok
   een langen tijdbuitenslands.

   ^10En als het de tijd was, zond hij tot de landlieden een dienstknecht,
   opdat zij hem van de vrucht des wijngaards geven zouden; maar de
   landlieden sloegendenzelven, en zonden hem ledig heen.

   ^11En wederom zond hij nog een anderen dienstknecht; maar ook dien
   geslagen en smadelijk behandeld hebbende, zonden zij hem ledig heen.

   ^12En wederom zond hij nog een derden; maar zij verwondden ook dezen,
   en wierpen hem uit.

   ^13En de heer des wijngaards zeide: Wat zal ik doen? Ik zal mijn
   geliefden zoon zenden; mogelijk dezen ziende, zullen zij hem ontzien.

   ^14Maar als de landlieden hem zagen, overleiden zij onder elkander, en
   zeiden: Deze is de erfgenaam; komt, laat ons hem doden, opdat de
   erfenis onze worde.

   ^15En als zij hem buiten den wijngaard uitgeworpen hadden, doodden zij
   hem. Wat zal dan de heer des wijngaards hun doen?

   ^16Hij zal komen en deze landlieden verderven, en zal den wijngaard aan
   anderen geven. En als zij dat hoorden, zeiden zij: Dat zij verre!

   ^17Maar Hij zag hen aan, en zeide: Wat is dan dit, hetwelk geschreven
   staat: De steen, dien de bouwlieden verworpen hebben, deze is tot een
   hoofd des hoeksgeworden?

   ^18Een iegelijk, die op dien steen valt, zal verpletterd worden, en op
   wien hij valt, dien zal hij vermorzelen.

   ^19En de overpriesteren en de Schriftgeleerden zochten te dierzelver
   ure de handen aan Hem te slaan; maar zij vreesden het volk; want zij
   verstonden, dat Hij dezegelijkenis tegen hen gesproken had.

   ^20En zij namen Hem waar, en zonden verspieders uit, die zichzelven
   veinsden rechtvaardig te zijn; opdat zij Hem in Zijn rede vangen
   mochten, om Hem aan deheerschappij en de macht des stadhouders over te
   leveren.

   ^21En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wij weten, dat Gij recht
   spreekt en leert, en den persoon niet aanneemt, maar den weg Gods leert
   in der waarheid.

   ^22Is het ons geoorloofd den keizer schatting te geven, of niet?

   ^23En Hij, hun arglistigheid bemerkende, zeide tot hen: Wat verzoekt
   gij Mij?

   ^24Toont Mij een penning; wiens beeld en opschrift heeft hij? En zij,
   antwoordende, zeiden: Des keizers.

   ^25En Hij zeide tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en
   Gode, dat Gods is.

   ^26En zij konden Hem in Zijn woord niet vatten voor het volk; en zich
   verwonderende over Zijn antwoord, zwegen zij stil.

   ^27En tot Hem kwamen sommigen der Sadduceen, welke tegensprekende
   zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem.

   ^28Zeggende: Meester! Mozes heeft ons geschreven: Zo iemands broeder
   sterft, die een vrouw heeft, en hij sterft zonder kinderen, dat zijn
   broeder de vrouwnemen zal, en zijn broeder zaad verwekken.

   ^29Er waren nu zeven broeders; en de eerste nam een vrouw, en hij
   stierf zonder kinderen.

   ^30En de tweede nam die vrouw, en ook deze stierf zonder kinderen.

   ^31En de derde nam dezelve vrouw; en desgelijks ook de zeven, en hebben
   geen kinderen nagelaten, en zijn gestorven.

   ^32En ten laatste na allen stierf ook de vrouw.

   ^33In de opstanding dan, wiens vrouw van dezen zal zij zijn? Want die
   zeven hebben dezelve tot een vrouw gehad.

   ^34En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: De kinderen dezer eeuw
   trouwen, en worden ten huwelijk uitgegeven;

   ^35Maar die waardig zullen geacht zijn die eeuw te verwerven en de
   opstanding uit de doden, zullen noch trouwen, noch ten huwelijk
   uitgegeven worden;

   ^36Want zij kunnen niet meer sterven, want zij zijn den engelen gelijk;
   en zij zijn kinderen Gods, dewijl zij kinderen der opstanding zijn.

   ^37En dat de doden opgewekt zullen worden, heeft ook Mozes aangewezen
   bij het doornenbos, als hij den Heere noemt den God Abrahams, en den
   God Izaks, en den God Jakobs.

   ^38God nu is niet een God der doden, maar der levenden; want zij leven
   Hem allen.

   ^39En sommigen der Schriftgeleerden, antwoordende, zeiden: Meester! Gij
   hebt wel gezegd.

   ^40En zij durfden Hem niet meer iets vragen.

   ^41En Hij zeide tot hen: Hoe zeggen zij, dat de Christus Davids Zoon
   is?

   ^42En David zelf zegt in het boek der psalmen: De Heere heeft gezegd
   tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand,

   ^43Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

   ^44David dan noemt Hem zijn Heere; en hoe is Hij zijn Zoon?

   ^45En daar al het volk het hoorde, zeide Hij tot Zijn discipelen:

   ^46Wacht u van de Schriftgeleerden, die daar willen wandelen in lange
   klederen, en beminnen de groetingen op de markten, en de voorgestoelten
   in de synagogen, en de vooraanzittingen in de maaltijden;

   ^47Die der weduwen huizen opeten, en onder een schijn lange gebeden
   doen; dezen zullen zwaarder oordeel ontvangen. Lukas 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En opziende, zag Hij de rijken hun gaven in de schatkist werpen.

   ^2En Hij zag ook een zekere arme weduwe twee kleine penningen daarin
   werpen.

   ^3En Hij zeide: Waarlijk, Ik zeg u, dat deze arme weduwe meer dan allen
   heeft in geworpen.

   ^4Want die allen hebben van hun overvloed geworpen tot de gaven Gods;
   maar deze heeft van haar gebrek, al den leeftocht, dien zij had, daarin
   geworpen.

   ^5En als sommigen zeiden van den tempel, dat hij met schonen stenen en
   begiftigingen versierd was, zeide Hij:

   ^6Wat deze dingen aangaat, die gij aanschouwt, er zullen dagen komen,
   in welke niet een steen op den anderen steen zal gelaten worden, die
   niet zal wordenafgebroken.

   ^7En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wanneer zullen dan deze
   dingen zijn, en welk is het teken, wanneer deze dingen zullen
   geschieden?

   ^8En Hij zeide: Ziet, dat gij niet verleid wordt; want velen zullen er
   komen onder Mijn Naam, zeggende: Ik ben de Christus; en de tijd is
   nabij gekomen, gaat danhen niet na.

   ^9En wanneer gij zult horen van oorlogen en beroerten, zo wordt niet
   verschrikt; want deze dingen moeten eerst geschieden; maar nog is
   terstond het einde niet.

   ^10Toen zeide Hij tot hen: Het ene volk zal tegen het andere volk
   opstaan, en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk.

   ^11En er zullen grote aardbevingen wezen in verscheidene plaatsen, en
   hongersnoden, en pestilentien; er zullen ook schrikkelijke dingen, en
   grote tekenen van denhemel geschieden.

   ^12Maar voor dit alles, zullen zij hun handen aan ulieden slaan, en u
   vervolgen, u overleverende in de synagogen en gevangenissen; en gij
   zult getrokken wordenvoor koningen en stadhouders, om Mijns Naams wil.

   ^13En dit zal u overkomen tot een getuigenis.

   ^14Neemt dan in uw harten voor, van te voren niet te overdenken, hoe
   gij u verantwoorden zult;

   ^15Want Ik zal u mond en wijsheid geven, welke niet zullen kunnen
   tegenspreken, noch wederstaan allen, die zich tegen u zetten.

   ^16En gij zult overgeleverd worden ook van ouders, en broeders, en
   magen, en vrienden; en zij zullen er sommigen uit u doden.

   ^17En gij zult van allen gehaat worden om Mijns Naams wil.

   ^18Doch niet een haar uit uw hoofd zal verloren gaan.

   ^19Bezit uw zielen in uw lijdzaamheid.

   ^20Maar wanneer gij zien zult, dat Jeruzalem van heirlegers omsingeld
   wordt, zo weet alsdan, dat haar verwoesting nabij gekomen is.

   ^21Alsdan die in Judea zijn, dat zij vlieden naar de bergen; en die in
   het midden van dezelve zijn, dat zij daaruit trekken; en die op de
   velden zijn, dat zij in dezelveniet komen.

   ^22Want deze zijn dagen der wraak, opdat alles vervuld worde, dat
   geschreven is.

   ^23Doch wee den bevruchten en den zogenden vrouwen in die dagen, want
   er zal grote nood zijn in het land, en toorn over dit volk.

   ^24En zij zullen vallen door de scherpte des zwaards, en gevankelijk
   weggevoerd worden onder alle volken; en Jeruzalem zal van de heidenen
   vertreden worden, totdat de tijden der heidenen vervuld zullen zijn.

   ^25En er zullen tekenen zijn in de zon, en maan, en sterren, en op de
   aarde benauwdheid der volken met twijfelmoedigheid, als de zee en
   watergolven groot geluidzullen geven;

   ^26En den mensen het hart zal bezwijken van vrees en verwachting der
   dingen, die het aardrijk zullen overkomen; want de krachten der hemelen
   zullen bewogenworden.

   ^27En alsdan zullen zij den Zoon des mensen zien komen in een wolk, met
   grote kracht en heerlijkheid.

   ^28Als nu deze dingen beginnen te geschieden, zo ziet omhoog, en heft
   uw hoofden opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.

   ^29En Hij zeide tot hen een gelijkenis: Ziet den vijgeboom, en al de
   bomen.

   ^30Wanneer zij nu uitspruiten, en gij dat ziet, zo weet gij uit
   uzelven, dat de zomer nu nabij is.

   ^31Alzo ook gij, wanneer gij deze dingen zult zien geschieden, zo weet,
   dat het Koninkrijk Gods nabij is.

   ^32Voorwaar Ik zeg u, dat dit geslacht geenszins zal voorbijgaan,
   totdat alles zal geschied zijn.

   ^33De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen
   geenszins voorbijgaan.

   ^34En wacht uzelven, dat uw harten niet te eniger tijd bezwaard worden
   met brasserij en dronkenschap, en zorgvuldigheden dezes levens, en dat
   u die dag nietonvoorziens over kome.

   ^35Want gelijk een strik zal hij komen over al degenen, die op den
   gansen aardbodem gezeten zijn.

   ^36Waakt dan te aller tijd, biddende, dat gij moogt waardig geacht
   worden te ontvlieden al deze dingen, die geschieden zullen, en te staan
   voor den Zoon desmensen.

   ^37Des daags nu was Hij lerende in de tempel; maar des nachts ging Hij
   uit, en vernachtte op den berg, genaamd den Olijf berg.

   ^38En al het volk kwam des morgens vroeg tot Hem in den tempel, om Hem
   te horen. Lukas 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En het feest der ongehevelde broden, genaamd pascha, was nabij.

   ^2En de overpriesters en de Schriftgeleerden zochten, hoe zij Hem
   ombrengen zouden; want zij vreesden het volk.

   ^3En de satan voer in Judas, die toegenaamd was Iskariot, zijnde uit
   het getal der twaalven.

   ^4En hij ging heen en sprak met de overpriesters en de hoofdmannen, hoe
   hij Hem hun zou overleveren.

   ^5En zij waren verblijd, en zijn het eens geworden, dat zij hem geld
   geven zouden.

   ^6En hij beloofde het, en zocht gelegenheid, om Hem hun over te
   leveren, zonder oproer.

   ^7En de dag der ongehevelde broden kwam, op denwelken het pascha moest
   geslacht worden.

   ^8En Hij zond Petrus en Johannes uit, zeggende: Gaat heen, en bereidt
   ons het pascha, opdat wij het eten mogen.

   ^9En zij zeiden tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij het bereiden?

   ^10En Hij zeide tot hen: Ziet, als gij in de stad zult gekomen zijn, zo
   zal u een mens ontmoeten, dragende een kruik waters; volgt hem in het
   huis, daar hij ingaat.

   ^11En gij zult zeggen tot den huisvader van dat huis: De Meester zegt
   u: Waar is de eetzaal, daar Ik het pascha met Mijn discipelen eten zal?

   ^12En hij zal u een grote toegeruste opperzaal wijzen, bereidt het
   aldaar.

   ^13En zij, heengaande, vonden het, gelijk Hij hun gezegd had, en
   bereidden het pascha.

   ^14En als de ure gekomen was, zat Hij aan, en de twaalf apostelen met
   Hem.

   ^15En Hij zeide tot hen: Ik heb grotelijks begeerd, dit pascha met u te
   eten, eer dat Ik lijde;

   ^16Want Ik zeg u, dat Ik niet meer daarvan eten zal, totdat het vervuld
   zal zijn in het Koninkrijk Gods.

   ^17En als Hij een drinkbeker genomen had, en gedankt had, zeide Hij:
   Neemt dezen, en deelt hem onder ulieden.

   ^18Want Ik zeg u, dat Ik niet drinken zal van de vrucht des wijnstoks,
   totdat het Koninkrijk Gods zal gekomen zijn.

   ^19En Hij nam brood, en als Hij gedankt had, brak Hij het, en gaf het
   hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet
   dat tot Mijngedachtenis.

   ^20Desgelijks ook den drinkbeker na het avondmaal, zeggende: Deze
   drinkbeker is het nieuwe testament in Mijn bloed, hetwelk voor u
   vergoten wordt.

   ^21Doch ziet, de hand desgenen, die Mij verraadt, is met Mij aan de
   tafel.

   ^22En de Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk besloten is; doch wee
   dien mens, door welken Hij verraden wordt!

   ^23En zij begonnen onder elkander te vragen, wie van hen het toch mocht
   zijn, die dat doen zou.

   ^24En er werd ook twisting onder hen, wie van hen scheen de meeste te
   zijn.

   ^25En Hij zeide tot hen: De koningen der volken heersen over hen; en
   die macht over hen hebben, worden weldadige heren genaamd.

   ^26Doch gij niet alzo; maar de meeste onder u, die zij gelijk de
   minste, en die voorganger is, als een die dient.

   ^27Want wie is meerder, die aanzit, of die dient? Is het niet die
   aanzit? Maar Ik ben in het midden van u, als een die dient.

   ^28En gij zijt degenen, die met Mij steeds gebleven zijt in Mijn
   verzoekingen.

   ^29En Ik verordineer u het Koninkrijk, gelijkerwijs Mijn Vader dat Mij
   verordineerd heeft;

   ^30Opdat gij eet en drinkt aan Mijn tafel in Mijn Koninkrijk, en zit op
   tronen, oordelende de twaalf geslachten Israels.

   ^31En de Heere zeide: Simon, Simon, ziet, de satan heeft ulieden zeer
   begeerd om te ziften als de tarwe;

   ^32Maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude; en gij, als
   gij eens zult bekeerd zijn, zo versterk uw broeders.

   ^33En hij zeide tot Hem: Heere, ik ben bereid, met U ook in de
   gevangenis en in den dood te gaan.

   ^34Maar Hij zeide: Ik zeg u, Petrus, de haan zal heden niet kraaien,
   eer gij driemaal zult verloochend hebben, dat gij Mij kent.

   ^35En Hij zeide tot hen: Als Ik u uitzond, zonder buidel, en male, en
   schoenen, heeft u ook iets ontbroken? En zij zeiden: Niets.

   ^36Hij zeide dan tot hen: Maar nu, wie een buidel heeft, die neme hem,
   desgelijks ook een male; en die geen heeft, die verkope zijn kleed, en
   kope een zwaard.

   ^37Want Ik zeg u, dat nog dit, hetwelk geschreven is, in Mij moet
   volbracht worden, namelijk: En Hij is met de misdadigen gerekend. Want
   ook die dingen, dievan Mij geschreven zijn, hebben een einde.

   ^38En zij zeiden: Heere! zie hier twee zwaarden. En Hij zeide tot hen:
   Het is genoeg.

   ^39En uitgaande, vertrok Hij, gelijk Hij gewoon was, naar den
   Olijfberg; en Hem volgden ook Zijn discipelen.

   ^40En als Hij aan die plaats gekomen was, zeide Hij tot hen: Bidt, dat
   gij niet in verzoeking komt.

   ^41En Hij scheidde Zich van hen af, omtrent een steenworp; en knielde
   neder en bad,

   ^42Zeggende: Vader, of Gij wildet dezen drinkbeker van Mij wegnemen,
   doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede.

   ^43En van Hem werd gezien een engel uit den hemel, die Hem versterkte.

   ^44En in zwaren strijd zijnde, bad Hij te ernstiger. En zijn zweet werd
   gelijk grote droppelen bloeds, die op de aarde afliepen.

   ^45En als Hij van het gebed opgestaan was, kwam Hij tot Zijn
   discipelen, en vond hen slapende van droefheid.

   ^46En Hij zeide tot hen: Wat slaapt gij? Staat op en bidt, opdat gij
   niet in verzoeking komt.

   ^47En als Hij nog sprak, ziet daar een schare; en een van de twaalven,
   die genaamd was Judas, ging hun voor, en kwam bij Jezus, om Hem te
   kussen.

   ^48En Jezus zeide tot hem: Judas, verraadt gij den Zoon des mensen met
   een kus?

   ^49En die bij Hem waren, ziende, wat er geschieden zou, zeiden tot Hem:
   Heere, zullen wij met het zwaard slaan?

   ^50En een uit hen sloeg den dienstknecht des hogepriesters, en hieuw
   hem zijn rechteroor af.

   ^51En Jezus, antwoordende, zeide: Laat hen tot hiertoe geworden; en
   raakte zijn oor aan, en heelde hem.

   ^52En Jezus zeide tot de overpriesters, en de hoofdmannen des tempels,
   en ouderlingen, die tegen Hem gekomen waren: Zijt gij uitgegaan met
   zwaarden enstokken als tegen een moordenaar?

   ^53Als Ik dagelijks met u was in den tempel, zo hebt gij de handen
   tegen Mij niet uitgestoken; maar dit is uw ure, en de macht der
   duisternis.

   ^54En zij grepen Hem en leidden Hem weg, en brachten Hem in het huis
   des hogepriesters. En Petrus volgde van verre.

   ^55En als zij vuur ontstoken hadden in het midden van de zaal, en zij
   te zamen nederzaten, zat Petrus in het midden van hen.

   ^56En een zekere dienstmaagd, ziende hem bij het vuur zitten, en haar
   ogen op hem houdende, zeide: Ook deze was met Hem.

   ^57Maar hij verloochende Hem, zeggende: Vrouw, ik ken Hem niet.

   ^58En kort daarna een ander, hem ziende, zeide: Ook gij zijt van die.
   Maar Petrus zeide: Mens, ik ben niet.

   ^59En als het omtrent een uur geleden was, bevestigde dat een ander,
   zeggende: In der waarheid, ook deze was met Hem; want hij is ook een
   Galileer.

   ^60Maar Petrus zeide: Mens, ik weet niet, wat gij zegt. En terstond,
   als hij nog sprak, kraaide de haan.

   ^61En de Heere, Zich omkerende, zag Petrus aan; en Petrus werd
   indachtig het woord des Heeren, hoe Hij hem gezegd had: Eer de haan zal
   gekraaid hebben, zultgij Mij driemaal verloochenen.

   ^62En Petrus, naar buiten gaande, weende bitterlijk.

   ^63En de mannen, die Jezus hielden, bespotten Hem, en sloegen Hem.

   ^64En als zij Hem overdekt hadden, sloegen zij Hem op het aangezicht,
   en vraagden Hem, zeggende: Profeteer, wie het is, die U geslagen heeft?

   ^65En vele andere dingen zeiden zij tegen Hem, lasterende.

   ^66En als het dag geworden was, vergaderden de ouderlingen des volks,
   en de overpriesters en Schriftgeleerden, en brachten Hem in hun raad,

   ^67Zeggende: Zijt Gij de Christus, zeg het ons. En Hij zeide tot hen:
   Indien Ik het u zeg, gij zult het niet geloven;

   ^68En indien Ik ook vraag, gij zult Mij niet antwoorden, of loslaten;

   ^69Van nu aan zal de Zoon des mensen gezeten zijn aan de rechter hand
   der kracht Gods.

   ^70En zij zeiden allen: Zijt Gij dan de Zoon Gods? En Hij zeide tot
   hen: Gij zegt, dat Ik het ben.

   ^71En zij zeiden: Wat hebben wij nog getuigenis van node? Want wij
   zelven hebben het uit Zijn mond gehoord. Lukas 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En de gehele menigte van hen stond op, en leidde Hem tot Pilatus.

   ^2En zij begonnen Hem te beschuldigen, zeggende: Wij hebben bevonden,
   dat Deze het volk verkeert, en verbiedt den keizer schattingen te
   geven, zeggende, datHij Zelf Christus, de Koning is.

   ^3En Pilatus vraagde Hem, zeggende: Zijt Gij de Koning der Joden? En
   Hij antwoordde hem en zeide: Gij zegt het.

   ^4En Pilatus zeide tot de overpriesters en de scharen: Ik vind geen
   schuld in dezen Mens.

   ^5En zij hielden te sterker aan, zeggende: Hij beroert het volk,
   lerende door geheel Judea, begonnen hebbende van Galilea tot hier toe.

   ^6Als nu Pilatus van Galilea hoorde, vraagde hij, of die Mens een
   Galileer was?

   ^7En verstaande, dat Hij uit het gebied van Herodes was, zond hij Hem
   heen tot Herodes, die ook zelf in die dagen binnen Jeruzalem was.

   ^8En als Herodes Jezus zag, werd hij zeer verblijd; want hij was van
   over lang begerig geweest Hem te zien, omdat hij veel van Hem hoorde;
   en hoopte enigteken te zien, dat van Hem gedaan zou worden.

   ^9En hij vraagde Hem met vele woorden; doch Hij antwoordde hem niets.

   ^10En de overpriesters en de Schriftgeleerden stonden, en beschuldigden
   Hem heftiglijk.

   ^11En Herodes met zijn krijgslieden Hem veracht en bespot hebbende,
   deed Hem een blinkend kleed aan, en zond Hem weder tot Pilatus.

   ^12En op denzelfde dag werden Pilatus en Herodes vrienden met elkander;
   want zij waren te voren in vijandschap tegen den anderen.

   ^13En als Pilatus de overpriesters, en de oversten, en het volk
   bijeengeroepen had, zeide hij tot hen:

   ^14Gij hebt dezen Mens tot mij gebracht, als een, die het volk afkerig
   maakt; en ziet, ik heb Hem in uw tegenwoordigheid ondervraagd, en heb
   in dezen Mens geenschuld gevonden, van hetgeen daar gij Hem mede
   beschuldigt;

   ^15Ja, ook Herodes niet; want ik heb ulieden tot hem gezonden, en ziet,
   er is van Hem niets gedaan, dat des doods waardig is.

   ^16Zo zal ik Hem dan kastijden en loslaten.

   ^17En hij moest hun op het feest een loslaten.

   ^18Doch al de menigte riep gelijkelijk, zeggende: Weg met Dezen, en
   laat ons Bar-abbas los.

   ^19Dewelke was om zeker oproer, dat in de stad geschied was, en om een
   doodslag, in de gevangenis geworpen.

   ^20Pilatus dan riep hun wederom toe, willende Jezus loslaten.

   ^21Maar zij riepen daartegen, zeggende: Kruis Hem, kruis Hem!

   ^22En hij zeide ten derden male tot hen: Wat heeft Deze dan kwaads
   gedaan? Ik heb geen schuld des doods in Hem gevonden. Zo zal ik Hem dan
   kastijden enloslaten.

   ^23Maar zij hielden aan met groot geroep, eisende, dat Hij zou gekruist
   worden; en hun en der overpriesteren geroep werd geweldiger.

   ^24En Pilatus oordeelde, dat hun eis geschieden zou.

   ^25En hij liet hun los dengene, die om oproer en doodslag in de
   gevangenis geworpen was, welken zij geeist hadden; maar Jezus gaf hij
   over tot hun wil.

   ^26En als zij Hem wegleidden, namen zij een Simon van Cyrene, komende
   van den akker, en legden hem het kruis op, dat hij het achter Jezus
   droeg.

   ^27En een grote menigte van volk en van vrouwen volgde Hem, welke ook
   weenden en Hem beklaagden.

   ^28En Jezus, Zich tot haar kerende zeide: Gij dochters van Jeruzalem!
   weent niet over Mij, maar weent over uzelven, en over uw kinderen.

   ^29Want ziet, er komen dagen, in welke men zeggen zal: Zalig zijn de
   onvruchtbaren, en de buiken, die niet gebaard hebben, en de borsten,
   die niet gezoogdhebben.

   ^30Alsdan zullen zij beginnen te zeggen tot de bergen: Valt op ons; en
   tot de heuvelen: Bedekt ons.

   ^31Want indien zij dit doen aan het groene hout, wat zal aan het dorre
   geschieden?

   ^32En er werden ook twee anderen, zijnde kwaaddoeners, geleid, om met
   Hem gedood te worden.

   ^33En toen zij kwamen op de plaats genaamd Hoofdschedel plaats,
   kruisigden zij Hem aldaar, en de kwaaddoeners, den een ter rechter
   zijde en den ander terlinker zijde.

   ^34En Jezus zeide: Vader, vergeef het hun; want zij weten niet, wat zij
   doen. En verdelende Zijn klederen, wierpen zij het lot.

   ^35En het volk stond en zag het aan. En ook de oversten met hen
   beschimpten Hem, zeggende: Anderen heeft Hij verlost, dat Hij nu
   Zichzelven verlosse, zo Hij isde Christus, de Uitverkorene Gods.

   ^36En ook de krijgsknechten, tot Hem komende, bespotten Hem, en
   brachten Hem edik;

   ^37En zeiden: Indien gij de Koning der Joden zijt, zo verlos Uzelven.

   ^38En er was ook een opschrift boven Hem geschreven, met Griekse, en
   Romeinse en Hebreeuwse letters: DEZE Is De KONING DER JODEN.

   ^39En een der kwaaddoeners, die gehangen waren, lasterde Hem, zeggende:
   Indien Gij de Christus zijt, verlos Uzelven en ons.

   ^40Maar de andere, antwoordende, bestrafte hem, zeggende: Vreest gij
   ook God niet, daar gij in hetzelfde oordeel zijt?

   ^41En wij toch rechtvaardiglijk; want wij ontvangen straf, waardig
   hetgeen wij gedaan hebben; maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan.

   ^42En hij zeide tot Jezus: Heere, gedenk mijner, als Gij in Uw
   Koninkrijk zult gekomen zijn.

   ^43En Jezus zeide tot hem: Voorwaar, zeg Ik u: Heden zult gij met Mij
   in het Paradijs zijn.

   ^44En het was omtrent de zesde ure, en er werd duisternis over de
   gehele aarde, tot de negende ure toe.

   ^45En de zon werd verduisterd, en het voorhangsel des tempels scheurde
   midden door.

   ^46En Jezus, roepende met grote stemme, zeide: Vader, in Uw handen
   beveel Ik Mijn geest. En als Hij dat gezegd had, gaf Hij den geest.

   ^47Als nu de hoofdman over honderd zag, wat er geschied was,
   verheerlijkte hij God, en zeide: Waarlijk, deze Mens was rechtvaardig.

   ^48En al de scharen, die samengekomen waren om dit te aanschouwen,
   ziende de dingen, die geschied waren, keerden wederom, slaande op hun
   borsten.

   ^49En al Zijn bekenden stonden van verre, ook de vrouwen, die Hem te
   zamen gevolgd waren van Galilea, en zagen dit aan.

   ^50En zie, een man, met name Jozef, zijnde een raadsheer, een goed en
   rechtvaardig man,

   ^51(Deze had niet mede bewilligd in hun raad en handel) van Arimathea,
   een stad der Joden, en die ook zelf het Koninkrijk Gods verwachtte;

   ^52Deze ging tot Pilatus, en begeerde het lichaam van Jezus.

   ^53En als hij hetzelve afgenomen had, wond hij dat in een fijn
   lijnwaad, en legde het in een graf, in een rots gehouwen, waarin nog
   nooit iemand gelegd was.

   ^54En het was de dag der voorbereiding, en de sabbat kwam aan.

   ^55En ook de vrouwen, die met Hem gekomen waren uit Galilea, volgden na
   en aanschouwden het graf, en hoe Zijn lichaam gelegd werd.

   ^56En wedergekeerd zijnde, bereidden zij specerijen en zalven; en op
   den sabbat rustten zij naar het gebod. Lukas 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En op den eersten dag der week, zeer vroeg in den morgenstond, gingen
   zij naar het graf, dragende de specerijen, die zij bereid hadden, en
   sommigen methaar.

   ^2En zij vonden den steen afgewenteld van het graf.

   ^3En ingegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.

   ^4En het geschiedde, als zij daarover twijfelmoedig waren, zie, twee
   mannen stonden bij haar in blinkende klederen.

   ^5En als zij zeer bevreesd werden, en het aangezicht naar de aarde
   neigden, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den Levende bij de doden?

   ^6Hij is hier niet, maar Hij is opgestaan. Gedenkt, hoe Hij tot u
   gesproken heeft, als Hij nog in Galilea was,

   ^7Zeggende: De Zoon des mensen moet overgeleverd worden in de handen
   der zondige mensen, en gekruisigd worden, en ten derden dage
   wederopstaan.

   ^8En zij werden indachtig Zijner woorden.

   ^9En wedergekeerd zijnde van het graf, boodschapten zij al deze dingen
   aan de elven, en aan al de anderen.

   ^10En deze waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria, de moeder van
   Jakobus, en de andere met haar, die dit tot de apostelen zeiden.

   ^11En haar woorden schenen voor hen als ijdel geklap, en zij geloofden
   haar niet.

   ^12Doch Petrus opstaande, liep tot het graf, en nederbukkende, zag hij
   de linnen doeken, liggende alleen, en ging weg, zich verwonderende bij
   zichzelven vanhetgeen geschied was.

   ^13En zie, twee van hen gingen op denzelfden dag naar een vlek, dat
   zestig stadien van Jeruzalem was, welks naam was Emmaus;

   ^14En zij spraken samen onder elkander van al deze dingen, die er
   gebeurd waren.

   ^15En het geschiedde, terwijl zij samen spraken, en elkander
   ondervraagden, dat Jezus Zelf bij hen kwam, en met hen ging.

   ^16En hun ogen werden gehouden, dat zij Hem niet kenden.

   ^17En Hij zeide tot hen: Wat redenen zijn dit, die gij, wandelende,
   onder elkander verhandelt, en waarom ziet gij droevig?

   ^18En de een, wiens naam was Kleopas, antwoordende, zeide tot Hem: Zijt
   Gij alleen een vreemdeling te Jeruzalem, en weet niet de dingen, die
   dezer dagendaarin geschied zijn?

   ^19En Hij zeide tot hen: Welke? En zij zeiden tot Hem: De dingen
   aangaande Jezus den Nazarener, Welke een Profeet was, krachtig in
   werken en woorden, voorGod en al het volk.

   ^20En hoe onze overpriesters en oversten Denzelven overgeleverd hebben
   tot het oordeel des doods, en Hem gekruisigd hebben.

   ^21En wij hoopten, dat Hij was Degene, Die Israel verlossen zou. Doch
   ook, benevens dit alles, is het heden de derde dag, van dat deze dingen
   geschied zijn.

   ^22Maar ook sommige vrouwen uit ons hebben ons ontsteld, die vroeg in
   den morgenstond aan het graf geweest zijn;

   ^23En Zijn lichaam niet vindende, kwamen zij en zeiden, dat zij ook een
   gezicht van engelen gezien hadden, die zeggen, dat Hij leeft.

   ^24En sommigen dergenen, die met ons zijn, gingen heen tot het graf, en
   bevonden het alzo, gelijk ook de vrouwen gezegd hadden; maar Hem zagen
   zij niet.

   ^25En Hij zeide tot hen: O onverstandigen en tragen van hart, om te
   geloven al hetgeen de profeten gesproken hebben!

   ^26Moest de Christus niet deze dingen lijden, en alzo in Zijn
   heerlijkheid ingaan?

   ^27En begonnen hebbende van Mozes en van al de profeten, legde Hij hun
   uit, in al de Schriften, hetgeen van Hem geschreven was.

   ^28En zij kwamen nabij het vlek, daar zij naar toegingen; en Hij hield
   Zich, alsof Hij verder gaan zou.

   ^29En zij dwongen Hem, zeggende: Blijf met ons; want het is bij den
   avond, en de dag is gedaald. En Hij ging in, om met hen te blijven.

   ^30En het geschiedde, als Hij met hen aanzat, nam Hij het brood, en
   zegende het, en als Hij het gebroken had, gaf Hij het hun.

   ^31En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem; en Hij kwam weg uit
   hun gezicht.

   ^32En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, als
   Hij tot ons sprak op den weg, en als Hij ons de Schriften opende?

   ^33En zij, opstaande ter zelfder ure, keerden weder naar Jeruzalem, en
   vonden de elven samenvergaderd, en die met hen waren;

   ^34Welke zeiden: De Heere is waarlijk opgestaan, en is van Simon
   gezien.

   ^35En zij vertelden, hetgeen op den weg geschied was, en hoe Hij hun
   bekend was geworden in het breken des broods.

   ^36En als zij van deze dingen spraken, stond Jezus Zelf in het midden
   van hen, en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!

   ^37En zij verschrikt en zeer bevreesd geworden zijnde, meenden, dat zij
   een geest zagen.

   ^38En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen zulke
   overleggingen in uw harten?

   ^39Ziet Mijn handen en Mijn voeten; want Ik ben het Zelf; tast Mij aan,
   en ziet; want een geest heeft geen vlees en benen, gelijk gij ziet, dat
   Ik heb.

   ^40En als Hij dit zeide, toonde Hij hun de handen en de voeten.

   ^41En toen zij het van blijdschap nog niet geloofden, en zich
   verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets om te eten?

   ^42En zij gaven Hem een stuk van een gebraden vis, en van honigraten.

   ^43En Hij nam het, en at het voor hun ogen.

   ^44En Hij zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die Ik tot u sprak, als
   Ik nog met u was, namelijk dat het alles moest vervuld worden, wat van
   Mij geschreven is inde Wet van Mozes, en de Profeten, en Psalmen.

   ^45Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden.

   ^46En zeide tot hen: Alzo is er geschreven, en alzo moest de Christus
   lijden, en van de doden opstaan ten derden dage.

   ^47En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden,
   onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.

   ^48En gij zijt getuigen van deze dingen.

   ^49En ziet, Ik zende de belofte Mijns Vaders op u; maar blijft gij in
   de stad Jeruzalem, totdat gij zult aangedaan zijn met kracht uit de
   hoogte.

   ^50En Hij leidde hen buiten tot aan Bethanie, en Zijn handen
   opheffende, zegende Hij hen.

   ^51En het geschiedde, als Hij hen zegende, dat Hij van hen scheidde, en
   werd opgenomen in den hemel.

   ^52En zij aanbaden Hem, en keerden weder naar Jeruzalem met grote
   blijdschap.
     __________________________________________________________________

John
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord
   was God.

   ^2Dit was in den beginne bij God.

   ^3Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen
   ding gemaakt, dat gemaakt is.

   ^4In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen.

   ^5En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft
   hetzelve niet begrepen.

   ^6Er was een mens van God gezonden, wiens naam was Johannes.

   ^7Deze kwam tot een getuigenis, om van het Licht te getuigen, opdat zij
   allen door hem geloven zouden.

   ^8Hij was het Licht niet, maar was gezonden, opdat hij van het Licht
   getuigen zou.

   ^9Dit was het waarachtige Licht, Hetwelk verlicht een iegelijk mens,
   komende in de wereld.

   ^10Hij was in de wereld, en de wereld is door Hem gemaakt; en de wereld
   heeft Hem niet gekend.

   ^11Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet
   aangenomen.

   ^12Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven
   kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;

   ^13Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den
   wil des mans, maar uit God geboren zijn.

   ^14En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (en wij
   hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als des
   Eniggeborenen van denVader), vol van genade en waarheid.

   ^15Johannes getuigt van Hem, en heeft geroepen, zeggende: Deze was het,
   van Welken ik zeide: Die na mij komt, is voor mij geworden, want Hij
   was eer dan ik.

   ^16En uit Zijn volheid hebben wij allen ontvangen, ook genade voor
   genade.

   ^17Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door
   Jezus Christus geworden.

   ^18Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in den
   schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard.

   ^19En dit is de getuigenis van Johannes, toen de Joden enige priesters
   en Levieten afzonden van Jeruzalem, opdat zij hem zouden vragen: Wie
   zijt gij?

   ^20En hij beleed en loochende het niet; en beleed: Ik ben de Christus
   niet.

   ^21En zij vraagden hem: Wat dan? Zijt gij Elias? En hij zeide: Ik ben
   die niet. Zijt gij de profeet? En hij antwoordde: Neen.

   ^22Zij zeiden dan tot hem: Wie zijt gij? opdat wij antwoord geven mogen
   dengenen, die ons gezonden hebben; wat zegt gij van uzelven?

   ^23Hij zeide: Ik ben de stem des roependen in de woestijn: Maakt den
   weg des Heeren recht, gelijk Jesaja, de profeet, gesproken heeft.

   ^24En de afgezondenen waren uit de Farizeen;

   ^25En zij vraagden hem en spraken tot hem: Waarom doopt gij dan, zo gij
   de Christus niet zijt, noch Elias, noch de profeet?

   ^26Johannes antwoordde hun, zeggende: Ik doop met water, maar Hij staat
   midden onder ulieden, Dien gij niet kent;

   ^27Dezelve is het, Die na mij komt, Welke voor mij geworden is, Wien ik
   niet waardig ben, dat ik Zijn schoenriem zou ontbinden.

   ^28Deze dingen zijn geschied in Bethabara, over de Jordaan, waar
   Johannes was dopende.

   ^29Des anderen daags zag Johannes Jezus tot zich komende, en zeide: Zie
   het Lam Gods, Dat de zonde der wereld wegneemt!

   ^30Deze is het, van Welken ik gezegd heb: Na mij komt een Man, Die voor
   mij geworden is, want Hij was eer dan ik.

   ^31En ik kende Hem niet; maar opdat Hij aan Israel zou geopenbaard
   worden, daarom ben ik gekomen, dopende met het water.

   ^32En Johannes getuigde, zeggende: Ik heb den Geest zien nederdalen uit
   den hemel, gelijk een duif, en bleef op Hem.

   ^33En ik kende Hem niet; maar Die mij gezonden heeft, om te dopen met
   water, Die had mij gezegd: Op Welken gij den Geest zult zien
   nederdalen, en op Hemblijven, Deze is het, Die met den Heiligen Geest
   doopt.

   ^34En ik heb gezien, en heb getuigd, dat Deze de Zoon van God is.

   ^35Des anderen daags wederom stond Johannes, en twee uit zijn
   discipelen.

   ^36En ziende op Jezus, daar wandelende, zeide hij: Ziet, het Lam Gods!

   ^37En die twee discipelen hoorden hem dat spreken, en zij volgden
   Jezus.

   ^38En Jezus Zich omkerende, en ziende hen volgen, zeide tot hen:

   ^39Wat zoekt gij? En zij zeiden tot Hem: Rabbi! (hetwelk is te zeggen,
   overgezet zijnde, Meester) waar woont Gij?

   ^40Hij zeide tot hen: Komt en ziet! Zij kwamen en zagen, waar Hij
   woonde, en bleven dien dag bij Hem. En het was omtrent de tiende ure.

   ^41Andreas, de broeder van Simon Petrus, was een van de twee, die het
   van Johannes gehoord hadden, en Hem gevolgd waren.

   ^42Deze vond eerst zijn broeder Simon, en zeide tot hem: Wij hebben
   gevonden den Messias, hetwelk is, overgezet zijnde, de Christus.

   ^43En hij leidde hem tot Jezus. En Jezus, hem aanziende, zeide: Gij
   zijt Simon, de zoon van Jonas; gij zult genaamd worden Cefas, hetwelk
   overgezet wordt Petrus.

   ^44Des anderen daags wilde Jezus heengaan naar Galilea, en vond
   Filippus, en zeide tot hem: Volg Mij.

   ^45Filippus nu was van Bethsaida, uit de stad van Andreas en Petrus.

   ^46Filippus vond Nathanael en zeide tot hem: Wij hebben Dien gevonden,
   van Welken Mozes in de wet geschreven heeft, en de profeten, namelijk
   Jezus, denzoon van Jozef, van Nazareth.

   ^47En Nathanael zeide tot hem: Kan uit Nazareth iets goeds zijn?
   Filippus zeide tot hem: Kom en zie.

   ^48Jezus zag Nathanael tot Zich komen, en zeide tot hem: Zie, waarlijk
   een Israeliet, in welken geen bedrog is.

   ^49Nathanael zeide tot Hem: Van waar kent Gij mij? Jezus antwoordde en
   zeide tot hem: Eer u Filippus riep, daar gij onder den vijgeboom waart,
   zag Ik u.

   ^50Nathanael antwoordde en zeide tot Hem: Rabbi! Gij zijt de Zone Gods,
   Gij zijt de Koning Israels.

   ^51Jezus antwoordde en zeide tot hem: Omdat Ik u gezegd heb: Ik zag u
   onder de vijgeboom, zo gelooft gij; gij zult grotere dingen zien dan
   deze.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En op den derden dag was er een bruiloft te Kana in Galilea; en de
   moeder van Jezus was aldaar.

   ^2En Jezus was ook genood, en Zijn discipelen, tot de bruiloft.

   ^3En als er wijn ontbrak, zeide de moeder van Jezus tot Hem: Zij hebben
   geen wijn.

   ^4Jezus zeide tot haar: Vrouw, wat heb Ik met u te doen? Mijn ure is
   nog niet gekomen.

   ^5Zijn moeder zeide tot de dienaars: Zo wat Hij ulieden zal zeggen,
   doet dat.

   ^6En aldaar waren zes stenen watervaten gesteld, naar de reiniging der
   Joden, elk houdende twee of drie metreten.

   ^7Jezus zeide tot hen: Vult de watervaten met water. En zij vulden ze
   tot boven toe.

   ^8En Hij zeide tot hen: Schept nu, en draagt het tot den hofmeester; en
   zij droegen het.

   ^9Als nu de hofmeester het water, dat wijn geworden was, geproefd had
   (en hij wist niet, van waar de wijn was; maar de dienaren, die het
   water geschepthadden, wisten het), zo riep de hofmeester den bruidegom.

   ^10En zeide tot hem: Alle man zet eerst den goeden wijn op, en wanneer
   men wel gedronken heeft, alsdan den minderen; maar gij hebt den goeden
   wijn tot nu toebewaard.

   ^11Dit beginsel der tekenen heeft Jezus gedaan te Kana in Galilea, en
   heeft Zijn heerlijkheid geopenbaard; en Zijn discipelen geloofden in
   Hem.

   ^12Daarna ging Hij af naar Kapernaum, Hij, en Zijn moeder, en Zijn
   broeders, en Zijn discipelen; en zij bleven aldaar niet vele dagen.

   ^13En het pascha der Joden was nabij, en Jezus ging op naar Jeruzalem.

   ^14En Hij vond in den tempel, die ossen, en schapen, en duiven
   verkochten, en de wisselaars daar zittende.

   ^15En een gesel van touwtjes gemaakt hebbende, dreef Hij ze allen uit
   den tempel, ook de schapen en de ossen; en het geld der wisselaren
   stortte Hij uit, enkeerde de tafelen om.

   ^16En Hij zeide tot degenen, die de duiven verkochten: Neemt deze
   dingen van hier weg; maakt niet het huis Mijns Vaders tot een huis van
   koophandel.

   ^17En Zijn discipelen werden indachtig, dat er geschreven is: De ijver
   van Uw huis heeft mij verslonden.

   ^18De Joden antwoordden dan, en zeiden tot Hem: Wat teken toont Gij
   ons, dat Gij deze dingen doet?

   ^19Jezus antwoordde en zeide tot hen: Breekt dezen tempel, en in drie
   dagen zal Ik denzelven oprichten.

   ^20De Joden zeiden dan: Zes en veertig jaren is over dezen tempel
   gebouwd, en Gij, zult Gij dien in drie dagen oprichten?

   ^21Maar Hij zeide dit van den tempel Zijns lichaams.

   ^22Daarom, als Hij opgestaan was van de doden, werden Zijn discipelen
   gedachtig, dat Hij dit tot hen gezegd had, en zij geloofden de Schrift,
   en het woord, datJezus gesproken had.

   ^23En als Hij te Jeruzalem was, op het pascha, in het feest, geloofden
   velen in Zijn Naam, ziende Zijn tekenen, die Hij deed.

   ^24Maar Jezus Zelf betrouwde hun Zichzelven niet, omdat Hij hen allen
   kende,

   ^25En omdat Hij niet van node had, dat iemand getuigen zou van den
   mens; want Hij Zelf wist, wat in den mens was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En er was een mens uit de Farizeen, wiens naam was Nicodemus, een
   overste der Joden;

   ^2Deze kwam des nachts tot Jezus, en zeide tot Hem: Rabbi, wij weten,
   dat Gij zijt een Leraar van God gekomen; want niemand kan deze tekenen
   doen, die Gijdoet, zo God met hem niet is.

   ^3Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u:
   Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods
   niet zien.

   ^4Nicodemus zeide tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, nu oud
   zijnde? Kan hij ook andermaal in zijner moeders buik ingaan, en geboren
   worden?

   ^5Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo iemand niet geboren
   wordt uit water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan.

   ^6Hetgeen uit het vlees geboren is, dat is vlees; en hetgeen uit den
   Geest geboren is, dat is geest.

   ^7Verwonder u niet, dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren
   worden.

   ^8De wind blaast, waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij
   weet niet, van waar hij komt, en waar hij heen gaat; alzo is een
   iegelijk, die uit den Geestgeboren is.

   ^9Nicodemus antwoordde en zeide tot Hem: Hoe kunnen deze dingen
   geschieden?

   ^10Jezus antwoordde en zeide tot hem: Zijt gij een leraar van Israel,
   en weet gij deze dingen niet?

   ^11Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Wij spreken, wat Wij weten, en
   getuigen, wat Wij gezien hebben; en gijlieden neemt Onze getuigenis
   niet aan.

   ^12Indien Ik ulieden de aardse dingen gezegd heb, en gij niet gelooft,
   hoe zult gij geloven, indien Ik ulieden de hemelse zou zeggen?

   ^13En niemand is opgevaren in den hemel, dan Die uit den hemel
   nedergekomen is, namelijk de Zoon des mensen, Die in de hemel is.

   ^14En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de
   Zoon des mensen verhoogd worden;

   ^15Opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het
   eeuwige leven hebbe.

   ^16Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren
   Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet
   verderve, maar het eeuwigeleven hebbe.

   ^17Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de
   wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden
   worden.

   ^18Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft,
   is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des
   eniggeboren Zoons vanGod.

   ^19En dit is het oordeel, dat het licht in de wereld gekomen is, en de
   mensen hebben de duisternis liever gehad dan het licht; want hun werken
   waren boos.

   ^20Want een iegelijk, die kwaad doet, haat het licht, en komt tot het
   licht niet, opdat zijn werken niet bestraft worden.

   ^21Maar die de waarheid doet, komt tot het licht, opdat zijn werken
   openbaar worden, dat zij in God gedaan zijn.

   ^22Na dezen kwam Jezus en Zijn discipelen in het land van Judea, en
   onthield Zich aldaar met hen, en doopte.

   ^23En Johannes doopte ook in Enon bij Salim, dewijl aldaar vele wateren
   waren; en zij kwamen daar, en werden gedoopt.

   ^24Want Johannes was nog niet in de gevangenis geworpen.

   ^25Er rees dan een vraag van enigen uit de discipelen van Johannes met
   de Joden over de reiniging.

   ^26En zij kwamen tot Johannes, en zeiden tot hem: Rabbi, Die met u was
   over de Jordaan, Welken gij getuigenis gaaft, zie, Die doopt, en zij
   komen allen tot Hem.

   ^27Johannes antwoordde en zeide: Een mens kan geen ding aannemen, zo
   het hem uit de hemel niet gegeven zij.

   ^28Gijzelven zijt mijn getuigen, dat ik gezegd heb: Ik ben de Christus
   niet; maar dat ik voor Hem heen uitgezonden ben.

   ^29Die de bruid heeft, is de bruidegom, maar de vriend des bruidegoms,
   die staat en hem hoort, verblijdt zich met blijdschap om de stem des
   bruidegoms. Zo isdan deze mijn blijdschap vervuld geworden.

   ^30Hij moet wassen, maar ik minder worden.

   ^31Die van boven komt, is boven allen; die uit de aarde is voortgekomen
   die is uit de aarde, en spreekt uit de aarde. Die uit den hemel komt,
   is boven allen.

   ^32En hetgeen Hij gezien en gehoord heeft, dat getuigt Hij; en Zijn
   getuigenis neemt niemand aan.

   ^33Die Zijn getuigenis aangenomen heeft, die heeft verzegeld, dat God
   waarachtig is.

   ^34Want Dien God gezonden heeft, Die spreekt de woorden Gods; want God
   geeft Hem de Geest niet met mate.

   ^35De Vader heeft den Zoon lief, en heeft alle dingen in Zijn hand
   gegeven.

   ^36Die in den Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven; maar die den
   Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods
   blijft op hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Als dan de Heere verstond, dat de Farizeen gehoord hadden, dat Jezus
   meer discipelen maakte en doopte dan Johannes;

   ^2(Hoewel Jezus zelf niet doopte, maar Zijn discipelen),

   ^3Zo verliet Hij Judea, en ging wederom heen naar Galilea.

   ^4En Hij moest door Samaria gaan.

   ^5Hij kwam dan in een stad van Samaria, genaamd Sichar, nabij het stuk
   land, hetwelk Jakob zijn zoon Jozef gaf.

   ^6En aldaar was de fontein Jakobs. Jezus dan, vermoeid zijnde van de
   reize, zat alzo neder nevens de fontein. Het was omtrent de zesde ure.

   ^7Er kwam een vrouw uit Samaria om water te putten. Jezus zeide tot
   haar: Geef Mij te drinken.

   ^8(Want Zijn discipelen waren heengegaan in de stad, opdat zij zouden
   spijze kopen.)

   ^9Zo zeide dan de Samaritaanse vrouw tot Hem: Hoe begeert Gij, Die een
   Jood zijt, van mij te drinken, die een Samaritaanse vrouw ben? Want de
   Joden houdengeen gemeenschap met de Samaritanen.

   ^10Jezus antwoordde en zeide tot haar: Indien gij de gave Gods kendet,
   en Wie Hij is, Die tot u zegt: Geef Mij te drinken, zo zoudt gij van
   Hem hebben begeerd, en Hij zoude u levend water gegeven hebben.

   ^11De vrouw zeide tot Hem: Heere! Gij hebt niet om mede te putten, en
   de put is diep; van waar hebt Gij dan het levend water?

   ^12Zijt Gij meerder dan onze vader Jakob, die ons den put gegeven
   heeft, en hijzelf heeft daaruit gedronken, en zijn kinderen en zijn
   vee?

   ^13Jezus antwoordde, en zeide tot haar: Een ieder, die van dit water
   drinkt, zal wederom dorsten:

   ^14Maar zo wie gedronken zal hebben van het water, dat Ik hem geven
   zal, dien zal in eeuwigheid niet dorsten; maar het water, dat Ik hem
   zal geven, zal in hemworden een fontein van water, springende tot in
   het eeuwige leven.

   ^15De vrouw zeide tot Hem: Heere, geef mij dat water, opdat mij niet
   dorste, en ik hier niet moet komen, om te putten.

   ^16Jezus zeide tot haar: Ga heen, roep uw man, en kom hier.

   ^17De vrouw antwoordde en zeide: Ik heb geen man. Jezus zeide tot haar:
   Gij hebt wel gezegd: Ik heb geen man.

   ^18Want gij hebt vijf mannen gehad, en dien gij nu hebt, is uw man
   niet; dat hebt gij met waarheid gezegd.

   ^19De vrouw zeide tot Hem: Heere, ik zie, dat Gij een profeet zijt.

   ^20Onze vaders hebben op deze berg aangebeden; en gijlieden zegt, dat
   te Jeruzalem de plaats is, waar men moet aanbidden.

   ^21Jezus zeide tot haar: Vrouw, geloof Mij, de ure komt, wanneer
   gijlieden, noch op dezen berg, noch te Jeruzalem, den Vader zult
   aanbidden.

   ^22Gijlieden aanbidt, wat gij niet weet; wij aanbidden, wat wij weten;
   want de zaligheid is uit de Joden.

   ^23Maar de ure komt, en is nu, wanneer de ware aanbidders den Vader
   aanbidden zullen in geest en waarheid; want de Vader zoekt ook
   dezulken, die Hem alzoaanbidden.

   ^24God is een Geest, en die Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in
   geest en waarheid.

   ^25De vrouw zeide tot Hem: Ik weet, dat de Messias komt (Die genaamd
   wordt Christus); wanneer Die zal gekomen zijn, zo zal Hij ons alle
   dingen verkondigen.

   ^26Jezus zeide tot haar: Ik ben het, Die met u spreek.

   ^27En daarop kwamen Zijn discipelen en verwonderden zich, dat Hij met
   een vrouw sprak. Nochtans zeide niemand: Wat vraagt Gij, of: Wat
   spreekt Gij methaar?

   ^28Zo verliet de vrouw dan haar watervat, en ging heen in de stad en
   zeide tot de lieden:

   ^29Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb;
   is Deze niet de Christus?

   ^30Zij dan gingen uit de stad, en kwamen tot Hem.

   ^31En ondertussen baden Hem de discipelen, zeggende: Rabbi, eet.

   ^32Maar Hij zeide tot hen: Ik heb een spijs om te eten, die gij niet
   weet.

   ^33Zo zeiden dan de discipelen tegen elkander: Heeft Hem iemand te eten
   gebracht?

   ^34Jezus zeide tot hen: Mijn spijs is, dat Ik doe den wil Desgenen, Die
   Mij gezonden heeft, en Zijn werk volbrenge.

   ^35Zegt gijlieden niet: Het zijn nog vier maanden, en dan komt de
   oogst? Ziet, Ik zeg u: Heft uw ogen op en aanschouwt de landen; want
   zij zijn alrede wit om teoogsten.

   ^36En die maait, ontvangt loon, en vergadert vrucht ten eeuwigen leven;
   opdat zich te zamen verblijde, beide, die zaait en die maait.

   ^37Want hierin is die spreuk waarachtig: Een ander is het, die zaait,
   en een ander, die maait.

   ^38Ik heb u uitgezonden, om te maaien, hetgeen gij niet bearbeid hebt;
   anderen hebben het bearbeid, en gij zijt tot hun arbeid ingegaan.

   ^39En velen der Samaritanen uit die stad geloofden in Hem, om het woord
   der vrouw, die getuigde: Hij heeft mij gezegd alles, wat ik gedaan heb.

   ^40Als dan de Samaritanen tot Hem gekomen waren, baden zij Hem, dat Hij
   bij hen bleef; en Hij bleef aldaar twee dagen.

   ^41En er geloofden er veel meer om Zijns woords wil;

   ^42En zeiden tot de vrouw: Wij geloven niet meer om uws zeggens wil;
   want wij zelven hebben Hem gehoord, en weten, dat Deze waarlijk is de
   Christus, deZaligmaker der wereld.

   ^43En na de twee dagen ging Hij van daar en ging heen naar Galilea;

   ^44Want Jezus heeft Zelf getuigd, dat een profeet in zijn eigen
   vaderland geen eer heeft.

   ^45Als Hij dan in Galilea kwam, ontvingen Hem de Galileers, gezien
   hebbende al de dingen, die Hij te Jeruzalem op het feest gedaan had;
   want ook zij waren tothet feest gegaan.

   ^46Zo kwam dan Jezus wederom te Kana in Galilea, waar Hij het water
   wijn gemaakt had. En er was een zeker koninklijk hoveling, wiens zoon
   krank was, teKapernaum.

   ^47Deze, gehoord hebbende, dat Jezus uit Judea in Galilea kwam, ging
   tot Hem, en bad Hem, dat Hij afkwame, en zijn zoon gezond maakte; want
   hij lag op zijnsterven.

   ^48Jezus dan zeide tot hem: Tenzij dat gijlieden tekenen en wonderen
   ziet, zo zult gij niet geloven.

   ^49De koninklijke hoveling zeide tot Hem: Heere, kom af, eer mijn kind
   sterft.

   ^50Jezus zeide tot hem: Ga heen, uw zoon leeft. En de mens geloofde het
   woord, dat Jezus tot hem zeide, en ging heen.

   ^51En als hij nu afging, kwamen hem zijn dienstknechten tegemoet, en
   boodschapten, zeggende: Uw kind leeft!

   ^52Zo vraagde hij dan van hen de ure, in welke het beter met hem
   geworden was. En zij zeiden tot hem: Gisteren te zeven ure verliet hem
   de koorts.

   ^53De vader bekende dan, dat het in dezelve ure was, in dewelke Jezus
   tot hem gezegd had: Uw zoon leeft. En hij geloofde zelf, en zijn gehele
   huis.

   ^54Dit tweede teken heeft Jezus wederom gedaan, als Hij uit Judea in
   Galilea gekomen was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Na dezen was een feest der Joden, en Jezus ging op naar Jeruzalem.

   ^2En er is te Jeruzalem aan de Schaaps poort, een badwater, hetwelk in
   het Hebreeuws toegenaamd wordt Bethesda, hebbende vijf zalen.

   ^3In dezelve lag een grote menigte van kranken, blinden, kreupelen,
   verdorden, wachtende op de roering des waters.

   ^4Want een engel daalde neder op zekeren tijd in dat badwater, en
   beroerde het water; die dan eerst daarin kwam, na de beroering van het
   water, die werdgezond, van wat ziekte hij ook bevangen was.

   ^5En aldaar was een zeker mens, die acht en dertig jaren krank gelegen
   had.

   ^6Jezus, ziende dezen liggen, en wetende, dat hij nu langen tijd
   gelegen had, zeide tot hem: Wilt gij gezond worden?

   ^7De kranke antwoordde Hem: Heere, ik heb geen mens, om mij te werpen
   in het badwater, wanneer het water beroerd wordt; en terwijl ik kom, zo
   daalt eenander voor mij neder.

   ^8Jezus zeide tot hem: Sta op, neem uw beddeken op, en wandel.

   ^9En terstond werd de mens gezond, en nam zijn beddeken op en wandelde.
   En het was sabbat op denzelven dag.

   ^10De Joden zeiden dan tot dengene, die genezen was: Het is sabbat; het
   is u niet geoorloofd het beddeken te dragen.

   ^11Hij antwoordde hun: Die mij gezond gemaakt heeft, Die heeft mij
   gezegd: Neem uw beddeken op, en wandel.

   ^12Zij vraagden hem dan: Wie is de Mens, Die u gezegd heeft: Neem uw
   beddeken op, en wandel?

   ^13En die gezond gemaakt was, wist niet, Wie Hij was; want Jezus was
   ontweken, alzo er een grote schare in die plaats was.

   ^14Daarna vond hem Jezus in den tempel, en zeide tot hem: Zie, gij zijt
   gezond geworden; zondig niet meer, opdat u niet wat ergers geschiede.

   ^15De mens ging heen, en boodschapte den Joden, dat het Jezus was, Die
   hem gezond gemaakt had.

   ^16En daarom vervolgden de Joden Jezus, en zochten Hem te doden, omdat
   Hij deze dingen op den sabbat deed.

   ^17En Jezus antwoordde hun: Mijn Vader werkt tot nu toe, en Ik werk
   ook.

   ^18Daarom zochten dan de Joden te meer Hem te doden, omdat Hij niet
   alleen den sabbat brak, maar ook zeide, dat God Zijn eigen Vader was,
   Zichzelven Godeevengelijk makende.

   ^19Jezus dan antwoordde en zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u:
   De Zoon kan niets van Zichzelven doen, tenzij Hij den Vader dat ziet
   doen; want zo watDie doet, hetzelve doet ook de Zoon desgelijks.

   ^20Want de Vader heeft den Zoon lief, en toont Hem alles, wat Hij doet;
   en Hij zal Hem groter werken tonen dan deze, opdat gij u verwondert.

   ^21Want gelijk de Vader de doden opwekt en levend maakt, alzo maakt ook
   de Zoon levend, Die Hij wil.

   ^22Want ook de Vader oordeelt niemand, maar heeft al het oordeel den
   Zoon gegeven;

   ^23Opdat zij allen den Zoon eren, gelijk zij den Vader eren. Die den
   Zoon niet eert, eert den Vader niet, Die Hem gezonden heeft.

   ^24Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die Mijn woord hoort, en gelooft Hem,
   Die Mij gezonden heeft, die heeft het eeuwige leven, en komt niet in de
   verdoemenis, maar is uit den dood overgegaan in het leven.

   ^25Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: De ure komt, en is nu, wanneer de doden
   zullen horen de stem des Zoons Gods, en die ze gehoord hebben, zullen
   leven.

   ^26Want gelijk de Vader het leven heeft in Zichzelven, alzo heeft Hij
   ook den Zoon gegeven, het leven te hebben in Zichzelven;

   ^27En heeft Hem macht gegeven, ook gericht te houden, omdat Hij des
   mensen Zoon is.

   ^28Verwondert u daar niet over, want de ure komt, in dewelke allen, die
   in de graven zijn, Zijn stem zullen horen;

   ^29En zullen uitgaan, die het goede gedaan hebben, tot de opstanding
   des levens, en die het kwade gedaan hebben, tot de opstanding der
   verdoemenis.

   ^30Ik kan van Mijzelven niets doen. Gelijk Ik hoor, oordeel Ik, en Mijn
   oordeel is rechtvaardig; want Ik zoek niet Mijn wil, maar den wil des
   Vaders, Die Mijgezonden heeft.

   ^31Indien Ik van Mijzelven getuig, Mijn getuigenis is niet waarachtig.

   ^32Er is een ander, die van Mij getuigt, en Ik weet, dat de getuigenis,
   welke hij van Mij getuigt, waarachtig is.

   ^33Gijlieden hebt tot Johannes gezonden, en hij heeft der waarheid
   getuigenis gegeven.

   ^34Doch Ik neem geen getuigenis van een mens; maar dit zeg Ik, opdat
   gijlieden zoudt behouden worden.

   ^35Hij was een brandende en lichtende kaars; en gij hebt ulieden voor
   een korten tijd in zijn licht willen verheugen.

   ^36Maar Ik heb een getuigenis meerder, dan die van Johannes; want de
   werken, die Mij de Vader gegeven heeft, om die te volbrengen, dezelve
   werken, die Ikdoe, getuigen van Mij, dat Mij de Vader gezonden heeft.

   ^37En de Vader, Die Mij gezonden heeft, Die heeft Zelf van Mij getuigd.
   Gij hebt noch Zijn stem ooit gehoord, noch Zijn gedaante gezien.

   ^38En Zijn woord hebt gij niet in u blijvende; want gij gelooft Dien
   niet, Dien Hij gezonden heeft.

   ^39Onderzoekt de Schriften; want gij meent in dezelve het eeuwige leven
   te hebben; en die zijn het, die van Mij getuigen.

   ^40En gij wilt tot Mij niet komen, opdat gij het leven moogt hebben.

   ^41Ik neem geen eer van mensen;

   ^42Maar Ik ken ulieden, dat gij de liefde Gods in uzelven niet hebt.

   ^43Ik ben gekomen in den Naam Mijns Vaders, en gij neemt Mij niet aan;
   zo een ander komt in zijn eigen naam, dien zult gij aannemen.

   ^44Hoe kunt gij geloven, gij, die eer van elkander neemt, en de eer,
   die van God alleen is, niet zoekt?

   ^45Meent niet, dat Ik u verklagen zal bij den Vader; die u verklaagt,
   is Mozes, op welken gij gehoopt hebt.

   ^46Want indien gij Mozes geloofdet, zo zoudt gij Mij geloven; want hij
   heeft van Mij geschreven.

   ^47Maar zo gij zijn Schriften niet gelooft, hoe zult gij Mijn woorden
   geloven? Johannes 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Na dezen vertrok Jezus over de zee van Galilea, welke is de zee van
   Tiberias.

   ^2En Hem volgde een grote schare, omdat zij Zijn tekenen zagen, die Hij
   deed aan de kranken.

   ^3En Jezus ging op den berg, en zat aldaar neder met Zijn discipelen.

   ^4En het pascha, het feest der Joden, was nabij.

   ^5Jezus dan, de ogen opheffende, en ziende, dat een grote schare tot
   Hem kwam, zeide tot Filippus: Van waar zullen wij broden kopen, opdat
   deze eten mogen?

   ^6(Doch dit zeide Hij, hem beproevende; want Hij wist Zelf, wat Hij
   doen zou.)

   ^7Filippus antwoordde Hem: Voor tweehonderd penningen brood is voor
   dezen niet genoeg, opdat een iegelijk van hen een weinig neme.

   ^8Een van Zijn discipelen, namelijk Andreas, de broeder van Simon
   Petrus, zeide tot Hem:

   ^9Hier is een jongsken, dat vijf gerstebroden heeft, en twee visjes;
   maar wat zijn deze onder zo velen?

   ^10En Jezus zeide: Doet de mensen nederzitten. En er was veel gras in
   die plaats. Zo zaten dan de mannen neder, omtrent vijf duizend in
   getal.

   ^11En Jezus nam de broden, en gedankt hebbende, deelde Hij ze den
   discipelen, en de discipelen dengenen, die nedergezeten waren;
   desgelijks ook van de visjes, zoveel zij wilden.

   ^12En als zij verzadigd waren, zeide Hij tot Zijn discipelen: Vergadert
   de overgeschoten brokken, opdat er niets verloren ga.

   ^13Zij vergaderden ze dan, en vulden twaalf korven met brokken van de
   vijf gerstebroden, welke overgeschoten waren dengenen, die gegeten
   hadden.

   ^14De mensen dan, gezien hebbende het teken, dat Jezus gedaan had,
   zeiden: Deze is waarlijk de Profeet, Die in de wereld komen zou.

   ^15Jezus dan, wetende, dat zij zouden komen, en Hem met geweld nemen,
   opdat zij Hem Koning maakten, ontweek wederom op den berg, Hij Zelf
   alleen.

   ^16En als het avond geworden was, gingen Zijn discipelen af naar de
   zee.

   ^17En in het schip gegaan zijnde, kwamen zij over de zee naar
   Kapernaum. En het was alrede duister geworden, en Jezus was tot hen
   niet gekomen.

   ^18En de zee verhief zich, overmits er een grote wind waaide.

   ^19En als zij omtrent vijf en twintig of dertig stadien gevaren waren,
   zagen zij Jezus, wandelende op de zee, en komende bij het schip; en zij
   werden bevreesd.

   ^20Maar Hij zeide tot hen: Ik ben het; zijt niet bevreesd.

   ^21Zij hebben dan Hem gewilliglijk in het schip genomen; en terstond
   kwam het schip aan het land, daar zij naar toe voeren.

   ^22Des anderen daags de schare, die aan de andere zijde der zee stond,
   ziende, dat aldaar geen ander scheepje was dan dat ene, daar Zijn
   discipelen ingegaanwaren, en dat Jezus met Zijn discipelen in dat
   scheepje niet was gegaan, maar dat Zijn discipelen alleen weggevaren
   waren;

   ^23(Doch er kwamen andere scheepjes van Tiberias, nabij de plaats, waar
   zij het brood gegeten hadden, als de Heere gedankt had.)

   ^24Toen dan de schare zag, dat Jezus aldaar niet was, noch Zijn
   discipelen, zo gingen zij ook in de schepen, en kwamen te Kapernaum,
   zoekende Jezus.

   ^25En als zij Hem gevonden hadden over de zee, zeiden zij tot Hem:
   Rabbi, wanneer zijt Gij hier gekomen?

   ^26Jezus antwoordde hun en zeide: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: gij
   zoekt Mij, niet omdat gij tekenen gezien hebt, maar omdat gij van de
   broden gegeten hebt, enverzadigd zijt.

   ^27Werkt niet om de spijs, die vergaat, maar om de spijs, die blijft
   tot in het eeuwige leven, welke de Zoon des mensen ulieden geven zal;
   want Dezen heeft Godde Vader verzegeld.

   ^28Zij zeiden dan tot Hem: Wat zullen wij doen, opdat wij de werken
   Gods mogen werken?

   ^29Jezus antwoordde en zeide tot hen: Dit is het werk Gods, dat gij
   gelooft in Hem, Dien Hij gezonden heeft.

   ^30Zij zeiden dan tot Hem: Wat teken doet Gij dan, opdat wij het mogen
   zien, en U geloven? Wat werkt Gij?

   ^31Onze vaders hebben het Manna gegeten in de woestijn; gelijk
   geschreven is: Hij gaf hun het brood uit den hemel te eten.

   ^32Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Mozes heeft u
   niet gegeven het brood uit den hemel; maar Mijn Vader geeft u dat ware
   Brood uit denhemel.

   ^33Want het Brood Gods is Hij, Die uit den hemel nederdaalt, en Die der
   wereld het leven geeft.

   ^34Zij zeiden dan tot Hem: Heere, geef ons altijd dit Brood.

   ^35En Jezus zeide tot hen: Ik ben het Brood des levens; die tot Mij
   komt, zal geenszins hongeren, en die in Mij gelooft, zal nimmermeer
   dorsten.

   ^36Maar Ik heb u gezegd, dat gij Mij ook gezien hebt, en gij gelooft
   niet.

   ^37Al wat Mij de Vader geeft, zal tot Mij komen; en die tot Mij komt,
   zal Ik geenszins uitwerpen.

   ^38Want Ik ben uit den hemel nedergedaald, niet opdat Ik Mijn wil zou
   doen, maar den wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft.

   ^39En dit is de wil des Vaders, Die Mij gezonden heeft, dat al wat Hij
   Mij gegeven heeft, Ik daaruit niet verlieze, maar hetzelve opwekke ten
   uitersten dage.

   ^40En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk,
   die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en
   Ik zal hemopwekken ten uitersten dage.

   ^41De Joden dan murmureerden over Hem, omdat Hij gezegd had: Ik ben het
   Brood, Dat uit den hemel nedergedaald is.

   ^42En zij zeiden: Is deze niet Jezus, de Zoon van Jozef, Wiens vader en
   moeder wij kennen? Hoe zegt Deze dan: Ik ben uit den hemel
   nedergedaald?

   ^43Jezus antwoordde dan, en zeide tot hen: Murmureert niet onder
   elkander.

   ^44Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden
   heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

   ^45Er is geschreven in de profeten: En zij zullen allen van God geleerd
   zijn. Een iegelijk dan, die het van den Vader gehoord en geleerd heeft,
   die komt tot Mij.

   ^46Niet dat iemand den Vader gezien heeft, dan Die van God is; Deze
   heeft den Vader gezien.

   ^47Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige
   leven.

   ^48Ik ben het Brood des levens.

   ^49Uw vaders hebben het Manna gegeten in de woestijn, en zij zijn
   gestorven.

   ^50Dit is het Brood, dat uit den hemel nederdaalt, opdat de mens
   daarvan ete, en niet sterve.

   ^51Ik ben dat levende Brood, dat uit den hemel nedergedaald is; zo
   iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven. En het
   Brood, dat Ik geven zal, isMijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor het
   leven der wereld.

   ^52De Joden dan streden onder elkander, zeggende: Hoe kan ons deze Zijn
   vlees te eten geven?

   ^53Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Tenzij
   dat gij het vlees des Zoons des mensen eet, en Zijn bloed drinkt, zo
   hebt gij geen leven inuzelven.

   ^54Die Mijn vlees eet, en Mijn bloed drinkt, die heeft het eeuwige
   leven; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

   ^55Want Mijn vlees is waarlijk Spijs, en Mijn bloed is waarlijk Drank.

   ^56Die Mijn vlees eet, en Mijn bloed drinkt, die blijft in Mij, en Ik
   in hem.

   ^57Gelijkerwijs Mij de levende Vader gezonden heeft, en Ik leve door
   den Vader; alzo die Mij eet, dezelve zal leven door Mij.

   ^58Dit is het Brood, dat uit den hemel nedergedaald is; niet gelijk uw
   vaders het Manna gegeten hebben, en zijn gestorven. Die dit Brood eet,
   zal in der eeuwigheidleven.

   ^59Deze dingen zeide Hij in de synagoge, lerende te Kapernaum.

   ^60Velen dan van Zijn discipelen, dit horende, zeiden: Deze rede is
   hard; wie kan dezelve horen?

   ^61Jezus nu, wetende bij Zichzelven, dat Zijn discipelen daarover
   murmureerden, zeide tot hen: Ergert ulieden dit?

   ^62Wat zou het dan zijn, zo gij de Zoon des mensen zaagt opvaren, daar
   Hij te voren was?

   ^63De Geest is het, Die levend maakt; het vlees is niet nut. De
   woorden, die Ik tot u spreek, zijn geest en zijn leven.

   ^64Maar er zijn sommigen van ulieden, die niet geloven. Want Jezus wist
   van den beginne, wie zij waren, die niet geloofden, en wie hij was, die
   Hem verraden zou.

   ^65En Hij zeide: Daarom heb Ik u gezegd, dat niemand tot Mij komen kan,
   tenzij dat het hem gegeven zij van Mijn Vader.

   ^66Van toen af gingen velen Zijner discipelen terug, en wandelden niet
   meer met Hem.

   ^67Jezus dan zeide tot de twaalven: Wilt gijlieden ook niet weggaan?

   ^68Simon Petrus dan antwoordde Hem: Heere, tot Wien zullen wij
   heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens.

   ^69En wij hebben geloofd en bekend, dat Gij zijt de Christus, de Zoon
   des levenden Gods.

   ^70Jezus antwoordde hun: Heb Ik niet u twaalf uitverkoren? En een uit u
   is een duivel.

   ^71En Hij zeide dit van Judas, Simons zoon, Iskariot; want deze zou Hem
   verraden, zijnde een van de twaalven. Johannes 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En na dezen wandelde Jezus in Galilea; want Hij wilde in Judea niet
   wandelen, omdat de Joden Hem zochten te doden.

   ^2En het feest der Joden, namelijk de loof huttenzetting, was nabij.

   ^3Zo zeiden dan Zijn broeders tot Hem: Vertrek van hier, en ga heen in
   Judea, opdat ook Uw discipelen Uw werken mogen aanschouwen, die Gij
   doet.

   ^4Want niemand doet iets in het verborgen, en zoekt zelf, dat men
   openlijk van hem spreke. Indien Gij deze dingen doet, zo openbaar
   Uzelven aan de wereld.

   ^5Want ook Zijn broeders geloofden niet in Hem.

   ^6Jezus dan zeide tot hen: Mijn tijd is nog niet hier, maar uw tijd is
   altijd bereid.

   ^7De wereld kan ulieden niet haten, maar Mij haat zij, omdat Ik van
   dezelve getuig, dat haar werken boos zijn.

   ^8Gaat gijlieden op tot dit feest; Ik ga nog niet op tot dit feest;
   want Mijn tijd is nog niet vervuld.

   ^9En als Hij deze dingen tot hen gezegd had, bleef Hij in Galilea.

   ^10Maar als Zijn broeders opgegaan waren, toen ging Hij ook Zelf op tot
   het feest, niet openlijk, maar als in het verborgen.

   ^11De Joden dan zochten Hem in het feest, en zeiden: Waar is Hij?

   ^12En er was veel gemurmels van Hem onder de scharen. Sommigen zeiden:
   Hij is goed; en anderen zeiden: Neen, maar Hij verleidt de schare.

   ^13Nochtans sprak niemand vrijmoediglijk van Hem, om de vrees der
   Joden.

   ^14Doch als het nu in het midden van het feest was, zo ging Jezus op in
   den tempel, en leerde.

   ^15En de Joden verwonderden zich, zeggende: Hoe weet Deze de Schriften,
   daar Hij ze niet geleerd heeft?

   ^16Jezus antwoordde hun, en zeide: Mijn leer is Mijne niet, maar
   Desgenen, Die Mij gezonden heeft.

   ^17Zo iemand wil Deszelfs wil doen, die zal van deze leer bekennen, of
   zij uit God is, dan of Ik van Mijzelven spreek.

   ^18Die van zichzelven spreekt, zoekt zijn eigen eer; maar Die de eer
   zoekt Desgenen, Die Hem gezonden heeft, Die is waarachtig, en geen
   ongerechtigheid is inHem.

   ^19Heeft Mozes u niet de wet gegeven? En niemand van u doet de wet. Wat
   zoekt gij Mij te doden?

   ^20De schare antwoordde en zeide: Gij hebt den duivel; wie zoekt U te
   doden?

   ^21Jezus antwoordde en zeide tot hen: Een werk heb Ik gedaan, en gij
   verwondert u allen.

   ^22Daarom heeft Mozes ulieden de besnijdenis gegeven (niet dat zij uit
   Mozes is, maar uit de vaderen), en gij besnijdt een mens op den sabbat.

   ^23Indien een mens de besnijdenis ontvangt op den sabbat, opdat de wet
   van Mozes niet gebroken worde; zijt gij toornig op Mij, dat Ik een
   gehelen mens gezondgemaakt heb op den sabbat?

   ^24Oordeelt niet naar het aanzien, maar oordeelt een rechtvaardig
   oordeel.

   ^25Sommigen dan uit die van Jeruzalem zeiden: Is Deze niet, Dien zij
   zoeken te doden?

   ^26En ziet, Hij spreekt vrijmoediglijk, en zij zeggen Hem niets. Zouden
   nu wel de oversten waarlijk weten, dat Deze waarlijk is de Christus?

   ^27Doch van Dezen weten wij, van waar Hij is; maar de Christus, wanneer
   Hij komen zal, zo zal niemand weten, van waar Hij is.

   ^28Jezus dan riep in den tempel, lerende en zeggende: En gij kent Mij,
   en gij weet, van waar Ik ben; en Ik ben van Mijzelven niet gekomen,
   maar Hij is waarachtig,Die Mij gezonden heeft, Welken gijlieden niet
   kent.

   ^29Maar Ik ken Hem; want Ik ben van Hem, en Hij heeft Mij gezonden.

   ^30Zij zochten Hem dan te grijpen; maar niemand sloeg de hand aan Hem;
   want Zijn ure was nog niet gekomen.

   ^31En velen uit de schare geloofden in Hem, en zeiden: Wanneer de
   Christus zal gekomen zijn, zal Hij ook meer tekenen doen dan die, welke
   Deze gedaan heeft?

   ^32De Farizeen hoorden, dat de schare dit van Hem murmelde; en de
   Farizeen en de overpriesters zonden dienaren, opdat zij Hem grijpen
   zouden.

   ^33Jezus dan zeide tot hen: Nog een kleinen tijd ben Ik bij u, en Ik ga
   heen tot Dengene, Die Mij gezonden heeft.

   ^34Gij zult Mij zoeken, en gij zult Mij niet vinden; en waar Ik ben,
   kunt gij niet komen.

   ^35De Joden dan zeiden tot elkander: Waar zal Deze heengaan, dat wij
   Hem niet zullen vinden? Zal Hij tot de verstrooide Grieken gaan, en de
   Grieken leren?

   ^36Wat is dit voor een rede, die Hij gezegd heeft: Gij zult Mij zoeken,
   en zult Mij niet vinden; en waar Ik ben, kunt gij niet komen?

   ^37En op den laatsten dag, zijnde de grote dag van het feest, stond
   Jezus en riep, zeggende: Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke.

   ^38Die in Mij gelooft, gelijkerwijs de Schrift zegt, stromen des
   levenden waters zullen uit zijn buik vloeien.

   ^39(En dit zeide Hij van den Geest, Denwelken ontvangen zouden, die in
   Hem geloven; want de Heilige Geest was nog niet, overmits Jezus nog
   niet verheerlijktwas.)

   ^40Velen dan uit de schare, deze rede horende, zeiden: Deze is waarlijk
   de Profeet.

   ^41Anderen zeiden: Deze is de Christus. En anderen zeiden: Zal dan de
   Christus uit Galilea komen?

   ^42Zegt de Schrift niet, dat de Christus komen zal uit den zade Davids,
   en van het vlek Bethlehem, waar David was?

   ^43Er werd dan tweedracht onder de schare, om Zijnentwil.

   ^44En sommigen van hen wilden Hem grijpen; maar niemand sloeg de handen
   aan Hem.

   ^45De dienaars dan kwamen tot de overpriesters en Farizeen; en die
   zeiden tot hen: Waarom hebt gij Hem niet gebracht?

   ^46De dienaars antwoordden: Nooit heeft een mens alzo gesproken, gelijk
   deze Mens.

   ^47De Farizeen dan antwoordden hun: Zijt ook gijlieden verleid?

   ^48Heeft iemand uit de oversten in Hem geloofd, of uit de Farizeen?

   ^49Maar deze schare, die de wet niet weet, is vervloekt.

   ^50Nicodemus zeide tot hen, welke des nachts tot Hem gekomen was,
   zijnde een uit hen:

   ^51Oordeelt ook onze wet den mens, tenzij dat zij eerst van hem gehoord
   heeft, en verstaat, wat hij doet?

   ^52Zij antwoordden en zeiden tot hem: Zijt gij ook uit Galilea?
   Onderzoek en zie, dat uit Galilea geen profeet opgestaan is.

   ^53En een iegelijk ging heen naar zijn huis. Johannes 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Maar Jezus ging naar den Olijfberg.

   ^2En des morgens vroeg kwam Hij wederom in den tempel, en al het volk
   kwam tot Hem; en nedergezeten zijnde, leerde Hij hen.

   ^3En de Schriftgeleerden en de Farizeen brachten tot Hem een vrouw, in
   overspel gegrepen.

   ^4En haar gesteld hebbende in het midden, zeiden zij tot Hem: Meester,
   deze vrouw is op de daad zelve gegrepen, overspel begaande.

   ^5En Mozes heeft ons in de wet geboden, dat dezulken gestenigd zullen
   worden; Gij dan, wat zegt Gij?

   ^6En dit zeiden zij, Hem verzoekende, opdat zij iets hadden, om Hem te
   beschuldigen. Maar Jezus, nederbukkende, schreef met den vinger in de
   aarde.

   ^7En als zij Hem bleven vragen, richtte Hij Zich op, en zeide tot hen:
   Die van ulieden zonder zonde is, werpe eerst den steen op haar.

   ^8En wederom nederbukkende, schreef Hij in de aarde.

   ^9Maar zij, dit horende, en van hun geweten overtuigd zijnde, gingen
   uit, de een na den andere, beginnende van de oudsten tot de laatsten;
   en Jezus werd alleengelaten; en de vrouw in het midden staande.

   ^10En Jezus, Zich oprichtende, en niemand ziende dan de vrouw, zeide
   tot haar: Vrouw, waar zijn deze uw beschuldigers? Heeft u niemand
   veroordeeld?

   ^11En zij zeide: Niemand, Heere! En Jezus zeide tot haar: Zo veroordeel
   Ik u ook niet; ga heen, en zondig niet meer.

   ^12Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht
   der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal
   het licht des levenshebben.

   ^13De Farizeen dan zeiden tot Hem: Gij getuigt van Uzelven; Uw
   getuigenis is niet waarachtig.

   ^14Jezus antwoordde, en zeide tot hen: Hoewel Ik van Mijzelven getuig,
   zo is nochtans Mijn getuigenis waarachtig; want Ik weet, van waar Ik
   gekomen ben, enwaar Ik heenga; maar gijlieden weet niet, van waar Ik
   kom, en waar Ik heenga.

   ^15Gij oordeelt naar het vlees; Ik oordeel niemand.

   ^16En indien Ik ook oordeel, Mijn oordeel is waarachtig; want Ik ben
   niet alleen, maar Ik en de Vader, Die Mij gezonden heeft.

   ^17En er is ook in uw wet geschreven, dat de getuigenis van twee mensen
   waarachtig is.

   ^18Ik ben het, Die van Mijzelven getuig, en de Vader, Die Mij gezonden
   heeft, getuigt van Mij.

   ^19Zij dan zeiden tot Hem: Waar is Uw Vader? Jezus antwoordde: Gij kent
   noch Mij, noch Mijn Vader; indien gij Mij kendet, zo zoudt gij ook Mijn
   Vaderkennen.

   ^20Deze woorden sprak Jezus bij de schatkist, lerende in den tempel; en
   niemand greep Hem; want Zijn ure was nog niet gekomen.

   ^21Jezus dan zeide wederom tot hen: Ik ga heen, en gij zult Mij zoeken,
   en in uw zonden zult gij sterven; waar Ik heenga, kunt gijlieden niet
   komen.

   ^22De Joden dan zeiden: Zal Hij ook Zichzelven doden, omdat Hij zegt:
   Waar Ik heenga, kunt gijlieden niet komen?

   ^23En Hij zeide tot hen: Gijlieden zijt van beneden, Ik ben van boven;
   gij zijt uit deze wereld, Ik ben niet uit deze wereld.

   ^24Ik heb u dan gezegd, dat gij in uw zonden zult sterven; want indien
   gij niet gelooft, dat Ik Die ben, gij zult in uw zonden sterven.

   ^25Zij zeiden dan tot Hem: Wie zijt Gij? En Jezus zeide tot hen: Wat Ik
   van den beginne ulieden ook zegge.

   ^26Ik heb vele dingen van u te zeggen en te oordelen; maar Die Mij
   gezonden heeft, is waarachtig; en de dingen, die Ik van Hem gehoord
   heb, dezelve spreek Iktot de wereld.

   ^27Zij verstonden niet, dat Hij hun van den Vader sprak.

   ^28Jezus dan zeide tot hen: Wanneer gij den Zoon des mensen zult
   verhoogd hebben, dan zult gij verstaan, dat Ik Die ben, en dat Ik van
   Mijzelven niets doe; maardeze dingen spreek Ik, gelijk Mijn Vader Mij
   geleerd heeft.

   ^29En Die Mij gezonden heeft, is met Mij. De Vader heeft Mij niet
   alleen gelaten, want Ik doe altijd, wat Hem behagelijk is.

   ^30Als Hij deze dingen sprak, geloofden velen in Hem.

   ^31Jezus dan zeide tot de Joden, die in Hem geloofden: Indien gijlieden
   in Mijn woord blijft, zo zijt gij waarlijk Mijn discipelen;

   ^32En zult de waarheid verstaan, en de waarheid zal u vrijmaken.

   ^33Zij antwoordden Hem: Wij zijn Abrahams zaad, en hebben nooit iemand
   gediend; hoe zegt Gij dan: Gij zult vrij worden?

   ^34Jezus antwoordde hun: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Een iegelijk, die
   de zonde doet, is een dienstknecht der zonde.

   ^35En de dienstknecht blijft niet eeuwiglijk in het huis, de zoon
   blijft er eeuwiglijk.

   ^36Indien dan de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zo zult gij waarlijk
   vrij zijn.

   ^37Ik weet, dat gij Abrahams zaad zijt; maar gij zoekt Mij te doden;
   want Mijn woord heeft in u geen plaats.

   ^38Ik spreek wat Ik bij Mijn Vader gezien heb; gij doet dan ook, wat
   gij bij uw vader gezien hebt.

   ^39Zij antwoordden en zeiden tot Hem: Abraham is onze vader. Jezus
   zeide tot hen: Indien gij Abrahams kinderen waart, zo zoudt gij de
   werken van Abrahamdoen.

   ^40Maar nu zoekt gij Mij te doden, een Mens, Die u de waarheid
   gesproken heb, welke Ik van God gehoord heb. Dat deed Abraham niet.

   ^41Gij doet de werken uws vaders. Zij zeiden dan tot Hem: Wij zijn niet
   geboren uit hoererij; wij hebben een Vader, namelijk God.

   ^42Jezus dan zeide tot hen: Indien God uw Vader ware, zo zoudt gij Mij
   liefhebben; want Ik ben van God uitgegaan; en kom van Hem. Want Ik ben
   ook vanMijzelven niet gekomen, maar Hij heeft Mij gezonden.

   ^43Waarom kent gij Mijn spraak niet? Het is, omdat gij Mijn woord niet
   kunt horen.

   ^44Gij zijt uit den vader den duivel, en wilt de begeerten uws vaders
   doen; die was een mensenmoorder van den beginne, en is in de waarheid
   niet staandegebleven; want geen waarheid is in hem. Wanneer hij de
   leugen spreekt, zo spreekt hij uit zijn eigen; want hij is een
   leugenaar, en de vader derzelve leugen.

   ^45Maar Mij, omdat Ik u de waarheid zeg, gelooft gij niet.

   ^46Wie van u overtuigt Mij van zonde? En indien Ik de waarheid zeg,
   waarom gelooft gij Mij niet?

   ^47Die uit God is, hoort de woorden Gods; daarom hoort gijlieden niet,
   omdat gij uit God niet zijt.

   ^48De Joden dan antwoordden en zeiden tot Hem: Zeggen wij niet wel, dat
   Gij een Samaritaan zijt, en den duivel hebt?

   ^49Jezus antwoordde: Ik heb den duivel niet; maar Ik eer Mijn Vader, en
   gij onteert Mij.

   ^50Doch Ik zoek Mijn eer niet; er is Een, Die ze zoekt en oordeelt.

   ^51Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo iemand Mijn woord zal bewaard
   hebben, die zal den dood niet zien in der eeuwigheid.

   ^52De Joden dan zeiden tot Hem: Nu bekennen wij, dat Gij den duivel
   hebt. Abraham is gestorven, en de profeten; en zegt Gij: Zo iemand Mijn
   woord bewaardzal hebben, die zal den dood niet smaken in der
   eeuwigheid?

   ^53Zijt Gij meerder, dan onze vader Abraham, welke gestorven is, en de
   profeten zijn gestorven; wien maakt Gij Uzelven?

   ^54Jezus antwoordde: Indien Ik Mijzelven eer, zo is Mijn eer niets;
   Mijn Vader is het, Die Mij eert, Welken gij zegt, dat uw God is.

   ^55En gij kent Hem niet, maar Ik ken Hem; en indien Ik zeg, dat Ik Hem
   niet ken, zo zal Ik ulieden gelijk zijn, dat is een leugenaar; maar Ik
   ken Hem, en bewaarZijn woord.

   ^56Abraham, uw vader, heeft met verheuging verlangd, opdat hij Mijn dag
   zien zou; en hij heeft hem gezien, en is verblijd geweest.

   ^57De Joden dan zeiden tot Hem: Gij hebt nog geen vijftig jaren, en
   hebt Gij Abraham gezien?

   ^58Jezus zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Eer Abraham was,
   ben Ik.

   ^59Zij namen dan stenen op, dat zij ze op Hem wierpen. Maar Jezus
   verborg Zich, en ging uit den tempel, gaande door het midden van hen;
   en ging alzo voorbij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En voorbijgaande, zag Hij een mens, blind van de geboorte af.

   ^2En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Rabbi, wie heeft er
   gezondigd, deze, of zijn ouders, dat hij blind zou geboren worden?

   ^3Jezus antwoordde: Noch deze heeft gezondigd, noch zijn ouders, maar
   dit is geschied, opdat de werken Gods in hem zouden geopenbaard worden.

   ^4Ik moet werken de werken Desgenen, Die Mij gezonden heeft, zolang het
   dag is; de nacht komt, wanneer niemand werken kan.

   ^5Zolang Ik in de wereld ben, zo ben Ik het Licht der wereld.

   ^6Dit gezegd hebbende, spoog Hij op de aarde, en maakte slijk uit dat
   speeksel, en streek dat slijk op de ogen des blinden;

   ^7En zeide tot hem: Ga heen, was u in het badwater Siloam (hetwelk
   overgezet wordt: uitgezonden). Hij dan ging heen en wies zich, en kwam
   ziende.

   ^8De geburen dan, en die hem te voren gezien hadden, dat hij blind was,
   zeiden: Is deze niet, die zat en bedelde?

   ^9Anderen zeiden: Hij is het; en anderen: Hij is hem gelijk. Hij zeide:
   Ik ben het.

   ^10Zij dan zeiden tot hem: Hoe zijn u de ogen geopend?

   ^11Hij antwoordde en zeide: De Mens, genaamd Jezus, maakte slijk, en
   bestreek mijn ogen, en zeide tot mij: Ga heen naar het badwater Siloam,
   en was u. En ikging heen, en wies mij, en ik werd ziende.

   ^12Zij dan zeiden tot hem: Waar is Die? Hij zeide: Ik weet het niet.

   ^13Zij brachten hem tot de Farizeen, hem namelijk, die te voren blind
   geweest was.

   ^14En het was sabbat, als Jezus het slijk maakte, en zijn ogen opende.

   ^15De Farizeen dan vraagden hem ook wederom, hoe hij ziende geworden
   was. En hij zeide tot hen: Hij legde slijk op mijn ogen, en ik wies
   mij, en ik zie.

   ^16Sommigen dan uit de Farizeen zeiden: Deze Mens is van God niet, want
   Hij houdt den sabbat niet. Anderen zeiden: Hoe kan een mens, die een
   zondaar is, zulke tekenen doen? En er was tweedracht onder hen.

   ^17Zij zeiden wederom tot den blinde: Gij, wat zegt gij van Hem; dewijl
   Hij uw ogen geopend heeft? En hij zeide: Hij is een Profeet.

   ^18De Joden dan geloofden van hem niet, dat hij blind geweest was, en
   ziende was geworden, totdat zij geroepen hadden de ouders desgenen, die
   ziendegeworden was.

   ^19En zij vraagden hun, zeggende: Is deze uw zoon, welken gij zegt, dat
   blind geboren is? Hoe ziet hij dan nu?

   ^20Zijn ouders antwoordden hun en zeiden: Wij weten, dat deze onze zoon
   is, en dat hij blind geboren is;

   ^21Maar hoe hij nu ziet, weten wij niet; of wie zijn ogen geopend
   heeft, weten wij niet; hij heeft zijn ouderdom, vraagt hemzelven; hij
   zal van zichzelven spreken.

   ^22Dit zeiden zijn ouders, omdat zij de Joden vreesden; want de Joden
   hadden alrede te zamen een besluit gemaakt, zo iemand Hem beleed
   Christus te zijn, datdie uit de synagoge zou geworpen worden.

   ^23Daarom zeiden zijn ouders: Hij heeft zijn ouderdom, vraagt
   hemzelven.

   ^24Zij dan riepen voor de tweede maal den mens, die blind geweest was,
   en zeiden tot hem: Geef God de eer; wij weten, dat deze Mens een
   zondaar is.

   ^25Hij dan antwoordde en zeide: Of Hij een zondaar is, weet ik niet;
   een ding weet ik, dat ik blind was, en nu zie.

   ^26En zij zeiden wederom tot hem: Wat heeft Hij u gedaan? Hoe heeft Hij
   uw ogen geopend?

   ^27Hij antwoordde hun: Ik heb het u alrede gezegd, en gij hebt het niet
   gehoord; wat wilt gij het wederom horen? Wilt gijlieden ook Zijn
   discipelen worden?

   ^28Zij gaven hem dan scheldwoorden, en zeiden: Gij zijt Zijn discipel;
   maar wij zijn discipelen van Mozes.

   ^29Wij weten, dat God tot Mozes gesproken heeft; maar Dezen weten wij
   niet, van waar Hij is.

   ^30De mens antwoordde, en zeide tot hen: Hierin is immers wat wonders,
   dat gij niet weet, van waar Hij is, en nochtans heeft Hij mijn ogen
   geopend.

   ^31En wij weten, dat God de zondaars niet hoort; maar zo iemand
   godvruchtig is, en Zijn wil doet, dien hoort Hij.

   ^32Van alle eeuw is het niet gehoord, dat iemand eens blindgeborenen
   ogen geopend heeft.

   ^33Indien Deze van God niet ware, Hij zou niets kunnen doen.

   ^34Zij antwoordden, en zeiden tot hem: Gij zijt geheel in zonden
   geboren, en leert gij ons? En zij wierpen hem uit.

   ^35Jezus hoorde, dat zij hem uitgeworpen hadden, en hem vindende, zeide
   Hij tot hem: Gelooft gij in den Zoon van God?

   ^36Hij antwoordde en zeide: Wie is Hij, Heere, opdat ik in Hem moge
   geloven?

   ^37En Jezus zeide tot Hem: En gij hebt Hem gezien, en Die met u
   spreekt, Dezelve is het.

   ^38En hij zeide: Ik geloof, Heere! En hij aanbad Hem.

   ^39En Jezus zeide: Ik ben tot een oordeel in deze wereld gekomen, opdat
   degenen, die niet zien, zien mogen, en die zien, blind worden.

   ^40En dit hoorden enigen uit de Farizeen, die bij Hem waren, en zeiden
   tot Hem: Zijn wij dan ook blind?

   ^41Jezus zeide tot hen: Indien gij blind waart, zo zoudt gij geen zonde
   hebben; maar nu zegt gij: Wij zien; zo blijft dan uw zonde. Johannes 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Die niet ingaat door de deur in
   den stal der schapen, maar van elders inklimt, die is een dief en
   moordenaar.

   ^2Maar die door de deur ingaat, is een herder der schapen.

   ^3Dezen doet de deurwachter open, en de schapen horen zijn stem; en hij
   roept zijn schapen bij name, en leidt ze uit.

   ^4En wanneer hij zijn schapen uitgedreven heeft, zo gaat hij voor hen
   heen; en de schapen volgen hem, overmits zij zijn stem kennen.

   ^5Maar een vreemde zullen zij geenszins volgen, maar zullen van hem
   vlieden; overmits zij de stem des vreemden niet kennen.

   ^6Deze gelijkenis zeide Jezus tot hen; maar zij verstonden niet, wat
   het was, dat Hij tot hen sprak.

   ^7Jezus dan zeide wederom tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Ik ben
   de Deur der schapen.

   ^8Allen, zovelen als er voor Mij zijn gekomen, zijn dieven en
   moordenaars; maar de schapen hebben hen niet gehoord.

   ^9Ik ben de Deur; indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden
   worden; en hij zal ingaan en uitgaan, en weide vinden.

   ^10De dief komt niet, dan opdat hij stele, en slachte, en verderve; Ik
   ben gekomen, opdat zij het leven hebben, en overvloed hebben.

   ^11Ik ben de goede Herder; de goede herder stelt zijn leven voor de
   schapen.

   ^12Maar de huurling, en die geen herder is, wien de schapen niet eigen
   zijn, ziet den wolf komen, en verlaat de schapen, en vliedt; en de wolf
   grijpt ze, en verstrooitde schapen.

   ^13En de huurling vliedt, overmits hij een huurling is, en heeft geen
   zorg voor de schapen.

   ^14Ik ben de goede Herder; en Ik ken de Mijnen, en worde van de Mijnen
   gekend.

   ^15Gelijkerwijs de Vader Mij kent, alzo ken Ik ook den Vader; en Ik
   stel Mijn leven voor de schapen.

   ^16Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet
   Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen; en het zal worden een
   kudde, en eenHerder.

   ^17Daarom heeft mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat
   Ik hetzelve wederom neme.

   ^18Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik
   heb macht hetzelve af te leggen, en heb macht hetzelve wederom te
   nemen. Dit gebodheb Ik van Mijn Vader ontvangen.

   ^19Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

   ^20En velen van hen zeiden: hij heeft den duivel, en is uitzinnig; wat
   hoort gij Hem?

   ^21Anderen zeiden: Dit zijn geen woorden eens bezetenen; kan ook de
   duivel der blinden ogen openen?

   ^22En het was het feest der vernieuwing des tempels te Jeruzalem; en
   het was winter.

   ^23En Jezus wandelde in den tempel, in het voorhof van Salomo.

   ^24De Joden dan omringden Hem, en zeiden tot Hem: Hoe lang houdt Gij
   onze ziel op? Indien Gij de Christus zijt, zeg het ons vrijuit.

   ^25Jezus antwoordde hun: Ik heb het u gezegd, en gij gelooft het niet.
   De werken, die Ik doe in den Naam Mijns Vaders, die getuigen van Mij.

   ^26Maar gijlieden gelooft niet; want gij zijt niet van Mijn schapen,
   gelijk Ik u gezegd heb.

   ^27Mijn schapen horen Mijn stem, en Ik ken dezelve, en zij volgen Mij.

   ^28En Ik geef hun het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan
   in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken.

   ^29Mijn Vader, die ze Mij gegeven heeft, is meerder dan allen; en
   niemand kan ze rukken uit de hand Mijns Vaders.

   ^30Ik en de Vader zijn een.

   ^31De Joden dan namen wederom stenen op, om Hem te stenigen.

   ^32Jezus antwoordde hun: Ik heb u vele treffelijke werken getoond van
   Mijn Vader; om welk werk van die stenigt gij Mij?

   ^33De Joden antwoordden Hem, zeggende: Wij stenigen U niet over enig
   goed werk, maar over gods lastering, en omdat Gij, een Mens zijnde,
   Uzelven Godmaakt.

   ^34Jezus antwoordde hun: Is er niet geschreven in uw wet: Ik heb
   gezegd, gij zijt goden?

   ^35Indien de wet die goden genaamd heeft, tot welke het woord Gods
   geschied is, en de Schrift niet kan gebroken worden;

   ^36Zegt gijlieden tot Mij, Dien de Vader geheiligd en in de wereld
   gezonden heeft: Gij lastert God; omdat Ik gezegd heb: Ik ben Gods Zoon?

   ^37Indien Ik niet doe de werken Mijns Vaders, zo gelooft Mij niet;

   ^38Maar indien Ik ze doe, en zo gij Mij niet gelooft, zo gelooft de
   werken; opdat gij moogt bekennen en geloven, dat de Vader in Mij is, en
   Ik in Hem.

   ^39Zij zochten dan wederom Hem te grijpen, en Hij ontging uit hun hand.

   ^40En Hij ging wederom over de Jordaan, tot de plaats, waar Johannes
   eerst doopte; en Hij bleef aldaar.

   ^41En velen kwamen tot Hem, en zeiden: Johannes deed wel geen teken;
   maar alles, wat Johannes van Dezen zeide, was waar.

   ^42En velen geloofden aldaar in Hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En er was een zeker man krank, genaamd Lazarus, van Bethanie, uit het
   vlek van Maria en haar zuster Martha.

   ^2(Maria nu was degene, die den Heere gezalfd heeft met zalf, en Zijn
   voeten afgedroogd heeft met haar haren; welker broeder Lazarus krank
   was.)

   ^3Zijn zusters dan zonden tot Hem, zeggende: Heere, zie, dien Gij
   liefhebt, is krank.

   ^4En Jezus, dat horende, zeide: Deze krankheid is niet tot den dood,
   maar ter heerlijkheid Gods; opdat de Zone Gods door dezelve
   verheerlijkt worde.

   ^5Jezus nu had Martha, en haar zuster, en Lazarus lief.

   ^6Als Hij dan gehoord had, dat hij krank was, toen bleef Hij nog twee
   dagen in de plaats, waar Hij was.

   ^7Daarna zeide Hij verder tot de discipelen: Laat ons wederom naar
   Judea gaan.

   ^8De discipelen zeiden tot Hem: Rabbi! de Joden hebben U nu onlangs
   gezocht te stenigen, en gaat Gij wederom derwaarts?

   ^9Jezus antwoordde: Zijn er niet twaalf uren in den dag? Indien iemand
   in den dag wandelt, zo stoot hij zich niet, overmits hij het licht
   dezer wereld ziet;

   ^10Maar indien iemand in den nacht wandelt, zo stoot hij zich, overmits
   het licht in hem niet is.

   ^11Dit sprak Hij; en daarna zeide Hij tot hen: Lazarus, onze vriend,
   slaapt; maar Ik ga heen, om hem uit den slaap op te wekken.

   ^12Zijn discipelen dan zeiden: Heere, indien hij slaapt, zo zal hij
   gezond worden.

   ^13Doch Jezus had gesproken van zijn dood; maar zij meenden, dat Hij
   sprak van de rust des slaaps.

   ^14Toen zeide dan Jezus tot hen vrijuit: Lazarus is gestorven.

   ^15En Ik ben blijde om uwentwil, dat Ik daar niet geweest ben, opdat
   gij geloven moogt; doch laat ons tot hem gaan.

   ^16Thomas dan, genaamd Didymus, zeide tot zijn medediscipelen: Laat ons
   ook gaan, opdat wij met Hem sterven.

   ^17Jezus dan, gekomen zijnde, vond, dat hij nu vier dagen in het graf
   geweest was.

   ^18(Bethanie nu was nabij Jeruzalem, omtrent vijftien stadien van
   daar.)

   ^19En velen uit de Joden waren gekomen tot Martha en Maria, opdat zij
   haar vertroosten zouden over haar broeder.

   ^20Martha dan, als zij hoorde, dat Jezus kwam, ging Hem tegemoet; doch
   Maria bleef in huis zitten.

   ^21Zo zeide Martha dan tot Jezus: Heere, waart Gij hier geweest, zo
   ware mijn broeder niet gestorven;

   ^22Maar ook nu weet ik, dat alles, wat Gij van God begeren zult, God U
   het geven zal.

   ^23Jezus zeide tot haar: Uw broeder zal wederopstaan.

   ^24Martha zeide tot Hem: Ik weet, dat hij opstaan zal in de opstanding
   ten laatsten dage.

   ^25Jezus zeide tot haar: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij
   gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven;

   ^26En een iegelijk, die leeft, en in Mij gelooft, zal niet sterven in
   der eeuwigheid. Gelooft gij dat?

   ^27Zij zeide tot Hem: Ja, Heere; ik heb geloofd, dat Gij zijt de
   Christus, de Zone Gods, Die in de wereld komen zou.

   ^28En dit gezegd hebbende, ging zij heen, en riep Maria, haar zuster,
   heimelijk, zeggende: De Meester is daar, en Hij roept u.

   ^29Deze, als zij dat hoorde, stond haastelijk op, en ging tot Hem.

   ^30(Jezus nu was nog in het vlek niet gekomen, maar was in de plaats,
   waar Hem Martha tegemoet gekomen was.)

   ^31De Joden dan, die met haar in het huis waren, en haar vertroostten,
   ziende Maria, dat zij haastelijk opstond en uitging, volgden haar,
   zeggende: Zij gaat naar hetgraf, opdat zij aldaar wene.

   ^32Maria dan, als zij kwam, waar Jezus was, en Hem zag, viel aan Zijn
   voeten, zeggende tot Hem: Heere, indien Gij hier geweest waart, zo ware
   mijn broeder nietgestorven.

   ^33Jezus dan, als Hij haar zag wenen, en de Joden, die met haar kwamen,
   ook wenen, werd zeer bewogen in den geest, en ontroerde Zichzelven;

   ^34En zeide: Waar hebt gij hem gelegd? Zij zeiden tot Hem: Heere, kom
   en zie het.

   ^35Jezus weende.

   ^36De Joden dan zeiden: Ziet, hoe lief Hij hem had!

   ^37En sommigen uit hen zeiden: Kon Hij, Die de ogen des blinden geopend
   heeft, niet maken, dat ook deze niet gestorven ware?

   ^38Jezus dan wederom in Zichzelven zeer bewogen zijnde, kwam tot het
   graf; en het was een spelonk, en een steen was daarop gelegd.

   ^39Jezus zeide: Neemt den steen weg. Martha, de zuster des gestorvenen,
   zeide tot Hem: Heere, hij riekt nu al, want hij heeft vier dagen aldaar
   gelegen.

   ^40Jezus zeide tot haar: Heb Ik u niet gezegd, dat, zo gij gelooft, gij
   de heerlijkheid Gods zien zult?

   ^41Zij namen dan den steen weg, waar de gestorvene lag. En Jezus hief
   de ogen opwaarts, en zeide: Vader, Ik dank U, dat Gij Mij gehoord hebt.

   ^42Doch Ik wist, dat Gij Mij altijd hoort; maar om der schare wil, die
   rondom staat, heb Ik dit gezegd, opdat zij zouden geloven, dat Gij Mij
   gezonden hebt.

   ^43En als Hij dit gezegd had, riep Hij met grote stemme: Lazarus, kom
   uit!

   ^44En de gestorvene kwam uit, gebonden aan handen en voeten met
   grafdoeken, en zijn aangezicht was omwonden met een zweetdoek. Jezus
   zeide tot hen:Ontbindt hem, en laat hem heengaan.

   ^45Velen dan uit de Joden, die tot Maria gekomen waren, en aanschouwd
   hadden, hetgeen Jezus gedaan had, geloofden in Hem.

   ^46Maar sommigen van hen gingen tot de Farizeen, en zeiden tot hen,
   hetgeen Jezus gedaan had.

   ^47De overpriesters dan en de Farizeen vergaderden den raad, en zeiden:
   Wat zullen wij doen? want deze Mens doet vele tekenen.

   ^48Indien wij Hem alzo laten geworden, zij zullen allen in Hem geloven,
   en de Romeinen zullen komen, en wegnemen beide onze plaats en volk.

   ^49En een uit hen, namelijk Kajafas, die deszelven jaars hogepriester
   was, zeide tot hen: Gij verstaat niets;

   ^50En gij overlegt niet, dat het ons nut is, dat een mens sterve voor
   het volk, en het gehele volk niet verloren ga.

   ^51En dit zeide hij niet uit zichzelven; maar, zijnde hogepriester
   deszelven jaars, profeteerde hij, dat Jezus sterven zou voor het volk;

   ^52En niet alleen voor dat volk, maar opdat Hij ook de kinderen Gods,
   die verstrooid waren, tot een zou vergaderen.

   ^53Van dien dag dan af beraadslaagden zij te zamen, dat zij Hem doden
   zouden.

   ^54Jezus dan wandelde niet meer vrijelijk onder de Joden; maar ging van
   daar naar het land bij de woestijn, naar de stad, genaamd Efraim, en
   verkeerde aldaarmet Zijn discipelen.

   ^55En het pascha der Joden was nabij, en velen uit dat land gingen op
   naar Jeruzalem, voor het pascha, opdat zij zichzelven reinigden.

   ^56Zij zochten dan Jezus, en zeiden onder elkander, staande in den
   tempel: Wat dunkt u? Dunkt u, dat Hij niet komen zal tot het feest?

   ^57De overpriesters nu en de Farizeen hadden een gebod gegeven, dat, zo
   iemand wist, waar Hij was, hij het zou te kennen geven, opdat zij Hem
   mochten vangen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Jezus dan kwam zes dagen voor het pascha te Bethanie, daar Lazarus
   was, die gestorven was geweest, welken Hij opgewekt had uit de doden.

   ^2Zij bereidden Hem dan aldaar een avondmaal, en Martha diende; en
   Lazarus was een van degenen, die met Hem aanzaten.

   ^3Maria dan, genomen hebbende een pond zalf van onvervalsten, zeer
   kostelijken nardus, heeft de voeten van Jezus gezalfd, en met haar
   haren Zijn voetenafgedroogd; en het huis werd vervuld van den reuk der
   zalf.

   ^4Zo zeide dan een van Zijn discipelen, namelijk Judas, Simons zoon,
   Iskariot, die Hem verraden zou:

   ^5Waarom is deze zalf niet verkocht voor driehonderd penningen, en den
   armen gegeven?

   ^6En dit zeide hij, niet omdat hij bezorgd was voor de armen, maar
   omdat hij een dief was, en de beurs had, en droeg hetgeen gegeven werd.

   ^7Jezus dan zeide: Laat af van haar; zij heeft dit bewaard tegen den
   dag Mijner begrafenis.

   ^8Want de armen hebt gijlieden altijd met u, maar Mij hebt gij niet
   altijd.

   ^9Een grote schare dan der Joden verstond, dat Hij aldaar was; en zij
   kwamen, niet alleen om Jezus' wil, maar opdat zij ook Lazarus zouden
   zien, dien Hij uit dedoden opgewekt had.

   ^10En de overpriesters beraadslaagden, dat zij ook Lazarus doden
   zouden.

   ^11Want velen van de Joden gingen heen om zijnentwil, en geloofden in
   Jezus.

   ^12Des anderen daags, een grote schare, die tot het feest gekomen was,
   horende, dat Jezus naar Jeruzalem kwam,

   ^13Namen de takken van palmbomen, en gingen uit Hem tegemoet, en
   riepen: Hosanna! Gezegend is Hij, Die komt in den Naam des Heeren, Hij,
   Die is deKoning Israels!

   ^14En Jezus vond een jongen ezel, en zat daarop, gelijk geschreven is:

   ^15Vrees niet, gij dochter Sions, zie, uw Koning komt, zittende op het
   veulen ener ezelin.

   ^16Doch dit verstonden Zijn discipelen in het eerst niet; maar als
   Jezus verheerlijkt was, toen werden zij indachtig, dat dit van Hem
   geschreven was, en dat zij Hemdit gedaan hadden.

   ^17De schare dan, die met Hem was, getuigde dat Hij Lazarus uit het
   graf geroepen, en hem uit de doden opgewekt had.

   ^18Daarom ging ook de schare Hem tegemoet, overmits zij gehoord had,
   dat Hij dat teken gedaan had.

   ^19De Farizeen dan zeiden onder elkander: Ziet gij wel, dat gij gans
   niet vordert? Ziet, de gehele wereld gaat Hem na.

   ^20En er waren sommige Grieken uit degenen, die opgekomen waren, opdat
   zij op het feest zouden aanbidden;

   ^21Dezen dan gingen tot Filippus, die van Bethsaida in Galilea was, en
   baden hem, zeggende: Heer, wij wilden Jezus wel zien.

   ^22Filippus kwam en zeide het Andreas; en Andreas en Filippus wederom
   zeiden het Jezus.

   ^23Maar Jezus antwoordde hun, zeggende: De ure is gekomen, dat de Zoon
   des mensen zal verheerlijkt worden.

   ^24Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet
   valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo
   brengt het veel vruchtvoort.

   ^25Die zijn leven liefheeft, zal hetzelve verliezen; en die zijn leven
   haat in deze wereld, zal hetzelve bewaren tot het eeuwige leven.

   ^26Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, aldaar zal ook
   Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren.

   ^27Nu is Mijn ziel ontroerd; en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij
   uit deze ure! Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen.

   ^28Vader, verheerlijk Uw Naam. Er kwam dan een stem uit den hemel,
   zeggende: En Ik heb Hem verheerlijkt, en Ik zal Hem wederom
   verheerlijken.

   ^29De schare dan, die daar stond, en dit hoorde, zeide, dat er een
   donderslag geschied was. Anderen zeiden: Een engel heeft tot Hem
   gesproken.

   ^30Jezus antwoordde en zeide: Niet om Mijnentwil is deze stem geschied,
   maar om uwentwil.

   ^31Nu is het oordeel dezer wereld; nu zal de overste dezer wereld
   buiten geworpen worden.

   ^32En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen
   tot Mij trekken.

   ^33(En dit zeide Hij, betekenende, hoedanigen dood Hij sterven zou.)

   ^34De schare antwoordde Hem: Wij hebben uit de wet gehoord, dat de
   Christus blijft in der eeuwigheid; en hoe zegt Gij, dat de Zoon des
   mensen moet verhoogdworden? Wie is deze Zoon des mensen?

   ^35Jezus dan zeide tot hen: Nog een kleinen tijd is het Licht bij
   ulieden; wandelt, terwijl gij het Licht hebt, opdat de duisternis u
   niet bevange. En die in de duisterniswandelt, weet niet, waar hij
   heengaat.

   ^36Terwijl gij het Licht hebt, gelooft in het Licht, opdat gij kinderen
   des Lichts moogt zijn. Deze dingen sprak Jezus; en weggaande verborg
   Hij Zich van hen.

   ^37En hoewel Hij zovele tekenen voor hen gedaan had, nochtans geloofden
   zij in Hem niet;

   ^38Opdat het woord van Jesaja, den profeet, vervuld werd, dat hij
   gesproken heeft: Heere, wie heeft onze prediking geloofd, en wien is de
   arm des Heerengeopenbaard?

   ^39Daarom konden zij niet geloven, dewijl Jesaja wederom gezegd heeft:

   ^40Hij heeft hun ogen verblind, en hun hart verhard; opdat zij met de
   ogen niet zien, en met het hart niet verstaan, en zij bekeerd worden,
   en Ik hen geneze.

   ^41Dit zeide Jesaja, toen hij Zijn heerlijkheid zag, en van Hem sprak.

   ^42Nochtans geloofden ook zelfs velen uit de oversten in Hem; maar om
   der Farizeen wil beleden zij het niet; opdat zij uit de synagoge niet
   zouden geworpenworden.

   ^43Want zij hadden de eer der mensen lief, meer dan de eer van God.

   ^44En Jezus riep, en zeide: Die in Mij gelooft, gelooft in Mij niet,
   maar in Dengene, Die Mij gezonden heeft.

   ^45En die Mij ziet, die ziet Dengene, Die Mij gezonden heeft.

   ^46Ik ben een Licht, in de wereld gekomen, opdat een iegelijk, die in
   Mij gelooft, in de duisternis niet blijve.

   ^47En indien iemand Mijn woorden gehoord, en niet geloofd zal hebben,
   Ik oordeel hem niet; want Ik ben niet gekomen, opdat Ik de wereld
   oordele, maar opdatIk de wereld zalig make.

   ^48Die Mij verwerpt, en Mijn woorden niet ontvangt, heeft, die hem
   oordeelt; het woord, dat Ik gesproken heb, dat zal hem oordelen ten
   laatsten dage.

   ^49Want Ik heb uit Mijzelven niet gesproken; maar de Vader, Die Mij
   gezonden heeft, Die heeft Mij een gebod gegeven, wat Ik zeggen zal, en
   wat Ik spreken zal.

   ^50En Ik weet, dat Zijn gebod het eeuwige leven is. Hetgeen Ik dan
   spreek, dat spreek Ik alzo, gelijk Mij de Vader gezegd heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En voor het feest van het pascha, Jezus wetende, dat Zijn ure gekomen
   was, dat Hij uit deze wereld zou overgaan tot den Vader, alzo Hij de
   Zijnen, die in dewereld waren, liefgehad had, zo heeft Hij hen
   liefgehad tot het einde.

   ^2En als het avondmaal gedaan was,, toen nu de duivel in het hart van
   Judas, Simons zoon, Iskariot, gegeven had, dat hij Hem verraden zou),

   ^3Jezus, wetende, dat de Vader Hem alle dingen in de handen gegeven
   had, en dat Hij van God uitgegaan was, en tot God heenging,

   ^4Stond op van het avondmaal, en legde Zijn klederen af, en nemende een
   linnen doek, omgordde Zichzelven.

   ^5Daarna goot Hij water in het bekken, en begon de voeten der
   discipelen te wassen, en af te drogen met den linnen doek, waarmede Hij
   omgord was.

   ^6Hij dan kwam tot Simon Petrus; en die zeide tot Hem: Heere, zult Gij
   mij de voeten wassen?

   ^7Jezus antwoordde en zeide tot hem: Wat Ik doe, weet gij nu niet, maar
   gij zult het na dezen verstaan.

   ^8Petrus zeide tot Hem: Gij zult mijn voeten niet wassen in der
   eeuwigheid! Jezus antwoordde hem: Indien Ik u niet wasse, gij hebt geen
   deel met Mij.

   ^9Simon Petrus zeide tot Hem: Heere, niet alleen mijn voeten, maar ook
   de handen en het hoofd.

   ^10Jezus zeide tot hem: Die gewassen is, heeft niet van node, dan de
   voeten te wassen, maar is geheel rein. En gijlieden zijt rein, doch
   niet allen.

   ^11Want Hij wist, wie Hem verraden zou; daarom zeide Hij: Gij zijt niet
   allen rein.

   ^12Als Hij dan hun voeten gewassen, en Zijn klederen genomen had, zat
   Hij wederom aan, en zeide tot hen: Verstaat gij, wat Ik ulieden gedaan
   heb?

   ^13Gij heet Mij Meester en Heere; en gij zegt wel, want Ik ben het.

   ^14Indien dan Ik, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, zo
   zijt gij ook schuldig, elkanders voeten te wassen.

   ^15Want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat, gelijkerwijs Ik u gedaan
   heb, gijlieden ook doet.

   ^16Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Een dienstknecht is niet meerder dan
   zijn heer, noch een gezant meerder, dan die hem gezonden heeft.

   ^17Indien gij deze dingen weet, zalig zijt gij, zo gij dezelve doet.

   ^18Ik zeg niet van u allen: Ik weet, welke Ik uitverkoren heb; maar dit
   geschiedt, opdat de Schrift vervuld worde: Die met Mij het brood eet,
   heeft tegen Mij zijnverzenen opgeheven.

   ^19Van nu zeg Ik het ulieden, eer het geschied is, opdat, wanneer het
   geschied zal zijn, gij geloven moogt, dat Ik het ben.

   ^20Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo Ik iemand zende, wie dien ontvangt,
   die ontvangt Mij, en wie Mij ontvangt, die ontvangt Hem, Die Mij
   gezonden heeft.

   ^21Jezus, deze dingen gezegd hebbende, werd ontroerd in den geest, en
   betuigde, en zeide: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, dat een van ulieden
   Mij zal verraden.

   ^22De discipelen dan zagen op elkander, twijfelende, van wien Hij dat
   zeide.

   ^23En een van Zijn discipelen was aanzittende in den schoot van Jezus,
   welken Jezus liefhad.

   ^24Simon Petrus dan wenkte dezen, dat hij vragen zou, wie hij toch
   ware, van welken Hij dit zeide.

   ^25En deze, vallende op de borst van Jezus, zeide tot Hem: Heere, wie
   is het?

   ^26Jezus antwoordde: Deze is het, dien Ik de bete, als Ik ze ingedoopt
   heb, geven zal. En als Hij de bete ingedoopt had, gaf Hij ze Judas,
   Simons zoon, Iskariot.

   ^27En na de bete, toen voer de satan in hem. Jezus dan zeide tot hem:
   Wat gij doet, doe het haastelijk.

   ^28En dit verstond niemand dergenen, die aanzaten, waartoe Hij hem dat
   zeide.

   ^29Want sommigen meenden, dewijl Judas de beurs had, dat hem Jezus
   zeide: Koop, hetgeen wij van node hebben tot het feest, of, dat hij den
   armen wat gevenzou.

   ^30Hij dan, de bete genomen hebbende, ging terstond uit. En het was
   nacht.

   ^31Als hij dan uitgegaan was, zeide Jezus: Nu is de Zoon des mensen
   verheerlijkt, en God is in Hem verheerlijkt.

   ^32Indien God in Hem verheerlijkt is, zo zal ook God Hem verheerlijken
   in Zichzelven, en Hij zal Hem terstond verheerlijken.

   ^33Kinderkens, nog een kleinen tijd ben Ik bij u. Gij zult Mij zoeken,
   en gelijk Ik den Joden gezegd heb: Waar Ik heenga, kunt gij niet komen;
   alzo zeg Ik uliedennu ook.

   ^34Een nieuw gebod geef Ik u, dat gij elkander liefhebt; gelijk Ik u
   liefgehad heb, dat ook gij elkander liefhebt.

   ^35Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo
   gij liefde hebt onder elkander.

   ^36Simon Petrus zeide tot Hem: Heere, waar gaat Gij heen? Jezus
   antwoordde hem: Waar Ik heenga, kunt gij Mij nu niet volgen; maar gij
   zult Mij namaals volgen.

   ^37Petrus zeide tot Hem: Heere, waarom kan ik U nu niet volgen? Ik zal
   mijn leven voor U zetten.

   ^38Jezus antwoordde hem: Zult gij uw leven voor Mij zetten? Voorwaar,
   voorwaar zeg Ik u: De haan zal niet kraaien, totdat gij Mij driemaal
   verloochend zulthebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Uw hart worde niet ontroerd; gijlieden gelooft in God, gelooft ook in
   Mij.

   ^2In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen; anderszins zo zou Ik het
   u gezegd hebben; Ik ga heen om u plaats te bereiden.

   ^3En zo wanneer Ik heen zal gegaan zijn, en u plaats zal bereid hebben,
   zo kome Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat gij ook zijn moogt, waar
   Ik ben.

   ^4En waar Ik heenga, weet gij, en den weg weet gij.

   ^5Thomas zeide tot Hem: Heere, wij weten niet, waar Gij heengaat; en
   hoe kunnen wij den weg weten?

   ^6Jezus zeide tot hem: Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven.
   Niemand komt tot den Vader, dan door Mij.

   ^7Indien gijlieden Mij gekend hadt, zo zoudt gij ook Mijn Vader gekend
   hebben; en van nu kent gij Hem, en hebt Hem gezien.

   ^8Filippus zeide tot Hem: Heere, toon ons den Vader, en het is ons
   genoeg.

   ^9Jezus zeide tot hem: Ben Ik zo langen tijd met ulieden, en hebt gij
   Mij niet gekend, Filippus? Die Mij gezien heeft, die heeft den Vader
   gezien; en hoe zegt gij:Toon ons den Vader?

   ^10Gelooft gij niet, dat Ik in den Vader ben, en de Vader in Mij is? De
   woorden, die Ik tot ulieden spreek, spreek Ik van Mijzelven niet, maar
   de Vader, Die inMij blijft, Dezelve doet de werken.

   ^11Gelooft Mij, dat Ik in den Vader ben en de Vader in Mij is; en
   indien niet, zo gelooft Mij om de werken zelve.

   ^12Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Die in Mij gelooft, de werken,
   die Ik doe, zal hij ook doen, en zal meerder doen, dan deze; want Ik ga
   heen tot MijnVader.

   ^13En zo wat gij begeren zult in Mijn Naam, dat zal Ik doen; opdat de
   Vader in den Zoon verheerlijkt worde.

   ^14Zo gij iets begeren zult in Mijn Naam, Ik zal het doen.

   ^15Indien gij Mij liefhebt, zo bewaart Mijn geboden.

   ^16En Ik zal den Vader bidden, en Hij zal u een anderen Trooster geven,
   opdat Hij bij u blijve in der eeuwigheid;

   ^17Namelijk den Geest der waarheid, Welken de wereld niet kan
   ontvangen; want zij ziet Hem niet, en kent Hem niet; maar gij kent Hem;
   want Hij blijft bijulieden, en zal in u zijn.

   ^18Ik zal u geen wezen laten; Ik kom weder tot u.

   ^19Nog een kleinen tijd, en de wereld zal Mij niet meer zien; maar gij
   zult Mij zien; want Ik leef, en gij zult leven.

   ^20In dien dag zult gij bekennen, dat Ik in Mijn Vader ben, en gij in
   Mij, en Ik in u.

   ^21Die Mijn geboden heeft, en dezelve bewaart, die is het, die Mij
   liefheeft; en die Mij liefheeft, zal van Mijn Vader geliefd worden; en
   Ik zal hem liefhebben, en Ikzal Mijzelven aan hem openbaren.

   ^22Judas, niet de Iskariot, zeide tot Hem: Heere, wat is het, dat Gij
   Uzelven aan ons zult openbaren, en niet aan de wereld?

   ^23Jezus antwoordde en zeide tot hem: Zo iemand Mij liefheeft, die zal
   Mijn woord bewaren; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen tot
   hem komen, enzullen woning bij hem maken.

   ^24Die Mij niet liefheeft, die bewaart Mijn woorden niet; en het woord
   dat gijlieden hoort, is het Mijne niet, maar des Vaders, Die Mij
   gezonden heeft.

   ^25Deze dingen heb Ik tot u gesproken, bij u blijvende.

   ^26Maar de Trooster, de Heilige Geest, Welken de Vader zenden zal in
   Mijn Naam, Die zal u alles leren, en zal u indachtig maken alles, wat
   Ik u gezegd heb.

   ^27Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijkerwijs de wereld
   hem geeft, geef Ik hem u. Uw hart worde niet ontroerd en zij niet
   versaagd.

   ^28Gij hebt gehoord, dat Ik tot u gezegd heb: Ik ga heen, en kom weder
   tot u. Indien gij Mij liefhadt, zo zoudt gij u verblijden, omdat Ik
   gezegd heb: Ik ga heen totden Vader; want Mijn Vader is meerder dan Ik.

   ^29En nu heb Ik het u gezegd, eer het geschied is; opdat, wanneer het
   geschied zal zijn, gij geloven moogt.

   ^30Ik zal niet meer veel met u spreken; want de overste dezer wereld
   komt, en heeft aan Mij niets.

   ^31Maar opdat de wereld wete, dat Ik den Vader liefheb, en alzo doe,
   gelijkerwijs Mij de Vader geboden heeft. Staat op, laat ons van hier
   gaan. Johannes 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Ik ben de ware Wijnstok, en Mijn Vader is de Landman.

   ^2Alle rank, die in Mij geen vrucht draagt, die neemt Hij weg; en al
   wie vrucht draagt, die reinigt Hij, opdat zij meer vrucht drage.

   ^3Gijlieden zijt nu rein om het woord, dat Ik tot u gesproken heb.

   ^4Blijft in Mij, en Ik in u. Gelijkerwijs de rank geen vrucht kan
   dragen van zichzelve, zo zij niet in den wijnstok blijft; alzo ook gij
   niet, zo gij in Mij niet blijft.

   ^5Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in
   hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen.

   ^6Zo iemand in Mij niet blijft, die is buiten geworpen, gelijkerwijs de
   rank, en is verdord; en men vergadert dezelve, en men werpt ze in het
   vuur, en zij wordenverbrand.

   ^7Indien gij in Mij blijft, en Mijn woorden in u blijven, zo wat gij
   wilt, zult gij begeren, en het zal u geschieden.

   ^8Hierin is Mijn Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt; en gij
   zult Mijn discipelen zijn.

   ^9Gelijkerwijs de Vader Mij liefgehad heeft, heb Ik ook u liefgehad;
   blijft in deze Mijn liefde.

   ^10Indien gij Mijn geboden bewaart, zo zult gij in Mijn liefde blijven;
   gelijkerwijs Ik de geboden Mijns Vaders bewaard heb, en blijf in Zijn
   liefde.

   ^11Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u
   blijve, en uw blijdschap vervuld worde.

   ^12Dit is Mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijkerwijs Ik u
   liefgehad heb.

   ^13Niemand heeft meerder liefde dan deze, dat iemand zijn leven zette
   voor zijn vrienden.

   ^14Gij zijt Mijn vrienden, zo gij doet wat Ik u gebiede.

   ^15Ik heet u niet meer dienstknechten; want de dienstknecht weet niet,
   wat zijn heer doet; maar Ik heb u vrienden genoemd; want al wat Ik van
   Mijn Vadergehoord heb, dat heb Ik u bekend gemaakt.

   ^16Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb
   u gesteld, dat gij zoudt heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht
   blijve; opdat, zo wat gijvan den Vader begeren zult in Mijn Naam, Hij u
   dat geve.

   ^17Dit gebied Ik u, opdat gij elkander liefhebt.

   ^18Indien u de wereld haat, zo weet, dat zij Mij eer dan u gehaat
   heeft.

   ^19Indien gij van de wereld waart, zo zou de wereld het hare
   liefhebben; doch omdat gij van de wereld niet zijt, maar Ik u uit de
   wereld heb uitverkoren, daaromhaat u de wereld.

   ^20Gedenk des woords, dat Ik u gezegd heb: Een dienstknecht is niet
   meerder dan zijn heer. Indien zij Mij vervolgd hebben, zij zullen ook u
   vervolgen; indien zijMijn woord bewaard hebben, zij zullen ook het uwe
   bewaren.

   ^21Maar al deze dingen zullen zij doen om Mijns Naams wil, omdat zij
   Hem niet kennen, Die Mij gezonden heeft.

   ^22Indien Ik niet gekomen ware, en tot hen gesproken had, zij hadden
   geen zonde; maar nu hebben zij geen voorwendsel voor hun zonde.

   ^23Die Mij haat, die haat ook Mijn Vader.

   ^24Indien Ik de werken onder hen niet had gedaan, die niemand anders
   gedaan heeft, zij hadden geen zonde; maar nu hebben zij ze gezien, en
   beiden Mij en MijnVader gehaat.

   ^25Maar dit geschiedt, opdat het woord vervuld worde, dat in hun wet
   geschreven is: Zij hebben mij zonder oorzaak gehaat.

   ^26Maar wanneer de Trooster zal gekomen zijn, Dien Ik u zenden zal van
   den Vader, namelijk de Geest der waarheid, Die van den Vader uitgaat,
   Die zal van Mijgetuigen.

   ^27En gij zult ook getuigen, want gij zijt van den beginne met Mij
   geweest. Johannes 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij niet geergerd wordt.

   ^2Zij zullen u uit de synagogen werpen; ja, de ure komt, dat een
   iegelijk, die u zal doden, zal menen Gode een dienst te doen.

   ^3En deze dingen zullen zij u doen, omdat zij den Vader niet gekend
   hebben, noch Mij.

   ^4Maar deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat, wanneer de ure zal
   gekomen zijn, gij dezelve moogt gedenken, dat Ik ze u gezegd heb; doch
   deze dingen hebIk u van het begin niet gezegd, omdat Ik bij ulieden
   was.

   ^5En nu ga Ik heen tot Dengene, die Mij gezonden heeft, en niemand van
   u vraagt Mij: Waar gaat Gij henen?

   ^6Maar omdat Ik deze dingen tot u gesproken heb, zo heeft de droefheid
   uw hart vervuld.

   ^7Doch Ik zeg u de waarheid: Het is u nut, dat Ik wegga; want indien Ik
   niet wegga, zo zal de Trooster tot u niet komen; maar indien Ik heenga,
   zo zal Ik Hem totu zenden.

   ^8En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van
   gerechtigheid, en van oordeel:

   ^9Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;

   ^10En van gerechtigheid, omdat Ik tot Mijn Vader heenga, en gij zult
   Mij niet meer zien;

   ^11En van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is.

   ^12Nog vele dingen heb Ik u te zeggen, doch gij kunt die nu niet
   dragen.

   ^13Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid,
   Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet
   spreken, maar zo watHij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de
   toekomende dingen zal Hij u verkondigen.

   ^14Die zal Mij verheerlijken; want Hij zal het uit het Mijne nemen, en
   zal het u verkondigen.

   ^15Al wat de Vader heeft, is Mijn; daarom heb Ik gezegd, dat Hij het
   uit het Mijne zal nemen, en u verkondigen.

   ^16Een kleinen tijd, en gij zult Mij niet zien; en wederom een kleinen
   tijd, en gij zult Mij zien, want Ik ga heen tot den Vader.

   ^17Sommigen dan uit Zijn discipelen zeiden tot elkander: Wat is dit,
   dat Hij tot ons zegt: Een kleinen tijd, en gij zult Mij niet zien; en
   wederom een kleinen tijd, engij zult Mij zien; en: Want Ik ga heen tot
   den Vader?

   ^18Zij zeiden dan: Wat is dit, dat Hij zegt: Een kleinen tijd? Wij
   weten niet, wat Hij zegt.

   ^19Jezus dan bekende, dat zij Hem wilden vragen, en zeide tot hen:
   Vraagt gij daarvan onder elkander, dat Ik gezegd heb: Een kleinen tijd,
   en gij zult Mij niet zien, en wederom een kleinen tijd, en gij zult Mij
   zien?

   ^20Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, dat gij zult schreien, en klagelijk
   wenen, maar de wereld zal zich verblijden; en gij zult bedroefd zijn,
   maar uw droefheid zal totblijdschap worden.

   ^21Een vrouw, wanneer zij baart, heeft droefheid, dewijl haar ure
   gekomen is; maar wanneer zij het kindeken gebaard heeft, zo gedenkt zij
   de benauwdheid nietmeer, om de blijdschap, dat een mens ter wereld
   geboren is.

   ^22En gij dan hebt nu wel droefheid; maar Ik zal u wederom zien, en uw
   hart zal zich verblijden, en niemand zal uw blijdschap van u wegnemen.

   ^23En in dien dag zult gij Mij niets vragen. Voorwaar, voorwaar Ik zeg
   u: Al wat gij den Vader zult bidden in Mijn Naam, dat zal Hij u geven.

   ^24Tot nog toe hebt gij niet gebeden in Mijn Naam; bidt, en gij zult
   ontvangen, opdat uw blijdschap vervuld zij.

   ^25Deze dingen heb Ik door gelijkenissen tot u gesproken; maar de ure
   komt, dat Ik niet meer door gelijkenissen tot u spreken zal, maar u
   vrijuit van den Vader zalverkondigen.

   ^26In dien dag zult gij in Mijn Naam bidden; en Ik zeg u niet, dat Ik
   den Vader voor u bidden zal;

   ^27Want de Vader Zelf heeft u lief, dewijl gij Mij liefgehad hebt, en
   hebt geloofd, dat Ik van God ben uitgegaan.

   ^28Ik ben van den Vader uitgegaan, en ben in de wereld gekomen; wederom
   verlaat Ik de wereld, en ga heen tot den Vader.

   ^29Zijn discipelen zeiden tot Hem: Zie, nu spreekt Gij vrijuit, en zegt
   geen gelijkenis.

   ^30Nu weten wij, dat Gij alle dingen weet, en Gij hebt niet van node,
   dat U iemand vrage. Hierom geloven wij, dat Gij van God uitgegaan zijt.

   ^31Jezus antwoordde hun: Gelooft gij nu?

   ^32Ziet, de ure komt, en is nu gekomen, dat gij zult verstrooid worden,
   een iegelijk naar het zijne, en gij Mij alleen zult laten; en nochtans
   ben Ik niet alleen; wantde Vader is met Mij.

   ^33Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt. In
   de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goeden moed, Ik heb de
   wereldoverwonnen. Johannes 17
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Dit heeft Jezus gesproken, en Hij hief Zijn ogen op naar den hemel,
   en zeide: Vader, de ure is gekomen, verheerlijk Uw Zoon, opdat ook Uw
   Zoon Uverheerlijke.

   ^2Gelijkerwijs Gij Hem macht gegeven hebt over alle vlees, opdat al wat
   Gij Hem gegeven hebt, Hij hun het eeuwige leven geve.

   ^3En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den enigen
   waarachtigen God, en Jezus Christus, Dien Gij gezonden hebt.

   ^4Ik heb U verheerlijkt op de aarde; Ik heb voleindigd het werk, dat
   Gij Mij gegeven hebt om te doen;

   ^5En nu verheerlijk Mij, Gij Vader, bij Uzelven, met de heerlijkheid,
   die Ik bij U had, eer de wereld was.

   ^6Ik heb Uw Naam geopenbaard den mensen, die Gij Mij uit de wereld
   gegeven hebt. Zij waren Uw, en Gij hebt Mij dezelve gegeven; en zij
   hebben Uw woordbewaard.

   ^7Nu hebben zij bekend, dat alles, wat Gij Mij gegeven hebt, van U is.

   ^8Want de woorden, die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik hun gegeven, en zij
   hebben ze ontvangen, en zij hebben waarlijk bekend, dat Ik van U
   uitgegaan ben, enhebben geloofd, dat Gij Mij gezonden hebt.

   ^9Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die
   Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uw.

   ^10En al het Mijne is Uw, en het Uwe is Mijn; en Ik ben in hen
   verheerlijkt.

   ^11En Ik ben niet meer in de wereld, maar deze zijn in de wereld, en Ik
   kome tot U, Heilige Vader, bewaar ze in Uw Naam, die Gij Mij gegeven
   hebt, opdat zijeen zijn, gelijk als Wij.

   ^12Toen Ik met hen in de wereld was, bewaarde Ik ze in Uw Naam. Die Gij
   Mij gegeven hebt, heb Ik bewaard, en niemand uit hen is verloren
   gegaan, dan dezoon der verderfenis, opdat de Schrift vervuld worde.

   ^13Maar nu kom Ik tot U, en spreek dit in de wereld, opdat zij Mijn
   blijdschap vervuld mogen hebben in zichzelven.

   ^14Ik heb hun Uw woord gegeven; en de wereld heeft ze gehaat, omdat zij
   van de wereld niet zijn, gelijk als Ik van de wereld niet ben.

   ^15Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen
   bewaart van den boze.

   ^16Zij zijn niet van de wereld, gelijkerwijs Ik van de wereld niet ben.

   ^17Heilig ze in Uw waarheid; Uw woord is de waarheid.

   ^18Gelijkerwijs Gij Mij gezonden hebt in de wereld, alzo heb Ik hen ook
   in de wereld gezonden.

   ^19En Ik heilige Mijzelven voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn
   in waarheid.

   ^20En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor degenen, die door
   hun woord in Mij geloven zullen.

   ^21Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in
   U, dat ook zij in Ons een zijn; opdat de wereld gelove, dat Gij Mij
   gezonden hebt.

   ^22En Ik heb hun de heerlijkheid gegeven, die Gij Mij gegeven hebt;
   opdat zij een zijn, gelijk als Wij Een zijn;

   ^23Ik in hen, en Gij in Mij; opdat zij volmaakt zijn in een, en opdat
   de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt,
   gelijk Gij Mij liefgehadhebt.

   ^24Vader, Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij
   gegeven hebt; opdat zij Mijn heerlijkheid mogen aanschouwen, die Gij
   Mij gegeven hebt; wantGij hebt Mij liefgehad, voor de grondlegging der
   wereld.

   ^25Rechtvaardige Vader, de wereld heeft U niet gekend; maar Ik heb U
   gekend, en dezen hebben bekend, dat Gij Mij gezonden hebt.

   ^26En Ik heb hun Uw Naam bekend gemaakt, en zal Hem bekend maken; opdat
   de liefde, waarmede Gij Mij liefgehad hebt, in hen zij, en Ik in hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Jezus, dit gezegd hebbende, ging uit met Zijn discipelen over de beek
   Kedron, waar een hof was, in welken Hij ging, en Zijn discipelen.

   ^2En Judas, die Hem verried, wist ook die plaats, dewijl Jezus aldaar
   dikwijls vergaderd was geweest met Zijn discipelen.

   ^3Judas dan, genomen hebbende de bende krijgsknechten en enige dienaars
   van de overpriesters en Farizeen, kwam aldaar met lantaarnen, en
   fakkelen, enwapenen.

   ^4Jezus dan, wetende alles, wat over Hem komen zou, ging uit, en zeide
   tot hen: Wien zoekt gij?

   ^5Zij antwoordden Hem: Jezus den Nazarener. Jezus zeide tot hen: Ik ben
   het. En Judas, die Hem verried, stond ook bij hen.

   ^6Als Hij dan tot hen zeide: Ik ben het; gingen zij achterwaarts, en
   vielen ter aarde.

   ^7Hij vraagde hun dan wederom: Wien zoekt gij? En zij zeiden: Jezus den
   Nazarener.

   ^8Jezus antwoordde: Ik heb u gezegd, dat Ik het ben. Indien gij dan Mij
   zoekt, zo laat dezen heengaan.

   ^9Opdat het woord vervuld zou worden, dat Hij gezegd had: Uit degenen,
   die Gij Mij gegeven hebt, heb Ik niemand verloren.

   ^10Simon Petrus dan, hebbende een zwaard, trok hetzelve uit, en sloeg
   des hogepriesters dienstknecht, en hieuw zijn rechteroor af. En de naam
   van dendienstknecht was Malchus.

   ^11Jezus dan zeide tot Petrus: Steek uw zwaard in de schede. Den
   drinkbeker, dien Mij de Vader gegeven heeft, zal Ik dien niet drinken?

   ^12De bende dan, en de overste over duizend, en de dienaars der Joden
   namen Jezus gezamenlijk, en bonden Hem;

   ^13En leidden Hem henen, eerst tot Annas; want hij was de vrouws vader
   van Kajafas, welke deszelven jaars hogepriester was.

   ^14Kajafas nu was degene, die den Joden geraden had, dat het nut was,
   dat een Mens voor het volk stierve.

   ^15En Simon Petrus volgde Jezus, en een ander discipel. Deze discipel
   nu was den hogepriester bekend, en ging met Jezus in des hogepriesters
   zaal.

   ^16En Petrus stond buiten aan de deur. De andere discipel dan, die den
   hogepriester bekend was, ging uit, en sprak met de deurwaarster, en
   bracht Petrus in.

   ^17De dienstmaagd dan, die de deurwaarster was, zeide tot Petrus: Zijt
   ook gij niet uit de discipelen van dezen Mens? Hij zeide: Ik ben niet.

   ^18En de dienstknechten en de dienaars stonden, hebbende een kolenvuur
   gemaakt, omdat het koud was, en warmden zich. Petrus stond bij hen, en
   warmde zich.

   ^19De hogepriester dan vraagde Jezus van Zijn discipelen, en van Zijn
   leer.

   ^20Jezus antwoordde hem: Ik heb vrijuit gesproken tot de wereld; Ik heb
   allen tijd geleerd in de synagoge en in den tempel, waar de Joden van
   alle plaatsensamenkomen; en in het verborgen heb Ik niets gesproken.

   ^21Wat ondervraagt gij Mij? Ondervraag degenen, die het gehoord hebben,
   wat Ik tot hen gesproken heb; zie, dezen weten, wat Ik gezegd heb.

   ^22En als Hij dit zeide, gaf een van de dienaren, die daarbij stond,
   Jezus een kinnebakslag, zeggende: Antwoordt Gij alzo den hogepriester?

   ^23Jezus antwoordde hem: Indien Ik kwalijk gesproken heb, betuig van
   het kwade; en indien wel, waarom slaat gij Mij?

   ^24(Annas dan had Hem gebonden gezonden tot Kajafas, den hogepriester.)

   ^25En Simon Petrus stond en warmde zich. Zij zeiden dan tot hem: Zijt
   gij ook niet uit Zijn discipelen? Hij loochende het, en zeide: Ik ben
   niet.

   ^26Een van de dienstknechten des hogepriesters, die maagschap was van
   dengene, dien Petrus het oor afgehouwen had, zeide: Heb ik u niet
   gezien in den hof metHem?

   ^27Petrus dan loochende het wederom. En terstond kraaide de haan.

   ^28Zij dan leidden Jezus van Kajafas in het rechthuis. En het was 's
   morgens vroeg; en zij gingen niet in het rechthuis, opdat zij niet
   verontreinigd zouden worden, maar opdat zij het pascha eten mochten.

   ^29Pilatus dan ging tot hen uit, en zeide: Wat beschuldiging brengt gij
   tegen dezen Mens?

   ^30Zij antwoordden en zeiden tot hem: Indien Deze geen kwaaddoener
   ware, zo zouden wij Hem u niet overgeleverd hebben.

   ^31Pilatus dan zeide tot hen: Neemt gij Hem, en oordeelt Hem naar uw
   wet. De Joden dan zeiden tot hem: Het is ons niet geoorloofd iemand te
   doden.

   ^32Opdat het woord van Jezus vervuld wierd, dat Hij gezegd had,
   betekenende, hoedanigen dood Hij sterven zoude.

   ^33Pilatus dan ging wederom in het rechthuis, en riep Jezus, en zeide
   tot Hem: Zijt Gij de Koning der Joden?

   ^34Jezus antwoordde hem: Zegt gij dit van uzelven, of hebben het u
   anderen van Mij gezegd?

   ^35Pilatus antwoordde: Ben ik een Jood? Uw volk en de overpriesters
   hebben U aan mij overgeleverd; wat hebt Gij gedaan?

   ^36Jezus antwoordde: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld. Indien
   Mijn Koninkrijk van deze wereld ware, zo zouden Mijn dienaren gestreden
   hebben, opdatIk den Joden niet ware overgeleverd; maar nu is Mijn
   Koninkrijk niet van hier.

   ^37Pilatus dan zeide tot Hem: Zijt Gij dan een Koning? Jezus
   antwoordde: Gij zegt, dat Ik een Koning ben. Hiertoe ben Ik geboren en
   hiertoe ben Ik in de wereldgekomen, opdat Ik der waarheid getuigenis
   geven zou. Een iegelijk, die uit de waarheid is, hoort Mijn stem.

   ^38Pilatus zeide tot Hem: Wat is waarheid? En als hij dat gezegd had,
   ging hij wederom uit tot de Joden, en zeide tot hen: Ik vind geen
   schuld in Hem.

   ^39Doch gij hebt een gewoonte, dat ik u op het pascha een loslate. Wilt
   gij dan, dat ik u den Koning der Joden loslate?

   ^40Zij dan riepen allen wederom, zeggende: Niet Dezen, maar Bar-abbas!
   En Bar-abbas was een moordenaar.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Toen nam Pilatus dan Jezus, en geselde Hem.

   ^2En de krijgsknechten, een kroon van doornen gevlochten hebbende,
   zetten die op Zijn hoofd, en wierpen Hem een purperen kleed om;

   ^3En zeiden: Wees gegroet, Gij Koning der Joden! En zij gaven Hem
   kinnebakslagen.

   ^4Pilatus dan kwam wederom uit, en zeide tot hen: Ziet, ik breng Hem
   tot ulieden uit, opdat gij wetet, dat ik in Hem geen schuld vinde.

   ^5Jezus dan kwam uit, dragende de doornenkroon, en het purperen kleed.
   En Pilatus zeide tot hen: Ziet, de Mens!

   ^6Als Hem dan de overpriesters en de dienaars zagen, riepen zij,
   zeggende: Kruis Hem, kruis Hem! Pilatus zeide tot hen: Neemt gijlieden
   Hem en kruist Hem;want ik vind in Hem geen schuld.

   ^7De Joden antwoordden hem: Wij hebben een wet, en naar onze wet moet
   Hij sterven, want Hij heeft Zichzelven Gods Zoon gemaakt.

   ^8Toen Pilatus dan dit woord hoorde, werd hij meer bevreesd;

   ^9En ging wederom in het rechthuis, en zeide tot Jezus: Van waar zijt
   Gij? Maar Jezus gaf hem geen antwoord.

   ^10Pilatus dan zeide tot Hem: Spreekt Gij tot mij niet? Weet Gij niet,
   dat ik macht heb U te kruisigen, en macht heb U los te laten?

   ^11Jezus antwoordde: Gij zoudt geen macht hebben tegen Mij, indien het
   u niet van boven gegeven ware; daarom die Mij aan u heeft overgeleverd,
   heeft groterzonde.

   ^12Van toen af zocht Pilatus Hem los te laten; maar de Joden riepen,
   zeggende: Indien gij Dezen loslaat, zo zijt gij des keizers vriend
   niet; een iegelijk, diezichzelven koning maakt, wederspreekt den
   keizer.

   ^13Als Pilatus dan dit woord hoorde, bracht hij Jezus uit, en zat neder
   op den rechterstoel, in de plaats, genaamd Lithostrotos, en in het
   Hebreeuws Gabbatha.

   ^14En het was de voorbereiding van het pascha, en omtrent de zesde ure;
   en hij zeide tot de Joden: Ziet, uw Koning!

   ^15Maar zij riepen: Neem weg, neem weg, kruis Hem! Pilatus zeide tot
   hen: Zal ik uw Koning kruisigen? De overpriesters antwoordden: Wij
   hebben geen koning, dan den keizer.

   ^16Toen gaf hij Hem dan hun over, opdat Hij gekruist zou worden. En zij
   namen Jezus, en leidden Hem weg.

   ^17En Hij, dragende Zijn kruis, ging uit naar de plaats, genaamd
   Hoofdschedelplaats, welke in het Hebreeuws genaamd wordt Golgotha;

   ^18Alwaar zij Hem kruisten, en met Hem twee anderen, aan elke zijde
   een, en Jezus in het midden.

   ^19En Pilatus schreef ook een opschrift, en zette dat op het kruis; en
   er was geschreven: JEZUS De NAZARENER De KONING DER JODEN.

   ^20Dit opschrift dan lazen velen van de Joden; want de plaats, waar
   Jezus gekruist werd, was nabij de stad; en het was geschreven in het
   Hebreeuws, in hetGrieks, en in het Latijn.

   ^21De overpriesters dan der Joden zeiden tot Pilatus: Schrijf niet: De
   Koning der Joden; maar, dat Hij gezegd heeft: Ik ben de Koning der
   Joden.

   ^22Pilatus antwoordde: Wat ik geschreven heb, dat heb ik geschreven.

   ^23De krijgsknechten dan, als zij Jezus gekruist hadden, namen Zijn
   klederen, (en maakten vier delen, voor elken krijgsknecht een deel) en
   den rok. De rok nu waszonder naad, van boven af geheel geweven.

   ^24Zij dan zeiden tot elkander: Laat ons dien niet scheuren, maar laat
   ons daarover loten, wiens die zijn zal; opdat de Schrift vervuld worde,
   die zegt: Zij hebbenMijn klederen onder zich verdeeld, en over Mijn
   kleding hebben zij het lot geworpen. Dit hebben dan de krijgsknechten
   gedaan.

   ^25En bij het kruis van Jezus stonden Zijn moeder en Zijner moeders
   zuster, Maria, de vrouw van Klopas, en Maria Magdalena.

   ^26Jezus nu, ziende Zijn moeder, en den discipel, dien Hij liefhad,
   daarbij staande, zeide tot Zijn moeder: Vrouw, zie, uw zoon.

   ^27Daarna zeide Hij tot den discipel: Zie, uw moeder. En van die ure
   aan nam haar de discipel in zijn huis.

   ^28Hierna Jezus, wetende, dat nu alles volbracht was, opdat de Schrift
   zou vervuld worden, zeide: Mij dorst.

   ^29Daar stond dan een vat vol ediks, en zij vulden een spons met edik,
   en omlegden ze met hysop, en brachten ze aan Zijn mond.

   ^30Toen Jezus dan den edik genomen had, zeide Hij: Het is volbracht! En
   het hoofd buigende, gaf den geest.

   ^31De Joden dan, opdat de lichamen niet aan het kruis zouden blijven op
   den sabbat, dewijl het de voorbereiding was (want die dag des sabbats
   was groot), baden Pilatus, dat hun benen zouden gebroken, en zij
   weggenomen worden.

   ^32De krijgsknechten dan kwamen, en braken wel de benen des eersten, en
   des anderen, die met Hem gekruist was;

   ^33Maar komende tot Jezus, als zij zagen, dat Hij nu gestorven was, zo
   braken zij Zijn benen niet.

   ^34Maar een der krijgsknechten doorstak Zijn zijde met een speer, en
   terstond kwam er bloed en water uit.

   ^35En die het gezien heeft, die heeft het getuigd, en zijn getuigenis
   is waarachtig; en hij weet, dat hij zegt, hetgeen waar is, opdat ook
   gij geloven moogt.

   ^36Want deze dingen zijn geschied, opdat de Schrift vervuld worde: Geen
   been van Hem zal verbroken worden.

   ^37En wederom zegt een andere Schrift: Zij zullen zien, in Welken zij
   gestoken hebben.

   ^38En daarna Jozef van Arimathea (die een discipel van Jezus was, maar
   bedekt om de vreze der Joden), bad Pilatus, dat hij mocht het lichaam
   van Jezuswegnemen; en Pilatus liet het toe. Hij dan ging en nam het
   lichaam van Jezus weg.

   ^39En Nicodemus kwam ook (die des nachts tot Jezus eerst gekomen was),
   brengende een mengsel van mirre en aloe; omtrent honderd ponden
   gewichts.

   ^40Zij namen dan het lichaam van Jezus, en bonden dat in linnen doeken
   met de specerijen, gelijk de Joden de gewoonte hebben van begraven.

   ^41En er was in de plaats, waar Hij gekruist was, een hof, en in den
   hof een nieuw graf, in hetwelk nog nooit iemand gelegd was geweest.

   ^42Aldaar dan legden zij Jezus, om de voorbereiding der Joden, overmits
   het graf nabij was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En op den eersten dag der week ging Maria Magdalena vroeg, als het
   nog duister was, naar het graf; en zag den steen van het graf
   weggenomen.

   ^2Zij liep dan, en kwam tot Simon Petrus en tot den anderen discipel,
   welken Jezus liefhad, en zeide tot hen: Zij hebben den Heere weggenomen
   uit het graf, enwij weten niet, waar zij Hem gelegd hebben.

   ^3Petrus dan ging uit, en de andere discipel, en zij kwamen tot het
   graf.

   ^4En deze twee liepen tegelijk; en de andere discipel liep vooruit,
   sneller dan Petrus, en kwam eerst tot het graf.

   ^5En als hij nederbukte, zag hij de doeken liggen; nochtans ging hij er
   niet in.

   ^6Simon Petrus dan kwam en volgde hem, en ging in het graf, en zag de
   doeken liggen.

   ^7En den zweetdoek, die op Zijn hoofd geweest was, zag hij niet bij de
   doeken liggen, maar in het bijzonder in een andere plaats samengerold.

   ^8Toen ging dan ook de andere discipel er in, die eerst tot het graf
   gekomen was, en zag het, en geloofde.

   ^9Want zij wisten nog de Schrift niet, dat Hij van de doden moest
   opstaan.

   ^10De discipelen dan gingen wederom naar huis.

   ^11En Maria stond buiten bij het graf, wenende. Als zij dan weende,
   bukte zij in het graf;

   ^12En zag twee engelen in witte klederen zitten, een aan het hoofd, en
   een aan de voeten, waar het lichaam van Jezus gelegen had.

   ^13En die zeiden tot haar: Vrouw! wat weent gij? Zij zeide tot hen:
   Omdat zij mijn Heere weggenomen hebben, en ik weet niet, waar zij Hem
   gelegd hebben.

   ^14En als zij dit gezegd had, keerde zij zich achterwaarts, en zag
   Jezus staan, en zij wist niet, dat het Jezus was.

   ^15Jezus zeide tot haar: Vrouw, wat weent gij? Wien zoekt gij? Zij,
   menende, dat het de hovenier was, zeide tot Hem: Heere, zo gij Hem weg
   gedragen hebt, zegmij, waar gij Hem gelegd hebt, en ik zal Hem
   wegnemen.

   ^16Jezus zeide tot haar: Maria! Zij, zich omkerende, zeide tot Hem:
   Rabbouni, hetwelk is gezegd: Meester.

   ^17Jezus zeide tot haar: Raak Mij niet aan, want Ik ben nog niet
   opgevaren tot Mijn Vader; maar ga heen tot Mijn broeders, en zeg hun:
   Ik vare op tot Mijn Vaderen uw Vader, en tot Mijn God en uw God.

   ^18Maria Magdalena ging en boodschapte den discipelen, dat zij den
   Heere gezien had, en dat Hij haar dit gezegd had.

   ^19Als het dan avond was, op denzelven eersten dag der week, en als de
   deuren gesloten waren, waar de discipelen vergaderd waren om de vreze
   der Joden, kwam Jezus en stond in het midden, en zeide tot hen: Vrede
   zij ulieden!

   ^20En dit gezegd hebbende, toonde Hij hun Zijn handen en Zijn zijde. De
   discipelen dan werden verblijd, als zij den Heere zagen.

   ^21Jezus dan zeide wederom tot hen: Vrede zij ulieden, gelijkerwijs Mij
   de Vader gezonden heeft, zende Ik ook ulieden.

   ^22En als Hij dit gezegd had, blies Hij op hen, en zeide tot hen:
   Ontvangt den Heiligen Geest.

   ^23Zo gij iemands zonden vergeeft, dien worden zij vergeven; zo gij
   iemands zonden houdt, dien zijn zij gehouden.

   ^24En Thomas, een van de twaalven, gezegd Didymus, was met hen niet,
   toen Jezus daar kwam.

   ^25De andere discipelen dan zeiden tot hem: Wij hebben den Heere
   gezien. Doch hij zeide tot hen: Indien ik in Zijn handen niet zie het
   teken der nagelen, en mijnvinger steke in het teken der nagelen, en
   steke mijn hand in Zijn zijde, ik zal geenszins geloven.

   ^26En na acht dagen waren Zijn discipelen wederom binnen, en Thomas met
   hen; en Jezus kwam, als de deuren gesloten waren, en stond in het
   midden, en zeide:Vrede zij ulieden!

   ^27Daarna zeide Hij tot Thomas: Breng uw vinger hier, en zie Mijn
   handen, en breng uw hand, en steek ze in Mijn zijde; en zijt niet
   ongelovig, maar gelovig.

   ^28En Thomas antwoordde en zeide tot Hem: Mijn Heere en mijn God!

   ^29Jezus zeide tot hem: Omdat gij Mij gezien hebt, Thomas, zo hebt gij
   geloofd; zalig zijn zij, die niet zullen gezien hebben, en nochtans
   zullen geloofd hebben.

   ^30Jezus dan heeft nog wel vele andere tekenen in de tegenwoordigheid
   Zijner discipelen gedaan, die niet zijn geschreven in dit boek;

   ^31Maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, dat Jezus is de
   Christus, de Zone Gods; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn
   Naam. Johannes 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Na dezen openbaarde Jezus Zichzelven wederom den discipelen aan de
   zee van Tiberias. En Hij openbaarde Zich aldus:

   ^2Er waren te zamen Simon Petrus, en Thomas, gezegd Didymus, en
   Nathanael, die van Kana in Galilea was, en de zonen van Zebedeus, en
   twee anderen vanZijn discipelen.

   ^3Simon Petrus zeide tot hen: Ik ga vissen. Zij zeiden tot hem: Wij
   gaan ook met u. Zij gingen uit, en traden terstond in het schip; en in
   dien nacht vingen zij niets.

   ^4En als het nu morgenstond geworden was, stond Jezus op den oever;
   doch de discipelen wisten niet, dat het Jezus was.

   ^5Jezus dan zeide tot hen: Kinderkens, hebt gij niet enige toespijs?
   Zij antwoordden Hem: Neen.

   ^6En Hij zeide tot hen: Werpt het net aan de rechterzijde van het
   schip, en gij zult vinden. Zij wierpen het dan, en konden hetzelve niet
   meer trekken vanwege demenigte der vissen.

   ^7De discipel dan, welken Jezus liefhad, zeide tot Petrus: Het is de
   Heere! Simon Petrus dan, horende, dat het de Heere was, omgordde het
   opperkleed (want hijwas naakt), en wierp zichzelven in de zee.

   ^8En de andere discipelen kwamen met het scheepje (want zij waren niet
   verre van het land, maar omtrent tweehonderd ellen), slepende het net
   met de vissen.

   ^9Als zij dan aan het land gegaan waren, zagen zij een kolenvuur
   liggen, en vis daarop liggen, en brood.

   ^10Jezus zeide tot hen: Brengt van den vissen, die gij nu gevangen
   hebt.

   ^11Simon Petrus ging op, en trok het net op het land, vol grote vissen,
   tot honderd drie en vijftig; en hoewel er zovele waren, zo scheurde het
   net niet.

   ^12Jezus zeide tot hen: Komt herwaarts, houdt het middagmaal. En
   niemand van de discipelen durfde Hem vragen: Wie zijt Gij? wetende, dat
   het de Heere was.

   ^13Jezus dan kwam, en nam het brood, en gaf het hun, en den vis
   desgelijks.

   ^14Dit was nu de derde maal, dat Jezus Zijn discipelen geopenbaard is,
   nadat Hij van de doden opgewekt was.

   ^15Toen zij dan het middagmaal gehouden hadden, zeide Jezus tot Simon
   Petrus: Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij liever dan dezen? Hij zeide
   tot Hem: Ja,Heere! Gij weet, dat ik U liefheb. Hij zeide tot hem: Weid
   Mijn lammeren.

   ^16Hij zeide wederom tot hem ten tweeden maal: Simon, zoon van Jonas,
   hebt gij Mij lief? Hij zeide tot Hem: Ja, Heere, gij weet, dat ik U
   liefheb. Hij zeide tothem: Hoed Mijn schapen.

   ^17Hij zeide tot hem ten derden maal: Simon, zoon van Jonas, hebt gij
   Mij lief? Petrus werd bedroefd, omdat Hij ten derden maal tot hem
   zeide: Hebt gij Mij lief, en zeide tot Hem: Heere! Gij weet alle
   dingen, Gij weet, dat ik U liefheb. Jezus zeide tot hem: Weid Mijn
   schapen.

   ^18Voorwaar, voorwaar, zeg Ik u: Toen gij jonger waart, gorddet gij
   uzelven, en wandeldet, alwaar gij wildet; maar wanneer gij zult oud
   geworden zijn, zo zult gijuw handen uitstrekken, en een ander zal u
   gorden, en brengen, waar gij niet wilt.

   ^19En dit zeide Hij, betekenende, met hoedanigen dood hij God
   verheerlijken zou. En dit gesproken hebbende, zeide Hij tot hem: Volg
   Mij.

   ^20En Petrus, zich omkerende, zag den discipel volgen, welken Jezus
   liefhad, die ook in het avondmaal op Zijn borst gevallen was, en gezegd
   had: Heere! wie ishet, die U verraden zal?

   ^21Als Petrus dezen zag, zeide hij tot Jezus: Heere, maar wat zal deze?

   ^22Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijve, totdat Ik kome,
   wat gaat het u aan? Volg gij Mij.

   ^23Dit woord dan ging uit onder de broederen, dat deze discipel niet
   zou sterven. En Jezus had tot hem niet gezegd, dat hij niet sterven
   zou, maar: Indien Ik wil, dathij blijve, totdat Ik kome, wat gaat het u
   aan?

   ^24Deze is de discipel, die van deze dingen getuigt, en deze dingen
   geschreven heeft; en wij weten, dat zijn getuigenis waarachtig is.
     __________________________________________________________________

Acts
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het eerste boek heb ik gemaakt, o Theofilus, van al hetgeen Jezus
   begonnen heeft beide te doen en te leren;

   ^2Tot op den dag, in welken Hij opgenomen is, nadat Hij door den
   Heiligen Geest aan de apostelen, die Hij uitverkoren had, bevelen had
   gegeven.

   ^3Aan welke Hij ook, nadat Hij geleden had, Zichzelven levend vertoond
   heeft, met vele gewisse kentekenen, veertig dagen lang, zijnde van hen
   gezien, ensprekende van de dingen, die het Koninkrijk Gods aangaan.

   ^4En als Hij met hen vergaderd was, beval Hij hun, dat zij van
   Jeruzalem niet scheiden zouden, maar verwachten de belofte des Vaders,
   die gij, zeide Hij, vanMij gehoord hebt.

   ^5Want Johannes doopte wel met water, maar gij zult met den Heiligen
   Geest gedoopt worden, niet lang na deze dagen.

   ^6Zij dan, die samengekomen waren, vraagden Hem, zeggende: Heere, zult
   Gij in dezen tijd aan Israel het Koninkrijk wederoprichten?

   ^7En Hij zeide tot hen: Het komt u niet toe, te weten de tijden of
   gelegenheden, die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft;

   ^8Maar gij zult ontvangen de kracht des Heiligen Geestes, Die over u
   komen zal; en gij zult Mijn getuigen zijn, zo te Jeruzalem, als in
   geheel Judea en Samaria, entot aan het uiterste der aarde.

   ^9En als Hij dit gezegd had, werd Hij opgenomen, daar zij het zagen, en
   een wolk nam Hem weg van hun ogen.

   ^10En alzo zij hun ogen naar den hemel hielden, terwijl Hij heenvoer,
   ziet, twee mannen stonden bij hen in witte kleding;

   ^11Welke ook zeiden: Gij Galilese mannen, wat staat gij en ziet op naar
   den hemel? Deze Jezus, Die van u opgenomen is in den hemel, zal alzo
   komen, gelijkerwijsgij Hem naar den hemel hebt zien heenvaren.

   ^12Toen keerden zij wederom naar Jeruzalem, van den berg, die genaamd
   wordt de Olijf berg, welke is nabij Jeruzalem, liggende van daar een
   sabbatsreize.

   ^13En als zij ingekomen waren, gingen zij op in de opperzaal, waar zij
   bleven, namelijk Petrus en Jakobus, en Johannes en Andreas, Filippus en
   Thomas,Bartholomeus en Mattheus, Jakobus, de zoon van Alfeus, en Simon
   Zelotes, en Judas, de broeder van Jakobus.

   ^14Deze allen waren eendrachtelijk volhardende in het bidden en smeken,
   met de vrouwen, en Maria, de moeder van Jezus, en met Zijn broederen.

   ^15En in dezelve dagen stond Petrus op in het midden der discipelen, en
   sprak (er was nu een schare bijeen van omtrent honderd en twintig
   personen):

   ^16Mannen broeders, deze Schrift moest vervuld worden, welke de Heilige
   Geest door den mond Davids voorzegd heeft van Judas, die de leidsman
   geweest isdergenen die Jezus vingen;

   ^17Want hij was met ons gerekend, en had het lot dezer bediening
   verkregen.

   ^18Deze dan heeft verworven een akker, door het loon der
   ongerechtigheid, en voorwaarts overgevallen zijnde, is midden
   opgeborsten, en al zijn ingewanden zijnuitgestort.

   ^19En het is bekend geworden allen, die te Jeruzalem wonen, alzo dat
   die akker in hun eigen taal genoemd wordt Akeldama, dat is, een akker
   des bloeds.

   ^20Want er staat geschreven in het boek der Psalmen; Zijn woonstede
   worde woest, en er zij niemand die in dezelve wone. En: Een ander neme
   zijnopzienersambt.

   ^21Het is dan nodig, dat van de mannen, die met ons ongedaan hebben al
   den tijd, in welken de Heere Jezus onder ons ingegaan en uitgegaan is,

   ^22Beginnende van den doop van Johannes, tot den dag toe, in welken Hij
   van ons opgenomen is, een derzelven met ons getuige worde van Zijn
   opstanding.

   ^23En zij stelden er twee, Jozef, genaamd Barsabas, die toegenaamd was
   Justus, en Matthias.

   ^24En zij baden en zeiden: Gij Heere! Gij Kenner der harten van allen,
   wijs van deze twee een aan, dien Gij uitverkoren hebt;

   ^25Om te ontvangen het lot dezer bediening en des apostelschaps,
   waarvan Judas afgeweken is, dat hij heenging in zijn eigen plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En als de dag van het Pinkster feest vervuld werd, waren zij allen
   eendrachtelijk bijeen.

   ^2En er geschiedde haastelijk uit den hemel een geluid, gelijk als van
   een geweldigen, gedreven wind, en vervulde het gehele huis, waar zij
   zaten.

   ^3En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op
   een iegelijk van hen.

   ^4En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en begonnen te
   spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.

   ^5En er waren Joden, te Jeruzalem wonende, godvruchtige mannen van
   allen volke dergenen, die onder den hemel zijn.

   ^6En als deze stem geschied was, kwam de menigte samen, en werd
   beroerd, want een iegelijk hoorde hen in zijn eigen taal spreken.

   ^7En zij ontzetten zich allen, en verwonderden zich, zeggende tot
   elkander: Ziet, zijn niet alle dezen, die daar spreken, Galileers?

   ^8En hoe horen wij hen een iegelijk in onze eigen taal, in welke wij
   geboren zijn?

   ^9Parthers, en Meders, en Elamieten, en de inwoners zijn van
   Mesopotamie, en Judea, en Cappadocie, Pontus en Azie.

   ^10En Frygie, en Pamfylie, Egypte, en de delen van Libye, hetwelk bij
   Cyrene ligt, en uitlandse Romeinen, beiden Joden en Jodengenoten;

   ^11Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze talen de grote werken
   Gods spreken.

   ^12En zij ontzetten zich allen, en werden twijfelmoedig, zeggende, de
   een tegen den ander: Wat wil toch dit zijn?

   ^13En anderen, spottende, zeiden: Zij zijn vol zoeten wijns.

   ^14Maar Petrus, staande met de elven, verhief zijn stem, en sprak tot
   hen: Gij Joodse mannen, en gij allen, die te Jeruzalem woont, dit zij u
   bekend, en laat mijnwoorden tot uw oren ingaan.

   ^15Want deze zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst
   de derde ure van de dag.

   ^16Maar dit is het, wat gesproken is door den profeet Joel:

   ^17En het zal zijn in de laatste dagen, (zegt God) Ik zal uitstorten
   van Mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen
   profeteren, en uw jongelingenzullen gezichten zien, en uw ouden zullen
   dromen dromen.

   ^18En ook op Mijn dienstknechten, en op Mijn dienstmaagden, zal Ik in
   die dagen van Mijn Geest uitstorten, en zij zullen profeteren.

   ^19En Ik zal wonderen geven in den hemel boven, en tekenen op de aarde
   beneden, bloed en vuur, en rookdamp.

   ^20De zon zal veranderd worden in duisternis, en de maan in bloed, eer
   dat de grote en doorluchtige dag des Heeren komt.

   ^21En het zal zijn, dat een iegelijk, die den Naam des Heeren zal
   aanroepen, zalig zal worden.

   ^22Gij Israelietische mannen, hoort deze woorden: Jezus den Nazarener,
   een Man van God, onder ulieden betoond door krachten, en wonderen, en
   tekenen, dieGod door Hem gedaan heeft, in het midden van u, gelijk ook
   gijzelven weet;

   ^23Dezen, door den bepaalden raad en voorkennis Gods overgegeven
   zijnde, hebt gij genomen, en door de handen der onrechtvaardigen aan
   het kruis gehecht engedood;

   ^24Welken God opgewekt heeft, de smarten des doods ontbonden hebbende,
   alzo het niet mogelijk was, dat Hij van denzelven dood zou gehouden
   worden.

   ^25Want David zegt van Hem: Ik zag den Heere allen tijd voor mij; want
   Hij is aan mijn rechter hand, opdat ik niet bewogen worde.

   ^26Daarom is mijn hart verblijd; en mijn tong verheugt zich; ja, ook
   mijn vlees zal rusten in hope;

   ^27Want Gij zult mijn ziel in de hel niet verlaten, noch zult Uw
   Heilige over geven, om verderving te zien.

   ^28Gij hebt mij de wegen des levens bekend gemaakt; Gij zult mij
   vervullen met verheuging door Uw aangezicht.

   ^29Gij mannen broeders, het is mij geoorloofd vrij uit tot u te spreken
   van den patriarch David, dat hij beide gestorven en begraven is, en
   zijn graf is onder ons totop dezen dag.

   ^30Alzo hij dan een profeet was, en wist, dat God hem met ede gezworen
   had, dat hij uit de vrucht zijner lenden, zoveel het vlees aangaat, den
   Christus verwekkenzou, om Hem op zijn troon te zetten;

   ^31Zo heeft hij, dit voorziende, gesproken van de opstanding van
   Christus, dat Zijn ziel niet is verlaten in de hel, noch Zijn vlees
   verderving heeft gezien.

   ^32Dezen Jezus heeft God opgewekt; waarvan wij allen getuigen zijn.

   ^33Hij dan, door de rechter hand Gods verhoogd zijnde, en de belofte
   des Heiligen Geestes, ontvangen hebbende van den Vader, heeft dit
   uitgestort, dat gij nuziet en hoort.

   ^34Want David is niet opgevaren in de hemelen; maar hij zegt: De Heere
   heeft gesproken tot Mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand.

   ^35Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

   ^36Zo wete dan zekerlijk het ganse huis Israels, dat God Hem tot een
   Heere en Christus gemaakt heeft, namelijk dezen Jezus, Dien gij
   gekruist hebt.

   ^37En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden
   tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen mannen broeders?

   ^38En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde
   gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en
   gij zult de gave desHeiligen Geestes ontvangen.

   ^39Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre
   zijn, zo velen als er de Heere, onze God, toe roepen zal.

   ^40En met veel meer andere woorden betuigde hij, en vermaande hen,
   zeggende: Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!

   ^41Die dan zijn woord gaarne aannamen, werden gedoopt; en er werden op
   dien dag tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen.

   ^42En zij waren volhardende in de leer der apostelen, en in de
   gemeenschap, en in de breking des broods, en in de gebeden.

   ^43En een vreze kwam over alle ziel; en vele wonderen en tekenen
   geschiedden door de apostelen.

   ^44En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen;

   ^45En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan
   allen, naar dat elk van node had.

   ^46En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis
   tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en
   eenvoudigheid des harten;

   ^47En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed
   dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Petrus nu en Johannes gingen te zamen op naar den tempel, omtrent de
   ure des gebeds, zijnde de negende ure;

   ^2En een zeker man, die kreupel was van zijner moeders lijf, werd
   gedragen, welken zij dagelijks zetten aan de deur des tempels, genaamd
   de Schone, om eenaalmoes te begeren van degenen, die in den tempel
   gingen;

   ^3Welke, Petrus en Johannes ziende, als zij in den tempel zouden
   ingaan, bad, dat hij een aalmoes mocht ontvangen.

   ^4En Petrus, sterk op hem ziende, met Johannes, zeide: Zie op ons.

   ^5En hij hield de ogen op hen, verwachtende, dat hij iets van hen zou
   ontvangen.

   ^6En Petrus zeide: Zilver en goud heb ik niet, maar hetgeen ik heb, dat
   geve ik u; in den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, sta op en
   wandel!

   ^7En hem grijpende bij de rechterhand richtte hij hem op, en terstond
   werden zijn voeten en enkelen vast.

   ^8En hij, opspringende, stond en wandelde, en ging met hen in den
   tempel, wandelende en springende, en lovende God.

   ^9En al het volk zag hem wandelen en God loven.

   ^10En zij kenden hem, dat hij die was, die om een aalmoes gezeten had
   aan de Schone poort des tempels; en zij werden vervuld met verbaasdheid
   en ontzettingover hetgeen hem geschied was.

   ^11En als de kreupele, die gezond gemaakt was, aan Petrus en Johannes
   vasthield, liep al het volk gezamenlijk tot hen in het voorhof, hetwelk
   Salomo's voorhofgenaamd wordt, verbaasd zijnde.

   ^12En Petrus, dat ziende, antwoordde tot het volk: Gij Israelietische
   mannen, wat verwondert gij u over dit, of wat ziet gij zo sterk op ons,
   alsof wij door onzeeigen kracht of godzaligheid dezen hadden doen
   wandelen?

   ^13De God Abrahams, en Izaks, en Jakobs, de God onzer vaderen, heeft
   Zijn Kind Jezus verheerlijkt, Welken gij overgeleverd hebt, en hebt Hem
   verloochend, voor het aangezicht van Pilatus, als hij oordeelde, dat
   men Hem zoude loslaten.

   ^14Maar gij hebt den Heilige en Rechtvaardige verloochend, en hebt
   begeerd, dat u een man, die een doodslager was, zou geschonken worden;

   ^15En den Vorst des levens hebt gij gedood, Welken God opgewekt heeft
   uit de doden; waarvan wij getuigen zijn.

   ^16En door het geloof in Zijn Naam heeft Zijn Naam dezen gesterkt, dien
   gij ziet en kent; en het geloof, dat door Hem is, heeft hem deze
   volmaakte gezondheidgegeven, in uw aller tegenwoordigheid.

   ^17En nu, broeders, ik weet, dat gij het door onwetendheid gedaan hebt,
   gelijk als ook uw oversten.

   ^18Maar God heeft alzo vervuld, hetgeen Hij door den mond van al Zijn
   profeten te voren verkondigd had, dat de Christus lijden zou.

   ^19Betert u dan, en bekeert u, opdat uw zonden mogen uitgewist worden;
   wanneer de tijden der verkoeling zullen gekomen zijn van het aangezicht
   des Heeren,

   ^20En Hij gezonden zal hebben Jezus Christus, Die u tevoren gepredikt
   is;

   ^21Welken de hemel moet ontvangen tot de tijden der wederoprichting
   aller dingen, die God gesproken heeft door den mond van al Zijn heilige
   profeten van alleeeuw.

   ^22Want Mozes heeft tot de vaderen gezegd: De Heere, uw God, zal u een
   Profeet verwekken, uit uw broederen, gelijk mij; Dien zult gij horen,
   in alles, wat Hij totu spreken zal.

   ^23En het zal geschieden, dat alle ziel, die dezen Profeet niet zal
   gehoord hebben, uitgeroeid zal worden uit den volke.

   ^24En ook al de profeten, van Samuel aan, en die daarna gevolgd zijn,
   zovelen als er hebben gesproken, die hebben ook deze dagen te voren
   verkondigd.

   ^25Gijlieden zijt kinderen der profeten, en des verbonds, hetwelk God
   met onze vaderen opgericht heeft, zeggende tot Abraham: En in uw zade
   zullen allegeslachten der aarde gezegend worden.

   ^26God, opgewekt hebbende Zijn Kind Jezus, heeft Denzelven eerst tot u
   gezonden, dat Hij ulieden zegenen zou, daarin dat Hij een iegelijk van
   u afkere van uwboosheden. Handelingen 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En terwijl zij tot het volk spraken, kwamen daarover tot hen de
   priesters, en de hoofdman des tempels, en de Sadduceen;

   ^2Zeer ontevreden zijnde, omdat zij het volk leerden, en verkondigden
   in Jezus de opstanding uit de doden.

   ^3En zij sloegen de handen aan hen, en zetten ze in bewaring tot den
   anderen dag; want het was nu avond.

   ^4En velen van degenen, die het woord gehoord hadden, geloofden; en het
   getal der mannen werd omtrent vijf duizend.

   ^5En het geschiedde des anderen daags, dat hun oversten en ouderlingen
   en Schriftgeleerden te Jeruzalem vergaderden;

   ^6En Annas, de hogepriester, en Kajafas, en Johannes, en Alexander, en
   zovele er van het hogepriesterlijk geslacht waren.

   ^7En als zij hen in het midden gesteld hadden, vraagden zij: Door wat
   kracht, of door wat naam hebt gijlieden dit gedaan?

   ^8Toen zeide Petrus, vervuld zijnde met den Heiligen Geest, tot hen:
   Gij oversten des volks, en gij ouderlingen van Israel!

   ^9Alzo wij heden rechterlijk onderzocht worden over de weldaad aan een
   krank mens geschied, waardoor hij gezond geworden is;

   ^10Zo zij u allen kennelijk, en het ganse volk Israel, dat door den
   Naam van Jezus Christus, den Nazarener, Dien gij gekruist hebt, Welken
   God van de dodenheeft opgewekt, door Hem, zeg ik, staat deze hier voor
   u gezond.

   ^11Deze is de Steen, Die van u, de bouwlieden, veracht is, Welke tot
   een hoofd des hoeks geworden is.

   ^12En de zaligheid is in geen Anderen; want er is ook onder den hemel
   geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij
   moeten zaligworden.

   ^13Zij nu, ziende de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes, en
   vernemende, dat zij ongeleerde en slechte mensen waren, verwonderden
   zich, en kenden hen, datzij met Jezus geweest waren.

   ^14En ziende den mens bij hen staan, die genezen was, hadden zij niets
   daartegen te zeggen.

   ^15En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij
   met elkander,

   ^16Zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend
   teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem
   wonen, en wijkunnen het niet loochenen.

   ^17Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde,
   laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in
   dezen Naam spreken.

   ^18En als zij hen geroepen hadden, zeiden zij hun aan, dat zij
   ganselijk niet zouden spreken, noch leren, in den Naam van Jezus.

   ^19Maar Petrus en Johannes, antwoordende, zeiden tot hen: Oordeelt gij,
   of het recht is voor God, ulieden meer te horen dan God.

   ^20Want wij kunnen niet laten te spreken, hetgeen wij gezien en gehoord
   hebben.

   ^21Maar zij dreigden hen nog meer, en lieten ze gaan, niets vindende,
   hoe zij hen straffen zouden, om des volks wil; want zij verheerlijkten
   allen God over hetgeener geschied was.

   ^22Want de mens was meer dan veertig jaren oud, aan welken dit teken
   der genezing geschied was.

   ^23En zij, losgelaten zijnde, kwamen tot de hunnen, en verkondigden al
   wat de overpriesters en de ouderlingen tot hen gezegd hadden.

   ^24En als dezen dat hoorden, hieven zij eendrachtelijk hun stem op tot
   God, en zeiden: Heere! Gij zijt de God, Die gemaakt hebt den hemel, en
   de aarde, en dezee, en alle dingen, die in dezelve zijn.

   ^25Die door den mond van David Uw knecht, gezegd hebt: Waarom woeden de
   heidenen, en hebben de volken ijdele dingen bedacht?

   ^26De koningen der aarde zijn te zamen opgestaan, en de oversten zijn
   bijeenvergaderd tegen den Heere, en tegen Zijn Gezalfde.

   ^27Want in der waarheid zijn vergaderd tegen Uw heilig Kind Jezus,
   Welken Gij gezalfd hebt, beiden Herodes en Pontius Pilatus, met de
   heidenen en de volkenIsraels;

   ^28Om te doen al wat Uw hand en Uw raad te voren bepaald had, dat
   geschieden zou.

   ^29En nu dan, Heere, zie op hun dreigingen, en geef Uw dienstknechten
   met alle vrijmoedigheid Uw woord te spreken;

   ^30Daarin, dat Gij Uw hand uitstrekt tot genezing, en dat tekenen en
   wonderen geschieden door den Naam van Uw heilig Kind Jezus.

   ^31En als zij gebeden hadden, werd de plaats, in welke zij vergaderd
   waren, bewogen. En zij werden allen vervuld met den Heiligen Geest, en
   spraken het WoordGods met vrijmoedigheid.

   ^32En de menigte van degenen, die geloofden, was een hart en een ziel;
   en niemand zeide, dat iets van hetgeen hij had, zijn eigen ware, maar
   alle dingen waren hungemeen.

   ^33En de apostelen gaven met grote kracht getuigenis van de opstanding
   van den Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen.

   ^34Want er was ook niemand onder hen, die gebrek had; want zovelen als
   er bezitters waren van landen of huizen, die verkochten zij, en
   brachten den prijs derverkochte goederen, en legden dien aan de voeten
   der apostelen.

   ^35En aan een iegelijk werd uitgedeeld, naar dat elk van node had.

   ^36En Joses, van de apostelen toegenaamd Barnabas (hetwelk is,
   overgezet zijnde, een zoon der vertroosting), een Leviet, van geboorte
   uit Cyprus,

   ^37Alzo hij een akker had, verkocht dien, en bracht het geld, en legde
   het aan de voeten der apostelen. Handelingen 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En er was een zeker man te Cesarea, met name Cornelius, een hoofdman
   over honderd, uit de bende, genaamd de Italiaanse;

   ^2Godzalig en vrezende God, met geheel zijn huis, en doende vele
   aalmoezen aan het volk, en God geduriglijk biddende.

   ^3Deze zag in een gezicht klaarlijk, omtrent de negende ure des daags,
   een engel Gods tot hem inkomen, en tot hem zeggende: Cornelius!

   ^4En hij, de ogen op hem houdende, en zeer bevreesd geworden zijnde,
   zeide: Wat is het Heere? En hij zeide tot hem: Uw gebeden en uw
   aalmoezen zijn totgedachtenis opgekomen voor God.

   ^5En nu, zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd wordt
   Petrus.

   ^6Deze ligt te huis bij een Simon, lederbereider, die zijn huis heeft
   bij de zee; deze zal u zeggen, wat gij doen moet.

   ^7En als de engel, die tot Cornelius sprak, weggegaan was, riep hij
   twee van zijn huisknechten, en een godzaligen krijgsknecht van degenen,
   die gedurig bij hemwaren;

   ^8En als hij hun alles verhaald had, zond hij hen naar Joppe.

   ^9En des anderen daags, terwijl deze reisden, en nabij de stad kwamen,
   klom Petrus op het dak, om te bidden, omtrent de zesde ure.

   ^10En hij werd hongerig, en begeerde te eten. En terwijl zij het
   bereidden, viel over hem een vertrekking van zinnen.

   ^11En hij zag den hemel geopend, en een zeker vat tot hem nederdalen,
   gelijk een groot linnen laken, aan de vier hoeken gebonden, en
   nedergelaten op de aarde;

   ^12In hetwelk waren al de viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en
   de kruipende dieren, en de vogelen des hemels.

   ^13En er geschiedde een stem tot hem: Sta op, Petrus! slacht en eet.

   ^14Maar Petrus zeide: Geenszins, Heere! want ik heb nooit gegeten iets,
   dat gemeen of onrein was.

   ^15En een stem geschiedde wederom ten tweeden male tot hem: Hetgeen God
   gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.

   ^16En dit geschiedde tot drie maal; en het vat werd wederom opgenomen
   in den hemel.

   ^17En alzo Petrus in zichzelven twijfelde, wat toch het gezicht mocht
   zijn, dat hij gezien had, ziet, de mannen, die van Cornelius afgezonden
   waren, gevraagdhebbende naar het huis van Simon, stonden aan de poort.

   ^18En iemand geroepen hebbende, vraagden zij, of Simon, toegenaamd
   Petrus, daar te huis lag.

   ^19En als Petrus over dat gezicht dacht, zeide de Geest tot hem: Zie,
   drie mannen zoeken u;

   ^20Daarom sta op, en ga af, en reis met hen, niet twijfelende; want ik
   heb hen gezonden.

   ^21En Petrus ging af tot de mannen die van Cornelius tot hem gezonden
   waren, en zeide: Ziet, ik ben het, dien gij zoekt; wat is de oorzaak,
   waarom gij hier zijt?

   ^22En zij zeiden: Cornelius, een hoofdman over honderd, een
   rechtvaardig man, en vrezende God, en die goede getuigenis heeft van
   het ganse volk der Joden, isdoor Goddelijke openbaring vermaand van een
   heiligen engel, dat hij u zou ontbieden te zijnen huize, en dat hij van
   u woorden der zaligheid zou horen.

   ^23Als hij hen dan ingeroepen had, ontving hij ze in huis. Doch des
   anderen daags ging Petrus met hen heen, en sommigen der broederen, die
   van Joppe waren, gingen met hem.

   ^24En des anderen daags kwamen zij te Cesarea. En Cornelius verwachtte
   hen, samengeroepen hebbende die van zijn maagschap en bijzonderste
   vrienden.

   ^25En als het geschiedde, dat Petrus inkwam, ging hem Cornelius
   tegemoet, en vallende aan zijn voeten, aanbad hij.

   ^26Maar Petrus richtte hem op, zeggende: Sta op, ik ben ook zelf een
   mens.

   ^27En met hem sprekende, ging hij in, en vond er velen, die
   samengekomen waren.

   ^28En hij zeide tot hen: Gij weet, hoe het een Joodsen man ongeoorloofd
   is, zich te voegen of te gaan tot een vreemde; doch God heeft mij
   getoond, dat ik geenmens zou gemeen of onrein heten.

   ^29Daarom ben ik ook zonder tegenspreken gekomen, ontboden zijnde. Zo
   vraag ik dan, om wat reden gijlieden mij hebt ontboden.

   ^30En Cornelius zeide: Over vier dagen was ik vastende tot deze ure
   toe, en ter negende ure bad ik in mijn huis.

   ^31En ziet, een man stond voor mij, in een blinkend kleed, en zeide:
   Cornelius! uw gebed is verhoord, en uw aalmoezen zijn voor God gedacht
   geworden.

   ^32Zend dan naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd wordt Petrus;
   deze ligt te huis in het huis van Simon, den lederbereider, aan de zee,
   welke, hiergekomen zijnde, tot u spreken zal.

   ^33Zo heb ik dan van stonde aan tot u gezonden, en gij hebt welgedaan,
   dat gij hier gekomen zijt. Wij zijn dan allen nu hier tegenwoordig voor
   God, om te horenal hetgeen u van God bevolen is.

   ^34En Petrus, den mond opendoende, zeide: Ik verneem in der waarheid,
   dat God geen aannemer des persoons is;

   ^35Maar in allen volke, die Hem vreest en gerechtigheid werkt, is Hem
   aangenaam.

   ^36Dit is het woord, dat Hij gezonden heeft den kinderen Israels,
   verkondigende vrede door Jezus Christus; deze is een Heere van allen.

   ^37Gijlieden weet de zaak, die geschied is door geheel Judea,
   beginnende van Galilea, na den doop, welken Johannes gepredikt heeft;

   ^38Belangende Jezus van Nazareth, hoe Hem God gezalfd heeft met den
   Heiligen Geest en met kracht; Welke het land doorgegaan is, goeddoende,
   en genezendeallen, die van den duivel overweldigd waren; want God was
   met Hem.

   ^39En wij zijn getuigen van al hetgeen Hij gedaan heeft, beide in het
   Joodse land en te Jeruzalem; Welken zij gedood hebben, Hem hangende aan
   het hout.

   ^40Dezen heeft God opgewekt ten derden dage, en gegeven, dat Hij
   openbaar zou worden;

   ^41Niet al den volke, maar den getuigen, die van God te voren verkoren
   waren, ons namelijk, die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij
   uit de dodenopgestaan was.

   ^42En heeft ons geboden den volke te prediken, en te betuigen, dat Hij
   is Degene, Die van God verordend is tot een Rechter van levenden en
   doden.

   ^43Dezen geven getuigenis al de profeten, dat een iegelijk, die in Hem
   gelooft, vergeving der zonden ontvangen zal door Zijn Naam.

   ^44Als Petrus nog deze woorden sprak, viel de Heilige Geest op allen,
   die het Woord hoorden.

   ^45En de gelovigen, die uit de besnijdenis waren, zovelen als met
   Petrus gekomen waren, ontzetten zich, dat de gave des Heiligen Geestes
   ook op de heidenenuitgestort werd.

   ^46Want zij hoorden hen spreken met vreemde talen, en God groot maken.
   Toen antwoordde Petrus:

   ^47Kan ook iemand het water weren, dat dezen niet gedoopt zouden
   worden, welke den Heiligen Geest ontvangen hebben, gelijk als ook wij?

   ^48En hij beval, dat zij zouden gedoopt worden in den Naam des Heeren.
   Toen baden zij hem, dat hij enige dagen bij hen wilde blijven.
   Handelingen 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1De apostelen nu, en de broeders, die in Judea waren, hebben gehoord,
   dat ook de heidenen het Woord Gods aangenomen hadden.

   ^2En toen Petrus opgegaan was naar Jeruzalem, twistten tegen hem
   degenen, die uit de besnijdenis waren,

   ^3Zeggende: Gij zijt ingegaan tot mannen, die de voorhuid hebben, en
   hebt met hen gegeten.

   ^4Maar Petrus, beginnende, verhaalde het hun vervolgens, zeggende:

   ^5Ik was in de stad Joppe, biddende en zag in een vertrekking van
   zinnen een gezicht, namelijk een zeker vat, gelijk een groot linnen
   laken, nederdalende, bij devier hoeken nedergelaten uit den hemel, en
   het kwam tot bij mij;

   ^6Op welk laken als ik de ogen hield, zo merkte ik, en zag de
   viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en de kruipende dieren, en
   de vogelen des hemels.

   ^7En ik hoorde een stem, die tot mij zeide: Sta op, Petrus, slacht en
   eet.

   ^8Maar ik zeide: Geenszins, Heere, want nooit is iets, dat gemeen of
   onrein was, in mijn mond ingegaan.

   ^9Doch de stem antwoordde mij ten tweeden male uit den hemel: Hetgeen
   God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.

   ^10En dit geschiedde tot driemaal; en alles werd wederom opgetrokken in
   den hemel.

   ^11En ziet, ter zelfder ure stonden er drie mannen voor het huis, daar
   ik in was, die van Cesarea tot mij afgezonden waren.

   ^12En de Geest zeide tot mij, dat ik met hen gaan zou, niet
   twijfelende. En met mij gingen ook deze zes broeders, en wij zijn in
   des man huis ingegaan.

   ^13En hij heeft ons verhaald, hoe hij een engel gezien had, die in zijn
   huis stond, en tot hem zeide: Zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon,
   die toegenaamd isPetrus;

   ^14Die woorden tot u zal spreken, door welke gij zult zalig worden, en
   al uw huis.

   ^15En als ik begon te spreken, viel de Heilige Geest op hen, gelijk ook
   op ons in het begin.

   ^16En ik werd gedachtig aan het woord des Heeren, hoe Hij zeide:
   Johannes doopte wel met water, maar gijlieden zult gedoopt worden met
   den Heiligen Geest.

   ^17Indien dan God hun evengelijke gave gegeven heeft, als ook ons, die
   in de Heere Jezus Christus geloofd hebben, wie was ik toch, die God
   konde weren?

   ^18En als zij dit hoorden, waren zij tevreden, en verheerlijkten God,
   zeggende: Zo heeft dan God ook den heidenen de bekering gegeven ten
   leven!

   ^19Degenen nu, die verstrooid waren door de verdrukking, die over
   Stefanus geschied was, gingen het land door tot Fenicie toe, en Cyprus,
   en Antiochie, totniemand het Woord sprekende, dan alleen tot de Joden.

   ^20En er waren enige Cyprische en Cyreneische mannen uit hen, welken te
   Antiochie gekomen zijnde, spraken tot de Grieksen, verkondigende den
   Heere Jezus.

   ^21En de hand des Heeren was met hen; en een groot getal geloofde, en
   bekeerde zich tot den Heere.

   ^22En het gerucht van hen kwam tot de oren der Gemeente, die te
   Jeruzalem was; en zij zonden Barnabas uit, dat hij het land doorging
   tot Antiochie toe.

   ^23Dewelke, daar gekomen zijnde, en de genade Gods ziende, werd
   verblijd, en vermaande hen allen, dat zij met een voornemen des harten
   bij den Heere zoudenblijven.

   ^24Want hij was een goed man, en vol des Heiligen Geestes en des
   geloofs; en er werd een grote schare den Heere toegevoegd.

   ^25En Barnabas ging uit naar Tarsen, om Saulus te zoeken; en als hij
   hem gevonden had, bracht hij hem te Antiochie.

   ^26En het is geschied, dat zij een geheel jaar samen vergaderden in de
   Gemeente, en een grote schare leerden; en dat de discipelen eerst te
   Antiochie Christenengenaamd werden.

   ^27En in dezelfde dagen kwamen enige profeten af van Jeruzalem te
   Antiochie.

   ^28En een uit hen, met name Agabus, stond op, en gaf te kennen door den
   Geest, dat er een grote hongersnood zou wezen over de gehele wereld;
   dewelke ookgekomen is onder den keizer Claudius.

   ^29En naardat een iegelijk der discipelen vermocht, besloot elk van hen
   iets te zenden ten dienste der broederen, die in Judea woonden.

   ^30Hetwelk zij ook deden, en zonden het tot de ouderlingen, door de
   hand van Barnabas en Saulus.Handelingen 12 ^1En omtrent denzelfden tijd
   sloeg de koning Herodes de handen aan sommigen van de Gemeente, om die
   kwalijk te handelen. ^2En hij doodde Jakobus, den broeder van Johannes,
   met het zwaard. ^3En toen hij zag, dat het den Joden behagelijk was,
   voer hij voort, om ook Petrus te vangen (en het waren de dagen der
   ongehevelde broden); ^4Denwelken ook gegrepen hebbende, hij in de
   gevangenis zette, en gaf hem over aan vier wachten, elk van vier
   krijgsknechten, om hem te bewaren, willende nahet paas feest hem
   voorbrengen voor het volk. ^5Petrus dan werd in de gevangenis bewaard;
   maar van de Gemeente werd een gedurig gebed tot God voor hem gedaan.
   ^6Toen hem nu Herodes zou voorbrengen, sliep Petrus dienzelfden nacht
   tussen twee krijgsknechten, gebonden met twee ketenen; en de wachters
   voor de deurbewaarden den gevangenis. ^7En ziet, een engel des Heeren
   stond daar, en een licht scheen in de woning, en slaande de zijde van
   Petrus, wekte hij hem op, zeggende: Sta haastelijk op. Enzijn ketenen
   vielen af van de handen. ^8En de engel zeide tot hem: Omgord u, en bind
   uw schoenzolen aan. En hij deed alzo. En hij zeide tot hem: Werp uw
   mantel om, en volg mij. ^9En uitgaande volgde hij hem, en wist niet,
   dat het waarachtig was, hetgeen door den engel geschiedde, maar hij
   meende, dat hij een gezicht zag. ^10En als zij door de eerste en tweede
   wacht gegaan waren, kwamen zij aan de ijzeren poort, die naar de stad
   leidt; dewelke van zelve hun geopend werd. Enuitgegaan zijnde, gingen
   zij een straat voort, en terstond scheidde de engel van hem. ^11En
   Petrus, tot zichzelven gekomen zijnde, zeide: Nu weet ik waarachtiglijk
   dat de Heere Zijn engel uitgezonden heeft, en mij verlost heeft uit de
   hand vanHerodes, en uit al de verwachting van het volk der Joden. ^12En
   als hij alles overlegd had, ging hij naar het huis van Maria, de moeder
   van Johannes, die toegenaamd was Markus, alwaar velen samenvergaderd
   enbiddende waren. ^13En als Petrus aan de deur van de voorpoort klopte,
   kwam een dienstmaagd voor om te luisteren, met name Rhode. ^14En zij de
   stem van Petrus bekennende, deed van blijdschap de voorpoort niet open,
   maar liep naar binnen en boodschapte, dat Petrus voor aan de
   voorpoortstond. ^15En zij zeiden tot haar: Gij raast. Doch zij bleef er
   sterk bij, dat het alzo was. En zij zeiden: Het is zijn engel. ^16Maar
   Petrus bleef kloppende: en als zij opengedaan hadden, zagen zij hem, en
   ontzetten zich. ^17En als hij hen met de hand gewenkt had, dat zij
   zwijgen zouden, verhaalde hij hun, hoe hem de Heere uit de gevangenis
   uitgeleid had, en zeide: Boodschapt ditaan Jakobus en de broederen. En
   hij uitgegaan zijnde, reisde naar een andere plaats. ^18En als het dag
   was geworden, was er geen kleine beroerte onder de krijgsknechten, wat
   toch aan Petrus mocht geschied zijn. ^19En als Herodes hem gezocht had,
   en niet vond, en de wachters rechtelijk ondervraagd had, gebood hij,
   dat zij weggeleid zouden worden. En hij vertrok vanJudea naar Cesarea,
   en hield zich aldaar. ^20En Herodes had in den zin tegen de Tyriers en
   Sidoniers te krijgen; maar zij kwamen eendrachtelijk tot hem, en
   Blastus, die des konings kamerling was, overreed hebbende, begeerden
   vrede, omdat hun land gespijzigd werd van des konings land. ^21En op
   een gezetten dag, Herodes, een koninklijk kleed aangedaan hebbende, en
   op den rechterstoel gezeten zijnde, deed een rede tot hen. ^22En het
   volk riep hem toe: Een stem Gods, en niet eens mensen! ^23En van stonde
   aan sloeg hem een engel des Heeren, daarom dat hij Gode de eer niet
   gaf; en hij werd van de wormen gegeten, en gaf den geest. ^24En het
   Woord Gods wies, en vermenigvuldigde. ^25Barnabas nu en Saulus keerden
   wederom van Jeruzalem, als zij den dienst volbracht hadden, medegenomen
   hebbende ook Johannes, die toegenaamd werdMarkus. Handelingen 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En er waren te Antiochie, in de Gemeente, die daar was, enige
   profeten en leraars, namelijk Barnabas, en Simeon, genaamd Niger, en
   Lucius van Cyrene, enManahen, die met Herodes den viervorst opgevoed
   was, en Saulus.

   ^2En als zij den Heere dienden, en vastten, zeide de Heilige Geest:
   Zondert Mij af beiden Barnabas en Saulus tot het werk, waartoe Ik hen
   geroepen heb.

   ^3Toen vastten en baden zij, en hun de handen opgelegd hebbende, lieten
   zij hen gaan.

   ^4Dezen dan, uitgezonden zijnde van den Heiligen Geest, kwamen af tot
   Seleucie, en van daar scheepten zij af naar Cyprus.

   ^5En gekomen zijnde te Salamis, verkondigden zij het woord Gods in de
   synagogen der Joden; en zij hadden ook Johannes tot een dienaar.

   ^6En als zij het eiland doorgegaan waren tot Pafos toe, vonden zij een
   zekeren tovenaar, een valse profeet, een Jood, wiens naam was
   Bar-Jezus;

   ^7Welke was bij den stadhouder Sergius Paulus, een verstandigen man.
   Deze, Barnabas en Saulus tot zich geroepen hebbende, zocht zeer het
   Woord Gods tehoren.

   ^8Maar Elymas, de tovenaar (want alzo wordt zijn naam overgezet),
   wederstond hen, zoekende den stadhouder van het geloof af te keren.

   ^9Doch Saulus (die ook Paulus genaamd is), vervuld met den Heiligen
   Geest, en de ogen op hem houdende, zeide:

   ^10O gij kind des duivels, vol van alle bedrog, en van alle
   arglistigheid, vijand van alle gerechtigheid, zult gij niet ophouden te
   verkeren de rechte wegen desHeeren?

   ^11En nu zie, de hand des Heeren is tegen u, en gij zult blind zijn, en
   de zon niet zien voor een tijd. En van stonde aan viel op hem
   donkerheid en duisternis: enrondom gaande, zocht hij, die hem met de
   hand mochten leiden.

   ^12Als de stadhouder zag, hetgeen geschied was, toen geloofde hij,
   verslagen zijnde over de leer des Heeren.

   ^13En Paulus, en die met hem waren, van Pafos afgevaren zijnde, kwamen
   te Perge, een stad in Pamfylie. Maar Johannes, van hen scheidende,
   keerde weder naarJeruzalem.

   ^14En zij, van Perge het land doorgaande, kwamen te Antiochie, een stad
   in Pisidie; en gegaan zijnde in de synagoge op den dag des sabbats,
   zaten zij neder.

   ^15En na het lezen der wet en der profeten, zonden de oversten der
   synagogen tot hen, zeggende: Mannen broeders, indien er enig woord van
   vertroosting tot hetvolk in u is, zo spreekt.

   ^16En Paulus stond op, en wenkte met de hand, en zeide: Gij
   Israelietische mannen, en gij, die God vreest, hoort toe.

   ^17De God van dit volk Israel heeft onze vaderen uitverkoren, en het
   volk verhoogd, als zij vreemdelingen waren in het land Egypte, en heeft
   hen met een hogenarm daaruit geleid.

   ^18En heeft omtrent den tijd van veertig jaren hun zeden verdragen in
   de woestijn.

   ^19En zeven volken uitgeroeid hebbende in het land Kanaan, heeft Hij
   hun door het lot het land derzelve uitgedeeld.

   ^20En daarna omtrent vierhonderd en vijftig jaren, gaf Hij hun
   rechters, tot op Samuel, den profeet.

   ^21En van toen aan begeerden zij een koning; en God gaf hun Saul, den
   zoon van Kis, een man uit den stam van Benjamin, veertig jaren.

   ^22En dezen afgezet hebbende, verwekte Hij hun David tot een koning;
   denwelken Hij ook getuigenis gaf, en zeide: Ik heb gevonden David, den
   zoon van Jesse;een man naar Mijn hart, die al Mijn wil zal doen.

   ^23Van het zaad dezes heeft God Israel, naar de belofte, verwekt den
   Zaligmaker Jezus;

   ^24Als Johannes eerst al den volke Israels voor Zijn aankomst,
   gepredikt had den doop der bekering.

   ^25Doch als Johannes den loop vervulde, zeide hij: Wien meent
   gijlieden, dat ik ben? Ik ben de Christus niet; maar ziet, Hij komt na
   mij, Wien ik niet waardig bende schoenen Zijner voeten te ontbinden.

   ^26Mannen broeders, kinderen van het geslacht Abrahams, en die onder u
   God vrezen, tot u is het woord dezer zaligheid gezonden.

   ^27Want die te Jeruzalem wonen, en hun oversten, Dezen niet kennende,
   hebben ook de stemmen der profeten, die op elken sabbat dag gelezen
   worden, Hemveroordelende, vervuld;

   ^28En geen oorzaak des doods vindende, hebben zij van Pilatus begeerd,
   dat Hij zou gedood worden.

   ^29En als zij alles volbracht hadden, wat van Hem geschreven was, namen
   zij Hem af van het hout, en legden Hem in het graf.

   ^30Maar God heeft Hem uit de doden opgewekt;

   ^31Welke gezien is geweest, vele dagen lang, van degenen, die met Hem
   opgekomen waren van Galilea tot Jeruzalem, die Zijn getuigen zijn bij
   het volk.

   ^32En wij verkondigen u de belofte, die tot de vaderen geschied is, dat
   namelijk God dezelve vervuld heeft aan ons, hun kinderen, als Hij Jezus
   verwekt heeft.

   ^33Gelijk ook in den tweeden psalm geschreven staat: Gij zijt Mijn
   Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

   ^34En dat Hij Hem uit de doden heeft opgewekt, alzo dat Hij niet meer
   zal tot verderving keren, heeft Hij aldus gezegd: Ik zal ulieden de
   weldadigheden Davidsgeven, die getrouw zijn;

   ^35Waarom hij ook in een anderen psalm zegt: Gij zult Uw Heilige niet
   over geven, om verderving te zien.

   ^36Want David, als hij in zijn tijd den raad Gods gediend had, is
   ontslapen, en is bij zijn vaderen gelegd; en heeft wel verderving
   gezien;

   ^37Maar Hij, Dien God opgewekt heeft, heeft geen verderving gezien.

   ^38Zo zij u dan bekend, mannen broeders, dat door Dezen u vergeving der
   zonden verkondigd wordt;

   ^39En dat van alles, waarvan gij niet kondet gerechtvaardigd worden
   door de wet van Mozes, door Dezen een iegelijk, die gelooft,
   gerechtvaardigd wordt.

   ^40Ziet dan toe, dat over ulieden niet kome, hetgeen gezegd is in de
   profeten:

   ^41Ziet, gij verachters, en verwondert u, en verdwijnt; want Ik werk
   een werk in uw dagen, een werk, hetwelk gij niet zult geloven, zo het u
   iemand verhaalt.

   ^42En als de Joden uitgegaan waren uit de synagoge, baden de heidenen,
   dat tegen den naasten sabbat hun dezelfde woorden zouden gesproken
   worden.

   ^43En als de synagoge gescheiden was, volgden velen van de Joden en van
   de godsdienstige Jodengenoten Paulus en Barnabas; welke tot hen
   spraken, en henvermaanden te blijven bij de genade Gods.

   ^44En op den volgenden sabbat kwam bijna de gehele stad samen, om het
   Woord Gods te horen.

   ^45Doch de Joden, de scharen ziende, werden met nijdigheid vervuld, en
   wederspraken, hetgeen van Paulus gezegd werd, wedersprekende en
   lasterende.

   ^46Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was
   nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch
   nademaal gijhetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet
   waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen.

   ^47Want alzo heeft ons de Heere geboden, zeggende: Ik heb u gesteld tot
   een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot zaligheid, tot aan het
   uiterste der aarde.

   ^48Als nu de heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich, en prezen het
   Woord des Heeren; en er geloofden zovelen, als er geordineerd waren tot
   het eeuwige leven.

   ^49En het Woord des Heeren werd door het gehele land uitgebreid.

   ^50Maar de Joden maakten op de godsdienstige en eerlijke vrouwen, en de
   voornaamsten van de stad, en verwekten vervolging tegen Paulus en
   Barnabas, enwierpen ze uit hun landpalen.

   ^51Doch zij schudden het stof van hun voeten af tegen dezelve, en
   kwamen te Ikonium.

   ^52En de discipelen werden vervuld met blijdschap en met den Heiligen
   Geest. Handelingen 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En het geschiedde te Ikonium, dat zij te zamen gingen in de synagoge
   der Joden, en alzo spraken, dat een grote menigte, beiden van Joden en
   Grieken, geloofde.

   ^2Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, verwekten en verbitterden de
   zielen der heidenen tegen de broeders.

   ^3Zij verkeerden dan aldaar een langen tijd, vrijmoediglijk sprekende
   in den Heere, Die getuigenis gaf aan het Woord Zijner genade, en gaf,
   dat tekenen enwonderen geschiedden door hun handen.

   ^4En de menigte der stad werd verdeeld, en sommigen waren met de Joden,
   en sommigen met de apostelen.

   ^5En als er een oploop geschiedde, beiden van heidenen en van Joden,
   met hun oversten, om hun smaadheid aan te doen, en hen te stenigen,

   ^6Zijn zij, alles overlegd hebbende, gevlucht naar de steden van
   Lykaonie, namelijk Lystre en Derbe, en het omliggende land;

   ^7En verkondigden aldaar het Evangelie.

   ^8En een zeker man, te Lystre, zat onmachtig aan de voeten, kreupel
   zijnde van zijner moeders lijf, die nooit had gewandeld.

   ^9Deze hoorde Paulus spreken; welke de ogen op hem houdende, en ziende,
   dat hij geloof had om gezond te worden,

   ^10Zeide met grote stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en
   wandelde.

   ^11En de scharen, ziende, hetgeen Paulus gedaan had, verhieven hun
   stemmen, en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn den mensen gelijk
   geworden, en tot onsnedergekomen.

   ^12En zij noemden Barnabas Jupiter, en Paulus Mercurius, omdat hij het
   woord voerde.

   ^13En de priester van Jupiter, die voor hun stad was, als hij ossen en
   kransen aan de voorpoorten gebracht had, wilde hij offeren met de
   scharen.

   ^14Maar de apostelen, Barnabas en Paulus, dat horende, scheurden hun
   klederen, en sprongen onder de schare, roepende,

   ^15En zeggende: Mannen, waarom doet gij deze dingen? Wij zijn ook
   mensen van gelijke bewegingen als gij, en verkondigen ulieden, dat gij
   u zoudt van dezeijdele dingen bekeren tot den levenden God, Die gemaakt
   heeft den hemel, en de aarde, en de zee, en al hetgeen in dezelve is;

   ^16Welke in de verledene tijden al de heidenen heeft laten wandelen in
   hun wegen;

   ^17Hoewel Hij nochtans Zichzelven niet onbetuigd gelaten heeft, goed
   doende van den hemel, ons regen en vruchtbare tijden gevende,
   vervullende onze harten metspijs en vrolijkheid.

   ^18En dit zeggende, wederhielden zij nauwelijks de scharen, dat zij hun
   niet offerden.

   ^19Maar daarover kwamen Joden van Antiochie en Ikonium, en overreedden
   de scharen, en stenigden Paulus, en sleepten hem buiten de stad,
   menende, dat hijdood was.

   ^20Doch als hem de discipelen omringd hadden, stond hij op, en kwam in
   de stad; en des anderen daags ging hij met Barnabas uit naar Derbe.

   ^21En als zij derzelve stad het Evangelie verkondigd en vele discipelen
   gemaakt hadden, keerden zij weder naar Lystre, en Ikonium, en
   Antiochie;

   ^22Versterkende de zielen der discipelen, en vermanende, dat zij zouden
   blijven in het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen moeten ingaan
   in het KoninkrijkGods.

   ^23En als zij in elke Gemeente, met opsteken der handen, ouderlingen
   verkoren hadden, gebeden hebbende met vasten, bevalen zij hen den
   Heere, in Welken zijgeloofd hadden.

   ^24En Pisidie doorgereisd hebbende, kwamen zij in Pamfylie.

   ^25En als zij te Perge het Woord gesproken hadden, kwamen zij af naar
   Attalie.

   ^26En van daar scheepten zij af naar Antiochie, van waar zij der genade
   Gods bevolen waren geweest tot het werk, dat zij volbracht hadden.

   ^27En daar gekomen zijnde, en de Gemeente vergaderd hebbende,
   verhaalden zij, wat grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij den
   heidenen de deur desgeloofs geopend had.

   ^28En zij verkeerden aldaar geen kleinen tijd met de discipelen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En sommigen, die afgekomen waren van Judea, leerden de broederen,
   zeggende: Indien gij niet besneden wordt naar de wijze van Mozes, zo
   kunt gij niet zaligworden.

   ^2Als er dan geen kleine wederstand en twisting geschiedde bij Paulus
   en Barnabas tegen hen, zo hebben zij geordineerd, dat Paulus en
   Barnabas, en enigeanderen uit hen, zouden opgaan tot de apostelen en
   ouderlingen naar Jeruzalem, over deze vraag.

   ^3Zij dan, van de Gemeente uitgeleid zijnde, reisden door Fenicie en
   Samarie, verhalende de bekering der heidenen; en deden al den broederen
   grote blijdschapaan.

   ^4En te Jeruzalem gekomen zijnde, werden zij ontvangen van de Gemeente,
   en de apostelen, en de ouderlingen; en zij verkondigden, wat grote
   dingen God methen gedaan had.

   ^5Maar, zeiden zij, er zijn sommigen opgestaan van die van de sekte der
   Farizeen, die gelovig zijn geworden, zeggende, dat men hen moet
   besnijden, en gebiedende wet van Mozes te onderhouden.

   ^6En de apostelen en de ouderlingen vergaderden te zamen, om op deze
   zaak te letten.

   ^7En als daarover grote twisting geschiedde, stond Petrus op en zeide
   tot hen: Mannen broeders, gij weet, dat God van over langen tijd onder
   ons mij verkorenheeft, dat de heidenen door mijn mond het woord des
   Evangelies zouden horen, en geloven.

   ^8En God, de Kenner der harten, heeft hun getuigenis gegeven, hun
   gevende den Heiligen Geest, gelijk als ook ons;

   ^9En heeft geen onderscheid gemaakt tussen ons en hen, gereinigd
   hebbende hun harten door het geloof.

   ^10Nu dan, wat verzoekt gij God, om een juk op den hals der discipelen
   te leggen, hetwelk noch onze vaders, noch wij hebben kunnen dragen?

   ^11Maar wij geloven, door de genade van den Heere Jezus Christus, zalig
   te worden, op zulke wijze als ook zij.

   ^12En al de menigte zweeg stil, en zij hoorden Barnabas en Paulus
   verhalen, wat grote tekenen en wonderen God door hen onder de heidenen
   gedaan had.

   ^13En nadat deze zwegen, antwoordde Jakobus, zeggende: Mannen broeders,
   hoort mij.

   ^14Simeon heeft verhaald hoe God eerst de heidenen heeft bezocht, om
   uit hen een volk aan te nemen door Zijn Naam.

   ^15En hiermede stemmen overeen de woorden der profeten, gelijk
   geschreven is:

   ^16Na dezen zal Ik wederkeren, en weder opbouwen de tabernakel van
   David, die vervallen is, en hetgeen daarvan verbroken is, weder
   opbouwen, en Ik zaldenzelven weder oprichten.

   ^17Opdat de overblijvende mensen den Heere zoeken, en al de heidenen,
   over welken Mijn Naam aangeroepen is, spreekt de Heere, Die dit alles
   doet.

   ^18Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.

   ^19Daarom oordeel ik, dat men degenen, die uit de heidenen zich tot God
   bekeren, niet beroere;

   ^20Maar hun zal aanschrijven, dat zij zich onthouden van de dingen, die
   door de afgoden besmet zijn, en van hoererij, en van het verstikte, en
   van bloed.

   ^21Want Mozes heeft er van oude tijden in elke stad, die hem prediken,
   en hij wordt op elken sabbat in de synagogen gelezen.

   ^22Toen heeft het den apostelen en den ouderlingen, met de gehele
   Gemeente, goed gedacht, enige mannen uit zich te verkiezen, en met
   Paulus en Barnabas tezenden naar Antiochie: namelijk Judas, die
   toegenaamd wordt Barsabas, en Silas, mannen, die voorgangers waren
   onder de broeders.

   ^23En zij schreven door hen dit navolgende: De apostelen, en de
   ouderlingen, en de broeders wensen den broederen uit de heidenen, die
   in Antiochie, en Syrie, enCilicie zijn, zaligheid.

   ^24Nademaal wij gehoord hebben, dat sommigen, die van ons uitgegaan
   zijn, u met woorden ontroerd hebben en uw zielen wankelende gemaakt,
   zeggende, dat gijmoet besneden worden, en de wet onderhouden; welken
   wij dat niet bevolen hadden;

   ^25Zo heeft het ons eendrachtelijk te zamen zijnde, goed gedacht, enige
   mannen te verkiezen, en tot u te zenden, met onze geliefden, Barnabas
   en Paulus.

   ^26Mensen, die hun zielen overgegeven hebben voor den Naam van onzen
   Heere Jezus Christus.

   ^27Wij hebben dan Judas en Silas gezonden, die ook met den mond
   hetzelfde zullen verkondigen.

   ^28Want het heeft den Heiligen Geest en ons goed gedacht, ulieden geen
   meerderen last op te leggen dan deze noodzakelijke dingen:

   ^29Namelijk, dat gij u onthoudt van hetgeen den afgoden geofferd is, en
   van bloed, en van het verstikte, en van hoererij; van welke dingen,
   indien gij uzelvenwacht, zo zult gij weldoen. Vaart wel.

   ^30Dezen dan, hun afscheid ontvangen hebbende, kwamen te Antiochie; en
   de menigte vergaderd hebbende, gaven zij den brief over.

   ^31En zij, dien gelezen hebbende, verblijdden zich over de
   vertroosting.

   ^32Judas nu en Silas, die ook zelven profeten waren, vermaanden de
   broeders met vele woorden, en versterkten hen.

   ^33En als zij daar een tijd lang vertoefd hadden, lieten hen de
   broeders wederom gaan met vrede, tot de apostelen.

   ^34Maar het dacht Silas goed aldaar te blijven.

   ^35En Paulus en Barnabas onthielden zich te Antiochie, lerende en
   verkondigende met nog vele anderen, het Woord des Heeren.

   ^36En na enige dagen zeide Paulus tot Barnabas: Laat ons nu wederkeren,
   en bezoeken onze broeders in elke stad, in welke wij het Woord des
   Heerenverkondigd hebben, hoe zij het hebben.

   ^37En Barnabas ried, dat zij Johannes, die toegenaamd is Markus, zouden
   medenemen.

   ^38Maar Paulus achtte billijk, dat men dien niet zoude medenemen, die
   van Pamfylie af van hen was afgeweken, en met hen niet was gegaan tot
   het werk.

   ^39Er ontstond dan een verbittering, alzo dat zij van elkander
   gescheiden zijn, en dat Barnabas Markus medenam, en naar Cyprus
   afscheepte;

   ^40Maar Paulus verkoos Silas, en reisde heen, der genade Gods van de
   broederen bevolen zijnde.

   ^41En hij doorreisde Syrie en Cilicie, versterkende de Gemeenten.
   Handelingen 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En hij kwam te Derbe en Lystre. En ziet, aldaar was een zeker
   discipel, met name Timotheus, zoon van een gelovige Joodse vrouw, maar
   van een Grieksenvader;

   ^2Welken goeden getuigenis gegeven werd van de broederen te Lystre en
   Ikonium.

   ^3Deze wilde Paulus, dat met hem zou reizen; en hij nam en besneed hem,
   om der Joden wil, die in die plaatsen waren; want zij kenden allen zijn
   vader, dat hij eenGriek was.

   ^4En alzo zij de steden doorreisden, gaven zij hun de verordeningen
   over, die van de apostelen en de ouderlingen te Jeruzalem goed gevonden
   waren, om die teonderhouden.

   ^5De Gemeenten dan werden bevestigd in het geloof, en werden dagelijks
   overvloediger in getal.

   ^6En als zij Frygie, en het land van Galatie doorgereisd hadden, werden
   zij van den Heiligen Geest verhinderd het Woord in Azie te spreken.

   ^7En aan Mysie gekomen zijnde, poogden zij naar Bithynie te reizen; en
   de Geest liet het hun niet toe.

   ^8En zij, Mysie voorbij gereisd zijnde, kwamen af tot Troas.

   ^9En van Paulus werd in den nacht een gezicht gezien: er was een
   Macedonisch man staande, die hem bad en zeide: Kom over in Macedonie,
   en help ons.

   ^10Als hij nu dit gezicht gezien had, zo zochten wij terstond naar
   Macedonie te reizen, besluitende daaruit, dat ons de Heere geroepen
   had, om denzelven hetEvangelie te verkondigen.

   ^11Van Troas dan afgevaren zijnde, liepen wij recht naar Samothrace, en
   den volgende dag naar Neapolis.

   ^12En van daar naar Filippi, welke is de eerste stad van dit deel van
   Macedonie, een kolonie. En wij onthielden ons in die stad ettelijke
   dagen.

   ^13En op den dag des sabbats gingen wij buiten de stad aan de rivier,
   waar het gebed placht te geschieden; en nedergezeten zijnde, spraken
   wij tot de vrouwen, die samengekomen waren.

   ^14En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster, van de
   stad Thyatira, die God diende, hoorde ons; welker hart de Heere heeft
   geopend, dat zijacht nam op hetgeen van Paulus gesproken werd.

   ^15En als zij gedoopt was, en haar huis, bad zij ons, zeggende: Indien
   gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn
   huis, en blijft er. En zijdwong ons.

   ^16En het geschiedde, als wij tot het gebed heengingen, dat een zekere
   dienstmaagd, hebbende een waarzeggenden geest, ons ontmoette, welke
   haar heren grootgewin toebracht met waarzeggen.

   ^17Dezelve volgde Paulus en ons achterna, en riep, zeggende: Deze
   mensen zijn dienstknechten Gods des Allerhoogsten, die ons den weg der
   zaligheidverkondigen.

   ^18En dit deed zij vele dagen lang. Maar Paulus, daarover ontevreden
   zijnde, keerde zich om, en zeide tot den geest: Ik gebied u in den Naam
   van Jezus Christus, dat gij van haar uitgaat. En hij ging uit ter
   zelfder ure.

   ^19Als nu de heren van dezelve zagen, dat de hoop huns gewins weg was,
   grepen zij Paulus en Silas, en trokken hen naar de markt voor de
   oversten.

   ^20En als zij hen tot de hoofdmannen gebracht hadden, zeiden zij: Deze
   mensen beroeren onze stad, daar zij Joden zijn.

   ^21En zij verkondigen zeden, die ons niet geoorloofd zijn aan te nemen
   noch te doen, alzo wij Romeinen zijn.

   ^22En de schare stond gezamenlijk tegen hen op; en de hoofdmannen, hun
   de klederen afgescheurd hebbende, bevalen hen te geselen.

   ^23En als zij hun vele slagen gegeven hadden, wierpen zij hen in de
   gevangenis, en geboden den stokbewaarder, dat hij hen zekerlijk bewaren
   zou.

   ^24Dewelke, zulk een gebod ontvangen hebbende, wierp hen in den
   binnensten kerker, en verzekerde hun voeten in de stok.

   ^25En omtrent den middernacht baden Paulus en Silas, en zongen Gode
   lofzangen en de gevangenen hoorden naar hen.

   ^26En er geschiedde snellijk een grote aardbeving, alzo dat de
   fundamenten des kerkers bewogen werden; en terstond werden al de deuren
   geopend, en debanden van allen werden los.

   ^27En de stokbewaarder, wakker geworden zijnde, en ziende de deuren der
   gevangenis geopend, trok een zwaard, en zou zichzelven omgebracht
   hebben, menende, dat de gevangenen ontvloden waren.

   ^28Maar Paulus riep met grote stem, zeggende: Doe uzelven geen kwaad;
   want wij zijn allen hier.

   ^29En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en
   viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten;

   ^30En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik
   doen, opdat ik zalig worde?

   ^31En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig
   worden, gij en uw huis.

   ^32En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in
   zijn huis waren.

   ^33En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van
   de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.

   ^34En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en
   verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.

   ^35En als het dag geworden was, zonden de hoofdmannen de stadsdienaars,
   zeggende: Laat die mensen los.

   ^36En de stokbewaarder boodschapte deze woorden aan Paulus, zeggende:
   De hoofdmannen hebben gezonden, dat gij zoudt losgelaten worden; gaat
   dan nu uit, en reist heen in vrede.

   ^37Maar Paulus zeide tot hen: Zij hebben ons, die Romeinen zijn,
   onveroordeeld in het openbaar gegeseld, en in de gevangenis geworpen,
   en werpen zij ons nuheimelijk daaruit? Niet alzo; maar dat zij zelven
   komen, en ons uitleiden.

   ^38En de stadsdienaars boodschapten deze woorden wederom den
   hoofdmannen; en zij werden bevreesd, horende, dat zij Romeinen waren.

   ^39En zij, komende, baden hen, en als zij hen uitgeleid hadden,
   begeerden zij, dat zij uit de stad gaan zouden.

   ^40En uitgegaan zijnde uit de gevangenis, gingen zij in tot Lydia; en
   de broeders gezien hebbende, vertroostten zij dezelve, en gingen uit de
   stad.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En door Amfipolis en Apollonia hun weg genomen hebbende, kwamen zij
   te Thessalonica, alwaar een synagoge der Joden was.

   ^2En Paulus, gelijk hij gewoon was, ging tot hen in, en drie sabbatten
   lang handelde hij met hen uit de Schriften,

   ^3Dezelve openende, en voor ogen stellende, dat de Christus moest
   lijden en opstaan uit de doden, en dat deze Jezus is de Christus, Dien
   ik, zeide hij, uliedenverkondige.

   ^4En sommigen uit hen geloofden, en werden Paulus en Silas toegevoegd,
   en van de godsdienstige Grieken een grote menigte, en van de
   voornaamste vrouwenniet weinige.

   ^5Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, dit benijdende, namen tot zich
   enige boze mannen uit de marktboeven, en maakten, dat het volk te hoop
   liep, enberoerden de stad; en op het huis van Jason aanvallende,
   zochten zij hen tot het volk te brengen.

   ^6En als zij hen niet vonden, trokken zij Jason en enige broeders voor
   de oversten der stad, roepende: Dezen, die de wereld in roer hebben
   gesteld, zijn ook hiergekomen;

   ^7Welke Jason in zijn huis genomen heeft; en alle dezen doen tegen de
   geboden des keizers, zeggende, dat er een andere Koning is, namelijk
   Jezus.

   ^8En zij beroerden de schare, en de oversten der stad, die dit hoorden.

   ^9Doch als zij van Jason en de anderen vergenoeging ontvangen hadden,
   lieten zij hen gaan.

   ^10En de broeders zonden terstond des nachts Paulus en Silas weg naar
   Berea; welke, daar gekomen zijnde, gingen heen naar de synagoge der
   Joden;

   ^11En dezen waren edeler, dan die te Thessalonica waren, als die het
   woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de
   Schriften, of dezedingen alzo waren.

   ^12Velen dan uit hen geloofden, en van de Griekse eerlijke vrouwen en
   van de mannen niet weinige.

   ^13Maar als de Joden van Thessalonica verstonden, dat het Woord Gods
   ook te Berea van Paulus verkondigd werd, kwamen zij ook daar en bewogen
   descharen.

   ^14Doch de broeders zonden toen van stonde aan Paulus weg, dat hij ging
   als naar de zee; maar Silas en Timotheus bleven aldaar.

   ^15En die Paulus geleidden, brachten hem tot Athene toe; en als zij
   bevel gekregen hadden aan Silas en Timotheus, dat zij op het spoedigste
   tot hem zoudenkomen, vertrokken zij.

   ^16En terwijl Paulus hen te Athene verwachtte, werd zijn geest in hem
   ontstoken, ziende, dat de stad zo zeer afgodisch was.

   ^17Hij handelde dan in de synagoge met de Joden, en met degenen, die
   godsdienstig waren, en op de markt alle dagen met degenen, die hem
   voorkwamen.

   ^18En sommigen van de Epikureische en Stoische wijsgeren streden met
   hem; en sommigen zeiden: Wat wil toch deze klapper zeggen? Maar anderen
   zeiden: Hijschijnt een verkondiger te zijn van vreemde goden; omdat hij
   hun Jezus en de opstanding verkondigde.

   ^19En zij namen hem, en brachten hem op de plaats, genaamd Areopagus,
   zeggende: Kunnen wij niet weten, welke deze nieuwe leer zij, daar gij
   van spreekt?

   ^20Want gij brengt enige vreemde dingen voor onze oren; wij willen dan
   weten, wat toch dit zijn wil.

   ^21(Die van Athene nu allen, en de vreemdelingen, die zich daar
   onthielden, besteedden hun tijd tot niets anders dan om wat nieuws te
   zeggen en te horen.)

   ^22En Paulus, staande in het midden van de plaats, genaamd Areopagus,
   zeide: Gij mannen van Athene! ik bemerke, dat gij alleszins gelijk als
   godsdienstiger zijt.

   ^23Want de stad doorgaande, en aanschouwende uw heiligdommen, heb ik
   ook een altaar gevonden, op hetwelk een opschrift stond: DEN
   ONBEKENDENGOD. Dezen dan, Dien gij niet kennende dient, verkondig ik
   ulieden.

   ^24De God, Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is; Deze,
   zijnde een Heere des hemels en der aarde, woont niet in tempelen met
   handen gemaakt;

   ^25En wordt ook van mensenhanden niet gediend, als iets behoevende,
   alzo Hij Zelf allen het leven en den adem, en alle dingen geeft;

   ^26En heeft uit een bloede het ganse geslacht der mensen gemaakt, om op
   den gehelen aardbodem te wonen, bescheiden hebbende de tijden te voren
   geordineerd, en de bepalingen van hun woning.

   ^27Opdat zij den Heere zouden zoeken, of zij Hem immers tasten en
   vinden mochten; hoewel Hij niet verre is van een iegelijk van ons.

   ^28Want in Hem leven wij, en bewegen ons, en zijn wij; gelijk ook
   enigen van uw poeten gezegd hebben: Want wij zijn ook Zijn geslacht.

   ^29Wij dan, zijnde Gods geslacht, moeten niet menen, dat de Godheid
   goud, of zilver, of steen gelijk zij, welke door mensenkunst en
   bedenking gesneden zijn.

   ^30God dan, de tijden der onwetendheid overzien hebbende, verkondigt nu
   allen mensen alom, dat zij zich bekeren.

   ^31Daarom dat Hij een dag gesteld heeft, op welken Hij den aardbodem
   rechtvaardiglijk zal oordelen, door een Man, Dien Hij daartoe
   geordineerd heeft, verzekering daarvan doende aan allen, dewijl Hij Hem
   uit de doden opgewekt heeft.

   ^32Als zij nu van de opstanding der doden hoorden, spotten sommigen
   daarmede; en sommigen zeiden: Wij zullen u wederom hiervan horen.

   ^33En alzo is Paulus uit het midden van hen uitgegaan.

   ^34Doch sommige mannen hingen hem aan, en geloofden; onder welke was
   ook Dionysius, de Areopagiet, en een vrouw, met name Damaris, en
   anderen metdezelve. Handelingen 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En na dezen scheidde Paulus van Athene en kwam te Korinthe;

   ^2En vond een zekeren Jood, met name Aquila, van geboorte uit Pontus,
   die onlangs van Italie gekomen was, en Priscilla, zijn vrouw, (omdat
   Claudius bevolenhad, dat al de Joden uit Rome vertrekken zouden), en
   hij ging tot hen;

   ^3En omdat hij van hetzelfde handwerk was, bleef hij bij hen, en
   wrocht; want zij waren tentenmakers van handwerk.

   ^4En hij handelde op elken sabbat in de synagoge, en bewoog tot het
   geloof Joden en Grieken.

   ^5En als Silas en Timotheus van Macedonie afgekomen waren, werd Paulus
   door den Geest gedrongen, betuigende den Joden, dat Jezus is de
   Christus.

   ^6Maar als zij wederstonden en lasterden, schudde hij zijn klederen af,
   en zeide tot hen: Uw bloed zij op uw hoofd; ik ben rein; en van nu
   voortaan zal ik tot deheidenen heengaan.

   ^7En van daar gegaan zijnde, kwam hij in het huis van een man, met name
   Justus, die God diende, wiens huis paalde aan de synagoge.

   ^8En Crispus, de overste der synagoge, geloofde aan den Heere met
   geheel zijn huis; en velen van de Korinthiers, hem horende, geloofden,
   en werden gedoopt.

   ^9En de Heere zeide tot Paulus door een gezicht in den nacht: Zijt niet
   bevreesd, maar spreek en zwijg niet.

   ^10Want Ik ben met u, en niemand zal de hand aan u leggen om u kwaad te
   doen; want Ik heb veel volks in deze stad.

   ^11En hij onthield zich aldaar een jaar en zes maanden, lerende onder
   hen het Woord Gods.

   ^12Maar als Gallio stadhouder van Achaje was, stonden de Joden
   eendrachtelijk tegen Paulus op, en brachten hem voor den rechterstoel.

   ^13Zeggende: Deze raadt den mensen aan, dat zij God zouden dienen tegen
   de wet.

   ^14En als Paulus zijn mond zou opendoen, zeide Gallio tot de Joden: Zo
   er enig ongelijk, of kwaad stuk begaan ware, o Joden, zo zou ik met
   reden uliedenverdragen;

   ^15Maar indien er geschil is over een woord, en namen, en over de wet,
   die onder u is, zo zult gij zelven toezien; want ik wil over deze
   dingen geen rechter zijn.

   ^16En hij dreef hen weg van den rechterstoel.

   ^17Maar al de Grieken namen Sosthenes, den overste der synagoge, en
   sloegen hem voor den rechterstoel; en Gallio trok zich geen van deze
   dingen aan.

   ^18En als Paulus er nog vele dagen gebleven was, nam hij afscheid van
   de broederen, en scheepte van daar naar Syrie; en Priscilla en Aquila
   met hem, zijn hoofdte Kenchreen geschoren hebbende; want hij had een
   gelofte gedaan.

   ^19En hij kwam te Efeze aan, en liet hen aldaar; maar hij ging in de
   synagoge, en handelde met de Joden.

   ^20En als zij baden, dat hij langer bij hen blijven zoude, bewilligde
   hij het niet.

   ^21Maar hij nam afscheid van hen, zeggende: Ik moet ganselijk het
   toekomende feest te Jeruzalem houden; doch ik zal tot u wederkeren, zo
   God wil. En hij voerweg van Efeze.

   ^22En als hij te Cesarea was gekomen, ging hij op naar Jeruzalem, en de
   Gemeente gegroet hebbende, ging hij af naar Antiochie.

   ^23En als hij aldaar enige tijd geweest was, ging hij weg, en
   doorreisde vervolgens het land van Galatie en Frygie, versterkende al
   de discipelen.

   ^24En een zeker Jood, met name Apollos, van geboorte een Alexandrier,
   een welsprekend man, kwam te Efeze, machtig zijnde in de Schriften.

   ^25Deze was in den weg des Heeren onderwezen; en vurig zijnde van
   geest, sprak hij en leerde naarstiglijk de zaken des Heeren, wetende
   alleenlijk den doop vanJohannes.

   ^26En deze begon vrijmoediglijk te spreken in de synagoge. En als hem
   Aquila en Priscilla gehoord hadden, namen zij hem tot zich, en legden
   hem den weg Godsbescheidenlijker uit.

   ^27En als hij wilde naar Achaje reizen, de broeders, hem vermaand
   hebbende, schreven aan de discipelen, dat zij hem ontvangen zouden;
   welke, daar gekomenzijnde, heeft veel toegebracht aan degenen, die
   geloofden door de genade.

   ^28Want hij overtuigde de Joden met groten ernst in het openbaar,
   bewijzende door de Schriften, dat Jezus de Christus was.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En het geschiedde, terwijl Apollos te Korinthe was, dat Paulus, de
   bovenste delen des lands doorreisd hebbende, te Efeze kwam; en enige
   discipelen aldaarvindende,

   ^2Zeide hij tot hen: Hebt gij den Heiligen Geest ontvangen, als gij
   geloofd hebt? En zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, of
   er een Heiligen Geest is.

   ^3En hij zeide tot hen: Waarin zijt gij dan gedoopt? En zij zeiden: In
   den doop van Johannes.

   ^4Maar Paulus zeide: Johannes heeft wel gedoopt den doop der bekering,
   zeggende tot het volk, dat zij geloven zouden in Dengene, Die na hem
   kwam, dat is, inChristus Jezus.

   ^5En die hem hoorden werden gedoopt in den Naam van den Heere Jezus.

   ^6En als Paulus hun de handen opgelegd had, kwam de Heilige Geest op
   hen; en zij spraken met vreemde talen, en profeteerden.

   ^7En alle deze waren omtrent twaalf mannen.

   ^8En hij ging in de synagoge, en sprak vrijmoediglijk, drie maanden
   lang met hen handelende, en hun aanradende de zaken van het Koninkrijk
   Gods.

   ^9Maar als sommigen verhard werden, en ongehoorzaam waren,
   kwaadsprekende van den weg des Heeren voor de menigte, week hij van
   hen, en scheidde dediscipelen af, dagelijks handelende in de school van
   zekeren Tyrannus.

   ^10En dit geschiedde twee jaren lang, alzo dat allen, die in Azie
   woonden, het Woord van den Heere Jezus hoorden, beiden Joden en
   Grieken.

   ^11En God deed ongewone krachten door de handen van Paulus;

   ^12Alzo dat ook van zijn lijf op de kranken gedragen werden de
   zweetdoeken of gordeldoeken, en dat de ziekten van hen weken, en de
   boze geesten van henuitvoeren.

   ^13En sommigen van de omzwervende Joden, zijnde duivel bezweerders,
   hebben zich onderwonden den Naam van den Heere Jezus te noemen over
   degenen, dieboze geesten hadden, zeggende: Wij bezweren u bij Jezus,
   Dien Paulus predikt!

   ^14Dezen nu waren zekere zeven zonen van Sceva, een Joodsen
   overpriester, die dit deden.

   ^15Maar de boze geest, antwoordende, zeide: Jezus ken ik, en Paulus
   weet ik; maar gijlieden, wie zijt gij?

   ^16En de mens, in welken de boze geest was, sprong op hen, en hen
   meester geworden zijnde, kreeg de overhand tegen hen, alzo dat zij
   naakt en gewond uit dathuis ontvloden.

   ^17En dit werd allen bekend, beiden Joden en Grieken, die te Efeze
   woonden; en er viel een vreze over hen allen, en de Naam van den Heere
   Jezus werd grootgemaakt.

   ^18En velen dergenen, die geloofden, kwamen, belijdende en
   verkondigende hun daden.

   ^19Velen ook dergenen, die ijdele kunsten gepleegd hadden, brachten de
   boeken bijeen, en verbrandden ze in aller tegenwoordigheid; en
   berekenden de waardederzelve, en bevonden vijftig duizend zilveren
   penningen.

   ^20Alzo wies het Woord des Heeren met macht, en nam de overhand.

   ^21En als deze dingen volbracht waren, nam Paulus voor in den Geest,
   Macedonie en Achaje doorgegaan hebbende, naar Jeruzalem te reizen,
   zeggende: Nadat ikaldaar zal geweest zijn, moet ik ook Rome zien.

   ^22En als hij naar Macedonie gezonden had twee van degenen, die hem
   dienden, namelijk Timotheus en Erastus, bleef hij zelf een tijd lang in
   Azie.

   ^23Maar op dienzelfden tijd ontstond er geen kleine beroerte, vanwege
   den weg des Heeren.

   ^24Want een, met name Demetrius, een zilversmid, die kleine zilveren
   tempelen van Diana maakte, bracht dien van die kunst geen klein gewin
   toe;

   ^25Welke hij samenvergaderd hebbende, met de handwerkers van dergelijke
   dingen, zeide: Mannen, gij weet, dat wij uit dit gewin onze welvaart
   hebben;

   ^26En gij ziet en hoort, dat deze Paulus veel volk, niet alleen van
   Efeze, maar ook bijna van geheel Azie, overreed en afgekeerd heeft,
   zeggende, dat het geengoden zijn, die met handen gemaakt worden.

   ^27En wij zijn niet alleen in gevaar, dat dit deel in verachting kome,
   maar dat ook de tempel van de grote godin Diana als niets geacht zal
   worden, en dat ook haarmajesteit zal ten ondergaan, aan welke gans Azie
   en de gehele wereld godsdienst bewijst.

   ^28Als zij nu dit hoorden, werden zij vol van toornigheid, en riepen,
   zeggende: Groot is de Diana de Efezeren!

   ^29En de gehele stad werd vol verwarring; en zij liepen met een gedruis
   eendrachtelijk naar de schouwplaats, met zich trekkende Gajus en
   Aristarchus,Macedoniers, metgezellen van Paulus op de reis.

   ^30En als Paulus tot het volk wilde ingaan, lieten het hem de
   discipelen niet toe.

   ^31En sommigen ook der oversten van Azie, die hem vrienden waren,
   zonden tot hem, en baden, dat hij zichzelven op de schouwplaats niet
   zou begeven.

   ^32Zij riepen dan de ene dit, de andere wat anders; want de vergadering
   was verward en het meerder deel wist niet, om wat oorzaak zij
   samengekomen waren.

   ^33En zij deden Alexander uit de schare voortkomen, alzo hem de Joden
   voortstieten. En Alexander gewenkt hebbende met de hand, wilde bij het
   volkverantwoording doen.

   ^34Maar als zij verstonden, dat hij een Jood was, werd er een stem van
   allen, roepende omtrent twee uren lang: Groot is de Diana der Efezeren!

   ^35En als de stads schrijver de schare gestild had, zeide hij: Gij
   mannen van Efeze! wat mens is er toch, die niet weet, dat de stad der
   Efezeren de kerkbewaarsterzij van de grote godin Diana, en van het
   beeld, dat uit den hemel gevallen is?

   ^36Dewijl dan deze dingen onwedersprekelijk zijn, zo is het behoorlijk
   dat gij stil zijt, en niets onbedachts doet.

   ^37Want gij hebt deze mannen hier gebracht, die noch kerkrovers zijn,
   noch uw godin lasteren.

   ^38Indien dan nu Demetrius, en die met hem van de kunst zijn, tegen
   iemand enige zaak hebben, de rechtsdagen worden gehouden, en er zijn
   stadhouders; laat henelkander verklagen.

   ^39En indien gij iets van andere dingen verzoekt, dat zal in een
   wettelijke vergadering beslecht worden.

   ^40Want wij staan in gevaar, dat wij van oproer zullen verklaagd worden
   om den dag van heden, alzo er geen oorzaak is, waardoor wij reden
   zullen kunnen gevenvan deze oploop. En dit gezegd hebbende, liet hij de
   vergadering gaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Nadat nu het oproer gestild was, Paulus, de discipelen tot zich
   geroepen en gegroet hebbende, ging uit om naar Macedonie te reizen.

   ^2En als hij die delen doorgereisd, en hen met vele redenen vermaand
   had, kwam hij in Griekenland.

   ^3En als hij aldaar drie maanden overgebracht had, en hem van de Joden
   lagen gelegd werden, als hij naar Syrie zoude varen, zo werd hij van
   zin weder te kerendoor Macedonie.

   ^4En hem vergezelschapte tot in Azie Sopater van Berea; en van de
   Thessalonicensen Aristarchus en Sekundus; en Gajus van Derbe, en
   Timotheus en van die vanAzie Tychikus en Trofimus.

   ^5Dezen, vooraf heengegaan zijnde, wachtten ons te Troas.

   ^6Wij nu scheepten af van Filippi na de dagen der ongehevelde broden,
   en kwamen in vijf dagen bij hen te Troas, alwaar wij ons zeven dagen
   onthielden.

   ^7En op den eersten dag der week, als de discipelen bijeengekomen waren
   om brood te breken, handelde Paulus met hen, zullende des anderen daags
   verreizen;en hij strekte zijne rede uit tot den middernacht.

   ^8En er waren vele lichten in de opperzaal waar zij vergaderd waren.

   ^9En een zeker jongeling, met name Eutychus, zat in het venster en met
   een diepen slaap overvallen zijnde, alzo Paulus lang tot hen sprak,
   door den slaapnederstortende, viel van de derde zoldering nederwaarts,
   en werd dood opgenomen.

   ^10Doch Paulus, afgekomen zijnde, viel op hem, en hem omvangende, zeide
   hij: Weest niet beroerd; want zijn ziel is in hem.

   ^11En als hij weder boven gegaan was, en brood gebroken en wat gegeten
   had, en lang, tot den dageraad toe, met hen gesproken had, vertrok hij
   alzo.

   ^12En zij brachten den knecht levende, en waren bovenmate vertroost.

   ^13Maar wij, vooruit naar het schip gegaan zijnde, voeren af naar
   Assus, waar wij Paulus zouden innemen; want hij had het alzo bevolen,
   en hijzelf zou te voetgaan.

   ^14En als hij zich te Assus bij ons gevoegd had, namen wij hem in, en
   kwamen te Mitylene.

   ^15En van daar afgescheept zijnde, kwamen wij den volgenden dag tegen
   Chios over, en des anderen daags legden wij aan te Samos, en bleven te
   Trogyllion, enden dag daaraan kwamen wij te Milete.

   ^16Want Paulus had voorgenomen Efeze voorbij te varen, opdat hij niet
   den tijd in Azie zou verslijten; want hij spoedde zich, om (zo het hem
   mogelijk ware) opden pinksterdag te Jeruzalem te zijn.

   ^17Maar hij zond van Milete naar Efeze, en hij ontbood de ouderlingen
   der Gemeente.

   ^18En als zij tot hem gekomen waren, zeide hij tot hen: Gijlieden weet,
   van den eersten dag af, dat ik in Azie ben aangekomen, hoe ik bij u den
   gansen tijd geweestben;

   ^19Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en vele tranen, en
   verzoekingen, die mij overkomen zijn door de lagen der Joden;

   ^20Hoe ik niets achtergehouden heb van hetgeen nuttig was, dat ik u
   niet zou verkondigd en u geleerd hebben, in het openbaar en bij de
   huizen;

   ^21Betuigende, beiden Joden en Grieken, de bekering tot God en het
   geloof in onzen Heere Jezus Christus.

   ^22En nu ziet, ik, gebonden zijnde door den Geest, reis naar Jeruzalem,
   niet wetende, wat mij daar ontmoeten zal;

   ^23Dan dat de Heilige Geest van stad tot stad betuigt, zeggende, dat
   mij banden en verdrukkingen aanstaande zijn.

   ^24Maar ik acht op geen ding, noch houde mijn leven dierbaar voor
   mijzelven, opdat ik mijn loop met blijdschap mag volbrengen, en den
   dienst, welken ik van denHeere Jezus ontvangen heb, om te betuigen het
   Evangelie der genade Gods.

   ^25En nu ziet, ik weet, dat gij allen, waar ik doorgegaan ben,
   predikende het Koninkrijk Gods, mijn aangezicht niet meer zien zult.

   ^26Daarom betuig ik ulieden op deze huidigen dag, dat ik rein ben van
   het bloed van u allen.

   ^27Want ik heb niet achtergehouden, dat ik u niet zou verkondigd hebben
   al den raad Gods.

   ^28Zo hebt dan acht op uzelven en op de gehele kudde, over dewelke u de
   Heilige Geest tot opzieners gesteld heeft, om de Gemeente Gods te
   weiden, welke Hijverkregen heeft door Zijn eigen bloed.

   ^29Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen
   zullen, die de kudde niet sparen.

   ^30En uit uzelven zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om
   de discipelen af te trekken achter zich.

   ^31Daarom waakt, en gedenkt, dat ik drie jaren lang nacht en dag, niet
   opgehouden heb een iegelijk met tranen te vermanen.

   ^32En nu, broeders, ik bevele u Gode, en den woorde Zijner genade, Die
   machtig is u op te bouwen, en u een erfdeel te geven onder al de
   geheiligden.

   ^33Ik heb niemands zilver, of goud, of kleding begeerd.

   ^34En gijzelve weet, dat deze handen tot mijn nooddruft, en dergenen,
   die met mij waren, gediend hebben.

   ^35Ik heb u in alles getoond, dat men, alzo arbeidende, de zwakken moet
   opnemen, en gedenken aan de woorden van den Heere Jezus, dat Hij gezegd
   heeft: Hetis zaliger te geven, dan te ontvangen.

   ^36En als hij dit gezegd had, heeft hij nederknielende met hen allen
   gebeden.

   ^37En er werd een groot geween van hen allen; en zij, vallende om den
   hals van Paulus, kusten hem;

   ^38Zeer bedroefd zijnde, allermeest over het woord, dat hij gezegd had,
   dat zij zijn aangezicht niet meer zien zouden; en zij geleidden hem
   naar het schip. Handelingen 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En als het geschiedde, dat wij van hen gescheiden en afgevaren waren,
   zo liepen wij rechtuit en kwamen te Kos, en den dag daaraan te Rhodus,
   en van daar tePatara.

   ^2En een schip gevonden hebbende, dat naar Fenicie overvoer, gingen wij
   er in en voeren af.

   ^3En als wij Cyprus in het gezicht gekregen, en dat aan de linker hand
   gelaten hadden, voeren wij naar Syrie, en kwamen aan te Tyrus; want het
   schip zoudealdaar den last ontladen.

   ^4En de discipelen gevonden hebbende, bleven wij daar zeven dagen;
   dewelke tot Paulus zeiden door den Geest, dat hij niet zou opgaan naar
   Jeruzalem.

   ^5Toen het nu geschiedde, dat wij deze dagen doorgebracht hadden,
   gingen wij uit, en reisden voort; en zij geleidden ons allen met
   vrouwen en kinderen totbuiten de stad; en aan den oever nederknielende,
   hebben wij gebeden.

   ^6En als wij elkander gegroet hadden, gingen wij in het schip; maar
   zijlieden keerden wederom, elk naar het zijne.

   ^7Wij nu, de scheepvaart volbracht hebbende van Tyrus, kwamen aan te
   Ptolemais, en de broeders gegroet hebbende, bleven een dag bij hen.

   ^8En des anderen daags, Paulus en wij, die met hem waren, gingen van
   daar en kwamen te Cesarea; en gegaan zijnde in het huis van Filippus,
   den evangelist (dieeen was van de zeven), bleven wij bij hem.

   ^9Deze nu had vier dochters, nog maagden, die profeteerden.

   ^10En als wij daar vele dagen gebleven waren, kwam er een zeker profeet
   af van Judea, met name Agabus;

   ^11En hij kwam tot ons, en nam den gordel van Paulus, en zichzelven
   handen en voeten gebonden hebbende, zeide: Dit zegt de Heilige Geest:
   Den man, wiens dezegordel is, zullen de Joden alzo te Jeruzalem binden,
   en overleveren in de handen der heidenen.

   ^12Als wij nu dit hoorden, baden beiden wij en die van die plaats
   waren, dat hij niet zou opgaan naar Jeruzalem.

   ^13Maar Paulus antwoordde: Wat doet gij, dat gij weent, en mijn hart
   week maakt? Want ik ben bereid niet alleen gebonden te worden, maar ook
   te sterven teJeruzalem voor den Naam van den Heere Jezus.

   ^14En als hij zich niet liet afraden, hielden wij ons tevreden,
   zeggende: De wil des Heeren geschiede.

   ^15En na die dagen maakten wij ons gereed, en gingen op naar Jeruzalem.

   ^16En met ons gingen ook sommigen der discipelen van Cesarea, leidende
   met zich een zekeren Mnason, van Cyprus, een ouden discipel, bij
   dewelken wij zoudente huis liggen.

   ^17En als wij te Jeruzalem gekomen waren, ontvingen ons de broeders
   blijdelijk.

   ^18En den volgenden dag ging Paulus met ons in tot Jakobus; en al de
   ouderlingen waren daar gekomen.

   ^19En als hij hen gegroet had, verhaalde hij van stuk tot stuk, wat God
   onder de heidenen door zijn dienst gedaan had.

   ^20En zij, dat gehoord hebbende, loofden den Heere, en zeiden tot hem:
   Gij ziet, broeder, hoevele duizenden van Joden er zijn, die geloven; en
   zij zijn allenijveraars van de wet.

   ^21En zij zijn aangaande u bericht, dat gij al de Joden, die onder de
   heidenen zijn, leert van Mozes afvallen, zeggende: dat zij de kinderen
   niet zouden besnijden, noch naar de wijze der wet wandelen.

   ^22Wat is er dan te doen? Het is gans nodig, dat de menigte samenkome;
   want zij zullen horen, dat gij gekomen zijt.

   ^23Doe dan hetgeen wij u zeggen: Wij hebben vier mannen, die een
   gelofte gedaan hebben.

   ^24Neem dezen tot u, en heilig u met hen, en doe de onkosten nevens
   hen, opdat zij het hoofd bescheren mogen; en alle mogen weten, dat er
   niets is aan hetgeen, waarvan zij, aangaande u, bericht zijn; maar dat
   gij alzo wandelt, dat gij ook zelve de wet onderhoudt.

   ^25Doch van de heidenen, die geloven, hebben wij geschreven en goed
   gevonden, dat zij niets dergelijks zouden onderhouden, dan dat zij zich
   wachten vanhetgeen den afgoden geofferd is, en van bloed, en van het
   verstikte, en van hoererij.

   ^26Toen nam Paulus de mannen met zich, en den dag daaraan met hen
   geheiligd zijnde, ging hij in den tempel, en verkondigde, dat de dagen
   der heiliging vervuldwaren, blijvende daar, totdat voor een iegelijk
   van hen de offerande opgeofferd was.

   ^27Als nu de zeven dagen zouden voleindigd worden, zagen hem de Joden
   van Azie in den tempel, en beroerden al het volk, en sloegen de handen
   aan hem,

   ^28Roepende: Gij Israelietische mannen, komt te hulp! Deze is de mens,
   die tegen het volk, en de wet, en deze plaats allen man overal leert;
   en bovendien heeft hijook Grieken in den tempel gebracht, en heeft deze
   heilige plaats ontheiligd.

   ^29Want zij hadden te voren Trofimus, den Efezier, met hem in de stad
   gezien, welken zij meenden, dat Paulus in den tempel gebracht had.

   ^30En de gehele stad kwam in roer en het volk liep samen; en zij grepen
   Paulus, en trokken hem buiten den tempel; en terstond werden de deuren
   gesloten.

   ^31En als zij hem zochten te doden, kwam het gerucht tot den overste
   der bende, dat geheel Jeruzalem in verwarring was.

   ^32Welke terstond krijgsknechten en hoofdmannen over honderd tot zich
   nam, en liep af naar hen toe. Zij nu, den oversten en de krijgsknechten
   ziende, hielden opvan Paulus te slaan.

   ^33Toen naderde de overste en greep hem, en beval, dat men hem met twee
   ketenen zou binden; en vraagde, wie hij was, en wat hij gedaan had.

   ^34En onder de schare riep de ene dit, de andere wat anders. Doch als
   hij de zekerheid niet kon weten vanwege de beroerte, beval hij, dat men
   hem in delegerplaats zou brengen.

   ^35En als hij aan de trappen gekomen was, gebeurde het, dat hij van de
   krijgsknechten gedragen werd vanwege het geweld der schare.

   ^36Want de menigte des volks volgde, al roepende: Weg met hem!

   ^37En als Paulus nu in de legerplaats zou geleid worden, zeide hij tot
   den overste: Is het mij geoorloofd tot u wat te spreken? En hij zeide:
   Kent gij Grieks?

   ^38Zijt gij dan niet de Egyptenaar, die voor deze dagen oproer
   verwekte, en de vier duizend moordenaars naar de woestijn uitleidde?

   ^39Maar Paulus zeide: Ik ben een Joods man van Tarsen, een burger van
   gene onvermaarde stad in Cilicie, en ik bid u, laat mij toe tot het
   volk te spreken.

   ^40En als hij het toegelaten had, Paulus, staande op de trappen, wenkte
   met de hand tot het volk; en als er grote stilte geworden was, sprak
   hij hen aan in deHebreeuwse taal, zeggende: Handelingen 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Mannen broeders en vaders, hoort mijn verantwoording, die ik
   tegenwoordig tot u doen zal.

   ^2(Als zij nu hoorden, dat hij in de Hebreeuwse taal hen aansprak,
   hielden zij zich te meer stil. En hij zeide:)

   ^3Ik ben een Joods man, en te Tarsen in Cilicie geboren, opgevoed in
   deze stad, aan de voeten van Gamaliel onderwezen naar de bescheidenste
   wijze dervaderlijke wet, zijnde een ijveraar Gods, gelijkerwijs gij
   allen heden zijt;

   ^4Die dezen weg vervolgd heb tot den dood, bindende en in de
   gevangenissen overleverende beiden mannen en vrouwen.

   ^5Gelijk mij ook de hogepriester getuige is, en de gehele raad der
   ouderlingen; van dewelke ik ook brieven genomen hebbende tot de
   broeders, ben naarDamaskus gereisd, om ook degenen, die daar waren,
   gebonden te brengen naar Jeruzalem, opdat zij gestraft zouden worden.

   ^6Maar het geschiedde mij, als ik reisde, en Damaskus genaakte, omtrent
   den middag, dat snellijk uit den hemel een groot licht mij rondom
   omscheen.

   ^7En ik viel ter aarde, en ik hoorde een stem, tot mij zeggende: Saul,
   Saul, wat vervolgt gij Mij?

   ^8En ik antwoordde: Wie zijt Gij, Heere? En Hij zeide tot mij: Ik ben
   Jezus, de Nazarener, Welken gij vervolgt.

   ^9En die met mij waren, zagen wel het licht, en werden zeer bevreesd;
   maar de stem Desgenen, Die tot mij sprak, hoorden zij niet.

   ^10En ik zeide: Heere! wat zal ik doen? En de Heere zeide tot mij: Sta
   op, en ga heen naar Damaskus; en aldaar zal met u gesproken worden, van
   al hetgeen ugeordineerd is te doen.

   ^11En als ik vanwege de heerlijkheid deszelven lichts niet zag, zo werd
   ik bij de hand geleid van degenen, die met mij waren, en kwam te
   Damaskus.

   ^12En een zekere Ananias, een godvruchtig man naar de wet, goede
   getuigenis hebbende van al de Joden, die daar woonden,

   ^13Kwam tot mij, en bij mij staande, zeide tot mij: Saul, broeder, word
   weder ziende! En ter zelfder ure werd ik ziende op hem.

   ^14En hij zeide: De God onzer vaderen heeft u te voren verordineerd, om
   Zijn wil te kennen, en den Rechtvaardige te zien, en de stem uit Zijn
   mond te horen.

   ^15Want gij zult Hem getuige zijn bij alle mensen, van hetgeen gij
   gezien en gehoord hebt.

   ^16En nu, wat vertoeft gij? Sta op, en laat u dopen, en uw zonden
   afwassen, aanroepende den Naam des Heeren.

   ^17En het gebeurde mij, als ik te Jeruzalem wedergekeerd was, en in den
   tempel bad, dat ik in een vertrekking van zinnen was;

   ^18En dat ik Hem zag, en Hij tot mij zeide: Spoed u, en ga in der haast
   uit Jeruzalem; want zij zullen uw getuigenis van Mij niet aannemen.

   ^19En ik zeide: Heere, zij weten, dat ik in de gevangenis wierp, en in
   de synagogen geselde, die in U geloofden;

   ^20En toen het bloed van Stefanus, Uw getuige, vergoten werd, dat ik
   daar ook bij stond, en mede een welbehagen had in zijn dood, en de
   klederen bewaardedergenen, die hem doodden.

   ^21En Hij zeide tot mij: Ga heen; want Ik zal u ver tot de heidenen
   afzenden.

   ^22Zij hoorden hem nu tot dit woord toe; en zij verhieven hun stem,
   zeggende: Weg van de aarde met zulk een, want het is niet behoorlijk,
   dat hij leve.

   ^23En als zij riepen, en de klederen van zich smeten, en stof in de
   lucht wierpen,

   ^24Zo beval de overste, dat men hem in de legerplaats zou brengen, en
   zeide, dat men hem met geselen onderzoeken zou, opdat hij verstaan
   mocht, om watoorzaak zij alzo over hem riepen.

   ^25En alzo zij hem met de riemen uitrekten, zeide Paulus tot den
   hoofdman over honderd, die daar stond: Is het ulieden geoorloofd een
   Romeinsen mens, en dienonveroordeeld, te geselen?

   ^26Als nu de hoofdman over honderd dat hoorde, ging hij toe, en
   boodschapte het den overste, zeggende: Zie, wat gij te doen hebt; want
   deze mens is eenRomein.

   ^27En de overste kwam toe, en zeide tot hem: Zeg mij, zijt gij een
   Romein? En hij zeide: Ja.

   ^28En de overste antwoordde: Ik heb dit burgerrecht voor een grote som
   gelds verkregen. En Paulus zeide: Maar ik ben ook een burger geboren.

   ^29Terstond dan lieten zij van hem af, die hem zouden onderzocht
   hebben. En de overste werd ook bevreesd, toen hij verstond, dat hij een
   Romein was, en dat hijhem had gebonden.

   ^30En des anderen daags, willende de zekerheid weten, waarom hij van de
   Joden beschuldigd werd, maakte hij hem los van de banden, en beval, dat
   deoverpriesters en hun gehele raad zouden komen; en Paulus afgebracht
   hebbende, stelde hij hem voor hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En Paulus, de ogen op den raad houdende, zeide: Mannen broeders! ik
   heb met alle goed geweten voor God gewandeld tot op dezen dag.

   ^2Maar de hogepriester Ananias beval dengenen, die bij hem stonden, dat
   zij hem op den mond zouden slaan.

   ^3Toen zeide Paulus tot hem: God zal u slaan, gij gewitte wand! Zit gij
   ook om mij te oordelen naar de wet, en beveelt gij, tegen de wet, dat
   men mij zal slaan?

   ^4En die daarbij stonden, zeiden: Scheldt gij den hogepriester Gods?

   ^5En Paulus zeide: Ik wist niet, broeders! dat het de hogepriester was;
   want er is geschreven: Den overste uws volks zult gij niet vloeken.

   ^6En Paulus wetende dat het ene deel was van de Sadduceen, en het
   andere van de Farizeen, riep in den raad: Mannen broeders, ik ben een
   Farizeer, eensFarizeers zoon; ik word over de hoop en opstanding der
   doden geoordeeld.

   ^7En als hij dit gesproken had, ontstond er tweedracht tussen de
   Farizeen en de Sadduceen, en de menigte werd verdeeld.

   ^8Want de Sadduceen zeggen, dat er geen opstanding is, noch engel, noch
   geest, maar de Farizeen belijden het beide.

   ^9En er geschiedde een groot geroep; en de Schriftgeleerden van de
   zijde der Farizeen stonden op, en streden, zeggende: Wij vinden geen
   kwaad in dezen mens;en indien een geest tot hem gesproken heeft, of een
   engel, laat ons tegen God niet strijden.

   ^10En als er grote tweedracht ontstaan was, de overste, vrezende, dat
   Paulus van hen verscheurd mocht worden, gebood, dat het krijgsvolk zou
   afkomen, en hemuit het midden van hen wegrukken, en in de legerplaats
   brengen.

   ^11En den volgenden nacht stond de Heere bij hem, en zeide: Heb goeden
   moed, Paulus, want gelijk gij te Jeruzalem van Mij betuigd hebt alzo
   moet gij ook teRome getuigen.

   ^12En als het dag geworden was, maakten sommigen van de Joden een
   samenrotting, en vervloekten zichzelven, zeggende, dat zij noch eten
   noch drinken zouden, totdat zij Paulus zouden gedood hebben.

   ^13En zij waren meer dan veertig, die dezen eed te zamen gedaan hadden;

   ^14Dewelke gingen tot de overpriesters en de ouderlingen, en zeiden:
   Wij hebben ons zelven met vervloeking vervloekt, niets te zullen
   nuttigen, totdat wij Pauluszullen gedood hebben.

   ^15Gij dan nu, laat den overste weten met den raad, dat hij hem morgen
   tot u afbrenge, alsof gij nadere kennis zoudt nemen van zijn zaken; en
   wij zijn bereid hemom te brengen, eer hij bij u komt.

   ^16En als de zoon van Paulus' zuster deze lage gehoord had, kwam hij
   daar, en ging in de legerplaats, en boodschapte het Paulus.

   ^17En Paulus riep tot zich een van de hoofdmannen over honderd, en
   zeide: Leid dezen jongeling heen tot den overste; want hij heeft hem
   wat te boodschappen.

   ^18Deze dan nam hem en bracht hem tot den overste, en zeide: Paulus, de
   gevangene, heeft mij tot zich geroepen, en begeerd, dat ik dezen
   jongeling tot u zoubrengen, die u wat heeft te zeggen.

   ^19De overste nu nam hem bij de hand, en bezijden gegaan zijnde,
   vraagde hij: Wat is het dat gij mij hebt te boodschappen?

   ^20En hij zeide: De Joden zijn overeengekomen, om van u te begeren, dat
   gij Paulus morgen in den raad zoudt afbrengen, alsof zij iets van hem
   nader zoudenonderzoeken.

   ^21Doch geloof hen niet; want meer dan veertig mannen uit hen leggen
   hem lagen, welke zichzelven met een vervloeking verbonden hebben noch
   te eten noch tedrinken, totdat zij hem zullen omgebracht hebben; en zij
   zijn nu gereed, verwachtende de toezegging van u.

   ^22De overste dan liet den jongeling gaan, hem gebiedende: Zeg niemand
   voort, dat gij mij zulks geopenbaard hebt.

   ^23En zekere twee van de hoofdmannen over honderd tot zich geroepen
   hebbende, zeide hij: Maakt tweehonderd krijgsknechten gereed, opdat zij
   naar Cesareatrekken, en zeventig ruiters, en tweehonderd schutters,
   tegen de derde ure des nachts;

   ^24En laat ze zadel beesten bestellen, opdat zij Paulus daarop zetten,
   en behouden overbrengen tot den stadhouder Felix.

   ^25En hij schreef een brief, hebbende dezen inhoud:

   ^26Claudius Lysias aan den machtigsten stadhouder Felix groetenis.

   ^27Alzo deze man van de Joden gegrepen was, en van hen omgebracht zou
   geworden zijn, ben ik daarover gekomen met het krijgsvolk, en heb hem
   hunontnomen, bericht zijnde, dat hij een Romein is.

   ^28En willende de zaak weten, waarover zij hem beschuldigden, bracht ik
   hem af in hun raad;

   ^29Welken ik bevond beschuldigd te worden over vragen hunner wet; maar
   geen beschuldiging tegen hem te zijn, die den dood of banden waardig
   is.

   ^30En als mij te kennen gegeven was, dat van de Joden een lage tegen
   deze man gelegd zou worden, zo heb ik hem terstond aan u gezonden;
   gebiedende ook denbeschuldigers voor u te zeggen, hetgeen zij tegen hem
   hadden. Vaarwel.

   ^31De krijgsknechten dan, gelijk hun bevolen was, namen Paulus, en
   brachten hem des nachts tot Antipatris.

   ^32En des anderen daags, latende de ruiters met hem trekken, keerden
   zij wederom naar de legerplaats.

   ^33Dewelken als zij te Cesarea gekomen waren, en den brief den
   stadhouder overgeleverd hadden, hebben zij ook Paulus voor hem gesteld.

   ^34En de stadhouder, den brief gelezen hebbende, vraagde, uit wat
   provincie hij was; en verstaande, dat hij van Cilicie was,

   ^35Zeide hij: Ik zal u horen, als ook uw beschuldigers hier zullen
   gekomen zijn. En hij beval, dat hij in het rechthuis van Herodes zou
   bewaard worden. Handelingen 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En vijf dagen daarna kwam de hogepriester Ananias af met de
   ouderlingen, en een zekeren voorspraak, genaamd Tertullus, dewelke
   verschenen voor denstadhouder tegen Paulus.

   ^2En als hij geroepen was, begon Tertullus hem te beschuldigen,
   zeggende:

   ^3Dat wij grote vrede door u bekomen, en dat vele loffelijke diensten
   deze volke geschieden door uw voorzichtigheid, machtigste Felix, nemen
   wij ganselijk enoveral met alle dankbaarheid aan.

   ^4Maar opdat ik u niet lang ophoude, ik bid u, dat gij ons, naar uw
   bescheidenheid, kortelijk hoort.

   ^5Want wij hebben dezen man bevonden te zijn een pest, en een, die
   oproer verwekt onder al de Joden, door de ganse wereld, en een
   oppersten voorstandervan de sekte der Nazarenen.

   ^6Die ook gepoogd heeft den tempel te ontheiligen, welken wij ook
   gegrepen hebben, en naar onze wet hebben willen oordelen.

   ^7Maar Lysias, de overste, daarover komende, heeft hem met groot geweld
   uit onze handen weggebracht;

   ^8Gebiedende zijn beschuldigers tot u te komen; van dewelken gij zelf,
   hem onderzocht hebbende, zult kunnen verstaan al hetgeen, waarvan wij
   hembeschuldigen.

   ^9En ook de Joden stemden het toe, zeggende, dat deze dingen alzo
   waren.

   ^10Maar Paulus, als hem de stadhouder gewenkt had, dat hij zou spreken,
   antwoordde: Dewijl ik weet, dat gij nu vele jaren over dit volk rechter
   zijt geweest, zoverantwoord ik mijzelven met des te beteren moed.

   ^11Alzo gij kunt weten, dat het niet meer dan twaalf dagen zijn, van
   dat ik ben opgekomen om te aanbidden te Jeruzalem;

   ^12En zij hebben mij noch in den tempel gevonden tot iemand sprekende,
   of enige samenrotting des volks makende, noch in de synagogen, noch in
   de stad;

   ^13En zij kunnen niet bewijzen, waarvan zij mij nu beschuldigen.

   ^14Maar dit beken ik u, dat ik naar dien weg, welken zij sekte noemen,
   den God der vaderen alzo diene, gelovende alles, wat in de wet en in de
   profetengeschreven is;

   ^15Hebbende hoop op God, welke dezen ook zelf verwachten, dat er een
   opstanding der doden wezen zal, beiden der rechtvaardigen en der
   onrechtvaardigen.

   ^16En hierin oefen ik mijzelven, om altijd een onergerlijk geweten te
   hebben bij God en de mensen.

   ^17Doch na vele jaren ben ik gekomen om aalmoezen te doen aan mijn
   volk, en offeranden.

   ^18Waarover mij gevonden hebben, geheiligd zijnde, in den tempel, niet
   met volk, noch met beroerte, enige Joden uit Azie;

   ^19Welke behoorden hier voor u tegenwoordig te zijn, en mij te
   beschuldigen, indien zij iets hadden tegen mij.

   ^20Of dat dezen zelf zeggen of zij enig onrecht in mij gevonden hebben,
   als ik voor den raad stond;

   ^21Dan van dit enig woord, hetwelk ik riep, staande onder hen: Over de
   opstanding der doden word ik heden van ulieden geoordeeld!

   ^22Toen nu Felix dit gehoord had, stelde hij hen uit, zeggende: Als ik
   nader wetenschap van dezen weg zal hebben, wanneer Lysias, de overste,
   zal afgekomen zijn, zo zal ik volle kennis nemen van uw zaken.

   ^23En hij beval den hoofdman over honderd, dat Paulus zou bewaard
   worden, en verlichting hebben, en dat hij niemand van de zijnen zou
   beletten hem te dienen, of tot hem te komen.

   ^24En na sommige dagen, Felix, daar gekomen zijnde met Drusilla, zijn
   vrouw, die een Jodin was, ontbood Paulus, en hoorde hem van het geloof
   in Christus.

   ^25En als hij handelde van rechtvaardigheid, en matigheid, en van het
   toekomende oordeel, Felix, zeer bevreesd geworden zijnde, antwoordde:
   Voor ditmaal gaheen; en als ik gelegenen tijd zal hebben bekomen, zo
   zal ik u tot mij roepen.

   ^26En tegelijk ook hopende, dat hem van Paulus geld gegeven zou worden,
   opdat hij hem losliet; waarom hij hem ook dikwijls ontbood, en sprak
   met hem.

   ^27Maar als twee jaren vervuld waren, kreeg Felix Porcius Festus in
   zijn plaats; en Felix, willende den Joden gunst bewijzen, liet Paulus
   gevangen. Handelingen 25
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Festus dan, in de provincie gekomen zijnde, ging na drie dagen van
   Cesarea op naar Jeruzalem.

   ^2En de hogepriester, en de voornaamsten der Joden, verschenen voor hem
   tegen Paulus en baden hem,

   ^3Begerende gunst tegen hem, opdat hij hem zou doen komen te Jeruzalem;
   en leggende een lage, om hem op den weg om te brengen.

   ^4Doch Festus antwoordde, dat Paulus te Cesarea bewaard werd, en dat
   hij zelf haast derwaarts zou verreizen.

   ^5Die dan, zeide hij, onder u kunnen, dat zij mede afreizen, en zo er
   iets onbehoorlijks in dezen man is, dat zij hem beschuldigen.

   ^6En als hij onder hen niet meer dan tien dagen doorgebracht had, kwam
   hij af naar Cesarea; en des anderen daags, op den rechterstoel gezeten
   zijnde, beval hij, dat Paulus zou voor gebracht worden.

   ^7En als hij daar gekomen was, stonden de Joden, die van Jeruzalem
   afgekomen waren, rondom hem, vele en zware beschuldigingen tegen
   Paulusvoortbrengende, die zij niet konden bewijzen;

   ^8Dewijl hij, antwoordende, zeide: Ik heb noch tegen de wet der Joden,
   noch tegen den tempel, noch tegen den keizer iets gezondigd.

   ^9Maar Festus, willende den Joden gunst bewijzen, antwoordde Paulus, en
   zeide: Wilt gij naar Jeruzalem opgaan, en aldaar voor mij over deze
   dingen geoordeeldworden?

   ^10En Paulus zeide: Ik sta voor den rechterstoel des keizers, waar ik
   geoordeeld moet worden; den Joden heb ik geen onrecht gedaan; gelijk
   gij ook zeer welweet.

   ^11Want indien ik onrecht doe, en iets des doods waardig gedaan heb, ik
   weiger niet te sterven; maar indien er niets is van hetgeen, waarvan
   dezen mijbeschuldigen, zo kan niemand mij hun uit gunst overgeven. Ik
   beroep mij op den keizer.

   ^12Toen antwoordde Festus, als hij met den raad gesproken had: Hebt gij
   u op den keizer beroepen? Gij zult tot den keizer gaan.

   ^13En als enige dagen voorbijgegaan waren, kwamen de koning Agrippa en
   Bernice te Cesarea, om Festus te begroeten.

   ^14En toen zij aldaar vele dagen doorgebracht hadden, heeft Festus de
   zaken van Paulus aan den koning verhaald, zeggende: Hier is een zeker
   man van Felixgevangen gelaten;

   ^15Om wiens wil, als ik te Jeruzalem was, de overpriesters en de
   ouderlingen der Joden verschenen, begerende vonnis tegen hem;

   ^16Aan dewelke ik antwoordde, dat de Romeinen de gewoonte niet hebben,
   enigen mens uit gunst ter dood over te geven, eer de beschuldigde de
   beschuldigerstegenwoordig heeft, en plaats van verantwoording gekregen
   heeft over de beschuldiging.

   ^17Als zij dan gezamenlijk alhier gekomen waren, zo heb ik, geen
   uitstel nemende, des daags daaraan op den rechterstoel gezeten, en
   beval, dat de man zoudevoor gebracht worden;

   ^18Over welken de beschuldigers, hier staande, geen zaak hebben
   voorgebracht, waarvan ik vermoedde;

   ^19Maar hadden tegen hem enige vragen van hun godsdienst, en van
   zekeren Jezus, Die gestorven was, Welken Paulus zeide te leven.

   ^20En als ik over de onderzoeking van deze zaak in twijfeling was,
   zeide ik, of hij wilde gaan naar Jeruzalem, en aldaar over deze dingen
   geoordeeld worden.

   ^21En als Paulus zich beriep, dat men hem tot de kennis des keizers
   bewaren zou, zo heb ik bevolen, dat hij bewaard zoude worden, ter tijd
   toe, dat ik hem tot denkeizer zenden zou.

   ^22En Agrippa zeide tot Festus: Ik wilde ook zelf dien mens wel horen.
   En hij zeide: Morgen zult gij hem horen.

   ^23Des anderen daags dan, als Agrippa gekomen was en Bernice, met grote
   pracht, en als zij ingegaan waren in het rechthuis, met de oversten
   over duizend, en demannen, die de voornaamsten de stad waren, werd
   Paulus op bevel van Festus voor gebracht.

   ^24En Festus zeide: Koning Agrippa, en gij mannen allen, die met ons
   hier tegenwoordig zijt, gij ziet dezen, van welken mij de ganse menigte
   der Joden heeftaangesproken, beide te Jeruzalem en hier, roepende, dat
   hij niet meer behoort te leven.

   ^25Maar ik bevonden hebbende, dat hij niets des doods waardig gedaan
   had, en dewijl hij ook zelf zich op den keizer beroepen heeft, heb
   besloten hem te zenden.

   ^26Van welken ik niets zekers heb aan den heer te schrijven; daarom heb
   ik hem voor ulieden voorgebracht, en meest voor u, koning Agrippa,
   opdat ik, na gedaneonderzoeking, wat heb te schrijven.

   ^27Want het dunkt mij tegen rede, een gevangene te zenden, en niet ook
   de beschuldigingen, die tegen hem zijn, te kennen te geven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En Agrippa zeide tot Paulus: Het is u geoorloofd voor uzelven te
   spreken. Toen strekte Paulus de hand uit, en verantwoordde zich aldus:

   ^2Ik acht mijzelven gelukkig, o koning Agrippa, dat ik mij heden voor u
   zal verantwoorden van alles, waarover ik van de Joden beschuldigd word;

   ^3Allermeest, dewijl ik weet, dat gij kennis hebt van alle gewoonten en
   vragen, die onder de Joden zijn. Daarom bid ik u, dat gij mij
   lankmoediglijk hoort.

   ^4Mijn leven dan van der jonkheid aan, hetwelk van den beginne onder
   mijn volk te Jeruzalem geweest is, weten al de Joden;

   ^5Als die van over lang mij te voren gekend hebben (indien zij het
   wilden getuigen), dat ik, naar de bescheidenste sekte van onzen
   godsdienst, als een Farizeergeleefd heb.

   ^6En nu sta ik, en word geoordeeld over de hoop der belofte, die van
   God tot de vaderen geschied is;

   ^7Tot dewelke onze twaalf geslachten, geduriglijk nacht en dag God
   dienende, verhopen te komen; over welke hoop ik, o koning Agrippa, van
   de Joden wordbeschuldigd.

   ^8Wat? wordt het bij ulieden ongelofelijk geoordeeld, dat God de doden
   opwekt?

   ^9Ik meende waarlijk bij mijzelven, dat ik tegen den Naam van Jezus van
   Nazareth vele wederpartijdige dingen moest doen.

   ^10Hetwelk ik ook gedaan heb te Jeruzalem, en ik heb velen van de
   heiligen in de gevangenissen gesloten, de macht van de overpriesters
   ontvangen hebbende; enals zij omgebracht werden, stemde ik het toe.

   ^11En door al de synagogen heb ik hen dikmaals gestraft, en gedwongen
   te lasteren; en boven mate tegen hen woedende, heb ik hen vervolgd, ook
   tot in de buitenlandse steden.

   ^12Waarover ook als ik naar Damaskus reisde, met macht en last, welk ik
   van de overpriesters had,

   ^13Zag ik, o koning, in het midden van den dag, op den weg een licht,
   boven den glans der zon, van den hemel mij en degenen, die met mij
   reisden, omschijnende.

   ^14En als wij allen ter aarde nedergevallen waren, hoorde ik een stem,
   tot mij sprekende, en zeggende in de Hebreeuwse taal: Saul, Saul, wat
   vervolgt gij Mij? Hetis u hard, tegen de prikkels de verzenen te slaan.

   ^15En ik zeide: Wie zijt Gij, Heere? En Hij zeide: Ik ben Jezus, Dien
   gij vervolgt.

   ^16Maar richt u op, en sta op uw voeten; want hiertoe ben Ik u
   verschenen, om u te stellen tot een dienaar en getuige der dingen,
   beide die gij gezien hebt en inwelke Ik u nog zal verschijnen;

   ^17Verlossende u van dit volk, en van de heidenen, tot dewelke Ik u nu
   zende;

   ^18Om hun ogen te openen, en hen te bekeren van de duisternis tot het
   licht, en van de macht des satans tot God; opdat zij vergeving der
   zonden ontvangen, eneen erfdeel onder de geheiligden, door het geloof
   in Mij.

   ^19Daarom, o koning Agrippa, ben ik dat Hemels gezicht niet
   ongehoorzaam geweest;

   ^20Maar heb eerst dengenen, die te Damaskus waren, en te Jeruzalem, en
   in het gehele land van Judea, en den heidenen verkondigd, dat zij zich
   zouden beteren, en tot God bekeren, werken doende der bekering waardig.

   ^21Om dezer zaken wil hebben mij de Joden in den tempel gegrepen en
   gepoogd om te brengen.

   ^22Dan, hulp van God verkregen hebbende, sta ik tot op dezen dag,
   betuigende beiden klein en groot; niets zeggende buiten hetgeen de
   profeten en Mozesgesproken hebben, dat geschieden zoude:

   ^23Namelijk dat de Christus lijden moest, en dat Hij, de Eerste uit de
   opstanding der doden zijnde, een licht zou verkondigen dezen volke, en
   den heidenen.

   ^24En als hij deze dingen tot verantwoording sprak, zeide Festus met
   grote stem: Gij raast, Paulus, de grote geleerdheid brengt u tot
   razernij!

   ^25Maar hij zeide: Ik raas niet, machtigste Festus, maar ik spreek
   woorden van waarheid en van een gezond verstand;

   ^26Want de koning weet van deze dingen, tot welken ik ook
   vrijmoedigheid gebruikende spreek; want ik geloof niet, dat hem iets
   van deze dingen verborgen is;want dit is in geen hoek geschied.

   ^27Gelooft gij, o koning Agrippa, de profeten? Ik weet dat gij ze
   gelooft.

   ^28En Agrippa zeide tot Paulus: Gij beweegt mij bijna een Christen te
   worden.

   ^29En Paulus zeide: Ik wenste wel van God, dat, en bijna en geheellijk,
   niet alleen gij, maar ook allen, die mij heden horen, zodanigen
   wierden, gelijk als ik ben, uitgenomen deze banden.

   ^30En als hij dit gezegd had, stond de koning op, en de stadhouder, en
   Bernice, en die met hen gezeten waren;

   ^31En aan een zijde gegaan zijnde, spraken zij tot elkander, zeggende:
   Deze mens doet niets des doods of der banden waardig.

   ^32En Agrippa zeide tot Festus: Deze mens kon losgelaten worden, indien
   hij zich op den keizer niet had beroepen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En als het besloten was, dat wij naar Italie zouden afvaren, leverden
   zij Paulus en enige andere gevangenen, over aan een hoofdman over
   honderd, met nameJulius van de keizerlijke bende.

   ^2En in een Adramyttenisch schip gegaan zijnde, alzo wij de plaatsen
   langs Azie bevaren zouden, voeren wij af; en Aristarchus, de Macedonier
   van Thessalonica, was met ons.

   ^3En des anderen daags kwamen wij aan te Sidon. En Julius, vriendelijk
   met Paulus handelende, liet hem toe tot de vrienden te gaan, om van hen
   bezorgd teworden.

   ^4En van daar afgevaren zijnde, voeren wij onder Cyprus heen, omdat de
   winden ons tegen waren.

   ^5En de zee, die langs Cilicie en Pamfylie is, doorgevaren zijnde,
   kwamen wij aan te Myra in Lycie.

   ^6En de hoofdman, aldaar een schip gevonden hebbende van Alexandrie,
   dat naar Italie voer, deed ons in hetzelve overgaan.

   ^7En als wij vele dagen langzaam voortvoeren, en nauwelijks tegenover
   Knidus gekomen waren, overmits het ons de wind niet toeliet, zo voeren
   wij onder Kretaheen, tegenover Salmone.

   ^8En hetzelve nauwelijks voorbij zeilende, kwamen wij in een zekere
   plaats genaamd Schonehavens, waar de stad Lasea nabij was.

   ^9En als veel tijd verlopen, en de vaart nu zorgelijk was, omdat ook de
   vasten nu voorbij was, vermaande hen Paulus,

   ^10En zeide tot hen: Mannen, ik zie, dat de vaart zal geschieden met
   hinder en grote schade, niet alleen van de lading en van het schip,
   maar ook van ons leven.

   ^11Doch de hoofdman geloofde meer den stuurman en den schipper, dan
   hetgeen van Paulus gezegd werd.

   ^12En alzo de haven ongelegen was om te overwinteren, vond het meerder
   deel geraden ook van daar te varen, of zij enigszins te Fenix konden
   aankomen om teoverwinteren, zijnde een haven in Kreta, strekkende tegen
   het zuidwesten en tegen het noordwesten.

   ^13En alzo de zuidenwind zachtelijk waaide, meenden zij hun voornemen
   verkregen te hebben, en afgevaren zijnde, zeilden zij dicht voorbij
   Kreta henen.

   ^14Maar niet lang daarna, sloeg tegen hetzelve een stormwind, genaamd
   Euroklydon.

   ^15En als het schip daarmede weggerukt werd, en niet kon tegen den wind
   opzeilen, gaven wij het op, en dreven heen.

   ^16En lopende onder een zeker eilandje, genaamd Klauda, konden wij
   nauwelijks de boot machtig worden.

   ^17Dewelke opgehaald hebbende, gebruikten zij alle behulpselen, het
   schip ondergordende; en alzo zij vreesden, dat zij op de droogte Syrtis
   vervallen zouden, streken zij het zeil, en dreven alzo henen.

   ^18En alzo wij van het onweder geweldiglijk geslingerd werden, deden
   zij den volgende dag een uitworp;

   ^19En den derden dag wierpen wij met onze eigen handen het
   scheepsgereedschap uit.

   ^20En als noch zon noch gesternten verschenen in vele dagen, en geen
   klein onweder ons drukte, zo werd ons voort alle hoop van behouden te
   worden benomen.

   ^21En als men langen tijd zonder eten geweest was, toen stond Paulus op
   in het midden van hen, en zeide: O mannen, men behoorde mij wel gehoor
   gegeven tehebben, en van Kreta niet afgevaren te zijn, en dezen hinder
   en deze schade verhoed te hebben;

   ^22Doch alsnu vermaan ik ulieden goedsmoeds te zijn; want er zal geen
   verlies geschieden van iemands leven onder u, maar alleen van het
   schip.

   ^23Want dezen zelfden nacht heeft bij mij gestaan een engel Gods, Wiens
   ik ben, Welken ook ik dien,

   ^24Zeggende: Vrees niet, Paulus, gij moet voor den keizer gesteld
   worden; en zie, God heeft u geschonken allen, die met u varen.

   ^25Daarom zijt goedsmoeds, mannen, want ik geloof Gode, dat het alzo
   zijn zal, gelijkerwijs het mij gezegd is.

   ^26Doch wij moeten op een zeker eiland vervallen.

   ^27Als nu de veertiende nacht gekomen was, alzo wij in de Adriatische
   zee herwaarts en derwaarts gedreven werden, omtrent het midden des
   nachts, vermoeddende scheepslieden, dat hun enig land naderde.

   ^28En het dieplood uitgeworpen hebbende, vonden zij twintig vademen; en
   een weinig voortgevaren zijnde, wierpen zij wederom het dieplood uit,
   en vondenvijftien vademen;

   ^29En vrezende, dat zij ergens op harde plaatsen vervallen mochten,
   wierpen zij vier ankers van het achterschip uit, en wensten, dat het
   dag werd.

   ^30Maar als de scheepslieden zochten uit het schip te vlieden, en de
   boot nederlieten in de zee, onder den schijn, alsof zij uit het
   voorschip de ankers zoudenuitbrengen,

   ^31Zeide Paulus tot den hoofdman en tot de krijgsknechten: Indien dezen
   in het schip niet blijven, gij kunt niet behouden worden.

   ^32Toen hieuwen de krijgsknechten de touwen af van de boot, en lieten
   haar vallen.

   ^33En ondertussen dat het dag zou worden, vermaande Paulus hen allen,
   dat zij zouden spijze nemen, en zeide: Het is heden de veertiende dag,
   dat gijverwachtende blijft zonder eten, en niets hebt genomen.

   ^34Daarom vermaan ik u spijze te nemen, want dat dient tot uw
   behouding; want niemand van u zal een haar van het hoofd vallen.

   ^35En als hij dit gezegd had en brood genomen had, dankte hij God in
   aller tegenwoordigheid; en hetzelve gebroken hebbende, begon hij te
   eten.

   ^36En zij allen, goedsmoeds geworden zijnde, namen ook zelven spijze.

   ^37Wij waren nu in het schip in alles tweehonderd zes en zeventig
   zielen.

   ^38En als zij met spijze verzadigd waren, lichtten zij het schip, en
   wierpen het koren uit in de zee.

   ^39En toen het dag werd, kenden zij het land niet; maar zij merkten een
   zekeren inham, die een oever had, tegen denwelken zij geraden vonden,
   zo zij konden, hetschip aan te zetten.

   ^40En als zij de ankers opgehaald hadden, gaven zij het schip aan de
   zee over, meteen de roerbanden losmakende; en het razeil naar den wind
   opgehaaldhebbende, hielden zij het naar den oever toe.

   ^41Maar vervallende op een plaats, die de zee aan beide zijden had,
   zetten zij het schip daarop; en het voorschip, vastzittende, bleef
   onbewegelijk, maar hetachterschip brak van het geweld der baren.

   ^42De raadslag nu der krijgslieden was, dat zij de gevangenen zouden
   doden, opdat niemand, ontzwommen zijnde, zoude ontvlieden.

   ^43Maar de hoofdman, willen Paulus behouden, belette hun dat voornemen,
   en beval, dat degenen, die zwemmen konden, zich eerst zouden afwerpen,
   en te landkomen;

   ^44En de anderen, sommigen op planken, en sommigen op enige stukken van
   het schip. En alzo is het geschied, dat zij allen behouden aan het land
   gekomen zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En als zij ontkomen waren, toen verstonden zij, dat het eiland Melite
   heette.

   ^2En de barbaren bewezen ons geen gemene vriendelijkheid; want een
   groot vuur ontstoken hebbende, namen zij ons allen in, om den regen,
   die overkwam, enom de koude.

   ^3En als Paulus een hoop rijzen bijeengeraapt en op het vuur gelegd
   had, kwam er een adder uit door de hitte, en vatte zijn hand.

   ^4En als de barbaren het beest zagen aan zijn hand hangen, zeiden zij
   tot elkander: Deze mens is gewisselijk een doodslager, welken de wraak
   niet laat leven, daarhij uit de zee ontkomen is.

   ^5Maar hij schudde het beest af in het vuur, en leed niets kwaads.

   ^6En zij verwachtten, dat hij zou opzwellen, of terstond dood
   nedervallen. Maar als zij lang gewacht hadden, en zagen, dat geen
   ongemak hem overkwam, werden zij veranderd, en zeiden, dat hij een god
   was.

   ^7En hier, omtrent dezelfde plaats, had de voornaamste van het eiland,
   met name Publius, zijn landhoeven, die ons ontving, en drie dagen
   vriendelijk herbergde.

   ^8En het geschiedde, dat de vader van Publius, met koortsen en den
   roden loop bevangen zijnde, te bed lag; tot denwelken Paulus inging, en
   als hij gebeden had, legde hij de handen op hem, en maakte hem gezond.

   ^9Als dit dan geschied was, kwamen ook tot hem de anderen, die
   krankheden hadden in het eiland, en werden genezen.

   ^10Die ons ook eerden met veel eer, en als wij vertrekken zouden,
   bestelden zij ons hetgeen van node was.

   ^11En na drie maanden voeren wij af in een schip van Alexandrie, dat in
   het eiland overwinterd had, hebbende tot een teken, Kastor en Pollux.

   ^12En als wij te Syrakuse aangekomen waren, bleven wij aldaar drie
   dagen;

   ^13Van waar wij omvoeren, en kwamen aan te Regium; en alzo, na een dag,
   de wind zuid werd, kwamen wij den tweeden dag te Puteoli;

   ^14Alwaar wij broeders vonden, en werden gebeden, zeven dagen bij hen
   te blijven; en alzo gingen wij naar Rome.

   ^15En vandaar kwamen de broeders, van onze zaken gehoord hebbende, ons
   tegemoet tot Appiusmarkt, en de drie tabernen; welke Paulus ziende,
   dankte hij Goden greep moed.

   ^16En toen wij te Rome gekomen waren, gaf de hoofdman de gevangenen
   over aan den overste des legers; maar aan Paulus werd toegelaten op
   zichzelven tewonen met den krijgsknecht, die hem bewaarde.

   ^17En het geschiedde na drie dagen dat Paulus samenriep degenen, die de
   voornaamsten der Joden waren. En als zij samengekomen waren, zeide hij
   tot hen:Mannen broeders, ik, die niets gedaan heb tegen het volk of de
   vaderlijke gewoonten, ben gebonden uit Jeruzalem overgeleverd in de
   handen der Romeinen;

   ^18Dewelken, mij onderzocht hebbende, wilden mij loslaten, omdat geen
   schuld des doods in mij was.

   ^19Maar als de Joden zulks tegenspraken, werd ik genoodzaakt mij op den
   keizer te beroepen; doch niet, alsof ik iets had, mijn volk te
   beschuldigen.

   ^20Om deze oorzaak dan heb ik u bij mij geroepen, om u te zien en aan
   te spreken; want vanwege de hope Israels ben ik met deze keten
   omvangen.

   ^21Maar zij zeiden tot hem: Wij hebben noch brieven u aangaande van
   Judea ontvangen; noch iemand van de broeders, hier gekomen zijnde,
   heeft van u ietskwaads geboodschapt of gesproken.

   ^22Maar wij begeren wel van u te horen, wat gij gevoelt; want wat deze
   sekte aangaat, ons is bekend, dat zij overal tegengesproken wordt.

   ^23En als zij hem een dag gesteld hadden, kwamen er velen in zijn
   woonplaats; denwelken hij het Koninkrijk Gods uitlegde, en betuigde, en
   poogde hen tebewegen tot het geloof in Jezus, beide uit de wet van
   Mozes en de profeten, van des morgens vroeg tot den avond toe.

   ^24En sommigen geloofden wel, hetgeen gezegd werd, maar sommigen
   geloofden niet.

   ^25En tegen elkander oneens zijnde, scheidden zij; als Paulus dit ene
   woord gezegd had, namelijk: Wel heeft de Heilige Geest gesproken door
   Jesaja, den profeet, tot onze vaderen,

   ^26Zeggende: Ga heen tot dit volk, en zeg: Met het gehoor zult gij
   horen, en geenszins verstaan; en ziende zult gij zien, en geenszins
   bemerken.

   ^27Want het hart dezes volks is dik geworden, en met de oren hebben zij
   zwaarlijk gehoord, en hun ogen hebben zij toegedaan; opdat zij niet te
   eniger tijd met deogen zouden zien, en met de oren horen, en met het
   hart verstaan, en zij zich bekeren, en Ik hen geneze.

   ^28Het zij u dan bekend, dat de zaligheid Gods den heidenen gezonden
   is, en dezelve zullen horen.

   ^29En als hij dit gezegd had, gingen de Joden weg, veel twisting
   hebbenden onder elkander.

   ^30En Paulus bleef twee gehele jaren in zijn eigen gehuurde woning; en
   ontving allen, die tot hem kwamen;
     __________________________________________________________________

Romans
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een dienstknecht van Jezus Christus, een geroepen apostel,
   afgezonderd tot het Evangelie van God,

   ^2(Hetwelk Hij te voren beloofd had door Zijn profeten, in de heilige
   Schriften)

   ^3Van Zijn Zoon,, Die geworden is uit het zaad van David, naar het
   vlees;

   ^4Die krachtelijk bewezen is te zijn de Zoon van God, naar den Geest
   der heiligmaking, uit de opstanding der doden) namelijk Jezus Christus,
   onzen Heere:

   ^5(Door Welken wij hebben ontvangen genade en het apostelschap, tot
   gehoorzaamheid des geloofs onder al de heidenen, voor Zijn Naam;

   ^6Onder welken gij ook zijt, geroepenen van Jezus Christus!)

   ^7Allen, die te Rome zijt, geliefden Gods, en geroepen heiligen, genade
   zij u, en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus Christus.

   ^8Eerstelijk dank ik mijn God door Jezus Christus over u allen, dat uw
   geloof verkondigd wordt in de gehele wereld.

   ^9Want God is mijn Getuige, Welken ik diene in mijn geest, in het
   Evangelie Zijns Zoons, hoe ik zonder nalaten uwer gedenke;

   ^10Allen tijd in mijn gebeden biddende, of mogelijk mij nog te eniger
   tijd goede gelegenheid gegeven werd, door den wil van God, om tot
   ulieden te komen.

   ^11Want ik verlang om u te zien, opdat ik u enige geestelijke gave
   mocht mededelen, ten einde gij versterkt zoudt worden;

   ^12Dat is, om mede vertroost te worden onder u, door het onderlinge
   geloof, zo het uwe als het mijne.

   ^13Doch ik wil niet, dat u onbekend zij, broeders, dat ik menigmaal
   voorgenomen heb tot u te komen (en ben tot nog toe verhinderd geweest),
   opdat ik ook onderu enige vrucht zou hebben, gelijk als ook onder de
   andere heidenen.

   ^14Beiden Grieken en Barbaren, beiden wijzen en onwijzen ben ik een
   schuldenaar.

   ^15Alzo hetgeen in mij is, dat is volvaardig, om u ook, die te Rome
   zijt, het Evangelie te verkondigen.

   ^16Want ik schaam mij des Evangelies van Christus niet; want het is een
   kracht Gods tot zaligheid een iegelijk, die gelooft, eerst den Jood, en
   ook den Griek.

   ^17Want de rechtvaardigheid Gods wordt in hetzelve geopenbaard uit
   geloof tot geloof; gelijk geschreven is: Maar de rechtvaardige zal uit
   het geloof leven.

   ^18Want de toorn Gods wordt geopenbaard van den hemel over alle
   goddeloosheid, en ongerechtigheid der mensen, als die de waarheid in
   ongerechtigheid tenonder houden.

   ^19Overmits hetgeen van God kennelijk is, in hen openbaar is; want God
   heeft het hun geopenbaard.

   ^20Want Zijn onzienlijke dingen worden, van de schepping der wereld
   aan, uit de schepselen verstaan en doorzien, beide Zijn eeuwige kracht
   en Goddelijkheid, opdat zij niet te verontschuldigen zouden zijn.

   ^21Omdat zij, God kennende, Hem als God niet hebben verheerlijkt of
   gedankt; maar zijn verijdeld geworden in hun overleggingen en hun
   onverstandig hart isverduisterd geworden;

   ^22Zich uitgevende voor wijzen, zijn zij dwaas geworden;

   ^23En hebben de heerlijkheid des onverderfelijken Gods veranderd in de
   gelijkenis eens beelds van een verderfelijk mens, en van gevogelte, en
   van viervoetige enkruipende gedierten.

   ^24Daarom heeft God hen ook overgegeven in de begeerlijkheden hunner
   harten tot onreinigheid, om hun lichamen onder elkander te onteren;

   ^25Als die de waarheid Gods veranderd hebben in de leugen, en het
   schepsel geeerd en gediend hebben boven den Schepper, Die te prijzen is
   in der eeuwigheid, amen.

   ^26Daarom heeft God hen overgegeven tot oneerlijke bewegingen; want ook
   hun vrouwen hebben het natuurlijk gebruik veranderd in het gebruik
   tegen nature;

   ^27En insgelijks ook de mannen, nalatende het natuurlijk gebruik der
   vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met
   mannen schandelijkheidbedrijvende, en de vergelding van hun dwaling,
   die daartoe behoorde, in zichzelven ontvangende.

   ^28En gelijk het hun niet goed gedacht heeft God in erkentenis te
   houden, zo heeft God hen overgegeven in een verkeerden zin, om te doen
   dingen, die nietbetamen;

   ^29Vervuld zijnde met alle ongerechtigheid, hoererij, boosheid,
   gierigheid, kwaadheid, vol van nijdigheid, moord, twist, bedrog,
   kwaadaardigheid;

   ^30Oorblazers, achterklappers, haters Gods, smaders, hovaardigen,
   laatdunkenden, vinders van kwade dingen, den ouderen ongehoorzaam;

   ^31Onverstandigen, verbondbrekers, zonder natuurlijke liefde,
   onverzoenlijken, onbarmhartigen;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Daarom zijt gij niet te verontschuldigen, o mens, wie gij zijt, die
   anderen oordeelt; want waarin gij een ander oordeelt, veroordeelt gij
   uzelven; want gij, dieanderen oordeelt, doet dezelfde dingen.

   ^2En wij weten, dat het oordeel Gods naar waarheid is, over degenen,
   die zulke dingen doen.

   ^3En denkt gij dit, o mens, die oordeelt dengenen, die zulke dingen
   doen, en dezelve doet, dat gij het oordeel Gods zult ontvlieden?

   ^4Of veracht gij den rijkdom Zijner goedertierenheid, en
   verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de
   goedertierenheid Gods u tot bekering leidt?

   ^5Maar naar uw hardigheid, en onbekeerlijk hart, vergadert gij uzelven
   toorn als een schat, in den dag des toorns, en der openbaring van het
   rechtvaardig oordeelGods.

   ^6Welke een iegelijk vergelden zal naar zijn werken;

   ^7Dengenen wel, die met volharding in goeddoen, heerlijkheid, en eer,
   en onverderfelijkheid zoeken, het eeuwige leven;

   ^8Maar dengenen, die twistgierig zijn, en die der waarheid
   ongehoorzaam, doch der ongerechtigheid gehoorzaam zijn, zal
   verbolgenheid en toorn vergoldenworden;

   ^9Verdrukking en benauwdheid over alle ziel des mensen, die het kwade
   werkt, eerst van den Jood, en ook van den Griek;

   ^10Maar heerlijkheid, en eer, en vrede een iegelijk, die het goede
   werkt, eerst den Jood, en ook den Griek.

   ^11Want er is geen aanneming des persoons bij God.

   ^12Want zovelen, als er zonder wet gezondigd hebben, zullen ook zonder
   wet verloren gaan; en zovelen, als er onder de wet gezondigd hebben,
   zullen door de wetgeoordeeld worden;

   ^13(Want de hoorders der wet zijn niet rechtvaardig voor God, maar de
   daders der wet zullen gerechtvaardigd worden;

   ^14Want wanneer de heidenen, die de wet niet hebben, van nature de
   dingen doen, die der wet zijn, dezen, de wet niet hebbende, zijn
   zichzelven een wet;

   ^15Als die betonen het werk der wet geschreven in hun harten, hun
   geweten medegetuigende, en de gedachten onder elkander hen
   beschuldigende, of ookontschuldigende).

   ^16In den dag wanneer God de verborgene dingen der mensen zal oordelen
   door Jezus Christus, naar mijn Evangelie.

   ^17Zie, gij wordt een Jood genaamd en rust op de wet; en roemt op God,

   ^18En gij weet Zijn wil, en beproeft de dingen, die daarvan
   verschillen, zijnde onderwezen uit de wet;

   ^19En gij betrouwt uzelven te zijn een leidsman der blinden, een licht
   dergenen, die in duisternis zijn;

   ^20Een onderrichter der onwijzen, en een leermeester der onwetenden,
   hebbende de gedaante der kennis en der waarheid in de wet.

   ^21Die dan een anderen leert, leert gij uzelven niet? Die predikt, dat
   men niet stelen zal, steelt gij?

   ^22Die zegt, dat men geen overspel doen zal, doet gij overspel? Die van
   de afgoden een gruwel hebt, berooft gij het heilige?

   ^23Die op de wet roemt, onteert gij God door de overtreding der wet?

   ^24Want de Naam van God wordt om uwentwil gelasterd onder de heidenen,
   gelijk geschreven is.

   ^25Want de besnijdenis is wel nut, indien gij de wet doet; maar indien
   gij een overtreder der wet zijt, zo is uw besnijdenis voorhuid
   geworden.

   ^26Indien dan de voorhuid de rechten der wet bewaart, zal niet zijn
   voorhuid tot een besnijdenis gerekend worden?

   ^27En zal de voorhuid, die uit de natuur is, als zij de wet volbrengt,
   u niet oordelen, die door de letter en besnijdenis een overtreder der
   wet zijt?

   ^28Want die is niet een Jood, die het in het openbaar is; noch die is
   de besnijdenis, die het in het openbaar in het vlees is;

   ^29Maar die is een Jood, die het in het verborgen is, en de besnijdenis
   des harten, in den geest, niet in de letter, is de besnijdenis; wiens
   lof niet is uit de mensen, maar uit God. Romeinen 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Welk is dan het voordeel van den Jood? Of welk is de nuttigheid der
   besnijdenis?

   ^2Vele in alle manier; want dit is wel het eerste, dat hun de Woorden
   Gods zijn toebetrouwd.

   ^3Want wat is het, al zijn sommigen ongelovig geweest? Zal hun
   ongelovigheid het geloof van God te niet doen?

   ^4Dat zij verre. Doch God zij waarachtig, maar alle mens leugenachtig;
   gelijk als geschreven is: Opdat Gij gerechtvaardigd wordt in Uw
   woorden, en overwint, wanneer Gij oordeelt.

   ^5Indien nu onze ongerechtigheid Gods gerechtigheid bevestigt, wat
   zullen wij zeggen? Is God onrechtvaardig, als Hij toorn over ons
   brengt? (Ik spreek naar denmens.)

   ^6Dat zij verre, anderszins hoe zal God de wereld oordelen?

   ^7Want indien de waarheid Gods door mijn leugen overvloediger is
   geworden, tot Zijn heerlijkheid, wat word ik ook nog als een zondaar
   geoordeeld?

   ^8En zeggen wij niet liever (gelijk wij gelasterd worden, en gelijk
   sommigen zeggen, dat wij zeggen): Laat ons het kwade doen, opdat het
   goede daaruit kome?Welker verdoemenis rechtvaardig is.

   ^9Wat dan? Zijn wij uitnemender? Ganselijk niet; want wij hebben te
   voren beschuldigd beiden Joden en Grieken, dat zij allen onder de zonde
   zijn;

   ^10Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet een;

   ^11Er is niemand, die verstandig is, er is niemand, die God zoekt.

   ^12Allen zijn zij afgeweken, te zamen zijn zij onnut geworden; er is
   niemand, die goed doet, er is ook niet tot een toe.

   ^13Hun keel is een geopend graf; met hun tongen plegen zij bedrog;
   slangenvenijn is onder hun lippen.

   ^14Welker mond vol is van vervloeking en bitterheid;

   ^15Hun voeten zijn snel om bloed te vergieten;

   ^16Vernieling en ellendigheid is in hun wegen;

   ^17En den weg des vredes hebben zij niet gekend.

   ^18Er is geen vreze Gods voor hun ogen.

   ^19Wij weten nu, dat al wat de wet zegt, zij dat spreekt tot degenen,
   die onder de wet zijn; opdat alle mond gestopt worde en de gehele
   wereld voor Godverdoemelijk zij.

   ^20Daarom zal uit de werken der wet geen vlees gerechtvaardigd worden,
   voor Hem; want door de wet is de kennis der zonde.

   ^21Maar nu is de rechtvaardigheid Gods geopenbaard geworden zonder de
   wet, hebbende getuigenis van de wet en de profeten:

   ^22Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus
   Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen
   onderscheid.

   ^23Want zij hebben allen gezondigd, en derven de heerlijkheid Gods;

   ^24En worden om niet gerechtvaardigd, uit Zijn genade, door de
   verlossing, die in Christus Jezus is;

   ^25Welken God voorgesteld heeft tot een verzoening, door het geloof in
   Zijn bloed, tot een betoning van Zijn rechtvaardigheid, door de
   vergeving der zonden, diete voren geschied zijn onder de
   verdraagzaamheid Gods;

   ^26Tot een betoning van Zijn rechtvaardigheid in dezen tegenwoordigen
   tijd; opdat Hij rechtvaardig zij, en rechtvaardigende dengene, die uit
   het geloof van Jezusis.

   ^27Waar is dan de roem? Hij is uitgesloten. Door wat wet? Der werken?
   Neen, maar door de wet des geloofs.

   ^28Wij besluiten dan, dat de mens door het geloof gerechtvaardigd
   wordt, zonder de werken der wet.

   ^29Is God een God der Joden alleen? en is Hij het niet ook der
   heidenen? Ja, ook der heidenen;

   ^30Nademaal Hij een enig God is, Die de besnijdenis rechtvaardigen zal
   uit het geloof, en de voorhuid door het geloof.

   ^31Doen wij dan de wet te niet door het geloof? Dat zij verre; maar wij
   bevestigen de wet. Romeinen 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Wat zullen wij dan zeggen, dat Abraham, onze vader, verkregen heeft
   naar het vlees?

   ^2Want indien Abraham uit de werken gerechtvaardigd is, zo heeft hij
   roem, maar niet bij God.

   ^3Want wat zegt de Schrift? En Abraham geloofde God, en het is hem
   gerekend tot rechtvaardigheid.

   ^4Nu dengene, die werkt, wordt het loon niet toegerekend naar genade,
   maar naar schuld.

   ^5Doch dengene, die niet werkt, maar gelooft in Hem, Die den goddeloze
   rechtvaardigt, wordt zijn geloof gerekend tot rechtvaardigheid.

   ^6Gelijk ook David den mens zalig spreekt, welken God de
   rechtvaardigheid toerekent zonder werken;

   ^7Zeggende: Zalig zijn zij, welker ongerechtigheden vergeven zijn, en
   welker zonden bedekt zijn;

   ^8Zalig is de man, welken de Heere de zonden niet toerekent.

   ^9Deze zaligspreking dan, is die alleen over de besnijdenis, of ook
   over de voorhuid? Want wij zeggen, dat Abraham het geloof gerekend is
   tot rechtvaardigheid.

   ^10Hoe is het hem dan toegerekend? Als hij in de besnijdenis was, of in
   de voorhuid? Niet in de besnijdenis, maar in de voorhuid.

   ^11En hij heeft het teken der besnijdenis ontvangen tot een zegel der
   rechtvaardigheid des geloofs, die hem in de voorhuid was toegerekend;
   opdat hij zou zijn eenvader van allen, die geloven in de voorhuid
   zijnde, ten einde ook hun de rechtvaardigheid toegerekend worde;

   ^12En een vader der besnijdenis, dengenen namelijk, die niet alleen uit
   de besnijdenis zijn, maar die ook wandelen in de voetstappen des
   geloofs van onzen vaderAbraham, hetwelk in de voorhuid was.

   ^13Want de belofte is niet door de wet aan Abraham of zijn zaad
   geschied, namelijk, dat hij een erfgenaam der wereld zou zijn, maar
   door de rechtvaardigheiddes geloofs.

   ^14Want indien degenen, die uit de wet zijn, erfgenamen zijn, zo is het
   geloof ijdel geworden, en de beloftenis te niet gedaan.

   ^15Want de wet werkt toorn; want waar geen wet is, daar is ook geen
   overtreding.

   ^16Daarom is zij uit het geloof, opdat zij naar genade zij; ten einde
   de belofte vast zij al den zade, niet alleen dat uit de wet is, maar
   ook dat uit het geloof Abrahamsis, welke een vader is van ons allen;

   ^17(Gelijk geschreven staat: Ik heb u tot een vader van vele volken
   gesteld) voor Hem, aan Welken hij geloofd heeft, namelijk God, Die de
   doden levend maakt, en roept de dingen, die niet zijn, alsof zij waren;

   ^18Welke tegen hoop op hoop geloofd heeft, dat hij zou worden een vader
   van vele volken; volgens hetgeen gezegd was: Alzo zal uw zaad wezen.

   ^19En niet verzwakt zijnde in het geloof, heeft hij zijn eigen lichaam
   niet aangemerkt, dat alrede verstorven was, alzo hij omtrent honderd
   jaren oud was, noch ookdat de moeder in Sara verstorven was.

   ^20En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof;
   maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;

   ^21En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook
   machtig was te doen.

   ^22Daarom is het hem ook tot rechtvaardigheid gerekend.

   ^23Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem
   toegerekend is;

   ^24Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk
   dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden
   opgewekt heeft;

   ^25Welke overgeleverd is om onze zonden, en opgewekt om onze
   rechtvaardigmaking.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God,
   door onzen Heere Jezus Christus;

   ^2Door Welken wij ook de toeleiding hebben door het geloof tot deze
   genade, in welke wij staan, en roemen in de hoop der heerlijkheid Gods.

   ^3En niet alleenlijk dit, maar wij roemen ook in de verdrukkingen,
   wetende, dat de verdrukking lijdzaamheid werkt;

   ^4En de lijdzaamheid bevinding, en de bevinding hoop;

   ^5En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde Gods in onze harten
   uitgestort is door den Heiligen Geest, Die ons is gegeven.

   ^6Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd voor
   de goddelozen gestorven.

   ^7Want nauwelijks zal iemand voor een rechtvaardige sterven; want voor
   den goede zal mogelijk iemand ook bestaan te sterven.

   ^8Maar God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons
   gestorven is, als wij nog zondaars waren.

   ^9Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij
   door Hem behouden worden van den toorn.

   ^10Want indien wij, vijanden zijnde, met God verzoend zijn door den
   dood Zijns Zoons, veel meer zullen wij, verzoend zijnde, behouden
   worden door Zijn leven.

   ^11En niet alleenlijk dit, maar wij roemen ook in God, door onzen Heere
   Jezus Christus, door Welken wij nu de verzoening gekregen hebben.

   ^12Daarom, gelijk door een mens de zonde in de wereld ingekomen is, en
   door de zonde de dood; en alzo de dood tot alle mensen doorgegaan is,
   in welken allengezondigd hebben.

   ^13Want tot de wet was de zonde in de wereld; maar de zonde wordt niet
   toegerekend, als er geen wet is.

   ^14Maar de dood heeft geheerst van Adam tot Mozes toe, ook over
   degenen, die niet gezondigd hadden in de gelijkheid der overtreding van
   Adam, welke eenvoorbeeld is Desgenen, Die komen zou.

   ^15Doch niet, gelijk de misdaad, alzo is ook de genadegift, want
   indien, door de misdaad van een, velen gestorven zijn, zo is veel meer
   de genade Gods, en degave door de genade, die daar is van een mens
   Jezus Christus, overvloedig geweest over velen.

   ^16En niet, gelijk de schuld was door den een, die gezondigd heeft,
   alzo is de gift; want de schuld is wel uit een misdaad tot verdoemenis,
   maar de genadegift isuit vele misdaden tot rechtvaardigmaking.

   ^17Want indien door de misdaad van een de dood geheerst heeft door dien
   enen, veel meer zullen degenen, die den overvloed der genade en der
   gave derrechtvaardigheid ontvangen, in het leven heersen door dien
   Enen, namelijk Jezus Christus.

   ^18Zo dan, gelijk door een misdaad de schuld gekomen is over alle
   mensen tot verdoemenis; alzo ook door een rechtvaardigheid komt de
   genade over allemensen tot rechtvaardigmaking des levens.

   ^19Want gelijk door de ongehoorzaamheid van dien enen mens velen tot
   zondaars gesteld zijn geworden, alzo zullen ook door de gehoorzaamheid
   van Enen velentot rechtvaardigen gesteld worden.

   ^20Maar de wet is bovendien ingekomen, opdat de misdaad te meerder
   worde; en waar de zonde meerder geworden is, daar is de genade veel
   meer overvloediggeweest;

   ^21Opdat, gelijk de zonde geheerst heeft tot den dood, alzo ook de
   genade zou heersen door rechtvaardigheid tot het eeuwige leven, door
   Jezus Christus onzenHeere. Romeinen 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Wat zullen wij dan zeggen? Zullen wij in de zonde blijven, opdat de
   genade te meerder worde?

   ^2Dat zij verre. Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog
   in dezelve leven?

   ^3Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn,
   wij in Zijn dood gedoopt zijn?

   ^4Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat,
   gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des
   Vaders, alzo ookwij in nieuwigheid des levens wandelen zouden.

   ^5Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking
   Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner
   opstanding;

   ^6Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het
   lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde
   dienen.

   ^7Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde.

   ^8Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij
   ook met Hem zullen leven;

   ^9Wetende, dat Christus, opgewekt zijnde uit de doden, niet meer
   sterft; de dood heerst niet meer over Hem.

   ^10Want dat Hij gestorven is, dat is Hij der zonde eenmaal gestorven;
   en dat Hij leeft, dat leeft Hij Gode.

   ^11Alzo ook gijlieden, houdt het daarvoor dat gij wel der zonde dood
   zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere.

   ^12Dat dan de zonde niet heerse in uw sterfelijk lichaam, om haar te
   gehoorzamen in de begeerlijkheden deszelven lichaams.

   ^13En stelt uwe leden niet der zonde tot wapenen der ongerechtigheid;
   maar stelt uzelven Gode, als uit de doden levende geworden zijnde, en
   stelt uw leden Godetot wapenen der gerechtigheid.

   ^14Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de
   wet, maar onder de genade.

   ^15Wat dan? Zullen wij zondigen, omdat wij niet zijn onder de wet, maar
   onder de genade? Dat zij verre.

   ^16Weet gij niet, dat wien gij uzelven stelt tot dienstknechten ter
   gehoorzaamheid, gij dienstknechten zijt desgenen, dien gij gehoorzaamt,
   of der zonde tot dendood, of der gehoorzaamheid tot gerechtigheid?

   ^17Maar Gode zij dank, dat gij wel dienstknechten der zonde waart, maar
   dat gij nu van harte gehoorzaam geworden zijt aan het voorbeeld der
   leer, tot hetwelkgij overgegeven zijt;

   ^18En vrijgemaakt zijnde van de zonde, zijt gemaakt dienstknechten der
   gerechtigheid.

   ^19Ik spreek op menselijke wijze, om der zwakheid uws vleses wil; want
   gelijk gij uw leden gesteld hebt, om dienstbaar te zijn der
   onreinigheid en derongerechtigheid, tot ongerechtigheid, alzo stelt nu
   uw leden, om dienstbaar te zijn der gerechtigheid, tot heiligmaking.

   ^20Want toen gij dienstknechten waart der zonde, zo waart gij vrij van
   de gerechtigheid.

   ^21Wat vrucht dan hadt gij toen van die dingen, waarover gij u nu
   schaamt? Want het einde derzelve is de dood.

   ^22Maar nu, van de zonde vrijgemaakt zijnde, en Gode dienstbaar gemaakt
   zijnde, hebt gij uw vrucht tot heiligmaking, en het einde het eeuwige
   leven.

   ^23Want de bezoldiging der zonde is de dood, maar de genadegift Gods is
   het eeuwige leven, door Jezus Christus, onzen Heere. Romeinen 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Weet gij niet, broeders! (want ik spreek tot degenen, die de wet
   verstaan) dat de wet heerst over den mens, zo langen tijd als hij
   leeft?

   ^2Want een vrouw, die onder den man staat, is aan den levenden man
   verbonden door de wet; maar indien de man gestorven is, zo is zij
   vrijgemaakt van de wetdes mans.

   ^3Daarom dan, indien zij eens anderen mans wordt, terwijl de man leeft,
   zo zal zij een overspeelster genaamd worden; maar indien de man
   gestorven is, zo is zijvrij van de wet, alzo dat zij geen overspeelster
   is, als zij eens anderen mans wordt.

   ^4Zo dan, mijn broeders, gij zijt ook der wet gedood door het lichaam
   van Christus, opdat gij zoudt worden eens Anderen, namelijk Desgenen,
   Die van dedoden opgewekt is, opdat wij Gode vruchten dragen zouden.

   ^5Want toen wij in het vlees waren, wrochten de bewegingen der zonden,
   die door de wet zijn, in onze leden, om den dood vruchten te dragen.

   ^6Maar nu zijn wij vrijgemaakt van de wet, overmits wij dien gestorven
   zijn, onder welken wij gehouden waren; alzo dat wij dienen in
   nieuwigheid des geestes, enniet in de oudheid der letter.

   ^7Wat zullen wij dan zeggen? Is de wet zonde? Dat zij verre. Ja, ik
   kende de zonde niet dan door de wet; want ook had ik de begeerlijkheid
   niet geweten zondete zijn, indien de wet niet zeide: Gij zult niet
   begeren.

   ^8Maar de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft in mij
   alle begeerlijkheid gewrocht; want zonder de wet is de zonde dood.

   ^9En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen
   is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.

   ^10En het gebod, dat ten leven was, hetzelve is mij ten dood bevonden.

   ^11Want de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft mij
   verleid, en door hetzelve gedood.

   ^12Alzo is dan de wet heilig, en het gebod is heilig, en rechtvaardig,
   en goed.

   ^13Is dan het goede mij de dood geworden? Dat zij verre. Maar de zonde
   is mij de dood geworden; opdat zij zou openbaar worden zonde te zijn;
   werkende mijdoor het goede den dood; opdat de zonde boven mate werd
   zondigende door het gebod.

   ^14Want wij weten, dat de wet geestelijk is, maar ik ben vleselijk,
   verkocht onder de zonde.

   ^15Want hetgeen ik doe, dat ken ik niet; want hetgeen ik wil, dat doe
   ik niet, maar hetgeen ik haat, dat doe ik.

   ^16En indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo stem ik de wet toe,
   dat zij goed is.

   ^17Ik dan doe datzelve nu niet meer, maar de zonde, die in mij woont.

   ^18Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont;
   want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik
   niet.

   ^19Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet
   wil, dat doe ik.

   ^20Indien ik hetgene doe, dat ik niet wil, zo doe ik nu hetzelve niet
   meer, maar de zonde, die in mij woont.

   ^21Zo vind ik dan deze wet in mij: als ik het goede wil doen, dat het
   kwade mij bijligt.

   ^22Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar den inwendigen mens;

   ^23Maar ik zie een andere wet in mijn leden, welke strijdt tegen de wet
   mijns gemoeds, en mij gevangen neemt onder de wet der zonde, die in
   mijn leden is.

   ^24Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?

   ^25Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.

   ^26Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het
   vlees de wet der zonde. Romeinen 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus
   zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.

   ^2Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij
   vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.

   ^3Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees
   krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des
   zondigen vleses, en dat voorde zonde, de zonde veroordeeld in het
   vlees.

   ^4Opdat het recht der wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het
   vlees wandelen, maar naar den Geest.

   ^5Want die naar het vlees zijn, bedenken, dat des vleses is; maar die
   naar den Geest zijn, bedenken, dat des Geestes is.

   ^6Want het bedenken des vleses is de dood; maar het bedenken des
   Geestes is het leven en vrede;

   ^7Daarom dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God; want het
   onderwerpt zich der wet Gods niet; want het kan ook niet.

   ^8En die in het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen.

   ^9Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders
   de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet
   heeft, die komt Hemniet toe.

   ^10En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der
   zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.

   ^11En indien de Geest Desgenen, Die Jezus uit de doden opgewekt heeft,
   in u woont, zo zal Hij, Die Christus uit de doden opgewekt heeft, ook
   uw sterfelijkelichamen levend maken, door Zijn Geest, Die in u woont.

   ^12Zo dan, broeders, wij zijn schuldenaars niet aan het vlees, om naar
   het vlees te leven.

   ^13Want indien gij naar het vlees leeft, zo zult gij sterven; maar
   indien gij door den Geest de werkingen des lichaams doodt, zo zult gij
   leven.

   ^14Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn
   kinderen Gods.

   ^15Want gij hebt niet ontvangen den Geest der dienstbaarheid wederom
   tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot
   kinderen, door Welkenwij roepen: Abba, Vader!

   ^16Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn.

   ^17En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij ook erfgenamen, erfgenamen
   van God, en medeerfgenamen van Christus; zo wij anders met Hem lijden,
   opdat wij ookmet Hem verheerlijkt worden.

   ^18Want ik houde het daarvoor, dat het lijden dezes tegenwoordigen
   tijds niet is te waarderen tegen de heerlijkheid, die aan ons zal
   geopenbaard worden.

   ^19Want het schepsel, als met opgestoken hoofde, verwacht de openbaring
   der kinderen Gods.

   ^20Want het schepsel is der ijdelheid onderworpen, niet gewillig, maar
   om diens wil, die het der ijdelheid onderworpen heeft;

   ^21Op hoop, dat ook het schepsel zelf zal vrijgemaakt worden van de
   dienstbaarheid der verderfenis, tot de vrijheid der heerlijkheid der
   kinderen Gods.

   ^22Want wij weten, dat het ganse schepsel te zamen zucht, en te zamen
   als in barensnood is tot nu toe.

   ^23En niet alleen dit, maar ook wij zelven, die de eerstelingen des
   Geestes hebben, wij ook zelven, zeg ik, zuchten in onszelven,
   verwachtende de aanneming totkinderen, namelijk de verlossing onzes
   lichaams.

   ^24Want wij zijn in hope zalig geworden. De hoop nu, die gezien wordt,
   is geen hoop; want hetgeen iemand ziet, waarom zal hij het ook hopen?

   ^25Maar indien wij hopen, hetgeen wij niet zien, zo verwachten wij het
   met lijdzaamheid.

   ^26En desgelijks komt ook de Geest onze zwakheden mede te hulp; want
   wij weten niet, wat wij bidden zullen, gelijk het behoort, maar de
   Geest Zelf bidt voorons met onuitsprekelijke zuchtingen.

   ^27En Die de harten doorzoekt, weet, welke de mening des Geestes zij,
   dewijl Hij naar God voor de heiligen bidt.

   ^28En wij weten, dat dengenen, die God liefhebben, alle dingen
   medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen
   geroepen zijn.

   ^29Want die Hij te voren gekend heeft, die heeft Hij ook te voren
   verordineerd, den beelde Zijns Zoons gelijkvormig te zijn, opdat Hij de
   Eerstgeborene zij ondervele broederen.

   ^30En die Hij te voren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook
   geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook
   gerechtvaardigd; en die Hijgerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook
   verheerlijkt.

   ^31Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen? Zo God voor ons is, wie
   zal tegen ons zijn?

   ^32Die ook Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons
   allen overgegeven, hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen
   schenken?

   ^33Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is
   het, Die rechtvaardig maakt.

   ^34Wie is het, die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is; ja, wat
   meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechter hand Gods is, Die ook
   voor ons bidt.

   ^35Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of
   benauwdheid, of vervolging, of honger, naaktheid, of gevaar, of zwaard?

   ^36(Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag
   gedood; wij zijn geacht als schapen ter slachting.)

   ^37Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons
   liefgehad heeft.

   ^38Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch
   overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,

   ^39Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen
   scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
   Romeinen 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Ik zeg de waarheid in Christus, ik lieg niet (mijn geweten mij mede
   getuigenis gevende door den Heiligen Geest),

   ^2Dat het mij een grote droefheid, en mijn hart een gedurige smart is.

   ^3Want ik zou zelf wel wensen verbannen te zijn van Christus, voor mijn
   broederen, die mijn maagschap zijn naar het vlees;

   ^4Welke Israelieten zijn, welker is de aanneming tot kinderen, en de
   heerlijkheid, en de verbonden, en de wetgeving, en de dienst van God,
   en de beloftenissen;

   ^5Welker zijn de vaders, en uit welke Christus is, zoveel het vlees
   aangaat, Dewelke is God boven allen te prijzen in der eeuwigheid. Amen.

   ^6Doch ik zeg dit niet, alsof het woord Gods ware uitgevallen; want die
   zijn niet allen Israel, die uit Israel zijn.

   ^7Noch omdat zij Abrahams zaad zijn, zijn zij allen kinderen; maar: In
   Izaak zal u het zaad genoemd worden.

   ^8Dat is, niet de kinderen des vleses, die zijn kinderen Gods; maar de
   kinderen der beloftenis worden voor het zaad gerekend.

   ^9Want dit is het woord der beloftenis: Omtrent dezen tijd zal Ik
   komen, en Sara zal een zoon hebben.

   ^10En niet alleenlijk deze, maar ook Rebekka is daarvan een bewijs, als
   zij uit een bevrucht was, namelijk Izaak, onzen Vader.

   ^11Want als de kinderen nog niet geboren waren, noch iets goeds of
   kwaads gedaan hadden, opdat het voornemen Gods, dat naar de verkiezing
   is, vast bleve, niet uit de werken, maar uit den Roepende;

   ^12Zo werd tot haar gezegd: De meerdere zal den mindere dienen.

   ^13Gelijk geschreven is: Jakob heb Ik liefgehad, en Ezau heb Ik gehaat.

   ^14Wat zullen wij dan zeggen? Is er onrechtvaardigheid bij God? Dat zij
   verre.

   ^15Want Hij zegt tot Mozes: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm,
   en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben.

   ^16Zo is het dan niet desgenen, die wil, noch desgenen, die loopt, maar
   des ontfermenden Gods.

   ^17Want de Schrift zegt tot Farao: Tot ditzelve heb Ik u verwekt, opdat
   Ik in u Mijn kracht bewijzen zou, en opdat Mijn Naam verkondigd worde
   op de ganseaarde.

   ^18Zo ontfermt Hij Zich dan, diens Hij wil, en verhardt, dien Hij wil.

   ^19Gij zult dan tot mij zeggen: Wat klaagt Hij dan nog? Want wie heeft
   Zijn wil wederstaan?

   ^20Maar toch, o mens, wie zijt gij, die tegen God antwoordt? Zal ook
   het maaksel tot dengene, die het gemaakt heeft, zeggen: Waarom hebt gij
   mij alzo gemaakt?

   ^21Of heeft de pottenbakker geen macht over het leem, om uit denzelfden
   klomp te maken, het ene vat ter ere, en het andere ter onere?

   ^22En of God, willende Zijn toorn bewijzen, en Zijn macht bekend maken,
   met vele lankmoedigheid verdragen heeft de vaten des toorns, tot het
   verderf toebereid;

   ^23En opdat Hij zou bekend maken den rijkdom Zijner heerlijkheid over
   de vaten der barmhartigheid, die Hij te voren bereid heeft tot
   heerlijkheid?

   ^24Welke Hij ook geroepen heeft, namelijk ons, niet alleen uit de
   Joden, maar ook uit de heidenen.

   ^25Gelijk Hij ook in Hosea zegt: Ik zal hetgeen Mijn volk niet was,
   Mijn volk noemen, en die niet bemind was, Mijn beminde.

   ^26En het zal zijn, in de plaats, waar tot hen gezegd was: Gijlieden
   zijt Mijn volk niet, aldaar zullen zij kinderen des levenden Gods
   genaamd worden.

   ^27En Jesaja roept over Israel: Al ware het getal der kinderen Israels
   gelijk het zand der zee, zo zal het overblijfsel behouden worden.

   ^28Want Hij voleindt een zaak en snijdt ze af in rechtvaardigheid; want
   de Heere zal een afgesneden zaak doen op de aarde.

   ^29En gelijk Jesaja te voren gezegd heeft: Indien de Heere Sebaoth ons
   geen zaad had overgelaten, zo waren wij als Sodom geworden, en Gomorra
   gelijkgemaakt geweest.

   ^30Wat zullen wij dan zeggen? Dat de heidenen, die de rechtvaardigheid
   niet zochten, de rechtvaardigheid verkregen hebben, doch de
   rechtvaardigheid, die uit hetgeloof is.

   ^31Maar Israel, die de wet der rechtvaardigheid zocht, is tot de wet
   der rechtvaardigheid niet gekomen.

   ^32Waarom? Omdat zij die zochten niet uit het geloof, maar als uit de
   werken der wet, want zij hebben zich gestoten aan den steen des
   aanstoots;

   ^33Gelijk geschreven is: Ziet, Ik leg in Sion een steen des aanstoots,
   en een rots der ergernis; en een iegelijk, die in Hem gelooft, zal niet
   beschaamd worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Broeders, de toegenegenheid mijns harten, en het gebed, dat ik tot
   God voor Israel doe, is tot hun zaligheid.

   ^2Want ik geef hun getuigenis, dat zij een ijver tot God hebben, maar
   niet met verstand.

   ^3Want alzo zij de rechtvaardigheid Gods niet kennen, en hun eigen
   gerechtigheid zoeken op te richten, zo zijn zij der rechtvaardigheid
   Gods niet onderworpen.

   ^4Want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een
   iegelijk, die gelooft.

   ^5Want Mozes beschrijft de rechtvaardigheid, die uit de wet is,
   zeggende: De mens, die deze dingen doet, zal door dezelve leven.

   ^6Maar de rechtvaardigheid, die uit het geloof is, spreekt aldus: Zeg
   niet in uw hart: Wie zal in den hemel opklimmen? Hetzelve is Christus
   van boven afbrengen.

   ^7Of, wie zal in den afgrond nederdalen? Hetzelve is Christus uit de
   doden opbrengen.

   ^8Maar wat zegt zij? Nabij u is het Woord, in uw mond en in uw hart.
   Dit is het Woord des geloofs, hetwelk wij prediken.

   ^9Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en
   met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult
   gij zalig worden.

   ^10Want met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid en met den mond
   belijdt men ter zaligheid.

   ^11Want de Schrift zegt: Een iegelijk, die in Hem gelooft, die zal niet
   beschaamd worden.

   ^12Want er is geen onderscheid, noch van Jood noch van Griek; want
   eenzelfde is Heere van allen, rijk zijnde over allen, die Hem
   aanroepen.

   ^13Want een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig
   worden.

   ^14Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben?
   En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben?
   En hoe zullen zijhoren, zonder die hun predikt?

   ^15En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? Gelijk
   geschreven is: Hoe liefelijk zijn de voeten dergenen, die vrede
   verkondigen, dergenen, die hetgoede verkondigen!

   ^16Doch zij zijn niet allen het Evangelie gehoorzaam geweest; want
   Jesaja zegt: Heere, wie heeft onze prediking geloofd?

   ^17Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord
   Gods.

   ^18Maar ik zeg: Hebben zij het niet gehoord? Ja toch, hun geluid is
   over de gehele aarde uitgegaan, en hun woorden tot de einden der
   wereld.

   ^19Maar ik zeg: Heeft Israel het niet verstaan? Mozes zegt eerst: Ik
   zal ulieden tot jaloersheid verwekken door degenen, die geen volk zijn;
   door een onverstandigvolk zal ik u tot toorn verwekken.

   ^20En Jesaja verstout zich, en zegt: Ik ben gevonden van degenen, die
   Mij niet zochten; Ik ben openbaar geworden dengenen, die naar Mij niet
   vraagden.

   ^21Maar tegen Israel zegt Hij: Den gehelen dag heb Ik Mijn handen
   uitgestrekt tot een ongehoorzaam en tegensprekend volk. Romeinen 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Ik zeg dan: Heeft God Zijn volk verstoten? Dat zij verre; want ik ben
   ook een Israeliet, uit het zaad Abrahams, van den stam Benjamin.

   ^2God heeft Zijn volk niet verstoten, hetwelk Hij te voren gekend
   heeft. Of weet gij niet, wat de Schrift zegt van Elia, hoe hij God
   aanspreekt tegen Israel, zeggende:

   ^3Heere! zij hebben Uw profeten gedood, en Uw altaren omgeworpen; en ik
   ben alleen overgebleven en zij zoeken mijn ziel.

   ^4Maar wat zegt tot hem het Goddelijk antwoord? Ik heb Mijzelven nog
   zeven duizend mannen overgelaten, die de knie voor het beeld van Baal
   niet gebogenhebben.

   ^5Alzo is er dan ook in dezen tegenwoordigen tijd een overblijfsel
   geworden, naar de verkiezing der genade.

   ^6En indien het door genade is, zo is het niet meer uit de werken;
   anderszins is de genade geen genade meer; en indien het is uit de
   werken, zo is het geen genademeer; anderszins is het werk geen werk
   meer.

   ^7Wat dan? Hetgeen Israel zoekt, dat heeft het niet verkregen; maar de
   uitverkorenen hebben het verkregen, en de anderen zijn verhard
   geworden.

   ^8(Gelijk geschreven is: God heeft hun gegeven een geest des diepen
   slaaps; ogen om niet te zien, en oren om niet te horen) tot op den
   huidigen dag.

   ^9En David zegt: Hun tafel worde tot een strik, en tot een val, en tot
   een aanstoot, en tot een vergelding voor hen.

   ^10Dat hun ogen verduisterd worden, om niet te zien; en verkrom hun rug
   allen tijd.

   ^11Zo zeg ik dan: Hebben zij gestruikeld, opdat zij vallen zouden? Dat
   zij verre; maar door hun val is de zaligheid den heidenen geworden, om
   hen tot jaloersheidte verwekken.

   ^12En indien hun val de rijkdom is der wereld, en hun vermindering de
   rijkdom der heidenen, hoeveel te meer hun volheid!

   ^13Want ik spreek tot u, heidenen, voor zoveel ik der heidenen apostel
   ben; ik maak mijn bediening heerlijk;

   ^14Of ik enigszins mijn vlees tot jaloersheid verwekken, en enigen uit
   hen behouden mocht.

   ^15Want indien hun verwerping de verzoening is der wereld, wat zal de
   aanneming wezen, anders dan het leven uit de doden?

   ^16En indien de eerstelingen heilig zijn, zo is ook het deeg heilig, en
   indien de wortel heilig is, zo zijn ook de takken heilig.

   ^17En zo enige der takken afgebroken zijn, en gij, een wilde olijfboom
   zijnde, in derzelver plaats zijt ingeent, en des wortels en der
   vettigheid des olijfbooms mededeelachtig zijt geworden,

   ^18Zo roem niet tegen de takken; en indien gij daartegen roemt, gij
   draagt den wortel niet, maar de wortel u.

   ^19Gij zult dan zeggen: De takken zijn afgebroken, opdat ik zou ingeent
   worden.

   ^20Het is wel; zij zijn door ongeloof afgebroken, en gij staat door het
   geloof. Zijt niet hooggevoelende, maar vrees.

   ^21Want is het, dat God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, zie
   toe, dat Hij ook mogelijk u niet spare.

   ^22Zie dan de goedertierenheid en de strengheid van God; de strengheid
   wel over degenen, die gevallen zijn, maar de goedertierenheid over u,
   indien gij in degoedertierenheid blijft; anderszins zult ook gij
   afgehouwen worden.

   ^23Maar ook zij, indien zij in het ongeloof niet blijven, zullen
   ingeent worden; want God is machtig om dezelve weder in te enten.

   ^24Want indien gij afgehouwen zijt uit den olijfboom, die van nature
   wild was, en tegen nature in den goeden olijfboom ingeent; hoeveel te
   meer zullen deze, dienatuurlijke takken zijn, in hun eigen olijfboom
   geent worden?

   ^25Want ik wil niet, broeders, dat u deze verborgenheid onbekend zij
   (opdat gij niet wijs zijt, bij uzelven), dat de verharding voor een
   deel over Israel gekomen is, totdat de volheid der heidenen zal
   ingegaan zijn.

   ^26En alzo zal geheel Israel zalig worden; gelijk geschreven is: De
   Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van
   Jakob.

   ^27En dit is hun een verbond van Mij, als Ik hun zonden zal wegnemen.

   ^28Zo zijn zij wel vijanden aangaande het Evangelie, om uwentwil, maar
   aangaande de verkiezing zijn zij beminden, om der vaderen wil;

   ^29Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk.

   ^30Want gelijkerwijs ook gijlieden eertijds Gode ongehoorzaam geweest
   zijt, maar nu barmhartigheid verkregen hebt door dezer
   ongehoorzaamheid;

   ^31Alzo zijn ook dezen nu ongehoorzaam geweest, opdat ook zij door uw
   barmhartigheid zouden barmhartigheid verkrijgen.

   ^32Want God heeft hen allen onder de ongehoorzaamheid besloten, opdat
   Hij hun allen zou barmhartig zijn.

   ^33O diepte des rijkdoms, beide der wijsheid en der kennis Gods, hoe
   ondoorzoekelijk zijn Zijn oordelen, en onnaspeurlijk Zijn wegen!

   ^34Want wie heeft den zin des Heeren gekend? Of wie is Zijn raadsman
   geweest?

   ^35Of wie heeft Hem eerst gegeven, en het zal hem wedervergolden
   worden?

   ^36Want uit Hem, en door Hem, en tot Hem zijn alle dingen. Hem zij de
   heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen. Romeinen 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw
   lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke
   offerande, welke is uw redelijkegodsdienst.

   ^2En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de
   vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede,
   enwelbehagelijke en volmaakte wil van God zij.

   ^3Want door de genade, die mij gegeven is, zeg ik een iegelijk, die
   onder u is, dat hij niet wijs zij boven hetgeen men behoort wijs te
   zijn; maar dat hij wijs zij totmatigheid, gelijk als God een iegelijk
   de mate des geloofs gedeeld heeft.

   ^4Want gelijk wij in een lichaam vele leden hebben, en de leden alle
   niet dezelfde werking hebben;

   ^5Alzo zijn wij velen een lichaam in Christus, maar elkeen zijn wij
   elkanders leden.

   ^6Hebbende nu verscheidene gaven, naar de genade, die ons gegeven is,

   ^7Zo laat ons die gaven besteden, hetzij profetie, naar de mate des
   geloofs; hetzij bediening, in het bedienen; hetzij die leert, in het
   leren;

   ^8Hetzij die vermaant, in het vermanen; die uitdeelt, in eenvoudigheid;
   die een voorstander is, in naarstigheid; die barmhartigheid doet, in
   blijmoedigheid.

   ^9De liefde zij ongeveinsd. Hebt een afkeer van het boze, en hangt het
   goede aan.

   ^10Hebt elkander hartelijk lief met broederlijke liefde; met eer de een
   de ander voorgaande.

   ^11Zijt niet traag in het benaarstigen. Zijt vurig van geest. Dient den
   Heere.

   ^12Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in
   het gebed.

   ^13Deelt mede tot de behoeften der heiligen. Tracht naar
   herbergzaamheid.

   ^14Zegent hen, die u vervolgen; zegent en vervloekt niet.

   ^15Verblijdt u met de blijden; en weent met de wenenden.

   ^16Weest eensgezind onder elkander. Tracht niet naar de hoge dingen,
   maar voegt u tot de nederige. Zijt niet wijs bij uzelven.

   ^17Vergeldt niemand kwaad voor kwaad. Bezorgt hetgeen eerlijk is voor
   alle mensen.

   ^18Indien het mogelijk is, zoveel in u is, houdt vrede met alle mensen.

   ^19Wreekt uzelven niet, beminden, maar geeft den toorn plaats; want er
   is geschreven: Mij komt de wraak toe; Ik zal het vergelden, zegt de
   Heere.

   ^20Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo
   geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn
   hoofd hopen.

   ^21Wordt van het kwade niet overwonnen, maar overwint het kwade door
   het goede. Romeinen 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Alle ziel zij den machten, over haar gesteld, onderworpen; want er is
   geen macht dan van God, en de machten, die er zijn, die zijn van God
   geordineerd.

   ^2Alzo dat die zich tegen de macht stelt, de ordinantie van God
   wederstaat; en die ze wederstaan, zullen over zichzelven een oordeel
   halen.

   ^3Want de oversten zijn niet tot een vreze den goeden werken, maar den
   kwaden. Wilt gij nu de macht niet vrezen, doe het goede, en gij zult
   lof van haar hebben;

   ^4Want zij is Gods dienares, u ten goede. Maar indien gij kwaad doet,
   zo vrees; want zij draagt het zwaard niet tevergeefs; want zij is Gods
   dienares, eenwreekster tot straf dengene, die kwaad doet.

   ^5Daarom is het nodig onderworpen te zijn, niet alleen om der straffe,
   maar ook om des gewetens wil.

   ^6Want daarom betaalt gij ook schattingen; want zij zijn dienaars van
   God, in ditzelve geduriglijk bezig zijnde.

   ^7Zo geeft dan een iegelijk, wat gij schuldig zijt; schatting, dien gij
   de schatting, tol, dien gij den tol, vreze, dien gij de vreze, eer, die
   gij de eer schuldig zijt.

   ^8Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want die den
   ander liefheeft, die heeft de wet vervuld.

   ^9Want dit: Gij zult geen overspel doen, gij zult niet doden, gij zult
   niet stelen, gij zult geen valse getuigenis geven, gij zult niet
   begeren; en zo er enig ander gebodis, wordt in dit woord als in een
   hoofdsom begrepen, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben
   gelijk uzelven.

   ^10De liefde doet den naaste geen kwaad. Zo is dan de liefde de
   vervulling der wet.

   ^11En dit zeg ik te meer, dewijl wij de gelegenheid des tijds weten,
   dat het de ure is, dat wij nu uit den slaap opwaken; want de zaligheid
   is ons nu nader, dan toenwij eerst geloofd hebben.

   ^12De nacht is voorbijgegaan, en de dag is nabij gekomen. Laat ons dan
   afleggen de werken der duisternis, en aandoen de wapenen des lichts.

   ^13Laat ons, als in den dag, eerlijk wandelen; niet in brasserijen en
   dronkenschappen, niet in slaapkameren en ontuchtigheden, niet in twist
   en nijdigheid;

   ^14Maar doet aan den Heere Jezus Christus, en verzorgt het vlees niet
   tot begeerlijkheden. Romeinen 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Dengene nu, die zwak is in het geloof, neemt aan, maar niet tot
   twistige samensprekingen.

   ^2De een gelooft wel, dat men alles eten mag, maar die zwak is, eet
   moeskruiden.

   ^3Die daar eet, verachte hem niet, die niet eet; en die niet eet,
   oordele hem niet, die daar eet; want God heeft hem aangenomen.

   ^4Wie zijt gij, die eens anderen huisknecht oordeelt? Hij staat, of hij
   valt zijn eigen heer; doch hij zal vastgesteld worden, want God is
   machtig hem vast te stellen.

   ^5De een acht wel den enen dag boven den anderen dag; maar de ander
   acht al de dagen gelijk. Een iegelijk zij in zijn eigen gemoed ten
   volle verzekerd.

   ^6Die den dag waarneemt, die neemt hem waar den Heere; en die den dag
   niet waarneemt, die neemt hem niet waar den Heere. Die daar eet, die
   eet zulks denHeere, want hij dankt God; en die niet eet, die eet zulks
   den Heere niet, en hij dankt God.

   ^7Want niemand van ons leeft zichzelven, en niemand sterft zichzelven.

   ^8Want hetzij dat wij leven, wij leven den Heere; hetzij dat wij
   sterven, wij sterven den Heere. Hetzij dan dat wij leven, hetzij dat
   wij sterven, wij zijn des Heeren.

   ^9Want daartoe is Christus ook gestorven, en opgestaan, en weder levend
   geworden, opdat Hij beiden over doden en levenden heersen zou.

   ^10Maar gij, wat oordeelt gij uw broeder? Of ook gij, wat veracht gij
   uw broeder? Want wij zullen allen voor den rechterstoel van Christus
   gesteld worden.

   ^11Want er is geschreven: Ik leef, zegt de Heere; voor Mij zal alle
   knie zich buigen, en alle tong zal God belijden.

   ^12Zo dan een iegelijk van ons zal voor zichzelven Gode rekenschap
   geven.

   ^13Laat ons dan elkander niet meer oordelen; maar oordeelt dit liever,
   namelijk, dat gij den broeder geen aanstoot of ergernis geeft.

   ^14Ik weet en ben verzekerd in den Heere Jezus, dat geen ding onrein is
   in zichzelven; dan die acht iets onrein te zijn, die is het onrein.

   ^15Maar indien uw broeder om der spijze wil bedroefd wordt, zo wandelt
   gij niet meer naar liefde. Verderf dien niet met uw spijze, voor welken
   Christusgestorven is.

   ^16Dat dan uw goed niet gelasterd worde.

   ^17Want het Koninkrijk Gods is niet spijs en drank, maar
   rechtvaardigheid, en vrede, en blijdschap, door den Heiligen Geest.

   ^18Want die Christus in deze dingen dient, is Gode welbehagelijk, en
   aangenaam den mensen.

   ^19Zo dan laat ons najagen, hetgeen tot den vrede, en hetgeen tot de
   stichting onder elkander dient.

   ^20Verbreek het werk van God niet om der spijze wil. Alle dingen zijn
   wel rein; maar het is kwaad den mens, die met aanstoot eet.

   ^21Het is goed geen vlees te eten, noch wijn te drinken, noch iets,
   waaraan uw broeder zich stoot, of geergerd wordt, of waarin hij zwak
   is.

   ^22Hebt gij geloof? hebt dat bij uzelven voor God. Zalig is hij, die
   zichzelven niet oordeelt in hetgeen hij voor goed houdt.

   ^23Maar die twijfelt, indien hij eet, is veroordeeld, omdat hij niet
   uit het geloof eet. En al wat uit het geloof niet is, dat is zonde.
   Romeinen 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Maar wij, die sterk zijn, zijn schuldig de zwakheden der onsterken te
   dragen, en niet onszelven te behagen.

   ^2Dat dan een iegelijk van ons zijn naaste behage ten goede, tot
   stichting.

   ^3Want ook Christus heeft Zichzelven niet behaagd, maar gelijk
   geschreven is: De smadingen dergenen, die U smaden, zijn op Mij
   gevallen.

   ^4Want al wat te voren geschreven is, dat is tot onze lering te voren
   geschreven, opdat wij, door lijdzaamheid en vertroosting der Schriften,
   hoop hebben zouden.

   ^5Doch de God der lijdzaamheid en der vertroosting geve u, dat gij
   eensgezind zijt onder elkander naar Christus Jezus;

   ^6Opdat gij eendrachtelijk, met een mond, moogt verheerlijken den God
   en Vader van onzen Heere Jezus Christus.

   ^7Daarom neemt elkander aan, gelijk ook Christus ons aangenomen heeft,
   tot de heerlijkheid Gods.

   ^8En ik zeg, dat Jezus Christus een dienaar geworden is der
   besnijdenis, vanwege de waarheid Gods, opdat Hij bevestigen zou de
   beloftenissen der vaderen;

   ^9En de heidenen God vanwege de barmhartigheid zouden verheerlijken;
   gelijk geschreven is: Daarom zal ik U belijden onder de heidenen, en Uw
   Naamlofzingen.

   ^10En wederom zegt Hij: Weest vrolijk, gij heidenen met Zijn volk!

   ^11En wederom: Looft den Heere, al gij heidenen, en prijst Hem, al gij
   volken!

   ^12En wederom zegt Jesaja: Er zal zijn de wortel van Jessai, en Die
   opstaat, om over de heidenen te gebieden; op Hem zullen de heidenen
   hopen.

   ^13De God nu der hoop vervulle ulieden met alle blijdschap en vrede in
   het geloven, opdat gij overvloedig moogt zijn in de hoop, door de
   kracht des HeiligenGeestes.

   ^14Doch, mijn broeders, ook ik zelf ben verzekerd van u, dat gij ook
   zelven vol zijt van goedheid, vervuld met alle kennis, machtig om ook
   elkander te vermanen.

   ^15Maar ik heb u eensdeels te stoutelijker geschreven, broeders, u als
   wederom dit indachtig makende, om de genade, die mij van God gegeven
   is;

   ^16Opdat ik een dienaar van Jezus Christus zij onder de heidenen, het
   Evangelie van God bedienende, opdat de offerande der heidenen aangenaam
   worde, geheiligd door den Heiligen Geest.

   ^17Zo heb ik dan roem in Christus Jezus in die dingen, die God aangaan.

   ^18Want ik zou niet durven iets zeggen, hetwelk Christus door mij niet
   gewrocht heeft, tot gehoorzaamheid der heidenen, met woorden en werken;

   ^19Door kracht van tekenen en wonderheden, en door de kracht van den
   Geest Gods, zodat ik, van Jeruzalem af, en rondom, tot Illyrikum toe,
   het Evangelie vanChristus vervuld heb.

   ^20En alzo zeer begerig geweest ben om het Evangelie te verkondigen,
   niet waar Christus genoemd was, opdat ik niet op eens anders fondament
   zou bouwen;

   ^21Maar gelijk geschreven is: Denwelken van Hem niet was geboodschapt,
   die zullen het zien; en dewelke het niet gehoord hebben, die zullen het
   verstaan.

   ^22Waarom ik ook menigmaal verhinderd geweest ben tot u te komen.

   ^23Maar nu geen plaats meer hebbende in deze gewesten, en van over vele
   jaren groot verlangen hebbende, om tot u te komen,

   ^24Zo zal ik, wanneer ik naar Spanje reis, tot u komen; want ik hoop in
   het doorreizen u te zien, en van u derwaarts geleid te worden, als ik
   eerst van uliedertegenwoordigheid eensdeels verzadigd zal zijn.

   ^25Maar nu reis ik naar Jeruzalem, dienende de heiligen.

   ^26Want het heeft dien van Macedonie en Achaje goed gedacht een gemene
   handreiking te doen aan de armen onder de heiligen, die te Jeruzalem
   zijn.

   ^27Want het heeft hun zo goed gedacht; ook zijn zij hun schuldenaars;
   want indien de heidenen hunner geestelijke goederen deelachtig zijn
   geworden, zo zijn zijook schuldig hen van lichamelijke goederen te
   dienen.

   ^28Als ik dan dit volbracht, en hun deze vrucht verzegeld zal hebben,
   zo zal ik door ulieder stad naar Spanje afkomen.

   ^29En ik weet, dat ik, tot u komende, met vollen zegen des Evangelies
   van Christus komen zal.

   ^30En ik bid u, broeders, door onzen Heere Jezus Christus, en door de
   liefde des Geestes, dat gij met mij strijdt in de gebeden tot God voor
   mij;

   ^31Opdat ik mag bevrijd worden van de ongehoorzamen in Judea, en dat
   deze mijn dienst, dien ik aan Jeruzalem doe, aangenaam zij den
   heiligen;

   ^32Opdat ik met blijdschap, door den wil van God, tot u mag komen, en
   met u verkwikt worden.

   ^33En de God des vredes zij met u allen. Amen. Romeinen 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En ik beveel u Febe, onze zuster, die een dienares is der Gemeente,
   die te Kenchreen is;

   ^2Opdat gij haar ontvangt in den Heere, gelijk het den heiligen
   betaamt, en haar bijstaat, in wat zaak zij u zou mogen van doen hebben;
   want zij is eenvoorstandster geweest van velen, ook van mijzelven.

   ^3Groet Priscilla en Aquila, mijn medewerkers in Christus Jezus;

   ^4Die voor mijn leven hun hals gesteld hebben; denwelken niet alleen ik
   danke, maar ook al de Gemeenten der heidenen.

   ^5Groet ook de Gemeente in hun huis. Groet Epenetus, mijn beminde, die
   de eersteling is van Achaje in Christus.

   ^6Groet Maria, die veel voor ons gearbeid heeft.

   ^7Groet Andronikus en Junias, mijn magen, en mijn medegevangenen, welke
   vermaard zijn onder de apostelen, die ook voor mij in Christus geweest
   zijn.

   ^8Groet Amplias, mijn beminde in den Heere.

   ^9Groet Urbanus, onzen medearbeider in Christus, en Stachys, mijn
   beminde.

   ^10Groet Apelles, die beproefd is in Christus. Groet hen, die van het
   huisgezin van Aristobulus zijn.

   ^11Groet Herodion, die van mijn maagschap is. Groet hen, die van het
   huisgezin van Narcissus zijn, degenen namelijk, die in den Heere zijn.

   ^12Groet Tryfena en Tryfosa, vrouwen die in den Heere arbeiden. Groet
   Persis, de beminde zuster, die veel gearbeid heeft in den Heere.

   ^13Groet Rufus, den uitverkorene in den Heere, en zijn moeder en de
   mijne.

   ^14Groet Asynkritus, Flegon, Hermas, Patrobas, Hermes, en de broeders,
   die met hen zijn.

   ^15Groet Filologus en Julia, Nereus en zijn zuster, en Olympas, en al
   de heiligen, die met henlieden zijn.

   ^16Groet elkander met een heiligen kus. De Gemeenten van Christus
   groeten ulieden.

   ^17En ik bid u, broeders, neemt acht op degenen, die tweedracht en
   ergernissen aanrichten tegen de leer, die gij van ons geleerd hebt; en
   wijkt af van dezelve.

   ^18Want dezulken dienen onzen Heere Jezus Christus niet, maar hun buik;
   en verleiden door schoonspreken en prijzen de harten der eenvoudigen.

   ^19Want uw gehoorzaamheid is tot kennis van allen gekomen. Ik verblijde
   mij dan uwenthalve; en ik wil, dat gij wijs zijt in het goede, doch
   onnozel in het kwade.

   ^20En de God des vredes zal den satan haast onder uw voeten
   verpletteren. De genade van onzen Heere Jezus Christus zij met ulieden.
   Amen.

   ^21U groeten, Timotheus, mijn medearbeider, en Lucius, en Jason, en
   Socipater, mijn bloedverwanten.

   ^22Ik, Tertius, die den brief geschreven heb, groet u in den Heere.

   ^23U groet Gajus, de huiswaard van mij en van de gehele Gemeente. U
   groet Erastus, de rentmeester der stad, en de broeder Quartus.

   ^24De genade van onzen Heere Jezus Christus zij met u allen. Amen.

   ^25Hem nu, Die machtig is u te bevestigen, naar mijn Evangelie en de
   prediking van Jezus Christus, naar de openbaring der verborgenheid, die
   van de tijden dereeuwen verzwegen is geweest;

   ^26Maar nu geopenbaard is, en door de profetische Schriften, naar het
   bevel des eeuwigen Gods, tot gehoorzaamheid des geloofs, onder al de
   heidenen bekend isgemaakt;
     __________________________________________________________________

1 Corinthians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een geroepen apostel van Jezus Christus, door den wil van
   God, en Sosthenes, de broeder,

   ^2Aan de Gemeente Gods, die te Korinthe is, den geheiligden in Christus
   Jezus, den geroepenen heiligen, met allen, die den Naam van onzen Heere
   Jezus Christusaanroepen in alle plaats, beide hun en onzen Heere;

   ^3Genade zij u en vrede van God onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^4Ik dank mijn God allen tijd over u, vanwege de genade Gods, die u
   gegeven is in Christus Jezus;

   ^5Dat gij in alles rijk zijt geworden in Hem, in alle rede en alle
   kennis;

   ^6Gelijk de getuigenis van Christus bevestigd is onder u;

   ^7Alzo dat het u aan gene gave ontbreekt, verwachtende de openbaring
   van onzen Heere Jezus Christus.

   ^8Welke God u ook zal bevestigen tot het einde toe, om onstraffelijk te
   zijn in den dag van onzen Heere Jezus Christus.

   ^9God is getrouw, door Welken gij geroepen zijt tot de gemeenschap van
   Zijn Zoon Jezus Christus, onzen Heere.

   ^10Maar ik bid u, broeders, door den Naam van onzen Heere Jezus
   Christus, dat gij allen hetzelfde spreekt, en dat onder u geen
   scheuringen zijn, maar dat gijsamengevoegd zijt in een zelfden zin, en
   in een zelfde gevoelen.

   ^11Want mij is van u bekend gemaakt, mijn broeders, door die van het
   huisgezin van Chloe zijn, dat er twisten onder u zijn.

   ^12En dit zeg ik, dat een iegelijk van u zegt: Ik ben van Paulus, en ik
   van Apollos; en ik van Cefas; en ik van Christus.

   ^13Is Christus gedeeld? Is Paulus voor u gekruist? Of zijt gij in
   Paulus' naam gedoopt?

   ^14Ik dank God, dat ik niemand van ulieden gedoopt heb, dan Krispus en
   Gajus;

   ^15Opdat niet iemand zegge, dat ik in mijn naam gedoopt heb.

   ^16Doch ik heb ook het huisgezin van Stefanus gedoopt; voorts weet ik
   niet, of ik iemand anders gedoopt heb.

   ^17Want Christus heeft mij niet gezonden, om te dopen, maar om het
   Evangelie te verkondigen; niet met wijsheid van woorden, opdat het
   kruis van Christus nietverijdeld worde.

   ^18Want het woord des kruises is wel dengenen, die verloren gaan,
   dwaasheid; maar ons, die behouden worden, is het een kracht Gods;

   ^19Want er is geschreven: Ik zal de wijsheid der wijzen doen vergaan,
   en het verstand der verstandigen zal Ik te niet maken.

   ^20Waar is de wijze? Waar is de schriftgeleerde? Waar is de onderzoeker
   dezer eeuw? Heeft God de wijsheid dezer wereld niet dwaas gemaakt?

   ^21Want nademaal, in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend
   door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd, door de dwaasheid der
   prediking, zalig temaken, die geloven;

   ^22Overmits de Joden een teken begeren, en de Grieken wijsheid zoeken;

   ^23Doch wij prediken Christus, den Gekruisigde, den Joden wel een
   ergernis, en den Grieken een dwaasheid;

   ^24Maar hun, die geroepen zijn, beiden Joden en Grieken, prediken wij
   Christus, de kracht Gods, en de wijsheid Gods.

   ^25Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen; en het zwakke Gods is
   sterker dan de mensen.

   ^26Want gij ziet uw roeping, broeders, dat gij niet vele wijzen zijt
   naar het vlees, niet vele machtigen, niet vele edelen.

   ^27Maar het dwaze der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij de wijzen
   beschamen zou; en het zwakke der wereld heeft God uitverkoren, opdat
   Hij het sterke zoubeschamen;

   ^28En het onedele der wereld, en het verachte heeft God uitverkoren, en
   hetgeen niets is, opdat Hij hetgeen iets is, te niet zou maken;

   ^29Opdat geen vlees zou roemen voor Hem.

   ^30Maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is
   wijsheid van God, en rechtvaardigheid, en heiligmaking, en verlossing;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En ik, broeders, als ik tot u ben gekomen, ben niet gekomen met
   uitnemendheid van woorden, of van wijsheid, u verkondigende de
   getuigenis van God.

   ^2Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus
   Christus, en Dien gekruisigd.

   ^3En ik was bij ulieden in zwakheid, en in vreze, en in vele beving.

   ^4En mijn rede, en mijn prediking was niet in bewegelijke woorden der
   menselijke wijsheid, maar in betoning des geestes en der kracht;

   ^5Opdat uw geloof niet zou zijn in wijsheid der mensen, maar in de
   kracht Gods.

   ^6En wij spreken wijsheid onder de volmaakten; doch een wijsheid, niet
   dezer wereld, noch der oversten dezer wereld, die te niet worden;

   ^7Maar wij spreken de wijsheid Gods, bestaande in verborgenheid, die
   bedekt was, welke God te voren verordineerd heeft tot heerlijkheid van
   ons, eer de wereldwas;

   ^8Welke niemand van de oversten dezer wereld gekend heeft; want indien
   zij ze gekend hadden, zo zouden zij den Heere der heerlijkheid niet
   gekruist hebben.

   ^9Maar gelijk geschreven is: Hetgeen het oog niet heeft gezien, en het
   oor niet heeft gehoord, en in het hart des mensen niet is opgeklommen,
   hetgeen God bereidheeft dien, die Hem liefhebben.

   ^10Doch God heeft het ons geopenbaard door Zijn Geest; want de Geest
   onderzoekt alle dingen, ook de diepten Gods.

   ^11Want wie van de mensen weet, hetgeen des mensen is, dan de geest des
   mensen, die in hem is? Alzo weet ook niemand, hetgeen Gods is, dan de
   Geest Gods.

   ^12Doch wij hebben niet ontvangen den geest der wereld, maar den Geest,
   Die uit God is, opdat wij zouden weten de dingen, die ons van God
   geschonken zijn;

   ^13Dewelke wij ook spreken, niet met woorden, die de menselijke
   wijsheid leert, maar met woorden, die de Heilige Geest leert,
   geestelijke dingen met geestelijkesamenvoegende.

   ^14Maar de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen, die des Geestes
   Gods zijn; want zij zijn hem dwaasheid, en hij kan ze niet verstaan,
   omdat zij geestelijkonderscheiden worden.

   ^15Doch de geestelijke mens onderscheidt wel alle dingen, maar hij zelf
   wordt van niemand onderscheiden.

   ^16Want wie heeft den zin des Heeren gekend, die Hem zou onderrichten?
   Maar wij hebben den zin van Christus.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En ik, broeders, kon tot u niet spreken als tot geestelijken, maar
   als tot vleselijken, als tot jonge kinderen in Christus.

   ^2Ik heb u met melk gevoed, en niet met vaste spijs; want gij vermocht
   toen nog niet; ja, gij vermoogt ook nu nog niet.

   ^3Want gij zijt nog vleselijk; want dewijl onder u nijd is, en twist,
   en tweedracht, zijt gij niet vleselijk, en wandelt gij niet naar den
   mens?

   ^4Want als de een zegt: Ik ben van Paulus; en een ander: Ik ben van
   Apollos; zijt gij niet vleselijk?

   ^5Wie is dan Paulus, en wie is Apollos, anders dan dienaars, door
   welken gij geloofd hebt, en dat, gelijk de Heere aan een iegelijk
   gegeven heeft?

   ^6Ik heb geplant, Apollos heeft nat gemaakt; maar God heeft den wasdom
   gegeven.

   ^7Zo is dan noch hij, die plant, iets, noch hij, die nat maakt, maar
   God, Die den wasdom geeft.

   ^8En die plant, en die nat maakt, zijn een; maar een iegelijk zal zijn
   loon ontvangen naar zijn arbeid.

   ^9Want wij zijn Gods medearbeiders; Gods akkerwerk, Gods gebouw zijt
   gij.

   ^10Naar de genade Gods, die mij gegeven is, heb ik als een wijs
   bouwmeester het fondament gelegd; en een ander bouwt daarop. Maar een
   iegelijk zie toe, hoe hijdaarop bouwe.

   ^11Want niemand kan een ander fondament leggen, dan hetgeen gelegd is,
   hetwelk is Jezus Christus.

   ^12En indien iemand op dit fondament bouwt: goud, zilver, kostelijke
   stenen, hout, hooi, stoppelen;

   ^13Eens iegelijks werk zal openbaar worden; want de dag zal het
   verklaren, dewijl het door vuur ontdekt wordt; en hoedanig eens
   iegelijks werk is, zal het vuurbeproeven.

   ^14Zo iemands werk blijft, dat hij daarop gebouwd heeft, die zal loon
   ontvangen.

   ^15Zo iemands werk zal verbrand worden, die zal schade lijden; maar
   zelf zal hij behouden worden, doch alzo als door vuur.

   ^16Weet gij niet, dat gij Gods tempel zijt, en de Geest Gods in ulieden
   woont?

   ^17Zo iemand den tempel Gods schendt, dien zal God schenden; want de
   tempel Gods is heilig, welke gij zijt.

   ^18Niemand bedriege zichzelven. Zo iemand onder u dunkt, dat hij wijs
   is in deze wereld, die worde dwaas, opdat hij wijs moge worden.

   ^19Want de wijsheid dezer wereld is dwaasheid bij God; want er is
   geschreven: Hij vat de wijzen in hun arglistigheid;

   ^20En wederom: De Heere kent de overleggingen der wijzen, dat zij ijdel
   zijn.

   ^21Niemand dan roeme op mensen; want alles is uwe.

   ^22Hetzij Paulus, hetzij Apollos, hetzij Cefas, hetzij de wereld,
   hetzij leven, hetzij dood, hetzij tegenwoordige, hetzij toekomende
   dingen, zij zijn alle uwe.

   ^23Doch gij zijt van Christus, en Christus is Gods. 1 Korinthiërs 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Alzo houde ons een ieder mens, als dienaars van Christus, en
   uitdelers der verborgenheden Gods.

   ^2En voorts wordt in de uitdelers vereist, dat elk getrouw bevonden
   worde.

   ^3Doch mij is voor het minste, dat ik van ulieden geoordeeld worde, of
   van een menselijk oordeel; ja, ik oordeel ook mijzelven niet.

   ^4Want ik ben mijzelven van geen ding bewust; doch ik ben daardoor niet
   gerechtvaardigd; maar Die mij oordeelt, is de Heere.

   ^5Zo dan oordeelt niets voor den tijd, totdat de Heere zal gekomen
   zijn, Welke ook in het licht zal brengen, hetgeen in de duisternis
   verborgen is, en openbaren deraadslagen der harten; en alsdan zal een
   iegelijk lof hebben van God.

   ^6En deze dingen, broeders, heb ik op mijzelven en Apollos bij
   gelijkenis toegepast, om uwentwil; opdat gij aan ons zoudt leren, niet
   te gevoelen boven hetgeengeschreven is, dat gij niet, de een om eens
   anders wil, opgeblazen wordt tegen den ander.

   ^7Want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet hebt
   ontvangen? En zo gij het ook ontvangen hebt, wat roemt gij, alsof gij
   het niet ontvangen hadt?

   ^8Alrede zijt gij verzadigd, alrede zijt gij rijk geworden, zonder ons
   hebt gij geheerst; en och, of gij heerstet, opdat ook wij met u heersen
   mochten!

   ^9Want ik acht, dat God ons, die de laatste apostelen zijn, ten toon
   heeft gesteld als tot den dood verwezen; want wij zijn een schouwspel
   geworden der wereld, en denengelen, en den mensen.

   ^10Wij zijn dwazen om Christus' wil, maar gij zijt wijzen in Christus;
   wij zijn zwakken, maar gij sterken; gij zijt heerlijken, maar wij
   verachten.

   ^11Tot op deze tegenwoordige ure lijden wij honger, en lijden wij
   dorst, en zijn naakt, en worden met vuisten geslagen, en hebben geen
   vaste woonplaats;

   ^12En arbeiden, werkende met onze eigen handen; wij worden gescholden,
   en wij zegenen; wij worden vervolgd, en wij verdragen;

   ^13Wij worden gelasterd, en wij bidden; wij zijn geworden als
   uitvaagsels der wereld en aller afschrapsel tot nu toe.

   ^14Ik schrijf deze dingen niet om u te beschamen, maar als mijn lieve
   kinderen vermaan ik u.

   ^15Want al hadt gij tien duizend leermeesters in Christus, zo hebt gij
   toch niet vele vaders; want in Christus Jezus heb ik u door het
   Evangelie geteeld.

   ^16Zo vermaan ik u dan: zijt mijn navolgers.

   ^17Daarom heb ik Timotheus tot u gezonden, die mijn lieve en getrouwe
   zoon is in den Heere, welke u zal indachtig maken mijn wegen, die in
   Christus zijn, gelijkerwijsik alom in alle Gemeenten leer.

   ^18Doch sommigen zijn opgeblazen, alsof ik tot ulieden niet komen zou.

   ^19Maar ik zal haast tot u komen, zo de Heere wil, en ik zal dan
   verstaan, niet de woorden dergenen, die opgeblazen zijn, maar de
   kracht.

   ^20Want het Koninkrijk Gods is niet gelegen in woorden, maar in kracht.

   ^21Wat wilt gij? Zal ik met de roede tot u komen, of in liefde en in
   den geest der zachtmoedigheid?
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Men hoort ganselijk, dat er hoererij onder u is, en zodanige
   hoererij, die ook onder de heidenen niet genoemd wordt, alzo dat er een
   zijns vaders huisvrouw heeft.

   ^2En zijt gij nog opgeblazen, en hebt niet veel meer leed gedragen,
   opdat hij uit het midden van u weggedaan worde, die deze daad begaan
   heeft?

   ^3Doch ik, als wel met het lichaam afwezend, maar tegenwoordig zijnde
   met den geest, heb alrede, als of ik tegenwoordig ware, dengene, die
   dat alzo bedreven heeft, besloten,

   ^4In den Naam van onzen Heere Jezus Christus, als gijlieden en mijn
   geest samen vergaderd zullen zijn, met de kracht van onzen Heere Jezus
   Christus,

   ^5Denzulken over te geven aan den satan, tot verderf des vleses, opdat
   de geest behouden moge worden in den dag van den Heere Jezus.

   ^6Uw roem is niet goed. Weet gij niet, dat een weinig zuurdesem het
   gehele deeg zuur maakt?

   ^7Zuivert dan den ouden zuurdesem uit, opdat gij een nieuw deeg zijn
   moogt, gelijk gij ongezuurd zijt. Want ook ons Pascha is voor ons
   geslacht, namelijk Christus.

   ^8Zo dan laat ons feest houden, niet in den ouden zuurdesem, noch in
   den zuurdesem der kwaadheid en der boosheid, maar in de ongezuurde
   broden der oprechtheiden der waarheid.

   ^9Ik heb u geschreven in den brief, dat gij u niet zoudt vermengen met
   de hoereerders;

   ^10Doch niet geheellijk met de hoereerders dezer wereld, of met de
   gierigaards, of met de rovers, of met de afgodendienaars; want anders
   zoudt gij moeten uit dewereld gaan.

   ^11Maar nu heb ik u geschreven, dat gij u niet zult vermengen, namelijk
   indien iemand, een broeder genaamd zijnde, een hoereerder is, of een
   gierigaard, of eenafgodendienaar, of een lasteraar, of een dronkaard,
   of een rover; dat gij met zodanig een ook niet zult eten.

   ^12Want wat heb ik ook die buiten zijn te oordelen? Oordeelt gijlieden
   niet die binnen zijn?

   ^13Maar die buiten zijn oordeelt God. En doet gij deze boze uit ulieden
   weg. 1 Korinthiërs 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Durft iemand van ulieden, die een zaak heeft tegen een ander, te
   recht gaan voor de onrechtvaardigen, en niet voor de heiligen?

   ^2Weet gij niet, dat de heiligen de wereld oordelen zullen? En indien
   door u de wereld geoordeeld wordt, zijt gij onwaardig de minste
   gerechtzaken?

   ^3Weet gij niet, dat wij de engelen oordelen zullen? Hoeveel te meer de
   zaken, die dit leven aangaan?

   ^4Zo gij dan gerechtzaken hebt, die dit leven aangaan, zet die
   daarover, die in de Gemeente minst geacht zijn.

   ^5Ik zeg u dit tot schaamte. Is er dan alzo onder u geen, die wijs is,
   ook niet een, die zou kunnen oordelen tussen zijn broeders?

   ^6Maar de ene broeder gaat met den anderen broeder te recht, en dat
   voor ongelovigen.

   ^7Zo is er dan nu ganselijk gebrek onder u, dat gij met elkander
   rechtzaken hebt. Waarom lijdt gij niet liever ongelijk? Waarom lijdt
   gij niet liever schade?

   ^8Maar gijlieden doet ongelijk, en doet schade, en dat den broederen.

   ^9Of weet gij niet, dat de onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet
   zullen beerven?

   ^10Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch
   overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven,
   noch gierigaards, nochdronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen
   het Koninkrijk Gods beerven.

   ^11En dit waart gij sommigen; maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt
   geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in den Naam van den Heere
   Jezus, en door den Geestonzes Gods;

   ^12Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar;
   alle dingen zijn mij geoorloofd, maar ik zal onder de macht van geen
   mij laten brengen.

   ^13De spijzen zijn voor de buik, en de buik is voor de spijzen; maar
   God zal beide dezen en die te niet doen. Doch het lichaam is niet voor
   de hoererij, maar voor denHeere en de Heere voor het lichaam.

   ^14En God heeft ook den Heere opgewekt, en zal ons opwekken door Zijn
   kracht.

   ^15Weet gij niet, dat uw lichamen leden van Christus zijn? Zal ik dan
   de leden van Christus nemen, en maken ze leden ener hoer? Dat zij
   verre.

   ^16Of weet gij niet, dat die de hoer aanhangt, een lichaam met haar is?
   Want die twee, zegt Hij, zullen tot een vlees wezen.

   ^17Maar die den Heere aanhangt, is een geest met Hem.

   ^18Vliedt de hoererij. Alle zonde, die de mens doet, is buiten het
   lichaam, maar die hoererij bedrijft, zondigt tegen zijn eigen lichaam.

   ^19Of weet gij niet, dat ulieder lichaam een tempel is van den Heiligen
   Geest, Die in u is, Dien gij van God hebt, en dat gij uws zelfs niet
   zijt?

   ^20Want gij zijt duur gekocht: zo verheerlijkt dan God in uw lichaam en
   in uw geest, welke Godes zijn. 1 Korinthiërs 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Aangaande nu de dingen, waarvan gij mij geschreven hebt: het is een
   mens goed geen vrouw aan te raken.

   ^2Maar om der hoererijen wil zal een iegelijk man zijn eigen vrouw
   hebben, en een iegelijke vrouw zal haar eigen man hebben.

   ^3De man zal aan de vrouw de schuldige goedwilligheid betalen; en
   desgelijks ook de vrouw aan den man.

   ^4De vrouw heeft de macht niet over haar eigen lichaam, maar de man; en
   desgelijks ook de man heeft de macht niet over zijn eigen lichaam, maar
   de vrouw.

   ^5Onttrekt u elkander niet, tenzij dan met beider toestemming voor een
   tijd, opdat gij u tot vasten en bidden moogt verledigen; en komt
   wederom bijeen, opdat u desatan niet verzoeke, omdat gij u niet kunt
   onthouden.

   ^6Doch dit zeg ik uit toelating, niet uit bevel.

   ^7Want ik wilde, dat alle mensen waren, gelijk als ikzelf ben; maar een
   iegelijk heeft zijn eigen gave van God, de een wel aldus, maar de
   andere alzo.

   ^8Doch ik zeg den ongetrouwden, en den weduwen: Het is hun goed, indien
   zij blijven, gelijk als ik.

   ^9Maar indien zij zich niet kunnen onthouden, dat zij trouwen; want het
   is beter te trouwen dan te branden.

   ^10Doch den getrouwden gebiede niet ik, maar de Heere, dat de vrouw van
   den man niet scheide.

   ^11En indien zij ook scheidt, dat zij ongetrouwd blijve, of met den man
   verzoene; en dat de man de vrouw niet verlate.

   ^12Maar den anderen zeg ik, niet de Heere: Indien enig broeder een
   ongelovige vrouw heeft, en dezelve tevreden is bij hem te wonen, dat
   hij ze niet verlate.

   ^13En een vrouw, die een ongelovige man heeft, en hij tevreden is bij
   haar te wonen, dat zij hem niet verlate.

   ^14Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw, en de ongelovige
   vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein,
   maar nu zijn zijheilig.

   ^15Maar indien de ongelovige scheidt, dat hij scheide. De broeder of de
   zuster wordt in zodanige gevallen niet dienstbaar gemaakt; maar God
   heeft ons tot vredegeroepen.

   ^16Want wat weet gij, vrouw, of gij den man zult zalig maken? Of wat
   weet gij, man, of gij de vrouw zult zalig maken?

   ^17Doch gelijk God aan een iegelijk heeft uitgedeeld, gelijk de Heere
   een iegelijk geroepen heeft, dat hij alzo wandele; en alzo verordene ik
   in al de Gemeenten.

   ^18Is iemand, besneden zijnde, geroepen, die late zich geen voorhuid
   aantrekken; is iemand, in de voorhuid zijnde, geroepen, die late zich
   niet besnijden.

   ^19De besnijdenis is niets, en de voorhuid is niets, maar de
   onderhouding der geboden Gods.

   ^20Een iegelijk blijve in die beroeping, daar hij in geroepen is.

   ^21Zijt gij, een dienstknecht zijnde, geroepen, laat u dat niet
   bekommeren; maar indien gij ook kunt vrij worden, gebruik dat liever.

   ^22Want die in den Heere geroepen is, een dienstknecht zijnde, die is
   een vrijgelatene des Heeren; desgelijks ook, die vrij zijnde geroepen
   is, die is een dienstknecht vanChristus.

   ^23Gij zijt duur gekocht, wordt geen dienstknechten der mensen.

   ^24Een iegelijk, waarin hij geroepen is, broeders, die blijve in
   hetzelve bij God.

   ^25Aangaande de maagden nu, heb ik geen bevel des Heeren; maar ik zeg
   mijn gevoelen, als die barmhartigheid van den Heere gekregen heb, om
   getrouw te zijn.

   ^26Ik houde dan dit goed te zijn, om den aanstaanden nood, dat het, zeg
   ik, den mens goed is alzo te zijn.

   ^27Zijt gij aan een vrouw verbonden, zoek geen ontbinding; zijt gij
   ongebonden van een vrouw, zoek geen vrouw.

   ^28Maar indien gij ook trouwt, gij zondigt niet; en indien een maagd
   trouwt, zij zondigt niet. Doch dezulken zullen verdrukking hebben in
   het vlees; en ik spare ulieden.

   ^29Maar dit zeg ik, broeders, dat de tijd voorts kort is; opdat ook die
   vrouwen hebben, zouden zijn als niet hebbende;

   ^30En die wenen, als niet wenende; en die blijde zijn, als niet blijde
   zijnde; en die kopen, als niet bezittende;

   ^31En die deze wereld gebruiken, als niet misbruikende; want de
   gedaante dezer wereld gaat voorbij.

   ^32En ik wil, dat gij zonder bekommernis zijt. De ongetrouwde bekommert
   zich met de dingen des Heeren, hoe hij den Heere zal behagen;

   ^33Maar die getrouwd is, bekommert zich met de dingen der wereld, hoe
   hij de vrouw zal behagen.

   ^34Een vrouw en een maagd zijn onderscheiden. De ongetrouwde bekommert
   zich met de dingen des Heeren, opdat zij heilig zij, beide aan lichaam
   en aan geest; maardie getrouwd is, bekommert zich met de dingen der
   wereld, hoe zij den man zal behagen.

   ^35En dit zeg ik tot uw eigen voordeel; niet opdat ik een strik over u
   zou werpen, maar om u te leiden tot hetgeen wel voegt, en bekwaam is,
   om den Heere wel aan tehangen, zonder herwaarts en derwaarts getrokken
   te worden.

   ^36Maar zo iemand acht, dat hij ongevoegelijk handelt met zijn maagd,
   indien zij over den jeugdigen tijd gaat, en het alzo moet geschieden;
   die doe wat hij wil, hij zondigtniet; dat zij trouwen.

   ^37Doch die vast staat in zijn hart, geen noodzaak hebbende, maar macht
   heeft over zijn eigen wil, en dit in zijn hart besloten heeft, dat hij
   zijn maagd zal bewaren, diedoet wel.

   ^38Alzo dan, die haar ten huwelijk uitgeeft, die doet wel; en die ze
   ten huwelijk niet uitgeeft, die doet beter.

   ^39Een vrouw is door de wet verbonden, zo langen tijd haar man leeft;
   maar indien haar man ontslapen is, zo is zij vrij, om te trouwen, dien
   zij wil, alleenlijk in denHeere.

   ^40Maar zij is gelukkiger, indien zij alzo blijft, naar mijn gevoelen.
   En ik meen ook den Geest Gods te hebben. 1 Korinthiërs 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Aangaande nu de dingen, die den afgoden geofferd zijn, wij weten, dat
   wij allen te zamen kennis hebben. De kennis maakt opgeblazen, maar de
   liefde sticht.

   ^2En zo iemand meent iets te weten, die heeft nog niets gekend, gelijk
   men behoort te kennen.

   ^3Maar zo iemand God liefheeft, die is van Hem gekend.

   ^4Aangaande dan het eten der dingen, die den afgoden geofferd zijn, wij
   weten, dat een afgod niets is in de wereld, en dat er geen ander God is
   dan een.

   ^5Want hoewel er ook zijn, die goden genaamd worden, hetzij in den
   hemel, hetzij op de aarde (gelijk er vele goden en vele heren zijn),

   ^6Nochtans hebben wij maar een God, den Vader, uit Welken alle dingen
   zijn, en wij tot Hem; en maar een Heere, Jezus Christus, door Welken
   alle dingen zijn, enwij door Hem.

   ^7Doch in allen is de kennis niet; maar sommigen, met een geweten des
   afgods tot nog toe, eten als iets dat den afgoden geofferd is; en hun
   geweten, zwak zijnde, wordt bevlekt.

   ^8De spijze nu maakt ons Gode niet aangenaam; want hetzij dat wij eten,
   wij hebben geen overvloed; en hetzij dat wij niet eten, wij hebben geen
   gebrek.

   ^9Maar ziet toe, dat deze uw macht niet enigerwijze een aanstoot worde
   dengenen, die zwak zijn.

   ^10Want zo iemand u, die de kennis hebt, ziet in der afgoden tempel
   aanzitten, zal het geweten deszelven, die zwak is, niet gestijfd
   worden, om te eten de dingen, dieden afgoden geofferd zijn?

   ^11En zal de broeder, die zwak is, door uw kennis verloren gaan, om
   welken Christus gestorven is?

   ^12Doch gijlieden, alzo tegen de broeders zondigende, en hun zwak
   geweten kwetsende, zondigt tegen Christus.

   ^13Daarom, indien de spijs mijn broeder ergert, zo zal ik in eeuwigheid
   geen vlees eten, opdat ik mijn broeder niet ergere.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Ben ik niet een apostel? Ben ik niet vrij? Heb ik niet Jezus
   Christus, onzen Heere, gezien? Zijt gijlieden niet mijn werk in den
   Heere?

   ^2Zo ik anderen geen apostel ben, nochtans ben ik het ulieden; want het
   zegel mijns apostelschaps zijt gijlieden in den Heere.

   ^3Mijn verantwoording aan degenen, die onderzoek over mij doen, is
   deze.

   ^4Hebben wij niet macht, om te eten en te drinken?

   ^5Hebben wij niet macht, om een vrouw, een zuster zijnde, met ons om te
   leiden, gelijk ook de andere apostelen, en de broeders des Heeren, en
   Cefas?

   ^6Of hebben alleen ik en Barnabas geen macht van niet te werken?

   ^7Wie dient ooit in den krijg op eigen bezoldiging? Wie plant een
   wijngaard, en eet niet van zijn vrucht? Of wie weidt een kudde, en eet
   niet van de melk der kudde?

   ^8Spreek ik dit naar den mens, of zegt ook de wet hetzelfde niet?

   ^9Want in de wet van Mozes is geschreven: Gij zult een dorsenden os
   niet muilbanden. Zorgt ook God voor de ossen?

   ^10Of zegt Hij dat ganselijk om onzentwil? Want om onzentwil is dat
   geschreven; overmits die ploegt, op hoop moet ploegen, en die op hoop
   dorst, moet zijn hoopdeelachtig worden.

   ^11Indien wij ulieden het geestelijke gezaaid hebben, is het een grote
   zaak, zo wij het uwe, dat lichamelijk is, maaien?

   ^12Indien anderen deze macht over u deelachtig zijn, waarom niet veel
   meer wij? Doch wij hebben deze macht niet gebruikt, maar wij verdragen
   het al, opdat wij nietenige verhindering geven aan het Evangelie van
   Christus.

   ^13Weet gij niet, dat degenen, die de heilige dingen bedienen, van het
   heilige eten? en die steeds bij het altaar zijn, met het altaar delen?

   ^14Alzo heeft ook de Heere geordineerd dengenen, die het Evangelie
   verkondigen, dat zij van het Evangelie leven.

   ^15Maar ik heb geen van deze dingen gebruikt. En ik heb dit niet
   geschreven, opdat het alzo aan mij geschieden zou; want het ware mij
   beter te sterven, dan datiemand dezen mijn roem zou ijdel maken.

   ^16Want indien ik het Evangelie verkondige, het is mij geen roem; want
   de nood is mij opgelegd. En wee mij, indien ik het Evangelie niet
   verkondig!

   ^17Want indien ik dat gewillig doe, zo heb ik loon, maar indien
   onwillig, de uitdeling is mij evenwel toebetrouwd.

   ^18Wat loon heb ik dan? Namelijk dat ik, het Evangelie verkondigende,
   het Evangelie van Christus kosteloos stelle, om mijn macht in het
   Evangelie niet te misbruiken.

   ^19Want daar ik van allen vrij was, heb ik mijzelven allen dienstbaar
   gemaakt, opdat ik er meer zou winnen.

   ^20En ik ben den Joden geworden als een Jood, opdat ik de Joden winnen
   zou; dengenen, die onder de wet zijn, ben ik geworden als onder de wet
   zijnde, opdat ikdegenen, die onder de wet zijn, winnen zou.

   ^21Degenen, die zonder de wet zijn, ben ik geworden als zonder de wet
   zijnde (Gode nochtans zijnde niet zonder de wet, maar voor Christus
   onder de wet), opdat ikdegenen, die zonder de wet zijn, winnen zou.

   ^22Ik ben den zwakken geworden als een zwakke, opdat ik de zwakken
   winnen zou; allen ben ik alles geworden, opdat ik immers enigen
   behouden zou.

   ^23En dit doe ik om des Evangelies wil, opdat ik hetzelve mede
   deelachtig zou worden.

   ^24Weet gijlieden niet, dat die in de loopbaan lopen, allen wel lopen,
   maar dat een den prijs ontvangt? Loopt alzo, dat gij dien moogt
   verkrijgen.

   ^25En een iegelijk, die om prijs strijdt, onthoudt zich in alles. Dezen
   dan doen wel dit, opdat zij een verderfelijke kroon zouden ontvangen,
   maar wij een onverderfelijke.

   ^26Ik loop dan alzo, niet als op het onzekere; ik kamp alzo, niet als
   de lucht slaande;

   ^27Maar ik bedwing mijn lichaam, en breng het tot dienstbaarheid, opdat
   ik niet enigszins, daar ik anderen gepredikt heb, zelf verwerpelijk
   worde. 1 Korinthiërs 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En ik wil niet, broeders, dat gij onwetende zijt, dat onze vaders
   allen onder de wolk waren, en allen door de zee doorgegaan zijn;

   ^2En allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee;

   ^3En allen dezelfde geestelijke spijs gegeten hebben;

   ^4En allen denzelfden geestelijken drank gedronken hebben; want zij
   dronken uit de geestelijke steenrots, die volgde; en de steenrots was
   Christus.

   ^5Maar in het meerder deel van hen heeft God geen welgevallen gehad;
   want zij zijn in de woestijn ter nedergeslagen.

   ^6En deze dingen zijn geschied ons tot voorbeelden, opdat wij geen lust
   tot het kwaad zouden hebben, gelijkerwijs als zij lust gehad hebben.

   ^7En wordt geen afgodendienaars, gelijkerwijs als sommigen van hen,
   gelijk geschreven staat: Het volk zat neder om te eten, en om te
   drinken, en zij stonden op om tespelen.

   ^8En laat ons niet hoereren, gelijk sommigen van hen gehoereerd hebben,
   en er vielen op een dag drie en twintig duizend.

   ^9En laat ons Christus niet verzoeken, gelijk ook sommigen van hen
   verzocht hebben, en werden van de slagen vernield.

   ^10En murmureert niet, gelijk ook sommigen van hen gemurmureerd hebben,
   en werden vernield van den verderver.

   ^11En deze dingen alle zijn hunlieden overkomen tot voorbeelden; en
   zijn beschreven tot waarschuwing van ons, op dewelke de einden der
   eeuwen gekomen zijn.

   ^12Zo dan, die meent te staan, zie toe, dat hij niet valle.

   ^13Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke; doch God is
   getrouw, Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij
   vermoogt; maar Hij zal metde verzoeking ook de uitkomst geven, opdat
   gij ze kunt verdragen.

   ^14Daarom, mijn geliefden, vliedt van den afgodendienst.

   ^15Als tot verstandigen spreek ik; oordeelt gij, hetgeen ik zeg.

   ^16De drinkbeker der dankzegging, dien wij dankzeggende zegenen, is die
   niet een gemeenschap des bloeds van Christus? Het brood, dat wij
   breken, is dat niet eengemeenschap des lichaams van Christus?

   ^17Want een brood is het, zo zijn wij velen een lichaam, dewijl wij
   allen eens broods deelachtig zijn.

   ^18Ziet Israel, dat naar het vlees is: hebben niet degenen, die de
   offeranden eten, gemeenschap met het altaar?

   ^19Wat zeg ik dan? Dat een afgod iets is, of dat het afgodenoffer iets
   is?

   ^20Ja, ik zeg, dat hetgeen de heidenen offeren, zij den duivelen
   offeren, en niet Gode; en ik wil niet, dat gij met de duivelen
   gemeenschap hebt.

   ^21Gij kunt den drinkbeker des Heeren niet drinken, en den drinkbeker
   der duivelen; gij kunt niet deelachtig zijn aan de tafel des Heeren, en
   aan de tafel der duivelen.

   ^22Of tergen wij den Heere? Zijn wij sterker dan Hij?

   ^23Alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen zijn niet oorbaar;
   alle dingen zijn mij geoorloofd, maar alle dingen stichten niet.

   ^24Niemand zoeke dat zijns zelfs is; maar een iegelijk zoeke dat des
   anderen is.

   ^25Eet al wat in het vleeshuis verkocht wordt, niets ondervragende, om
   des gewetens wil;

   ^26Want de aarde is des Heeren, en de volheid derzelve.

   ^27En indien u iemand van de ongelovigen noodt, en gij daar gaan wilt,
   eet al wat ulieden voorgesteld wordt, niets ondervragende, om des
   gewetens wil.

   ^28Maar zo iemand tot ulieden zegt: Dat is afgodenoffer; eet het niet,
   om desgenen wil, die u dat te kennen gegeven heeft, en om des gewetens
   wil. Want de aarde isdes Heeren, en de volheid derzelve.

   ^29Doch ik zeg: om het geweten, niet van uzelven, maar des anderen;
   want waarom wordt mijn vrijheid geoordeeld van een ander geweten?

   ^30En indien ik door genade der spijze deelachtig ben, waarom word ik
   gelasterd over hetgeen, waarvoor ik dankzeg?

   ^31Hetzij dan dat gijlieden eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij
   iets anders doet, doet het al ter ere Gods.

   ^32Weest zonder aanstoot te geven, en den Joden, en den Grieken, en der
   Gemeente Gods.

   ^33Gelijkerwijs ik ook in alles allen behaag, niet zoekende mijn eigen
   voordeel, maar het voordeel van velen, opdat zij mochten behouden
   worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Weest mijn navolgers, gelijkerwijs ook ik van Christus.

   ^2En ik prijs u, broeders, dat gij in alles mijner gedachtig zijt, en
   de inzettingen behoudt, gelijk ik die u overgegeven heb.

   ^3Doch ik wil, dat gij weet, dat Christus het Hoofd is eens iegelijken
   mans, en de man het hoofd der vrouw, en God het Hoofd van Christus.

   ^4Een iegelijk man, die bidt of profeteert, hebbende iets op het hoofd,
   die onteert zijn eigen hoofd;

   ^5Maar een iegelijke vrouw, die bidt of profeteert met ongedekten
   hoofde, onteert haar eigen hoofd; want het is een en hetzelfde, alsof
   haar het haar afgesnedenware.

   ^6Want indien een vrouw niet gedekt is, dat zij ook geschoren worde;
   maar indien het lelijk is voor een vrouw geschoren te zijn, of het haar
   afgesneden te hebben, datzij zich dekke.

   ^7Want de man moet het hoofd niet dekken, overmits hij het beeld en de
   heerlijkheid Gods is; maar de vrouw is de heerlijkheid des mans.

   ^8Want de man is uit de vrouw niet, maar de vrouw is uit den man.

   ^9Want ook is de man niet geschapen om de vrouw, maar de vrouw om den
   man.

   ^10Daarom moet de vrouw een macht op het hoofd hebben, om der engelen
   wil.

   ^11Nochtans is noch de man zonder de vrouw, noch de vrouw zonder den
   man, in den Heere.

   ^12Want gelijkerwijs de vrouw uit den man is, alzo is ook de man door
   de vrouw; doch alle dingen zijn uit God.

   ^13Oordeelt gij onder uzelven: is het betamelijk, dat de vrouw ongedekt
   God bidde?

   ^14Of leert u ook de natuur zelve niet, dat zo een man lang haar
   draagt, het hem een oneer is?

   ^15Maar zo een vrouw lang haar draagt, dat het haar een eer is; omdat
   het lange haar voor een deksel haar is gegeven?

   ^16Doch indien iemand schijnt twistgierig te zijn, wij hebben zulke
   gewoonten niet, noch de Gemeenten Gods.

   ^17Dit nu, hetgeen ik u aanzegge, prijs ik niet, namelijk dat gij niet
   tot beter, maar tot erger samenkomt.

   ^18Want eerstelijk, als gij samenkomt in de Gemeente, zo hoor ik, dat
   er scheuringen zijn onder u; en ik geloof het ten dele;

   ^19Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen, die
   oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

   ^20Als gij dan bijeen samenkomt, dat is niet des Heeren avondmaal eten.

   ^21Want in het eten neemt een iegelijk te voren zijn eigen avondmaal;
   en deze is hongerig, en de andere is dronken.

   ^22Hebt gij dan geen huizen, om er te eten en te drinken? Of veracht
   gij de Gemeente Gods, en beschaamt gij degenen, die niet hebben? Wat
   zal ik u zeggen? Zal ik uprijzen? In dezen prijs ik u niet.

   ^23Want ik heb van den Heere ontvangen, hetgeen ik ook u overgegeven
   heb, dat de Heere Jezus in den nacht, in welken Hij verraden werd, het
   brood nam;

   ^24En als Hij gedankt had, brak Hij het, en zeide: Neemt, eet, dat is
   Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis.

   ^25Desgelijks nam Hij ook den drinkbeker, na het eten des avondmaals,
   en zeide: Deze drinkbeker is het Nieuwe Testament in Mijn bloed. Doet
   dat, zo dikwijls als gijdien zult drinken, tot Mijn gedachtenis.

   ^26Want zo dikwijls als gij dit brood zult eten, en dezen drinkbeker
   zult drinken, zo verkondigt den dood des Heeren, totdat Hij komt.

   ^27Zo dan, wie onwaardiglijk dit brood eet, of den drinkbeker des
   Heeren drinkt, die zal schuldig zijn aan het lichaam en bloed des
   Heeren.

   ^28Maar de mens beproeve zichzelven, en ete alzo van het brood, en
   drinke van den drinkbeker.

   ^29Want die onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven
   een oordeel, niet onderscheidende het lichaam des Heeren.

   ^30Daarom zijn onder u vele zwakken en kranken, en velen slapen.

   ^31Want indien wij onszelven oordeelden, zo zouden wij niet geoordeeld
   worden.

   ^32Maar als wij geoordeeld worden, zo worden wij van den Heere
   getuchtigd, opdat wij met de wereld niet zouden veroordeeld worden.

   ^33Zo dan, mijn broeders, als gij samenkomt om te eten, verwacht
   elkander.

   ^34Doch zo iemand hongert, dat hij te huis ete, opdat gij niet tot een
   oordeel samenkomt. De overige dingen nu zal ik verordenen, als ik zal
   gekomen zijn. 1 Korinthiërs 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En van de geestelijke gaven, broeders, wil ik niet, dat gij onwetende
   zijt.

   ^2Gij weet, dat gij heidenen waart, tot de stomme afgoden
   heengetrokken, naar dat gij geleid werdt.

   ^3Daarom maak ik u bekend, dat niemand, die door den Geest Gods
   spreekt, Jezus een vervloeking noemt; en niemand kan zeggen, Jezus den
   Heere te zijn, dan doorden Heiligen Geest.

   ^4En er is verscheidenheid der gaven, doch het is dezelfde Geest;

   ^5En er is verscheidenheid der bedieningen, en het is dezelfde Heere;

   ^6En er is verscheidenheid der werkingen, doch het is dezelfde God, Die
   alles in allen werkt.

   ^7Maar aan een iegelijk wordt de openbaring des Geestes gegeven tot
   hetgeen oorbaar is.

   ^8Want dezen wordt door den Geest gegeven het woord der wijsheid, en
   een ander het woord der kennis, door denzelfden Geest;

   ^9En een ander het geloof, door denzelfden Geest; en een ander de gaven
   der gezondmakingen, door denzelfden Geest.

   ^10En een ander de werkingen der krachten; en een ander profetie; en
   een ander onderscheidingen der geesten; en een ander menigerlei talen;
   en een ander uitleggingder talen.

   ^11Doch deze dingen alle werkt een en dezelfde Geest, delende aan een
   iegelijk in het bijzonder, gelijkerwijs Hij wil.

   ^12Want gelijk het lichaam een is, en vele leden heeft, en al de leden
   van dit ene lichaam, vele zijnde, maar een lichaam zijn, alzo ook
   Christus.

   ^13Want ook wij allen zijn door een Geest tot een lichaam gedoopt;
   hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij dienstknechten, hetzij vrijen; en
   wij zijn allen tot een Geestgedrenkt.

   ^14Want ook het lichaam is niet een lid, maar vele leden.

   ^15Indien de voet zeide: Dewijl ik de hand niet ben, zo ben ik van het
   lichaam niet; is hij daarom niet van het lichaam?

   ^16En indien het oor zeide: Dewijl ik het oog niet ben, zo ben ik van
   het lichaam niet; is het daarom niet van het lichaam?

   ^17Ware het gehele lichaam het oog, waar zou het gehoor zijn? Ware het
   gehele lichaam gehoor, waar zou de reuk zijn?

   ^18Maar nu heeft God de leden gezet, een iegelijk van dezelve in het
   lichaam, gelijk Hij gewild heeft.

   ^19Waren zij alle maar een lid, waar zou het lichaam zijn?

   ^20Maar nu zijn er wel vele leden, doch maar een lichaam.

   ^21En het oog kan niet zeggen tot de hand: Ik heb u niet van node; of
   wederom het hoofd tot de voeten: Ik heb u niet van node.

   ^22Ja veeleer, de leden, die ons dunken de zwakste des lichaams te
   zijn, die zijn nodig.

   ^23En die ons dunken de minst eerlijke leden des lichaams te zijn,
   denzelven doen wij overvloediger eer aan; en onze onsierlijke leden
   hebben overvloediger versiering.

   ^24Doch onze sierlijke hebben het niet van node; maar God heeft het
   lichaam alzo samengevoegd, gevende overvloediger eer aan hetgeen gebrek
   aan dezelve heeft;

   ^25Opdat geen tweedracht in het lichaam zij, maar de leden voor
   elkander gelijke zorg zouden dragen.

   ^26En hetzij dat een lid lijdt, zo lijden al de leden mede; hetzij dat
   een lid verheerlijkt wordt, zo verblijden zich al de leden mede.

   ^27En gijlieden zijt het lichaam van Christus, en leden in het
   bijzonder.

   ^28En God heeft er sommigen in de Gemeente gesteld, ten eerste
   apostelen, ten tweede profeten, ten derde leraars, daarna krachten,
   daarna gaven dergezondmakingen, behulpsels, regeringen, menigerlei
   talen.

   ^29Zijn zij allen apostelen? Zijn zij allen profeten? Zijn zij allen
   leraars? Zijn zij allen krachten?

   ^30Hebben zij allen gaven der gezondmakingen? Spreken zij allen met
   menigerlei talen? Zijn zij allen uitleggers?

   ^31Doch ijvert naar de beste gaven; en ik wijs u een weg, die nog
   uitnemender is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Al ware het, dat ik de talen der mensen en der engelen sprak, en de
   liefde niet had, zo ware ik een klinkend metaal, of luidende schel
   geworden.

   ^2En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de
   verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het
   geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik
   niets.

   ^3En al ware het, dat ik al mijn goederen tot onderhoud der armen
   uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam overgaf, opdat ik
   verbrand zou worden, en had deliefde niet, zo zou het mij geen
   nuttigheid geven.

   ^4De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren; de liefde is niet
   afgunstig; de liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet
   opgeblazen;

   ^5Zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt
   niet verbitterd, zij denkt geen kwaad;

   ^6Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt
   zich in de waarheid;

   ^7Zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle
   dingen, zij verdraagt alle dingen.

   ^8De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieen, zij zullen te
   niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis,
   zij zal te niet gedaan worden.

   ^9Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele;

   ^10Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten
   dele is, te niet gedaan worden.

   ^11Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een
   kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben,
   zo heb ik te niet gedaanhetgeen eens kinds was.

   ^12Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan
   zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar
   alsdan zal ik kennen, gelijkook ik gekend ben.

   ^13En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van
   deze is de liefde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Jaagt de liefde na, en ijvert om de geestelijke gaven, maar meest,
   dat gij moogt profeteren.

   ^2Want die een vreemde taal spreekt, spreekt niet den mensen, maar
   Gode; want niemand verstaat het, doch met den geest spreekt hij
   verborgenheden.

   ^3Maar die profeteert, spreekt den mensen stichting, en vermaning en
   vertroosting.

   ^4Die een vreemde taal spreekt, die sticht zichzelven; maar die
   profeteert die sticht de Gemeente.

   ^5En ik wil wel, dat gij allen in vreemde talen spreekt, maar meer, dat
   gij profeteert; want die profeteert, is meerder dan die vreemde talen
   spreekt, tenzij dan, dat hijhet uitlegge, opdat de Gemeente stichting
   moge ontvangen.

   ^6En nu, broeders, indien ik tot u kwam, en sprak vreemde talen, wat
   nuttigheid zou ik u doen, zo ik tot u niet sprak, of in openbaring, of
   in kennis, of in profetie of inlering?

   ^7Zelfs ook de levenloze dingen, die geluid geven, hetzij fluit, hetzij
   citer, zo zij geen onderscheid met hun klank geven, hoe zal bekend
   worden, hetgeen op de fluit ofop de citer gespeeld wordt?

   ^8Want ook indien de bazuin een onzeker geluid geeft, wie zal zich tot
   den krijg bereiden?

   ^9Alzo ook gijlieden, indien gij niet door de taal een duidelijke rede
   geeft, hoe zal verstaan worden hetgeen gesproken wordt? Want gij zult
   zijn als die in de luchtspreekt.

   ^10Er zijn, naar het voorvalt, zo vele soorten van stemmen in de
   wereld, en geen derzelve is zonder stem.

   ^11Indien ik dan de kracht der stem niet weet, zo zal ik hem, die
   spreekt, barbaars zijn; en hij, die spreekt, zal bij mij barbaars zijn.

   ^12Alzo ook gij, dewijl gij ijverig zijt naar geestelijke gaven, zo
   zoekt dat gij moogt overvloedig zijn tot stichting der Gemeente.

   ^13Daarom, die in een vreemde taal spreekt, die bidde, dat hij het moge
   uitleggen.

   ^14Want indien ik in een vreemde taal bid, mijn geest bidt wel, maar
   mijn verstand is vruchteloos.

   ^15Wat is het dan? Ik zal wel met den geest bidden, maar ik zal ook met
   het verstand bidden; ik zal wel met den geest zingen, maar ik zal ook
   met het verstand zingen.

   ^16Anderszins, indien gij dankzegt met den geest, hoe zal degene, die
   de plaats eens ongeleerden vervult, amen zeggen op uw dankzegging,
   dewijl hij niet weet, wat gijzegt?

   ^17Want gij dankzegt wel behoorlijk, maar de ander wordt niet gesticht.

   ^18Ik dank mijn God, dat ik meer vreemde talen spreek, dan gij allen;

   ^19Maar ik wil liever in de Gemeente vijf woorden spreken met mijn
   verstand, opdat ik ook anderen moge onderwijzen, dan tien duizend
   woorden in een vreemde taal.

   ^20Broeders, wordt geen kinderen in het verstand, maar zijt kinderen in
   de boosheid, en wordt in het verstand volwassen.

   ^21In de wet is geschreven: Ik zal door lieden van andere talen, en
   door andere lippen tot dit volk spreken, en ook alzo zullen zij Mij
   niet horen, zegt de Heere.

   ^22Zo dan, de vreemde talen zijn tot een teken niet dengenen, die
   geloven, maar den ongelovigen; en de profetie niet den ongelovigen,
   maar dengenen, die geloven.

   ^23Indien dan de gehele Gemeente bijeenvergaderd ware, en zij allen in
   vreemde talen spraken, en enige ongeleerden of ongelovigen inkwamen,
   zouden zij niet zeggen, dat gij uitzinnig waart?

   ^24Maar indien zij allen profeteerden, en een ongelovige of ongeleerde
   inkwame, die wordt van allen overtuigd, en hij wordt van allen
   geoordeeld.

   ^25En alzo worden de verborgene dingen zijns harten openbaar; en alzo,
   vallende op zijn aangezicht, zal hij God aanbidden, en verkondigen, dat
   God waarlijk onder u is.

   ^26Wat is het dan, broeders? Wanneer gij samenkomt, een iegelijk van u,
   heeft hij een psalm, heeft hij een leer, heeft hij een vreemde taal,
   heeft hij een openbaring, heeft hij een uitlegging; laat alle dingen
   geschieden tot stichting;

   ^27En zo iemand een vreemde taal spreekt, dat het door twee, of ten
   meeste drie geschiede, en bij beurte; en dat een het uitlegge.

   ^28Maar indien er geen uitlegger is, dat hij zwijge in de Gemeente;
   doch dat hij tot zichzelven spreke, en tot God.

   ^29En dat twee of drie profeten spreken, en dat de anderen oordelen.

   ^30Doch indien een ander, die er zit, iets geopenbaard is, dat de
   eerste zwijge.

   ^31Want gij kunt allen, de een na den ander profeteren, opdat zij allen
   leren, en allen getroost worden.

   ^32En de geesten der profeten zijn den profeten onderworpen.

   ^33Want God is geen God van verwarring, maar van vrede, gelijk in al de
   Gemeenten der heiligen.

   ^34Dat uw vrouwen in de Gemeenten zwijgen; want het is haar niet
   toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de
   wet zegt.

   ^35En zo zij iets willen leren, laat haar te huis haar eigen mannen
   vragen; want het staat lelijk voor de vrouwen, dat zij in de Gemeente
   spreken.

   ^36Is het Woord Gods van u uitgegaan? Of is het tot u alleen gekomen?

   ^37Indien iemand meent een profeet te zijn, of geestelijke, die
   erkenne, dat, hetgeen ik u schrijf, des Heeren geboden zijn.

   ^38Maar zo iemand onwetend is, die zij onwetend.

   ^39Zo dan, broeders, ijvert om te profeteren, en verhindert niet in
   vreemde talen te spreken.

   ^40Laat alle dingen eerlijk en met orde geschieden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Voorts, broeders, ik maak u bekend het Evangelie, dat ik u verkondigd
   heb, hetwelk gij ook aangenomen hebt, in hetwelk gij ook staat;

   ^2Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien gij het behoudt op zodanige
   wijze, als ik het u verkondigd heb; tenzij dan dat gij tevergeefs
   geloofd hebt.

   ^3Want ik heb ulieden ten eerste overgegeven, hetgeen ik ook ontvangen
   heb, dat Christus gestorven is voor onze zonden, naar de Schriften;

   ^4En dat Hij is begraven, en dat Hij is opgewekt ten derden dage, naar
   de Schriften;

   ^5En dat Hij is van Cefas gezien, daarna van de twaalven.

   ^6Daarna is Hij gezien van meer dan vijfhonderd broeders op eenmaal,
   van welken het meren deel nog over is, en sommigen ook zijn ontslapen.

   ^7Daarna is Hij gezien van Jakobus, daarna van al de apostelen.

   ^8En ten laatste van allen is Hij ook van mij, als van een ontijdig
   geborene, gezien.

   ^9Want ik ben de minste van de apostelen, die niet waardig ben een
   apostel genaamd te worden, daarom dat ik de Gemeente Gods vervolgd heb.

   ^10Doch door de genade Gods ben ik, dat ik ben; en Zijn genade, die aan
   mij bewezen is, is niet ijdel geweest, maar ik heb overvloediger
   gearbeid dan zij allen; dochniet ik, maar de genade Gods, Die met mij
   is.

   ^11Hetzij dan ik, hetzij zijlieden, alzo prediken wij, en alzo hebt gij
   geloofd.

   ^12Indien nu Christus gepredikt wordt, dat Hij uit de doden opgewekt
   is, hoe zeggen sommigen onder u, dat er geen opstanding der doden is?

   ^13En indien er geen opstanding der doden is, zo is Christus ook niet
   opgewekt.

   ^14En indien Christus niet opgewekt is, zo is dan onze prediking ijdel,
   en ijdel is ook uw geloof.

   ^15En zo worden wij ook bevonden valse getuigen Gods; want wij hebben
   van God getuigd, dat Hij Christus opgewekt heeft, Dien Hij niet heeft
   opgewekt, zo namelijkde doden niet opgewekt worden.

   ^16Want indien de doden niet opgewekt worden, zo is ook Christus niet
   opgewekt.

   ^17En indien Christus niet opgewekt is, zo is uw geloof tevergeefs, zo
   zijt gij nog in uw zonden.

   ^18Zo zijn dan ook verloren, die in Christus ontslapen zijn.

   ^19Indien wij alleenlijk in dit leven op Christus zijn hopende, zo zijn
   wij de ellendigste van alle mensen.

   ^20Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling
   geworden dergenen, die ontslapen zijn.

   ^21Want dewijl de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der
   doden door een Mens.

   ^22Want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in
   Christus allen levend gemaakt worden.

   ^23Maar een iegelijk in zijn orde: de eersteling Christus, daarna die
   van Christus zijn, in Zijn toekomst.

   ^24Daarna zal het einde zijn, wanneer Hij het Koninkrijk aan God en den
   Vader zal overgegeven hebben; wanneer Hij zal te niet gedaan hebben
   alle heerschappij, enalle macht en kracht.

   ^25Want Hij moet als Koning heersen, totdat Hij al de vijanden onder
   Zijn voeten zal gelegd hebben.

   ^26De laatste vijand, die te niet gedaan wordt, is de dood.

   ^27Want Hij heeft alle dingen Zijn voeten onderworpen. Doch wanneer Hij
   zegt, dat Hem alle dingen onderworpen zijn, zo is het openbaar, dat Hij
   uitgenomen wordt,Die Hem alle dingen onderworpen heeft.

   ^28En wanneer Hem alle dingen zullen onderworpen zijn, dan zal ook de
   Zoon Zelf onderworpen worden Dien, Die Hem alle dingen onderworpen
   heeft, opdat God zijalles in allen.

   ^29Anders, wat zullen zij doen, die voor de doden gedoopt worden,
   indien de doden ganselijk niet opgewekt worden? Waarom worden zij voor
   de doden ook gedoopt?

   ^30Waarom zijn ook wij alle ure in gevaar?

   ^31Ik sterf alle dagen, hetwelk ik betuig bij onzen roem, dien ik heb
   in Christus Jezus, onzen Heere.

   ^32Zo ik, naar den mens, tegen de beesten gevochten heb te Efeze, wat
   nuttigheid is het mij, indien de doden niet opgewekt worden? Laat ons
   eten en drinken, wantmorgen sterven wij.

   ^33Dwaalt niet, kwade samensprekingen verderven goede zeden.

   ^34Waakt op rechtvaardiglijk, en zondigt niet. Want sommigen hebben de
   kennis van God niet. Ik zeg het u tot schaamte.

   ^35Maar, zal iemand zeggen: Hoe zullen de doden opgewekt worden, en met
   hoedanig een lichaam zullen zij komen?

   ^36Gij dwaas, hetgeen gij zaait, wordt niet levend, tenzij dat het
   gestorven is;

   ^37En hetgeen gij zaait, daarvan zaait gij het lichaam niet, dat worden
   zal, maar een bloot graan, naar het voorvalt, van tarwe, of van enig
   der andere granen.

   ^38Maar God geeft hetzelve een lichaam, gelijk Hij wil, en aan een
   iegelijk zaad zijn eigen lichaam.

   ^39Alle vlees is niet hetzelfde vlees; maar een ander is het vlees der
   mensen, en een ander is het vlees der beesten, en een ander der vissen,
   en een ander der vogelen.

   ^40En er zijn hemelse lichamen, en er zijn aardse lichamen; maar een
   andere is de heerlijkheid der hemelse, en een andere der aardse.

   ^41Een andere is de heerlijkheid der zon, en een andere is de
   heerlijkheid der maan, en een andere is de heerlijkheid der sterren;
   want de ene ster verschilt inheerlijkheid van de andere ster.

   ^42Alzo zal ook de opstanding der doden zijn. Het lichaam wordt gezaaid
   in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid;

   ^43Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het
   wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht.

   ^44Een natuurlijk lichaam wordt er gezaaid, een geestelijk lichaam
   wordt er opgewekt. Er is een natuurlijk lichaam, en er is een
   geestelijk lichaam.

   ^45Alzo is er ook geschreven: De eerste mens Adam is geworden tot een
   levende ziel; de laatste Adam tot een levendmakenden Geest.

   ^46Doch het geestelijke is niet eerst, maar het natuurlijke, daarna het
   geestelijke.

   ^47De eerste mens is uit de aarde, aards; de tweede Mens is de Heere
   uit den hemel.

   ^48Hoedanig de aardse is, zodanige zijn ook de aardsen; en hoedanig de
   hemelse is, zodanige zijn ook de hemelsen.

   ^49En gelijkerwijs wij het beeld des aardsen gedragen hebben, alzo
   zullen wij ook het beeld des hemelsen dragen.

   ^50Doch dit zeg ik, broeders, dat vlees en bloed het Koninkrijk Gods
   niet beerven kunnen, en de verderfelijkheid beerft de
   onverderfelijkheid niet.

   ^51Ziet, ik zeg u een verborgenheid: wij zullen wel niet allen
   ontslapen, maar wij zullen allen veranderd worden;

   ^52In een punt des tijds, in een ogenblik, met de laatste bazuin; want
   de bazuin zal slaan, en de doden zullen onverderfelijk opgewekt worden,
   en wij zullen veranderdworden.

   ^53Want dit verderfelijke moet onverderfelijkheid aandoen, en dit
   sterfelijke moet onsterfelijkheid aandoen.

   ^54En wanneer dit verderfelijke zal onverderfelijkheid aangedaan
   hebben, en dit sterfelijke zal onsterfelijkheid aangedaan hebben,
   alsdan zal het woord geschieden, datgeschreven is: De dood is
   verslonden tot overwinning.

   ^55Dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

   ^56De prikkel nu des doods is de zonde; en de kracht der zonde is de
   wet.

   ^57Maar Gode zij dank, Die ons de overwinning geeft door onzen Heere
   Jezus Christus.

   ^58Zo dan, mijn geliefde broeders! Zijt standvastig, onbewegelijk,
   altijd overvloedig zijnde in het werk des Heeren, als die weet, dat uw
   arbeid niet ijdel is in den Heere. 1 Korinthiërs 16
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Aangaande nu de verzameling, die voor de heiligen geschiedt, gelijk
   als ik aan de Gemeenten in Galatie verordend heb, doet ook gij alzo.

   ^2Op elken eersten dag der week, legge een iegelijk van u iets bij
   zichzelven weg, vergaderende een schat, naar dat hij welvaren verkregen
   heeft; opdat deverzamelingen alsdan niet eerst geschieden, wanneer ik
   gekomen zal zijn.

   ^3En wanneer ik daar zal gekomen zijn, zal ik hen, die gij zult bekwaam
   achten door brieven, zenden, om uw gave naar Jeruzalem over te dragen.

   ^4En indien het der moeite waardig mocht zijn, dat ik ook zelf reizen
   zou, zo zullen zij met mij reizen.

   ^5Doch ik zal tot u komen, wanneer ik Macedonie zal doorgegaan zijn,
   (want ik zal door Macedonie gaan);

   ^6En ik zal mogelijk bij u blijven, of ook overwinteren, opdat gij mij
   moogt geleiden, waar ik zal henenreizen.

   ^7Want ik wil u nu niet zien in het voorbijgaan, maar ik hoop enigen
   tijd bij u te blijven, indien het de Heere zal toelaten.

   ^8Maar ik zal te Efeze blijven tot den pinkster dag.

   ^9Want mij is een grote en krachtige deur geopend, en er zijn vele
   tegenstanders.

   ^10Zo nu Timotheus komt, ziet, dat hij buiten vreze bij u zij; want hij
   werkt het werk des Heeren, gelijk als ik.

   ^11Dat hem dan niemand verachte; maar geleidt hem in vrede, opdat hij
   tot mij kome; want ik verwacht hem met de broederen.

   ^12En wat aangaat Apollos, den broeder, ik heb hem zeer gebeden, dat
   hij met de broederen tot u komen zou; maar het was ganselijk zijn wil
   niet, dat hij nu zoukomen; doch hij zal komen, wanneer het hem wel
   gelegen zal zijn.

   ^13Waakt, staat in het geloof, houdt u mannelijk, zijt sterk.

   ^14Dat al uw dingen in de liefde geschieden.

   ^15En ik bid u, broeders, gij kent het huis van Stefanas, dat het is de
   eersteling van Achaje, en dat zij zichzelven den heiligen ten dienst
   hebben geschikt;

   ^16Dat gij ook u aan de zodanigen onderwerpt, en aan een iegelijk, die
   medewerkt en arbeidt.

   ^17En ik verblijde mij over de aankomst van Stefanas, en Fortunatus, en
   Achaikus, want dezen hebben vervuld hetgeen mij aan u ontbrak;

   ^18Want zij hebben mijn geest verkwikt, en ook den uwen. Erkent dan de
   zodanigen.

   ^19U groeten de Gemeenten van Azie. U groeten zeer in den Heere Aquila
   en Priscilla, met de Gemeente, die te hunnen huize is.

   ^20U groeten al de broeders. Groet elkander met een heiligen kus.

   ^21De groetenis met mijn hand van Paulus.

   ^22Indien iemand den Heere Jezus Christus niet liefheeft, die zij een
   vervloeking; Maran-atha!

   ^23De genade van den Heere Jezus Christus zij met u.
     __________________________________________________________________

2 Corinthians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, en
   Timotheus, de broeder, aan de Gemeente Gods, die te Korinthe is, met al
   de heiligen, die in geheelAchaje zijn:

   ^2Genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^3Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, de Vader
   der barmhartigheden, en de God aller vertroosting;

   ^4Die ons vertroost in al onze verdrukking, opdat wij zouden kunnen
   vertroosten degenen, die in allerlei verdrukking zijn, door de
   vertroosting, met welke wij zelvenvan God vertroost worden.

   ^5Want gelijk het lijden van Christus overvloedig is in ons, alzo is
   ook door Christus onze vertroosting overvloedig.

   ^6Doch hetzij dat wij verdrukt worden, het is tot uw vertroosting en
   zaligheid, die gewrocht wordt in de lijdzaamheid van hetzelfde lijden,
   hetwelk wij ook lijden; hetzijdat wij vertroost worden, het is tot uw
   vertroosting en zaligheid;

   ^7En onze hoop van u is vast, als die weten, dat, gelijk gij
   gemeenschap hebt aan het lijden, gij ook alzo gemeenschap hebt aan de
   vertroosting.

   ^8Want wij willen niet, broeders, dat gij onwetende zijt van onze
   verdrukking, die ons in Azie overkomen is, dat wij uitnemend zeer
   bezwaard zijn geweest boven onzemacht, alzo dat wij zeer in twijfel
   waren, ook van het leven.

   ^9Ja, wij hadden al zelven in onszelven het vonnis des doods, opdat wij
   niet op onszelven vertrouwen zouden, maar op God, Die de doden verwekt;

   ^10Die ons uit zo groten dood verlost heeft, en nog verlost; op Welken
   wij hopen, dat Hij ons ook nog verlossen zal.

   ^11Alzo gijlieden ook medearbeidt voor ons door het gebed, opdat over
   de gave, door vele personen aan ons teweeggebracht ook voor ons
   dankzegging door velengedaan worde.

   ^12Want onze roem is deze, namelijk de getuigenis van ons geweten, dat
   wij in eenvoudigheid en oprechtheid Gods, niet in vleselijke wijsheid,
   maar in de genade Gods, in de wereld verkeerd hebben, en allermeest bij
   ulieden.

   ^13Want wij schrijven u geen andere dingen, dan die gij kent, of ook
   erkent; en ik hoop, dat gij ze ook tot het einde toe erkennen zult;

   ^14Gelijkerwijs gij ook ten dele ons erkend hebt, dat wij uw roem zijn,
   gelijk gij ook de onze zijt, in den dag van den Heere Jezus.

   ^15En op dit betrouwen wilde ik te voren tot u komen, opdat gij een
   tweede genade zoudt hebben;

   ^16En door uw stad naar Macedonie gaan, en wederom van Macedonie tot u
   komen, en van ulieden naar Judea geleid worden.

   ^17Als ik dan dit voorgenomen heb, heb ik ook lichtvaardigheid
   gebruikt? Of neem ik het naar het vlees voor, hetgeen ik voorneem,
   opdat bij mij zou wezen, ja, ja, enneen, neen?

   ^18Doch God is getrouw, dat ons woord, hetwelk tot u is geschied, niet
   is geweest ja en neen.

   ^19Want de Zoon van God, Jezus Christus, Die onder u door ons is
   gepredikt, namelijk door mij, en Silvanus, en Timotheus, was niet ja en
   neen, maar is geweest ja inHem.

   ^20Want zovele beloften Gods als er zijn, die zijn in Hem ja, en zijn
   in Hem amen, Gode tot heerlijkheid door ons.

   ^21Maar Die ons met u bevestigt in Christus, en Die ons gezalfd heeft,
   is God;

   ^22Die ons ook heeft verzegeld, en het onderpand des Geestes in onze
   harten gegeven.

   ^23Doch ik aanroepe God tot een Getuige over mijn ziel, dat ik, om u te
   sparen, nog te Korinthe niet ben gekomen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Maar ik heb dit bij mijzelven voorgenomen, dat ik niet wederom in
   droefheid tot u komen zou.

   ^2Want indien ik ulieden bedroef, wie is het toch, die mij zal vrolijk
   maken, dan degene, die van mij bedroefd is geworden?

   ^3En ditzelfde heb ik u geschreven, opdat ik, daar komende, niet zou
   droefheid hebben van degenen, van welke ik moest verblijd worden;
   vertrouwende van u allen, dat mijn blijdschap uw aller blijdschap is.

   ^4Want ik heb ulieden uit vele verdrukking en benauwdheid des harten,
   met vele tranen geschreven, niet opdat gij zoudt bedroefd worden, maar
   opdat gij de liefdezoudt verstaan, die ik overvloediglijk tot u heb.

   ^5Doch indien iemand bedroefd heeft, die heeft niet mij bedroefd, maar
   ten dele (opdat ik hem niet bezware) ulieden allen.

   ^6Den zodanige is deze bestraffing genoeg, die van velen geschied is.

   ^7Alzo dat gij daarentegen hem liever moet vergeven en vertroosten,
   opdat de zodanige door al te overvloedige droefheid niet enigszins
   worde verslonden.

   ^8Daarom bid ik u, dat gij de liefde aan hem bevestigt.

   ^9Want daartoe heb ik ook geschreven, opdat ik uw beproeving mocht
   verstaan, of gij in alles gehoorzaam zijt.

   ^10Dien gij nu iets vergeeft, dien vergeef ik ook; want zo ik ook iets
   vergeven heb, dien ik vergeven heb, heb ik het vergeven om uwentwil,
   voor het aangezicht vanChristus, opdat de satan over ons geen voordeel
   krijge;

   ^11Want zijn gedachten zijn ons niet onbekend.

   ^12Voorts, als ik te Troas kwam, om het Evangelie van Christus te
   prediken, en als mij een deur geopend was in den Heere, zo heb ik geen
   rust gehad voor mijn geest, omdat ik Titus, mijn broeder, niet vond;

   ^13Maar, afscheid van hen genomen hebbende, vertrok ik naar Macedonie.

   ^14En Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus, en
   den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen.

   ^15Want wij zijn Gode een goede reuk van Christus, in degenen, die
   zalig worden, en in degenen, die verloren gaan;

   ^16Dezen wel een reuk des doods ten dode; maar genen een reuk des
   levens ten leven. En wie is tot deze dingen bekwaam?

   ^17Want wij dragen niet, gelijk velen, het Woord Gods te koop, maar als
   uit oprechtheid, maar als uit God, in de tegenwoordigheid Gods, spreken
   wij het in Christus. 2 Korinthiërs 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Beginnen wij onszelven wederom u aan te prijzen? Of behoeven wij ook,
   gelijk sommigen, brieven van voorschrijving aan u, of brieven van
   voorschrijving van u?

   ^2Gijlieden zijt onze brief, geschreven in onze harten, bekend en
   gelezen van alle mensen;

   ^3Als die openbaar zijt geworden, dat gij een brief van Christus zijt,
   en door onzen dienst bereid, die geschreven is niet met inkt, maar door
   den Geest des levendenGods, niet in stenen tafelen, maar in vlezen
   tafelen des harten.

   ^4En zodanig een vertrouwen hebben wij door Christus bij God.

   ^5Niet dat wij van onszelven bekwaam zijn iets te denken, als uit
   onszelven; maar onze bekwaamheid is uit God;

   ^6Die ons ook bekwaam gemaakt heeft, om te zijn dienaars des Nieuwen
   Testaments, niet der letter, maar des Geestes; want de letter doodt,
   maar de Geest maaktlevend.

   ^7En indien de bediening des doods in letteren bestaande, en in stenen
   ingedrukt, in heerlijkheid is geweest, alzo dat de kinderen Israels het
   aangezicht van Mozes nietkonden sterk aanzien, om de heerlijkheid zijns
   aangezichts, die te niet gedaan zou worden,

   ^8Hoe zal niet veel meer de bediening des Geestes in heerlijkheid zijn?

   ^9Want indien de bediening der verdoemenis heerlijkheid geweest is,
   veel meer is de bediening der rechtvaardigheid overvloedig in
   heerlijkheid.

   ^10Want ook het verheerlijkte is zelfs niet verheerlijkt in dezen dele,
   ten aanzien van deze uitnemende heerlijkheid.

   ^11Want indien hetgeen te niet gedaan wordt, in heerlijkheid was, veel
   meer is hetgeen blijft, in heerlijkheid.

   ^12Dewijl wij dan zodanige hoop hebben, zo gebruiken wij vele
   vrijmoedigheid in het spreken;

   ^13En doen niet gelijkerwijs Mozes, die een deksel op zijn aangezicht
   legde, opdat de kinderen Israels niet zouden sterk zien op het einde
   van hetgeen te niet gedaanwordt.

   ^14Maar hun zinnen zijn verhard geworden; want tot op den dag van heden
   blijft hetzelfde deksel in het lezen des Ouden Testaments, zonder
   ontdekt te worden, hetwelk door Christus te niet gedaan wordt.

   ^15Maar tot den huidigen dag toe, wanneer Mozes gelezen wordt, ligt een
   deksel op hun hart.

   ^16Doch zo wanneer het tot den Heere zal bekeerd zijn, zo wordt het
   deksel weggenomen.

   ^17De Heere nu is de Geest; en waar de Geest des Heeren is, aldaar is
   vrijheid.

   ^18En wij allen, met ongedekten aangezichte de heerlijkheid des Heeren
   als in een spiegel aanschouwende, worden naar hetzelfde beeld in
   gedaante veranderd, vanheerlijkheid tot heerlijkheid, als van des
   Heeren Geest.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Daarom dewijl wij deze bediening hebben, naar de barmhartigheid, die
   ons geschied is, zo vertragen wij niet;

   ^2Maar wij hebben verworpen de bedekselen der schande, niet wandelende
   in arglistigheid, noch het Woord Gods vervalsende, maar door openbaring
   der waarheidonszelven aangenaam makende bij alle gewetens der mensen,
   in de tegenwoordigheid Gods.

   ^3Doch indien ook ons Evangelie bedekt is, zo is het bedekt in degenen,
   die verloren gaan;

   ^4In dewelke de god dezer eeuw de zinnen verblind heeft, namelijk der
   ongelovigen, opdat hen niet bestrale de verlichting van het Evangelie
   der heerlijkheid vanChristus, Die het Beeld Gods is.

   ^5Want wij prediken niet onszelven, maar Christus Jezus, den Heere; en
   onszelven, dat wij uw dienaars zijn om Jezus' wil.

   ^6Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou
   schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven
   verlichting der kennis derheerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus
   Christus.

   ^7Maar wij hebben dezen schat in aarden vaten, opdat de uitnemendheid
   der kracht zij van God, en niet uit ons;

   ^8Als die in alles verdrukt worden, doch niet benauwd; twijfelmoedig,
   doch niet mismoedig;

   ^9Vervolgd, doch niet daarin verlaten; nedergeworpen, doch niet
   verdorven;

   ^10Altijd de doding van den Heere Jezus in het lichaam omdragende,
   opdat ook het leven van Jezus in ons lichaam zou geopenbaard worden.

   ^11Want wij, die leven, worden altijd in den dood overgegeven om Jezus'
   wil; opdat ook het leven van Jezus in ons sterfelijk vlees zou
   geopenbaard worden.

   ^12Zo dan, de dood werkt wel in ons, maar het leven in ulieden.

   ^13Dewijl wij nu denzelfden Geest des geloofs hebben, gelijk er
   geschreven is: Ik heb geloofd, daarom heb ik gesproken; zo geloven wij
   ook, daarom spreken wij ook;

   ^14Wetende, dat Hij, Die den Heere Jezus opgewekt heeft, ook ons door
   Jezus zal opwekken, en met ulieden daar zal stellen.

   ^15Want al deze dingen zijn om uwentwil, opdat de vermenigvuldigde
   genade, door de dankzegging van velen, overvloedig worde ter
   heerlijkheid Gods.

   ^16Daarom vertragen wij niet; maar hoewel onze uitwendige mens
   verdorven wordt, zo wordt nochtans de inwendige vernieuwd van dag tot
   dag.

   ^17Want onze lichte verdrukking, die zeer haast voorbij gaat, werkt ons
   een gans zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid;

   ^18Dewijl wij niet aanmerken de dingen, die men ziet, maar de dingen,
   die men niet ziet; want de dingen, die men ziet, zijn tijdelijk, maar
   de dingen, die men niet ziet, zijneeuwig.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Want wij weten, dat, zo ons aardse huis dezes tabernakels gebroken
   wordt, wij een gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt,
   maar eeuwig in dehemelen.

   ^2Want ook in dezen zuchten wij, verlangende met onze woonstede, die
   uit den hemel is, overkleed te worden.

   ^3Zo wij ook bekleed en niet naakt zullen gevonden worden.

   ^4Want ook wij, die in dezen tabernakel zijn, zuchten, bezwaard zijnde;
   nademaal wij niet willen ontkleed, maar overkleed worden, opdat het
   sterfelijke van het levenverslonden worde.

   ^5Die ons nu tot ditzelfde bereid heeft, is God, Die ons ook het
   onderpand des Geestes gegeven heeft.

   ^6Wij hebben dan altijd goeden moed, en weten, dat wij, inwonende in
   het lichaam, uitwonen van den Heere;

   ^7(Want wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen.)

   ^8Maar wij hebben goeden moed, en hebben meer behagen om uit het
   lichaam uit te wonen, en bij den Heere in te wonen.

   ^9Daarom zijn wij ook zeer begerig, hetzij inwonende, hetzij
   uitwonende, om Hem welbehagelijk te zijn.

   ^10Want wij allen moeten geopenbaard worden voor den rechterstoel van
   Christus, opdat een iegelijk wegdrage, hetgeen door het lichaam
   geschiedt, naardat hijgedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad.

   ^11Wij dan, wetende den schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het
   geloof, en zijn Gode openbaar geworden; doch ik hoop ook in uw gewetens
   geopenbaard tezijn.

   ^12Want wij prijzen onszelven u niet wederom aan, maar wij geven u
   oorzaak van roem over ons, opdat gij stof zoudt hebben tegen degenen,
   die in het aangezichtroemen en niet in het hart.

   ^13Want hetzij dat wij uitzinnig zijn, wij zijn het Gode; hetzij dat
   wij gematigd van zinnen zijn, wij zijn het ulieden.

   ^14Want de liefde van Christus dringt ons;

   ^15Als die dit oordelen, dat, indien Een voor allen gestorven is, zij
   dan allen gestorven zijn. En Hij is voor allen gestorven, opdat
   degenen, die leven, niet meer zichzelvenzouden leven, maar Dien, Die
   voor hen gestorven en opgewekt is.

   ^16Zo dan, wij kennen van nu aan niemand naar het vlees; en indien wij
   ook Christus naar het vlees gekend hebben, nochtans kennen wij Hem nu
   niet meer naar hetvlees.

   ^17Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het
   oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden.

   ^18En al deze dingen zijn uit God, Die ons met Zichzelven verzoend
   heeft door Jezus Christus, en ons de bediening der verzoening gegeven
   heeft.

   ^19Want God was in Christus de wereld met Zichzelven verzoenende, hun
   zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons
   gelegd.

   ^20Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade;
   wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.

   ^21Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons
   gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En wij, als medearbeidende, bidden u ook, dat gij de genade Gods niet
   tevergeefs moogt ontvangen hebben.

   ^2Want Hij zegt: In den aangenamen tijd heb Ik u verhoord, en in den
   dag der zaligheid heb Ik u geholpen. Ziet, nu is het de welaangename
   tijd, ziet, nu is het de dagder zaligheid!

   ^3Wij geven geen aanstoot in enig ding, opdat de bediening niet
   gelasterd worde.

   ^4Maar wij, als dienaars van God, maken onszelven in alles aangenaam,
   in vele verdraagzaamheid, in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden,

   ^5In slagen, in gevangenissen, in beroerten, in arbeid, in waken, in
   vasten,

   ^6In reinheid, in kennis, in lankmoedigheid, in goedertierenheid, in
   den Heiligen Geest, in ongeveinsde liefde,

   ^7In het woord der waarheid, in de kracht van God, door de wapenen der
   gerechtigheid aan de rechter en aan de linker zijde;

   ^8Door eer en oneer, door kwaad gerucht en goed gerucht; als
   verleiders, en nochtans waarachtigen;

   ^9Als onbekenden, en nochtans bekend; als stervenden, en ziet, wij
   leven; als getuchtigd, en niet gedood;

   ^10Als droevig zijnde, doch altijd blijde; als arm, doch velen rijk
   makende; als niets hebbende, en nochtans alles bezittende.

   ^11Onze mond is opengedaan tegen u, o Korinthiers, ons hart is
   uitgebreid.

   ^12Gij zijt niet nauw in ons, maar gij zijt nauw in uw ingewanden.

   ^13Nu, om dezelfde vergelding te doen,, ik spreek als tot mijn
   kinderen) zo wordt gij ook uitgebreid.

   ^14Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel
   heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft
   het licht met deduisternis?

   ^15En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de
   gelovige met den ongelovige?

   ^16Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij
   zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal
   in hen wonen, en Ikzal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en
   zij zullen Mij een volk zijn.

   ^17Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere,
   en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

   ^18En Ik zal u tot een Vader zijn, en gij zult Mij tot zonen en
   dochteren zijn, zegt de Heere, de Almachtige.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Dewijl wij dan deze beloften hebben, geliefden, laat ons onszelven
   reinigen van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende
   de heiligmaking in de vrezeGods.

   ^2Geeft ons plaats; wij hebben niemand verongelijkt, wij hebben niemand
   verdorven, wij hebben bij niemand ons voordeel gezocht.

   ^3Ik zeg dit niet tot uw veroordeling; want ik heb te voren gezegd, dat
   gij in onze harten zijt, om samen te sterven en samen te leven.

   ^4Ik heb vele vrijmoedigheid in het spreken tegen u, ik heb veel roems
   over u; ik ben vervuld met vertroosting; ik ben zeer overvloedig van
   blijdschap in al onzeverdrukking.

   ^5Want ook, als wij in Macedonie gekomen zijn, zo heeft ons vlees geen
   rust gehad; maar wij waren in alles verdrukt; van buiten was strijd,
   van binnen vrees.

   ^6Doch God, Die de nederigen vertroost, heeft ons getroost door de
   komst van Titus.

   ^7En niet alleen door zijn komst, maar ook door de vertroosting, met
   welke hij over u vertroost is geweest, als hij ons verhaalde uw
   verlangen, uw kermen, uw ijvervoor mij; alzo dat ik te meer verblijd
   ben geweest.

   ^8Want hoewel ik u in den zendbrief bedroefd heb, het berouwt mij niet,
   hoewel het mij berouwd heeft; want ik zie, dat dezelve zendbrief,
   hoewel voor een kleinen tijd, u bedroefd heeft.

   ^9Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat
   gij bedroefd zijt geweest tot bekering; want gij zijt bedroefd geweest
   naar God, zodat gij in geending schade van ons geleden hebt.

   ^10Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot
   zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.

   ^11Want ziet, ditzelfde dat gij naar God zijt bedroefd geworden, hoe
   grote naarstigheid heeft het in u gewrocht? Ja, verantwoording, ja,
   onlust, ja, vrees, ja, verlangen, ja, ijver, ja, wraak; in alles hebt
   gij uzelven bewezen rein te zijn in deze zaak.

   ^12Hoewel ik dan aan u geschreven heb, dat is niet om diens wil, die
   onrecht gedaan had, noch om diens wil, die onrecht gedaan was; maar
   opdat onze vlijtigheid vooru bij u openbaar zou worden, in de
   tegenwoordigheid Gods.

   ^13Daarom zijn wij vertroost geworden over uw vertroosting; en zijn nog
   overvloediger verblijd geworden over de blijdschap van Titus, omdat
   zijn geest van u allenverkwikt is geworden.

   ^14Want indien ik iets bij hem over u geroemd heb, zo ben ik niet
   beschaamd geworden; maar gelijk wij alles met waarheid tot u gesproken
   hebben, alzo is ook onzeroem, dien ik bij Titus geroemd heb, waarheid
   geworden.

   ^15En zijn innerlijke bewegingen zijn te overvloediger jegens u, als
   hij uw aller gehoorzaamheid overdenkt, hoe gij hem met vreze en beven
   hebt ontvangen.

   ^16Ik verblijde mij dan, dat ik in alles van u vertrouwen mag hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Voorts maken wij u bekend, broeders, de genade van God, die in de
   Gemeenten van Macedonie gegeven is.

   ^2Dat in vele beproeving der verdrukking de overvloed hunner
   blijdschap, en hun zeer diepe armoede overvloedig geweest is tot den
   rijkdom hunner goeddadigheid.

   ^3Want zij zijn naar vermogen (ik betuig het), ja, boven vermogen
   gewillig geweest;

   ^4Ons met vele vermaning biddende, dat wij wilden aannemen de gave en
   de gemeenschap dezer bediening, die voor de heiligen geschiedt.

   ^5En zij deden niet alleen, gelijk wij gehoopt hadden, maar gaven
   zichzelven eerst aan den Heere en daarna aan ons, door den wil van God.

   ^6Alzo dat wij Titus vermaanden, dat, gelijk hij te voren begonnen had,
   hij ook alzo nog deze gave bij u voleinden zou.

   ^7Zo dan, gelijk gij in alles overvloedig zijt, in geloof, en in woord,
   en in kennis, en in alle naarstigheid, en in uw liefde tot ons, ziet,
   dat gij ook in deze gave overvloedigzijt.

   ^8Ik zeg dit niet als gebiedende, maar als door de naarstigheid van
   anderen ook de oprechtheid uwer liefde beproevende.

   ^9Want gij weet de genade van onzen Heere Jezus Christus, dat Hij om
   uwentwil is arm geworden, daar Hij rijk was, opdat gij door Zijn
   armoede zoudt rijk worden.

   ^10En ik zeg in dezen mijn mening; want dit is u oorbaar, als die niet
   alleen het doen, maar ook het willen van over een jaar te voren hebt
   begonnen.

   ^11Maar nu voleindigt ook het doen; opdat, gelijk als er geweest is de
   volvaardigheid des gemoeds om te willen, er ook alzo zij het
   voleindigen uit hetgeen gij hebt.

   ^12Want indien te voren de volvaardigheid des gemoeds daar is, zo is
   iemand aangenaam naar hetgeen hij heeft, niet naar hetgeen hij niet
   heeft.

   ^13Want dit zeg ik niet, opdat anderen zouden verlichting hebben, en
   gij verdrukking;

   ^14Maar opdat uit gelijkheid, in dezen tegenwoordigen tijd, uw
   overvloed zij om hun gebrek te vervullen; opdat ook hun overvloed zij
   om uw gebrek te vervullen, opdat er gelijkheid worde.

   ^15Gelijk geschreven is: Die veel verzameld had, had niet over; en die
   weinig verzameld had, had niet te weinig.

   ^16Doch Gode zij dank, Die dezelfde naarstigheid voor u in het hart van
   Titus gegeven heeft;

   ^17Dat hij de vermaning heeft aangenomen, en zeer naarstig zijnde,
   gewillig tot u gereisd is.

   ^18En wij hebben ook met hem gezonden den broeder, die lof heeft in het
   Evangelie door al de Gemeenten;

   ^19En dat niet alleen, maar hij is ook van de Gemeenten verkoren, om
   met ons te reizen met deze gave, die van ons bediend wordt tot de
   heerlijkheid des HeerenZelven, en de volvaardigheid uws gemoeds;

   ^20Dit verhoedende, dat ons niemand moge lasteren in dezen overvloed,
   die van ons wordt bediend;

   ^21Als die bezorgen, hetgeen eerlijk is, niet alleen voor den Heere,
   maar ook voor de mensen.

   ^22Wij hebben ook met hen gezonden onzen broeder, welken wij in vele
   dingen dikmaals beproefd hebben, dat hij naarstig is; en nu veel
   naarstiger, door het grootvertrouwen, dat hij heeft tot ulieden.

   ^23Hetzij dan Titus, hij is mijn metgezel en medearbeider bij u; hetzij
   onze broeders, zij zijn afgezanten der Gemeenten, en een eer van
   Christus.

   ^24Bewijst dan aan hen de bewijzing uwer liefde, en van onzen roem van
   u, ook voor het aangezicht der Gemeenten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Want van de bediening, die voor de heiligen geschiedt, is mij onnodig
   aan u te schrijven.

   ^2Want ik weet de volvaardigheid uws gemoeds, van welke ik roem over u
   bij de Macedoniers, dat Achaje van over een jaar bereid is geweest; en
   de ijver, van ubegonnen, heeft er velen verwekt.

   ^3Maar ik heb deze broeders gezonden, opdat onze roem, dien wij over u
   hebben, niet zou ijdel gemaakt worden in dezen dele; opdat (gelijk ik
   gezegd heb) gij bereidmoogt zijn;

   ^4En dat niet mogelijk, zo de Macedoniers met mij kwamen, en u onbereid
   vonden, wij (opdat wij niet zeggen: gij) beschaamd worden in deze
   vasten grond derroeming.

   ^5Ik heb dan nodig geacht deze broeders te vermanen, dat zij eerst tot
   u zouden komen, en voorbereiden uw te voren aangedienden zegen; opdat
   die gereed zij, alzoals een zegen, en niet als een vrekheid.

   ^6En dit zeg ik: Die spaarzamelijk zaait, zal ook spaarzamelijk maaien;
   en die in zegeningen zaait, zal ook in zegeningen maaien.

   ^7Een iegelijk doe, gelijk hij in zijn hart voorneemt; niet uit
   droefheid, of uit nooddwang; want God heeft een blijmoedigen gever
   lief.

   ^8En God is machtig alle genade te doen overvloedig zijn in u; opdat
   gij in alles te allen tijd, alle genoegzaamheid hebbende, tot alle goed
   werk overvloedig moogt zijn.

   ^9Gelijk er geschreven is: Hij heeft gestrooid, hij heeft den armen
   gegeven; Zijn gerechtigheid blijft in der eeuwigheid.

   ^10Doch Die het zaad den zaaier verleent, Die verlene ook brood tot
   spijze, en vermenigvuldige uw gezaaisel, en vermeerdere de vruchten
   uwer gerechtigheid;

   ^11Dat gij in alles rijk wordt tot alle goeddadigheid, welke door ons
   werkt dankzegging tot God.

   ^12Want de bediening van dezen dienst vervult niet alleen het gebrek
   der heiligen, maar is ook overvloedig door vele dankzeggingen tot God;

   ^13Dewijl zij door de beproeving dezer bediening God verheerlijken over
   de onderwerping uwer belijdenis onder het Evangelie van Christus, en
   over de goeddadigheidder mededeling aan hen en aan allen;

   ^14En door hun gebed voor u, welke naar u verlangen, om de uitnemende
   genade Gods over u.

   ^15Doch Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke gave.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Voorts ik Paulus zelf bid u, door de zachtmoedigheid en
   goedertierenheid van Christus, die, tegenwoordig zijnde, wel gering ben
   onder u, maar afwezend stout bentegen u;

   ^2Ik bid dan, dat ik, tegenwoordig zijnde, niet stout moge zijn met die
   vrijmoedigheid, waarmede ik geacht word stoutelijk gehandeld te hebben
   tegen sommigen, die onsachten, alsof wij naar het vlees wandelden.

   ^3Want wandelende in het vlees, voeren wij den krijg niet naar het
   vlees;

   ^4Want de wapenen van onzen krijg zijn niet vleselijk, maar krachtig
   door God, tot nederwerping der sterkten;

   ^5Dewijl wij de overleggingen ter nederwerpen, en alle hoogte, die zich
   verheft tegen de kennis van God, en alle gedachte gevangen leiden tot
   de gehoorzaamheid vanChristus;

   ^6En gereed hebben, hetgeen dient om te wreken alle ongehoorzaamheid,
   wanneer uw gehoorzaamheid zal vervuld zijn.

   ^7Ziet gij aan wat voor ogen is? Indien iemand bij zichzelven betrouwt,
   dat hij van Christus is, die denke dit wederom uit zichzelven, dat
   gelijkerwijs hij van Christus is, alzo ook wij van Christus zijn.

   ^8Want indien ik ook iets overvloediger zou roemen van onze macht,
   welke de Heere ons gegeven heeft tot stichting, en niet tot uw
   nederwerping, zo zal ik nietbeschaamd worden;

   ^9Opdat ik niet zou schijnen, alsof ik u door de brieven wilde
   verschrikken.

   ^10Want de brieven (zeggen zij) zijn wel gewichtig en krachtig; maar de
   tegenwoordigheid des lichaams is zwak, en de rede is verachtelijk.

   ^11Dezulke bedenke dit, dat hoedanigen wij zijn in het woord door
   brieven, als wij afwezig zijn, wij ook zodanigen zijn inderdaad, als
   wij tegenwoordig zijn.

   ^12Want wij durven onszelven niet rekenen of vergelijken met sommigen,
   die zichzelven prijzen; maar deze verstaan niet, dat zij zichzelven met
   zichzelven meten, enzichzelven met zichzelven vergelijken.

   ^13Doch wij zullen niet roemen buiten de maat; maar dat wij, naar de
   maat des regels, welke maat ons God toegedeeld heeft, ook tot u toe
   zijn gekomen.

   ^14Want wij strekken onszelven niet te wijd uit, als die tot u niet
   zouden komen; want wij zijn ook gekomen tot u toe, in het Evangelie van
   Christus;

   ^15Niet roemende buiten de maat in anderer lieden arbeid, maar hebbende
   hoop, als uw geloof zal gewassen zijn, dat wij onder ulieden
   overvloediglijk zullen vergrootworden naar onzen regel;

   ^16Om het Evangelie te verkondigen in de plaatsen, die op gene zijde
   van u gelegen zijn; niet om te roemen in eens anders regel over hetgeen
   alrede bereid is.

   ^17Doch wie roemt, die roeme in den Heere.

   ^18Want niet die zichzelven prijst, maar dien de Heere prijst, die is
   beproefd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Och, of gij mij een weinig verdroegt in de onwijsheid; ja ook,
   verdraagt mij!

   ^2Want ik ben ijverig over u met een ijver Gods; want ik heb ulieden
   toebereid, om u als een reine maagd aan een man voor te stellen,
   namelijk aan Christus.

   ^3Doch ik vrees, dat niet enigszins, gelijk de slang Eva door haar
   arglistigheid bedrogen heeft, alzo uw zinnen bedorven worden, om af te
   wijken van deeenvoudigheid, die in Christus is.

   ^4Want indien degene, die komt, een anderen Jezus predikte, dien wij
   niet gepredikt hebben, of indien gij een anderen geest ontvingt, dien
   gij niet hebt ontvangen, ofeen ander Evangelie, dat gij niet hebt
   aangenomen, zo verdroegt gij hem met recht.

   ^5Want ik acht, dat ik nergens minder in ben geweest dan de
   uitnemendste apostelen.

   ^6En indien ik ook slecht ben in woorden, nochtans ben ik het niet in
   wetenschap; maar alleszins zijn wij in alle dingen onder u openbaar
   geworden.

   ^7Heb ik zonde gedaan, als ik mijzelven vernederd heb, opdat gij zoudt
   verhoogd worden, overmits ik u het Evangelie Gods om niet verkondigd
   heb?

   ^8Ik heb andere Gemeenten beroofd, bezoldiging van haar nemende, om u
   te bedienen; en als ik bij u tegenwoordig was en gebrek had, ben ik
   niemand lastiggevallen.

   ^9Want mijn gebrek hebben de broeders vervuld, die van Macedonie
   kwamen; en ik heb mijzelven in alles gehouden zonder u te bezwaren, en
   zal mij nog alzohouden.

   ^10De waarheid van Christus is in mij, dat deze roem in de gewesten van
   Achaje aan mij niet zal verhinderd worden.

   ^11Waarom? Is het, omdat ik u niet liefheb? God weet het!

   ^12Maar wat ik doe, dat zal ik nog doen, om de oorzaak af te snijden
   dengenen, die oorzaak hebben willen, opdat zij in hetgeen zij roemen,
   bevonden mochten wordengelijk als wij.

   ^13Want zulke valse apostelen zijn bedriegelijke arbeiders, zich
   veranderende in apostelen van Christus.

   ^14En het is geen wonder; want de satan zelf verandert zich in een
   engel des lichts.

   ^15Zo is het dan niets groots, indien ook zijn dienaars zich
   veranderen, als waren zij dienaars der gerechtigheid; van welke het
   einde zal zijn naar hun werken.

   ^16Ik zeg wederom, dat niemand mene, dat ik onwijs ben; doch zo niet,
   neemt mij dan aan als een onwijze, opdat ik ook een weinig moge roemen.

   ^17Dat ik spreek, spreek ik niet naar den Heere, maar als in
   onwijsheid, in deze vasten grond der roeming.

   ^18Dewijl velen roemen naar het vlees, zo zal ik ook roemen.

   ^19Want gij verdraagt gaarne de onwijzen, dewijl gij wijs zijt.

   ^20Want gij verdraagt het, zo u iemand dienstbaar maakt, zo u iemand
   opeet, zo iemand van u neemt, zo zich iemand verheft, zo u iemand in
   het aangezicht slaat.

   ^21Ik zeg dit naar oneer, gelijk of wij zwak waren geweest; maar waarin
   iemand stout is (ik spreek in onwijsheid), daarin ben ik ook stout.

   ^22Zijn zij Hebreen? Ik ook. Zijn zij Israelieten? Ik ook. Zijn zij het
   zaad van Abraham? Ik ook.

   ^23Zijn zij dienaars van Christus? (ik spreek onwijs zijnde) ik ben
   boven hen; in arbeid overvloediger, in slagen uitnemender, in
   gevangenissen overvloediger, in doodsgevaar menigmaal.

   ^24Van de Joden heb ik veertig slagen min een, vijfmaal ontvangen.

   ^25Driemaal ben ik met roeden gegeseld geweest, eens ben ik gestenigd,
   driemaal heb ik schipbreuk geleden, een gansen nacht en dag heb ik in
   de dieptedoorgebracht.

   ^26In het reizen menigmaal in gevaren van rivieren, in gevaren van
   moordenaars, in gevaren van mijn geslacht, in gevaren van de heidenen,
   in gevaren in de stad, ingevaren in de woestijn, in gevaren op de zee,
   in gevaren onder de valse broeders;

   ^27In arbeid en moeite, in waken menigmaal, in honger en dorst, in
   vasten menigmaal, in koude en naaktheid.

   ^28Zonder de dingen, die van buiten zijn, overvalt mij dagelijks de
   zorg van al de Gemeenten.

   ^29Wie is er zwak, dat ik niet zwak ben? Wie wordt er geergerd, dat ik
   niet brande?

   ^30Indien men moet roemen, zo zal ik roemen de dingen mijner zwakheid.

   ^31De God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die geprezen is in
   der eeuwigheid, weet, dat ik niet lieg.

   ^32De stadhouder van den koning Aretas in Damaskus, bezette de stad der
   Damaskenen, willende mij vangen;

   ^33En ik werd door een venster in een mand over den muur nedergelaten,
   en ontvlood zijn handen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Te roemen is mij waarlijk niet oorbaar; want ik zal komen tot
   gezichten en openbaringen des Heeren.

   ^2Ik ken een mens in Christus, voor veertien jaren (of het geschied zij
   in het lichaam, weet ik niet, of buiten het lichaam, weet ik niet, God
   weet het), dat de zodanigeopgetrokken is geweest tot in den derden
   hemel;

   ^3En ik ken een zodanig mens (of het in het lichaam, of buiten het
   lichaam geschied zij, weet ik niet, God weet het),

   ^4Dat hij opgetrokken is geweest in het paradijs, en gehoord heeft
   onuitsprekelijke woorden, die het een mens niet geoorloofd is te
   spreken.

   ^5Van den zodanige zal ik roemen, doch van mijzelven zal ik niet
   roemen, dan in mijn zwakheden.

   ^6Want zo ik roemen wil, ik zal niet onwijs zijn, want ik zal de
   waarheid zeggen; maar ik houde daarvan af, opdat niemand van mij denke
   boven hetgeen hij ziet, dat ikben, of dat hij uit mij hoort.

   ^7En opdat ik mij door de uitnemendheid der openbaringen niet zou
   verheffen, zo is mij gegeven een scherpe doorn in het vlees, namelijk
   een engel des satans, dat hijmij met vuisten slaan zou, opdat ik mij
   niet zou verheffen.

   ^8Hierover heb ik den Heere driemaal gebeden, opdat hij van mij zou
   wijken.

   ^9En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn
   kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in
   mijn zwakheden, opdat dekracht van Christus in mij wone.

   ^10Daarom heb ik een welbehagen in zwakheden, in smaadheden, in noden,
   in vervolgingen, in benauwdheden, om Christus' wil; want als ik zwak
   ben, dan ben ikmachtig.

   ^11Ik ben roemende onwijs geworden; gij hebt mij genoodzaakt, want ik
   behoorde van u geprezen te zijn; want ik ben in geen ding minder
   geweest dan de uitnemendsteapostelen, hoewel ik niets ben.

   ^12De merktekenen van een apostel zijn onder u betoond in alle
   lijdzaamheid, met tekenen, en wonderen, en krachten.

   ^13Want wat is er, waarin gij minder geweest zijt dan de andere
   Gemeenten, anders, dan dat ikzelf u niet lastig ben geweest? Vergeeft
   mij dit ongelijk.

   ^14Ziet, ik ben ten derden male gereed, om tot u te komen, en zal u
   niet lastig zijn; want ik zoek niet het uwe, maar u; want de kinderen
   moeten niet schattenvergaderen voor de ouders, maar de ouders voor de
   kinderen.

   ^15En ik zal zeer gaarne de kosten doen, en voor uw zielen ten koste
   gegeven worden; hoewel ik, u overvloediger beminnende, weiniger bemind
   worde.

   ^16Doch het zij zo, ik heb u niet bezwaard; maar alzo ik listig was,
   heb ik u met bedrog gevangen.

   ^17Heb ik door iemand dergenen, die ik tot u gezonden heb, van u mijn
   voordeel gezocht?

   ^18Ik heb Titus gebeden, en den broeder medegezonden; heeft ook Titus
   van u zijn voordeel gezocht? Hebben wij niet in denzelfden geest
   gewandeld? Hebben wij nietgewandeld in dezelfde voetstappen?

   ^19Meent gij wederom, dat wij ons bij u verontschuldigen? Wij spreken
   in de tegenwoordigheid van God in Christus; en dit alles, geliefden,
   tot uw stichting.

   ^20Want ik vrees, dat als ik gekomen zal zijn, ik u niet enigszins zal
   vinden zodanigen als ik wil, en dat ik van u zal gevonden worden
   zodanig als gij niet wilt; dat er nietenigszins zijn twisten,
   nijdigheden, toorn, gekijf, achterklap, oorblazingen, opgeblazenheden,
   beroerten;

   ^21Opdat wederom, als ik zal gekomen zijn, mijn God mij niet vernedere
   bij u, en ik rouw hebbe over velen, die te voren gezondigd hebben, en
   die zich niet bekeerdzullen hebben van de onreinigheid, en hoererij, en
   ontuchtigheid, die zij gedaan hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Dit is de derde maal, dat ik tot u kom; in den mond van twee of drie
   getuigen zal alle woord bestaan.

   ^2Ik heb het te voren gezegd, en zeg het te voren als tegenwoordig
   zijnde de tweede maal, en ik schrijf het nu afwezende aan degenen, die
   te voren gezondigd hebben, en aan al de anderen, dat, zo ik wederom
   kom, ik hen niet zal sparen;

   ^3Dewijl gij zoekt een proeve van Christus, Die in mij spreekt, Welke
   in u niet zwak is, maar krachtig is onder u.

   ^4Want hoewel Hij gekruist is door zwakheid, zo leeft Hij nochtans door
   de kracht Gods. Want ook wij zijn zwak in Hem, maar zullen met Hem
   leven door de krachtGods in u.

   ^5Onderzoekt uzelven, of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven. Of
   kent gij uzelven niet, dat Jezus Christus in u is? tenzij dat gij
   enigszins verwerpelijk zijt.

   ^6Doch ik hoop, dat gij zult verstaan, dat wij niet verwerpelijk zijn.

   ^7En ik wens van God, dat gij geen kwaad doet; niet opdat wij beproefd
   zouden bevonden worden, maar opdat gij het goede zoudt doen, en wij als
   verwerpelijk zoudenzijn.

   ^8Want wij vermogen niets tegen de waarheid, maar voor de waarheid.

   ^9Want wij verblijden ons, wanneer wij zwak zijn, en gij sterk zijt. En
   wij wensen ook dit, namelijk uw volmaking.

   ^10Daarom schrijf ik, afwezende, deze dingen, opdat ik niet,
   tegenwoordig zijnde, strengheid zou gebruiken, naar de macht, die mij
   de Heere gegeven heeft totopbouwing, en niet tot nederwerping.

   ^11Voorts, broeders, zijt blijde, wordt volmaakt, zijt getroost, zijt
   eensgezind, leeft in vrede; en de God der liefde en des vredes zal met
   u zijn.

   ^12Groet elkander met een heiligen kus. U groeten al de heiligen.
     __________________________________________________________________

Galatians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel,, geroepen niet van mensen, noch door een mens,
   maar door Jezus Christus, en God den Vader, Die Hem uit de doden
   opgewekt heeft),

   ^2En al de broeders, die met mij zijn, aan de Gemeenten van Galatie:

   ^3Genade zij u en vrede van God den Vader, en onzen Heere Jezus
   Christus;

   ^4Die Zichzelven gegeven heeft voor onze zonden, opdat Hij ons trekken
   zou uit deze tegenwoordige boze wereld, naar den wil van onzen God en
   Vader;

   ^5Denwelken zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.

   ^6Ik verwonder mij, dat gij zo haast wijkende van dengene, die u in de
   genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander
   Evangelie;

   ^7Daar er geen ander is; maar er zijn sommigen, die u ontroeren, en het
   Evangelie van Christus willen verkeren.

   ^8Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een
   Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij
   vervloekt.

   ^9Gelijk wij te voren gezegd hebben, zo zeg ik ook nu wederom: Indien u
   iemand een Evangelie verkondigt, buiten hetgeen gij ontvangen hebt, die
   zij vervloekt.

   ^10Want predik ik nu de mensen, of God? Of zoek ik mensen te behagen?
   Want indien ik nog mensen behaagde, zo ware ik geen dienstknecht van
   Christus.

   ^11Maar ik maak u bekend, broeders, dat het Evangelie, hetwelk van mij
   verkondigd is, niet is naar den mens.

   ^12Want ik heb ook hetzelve niet van een mens ontvangen, noch geleerd,
   maar door de openbaring van Jezus Christus.

   ^13Want gij hebt mijn omgang gehoord, die eertijds in het Jodendom was,
   dat ik uitnemend zeer de Gemeente Gods vervolgde, en dezelve
   verwoestte;

   ^14En dat ik in het Jodendom toenam boven velen van mijn ouderdom in
   mijn geslacht, zijnde overvloedig ijverig voor mijn vaderlijke
   inzettingen.

   ^15Maar wanneer het Gode behaagd heeft, Die mij van mijner moeders lijf
   aan afgezonderd heeft, en geroepen door Zijn genade,

   ^16Zijn Zoon in mij te openbaren, opdat ik Denzelven door het Evangelie
   onder de heidenen zou verkondigen, zo ben ik terstond niet te rade
   gegaan met vlees en bloed;

   ^17En ben niet wederom gegaan naar Jeruzalem, tot degenen, die voor mij
   apostelen waren; maar ik ging henen naar Arabie, en keerde wederom naar
   Damaskus.

   ^18Daarna kwam ik na drie jaren weder te Jeruzalem om Petrus te
   bezoeken, en ik bleef bij hem vijftien dagen.

   ^19En zag geen ander van de apostelen, dan Jakobus, den broeder des
   Heeren.

   ^20Hetgeen nu ik u schrijf, ziet, ik getuig voor God, dat ik niet lieg!

   ^21Daarna ben ik gekomen in de gewesten van Syrie en van Cilicie.

   ^22En ik was van aangezicht onbekend aan de Gemeenten in Judea, die in
   Christus zijn.

   ^23Maar zij hadden alleenlijk gehoord, dat men zeide: Degene, die ons
   eertijds vervolgde, verkondigt nu het geloof, hetwelk hij eertijds
   verwoestte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Daarna ben ik, na veertien jaren, wederom naar Jeruzalem opgegaan met
   Barnabas, ook Titus medegenomen hebbende.

   ^2En ik ging op door een openbaring, en stelde hun het Evangelie voor,
   dat ik predik onder de heidenen; en in het bijzonder aan degenen, die
   in achting waren, opdat ikniet enigszins tevergeefs zou lopen of
   gelopen hebben.

   ^3Maar ook Titus, die met mij was, een Griek zijnde, werd niet
   genoodzaakt zich te laten besnijden.

   ^4En dat om der ingekropen valse broederen wil, die van bezijden
   ingekomen waren, om te verspieden onze vrijheid, die wij in Christus
   Jezus hebben, opdat zij onszouden tot dienstbaarheid brengen.

   ^5Denwelken wij ook niet een uur hebben geweken met onderwerping, opdat
   de waarheid van het Evangelie bij u zou verblijven.

   ^6En van degenen, die geacht waren, wat te zijn, hoedanigen zij
   eertijds waren, verschilt mij niet; God neemt den persoon des mensen
   niet aan; want die geachtwaren, hebben mij niets toegebracht.

   ^7Maar daarentegen, als zij zagen, dat aan mij het Evangelie der
   voorhuid toebetrouwd was, gelijk aan Petrus dat der besnijdenis;

   ^8(Want Die in Petrus krachtelijk wrocht tot het apostelschap der
   besnijdenis, Die wrocht ook krachtelijk in mij onder de heidenen);

   ^9En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te
   zijn, de genade, die mij gegeven was, bekenden, gaven zij mij en
   Barnabas de rechter hand dergemeenschap, opdat wij tot de heidenen, en
   zij tot de besnijdenis zouden gaan;

   ^10Alleenlijk, dat wij den armen zouden gedenken; hetwelk zelf ik ook
   benaarstigd heb te doen.

   ^11En toen Petrus te Antiochie gekomen was, wederstond ik hem in het
   aangezicht, omdat hij te bestraffen was.

   ^12Want eer sommigen van Jakobus gekomen waren, at hij mede met de
   heidenen; maar toen zij gekomen waren, onttrok hij zich en scheidde
   zichzelven af, vrezendedegenen, die uit de besnijdenis waren.

   ^13En ook de andere Joden veinsden met hem; alzo dat ook Barnabas mede
   afgetrokken werd door hun veinzing.

   ^14Maar als ik zag, dat zij niet recht wandelden naar de waarheid van
   het Evangelie, zeide ik tot Petrus in aller tegenwoordigheid: Indien
   gij, die een Jood zijt, naarheidense wijze leeft, en niet naar Joodse
   wijze, waarom noodzaakt gij de heidenen naar de Joodse wijze te leven?

   ^15Wij zijn van nature Joden, en niet zondaars uit de heidenen;

   ^16Doch wetende, dat de mens niet gerechtvaardigd wordt uit de werken
   der wet, maar door het geloof van Jezus Christus, zo hebben wij ook in
   Christus Jezusgeloofd, opdat wij zouden gerechtvaardigd worden uit het
   geloof van Christus, en niet uit de werken der wet; daarom dat uit de
   werken der wet geen vlees zalgerechtvaardigd worden.

   ^17Maar indien wij, die in Christus zoeken gerechtvaardigd te worden,
   ook zelven zondaars bevonden worden, is dan Christus een dienaar der
   zonde? Dat zij verre.

   ^18Want indien ik, hetgeen ik afgebroken heb, datzelve wederom opbouw,
   zo stel ik mijzelven tot een overtreder.

   ^19Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.

   ^20Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar
   Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik
   door het geloof des Zoons vanGod, Die mij liefgehad heeft, en
   Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

   ^21Ik doe de genade Gods niet te niet; want indien de rechtvaardigheid
   door de wet is, zo is dan Christus tevergeefs gestorven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1O gij uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd, dat gij der waarheid
   niet zoudt gehoorzaam zijn; denwelken Jezus Christus voor de ogen te
   voren geschilderd isgeweest, onder u gekruist zijnde?

   ^2Dit alleen wil ik van u leren: hebt gij den Geest ontvangen uit de
   werken der wet, of uit de prediking des geloofs?

   ^3Zijt gij zo uitzinnig? Daar gij met den Geest begonnen zijt,
   voleindigt gij nu met het vlees?

   ^4Hebt gij zoveel tevergeefs geleden? Indien maar ook tevergeefs!

   ^5Die u dan den Geest verleent, en krachten onder u werkt, doet Hij dat
   uit de werken der wet, of uit de prediking des geloofs?

   ^6Gelijkerwijs Abraham Gode geloofd heeft, en het is hem tot
   rechtvaardigheid gerekend;

   ^7Zo verstaat gij dan, dat degenen, die uit het geloof zijn, Abrahams
   kinderen zijn.

   ^8En de Schrift, te voren ziende, dat God de heidenen uit het geloof
   zou rechtvaardigen, heeft te voren aan Abraham het Evangelie
   verkondigd, zeggende: In u zullenal de volken gezegend worden.

   ^9Zo dan, die uit het geloof zijn, worden gezegend met den gelovigen
   Abraham.

   ^10Want zovelen als er uit de werken der wet zijn, die zijn onder den
   vloek; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die niet
   blijft in al hetgeen geschreven is inhet boek der wet, om dat te doen.

   ^11En dat niemand door de wet gerechtvaardigd wordt voor God, is
   openbaar; want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.

   ^12Doch de wet is niet uit het geloof; maar de mens, die deze dingen
   doet, zal door dezelve leven.

   ^13Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden
   zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die
   aan het hout hangt.

   ^14Opdat de zegening van Abraham tot de heidenen komen zou in Christus
   Jezus, en opdat wij de belofte des Geestes verkrijgen zouden door het
   geloof.

   ^15Broeders, ik spreek naar den mens: zelfs eens mensen verbond, dat
   bevestigd is, doet niemand te niet, of niemand doet daartoe.

   ^16Nu zo zijn de beloftenissen tot Abraham en zijn zaad gesproken. Hij
   zegt niet: En den zaden, als van velen; maar als van een: En uw zade;
   hetwelk is Christus.

   ^17En dit zeg ik: Het verbond, dat te voren van God bevestigd is op
   Christus, wordt door de wet, die na vierhonderd en dertig jaren gekomen
   is, niet krachteloosgemaakt, om de beloftenis te niet te doen.

   ^18Want indien de erfenis uit de wet is, zo is zij niet meer uit de
   beloftenis; maar God heeft ze Abraham door de beloftenis genadiglijk
   gegeven.

   ^19Waartoe is dan de wet? Zij is om der overtredingen wil daarbij
   gesteld, totdat het zaad zou gekomen zijn, dien het beloofd was; en zij
   is door de engelen besteld in dehand des Middelaars.

   ^20En de Middelaar is niet Middelaar van een, maar God is een.

   ^21Is dan de wet tegen de beloftenissen Gods? Dat zij verre; want
   indien er een wet gegeven ware, die machtig was levend te maken, zo zou
   waarlijk derechtvaardigheid uit de wet zijn.

   ^22Maar de Schrift heeft het alles onder de zonde besloten, opdat de
   belofte uit het geloof van Jezus Christus aan de gelovigen zou gegeven
   worden.

   ^23Doch eer het geloof kwam, waren wij onder de wet in bewaring
   gesteld, en zijn besloten geweest tot op het geloof, dat geopenbaard
   zou worden.

   ^24Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij
   uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.

   ^25Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den
   tuchtmeester.

   ^26Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus.

   ^27Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus
   aangedaan.

   ^28Daarin is noch Jood noch Griek; daarin is noch dienstbare noch
   vrije; daarin is geen man en vrouw; want gij allen zijt een in Christus
   Jezus.

   ^29En indien gij van Christus zijt, zo zijt gij dan Abrahams zaad, en
   naar de beloftenis erfgenamen. Galaten 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Doch ik zeg, zo langen tijd als de erfgenaam een kind is, zo
   verschilt hij niets van een dienstknecht, hoewel hij een heer is van
   alles;

   ^2Maar hij is onder voogden en verzorgers, tot den tijd van den vader
   te voren gesteld.

   ^3Alzo wij ook, toen wij kinderen waren, zo waren wij dienstbaar
   gemaakt onder de eerste beginselen der wereld.

   ^4Maar wanneer de volheid des tijds gekomen is, heeft God Zijn Zoon
   uitgezonden, geworden uit een vrouw, geworden onder de wet;

   ^5Opdat Hij degenen, die onder de wet waren, verlossen zou, en opdat
   wij de aanneming tot kinderen verkrijgen zouden.

   ^6En overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons
   uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader!

   ^7Zo dan, gij zijt niet meer een dienstknecht, maar een zoon; en indien
   gij een zoon zijt, zo zijt gij ook een erfgenaam van God door Christus.

   ^8Maar toen, als gij God niet kendet, diendet gij degenen, die van
   nature geen goden zijn;

   ^9En nu, als gij God kent, ja, veelmeer van God gekend zijt, hoe keert
   gij u wederom tot de zwakke en arme beginselen, welke gij wederom van
   voren aan wilt dienen?

   ^10Gij onderhoudt dagen, en maanden, en tijden, en jaren.

   ^11Ik vrees voor u, dat ik niet enigszins tevergeefs aan u gearbeid
   heb.

   ^12Weest gij als ik, want ook ik ben als gij; broeders, ik bid u; gij
   hebt mij geen ongelijk gedaan.

   ^13En gij weet, dat ik u door zwakheid des vleses het Evangelie de
   eerste maal verkondigd heb;

   ^14En mijn verzoeking, die in mijn vlees geschiedde, hebt gij niet
   veracht noch verfoeid; maar gij naamt mij aan als een engel Gods, ja,
   als Christus Jezus.

   ^15Welke was dan uw gelukachting? Want ik geef u getuigenis, dat gij,
   zo het mogelijk ware, uw ogen zoudt uitgegraven, en mij gegeven hebben.

   ^16Ben ik dan uw vijand geworden, u de waarheid zeggende?

   ^17Zij ijveren niet recht over u; maar zij willen ons uitsluiten, opdat
   gij over hen zoudt ijveren.

   ^18Doch in het goede te allen tijd te ijveren is goed, en niet
   alleenlijk, als ik bij u tegenwoordig ben;

   ^19Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus
   een gestalte in u krijge.

   ^20Doch ik wilde, dat ik nu tegenwoordig bij u ware, en mijn stem mocht
   veranderen; want ik ben in twijfel over u.

   ^21Zegt mij, gij, die onder de wet wilt zijn, hoort gij de wet niet?

   ^22Want er is geschreven, dat Abraham twee zonen had, een uit de
   dienstmaagd, en een uit de vrije.

   ^23Maar gene, die uit de dienstmaagd was, is naar het vlees geboren
   geweest; doch deze, die uit de vrije was, door de beloftenis;

   ^24Hetwelk dingen zijn, die andere beduiding hebben; want deze zijn de
   twee verbonden; het ene van den berg Sinai, tot dienstbaarheid barende,
   hetwelk is Agar;

   ^25Want dit, namelijk Agar, is Sinai, een berg in Arabie, en komt
   overeen met Jeruzalem, dat nu is, en dienstbaar is met haar kinderen.

   ^26Maar Jeruzalem, dat boven is, dat is vrij, hetwelk is ons aller
   moeder.

   ^27Want er is geschreven: Wees vrolijk, gij onvruchtbare, die niet
   baart, breek uit en roep, gij, die geen barensnood hebt, want de
   kinderen der eenzame zijn veel meer, dan dergene, die den man heeft.

   ^28Maar wij, broeders, zijn kinderen der belofte, als Izak was.

   ^29Doch gelijkerwijs toen, die naar het vlees geboren was, vervolgde
   dengene, die naar den Geest geboren was, alzo ook nu.

   ^30Maar wat zegt de Schrift? Werp de dienstmaagd uit en haar zoon; want
   de zoon der dienstmaagd zal geenszins erven met den zoon der vrije.

   ^31Zo dan, broeders, wij zijn niet kinderen der dienstmaagd, maar der
   vrije.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Staat dan in de vrijheid, met welke ons Christus vrijgemaakt heeft,
   en wordt niet wederom met het juk der dienstbaarheid bevangen.

   ^2Ziet, ik Paulus zeg u, zo gij u laat besnijden, dat Christus u niet
   nut zal zijn.

   ^3En ik betuig wederom een iegelijk mens, die zich laat besnijden, dat
   hij een schuldenaar is de gehele wet te doen.

   ^4Christus is u ijdel geworden, die door de wet gerechtvaardigd wilt
   worden; gij zijt van de genade vervallen.

   ^5Want wij verwachten door den Geest, uit het geloof, de hoop der
   rechtvaardigheid.

   ^6Want in Christus Jezus heeft noch besnijdenis enige kracht noch
   voorhuid, maar het geloof, door de liefde werkende.

   ^7Gij liept wel; wie heeft u verhinderd der waarheid niet gehoorzaam te
   zijn?

   ^8Dit gevoelen is niet uit Hem, Die u roept.

   ^9Een weinig zuurdesem verzuurt het gehele deeg.

   ^10Ik vertrouw van u in den Heere, dat gij niet anders zult gevoelen;
   maar die u ontroert, zal het oordeel dragen, wie hij ook zij.

   ^11Maar ik, broeders! Indien ik nog de besnijdenis predik, waarom word
   ik nog vervolgd? Zo is dan de ergernis des kruises vernietigd.

   ^12Och, of zij ook afgesneden werden, die u onrustig maken!

   ^13Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders, alleenlijk gebruikt
   de vrijheid niet tot een oorzaak voor het vlees; maar dient elkander
   door de liefde.

   ^14Want de gehele wet wordt in een woord vervuld, namelijk in dit: Gij
   zult uw naaste liefhebben, gelijk uzelven.

   ^15Maar indien gij elkander bijt en vereet, ziet toe, dat gij van
   elkander niet verteerd wordt.

   ^16En ik zeg: Wandelt door den Geest en volbrengt de begeerlijkheden
   des vleses niet.

   ^17Want het vlees begeert tegen den Geest, en de Geest tegen het vlees;
   en deze staan tegen elkander, alzo dat gij niet doet, hetgeen gij
   wildet.

   ^18Maar indien gij door den Geest geleid wordt, zo zijt gij niet onder
   de wet.

   ^19De werken des vleses nu zijn openbaar; welke zijn overspel,
   hoererij, onreinigheid, ontuchtigheid,

   ^20Afgoderij, venijngeving, vijandschappen, twisten, afgunstigheden,
   toorn, gekijf, tweedracht, ketterijen,

   ^21Nijd, moord, dronkenschappen, brasserijen, en dergelijke; van
   dewelke ik u te voren zeg, gelijk ik ook te voren gezegd heb, dat die
   zulke dingen doen, het KoninkrijkGods niet zullen beerven.

   ^22Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede,
   lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid,
   matigheid.

   ^23Tegen de zodanigen is de wet niet.

   ^24Maar die van Christus zijn, hebben het vlees gekruist met de
   bewegingen en begeerlijkheden.

   ^25Indien wij door den Geest leven, zo laat ons ook door den Geest
   wandelen.

   ^26Laat ons niet zijn zoekers van ijdele eer, elkander tergende,
   elkander benijdende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Broeders, indien ook een mens vervallen ware door enige misdaad, gij,
   die geestelijk zijt, brengt den zodanige te recht met den geest der
   zachtmoedigheid; ziende opuzelven, opdat ook gij niet verzocht wordt.

   ^2Draagt elkanders lasten, en vervult alzo de wet van Christus.

   ^3Want zo iemand meent iets te zijn, daar hij niets is, die bedriegt
   zichzelven in zijn gemoed.

   ^4Maar een iegelijk beproeve zijn eigen werk; en alsdan zal hij aan
   zichzelven alleen roem hebben, en niet aan een anderen.

   ^5Want een iegelijk zal zijn eigen pak dragen.

   ^6En die onderwezen wordt in het Woord, dele mede van alle goederen
   dengene, die hem onderwijst.

   ^7Dwaalt niet; God laat Zich niet bespotten; want zo wat de mens zaait,
   dat zal hij ook maaien.

   ^8Want die in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderfenis
   maaien; maar die in den Geest zaait, zal uit den Geest het eeuwige
   leven maaien.

   ^9Doch laat ons, goed doende, niet vertragen; want te zijner tijd
   zullen wij maaien, zo wij niet verslappen.

   ^10Zo dan, terwijl wij tijd hebben, laat ons goed doen aan allen, maar
   meest aan de huisgenoten des geloofs.

   ^11Ziet, hoe groten brief ik u geschreven heb met mijn hand.

   ^12Al degenen, die een schoon gelaat willen tonen naar het vlees, die
   noodzaken u besneden te worden, alleenlijk opdat zij vanwege het kruis
   van Christus niet zoudenvervolgd worden.

   ^13Want ook zijzelven, die besneden worden, houden de wet niet; maar
   zij willen, dat gij besneden wordt, opdat zij in uw vlees roemen
   zouden.

   ^14Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het
   kruis van onzen Heere Jezus Christus; door Welken de wereld mij
   gekruisigd is, en ik der wereld.

   ^15Want in Christus Jezus heeft noch besnijdenis enige kracht, noch
   voorhuid, maar een nieuw schepsel.

   ^16En zovelen als er naar dezen regel zullen wandelen, over dezelve zal
   zijn vrede en barmhartigheid, en over het Israel Gods.

   ^17Voorts, niemand doe mij moeite aan; want ik draag de littekenen van
   den Heere Jezus in mijn lichaam.
     __________________________________________________________________

Ephesians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, aan de
   heiligen, die te Efeze zijn, en gelovigen in Christus Jezus:

   ^2Genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^3Gezegend zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die ons
   gezegend heeft met alle geestelijke zegening in den hemel in Christus.

   ^4Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem, voor de grondlegging der
   wereld, opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de
   liefde;

   ^5Die ons te voren verordineerd heeft tot aanneming tot kinderen, door
   Jezus Christus, in Zichzelven, naar het welbehagen van Zijn wil.

   ^6Tot prijs der heerlijkheid Zijner genade, door welke Hij ons
   begenadigd heeft in den Geliefde;

   ^7In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de
   vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade,

   ^8Met welke Hij overvloedig is geweest over ons in alle wijsheid en
   voorzichtigheid;

   ^9Ons bekend gemaakt hebbende de verborgenheid van Zijn wil, naar Zijn
   welbehagen, hetwelk Hij voorgenomen had in Zichzelven.

   ^10Om in de bedeling van de volheid der tijden, wederom alles tot een
   te vergaderen in Christus, beide dat in den hemel is, en dat op de
   aarde is;

   ^11In Hem, in Welken wij ook een erfdeel geworden zijn, wij, die te
   voren verordineerd waren naar het voornemen Desgenen, Die alle dingen
   werkt naar den raad vanZijn wil;

   ^12Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid, wij, die eerst
   in Christus gehoopt hebben.

   ^13In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk
   het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij
   geloofd hebt, zijtverzegeld geworden met den Heiligen Geest der
   belofte;

   ^14Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing,
   tot prijs Zijner heerlijkheid.

   ^15Daarom ook ik, gehoord hebbende het geloof in den Heere Jezus, dat
   onder u is, en de liefde tot al de heiligen,

   ^16Houde niet op voor u te danken, gedenkende uwer in mijn gebeden;

   ^17Opdat de God van onzen Heere Jezus Christus, de Vader der
   heerlijkheid, u geve den Geest der wijsheid en der openbaring in Zijn
   kennis;

   ^18Namelijk verlichte ogen uws verstands, opdat gij moogt weten, welke
   zij de hoop van Zijn roeping, en welke de rijkdom zij der heerlijkheid
   van Zijn erfenis in deheiligen;

   ^19En welke de uitnemende grootheid Zijner kracht zij aan ons, die
   geloven, naar de werking der sterkte Zijner macht,

   ^20Die Hij gewrocht heeft in Christus, als Hij Hem uit de doden heeft
   opgewekt; en heeft Hem gezet tot Zijn rechter hand in den hemel;

   ^21Verre boven alle overheid, en macht, en kracht, en heerschappij, en
   allen naam, die genaamd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in
   de toekomende;

   ^22En heeft alle dingen Zijn voeten onderworpen, en heeft Hem der
   Gemeente gegeven tot een Hoofd boven alle dingen;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En u heeft Hij mede levend gemaakt, daar gij dood waart door de
   misdaden en de zonden;

   ^2In welke gij eertijds gewandeld hebt, naar de eeuw dezer wereld, naar
   den overste van de macht der lucht, van den geest, die nu werkt in de
   kinderen derongehoorzaamheid;

   ^3Onder dewelke ook wij allen eertijds verkeerd hebben in de
   begeerlijkheden onzes vleses, doende den wil des vleses en der
   gedachten; en wij waren van naturekinderen des toorns, gelijk ook de
   anderen;

   ^4Maar God, Die rijk is in barmhartigheid door Zijn grote liefde,
   waarmede Hij ons liefgehad heeft,

   ^5Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt
   met Christus; (uit genade zijt gij zalig geworden)

   ^6En heeft ons mede opgewekt, en heeft ons mede gezet in den hemel in
   Christus Jezus;

   ^7Opdat Hij zou betonen in de toekomende eeuwen den uitnemenden rijkdom
   Zijner genade, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus.

   ^8Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet
   uit u, het is Gods gave;

   ^9Niet uit de werken, opdat niemand roeme.

   ^10Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus tot goede
   werken, welke God voorbereid heeft, opdat wij in dezelve zouden
   wandelen.

   ^11Daarom gedenkt, dat gij, die eertijds heidenen waart in het vlees,
   en die voorhuid genaamd werdt van degenen, die genaamd zijn besnijdenis
   in het vlees, die methanden geschiedt;

   ^12Dat gij in dien tijd waart zonder Christus, vervreemd van het
   burgerschap Israels, en vreemdelingen van de verbonden der belofte,
   geen hoop hebbende, en zonderGod in de wereld.

   ^13Maar nu in Christus Jezus, zijt gij, die eertijds verre waart, nabij
   geworden door het bloed van Christus.

   ^14Want Hij is onze vrede, Die deze beiden een gemaakt heeft, en den
   middelmuur des afscheidsels gebroken hebbende,

   ^15Heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees te niet gemaakt, namelijk de
   wet der geboden in inzettingen bestaande; opdat Hij die twee in
   Zichzelven tot een nieuwenmens zou scheppen, vrede makende;

   ^16En opdat Hij die beiden met God in een lichaam zou verzoenen door
   het kruis, de vijandschap aan hetzelve gedood hebbende.

   ^17En komende, heeft Hij door het Evangelie vrede verkondigd u, die
   verre waart, en dien, die nabij waren.

   ^18Want door Hem hebben wij beiden den toegang door een Geest tot den
   Vader.

   ^19Zo zijt gij dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar
   medeburgers der heiligen, en huisgenoten Gods;

   ^20Gebouwd op het fondament der apostelen en profeten, waarvan Jezus
   Christus is de uiterste Hoeksteen;

   ^21Op Welken het gehele gebouw, bekwamelijk samengevoegd zijnde, opwast
   tot een heiligen tempel in den Heere;

   ^22Op Welken ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in den
   Geest.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Om deze oorzaak ben ik Paulus de gevangene van Christus Jezus, voor
   u, die heidenen zijt.

   ^2Indien gij maar gehoord hebt van de bedeling der genade Gods, die mij
   gegeven is aan u;

   ^3Dat Hij mij door openbaring heeft bekend gemaakt deze verborgenheid,
   (gelijk ik met weinige woorden te voren geschreven heb;

   ^4Waaraan gij, dit lezende, kunt bemerken mijn wetenschap, in deze
   verborgenheid van Christus),

   ^5Welke in andere eeuwen den kinderen der mensen niet is bekend
   gemaakt, gelijk zij nu is geopenbaard aan Zijn heilige apostelen en
   profeten, door den Geest;

   ^6Namelijk dat de heidenen zijn medeerfgenamen, en van hetzelfde
   lichaam, en mededeelgenoten Zijner belofte in Christus, door het
   Evangelie;

   ^7Waarvan ik een dienaar geworden ben, naar de gave der genade Gods,
   die mij gegeven is, naar de werking Zijner kracht.

   ^8Mij, den allerminste van al de heiligen, is deze genade gegeven, om
   onder de heidenen door het Evangelie te verkondigen den onnaspeurlijken
   rijkdom van Christus,

   ^9En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap
   der verborgenheid zij, die van alle eeuwen verborgen is geweest in God,
   Welke alle dingengeschapen heeft door Jezus Christus;

   ^10Opdat nu, door de Gemeente, bekend gemaakt worde aan de overheden en
   de machten in den hemel de veelvuldige wijsheid Gods;

   ^11Naar het eeuwig voornemen, dat Hij gemaakt heeft in Christus Jezus,
   onzen Heere;

   ^12In Denwelken wij hebben de vrijmoedigheid, en den toegang met
   vertrouwen, door het geloof aan Hem.

   ^13Daarom bid ik, dat gij niet vertraagt in mijn verdrukkingen voor u,
   hetwelke is uw heerlijkheid.

   ^14Om deze oorzaak buig ik mijn knieen tot den Vader van onzen Heere
   Jezus Christus,

   ^15Uit Welken al het geslacht in de hemelen en op de aarde genoemd
   wordt,

   ^16Opdat Hij u geve, naar den rijkdom Zijner heerlijkheid, met kracht
   versterkt te worden door Zijn Geest in den inwendigen mens;

   ^17Opdat Christus door het geloof in uw harten wone, en gij in de
   liefde geworteld en gegrond zijt;

   ^18Opdat gij ten volle kondet begrijpen met al de heiligen, welke de
   breedte, en lengte, en diepte, en hoogte zij,

   ^19En bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat,
   opdat gij vervuld wordt tot al de volheid Gods.

   ^20Hem nu, Die machtig is meer dan overvloediglijk te doen, boven al
   wat wij bidden of denken, naar de kracht, die in ons werkt,

   ^21Hem, zeg ik, zij de heerlijkheid in de Gemeente, door Christus
   Jezus, in alle geslachten, tot alle eeuwigheid. Amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Zo bid ik u dan, ik, de gevangene in den Heere, dat gij wandelt
   waardiglijk der roeping, met welke gij geroepen zijt;

   ^2Met alle ootmoedigheid en zachtmoedigheid, met lankmoedigheid,
   verdragende elkander in liefde;

   ^3U benaarstigende te behouden de enigheid des Geestes door den band
   des vredes.

   ^4Een lichaam is het, en een Geest, gelijkerwijs gij ook geroepen zijt
   tot een hoop uwer roeping;

   ^5Een Heere, een geloof, een doop,

   ^6Een God en Vader van allen, Die daar is boven allen, en door allen,
   en in u allen.

   ^7Maar aan elkeen van ons is de genade gegeven, naar de maat der gave
   van Christus.

   ^8Daarom zegt Hij: Als Hij opgevaren is in de hoogte, heeft Hij de
   gevangenis gevangen genomen, en heeft den mensen gaven gegeven.

   ^9Nu dit: Hij is opgevaren; wat is het, dan dat Hij ook eerst is
   nedergedaald in de nederste delen der aarde?

   ^10Die nedergedaald is, is Dezelfde ook, Die opgevaren is verre boven
   al de hemelen, opdat Hij alle dingen vervullen zou.

   ^11En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot
   profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en
   leraars;

   ^12Tot de volmaking der heiligen, tot het werk der bediening, tot
   opbouwing des lichaams van Christus;

   ^13Totdat wij allen zullen komen tot de enigheid des geloofs en der
   kennis van den Zoon Gods, tot een volkomen man, tot de mate van de
   grootte der volheid vanChristus;

   ^14Opdat wij niet meer kinderen zouden zijn, die als de vloed bewogen
   en omgevoerd worden met allen wind der leer, door de bedriegerij der
   mensen, doorarglistigheid, om listiglijk tot dwaling te brengen;

   ^15Maar de waarheid betrachtende in liefde, alleszins zouden opwassen
   in Hem, Die het Hoofd is, namelijk Christus;

   ^16Uit Welken het gehele lichaam bekwamelijk samengevoegd en samen
   vastgemaakt zijnde, door alle voegselen der toebrenging, naar de
   werking van een iegelijk deelin zijn maat, den wasdom des lichaams
   bekomt, tot zijns zelfs opbouwing in de liefde.

   ^17Ik zeg dan dit, en betuig het in den Heere, dat gij niet meer
   wandelt, gelijk als de andere heidenen wandelen in de ijdelheid huns
   gemoeds.

   ^18Verduisterd in het verstand, vervreemd zijnde van het leven Gods,
   door de onwetendheid, die in hen is, door de verharding huns harten;

   ^19Welke, ongevoelig geworden zijnde, zichzelven hebben overgegeven tot
   ontuchtigheid, om alle onreinigheid gieriglijk te bedrijven.

   ^20Doch gij hebt Christus alzo niet geleerd;

   ^21Indien gij naar Hem gehoord hebt, en door Hem geleerd zijt, gelijk
   de waarheid in Jezus is;

   ^22Te weten dat gij zoudt afleggen, aangaande de vorige wandeling, den
   ouden mens, die verdorven wordt door de begeerlijkheden der verleiding;

   ^23En dat gij zoudt vernieuwd worden in den geest uws gemoeds,

   ^24En den nieuwen mens aandoen, die naar God geschapen is in ware
   rechtvaardigheid en heiligheid.

   ^25Daarom legt af de leugen, en spreekt de waarheid, een iegelijk met
   zijn naaste; want wij zijn elkanders leden.

   ^26Wordt toornig, en zondigt niet; de zon ga niet onder over uw
   toornigheid;

   ^27En geeft den duivel geen plaats.

   ^28Die gestolen heeft, stele niet meer, maar arbeide liever, werkende
   dat goed is met de handen, opdat hij hebbe mede te delen dengene, die
   nood heeft.

   ^29Geen vuile rede ga uit uw mond, maar zo er enige goede rede is tot
   nuttige stichting, opdat zij genade geve dien, die dezelve horen.

   ^30En bedroeft den Heiligen Geest Gods niet, door Welken gij verzegeld
   zijt tot den dag der verlossing.

   ^31Alle bitterheid, en toornigheid, en gramschap, en geroep, en
   lastering zij van u geweerd, met alle boosheid;

   ^32Maar zijt jegens elkander goedertieren, barmhartig, vergevende
   elkander, gelijkerwijs ook God in Christus ulieden vergeven heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Zijt dan navolgers Gods, als geliefde kinderen;

   ^2En wandelt in de liefde, gelijkerwijs ook Christus ons liefgehad
   heeft, en Zichzelven voor ons heeft overgegeven tot een offerande en
   een slachtoffer, Gode tot eenwelriekenden reuk.

   ^3Maar hoererij en alle onreinigheid, of gierigheid, laat ook onder u
   niet genoemd worden, gelijkerwijs het den heiligen betaamt,

   ^4Noch oneerbaarheid, noch zot geklap, of gekkernij, welke niet
   betamen; maar veelmeer dankzegging.

   ^5Want dit weet gij, dat geen hoereerder, of onreine, of gierigaard,
   die een afgodendienaar is, erfenis heeft in het Koninkrijk van Christus
   en van God.

   ^6Dat u niemand verleide met ijdele woorden; want om deze dingen komt
   de toorn Gods over de kinderen der ongehoorzaamheid.

   ^7Zo zijt dan hun medegenoten niet.

   ^8Want gij waart eertijds duisternis, maar nu zijt gij licht in den
   Heere; wandelt als kinderen des lichts.

   ^9(Want de vrucht des Geestes is in alle goedigheid, en
   rechtvaardigheid, en waarheid),

   ^10Beproevende wat den Heere welbehagelijk zij.

   ^11En hebt geen gemeenschap met de onvruchtbare werken der duisternis,
   maar bestraft ze ook veeleer.

   ^12Want hetgeen heimelijk van hen geschiedt, is schandelijk ook te
   zeggen.

   ^13Maar al deze dingen, van het licht bestraft zijnde, worden openbaar;
   want al wat openbaar maakt, is licht.

   ^14Daarom zegt Hij: Ontwaakt, gij, die slaapt, en staat op uit de
   doden; en Christus zal over u lichten.

   ^15Ziet dan, hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar
   als wijzen.

   ^16Den tijd uitkopende, dewijl de dagen boos zijn.

   ^17Daarom zijt niet onverstandig, maar verstaat, welke de wil des
   Heeren zij.

   ^18En wordt niet dronken in wijn, waarin overdaad is, maar wordt
   vervuld met den Geest;

   ^19Sprekende onder elkander met psalmen, en lofzangen, en geestelijke
   liederen, zingende en psalmende den Heere in uw hart;

   ^20Dankende te allen tijd over alle dingen God en den Vader, in den
   Naam van onzen Heere Jezus Christus;

   ^21Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods.

   ^22Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig, gelijk aan den
   Heere;

   ^23Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het Hoofd
   der Gemeente is; en Hij is de Behouder des lichaams.

   ^24Daarom, gelijk de Gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de
   vrouwen aan haar eigen mannen in alles.

   ^25Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de
   Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;

   ^26Opdat Hij haar heiligen zou, haar gereinigd hebbende met het bad des
   waters door het Woord;

   ^27Opdat Hij haar Zichzelven heerlijk zou voorstellen, een Gemeente,
   die geen vlek of rimpel heeft, of iets dergelijks, maar dat zij zou
   heilig zijn en onberispelijk.

   ^28Alzo zijn de mannen schuldig hun eigen vrouwen lief te hebben,
   gelijk hun eigen lichamen. Die zijn eigen vrouw liefheeft, die heeft
   zichzelven lief.

   ^29Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt het,
   en onderhoudt het, gelijkerwijs ook de Heere de Gemeente.

   ^30Want wij zijn leden Zijns lichaams, van Zijn vlees en van Zijn
   benen.

   ^31Daarom zal een mens zijn vader en moeder verlaten, en zal zijn vrouw
   aanhangen; en zij twee zullen tot een vlees wezen.

   ^32Deze verborgenheid is groot; doch ik zeg dit, ziende op Christus en
   op de Gemeente.

   ^33Zo dan ook gijlieden, elk in het bijzonder, een iegelijk hebbe zijn
   eigen vrouw, alzo lief als zichzelven; en de vrouw zie, dat zij den man
   vreze. Efeziërs 6
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Gij kinderen, zijt uw ouderen gehoorzaam in den Heere; want dat is
   recht.

   ^2Eert uw vader en moeder (hetwelk het eerste gebod is met een
   belofte),

   ^3Opdat het u welga, en dat gij lang leeft op de aarde.

   ^4En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op
   in de lering en vermaning des Heeren.

   ^5Gij dienstknechten, zijt gehoorzaam uw heren naar het vlees, met
   vreze en beven, in eenvoudigheid uws harten, gelijk als aan Christus;

   ^6Niet naar ogendienst, als mensenbehagers, maar als dienstknechten van
   Christus, doende den wil van God van harte;

   ^7Dienende met goedwilligheid den Heere, en niet de mensen;

   ^8Wetende, dat zo wat goed een iegelijk gedaan zal hebben, hij datzelve
   van den Heere zal ontvangen, hetzij dienstknecht, hetzij vrije.

   ^9En gij heren, doet hetzelfde bij hen, nalatende de dreiging; als die
   weet, dat ook uw eigen Heere in de hemelen is, en dat geen aanneming
   des persoons bij Hem is.

   ^10Voorts, mijn broeders, wordt krachtig in den Heere, en in de sterkte
   Zijner macht.

   ^11Doet aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt staan tegen de
   listige omleidingen des duivels.

   ^12Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de
   overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der
   duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht.

   ^13Daarom neemt aan de gehele wapenrusting Gods, opdat gij kunt
   wederstaan in den bozen dag, en alles verricht hebbende, staande
   blijven.

   ^14Staat dan, uw lenden omgord hebbende met de waarheid, en aangedaan
   hebbende het borstwapen der gerechtigheid;

   ^15En de voeten geschoeid hebbende met bereidheid van het Evangelie des
   vredes;

   ^16Bovenal aangenomen hebbende het schild des geloofs, met hetwelk gij
   al de vurige pijlen des bozen zult kunnen uitblussen.

   ^17En neemt den helm der zaligheid, en het zwaard des Geestes, hetwelk
   is Gods Woord.

   ^18Met alle bidding en smeking, biddende te allen tijd in den Geest, en
   tot hetzelve wakende met alle gedurigheid en smeking voor al de
   heiligen;

   ^19En voor mij, opdat mij het Woord gegeven worde in de opening mijns
   monds met vrijmoedigheid, om de verborgenheid van het Evangelie bekend
   te maken;

   ^20Waarover ik een gezant ben in een keten, opdat ik in hetzelve
   vrijmoediglijk moge spreken, gelijk mij betaamt te spreken.

   ^21En opdat ook gij moogt weten hetgeen mij aangaat; en wat ik doe, dat
   alles zal u Tychikus, de geliefde broeder en getrouwe dienaar in den
   Heere, bekend maken;

   ^22Denwelken ik tot datzelfde einde tot u gezonden heb, opdat gij onze
   zaken zoudt weten, en hij uw harten zou vertroosten.

   ^23Vrede zij den broederen, en liefde met geloof, van God den Vader, en
   den Heere Jezus Christus.
     __________________________________________________________________

Philippians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus en Timotheus, dienstknechten van Jezus Christus, al den
   heiligen in Christus Jezus, die te Filippi zijn, met de opzieners en
   diakenen:

   ^2Genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^3Ik dank mijn God, zo dikwijls als ik uwer gedenk.

   ^4(Te allen tijd in al mijn gebed voor u allen met blijdschap het gebed
   doende)

   ^5Over uw gemeenschap aan het Evangelie, van den eersten dag af tot nu
   toe;

   ^6Vertrouwende ditzelve, dat Hij, Die in u een goed werk begonnen
   heeft, dat voleindigen zal tot op den dag van Jezus Christus;

   ^7Gelijk het bij mij recht is, dat ik van u allen dit gevoel, omdat ik
   in mijn hart houde, dat gij, beide in mijn banden, en in mijn
   verantwoording en bevestiging van hetEvangelie, gij allen, zeg ik,
   mijner genade mede deelachtig zijt.

   ^8Want God is mijn Getuige, hoezeer ik begerig ben naar u allen, met
   innerlijke bewegingen van Jezus Christus.

   ^9En dit bid ik God, dat uw liefde nog meer en meer overvloedig worde
   in erkentenis en alle gevoelen;

   ^10Opdat gij beproeft de dingen, die daarvan verschillen, opdat gij
   oprecht zijt, en zonder aanstoot te geven, tot den dag van Christus;

   ^11Vervuld met vruchten der gerechtigheid, die door Jezus Christus zijn
   tot heerlijkheid en prijs van God.

   ^12En ik wil, dat gij weet, broeders, dat hetgeen aan mij is geschied,
   meer tot bevordering van het Evangelie gekomen is;

   ^13Alzo dat mijn banden in Christus openbaar geworden zijn in het ganse
   rechthuis, en aan alle anderen;

   ^14En dat het meerder deel der broederen in den Heere, door mijn banden
   vertrouwen gekregen hebbende, overvloediger het Woord onbevreesd durven
   spreken.

   ^15Sommigen prediken ook wel Christus door nijd en twist, maar sommigen
   ook door goedwilligheid.

   ^16Genen verkondigen wel Christus uit twisting, niet zuiver, menende
   aan mijn banden verdrukking toe te brengen;

   ^17Doch dezen uit liefde, dewijl zij weten, dat ik tot verantwoording
   van het Evangelie gezet ben.

   ^18Wat dan? Nochtans wordt Christus op allerlei wijze, hetzij onder een
   deksel, hetzij in der waarheid, verkondigd; en daarin verblijd ik mij,
   ja, ik zal mij ook verblijden.

   ^19Want ik weet, dat dit mij ter zaligheid gedijen zal, door uw gebed
   en toebrenging des Geestes van Jezus Christus.

   ^20Volgens mijn ernstige verwachting en hoop, dat ik in geen zaak zal
   beschaamd worden; maar dat in alle vrijmoedigheid, gelijk te allen
   tijd, alzo ook nu, Christus zalgroot gemaakt worden in mijn lichaam,
   hetzij door het leven, hetzij door den dood.

   ^21Want het leven is mij Christus, en het sterven is mij gewin.

   ^22Maar of te leven in het vlees, hetzelve mij oorbaar zij, en wat ik
   verkiezen zal, weet ik niet.

   ^23Want ik word van deze twee gedrongen, hebbende begeerte, om
   ontbonden te worden en met Christus te zijn; want dat is zeer verre het
   beste.

   ^24Maar in het vlees te blijven, is nodiger om uwentwil.

   ^25En dit vertrouw en weet ik, dat ik zal blijven, en met u allen zal
   verblijven tot uw bevordering en blijdschap des geloofs;

   ^26Opdat uw roem in Christus Jezus overvloedig zij aan mij, door mijn
   tegenwoordigheid wederom bij u.

   ^27Alleenlijk wandelt waardiglijk het Evangelie van Christus, opdat,
   hetzij ik kom en u zie, hetzij ik afwezig ben, ik van uw zaken moge
   horen, dat gij staat in een geest, met een gemoed gezamenlijk
   strijdende door het geloof des Evangelies;

   ^28En dat gij in geen ding verschrikt wordt van degenen, die
   tegenstaan; hetwelk hun wel een bewijs is des verderfs, maar u der
   zaligheid, en dat van God.

   ^29Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in
   Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Indien er dan enige vertroosting is in Christus, indien er enige
   troost is der liefde, indien er enige gemeenschap is des Geestes,
   indien er enige innerlijke bewegingenen ontfermingen zijn;

   ^2Zo vervult mijn blijdschap, dat gij moogt eensgezind zijn, dezelfde
   liefde hebbende, van een gemoed en van een gevoelen zijnde.

   ^3Doet geen ding door twisting of ijdele eer, maar door ootmoedigheid
   achte de een den ander uitnemender dan zichzelven.

   ^4Een iegelijk zie niet op het zijne, maar een iegelijk zie ook op
   hetgeen der anderen is.

   ^5Want dat gevoelen zij in u, hetwelk ook in Christus Jezus was;

   ^6Die in de gestaltenis Gods zijnde, geen roof geacht heeft Gode even
   gelijk te zijn;

   ^7Maar heeft Zichzelven vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts
   aangenomen hebbende, en is den mensen gelijk geworden;

   ^8En in gedaante gevonden als een mens, heeft Hij Zichzelven vernederd,
   gehoorzaam geworden zijnde tot den dood, ja, den dood des kruises.

   ^9Daarom heeft Hem ook God uitermate verhoogd, en heeft Hem een Naam
   gegeven, welke boven allen naam is;

   ^10Opdat in de Naam van Jezus zich zou buigen alle knie dergenen, die
   in den hemel, en die op de aarde, en die onder de aarde zijn.

   ^11En alle tong zou belijden, dat Jezus Christus de Heere zij, tot
   heerlijkheid Gods des Vaders.

   ^12Alzo dan, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijd gehoorzaam
   geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veelmeer
   nu in mijn afwezen, werkt uws zelfszaligheid met vreze en beven;

   ^13Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar
   Zijn welbehagen.

   ^14Doet alle dingen zonder murmureren en tegenspreken;

   ^15Opdat gij moogt onberispelijk en oprecht zijn, kinderen Gods zijnde,
   onstraffelijk in het midden van een krom en verdraaid geslacht, onder
   welke gij schijnt als lichtenin de wereld;

   ^16Voorhoudende het woord des levens, mij tot een roem tegen den dag
   van Christus, dat ik niet tevergeefs heb gelopen, noch tevergeefs
   gearbeid.

   ^17Ja, indien ik ook tot een drankoffer geofferd worde over de
   offerande en bediening uws geloofs, zo verblijde ik mij, en verblijde
   mij met u allen.

   ^18En om datzelfde verblijdt gij u ook, en verblijdt ook ulieden met
   mij.

   ^19En ik hoop in den Heere Jezus Timotheus haast tot u te zenden, opdat
   ik ook welgemoed moge zijn, als ik uw zaken zal verstaan hebben.

   ^20Want ik heb niemand, die even alzo gemoed is, dewelke oprechtelijk
   uw zaken zal bezorgen.

   ^21Want zij zoeken allen het hunne, niet hetgeen van Christus Jezus is.

   ^22En gij weet zijn beproeving, dat hij, als een kind zijn vader, met
   mij gediend heeft in het Evangelie.

   ^23Ik hoop dan wel dezen van stonde aan te zenden, zo haast als ik in
   mijn zaken zal voorzien hebben;

   ^24Doch ik vertrouw in den Heere, dat ik ook zelf haast tot u komen
   zal.

   ^25Maar ik heb nodig geacht tot u te zenden Epafroditus, mijn broeder,
   en medearbeider en medestrijder, en uw afgezondene, en bedienaar mijner
   nooddruft;

   ^26Dewijl hij zeer begerig was naar u allen, en zeer beangst was, omdat
   gij gehoord hadt, dat hij krank was.

   ^27En hij is ook krank geweest tot nabij den dood; maar God heeft Zich
   zijner ontfermd; en niet alleen zijner, maar ook mijner, opdat ik niet
   droefheid op droefheid zouhebben.

   ^28Zo heb ik dan hem te spoediger gezonden, opdat gij, hem ziende,
   wederom u zoudt verblijden, en ik te min zou droevig zijn.

   ^29Ontvangt hem dan in den Heere, met alle blijdschap, en houdt
   dezulken in waarde.

   ^30Want om het werk van Christus was hij tot nabij den dood gekomen,
   zijn leven niet achtende, opdat hij het gebrek uwer bediening aan mij
   vervullen zou.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Voorts, mijn broeders, verblijdt u in den Heere. Dezelfde dingen aan
   u te schrijven, is mij niet verdrietig, en het is u zeker.

   ^2Ziet op de honden, ziet op de kwade arbeiders, ziet op de
   versnijding.

   ^3Want wij zijn de besnijding, wij, die God in den Geest dienen, en in
   Christus Jezus roemen, en niet in het vlees betrouwen.

   ^4Hoewel ik heb, dat ik ook in het vlees betrouwen mocht; indien iemand
   anders meent te betrouwen in het vlees, ik nog meer;

   ^5Besneden ten achtsten dage, uit het geslacht van Israel, van den stam
   van Benjamin, een Hebreer uit de Hebreen, naar de wet een Farizeer;

   ^6Naar den ijver een vervolger der Gemeente; naar de rechtvaardigheid,
   die in de wet is, zijnde onberispelijk.

   ^7Maar hetgeen mij gewin was, dat heb ik om Christus' wil schade
   geacht.

   ^8Ja, gewisselijk, ik acht ook alle dingen schade te zijn, om de
   uitnemendheid der kennis van Christus Jezus, mijn Heere; om Wiens wil
   ik al die dingen schadegerekend heb, en acht die drek te zijn, opdat ik
   Christus moge gewinnen.

   ^9En in Hem gevonden worde, niet hebbende mijn rechtvaardigheid, die
   uit de wet is, maar die door het geloof van Christus is, namelijk de
   rechtvaardigheid, die uitGod is door het geloof;

   ^10Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, en de
   gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende;

   ^11Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden.

   ^12Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik
   jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus
   Jezus ook gegrepen ben.

   ^13Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.

   ^14Maar een ding doe ik, vergetende, hetgeen achter is, en strekkende
   mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der
   roeping Gods, die van boven is inChristus Jezus.

   ^15Zovelen dan als wij volmaakt zijn, laat ons dit gevoelen; en indien
   gij iets anderszins gevoelt, ook dat zal u God openbaren.

   ^16Doch, daar wij toe gekomen zijn, laat ons daarin naar denzelfden
   regel wandelen, laat ons hetzelfde gevoelen.

   ^17Weest mede mijn navolgers, broeders, en merkt op degenen, die alzo
   wandelen, gelijk gij ons tot een voorbeeld hebt.

   ^18Want velen wandelen anders; van dewelken ik u dikmaals gezegd heb,
   en nu ook wenende zeg, dat zij vijanden des kruises van Christus zijn;

   ^19Welker einde is het verderf, welker God is de buik, en welker
   heerlijkheid is in hun schande, dewelken aardse dingen bedenken.

   ^20Maar onze wandel is in de hemelen, waaruit wij ook den Zaligmaker
   verwachten, namelijk den Heere Jezus Christus;

   ^21Die ons vernederd lichaam veranderen zal, opdat hetzelve
   gelijkvormig worde aan Zijn heerlijk lichaam, naar de werking, waardoor
   Hij ook alle dingen Zichzelvenkan onderwerpen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Zo dan, mijn geliefde en zeer gewenste broeders, mijn blijdschap en
   kroon, staat alzo in den Heere, geliefden!

   ^2Ik vermaan Euodia, en ik vermaan Syntyche, dat zij eensgezind zijn in
   den Heere.

   ^3En ik bid ook u, gij mijn oprechte metgezel, wees dezen vrouwen
   behulpzaam, die met mij gestreden hebben in het Evangelie, ook met
   Clemens, en de andere mijnmedearbeiders, welker namen zijn in het boek
   des levens.

   ^4Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.

   ^5Uw bescheidenheid zij allen mensen bekend. De Heere is nabij.

   ^6Weest in geen ding bezorgd; maar laat uw begeerten in alles, door
   bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God;

   ^7En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en
   uw zinnen bewaren in Christus Jezus.

   ^8Voorts, broeders, al wat waarachtig is, al wat eerlijk is, al wat
   rechtvaardig is, al wat rein is, al wat liefelijk is, al wat wel luidt,
   zo er enige deugd is, en zo er enige lofis, bedenkt datzelve;

   ^9Hetgeen gij ook geleerd, en ontvangen, en gehoord, en in mij gezien
   hebt, doet dat; en de God des vredes zal met u zijn.

   ^10En ik ben grotelijks verblijd geweest in den Heere, dat gij nu
   eenmaal wederom verwakkerd zijt om aan mij te gedenken; waaraan gij ook
   gedacht hebt, maar gijhebt de gelegenheid niet gehad.

   ^11Niet dat ik dit zeg vanwege gebrek; want ik heb geleerd vergenoegd
   te zijn in hetgeen ik ben.

   ^12En ik weet vernederd te worden, ik weet ook overvloed te hebben;
   alleszins en in alles ben ik onderwezen, beide verzadigd te zijn en
   honger te lijden, beideovervloed te hebben en gebrek te lijden.

   ^13Ik vermag alle dingen door Christus, Die mij kracht geeft.

   ^14Nochtans hebt gij wel gedaan, dat gij met mijn verdrukking
   gemeenschap gehad hebt.

   ^15En ook gij, Filippensen, weet, dat in het begin des Evangelies, toen
   ik van Macedonie vertrokken ben, geen Gemeente mij iets medegedeeld
   heeft tot rekening vanuitgaaf en ontvangst, dan gij alleen.

   ^16Want ook in Thessalonica hebt gij mij eenmaal en andermaal gezonden,
   tot nooddruft.

   ^17Niet dat ik de gave zoek, maar ik zoek de vrucht, die overvloedig is
   tot uw rekening.

   ^18Maar ik heb alles ontvangen, en ik heb overvloed; ik ben vervuld
   geworden, als ik van Epafroditus ontvangen heb, dat van u gezonden was,
   als een welriekendereuk, een aangename offerande, Gode welbehagelijk.

   ^19Doch mijn God zal naar Zijn rijkdom vervullen al uw nooddruft, in
   heerlijkheid, door Christus Jezus.

   ^20Onzen God nu en Vader zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.

   ^21Groet alle heiligen in Christus Jezus; U groeten de broeders, die
   met mij zijn.

   ^22Al de heiligen groeten u, en meest die van het huis des keizers
   zijn.
     __________________________________________________________________

Colossians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel van Jezus Christus, door de wil van God, en
   Timotheus, de broeder,

   ^2Den heiligen en gelovige broederen in Christus, die te Kolosse zijn:
   genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^3Wij danken den God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, altijd
   voor u biddende;

   ^4Alzo wij van uw geloof in Christus Jezus gehoord hebben, en van de
   liefde, die gij hebt tot alle heiligen.

   ^5Om de hoop, die u weggelegd is in de hemelen, van welke gij te voren
   gehoord hebt, door het Woord der waarheid, namelijk des Evangelies;

   ^6Hetwelk tot u gekomen is, gelijk ook in de gehele wereld, en het
   brengt vruchten voort, gelijk ook onder u, van dien dag af dat gij
   gehoord hebt, en de genade Godsin waarheid bekend hebt.

   ^7Gelijk gij ook geleerd hebt van Epafras, onzen geliefden
   mededienstknecht, dewelke een getrouw dienaar van Christus is voor u;

   ^8Die ons ook verklaard heeft uw liefde in den Geest.

   ^9Waarom ook wij, van dien dag af dat wij het gehoord hebben, niet
   ophouden voor u te bidden en te begeren, dat gij moogt vervuld worden
   met de kennis van Zijnwil, in alle wijsheid en geestelijk verstand;

   ^10Opdat gij moogt wandelen waardiglijk den Heere, tot alle
   behagelijkheid, in alle goede werken vrucht dragende, en wassende in de
   kennis van God;

   ^11Met alle kracht bekrachtigd zijnde, naar de sterkte Zijner
   heerlijkheid, tot alle lijdzaamheid en lankmoedigheid, met blijdschap;

   ^12Dankende den Vader, Die ons bekwaam gemaakt heeft, om deel te hebben
   in de erve der heiligen in het licht;

   ^13Die ons getrokken heeft uit de macht der duisternis, en overgezet
   heeft in het Koninkrijk van den Zoon Zijner liefde;

   ^14In Denwelke wij de verlossing hebben door Zijn bloed, namelijk de
   vergeving der zonden;

   ^15Dewelke het Beeld is des onzienlijken Gods, de Eerstgeborene aller
   kreaturen.

   ^16Want door Hem zijn alle dingen geschapen, die in de hemelen en die
   op de aarde zijn, die zienlijk en die onzienlijk zijn, hetzij tronen,
   hetzij heerschappijen, hetzijoverheden, hetzij machten; alle dingen
   zijn door Hem en tot Hem geschapen;

   ^17En Hij is voor alle dingen, en alle dingen bestaan te zamen door
   Hem;

   ^18En Hij is het Hoofd des lichaams, namelijk der Gemeente, Hij, Die
   het Begin is, de Eerstgeborene uit de doden, opdat Hij in allen de
   Eerste zou zijn.

   ^19Want het is des Vaders welbehagen geweest, dat in Hem al de volheid
   wonen zou;

   ^20En dat Hij, door Hem vrede gemaakt hebbende door het bloed Zijns
   kruises, door Hem, zeg ik, alle dingen verzoenen zou tot Zichzelven,
   hetzij de dingen, die op deaarde, hetzij de dingen die in de hemelen
   zijn.

   ^21En Hij heeft u, die eertijds vervreemd waart, en vijanden door het
   verstand in de boze werken, nu ook verzoend,

   ^22In het lichaam Zijns vleses, door den dood, opdat Hij u zou heilig
   en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen;

   ^23Indien gij maar blijft in het geloof, gefondeerd en vast, en niet
   bewogen wordt van de hope des Evangelies, dat gij gehoord hebt, hetwelk
   gepredikt is onder al dekreature, die onder den hemel is; van hetwelk
   ik Paulus een dienaar geworden ben;

   ^24Die mij nu verblijd in mijn lijden voor u, en vervulle in mijn vlees
   de overblijfselen van de verdrukkingen van Christus, voor Zijn lichaam,
   hetwelk is de Gemeente;

   ^25Welker dienaar ik geworden ben, naar de bedeling van God, die mij
   gegeven is aan u, om te vervullen het Woord Gods;

   ^26Namelijk de verborgenheid, die verborgen is geweest van alle eeuwen
   en van alle geslachten, maar nu geopenbaard is aan Zijn heiligen;

   ^27Aan wie God heeft willen bekend maken, welke zij de rijkdom der
   heerlijkheid dezer verborgenheid onder de heidenen, welke is Christus
   onder u, de Hoop derheerlijkheid;

   ^28Denwelken wij verkondigen, vermanende een iegelijk mens, en lerende
   een iegelijk mens in alle wijsheid, opdat wij zouden een iegelijk mens
   volmaakt stellen inChristus Jezus;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Want ik wil, dat gij weet, hoe groten strijd ik voor u heb, en voor
   degenen, die te Laodicea zijn, en zo velen als er mijn aangezicht in
   het vlees niet hebben gezien;

   ^2Opdat hun harten vertroost mogen worden, en zij samengevoegd zijn in
   de liefde, en dat tot allen rijkdom der volle verzekerdheid des
   verstands, tot kennis derverborgenheid van God en den Vader, en van
   Christus;

   ^3In Denwelken al de schatten der wijsheid en der kennis verborgen
   zijn.

   ^4En dit zeg ik, opdat niet iemand u misleide met beweegredenen, die
   een schijn hebben.

   ^5Want hoewel ik met het vlees van u ben, nochtans ben ik met den geest
   bij u, mij verblijdende en ziende uw ordening, en de vastigheid van uw
   geloof in Christus.

   ^6Gelijk gij dan Christus Jezus, den Heere, hebt aangenomen, wandelt
   alzo in Hem;

   ^7Geworteld en opgebouwd in Hem, en bevestigd in het geloof,
   gelijkerwijs gij geleerd zijt, overvloedig zijnde in hetzelve, met
   dankzegging.

   ^8Ziet toe, dat niemand u als een roof vervoere door de filosofie, en
   ijdele verleiding, naar de overlevering der mensen, naar de eerste
   beginselen der wereld, en nietnaar Christus;

   ^9Want in Hem woont al de volheid der Godheid lichamelijk;

   ^10En gij zijt in Hem volmaakt, Die het Hoofd is van alle overheid en
   macht;

   ^11In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder
   handen geschiedt, in de uittrekking van het lichaam der zonden des
   vleses, door de besnijdenis vanChristus;

   ^12Zijnde met Hem begraven in den doop, in welken gij ook met Hem
   opgewekt zijt door het geloof der werking Gods, Die Hem uit de doden
   opgewekt heeft.

   ^13En Hij heeft u, als gij dood waart in de misdaden, en in de voorhuid
   uws vleses, mede levend gemaakt met Hem, al uw misdaden u vergevende;

   ^14Uitgewist hebbende het handschrift, dat tegen ons was, in
   inzettingen bestaande, hetwelk, zeg ik, enigerwijze ons tegen was, en
   heeft datzelve uit het middenweggenomen, hetzelve aan het kruis
   genageld hebbende;

   ^15En de overheden en de machten uitgetogen hebbende, heeft Hij die in
   het openbaar tentoongesteld, en heeft door hetzelve over hen
   getriomfeerd.

   ^16Dat u dan niemand oordele in spijs of in drank, of in het stuk des
   feest dags, of der nieuwe maan, of der sabbatten;

   ^17Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is
   van Christus.

   ^18Dat dan niemand u overheerse naar zijn wil in nederigheid en dienst
   der engelen, intredende in hetgeen hij niet gezien heeft, tevergeefs
   opgeblazen zijnde door hetverstand zijns vleses;

   ^19En het Hoofd niet behoudende, uit hetwelk het gehele lichaam, door
   de samenvoegselen en samenbindingen voorzien en samengevoegd zijnde,
   opwast metgoddelijken wasdom.

   ^20Indien gij dan met Christus de eerste beginselen der wereld zijt
   afgestorven, wat wordt gij, gelijk of gij in de wereld leefdet, met
   inzettingen belast?

   ^21Namelijk raak niet, en smaak niet, en roer niet aan.

   ^22Welke dingen alle verderven door het gebruik, ingevoerd naar de
   geboden en leringen der mensen;

   ^23Dewelke wel hebben een schijn rede van wijsheid in eigenwilligen
   gods dienst en nederigheid, en in het lichaam niet te sparen, doch zijn
   niet in enige waarde, maar tot verzadiging van het vlees. Kolossensen 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die
   boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechter hand Gods.

   ^2Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn.

   ^3Want gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in
   God.

   ^4Wanneer nu Christus zal geopenbaard zijn, Die ons leven is, dan zult
   ook gij met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid.

   ^5Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij,
   onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de
   gierigheid, welke is afgodendienst.

   ^6Om welke de toorn Gods komt over de kinderen der ongehoorzaamheid;

   ^7In dewelke ook gij eertijds hebt gewandeld, toen gij in dezelve
   leefdet.

   ^8Maar nu legt ook gij dit alles af, namelijk gramschap, toornigheid,
   kwaadheid, lastering, vuil spreken uit uw mond.

   ^9Liegt niet tegen elkander, dewijl gij uitgedaan hebt den ouden mens
   met zijn werken,

   ^10En aangedaan hebt den nieuwen mens, die vernieuwd wordt tot kennis,
   naar het evenbeeld Desgenen, Die hem geschapen heeft;

   ^11Waarin niet is Griek en Jood, besnijdenis en voorhuid, barbaar en
   Scyth, dienstknecht en vrije; maar Christus is alles en in allen.

   ^12Zo doet dan aan, als uitverkorenen Gods, heiligen en beminden, de
   innerlijke bewegingen der barmhartigheid, goedertierenheid,
   ootmoedigheid, zachtmoedigheid, lankmoedigheid;

   ^13Verdragende elkander, en vergevende de een den anderen, zo iemand
   tegen iemand enige klacht heeft; gelijkerwijs als Christus u vergeven
   heeft, doet ook gij alzo.

   ^14En boven dit alles doet aan de liefde, dewelke is de band der
   volmaaktheid.

   ^15En de vrede Gods heerse in uw harten, tot welken gij ook geroepen
   zijt in een lichaam; en weest dankbaar.

   ^16Het woord van Christus wone rijkelijk in u, in alle wijsheid; leert
   en vermaant elkander, met psalmen en lofzangen, en geestelijke
   liederen, zingende den Heere metaangenaamheid in uw hart.

   ^17En al wat gij doet met woorden of met werken, doet het alles in de
   Naam van de Heere Jezus, dankende God en de Vader door Hem.

   ^18Gij vrouwen, zijt uw eigen mannen onderdanig, gelijk het betaamt in
   den Heere.

   ^19Gij mannen, hebt uw vrouwen lief, en wordt niet verbitterd tegen
   haar.

   ^20Gij kinderen, zijt uw ouderen gehoorzaam in alles, want dat is de
   Heere welbehagelijk.

   ^21Gij vaders, tergt uw kinderen niet, opdat zij niet moedeloos worden.

   ^22Gij dienstknechten, zijt in alles gehoorzaam uw heren naar het
   vlees, niet met ogendiensten als mensenbehagers, maar met eenvoudigheid
   des harten, vrezende God.

   ^23En al wat gij doet, doet dat van harte als den Heere en niet den
   mensen;

   ^24Wetende, dat gij van den Heere zult ontvangen de vergelding der
   erfenis; want gij dient de Heere Christus.

   ^25Maar die onrecht doet, die zal het onrecht dragen, dat hij gedaan
   heeft; en er is geen aanneming des persoons.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Gij heren, doet uw dienstknechten recht en gelijk, wetende, dat ook
   gij een Heere hebt in de hemelen.

   ^2Houdt sterk aan in het gebed, en waakt in hetzelve met dankzegging;

   ^3Biddende meteen ook voor ons, dat God ons de deur des Woords opene,
   om te spreken de verborgenheid van Christus, om welke ik ook gebonden
   ben;

   ^4Opdat ik dezelve moge openbaren, gelijk ik moet spreken.

   ^5Wandelt met wijsheid bij degenen, die buiten zijn, den bekwamen tijd
   uitkopende.

   ^6Uw woord zij te allen tijde in aangenaamheid, met zout besprengd,
   opdat gij moogt weten, hoe gij een iegelijk moet antwoorden.

   ^7Al mijn zaken zal u bekend maken Tychikus, de geliefde broeder, en
   getrouwe dienaar, en mededienstknecht in de Heere;

   ^8Denwelken ik tot hetzelfde einde tot u gezonden heb, opdat hij uw
   zaken wete, en uw harten vertrooste;

   ^9Met Onesimus, den getrouwen en geliefden broeder, dewelke uit de uwen
   is; zij zullen u alles bekend maken, wat hier is.

   ^10U groet Aristarchus, mijn medegevangene; en Markus, de neef van
   Barnabas, aangaande welken gij bevelen ontvangen hebt; zo hij tot u
   komt, ontvangt hem;

   ^11En Jezus, gezegd Justus, welke uit de besnijdenis zijn; deze alleen
   zijn mijn medearbeiders in het Koninkrijk Gods, die mij een
   vertroosting geweest zijn.

   ^12U groet Epafras, die uit de uwen is, een dienstknecht van Christus,
   te allen tijde strijdende voor u in de gebeden, opdat gij staan moogt
   volmaakt en volkomen in alden wil van God.

   ^13Want ik geef hem getuigenis, dat hij groten ijver heeft over u en
   degenen, die in Laodicea zijn, en degenen, die in Hierapolis zijn.

   ^14U groet Lukas, de medicijnmeester, de geliefde, en Demas.

   ^15Groet de broeders, die in Laodicea zijn, en Nymfas, en de Gemeente,
   die in zijn huis is.

   ^16En wanneer deze zendbrief van u zal gelezen zijn, maakt, dat hij ook
   in de gemeente der Laodicensen gelezen worde, en dat ook gij dien
   leest, die uit Laodiceageschreven is.

   ^17En zegt aan Archippus: Zie op de bediening, die gij aangenomen hebt
   in de Heere, dat gij die vervult.
     __________________________________________________________________

1 Thessalonians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, en Silvanus, en Timotheus, aan de Gemeente der
   Thessalonicensen, welke is in God den Vader, en den Heere Jezus
   Christus: genade zij u en vrede vanGod, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^2Wij danken God altijd over u allen, uwer gedachtig zijnde in onze
   gebeden;

   ^3Zonder ophouden gedenkende het werk uws geloofs, en den arbeid der
   liefde, en de verdraagzaamheid der hoop op onzen Heere Jezus Christus,
   voor onzen God enVader;

   ^4Wetende, geliefde broeders, uw verkiezing van God;

   ^5Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar
   ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in vele verzekerdheid;
   gelijk gij weet, hoedanigen wijonder u geweest zijn om uwentwil.

   ^6En gij zijt onze navolgers geworden, en des Heeren, het Woord
   aangenomen hebbende in vele verdrukking, met blijdschap des Heiligen
   Geestes;

   ^7Alzo dat gij voorbeelden geworden zijt al den gelovigen in Macedonie
   en Achaje.

   ^8Want van u is het Woord des Heeren luidbaar geworden niet alleen in
   Macedonie en Achaje; maar ook in alle plaatsen is uw geloof, dat gij op
   God hebt, uitgegaan, zodat wij niet van node hebben, iets daarvan te
   spreken.

   ^9Want zijzelven verkondigen van ons, hoedanigen ingang wij tot u
   hebben, en hoe gij tot God bekeerd zijt van de afgoden, om den levenden
   en waarachtigen God tedienen;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Want gij weet zelven, broeders, onzen ingang tot u, dat die niet
   ijdel is geweest;

   ^2Maar, hoewel wij te voren geleden hadden, en ook ons smaadheid
   aangedaan was, gelijk gij weet, te Filippi, zo hebben wij nochtans
   vrijmoedigheid gebruikt inonzen God, om het Evangelie van God tot u te
   spreken in veel strijds.

   ^3Want onze vermaning is niet geweest uit verleiding, noch uit
   onreinigheid, noch met bedrog;

   ^4Maar, gelijk wij van God beproefd zijn geweest, dat ons het Evangelie
   zou toebetrouwd worden, alzo spreken wij, niet als mensen behagende,
   maar Gode, Die onzeharten beproeft.

   ^5Want wij hebben nooit met pluimstrijkende woorden omgegaan, gelijk
   gij weet, noch met enig bedeksel van gierigheid; God is Getuige!

   ^6Noch zoekende eer uit mensen, noch van u, noch van anderen; hoewel
   wij u tot last konden zijn als Christus' apostelen;

   ^7Maar wij zijn vriendelijk geweest in het midden van u, gelijk als een
   voedster haar kinderen koestert;

   ^8Alzo wij, tot u zeer genegen zijnde, hebben u gaarne willen mededelen
   niet alleen het Evangelie van God, maar ook onze eigen zielen, daarom
   dat gij ons liefgeworden waart.

   ^9Want gij gedenkt, broeders, onzen arbeid en moeite; want nacht en dag
   werkende, opdat wij niemand onder u zouden lastig zijn, hebben wij het
   Evangelie van Godonder u gepredikt.

   ^10Gij zijt getuigen, en God, hoe heilig, en rechtvaardig, en
   onberispelijk wij u, die gelooft, geweest zijn.

   ^11Gelijk gij weet, hoe wij een iegelijk van u, als een vader zijn
   kinderen, vermaanden en vertroostten,

   ^12En betuigden, dat gij zoudt wandelen, waardiglijk Gode, Die u roept
   tot Zijn Koninkrijk en heerlijkheid.

   ^13Daarom danken wij ook God zonder ophouden, dat, als gij het Woord
   der prediking van God van ons ontvangen hebt, gij dat aangenomen hebt,
   niet als der mensenwoord, maar (gelijk het waarlijk is) als Gods Woord,
   dat ook werkt in u, die gelooft.

   ^14Want gij, broeders, zijt navolgers geworden der Gemeenten Gods, die
   in Judea zijn, in Christus Jezus; dewijl ook gij hetzelfde geleden hebt
   van uw eigenmedeburgers, gelijk als zij van de Joden;

   ^15Welke ook gedood hebben den Heere Jezus, en hun eigen profeten; en
   ons hebben vervolgd, en Gode niet behagen, en alle mensen tegen zijn;

   ^16En verhinderen ons te spreken tot de heidenen, dat zij zalig mochten
   worden; opdat zij te allen tijd hun zonden vervullen zouden. En de
   toorn is over hen gekomen tothet einde.

   ^17Maar wij, broeders, van u beroofd geweest zijnde voor een kleine
   wijle tijds, naar het aangezicht, niet naar het hart, hebben ons te
   overvloediger benaarstigd, om uwaangezicht te zien, met grote begeerte.

   ^18Daarom hebben wij tot u willen komen (immers ik Paulus) eenmaal en
   andermaal, maar de satanas heeft ons belet.

   ^19Want welke is onze hoop, of blijdschap, of kroon des roems? Zijt gij
   die ook niet voor onzen Heere Jezus Christus in Zijn toekomst?

   ^20Want gij zijt onze heerlijkheid en blijdschap.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarom, deze begeerte niet langer kunnende verdragen, hebben wij
   gaarne willen te Athene alleen gelaten worden;

   ^2En hebben gezonden Timotheus, onzen broeder, en Gods dienaar, en
   onzen medearbeider in het Evangelie van Christus, om u te versterken,
   en u te vermanen vanuw geloof;

   ^3Opdat niemand bewogen worde in deze verdrukkingen; want gij weet
   zelven, dat wij hiertoe gesteld zijn.

   ^4Want ook, toen wij bij u waren, voorzeiden wij u, dat wij zouden
   verdrukt worden, gelijk ook geschied is, en gij weet het.

   ^5Daarom ook deze begeerte niet langer kunnende verdragen, heb ik hem
   gezonden, om uw geloof te verstaan; of niet misschien de verzoeker u
   zou verzocht hebben, en onze arbeid ijdel zou wezen.

   ^6Maar als Timotheus nu van ulieden tot ons gekomen was, en ons de
   goede boodschap gebracht had van uw geloof en liefde, en dat gij altijd
   goede gedachtenis vanons hebt, zeer begerig zijnde om ons te zien,
   gelijk wij ook om ulieden;

   ^7Zo zijn wij daarom, broeders, over u in al onze verdrukking en nood
   vertroost geworden door uw geloof;

   ^8Want nu leven wij, indien gij vast staat in den Heere.

   ^9Want wat dankzegging kunnen wij Gode tot vergelding wedergeven voor
   u, vanwege al de blijdschap, waarmede wij ons om uwentwil verblijden
   voor onzen God?

   ^10Nacht en dag zeer overvloediglijk biddende, om uw aangezicht te
   mogen zien, en te volmaken, hetgeen aan uw geloof ontbreekt.

   ^11Doch onze God en Vader Zelf, en onze Heere Jezus Christus richte
   onzen weg tot u.

   ^12En de Heere vermeerdere u, en make u overvloedig in de liefde jegens
   elkander en jegens allen, gelijk wij ook zijn jegens u;

   ^13Opdat Hij uw harten versterke, om onberispelijk te zijn in
   heiligmaking, voor onzen God en Vader, in de toekomst van onzen Heere
   Jezus Christus met al Zijnheiligen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Voorts dan, broeders, wij bidden en vermanen u in den Heere Jezus,
   gelijk gij van ons ontvangen hebt, hoe gij moet wandelen en Gode
   behagen, dat gij daarin meerovervloedig wordt.

   ^2Want gij weet, wat bevelen wij u gegeven hebben door den Heere Jezus.

   ^3Want dit is de wil van God, uw heiligmaking: dat gij u onthoudt van
   de hoererij;

   ^4Dat een iegelijk van u wete zijn vat te bezitten in heiligmaking en
   eer;

   ^5Niet in kwade beweging der begeerlijkheid, gelijk als de heidenen,
   die God niet kennen.

   ^6Dat niemand zijn broeder vertrede, noch bedriege in zijn handeling;
   want de Heere is een wreker over dit alles, gelijk wij u ook te voren
   gezegd en betuigd hebben.

   ^7Want God heeft ons niet geroepen tot onreinigheid, maar tot
   heiligmaking.

   ^8Zo dan die dit verwerpt, die verwerpt geen mens, maar God, Die ook
   Zijn Heiligen Geest in ons heeft gegeven.

   ^9Van de broederlijke liefde nu hebt gij niet van node, dat ik u
   schrijve; want gijzelven zijt van God geleerd om elkander lief te
   hebben.

   ^10Want gij doet ook hetzelfde aan al de broederen, die in geheel
   Macedonie zijn. Maar wij vermanen u, broeders, dat gij meer overvloedig
   wordt;

   ^11En dat gij u benaarstigt stil te zijn, en uw eigen dingen te doen,
   en te werken met uw eigen handen, gelijk wij u bevolen hebben;

   ^12Opdat gij eerlijk wandelt bij degenen, die buiten zijn, en geen ding
   van node hebt.

   ^13Doch, broeders, ik wil niet, dat gij onwetende zijt van degenen, die
   ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt, gelijk als de anderen,
   die geen hoop hebben.

   ^14Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven is en opgestaan, alzo
   zal ook God degenen, die ontslapen zijn in Jezus, weder brengen met
   Hem.

   ^15Want dat zeggen wij u door het Woord des Heeren, dat wij, die levend
   overblijven zullen tot de toekomst des Heeren, niet zullen voorkomen
   degenen, die ontslapenzijn.

   ^16Want de Heere Zelf zal met een geroep, met de stem des archangels,
   en met de bazuin Gods nederdalen van den hemel; en die in Christus
   gestorven zijn, zulleneerst opstaan;

   ^17Daarna wij, die levend overgebleven zijn, zullen te zamen met hen
   opgenomen worden in de wolken, den Heere tegemoet, in de lucht; en alzo
   zullen wij altijd metden Heere wezen.

   ^18Zo dan, vertroost elkander met deze woorden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Maar van de tijden en de gelegenheden, broeders! hebt gij niet van
   node, dat men u schrijve.

   ^2Want gij weet zelven zeer wel, dat de dag des Heeren alzo zal komen,
   gelijk een dief in de nacht.

   ^3Want wanneer zij zullen zeggen: Het is vrede, en zonder gevaar; dan
   zal een haastig verderf hun overkomen, gelijk de barensnood een
   bevruchte vrouw; en zijzullen het geenszins ontvlieden;

   ^4Maar gij, broeders, gij zijt niet in duisternis, dat u die dag als
   een dief zou bevangen.

   ^5Gij zijt allen kinderen des lichts, en kinderen des daags; wij zijn
   niet des nachts, noch der duisternis.

   ^6Zo laat ons dan niet slapen, gelijk als de anderen, maar laat ons
   waken, en nuchteren zijn.

   ^7Want die slapen, slapen des nachts, en die dronken zijn, zijn des
   nachts dronken;

   ^8Maar wij, die des daags zijn, laat ons nuchteren zijn, aangedaan
   hebbende het borstwapen des geloofs en der liefde, en tot een helm, de
   hoop der zaligheid.

   ^9Want God heeft ons niet gesteld tot toorn, maar tot verkrijging der
   zaligheid, door onzen Heere Jezus Christus;

   ^10Die voor ons gestorven is, opdat wij, hetzij dat wij waken, hetzij
   dat wij slapen, te zamen met Hem leven zouden.

   ^11Daarom vermaant elkander, en sticht de een den anderen, gelijk gij
   ook doet.

   ^12En wij bidden u, broeders, erkent degenen, die onder u arbeiden, en
   uw voorstanders zijn in den Heere, en u vermanen;

   ^13En acht hen zeer veel in liefde, om huns werks wil. Zijt vreedzaam
   onder elkander.

   ^14En wij bidden u, broeders, vermaant de ongeregelden, vertroost de
   kleinmoedigen, ondersteunt de zwakken, zijt lankmoedig jegens allen.

   ^15Ziet, dat niemand kwaad voor kwaad iemand vergelde; maar jaagt allen
   tijd het goede na, zo jegens elkander als jegens allen.

   ^16Verblijdt u te allen tijd.

   ^17Bidt zonder ophouden.

   ^18Dankt God in alles; want dit is de wil van God in Christus Jezus
   over u.

   ^19Blust den Geest niet uit.

   ^20Veracht de profetieen niet.

   ^21Beproeft alle dingen; behoudt het goede.

   ^22Onthoudt u van allen schijn des kwaads.

   ^23En de God des vredes Zelf heilige u geheel en al; en uw geheel
   oprechte geest, en ziel, en lichaam worde onberispelijk bewaard in de
   toekomst van onzen HeereJezus Christus.

   ^24Hij, Die u roept, is getrouw, Die het ook doen zal.

   ^25Broeders, bidt voor ons.

   ^26Groet al de broeders met een heiligen kus.

   ^27Ik bezweer ulieden bij den Heere, dat deze zendbrief al den heiligen
   broederen gelezen worde.
     __________________________________________________________________

2 Thessalonians
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, en Silvanus, en Timotheus, aan de Gemeente der
   Thessalonicensen, welke is in God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus:

   ^2Genade zij u, en vrede, van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^3Wij moeten God te allen tijd danken over u, broeders, gelijk billijk
   is, omdat uw geloof zeer wast, en dat de liefde eens iegelijken van u
   allen jegens elkanderovervloedig wordt;

   ^4Alzo dat wij zelven van u roemen in de Gemeenten Gods, over uw
   lijdzaamheid en geloof in al uw vervolgingen en verdrukkingen, die gij
   verdraagt;

   ^5Een bewijs van Gods rechtvaardig oordeel, opdat gij waardig geacht
   wordt het Koninkrijk Gods, voor hetwelk gij ook lijdt;

   ^6Alzo het recht is bij God verdrukking te vergelden dengenen, die u
   verdrukken;

   ^7En u, die verdrukt wordt, verkwikking met ons, in de openbaring van
   den Heere Jezus van den hemel met de engelen Zijner kracht;

   ^8Met vlammend vuur wraak doende over degenen, die God niet kennen, en
   over degenen, die het Evangelie van onzen Heere Jezus Christus niet
   gehoorzaam zijn.

   ^9Dewelken zullen tot straf lijden het eeuwig verderf, van het
   aangezicht des Heeren, en van de heerlijkheid Zijner sterkte,

   ^10Wanneer Hij zal gekomen zijn, om verheerlijkt te worden in Zijn
   heiligen, en wonderbaar te worden in allen, die geloven (overmits onze
   getuigenis onder u is geloofdgeworden) in dien dag.

   ^11Waarom wij ook altijd bidden voor u, dat onze God u waardig achte
   der roeping, en vervulle al het welbehagen Zijner goedigheid, en het
   werk des geloofs metkracht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En wij bidden u, broeders, door de toekomst van onzen Heere Jezus
   Christus, en onze toevergadering tot Hem,

   ^2Dat gij niet haastelijk bewogen wordt van verstand, of verschrikt,
   noch door geest, noch door woord, noch door zendbrief, als van ons
   geschreven, alsof de dag vanChristus aanstaande ware.

   ^3Dat u niemand verleide op enigerlei wijze; want die komt niet, tenzij
   dat eerst de afval gekomen zij, en dat geopenbaard zij de mens der
   zonde, de zoon desverderfs;

   ^4Die zich tegenstelt, en verheft boven al wat God genaamd, of als God
   geeerd wordt, alzo dat hij in den tempel Gods als een God zal zitten,
   zichzelven vertonende, dat hij God is.

   ^5Gedenkt gij niet, dat ik, nog bij u zijnde, u deze dingen gezegd heb?

   ^6En nu, wat hem wederhoudt, weet gij, opdat hij geopenbaard worde te
   zijner eigen tijd.

   ^7Want de verborgenheid der ongerechtigheid wordt alrede gewrocht;
   alleenlijk, Die hem nu wederhoudt, Die zal hem wederhouden, totdat hij
   uit het midden zalweggedaan worden.

   ^8En alsdan zal de ongerechtige geopenbaard worden, denwelken de Heere
   verdoen zal door den Geest Zijns monds, en te niet maken door de
   verschijning Zijnertoekomst;

   ^9Hem, zeg ik, wiens toekomst is naar de werking des satans, in alle
   kracht, en tekenen, en wonderen der leugen;

   ^10En in alle verleiding der onrechtvaardigheid in degenen, die
   verloren gaan; daarvoor dat zij de liefde der waarheid niet aangenomen
   hebben, om zalig te worden.

   ^11En daarom zal God hun zenden een kracht der dwaling, dat zij de
   leugen zouden geloven;

   ^12Opdat zij allen veroordeeld worden, die de waarheid niet geloofd
   hebben, maar een welbehagen hebben gehad in de ongerechtigheid.

   ^13Maar wij zijn schuldig altijd God te danken over u, broeders, die
   van den Heere bemind zijt, dat u God van den beginne verkoren heeft tot
   zaligheid, in heiligmakingdes Geestes, en geloof der waarheid;

   ^14Waartoe Hij u geroepen heeft door ons Evangelie, tot verkrijging der
   heerlijkheid van onzen Heere Jezus Christus.

   ^15Zo dan, broeders, staat vast en houdt de inzettingen, die u geleerd
   zijn, hetzij door ons woord, hetzij door onzen zendbrief.

   ^16En onze Heere Jezus Christus Zelf, en onze God en Vader, Die ons
   heeft liefgehad, en gegeven heeft een eeuwige vertroosting en goede
   hoop in genade,

   ^17Vertrooste uw harten, en versterke u in alle goed woord en werk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Voorts, broeders, bidt voor ons, opdat het Woord des Heeren zijn loop
   hebbe, en verheerlijkt worde, gelijk ook bij u;

   ^2En opdat wij mogen verlost worden van de ongeschikte en boze mensen;
   want het geloof is niet aller.

   ^3Maar de Heere is getrouw, Die u zal versterken en bewaren van den
   boze.

   ^4En wij vertrouwen van u in den Heere, dat gij, hetgeen wij u bevelen,
   ook doet, en doen zult.

   ^5Doch de Heere richte uw harten tot de liefde van God, en tot de
   lijdzaamheid van Christus.

   ^6En wij bevelen u, broeders, in den Naam van onzen Heere Jezus
   Christus, dat gij u onttrekt van een iegelijk broeder, die ongeregeld
   wandelt, en niet naar deinzetting, die hij van ons ontvangen heeft.

   ^7Want gijzelven weet, hoe men ons behoort na te volgen; want wij
   hebben ons niet ongeregeld gedragen onder u;

   ^8En wij hebben geen brood bij iemand gegeten voor niet, maar in arbeid
   en moeite, nacht en dag werkende, opdat wij niet iemand van u zouden
   lastig zijn;

   ^9Niet, dat wij de macht niet hebben, maar opdat wij onszelven u geven
   zouden tot een voorbeeld, om ons na te volgen.

   ^10Want ook toen wij bij u waren, hebben wij u dit bevolen, dat, zo
   iemand niet wil werken, hij ook niet ete.

   ^11Want wij horen, dat sommigen onder u ongeregeld wandelen, niet
   werkende, maar ijdele dingen doende.

   ^12Doch de zodanigen bevelen en vermanen wij door onzen Heere Jezus
   Christus, dat zij met stilheid werkende, hun eigen brood eten.

   ^13En gij, broeders, vertraagt niet in goed te doen.

   ^14Maar indien iemand ons woord, door deze brief geschreven, niet
   gehoorzaam is, tekent dien; en vermengt u niet met hem, opdat hij
   beschaamd worde;

   ^15En houdt hem niet als een vijand, maar vermaant hem als een broeder.

   ^16De Heere nu des vredes Zelf geve u vrede te allen tijd, in allerlei
   wijze. De Heere zij met u allen.

   ^17De groetenis met mijn hand, van Paulus; hetwelk is een teken in
   iederen zendbrief; alzo schrijf ik.
     __________________________________________________________________

1 Timothy
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel van Jezus Christus, naar het bevel van God, onzen
   Zaligmaker, en den Heere Jezus Christus, Die onze Hope is,

   ^2Aan Timotheus, mijn oprechten zoon in het geloof; genade,
   barmhartigheid, vrede zij u van God, onzen Vader, en Christus Jezus,
   onzen Heere.

   ^3Gelijk ik u vermaand heb, dat gij te Efeze zoudt blijven, als ik naar
   Macedonie reisde, zo vermaan ik het u nog, opdat gij sommigen beveelt
   geen andere leer teleren;

   ^4Noch zich te begeven tot fabelen en oneindelijke geslachtsrekeningen,
   welke meer twist vragen voortbrengen dan stichting Gods, die in het
   geloof is.

   ^5Maar het einde des gebods is liefde uit een rein hart, en uit een
   goed geweten, en uit een ongeveinsd geloof.

   ^6Van dewelke sommigen afgeweken zijnde, zich gewend hebben tot
   ijdelspreking;

   ^7Willende leraars der wet zijn, niet verstaande, noch wat zij zeggen,
   noch wat zij bevestigen.

   ^8Doch wij weten, dat de wet goed is, zo iemand die wettelijk gebruikt;

   ^9En hij dit weet, dat den rechtvaardigen de wet niet is gezet, maar
   den onrechtvaardigen en den halsstarrigen, den goddelozen en den
   zondaren, den onheiligen en denongoddelijken, den vadermoorders en den
   moedermoorders, den doodslagers,

   ^10Den hoereerders, dien, die bij mannen liggen, den mensendieven, den
   leugenaars, den meinedigen, en zo er iets anders tegen de gezonde leer
   is;

   ^11Naar het Evangelie der heerlijkheid des zaligen Gods, dat mij
   toebetrouwd is.

   ^12En ik dank Hem, Die mij bekrachtigd heeft, namelijk Christus Jezus,
   onzen Heere, dat Hij mij getrouw geacht heeft, mij in de bediening
   gesteld hebbende;

   ^13Die te voren een gods lasteraar was, en een vervolger, en een
   verdrukker; maar mij is barmhartigheid geschied, dewijl ik het
   ontwetende gedaan heb in mijnongelovigheid.

   ^14Doch de genade onzes Heeren is zeer overvloedig geweest, met geloof
   en liefde, die er is in Christus Jezus.

   ^15Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus
   Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van welke
   ik de voornaamsteben.

   ^16Maar daarom is mij barmhartigheid geschied, opdat Jezus Christus in
   mij, die de voornaamste ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot
   een voorbeeld dergenen, die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven.

   ^17Den Koning nu der eeuwen, den onverderfelijken, den onzienlijken,
   den alleen wijzen God, zij eer en heerlijkheid in alle eeuwigheid.
   Amen.

   ^18Dit gebod beveel ik u, mijn zoon Timotheus, dat gij naar de
   profetieen, die van u voorgegaan zijn, in dezelve den goeden strijd
   strijdt;

   ^19Houdende het geloof, en een goed geweten, hetwelk sommigen verstoten
   hebbende, van het geloof schipbreuk geleden hebben;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen,
   gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen, voor alle mensen;

   ^2Voor koningen, en allen, die in hoogheid zijn; opdat wij een gerust
   en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid.

   ^3Want dat is goed en aangenaam voor God, onzen Zaligmaker;

   ^4Welke wil, dat alle mensen zalig worden, en tot kennis der waarheid
   komen.

   ^5Want er is een God, er is ook een Middelaar Gods en der mensen, de
   Mens Christus Jezus;

   ^6Die Zichzelven gegeven heeft tot een rantsoen voor allen, zijnde de
   getuigenis te zijner tijd;

   ^7Waartoe ik gesteld ben een prediker en apostel (ik zeg de waarheid in
   Christus, ik lieg niet), een leraar der heidenen, in geloof en
   waarheid.

   ^8Ik wil dan, dat de mannen bidden in alle plaatsen, opheffende heilige
   handen, zonder toorn en twisting.

   ^9Desgelijks ook, dat de vrouwen, in een eerbaar gewaad, met schaamte
   en matigheid zichzelven versieren, niet in vlechtingen des haars, of
   goud, of paarlen, ofkostelijke kleding;

   ^10Maar (hetwelk de vrouwen betaamt, die de godvruchtigheid belijden)
   door goede werken.

   ^11Een vrouw late zich leren in stilheid, in alle onderdanigheid.

   ^12Doch ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, noch over den man
   heerse, maar wil, dat zij in stilheid zij.

   ^13Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva.

   ^14En Adam is niet verleid geworden; maar de vrouw, verleid zijnde, is
   in overtreding geweest.

   ^15Doch zij zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het
   geloof, en liefde, en heiligmaking, met matigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dit is een getrouw woord: zo iemand tot eens opzieners ambt lust
   heeft, die begeert een treffelijk werk.

   ^2Een opziener dan moet onberispelijk zijn, ener vrouwe man, wakker,
   matig, eerbaar, gaarne herbergende, bekwaam om te leren;

   ^3Niet genegen tot den wijn, geen smijter, geen vuil-gewinzoeker; maar
   bescheiden, geen vechter, niet geldgierig.

   ^4Die zijn eigen huis wel regeert, zijn kinderen in onderdanigheid
   houdende, met alle stemmigheid;

   ^5(Want zo iemand zijn eigen huis niet weet te regeren, hoe zal hij
   voor de Gemeente Gods zorg dragen?)

   ^6Geen nieuweling, opdat hij niet opgeblazen worde, en in het oordeel
   des duivels valle.

   ^7En hij moet ook een goede getuigenis hebben van degenen, die buiten
   zijn, opdat hij niet valle in smaadheid, en in den strik des duivels.

   ^8De diakenen insgelijks moeten eerbaar zijn, niet tweetongig, niet die
   zich tot veel wijns begeven, geen vuil-gewinzoekers;

   ^9Houdende de verborgenheid des geloofs in een rein geweten.

   ^10En dat deze ook eerst beproefd worden, en dat zij daarna dienen, zo
   zij onbestraffelijk zijn.

   ^11De vrouwen insgelijks moeten eerbaar zijn, geen lasteraarsters,
   wakker, getrouw in alles.

   ^12Dat de diakenen ener vrouwe mannen zijn, die hun kinderen en hun
   eigen huizen wel regeren.

   ^13Want die wel gediend hebben, verkrijgen zichzelven een goeden
   opgang, en vele vrijmoedigheid in het geloof, hetwelk is in Christus
   Jezus.

   ^14Deze dingen schrijf ik u, hopende zeer haast tot u te komen;

   ^15Maar zo ik vertoef, opdat gij moogt weten, hoe men in het huis Gods
   moet verkeren, hetwelk is de Gemeente des levenden Gods, een pilaar en
   vastigheid derwaarheid.

   ^16En buiten allen twijfel, de verborgenheid der godzaligheid is groot:
   God is geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in den Geest, is
   gezien van de engelen, isgepredikt onder de heidenen, is geloofd in de
   wereld, is opgenomen in heerlijkheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Doch de Geest zegt duidelijk, dat in de laatste tijden sommigen
   zullen afvallen van het geloof, zich begevende tot verleidende geesten,
   en leringen der duivelen,

   ^2Door geveinsdheid der leugensprekers, hebbende hun eigen geweten als
   met een brandijzer toegeschroeid;

   ^3Verbiedende te huwelijken, gebiedende van spijzen te onthouden, die
   God geschapen heeft, tot nuttiging met dankzegging, voor de gelovigen,
   en die de waarheidhebben bekend.

   ^4Want alle schepsel Gods is goed, en er is niets verwerpelijk, met
   dankzegging genomen zijnde;

   ^5Want het wordt geheiligd door het Woord van God, en door het gebed.

   ^6Als gij deze dingen den broederen voorstelt, zo zult gij een goed
   dienaar van Jezus Christus zijn, opgevoed in de woorden des geloofs en
   der goede leer, welke gijachtervolgd hebt.

   ^7Maar verwerp de ongoddelijke en oudwijfse fabelen; en oefen uzelven
   tot godzaligheid.

   ^8Want de lichamelijke oefening is tot weinig nut; maar de godzaligheid
   is tot alle dingen nut, hebbende de belofte des tegenwoordigen en des
   toekomenden levens.

   ^9Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig.

   ^10Want hiertoe arbeiden wij ook, en worden versmaad, omdat wij gehoopt
   hebben op den levenden God, Die een Behouder is aller mensen, maar
   allermeest dergelovigen.

   ^11Beveel deze dingen, en leer ze.

   ^12Niemand verachte uw jonkheid, maar zijt een voorbeeld der gelovigen
   in woord, in wandel, in liefde, in den geest, in geloof, in reinheid.

   ^13Houd aan in het lezen, in het vermanen, in het leren, totdat ik
   kome.

   ^14Verzuim de gave niet, die in u is, die u gegeven is door de
   profetie, met oplegging der handen des ouderlingschaps.

   ^15Bedenk deze dingen, wees hierin bezig, opdat uw toenemen openbaar
   zij in alles.

   ^16Heb acht op uzelven en op de leer; volhard daarin; want dat doende,
   zult gij en uzelven behouden, en die u horen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Bestraf een ouden man niet hardelijk, maar vermaan hem als een vader;
   de jonge als broeders;

   ^2De oude vrouwen als moeders; de jonge als zusters, in alle reinheid.

   ^3Eer de weduwen, die waarlijk weduwen zijn.

   ^4Maar zo enige weduwe kinderen heeft, of kindskinderen, dat die leren
   eerst aan hun eigen huis godzaligheid oefenen, en den voorouderen
   wedervergelding te doen;want dat is goed en aangenaam voor God.

   ^5Die nu waarlijk weduwe is, en alleen gelaten, die hoopt op God, en
   blijft in smekingen en gebeden nacht en dag.

   ^6Maar die haar wellust volgt, die is levende gestorven.

   ^7En beveel dit, opdat zij onberispelijk zijn.

   ^8Doch zo iemand de zijnen, en voornamelijk zijn huisgenoten, niet
   verzorgt, die heeft het geloof verloochend, en is erger dan een
   ongelovige.

   ^9Dat een weduwe gekozen worde niet minder dan van zestig jaren, welke
   eens mans vrouw geweest zij;

   ^10Getuigenis hebbende van goede werken: zo zij kinderen opgevoed
   heeft, zo zij gaarne heeft geherbergd, zo zij der heiligen voeten heeft
   gewassen, zo zij denverdrukten genoegzame hulp gedaan heeft, zo zij
   alle goed werk nagetracht heeft.

   ^11Maar neem de jonge weduwen niet aan; want als zij weelderig geworden
   zijn tegen Christus, zo willen zij huwelijken;

   ^12Hebbende haar oordeel, omdat zij haar eerste geloof hebben te niet
   gedaan.

   ^13En meteen ook leren zij ledig omgaan bij de huizen; en zijn niet
   alleen ledig, maar ook klapachtig, en ijdele dingen doende, sprekende,
   hetgeen niet betaamt.

   ^14Ik wil dan, dat de jonge weduwen huwelijken, kinderen telen, het
   huis regeren, geen oorzaak van lastering aan de wederpartij geven.

   ^15Want enigen hebben zich alrede afgewend achter den satan.

   ^16Zo enig gelovig man, of gelovige vrouw weduwen heeft, dat die haar
   genoegzame hulp doe, en dat de Gemeente niet bezwaard worde, opdat zij
   degenen, diewaarlijk weduwen zijn, genoegzame hulp doen moge.

   ^17Dat de ouderlingen, die wel regeren, dubbele eer waardig geacht
   worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.

   ^18Want de Schrift zegt: Een dorsenden os zult gij niet muilbanden; en:
   De arbeider is zijn loon waardig.

   ^19Neem tegen een ouderling geen beschuldiging aan, anders dan onder
   twee of drie getuigen.

   ^20Bestraf die zondigen in tegenwoordigheid van allen, opdat ook de
   anderen vreze mogen hebben.

   ^21Ik betuig voor God, en den Heere Jezus Christus, en de uitverkoren
   engelen, dat gij deze dingen onderhoudt, zonder vooroordeel, niets
   doende naar toegenegenheid.

   ^22Leg niemand haastelijk de handen op, en heb geen gemeenschap aan
   anderer zonden; bewaar uzelven rein.

   ^23Drink niet langer water alleen, maar gebruik een weinig wijn, om uw
   maag en uw menigvuldige zwakheden.

   ^24Van sommige mensen zijn de zonden te voren openbaar, en gaan voor
   tot hun veroordeling; en in sommigen ook volgen zij na.

   ^25Desgelijks ook de goede werken zijn te voren openbaar, en daar het
   anders mede gelegen is, kunnen niet verborgen worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1De dienstknechten, zovelen als er onder het juk zijn, zullen hun
   heren alle eer waardig achten, opdat de Naam van God, en de leer niet
   gelasterd worde.

   ^2En die gelovige heren hebben, zullen hen niet verachten, omdat zij
   broeders zijn; maar zullen hen te meer dienen, omdat zij gelovig en
   geliefd zijn, als die dezeweldaad mede deelachtig zijn. Leer en vermaan
   deze dingen.

   ^3Indien iemand een andere leer leert, en niet overeenkomt met de
   gezonde woorden van onzen Heere Jezus Christus, en met de leer, die
   naar de godzaligheid is,

   ^4Die is opgeblazen, en weet niets, maar hij raast omtrent twist vragen
   en woordenstrijd; uit welke komt nijd, twist, lasteringen, kwade
   nadenkingen.

   ^5Verkeerde krakelingen van mensen, die een verdorven verstand hebben,
   en van de waarheid beroofd zijn, menende, dat de godzaligheid een gewin
   zij. Wijk af vandezulken.

   ^6Doch de godzaligheid is een groot gewin met vergenoeging.

   ^7Want wij hebben niets in de wereld gebracht, het is openbaar, dat wij
   ook niet kunnen iets daaruit dragen.

   ^8Maar als wij voedsel en deksel hebben, wij zullen daarmede vergenoegd
   zijn.

   ^9Doch die rijk willen worden, vallen in verzoeking, en in den strik,
   en in vele dwaze en schadelijke begeerlijkheden, welke de mensen doen
   verzinken in verderf enondergang.

   ^10Want de geldgierigheid is een wortel van alle kwaad, tot welke
   sommigen lust hebbende zijn afgedwaald van het geloof, en hebben
   zichzelven met vele smartendoorstoken.

   ^11Maar gij, o mens Gods, vlied deze dingen; en jaag naar
   gerechtigheid, godzaligheid, geloof, liefde, lijdzaamheid,
   zachtmoedigheid.

   ^12Strijd den goeden strijd des geloofs, grijp naar het eeuwige leven,
   tot hetwelk gij ook geroepen zijt, en de goede belijdenis beleden hebt
   voor vele getuigen.

   ^13Ik beveel u voor God, Die alle ding levend maakt, en voor Christus
   Jezus, Die onder Pontius Pilatus de goede belijdenis betuigd heeft,

   ^14Dat gij dit gebod houdt, onbevlekt en onberispelijk, tot op de
   verschijning van onzen Heere Jezus Christus;

   ^15Welke te Zijner tijd vertonen zal de zalige en alleen machtige
   Heere, de Koning der koningen, en Heere der heren;

   ^16Die alleen onsterfelijkheid heeft, en een ontoegankelijk licht
   bewoont; Denwelken geen mens gezien heeft, noch zien kan; Welken zij
   eer en eeuwige kracht. Amen.

   ^17Beveel den rijken in deze tegenwoordige wereld, dat zij niet
   hoogmoedig zijn, noch hun hoop stellen op de ongestadigheid des
   rijkdoms, maar op den levenden God,Die ons alle dingen rijkelijk
   verleent, om te genieten;

   ^18Dat zij weldadig zijn, rijk worden in goede werken, gaarne
   mededelende zijn, en gemeenzaam;

   ^19Leggende zichzelven weg tot een schat een goed fondament tegen het
   toekomende, opdat zij het eeuwige leven verkrijgen mogen.

   ^20O Timotheus, bewaar het pand u toebetrouwd, een afkeer hebbende van
   het ongoddelijk ijdel-roepen, en van de tegenstellingen der valselijk
   genaamde wetenschap;
     __________________________________________________________________

2 Timothy
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een apostel van Jezus Christus, door den wil van God, naar de
   belofte des levens, dat in Christus Jezus is,

   ^2Aan Timotheus, mijn geliefden zoon: genade, barmhartigheid, vrede zij
   u van God den Vader, en Christus Jezus, onzen Heere.

   ^3Ik dank God, Wien ik diene van mijn voorouderen aan in een rein
   geweten, gelijk ik zonder ophouden uwer gedachtig ben in mijn gebeden
   nacht en dag;

   ^4Zeer begerig zijnde om u te zien, als ik gedenk aan uw tranen, opdat
   ik met blijdschap moge vervuld worden;

   ^5Als ik mij in gedachtenis breng het ongeveinsd geloof, dat in u is,
   hetwelk eerst gewoond heeft in uw grootmoeder Lois, en in uw moeder
   Eunice; en ik benverzekerd, dat het ook in u woont.

   ^6Om welke oorzaak ik u indachtig maak, dat gij opwekt de gave Gods,
   die in u is, door de oplegging mijner handen.

   ^7Want God heeft ons niet gegeven een geest der vreesachtigheid, maar
   der kracht, en der liefde, en der gematigdheid.

   ^8Schaam u dan niet der getuigenis onzes Heeren, noch mijns, die Zijn
   gevangene ben; maar lijd verdrukkingen met het Evangelie, naar de
   kracht Gods;

   ^9Die ons heeft zalig gemaakt, en geroepen met een heilige roeping;
   niet naar onze werken, maar naar Zijn eigen voornemen en genade, die
   ons gegeven is in ChristusJezus, voor de tijden der eeuwen;

   ^10Doch nu geopenbaard is door de verschijning van onzen Zaligmaker
   Jezus Christus, Die den dood heeft te niet gedaan, en het leven en de
   onverderfelijkheid aan hetlicht gebracht door het Evangelie;

   ^11Waartoe ik gesteld ben een prediker, en een apostel, en een leraar
   der heidenen;

   ^12Om welke oorzaak ik ook deze dingen lijde, maar word niet beschaamd;
   want ik weet, Wien ik geloofd heb, en ik ben verzekerd, dat Hij machtig
   is, mijn pand, bijHem weggelegd, te bewaren tot dien dag.

   ^13Houd het voorbeeld der gezonde woorden, die gij van mij gehoord
   hebt, in geloof en liefde, die in Christus Jezus is.

   ^14Bewaar het goede pand, dat u toebetrouwd is, door den Heiligen
   Geest, Die in ons woont.

   ^15Gij weet dit, dat allen, die in Azie zijn, zich van mij afgewend
   hebben; onder dewelke is Fygellus en Hermogenes.

   ^16De Heere geve den huize van Onesiforus barmhartigheid; want hij
   heeft mij dikmaals verkwikt, en heeft zich mijner keten niet geschaamd.

   ^17Maar als hij te Rome gekomen was, heeft hij mij zeer naarstiglijk
   gezocht, en heeft mij gevonden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Gij dan, mijn zoon, word gesterkt in de genade, die in Christus Jezus
   is;

   ^2En hetgeen gij van mij gehoord hebt onder vele getuigen, betrouw dat
   aan getrouwe mensen, welke bekwaam zullen zijn om ook anderen te leren.

   ^3Gij dan, lijd verdrukkingen, als een goed krijgsknecht van Jezus
   Christus.

   ^4Niemand, die in de krijg dient, wordt ingewikkeld in de handelingen
   des leeftochts, opdat hij dien moge behagen, die hem tot den krijg
   aangenomen heeft.

   ^5En indien ook iemand strijdt, die wordt niet gekroond, zo hij niet
   wettelijk heeft gestreden.

   ^6De landman, als hij arbeidt, moet alzo eerst de vruchten genieten.

   ^7Merk, hetgeen ik zeg; doch de Heere geve u verstand in alle dingen.

   ^8Houd in gedachtenis, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt,
   Welke is uit den zade Davids, naar mijn Evangelie;

   ^9Om hetwelk ik verdrukkingen lijde tot de banden toe, als een
   kwaaddoener; maar het Woord Gods is niet gebonden.

   ^10Daarom verdraag ik alles om de uitverkorenen, opdat ook zij de
   zaligheid zouden verkrijgen, die in Christus Jezus is, met eeuwige
   heerlijkheid.

   ^11Dit is een getrouw woord; want indien wij met Hem gestorven zijn, zo
   zullen wij ook met Hem leven;

   ^12Indien wij verdragen, wij zullen ook met Hem heersen; indien wij Hem
   verloochenen, Hij zal ons ook verloochenen;

   ^13Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw; Hij kan Zichzelven niet
   verloochenen.

   ^14Breng deze dingen in gedachtenis, en betuig voor den Heere, dat zij
   geen woordenstrijd voeren, hetwelk tot geen ding nut is, dan tot
   verkering der toehoorders.

   ^15Benaarstig u, om uzelven Gode beproefd voor te stellen, een
   arbeider, die niet beschaamd wordt, die het Woord der waarheid recht
   snijdt.

   ^16Maar stel u tegen het ongoddelijk ijdelroepen; want zij zullen in
   meerdere goddeloosheid toenemen.

   ^17En hun woord zal voorteten, gelijk de kanker; onder welke is
   Hymeneus en Filetus;

   ^18Die van de waarheid zijn afgeweken, zeggende, dat de opstanding
   alrede geschied is, en verkeren sommiger geloof.

   ^19Evenwel het vaste fondament Gods staat, hebbende dit zegel: De Heere
   kent degenen, die de Zijnen zijn; en: Een iegelijk, die den Naam van
   Christus noemt, sta afvan ongerechtigheid.

   ^20Doch in een groot huis zijn niet alleen gouden en zilveren vaten,
   maar ook houten en aarden vaten; en sommige ter ere, maar sommige ter
   onere.

   ^21Indien dan iemand zichzelven van deze reinigt, die zal een vat zijn
   ter ere, geheiligd en bekwaam tot gebruik des Heeren, tot alle goed
   werk toebereid.

   ^22Maar vlied de begeerlijkheden der jonkheid; en jaag naar
   rechtvaardigheid, geloof, liefde, vrede, met degenen, die den Heere
   aanroepen uit een rein hart.

   ^23En verwerp de vragen, die dwaas en zonder lering zijn, wetende, dat
   zij twistingen voortbrengen.

   ^24En een dienstknecht des Heeren moet niet twisten, maar vriendelijk
   zijn jegens allen, bekwaam om te leren, en die de kwaden kan verdragen;

   ^25Met zachtmoedigheid onderwijzende degenen, die tegenstaan; of hun
   God te eniger tijd bekering gave tot erkentenis der waarheid;

   ^26En zij wederom ontwaken mochten uit den strik des duivels, onder
   welken zij gevangen waren tot zijn wil.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En weet dit, dat in de laatste dagen ontstaan zullen zware tijden.

   ^2Want de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelven, geldgierig,
   laatdunkend, hovaardig, lasteraars, den ouderen ongehoorzaam,
   ondankbaar, onheilig.

   ^3Zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, achterklappers, onmatig,
   wreed, zonder liefde tot de goeden,

   ^4Verraders, roekeloos, opgeblazen, meer liefhebbers der wellusten dan
   liefhebbers Gods;

   ^5Hebbende een gedaante van godzaligheid, maar die de kracht derzelve
   verloochend hebben. Heb ook een afkeer van dezen.

   ^6Want van dezen zijn het, die in de huizen insluipen, en nemen de
   vrouwkens gevangen, die met zonden geladen zijn, en door menigerlei
   begeerlijkheden gedrevenworden;

   ^7Vrouwkens, die altijd leren, en nimmermeer tot kennis der waarheid
   kunnen komen.

   ^8Gelijkerwijs nu Jannes en Jambres Mozes tegenstonden, alzo staan ook
   deze de waarheid tegen; mensen, verdorven zijnde van verstand,
   verwerpelijk aangaande hetgeloof.

   ^9Maar zij zullen niet meerder toenemen; want hun uitzinnigheid zal
   allen openbaar worden, gelijk ook die van genen geworden is.

   ^10Maar gij hebt achtervolgd mijn leer, wijze van doen, voornemen,
   geloof, lankmoedigheid, liefde, lijdzaamheid.

   ^11Mijn vervolgingen, mijn lijden, zulks als mij overkomen is in
   Antiochie, in Ikonium en in Lystre; hoedanige vervolgingen ik geleden
   heb, en de Heere heeft mij uitalle verlost.

   ^12En ook allen, die godzaliglijk willen leven in Christus Jezus, die
   zullen vervolgd worden.

   ^13Doch de boze mensen en bedriegers zullen tot erger voortgaan,
   verleidende en wordende verleid.

   ^14Maar blijft gij in hetgeen gij geleerd hebt, en waarvan u
   verzekering gedaan is, wetende, van wien gij het geleerd hebt;

   ^15En dat gij van kinds af de heilige Schriften geweten hebt, die u
   wijs kunnen maken tot zaligheid, door het geloof, hetwelk in Christus
   Jezus is.

   ^16Al de Schrift is van God ingegeven, en is nuttig tot lering, tot
   wederlegging, tot verbetering, tot onderwijzing, die in de
   rechtvaardigheid is;

   ^17Opdat de mens Gods volmaakt zij, tot alle goed werk volmaaktelijk
   toegerust.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Ik betuig dan voor God en den Heere Jezus Christus, Die de levenden
   en doden oordelen zal in Zijn verschijning en in Zijn Koninkrijk:

   ^2Predik het woord; houd aan tijdelijk, ontijdelijk; wederleg, bestraf,
   vermaan in alle lankmoedigheid en leer.

   ^3Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen
   verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelven
   leraars opgaderen, naar huneigen begeerlijkheden;

   ^4En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren
   tot fabelen.

   ^5Maar gij, wees wakker in alles, lijd verdrukkingen; doe het werk van
   een evangelist, maak, dat men van uw dienst ten volle verzekerd zij.

   ^6Want ik word nu tot een drankoffer geofferd, en de tijd mijner
   ontbinding is aanstaande.

   ^7Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb den loop geeindigd, ik heb
   het geloof behouden;

   ^8Voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de
   Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen
   mij, maar ook allen, dieZijn verschijning liefgehad hebben.

   ^9Benaarstig u haastelijk tot mij te komen.

   ^10Want Demas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld
   liefgekregen, en is naar Thessalonica gereisd; Krescens naar Galatie,
   Titus naar Dalmatie.

   ^11Lukas is alleen met mij. Neem Markus mede, en breng hem met u; want
   hij is mij zeer nut tot den dienst.

   ^12Maar Tychikus heb ik naar Efeze gezonden.

   ^13Breng den reismantel mede, dien ik te Troas bij Karpus gelaten heb,
   als gij komt, en de boeken, inzonderheid de perkamenten.

   ^14Alexander, de kopersmid, heeft mij veel kwaads betoond; de Heere
   vergelde hem naar zijn werken.

   ^15Van welken wacht gij u ook, want hij heeft onze woorden zeer
   tegengestaan.

   ^16In mijn eerste verantwoording is niemand bij mij geweest, maar zij
   hebben mij allen verlaten. Het worde hun niet toegerekend.

   ^17Maar de Heere heeft mij bijgestaan, en heeft mij bekrachtigd; opdat
   men door mij ten volle zou verzekerd zijn van de prediking, en alle
   heidenen dezelve zoudenhoren. En ik ben uit de muil des leeuws verlost.

   ^18En de Heere zal mij verlossen van alle boos werk, en bewaren tot
   Zijn hemels Koninkrijk; Denwelken zij de heerlijkheid in alle
   eeuwigheid. Amen.

   ^19Groet Priska en Aquila, en het huis van Onesiforus.

   ^20Erastus is te Korinthe gebleven; en Trofimus heb ik te Milete krank
   gelaten.

   ^21Benaarstig u, om voor den winter te komen. U groet Eubulus, en
   Pudens, en Linus, en Klaudia, en al de broeders.

   ^22De Heere Jezus Christus zij met uw geest. De genade zij met ulieden.
   Amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Paulus, een dienstknecht Gods, en een apostel van Jezus Christus,
   naar het geloof der uitverkorenen Gods, en de kennis der waarheid, die
   naar de godzaligheid is;

   ^2In de hoop des eeuwigen levens, welke God, Die niet liegen kan,
   beloofd heeft, voor de tijden der eeuwen, maar geopenbaard heeft te
   Zijner tijd;

   ^3Namelijk Zijn Woord, door de prediking, die mij toebetrouwd is, naar
   het bevel van God, onze Zaligmaker; aan Titus, mijn oprechte zoon, naar
   het gemeen geloof:

   ^4Genade, barmhartigheid, vrede zij u van God den Vader, en den Heere
   Jezus Christus, onzen Zaligmaker.

   ^5Om die oorzaak heb ik u te Kreta gelaten, opdat gij, hetgeen nog
   ontbrak, voorts zoudt te recht brengen, en dat gij van stad tot stad
   zoudt ouderlingen stellen, gelijkik u bevolen heb:

   ^6Indien iemand onberispelijk is, ener vrouwe man, gelovige kinderen
   hebbende, die niet te beschuldigen zijn van overdadigheid, of
   ongehoorzaam zijn.

   ^7Want een opziener moet onberispelijk zijn, als een huisverzorger
   Gods, niet eigenzinnig, niet genegen tot toornigheid, niet genegen tot
   den wijn, geen smijter, geenvuil-gewinzoeker;

   ^8Maar die gaarne herbergt, die de goeden liefheeft, matig,
   rechtvaardig, heilig, kuis;

   ^9Die vasthoudt aan het getrouwe woord, dat naar de leer is, opdat hij
   machtig zij, beide om te vermanen door de gezonde leer, en om de
   tegensprekers tewederleggen.

   ^10Want er zijn ook vele ongeregelden, ijdelheidsprekers en verleiders
   van zinnen, inzonderheid die uit de besnijdenis zijn;

   ^11Welken men moet den mond stoppen, die gehele huizen verkeren,
   lerende wat niet behoort, om vuil gewins wil.

   ^12Een uit hen, zijnde hun eigen profeet, heeft gezegd: De Kretensen
   zijn altijd leugenachtig, kwade beesten, luie buiken.

   ^13Deze getuigenis is waar. Daarom bestraf hen scherpelijk, opdat zij
   gezond mogen zijn in het geloof.

   ^14En zich niet begeven tot Joodse fabelen, en geboden der mensen, die
   hen van de waarheid afkeren.

   ^15Alle dingen zijn wel rein den reinen, maar den bevlekten en
   ongelovigen is geen ding rein, maar beide hun verstand en geweten zijn
   bevlekt.
     __________________________________________________________________

Titus
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een dienstknecht Gods, en een apostel van Jezus Christus,
   naar het geloof der uitverkorenen Gods, en de kennis der waarheid, die
   naar de godzaligheid is;

   ^2In de hoop des eeuwigen levens, welke God, Die niet liegen kan,
   beloofd heeft, voor de tijden der eeuwen, maar geopenbaard heeft te
   Zijner tijd;

   ^3Namelijk Zijn Woord, door de prediking, die mij toebetrouwd is, naar
   het bevel van God, onze Zaligmaker; aan Titus, mijn oprechte zoon, naar
   het gemeen geloof:

   ^4Genade, barmhartigheid, vrede zij u van God den Vader, en den Heere
   Jezus Christus, onzen Zaligmaker.

   ^5Om die oorzaak heb ik u te Kreta gelaten, opdat gij, hetgeen nog
   ontbrak, voorts zoudt te recht brengen, en dat gij van stad tot stad
   zoudt ouderlingen stellen, gelijkik u bevolen heb:

   ^6Indien iemand onberispelijk is, ener vrouwe man, gelovige kinderen
   hebbende, die niet te beschuldigen zijn van overdadigheid, of
   ongehoorzaam zijn.

   ^7Want een opziener moet onberispelijk zijn, als een huisverzorger
   Gods, niet eigenzinnig, niet genegen tot toornigheid, niet genegen tot
   den wijn, geen smijter, geenvuil-gewinzoeker;

   ^8Maar die gaarne herbergt, die de goeden liefheeft, matig,
   rechtvaardig, heilig, kuis;

   ^9Die vasthoudt aan het getrouwe woord, dat naar de leer is, opdat hij
   machtig zij, beide om te vermanen door de gezonde leer, en om de
   tegensprekers tewederleggen.

   ^10Want er zijn ook vele ongeregelden, ijdelheidsprekers en verleiders
   van zinnen, inzonderheid die uit de besnijdenis zijn;

   ^11Welken men moet den mond stoppen, die gehele huizen verkeren,
   lerende wat niet behoort, om vuil gewins wil.

   ^12Een uit hen, zijnde hun eigen profeet, heeft gezegd: De Kretensen
   zijn altijd leugenachtig, kwade beesten, luie buiken.

   ^13Deze getuigenis is waar. Daarom bestraf hen scherpelijk, opdat zij
   gezond mogen zijn in het geloof.

   ^14En zich niet begeven tot Joodse fabelen, en geboden der mensen, die
   hen van de waarheid afkeren.

   ^15Alle dingen zijn wel rein den reinen, maar den bevlekten en
   ongelovigen is geen ding rein, maar beide hun verstand en geweten zijn
   bevlekt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Doch gij, spreek hetgeen der gezonde leer betaamt.

   ^2Dat de oude mannen nuchter zijn, stemmig, voorzichtig, gezond in het
   geloof, in de liefde, in de lijdzaamheid.

   ^3De oude vrouwen insgelijks, dat zij in haar dracht zijn, gelijk den
   heiligen betaamt, dat zij geen lasteraarsters zijn, zich niet tot veel
   wijns begevende, maar leraressenzijn van het goede;

   ^4Opdat zij de jonge vrouwen leren voorzichtig te zijn, haar mannen
   lief te hebben, haar kinderen lief te hebben;

   ^5Matig te zijn, kuis te zijn, het huis te bewaren, goed te zijn, haar
   eigen mannen onderdanig te zijn, opdat het Woord Gods niet gelasterd
   worde.

   ^6Vermaan den jonge mannen insgelijks, dat zij matig zijn.

   ^7Betoon uzelven in alles een voorbeeld van goede werken, betoon in de
   leer onvervalstheid, deftigheid, oprechtheid;

   ^8Het woord gezond en onverwerpelijk, opdat degene, die daartegen is,
   beschaamd worde, en niets kwaads hebbe van ulieden te zeggen.

   ^9Vermaan den dienstknechten, dat zij hun eigen heren onderdanig zijn,
   dat zij in alles welbehagelijk zijn, niet tegensprekende;

   ^10Niet onttrekkende, maar alle goede trouw bewijzende; opdat zij de
   leer van God, onzen Zaligmaker, in alles mogen versieren.

   ^11Want de zaligmakende genade Gods is verschenen aan alle mensen.

   ^12En onderwijst ons, dat wij, de goddeloosheid en de wereldse
   begeerlijkheden verzakende, matig en rechtvaardig, en godzalig leven
   zouden in deze tegenwoordigewereld;

   ^13Verwachtende de zalige hoop en verschijning der heerlijkheid van den
   groten God en onzen Zaligmaker Jezus Christus;

   ^14Die Zichzelven voor ons gegeven heeft, opdat Hij ons zou verlossen
   van alle ongerechtigheid, en Zichzelven een eigen volk zou reinigen,
   ijverig in goede werken.

   ^15Spreek dit, en vermaan, en bestraf met allen ernst. Dat niemand u
   verachte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Vermaan hen, dat zij aan de overheden en machten onderdanig zijn, dat
   zij hun gehoorzaam zijn, dat zij tot alle goed werk bereid zijn;

   ^2Dat zij niemand lasteren, geen vechters zijn, maar bescheiden zijn,
   alle zachtmoedigheid bewijzende jegens alle mensen.

   ^3Want ook wij waren eertijds onwijs, ongehoorzaam, dwalende,
   menigerlei begeerlijkheden en wellusten dienende, in boosheid en
   nijdigheid levende, hatelijk zijnde, enelkander hatende.

   ^4Maar wanneer de goedertierenheid van God, onzen Zaligmaker, en Zijn
   liefde tot de mensen verschenen is,

   ^5Heeft Hij ons zalig gemaakt, niet uit de werken der rechtvaardigheid,
   die wij gedaan hadden, maar naar Zijn barmhartigheid, door het bad der
   wedergeboorte envernieuwing des Heiligen Geestes;

   ^6Denwelken Hij over ons rijkelijk heeft uitgegoten door Jezus
   Christus, onzen Zaligmaker;

   ^7Opdat wij, gerechtvaardigd zijnde door Zijn genade, erfgenamen zouden
   worden naar de hope des eeuwigen levens.

   ^8Dit is een getrouw woord, en deze dingen wil ik, dat gij ernstelijk
   bevestigt, opdat degenen, die aan God geloven, zorg dragen, om goede
   werken voor te staan; dezedingen zijn het, die goed en nuttig zijn den
   mensen.

   ^9Maar wedersta de dwaze vragen en geslachtsrekeningen, en twistingen,
   en strijdingen over de wet; want zij zijn onnut en ijdel.

   ^10Verwerp een kettersen mens na de eerste en tweede vermaning;

   ^11Wetende, dat de zodanige verkeerd is, en zondigt, zijnde bij
   zichzelf veroordeeld.

   ^12Als ik Artemas tot u zal zenden, of Tychikus, zo benaarstig u tot
   mij te komen te Nikopolis; want aldaar heb ik voorgenomen te
   overwinteren.

   ^13Geleid Zenas, den wetgeleerde, en Apollos zorgvuldiglijk, opdat hun
   niets ontbreke.

   ^14En dat ook de onzen leren, goede werken voor te staan tot nodig
   gebruik, opdat zij niet onvruchtbaar zijn.
     __________________________________________________________________

Philemon
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Paulus, een gevangene van Christus Jezus, en Timotheus, de broeder,
   aan Filemon, den geliefde, en onzen medearbeider,

   ^2En aan Appia, de geliefde, en aan Archippus, onzen medestrijder, en
   aan de Gemeente, die te uwen huize is:

   ^3Genade zij ulieden en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus
   Christus.

   ^4Ik dank mijn God, uwer altijd gedachtig zijnde in mijn gebeden;

   ^5Alzo ik hoor uw liefde en geloof, hetwelk gij hebt aan den Heere
   Jezus, en jegens al de heiligen;

   ^6Opdat de gemeenschap uws geloofs krachtig worde in de bekendmaking
   van alle goed, hetwelk in ulieden is door Christus Jezus.

   ^7Want wij hebben grote vreugde en vertroosting over uw liefde, dat de
   ingewanden der heiligen verkwikt zijn geworden door u, broeder!

   ^8Daarom, hoewel ik grote vrijmoedigheid heb in Christus, om u te
   bevelen, hetgeen betamelijk is;

   ^9Zo bid ik nochtans liever door de liefde, daar ik zodanig een ben, te
   weten Paulus, een oud man, en nu ook een gevangene van Jezus Christus.

   ^10Ik bid u dan voor mijn zoon, denwelken ik in mijn banden heb
   geteeld, namelijk Onesimus;

   ^11Die eertijds u onnut was, maar nu u en mij zeer nuttig; denwelken ik
   wedergezonden heb;

   ^12Doch gij, neem hem, dat is mijn ingewanden, weder aan;

   ^13Denwelken ik wel had willen bij mij behouden, opdat hij mij voor u
   dienen zou in de banden des Evangelies.

   ^14Maar ik heb zonder uw goedvinden niets willen doen, opdat uw
   goeddadigheid niet zou zijn als naar bedwang, maar naar vrijwilligheid.

   ^15Want veellicht is hij daarom voor een kleinen tijd van u gescheiden
   geweest, opdat gij hem eeuwig zoudt weder hebben.

   ^16Nu voortaan niet als een dienstknecht, maar meer dan een
   dienstknecht, namelijk een geliefden broeder, inzonderheid mij, hoeveel
   te meer dan u, beide in het vleesen in den Heere.

   ^17Indien gij mij dan houdt voor een metgezel, zo neem hem aan, gelijk
   als mij.

   ^18En indien hij u iets verongelijkt heeft, of schuldig is, reken dat
   mij toe.

   ^19Ik, Paulus, heb het geschreven met deze mijn hand, ik zal het
   betalen; opdat ik u niet zegge, dat gij ook uzelven mij daartoe
   schuldig zijt.

   ^20Ja, broeder, laat mij uwer hierin genieten in den Heere; verkwik
   mijn ingewanden in den Heere.

   ^21Ik heb aan u geschreven, vertrouwende op uw gehoorzaamheid; en ik
   weet, dat gij doen zult ook boven hetgeen ik zeg.

   ^22En bereid mij ook tegelijk een herberg; want ik hoop, dat ik door uw
   gebeden ulieden zal geschonken worden.

   ^23U groeten Epafras, mijn medegevangene in Christus Jezus,

   ^24Markus, Aristarchus, Demas, Lukas, mijn medearbeiders.
     __________________________________________________________________

Hebrews
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1God, voortijds veelmaal en op velerlei wijze, tot de vaderen
   gesproken hebbende door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot
   ons gesproken door den Zoon;

   ^2Welken Hij gesteld heeft tot een Erfgenaam van alles, door Welken Hij
   ook de wereld gemaakt heeft;

   ^3Dewelke, alzo Hij is het Afschijnsel Zijner heerlijkheid, en het
   uitgedrukte Beeld Zijner zelfstandigheid, en alle dingen draagt door
   het woord Zijner kracht, nadat Hijde reinigmaking onzer zonden door
   Zichzelven te weeg gebracht heeft, is gezeten aan de rechter hand der
   Majesteit in de hoogste hemelen;

   ^4Zoveel treffelijker geworden dan de engelen, als Hij uitnemender Naam
   boven hen geerfd heeft.

   ^5Want tot wien van de engelen heeft Hij ooit gezegd: Gij zijt Mijn
   Zoon, heden heb ik u gegenereerd? En wederom: Ik zal Hem tot een Vader
   zijn, en Hij zal Mij toteen Zoon zijn?

   ^6En als Hij wederom de Eerstgeborene inbrengt in de wereld, zegt Hij:
   En dat alle engelen Gods Hem aanbidden.

   ^7En tot de engelen zegt Hij wel: Die Zijn engelen maakt geesten, en
   Zijn dienaars een vlam des vuurs.

   ^8Maar tot den Zoon zegt Hij: Uw troon, o God, is in alle eeuwigheid;
   de schepter Uws koninkrijks is een rechte schepter.

   ^9Gij hebt rechtvaardigheid liefgehad, en ongerechtigheid gehaat;
   daarom heeft U, o God! Uw God gezalfd met olie der vreugde boven Uw
   medegenoten.

   ^10En: Gij, Heere! hebt in den beginne de aarde gegrond, en de hemelen
   zijn werken Uwer handen;

   ^11Dezelve zullen vergaan, maar Gij blijft altijd, en zij zullen alle
   als een kleed verouden;

   ^12En als een dekkleed zult Gij ze ineenrollen, en zij zullen veranderd
   worden; maar Gij zijt Dezelfde, en Uw jaren zullen niet ophouden.

   ^13En tot welken der engelen heeft Hij ooit gezegd: Zit aan Mijn
   rechter hand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank
   Uwer voeten?
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Daarom moeten wij ons te meer houden aan hetgeen van ons gehoord is,
   opdat wij niet te eniger tijd doorvloeien.

   ^2Want indien het woord, door de engelen gesproken, vast is geweest, en
   alle overtreding en ongehoorzaamheid rechtvaardige vergelding ontvangen
   heeft;

   ^3Hoe zullen wij ontvlieden, indien wij op zo grote zaligheid geen acht
   nemen? dewelke, begonnen zijnde verkondigd te worden door de Heere, aan
   ons bevestigd isgeworden van degenen, die Hem gehoord hebben;

   ^4God bovendien medegetuigende door tekenen, en wonderen, en menigerlei
   krachten en bedelingen des Heiligen Geestes, naar Zijn wil.

   ^5Want Hij heeft aan de engelen niet onderworpen de toekomende wereld,
   van welke wij spreken.

   ^6Maar iemand heeft ergens betuigd, zeggende: Wat is de mens, dat Gij
   zijner gedenkt, of des mensen zoon, dat Gij hem bezoekt!

   ^7Gij hebt hem een weinig minder gemaakt dan de engelen; met
   heerlijkheid en eer hebt Gij hem gekroond, en Gij hebt hem gesteld over
   de werken Uwer handen;

   ^8Alle dingen hebt Gij onder zijn voeten onderworpen. Want daarin, dat
   Hij hem alle dingen heeft onderworpen, heeft Hij niets uitgelaten, dat
   hem niet onderworpenzij; doch nu zien wij nog niet, dat hem alle dingen
   onderworpen zijn;

   ^9Maar wij zien Jezus met heerlijkheid en eer gekroond, Die een weinig
   minder dan de engelen geworden was, vanwege het lijden des doods, opdat
   Hij door degenade Gods voor allen den dood smaken zou.

   ^10Want het betaamde Hem, om Welken alle dingen zijn, en door Welken
   alle dingen zijn, dat Hij, vele kinderen tot de heerlijkheid leidende,
   den oversten Leidsmanhunner zaligheid door lijden zou heiligen.

   ^11Want en Hij, Die heiligt, en zij, die geheiligd worden, zijn allen
   uit een; om welke oorzaak Hij Zich niet schaamt hen broeders te noemen.

   ^12Zeggende: Ik zal Uw naam Mijn broederen verkondigen; in het midden
   der Gemeente zal Ik U lofzingen.

   ^13En wederom: Ik zal Mijn betrouwen op Hem stellen. En wederom: Zie
   daar, Ik en de kinderen, die Mij God gegeven heeft.

   ^14Overmits dan de kinderen des vleses en bloeds deelachtig zijn, zo is
   Hij ook desgelijks derzelve deelachtig geworden, opdat Hij door den
   dood te niet doen zoudengene, die het geweld des doods had, dat is, den
   duivel;

   ^15En verlossen zou al degenen, die met vreze des doods, door al hun
   leven, der dienstbaarheid onderworpen waren.

   ^16Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het
   zaad Abrahams aan.

   ^17Waarom Hij in alles den broederen moest gelijk worden, opdat Hij een
   barmhartig en een getrouw Hogepriester zou zijn, in de dingen, die bij
   God te doen waren, om de zonden des volks te verzoenen.

   ^18Want in hetgeen Hij Zelf, verzocht zijnde, geleden heeft, kan Hij
   dengenen, die verzocht worden, te hulp komen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Hierom, heilige broeders, die der hemelse roeping deelachtig zijt,
   aanmerkt den Apostel en Hogepriester onzer belijdenis, Christus Jezus;

   ^2Die getrouw is Dengene, Die Hem gesteld heeft, gelijk ook Mozes in
   geheel zijn huis was.

   ^3Want Deze is zoveel meerder heerlijkheid waardig geacht dan Mozes,
   als degene, die het huis gebouwd heeft, meerder eer heeft, dan het
   huis.

   ^4Want een ieder huis wordt van iemand gebouwd; maar Die dit alles
   gebouwd heeft, is God.

   ^5En Mozes is wel getrouw geweest in geheel zijn huis, als een dienaar,
   tot getuiging der dingen, die daarna gesproken zouden worden;

   ^6Maar Christus, als de Zoon over Zijn eigen huis; Wiens huis wij zijn,
   indien wij maar de vrijmoedigheid en de roem der hoop tot het einde toe
   vast behouden.

   ^7Daarom, gelijk de Heilige Geest zegt: Heden, indien gij Zijn stem
   hoort,

   ^8Zo verhardt uw harten niet, gelijk het geschied is in de
   verbittering, ten dage der verzoeking, in de woestijn;

   ^9Alwaar Mij uw vaders verzocht hebben; zij hebben Mij beproefd, en
   hebben Mijn werken gezien, veertig jaren lang.

   ^10Daarom was Ik vertoornd over dat geslacht, en sprak: Altijd dwalen
   zij met het hart, en zij hebben Mijn wegen niet gekend.

   ^11Zo heb Ik dan gezworen in Mijn toorn; Indien zij in Mijn rust zullen
   ingaan!

   ^12Ziet toe, broeders, dat niet te eniger tijd in iemand van u zij een
   boos, ongelovig hart, om af te wijken van den levenden God;

   ^13Maar vermaant elkander te allen dage, zolang als het heden genaamd
   wordt, opdat niet iemand uit u verhard worde door de verleiding der
   zonde.

   ^14Want wij zijn Christus deelachtig geworden, zo wij anders het
   beginsel van dezen vasten grond tot het einde toe vast behouden;

   ^15Terwijl er gezegd wordt: Heden, indien gij Zijn stem hoort, zo
   verhardt uw harten niet, gelijk in de verbittering geschied is.

   ^16Want sommigen, als zij die gehoord hadden, hebben Hem verbitterd,
   doch niet allen, die uit Egypte door Mozes uitgegaan zijn.

   ^17Over welke nu is Hij vertoornd geweest veertig jaren? Was het niet
   over degenen, die gezondigd hadden, welker lichamen gevallen zijn in de
   woestijn?

   ^18En welken heeft Hij gezworen, dat zij in Zijn rust niet zouden
   ingaan, anders dan dengenen, die ongehoorzaam geweest waren?

   ^19En wij zien, dat zij niet hebben kunnen ingaan vanwege hun ongeloof.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn
   rust in te gaan nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven
   te zijn.

   ^2Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het
   woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet
   gemengd was in degenen, die het gehoord hebben.

   ^3Want wij, die geloofd hebben, gaan in de rust, gelijk Hij gezegd
   heeft: Zo heb Ik dan gezworen in Mijn toorn: Indien zij zullen ingaan
   in Mijn rust! hoewel Zijnwerken van de grondlegging der wereld af al
   volbracht waren.

   ^4Want Hij heeft ergens van den zevenden dag aldus gesproken: En God
   heeft op den zevenden dag van al Zijn werken gerust.

   ^5En in deze plaats wederom: Indien zij in Mijn rust zullen ingaan!

   ^6Dewijl dan blijft, dat sommigen in dezelve rust ingaan, en degenen,
   dien het Evangelie eerst verkondigd was, niet ingegaan zijn vanwege de
   ongehoorzaamheid,

   ^7Zo bepaalt Hij wederom een zekeren dag, namelijk heden, door David
   zeggende, zo langen tijd daarna (gelijkerwijs gezegd is): Heden, indien
   gij Zijn stem hoort, zoverhardt uw harten niet.

   ^8Want indien Jozua hen in de rust gebracht heeft, zo had Hij daarna
   niet gesproken van een anderen dag.

   ^9Er blijft dan een rust over voor het volk Gods.

   ^10Want die ingegaan is in zijn rust, heeft zelf ook van zijn werken
   gerust, gelijk God van de Zijne.

   ^11Laat ons dan ons benaarstigen, om in die rust in te gaan; opdat niet
   iemand in hetzelfde voorbeeld der ongelovigheid valle.

   ^12Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan
   enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en
   des geestes, en dersamenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der
   gedachten en der overleggingen des harten.

   ^13En er is geen schepsel onzichtbaar voor Hem; maar alle dingen zijn
   naakt en geopend voor de ogen Desgenen, met Welken wij te doen hebben.

   ^14Dewijl wij dan een groten Hogepriester hebben, Die door de hemelen
   doorgegaan is, namelijk Jezus, den Zoon van God, zo laat ons deze
   belijdenis vasthouden.

   ^15Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medelijden hebben
   met onze zwakheden, maar Die in alle dingen, gelijk als wij, is
   verzocht geweest, doch zonderzonde.

   ^16Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot den troon der genade,
   opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden, om
   geholpen te worden terbekwamer tijd.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Want alle hogepriester, uit de mensen genomen, wordt gesteld voor de
   mensen in de zaken, die bij God te doen zijn, opdat hij offere gaven en
   slachtofferen voor dezonden;

   ^2Die behoorlijk medelijden kan hebben met de onwetenden en dwalenden,
   overmits hij ook zelf met zwakheid omvangen is;

   ^3En om derzelver zwakheid wil moet hij gelijk voor het volk, alzo ook
   voor zichzelven, offeren voor de zonden.

   ^4En niemand neemt zichzelven die eer aan, maar die van God geroepen
   wordt, gelijkerwijs als Aaron.

   ^5Alzo heeft ook Christus Zichzelven niet verheerlijkt, om Hogepriester
   te worden, maar Die tot Hem gesproken heeft: Gij zijt Mijn Zoon, heden
   heb Ik Ugegenereerd.

   ^6Gelijk Hij ook in een andere plaats zegt: Gij zijt Priester in der
   eeuwigheid, naar de ordening van Melchizedek.

   ^7Die in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Dengene, Die
   Hem uit den dood kon verlossen, met sterke roeping en tranen geofferd
   hebbende, enverhoord zijnde uit de vreze.

   ^8Hoewel Hij de Zoon was, nochtans gehoorzaamheid geleerd heeft, uit
   hetgeen Hij heeft geleden.

   ^9En geheiligd zijnde, is Hij allen, die Hem gehoorzaam zijn, een
   oorzaak der eeuwige zaligheid geworden;

   ^10En is van God genaamd een Hogepriester, naar de ordening van
   Melchizedek.

   ^11Van Denwelken wij hebben vele dingen, en zwaar om te verklaren, te
   zeggen, dewijl gij traag om te horen geworden zijt.

   ^12Want gij, daar gij leraars behoordet te zijn vanwege den tijd, hebt
   wederom van node, dat men u lere, welke de eerste beginselen zijn der
   woorden Gods; en gij zijtgeworden, als die melk van node hebben, en
   niet vaste spijze.

   ^13Want een iegelijk, die der melk deelachtig is, die is onervaren in
   het woord der gerechtigheid; want hij is een kind.

   ^14Maar der volmaakten is de vaste spijze, die door de gewoonheid de
   zinnen geoefend hebben, tot onderscheiding beide des goeds en des
   kwaads.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Daarom, nalatende het beginsel der leer van Christus, laat ons tot de
   volmaaktheid voortvaren; niet wederom leggende het fondament van de
   bekering van dodewerken, en van het geloof in God,

   ^2Van de leer der dopen, en van de oplegging der handen, en van de
   opstanding der doden, en van het eeuwig oordeel.

   ^3En dit zullen wij ook doen, indien het God toelaat.

   ^4Want het is onmogelijk, degenen, die eens verlicht geweest zijn, en
   de hemelse gave gesmaakt hebben, en des Heiligen Geestes deelachtig
   geworden zijn,

   ^5En gesmaakt hebben het goede woord Gods, en de krachten der
   toekomende eeuw,

   ^6En afvallig worden, die, zeg ik, wederom te vernieuwen tot bekering,
   als welke zichzelven den Zoon van God wederom kruisigen en openlijk te
   schande maken.

   ^7Want de aarde, die den regen, menigmaal op haar komende, indrinkt, en
   bekwaam kruid voortbrengt voor degenen, door welke zij ook gebouwd
   wordt, die ontvangtzegen van God;

   ^8Maar die doornen en distelen draagt, die is verwerpelijk, en nabij de
   vervloeking, welker einde is tot verbranding.

   ^9Maar, geliefden! wij verzekeren ons van u betere dingen, en met de
   zaligheid gevoegd, hoewel wij alzo spreken.

   ^10Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten, en den
   arbeid der liefde, die gij aan Zijn Naam bewezen hebt, als die de
   heiligen gediend hebt ennog dient.

   ^11Maar wij begeren, dat een iegelijk van u dezelfde naarstigheid
   bewijze, tot de volle verzekerdheid der hoop, tot het einde toe;

   ^12Opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt dergenen, die door
   geloof en lankmoedigheid de beloftenissen beerven.

   ^13Want als God aan Abraham de belofte deed, dewijl Hij bij niemand,
   die meerder was, had te zweren, zo zwoer Hij bij Zichzelven,

   ^14Zeggende: Waarlijk, zegenende zal Ik u zegenen, en
   vermenigvuldigende zal Ik u vermenigvuldigen.

   ^15En alzo, lankmoediglijk verwacht hebbende, heeft hij de belofte
   verkregen.

   ^16Want de mensen zweren wel bij den meerdere dan zij zijn, en de eed
   tot bevestiging is denzelven een einde van alle tegenspreken;

   ^17Waarin God, willende den erfgenamen der beloftenis overvloediger
   bewijzen de onveranderlijkheid van Zijn raad, met een eed daartussen is
   gekomen;

   ^18Opdat wij, door twee onveranderlijke dingen, in welke het onmogelijk
   is dat God liege, een sterke vertroosting zouden hebben, wij namelijk,
   die de toevluchtgenomen hebben, om de voorgestelde hoop vast te houden;

   ^19Welke wij hebben als een anker der ziel, hetwelk zeker en vast is,
   en ingaat in het binnenste van het voorhangsel;

   ^20Daar de Voorloper voor ons is ingegaan, namelijk Jezus, naar de
   ordening van Melchizedek, een Hogepriester geworden zijnde in der
   eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Want deze Melchizedek was koning van Salem, een priester des
   Allerhoogsten Gods, die Abraham tegemoet ging, als hij wederkeerde van
   het slaan der koningen, en hem zegende;

   ^2Aan welken ook Abraham van alles de tienden deelde; die vooreerst
   overgezet wordt, koning der gerechtigheid, en daarna ook was een koning
   van Salem, hetwelkis een koning des vredes;

   ^3Zonder vader, zonder moeder, zonder geslachtsrekening, noch beginsel
   der dagen, noch einde des levens hebbende; maar den Zoon van God gelijk
   geworden zijnde, blijft hij een priester in eeuwigheid.

   ^4Aanmerkt nu, hoe groot deze geweest zij, aan denwelken ook Abraham,
   de patriarch, tienden gegeven heeft uit den buit.

   ^5En die uit de kinderen van Levi het priesterdom ontvangen, hebben wel
   bevel om tienden te nemen van het volk, naar de wet, dat is, van hun
   broederen, hoewel dieuit de lenden van Abraham voortgekomen zijn.

   ^6Maar hij, die zijn geslachtsrekening uit hen niet heeft, die heeft
   van Abraham tienden genomen, en hem, die de beloftenissen had, heeft
   hij gezegend.

   ^7Nu, zonder enig tegenspreken, hetgeen minder is, wordt gezegend van
   hetgeen meerder is.

   ^8En hier nemen wel tienden de mensen, die sterven, maar aldaar neemt
   ze die, van welken getuigd wordt, dat hij leeft.

   ^9En, om zo te spreken, ook Levi, die tienden neemt, heeft door Abraham
   tienden gegeven;

   ^10Want hij was nog in de lenden des vaders, als hem Melchizedek
   tegemoet ging.

   ^11Indien dan nu de volkomenheid door het Levietische priesterschap
   ware (want onder hetzelve heeft het volk de wet ontvangen), wat nood
   was het nog, dat eenander priester naar de ordening van Melchizedek zou
   opstaan, en die niet zou gezegd worden te zijn naar de ordening van
   Aaron?

   ^12Want het priesterschap veranderd zijnde, zo geschiedt er ook
   noodzakelijk verandering der wet.

   ^13Want Hij, op Wien deze dingen gezegd worden, behoort tot een anderen
   stam, van welken niemand zich tot het altaar begeven heeft.

   ^14Want het is openbaar, dat onze Heere uit Juda gesproten is; op
   welken stam Mozes niets gesproken heeft van het priesterschap.

   ^15En dit is nog veel meer openbaar, zo er naar de gelijkenis van
   Melchizedek een ander priester opstaat:

   ^16Die dit niet naar de wet des vleselijken gebods is geworden, maar
   naar de kracht des onvergankelijken levens.

   ^17Want Hij getuigt: Gij zijt Priester in der eeuwigheid naar de
   ordening van Melchizedek.

   ^18Want de vernietiging van het voorgaande gebod geschiedt om deszelfs
   zwakheids en onprofijtelijkheids wil;

   ^19Want de wet heeft geen ding volmaakt, maar de aanleiding van een
   betere hoop, door welke wij tot God genaken.

   ^20En voor zoveel het niet zonder eedzwering is geschied, (want genen
   zijn wel zonder eedzwering priesters geworden;

   ^21Maar Deze met eedzwering, door Dien, Die tot Hem gezegd heeft: De
   Heere heeft gezworen, en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt Priester
   in der eeuwigheidnaar de ordening van Melchizedek).

   ^22Van een zoveel beter verbond is Jezus Borg geworden.

   ^23En genen zijn wel vele priesters geworden, omdat zij door den dood
   verhinderd werden altijd te blijven;

   ^24Maar Deze, omdat Hij in der eeuwigheid blijft, heeft een
   onvergankelijk Priesterschap.

   ^25Waarom Hij ook volkomenlijk kan zalig maken degenen, die door Hem
   tot God gaan, alzo Hij altijd leeft om voor hen te bidden.

   ^26Want zodanig een Hogepriester betaamde ons, heilig, onnozel,
   onbesmet, afgescheiden van de zondaren, en hoger dan de hemelen
   geworden;

   ^27Dien het niet allen dag nodig was, gelijk den hogepriesters, eerst
   voor zijn eigen zonden slachtofferen op te offeren, daarna, voor de
   zonden des volks; want datheeft Hij eenmaal gedaan, als Hij Zichzelven
   opgeofferd heeft.

   ^28Want de wet stelt tot hogepriesters mensen, die zwakheid hebben;
   maar het woord der eedzwering, die na de wet is gevolgd, stelt den
   Zoon, Die in der eeuwigheidgeheiligd is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1De hoofdsom nu der dingen, waarvan wij spreken, is, dat wij hebben
   zodanigen Hogepriester, Die gezeten is aan de rechter hand van den
   troon der Majesteit in dehemelen:

   ^2Een Bedienaar des heiligdoms, en des waren tabernakels, welken de
   Heere heeft opgericht, en geen mens.

   ^3Want een iegelijk hogepriester wordt gesteld, om gaven en
   slachtofferen te offeren; waarom het noodzakelijk was, dat ook Deze wat
   had, dat Hij zou offeren.

   ^4Want indien Hij op aarde ware, zo zou Hij zelfs geen Priester zijn,
   dewijl er priesters zijn, die naar de wet gaven offeren;

   ^5Welke het voorbeeld en de schaduw der hemelse dingen dienen, gelijk
   Mozes door Goddelijke aanspraak vermaand was, als hij den tabernakel
   volmaken zou: Wantzie, zegt Hij, dat gij het alles maakt naar de
   afbeelding, die u op den berg getoond is.

   ^6En nu heeft Hij zoveel uitnemender bediening gekregen, als Hij ook
   eens beteren verbonds Middelaar is, hetwelk in betere beloftenissen
   bevestigd is.

   ^7Want indien dat eerste verbond onberispelijk geweest ware, zo zou
   voor het tweede geen plaats gezocht zijn geweest.

   ^8Want hen berispende, zegt Hij tot hen: Ziet, de dagen komen, spreekt
   de Heere, en Ik zal over het huis Israels, en over het huis van Juda
   een nieuw verbondoprichten;

   ^9Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage,
   als Ik hen bij de hand nam, om hen uit Egypteland te leiden; want zij
   zijn in dit Mijn verbondniet gebleven, en Ik heb op hen niet geacht,
   zegt de Heere.

   ^10Want dit is het verbond, dat Ik met het huis Israels maken zal na
   die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven, en
   in hun harten zal Ik dieinschrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en
   zij zullen Mij tot een volk zijn.

   ^11En zij zullen niet leren, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk
   zijn broeder, zeggende: Ken de Heere; want zij zullen Mij allen kennen
   van den kleine onder hen totden grote onder hen.

   ^12Want Ik zal hun ongerechtigheden genadig zijn, en hun zonden en hun
   overtredingen zal Ik geenszins meer gedenken.

   ^13Als Hij zegt: Een nieuw verbond, zo heeft Hij het eerste oud
   gemaakt; dat nu oud gemaakt is en verouderd, is nabij de verdwijning.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Zo had dan wel ook het eerste verbond rechten van de gods dienst, en
   het wereldlijk heiligdom.

   ^2Want de tabernakel was toebereid, namelijk de eerste, in welken was
   de kandelaar, en de tafel, en de toonbroden, welke genaamd wordt het
   heilige;

   ^3Maar achter het tweede voorhangsel was de tabernakel, genaamd het
   heilige der heiligen;

   ^4Hebbende een gouden wierookvat, en de ark des verbonds, alom met goud
   overdekt, in welke was de gouden kruik, daar het Manna in was, en de
   staf van Aaron, die gebloeid had, en de tafelen des verbonds.

   ^5En boven over deze ark waren de cherubijnen der heerlijkheid, die het
   verzoendeksel beschaduwden; van welke dingen wij nu van stuk tot stuk
   niet zullen zeggen.

   ^6Deze dingen nu, aldus toebereid zijnde, zo gingen wel de priesters in
   den eersten tabernakel, te allen tijde, om de gods diensten te
   volbrengen;

   ^7Maar in den tweeden tabernakel ging alleen de hogepriester, eenmaal
   des jaars, niet zonder bloed, hetwelk hij offerde voor zichzelven en
   voor des volksmisdaden.

   ^8Waarmede de Heilige Geest dit beduidde, dat de weg des heiligdoms nog
   niet openbaar gemaakt was, zolang de eerste tabernakel nog stand had;

   ^9Welke was een afbeelding voor dien tegenwoordigen tijd, in welken
   gaven en slachtofferen geofferd werden, die dengene, die de dienst
   pleegde, niet kondenheiligen naar het geweten;

   ^10Bestaande alleen in spijzen, en dranken, en verscheidene wassingen
   en rechtvaardigmakingen des vleses, tot op den tijd der verbetering
   opgelegd.

   ^11Maar Christus, de Hogepriester der toekomende goederen, gekomen
   zijnde, is door den meerderen en volmaakten tabernakel, niet met handen
   gemaakt, dat is, nietvan dit maaksel,

   ^12Noch door het bloed der bokken en kalveren, maar door Zijn eigen
   bloed, eenmaal ingegaan in het heiligdom, een eeuwige verlossing
   teweeggebracht hebbende.

   ^13Want indien het bloed der stieren en bokken, en de as der jonge koe,
   besprengende de onreinen, hen heiligt tot de reinigheid des vleses;

   ^14Hoeveel te meer zal het bloed van Christus, Die door den eeuwigen
   Geest Zichzelven Gode onstraffelijk opgeofferd heeft, uw geweten
   reinigen van dode werken, om den levende God te dienen?

   ^15En daarom is Hij de Middelaar des nieuwen testaments, opdat, de dood
   daartussen gekomen zijnde, tot verzoening der overtredingen, die onder
   het eerstetestament waren, degenen, die geroepen zijn, de beloftenis
   der eeuwige erve ontvangen zouden.

   ^16Want waar een testament is, daar is het noodzaak, dat de dood des
   testamentmakers tussen kome;

   ^17Want een testament is vast in de doden, dewijl het nog geen kracht
   heeft, wanneer de testamentmaker leeft.

   ^18Waarom ook het eerste niet zonder bloed is ingewijd.

   ^19Want als al de geboden, naar de wet van Mozes, tot al het volk
   uitgesproken waren, nam hij het bloed der kalveren en bokken, met
   water, en purperen wol, enhysop, besprengde beide het boek zelf, en al
   het volk,

   ^20Zeggende: Dit is het bloed des testaments, hetwelk God aan ulieden
   heeft geboden.

   ^21En hij besprengde desgelijks ook den tabernakel, en al de vaten van
   den dienst met het bloed.

   ^22En alle dingen worden bijna door bloed gereinigd naar de wet, en
   zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving.

   ^23Zo was het dan noodzaak, dat wel de voorbeeldingen der dingen, die
   in de hemelen zijn, door deze dingen gereinigd werden, maar de hemelse
   dingen zelve doorbetere offeranden dan deze.

   ^24Want Christus is niet ingegaan in het heiligdom, dat met handen
   gemaakt is, hetwelk is een tegenbeeld van het ware, maar in den hemel
   zelven, om nu te verschijnenvoor het aangezicht van God voor ons;

   ^25Noch ook, opdat Hij Zichzelven dikwijls zou opofferen, gelijk de
   hogepriester alle jaar in het heiligdom ingaat met vreemd bloed;

   ^26(Anders had Hij dikwijls moeten lijden van de grondlegging der
   wereld af) maar nu is Hij eenmaal in de voleinding der eeuwen
   geopenbaard, om de zonde te niet tedoen, door Zijnzelfs offerande.

   ^27En gelijk het den mensen gezet is, eenmaal te sterven, en daarna het
   oordeel;

   ^28Alzo ook Christus, eenmaal geofferd zijnde, om veler zonden weg te
   nemen, zal ten anderen male zonder zonde gezien worden van degenen, die
   Hem verwachtentot zaligheid. Hebrëen 10
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Want de wet, hebbende een schaduw der toekomende goederen, niet het
   beeld zelf der zaken, kan met dezelfde offeranden, die zij alle jaren
   geduriglijk opofferen, nimmermeer heiligen degenen, die daar toegaan.

   ^2Anderszins zouden zij opgehouden hebben, geofferd te worden, omdat
   degenen, die den dienst pleegden, geen geweten meer zouden hebben der
   zonden, eenmaalgereinigd geweest zijnde;

   ^3Maar nu geschiedt in dezelve alle jaren weder gedachtenis der zonden.

   ^4Want het is onmogelijk, dat het bloed van stieren en bokken de zonden
   wegneme.

   ^5Daarom, komende in de wereld, zegt Hij: Slachtoffer en offerande hebt
   Gij niet gewild, maar Gij hebt Mij het lichaam toebereid;

   ^6Brandofferen en offer voor de zonde hebben U niet behaagd.

   ^7Toen sprak Ik: Zie, Ik kom (in het begin des boeks is van Mij
   geschreven), om Uw wil te doen, o God!

   ^8Als Hij te voren gezegd had: Slachtoffer, en offerande, en
   brandoffers, en offer voor de zonde hebt Gij niet gewild, noch hebben U
   behaagd (dewelke naar de wetgeofferd worden);

   ^9Toen sprak Hij: Zie, Ik kom, om Uw wil te doen, o God! Hij neemt het
   eerste weg, om het tweede te stellen.

   ^10In welken wil wij geheiligd zijn, door de offerande des lichaams van
   Jezus Christus, eenmaal geschied.

   ^11En een iegelijk priester stond wel alle dagen dienende, en dezelfde
   slachtofferen dikmaals offerende, die de zonden nimmermeer kunnen
   wegnemen;

   ^12Maar Deze, een slachtoffer voor de zonden geofferd hebbende, is in
   eeuwigheid gezeten aan de rechter hand Gods;

   ^13Voorts verwachtende, totdat Zijn vijanden gesteld worden tot een
   voetbank Zijner voeten.

   ^14Want met een offerande heeft Hij in eeuwigheid volmaakt degenen, die
   geheiligd worden.

   ^15En de Heilige Geest getuigt het ons ook;

   ^16Want nadat Hij te voren gezegd had: Dit is het verbond, dat Ik met
   hen maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten geven in
   hun harten, en Ik zal dieinschrijven in hun verstanden;

   ^17En hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik geenszins meer
   gedenken.

   ^18Waar nu vergeving derzelve is, daar is geen offerande meer voor de
   zonde.

   ^19Dewijl wij dan, broeders, vrijmoedigheid hebben, om in te gaan in
   het heiligdom door het bloed van Jezus,

   ^20Op een versen en levenden weg, welken Hij ons ingewijd heeft door
   het voorhangsel, dat is, door Zijn vlees;

   ^21En dewijl wij hebben een groten Priester over het huis Gods;

   ^22Zo laat ons toegaan met een waarachtig hart, in volle verzekerdheid
   des geloofs, onze harten gereinigd zijnde van het kwaad geweten, en het
   lichaam gewassenzijnde met rein water.

   ^23Laat ons de onwankelbare belijdenis der hoop vast houden; (want Die
   het beloofd heeft, is getrouw);

   ^24En laat ons op elkander acht nemen, tot opscherping der liefde en
   der goede werken;

   ^25En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk
   sommigen de gewoonte hebben, maar elkander vermanen; en dat zoveel te
   meer, als gij ziet, dat de dagnadert.

   ^26Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid
   ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de
   zonden;

   ^27Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs,
   dat de tegenstanders zal verslinden.

   ^28Als iemand de wet van Mozes heeft te niet gedaan, die sterft zonder
   barmhartigheid, onder twee of drie getuigen;

   ^29Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden,
   die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments
   onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der
   genade smaadheid heeft aangedaan?

   ^30Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het
   vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk
   oordelen.

   ^31Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.

   ^32Doch gedenkt de vorige dagen, in dewelke, nadat gij verlicht zijt
   geweest, gij veel strijd des lijdens hebt verdragen.

   ^33Ten dele, als gij door smaadheden en verdrukkingen een schouwspel
   geworden zijt; en ten dele, als gij gemeenschap gehad hebt met degenen,
   die alzo behandeldwerden.

   ^34Want gij hebt ook over mijn banden medelijden gehad, en de roving
   uwer goederen met blijdschap aangenomen, wetende, dat gij hebt in
   uzelven een beter enblijvend goed in de hemelen.

   ^35Werpt dan uw vrijmoedigheid niet weg, welke een grote vergelding des
   loons heeft.

   ^36Want gij hebt lijdzaamheid van node, opdat gij, den wil van God
   gedaan hebbende, de beloftenis moogt wegdragen;

   ^37Want: Nog een zeer weinig tijds en Hij, Die te komen staat, zal
   komen, en niet vertoeven.

   ^38Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven; en zo iemand zich
   onttrekt, Mijn ziel heeft in hem geen behagen.

   ^39Maar wij zijn niet van degenen, die zich onttrekken ten verderve,
   maar van degenen, die geloven tot behouding der ziel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Het geloof nu is een vaste grond der dingen, die men hoopt, en een
   bewijs der zaken, die men niet ziet.

   ^2Want door hetzelve hebben de ouden getuigenis bekomen.

   ^3Door het geloof verstaan wij, dat de wereld door het woord Gods is
   toebereid, alzo dat de dingen, die men ziet, niet geworden zijn uit
   dingen, die gezien worden.

   ^4Door het geloof heeft Abel een meerdere offerande Gode geofferd dan
   Kain, door hetwelk hij getuigenis bekomen heeft, dat hij rechtvaardig
   was, alzo God over zijngave getuigenis gaf; en door hetzelve geloof
   spreekt hij nog, nadat hij gestorven is.

   ^5Door het geloof is Enoch weggenomen geweest, opdat hij den dood niet
   zou zien; en hij werd niet gevonden, daarom dat hem God weggenomen had;
   want voor zijnwegneming heeft hij getuigenis gehad, dat hij Gode
   behaagde.

   ^6Maar zonder geloof is het onmogelijk Gode te behagen. Want die tot
   God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem
   zoeken.

   ^7Door het geloof heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand
   zijnde van de dingen, die nog niet gezien werden, en bevreesd geworden
   zijnde, de ark toebereidtot behoudenis van zijn huisgezin; door welke
   ark hij de wereld heeft veroordeeld, en is geworden een erfgenaam der
   rechtvaardigheid, die naar het geloof is.

   ^8Door het geloof is Abraham, geroepen zijnde, gehoorzaam geweest, om
   uit te gaan naar de plaats, die hij tot een erfdeel ontvangen zou; en
   hij is uitgegaan, nietwetende, waar hij komen zou.

   ^9Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land der belofte,
   als in een vreemd land, en heeft in tabernakelen gewoond met Izak en
   Jakob, diemedeerfgenamen waren derzelfde belofte.

   ^10Want hij verwachtte de stad, die fondamenten heeft, welker
   Kunstenaar en Bouwmeester God is.

   ^11Door het geloof heeft ook Sara zelve kracht ontvangen, om zaad te
   geven, en boven den tijd haars ouderdoms heeft zij gebaard; overmits
   zij Hem getrouw heeftgeacht, Die het beloofd had.

   ^12Daarom zijn ook van een, en dat een verstorvene, zovelen in menigte
   geboren, als de sterren des hemels, en als het zand, dat aan den oever
   der zee is, hetwelkontallijk is.

   ^13Deze allen zijn in het geloof gestorven, de beloften niet verkregen
   hebbende, maar hebben dezelve van verre gezien, en geloofd, en omhelsd,
   en hebben beleden, datzij gasten en vreemdelingen op de aarde waren.

   ^14Want die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk, dat zij een
   vaderland zoeken.

   ^15En indien zij aan dat vaderland gedacht hadden, van hetwelk zij
   uitgegaan waren, zij zouden tijd gehad hebben, om weder te keren;

   ^16Maar nu zijn zij begerig naar een beter, dat is, naar het hemelse.
   Daarom schaamt Zich God hunner niet, om hun God genaamd te worden; want
   Hij had hun eenstad bereid.

   ^17Door het geloof heeft Abraham, als hij verzocht werd, Izak geofferd,
   en hij, die de beloften ontvangen had, heeft zijn eniggeborene
   geofferd,

   ^18(Tot denwelke gezegd was: In Izak zal u het zaad genoemd worden)
   overleggende, dat God machtig was, hem ook uit de doden te verwekken;

   ^19Waaruit hij hem ook bij gelijkenis wedergekregen heeft.

   ^20Door het geloof heeft Izak zijn zonen Jakob en Ezau gezegend
   aangaande toekomende dingen.

   ^21Door het geloof heeft Jakob, stervende, een iegelijk der zonen van
   Jozef gezegend, en heeft aangebeden, leunende op het opperste van zijn
   staf.

   ^22Door het geloof heeft Jozef, stervende, gemeld van den uitgang der
   kinderen Israels, en heeft bevel gegeven van zijn gebeente.

   ^23Door het geloof werd Mozes, toen hij geboren was, drie maanden lang
   van zijn ouders verborgen, overmits zij zagen, dat het kindeken schoon
   was; en zij vreesdenhet gebod des konings niet.

   ^24Door het geloof heeft Mozes, nu groot geworden zijnde, geweigerd een
   zoon van Farao's dochter genoemd te worden;

   ^25Verkiezende liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden,
   dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben;

   ^26Achtende de versmaadheid van Christus meerderen rijkdom te zijn, dan
   de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons.

   ^27Door het geloof heeft hij Egypte verlaten, niet vrezende den toorn
   des konings; want hij hield zich vast, als ziende den Onzienlijke.

   ^28Door het geloof heeft hij het pascha uitgericht, en de besprenging
   des bloeds, opdat de verderver der eerstgeborenen hen niet raken zou.

   ^29Door het geloof zijn zij de Rode zee doorgegaan, als door het droge;
   hetwelk de Egyptenaars, ook verzoekende, zijn verdronken.

   ^30Door het geloof zijn de muren van Jericho gevallen, als zij tot
   zeven dagen toe omringd waren geweest.

   ^31Door het geloof is Rachab, de hoer, niet omgekomen met de
   ongehoorzamen, als zij de verspieders met vrede had ontvangen.

   ^32En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd zal mij ontbreken, zou
   ik verhalen van Gideon, en Barak, en Samson, en Jeftha, en David, en
   Samuel, en de profeten;

   ^33Welken door het geloof koninkrijken hebben overwonnen, gerechtigheid
   geoefend, de beloftenissen verkregen, de muilen der leeuwen toegestopt;

   ^34De kracht des vuurs hebben uitgeblust, de scherpte des zwaards zijn
   ontvloden, uit zwakheid krachten hebben gekregen, in den krijg sterk
   geworden zijn, heirlegersder vreemden op de vlucht hebben gebracht;

   ^35De vrouwen hebben hare doden uit de opstanding weder gekregen; en
   anderen zijn uitgerekt geworden, de aangeboden verlossing niet
   aannemende, opdat zij eenbetere opstanding verkrijgen zouden.

   ^36En anderen hebben bespottingen en geselen geproefd, en ook banden en
   gevangenis;

   ^37Zijn gestenigd geworden, in stukken gezaagd, verzocht, door het
   zwaard ter dood gebracht; hebben gewandeld in schaapsvellen en in
   geitenvellen; verlaten, verdrukt, kwalijk gehandeld zijnde;

   ^38(Welker de wereld niet waardig was) hebben in woestijnen gedoold, en
   op bergen, en in spelonken, en in holen der aarde.

   ^39En deze allen, hebbende door het geloof getuigenis gehad, hebben de
   belofte niet verkregen;

   ^40Alzo God wat beters over ons voorzien had, opdat zij zonder ons niet
   zouden volmaakt worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Daarom dan ook, alzo wij zo groot een wolk der getuigen rondom ons
   hebben liggende, laat ons afleggen allen last, en de zonde, die ons
   lichtelijk omringt, en laat onsmet lijdzaamheid lopen de loopbaan, die
   ons voorgesteld is;

   ^2Ziende op den oversten Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus,
   Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft
   verdragen, en schandeveracht, en is gezeten aan de rechter hand des
   troons van God.

   ^3Want aanmerkt Dezen, Die zodanig een tegenspreken van de zondaren
   tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet verflauwt en bezwijkt in uw
   zielen.

   ^4Gij hebt nog tot den bloede toe niet tegengestaan, strijdende tegen
   de zonde;

   ^5En gij hebt vergeten de vermaning, die tot u als tot zonen spreekt:
   Mijn zoon, acht niet klein de kastijding des Heeren, en bezwijkt niet,
   als gij van Hem bestraftwordt;

   ^6Want dien de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een
   iegelijken zoon, die Hij aanneemt.

   ^7Indien gij de kastijding verdraagt, zo gedraagt Zich God jegens u als
   zonen; (want wat zoon is er, dien de vader niet kastijdt?)

   ^8Maar indien gij zonder kastijding zijt, welke allen deelachtig zijn
   geworden, zo zijt gij dan bastaarden, en niet zonen.

   ^9Voorts, wij hebben de vaders onzes vleses wel tot kastijders gehad,
   en wij ontzagen hen; zullen wij dan niet veel meer den Vader der
   geesten onderworpen zijn, enleven?

   ^10Want genen hebben ons wel voor een korten tijd, naar dat het hun
   goed dacht, gekastijd; maar Deze kastijdt ons tot ons nut, opdat wij
   Zijner heiligheid zoudendeelachtig worden.

   ^11En alle kastijding als die tegenwoordig is, schijnt geen zaak van
   vreugde, maar van droefheid te zijn; doch daarna geeft zij van zich een
   vreedzame vrucht dergerechtigheid dengenen, die door dezelve geoefend
   zijn.

   ^12Daarom richt weder op de trage handen, en de slappe knieen;

   ^13En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet
   verdraaid worde, maar dat het veelmeer genezen worde.

   ^14Jaagt den vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke
   niemand den Heere zien zal;

   ^15Toeziende, dat niet iemand verachtere van de genade Gods; dat niet
   enige wortel der bitterheid, opwaarts spruitende, beroerte make en door
   dezelve velenontreinigd worden.

   ^16Dat niet iemand zij een hoereerder, of een onheilige, gelijk Ezau,
   die om een spijze het recht van zijn eerstgeboorte weggaf.

   ^17Want gij weet, dat hij ook daarna, de zegening willende beerven,
   verworpen werd; want hij vond geen plaats des berouws, hoewel hij
   dezelve met tranen zocht.

   ^18Want gij zijt niet gekomen tot den tastelijken berg, en het
   brandende vuur, en donkerheid, en duisternis, en onweder,

   ^19En tot het geklank der bazuin, en de stem der woorden; welke die ze
   hoorden, baden, dat het woord tot hen niet meer zou gedaan worden.

   ^20(Want zij konden niet dragen, hetgeen er geboden werd: Indien ook
   een gedierte den berg aanraakt, het zal gestenigd of met een pijl
   doorschoten worden.

   ^21En Mozes, zo vreselijk was het gezicht, zeide: Ik ben gans bevreesd
   en bevende).

   ^22Maar gij zijt gekomen tot den berg Sion, en de stad des levenden
   Gods, tot het hemelse Jeruzalem, en de vele duizenden der engelen;

   ^23Tot de algemene vergadering en de Gemeente der eerstgeborenen, die
   in de hemelen opgeschreven zijn, en tot God, den Rechter over allen, en
   de geesten dervolmaakte rechtvaardigen;

   ^24En tot den Middelaar des nieuwen testaments, Jezus, en het bloed der
   besprenging, dat betere dingen spreekt dan Abel.

   ^25Ziet toe, dat gij Dien, Die spreekt, niet verwerpt; want indien
   dezen niet zijn ontvloden, die dengene verwierpen, welke op aarde
   Goddelijke antwoorden gaf, veelmeer zullen wij niet ontvlieden, zo wij
   ons van Dien afkeren, Die van de hemelen is;

   ^26Wiens stem toen de aarde bewoog; maar nu heeft Hij verkondigd,
   zeggende: Nog eenmaal zal Ik bewegen niet alleen de aarde, maar ook den
   hemel.

   ^27En dit woord: Nog eenmaal, wijst aan de verandering der bewegelijke
   dingen, als welke gemaakt waren, opdat blijven zouden de dingen, die
   niet bewegelijk zijn.

   ^28Daarom, alzo wij een onbewegelijk Koninkrijk ontvangen, laat ons de
   genade vast houden, door dewelke wij welbehagelijk Gode mogen dienen,
   met eerbied engodvruchtigheid.

   ^29Want onze God is een verterend vuur. Hebrëen 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Dat de broederlijke liefde blijve.

   ^2Vergeet de herbergzaamheid niet; want hierdoor hebben sommigen
   onwetend engelen geherbergd.

   ^3Gedenkt der gevangenen, alsof gij mede gevangen waart; en dergenen,
   die kwalijk gehandeld worden, alsof gij ook zelven in het lichaam
   kwalijk gehandeld waart.

   ^4Het huwelijk is eerlijk onder allen, en het bed onbevlekt; maar
   hoereerders en overspelers zal God oordelen.

   ^5Uw wandel zij zonder geldgierigheid; en zijt vergenoegd met het
   tegenwoordige; want Hij heeft gezegd: Ik zal u niet begeven, en Ik zal
   u niet verlaten.

   ^6Zodat wij vrijmoediglijk durven zeggen: De Heere is mij een Helper,
   en ik zal niet vrezen, wat mij een mens zal doen.

   ^7Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben; en
   volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling.

   ^8Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en in der eeuwigheid.

   ^9Wordt niet omgevoerd met verscheidene en vreemde leringen; want het
   is goed, dat het hart gesterkt wordt door genade, niet door spijzen,
   door welke geennuttigheid bekomen hebben, die daarin gewandeld hebben.

   ^10Wij hebben een altaar, van hetwelk geen macht hebben te eten, die
   den tabernakel dienen.

   ^11Want welker dieren bloed voor de zonde gedragen werd in het
   heiligdom door den hogepriester, derzelver lichamen werden verbrand
   buiten de legerplaats.

   ^12Daarom heeft ook Jezus, opdat Hij door Zijn eigen bloed het volk zou
   heiligen, buiten de poort geleden.

   ^13Zo laat ons dan tot Hem uitgaan buiten de legerplaats, Zijn
   smaadheid dragende.

   ^14Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de
   toekomende.

   ^15Laat ons dan door Hem altijd Gode opofferen een offerande des lofs,
   dat is, de vrucht der lippen, die Zijn Naam belijden.

   ^16En vergeet de weldadigheid en de mededeelzaamheid niet; want aan
   zodanige offeranden heeft God een welbehagen.

   ^17Zijt uw voorgangeren gehoorzaam, en zijt hun onderdanig; want zij
   waken voor uw zielen, als die rekenschap geven zullen; opdat zij dat
   doen mogen met vreugde enniet al zuchtende; want dat is u niet nuttig.

   ^18Bidt voor ons; want wij vertrouwen, dat wij een goed geweten hebben,
   als die in alles willen eerlijk wandelen.

   ^19En ik bid u te meer, dat gij dit doet, opdat ik te eerder ulieden
   moge wedergegeven worden.

   ^20De God nu des vredes, Die den grote Herder der schapen, door het
   bloed des eeuwigen testaments, uit de doden heeft wedergebracht,
   namelijk onze Heere JezusChristus,

   ^21Die volmake u in alle goed werk, opdat gij Zijn wil moogt doen;
   werkende in u, hetgeen voor Hem welbehagelijk is, door Jezus Christus;
   Denwelken zij deheerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen.

   ^22Doch ik bid u, broeders, verdraagt het woord dezer vermaning; want
   ik heb u in het kort geschreven.

   ^23Weet, dat de broeder Timotheus losgelaten is, met welken (zo hij
   haast komt) ik u zal zien.

   ^24Groet al uw voorgangeren, en al de heiligen. U groeten die van
   Italie zijn.
     __________________________________________________________________

James
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Jakobus, een dienstknecht van God en van den Heere Jezus Christus;
   aan de twaalf stammen, die in de verstrooiing zijn: zaligheid.

   ^2Acht het voor grote vreugde, mijn broeders, wanneer gij in velerlei
   verzoekingen valt;

   ^3Wetende, dat de beproeving uws geloofs lijdzaamheid werkt.

   ^4Doch de lijdzaamheid hebbe een volmaakt werk, opdat gij moogt
   volmaakt zijn en geheel oprecht, in geen ding gebrekkelijk.

   ^5En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere,
   Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem
   gegeven worden.

   ^6Maar dat hij ze begere in geloof, niet twijfelende; want die
   twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van den wind gedreven en op
   en nedergeworpen wordt.

   ^7Want die mens mene niet, dat hij iets ontvangen zal van den Heere.

   ^8Een dubbelhartig man is ongestadig in al zijn wegen.

   ^9Maar de broeder, die nederig is, roeme in zijn hoogheid.

   ^10En de rijke in zijn vernedering; want hij zal als een bloem van het
   gras voorbijgaan.

   ^11Want de zon is opgegaan met de hitte, en heeft het gras dor gemaakt,
   en zijn bloem is afgevallen, en de schone gedaante haars aanschijns is
   vergaan; alzo zal ookde rijke in zijn wegen verwelken.

   ^12Zalig is de man, die verzoeking verdraagt; want als hij beproefd zal
   geweest zijn, zal hij de kroon des levens ontvangen, welke de Heere
   beloofd heeft dengenen, dieHem liefhebben.

   ^13Niemand, als hij verzocht wordt, zegge: Ik word van God verzocht;
   want God kan niet verzocht worden met het kwade, en Hij Zelf verzoekt
   niemand.

   ^14Maar een iegelijk wordt verzocht, als hij van zijn eigen
   begeerlijkheid afgetrokken en verlokt wordt.

   ^15Daarna de begeerlijkheid ontvangen hebbende baart zonde; en de zonde
   voleindigd zijnde baart den dood.

   ^16Dwaalt niet, mijn geliefde broeders!

   ^17Alle goede gave, en alle volmaakte gifte is van boven, van den Vader
   der lichten afkomende, bij Welken geen verandering is, of schaduw van
   omkering.

   ^18Naar Zijn wil heeft Hij ons gebaard door het Woord der waarheid,
   opdat wij zouden zijn als eerstelingen Zijner schepselen.

   ^19Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te
   horen, traag om te spreken, traag tot toorn;

   ^20Want de toorn des mans werkt Gods gerechtigheid niet.

   ^21Daarom, afgelegd hebbende alle vuiligheid en overvloed van boosheid,
   ontvangt met zachtmoedigheid het Woord, dat in u geplant wordt, hetwelk
   uw zielen kanzaligmaken.

   ^22En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met
   valse overlegging bedriegende.

   ^23Want zo iemand een hoorder is des Woords, en niet een dader, die is
   een man gelijk, welke zijn aangeboren aangezicht bemerkt in een
   spiegel;

   ^24Want hij heeft zichzelven bemerkt, en is weggegaan, en heeft
   terstond vergeten, hoedanig hij was.

   ^25Maar die inziet in de volmaakte wet, die der vrijheid is, en daarbij
   blijft, deze, geen vergetelijk hoorder geworden zijnde, maar een dader
   des werks, deze, zeg ik, zalgelukzalig zijn in dit zijn doen.

   ^26Indien iemand onder u dunkt, dat hij godsdienstig is, en hij zijn
   tong niet in toom houdt, maar zijn hart verleidt, dezes godsdienst is
   ijdel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Mijn broeders, hebt niet het geloof van onzen Heere Jezus Christus,
   den Heere der heerlijkheid, met aanneming des persoons.

   ^2Want zo in uw vergadering kwam een man met een gouden ring aan den
   vinger, in een sierlijke kleding, en er kwam ook een arm man in met een
   slechte kleding;

   ^3En gij zoudt aanzien dengene, die de sierlijke kleding draagt, en tot
   hem zeggen: Zit gij hier op een eerlijke plaats; en zoudt zeggen tot
   den arme: Sta gij daar; of: Zithier onder mijn voetbank;

   ^4Hebt gij dan niet in uzelven een onderscheid gemaakt, en zijt
   rechters geworden van kwade overleggingen?

   ^5Hoort, mijn geliefde broeders, heeft God niet uitverkoren de armen
   dezer wereld, om rijk te zijn in het geloof, en erfgenamen des
   Koninkrijks, hetwelk Hij belooftdengenen, die Hem liefhebben?

   ^6Maar gij hebt den armen oneer aangedaan. Overweldigen u niet de
   rijken, en trekken zij u niet tot de rechterstoelen?

   ^7Lasteren zij niet den goeden naam, die over u aangeroepen is?

   ^8Indien gij dan de koninklijke wet volbrengt, naar de Schrift: Gij
   zult uw naaste liefhebben als uzelven, zo doet gij wel;

   ^9Maar indien gij den persoon aanneemt, zo doet gij zonde, en wordt van
   de wet bestraft als overtreders.

   ^10Want wie de gehele wet zal houden, en in een zal struikelen, die is
   schuldig geworden aan alle.

   ^11Want Die gezegd heeft: Gij zult geen overspel doen, Die heeft ook
   gezegd: Gij zult niet doden. Indien gij nu geen overspel zult doen,
   maar zult doden, zo zijt gij eenovertreder der wet geworden.

   ^12Spreekt alzo, en doet alzo, als die door de wet der vrijheid zult
   geoordeeld worden.

   ^13Want een onbarmhartig oordeel zal gaan over dengene, die geen
   barmhartigheid gedaan heeft; en de barmhartigheid roemt tegen het
   oordeel.

   ^14Wat nuttigheid is het, mijn broeders, indien iemand zegt, dat hij
   het geloof heeft, en hij heeft de werken niet? Kan dat geloof hem
   zaligmaken?

   ^15Indien er nu een broeder of zuster naakt zouden zijn, en gebrek
   zouden hebben aan dagelijks voedsel;

   ^16En iemand van u tot hen zou zeggen: Gaat henen in vrede, wordt warm,
   en wordt verzadigd; en gijlieden zoudt hun niet geven de
   nooddruftigheden des lichaams, wat nuttigheid is dat?

   ^17Alzo ook het geloof, indien het de werken niet heeft, is bij
   zichzelven dood.

   ^18Maar, zal iemand zeggen: Gij hebt het geloof, en ik heb de werken.
   Toon mij uw geloof uit uw werken, en ik zal u uit mijn werken mijn
   geloof tonen.

   ^19Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen
   geloven het ook, en zij sidderen.

   ^20Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken
   dood is?

   ^21Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd, als
   hij Izak, zijn zoon, geofferd heeft op het altaar?

   ^22Ziet gij wel, dat het geloof mede gewrocht heeft met zijn werken, en
   het geloof volmaakt is geweest uit de werken?

   ^23En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Abraham
   geloofde God, en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is
   een vriend van God genaamdgeweest.

   ^24Ziet gij dan nu, dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt,
   en niet alleenlijk uit het geloof?

   ^25En desgelijks ook Rachab, de hoer, is zij niet uit de werken
   gerechtvaardigd geweest, als zij de gezondenen heeft ontvangen, en door
   een anderen weg uitgelaten?

   ^26Want gelijk het lichaam zonder geest dood is, alzo is ook het geloof
   zonder de werken dood.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Zijt niet vele meesters, mijn broeders, wetende, dat wij te meerder
   oordeel zullen ontvangen.

   ^2Want wij struikelen allen in vele. Indien iemand in woorden niet
   struikelt, die is een volmaakt man, machtig om ook het gehele lichaam
   in den toom te houden.

   ^3Ziet, wij leggen den paarden tomen in de monden, opdat zij ons zouden
   gehoorzamen, en wij leiden daarmede hun gehele lichaam om;

   ^4Ziet ook de schepen, hoewel zij zo groot zijn, en van harde winden
   gedreven, zij worden omgewend van een zeer klein roer, waarhenen ook de
   begeerte desstuurders wil.

   ^5Alzo is ook de tong een klein lid, en roemt nochtans grote dingen.
   Ziet, een klein vuur, hoe groten hoop houts het aansteekt.

   ^6De tong is ook een vuur, een wereld der ongerechtigheid; alzo is de
   tong onder onze leden gesteld, welke het gehele lichaam besmet, en
   ontsteekt het rad onzergeboorte, en wordt ontstoken van de hel.

   ^7Want alle natuur, beide der wilde dieren en der vogelen, beide der
   kruipende en der zeedieren, wordt getemd en is getemd geweest van de
   menselijke natuur.

   ^8Maar de tong kan geen mens temmen; zij is een onbedwingelijk kwaad,
   vol van dodelijk venijn.

   ^9Door haar loven wij God en den Vader, en door haar vervloeken wij de
   mensen, die naar de gelijkenis van God gemaakt zijn.

   ^10Uit denzelfden mond komt voort zegening en vervloeking. Dit moet,
   mijn broeders, alzo niet geschieden.

   ^11Welt ook een fontein uit een zelfde ader het zoet en het bitter?

   ^12Kan ook, mijn broeders, een vijgeboom olijven voortbrengen, of een
   wijnstok vijgen? Alzo kan geen fontein zout en zoet water voortbrengen.

   ^13Wie is wijs en verstandig onder u? die bewijze uit zijn goeden
   wandel zijn werken in zachtmoedige wijsheid.

   ^14Maar indien gij bitteren nijd en twistgierigheid hebt in uw hart, zo
   roemt en liegt niet tegen de waarheid.

   ^15Deze is de wijsheid niet, die van boven afkomt, maar is aards,
   natuurlijk, duivels.

   ^16Want waar nijd en twistgierigheid is, aldaar is verwarring en alle
   boze handel.

   ^17Maar de wijsheid, die van boven is, die is ten eerste zuiver, daarna
   vreedzaam, bescheiden, gezeggelijk, vol van barmhartigheid en van goede
   vruchten, niet partijdigoordelende, en ongeveinsd.

   ^18En de vrucht der rechtvaardigheid wordt in vrede gezaaid voor
   degenen, die vrede maken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Van waar komen krijgen en vechterijen onder u? Komen zij niet
   hiervan, namelijk uit uw wellusten, die in uw leden strijd voeren?

   ^2Gij begeert, en hebt niet; gij benijdt en ijvert naar dingen, en kunt
   ze niet verkrijgen; gij vecht en voert krijg, doch gij hebt niet, omdat
   gij niet bidt.

   ^3Gij bidt, en gij ontvangt niet, omdat gij kwalijk bidt, opdat gij het
   in uw wellusten doorbrengen zoudt.

   ^4Overspelers en overspeleressen, weet gij niet, dat de vriendschap der
   wereld een vijandschap Gods is? Zo wie dan een vriend der wereld wil
   zijn, die wordt eenvijand van God gesteld.

   ^5Of meent gij, dat de Schrift tevergeefs zegt: De Geest, Die in ons
   woont, heeft Die lust tot nijdigheid?

   ^6Ja, Hij geeft meerdere genade. Daarom zegt de Schrift: God wederstaat
   de hovaardigen, maar den nederigen geeft Hij genade.

   ^7Zo onderwerpt u dan Gode; wederstaat den duivel, en hij zal van u
   vlieden.

   ^8Naakt tot God, en Hij zal tot u naken. Reinigt de handen, gij
   zondaars, en zuivert de harten, gij dubbelhartigen!

   ^9Gedraagt u als ellendigen, en treurt en weent; uw lachen worde
   veranderd in treuren, en uw blijdschap in bedroefdheid.

   ^10Vernedert u voor den Heere, en Hij zal u verhogen.

   ^11Broeders, spreekt niet kwalijk van elkander. Die van zijn broeder
   kwalijk spreekt en zijn broeder oordeelt, die spreekt kwalijk van de
   wet, en oordeelt de wet. Indiengij nu de wet oordeelt, zo zijt gij geen
   dader der wet, maar een rechter.

   ^12Er is een enig Wetgever, Die behouden kan en verderven. Doch wie
   zijt gij, die een anderen oordeelt?

   ^13Welaan nu gij, die daar zegt: Wij zullen heden of morgen naar zulk
   een stad reizen, en aldaar een jaar doorbrengen, en koopmanschap
   drijven, en winst doen.

   ^14Gij, die niet weet, wat morgen geschieden zal, want hoedanig is uw
   leven? Want het is een damp, die voor een weinig tijds gezien wordt, en
   daarna verdwijnt.

   ^15In plaats dat gij zoudt zeggen: Indien de Heere wil, en wij leven
   zullen, zo zullen wij dit of dat doen.

   ^16Maar nu roemt gij in uw hoogmoed; alle zodanige roem is boos.

   ^17Wie dan weet goed te doen, en niet doet, dien is het zonde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Welaan nu, gij rijken, weent en huilt over uw ellendigheden, die over
   u komen.

   ^2Uw rijkdom is verrot, en uw klederen zijn van de motten gegeten
   geworden;

   ^3Uw goud en zilver is verroest; en hun roest zal u zijn tot een
   getuigenis, en zal uw vlees als een vuur verteren; gij hebt schatten
   vergaderd in de laatste dagen.

   ^4Ziet, het loon der werklieden, die uw landen gemaaid hebben, welke
   van u verkort is, roept; en het geschrei dergenen, die geoogst hebben,
   is gekomen tot in de orenvan den Heere Sebaoth.

   ^5Gij hebt lekkerlijk geleefd op de aarde, en wellusten gevolgd; gij
   hebt uw harten gevoed als in een dag der slachting.

   ^6Gij hebt veroordeeld, gij hebt gedood den rechtvaardige; en hij
   wederstaat u niet.

   ^7Zo zijt dan lankmoedig, broeders, tot de toekomst des Heeren. Ziet,
   de landman verwacht de kostelijke vrucht des lands, lankmoedig zijnde
   over dezelve, totdat hetden vroegen en spaden regen zal hebben
   ontvangen.

   ^8Weest gij ook lankmoedig, versterkt uw harten; want de toekomst des
   Heeren genaakt.

   ^9Zucht niet tegen elkander, broeders, opdat gij niet veroordeeld
   wordt; ziet, de Rechter staat voor de deur.

   ^10Mijn broeders, neemt tot een voorbeeld des lijdens, en der
   lankmoedigheid de profeten, die in den Naam des Heeren gesproken
   hebben.

   ^11Ziet, wij houden hen gelukzalig, die verdragen; gij hebt de
   verdraagzaamheid van Job gehoord, en gij hebt het einde des Heeren
   gezien, dat de Heere zeerbarmhartig is en een Ontfermer.

   ^12Doch voor alle dingen, mijn broeders, zweert niet, noch bij den
   hemel, noch bij de aarde, noch enigen anderen eed; maar uw ja, zij ja,
   en het neen, neen; opdat gij ingeen oordeel valt.

   ^13Is iemand onder u in lijden? Dat hij bidde. Is iemand goedsmoeds?
   Dat hij psalmzinge.

   ^14Is iemand krank onder u? Dat hij tot zich roepe de ouderlingen der
   Gemeente, en dat zij over hem bidden, hem zalvende met olie in den Naam
   des Heeren.

   ^15En het gebed des geloofs zal den zieke behouden, en de Heere zal hem
   oprichten, en zo hij zonden gedaan zal hebben, het zal hem vergeven
   worden.

   ^16Belijdt elkander de misdaden, en bidt voor elkander, opdat gij
   gezond wordt; een krachtig gebed des rechtvaardigen vermag veel.

   ^17Elias was een mens van gelijke bewegingen als wij; en hij bad een
   gebed, dat het niet zou regenen; en het regende niet op de aarde in
   drie jaren en zes maanden.

   ^18En hij bad wederom, en de hemel gaf regen, en de aarde bracht haar
   vrucht voort.

   ^19Broeders, indien iemand onder u van de waarheid is afgedwaald, en
   hem iemand bekeert,
     __________________________________________________________________

1 Peter
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Petrus, een apostel van Jezus Christus, aan de vreemdelingen,
   verstrooid in Pontus, Galatie, Kappadocie, Azie en Bithynie,

   ^2Den uitverkorenen naar de voorkennis van God den Vader, in de
   heiligmaking des Geestes, tot gehoorzaamheid en besprenging des bloeds
   van Jezus Christus;genade en vrede zij u vermenigvuldigd.

   ^3Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar
   Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop,
   door de opstandingvan Jezus Christus uit de doden.

   ^4Tot een onverderfelijke, en onbevlekkelijke, en onverwelkelijke
   erfenis, die in de hemelen bewaard is voor u,

   ^5Die in de kracht Gods bewaard wordt door het geloof tot de zaligheid,
   die bereid is, om geopenbaard te worden in den laatsten tijd.

   ^6In welke gij u verheugt, nu een weinig tijds (zo het nodig is)
   bedroefd zijnde door menigerlei verzoekingen;

   ^7Opdat de beproeving uws geloofs, die veel kostelijker is dan van het
   goud, hetwelk vergaat en door het vuur beproefd wordt, bevonden worde
   te zijn tot lof, en eer, en heerlijkheid, in de openbaring van Jezus
   Christus;

   ^8Denwelken gij niet gezien hebt, en nochtans liefhebt, in Denwelken
   gij nu, hoewel Hem niet ziende, maar gelovende, u verheugt met een
   onuitsprekelijke enheerlijke vreugde;

   ^9Verkrijgende het einde uws geloofs, namelijk de zaligheid der zielen.

   ^10Van welke zaligheid ondervraagd en onderzocht hebben de profeten,
   die geprofeteerd hebben van de genade, aan u geschied;

   ^11Onderzoekende, op welke of hoedanigen tijd de Geest van Christus,
   Die in hen was, beduidde en te voren getuigde, het lijden, dat op
   Christus komen zou, en deheerlijkheid daarna volgende.

   ^12Denwelken geopenbaard is, dat zij niet zichzelven, maar ons
   bedienden deze dingen, die u nu aangediend zijn bij degenen, die u het
   Evangelie verkondigd hebbendoor den Heilige Geest, Die van den hemel
   gezonden is; in welke dingen de engelen begerig zijn in te zien.

   ^13Daarom opschortende de lenden uws verstands, en nuchteren zijnde,
   hoopt volkomenlijk op de genade, die u toegebracht wordt in de
   openbaring van Jezus Christus.

   ^14Als gehoorzame kinderen, wordt niet gelijkvormig aan de
   begeerlijkheden, die te voren in uw onwetendheid waren;

   ^15Maar gelijk Hij, Die u geroepen heeft, heilig is, zo wordt ook
   gijzelven heilig in al uw wandel;

   ^16Daarom dat er geschreven is: Zijt heilig, want Ik ben heilig.

   ^17En indien gij tot een Vader aanroept Dengene, Die zonder aanneming
   des persoons oordeelt naar eens iegelijks werk, zo wandelt in vreze den
   tijd uwer inwoning;

   ^18Wetende dat gij niet door vergankelijke dingen, zilver of goud,
   verlost zijt uit uw ijdele wandeling, die u van de vaderen overgeleverd
   is;

   ^19Maar door het dierbaar bloed van Christus, als van een
   onbestraffelijk en onbevlekt Lam;

   ^20Dewelke wel voorgekend is geweest voor de grondlegging der wereld,
   maar geopenbaard is in deze laatste tijden om uwentwil,

   ^21Die door Hem gelooft in God, Welke Hem opgewekt heeft uit de doden,
   en Hem heerlijkheid gegeven heeft, opdat uw geloof en hoop op God zijn
   zou.

   ^22Hebbende dan uw zielen gereinigd in de gehoorzaamheid der waarheid,
   door den Geest, tot ongeveinsde broederlijke liefde, zo hebt elkander
   vuriglijk lief uit een reinhart;

   ^23Gij, die wedergeboren zijt, niet uit vergankelijk, maar uit
   onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van
   God.

   ^24Want alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des mensen is als
   een bloem van het gras. Het gras is verdord, en zijn bloem is
   afgevallen;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Zo legt dan af alle kwaadheid, en alle bedrog, en geveinsdheid, en
   nijdigheid, en alle achterklappingen;

   ^2En, als nieuwgeborene kinderkens, zijt zeer begerig naar de redelijke
   onvervalste melk, opdat gij door dezelve moogt opwassen;

   ^3Indien gij anders gesmaakt hebt, dat de Heere goedertieren is.

   ^4Tot Welken komende, als tot een levenden Steen, van de mensen wel
   verworpen, maar bij God uitverkoren en dierbaar;

   ^5Zo wordt gij ook zelven, als levende stenen, gebouwd tot een
   geestelijk huis, tot een heilig priesterdom, om geestelijke offeranden
   op te offeren, die Godeaangenaam zijn door Jezus Christus.

   ^6Daarom is ook vervat in de Schrift: Ziet, Ik leg in Sion een
   uitersten Hoeksteen, Die uitverkoren en dierbaar is; en: Die in Hem
   gelooft, zal niet beschaamd worden.

   ^7U dan, die gelooft, is Hij dierbaar; maar den ongehoorzamen wordt
   gezegd: De Steen, Dien de bouwlieden verworpen hebben, Deze is geworden
   tot een hoofd deshoeks, en een steen des aanstoots, en een rots der
   ergernis;

   ^8Dengenen namelijk, die zich aan het Woord stoten, ongehoorzaam
   zijnde, waartoe zij ook gezet zijn.

   ^9Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom,
   een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zoudt verkondigen de
   deugden Desgenen, Die u uit deduisternis geroepen heeft tot Zijn
   wonderbaar licht;

   ^10Gij, die eertijds geen volk waart, maar nu Gods volk zijt; die
   eertijds niet ontfermd waart, maar nu ontfermd zijt geworden.

   ^11Geliefden, ik vermaan u als inwoners en vreemdelingen, dat gij u
   onthoudt van de vleselijke begeerlijkheden, welke krijg voeren tegen de
   ziel;

   ^12En houdt uw wandel eerlijk onder de heidenen; opdat in hetgeen zij
   kwalijk van u spreken, als van kwaaddoeners, zij uit de goede werken,
   die zij in u zien, Godverheerlijken mogen in den dag der bezoeking.

   ^13Zijt dan alle menselijke ordening onderdanig, om des Heeren wil;
   hetzij den koning, als de opperste macht hebbende;

   ^14Hetzij den stadhouderen, als die van hem gezonden worden, tot straf
   wel der kwaaddoeners, maar tot prijs dergenen, die goed doen.

   ^15Want alzo is het de wil van God, dat gij, weldoende, den mond stopt
   aan de onwetendheid der dwaze mensen;

   ^16Als vrijen, en niet de vrijheid hebbende als een deksel der
   boosheid, maar als dienstknechten van God.

   ^17Eert een iegelijk; hebt de broederschap lief; vreest God; eert den
   koning.

   ^18Gij huisknechten, zijt met alle vreze onderdanig den heren, niet
   alleen den goeden en bescheidenen, maar ook den harden.

   ^19Want dat is genade, indien iemand om het geweten voor God zwarigheid
   verdraagt, lijdende ten onrechte.

   ^20Want wat lof is het, indien gij verdraagt, als gij zondigt, en
   daarover geslagen wordt? Maar indien gij verdraagt, als gij weldoet, en
   daarover lijdt, dat is genade bijGod.

   ^21Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden
   heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt
   navolgen;

   ^22Die geen zonde gedaan heeft, en er is geen bedrog in Zijn mond
   gevonden;

   ^23Die, als Hij gescholden werd, niet wederschold, en als Hij leed,
   niet dreigde; maar gaf het over aan Dien, Die rechtvaardiglijk
   oordeelt;

   ^24Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout;
   opdat wij, der zonden afgestorven zijnde, der gerechtigheid leven
   zouden; door Wiens striemen gijgenezen zijt.

   ^25Want gij waart als dwalende schapen; maar gij zijt nu bekeerd tot
   den Herder en Opziener uwer zielen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Desgelijks gij vrouwen, zijt uw eigenen mannen onderdanig; opdat ook,
   zo enigen den Woorde ongehoorzaam zijn, zij door den wandel der vrouwen
   zonder Woordmogen gewonnen worden;

   ^2Als zij zullen ingezien hebben uw kuisen wandel in vreze.

   ^3Welker versiersel zij, niet hetgeen uiterlijk is, bestaande in het
   vlechten des haars, en omhangen van goud, of van klederen aan te
   trekken;

   ^4Maar de verborgen mens des harten, in het onverderfelijk versiersel
   van een zachtmoedigen en stillen geest, die kostelijk is voor God.

   ^5Want alzo versierden zichzelven eertijds ook de heilige vrouwen, die
   op God hoopten, en waren haar eigen mannen onderdanig;

   ^6Gelijk Sara aan Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer,
   welker dochters gij geworden zijt, als gij weldoet, en niet vreest voor
   enige verschrikking.

   ^7Gij mannen, insgelijks, woont bij haar met verstand, aan het
   vrouwelijke vat, als het zwakste, eer gevende, als die ook
   medeerfgenamen der genade des levens methaar zijt; opdat uw gebeden
   niet verhinderd worden.

   ^8En eindelijk, zijt allen eensgezind, medelijdend, de broeders
   liefhebbende, met innerlijke barmhartigheid bewogen, vriendelijk;

   ^9Vergeldt niet kwaad voor kwaad, of schelden voor schelden, maar
   zegent daarentegen; wetende, dat gij daartoe geroepen zijt, opdat gij
   zegening zoudt beerven.

   ^10Want wie het leven wil liefhebben, en goede dagen zien, die stille
   zijn tong van het kwaad, en zijn lippen, dat zij geen bedrog spreken;

   ^11Die wijke af van het kwade, en doe het goede; die zoeke vrede en
   jage denzelven na.

   ^12Want de ogen des Heeren zijn over de rechtvaardigen, en Zijn oren
   tot hun gebed; maar het aangezicht des Heeren is tegen degenen, die
   kwaad doen.

   ^13En wie is het, die u kwaad doen zal, indien gij navolgers zijt van
   het goede?

   ^14Maar indien gij ook lijdt om der gerechtigheid wil, zo zijt gij
   zalig; en vreest niet uit vreze van hen, en wordt niet ontroerd;

   ^15Maar heiligt God, den Heere, in uw harten; en zijt altijd bereid tot
   verantwoording aan een iegelijk, die u rekenschap afeist van de hoop,
   die in u is, metzachtmoedigheid en vreze.

   ^16En hebt een goed geweten, opdat in hetgeen zij kwalijk van u
   spreken, als van kwaaddoeners, zij beschaamd mogen worden, die uw
   goeden wandel in Christuslasteren.

   ^17Want het is beter, dat gij, weldoende, (indien het de wil van God
   wil) lijdt, dan kwaad doende.

   ^18Want Christus heeft ook eens voor de zonden geleden, Hij
   rechtvaardig voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou
   brengen; Die wel is gedood in hetvlees, maar levend gemaakt door den
   Geest;

   ^19In Denwelken Hij ook, henengegaan zijnde, den geesten, die in de
   gevangenis zijn, gepredikt heeft,

   ^20Die eertijds ongehoorzaam waren, wanneer de lankmoedigheid Gods
   eenmaal verwachtte, in de dagen van Noach, als de ark toebereid werd;
   waarin weinige (dat isacht) zielen behouden werden door het water.

   ^21Waarvan het tegenbeeld, de doop, ons nu ook behoudt, niet die een
   aflegging is der vuiligheid des lichaams, maar die een vraag is van een
   goed geweten tot God, door de opstanding van Jezus Christus;

   ^22Welke is aan de rechter hand Gods, opgevaren ten hemel, de engelen,
   en machten, en krachten Hem onderdanig gemaakt zijnde. 1 Petrus 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Dewijl dan Christus voor ons in het vlees geleden heeft, zo wapent
   gij u ook met dezelfde gedachte, namelijk dat wie in het vlees geleden
   heeft, die heeftopgehouden van de zonde;

   ^2Om nu niet meer naar de begeerlijkheden der mensen, maar naar den wil
   van God, den tijd, die overig is in het vlees, te leven.

   ^3Want het is ons genoeg, dat wij den voorgaande tijd des levens der
   heidenen wil volbracht hebben, en gewandeld hebben in ontuchtigheden,
   begeerlijkheden, wijnzuiperijen, brasserijen, drinkerijen en gruwelijke
   afgoderijen;

   ^4Waarin zij zich vreemd houden, als gij niet medeloopt tot dezelfde
   uitgieting der overdadigheid, en u lasteren;

   ^5Dewelke zullen rekenschap geven Dengene, Die bereid staat om te
   oordelen de levenden en de doden.

   ^6Want daartoe is ook den doden het Evangelie verkondigd geworden,
   opdat zij wel zouden geoordeeld worden naar den mens in het vlees, maar
   leven zouden naarGod in den geest.

   ^7En het einde aller dingen is nabij; zijt dan nuchteren, en waakt in
   de gebeden.

   ^8Maar vooral hebt vurige liefde tot elkander; want de liefde zal
   menigte van zonden bedekken.

   ^9Zijt herbergzaam jegens elkander, zonder murmureren.

   ^10Een iegelijk, gelijk hij gave ontvangen heeft, alzo bediene hij
   dezelve aan de anderen, als goede uitdelers der menigerlei genade Gods.

   ^11Indien iemand spreekt, die spreke als de woorden Gods; indien iemand
   dient, die diene als uit kracht, die God verleent; opdat God in allen
   geprezen worde doorJezus Christus, Welken toekomt de heerlijkheid en de
   kracht, in alle eeuwigheid. Amen.

   ^12Geliefden, houdt u niet vreemd over de hitte der verdrukking onder
   u, die u geschiedt tot verzoeking, alsof u iets vreemds overkwame;

   ^13Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, alzo
   verblijdt u; opdat gij ook in de openbaring Zijner heerlijkheid u moogt
   verblijden en verheugen.

   ^14Indien gij gesmaad wordt om den Naam van Christus, zo zijt gij
   zalig; want de Geest der heerlijkheid, en de Geest van God rust op u.
   Wat hen aangaat, Hij wordtwel gelasterd, maar wat u aangaat, Hij wordt
   verheerlijkt.

   ^15Doch dat niemand van u lijde als een doodslager, of dief, of
   kwaaddoener, of als een, die zich met eens anders doen bemoeit;

   ^16Maar indien iemand lijdt als een Christen, die schame zich niet,
   maar verheerlijke God in dezen dele.

   ^17Want het is de tijd, dat het oordeel beginne van het huis Gods; en
   indien het eerst van ons begint, welk zal het einde zijn dergenen, die
   het Evangelie van Godongehoorzaam zijn?

   ^18En indien de rechtvaardige nauwelijks zalig wordt, waar zal de
   goddeloze en zondaar verschijnen?

   ^19Zo dan ook die lijden naar den wil van God, dat zij hun zielen Hem,
   als den getrouwen Schepper, bevelen met weldoen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1De ouderlingen, die onder u zijn, vermaan ik, die een medeouderling,
   en getuige des lijdens van Christus ben, en deelachtig der
   heerlijkheid, die geopenbaard zalworden:

   ^2Weidt de kudde Gods, die onder u is, hebbende opzicht daarover, niet
   uit bedwang, maar gewilliglijk; noch om vuil gewin, maar met een
   volvaardig gemoed;

   ^3Noch als heerschappij voerende over het erfdeel des Heeren maar als
   voorbeelden der kudde geworden zijnde.

   ^4En als de overste Herder verschenen zal zijn, zo zult gij de
   onverwelkelijke kroon der heerlijkheid behalen.

   ^5Desgelijks gij jongen, zijt den ouden onderdanig; en zijt allen
   elkander onderdanig; zijt met de ootmoedigheid bekleed; want God
   wederstaat de hovaardigen, maar denederigen geeft Hij genade.

   ^6Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te
   Zijner tijd.

   ^7Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.

   ^8Zijt nuchteren, en waakt; want uw tegenpartij, de duivel, gaat om als
   een briesende leeuw, zoekende, wien hij zou mogen verslinden;

   ^9Denwelken wederstaat, vast zijnde in het geloof, wetende, dat
   hetzelfde lijden aan uw broederschap, die in de wereld is, volbracht
   wordt.

   ^10De God nu aller genade, Die ons geroepen heeft tot Zijn eeuwige
   heerlijkheid in Christus Jezus, nadat wij een weinig tijds zullen
   geleden hebben, Dezelve volmake, bevestige, versterke, en fondere
   ulieden.

   ^11Hem zij de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid. Amen.

   ^12Door Silvanus, die u een getrouw broeder is, zo ik acht, heb ik met
   weinige woorden geschreven, vermanende en betuigende, dat deze is de
   waarachtige genadeGods, in welke gij staat.

   ^13U groet de medeuitverkorene Gemeente, die in Babylon is, en Markus,
   mijn zoon.
     __________________________________________________________________

2 Peter
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Simeon Petrus, een dienstknecht en apostel van Jezus Christus, aan
   degenen, die even dierbaar geloof met ons verkregen hebben, door de
   rechtvaardigheid vanonzen God en Zaligmaker, Jezus Christus;

   ^2Genade en vrede zij u vermenigvuldigd door de kennis van God, en van
   Jezus, onzen Heere;

   ^3Gelijk ons Zijn Goddelijke kracht alles, wat tot het leven en de
   godzaligheid behoort, geschonken heeft, door de kennis Desgenen, Die
   ons geroepen heeft totheerlijkheid en deugd;

   ^4Door welke ons de grootste en dierbare beloften geschonken zijn,
   opdat gij door dezelve der goddelijke natuur deelachtig zoudt worden,
   nadat gij ontvloden zijt hetverderf, dat in de wereld is door de
   begeerlijkheid.

   ^5En gij, tot hetzelve ook alle naarstigheid toebrengende, voegt bij uw
   geloof deugd, en bij de deugd kennis,

   ^6En bij de kennis matigheid, en bij de matigheid lijdzaamheid, en bij
   de lijdzaamheid godzaligheid,

   ^7En bij de godzaligheid broederlijke liefde, en bij de broederlijke
   liefde, liefde jegens allen.

   ^8Want zo deze dingen bij u zijn, en in u overvloedig zijn, zij zullen
   u niet ledig noch onvruchtbaar laten in de kennis van onzen Heere Jezus
   Christus.

   ^9Want bij welken deze dingen niet zijn, die is blind, van verre niet
   ziende, hebbende vergeten de reiniging zijner vorige zonden.

   ^10Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing
   vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

   ^11Want alzo zal u rijkelijk toegevoegd worden de ingang in het eeuwig
   Koninkrijk van onzen Heere en Zaligmaker, Jezus Christus.

   ^12Daarom zal ik niet verzuimen u altijd daarvan te vermanen, hoewel
   gij het weet, en in de tegenwoordige waarheid versterkt zijt.

   ^13En ik acht het recht te zijn, zolang ik in deze tabernakel ben, dat
   ik u opwekke door vermaning;

   ^14Alzo ik weet, dat de aflegging mijns tabernakels haast zijn zal,
   gelijkerwijs ook onze Heere Jezus Christus mij heeft geopenbaard.

   ^15Doch ik zal ook naarstigheid doen bij alle gelegenheid, dat gij na
   mijn uitgang van deze dingen gedachtenis moogt hebben.

   ^16Want wij zijn geen kunstelijk verdichte fabelen nagevolgd, als wij u
   bekend gemaakt hebben de kracht en toekomst van onze Heere Jezus
   Christus, maar wij zijnaanschouwers geweest van Zijn majesteit.

   ^17Want Hij heeft van God den Vader eer en heerlijkheid ontvangen, als
   zodanig een stem van de hoogwaardige heerlijkheid tot Hem gebracht
   werd: Deze is Mijngeliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb.

   ^18En deze stem hebben wij gehoord, als zij van de hemel gebracht is
   geweest, toen wij met Hem op de heilige berg waren.

   ^19En wij hebben het profetische woord, dat zeer vast is, en gij doet
   wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een
   duistere plaats, totdat de dagaanlichte, en de morgenster opga in uw
   harten.

   ^20Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen
   uitlegging;
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook
   onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen
   bedektelijk invoeren zullen, ook denHeere, Die hen gekocht heeft,
   verloochenende, en een haastig verderf over zichzelven brengende;

   ^2En velen zullen hun verderfenissen navolgen, door welke de weg der
   waarheid zal gelasterd worden.

   ^3En zij zullen door gierigheid, met gemaakte woorden, van u een
   koopmanschap maken; over welke het oordeel van over lang niet ledig is,
   en hun verderf sluimertniet.

   ^4Want indien God de engelen, die gezondigd hebben, niet gespaard
   heeft, maar, die in de hel geworpen hebbende, overgegeven heeft aan de
   ketenen der duisternis, om tot het oordeel bewaard te worden;

   ^5En de oude wereld niet heeft gespaard, maar Noach, den prediker der
   gerechtigheid, zijn achttal bewaard heeft, als Hij den zondvloed over
   de wereld dergoddelozen heeft gebracht;

   ^6En de steden van Sodoma en Gomorra tot as verbrandende met omkering
   veroordeeld heeft, en tot een voorbeeld gezet dengenen, die
   goddelooslijk zouden leven;

   ^7En den rechtvaardigen Lot, die vermoeid was van den ontuchtigen
   wandel der gruwelijken mensen, daaruit verlost heeft;

   ^8(Want deze rechtvaardige man, wonende onder hen, heeft dag op dag
   zijn rechtvaardige ziel gekweld, door het zien en horen van hun
   ongerechtige werken);

   ^9Zo weet de Heere de godzaligen uit de verzoeking te verlossen, en de
   onrechtvaardigen te bewaren tot den dag des oordeels, om gestraft te
   worden;

   ^10Maar allermeest degenen, die naar het vlees in onreine
   begeerlijkheid wandelen, en de heerschappij verachten; die stout zijn,
   zichzelven behagen, en die deheerlijkheden niet schromen te lasteren;

   ^11Daar de engelen in sterkte en kracht meerder zijnde, geen lasterlijk
   oordeel tegen hen voor den Heere voortbrengen.

   ^12Maar dezen, als onredelijke dieren, die de natuur volgen, en
   voortgebracht zijn om gevangen en gedood te worden, dewijl zij
   lasteren, hetgeen zij niet verstaan, zullenin hun verdorvenheid
   verdorven worden;

   ^13En zullen verkrijgen het loon der ongerechtigheid, als die de
   dagelijkse weelde hun vermaak achten, zijnde vlekken en smetten, en
   zijn weelderig in hunbedriegerijen, als zij in de maaltijden met u
   zijn;

   ^14Hebbende de ogen vol overspel, en die niet ophouden van zondigen;
   verlokkende de onvaste zielen, hebbende het hart geoefend in
   gierigheid, kinderen dervervloeking;

   ^15Die den rechten weg verlaten hebbende, zijn verdwaald, en volgen den
   weg van Balaam, den zoon van Bosor, die het loon der ongerechtigheid
   liefgehad heeft;

   ^16Maar hij heeft de bestraffing zijner ongerechtigheid gehad; want het
   jukdragende stomme dier, sprekende met mensenstem, heeft des profeten
   dwaasheidverhinderd.

   ^17Dezen zijn waterloze fonteinen, wolken van een draaiwind gedreven,
   denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid bewaard wordt.

   ^18Want zij, zeer opgeblazene ijdelheid sprekende, verlokken, door de
   begeerlijkheden des vleses en door ontuchtigheden, degenen, die
   waarlijk ontvloden waren vandegenen, die in dwaling wandelen;

   ^19Belovende hun vrijheid, daar zijzelven dienstknechten zijn der
   verdorvenheid; want van wien iemand overwonnen is, dien is hij ook tot
   een dienstknecht gemaakt.

   ^20Want indien zij, nadat zij door de kennis van den Heere en
   Zaligmaker Jezus Christus, de besmettingen der wereld ontvloden zijn,
   en in dezelve wederomingewikkeld zijnde, van dezelve overwonnen worden,
   zo is hun het laatste erger geworden dan het eerste.

   ^21Want het ware hun beter, dat zij den weg der gerechtigheid niet
   gekend hadden, dan dat zij, dien gekend hebbende, weder afkeren van het
   heilige gebod, dat hunovergegeven was.

   ^22Maar hun is overkomen, hetgeen met een waar spreekwoord gezegd
   wordt: De hond is wedergekeerd tot zijn eigen uitbraaksel; en de
   gewassen zeug tot dewenteling in het slijk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dezen tweeden zendbrief, geliefden, schrijf ik nu aan u, in welke
   beide ik door vermaning uw oprecht gemoed opwekke;

   ^2Opdat gij gedachtig zijt aan de woorden, die van de heilige profeten
   te voren gesproken zijn, en aan ons gebod, die des Heeren en
   Zaligmakers apostelen zijn;

   ^3Dit eerst wetende, dat in het laatste der dagen spotters komen
   zullen, die naar hun eigen begeerlijkheden zullen wandelen,

   ^4En zeggen: Waar is de belofte Zijner toekomst? Want van dien dag, dat
   de vaders ontslapen zijn, blijven alle dingen alzo gelijk van het begin
   der schepping.

   ^5Want willens is dit hun onbekend, dat door het woord Gods de hemelen
   van over lang geweest zijn, en de aarde uit het water en in het water
   bestaande;

   ^6Door welke de wereld, die toen was, met het water van den zondvloed
   bedekt zijnde, vergaan is.

   ^7Maar de hemelen, die nu zijn, en de aarde, zijn door hetzelfde woord
   als een schat weggelegd, en worden ten vure bewaard tegen den dag des
   oordeels, en derverderving der goddeloze mensen.

   ^8Doch deze ene zaak zij u niet onbekend, geliefden, dat een dag bij
   den Heere is als duizend jaren, en duizend jaren als een dag.

   ^9De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid
   achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen
   verloren gaan, maar dat zij allen totbekering komen.

   ^10Maar de dag des Heeren zal komen als een dief in den nacht, in
   welken de hemelen met een gedruis zullen voorbijgaan, en de elementen
   branden zullen en vergaan, en de aarde en de werken, die daarin zijn,
   zullen verbranden.

   ^11Dewijl dan deze dingen alle vergaan, hoedanigen behoort gij te zijn
   in heiligen wandel en godzaligheid!

   ^12Verwachtende en haastende tot de toekomst van den dag Gods, in
   welken de hemelen, door vuur ontstoken zijnde, zullen vergaan, en de
   elementen brandende zullenversmelten.

   ^13Maar wij verwachten, naar Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe
   aarde, in dewelke gerechtigheid woont.

   ^14Daarom, geliefden, verwachtende deze dingen, benaarstigt u, dat gij
   onbevlekt en onbestraffelijk van Hem bevonden moogt worden in vrede;

   ^15En acht de lankmoedigheid onzes Heeren voor zaligheid; gelijkerwijs
   ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid, die hem gegeven is,
   ulieden geschrevenheeft;

   ^16Gelijk ook in alle zendbrieven, daarin van deze dingen sprekende; in
   welke sommige dingen zwaar zijn om te verstaan, die de ongeleerde en
   onvaste mensenverdraaien, gelijk ook de andere Schriften, tot hun eigen
   verderf.

   ^17Gij dan, geliefden, zulks te voren wetende, wacht u, dat gij niet
   door de verleiding der gruwelijke mensen mede afgerukt wordt, en
   uitvalt van uw vastigheid;
     __________________________________________________________________

1 John
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Hetgeen van den beginne was, hetgeen wij gehoord hebben, hetgeen wij
   gezien hebben met onze ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben, en onze
   handen getasthebben, van het Woord des levens;

   ^2(Want het Leven is geopenbaard, en wij hebben het gezien, en wij
   getuigen, en verkondigen ulieden dat eeuwige Leven, Hetwelk bij den
   Vader was, en ons isgeopenbaard.)

   ^3Hetgeen wij dan gezien en gehoord hebben, dat verkondigen wij u,
   opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben, en deze onze
   gemeenschap ook zij met denVader, en met Zijn Zoon Jezus Christus.

   ^4En deze dingen schrijven wij u, opdat uw blijdschap vervuld zij.

   ^5En dit is de verkondiging, die wij van Hem gehoord hebben, en wij u
   verkondigen, dat God een Licht is, en gans geen duisternis in Hem is.

   ^6Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij in de
   duisternis wandelen, zo liegen wij, en doen de waarheid niet.

   ^7Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo
   hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus,
   Zijn Zoon, reinigt ons vanalle zonde.

   ^8Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, zo verleiden wij ons
   zelven, en de waarheid is in ons niet.

   ^9Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat
   Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Mijn kinderkens, ik schrijf u deze dingen, opdat gij niet zondigt. En
   indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij den Vader,
   Jezus Christus, denRechtvaardige;

   ^2En Hij is een verzoening voor onze zonden; en niet alleen voor de
   onze, maar ook voor de zonden der gehele wereld.

   ^3En hieraan kennen wij, dat wij Hem gekend hebben, zo wij Zijn geboden
   bewaren.

   ^4Die daar zegt: Ik ken Hem, en Zijn geboden niet bewaart, die is een
   leugenaar, en in dien is de waarheid niet;

   ^5Maar zo wie Zijn Woord bewaart, in dien is waarlijk de liefde Gods
   volmaakt geworden; hieraan kennen wij, dat wij in Hem zijn.

   ^6Die zegt, dat hij in Hem blijft, die moet ook zelf alzo wandelen,
   gelijk Hij gewandeld heeft.

   ^7Broeders! Ik schrijf u geen nieuw gebod, maar een oud gebod, dat gij
   van den beginne gehad hebt; dit oud gebod is het woord, dat gij van den
   beginne gehoord hebt.

   ^8Wederom schrijf ik u een nieuw gebod: hetgeen waarachtig is in Hem,
   zij ook in u waarachtig; want de duisternis gaat voorbij, en het
   waarachtige licht schijnt nu.

   ^9Die zegt, dat hij in het licht is, en zijn broeder haat, die is in de
   duisternis tot nog toe.

   ^10Die zijn broeder liefheeft, blijft in het licht, en geen ergernis is
   in hem.

   ^11Maar die zijn broeder haat, is in de duisternis, en wandelt in de
   duisternis, en weet niet, waar hij henengaat; want de duisternis heeft
   zijn ogen verblind.

   ^12Ik schrijf u, kinderkens, want de zonden zijn u vergeven om Zijns
   Naams wil.

   ^13Ik schrijf u, vaders! want gij hebt Hem gekend, Die van den beginne
   is. Ik schrijf u, jongelingen, want gij hebt den boze overwonnen. Ik
   schrijf u, kinderen, want gijhebt den Vader gekend.

   ^14Ik heb u geschreven, vaders, want gij hebt Hem gekend, Die van den
   beginne is. Ik heb u geschreven, jongelingen, want gij zijt sterk, en
   het Woord Gods blijft in u, en gij hebt den boze overwonnen.

   ^15Hebt de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de
   wereld liefheeft, de liefde des Vaders is niet in hem.

   ^16Want al wat in de wereld is, namelijk de begeerlijkheid des vleses,
   en de begeerlijkheid der ogen, en de grootsheid des levens, is niet uit
   den Vader, maar is uit dewereld.

   ^17En de wereld gaat voorbij, en haar begeerlijkheid; maar die den wil
   van God doet, blijft in der eeuwigheid.

   ^18Kinderkens, het is de laatste ure; en gelijk gij gehoord hebt, dat
   de antichrist komt, zo zijn ook nu vele antichristen geworden; waaruit
   wij kennen, dat het de laatsteure is.

   ^19Zij zijn uit ons uitgegaan, maar zij waren uit ons niet; want indien
   zij uit ons geweest waren, zo zouden zij met ons gebleven zijn; maar
   dit is geschied, opdat zijzouden openbaar worden, dat zij niet allen
   uit ons zijn.

   ^20Doch gij hebt de zalving van den Heilige, en gij weet alle dingen.

   ^21Ik heb u niet geschreven, omdat gij de waarheid niet weet, maar
   omdat gij die weet, en omdat geen leugen uit de waarheid is.

   ^22Wie is de leugenaar, dan die loochent, dat Jezus is de Christus?
   Deze is de antichrist, die den Vader en den Zoon loochent.

   ^23Een iegelijk, die den Zoon loochent, heeft ook den Vader niet.

   ^24Hetgeen gijlieden dan van den beginne gehoord hebt, dat blijve in u.
   Indien in u blijft, wat gij van den beginne gehoord hebt, zo zult gij
   ook in den Zoon en in denVader blijven.

   ^25En dit is de belofte, die Hij ons beloofd heeft, namelijk het
   eeuwige leven.

   ^26Dit heb ik u geschreven van degenen, die u verleiden.

   ^27En de zalving, die gijlieden van Hem ontvangen hebt, blijft in u, en
   gij hebt niet van node, dat iemand u lere; maar gelijk dezelfde zalving
   u leert van alle dingen, zo iszij ook waarachtig, en is geen leugen; en
   gelijk zij u geleerd heeft, zo zult gij in Hem blijven.

   ^28En nu, kinderkens, blijft in Hem; opdat, wanneer Hij zal geopenbaard
   zijn, wij vrijmoedigheid hebben, en wij van Hem niet beschaamd gemaakt
   worden in Zijntoekomst.

   ^29Indien gij weet, dat Hij rechtvaardig is, zo weet gij, dat een
   iegelijk, die de rechtvaardigheid doet, uit Hem geboren is. 1 Johannes
   3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Ziet, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij
   kinderen Gods genaamd zouden worden. Daarom kent ons de wereld niet,
   omdat zij Hem nietkent.

   ^2Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods, en het is nog niet geopenbaard,
   wat wij zijn zullen. Maar wij weten, dat als Hij zal geopenbaard zijn,
   wij Hem zullen gelijkwezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is.

   ^3En een iegelijk, die deze hoop op Hem heeft, die reinigt zichzelven,
   gelijk Hij rein is.

   ^4Een iegelijk, die de zonde doet, die doet ook de ongerechtigheid;
   want de zonde is de ongerechtigheid.

   ^5En gij weet, dat Hij geopenbaard is, opdat Hij onze zonden zou
   wegnemen; en geen zonde is in Hem.

   ^6Een iegelijk, die in Hem blijft, die zondigt niet; een iegelijk, die
   zondigt, die heeft Hem niet gezien, en heeft Hem niet gekend.

   ^7Kinderkens, dat u niemand verleide. Die de rechtvaardigheid doet, die
   is rechtvaardig, gelijk Hij rechtvaardig is.

   ^8Die de zonde doet, is uit den duivel; want de duivel zondigt van den
   beginne. Hiertoe is de Zoon van God geopenbaard, opdat Hij de werken
   des duivels verbrekenzou.

   ^9Een iegelijk, die uit God geboren is, die doet de zonde niet, want
   Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God
   geboren.

   ^10Hierin zijn de kinderen Gods en de kinderen des duivels openbaar.
   Een iegelijk, die de rechtvaardigheid niet doet, die is niet uit God,
   en die zijn broeder niet liefheeft,

   ^11Want dit is de verkondiging, die gij van den beginne gehoord hebt,
   dat wij elkander zouden liefhebben.

   ^12Niet gelijk Kain, die uit den boze was, en zijn broeder doodsloeg;
   en om wat oorzaak sloeg hij hem dood? Omdat zijn werken boos waren, en
   van zijn broederrechtvaardig.

   ^13Verwondert u niet, mijn broeders, zo u de wereld haat.

   ^14Wij weten, dat wij overgegaan zijn uit den dood in het leven, dewijl
   wij de broeders liefhebben; die zijn broeder niet liefheeft, blijft in
   den dood.

   ^15Een iegelijk, die zijn broeder haat, is een doodslager; en gij weet,
   dat geen doodslager het eeuwige leven heeft in zich blijvende.

   ^16Hieraan hebben wij de liefde gekend, dat Hij Zijn leven voor ons
   gesteld heeft; en wij zijn schuldig voor de broeders het leven te
   stellen.

   ^17Zo wie nu het goed der wereld heeft, en ziet zijn broeder gebrek
   hebben, en sluit zijn hart toe voor hem, hoe blijft de liefde Gods in
   hem?

   ^18Mijn kinderkens, laat ons niet liefhebben met den woorde, noch met
   de tong, maar met de daad en waarheid.

   ^19En hieraan kennen wij, dat wij uit de waarheid zijn, en wij zullen
   onze harten verzekeren voor Hem.

   ^20Want indien ons hart ons veroordeelt, God is meerder dan ons hart,
   en Hij kent alle dingen.

   ^21Geliefden! Indien ons hart ons niet veroordeelt, zo hebben wij
   vrijmoedigheid tot God;

   ^22En zo wat wij bidden, ontvangen wij van Hem, dewijl wij Zijn geboden
   bewaren, en doen, hetgeen behagelijk is voor Hem.

   ^23En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in den Naam van Zijn Zoon
   Jezus Christus, en elkander liefhebben, gelijk Hij ons een gebod
   gegeven heeft.

   ^24En die Zijn geboden bewaart, blijft in Hem, en Hij in denzelven. En
   hieraan kennen wij, dat Hij in ons blijft, namelijk uit den Geest, Dien
   Hij ons gegeven heeft. 1 Johannes 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Geliefden, gelooft niet een iegelijken geest, maar beproeft de
   geesten, of zij uit God zijn; want vele valse profeten zijn uitgegaan
   in de wereld.

   ^2Hieraan kent gij den Geest van God: alle geest, die belijdt, dat
   Jezus Christus in het vlees gekomen is, die is uit God;

   ^3En alle geest, die niet belijdt, dat Jezus Christus in het vlees
   gekomen is, die is uit God niet; maar dit is de geest van den
   antichrist, welken geest gij gehoord hebt, datkomen zal, en is nu
   alrede in de wereld.

   ^4Kinderkens, gij zijt uit God, en hebt hen overwonnen; want Hij is
   meerder, Die in u is, dan die in de wereld is.

   ^5Zij zijn uit de wereld, daarom spreken zij uit de wereld, en de
   wereld hoort hen.

   ^6Wij zijn uit God. Die God kent, hoort ons; die uit God niet is, hoort
   ons niet. Hieruit kennen wij den geest der waarheid, en den geest der
   dwaling.

   ^7Geliefden! Laat ons elkander liefhebben, want de liefde is uit God;
   en een iegelijk, die liefheeft, is uit God geboren, en kent God;

   ^8Die niet liefheeft, die heeft God niet gekend; want God is liefde.

   ^9Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God Zijn
   eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven
   door Hem.

   ^10Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij
   ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening
   voor onze zonden.

   ^11Geliefden, indien God ons alzo lief heeft gehad, zo zijn ook wij
   schuldig elkander lief te hebben.

   ^12Niemand heeft ooit God aanschouwd; indien wij elkander liefhebben,
   zo blijft God in ons, en Zijn liefde is in ons volmaakt.

   ^13Hieraan kennen wij, dat wij in Hem blijven, en Hij in ons, omdat Hij
   ons van Zijn Geest gegeven heeft.

   ^14En wij hebben het aanschouwd, en getuigen, dat de Vader Zijn Zoon
   gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld.

   ^15Zo wie beleden zal hebben, dat Jezus de Zoon van God is, God blijft
   in hem, en hij in God.

   ^16En wij hebben gekend en geloofd de liefde, die God tot ons heeft.
   God is liefde; en die in de liefde blijft, blijft in God, en God in
   hem.

   ^17Hierin is de liefde bij ons volmaakt, opdat wij vrijmoedigheid mogen
   hebben in den dag des oordeels, namelijk dat gelijk Hij is, wij ook
   zijn in deze wereld.

   ^18Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de
   vrees buiten; want de vrees heeft pijn, en die vreest, is niet volmaakt
   in de liefde.

   ^19Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons eerst liefgehad heeft.

   ^20Indien iemand zegt: Ik heb God lief; en haat zijn broeder, die is
   een leugenaar; want die zijn broeder niet liefheeft, dien hij gezien
   heeft, hoe kan hij God liefhebben,Dien hij niet gezien heeft?

   ^21En dit gebod hebben wij van Hem, namelijk dat die God liefheeft, ook
   zijn broeder liefhebbe. 1 Johannes 5
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God
   geboren; en een iegelijk, die liefheeft Dengene, Die geboren heeft, die
   heeft ook lief dengene, die uitHem geboren is.

   ^2Hieraan kennen wij, dat wij de kinderen Gods liefhebben, wanneer wij
   God liefhebben, en Zijn geboden bewaren.

   ^3Want dit is de liefde Gods, dat wij Zijn geboden bewaren; en Zijn
   geboden zijn niet zwaar.

   ^4Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de
   overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof.

   ^5Wie is het, die de wereld overwint, dan die gelooft, dat Jezus is de
   Zoon van God?

   ^6Deze is het, Die gekomen is door water en bloed, namelijk Jezus, de
   Christus; niet door het water alleen, maar door het water en het bloed.
   En de Geest is het, Diegetuigt, dat de Geest de waarheid is.

   ^7Want Drie zijn er, Die getuigen in den hemel, de Vader, het Woord en
   de Heilige Geest; en deze Drie zijn Een.

   ^8En drie zijn er, die getuigen op de aarde, de Geest, en het water, en
   het bloed; en die drie zijn tot een.

   ^9Indien wij de getuigenis der mensen aannemen, de getuigenis van God
   is meerder; want dit is de getuigenis van God, welke Hij van Zijn Zoon
   getuigd heeft.

   ^10Die in den Zoon van God gelooft, heeft de getuigenis in zichzelven;
   die God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, dewijl hij
   niet geloofd heeft degetuigenis, die God getuigd heeft van Zijn Zoon.

   ^11En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven
   gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.

   ^12Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet
   heeft, die heeft het leven niet.

   ^13Deze dingen heb ik u geschreven, die gelooft in den Naam des Zoons
   van God; opdat gij weet, dat gij het eeuwige leven hebt, en opdat gij
   gelooft in den Naam desZoons van God.

   ^14En dit is de vrijmoedigheid, die wij tot Hem hebben, dat zo wij iets
   bidden naar Zijn wil, Hij ons verhoort.

   ^15En indien wij weten, dat Hij ons verhoort, wat wij ook bidden, zo
   weten wij, dat wij de beden verkrijgen, die wij van Hem gebeden hebben.

   ^16Indien iemand zijn broeder ziet zondigen een zonde niet tot den
   dood, die zal God bidden en Hij zal hem het leven geven, dengenen, zeg
   ik, die zondigen niet tot dendood. Er is een zonde tot den dood; voor
   dezelve zonde zeg ik niet, dat hij zal bidden.

   ^17Alle ongerechtigheid is zonde; en er is zonde niet tot den dood.

   ^18Wij weten, dat een iegelijk, die uit God geboren is, niet zondigt;
   maar die uit God geboren is, bewaart zichzelven, en de boze vat hem
   niet.

   ^19Wij weten, dat wij uit God zijn, en dat de gehele wereld ligt in het
   boze.

   ^20Doch wij weten, dat de Zoon van God gekomen is, en heeft ons het
   verstand gegeven, dat wij den Waarachtige kennen; en wij zijn in den
   Waarachtige, namelijk inZijn Zoon Jezus Christus. Deze is de
   waarachtige God, en het eeuwige Leven.
     __________________________________________________________________

2 John
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De ouderling aan de uitverkoren vrouwe en aan haar kinderen, die ik
   in waarheid liefheb, en niet alleen ik, maar ook allen, die de waarheid
   gekend hebben;

   ^2Om der waarheid wil, die in ons blijft, en met ons zal zijn in der
   eeuwigheid:

   ^3Genade, barmhartigheid, vrede zij met ulieden van God den Vader, en
   van den Heere Jezus Christus, den Zoon des Vaders, in waarheid en
   liefde.

   ^4Ik ben zeer verblijd geweest, dat ik van uw kinderen gevonden heb,
   die in de waarheid wandelen, gelijk wij een gebod ontvangen hebben van
   den Vader.

   ^5En nu bid ik u, uitverkoren vrouwe, niet als u schrijvende een nieuw
   gebod, maar hetgeen wij gehad hebben van den beginne, namelijk dat wij
   elkander liefhebben.

   ^6En dit is de liefde, dat wij wandelen naar Zijn geboden. Dit is het
   gebod, gelijk gijlieden van den beginne gehoord hebt, dat gij in
   hetzelve zoudt wandelen.

   ^7Want er zijn vele verleiders in de wereld gekomen, die niet belijden,
   dat Jezus Christus in het vlees gekomen is. Deze is de verleider en de
   antichrist.

   ^8Ziet toe voor uzelven, dat wij niet verliezen, hetgeen wij gearbeid
   hebben, maar een vol loon mogen ontvangen.

   ^9Een iegelijk, die overtreedt, en niet blijft in de leer van Christus,
   die heeft God niet; die in de leer van Christus blijft, deze heeft
   beiden den Vader en den Zoon.

   ^10Indien iemand tot ulieden komt, en deze leer niet brengt, ontvangt
   hem niet in huis, en zegt tot hem niet: Zijt gegroet.

   ^11Want die tot hem zegt: Zijt gegroet, die heeft gemeenschap aan zijn
   boze werken.

   ^12Ik heb veel aan ulieden te schrijven, doch ik heb niet gewild door
   papier en inkt; maar ik hoop tot ulieden te komen, en mond tot mond met
   u te spreken, opdat onzeblijdschap volkomen moge zijn.
     __________________________________________________________________

3 John
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De ouderling aan den geliefden Gajus, welken ik in waarheid liefheb.

   ^2Geliefde, voor alle dingen wens ik, dat gij welvaart en gezond zijt,
   gelijk uw ziel welvaart.

   ^3Want ik ben zeer verblijd geweest, als de broeders kwamen, en
   getuigden van uw waarheid, gelijk gij in de waarheid wandelt.

   ^4Ik heb geen meerdere blijdschap dan hierin, dat ik hoor, dat mijn
   kinderen in de waarheid wandelen.

   ^5Geliefde, gij doet trouwelijk, in al hetgeen gij doet aan de
   broederen en aan de vreemdelingen,

   ^6Die getuigd hebben van uw liefde, in de tegenwoordigheid der
   Gemeente; welken indien gij geleide doet, gelijk het Gode waardig is,
   zo zult gij weldoen.

   ^7Want zij zijn voor Zijn Naam uitgegaan, niets nemende van de
   heidenen.

   ^8Wij dan zijn schuldig de zodanigen te ontvangen, opdat wij
   medearbeiders mogen worden der waarheid.

   ^9Ik heb aan de Gemeente geschreven; maar Diotrefes, die onder hen
   zoekt de eerste te zijn, neemt ons niet aan.

   ^10Daarom, indien ik kom, zo zal ik in gedachtenis brengen zijn werken,
   die hij doet, met boze woorden snaterende tegen ons; en hiermede niet
   vergenoegd zijnde, zoontvangt hij zelf de broeders niet, en verhindert
   degenen, die het willen doen, en werpt ze uit de Gemeente.

   ^11Geliefde, volgt het kwade niet na, maar het goede. Die goed doet, is
   uit God; maar die kwaad doet, heeft God niet gezien.

   ^12Aan Demetrius wordt getuigenis gegeven van allen, en van de waarheid
   zelve; en wij getuigen ook, en gij weet, dat onze getuigenis waarachtig
   is.

   ^13Ik had veel te schrijven, maar ik wil u niet schrijven met inkt en
   pen;

   ^14Maar ik hoop u haast te zien, en wij zullen mond tot mond spreken.
     __________________________________________________________________

Jude
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Judas, een dienstknecht van Jezus Christus, en broeder van Jakobus,
   aan de geroepenen, die door God den Vader geheiligd zijn, en door Jezus
   Christus bewaard:

   ^2Barmhartigheid, en vrede, en liefde zij u vermenigvuldigd.

   ^3Geliefden, alzo ik alle naarstigheid doe om u te schrijven van de
   gemene zaligheid, zo heb ik noodzaak gehad aan u te schrijven en u te
   vermanen, dat gij strijdt voorhet geloof, dat eenmaal den heiligen
   overgeleverd is.

   ^4Want er zijn sommige mensen ingeslopen, die eertijds tot ditzelfde
   oordeel te voren opgeschreven zijn, goddelozen, die de genade onzes
   Gods veranderen inontuchtigheid, en de enigen Heerser, God, en onzen
   Heere Jezus Christus verloochenen.

   ^5Maar ik wil u indachtig maken, als die dit eenmaal weet, dat de
   Heere, het volk uit Egypteland verlost hebbende, wederom degenen, die
   niet geloofden, verdorvenheeft.

   ^6En de engelen, die hun beginsel niet bewaard hebben, maar hun eigen
   woonstede verlaten hebben, heeft Hij tot het oordeel des groten dags
   met eeuwige bandenonder de duisternis bewaard.

   ^7Gelijk Sodoma en Gomorra, en de steden rondom dezelve, die op gelijke
   wijze als deze gehoereerd hebben, en ander vlees zijn nagegaan, tot een
   voorbeeldvoorgesteld zijn, dragende de straf des eeuwigen vuurs.

   ^8Desgelijks evenwel ook dezen, in slaap gebracht zijnde,
   verontreinigen het vlees, en verwerpen de heerschappij, en lasteren de
   heerlijkheden.

   ^9Maar Michael, de archangel, toen hij met den duivel twistte, en
   handelde van het lichaam van Mozes, durfde geen oordeel van lastering
   tegen hem voortbrengen, maar zeide: De Heere bestraffe u!

   ^10Maar dezen, hetgeen zij niet weten, dat lasteren zij; en hetgeen zij
   natuurlijk, als de onredelijke dieren, weten, in hetzelve verderven zij
   zich.

   ^11Wee hun, want zij zijn de weg van Kain ingegaan, en door de
   verleiding van het loon van Balaam zijn zij henengestort, en zijn door
   de tegenspreking van Korachvergaan.

   ^12Dezen zijn vlekken in uw liefdemaaltijden, en als zij met u ter
   maaltijd zijn, weiden zij zichzelven zonder vreze; zij zijn waterloze
   wolken, die van de windenomgedreven worden; zij zijn als bomen in het
   afgaan van de herfst, onvruchtbaar, tweemaal verstorven, en ontworteld;

   ^13Wilde baren der zee, hun eigen schande opschuimende; dwalende
   sterren, denwelken de donkerheid der duisternis in der eeuwigheid
   bewaard wordt.

   ^14En van dezen heeft ook Enoch, de zevende van Adam, geprofeteerd,
   zeggende: Ziet, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen;

   ^15Om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen
   onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk
   gedaan hebben, en vanwege alde harde woorden, die de goddeloze zondaars
   tegen Hem gesproken hebben.

   ^16Dezen zijn murmureerders, klagers over hun staat, wandelende naar
   hun begeerlijkheden; en hun mond spreekt zeer opgeblazen dingen,
   verwonderende zich over depersonen om des voordeels wil.

   ^17Maar geliefden, gedenkt gij der woorden, die voorzegd zijn van de
   apostelen van onzen Heere Jezus Christus;

   ^18Dat zij u gezegd hebben, dat er in den laatsten tijd spotters zullen
   zijn, die naar hun goddeloze begeerlijkheden wandelen zullen.

   ^19Dezen zijn het, die zichzelven afscheiden, natuurlijke mensen, den
   Geest niet hebbende.

   ^20Maar geliefden, bouwt gij uzelven op uw allerheiligst geloof,
   biddende in den Heiligen Geest;

   ^21Bewaart uzelven in de liefde Gods, verwachtende de barmhartigheid
   van onzen Heere Jezus Christus ten eeuwigen leven.

   ^22En ontfermt u wel eniger, onderscheid makende;

   ^23Maar behoudt anderen door vreze, en grijpt ze uit het vuur; en haat
   ook den rok, die van het vlees bevlekt is.

   ^24Hem nu, Die machtig is u van struikelen te bewaren, en onstraffelijk
   te stellen voor Zijn heerlijkheid, in vreugde,
     __________________________________________________________________

Revelation
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1De openbaring van Jezus Christus, die God hem gegeven heeft, om Zijn
   dienstknechten te tonen de dingen, die haast geschieden moeten; en die
   Hij door Zijn engelgezonden, en Zijn dienstknecht Johannes te kennen
   gegeven heeft;

   ^2Dewelke het woord Gods betuigd heeft, en de getuigenis van Jezus
   Christus, en al wat hij gezien heeft.

   ^3Zalig is hij, die leest, en zijn zij, die horen de woorden dezer
   profetie, en die bewaren, hetgeen in dezelve geschreven is; want de
   tijd is nabij.

   ^4Johannes aan de zeven Gemeenten, die in Azie zijn: genade zij u en
   vrede van Hem, Die is, en Die was, en Die komen zal; en van de zeven
   geesten, die voor Zijntroon zijn;

   ^5En van Jezus Christus, Die de getrouwe Getuige is, de Eerstgeborene
   uit de doden, en de Overste der koningen der aarde. Hem, Die ons heeft
   liefgehad, en ons vanonze zonden gewassen heeft in Zijn bloed.

   ^6En Die ons gemaakt heeft tot koningen en priesters Gode en Zijn
   Vader; Hem, zeg ik, zij de heerlijkheid en de kracht in alle
   eeuwigheid. Amen.

   ^7Ziet, Hij komt met de wolken en alle oog zal Hem zien, ook degenen,
   die Hem doorstoken hebben; en alle geslachten der aarde zullen over Hem
   rouw bedrijven; ja, amen.

   ^8Ik ben de Alfa en de Omega, het Begin en het Einde, zegt de Heere,
   Die is, en Die was, en Die komen zal, de Almachtige.

   ^9Ik, Johannes, die ook uw broeder ben, en medegenoot in de
   verdrukking, en in het Koninkrijk, en in de lijdzaamheid van Jezus
   Christus, was op het eiland, genaamdPatmos, om het Woord Gods, en om de
   getuigenis van Jezus Christus.

   ^10En ik was in den geest op den dag des Heeren; en ik hoorde achter
   mij een grote stem, als van een bazuin,

   ^11Zeggende: Ik ben de Alfa en de Omega, de Eerste en de Laatste; en
   hetgeen gij ziet, schrijf dat in een boek, en zend het aan de zeven
   Gemeenten, die in Azie zijn, namelijk naar Efeze, en naar Smyrna, en
   naar Pergamus, en naar Thyatire, en naar Sardis, en naar Filadelfia, en
   naar Laodicea.

   ^12En ik keerde mij om, om te zien de stem, die met mij gesproken had;
   en mij omgekeerd hebbende, zag ik zeven gouden kandelaren;

   ^13En in het midden van de zeven kandelaren Een, den Zoon des mensen
   gelijk zijnde, bekleed met een lang kleed tot de voeten, en omgord aan
   de borsten met eengouden gordel;

   ^14En Zijn hoofd en haar was wit, gelijk als witte wol, gelijk sneeuw;
   en Zijn ogen gelijk een vlam vuurs;

   ^15En Zijn voeten waren blinkend koper gelijk, en gloeiden als in een
   oven; en Zijn stem als een stem van vele wateren.

   ^16En Hij had zeven sterren in Zijn rechterhand; en uit Zijn mond ging
   een tweesnijdend scherp zwaard; en Zijn aangezicht was, gelijk de zon
   schijnt in haar kracht.

   ^17En toen ik Hem zag, viel ik als dood aan Zijn voeten; en Hij legde
   Zijn rechterhand op mij, zeggende tot mij: Vrees niet; Ik ben de Eerste
   en de Laatste;

   ^18En Die leef, en Ik ben dood geweest; en zie, Ik ben levend in alle
   eeuwigheid. Amen. En Ik heb de sleutels der hel en des doods.

   ^19Schrijf, hetgeen gij gezien hebt, en hetgeen is, en hetgeen
   geschieden zal na dezen:
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Schrijf aan den engel der Gemeente van Efeze: Dit zegt Hij, Die de
   zeven sterren in Zijn rechter hand houdt, Die in het midden der zeven
   gouden kandelarenwandelt:

   ^2Ik weet uw werken, en uw arbeid, en uw lijdzaamheid, en dat gij de
   kwaden niet kunt dragen; en dat gij beproefd hebt degenen, die
   uitgeven, dat zij apostelen zijn, en zij zijn het niet; en hebt ze
   leugenaars bevonden;

   ^3En gij hebt verdragen, en hebt geduld; en gij hebt om Mijns Naams wil
   gearbeid, en zijt niet moede geworden.

   ^4Maar Ik heb tegen u, dat gij uw eerste liefde hebt verlaten.

   ^5Gedenk dan, waarvan gij uitgevallen zijt, en bekeer u, en doe de
   eerste werken; en zo niet, Ik zal u haastelijk bij komen, en zal uw
   kandelaar van zijn plaats weren, indien gij u niet bekeert.

   ^6Maar dit hebt gij, dat gij de werken der Nikolaieten haat, welke Ik
   ook haat.

   ^7Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt. Die
   overwint, Ik zal hem geven te eten van den boom des levens, die in het
   midden van het paradijsGods is.

   ^8En schrijf aan den engel der Gemeente van die van Smyrna: Dit zegt de
   Eerste en de Laatste, Die dood geweest is, en weder levend is geworden:

   ^9Ik weet uw werken, en verdrukking, en armoede (doch gij zijt rijk),
   en de lastering dergenen, die zeggen, dat zij Joden zijn, en zijn het
   niet, maar zijn een synagogedes satans.

   ^10Vrees geen der dingen, die gij lijden zult. Ziet, de duivel zal
   enigen van ulieden in de gevangenis werpen, opdat gij verzocht wordt;
   en gij zult een verdrukkinghebben van tien dagen. Zijt getrouw tot den
   dood, en Ik zal u geven de kroon des levens.

   ^11Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt. Die
   overwint, zal van den tweeden dood niet beschadigd worden.

   ^12En schrijf aan den engel der Gemeente, die in Pergamus is: Dit zegt
   Hij, Die het tweesnijdend scherp zwaard heeft:

   ^13Ik weet uw werken, en waar gij woont; namelijk daar de troon des
   satans is, en gij houdt Mijn Naam, en hebt Mijn geloof niet
   verloochend, ook in die dagen, inwelke Antipas, Mijn getrouwe getuige
   was, welke gedood is bij ulieden, daar de satan woont.

   ^14Maar Ik heb enige weinige dingen tegen u, dat gij aldaar hebt, die
   de lering van Balaam houden, die Balak leerde den kinderen Israels een
   aanstoot voor te werpen, opdat zij zouden afgodenoffer eten en
   hoereren.

   ^15Alzo hebt ook gij, die de lering der Nikolaieten houden; hetwelk Ik
   haat.

   ^16Bekeer u; en zo niet, Ik zal u haastelijk bij komen, en zal tegen
   hen krijg voeren met het zwaard Mijns monds.

   ^17Die oren heeft, die hore, wat de Geest tot de Gemeenten zegt. Die
   overwint, Ik zal hem geven te eten van het manna, dat verborgen is, en
   Ik zal hem geven eenwitten keursteen, en op den keursteen een nieuwen
   naam geschreven, welken niemand kent, dan die hem ontvangt.

   ^18En schrijf aan den engel der Gemeente te Thyatire: Dit zegt de Zoon
   van God, Die Zijn ogen heeft als een vlam vuurs, en Zijn voeten zijn
   blinkend koper gelijk:

   ^19Ik weet uw werken, en liefde, en dienst, en geloof, en uw
   lijdzaamheid, en uw werken, en dat de laatste meer zijn dan de eerste.

   ^20Maar Ik heb enige weinige dingen tegen u, dat gij de vrouw Jezabel,
   die zichzelve zegt een profetes te zijn, laat leren, en Mijn
   dienstknechten verleiden, dat zijhoereren en afgodenoffer eten.

   ^21En Ik heb haar tijd gegeven, opdat zij zich zou bekeren van haar
   hoererij, en zij heeft zich niet bekeerd.

   ^22Zie, Ik werp haar te bed, en die met haar overspel bedrijven, in
   grote verdrukking, zo zij zich niet bekeren van hun werken.

   ^23En haar kinderen zal Ik door den dood ombrengen; en al de Gemeenten
   zullen weten, dat Ik het ben, Die nieren en harten onderzoek. En Ik zal
   ulieden geven eeniegelijk naar uw werken.

   ^24Doch Ik zeg ulieden, en tot de anderen, die te Thyatire zijn,
   zovelen, als er deze leer niet hebben, en die de diepten des satans
   niet gekend hebben, gelijk zij zeggen:Ik zal u geen anderen last
   opleggen;

   ^25Maar hetgeen gij hebt, houdt dat, totdat Ik zal komen.

   ^26En die overwint, en die Mijn werken tot het einde toe bewaart, Ik
   zal hem macht geven over de heidenen;

   ^27En hij zal ze hoeden met een ijzeren staf; zij zullen als
   pottenbakkersvaten vermorzeld worden; gelijk ook Ik van Mijn Vader
   ontvangen heb.

   ^28En Ik zal hem de morgenster geven.

   ^29Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En schrijf aan den engel der Gemeente, die te Sardis is: Dit zegt,
   Die de zeven geesten Gods heeft, en de zeven sterren: Ik weet uw
   werken, dat gij den naam hebt, dat gij leeft, en gij zijt dood.

   ^2Zijt wakende, en versterk het overige, dat sterven zou; want Ik heb
   uw werken niet vol gevonden voor God.

   ^3Gedenk dan, hoe gij het ontvangen en gehoord hebt, en bewaar het, en
   bekeer u. Indien gij dan niet waakt, zo zal Ik over u komen als een
   dief, en gij zult niet weten, op wat ure Ik over u komen zal.

   ^4Doch gij hebt enige weinige namen ook te Sardis, die hun klederen
   niet bevlekt hebben, en zij zullen met Mij wandelen in witte klederen,
   overmits zij het waardigzijn.

   ^5Die overwint, die zal bekleed worden met witte klederen; en Ik zal
   zijn naam geenszins uitdoen uit het boek des levens, en Ik zal zijn
   naam belijden voor Mijn Vaderen voor Zijn engelen.

   ^6Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt.

   ^7En schrijf aan den engel der Gemeente, die in Filadelfia is: Dit zegt
   de Heilige, de Waarachtige, Die den sleutel Davids heeft; Die opent, en
   niemand sluit, en Hijsluit, en niemand opent:

   ^8Ik weet uw werken; zie, Ik heb een geopende deur voor u gegeven, en
   niemand kan die sluiten; want gij hebt kleine kracht, en gij hebt Mijn
   woord bewaard, en hebtMijn Naam niet verloochend.

   ^9Zie, Ik geef u enigen uit de synagoge des satans, dergenen, die
   zeggen, dat zij Joden zijn, en zijn het niet, maar liegen; zie, Ik zal
   maken, dat zij zullen komen, enaanbidden voor uw voeten, en bekennen,
   dat Ik u liefheb.

   ^10Omdat gij het woord Mijner lijdzaamheid bewaard hebt, zo zal Ik ook
   u bewaren uit de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen
   zal, om te verzoeken, die op de aarde wonen.

   ^11Zie, Ik kom haastelijk; houd dat gij hebt, opdat niemand uw kroon
   neme.

   ^12Die overwint, Ik zal hem maken tot een pilaar in den tempel Mijns
   Gods, en hij zal niet meer daaruit gaan; en Ik zal op hem schrijven den
   Naam Mijns Gods, en denaam der stad Mijns Gods, namelijk des nieuwen
   Jeruzalems, dat uit den hemel van Mijn God afdaalt, en ook Mijn nieuwen
   Naam.

   ^13Die oren heeft, die hore wat de Geest tot de Gemeenten zegt.

   ^14En schrijf aan den engel van de Gemeente der Laodicensen: Dit zegt
   de Amen, de trouwe, en waarachtige Getuige, het Begin der schepping
   Gods:

   ^15Ik weet uw werken, dat gij noch koud zijt, noch heet; och, of gij
   koud waart, of heet!

   ^16Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, Ik zal u uit
   Mijn mond spuwen.

   ^17Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb geens dings
   gebrek; en gij weet niet, dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm,
   en blind, en naakt.

   ^18Ik raad u dat gij van Mij koopt goud, beproefd komende uit het vuur,
   opdat gij rijk moogt worden; en witte klederen, opdat gij moogt bekleed
   worden, en de schandeuwer naaktheid niet geopenbaard worde; en zalf uw
   ogen met ogenzalf, opdat gij zien moogt.

   ^19Zo wie Ik liefheb, die bestraf en kastijd Ik; wees dan ijverig, en
   bekeer u.

   ^20Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal
   horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem
   avondmaal houden, en hijmet Mij.

   ^21Die overwint, Ik zal hem geven met Mij te zitten in Mijn troon,
   gelijk als Ik overwonnen heb, en ben gezeten met Mijn Vader in Zijn
   troon.

   ^22Die oren heeft, die hore, wat de Geest tot de Gemeenten zegt.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Na dezen zag ik, en ziet, een deur was geopend in den hemel; en de
   eerste stem, die ik gehoord had, als van een bazuin, met mij sprekende,
   zeide: Kom hier op, enIk zal u tonen, hetgeen na dezen geschieden moet.

   ^2En terstond werd ik in den geest; en ziet, er was een troon gezet in
   den hemel, en er zat Een op den troon.

   ^3En Die daarop zat, was in het aanzien den steen Jaspis en Sardius
   gelijk; en een regenboog was rondom den troon, in het aanzien der steen
   Smaragd gelijk.

   ^4En rondom den troon waren vier en twintig tronen; en op de tronen zag
   ik de vier en twintig ouderlingen zittende, bekleed met witte klederen,
   en zij hadden goudenkronen op hun hoofden.

   ^5En van den troon gingen uit bliksemen, en donderslagen, en stemmen;
   en zeven vurige lampen waren brandende voor den troon, welke zijn de
   zeven geesten Gods.

   ^6En voor den troon was een glazen zee, kristal gelijk. En in het
   midden des troons, en rondom den troon, vier dieren, zijnde vol ogen
   van voren en van achteren.

   ^7En het eerste dier was een leeuw gelijk, en het tweede dier een kalf
   gelijk, en het derde dier had het aangezicht als een mens, en het
   vierde dier was een vliegendenarend gelijk.

   ^8En de vier dieren hadden elkeen voor zichzelven zes vleugelen rondom,
   en waren van binnen vol ogen; en hebben geen rust dag en nacht,
   zeggende: Heilig, heilig, heilig is de Heere God, de Almachtige, Die
   was, en Die is, en Die komen zal.

   ^9En wanneer de dieren heerlijkheid, en eer, en dankzegging gaven Hem,
   Die op den troon zat, Die in alle eeuwigheid leeft;

   ^10Zo vielen de vier en twintig ouderlingen voor Hem, Die op den troon
   zat, en aanbaden Hem, Die leeft in alle eeuwigheid, en wierpen hun
   kronen voor den troon, zeggende:

   ^11Gij Heere, zijt waardig te ontvangen de heerlijkheid, en de eer, en
   de kracht; want Gij hebt alle dingen geschapen, en door Uw wil zijn
   zij, en zijn zij geschapen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En ik zag in de rechter hand Desgenen, Die op den troon zat, een
   boek, geschreven van binnen en van buiten, verzegeld met zeven zegelen.

   ^2En ik zag een sterken engel, uitroepende met een grote stem: Wie is
   waardig het boek te openen, en zijn zegelen open te breken?

   ^3En niemand in den hemel, noch op de aarde, noch onder de aarde, kon
   het boek openen, noch hetzelve in zien.

   ^4En ik weende zeer, dat niemand waardig gevonden was, om dat boek te
   openen, en te lezen, noch hetzelve in te zien.

   ^5En een van de ouderlingen zeide tot mij: Ween niet; zie, de Leeuw,
   Die uit den stam van Juda is, de Wortel Davids, heeft overwonnen, om
   het boek te openen, enzijn zeven zegelen open te breken.

   ^6En ik zag, en ziet, in het midden van den troon, en van de vier
   dieren, en in het midden van de ouderlingen, een Lam, staande als
   geslacht, hebbende zeven hoornen, en zeven ogen; dewelke zijn de zeven
   geesten Gods, die uitgezonden zijn in alle landen.

   ^7En Het kwam, en heeft het boek genomen uit de rechter hand Desgenen,
   Die op den troon zat.

   ^8En als Het dat boek genomen had, vielen de vier dieren en de vier en
   twintig ouderlingen voor het Lam neder, hebbende elk citeren en gouden
   fiolen, zijnde volreukwerks, welke zijn de gebeden der heiligen.

   ^9En zij zongen een nieuw lied, zeggende: Gij zijt waardig dat boek te
   nemen, en zijn zegelen te openen; want Gij zijt geslacht, en hebt ons
   Gode gekocht met Uwbloed, uit alle geslacht, en taal, en volk, en
   natie;

   ^10En Gij hebt ons onzen God gemaakt tot koningen en priesteren; en wij
   zullen als koningen heersen op de aarde.

   ^11En ik zag, en ik hoorde een stem veler engelen rondom den troon, en
   de dieren, en de ouderlingen; en hun getal was tien duizendmaal tien
   duizenden, en duizendmaalduizenden;

   ^12Zeggende met een grote stem: Het Lam, Dat geslacht is, is waardig te
   ontvangen de kracht, en rijkdom, en wijsheid, en sterkte, en eer, en
   heerlijkheid, endankzegging.

   ^13En alle schepsel, dat in den hemel is, en op de aarde, en onder de
   aarde, en die in de zee zijn, en alles, wat in dezelve is, hoorde ik
   zeggen: Hem, Die op den troon zit, en het Lam, zij de dankzegging, en
   de eer, en de heerlijkheid, en de kracht in alle eeuwigheid.

   ^14En de vier dieren zeiden: Amen. En de vier en twintig ouderlingen
   vielen neder, en aanbaden Dengene, Die leeft in alle eeuwigheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En ik zag, toen het Lam een van de zegelen geopend had, en ik hoorde
   een uit de vier dieren zeggen, als een stem van een donderslag: Kom en
   zie!

   ^2En ik zag, en ziet, een wit paard, en Die daarop zat, had een boog;
   en Hem is een kroon gegeven, en Hij ging uit overwinnende, en opdat Hij
   overwonne!

   ^3En toen Het het tweede zegel geopend had, hoorde ik het tweede dier
   zeggen: Kom en zie!

   ^4En een ander paard ging uit, dat rood was; en dien, die daarop zat,
   werd macht gegeven den vrede te nemen van de aarde; en dat zij elkander
   zouden doden; enhem werd een groot zwaard gegeven.

   ^5En toen Het het derde zegel geopend had, hoorde ik het derde dier
   zeggen: Kom en zie! En ik zag, en ziet, een zwart paard, en die daarop
   zat, had een weegschaalin zijn hand.

   ^6En ik hoorde een stem in het midden van de vier dieren, die zeide:
   Een maatje tarwe voor een penning, en drie maatjes gerst voor een
   penning; en beschadig de olieen den wijn niet.

   ^7En toen Het het vierde zegel geopend had, hoorde ik een stem van het
   vierde dier, die zeide: Kom en zie!

   ^8En ik zag, en ziet, een vaal paard, en die daarop zat, zijn naam was
   de dood; en de hel volgde hem na. En hun werd macht gegeven om te doden
   tot het vierde deelder aarde, met zwaard, en met honger, en met den
   dood, en door de wilde beesten der aarde.

   ^9En toen Het het vijfde zegel geopend had, zag ik onder het altaar de
   zielen dergenen, die gedood waren om het Woord Gods, en om de
   getuigenis, die zij hadden.

   ^10En zij riepen met grote stem, zeggende: Hoelang, o heilige en
   waarachtige Heerser, oordeelt en wreekt Gij ons bloed niet van degenen,
   die op de aarde wonen?

   ^11En aan een iegelijk werden lange witte klederen gegeven, en hun werd
   gezegd, dat zij nog een kleinen tijd rusten zouden, totdat ook hun
   mededienstknechten en hunbroeders zouden vervuld zijn, die gedood
   zouden worden, gelijk als zij.

   ^12En ik zag, toen Het het zesde zegel geopend had, en ziet, er werd
   een grote aardbeving; en de zon werd zwart als een haren zak, en de
   maan werd als bloed.

   ^13En de sterren des hemels vielen op de aarde, gelijk een vijgeboom
   zijn onrijpe vijgen afwerpt, als hij van een groten wind geschud wordt.

   ^14En de hemel is weggeweken, als een boek, dat toegerold wordt; en
   alle bergen en eilanden zijn bewogen uit hun plaatsen.

   ^15En de koningen der aarde, en de groten, en de rijken, en de oversten
   over duizend, en de machtigen, en alle dienstknechten, en alle vrijen,
   verborgen zichzelven in despelonken, en in de steenrotsen der bergen;

   ^16En zeiden tot de bergen en tot de steenrotsen: Valt op ons, en
   verbergt ons van het aangezicht Desgenen, Die op den troon zit, en van
   den toorn des Lams.

   ^17Want de grote dag Zijns toorns is gekomen, en wie kan bestaan?
   Openbaring 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En na dezen zag ik vier engelen staan op de vier hoeken der aarde,
   houdende de vier winden der aarde, opdat geen wind zou waaien op de
   aarde, noch op de zee, noch tegen enigen boom.

   ^2En ik zag een anderen engel opkomen van den opgang der zon, hebbende
   het zegel des levenden Gods; en hij riep met een grote stem tot de vier
   engelen, welkemacht gegeven was de aarde en de zee te beschadigen,

   ^3Zeggende: Beschadigt de aarde niet, noch de zee, noch de bomen,
   totdat wij de dienstknechten onzes Gods zullen verzegeld hebben aan hun
   voorhoofden.

   ^4En ik hoorde het getal dergenen, die verzegeld waren: honderd vier en
   veertig duizend waren verzegeld uit alle geslachten der kinderen
   Israels.

   ^5Uit het geslacht van Juda waren twaalf duizend verzegeld; uit het
   geslacht van Ruben waren twaalf duizend verzegeld; uit het geslacht van
   Gad waren twaalfduizend verzegeld;

   ^6Uit het geslacht van Aser waren twaalf duizend verzegeld; uit het
   geslacht van Nafthali waren twaalf duizend verzegeld; uit het geslacht
   van Manasse warentwaalf duizend verzegeld;

   ^7Uit het geslacht van Simeon waren twaalf duizend verzegeld; uit het
   geslacht van Levi waren twaalf duizend verzegeld; uit het geslacht van
   Issaschar waren twaalfduizend verzegeld;

   ^8Uit het geslacht van Zebulon waren twaalf duizend verzegeld; uit het
   geslacht van Jozef waren twaalf duizend verzegeld; uit het geslacht van
   Benjamin warentwaalf duizend verzegeld.

   ^9Na dezen zag ik, en ziet, een grote schare, die niemand tellen kon,
   uit alle natie, en geslachten, en volken, en talen, staande voor den
   troon, en voor het Lam, bekleedzijnde met lange witte klederen, en palm
   takken waren in hun handen.

   ^10En zij riepen met grote stem, zeggende: De zaligheid zij onzen God,
   Die op den troon zit, en het Lam.

   ^11En al de engelen stonden rondom den troon, en rondom de ouderlingen
   en de vier dieren; en vielen voor den troon neder op hun aangezicht, en
   aanbaden God,

   ^12Zeggende: Amen. De lof, en de heerlijkheid, en de wijsheid, en de
   dankzegging, en de eer, en de kracht, en de sterkte zij onzen God in
   alle eeuwigheid. Amen.

   ^13En een uit de ouderlingen antwoordde, zeggende tot mij: Dezen, die
   bekleed zijn met de lange witte klederen, wie zijn zij, en van waar
   zijn zij gekomen?

   ^14En ik sprak tot hem: Heere, gij weet het. En hij zeide tot mij:
   Dezen zijn het, die uit de grote verdrukking komen; en zij hebben hun
   lange klederen gewassen, enhebben hun lange klederen wit gemaakt in het
   bloed des Lams.

   ^15Daarom zijn zij voor den troon van God, en dienen Hem dag en nacht
   in Zijn tempel; en Die op den troon zit, zal hen overschaduwen.

   ^16Zij zullen niet meer hongeren, en zullen niet meer dorsten, en de
   zon zal op hen niet vallen, noch enige hitte.

   ^17Want het Lam, Dat in het midden des troons is, zal hen weiden, en
   zal hun een Leidsman zijn tot levende fonteinen der wateren; en God zal
   alle tranen van hun ogenafwissen. Openbaring 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En toen Het het zevende zegel geopend had, werd er een stilzwijgen in
   den hemel, omtrent van een half uur.

   ^2En ik zag de zeven engelen, die voor God stonden; en hun werden zeven
   bazuinen gegeven.

   ^3En er kwam een andere engel, en stond aan het altaar, hebbende een
   gouden wierookvat; en hem werd veel reukwerks gegeven, opdat hij het
   met de gebeden allerheiligen zou leggen op het gouden altaar, dat voor
   den troon is.

   ^4En de rook des reukwerks, met de gebeden der heiligen, ging op van de
   hand des engels voor God.

   ^5En de engel nam het wierookvat, en vulde dat met het vuur des
   altaars, en wierp het op de aarde; en er geschiedden stemmen, en
   donderslagen, en bliksemen, enaardbeving.

   ^6En de zeven engelen, die de zeven bazuinen hadden, bereidden zich om
   te bazuinen.

   ^7En de eerste engel heeft gebazuind, en er is geworden hagel en vuur,
   gemengd met bloed, en zij zijn op de aarde geworpen; en het derde deel
   der bomen isverbrand, en al het groene gras is verbrand.

   ^8En de tweede engel heeft gebazuind, en er werd iets als een grote
   berg, van vuur brandende, in de zee geworpen; en het derde deel der zee
   is bloed geworden.

   ^9En het derde deel der schepselen in de zee, die leven hadden, is
   gestorven; en het derde deel der schepen is vergaan.

   ^10En de derde engel heeft gebazuind, en er is een grote ster,
   brandende als een fakkel, gevallen uit den hemel, en is gevallen op het
   derde deel der rivieren, en op defonteinen der wateren.

   ^11En de naam der ster wordt genoemd Alsem; en het derde deel der
   wateren werd tot alsem; en vele mensen zijn gestorven van de wateren,
   want zij waren bittergeworden.

   ^12En de vierde engel heeft gebazuind, en het derde deel der zon werd
   geslagen, en het derde deel der maan, en het derde deel der sterren;
   opdat het derde deelderzelve zou verduisterd worden, en dat het derde
   deel van den dag niet zou lichten; en van den nacht desgelijks.

   ^13En ik zag, en ik hoorde een engel vliegen in het midden des hemels,
   zeggende met grote stem: Wee, wee, wee, dengenen, die op de aarde
   wonen, van de overigestemmen der bazuin der drie engelen, die nog
   bazuinen zullen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En de vijfde engel heeft gebazuind, en ik zag een ster, gevallen uit
   den hemel op de aarde, en haar werd gegeven de sleutel van den put des
   afgronds.

   ^2En zij heeft den put des afgronds geopend; en er is rook opgegaan uit
   den put, als rook eens groten ovens; en de zon en de lucht is
   verduisterd geworden van denrook des puts.

   ^3En uit den rook kwamen sprinkhanen op de aarde, en hun werd macht
   gegeven, gelijk de schorpioenen der aarde macht hebben.

   ^4En hun werd gezegd, dat zij het gras der aarde niet zouden
   beschadigen, noch enige groente, noch enigen boom, dan de mensen
   alleen, die het zegel Gods aan hunvoorhoofden niet hebben.

   ^5En hun werd macht gegeven, niet dat zij hen zouden doden, maar dat
   zij zouden van hen gepijnigd worden vijf maanden; en hun pijniging was
   als de pijniging vaneen schorpioen, wanneer hij een mens gestoken
   heeft.

   ^6En in die dagen zullen de mensen den dood zoeken, en zullen dien niet
   vinden; en zij zullen begeren te sterven, en de dood zal van hen
   vlieden.

   ^7En de gedaanten der sprinkhanen waren den paarden gelijk, die tot den
   oorlog bereid zijn; en op hun hoofden waren als kronen, het goud
   gelijk, en hun aangezichtenals aangezichten van mensen.

   ^8En zij hadden haar als haar der vrouwen, en hun tanden waren als
   tanden van leeuwen.

   ^9En zij hadden borstwapenen als ijzeren borstwapenen; en het gedruis
   hunner vleugelen was als een gedruis der wagens, wanneer vele paarden
   naar den strijd lopen.

   ^10En zij hadden staarten den schorpioenen gelijk, en er waren angels
   in hun staarten; en hun macht was de mensen te beschadigen vijf
   maanden.

   ^11En zij hadden over zich tot een koning den engel des afgronds; zijn
   naam was in het Hebreeuws Abaddon, en in de Griekse taal had hij den
   naam Apollyon.

   ^12Het ene wee is weggegaan, ziet, er komen nog twee weeen na dezen.

   ^13En de zesde engel heeft gebazuind, en ik hoorde een stem uit de vier
   hoornen des gouden altaars, dat voor God was,

   ^14Zeggende tot den zesden engel, die de bazuin had: Ontbind de vier
   engelen, die gebonden zijn bij de grote rivier, den Eufraat.

   ^15En de vier engelen zijn ontbonden geworden, welke bereid waren tegen
   de ure, en dag, en maand, en jaar, opdat zij het derde deel der mensen
   zouden doden.

   ^16En het getal van de heirlegers der ruiterij was tweemaal tien
   duizenden der tien duizenden; en ik hoorde hun getal.

   ^17En ik zag alzo de paarden in dit gezicht, en die daarop zaten,
   hebbende vurige, en hemelsblauwe, en sulfervervige borstwapenen; en de
   hoofden der paarden warenals hoofden van leeuwen, en uit hun monden
   ging vuur, en rook, en sulfer.

   ^18Door deze drie werd het derde deel der mensen gedood, namelijk door
   het vuur, en door den rook, en door het sulfer, dat uit hun monden
   uitging.

   ^19Want hun macht is in hun mond, en in hun staarten; want hun staarten
   zijn aan de slangen gelijk, en hebben hoofden, en beschadigen met
   dezelve.

   ^20En de overige mensen, die niet gedood zijn door deze plagen, hebben
   zich niet bekeerd van de werken hunner handen, dat zij niet zouden
   aanbidden de duivelen; ende gouden, en zilveren, en koperen, en stenen,
   en houten afgoden, die noch zien kunnen, noch horen, noch wandelen;

   ^21En hebben zich ook niet bekeerd van hun doodslagen, noch van hun
   venijngevingen, noch van hun hoererij, noch van hun dieverijen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En ik zag een anderen sterken engel, afkomende van den hemel, die
   bekleed was met een wolk; en een regenboog was boven zijn hoofd; en
   zijn aangezicht was alsde zon, en zijn voeten waren als pilaren van
   vuur.

   ^2En hij had in zijn hand een boeksken, dat geopend was; en hij zette
   zijn rechtervoet op de zee, en den linker op de aarde.

   ^3En hij riep met een grote stem, gelijkerwijs een leeuw brult; en als
   hij geroepen had, spraken de zeven donderslagen hun stemmen.

   ^4En toen de zeven donderslagen hun stemmen gesproken hadden, zo zou ik
   ze geschreven hebben; en ik hoorde een stem uit den hemel, die tot mij
   zeide: Verzegel, hetgeen de zeven donderslagen gesproken hebben, en
   schrijf dat niet.

   ^5En de engel, dien ik zag staan op de zee, en op de aarde, hief zijn
   hand op naar den hemel;

   ^6En hij zwoer bij Dien, Die leeft in alle eeuwigheid, Die den hemel
   geschapen heeft en hetgeen daarin is, en de aarde en hetgeen daarin is,
   en de zee en hetgeendaarin is, dat er geen tijd meer zal zijn;

   ^7Maar in de dagen der stem des zevenden engels, wanneer hij bazuinen
   zal, zo zal de verborgenheid Gods vervuld worden, gelijk Hij Zijn
   dienstknechten, denprofeten, verkondigd heeft.

   ^8En de stem, die ik gehoord had uit den hemel, sprak wederom met mij,
   en zeide: Ga henen, neem het boeksken, dat geopend en in de hand des
   engels is, die op dezee en op de aarde staat.

   ^9En ik ging henen tot den engel, zeggende tot hem: Geef mij dat
   boeksken. En hij zeide tot mij: Neem dat en eet het op; en het zal uw
   buik bitter maken, maar in uwmond zal het zoet zijn als honig.

   ^10En ik nam dat boeksken uit de hand des engels, en ik at dat op; en
   het was in mijn mond zoet als honig, en als ik het gegeten had, werd
   mijn buik bitter.

   ^11En hij zeide tot mij: Gij moet wederom profeteren voor vele volken,
   en natien, en talen, en koningen. Openbaring 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En mij werd een rietstok gegeven, een meetroede gelijk; en de engel
   stond en zeide: Sta op, en meet den tempel Gods en het altaar, en
   degenen, die daarinaanbidden.

   ^2En laat het voorhof uit, dat van buiten den tempel is, en meet dat
   niet, want het is den heidenen gegeven; en zij zullen de heilige stad
   vertreden twee en veertigmaanden.

   ^3En Ik zal Mijn twee getuigen macht geven, en zij zullen profeteren
   duizend tweehonderd zestig dagen, met zakken bekleed.

   ^4Dezen zijn de twee olijfbomen, en de twee kandelaren, die voor den
   God der aarde staan.

   ^5En zo iemand die wil beschadigen, een vuur zal uit hun mond uitgaan,
   en zal hun vijanden verslinden; en zo iemand hen wil beschadigen, die
   moet alzo gedoodworden.

   ^6Dezen hebben macht den hemel te sluiten, opdat geen regen regene in
   de dagen hunner profetering; en zij hebben macht over de wateren, om
   die in bloed teverkeren, en de aarde te slaan met allerlei plage, zo
   menigmaal als zij zullen willen;

   ^7En als zij hun getuigenis zullen geeindigd hebben, zal het beest, dat
   uit den afgrond opkomt, hun krijg aandoen, en het zal hen overwinnen,
   en zal hen doden.

   ^8En hun dode lichamen zullen liggen op de straat der grote stad, die
   geestelijk genoemd wordt Sodoma en Egypte, alwaar ook onze Heere
   gekruist is.

   ^9En de mensen uit de volken, en geslachten, en talen, en natien,
   zullen hun dode lichamen zien drie dagen en een halven, en zullen niet
   toelaten, dat hun dodelichamen in graven gelegd worden.

   ^10En die op de aarde wonen, die zullen verblijd zijn over hen, en
   zullen vreugde bedrijven, en zullen elkander geschenken zenden; omdat
   deze twee profeten degenen, die op de aarde wonen, gepijnigd hadden.

   ^11En na die drie dagen en een halven, is een geest des levens uit God
   in hen gegaan; en zij stonden op hun voeten; en er is grote vrees
   gevallen op degenen, die henaanschouwden.

   ^12En zij hoorden een grote stem uit den hemel, die tot hen zeide: Komt
   herwaarts op. En zij voeren op naar den hemel in de wolk; en hun
   vijanden aanschouwden hen.

   ^13En in diezelfde ure geschiedde een grote aardbeving, en het tiende
   deel der stad is gevallen, en er zijn in de aardbeving gedood zeven
   duizend namen van mensen, en de overigen zijn zeer bevreesd geworden,
   en hebben den God des hemels heerlijkheid gegeven.

   ^14Het tweede wee is weggegaan; ziet, het derde wee komt haast.

   ^15En de zevende engel heeft gebazuind, en er geschiedden grote stemmen
   in den hemel, zeggende: De koninkrijken der wereld zijn geworden onzes
   Heeren en vanZijn Christus, en Hij zal als Koning heersen in alle
   eeuwigheid.

   ^16En de vier en twintig ouderlingen, die voor God zitten op hun
   tronen, vielen neder op hun aangezichten, en aanbaden God,

   ^17Zeggende: Wij danken U, Heere God almachtig, Die is, en Die was, en
   Die komen zal, dat Gij Uw grote kracht hebt aangenomen, en als Koning
   hebt geheerst;

   ^18En de volken waren toornig geworden, en Uw toorn is gekomen, en de
   tijd der doden, om geoordeeld te worden, en om het loon te geven Uw
   dienstknechten, denprofeten, en den heiligen, en dengenen, die Uw Naam
   vrezen, den kleinen en den groten; en om te verderven degenen, die de
   aarde verdierven.

   ^19En de tempel Gods in de hemel is geopend geworden, en de ark Zijns
   verbonds is gezien in Zijn tempel; en er werden bliksemen, en stemmen,
   en donderslagen, enaardbeving, en grote hagel. Openbaring 12
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1En er werd een groot teken gezien in den hemel; namelijk een vrouw,
   bekleed met de zon; en de maan was onder haar voeten, en op haar hoofd
   een kroon vantwaalf sterren;

   ^2En zij was zwanger, en riep, barensnood hebbende, en zijnde in pijn
   om te baren.

   ^3En er werd een ander teken gezien in den hemel; en ziet, er was een
   grote rode draak, hebbende zeven hoofden, en tien hoornen, en op zijn
   hoofden zevenkoninklijke hoeden.

   ^4En zijn staart trok het derde deel der sterren des hemels, en wierp
   die op de aarde. En de draak stond voor de vrouw, die baren zou, opdat
   hij haar kind zouverslinden, wanneer zij het zou gebaard hebben.

   ^5En zij baarde een mannelijken zoon, die al de heidenen zou hoeden met
   een ijzeren roede; en haar kind werd weggerukt tot God en Zijn troon.

   ^6En de vrouw vluchtte in de woestijn, alwaar zij een plaats had, haar
   van God bereid, opdat zij haar aldaar zouden voeden duizend tweehonderd
   zestig dagen.

   ^7En er werd krijg in den hemel; Michael en zijn engelen krijgden tegen
   den draak, en de draak krijgde ook en zijn engelen.

   ^8En zij hebben niet vermocht, en hun plaats is niet meer gevonden in
   den hemel.

   ^9En de grote draak is geworpen, namelijk de oude slang, welke genaamd
   wordt duivel en satanas, die de gehele wereld verleidt, hij is, zeg ik,
   geworpen op de aarde;en zijn engelen zijn met hem geworpen.

   ^10En ik hoorde een grote stem, zeggende in den hemel: Nu is de
   zaligheid, en de kracht, en het koninkrijk geworden onzes Gods; en de
   macht van Zijn Christus; wantde verklager onzer broederen, die hen
   verklaagde voor onzen God dag en nacht is nedergeworpen.

   ^11En zij hebben hem overwonnen door het bloed des Lams, en door het
   woord hunner getuigenis, en zij hebben hun leven niet liefgehad tot den
   dood toe.

   ^12Hierom bedrijft vreugde, gij hemelen, en gij, die daarin woont! Wee
   dengenen, die de aarde en de zee bewonen, want de duivel is tot u
   afgekomen, en heeft grotentoorn, wetende, dat hij een kleinen tijd
   heeft.

   ^13En toen de draak zag, dat hij op de aarde geworpen was, zo heeft hij
   de vrouw vervolgd, die het manneken gebaard had.

   ^14En der vrouwe zijn gegeven twee vleugelen eens groten arends, opdat
   zij zou vliegen in de woestijn, in haar plaats, alwaar zij gevoed wordt
   een tijd, en tijden, en eenhalven tijd, buiten het gezicht der slang.

   ^15En de slang wierp uit haar mond achter de vrouw water als een
   rivier, opdat hij haar door de rivier zou doen wegvoeren.

   ^16En de aarde kwam de vrouw te hulp, en de aarde opende haar mond, en
   verzwolg de rivier, welke de draak uit zijn mond had geworpen.

   ^17En de draak vergrimde op de vrouw, en ging heen om krijg te voeren
   tegen de overigen van haar zaad, die de geboden Gods bewaren, en de
   getuigenis van JezusChristus hebben.

   ^18En ik stond op het zand der zee. Openbaring 13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En ik zag uit de zee een beest opkomen, hebbende zeven hoofden en
   tien hoornen; en op zijn hoornen waren tien koninklijke hoeden, en op
   zijn hoofden was eennaam van gods lastering.

   ^2En het beest dat ik zag, was een pardel gelijk, en zijn voeten als
   eens beers voeten, en zijn mond als de mond eens leeuws; en de draak
   gaf hem zijn kracht, en zijntroon, en grote macht.

   ^3En ik zag een van zijn hoofden als tot den dood gewond, en zijn
   dodelijke wonde werd genezen; en de gehele aarde verwonderde zich
   achter het beest.

   ^4En zij aanbaden den draak, die het beest macht gegeven had; en zij
   aanbaden het beest, zeggende: Wie is dit beest gelijk? wie kan krijg
   voeren tegen hetzelve?

   ^5En hetzelve werd een mond gegeven, om grote dingen en gods
   lasteringen te spreken; en hetzelve werd macht gegeven, om zulks te
   doen, twee en veertigmaanden.

   ^6En het opende zijn mond tot lastering tegen God, om Zijn Naam te
   lasteren, en Zijn tabernakel, en die in den hemel wonen.

   ^7En hetzelve werd macht gegeven, om den heiligen krijg aan te doen, en
   om die te overwinnen; en hetzelve werd macht gegeven over alle
   geslacht, en taal, en volk.

   ^8En allen, die op de aarde wonen, zullen hetzelve aanbidden, welker
   namen niet zijn geschreven in het boek des levens, des Lams, Dat
   geslacht is, van degrondlegging der wereld.

   ^9Indien iemand oren heeft, die hore.

   ^10Indien iemand in de gevangenis leidt, die gaat zelf in de
   gevangenis; indien iemand met het zwaard zal doden, die moet zelf met
   het zwaard gedood worden. Hier isde lijdzaamheid en het geloof der
   heiligen.

   ^11En ik zag een ander beest uit de aarde opkomen, en het had twee
   hoornen, des Lams hoornen gelijk, en het sprak als de draak.

   ^12En het oefent al de macht van het eerste beest, in tegenwoordigheid
   van hetzelve, en het maakt, dat de aarde, en die daarin wonen het
   eerste beest aanbidden, wiens dodelijke wonde genezen was.

   ^13En het doet grote tekenen, zodat het ook vuur uit den hemel doet
   afkomen op de aarde, voor de mensen.

   ^14En verleidt degenen, die op de aarde wonen, door de tekenen, die aan
   hetzelve toe doen gegeven zijn in de tegenwoordigheid van het beest;
   zeggende tot degenen, die op de aarde wonen, dat zij het beest, dat de
   wond des zwaards had, en weder leefde, een beeld zouden maken.

   ^15En hetzelve werd macht gegeven om het beeld van het beest een geest
   te geven, opdat het beeld van het beest ook zou spreken, en maken, dat
   allen, die het beeldvan het beest niet zouden aanbidden, gedood zouden
   worden.

   ^16En het maakt, dat het aan allen, kleinen en groten, en rijken en
   armen, en vrijen en dienstknechten, een merkteken geve aan hun
   rechterhand of aan hunvoorhoofden;

   ^17En dat niemand mag kopen of verkopen, dan die dat merkteken heeft,
   of den naam van het beest, of het getal zijns naams.

   ^18Hier is de wijsheid: die het verstand heeft, rekene het getal van
   het beest; want het is een getal eens mensen, en zijn getal is
   zeshonderd zes en zestig. Openbaring 14
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En ik zag, en ziet, het Lam stond op den berg Sion, en met Hem
   honderd vier en veertig duizend, hebbende den Naam Zijns Vaders
   geschreven aan hunvoorhoofden.

   ^2En ik hoorde een stem uit den hemel, als een stem veler wateren, en
   als een stem van een groten donderslag. En ik hoorde een stem van
   citerspelers, spelende ophun citers;

   ^3En zij zongen als een nieuw gezang voor den troon, en voor de vier
   dieren, en de ouderlingen; en niemand kon dat gezang leren, dan de
   honderd vier en veertigduizend, die van de aarde gekocht waren.

   ^4Dezen zijn het, die met vrouwen niet bevlekt zijn, want zij zijn
   maagden; dezen zijn het, die het Lam volgen, waar Het ook heengaat;
   dezen zijn gekocht uit demensen, tot eerstelingen Gode en het Lam.

   ^5En in hun mond is geen bedrog gevonden; want zij zijn onberispelijk
   voor den troon van God.

   ^6En ik zag een anderen engel, vliegende in het midden des hemels, en
   hij had het eeuwige Evangelie, om te verkondigen dengenen, die op de
   aarde wonen, en aanalle natie, en geslacht, en taal, en volk;

   ^7Zeggende met een grote stem: Vreest God, en geeft Hem heerlijkheid,
   want de ure Zijns oordeels is gekomen; en aanbidt Hem, Die den hemel,
   en de aarde, en dezee, en de fonteinen der wateren gemaakt heeft.

   ^8En er is een andere engel gevolgd, zeggende: Zij is gevallen, zij is
   gevallen, Babylon, die grote stad, omdat zij uit den wijn des toorns
   harer hoererij alle volken heeftgedrenkt.

   ^9En een derde engel is hen gevolgd, zeggende met een grote stem:
   Indien iemand het beest aanbidt en zijn beeld, en ontvangt het
   merkteken aan zijn voorhoofd, ofaan zijn hand,

   ^10Die zal ook drinken uit den wijn des toorn Gods, die ongemengd
   ingeschonken is, in den drinkbeker Zijns toorns; en hij zal gepijnigd
   worden met vuur en sulfer voorde heilige engelen en voor het Lam.

   ^11En de rook van hun pijniging gaat op in alle eeuwigheid, en zij
   hebben geen rust dag en nacht, die het beest aanbidden en zijn beeld,
   en zo iemand het merkteken zijnsnaams ontvangt.

   ^12Hier is de lijdzaamheid der heiligen; hier zijn zij, die de geboden
   Gods bewaren en het geloof van Jezus.

   ^13En ik hoorde een stem uit den hemel, die tot mij zeide: Schrijf,
   zalig zijn de doden, die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de
   Geest, opdat zij rusten mogenvan hun arbeid; en hun werken volgen met
   hen.

   ^14En ik zag, en ziet, een witte wolk, en op de wolk was Een gezeten,
   des mensen Zoon gelijk, hebbende op Zijn hoofd een gouden kroon; en in
   Zijn hand een scherpesikkel.

   ^15En een andere engel kwam uit den tempel, roepende met een grote stem
   tot Dengene, Die op de wolk zat: Zend Uw sikkel en maai; want de ure om
   te maaien is nugekomen, dewijl de oogst der aarde rijp is geworden.

   ^16En Die op de wolk zat, zond Zijn sikkel op de aarde, en de aarde
   werd gemaaid.

   ^17En een andere engel kwam uit den tempel, die in den hemel is,
   hebbende ook zelf een scherpe sikkel.

   ^18En een andere engel kwam uit van het altaar, die macht had over het
   vuur; en hij riep met een groot geroep, tot dengene, die de scherpe
   sikkel had, zeggende: Zenduw scherpe sikkel, en snijd af de druiftakken
   van den wijngaard der aarde, want zijn druiven zijn rijp.

   ^19En de engel zond zijn sikkel op de aarde en sneed de druiven af van
   den wijngaard der aarde, en wierp ze in den groten wijnpersbak des
   toorns Gods.

   ^20En de wijnpersbak werd buiten de stad getreden, en er is bloed uit
   den wijnpersbak gekomen, tot aan de tomen der paarden, duizend
   zeshonderd stadien ver.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En ik zag een ander groot en wonderlijk teken in den hemel; namelijk
   zeven engelen, hebbende de zeven laatste plagen; want in deze is de
   toorn Gods geeindigd.

   ^2En ik zag als een glazen zee, met vuur gemengd; en die de overwinning
   hadden van het beest, en van zijn beeld, en van zijn merkteken, en van
   het getal zijns naams, welke stonden aan de glazen zee, hebbende de
   citers Gods;

   ^3En zij zongen het gezang van Mozes, den dienstknecht Gods, en het
   gezang des Lams, zeggende: Groot en wonderlijk zijn Uw werken, Heere,
   Gij almachtige God, rechtvaardig en waarachtig zijn Uw wegen, Gij
   Koning der heiligen!

   ^4Wie zou U niet vrezen, Heere, en Uw Naam niet verheerlijken? Want Gij
   zijt alleen heilig; want alle volken zullen komen, en voor U aanbidden;
   want Uw oordelenzijn openbaar geworden.

   ^5En na dezen zag ik, en ziet, de tempel des tabernakels der getuigenis
   in den hemel werd geopend.

   ^6En de zeven engelen, die de zeven plagen hadden, kwamen uit den
   tempel, bekleed met rein en blinkend lijnwaad, en omgord om de borst
   met gouden gordels.

   ^7En een van de vier dieren gaf den zeven engelen zeven gouden fiolen,
   vol van den toorn Gods, Die in alle eeuwigheid leeft.

   ^8En de tempel werd vervuld met rook uit de heerlijkheid Gods, en uit
   Zijn kracht; en niemand kon in den tempel ingaan, totdat de zeven
   plagen der zeven engelengeeindigd waren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En ik hoorde een grote stem uit den tempel, zeggende tot de zeven
   engelen: Gaat henen, en giet de zeven fiolen van den toorn Gods uit op
   de aarde.

   ^2En de eerste ging henen, en goot zijn fiool uit op de aarde; en er
   werd een kwaad en boos gezweer aan de mensen, die het merkteken van het
   beest hadden, en diezijn beeld aanbaden.

   ^3En de tweede engel goot zijn fiool uit in de zee, en zij werd bloed
   als van een dode; en alle levende ziel is gestorven in de zee.

   ^4En de derde engel goot zijn fiool uit in de rivieren en in de
   fonteinen der wateren; en de wateren werden bloed.

   ^5En ik hoorde den engel der wateren zeggen: Gij zijt rechtvaardig,
   Heere! Die is, en Die was, en Die zijn zal, dat Gij dit geoordeeld
   hebt;

   ^6Dewijl zij het bloed der heiligen, en der profeten vergoten hebben,
   zo hebt Gij hun ook bloed te drinken gegeven; want zij zijn het
   waardig.

   ^7En ik hoorde een anderen van het altaar zeggen: Ja, Heere, Gij
   almachtige God! Uwe oordelen zijn waarachtig en rechtvaardig.

   ^8En de vierde engel goot zijn fiool uit op de zon; en haar is macht
   gegeven de mensen te verhitten door vuur.

   ^9En de mensen werden verhit met grote hitte, en lasterden den Naam
   Gods, Die macht heeft over deze plagen; en zij bekeerden zich niet, om
   Hem heerlijkheid tegeven.

   ^10En de vijfde engel goot zijn fiool uit op den troon van het beest;
   en zijn rijk is verduisterd geworden; en zij kauwden hun tongen van
   pijn;

   ^11En zij lasterden den God des hemels vanwege hun pijnen, en vanwege
   hun gezweren; en zij bekeerden zich niet van hun werken.

   ^12En de zesde engel goot zijn fiool uit op de grote rivier, den
   Eufraat; en zijn water is uitgedroogd, opdat bereid zou worden de weg
   der koningen, die van den opgangder zon komen zullen.

   ^13En ik zag uit den mond des draaks, en uit den mond van het beest, en
   uit den mond des valsen profeets, drie onreine geesten gaan, den vorsen
   gelijk;

   ^14Want het zijn geesten der duivelen, en zij doen tekenen, welke
   uitgaan tot de koningen der aarde en der gehele wereld, om die te
   vergaderen tot den krijg van diengroten dag des almachtigen Gods.

   ^15Zie, Ik kom als een dief. Zalig is hij, die waakt en zijn klederen
   bewaart, opdat hij niet naakt wandele, en men zijn schaamte niet zie.

   ^16En zij hebben hen vergaderd in de plaats, welke in het Hebreeuws
   genaamd wordt Armageddon.

   ^17En de zevende engel goot zijn fiool uit in de lucht; en er kwam een
   grote stem uit den tempel des hemels, van den troon, zeggende: Het is
   geschied!

   ^18En er geschiedden stemmen, en donderslagen, en bliksemen; en er
   geschiedde een grote aardbeving, hoedanige niet is geschied van dat de
   mensen op de aardegeweest zijn, namelijk een zodanige aardbeving en zo
   groot.

   ^19En de grote stad is in drie delen gescheurd, en de steden der
   heidenen zijn gevallen; en het grote Babylon is gedacht geworden voor
   God, om haar te geven dendrinkbeker van den wijn des toorns Zijner
   gramschap.

   ^20En alle eiland is gevloden, en de bergen zijn niet gevonden.

   ^21En een grote hagel, elk als een talent pond zwaar, viel neder uit
   den hemel op de mensen; en de mensen lasterden God vanwege de plage des
   hagels; want deszelfsplage was zeer groot.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1En een uit de zeven engelen, die de zeven fiolen hadden, kwam en
   sprak met mij, en zeide tot mij: Kom herwaarts, ik zal u tonen het
   oordeel der grote hoer, die daarzit op vele wateren;

   ^2Met welke de koningen der aarde gehoereerd hebben, en die de aarde
   bewonen zijn dronken geworden van den wijn harer hoererij.

   ^3En hij bracht mij weg in een woestijn, in den geest, en ik zag een
   vrouw, zittende op een scharlaken rood beest, dat vol was van namen der
   gods lastering, en hadzeven hoofden en tien hoornen.

   ^4En de vrouw was bekleed met purper en scharlaken, en versierd met
   goud, en kostelijk gesteente, en paarlen, en had in hare hand een
   gouden drinkbeker, vol vangruwelen, en van onreinigheid harer hoererij.

   ^5En op haar voorhoofd was een naam geschreven, namelijk Verborgenheid;
   het grote Babylon, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde.

   ^6En ik zag, dat de vrouw dronken was van het bloed der heiligen, en
   van het bloed der getuigen van Jezus. En ik verwonderde mij, als ik
   haar zag, met groteverwondering.

   ^7En de engel zeide tot mij: Waarom verwondert gij u? Ik zal u zeggen
   de verborgenheid der vrouw en van het beest, dat haar draagt, hetwelk
   de zeven hoofden heeften de tien hoornen.

   ^8Het beest, dat gij gezien hebt, was en is niet; en het zal opkomen
   uit den afgrond, en ten verderve gaan; en die op de aarde wonen, zullen
   verwonderd zijn (welkernamen niet zijn geschreven in het boek des
   levens van de grondlegging der wereld), ziende het beest, dat was en
   niet is, hoewel het is.

   ^9Hier is het verstand, dat wijsheid heeft. De zeven hoofden zijn zeven
   bergen, op welke de vrouw zit.

   ^10En het zijn ook zeven koningen; de vijf zijn gevallen, en de een is,
   en de ander is nog niet gekomen, en wanneer hij zal gekomen zijn, moet
   hij een weinig tijdsblijven.

   ^11En het beest, dat was en niet is, die is ook de achtste koning, en
   is uit de zeven en gaat ten verderve.

   ^12En de tien hoornen, die gij gezien hebt, zijn tien koningen, die het
   koninkrijk nog niet hebben ontvangen, maar als koningen macht ontvangen
   op een ure met hetbeest.

   ^13Dezen hebben enerlei mening, en zullen hun kracht en macht het beest
   overgeven.

   ^14Dezen zullen tegen het Lam krijgen, en het Lam zal hen overwinnen
   (want Het is een Heere der heren, en een Koning der koningen), en die
   met Hem zijn, degeroepenen, en uitverkorenen en gelovigen.

   ^15En hij zeide tot mij: De wateren, die gij gezien hebt, waar de hoer
   zit, zijn volken, en scharen, en natien, en tongen.

   ^16En de tien hoornen, die gij gezien hebt op het beest, die zullen de
   hoer haten, en zullen haar woest maken, en naakt; en zij zullen haar
   vlees eten, en zullen haar metvuur verbranden.

   ^17Want God heeft hun in hun harten gegeven, dat zij Zijn mening doen,
   en dat zij enerlei mening doen, en dat zij hun koninkrijk het beest
   geven, totdat de woordenGods voleindigd zullen zijn.

   ^18En de vrouw, die gij gezien hebt, is de grote stad, die het
   koninkrijk heeft over de koningen der aarde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En na dezen zag ik een anderen engel afkomen uit den hemel, hebbende
   grote macht, en de aarde is verlicht geworden van zijn heerlijkheid.

   ^2En hij riep krachtelijk met een grote stem, zeggende: Zij is
   gevallen, zij is gevallen, het grote Babylon, en is geworden een
   woonstede der duivelen, en eenbewaarplaats van alle onreine geesten, en
   een bewaarplaats van alle onrein en hatelijk gevogelte;

   ^3Dewijl uit den wijn des toorns harer hoererij alle volken gedronken
   hebben, en de koningen der aarde met haar gehoereerd hebben, en de
   kooplieden der aarde rijkzijn geworden uit de kracht harer weelde.

   ^4En ik hoorde een andere stem uit den hemel, zeggende: Gaat uit van
   haar, Mijn volk, opdat gij aan haar zonden geen gemeenschap hebt, en
   opdat gij van haar plagenniet ontvangt.

   ^5Want haar zonden zijn de ene op de andere gevolgd tot den hemel toe,
   en God is harer ongerechtigheden gedachtig geworden.

   ^6Vergeldt haar, gelijk als zij ulieden vergolden heeft, en verdubbelt
   haar dubbel, naar haar werken; in den drinkbeker, waarin zij geschonken
   heeft, schenkt haardubbel.

   ^7Zoveel als zij zichzelve verheerlijkt heeft, en weelde gehad heeft,
   zo grote pijniging en rouw doet haar aan; want zij zegt in haar hart:
   Ik zit als een koningin, en bengeen weduwe, en zal geen rouw zien.

   ^8Daarom zullen haar plagen op een dag komen, namelijk dood, en rouw,
   en honger, en zij zal met vuur verbrand worden; want sterk is de Heere
   God, Die haaroordeelt.

   ^9En de koningen der aarde, die met haar gehoereerd en weelde gehad
   hebben, zullen haar bewenen, en rouw over haar bedrijven, wanneer zij
   den rook haar brandszullen zien;

   ^10Van verre staande uit vreze van haar pijniging, zeggende: Wee, wee,
   de grote stad Babylon, de sterke stad, want uw oordeel is in een ure
   gekomen.

   ^11En de kooplieden der aarde zullen wenen en rouw maken over haar,
   omdat niemand hun waren meer koopt;

   ^12Waren van goud, en van zilver, en van kostelijk gesteente, en van
   paarlen, en van fijn lijnwaad, en van purper, en van zijde, en van
   scharlaken; en allerlei welriekendhout, en allerlei ivoren vaten, en
   allerlei vaten van het kostelijkste hout, en van koper, en van ijzer,
   en van marmersteen;

   ^13En kaneel, en reukwerk, en welriekende zalf, en wierook, en wijn, en
   olie, en meelbloem, en tarwe, en lastbeesten, en schapen; en van
   paarden, en vankoetswagens, en van lichamen, en de zielen der mensen.

   ^14En de vrucht der begeerlijkheid uwer ziel is van u weggegaan; en al
   wat lekker en wat heerlijk was, is van u weggegaan; en gij zult
   hetzelve niet meer vinden.

   ^15De kooplieden dezer dingen, die rijk geworden waren van haar, zullen
   van verre staan uit vreze van haar pijniging, wenende en rouw makende;

   ^16En zeggende: Wee, wee, de grote stad, die bekleed was met fijn
   lijnwaad, en purper, en scharlaken, en versierd met goud, en met
   kostelijk gesteente, en met paarlen;want in een ure is zo grote rijkdom
   verwoest.

   ^17En alle stuurlieden, en al het volk op de schepen, en bootsgezellen,
   en allen, die ter zee handelen, stonden van verre;

   ^18En riepen, ziende den rook van haar brand, en zeggende: Wat stad was
   deze grote stad gelijk?

   ^19En zij wierpen stof op hun hoofden, en riepen, wenende en rouw
   bedrijvende, zeggende: Wee, wee, de grote stad, in dewelke allen, die
   schepen in de zee hadden, van haar kostelijkheid rijk geworden zijn;
   want zij is in een ure verwoest geworden.

   ^20Bedrijft vreugde over haar, gij hemel, en gij heilige apostelen, en
   gij profeten, want God heeft uw oordeel aan haar geoordeeld.

   ^21En een sterke engel hief een steen op als een groten molensteen, en
   wierp dien in de zee, zeggende: Aldus zal de grote stad Babylon met
   geweld geworpen worden, en zal niet meer gevonden worden.

   ^22En de stem der citerspelers, en der zangers, en der fluiters, en der
   bazuiners, zal niet meer in u gehoord worden; en geen kunstenaar van
   enige kunst zal meer in ugevonden worden; en geen geluid des molens zal
   in u meer gehoord worden.

   ^23En het licht der kaars zal in u niet meer schijnen; en de stem eens
   bruidegoms en ener bruid zal in u niet meer gehoord worden; want uw
   kooplieden waren degroten der aarde, want door uw toverij zijn alle
   volken verleid geweest.

   ^24En in dezelve is gevonden het bloed der profeten en der heiligen, en
   al dergenen, die gedood zijn op de aarde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En na dezen hoorde ik als een grote stem ener grote schare in den
   hemel, zeggende: Halleluja, de zaligheid, en de heerlijkheid, en de
   eer, en de kracht zij den Heere, onzen God.

   ^2Want Zijn oordelen zijn waarachtig en rechtvaardig; dewijl Hij de
   grote hoer geoordeeld heeft, die de aarde verdorven heeft met haar
   hoererij, en Hij het bloedZijner dienaren van haar hand gewroken heeft.

   ^3En zij zeiden ten tweeden maal: Halleluja! En haar rook gaat op in
   alle eeuwigheid.

   ^4En de vier en twintig ouderlingen, en de vier dieren vielen neder, en
   aanbaden God, Die op den troon zat, zeggende: Amen, Halleluja!

   ^5En een stem kwam uit den troon, zeggende: Looft onzen God, gij al
   Zijn dienstknechten, en gij, die Hem vreest, beiden klein en groot!

   ^6En ik hoorde als een stem ener grote schare, en als een stem veler
   wateren, en als een stem van sterke donderslagen, zeggende: Halleluja,
   want de Heere, dealmachtige God, heeft als Koning geheerst.

   ^7Laat ons blijde zijn, en vreugde bedrijven, en Hem de heerlijkheid
   geven; want de bruiloft des Lams is gekomen, en Zijn vrouw heeft
   zichzelve bereid.

   ^8En haar is gegeven, dat zij bekleed worde met rein en blinkend fijn
   lijnwaad; want dit fijn lijnwaad zijn de rechtvaardigmakingen der
   heiligen.

   ^9En hij zeide tot mij: Schrijf, zalig zijn zij, die geroepen zijn tot
   het avondmaal van de bruiloft des Lams. En hij zeide tot mij: Deze zijn
   de waarachtige woorden Gods.

   ^10En ik viel neder voor zijn voeten, om hem te aanbidden, en hij zeide
   tot mij: Zie, dat gij dat niet doet; ik ben uw mededienstknecht, en
   uwer broederen, die degetuigenis van Jezus hebben; aanbid God. Want de
   getuigenis van Jezus is de geest der profetie.

   ^11En ik zag den hemel geopend; en ziet, een wit paard, en Die op
   hetzelve zat, was genaamd Getrouw en Waarachtig, en Hij oordeelt en
   voert krijg in gerechtigheid.

   ^12En Zijn ogen waren als een vlam vuurs, en op Zijn hoofd waren vele
   koninklijke hoeden; en Hij had een naam geschreven, die niemand wist,
   dan Hijzelf.

   ^13En Hij was bekleed met een kleed, dat met bloed geverfd was; en Zijn
   naam wordt genoemd het Woord Gods.

   ^14En de heirlegers in den hemel volgden Hem op witte paarden, gekleed
   met wit en rein fijn lijnwaad.

   ^15En uit Zijn mond ging een scherp zwaard, opdat Hij daarmede de
   heidenen slaan zou. En Hij zal hen hoeden met een ijzeren roede; en Hij
   treedt den wijnpersbakvan den wijn des toorns en der gramschap des
   almachtigen Gods.

   ^16En Hij heeft op Zijn kleed en op Zijn dij dezen Naam geschreven:
   Koning der koningen, en Heere der heren.

   ^17En ik zag een engel, staande in de zon; en hij riep met een grote
   stem, zeggende tot al de vogelen, die in het midden des hemels vlogen:
   Komt herwaarts, envergadert u tot het avondmaal des groten Gods;

   ^18Opdat gij eet het vlees der koningen, en het vlees der oversten over
   duizend, en het vlees der sterken, en het vlees der paarden en
   dergenen, die daarop zitten; enhet vlees van alle vrijen en
   dienstknechten, en kleinen en groten.

   ^19En ik zag het beest, en de koningen der aarde, en hun heirlegers
   vergaderd, om krijg te voeren tegen Hem, Die op het paard zat, en tegen
   Zijn heirlegers.

   ^20En het beest werd gegrepen, en met hetzelve de valse profeet, die de
   tekenen in de tegenwoordigheid van hetzelve gedaan had, door welke hij
   verleid had, die hetmerkteken van het beest ontvangen hadden, en die
   deszelfs beeld aanbaden. Deze twee zijn levend geworpen in den poel des
   vuurs, die met sulfer brandt.

   ^21En de overigen werden gedood met het zwaard Desgenen, Die op het
   paard zat, hetwelk uit Zijn mond ging; en al de vogelen werden
   verzadigd van hun vlees.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En ik zag een engel afkomen uit den hemel, hebbende den sleutel des
   afgronds, en een grote keten in zijn hand;

   ^2En hij greep den draak, den oude slang, welke is de duivel en
   satanas, en bond hem duizend jaren;

   ^3En wierp hem in den afgrond, en sloot hem daarin, en verzegelde dien
   boven hem, opdat hij de volken niet meer verleiden zou, totdat de
   duizend jaren zoudengeeindigd zijn. En daarna moet hij een kleinen tijd
   ontbonden worden.

   ^4En ik zag tronen, en zij zaten op dezelve; en het oordeel werd hun
   gegeven; en ik zag de zielen dergenen, die onthoofd waren om de
   getuigenis van Jezus, en om hetWoord Gods, en die het beest, en
   deszelfs beeld niet aangebeden hadden, en die het merkteken niet
   ontvangen hadden aan hun voorhoofd en aan hun hand; en zijleefden en
   heersten als koningen met Christus, de duizend jaren.

   ^5Maar de overigen der doden werden niet weder levend, totdat de
   duizend jaren geeindigd waren. Deze is de eerste opstanding.

   ^6Zalig en heilig is hij, die deel heeft in de eerste opstanding; over
   deze heeft de tweede dood geen macht, maar zij zullen priesters van God
   en Christus zijn, en zijzullen met Hem als koningen heersen duizend
   jaren.

   ^7En wanneer de duizend jaren zullen geeindigd zijn, zal de satanas uit
   zijn gevangenis ontbonden worden.

   ^8En hij zal uitgaan om de volken te verleiden, die in de vier hoeken
   der aarde zijn, den Gog en den Magog, om hen te vergaderen tot den
   krijg; welker getal is als hetzand aan de zee.

   ^9En zij zijn opgekomen op de breedte der aarde, en omringden de
   legerplaats der heiligen, en de geliefde stad; en er kwam vuur neder
   van God uit den hemel, enheeft hen verslonden.

   ^10En de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in den poel des vuurs
   en sulfers, alwaar het beest en de valse profeet zijn; en zij zullen
   gepijnigd worden dag ennacht in alle eeuwigheid.

   ^11En ik zag een groten witten troon, en Dengene, Die daarop zat, van
   Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor
   die gevonden.

   ^12En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken
   werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en
   de doden werdengeoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar
   hun werken.

   ^13En de zee gaf de doden, die in haar waren; en de dood en de hel
   gaven de doden, die in hen waren; en zij werden geoordeeld, een
   iegelijk naar hun werken.

   ^14En de dood en de hel werden geworpen in den poel des vuurs; dit is
   de tweede dood.

   ^15En zo iemand niet gevonden werd geschreven in het boek des levens,
   die werd geworpen in den poel des vuurs. Openbaring 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En ik zag een nieuwen hemel en een nieuwe aarde; want de eerste
   hemel, en de eerste aarde was voorbijgegaan, en de zee was niet meer.

   ^2En ik, Johannes, zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem,
   nederdalende van God uit den hemel, toebereid als een bruid, die voor
   haar man versierd is.

   ^3En ik hoorde een grote stem uit den hemel, zeggende: Ziet, de
   tabernakel Gods is bij de mensen, en Hij zal bij hen wonen, en zij
   zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zalbij hen en hun God zijn.

   ^4En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet
   meer zijn; noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de
   eerste dingen zijnweggegaan.

   ^5En Die op den troon zat, zeide: Ziet, Ik maak alle dingen nieuw. En
   Hij zeide tot mij: Schrijf, want deze woorden zijn waarachtig en
   getrouw.

   ^6En Hij sprak tot mij: Het is geschied. Ik ben de Alfa en de Omega,
   het Begin en het Einde. Ik zal den dorstige geven uit de fontein van
   het water des levens voorniet.

   ^7Die overwint, zal alles beerven; en Ik zal hem een God zijn, en hij
   zal Mij een zoon zijn.

   ^8Maar den vreesachtigen, en ongelovigen, en gruwelijken, en
   doodslagers, en hoereerders, en tovenaars, en afgodendienaars, en al
   den leugenaars, is hun deel in denpoel, die daar brandt van vuur en
   sulfer; hetwelk is de tweede dood.

   ^9En tot mij kwam een van de zeven engelen, die de zeven fiolen hadden,
   welke vol geweest waren van de zeven laatste plagen, en sprak met mij,
   zeggende: Komherwaarts, ik zal u tonen de Bruid, de Vrouw des Lams.

   ^10En hij voerde mij weg in den geest op een groten en hogen berg, en
   hij toonde mij de grote stad, het heilige Jeruzalem, nederdalende uit
   den hemel van God.

   ^11En zij had de heerlijkheid Gods, en haar licht was den
   allerkostelijksten steen gelijk, namelijk als den steen Jaspis,
   blinkende gelijk kristal.

   ^12En zij had een groten en hogen muur, en had twaalf poorten, en in de
   poorten twaalf engelen, en namen daarop geschreven, welken zijn de
   namen der twaalfgeslachten der kinderen Israels.

   ^13Van het oosten waren drie poorten, van het noorden drie poorten, van
   het zuiden drie poorten, van het westen drie poorten.

   ^14En de muur der stad had twaalf fondamenten, en in dezelve de namen
   der twaalf apostelen des Lams.

   ^15En hij die met mij sprak, had een gouden rietstok, opdat hij de stad
   zou meten, en haar poorten, en haar muur.

   ^16En de stad lag vierkant, en haar lengte was zo groot als haar
   breedte. En hij mat de stad met den rietstok op twaalf duizend stadien;
   de lengte, en de breedte, en dehoogte derzelve waren even gelijk.

   ^17En hij mat haar muur op honderd vier en veertig ellen, naar de maat
   eens mensen, welke des engels was.

   ^18En het gebouw van haar muur Jaspis; en de stad was zuiver goud,
   zijnde zuiver glas gelijk.

   ^19En de fondamenten van den muur der stad waren met allerlei kostelijk
   gesteente versierd. Het eerste fondament was Jaspis, het tweede
   Saffier, het derdeChalcedon, het vierde Smaragd.

   ^20Het vijfde Sardonix, het zesde Sardius, het zevende Chrysoliet, het
   achtste Beryl, het negende Topaas, het tiende Chrysopraas, het elfde
   Hyacinth, het twaalfdeAmethyst.

   ^21En de twaalf poorten waren twaalf paarlen, een iedere poort was elk
   uit een paarl; en de straat der stad was zuiver goud; gelijk
   doorluchtig glas.

   ^22En ik zag geen tempel in dezelve; want de Heere, de almachtige God,
   is haar Tempel, en het Lam.

   ^23En de stad behoeft de zon en de maan niet, dat zij in dezelve zouden
   schijnen; want de heerlijkheid Gods heeft haar verlicht, en het Lam is
   haar Kaars.

   ^24En de volken, die zalig worden, zullen in haar licht wandelen; en de
   koningen der aarde brengen hun heerlijkheid en eer in dezelve.

   ^25En haar poorten zullen niet gesloten worden des daags; want aldaar
   zal geen nacht zijn.

   ^26En zij zullen de heerlijkheid en de eer der volken daarin brengen.

   ^27En in haar zal niet inkomen iets, dat ontreinigt, en gruwelijkheid
   doet, en leugen spreekt; maar die geschreven zijn in het boek des
   levens des Lams.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En hij toonde mij een zuivere rivier van het water des levens, klaar
   als kristal, voortkomende uit den troon Gods, en des Lams.

   ^2In het midden van haar straat en op de ene en de andere zijde der
   rivier was de boom des levens, voortbrengende twaalf vruchten, van
   maand tot maand gevendezijne vrucht; en de bladeren des booms waren tot
   genezing der heidenen.

   ^3En geen vervloeking zal er meer tegen iemand zijn; en de troon Gods
   en des Lams zal daarin zijn, en Zijn dienstknechten zullen Hem dienen;

   ^4En zullen Zijn aangezicht zien, en Zijn Naam zal op hun voorhoofden
   zijn.

   ^5En aldaar zal geen nacht zijn, en zij zullen geen kaars noch licht
   der zon van node hebben; want de Heere God verlicht hen; en zij zullen
   als koningen heersen in alleeeuwigheid.

   ^6En hij zeide tot mij: Deze woorden zijn getrouw en waarachtig; en de
   Heere, de God der heilige profeten, heeft Zijn engel gezonden, om Zijn
   dienstknechten tetonen, hetgeen haast moet geschieden.

   ^7Zie, Ik kom haastiglijk zalig is hij, die de woorden der profetie
   dezes boeks bewaart.

   ^8En ik, Johannes, ben degene, die deze dingen gezien en gehoord heb.
   En toen ik ze gehoord en gezien had, viel ik neder om aan te bidden
   voor de voeten des engels, die mij deze dingen toonde.

   ^9En hij zeide tot mij: Zie, dat gij het niet doet; want ik ben uw
   mededienstknecht, en uwer broederen, der profeten, en dergenen, die de
   woorden dezes boeksbewaren; aanbid God.

   ^10En hij zeide tot mij: Verzegel de woorden der profetie dezes boeks
   niet; want de tijd is nabij.

   ^11Die onrecht doet, dat hij nog onrecht doe; en die vuil is, dat hij
   nog vuil worde; en die rechtvaardig is, dat hij nog gerechtvaardigd
   worde; en die heilig is, dat hij noggeheiligd worde.

   ^12En zie, Ik kom haastiglijk en Mijn loon is met Mij, om een iegelijk
   te vergelden, gelijk zijn werk zal zijn.

   ^13Ik ben de Alfa, en de Omega, het Begin en het Einde; de Eerste en de
   Laatste.

   ^14Zalig zijn zij, die Zijn geboden doen, opdat hun macht zij aan den
   boom des levens, en zij door de poorten mogen ingaan in de stad.

   ^15Maar buiten zullen zijn de honden, en de tovenaars, en de
   hoereerders, en de doodslagers, en de afgodendienaars, en een iegelijk,
   die de leugen liefheeft, en doet.

   ^16Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te
   getuigen in de Gemeenten. Ik ben de Wortel en het geslacht Davids, de
   blinkende Morgenster.

   ^17En de Geest en de Bruid zeggen: Kom! En die het hoort, zegge: Kom!
   En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om
   niet.

   ^18Want ik betuig aan een iegelijk, die de woorden der profetie dezes
   boeks hoort: Indien iemand tot deze dingen toedoet, God zal hem toedoen
   de plagen, die in ditboek geschreven zijn.

   ^19En indien iemand afdoet van de woorden des boeks dezer profetie, God
   zal zijn deel afdoen uit het boek des levens, en uit de heilige stad,
   en uit hetgeen in dit boekgeschreven is.

   ^20Die deze dingen getuigt, zegt: Ja, Ik kom haastiglijk. Amen. Ja,
   kom, Heere Jezus!
     __________________________________________________________________

                                    Indexes
     __________________________________________________________________

Index of Scripture References

   Genesis

   [1]15   [2]25   [3]30   [4]40   [5]44   [6]45   [7]48

   Exodus

   [8]11   [9]18   [10]19   [11]21   [12]22   [13]23   [14]31   [15]32

   Leviticus

   [16]4   [17]9

   Ruth

   [18]4

   Ezra

   [19]4   [20]9   [21]10

   Esther

   [22]5   [23]6   [24]8   [25]9

   Job

   [26]18   [27]20   [28]21   [29]22   [30]24   [31]27   [32]28   [33]29
   [34]31   [35]34   [36]35   [37]38   [38]40   [39]42

   Hosea

   [40]4   [41]8

   Amos

   [42]3
     __________________________________________________________________

            This document is from the Christian Classics Ethereal
               Library at Calvin College, http://www.ccel.org,
                   generated on demand from ThML source.

References

   1. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.14-p1.1
   2. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.24-p1.1
   3. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.29-p1.1
   4. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.39-p1.1
   5. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.43-p1.1
   6. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.44-p1.1
   7. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Gen.47-p1.1
   8. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.10-p1.1
   9. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.17-p1.1
  10. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.18-p1.1
  11. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.20-p1.1
  12. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.21-p1.1
  13. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.22-p1.1
  14. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.30-p1.1
  15. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Exod.32-p1.1
  16. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Lev.3-p1.1
  17. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Lev.8-p1.1
  18. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Ruth.3-p1.1
  19. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Ezra.3-p1.1
  20. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Ezra.8-p1.1
  21. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Ezra.9-p1.1
  22. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Esth.4-p1.1
  23. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Esth.5-p1.1
  24. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Esth.7-p1.1
  25. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Esth.8-p1.1
  26. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.17-p1.1
  27. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.19-p1.1
  28. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.20-p1.1
  29. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.21-p1.1
  30. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.23-p1.1
  31. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.26-p1.1
  32. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.27-p1.1
  33. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.28-p1.1
  34. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.30-p1.1
  35. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.33-p1.1
  36. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.34-p1.1
  37. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.36-p1.1
  38. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.38-p1.1
  39. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Job.40-p1.1
  40. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Hos.3-p1.1
  41. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Hos.7-p1.1
  42. file:///ccel/b/bible/nls/cache/nls.html3#Amos.2-p1.1