__________________________________________________________________

           Title: The Holy Bible: Dutch Statenvertaling
      Creator(s): Anonymous
        Language: Dutch
          Rights: Public Domain
   CCEL Subjects: All; Bible; Old Testament; New Testament
     __________________________________________________________________

Holy Bible

                             Dutch Statenvertaling
     __________________________________________________________________

                                 Old Testament
     __________________________________________________________________

Genesis
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1In den beginne schiep God den hemel en de aarde.

   ^2De aarde nu was woest en ledig, en duisternis was op den afgrond; en
   de GeestGods zweefde op de wateren.

   ^3En God zeide: Daar zij licht! en daar werd licht.

   ^4En God zag het licht, dat het goed was; en God maakte scheiding
   tussen het lichten tussen de duisternis.

   ^5En God noemde het licht dag, en de duisternis noemde Hij nacht. Toen
   was hetavond geweest, en het was morgen geweest, de eerste dag.

   ^6En God zeide: Daar zij een uitspansel in het midden der wateren; en
   dat makescheiding tussen wateren en wateren!

   ^7En God maakte dat uitspansel, en maakte scheiding tussen de wateren,
   die onderhet uitspansel zijn, en tussen de wateren, die boven het
   uitspansel zijn. En het wasalzo.

   ^8En God noemde het uitspansel hemel. En het was avond geweest, en het
   wasmorgen geweest, de tweede dag.

   ^9En God zeide: Dat de wateren van onder de hemel in een plaats
   vergaderdworden, en dat het droge gezien worde! en het was alzo.

   ^10En God noemde het droge aarde, en de vergadering der wateren noemde
   Hijzeeen; en God zag, dat het goed was.

   ^11En God zeide: Dat de aarde uitschiete gras, kruid zaadzaaiende,
   vruchtbaargeboomte, dragende vrucht naar zijn aard, welks zaad daarin
   zij op de aarde! Enhet was alzo.

   ^12En de aarde bracht voort grasscheutjes, kruid zaadzaaiende naar zijn
   aard, envruchtdragend geboomte, welks zaad daarin was, naar zijn aard.
   En God zag, dathet goed was.

   ^13Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de derde dag.

   ^14En God zeide: Dat er lichten zijn in het uitspansel des hemels, om
   scheiding temaken tussen den dag en tussen den nacht; en dat zij zijn
   tot tekenen en totgezette tijden, en tot dagen en jaren!

   ^15En dat zij zijn tot lichten in het uitspansel des hemels, om licht
   te geven op deaarde! En het was alzo.

   ^16God dan maakte die twee grote lichten; dat grote licht tot
   heerschappij des daags, en dat kleine licht tot heerschappij des
   nachts; ook de sterren.

   ^17En God stelde ze in het uitspansel des hemels, om licht te geven op
   de aarde.

   ^18En om te heersen op den dag, en in den nacht, en om scheiding te
   maken tussenhet licht en tussen de duisternis. En God zag, dat het goed
   was.

   ^19Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vierde
   dag.

   ^20En God zeide: Dat de wateren overvloediglijk voortbrengen een
   gewemel vanlevende zielen; en het gevogelte vliege boven de aarde, in
   het uitspansel deshemels!

   ^21En God schiep de grote walvissen, en alle levende wremelende ziel,
   welke dewateren overvloediglijk voortbrachten, naar haar aard; en alle
   gevleugeldgevogelte naar zijn aard. En God zag, dat het goed was.

   ^22En God zegende ze, zeggende: Zijt vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en
   vervult dewateren in de zeeen; en het gevogelte vermenigvuldige op de
   aarde!

   ^23Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de vijfde
   dag.

   ^24En God zeide: De aarde brenge levende zielen voort, naar haar aard,
   vee, enkruipend, en wild gedierte der aarde, naar zijn aard! En het was
   alzo.

   ^25En God maakte het wild gedierte der aarde naar zijn aard, en het vee
   naar zijnaard, en al het kruipend gedierte des aardbodems naar zijn
   aard. En God zag, dathet goed was.

   ^26En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar Ons beeld, naar Onze
   gelijkenis; endat zij heerschappij hebben over de vissen der zee, en
   over het gevogelte deshemels, en over het vee, en over de gehele aarde,
   en over al het kruipendgedierte, dat op de aarde kruipt.

   ^27En God schiep den mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God
   schiep Hij hem;man en vrouw schiep Hij ze.

   ^28En God zegende hen, en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar,
   envermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt
   heerschappijover de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels,
   en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

   ^29En God zeide: Ziet, Ik heb ulieden al het zaadzaaiende kruid
   gegeven, dat op deganse aarde is, en alle geboomte, in hetwelk
   zaadzaaiende boomvrucht is; het zij utot spijze!

   ^30Maar aan al het gedierte der aarde, en aan al het gevogelte des
   hemels, en aan alhet kruipende gedierte op de aarde, waarin een levende
   ziel is, heb Ik al hetgroene kruid tot spijze gegeven. En het was alzo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Alzo zijn volbracht de hemel en de aarde, en al hun heir.

   ^2Als nu God op de zevende dag volbracht had Zijn werk, dat Hij gemaakt
   had, heeft Hij gerust op den zevende dag van al Zijn werk, dat Hij
   gemaakt had.

   ^3En God heeft den zevende dag gezegend, en die geheiligd; omdat Hij
   opdenzelven gerust heeft van al Zijn werk, hetwelk God geschapen had,
   om tevolmaken.

   ^4Dit zijn de geboorten des hemels en der aarde, als zij geschapen
   werden; ten dageals de HEERE God de aarde en den hemel maakte.

   ^5En allen struik des velds, eer hij in de aarde was, en al het kruid
   des velds, eer hetuitsproot; want de HEERE God had niet doen regenen op
   de aarde, en er wasgeen mens geweest, om den aardbodem te bouwen.

   ^6Maar een damp was opgegaan uit de aarde, en bevochtigde den
   ganseaardbodem.

   ^7En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in
   zijnneusgaten geblazen de adem des levens; alzo werd de mens tot een
   levende ziel.

   ^8Ook had de HEERE God een hof geplant in Eden, tegen het oosten, en
   Hij steldealdaar den mens, die Hij geformeerd had.

   ^9En de HEERE God had alle geboomte uit het aardrijk doen spruiten,
   begeerlijkvoor het gezicht, en goed tot spijze; en den boom des levens
   in het midden vanden hof, en de boom der kennis des goeds en des
   kwaads.

   ^10En een rivier was voortgaande uit Eden, om deze hof te bewateren; en
   werd vandaar verdeeld, en werd tot vier hoofden.

   ^11De naam der eerste rivier is Pison; deze is het, die het ganse land
   van Havilaomloopt, waar het goud is.

   ^12En het goud van dit land is goed; daar is ook bedolah, en de steen
   sardonix.

   ^13En de naam der tweede rivier is Gihon; deze is het, die het ganse
   land Cuschomloopt.

   ^14En de naam der derde rivier is Hiddekel; deze is gaande naar het
   oosten vanAssur. En de vierde rivier is Frath.

   ^15Zo nam de HEERE God den mens, en zette hem in den hof van Eden, om
   dien tebouwen, en dien te bewaren.

   ^16En de HEERE God gebood den mens, zeggende: Van allen boom dezes hofs
   zultgij vrijelijk eten;

   ^17Maar van den boom der kennis des goeds en des kwaads, daarvan zult
   gij nieteten; want ten dage, als gij daarvan eet, zult gij den dood
   sterven.

   ^18Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen
   zij; Ikzal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij.

   ^19Want als de HEERE God uit de aarde al het gedierte des velds, en al
   hetgevogelte des hemels gemaakt had, zo bracht Hij die tot Adam, om te
   zien, hoehij ze noemen zou; en zoals Adam alle levende ziel noemen
   zoude, dat zou haarnaam zijn.

   ^20Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte
   deshemels, en van al het gedierte des velds; maar voor de mens vond hij
   geen hulpe, die als tegen hem over ware.

   ^21Toen deed de HEERE God een diepen slaap op Adam vallen, en hij
   sliep; en Hijnam een van zijn ribben, en sloot derzelver plaats toe met
   vlees.

   ^22En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot
   eenvrouw, en Hij bracht haar tot Adam.

   ^23Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van
   mijn vlees!Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen
   is.

   ^24Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten, en zijn vrouw
   aankleven;en zij zullen tot een vlees zijn.

   ^25En zij waren beiden naakt, Adam en zijn vrouw; en zij schaamden zich
   niet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1De slang nu was listiger dan al het gedierte des velds, hetwelk de
   HEERE Godgemaakt had; en zij zeide tot de vrouw: Is het ook, dat God
   gezegd heeft:Gijlieden zult niet eten van allen boom dezes hofs?

   ^2En de vrouw zeide tot de slang: Van de vrucht der bomen dezes hofs
   zullen wijeten;

   ^3Maar van de vrucht des booms, die in het midden des hofs is, heeft
   God gezegd:Gij zult van die niet eten, noch die aanroeren, opdat gij
   niet sterft.

   ^4Toen zeide de slang tot de vrouw: Gijlieden zult den dood niet
   sterven;

   ^5Maar God weet, dat, ten dage als gij daarvan eet, zo zullen uw ogen
   geopendworden, en gij zult als God wezen, kennende het goed en het
   kwaad.

   ^6En de vrouw zag, dat die boom goed was tot spijze, en dat hij een
   lust was voorde ogen, ja, een boom, die begeerlijk was om verstandig te
   maken; en zij nam vanzijn vrucht en at; en zij gaf ook haar man met
   haar, en hij at.

   ^7Toen werden hun beider ogen geopend, en zij werden gewaar, dat zij
   naaktwaren; en zij hechtten vijgeboombladeren samen, en maakten zich
   schorten.

   ^8En zij hoorden de stem van den HEERE God, wandelende in den hof, aan
   dewind des daags. Toen verborg zich Adam en zijn vrouw voor het
   aangezicht vanden HEERE God, in het midden van het geboomte des hofs.

   ^9En de HEERE God riep Adam, en zeide tot hem: Waar zijt gij?

   ^10En hij zeide: Ik hoorde Uw stem in den hof, en ik vreesde; want ik
   ben naakt;daarom verborg ik mij.

   ^11En Hij zeide: Wie heeft u te kennen gegeven, dat gij naakt zijt?
   Hebt gij van dienboom gegeten, van welken Ik u gebood, dat gij daarvan
   niet eten zoudt?

   ^12Toen zeide Adam: De vrouw, die Gij bij mij gegeven hebt, die heeft
   mij van dienboom gegeven, en ik heb gegeten.

   ^13En de HEERE God zeide tot de vrouw: Wat is dit, dat gij gedaan hebt?
   En devrouw zeide: De slang heeft mij bedrogen, en ik heb gegeten.

   ^14Toen zeide de HEERE God tot die slang: Dewijl gij dit gedaan hebt,
   zo zijt gijvervloekt boven al het vee, en boven al het gedierte des
   velds! Op uw buik zult gijgaan, en stof zult gij eten, al de dagen uws
   levens.

   ^15En Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw, en
   tussen uw zaad entussen haar zaad; datzelve zal u de kop vermorzelen,
   en gij zult het de verzenenvermorzelen.

   ^16Tot de vrouw zeide Hij: Ik zal zeer vermenigvuldigen uw smart,
   namelijk uwerdracht; met smart zult gij kinderen baren; en tot uw man
   zal uw begeerte zijn, enhij zal over u heerschappij hebben.

   ^17En tot Adam zeide Hij: Dewijl gij geluisterd hebt naar de stem uwer
   vrouw, envan dien boom gegeten, waarvan Ik u gebood, zeggende: Gij zult
   daarvan nieteten; zo zij het aardrijk om uwentwil vervloekt; en met
   smart zult gij daarvan etenal de dagen uws levens.

   ^18Ook zal het u doornen en distelen voortbrengen, en gij zult het
   kruid des veldseten.

   ^19In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten, totdat gij tot de
   aardewederkeert, dewijl gij daaruit genomen zijt; want gij zijt stof,
   en gij zult tot stofwederkeren.

   ^20Voorts noemde Adam den naam zijner vrouw Heva, omdat zij een moeder
   allerlevenden is.

   ^21En de HEERE God maakte voor Adam en zijn vrouw rokken van vellen, en
   toogze hun aan.

   ^22Toen zeide de HEERE God: Ziet, de mens is geworden als Onzer een,
   kennendehet goed en het kwaad! Nu dan, dat hij zijn hand niet uitsteke,
   en neme ook vanden boom des levens, en ete, en leve in eeuwigheid.

   ^23Zo verzond hem de HEERE God uit den hof van Eden, om den aardbodem
   tebouwen, waaruit hij genomen was.

   ^24En Hij dreef de mens uit; en stelde cherubim tegen het oosten des
   hofs van Eden, en een vlammig lemmer eens zwaards, dat zich omkeerde,
   om te bewaren denweg van den boom des levens.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En Adam bekende Heva, zijn huisvrouw, en zij werd zwanger, en baarde
   Kain, en zeide: Ik heb een man van de HEERE verkregen!

   ^2En zij voer voort te baren zijn broeder Habel; en Habel werd een
   schaapherder, en Kain werd een landbouwer.

   ^3En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kain van de vrucht
   des landsden HEERE offer bracht.

   ^4En Habel bracht ook van de eerstgeborenen zijner schapen, en van hun
   vet. En deHEERE zag Habel en zijn offer aan;

   ^5Maar Kain en zijn offer zag Hij niet aan. Toen ontstak Kain zeer, en
   zijnaangezicht verviel.

   ^6En de HEERE zeide tot Kain: Waarom zijt gij ontstoken, en waarom is
   uwaangezicht vervallen?

   ^7Is er niet, indien gij weldoet, verhoging? en zo gij niet weldoet, de
   zonde ligt aande deur. Zijn begeerte is toch tot u, en gij zult over
   hem heersen.

   ^8En Kain sprak met zijn broeder Habel; en het geschiedde, als zij in
   het veldwaren, dat Kain tegen zijn broeder Habel opstond, en sloeg hem
   dood.

   ^9En de HEERE zeide tot Kain: Waar is Habel, uw broeder? En hij zeide:
   Ik weethet niet; ben ik mijns broeders hoeder?

   ^10En Hij zeide: Wat hebt gij gedaan? daar is een stem des bloeds van
   uw broeder, dat tot Mij roept van den aardbodem.

   ^11En nu zijt gij vervloekt van den aardbodem, die zijn mond heeft
   opengedaan, omuws broeders bloed van uw hand te ontvangen.

   ^12Als gij den aardbodem bouwen zult, hij zal u zijn vermogen niet meer
   geven; gijzult zwervende en dolende zijn op aarde.

   ^13En Kain zeide tot den HEERE: Mijn misdaad is groter, dan dat zij
   vergevenworde.

   ^14Zie, Gij hebt mij heden verdreven van den aardbodem, en ik zal voor
   Uwaangezicht verborgen zijn; en ik zal zwervende en dolende zijn op de
   aarde, en hetzal geschieden, dat al wie mij vindt, mij zal doodslaan.

   ^15Doch de HEERE zeide tot hem: Daarom, al wie Kain doodslaat, zal
   zevenvoudiggewroken worden! En de HEERE stelde een teken aan Kain;
   opdat hem nietversloeg al wie hem vond.

   ^16En Kain ging uit van het aangezicht des HEEREN; en hij woonde in het
   land Nod, ten oosten van Eden.

   ^17En Kain bekende zijn huisvrouw, en zij werd bevrucht en baarde
   Henoch; en hijbouwde een stad, en noemde den naam dier stad naar den
   naam zijns zoons,Henoch.

   ^18En aan Henoch werd Hirad geboren; en Hirad gewon Mechujael; en
   Mechujaelgewon Methusael; en Methusael gewon Lamech.

   ^19En Lamech nam zich twee vrouwen; de naam van de eerste was Ada, en
   de naamvan de andere Zilla.

   ^20En Ada baarde Jabal; deze is geweest een vader dergenen, die
   tentenbewoonden, en vee hadden.

   ^21En de naam zijns broeders was Jubal; deze werd de vader van allen,
   die harpenen orgelen handelen.

   ^22En Zilla baarde ook Tubal-Kain, een leermeester van allen werker in
   koper enijzer; en de zuster van Tubal-Kain was Naema.

   ^23En Lamech zeide tot zijn vrouwen Ada en Zilla: Hoort mijn stem, gij
   vrouwen vanLamech! neemt ter ore mijn rede! Voorwaar, ik sloeg wel een
   man dood, ommijn wonde, en een jongeling, om mijn buile!

   ^24Want Kain zal zevenvoudig gewroken worden, maar Lamech
   zeventigmaalzevenmaal.

   ^25En Adam bekende wederom zijn huisvrouw, en zij baarde een zoon, en
   zijnoemde zijn naam Seth; want God heeft mij, sprak zij, een ander zaad
   gezet voorHabel; want Kain heeft hem doodgeslagen.

   ^26En denzelven Seth werd ook een zoon geboren, en hij noemde zijn naam
   Enos.Toen begon men den naam des HEEREN aan te roepen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Dit is het boek van Adams geslacht. Ten dage als God den mens schiep,
   maakteHij hem naar de gelijkenis Gods.

   ^2Man en vrouw schiep Hij hen, en zegende ze, en noemde hun naam Mens,
   tendage als zij geschapen werden.

   ^3En Adam leefde honderd en dertig jaren, en gewon een zoon naar zijn
   gelijkenis, naar zijn evenbeeld, en noemde zijn naam Seth.

   ^4En Adams dagen, nadat hij Seth gewonnen had, zijn geweest achthonderd
   jaren;en hij gewon zonen en dochteren.

   ^5Zo waren al de dagen van Adam, die hij leefde, negenhonderd jaren, en
   dertigjaren; en hij stierf.

   ^6En Seth leefde honderd en vijf jaren, en hij gewon Enos.

   ^7En Seth leefde, nadat hij Enos gewonnen had, achthonderd en zeven
   jaren; en hijgewon zonen en dochteren.

   ^8Zo waren al de dagen van Seth negenhonderd en twaalf jaren; en hij
   stierf.

   ^9En Enos leefde negentig jaren, en hij gewon Kenan.

   ^10En Enos leefde, nadat hij Kenan gewonnen had, achthonderd en
   vijftien jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^11Zo waren al de dagen van Enos negenhonderd en vijf jaren; en hij
   stierf.

   ^12En Kenan leefde zeventig jaren, en hij gewon Mahalal-el.

   ^13En Kenan leefde, nadat hij Mahalal-el gewonnen had, achthonderd en
   veertigjaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^14Zo waren al de dagen van Kenan negenhonderd en tien jaren; en hij
   stierf.

   ^15En Mahalal-el leefde vijf en zestig jaren, en hij gewon Jered.

   ^16En Mahalal-el leefde, nadat hij Jered gewonnen had, achthonderd en
   dertig jaren;en hij gewon zonen en dochteren.

   ^17Zo waren al de dagen van Mahalal-el achthonderd vijf en negentig
   jaren; en hijstierf.

   ^18En Jered leefde honderd twee en zestig jaren, en hij gewon Henoch.

   ^19En Jered leefde, nadat hij Henoch gewonnen had, achthonderd jaren;
   en hijgewon zonen en dochteren.

   ^20Zo waren al de dagen van Jered negenhonderd twee en zestig jaren; en
   hij stierf.

   ^21En Henoch leefde vijf en zestig jaren, en hij gewon Methusalach.

   ^22En Henoch wandelde met God, nadat hij Methusalach gewonnen had,
   driehonderd jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^23Zo waren al de dagen van Henoch driehonderd vijf en zestig jaren.

   ^24Henoch dan wandelde met God; en hij was niet meer; want God nam hem
   weg.

   ^25En Methusalach leefde honderd zeven en tachtig jaren, en hij gewon
   Lamech.

   ^26En Methusalach leefde, nadat hij Lamech gewonnen had, zevenhonderd
   twee entachtig jaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^27Zo waren al de dagen van Methusalach negenhonderd negen en zestig
   jaren; enhij stierf.

   ^28En Lamech leefde honderd twee en tachtig jaren, en hij gewon een
   zoon.

   ^29En hij noemde zijn naam Noach, zeggende: Deze zal ons troosten over
   ons werk, en over de smart onzer handen, vanwege het aardrijk, dat de
   HEERE vervloektheeft!

   ^30En Lamech leefde, nadat hij Noach gewonnen had, vijfhonderd vijf en
   negentigjaren; en hij gewon zonen en dochteren.

   ^31Zo waren al de dagen van Lamech zevenhonderd zeven en zeventig
   jaren; en hijstierf.

   ^32En Noach was vijfhonderd jaren oud; en Noach gewon Sem, Cham en
   Jafeth.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En het geschiedde, als de mensen op den aardbodem begonnen
   tevermenigvuldigen, en hun dochters geboren werden,

   ^2Dat Gods zonen de dochteren der mensen aanzagen, dat zij schoon
   waren, en zijnamen zich vrouwen uit allen, die zij verkozen hadden.

   ^3Toen zeide de HEERE: Mijn Geest zal niet in eeuwigheid twisten met
   den mens, dewijl hij ook vlees is; doch zijn dagen zullen zijn honderd
   en twintig jaren.

   ^4In die dagen waren er reuzen op de aarde, en ook daarna, als Gods
   zonen tot dedochteren der mensen ingegaan waren, en zich kinderen
   gewonnen hadden; dezezijn de geweldigen, die van ouds geweest zijn,
   mannen van name.

   ^5En de HEERE zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de
   aarde, enal het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage
   alleenlijk boos was.

   ^6Toen berouwde het de HEERE, dat Hij den mens op de aarde gemaakt had,
   enhet smartte Hem aan Zijn hart.

   ^7En de HEERE zeide: Ik zal den mens, die Ik geschapen heb, verdelgen
   van denaardbodem, van den mens tot het vee, tot het kruipend gedierte,
   en tot hetgevogelte des hemels toe; want het berouwt Mij, dat Ik hen
   gemaakt heb.

   ^8Maar Noach vond genade in de ogen des HEEREN.

   ^9Dit zijn de geboorten van Noach. Noach was een rechtvaardig, oprecht
   man inzijn geslachten. Noach wandelde met God.

   ^10En Noach gewon drie zonen: Sem, Cham en Jafeth.

   ^11Maar de aarde was verdorven voor Gods aangezicht; en de aarde was
   vervuldmet wrevel.

   ^12Toen zag God de aarde, en ziet, zij was verdorven; want al het vlees
   had zijn wegverdorven op de aarde.

   ^13Daarom zeide God tot Noach: Het einde van alle vlees is voor Mijn
   aangezichtgekomen; want de aarde is door hen vervuld met wrevel; en
   zie, Ik zal hen met deaarde verderven.

   ^14Maak u een ark van goferhout; met kameren zult gij deze ark maken;
   en gij zultdie bepekken van binnen en van buiten met pek.

   ^15En aldus is het, dat gij haar maken zult: driehonderd ellen zij de
   lengte der ark, vijftig ellen haar breedte, en dertig ellen haar
   hoogte.

   ^16Gij zult een venster aan de ark maken, en zult haar volmaken tot een
   elle vanboven; en de deur der ark zult gij in haar zijde zetten; gij
   zult ze met onderste, tweede en derde verdiepingen maken.

   ^17Want Ik, zie, Ik breng een watervloed over de aarde, om alle vlees,
   waarin eengeest des levens is, van onder den hemel te verderven; al wat
   op de aarde is, zalden geest geven.

   ^18Maar met u zal Ik Mijn verbond oprichten; en gij zult in de ark
   gaan, gij, en uwzonen, en uw huisvrouw, en de vrouwen uwer zonen met u.

   ^19En gij zult van al wat leeft, van alle vlees, twee van elk, doen in
   de ark komen, ommet u in het leven te behouden: mannetje en wijfje
   zullen zij zijn;

   ^20Van het gevogelte naar zijn aard, en van het vee naar zijn aard, van
   al hetkruipend gedierte des aardbodems naar zijn aard, twee van elk
   zullen tot ukomen, om die in het leven te behouden.

   ^21En gij, neem voor u van alle spijze, die gegeten wordt, en verzamel
   ze tot u, opdatzij u en hun tot spijze zij.

   ^22En Noach deed het; naar al wat God hem geboden had, zo deed hij.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Noach: Ga gij, en uw ganse huis in de ark;
   want uheb Ik gezien rechtvaardig voor Mijn aangezicht in dit geslacht.

   ^2Van alle rein vee zult gij tot u nemen zeven en zeven, het mannetje
   en zijn wijfje;maar van het vee, dat niet rein is, twee, het mannetje
   en zijn wijfje.

   ^3Ook van het gevogelte des hemels zeven en zeven, het mannetje en het
   wijfje, omzaad levend te houden op de ganse aarde.

   ^4Want over nog zeven dagen zal Ik doen regenen op de aarde veertig
   dagen, enveertig nachten; en Ik zal van den aardbodem verdelgen al wat
   bestaat, dat Ikgemaakt heb.

   ^5En Noach deed, naar al wat de HEERE hem geboden had.

   ^6Noach nu was zeshonderd jaren oud, als de vloed der wateren op de
   aarde was.

   ^7Zo ging Noach, en zijn zonen, en zijn huisvrouw, en de vrouwen zijner
   zonen methem in de ark, vanwege de wateren des vloeds.

   ^8Van het reine vee, en van het vee, dat niet rein was, en van het
   gevogelte, en alwat op den aardbodem kruipt,

   ^9Kwamen er twee en twee tot Noach in de ark, het mannetje en het
   wijfje, gelijkals God Noach geboden had.

   ^10En het geschiedde na die zeven dagen, dat de wateren des vloeds op
   de aardewaren.

   ^11In het zeshonderdste jaar des levens van Noach, in de tweede maand,
   op dezeventiende dag der maand, op dezen zelfden dag zijn alle
   fonteinen des grotenafgronds opengebroken, en de sluizen des hemels
   geopend.

   ^12En een plasregen was op de aarde veertig dagen en veertig nachten.

   ^13Even op dienzelfden dag ging Noach, en Sem, en Cham, en Jafeth,
   Noachszonen, desgelijks ook Noachs huisvrouw, en de drie vrouwen zijner
   zonen methem in de ark;

   ^14Zij, en al het gedierte naar zijn aard, en al het vee naar zijn
   aard, en al hetkruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, naar zijn
   aard, en al het gevogelte naarzijn aard, alle vogeltjes van allerlei
   vleugel.

   ^15En van alle vlees, waarin een geest des levens was, kwamen er twee
   en twee totNoach in de ark.

   ^16En die er kwamen, die kwamen mannetje en wijfje, van alle vlees,
   gelijk als hemGod bevolen had. En de HEERE sloot achter hem toe.

   ^17En die vloed was veertig dagen op de aarde, en de wateren
   vermeerderden, enhieven de ark op, zodat zij oprees boven de aarde.

   ^18En de wateren namen de overhand, en vermeerderden zeer op de aarde;
   en deark ging op de wateren.

   ^19En de wateren namen gans zeer de overhand op de aarde, zodat alle
   hogebergen, die onder den ganse hemel zijn, bedekt werden.

   ^20Vijftien ellen omhoog namen de wateren de overhand, en de bergen
   werdenbedekt.

   ^21En alle vlees, dat zich op de aarde roerde, gaf den geest, van het
   gevogelte, envan het vee, en van het wild gedierte, en van al het
   kruipend gedierte, dat op deaarde kroop, en alle mens.

   ^22Al wat een adem des geestes des levens in zijn neusgaten had, van
   alles wat ophet droge was, is gestorven.

   ^23Alzo werd verdelgd al wat bestond, dat op den aardbodem was, van den
   mensaan tot het vee, tot het kruipend gedierte, en tot het gevogelte
   des hemels, en zijwerden verdelgd van de aarde; doch Noach alleen bleef
   over, en wat met hem inde ark was.

   ^24En de wateren hadden de overhand boven de aarde, honderd en vijftig
   dagen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En God gedacht aan Noach, en aan al het gedierte, en aan al het vee,
   dat methem in de ark was; en God deed een wind over de aarde doorgaan,
   en dewateren werden stil.

   ^2Ook werden de fonteinen des afgronds, en de sluizen des hemels
   gesloten, en deplasregen van den hemel werd opgehouden.

   ^3Daartoe keerden de wateren weder van boven de aarde, heen en
   wedervloeiende, en de wateren namen af ten einde van honderd en vijftig
   dagen.

   ^4En de ark rustte in de zevende maand, op den zeventiende dag der
   maand, op debergen van Ararat.

   ^5En de wateren waren gaande, en afnemende tot de tiende maand; in de
   tiendemaand, op den eerste der maand, werden de toppen der bergen
   gezien.

   ^6En het geschiedde, ten einde van veertig dagen, dat Noach het venster
   der ark, die hij gemaakt had, opendeed.

   ^7En hij liet een raaf uit, die dikwijls heen en weder ging, totdat de
   wateren vanboven de aarde verdroogd waren.

   ^8Daarna liet hij een duif van zich uit, om te zien, of de wateren
   gelicht waren vanboven den aardbodem.

   ^9Maar de duif vond geen rust voor het hol van haar voet; zo keerde zij
   weder tothem in de ark; want de wateren waren op de ganse aarde; en hij
   stak zijn handuit, en nam haar, en bracht haar tot zich in de ark.

   ^10En hij verbeidde nog zeven andere dagen; toen liet hij de duif
   wederom uit de ark.

   ^11En de duif kwam tot hem tegen den avondtijd; en ziet, een afgebroken
   olijfbladwas in haar bek; zo merkte Noach, dat de wateren van boven de
   aarde gelichtwaren.

   ^12Toen vertoefde hij nog zeven andere dagen; en hij liet de duif uit;
   maar zij keerdeniet meer weder tot hem.

   ^13En het geschiedde in het zeshonderd en eerste jaar, in de eerste
   maand, op deneersten derzelver maand, dat de wateren droogden van boven
   de aarde; toendeed Noach het deksel der ark af, en zag toe, en ziet, de
   aardbodem wasgedroogd.

   ^14En in de tweede maand, op den zeven en twintigsten dag der maand,
   was deaarde opgedroogd.

   ^15Toen sprak God tot Noach, zeggende:

   ^16Ga uit de ark, gij, en uw huisvrouw, en uw zonen, en de vrouwen uwer
   zonen metu.

   ^17Al het gedierte, dat met u is, van alle vlees, aan gevogelte, en aan
   vee, en aan alhet kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, doe met u
   uitgaan; en dat zijovervloediglijk voorttelen op de aarde, en
   vruchtbaar zijn, en vermenigvuldigen opde aarde.

   ^18Toen ging Noach uit, en zijn zonen, en zijn huisvrouw, en de vrouwen
   zijner zonenmet hem.

   ^19Al het gedierte, al het kruipende, en al het gevogelte, al wat zich
   op de aarderoert, naar hun geslachten, gingen uit de ark.

   ^20En Noach bouwde den HEERE een altaar; en hij nam van al het reine
   vee, en vanal het rein gevogelte, en offerde brandofferen op dat
   altaar.

   ^21En de HEERE rook dien liefelijken reuk, en de HEERE zeide in Zijn
   hart: Ik zalvoortaan den aardbodem niet meer vervloeken om des mensen
   wil; want hetgedichtsel van 's mensen hart is boos van zijn jeugd aan;
   en Ik zal voortaan nietmeer al het levende slaan, gelijk als Ik gedaan
   heb.

   ^22Voortaan al de dagen der aarde zullen zaaiing en oogst, en koude en
   hitte, enzomer en winter, en dag en nacht, niet ophouden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En God zegende Noach en zijn zonen, en Hij zeide tot hen: Zijt
   vruchtbaar envermenigvuldigt, en vervult de aarde!

   ^2En uw vrees, en uw verschrikking zij over al het gedierte der aarde,
   en over al hetgevogelte des hemels; in al wat zich op den aardbodem
   roert, en in alle vissen derzee; zij zijn in uw hand overgegeven.

   ^3Al wat zich roert, dat levend is, zij u tot spijze; Ik heb het u al
   gegeven, gelijk hetgroene kruid.

   ^4Doch het vlees met zijn ziel, dat is zijn bloed, zult gij niet eten.

   ^5En voorwaar, Ik zal uw bloed, het bloed uwer zielen eisen; van de
   hand van allegedierte zal Ik het eisen; ook van de hand des mensen, van
   de hand eensiegelijken zijns broeders zal Ik de ziel des mensen eisen.

   ^6Wie des mensen bloed vergiet, zijn bloed zal door den mens vergoten
   worden;want God heeft den mens naar Zijn beeld gemaakt.

   ^7Maar gijlieden, weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt; teelt
   overvloediglijk voortop de aarde, en vermenigvuldigt op dezelve.

   ^8Voorts zeide God tot Noach, en tot zijn zonen met hem, zeggende:

   ^9Maar Ik, ziet, Ik richt Mijn verbond op met u, en met uw zaad na u;

   ^10En met alle levende ziel, die met u is, van het gevogelte, van het
   vee, en van allegedierte der aarde met u; van allen, die uit de ark
   gegaan zijn, tot al het gedierteder aarde toe.

   ^11En Ik richt Mijn verbond op met u, dat niet meer alle vlees door de
   wateren desvloeds zal worden uitgeroeid; en dat er geen vloed meer zal
   zijn, om de aarde teverderven.

   ^12En God zeide: Dit is het teken des verbonds, dat Ik geef tussen Mij
   en tussenulieden, en tussen alle levende ziel, die met u is, tot
   eeuwige geslachten.

   ^13Mijn boog heb Ik gegeven in de wolken; die zal zijn tot een teken
   des verbondstussen Mij en tussen de aarde.

   ^14En het zal geschieden, als Ik wolken over de aarde brenge, dat deze
   boog zalgezien worden in de wolken;

   ^15Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond, hetwelk is tussen Mij en
   tussen u, entussen alle levende ziel van alle vlees; en de wateren
   zullen niet meer wezen toteen vloed, om alle vlees te verderven.

   ^16Als deze boog in de wolken zal zijn, zo zal Ik hem aanzien, om te
   gedenken aanhet eeuwig verbond tussen God en tussen alle levende ziel,
   van alle vlees, dat opde aarde is.

   ^17Zo zeide dan God tot Noach: Dit is het teken des verbonds, dat Ik
   opgericht hebtussen Mij en tussen alle vlees, dat op de aarde is.

   ^18En de zonen van Noach, die uit de ark gingen, waren Sem, en Cham, en
   Jafeth;en Cham is de vader van Kanaan.

   ^19Deze drie waren de zonen van Noach; en van dezen is de ganse
   aardeoverspreid.

   ^20En Noach begon een akkerman te zijn, en hij plantte een wijngaard.

   ^21En hij dronk van dien wijn, en werd dronken; en hij ontblootte zich
   in het middenzijner tent.

   ^22En Cham, Kanaans vader, zag zijns vaders naaktheid, en hij gaf het
   zijn beidenbroederen daar buiten te kennen.

   ^23Toen namen Sem en Jafeth een kleed, en zij legden het op hun beider
   schouderen, en gingen achterwaarts, en bedekten de naaktheid huns
   vaders; en hunaangezichten waren achterwaarts, gekeerd zodat zij de
   naaktheid huns vaders nietzagen.

   ^24En Noach ontwaakte van zijn wijn; en hij merkte wat zijn kleinste
   zoon hemgedaan had.

   ^25En hij zeide: Vervloekt zij Kanaan; een knecht der knechten zij hij
   zijn broederen!

   ^26Voorts zeide hij: Gezegend zij de HEERE, de God van Sem; en Kanaan
   zij hemeen knecht!

   ^27God breide Jafeth uit, en hij wone in Sems tenten! en Kanaan zij hem
   een knecht!

   ^28En Noach leefde na den vloed driehonderd en vijftig jaren.

   ^29Zo waren al de dagen van Noach negenhonderd en vijftig jaren; en hij
   stierf.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Noachs zonen: Sem, Cham, en Jafeth; en
   hunwerden zonen geboren na den vloed.

   ^2De zonen van Jafeth zijn: Gomer, en Magog, en Madai, en Javan, en
   Tubal, enMesech, en Thiras.

   ^3En de zonen van Gomer zijn: Askenaz, en Rifath, en Togarma.

   ^4En de zonen van Javan zijn: Elisa, en Tarsis; de Chittieten en
   Dodanieten.

   ^5Van dezen zijn verdeeld de eilanden der volken in hun landschappen,
   elk naar zijnspraak, naar hun huisgezinnen, onder hun volken.

   ^6En de zonen van Cham zijn: Cusch en Mitsraim, en Put, en Kanaan.

   ^7En de zonen van Cusch zijn: Seba en Havila, en Sabta, en Raema, en
   Sabtecha.En de zonen van Raema zijn: Scheba en Dedan.

   ^8En Cusch gewon Nimrod; deze begon geweldig te zijn op de aarde.

   ^9Hij was een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN; daarom
   wordtgezegd: Gelijk Nimrod, een geweldig jager voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^10En het beginsel zijns rijks was Babel, en Erech, en Accad, en Calne
   in het landSinear.

   ^11Uit ditzelve land is Assur uitgegaan, en heeft gebouwd Nineve, en
   Rehoboth, Ir, en Kalach.

   ^12En Resen, tussen Nineve en tussen Kalach; deze is die grote stad.

   ^13En Mitsraim gewon de Ludieten, en de Anamieten, en de Lehabieten, en
   deNaftuchieten,

   ^14En de Pathrusieten, en de Casluchieten, van waar de Filistijnen
   uitgekomen zijn, en de Caftorieten.

   ^15En Kanaan gewon Sidon, zijn eerstgeborene, en Heth,

   ^16En de Jesubiet, en de Amoriet, en de Girgasiet,

   ^17En de Hivviet, en de Arkiet, en de Siniet,

   ^18En de Arvadiet, en de Tsemariet, en de Hamathiet; en daarna zijn de
   huisgezinnender Kanaanieten verspreid.

   ^19En de landpale der Kanaanieten was van Sidon, daar gij gaat naar
   Gerar tot Gazatoe; daar gij gaat naar Sodom en Gomorra, en Adama, en
   Zoboim, tot Lasa toe.

   ^20Deze zijn zonen van Cham, naar hun huisgezinnen, naar hun spraken,
   in hunlandschappen, in hun volken.

   ^21Voorts zijn Sem zonen geboren; dezelve is ook de vader aller zonen
   van Heber, broeder van Jafeth, den grootste.

   ^22Sems zonen waren Elam, en Assur, en Arfachsad, en Lud, en Aram.

   ^23En Arams zonen waren Uz, en Hul, en Gether, en Maz.

   ^24En Arfachsad gewon Selah, en Selah gewon Heber.

   ^25En Heber werden twee zonen geboren; des enen naam was Peleg; want in
   zijndagen is de aarde verdeeld; en zijns broeders naam was Joktan.

   ^26En Joktan gewon Almodad, en selef, en Hatsarmaveth, en Jarach,

   ^27En Hadoram, en Usal, en Dikla,

   ^28En Obal, en Abimael, en Scheba,

   ^29En Ofir, en Havila, en Jobab; deze allen waren zonen van Joktan.

   ^30En hun woning was van Mescha af, daar gij gaat naar Sefar, het
   gebergte van hetoosten.

   ^31Deze zijn zonen van Sem, naar hun huisgezinnen, naar hun spraken, in
   hunlandschappen, naar hun volken.

   ^32Deze zijn de huisgezinnen der zonen van Noach, naar hun geboorten,
   in hunvolken; en van dezen zijn de volken op de aarde verdeeld na den
   vloed.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En de ganse aarde was van enerlei spraak en enerlei woorden.

   ^2Maar het geschiedde, als zij tegen het oosten togen, dat zij een
   laagte vonden inhet land Sinear; en zij woonden aldaar.

   ^3En zij zeiden een ieder tot zijn naaste: Kom aan, laat ons tichelen
   strijken, en weldoorbranden! En de tichel was hun voor steen, en het
   lijm was hun voor leem.

   ^4En zij zeiden: Kom aan, laat ons voor ons een stad bouwen, en een
   toren, welksopperste in den hemel zij, en laat ons een naam voor ons
   maken, opdat wij nietmisschien over de ganse aarde verstrooid worden!

   ^5Toen kwam de HEERE neder, om te bezien de stad en den toren, die
   dekinderen der mensen bouwden.

   ^6En de HEERE zeide: Ziet, zij zijn enerlei volk, en hebben allen
   enerlei spraak; endit is het, dat zij beginnen te maken; maar nu, zoude
   hun niet afgesneden wordenal wat zij bedacht hebben te maken?

   ^7Kom aan, laat Ons nedervaren, en laat Ons hun spraak aldaar
   verwarren, opdatiegelijk de spraak zijns naasten niet hore.

   ^8Alzo verstrooide hen de HEERE van daar over de ganse aarde; en zij
   hielden opde stad te bouwen.

   ^9Daarom noemde men haar naam Babel; want aldaar verwarde de HEERE
   despraak der ganse aarde, en van daar verstrooide hen de HEERE over de
   ganseaarde.

   ^10Deze zijn de geboorten van Sem: Sem was honderd jaren oud, en
   gewonArfachsad, twee jaren na den vloed.

   ^11En Sem leefde, nadat hij Arfachsad gewonnen had, vijfhonderd jaren;
   en hijgewon zonen en dochteren.

   ^12En Arfachsad leefde vijf en dertig jaren, en hij gewon Selah.

   ^13En Arfachsad leefde, nadat hij Selah gewonnen had, vierhonderd en
   drie jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^14En Selah leefde dertig jaren, en hij gewon Heber.

   ^15En Selah leefde, nadat hij Heber gewonnen had, vierhonderd en drie
   jaren, en hijgewon zonen en dochteren.

   ^16En Heber leefde vier en dertig jaren, en gewon Peleg.

   ^17En Heber leefde, nadat hij Peleg gewonnen had, vierhonderd en dertig
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^18En Peleg leefde dertig jaren, en hij gewon Rehu.

   ^19En Peleg leefde, nadat hij Rehu gewonnen had, tweehonderd en negen
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^20En Rehu leefde twee en dertig jaren, en hij gewon Serug.

   ^21En Rehu leefde, nadat hij Serug gewonnen had, tweehonderd en zeven
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^22En Serug leefde dertig jaren, en gewon Nahor.

   ^23En Serug leefde, nadat hij Nahor gewonnen had, tweehonderd jaren; en
   hijgewon zonen en dochteren.

   ^24En Nahor leefde negen en twintig jaren, en gewon Terah.

   ^25En Nahor leefde, nadat hij Terah gewonnen had, honderd en negentien
   jaren; enhij gewon zonen en dochteren.

   ^26En Terah leefde zeventig jaren, en gewon Abram, Nahor en Haran.

   ^27En deze zijn de geboorten van Terah: Terah gewon Abram, Nahor en
   Haran; enHaran gewon Lot.

   ^28En Haran stierf voor het aangezicht zijns vaders Terah, in het land
   zijner geboorte, in Ur der Chaldeen.

   ^29En Abram en Nahor namen zich vrouwen; de naam van Abrams huisvrouw
   wasSarai, en de naam van Nahors huisvrouw was Milka, een dochter van
   Haran, vader van Milka, en vader van Jiska.

   ^30En Sarai was onvruchtbaar; zij had geen kind.

   ^31En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon, zijns zoons
   zoon, en Sarai, zijn schoondochter, de huisvrouw van zijn zoon Abram,
   en zij togen met hen uitUr der Chaldeen, om te gaan naar het land
   Kanaan; en zij kwamen tot Haran, enwoonden aldaar.

   ^32En de dagen van Terah waren tweehonderd en vijf jaren, en Terah
   stierf te Haran.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1De HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land, en uit uw
   maagschap, en uit uws vaders huis, naar het land, dat Ik u wijzen zal.

   ^2En Ik zal u tot een groot volk maken, en u zegenen, en uw naam groot
   maken; enwees een zegen!

   ^3En Ik zal zegenen, die u zegenen, en vervloeken, die u vloekt; en in
   u zullen allegeslachten des aardrijks gezegend worden.

   ^4En Abram toog heen, gelijk de HEERE tot hem gesproken had; en Lot
   toog methem; en Abram was vijf en zeventig jaren oud, toen hij uit
   Haran ging.

   ^5En Abram nam Sarai, zijn huisvrouw, en Lot, zijns broeders zoon, en
   al hun have, die zij verworven hadden, en de zielen, die zij verkregen
   hadden in Haran; en zijtogen uit, om te gaan naar het land Kanaan, en
   zij kwamen in het land Kanaan.

   ^6En Abram is doorgetogen in dat land, tot aan de plaats Sichem, tot
   aan heteikenbos More; en de Kanaanieten waren toen ter tijd in dat
   land.

   ^7Zo verscheen de HEERE aan Abram, en zeide: Aan uw zaad zal Ik dit
   landgeven. Toen bouwde hij aldaar een altaar den HEERE, Die hem
   aldaarverschenen was.

   ^8En hij brak op van daar naar het gebergte, tegen het oosten van
   Beth-El, en hijsloeg zijn tent op, zijnde Beth-El tegen het westen, en
   Ai tegen het oosten; en hijbouwde aldaar den HEERE een altaar, en riep
   den naam des HEEREN aan.

   ^9Daarna vertrok Abram, gaande en trekkende naar het zuiden.

   ^10En er was honger in dat land; zo toog Abram af naar Egypte, om daar
   als eenvreemdeling te verkeren, dewijl de honger zwaar was in dat land.

   ^11En het geschiedde, als hij naderde, om in Egypte te komen, dat hij
   zeide tot Sarai, zijn huisvrouw: Zie toch, ik weet, dat gij een vrouw
   zijt, schoon van aangezicht.

   ^12En het zal geschieden, als u de Egyptenaars zullen zien, zo zullen
   zij zeggen: Dat iszijn huisvrouw; en zij zullen mij doden, en u in het
   leven behouden.

   ^13Zeg toch: Gij zijt mijn zuster; opdat het mij wel ga om u, en mijn
   ziel om uwentwilleve.

   ^14En het geschiedde, als Abram in Egypte kwam, dat de Egyptenaars deze
   vrouwzagen, dat zij zeer schoon was.

   ^15Ook zagen haar de vorsten van Farao, en prezen haar bij Farao; en
   die vrouwwerd weggenomen naar het huis van Farao.

   ^16En hij deed Abram goed, om harentwil; zodat hij had schapen, en
   runderen, enezelen, en knechten, en maagden, en ezelinnen, en kemelen.

   ^17Maar de HEERE plaagde Farao met grote plagen, ook zijn huis, ter
   oorzake vanSarai, Abrams huisvrouw.

   ^18Toen riep Farao Abram, en zeide: Wat is dit, dat gij mij gedaan
   hebt? waaromhebt gij mij niet te kennen gegeven, dat zij uw huisvrouw
   is?

   ^19Waarom hebt gij gezegd: Zij is mijn zuster; zodat ik haar mij tot
   een vrouw zoudegenomen hebben? en nu, zie, daar is uw huisvrouw; neem
   haar en ga henen!

   ^20En Farao gebood zijn mannen vanwege hem, en zij geleidden hem, en
   zijnhuisvrouw, en alles wat hij had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Alzo toog Abram op uit Egypte naar het zuiden, hij en zijn huisvrouw,
   en al wat hijhad, en Lot met hem.

   ^2En Abram was zeer rijk, in vee, in zilver, en in goud.

   ^3En hij ging, volgens zijn reizen, van het zuiden tot Beth-El toe, tot
   aan de plaats, waar zijn tent in het begin geweest was, tussen Beth-El,
   en tussen Ai;

   ^4Tot de plaats des altaars, dat hij in het eerst daar gemaakt had; en
   Abram heeftaldaar den Naam des HEEREN aangeroepen.

   ^5En Lot, die met Abram toog, had ook schapen, en runderen, en tenten.

   ^6En dat land droeg hen niet, om samen te wonen; want hun have was
   vele, zodatzij samen niet konden wonen.

   ^7En er was twist tussen de herders van Abrams vee, en tussen de
   herders van Lotsvee. Ook woonden toen de Kanaanieten en Ferezieten in
   dat land.

   ^8En Abram zeide tot Lot: Laat toch geen twisting zijn tussen mij en
   tussen u, entussen mijn herders en tussen uw herders; want wij zijn
   mannen broeders.

   ^9Is niet het ganse land voor uw aangezicht? Scheid u toch van mij; zo
   gij delinkerhand kiest, zo zal ik ter rechterhand gaan; en zo gij de
   rechterhand, zo zal ikter linkerhand gaan.

   ^10En Lot hief zijn ogen op, en hij zag de ganse vlakte der Jordaan,
   dat zij die geheelbevochtigde; eer de HEERE Sodom en Gomorra verdorven
   had, was zij als dehof des HEEREN, als Egypteland, als gij komt te
   Zoar.

   ^11Zo koos Lot voor zich de ganse vlakte der Jordaan, en Lot trok tegen
   het oosten;en zij werden gescheiden, de een van den ander.

   ^12Abram dan woonde in het land Kanaan; en Lot woonde in de steden der
   vlakte, en sloeg tenten tot aan Sodom toe.

   ^13En de mannen van Sodom waren boos, en grote zondaars tegen den
   HEERE.

   ^14En de HEERE zeide tot Abram, nadat Lot van hem gescheiden was: Hef
   uw ogenop, en zie van de plaats, waar gij zijt noordwaarts en
   zuidwaarts, en oostwaartsen westwaarts.

   ^15Want al dit land, dat gij ziet, zal Ik u geven, en aan uw zaad, tot
   in eeuwigheid.

   ^16En Ik zal uw zaad stellen als het stof der aarde, zodat, indien
   iemand het stof deraarde zal kunnen tellen, zal ook uw zaad geteld
   worden.

   ^17Maak u op, wandel door dit land, in zijn lengte en in zijn breedte,
   want Ik zal hetu geven.

   ^18En Abram sloeg tenten op, en kwam en woonde aan de eikenbossen van
   Mamre, die bij Hebron zijn; en hij bouwde aldaar den HEERE een altaar.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1En het geschiedde in de dagen van Amrafel, de koning van Sinear, van
   Arioch, dekoning van Ellasar, van Kedor-Laomer, de koning van Elam, en
   van Tideal, denkoning der volken;

   ^2Dat zij krijg voerden met Bera, koning van Sodom, en met Birsa,
   koning vanGomorra, Sinab, koning van Adama, en Semeber, koning van
   Zeboim, en dekoning van Bela, dat is Zoar.

   ^3Deze allen voegden zich samen in het dal Siddim, dat is de Zoutzee.

   ^4Twaalf jaren hadden zij Kedor-Laomer gediend; maar in het dertiende
   jaar vielenzij af.

   ^5Zo kwam Kedor-Laomer in het veertiende jaar, en de koningen, die met
   hemwaren, en sloegen de Refaiten in Asteroth-Karnaim, en de Zuzieten in
   Ham, en deEmieten in Schave-Kiriathaim;

   ^6En de Horieten op hun gebergte Seir, tot aan het effen veld van
   Paran, hetwelkaan de woestijn is.

   ^7Daarna keerden zij wederom, en kwamen tot En-Mispat, dat is Kades,
   ensloegen al het land der Amalekieten, en ook den Amoriet, die te
   Hazezon-Thamarwoonde.

   ^8Toen toog de koning van Sodom uit, en de koning van Gomorra, en de
   koningvan Adama, en de koning van Zeboim, en de koning van Bela, dat is
   Zoar; en zijstelden tegen hen slagorden in het dal Siddim,

   ^9Tegen Kedor-Laomer, den koning van Elam, en Tideal, den koning der
   volken, en Amrafel, den koning van Sinear, en Arioch, den koning van
   Ellasar; vierkoningen tegen vijf.

   ^10Het dal nu van Siddim was vol lijmputten; en de koningen van Sodom
   enGomorra vluchtten, en vielen aldaar; en de overgeblevenen vluchtten
   naar hetgebergte.

   ^11En zij namen al de have van Sodom en Gomorra, en al hun spijze, en
   trokkenweg.

   ^12Ook namen zij Lot, den zoon van Abrams broeder, en zijn have, en
   trokken weg;want hij woonde in Sodom.

   ^13Toen kwam er een, die ontkomen was, en boodschapte het aan Abram,
   denHebreer, die woonachtig was aan de eikenbossen van Mamre, den
   Amoriet, broeder van Eskol, en broeder van Aner, welke Abrams
   bondgenoten waren.

   ^14Als Abram hoorde, dat zijn broeder gevangen was, zo wapende hij
   zijnonderwezenen, de ingeborenen van zijn huis, driehonderd en
   achttien, en hijjaagde hen na tot Dan toe.

   ^15En hij verdeelde zich tegen hen des nachts, hij en zijn knechten, en
   sloeg ze; en hijjaagde hen na tot Hoba toe, hetwelk is ter linkerhand
   van Damaskus.

   ^16En hij bracht alle have weder, en ook Lot zijn broeder en deszelfs
   have bracht hijweder, als ook de vrouwen, en het volk.

   ^17En de koning van Sodom toog uit, hem tegemoet (nadat hij
   wedergekeerd wasvan het slaan van Kedor-Laomer, en van de koningen, die
   met hem waren), tothet dal Schave, dat is, het dal des konings.

   ^18En Melchizedek, koning van Salem, bracht voort brood en wijn; en hij
   was eenpriester des allerhoogsten Gods.

   ^19En hij zegende hem, en zeide: Gezegend zij Abram Gode, de
   Allerhoogste, Diehemel en aarde bezit!

   ^20En gezegend zij de allerhoogste God, Die uw vijanden in uw hand
   geleverd heeft!En hij gaf hem de tiende van alles.

   ^21En de koning van Sodom zeide tot Abram: Geef mij de zielen; maar
   neem de havevoor u.

   ^22Doch Abram zeide tot den koning van Sodom: Ik heb mijn hand
   opgeheven totden HEERE, den allerhoogste God, Die hemel en aarde bezit;

   ^23Zo ik van een draad aan tot een schoenriem toe, ja, zo ik van alles,
   dat het uwe is, iets neme! opdat gij niet zegt: Ik heb Abram rijk
   gemaakt!

   ^24Het zij buiten mij; alleen wat de jongelingen verteerd hebben, en
   het deel dezermannen, die met mij getogen zijn, Aner, Eskol en Mamre,
   laat die hun deelnemen! Genesis 15
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Na deze dingen geschiedde het woord des HEEREN tot Abram in een
   gezicht, zeggende: Vrees niet, Abram! Ik ben u een Schild, uw Loon zeer
   groot.

   ^2Toen zeide Abram: Heere, HEERE! wat zult Gij mij geven, daar ik
   zonderkinderen heenga en de bezorger van mijn huis is deze Damaskener
   Eliezer?

   ^3Voorts zeide Abram: Zie, mij hebt Gij geen zaad gegeven, en zie, de
   zoon vanmijn huis zal mijn erfgenaam zijn!

   ^4En ziet, het woord des HEEREN was tot hem, zeggende: Deze zal uw
   erfgenaamniet zijn; maar die uit uw lijf voortkomen zal, die zal uw
   erfgenaam zijn.

   ^5Toen leidde Hij hem uit naar buiten, en zeide: Zie nu op naar den
   hemel, en tel desterren, indien gij ze tellen kunt; en Hij zeide tot
   hem: Zo zal uw zaad zijn!

   ^6En hij geloofde in den HEERE; en Hij rekende het hem tot
   gerechtigheid.

   ^7Voorts zeide Hij tot hem: Ik ben de HEERE, Die u uitgeleid heb uit Ur
   derChaldeen, om u dit land te geven, om dat erfelijk te bezitten.

   ^8En hij zeide: Heere, HEERE! waarbij zal ik weten, dat ik het erfelijk
   bezitten zal?

   ^9En Hij zeide tot hem: Neem Mij een driejarige vaars, en een
   driejarige geit, en eendriejarige ram, en een tortelduif, en een jonge
   duif.

   ^10En hij bracht Hem deze alle, en hij deelde ze middendoor, en hij
   legde elks deeltegen het andere over; maar het gevogelte deelde hij
   niet.

   ^11En het wild gevogelte kwam neder op het aas; maar Abram joeg het
   weg.

   ^12En het geschiedde, als de zon was aan het ondergaan, zo viel een
   diepe slaap opAbram; en ziet, een schrik, en grote duisternis viel op
   hem.

   ^13Toen zeide Hij tot Abram: Weet voorzeker, dat uw zaad vreemd zal
   zijn in eenland, dat het hunne niet is, en zij zullen hen dienen, en
   zij zullen hen verdrukkenvierhonderd jaren.

   ^14Doch Ik zal het volk ook rechten, hetwelk zij zullen dienen; en
   daarna zullen zijuittrekken met grote have.

   ^15En gij zult tot uw vaderen gaan met vrede; gij zult in goeden
   ouderdom begravenworden.

   ^16En het vierde geslacht zal herwaarts wederkeren; want de
   ongerechtigheid derAmorieten is tot nog toe niet volkomen.

   ^17En het geschiedde, dat de zon onderging en het duister werd, en
   ziet, daar waseen rokende oven en vurige fakkel, die tussen die stukken
   doorging.

   ^18Ten zelfden dage maakte de HEERE een verbond met Abram, zeggende:
   Aan uwzaad heb Ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte af, tot
   aan die grote rivier, de rivier Frath:

   ^19Den Keniet, en den Keniziet, en den Kadmoniet,

   ^20En den Hethiet, en den Fereziet, en de Refaieten,

   ^21En den Amoriet, en den Kanaaniet, en den Girgaziet, en den Jebusiet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Doch Sarai, Abrams huisvrouw, baarde hem niet; en zij had een
   Egyptischedienstmaagd, welker naam was Hagar.

   ^2Zo zeide Sarai tot Abram: Zie toch, de HEERE heeft mij toegesloten,
   dat ik nietbare; ga toch in tot mijn dienstmaagd, misschien zal ik uit
   haar gebouwd worden.En Abram hoorde naar de stem van Sarai.

   ^3Zo nam Sarai, Abrams huisvrouw, de Egyptische Hagar, haar
   dienstmaagd, teneinde van tien jaren, welke Abram in het land Kanaan
   gewoond had, en zij gafhaar aan Abram, haar man, hem tot een vrouw.

   ^4En hij ging in tot Hagar, en zij ontving. Als zij nu zag, dat zij
   ontvangen had, zowerd haar vrouw veracht in haar ogen.

   ^5Toen zeide Sarai tot Abram: Mijn ongelijk is op u; ik heb mijn
   dienstmaagd in uwschoot gegeven; nu zij ziet, dat zij ontvangen heeft,
   zo ben ik veracht in haar ogen;de HEERE rechte tussen mij en tussen u!

   ^6En Abram zeide tot Sarai: Zie uw dienstmaagd is in uw hand; doe haar,
   wat goedis in uw ogen. En Sarai vernederde haar, en zij vluchtte van
   haar aangezicht.

   ^7En de Engel des HEEREN vond haar aan een waterfontein in de woestijn,
   aan defontein op den weg van Sur.

   ^8En hij zeide: Hagar, gij, dienstmaagd van Sarai! van waar komt gij,
   en waar zultgij heengaan? En zij zeide: Ik ben vluchtende van het
   aangezicht mijner vrouwSarai!

   ^9Toen zeide de Engel des HEEREN tot haar: Keer weder tot uw vrouw,
   enverneder u onder haar handen.

   ^10Voorts zeide de Engel des HEEREN tot haar: Ik zal uw zaad
   grotelijksvermenigvuldigen, zodat het vanwege de menigte niet zal
   geteld worden.

   ^11Ook zeide des HEEREN Engel tot haar: Zie, gij zijt zwanger, en zult
   een zoonbaren, en gij zult zijn naam Ismael noemen, omdat de HEERE uw
   verdrukkingaangehoord heeft.

   ^12En hij zal een woudezel van een mens zijn; zijn hand zal tegen allen
   zijn, en dehand van allen tegen hem; en hij zal wonen voor het
   aangezicht van al zijnbroederen.

   ^13En zij noemde den Naam des HEEREN, Die tot haar sprak: Gij, God
   desaanziens! want zij zeide: Heb ik ook hier gezien naar Dien, Die mij
   aanziet?

   ^14Daarom noemde men dien put, den put Lachai-Roi; ziet, hij is tussen
   Kades entussen Bered.

   ^15En Hagar baarde Abram een zoon; en Abram noemde den naam zijns
   zoons, dieHagar gebaard had, Ismael.

   ^16En Abram was zes en tachtig jaren oud, toen Hagar Ismael aan Abram
   baarde.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Als nu Abram negen en negentig jaren oud was, zo verscheen de HEERE
   aanAbram, en zeide tot hem: Ik ben God, de Almachtige! Wandel voor
   Mijnaangezicht, en zijt oprecht!

   ^2En Ik zal Mijn verbond stellen tussen Mij en tussen u, en Ik zal u
   gans zeervermenigvuldigen.

   ^3Toen viel Abram op zijn aangezicht, en God sprak met hem, zeggende:

   ^4Mij aangaande, zie, Mijn verbond is met u; en gij zult tot een vader
   van menigteder volken worden!

   ^5En uw naam zal niet meer genoemd worden Abram; maar uw naam zal
   wezenAbraham; want Ik heb u gesteld tot een vader van menigte der
   volken.

   ^6En Ik zal u gans zeer vruchtbaar maken, en Ik zal u tot volken
   stellen, en koningenzullen uit u voortkomen.

   ^7En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw
   zaad na uin hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot
   een God, en uw zaadna u.

   ^8En Ik zal u, en uw zaad na u, het land uwer vreemdelingschappen
   geven, hetgehele land Kanaan, tot eeuwige bezitting; en Ik zal hun tot
   een God zijn.

   ^9Voorts zeide God tot Abraham: Gij nu zult Mijn verbond houden, gij,
   en uw zaadna u, in hun geslachten.

   ^10Dit is Mijn verbond, dat gijlieden houden zult tussen Mij en tussen
   u, en tussen uwzaad na u: dat al wat mannelijk is, u besneden worde.

   ^11En gij zult het vlees uwer voorhuid besnijden; en dat zal tot een
   teken zijn van hetverbond tussen Mij en tussen u.

   ^12Een zoontje dan van acht dagen zal u besneden worden, al wat
   mannelijk is in uwgeslachten: de ingeborene van het huis, en de
   gekochte met geld van allenvreemde, welke niet is van uw zaad;

   ^13De ingeborene van uw huis, en de gekochte met uw geld zal zekerlijk
   besnedenworden; en Mijn verbond zal zijn in ulieder vlees, tot een
   eeuwig verbond.

   ^14En wat mannelijk is, de voorhuid hebbende, wiens voorhuids vlees
   niet zalbesneden worden, dezelve ziel zal uit haar volken uitgeroeid
   worden; hij heeftMijn verbond gebroken.

   ^15Nog zeide God tot Abraham: Gij zult den naam van uw huisvrouw Sarai,
   nietSarai noemen; maar haar naam zal zijn Sara.

   ^16Want Ik zal haar zegenen, en u ook uit haar een zoon geven; ja, Ik
   zal haarzegenen, zodat zij tot volken worden zal: koningen der volken
   zullen uit haarworden!

   ^17Toen viel Abraham op zijn aangezicht, en hij lachte; en hij zeide in
   zijn hart: Zaleen, die honderd jaren oud is, een kind geboren worden;
   en zal Sara, dienegentig jaren oud is, baren?

   ^18En Abraham zeide tot God: Och, dat Ismael mocht leven voor Uw
   aangezicht!

   ^19En God zeide: Voorwaar, Sara, uw huisvrouw, zal u een zoon baren, en
   gij zultzijn naam noemen Izak; en Ik zal Mijn verbond met hem
   oprichten, tot een eeuwigverbond zijn zade na hem.

   ^20En aangaande Ismael heb Ik u verhoord; zie, Ik heb hem gezegend, en
   zal hemvruchtbaar maken, en hem gans zeer vermenigvuldigen; twaalf
   vorsten zal hijgewinnen, en Ik zal hem tot een groot volk stellen;

   ^21Maar Mijn verbond zal Ik met Izak oprichten, die u Sara op dezen
   gezetten tijd inhet andere jaar baren zal.

   ^22En Hij eindigde met hem te spreken, en God voer op van Abraham.

   ^23Toen nam Abraham zijn zoon Ismael, en al de ingeborenen van zijn
   huis, en allegekochten met zijn geld, al wat mannelijk was onder de
   lieden van het huis vanAbraham, en hij besneed het vlees hunner
   voorhuid, even ten zelfden dage, gelijkals God met hem gesproken had.

   ^24En Abraham was oud negen en negentig jaren, als hem het vlees zijner
   voorhuidbesneden werd.

   ^25En Ismael, zijn zoon, was dertien jaren oud, als hem het vlees
   zijner voorhuidbesneden werd.

   ^26Even op dezen zelfden dag werd Abraham besneden, en Ismael, zijn
   zoon.

   ^27En alle mannen van zijn huis, de ingeborenen des huizes, en de
   gekochten metgeld, van den vreemde af, werden met hem besneden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Daarna verscheen hem de HEERE aan de eikenbossen van Mamre, als hij
   in dedeur der tent zat, toen de dag heet werd.

   ^2En hij hief zijn ogen op en zag; en ziet, daar stonden drie mannen
   tegenover hem;als hij hen zag, zo liep hij hun tegemoet van de deur der
   tent, en boog zich teraarde.

   ^3En hij zeide: Heere! heb ik nu genade gevonden in Uw ogen, zo gaat
   toch niet aanUw knecht voorbij.

   ^4Dat toch een weinig waters gebracht worde, en wast Uw voeten, en
   leunt onderdezen boom.

   ^5En ik zal een bete broods langen, dat Gij Uw hart sterkt; daarna zult
   Gijvoortgaan, daarom omdat Gij tot Uw knecht overgekomen zijt. En zij
   zeiden: Doezo als gij gesproken hebt.

   ^6En Abraham haastte zich naar de tent tot Sara, en hij zeide: Haast u;
   kneed driematen meelbloem, en maak koeken.

   ^7En Abraham liep tot de runderen, en hij nam een kalf, teder en goed,
   en hij gaf hetaan den knecht, die haastte, om dat toe te maken.

   ^8En hij nam boter en melk, en het kalf, dat hij toegemaakt had, en hij
   zette het hunvoor, en stond bij hen onder dien boom, en zij aten.

   ^9Toen zeiden zij tot hem: Waar is Sara, uw huisvrouw? En hij zeide:
   Ziet, in detent.

   ^10En Hij zeide: Ik zal voorzeker weder tot u komen, omtrent dezen tijd
   des levens;en zie, Sara, uw huisvrouw, zal een zoon hebben! En Sara
   hoorde het aan de deurder tent, welke achter Hem was.

   ^11Abraham nu en Sara waren oud, en wel bedaagd; het had Sara
   opgehouden tegaan naar de wijze der vrouwen.

   ^12Zo lachte Sara bij zichzelve, zeggende: Zal ik wellust hebben, nadat
   ik oudgeworden ben, en mijn heer oud is?

   ^13En de HEERE zeide tot Abraham: Waarom heeft Sara gelachen, zeggende:
   Zouik ook waarlijk baren, nu ik oud geworden ben?

   ^14Zou iets voor den HEERE te wonderlijk zijn? Ter gezetter tijd zal Ik
   tot uwederkomen, omtrent dezen tijd des levens, en Sara zal een zoon
   hebben!

   ^15En Sara loochende het, zeggende: Ik heb niet gelachen; want zij
   vreesde. En Hijzeide: Neen! maar gij hebt gelachen.

   ^16Toen stonden die mannen op van daar, en zagen naar Sodom toe; en
   Abrahamging met hen, om hen te geleiden.

   ^17En de HEERE zeide: Zal Ik voor Abraham verbergen, wat Ik doe?

   ^18Dewijl Abraham gewisselijk tot een groot en machtig volk worden zal,
   en allevolken der aarde in hem gezegend zullen worden?

   ^19Want Ik heb hem gekend, opdat hij zijn kinderen en zijn huis na hem
   zoudebevelen, en zij den weg des HEEREN houden, om te doen
   gerechtigheid engerichte; opdat de HEERE over Abraham brenge, hetgeen
   Hij over hemgesproken heeft.

   ^20Voorts zeide de HEERE: Dewijl het geroep van Sodom en Gomorra groot
   is, endewijl haar zonde zeer zwaar is,

   ^21Zal Ik nu afgaan en bezien, of zij naar hun geroep, dat tot Mij
   gekomen is, hetuiterste gedaan hebben, en zo niet, Ik zal het weten.

   ^22Toen keerden die mannen het aangezicht van daar, en gingen naar
   Sodom; maarAbraham bleef nog staande voor het aangezicht des HEEREN.

   ^23En Abraham trad toe, en zeide: Zult Gij ook den rechtvaardige met
   dengoddeloze ombrengen?

   ^24Misschien zijn er vijftig rechtvaardigen in de stad; zult Gij hen
   ook ombrengen, ende plaats niet sparen, om de vijftig rechtvaardigen,
   die binnen haar zijn?

   ^25Het zij verre van U, zulk een ding te doen, te doden den
   rechtvaardige met dengoddeloze! dat de rechtvaardige zij gelijk de
   goddeloze, verre zij het van U! zoude Rechter der ganse aarde geen
   recht doen?

   ^26Toen zeide de HEERE: Zo Ik te Sodom binnen de stad vijftig
   rechtvaardigen zalvinden, zo zal Ik de ganse plaats sparen om
   hunnentwil.

   ^27En Abraham antwoordde en zeide: Zie toch; ik heb mij onderwonden te
   sprekentot den Heere, hoewel ik stof en as ben!

   ^28Misschien zullen aan de vijftig rechtvaardigen vijf ontbreken; zult
   Gij dan om vijfde ganse stad verderven? En Hij zeide: Ik zal haar niet
   verderven, zo Ik er vijf enveertig zal vinden.

   ^29En hij voer voort nog tot Hem te spreken, en zeide: Misschien zullen
   aldaarveertig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal het niet doen om
   der veertigen wil.

   ^30Voorts zeide hij: Dat toch de Heere niet ontsteke, dat ik spreke;
   misschien zullenaldaar dertig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal het
   niet doen, zo Ik aldaardertig zal vinden.

   ^31En hij zeide: Zie toch, ik heb mij onderwonden te spreken tot de
   Heere; misschienzullen er twintig gevonden worden! En Hij zeide: Ik zal
   haar niet verderven om dertwintigen wil.

   ^32Nog zeide hij: Dat toch de Heere niet ontsteke, dat ik alleenlijk
   ditmaal spreke:misschien zullen er tien gevonden worden. En Hij zeide:
   Ik zal haar niet verdervenom der tienen wil.

   ^33Toen ging de HEERE weg, als Hij geeindigd had tot Abraham te
   spreken; enAbraham keerde weder naar zijn plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1En die twee engelen kwamen te Sodom in den avond; en Lot zat in de
   poort teSodom; en als Lot hen zag, stond hij op hun tegemoet, en boog
   zich met hetaangezicht ter aarde.

   ^2En hij zeide: Ziet nu, mijne heren! keert toch in ten huize van uw
   knecht, envernacht, en wast uw voeten; en gij zult vroeg opstaan, en
   gaan uws weegs. En zijzeiden: Neen, maar wij zullen op de straat
   vernachten.

   ^3En hij hield bij hen zeer aan, zodat zij tot hem inkeerden, en kwamen
   in zijn huis;en hij maakte hun een maaltijd, en bakte ongezuurde
   koeken, en zij aten.

   ^4Eer zij zich te slapen legden, zo hebben de mannen dier stad, de
   mannen vanSodom, van den jongste tot den oudste toe, dat huis
   omsingeld, het ganse volk, van het uiterste einde af.

   ^5En zij riepen Lot toe, en zeiden tot hem: Waar zijn die mannen, die
   deze nacht totu gekomen zijn? breng hen uit tot ons, opdat wij ze
   bekennen.

   ^6Toen ging Lot uit tot hen aan de deur, en hij sloot de deur achter
   zich toe;

   ^7En hij zeide: Mijn broeders! doet toch geen kwaad!

   ^8Ziet toch, ik heb twee dochters, die geen man bekend hebben; ik zal
   haar nu tot uuitbrengen, en doet haar, zoals het goed is in uw ogen;
   alleenlijk doet dezenmannen niets; want daarom zijn zij onder de
   schaduw mijns daks ingegaan.

   ^9Toen zeiden zij: Kom verder aan! Voorts zeiden zij: Deze ene is
   gekomen, om alsvreemdeling hier te wonen, en zoude hij alleszins
   rechter zijn? Nu zullen wij umeer kwaads doen, dan hun. En zij drongen
   zeer op den man, op Lot, en zijtraden toe om de deur open te breken.

   ^10Doch die mannen staken hun hand uit, en deden Lot tot zich inkomen
   in het huis, en sloten de deur toe.

   ^11En zij sloegen de mannen, die aan de deur van het huis waren, met
   verblindheden, van den kleinste tot aan den grootste, zodat zij moede
   werden, om de deur tevinden.

   ^12Toen zeiden die mannen tot Lot: Wien hebt gij hier nog meer? een
   schoonzoon, ofuw zonen, of uw dochteren, en allen, die gij hebt in deze
   stad, breng uit dezeplaats;

   ^13Want wij gaan deze plaats verderven, omdat haar geroep groot
   geworden is voorhet aangezicht des HEEREN, en de HEERE ons uitgezonden
   heeft, om haar teverderven.

   ^14Toen ging Lot uit, en sprak tot zijn schoonzonen, die zijn dochteren
   nemenzouden, en zeide: Maakt u op, gaat uit deze plaats; want de HEERE
   gaat dezestad verderven. Maar hij was in de ogen zijner schoonzonen als
   jokkende.

   ^15En als de dageraad opging, drongen de engelen Lot aan, zeggende:
   Maak u op, neem uw huisvrouw, en uw twee dochteren, die voorhanden
   zijn, opdat gij in deongerechtigheid dezer stad niet omkomt.

   ^16Maar hij vertoefde; zo grepen dan die mannen zijn hand, en de hand
   zijner vrouw, en de hand zijner twee dochteren, om de verschoning des
   HEEREN over hem; enzij brachten hem uit, en stelden hem buiten de stad.

   ^17En het geschiedde als zij hen uitgebracht hadden naar buiten, zo
   zeide Hij: behoudu om uws levens wil; zie niet achter u om, en sta niet
   op deze ganse vlakte;behoud u naar het gebergte heen, opdat gij niet
   omkomt.

   ^18En Lot zeide tot hen: Neen toch, Heere!

   ^19Zie toch, Uw knecht heeft genade gevonden in Uw ogen, en Gij hebt
   Uwweldadigheid groot gemaakt, die Gij aan mij gedaan hebt, om mijn ziel
   tebehouden bij het leven; maar ik zal niet kunnen behouden worden naar
   hetgebergte heen, opdat mij niet misschien dat kwaad aankleve, en ik
   sterve!

   ^20Ziet toch, deze stad is nabij, om derwaarts te vluchten, en zij is
   klein; laat mij tochderwaarts behouden worden (is zij niet klein?)
   opdat mijn ziel leve.

   ^21En Hij zeide tot hem: Zie, Ik heb uw aangezicht opgenomen ook in
   deze zaak, datIk deze stad niet omkere waarvan gij gesproken hebt.

   ^22Haast, behoud u derwaarts; want Ik zal niets kunnen doen, totdat gij
   daarheneningekomen zijt. Daarom noemde men den naam dezer stad Zoar.

   ^23De zon ging op boven de aarde, als Lot te Zoar inkwam.

   ^24Toen deed de HEERE zwavel en vuur over Sodom en Gomorra regenen, van
   denHEERE uit den hemel.

   ^25En Hij keerde deze steden om, en die ganse vlakte, en alle inwoners
   dezer steden, ook het gewas des lands.

   ^26En zijn huisvrouw zag om van achter hem; en zij werd een zoutpilaar.

   ^27En Abraham maakte zich deszelven morgens vroeg op, naar de plaats,
   waar hijvoor het aangezicht des HEEREN gestaan had.

   ^28En hij zag naar Sodom en Gomorra toe, en naar het ganse land van die
   vlakte; enhij zag, en ziet, er ging een rook van het land op, gelijk de
   rook eens ovens.

   ^29En het geschiedde, toen God de steden dezer vlakte verdierf, dat God
   aanAbraham gedacht, en Hij leidde Lot uit het midden dezer omkering, in
   hetomkeren dier steden, in welke Lot gewoond had.

   ^30En Lot toog op uit Zoar, en woonde op den berg, en zijn twee
   dochters met hem;want hij vreesde binnen Zoar te wonen. En hij woonde
   in een spelonk, hij en zijntwee dochters.

   ^31Toen zeide de eerstgeborene tot de jongste: Onze vader is oud, en er
   is geen manin dit land, om tot ons in te gaan, naar de wijze der ganse
   aarde.

   ^32Kom, laat ons onze vader wijn te drinken geven, en bij hem liggen,
   opdat wij vanonze vader zaad in het leven behouden.

   ^33En zij gaven dien nacht haar vader wijn te drinken; en de
   eerstgeborene kwam, enlag bij haar vader, en hij werd het niet gewaar
   in haar nederliggen, noch in haaropstaan.

   ^34En het geschiedde des anderen daags, dat de eerstgeborene zeide tot
   de jongste:Zie, ik heb gisteren nacht bij mijn vader gelegen; laat ons
   ook dezen nacht hemwijn te drinken geven; ga dan in, lig bij hem, opdat
   wij van onzen vader zaad inhet leven behouden.

   ^35En zij gaven haar vader ook dien nacht wijn te drinken, en de
   jongste stond op, en lag bij hem. En hij werd het niet gewaar in haar
   nederliggen, noch in haaropstaan.

   ^36En de twee dochters van Lot werden bevrucht van haar vader.

   ^37En de eerstgeborene baarde een zoon, en noemde zijn naam Moab; deze
   is devader der Moabieten, tot op dezen dag.

   ^38En de jongste baarde ook een zoon, en noemde zijn naam Ben-Ammi;
   deze is devader der kinderen Ammons, tot op dezen dag.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1En Abraham reisde van daar naar het land van het zuiden, en woonde
   tussenKades en tussen Sur; en hij verkeerde als vreemdeling te Gerar.

   ^2Als nu Abraham van Sara, zijn huisvrouw, gezegd had: Zij is mijn
   zuster, zo zondAbimelech, de koning van Gerar, en nam Sara weg.

   ^3Maar God kwam tot Abimelech in een droom des nachts, en Hij zeide tot
   hem:Zie, gij zijt dood om der vrouwe wil, die gij weggenomen hebt; want
   zij is met eenman getrouwd.

   ^4Doch Abimelech was tot haar niet genaderd; daarom zeide hij: Heere!
   zult Gij danook een rechtvaardig volk doden?

   ^5Heeft hij zelf mij niet gezegd: Zij is mijn zuster? en zij, ook zij
   heeft gezegd: Hij ismijn broeder. In oprechtheid mijns harten en in
   reinheid mijner handen, heb ik ditgedaan.

   ^6En God zeide tot hem in den droom: Ik heb ook geweten, dat gij dit
   inoprechtheid uws harten gedaan hebt, en Ik heb u ook belet van tegen
   Mij tezondigen; daarom heb Ik u niet toegelaten, haar aan te roeren.

   ^7Zo geef dan nu dezes mans huisvrouw weder; want hij is een profeet,
   en hij zalvoor u bidden, opdat gij leeft; maar zo gij haar niet
   wedergeeft, weet, dat gijvoorzeker sterven zult, gij, en al wat uwes
   is!

   ^8Toen stond Abimelech des morgens vroeg op, en riep al zijn knechten,
   en sprakal deze woorden voor hun oren. En die mannen vreesden zeer.

   ^9En Abimelech riep Abraham, en zeide tot hem: Wat hebt gij ons gedaan?
   en watheb ik tegen u gezondigd, dat gij over mij en over mijn
   koninkrijk een grote zondegebracht hebt? gij hebt daden met mij gedaan,
   die niet zouden gedaan worden.

   ^10Voorts zeide Abimelech tot Abraham: Wat hebt gij gezien, dat gij
   deze zaakgedaan hebt?

   ^11En Abraham zeide: Want ik dacht: alleen is de vreze Gods in deze
   plaats niet, zodat zij mij om mijner huisvrouw wil zullen doden.

   ^12En ook is zij waarlijk mijn zuster; zij is mijns vaders dochter,
   maar niet mijnermoeder dochter; en zij is mij ter vrouwe geworden.

   ^13En het is geschied, als God mij uit mijns vaders huis deed dwalen,
   zo sprak ik tothaar: Dit zij uw weldadigheid, die gij bij mij doen
   zult; aan alle plaatsen waar wijkomen zullen, zeg van mij: Hij is mijn
   broeder!

   ^14Toen nam Abimelech schapen en runderen, ook dienstknechten
   endienstmaagden, en gaf dezelve aan Abraham; en hij gaf hem Sara zijn
   huisvrouwweder.

   ^15En Abimelech zeide: Zie, mijn land is voor uw aangezicht; woon, waar
   het goed isin uw ogen.

   ^16En tot Sara zeide hij: Zie, ik heb uw broeder duizend zilverlingen
   gegeven; zie, hijzij u een deksel der ogen, allen, die met u zijn, ja,
   bij allen, en wees geleerd.

   ^17En Abraham bad tot God; en God genas Abimelech, en zijn huisvrouw,
   en zijndienstmaagden, zodat zij baarden.

   ^18Want de HEERE had al de baarmoeders van het huis van Abimelech
   ganselijktoegesloten, ter oorzake van Sara, Abrahams huisvrouw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1En de HEERE bezocht Sara, gelijk als Hij gezegd had; en de HEERE deed
   aanSara gelijk als Hij gesproken had.

   ^2En Sara werd bevrucht, en baarde Abraham een zoon in zijn ouderdom,
   tergezetter tijd, dien hem God gezegd had.

   ^3En Abraham noemde den naam zijns zoons, dien hem geboren was, dien
   hemSara gebaard had, Izak.

   ^4En Abraham besneed zijn zoon Izak, zijnde acht dagen oud, gelijk als
   hem Godgeboden had.

   ^5En Abraham was honderd jaren oud, als hem Izak zijn zoon geboren
   werd.

   ^6En Sara zeide: God heeft mij een lachen gemaakt; al die het hoort,
   zal met mijlachen.

   ^7Voorts zeide zij: Wie zou Abraham gezegd hebben: Sara heeft zonen
   gezoogd?want ik heb een zoon gebaard in zijn ouderdom.

   ^8En het kind werd groot, en werd gespeend; toen maakte Abraham een
   grotenmaaltijd op den dag, als Izak gespeend werd.

   ^9En Sara zag den zoon van Hagar, de Egyptische, dien zij Abraham
   gebaard had, spottende.

   ^10En zij zeide tot Abraham: Drijf deze dienstmaagd en haar zoon uit;
   want de zoondezer dienstmaagd zal met mijn zoon, met Izak, niet erven.

   ^11En dit woord was zeer kwaad in Abrahams ogen, ter oorzake van zijn
   zoon.

   ^12Maar God zeide tot Abraham: Laat het niet kwaad zijn in uw ogen,
   over denjongen, en over uw dienstmaagd; al wat Sara tot u zal zeggen,
   hoor naar haarstem; want in Izak zal uw zaad genoemd worden.

   ^13Doch Ik zal ook den zoon dezer dienstmaagd tot een volk stellen,
   omdat hij uwzaad is.

   ^14Toen stond Abraham des morgens vroeg op, en nam brood, en een fles
   water, engaf ze aan Hagar, die leggende op haar schouder; ook gaf hij
   haar het kind, enzond haar weg. En zij ging voort, en dwaalde in de
   woestijn Ber-seba.

   ^15Als nu het water van de fles uit was, zo wierp zij het kind onder
   een van destruiken.

   ^16En zij ging en zette zich tegenover, afgaande zo verre, als die met
   de boogschieten; want zij zeide: Dat ik het kind niet zie sterven; en
   zij zat tegenover, enhief haar stem op, en weende.

   ^17En God hoorde de stem van den jongen; en de Engel Gods riep Hagar
   toe uit denhemel, en zeide tot haar: Wat is u, Hagar? Vrees niet; want
   God heeft naar desjongens stem gehoord, ter plaatse, waar hij is.

   ^18Sta op, hef den jongen op, en houd hem vast met uwe hand; want Ik
   zal hem toteen groot volk stellen.

   ^19En God opende haar ogen, dat zij een waterput zag; en zij ging, en
   vulde de flesmet water, en gaf den jongen te drinken.

   ^20En God was met den jongen; en hij werd groot, en hij woonde in de
   woestijn, enwerd een boogschutter.

   ^21En hij woonde in de woestijn Paran; en zijn moeder nam hem een vrouw
   uitEgypteland.

   ^22Voorts geschiedde het ter zelfder tijd, dat Abimelech, mitsgaders
   Pichol, zijnkrijgsoverste, tot Abraham sprak, zeggende: God is met u in
   alles, wat gij doet.

   ^23Zo zweer mij nu hier bij God: Zo gij mij, of mijn zoon, of mijn neef
   liegen zult!naar de weldadigheid, die ik bij u gedaan heb, zult gij
   doen bij mij, en bij het land, waarin gij als vreemdeling verkeert.

   ^24En Abraham zeide: Ik zal zweren.

   ^25En Abraham berispte Abimelech ter oorzake van een waterput, die
   Abimelechsknechten met geweld genomen hadden.

   ^26Toen zeide Abimelech: Ik heb niet geweten, wie dit stuk gedaan
   heeft; en ookhebt gij het mij niet aangezegd, en ik heb er ook niet van
   gehoord, dan heden.

   ^27En Abraham nam schapen en runderen, en gaf die aan Abimelech; en die
   beidenmaakten een verbond.

   ^28Doch Abraham stelde zeven ooilammeren der kudde bijzonder.

   ^29Zo zeide Abimelech tot Abraham: Wat zullen hier deze zeven
   ooilammeren, die gijbijzonder gesteld hebt?

   ^30En hij zeide: Dat gij de zeven ooilammeren van mijn hand nemen zult,
   opdat hetmij tot een getuigenis zij, dat ik dezen put gegraven heb.

   ^31Daarom noemde men die plaats Ber-seba, omdat die beiden daar
   gezworenhadden.

   ^32Alzo maakten zij een verbond te Ber-seba. Daarna stond Abimelech op,
   enPichol, zijn krijgsoverste, en zij keerden wederom naar het land der
   Filistijnen.

   ^33En hij plantte een bos in Ber-seba, en riep aldaar den Naam des
   HEEREN, deseeuwigen Gods, aan.

   ^34En Abraham woonde als vreemdeling vele dagen in het land der
   Filistijnen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1En het geschiedde na deze dingen, dat God Abraham verzocht; en Hij
   zeide tothem: Abraham! En hij zeide: Zie, hier ben ik!

   ^2En Hij zeide: Neem nu uw zoon, uw enige, dien gij liefhebt, Izak, en
   ga heen naarhet land Moria, en offer hem aldaar tot een brandoffer, op
   een van de bergen, dien Ik u zeggen zal.

   ^3Toen stond Abraham des morgens vroeg op, en zadelde zijn ezel, en nam
   tweevan zijn jongeren met zich, en Izak zijn zoon; en hij kloofde hout
   tot hetbrandoffer, en maakte zich op, en ging naar de plaats, die God
   hem gezegd had.

   ^4Aan den derden dag, toen hief Abraham zijn ogen op, en zag die plaats
   van verre.

   ^5En Abraham zeide tot zijn jongeren: Blijft gij hier met den ezel, en
   ik en de jongenzullen heengaan tot daar; als wij aangebeden zullen
   hebben, dan zullen wij tot uwederkeren.

   ^6En Abraham nam het hout des brandoffers, en legde het op Izak, zijn
   zoon; en hijnam het vuur en het mes in zijn hand, en zij beiden gingen
   samen.

   ^7Toen sprak Izak tot Abraham, zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij
   zeide: Zie, hier ben ik, mijn zoon! En hij zeide: Zie het vuur en het
   hout; maar waar is het lamtot het brandoffer?

   ^8En Abraham zeide: God zal Zichzelven een lam ten brandoffer voorzien,
   mijnzoon! Zo gingen zij beiden samen.

   ^9En zij kwamen ter plaatse, die hem God gezegd had; en Abraham bouwde
   aldaareen altaar, en hij schikte het hout, en bond zijn zoon Izak, en
   legde hem op hetaltaar boven op het hout.

   ^10En Abraham strekte zijn hand uit, en nam het mes om zijn zoon te
   slachten.

   ^11Maar de Engel des HEEREN riep tot hem van den hemel en zeide:
   Abraham,Abraham! En hij zeide: Zie, hier ben ik!

   ^12Toen zeide Hij: Strek uw hand niet uit aan den jongen, en doe hem
   niets! want nuweet Ik, dat gij God vrezende zijt, en uw zoon, uw enige,
   van Mij niet hebtonthouden.

   ^13Toen hief Abraham zijn ogen op, en zag om, en ziet, achter was een
   ram in deverwarde struiken vast met zijn hoornen; en Abraham ging, en
   nam dien ram, enofferde hem ten brandoffer in zijns zoons plaats.

   ^14En Abraham noemde den naam van die plaats: De HEERE zal het
   voorzien!Waarom heden ten dage gezegd wordt: Op den berg des HEEREN zal
   hetvoorzien worden!

   ^15Toen riep de Engel des HEEREN tot Abraham ten tweeden male van den
   hemel;

   ^16En zeide: Ik zweer bij Mijzelven, spreekt de HEERE; daarom dat gij
   deze zaakgedaan hebt, en uw zoon, uw enige, niet onthouden hebt;

   ^17Voorzeker zal Ik u grotelijks zegenen, en uw zaad zeer
   vermenigvuldigen, als desterren des hemels, en als het zand, dat aan
   den oever der zee is; en uw zaad zalde poorten zijner vijanden erfelijk
   bezitten.

   ^18En in uw zaad zullen gezegend worden alle volken der aarde, naardien
   gij Mijnstem gehoorzaam geweest zijt.

   ^19Toen keerde Abraham weder tot zijn jongeren, en zij maakten zich op,
   en zijgingen samen naar Ber-seba; en Abraham woonde te Ber-seba.

   ^20En het geschiedde na deze dingen, dat men Abraham boodschapte,
   zeggende:Zie, Milka heeft ook Nahor, uw broeder, zonen gebaard:

   ^21Uz, zijn eerstgeborene, en Buz, zijn broeder, en Kemuel, de vader
   van Aram,

   ^22En Chesed, en Hazo, en Pildas, en Jidlaf, en Bethuel;

   ^23(En Bethuel gewon Rebekka) deze acht baarde Milka aan Nahor, den
   broedervan Abraham.

   ^24En zijn bijwijf, welker naam was Reuma, diezelve baarde ook Tebah,
   en Gaham, en Tahas, en Maacha.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En het leven van Sara was honderd zeven en twintig jaren; dit waren
   de jaren deslevens van Sara.

   ^2En Sara stierf te Kiriath-Arba, dat is Hebron, in het land Kanaan; en
   Abrahamkwam om Sara te beklagen, en haar te bewenen.

   ^3Daarna stond Abraham op van het aangezicht van zijner dode, en hij
   sprak tot dezonen Heths, zeggende:

   ^4Ik ben een vreemdeling en inwoner bij u; geef mij een erfbegrafenis
   bij u, opdat ikmijn dode van voor mijn aangezicht begrave.

   ^5En de zonen Heths antwoordden Abraham, zeggende tot hem:

   ^6Hoor ons, mijn heer! gij zijt een vorst Gods in het midden van ons;
   begraaf uwdode in de keure onzer graven; niemand van ons zal zijn graf
   voor u weren, dat gijuw dode niet zoudt begraven.

   ^7Toen stond Abraham op, en boog zich neder voor het volk des lands,
   voor dezonen Heths;

   ^8En hij sprak met hen, zeggende: Is het met uw wil, dat ik mijn dode
   begrave vanvoor mijn aangezicht; zo hoort mij, en spreekt voor mij bij
   Efron, den zoon vanZohar,

   ^9Dat hij mij geve de spelonk van Machpela, die hij heeft, die in het
   einde van zijnakker is, dat hij dezelve mij om het volle geld geve, tot
   een erfbegrafenis in hetmidden van u.

   ^10Efron nu zat in het midden van de zonen Heths; en Efron de Hethiet
   antwoorddeAbraham, voor de oren van de zonen Heths, van al degenen, die
   ter poorte zijnerstad ingingen, zeggende:

   ^11Neen, mijn heer! hoor mij; den akker geef ik u; ook de spelonk, die
   daarin is, diegeef ik u; voor de ogen van de zonen mijns volks geef ik
   u die; begraaf uw dode.

   ^12Toen boog zich Abraham neder voor het aangezicht van het volk des
   lands;

   ^13En hij sprak tot Efron, voor de oren van het volk des lands,
   zeggende: Trouwens, zijt gij het? lieve, hoor mij; ik zal het geld des
   akkers geven; neem het van mij, zozal ik mijn dode aldaar begraven.

   ^14En Efron antwoordde Abraham, zeggende tot hem:

   ^15Mijn heer! hoor mij; een land van vierhonderd sikkelen zilvers, wat
   is dat tussenmij en tussen u? begraaf slechts uw dode.

   ^16En Abraham luisterde naar Efron; en Abraham woog Efron het geld,
   waarvan hijgesproken had voor de oren van de zonen Heths, vierhonderd
   sikkelen zilvers, onder den koopman gangbaar.

   ^17Alzo werd de akker van Efron, die in Machpela was, dat tegenover
   Mamre lag, de akker en de spelonk, die daarin was, en al het geboomte,
   dat op den akkerstond, dat rondom in zijn ganse landpale was gevestigd,

   ^18Aan Abraham tot een bezitting, voor de ogen van de zonen Heths, bij
   allen, dietot zijn stadspoort ingingen.

   ^19En daarna begroef Abraham zijn huisvrouw Sara in de spelonk des
   akkers vanMachpela, tegenover Mamre, hetwelk is Hebron, in het land
   Kanaan.

   ^20Alzo werd die akker, en de spelonk die daarin was, aan Abraham
   gevestigd toteen erfbegrafenis van de zonen Heths.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Abraham nu was oud, en wel bedaagd; en de HEERE had Abraham in
   allesgezegend.

   ^2Zo sprak Abraham tot zijn knecht, den oudste van zijn huis, regerende
   over alles, wat hij had: Leg toch uw hand onder mijn heup,

   ^3Opdat ik u doe zweren bij den HEERE, den God des hemels, en den God
   deraarde, dat gij voor mijn zoon geen vrouw nemen zult van de dochteren
   derKanaanieten, in het midden van welke ik woon;

   ^4Maar dat gij naar mijn land, en naar mijn maagschap trekken, en voor
   mijn zoonIzak een vrouw nemen zult.

   ^5En die knecht zeide tot hem: Misschien zal die vrouw mij niet willen
   volgen in ditland; zal ik dan uw zoon moeten wederbrengen in het land,
   waar gij uitgetogenzijt?

   ^6En Abraham zeide tot hem: Wacht u, dat gij mijn zoon niet weder
   daarheenbrengt!

   ^7De HEERE, de God des hemels, Die mij uit mijns vaders huis en uit het
   landmijner maagschap genomen heeft, en Die tot mij gesproken heeft, en
   Die mijgezworen heeft, zeggende: Aan uw zaad zal Ik dit land geven! Die
   Zelf zal ZijnEngel voor uw aangezicht zenden, dat gij voor mijn zoon
   van daar een vrouwneemt.

   ^8Maar indien de vrouw u niet volgen wil, zo zult gij rein zijn van
   dezen mijn eed;alleenlijk breng mijn zoon daar niet weder heen.

   ^9Toen legde de knecht zijn hand onder de heup van Abraham, zijn heer,
   en hijzwoer hem over deze zaak.

   ^10En die knecht nam tien kemelen van zijns heren kemelen, en toog
   heen; en al hetgoed zijns heren was in zijn hand; en hij maakte zich
   op, en toog heen naarMesopotamie, naar de stad van Nahor.

   ^11En hij deed de kemelen nederknielen buiten de stad, bij een
   waterput, desavondtijds, ten tijde, als de putsters uitkwamen.

   ^12En hij zeide: HEERE! God van mijn heer Abraham! doe haar mij toch
   hedenontmoeten, en doe weldadigheid bij Abraham, mijn heer.

   ^13Zie, ik sta bij de waterfontein, en de dochteren der mannen dezer
   stad zijnuitgaande om water te putten;

   ^14Zo geschiede, dat die jonge dochter, tot welke ik zal zeggen: Neig
   toch uw kruik, dat ik drinke; en zij zal zeggen: Drink, en ik zal ook
   uw kemelen drenken; diezelvezij, die Gij Uw knecht Izak toegewezen
   hebt, en dat ik daaraan bekenne, dat Gijweldadigheid bij mijn heer
   gedaan hebt.

   ^15En het geschiedde, eer hij geeindigd had te spreken, ziet, zo kwam
   Rebekka uit, welke aan Bethuel geboren was, de zoon van Milka, de
   huisvrouw van Nahor, debroeder van Abraham; en zij had haar kruik op
   haar schouder.

   ^16En die jonge dochter was zeer schoon van aangezicht, een maagd, en
   geen manhad haar bekend; en zij ging af naar de fontein, en vulde haar
   kruik, en ging op.

   ^17Toen liep die knecht haar tegemoet, en hij zeide: Laat mij toch een
   weinig watersuit uw kruik drinken.

   ^18En zij zeide: Drink, mijn heer! en zij haastte zich en liet haar
   kruik neder op haarhand, en gaf hem te drinken.

   ^19Als zij nu voleindigd had van hem drinken te geven, zeide zij: Ik
   zal ook voor uwkemelen putten, totdat zij voleindigd hebben te drinken.

   ^20En zij haastte zich, en goot haar kruik uit in de drinkbak, en liep
   weder naar denput om te putten, en zij putte voor al zijn kemelen.

   ^21En de man ontzette zich over haar, stilzwijgende, om te merken, of
   de HEEREzijn weg voorspoedig gemaakt had, of niet.

   ^22En het geschiedde, als de kemelen voleindigd hadden te drinken, dat
   die man eengouden voorhoofdsiersel nam, welks gewicht was een halve
   sikkel, en tweearmringen aan haar handen, welker gewicht was tien
   sikkelen gouds.

   ^23Want hij had gezegd: Wiens dochter zijt gij? geef het mij toch te
   kennen; is er ookten huize uws vaders plaats voor ons, om te
   vernachten?

   ^24En zij had tot hem gezegd: Ik ben de dochter van Bethuel, de zoon
   van Milka, diezij Nahor gebaard heeft.

   ^25Voorts had zij tot hem gezegd: Ook is er stro en veel voeders bij
   ons, ook plaatsom te vernachten.

   ^26Toen neigde die man zijn hoofd, en aanbad den HEERE;

   ^27En hij zeide: Geloofd zij de HEERE, de God van mijn heer Abraham,
   Die Zijnweldadigheid en waarheid niet nagelaten heeft van mijn heer;
   aangaande mij, deHEERE heeft mij op dezen weg geleid, ten huize van
   mijns heren broederen.

   ^28En die jonge dochter liep, en gaf ten huize harer moeder te kennen,
   gelijk dezezaken waren.

   ^29En Rebekka had een broeder, wiens naam was Laban; en Laban liep tot
   die mannaar buiten tot de fontein.

   ^30En het geschiedde, als hij dat voorhoofdsiersel gezien had, en de
   armringen aande handen zijner zuster; en als hij gehoord had de woorden
   zijner zuster Rebekka, zeggende: Alzo heeft die man tot mij gesproken,
   zo kwam hij tot dien man, enziet, hij stond bij de kemelen, bij de
   fontein.

   ^31En hij zeide: Kom in, gij, gezegende des HEEREN! waarom zoudt gij
   buitenstaan? want ik heb het huis bereid, en de plaats voor de kemelen.

   ^32Toen kwam die man naar het huis toe, en men ontgordde de kemelen, en
   men gafden kemelen stro en voeder; en water om zijn voeten te wassen,
   en de voeten dermannen, die bij hem waren.

   ^33Daarna werd hem te eten voorgezet; maar hij zeide: Ik zal niet eten,
   totdat ik mijnwoorden gesproken heb. En hij zeide: Spreek!

   ^34Toen zeide hij: Ik ben een knecht van Abraham;

   ^35En de HEERE heeft mijn heer zeer gezegend, zodat hij groot geworden
   is; en Hijheeft hem gegeven schapen, en runderen, en zilver, en goud,
   en knechten, enmaagden, en kemelen, en ezelen.

   ^36En Sara, de huisvrouw van mijn heer, heeft mijn heer een zoon
   gebaard, nadat zijoud geworden was; en hij heeft hem gegeven alles, wat
   hij heeft.

   ^37En mijn heer heeft mij doen zweren, zeggende: Gij zult voor mijn
   zoon geen vrouwnemen van de dochteren der Kanaanieten, in welker land
   ik wone;

   ^38Maar gij zult trekken naar het huis mijns vaders, en naar mijn
   geslacht, en zultvoor mijn zoon een vrouw nemen!

   ^39Toen zeide ik tot mijn heer: Misschien zal mij de vrouw niet volgen.

   ^40En hij zeide tot mij: De HEERE, voor Wiens aangezicht ik gewandeld
   heb, zalZijn Engel met u zenden, en Hij zal uw weg voorspoedig maken,
   dat gij voor mijnzoon een vrouw neemt, uit mijn geslacht en uit mijns
   vaders huis.

   ^41Dan zult gij van mijn eed rein zijn, wanneer gij tot mijn geslacht
   zult gegaan zijn; enindien zij haar u niet geven, zo zult gij rein zijn
   van mijn eed.

   ^42En ik kwam heden aan de fontein; en ik zeide: O, HEERE! God van mijn
   heerAbraham! zo Gij nu mijn weg voorspoedig maken zult, op welke ik ga;

   ^43Zie, ik sta bij de waterfontein; zo geschiede, dat de maagd, die
   uitkomen zal omte putten, en tot welke ik zeggen zal: Geef mij toch een
   weinig waters te drinkenuit uw kruik;

   ^44En zij tot mij zal zeggen: Drink gij ook, en ik zal ook uw kemelen
   putten; dat dezedie vrouw zij, die de HEERE aan den zoon van mijn heer
   heeft toegewezen.

   ^45Eer ik geeindigd had te spreken in mijn hart, ziet, zo kwam Rebekka
   uit, en hadhaar kruik op haar schouder, en zij kwam af tot de fontein
   en putte; en ik zeide tothaar: Geef mij toch te drinken!

   ^46Zo haastte zij zich en liet haar kruik van zich neder, en zeide:
   Drink gij, en ik zalook uw kemelen drenken; en ik dronk, en zij drenkte
   ook de kemelen.

   ^47Toen vraagde ik haar, en zeide: Wiens dochter zijt gij? En zij
   zeide: De dochtervan Bethuel, den zoon van Nahor, welken Milka hem
   gebaard heeft. Zo legde ikhet voorhoofdsiersel op haar aangezicht, en
   de armringen aan haar handen;

   ^48En ik neigde mijn hoofd, en aanbad de HEERE; en ik loofde den HEERE,
   denGod van mijn heer Abraham, Die mij op den rechten weg geleid had, om
   dedochter des broeders van mijn heer voor zijn zoon te nemen.

   ^49Nu dan, zo gijlieden weldadigheid en trouw aan mijn heer doen zult,
   geeft het mijte kennen; en zo niet, geeft het mij ook te kennen, opdat
   ik mij ter rechterhand ofter linkerhand wende.

   ^50Toen antwoordde Laban en Bethuel, en zeiden: Van den HEERE is deze
   zaakvoortgekomen; wij kunnen kwaad noch goed tot u spreken.

   ^51Zie, Rebekka is voor uw aangezicht; neem haar en trek henen; zij zij
   de vrouwvan den zoon uws heren, gelijk de HEERE gesproken heeft!

   ^52En het geschiedde, als Abrahams knecht hun woorden hoorde, zo boog
   hij zichter aarde voor den HEERE.

   ^53En de knecht langde voort zilveren kleinoden, en gouden kleinoden,
   en klederen, en hij gaf die aan Rebekka; hij gaf ook aan haar broeder
   en haar moederkostelijkheden.

   ^54Toen aten en dronken zij, hij en de mannen, die bij hem waren; en
   zij vernachtten, en zij stonden des morgens op, en hij zeide: Laat mij
   trekken tot mijn heer!

   ^55Toen zeide haar broeder, en haar moeder: Laat de jonge dochter enige
   dagen, oftien, bij ons blijven; daarna zult gij gaan.

   ^56Maar hij zeide tot hen: Houdt mij niet op, dewijl de HEERE mijn
   wegvoorspoedig gemaakt heeft! laat mij trekken, dat ik tot mijn heer
   ga.

   ^57Toen zeiden zij: Laat ons de jonge dochter roepen, en haar mond
   vragen.

   ^58En zij riepen Rebekka, en zeiden tot haar: Zult gij met deze man
   trekken? En zijantwoordde: Ik zal trekken.

   ^59Toen lieten zij Rebekka, hun zuster, en haar voedster trekken,
   mitsgadersAbrahams knecht en zijn mannen.

   ^60En zij zegenden Rebekka, en zeiden tot haar: O, onze zuster! wordt
   gij totduizenden millioenen, en uw zaad bezitte de poort zijner haters!

   ^61En Rebekka maakte zich op met haar jonge dochteren, en zij reden op
   kemelen, en volgden den man; en die knecht nam Rebekka, en toog heen.

   ^62Izak nu kwam, van daar men komt tot den put Lachai-Roi; en hij
   woonde in hetzuiderland.

   ^63En Izak was uitgegaan om te bidden in het veld, tegen het naken van
   den avond;en hij hief zijn ogen op en zag toe, en ziet, de kemelen
   kwamen!

   ^64Rebekka hief ook haar ogen op, en zij zag Izak; en zij viel van den
   kemel af.

   ^65En zij zeide tot den knecht: Wie is die man, die ons in het veld
   tegemoet wandelt?En de knecht zeide: Dat is mijn heer! Toen nam zij den
   sluier, en bedekte zich.

   ^66En de knecht vertelde aan Izak al de zaken, die hij gedaan had.

   ^67En Izak bracht haar in de tent van zijn moeder Sara; en hij nam
   Rebekka, en zijwerd hem ter vrouw, en hij had haar lief. Alzo werd Izak
   getroost na zijnermoeders dood. Genesis 25
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En Abraham voer voort, en nam een vrouw, wier naam was Ketura.

   ^2En zij baarde hem Zimran en Joksan, en Medan en Midian, en Jisbak en
   Suah.

   ^3En Joksan gewon Seba en Dedan; en de zonen van Dedan waren de
   Assurieten, en Letusieten, en Leummieten.

   ^4En de zonen van Midian waren Efa en Efer, en Henoch en Abida, en
   Eldaa. Dezeallen waren zonen van Ketura.

   ^5Doch Abraham gaf aan Izak al wat hij had.

   ^6Maar aan de zonen der bijwijven, die Abraham had, gaf Abraham
   geschenken; enzond hen weg van zijn zoon Izak, terwijl hij nog leefde,
   oostwaarts naar het landvan het Oosten.

   ^7Dit nu zijn de dagen der jaren des levens van Abraham, welke hij
   geleefd heeft, honderd vijf en zeventig jaren.

   ^8En Abraham gaf den geest en stierf, in goede ouderdom, oud en des
   levens zat, en hij werd tot zijn volken verzameld.

   ^9En Izak en Ismael, zijn zonen, begroeven hem, in de spelonk van
   Machpela, inden akker van Efron, den zoon van Zohar, den Hethiet, welke
   tegenover Mamreis;

   ^10In den akker, dien Abraham van de zonen Heths gekocht had, daar is
   Abrahambegraven, en Sara, zijn huisvrouw.

   ^11En het geschiedde na Abrahams dood, dat God Izak, zijn zoon,
   zegende; en Izakwoonde bij de put Lachai-Roi.

   ^12Dit nu zijn de geboorten van Ismael, den zoon van Abraham, dien
   Hagar, deEgyptische, dienstmaagd van Sara, Abraham gebaard heeft.

   ^13En dit zijn de namen der zonen van Ismael, met hun namen naar hun
   geboorten.De eerstgeborene van Ismael, Nabajoth; daarna Kedar, en
   Adbeel, en Mibsam,

   ^14En Misma, en Duma, en Massa,

   ^15Hadar en Thema, Jetur, Nafis en Kedma.

   ^16Deze zijn de zonen van Ismael, en dit zijn hun namen, in hun dorpen
   en paleizen, twaalf vorsten naar hun volken.

   ^17En dit zijn de jaren des levens van Ismael, honderd zeven en dertig
   jaren; en hijgaf den geest, en stierf, en hij werd verzameld tot zijn
   volken.

   ^18En zij woonden van Havila tot Sur toe, hetwelk tegenover Egypte is,
   daar gij gaatnaar Assur; hij heeft zich nedergeslagen voor het
   aangezicht van al zijn broederen.

   ^19Dit nu zijn de geboorten van Izak, den zoon van Abraham: Abraham
   gewon Izak.

   ^20En Izak was veertig jaren oud, als hij Rebekka, de dochter van
   Betuel, denSyrier, uit Paddan-Aram, de zuster van Laban, den Syrier,
   zich ter vrouw nam.

   ^21En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn
   huisvrouw; want zijwas onvruchtbaar; en de HEERE liet zich van hem
   verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd.

   ^22En de kinderen stieten zich samen in haar lichaam. Toen zeide zij:
   Is het zo?waarom ben ik dus? en zij ging om den HEERE te vragen.

   ^23En de HEERE zeide tot haar: Twee volken zijn in uw buik, en twee
   natien zullenzich uit uw ingewand van een scheiden; en het ene volk zal
   sterker zijn dan hetandere volk; en de meerdere zal den mindere dienen.

   ^24Als nu haar dagen vervuld waren om te baren, ziet, zo waren
   tweelingen in haarbuik.

   ^25En de eerste kwam uit, ros; hij was geheel als een haren kleed;
   daarom noemdenzij zijn naam Ezau.

   ^26En daarna kwam zijn broeder uit, wiens hand Ezau's verzenen hield;
   daaromnoemde men zijn naam Jakob. En Izak was zestig jaren oud, als hij
   hen gewon.

   ^27Als nu deze jongeren groot werden, werd Ezau een man, verstandig op
   de jacht, een veldman; maar Jakob werd een oprecht man, wonende in
   tenten.

   ^28En Izak had Ezau lief; want het wildbraad was naar zijn mond; maar
   Rebekka hadJakob lief.

   ^29En Jakob had een kooksel gekookt; en Ezau kwam uit het veld, en was
   moede.

   ^30En Ezau zeide tot Jakob: Laat mij toch slorpen van dat rode, dat
   rode daar, wantik ben moede; daarom heeft men zijn naam genoemd Edom.

   ^31Toen zeide Jakob: Verkoop mij op dezen dag uw eerstgeboorte.

   ^32En Ezau zeide: Zie, ik ga sterven; en waartoe mij dan de
   eerstgeboorte?

   ^33Toen zeide Jakob: Zweer mij op dezen dag! en hij zwoer hem; en hij
   verkochtaan Jakob zijn eerstgeboorte.

   ^34En Jakob gaf aan Ezau brood, en het linzenkooksel; en hij at en
   dronk, en hijstond op en ging heen; alzo verachtte Ezau de
   eerstgeboorte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1En er was honger in dat land, behalve den eerste honger, die in de
   dagen vanAbraham geweest was; daarom toog Izak tot Abimelech, de koning
   derFilistijnen, naar Gerar.

   ^2En de HEERE verscheen hem en zeide: Trek niet af naar Egypte; woon in
   hetland, dat Ik u aanzeggen zal;

   ^3Woon als vreemdeling in dat land, en Ik zal met u zijn, en zal u
   zegenen; want aanu en uw zaad zal Ik al deze landen geven, en Ik zal
   den eed bevestigen, dien IkAbraham uw vader gezworen heb.

   ^4En Ik zal uw zaad vermenigvuldigen, als de sterren des hemels, en zal
   aan uwzaad al deze landen geven; en in uw zaad zullen gezegend worden
   alle volken deraarde,

   ^5Daarom dat Abraham Mijn stem gehoorzaam geweest is, en heeft
   onderhoudenMijn bevel, Mijn geboden, Mijn inzettingen en Mijn wetten.

   ^6Alzo woonde Izak te Gerar.

   ^7En als de mannen van die plaats hem vraagden van zijn huisvrouw,
   zeide hij: Zij ismijn zuster; want hij vreesde te zeggen, mijn
   huisvrouw; opdat mij misschien, zeide hij, de mannen dezer plaats niet
   doden, om Rebekka; want zij was schoonvan aangezicht.

   ^8En het geschiedde, als hij een langen tijd daar geweest was, dat
   Abimelech, dekoning der Filistijnen, ten venster uitkeek, en hij zag,
   dat, ziet, Izak was jokkendemet Rebekka zijn huisvrouw.

   ^9Toen riep Abimelech Izak, en zeide: Voorwaar, zie, zij is uw
   huisvrouw! hoe hebtgij dan gezegd: Zij is mijn zuster? En Izak zeide
   tot hem: Want ik zeide: Dat ik nietmisschien om harentwil sterve.

   ^10En Abimelech zeide: Wat is dit, dat gij ons gedaan hebt? Lichtelijk
   had een vandit volk bij uw huisvrouw gelegen, zodat gij een schuld over
   ons zoudt gebrachthebben.

   ^11En Abimelech gebood het ganse volk, zeggende: Zo wie deze man of
   zijnhuisvrouw aanroert, zal voorzeker gedood worden!

   ^12En Izak zaaide in datzelve land, en hij vond in datzelve jaar
   honderd maten; wantde HEERE zegende hem.

   ^13En die man werd groot, ja, hij werd doorgaans groter, totdat hij
   zeer grootgeworden was.

   ^14En hij had bezitting van schapen, en bezitting van runderen, en
   groot gezin; zodathem de Filistijnen benijdden.

   ^15En al de putten, die de knechten van zijn vader, in de dagen van
   zijn vaderAbraham, gegraven hadden, die stopten de Filistijnen, en
   vulden dezelve metaarde.

   ^16Ook zeide Abimelech tot Izak: Trek van ons; want gij zijt veel
   machtigergeworden, dan wij.

   ^17Toen toog Izak van daar, en hij legerde zich in het dal van Gerar,
   en woondealdaar.

   ^18Als nu Izak wedergekeerd was, groef hij die waterputten op, die zij
   ten tijde vanAbraham, zijn vader, gegraven, en die de Filistijnen na
   Abrahams doodtoegestopt hadden; en hij noemde derzelver namen naar de
   namen, waarmede zijnvader die genoemd had.

   ^19De knechten van Izak dan groeven in dat dal, en zij vonden aldaar
   een put vanlevend water.

   ^20En de herders van Gerar twistten met Izaks herders, zeggende: Dit
   water hoortons toe! Daarom noemde hij de naam van die put Esek, omdat
   zij met hemgekeven hadden.

   ^21Toen groeven zij een andere put, en daar twistten zij ook over;
   daarom noemdehij deszelfs naam Sitna.

   ^22En hij brak op van daar, en groef een andere put, en zij twistten
   over dien niet;daarom noemde hij deszelfs naam Rehoboth, en zeide: Want
   nu heeft ons deHEERE ruimte gemaakt, en wij zijn gewassen in dit land.

   ^23Daarna toog hij van daar op naar Ber-seba.

   ^24En de HEERE verscheen hem in denzelven nacht, en zeide: Ik ben de
   God vanAbraham, uw vader; vrees niet; want Ik ben met u; en Ik zal u
   zegenen, en uwzaad vermenigvuldigen, om Abrahams, Mijns knechts, wil.

   ^25Toen bouwde hij daar een altaar, en riep den Naam des HEEREN aan. En
   hijsloeg aldaar zijn tent op; en Izaks knechten groeven daar een put.

   ^26En Abimelech trok tot hem van Gerar, met Ahuzzat, zijn vriend, en
   Pichol, zijnkrijgsoverste.

   ^27En Izak zeide tot hen: Waarom zijt gij tot mij gekomen, daar gij mij
   haat, en hebtmij van u weggezonden?

   ^28En zij zeiden: Wij hebben merkelijk gezien, dat de HEERE met u is;
   daaromhebben wij gezegd: Laat toch een eed tussen ons zijn, tussen ons
   en tussen u, enlaat ons een verbond met u maken:

   ^29Zo gij bij ons kwaad doet, gelijk als wij u niet aangeroerd hebben,
   en gelijk alswij bij u alleenlijk goed gedaan hebben, en hebben u in
   vrede laten trekken! Gijzijt nu de gezegende des HEEREN!

   ^30Toen maakte hij hun een maaltijd, en zij aten en dronken.

   ^31En zij stonden des morgens vroeg op, en zwoeren de een den ander;
   daarna lietIzak hen gaan, en zij togen van hem in vrede.

   ^32En het geschiedde ten zelfde dage, dat Izaks knechten kwamen, en
   boodschaptenhem van de zaak des puts, dien zij gegraven hadden, en zij
   zeiden hem: Wijhebben water gevonden.

   ^33En hij noemde denzelven Seba; daarom is de naam dier stad Ber-seba,
   tot opdezen dag.

   ^34Als nu Ezau veertig jaren oud was, nam hij tot een vrouw Judith, de
   dochter vanBeeri, den Hethiet, en Basmath, de dochter van Elon, den
   Hethiet.

   ^35En deze waren voor Izak en Rebekka een bitterheid des geestes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En het geschiedde, als Izak oud geworden was, en zijn ogen donker
   gewordenwaren, en hij niet zien kon; toen riep hij Ezau, zijn grootsten
   zoon, en zeide tothem: Mijn zoon! En hij zeide tot hem: Zie, hier ben
   ik!

   ^2En hij zeide: Zie nu, ik ben oud geworden, ik weet den dag mijns
   doods niet.

   ^3Nu dan, neem toch uw gereedschap, uw pijlkoker en uw boog, en ga uit
   in hetveld, en jaag mij een wildbraad;

   ^4En maak mij smakelijke spijzen, zo als ik die gaarne heb, en breng ze
   mij, dat ikete; opdat mijn ziel u zegene, eer ik sterve.

   ^5Rebekka nu hoorde toe, als Izak tot zijn zoon Ezau sprak; en Ezau
   ging in hetveld, om een wildbraad te jagen, dat hij het inbracht.

   ^6Toen sprak Rebekka tot Jakob, haar zoon, zeggende: Zie, ik heb uw
   vader totEzau, uw broeder, horen spreken, zeggende:

   ^7Breng mij een wildbraad, en maak mij smakelijke spijzen toe, dat ik
   ete; en ik zalu zegenen voor het aangezicht des HEEREN, voor mijn dood.

   ^8Nu dan, mijn zoon! hoor mijn stem in hetgeen ik u gebiede.

   ^9Ga nu heen tot de kudde, en haal mij van daar twee goede
   geitenbokjes; en ik zaldie voor uw vader maken tot smakelijke spijzen,
   gelijk als hij gaarne heeft.

   ^10En gij zult ze tot uw vader brengen, en hij zal eten, opdat hij u
   zegene voor zijndood.

   ^11Toen zeide Jakob tot Rebekka, zijn moeder: Zie, mijn broeder Ezau is
   een harigman, en ik ben een glad man.

   ^12Misschien zal mij mijn vader betasten, en ik zal in zijn ogen zijn
   als een bedrieger;zo zoude ik een vloek over mij halen, en niet een
   zegen.

   ^13En zijn moeder zeide tot hem: Uw vloek zij op mij, mijn zoon! hoor
   alleen naarmijn stem, en ga, haal ze mij.

   ^14Toen ging hij, en hij haalde ze, en bracht ze zijn moeder; en zijn
   moeder maaktesmakelijke spijzen, gelijk als zijn vader gaarne had.

   ^15Daarna nam Rebekka de kostelijke klederen van Ezau, haar grootsten
   zoon, diezij bij zich in huis had, en zij trok ze Jakob, haar kleinsten
   zoon, aan.

   ^16En de vellen van de geitenbokjes trok zij over zijn handen, en over
   de gladdigheidvan zijn hals.

   ^17En zij gaf de smakelijke spijzen, en het brood, welke zij toegemaakt
   had, in dehand van Jakob, haar zoon.

   ^18En hij kwam tot zijn vader, en zeide: Mijn vader! En hij zeide: Zie,
   hier ben ik;wie zijt gij, mijn zoon?

   ^19En Jakob zeide tot zijn vader: Ik ben Ezau uw eerstgeborene; ik heb
   gedaan, gelijk als gij tot mij gesproken hadt; sta toch op, zit, en eet
   van mijn wildbraad, opdat uw ziel mij zegene.

   ^20Toen zeide Izak tot zijn zoon: Hoe is dit, dat gij het zo haast
   gevonden hebt, mijnzoon? En hij zeide: Omdat de HEERE uw God dat heeft
   doen ontmoeten voormijn aangezicht.

   ^21En Izak zeide tot Jakob: Nader toch, dat ik u betaste, mijn zoon! of
   gij mijn zoonEzau zelf zijt, of niet.

   ^22Toen kwam Jakob bij, tot zijn vader Izak, die hem betastte; en hij
   zeide: De stemis Jakobs stem, maar de handen zijn Ezau's handen.

   ^23Doch hij kende hem niet, omdat zijn handen harig waren, gelijk zijns
   broedersEzau's handen; en hij zegende hem.

   ^24En hij zeide: Zijt gij mijn zoon Ezau zelf? En hij zeide: Ik ben
   het!

   ^25Toen zeide hij: Stel het nabij mij, dat ik van het wildbraad mijns
   zoons ete, opdatmijn ziel u zegene. En hij stelde het nabij hem, en hij
   at; hij bracht hem ook wijn, en hij dronk.

   ^26En zijn vader Izak zeide tot hem: Kom toch bij, en kus mij, mijn
   zoon!

   ^27En hij kwam bij, en hij kuste hem; toen rook hij de reuk zijner
   klederen, enzegende hem; en hij zeide: Zie, de reuk mijns zoons is als
   de reuk des velds, hetwelk de HEERE gezegend heeft.

   ^28Zo geve u dan God van de dauw des hemels, en de vettigheid der
   aarde, enmenigte van tarwe en most.

   ^29Volken zullen u dienen, en natien zullen zich voor u nederbuigen;
   wees heer overuw broederen, en de zonen uwer moeder zullen zich voor u
   nederbuigen!Vervloekt moet hij zijn, wie u vervloekt; en wie u zegent,
   zij gezegend!

   ^30En het geschiedde, als Izak voleindigd had Jakob te zegenen, zo
   geschiedde het, toen Jakob maar even van het aangezicht van zijn vader
   Izak uitgegaan was, datEzau, zijn broeder, van zijn jacht kwam.

   ^31Hij nu maakte smakelijke spijzen toe, en bracht die tot zijn vader;
   en hij zeide totzijn vader: Mijn vader sta op en ete van het wildbraad
   zijns zoons, opdat uw zielmij zegene.

   ^32En Izak, zijn vader, zeide tot hem: Wie zijt gij? En hij zeide: Ik
   ben uw zoon, uweerstgeborene, Ezau.

   ^33Toen verschrikte Izak met zeer grote verschrikking, gans zeer, en
   zeide: Wie is hijdan, die het wildbraad gejaagd en tot mij gebracht
   heeft? en ik heb van allesgegeten, eer gij kwaamt, en heb hem gezegend;
   ook zal hij gezegend wezen.

   ^34Als Ezau de woorden zijns vaders hoorde, zo schreeuwde hij met een
   groten enbitteren schreeuw, gans zeer; en hij zeide tot zijn vader:
   Zegen mij, ook mij, mijnvader!

   ^35En hij zeide: Uw broeder is gekomen met bedrog, en heeft uw
   zegenweggenomen.

   ^36Toen zeide hij: Is het niet omdat men zijn naam noemt Jakob, dat hij
   mij nu tweereizen heeft bedrogen? mijn eerstgeboorte heeft hij genomen,
   en zie, nu heeft hijmijn zegen genomen! Voorts zeide hij: Hebt gij dan
   geen zegen voor mijuitbehouden?

   ^37Toen antwoordde Izak, en zeide tot Ezau: Zie, ik heb hem tot een
   heer over ugezet, en al zijn broeders heb ik hem tot knechten gegeven;
   en ik heb hem metkoorn en most ondersteund; wat zal ik u dan nu doen,
   mijn zoon?

   ^38En Ezau zeide tot zijn vader: Hebt gij maar dezen enen zegen, mijn
   vader? Zegenmij, ook mij, mijn vader! En Ezau hief zijn stem op, en
   weende.

   ^39Toen antwoordde zijn vader Izak en zeide tot hem: Zie, de
   vettigheden der aardezullen uw woningen zijn, en van den dauw des
   hemels van boven af zult gijgezegend zijn.

   ^40En op uw zwaard zult gij leven, en zult uw broeder dienen; doch het
   zalgeschieden, als gij heersen zult, dan zult gij zijn juk van uw hals
   afrukken.

   ^41En Ezau haatte Jakob om dien zegen, waarmede zijn vader hem gezegend
   had; enEzau zeide in zijn hart: De dagen van den rouw mijns vaders
   naderen, en ik zalmijn broeder Jakob doden.

   ^42Toen aan Rebekka deze woorden van Ezau, haar grootsten zoon,
   geboodschaptwerden, zo zond zij heen, en ontbood Jakob, haar kleinsten
   zoon, en zeide tothem: Zie, uw broeder Ezau troost zich over u, dat hij
   u doden zal.

   ^43Nu dan, mijn zoon! hoor naar mijn stem, en maak u op, vlied gij naar
   Haran, totLaban, mijn broeder.

   ^44En blijf bij hem enige dagen, totdat de hittige gramschap uws
   broeders kere;

   ^45Totdat de toorn uws broeders van u afkere, en hij vergeten hebbe,
   hetgeen gijhem gedaan hebt; dan zal ik zenden, en u van daar nemen;
   waarom zoude ik ookvan u beiden beroofd worden op een dag?

   ^46En Rebekka zeide tot Izak: Ik heb verdriet aan mijn leven vanwege de
   dochterenHeths! Indien Jakob een vrouw neemt van de dochteren Heths,
   gelijk deze zijn, van de dochteren dezes lands, waartoe zal mij het
   leven zijn?
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En Izak riep Jakob, en zegende hem; en gebood hem, en zeide tot hem:
   Neemgeen vrouw van de dochteren van Kanaan.

   ^2Maak u op, ga naar Paddan-Aram, ten huize van Bethuel, den vader
   uwermoeder, en neem u van daar een vrouw, van de dochteren van Laban,
   uwermoeders broeder.

   ^3En God almachtig zegene u, en make u vruchtbaar, en vermenigvuldige
   u, dat gijtot een hoop volken wordt.

   ^4En Hij geve u den zegen van Abraham; aan u, en uw zaad met u, opdat
   gij erfelijkbezit het land uwer vreemdelingschappen, hetwelk God aan
   Abraham gegevenheeft.

   ^5Alzo zond Izak Jakob weg, dat hij toog naar Paddan-Aram, tot Laban,
   den zoonvan Bethuel, den Syrier, den broeder van Rebekka, Jakobs en
   Ezau's moeder.

   ^6Als nu Ezau zag, dat Izak Jakob gezegend, en hem naar
   Paddan-Aramweggezonden had om zich van daar een vrouw te nemen; en als
   hij hem zegende, dat hij hem geboden had, zeggende: Neem geen vrouw van
   de dochteren vanKanaan;

   ^7En dat Jakob zijn vader en zijn moeder gehoorzaam geweest was, en
   naarPaddan-Aram getrokken was;

   ^8En dat Ezau zag, dat de dochteren van Kanaan kwaad waren in de ogen
   vanIzak, zijn vader;

   ^9Zo ging Ezau tot Ismael, en nam zich tot een vrouw boven zijn
   vrouwen,Mahalath, de dochter van Ismael, den zoon van Abraham, de
   zuster vanNebajoth.

   ^10Jakob dan toog uit van Ber-seba, en ging naar Haran.

   ^11En hij geraakte op een plaats, waar hij vernachtte; want de zon was
   ondergegaan;en hij nam van de stenen dier plaats, en maakte zijn
   hoofdpeluw, en legde zich teslapen te dierzelver plaats.

   ^12En hij droomde; en ziet, een ladder was gesteld op de aarde, welker
   opperste aande hemel raakte; en ziet, de engelen Gods klommen daarbij
   op en neder.

   ^13En ziet, de HEERE stond op dezelve en zeide: Ik ben de HEERE, de God
   van uwvader Abraham, en de God van Izak; dit land, waarop gij ligt te
   slapen, zal Ik aanu geven, en aan uw zaad.

   ^14En uw zaad zal wezen als het stof der aarde, en gij zult uitbreken
   in menigte, westwaarts en oostwaarts, en noordwaarts en zuidwaarts; en
   in u, en in uw zaadzullen alle geslachten des aardbodems gezegend
   worden.

   ^15En zie, Ik ben met u, en Ik zal u behoeden overal, waarheen gij
   trekken zult, en Ikzal u wederbrengen in dit land; want Ik zal u niet
   verlaten, totdat Ik zal gedaanhebben, hetgeen Ik tot u gesproken heb.

   ^16Toen nu Jakob van zijn slaap ontwaakte, zeide hij: Gewisselijk is de
   HEERE aandeze plaats, en ik heb het niet geweten!

   ^17En hij vreesde, en zeide: Hoe vreselijk is deze plaats! Dit is niet
   dan een huisGods, en dit is de poort des hemels!

   ^18Toen stond Jakob des morgens vroeg op, en hij nam dien steen, dien
   hij tot zijnhoofdpeluw gelegd had, en zette hem tot een opgericht
   teken, en goot daar olieboven op.

   ^19En hij noemde den naam dier plaats Beth-El; daar toch de naam dier
   stad tevoren was Luz.

   ^20En Jakob beloofde een gelofte, zeggende: Wanneer God met mij geweest
   zal zijn, en mij behoed zal hebben op dezen weg, dien ik reize, en mij
   gegeven zal hebbenbrood om te eten, en klederen om aan te trekken;

   ^21En ik ten huize mijns vaders in vrede zal wedergekeerd zijn; zo zal
   de HEERE mijtot een God zijn!

   ^22En deze steen, dien ik tot een opgericht teken gezet heb, zal een
   huis Godswezen, en van alles, wat Gij mij geven zult, zal ik U
   voorzeker de tienden geven!
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Toen hief Jakob zijn voeten op, en ging naar het land der kinderen
   van hetOosten.

   ^2En hij zag toe, en ziet, er was een put in het veld; en ziet, er
   waren drie kuddenschapen nevens dien nederliggende; want uit dien put
   drenkten zij de kudden; ener was een grote steen op den mond van dien
   put.

   ^3En derwaarts werden al de kudden verzameld, en zij wentelden den
   steen van denmond des puts, en drenkten de schapen, en legden den steen
   weder op den mondvan dien put, op zijn plaats.

   ^4Toen zeide Jakob tot hen: Mijn broeders! van waar zijt gij? En zij
   zeiden: Wij zijnvan Haran.

   ^5En hij zeide tot hen: Kent gij Laban, den zoon van Nahor? En zij
   zeiden: Wijkennen hem.

   ^6Voorts zeide hij tot hen: Is het wel met hem? En zij zeiden: Het is
   wel; en zie,Rachel, zijn dochter, komt met de schapen.

   ^7En hij zeide: Ziet, het is nog hoog dag, het is geen tijd, dat het
   vee verzameldworde; drenkt de schapen, en gaat heen, weidt dezelve.

   ^8Toen zeiden zij: Wij kunnen niet, totdat al de kudden samen zullen
   vergaderd zijn, en dat men den steen van den mond des puts afwentele,
   opdat wij de schapendrenken.

   ^9Als hij nog met hen sprak, zo kwam Rachel met de schapen, die haar
   vadertoebehoorden; want zij was een herderin.

   ^10En het geschiedde, als Jakob Rachel zag, de dochter van Laban,
   zijner moedersbroeder, en de schapen van Laban, zijner moeders broeder,
   dat Jakob toetrad, en wentelde den steen van den mond des puts, en
   drenkte de schapen van Laban, zijner moeders broeder.

   ^11En Jakob kuste Rachel; en hij hief zijn stem op en weende.

   ^12En Jakob gaf Rachel te kennen, dat hij een broeder van haar vader,
   en dat hij dezoon van Rebekka was. Toen liep zij heen, en gaf het aan
   haar vader te kennen.

   ^13En het geschiedde, als Laban die tijding hoorde van Jakob, zijner
   zusters zoon, zoliep hij hem tegemoet, en omhelsde hem, en kuste hem,
   en bracht hem tot zijnhuis. En hij vertelde Laban al deze dingen.

   ^14Toen zeide Laban tot hem: Voorwaar, gij zijt mijn gebeente en mijn
   vlees! En hijbleef bij hem een volle maand.

   ^15Daarna zeide Laban tot Jakob: Omdat gij mijn broeder zijt, zoudt gij
   mij derhalveom niet dienen? verklaar mij, wat zal uw loon zijn?

   ^16En Laban had twee dochters: de naam der grootste was Lea; en de naam
   derkleinste was Rachel.

   ^17Doch Lea had tedere ogen; maar Rachel was schoon van gedaante, en
   schoonvan aangezicht.

   ^18En Jakob had Rachel lief; en hij zeide: Ik zal u zeven jaren dienen,
   om Rachel, uwkleinste dochter.

   ^19Toen zeide Laban: Het is beter, dat ik haar aan u geve, dan dat ik
   haar aan eenanderen man geve; blijf bij mij.

   ^20Alzo diende Jakob om Rachel zeven jaren; en die waren in zijn ogen
   als enigedagen, omdat hij haar liefhad.

   ^21Toen zeide Jakob tot Laban: Geef mijn huisvrouw, want mijn dagen
   zijn vervuld, dat ik tot haar inga.

   ^22Zo verzamelde Laban al de mannen dier plaats, en maakte een
   maaltijd.

   ^23En het geschiedde des avonds, dat hij zijn dochter Lea nam, en
   bracht haar tothem; en hij ging tot haar in.

   ^24En Laban gaf haar Zilpa, zijn dienstmaagd, aan Lea, zijn dochter,
   tot eendienstmaagd.

   ^25En het geschiedde des morgens, en ziet, het was Lea. Daarom zeide
   hij tot Laban:Wat is dit, dat gij mij gedaan hebt; heb ik niet bij u
   gediend om Rachel? waaromhebt gij mij dan bedrogen?

   ^26En Laban zeide: Men doet alzo niet te dezer onzer plaatse, dat men
   de kleinsteuitgeve voor de eerstgeborene.

   ^27Vervul de week van deze; dan zullen wij u ook die geven, voor den
   dienst, diengij nog andere zeven jaren bij mij dienen zult.

   ^28En Jakob deed alzo; en hij vervulde de week van deze. Toen gaf hij
   hem Rachel, zijn dochter, hem tot een vrouw.

   ^29En Laban gaf aan zijn dochter Rachel zijn dienstmaagd Bilha, haar
   tot eendienstmaagd.

   ^30En hij ging ook in tot Rachel, en had ook Rachel liever dan Lea; en
   hij diende bijhem nog andere zeven jaren.

   ^31Toen nu de HEERE zag, dat Lea gehaat was, opende Hij haar
   baarmoeder; maarRachel was onvruchtbaar.

   ^32En Lea werd bevrucht, en baarde een zoon, en zij noemde zijn naam
   Ruben; wantzij zeide: Omdat de HEERE mijn verdrukking heeft aangezien,
   daarom zal mijnman mij nu liefhebben.

   ^33En zij werd wederom bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Dewijl
   de HEEREgehoord heeft, dat ik gehaat was, zo heeft Hij mij ook dezen
   gegeven; en zijnoemde zijn naam Simeon.

   ^34En zij werd nog bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Nu zal zich
   ditmaal mijnman bij mij voegen, dewijl ik hem drie zonen gebaard heb;
   daarom noemde zijzijn naam Levi.

   ^35En zij werd wederom bevrucht, en baarde een zoon, en zeide: Ditmaal
   zal ik denHEERE loven; daarom noemde zij zijn naam Juda. En zij hield
   op van baren. Genesis 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Als nu Rachel zag, dat zij Jakob niet baarde, zo benijdde Rachel haar
   zuster; enzij zeide tot Jakob: Geef mij kinderen! of indien niet, zo
   ben ik dood.

   ^2Toen ontstak Jakobs toorn tegen Rachel, en hij zeide: Ben ik dan in
   plaats vanGod, Die de vrucht des buiks van u geweerd heeft?

   ^3En zij zeide: Zie, daar is mijn dienstmaagd Bilha, ga tot haar in;
   dat zij op mijnknieen bare, en ik ook uit haar gebouwd worde.

   ^4Zo gaf zij hem haar dienstmaagd Bilha tot een vrouw; en Jakob ging
   tot haar in.

   ^5En Bilha werd zwanger, en baarde Jakob een zoon.

   ^6Toen zeide Rachel: God heeft mij gericht, en ook mijn stem verhoord,
   en heeft mijeen zoon gegeven; daarom noemde zij zijn naam Dan.

   ^7En Bilha, Rachels dienstmaagd, werd wederom bevrucht, en baarde Jakob
   dentweeden zoon.

   ^8Toen zeide Rachel: Ik heb worstelingen Gods met mijn zuster
   geworsteld; ookheb ik de overhand gehad; en zij noemde zijn naam
   Nafthali.

   ^9Toen nu Lea zag, dat zij ophield van baren, nam zij ook haar
   dienstmaagd Zilpa, en gaf die aan Jakob tot een vrouw.

   ^10En Zilpa, Lea's dienstmaagd, baarde Jakob een zoon.

   ^11Toen zeide Lea: Er komt een hoop! en zij noemde zijn naam Gad.

   ^12Daarna baarde Zilpa, Lea's dienstmaagd, Jakob een tweeden zoon.

   ^13Toen zeide Lea: Tot mijn geluk! want de dochters zullen mij gelukkig
   achten; enzij noemde zijn naam Aser.

   ^14En Ruben ging in de dagen van de tarweoogst, en hij vond Dudaim in
   het veld, enhij bracht die tot zijn moeder Lea. Toen zeide Rachel tot
   Lea: Geef mij toch vanuws zoons Dudaim.

   ^15En zij zeide tot haar: Is het weinig, dat gij mijn man genomen hebt,
   dat gij ookmijns zoons Dudaim nemen zult? Toen zeide Rachel: Daarom zal
   hij dezen nachtvoor uws zoons Dudaim bij u liggen.

   ^16Als nu Jakob des avonds uit het veld kwam, ging Lea uit hem
   tegemoet, en zeide:Gij zult tot mij inkomen; want ik heb u om loon
   zekerlijk gehuurd voor mijnszoons Dudaim; en hij lag dien nacht bij
   haar.

   ^17En God verhoorde Lea; en zij werd bevrucht, en baarde Jakob den
   vijfden zoon.

   ^18Toen zeide Lea: God heeft mijn loon gegeven, nadat ik mijn
   dienstmaagd aan mijnman gegeven heb; en zij noemde zijn naam Issaschar.

   ^19En Lea werd wederom bevrucht, en zij baarde Jakob den zesden zoon.

   ^20En Lea zeide: God heeft mij, mij heeft Hij begiftigd met een goede
   gift; ditmaal zalmijn man mij bijwonen; want ik heb hem zes zonen
   gebaard; en zij noemde zijnnaam Zebulon.

   ^21En zij baarde daarna een dochter; en zij noemde haar naam Dina.

   ^22God dacht ook aan Rachel; en God verhoorde haar, en opende
   haarbaarmoeder.

   ^23En zij werd bevrucht, en baarde een zoon; en zij zeide: God heeft
   mijn smaadheidweggenomen!

   ^24En zij noemde zijn naam Jozef, zeggende: De HEERE voege mij een
   anderenzoon daartoe.

   ^25En het geschiedde, Als Rachel Jozef gebaard had, dat Jakob tot Laban
   zeide:Laat mij vertrekken, dat ik ga tot mijn plaats, en naar mijn
   land.

   ^26Geef mijn vrouwen, en mijn kinderen, om welke ik u gediend heb, dat
   ik vertrek;want gij weet mijn dienst, die ik u gediend heb.

   ^27Toen zeide Laban tot hem: Zo ik nu genade gevonden heb in uw ogen;
   ik hebwaargenomen, dat de HEERE mij om uwentwil gezegend heeft.

   ^28Hij zeide dan: Noem mij uitdrukkelijk uw loon, dat ik geven zal.

   ^29Toen zeide hij tot hem: Gij weet, hoe ik u gediend heb, en hoe uw
   vee bij mijgeweest is.

   ^30Want het weinige, dat gij voor mij gehad hebt, dat is tot een
   menigte uitgebroken;en de HEERE heeft u gezegend bij mijn voet; nu dan,
   wanneer zal ik ook werkenvoor mijn huis?

   ^31En hij zeide: Wat zal ik u geven? Toen zeide Jakob: Gij zult mij
   niet met al geven, indien gij mij deze zaak doen zult; ik zal wederom
   uw kudden weiden, enbewaren.

   ^32Ik zal heden door uw ganse kudde gaan, daarvan afzonderende al
   hetgespikkelde en geplekte vee, en al het bruine vee onder de lammeren,
   en hetgeplekte en gespikkelde onder de geiten; en zulks zal mijn loon
   zijn.

   ^33Zo zal mijn gerechtigheid op den dag van morgen met mij getuigen,
   als gij komenzult over mijn loon, voor uw aangezicht; al wat niet
   gespikkeld en geplekt is onderde geiten en bruin onder de lammeren, dat
   zij bij mij gestolen.

   ^34Toen zeide Laban: Zie, och ja, het zij naar uw woord!

   ^35En hij zonderde af ten zelfden dage de gesprenkelde en geplekte
   bokken en al degespikkelde en geplekte geiten, al waar wit aan was, en
   al het bruine onder delammeren; en hij gaf dezelve in de hand zijner
   zonen.

   ^36En hij stelde een weg van drie dagen tussen hem, en tussen Jakob; en
   Jakobweidde de overige kudde van Laban.

   ^37Toen nam zich Jakob roeden van groen populierenhout, en van
   hazelaar, en vankastanjen; en hij schilde daarin witte strepen,
   ontblotende het wit, hetwelk aan dieroeden was.

   ^38En hij legde deze roeden, die hij geschild had, in de goten, en in
   de drinkbakkenvan het water, waar de kudde kwam drinken, tegenover de
   kudde; en zij werdenverhit, als zij kwamen om te drinken.

   ^39Als dan de kudde verhit werd bij de roeden, zo lammerde de
   kuddegesprenkelde, gespikkelde, en geplekte.

   ^40Toen scheidde Jakob de lammeren, en hij wendde het gezicht der kudde
   op hetgesprenkelde, en al het bruine onder Labans kudde; en hij stelde
   zijn kuddenalleen, en hij zette ze niet bij de kudde van Laban.

   ^41En het geschiedde, telkens als de kudde der vroegelingen verhit
   werd, zo steldeJakob de roeden voor de ogen der kudde in de goten,
   opdat zij hittig werden bijde roeden.

   ^42Maar als de kudde spade hittig werd, zo stelde hij ze niet, zodat de
   spadelingenLaban, en de vroegelingen Jakob toekwamen.

   ^43En die man brak gans zeer uit in menigte, en hij had vele kudden,
   endienstmaagden, en dienstknechten, en kemelen, en ezelen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Toen hoorde hij de woorden der zonen van Laban, zeggende: Jakob
   heeftgenomen alles, wat onzes vaders was, en van hetgeen, dat onzes
   vaders was, heeft hij al deze heerlijkheid gemaakt.

   ^2Jakob zag ook het aangezicht van Laban aan, en ziet, het was jegens
   hem niet alsgisteren en eergisteren.

   ^3En de HEERE zeide tot Jakob: Keer weder tot het land uwer vaderen, en
   tot uwmaagschap, en Ik zal met u zijn.

   ^4Toen zond Jakob heen, en riep Rachel en Lea, op het veld tot zijn
   kudde;

   ^5En hij zeide tot haar: Ik zie het aangezicht uws vaders, dat het
   jegens mij niet is alsgisteren en eergisteren; doch de God mijns vaders
   is bij mij geweest.

   ^6En gijlieden weet, dat ik met al mijn macht uw vader gediend heb.

   ^7Maar uw vader heeft bedriegelijk met mij gehandeld, en heeft mijn
   loon tien malenveranderd; doch God heeft hem niet toegelaten, om mij
   kwaad te doen.

   ^8Wanneer hij aldus zeide: De gespikkelde zullen uw loon zijn, zo
   lammerden al dekudden gespikkelde; en wanneer hij alzo zeide: De
   gesprenkelde zullen uw loonzijn, zo lammerden al de kudden
   gesprenkelde.

   ^9Alzo heeft God uw vader het vee ontrukt, en aan mij gegeven.

   ^10En het geschiedde ten tijde, als de kudde hittig werd, dat ik mijn
   ogen ophief, enik zag in den droom; en ziet, de bokken, die de kudden
   beklommen, warengesprenkeld, gespikkeld, en hagelvlakkig.

   ^11En de Engel Gods zeide tot mij in de droom: Jakob! En ik zeide: Zie,
   hier ben ik!

   ^12En Hij zeide: Hef toch uw ogen op, en zie! alle bokken, die de kudde
   beklimmen, zijn gesprenkeld, gespikkeld, en hagelvlakkig; want Ik heb
   gezien alles, watLaban u doet.

   ^13Ik ben die God van Beth-El, alwaar gij het opgerichte teken gezalfd
   hebt, waar gijMij een gelofte beloofd hebt; nu, maak u op, vertrek uit
   dit land, en keer weder inhet land uwer maagschap.

   ^14Toen antwoordden Rachel en Lea, en zeiden tot hem: Is er nog voor
   ons een deelof erfenis, in het huis onzes vaders?

   ^15Zijn wij niet vreemden van hem geacht? Want hij heeft ons verkocht,
   en hij heeftook steeds ons geld verteerd.

   ^16Want al de rijkdom, welke God onze vader heeft ontrukt, die is onze,
   en van onzezonen; nu dan, doe alles, wat God tot u gezegd heeft.

   ^17Toen maakte zich Jakob op, en laadde zijn zonen en zijn vrouwen op
   kemelen.

   ^18En hij voerde al zijn vee weg, en al zijn have, die hij gewonnen
   had, het vee, dathij bezat, hetwelk hij in Paddan-Aram geworven had, om
   te komen tot Izak, zijnvader, naar het land Kanaan.

   ^19Laban nu was gegaan, om zijn schapen te scheren; zo stal Rachel de
   terafim, diehaar vader had.

   ^20En Jakob ontstal zich aan het hart van Laban, den Syrier, overmits
   hij hem niet tekennen gaf, dat hij vlood.

   ^21En hij vlood, en al wat het zijne was, en hij maakte zich op, en
   voer over de rivier, en hij zette zijn aangezicht naar het gebergte
   Gilead.

   ^22En ten derden dage werd aan Laban geboodschapt, dat Jakob gevloden
   was.

   ^23Toen nam hij zijn broeders met zich, en jaagde hem achterna, een weg
   van zevendagen, en hij kreeg hem op het gebergte van Gilead.

   ^24Doch God kwam tot Laban, den Syrier, in een droom des nachts, en Hij
   zeide tothem: Wacht u, dat gij met Jakob spreekt, noch goed, noch
   kwaad.

   ^25En Laban achterhaalde Jakob; Jakob nu had zijn tent geslagen op dat
   gebergte;ook sloeg Laban met zijn broederen de zijne op het gebergte
   van Gilead.

   ^26Toen zeide Laban tot Jakob: Wat hebt gij gedaan, dat gij u aan mijn
   hart ontstolenhebt, en mijn dochteren ontvoerd hebt, als gevangenen met
   het zwaard?

   ^27Waarom zijt gij heimelijk gevloden, en hebt u aan mij ontstolen? en
   hebt het mijniet aangezegd, dat ik u geleid had met vreugde, en met
   gezangen, met trommel enmet harp?

   ^28Ook hebt gij mij niet toegelaten mijn zonen en mijn dochteren te
   kussen; nu, gijhebt dwaselijk gehandeld, zo doende.

   ^29Het ware in de macht mijner hand aan ulieden kwaad te doen; maar de
   God vanulieder vader heeft tot mij gisteren nacht gesproken, zeggende:
   Wacht u, van metJakob te spreken, of goed, of kwaad.

   ^30En nu, gij hebt immers willen vertrekken, omdat gij zo zeer begerig
   waart naaruws vaders huis; waarom hebt gij mijn goden gestolen?

   ^31Toen antwoordde Jakob, en zeide tot Laban: Omdat ik vreesde; want ik
   zeide:Opdat gij niet misschien uw dochteren mij ontweldigdet!

   ^32Bij wien gij uw goden vinden zult, laat hem niet leven! Onderken gij
   voor onzebroederen, wat bij mij is, en neem het tot u. Want Jakob wist
   niet, dat Racheldezelve gestolen had.

   ^33Toen ging Laban in de tent van Jakob, en in de tent van Lea, en in
   de tent van debeide dienstmaagden, en hij vond niets; en als hij uit de
   tent van Lea gegaan was, kwam hij in de tent van Rachel.

   ^34Maar Rachel had de terafim genomen, en zij had die in een kemels
   zadeltuiggelegd, en zij zat op dezelve. En Laban betastte die ganse
   tent, en hij vond niets.

   ^35En zij zeide tot haar vader: Dat de toorn niet ontsteke in mijns
   heren ogen, omdatik voor uw aangezicht niet kan opstaan; want het gaat
   mij naar der vrouwenwijze; en hij doorzocht; maar hij vond de terafim
   niet.

   ^36Toen ontstak Jakob, en twistte met Laban; en Jakob antwoordde en
   zeide totLaban: Wat is mijn overtreding, wat is mijn zonde, dat gij mij
   zo hittiglijk hebtnagejaagd?

   ^37Als gij al mijn huisraad betast hebt, wat hebt gij gevonden van al
   het huisraad uwshuizes! Leg het hier voor mijn broederen en uw
   broederen, en laat hen richtentussen ons beiden.

   ^38Deze twintig jaren ben ik bij u geweest; uw ooien en uw geiten
   hebben nietmisdragen, en de rammen uwer kudde heb ik niet gegeten.

   ^39Het verscheurde heb ik tot u niet gebracht; ik heb het geboet; gij
   hebt het van mijnhand geeist, het ware des daags gestolen, of des
   nachts gestolen.

   ^40Ik ben geweest, dat mij bij dag de hitte verteerde, en bij nacht de
   vorst, en datmijn slaap van mijn ogen week.

   ^41Ik ben nu twintig jaren in uw huis geweest; ik heb u veertien jaren
   gediend om uwbeide dochteren, en zes jaren om uw kudde; en gij hebt
   mijn loon tien malenveranderd.

   ^42Ten ware de God van mijn vader, de God van Abraham, en de Vreze van
   Izak, bij mij geweest was, zekerlijk, gij zoudt mij nu ledig
   weggezonden hebben! Godheeft mijn ellende, en den arbeid mijner handen
   aangezien, en heeft u gisterennacht bestraft.

   ^43Toen antwoordde Laban en zeide tot Jakob: Deze dochters zijn mijn
   dochters, endeze zonen zijn mijn zonen, en deze kudde is mijn kudde,
   ja, al wat gij ziet, dat ismijn; en wat zoude ik aan deze mijn
   dochteren heden doen? of aan haar zonen, die zij gebaard hebben?

   ^44Nu dan, kom, laat ons een verbond maken, ik en gij, dat het tot een
   getuigenis zijtussen mij en tussen u!

   ^45Toen nam Jakob een steen, en hij verhoogde die, tot een opgericht
   teken.

   ^46En Jakob zeide tot zijn broederen: Vergadert stenen! En zij namen
   stenen, enmaakten een hoop; en zij aten aldaar op dien hoop.

   ^47En Laban noemde hem Jegar-Sahadutha; maar Jakob noemde denzelven
   Gilead.

   ^48Toen zeide Laban: Deze hoop zij heden een getuige tussen mij en
   tussen u!Daarom noemde men zijn naam Gilead,

   ^49En Mizpa; omdat hij zeide: Dat de HEERE opzicht neme tussen mij en
   tussen u, wanneer wij de een van den ander zullen verborgen zijn!

   ^50Zo gij mijn dochteren beledigt, en zo gij vrouwen neemt boven mijn
   dochteren, niemand is bij ons; zie toe, God zal getuige zijn tussen mij
   en tussen u!

   ^51Laban zeide voorts tot Jakob: Zie, daar is deze zelfde hoop, en zie,
   daar is ditopgericht teken, hetwelk ik opgeworpen heb tussen mij en
   tussen u;

   ^52Deze zelfde hoop zij getuige, en dit opgericht teken zij getuige,
   dat ik tot u voorbijdeze hoop niet komen zal, en dat gij tot mij,
   voorbij deze hoop en dit opgerichtteken, niet komen zult ten kwade!

   ^53De God van Abraham, en de God van Nahor, de God huns vaders richte
   tussenons! En Jakob zwoer bij de Vreze zijn vaders Izaks.

   ^54Toen slachtte Jakob een slachting op dat gebergte, en hij nodigde
   zijn broederen, om brood te eten; en zij aten brood, en vernachtten op
   dat gebergte.

   ^55En Laban stond des morgens vroeg op, en kuste zijn zonen, en zijn
   dochteren, enzegende hen; en Laban trok heen, en keerde weder tot zijn
   plaats.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Jakob toog ook zijns weegs; en de engelen Gods ontmoetten hem.

   ^2En Jakob zeide, met dat hij hen zag: Dit is een heirleger Gods! en
   hij noemde dennaam derzelver plaats Mahanaim.

   ^3En Jakob zond boden uit voor zijn aangezicht tot Ezau, zijn broeder,
   naar het landSeir, de landstreek van Edom.

   ^4En hij gebood hun, zeggende: Zo zult gij zeggen tot mijn heer, tot
   Ezau: Zo zegtJakob, uw knecht: Ik heb als vreemdeling gewoond bij
   Laban, en heb er tot nutoe vertoefd;

   ^5En ik heb ossen en ezelen, schapen en knechten en maagden; en ik heb
   gezondenom mijn heer aan te zeggen, opdat ik genade vinde in uw ogen.

   ^6En de boden kwamen weder tot Jakob, zeggende: Wij zijn gekomen tot
   uwbroeder, tot Ezau; en ook trekt hij u tegemoet, en vierhonderd mannen
   met hem.

   ^7Toen vreesde Jakob zeer, en hem was bange; en hij verdeelde het volk,
   dat methem was, en de schapen, en de runderen, en de kemels, in twee
   heiren;

   ^8Want hij zeide: Indien Ezau op het ene heir komt, en slaat het, zo
   zal hetovergeblevene heir ontkomen.

   ^9Voorts zeide Jakob: O, God mijns vaders Abrahams, en God mijns vaders
   Izaks, o HEERE! Die tot mij gezegd hebt: Keer weder tot uw land, en tot
   uwmaagschap, en Ik zal wel bij u doen!

   ^10Ik ben geringer dan al deze weldadigheden, en dan al deze trouw, die
   Gij aan Uwknecht gedaan hebt; want ik ben met mijn staf over deze
   Jordaan gegaan, en nuben ik tot twee heiren geworden!

   ^11Ruk mij toch uit mijns broeders hand, uit Ezau's hand; want ik vreze
   hem, dat hijniet misschien kome, en mij sla, de moeder met de zonen!

   ^12Gij hebt immers gezegd: Ik zal gewisselijk bij u weldoen, en Ik zal
   uw zaad stellenals het zand der zee, dat vanwege de menigte niet geteld
   kan worden!

   ^13En hij vernachtte aldaar dienzelfden nacht; en hij nam van hetgeen,
   dat hem in zijnhand kwam, een geschenk voor Ezau zijn broeder;

   ^14Tweehonderd geiten en twintig bokken, tweehonderd ooien en twintig
   rammen;

   ^15Dertig zogende kemelinnen met haar veulens, veertig koeien en tien
   varren, twintigezelinnen en tien jonge ezels.

   ^16En hij gaf die in de hand zijner knechten, elke kudde bijzonder; en
   hij zeide tot zijnknechten: Gaat gijlieden door, voor mijn aangezicht,
   en stelt ruimte tussen kuddeen tussen kudde.

   ^17En hij gebood de eerste, zeggende: Wanneer Ezau, mijn broeder, u
   ontmoetenzal, en u vragen, zeggende: Wiens zijt gij? en waarheen gaat
   gij? en wiens zijndeze voor uw aangezicht?

   ^18Zo zult gij zeggen: Dat is een geschenk van uw knecht Jakob,
   gezonden tot mijnheer, tot Ezau, en zie, hij zelf is ook achter ons!

   ^19En hij gebood ook den tweede, ook den derde, ook allen, die de
   kuddennagingen, zeggende: Naar ditzelfde woord zult gij spreken tot
   Ezau, als gij hemvinden zult.

   ^20En gij zult ook zeggen: Zie, uw knecht Jakob is achter ons! Want hij
   zeide: Ik zalzijn aangezicht verzoenen met dit geschenk, dat voor mijn
   aangezicht gaat, endaarna zal ik zijn aangezicht zien; misschien zal
   hij mijn aangezicht aannemen.

   ^21Alzo ging dat geschenk heen voor zijn aangezicht; doch hijzelf
   vernachttedienzelfden nacht in het leger.

   ^22En hij stond op in dienzelfden nacht, en hij nam zijn twee vrouwen,
   en zijn tweedienstmaagden, en zijn elf kinderen, en hij toog over het
   veer van de Jabbok.

   ^23En hij nam ze, en deed hen over die beek trekken; en hij deed
   overtrekkenhetgeen hij had.

   ^24Doch Jakob bleef alleen over; en een man worstelde met hem, totdat
   de dageraadopging.

   ^25En toen Hij zag, dat Hij hem niet overmocht, roerde Hij het gewricht
   zijner heupaan, zodat het gewricht van Jakobs heup verwrongen werd, als
   Hij met hemworstelde.

   ^26En Hij zeide: Laat Mij gaan, want de dageraad is opgegaan. Maar hij
   zeide: Ik zalU niet laten gaan, tenzij dat Gij mij zegent.

   ^27En Hij zeide tot hem: Hoe is uw naam? En hij zeide: Jakob.

   ^28Toen zeide Hij: Uw naam zal voortaan niet Jakob heten, maar Israel;
   want gij hebtu vorstelijk gedragen met God en met de mensen, en hebt
   overmocht.

   ^29En Jakob vraagde, en zeide: Geef toch Uw naam te kennen. En Hij
   zeide:Waarom is het, dat gij naar Mijn naam vraagt? En Hij zegende hem
   aldaar.

   ^30En Jakob noemde den naam dier plaats Pniel: Want, zeide hij, ik heb
   God gezienvan aangezicht tot aangezicht, en mijn ziel is gered geweest.

   ^31En de zon rees hem op, als hij door Pniel gegaan was; en hij was
   hinkende aanzijn heup.

   ^32Daarom eten de kinderen Israels de verrukte zenuw niet, die op het
   gewricht derheup is, tot op dezen dag, omdat Hij het gewricht van
   Jakobs heup aangeroerdhad, aan de verrukte zenuw.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1En Jakob hief zijn ogen op en zag; en ziet, Ezau kwam, en vierhonderd
   mannenmet hem. Toen verdeelde hij de kinderen onder Lea, en onder
   Rachel, en onderde twee dienstmaagden.

   ^2En hij stelde de dienstmaagden en haar kinderen vooraan; en Lea en
   haarkinderen meer achterwaarts; maar Rachel en Jozef de achterste.

   ^3En hij ging voorbij hun aangezicht heen, en hij boog zich zeven malen
   ter aarde, totdat hij bij zijn broeder kwam.

   ^4Toen liep Ezau hem tegemoet, en nam hem in den arm, en viel hem aan
   den hals, en kuste hem; en zij weenden.

   ^5Daarna hief hij zijn ogen op, en zag die vrouwen en die kinderen, en
   zeide: Wiezijn deze bij u? En hij zeide: De kinderen, die God aan uw
   knecht genadiglijkverleend heeft.

   ^6Toen traden de dienstmaagden toe, zij en haar kinderen, en zij bogen
   zich neder.

   ^7En Lea trad ook toe, met haar kinderen, en zij bogen zich neder; en
   daarna tradJozef toe en Rachel, en zij bogen zich neder.

   ^8En hij zeide: Voor wien is u al dit heir, dat ik ontmoet heb? En hij
   zeide: Omgenade te vinden in de ogen mijns heren!

   ^9Maar Ezau zeide: Ik heb veel, mijn broeder! het zij het uwe, wat gij
   hebt!

   ^10Toen zeide Jakob: Och neen! indien ik nu genade in uw ogen gevonden
   heb, zoneem mijn geschenk van mijn hand; daarom, omdat ik uw aangezicht
   gezien heb, als had ik Gods aangezicht gezien, en gij welgevallen aan
   mij genomen hebt.

   ^11Neem toch mijn zegen, die u tegemoet gebracht is, dewijl het God mij
   genadiglijkverleend heeft, en dewijl ik alles heb; en hij hield bij hem
   aan, zodat hij het nam.

   ^12En hij zeide: Laat ons reizen en voorttrekken; en ik zal voor u
   trekken.

   ^13Maar hij zeide tot hem: Mijn heer weet, dat deze kinderen teder
   zijn, en dat ikzogende schapen en koeien bij mij heb; indien men
   dezelve maar een dag afdrijft, zo zal de gehele kudde sterven.

   ^14Mijn heer trekke toch voorbij, voor het aangezicht van zijn knecht;
   en ik zal mijop mijn gemak als leidsman voegen, naar den gang van het
   werk, hetwelk voormijn aangezicht is, en naar den gang dezer kinderen,
   totdat ik bij mijn heer te Seirkome.

   ^15En Ezau zeide: Laat mij toch van dit volk, dat met mij is, u
   bijstellen. En hij zeide:Waartoe dat? laat mij genade vinden in mijns
   heren ogen!

   ^16Alzo keerde Ezau dien dag wederom zijns weegs naar Seir toe.

   ^17Maar Jakob reisde naar Sukkoth, en bouwde een huis voor zich, en
   maaktehutten voor zijn vee; daarom noemde hij den naam dier plaats
   Sukkoth.

   ^18En Jakob kwam behouden tot de stad Sichem, welke is in het land
   Kanaan, als hijkwam van Paddan-Aram; en hij legerde zich in het gezicht
   der stad.

   ^19En hij kocht een deel des velds, waarop hij zijn tent gespannen had,
   van de handder zonen van Hemor, den vader van Sichem, voor honderd
   stukken gelds.

   ^20En hij richte aldaar een altaar op, en noemde het: De God Israels is
   God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1En Dina, de dochter van Lea, die zij Jakob gebaard had, ging uit, om
   dedochteren van dat land te bezien.

   ^2Sichem nu, de zoon van Hemor den Heviet, den landvorst, zag haar, en
   hij namze, en lag bij haar, en verkrachtte ze.

   ^3En zijn ziel kleefde aan Dina, Jakobs dochter; en hij had de jonge
   dochter lief, ensprak naar het hart van de jonge dochter.

   ^4Sichem sprak ook tot zijn vader Hemor, zeggende: Neem mij deze
   dochter toteen vrouw.

   ^5Toen Jakob hoorde, dat hij zijn dochter Dina verontreinigd had, zo
   waren zijnzonen met het vee in het veld; en Jakob zweeg, totdat zij
   kwamen.

   ^6En Hemor, de vader van Sichem, ging uit tot Jakob, om met hem te
   spreken.

   ^7En de zonen van Jakob kwamen van het veld, als zij dit hoorden; en
   het smarttedeze mannen, en zij ontstaken zeer, omdat hij dwaasheid in
   Israel gedaan had,Jakobs dochter beslapende, hetwelk alzo niet zoude
   gedaan worden.

   ^8Toen sprak Hemor met hen, zeggende: Mijns zoons Sichems ziel is
   verliefd opulieder dochter; geeft hem haar toch tot een vrouw.

   ^9En verzwagert u met ons; geeft ons uw dochteren; en neemt voor u
   onzedochteren;

   ^10En woont met ons; en het land zal voor uw aangezicht zijn; woont, en
   handeltdaarin, en stelt u tot bezitters daarin.

   ^11En Sichem zeide tot haar vader, en tot haar broederen: Laat mij
   genade vinden inuw ogen; en wat gij tot mij zeggen zult, zal ik geven.

   ^12Vergroot zeer over mij den bruidschat en het geschenk; en ik zal
   geven, gelijk alsgij tot mij zult zeggen; geef mij slechts de jonge
   dochter tot een vrouw.

   ^13Toen antwoordden Jakobs zonen aan Sichem en Hemor, zijn vader,
   bedriegelijk, en spraken (overmits dat hij Dina, hun zuster,
   verontreinigd had);

   ^14En zij zeiden tot hen: Wij zullen deze zaak niet kunnen doen, dat
   wij onze zusteraan een man geven zouden, die de voorhuid heeft; want
   dat ware ons eenschande.

   ^15Doch hierin zullen wij u ter wille zijn, zo gij wordt gelijk als
   wij, dat onder ubesneden worde al wat mannelijk is.

   ^16Dan zullen wij u onze dochteren geven, en uw dochteren zullen wij
   ons nemen, enwij zullen met u wonen, en wij zullen tot een volk zijn.

   ^17Maar zo gij naar ons niet zult horen, om besneden te worden, zo
   zullen wij onzedochteren nemen, en wegtrekken.

   ^18En hun woorden waren goed in de ogen van Hemor, en in de ogen van
   Sichem,Hemors zoon.

   ^19En de jongeling vertoogde niet, deze zaak te doen; want hij had lust
   in Jakobsdochter; en hij was geeerd boven al zijns vaders huis.

   ^20Zo kwam Hemor en Sichem, zijn zoon, tot hunner stadspoort; en zij
   spraken totde mannen hunner stad, zeggende:

   ^21Deze mannen zijn vreedzaam met ons; daarom laat hen in dit land
   wonen, endaarin handelen, en het land (ziet het is wijd van begrip)
   voor hun aangezicht zijn;wij zullen ons hun dochteren tot vrouwen
   nemen, en wij zullen onze dochteren aanhen geven.

   ^22Doch hierin zullen deze mannen ons ter wille zijn, dat zij met ons
   wonen, om toteen volk te zijn; als al wat mannelijk is onder ons
   besneden wordt, gelijk als zijbesneden zijn.

   ^23Hun vee, en hun bezitting, en al hun beesten, zullen die niet onze
   zijn? Alleen laatons hun te wille zijn, en zij zullen met ons wonen.

   ^24En zij hoorden naar Hemor, en naar Sichem, zijn zoon, allen, die ter
   zijnerstadspoort uitgingen; en zij werden besneden, al wat mannelijk
   was, allen, die terzijner stadspoort uitgingen.

   ^25En het geschiedde ten derden dage, toen zij in de smart waren, zo
   namen de tweezonen van Jakob, Simeon en Levi, broeders van Dina, een
   iegelijk zijn zwaard, enkwamen stoutelijk in de stad, en doodden al wat
   mannelijk was.

   ^26Zij sloegen ook Hemor, en zijn zoon Sichem, dood met de scherpte des
   zwaards;en zij namen Dina uit Sichems huis, en gingen van daar.

   ^27De zonen van Jakob kwamen over de verslagenen, en plunderden de
   stad, omdatzij hun zuster verontreinigd hadden.

   ^28Hun schapen, en hun runderen, en hun ezelen, en hetgeen dat in de
   stad, enhetgeen dat in het veld was, namen zij.

   ^29En al hun vermogen, en al hun kleine kinderen, en hun vrouwen,
   voerden zijgevankelijk weg, en plunderden denzelven, en al wat
   binnenshuis was.

   ^30Toen zeide Jakob tot Simeon en tot Levi: Gij hebt mij beroerd, mits
   mij stinkendete maken onder de inwoners dezes lands, onder de
   Kanaanieten, en onder deFerezieten; en ik ben weinig volks in getal; zo
   zij zich tegen mij verzamelen, zozullen zij mij slaan, en ik zal
   verdelgd worden, ik en mijn huis.

   ^31En zij zeiden: Zou hij dan met onze zuster als met een hoer doen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Daarna zeide God tot Jakob: Maak u op, trek op naar Beth-El, en woon
   aldaar;en maak daar een altaar dien God, Die u verscheen, toen gij
   vluchttet voor hetaangezicht van uw broeder Ezau.

   ^2Toen zeide Jakob tot zijn huisgezin, en tot allen, die bij hem waren:
   Doet weg devreemde goden, die in het midden van u zijn, en reinigt u,
   en verandert uwklederen;

   ^3En laat ons ons opmaken, en optrekken naar Beth-El; en ik zal daar
   een altaarmaken dien God, Die mij antwoordt ten dage mijner
   benauwdheid, en met mijgeweest is op den weg, die ik gewandeld heb.

   ^4Toen gaven zij Jakob al die vreemde goden, die in hun hand waren, en
   deoorsierselen, die aan hun oren waren, en Jakob verborg ze onder den
   eikeboom, die bij Sichem is.

   ^5En zij reisden heen; en Gods verschrikking was over de steden, die
   rondom henwaren, zodat zij de zonen van Jakob niet achterna jaagden.

   ^6Alzo kwam Jakob te Luz, hetwelk is in het land Kanaan (dat is
   Beth-El), hij en alhet volk, dat bij hem was.

   ^7En hij bouwde aldaar een altaar, en noemde die plaats El Beth-El;
   want God washem aldaar geopenbaard geweest, als hij voor zijns broeders
   aangezicht vlood.

   ^8En Debora, de voedster van Rebekka, stierf, en zij werd begraven
   onder aanBeth-El; onder dien eik, welks naam hij noemde Allon-Bachuth.

   ^9En God verscheen Jakob wederom, als hij van Paddan-Aram gekomen was;
   enHij zegende hem.

   ^10En God zeide tot hem: Uw naam is Jakob, uw naam zal voortaan niet
   Jakobgenoemd worden, maar Israel zal uw naam zijn; en Hij noemde zijn
   naam Israel.

   ^11Voorts zeide God tot hem: Ik ben God de Almachtige! wees vruchtbaar,
   envermenigvuldig! Een volk, ja, een hoop der volken zal uit u worden,
   en koningenzullen uit uw lenden voortkomen.

   ^12En dit land, dat Ik aan Abraham en Izak gegeven heb, dat zal Ik u
   geven; en aanuw zaad na u zal Ik dit land geven.

   ^13Toen voer God van hem op in die plaats, waar Hij met hem gesproken
   had.

   ^14En Jakob stelde een opgericht teken op in die plaats, waar Hij met
   hemgesproken had, een stenen opgericht teken; en hij stortte daarop
   drankoffer, engoot olie daarover.

   ^15En Jakob noemde den naam dier plaats, alwaar God met hem gesproken
   had,Beth-El.

   ^16En zij reisden van Beth-El; en er was nog een kleine streek lands om
   tot Efrath tekomen; en Rachel baarde, en zij had het hard in haar
   baren.

   ^17En het geschiedde, als zij het hard had in haar baren, zo zeide de
   vroedvrouw tothaar: Vrees niet; want deze zoon zult gij ook hebben!

   ^18En het geschiedde, als haar ziel uitging (want zij stierf), dat zij
   zijn naam noemdeBen-oni; maar zijn vader noemde hem Benjamin.

   ^19Alzo stierf Rachel; en zij werd begraven aan den weg naar Efrath,
   hetwelk isBethlehem.

   ^20En Jakob richtte een gedenkteken op boven haar graf, dit is het
   gedenkteken vanRachels graf tot op dezen dag.

   ^21Toen verreisde Israel, en hij spande zijn tent op gene zijde van
   Migdal-Eder.

   ^22En het geschiedde, als Israel in dat land woonde, dat Ruben
   heenging, en lag bijBilha, zijns vaders bijwijf; en Israel hoorde het.
   En de zonen van Jakob warentwaalf.

   ^23De zonen van Lea waren: Ruben, Jakobs eerstgeborene, daarna Simeon,
   en Levi, en Juda, en Issaschar, en Zebulon.

   ^24De zonen van Rachel: Jozef en Benjamin.

   ^25En de zonen van Bilha, Rachels dienstmaagd: Dan en Nafthali.

   ^26En de zonen van Zilpa, Lea's dienstmaagd: Gad en Aser. Deze zijn de
   zonen vanJakob, die hem geboren zijn in Paddan-Aram.

   ^27En Jakob kwam tot Izak, zijn vader, in Mamre, te Kirjath-Arba,
   hetwelk isHebron, waar Abraham als vreemdeling had verkeerd, en Izak.

   ^28En de dagen van Izak waren honderd jaren, en tachtig jaren.

   ^29En Izak gaf den geest en stierf, en werd verzameld tot zijn volken,
   oud en zat vandagen; en zijn zonen Ezau en Jakob begroeven hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Ezau, welke is Edom.

   ^2Ezau nam zijn vrouwen uit de dochteren van Kanaan, Ada, de dochter
   van Elon, de Hethiet, en Aholibama, de dochter van Ana, de dochter van
   Zibeon, deHeviet;

   ^3En Basmath, de dochter van Ismael, zuster van Nebajoth.

   ^4Ada nu baarde aan Ezau Elifaz, en Basmath baarde Rehuel.

   ^5En Aholibama baarde Jehus, en Jaelam, en Korah. Dit zijn de zonen van
   Ezau, diehem geboren zijn in het land Kanaan.

   ^6Ezau nu had genomen zijn vrouwen, en zijn zonen, en zijn dochters, en
   al de zielenzijns huizes, en zijn vee, en al zijn beesten, en al zijn
   bezitting, die hij in het landKanaan geworven had, en was vertrokken
   naar een ander land, van hetaangezicht van zijn broeder Jakob.

   ^7Want hun have was te veel, om samen te wonen; en het land
   hunnervreemdelingschappen kon ze niet dragen vanwege hun vee.

   ^8Derhalve woonde Ezau op het gebergte Seir. Ezau is Edom.

   ^9Dit nu zijn de geboorten van Ezau, de vader der Edomieten, op het
   gebergte vanSeir.

   ^10Dit zijn de namen der zonen van Ezau: Elifaz, de zoon van Ada,
   Ezau's huisvrouw;Rehuel, de zoon van Basmath, Ezau's huisvrouw.

   ^11En de zonen van Elifaz waren: Teman, Omar, Zefo, en Gaetam, en
   Kenaz.

   ^12En Timna was een bijwijf van Elifaz, den zoon van Ezau, en zij
   baarde aan ElifazAmalek; dit zijn de zonen van Ada, Ezau's huisvrouw.

   ^13En dit zijn de zonen van Rehuel: Nahath, en Zerah, Samma en Mizza;
   dat zijngeweest de zonen van Basmath, Ezau's huisvrouw.

   ^14En dit zijn geweest de zonen van Aholibama, dochter van Ana, dochter
   vanZibeon, Ezau's huisvrouw; en zij baarde aan Ezau Jehus, en Jaelam,
   en Korah.

   ^15Dit zijn de vorsten der zonen van Ezau: de zonen van Elifaz, den
   eerstgeborenevan Ezau, waren: de vorst Teman, de vorst Omar, de vorst
   Zefo, de vorst Kenaz.

   ^16De vorst Korah, de vorst Gaetam, de vorst Amalek; dat zijn de
   vorsten van Elifazin het land Edom; dat zijn de zonen van Ada.

   ^17En dit zijn de zonen van Rehuel, den zoon van Ezau: de vorst Nahath,
   de vorstZera, de vorst Samma, de vorst Mizza; dat zijn de vorsten van
   Rehuel in het landEdom; dat zijn de zonen van Basmath, de huisvrouw van
   Ezau.

   ^18En dit zijn de zonen van Aholibama, de huisvrouw van Ezau: de vorst
   Jehus, devorst Jaelam, de vorst Korah; dat zijn de vorsten van
   Aholibama, de dochter vanAna, de huisvrouw van Ezau.

   ^19Dat zijn de zonen van Ezau, en dat zijn hunlieder vorsten; hij is
   Edom.

   ^20Dit zijn de zonen van Seir, den Horiet, inwoners van dat land:
   Lotan, en Sobal, enZibeon, en Ana,

   ^21En Dison, en Ezer, en Disan; dat zijn de vorsten der Horieten, zonen
   van Seir, inhet land van Edom.

   ^22En de zonen van Lotan waren Hori en Hemam; en Lotans zuster was
   Timna.

   ^23En dit zijn de zonen van Sobal: Alvan en Manahath, en Ebal, en Sefo,
   en Onam.

   ^24En dit zijn de zonen van Zibeon: Aja en Ana, hij is die Ana, die de
   muilen in dewoestijn gevonden heeft, toen hij de ezels van zijn vader
   Zibeon weidde.

   ^25En dit zijn de zonen van Ana: Dison; en Aholibama was de dochter van
   Ana.

   ^26En dit zijn de zonen van Dison: Hemdan, en Esban, en Ithran, en
   Cheran.

   ^27Dit zijn de zonen van Ezer: Bilhan, en Zaavan, en Akan.

   ^28Dit zijn de zonen van Disan: Uz en Aran.

   ^29Dit zijn de vorsten der Horieten: de vorst Lotan, de vorst Sobal, de
   vorst Zibeon, de vorst Ana.

   ^30De vorst Dison, de vorst Ezer, de vorst Disan; dit zijn de vorsten
   der Horieten, naar hun vorsten in het land Seir.

   ^31En dit zijn koningen, die geregeerd hebben in het land Edom, eer een
   koningregeerde over de kinderen Israels.

   ^32Bela dan, de zoon van Beor, regeerde in Edom, en de naam zijner stad
   wasDinhaba.

   ^33En Bela stierf, en Jobab, de zoon van Zerah, van Bozra, regeerde in
   zijn plaats.

   ^34En Jobab stierf, en Husam, uit der Temanieten land, regeerde in zijn
   plaats.

   ^35En Husam stierf, en in zijn plaats regeerde Hadad, de zoon van
   Bedad, dieMidian versloeg in het veld van Moab; en de naam zijner stad
   was Avith.

   ^36En Hadad stierf, en Samla, van Masreka, regeerde in zijn plaats.

   ^37En Samla stierf, en Saul van Rehoboth, aan de rivier, regeerde in
   zijn plaats.

   ^38En Saul stierf, en Baal-Hanan, de zoon van Achbor, regeerde in zijn
   plaats.

   ^39En Baal-Hanan, de zoon van Achbor, stierf, en Hadar regeerde in zijn
   plaats; ende naam zijner stad was Pahu; en de naam zijner huisvrouw was
   Mechetabeel, een dochter van Matred, de dochter van Mezahab.

   ^40En dit zijn de namen der vorsten van Ezau, naar hun geslachten, naar
   hun plaatsen, met hun namen: de vorst Timna, de vorst Alva, de vorst
   Jetheth,

   ^41De vorst Aholibama, de vorst Ela, de vorst Pinon,

   ^42De vorst Kenaz, de vorst Teman, de vorst Mibzar,

   ^43De vorst Magdiel, de vorst Iram; dit zijn de vorsten van Edom, naar
   hunwoningen, in het land hunner bezitting; hij is Ezau, de vader van
   Edom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1En Jakob woonde in het land der vreemdelingschappen zijns vaders, in
   het landKanaan.

   ^2Dit zijn Jakobs geschiedenissen. Jozef, zijnde een zoon van zeventien
   jaren, weidde de kudde met zijn broeders (en hij was een jongeling),
   met de zonen vanBilha, en de zonen van Zilpa, zijns vaders vrouwen; en
   Jozef bracht hun kwaadgerucht tot hun vader.

   ^3En Israel had Jozef lief, boven al zijn zonen; want hij was hem een
   zoon desouderdoms; en hij maakte hem een veelvervigen rok.

   ^4Als nu zijn broeders zagen, dat hun vader hem boven al zijn broederen
   liefhad, haatten zij hem, en konden hem niet vredelijk toespreken.

   ^5Ook droomde Jozef een droom, dien hij aan zijn broederen vertelde;
   daaromhaatten zij hem nog te meer.

   ^6En hij zeide tot hen: Hoort toch dezen droom, dien ik gedroomd heb.

   ^7En ziet, wij waren schoven bindende in het midden des velds; en ziet,
   mijn schoofstond op, en bleef ook staande; en ziet, uw schoven kwamen
   rondom, en bogenzich neder voor mijn schoof.

   ^8Toen zeiden zijn broeders tot hem: Zult gij dan ganselijk over ons
   regeren: zult gijdan ganselijk over ons heersen? Zo haatten zij hem nog
   te meer, om zijn dromenen om zijn woorden.

   ^9En hij droomde nog een anderen droom, en verhaalde dien aan zijn
   broederen; enhij zeide: Ziet, ik heb nog een droom gedroomd, en ziet,
   de zon, en de maan en elfsterren bogen zich voor mij neder.

   ^10En als hij het aan zijn vader en aan zijn broederen verhaalde,
   bestrafte hem zijnvader, en zeide tot hem: Wat is dit voor een droom,
   dien gij gedroomd hebt;zullen wij dan ganselijk komen, ik, en uw
   moeder, en uw broeders, om ons voor uter aarde te buigen?

   ^11Zijn broeders dan benijdden hem; doch zijn vader bewaarde deze zaak.

   ^12En zijn broeders gingen heen, om de kudde van hun vader te weiden
   bij Sichem.

   ^13Zo zeide Israel tot Jozef: Weiden uw broeders niet bij Sichem? Kom,
   dat ik u tothen zende. En hij zeide tot hem: Zie, hier ben ik!

   ^14En hij zeide tot hem: Ga toch heen, zie naar den welstand van uw
   broederen, ennaar den welstand van de kudde, en breng mij een woord
   wederom. Zo zond hijhem uit het dal Hebron, en hij kwam te Sichem.

   ^15En een man vond hem (want ziet, hij was dwalende in het veld); zo
   vraagde hemdeze man, zeggende: Wat zoekt gij?

   ^16En hij zeide: Ik zoek mijn broederen; geef mij toch te kennen, waar
   zij weiden.

   ^17Zo zeide die man: Zij zijn van hier gereisd; want ik hoorde hen
   zeggen: Laat onsnaar Dothan gaan. Jozef dan ging zijn broederen na, en
   vond hen te Dothan.

   ^18En zij zagen hem van verre; en eer hij tot hen naderde, sloegen zij
   tegen hem eenlistigen raad, om hem te doden.

   ^19En zij zeiden de een tot den ander: Ziet, daar komt die
   meester-dromer aan!

   ^20Nu komt dan, en laat ons hem doodslaan, en hem in een dezer kuilen
   werpen; enwij zullen zeggen: een boos dier heeft hem opgegeten; zo
   zullen wij zien, wat vanzijn dromen worden zal.

   ^21Ruben hoorde dat, en verloste hem uit hun hand; en hij zeide: Laat
   ons hem nietaan het leven slaan.

   ^22Ook zeide Ruben tot hen: Vergiet geen bloed; werpt hem in dezen kuil
   die in dewoestijn is, en legt de hand niet aan hem; opdat hij hem uit
   hun hand verloste, omhem tot zijn vader weder te brengen.

   ^23En het geschiedde, als Jozef tot zijn broederen kwam, zo togen zij
   Jozef zijn rokuit, den veelvervigen rok, dien hij aanhad.

   ^24En zij namen hem, en wierpen hem in den kuil; doch de kuil was
   ledig; er wasgeen water in.

   ^25Daarna zaten zij neder om brood te eten, en hieven hun ogen op, en
   zagen, enziet, een reisgezelschap van Ismaelieten kwam uit Gilead; en
   hun kemelen droegenspecerijen en balsem, en mirre, reizende, om dat af
   te brengen naar Egypte.

   ^26Toen zeide Juda tot zijn broederen: Wat gewin zal het zijn, dat wij
   onzen broederdoodslaan, en zijn bloed verbergen?

   ^27Komt, en laat ons hem aan deze Ismaelieten verkopen, en onze hand
   zij niet aanhem; want hij is onze broeder, ons vlees, en zijn broederen
   hoorden hem.

   ^28Als nu de Midianietische kooplieden voorbijtogen, zo trokken en
   hieven zij Jozefop uit den kuil, en verkochten Jozef aan deze
   Ismaelieten voor twintig zilverlingen;die brachten Jozef naar Egypte.

   ^29Als nu Ruben tot den kuil wederkeerde, ziet, zo was Jozef niet in
   den kuil; toenscheurde hij zijn klederen.

   ^30En hij keerde weder tot zijn broederen, en zeide: De jongeling is er
   niet; en ik, waar zal ik heengaan?

   ^31Toen namen zij Jozefs rok, en zij slachtten een geitenbok, en zij
   doopten den rokin het bloed.

   ^32En zij zonden den veelvervigen rok, en deden hem tot hun vader
   brengen, enzeiden: Dezen hebben wij gevonden; beken toch, of deze uws
   zoons rok zij, ofniet.

   ^33En hij bekende hem, en zeide: Het is mijns zoons rok! een boos dier
   heeft hemopgegeten! voorzeker is Jozef verscheurd!

   ^34Toen scheurde Jakob zijn klederen, en legde een zak om zijn lenden;
   en hijbedreef rouw over zijn zoon vele dagen.

   ^35En al zijn zonen, en al zijn dochteren maakten zich op, om hem te
   troosten; maarhij weigerde zich te laten troosten, en zeide: Want ik
   zal, rouw bedrijvende, totmijn zoon in het graf nederdalen. Alzo
   beweende hem zijn vader.

   ^36En de Midianieten verkochten hem in Egypte, aan Potifar, een
   hoveling vanFarao, overste der trawanten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1En het geschiedde ten zelven tijde, dat Juda van zijn broederen
   aftoog, en hijkeerde in tot een man van Adullam, wiens naam was Hira.

   ^2En Juda zag aldaar de dochter van een Kanaanietisch man, wiens naam
   was Sua;en hij nam haar, en ging tot haar in.

   ^3En zij werd bevrucht, en baarde een zoon, en hij noemde zijn naam Er.

   ^4Daarna werd zij weder bevrucht, en baarde een zoon, en zij noemde
   zijn naamOnan.

   ^5En zij voer nog voort, en baarde een zoon, en noemde zijn naam Sela;
   doch hijwas te Chezib, toen zij hem baarde.

   ^6Juda nu nam een vrouw voor Er, zijn eerstgeborene, en haar naam was
   Thamar.

   ^7Maar Er, de eerstgeborene van Juda, was kwaad in des HEEREN ogen;
   daaromdoodde hem de HEERE.

   ^8Toen zeide Juda tot Onan: Ga in tot uws broeders huisvrouw, en trouw
   haar inuws broeders naam, en verwek uw broeder zaad.

   ^9Doch Onan, wetende, dat dit zaad voor hem niet zoude zijn, zo
   geschiedde het, als hij tot zijns broeders huisvrouw inging, dat hij
   het verdierf tegen de aarde, omzijn broeder geen zaad te geven.

   ^10En het was kwaad in des HEEREN ogen, wat hij deed; daarom doodde Hij
   hemook.

   ^11Toen zeide Juda tot Thamar, zijn schoondochter: Blijf weduwe in uws
   vaders huis, totdat mijn zoon Sela groot wordt; want hij zeide: Dat
   niet misschien ook dezesterve, gelijk zijn broeders! Zo ging Thamar
   heen, en bleef in haar vaders huis.

   ^12Als nu vele dagen verlopen waren, stierf de dochter van Sua, de
   huisvrouw vanJuda; daarna troostte zich Juda, en ging op tot zijn
   schaapscheerders naar Timnatoe, hij en Hira, zijn vriend, de
   Adullamiet.

   ^13En men gaf Thamar te kennen, zeggende: Zie, uw schoonvader gaat op
   naarTimna, om zijn schapen te scheren.

   ^14Toen legde zij de klederen van haar weduwschap van zich af, en zij
   bedekte zichmet een sluier, en bewond zich, en zette zich aan den
   ingang der twee fonteinen, die op den weg naar Timna is; want zij zag,
   dat Sela groot geworden was, en zijhem niet ter vrouw was gegeven.

   ^15Als Juda haar zag, zo hield hij haar voor een hoer, overmits zij
   haar aangezichtbedekt had.

   ^16En hij week tot haar naar den weg, en zeide: Kom toch, laat mij tot
   u ingaan; wanthij wist niet, dat zij zijn schoondochter was. En zij
   zeide: Wat zult gij mij geven, dat gij tot mij ingaat?

   ^17En hij zeide: Ik zal u een geitenbok van de kudde zenden. En zij
   zeide: Zo gij pandzult geven, totdat gij hem zendt.

   ^18Toen zeide hij: Wat pand is het, dat ik u geven zal? En zij zeide:
   Uw zegelring enuw snoer en uw staf, die in uw hand is; hetwelk hij haar
   gaf, en ging tot haar in; enzij ontving bij hem.

   ^19En zij maakte zich op, en ging heen, en legde haar sluier van zich
   af, en zij trokaan de klederen van haar weduwschap.

   ^20En Juda zond den geitenbok door de hand van zijn vriend, den
   Adullamiet, om hetpand uit de hand der vrouw te nemen; maar hij vond
   haar niet.

   ^21En hij vraagde de lieden van haar plaats, zeggende: Waar is de hoer,
   die bij dezetwee fonteinen aan den weg was? En zij zeiden: Hier is geen
   hoer geweest.

   ^22En hij keerde weder tot Juda, en zeide: Ik heb haar niet gevonden;
   en ook zeidende lieden van die plaats: Hier is geen hoer geweest.

   ^23Toen zeide Juda: Zij neme het voor zich, opdat wij misschien niet
   tot verachtingworden; zie, ik heb deze bok gezonden; maar gij hebt haar
   niet gevonden.

   ^24En het geschiedde omtrent na drie maanden, dat men Juda te kennen
   gaf, zeggende: Thamar, uw schoondochter, heeft gehoereerd, en ook zie,
   zij iszwanger van hoererij. Toen zeide Juda: Breng ze hervoor, dat zij
   verbrand worde!

   ^25Als zij voorgebracht werd, schikte zij tot haar schoonvader, om te
   zeggen: Bij denman, wiens deze dingen zijn, ben ik zwanger; en zij
   zeide: Beken toch, wiens dezezegelring, en deze snoeren, en deze staf
   zijn.

   ^26En Juda kende ze, en zeide: Zij is rechtvaardiger dan ik, daarom,
   omdat ik haaraan mijn zoon Sela niet gegeven heb. En hij bekende haar
   voortaan niet meer.

   ^27En het geschiedde ten tijde, als zij baren zou, ziet, zo waren
   tweelingen in haarbuik.

   ^28En het geschiedde, als zij baarde, dat een de hand uitgaf; en de
   vroedvrouw namdezelve, en zij bond een scharlaken draad om zijn hand,
   zeggende: Deze komthet eerst uit.

   ^29Maar het geschiedde, als hij zijn hand weder intoog, ziet, zo kwam
   zijn broederuit; en zij zeide: Hoe zijt gij doorgebroken? op u is de
   breuke! en men noemdezijn naam Perez.

   ^30En daarna kwam zijn broeder uit, om wiens hand de scharlaken draad
   was; enmen noemde zijn naam Zera.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Jozef nu werd naar Egypte afgevoerd; en Potifar, een hoveling van
   Farao, eenoverste der trawanten, een Egyptisch man, kocht hem uit de
   hand der Ismaelieten, die hem derwaarts afgevoerd hadden.

   ^2En de HEERE was met Jozef, zodat hij een voorspoedig man was; en hij
   was inhet huis van zijn heer, den Egyptenaar.

   ^3Als nu zijn heer zag, dat de HEERE met hem was, en dat de HEERE al
   wat hijdeed, door zijn hand voorspoedig maakte;

   ^4Zo vond Jozef genade in zijn ogen, en diende hem; en hij stelde hem
   over zijnhuis; en al wat hij had, gaf hij in zijn hand.

   ^5En het geschiedde van toen af, dat hij hem over zijn huis, en over al
   wat het zijnewas, gesteld had, dat de HEERE des Egyptenaars huis
   zegende, om Jozefs wil;ja, de zegen des HEEREN was in alles, wat hij
   had, in het huis en in het veld.

   ^6En hij liet alles, wat hij had, in Jozefs hand, zodat hij met hem van
   geen dingkennis had, behalve van het brood, dat hij at. En Jozef was
   schoon van gedaante, en schoon van aangezicht.

   ^7En het geschiedde na deze dingen, dat de huisvrouw zijns heren haar
   ogen opJozef wierp; en zij zeide: lig bij mij!

   ^8Maar hij weigerde het, en zeide tot de huisvrouw zijns heren: Zie,
   mijn heer heeftgeen kennis met mij, wat er in het huis is; en al wat
   hij heeft, dat heeft hij in mijnhand gegeven.

   ^9Niemand is groter in dit huis dan ik, en hij heeft voor mij niets
   onthouden, dan u, daarin dat gij zijn huisvrouw zijt; hoe zoude ik dan
   dit een zo groot kwaad doen, en zondigen tegen God!

   ^10En het geschiedde, als zij Jozef dag op dag aansprak, en hij naar
   haar niet hoorde, om bij haar te liggen, en bij haar te zijn;

   ^11Zo gebeurde het op zulk een dag, dat hij in het huis kwam, om zijn
   werk te doen;en niemand van de lieden des huizes was daar binnenshuis.

   ^12En zij greep hem bij zijn kleed, zeggende: Lig bij mij! En hij liet
   zijn kleed in haarhand, en vluchtte, en ging uit naar buiten.

   ^13En het geschiedde, als zij zag, dat hij zijn kleed in haar hand
   gelaten had, en naarbuiten gevlucht was;

   ^14Zo riep zij de lieden van haar huis, en sprak tot hen, zeggende:
   Ziet, hij heeft onsden Hebreeuwsen man ingebracht, om met ons te
   spotten; hij is tot mij gekomen, om bij mij te liggen, en ik heb
   geroepen met luider stem;

   ^15En het geschiedde, als hij hoorde, dat ik mijn stem verhief, en
   riep, zo verliet hijzijn kleed bij mij, en vluchtte, en ging uit naar
   buiten.

   ^16En zij legde zijn kleed bij zich, totdat zijn heer in zijn huis
   kwam.

   ^17Toen sprak zij tot hem naar diezelfde woorden, zeggende: De
   Hebreeuwseknecht, dien gij ons hebt ingebracht, is tot mij gekomen, om
   met mij te spotten.

   ^18En het is geschied, als ik mijn stem verhief, en riep, dat hij zijn
   kleed bij mij liet, envluchtte naar buiten.

   ^19En het geschiedde, als zijn heer de woorden zijner huisvrouw hoorde,
   die zij tothem sprak, zeggende: Naar deze zelfde woorden heeft mij uw
   knecht gedaan, zoontstak zijn toorn.

   ^20En Jozefs heer nam hem, en leverde hem in het gevangenhuis, ter
   plaatse, waardes konings gevangenen gevangen waren; alzo was hij daar
   in het gevangenhuis.

   ^21Doch de HEERE was met Jozef, en wende Zijn goedertierenheid tot hem;
   en gafhem genade in de ogen van den overste van het gevangenhuis.

   ^22En de overste van het gevangenhuis gaf al de gevangenen, die in het
   gevangenhuiswaren, in Jozefs hand; en al wat zij daar deden, deed hij.

   ^23De overste van het gevangenhuis zag gans op geen ding, dat in zijn
   hand was, overmits dat de HEERE met hem was; en wat hij deed, dat deed
   de HEERE welgedijen. Genesis 40
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1En het geschiedde na deze dingen, dat de schenker des konings van
   Egypte en debakker, zondigden tegen hun heer, tegen den koning van
   Egypte.

   ^2Zodat Farao zeer toornig werd op zijn twee hovelingen, op den overste
   derschenkers, en op den overste der bakkers.

   ^3En hij leverde hen in bewaring, ten huize van den overste der
   trawanten, in hetgevangenhuis, ter plaatse, waar Jozef gevangen was.

   ^4En de overste der trawanten bestelde Jozef bij hen, dat hij hen
   diende; en zijwaren sommige dagen in bewaring.

   ^5Zij droomden nu beiden een droom, elk zijn droom, in een nacht, elk
   naar deuitlegging zijns drooms, de schenker en de bakker, die des
   konings van Egyptewaren, die gevangen waren in het gevangenhuis.

   ^6En Jozef kwam des morgens tot hen, en hij zag hen aan, en ziet, zij
   warenontsteld.

   ^7Toen vraagde hij de hovelingen van Farao, die bij hem waren in
   hechtenis van hethuis zijns heren, zeggende: Waarom zijn uw
   aangezichten heden kwalijk gesteld?

   ^8En zij zeiden tot hem: Wij hebben een droom gedroomd, en er is
   niemand, diehem uitlegge. En Jozef zeide tot hen: Zijn de uitleggingen
   niet van God? Vertelt zemij toch.

   ^9Toen vertelde de overste der schenkers Jozef zijn droom, en zeide tot
   hem: Inmijn droom, zie, zo was een wijnstok voor mijn aangezicht;

   ^10En aan den wijnstok waren drie ranken; en hij was als bottende, zijn
   bloeisel gingop, zijn trossen brachten rijpe druiven voort.

   ^11En Farao's beker was in mijn hand; en ik nam die druiven, en drukte
   ze uit inFarao's beker, en ik gaf den beker op Farao's hand.

   ^12Toen zeide Jozef tot hem: Dit is zijn uitlegging: de drie ranken
   zijn drie dagen.

   ^13Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen, en zal u in uw
   staatherstellen; en gij zult Farao's beker in zijn hand geven, naar de
   vorige wijze, toengij zijn schenker waart.

   ^14Doch gedenk mijner bij uzelven, wanneer het u wel gaan zal, en doe
   tochweldadigheid aan mij, en doe van mij melding bij Farao, en maak,
   dat ik uit dithuis kome.

   ^15Want ik ben diefelijk ontstolen uit het land der Hebreen; en ook heb
   ik hier nietsgedaan, dat zij mij in dezen kuil gezet hebben.

   ^16Toen de overste der bakkers zag, dat hij een goede uitlegging gedaan
   had, zozeide hij tot Jozef: Ik was ook in mijn droom, en zie, drie
   getraliede korven warenop mijn hoofd.

   ^17En in den opperste korf was van alle spijze van Farao, die
   bakkerswerk is; en hetgevogelte at dezelve uit de korf, van boven mijn
   hoofd.

   ^18Toen antwoordde Jozef, en zeide: Dit is zijn uitlegging: de drie
   korven zijn driedagen.

   ^19Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen van boven u, en
   hij zal u aaneen hout hangen, en het gevogelte zal uw vlees van boven u
   eten.

   ^20En het geschiedde op den derden dag, den dag van Farao's geboorte,
   dat hij vooral zijn knechten een maaltijd maakte; en hij verhief het
   hoofd van den overste derschenkers, en het hoofd van den overste der
   bakkers, in het midden zijnerknechten.

   ^21En hij deed den overste der schenkers wederkeren tot zijn
   schenkambt, zodat hijden beker op Farao's hand gaf.

   ^22Maar den overste der bakkers hing hij op; gelijk Jozef hun uitgelegd
   had.

   ^23Doch de overste der schenkers gedacht aan Jozef niet, maar vergat
   hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 41

   ^1En het geschiedde ten einde van twee volle jaren, dat Farao droomde,
   en ziet, hijstond aan de rivier.

   ^2En ziet, uit de rivier kwamen op zeven koeien, schoon van aanzien, en
   vet vanvlees, en zij weidden in het gras.

   ^3En ziet, zeven andere koeien kwamen na die op uit de rivier, lelijk
   van aanzien, endun van vlees; en zij stonden bij de andere koeien aan
   den oever der rivier.

   ^4En die koeien, lelijk van aanzien, en dun van vlees, aten op die
   zeven koeien, schoon van aanzien en vet. Toen ontwaakte Farao.

   ^5Daarna sliep hij en droomde andermaal; en ziet, zeven aren rezen op,
   in een halm, vet en goed.

   ^6En ziet, zeven dunne en van den oostenwind verzengde aren schoten na
   dezelveuit.

   ^7En de dunne aren verslonden de zeven vette en volle aren. Toen
   ontwaakteFarao, en ziet, het was een droom.

   ^8En het geschiedde in den morgenstond, dat zijn geest verslagen was,
   en hij zondheen, en riep al de tovenaars van Egypte, en al de wijzen,
   die daarin waren; enFarao vertelde hun zijn droom; maar er was niemand,
   die ze aan Farao uitlegde.

   ^9Toen sprak de overste der schenkers tot Farao, zeggende: Ik gedenk
   heden aanmijn zonden.

   ^10Farao was zeer vertoornd op zijn dienaars, en leverde mij in
   bewaring ten huizevan den overste der trawanten, mij en den overste der
   bakkers.

   ^11En in een nacht droomden wij een droom, ik en hij; wij droomden elk
   naar deuitlegging zijns drooms.

   ^12En aldaar was bij ons een Hebreeuws jongeling, een knecht van den
   overste dertrawanten; en wij vertelden ze hem, en hij legde ons onze
   dromen uit; een iederlegde hij ze uit, naar zijn droom.

   ^13En gelijk hij ons uitlegde, alzo is het geschied; mij heeft hij
   hersteld in mijn staat, en hem gehangen.

   ^14Toen zond Farao en riep Jozef en zij deden hem haastelijk uit den
   kuil komen; enmen schoor hem, en men veranderde zijn klederen; en hij
   kwam tot Farao.

   ^15En Farao sprak tot Jozef: Ik heb een droom gedroomd, en er is
   niemand, die hemuitlegge; maar ik heb van u horen zeggen, als gij een
   droom hoort, dat gij hemuitlegt.

   ^16En Jozef antwoordde Farao, zeggende: Het is buiten mij! God zal
   Farao'swelstand aanzeggen.

   ^17Toen sprak Farao tot Jozef: Zie, in mijn droom stond ik aan den
   oever der rivier;

   ^18En zie, uit de rivier kwamen op zeven koeien, vet van vlees en
   schoon vangedaante, en zij weidden in het gras.

   ^19En zie, zeven andere koeien kwamen op na deze, mager en zeer lelijk
   vangedaante, rank van vlees; ik heb dergelijke van lelijkheid niet
   gezien in het ganseEgypteland.

   ^20En die ranke en lelijke koeien aten die eerste zeven vette koeien
   op;

   ^21Dewelke in haar buik inkwamen; maar men merkte niet, dat ze in haar
   buikingekomen waren; want haar aanzien was lelijk, gelijk als in het
   begin. Toenontwaakte ik.

   ^22Daarna zag ik in mijn droom, en zie zeven aren rezen op in een halm,
   vol en goed.

   ^23En zie, zeven dorre, dunne en van den oostenwind verzengde aren,
   schoten nadezelve uit;

   ^24En de zeven dunne aren verslonden die zeven goede aren. En ik heb
   het dentovenaars gezegd; maar er was niemand, die het mij verklaarde.

   ^25Toen zeide Jozef tot Farao: De droom van Farao is een; hetgeen God
   is doende, heeft Hij Farao te kennen gegeven.

   ^26Die zeven schone koeien zijn zeven jaren; die zeven schone aren zijn
   ook zevenjaren; de droom is een.

   ^27En die zeven ranke en lelijke koeien, die na gene opkwamen, zijn
   zeven jaren; endie zeven ranke van den oostenwind verzengde aren zullen
   zeven jaren deshongers wezen.

   ^28Dit is het woord, hetwelk ik tot Farao gesproken heb: hetgeen God is
   doende, heeft Hij Farao vertoond.

   ^29Zie, de zeven aankomende jaren, zal er grote overvloed in het ganse
   land vanEgypte zijn.

   ^30Maar na dezelve zullen er opstaan zeven jaren des hongers; dan zal
   in het land vanEgypte al die overvloed vergeten worden; en de honger
   zal het land verteren.

   ^31Ook zal de overvloed in het land niet gemerkt worden, vanwege
   dienzelvenhonger, die daarna wezen zal; want hij zal zeer zwaar zijn.

   ^32En aangaande, dat die droom aan Farao ten tweeden maal is herhaald,
   is, omdatde zaak van God vastbesloten is, en dat God haast, om dezelve
   te doen.

   ^33Zo zie nu Farao naar een verstandigen en wijzen man, en zette hem
   over het landvan Egypte.

   ^34Farao doe zo, en bestelle opzieners over het land; en neme het
   vijfde deel deslands van Egypte in de zeven jaren des overvloeds.

   ^35En dat zij alle spijze van deze aankomende goede jaren verzamelen,
   en korenopleggen, onder de hand van Farao, tot spijze in de steden, en
   bewaren het.

   ^36Zo zal de spijze zijn tot voorraad voor het land, voor zeven jaren
   des hongers, diein Egypteland wezen zullen; opdat het land van honger
   niet verga.

   ^37En dit woord was goed in de ogen van Farao, en in de ogen van al
   zijn knechten.

   ^38Zo zeide Farao tot zijn knechten: Zouden wij wel een man vinden als
   deze, inwelken Gods Geest is?

   ^39Daarna zeide Farao tot Jozef: Naardien dat God u dit alles heeft
   verkondigd, zo iser niemand zo verstandig en wijs, als gij.

   ^40Gij zult over mijn huis zijn, en op uw bevel zal al mijn volk de
   hand kussen; alleendezen troon zal ik groter zijn dan gij.

   ^41Voorts sprak Farao tot Jozef: Zie, ik heb u over gans Egypteland
   gesteld.

   ^42En Farao nam zijn ring van zijn hand af, en deed hem aan Jozefs
   hand, en liet hemfijne linnen klederen aantrekken, en legde hem een
   gouden keten aan zijn hals;

   ^43En hij deed hem rijden op den tweeden wagen, dien hij had; en zij
   riepen voor zijnaangezicht: Knielt! Alzo stelde hij hem over gans
   Egypteland.

   ^44En Farao zeide tot Jozef: Ik ben Farao! doch zonder u zal niemand
   zijn hand ofzijn voet opheffen in gans Egypteland.

   ^45En Farao noemde Jozefs naam Zafnath Paaneah, en gaf hem Asnath, de
   dochtervan Potifera, overste van On, tot een vrouw; en Jozef toog uit
   door het land vanEgypte.

   ^46Jozef nu was dertig jaren oud, als hij stond voor het aangezicht van
   Farao, koningvan Egypte; en Jozef ging uit van Farao's aangezicht, en
   hij toog door gansEgypteland.

   ^47En het land bracht voort, in de zeven jaren des overvloeds, bij
   handvollen.

   ^48En hij vergaderde alle spijze der zeven jaren, die in Egypteland
   was, en deed despijze in de steden; de spijze van het veld van elke
   stad, hetwelk rondom haarwas, deed hij daarbinnen.

   ^49Alzo bracht Jozef zeer veel koren bijeen, als het zand der zee,
   totdat men ophieldte tellen: want daarvan was geen getal.

   ^50En Jozef werden twee zonen geboren, eer er een jaar des hongers
   aankwam, dieAsnath, de dochter van Potifera, overste van On, hem
   baarde.

   ^51En Jozef noemde den naam des eerstgeborenen Manasse; want, zeide
   hij, Godheeft mij doen vergeten al mijn moeite, en het ganse huis mijns
   vaders.

   ^52En den naam des tweeden noemde hij Efraim; want, zeide hij, God
   heeft mijdoen wassen in het land mijner verdrukking.

   ^53Toen eindigden de zeven jaren des overvloeds, die in Egypte geweest
   was.

   ^54En de zeven jaren des hongers begonnen aan te komen, gelijk als
   Jozef gezegdhad. En er was honger in al de landen; maar in gans
   Egypteland was brood.

   ^55Als nu gans Egypteland hongerde, riep het volk tot Farao om brood;
   en Faraozeide tot alle Egyptenaren: Gaat tot Jozef, doet wat hij u
   zegt.

   ^56Als dan honger over het ganse land was, zo opende Jozef alles,
   waarin iets was, en verkocht aan de Egyptenaren; want de honger was
   sterk in Egypteland.

   ^57En alle landen kwamen in Egypte tot Jozef, om te kopen; want de
   honger wassterk in alle landen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 42

   ^1Toen Jakob zag, dat er koren in Egypte was, zo zeide Jakob tot zijn
   zonen:Waarom ziet gij op elkander?

   ^2Voorts zeide hij: Ziet, ik heb gehoord, dat er koren in Egypte is;
   trekt daarhenenaf, en koopt ons koren van daar, opdat wij leven en niet
   sterven.

   ^3Toen togen Jozefs tien broederen af, om koren uit Egypte te kopen.

   ^4Doch Benjamin, Jozefs broeder, zond Jakob niet met zijn broederen;
   want hijzeide: Opdat hem niet misschien het verderf ontmoete!

   ^5Alzo kwamen Israels zonen om te kopen onder degenen, die daar kwamen;
   wantde honger was in het land Kanaan.

   ^6Jozef nu was regent over dat land; hij verkocht aan al het volk des
   lands; enJozefs broederen kwamen, en bogen zich voor hem, met de
   aangezichten teraarde.

   ^7Als Jozef zijn broederen zag, zo kende hij hen; maar hij hield zich
   vreemd jegenshen, en sprak hard met hen, en zeide tot hen: Van waar
   komt gij? En zij zeiden:Uit het land Kanaan; om spijze te kopen.

   ^8Jozef dan kende zijn broederen; maar zij kenden hem niet.

   ^9Toen gedacht Jozef aan de dromen, die hij van hen gedroomd had; en
   hij zeide tothen: Gij zijt verspieders, gij zijt gekomen om te
   bezichtigen, waar het land bloot is.

   ^10En zij zeiden tot hem: Neen, mijn heer! maar uw knechten zijn
   gekomen, omspijze te kopen.

   ^11Wij allen zijn eens mans zonen; wij zijn vroom; uw knechten zijn
   geen verspieders.

   ^12En hij zeide tot hen: Neen, maar gij zijt gekomen, om te
   bezichtigen, waar het landbloot is.

   ^13En zij zeiden: Wij, uw knechten, waren twaalf gebroeders, eens mans
   zonen, inhet land Kanaan; en zie, de kleinste is heden bij onzen vader;
   doch de een is nietmeer.

   ^14Toen zeide Jozef tot hen: Dat is het, wat ik tot u gesproken heb,
   zeggende: Gij zijtverspieders!

   ^15Hierin zult gij beproefd worden: zo waarlijk als Farao leeft! indien
   gij van hierzult uitgaan, tenzij dan, wanneer uw kleinste broeder
   herwaarts zal gekomen zijn!

   ^16Zendt een uit u, die uw broeder hale; maar weest gijlieden gevangen,
   en uwwoorden zullen beproefd worden, of de waarheid bij u zij; en
   indien niet, zowaarlijk als Farao leeft, zo zijt gij verspieders!

   ^17En hij zette hen samen drie dagen in bewaring.

   ^18En ten derden dage zeide Jozef tot hen: Doet dit, zo zult gij leven;
   ik vrees God.

   ^19Zo gij vroom zijt, zo zij een uwer broederen gebonden in het huis
   uwer bewaring;en gaat gij heen, brengt het koren voor den honger uwer
   huizen.

   ^20En brengt uw kleinsten broeder tot mij, zo zullen uw woorden
   waargemaaktworden; en gij zult niet sterven. En zij deden alzo.

   ^21Toen zeiden zij de een tot den ander: Voorwaar, wij zijn schuldig
   aan onzenbroeder, wiens benauwdheid der ziele wij zagen, toen hij ons
   om genade bad;maar wij hoorden niet! daarom komt deze benauwdheid over
   ons.

   ^22En Ruben antwoordde hun, zeggende: Heb ik het tot u niet gezegd,
   toen ik zeide:Zondigt niet aan dezen jongeling! maar gij hoordet niet;
   en ook zijn bloed, ziet, hetwordt gezocht!

   ^23En zij wisten niet, dat het Jozef hoorde; want daar was een taalman
   tussen hen.

   ^24Toen wendde hij zich om, van hen af, en weende; daarna keerde hij
   weder tothen, en sprak tot hen, en nam Simeon van hen, en bond hem voor
   hun ogen.

   ^25En Jozef gebood, dat men hun zakken met koren vullen zou, en dat men
   hun geldwederkeerde, een iegelijk in zijn zak, en dat men hun teerkost
   gave tot den weg;en men deed hun alzo.

   ^26En zij laadden hun koren op hun ezels, en togen van daar.

   ^27Toen een zijn zak opendeed, om zijn ezel voeder te geven in de
   herberg, zo zaghij zijn geld; want ziet, het was in den mond van zijn
   zak.

   ^28En hij zeide tot zijn broederen: Mijn geld is wedergekeerd; daartoe
   ook, ziet, hetis in mijn zak! Toen ontging hun het hart, en zij
   verschrikten, de een tot den anderzeggende: Wat is dit, dat ons God
   gedaan heeft?

   ^29En zij kwamen in het land Kanaan, tot Jakob, hun vader; en zij gaven
   hem tekennen al hun wedervaren, zeggende:

   ^30Die man, de heer van dat land, heeft hard met ons gesproken; en hij
   heeft onsgehouden voor verspieders des lands.

   ^31Maar wij zeiden tot hem: Wij zijn vroom; wij zijn geen verspieders.

   ^32Wij waren twaalf gebroeders, zonen van onzen vader; de een is niet
   meer, en dekleinste is heden bij onzen vader in het land Kanaan.

   ^33En die man, de heer van dat land, zeide tot ons: Hieraan zal ik
   bekennen, datgijlieden vroom zijt; laat een uwer broederen bij mij, en
   neemt voor den hongeruwer huizen, en trekt heen.

   ^34En brengt uw kleinsten broeder tot mij; zo zal ik weten, dat gij
   geen verspiederszijt, maar dat gij vroom zijt; uw broeder zal ik u
   wedergeven, en gij zult in dit landhandelen.

   ^35En het geschiedde, als zij hun zakken ledigden, ziet, zo had een
   iegelijk denbundel zijns gelds in zijn zak; en zij zagen de bundelen
   huns gelds, zij en hunvader, en zij waren bevreesd.

   ^36Toen zeide Jakob, hun vader, tot hen: Gij berooft mij van kinderen!
   Jozef is erniet, en Simeon is er niet; nu zult gij Benjamin wegnemen!
   al deze dingen zijn tegenmij!

   ^37Toen sprak Ruben tot zijn vader, zeggende: Dood twee mijner zonen,
   zo ik hemtot u niet wederbreng; geef hem in mijn hand, en ik zal hem
   weder tot u brengen!

   ^38Maar hij zeide: Mijn zoon zal met ulieden niet aftrekken; want zijn
   broeder isdood, en hij is alleen overgebleven; zo hem een verderf
   ontmoette op den weg, dien gij zult gaan, zo zoudt gij mijn grauwe
   haren met droefenis ten grave doennederdalen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 43

   ^1De honger nu werd zwaar in dat land;

   ^2Zo geschiedde het, als zij den leeftocht, dien zij uit Egypte
   gebracht hadden, opgegeten hadden, dat hun vader tot hen zeide: Keert
   wederom, koopt ons eenweinig spijze.

   ^3Toen sprak Juda tot hem, zeggende: Die man heeft ons op het hoogste
   betuigd, zeggende: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat uw
   broeder met u is.

   ^4Indien gij onzen broeder met ons zendt, wij zullen aftrekken, en u
   spijze kopen;

   ^5Maar indien gij hem niet zendt, wij zullen niet aftrekken; want die
   man heeft totons gezegd: Gij zult mijn aangezicht niet zien, tenzij dat
   uw broeder met u is.

   ^6En Israel zeide: Waarom hebt gij zo kwalijk aan mij gedaan, dat gij
   dien man tekennen gaaft, of gij nog een broeder hadt?

   ^7En zij zeiden: Die man vraagde zeer nauw naar ons, en naar onze
   maagschap, zeggende: Leeft uw vader nog; hebt gij nog een broeder? Zo
   gaven wij het hem tekennen, volgens diezelfde woorden; hebben wij juist
   geweten, dat hij zeggen zou:Brengt uw broeder af?

   ^8Toen zeide Juda tot Israel, zijn vader: Zend den jongeling met mij,
   zo zullen wijons opmaken en reizen, opdat wij leven en niet sterven,
   noch wij, noch gij, nochonze kinderkens.

   ^9Ik zal borg voor hem zijn; van mijn hand zult gij hem eisen; indien
   ik hem tot u nietbreng en hem voor uw aangezicht stel, zo zal ik alle
   dagen tegen u gezondigdhebben!

   ^10Want hadden wij niet gezuimd, voorwaar, wij waren alreeds
   tweemaalwedergekomen.

   ^11Toen zeide Israel, hun vader, tot hen: Is het nu alzo, zo doet dit;
   neemt van hetloffelijkste dezes lands in uwe vaten, en brengt dien man
   een geschenk henen af:een weinig balsem, en een weinig honig,
   specerijen en mirre, terpentijnnoten enamandelen.

   ^12En neemt dubbel geld in uw hand; en brengt het geld, hetwelk in den
   mond uwerzakken wedergekeerd is, weder in uw hand; misschien is het een
   feil.

   ^13Neemt ook uw broeder mede, en maakt u op, keert weder tot dien man.

   ^14En God, de Almachtige, geve u barmhartigheid voor het aangezicht van
   dien man, dat hij uw anderen broeder en Benjamin met u late gaan! En
   mij aangaande, als ikvan kinderen beroofd ben, zo ben ik beroofd!

   ^15En die mannen namen dat geschenk, en namen dubbel geld in hun hand,
   enBenjamin; en zij maakten zich op, en togen af naar Egypte, en zij
   stonden voorJozefs aangezicht.

   ^16Als Jozef Benjamin met hen zag, zo zeide hij tot dengene, die over
   zijn huis was:Breng deze mannen naar het huis toe, en slacht slachtvee,
   en maak het gereed;want deze mannen zullen te middag met mij eten.

   ^17De man nu deed, gelijk Jozef gezegd had; en de man bracht deze
   mannen in hethuis van Jozef.

   ^18Toen vreesden deze mannen, omdat zij in het huis van Jozef gebracht
   werden, enzeiden: Ter oorzake van het geld, dat in het begin in onze
   zakken wedergekeerdis, worden wij ingebracht, opdat hij ons overrompele
   en ons overvalle, en ons totslaven neme, met onze ezelen.

   ^19Daarom naderden zij tot dien man, die over het huis van Jozef was,
   en zij sprakentot hem aan de deur van het huis.

   ^20En zij zeiden: Och, mijn heer! wij waren in het begin gewisselijk
   afgekomen, omspijze te kopen.

   ^21Het is nu geschied, als wij in de herberg gekomen waren, en wij onze
   zakkenopendeden, zie, zo was ieders mans geld in den mond van zijn zak,
   ons geld inzijn gewicht; en wij hebben hetzelve wedergebracht in onze
   hand.

   ^22Wij hebben ook ander geld in onze hand afgebracht, om spijze te
   kopen; wijweten niet, wie ons geld in onze zakken gelegd heeft.

   ^23En hij zeide: Vrede zij ulieden, vreest niet! Uw God en de God uws
   vaders heeft ueen schat in uw zakken gegeven; uw geld is tot mij
   gekomen. En hij brachtSimeon tot hen uit.

   ^24Daarna bracht de man deze mannen in het huis van Jozef, en hij gaf
   water; en zijwiesen hun voeten; hij gaf ook aan hun ezelen voeder.

   ^25En zij bereidden het geschenk, totdat Jozef kwam op den middag; want
   zijhadden gehoord, dat zij aldaar brood eten zouden.

   ^26Als nu Jozef te huis gekomen was, zo brachten zij hem het geschenk,
   hetwelk inhun hand was, in het huis, en zij bogen zich voor hem ter
   aarde.

   ^27En hij vraagde hun naar hun welstand, en zeide: Is het wel met uw
   vader, denoude, waarvan gij zeidet? Leeft hij nog?

   ^28En zij zeiden: Het is wel met uw knecht, onzen vader, hij leeft nog;
   en zij neigdenhet hoofd en bogen zich neder.

   ^29En hij hief zijn ogen op, en zag Benjamin, zijn broeder, den zoon
   zijner moeder, en zeide: Is dit uw kleinste broeder, waarvan gij tot
   mij zeidet? Daarna zeide hij:Mijn zoon! God zij u genadig!

   ^30En Jozef haastte zich; want zijn ingewand ontstak jegens zijn
   broeder, en hij zochtte wenen; en hij ging in een kamer, en weende
   aldaar.

   ^31Daarna wies hij zijn aangezicht en kwam uit; en hij bedwong
   zichzelven, en zeide:Zet brood op.

   ^32En zij richtten voor hem aan in het bijzonder, en voor hen in het
   bijzonder; en voorde Egyptenaren, die met hem aten, in het bijzonder;
   want de Egyptenaars mogengeen brood eten met de Hebreen, dewijl zulks
   den Egyptenaren een gruwel is.

   ^33En zij aten voor zijn aangezicht, de eerstgeborene naar zijn
   eerstgeboorte, en dejongere naar zijn jonkheid; dies verwonderden zich
   de mannen onder elkander.

   ^34En hij langde hun van de gerechten, die voor hem waren; maar
   Benjamins gerechtwas vijfmaal groter, dan de gerechten van hen allen.
   En zij dronken, en zij werdendronken met hem. Genesis 44
     __________________________________________________________________

  Chapter 44

   ^1En hij gebood dengene, die over zijn huis was, zeggende: Vul de
   zakken dezermannen met spijze, naar dat zij zullen kunnen dragen, en
   leg ieders mans geld inden mond van zijn zak;

   ^2En mijn beker, den zilveren beker, zult gij leggen in den mond van
   den zak deskleinsten, met het geld van zijn koren. En hij deed naar
   Jozefs woord, hetwelk hijgesproken had.

   ^3Des morgens, als het licht werd, zo liet men deze mannen trekken, hen
   en hunezelen.

   ^4Zij zijn ter stad uitgegaan; zij waren niet verre gekomen, als Jozef
   tot dengene, dieover zijn huis was, zeide: Maak u op, en jaag die
   mannen achterna; en als gij henzult achterhaald hebben, zo zult gij tot
   hen zeggen: Waarom hebt gij kwaad voorgoed vergolden?

   ^5Is het deze niet, waaruit mijn heer drinkt? en waarbij hij iets
   zekerlijk waarnemenzal? Gij hebt kwalijk gedaan, wat gij gedaan hebt.

   ^6En hij achterhaalde hen, en sprak tot hen diezelfde woorden.

   ^7En zij zeiden tot hem: Waarom spreekt mijn heer zulke woorden? Het
   zij verrevan uw knechten, dat zij zodanig ding doen zouden.

   ^8Zie, het geld, dat wij in den mond onzer zakken vonden, hebben wij
   tot u uit hetland Kanaan wedergebracht; hoe zouden wij dan uit het huis
   uws heren zilver ofgoud stelen?

   ^9Bij wien van uw knechten hij gevonden zal worden, dat hij sterve; en
   ook zullenwij mijn heer tot slaven zijn!

   ^10En hij zeide: Dit zij nu ook alzo, naar uw woorden! Bij wien hij
   gevonden wordt, die zij mijn slaaf; maar gijlieden zult onschuldig
   zijn.

   ^11En zij haastten, en iegelijk zette zijn zak af op de aarde, en
   iegelijk opende zijnzak.

   ^12En hij doorzocht, beginnende met den grootste, en voleindigende met
   denkleinste; en die beker werd gevonden in den zak van Benjamin.

   ^13Toen scheurden zij hun klederen; en ieder man laadde zijn ezel op,
   en zij keerdenweder naar de stad.

   ^14En Juda kwam met zijn broederen in het huis van Jozef; want hij was
   nog zelfaldaar; en zij vielen voor zijn aangezicht neder ter aarde.

   ^15En Jozef zeide tot hen: Wat daad is dit, die gij gedaan hebt? Weet
   gij niet, datzulk een man als ik dat zekerlijk waarnemen zoude?

   ^16Toen zeide Juda: Wat zullen wij tot mijn heer zeggen, wat zullen wij
   spreken, enwat zullen wij ons rechtvaardigen? God heeft de
   ongerechtigheid uwer knechtengevonden; zie, wij zijn mijns heren
   slaven, zo wij, als hij, in wiens hand de bekergevonden is.

   ^17Maar hij zeide: Het zij verre van mij zulks te doen! de man, in
   wiens hand debeker gevonden is, die zal mijn slaaf zijn; doch trekt
   gijlieden op in vrede tot uwvader.

   ^18Toen naderde Juda tot hem, en zeide: Och, mijn heer! laat toch uw
   knecht eenwoord spreken voor mijns heren oren, en laat uw toorn tegen
   uw knecht nietontsteken; want gij zijt even gelijk Farao!

   ^19Mijn heer vraagde zijn knechten, zeggende: Hebt gijlieden een vader,
   of broeder?

   ^20Zo zeiden wij tot mijn heer: Wij hebben een ouden vader, en een
   jongeling desouderdoms, den kleinsten, wiens broeder dood is, en hij is
   alleen van zijn moederovergebleven, en zijn vader heeft hem lief.

   ^21Toen zeidet gij tot uw knechten: Brengt hem af tot mij, dat ik mijn
   oog op hem sla.

   ^22En wij zeiden tot mijn heer: Die jongeling zal zijn vader niet
   kunnen verlaten; indienhij zijn vader verlaat, zo zal hij sterven.

   ^23Toen zeidet gij tot uw knechten: Indien uw kleinste broeder met u
   niet afkomt, zozult gij mijn aangezicht niet meer zien.

   ^24En het is geschied, als wij tot uw knecht, mijn vader, opgetrokken
   zijn, en wij hemde woorden mijns heren verhaald hebben;

   ^25En dat onze vader gezegd heeft: Keert weder. koopt ons een weinig
   spijze;

   ^26Zo hebben wij gezegd: Wij zullen niet mogen aftrekken; indien onze
   kleinstebroeder bij ons is, zo zullen wij aftrekken; want wij zullen
   het aangezicht van dienman niet mogen zien, zo deze onze kleinste
   broeder niet bij ons is.

   ^27Toen zeide uw knecht, mijn vader, tot ons: Gijlieden weet, dat mijn
   huisvrouw ermij twee gebaard heeft.

   ^28En de een is van mij uitgegaan, en ik heb gezegd: Voorwaar, hij is
   gewisselijkverscheurd geworden! en ik heb hem niet gezien tot nu toe.

   ^29Indien gij nu deze ook van mijn aangezicht wegneemt, en hem een
   verderfontmoette, zo zoudt gij mijn grauwe haren met jammer ten grave
   doennederdalen!

   ^30Nu dan, als ik tot uw knecht, mijn vader, kome, en de jongeling is
   niet bij ons(alzo zijn ziel aan de ziel van deze gebonden is),

   ^31Zo zal het geschieden, als hij ziet, dat de jongeling er niet is,
   dat hij sterven zal; enuw knechten zullen de grauwe haren van uw
   knecht, onzen vader, met droefenisten grave doen nederdalen.

   ^32Want uw knecht is voor dezen jongeling borg bij mijn vader,
   zeggende: Zo ik hemtot u niet wederbreng, zo zal ik tegen mijn vader
   alle dagen gezondigd hebben!

   ^33Nu dan, laat toch uw knecht voor dezen jongeling slaaf van mijn heer
   blijven, enlaat den jongeling met zijn broederen optrekken!

   ^34Want hoe zoude ik optrekken tot mijn vader, indien de jongeling niet
   met mij was, opdat ik den jammer niet zie, welke mijn vader overkomen
   zou. Genesis 45
     __________________________________________________________________

  Chapter 45

   ^1Toen kon zich Jozef niet bedwingen voor allen, die bij hem stonden,
   en hij riep:Doet alle man van mij uitgaan! En er stond niemand bij hem,
   als Jozef zich aan zijnbroederen bekend maakte.

   ^2En hij verhief zijn stem met wenen, zodat het de Egyptenaren hoorden,
   en dat hetFarao's huis hoorde.

   ^3En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik ben Jozef! leeft mijn vader
   nog? En zijnbroeders konden hem niet antwoorden; want zij waren
   verschrikt voor zijnaangezicht.

   ^4En Jozef zeide tot zijn broederen: Nadert toch tot mij! En zij
   naderden. Toenzeide hij: Ik ben Jozef, uw broeder, dien gij naar Egypte
   verkocht hebt.

   ^5Maar nu, weest niet bekommerd, en de toorn ontsteke niet in uw ogen,
   omdat gijmij hierheen verkocht hebt; want God heeft mij voor uw
   aangezicht gezonden, totbehoudenis des levens.

   ^6Want het zijn nu twee jaren des hongers in het midden des lands; en
   er zijn nogvijf jaren, in welke geen ploeging noch oogst zijn zal.

   ^7Doch God heeft mij voor uw aangezicht henen gezonden, om u een
   overblijfsel testellen op de aarde, en om u bij het leven te behouden,
   door een grote verlossing.

   ^8Nu dan, gij hebt mij herwaarts niet gezonden, maar God Zelf, Die mij
   tot Farao'svader gesteld heeft, en tot een heer over zijn ganse huis,
   en regeerder in het ganseland van Egypte.

   ^9Haast u en trekt op tot mijn vader, en zegt het hem: Alzo zegt uw
   zoon Jozef: Godheeft mij tot een heer over gans Egypteland gesteld; kom
   af tot mij, en vertoefniet.

   ^10En gij zult in het land Gosen wonen, en nabij mij wezen, gij en uw
   zonen, en dezonen uwer zonen, en uw schapen, en uw runderen, en al wat
   gij hebt.

   ^11En ik zal u aldaar onderhouden; want er zullen nog vijf jaren des
   hongers zijn, opdat gij niet verarmt, gij en uw huis, en alles wat gij
   hebt!

   ^12En ziet, uw ogen zien het, en de ogen van mijn broeder Benjamin, dat
   mijn mondtot u spreekt.

   ^13En boodschapt mijn vader al mijn heerlijkheid in Egypte, en alles
   wat gij gezienhebt; en haast u, en brengt mijn vader herwaarts af.

   ^14En hij viel aan den hals van Benjamin, zijn broeder, en weende; en
   Benjaminweende aan zijn hals.

   ^15En hij kuste al zijn broederen, en hij weende over hen; en daarna
   spraken zijnbroeders met hem.

   ^16Als dit gerucht in het huis van Farao gehoord werd, dat men zeide:
   Jozefsbroeders zijn gekomen! was het goed in de ogen van Farao, en in
   de ogen vanzijn knechten.

   ^17En Farao zeide tot Jozef: Zeg tot uw broederen: Doet dit, laadt uw
   beesten, entrekt heen, gaat naar het land Kanaan;

   ^18En neemt uw vader en uw huisgezinnen, en komt tot mij, en ik zal u
   het beste vanEgypteland geven, en gij zult het vette dezes lands eten.

   ^19Gij zijt toch gelast: doet dit, neemt u uit Egypteland wagenen voor
   uw kinderkens, en voor uw vrouwen, en voert uw vader, en komt.

   ^20En uw oog verschone uw huisraad niet; want het beste van gans
   Egypteland, datzal het uwe zijn.

   ^21En de zonen van Israel deden alzo. Zo gaf Jozef hun wagenen, naar
   Farao's bevel;ook gaf hij hun teerkost op den weg.

   ^22Hij gaf hun allen, iedereen, wisselklederen; maar Benjamin gaf hij
   driehonderdzilverlingen, en vijf wisselklederen.

   ^23En zijn vader desgelijks zond hij tien ezelen, dragende van het
   beste van Egypte, en tien ezelinnen, dragende koren, en brood, en
   spijze voor zijn vader op denweg.

   ^24En hij zond zijn broeders heen; en zij vertrokken; en hij zeide tot
   hen: Verstoort uniet op den weg.

   ^25En zij trokken op uit Egypte, en zij kwamen in het land Kanaan tot
   hun vaderJakob.

   ^26Toen boodschapten zij hem, zeggende: Jozef leeft nog, ja, ook is hij
   regeerder ingans Egypteland! Toen bezweek zijn hart, want hij geloofde
   hen niet.

   ^27Maar als zij tot hem gesproken hadden al de woorden van Jozef, die
   hij tot hengesproken had, en dat hij de wagenen zag, die Jozef gezonden
   had om hem tevoeren, zo werd de geest van Jakob hun vader, levendig.

   ^28En Israel zeide: Het is genoeg! mijn zoon Jozef leeft nog! ik zal
   gaan, en hem zien, eer ik sterve!
     __________________________________________________________________

  Chapter 46

   ^1En Israel verreisde met al wat hij had, en hij kwam te Ber-seba, en
   hij offerdeofferanden aan den God van zijn vader Izak.

   ^2En God sprak tot Israel in gezichten des nachts, en zeide: Jakob,
   Jakob! En hijzeide: Zie, hier ben ik!

   ^3En Hij zeide: Ik ben die God, uws vaders God; vrees niet van af te
   trekken naarEgypte; want Ik zal u aldaar tot een groot volk zetten.

   ^4Ik zal met u aftrekken naar Egypte en Ik zal u doen weder optrekken,
   medeoptrekkende; en Jozef zal zijn hand op uw ogen leggen.

   ^5Toen maakte zich Jakob op van Ber-seba; en de zonen van Israel
   voerden Jakobhun vader, en hun kinderen, en hun vrouwen, op de wagenen,
   die Farao gezondenhad, om hem te voeren.

   ^6En zij namen hun vee, en hun have, die zij in het land Kanaan
   geworven hadden, en zij kwamen in Egypte, Jakob en al zijn zaad met
   hem;

   ^7Zijn zonen, en de zonen zijner zonen met hem; zijn dochteren, en
   zijner zonendochteren, en al zijn zaad bracht hij met zich in Egypte.

   ^8En dit zijn de namen der zonen van Israel, die in Egypte kwamen:
   Jakob en zijnzonen. De eerstgeborene van Jakob: Ruben.

   ^9En de zonen van Ruben: Hanoch, en Pallu, en Hezron, en Karmi.

   ^10En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en
   Zoar, en Saul, de zoon ener Kanaanietische vrouw.

   ^11En de zonen van Levi: Gerson, Kehath en Merari.

   ^12En de zonen van Juda: Er, en Onan, en Sela, en Perez, en Zerah. Doch
   Er enOnan waren gestorven in het land van Kanaan; en de zonen van Perez
   warenHezron en Hamul.

   ^13En de zonen van Issaschar: Tola, en Puwa, en Job, en Simron.

   ^14En de zonen van Zebulon: Sered, en Elon, en Jahleel.

   ^15Dit zijn de zonen van Lea, die zij Jakob gebaard heeft in
   Paddan-Aram, met Dinazijn dochter; al de zielen zijner zonen en zijner
   dochteren waren drie en dertig.

   ^16En de zonen van Gad: Zifjon en Haggi, Schuni en Ezbon, Eri en Arodi,
   en Areli.

   ^17En de zonen van Aser: Jimna, en Jisva, en Jisvi, en Berija, en Sera,
   hun zuster; ende zonen van Berija: Heber en Malchiel.

   ^18Dit zijn de zonen van Zilpa, die Laban aan zijn dochter Lea gegeven
   had; en zijbaarde Jakob deze zestien zielen.

   ^19De zonen van Rachel, Jakobs huisvrouw: Jozef en Benjamin.

   ^20En Jozef werden geboren in Egypteland, Manasse en Efraim, die hem
   Asnath, dedochter van Potifera, den overste te On, baarde.

   ^21En de zonen van Benjamin: Bela, Becher en Asbel, Gera en Naaman,
   Echi enRos, Muppim en Huppim, en Ard.

   ^22Dit zijn de zonen van Rachel, die Jakob geboren zijn, al te zamen
   veertien zielen.

   ^23En de zonen van Dan: Chusim.

   ^24En de zonen van Nafthali: Jahzeel, en Guni, en Jezer, en Sillem.

   ^25Dit zijn de zonen van Bilha, die Laban aan zijn dochter Rachel
   gegeven had; en zijbaarde dezelve Jakob, zij waren allen zeven zielen.

   ^26Al de zielen, die met Jakob in Egypte kwamen, uit zijn heup
   gesproten, uitgenomen de vrouwen van de zonen van Jakob, waren allen
   zes en zestig zielen.

   ^27En de zonen van Jozef, die hem in Egypte geboren zijn, waren twee
   zielen. Al dezielen van het huis van Jakob, die in Egypte kwamen, waren
   zeventig.

   ^28En hij zond Juda voor zijn aangezicht heen tot Jozef, om voor zijn
   aangezichtaanwijzing te doen naar Gosen; en zij kwamen in het land
   Gosen.

   ^29Toen spande Jozef zijn wagen aan, en toog op, zijn vader Israel
   tegemoet naarGosen; en als hij zich aan hem vertoonde, zo viel hij hem
   aan zijn hals, en weendelang aan zijn hals.

   ^30En Israel zeide tot Jozef: Dat ik nu sterve, nadat ik uw aangezicht
   gezien heb, datgij nog leeft!

   ^31Daarna zeide Jozef tot zijn broederen, en tot zijns vaders huis: Ik
   zal optrekken enFarao boodschappen, en tot hem zeggen: Mijn broeders en
   het huis mijns vaders, die in het land Kanaan waren, zijn tot mij
   gekomen.

   ^32En die mannen zijn schaapherders; want het zijn mannen, die met vee
   omgaan; enzij hebben hun schapen, en hun runderen, en al wat zij
   hebben, medegebracht.

   ^33Wanneer het nu geschieden zal, dat Farao ulieden zal roepen, en
   zeggen: Wat isuw hantering?

   ^34Zo zult gij zeggen: Uw knechten zijn mannen, die van onze jeugd af
   tot nu toe metvee omgegaan hebben, zo wij als onze vaders; opdat gij in
   het land Gosen moogtwonen; want alle schaapherder is de Egyptenaren een
   gruwel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 47

   ^1Toen kwam Jozef en boodschapte Farao, en zeide: Mijn vader en mijn
   broeders, en hun schapen, en hun runderen, met alles wat zij hebben,
   zijn gekomen uit hetland Kanaan, en zie, zij zijn in het land Gosen.

   ^2En hij nam een deel zijner broederen, te weten vijf mannen, en hij
   stelde hen voorFarao's aangezicht.

   ^3Toen zeide Farao tot zijn broederen: Wat is uw hantering? En zij
   zeiden tot Farao:Uw knechten zijn schaapherders, zo wij als onze
   vaders.

   ^4Voorts zeiden zij tot Farao: Wij zijn gekomen, om als vreemdelingen
   in dit land tewonen; want er is geen weide voor de schapen, die uw
   knechten hebben, dewijlde honger zwaar is in het land Kanaan; en nu,
   laat toch uw knechten in het landGosen wonen!

   ^5Toen sprak Farao tot Jozef, zeggende: Uw vader en uw broeders zijn
   tot ugekomen;

   ^6Egypteland is voor uw aangezicht; doe uw vader en uw broeders in het
   beste vanhet land wonen; laat hen in het land Gosen wonen, en zo gij
   weet, dat er onderhen kloeke mannen zijn, zo zet hen tot veemeesters
   over hetgeen ik heb.

   ^7En Jozef bracht zijn vader Jakob mede, en stelde hem voor Farao's
   aangezicht; enJakob zegende Farao.

   ^8En Farao zeide tot Jakob: Hoe vele zijn de dagen der jaren uws
   levens!

   ^9En Jakob zeide tot Farao: De dagen der jaren mijner
   vreemdelingschappen zijnhonderd en dertig jaren; weinig en kwaad zijn
   de dagen der jaren mijns levensgeweest, en hebben niet bereikt de dagen
   van de jaren des levens mijner vaderen, in de dagen hunner
   vreemdelingschappen.

   ^10En Jakob zegende Farao, en ging uit van Farao's aangezicht.

   ^11En Jozef bestelde voor Jakob en zijn broederen woningen, en hij gaf
   hun eenbezitting in Egypteland, in het beste van het land, in het land
   Rameses, gelijk alsFarao geboden had.

   ^12En Jozef onderhield zijn vader, en zijn broeders, en het ganse huis
   zijns vaders, met brood, tot den mond der kinderkens toe.

   ^13En er was geen brood in het ganse land; want de honger was zeer
   zwaar: zodathet land van Egypte en het land Kanaan raasden vanwege dien
   honger.

   ^14Toen verzamelde Jozef al het geld, dat in Egypteland en in het land
   Kanaangevonden werd, voor het koren, dat zij kochten; en Jozef bracht
   dat geld inFarao's huis.

   ^15Als nu het geld uit Egypteland en uit het land Kanaan verdaan was,
   kwamen al deEgyptenaars tot Jozef, zeggende: Geef ons brood; want
   waarom zouden wij in uwtegenwoordigheid sterven? want het geld
   ontbreekt;

   ^16En Jozef zeide: Geeft uw vee, zo zal ik het u geven voor uw vee,
   indien het geldontbreekt.

   ^17Toen brachten zij hun vee tot Jozef; en Jozef gaf hun brood voor
   paarden en voorhet vee der schapen, en voor het vee der runderen, en
   voor ezels; en hij voeddehen met brood, datzelve jaar, voor al hun vee.

   ^18Toen datzelve jaar voleind was, zo kwamen zij tot hem in het tweede
   jaar, enzeiden tot hem: Wij zullen het voor mijn heer niet verbergen,
   alzo het geld verdaanis, en de bezitting der beesten gekomen aan mijn
   heer, zo is er niets andersovergebleven voor het aangezichts mijns
   heren, dan ons lichaam en ons land.

   ^19Waarom zullen wij voor uw ogen sterven, zo wij als ons land? Koop
   ons en onsland voor brood; zo zullen wij en ons land Farao dienstbaar
   zijn; en geef zaad, opdat wij leven en niet sterven, en het land niet
   woest worde!

   ^20Alzo kocht Jozef het gehele land van Egypte voor Farao; want de
   Egyptenaarsverkochten een ieder zijn akker, dewijl de honger sterk over
   hen geworden was;zo werd het land Farao's eigen.

   ^21En aangaande het volk, dat zette hij over in de steden, van het ene
   uiterste derpalen van Egypte, tot aan het andere uiterste deszelven.

   ^22Alleen het land der priesteren kocht hij niet, want de priesters
   hadden eenbescheiden deel van Farao, en zij aten hun bescheiden deel,
   hetwelk hun Faraogegeven had; daarom verkochten zij hun land niet.

   ^23Toen zeide Jozef tot het volk: Ziet, ik heb heden u en uw land
   gekocht voorFarao; ziet, daar is zaad voor u, opdat gij het land
   bezaait.

   ^24Doch met de inkomsten zal het geschieden, dat gij aan Farao het
   vijfde deel zultgeven, en de vier delen zullen voor u zijn, tot zaad
   des velds, en tot uw spijze envan degenen, die in uw huizen zijn, en om
   te eten voor uw kinderkens.

   ^25En zij zeiden: Gij hebt ons leven behouden; laat ons genade vinden
   in de ogenmijns heren, en wij zullen Farao's knechten zijn.

   ^26Jozef dan stelde ditzelve in tot een wet, tot dezen dag, over het
   land van Egypte, dat Farao het vijfde deel zou hebben; behalve dat
   alleen het land der priesterenvan Farao niet werd.

   ^27Zo woonde Israel in het land van Egypte, in het land Gosen; en zij
   stelden zich totbezitters daarin, en zij werden vruchtbaar en
   vermeerderden zeer.

   ^28En Jakob leefde in het land van Egypte zeventien jaar; zodat de
   dagen van Jakob, de jaren zijns levens, geweest zijn honderd zeven en
   veertig jaren.

   ^29Als nu de dagen van Israel naderden, dat hij sterven zou, zo riep
   hij zijn zoonJozef, en zeide tot hem: Indien ik nu genade gevonden heb
   in uw ogen, zo leg tochuw hand onder mijn heup, en doe weldadigheid en
   trouw aan mij, en begraaf mijtoch niet in Egypte;

   ^30Maar dat ik bij mijn vaderen ligge; hierom zult gij mij uit Egypte
   voeren, en mij inhun graf begraven. En hij zeide: Ik zal doen naar uw
   woord!

   ^31En hij zeide: Zweer mij! en hij zwoer hem. En Israel boog zich ten
   hoofde van hetbed. Genesis 48
     __________________________________________________________________

  Chapter 48

   ^1Het geschiedde nu na deze dingen, dat men Jozef zeide: Zie, uw vader
   is krank!Toen nam hij zijn twee zonen met zich, Manasse en Efraim!

   ^2En men boodschapte Jakob, en men zeide: Zie, uw zoon Jozef komt tot
   u! Zoversterkte zich Israel, en zat op het bed.

   ^3Daarna zeide Jakob tot Jozef: God de Almachtige, is mij verschenen te
   Luz, in hetland Kanaan, en Hij heeft mij gezegend;

   ^4En Hij heeft tot mij gezegd: Zie, Ik zal u vruchtbaar maken, en
   uvermenigvuldigen, en u tot een hoop van volken stellen; en Ik zal aan
   uw zaad nau dit land tot een eeuwige bezitting geven.

   ^5Nu dan, uw twee zonen, die u in Egypteland geboren waren, eer ik in
   Egypte tot ugekomen ben, zijn mijne; Efraim en Manasse zullen mijne
   zijn, als Ruben enSimeon.

   ^6Maar uw geslacht, dat gij na hen zult gewinnen, zullen uwe zijn; zij
   zullen naarhunner broederen naam genoemd worden in hun erfdeel.

   ^7Toen ik nu van Paddan kwam, zo is Rachel bij mij gestorven in het
   land Kanaan, op den weg, als het nog een kleine streek lands was, om
   tot Efrath te komen; enik begroef haar aldaar aan den weg van Efrath,
   welke is Bethlehem.

   ^8En Israel zag de zonen van Jozef, en zeide: Wiens zijn deze?

   ^9En Jozef zeide tot zijn vader: Zij zijn mijn zonen, die mij God hier
   gegeven heeft.En hij zeide: Breng hen toch tot mij, dat ik hen zegene!

   ^10Doch de ogen van Israel waren zwaar van ouderdom; hij kon niet zien;
   en hijdeed hen naderen tot zich; toen kuste hij hen, en omhelsde hen.

   ^11En Israel zeide tot Jozef: Ik had niet gemeend uw aangezicht te
   zien; maar zie,God heeft mij ook uw zaad doen zien!

   ^12Toen deed hen Jozef uitgaan van zijn knieen; en hij boog zich voor
   zijn aangezichtneder ter aarde.

   ^13En Jozef nam die beiden, Efraim met zijn rechterhand, tegenover
   Israelslinkerhand, en Manasse met zijn linkerhand, tegenover Israels
   rechterhand, en hijdeed hen naderen tot hem.

   ^14Maar Israel strekte zijn rechterhand uit, en legde die op het hoofd
   van Efraim, hoewel hij de minste was, en zijn linkerhand op het hoofd
   van Manasse; hijbestierde zijn handen verstandelijk; want Manasse was
   de eerstgeborene.

   ^15En hij zegende Jozef, en zeide: De God, voor Wiens aangezicht mijn
   vaders,Abraham en Izak, gewandeld hebben, die God, Die mij gevoed
   heeft, van dat ikwas, tot op dezen dag;

   ^16Die Engel, Die mij verlost heeft van alle kwaad, zegene deze
   jongeren, en dat inhen mijn naam genoemd worde, en de naam mijner
   vaderen, Abraham en Izak, endat zij vermenigvuldigen als vissen in
   menigte, in het midden des lands!

   ^17Toen Jozef zag, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van
   Efraim legde, zowas het kwaad in zijn ogen, en hij ondervatte zijns
   vaders hand, om die van hethoofd van Efraim op het hoofd van Manasse af
   te brengen.

   ^18En Jozef zeide tot zijn vader: Niet alzo, mijn vader! want deze is
   deeerstgeborene; leg uw rechterhand op zijn hoofd.

   ^19Maar zijn vader weigerde het, en zeide: Ik weet het, mijn zoon! ik
   weet het; hij zalook tot een volk worden, en hij zal ook groot worden;
   maar nochtans zal zijnkleinste broeder groter worden dan hij, en zijn
   zaad zal een volle menigte vanvolkeren worden.

   ^20Alzo zegende hij ze te dien dage, zeggende: In u zal Israel zegenen,
   zeggende:God zette u als Efraim en als Manasse! En hij zette Efraim
   voor Manasse.

   ^21Daarna zeide Israel tot Jozef: Zie, ik sterf; maar God zal met
   ulieden wezen, enHij zal u wederbrengen in het land uwer vaderen.

   ^22En ik heb u een stuk lands gegeven boven uw broederen; hetwelk ik,
   met mijnzwaard en met mijn boog, uit de hand der Amorieten genomen heb.
     __________________________________________________________________

  Chapter 49

   ^1Daarna riep Jakob zijn zonen, en hij zeide: Verzamelt u, en ik zal u
   verkondigen, hetgeen u in de navolgende dagen wedervaren zal.

   ^2Komt samen en hoort, gij, zonen van Jakob! en hoort naar Israel, uw
   vader.

   ^3Ruben! gij zijt mijn eerstgeborene, mijn kracht, en het begin mijner
   macht; devoortreffelijkste in hoogheid, en de voortreffelijkste in
   sterkte!

   ^4Snelle afloop als der wateren, gij zult de voortreffelijkste niet
   zijn! want gij hebtuws vaders leger beklommen; toen hebt gij het
   geschonden; hij heeft mijn bedbeklommen!

   ^5Simeon en Levi zijn gebroeders! hun handelingen zijn werktuigen van
   geweld!

   ^6Mijn ziel kome niet in hun verborgen raad; mijn eer worde niet
   verenigd met hunvergadering! want in hun toorn hebben zij de mannen
   doodgeslagen, en in hunmoedwil hebben zij de ossen weggerukt.

   ^7Vervloekt zij hun toorn, want hij is heftig; en hun verbolgenheid,
   want zij is hard!ik zal hen verdelen onder Jakob, en zal hen
   verstrooien onder Israel.

   ^8Juda! gij zijt het, u zullen uw broeders loven; uw hand zal zijn op
   den nek uwervijanden; voor u zullen zich uws vaders zonen nederbuigen.

   ^9Juda is een leeuwenwelp! gij zijt van de roof opgeklommen, mijn zoon!
   Hij kromtzich, hij legt zich neder als een leeuw, en als een oude
   leeuw; wie zal hem doenopstaan?

   ^10De schepter zal van Juda niet wijken, noch de wetgever van tussen
   zijn voeten, totdat Silo komt, en Denzelven zullen de volken gehoorzaam
   zijn.

   ^11Hij bindt zijn jongen ezel aan den wijnstok, en het veulen zijner
   ezelin aan denedelste wijnstok; hij wast zijn kleed in den wijn, en
   zijn mantel inwijndruivenbloed.

   ^12Hij is roodachtig van ogen door den wijn, en wit van tanden door de
   melk.

   ^13Zebulon zal aan de haven der zeeen wonen, en hij zal aan de haven
   der schepenwezen; en zijn zijde zal zijn naar Sidon.

   ^14Issaschar is een sterk gebeende ezel, nederliggende tussen twee
   pakken.

   ^15Toen hij de rust zag, dat zij goed was, en het land, dat het lustig
   was, zo boog hijzijn schouder om te dragen, en was dienende onder
   cijns.

   ^16Dan zal zijn volk richten, als een der stammen Israels.

   ^17Dan zal een slang zijn aan den weg, een adderslang nevens het pad,
   bijtende despaards verzenen, dat zijn rijder achterover valle.

   ^18Op uw zaligheid wacht ik, HEERE!

   ^19Aangaande Gad, een bende zal hem aanvallen; maar hij zal haar
   aanvallen in heteinde.

   ^20Van Aser, zijn brood zal vet zijn; en hij zal koninklijke
   lekkernijen leveren.

   ^21Nafthali is een losgelaten hinde; hij geeft schone woorden.

   ^22Jozef is een vruchtbare tak, een vruchtbare tak aan een fontein; elk
   der takkenloopt over den muur.

   ^23De schutters hebben hem wel bitterheid aangedaan, en beschoten, en
   hem gehaat;

   ^24Maar zijn boog is in stijvigheid gebleven, en de armen zijner handen
   zijn gesterktgeworden, door de handen van de Machtige Jakobs; daarvan
   is hij een herder, een steen Israels;

   ^25Van uws vaders God, Die u zal helpen, en van den Almachtige, Die u
   zal zegenen, met zegeningen des hemels van boven, met zegeningen des
   afgronds, diedaaronder ligt, met zegeningen der borsten en der
   baarmoeder!

   ^26De zegeningen uws vaders gaan te boven de zegeningen mijner
   voorvaderen, totaan het einde van de eeuwige heuvelen; die zullen zijn
   op het hoofd van Jozef, enop den hoofdschedel des afgezonderden zijner
   broederen!

   ^27Benjamin zal als een wolf verscheuren; des morgens zal hij roof
   eten, en desavonds zal hij buit uitdelen.

   ^28Al deze stammen van Israel zijn twaalf; en dit is het, wat hun vader
   tot hen sprak, als hij hen zegende; hij zegende hen, een iegelijk naar
   zijn bijzonderen zegen.

   ^29Daarna gebood hij hun, en zeide tot hen: Ik word verzameld tot mijn
   volk:begraaft mij bij mijn vaders, in de spelonk, die is in den akker
   van Efron, denHethiet;

   ^30In de spelonk, welke is op den akker van Machpela, die tegenover
   Mamre is, inhet land Kanaan, die Abraham met dien akker gekocht heeft
   van Efron, denHethiet, tot een erfbegrafenis.

   ^31Aldaar hebben zij Abraham begraven, en Sara, zijn huisvrouw; daar
   hebben zijIzak begraven, en Rebekka, zijn huisvrouw; en daar heb ik Lea
   begraven.

   ^32De akker, en de spelonk, die daarin is, is gekocht van de zonen
   Heths.

   ^33Als Jakob voleind had aan zijn zonen bevelen te geven, zo legde hij
   zijn voetensamen op het bed, en hij gaf den geest, en hij werd
   verzameld tot zijn volken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 50

   ^1Toen viel Jozef op zijns vaders aangezicht, en hij weende over hem,
   en kuste hem.

   ^2En Jozef gebood zijn knechten, den medicijnmeesters, dat zij zijn
   vader balsemenzouden; en de medicijnmeesters balsemden Israel.

   ^3En veertig dagen werden aan hem vervuld; want alzo werden vervuld de
   dagendergenen, die gebalsemd werden; en de Egyptenaars beweenden hem
   zeventigdagen.

   ^4Als nu de dagen zijns bewenens over waren, zo sprak Jozef tot het
   huis vanFarao, zeggende: Indien ik nu genade gevonden heb in uw ogen,
   spreekt tochvoor de oren van Farao, zeggende:

   ^5Mijn vader heeft mij doen zweren, zeggende: Zie, ik sterf; in mijn
   graf, dat ik mijin het land Kanaan gegraven heb, daar zult gij mij
   begraven! Nu dan, laat mij tochoptrekken, dat ik mijn vader begrave,
   dan zal ik wederkomen.

   ^6En Farao zeide: Trek op en begraaf uw vader, gelijk als hij u heeft
   doen zweren.

   ^7En Jozef toog op, om zijn vader te begraven; en met hem togen op alle
   Farao'sknechten, de oudsten van zijn huis, en al de oudsten des lands
   van Egypte;

   ^8Daartoe het ganse huis van Jozef, en zijn broeders, en het huis zijns
   vaders; alleenhun kleine kinderen, en hun schapen, en hun runderen
   lieten zij in het land Gosen.

   ^9En met hem togen op, zo wagenen als ruiteren; en het was een zeer
   zwaar heir.

   ^10Toen zij nu aan het plein van het doornbos kwamen, dat aan gene
   zijde van deJordaan is, hielden zij daar een grote en zeer zware
   rouwklage; en hij maakte zijnvader een rouw van zeven dagen.

   ^11Als de inwoners des lands, de Kanaanieten, dien rouw zagen op het
   plein van hetdoornbos, zo zeiden zij: Dit is een zware rouw der
   Egyptenaren; daarom noemdemen haar naam Abel-Mizraim, die aan het veer
   van de Jordaan is.

   ^12En zijn zonen deden hem, gelijk als hij hun geboden had;

   ^13Want zijn zonen voerden hem in het land Kanaan, en begroeven hem in
   despelonk des akkers van Machpela, welke Abraham met den akker gekocht
   hadtot een erfbegrafenis van Efron, den Hethiet, tegenover Mamre.

   ^14Daarna keerde Jozef weder in Egypte, hij en zijn broeders, en allen,
   die met hemopgetogen waren, om zijn vader te begraven, nadat hij zijn
   vader begraven had.

   ^15Toen Jozefs broeders zagen, dat hun vader dood was, zo zeiden zij:
   Misschien zalons Jozef haten, en hij zal ons gewisselijk vergelden al
   het kwaad, dat wij hemaangedaan hebben.

   ^16Daarom ontboden zij aan Jozef, zeggende: Uw vader heeft bevolen voor
   zijndood, zeggende:

   ^17Zo zult gij tot Jozef zeggen: Ei, vergeef toch de overtreding uwer
   broederen, enhun zonde; want zij hebben u kwaad aangedaan; maar nu
   vergeef toch deovertreding der dienaren van den God uws vaders! En
   Jozef weende, als zij tothem spraken.

   ^18Daarna kwamen ook zijn broeders, en vielen voor hem neder, en
   zeiden: Zie, wijzijn u tot knechten!

   ^19En Jozef zeide tot hen: Vreest niet; want ben ik in de plaats van
   God?

   ^20Gijlieden wel, gij hebt kwaad tegen mij gedacht; doch God heeft dat
   ten goedegedacht; opdat Hij deed, gelijk het te dezen dage is, om een
   groot volk in hetleven te behouden.

   ^21Nu dan, vreest niet! Ik zal u en uw kleine kinderen onderhouden. Zo
   troostte hijhen, en sprak naar hun hart.

   ^22Jozef dan woonde in Egypte, hij en het huis zijns vaders; en Jozef
   leefde honderden tien jaren.

   ^23En Jozef zag van Efraim kinderen, van het derde gelid; ook werden de
   zonen vanMachir, den zoon van Manasse, op Jozefs knieen geboren.

   ^24En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik sterf; maar God zal u
   gewisselijk bezoeken, en Hij zal u doen optrekken uit dit land, in het
   land, hetwelk hij aan Abraham,Izak en Jakob gezworen heeft.

   ^25En Jozef deed de zonen van Israel zweren, zeggende: God zal u
   gewisselijkbezoeken, zo zult gij mijn beenderen van hier opvoeren!
     __________________________________________________________________

Exodus
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Dit nu zijn de namen der zonen van Israel, die in Egypte gekomen
   zijn, met Jakob;zij kwamen er in, elk met zijn huis.

   ^2Ruben, Simeon, Levi, en Juda;

   ^3Issaschar, Zebulon, en Benjamin;

   ^4Dan en Nafthali, Gad en Aser.

   ^5Al de zielen nu, die uit Jakobs heup voortgekomen zijn, waren
   zeventig zielen;doch Jozef was in Egypte.

   ^6Toen nu Jozef gestorven was, en al zijn broeders, en al dat geslacht,

   ^7Zo werden de kinderen Israels vruchtbaar en wiesen overvloedig, en
   zijvermeerderden, en werden gans zeer machtig, zodat het land met hen
   vervuldwerd.

   ^8Daarna stond een nieuwe koning op over Egypte, die Jozef niet gekend
   had;

   ^9Die zeide tot zijn volk: Ziet, het volk der kinderen Israels is veel,
   ja, machtiger danwij.

   ^10Komt aan, laat ons wijselijk tegen hetzelve handelen, opdat het
   nietvermenigvuldige, en het geschiede, als er enige krijg voorvalt, dat
   het zich ook nietvervoege tot onze vijanden, en tegen ons strijde, en
   uit het land optrekke.

   ^11En zij zetten oversten der schattingen over hetzelve, om het te
   verdrukken met hunlasten; want men bouwde voor Farao schatsteden, Pitom
   en Raamses.

   ^12Maar hoe meer zij het verdrukten, hoe meer het vermeerderde, en hoe
   meer hetwies; zodat zij verdrietig waren vanwege de kinderen Israels.

   ^13En de Egyptenaars deden de kinderen Israels dienen met hardigheid.

   ^14Zodat zij hun het leven bitter maakten met harden dienst, in leem en
   intichelstenen, en met allen dienst op het veld, met al hun dienst,
   dien zij hen dedendienen met hardigheid.

   ^15Daarenboven sprak de koning van Egypte tot de vroedvrouwen der
   Hebreinnen, welker ener naam Sifra, en de naam der andere Pua was;

   ^16En zeide: Wanneer gij de Hebreinnen in het baren helpt, en ziet haar
   op destoelen; is het een zoon, zo doodt hem; maar is het een dochter,
   zo laat haarleven!

   ^17Doch de vroedvrouwen vreesden God, en deden niet, gelijk als de
   koning vanEgypte tot haar gesproken had, maar zij behielden de
   knechtjes in het leven.

   ^18Toen riep de koning van Egypte de vroedvrouwen, en zeide tot haar:
   Waaromhebt gij deze zaak gedaan, dat gij de knechtjes in het leven
   behouden hebt?

   ^19En de vroedvrouwen zeiden tot Farao: Omdat de Hebreinnen niet zijn
   gelijk deEgyptische vrouwen; want zij zijn sterk; eer de vroedvrouw tot
   haar komt, zohebben zij gebaard.

   ^20Daarom deed God aan de vroedvrouwen goed; en dat volk vermeerderde,
   en hetwerd zeer machtig.

   ^21En het geschiedde, dewijl de vroedvrouwen God vreesden, zo bouwde
   Hij haarhuizen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En een man van het huis van Levi ging, en nam een dochter van Levi.

   ^2En de vrouw werd zwanger, en baarde een zoon. Toen zij hem zag, dat
   hijschoon was, zo verborg zij hem drie maanden.

   ^3Doch als zij hem niet langer verbergen kon, zo nam zij voor hem een
   kistje vanbiezen, en belijmde het met lijm en met pek; en zij legde het
   knechtje daarin, enlegde het in de biezen, aan den oever der rivier.

   ^4En zijn zuster stelde zich van verre, om te weten, wat hem gedaan zou
   worden.

   ^5En de dochter van Farao ging af, om zich te wassen in de rivier; en
   haarjonkvrouwen wandelden aan den kant der rivier; toen zij het kistje
   in het middenvan de biezen zag, zo zond zij haar dienstmaagd heen, en
   liet het halen.

   ^6Toen zij het open deed, zo zag zij dat knechtje; en ziet, het
   jongsken weende; enzij werd met barmhartigheid bewogen over hetzelve,
   en zij zeide: Dit is een van deknechtjes der Hebreen!

   ^7Toen zeide zijn zuster tot Farao's dochter: Zal ik heengaan, en u
   eenvoedstervrouw uit de Hebreinnen roepen, die dat knechtje voor u
   zoge?

   ^8En de dochter van Farao zeide tot haar: Ga heen. En de jonge maagd
   ging, enriep des knechtjes moeder.

   ^9Toen zeide Farao's dochter tot haar: Neem dit knechtje heen, en zoog
   het mij; ikzal u uw loon geven. En de vrouw nam het knechtje en zoogde
   het.

   ^10En toen het knechtje groot geworden was, zo bracht zij het tot
   Farao's dochter, en het werd haar ten zoon; en zij noemde zijn naam
   Mozes, en zeide: Want ik hebhem uit het water getogen.

   ^11En het geschiedde in die dagen, toen Mozes groot geworden was, dat
   hij uitgingtot zijn broederen, en bezag hun lasten; en hij zag, dat een
   Egyptisch man eenHebreeuwsen man uit zijn broederen sloeg.

   ^12En hij zag herwaarts en gindswaarts; en toen hij zag, dat er niemand
   was, zoversloeg hij den Egyptenaar, en verborg hem in het zand.

   ^13Des anderen daags ging hij wederom uit, en ziet, twee Hebreeuwse
   mannentwistten; en hij zeide tot den ongerechte: Waarom slaat gij uw
   naaste?

   ^14Hij dan zeide: Wie heeft u tot een overste en rechter over ons
   gezet? Zegt gij dit, om mij te doden, gelijk gij den Egyptenaar gedood
   hebt? Toen vreesde Mozes, en zeide: Voorwaar, deze zaak is bekend
   geworden!

   ^15Als nu Farao deze zaak hoorde, zo zocht hij Mozes te doden; doch
   Mozes vloodvoor Farao's aangezicht, en woonde in het land Midian, en
   hij zat bij eenwaterput.

   ^16En de priester in Midian had zeven dochters, die kwamen om te
   putten, en vuldende drinkbakken, om de kudde haars vaders te drenken.

   ^17Toen kwamen de herders, en zij dreven haar van daar; doch Mozes
   stond op, enverloste ze, en drenkte haar kudden.

   ^18En toen zij tot haar vader Rehuel kwamen, zo sprak hij: Waarom zijt
   gij heden zohaast wedergekomen?

   ^19Toen zeiden zij: Een Egyptisch man heeft ons verlost uit de hand der
   herderen; enhij heeft ook overvloedig voor ons geput, en de kudde
   gedrenkt.

   ^20En hij zeide tot zijn dochters: Waar is hij toch, waarom liet gij
   den man nu gaan?roept hem, dat hij brood ete.

   ^21En Mozes bewilligde bij den man te wonen; en hij gaf Mozes zijn
   dochterZippora;

   ^22Die baarde een zoon; en hij noemde zijn naam Gersom; want hij zeide:
   Ik ben eenvreemdeling geworden in een vreemd land.

   ^23En het geschiedde na vele dezer dagen, als de koning van Egypte
   gestorven was, dat de kinderen Israels zuchtten en schreeuwden over den
   dienst; en hun gekrijtover hun dienst kwam op tot God.

   ^24En God hoorde hun gekerm, en God gedacht aan Zijn verbond met
   Abraham, met Izak, en met Jakob.

   ^25En God zag de kinderen Israels aan, en God kende hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En Mozes hoedde de kudde van Jethro, zijn schoonvader, de priester in
   Midian;en hij leidde de kudde achter de woestijn, en hij kwam aan den
   berg Gods, aanHoreb.

   ^2En de Engel des HEEREN verscheen hem in een vuurvlam uit het midden
   van eenbraambos; en hij zag, en ziet, het braambos brandde in het vuur,
   en het braamboswerd niet verteerd.

   ^3En Mozes zeide: Ik zal mij nu daarheen wenden, en bezien dat grote
   gezicht, waarom het braambos niet verbrandt.

   ^4Toen de HEERE zag, dat hij zich daarheen wendde, om te bezien, zo
   riep Godtot hem uit het midden van het braambos, en zeide: Mozes,
   Mozes! En hij zeide:Zie, hier ben ik!

   ^5En Hij zeide: Nader hier niet toe; trek uw schoenen uit van uw
   voeten; want deplaats, waarop gij staat, is heilig land.

   ^6Hij zeide voorts: Ik ben de God uws vaders, de God van Abraham, de
   God vanIzak en de God van Jakob. En Mozes verborg zijn aangezicht, want
   hij vreesdeGod aan te zien.

   ^7En de HEERE zeide: Ik heb zeer wel gezien de verdrukking Mijns volks,
   hetwelkin Egypte is, en heb hun geschrei gehoord, vanwege hun drijvers;
   want Ik heb hunsmarten bekend.

   ^8Daarom ben Ik nedergekomen, dat Ik het verlosse uit de hand der
   Egyptenaren, en het opvoere uit dit land, naar een goed en ruim land,
   naar een land, vloeiendevan melk en honig, tot de plaats der
   Kanaanieten, en der Hethieten, en derAmorieten, en der Ferezieten, en
   der Hevieten, en der Jebusieten.

   ^9En nu, zie, het geschrei der kinderen Israels is tot Mij gekomen; en
   ook heb Ikgezien de verdrukking, waarmede de Egyptenaars hen
   verdrukken.

   ^10Zo kom nu, en Ik zal u tot Farao zenden, opdat gij Mijn volk (de
   kinderenIsraels) uit Egypte voert.

   ^11Toen zeide Mozes tot God: Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan; en
   dat ik dekinderen Israels uit Egypte zou voeren?

   ^12Hij dan zeide: Ik zal voorzeker met u zijn, en dit zal u een teken
   zijn, dat Ik ugezonden heb: wanneer gij dit volk uit Egypte geleid
   hebt, zult gijlieden Goddienen op dezen berg.

   ^13Toen zeide Mozes tot God: Zie, wanneer ik kom tot de kinderen
   Israels, en zegtot hen: De God uwer vaderen heeft mij tot ulieden
   gezonden; en zij mij zeggen:Hoe is Zijn naam? wat zal ik tot hen
   zeggen?

   ^14En God zeide tot Mozes: Ik ZAL ZIJN,, Die Ik ZIJN ZAL! Ook zeide
   Hij: Alzozult gij tot de kinderen Israels zeggen: Ik ZAL ZIJN heeft mij
   tot uliedengezonden!

   ^15Toen zeide God verder tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen
   Israels zeggen:De HEERE, de God uwer vaderen, de God van Abraham, de
   God van Izak, ende God van Jakob, heeft mij tot ulieden gezonden; dat
   is Mijn Naam eeuwiglijk, en dat is Mijn gedachtenis van geslacht tot
   geslacht.

   ^16Ga heen, en verzamel de oudsten van Israel, en zeg tot hen: De
   HEERE, de Goduwer vaderen, is mij verschenen, de God van Abraham, Izak
   en Jakob, zeggende:Ik heb ulieden getrouwelijk bezocht, en hetgeen
   ulieden in Egypte is aangedaan;

   ^17Daarom heb Ik gezegd: Ik zal ulieden uit de verdrukking van Egypte
   opvoeren, tot het land der Kanaanieten, en der Hethieten, en der
   Amorieten, en derFerezieten, en der Hevieten, en der Jebusieten; tot
   het land, vloeiende van melken honig.

   ^18En zij zullen uw stem horen; en gij zult gaan, gij en de oudsten van
   Israel, tot denkoning van Egypte, en gijlieden zult tot hem zeggen: De
   HEERE, de God derHebreen, is ons ontmoet; zo laat ons nu toch gaan den
   weg van drie dagen in dewoestijn, opdat wij den HEERE, onzen God,
   offeren!

   ^19Doch Ik weet, dat de koning van Egypte ulieden niet zal laten gaan,
   ook niet dooreen sterke hand.

   ^20Want Ik zal Mijn hand uitstrekken, en Egypte slaan met al Mijn
   wonderen, die Ikin het midden van hetzelve doen zal; daarna zal hij
   ulieden laten vertrekken.

   ^21En Ik zal dit volk genade geven in de ogen der Egyptenaren; en het
   zalgeschieden, wanneer gijlieden uitgaan zult, zo zult gij niet ledig
   uitgaan.

   ^22Maar elke vrouw zal van haar naburin, en van de waardin haars
   huizes, eisenzilveren vaten, en gouden vaten, en klederen; die zult
   gijlieden op uw zonen, en opuw dochteren leggen, en gij zult Egypte
   beroven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Toen antwoordde Mozes, en zeide: Maar zie, zij zullen mij niet
   geloven, noch mijnstem horen; want zij zullen zeggen: De HEERE is u
   niet verschenen!

   ^2En de HEERE zeide tot hem: Wat is er in uw hand? En hij zeide: Een
   staf.

   ^3En Hij zeide: Werp hem ter aarde. En hij wierp hem ter aarde! Toen
   werd hij toteen slang; en Mozes vlood van haar.

   ^4Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit, en grijp haar bij
   haar staart!Toen strekte hij zijn hand uit, en vatte haar, en zij werd
   tot een staf in zijn hand.

   ^5Opdat zij geloven, dat u verschenen is de HEERE, de God hunner
   vaderen, deGod van Abraham, de God van Izak, en de God van Jakob.

   ^6En de HEERE zeide verder tot hem: Steek nu uw hand in uw boezem. En
   hij stakzijn hand in zijn boezem; daarna trok hij ze uit, en ziet, zijn
   hand was melaats, witals sneeuw.

   ^7En Hij zeide: Steek uw hand wederom in uw boezem. En hij stak zijn
   handwederom in zijn boezem; daarna trok hij ze uit zijn boezem, en
   ziet, zij was wederals zijn ander vlees.

   ^8En het zal geschieden, zo zij u niet geloven, noch naar de stem van
   het eersteteken horen, zo zullen zij de stem van het laatste teken
   geloven.

   ^9En het zal geschieden, zo zij ook deze twee tekenen niet geloven,
   noch naar uwstem horen, zo neem van de wateren der rivier, en giet ze
   op het droge; zo zullende wateren, die gij uit de rivier zult nemen,
   diezelve zullen tot bloed worden op hetdroge.

   ^10Toen zeide Mozes tot de HEERE: Och Heere! ik ben geen man wel ter
   tale, nochvan gisteren, noch van eergisteren, noch van toen af, toen
   Gij tot Uw knechtgesproken hebt; want ik ben zwaar van mond, en zwaar
   van tong.

   ^11En de HEERE zeide tot hem: Wie heeft den mens den mond gemaakt, of
   wieheeft den stomme, of dove, of ziende, of blinde gemaakt? Ben Ik het
   niet, deHEERE?

   ^12En nu ga henen, en Ik zal met uw mond zijn, en zal u leren, wat gij
   spreken zult.

   ^13Doch hij zeide: Och, Heere! zend toch door de hand desgenen, dien
   Gij zoudtzenden.

   ^14Toen ontstak de toorn des HEEREN over Mozes, en Hij zeide: is niet
   Aaron, deLeviet, uw broeder? Ik weet, dat hij zeer wel spreken zal, en
   ook, zie, hij zaluitgaan u tegemoet; wanneer hij u ziet, zo zal hij in
   zijn hart verblijd zijn.

   ^15Gij dan zult tot hem spreken, en de woorden in zijn mond leggen; en
   Ik zal metuw mond, en met zijn mond zijn; en Ik zal ulieden leren, wat
   gij doen zult.

   ^16En hij zal voor u tot het volk spreken; en het zal geschieden, dat
   hij u tot eenmond zal zijn, en gij zult hem tot een god zijn.

   ^17Neem dan dezen staf in uw hand, waarmede gij die tekenen doen zult.

   ^18Toen ging Mozes heen, en keerde weder tot Jethro, zijn schoonvader,
   en zeidetot hem: Laat mij toch gaan, dat ik wederkere tot mijn
   broederen, die in Egyptezijn, en zie, of zij nog leven. Jethro dan
   zeide tot Mozes: Ga in vrede!

   ^19Ook zeide de HEERE tot Mozes in Midian: Ga heen, keer weder in
   Egypte, wantal de mannen zijn dood, die uw ziel zochten.

   ^20Mozes dan nam zijn vrouw, en zijn zonen, en voerde hen op een ezel,
   en keerdeweder in Egypteland; en Mozes nam den staf Gods in zijn hand.

   ^21En de HEERE zeide tot Mozes: Terwijl gij heentrekt, om weder in
   Egypte tekeren, zie toe, dat gij al de wonderen doet voor Farao, die Ik
   in uw hand gesteldheb; doch Ik zal zijn hart verstokken, dat hij het
   volk niet zal laten gaan.

   ^22Dan zult gij tot Farao zeggen: Alzo zegt de HEERE: Mijn zoon,
   Mijneerstgeborene, is Israel.

   ^23En Ik heb tot u gezegd: Laat Mijn zoon trekken, dat hij Mij diene!
   maar gij hebtgeweigerd hem te laten trekken; zie, Ik zal uw zoon, uw
   eerstgeborene doden!

   ^24En het geschiedde op den weg, in de herberg, dat de HEERE hem
   tegenkwam, en zocht hem te doden.

   ^25Toen nam Zippora een stenen mes en besneed de voorhuid haars zoons,
   en wierpdie voor zijn voeten, en zeide: Voorwaar, gij zijt mij een
   bloedbruidegom!

   ^26En Hij liet van hem af. Toen zeide zij: Bloedbruidegom! vanwege de
   besnijdenis.

   ^27De HEERE zeide ook tot Aaron: Ga Mozes tegemoet in de woestijn. En
   hij ging, en ontmoette hem aan den berg Gods, en hij kuste hem.

   ^28En Mozes gaf Aaron te kennen al de woorden des HEEREN, Die hem
   gezondenhad, en al de tekenen, die Hij hem bevolen had.

   ^29Toen ging Mozes en Aaron, en zij verzamelden al de oudsten der
   kinderenIsraels.

   ^30En Aaron sprak al de woorden, die de HEERE tot Mozes gesproken had;
   en hijdeed de tekenen voor de ogen des volks.

   ^31En het volk geloofde, en zij hoorden, dat de HEERE de kinderen
   Israels bezocht, en dat Hij hun verdrukking zag, en zij neigden hun
   hoofden, en aanbaden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En daarna gingen Mozes en Aaron heen, en zeiden tot Farao: Alzo zegt
   deHEERE, de God van Israel: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij een
   feest houdein de woestijn!

   ^2Maar Farao zeide: Wie is de HEERE, Wiens stem ik gehoorzamen zou, om
   Israelte laten trekken? Ik ken den HEERE niet, en ik zal ook Israel
   niet laten trekken.

   ^3Zij dan zeiden: De God der Hebreen is ons ontmoet; zo laat ons
   tochheentrekken, den weg van drie dagen in de woestijn, en den HEERE,
   onzen God, offeren, dat Hij ons niet overkome met pestilentie, of met
   het zwaard.

   ^4Toen zeide de koning van Egypte tot hen: Gij, Mozes en Aaron! waarom
   trekt gijhet volk af van hun werken? Gaat heen tot uw lasten.

   ^5Verder zeide Farao: Ziet, het volk des lands is alreeds te veel; en
   zoudt gijliedenhen doen rusten van hun lasten?

   ^6Daarom beval Farao, ten zelfden dage, aan de aandrijvers onder het
   volk, endeszelfs ambtlieden, zeggende:

   ^7Gij zult voortaan aan deze lieden geen stro meer geven, tot het maken
   dertichelstenen, als gisteren en eergisteren; laat hen zelven heengaan,
   en stro voorzichzelven verzamelen.

   ^8En het getal der tichelstenen, die zij gisteren en eergisteren
   gemaakt hebben, zultgij hun opleggen; gij zult daarvan niet
   verminderen; want zij gaan ledig; daaromroepen zij, zeggende: Laat ons
   gaan, laat ons onzen God offeren!

   ^9Men verzware den dienst over deze mannen, dat zij daaraan te doen
   hebben, enzich niet vergapen aan leugenachtige woorden.

   ^10Toen gingen de aandrijvers des volks uit, en deszelfs ambtlieden, en
   spraken tothet volk, zeggende: Zo zegt Farao: Ik zal ulieden geen stro
   geven.

   ^11Gaat gij zelve heen, haalt u stro, waar gij het vindt; doch van uw
   dienst zal nietverminderd worden.

   ^12Toen verstrooide zich het volk in het ganse land van Egypte, dat het
   stoppelenverzamelde, voor stro.

   ^13En de aandrijvers drongen aan, zeggende: Voleindigt uw werken, elk
   dagwerk opzijn dag, gelijk toen er stro was.

   ^14En de ambtlieden der kinderen Israels, die Farao's aandrijvers over
   hen gesteldhadden, werden geslagen, en men zeide: Waarom hebt gijlieden
   uw gezette werkniet voleindigd, in het maken der tichelstenen, gelijk
   te voren, alzo ook gisteren enheden?

   ^15Derhalve gingen de ambtlieden der kinderen Israels, en schreeuwden
   tot Farao, zeggende: Waarom doet gij uw knechten alzo?

   ^16Aan uw knechten wordt geen stro gegeven, en zij zeggen tot ons:
   Maakt detichelstenen; en ziet, uw knechten worden geslagen, doch de
   schuld is uws volks!

   ^17Hij dan zeide: Gijlieden gaat ledig, ledig gaat gij; daarom zegt
   gij: Laat ons gaan, laat ons den HEERE offeren!

   ^18Zo gaat nu heen, arbeidt; doch stro zal u niet gegeven worden;
   evenwel zult gij hetgetal der tichelstenen leveren.

   ^19Toen zagen de ambtlieden der kinderen Israels, dat het kwalijk met
   hen stond, dewijl men zeide: Gij zult niet minderen van uw
   tichelstenen, van het dagwerk opzijn dag.

   ^20En zij ontmoetten Mozes en Aaron, die tegen hen over stonden, toen
   zij vanFarao uitgingen.

   ^21En zeiden tot hen: De HEERE zie op u, en richte het, dewijl dat gij
   onzen reukhebt stinkende gemaakt voor Farao, en voor zijn knechten,
   gevende een zwaardin hun handen, om ons te doden.

   ^22Toen keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Heere! waarom hebt
   Gij ditvolk kwaad gedaan, waarom hebt Gij mij nu gezonden?

   ^23Want van toen af, dat ik tot Farao ben ingegaan, om in Uw Naam te
   spreken, heeft hij dit volk kwaad gedaan; en Gij hebt Uw volk geenszins
   verlost.

   ^24Toen zeide de HEERE tot Mozes: Nu zult gij zien, wat Ik aan Farao
   doen zal;want door een machtige hand zal hij hen laten trekken, ja,
   door een machtigehand zal hij hen uit zijn land drijven.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Verder sprak God tot Mozes, en zeide tot hem: Ik ben de HEERE,

   ^2En Ik ben aan Abraham, Izak, en Jakob verschenen, als God de
   Almachtige;doch met Mijn Naam HEERE ben Ik hun niet bekend geweest.

   ^3En ook heb Ik Mijn verbond met hen opgericht, dat Ik hun geven zou
   het landKanaan, het land hunner vreemdelingschappen, waarin zij
   vreemdelingen geweestzijn.

   ^4En ook heb Ik gehoord het gekerm der kinderen Israels, die de
   Egyptenaars indienstbaarheid houden, en Ik heb aan Mijn verbond
   gedacht.

   ^5Derhalve zeg tot de kinderen Israels: Ik ben de HEERE! en Ik zal
   ulieden uitleidenvan onder de lasten der Egyptenaren, en Ik zal u
   redden uit hun dienstbaarheid, enzal u verlossen door een uitgestrekten
   arm, en door grote gerichten;

   ^6En Ik zal ulieden tot Mijn volk aannemen, en Ik zal ulieden tot een
   God zijn; engijlieden zult bekennen, dat Ik de HEERE uw God ben, Die u
   uitleide van onderde lasten der Egyptenaren.

   ^7En Ik zal ulieden brengen in dat land, waarover Ik Mijn hand
   opgeheven heb, datIk het aan Abraham, Izak, en Jakob geven zou; en Ik
   zal het ulieden geven tot eenerfdeel, Ik, de HEERE!

   ^8En Mozes sprak alzo tot de kinderen Israels; doch zij hoorden naar
   Mozes niet, vanwege de benauwdheid des geestes, en vanwege de harde
   dienstbaarheid.

   ^9Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Ga heen, spreek tot Farao, den koning van Egypte, dat hij de
   kinderen Israels uitzijn land trekken late.

   ^11Doch Mozes sprak voor den HEERE, zeggende: Zie, de kinderen Israels
   hebbennaar mij niet gehoord; hoe zou mij dan Farao horen? daartoe ben
   ik onbesnedenvan lippen.

   ^12Evenwel sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, en gaf hun bevel aan
   dekinderen Israels, en aan Farao, den koning van Egypte, om de kinderen
   Israels uitEgypteland te leiden.

   ^13Dit zijn de hoofden van ieder huis hunner vaderen: de zonen van
   Ruben, deeerstgeborene van Israel, zijn Hanoch en Pallu, Hezron en
   Charmi; dit zijn dehuisgezinnen van Ruben.

   ^14En de zonen van Simeon: Jemuel, en Jamin, en Ohad, en Jachin, en
   Zohar, enSaul, de zoon ener Kanaanietische; dit zijn de huisgezinnen
   van Simeon.

   ^15Dit nu zijn de namen der zonen van Levi, naar hun geboorten: Gerson,
   en Kehath, en Merari. En de jaren des levens van Levi waren honderd
   zeven en dertig jaren.

   ^16De zonen van Gerson: Libni en Simei, naar hun huisgezinnen.

   ^17En de zonen van Kehath: Amram, en Jizhar, en Hebron, en Uzziel, en
   de jarendes levens van Kehath waren honderd drie en dertig jaren.

   ^18En de zonen van Merari: Machli en Musi; dit zijn de huisgezinnen van
   Levi, naarhun geboorten.

   ^19En Amram nam Jochebed, zijn moei, zich tot huisvrouw, en zij baarde
   hem Aaronen Mozes; en de jaren des levens van Amram waren honderd zeven
   en dertigjaren.

   ^20En de zonen van Jizhar: Korah, en Nefeg, en Zichri.

   ^21En de zonen van Uzziel: Misael, en Elzafan, en Sithri.

   ^22En Aaron nam zich tot een vrouw Eliseba, dochter van Amminadab,
   zuster vanNahesson; en zij baarde hem Nadab en Abihu, Eleazar en
   Ithamar.

   ^23En de zonen van Korah waren: Assir, en Elkana, en Abiasaf; dat zijn
   dehuisgezinnen der Korachieten.

   ^24En Eleazar, de zoon van Aaron, nam voor zich een van de dochteren
   van Putieltot een vrouw; en zij baarde hem Pinehas. Dit zijn de hoofden
   van de vaderen derLevieten, naar hun huisgezinnen.

   ^25Dit is Aaron en Mozes, tot welke de HEERE zeide: Leidt de kinderen
   Israels uitEgypteland, naar hun heiren.

   ^26Dezen zijn het, die tot Farao, den koning van Egypte, spraken, opdat
   zij dekinderen Israels uit Egypte leidden; dit is Mozes en Aaron.

   ^27En het geschiedde te dien dage, als de HEERE tot Mozes sprak in
   Egypteland;

   ^28Zo sprak de HEERE tot Mozes, zeggende: Ik ben de HEERE! spreek tot
   Farao, den koning van Egypte, alles, wat Ik tot u spreek.

   ^29Toen zeide Mozes voor het aangezicht des HEEREN: Zie, ik ben
   onbesneden vanlippen; hoe zal dan Farao naar mij horen?
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Toen zeide de HEERE tot Mozes: Zie, Ik heb u tot een god gezet over
   Farao; enAaron, uw broeder, zal uw profeet zijn.

   ^2Gij zult spreken alles, wat Ik u gebieden zal; en Aaron, uw broeder,
   zal tot Faraospreken, dat hij de kinderen Israels uit zijn land trekken
   laat.

   ^3Doch Ik zal Farao's hart verharden; en Ik zal Mijn tekenen en Mijn
   wonderhedenin Egypteland vermenigvuldigen.

   ^4Farao nu zal naar ulieden niet horen, en Ik zal Mijn hand aan Egypte
   leggen, envoeren Mijn heiren, Mijn volk, de kinderen Israels, uit
   Egypteland, door grotegerichten.

   ^5Dan zullen de Egyptenaars weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik Mijn
   handover Egypte uitstrekke, en de kinderen Israels uit het midden van
   hen uitleide.

   ^6Toen deed Mozes en Aaron, als hun de HEERE geboden had, alzo deden
   zij.

   ^7En Mozes was tachtig jaar oud, en Aaron was drie en tachtig jaar oud,
   toen zij totFarao spraken.

   ^8En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^9Wanneer Farao tot ulieden spreken zal, zeggende: Doet een wonderteken
   voorulieden; zo zult gij tot Aaron zeggen: Neem uw staf, en werp hem
   voor Farao'saangezicht neder; hij zal tot een draak worden.

   ^10Toen ging Mozes en Aaron tot Farao henen in, en deden alzo, gelijk
   de HEEREgeboden had; en Aaron wierp zijn staf neder voor Farao's
   aangezicht, en voor hetaangezicht zijner knechten; en hij werd tot een
   draak.

   ^11Farao nu riep ook de wijzen en de guichelaars; en de Egyptische
   tovenaars dedenook alzo met hun bezweringen.

   ^12Want een ieder wierp zijn staf neder, en zij werden tot draken; maar
   Aarons stafverslond hun staven.

   ^13Doch Farao's hart verstokte, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk
   de HEEREgesproken had.

   ^14Toen zeide de HEERE tot Mozes: Farao's hart is zwaar; hij weigert
   het volk telaten trekken.

   ^15Ga heen tot Farao in den morgenstond; zie, hij zal uitgaan naar het
   water toe, zostel u tegen hem over aan den oever der rivier, en den
   staf, die in een slang isveranderd geweest, zult gij in uw hand nemen.

   ^16En gij zult tot hem zeggen: de HEERE, de God der Hebreen, heeft mij
   tot ugezonden, zeggende: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij diene in
   de woestijn;doch zie, gij hebt tot nu toe niet gehoord.

   ^17Zo zegt de HEERE: Daaraan zult gij weten, dat Ik de HEERE ben; zie,
   ik zal metdezen staf, die in mijn hand is, op het water, dat in deze
   rivier is, slaan, en het zalin bloed veranderd worden.

   ^18En de vis in de rivier zal sterven, zodat de rivier zal stinken; en
   de Egyptenaarszullen vermoeid worden, dat zij het water uit de rivier
   drinken mogen.

   ^19Verder zeide de HEERE tot Mozes: zeg tot Aaron: Neem uw staf, en
   steek uwhand uit over de wateren der Egyptenaren, over hun stromen,
   over hun rivieren, en over hun poelen, en over alle vergadering hunner
   wateren, dat zij bloedworden; en er zij bloed in het ganse Egypteland,
   beide in houten en in stenenvaten.

   ^20Mozes nu en Aaron deden alzo, gelijk de HEERE geboden had; en hij
   hief denstaf op, en sloeg het water, dat in de rivier was, voor de ogen
   van Farao, en voorde ogen van zijn knechten; en al het water in de
   rivier werd in bloed veranderd.

   ^21En de vis, die in de rivier was, stierf; en de rivier stonk, zodat
   de Egyptenaars hetwater uit de rivier niet drinken konden; en er was
   bloed in het ganse Egypteland.

   ^22Doch de Egyptische tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen;
   zodatFarao's hart verstokte, en hij hoorde naar hen niet, gelijk als de
   HEEREgesproken had.

   ^23En Farao keerde zich om, en ging naar zijn huis; en hij zette zijn
   hart daar ook nietop.

   ^24Doch alle Egyptenaars groeven rondom de rivier, om water te drinken;
   want zijkonden van het water der rivier niet drinken.

   ^25Alzo werden zeven dagen vervuld, nadat de HEERE de rivier geslagen
   had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en zeg tot hem: Zo
   zegt deHEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^2En indien gij het weigert te laten trekken, zie, zo zal Ik uw ganse
   landpale metvorsen slaan;

   ^3Dat de rivier van vorsen zal krielen, die zullen opkomen, en in uw
   huis komen, enin uw slaapkamer, ja, op uw bed; ook in de huizen uwer
   knechten, en op uwvolk, en in uw bakovens, en in uw baktroggen.

   ^4En de vorsen zullen opkomen, op u, en op uw volk, en op al uw
   knechten.

   ^5Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw hand uit met
   uwstaf, over de stromen, en over de rivieren, en over de poelen; en doe
   vorsenopkomen over Egypteland.

   ^6En Aaron strekte zijn hand uit over de wateren van Egypte, en er
   kwamen vorsenop en bedekten Egypteland.

   ^7Toen deden de tovenaars ook alzo, met hun bezweringen; en zij deden
   vorsenover Egypteland opkomen.

   ^8En Farao riep Mozes en Aaron, en zeide: Bidt vuriglijk tot den HEERE,
   dat Hijde vorsen van mij en van mijn volk wegneme; zo zal ik het volk
   trekken laten, datzij den HEERE offeren.

   ^9Doch Mozes zeide tot Farao: Heb de eer boven mij! Tegen wanneer zal
   ik vooru, en voor uw knechten, en voor uw volk, vuriglijk bidden, om
   deze vorsen van uen van uw huizen te verdelgen, dat zij alleen in de
   rivier overblijven?

   ^10Hij dan zeide: Tegen morgen. En hij zeide: Het zij naar uw woord,
   opdat gij weet, dat er niemand is, gelijk de HEERE, onze God.

   ^11Zo zullen de vorsen van u, en van uw huizen, en van uw knechten, en
   van uw volkwijken; zij zullen alleen in de rivier overblijven.

   ^12Toen ging Mozes en Aaron uit van Farao; en Mozes riep tot den HEERE,
   teroorzake der vorsen, die Hij Farao had opgelegd.

   ^13En de HEERE deed naar het woord van Mozes; en de vorsen stierven,
   uit dehuizen, uit de voorzalen, en uit de velden.

   ^14En zij vergaderden ze samen bij hopen, en het land stonk.

   ^15Toen nu Farao zag, dat er verademing was, verzwaarde hij zijn hart,
   dat hij naarhen niet hoorde, gelijk als de HEERE gesproken had.

   ^16Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw staf uit,
   en sla hetstof der aarde, dat het tot luizen worde, in het ganse
   Egypteland.

   ^17En zij deden alzo; want Aaron strekte zijn hand uit met zijn staf,
   en sloeg het stofder aarde, en er werden vele luizen aan de mensen, en
   aan het vee; al het stof deraarde werd luizen, in het ganse Egypteland.

   ^18De tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen, opdat zij
   luizenvoortbrachten; doch zij konden niet; zo waren de luizen aan de
   mensen, en aanhet vee.

   ^19Toen zeiden de tovenaars tot Farao: Dit is Gods vinger! Doch Farao's
   hartverstijfde, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE
   gesproken had.

   ^20Verder zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u
   voorFarao's aangezicht; zie, hij zal aan het water uitgaan, en zeg tot
   hem: Zo zegt deHEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen;

   ^21Want zo gij Mijn volk niet laat trekken, zie, zo zal Ik een
   vermenging vanongedierte zenden op u, en op uw knechten, en op uw volk,
   en in uw huizen; alzodat de huizen der Egyptenaren met deze vermenging
   zullen vervuld worden, enook het aardrijk, waarop zij zijn.

   ^22En Ik zal te dien dage het land Gosen, waarin Mijn volk woont,
   afzonderen, datdaar geen vermenging van ongedierte zij, opdat gij weet,
   dat Ik, de HEERE, inhet midden dezes lands ben.

   ^23En Ik zal een verlossing zetten tussen Mijn volk en tussen uw volk;
   tegen morgenzal dit teken geschieden!

   ^24En de HEERE deed alzo; en er kwam een zware vermenging van
   ongedierte inhet huis van Farao, en in de huizen van zijn knechten, en
   over het ganseEgypteland; het land werd verdorven van deze vermenging.

   ^25Toen riep Farao Mozes en Aaron, en zeide: Gaat heen, en offert uwen
   God in ditland.

   ^26Mozes dan zeide: Het is niet recht, dat men alzo doe; want wij
   zouden derEgyptenaren gruwel den HEERE, onzen God, mogen offeren; zie,
   indien wij derEgyptenaren gruwel voor hun ogen offerden, zouden zij ons
   niet stenigen?

   ^27Laat ons den weg van drie dagen in de woestijn gaan, dat wij den
   HEERE onzenGod offeren, gelijk Hij tot ons zeggen zal.

   ^28Toen zeide Farao: Ik zal u trekken laten, dat gijlieden den HEERE,
   uwen God, offert in de woestijn; alleen, dat gijlieden in het gaan
   geenszins te verre trekt! Bidtvuriglijk voor mij.

   ^29Mozes nu zeide: Zie, ik ga van u, en zal tot den HEERE vuriglijk
   bidden, dat dezevermenging van ongedierte van Farao, van zijn knechten,
   en van zijn volk morgenwegwijke! Alleen, dat Farao niet meer
   bedriegelijk handele, dit volk niet latendegaan, om den HEERE te
   offeren.

   ^30Toen ging Mozes uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.

   ^31En de HEERE deed naar het woord van Mozes, en de vermenging van
   ongedierteweek van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk; er bleef
   niet een over.

   ^32Doch Farao verzwaarde zijn hart ook op ditmaal, en hij liet het volk
   niet trekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en spreek tot hem:
   Alzozegt de HEERE, de God der Hebreen: Laat Mijn volk trekken, dat het
   Mij diene.

   ^2Want zo gij hen weigert te laten trekken, en gij hen nog met geweld
   ophoudt,

   ^3Zie, de hand des HEEREN zal zijn over uw vee, dat in het veld is,
   over depaarden, over de ezelen, over de kemelen, over de runderen, en
   over het kleinvee, door een zeer zware pestilentie.

   ^4En de HEERE zal een afzondering maken tussen het vee der Israelieten,
   en tussenhet vee der Egyptenaren, dat er niets sterve van al wat van de
   kinderen Israels is.

   ^5En de HEERE bestemde een zekeren tijd, zeggende: Morgen zal de HEERE
   dezezaak in dit land doen.

   ^6En de HEERE deed deze zaak des anderen daags; en al het vee der
   Egyptenarenstierf; maar van het vee der kinderen Israels stierf niet
   een.

   ^7En Farao zond er heen, en ziet, van het vee van Israel was niet tot
   een toegestorven. Doch het hart van Farao werd verzwaard, en hij liet
   het volk niettrekken.

   ^8Toen zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Neemt gijlieden uw
   vuisten vol asuit den oven; en Mozes strooie die naar de hemel voor de
   ogen van Farao.

   ^9En zij zal tot klein stof worden over het ganse Egypteland; en zij
   zal aan demensen, en aan het vee worden tot zweren, uitbrekende met
   blaren, in het ganseEgypteland.

   ^10En zij namen as uit den oven, en stonden voor Farao's aangezicht; en
   Mozesstrooide die naar den hemel; toen werden er zweren, uitbrekende
   met blaren, aande mensen en aan het vee;

   ^11Alzo dat de tovenaars voor Mozes niet staan konden, vanwege de
   zweren; wantaan de tovenaars waren zweren, en aan al de Egyptenaren.

   ^12Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij naar hen niet hoorde,
   gelijk deHEERE tot Mozes gesproken had.

   ^13Toen zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u
   voorFarao's aangezicht, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE, de God der
   Hebreen:Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^14Want ditmaal zal Ik al Mijn plagen in uw hart zenden, en over uw
   knechten, enover uw volk, opdat gij weet, dat er niemand is gelijk Ik,
   op de ganse aarde.

   ^15Want nu heb Ik Mijn hand uitgestrekt, opdat Ik u en uw volk met de
   pestilentiezou slaan, en dat gij van de aarde zoudt verdelgd worden.

   ^16Maar waarlijk, daarom heb Ik u verwekt, opdat Ik Mijn kracht aan u
   betoonde, en opdat men Mijn Naam vertelle op de ganse aarde.

   ^17Verheft gij uzelven nog tegen Mijn volk, dat gij het niet wilt laten
   trekken?

   ^18Zie, Ik zal morgen omtrent dezen tijd een zeer zware hagel doen
   regenen, desgelijks in Egypte niet geweest is van dien dag af, dat het
   gegrond is, tot nu toe.

   ^19En nu, zend heen, vergader uw vee, en alles wat gij op het veld
   hebt; alle mens engedierte, dat op het veld gevonden zal worden, en
   niet in huis verzameld zal zijn, als deze hagel op hen vallen zal, zo
   zullen zij sterven.

   ^20Wie onder Farao's knechten des HEEREN woord vreesde, die deed
   zijnknechten en zijn vee in de huizen vlieden;

   ^21Doch die zijn hart niet zette tot des HEEREN woord, die liet zijn
   knechten en zijnvee op het veld.

   ^22Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en
   er zalhagel zijn in het ganse Egypteland; over de mensen, en over het
   vee, en over al hetkruid des velds in Egypteland.

   ^23Toen strekte Mozes zijn staf naar den hemel; en de HEERE gaf donder
   en hagel, en het vuur schoot naar de aarde; en de HEERE liet hagel
   regenen overEgypteland.

   ^24En er was hagel, en vuur in het midden des hagels vervangen; hij was
   zeer zwaar;desgelijks is in het ganse Egypteland nooit geweest, sedert
   het tot een volkgeweest is.

   ^25En de hagel sloeg, in het ganse Egypteland, alles wat op het veld
   was, van demensen af tot de beesten toe; ook sloeg de hagel al het
   kruid des velds, enverbrak al het geboomte des velds.

   ^26Alleen in het land Gosen, waar de kinderen Israels waren, daar was
   geen hagel.

   ^27Toen schikte Farao heen, en hij riep Mozes en Aaron, en zeide tot
   hen: Ik heb mijditmaal verzondigd; de HEERE is rechtvaardig; ik
   daarentegen en mijn volk zijngoddelozen!

   ^28Bidt vuriglijk tot den HEERE (want het is genoeg), dat geen donder
   Gods nochhagel meer zij; dan zal ik ulieden trekken laten, en gij zult
   niet langer blijven.

   ^29Toen zeide Mozes tot hem: Wanneer ik ter stad uitgegaan zal zijn, zo
   zal ik mijnhanden uitbreiden voor den HEERE; de donder zal ophouden, en
   de hagel zal nietmeer zijn; opdat gij weet, dat de aarde des HEEREN is!

   ^30Nochtans u en uw knechten aangaande, weet ik, dat gijlieden voor het
   aangezichtvan den HEERE God nog niet vrezen zult.

   ^31Het vlas nu, en de gerst werd geslagen; want de gerst was in de aar,
   en het vlaswas in den halm.

   ^32Maar de tarwe en de spelt werden niet geslagen; want zij waren
   bedekt.

   ^33Zo ging Mozes van Farao ter stad uit, en breidde zijn handen tot den
   HEERE; dedonder en de hagel hielden op, en de regen werd niet meer
   uitgegoten op deaarde.

   ^34Toen Farao zag, dat de regen en hagel, en de donder ophielden, zo
   verzondigdehij zich verder, en hij verzwaarde zijn hart, hij en zijn
   knechten.

   ^35Alzo werd Farao's hart verstokt, dat hij de kinderen Israels niet
   trekken liet, gelijkals de HEERE gesproken had door Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao; want Ik heb zijn
   hartverzwaard, ook het hart zijner knechten, opdat Ik deze Mijn tekenen
   in hetmidden van hen zette;

   ^2En opdat gij voor de oren uwer kinderen en uwer kindskinderen moogt
   vertellen, wat Ik in Egypte uitgericht heb, en Mijn tekenen, die Ik
   onder hen gesteld heb;opdat gijlieden weet, dat Ik de HEERE ben.

   ^3Zo gingen Mozes en Aaron tot Farao, en zeiden tot hem: Zo zegt de
   HEERE, deGod der Hebreen: Hoe lang weigert gij u voor Mijn aangezicht
   teverootmoedigen? Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.

   ^4Want indien gij weigert Mijn volk te laten trekken, zie, zo zal Ik
   morgensprinkhanen in uw landpale brengen.

   ^5En zij zullen het gezicht des lands bedekken, alzo dat men de aarde
   niet zalkunnen zien; en zij zullen afeten het overige van hetgeen
   ontkomen is, hetgeenulieden overgebleven was van den hagel; zij zullen
   ook al het geboomte afeten, dat ulieden uit het veld voortkomt.

   ^6En zij zullen vervullen uw huizen, en de huizen van al uw knechten,
   en de huizenvan alle Egyptenaren; dewelke uw vaders, noch de vaderen
   uwer vaders gezienhebben, van dien dag af, dat zij op den aardbodem
   geweest zijn, tot op dezendag. En hij keerde zich om, en ging uit van
   Farao.

   ^7En de knechten van Farao zeiden tot hem: Hoe lang zal ons deze tot
   een strik zijn, laat de mannen trekken, dat zij den HEERE hun God
   dienen! weet gij nog niet, dat Egypte verloren is?

   ^8Toen werden Mozes en Aaron weder tot Farao gebracht, en hij zeide tot
   hen:Gaat henen, dient den HEERE, uw God! wie en wie zijn zij, die gaan
   zullen?

   ^9En Mozes zeide: Wij zullen gaan met onze jonge en met onze oude
   lieden; metonze zonen en met onze dochteren, met onze schapen en met
   onze runderen zullenwij gaan; want wij hebben een feest des HEEREN.

   ^10Toen zeide hij tot hen: De HEERE zij alzo met ulieden, gelijk ik u
   en uw kleinekinderen zal trekken laten: ziet toe, want er is kwaad voor
   ulieder aangezicht!

   ^11Niet alzo gij, mannen, gaat nu heen, en dient den HEERE; want dat
   hebt gijliedenverzocht! En men dreef hen uit van Farao's aangezicht.

   ^12Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit over Egypteland, om
   desprinkhanen, dat zij opkomen over Egypteland, en al het kruid des
   lands opeten, al wat de hagel heeft over gelaten.

   ^13Toen strekte Mozes zijn staf over Egypteland, en de HEERE bracht
   eenoostenwind in dat land, dien gehele dag en dien gansen nacht; het
   geschiedde desmorgens, dat de oostenwind de sprinkhanen opbracht.

   ^14En de sprinkhanen kwamen op over het ganse Egypteland, en lieten
   zich nederaan al de palen der Egyptenaren, zeer zwaar; voor dezen zijn
   dergelijkesprinkhanen, als deze, nooit geweest, en na dezen zullen er
   zulke niet wezen;

   ^15Want zij bedekten het gezicht des gansen lands, alzo dat het land
   verduisterdwerd; en zij aten al het kruid des lands op, en al de
   vruchten der bomen, die dehagel had over gelaten; en er bleef niets
   groens aan de bomen, noch aan dekruiden des velds, in het ganse
   Egypteland.

   ^16Toen haastte Farao, om Mozes en Aaron te roepen, en zeide: Ik heb
   gezondigdtegen den HEERE, uw God, en tegen ulieden.

   ^17En nu vergeeft mij toch mijn zonde alleen ditmaal, en bidt vuriglijk
   tot denHEERE, uw God, dat Hij slechts dezen dood van mij wegneme.

   ^18En hij ging uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.

   ^19Toen keerde de HEERE een zeer sterken westenwind, die hief de
   sprinkhanenop, en wierp ze in de Schelfzee; er bleef niet een
   sprinkhaan over in al delandpalen van Egypte.

   ^20Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij de kinderen Israels
   niet liettrekken.

   ^21Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en
   er zalduisternis komen over Egypteland, dat men de duisternis tasten
   zal.

   ^22Als Mozes zijn hand uitstrekte naar den hemel, werd er een dikke
   duisternis in hetganse Egypteland, drie dagen.

   ^23Zij zagen de een de ander niet; er stond ook niemand op van zijn
   plaats, in driedagen; maar bij al de kinderen Israels was het licht in
   hun woningen.

   ^24Toen riep Farao Mozes, en zeide: Gaat heen, dient den HEERE! alleen
   uwschapen en uw runderen zullen vast blijven; ook zullen uw kinderkens
   met u gaan.

   ^25Doch Mozes zeide: Ook zult gij slachtofferen en brandofferen in onze
   handengeven, die wij den HEERE, onzen God, doen mogen;

   ^26En ons vee zal ook met ons gaan, er zal niet een klauw
   achterblijven; want vanhetzelve zullen wij nemen, om den HEERE, onzen
   God, te dienen; want wij wetenniet, waarmede wij den HEERE, onzen God,
   dienen zullen, totdat wij daarkomen.

   ^27Doch de HEERE verhardde Farao's hart; en hij wilde hen niet laten
   trekken.

   ^28Maar Farao zeide tot hem: Ga van mij! wacht u, dat gij niet meer
   mijn aangezichtziet; want op welken dag gij mijn aangezicht zult zien,
   zult gij sterven!

   ^29Mozes nu zeide: Gij hebt recht gesproken; ik zal niet meer uw
   aangezicht zien! Exodus 11
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1(Want de HEERE had tot Mozes gesproken: Ik zal nog een plaag over
   Farao, enover Egypte brengen, daarna zal hij ulieden van hier laten
   trekken; als hij ugeheellijk zal laten trekken, zo zal hij u haastelijk
   van hier uitdrijven.

   ^2Spreek nu voor de oren des volks, dat ieder man van zijn naaste, en
   iedere vrouwvan haar naaste zilveren vaten en gouden vaten eise.

   ^3En de HEERE gaf het volk genade in de ogen der Egyptenaren; ook was
   de manMozes zeer groot in Egypteland voor de ogen van Farao's knechten,
   en voor deogen des volks.)

   ^4Verder zeide Mozes: Zo heeft de HEERE gezegd: Omtrent middernacht zal
   Ikuitgaan door het midden van Egypte;

   ^5En alle eerstgeborenen in Egypteland zullen sterven, van Farao's
   eerstgeborene af, die op zijn troon zitten zou, tot den eerstgeborene
   der dienstmaagd, die achter demolen is, en alle eerstgeborenen van het
   vee.

   ^6En er zal een groot geschrei zijn in het ganse Egypteland, desgelijks
   nooit geweestis, en desgelijks niet meer wezen zal.

   ^7Maar bij alle kinderen Israels zal niet een hond zijn tong verroeren,
   van de mensenaf tot de beesten toe; opdat gijlieden weet, dat de HEERE
   tussen de Egyptenarenen tussen de Israelieten een afzondering maakt.

   ^8Dan zullen al deze uw knechten tot mij afkomen, en zich voor mij
   neigen, zeggende: Trek uit, gij en al het volk, dat uw voetstappen
   volgt; en daarna zal ikuitgaan. En hij ging uit van Farao in hitte des
   toorns.

   ^9De HEERE dan had tot Mozes gesproken: Farao zal naar ulieden niet
   horen, opdat Mijn wonderen in Egypteland vermenigvuldigd worden.

   ^10En Mozes en Aaron hebben al deze wonderen gedaan voor Farao's
   aangezicht;doch de HEERE verhardde Farao's hart, dat hij de kinderen
   Israels uit zijn landniet trekken liet.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1De HEERE nu had tot Mozes en tot Aaron in Egypteland gesproken,
   zeggende:

   ^2Deze zelfde maand zal ulieden het hoofd der maanden zijn; zij zal u
   de eerste vande maanden des jaars zijn.

   ^3Spreekt tot de ganse vergadering van Israel, zeggende: Aan den
   tienden dezermaand neme een iegelijk een lam, naar de huizen der
   vaderen, een lam voor eenhuis.

   ^4Maar indien een huis te klein is voor een lam, zo neme hij het en
   zijn nabuur, denaaste aan zijn huis, naar het getal der zielen, een
   iegelijk naar dat hij eten kan; gijzult rekening maken naar het lam.

   ^5Gij zult een volkomen lam hebben, een manneken, een jaar oud; van de
   schapenof van de geitenbokken zult gij het nemen.

   ^6En gij zult het in bewaring hebben tot den veertienden dag dezer
   maand; en deganse gemeente der vergadering van Israel zal het slachten
   tussen twee avonden.

   ^7En zij zullen van het bloed nemen, en strijken het aan beide
   zijposten, en aan denbovendorpel, aan de huizen, in welke zij het eten
   zullen.

   ^8En zij zullen het vlees eten in denzelfden nacht, aan het vuur
   gebraden, metongezuurde broden; zij zullen het met bittere saus eten.

   ^9Gij zult daarvan niet rauw eten, ook geenszins in water gezoden; maar
   aan hetvuur gebraden, zijn hoofd met zijn schenkelen en met zijn
   ingewand.

   ^10Gij zult daarvan ook niet laten overblijven tot den morgen; maar
   hetgeen daarvanoverblijft tot den morgen, zult gij met vuur verbranden.

   ^11Aldus nu zult gij het eten: uw lenden zullen opgeschort zijn, uw
   schoenen aan uwvoeten, en uw staf in uw hand; en gij zult het met haast
   eten; het is des HEERENpascha.

   ^12Want Ik zal in dezen nacht door Egypteland gaan, en alle
   eerstgeborenen inEgypteland slaan, van de mensen af tot de beesten toe;
   en Ik zal gerichtenoefenen aan alle goden der Egyptenaren, Ik, de
   HEERE!

   ^13En dat bloed zal ulieden tot een teken zijn aan de huizen, waarin
   gij zijt; wanneerIk het bloed zie, zal Ik ulieden voorbij gaan; en er
   zal geen plaag onder ulieden tenverderve zijn, wanneer Ik Egypteland
   slaan zal.

   ^14En deze dag zal ulieden wezen ter gedachtenis, en gij zult hem den
   HEERE tot eenfeest vieren; gij zult hem vieren onder uw geslachten tot
   een eeuwige inzetting.

   ^15Zeven dagen zult gijlieden ongezuurde broden eten; maar aan den
   eersten dag zultgij het zuurdeeg wegdoen uit uw huizen; want wie het
   gedesemde eet, van deneersten dag af tot op den zevenden dag, diezelve
   ziel zal uitgeroeid worden uitIsrael.

   ^16En op den eersten dag zal er een heilige verzameling zijn; ook zult
   gij een heiligeverzameling hebben op den zevenden dag; er zal geen werk
   op denzelven gedaanworden; maar wat van iedere ziel gegeten zal worden,
   datzelve alleen mag vanulieden toegemaakt worden.

   ^17Zo onderhoudt dan de ongezuurde broden, dewijl Ik even aan
   denzelfden dagulieder heiren uit Egypteland geleid zal hebben; daarom
   zult gij dezen dag houden, onder uw geslachten, tot een eeuwige
   inzetting.

   ^18In de eerste maand, aan den veertienden dag der maand, in den avond,
   zult gijongezuurde broden eten, tot den een en twintigsten dag der
   maand, in den avond.

   ^19Dat er zeven dagen lang geen zuurdesem in uw huizen gevonden worde,
   want alwie het gedesemde eten zal, dezelve ziel zal uit de vergadering
   van Israeluitgeroeid worden, hij zij een vreemdeling of een ingeborene
   des lands.

   ^20Gij zult niets eten, dat gedesemd is; in al uw woningen zult gij
   ongezuurde brodeneten.

   ^21Mozes dan riep al de oudsten van Israel, en zeide tot hen: Leest
   uit, en neemt ulammeren voor uw huisgezinnen, en slacht het pascha.

   ^22Neemt dan een bundelken hysop, en doopt het in het bloed, dat in een
   bekken zalwezen; en strijkt aan den bovendorpel, en aan de beide
   zijposten van dat bloed, hetwelk in het bekken zijn zal; doch u
   aangaande, niemand zal uitgaan uit de deurvan zijn huis, tot aan den
   morgen.

   ^23Want de HEERE zal doorgaan, om de Egyptenaren te slaan; doch wanneer
   Hijhet bloed zien zal aan den bovendorpel en aan de twee zijposten, zo
   zal deHEERE de deur voorbijgaan, en den verderver niet toelaten in uw
   huizen tekomen om te slaan.

   ^24Onderhoudt dan deze zaak, tot een inzetting voor u en voor uw
   kinderen, tot ineeuwigheid.

   ^25En het zal geschieden, als gij in dat land komt, dat u de HEERE
   geven zal, gelijkHij gesproken heeft, zo zult gij dezen dienst
   onderhouden.

   ^26En het zal geschieden, wanneer uw kinderen tot u zullen zeggen: Wat
   hebt gij daarvoor een dienst?

   ^27Zo zult gij zeggen: Dit is den HEERE een paasoffer, Die voor de
   huizen derkinderen Israels voorbijging in Egypte, toen Hij de
   Egyptenaren sloeg, en onzehuizen bevrijdde! Toen boog zich het volk en
   neigde zich.

   ^28En de kinderen Israels gingen en deden het, gelijk als de HEERE
   Mozes enAaron geboden had, alzo deden zij.

   ^29En het geschiedde ter middernacht, dat de HEERE al de eerstgeborenen
   inEgypteland sloeg, van den eerstgeborene van Farao af, die op zijn
   troon zittenzou, tot op den eerstgeborene van de gevangene, die in het
   gevangenhuis was, enalle eerstgeborenen der beesten.

   ^30En Farao stond op bij nacht, hij en al zijn knechten, en al de
   Egyptenaars; en erwas een groot geschrei in Egypte; want er was geen
   huis, waarin niet een dodewas.

   ^31Toen riep hij Mozes en Aaron in den nacht, en zeide: Maakt u op,
   trekt uit hetmidden van mijn volk, zo gijlieden als de kinderen van
   Israel; en gaat heen, dientden HEERE, gelijk gijlieden gesproken hebt.

   ^32Neemt ook met u uw schapen en uw runderen, zoals gijlieden gesproken
   hebt, engaat heen, en zegent mij ook.

   ^33En de Egyptenaars hielden sterk aan bij het volk, haastende, om die
   uit het land tedrijven; want zij zeiden: Wij zijn allen dood!

   ^34En het volk nam zijn deeg op, eer het gedesemd was, hun deegklompen,
   gebonden in hun klederen, op hun schouderen.

   ^35De kinderen Israels nu hadden gedaan naar het woord van Mozes, en
   hadden vande Egyptenaren geeist zilveren vaten, en gouden vaten, en
   klederen.

   ^36Daartoe had de HEERE het volk genade gegeven in de ogen der
   Egyptenaren, dat zij hun hun begeerte deden; en zij beroofden de
   Egyptenaren.

   ^37Alzo reisden de kinderen Israels uit van Rameses naar Sukkoth,
   omtrentzeshonderd duizend te voet, mannen alleen, behalve de
   kinderkens.

   ^38En veel vermengd volk trok ook met hen op, en schapen, en runderen,
   gans veelvee.

   ^39En zij bakten van het deeg, dat zij uit Egypte gebracht hadden,
   ongezuurdekoeken; want het was niet gedesemd; overmits zij uit Egypte
   uitgedreven werden, zodat zij niet vertoeven konden, noch ook tering
   voor zich bereiden.

   ^40De tijd nu der woning, die de kinderen Israels in Egypte gewoond
   hebben, isvierhonderd jaren en dertig jaren.

   ^41En het geschiedde ten einde van de vierhonderd en dertig jaren, zo
   is het even opdenzelfden dag geschied, dat al de heiren des HEEREN uit
   Egypteland gegaanzijn.

   ^42Dezen nacht zal men den HEERE op het vlijtigst houden, omdat Hij hen
   uitEgypteland geleid heeft; deze is de nacht des HEEREN, die op het
   vlijtigst moetgehouden worden, van al de kinderen Israels, onder hun
   geslachten.

   ^43Voorts zeide de HEERE tot Mozes en Aaron: Dit is de inzetting van
   het pascha:geen zoon eens vreemdelings zal daarvan eten.

   ^44Doch alle knecht van iedereen, die voor geld gekocht is, nadat gij
   hem zultbesneden hebben, dan zal hij daarvan eten.

   ^45Geen uitlander noch huurling zal er van eten.

   ^46In een huis zal het gegeten worden; gij zult van het vlees niet
   buiten uit het huisdragen, en gij zult geen been daaraan breken.

   ^47De ganse vergadering van Israel zal het doen.

   ^48Als nu een vreemdeling bij u verkeert, en den HEERE het pascha
   houden zal, datalles, wat mannelijk is, bij hem besneden worde, en dan
   kome hij daartoe, om datte houden, en hij zal wezen als een ingeborene
   des lands; maar geen onbesnedenezal daarvan eten.

   ^49Enerlei wet zij voor de ingeborene, en den vreemdeling, die als
   vreemdeling in hetmidden van u verkeert.

   ^50En alle kinderen Israels deden het; gelijk als de HEERE Mozes en
   Aarongeboden had, alzo deden zij.

   ^51En het geschiedde even ten zelfden dage, dat de HEERE de kinderen
   Israels uitEgypteland leidde, naar hun heiren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Heilig Mij alle eerstgeborenen; wat enige baarmoeder opent onder de
   kinderenIsraels, van mensen en van beesten, dat is Mijn.

   ^3Verder zeide Mozes tot het volk: Gedenkt aan dezen zelfden dag, op
   welkengijlieden uit Egypte, uit het diensthuis, gegaan zijt; want de
   HEERE heeft u dooreen sterke hand van hier uitgevoerd; daarom zal het
   gedesemde niet gegetenworden.

   ^4Heden gaat gijlieden uit, in de maand Abib.

   ^5En het zal geschieden, als u de HEERE zal gebracht hebben in het land
   derKanaanieten, en der Hethieten, en der Amorieten, en der Hevieten, en
   derJebusieten, hetwelk Hij uw vaderen gezworen heeft u te geven, een
   land vloeiendevan melk en honig; zo zult gij dezen dienst houden in
   deze maand.

   ^6Zeven dagen zult gij ongezuurde broden eten, en aan den zevenden dag
   zal denHEERE een feest zijn.

   ^7Zeven dagen zullen ongezuurde broden gegeten worden, en het gedesemde
   zal biju niet gezien worden, ja, er zal geen zuurdeeg bij u gezien
   worden, in al uw palen.

   ^8En gij zult uw zoon te kennen geven te dienzelven dage, zeggende: Dit
   is omhetgeen de HEERE mij gedaan heeft, toen ik uit Egypte uittoog.

   ^9En het zal u zijn tot een teken op uw hand, en tot een gedachtenis
   tussen uw ogen, opdat de wet des HEEREN in uw mond zij, omdat u de
   HEERE door een sterkehand uit Egypte uitgevoerd heeft.

   ^10Daarom onderhoudt deze inzetting ter bestemder tijd, van jaar tot
   jaar.

   ^11Het zal ook geschieden, wanneer u de HEERE in het land der
   Kanaanieten zalgebracht hebben, gelijk Hij u en uw vaderen gezworen
   heeft, en Hij het u zalgegeven hebben;

   ^12Zo zult gij tot den HEERE doen overgaan alles, wat de baarmoeder
   opent; ookalles, wat de baarmoeder opent van de vrucht der beesten, die
   gij hebben zult; demannetjes zullen des HEEREN zijn.

   ^13Doch al wat de baarmoeder der ezelin opent, zult gij lossen met een
   lam;wanneer gij het nu niet lost, zo zult gij het den nek breken; maar
   alleeerstgeborenen des mensen onder uw zonen zult gij lossen.

   ^14Wanneer het geschieden zal, dat uw zoon u morgen zal vragen,
   zeggende: Wat isdat? zo zult gij tot hem zeggen: De HEERE heeft ons
   door een sterke hand uitEgypte, uit het diensthuis, uitgevoerd.

   ^15Want het geschiedde, toen Farao zich verhardde ons te laten trekken,
   zo dooddede HEERE alle eerstgeborenen in Egypteland, van des mensen
   eerstgeborene af, tot den eerstgeborene der beesten; daarom offer ik
   den HEERE de mannetjes vanalles, wat de baarmoeder opent; doch alle
   eerstgeborenen mijner zonen los ik.

   ^16En het zal tot een teken zijn op uw hand, en tot voorhoofdspanselen
   tussen uwogen; want de HEERE heeft door een sterke hand ons uit Egypte
   uitgevoerd.

   ^17En het is geschied, toen Farao het volk had laten trekken, zo leidde
   hen God nietop den weg van het land der Filistijnen, hoewel die nader
   was; want God zeide:Dat het den volke niet rouwe, als zij den strijd
   zien zouden, en wederkeren naarEgypte.

   ^18Maar God leidde het volk om, langs den weg van de woestijn der
   Schelfzee. Dekinderen Israels nu togen bij vijven uit Egypteland.

   ^19En Mozes nam de beenderen van Jozef met zich; want hij had met een
   zwareneed de kinderen Israels bezworen, zeggende: God zal ulieden
   voorzekerbezoeken; voert dan mijn beenderen met ulieden op van hier!

   ^20Alzo reisden zij uit Sukkoth; en zij legerden zich in Etham, aan het
   einde derwoestijn.

   ^21En de HEERE toog voor hun aangezicht, des daags in een wolkkolom,
   dat Hijhen op den weg leidde, en des nachts in een vuurkolom, dat Hij
   hen lichtte, omvoort te gaan dag en nacht.

   ^22Hij nam de wolkkolom des daags, noch de vuurkolom des nachts niet
   weg vanhet aangezicht des volks.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, dat zij wederkeren, en zich legeren
   voorPi-Hachiroth, tussen Migdol en tussen de zee, voor Baal-Zefon; daar
   tegenoverzult gij u legeren aan de zee.

   ^3Farao dan zal zeggen van de kinderen Israels: Zij zijn verward in het
   land; diewoestijn heeft hen besloten.

   ^4En Ik zal Farao's hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan
   Farao en aanal zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars
   zullen weten, dat Ik deHEERE ben. En zij deden alzo.

   ^5Toen nu de koning van Egypte werd geboodschapt, dat het volk
   vluchtte, zo ishet hart van Farao en van zijn knechten veranderd tegen
   het volk, en zij zeiden:Waarom hebben wij dat gedaan, dat wij Israel
   hebben laten trekken, dat zij onsniet dienden?

   ^6En hij spande zijn wagen aan, en nam zijn volk met zich.

   ^7En hij nam zeshonderd uitgelezene wagens, ja, al de wagens van
   Egypte, en dehoofdlieden over die allen.

   ^8Want de HEERE verstokte het hart van Farao, den koning van Egypte,
   dat hij dekinderen Israels najaagde; doch de kinderen Israels waren
   door een hoge handuitgegaan.

   ^9En de Egyptenaars jaagden hen na, en achterhaalden hen, daar zij zich
   gelegerdhadden aan de zee; al de paarden, de wagens van Farao en zijn
   ruiters, en zijnheir; nevens Pi-Hachiroth, voor Baal-Zefon.

   ^10Als Farao nabij gekomen was, zo hieven de kinderen Israels hun ogen
   op, en ziet, de Egyptenaars togen achter hen; en zij vreesden zeer;
   toen riepen de kinderenIsraels tot den HEERE.

   ^11En zij zeiden tot Mozes: Hebt gij ons daarom, omdat er in Egypte
   gans geengraven waren, weggenomen, opdat wij in deze woestijn sterven
   zouden? Waaromhebt gij ons dat gedaan, dat gij ons uit Egypte gevoerd
   hebt?

   ^12Is dit niet het woord, dat wij in Egypte tot u spraken, zeggende:
   Houd af van ons, en laat ons de Egyptenaren dienen? Want het ware ons
   beter geweest deEgyptenaren te dienen, dan in deze woestijn te sterven.

   ^13Doch Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, staat vast, en ziet het
   heil desHEEREN, dat Hij heden aan ulieden doen zal, want de
   Egyptenaars, die gij hedengezien hebt, zult gij niet weder zien in
   eeuwigheid.

   ^14De HEERE zal voor ulieden strijden, en gij zult stil zijn.

   ^15Toen zeide de HEERE tot Mozes: Wat roept gij tot Mij? Zeg den
   kinderenIsraels, dat zij voorttrekken.

   ^16En gij, hef uw staf op, en strek uw hand uit over de zee, en klief
   dezelve, dat dekinderen Israels door het midden der zee gaan op het
   droge.

   ^17En Ik, zie, Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij na
   hen daarin gaan;en Ik zal verheerlijkt worden aan Farao en aan al zijn
   heir, aan zijn wagenen enaan zijn ruiteren.

   ^18En de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de HEERE ben, wanneer Ik
   verheerlijktzal worden aan Farao, aan zijn wagenen en aan zijn
   ruiteren.

   ^19En de Engel Gods, Die voor het heir van Israel ging, vertrok, en
   ging achter hen;de wolkkolom vertrok ook van hun aangezicht, en stond
   achter hen.

   ^20En zij kwamen tussen het leger der Egyptenaren, en tussen het leger
   van Israel; ende wolk was te gelijk duisternis en verlichtte den nacht;
   zodat de een tot denander niet naderde den gansen nacht.

   ^21Toen Mozes zijn hand uitstrekte over de zee, zo deed de HEERE de
   zeeweggaan, door een sterken oostenwind, dien gansen nacht, en maakte
   de zeedroog, en de wateren werden gekliefd.

   ^22En de kinderen Israels zijn ingegaan in het midden van de zee, op
   het droge; en dewateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan
   hun linkerhand.

   ^23En de Egyptenaars vervolgden hen, en gingen in, achter hen, al de
   paarden vanFarao, zijn wagenen en zijn ruiteren, in het midden van de
   zee.

   ^24En het geschiedde in dezelfde morgenwake, dat de HEERE, in de kolom
   desvuurs en der wolk, zag op het leger der Egyptenaren; en Hij
   verschrikte het legerder Egyptenaren.

   ^25En Hij stiet de raderen hunner wagenen weg, en deed ze zwaarlijk
   voortvaren.Toen zeiden de Egyptenaars: Laat ons vlieden van het
   aangezicht van Israel, wantde HEERE strijdt voor hen tegen de
   Egyptenaars.

   ^26En de HEERE zeide tot Mozes: Strek uw hand uit over de zee, dat de
   waterenwederkeren over de Egyptenaars, over hun wagenen en over hun
   ruiters.

   ^27Toen strekte Mozes zijn hand uit over de zee; en de zee kwam weder,
   tegen hetnaken van den morgenstond, tot haar kracht; en de Egyptenaars
   vluchtten dietegemoet; en de HEERE stortte de Egyptenaars in het midden
   der zee.

   ^28Want als de wateren wederkeerden, zo bedekten zij de wagenen en de
   ruitersvan het ganse heir van Farao, dat hen nagevolgd was in de zee;
   er bleef niet eenvan hen over.

   ^29Maar de kinderen Israels gingen op het droge, in het midden der zee;
   en dewateren waren hun een muur, aan hun rechter hand en aan hun
   linkerhand.

   ^30Alzo verloste de HEERE Israel aan dien dag uit de hand der
   Egyptenaren; enIsrael zag de Egyptenaren dood aan den oever der zee.

   ^31Ook zag Israel de grote hand, die de HEERE aan de Egyptenaren
   bewezen had;en het volk vreesde den HEERE, en geloofde in den HEERE, en
   aan Mozes, Zijnknecht.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Toen zong Mozes en de kinderen Israels de HEERE dit lied, en spraken,
   zeggende: Ik zal den HEERE zingen; want Hij is hogelijk verheven! Het
   paard enzijn ruiter heeft Hij in de zee geworpen.

   ^2De HEERE is mijn Kracht en Lied, en Hij is mij tot een Heil geweest;
   deze is mijnGod; daarom zal ik Hem een liefelijke woning maken; Hij is
   mijns vaders God, dies zal ik Hem verheffen!

   ^3De HEERE is een krijgsman; HEERE is Zijn Naam!

   ^4Hij heeft Farao's wagenen en zijn heir in de zee geworpen; en de
   keure zijnerhoofdlieden zijn verdronken in de Schelfzee.

   ^5De afgronden hebben hen bedekt; zij zijn in de diepten gezonken als
   een steen.

   ^6O HEERE! Uw rechterhand is verheerlijkt geworden in macht; Uw
   rechterhand, o HEERE! heeft den vijand verbroken!

   ^7En door Uw grote hoogheid hebt Gij, die tegen U opstonden,
   omgeworpen; Gijhebt Uw brandenden toorn uitgezonden, die hen verteerd
   heeft als een stoppel.

   ^8En door het geblaas van Uw neus zijn de wateren opgehoopt geworden;
   destromen hebben overeind gestaan, als een hoop; de afgronden zijn stof
   gewordenin het hart der zee.

   ^9De vijand zeide: Ik zal vervolgen, ik zal achterhalen, ik zal den
   buit delen, mijn zielzal van hen vervuld worden, ik zal mijn zwaard
   uittrekken, mijn hand zal henuitroeien.

   ^10Gij hebt met Uw wind geblazen; de zee heeft hen gedekt, zij zonken
   onder alslood in geweldige wateren!

   ^11O HEERE! wie is als Gij onder de goden? wie is als Gij, verheerlijkt
   in heiligheid, vreselijk in lofzangen, doende wonder?

   ^12Gij hebt Uw rechterhand uitgestrekt, de aarde heeft hen verslonden!

   ^13Gij leiddet door Uw weldadigheid dit volk, dat Gij verlost hebt; Gij
   voert henzachtkens door Uw sterkte tot de liefelijke woning Uwer
   heiligheid.

   ^14De volken hebben het gehoord, zij zullen sidderen; weedom heeft de
   ingezetenenvan Palestina bevangen.

   ^15Dan zullen de vorsten van Edom verbaasd wezen; beving zal de
   machtigen derMoabieten bevangen; al de ingezetenen van Kanaan zullen
   versmelten!

   ^16Verschrikking en vrees zal op hen vallen; door de grootheid van Uw
   arm zullen zijverstommen, als een steen, totdat Uw volk, HEERE! henen
   doorkome; totdat ditvolk henen doorkome, dat Gij verworven hebt.

   ^17Die zult Gij inbrengen, en planten hen op den berg Uwer erfenis, ter
   plaatse, welke Gij, o HEERE! gemaakt hebt tot Uw woning, het heiligdom,
   hetwelk Uwhanden gesticht hebben, o HEERE!

   ^18De HEERE zal in eeuwigheid en geduriglijk regeren!

   ^19Want Farao's paard, met zijn wagen, met zijn ruiters, zijn in de zee
   gekomen, ende HEERE heeft de wateren der zee over hen doen wederkeren;
   maar dekinderen Israels zijn op het droge in het midden van de zee
   gegaan.

   ^20En Mirjam, de profetes, Aarons zuster, nam een trommel in haar hand;
   en al devrouwen gingen uit, haar na, met trommelen en met reien.

   ^21Toen antwoordde Mirjam hunlieden: Zingt den HEERE; want Hij is
   hogelijkverheven! Hij heeft het paard met zijn ruiter in de zee
   gestort!

   ^22Hierna deed Mozes de Israelieten voortreizen van de Schelfzee af; en
   zij trokkenuit tot in de woestijn Sur, en zij gingen drie dagen in de
   woestijn, en vonden geenwater.

   ^23Toen kwamen zij te Mara; doch zij konden het water van Mara niet
   drinken, wanthet was bitter; daarom werd derzelver naam genoemd Mara.

   ^24Toen murmureerde het volk tegen Mozes, zeggende: Wat zullen wij
   drinken?

   ^25Hij dan riep tot den HEERE; en de HEERE wees hem een hout, dat wierp
   hij indat water; toen werd het water zoet. Aldaar stelde Hij het volk
   een inzetting enrecht, en aldaar verzocht Hij hetzelve,

   ^26En zeide: Is het, dat gij met ernst naar de stem des HEEREN uws Gods
   horenzult, en doen, wat recht is in Zijn ogen, en uw oren neigt tot
   Zijn geboden, enhoudt al Zijn inzettingen; zo zal Ik geen van de
   krankheden op u leggen, die Ik opEgypteland gelegd heb; want Ik ben de
   HEERE, uw Heelmeester!

   ^27Toen kwamen zij te Elim, en daar waren twaalf waterfonteinen, en
   zeventigpalmbomen; en zij legerden zich aldaar aan de wateren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Toen zij van Elim gereisd waren, zo kwam de ganse vergadering der
   kinderenIsraels in de woestijn Sin, welke is tussen Elim en tussen
   Sinai, aan den vijftiendendag der tweede maand, nadat zij uit
   Egypteland uitgegaan waren.

   ^2En de ganse vergadering der kinderen Israels murmureerde tegen Mozes
   en tegenAaron, in de woestijn.

   ^3En de kinderen Israels zeiden tot hen: Och, dat wij in Egypteland
   gestorven warendoor de hand des HEEREN, toen wij bij de vleespotten
   zaten, toen wij totverzadiging brood aten! Want gijlieden hebt ons
   uitgeleid in deze woestijn, omdeze ganse gemeente door den honger te
   doden.

   ^4Toen zeide de HEERE tot Mozes: Zie, Ik zal voor ulieden brood uit den
   hemelregenen; en het volk zal uitgaan, en verzamelen elke dagmaat op
   haar dag; opdatIk het verzoeke, of het in Mijn wet ga, of niet.

   ^5En het zal geschieden op den zesden dag, dat zij bereiden zullen
   hetgeen zijingebracht zullen hebben; dat zal dubbel zijn boven hetgeen
   zij dagelijks zullenverzamelen.

   ^6Toen zeiden Mozes en Aaron tot al de kinderen Israels: Aan den avond,
   dan zultgij weten, dat u de HEERE uit Egypteland uitgeleid heeft;

   ^7En morgen, dan zult gij des HEEREN heerlijkheid zien, dewijl Hij
   uwmurmureringen tegen den HEERE gehoord heeft; want wat zijn wij, dat
   gij tegenons murmureert?

   ^8Voorts zeide Mozes: Als de HEERE ulieden aan den avond vlees te eten
   zalgeven, en aan den morgen brood tot verzadiging, het zal zijn, omdat
   de HEEREuw murmureringen gehoord heeft, die gij tegen Hem murmureert;
   want wat zijnwij? Uw murmureringen zijn niet tegen ons, maar tegen den
   HEERE.

   ^9Daarna zeide Mozes tot Aaron: Zeg tot de ganse vergadering der
   kinderenIsraels: Nadert voor het aangezicht des HEEREN, want Hij heeft
   uwmurmureringen gehoord.

   ^10En het geschiedde, als Aaron tot de ganse vergadering der kinderen
   Israels sprak, en zij zich naar de woestijn keerden, zo ziet, de
   heerlijkheid des HEERENverscheen in de wolk.

   ^11Ook heeft de HEERE tot Mozes gesproken, zeggende:

   ^12Ik heb de murmureringen der kinderen Israels gehoord; spreek tot
   hen, zeggende:Tussen twee avonden zult gij vlees eten, en aan den
   morgen zult gij met broodverzadigd worden; en gij zult weten, dat Ik de
   HEERE uw God ben.

   ^13En het geschiedde aan den avond, dat er kwakkelen opkwamen, en het
   legerbedekten; en aan den morgen lag de dauw rondom het leger.

   ^14Als nu de liggende dauw opgevaren was, zo ziet, over de woestijn was
   een kleinrond ding, klein als de rijm, op de aarde.

   ^15Toen het de kinderen Israels zagen, zo zeiden zij, de een tot den
   ander: Het isMan, want zij wisten niet wat het was. Mozes dan zeide tot
   hen: Dit is het brood, hetwelk de HEERE ulieden te eten gegeven heeft.

   ^16Dit is het woord, dat de HEERE geboden heeft: Verzamelt daarvan een
   iedernaar dat hij eten mag, een gomer voor een hoofd, naar het getal
   van uw zielen;ieder zal nemen voor degenen, die in zijn tent zijn.

   ^17En de kinderen Israels deden alzo, en verzamelden, de een veel en de
   anderweinig.

   ^18Doch als zij het met de gomer maten, zo had hij, die veel verzameld
   had, nietsover, en dien, die weinig verzameld had, ontbrak niet; een
   iegelijk verzameldezoveel, als hij eten mocht.

   ^19En Mozes zeide tot hen: Niemand late daarvan over tot den morgen.

   ^20Doch zij hoorden niet naar Mozes, maar sommige mannen lieten daarvan
   over totden morgen. Toen wiesen er wormen in, en het werd stinkende;
   dies werd Mozeszeer toornig op hen.

   ^21Zij nu verzamelden het allen morgen, een iegelijk naar dat hij eten
   mocht; want alsde zon heet werd, zo versmolt het.

   ^22En het geschiedde op den zesden dag, dat zij dubbel brood
   verzamelden, tweegomers voor een; en al de oversten der vergadering
   kwamen en verkondigden hetaan Mozes.

   ^23Hij dan zeide tot hen: Dit is het, dat de HEERE gesproken heeft:
   Morgen is derust, de heilige sabbat des HEEREN! wat gij bakken zoudt,
   bakt dat, en ziedt, wat gij zieden zoudt; en al wat over blijft, legt
   het op voor u in bewaring tot denmorgen.

   ^24En zij legden het op tot den morgen, gelijk als Mozes geboden had;
   en het stonkniet, en er was geen worm in.

   ^25Toen zeide Mozes: Eet dat heden, want het is heden de sabbat des
   HEEREN; gijzult het heden op het veld niet vinden.

   ^26Zes dagen zult gij het verzamelen; doch op den zevenden dag is het
   sabbat, opdenzelven zal het niet zijn.

   ^27En het geschiedde aan den zevenden dag, dat sommigen van het volk
   uitgingen, om te verzamelen; doch zij vonden niet.

   ^28Toen zeide de HEERE tot Mozes: Hoe lang weigert gijlieden te houden
   Mijngeboden en Mijn wetten?

   ^29Ziet, omdat de HEERE ulieden den sabbat gegeven heeft, daarom geeft
   Hij u aanden zesden dag voor twee dagen brood; een ieder blijve in zijn
   plaats! datniemand uit zijn plaats ga op den zevenden dag!

   ^30Alzo rustte het volk op den zevenden dag!

   ^31En het huis Israels noemde deszelfs naam Man; en het was als
   korianderzaad, wit, en de smaak daarvan was als honigkoeken.

   ^32Voorts zeide Mozes: Dit is het woord, hetwelk de HEERE bevolen
   heeft: Vul eengomer daarvan tot bewaring voor uw geslachten, opdat zij
   zien het brood, dat Ikulieden heb te eten gegeven in deze woestijn,
   toen Ik u uit Egypteland uitleidde.

   ^33Ook zeide Mozes tot Aaron: Neem een kruik, en doe een gomer vol Man
   daarin;en zet die voor het aangezicht des HEEREN, tot bewaring voor uw
   geslachten.

   ^34Gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had, alzo zette ze Aaron voor
   degetuigenis tot bewaring.

   ^35En de kinderen Israels aten Man veertig jaren, totdat zij in een
   bewoond landkwamen; zij aten Man, totdat zij kwamen aan de pale van het
   land Kanaan.

   ^36Een gomer nu is het tiende deel van een efa.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Daarna toog de ganse vergadering van de kinderen Israels, naar hun
   dagreizen, uitde woestijn Sin, op het bevel des HEEREN, en zij legerden
   zich te Rafidim. Daarnu was geen water voor het volk om te drinken.

   ^2Toen twistte het volk met Mozes, en zeide: Geeft gijlieden ons water,
   dat wijdrinken! Mozes dan zeide tot hen: Wat twist gij met mij? Waarom
   verzoekt gijden HEERE?

   ^3Toen nu het volk aldaar dorstte naar water, zo murmureerde het volk
   tegenMozes, en het zeide: Waartoe hebt gij ons nu uit Egypte doen
   optrekken, opdatgij mij, en mijn kinderen, en mijn vee, van dorst deed
   sterven?

   ^4Zo riep Mozes tot den HEERE, zeggende: Wat zal ik dit volk doen? Er
   feilt nietveel aan, of zij zullen mij stenigen.

   ^5Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ga heen voor het aangezicht des volks,
   enneem met u uit de oudsten van Israel; en neem uw staf in uw hand,
   waarmede gijde rivier sloegt, en ga heen.

   ^6Zie, Ik zal aldaar voor uw aangezicht op den rotssteen in Horeb
   staan; en gij zultop den rotssteen slaan, zo zal er water uitgaan, dat
   het volk drinke. Mozes nudeed alzo voor de ogen der oudsten van Israel.

   ^7En hij noemde den naam dier plaats Massa en Meriba, om de twist der
   kinderenIsraels, en omdat zij den HEERE verzocht hadden, zeggende: Is
   de HEERE in hetmidden van ons, of niet?

   ^8Toen kwam Amalek en streed tegen Israel in Rafidim.

   ^9Mozes dan zeide tot Jozua: Kies ons mannen, en trek uit, strijd tegen
   Amalek;morgen zal ik op de hoogte des heuvels staan, en de staf Gods
   zal in mijn handzijn.

   ^10Jozua nu deed, als Mozes hem gezegd had, strijdende tegen Amalek;
   dochMozes, Aaron en Hur klommen op de hoogte des heuvels.

   ^11En het geschiedde, terwijl Mozes zijn hand ophief, zo was Israel de
   sterkste; maarterwijl hij zijn hand nederliet, zo was Amalek de
   sterkste.

   ^12Doch de handen van Mozes werden zwaar; daarom namen zij een steen,
   enlegden dien onder hem, dat hij daarop zat; en Aaron en Hur
   onderstutten zijnhanden, de een op deze, en ander op de andere zijde;
   alzo waren zijn handengewis, totdat de zon onderging.

   ^13Alzo dat Jozua Amalek en zijn volk krenkte, door de scherpte des
   zwaards.

   ^14Toen zeide de HEERE tot Mozes: Schrijf dit ter gedachtenis in een
   boek, en leghet in de oren van Jozua, dat Ik de gedachtenis van Amalek
   geheel uitdelgen zalvan onder den hemel.

   ^15En Mozes bouwde een altaar; en hij noemde deszelfs naam: De HEERE is
   mijnBanier!

   ^16En hij zeide: Dewijl de hand op den troon des HEEREN is, zo zal de
   oorlog desHEEREN tegen Amalek zijn, van geslacht tot geslacht! Exodus
   18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Toen Jethro, priester van Midian, schoonvader van Mozes, hoorde al
   wat Godaan Mozes, en aan Israel, Zijn volk, gedaan had: dat de HEERE
   Israel uit Egypteuitgevoerd had;

   ^2Zo nam Jethro, Mozes' schoonvader, Zippora, Mozes' huisvrouw (nadat
   hij haarwedergezonden had),

   ^3Met haar twee zonen, welker enes naam was Gersom (want hij zeide: Ik
   ben eenvreemdeling geweest in een vreemd land);

   ^4En de naam des anderen was Eliezer, want, zeide hij, de God mijns
   vaders is totmijn Hulpe geweest, en heeft mij verlost van Farao's
   zwaard.

   ^5Toen nu Jethro, Mozes' schoonvader, met zijn zonen en zijn huisvrouw,
   tot Mozeskwam, in de woestijn, aan den berg Gods, waar hij zich
   gelegerd had,

   ^6Zo zeide hij tot Mozes: Ik, uw schoonvader Jethro, kom tot u, met uw
   huisvrouw, en haar beide zonen met haar.

   ^7Toen ging Mozes uit, zijn schoonvader tegemoet, en hij boog zich, en
   kuste hem;en zij vraagden de een den ander naar den welstand, en zij
   gingen naar de tent.

   ^8En Mozes vertelde zijn schoonvader alles, wat de HEERE aan Farao en
   aan deEgyptenaren gedaan had, om Israels wil; al de moeite, die hun op
   dien wegontmoet was, en dat hen de HEERE verlost had.

   ^9Jethro nu verheugde zich over al het goede, hetwelk de HEERE Israel
   gedaanhad; dat Hij het verlost had uit de hand der Egyptenaren.

   ^10En Jethro zeide: Gezegend zij de HEERE, Die ulieden verlost heeft
   uit de handder Egyptenaren, en uit Farao's hand; Die dit volk van onder
   de hand derEgyptenaren verlost heeft!

   ^11Nu weet ik, dat de HEERE groter is dan alle goden; want in de zaak,
   waarin zijtrotselijk gehandeld hebben, was Hij boven hen.

   ^12Toen nam Jethro, de schoonvader van Mozes, Gode brandoffer en
   slachtofferen;en Aaron kwam, en al de oversten van Israel, om brood te
   eten met denschoonvader van Mozes, voor het aangezicht Gods.

   ^13Doch het geschiedde des anderen daags, zo zat Mozes om het volk te
   richten, enhet volk stond voor Mozes, van den morgen tot den avond.

   ^14Als de schoonvader van Mozes alles zag, wat hij het volk deed, zo
   zeide hij: Watding is dit, dat gij het volk doet? Waarom zit gij zelf
   alleen, en al het volk staatvoor u, van den morgen tot den avond?

   ^15Toen zeide Mozes tot zijn schoonvader: Omdat dit volk tot mij komt,
   om Godraad te vragen.

   ^16Wanneer zij een zaak hebben, zo komt het tot mij, dat ik richte
   tussen den man entussen zijn naaste; en dat ik hun bekend make Gods
   instellingen en Zijn wetten.

   ^17Doch de schoonvader van Mozes zeide tot hem: De zaak is niet goed,
   die gijdoet.

   ^18Gij zult geheel vervallen, zo gij, als dit volk, hetwelk bij u is;
   want deze zaak is tezwaar voor u, gij alleen kunt het niet doen.

   ^19Hoor nu mijn stem, ik zal u raden, en God zal met u zijn; wees gij
   voor het volkbij God, en breng gij de zaken voor God;

   ^20En verklaar hun de instellingen en de wetten, en maak hun bekend den
   weg, waarin zij wandelen zullen, en het werk, dat zij doen zullen.

   ^21Doch zie gij om, onder al het volk, naar kloeke mannen, God
   vrezende, waarachtige mannen, de gierigheid hatende; stel ze over hen,
   oversten derduizenden, oversten der honderden, oversten der vijftigen,
   oversten der tienen.

   ^22Dat zij dit volk te allen tijde richten; doch het geschiede, dat zij
   alle grote zakenaan u brengen, maar dat zij alle kleine zaken richten;
   verlicht alzo uzelven, en laathen met u dragen.

   ^23Indien gij deze zaak doet, en God het u gebiedt, zo zult gij kunnen
   bestaan; zo zalook al dit volk in vrede aan zijn plaats komen.

   ^24Mozes nu hoorde naar de stem van zijn schoonvader, en hij deed
   alles, wat hijgezegd had.

   ^25En Mozes verkoos kloeke mannen, uit gans Israel, en maakte hen tot
   hoofdenover het volk; oversten der duizenden, oversten der honderden,
   oversten dervijftigen, en oversten der tienen;

   ^26Dat zij het volk te allen tijde richtten, de harde zaak tot Mozes
   brachten, maar zijalle kleine zaak richtten.

   ^27Toen liet Mozes zijn schoonvader trekken; en hij ging naar zijn
   land. Exodus 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1In de derde maand, na het uittrekken der kinderen Israels uit
   Egypteland, tenzelfden dage kwamen zij in de woestijn Sinai.

   ^2Want zij togen uit Rafidim, en kwamen in de woestijn Sinai, en zij
   legerden zich inde woestijn; Israel nu legerde zich aldaar tegenover
   dien berg.

   ^3En Mozes klom op tot God. En de HEERE riep tot hem van den berg,
   zeggende:Aldus zult gij tot het huis van Jakob spreken, en den kinderen
   Israels verkondigen:

   ^4Gijlieden hebt gezien, wat Ik den Egyptenaren gedaan heb; hoe Ik u op
   vleugelender arenden gedragen en u tot Mij gebracht hebt.

   ^5Nu dan, indien gij naarstiglijk Mijner stem zult gehoorzamen, en Mijn
   verbondhouden, zo zult gij Mijn eigendom zijn uit alle volken, want de
   ganse aarde isMijn;

   ^6En gij zult Mij een priesterlijk koninkrijk, en een heilig volk zijn.
   Dit zijn dewoorden, die gij tot de kinderen Israels spreken zult.

   ^7En Mozes kwam en riep de oudsten des volks, en stelde voor hun
   aangezichten aldeze woorden, die de HEERE hem geboden had.

   ^8Toen antwoordde al het volk gelijkelijk, en zeide: Al wat de HEERE
   gesprokenheeft, zullen wij doen! En Mozes bracht de woorden des volks
   weder tot denHEERE.

   ^9En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, Ik zal tot u komen in een dikke
   wolk, opdathet volk hore, als Ik met u spreek, en dat zij ook
   eeuwiglijk aan u geloven. WantMozes had de HEERE de woorden des volks
   verkondigd.

   ^10Ook zeide de HEERE tot Mozes: Ga tot het volk, en heilig hen heden
   en morgen, en dat zij hun klederen wassen,

   ^11En bereid zijn tegen den derden dag; want op den derden dag zal de
   HEEREvoor de ogen van al het volk afkomen, op den berg Sinai.

   ^12En bepaal het volk rondom, zeggende: Wacht u op den berg te klimmen,
   endeszelfs einde aan te roeren; al wie den berg aanroert, zal zekerlijk
   gedoodworden.

   ^13Geen hand zal hem aanroeren, maar hij zal zekerlijk gestenigd, of
   zekerlijkdoorschoten worden; hetzij een beest, hetzij een man, hij zal
   niet leven. Als deramshoorn langzaam gaat, zullen zij op den berg
   klimmen.

   ^14Toen ging Mozes van den berg af tot het volk, en hij heiligde het
   volk; en zijwiesen hun klederen.

   ^15En hij zeide tot het volk: Weest gereed tegen den derden dag, en
   nadert niet totde vrouw.

   ^16En het geschiedde op den derden dag, toen het morgen was, dat er op
   den bergdonderen en bliksemen waren, en een zware wolk, en het geluid
   ener zeer sterkebazuin, zodat al het volk verschrikte, dat in het leger
   was.

   ^17En Mozes leidde het volk uit het leger, Gode tegemoet; en zij
   stonden aan hetonderste des bergs.

   ^18En de ganse berg Sinai rookte, omdat de HEERE op denzelven nederkwam
   invuur; en zijn rook ging op, als de rook van een oven; en de ganse
   berg beefdezeer.

   ^19Toen het geluid der bazuin gaande was, en zeer sterk werd, sprak
   Mozes; enGod antwoordde hem met een stem.

   ^20Als de HEERE nedergekomen was op den berg Sinai, op de spits des
   bergs, zoriep de HEERE Mozes op de spits des bergs; en Mozes klom op.

   ^21En de HEERE zeide tot Mozes: Ga af, betuig dit volk, dat zij niet
   doorbreken totden HEERE, om te zien, en velen van hen vallen.

   ^22Daartoe zullen ook de priesters, die tot den HEERE naderen, zich
   heiligen, dat deHEERE niet tegen hen uitbreke.

   ^23Toen zeide Mozes tot den HEERE: Het volk zal op den berg Sinai niet
   kunnenklimmen, want Gij hebt ons betuigd, zeggende: Bepaal den berg, en
   heilig hem.

   ^24De HEERE dan zeide tot hem: Ga heen, klim af, daarna zult gij, en
   Aaron met u, opklimmen; doch dat de priesters en het volk niet
   doorbreken, om op te klimmentot den HEERE, dat Hij tegen hen niet
   uitbreke.

   ^25Toen klom Mozes af tot het volk, en zeide het hun aan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Toen sprak God al deze woorden, zeggende:

   ^2Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis,
   uitgeleid heb.

   ^3Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.

   ^4Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van
   hetgeen bovenin den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is,
   noch van hetgeen in dewateren onder de aarde is.

   ^5Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE
   uw God, beneen ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de
   kinderen, aan hetderde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij haten;

   ^6En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en
   Mijngeboden onderhouden.

   ^7Gij zult den Naam des HEEREN uws Gods niet ijdellijk gebruiken; want
   deHEERE zal niet onschuldig houden, die Zijn Naam ijdellijk gebruikt.

   ^8Gedenkt den sabbatdag, dat gij dien heiligt.

   ^9Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen;

   ^10Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN uws Gods; dan zult gij
   geenwerk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw
   dienstknecht, noch uwdienstmaagd, noch uw vee, noch uw vreemdeling, die
   in uw poorten is;

   ^11Want in zes dagen heeft de HEERE den hemel en de aarde gemaakt, de
   zee en alwat daarin is, en Hij rustte ten zevenden dage; daarom zegende
   de HEERE densabbatdag, en heiligde denzelven.

   ^12Eert uw vader en uw moeder, opdat uw dagen verlengd worden in het
   land, dat ude HEERE uw God geeft.

   ^13Gij zult niet doodslaan.

   ^14Gij zult niet echtbreken.

   ^15Gij zult niet stelen.

   ^16Gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

   ^17Gij zult niet begeren uws naasten huis; gij zult niet begeren uws
   naasten vrouw, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, noch zijn
   os, noch zijn ezel, nochiets, dat uws naasten is.

   ^18En al het volk zag de donderen, en de bliksemen, en het geluid der
   bazuin, en denrokenden berg; toen het volk zulks zag, weken zij af, en
   stonden van verre.

   ^19En zij zeiden tot Mozes: Spreek gij met ons, en wij zullen horen; en
   dat God metons niet spreke, opdat wij niet sterven!

   ^20En Mozes zeide tot het volk: Vreest niet, want God is gekomen, opdat
   Hij uverzocht, en opdat Zijn vreze voor uw aangezicht zou zijn, dat gij
   niet zondigdet.

   ^21En het volk stond van verre; maar Mozes naderde tot de donkerheid,
   alwaar Godwas.

   ^22Toen zeide de HEERE tot Mozes: Aldus zult gij tot de kinderen
   Israels zeggen:Gij hebt gezien, dat Ik met ulieden van den hemel
   gesproken heb.

   ^23Gij zult nevens Mij niet maken zilveren goden, en gouden goden zult
   gij u nietmaken.

   ^24Maakt Mij een altaar van aarde, en offert daarop uw brandofferen, en
   uwdankofferen, uw schapen, en uw runderen; aan alle plaats, waar Ik
   Mijns Naamsgedachtenis stichten zal, zal Ik tot u komen, en zal u
   zegenen.

   ^25Maar indien gij Mij een stenen altaar zult maken, zo zult gij dit
   niet bouwen vangehouwen steen; zo gij uw houwijzer daarover verheft, zo
   zult gij het ontheiligen.

   ^26Gij zult ook niet met trappen tot Mijn altaar opklimmen, opdat uw
   schaamte voorhetzelve niet ontdekt worde. Exodus 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Dit nu zijn de rechten, die gij hun zult voorstellen.

   ^2Als gij een Hebreeuwsen knecht kopen zult, die zal zes jaren dienen;
   maar in hetzevende zal hij voor vrij uitgaan, om niet.

   ^3Indien hij met zijn lijf ingekomen zal zijn, zo zal hij met zijn lijf
   uitgaan; indien hijeen getrouwd man was, zo zal zijn vrouw met hem
   uitgaan.

   ^4Indien hem zijn heer een vrouw gegeven, en zij hem zonen of dochteren
   gebaardzal hebben, zo zal de vrouw en haar kinderen haars heren zijn,
   en hij zal met zijnlijf uitgaan.

   ^5Maar indien de knecht ronduit zeggen zal: Ik heb mijn heer, mijn
   vrouw en mijnkinderen lief, ik wil niet vrij uitgaan;

   ^6Zo zal hem zijn heer tot de goden brengen, daarna zal hij hem aan de
   deur, of aanden post brengen; en zijn heer zal hem met een priem zijn
   oor doorboren, en hijzal hem eeuwiglijk dienen.

   ^7Wanneer nu iemand zijn dochter zal verkocht hebben tot een
   dienstmaagd, zo zalzij niet uitgaan, gelijk de knechten uitgaan.

   ^8Indien zij kwalijk bevalt in de ogen haars heren, dat hij haar niet
   ondertrouwdheeft, zo zal hij haar doen lossen; aan een vreemd volk haar
   te verkopen zal hijniet vermogen, dewijl hij trouweloos met haar
   gehandeld heeft.

   ^9Maar indien hij haar aan zijn zoon ondertrouwt, zo zal hij met haar
   doen naar hetrecht der dochteren.

   ^10Indien hij voor zich een andere neemt, zo zal hij aan deze haar
   spijs, haar deksel, en haar huwelijksplicht niet onttrekken.

   ^11En indien hij haar deze drie dingen niet doet, zo zal zij om niet
   uitgaan, zondergeld.

   ^12Wie iemand slaat, dat hij sterft, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^13Doch die hem niet nagesteld heeft, maar God heeft hem zijn hand
   doenontmoeten, zo zal Ik u een plaats bestellen, waar hij henen vliede.

   ^14Maar indien iemand tegen zijn naaste moedwillig gehandeld heeft, om
   hem met listte doden, zo zult gij denzelven van voor Mijn altaar nemen,
   dat hij sterve.

   ^15Zo wie zijn vader of zijn moeder slaat, die zal zekerlijk gedood
   worden.

   ^16Verder, zo wie een mens steelt, hetzij dat hij dien verkocht heeft,
   of dat hij in zijnhand gevonden wordt, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^17Wie ook zijn vader of zijn moeder vloekt, die zal zekerlijk gedood
   worden.

   ^18En wanneer mannen twisten, en de een slaat den ander met een steen,
   of met eenvuist, en hij sterft niet, maar valt te bedde;

   ^19Indien hij weder opstaat, en op straat gaat bij zijn stok, zo zal
   hij, die hem sloeg, onschuldig zijn; alleen zal hij geven hetgeen hij
   verzuimd heeft, en hij zal hemvolkomen laten helen.

   ^20Wanneer ook iemand zijn dienstknecht of zijn dienstmaagd met een
   stok slaat, dathij onder zijn hand sterft, die zal zekerlijk gewroken
   worden.

   ^21Zo hij nochtans een dag of twee dagen overeind blijft, zo zal hij
   niet gewrokenworden; want hij is zijn geld.

   ^22Wanneer nu mannen kijven, en slaan een zwangere vrouw, dat haar de
   vruchtafgaat, doch geen dodelijk verderf zij, zo zal hij zekerlijk
   gestraft worden, gelijkals hem de man der vrouw oplegt, en hij zal het
   geven door de rechters.

   ^23Maar indien er een dodelijk verderf zal zijn, zo zult gij geven ziel
   voor ziel.

   ^24Oog voor oog, tand voor tand, hand voor hand, voet voor voet.

   ^25Brand voor brand, wond voor wond, buil voor buil.

   ^26Wanneer ook iemand het oog van zijn dienstknecht, of het oog van
   zijndienstmaagd slaat, en verderft het, hij zal hem vrij laten gaan
   voor zijn oog.

   ^27En indien hij een tand van zijn dienstknecht, of een tand van zijn
   dienstmaagduitslaat, zo zal hij hem vrijlaten voor zijn tand.

   ^28En wanneer een os een man of een vrouw stoot, dat hij sterft, zal de
   os zekerlijkgestenigd worden, en zijn vlees zal niet gegeten worden;
   maar de heer van den oszal onschuldig zijn.

   ^29Maar indien de os te voren stotig geweest is, en zijn heer is
   daarvan overtuigdgeweest, en hij hem niet bewaard heeft, en hij doodt
   een man of een vrouw, zo zaldie os gestenigd worden, en zijn heer zal
   ook gedood worden.

   ^30Indien hem losgeld opgelegd wordt, zo zal hij tot lossing zijner
   ziel geven naaralles, wat hem zal opgelegd worden;

   ^31Hetzij dat hij een zoon gestoten heeft, of een dochter gestoten
   heeft, naar datrecht zal hem gedaan worden.

   ^32Indien de os een knecht of een dienstmaagd stoot, hij zal zijn heer
   dertigzilverlingen geven, en de os zal gestenigd worden.

   ^33En wanneer iemand een kuil opent, of wanneer iemand een kuil graaft,
   en hij dekthem niet toe, en een os of ezel valt daarin;

   ^34De heer des kuils zal het vergelden; hij zal aan deszelfs heer het
   geld wederkeren;doch dat dode zal zijns wezen.

   ^35Wanneer nu iemands os den os van zijn naaste kwetst, dat hij sterft,
   zo zal menden levenden os verkopen, en het geld daarvan half en half
   delen, en den dode zalmen ook half en half delen.

   ^36Of is het kennelijk geweest, dat die os van te voren stotig was, en
   zijn heer heefthem niet bewaard, zo zal hij in alle manier os voor os
   vergelden; doch de dode zalzijns wezen. Exodus 22
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Wanneer iemand een os, of klein vee steelt, en slacht het, of
   verkoopt het, die zalvijf runderen voor een os wedergeven, en vier
   schapen voor een stuk klein vee.

   ^2Indien een dief gevonden wordt in het doorgraven, en hij wordt
   geslagen, dat hijsterft, het zal hem geen bloedschuld zijn.

   ^3Indien de zon over hem opgegaan is, zo zal het hem een bloedschuld
   zijn; hij zalhet volkomen wedergeven; heeft hij niet, zo zal hij
   verkocht worden voor zijndieverij.

   ^4Indien de diefstal levend in zijn hand voorzeker gevonden wordt,
   hetzij os, of ezel, of klein vee, hij zal het dubbel wedergeven.

   ^5Wanneer iemand een veld, of een wijngaard laat afweiden, en hij zijn
   beestdaarin drijft, dat het in eens anders veld weidt, die zal het van
   het beste zijnsvelds en van het beste zijns wijngaards wedergeven.

   ^6Wanneer een vuur uitgaat, en vat de doornen, zodat de koornhoop
   verteerdwordt, of het staande koorn, of het veld; hij, die de brand
   heeft aangestoken, zalhet volkomen wedergeven.

   ^7Wanneer iemand zijn naaste geld of vaten te bewaren geeft, en het
   wordt uit diensmans huis gestolen; indien de dief gevonden wordt, hij
   zal het dubbel wedergeven.

   ^8Indien de dief niet gevonden wordt, zo zal de heer des huizes tot de
   godengebracht worden, of hij niet zijn hand aan zijns naasten have
   gelegd heeft.

   ^9Over alle zaak van onrecht, over een os, over een ezel, over klein
   vee, overkleding, over al het verlorene, hetwelk iemand zegt, dat het
   zijn is, beider zaak zalvoor de goden komen; wien goden verwijzen, die
   zal het aan zijn naaste dubbelwedergeven.

   ^10Wanneer iemand aan zijn naaste een ezel, of os, of klein vee, of
   enig beest tebewaren geeft, en het sterft, of het wordt verzeerd, of
   weggedreven, dat hetniemand ziet;

   ^11Zo zal des HEEREN eed tussen hen beiden zijn, of hij niet zijn hand
   aan zijnsnaasten have geslagen heeft; en derzelver heer zal dien
   aannemen; en hij zal hetniet wedergeven.

   ^12Maar indien het van hem zekerlijk gestolen is, hij zal het zijn heer
   wedergeven.

   ^13Is het gewisselijk verscheurd, dat hij het brenge tot getuige, zo
   zal hij hetverscheurde niet wedergeven.

   ^14En wanneer iemand van zijn naaste wat begeert, en het wordt
   beschadigd, of hetsterft; zijn heer daar niet bij zijnde, zal hij het
   volkomen wedergeven.

   ^15Indien zijn heer daarbij geweest is, hij zal het niet wedergeven;
   indien het gehuurdis, zo is het voor zijn huur gekomen.

   ^16Wanneer nu iemand een maagd verlokt, die niet ondertrouwd is, en hij
   ligt bijhaar, die zal haar zonder uitstel een bruidschat geven, dat zij
   hem ter vrouwe zij.

   ^17Indien haar vader ganselijk weigert haar aan hem te geven, zo zal
   hij geld gevennaar den bruidschat der maagden.

   ^18De toveres zult gij niet laten leven.

   ^19Al wie bij een beest ligt, die zal zekerlijk gedood worden.

   ^20Wie de goden offert, behalve den HEERE alleen, die zal verbannen
   worden.

   ^21Gij zult ook den vreemdeling geen overlast doen, noch hem
   onderdrukken; wantgij zijt vreemdelingen geweest in Egypteland.

   ^22Gij zult geen weduwe noch wees beledigen.

   ^23Indien gij hen enigszins beledigt, en indien zij enigszins tot Mij
   roepen, Ik zal hungeroep zekerlijk verhoren;

   ^24En Mijn toorn zal ontsteken, en Ik zal ulieden met het zwaard doden;
   en uwvrouwen zullen weduwen, en uw kinderen zullen wezen worden.

   ^25Indien gij Mijn volk, dat bij u arm is, geld leent, zo zult gij
   tegen hetzelve niet zijn, als een woekeraar; gij zult op hetzelve geen
   woeker leggen.

   ^26Indien gij enigszins uws naasten kleed te pand neemt, zo zult gij
   het hemwedergeven, eer de zon ondergaat;

   ^27Want dat alleen is zijn deksel, het is zijn kleed over zijn huid;
   waarin zou hijliggen? Het zal dan geschieden, wanneer hij tot Mij
   roept, dat Ik het zal horen;want Ik ben genadig!

   ^28De goden zult gij niet vloeken, en de oversten in uw volk zult gij
   niet lasteren.

   ^29Uw volheid en uw tranen zult gij niet uitstellen; den eerstgeborene
   uwer zonen zultgij Mij geven.

   ^30Desgelijks zult gij doen met uw ossen en met uw schapen; zeven dagen
   zullen zijbij hun moeder zijn, op den achtsten dag zult gij ze Mij
   geven.

   ^31Gij nu zult Mij heilige lieden zijn; daarom zult gij geen vlees
   eten, dat op het veldverscheurd is, en zult het den hond voorwerpen.
   Exodus 23
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Gij zult geen vals gerucht opnemen; en stelt uw hand niet bij den
   goddeloze, omeen getuige tot geweld te zijn.

   ^2Gij zult de menigte tot boze zaken niet volgen; en gij zult niet
   spreken in eentwistige zaak, dat gij u neigt naar de menigte, om het
   recht te buigen.

   ^3Ook zult gij den geringe niet voortrekken en zijn twistige zaak.

   ^4Wanneer gij uw vijands os, of zijn dwalenden ezel, ontmoet, gij zult
   hemdenzelven ganselijk wederbrengen.

   ^5Wanneer gij uws haters ezel onder zijn last ziet liggen, zult gij dan
   nalatig zijn, omhet uwe te verlaten voor hem? Gij zult het in alle
   manier met hem verlaten.

   ^6Gij zult het recht uws armen niet buigen in zijn twistige zaak.

   ^7Zijt verre van valse zaken; en den onschuldige en gerechtige zult gij
   niet doden;want Ik zal de goddeloze niet rechtvaardigen.

   ^8Ook zult gij geen geschenk nemen; want het geschenk verblindt de
   zienden, en hetverkeert de zaak der rechtvaardigen.

   ^9Gij zult ook den vreemdeling niet onderdrukken; want gij kent het
   gemoed desvreemdelings, dewijl gij vreemdelingen geweest zijt in
   Egypteland.

   ^10Gij zult ook zes jaar uw land bezaaien, en deszelfs inkomst
   verzamelen;

   ^11Maar in het zevende zult gij het rusten en stil liggen laten, dat de
   armen uws volksmogen eten, en het overige daarvan de beesten des velds
   eten mogen; alzo zult gijook doen met uw wijngaard, en met uw
   olijfbomen.

   ^12Zes dagen zult gij uw werken doen; maar op den zevenden dag zult gij
   rusten;opdat uw os en uw ezel ruste, en dat de zoon uwer dienstmaagd en
   devreemdeling adem scheppe.

   ^13In alles, wat Ik tot ulieden gezegd heb, zult gij op uw hoede zijn;
   en den naam vanandere goden zult gij niet gedenken; uit uw mond zal hij
   niet gehoord worden!

   ^14Drie reizen in het jaar zult gij Mij feest houden.

   ^15Het feest van de ongezuurde broden zult gij houden; zeven dagen zult
   gijongezuurde broden eten (gelijk Ik u geboden heb), ter bestemder tijd
   in demaand Abib, want in dezelve zijt gij uit Egypte getogen; doch men
   zal niet ledigvoor Mijn aangezicht verschijnen.

   ^16En het feest des oogstes, der eerste vruchten van uw arbeid, die gij
   op het veldgezaaid zult hebben. En het feest der inzameling, op den
   uitgang des jaars, wanneer gij uw arbeid uit het veld zult ingezameld
   hebben.

   ^17Drie malen des jaars zullen al uw mannen voor het aangezicht des
   HeerenHEEREN verschijnen.

   ^18Gij zult het bloed Mijns offers met geen gedesemde broden offeren;
   ook zal hetvette Mijns feestes tot op den morgen niet vernachten.

   ^19De eerstelingen der eerste vruchten uws lands zult gij in het huis
   des HEERENuws Gods brengen. Gij zult het bokje niet koken in de melk
   zijner moeder.

   ^20Ziet, Ik zende een Engel voor uw aangezicht, om u te behoeden op
   dezen weg, enom u te brengen tot de plaats, die Ik bereid heb.

   ^21Hoedt u voor Zijn aangezicht, en weest Zijner stem gehoorzaam, en
   verbittertHem niet; want Hij zal ulieder overtredingen niet vergeven;
   want Mijn Naam is inhet binnenste van Hem.

   ^22Maar zo gij Zijner stem naarstiglijk gehoorzaamt, en doet al wat Ik
   spreken zal, zo zal Ik uwer vijanden vijand, en uwer wederpartijders
   wederpartij zijn.

   ^23Want Mijn Engel zal voor uw aangezicht gaan, en Hij zal u inbrengen
   tot deAmorieten, en Hethieten, en Ferezieten, en Kanaanieten, Hevieten,
   en Jebusieten;en Ik zal hen verdelgen.

   ^24Gij zult u voor hun goden niet buigen, noch hen dienen; ook zult gij
   naar hunwerken niet doen; maar gij zult ze geheel afbreken, en hun
   opgerichte beeldenganselijk vermorzelen.

   ^25En gij zult den HEERE uw God dienen, zo zal Hij uw brood en uw
   waterzegenen; en Ik zal de krankheden uit het midden van u weren.

   ^26Er zal geen misdrachtige, noch onvruchtbare in uw land zijn; Ik zal
   het getal uwerdagen vervullen.

   ^27Ik zal Mijn schrik voor uw aangezicht zenden, en al het volk, tot
   hetwelk gij komt, versaagd maken; en Ik zal maken, dat al uw vijanden u
   den nek toekeren.

   ^28Ik zal ook horzelen voor uw aangezicht zenden; die zullen van voor
   uw aangezichtuitstoten de Hevieten, de Kanaanieten en de Hethieten.

   ^29Ik zal hen in een jaar van uw aangezicht niet uitstoten, opdat het
   land niet woestworde, en het wild gedierte boven u niet vermenigvuldigd
   worde.

   ^30Ik zal hen allengskens van uw aangezicht uitstoten, totdat gij
   gewassen zijt en hetland erft.

   ^31En Ik zal uw landpalen zetten van de zee Suf tot aan de zee der
   Filistijnen, en vande woestijn tot aan de rivier; want Ik zal de
   inwoners van dat land in uw handgeven, dat gij hen voor uw aangezicht
   uitstoot.

   ^32Gij zult met hen, noch met hun goden, een verbond maken.

   ^33Zij zullen in uw land niet wonen, opdat zij u tegen Mij niet doen
   zondigen; indiengij hun goden dient, het zal u voorzeker tot een
   valstrik zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Daarna zeide Hij tot Mozes: Klim op tot den HEERE, gij en Aaron,
   Nadab enAbihu, en zeventig van de oudsten van Israel; en buigt u neder
   van verre!

   ^2En dat Mozes alleen zich nadere tot den HEERE, maar dat zij niet
   naderen; en hetvolk klimme ook niet op met hem.

   ^3Als Mozes kwam en verhaalde aan het volk al de woorden des HEEREN, en
   alde rechten, toen antwoordde al het volk met een stem, en zij zeiden:
   Al dezewoorden, die de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen.

   ^4Mozes nu beschreef al de woorden des HEEREN, en hij maakte zich
   desmorgens vroeg op, en hij bouwde een altaar onder aan den berg, en
   twaalfkolommen, naar de twaalf stammen van Israel.

   ^5En hij zond de jongelingen van de kinderen Israels, die brandofferen
   offerden, enden HEERE dankofferen offerden, van jonge ossen.

   ^6En Mozes nam de helft van het bloed, en zette het in bekkens; en de
   helft van hetbloed sprengde hij op het altaar.

   ^7En hij nam het boek des verbonds, en hij las het voor de oren des
   volks; en zijzeiden: Al wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen
   en gehoorzamen.

   ^8Toen nam Mozes dat bloed, en sprengde het op het volk; en hij zeide:
   Ziet, dit ishet bloed des verbonds, hetwelk de HEERE met ulieden
   gemaakt heeft over aldie woorden.

   ^9Mozes nu en Aaron klommen opwaarts, ook Nadab en Abihu, en zeventig
   van deoudsten van Israel.

   ^10En zij zagen den God van Israel, en onder Zijn voeten als een werk
   vansaffierstenen, en als de gestaltenis des hemels in Zijn klaarheid.

   ^11Doch Hij strekte Zijn hand niet tot de afgezonderden van de kinderen
   Israels;maar zij aten en dronken, nadat zij God gezien hadden.

   ^12Toen zeide de HEERE tot Mozes: Kom tot Mij op den berg, en wees
   aldaar; enIk zal u stenen tafelen geven, en de wet, en de geboden, die
   Ik geschreven heb, om hen te onderwijzen.

   ^13Toen maakte zich Mozes op, met Jozua, zijn dienaar; en Mozes klom op
   denberg Gods.

   ^14En hij zeide tot de oudsten: Blijft gij ons hier, totdat wij weder
   tot u komen; enziet, Aaron en Hur zijn bij u; wie enige zaken heeft,
   zal tot dezelve komen.

   ^15Toen Mozes op den berg geklommen was, zo heeft een wolk den berg
   bedekt.

   ^16En de heerlijkheid des HEEREN woonde op den berg Sinai, en de wolk
   bedektehem zes dagen, en op den zevenden dag riep Hij Mozes uit het
   midden der wolk.

   ^17En het aanzien der heerlijkheid des HEEREN was als een verterend
   vuur, op hetopperste diens bergs, in de ogen der kinderen Israels.

   ^18En Mozes ging in het midden der wolk, nadat hij op den berg
   geklommen was; enMozes was op dien berg veertig dagen en veertig
   nachten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, dat zij voor Mij een hefoffer nemen.
   Van alle man, wiens hart zich vrijwillig bewegen zal, zult gij Mijn
   hefoffer nemen.

   ^3Dit nu is het hefoffer, hetwelk gij van hen nemen zult: goud, en
   zilver, en koper;

   ^4Als ook hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn linnen, en
   geiten haar.

   ^5En roodgeverfde ramsvellen, en dassenvellen, en sittimhout;

   ^6Olie tot den luchter, specerijen ter zalfolie, en tot roking
   welriekende specerijen;

   ^7Sardonixstenen, en vervullende stenen tot den efod, en tot den
   borstlap.

   ^8En zij zullen Mij een heiligdom maken, dat Ik in het midden van hen
   wone.

   ^9Naar al wat Ik u tot een voorbeeld dezes tabernakels, en een
   voorbeeld van aldeszelfs gereedschap wijzen zal, even alzo zult
   gijlieden dat maken.

   ^10Zo zullen zij een ark van sittimhout maken; twee ellen en een halve
   zal haar lengtezijn, en anderhalve el haar breedte, en anderhalve el
   haar hoogte.

   ^11En gij zult ze met louter goud overtrekken, van binnen en van buiten
   zult gij zeovertrekken; en gij zult op dezelve een gouden krans maken
   rondom heen.

   ^12En giet voor haar vier gouden ringen, en zet die aan haar vier
   hoeken, alzo dattwee ringen op de ene zijde derzelve zijn, en twee
   ringen op haar andere zijde.

   ^13En maak handbomen van sittimhout, en overtrek ze met goud.

   ^14En steek de handbomen in de ringen, die aan de zijde der ark zijn,
   dat men de arkdaarmede drage.

   ^15De draagbomen zullen in de ringen der ark zijn; zij zullen er niet
   uitgetogenworden.

   ^16Daarna zult gij in de ark leggen de getuigenis, die Ik u geven zal.

   ^17Gij zult ook een verzoendeksel maken van louter goud; twee ellen en
   een halve zaldeszelfs lengte zijn, en anderhalve el deszelfs breedte.

   ^18Gij zult ook twee cherubim van goud maken; van dicht goud zult gij
   ze maken, uitde beide einden des verzoendeksels.

   ^19En maak u een cherub uit het ene einde aan deze zijde, en den andere
   cherub uithet andere einde aan gene zijde; uit het verzoendeksel zult
   gijlieden de cherubimmaken, uit de beide einden van hetzelve.

   ^20En de cherubim zullen hun beide vleugelen omhoog uitbreiden,
   bedekkende methun vleugelen het verzoendeksel; en hun aangezichten
   zullen tegenover elkanderzijn; de aangezichten der cherubim zullen naar
   het verzoendeksel zijn.

   ^21En gij zult het verzoendeksel boven op de ark zetten, nadat gij in
   de ark degetuigenis, die Ik u geven zal, zult gelegd hebben.

   ^22En aldaar zal Ik bij u komen, en Ik zal met u spreken van boven
   hetverzoendeksel af, van tussen de twee cherubim, die op de ark der
   getuigenis zijnzullen, alles, wat Ik u gebieden zal aan de kinderen
   Israels.

   ^23Gij zult ook een tafel maken van sittimhout; twee ellen zal haar
   lengte zijn, en eenel haar breedte, en een el en een halve zal haar
   hoogte zijn.

   ^24En gij zult ze met louter goud overtrekken; gij zult ook een gouden
   krans daaraanmaken, rondom heen.

   ^25Gij zult ook een lijst rondom daaraan maken, een hand breed; en gij
   zult eengouden krans rondom derzelver lijst maken.

   ^26Ook zult gij vier gouden ringen daaraan maken; en gij zult de ringen
   zetten aan devier hoeken, die aan derzelver vier voeten zijn zullen.

   ^27Tegenover de lijst zullen de ringen zijn, tot plaatsen voor de
   handbomen, om detafel te dragen.

   ^28Deze handbomen nu zult gij van sittimhout maken, en gij zult dezelve
   met goudovertrekken; en de tafel zal daaraan gedragen worden.

   ^29Gij zult ook maken haar schotelen, en haar rookschalen, en haar
   platelen, en haarkroezen (met welke zij bedekt zal worden); van louter
   goud zult gij ze maken.

   ^30En gij zult op deze tafel altijd het toonbrood voor Mijn aangezicht
   leggen.

   ^31Gij zult ook een kandelaar van louter goud maken. Van dicht werk zal
   dezekandelaar gemaakt worden, zijn schacht, en zijn rietjes; zijn
   schaaltjes, zijnknopen, en zijn bloemen zullen uit hem zijn.

   ^32En zes rieten zullen uit zijn zijden uitgaan; drie rieten des
   kandelaars uit zijn enezijde, en drie rieten des kandelaars uit zijn
   andere zijde.

   ^33In het ene riet zullen drie schaaltjes zijn, gelijke amandelnoten,
   een knoop en eenbloem; en drie schaaltjes, gelijk amandelnoten in een
   ander riet, een knoop eneen bloem; alzo zullen die zes rieten zijn, die
   uit den kandelaar gaan.

   ^34Maar aan den kandelaar zelven zullen vier schaaltjes zijn, gelijk
   amandelnoten, met knopen, en met zijn bloemen.

   ^35En daar zal een knoop zijn onder twee rieten, uit denzelven
   uitgaande; ook eenknoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; nog
   een knoop onder tweerieten, uit denzelven, uitgaande; alzo zal het zijn
   met zes rieten, die uit denkandelaar uitgaan.

   ^36Hun knopen en hun rieten zullen uit hem zijn; het zal altemaal een
   enig dicht werkvan louter goud zijn.

   ^37Gij zult hem ook zeven lampen maken, en men zal zijn lampen
   aansteken, en doenlichten aan zijn zijden.

   ^38Zijn snuiters en zijn blusvaten zullen louter goud zijn.

   ^39Uit een talent louter goud zal men dat maken, met al dit
   gereedschap.

   ^40Zie dan toe, dat gij het maakt naar hun voorbeeld, hetwelk u op den
   berg getoondis.
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Den tabernakel nu zult gij maken van tien gordijnen, van fijn
   getweernd linnen, enhemelsblauw, en purper, en scharlaken, met
   cherubim; van het allerkunstelijkstewerk zult gij ze maken.

   ^2De lengte van een gordijn zal van acht en twintig ellen zijn, en de
   breedte energordijn van vier ellen; al deze gordijnen zullen een maat
   hebben.

   ^3Er zullen vijf gordijnen samengevoegd zijn, de een aan de andere;
   wederom zullener vijf gordijnen samengevoegd zijn, de een aan de
   andere.

   ^4En gij zult hemelsblauwe striklisjes maken aan den kant van de ene
   gordijn, aanhet uiterste, in de samenvoeging; alzo zult gij ook doen
   aan den uitersten kant dergordijn, aan de tweede samenvoegende.

   ^5Vijftig striklisjes zult gij aan de ene gordijn maken, en vijftig
   striklisjes zult gijmaken aan het uiterste der gordijn, dat aan de
   tweede samenvoegende is; dezestriklisjes zullen het ene aan het andere
   samenvatten.

   ^6Gij zult ook vijftig gouden haakjes maken, en zult de gordijnen
   samenvoegen, deene aan de andere, met deze haakjes, opdat het een
   tabernakel zij.

   ^7Ook zult gij gordijnen uit geiten haar maken tot een tent over den
   tabernakel; vanelf gordijnen zult gij die maken.

   ^8De lengte ener gordijn zal dertig ellen zijn, en de breedte ener
   gordijn vier ellen;deze elf gordijnen zullen een maat hebben.

   ^9En gij zult vijf dezer gordijnen aan elkander bijzonder voegen, en
   zes dezergordijnen bijzonder; en de zesde dezer gordijnen zult gij
   dubbel maken, rechtvoorop de tent.

   ^10En gij zult vijftig striklisjes maken aan den kant van de ene
   gordijn, het uiterste inde samenvoeging, en vijftig striklisjes aan den
   kant van de gordijn, die de tweedesamenvoegende is.

   ^11Gij zult ook vijftig koperen haakjes maken, en gij zult de haakjes
   in de striklisjesdoen, en gij zult de tent samenvoegen, dat zij een
   zij.

   ^12Het overige nu, dat overschiet aan de gordijnen der tent, de helft
   der gordijn, dieoverschiet, zal overhangen, aan de achterste delen des
   tabernakels.

   ^13En een el van deze, en een el van gene zijde van hetgeen, dat overig
   zijn zal aande lengte van de gordijnen der tent, zal overhangen aan de
   zijden des tabernakels, aan deze en aan gene zijde, om dien te
   bedekken.

   ^14Gij zult ook voor de tent een deksel maken van roodgeverfde
   ramsvellen, endaarover een deksel van dassenvellen.

   ^15Gij zult ook tot den tabernakel staande berderen maken van
   sittimhout.

   ^16De lengte van een berd zal tien ellen zijn, en een el en een halve
   el zal de breedtevan elk berd zijn.

   ^17Twee houvasten zal een berd hebben, als sporten in een ladder gezet,
   het enenevens het andere; alzo zult gij het met al de berderen des
   tabernakels maken.

   ^18En de berderen tot den tabernakel zult gij aldus maken; twintig
   berderen naar dezuidzijde zuidwaarts.

   ^19Gij zult ook veertig zilveren voeten maken onder de twintig
   berderen; twee voetenonder een berd, aan zijn twee houvasten, en twee
   voeten onder een ander berd, aan zijn twee houvasten.

   ^20Er zullen ook twintig berderen zijn aan de andere zijde des
   tabernakels, aan dennoorderhoek,

   ^21Met hun veertig zilveren voeten; twee voeten onder een berd, en twee
   voetenonder een ander berd.

   ^22Doch aan de zijde des tabernakels tegen het westen zult gij zes
   berderen maken.

   ^23Ook zult gij twee berderen maken tot de hoekberderen des
   tabernakels, aan debeide zijden.

   ^24En zij zullen van beneden als tweelingen samengevoegd zijn; zij
   zullen ook alstweelingen aan het oppereinde deszelven samengevoegd
   zijn, met een ring; alzozal het met de twee berderen zijn; tot twee
   hoekberderen zullen zij zijn.

   ^25Alzo zullen de acht berderen zijn met hun zilveren voeten, zijnde
   zestien voeten;twee voeten onder een berd, wederom twee voeten onder
   een berd.

   ^26Gij zult ook richelen maken van sittimhout; vijf aan de berderen van
   de ene zijdedes tabernakels;

   ^27En vijf richelen aan de berderen van de andere zijde des
   tabernakels; alsook vijfrichelen aan de berderen van de zijde des
   tabernakels, aan de beide zijdenwestwaarts.

   ^28En de middelste richel zal midden aan de berderen zijn,
   doorschietende van hetene einde tot het andere einde.

   ^29En gij zult de berderen met goud overtrekken, en hun ringen (de
   plaatsen voor derichelen) zult gij van goud maken; de richelen zult gij
   ook met goud overtrekken.

   ^30Dan zult gij den tabernakel oprichten naar zijn wijze, die u op den
   berg getoondis.

   ^31Daarna zult gij een voorhang maken, van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen; van het allerkunstelijkste werk
   zal men dien maken, metcherubim.

   ^32En gij zult hem hangen aan vier pilaren van sittim hout, met goud
   overtogen; hunhaken zullen van goud zijn; staande op vier zilveren
   voeten.

   ^33En gij zult den voorhang onder de haakjes hangen, en gij zult de ark
   der getuigenisaldaar binnen den voorhang brengen; en deze voorhang zal
   ulieden een scheidingmaken tussen het heilige, en tussen het heilige
   der heiligen.

   ^34En gij zult het verzoendeksel zetten op de ark der getuigenis, in
   het heilige derheiligen.

   ^35De tafel nu zult gij zetten buiten den voorhang, en den kandelaar
   tegen de tafelover, aan de ene zijde des tabernakels, zuidwaarts; maar
   de tafel zult gij zettenaan de noordzijde.

   ^36Gij zult ook aan de deur der tent een deksel maken, van hemelsblauw,
   en purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen, geborduurd werk.

   ^37En gij zult tot dit deksel vijf pilaren van sittim hout maken, en
   die met goudovertrekken; hun haken zullen van goud zijn; en gij zult
   hun vijf koperen voetengieten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Gij zult ook een altaar maken van sittimhout; vijf ellen zal de
   lengte zijn, en vijfellen de breedte (vierkant zal dit altaar zijn), en
   drie ellen zijn hoogte.

   ^2En gij zult zijn hoornen maken op zijn vier hoeken; uit hetzelve
   zullen zijn hoornenzijn, en gij zult het met koper overtrekken.

   ^3Gij zult het ook potten maken, om zijn as te ontvangen, ook zijn
   schoffelen, en zijnbesprengbekkens, en zijn krauwelen, en zijn
   koolpannen; al zijn gereedschap zultgij van koper maken.

   ^4Gij zult het een rooster maken van koperen netwerk; en gij zult aan
   dat net vierkoperen ringen maken aan zijn vier einden.

   ^5En gij zult het onder den omloop des altaars van beneden opleggen,
   alzo dat hetnet tot het midden des altaars zij.

   ^6Gij zult ook handbomen maken tot het altaar, handbomen van
   sittimhout; en gijzult ze met koper overtrekken.

   ^7En de handbomen zullen in de ringen gedaan worden, alzo dat de
   handbomen zijnaan beide zijden des altaars, als men het draagt.

   ^8Gij zult hetzelve hol van planken maken; gelijk als Hij u op den berg
   gewezenheeft, alzo zullen zij doen.

   ^9Gij zult ook den voorhof des tabernakels maken; aan den zuidhoek
   zuidwaarts, zullen aan den voorhof behangselen zijn van fijn getweernd
   linnen; de lengte enerzijde zal honderd ellen zijn.

   ^10Ook zullen zijn twintig pilaren en derzelver twintig voeten, van
   koper zijn; dehaken dezer pilaren, en hun banden zullen van zilver
   zijn.

   ^11Alzo zullen ook aan den noorderhoek, in de lengte, de behangselen
   honderd ellenlang zijn; en zijn twintig pilaren, en derzelver twintig
   voeten, van koper; de hakender pilaren, en derzelver banden zullen van
   zilver zijn.

   ^12En in de breedte des voorhofs, aan den westerhoek, zullen
   behangselen zijn vanvijftig ellen; hun pilaren tien, en derzelver
   voeten tien.

   ^13Van gelijken zal de breedte des voorhofs, aan den oosterhoek
   oostwaarts, vanvijftig ellen zijn.

   ^14Alzo dat er vijftien ellen der behangselen op de ene zijde zijn; hun
   pilaren drie, enhun voeten drie;

   ^15En vijftien ellen der behangselen aan de andere zijde; hun pilaren
   drie, en hunvoeten drie.

   ^16In de poort nu des voorhofs zal een deksel zijn van twintig ellen,
   hemelsblauw, enpurper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen,
   geborduurd werk; de pilaren vier, en hun voeten vier.

   ^17Al de pilaren des voorhofs zullen rondom met zilveren banden bezet
   zijn; hunhaken zullen van zilver zijn, maar hun voeten zullen van koper
   zijn.

   ^18De lengte des voorhofs zal honderd ellen zijn, en de breedte
   doorgaans vijftig, ende hoogte vijf ellen, van fijn getweernd linnen;
   maar hun voeten zullen van koperzijn.

   ^19Aangaande al het gereedschap des tabernakels, in al deszelfs dienst,
   ja, al zijnpennen, en al de pennen des voorhofs, zullen van koper zijn.

   ^20Gij nu zult de kinderen Israels gebieden, dat zij tot u brengen
   reine olie vanolijven, gestoten tot den luchter, dat men geduriglijk de
   lampen aansteke.

   ^21In de tent der samenkomst, van buiten den voorhang, die voor de
   getuigenis is, zalze Aaron en zijn zonen toerichten, van den avond tot
   den morgen, voor hetaangezicht des HEEREN; dit zal een eeuwige
   inzetting zijn voor hun geslachten, vanwege de kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Daarna zult gij uw broeder Aaron, en zijn zonen met hem, tot u doen
   naderen uithet midden der kinderen Israels, om Mij het priesterambt te
   bedienen: namelijkAaron, Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar, de zonen
   van Aaron.

   ^2En gij zult voor uw broeder Aaron heilige klederen maken, tot
   heerlijkheid en totsieraad.

   ^3Gij zult ook spreken tot allen, die wijs van hart zijn, die Ik met de
   geest derwijsheid vervuld heb, dat zij voor Aaron klederen maken, om
   hem te heiligen, dathij Mij het priesterambt bediene.

   ^4Dit nu zijn de klederen, die zij maken zullen: een borstlap, en een
   efod, en eenmantel, en een rok vol oogjes, een hoed en een gordel; zij
   zullen dan voor uwbroeder Aaron heilige klederen maken, en voor zijn
   zonen, om Mij hetpriesterambt te bedienen.

   ^5Zij zullen ook het goud, en hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en
   fijn linnennemen;

   ^6En zullen den efod maken van goud, hemelsblauw, en purper, scharlaken
   en fijngetweernd linnen, van het allerkunstelijkste werk.

   ^7Hij zal twee samenvoegende schouderbanden hebben aan zijn beide
   einden, waarmede hij samengevoegd zal worden.

   ^8En de kunstelijkste riem zijns efods, die op hem is, zal zijn gelijk
   zijn werk, vanhetzelfde, van goud, hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweerndlinnen.

   ^9En gij zult twee sardonixstenen nemen, en de namen der zonen van
   Israel daaropgraveren.

   ^10Zes van hun namen op een steen, en de zes overige namen op den
   anderen steen, naar hun geboorten;

   ^11Naar steensnijderswerk, gelijk men de zegelen graveert, zult gij
   deze twee stenengraveren, met de namen der zonen van Israel; gij zult
   ze maken, dat zij omvat zijnin gouden kastjes.

   ^12En gij zult de twee stenen aan de schouderbanden des efods zetten,
   zijnde stenenter gedachtenis voor de kinderen Israels; en Aaron zal hun
   namen op zijn beideschouders dragen, ter gedachtenis, voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^13Gij zult ook gouden kastjes maken,

   ^14En twee ketentjes van louter goud; gelijk-eindigende zult gij die
   maken, gedraaidwerk; en de gedraaide ketentjes zult gij aan de kastjes
   hechten.

   ^15Gij zult ook een borstlap des gerichts maken, van het
   allerkunstelijkste werk, gelijk het werk des efods zult gij hem maken;
   van goud, hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en van fijn getweernd
   linnen zult gij hem maken.

   ^16Vierkant zal hij zijn, en verdubbeld; een span zal zijn lengte zijn,
   en een span zijnbreedte.

   ^17En gij zult vervullende stenen daarin vullen, vier rijen stenen, een
   rij van eenSardis, een Topaas en een Karbonkel; dit is de eerste rij.

   ^18En de tweede rij van een Smaragd, een Saffier, en een Diamant.

   ^19En de derde rij, een Hyacinth, Agaat en Amethyst.

   ^20En de vierde rij van een Turkoois, en een Sardonix, en een Jaspis;
   zij zullen metgoud ingevat zijn in hun vullingen.

   ^21En deze stenen zullen zijn met de twaalf namen der zonen van Israel,
   met hunnamen; zij zullen als zegelen gegraveerd worden, elk met zijn
   naam; voor detwaalf stammen zullen zij zijn.

   ^22Gij zult ook aan den borstlap gelijkeindigende ketentjes van
   gedraaid werk uitlouter goud maken.

   ^23Gij zult ook aan den borstlap twee gouden ringen maken; en gij zult
   de tweeringen aan de twee einden van de borstlap zetten.

   ^24Dan zult gij de twee gedraaide gouden ketentjes in de twee ringen
   doen, aan deeinden van den borstlap.

   ^25Maar de twee einden der twee gedraaide ketentjes zult gij aan die
   twee kastjesdoen; en gij zult ze zetten aan de schouderbanden van den
   efod, recht op devoorste zijde van dien.

   ^26Gij zult nog twee gouden ringen maken, en zult ze aan de twee einden
   desborstlaps zetten; inwendig aan zijn rand, die aan de zijde van de
   efod zijn zal.

   ^27Nog zult gij twee gouden ringen maken, die gij zetten zult aan de
   tweeschouderbanden van den efod, beneden aan de voorste zijde,
   tegenover zijnvoege, boven den kunstelijken riem des efods.

   ^28En zij zullen den borstlap met zijn ringen aan de ringen van den
   efod opwaartsbinden, met een hemelsblauw snoer, dat hij op den
   kunstelijken riem van den efodzij; en de borstlap zal van den efod niet
   afgescheiden worden.

   ^29Alzo zal Aaron de namen der zonen van Israel dragen aan den borstlap
   desgerichts, op zijn hart, als hij in het heilige zal gaan, ter
   gedachtenis voor hetaangezicht des HEEREN geduriglijk.

   ^30Gij zult ook in den borstlap des gerichts de Urim en de Thummim
   zetten, dat zijop het hart van Aaron zijn, als hij voor het aangezicht
   des HEEREN ingaan zal;alzo zal Aaron dat gericht der kinderen Israels
   geduriglijk op zijn hart dragen, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^31Gij zult ook den mantel des efods geheel van hemelsblauw maken.

   ^32En het hoofdgat deszelven zal in het midden daarvan zijn; dit gat
   zal een boordrondom hebben van geweven werk; als het gat eens pantsiers
   zal het daaraan zijn, dat het niet gescheurd worde.

   ^33En aan deszelfs zomen zult gij granaatappelen maken van hemelsblauw,
   en vanpurper, en van scharlaken, aan zijn zomen rondom, en gouden
   schelletjes rondomtussen dezelve.

   ^34Dat er een gouden schelletje, daarna een granaatappel zij; wederom
   een goudenschelletje, en een granaatappel, aan de zomen des mantels
   rondom.

   ^35En Aaron zal denzelven aanhebben, om te dienen; opdat zijn geluid
   gehoordworde, als hij in het heilige, voor het aangezicht des HEEREN,
   ingaat, en als hijuitgaat, opdat hij niet sterve.

   ^36Verder zult gij een plaat maken van louter goud, en gij zult daarin
   graveren, gelijkmen de zegelen graveert: De HEILIGHEID DES HEEREN!

   ^37En gij zult dezelve aanhechten met een hemelsblauw snoer, alzo dat
   zij aan denhoed zij; aan de voorste zijde des hoeds zal zij zijn.

   ^38En zij zal op het voorhoofd van Aaron zijn, opdat Aaron drage
   deongerechtigheid der heilige dingen, welke de kinderen Israels zullen
   geheiligdhebben, in alle gaven hunner geheiligde dingen; en zij zal
   geduriglijk aan zijnvoorhoofd zijn, om henlieden voor het aangezicht
   des HEEREN aangenaam temaken.

   ^39Gij zult ook een rok vol oogjes maken, van fijn linnen; gij zult ook
   den hoed vanfijn linnen maken; maar den gordel zult gij van geborduurd
   werk maken.

   ^40Voor de zonen van Aaron zult gij ook rokken maken, en gij zult voor
   hen gordelsmaken; ook zult gij voor hen mutsen maken, tot heerlijkheid
   en sieraad.

   ^41En gij zult die uw broeder Aaron en ook zijn zonen aantrekken; en
   gij zult henzalven, en hun hand vullen, en hen heiligen, dat zij Mij
   het priesterambt bedienen.

   ^42Maak hun ook linnen onderbroeken, om het vlees der schaamte te
   bedekken; zijzullen zijn van de lenden tot de dijen.

   ^43Aaron nu en zijn zonen zullen die aanhebben, als zij in de tent der
   samenkomstgaan, of als zij tot het altaar treden zullen, om in het
   heilige te dienen; opdat zijgeen ongerechtigheid dragen en sterven. Dit
   zal een eeuwige inzetting zijn, voorhem, en zijn zaad na hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Dit nu is de zaak, die gij hun doen zult, om hen te heiligen, dat zij
   Mij hetpriesterambt bedienen: neem een var, het jong eens runds, en
   twee volkomenrammen;

   ^2En ongezuurd brood, en ongezuurde koeken, met olie gemengd, en
   ongezuurdevladen, met olie bestreken; van tarwemeelbloem zult gij
   dezelve maken.

   ^3En gij zult ze in een korf leggen, en zult ze in den korf toebrengen,
   met den var ende twee rammen.

   ^4Alsdan zult gij Aaron en zijn zonen doen naderen aan de deur van de
   tent dersamenkomst; en gij zult hen met water wassen.

   ^5Daarna zult gij de klederen nemen, en Aaron den rok, en den mantel
   des efods, en den efod, en den borstlap aandoen; en gij zult hem
   omgorden met denkunstelijken riem des efods.

   ^6En gij zult den hoed op zijn hoofd zetten; de kroon der heiligheid
   zult gij aan denhoed zetten.

   ^7En gij zult de zalfolie nemen, en op zijn hoofd gieten; alzo zult gij
   hem zalven.

   ^8Daarna zult gij zijn zonen doen naderen, en zult hen de rokken doen
   aantrekken.

   ^9En gij zult hen met den gordel omgorden, namelijk Aaron en zijn
   zonen; en gij zulthun de mutsen opbinden, opdat zij het priesterambt
   hebben tot een eeuwigeinzetting. Voorts zult gij de hand van Aaron
   vullen, en de hand zijner zonen.

   ^10En gij zult den var nabij brengen voor de tent der samenkomst; en
   Aaron en zijnzonen zullen hun handen op het hoofd van den var leggen.

   ^11En gij zult den var slachten voor het aangezicht des HEEREN, voor de
   deur vande tent der samenkomst.

   ^12Daarna zult gij van het bloed des vars nemen, en met uw vinger op de
   hoornendes altaars doen; en al het bloed zult gij uitgieten aan den
   bodem des altaars.

   ^13Gij zult ook al het vet nemen, hetwelk het ingewand bedekt, en het
   net over delever, en beide nieren en het vet, dat aan dezelve is, en
   gij zult ze aansteken op hetaltaar.

   ^14Maar het vlees des vars, en zijn vel, en zijn drek, zult gij met
   vuur verbranden, buiten het leger; het is een zondoffer.

   ^15Daarna zult gij den ene ram nemen, en Aaron en zijn zonen zullen hun
   handen ophet hoofd des rams leggen;

   ^16En gij zult den ram slachten, en gij zult zijn bloed nemen, en
   rondom op het altaarsprengen.

   ^17En den ram zult gij in zijn delen delen; en gij zult zijn ingewand
   en zijn schenkelenwassen, en op zijn delen, en op zijn hoofd leggen.

   ^18Alzo zult gij den gehelen ram aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer denHEERE, tot een liefelijken reuk, het is een vuuroffer den
   HEERE.

   ^19Daarna zult gij den anderen ram nemen, en Aaron en zijn zonen zullen
   hun handenop des rams hoofd leggen;

   ^20En gij zult den ram slachten, en van zijn bloed nemen, en doen het
   op het rechteroorlapje van Aaron, en op het rechteroorlapje van zijn
   zonen, desgelijks op denduim hunner rechterhand, en op den groten teen
   huns rechtervoets; en dat bloedzult gij op het altaar sprengen, rondom
   heen.

   ^21Dan zult gij nemen van het bloed, dat op het altaar is, en van de
   zalfolie, en gij zultop Aaron en op zijn klederen sprengen, en op zijn
   zonen en op de klederen zijnerzonen met hem; opdat hij geheiligd zij,
   en zijn klederen, ook zijn zonen, en deklederen zijner zonen met hem.

   ^22Daarna zult gij van den ram nemen het vet mitsgaders den staart, ook
   het vet, dathet ingewand bedekt, en het net der lever en de beide
   nieren, met het vet, dat aandezelve is, en den rechterschouder; want
   het is een ram der vulofferen;

   ^23En een broodbol, en een koek geolied brood, en een vlade, uit den
   korf derongezuurde broden, die voor het aangezicht des HEEREN zijn zal;

   ^24En leg ze alle op de handen van Aaron, en op de handen zijner zonen,
   en beweegze ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN.

   ^25Neem ze daarna van hun hand, en steek ze aan op het altaar, op het
   brandoffer, tot een liefelijken reuk voor het aangezicht des HEEREN;
   het is een vuuroffer denHEERE.

   ^26En neem de borst van den ram der vulofferen, die van Aaron is, en
   beweeg hemten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN; en het zal u
   ten dele zijn.

   ^27En gij zult de borst des beweegoffers heiligen, en de schouder des
   hefoffers, diebewogen, en die opgeheven zal zijn van den ram des
   vuloffers, van hetgeen datAarons, en van hetgeen dat zijner zonen is.

   ^28En het zal voor Aaron en zijn zonen zijn tot een eeuwige inzetting
   vanwege dekinderen Israels; want het is een hefoffer; en het hefoffer
   vanwege de kinderenIsraels zal zijn van hun dankofferen; hun hefoffer
   zal voor den HEERE zijn.

   ^29De heilige klederen nu, die van Aaron zullen geweest zijn, zullen
   van zijn zonen nahem zijn, opdat men hen in dezelve zalve, en dat men
   hun hand in dezelve vulle.

   ^30Zeven dagen zal hij ze aantrekken, die uit zijn zonen in zijn plaats
   priester zalworden, die in de tent der samenkomst gaan zal, om in het
   heilige te dienen.

   ^31Gij zult den ram der vulling nemen, en gij zult zijn vlees in de
   heilige plaats zieden.

   ^32Aaron nu en zijn zonen zullen het vlees van dezen ram eten, en het
   brood, dat inden korf zal zijn, bij de deur van de tent der samenkomst.

   ^33En zij zullen die dingen eten, met welke de verzoening zal gedaan
   zijn, om hunhand te vullen, en om hen te heiligen; maar een vreemde zal
   ze niet eten, want zezijn heilig.

   ^34En indien er wat overblijven zal van het vlees der vulofferen, of
   van dit brood, totaan den morgen, zo zult gij het overgeblevene met
   vuur verbranden; het zal nietgegeten worden, want het is heilig.

   ^35Gij zult dan aan Aaron en aan zijn zonen alzo doen, naar alles, wat
   Ik u gebodenheb; zeven dagen zult gij hun hand vullen.

   ^36Gij zult ook des daags een var des zondoffers bereiden, tot de
   verzoeningen, engij zult het altaar ontzondigen, mits doende de
   verzoening over hetzelve; en gij zulthet zalven, om het te heiligen.

   ^37Zeven dagen zult gij verzoening doen voor het altaar, en zult het
   heiligen; alsdanzal dat altaar een heiligheid der heiligheden zijn; al
   wat het altaar aanroert, zalheilig zijn.

   ^38Dit nu is het, wat gij op het altaar bereiden zult: twee lammeren,
   die eenjarig zijn, des daags, geduriglijk.

   ^39Het ene lam zult gij des morgens bereiden; maar het andere lam zult
   gij bereidentussen de twee avonden.

   ^40Met een tiende deel meelbloem, gemengd met een vierendeel van een
   hin gestotenolie; en tot drankoffer een vierde deel van een hin wijn,
   tot het ene lam.

   ^41Het andere lam nu zult gij bereiden tussen de twee avonden; gij zult
   daarmededoen gelijk met het morgenspijsoffer, en gelijk met het
   drankoffer deszelven, toteen liefelijken reuk; het is een vuuroffer den
   HEERE.

   ^42Het zal een geduriglijk brandoffer zijn bij uw geslachten, aan de
   deur van de tentder samenkomst, voor het aangezicht des HEEREN; aldaar
   zal Ik met uliedenkomen, dat Ik aldaar met u spreke.

   ^43En daar zal Ik komen tot de kinderen Israels; opdat zij geheiligd
   worden doorMijn heerlijkheid.

   ^44En Ik zal de tent der samenkomst heiligen, mitsgaders het altaar; Ik
   zal ook Aaronen zijn zonen heiligen, opdat zij Mij het priesterambt
   bedienen.

   ^45En Ik zal in het midden der kinderen Israels wonen, en Ik zal hun
   tot een God zijn.

   ^46En zij zullen weten, dat Ik de HEERE hun God ben, Die hen uit
   Egyptelanduitgevoerd heb, opdat Ik in het midden van hen wonen zou; Ik
   ben de HEERE, hun God.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Gij zult ook een reukaltaar des reukwerks maken; van sittimhout zult
   gij hetmaken.

   ^2Een el zal zijn lengte zijn, en een el zijn breedte, vierkant zal het
   zijn, maar tweeellen deszelfs hoogte; uit hetzelve zullen zijn hoornen
   zijn.

   ^3En gij zult het met louter goud overtrekken, zijn dak en deszelfs
   wanden rondom, als ook zijn hoornen; en gij zult het een gouden krans
   rondom maken.

   ^4Gij zult ook twee gouden ringen daaraan maken, onder zijn krans; aan
   zijn tweezijden zult gij dezelve maken, aan zijn beide zijden; en zij
   zullen zijn tot plaatsenvoor de handbomen, dat men het daarmede drage.

   ^5De draagbomen nu zult gij van sittimhout maken, en gij zult die met
   goudovertrekken.

   ^6En gij zult het zetten voor den voorhang, die voor de ark der
   getuigenis zijn zal;voor het verzoendeksel, hetwelk zijn zal boven de
   getuigenis, waarheen Ik met usamenkomen zal.

   ^7En Aaron zal daarop aansteken welriekende specerijen; allen morgen,
   als hij delampen wel zal toegericht hebben, zal hij dezelve aansteken.

   ^8En als Aaron de lampen aansteken zal, tussen de twee avonden, zal hij
   dataansteken; het zal een gedurig reukwerk zijn, voor het aangezicht
   des HEEREN, bij uw geslachten.

   ^9Gij zult geen vreemd reukwerk op hetzelve aansteken, noch brandoffer,
   nochspijsoffer; gij zult ook geen drankoffer daarop gieten.

   ^10En Aaron zal eens in het jaar over deszelfs hoornen verzoening doen,
   met hetbloed des zondoffers der verzoeningen; eens in het jaar zal hij
   verzoening daaropdoen bij uw geslachten; het is heiligheid der
   heiligheden den HEERE!

   ^11Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^12Als gij de som van de kinderen Israels opnemen zult, naar de
   getelden onder hen, zo zullen zij een iegelijk de verzoening zijner
   ziel den HEERE geven, als gij hentellen zult; opdat onder hen geen
   plage zij, als gij hen tellen zult.

   ^13Dit zullen zij geven, al die tot de getelden overgaat, de helft eens
   sikkels, naar desikkel des heiligdoms (deze sikkel is twintig gera); de
   helft eens sikkels is eenhefoffer den HEERE.

   ^14Al wie overgaat tot de getelden, van twintig jaren oud en daarboven,
   zal hethefoffer des HEEREN geven.

   ^15De rijke zal het niet vermeerderen, en de arme zal het niet
   verminderen van dehelft des sikkels, als gij het hefoffer des HEEREN
   geeft om voor uw zielenverzoening te doen.

   ^16Gij dan zult het geld der verzoeningen van de kinderen Israels
   nemen, en zult hetleggen tot den dienst van de tent der samenkomst; en
   het zal den kinderen Israelster gedachtenis zijn, voor het aangezicht
   des HEEREN, om voor uw zielenverzoening te doen.

   ^17En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^18Gij zult ook een koperen wasvat maken, met zijn koperen voet, om te
   wassen; engij zult het zetten tussen de tent der samenkomst, en tussen
   het altaar, en gij zultwater daarin doen;

   ^19Dat Aaron en zijn zonen zich daaruit wassen, hun handen en voeten.

   ^20Wanneer zij in de tent der samenkomst zullen gaan, zo zullen zij
   zich met waterwassen, opdat zij niet sterven; of wanneer zij tot het
   altaar naderen, om te dienen, dat zij het vuuroffer den HEERE
   aansteken;

   ^21Zij zullen dan hun handen en voeten wassen, opdat zij niet sterven;
   en dit zal huneen eeuwige inzetting zijn, voor hem en zijn zaad, bij
   hun geslachten.

   ^22Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^23Gij nu, neem u de voornaamste specerijen, de zuiverste mirre,
   vijfhonderdsikkels, en specerijkaneel, half zoveel namelijk tweehonderd
   en vijftig sikkels, ook specerijkalmus, tweehonderd en vijftig sikkels;

   ^24Ook kassie, vijfhonderd, naar den sikkels des heiligdoms, en olie
   van olijfbomeneen hin;

   ^25En maak daarvan een olie der heilige zalving, een zalf, heel
   kunstiglijk gemaakt, naar apothekerswerk; het zal een olie der heilige
   zalving zijn.

   ^26En met dezelve zult gij zalven de tent der samenkomst, en de ark der
   getuigenis.

   ^27En de tafel met al haar gereedschap, en de kandelaar met zijn
   gereedschap, en hetreukaltaar;

   ^28En het altaar des brandoffers, met al zijn gereedschap, en het
   wasvat met zijnvoet.

   ^29Gij zult ze alzo heiligen, dat zij heiligheid der heiligheden zijn;
   al wat ze aanroert, zal heilig zijn.

   ^30Gij zult ook Aaron en zijn zonen zalven, en gij zult hen heiligen,
   om Mij hetpriesterambt te bedienen.

   ^31En gij zult tot de kinderen Israels spreken, zeggende: Dit zal Mij
   een olie derheilige zalving zijn bij uw geslachten.

   ^32Op geens mensen vlees zal men ze gieten; gij zult ook naar haar
   maaksel geendergelijke maken; het is heiligheid, zij zal ulieden
   heiligheid zijn.

   ^33De man, die zulk een zalf maken zal als deze, of die daarvan op wat
   vreemdsdoet, die zal uitgeroeid worden uit zijn volken.

   ^34Verder zeide de HEERE tot Mozes: Neem tot u welriekende specerijen,
   mirresap, en oniche, en galban, deze welriekende specerijen, en
   zuiverenwierook; dat elk bijzonder zij.

   ^35En gij zult een reukwerk ener zalf daaruit maken, naar het werk des
   apothekers, gemengd, rein, heilig.

   ^36En gij zult van hetzelve heel klein pulver stoten, en gij zult
   daarvan leggen voor degetuigenis in de tent der samenkomst, waarheen Ik
   tot u komen zal; het zal uliedenheiligheid der heiligheden zijn.

   ^37Doch naar het maaksel dezes reukwerks, hetwelk gij gemaakt zult
   hebben, zultgijlieden voor uzelven geen maken; het zal u heiligheid
   zijn voor den HEERE.

   ^38De man, die dergelijke maken zal, om daaraan te rieken, die zal
   uitgeroeidworden uit zijn volken. Exodus 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Zie, Ik heb met name geroepen Bezaleel, den zoon van Uri, den zoon
   van Hur, van den stam van Juda.

   ^3En Ik heb hem vervuld met den Geest Gods, met wijsheid, en met
   verstand, enmet wetenschap, namelijk in alle handwerk;

   ^4Om te bedenken vernuftigen arbeid; te werken in goud, en in zilver,
   en in koper,

   ^5En in kunstige steensnijding, om in te zetten, en in kunstige
   houtsnijding, om tewerken in alle handwerk.

   ^6En Ik, zie, Ik heb hem bijgevoegd Aholiab, den zoon van Ahisamach,
   van denstam van Dan; en in het hart van een iegelijk, die wijs van hart
   is, heb Ik wijsheidgegeven; en zij zullen maken al wat Ik u geboden
   heb.

   ^7Namelijk de tent der samenkomst, en de ark der getuigenis, en
   hetverzoendeksel, dat daarop zal zijn, en al het gereedschap der tent;

   ^8En de tafel, met haar gereedschap; en den louteren kandelaar, met al
   zijngereedschap; en het reukaltaar;

   ^9Ook des brandoffers altaar, met al zijn gereedschap; en het wasvat
   met zijn voet;

   ^10En de ambtsklederen, en de heilige klederen van den priester Aaron,
   en deklederen van zijn zonen, om het priesterambt te bedienen;

   ^11Ook de zalfolie, en het reukwerk van welriekende specerijen voor het
   heiligdom;naar alles, wat Ik u geboden heb, zullen zij het maken.

   ^12Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^13Gij nu, spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Gij zult evenwel
   mijn sabbattenonderhouden; want dit is een teken tussen Mij en tussen
   ulieden, bij uwgeslachten; opdat men wete, dat Ik de HEERE ben, Die u
   heilige.

   ^14Onderhoudt dan den sabbat, dewijl hij ulieden heilig is! Wie hem
   ontheiligt, zalzekerlijk gedood worden; want een ieder, die op
   denzelven enig werk doet, dieziel zal uitgeroeid worden uit het midden
   harer volken.

   ^15Zes dagen zal men het werk doen; doch op den zevenden dag is de
   sabbat derrust, een heiligheid des HEEREN! Wie op de sabbatdag arbeid
   doet, zal zekerlijkgedood worden.

   ^16Dat dan de kinderen Israels de sabbat houden, de sabbat
   onderhoudende in hungeslachten, tot een eeuwig verbond.

   ^17Hij zal tussen Mij en tussen de kinderen Israels een teken in
   eeuwigheid zijn;dewijl de HEERE, in zes dagen, den hemel en de aarde
   gemaakt, en op denzevenden dag gerust en Zich verkwikt heeft.

   ^18En Hij gaf aan Mozes, als Hij met hem op den berg Sinai te spreken
   geeindigdhad, de twee tafelen der getuigenis, tafelen van steen,
   beschreven met den vingerGods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Toen het volk zag, dat Mozes vertoog van den berg af te komen, zo
   verzameldezich het volk tot Aaron, en zij zeiden tot hem: Sta op, maak
   ons goden, die voorons aangezicht gaan; want dezen Mozes, dien man, die
   ons uit Egyptelanduitgevoerd heeft, wij weten niet, wat hem geschied
   zij.

   ^2Aaron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de
   oren uwervrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot
   mij.

   ^3Toen rukte het ganse volk de gouden oorsierselen af, die in hun oren
   waren; en zijbrachten ze tot Aaron.

   ^4En hij nam ze uit hun hand, en hij bewierp het met een griffie, en
   hij maakte eengegoten kalf daaruit. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden,
   Israel! die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^5Als Aaron dat zag, zo bouwde hij een altaar voor hetzelve; en Aaron
   riep uit, enzeide: Morgen zal den HEERE een feest zijn!

   ^6En zij stonden des anderen daags vroeg op, en offerden brandoffer, en
   brachtendankoffer daartoe; en het volk zat neder om te eten en te
   drinken; daarna stondenzij op, om te spelen.

   ^7Toen sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, klim af! want uw volk, dat
   gij uitEgypteland opgevoerd hebt, heeft het verdorven.

   ^8En zij zijn haast afgeweken van den weg, dien Ik hun geboden had, zij
   hebbenzich een gegoten kalf gemaakt; en zij hebben zich voor hetzelve
   gebogen, enhebben het offerande gedaan, en gezegd: Dit zijn uw goden,
   Israel, die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^9Verder zeide de HEERE tot Mozes: Ik heb dit volk gezien, en zie, het
   is eenhardnekkig volk!

   ^10En nu, laat Mij toe, dat Mijn toorn tegen hen ontsteke, en hen
   vertere; zo zal Ik utot een groot volk maken.

   ^11Doch Mozes aanbad het aangezicht des HEEREN zijns Gods, en hij
   zeide: OHEERE! waarom zou Uw toorn ontsteken tegen Uw volk, hetwelk Gij
   met grotekracht, en met een sterke hand, uit Egypteland uitgevoerd
   hebt?

   ^12Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft
   Hij henuitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen
   vernielde vanden aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en
   laat het U over hetkwaad Uws volks berouwen.

   ^13Gedenk aan Abraham, aan Izak en aan Israel, Uw knechten, aan welke
   Gij bijUzelven gezworen hebt, en hebt tot hen gesproken: Ik zal uw
   zaadvermenigvuldigen als de sterren des hemels; en dit gehele land,
   waarvan Ik gezegdheb, zal Ik aan ulieder zaad geven, dat zij het
   erfelijk bezitten in eeuwigheid.

   ^14Toen berouwde het den HEERE over het kwaad, hetwelk Hij gesproken
   had Zijnvolk te zullen doen.

   ^15En Mozes wendde zich om, en klom van den berg af, met de twee
   tafelen dergetuigenis in zijn hand; deze tafelen waren op haar beide
   zijden beschreven, zijwaren op de ene en op de andere zijde beschreven.

   ^16En diezelfde tafelen waren Gods werk; het geschrift was ook Gods
   geschrift zelf, in de tafelen gegraveerd.

   ^17Toen nu Jozua des volks stem hoorde, als het juichte, zo zeide hij
   tot Mozes: Er iseen krijgsgeschrei in het leger.

   ^18Maar hij zeide: Het is geen stem des geroeps van overwinning, het is
   ook geenstem des geroeps van nederlaag; ik hoor een stem van zingen bij
   beurte.

   ^19En het geschiedde, als hij aan het leger naderde, en het kalf, en de
   reien zag, datde toorn van Mozes ontstak, en dat hij de tafelen uit
   zijn handen wierp, en dezelvebeneden aan den berg verbrak.

   ^20En hij nam dat kalf, dat zij gemaakt hadden, en verbrandde het in
   het vuur, envermaalde het, totdat het klein werd, en strooide het op
   het water, en deed hetden kinderen Israels drinken.

   ^21En Mozes zeide tot Aaron: Wat heeft u dit volk gedaan, dat gij zulk
   een grotezonde over hetzelve gebracht hebt?

   ^22Toen zeide Aaron: De toorn mijns heren ontsteke niet! gij kent dit
   volk, dat het inden boze ligt.

   ^23Zij dan zeiden tot mij: Maak ons goden, die voor ons aangezicht
   gaan, want dezenMozes, dien man, die ons uit Egypteland opgevoerd
   heeft, wij weten niet, wathem geschied zij.

   ^24Toen zeide ik tot hen: Wie goud heeft, die rukke het af, en geve het
   mij; en ikwierp het in het vuur, en dit kalf is er uit gekomen.

   ^25Als Mozes zag, dat het volk ontbloot was, (want Aaron had het
   ontbloot totverkleining onder degenen, die tegen hen hadden mogen
   opstaan),

   ^26Zo bleef Mozes staan in de poort des legers, en zeide: Wie den
   HEEREtoebehoort, kome tot mij! Toen verzamelden zich tot hem al de
   zonen van Levi.

   ^27En hij zeide tot hen: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Een
   ieder doe zijnzwaard aan zijn heup; gaat door en keert weder, van poort
   tot poort in het leger, en een iegelijk dode zijn broeder, en elk zijn
   vriend, en elk zijn naaste!

   ^28En de zonen van Levi deden naar het woord van Mozes; en er vielen
   van hetvolk, op dien dag, omtrent drie duizend man.

   ^29Want Mozes had gezegd: Vult heden uw handen den HEERE; want elk zal
   zijntegen zijn zoon, en tegen zijn broeder; en dit, opdat Hij heden een
   zegen overulieden geve!

   ^30En het geschiedde des anderen daags, dat Mozes tot het volk zeide:
   Gijliedenhebt een grote zonde gezondigd; doch nu, ik zal tot den HEERE
   opklimmen;misschien zal ik een verzoening doen voor uw zonde.

   ^31Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft
   een grotezonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben.

   ^32Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg
   mij nu uit Uwboek, hetwelk Gij geschreven hebt.

   ^33Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die
   aan Mijzondigt.

   ^34Doch ga nu heen, leid dit volk, waarheen Ik u gezegd heb; zie, Mijn
   Engel zalvoor uw aangezicht gaan! doch ten dage Mijns bezoekens, zo zal
   Ik hun zondeover hen bezoeken!

   ^35Aldus plaagde de HEERE dit volk, omdat zij dat kalf gemaakt hadden,
   hetwelkAaron gemaakt had. Exodus 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Toen het volk zag, dat Mozes vertoog van den berg af te komen, zo
   verzameldezich het volk tot Aaron, en zij zeiden tot hem: Sta op, maak
   ons goden, die voorons aangezicht gaan; want dezen Mozes, dien man, die
   ons uit Egyptelanduitgevoerd heeft, wij weten niet, wat hem geschied
   zij.

   ^2Aaron nu zeide tot hen: Rukt af de gouden oorsierselen, die in de
   oren uwervrouwen, uwer zonen, en uwer dochteren zijn; en brengt ze tot
   mij.

   ^3Toen rukte het ganse volk de gouden oorsierselen af, die in hun oren
   waren; en zijbrachten ze tot Aaron.

   ^4En hij nam ze uit hun hand, en hij bewierp het met een griffie, en
   hij maakte eengegoten kalf daaruit. Toen zeiden zij: Dit zijn uw goden,
   Israel! die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^5Als Aaron dat zag, zo bouwde hij een altaar voor hetzelve; en Aaron
   riep uit, enzeide: Morgen zal den HEERE een feest zijn!

   ^6En zij stonden des anderen daags vroeg op, en offerden brandoffer, en
   brachtendankoffer daartoe; en het volk zat neder om te eten en te
   drinken; daarna stondenzij op, om te spelen.

   ^7Toen sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, klim af! want uw volk, dat
   gij uitEgypteland opgevoerd hebt, heeft het verdorven.

   ^8En zij zijn haast afgeweken van den weg, dien Ik hun geboden had, zij
   hebbenzich een gegoten kalf gemaakt; en zij hebben zich voor hetzelve
   gebogen, enhebben het offerande gedaan, en gezegd: Dit zijn uw goden,
   Israel, die u uitEgypteland opgevoerd hebben.

   ^9Verder zeide de HEERE tot Mozes: Ik heb dit volk gezien, en zie, het
   is eenhardnekkig volk!

   ^10En nu, laat Mij toe, dat Mijn toorn tegen hen ontsteke, en hen
   vertere; zo zal Ik utot een groot volk maken.

   ^11Doch Mozes aanbad het aangezicht des HEEREN zijns Gods, en hij
   zeide: OHEERE! waarom zou Uw toorn ontsteken tegen Uw volk, hetwelk Gij
   met grotekracht, en met een sterke hand, uit Egypteland uitgevoerd
   hebt?

   ^12Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft
   Hij henuitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen
   vernielde vanden aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en
   laat het U over hetkwaad Uws volks berouwen.

   ^13Gedenk aan Abraham, aan Izak en aan Israel, Uw knechten, aan welke
   Gij bijUzelven gezworen hebt, en hebt tot hen gesproken: Ik zal uw
   zaadvermenigvuldigen als de sterren des hemels; en dit gehele land,
   waarvan Ik gezegdheb, zal Ik aan ulieder zaad geven, dat zij het
   erfelijk bezitten in eeuwigheid.

   ^14Toen berouwde het den HEERE over het kwaad, hetwelk Hij gesproken
   had Zijnvolk te zullen doen.

   ^15En Mozes wendde zich om, en klom van den berg af, met de twee
   tafelen dergetuigenis in zijn hand; deze tafelen waren op haar beide
   zijden beschreven, zijwaren op de ene en op de andere zijde beschreven.

   ^16En diezelfde tafelen waren Gods werk; het geschrift was ook Gods
   geschrift zelf, in de tafelen gegraveerd.

   ^17Toen nu Jozua des volks stem hoorde, als het juichte, zo zeide hij
   tot Mozes: Er iseen krijgsgeschrei in het leger.

   ^18Maar hij zeide: Het is geen stem des geroeps van overwinning, het is
   ook geenstem des geroeps van nederlaag; ik hoor een stem van zingen bij
   beurte.

   ^19En het geschiedde, als hij aan het leger naderde, en het kalf, en de
   reien zag, datde toorn van Mozes ontstak, en dat hij de tafelen uit
   zijn handen wierp, en dezelvebeneden aan den berg verbrak.

   ^20En hij nam dat kalf, dat zij gemaakt hadden, en verbrandde het in
   het vuur, envermaalde het, totdat het klein werd, en strooide het op
   het water, en deed hetden kinderen Israels drinken.

   ^21En Mozes zeide tot Aaron: Wat heeft u dit volk gedaan, dat gij zulk
   een grotezonde over hetzelve gebracht hebt?

   ^22Toen zeide Aaron: De toorn mijns heren ontsteke niet! gij kent dit
   volk, dat het inden boze ligt.

   ^23Zij dan zeiden tot mij: Maak ons goden, die voor ons aangezicht
   gaan, want dezenMozes, dien man, die ons uit Egypteland opgevoerd
   heeft, wij weten niet, wathem geschied zij.

   ^24Toen zeide ik tot hen: Wie goud heeft, die rukke het af, en geve het
   mij; en ikwierp het in het vuur, en dit kalf is er uit gekomen.

   ^25Als Mozes zag, dat het volk ontbloot was, (want Aaron had het
   ontbloot totverkleining onder degenen, die tegen hen hadden mogen
   opstaan),

   ^26Zo bleef Mozes staan in de poort des legers, en zeide: Wie den
   HEEREtoebehoort, kome tot mij! Toen verzamelden zich tot hem al de
   zonen van Levi.

   ^27En hij zeide tot hen: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Een
   ieder doe zijnzwaard aan zijn heup; gaat door en keert weder, van poort
   tot poort in het leger, en een iegelijk dode zijn broeder, en elk zijn
   vriend, en elk zijn naaste!

   ^28En de zonen van Levi deden naar het woord van Mozes; en er vielen
   van hetvolk, op dien dag, omtrent drie duizend man.

   ^29Want Mozes had gezegd: Vult heden uw handen den HEERE; want elk zal
   zijntegen zijn zoon, en tegen zijn broeder; en dit, opdat Hij heden een
   zegen overulieden geve!

   ^30En het geschiedde des anderen daags, dat Mozes tot het volk zeide:
   Gijliedenhebt een grote zonde gezondigd; doch nu, ik zal tot den HEERE
   opklimmen;misschien zal ik een verzoening doen voor uw zonde.

   ^31Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft
   een grotezonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben.

   ^32Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg
   mij nu uit Uwboek, hetwelk Gij geschreven hebt.

   ^33Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die
   aan Mijzondigt.

   ^34Doch ga nu heen, leid dit volk, waarheen Ik u gezegd heb; zie, Mijn
   Engel zalvoor uw aangezicht gaan! doch ten dage Mijns bezoekens, zo zal
   Ik hun zondeover hen bezoeken!

   ^35Aldus plaagde de HEERE dit volk, omdat zij dat kalf gemaakt hadden,
   hetwelkAaron gemaakt had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes: Ga heen, trek op van hier, gij en
   het volk, dat gij uit Egypteland opgevoerd hebt, naar het land, dat Ik
   Abraham, Izak enJakob gezworen heb, zeggende: Aan uw zaad zal Ik het
   geven;

   ^2En Ik zal een Engel voor uw aangezicht zenden (en Ik zal uitdrijven
   deKanaanieten, de Amorieten, en de Hethieten, en de Ferezieten, de
   Hevieten, ende Jebusieten),

   ^3Naar het land, dat van melk en honig is vloeiende; want Ik zal in het
   midden van uniet optrekken; want gij zijt een hardnekkig volk; dat Ik u
   op dezen weg nietvertere.

   ^4Toen het volk dit kwade woord hoorde, zo droegen zij leed; en niemand
   van hendeed zijn versiersel aan zich.

   ^5En de HEERE had tot Mozes gezegd: Zeg tot de kinderen Israels: Gij
   zijt eenhardnekkig volk; in een ogenblik zou Ik in het midden van
   ulieden optrekken, enzou u vernielen; doch nu, legt uw sieraad van u
   af, en Ik zal weten, wat Ik u doenzal.

   ^6De kinderen Israels dan beroofden zichzelven van hun versierselen,
   verre van denberg Horeb.

   ^7En Mozes nam de tent, en spande ze zich buiten het leger, ver van het
   legerafwijkende; en hij noemde ze de Tent der samenkomst. En het
   geschiedde, dat alwie den HEERE zocht, uitging tot de tent der
   samenkomst, die buiten het legerwas.

   ^8En het geschiedde, wanneer Mozes uitging naar de tent, stond al het
   volk op, eneen ieder stelde zich in de deur zijner tent; en zij zagen
   Mozes na, totdat hij detent ingegaan was.

   ^9En het geschiedde, als Mozes de tent ingegaan was, zo kwam de
   wolkkolomnederwaarts, en stond in de deur der tent, en Hij sprak met
   Mozes.

   ^10Als het volk de wolkkolom zag staan in de deur der tent, zo stond al
   het volk op, en zij bogen zich, een ieder in de deur zijner tent.

   ^11En de HEERE sprak tot Mozes aangezicht tot aangezicht, gelijk een
   man met zijnvriend spreekt; daarna keerde hij weder tot het leger; doch
   zijn dienaar Jozua, dezoon van Nun, de jongeling, week niet uit het
   midden der tent.

   ^12En Mozes zeide tot den HEERE: Zie, Gij zegt tot mij: Voer dit volk
   op! maar Gijlaat mij niet weten, wien Gij met mij zult zenden; daar Gij
   gezegd hebt: Ik ken ubij name! en ook: Gij hebt genade gevonden in Mijn
   ogen!

   ^13Nu dan, ik bidde, indien ik genade gevonden heb in Uw ogen, zo laat
   mij nu Uwweg weten, en ik zal U kennen, opdat ik genade vinde in Uw
   ogen; en zie aan, datdeze natie Uw volk is!

   ^14Hij dan zeide: Zou Mijn aangezicht moeten medegaan, om u gerust te
   stellen?

   ^15Toen zeide hij tot Hem: Indien Uw aangezicht niet medegaan zal, doe
   ons van hierniet optrekken!

   ^16Want waarbij zou nu bekend worden, dat ik genade gevonden heb in Uw
   ogen, ik en Uw volk? Is het niet daarbij, dat Gij met ons gaat? Alzo
   zullen wijafgezonderd worden, ik en Uw volk, van alle volk, dat op den
   aardbodem is.

   ^17Toen zeide de HEERE tot Mozes: Ook deze zelfde zaak, die gij
   gesproken hebt, zal Ik doen, dewijl gij genade gevonden hebt in Mijn
   ogen, en Ik u bij name ken.

   ^18Toen zeide hij: Toon mij nu Uw heerlijkheid!

   ^19Doch Hij zeide: Ik zal al Mijn goedigheid voorbij uw aangezicht
   laten gaan, en zalden Naam des HEEREN uitroepen voor uw aangezicht;
   maar Ik zal genadig zijn, wien Ik zal genadig zijn, en Ik zal Mij
   ontfermen, over wien Ik Mij ontfermen zal.

   ^20Hij zeide verder: Gij zoudt Mijn aangezicht niet kunnen zien; want
   Mij zal geenmens zien, en leven.

   ^21De HEERE zeide verder: Zie, er is een plaats bij Mij; daar zult gij
   u op desteenrots stellen.

   ^22En het zal geschieden, wanneer Mijn heerlijkheid voorbij zal gaan,
   zo zal Ik u ineen kloof der steenrots zetten; en Ik zal u met Mijn hand
   overdekken, totdat Ikzal voorbijgegaan zijn.

   ^23En wanneer Ik Mijn hand zal weggenomen hebben, zo zult gij Mijn
   achterstedelen zien; maar Mijn aangezicht zal niet gezien worden.Exodus
   34 ^1Toen zeide de HEERE tot Mozes: Houw u twee stenen tafelen, gelijk
   de eerste waren, zo zal Ik op de tafelen schrijven dezelfde woorden,
   die op de eerste tafelengeweest zijn, die gij gebroken hebt. ^2En wees
   bereid tegen den morgenstond; dat gij in den morgenstond op den berg
   Sinai klimt, en stel u aldaar voor Mij, op den top des bergs. ^3En
   niemand zal met u opklimmen; dat er ook niemand gezien worde op den
   gansen berg; ook het kleine vee, noch runderen zullen tegenover dezen
   berg niet weiden. ^4Toen hieuw hij twee stenen tafelen, gelijk de
   eerste; en Mozes stond des morgens vroeg op, en klom op den berg Sinai,
   gelijk als hem de HEERE geboden had; enhij nam de twee stenen tafelen
   in zijn hand. ^5De HEERE nu kwam nederwaarts in een wolk, en stelde
   Zich aldaar bij hem; en Hij riep uit den Naam des HEEREN. ^6Als nu de
   HEERE voor zijn aangezicht voorbijging, zo riep Hij: HEERE, HEERE, God,
   barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en
   waarheid. ^7Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de
   ongerechtigheid, en overtreding, en zonde vergeeft; Die den schuldige
   geenszins onschuldig houdt, bezoekende de ongerechtigheid der vaderen
   aan de kinderen, en aan de kindskinderen, in het derde en vierde lid.
   ^8Mozes nu haastte zich en neigde het hoofd ter aarde, en hij boog
   zich. ^9En hij zeide: Heere! indien ik nu genade gevonden heb in Uw
   ogen, zo ga nu de Heere in het midden van ons, want dit is een
   hardnekkig volk; doch vergeef onzeongerechtigheid en onze zonde, en
   neem ons aan tot een erfdeel! ^10Toen zeide Hij: Zie, Ik maak een
   verbond; voor uw ganse volk zal Ik wonderen doen, die niet geschapen
   zijn op de ganse aarde, noch onder enige volken; alzo datdit ganse
   volk, in welks midden gij zijt, des HEEREN werk zien zal, dat het
   schrikkelijk is, hetwelk Ik met u doe. ^11Onderhoudt gij hetgeen Ik u
   heden gebiede! zie, Ik zal voor uw aangezicht uitdrijven de Amorieten,
   en de Kanaanieten, en de Hethieten, en de Ferezieten, en deHevieten, en
   de Jebusieten. ^12Wacht u, dat gij toch geen verbond maakt met den
   inwoners des lands, waarin gij komen zult; dat hij misschien niet tot
   een strik worde in het midden van u. ^13Maar hun altaren zult gijlieden
   omwerpen, en hun opgerichte beelden zult gij verbreken, en hun bossen
   zult gij afhouwen. ^14(Want gij zult u niet buigen voor een anderen
   god; want des HEEREN Naam is Ijveraar! een ijverig God is Hij!)
   ^15Opdat gij misschien geen verbond maakt met den inwoner van dat land;
   en zij hun goden niet nahoereren, noch hun goden offerande doen, en hij
   u nodigende, gij vanhun offerande etet. ^16En gij voor uw zonen vrouwen
   neemt van hun dochteren; en hun dochteren, haar goden nahoererende,
   maken, dat ook uw zonen haar goden nahoereren. ^17Gij zult u geen
   gegoten goden maken. ^18Het feest der ongezuurde broden zult gij
   houden; zeven dagen zult gij ongezuurde broden eten, gelijk Ik u
   geboden heb, ter gezetter tijd der maand Abib; want in demaand Abib
   zijt gij uit Egypte uitgegaan. ^19Al wat de baarmoeder opent, is Mijn;
   ja, al uw vee, dat mannelijk zal geboren worden, openende de baarmoeder
   van het grote en kleine vee. ^20Doch den ezel, die de baarmoeder opent,
   zult gij met een stuk klein vee lossen; maar indien gij hem niet zult
   lossen, zo zult gij hem den nek breken. Al deeerstgeborenen uwer zonen
   zult gij lossen, en men zal voor Mijn aangezicht niet ledig
   verschijnen. ^21Zes dagen zult gij arbeiden, maar op den zevenden dag
   zult gij rusten; in den ploegtijd en in den oogst zult gij rusten.
   ^22Het feest der weken zult gij ook houden, zijnde het feest der
   eerstelingen van den tarweoogst, en het feest der inzameling, als het
   jaar om is. ^23Al wat mannelijk is onder u zal driemaal in het jaar
   verschijnen voor het aangezicht des Heeren HEEREN, den God van Israel.

   ^24Wanneer Ik de volken voor uw aangezicht uit de bezitting zal
   verdrijven, en uw landpalen verwijden, dan zal niemand uw land begeren,
   terwijl gij henen opgaan zult, om te verschijnen voor het aangezicht
   des HEEREN uws Gods, driemaal in het jaar.

   ^25Gij zult het bloed van Mijn slachtoffer niet offeren met gedesemd
   brood; het slachtoffer van het paasfeest zal ook niet vernachten tot
   den morgen.

   ^26De eerstelingen van de eerste vruchten uws lands zult gij in het
   huis des HEEREN uws Gods brengen. Gij zult het bokje in de melk zijner
   moeder niet koken.

   ^27Verder zeide de HEERE tot Mozes: Schrijf u deze woorden; want naar
   luid dezer woorden heb Ik een verbond met u en met Israel gemaakt.

   ^28En hij was aldaar met den HEERE, veertig dagen en veertig nachten;
   hij at geen brood, en hij dronk geen water; en Hij schreef op de
   tafelen de woorden desverbonds, de tien woorden.

   ^29En het geschiedde, toen Mozes van den berg Sinai afging (de twee
   tafelen der getuigenis nu waren in de hand van Mozes, als hij van den
   berg afging), zo wistMozes niet, dat het vel zijns aangezichts
   glinsterde, toen Hij met hem sprak.

   ^30Als nu Aaron en al de kinderen Israels Mozes aanzagen, ziet, zo
   glinsterde het vel zijns aangezichts; daarom vreesden zij tot hem toe
   te treden.

   ^31Toen riep Mozes hen; en Aaron, en al de oversten in de vergadering
   keerden weder tot hem; en Mozes sprak tot hen.

   ^32En daarna traden al de kinderen Israels toe; en hij gebood hun al
   wat de HEERE met hem gesproken had op den berg Sinai.

   ^33Alzo eindigde Mozes met hen te spreken, en hij had een deksel op
   zijn aangezicht gelegd.

   ^34Doch als Mozes voor het aangezicht des HEEREN kwam, om met Hem te
   spreken, zo nam hij het deksel af, totdat hij uitging; en nadat hij
   uitgegaan was, zo sprakhij tot de kinderen Israels, wat hem geboden
   was.

   ^35Zo zagen dan de kinderen Israels het aangezicht van Mozes, dat het
   vel van het aangezicht van Mozes glinsterde; derhalve deed Mozes het
   deksel weder op zijnaangezicht, totdat hij inging om met Hem te
   spreken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1Toen deed Mozes de ganse vergadering der kinderen Israels verzamelen,
   en zeide tot hen: Dit zijn de woorden, die de HEERE geboden heeft, dat
   men ze doe.

   ^2Zes dagen zal men het werk doen; maar op den zevenden dag zal ulieden
   heiligheid zijn, een sabbat der rust den HEERE; al wie daarop werk
   doet, zal gedoodworden.

   ^3Gij zult geen vuur aansteken in enige uwer woningen op den sabbatdag.

   ^4Verder sprak Mozes tot de ganse vergadering der kinderen Israels,
   zeggende: Dit is het woord, dat de HEERE geboden heeft, zeggende:

   ^5Neemt van hetgeen, dat gijlieden hebt, een hefoffer den HEERE; een
   ieder, wiens hart vrijwillig is, zal het brengen, ten hefoffer des
   HEEREN: goud, en zilver, enkoper;

   ^6Als ook hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn linnen, en
   geiten haar;

   ^7En roodgeverfde ramsvellen, en dassenvellen, en sittimhout;

   ^8En olie tot den luchter, en specerijen ter zalfolie, en tot roking
   welriekende specerijen;

   ^9En sardonixstenen, en vervullende stenen, tot den efod en tot den
   borstlap.

   ^10En allen, die wijs van hart zijn onder ulieden, zullen komen, en
   maken alles, wat de HEERE geboden heeft:

   ^11De tabernakel, zijn tent en zijn deksel, zijn haakjes en zijn
   berderen, zijn richelen, zijn pilaren, en zijn voeten;

   ^12De ark en haar handbomen, het verzoendeksel en den voorhang des
   deksels;

   ^13De tafel en haar handbomen, en al haar gereedschap, en de
   toonbroden;

   ^14En den kandelaar tot het licht, en zijn gereedschap, en zijn lampen,
   en de olie tot het licht;

   ^15En het reukaltaar, en zijn handbomen, en de zalfolie, en het
   reukwerk van welriekende specerijen; en het deksel der deur aan de deur
   des tabernakels;

   ^16Het altaar des brandoffers, en den koperen rooster, dien het hebben
   zal, zijn handbomen, en al zijn gereedschappen; het wasvat en zijn
   voet.

   ^17De behangselen des voorhofs, zijn pilaren en zijn voeten; en het
   deksel van de poort des voorhofs;

   ^18De nagelen des tabernakels, en de pennen des voorhofs, met derzelver
   zelen;

   ^19De ambtsklederen om in het heilige te dienen, de heilige klederen
   van den priester Aaron, en de klederen zijner zonen, om het
   priesterambt te bedienen.

   ^20Toen ging de ganse vergadering der kinderen Israels uit van voor het
   aangezicht van Mozes.

   ^21En zij kwamen, alle man, wiens hart hem bewoog, en een ieder, wiens
   geest hem vrijwillig maakte, die brachten des HEEREN hefoffer tot het
   werk van de tent dersamenkomst, en tot al haar dienst, en tot de
   heilige klederen.

   ^22Zo kwamen dan de mannen met de vrouwen, alle vrijwilligen van hart;
   zij brachten haken, en oorsierselen, en ringen, en spanselen, alle
   gouden vaten; en alle man, die een gouden beweegoffer den HEERE
   offerde,

   ^23En alle man, bij wien gevonden werd hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn linnen, en geiten haar, en roodgeverfde ramsvellen,
   en dassenvellen, diebrachten ze.

   ^24Allen, die een hefoffer van zilver of koper offerden, die brachten
   het ten hefoffer des HEEREN; en allen, bij welke sittimhout gevonden
   werd, brachten het tot allewerk van den dienst.

   ^25En alle vrouwen, die wijs van hart waren, sponnen met haar handen,
   en zij brachten het gesponnene, de hemelsblauwe zijde, en het purper,
   het scharlaken, en hetfijn linnen.

   ^26En alle vrouwen, welker hart haar bewoog in wijsheid, die sponnen
   het geiten haar.

   ^27De oversten nu brachten sardonixstenen en vulstenen, tot den efod en
   tot den borstlap;

   ^28En specerijen en olie, tot den luchter en tot de zalfolie, en tot
   roking welriekende specerijen.

   ^29Alle man en vrouw, welker hart hen vrijwillig bewoog te brengen tot
   al het werk, hetwelk de HEERE geboden had te maken door de hand van
   Mozes; dat brachtende kinderen Israels tot een vrijwillig offer den
   HEERE.

   ^30Daarna zeide Mozes tot de kinderen Israels: Ziet, de HEERE heeft met
   name geroepen Bezaleel, den zoon van Uri, den zoon van Hur, van den
   stam van Juda.

   ^31En de Geest Gods heeft hem vervuld met wijsheid, met verstand, en
   met wetenschap, namelijk in alle handwerk;

   ^32En om te bedenken vernuftigen arbeid, te werken in goud, en in
   zilver, en in koper,

   ^33En in kunstige steensnijding, om in te zetten, en in kunstige
   houtsnijding; om te werken in alle vernuftige handwerk.

   ^34Hij heeft hem ook in zijn hart gegeven anderen te onderwijzen, hem
   en Aholiab, den zoon van Ahisamach, van den stam van Dan.

   ^35Hij heeft hen vervuld met wijsheid des harten, om te maken alle werk
   eens werkmeesters, en des allervernuftigsten handwerkers, en des
   borduurders enhemelsblauw, en in purper, in scharlaken, en in fijn
   linnen, en des wevers; makende alle werk, en bedenkende vernuftigen
   arbeid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1Toen wrocht Bezaleel en Aholiab, en alle man, die wijs van hart was,
   in denwelken de HEERE wijsheid en verstand gegeven had, om te weten,
   hoe zij makenzouden alle werk ten dienste des heiligdoms naar alles,
   dat de HEERE geboden had.

   ^2Want Mozes had geroepen Bezaleel en Aholiab, en alle man, die wijs
   van hart was, in wiens hart God wijsheid gegeven had, al wiens hart hem
   bewogen had, dat hijtoetrad tot het werk, om dat te maken.

   ^3Zij dan namen van voor het aangezicht van Mozes het ganse hefoffer,
   hetwelk de kinderen Israels gebracht hadden, tot het werk van den
   dienst des heiligdoms, omdat te maken; doch zij brachten tot hem nog
   allen morgen vrijwillig offer.

   ^4Derhalve kwamen alle wijzen, die al het werk des heiligdoms maakten,
   ieder man van zijn werk, hetwelk zij maakten;

   ^5En zij spraken tot Mozes, zeggende: Het volk brengt te veel, meer dan
   genoeg is ten dienste des werks, hetwelk de HEERE te maken geboden
   heeft.

   ^6Toen gebood Mozes, dat men een stem zoude laten gaan door het leger,
   zeggende: Man noch vrouw make geen werk meer ten hefoffer des
   heiligdoms! Alzo werdhet volk teruggehouden van meer te brengen.

   ^7Want der stoffe was denzelven genoeg tot het gehele werk, dat te
   maken was; ja, er was over.

   ^8Alzo maakte een ieder wijze van hart, onder degenen, die het werk
   maakten, den tabernakel van tien gordijnen, van getweernd fijn linnen,
   en hemelsblauw, enpurper, en scharlaken met cherubim; van het
   allerkunstelijkste werk maakte hij ze.

   ^9De lengte ener gordijn was van acht en twintig ellen, en de breedte
   ener gordijn van vier ellen; al deze gordijnen hadden een maat.

   ^10En hij voegde vijf gordijnen, de ene aan de andere; en hij voegde
   andere vijf gordijnen, de ene aan de andere.

   ^11Daarna maakte hij striklisjes van hemelsblauw aan den kant ener
   gordijn, aan het uiterste in de samenvoeging; hij deed het ook aan den
   uitersten kant der tweedesamenvoegende gordijn.

   ^12Vijftig striklisjes maakte hij aan de ene gordijn, en vijftig
   striklisjes maakte hij aan het uiterste der gordijn; dat aan de tweede
   samenvoegende was; deze striklisjesvatten de ene aan de andere.

   ^13Hij maakte ook vijftig gouden haakjes, en voegde de gordijnen samen,
   de ene aan de andere, met deze haakjes, dat het een tabernakel werd.

   ^14Verder maakte hij gordijnen van geiten haar, tot een tent over den
   tabernakel; van elf gordijnen maakte hij ze.

   ^15De lengte ener gordijn was dertig ellen, en vier ellen de breedte
   ener gordijn; deze elf gordijnen hadden een maat.

   ^16En hij voegde vijf gordijnen samen bijzonder; wederom zes dezer
   gordijnen bijzonder.

   ^17En hij maakte vijftig striklisjes aan den kant van de gordijn, de
   uiterste in de samenvoeging; hij maakte ook vijftig striklisjes aan den
   kant van de gordijn der anderesamenvoeging.

   ^18Hij maakte ook vijftig koperen haakjes, om de tent samen te voegen,
   dat zij een ware.

   ^19Ook maakte hij voor de tent een deksel van roodgeverfde ramsvellen,
   en daarover een deksel van dassenvellen.

   ^20Hij maakte ook aan den tabernakel berderen van staand sittimhout.

   ^21De lengte van een berd was tien ellen, en ene el en ene halve el was
   de breedte van elk berd.

   ^22Twee houvasten had een berd, als sporten in een ladder gezet, het
   ene nevens het andere; alzo maakte hij het met al de berderen des
   tabernakels.

   ^23Hij maakte ook de berderen tot den tabernakel; twintig berderen naar
   de zuidzijde zuidwaarts.

   ^24En hij maakte veertig zilveren voeten onder de twintig berderen;
   twee voeten onder een berd, aan zijn twee houvasten, en twee voeten
   onder een ander berd, aanzijn twee houvasten.

   ^25Hij maakte ook twintig berderen aan de andere zijde des tabernakels,
   aan den noorderhoek.

   ^26Met hun veertig zilveren voeten; twee voeten onder een berd, en twee
   voeten onder een ander berd.

   ^27Doch aan de zijde des tabernakels tegen het westen, maakte hij zes
   berderen.

   ^28Ook maakte hij twee berderen tot hoekberderen des tabernakels, aan
   de beide zijden.

   ^29En zij waren van beneden als tweelingen samengevoegd, zij waren ook
   als tweelingen aan deszelfs oppereinde samengevoegd met een ring; alzo
   deed hij met diebeide, aan de twee hoeken.

   ^30Alzo waren er acht berderen met hun zilveren voeten, zijnde zestien
   voeten: twee voeten onder elk berd.

   ^31Hij maakte ook richelen van sittimhout; vijf aan de berderen der ene
   zijde des tabernakels;

   ^32En vijf richelen aan de berderen van de andere zijde des
   tabernakels; alsook vijf richelen aan de berderen des tabernakels, aan
   de beide zijden westwaarts.

   ^33En hij maakte de middelste richel doorschietende in het midden der
   berderen, van het ene einde tot het andere einde.

   ^34En hij overtrok de berderen met goud, en hun ringen (de plaatsen
   voor de richelen) maakte hij van goud; de richelen overtrok hij ook met
   goud.

   ^35Daarna maakte hij een voorhang van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen; van het allerkunstelijkste werk
   maakte hij denzelven, metcherubim.

   ^36En hij maakte daartoe vier pilaren van sittim hout, die hij overtrok
   met goud; hun haken waren van goud, en hij goot hun vier zilveren
   voeten.

   ^37Hij maakte ook aan de deur der tent een deksel van hemelsblauw, en
   purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen, geborduurd werk;

   ^38En de vijf pilaren daarvan, en hun haken; en hij overtrok hun
   hoofden en derzelver banden met goud; en hun vijf voeten waren van
   koper.
     __________________________________________________________________

  Chapter 37

   ^1Alzo maakte Bezaleel de ark van sittimhout; twee ellen en een halve
   was haar lengte, en anderhalve el haar breedte, en anderhalve el haar
   hoogte.

   ^2En hij overtrok ze met louter goud, van binnen en van buiten; en hij
   maakte ze een gouden krans rondom.

   ^3En hij goot voor dezelve vier gouden ringen, aan haar vier hoeken,
   alzo dat twee ringen op derzelver ene zijde waren, en twee ringen op
   haar andere zijde.

   ^4En hij maakte handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met goud.

   ^5En hij stak de handbomen in de ringen, aan de zijden der ark, om de
   ark te dragen.

   ^6Hij maakte ook een verzoendeksel van louter goud; twee ellen en een
   halve was deszelfs lengte, en anderhalve el deszelfs breedte.

   ^7Ook maakte hij twee cherubim van goud; van dicht werk maakte hij ze,
   uit de beide einden des verzoendeksels.

   ^8Een cherub uit het ene einde aan deze zijde, en den anderen cherub
   uit het andere einde aan gene zijde; uit het verzoendeksel maakte hij
   de cherubim, uit deszelfsbeide einden.

   ^9En de cherubim waren de beide vleugelen omhoog uitbreidende,
   bedekkende met hun vleugelen het verzoendeksel; en hun aangezichten
   waren tegenover elkander;de aangezichten der cherubim waren naar het
   verzoendeksel.

   ^10Hij maakte ook een tafel van sittimhout; twee ellen was haar lengte,
   en een el haar breedte; en een el en een halve haar hoogte.

   ^11En hij overtrok ze met louter goud; en hij maakte een gouden krans
   daaraan, rondom.

   ^12Hij maakte daaraan ook een lijst rondom, een hand breed; en hij
   maakte een gouden krans rondom derzelver lijst.

   ^13Hij goot ook vier gouden ringen daaraan; en hij zette de ringen aan
   de vier hoeken, die aan derzelver vier voeten waren.

   ^14Tegenover de lijst waren de ringen tot plaatsen voor de handbomen,
   om de tafel te dragen.

   ^15Hij maakte ook de handbomen van sittimhout; en hij overtrok ze met
   goud, om de tafel te dragen.

   ^16En hij maakte het gereedschap, dat op de tafel zijn zoude, haar
   schotelen, en haar reukschalen, en haar kroezen, en haar platelen (met
   welke ze bedekt zoudeworden), van louter goud.

   ^17Hij maakte ook een kandelaar van louter goud. Van dicht werk maakte
   hij deze kandelaar, zijn schacht, en zijn rieten; zijn schaaltjes, zijn
   knopen, en zijn bloemenwaren uit hem.

   ^18Zes rieten nu gingen uit zijn zijden; drie rieten des kandelaars uit
   zijn ene zijde, en drie rieten des kandelaars uit zijn andere zijde.

   ^19In het ene riet waren drie schaaltjes, gelijk amandelnoten, een
   knoop en een bloem; en drie schaaltjes, gelijk amandelnoten in een
   ander riet, een knoop en eenbloem; alzo waren die zes rieten, die uit
   den kandelaar gingen.

   ^20Maar aan den kandelaar zelven waren vier schaaltjes, gelijk
   amandelnoten, met zijn knopen, en met zijn bloemen.

   ^21En daar was een knoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande;
   ook een knoop onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; nog een knoop
   onder twee rieten, uit denzelven uitgaande; alzo was het met de zes
   rieten, die uit denzelven uitgingen.

   ^22Hun knopen en rieten waren uit hem; het was altemaal een enig dicht
   werk van louter goud.

   ^23En hij maakte hem zeven lampen; zijn snuiters en zijn blusvaten
   waren van louter goud.

   ^24Hij maakte denzelven uit een talent louter goud, met al zijn vaten,

   ^25En hij maakte het reukaltaar van sittimhout; een el was zijn lengte
   en een el zijn breedte, vierkant, maar twee ellen zijn hoogte; uit
   hetzelve waren zijn hoornen.

   ^26En hij overtrok het met louter goud, zijn dak, en zijn wanden
   rondom, alsook zijn hoornen; en hij maakte het een gouden krans rondom.

   ^27Hij maakte ook twee gouden ringen daaraan, onder zijn krans, aan
   zijn twee hoeken, aan zijn beide zijden, tot plaatsen voor de
   handbomen, dat men het daarmededroeg.

   ^28En hij maakte de handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met
   goud.

   ^29Hij maakte ook de heilige zalfolie, en het reukwerk der zuiverste
   welriekende specerijen, naar apothekerswerk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 38

   ^1Hij maakte ook het brandofferaltaar van sittimhout; vijf ellen was
   deszelfs lengte, en vijf ellen zijn breedte, vierkant, en drie ellen
   zijn hoogte.

   ^2En hij maakte deszelfs hoornen op zijn vier hoeken; uit hetzelve
   waren zijn hoornen; en hij overtrok het met koper.

   ^3Hij maakte ook al het gereedschap des altaars, de potten, en de
   schoffelen, en de besprengbekkens, en de krauwelen, en de koolpannen;
   en al zijn vaten maakte hijvan koper.

   ^4Ook maakte hij aan het altaar een rooster van koperen netwerk, onder
   zijn omloop, van beneden tot zijn midden toe.

   ^5En hij goot vier ringen aan de vier einden des koperen roosters, tot
   plaatsen voor de handbomen.

   ^6En hij maakte de handbomen van sittimhout, en hij overtrok ze met
   koper.

   ^7En hij deed de handbomen in de ringen, aan de zijden des altaars, dat
   men het met dezelve droeg; hij maakte hetzelve hol van planken.

   ^8Hij maakte ook het koperen wasvat, met zijn koperen voet, van de
   spiegels der te hoop komende vrouwen, die te hoop kwamen voor de deur
   van de tent dersamenkomst.

   ^9Hij maakte ook den voorhof, aan den zuidhoek zuidwaarts; de
   behangselen tot den voorhof waren van fijn getweernd linnen, van
   honderd ellen.

   ^10Hun twintig pilaren en derzelver twintig voeten, waren van koper; de
   haken dezer pilaren en hun banden waren van zilver.

   ^11En aan den noorderhoek honderd ellen, hun twintig pilaren en
   derzelver twintig voeten waren van koper; de haken der pilaren en
   derzelver banden waren van zilver.

   ^12En aan den westerhoek waren behangselen van vijftig ellen, hun
   pilaren tien en derzelver voeten tien; de haken der pilaren en hun
   banden waren van zilver.

   ^13En aan den oosterhoek tegen den opgang waren vijftig ellen.

   ^14De behangselen aan deze zijde waren vijftien ellen, derzelver
   pilaren drie en hun voeten drie.

   ^15En aan de andere zijde van de deur des voorhofs, van hier en van
   daar, waren behangselen van vijftien ellen; hun pilaren drie en
   derzelver voeten drie.

   ^16Al de behangselen des voorhofs waren rondom van fijn getweernd
   linnen.

   ^17De voeten nu der pilaren waren van koper, de haken der pilaren, en
   hun banden waren van zilver, en het overdeksel hunner hoofden was van
   zilver, en al de pilarendes voorhofs waren met zilver omtogen.

   ^18En het deksel van de poort des voorhofs was van geborduurd werk, van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en fijn getweernd linnen; en
   twintig ellen was delengte, en de hoogte in de breedte was vijf ellen,
   tegenover de behangselen des voorhofs.

   ^19En hun vier pilaren en derzelver vier voeten waren van koper, hun
   haken waren van zilver; ook was het overdeksel hunner hoofden en hun
   banden van zilver.

   ^20En al de pennen des tabernakels en des voorhofs rondom waren van
   koper.

   ^21Dit zijn de getelde dingen van den tabernakel, van den tabernakel
   der getuigenis, die geteld zijn naar den mond van Mozes, ten dienste
   der Levieten, door de handvan Ithamar, de zoon van den priester Aaron.

   ^22Bezaleel nu, de zoon van Uri, den zoon van Hur, van den stam van
   Juda, maakte al, dat de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^23En met hem Aholiab, de zoon van Ahisamach, van den stam van Dan, een
   werkmeester en vernuftig kunstenaar, en een borduurder in hemelsblauw,
   en in purper, en in scharlaken, en in fijn linnen.

   ^24Al het goud, dat tot het werk verarbeid is, in het ganse werk des
   heiligdoms, te weten, het goud des beweegoffers, was negen en twintig
   talenten, en zevenhonderden dertig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^25Het zilver nu van de getelden der vergadering was honderd talenten,
   en duizend zevenhonderd vijf en zeventig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^26Een beka voor elk hoofd, dat is een halve sikkel, naar den sikkel
   des heiligdoms, van een ieder, die overging tot de getelden, van
   twintig jaren oud en daarboven, namelijk zeshonderd drie duizend,
   vijfhonderd vijftig.

   ^27En er waren honderd talenten zilver, om te gieten de voeten des
   heiligdoms, en de voeten des voorhangs; tot honderd voeten waren
   honderd talenten, een talent toteen voet.

   ^28Maar uit de duizend zevenhonderd vijf en zeventig sikkelen maakte
   hij de haken aan de pilaren, en hij overtrok hun hoofden, en omtoog ze
   met banden.

   ^29Het koper nu des beweegoffers was zeventig talenten, en twee duizend
   vierhonderd sikkelen.

   ^30En hij maakte daarvan de voeten der deur van de tent der samenkomst,
   en het koperen altaar, en den koperen rooster, dien het had, en al het
   gereedschap desaltaars.

   ^31En de voeten des voorhofs rondom, en de voeten van de poort des
   voorhofs, ook al de pennen des tabernakels, en al de pennen des
   voorhofs rondom.
     __________________________________________________________________

  Chapter 39

   ^1Zij maakten ook ambtsklederen, om in het heilige te dienen, van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken; ook maakten zij de heilige
   klederen, die voor Aaron waren, gelijk de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^2Aldus maakte hij den efod, van goud, hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweernd linnen.

   ^3En zij rekten uit de dunne platen van goud, en sneden het tot draden,
   om te doen in het midden van het hemelsblauw, en in het midden van het
   purper, en in hetmidden van het scharlaken, en in het midden van het
   fijn linnen, van het allerkunstelijkste werk.

   ^4Zij maakten samenvoegende schouderbanden daaraan; aan deszelfs beide
   einden werd hij samengevoegd.

   ^5En de kunstelijke riem zijns efods, die daarop was, was gelijk zijn
   werk, van hetzelfde, van goud, van hemelsblauw, en purper, en
   scharlaken, en fijn getweerndlinnen, gelijk als de HEERE aan Mozes
   bevolen had.

   ^6Zij bereidden ook de sardonixstenen, omvat in gouden kastjes, als
   zegelgravering gegraveerd, met de namen der zonen van Israel.

   ^7En hij zette ze op de schouderbanden des efods, tot stenen der
   gedachtenis voor de kinderen Israels, gelijk de HEERE aan Mozes geboden
   had.

   ^8Hij maakte ook de borstlap van het allerkunstelijkste werk, gelijk
   het werk des efods, van goud, hemelsblauw, en purper, en scharlaken, en
   fijn getweernd linnen.

   ^9Hij was vierkant; zij maakten den borstlap dubbel; een span was zijn
   lengte, en een span was zijn breedte, dubbel zijnde.

   ^10En zij vulden daarin vier rijen stenen: een rij van een Sardis, een
   Topaas en een Karbonkel; dit is de eerste rij.

   ^11En de tweede rij van een Smaragd, een Saffier en een Diamant.

   ^12En de derde rij van een Hyacinth, Agaat, en Amethyst.

   ^13En de vierde rij van een Turkoois, en een Sardonix, en een Jaspis;
   omvat in gouden kastjes in hun vullingen.

   ^14Deze stenen nu, met de namen der zonen van Israel, waren twaalf, met
   hun namen, met zegelgravering; ieder met zijn naam, naar de twaalf
   stammen.

   ^15Zij maakten ook aan den borstlap gelijk-eindigende ketentjes, van
   gedraaid werk, uit louter goud.

   ^16En zij maakten twee gouden kastjes, en twee gouden ringen; en zij
   zetten die twee ringen aan de beide einden des borstlaps.

   ^17En zij zetten de twee gedraaide gouden ketentjes aan de twee ringen,
   aan de einden van den borstlap.

   ^18Doch de twee andere einden der gedraaide ketenen zetten zij aan de
   twee kastjes, en zij zetten ze aan de schouderbanden des efods, recht
   op de voorste zijde vandien.

   ^19Zij maakten ook twee gouden ringen, die zij aan de twee andere
   einden des borstlaps zetten, inwendig aan zijn boord, die aan de zijde
   des efods is.

   ^20Nog maakten zij twee gouden ringen, die zij zetten aan de twee
   schouderbanden van den efod, beneden, aan deszelfs voorste zijde,
   tegenover zijn andere voege, boven den kunstelijke riem des efods.

   ^21En zij bonden den borstlap met zijn ringen aan de ringen van den
   efod, met een hemelsblauw snoer, dat hij op den kunstelijke riem van
   den efod was; opdat deborstlap van den efod niet afgescheiden wierd,
   gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^22En hij maakte den mantel des efods van geweven werk, geheel van
   hemelsblauw.

   ^23En het gat des mantels was in deszelfs midden, als het gat eens
   pantsiers; dit gat had een boord rondom, dat het niet gescheurd wierd.

   ^24En aan de zomen des mantels maakten zij granaatappelen van
   hemelsblauw, en purper, en scharlaken, getweernd.

   ^25Zij maakten ook schelletjes van louter goud, en zij stelden de
   schelletjes tussen de granaatappelen, aan de zomen des mantels rondom,
   tussen de granaatappelen;

   ^26Dat er een schelletje, daarna een granaatappel was; wederom een
   schelletje, en een granaatappel; aan de zomen des mantels rondom; om te
   dienen, gelijk als deHEERE aan Mozes geboden had.

   ^27Zij maakten ook de rokken van fijn linnen, van geweven werk, voor
   Aaron en voor zijn zonen;

   ^28En den hoed van fijn linnen, en de sierlijke mutsen van fijn linnen,
   en de linnen onderbroeken van fijn getweernd linnen;

   ^29En den gordel van fijn getweernd linnen, en van hemelsblauw, en
   purper, en scharlaken, van geborduurd werk, gelijk als de HEERE aan
   Mozes geboden had.

   ^30Zij maakten ook de plaat van de kroon der heiligheid van louter
   goud, en zij schreven daarop een schrift, met zegelgravering: De
   HEILIGHEID DES HEEREN.

   ^31En zij hechtten een snoer van hemelsblauw daaraan, om aan den hoed
   van boven te hechten, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^32Aldus werd al het werk des tabernakels, van de tent der samenkomst
   voleind; en de kinderen Israels hadden het gemaakt naar alles, wat de
   HEERE aan Mozesgeboden had; alzo hadden zij het gemaakt.

   ^33Daarna brachten zij den tabernakel tot Mozes, de tent, en al haar
   gereedschap, haar haakjes, haar berderen, haar richelen, en haar
   pilaren, en haar voeten;

   ^34En het deksel van roodgeverfde ramsvellen, en het deksel van
   dassenvellen, en den voorhang van het deksel;

   ^35De ark der getuigenis, en haar handbomen, en het verzoendeksel;

   ^36De tafel, met al haar gereedschap, en de toonbroden;

   ^37De louteren kandelaar met zijn lampen, de lampen, die men toerichten
   moest, en al deszelfs gereedschap, en de olie tot het licht;

   ^38Verder het gouden altaar, en de zalfolie, en het reukwerk van
   welriekende specerijen, en het deksel van de deur der tent.

   ^39Het koperen altaar, en den koperen rooster, dien het heeft, deszelfs
   handbomen, en al zijn gereedschap; het wasvat en zijn voet;

   ^40De behangselen des voorhofs, zijn pilaren en zijn voeten, en het
   deksel van de poort des voorhofs, zijn zelen, en zijn pennen, en al het
   gereedschap van den dienstdes tabernakels, tot de tent der samenkomst;

   ^41De ambtsklederen, om in het heiligdom te dienen, de heilige klederen
   van de priester Aaron, en de klederen van zijn zonen, om het
   priesterambt te bedienen.

   ^42Naar alles, wat de HEERE aan Mozes geboden had, alzo hadden de
   kinderen Israels het ganse werk gemaakt.

   ^43Mozes nu bezag het ganse werk, en ziet, zij hadden het gemaakt,
   gelijk als de HEERE geboden had; alzo hadden zij het gemaakt. Toen
   zegende Mozes hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 40

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Op den dag der eerste maand, te weten op den eersten der maand, zult
   gij den tabernakel, de tent der samenkomst, oprichten.

   ^3En gij zult aldaar zetten de ark der getuigenis; en gij zult de ark
   met de voorhang bedekken.

   ^4Daarna zult gij de tafel daarin brengen, en gij zult schikken wat
   daarop te schikken is; gij zult ook den kandelaar daarin brengen, en
   zijn lampen aansteken.

   ^5En gij zult het gouden altaar ten reukwerk voor de ark der getuigenis
   zetten, dan zult gij het deksel van de deur des tabernakels ophangen.

   ^6Gij zult ook het altaar des brandoffers zetten voor de deur van den
   tabernakel, van de tent der samenkomst.

   ^7En gij zult het wasvat zetten tussen de tent der samenkomst, en
   tussen het altaar; en gij zult water daar in doen.

   ^8Daarna zult gij den voorhof rondom zetten, en gij zult het deksel
   ophangen aan de poort des voorhofs.

   ^9Dan zult gij de zalfolie nemen en zalven den tabernakel, en al wat
   daarin is; en gij zult dezelven heiligen, met al zijn gereedschap, en
   het zal een heiligheid zijn.

   ^10Gij zult ook het altaar des brandoffers zalven, en al zijn
   gereedschap; en gij zult het altaar heiligen, en het altaar zal
   heiligheid der heiligheden zijn.

   ^11Dan zult gij het wasvat zalven, en deszelfs voet; en gij zult het
   heiligen.

   ^12Gij zult ook Aaron en zijn zonen doen naderen, tot de deur van de
   tent der samenkomst; en gij zult hen met water wassen.

   ^13En gij zult Aaron de heilige klederen aantrekken; en gij zult hem
   zalven, en hem heiligen, dat hij Mij het priesterambt bediene.

   ^14Gij zult ook zijn zonen doen naderen, en zult hun de rokken
   aantrekken.

   ^15En gij zult hen zalven, gelijk als gij hun vader zult gezalfd
   hebben, dat zij Mij het priesterambt bedienen. En het zal geschieden,
   dat hun hun zalving zal zijn tot eeneeuwig priesterdom bij hun
   geslachten.

   ^16Mozes nu deed het naar alles, wat hem de HEERE geboden had; alzo
   deed hij.

   ^17En het geschiedde in de eerste maand, in het tweede jaar, op den
   eersten der maand, dat de tabernakel opgericht werd.

   ^18Want Mozes richtte den tabernakel op, en zette zijn voeten, en
   stelde zijn berderen, en zette zijn richelen daaraan, en hij richtte
   deszelfs pilaren op.

   ^19En hij spreidde de tent uit over den tabernakel, en hij zette het
   deksel der tent daar bovenop, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden
   had.

   ^20Voorts nam hij, en legde de getuigenis in de ark, en deed de
   handbomen aan de ark, en hij zette het verzoendeksel boven op de ark.

   ^21En hij bracht de ark in den tabernakel, en hij hing den voorhang van
   het deksel op, en bedekte de ark der getuigenis, gelijk als de HEERE
   aan Mozes geboden had.

   ^22Hij zette ook de tafel in de tent der samenkomst, aan de zijde des
   tabernakels tegen het noorden, buiten den voorhang.

   ^23En hij schikte daarop het brood in orde, voor het aangezicht des
   HEEREN, gelijk als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^24Hij zette ook den kandelaar in de tent der samenkomst, recht over de
   tafel, aan de zijde des tabernakels, zuidwaarts.

   ^25En hij stak de lampen aan voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als
   de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^26En hij zette het gouden altaar in de tent der samenkomst, voor den
   voorhang.

   ^27En hij stak daarop aan reukwerk van welriekende specerijen, gelijk
   als de HEERE aan Mozes geboden had.

   ^28Hij hing ook het deksel van de deur des tabernakels.

   ^29En hij zette het altaar des brandoffers aan de deur des tabernakels,
   van de tent der samenkomst; en hij offerde daarop brandoffer, en
   spijsoffer, gelijk de HEEREaan Mozes geboden had.

   ^30Hij zette ook het wasvat tussen de tent der samenkomst, en tussen
   het altaar; en hij deed water daarin om te wassen.

   ^31En Mozes en Aaron, en zijn zonen wiesen daaruit hun handen en hun
   voeten.

   ^32Als zij ingingen tot de tent der samenkomst, en als zij tot het
   altaar naderden, zo wiesen zij zich, gelijk als de HEERE aan Mozes
   geboden had.

   ^33Hij richtte ook den voorhof op, rondom den tabernakel en het altaar,
   en hij hing het deksel van de poort des voorhofs op. Alzo voleindigde
   Mozes het werk.

   ^34Toen bedekte de wolk de tent der samenkomst; en de heerlijkheid des
   HEEREN vervulde den tabernakel.

   ^35Zodat Mozes niet kon ingaan in de tent der samenkomst, dewijl de
   wolk daarop bleef, en de heerlijkheid des HEEREN den tabernakel
   vervulde.

   ^36Als nu de wolk opgeheven werd van boven den tabernakel, zo reisden
   de kinderen Israels voort in al hun reizen.

   ^37Maar als de wolk niet opgeheven werd, zo reisden zij niet tot op den
   dag, dat zij opgeheven werd.
     __________________________________________________________________

Leviticus
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En de HEERE riep Mozes, en sprak tot hem uit de tent der samenkomst,
   zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als een mens uit u
   den HEERE een offerande zal offeren, gij zult uw offeranden offeren van
   het vee, van runderenen van schapen.

   ^3Indien zijn offerande een brandoffer van runderen is, zo zal hij een
   volkomen mannetje offeren; aan de deur van de tent der samenkomst zal
   hij dat offeren, naar zijnwelgevallen, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^4En hij zal zijn hand op het hoofd des brandoffers leggen, opdat het
   voor hem aangenaam zij, om hem te verzoenen.

   ^5Daarna zal hij het jonge rund slachten voor het aangezicht des
   HEEREN; en de zonen van Aaron, de priesters, zullen het bloed offeren,
   en het bloed sprengenrondom dat altaar, hetwelk voor de deur van de
   tent der samenkomst is.

   ^6Dan zal hij het brandoffer de huid aftrekken, en het in zijn stukken
   delen.

   ^7En de zonen van Aaron, den priester, zullen vuur maken op het altaar,
   en zullen het hout op het vuur schikken.

   ^8Ook zullen de zonen van Aaron, de priesters, de stukken, het hoofd en
   het smeer, schikken op het hout, dat op het vuur is, hetwelk op het
   altaar is.

   ^9Doch zijn ingewand, en zijn schenkelen zal men met water wassen; en
   de priester zal dat alles aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer, een vuuroffer, tot eenliefelijken reuk den HEERE.

   ^10En indien zijn offerande is van klein vee, van schapen of van
   geiten, ten brandoffer, zal hij een volkomen mannetje offeren.

   ^11En hij zal dat slachten aan de zijde van het altaar noordwaarts,
   voor het aangezicht des HEEREN; en de zonen van Aaron, de priesters,
   zullen zijn bloed rondom ophet altaar sprengen.

   ^12Daarna zal hij het in zijn stukken delen, mitsgaders zijn hoofd en
   zijn smeer; en de priester zal die schikken op het hout, dat op het
   vuur is, hetwelk op het altaar is.

   ^13Doch het ingewand en de schenkelen zal men met water wassen; en de
   priester zal dat alles offeren en aansteken op het altaar; het is een
   brandoffer, eenvuuroffer, tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^14En indien zijn offerande voor den HEERE een brandoffer van gevogelte
   is, zo zal hij zijn offerande van tortelduiven, of van jonge duiven,
   offeren.

   ^15En de priester zal die tot het altaar brengen, en deszelfs hoofd met
   zijn nagel splijten, en op het altaar aansteken; en zijn bloed zal aan
   den wand des altaarsuitgeduwd worden.

   ^16En zijn krop met zijn vederen zal hij wegdoen, en zal het werpen bij
   het altaar, oostwaarts, aan de plaats der as.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Als nu een ziel een offerande van spijsoffer den HEERE zal offeren,
   zijn offerande zal van meelbloem zijn; en hij zal olie daarop gieten,
   en wierook daarop leggen.

   ^2En hij zal het brengen tot de zonen van Aaron, de priesters, een van
   welke daarvan zijn hand vol grijpen zal uit deszelfs meelbloem, en uit
   deszelfs olie, met aldeszelfs wierook; en de priester zal deszelfs
   gedenkoffer aansteken op het altaar; het is een vuuroffer, tot een
   liefelijken reuk den HEERE.

   ^3Wat nu overblijft van het spijsoffer, zal voor Aaron en zijn zonen
   zijn; het is een heiligheid der heiligheden van de vuurofferen des
   HEEREN.

   ^4En als gij offeren zult een offerande van spijsoffer, een gebak des
   ovens; het zullen zijn ongezuurde koeken van meelbloem, met olie
   gemengd, en ongezuurdevladen, met olie bestreken.

   ^5En indien uw offerande spijsoffer is, in de pan gekookt, zij zal zijn
   van ongezuurde meelbloem, met olie gemengd.

   ^6Breekt ze in stukken, en giet olie daarop; het is een spijsoffer.

   ^7En zo uw offerande een spijsoffer des ketels is, het zal van
   meelbloem met olie gemaakt worden.

   ^8Dan zult gij dat spijsoffer, hetwelk daarvan zal gemaakt worden, den
   HEERE toebrengen; en men zal het tot den priester doen naderen, die het
   tot het altaar dragenzal.

   ^9En de priester zal van dat spijsoffer deszelfs gedenkoffer opnemen,
   en op het altaar aansteken, het is een vuuroffer, tot een liefelijken
   reuk den HEERE.

   ^10En wat overblijft van het spijsoffer, zal voor Aaron en zijn zonen
   zijn; het is een heiligheid der heiligheden van de vuurofferen des
   HEEREN.

   ^11Geen spijsoffer, dat gij den HEERE zult offeren, zal met desem
   gemaakt worden; want van geen zuurdesem, en van geen honig zult
   gijlieden den HEERE vuurofferaansteken.

   ^12De offeranden der eerstelingen zult gij den HEERE offeren; maar op
   het altaar zullen zij niet komen tot een liefelijken reuk.

   ^13En alle offerande uws spijsoffers zult gij met zout zouten, en het
   zout des verbonds van uw God van uw spijsoffer niet laten afblijven;
   met al uw offerande zult gijzout offeren.

   ^14En zo gij den HEERE een spijsoffer der eerste vruchten offert, zult
   gij het spijsoffer uwer eerste vruchten van groene aren, bij het vuur
   gedord, dat is, het kleingebroken graan van volle groene aren, offeren.

   ^15En gij zult olie daarop doen, en wierook daarop leggen; het is een
   spijsoffer.

   ^16Zo zal de priester deszelfs gedenkoffer aansteken van zijn klein
   gebroken graan en van zijn olie, met al den wierook; het is een
   vuuroffer den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1En indien zijn offer een dankoffer is; zo hij ze van de runderen
   offert, hetzij mannetje of wijfje, volkomen zal hij die offeren, voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^2En hij zal zijn hand op het hoofd zijner offerande leggen, en zal ze
   slachten voor de deur van de tent der samenkomst; en de zonen van
   Aaron, de priesters, zullen hetbloed rondom op het altaar sprengen.

   ^3Daarna zal hij van dat dankoffer een vuuroffer den HEERE offeren, het
   vet, dat het ingewand bedekt, en al het vet, hetwelk aan het ingewand
   is.

   ^4Dan zal hij beide de nieren, en het vet, hetwelk daaraan is, dat aan
   de weekdarmen is; en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen.

   ^5En de zonen van Aaron zullen dat aansteken op het altaar, op het
   brandoffer, hetwelk op het hout zal zijn, dat op het vuur is; het is
   een vuuroffer, tot een liefelijkenreuk den HEERE.

   ^6En indien zijn offerande van klein vee is, den HEERE tot een
   dankoffer, hetzij mannetje of wijfje, volkomen zal hij die offeren.

   ^7Indien hij een lam tot zijn offerande offert, zo zal hij het offeren
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^8En hij zal zijn hand op het hoofd zijner offerande leggen, en hij zal
   die slachten voor de tent der samenkomst; en de zonen van Aaron zullen
   het bloed daarvansprengen op het altaar rondom.

   ^9Daarna zal hij van dat dankoffer een vuuroffer den HEERE offeren;
   zijn vet, den gehele staart, dien hij dicht aan de ruggegraat zal
   afnemen, en het vet bedekkendehet ingewand, en al het vet, dat aan het
   ingewand is;

   ^10Ook beide de nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is; en het net over de lever met de nieren, zal hij afnemen.

   ^11En de priester zal dat aansteken op het altaar; het is een spijs des
   vuuroffers den HEERE.

   ^12Indien nu zijn offerande een geit is, zo zal hij die offeren voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^13En hij zal zijn hand op haar hoofd leggen, en hij zal hem slachten
   voor de tent der samenkomst; en de zonen van Aaron zullen haar bloed op
   het altaar sprengenrondom.

   ^14Dan zal hij daarvan zijn offerande offeren, een vuuroffer den HEERE;
   het vet bedekkende het ingewand, en al het vet, dat aan het ingewand
   is;

   ^15Mitsgaders de beide nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is; en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen.

   ^16En de priester zal die aansteken op het altaar; het is een spijs des
   vuuroffers, tot een liefelijken reuk; alle vet zal des HEEREN zijn.

   ^17Dit zij een eeuwige inzetting voor uw geslachten, in al uw woningen:
   geen vet noch bloed zult gij eten. Leviticus 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Als een ziel zal gezondigd
   hebben, door afdwaling van enige geboden des HEEREN, dat niet zou
   gedaan worden, entegen een van die zal gedaan hebben;

   ^3Indien de priester, die gezalfd is, zal gezondigd hebben, tot schuld
   des volks, zo zal hij voor zijn zonde, die hij gezondigd heeft, offeren
   een var, een volkomen jongrund, den HEERE ten zondoffer.

   ^4En hij zal die var brengen tot de deur van de tent der samenkomst,
   voor het aangezicht des HEEREN; en hij zal zijn hand op het hoofd van
   dien var leggen, en hij zaldien var slachten voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^5Daarna zal die gezalfde priester van het bloed van den var nemen, en
   hij zal dat tot de tent der samenkomst brengen.

   ^6En de priester zal zijn vinger in dat bloed dopen; en van dat bloed
   zal hij zevenmaal sprengen voor het aangezicht des HEEREN, voor den
   voorhang van het heilige.

   ^7Ook zal de priester van dat bloed doen op de hoornen des reukaltaars
   der welriekende specerijen, voor het aangezicht des HEEREN, dat in de
   tent der samenkomstis; dan zal hij al het bloed van den var uitgieten
   aan den bodem van het altaar des brandoffers, hetwelk is aan de deur
   van de tent der samenkomst.

   ^8Verder, al het vet van den var des zondoffers zal hij daarvan
   opnemen; het vet bedekkende het ingewand, en al het vet, dat aan het
   ingewand is;

   ^9Daartoe de twee nieren, en het vet, dat daaraan is, dat aan de
   weekdarmen is, en het net over de lever, met de nieren, zal hij
   afnemen;

   ^10Gelijk als het van den os des dankoffers opgenomen wordt; en de
   priester zal die aansteken op het altaar des brandoffers.

   ^11Maar de huid van dien var, en al zijn vlees, met zijn hoofd en met
   zijn schenkelen, en zijn ingewand, en zijn mest;

   ^12En dien gehele var zal hij tot buiten het leger uitvoeren, aan een
   reine plaats, waar men de as uitstort, en zal hem met vuur op het hout
   verbranden; bij de uitgegotenas zal hij verbrand worden.

   ^13Indien nu de gehele vergadering van Israel afgedwaald zal zijn, en
   de zaak voor de ogen der gemeente verborgen is, en zij iets gedaan
   zullen hebben tegen enigevan allen geboden des HEEREN, dat niet zoude
   gedaan worden, en zijn schuldig geworden;

   ^14En die zonde, die zij daartegen gezondigd zullen hebben, bekend is
   geworden; zo zal de gemeente een var, een jong rund, ten zondoffer
   offeren, en dien voor de tentder samenkomst brengen;

   ^15En de oudsten der vergadering zullen hun handen op het hoofd van den
   var leggen, voor het aangezicht des HEEREN; en hij zal den var slachten
   voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^16Daarna zal die gezalfde priester van het bloed van den var tot de
   tent der samenkomst brengen.

   ^17En de priester zal zijn vinger indopen, nemende van dat bloed; en
   hij zal zevenmaal sprengen voor het aangezicht des HEEREN, voor den
   voorhang.

   ^18En van dat bloed zal hij doen op de hoornen van het altaar, dat voor
   het aangezicht des HEEREN is, dat in de tent der samenkomst is; dan zal
   hij al het bloeduitgieten, aan den bodem van het altaar des
   brandoffers, hetwelk is voor de deur van de tent der samenkomst.

   ^19Daartoe zal hij al zijn vet van hem opnemen, en op het altaar
   aansteken.

   ^20En hij zal dezen var doen, gelijk als hij den var des zondoffers
   gedaan heeft, alzo zal hij hem doen; en de priester zal voor hen
   verzoening doen, en het zal hunvergeven worden.

   ^21Daarna zal hij dien var tot buiten het leger uitvoeren, en zal hem
   verbranden, gelijk als hij den eersten var verbrand heeft; het is een
   zondoffer der gemeente.

   ^22Als een overste zal gezondigd hebben, en tegen een van de geboden
   des HEEREN zijns Gods, door afdwaling, gedaan zal hebben, hetwelk niet
   zou gedaan worden, zodat hij schuldig is;

   ^23Of men zijn zonde, die hij daartegen gezondigd heeft, aan hem zal
   bekend gemaakt hebben; zo zal hij tot zijn offer brengen een geitenbok,
   een volkomen mannetje.

   ^24En hij zal zijn hand op het hoofd van den bok leggen, en zal hem
   slachten in de plaats, waar men het brandoffer slacht voor het
   aangezicht des HEEREN; het is eenzondoffer.

   ^25Daarna zal de priester van het bloed des zondoffers met zijn vinger
   nemen, en dat op de hoornen van het altaar des brandoffers doen; dan
   zal hij zijn bloed aan denbodem van het altaar des brandoffers
   uitgieten.

   ^26Hij zal ook al zijn vet op het altaar aansteken, gelijk het vet des
   dankoffers; zo zal de priester voor hem verzoening doen van zijn
   zonden, en het zal hem vergevenworden.

   ^27En zo enig mens van het volk des lands door afdwaling zal gezondigd
   hebben, dewijl hij iets doet tegen een van de geboden des HEEREN, dat
   niet gedaan zouworden, zodat hij schuldig is;

   ^28Of men zijn zonde, die hij gezondigd heeft, aan hem zal bekend
   gemaakt hebben; zo zal hij tot zijn offerande brengen een jonge geit,
   een volkomen wijfje, voor zijnzonde, die hij gezondigd heeft.

   ^29En hij zal zijn hand op het hoofd des zondoffers leggen; en men zal
   dat zondoffer slachten in de plaats des brandoffers.

   ^30Daarna zal de priester van haar bloed met zijn vinger nemen, en doen
   het op de hoornen van het altaar des brandoffers; dan zal hij al het
   bloed daarvan aan denbodem van dat altaar uitgieten.

   ^31En al haar vet zal hij afnemen, gelijk als het vet van het dankoffer
   afgenomen wordt, en de priester zal het aansteken op het altaar, tot
   een liefelijken reuk denHEERE; en de priester zal voor hem verzoening
   doen, en het zal hem vergeven worden.

   ^32Maar zo hij een lam voor zijn offerande ten zondoffer brengt, het
   zal een volkomen wijfje zijn, dat hij brengt.

   ^33En hij zal zijn hand op het hoofd des zondoffers leggen, en hij zal
   dat slachten tot een zondoffer, in de plaats, waar men het brandoffer
   slacht.

   ^34Daarna zal de priester van het bloed des zondoffers met zijn vinger
   nemen, en zal het doen op de hoornen van het altaar des brandoffers;
   dan zal hij al het bloeddaarvan aan den bodem van dat altaar uitgieten.

   ^35En al het vet daarvan zal hij afnemen, gelijk als het vet van het
   lam des dankoffers afgenomen wordt, en de priester zal die aansteken op
   het altaar, op devuurofferen des HEEREN; en de priester zal voor hem
   verzoening doen over zijn zonde, die hij gezondigd heeft, en het zal
   hem vergeven worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1Als nu een mens zal gezondigd hebben, dat hij gehoord heeft een stem
   des vloeks, waarvan hij getuige is, hetzij dat hij het gezien of
   geweten heeft; indien hij het niette kennen geeft, zo zal hij zijn
   ongerechtigheid dragen.

   ^2Of wanneer een mens enig onrein ding zal aangeroerd hebben, hetzij
   het dode aas van een wild onrein gedierte, of het dode aas van onrein
   vee, of het dode aas vanonrein kruipend gedierte; al is het voor hem
   verborgen geweest, nochtans is hij onrein en schuldig.

   ^3Of als hij zal aangeroerd hebben de onreinigheid van een mens, naar
   al zijn onreinigheid, waarmede hij onrein wordt; en het is voor hem
   verborgen geweest, en hij ishet gewaar geworden, zo is hij schuldig.

   ^4Of als een mens zal gezworen hebben, onbedacht met zijn lippen
   uitsprekende, om kwaad te doen, of om goed te doen; naar al wat de mens
   in den eed onbedachtuitspreekt, en het is voor hem verborgen geweest,
   en hij zal het gewaar worden, zo is hij aan een van die schuldig.

   ^5Het zal dan geschieden, als hij aan een van die schuldig is, dat hij
   belijden zal, waarin hij gezondigd heeft;

   ^6En tot zijn schuldoffer den HEERE voor zijn zonde, die hij gezondigd
   heeft, brengen zal een wijfje van klein vee, een lam of een jonge geit,
   voor de zonde; zo zal depriester voor hem vanwege zijn zonde verzoening
   doen.

   ^7Maar indien zijn hand zoveel niet bereiken kan, als genoeg is tot een
   stuk klein vee, zo zal hij tot zijn offer voor de schuld, die hij
   gezondigd heeft, den HEEREbrengen twee tortelduiven, of twee jonge
   duiven, een ten zondoffer, en een ten brandoffer.

   ^8En hij zal die tot den priester brengen, welke eerst die zal offeren,
   die tot het zondoffer is; en zal zijn hoofd met zijn nagel nevens haar
   nek splijten, maar nietafscheiden.

   ^9En van het bloed des zondoffers zal hij aan den wand van het altaar
   sprengen; maar het overgeblevene van dat bloed zal uitgeduwd worden aan
   den bodem van hetaltaar; het is een zondoffer.

   ^10En de andere zal hij ten brandoffer maken, naar de wijze; zo zal de
   priester voor hem, vanwege zijn zonde, die hij gezondigd heeft,
   verzoening doen, en het zal hemvergeven worden.

   ^11Maar indien zijn hand niet bereiken kan aan twee tortelduiven of
   twee jonge duiven, zo zal hij, die gezondigd heeft, tot zijn offerande
   brengen het tiende deel van eenefa meelbloem ten zondoffer; hij zal
   geen olie daarover doen, noch wierook daarop leggen; want het is een
   zondoffer.

   ^12En hij zal dat tot den priester brengen, en de priester zal daarvan
   zijn hand vol, der gedachtenis deszelven, grijpen, en dat aansteken op
   het altaar, op de vuurofferendes HEEREN; het is een zondoffer.

   ^13Zo zal de priester voor hem verzoening doen over zijn zonde, die hij
   gezondigd heeft in enige van die stukken, en het zal hem vergeven
   worden; en het zal despriesters zijn, gelijk het spijsoffer.

   ^14Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^15Als een mens door overtreding overtreden, en door afdwaling
   gezondigd zal hebben, wat onwetende van de heilige dingen des HEEREN,
   zo zal hij tot zijnschuldoffer den HEERE brengen een volkomen ram uit
   de kudde, met uw schatting aan zilveren sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms, ten schuldoffer.

   ^16Zo zal hij, dat hij zondigende heeft onwetend van de heilige dingen,
   wedergeven, en zal deszelfs vijfde deel daarenboven toedoen, dat hij
   den priester geven zal; alzozal de priester met den ram des
   schuldoffers voor hem verzoening doen, en het zal hem vergeven worden.

   ^17En indien een mens zal gezondigd hebben, en gedaan tegen een van
   alle geboden des HEEREN, hetwelk niet zou gedaan worden, al is het dat
   hij het niet gewetenheeft, nochtans is hij schuldig, en zal zijn
   ongerechtigheid dragen.

   ^18En hij zal een volkomen ram uit de kudde tot den priester brengen,
   met uw schatting, ten schuldoffer; en de priester zal voor hem
   verzoening doen over zijnafdwaling, door welke hij afgedwaald is, die
   hij niet geweten had; zo zal het hem vergeven worden.

   ^19Het is een schuldoffer; hij heeft zich voorzeker schuldig gemaakt
   aan den HEERE.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Als een mens gezondigd, en tegen den HEERE door overtreding
   overtreden zal hebben, dat hij aan zijn naaste zal gelogen hebben van
   hetgeen hem in bewaringgegeven, of ter hand gesteld was, of van roof,
   of dat hij met geweld zijn naaste onthoudt;

   ^3Of dat hij het verlorene gevonden, en daarover gelogen, en met
   valsheid gezworen zal hebben; over iets van alles, dat de mens doet,
   daarin zondigende.

   ^4Het zal dan geschieden, dewijl hij gezondigd heeft, en schuldig
   geworden is, dat hij wederuitkeren zal den roof, dien hij geroofd, of
   het onthoudene, dat hij metgeweld onthoudt, of het bewaarde, dat bij
   hem te bewaren gegeven was, of het verlorene, dat hij gevonden heeft;

   ^5Of van al, waarover hij valselijk gezworen heeft, dat hij hetzelve in
   zijn hoofdsom wedergeve, en nog het vijfde deel daarenboven toedoen
   zal; wiens dat is, dien zalhij dat geven op den dag zijner schuld.

   ^6En hij zal den HEERE zijn schuldoffer brengen tot den priester, een
   volkomen ram uit de kudde, met uw schatting, ten schuldoffer.

   ^7Dan zal de priester voor hem verzoening doen voor het aangezicht des
   HEEREN, en het zal hem vergeven worden; over iets van al, wat hij doet,
   waar hij schuldaan heeft.

   ^8Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^9Gebied Aaron en zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des brandoffers;
   het is hetgeen, wat door de branding op het altaar den gansen nacht tot
   aan den morgenopvaart; alwaar het vuur des altaars zal brandende
   gehouden worden.

   ^10En de priester zal zijn linnen kleed aantrekken, en de linnen
   onderbroek over zijn vlees aantrekken, en zal de as opnemen, als het
   vuur het brandoffer op het altaarzal verteerd hebben, en zal die bij
   het altaar leggen.

   ^11Daarna zal hij zijn klederen uittrekken, en zal andere klederen
   aandoen, en zal de as tot buiten het leger uitdragen aan een reine
   plaats.

   ^12Het vuur nu op het altaar zal daarop brandende gehouden worden, het
   zal niet uitgeblust worden; maar de priester zal daar elken morgen hout
   aansteken, en zaldaarop het brandoffer schikken, en het vet der
   dankofferen daarop aansteken.

   ^13Het vuur zal geduriglijk op het altaar brandende gehouden worden;
   het zal niet uitgeblust worden.

   ^14Dit is nu de wet des spijsoffers; een der zonen van Aaron zal dat
   voor het aangezicht des HEEREN offeren, voor aan het altaar.

   ^15En hij zal daarvan opnemen zijn hand vol, uit de meelbloem des
   spijsoffers, en van deszelfs olie, en al den wierook, die op het
   spijsoffer is; dan zal hij het aanstekenop het altaar; het is een
   liefelijke reuk tot deszelfs gedachtenis voor den HEERE.

   ^16En het overblijvende daarvan zullen Aaron en zijn zonen eten;
   ongezuurd zal het gegeten worden in de heilige plaats; in den voorhof
   van de tent der samenkomstzullen zij dat eten.

   ^17Het zal niet gedesemd gebakken worden; het is hun deel, dat Ik
   gegeven heb van Mijn vuurofferen; het is een heiligheid der
   heiligheden, gelijk het zondoffer engelijk het schuldoffer.

   ^18Al wat mannelijk is onder de zonen van Aaron zal het eten; het zij
   een eeuwige inzetting voor uw geslachten van de vuurofferen des HEEREN;
   al wat die zalaanroeren, zal heilig zijn.

   ^19Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^20Dit is de offerande van Aaron en van zijn zonen, die zij den HEERE
   offeren zullen, ten dage als hij zal gezalfd worden: het tiende deel
   ener efa meelbloem, eenspijsoffer gedurig; de helft daarvan op den
   morgen, en de helft daarvan op den avond.

   ^21Het zal in een pan met olie gemaakt worden; geroost zult gij het
   brengen; en de gebakken stukken des spijsoffers zult gij offeren, tot
   een liefelijken reuk denHEERE.

   ^22Ook zal de priester, die uit zijn zonen in zijn plaats de gezalfde
   zal worden, hetzelfde doen; het zij een eeuwige inzetting; het zal voor
   den HEERE geheelaangestoken worden.

   ^23Alzo zal alle spijsoffer des priesters ganselijk zijn; het zal niet
   gegeten worden.

   ^24Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^25Spreek tot Aaron en tot zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des
   zondoffers: in de plaats, waar het brandoffer geslacht wordt, zal het
   zondoffer voor het aangezichtdes HEEREN geslacht worden; het is een
   heiligheid der heiligheden.

   ^26De priester, die het voor de zonde offert, zal het eten; in de
   heilige plaats zal het gegeten worden, in den voorhof van de tent der
   samenkomst.

   ^27Al wat deszelfs vlees zal aanroeren, zal heilig zijn; zo wie van
   zijn bloed op een kleed zal gesprengd hebben, dat, waarop hij gesprengd
   zal hebben, zult gij in deheilige plaats wassen.

   ^28En het aarden vat, waarin het gezoden is, zal gebroken worden; maar
   zo het in een koperen vat gezoden is, zo zal het geschuurd en in water
   gespoeld worden.

   ^29Al wat mannelijk is onder de priesteren, zal dat eten; het is een
   heiligheid der heiligheden.

   ^30Maar geen zondoffer, van welks bloed in de tent der samenkomst zal
   gebracht worden, om in het heiligdom te verzoenen, zal gegeten worden;
   het zal in het vuurverbrand worden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Dit is nu de wet des schuldoffers; het is een heiligheid der
   heiligheden.

   ^2In de plaats, waar zij het brandoffer slachten, zullen zij het
   schuldoffer slachten; en men zal deszelfs bloed rondom op het altaar
   sprengen.

   ^3En daarvan zal men al zijn vet offeren, den staart, en het vet, dat
   het ingewand bedekt;

   ^4Ook de beide nieren, en het vet, dat daaraan is, dat op de weekdarmen
   is; en het net over de lever, met de nieren, zal men afnemen.

   ^5En de priester zal die aansteken op het altaar, ten vuuroffer den
   HEERE; het is een schuldoffer.

   ^6Al wat mannelijk is onder de priesteren zal dat eten; in de heilige
   plaats zal het gegeten worden; het is een heiligheid der heiligheden.

   ^7Gelijk het zondoffer, alzo zal ook het schuldoffer zijn; enerlei wet
   zal voor dezelve zijn; het zal des priesters zijn, die daarmede
   verzoening gedaan zal hebben.

   ^8Ook de priester, die iemands brandoffer offert, die priester zal de
   huid des brandoffers hebben, dat hij geofferd heeft.

   ^9Daartoe al het spijsoffer, dat in den oven gebakken wordt, met al wat
   in den ketel en in den pan bereid wordt, zal des priesters zijn, die
   dat offert.

   ^10Ook alle spijsoffer met olie gemengd, of droog, zal voor alle zonen
   van Aaron zijn, voor den enen als voor den anderen.

   ^11Dit is nu de wet des dankoffers, dat men den HEERE offeren zal.

   ^12Indien hij dat tot een lof offer offert, zo zal hij, nevens het
   lofoffer, ongezuurde koeken met olie gemengd, en ongezuurde vladen met
   olie bestreken, offeren; enzullen die koeken met olie gemengd van
   geroost meelbloem zijn.

   ^13Benevens de koeken zal hij tot zijn offerande gedesemd brood
   offeren, met het lofoffer zijns dankoffers.

   ^14En een daarvan uit de ganse offerande zal hij den HEERE ten hefoffer
   offeren; het zal voor den priester zijn, die het bloed des dankoffers
   sprengt.

   ^15Maar het vlees van het lofoffer zijns dankoffers zal op den dag van
   deszelfs offerande gegeten worden; daarvan zal men niet tot den morgen
   overlaten.

   ^16En zo het slachtoffer zijner offerande een gelofte, of vrijwillig
   offer is, dat zal ten dage als hij zijn offer offeren zal, gegeten
   worden, en het overgeblevene daarvanzal ook des anderen daags gegeten
   worden.

   ^17Wat nog van het vlees des slachtoffers overgebleven is, zal op den
   derden dag met vuur verbrand worden;

   ^18Want zo enigzins van dat vlees zijns dankoffers op den derden dag
   gegeten wordt, die dat geofferd heeft, zal niet aangenaam zijn; het zal
   hem niet toegerekendworden, het zal een afgrijselijk ding zijn; en de
   ziel, die daarvan eet, zal haar ongerechtigheid dragen.

   ^19En het vlees, dat iets onreins aangeroerd zal hebben, zal niet
   gegeten worden; met vuur zal het verbrand worden; maar aangaande het
   andere vlees, dat vlees zaleen ieder, die rein is, mogen eten.

   ^20Doch als een ziel het vlees van het dankoffer, hetwelk des HEEREN
   is, gegeten zal hebben, en haar onreinigheid aan haar is, zo zal die
   ziel uit haar volkenuitgeroeid worden.

   ^21En wanneer een ziel iets onreins zal aangeroerd hebben, als de
   onreinigheid des mensen, of het onreine vee, of enig onrein verfoeisel,
   en zal van het vlees desdankoffers, hetwelk des HEEREN is, gegeten
   hebben, zo zal die ziel uit haar volken uitgeroeid worden.

   ^22Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^23Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geen vet van een os, of
   schaap, of geit, zult gij eten.

   ^24Maar het vet van een dood aas, en het vet van het verscheurde, mag
   tot alle werk gebezigd worden; doch gij zult het ganselijk niet eten.

   ^25Want al wie het vet van vee eten zal, van hetwelk men den HEERE een
   vuuroffer zal geofferd hebben, die ziel, die het gegeten zal hebben,
   zal uit haar volkenuitgeroeid worden.

   ^26Ook zult gij in uw woningen geen bloed eten, hetzij van het
   gevogelte, of van het vee.

   ^27Alle ziel, die enig bloed eten zal, die ziel zal uit haar volken
   uitgeroeid worden.

   ^28Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^29Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wie zijn dankoffer den
   HEERE offert, zal zijn offerande van zijn dankoffer den HEERE
   toebrengen.

   ^30Zijn handen zullen de vuurofferen des HEEREN brengen; het vet aan de
   borst zal hij met die borst brengen, om die tot een beweegoffer voor
   het aangezicht desHEEREN te bewegen.

   ^31En de priester zal dat vet op het altaar aansteken; doch de borst
   zal voor Aaron en zijn zonen zijn.

   ^32Gij zult ook den rechterschouder tot een hefoffer den priester
   geven, uit uw dankofferen.

   ^33Wie uit de zonen van Aaron het bloed des dankoffers en het vet
   offert, dien zal de rechterschouder ten dele zijn.

   ^34Want de beweegborst en den hefschouder heb Ik van de kinderen
   Israels uit hun dankofferen genomen, en heb dezelve aan Aaron, den
   priester, en aan zijn zonen, tot een eeuwige inzetting gegeven, van de
   kinderen Israels.

   ^35Dit is de zalving van Aaron en de zalving van zijn zonen, van de
   vuurofferen des HEEREN; ten dage als Hij hen deed naderen, om het
   priesterdom den HEERE tebedienen;

   ^36Hetwelk de HEERE hun van de kinderen Israels te geven geboden heeft,
   ten dage als Hij hen zalfde; het zij een eeuwige inzetting voor hun
   geslachten.

   ^37Dit is de wet des brandoffers, des spijsoffers, des zondoffers, des
   schuldoffers, des vuloffers en des dankoffers;

   ^38Die de HEERE Mozes op den berg Sinai geboden heeft, ten dage als Hij
   den kinderen Israels gebood, dat zij hun offeranden den HEERE, in de
   woestijn van Sinai, zouden offeren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Neem Aaron en zijn zonen met hem, en de klederen, en de zalfolie,
   daartoe den var des zondoffers, en de twee rammen, en den korf van de
   ongezuurde broden;

   ^3En verzamel de ganse vergadering aan de deur van de tent der
   samenkomst.

   ^4Mozes nu deed, gelijk als de HEERE hem geboden had; en de vergadering
   werd verzameld aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^5Toen zeide Mozes tot de vergadering: Dit is de zaak, die de HEERE
   geboden heeft te doen.

   ^6En Mozes deed Aaron en zijn zonen naderen, en wies hen met dat water.

   ^7Daar deed hij hem den rok aan, en gordde hem met den gordel, en trok
   hem den mantel aan; en deed hij hem den efod aan, en gordde dien met de
   kunstelijken riemdes efods, en ombond hem daarmede.

   ^8Voorts deed hij hem den borstlap aan, en voegde aan den borstlap de
   Urim en de Thummim.

   ^9En hij zette den hoed op zijn hoofd; en aan den hoed boven zijn
   aangezicht zette hij de gouden plaat, de kroon der heiligheid, gelijk
   als de HEERE Mozes gebodenhad.

   ^10Toen nam Mozes de zalfolie, en zalfde den tabernakel, en al wat
   daarin was, en heiligde ze.

   ^11En hij sprengde daarvan op het altaar zevenmaal; en hij zalfde het
   altaar, en al zijn gereedschap, mitsgaders het wasvat en zijn voet, om
   die te heiligen.

   ^12Daarna goot hij van de zalfolie op het hoofd van Aaron, en hij
   zalfde hem, om hem te heiligen.

   ^13Ook deed Mozes de zonen van Aaron naderen, en trok hun rokken aan,
   en gordde hen met een gordel, en bond hun mutsen op, gelijk als de
   HEERE Mozes gebodenhad.

   ^14Toen deed hij den var des zondoffers bijkomen; en Aaron en zijn
   zonen legden hun handen op het hoofd van den var des zondoffers;

   ^15En men slachtte hem; en Mozes nam het bloed, en deed het met zijn
   vinger rondom op de hoornen des altaars, en ontzondigde het altaar;
   daarna goot hij het bloeduit aan den bodem des altaars, en heiligde
   het, om voor hetzelve verzoening te doen.

   ^16Voorts nam hij al het vet, dat aan het ingewand is, en het net der
   lever, en de twee nieren en haar vet; en Mozes stak het aan op het
   altaar.

   ^17Maar den var met zijn huid, en zijn vlees, en zijn mest, heeft hij
   buiten het leger met vuur verbrand, gelijk als de HEERE Mozes geboden
   had.

   ^18Daarna deed hij den ram des brandoffers bijbrengen; en Aaron en zijn
   zonen legden hun handen op het hoofd van den ram.

   ^19En men slachtte hem; en Mozes sprengde het bloed op het altaar
   rondom.

   ^20Hij deelde ook den ram in zijn delen; en Mozes stak het hoofd aan,
   en die delen, en het smeer;

   ^21Doch het ingewand en de schenkelen wies hij met water; en Mozes stak
   dien gehelen ram aan op het altaar; het was een brandoffer tot een
   liefelijken reuk, eenvuuroffer was het den HEERE, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^22Daarna deed hij den anderen ram, den ram des vuloffers, bijbrengen;
   en Aaron met zijn zonen legden hun handen op het hoofd van den ram.

   ^23En men slachtte hem; en Mozes nam van zijn bloed, en deed het op het
   lapje van Aarons rechteroor, en op den duim zijner rechterhand, en op
   den groten teen vanzijn rechtervoet.

   ^24Hij deed ook de zonen van Aaron naderen; en Mozes deed van dat bloed
   op het lapje van hun rechteroor, en op den duim van hun rechterhand, en
   op den grotenteen van hun rechtervoet; daarna sprengde Mozes dat bloed
   rondom op het altaar.

   ^25En hij nam het vet, en den staart, en al het vet, dat aan het
   ingewand is, en het net der lever, en de beide nieren, en haar vet,
   daartoe den rechterschouder.

   ^26Ook nam hij uit den korf van de ongezuurde broden, die voor het
   aangezicht des HEEREN was, een ongezuurde koek, en een geolieden
   broodkoek, en een vlade;en hij legde ze op dat vet, en op den
   rechterschouder.

   ^27En hij gaf dat alles in de handen van Aaron, en in de handen zijner
   zonen; en bewoog die ten beweegoffer, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^28Daarna nam Mozes ze uit hun handen, en stak ze aan op het altaar, op
   het brandoffer; zij waren vulofferen tot een liefelijken reuk; het was
   een vuuroffer denHEERE.

   ^29Voorts nam Mozes de borst, en bewoog ze ten beweegoffer voor het
   aangezicht des HEEREN; zij werd Mozes ten dele van den ram des
   vuloffers, gelijk als deHEERE Mozes geboden had.

   ^30Mozes nam ook van de zalfolie, en van het bloed, hetwelk op het
   altaar was, en sprengde het op Aaron, op zijn klederen, en op zijn
   zonen, en op de klederen zijnerzonen met hem; en hij heiligde Aaron,
   zijn klederen, en zijn zonen, en de klederen zijner zonen met hem.

   ^31En Mozes zeide tot Aaron en tot zijn zonen: Ziedt dat vlees voor de
   deur van de tent der samenkomst, en eet hetzelve daar, mitsgaders het
   brood, dat in den korf desvuloffers is; gelijk als ik geboden heb,
   zeggende: Aaron en zijn zonen zullen dat eten.

   ^32Maar het overige van het vlees en van het brood zult gij met vuur
   verbranden.

   ^33Ook zult gij uit de deur van de tent der samenkomst, zeven dagen,
   niet uitgaan, tot aan den dag, dat vervuld worden de dagen uws
   vuloffers; want zeven dagen zalmen uw handen vullen.

   ^34Gelijk men gedaan heeft op dezen dag, heeft de HEERE te doen
   geboden, om voor u verzoening te doen.

   ^35Gij zult dan aan de deur van de tent der samenkomst blijven, dag en
   nacht, zeven dagen, en zult de wacht des HEEREN waarnemen, opdat gij
   niet sterft; want alzois het mij geboden.

   ^36Aaron nu en zijn zonen deden al de dingen, die de HEERE door den
   dienst van Mozes geboden had. Leviticus 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En het geschiedde op den achtsten dag, dat Mozes riep Aaron en zijn
   zonen, en de oudsten van Israel;

   ^2En hij zeide tot Aaron: Neem u een kalf, een jong rund, ten
   zondoffer, en een ram ten brandoffer, die volkomen zijn; en breng ze
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^3Daarna spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Neemt een geitenbok
   ten zondoffer, en een kalf, en een lam, eenjarig, volkomen, ten
   brandoffer;

   ^4Ook een os en ram ten dankoffer, om voor het aangezicht des HEEREN te
   offeren; en spijsoffer met olie gemengd; want heden zal de HEERE u
   verschijnen.

   ^5Toen namen zij hetgeen Mozes geboden had, brengende dat tot voor aan
   de tent der samenkomst; en de gehele vergadering naderde, en stond voor
   het aangezichtdes HEEREN.

   ^6En Mozes zeide: Deze zaak, die de HEERE geboden heeft, zult gij doen;
   en de heerlijkheid des HEEREN zal u verschijnen.

   ^7En Mozes zeide tot Aaron: Nader tot het altaar, en maak uw zondoffer
   toe; en uw brandoffer toe; en doe verzoening voor u en voor het volk;
   maak daarna deofferande des volks toe, en doe de verzoening voor hen,
   gelijk als de HEERE geboden heeft.

   ^8Toen naderde Aaron tot het altaar, en slachtte het kalf des
   zondoffers, dat voor hem was.

   ^9En de zonen van Aaron brachten het bloed tot hem, en hij doopte zijn
   vinger in dat bloed, en deed het op de hoornen des altaars; daarna goot
   hij het bloed uit aan denbodem des altaars.

   ^10Maar het vet, en de nieren, en het net van de lever van het
   zondoffer heeft hij op het altaar aangestoken, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^11Doch het vlees, en de huid verbrandde hij met vuur buiten het leger.

   ^12Daarna slachtte hij het brandoffer; en de zonen van Aaron leverden
   aan hem het bloed; en hij sprengde dat rondom op het altaar.

   ^13Ook leverden zij aan hem het brandoffer in zijn stukken, met het
   hoofd; en hij stak het aan op het altaar.

   ^14En hij wies het ingewand en de schenkelen; en hij stak ze aan op het
   brandoffer, op het altaar.

   ^15Daarna deed hij de offerande des volks toebrengen; en nam den bok
   des zondoffers, die voor het volk was, en slachtte hem, en bereidde hem
   ten zondoffer, gelijkhet eerste.

   ^16Verder deed hij het brandoffer toebrengen, en maakte dat toe naar
   het recht.

   ^17En hij deed het spijsoffer toebrengen, en vulde daarvan zijn hand,
   en stak het aan op het altaar, behalve het morgenbrandoffer.

   ^18Daarna slachtte hij den os, en den ram ten dankoffer, dat voor het
   volk was; en de zonen van Aaron leverden het bloed aan hem, hetwelk hij
   rondom op het altaarsprengde;

   ^19En het vet van den os, en van den ram, den staart, en wat het
   ingewand bedekt, en de nieren, en het net der lever;

   ^20En zij legden het vet op de borsten; en hij stak dat vet aan op het
   altaar.

   ^21Maar de borsten en den rechterschouder bewoog Aaron ten beweegoffer
   voor het aangezicht des HEEREN, gelijk als Mozes geboden had.

   ^22Daarna hief Aaron zijn handen op tot het volk, en zegende hen; en
   hij kwam af, nadat hij het zondoffer, en brandoffer, en dankoffer
   gedaan had.

   ^23Toen ging Mozes met Aaron in de tent der samenkomst; daarna kwamen
   zij uit, en zegenden het volk; en de heerlijkheid des HEEREN verscheen
   al het volk.

   ^24Want een vuur ging uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde
   op het altaar het brandoffer, en het vet. Als het ganse volk dit zag,
   zo juichten zij, en vielenop hun aangezichten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1En de zonen van Aaron, Nadab en Abihu, namen een ieder zijn
   wierookvat, en deden vuur daarin, en legden reukwerk daarop, en
   brachten vreemd vuur voor hetaangezicht des HEEREN, hetwelk hij hen
   niet geboden had.

   ^2Toen ging een vuur uit van het aangezicht des HEEREN, en verteerde
   hen; en zij stierven voor het aangezicht des HEEREN.

   ^3En Mozes zeide tot Aaron: Dat is het, wat de HEERE gesproken heeft,
   zeggende: In degenen, die tot Mij naderen, zal Ik geheiligd worden, en
   voor het aangezichtvan al het volk zal Ik verheerlijkt worden. Doch
   Aaron zweeg stil.

   ^4En Mozes riep Misael en Elzafan, de zonen van Uzziel, de oom van
   Aaron, en zeide tot hen: Treedt toe, draagt uw broederen weg, van voor
   het heiligdom tot buitenhet leger.

   ^5Toen traden zij toe, en droegen hen, in hun rokken, tot buiten het
   leger, gelijk als Mozes gesproken had.

   ^6En Mozes zeide tot Aaron, en tot Eleazar, en tot Ithamar, zijn zonen:
   Gij zult uw hoofden niet ontbloten, noch uw klederen verscheuren, opdat
   gij niet sterft, en grotetoorn over de ganse vergadering kome; maar uw
   broederen, het ganse huis van Israel, zullen dezen brand, dien de HEERE
   aan gestoken heeft, bewenen.

   ^7Gij zult ook uit de deur van de tent der samenkomst niet uitgaan,
   opdat gij niet sterft; want de zalfolie des HEEREN is op u. En zij
   deden naar het woord van Mozes.

   ^8En de HEERE sprak tot Aaron, zeggende:

   ^9Wijn en sterken drank zult gij niet drinken, gij, noch uw zonen met
   u, als gij gaan zult in de tent der samenkomst, opdat gij niet sterft;
   het zij een eeuwige inzettingonder uw geslachten;

   ^10En om onderscheid te maken tussen het heilige en tussen het
   onheilige, en tussen het onreine en tussen het reine;

   ^11En om den kinderen Israels te leren al de inzettingen, die de HEERE
   door den dienst van Mozes tot hen gesproken heeft.

   ^12En Mozes sprak tot Aaron, en tot Eleazar, en tot Ithamar, zijn
   overgebleven zonen: Neemt het spijsoffer, dat van de vuurofferen des
   HEEREN overgebleven is, eneet hetzelve ongezuurd bij het altaar; want
   het is een heiligheid der heiligheden.

   ^13Daarom zult gij dat eten in de heilige plaats, dewijl het uw
   bescheiden deel en het bescheiden deel uwer zonen uit des HEEREN
   vuurofferen is; want alzo is mijgeboden.

   ^14Ook de beweegborst en den hefschouder zult gij in een reine plaats
   eten, gij, en uw zonen, en uw dochteren met u; want tot uw bescheiden
   deel, en uwer zonenbescheiden deel, zijn zij uit de dankofferen der
   kinderen Israels gegeven.

   ^15Den hefschouder en de beweegborst zullen zij nevens de vuurofferen
   des vets toebrengen, om ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN
   te bewegen;hetwelk, voor u en uw zonen met u, tot een eeuwige inzetting
   zijn zal, gelijk als de HEERE geboden heeft.

   ^16En Mozes zocht zeer naarstiglijk den bok des zondoffers; en ziet,
   hij was verbrand. Dies was hij op Eleazar en op Ithamar, de
   overgebleven zonen van Aaron, zeertoornig, zeggende:

   ^17Waarom hebt gij dat zondoffer niet gegeten in de heilige plaats?
   Want het is een heiligheid der heiligheden, en Hij heeft u dat gegeven,
   opdat gij de ongerechtigheidder vergadering zoudt dragen, om over die
   verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^18Ziet, deszelfs bloed is niet binnen in het heiligdom gedragen; gij
   moest dat ganselijk gegeten hebben in het heiligdom, gelijk als ik
   geboden heb.

   ^19Toen sprak Aaron tot Mozes: Zie, heden hebben zij hun zondoffer en
   hun brandoffer voor het aangezicht des HEEREN geofferd, en zulke dingen
   zijn mijwedervaren; en had ik heden het zondoffer gegeten, zou dat goed
   geweest zijn in de ogen des HEEREN?

   ^20Als Mozes dit hoorde, zo was het goed in zijn ogen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, en tot Aaron, zeggende tot hen:

   ^2Spreekt tot de kinderen Israels, zeggende: Dit is het gedierte, dat
   gij eten zult uit alle beesten, die op de aarde zijn.

   ^3Al wat onder de beesten de klauw verdeelt, en de kloof der klauwen in
   tweeen klieft, en herkauwt, dat zult gij eten.

   ^4Deze nochtans zult gij niet eten, van degenen, die alleen herkauwen,
   of de klauwen alleen verdelen: de kemel, want hij herkauwt wel, maar
   verdeelt den klauwniet; die zal u onrein zijn;

   ^5En het konijntje, want het herkauwt wel, maar verdeelt den klauw
   niet; dat zal u onrein zijn;

   ^6En den haas, want hij herkauwt wel, maar verdeelt den klauw niet; die
   zal u onrein zijn.

   ^7Ook het zwijn, want dat verdeelt wel den klauw, en klieft de klove
   der klauwen in tweeen, maar herkauwt het gekauwde niet; dat zal u
   onrein zijn.

   ^8Van hun vlees zult gij niet eten, en hun dood aas niet aanroeren, zij
   zullen u onrein zijn.

   ^9Dit zult gij eten van al wat in de wateren is: al wat in de wateren,
   in de zeeen en in de rivieren, vinnen en schubben heeft, dat zult gij
   eten;

   ^10Maar al wat in de zeeen en in de rivieren, van alle gewemel der
   wateren, en van alle levende ziel, die in de wateren is, geen vinnen of
   schubben heeft, dat zal u eenverfoeisel zijn.

   ^11Ja, een verfoeisel zullen zij u zijn; van hun vlees zult gij niet
   eten, en hun dood aas zult gij verfoeien.

   ^12Al wat in de wateren geen vinnen en schubben heeft, dat zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^13En van het gevogelte zult gij deze verfoeien, zij zullen niet
   gegeten worden, zij zullen een verfoeisel zijn: de arend, en de havik,
   en de zeearend,

   ^14En de gier, en de kraai, naar haar aard;

   ^15Elke rave naar haar aard;

   ^16En de struis, en de nachtuil, en de koekoek, en de sperwer naar zijn
   aard;

   ^17En de steenuil, en het duikertje, en de schuifuit,

   ^18En de kauw, en de roerdomp, en de pelikaan,

   ^19En de ooievaar, de reiger naar zijn aard, en de hop, en de
   vledermuis.

   ^20Alle kruipend gevogelte, dat op vier voeten gaat, zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^21Dit nochtans zult gij eten van al het kruipend gevogelte, dat op
   vier voeten gaat, hetwelk boven aan zijn voeten schenkelen heeft, om
   daarmede op de aarde tespringen;

   ^22Van die zult gij deze eten: de sprinkhaan naar zijn aard, en de
   solham naar zijn aard, en den hargol naar zijn aard, en den hagab naar
   zijn aard.

   ^23En alle kruipend gevogelte, dat vier voeten heeft, zal u een
   verfoeisel zijn.

   ^24En aan deze zult gij verontreinigd worden; zo wie hun dood aas zal
   aangeroerd hebben, zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^25Zo wie van hun dood aas gedragen zal hebben, zal zijn klederen
   wassen, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^26Alle beest, dat den klauw verdeelt, doch de klove niet in tweeen
   klieft, en niet herkauwt, zal u onrein zijn; zo wie hetzelve aangeroerd
   zal hebben, zal onrein zijn.

   ^27En al wat op zijn poten gaat onder alle gedierte, op vier voeten
   gaande, die zullen u onrein zijn; al wie hun dood aas aangeroerd zal
   hebben, zal onrein zijn tot aanden avond.

   ^28Ook die hun dood aas zal gedragen hebben, zal zijn klederen wassen,
   en onrein zijn tot aan den avond; zij zullen u onrein zijn.

   ^29Verder zal u dit onder het kruipend gedierte, dat op de aarde
   kruipt, onrein zijn: het wezeltje, en de muis, en de schildpad, naar
   haar aard;

   ^30En de zwijnegel, en de krokodil, en de hagedis, en de slak, en de
   mol;

   ^31Die zullen u onrein zijn onder alle kruipend gedierte; zo wie die
   zal aangeroerd hebben, als zij dood zijn, zal onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^32Daartoe al hetgeen, waarop iets van dezelve vallen zal, als zij dood
   zijn, zal onrein zijn, hetzij van alle houten vat, of kleed, of vel, of
   zak, of alle vat, waarmedewerk gedaan wordt; het zal in het water
   gestoken worden, en onrein zijn tot aan den avond; daarna zal het rein
   zijn.

   ^33En alle aarden vat, waarin iets van dezelve zal gevallen zijn, al
   wat daarin is, zal onrein zijn, en gij zult dat breken.

   ^34Van alle spijze, die men eet, waarop het water zal gekomen zijn, die
   zal onrein zijn; en alle drank, die men drinkt, zal in alle vat onrein
   zijn.

   ^35En waarop iets van hun dood aas zal vallen, zal onrein zijn; de oven
   en de aarden pan zal verbroken worden; zij zijn onrein, daarom zullen
   zij u onrein zijn.

   ^36Doch een fontein, of put van vergadering der wateren, zal rein zijn;
   maar wie hun dood aas zal aangeroerd hebben, zal onrein zijn.

   ^37En wanneer van hun dood aas zal gevallen zijn op enig zaaibaar zaad,
   dat gezaaid wordt, dat zal rein zijn.

   ^38Maar als water op het zaad gedaan zal worden, en van hun dood aas
   daarop zal gevallen zijn, dat zal u onrein zijn.

   ^39En wanneer van de dieren, die u tot spijze zijn, iets zal gestorven
   zijn, wie deszelfs dood aas zal aangeroerd hebben, zal onrein zijn tot
   aan den avond.

   ^40Ook die van hun dood aas gegeten zal hebben, zal zijn klederen
   wassen, en onrein zijn tot aan den avond; en die hun dood aas zal
   gedragen hebben, zal zijn klederenwassen, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^41Voorts alle kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt, zal een
   verfoeisel zijn; het zal niet gegeten worden.

   ^42Al wat op zijn buik gaat, en al wat gaat op zijn vier voeten, of al
   wat vele voeten heeft, onder alle kruipend gedierte, dat op de aarde
   kruipt, die zult gij niet eten, want zij zijn een verfoeisel.

   ^43Maakt uw zielen niet verfoeilijk aan enig kruipend gedierte, dat
   kruipt; en verontreinigt u niet daaraan, dat gij daaraan verontreinigd
   zoudt worden.

   ^44Want Ik ben de HEERE, uw God; daarom zult gij u heiligen, en heilig
   zijn, dewijl Ik heilig ben; en gij zult uw ziel niet verontreinigen aan
   enig kruipend gedierte, datzich op de aarde roert.

   ^45Want Ik ben de HEERE, Die u uit Egypteland doe optrekken, opdat Ik u
   tot een God zij, en opdat gij heilig zijt, dewijl Ik heilig ben.

   ^46Dit is de wet van de beesten, en van het gevogelte, en van alle
   levende ziel, die zich roert in de wateren, en van alle ziel, die
   kruipt op de aarde;

   ^47Om te onderscheiden tussen het onreine en tussen het reine, en
   tussen het gedierte, dat men eten, en tussen het gedierte, dat men niet
   eten zal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer een vrouw zaad
   gegeven, en een knechtje gebaard zal hebben, zo zal zij zeven dagen
   onrein zijn; volgens dedagen der afzondering harer krankheid zal zij
   onrein zijn.

   ^3En op den achtsten dag zal het vlees zijner voorhuid besneden worden.

   ^4Daarna zal zij drie en dertig dagen blijven in het bloed harer
   reiniging; niets heiligs zal zij aanroeren, en tot het heiligdom zal
   zij niet komen, totdat de dagen harerreiniging vervuld zijn.

   ^5Maar indien zij een meisje gebaard zal hebben, zo zal zij twee weken
   onrein zijn, volgens haar afzondering; daarna zal zij zes en zestig
   dagen blijven in het bloed harerreiniging.

   ^6En als de dagen harer reiniging voor den zoon, of voor de dochter,
   vervuld zullen zijn, zo zal zij een eenjarig lam ten brandoffer, en een
   jonge duif, of tortelduif, tenzondoffer brengen, voor de deur van de
   tent der samenkomst, tot den priester.

   ^7Die zal dat offeren voor het aangezicht des HEEREN, en zal voor haar
   verzoening doen, zo zal zij rein zijn van den vloed haars bloeds. Dit
   is de wet dergene, die eenknechtje of meisje gebaard heeft.

   ^8Maar indien haar hand niet genoeg voor een lam vindt, zo zal zij twee
   tortelduiven, of twee jonge duiven nemen, een ten brandoffer, en een
   ten zondoffer; en depriester zal voor haar verzoening doen; zo zal zij
   rein zijn.\
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Een mens, als in het vel zijns vleses een gezwel, of gezweer, of
   witte blaar zal zijn, welke in het vel zijns vleses tot een plaag der
   melaatsheid zou worden, hij zal dantot den priester Aaron, of tot een
   uit zijn zonen, de priesteren, gebracht worden.

   ^3En de priester zal de plaag in het vel des vleses bezien; zo het haar
   in die plaag in wit veranderd is, en het aanzien der plaag dieper is
   dan het vel zijns vleses, het isde plaag der melaatsheid; als de
   priester hem bezien zal hebben, dan zal hij hem onrein verklaren.

   ^4Maar zo de blaar in het vel zijn vleses wit is, en haar aanzien niet
   dieper is dan het vel, en het haar niet in wit veranderd is, zo zal de
   priester hem, die de plaag heeft, zeven dagen opsluiten.

   ^5Daarna zal de priester op den zevenden dag hem bezien; indien, ziet,
   de plaag, naar dat hij zien kan, is staande gebleven, en de plaag in
   het vel niet uitgespreid is, zozal de priester hem zeven andere dagen
   opsluiten.

   ^6En de priester zal hem andermaal op den zevenden dag bezien; indien,
   ziet, de plaag ingetrokken, en de plaag in het vel niet uitgespreid is,
   zo zal de priester hem reinverklaren; het was een verzwering; en hij
   zal zijn klederen wassen, zo is hij rein.

   ^7Maar zo de verzwering in het vel ganselijk uitgespreid is, nadat hij
   aan den priester tot zijn reiniging zal vertoond zijn, zo zal hij
   andermaal aan den priester vertoondworden.

   ^8Indien de priester merken zal, dat, ziet, de verzwering in het vel
   uitgespreid is, zo zal de priester hem onrein verklaren; het is
   melaatsheid.

   ^9Wanneer de plaag der melaatsheid in een mens zal zijn, zo zal hij tot
   den priester gebracht worden.

   ^10Indien de priester merken zal, dat, ziet, een wit gezwel in het vel
   is, hetwelk het haar in wit veranderd heeft, en gezondheid van levend
   vlees in dat gezwel is;

   ^11Dat is een verouderde melaatsheid in het vel zijns vleses; daarom
   zal hem de priester onrein verklaren; hij zal hem niet doen opsluiten,
   want hij is onrein.

   ^12En zo de melaatsheid in het vel ganselijk uitbot, en de melaatsheid
   het gehele vel desgenen, die de plaag heeft, van zijn hoofd tot zijn
   voeten, bedekt heeft, naar al hetgezicht van de ogen des priesters;

   ^13En de priester merken zal, dat, ziet, de melaatsheid zijn gehele
   vlees bedekt heeft, zo zal hij hem, die de plaag heeft, rein verklaren;
   zij is geheel in wit veranderd; hijis rein.

   ^14Maar ten welken dage levend vlees daarin gezien zal worden, zal hij
   onrein zijn.

   ^15Als dan de priester dat levende vlees gezien zal hebben, zal hij hem
   onrein verklaren; dat levende vlees is onrein; het is melaatsheid.

   ^16Of als dat levende vlees verkeert, en in wit veranderd zal worden,
   zo zal hij tot den priester komen.

   ^17Als de priester hem bezien zal hebben, dat, ziet, de plaag in wit
   veranderd is, zo zal de priester hem, die de plaag heeft, rein
   verklaren; hij is rein.

   ^18Het vlees ook, als in deszelfs vel een zweer zal geweest zijn, zo
   het genezen is;

   ^19En in de plaats van die zweer een wit gezwel, of een witte
   roodachtige blaar worden zal, zo zal het aan den priester vertoond
   worden.

   ^20Indien de priester merken zal, dat, ziet, haar aanzien lager is dan
   het vel, en derzelver haar in wit veranderd is, zo zal de priester hem
   onrein verklaren; het is deplaag der melaatsheid, zij is door de zweer
   uitgebot.

   ^21Wanneer nu de priester die bezien zal hebben, dat, ziet, geen wit
   haar daaraan is, en die niet lager dan het vel, maar ingetrokken is, zo
   zal de priester hem zevendagen opsluiten.

   ^22Zo zij daarna gans in het vel uitgespreid zal zijn, zo zal de
   priester hem onrein verklaren; het is de plaag.

   ^23Maar indien de blaar in haar plaats zal staande blijven, niet
   uitgespreid zijnde, het is de roof van die zweer, zo zal de priester
   hem rein verklaren;

   ^24Of wanneer in het vel des vleses een vurige brand zal geweest zijn,
   en het gezonde van dien brand een witte roodachtige of witte blaar is;

   ^25En de priester die gezien zal hebben, dat, ziet, het haar op de
   blaar in wit veranderd is, en haar aanzien dieper is dan het vel; het
   is melaatsheid, door den brand is zijuitgebot; daarom zal hem de
   priester onrein verklaren; het is de plaag der melaatsheid.

   ^26Maar indien de priester die merken zal, dat, ziet, op de blaar geen
   wit haar is, en zij niet lager dan het vel, maar ingetrokken is, zo zal
   de priester hem zeven dagenopsluiten.

   ^27Daarna zal de priester hem op den zevenden dag bezien; indien zij
   gans uitgespreid is in het vel, zo zal de priester hem onrein
   verklaren; het is de plaag dermelaatsheid.

   ^28Maar indien de blaar in haar plaats staande zal blijven, noch in het
   vel uitgespreid, maar ingetrokken zal zijn, het is een gezwel van den
   brand; daarom zal de priesterhem rein verklaren, want het is de roof
   van den brand.

   ^29Verder, als in een man of vrouw een plaag zal zijn in het hoofd, of
   in den baard;

   ^30En de priester die plaag zal bezien hebben, dat, ziet, haar aanzien
   dieper is dan het vel, en geelachtig dun haar daarop is, zo zal de
   priester hem onrein verklaren; hetis schurftheid, het is melaatsheid
   van het hoofd of van den baard.

   ^31Maar als de priester de plaag der schurftheid zal bezien hebben,
   dat, ziet, haar aanzien niet dieper is dan het vel, en geen zwart haar
   daarop is, zo zal de priesterhem, die de plaag der schurftheid heeft,
   zeven dagen doen opsluiten.

   ^32Daarna zal de priester die plaag op den zevenden dag bezien; indien,
   ziet, de schurftheid niet uitgespreid, en daarop geen geelachtig haar
   is, noch het aanzien derschurftheid dieper dan het vel is;

   ^33Zo zal hij zich scheren laten; maar de schurftheid zal hij niet
   scheren; en de priester zal hem, die de schurftheid heeft, andermaal
   zeven dagen doen opsluiten.

   ^34Daarna zal de priester die schurftheid op den zevenden dag bezien;
   indien, ziet, de schurftheid in het vel niet uitgespreid is, en haar
   aanzien niet dieper is dan het vel, zo zal de priester hem rein
   verklaren; en hij zal zijn klederen wassen, en rein zijn.

   ^35Maar indien de schurftheid in het vel gans uitgespreid is, na zijn
   reiniging;

   ^36En de priester hem zal bezien hebben, dat, ziet, de schurftheid in
   het vel uitgespreid is, de priester zal naar het geelachtig haar niet
   zoeken; hij is onrein.

   ^37Maar indien die schurftheid, naar dat hij zien kan, is staande
   gebleven, en zwart haar daarop gewassen is, die schurftheid is genezen,
   hij is rein; daarom zal depriester hem rein verklaren.

   ^38Verder als een man, of vrouw, aan het vel van hun vlees blaren
   zullen hebben, witte blaren;

   ^39En de priester zal gemerkt hebben, dat, ziet, ingetrokken witte
   blaren in het vel van hun vlees zijn; het is een witte puist in het vel
   uitgebot, hij is rein.

   ^40En als een man zijn hoofdhaar zal uitgevallen zijn, hij is kaal, hij
   is rein.

   ^41En zo van de zijde zijns aangezichts het haar van zijn hoofd zal
   uitgevallen zijn, hij is bles, hij is rein.

   ^42Maar zo in de kaalheid, of in de blesse, een witte roodachtige plaag
   is, dat is melaatsheid, uitbottende in zijn kaalheid, of in zijn
   blesse.

   ^43Als de priester hem zal bezien hebben, dat, ziet, het gezwel van die
   plaag in zijn kaalheid, of blesse, wit roodachtig is, gelijk het
   aanzien der melaatsheid van het veldes vleses;

   ^44Die man is melaats, hij is onrein; de priester zal hem ganselijk
   onrein verklaren, zijn plaag is op zijn hoofd.

   ^45Voorts zullen de klederen des melaatsen, in wien die plaag is,
   gescheurd zijn, en zijn hoofd zal ontbloot zijn, en hij zal de bovenste
   lip bewimpelen; daartoe zal hijroepen: Onrein, onrein!

   ^46Al de dagen, in welke deze plaag aan hem zal zijn, zal hij onrein
   zijn; onrein is hij, hij zal alleen wonen; buiten het leger zal zijn
   woning wezen.

   ^47Verder als aan een kleed de plaag der melaatsheid zal zijn, aan een
   wollen kleed, of aan een linnen kleed,

   ^48Of aan den scheerdraad, of aan den inslag van linnen, of van wol, of
   aan vel, of aan enig vellenwerk;

   ^49En die plaag aan het kleed, of aan het vel, of aan den scheerdraad,
   of aan den inslag, of aan enig vellentuig, groenachtig of roodachtig
   is; het is de plaag dermelaatsheid; daarom zal zij den priester
   vertoond worden.

   ^50En de priester zal de plaag bezien; en hij zal hetgeen de plaag
   heeft, zeven dagen doen opsluiten.

   ^51Daarna zal hij op den zevenden dag de plaag bezien; zo de plaag
   uitgespreid is aan het kleed, of aan den scheerdraad, of aan den
   inslag, of aan het vel, tot wat werkdat vel zou mogen gemaakt zijn, die
   plaag is een knagende melaatsheid, het is onrein.

   ^52Daarom zal hij dat kleed, of die werpte, of dien inslag van wol, of
   van linnen, of alle vellentuig, waarin die plaag zal zijn, verbranden;
   want het is een knagendemelaatsheid; het zal met vuur verbrand worden.

   ^53Doch indien de priester zal zien, dat, ziet, de plaag aan het kleed,
   of aan den scheerdraad, of aan den inslag, of aan enig vellentuig niet
   uitgespreid is;

   ^54Zo zal de priester gebieden, dat men hetgeen, waaraan die plaag is,
   wasse, en hij zal dat andermaal zeven dagen doen opsluiten.

   ^55Als de priester, nadat het gewassen is, de plaag zal bezien hebben,
   dat, ziet, de plaag haar gedaante niet veranderd heeft, en de plaag
   niet uitgespreid is, het isonrein, gij zult het met vuur verbranden;
   het is een ingraving aan zijn achterste of aan zijn voorste zijde.

   ^56Indien nu de priester merken zal, dat, ziet, die plaag, nadat zij
   zal gewassen zijn, ingetrokken is; dan zal hij ze van het kleed, of van
   het vel, of van den scheerdraad, of van den inslag afscheuren.

   ^57Maar zo zij nog aan het kleed, of aan den scheerdraad, of aan den
   inslag, of aan enig vellentuig, gezien wordt, het is uitbottende
   melaatsheid; gij zult hetgeen, waaraan de plaag is, met vuur
   verbranden.

   ^58Maar het kleed, of de werpte, of de inslag, of alle vellentuig, dat
   gij gewassen zult hebben, als de plaag daarvan geweken zal zijn, dat
   zal andermaal gewassenworden, en het zal rein zijn.

   ^59Dit is de wet van de plaag der melaatsheid, van een wollen of linnen
   kleed, of een werpte, of een inslag, of alle vellentuig, om dat rein te
   verklaren, of onrein teverklaren.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Dit zal de wet des melaatsen zijn, ten dage zijner reiniging: dat hij
   tot den priester zal gebracht worden.

   ^3En de priester zal buiten het leger gaan; als de priester merken zal,
   dat, ziet, die plaag der melaatsheid van den melaatse genezen is;

   ^4Zo zal de priester gebieden, dat men voor hem, die te reinigen zal
   zijn, twee levende reine vogelen neme, mitsgaders cederenhout, en
   scharlaken, en hysop.

   ^5De priester zal ook gebieden, dat men den ene vogel slachte, in een
   aarden vat, over levend water.

   ^6Dien levenden vogel zal hij nemen, en het cederhout, en het
   scharlaken, en den hysop; en zal die, en den levenden vogel dopen in
   het bloed des vogels, die boven hetlevende water geslacht is.

   ^7En hij zal over hem, die van de melaatsheid te reinigen is, zevenmaal
   sprengen; daarna zal hij hem rein verklaren, en den levenden vogel in
   het open veld vliegenlaten.

   ^8Die nu te reinigen is, zal zijn klederen wassen, en al zijn haar
   afscheren, en zich in het water afwassen, zo zal hij rein zijn; daarna
   zal hij in het leger komen, maar zalbuiten zijn tent zeven dagen
   blijven.

   ^9En op den zevenden dag zal het geschieden, dat hij al zijn haar zal
   afscheren, zijn hoofd, en zijn baard, en de wenkbrauwen zijner ogen;
   ja, al zijn haar zal hijafscheren, en al zijn klederen wassen, en zijn
   vlees met water baden, zo zal hij rein zijn.

   ^10En op den achtsten dag zal hij twee volkomen lammeren, en een
   eenjarig volkomen schaap nemen, mitsgaders drie tienden meelbloem ten
   spijsoffer, met oliegemengd, en een log olie.

   ^11De priester nu, die de reiniging doet, zal den man, die te reinigen
   is, en die dingen, stellen voor het aangezicht des HEEREN, aan de deur
   van de tent dersamenkomst.

   ^12En de priester zal dat ene lam nemen, en hetzelve offeren tot een
   schuldoffer met den log olie; en zal die ten beweegoffer voor het
   aangezicht des HEERENbewegen.

   ^13Daarna zal hij dat lam slachten in de plaats, waar men het zondoffer
   en het brandoffer slacht, in de heilige plaats; want het schuldoffer,
   gelijk het zondoffer, is voorden priester; het is een heiligheid der
   heiligheden.

   ^14En de priester zal van het bloed des schuldoffers nemen, hetwelk de
   priester doen zal op het lapje van het rechteroor desgenen, die te
   reinigen is, en op den duimzijner rechterhand, en op den groten teen
   zijns rechtervoets.

   ^15De priester zal ook uit den log der olie nemen, en zal ze op des
   priesters linkerhand gieten.

   ^16Dan zal de priester zijn rechtervinger indopen, nemende van die
   olie, die in zijn linkerhand is, en zal met zijn vinger van die olie
   zevenmaal sprengen, voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^17En van het overige van die olie, die in zijn hand zal zijn, zal de
   priester doen op het lapje van het rechteroor desgenen, die te reinigen
   is, en op den duim zijnerrechterhand, en op den groten teen zijns
   rechtervoets, boven op het bloed des schuldoffers.

   ^18Dat nog overgebleven zal zijn van die olie, die in de hand des
   priesters geweest is, zal hij doen op het hoofd desgenen, die te
   reinigen is; zo zal de priester over hemverzoening doen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^19De priester zal ook het zondoffer bereiden, en voor hem, die van
   zijn onreinigheid te reinigen is, verzoening doen; en daarna zal hij
   het brandoffer slachten.

   ^20En de priester zal dat brandoffer en dat spijsoffer op het altaar
   offeren; zo zal de priester de verzoening voor hem doen, en hij zal
   rein zijn.

   ^21Maar indien hij arm is, en zijn hand dat niet bereikt, zo zal hij
   een lam ten schuldoffer, ter beweging nemen, om voor hem verzoening te
   doen; daartoe een tiendemeelbloem, met olie gemengd, ten spijsoffer, en
   een log olie;

   ^22Mitsgaders twee tortelduiven, of twee jonge duiven, die zijn hand
   bereiken zal, welker ene ten zondoffer, en een ten brandoffer zijn zal.

   ^23En hij zal die, op den achtsten dag zijner reiniging, tot den
   priester brengen, aan de deur van de tent der samenkomst, voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^24En de priester zal het lam des schuldoffers, en den log der olie
   nemen; en de priester zal die ten beweegoffer voor het aangezicht des
   HEEREN bewegen.

   ^25Daarna zal hij het lam des schuldoffers slachten, en de priester zal
   van het bloed des schuldoffers nemen, en doen op het rechteroorlapje
   desgenen, die te reinigen is, en op den duim zijner rechterhand, en op
   den groten teen zijns rechtervoets.

   ^26Ook zal de priester van die olie op des priesters linkerhand gieten.

   ^27Daarna zal de priester met zijn rechtervinger van die olie, die op
   zijn linkerhand is, sprengen, zevenmaal, voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^28En de priester zal van de olie, die op zijn hand is, doen aan het
   lapje van het rechteroor desgenen, die te reinigen is, en aan den duim
   zijner rechterhand, en aan dengroten teen zijns rechtervoets, op de
   plaats van het bloed des schuldoffers.

   ^29En het overgeblevene van de olie, die in de hand des priesters is,
   zal hij doen op het hoofd desgenen, die te reinigen is, om de
   verzoening voor hem te doen, voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^30Daarna zal hij de ene van de tortelduiven, of van de jonge duiven
   bereiden, van hetgeen zijn hand bereikt zal hebben.

   ^31Van hetgeen zijn hand bereikt zal hebben, zal het een ten zondoffer,
   en het een ten brandoffer zijn, boven het spijsoffer; zo zal de
   priester voor hem, die te reinigenis, verzoening doen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^32Dit is de wet desgenen, in wien de plaag der melaatsheid zal zijn,
   wiens hand in zijn reiniging dat niet bereikt zal hebben.

   ^33Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^34Als gij zult gekomen zijn in het land van Kanaan, hetwelk Ik u tot
   bezitting geven zal, en Ik de plaag der melaatsheid aan een huis van
   dat land uwer bezitting zalgegeven hebben;

   ^35Zo zal hij, van wien dat huis is, komen, en den priester te kennen
   geven, zeggende: Het schijnt mij, alsof er een plaag in het huis ware.

   ^36En de priester zal gebieden, dat zij dat huis ruimen, aleer de
   priester komt, om die plaag te bezien, opdat niet al wat in dat huis
   is, onrein worde; en daarna zal depriester komen, om dat huis te
   bezien.

   ^37Als hij die plaag bezien zal, dat, ziet, die plaag aan de wanden van
   dat huis zijn groenachtige of roodachtige kuiltjes, en hun aanzien
   lager is dan die want;

   ^38De priester zal uit dat huis uitgaan, aan de deur van het huis, en
   hij zal dat huis zeven dagen doen toesluiten.

   ^39Daarna zal de priester op den zevenden dag wederkeren; indien hij
   merken zal, dat, ziet, die plaag aan de wanden van dat huis uitgespreid
   is;

   ^40Zo zal de priester gebieden, dat zij de stenen, in welke die plaag
   is, uitbreken, en dezelve tot buiten de stad werpen, aan een onreine
   plaats;

   ^41En dat huis zal hij rondom van binnen doen schrabben, en zij zullen
   het stof, dat zij afgeschrabd hebben, tot buiten de stad aan een
   onreine plaats uitstorten.

   ^42Daarna zullen zij andere stenen nemen, en in de plaats van gene
   stenen brengen; en men zal ander leem nemen, en dat huis bestrijken.

   ^43Maar indien die plaag wederkeert, en in dat huis uitbot, nadat men
   de stenen uitgebroken heeft, en na het afschrabben van het huis, en
   nadat het zal bestreken zijn;

   ^44Zo zal de priester komen; als hij nu zal merken, dat, ziet, die
   plaag aan dat huis uitgespreid is, het is een knagende melaatsheid in
   dat huis, het is onrein.

   ^45Daarom zal men dat huis, zijn stenen, en zijn hout even afbreken,
   mitsgaders al het leem van het huis, en men zal het tot buiten de stad
   uitvoeren, aan een onreineplaats.

   ^46En die in dat huis gaat te enigen dage, als men hetzelve zal
   toegesloten hebben, zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^47Die ook in dat huis te slapen ligt, zal zijn klederen wassen;
   insgelijks, die in dat huis eet, zal zijn klederen wassen.

   ^48Maar als de priester zal weder ingegaan zijn, en zal merken, dat,
   ziet, die plaag aan dat huis niet uitgespreid is, nadat het huis zal
   bestreken zijn; zo zal de priester dathuis rein verklaren, dewijl die
   plaag genezen is.

   ^49Daarna zal hij, om dat huis te ontzondigen, twee vogeltjes nemen,
   mitsgaders cederenhout, en scharlaken, en hysop.

   ^50En hij zal den enen vogel slachten in een aarden vat, over levend
   water.

   ^51Dan zal hij dat cederenhout, en dien hysop, en het scharlaken, en
   den levenden vogel nemen, en zal die in het bloed des geslachten vogels
   en in het levende waterdopen; en hij zal dat huis zevenmaal besprengen.

   ^52Zo zal hij dat huis ontzondigen met het bloed des vogels, en met dat
   levend water, en met den levenden vogel, en met dat cederenhout, en met
   den hysop, en met hetscharlaken.

   ^53Den levenden vogel nu zal hij tot buiten de stad, in het open veld,
   laten vliegen; zo zal hij over het huis verzoening doen, en het zal
   rein zijn.

   ^54Dit is de wet voor alle plage der melaatsheid, en voor schurftheid;

   ^55En voor melaatsheid der klederen, en der huizen;

   ^56Mitsgaders voor gezwel, en voor gezweer, en voor blaren;

   ^57Om te leren, op welken dag iets onrein, en op welken dag iets rein
   is. Dit is de wet der melaatsheid.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Spreekt tot de kinderen Israels, en zegt tot hen: Een ieder man, als
   hij vloeiende zal zijn uit zijn vlees, zal om zijn vloed onrein zijn.

   ^3Dit nu zal zijn onreinigheid om zijn vloed zijn: zo zijn vlees zijn
   vloed uitzevert, of zijn vlees van zijn vloed zich verstopt, dat is
   zijn onreinigheid.

   ^4Alle leger, waarop hij, die den vloed heeft, zal liggen, zal onrein
   zijn, en alle tuig, waarop hij zal zitten, zal onrein zijn.

   ^5Een ieder ook, die zijn leger zal aanroeren, zal zijn klederen
   wassen, en zich met water baden, en zal onrein zijn tot aan den avond.

   ^6En die op dat tuig zit, waarop hij, die den vloed heeft, gezeten zal
   hebben, zal zijn klederen wassen, en zich met water baden, en zal
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^7En die het vlees desgenen, die den vloed heeft, aanroert, zal zijn
   klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^8Als ook hij, die den vloed heeft, op een reine zal gespogen hebben,
   dan zal hij zijn klederen wassen, en zal zich met water baden, en
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^9Insgelijks alle zadel, waarop hij, die den vloed heeft, zal gereden
   hebben, zal onrein zijn.

   ^10En al wie iets aanroert, dat onder hem zal geweest zijn, zal onrein
   zijn tot aan den avond; en die hetzelve draagt, zal zijn klederen
   wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^11Daartoe een ieder, wien hij, die den vloed heeft, zal aangeroerd
   hebben, zonder zijn handen met water gespoeld te hebben, die zal zijn
   klederen wassen, en zich metwater baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^12Ook het aarden vat, hetwelk hij, die den vloed heeft, zal aangeroerd
   hebben, zal gebroken worden; maar alle houten vat zal met water
   gespoeld worden.

   ^13Als hij nu, die den vloed heeft, van zijn vloed gereinigd zal zijn,
   zo zal hij tot zijn reiniging zeven dagen voor zich tellen, en zijn
   klederen wassen, en hij zal zijn vleesmet levend water baden, zo zal
   hij rein zijn.

   ^14En op den achtsten dag zal hij voor zich twee tortelduiven of twee
   jonge duiven nemen; en zal voor het aangezicht des HEEREN, aan de deur
   van de tent dersamenkomst komen, en zal ze den priester geven.

   ^15En de priester zal die bereiden, een ten zondoffer, en een ten
   brandoffer; zo zal de priester over hem voor het aangezicht des HEEREN,
   vanwege zijn vloed, verzoening doen.

   ^16Verder een man, als van hem het zaad des bijliggens zal uitgegaan
   zijn, die zal zijn ganse vlees met water baden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^17Ook alle kleed, en alle vel, aan hetwelk het zaad des bijliggens
   wezen zal, dat zal met water gewassen worden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^18Mitsgaders de vrouw, als een man met het zaad des bijliggens bij
   haar gelegen zal hebben; daarom zullen zij zich met water baden, en
   onrein zijn tot aan den avond.

   ^19Maar als een vrouw vloeiende zijn zal, zijnde haar vloed van bloed
   in haar vlees, zo zal zij zeven dagen in haar afzondering zijn; en al
   wie haar aanroert, zal onreinzijn tot aan den avond.

   ^20En al hetgeen, waarop zij in haar afzondering zal gelegen hebben,
   zal onrein zijn; mitsgaders alles, waarop zij zal gezeten hebben, zal
   onrein zijn.

   ^21En al wie haar leger aanroert, zal zijn klederen wassen, en zich met
   water baden, en onrein zijn tot aan den avond.

   ^22Ook al wie enig tuig, waarop zij gezeten zal hebben, aanroert, zal
   zijn klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan
   den avond.

   ^23Zelfs indien het op het leger geweest zal zijn, of op het tuig,
   waarop zij zat, als hij dat aanroerde, hij zal onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^24Insgelijks zo iemand zekerlijk bij haar gelegen heeft, dat haar
   afzondering op hem zij, zo zal hij zeven dagen onrein zijn; daartoe
   alle leger, waarop hij zal gelegenhebben, zal onrein zijn.

   ^25Wanneer ook een vrouw, vele dagen buiten den tijd harer afzondering,
   van den vloed haars bloeds vloeien zal, of wanneer zij vloeien zal
   boven hare afzondering, zijzal al den dagen van den vloed harer
   onreinigheid, als in de dagen harer afzondering onrein zijn.

   ^26Alle leger, waarop zij al de dagen haars vloeds gelegen zal hebben,
   zal haar zijn als het leger harer afzondering; en alle tuig, waarop zij
   zal gezeten hebben, zal onreinzijn, naar de onreinigheid harer
   afzondering.

   ^27En zo wie die dingen aanroert, zal onrein zijn; daarom zal hij zijn
   klederen wassen, en zich met water baden, en onrein zijn tot aan den
   avond.

   ^28Maar als zij van haar vloed rein wordt, dan zal zij voor zich zeven
   dagen tellen, daarna zal zij rein zijn.

   ^29En op den achtsten dag zal zij voor zich twee tortelduiven, of twee
   jonge duiven nemen, en zij zal die tot den priester brengen, aan de
   deur van de tent dersamenkomst.

   ^30Dan zal de priester een ten zondoffer en een ten brandoffer
   bereiden; en de priester zal voor haar, van den vloed harer
   onreinigheid, verzoening doen voor hetaangezicht des HEEREN.

   ^31Alzo zult gij de kinderen Israels afzonderen van hun onreinigheid;
   opdat zij in hun onreinigheid niet sterven, als zij Mijn tabernakel,
   die in het midden van hen is, verontreinigen zouden.

   ^32Dit is de wet desgenen, die den vloed heeft, en van wien het zaad
   der bijligging uitgaat; zodat hij daardoor onrein wordt;

   ^33Mitsgaders van een zwakke vrouw in haar afzondering, en van degene,
   die van zijn vloed is vloeiende, voor een man, en voor een vrouw; en
   voor een man, die bijeen onreine zal gelegen hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, nadat de twee zonen van Aaron gestorven
   waren, als zij genaderd waren voor het aangezicht des HEEREN, en
   gestorven waren;

   ^2De HEERE dan zeide tot Mozes: Spreek tot uw broeder Aaron, dat hij
   niet te allen tijde ga in het heilige, binnen den voorhang, voor het
   verzoendeksel, dat op de arkis, opdat hij niet sterve; want Ik
   verschijn in een wolk op het verzoendeksel.

   ^3Hiermede zal Aaron in het heilige gaan: met een var, een jong rund
   ten zondoffer, en een ram ten brandoffer.

   ^4Hij zal den heiligen linnen rok aandoen, en een linnen onderbroek zal
   aan zijn vlees zijn, en met een linnen gordel zal hij zich gorden, en
   met een linnen hoedbedekken; dit zijn heilige klederen; daarom zal hij
   zijn vlees met water baden, als hij ze zal aandoen.

   ^5En aan de vergadering der kinderen Israels zal hij nemen twee
   geitenbokken ten zondoffer, en een ram ten brandoffer.

   ^6Daarna zal Aaron den var des zondoffers, die voor hem zal zijn,
   offeren, en zal voor zich en voor zijn huis verzoening doen.

   ^7Hij zal ook beide bokken nemen, en hij zal die stellen voor het
   aangezicht des HEEREN, aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^8En Aaron zal de loten over die twee bokken werpen: een lot voor den
   HEERE, en een lot voor den weggaanden bok.

   ^9Dan zal Aaron den bok, op denwelken het lot voor den HEERE zal
   gekomen zijn, toebrengen, en zal hem ten zondoffer maken.

   ^10Maar de bok, op denwelken het lot zal gekomen zijn, om een weggaande
   bok te zijn, zal levend voor het aangezicht des HEEREN gesteld worden,
   om door hemverzoening te doen; opdat men hem als een weggaanden bok
   naar de woestijn uitlate.

   ^11Aaron dan zal den var des zondoffers, die voor hemzelven zal zijn,
   toebrengen, en voor zichzelven en voor zijn huis verzoening doen, en
   zal den var des zondoffers, die voor hemzelven zal zijn, slachten.

   ^12Hij zal ook een wierookvat vol vurige kolen nemen van het altaar,
   van voor het aangezicht des HEEREN, en zijn handen vol reukwerk van
   welriekende specerijen, klein gestoten; en hij zal het binnen den
   voorhang dragen.

   ^13En hij zal dat reukwerk op het vuur leggen, voor het aangezicht des
   HEEREN, opdat de nevel des reukwerks het verzoendeksel, hetwelk is op
   de getuigenis, bedekke, en dat hij niet sterve.

   ^14En hij zal van het bloed van den var nemen, en zal met zijn vinger
   op het verzoendeksel oostwaarts sprengen; en voor het verzoendeksel zal
   hij zevenmaal met zijnvinger van dat bloed sprengen.

   ^15Daarna zal hij den bok des zondoffers, die voor het volk zal zijn,
   slachten, en zal zijn bloed tot binnen in den voorhang dragen, en zal
   met zijn bloed doen, gelijk als hijmet het bloed van den var gedaan
   heeft, en zal dat sprengen op het verzoendeksel, en voor het
   verzoendeksel.

   ^16Zo zal hij voor het heilige, vanwege de onreinigheden der kinderen
   Israels, en vanwege hun overtredingen, naar al hun zonden, verzoening
   doen; en alzo zal hij doenaan de tent der samenkomst, welke met hen
   woont in het midden hunner onreinigheden.

   ^17En geen mens zal in de tent der samenkomst zijn, als hij zal ingaan,
   om in het heilige verzoening te doen, totdat hij zal uitkomen; alzo zal
   hij verzoening doen, voorzichzelven, en voor zijn huis, en voor de
   gehele gemeente van Israel.

   ^18Daarna zal hij tot het altaar, dat voor het aangezicht des HEEREN
   is, uitkomen, en verzoening voor hetzelve doen; en hij zal van het
   bloed van den var, en van hetbloed van den bok nemen, en doen het
   rondom op de hoornen des altaars.

   ^19En hij zal daarop van dat bloed met zijn vinger zevenmaal sprengen,
   en hij zal dat reinigen en heiligen van de onreinigheden der kinderen
   Israels.

   ^20Als hij nu zal geeindigd hebben van het heilige, en de tent der
   samenkomst, en het altaar te verzoenen, zo zal hij dien levenden bok
   toebrengen.

   ^21En Aaron zal beide zijn handen op het hoofd van den levenden bok
   leggen, en zal daarop al de ongerechtigheden der kinderen Israels, en
   al hun overtredingen, naaral hun zonden, belijden; en hij zal die op
   het hoofd des boks leggen, en zal hem door de hand eens mans, die
   voorhanden is, naar de woestijn uitlaten.

   ^22Alzo zal die bok op zich al hun ongerechtigheden in een afgezonderd
   land wegdragen; en hij zal dien bok in de woestijn uitlaten.

   ^23Daarna zal Aaron komen in de tent der samenkomst, en zal de linnen
   klederen uitdoen, die hij aangedaan had, als hij in het heilige ging,
   en hij zal ze daar laten.

   ^24En hij zal zijn vlees in de heilige plaats met water baden, en zijn
   klederen aandoen; dan zal hij uitgaan, en zijn brandoffer, en het
   brandoffer des volks bereiden, envoor zich en voor het volk verzoening
   doen.

   ^25Ook zal hij het vet des zondoffers op het altaar aansteken.

   ^26En die den bok, welke een weggaande bok was, zal uitgelaten hebben,
   zal zijn klederen wassen, en zijn vlees met water baden; en daarna zal
   hij in het leger komen.

   ^27Maar den var des zondoffers, en den bok des zondoffers, welker bloed
   ingebracht is, om verzoening te doen in het heilige, zal men tot buiten
   het leger uitvoeren;doch hun vellen, hun vlees en hun mest zullen zij
   met vuur verbranden.

   ^28Die nu dezelve verbrandt, zal zijn klederen wassen, en zijn vlees
   met water baden; en daarna zal hij in het leger komen.

   ^29En dit zal voor u tot een eeuwige inzetting zijn: gij zult in de
   zevende maand, op den tienden der maand, uw zielen verootmoedigen, en
   geen werk doen, inboorlingnoch vreemdeling, die in het midden van u als
   vreemdeling verkeert.

   ^30Want op dien dag zal hij voor u verzoening doen, om u te reinigen;
   van al uw zonden zult gij voor het aangezicht des HEEREN gereinigd
   worden.

   ^31Dat zal u een sabbat der rust zijn, opdat gij uw zielen
   verootmoedigt; het is een eeuwige inzetting.

   ^32En de priester, dien men gezalfd, en wiens hand men gevuld zal
   hebben, om voor zijn vader het priesterambt te bedienen, zal de
   verzoening doen, als hij de linnenklederen, de heilige klederen, zal
   aangetrokken hebben.

   ^33Zo zal hij het heilige heiligdom verzoenen, en de tent der
   samenkomst, en het altaar zal hij verzoenen; desgelijks voor de
   priesteren, en voor al het volk der gemeentezal hij verzoening doen.

   ^34En dit zal u tot een eeuwige inzetting zijn, om voor de kinderen
   Israels van al hun zonden, eenmaal des jaars, verzoening te doen. En
   men deed, gelijk als de HEEREMozes geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron, en tot zijn zonen, en tot al de kinderen Israels,
   en zeg tot hen: Dit is het woord, hetwelk de HEERE geboden heeft,
   zeggende:

   ^3Een ieder van het huis Israels, die een os, of lam, of geit in het
   leger slachten zal, of die ze slachten zal buiten het leger;

   ^4En dezelve aan de deur van de tent der samenkomst niet brengen zal,
   om een offerande den HEERE voor den tabernakel des HEEREN te offeren;
   het bloed zaldienzelven man toegerekend worden, hij heeft bloed
   vergoten; daarom zal dezelve man uit het midden zijns volks uitgeroeid
   worden;

   ^5Opdat, wanneer de kinderen Israels hun slachtofferen brengen, welke
   zij op het veld slachten, dat zij die den HEERE toebrengen, aan de deur
   van de tent dersamenkomst tot den priester, en dezelve tot dankofferen
   den HEERE slachten.

   ^6En de priester zal het bloed op het altaar des HEEREN, aan de deur
   van de tent der samenkomst, sprengen; en hij zal het vet aansteken, tot
   een liefelijken reuk denHEERE.

   ^7En zij zullen ook niet meer hun slachtofferen den duivelen, welke zij
   nahoereren, offeren; dat zal hun een eeuwige inzetting zijn voor hun
   geslachten.

   ^8Zeg dan tot hen: Een ieder van het huis Israels, en van de
   vreemdelingen, die in het midden van hen als vreemdelingen verkeren,
   die een brandoffer of slachtofferzal offeren,

   ^9En dat tot de deur van de tent der samenkomst niet zal brengen, om
   hetzelve den HEERE te bereiden; diezelve man zal uit zijn volken
   uitgeroeid worden.

   ^10En een ieder uit het huis Israels, en uit de vreemdelingen, die in
   het midden van hen als vreemdelingen verkeren, die enig bloed zal
   gegeten hebben, tegen diens ziel, die dat bloed zal gegeten hebben, zal
   Ik Mijn aangezicht zetten, en zal die uit het midden haars volks
   uitroeien.

   ^11Want de ziel van het vlees is in het bloed; daarom heb Ik het u op
   het altaar gegeven, om over uw zielen verzoening te doen; want het is
   het bloed, dat voor de zielverzoening zal doen.

   ^12Daarom heb Ik tot de kinderen Israels gezegd: Geen ziel van u zal
   bloed eten; noch de vreemdeling, die als vreemdeling in het midden van
   u verkeert, zal bloed eten.

   ^13Een ieder ook van de kinderen Israels en van de vreemdelingen, die
   als vreemdelingen in het midden van hen verkeren, die enig wild
   gedierte, of gevogelte, datgegeten wordt, in de jacht gevangen zal
   hebben; die zal deszelfs bloed vergieten, en zal dat met stof bedekken.

   ^14Want het is de ziel van alle vlees; zijn bloed is voor zijn ziel;
   daarom heb Ik tot de kinderen Israels gezegd: Gij zult geens vleses
   bloed eten; want de ziel van allevlees, dat is zijn bloed; zo wie dat
   eet, zal uitgeroeid worden.

   ^15En alle ziel onder de inboorlingen of onder de vreemdelingen, die
   een dood aas of het verscheurde zal gegeten hebben, die zal zijn
   klederen wassen, en zich metwater baden, en onrein zijn tot aan den
   avond; daarna zal hij rein zijn.

   ^16Maar indien hij die niet wast, en zijn vlees niet baadt, zo zal hij
   zijn ongerechtigheid dragen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels en zeg tot hen: Ik ben de HEERE, uw
   God!

   ^3Gij zult niet doen naar de werken des Egyptischen lands, waarin gij
   gewoond hebt; en naar de werken des lands Kanaan, waarheen Ik u brenge,
   zult gij niet doen, enzult in hun inzettingen niet wandelen.

   ^4Mijn rechten zult gij doen, en Mijn inzettingen zult gij houden, om
   in die te wandelen; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^5Ja, Mijn inzettingen en Mijn rechten zult gij houden; welk mens
   dezelve zal doen, die zal door dezelve leven; Ik ben de HEERE!

   ^6Niemand zal tot enige nabestaande zijns vleses naderen, om de
   schaamte te ontdekken; Ik ben de HEERE!

   ^7Gij zult de schaamte uws vaders en de schaamte uwer moeder niet
   ontdekken; zij is uw moeder; gij zult haar schaamte niet ontdekken.

   ^8Gij zult de schaamte der huisvrouw uws vaders niet ontdekken; het is
   de schaamte uws vaders.

   ^9De schaamte uwer zuster, der dochter uws vaders, of der dochter uwer
   moeder, te huis geboren of buiten geboren, haar schaamte zult gij niet
   ontdekken.

   ^10De schaamte der dochter uws zoons, of der dochter uwer dochter, haar
   schaamte zult gij niet ontdekken; want zij zijn uw schaamte.

   ^11De schaamte van de dochter der huisvrouw uws vaders, die uw vader
   geboren is (zij is uw zuster), haar schaamte zult gij niet ontdekken.

   ^12Gij zult de schaamte van de zuster uws vaders niet ontdekken; zij is
   uws vaders nabestaande.

   ^13Gij zult de schaamte van de zuster uwer moeder niet ontdekken; want
   zij is uwer moeder nabestaande.

   ^14Gij zult de schaamte van den broeder uws vaders niet ontdekken; tot
   zijn huisvrouw zult gij niet naderen; zij is uw moei.

   ^15Gij zult de schaamte uwer schoondochter niet ontdekken; zij is uws
   zoons huisvrouw; gij zult haar schaamte niet ontdekken.

   ^16Gij zult de schaamte der huisvrouw uws broeders niet ontdekken; het
   is de schaamte uws broeders.

   ^17Gij zult de schaamte ener vrouw en harer dochter niet ontdekken; de
   dochter haars zoons, noch de dochter van haar dochter zult gij nemen,
   om haar schaamte teontdekken; zij zijn nabestaanden; het is een
   schandelijke daad.

   ^18Gij zult ook geen vrouw tot haar zuster nemen, om haar te benauwen,
   mits haar schaamte nevens haar, in haar leven, te ontdekken.

   ^19Ook zult gij tot de vrouw in de afzondering van haar onreinigheid
   niet naderen, om haar schaamte te ontdekken.

   ^20En gij zult niet liggen bij uws naasten huisvrouw ter bezading, om
   met haar onrein te worden.

   ^21En van uw zaad zult gij niet geven, om voor den Molech door het vuur
   te doen gaan; en den Naam uws Gods zult gij niet ontheiligen; Ik ben de
   HEERE!

   ^22Bij een manspersoon zult gij niet liggen met vrouwelijke bijligging;
   dit is een gruwel.

   ^23Insgelijks zult gij bij geen beest liggen, om daarmede onrein te
   worden; een vrouw zal ook niet staan voor een beest, om daarmede te
   doen te hebben; het is eengruwelijke vermenging.

   ^24Verontreinigt u niet met enige van deze; want de heidenen, die Ik
   van uw aangezicht uitwerpe, zijn met alle deze verontreinigd;

   ^25Zodat het land onrein is, en Ik over hetzelve zijn ongerechtigheid
   bezoeke, en het land zijn inwoners uitspuwt.

   ^26Maar gij zult Mijn inzettingen en Mijn rechten onderhouden, en van
   al die gruwelen niets doen, inboorling noch vreemdeling, die in het
   midden van u als vreemdelingverkeert.

   ^27Want de lieden dezes lands, die voor u geweest zijn, hebben al deze
   gruwelen gedaan; en het land is onrein geworden.

   ^28Dat u dat land niet uitspuwe, als gij hetzelve zult verontreinigd
   hebben; gelijk als het het volk, dat voor u was, uitgespuwd heeft.

   ^29Want al wie enige van deze gruwelen doen zal, die zielen, die ze
   doen, zullen uit het midden van haar volk uitgeroeid worden.

   ^30Daarom zult gij Mijn bevel onderhouden, dat gij niet doet van die
   gruwelijke inzettingen, die voor u zijn gedaan geweest, en u daarmede
   niet verontreinigt; Ik ben deHEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de ganse vergadering der kinderen Israels, en zeg tot hen:
   Gij zult heilig zijn, want Ik, de HEERE, uw God, ben heilig!

   ^3Want ieder zal zijn moeder en zijn vader vrezen, en Mijn sabbatten
   houden; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^4Gij zult u tot de afgoden niet keren, en u geen gegoten goden maken;
   Ik ben de HEERE, uw God!

   ^5En wanneer gij een dankoffer den HEERE offeren zult, naar uw
   welgevallen zult gij dat offeren.

   ^6Op den dag van uw offeren, en des anderen daags, zal het gegeten
   worden; maar wat tot op den derden dag overblijft zal met vuur verbrand
   worden.

   ^7En zo het op den derden dag enigzins gegeten wordt, het is een
   afgrijselijk ding, het zal niet aangenaam zijn.

   ^8En zo wie dat eet, zal zijn ongerechtigheid dragen, omdat hij het
   heilige des HEEREN ontheiligd heeft; daarom zal dezelve ziel, uit haar
   volken uitgeroeid worden.

   ^9Als gij ook den oogst uws lands inoogsten zult, gij zult den hoek uws
   velds niet ganselijk afoogsten, en dat van uw oogst op te zamelen is,
   niet opzamelen.

   ^10Insgelijks zult gij uw wijngaard niet nalezen, en de afgevallen
   bezien van uw wijngaard niet opzamelen; den arme en den vreemdeling
   zult gij die overlaten; Ik ben deHEERE, uw God!

   ^11Gij zult niet stelen, en gij zult niet liegen, noch valselijk
   handelen, een iegelijk tegen zijn naaste.

   ^12Gij zult niet valselijk bij Mijn Naam zweren; want gij zoudt den
   Naam uws Gods ontheiligen; Ik ben de HEERE.

   ^13Gij zult uw naaste niet bedriegelijk verdrukken, noch beroven; des
   dagloners arbeidsloon zal bij u niet vernachten tot aan den morgen.

   ^14Gij zult den dove niet vloeken, en voor het aangezicht des blinden
   geen aanstoot zetten; maar gij zult voor uw God vrezen; Ik ben de
   HEERE!

   ^15Gij zult geen onrecht doen in het gericht; gij zult het aangezicht
   des geringen niet aannemen, noch het aangezicht des groten voortrekken;
   in gerechtigheid zult gij uwnaaste richten.

   ^16Gij zult niet wandelen als een achterklapper onder uw volken; gij
   zult niet staan tegen het bloed van uw naaste; Ik ben de HEERE!

   ^17Gij zult uw broeder in uw hart niet haten; gij zult uw naaste
   naarstiglijk berispen, en zult de zonde in hem niet verdragen.

   ^18Gij zult niet wreken, noch toorn behouden tegen de kinderen uws
   volks; maar gij zult uw naaste liefhebben als uzelven; Ik ben de HEERE!

   ^19Gij zult Mijn inzettingen houden; gij zult geen tweeerlei aard uwer
   beesten laten samen te doen hebben; uwen akker zult gij niet met
   tweeerlei zaad bezaaien, en eenkleed van tweeerlei stof, dooreen
   vermengd, zal aan u niet komen.

   ^20En wanneer een man, door bijligging des zaads, bij een vrouw zal
   gelegen hebben, die een dienstmaagd is, bij den man versmaad, en
   geenszins gelost is, en haargeen vrijheid is gegeven; die zullen
   gegeseld worden; zij zullen niet gedood worden; want zij was niet vrij
   gemaakt.

   ^21En hij zal zijn schuldoffer den HEERE aan de deur van de tent der
   samenkomst brengen, een ram ten schuldoffer.

   ^22En de priester zal met den ram des schuldoffers, voor hem over zijn
   zonde, die hij gezondigd heeft, voor het aangezicht des HEEREN
   verzoening doen; en hem zalvergeving geschieden van zijn zonde, die hij
   gezondigd heeft.

   ^23Als gij ook in dat land gekomen zult zijn, en alle geboomte ter
   spijze geplant zult hebben, zo zult gij de voorhuid daarvan, deszelfs
   vrucht, besnijden; drie jaren zal hetu onbesneden zijn, daarvan zal
   niet gegeten worden.

   ^24Maar in het vierde jaar zal al zijn vrucht een heilig ding zijn, ter
   lofzegging voor den HEERE.

   ^25En in het vijfde jaar zult gij deszelfs vrucht eten, om het inkomen
   daarvan voor u te vermeerderen; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^26Gij zult niets met het bloed eten. Gij zult op geen vogelgeschrei
   acht geven, noch guichelarij plegen.

   ^27Gij zult de hoeken uws hoofds niet rond afscheren; ook zult gij de
   hoeken uws baards niet verderven.

   ^28Gij zult om een dood lichaam geen snijding in uw vlees maken, noch
   schrift van een ingedrukt teken in u maken; Ik ben de HEERE!

   ^29Gij zult uw dochter niet ontheiligen, haar ter hoererij houdende;
   opdat het land niet hoerere, en het land met schandelijke daden vervuld
   worde.

   ^30Gij zult Mijn sabbatten houden, en Mijn heiligdom zult gij vrezen;
   Ik ben de HEERE!

   ^31Gij zult u niet keren tot de waarzeggers, en tot de
   duivelskunstenaars; zoekt hen niet, u met hen verontreinigende; Ik ben
   de HEERE, uw God!

   ^32Voor het grauwe haar zult gij opstaan, en zult het aangezicht des
   ouden vereren; en gij zult vrezen voor uw God; Ik ben de HEERE!

   ^33En wanneer een vreemdeling bij u in uw land als vreemdeling verkeren
   zal, gij zult hem niet verdrukken.

   ^34De vreemdeling, die als vreemdeling bij u verkeert, zal onder u zijn
   als een inboorling van ulieden; gij zult hem liefhebben als uzelven;
   want gij zijt vreemdelinggeweest in Egypteland; Ik ben de HEERE, uw
   God!

   ^35Gij zult geen onrecht doen in het gericht, met de el, met het
   gewicht, of met de maat.

   ^36Gij zult een rechte wage hebben, rechte weegstenen, een rechte efa,
   en een rechte hin; Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland
   uitgevoerd heb!

   ^37Daarom zult gij al Mijn inzettingen en al Mijn rechten onderhouden,
   en zult ze doen; Ik ben de HEERE!
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gij zult ook tot de kinderen Israels zeggen: Een ieder uit de
   kinderen Israels, of uit de vreemdelingen, die in Israel als
   vreemdelingen verkeren, die van zijn zaad denMolech gegeven zal hebben,
   zal zekerlijk gedood worden; het volk des lands zal hem met stenen
   stenigen.

   ^3En Ik zal Mijn aangezicht tegen dien man zetten, en zal hem uit het
   midden zijns volks uitroeien; want hij heeft van zijn zaad den Molech
   gegeven, opdat hij Mijnheiligdom ontreinigen, en Mijn heiligen Naam
   ontheiligen zou.

   ^4En indien het volk des lands hun ogen enigzins verbergen zal van dien
   man, als hij van zijn zaad den Molech zal gegeven hebben, dat het hem
   niet dode;

   ^5Zo zal Ik Mijn aangezicht tegen dien man en tegen zijn huisgezin
   zetten, en Ik zal hem, en al degenen, die hem nahoereren, om den Molech
   na te hoereren, uit hetmidden huns volks uitroeien.

   ^6Wanneer er een ziel is, die zich tot de waarzeggers en tot de
   duivelskunstenaars zal gekeerd hebben, om die na te hoereren, zo zal Ik
   Mijn aangezicht tegen die zielzetten, en zal ze uit het midden haars
   volks uitroeien.

   ^7Daarom heiligt u, en weest heilig; want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^8En onderhoudt Mijn inzettingen, en doet dezelve; Ik ben de HEERE, Die
   u heilige.

   ^9Als er iemand is, die zijn vader of zijn moeder zal gevloekt hebben,
   die zal zekerlijk gedood worden; hij heeft zijn vader of zijn moeder
   gevloekt; zijn bloed is op hem!

   ^10Een man ook, die met iemands huisvrouw overspel zal gedaan hebben,
   dewijl hij met zijns naasten vrouw overspel gedaan heeft, zal zekerlijk
   gedood worden, deoverspeler en de overspeelster.

   ^11En een man, die bij zijns vaders huisvrouw zal gelegen hebben, heeft
   zijns vaders schaamte ontdekt; zij beiden zullen zekerlijk gedood
   worden; hun bloed is op hen!

   ^12Insgelijks, als de man bij de vrouw zijns zoons zal gelegen hebben,
   zij zullen beiden zekerlijk gedood worden; zij hebben een gruwelijke
   vermenging gedaan; hunbloed is op hen!

   ^13Wanneer ook een man bij een manspersoon zal gelegen hebben, met
   vrouwelijke bijligging, zij hebben beiden een gruwel gedaan; zij zullen
   zekerlijk gedood worden;hun bloed is op hen!

   ^14En wanneer een man een vrouw en haar moeder zal genomen hebben, het
   is een schandelijke daad; men zal hem, en diezelve met vuur verbranden,
   opdat geenschandelijke daad in het midden van u zij.

   ^15Daartoe als een man bij enig vee zal gelegen hebben, hij zal
   zekerlijk gedood worden; ook zult gijlieden het beest doden.

   ^16Alzo wanneer een vrouw tot enig beest genaderd zal zijn, om daarmede
   te doen te hebben, zo zult gij die vrouw en dat beest doden; zij zullen
   zekerlijk gedoodworden; hun bloed is op hen!

   ^17En als een man zijn zuster, de dochter zijns vaders, of de dochter
   zijner moeder, zal genomen hebben, en hij haar schaamte gezien, en zij
   zijn schaamte zal gezienhebben, het is een schandvlek; daarom zullen
   zij voor de ogen van de kinderen huns volks uitgeroeid worden; hij
   heeft de schaamte zijner zuster ontdekt, hij zal zijnongerechtigheid
   dragen.

   ^18En als een man bij een vrouw, die haar krankheid heeft, zal gelegen
   en haar schaamte ontdekt, haar fontein ontbloot, en zij zelve de
   fontein haars bloeds ontdekt zalhebben, zo zullen zij beiden uit het
   midden huns volks uitgeroeid worden.

   ^19Daartoe zult gij de schaamte van de zuster uwer moeder, en van de
   zuster uws vaders niet ontdekken; dewijl hij zijn nabestaande ontbloot
   heeft, zullen zij hunongerechtigheid dragen.

   ^20Als ook een man bij zijn moei zal gelegen hebben, hij heeft de
   schaamte zijns ooms ontdekt; zij zullen hun zonde dragen; zonder
   kinderen zullen zij sterven.

   ^21En wanneer een man zijns broeders huisvrouw zal genomen hebben, het
   is onreinigheid; hij heeft de schaamte zijns broeders ontdekt; zij
   zullen zonder kinderen zijn.

   ^22Onderhoudt dan al Mijn inzettingen en al Mijn rechten, en doet
   dezelve; opdat u dat land, waarheen Ik u brenge, om daarin te wonen,
   niet uitspuwe.

   ^23En wandelt niet in de inzettingen des volks, hetwelk Ik voor uw
   aangezicht uitwerp; want al deze dingen hebben zij gedaan; daarom ben
   Ik op hen verdrietiggeworden.

   ^24En Ik heb u gezegd: Gij zult hun land erfelijk bezitten, en Ik zal u
   dat geven, opdat gij hetzelve erfelijk bezit, een land vloeiende van
   melk en honig; Ik ben de HEERE, uw God, Die u van de volken afgezonderd
   heb!

   ^25Daarom zult gij onderscheid maken tussen reine en onreine beesten,
   en tussen het onreine en reine gevogelte; en gij zult uw zielen niet
   verfoeilijk maken aan debeesten en aan het gevogelte, en aan al wat op
   den aardbodem kruipt, hetwelk Ik voor u afgezonderd heb, opdat gij het
   onrein houdt.

   ^26En gij zult Mij heilig zijn, want Ik, de HEERE, ben heilig; en Ik
   heb u van de volken afgezonderd, opdat gij Mijns zoudt zijn.

   ^27Als nu een man en vrouw in zich een waarzeggenden geest zal hebben,
   of een duivelskunstenaar zal zijn, zij zullen zekerlijk gedood worden;
   men zal hen met stenenstenigen; hun bloed is op hen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Spreek tot de priesters, de zonen
   van Aaron, en zeg tot hen: Over een dode zal een priester zich niet
   verontreinigen onder zijnvolken.

   ^2Behalve over zijn bloedvriend, die hem ten naaste bestaat, over zijn
   moeder en over zijn vader, en over zijn zoon, en over zijn dochter, en
   over zijn broeder.

   ^3En over zijn zuster, die maagd is, hem nabestaande, die nog geen man
   toebehoord heeft; over die zal hij zich verontreinigen.

   ^4Hij zal zich niet verontreinigen over een overste onder zijn volken,
   om zich te ontheiligen.

   ^5Zij zullen op hun hoofd geen kaalheid maken, en zullen den hoek van
   hun baard niet afscheren, en in hun vlees zullen zij geen sneden
   snijden.

   ^6Zij zullen hun God heilig zijn, en den Naam huns Gods zullen zij niet
   ontheiligen; want zij offeren de vuurofferen des HEEREN, de spijze huns
   Gods; daarom zullenzij heilig zijn.

   ^7Zij zullen geen vrouw nemen, die een hoer of ontheiligde is, noch een
   vrouw nemen, die van haar man verstoten is; want hij is zijn God
   heilig.

   ^8Daarom zult gij hem heiligen, omdat hij de spijze uws Gods offert;
   hij zal u heilig zijn, want Ik ben heilig; Ik ben de HEERE, Die u
   heilige!

   ^9Als nu de dochter van enigen priester zal beginnen te hoereren, zij
   ontheiligt haar vader; met vuur zal zij verbrand worden.

   ^10En hij, die de hogepriester onder zijn broederen is, op wiens hoofd
   de zalfolie gegoten is, en wiens hand men gevuld heeft, om die klederen
   aan te trekken, zal zijnhoofd niet ontbloten, noch zijn klederen
   scheuren.

   ^11Hij zal ook bij geen dode lichamen komen; zelfs over zijn vader en
   over zijn moeder zal hij zich niet verontreinigen.

   ^12En uit het heiligdom zal hij niet uitgaan, dat hij het heiligdom
   zijns Gods niet ontheilige, want de kroon der zalfolie zijns Gods is op
   hem; Ik ben de HEERE!

   ^13Hij zal ook een vrouw in haar maagdom nemen.

   ^14Een weduwe, of verstotene, of ontheiligde hoer, dezulke zal hij niet
   nemen; maar een maagd uit zijn volken zal hij tot een vrouw nemen.

   ^15En hij zal zijn zaad onder zijn volken niet ontheiligen; want Ik ben
   de HEERE, Die hem heilige!

   ^16Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Spreek tot Aaron, zeggende: Niemand uit uw zaad, naar hun
   geslachten, in wien een gebrek zal zijn, zal naderen, om de spijze
   zijns Gods te offeren.

   ^18Want geen man, in wien een gebrek zal zijn, zal naderen, hij zij een
   blind man, of kreupel, of te kort, of te lang in leden;

   ^19Of een man, in wien een breuk des voets, of een breuk der hand zal
   zijn;

   ^20Of die bultachtig, of dwergachtig zal zijn, of een vel op zijn oog
   zal hebben, of droge schurftheid, of etterige schurftheid, of die
   gebroken zal zijn aan zijn gemacht.

   ^21Geen man, uit het zaad van Aaron, den priester, in wien een gebrek
   is, zal toetreden om de vuurofferen des HEEREN te offeren; een gebrek
   is in hem, hij zal niettoetreden, om de spijs zijns Gods te offeren.

   ^22De spijs zijns Gods, van de allerheiligste dingen, en van de heilige
   dingen, zal hij mogen eten;

   ^23Doch tot den voorhang zal hij niet komen, en tot het altaar niet
   toetreden, omdat een gebrek in hem is; opdat hij Mijn heiligdommen niet
   ontheilige; want Ik ben deHEERE, Die hen heilige!

   ^24En Mozes sprak zulks tot Aaron en tot zijn zonen, en tot al de
   kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron en tot zijn zonen, dat zij zich van de heilige
   dingen der kinderen Israels, die zij Mij heiligen, afzonderen, opdat
   zij de Naam Mijner heiligheid nietontheiligen: Ik ben de HEERE!

   ^3Zeg tot hen: Alle man onder uw geslachten, die uit uw ganse zaad tot
   de heilige dingen, die de kinderen Israels den HEERE heiligen, naderen
   zal, als zijnonreinigheid op hem is; diezelve mens zal van voor Mijn
   aangezicht uitgeroeid worden; Ik ben de HEERE!

   ^4Niemand van het zaad van Aaron, die melaats is, of een vloed heeft,
   zal van die heilige dingen eten, totdat hij rein is; mitsgaders die
   iets aanroert, dat onrein is vaneen dood lichaam, of iemand, wien het
   zaad der bijligging ontgaat.

   ^5Of zo wie aangeroerd zal hebben enig kruipend gedierte, waarvan hij
   onrein is, of een mens, waarvan hij onrein is, naar al zijn
   onreinigheid;

   ^6De mens, die dat aangeroerd zal hebben, zal onrein zijn tot aan den
   avond, en hij zal van die heilige dingen niet eten, maar zal zijn vlees
   met water baden.

   ^7Als de zon zal ondergegaan zijn, dan zal hij rein zijn; en daarna zal
   hij van die heilige dingen eten; want dat is zijn spijze.

   ^8Het dode aas, en het verscheurde zal hij niet eten, om daarmede
   onrein te worden; Ik ben de HEERE!

   ^9Zij zullen dan Mijn bevel onderhouden, opdat zij geen zonde daarover
   dragen en daarin sterven, als zij die ontheiligd zouden hebben; Ik ben
   de HEERE, Die henheilige!

   ^10Ook zal geen vreemde het heilige eten; een bijwoner des priesters,
   en een dagloner, zullen het heilige niet eten.

   ^11Wanneer dan nog de priester een ziel met zijn geld zal gekocht
   hebben, die zal daarvan eten; en de ingeborene van zijn huis, die
   zullen van zijn spijze eten.

   ^12Maar als des priesters dochter een vreemden man zal toebehoren, zij
   zal van het hefoffer der heilige dingen niet eten.

   ^13Doch als des priesters dochter een weduwe of een verstotene zal
   zijn, en geen zaad hebben, en tot haars vaders huis, als in haar
   jonkheid, zal wedergekeerd zijn, zozal zij van de spijze haars vaders
   eten; maar geen vreemde zal daarvan eten.

   ^14En wanneer iemand het heilige door dwaling zal gegeten hebben, zo
   zal hij deszelfs vijfde deel daarboven toedoen, en zal het den priester
   met het heiligewedergeven.

   ^15Zo zullen zij niet ontheiligen de heilige dingen der kinderen
   Israels, die zij den HEERE zullen gegeven hebben;

   ^16En hen doen dragen de ongerechtigheid der schuld, als zij hun
   heilige dingen zouden eten; want Ik ben de HEERE, Die hen heilige!

   ^17Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^18Spreek tot Aaron, en tot zijn zonen, en tot al de kinderen Israels,
   en zeg tot hen: Zo wie uit het huis van Israel, en uit de vreemdelingen
   in Israel is, die zijn offerandezal offeren naar al hun geloften, en
   naar al hun vrijwillige offeren, die zij den HEERE ten brandoffer
   zullen offeren;

   ^19Het zal naar uw welgevallen zijn, een volkomen mannetje, van de
   runderen, van de lammeren, of van de geiten.

   ^20Gij zult niet offeren iets, waarin een gebrek is; want het zou niet
   aangenaam zijn voor u.

   ^21En als iemand een dankoffer den HEERE zal offeren, uitzonderende van
   de runderen of van de schapen een gelofte, of vrijwillig offer, het zal
   volkomen zijn, opdathet aangenaam zij; geen gebrek zal daarin zijn.

   ^22Het blinde, of gebrokene, of verlamde, of wratte, of droge
   schurftheid, of etterige schurftheid hebbende, deze zult gij den HEERE
   niet offeren, en daarvan zult gijden HEERE geen vuuroffer op het altaar
   geven.

   ^23Doch een os, of klein vee, te lang of te verkrompen in leden, die
   zult gij tot een vrijwillig offer bereiden; doch tot een gelofte zou
   het niet aangenaam zijn.

   ^24Het gedrukte, of gestotene, of gescheurde, of gesnedene, zult gij
   den HEERE niet offeren; dat zult gij in uw land niet doen.

   ^25Gij zult ook uit de hand des vreemden van al deze dingen uw God geen
   spijs offeren; want hun verdorvenheid is in hen, in dezelve is gebrek,
   zij zouden nietaangenaam zijn voor u.

   ^26Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^27Wanneer een os, of lam, of geit zal geboren zijn, zo zal die zeven
   dagen onder zijn moeder zijn; daarna, van den achtsten dag en daarover,
   zal hij aangenaam zijn totofferande des vuuroffers den HEERE.

   ^28Gij zult ook een os, of klein vee, hem en zijn jong, op een dag niet
   slachten.

   ^29En als gij een lofoffer den HEERE zult slachten, naar uw wil zult
   gij het slachten.

   ^30Het zal op denzelfden dag gegeten worden; gij zult daarvan niet
   overlaten tot op den morgen; Ik ben de HEERE!

   ^31Daarom zult gij Mijn geboden houden, en dezelve doen; Ik ben de
   HEERE!

   ^32En gij zult Mijn heiligen Naam niet ontheiligen, opdat Ik in het
   midden der kinderen Israels geheiligd worde; Ik ben de HEERE, Die u
   heilige!

   ^33Die u uit Egypteland uitgevoerd heb, opdat Ik u tot een God zij; Ik
   ben de HEERE! zijn; deze zijn Mijngezette hoogtijden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^3Zes dagen zal men het werk doen, maar op den zevenden dag is de
   sabbat der rust, een heilige samenroeping; geen werk zult gij doen; het
   is des HEEREN sabbat, in al uw woningen.

   ^4Deze zijn de gezette hoogtijden des HEEREN, de heilige
   samenroepingen, welke gij uitroepen zult op hun gezetten tijd.

   ^5In de eerste maand, op den veertienden der maand, tussen twee avonden
   is des HEEREN pascha.

   ^6En op den vijftienden dag der derzelver maand is het feest van de
   ongezuurde broden des HEEREN; zeven dagen zult gij ongezuurde broden
   eten.

   ^7Op den eersten dag zult gij een heilige samenroeping hebben; geen
   dienstwerk zult gij doen.

   ^8Maar gij zult zeven dagen vuuroffer den HEERE offeren; en op den
   zevenden dag zal een heilige samenroeping wezen; geen dienstwerk zult
   gij doen.

   ^9En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als gij in het land
   zult gekomen zijn, hetwelk Ik u geven zal, en gij zijn oogst zult
   inoogsten, dan zult gij een garf dereerstelingen van uw oogst tot den
   priester brengen.

   ^11En hij zal die garf voor het aangezicht des HEEREN bewegen, opdat
   het voor u aangenaam zij; des anderen daags na den sabbat zal de
   priester die bewegen.

   ^12Gij zult ook op den dag, als gij die garf bewegen zult, bereiden een
   volkomen lam, dat eenjarig is, ten brandoffer den HEERE;

   ^13En zijn spijsoffer twee tienden meelbloem, met olie gemengd, ten
   vuuroffer, den HEERE tot een liefelijken reuk; en zijn drankoffer van
   wijn, het vierde deel van eenhin.

   ^14En gij zult geen brood, noch geroost koren, noch groen aren eten,
   tot op dienzelven dag, dat gij de offerande uws Gods zult gebracht
   hebben; het is een eeuwigeinzetting voor uw geslachten, in al uw
   woningen.

   ^15Daarna zult gij u tellen van den anderen dag na den sabbat, van den
   dag, dat gij de garf des beweegoffers zult gebracht hebben; het zullen
   zeven volkomensabbatten zijn;

   ^16Tot den anderen dag, na den zevenden sabbat, zult gij vijftig dagen
   tellen, dan zult gij een nieuw spijsoffer den HEERE offeren.

   ^17Gijlieden zult uit uw woningen twee beweegbroden brengen, zij zullen
   van twee tienden meelbloem zijn, gedesemd zullen zij gebakken worden;
   het zijn deeerstelingen den HEERE.

   ^18Gij zult ook met het brood zeven volkomen eenjarige lammeren, en een
   var, het jong van een rund, en twee rammen offeren; zij zullen den
   HEERE een brandofferzijn, met hun spijsoffer en hun drankofferen, een
   vuuroffer, tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^19Ook zult gij een geitenbok ten zondoffer, en twee eenjarige lammeren
   ten dankoffer bereiden.

   ^20Dan zal de priester dezelve met het brood der eerstelingen ten
   beweegoffer, voor het aangezicht des HEEREN, met de twee lammeren
   bewegen; zij zullen denHEERE een heilig ding zijn, voor den priester.

   ^21En gij zult op dienzelfden dag uitroepen, dat gij een heilige
   samenroeping zult hebben; geen dienstwerk zult gij doen; het is een
   eeuwige inzetting in al uw woningenvoor uw geslachten.

   ^22Als gij nu den oogst uws lands zult inoogsten, gij zult, in uw
   inoogsten, den hoek des velds niet ganselijk afmaaien, en de opzameling
   van uw oogst niet opzamelen;voor den arme en voor den vreemdeling zult
   gij ze laten; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: In de zevende maand, op
   den eersten der maand, zult gij een rust hebben, een gedachtenis des
   geklanks, een heiligesamenroeping.

   ^25Geen dienstwerk zult gij doen; maar gij zult den HEERE vuuroffer
   offeren.

   ^26Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^27Doch op den tienden dezer zevende maand zal de verzoendag zijn, een
   heilige samenroeping zult gij hebben; dan zult gij uw zielen
   verootmoedigen, en zult denHEERE een vuuroffer offeren.

   ^28En op dienzelven dag zult gij geen werk doen; want het is de
   verzoendag, om over u verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN
   uws Gods.

   ^29Want alle ziel, welken op dienzelven dag niet zal verootmoedigd zijn
   geweest, die zal uitgeroeid worden uit haar volken.

   ^30Ook alle ziel, die enig werk op dienzelven dag gedaan zal hebben,
   die ziel zal Ik uit het midden haars volks verderven.

   ^31Gij zult geen werk doen; het is een eeuwige inzetting voor uw
   geslachten, in al uw woningen.

   ^32Het zal u een sabbat der rust zijn; dan zult gij uw zielen
   verootmoedigen; op den negenden der maand in den avond, van den avond
   tot den avond, zult gij uw sabbatrusten.

   ^33En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^34Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Op den vijftienden dag van
   deze zevende maand zal het feest der loofhutten zeven dagen den HEERE
   zijn.

   ^35Op den eersten dag zal een heilige samenroeping zijn; geen
   dienstwerk zult gij doen.

   ^36Zeven dagen zult gij den HEERE vuurofferen offeren; op den achtsten
   dag zult gij een heilige samenroeping hebben, en zult den HEERE
   vuuroffer offeren; het iseen verbodsdag; gij zult geen dienstwerk doen.

   ^37Dit zijn de gezette hoogtijden des HEEREN, welke gij zult uitroepen
   tot heilige samenroepingen, om den HEERE vuuroffer, brandoffer en
   spijsoffer, slachtoffer endrankofferen, elk dagelijks op zijn dag, te
   offeren;

   ^38Behalve de sabbatten des HEEREN, en behalve uw gaven, en behalve al
   uw geloften, en behalve al uw vrijwillige offeren, welke gij den HEERE
   geven zult.

   ^39Doch op den vijftienden dag der zevenden maand, als gij het inkomen
   des lands zult ingegaderd hebben, zult gij des HEEREN feest zeven dagen
   vieren; op deneersten dag zal er rust zijn, en op den achtsten dag zal
   er rust zijn.

   ^40En op den eersten dag zult gij u nemen takken van schoon geboomte,
   palmtakken, en meien van dichte bomen, met beekwilgen; en gij zult voor
   het aangezicht desHEEREN, uws Gods, zeven dagen vrolijk zijn.

   ^41En gij zult dat feest den HEERE zeven dagen in het jaar vieren; het
   is een eeuwige inzetting voor uw geslachten; in de zevende maand zult
   gij het vieren.

   ^42Zeven dagen zult gij in de loofhutten wonen; alle inboorlingen in
   Israel zullen in loofhutten wonen;

   ^43Opdat uw geslachten weten, dat Ik de kinderen Israels in loofhutten
   heb doen wonen, als Ik hen uit Egypteland uitgevoerd heb; Ik ben de
   HEERE, uw God!

   ^44Alzo heeft Mozes de gezette hoogtijden des HEEREN tot de kinderen
   Israels uitgesproken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij tot u brengen zuivere gestoten
   olijfolie, voor den luchter, om de lampen gedurig aan te steken.

   ^3Aaron zal die voor het aangezicht des HEEREN gedurig toerichten, van
   den avond tot den morgen, buiten den voorhang van de getuigenis, in de
   tent dersamenkomst; het is een eeuwige inzetting voor uw geslachten.

   ^4Hij zal op den louteren kandelaar die lampen voor het aangezicht des
   HEEREN gedurig toerichten.

   ^5Gij zult ook meelbloem nemen, en twaalf koeken daarvan bakken; van
   twee tienden zal een koek zijn.

   ^6En gij zult ze in twee rijen leggen, zes in een rij, op de reine
   tafel, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^7En op elke rij zult gij zuiveren wierook leggen, welke het brood ten
   gedenkoffer zal zijn; het is een vuuroffer den HEERE.

   ^8Op elken sabbatdag gedurig zal men dat voor het aangezicht des HEEREN
   toerichten, vanwege de kinderen Israels, tot een eeuwig verbond.

   ^9En het zal voor Aaron en zijn zonen zijn, die dat in de heilige
   plaats zullen eten; want het is voor hem een heiligheid der heiligheden
   uit de vuurofferen des HEEREN, een eeuwige inzetting.

   ^10En er ging de zoon ener Israelietische vrouw uit, die, in het midden
   der kinderen Israels, de zoon van een Egyptische man was; en de zoon
   van deze Israelietische eneen Israelietisch man twistten in het leger.

   ^11Toen lasterde de zoon der Israelietische vrouw uitdrukkelijk den
   NAAM, en vloekte; daarom brachten zij hem tot Mozes; de naam nu zijner
   moeder was Selomith, de dochter van Dibri, van den stam Dan.

   ^12En zij leidden hem in de gevangenis, opdat hem, naar den mond des
   HEEREN, verklaring geschieden zou.

   ^13En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^14Breng den vloeker uit tot buiten het leger, en allen, die het
   gehoord hebben, zullen hun handen op zijn hoofd leggen; daarna zal hem
   de gehele vergadering stenigen.

   ^15En tot de kinderen Israels zult gij spreken, zeggende: Een ieder,
   als hij zijn God gevloekt zal hebben, zo zal hij zijn zonde dragen.

   ^16En wie den Naam des HEEREN gelasterd zal hebben, zal zekerlijk
   gedood worden; de ganse vergadering zal hem zekerlijk stenigen; alzo
   zal de vreemdeling zijn, gelijk de inboorling, als hij den NAAM zal
   gelasterd hebben, hij zal gedood worden.

   ^17En als iemand enige ziel des mensen zal verslagen hebben, hij zal
   zekerlijk gedood worden.

   ^18Maar wie de ziel van enig vee zal verslagen hebben, hij zal het
   wedergeven, ziel voor ziel.

   ^19Als ook iemand aan zijn naaste een gebrek zal aangebracht hebben;
   gelijk als hij gedaan heeft, zo zal ook aan hem gedaan worden:

   ^20Breuk voor breuk, oog voor oog, tand voor tand; gelijk als hij een
   gebrek een mens zal aangebracht hebben, zo zal ook hem aangebracht
   worden.

   ^21Wie dan enig vee verslaat, die zal het wedergeven; maar wie een mens
   verslaat, die zal gedood worden.

   ^22Enerlei recht zult gij hebben; zo zal de vreemdeling zijn, als de
   inboorling; want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^23En Mozes zeide tot de kinderen Israels, dat zij den vloeker tot
   buiten het leger uitbrengen, en hem met stenen stenigen zouden. En de
   kinderen Israels deden, gelijkals de HEERE Mozes geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, aan den berg Sinai, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij zult
   gekomen zijn in dat land, dat Ik u geve, dan zal dat land rusten, een
   sabbat den HEERE.

   ^3Zes jaren zult gij uw akker bezaaien, en zes jaren uw wijngaard
   besnijden, en de inkomst daarvan inzamelen.

   ^4Doch in het zevende jaar zal voor het land een sabbat der rust zijn,
   een sabbat den HEERE; uw akker zult gij niet bezaaien en uw wijngaard
   niet besnijden.

   ^5Wat van zelf van uw oogst zal gewassen zijn, zult gij niet inoogsten,
   en de druiven uwer afzondering zult gij niet afsnijden; het zal een
   jaar der ruste voor het landzijn.

   ^6En de inkomst van den sabbat des lands zal voor u tot spijze zijn,
   voor u, en voor uw knecht, en voor uw dienstmaagd, en voor uw dagloner,
   en voor uw bijwoner, die bij u als vreemdelingen verkeren;

   ^7Mitsgaders voor het vee, en voor het gedierte, dat in uw land is, zal
   al de inkomst daarvan tot spijze zijn.

   ^8Gij zult u ook tellen zeven jaarweken, zevenmaal zeven jaren; zodat
   de dagen der zeven jaarweken u negen en veertig jaren zullen zijn.

   ^9Daarna zult gij in de zevende maand, op den tienden der maand, de
   bazuin des geklanks doen doorgaan; op den verzoendag zult gij de bazuin
   doen doorgaan in uwganse land.

   ^10En gij zult dat vijftigste jaar heiligen, en vrijheid uitroepen in
   het land, voor al zijn inwoners; het zal u een jubeljaar zijn; en gij
   zult wederkeren een ieder tot zijnbezittingen, en zult wederkeren een
   ieder tot zijn geslacht.

   ^11Dit jubeljaar zal u het vijftigste jaar zijn; gij zult niet zaaien,
   noch inoogsten wat van zelf daarin zal gewassen zijn, noch ook de
   druiven der afzonderingen in hetzelveafsnijden.

   ^12Want dat is het jubeljaar; het zal u heilig zijn; gij zult uit het
   veld de inkomst daarvan eten.

   ^13Op dat jubeljaar zult gij ieder wederkeren tot zijn bezitting.

   ^14Daarom, wanneer gij aan uw naaste wat veilbaars verkopen, of uit de
   hand uws naasten kopen zult, dat niemand de een den ander verdrukke.

   ^15Naar het getal der jaren, van het jubeljaar af, zult gij van uw
   naaste kopen, en naar het getal van de jaren der inkomsten zal hij het
   aan u verkopen.

   ^16Naar de veelheid der jaren zult gij zijn koop vermeerderen, en naar
   de weinigheid der jaren zult gij zijn koop verminderen; want hij
   verkoopt aan u het getal derinkomsten.

   ^17Dat dan niemand zijn naaste verdrukke; maar vreest voor uw God; want
   Ik ben de HEERE, uw God!

   ^18En doet Mijn inzettingen, en houdt Mijn rechten, en doet dezelve; zo
   zult gij zeker wonen in het land.

   ^19En het land zal zijn vrucht geven, en gij zult eten tot verzadiging
   toe; en gij zult zeker daarin wonen.

   ^20En als gij zoudt zeggen: Wat zullen wij eten in het zevende jaar?
   Ziet, wij zullen niet zaaien, en onze inkomst niet inzamelen;

   ^21Zo zal Ik Mijn zegen gebieden over u in het zesde jaar, dat het de
   inkomst voor drie jaren zal voortbrengen.

   ^22Het achtste jaar nu zult gij zaaien, en zult van de oude inkomst
   eten, tot het negende jaar toe; totdat zijn inkomst ingekomen is, zult
   gij het oude eten.

   ^23Het land ook zal niet voor altoos verkocht worden; want het land is
   het Mijne, dewijl gij vreemdelingen en bijwoners bij Mij zijt.

   ^24Daarom zult gij, in het ganse land uwer bezitting, lossing voor het
   land toelaten.

   ^25Wanneer uw broeder zal verarmd zijn, en iets van zijn bezitting
   verkocht zal hebben, zo zal zijn losser, die hem nabestaande is, komen,
   en zal het verkochte zijnsbroeders lossen.

   ^26En wanneer iemand geen losser zal hebben, maar zijn hand bekomen en
   hij gevonden zal hebben, zoveel genoeg is tot zijn lossing;

   ^27Dan zal hij de jaren zijner verkoping rekenen, en het overschot zal
   hij den man, wien hij het verkocht had, weder uitkeren; en hij zal
   weder tot zijn bezitting komen.

   ^28Maar indien zijn hand niet gevonden heeft, wat genoeg is, om aan hem
   weder uit te keren, zo zal zijn verkochte goed zijn in de hand van
   deszelfs koper tot hetjubeljaar toe; maar in het jubeljaar zal het
   uitgaan, en hij zal tot zijn bezitting wederkeren.

   ^29Insgelijks, wanneer iemand een woonhuis in een bemuurde stad zal
   verkocht hebben, zo zal zijn lossing zijn, totdat het jaar zijner
   verkoping volkomen zal zijn; in eenvol jaar zal zijn lossing wezen.

   ^30Maar is het, dat het niet gelost wordt, tegen dat hem het gehele
   jaar zal vervuld zijn, zo zal dat huis, hetwelk in die stad is, die een
   muur heeft, voor altoos blijven aanhem, die dat gekocht heeft, onder
   zijn geslachten; het zal in het jubeljaar niet uitgaan.

   ^31Doch de huizen der dorpen, die rondom geen muur hebben, zullen als
   het veld des lands gerekend worden; daarvoor zal lossing zijn, en zij
   zullen in het jubeljaaruitgaan.

   ^32Aangaande de steden der Levieten, en de huizen der steden hunner
   bezitting; de Levieten zullen een eeuwige lossing hebben.

   ^33En als men onder de Levieten lossing zal gedaan hebben, zo zal de
   koop van het huis en van de stad zijner bezitting in het jubeljaar
   uitgaan; want de huizen van desteden der Levieten zijn hun bezitting in
   het midden van de kinderen Israels.

   ^34Doch het veld van de voorstad hunner steden zal niet verkocht
   worden; want het is een eeuwige bezitting voor hen.

   ^35En als uw broeder zal verarmd zijn, en zijn hand bij u wankelen zal,
   zo zult gij hem vasthouden, zelfs een vreemdeling en bijwoner, opdat
   hij bij u leve.

   ^36Gij zult geen woeker noch overwinst van hem nemen; maar gij zult
   vrezen voor uw God, opdat uw broeder bij u leve.

   ^37Uw geld zult gij hem niet op woeker geven, en gij zult uw spijze
   niet op overwinst geven.

   ^38Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland gevoerd heb, om u het
   land Kanaan te geven, opdat Ik u tot een God zij.

   ^39Desgelijks, wanneer uw broeder bij u zal verarmd zijn, en zich aan u
   verkocht zal hebben, gij zult hem niet doen dienen den dienst van een
   slaaf;

   ^40Als een dagloner, als een bijwoner zal hij bij u zijn; tot het
   jubeljaar zal hij bij u dienen.

   ^41Dan zal hij van u uitgaan, hij en zijn kinderen met hem, en hij zal
   tot zijn geslacht wederkeren, en tot de bezitting zijner vaderen
   wederkeren.

   ^42Want zij zijn Mijn dienstknechten, die Ik uit Egypteland uitgevoerd
   heb; zij zullen niet verkocht worden, gelijk men een slaaf verkoopt.

   ^43Gij zult geen heerschappij over hem hebben met wreedheid; maar gij
   zult vrezen voor uw God.

   ^44Aangaande uw slaaf of uw slavin, die gij zult hebben, die zullen van
   de volken zijn, die rondom u zijn; van die zult gij een slaaf of een
   slavin kopen.

   ^45Gij zult ze ook kopen van de kinderen der bijwoners, die bij u als
   vreemdelingen verkeren, uit hen en uit hun geslachten, die bij u zullen
   zijn, die zij in uw land zullengewonnen hebben; en zij zullen u tot een
   bezitting zijn.

   ^46En gij zult u tot bezitters over hen stellen voor uw kinderen na u,
   opdat zij de bezitting erven; gij zult hen in eeuwigheid doen dienen;
   maar over uw broeders, dekinderen Israels, een iegelijk over zijn
   broeder, gij zult over hem geen heerschappij hebben met wreedheid.

   ^47En wanneer de hand eens vreemdelings en bijwoners, die bij u is, wat
   bekomen zal hebben, en uw broeder, die bij hem is, verarmd zal zijn,
   dat hij zich aan denvreemdeling, den bijwoner, die bij u is, of aan den
   stam van het geslacht des vreemdelings zal verkocht hebben;

   ^48Nadat hij zich zal verkocht hebben, zal er lossing voor hem zijn;
   een van zijn broeders zal hem lossen;

   ^49Of zijn oom, of de zoon zijns ooms, zal hem lossen, of die uit de
   naasten zijns vleses van zijn geslacht is, zal hem lossen; of heeft
   zijn hand wat bekomen, dat hijzichzelven losse.

   ^50En hij zal met zijn koper rekenen van dat jaar af, dat hij zich aan
   hem verkocht heeft tot het jubeljaar toe; alzo dat het geld zijner
   verkoping zal zijn naar het getal vande jaren, naar de dagen eens
   dagloners zal het met hem zijn.

   ^51Indien nog vele van die jaren zijn, naar die zal hij tot zijn
   lossing van het geld, waarover hij gekocht is, wedergeven.

   ^52En indien er nog weinige van die jaren overgebleven zijn, tot aan
   het jubeljaar, zo zal hij met hem rekenen; naar zijn jaren zal hij zijn
   lossing wedergeven.

   ^53Als een dagloner zal hij van jaar tot jaar bij hem zijn; men zal
   over hem geen heerschappij hebben met wreedheid voor uw ogen.

   ^54En is het, dat hij hierdoor niet gelost wordt, zo zal hij in het
   jubeljaar uitgaan, hij en zijn kinderen met hem.

   ^55Want de kinderen Israels zijn Mij tot dienstknechten; Mijn
   dienstknechten zijn zij, die Ik uit Egypteland uitgevoerd heb; Ik ben
   de HEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Gij zult ulieden geen afgoden maken; noch gesneden beeld, noch
   opgericht beeld zult gij u stellen, noch gebeelden steen in uw land
   zetten, om u daarvoor te buigen;want Ik ben de HEERE, uw God!

   ^2Mijn sabbatten zult gij houden, en Mijn heiligdommen zult gij vrezen;
   Ik ben de HEERE!

   ^3Indien gij in Mijn inzettingen wandelen, en Mijn geboden houden, en
   die doen zult;

   ^4Zo zal Ik uw regens geven op hun tijd; en het land zal zijn inkomst
   geven, en het geboomte des velds zal zijn vrucht geven;

   ^5En de dorstijd zal u reiken tot den wijnoogst, en de wijnoogst zal
   reiken tot den zaaitijd; en gij zult uw brood eten tot verzadiging toe,
   en gij zult zeker in uw landwonen.

   ^6Ook zal Ik vrede geven in het land, dat gij zult te slapen liggen, en
   niemand zij, die verschrikke; en Ik zal het boos gedierte uit het land
   doen ophouden, en het zwaardzal door uw land niet doorgaan.

   ^7En gij zult uw vijanden vervolgen; en zij zullen voor uw aangezicht
   door het zwaard vallen.

   ^8Vijf uit u zullen honderd vervolgen, en honderd uit u zullen tien
   duizend vervolgen; en uw vijanden zullen voor uw aangezicht door het
   zwaard vallen.

   ^9En Ik zal Mij tot u wenden, en zal u vruchtbaar maken, en u
   vermenigvuldigen; en Mijn verbond zal Ik met u bevestigen.

   ^10En gij zult het oude, dat verouderd is, eten; en het oude zult gij
   vanwege het nieuwe uitbrengen.

   ^11En Ik zal Mijn tabernakel in het midden van u zetten; en Mijn ziel
   zal van u niet walgen.

   ^12En Ik zal in het midden van u wandelen, en zal u tot een God zijn,
   en gij zult Mij tot een volk zijn.

   ^13Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land der Egyptenaren
   uitgevoerd heb, opdat gij hun slaven niet zoudt zijn; en Ik heb de
   disselbomen van uw juk verbroken, en heb u doen rechtop staan.

   ^14Maar indien gij Mij niet zult horen, en al deze geboden niet zult
   doen;

   ^15En zo gij Mijn inzettingen zult smadelijk verwerpen, en zo uw ziel
   van Mijn rechten zal walgen, dat gij niet doet al Mijn geboden, om Mijn
   verbond te vernietigen;

   ^16Dit zal Ik u ook doen, dat Ik over u stellen zal verschrikking,
   tering en koorts, die de ogen verteren en de ziel pijnigen; gij zult
   ook uw zaad te vergeefs zaaien, en uwvijanden zullen dat opeten.

   ^17Daartoe zal Ik Mijn aangezicht tegen ulieden zetten, dat gij
   geslagen zult worden voor het aangezicht uwer vijanden; en uw haters
   zullen over u heerschappij hebben, en gij zult vlieden, als u iemand
   vervolgt.

   ^18En zo gij Mij tot deze dingen toe nog niet horen zult, Ik zal nog
   daar toe doen, om u zevenvoudig over uw zonden te tuchtigen.

   ^19Want Ik zal de hovaardigheid uwer kracht verbreken, en zal uw hemel
   als ijzer maken, en uw aarde als koper.

   ^20En uw macht zal ijdelijk verdaan worden; en uw land zal zijn
   inkomsten niet geven, en het geboomte des lands zal zijn vrucht niet
   geven.

   ^21En zo gij met Mij in tegenheid wandelen zult, en Mij niet zult
   willen horen, zo zal Ik over u, naar uw zonden, zevenvoudig slagen
   toedoen.

   ^22Want Ik zal onder u zenden het gedierte des velds, hetwelk u
   beroven, en uw vee uitroeien, en u verminderen zal; en uw wegen zullen
   woest worden.

   ^23Indien gij nog door deze dingen Mij niet getuchtigd zult zijn, maar
   met Mij in tegenheid wandelen;

   ^24Zo zal Ik ook met u in tegenheid wandelen, en Ik zal u ook
   zevenvoudig over uw zonden slaan.

   ^25Want Ik zal een zwaard over u brengen, dat de wraak des verbonds
   wreken zal, zodat gij in uw steden vergaderd zult worden; dan zal Ik de
   pest in het midden vanu zenden, en gij zult in de hand des vijands
   overgegeven worden.

   ^26Als Ik u den staf des broods zal gebroken hebben, dan zullen tien
   vrouwen uw brood in een oven bakken, en zullen uw brood bij het gewicht
   wedergeven; en gij zulteten, maar niet verzadigd worden.

   ^27Als gij ook hierom Mij niet horen zult, maar met Mij wandelen zult
   in tegenheid;

   ^28Zo zal Ik ook met u in heetgrimmige tegenheid wandelen, en Ik zal u
   ook zevenvoudig over uw zonden tuchtigen.

   ^29Want gij zult het vlees uwer zonen eten, en het vlees uwer dochteren
   zult gij eten.

   ^30En Ik zal uw hoogten verderven, en uw zonnebeelden uitroeien, en zal
   uw dode lichamen op de dode lichamen uwer drekgoden werpen; en Mijn
   ziel zal aan uwalgen.

   ^31En Ik zal uw steden een woestijn maken, en uw heiligdommen
   verwoesten; en Ik zal uw liefelijken reuk niet rieken.

   ^32Ja, Ik zal dat land verwoesten; dat uw vijanden, die daarin zullen
   wonen, zich daarover ontzetten zullen.

   ^33Daartoe zal Ik u onder de heidenen verstrooien; en een zwaard achter
   u uittrekken; en uw land zal woest, en uw steden zullen een woestijn
   zijn.

   ^34Dan zal het land aan zijn sabbatten een welgevallen hebben, al de
   dagen der verwoesting, en gij zult in het land uwer vijanden zijn; dan
   zal het land rusten, en aanzijn sabbatten een welgevallen hebben.

   ^35Al de dagen der verwoesting zal het rusten, overmits het niet rustte
   in uw sabbatten, als gij daarin woondet.

   ^36En aangaande de overgeblevenen onder u, Ik zal in hun hart een
   wekigheid in de landen hunner vijanden laten komen; zodat het geruis
   van een gedreven blad henjagen zal, en zij zullen vlieden, gelijk men
   vliedt voor een zwaard, en zullen vallen, waar niemand is, die jaagt.

   ^37En zij zullen de een op den ander als voor het zwaard vallen, waar
   niemand is, die jaagt; en gij zult voor het aangezicht uwer vijanden
   niet kunnen bestaan.

   ^38Maar gij zult omkomen onder de heidenen, en het land uwer vijanden
   zal u verteren.

   ^39En de overgeblevenen onder u zullen om hun ongerechtigheid in de
   landen uwer vijanden uitteren; ja, ook om de ongerechtigheden hunner
   vaderen zullen zij met henuitteren.

   ^40Dan zullen zij hun ongerechtigheid belijden, en de ongerechtigheid
   hunner vaderen met hun overtredingen, waarmede zij tegen Mij overtreden
   hebben, en ook dat zijmet Mij in tegenheid gewandeld hebben.

   ^41Dat Ik ook met hen in tegenheid gewandeld, en hen in het land hunner
   vijanden gebracht zal hebben. Zo dan hun onbesneden hart gebogen wordt,
   en zij dan aan destraf hunner ongerechtigheid een welgevallen hebben;

   ^42Dan zal Ik gedenken aan Mijn verbond met Jakob, en ook aan Mijn
   verbond met Izak, en ook aan Mijn verbond met Abraham zal Ik gedenken,
   en aan het land zalIk gedenken;

   ^43Als het land om hunnentwil zal verlaten zijn geweest, en aan zijn
   sabbatten een welgevallen gehad hebben, wanneer het om hunnentwil
   verwoest was, en zij aan destraf hunner ongerechtigheid een welgevallen
   zullen gehad hebben; daarom, en omdat zij Mijn rechten hadden
   verworpen, en hun ziel van Mijn inzettingen gewalgdhad.

   ^44En hierenboven is dit ook; als zij in het land hunner vijanden
   zullen zijn, zal Ik hen niet verwerpen, noch van hen walgen, om een
   einde van hen te maken, vernietigende Mijn verbond met hen; want Ik ben
   de HEERE, hun God!

   ^45Maar Ik zal hun ten beste gedenken aan het verbond der voorouderen,
   die Ik uit Egypteland voor de ogen der heidenen uitgevoerd heb, opdat
   Ik hun tot een Godware; Ik ben de HEERE!

   ^46Dit zijn die inzettingen, en die rechten, en die wetten, welke de
   HEERE gegeven heeft, tussen Zich en tussen de kinderen Israels, op den
   berg Sinai, door de handvan Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer iemand een
   gelofte zal afgezonderd hebben, naar uw schatting zullen de zielen des
   HEEREN zijn.

   ^3Als uw schatting eens mans zal zijn van twintig jaren oud, tot een,
   die zestig jaren oud is; dan zal uw schatting zijn van vijftig sikkelen
   zilvers, naar den sikkel desheiligdoms.

   ^4Maar is het een vrouw, dan zal uw schatting zijn dertig sikkelen.

   ^5En is het van een, die vijf jaren oud is, tot een, die twintig jaren
   oud is, zo zal uw schatting van een man twintig sikkelen zijn, en voor
   een vrouw tien sikkelen.

   ^6Maar is het van een, die een maand oud is, tot een, die vijf jaren
   oud is, zo zal uw schatting van een man zijn vijf sikkelen zilvers, en
   uw schatting over een vrouw zalzijn drie sikkelen zilvers.

   ^7En is het van een, die zestig jaren oud is en daarboven, is het een
   man, zo zal uw schatting zijn vijftien sikkelen, en voor een vrouw tien
   sikkelen.

   ^8Maar zo hij armer is, dan uw schatting, zo zal hij zich voor het
   aangezicht des priesters zetten, opdat de priester hem schatte; naar
   dat de hand desgenen, die degelofte gedaan heeft, zal kunnen bekomen,
   zal de priester hem schatten.

   ^9En indien het een beest is, waarvan men den HEERE offerande offert;
   al wat hij daarvan den HEERE zal gegeven hebben, zal heilig zijn.

   ^10Hij zal niet vermangelen, noch hetzelve verwisselen, een goed voor
   een kwaad, of een kwaad voor een goed; indien hij nochtans een beest
   voor een beest enigzinsverwisselt, zo zal dit, en wat daarvoor
   verwisseld is, heilig zijn.

   ^11En indien het enig onrein beest is, van hetwelk men den HEERE geen
   offerande offert, zo zal hij dat beest voor het aangezicht des
   priesters zetten.

   ^12En de priester zal dat schatten, naar dat het goed of kwaad is; naar
   uw schatting, priester! zo zal het zijn.

   ^13Maar indien hij het immers lossen zal, zo zal hij deszelfs vijfde
   deel boven uw schatting toedoen.

   ^14En wanneer iemand zijn huis zal geheiligd hebben, dat het den HEERE
   heilig zij, zo zal de priester dat schatten, naar dat het goed of kwaad
   is; gelijk als de priesterdat geschat zal hebben, zo zal het stand
   hebben.

   ^15En indien hij, die het geheiligd heeft, zijn huis zal lossen, zo zal
   hij een vijfde deel des gelds uwer schatting daarboven toedoen, zo zal
   het zijne zijn.

   ^16Indien ook iemand van den akker zijner bezitting den HEERE wat
   geheiligd zal hebben, zo zal uw schatting zijn naar zijn zaad; een
   homer gerstezaad zal zijn opvijftig sikkelen zilvers.

   ^17Indien hij zijn akker van het jubeljaar af geheiligd zal hebben, zo
   zal het naar uw schatting stand hebben.

   ^18Maar zo hij zijn akker na het jubeljaar geheiligd zal hebben, dan
   zal hem de priester het geld rekenen, naar de jaren, die nog overig
   zijn tot het jubeljaar; en het zalvan uw schatting afgetrokken worden.

   ^19En indien hij, die den akker geheiligd heeft, denzelven ganselijk
   lossen zal, zo zal hij een vijfde deel des gelds uwer schatting
   daarboven toedoen, en dezelve zal hemgevestigd zijn.

   ^20En indien hij dien akker niet zal lossen, of indien hij dien akker
   aan een anderen man verkocht heeft, zo zal hij niet meer gelost worden.

   ^21Maar die akker, nadat hij in het jubeljaar zal uitgegaan zijn, zal
   den HEERE heilig zijn, als een verbannen akker; de bezitting daarvan
   zal des priesters zijn.

   ^22En indien hij den HEERE een akker heeft geheiligd, dien hij gekocht
   heeft, en niet is van den akker zijner bezitting;

   ^23Zo zal de priester hem rekenen de som uwer schatting tot het
   jubeljaar; en hij zal op denzelven dag uw schatting geven, een
   heiligheid den HEERE.

   ^24In het jubeljaar zal die akker wederkomen tot dien, van wien hij hem
   gekocht had, tot hem, wiens de bezitting van dat land was.

   ^25Al uw schatting nu zal naar den sikkel des heiligdoms geschieden; de
   sikkel zal zijn van twintig gera.

   ^26Maar het eerstgeborene, dat den HEERE van een beest eerstgeboren
   wordt, dat zal niemand heiligen; hetzij een os, of klein vee, het is
   des HEEREN.

   ^27Doch is het van een onrein beest, hij zal dat lossen naar uw
   schatting, en zal zijn vijfde deel daarboven toedoen; en indien het
   niet gelost wordt, zo zal het verkochtworden, naar uw schatting.

   ^28Evenwel niets, dat verbannen is, dat iemand den HEERE zal verbannen
   hebben, van al hetgeen hij heeft, van een mens, of van een beest, of
   van den akker zijnerbezitting, zal verkocht noch gelost worden; al wat
   verbannen is, zal den HEERE een heiligheid der heiligheden zijn.

   ^29Al wat verbannen is, dat van de mensen zal verbannen zijn, zal niet
   gelost worden; het zal zekerlijk gedood worden.

   ^30Ook alle tienden des lands, van het zaad des lands, van de vrucht
   van het geboomte, zijn des HEEREN; zij zijn den HEERE heilig.

   ^31Maar zo iemand van zijn tienden immer iets lossen zal, hij zal zijn
   vijfde deel daarboven toedoen.

   ^32Aangaande al de tienden van runderen en klein vee, alles wat onder
   de roede zal doorgaan, het tiende zal den HEERE heilig zijn.

   ^33Hij zal tussen het goede en het kwade niet onderzoeken; hij zal het
   ook niet verwisselen; maar indien hij het immers verwisselen zal, zo
   zal dit, en wat daarvoorverwisseld is, heilig zijn; het zal niet gelost
   worden.
     __________________________________________________________________

Numbers
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes, in de woestijn van Sinai, in de tent
   der samenkomst, op den eersten der tweede maand, in het tweede jaar,
   nadat zij uitEgypteland uitgetogen ware, zeggende:

   ^2Neem op de som van de gehele vergadering der kinderen Israels, naar
   hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het getal der namen,
   van al wat mannelijk is, hoofd voor hoofd.

   ^3Van twintig jaren oud en daarboven, allen, die ten heire in Israel
   uittrekken; die zult gij tellen naar hun heiren, gij en Aaron.

   ^4En met ulieden zullen zijn van elken stam een man, die een hoofdman
   is over het huis zijner vaderen.

   ^5Deze zijn nu de namen der mannen, die bij u staan zullen: van Ruben,
   Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^6Van Simeon, Selumiel, de zoon van Zurisaddai.

   ^7Van Juda, Nahesson, de zoon van Amminadab.

   ^8Van Issaschar, Nethaneel, de zoon van Zuar.

   ^9Van Zebulon, Eliab, de zoon van Helon.

   ^10Van de kinderen van Jozef: van Efraim, Elisama, de zoon van Ammihud;
   van Manasse, Gamaliel, de zoon van Pedazur.

   ^11Van Benjamin, Abidan, de zoon van Gideoni.

   ^12Van Dan, Ahiezer, de zoon van Ammisaddai.

   ^13Van Aser, Pagiel, de zoon van Ochran.

   ^14Van Gad, Eljasaf, de zoon van Dehuel.

   ^15Van Nafthali, Ahira, de zoon van Enan.

   ^16Dezen waren de geroepenen der vergadering, de oversten der stammen
   hunner vaderen; zij waren de hoofden der duizenden van Israel.

   ^17Toen namen Mozes en Aaron die mannen, welken met namen uitgedrukt
   zijn.

   ^18En zij verzamelden de gehele vergadering, op den eersten dag der
   tweede maand; en die verklaarden hun afkomst, naar hun geslachten, naar
   het huis hunnervaderen, in het getal der namen, van die twintig jaren
   oud was en daarboven, hoofd voor hoofd.

   ^19Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, zo heeft hij hen geteld in de
   woestijn van Sinai.

   ^20Zo waren de zonen van Ruben, den eerstgeborene van Israel, hun
   geboorten, naar hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het
   getal der namen, hoofd voorhoofd, al wat mannelijk was, van twintig
   jaren oud en daarboven, allen, die ten heire uittrokken;

   ^21Hun getelden van den stam van Ruben waren zes en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^22Van de zonen van Simeon, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, zijn getelden, in het getal der namen, hoofd
   voor hoofd, al watmannelijk was, van twintig jaren oud en daarboven,
   allen, die ten heire uittrokken;

   ^23Hun getelden van den stam van Simeon waren negen en vijftig duizend
   en driehonderd.

   ^24Van de zonen van Gad, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken.

   ^25Waren hun getelden van den stam van Gad vijf en veertig duizend
   zeshonderd en vijftig.

   ^26Van de zonen van Juda, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^27Waren hun getelden van den stam van Juda vier en zeventig duizend en
   zeshonderd.

   ^28Van de zonen van Issaschar, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^29Waren hun getelden van den stam van Issaschar vier en vijftig
   duizend en vierhonderd.

   ^30Van de zonen van Zebulon, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^31Waren hun getelden van den stam van Zebulon zeven en vijftig duizend
   en vierhonderd.

   ^32Van de zonen van Jozef: van de zonen van Efraim, hun geboorten, naar
   hun geslachten, naar het huis hunner vaderen, in het getal der namen,
   van twintig jaren ouden daarboven, allen, die ten heire uittrokken,

   ^33Waren hun getelden van den stam van Efraim veertig duizend en
   vijfhonderd;

   ^34Van de zonen van Manasse, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^35Waren hun getelden van den stam van Manasse twee en dertig duizend
   en tweehonderd.

   ^36Van de zonen van Benjamin, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, die ten heire uittrokken,

   ^37Waren hun getelden van den stam van Benjamin vijf en dertig duizend
   en vierhonderd.

   ^38Van de zonen van Dan, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^39Waren hun getelden van den stam van Dan twee en zestig duizend en
   zevenhonderd.

   ^40Van de zonen van Aser, hun geboorten, naar hun geslachten, naar het
   huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud en
   daarboven, allen, die tenheire uittrokken,

   ^41Waren hun getelden van den stam van Aser een en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^42Van de zonen van Nafthali, hun geboorten, naar hun geslachten, naar
   het huis hunner vaderen, in het getal der namen, van twintig jaren oud
   en daarboven, allen, dieten heire uittrokken,

   ^43Waren hun getelden van den stam van Nafthali drie en vijftig duizend
   en vierhonderd.

   ^44Dezen zijn de getelden, welke Mozes geteld heeft, en Aaron, en de
   oversten van Israel; twaalf mannen waren zij, elk over het huis zijner
   vaderen.

   ^45Alzo waren al de getelden der zonen van Israel, naar het huis hunner
   vaderen, van twintig jaren oud en daarboven, allen, die in Israel ten
   heire uittrokken,

   ^46Al de getelden dan waren zeshonderd drie duizend vijfhonderd en
   vijftig.

   ^47Maar de Levieten, naar den stam hunner vaderen, werden onder hen
   niet geteld.

   ^48Want de HEERE had tot Mozes gesproken, zeggende:

   ^49Alleen de stam van Levi zult gij niet tellen, noch hun som opnemen,
   onder de zonen van Israel.

   ^50Maar gij, stel de Levieten over den tabernakel der getuigenis, en
   over al zijn gereedschap, en over alles, wat daartoe behoort; zij
   zullen den tabernakel dragen, en alzijn gereedschap; en zij zullen dien
   bedienen, en zij zullen zich rondom den tabernakel legeren.

   ^51En als de tabernakel zal optrekken, de Levieten zullen denzelven
   afnemen; en wanneer de tabernakel zich legeren zal, zullen de Levieten
   denzelven oprichten; en devreemde, die daarbij komt, zal gedood worden.

   ^52En de kinderen Israels zullen zich legeren, een iegelijk bij zijn
   leger, en een iegelijk bij zijn banier, naar hun heiren.

   ^53Maar de Levieten zullen zich legeren rondom den tabernakel der
   getuigenis, opdat geen verbolgenheid over de vergadering van de
   kinderen Israels zij; daarom zullende Levieten de wacht van den
   tabernakel der getuigenis waarnemen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2De kinderen Israels zullen zich legeren, een ieder onder zijn banier,
   naar de tekenen van het huis hunner vaderen; rondom tegenover de tent
   der samenkomst zullenzij zich legeren.

   ^3Die zich nu legeren zullen oostwaarts tegen den opgang, zal zijn de
   banier des legers van Juda, naar hun heiren; en Nahesson, de zoon van
   Amminadab, zal deoverste der zonen van Juda zijn.

   ^4Zijn heir nu, en zijn getelden waren vier en zeventig duizend en
   zeshonderd.

   ^5En nevens zal zich legeren de stam van Issaschar; en Nethaneel, de
   zoon van Zuar, zal de overste der zonen van Issaschar zijn.

   ^6Zijn heir nu, en zijn getelden waren vier en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^7Daartoe de stam van Zebulon; en Eliab, de zoon van Helon, zal de
   overste der zonen van Zebulon zijn.

   ^8Zijn heir nu, en zijn getelden waren zeven en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^9Al de getelden des legers van Juda waren honderd zes en tachtig
   duizend en vierhonderd, naar hun heiren. Zij zullen vooraan optrekken.

   ^10De banier des legers van Ruben, naar hun heiren, zal tegen het
   zuiden zijn; en Elizur, de zoon van Sedeur, zal de overste der zonen
   van Ruben zijn.

   ^11Zijn heir nu, en zijn getelden waren zes en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^12En nevens hem zal zich legeren de stam van Simeon; en Selumiel, de
   zoon van Zurisaddai, zal de overste der zonen van Simeon zijn.

   ^13Zijn heir nu, en zijn getelden waren negen en vijftig duizend en
   driehonderd.

   ^14Daartoe de stam van Gad; en Eljasaf, de zoon van Rehuel, zal de
   overste der zonen van Gad zijn.

   ^15Zijn heir nu, en zijn getelden waren vijf en veertig duizend
   zeshonderd en vijftig.

   ^16Al de getelden in het leger van Ruben waren honderd een en vijftig
   duizend vierhonderd en vijftig; naar hun heiren. En zij zullen de
   tweede optrekken.

   ^17Daarna zal de tent der samenkomst optrekken, met het leger der
   Levieten, in het midden van de legers; gelijk als zij zich legeren
   zullen, alzo zullen zij optrekken, eeniegelijk aan zijn plaats, naar
   hun banieren.

   ^18De banier des legers van Efraim, naar hun heiren, zal tegen het
   westen zijn; en Elisama, de zoon van Ammihud, zal de overste der zonen
   van Efraim zijn.

   ^19Zijn heir nu, en zijn getelden waren veertig duizend en vijfhonderd.

   ^20En nevens hem de stam van Manasse; en Gamaliel, de zoon van Pedazur,
   zal de overste der zonen van Manasse zijn.

   ^21Zijn heir nu, en zijn getelden waren twee en dertig duizend en
   tweehonderd.

   ^22Daartoe de stam van Benjamin; en Abidan, de zoon van Gideoni, zal de
   overste der zonen van Benjamin zijn.

   ^23Zijn heir nu, en zijn getelden waren vijf en dertig duizend en
   vierhonderd.

   ^24Al de getelden in het leger van Efraim waren honderd acht duizend en
   eenhonderd, naar hun heiren. En zij zullen de derde optrekken.

   ^25De banier des legers van Dan zal tegen het noorden zijn, naar hun
   heiren; en Ahiezer, de zoon van Ammisaddai, zal de overste der zonen
   van Dan zijn.

   ^26Zijn heir nu, en zijn getelden waren twee en zestig duizend en
   zevenhonderd.

   ^27En nevens hem zal zich legeren de stam van Aser; en Pagiel, de zoon
   van Ochran, zal de overste der zonen van Aser zijn.

   ^28Zijn heir nu, en zijn getelden waren een en veertig duizend en
   vijfhonderd.

   ^29Daartoe de stam van Nafthali; en Ahira, de zoon van Enan, zal de
   overste der zonen van Nafthali zijn.

   ^30Zijn heir nu, en zijn getelden waren drie en vijftig duizend en
   vierhonderd.

   ^31Al de getelden in het leger van Dan waren honderd zeven en vijftig
   duizend en zeshonderd. In het achterste zullen zij optrekken, naar hun
   banieren.

   ^32Dezen zijn de getelden van de kinderen Israels, naar het huis hunner
   vaderen; al de getelden der legers, naar hun heiren waren, zeshonderd
   drie duizend vijfhonderden vijftig.

   ^33Maar de Levieten werden niet geteld onder de zonen van Israel,
   gelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^34En de kinderen Israels deden naar alles, wat de HEERE Mozes geboden
   had, zo legerden zij zich naar hun banieren, en zo trokken zij op, een
   iegelijk naar zijngeslachten, naar het huis zijner vaderen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dit nu zijn de geboorten van Aaron en Mozes; ten dage als de HEERE
   met Mozes gesproken heeft op den berg Sinai.

   ^2En dit zijn de namen der zonen van Aaron: de eerstgeborene, Nadab,
   daarna Abihu, Eleazar, en Ithamar.

   ^3Dit zijn de namen der zonen van Aaron, der priesteren, die gezalfd
   waren, welker hand men gevuld had, om het priesterambt te bedienen.

   ^4Maar Nadab en Abihu stierven voor het aangezicht des HEEREN, als zij
   vreemd vuur voor het aangezicht des HEEREN in de woestijn van Sinai
   brachten, enhadden geen kinderen, doch Eleazar en Ithamar bedienden het
   priesterambt voor het aangezicht van hun vader Aaron.

   ^5En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^6Doe den stam van Levi naderen, en stel hem voor het aangezicht van
   den priester Aaron, opdat zij hem dienen;

   ^7En dat zij waarnemen zijn wacht, en de wacht der gehele vergadering,
   voor de tent der samenkomst, om den dienst des tabernakels te bedienen;

   ^8En dat zij al het gereedschap van de tent der samenkomst, en de wacht
   der kinderen Israels waarnemen, om den dienst des tabernakels te
   bedienen.

   ^9Gij zult dan, aan Aaron en aan zijn zonen, de Levieten geven; zij
   zijn gegeven, zij zijn hem gegeven uit de kinderen Israels.

   ^10Maar Aaron en zijn zonen zult gij stellen, dat zij hun priesterambt
   waarnemen; en de vreemde, die nadert, zal gedood worden.

   ^11En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^12En Ik, zie, Ik heb de Levieten uit het midden van de kinderen
   Israels genomen, in plaats van allen eerstgeborene, die de baarmoeder
   opent, uit de kinderen Israels;en de Levieten zullen Mijne zijn.

   ^13Want alle eerstgeborene is Mijn; van den dag, dat Ik alle
   eerstgeborenen in Egypteland sloeg, heb Ik Mij geheiligd alle
   eerstgeborenen in Israel, van de mensen totde beesten; zij zullen Mijn
   zijn; Ik ben de HEERE!

   ^14En de HEERE sprak tot Mozes in de woestijn van Sinai, zeggende:

   ^15Tel de zonen van Levi naar het huis hunner vaderen, naar hun
   geslachten, al wat mannelijk is, van een maand oud en daarboven, die
   zult gij tellen.

   ^16En Mozes telde hen naar het bevel des HEEREN, gelijk hem geboden
   was.

   ^17Dit nu waren de zonen van Levi met hun namen: Gerson, en Kahath, en
   Merari.

   ^18En dit zijn de namen der zonen van Gerson, naar hun geslachten:
   Libni en Simei.

   ^19En de zonen van Kahath, naar hun geslachten; Amram en Izhar, Hebron
   en Uzziel.

   ^20En de zonen van Merari, naar hun geslachten: Maheli en Musi; dit
   zijn de geslachten der Levieten, naar het huis hunner vaderen.

   ^21Van Gerson was het geslacht der Libnieten, en het geslacht der
   Simeieten; dit zijn de geslachten der Gersonieten.

   ^22Hun getelden in getal waren van al wat mannelijk was, van een maand
   oud en daarboven; hun getelden waren zeven duizend en vijfhonderd.

   ^23De geslachten der Gersonieten zullen zich legeren achter den
   tabernakel, westwaarts.

   ^24De overste nu van het vaderlijke huis der Gersonieten zal zijn
   Eljasaf, de zoon van Lael.

   ^25En de wacht der zonen van Gerson in de tent der samenkomst zal zijn
   de tabernakel en de tent, haar deksel, en het deksel aan de deur van de
   tent der samenkomst;

   ^26En de behangselen des voorhofs, en het deksel van de deur des
   voorhofs, welke bij den tabernakel en bij het altaar rondom zijn;
   mitsgaders de zelen, tot zijn gansendienst.

   ^27En van Kahath is het geslacht der Amramieten, en het geslacht der
   Izharieten, en het geslacht der Hebronieten, en het geslacht der
   Uzzielieten; dit zijn degeslachten der Kahathieten.

   ^28In getal van al wat mannelijk was, van een maand oud en daarboven,
   waren acht duizend en zeshonderd, waarnemende de wacht des heiligdoms.

   ^29De geslachten der zonen van Kahath zullen zich legeren aan de zijde
   des tabernakels, zuidwaarts.

   ^30De overste nu van het vaderlijke huis der geslachten van de
   Kahathieten, zal zijn Elisafan, de zoon van Uzziel.

   ^31Hun wacht nu zal zijn de ark, en de tafel, en de kandelaar, en de
   altaren en het gereedschap des heiligdoms, met hetwelk zij dienst doen,
   en het deksel, en al wat totzijn dienst behoort.

   ^32De overste nu der oversten van Levi zal zijn Eleazar, de zoon van
   Aaron, den priester; zijn opzicht zal zijn over degenen, die de wacht
   des heiligdoms waarnemen.

   ^33Van Merari is het geslacht der Mahelieten, en het geslacht der
   Musieten; dit zijn de geslachten van Merari.

   ^34En hun getelden in getal van al wat mannelijk was, van een maand oud
   en daarboven, waren zes duizend en tweehonderd.

   ^35De overste nu van het vaderlijke huis der geslachten van Merari zal
   zijn Zuriel, de zoon van Abihail; zij zullen zich legeren aan de zijde
   des tabernakels, noordwaarts.

   ^36En het opzicht der wachten van de zonen van Merari zal zijn over de
   berderen des tabernakels, en zijn richelen, en zijn pilaren, en zijn
   voeten, en al zijn gereedschap, en al wat tot zijn dienst behoort;

   ^37En de pilaren des voorhofs rondom, en hun voeten, en hun pennen, en
   hun zelen.

   ^38Die nu zich legeren zullen voor den tabernakel oostwaarts, voor de
   tent der samenkomst, tegen den opgang, zullen zijn Mozes, en Aaron met
   zijn zonen, waarnemende de wacht des heiligdoms, voor de wacht der
   kinderen Israels; en de vreemde die nadert, zal gedood worden.

   ^39Alle getelden der Levieten, welke Mozes en Aaron, op het bevel des
   HEEREN, naar hun geslachten, geteld hebben, al wat mannelijk was, van
   een maand oud endaarboven, waren twee en twintig duizend.

   ^40En de HEERE zeide tot Mozes: Tel alle eerstgeborenen, wat mannelijk
   is onder de kinderen Israels, van een maand oud en daarboven; en neem
   het getal hunnernamen op.

   ^41En gij zult voor Mij de Levieten nemen (Ik ben de HEERE!), in plaats
   van alle eerstgeborenen onder de kinderen Israels, en de beesten der
   Levieten, in plaats vanalle eerstgeborenen onder de beesten der
   kinderen Israels.

   ^42Mozes dan telde, gelijk als de HEERE hem geboden had, alle
   eerstgeborenen onder de kinderen Israels.

   ^43En alle eerstgeborenen, die mannelijk waren, in het getal der namen,
   van een maand oud en daarboven, naar hun getelden, waren twee en
   twintig duizendtweehonderd en drie en zeventig.

   ^44En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^45Neem de Levieten, in plaats van alle eerstgeboorte onder de kinderen
   Israels, en de beesten der Levieten, in plaats van hun beesten; want de
   Levieten zullen Mijnzijn; Ik ben de HEERE!

   ^46Aangaande de tweehonderd drie en zeventig, die gelost zullen worden,
   die overschieten, boven de Levieten, van de eerstgeborenen van de
   kinderen Israels;

   ^47Gij zult voor elk hoofd vijf sikkels nemen; naar den sikkel des
   heiligdoms zult gij ze nemen; die sikkel is twintig gera.

   ^48En gij zult dat geld aan Aaron en zijn zonen geven, het geld der
   gelosten die onder hen overschieten.

   ^49Toen nam Mozes dat losgeld van degenen, die overschoten boven de
   gelosten door de Levieten.

   ^50Van de eerstgeborenen van de kinderen Israels nam hij dat geld,
   duizend driehonderd vijf en zestig sikkelen, naar den sikkel des
   heiligdoms.

   ^51En Mozes gaf dat geld der gelosten aan Aaron en aan zijn zonen, naar
   het bevel des HEEREN, gelijk als de HEERE Mozes geboden had. Numeri 4
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^2Neemt op de som der zonen van Kahath, uit het midden der zonen van
   Levi, naar hun geslachten, naar het huis hunner vaderen.

   ^3Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud; al wie tot
   dezen strijd inkomt, om het werk in de tent der samenkomst te doen.

   ^4Dit zal de dienst zijn der zonen van Kahath, in de tent der
   samenkomst, te weten de heiligheid der heiligheden.

   ^5In het optrekken des legers, zo zullen Aaron en zijn zonen komen, en
   den voorhang des deksels afnemen, en zullen daarmede de ark der
   getuigenis bedekken.

   ^6En zij zullen een deksel van dassenvellen daarop leggen, en een
   geheel kleed van hemelsblauw daar bovenop uitspreiden; en zij zullen
   derzelver handbomenaanleggen.

   ^7Zij zullen ook op de toontafel een kleed van hemelsblauw uitspreiden,
   en zullen daarop zetten de schotels, en de reukschalen, en de kroezen,
   en de dekschotels; ookzal het gedurig brood daarop zijn.

   ^8Daarna zullen zij een scharlaken kleed daarover uitspreiden, en
   zullen dat met een deksel van dassenvellen bedekken; en zij zullen
   derzelver handbomen aanleggen.

   ^9Dan zullen zij een kleed van hemelsblauw nemen, en bedekken den
   kandelaar des luchters, en zijn lampen, en zijn snuiters, en zijn
   blusvaten, en al zijn olievaten, metwelke zij aan denzelven dienen.

   ^10Zij zullen ook denzelven, en al zijn gereedschap, in een deksel van
   dassenvellen doen, en zullen hem op den draagboom leggen.

   ^11En over het gouden altaar zullen zij een kleed van hemelsblauw
   uitspreiden, en zullen dat met een deksel van dassenvellen bedekken; en
   zij zullen deszelfshandbomen aanleggen.

   ^12Zij zullen ook nemen alle gereedschap van den dienst, met hetwelk
   zij in het heiligdom dienen, en zullen het leggen in een kleed van
   hemelsblauw, en zullen hetzelvemet een deksel van dassenvellen
   bedekken; en zij zullen het op den draagboom leggen.

   ^13En zij zullen de as van het altaar vegen, en zij zullen daarover een
   kleed van purper uitspreiden.

   ^14En zij zullen daarop leggen al zijn gereedschap, waarmede zij aan
   hetzelve dienen, de koolpannen, de krauwelen, en de schoffelen, en de
   sprengbekkens, al hetgereedschap des altaars; en zij zullen daarover
   een deksel van dassenvellen uitspreiden, en zullen deszelfs handbomen
   aanleggen.

   ^15Als nu Aaron en zijn zonen, het dekken van het heiligdom, en van
   alle gereedschap des heiligdoms, in het optrekken des legers, zullen
   voleind hebben, zo zullendaarna de zonen van Kahath komen om te dragen;
   maar zij zullen dat heilige niet aanroeren, dat zij niet sterven. Dit
   is de last der zonen van Kahath, in de tent dersamenkomst.

   ^16Het opzicht nu van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, zal
   zijn over de olie des luchters, en het reukwerk der welriekende
   specerijen, en het gedurigspijsoffer, en de zalfolie; het opzicht des
   gansen tabernakels, en alles wat daarin is, aan het heiligdom en aan
   zijn gereedschap.

   ^17En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^18Gij zult den stam van de geslachten der Kahathieten niet laten
   uitgeroeid worden, uit het midden der Levieten;

   ^19Maar dit zult gij hun doen, opdat zij leven en niet sterven, als zij
   tot de heiligheid der heiligheden toetreden zullen: Aaron en zijn zonen
   zullen komen, en stellen heneen ieder over zijn dienst en aan zijn
   last.

   ^20Doch zij zullen niet inkomen om te zien, als men het heiligdom
   inwindt, opdat zij niet sterven.

   ^21En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^22Neem ook op de som der zonen van Gerson, naar het huis hunner
   vaderen, naar hun geslachten.

   ^23Gij zult hen tellen van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig
   jaren oud, al wie inkomt om den strijd te strijden, opdat hij den
   dienst bediene in de tent dersamenkomst.

   ^24Dit zal zijn de dienst der geslachten van de Gersonieten, in het
   dienen en in den last.

   ^25Zij zullen dan dragen de gordijnen des tabernakels, en de tent der
   samenkomst; te weten haar deksel, en het dassendeksel, dat er bovenop
   is, en het deksel der deurvan de tent der samenkomst,

   ^26En de behangselen des voorhofs, en het deksel der deur van de poort
   des voorhofs, hetwelk is bij den tabernakel en bij het altaar rondom;
   en hun zelen, en al hetgereedschap van hun dienst, mitsgaders al wat
   daarvoor bereid wordt, opdat zij dienen.

   ^27De gehele dienst van de zonen der Gersonieten, in al hun last, en in
   al hun dienst, zal zijn naar het bevel van Aaron en van zijn zonen; en
   gijlieden zult hun terbewaring al hun last bevelen.

   ^28Dit is de dienst van de geslachten der zonen van de Gersonieten, in
   de tent der samenkomst; en hun wacht zal zijn onder de hand van
   Ithamar, den zoon van Aaron, den priester.

   ^29Aangaande de zonen van Merari, die zult gij naar hun geslachten, en
   naar het huis hunner vaderen tellen.

   ^30Gij zult hen tellen van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig
   jaren oud, al wie inkomt tot dezen strijd, om te bedienen den dienst
   van de tent der samenkomst.

   ^31Dit zal nu zijn de onderhouding van hun last, naar al hun dienst, in
   de tent der samenkomst: de berderen des tabernakels, en zijn richelen,
   en zijn pilaren, en zijnvoeten;

   ^32Mitsgaders de pilaren des voorhofs rondom, hun voeten, en hun
   pennen, en hun zelen, met al hun gereedschap, en met al hun dienst; en
   het gereedschap van dewaarneming van hun last zult gij bij namen
   tellen.

   ^33Dit is de dienst van de geslachten der zonen van Merari, naar hun
   gansen dienst, in de tent der samenkomst, onder de hand van Ithamar,
   den zoon van Aaron, denpriester.

   ^34Mozes dan en Aaron, en de oversten der vergadering telden de zonen
   der Kahathieten, naar hun geslachten, en naar het huis hunner vaderen:

   ^35Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^36Hun getelden nu waren, naar hun geslachten, twee duizend
   zevenhonderd en vijftig.

   ^37Dit zijn de getelden van de geslachten der Kahathieten, van al wie
   in de tent der samenkomst diende, welke Mozes en Aaron geteld hebben,
   naar het bevel desHEEREN, door de hand van Mozes.

   ^38Insgelijks de getelden der zonen van Gerson, naar hun geslachten, en
   naar het huis hunner vaderen;

   ^39Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^40Hun getelden waren, naar hun geslachten, naar het huis hunner
   vaderen, twee duizend zeshonderd en dertig.

   ^41Dezen zijn de getelden van de geslachten der zonen van Gerson, van
   al wie in de tent der samenkomst diende, welke Mozes en Aaron telden,
   naar het bevel desHEEREN.

   ^42En de getelden van de geslachten der zonen van Merari, naar hun
   geslachten, naar het huis hunner vaderen,

   ^43Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam tot dezen strijd, tot den dienst in de tent der samenkomst;

   ^44Hun getelden nu waren, naar hun geslachten, drie duizend en
   tweehonderd.

   ^45Dezen zijn de getelden van de geslachten der zonen van Merari, welke
   Mozes en Aaron geteld hebben, naar het bevel des HEEREN, door de hand
   van Mozes.

   ^46Al de getelden, welke Mozes en Aaron, en de oversten van Israel
   geteld hebben van de Levieten, naar hun geslachten, en naar het huis
   hunner vaderen,

   ^47Van dertig jaren oud en daarboven, tot vijftig jaren oud, al wie
   inkwam, om den dienst der bediening en den dienst van den last, in de
   tent der samenkomst, tebedienen;

   ^48Hun getelden waren acht duizend vijfhonderd en tachtig.

   ^49Men telde hen, naar het bevel des HEEREN, door de hand van Mozes,
   een ieder naar zijn dienst, en naar zijn last; en zijn getelden waren,
   die de HEERE Mozesgeboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij uit het leger wegzenden alle
   melaatsen, en alle vloeienden, en allen, die onrein zijn van een dode.

   ^3Van het mannelijke tot het vrouwelijke zult gij hen wegzenden; tot
   buiten het leger zult gij hen wegzenden; opdat zij niet verontreinigen
   hun legers, in welker middenIk wone.

   ^4En de kinderen Israels deden alzo, en zonden hen tot buiten het
   leger; gelijk de HEERE tot Mozes gesproken had, alzo deden de kinderen
   Israels.

   ^5Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^6Spreek tot de kinderen Israels: wanneer een man of een vrouw iets van
   enige menselijke zonden gedaan zullen hebben, overtreden hebbende door
   overtreding tegenden HEERE, zo is diezelve ziel schuldig.

   ^7En zij zullen hun zonde, welke zij gedaan hebben, belijden; daarna
   zal hij zijn schuld weder uitkeren, naar de hoofdsom daarvan, en
   derzelver vijfde deel zal hijdaarboven toedoen, en zal het dien geven,
   aan wien hij zich verschuldigd heeft.

   ^8Maar zo die man geen losser zal hebben, om de schuld aan hem weder
   uit te keren, zal die schuld, welken den HEERE weder uitgekeerd wordt,
   des priesters zijn;behalve den ram der verzoening, met welken hij voor
   hem verzoening doen zal.

   ^9Desgelijks zal alle heffing van alle geheiligde dingen der kinderen
   Israels, welke zij tot den priester brengen, zijne zijn.

   ^10En een ieders geheiligde dingen zullen zijne zijn; wat iemand den
   priester zal gegeven hebben, zal zijne zijn.

   ^11Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^12Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer van iemand
   zijn huisvrouw zal afgeweken zijn, en door overtreding tegen hem
   overtreden zal hebben;

   ^13Dat een man bij haar door bijligging des zaads zal gelegen hebben,
   en het voor de ogen haars mans zal verborgen zijn, en zij zich verheeld
   zal hebben, zijndenochtans onrein geworden; en geen getuige tegen haar
   is, en zij niet betrapt is;

   ^14En de ijvergeest over hem gekomen is, dat hij ijvert over zijn
   huisvrouw, dewijl zij onrein geworden is; of dat over hem de ijvergeest
   gekomen is, dat hij over zijnhuisvrouw ijvert, hoewel zij niet onrein
   geworden is;

   ^15Dan zal die man zijn huisvrouw tot den priester brengen, en zal haar
   offerande voor haar medebrengen, een tiende deel van een efa
   gerstemeel; hij zal geen oliedaarop gieten, noch wierook daarop leggen,
   dewijl het een spijsoffer der ijveringen is, een spijsoffer der
   gedachtenis, dat de ongerechtigheid in gedachtenis brengt.

   ^16En de priester zal haar doen naderen; hij zal haar stellen voor het
   aangezicht des HEEREN.

   ^17En de priester zal heilig water in een aarden vat nemen; en van het
   stof, hetwelk op den vloer des tabernakels is, zal de priester nemen,
   en in het water doen.

   ^18Daarna zal de priester de vrouw voor het aangezicht des HEEREN
   stellen, en zal het hoofd van de vrouw ontbloten, en zal het spijsoffer
   der gedachtenis op haarhanden leggen, hetwelk het spijsoffer der
   ijveringen is; en in de hand des priesters zal dat bitter water zijn,
   hetwelk den vloek medebrengt.

   ^19En de priester zal haar beedigen, en zal tot die vrouw zeggen:
   Indien iemand bij u gelegen heeft, en indien gij, onder uw man zijnde,
   niet afgeweken zijt totonreinigheid, wees vrij van dit bitter water,
   hetwelk den vloek medebrengt!

   ^20Maar zo gij, onder uw man zijnde, afgeweken zijt, en zo gij onrein
   geworden zijt, dat een man bij u gelegen heeft, behalve uw man:

   ^21(Dan zal de priester die vrouw met den eed der vervloeking beedigen,
   en de priester zal tot die vrouw zeggen:) De HEERE zette u tot een
   vloek, en tot een eed, inhet midden uws volks, mits dat de HEERE uw
   heup vervallende, en uw buik zwellende make;

   ^22Dat ditzelve water, hetwelk de vervloeking medebrengt, in uw
   ingewand inga, om den buik te doen zwellen, en de heup te doen
   vervallen! Dan zal die vrouwzeggen: Amen, amen!

   ^23Daarna zal de priester deze zelfde vloeken op een cedeltje
   schrijven, en hij zal het met het bitter water uitdoen.

   ^24En hij zal die vrouw dat bitter water, hetwelk de vervloeking
   medebrengt, te drinken geven, dat het water, hetwelk de vervloeking
   medebrengt, in haar totbitterheden inga.

   ^25En de priester zal uit de hand van die vrouw het spijsoffer der
   ijveringen nemen, en hij zal datzelve spijsoffer voor het aangezicht
   des HEEREN bewegen, en zal datop het altaar offeren.

   ^26De priester zal ook van dat spijsoffer, deszelfs gedenkoffer, een
   handvol grijpen, en zal het op het altaar aansteken; en daarna zal hij
   dat water die vrouw te drinkengeven.

   ^27Als hij haar nu dat water zal te drinken gegeven hebben, het zal
   geschieden, indien zij onrein geworden is, en tegen haar man door
   overtreding zal overtredenhebben, dat het water, hetwelk vervloeking
   medebrengt, tot bitterheid in haar ingaan zal, en haar buik zwellen, en
   haar heup vervallen zal; en die vrouw zal in hetmidden van haar volk
   tot een vloek zijn.

   ^28Doch indien de vrouw niet onrein geworden is, maar rein is, zo zal
   zij vrij zijn, en zal met zaad bezadigd worden.

   ^29Dit is de wet der ijveringen, als een vrouw, onder haar man zijnde,
   zal afgeweken en onrein geworden zijn;

   ^30Of als over en man die ijvergeest zal gekomen zijn, en hij over zijn
   huisvrouw zal geijverd hebben, dat hij de vrouw voor het aangezicht des
   HEEREN stelle, en depriester aan haar deze ganse wet volbrenge.

   ^31En de man zal van de ongerechtigheid onschuldig zijn; maar diezelve
   vrouw zal haar ongerechtigheid dragen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer een man of
   een vrouw zich afgescheiden zal hebben, belovende de gelofte eens
   Nazireers, om zich denHEERE af te zonderen;

   ^3Van wijn en sterken drank zal hij zich afzonderen; wijnedik, en edik
   van sterken drank zal hij niet drinken, noch enige vochtigheid van
   druiven zal hij drinken, nochverse of gedroogde druiven eten.

   ^4Al de dagen van zijn Nazireerschap zal hij niet eten van iets, dat
   van den wijnstok des wijns gemaakt is, van de kernen af tot de basten
   toe.

   ^5Al de dagen der gelofte van zijn Nazireerschap zal het scheermes over
   zijn hoofd niet gaan; totdat die dagen vervuld zullen zijn, die hij
   zich den HEERE zalafgezonderd hebben, zal hij heilig zijn, latende de
   lokken van het haar zijns hoofds wassen.

   ^6Al de dagen, die hij zich de HEERE zal afgezonderd hebben, zal hij
   tot het lichaam eens doden niet gaan.

   ^7Om zijn vader of om zijn moeder, om zijn broeder of om zijn zuster,
   om hen zal hij zich niet verontreinigen, als zij dood zijn; want het
   Nazireerschap zijns Gods is opzijn hoofd.

   ^8Al de dagen van zijn Nazireerschap is hij den HEERE heilig.

   ^9En zo de gestorvene bij hem onvoorziens haastelijk gestorven ware,
   dat hij het hoofd van zijn Nazireerschap zou verontreinigd hebben, zo
   zal hij op den dag zijnerreiniging zijn hoofd bescheren; op den
   zevenden dag zal hij het bescheren.

   ^10En op den achtsten dag zal hij twee tortelduiven, of twee jonge
   duiven brengen tot den priester, tot de deur van de tent der
   samenkomst.

   ^11De priester nu zal een bereiden ten zondoffer, en een ten
   brandoffer, en zal voor hem verzoening doen, van dat hij aan het dode
   lichaam gezondigd heeft; alzo zal hijzijn hoofd op dienzelfden dag
   heiligen.

   ^12Daarna zal hij de dagen van zijn Nazireerschap den HEERE afzonderen,
   en zal een lam, dat eenjarig is, brengen ten schuldoffer; en de vorige
   dagen zullen vallen, omdat zijn Nazireerschap verontreinigd was.

   ^13En dit is de wet des Nazireers: op den dag, als de dagen van zijn
   Nazireerschap zullen vervuld zijn, zal hij dit brengen tot de deur van
   de tent der samenkomst.

   ^14Hij dan zal tot zijn offerande den HEERE offeren een volkomen
   eenjarig lam ten brandoffer, en een volkomen eenjarig ooilam ten
   zondoffer, en een volkomen ramten dankoffer.

   ^15En een korf ongezuurde koeken, koeken van meelbloem, met olie
   gemengd, en ongezuurde vladen, met olie bestreken, mitsgaders hun
   spijsoffer, en hundrankofferen;

   ^16En de priester zal het voor het aangezicht des HEEREN brengen, en
   zal zijn zondoffer en zijn brandoffer bereiden.

   ^17Hij zal ook den ram ten dankoffer den HEERE bereiden, met den korf
   der ongezuurde koeken; en de priester zal zijn spijsoffer en zijn
   drankoffer bereiden.

   ^18Alsdan zal de Nazireer, aan de deur van de tent der samenkomst, het
   hoofd van zijn Nazireerschap bescheren; en hij zal het hoofdhaar van
   zijn Nazireerschapnemen, en hij zal het leggen op het vuur, dat onder
   het dankoffer is.

   ^19Daarna zal de priester een gezoden schouder nemen van den ram, en
   een ongezuurden koek uit den korf, en een ongezuurde vlade; en hij zal
   ze op de handen desNazireers leggen, nadat hij zijn Nazireerschap
   afgeschoren heeft.

   ^20En de priester zal die bewegen ten beweegoffer, voor het aan gezicht
   des HEEREN; het is een heilig ding voor den priester, met de borst des
   beweegoffers, en metden schouder des hefoffers; en daarna zal die
   Nazireer wijn drinken.

   ^21Dit is de wet des Nazireers, die zijn offerande den HEERE voor zijn
   Nazireerschap zal beloofd hebben, behalve wat zijn hand bekomen zal;
   naar zijn gelofte, welkehij beloofd zal hebben, alzo zal hij doen, naar
   de wet van zijn Nazireerschap.

   ^22En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^23Spreek tot Aaron en zijn zonen, zeggende: Alzo zult gijlieden de
   kinderen Israels zegenen, zeggende tot hen:

   ^24De HEERE zegene u, en behoede u!

   ^25De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten, en zij u genadig!

   ^26De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u, en geve u vrede!

   ^27Alzo zullen zij Mijn Naam op de kinderen Israels leggen; en Ik zal
   hen zegenen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1En het geschiedde ten dage, als Mozes geeindigd had den tabernakel op
   te richten, en dat hij dien gezalfd, en dien geheiligd had, en al zijn
   gereedschap, mitsgadershet altaar en al zijn gereedschap, en hij ze
   gezalfd, en dezelve geheiligd had;

   ^2Dat de oversten van Israel, de hoofden van het huis hunner vaderen,
   offerden; deze waren de oversten der stammen, die over de getelden
   stonden.

   ^3En zij brachten hun offerande voor het aangezicht des HEEREN, zes
   overdekte wagens, en twaalf runderen; een wagen voor twee oversten, en
   een os voor elkeen; en brachten ze voor den tabernakel.

   ^4En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^5Neem ze van hen, opdat zij zijn mogen om te bedienen den dienst van
   de tent der samenkomst; en gij zult dezelve den Levieten geven, een
   ieder naar zijn dienst.

   ^6Alzo nam Mozes die wagens, en die runderen, en gaf dezelve den
   Levieten.

   ^7Twee wagens en vier runderen gaf hij den zonen van Gerson, naar hun
   dienst;

   ^8En vier wagens en acht runderen gaf hij den zonen van Merari, naar
   hun dienst; onder de hand van Ithamar, den zoon van Aaron, den
   priester.

   ^9Maar de zonen van Kohath gaf hij niet; want de dienst der heilige
   dingen was op hen, die zij op de schouderen droegen.

   ^10En de oversten offerden ter inwijding des altaars, op den dag als
   hetzelve gezalfd werd; de oversten dan offerden hun offeranden voor het
   altaar.

   ^11En de HEERE zeide tot Mozes: Elke overste zal, een iegelijk op zijn
   dag, zijn offerande offeren, ter inwijding des altaars.

   ^12Die nu op den eersten dag zijn offerande offerde, was Nahesson, de
   zoon van Amminadab, voor den stam van Juda.

   ^13En zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was
   honderd dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig
   sikkelen, naar den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem
   met olie gemengd, ten spijsoffer;

   ^14Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^15Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^16Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^17En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Nahesson, den zoon van
   Amminadab.

   ^18Op den tweeden dag offerde Nethaneel, de zoon van Zuar, de overste
   van Issaschar.

   ^19Hij offerde zijn offerande: een zilveren schotel, welks gewicht was
   honderd dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig
   sikkelen, naar den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem
   met olie gemengd, ten spijsoffer;

   ^20En een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^21Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^22Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^23En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Nethaneel, den zoon van
   Zuar.

   ^24Op den derden dag offerde de overste der zonen van Zebulon, Eliab,
   de zoon van Helon.

   ^25Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^26Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^27Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^28Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^29En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Eliab, den zoon van Helon.

   ^30Op den vierden dag offerde de overste der kinderen van Ruben,
   Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^31Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^32Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^33Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^34Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^35En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Elizur, den zoon van
   Sedeur.

   ^36Op den vijfden dag offerde den overste der kinderen van Simeon,
   Selumiel, de zoon van Zurisaddai.

   ^37Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^38Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^39Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^40Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^41En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Selumiel, den zoon van
   Zurisaddai.

   ^42Op den zesden dag offerde de overste der kinderen van Gad, Eljasaf,
   den zoon van Dehuel.

   ^43Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^44Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^45Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^46Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^47En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Eljasaf, den zoon van
   Dehuel.

   ^48Op den zevenden dag offerde de overste der kinderen van Efraim,
   Elisama, den zoon van Ammihud.

   ^49Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^50Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^51Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^52Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^53En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Elisama, den zoon van
   Ammihud.

   ^54Op den achtsten dag offerde de overste der kinderen van Manasse,
   Gamaliel, de zoon van Pedazur.

   ^55Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^56Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^57Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^58Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^59En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Gamaliel, den zoon van
   Pedazur.

   ^60Op den negenden dag offerde de overste der kinderen van Benjamin,
   Abidan, de zoon van Gideoni.

   ^61Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^62Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^63Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^64Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^65En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Abidan, den zoon van
   Gideoni.

   ^66Op den tienden dag offerde de overste der kinderen van Dan, Ahiezer,
   de zoon van Ammisaddai.

   ^67Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^68Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^69Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^70Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^71En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Ahiezer, den zoon van
   Ammisaddai.

   ^72Op den elfden dag offerde de overste der kinderen van Aser, Pagiel,
   de zoon van Ochran.

   ^73Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^74Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^75Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^76Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^77En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Pagiel, den zoon van
   Ochran.

   ^78Op den twaalfden dag offerde de overste der kinderen van Nafthali,
   Ahira, de zoon van Enan.

   ^79Zijn offerande was: een zilveren schotel, welks gewicht was honderd
   dertig sikkelen; een zilveren sprengbekken van zeventig sikkelen, naar
   den sikkel desheiligdoms; zij waren beide vol meelbloem met olie
   gemengd, ten spijsoffer;

   ^80Een reukschaal van tien gouden sikkelen, vol reukwerks;

   ^81Een var, een jong rund, een ram, een lam, dat eenjarig was, ten
   brandoffer;

   ^82Een geitenbok, ten zondoffer;

   ^83En ten dankoffer: twee runderen, vijf rammen, vijf bokken, vijf
   eenjarige lammeren. Dit was de offerande van Ahira, den zoon van Enan.

   ^84Dit was de inwijding des altaars van de oversten van Israel, op den
   dag als hetzelve gezalfd werd: twaalf zilveren schotels, twaalf
   zilveren sprengbekkens, twaalfgouden reukschalen.

   ^85Een zilveren schotel was van honderd dertig sikkelen, en een
   sprengbekken van zeventig; al het zilver van de vaten was twee duizend
   en vierhonderd sikkelen, naar den sikkel des heiligdoms.

   ^86Twaalf gouden reukschalen van reukwerks; elke reukschaal was van
   tien sikkelen, naar den sikkel des heiligdoms; al het goud der
   reukschalen was honderd entwintig sikkelen.

   ^87Al de runderen ten brandoffer waren twaalf varren, twaalf rammen,
   twaalf eenjarige lammeren, met hun spijsoffer; en twaalf geitenbokken
   ten zondoffer.

   ^88En al de runderen ten dankoffer waren vier en twintig varren, de
   rammen zestig, de bokken zestig, de eenjarige lammeren zestig. Dit is
   de inwijding des altaars, nadat hetzelve gezalfd was.

   ^89En als Mozes in de tent der samenkomst ging, om met Hem te spreken,
   zo hoorde hij een stem tot hem sprekende, van boven het verzoendeksel,
   hetwelk is op deark der getuigenis, van tussen de twee cherubim. Alzo
   sprak Hij tot hem.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot Aaron, en zeg tot hem: Als gij de lampen aansteken zult,
   recht tegenover den kandelaar zullen de zeven lampen lichten.

   ^3En Aaron deed alzo: tegenover vooraan den kandelaar stak hij deszelfs
   lampen aan;

   ^4Dit werk nu des kandelaars was van dicht goud, tot zijn schacht, tot
   zijn bloemen was het dicht; naar de gedaante, die de HEERE Mozes
   vertoond had, alzo had hijden kandelaar gemaakt.

   ^5En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^6Neem de Levieten uit het midden van de kinderen Israels, en reinig
   hen.

   ^7En aldus zult gij hun doen, om hen te reinigen: spreng op hen water
   der ontzondiging; en zij zullen het scheermes over hun ganse vlees doen
   gaan, en zij zullen hunklederen wassen, en zich reinigen.

   ^8Daarna zullen zij nemen een var, een jong rund, met zijn spijsoffer
   van meelbloem, met olie gemengd; en een anderen var, een jong rund,
   zult gij nemen tenzondoffer.

   ^9En gij zult de Levieten voor de tent der samenkomst doen naderen; en
   gij zult de gehele vergadering der kinderen Israels doen verzamelen.

   ^10Ja, gij zult de Levieten voor het aangezicht des HEEREN doen
   naderen; en de kinderen Israels zullen hun handen op de Levieten
   leggen.

   ^11En Aaron zal de Levieten bewegen ten beweegoffer voor het aangezicht
   des HEEREN, vanwege de kinderen Israels; opdat zij zijn, om den dienst
   des HEEREN tebedienen.

   ^12En de Levieten zullen hun handen op het hoofd der varren leggen;
   daarna bereidt gij een ten zondoffer, en een ten brandoffer den HEERE,
   om over de Levietenverzoening te doen.

   ^13En gij zult de Levieten stellen voor het aangezicht van Aaron, en
   voor het aangezicht van zijn zonen, en gij zult hen bewegen ten
   beweegoffer den HEERE.

   ^14En gij zult de Levieten uit het midden van de kinderen Israels
   uitscheiden, opdat de Levieten Mijn zijn.

   ^15En daarna zullen de Levieten inkomen, om de tent der samenkomst te
   bedienen; en gij zult hen reinigen, en zult hen ten beweegoffer
   bewegen.

   ^16Want zij zijn gegeven, zij zijn Mij gegeven uit het midden van de
   kinderen Israels; voor de opening van alle baarmoeder, voor de
   eerstgeborenen van een ieder uit dekinderen Israels, heb Ik ze Mij
   genomen.

   ^17Want alle eerstgeborene onder de kinderen Israels is Mijn, onder de
   mensen en onder de beesten; ten dage dat Ik alle eerstgeboorte in
   Egypteland sloeg, heb Ikdezelve Mij geheiligd.

   ^18En Ik heb de Levieten genomen voor alle eerstgeborenen onder de
   kinderen Israels.

   ^19En Ik heb de Levieten aan Aaron en aan zijn zonen tot een gift
   gegeven, uit het midden van de kinderen Israels, om den dienst van de
   kinderen Israels in de tent dersamenkomst te bedienen, en om voor de
   kinderen Israels verzoening te doen, dat er geen plage zij onder de
   kinderen Israels, als de kinderen Israels tot het heiligdomnaderen
   zouden.

   ^20En Mozes deed, en Aaron, en de ganse vergadering der kinderen
   Israels, aan de Levieten, naar alles, wat de HEERE Mozes geboden had
   van de Levieten, zodeden de kinderen Israels aan hen.

   ^21En de Levieten ontzondigden zich, en wiesen hun klederen, en Aaron
   bewoog hen ten beweegoffer voor het aangezicht des HEEREN; en Aaron
   deed verzoeningover hen, om hen te reinigen.

   ^22En daarna kwamen de Levieten, om hun dienst te bedienen in de tent
   der samenkomst, voor het aangezicht van Aaron, en voor het aangezicht
   zijner zonen; gelijk alsde HEERE Mozes van de Levieten geboden had,
   alzo deden zij aan hen.

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Dit is het, wat de Levieten aangaat: van vijf en twintig jaren oud
   en daarboven, zullen zij inkomen, om den strijd te strijden, in den
   dienst van de tent dersamenkomst.

   ^25Maar van dat hij vijftig jaren oud is, zal hij van den strijd van
   dezen dienst afgaan, en hij zal niet meer dienen.

   ^26Doch hij zal met zijn broederen dienen in de tent der samenkomst, om
   de wacht waar te nemen; maar den dienst zal hij niet bedienen. Alzo
   zult gij aan de Levietendoen in hun wachten.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes in de woestijn van Sinai, in het tweede
   jaar, nadat zij uit Egypteland uitgetogen waren, in de eerste maand,
   zeggende:

   ^2Dat de kinderen Israels het pascha houden zouden, op zijn gezetten
   tijd.

   ^3Op den veertienden dag in deze maand, tussen twee avonden zult gij
   dat houden, op zijn gezetten tijd; naar al zijn inzettingen, en naar al
   zijn rechten zult gij dathouden.

   ^4Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, dat zij het pascha zouden
   houden.

   ^5En zij hielden het pascha op den veertienden dag der eerste maand,
   tussen de twee avonden, in de woestijn van Sinai; naar alles wat de
   HEERE Mozes gebodenhad, alzo deden de kinderen Israels.

   ^6Toen waren er lieden geweest, die over het dode lichaam eens mensen
   onrein waren, en op denzelven dag het pascha niet hadden kunnen houden;
   daaromnaderden zij voor het aangezicht van Mozes, en voor het
   aangezicht van Aaron op dienzelven dag.

   ^7En diezelve lieden zeiden tot hem: Wij zijn onrein over het dode
   lichaam eens mensen; waarom zouden wij verkort worden, dat wij de
   offerande des HEEREN opzijn gezetten tijd niet zouden offeren, in het
   midden van de kinderen Israels?

   ^8En Mozes zeide tot hen: Blijft staande, dat ik hoor, wat de HEERE u
   gebieden zal.

   ^9Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer iemand onder u, of
   onder uw geslachten, over een dood lichaam onrein, of op een verren weg
   zal zijn, hij zal dannog den HEERE het pascha houden.

   ^11In de tweede maand, op den veertienden dag, tussen de twee avonden,
   zullen zij dat houden; met ongezuurde broden en bittere saus zullen zij
   dat eten.

   ^12Zij zullen daarvan niet overlaten tot den morgen, en zullen daaraan
   geen been breken; naar alle inzetting van het pascha zullen zij dat
   houden.

   ^13Als een man, die rein is, en op den weg niet is, en nalaten zal het
   pascha te houden, zo zal diezelve ziel uit haar volken uitgeroeid
   worden; want hij heeft deofferande des HEEREN op zijn gezetten tijd
   niet geofferd, diezelve man zal zijn zonde dragen.

   ^14En wanneer een vreemdeling bij u als vreemdeling verkeert, en hij
   het pascha den HEERE ook houden zal, naar de inzetting van het pascha,
   en naar zijn wijze, alzozal hij het houden; het zal enerlei inzetting
   voor ulieden zijn, beiden den vreemdeling en den inboorling des lands.

   ^15En op den dag van het oprichten des tabernakels bedekte de wolk den
   tabernakel, op de tent der getuigenis; en in den avond was over den
   tabernakel als eengedaante des vuurs, tot aan den morgen.

   ^16Alzo geschiedde het geduriglijk; de wolk bedekte denzelven, en des
   nachts was er een gedaante des vuurs.

   ^17Maar nadat de wolk opgeheven werd van boven de tent, zo verreisden
   ook daarna de kinderen Israels; en in de plaats, waar de wolk bleef,
   daar legerden zich dekinderen Israels.

   ^18Naar den mond des HEEREN, verreisden de kinderen Israels, en naar
   des HEEREN mond legerden zij zich; al de dagen, in dewelke de wolk over
   den tabernakelbleef, legerden zij zich.

   ^19En als de wolk vele dagen over den tabernakel verbleef, zo namen de
   kinderen Israels de wacht des HEEREN waar, en verreisden niet.

   ^20Als het nu was, dat de wolk weinige dagen op den tabernakel was,
   naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des HEEREN
   verreisden zij.

   ^21Maar was het, dat de wolk van den avond tot den morgen daar was, en
   de wolk in den morgen opgeheven werd, zo verreisden zij; of des daags,
   of des nachts, alsde wolk opgeheven werd, zo verreisden zij.

   ^22Of als de wolk twee dagen, of een maand, of vele dagen vertoog op
   den tabernakel, blijvende daarop, zo legerden zich de kinderen Israels,
   en verreisden niet; en alszij verheven werd, verreisden zij.

   ^23Naar den mond des HEEREN legerden zij zich, en naar den mond des
   HEEREN verreisden zij; zij namen de wacht des HEEREN waar, naar den
   mond desHEEREN, door de hand van Mozes.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Maak u twee zilveren trompetten; van dicht werk zult gij ze maken; en
   zij zullen u zijn tot de samenroeping der vergadering, en tot den
   optocht der legers.

   ^3Als zij met dezelve blazen zullen, dan zal de gehele vergadering tot
   u vergaderd worden, aan de deur van de tent der samenkomst.

   ^4Maar als zij met de ene zullen blazen, dan zullen tot u vergaderd
   worden de oversten, de hoofden der duizenden van Israel.

   ^5Als gij met een gebroken geklank blazen zult, dan zullen de legers,
   die tegen het oosten gelegerd zijn, optrekken.

   ^6Maar als gij ten tweeden male met een gebroken klank blazen zult,
   zullen de legers, die tegen het zuiden legeren, optrekken; met een
   gebroken klank zullen zij blazentot hun optochten.

   ^7Maar in het verzamelen van de gemeente, zult gij blazen, doch geen
   gebroken geklank maken.

   ^8En de zonen van Aaron, de priesters, zullen met die trompetten
   blazen; en zij zullen ulieden zijn tot een eeuwige inzetting bij uw
   geslachten.

   ^9En wanneer gijlieden in uw land ten strijde zult trekken tegen den
   vijand, die u benauwt, zult gij ook met die trompetten een gebroken
   klank maken; zo zal uwergedacht worden voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, en gij zult van uw vijanden verlost worden.

   ^10Desgelijks ten dage uwer vrolijkheid, en in uw gezette hoogtijden,
   en in de beginselen uwer maanden, zult gij ook met de trompetten blazen
   over uw brandofferen, enover uw dankofferen; en zij zullen u ter
   gedachtenis zijn voor het aangezicht uws Gods; Ik ben de HEERE, uw God!

   ^11En het geschiedde in het tweede jaar, in de tweede maand, op den
   twintigsten van de maand, dat de wolk verheven werd van boven den
   tabernakel der getuigenis.

   ^12En de kinderen Israels togen op, naar hun tochten, uit de woestijn
   Sinai; en de wolk bleef in de woestijn Paran.

   ^13Alzo togen zij vooreerst op, naar den mond des HEEREN, door de hand
   van Mozes.

   ^14Want vooreerst toog op de banier van het leger der kinderen van
   Juda, naar hun heiren; en over zijn heir was Nahesson, de zoon van
   Amminadab.

   ^15En over het heir van den stam der kinderen van Issaschar was
   Nethaneel, den zoon van Zuar.

   ^16En over het heir van den stam der kinderen van Zebulon was Eliab, de
   zoon van Helon.

   ^17Toen werd de tabernakel afgenomen, en de zonen van Gerson, en de
   zonen van Merari togen op, dragende den tabernakel.

   ^18Daarna toog de banier van het leger van Ruben, naar hun heiren; en
   over zijn heir was Elizur, de zoon van Sedeur.

   ^19En over het heir van den stam der kinderen van Simeon was Selumiel,
   de zoon van Zurisaddai.

   ^20En over het heir van den stam der kinderen van Gad was Eljasaf, de
   zoon van Dehuel.

   ^21Toen togen op de Kohathieten, dragende het heiligdom; en de anderen
   richtten den tabernakel op, tegen dat dezen kwamen.

   ^22Daarna toog op de banier van het leger der kinderen van Efraim, naar
   hun heiren; en over het heir was Elisama, de zoon van Ammihud.

   ^23En over het heir van den stam der kinderen van Manasse was Gamaliel,
   de zoon van Pedazur.

   ^24En over het heir van den stam der kinderen van Benjamin was Abidan,
   de zoon van Gideoni.

   ^25Toen toog op de banier van het leger der kinderen van Dan,
   samensluitende al de legers, naar hun heiren; en over zijn heir was
   Ahiezer de zoon van Ammisaddai.

   ^26En over het heir van den stam der kinderen van Aser was Pagiel, de
   zoon van Ochran.

   ^27En over het heir van den stam der kinderen van Nafthali was Ahira,
   de zoon van Enan.

   ^28Dit waren de tochten der kinderen Israels, naar hun heiren, als zij
   reisden.

   ^29Mozes nu zeide tot Hobab, den zoon van Rehuel, den Midianiet, den
   schoonvader van Mozes: Wij reizen naar die plaats, van welke de HEERE
   gezegd heeft: Ik zalu die geven; ga met ons, en wij zullen u weldoen,
   want de HEERE heeft over Israel het goede gesproken.

   ^30Doch hij zeide tot hem: Ik zal niet gaan; maar ik zal naar mijn land
   en naar mijn maagschap gaan.

   ^31En hij zeide: Verlaat ons toch niet; want dewijl gij weet, dat wij
   ons legeren in de woestijn, zo zult gij ons tot ogen zijn.

   ^32En het zal geschieden, als gij met ons zult gaan, en het goede
   geschieden zal, waarmede de HEERE bij ons weldoen zal, dat wij u ook
   weldoen zullen.

   ^33Zo togen zij drie dagreizen van den berg des HEEREN; en de ark des
   verbonds des HEEREN reisde voor hun aangezicht drie dagreizen, om voor
   hen eenrustplaats uit te speuren.

   ^34En de wolk des HEEREN was des daags over hen, als zij uit het leger
   verreisden.

   ^35Het geschiedde nu in het optrekken van de ark, dat Mozes zeide: Sta
   op, HEERE! en laat Uw vijanden verstrooid worden, en Uw haters van Uw
   aangezichtvlieden!

   ^36En als zij rustte, zeide hij: Kom weder, HEERE! tot de tien
   duizenden der duizenden van Israel!
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1En het geschiedde, als het volk zich was beklagende, dat het kwaad
   was in de oren des HEEREN; want de HEERE hoorde het, zodat Zijn toorn
   ontstak, en hetvuur des HEEREN onder hen ontbrandde, en verteerde, in
   het uiterste des legers.

   ^2Toen riep het volk tot Mozes; en Mozes bad tot den HEERE; en het vuur
   werd gedempt.

   ^3Daarom noemde hij den naam dier plaats Thab-era, omdat het vuur des
   HEEREN onder hen gebrand had.

   ^4En het gemene volk, dat in het midden van hen was, werd met lust
   bevangen; daarom zo weenden ook de kinderen Israels wederom, en zeiden:
   Wie zal ons vlees teeten geven?

   ^5Wij gedenken aan de vissen, die wij in Egypte om niet aten; aan de
   komkommers, en aan de pompoenen, en aan het look, en aan de ajuinen, en
   aan het knoflook.

   ^6Maar nu is onze ziel dor, er is niet met al, behalve dit Man voor
   onze ogen!

   ^7Het Man nu was als korianderzaad, en zijn verf was als de verf van
   den bedolah.

   ^8Het volk liep hier en daar, en verzamelde het, en maalde het met
   molens, of stiet het in mortieren, en zood het in potten, en maakte
   daarvan koeken; en zijn smaakwas als de smaak van de beste vochtigheid
   der olie.

   ^9En wanneer de dauw des nachts op het leger nederviel, viel het Man op
   hetzelve neder.

   ^10Toen hoorde Mozes het volk wenen door hun huisgezinnen, een ieder
   aan de deur zijner hut; en de toorn des HEEREN ontstak zeer; ook was
   het kwaad in de ogenvan Mozes.

   ^11En Mozes zeide tot de HEERE: Waarom hebt Gij aan Uw knecht kwalijk
   gedaan, en waarom heb ik geen genade in Uw ogen gevonden, dat Gij den
   last van ditganse volk op mij legt?

   ^12Heb ik dan al dit volk ontvangen? heb ik het gebaard? dat Gij tot
   mij zoudt zeggen: Draag het in uw schoot, gelijk als een voedstervader
   den zuigeling draagt, tot datland, hetwelk Gij hun vaderen gezworen
   hebt?

   ^13Van waar zou ik het vlees hebben, om al dit volk te geven? Want zij
   wenen tegen mij, zeggende: Geef ons vlees, dat wij eten!

   ^14Ik alleen kan al dit volk niet dragen; want het is mij te zwaar!

   ^15En indien Gij alzo aan mij doet, dood mij toch slechts, indien ik
   genade in Uw ogen gevonden heb; en laat mij mijn ongeluk niet aanzien!

   ^16En de HEERE zeide tot Mozes: Verzamel Mij zeventig mannen uit de
   oudsten van Israel, dewelke gij weet, dat zij de oudsten des volks en
   deszelfs ambtlieden zijn;en gij zult hen brengen voor de tent der
   samenkomst, en zij zullen zich daar bij u stellen.

   ^17Zo zal Ik afkomen en met u aldaar spreken; en van den Geest, die op
   u is, zal Ik afzonderen, en op hen leggen; en zij zullen met u den last
   van dit volk dragen, opdatgij dien alleen niet draagt.

   ^18En tot het volk zult gij zeggen: Heiligt u tegen morgen, en gij zult
   vlees eten; want gij hebt voor de oren des HEEREN geweend, zeggende:
   Wie zal ons vlees te etengeven? want het ging ons wel in Egypte! Daarom
   zal de HEERE u vlees geven, en gij zult eten.

   ^19Gij zult niet een dag, noch twee dagen eten, noch vijf dagen, noch
   tien dagen, noch twintig dagen;

   ^20Tot een gehele maand toe, totdat het uit uw neus uitga, en u tot
   walging zij; overmits gij den HEERE, Die in het midden van u is,
   verworpen hebt, en hebt voor Zijnaangezicht geweend, zeggende: Waarom
   nu zijn wij uit Egypte getogen?

   ^21En Mozes zeide: Zeshonderd duizend te voet is dit volk, in welks
   midden ik ben; en Gij hebt gezegd: Ik zal hun vlees geven, en zij
   zullen een gehele maand eten!

   ^22Zullen dan voor hen schapen en runderen geslacht worden, dat voor
   hen genoeg zij? zullen al de vissen der zee voor hen verzameld worden,
   dat voor hen genoegzij?

   ^23Doch de HEERE zeide tot Mozes: Zou dan des HEEREN hand verkort zijn?
   Gij zult nu zien, of Mijn woord u wedervaren zal, of niet.

   ^24En Mozes ging uit, en sprak de woorden des HEEREN tot het volk; en
   hij verzamelde zeventig mannen uit de oudsten des volks, en stelde hen
   rondom de tent.

   ^25Toen kwam de HEERE af in de wolk, en sprak tot hem, en afzonderende
   van den Geest, die op hem was, legde Hem op de zeventig mannen, die
   oudsten; en hetgeschiedde, als de Geest op hen rustte, dat zij
   profeteerden, maar daarna niet meer.

   ^26Maar twee mannen waren in het leger overgebleven; des enen naam was
   Eldad, en des anderen naam Medad; en die Geest rustte op hen (want zij
   waren onder deaangeschrevenen, hoewel zij tot de tent niet uitgegaan
   waren), en zij profeteerden in het leger.

   ^27Toen liep een jongen heen, en boodschapte aan Mozes, en zeide: Eldad
   en Medad profeteren in het leger.

   ^28En Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van Mozes, een van zijn
   uitgelezen jongelingen, antwoordde en zeide: Mijn heer Mozes, verbied
   hun!

   ^29Doch Mozes zeide tot hem: Zijt gij voor mij ijverende? Och of al dat
   volk des HEEREN profeten waren, dat de HEERE Zijn Geest over hen gave!

   ^30Daarna verzamelde zich Mozes tot het leger, hij en de oudsten van
   Israel.

   ^31Toen voer een wind uit van den HEERE, en raapte kwakkelen van de
   zee, en strooide ze bij het leger, omtrent een dagreize, en omtrent een
   dagreize derwaarts, rondom het leger; en zij waren omtrent twee ellen
   boven de aarde.

   ^32Toen maakte zich het volk op, dien gehelen dag, en dien gansen
   nacht, en den gansen anderen dag, en verzamelden de kwakkelen; die het
   minst had, had tienhomers verzameld; en zij spreidden ze voor zich van
   elkander rondom het leger.

   ^33Dat vlees was nog tussen hun tanden, eer het gekauwd was, zo ontstak
   de toorn des HEEREN tegen het volk, en de HEERE sloeg het volk met een
   zeer groteplaag.

   ^34Daarom heet men den naam derzelver plaats Kibroth Thaava; want daar
   begroeven zij het volk, dat belust was geweest.

   ^35Van Kibroth Thaava verreisde het volk naar Hazeroth; en zij bleven
   in Hazeroth.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Mirjam nu sprak, en Aaron, tegen Mozes, ter oorzake der vrouw, der
   Cuschietische, die hij genomen had; want hij had een Cuschietische ter
   vrouw genomen.

   ^2En zij zeiden: Heeft dan de HEERE maar alleen door Mozes gesproken?
   Heeft Hij ook niet door ons gesproken? En de HEERE hoorde het!

   ^3Doch de man Mozes was zeer zachtmoedig, meer dan alle mensen, die op
   den aardbodem waren.

   ^4Toen sprak de HEERE haastelijk tot Mozes, en tot Aaron, en tot
   Mirjam: Gij drie, komt uit tot de tent der samenkomst! En zij drie
   kwamen uit.

   ^5Toen kwam de HEERE af in de wolkkolom, en stond aan de deur der tent;
   daarna riep Hij Aaron en Mirjam; en zij beiden kwamen uit.

   ^6En Hij zeide: Hoort nu Mijn woorden! Zo er een profeet onder u is,
   Ik, de HEERE, zal door een gezicht Mij aan hem bekend maken, door een
   droom zal Ik methem spreken.

   ^7Alzo is Mijn knecht Mozes niet, die in Mijn ganse huis getrouw is.

   ^8Van mond tot mond spreek Ik met hem, en door aanzien, en niet door
   duistere woorden; en de gelijkenis des HEEREN aanschouwt hij; waarom
   dan hebt gijliedenniet gevreesd tegen Mijn knecht, tegen Mozes, te
   spreken?

   ^9Zo ontstak des HEEREN toorn tegen hen, en Hij ging weg.

   ^10En de wolk week van boven de tent; en ziet, Mirjam was melaats, wit
   als de sneeuw. En Aaron zag Mirjam aan, en ziet, zij was melaats.

   ^11Daarom zeide Aaron tot Mozes: Och, mijn heer! leg toch niet op ons
   de zonde, waarmede wij zottelijk gedaan, en waarmede wij gezondigd
   hebben!

   ^12Laat zij toch niet zijn als een dode, van wiens vlees, als hij uit
   zijns moeders lijf uitgaat, de helft wel verteerd is!

   ^13Mozes dan riep tot den HEERE, zeggende: O God! heel haar toch!

   ^14En de HEERE zeide tot Mozes: Zo haar vader smadelijk in haar
   aangezicht gespogen had, zou zij niet zeven dagen beschaamd zijn? Laat
   haar zeven dagen buitenhet leger gesloten, en daarna aangenomen worden!

   ^15Zo werd Mirjam buiten het leger zeven dagen gesloten; en het volk
   verreisde niet, totdat Mirjam aangenomen werd.

   ^16Maar daarna verreisde het volk van Hazeroth, en zij legerden zich in
   de woestijn van Paran.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Zend u mannen uit: die het land Kanaan verspieden, hetwelk Ik den
   kinderen Israels geven zal; van elken stam zijner vaderen zult
   gijlieden een man zenden, zijndeieder een overste onder hen.

   ^3Mozes dan zond hen uit de woestijn van Paran, naar den mond des
   HEEREN; al die mannen waren hoofden der kinderen Israels.

   ^4En dit zijn hun namen: van den stam van Ruben, Sammua, de zoon van
   Zaccur.

   ^5Van de stam van Simeon, Safat, de zoon van Hori.

   ^6Van de stam van Juda, Kaleb, de zoon van Jefunne.

   ^7Van de stam van Issaschar, Jigeal, de zoon van Jozef.

   ^8Van de stam van Efraim, Hosea, de zoon van Nun.

   ^9Van de stam van Benjamin, Palti, de zoon van Rafu.

   ^10Van de stam van Zebulon, Gaddiel, de zoon van Sodi.

   ^11Van de stam van Jozef, voor den stam van Manasse, Gaddi, de zoon van
   Susi.

   ^12Van de stam van Dan, Ammiel, de zoon van Gemalli.

   ^13Van de stam van Aser, Sethur, de zoon van Michael.

   ^14Van de stam van Nafthali, Nachbi, de zoon van Wofsi.

   ^15Van de stam van Gad, Guel, de zoon van Machi.

   ^16Dit zijn de namen der mannen, die Mozes zond, om dat land te
   verspieden; en Mozes noemde Hosea, den zoon van Nun, Jozua.

   ^17Mozes dan zond hen, om het land Kanaan te verspieden; en hij zeide
   tot hen: Trekt dit henen op tegen het zuiden, en klimt op het gebergte;

   ^18En beziet het land, hoedanig het zij, en het volk, dat daarin woont,
   of het sterk zij of zwak, of het weinig zij of veel;

   ^19En hoedanig het land zij, waarin hetzelve woont, of het goed zij of
   kwaad; en hoedanig de steden zijn, in dewelke hetzelve woont, of in
   legers, of in sterkten;

   ^20Ook hoedanig het land zij, of het vet zij of mager, of er bomen in
   zijn of niet; en versterkt u, en neemt van de vrucht des lands. Die
   dagen nu waren de dagen dereerste vruchten van de wijndruiven.

   ^21Alzo trokken zij op, en verspiedden het land, van de woestijn Zin af
   tot Rechob toe, waar men gaat naar Hamath.

   ^22En zij trokken op in het zuiden, en kwamen tot Hebron toe en daar
   waren Ahiman, Sesai en Talmai, kinderen van Enak; Hebron nu was zeven
   jaren gebouwd voorZoan in Egypte.

   ^23Daarna kwamen zij tot het dal Eskol, en sneden van daar een rank af
   met een tros wijndruiven, dien zij droegen met tweeen, op een
   draagstok; ook van degranaatappelen en van de vijgen.

   ^24Diezelve plaats noemde men het dal Eskol, ter oorzake van den tros,
   dien de kinderen Israels van daar afgesneden hadden.

   ^25Daarna keerden zij weder van het verspieden des lands, ten einde van
   veertig dagen.

   ^26En zij gingen heen, en kwamen tot Mozes en tot Aaron, en tot de
   gehele vergadering der kinderen Israels, in de woestijn Paran, naar
   Kades; en brachten bescheidweder aan hen, en aan de gehele vergadering,
   en lieten hen de vrucht des lands zien.

   ^27En zij vertelden hem, en zeiden: Wij zijn gekomen tot dat land,
   waarheen gij ons gezonden hebt; en voorwaar, het is van melk en honig
   vloeiende, en dit is zijn vrucht.

   ^28Behalve dat het een sterk volk is, hetwelk in dat land woont, en de
   steden zijn vast, en zeer groot; en ook hebben wij daar kinderen van
   Enak gezien.

   ^29De Amalekieten wonen in het land van het zuiden; maar de Hethieten,
   en de Jebusieten, en de Amorieten wonen op het gebergte; en de
   Kanaanieten wonen aan dezee, en aan den oever van de Jordaan.

   ^30Toen stilde Kaleb het volk voor Mozes, en zeide: Laat ons vrijmoedig
   optrekken, en dat erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker
   overweldigen!

   ^31Maar de mannen, die met hem opgetrokken waren, zeiden: Wij zullen
   tot dat volk niet kunnen optrekken, want het is sterker dan wij.

   ^32Alzo brachten zij een kwaad gerucht voort van het land, dat zij
   verspied hadden, aan de kinderen Israels, zeggende: Dat land, door
   hetwelk wij doorgegaan zijn, omhet te verspieden, is een land, dat zijn
   inwoners verteert; en al het volk, hetwelk wij in het midden van
   hetzelve gezien hebben, zijn mannen van grote lengte.

   ^33Wij hebben ook daar de reuzen gezien, en de kinderen van Enak, van
   de reuzen; en wij waren als sprinkhanen in onze ogen, alzo waren wij
   ook in hun ogen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Toen verhief zich de gehele vergadering, en zij hieven hun stem op,
   en het volk weende in dienzelven nacht.

   ^2En al de kinderen Israels murmureerden tegen Mozes en tegen Aaron; en
   de gehele vergadering zeide tot hen: Och, of wij in Egypteland
   gestorven waren! of, och, of wij in deze woestijn gestorven waren!

   ^3En waarom brengt ons de HEERE naar dat land, dat wij door het zwaard
   vallen, en onze vrouwen, en onze kinderkens ten roof worden? Zou het
   ons niet goed zijnnaar Egypte weder te keren?

   ^4En zij zeiden de een tot den ander: Laat ons een hoofd opwerpen, en
   wederkeren naar Egypte!

   ^5Toen vielen Mozes en Aaron op hun aangezichten, voor het aangezicht
   van de ganse gemeente der vergadering van de kinderen Israels.

   ^6En Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, zijnde van
   degenen, die dat land verspied hadden, scheurden hun klederen.

   ^7En zij spraken tot de ganse vergadering der kinderen Israels,
   zeggende: Het land, door hetwelk wij getrokken zijn, om hetzelve te
   verspieden, is een uitermate goedland.

   ^8Indien de HEERE een welgevallen aan ons heeft, zo zal Hij ons in dat
   land brengen, en zal ons dat geven; een land, hetwelk van melk en honig
   is vloeiende.

   ^9Alleen zijt tegen den HEERE niet wederspannig! en vreest gij niet het
   volk dezes lands; want zij zijn ons brood! hun schaduw is van hen
   geweken, en de HEERE ismet ons; vreest hen niet!

   ^10Toen zeide de ganse vergadering, dat men hen met stenen stenigen
   zoude. Maar de heerlijkheid des HEEREN verscheen in de tent der
   samenkomst, voor al dekinderen Israels.

   ^11En de HEERE zeide tot Mozes: Hoe lang zal mij dit volk tergen? En
   hoe lang zullen zij aan Mij niet geloven, door alle tekenen, die Ik in
   het midden van hen gedaanheb?

   ^12Ik zal het met pestilentie slaan, en Ik zal het verstoten; en Ik zal
   u tot een groter en sterker volk maken, dan dit is.

   ^13En Mozes zeide tot den HEERE: Zo zullen het de Egyptenaars horen;
   want Gij hebt door Uw kracht dit volk uit het midden van hen doen
   optrekken;

   ^14En zij zullen zeggen tot de inwoners van dit land, die gehoord
   hebben, dat Gij, HEERE! in het midden van dit volk zijt; dat Gij HEERE!
   oog aan oog gezien wordt, dat Uw wolk over hen staat, en Gij in een
   wolkkolom voor hun aangezicht gaat des daags, en in een vuurkolom des
   nachts.

   ^15En zoudt Gij dit volk als een enigen man doden, zo zouden de
   heidenen, die Uw gerucht gehoord hebben, spreken, zeggende:

   ^16Omdat de HEERE dit volk niet kon brengen in dat land, hetwelk Hij
   hun gezworen had, zo heeft Hij hen geslacht in de woestijn!

   ^17Nu dan, laat toch de kracht des HEEREN groot worden, gelijk als Gij
   gesproken hebt, zeggende:

   ^18De HEERE is lankmoedig en groot van weldadigheid, vergevende de
   ongerechtigheid en overtreding, die den schuldige geenszins onschuldig
   houdt, bezoekende deongerechtigheid der vaderen aan de kinderen, in het
   derde en in het vierde lid.

   ^19Vergeef toch de ongerechtigheid dezes volks, naar de grootte Uwer
   goedertierenheid, en gelijk Gij ze aan dit volk, van Egypteland af tot
   hiertoe, vergeven hebt!

   ^20En de HEERE zeide: Ik heb hun vergeven naar uw woord.

   ^21Doch zekerlijk, zo waarachtig als Ik leef, zo zal de ganse aarde met
   de heerlijkheid des HEEREN vervuld worden!

   ^22Want al de mannen, die gezien hebben Mijn heerlijkheid, en Mijn
   tekenen, die Ik in Egypte en in de woestijn gedaan heb, en Mij nu
   tienmaal verzocht hebben, enMijner stem niet zijn gehoorzaam geweest;

   ^23Zo zij het land, hetwelk Ik aan hun vaderen gezworen heb, zien
   zullen. Ja, geen van die Mij getergd hebben, zullen dat zien!

   ^24Doch Mijn knecht Kaleb, omdat een andere geest met hem geweest is,
   en hij volhard heeft Mij na te volgen, zo zal Ik hem brengen tot het
   land, in hetwelk hijgekomen was, en zijn zaad zal het erfelijk
   bezitten.

   ^25De Amalekieten nu en de Kanaanieten wonen in het dal; wendt u
   morgen, en maakt uw reize naar de woestijn, op den weg naar de
   Schelfzee.

   ^26Daarna sprak de HEERE tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^27Hoe lang zal Ik bij deze boze vergadering zijn, die tegen Mij zijn
   murmurerende? Ik heb gehoord de murmureringen van de kinderen Israels,
   waarmede zij tegen Mijzijn murmurerende.

   ^28Zeg tot hen: Zo waarachtig als Ik leef, spreekt de HEERE, indien Ik
   ulieden zo niet doe, gelijk als gij in Mijn oren gesproken hebt!

   ^29Uw dode lichamen zullen in deze woestijn vallen; en al uw getelden,
   naar uw gehele getal, van twintig jaren oud en daarboven, gij, die
   tegen Mij gemurmureerd hebt.

   ^30Zo gij in dat land komt, over hetwelk Ik Mijn hand opgeheven heb,
   dat Ik u daarin zou doen wonen, behalve Kaleb, de zoon van Jefunne, en
   Jozua, de zoon van Nun.

   ^31En uw kinderkens, waarvan gij zeidet: Zij zullen ten roof worden!
   die zal Ik daarin brengen, en die zullen bekennen dat land, hetwelk gij
   smadelijk verworpen hebt.

   ^32Maar u aangaande, uw dode lichamen zullen in deze woestijn vallen!

   ^33En uw kinderen zullen gaan weiden in deze woestijn, veertig jaren,
   en zullen uw hoererijen dragen, totdat uw dode lichamen verteerd zijn
   in deze woestijn.

   ^34Naar het getal der dagen, in welke gij dat land verspied hebt,
   veertig dagen, elken dag voor elk jaar, zult gij uw ongerechtigheden
   dragen, veertig jaren, en gij zultgewaar worden Mijn afbreking.

   ^35Ik, de HEERE, heb gesproken: zo Ik dit aan deze ganse boze
   vergadering dergenen, die zich tegen Mij verzameld hebben, niet doe,
   zij zullen in deze woestijn te nietworden, en zullen daar sterven!

   ^36En die mannen, die Mozes gezonden had, om het land te verspieden, en
   wedergekomen zijnde, de ganse vergadering tegen hem hadden doen
   murmureren, eenkwaad gerucht over dat land voortbrengende;

   ^37Diezelfde mannen, die een kwaad gerucht van dat land voortgebracht
   hadden, stierven door een plaag, voor het aangezicht des HEEREN.

   ^38Maar Jozua, de zoon van Nun, en Kaleb, de zoon van Jefunne, bleven
   levende van de mannen, die heengegaan waren, om het land te verspieden.

   ^39En Mozes sprak deze woorden tot al de kinderen Israels. Toen treurde
   het volk zeer.

   ^40En zij stonden des morgens vroeg op, en klommen op de hoogte des
   bergs, zeggende: Ziet, hier zijn wij, en wij zullen optrekken tot de
   plaats, die de HEERE gezegdheeft; want wij hebben gezondigd!

   ^41Maar Mozes zeide: Waarom overtreedt gij alzo het bevel des HEEREN?
   Want dat zal geen voorspoed hebben.

   ^42Trekt niet op, want de HEERE zal in het midden van u niet zijn;
   opdat gij niet geslagen wordt, voor het aangezicht uwer vijanden.

   ^43Want de Amalekieten, en de Kanaanieten zijn daar voor uw aangezicht,
   en gij zult door het zwaard vallen; want, omdat gij u afgekeerd hebt
   van den HEERE, zo zalde HEERE met u niet zijn.

   ^44Nochtans poogden zij vermetel, om op de hoogte des bergs te klimmen;
   maar de ark des verbonds des HEEREN en Mozes scheidden niet uit het
   midden des legers.

   ^45Toen kwamen af de Amalekieten en de Kanaanieten, die in dat gebergte
   woonden, en sloegen hen, en versmeten hen, tot Horma toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Daarna sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij gekomen
   zult zijn in het land uwer woningen, dat Ik u geven zal;

   ^3En gij een vuuroffer den HEERE zult doen, een brandoffer, of
   slachtoffer, om af te zonderen een gelofte, of in een vrijwillig offer,
   of in uw gezette hoogtijden, omden HEERE een liefelijken reuk te maken,
   van runderen of van klein vee;

   ^4Zo zal hij, die zijn offerande den HEERE offert, een spijsoffer
   offeren van een tiende meelbloem, gemengd met een vierendeel van een
   hin olie.

   ^5En wijn ten drankoffer, een vierendeel van een hin, zult gij bereiden
   tot een brandoffer of tot een slachtoffer, voor een lam.

   ^6Of voor een ram zult gij een spijsoffer bereiden, van twee tienden
   meelbloem, gemengd met olie, een derde deel van een hin.

   ^7En wijn ten drankoffer, een derde deel van een hin, zult gij offeren
   tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^8En wanneer gij een jong rund zult bereiden tot een brandoffer of een
   slachtoffer, om een gelofte af te zonderen, of ten dankoffer den HEERE;

   ^9Zo zal hij tot een jong rund offeren een spijsoffer van drie tienden
   meelbloem, gemengd met olie, de helft van een hin.

   ^10En wijn zult gij offeren ten drankoffer, de helft van een hin, tot
   een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^11Alzo zal gedaan worden met den enen os, of met den enen ram, of met
   het klein vee, van de lammeren, of van de geiten.

   ^12Naar het getal, dat gij bereiden zult, zult gij alzo doen met
   elkeen, naar hun getal.

   ^13Alle inboorling zal deze dingen alzo doen, offerende een vuuroffer
   tot een liefelijken reuk den HEERE.

   ^14Wanneer ook een vreemdeling bij u als vreemdeling verkeert, of die
   in het midden van u is, in uw geslachten, en hij een vuuroffer zal
   bereiden tot een liefelijken reukden HEERE; gelijk als gij zult doen,
   alzo zal hij doen.

   ^15Gij, gemeente, het zij ulieden en den vreemdeling, die als
   vreemdeling bij u verkeert, enerlei inzetting: ter eeuwige inzetting
   bij uw geslachten, gelijk gijlieden, alzo zalde vreemdeling voor des
   HEEREN aangezicht zijn.

   ^16Enerlei wet en enerlei recht zal ulieden zijn, en den vreemdeling,
   die bij ulieden als vreemdeling verkeert.

   ^17Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^18Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Als gij zult gekomen
   zijn in het land, waarheen Ik u inbrengen zal,

   ^19Zo zal het geschieden, als gij van het brood des lands zult eten,
   dan zult gij den HEERE een hefoffer offeren.

   ^20De eerstelingen uws deegs, een koek zult gij tot een hefoffer
   offeren; gelijk het hefoffer des dorsvloers zult gij dat offeren.

   ^21Van de eerstelingen uws deegs zult gij den HEERE een hefoffer geven,
   bij uw geslachten.

   ^22Voorts wanneer gijlieden afgedwaald zult zijn, en niet gedaan hebben
   al deze geboden, die de HEERE tot Mozes gesproken heeft;

   ^23Alles, wat u de HEERE door de hand van Mozes geboden heeft; van dien
   dag af, dat het de HEERE geboden heeft, en voortaan bij uw geslachten;

   ^24Zo zal het geschieden, indien iets bij dwaling gedaan, en voor de
   ogen der vergadering verborgen is, dat de ganse vergadering een var,
   een jong rund, zal bereidenten brandoffer, tot een liefelijken reuk den
   HEERE, met zijn spijsoffer en zijn drankoffer, naar de wijze; en een
   geitenbok ten zondoffer.

   ^25En de priester zal de verzoening doen voor de ganse vergadering van
   de kinderen Israels, en het zal hun vergeven worden; want het was een
   afdwaling, en zijhebben hun offerande gebracht, een vuuroffer den
   HEERE, en hun zondoffer, voor het aangezicht des HEEREN, over hun
   afdwaling.

   ^26Het zal dan aan de ganse vergadering der kinderen Israels vergeven
   worden, ook den vreemdeling, die in het midden van henlieden als
   vreemdeling verkeert; wanthet is het ganse volk door dwaling overkomen.

   ^27En indien een ziel door afdwaling gezondigd zal hebben, die zal een
   eenjarige geit ten zondoffer offeren.

   ^28En de priester zal de verzoening doen over de dwalende ziel, als zij
   gezondigd heeft door afdwaling, voor het aangezicht des HEEREN, doende
   de verzoening overhaar; en het zal haar vergeven worden.

   ^29Den inboorling der kinderen Israels, en den vreemdeling, die in
   hunlieder midden als vreemdeling verkeert, enerlei wet zal ulieden
   zijn, dengene, die het doorafdwaling doet.

   ^30Maar de ziel, die iets gedaan zal hebben met opgeheven hand, hetzij
   van inboorlingen of van vreemdelingen, die smaadt den HEERE; en
   diezelve ziel zal uitgeroeidworden uit het midden van haar volk;

   ^31Want zij heeft het woord des HEEREN veracht en Zijn gebod
   vernietigd; diezelve ziel zal ganselijk uitgeroeid worden; haar
   ongerechtigheid is op haar.

   ^32Als nu de kinderen Israels in de woestijn waren, zo vonden zij een
   man, hout lezende op den sabbatdag.

   ^33En die hem vonden, hout lezende, brachten hem tot Mozes, en tot
   Aaron, en tot de ganse vergadering.

   ^34En zij stelden hem in bewaring; want het was niet verklaard, wat hem
   gedaan zou worden.

   ^35Zo zeide de HEERE tot Mozes: Die man zal zekerlijk gedood worden; de
   ganse vergadering zal hem met stenen stenigen buiten het leger.

   ^36Toen bracht hem de ganse vergadering uit tot buiten het leger, en
   zij stenigden hem met stenen, dat hij stierf, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had.

   ^37En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^38Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Dat zij zich
   snoertjes maken aan de hoeken hunner klederen, bij hun geslachten; en
   op de snoertjes des hoeks zullenzij een hemelsblauwen draad zetten.

   ^39En hij zal ulieden aan de snoertjes zijn, opdat gij het aanziet, en
   aan al de geboden des HEEREN gedenkt, en die doet; en gij zult naar uw
   hart, en naar uw ogen nietsporen, die gij zijt nahoererende;

   ^40Opdat gij gedenkt en doet al Mijn geboden, en uw God heilig zijt.

   ^41Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland uitgevoerd heb, om u
   tot een God te zijn; Ik ben de HEERE, uw God!
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Korach nu, de zoon van Jizhar, zoon van Kohath, zoon van Levi, nam
   tot zich zo Dathan als Abiram, zonen van Eliab, en On, den zoon van
   Peleth, zonen van Ruben.

   ^2En zij stonden op voor het aangezicht van Mozes, mitsgaders
   tweehonderd en vijftig mannen uit de kinderen Israels, oversten der
   vergadering, de geroepenen dersamenkomst, mannen van naam.

   ^3En zij vergaderden zich tegen Mozes, en tegen Aaron, en zeiden tot
   hen: Het is te veel voor u, want deze ganse vergadering, zij allen,
   zijn heilig, en de HEERE is inhet midden van hen; waarom dan verheft
   gijlieden u over de gemeente des HEEREN?

   ^4Als Mozes dit hoorde, zo viel hij op zijn aangezicht.

   ^5En hij sprak tot Korach, en tot zijn ganse vergadering, zeggende:
   Morgen vroeg dan zal de HEERE bekend maken, wie de Zijne, en de heilige
   is, dien Hij tot Zich zaldoen naderen; en wien Hij verkoren zal hebben,
   dien zal Hij tot Zich doen naderen.

   ^6Doet dit: neemt u wierookvaten, Korach en zijn ganse vergadering;

   ^7En doet morgen vuur daarin, legt reukwerk daarop voor het aangezicht
   des HEEREN; en het zal geschieden, dat de man, dien de HEERE verkiezen
   zal, die zalheilig zijn. Het is te veel voor u, gij, kinderen van Levi!

   ^8Voorts zeide Mozes tot Korach: Hoort toch, gij, kinderen van Levi!

   ^9Is het u te weinig, dat de God van Israel u van de vergadering van
   Israel heeft afgescheiden, om ulieden tot Zich te doen naderen; om den
   dienst van des HEERENtabernakel te bedienen, en te staan voor het
   aangezicht der vergadering, om hen te dienen?

   ^10Daar Hij u, en al uw broederen, de kinderen van Levi, met u, heeft
   doen naderen; zoekt gij nu ook het priesterambt?

   ^11Daarom gij, en uw ganse vergadering, gij zijt vergaderd tegen den
   HEERE, want Aaron, wat is hij, dat gij tegen hem murmureert?

   ^12En Mozes schikte heen, om Dathan en Abiram, de zonen van Eliab, te
   roepen; maar zij zeiden: Wij zullen niet opkomen!

   ^13Is het te weinig, dat gij ons uit een land, van melk en honig
   vloeiende, hebt opgevoerd, om ons te doden in de woestijn, dat gij ook
   uzelven ten enenmaal over ons toteen overheer maakt?

   ^14Ook hebt gij ons niet gebracht in een land, dat van melk en honig
   vloeit, noch ons akkers en wijngaarden ten erfdeel gegeven. Zult gij de
   ogen dezer mannenuitgraven? Wij zullen niet opkomen!

   ^15Toen ontstak Mozes zeer, en hij zeide tot den HEERE: Zie hun offer
   niet aan! Ik heb niet een ezel van hen genomen, en niet een van hen
   kwaad gedaan.

   ^16Voorts zeide Mozes tot Korach: Gij, en uw ganse vergadering, weest
   voor het aangezicht des HEEREN; gij, en zij, ook Aaron, op morgen.

   ^17En neemt een ieder zijn wierookvat, en legt reukwerk daarin, en
   brengt voor het aangezicht des HEEREN, een ieder zijn wierookvat,
   tweehonderd en vijftigwierookvaten; ook gij, en Aaron, een ieder zijn
   wierookvat.

   ^18Zo namen zij een ieder zijn wierookvat, en deden vuur daarin, en
   legden reukwerk daarin; en zij stonden voor de deur van de tent der
   samenkomst, ook Mozes enAaron.

   ^19En Korach deed de ganse vergadering tegen hen verzamelen, aan de
   deur van de tent der samenkomst. Toen verscheen de heerlijkheid des
   HEEREN aan dezeganse vergadering.

   ^20En de HEERE sprak tot Mozes en tot Aaron, zeggende:

   ^21Scheidt u af uit het midden van deze vergadering, en Ik zal hen als
   in een ogenblik verteren!

   ^22Maar zij vielen op hun aangezichten, en zeiden: O God! God der
   geesten van alle vlees! een enig man zal gezondigd hebben, en zult Gij
   U over deze gansevergadering grotelijks vertoornen?

   ^23En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^24Spreek tot deze vergadering, zeggende: Gaat op van rondom de woning
   van Korach, Dathan en Abiram.

   ^25Toen stond Mozes op, en ging tot Dathan en Abiram; en achter hem
   gingen de oudsten van Israel.

   ^26En hij sprak tot de vergadering, zeggende: Wijkt toch af van de
   tenten dezer goddeloze mannen, en roert niets aan van hetgeen hunner
   is, opdat gij niet misschienverdaan wordt in al hun zonden.

   ^27Zo gingen zij op van de woning van Korach, Dathan en Abiram, van
   rondom; maar Dathan en Abiram gingen uit, staande in de deur hunner
   tenten, met hunvrouwen, en hun zonen, en hun kinderkens.

   ^28Toen zeide Mozes: Hieraan zult gij bekennen, dat de HEERE mij
   gezonden heeft, om al deze daden te doen, dat zij niet uit mijn eigen
   hart zijn.

   ^29Indien deze zullen sterven, gelijk alle mensen sterven, en over hen
   een bezoeking zal gedaan worden, naar aller mensen bezoeking, zo heeft
   mij de HEERE nietgezonden.

   ^30Maar indien de HEERE wat nieuws zal scheppen, en het aardrijk zijn
   mond zal opendoen, en verslinden hen met alles wat hunner is, en zij
   levend ter helle zullennedervaren; alsdan zult gij bekennen, dat deze
   mannen de HEERE getergd hebben.

   ^31En het geschiedde, als hij geeindigd had al deze woorden te spreken,
   zo werd het aardrijk, dat onder hen was, gekloofd;

   ^32En de aarde opende haar mond, en verslond hen met hun huizen, en
   allen mensen, die Korach toebehoorden, en al de have.

   ^33En zij voeren neder, zij en alles wat hunner was, levend ter helle;
   en de aarde overdekte hen, en zij kwamen om uit het midden der
   gemeente.

   ^34En het ganse Israel, dat rondom hen was, vlood voor hun geschrei;
   want zij zeiden: Dat ons de aarde misschien niet verslinde!

   ^35Daartoe ging een vuur uit van den HEERE, en verteerde die
   tweehonderd en vijftig mannen, die reukwerk offerden.

   ^36En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^37Zeg tot Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, dat hij de
   wierookvaten uit den brand opneme; en strooi het vuur verre weg; want
   zij zijn heilig;

   ^38Te weten de wierookvaten van dezen, die tegen hun zielen gezondigd
   hebben; dat men uitgerekte platen daarvan make, tot een overdeksel voor
   het altaar; want zijhebben ze gebracht voor het aangezicht des HEEREN,
   daarom zijn zij heilig; en zij zullen den kinderen Israels tot een
   teken zijn.

   ^39En Eleazar, de priester, nam de koperen wierookvaten, die de
   verbranden gebracht hadden, en zij rekten ze uit tot een overtreksel
   voor het altaar;

   ^40Ter nagedachtenis voor de kinderen Israels, opdat niemand vreemds,
   die niet uit het zaad van Aaron is, nadere om reukwerk aan te steken
   voor het aangezicht desHEEREN; opdat hij niet worde als Korach, en zijn
   vergadering, gelijk als hem de HEERE door den dienst van Mozes
   gesproken had.

   ^41Maar des anderen daags murmureerde de ganse vergadering der kinderen
   Israels tegen Mozes en tegen Aaron, zeggende: Gijlieden hebt des HEEREN
   volkgedood!

   ^42En het geschiedde, als de vergadering zich verzamelde tegen Mozes en
   Aaron, en zich wendde naar de tent der samenkomst, ziet, zo bedekte
   haar die wolk; en deheerlijkheid des HEEREN verscheen.

   ^43Mozes nu en Aaron kwamen tot voor de tent der samenkomst.

   ^44Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^45Maak u op uit het midden van deze vergadering, en Ik zal hen
   verteren, als in een ogenblik! Toen vielen zij op hun aangezichten.

   ^46En Mozes zeide tot Aaron: Neem het wierookvat, en doe vuur daarin
   van het altaar, en leg reukwerk daarop, haastelijk gaande tot de
   vergadering, doe over henverzoening; want een grote toorn is van voor
   het aangezicht des HEEREN uitgegaan, de plaag heeft aangevangen.

   ^47En Aaron nam het, gelijk als Mozes gesproken had, en liep in het
   midden der gemeente, en ziet, de plaag had aangevangen onder het volk;
   en hij legde reukwerkdaarin, en deed verzoening over het volk.

   ^48En hij stond tussen de doden en tussen de levenden; alzo werd de
   plaag opgehouden.

   ^49Die nu aan die plaag gestorven zijn, waren veertien duizend en
   zevenhonderd, behalve die gestorven waren om de zaak van Korach.

   ^50En Aaron keerde weder tot Mozes aan de deur van de tent der
   samenkomst; en de plaag was opgehouden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en neem van hen voor elk vaderlijk
   huis een staf, van al hun oversten, naar het huis hunner vaderen,
   twaalf staven; eens iegelijkennaam zult gij schrijven op zijn staf.

   ^3Doch Aarons naam zult gij schrijven op den staf van Levi; want een
   staf zal er zijn voor het hoofd van het huis hunner vaderen.

   ^4En gij zult ze wegleggen in de tent der samenkomst, voor de
   getuigenis, waarheen Ik met ulieden samenkomen zal.

   ^5En het zal geschieden, dat de staf des mans, welke Ik zal verkoren
   hebben, zal bloeien; en Ik zal stillen de murmureringen van de kinderen
   Israels tegen Mij, welkezij tegen ulieden murmureerden.

   ^6Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, en al hun oversten gaven aan
   hem een staf, voor elken overste een staf, naar het huis hunner
   vaderen, twaalf staven;Aarons staf was ook onder hun staven.

   ^7En Mozes legde deze staven weg, voor het aangezicht des HEEREN, in de
   tent der getuigenis.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, dat Mozes in de tent der
   getuigenis inging; en ziet, Aarons staf, voor het huis van Levi,
   bloeide; want hij bracht bloeisel voort, en bloesemde bloesem, en droeg
   amandelen.

   ^9Toen bracht Mozes al deze staven uit, van voor het aangezicht des
   HEEREN, tot al de kinderen Israels; en zij zagen het, en namen elk zijn
   staf.

   ^10Toen zeide de HEERE tot Mozes: Breng de staf van Aaron weder voor de
   getuigenis, in bewaring, tot een teken voor de wederspannige kinderen;
   alzo zult gij eeneinde maken van hun murmureringen tegen Mij, dat zij
   niet sterven.

   ^11En Mozes deed het; gelijk als de HEERE hem geboden had, alzo deed
   hij.

   ^12Toen spraken de kinderen Israels tot Mozes, zeggende: Zie, wij geven
   den geest, wij vergaan, wij allen vergaan!

   ^13Al wie enigzins nadert tot den tabernakel des HEEREN, zal sterven;
   zullen wij dan den geest gevende verdaan worden?
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, en neem van hen voor elk vaderlijk
   huis een staf, van al hun oversten, naar het huis hunner vaderen,
   twaalf staven; eens iegelijkennaam zult gij schrijven op zijn staf.

   ^3Doch Aarons naam zult gij schrijven op den staf van Levi; want een
   staf zal er zijn voor het hoofd van het huis hunner vaderen.

   ^4En gij zult ze wegleggen in de tent der samenkomst, voor de
   getuigenis, waarheen Ik met ulieden samenkomen zal.

   ^5En het zal geschieden, dat de staf des mans, welke Ik zal verkoren
   hebben, zal bloeien; en Ik zal stillen de murmureringen van de kinderen
   Israels tegen Mij, welkezij tegen ulieden murmureerden.

   ^6Mozes dan sprak tot de kinderen Israels, en al hun oversten gaven aan
   hem een staf, voor elken overste een staf, naar het huis hunner
   vaderen, twaalf staven;Aarons staf was ook onder hun staven.

   ^7En Mozes legde deze staven weg, voor het aangezicht des HEEREN, in de
   tent der getuigenis.

   ^8Het geschiedde nu des anderen daags, dat Mozes in de tent der
   getuigenis inging; en ziet, Aarons staf, voor het huis van Levi,
   bloeide; want hij bracht bloeisel voort, en bloesemde bloesem, en droeg
   amandelen.

   ^9Toen bracht Mozes al deze staven uit, van voor het aangezicht des
   HEEREN, tot al de kinderen Israels; en zij zagen het, en namen elk zijn
   staf.

   ^10Toen zeide de HEERE tot Mozes: Breng de staf van Aaron weder voor de
   getuigenis, in bewaring, tot een teken voor de wederspannige kinderen;
   alzo zult gij eeneinde maken van hun murmureringen tegen Mij, dat zij
   niet sterven.

   ^11En Mozes deed het; gelijk als de HEERE hem geboden had, alzo deed
   hij.

   ^12Toen spraken de kinderen Israels tot Mozes, zeggende: Zie, wij geven
   den geest, wij vergaan, wij allen vergaan!

   ^13Al wie enigzins nadert tot den tabernakel des HEEREN, zal sterven;
   zullen wij dan den geest gevende verdaan worden? Numeri 18 ^1Zo zeide
   de HEERE tot Aaron: Gij, en uw zonen, en het huis uws vaders met u,
   zult dragen de ongerechtigheid des heiligdoms; en gij, en uw zonen met
   u, zultdragen de ongerechtigheid van uw priesterambt. ^2En ook zult gij
   uw broederen, den stam van Levi, den stam uws vaders, met u doen
   naderen, dat zij u bijgevoegd worden, en u dienen; maar gij, en uw
   zonen met u, zult zijn voor de tent der getuigenis. ^3En zij zullen uw
   wacht waarnemen, en de wacht der ganse tent; doch tot het gereedschap
   des heiligdoms en het altaar zullen zij niet naderen, opdat zij niet
   sterven, zo zij als gijlieden. ^4Maar zij zullen u bijgevoegd worden,
   en de wacht van de tent der samenkomst waarnemen, en allen dienst der
   tent; en een vreemde zal tot u niet naderen. ^5Gijlieden nu zult
   waarnemen de wacht des heiligdoms, en de wacht des altaars; opdat er
   geen verbolgenheid meer zij over de kinderen Israels. ^6Want Ik, zie,
   Ik heb uw broederen, de Levieten, uit het midden der kinderen Israels
   genomen; zij zijn ulieden een gave, gegeven den HEERE, om den dienst
   van detent der samenkomst te bedienen. ^7Maar gij, en uw zonen met u,
   zult ulieder priesterambt waarnemen in alle zaken des altaars, en in
   hetgeen van binnen den voorhang is, dat zult gijlieden bedienen;
   uwpriesterambt geve Ik u tot een dienst van een geschenk; en de
   vreemde, die nadert, zal gedood worden. ^8Voorts sprak de HEERE tot
   Aaron: En Ik, zie, Ik heb u gegeven de wacht Mijner hefofferen, met
   alle heilige dingen van de kinderen Israels heb Ik ze u gegeven, om der
   zalving wil, en aan uw zonen, tot een eeuwige inzetting. ^9Dit zult gij
   hebben van de heiligheid der heiligheden, uit het vuur: al hun
   offeranden, met al hun spijsoffer, en met al hun zondoffer, en met al
   hun schuldoffer, dat zijMij zullen wedergeven; het zal u en uw zonen
   een heiligheid der heiligheden zijn. ^10Aan het allerheiligste zult gij
   dat eten; al wat mannelijk is zal dat eten; het zal u een heiligheid
   zijn. ^11Ook zal dit het uwe zijn: het hefoffer hunner gave, met alle
   beweegofferen der kinderen Israels; Ik heb ze aan u gegeven, en aan uw
   zonen, en aan uw dochterenmet u, tot een eeuwige inzetting; al wie in
   uw huis rein is, zal dat eten. ^12Al het beste van de olie, en al het
   beste van de most, en van koren, hun eerstelingen, die zij den HEERE
   zullen geven, u heb Ik ze gegeven. ^13De eerste vruchten van alles, wat
   in hun land is, die zij den HEERE zullen brengen, zullen uwe zijn; al
   wie in uw huis rein is, zal dat eten.

   ^14Al het verbannene in Israel zal het uwe zijn.

   ^15Al wat de baarmoeder opent, van alle vlees, dat zij den HEERE zullen
   brengen, onder de mensen, en onder de beesten, zal het uwe zijn; doch
   de eerstgeborenen dermensen zult gij ganselijk lossen; ook zult gij
   lossen der eerstgeborenen der onreine beesten.

   ^16Die nu onder dezelve gelost zullen worden, zult gij van een maand
   oud lossen, naar uw schatting, voor het geld van vijf sikkelen, naar
   den sikkel des heiligdoms, dieis twintig gera.

   ^17Maar het eerstgeborene van een koe, of het eerstgeborene van een
   schaap, of het eerstgeborene van een geit zult gij niet lossen, zij
   zijn heilig; hun bloed zult gijsprengen op het altaar, en hun ver zult
   gij aansteken, tot een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^18En hun vlees zal het uwe zijn; gelijk de beweegborst, en gelijk de
   rechterschouder, zal het uwe zijn.

   ^19Alle hefofferen der heilige dingen, die de kinderen Israels den
   HEERE zullen offeren, heb Ik aan u gegeven, en aan uw zonen, en aan uw
   dochteren met u, tot eeneeuwige inzetting; het zal een eeuwig
   zoutverbond zijn, voor het aangezicht des HEEREN, voor u en voor uw
   zaad met u.

   ^20Ook zeide de HEERE tot Aaron: Gij zult in hun land niet erven, en
   gij zult geen deel in het midden van henlieden hebben; Ik ben uw deel
   en uw erfenis, in hetmidden van de kinderen Israels.

   ^21En zie, aan de kinderen van Levi heb Ik alle tienden in Israel ter
   erfenis gegeven, voor hun dienst, dien zij bedienen, den dienst van de
   tent der samenkomst.

   ^22En de kinderen Israels zullen niet meer naderen tot de tent der
   samenkomst, om zonde te dragen en te sterven.

   ^23Maar de Levieten, die zullen bedienen den dienst van de tent der
   samenkomst, en die zullen hun ongerechtigheid dragen; het zal een
   eeuwige inzetting zijn voor uwgeslachten; en in het midden van de
   kinderen Israels zullen zij geen erfenis erven.

   ^24Want de tienden der kinderen Israels, die zij den HEERE tot een
   hefoffer zullen offeren, heb Ik aan de Levieten tot een erfenis
   gegeven; daarom heb Ik tot hengezegd: Zij zullen in het midden van de
   kinderen Israels geen erfenis erven.

   ^25En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^26Gij zult ook tot de Levieten spreken, en tot hen zeggen: Wanneer gij
   van de kinderen Israels de tienden zult ontvangen hebben, die Ik u voor
   uw erfenis vanhenlieden gegeven heb, zo zult gij daarvan een hefoffer
   des HEEREN offeren, de tienden van die tienden;

   ^27En het zal u gerekend worden tot uw hefoffer, als koren van den
   dorsvloer, en als de volheid van de perskuip.

   ^28Alzo zult gij ook een hefoffer des HEEREN offeren van al uw tienden,
   die gij van de kinderen Israels zult hebben ontvangen; en gij zult
   daarvan des HEERENhefoffer geven aan den priester Aaron.

   ^29Van al uw gaven zult gij alle hefoffer des HEEREN offeren; van al
   het beste van die, van zijn heiliging daarvan.

   ^30Gij zult dan tot hen zeggen: Als gij deszelfs beste daarvan offert,
   zo zal het den Levieten toegerekend worden als een inkomen des
   dorsvloers, en als een inkomendes perskuips.

   ^31En gij zult dat eten in alle plaatsen, gij en uw huis; want het is
   ulieden een loon voor uw dienst in de tent der samenkomst.

   ^32Zo zult gij daarover geen zonde dragen, als gij deszelfs beste
   daarvan offert; en gij zult de heilige dingen van de kinderen Israels
   niet ontheiligen, opdat gij niet sterft
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Zo zeide de HEERE tot Aaron: Gij, en uw zonen, en het huis uws vaders
   met u, zult dragen de ongerechtigheid des heiligdoms; en gij, en uw
   zonen met u, zultdragen de ongerechtigheid van uw priesterambt.

   ^2En ook zult gij uw broederen, den stam van Levi, den stam uws vaders,
   met u doen naderen, dat zij u bijgevoegd worden, en u dienen; maar gij,
   en uw zonen met u, zult zijn voor de tent der getuigenis.

   ^3En zij zullen uw wacht waarnemen, en de wacht der ganse tent; doch
   tot het gereedschap des heiligdoms en het altaar zullen zij niet
   naderen, opdat zij niet sterven, zo zij als gijlieden.

   ^4Maar zij zullen u bijgevoegd worden, en de wacht van de tent der
   samenkomst waarnemen, en allen dienst der tent; en een vreemde zal tot
   u niet naderen.

   ^5Gijlieden nu zult waarnemen de wacht des heiligdoms, en de wacht des
   altaars; opdat er geen verbolgenheid meer zij over de kinderen Israels.

   ^6Want Ik, zie, Ik heb uw broederen, de Levieten, uit het midden der
   kinderen Israels genomen; zij zijn ulieden een gave, gegeven den HEERE,
   om den dienst van detent der samenkomst te bedienen.

   ^7Maar gij, en uw zonen met u, zult ulieder priesterambt waarnemen in
   alle zaken des altaars, en in hetgeen van binnen den voorhang is, dat
   zult gijlieden bedienen; uwpriesterambt geve Ik u tot een dienst van
   een geschenk; en de vreemde, die nadert, zal gedood worden.

   ^8Voorts sprak de HEERE tot Aaron: En Ik, zie, Ik heb u gegeven de
   wacht Mijner hefofferen, met alle heilige dingen van de kinderen
   Israels heb Ik ze u gegeven, om der zalving wil, en aan uw zonen, tot
   een eeuwige inzetting.

   ^9Dit zult gij hebben van de heiligheid der heiligheden, uit het vuur:
   al hun offeranden, met al hun spijsoffer, en met al hun zondoffer, en
   met al hun schuldoffer, dat zijMij zullen wedergeven; het zal u en uw
   zonen een heiligheid der heiligheden zijn.

   ^10Aan het allerheiligste zult gij dat eten; al wat mannelijk is zal
   dat eten; het zal u een heiligheid zijn.

   ^11Ook zal dit het uwe zijn: het hefoffer hunner gave, met alle
   beweegofferen der kinderen Israels; Ik heb ze aan u gegeven, en aan uw
   zonen, en aan uw dochterenmet u, tot een eeuwige inzetting; al wie in
   uw huis rein is, zal dat eten.

   ^12Al het beste van de olie, en al het beste van de most, en van koren,
   hun eerstelingen, die zij den HEERE zullen geven, u heb Ik ze gegeven.

   ^13De eerste vruchten van alles, wat in hun land is, die zij den HEERE
   zullen brengen, zullen uwe zijn; al wie in uw huis rein is, zal dat
   eten.

   ^14Al het verbannene in Israel zal het uwe zijn.

   ^15Al wat de baarmoeder opent, van alle vlees, dat zij den HEERE zullen
   brengen, onder de mensen, en onder de beesten, zal het uwe zijn; doch
   de eerstgeborenen dermensen zult gij ganselijk lossen; ook zult gij
   lossen der eerstgeborenen der onreine beesten.

   ^16Die nu onder dezelve gelost zullen worden, zult gij van een maand
   oud lossen, naar uw schatting, voor het geld van vijf sikkelen, naar
   den sikkel des heiligdoms, dieis twintig gera.

   ^17Maar het eerstgeborene van een koe, of het eerstgeborene van een
   schaap, of het eerstgeborene van een geit zult gij niet lossen, zij
   zijn heilig; hun bloed zult gijsprengen op het altaar, en hun ver zult
   gij aansteken, tot een vuuroffer van liefelijken reuk den HEERE.

   ^18En hun vlees zal het uwe zijn; gelijk de beweegborst, en gelijk de
   rechterschouder, zal het uwe zijn.

   ^19Alle hefofferen der heilige dingen, die de kinderen Israels den
   HEERE zullen offeren, heb Ik aan u gegeven, en aan uw zonen, en aan uw
   dochteren met u, tot eeneeuwige inzetting; het zal een eeuwig
   zoutverbond zijn, voor het aangezicht des HEEREN, voor u en voor uw
   zaad met u.

   ^20Ook zeide de HEERE tot Aaron: Gij zult in hun land niet erven, en
   gij zult geen deel in het midden van henlieden hebben; Ik ben uw deel
   en uw erfenis, in hetmidden van de kinderen Israels.

   ^21En zie, aan de kinderen van Levi heb Ik alle tienden in Israel ter
   erfenis gegeven, voor hun dienst, dien zij bedienen, den dienst van de
   tent der samenkomst.

   ^22En de kinderen Israels zullen niet meer naderen tot de tent der
   samenkomst, om zonde te dragen en te sterven.

   ^23Maar de Levieten, die zullen bedienen den dienst van de tent der
   samenkomst, en die zullen hun ongerechtigheid dragen; het zal een
   eeuwige inzetting zijn voor uwgeslachten; en in het midden van de
   kinderen Israels zullen zij geen erfenis erven.

   ^24Want de tienden der kinderen Israels, die zij den HEERE tot een
   hefoffer zullen offeren, heb Ik aan de Levieten tot een erfenis
   gegeven; daarom heb Ik tot hengezegd: Zij zullen in het midden van de
   kinderen Israels geen erfenis erven.

   ^25En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^26Gij zult ook tot de Levieten spreken, en tot hen zeggen: Wanneer gij
   van de kinderen Israels de tienden zult ontvangen hebben, die Ik u voor
   uw erfenis vanhenlieden gegeven heb, zo zult gij daarvan een hefoffer
   des HEEREN offeren, de tienden van die tienden;

   ^27En het zal u gerekend worden tot uw hefoffer, als koren van den
   dorsvloer, en als de volheid van de perskuip.

   ^28Alzo zult gij ook een hefoffer des HEEREN offeren van al uw tienden,
   die gij van de kinderen Israels zult hebben ontvangen; en gij zult
   daarvan des HEERENhefoffer geven aan den priester Aaron.

   ^29Van al uw gaven zult gij alle hefoffer des HEEREN offeren; van al
   het beste van die, van zijn heiliging daarvan.

   ^30Gij zult dan tot hen zeggen: Als gij deszelfs beste daarvan offert,
   zo zal het den Levieten toegerekend worden als een inkomen des
   dorsvloers, en als een inkomendes perskuips.

   ^31En gij zult dat eten in alle plaatsen, gij en uw huis; want het is
   ulieden een loon voor uw dienst in de tent der samenkomst.

   ^32Zo zult gij daarover geen zonde dragen, als gij deszelfs beste
   daarvan offert; en gij zult de heilige dingen van de kinderen Israels
   niet ontheiligen, opdat gij niet sterft
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Als de kinderen Israels, de ganse vergadering, in de woestijn Zin
   gekomen waren, in de eerste maand, zo bleef het volk te Kades. En
   Mirjam stierf aldaar, en zijwerd aldaar begraven.

   ^2En er was geen water voor de vergadering; toen vergaderden zij zich
   tegen Mozes en tegen Aaron.

   ^3En het volk twistte met Mozes, en zij spraken, zeggende: Och, of wij
   den geest gegeven hadden, toen onze broeders voor het aangezicht des
   HEEREN den geestgaven!

   ^4Waarom toch hebt gijlieden de gemeente des HEEREN in deze woestijn
   gebracht, dat wij daar sterven zouden, wij en onze beesten?

   ^5En waarom hebt gijlieden ons doen optrekken uit Egypte, om ons te
   brengen in deze kwade plaats? Het is geen plaats van zaad, noch van
   vijgen, noch vanwijnstokken, noch van granaatappelen; ook is er geen
   water om te drinken.

   ^6Toen gingen Mozes en Aaron van het aangezicht der gemeente tot de
   deur van de tent der samenkomst, en zij vielen op hun aangezichten; en
   de heerlijkheid desHEEREN verscheen hun.

   ^7En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^8Neem dien staf, en verzamel de vergadering, gij en Aaron, uw broeder,
   en spreekt gijlieden tot den steenrots voor hun ogen, zo zal zij hun
   water geven; alzo zult gijhun water voortbrengen uit den steenrots, en
   gij zult de vergadering en haar beesten drenken.

   ^9Toen nam Mozes den staf van voor het aangezicht des HEEREN, gelijk
   als Hij hem geboden had.

   ^10En Mozes en Aaron vergaderden de gemeente voor de steenrots, en hij
   zeide tot hen: Hoort toch, gij wederspannigen, zullen wij water voor
   ulieden uit dezesteenrots hervoorbrengen?

   ^11Toen hief Mozes zijn hand op, en hij sloeg de steenrots tweemaal met
   zijn staf; en er kwam veel waters uit, zodat de vergadering dronk, en
   haar beesten.

   ^12Derhalve zeide de HEERE tot Mozes en tot Aaron: Omdat gijlieden Mij
   niet geloofd hebt, dat gij Mij heiligdet voor de ogen der kinderen van
   Israel, daarom zultgijlieden deze gemeente niet inbrengen in het land,
   hetwelk Ik hun gegeven heb.

   ^13Dit zijn de wateren van Meriba, daar de kinderen Israels met den
   HEERE om getwist hebben; en Hij werd aan hen geheiligd.

   ^14Daarna zond Mozes boden uit Kades tot den koning van Edom, welke
   zeiden: Alzo zegt uw broeder Israel: Gij weet al de moeite, die ons
   ontmoet is;

   ^15Dat onze vaders naar Egypte afgetogen zijn, en wij in Egypte vele
   dagen gewoond hebben; en dat de Egyptenaars aan ons en onze vaderen
   kwaad gedaan hebben.

   ^16Toen riepen wij tot den HEERE, en Hij hoorde onze stem, en Hij zond
   een Engel, en Hij leidde ons uit Egypte; en ziet, wij zijn te Kades, en
   stad aan het uitersteuwer landpale.

   ^17Laat ons toch door uw land trekken; wij zullen niet trekken door den
   akker, noch door de wijngaarden, noch zullen het water der putten
   drinken; wij zullen denkoninklijken weg gaan, wij zullen niet afwijken
   ter rechterhand noch ter linkerhand, totdat wij door uw landpalen
   zullen getrokken zijn.

   ^18Doch Edom zeide tot hem: Gij zult door mij niet trekken, opdat ik
   niet misschien met het zwaard uitga u tegemoet!

   ^19Toen zeiden de kinderen Israels tot hem: Wij zullen door den
   gebaanden weg optrekken, en indien wij van uw water drinken, ik en mijn
   vee, zo zal ik deszelfs prijsdaarvoor geven; ik zal alleenlijk, zonder
   iets anders, te voet doortrekken.

   ^20Doch hij zeide: Gij zult niet doortrekken! En Edom is hem tegemoet
   uitgetrokken, met een zwaar volk, en met een sterke hand.

   ^21Alzo weigerde Edom Israel toe te laten door zijn landpale te
   trekken; daarom week Israel van hem af.

   ^22Toen reisden zij van Kades; en de kinderen Israels kwamen, de ganse
   vergadering, aan den berg Hor.

   ^23De HEERE nu sprak tot Mozes, en tot Aaron, aan den berg Hor, aan de
   pale van het land van Edom, zeggende:

   ^24Aaron zal tot zijn volken verzameld worden; want hij zal niet komen
   in het land, hetwelk Ik aan de kinderen Israels gegeven heb, omdat
   gijlieden Mijn mondwederspannig geweest zijt bij de wateren van Meriba.

   ^25Neem Aaron, en Eleazar, zijn zoon, en doe hen opklimmen tot den berg
   Hor.

   ^26En trek Aaron zijn klederen uit, en trek ze Eleazar, zijn zoon, aan;
   want Aaron zal verzameld worden, en daar sterven.

   ^27Mozes nu deed, gelijk als de HEERE geboden had; want zij klommen op
   tot den berg Hor, voor de ogen der ganse vergadering.

   ^28En Mozes trok Aaron zijn klederen uit, en hij trok ze zijn zoon
   Eleazar aan; en Aaron stierf aldaar, op de hoogte diens bergs. Toen
   kwam Mozes en Eleazar van dienberg af.

   ^29Toen de ganse vergadering zag, dat Aaron overleden was, zo beweenden
   zij Aaron dertig dagen, het ganse huis van Israel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Als de Kanaaniet, de koning van Harad, wonende tegen het zuiden,
   hoorde, dat Israel door den weg der verspieders kwam, zo streed hij
   tegen Israel, en hij voerdeenige gevangenen uit denzelven gevankelijk
   weg.

   ^2Toen beloofde Israel den HEERE een gelofte, en zeide: Indien Gij dit
   volk geheel in mijn hand geeft, zo zal ik hun steden verbannen.

   ^3De HEERE dan verhoorde de stem van Israel, en gaf de Kanaanieten
   over; en hij verbande hen en hun steden; en hij noemde den naam dier
   plaats Horma.

   ^4Toen reisden zij van den berg Hor, op den weg der Schelfzee, dat zij
   om het land der Edomieten heentogen; doch de ziel des volks werd
   verdrietig op dezen weg.

   ^5En het volk sprak tegen God en tegen Mozes: Waarom hebt gijlieden ons
   doen optrekken uit Egypte, opdat wij sterven zouden in de woestijn?
   Want hier is geenbrood, ook geen water, en onze ziel walgt over dit
   zeer lichte brood.

   ^6Toen zond de HEERE vurige slangen onder het volk, die beten het volk;
   en er stierf veel volks van Israel.

   ^7Daarom kwam het volk tot Mozes, en zij zeiden: Wij hebben gezondigd,
   omdat wij tegen den HEERE en tegen u gesproken hebben; bid den HEERE,
   dat Hij dezeslangen van ons wegneme. Toen bad Mozes voor het volk.

   ^8En de HEERE zeide tot Mozes: Maak u een vurige slang, en stel ze op
   een stang; en het zal geschieden, dat al wie gebeten is, als hij haar
   aanziet, zo zal hij leven.

   ^9En Mozes maakte een koperen slang, en stelde ze op een stang; en het
   geschiedde, als een slang iemand beet, zo zag hij de koperen slang aan,
   en hij bleef levend.

   ^10Toen verreisden de kinderen Israels, en zij legerden zich te Oboth.

   ^11Daarna reisden zij van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van
   Abarim in de woestijn, die tegenover Moab is, tegen den opgang der zon.

   ^12Van daar reisden zij, en legerden zich bij de beek Zered.

   ^13Van daar reisden zij, en legerden zich aan deze zijde van de Arnon,
   welke in de woestijn is, uitgaande uit de landpalen der Amorieten; want
   de Arnon is de landpalevan Moab, tussen Moab en tussen de Amorieten.

   ^14(Daarom wordt gezegd in het boek van de oorlogen des HEEREN: Tegen
   Waheb, in een wervelwind, en tegen de beken Arnon,

   ^15En den afloop der beken, die zich naar de gelegenheid van Ar wendt,
   en leent aan de landpale van Moab.)

   ^16En van daar reisden zij naar Beer. Dit is de put, van welken de
   HEERE tot Mozes zeide: Verzamel het volk, zo zal Ik hun water geven.

   ^17(Toen zong Israel dit lied: Spring op, gij put, zingt daarvan bij
   beurte!

   ^18Gij put, dien de vorsten gegraven hebben, dien de edelen des volks
   gedolven hebben, door den wetgever, met hun staven.) En van de woestijn
   reisden zij naarMattana;

   ^19En van Mattana tot Nahaliel; en van Nahaliel tot Bamoth;

   ^20En van Bamoth tot het dal, dat in het veld van Moab is, aan de
   hoogte van Pisga, en dat tegen de wildernis ziet.

   ^21Toen zond Israel boden tot Sihon, den koning der Amorieten,
   zeggende:

   ^22Laat mij door uw land trekken. Wij zullen niet afwijken in de
   akkers, noch in de wijngaarden; wij zullen het water der putten niet
   drinken; wij zullen op denkoninklijken weg gaan, totdat wij uw landpale
   doorgetogen zijn.

   ^23Doch Sihon liet Israel niet toe, door zijn landpale te trekken; maar
   Sihon vergaderde al zijn volk, en hij ging uit, Israel tegemoet, naar
   de woestijn, en hij kwam teJahza, en streed tegen Israel;

   ^24Maar Israel sloeg hem met de scherpte des zwaards, en nam zijn land
   in erfelijke bezitting, van de Arnon af tot de Jabbok toe, tot aan de
   kinderen Ammons; wantde landpale der kinderen Ammons was vast.

   ^25Alzo nam Israel al deze steden in; en Israel woonde in al de steden
   der Amorieten, te Hesbon, en in al haar onderhorige plaatsen.

   ^26Want Hesbon was de stad van Sihon, den koning der Amorieten; en hij
   had gestreden tegen den vorigen koning der Moabieten, en hij had al
   zijn land uit zijn handgenomen, tot aan de Arnon.

   ^27Daarom zeggen zij, die spreekwoorden gebruiken: Komt tot Hesbon; men
   bouwe en bevestige de stad van Sihon!

   ^28Want er is een vuur uitgegaan uit Hesbon; een vlam uit de stad van
   Sihon; zij heeft verteerd Ar der Moabieten, en de heren der hoogten van
   de Arnon.

   ^29Wee u, Moab! Gij, volk Kamoz zijt verloren! Hij heeft zijn zonen,
   die ontliepen, en zijn dochters in de gevangenis geleverd aan Sihon,
   den koning der Amorieten.

   ^30En wij hebben hen nedergeveld! Hesbon is verloren tot Dibon toe; en
   wij hebben hen verwoest tot Nofat toe, welke tot Medeba toe reikt.

   ^31Alzo woonde Israel in het land van den Amoriet.

   ^32Daarna zond Mozes om Jaezer te verspieden; en zij namen haar
   onderhorige plaatsen in; en hij dreef de Amorieten, die er waren, uit
   de bezitting.

   ^33Toen wendden zij zich en trokken op den weg van Basan; en Og, de
   koning van Basan, ging uit hen tegemoet, hij en al zijn volk, tot den
   strijd, en Edrei.

   ^34De HEERE nu zeide tot Mozes: Vrees hem niet; want Ik heb hem in uw
   hand gegeven, en al zijn volk, ook zijn land; en gij zult hem doen,
   gelijk als gij Sihon, denkoning der Amorieten, die te Hesbon woonde,
   gedaan hebt.

   ^35En zij sloegen hem, en zijn zonen, en al zijn volk, alzo dat hem
   niemand overbleef; en zij namen zijn land in erfelijke bezitting.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Daarna reisden de kinderen van Israel, en legerden zich in de vlakken
   velden van Moab, aan deze zijde van de Jordaan van Jericho.

   ^2Toen Balak, de zoon van Zippor, zag al wat Israel aan de Amorieten
   gedaan had;

   ^3Zo vreesde Moab zeer voor het aangezicht dezes volks, want het was
   veel; en Moab was beangstigd voor het aangezicht van de kinderen
   Israels.

   ^4Derhalve zeide Moab tot de oudsten der Midianieten: Nu zal deze
   gemeente oplikken al wat rondom ons is, gelijk de os de groente des
   velds oplikt. Te dier tijd nuwas Balak, de zoon van Zippor, koning der
   Moabieten.

   ^5Die zond boden aan Bileam, den zoon van Beor, te Pethor, hetwelk aan
   de rivier is, in het land der kinderen zijns volks, om hem te roepen,
   zeggende: Zie, er is eenvolk uit Egypte getogen; zie, het heeft het
   gezicht des lands bedekt, en het blijft liggen recht tegenover mij.

   ^6En nu, kom toch, vervloek mij dit volk, want het is machtiger dan ik;
   misschien zal ik het kunnen slaan, of het uit het land verdrijven; want
   ik weet, dat, wien gijzegent, die zal gezegend zijn, en wien gij
   vervloekt, die zal vervloekt zijn.

   ^7Toen gingen de oudsten der Moabieten, en de oudsten der Midianieten,
   en hadden het loon der waarzeggingen in hun hand; alzo kwamen zij tot
   Bileam, en sprakentot hem de woorden van Balak.

   ^8Hij dan zeide tot hen: Vernacht hier dezen nacht, zo zal ik ulieden
   een antwoord wederbrengen, gelijk als de HEERE tot mij zal gesproken
   hebben. Toen bleven devorsten der Moabieten bij Bileam.

   ^9En God kwam tot Bileam en zeide: Wie zijn die mannen, die bij u zijn?

   ^10Toen zeide Bileam tot God: Balak, de zoon van Zippor, de koning der
   Moabieten, heeft hen tot mij gezonden, zeggende:

   ^11Zie, er is een volk uit Egypte getogen, en het heeft het gezicht des
   lands bedekt; kom nu, vervloek het mij; misschien zal ik tegen hetzelve
   kunnen strijden, of hetuitdrijven.

   ^12Toen zeide God tot Bileam: Gij zult met hen niet trekken; gij zult
   dat volk niet vloeken, want het is gezegend.

   ^13Toen stond Bileam des morgens op, en zeide tot de vorsten van Balak:
   Gaat naar uw land; want de HEERE weigert mij toe te laten met ulieden
   te gaan.

   ^14Zo stonden dan de vorsten der Moabieten op, en kwamen tot Balak, en
   zij zeiden: Bileam heeft geweigerd met ons te gaan.

   ^15Doch Balak voer nog voort vorsten te zenden, meer en eerlijker, dan
   die waren;

   ^16Die tot Bileam kwamen, en hem zeiden: Alzo zegt Balak, de zoon van
   Zippor: Laat u toch niet beletten tot mij te komen!

   ^17Want ik zal u zeer hoog vereren, en al wat gij tot mij zeggen zult,
   dat zal ik doen; zo kom toch, vervloek mij dit volk!

   ^18Toen antwoordde Bileam, en zeide tot de dienaren van Balak: Wanneer
   Balak mij zijn huis vol zilver en goud gave, zo vermocht ik niet het
   bevel des HEEREN mijnsGods te overtreden, om te doen klein of groot.

   ^19En nu, blijft gijlieden toch ook hier dezen nacht, opdat ik wete,
   wat de HEERE tot mij verder spreken zal.

   ^20God nu kwam tot Bileam des nachts, en zeide tot hem: Dewijl die
   mannen gekomen zijn, om u te roepen, sta op, ga met hen; en nochtans
   zult gij dat doen, hetwelkIk tot u spreken zal.

   ^21Toen stond Bileam des morgens op, en zadelde zijn ezelin, en hij
   trok heen met de vorsten van Moab.

   ^22Doch de toorn des HEEREN werd ontstoken, omdat hij heentoog; en de
   Engel des HEEREN stelde Zich in den weg, hem tot een tegenpartij; hij
   nu reed op zijnezelin, en twee zijner jongeren waren bij hem.

   ^23De ezelin nu zag den Engel des HEEREN staande in den weg, met Zijn
   uitgetrokken zwaard in Zijn hand; daarom week de ezelin uit den weg, en
   ging in het veld.Toen sloeg Bileam de ezelin, om dezelve naar den weg
   te doen wenden.

   ^24Maar de Engel des HEEREN stond in een pad der wijngaarden, zijnde
   een muur aan deze, en een muur aan gene zijde.

   ^25Toen de ezelin den Engel des HEEREN zag, zo klemde hij zichzelve aan
   den wand, en klemde Bileams voet aan den wand; daarom voer hij voort
   haar te slaan.

   ^26Toen ging de Engel des HEEREN noch verder, en Hij stond in een enge
   plaats, waar geen weg was om te wijken ter rechterhand noch ter
   linkerhand.

   ^27Als de ezelin den Engel des HEEREN zag, zo legde zij zich neder
   onder Bileam; en de toorn van Bileam ontstak, en hij sloeg de ezelin
   met een stok.

   ^28De HEERE nu opende den mond der ezelin, die tot Bileam zeide: Wat
   heb ik u gedaan, dat gij mij nu driemaal geslagen hebt?

   ^29Toen zeide Bileam tot de ezelin: Omdat gij mij bespot hebt; och, of
   ik een zwaard in mijn hand had! want ik zoude u nu doden.

   ^30De ezelin nu zeide tot Bileam: Ben ik niet uw ezelin, op welke gij
   gereden hebt van toen af, dat gij mijn heer geweest zijt, tot op dezen
   dag? Ben ik ooit gewendgeweest u alzo te doen? Hij dan zeide: Neen!

   ^31Toen ontdekte de HEERE de ogen van Bileam, zodat hij den Engel des
   HEEREN zag, staande in den weg, en Zijn uitgetrokken zwaard in Zijn
   hand; daarom neigdehij het hoofd en boog zich op zijn aangezicht.

   ^32Toen zeide de Engel des HEEREN tot hem: Waarom hebt gij uw ezelin nu
   driemaal geslagen? Zie, Ik ben uitgegaan u tot een tegenpartij, dewijl
   deze weg van Mijafwijkt.

   ^33Maar de ezelin heeft Mij gezien, en zij is nu driemaal voor Mijn
   aangezicht geweken; indien zij voor Mijn aangezicht niet geweken ware,
   zekerlijk Ik zoude u nu ookgedood, en haar bij het leven behouden
   hebben.

   ^34Toen zeide Bileam tot den Engel des HEEREN: Ik heb gezondigd, want
   ik heb niet geweten, dat Gij mij tegemoet op dezen weg stondt en nu, is
   het kwaad in Uwogen, ik zal wederkeren.

   ^35De Engel des HEEREN nu zeide tot Bileam: Ga heen met deze mannen;
   maar alleenlijk dat woord, wat Ik tot u spreken zal, dat zult gij
   spreken. Alzo toog Bileammet de vorsten van Balak.

   ^36Als Balak hoorde, dat Bileam kwam, zo ging hij uit, hem tegemoet,
   tot de stad der Moabieten, welke aan de landpale van de Arnon ligt, die
   aan het uiterste derlandpale is.

   ^37En Balak zeide tot Bileam: Heb ik niet ernstiglijk tot u gezonden,
   om u te roepen? Waarom zijt gij niet tot mij gekomen? Kan ik u niet te
   recht vereren?

   ^38Toen zeide Bileam tot Balak: Zie, ik ben tot u gekomen; zal ik nu
   enigzins iets kunnen spreken? Het woord, hetwelk God in mijn mond
   leggen zal, dat zal ik spreken.

   ^39En Bileam ging met Balak; en zij kwamen te Kirjath-Huzzoth.

   ^40Toen slachtte Balak runderen en schapen; en hij zond aan Bileam, en
   aan de vorsten, die bij hem waren.

   ^41En het geschiedde des morgens, dat Balak Bileam nam, en voerde hem
   op de hoogten van Baal, dat hij van daar zag het uiterste des volks.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Toen zeide Bileam tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid
   mij hier zeven varren en zeven rammen.

   ^2Balak nu deed, gelijk als Bileam gesproken had; en Balak en Bileam
   offerden een var en een ram, op elk altaar.

   ^3Toen zeide Bileam tot Balak: Blijf staan bij uw brandoffer, en ik zal
   heengaan; misschien zal de HEERE mij tegemoet komen; en hetgeen Hij
   wijzen zal, dat zal ik ubekend maken. Toen ging hij op de hoogte.

   ^4Als God Bileam ontmoet was, zo zeide hij tot Hem: Zeven altaren heb
   ik toegericht, en heb een var en een ram op elk altaar geofferd.

   ^5Toen legde de HEERE het woord in den mond van Bileam, en zeide: Keer
   weder tot Balak, en spreek aldus.

   ^6Als hij nu tot hem wederkeerde, ziet, zo stond hij bij zijn
   brandoffer, hij en al de vorsten der Moabieten.

   ^7Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uit Syrie heeft mij Balak, de
   koning der Moabieten, laten halen, van het gebergte tegen het oosten,
   zeggende: Kom, vervloekmij Jakob, en kom, scheld Israel!

   ^8Wat zal ik vloeken, dien God niet vloekt; en wat zal ik schelden,
   waar de HEERE niet scheldt?

   ^9Want van de hoogte der steenrotsen zie ik hem, en van de heuvelen
   aanschouw ik hem; ziet, dat volk zal alleen wonen, en het zal onder de
   heidenen niet gerekendworden.

   ^10Wie zal het stof van Jakob tellen, en het getal, ja, het vierde deel
   van Israel? Mijn ziel sterve den dood der oprechten, en mijn uiterste
   zij gelijk het zijne!

   ^11Toen zeide Balak tot Bileam: Wat hebt gij mij gedaan? Ik heb u
   genomen, om mijn vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen doorgaans
   gezegend!

   ^12Hij nu antwoordde en zeide: Zal ik dat niet waarnemen te spreken,
   wat de HEERE in mijn mond gelegd heeft?

   ^13Toen zeide Balak tot hem: Kom toch met mij aan een andere plaats,
   van waar gij hem zult zien; gij zult niet dan zijn einde zien, maar hem
   niet ganselijk zien; envervloek hem mij van daar!

   ^14Alzo nam hij hem mede tot het veld Zofim, op de hoogte van Pisga; en
   hij bouwde zeven altaren, en hij offerde een var en een ram op elk
   altaar.

   ^15Toen zeide hij tot Balak: Blijf hier staan bij uw brandoffer, en ik
   zal Hem aldaar ontmoeten.

   ^16Als de HEERE Bileam ontmoet was, zo legde Hij het woord in zijn
   mond, en Hij zeide: Keer weder tot Balak, en spreek alzo.

   ^17Toen hij tot hem kwam, ziet, zo stond hij bij zijn brandoffer, en de
   vorsten der Moabieten bij hem. Balak nu zeide tot hem: Wat heeft de
   HEERE gesproken?

   ^18Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Sta op, Balak, en hoor! Neig
   uw oren tot mij, gij, zoon van Zippor!

   ^19God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het
   Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet
   bestendig maken?

   ^20Zie, ik heb ontvangen te zegenen; dewijl Hij zegent, zo zal ik het
   niet keren.

   ^21Hij schouwt niet aan de ongerechtigheid in Jakob; ook ziet Hij niet
   aan de boosheid in Israel. De HEERE, zijn God, is met hem, en het
   geklank des Konings is bijhem.

   ^22God heeft hen uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een
   eenhoorn.

   ^23Want er is geen toverij tegen Jakob noch waarzeggerij tegen Israel.
   Te dezer tijd zal van Jakob gezegd worden, en van Israel, wat God
   gewrocht heeft.

   ^24Zie, het volk zal opstaan als een oude leeuw, en het zal zich
   verheffen als een leeuw; het zal zich niet neerleggen, totdat het den
   roof gegeten, en het bloed derverslagenen gedronken zal hebben!

   ^25Toen zeide Balak tot Bileam: Gij zult het ganselijk noch vloeken,
   noch geenszins zegenen.

   ^26Doch Bileam antwoordde en zeide tot Balak: Heb ik niet tot u
   gesproken, zeggende: Al wat de HEERE spreken zal, dat zal ik doen?

   ^27Verder zeide Balak tot Bileam: Kom toch, ik zal u aan een ander
   plaats medenemen; misschien zal het recht zijn in de ogen van dien God,
   dat gij het mij van daarvervloekt.

   ^28Toen nam Balak Bileam mede tot de hoogte van Peor, die tegen de
   woestijn ziet.

   ^29En Bileam zeide tot Balak: Bouw mij hier zeven altaren, en bereid
   mij hier zeven varren en zeven rammen.

   ^30Balak nu deed, gelijk als Bileam gezegd had; en hij offerde een var
   en een ram op elk altaar. Numeri 24
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Toen Bileam zag, dat het goed was in de ogen des HEEREN, dat hij
   Israel zegende, zo ging hij ditmaal niet heen, gelijk meermalen, tot de
   toverijen; maar hij steldezijn aangezicht naar de woestijn.

   ^2Als Bileam zijn ogen ophief, en Israel zag, wonende naar zijn
   stammen, zo was de Geest van God op hem.

   ^3En hij hief zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor,
   spreekt, en de man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

   ^4De hoorder der redenen Gods spreekt, die het gezicht des Almachtigen
   ziet; die verrukt wordt, en wien de ogen ontdekt worden!

   ^5Hoe goed zijn uw tenten, Jakob! uw woningen, Israel!

   ^6Gelijk de beken breiden zij zich uit, als de hoven aan de rivieren;
   de HEERE heeft ze geplant, als de sandelbomen, als de cederbomen aan
   het water.

   ^7Er zal water uit zijn emmeren vloeien, en zijn zaad zal in vele
   wateren zijn; en zijn koning zal boven Agag verheven worden, en zijn
   koninkrijk zal verhoogd worden.

   ^8God heeft hem uit Egypte uitgevoerd; zijn krachten zijn als van een
   eenhoorn; hij zal de heidenen, zijn vijanden, verteren, en hun gebeente
   breken, en met zijn pijlendoorschieten.

   ^9Hij heeft zich gekromd, hij heeft zich nedergelegd, gelijk een leeuw,
   en als een oude leeuw; wie zal hem doen opstaan? Zo wie u zegent, die
   zij gezegend, envervloekt zij, wie u vervloekt!

   ^10Toen ontstak de toorn van Balak tegen Bileam, en hij sloeg zijn
   handen samen; en Balak zeide tot Bileam: Ik heb u geroepen, om mijn
   vijanden te vloeken; maar zie, gij hebt hen nu driemaal gedurig
   gezegend!

   ^11En nu, pak u weg naar uw plaats! Ik had gezegd, dat ik u hoog
   vereren zou; maar zie, de HEERE heeft u die eer van u geweerd!

   ^12Toen zeide Bileam tot Balak: Heb ik ook niet tot uw boden, die gij
   tot mij gezonden hebt, gesproken, zeggende:

   ^13Wanneer mij Balak zijn huis vol zilver en goud gave, zo kan ik het
   bevel des HEEREN niet overtreden, doende goed of kwaad uit mijn eigen
   hart; wat de HEEREspreken zal, dat zal ik spreken.

   ^14En nu, zie, ik ga tot mijn volk; kom, ik zal u raad geven, en zeggen
   wat dit volk uw volk doen zal in de laatste dagen.

   ^15Toen hief hij zijn spreuk op, en zeide: Bileam, de zoon van Beor,
   spreekt, en die man, wien de ogen geopend zijn, spreekt!

   ^16De hoorder der redenen Gods spreekt, en die de wetenschap des
   Allerhoogsten weet; die het gezicht des Almachtigen ziet, die verrukt
   wordt, en wien de ogenontdekt worden.

   ^17Ik zal hem zien, maar nu niet; ik aanschouw Hem, maar niet nabij. Er
   zal een ster voortkomen uit Jakob, en er zal een scepter uit Israel
   opkomen; die zal de palender Moabieten verslaan, en zal al de kinderen
   van Seth verstoren.

   ^18En Edom zal een erfelijke bezitting zijn; en Seir zal zijn vijanden
   een erfelijke bezitting zijn; doch Israel zal kracht doen.

   ^19En er zal een uit Jakob heersen, en hij zal de overigen uit de
   steden ombrengen.

   ^20Toen hij de Amalekieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide:
   Amalek is de eersteling der heidenen; maar zijn uiterste is ten
   verderve!

   ^21Toen hij de Kenieten zag, zo hief hij zijn spreuk op, en zeide: Uw
   woning is vast, en gij hebt uw nest in een steenrots gelegd.

   ^22Evenwel zal Kain verteerd worden, totdat u Assur gevankelijk
   wegvoeren zal!

   ^23Voorts hief hij zijn spreuk op, en zeide: Och, wie zal leven, als
   God dit doen zal!

   ^24En de schepen van den oever der Chitteers, die zullen Assur plagen,
   zij zullen ook Heber plagen; en hij zal ook ten verderve zijn.

   ^25Toen stond Bileam op, en ging heen, en keerde weder tot zijn plaats.
   Balak ging ook zijn weg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1En Israel verbleef te Sittim, en het volk begon te hoereren met de
   dochteren der Moabieten.

   ^2En zij nodigden het volk tot de slachtofferen harer goden; en het
   volk at, en boog zich voor haar goden.

   ^3Als nu Israel zich koppelde aan Baal-Peor, ontstak de toorn des
   HEEREN tegen Israel.

   ^4En de HEERE zeide tot Mozes: Neem alle hoofden des volks, en hang ze
   den HEERE tegen de zon, zo zal de hittigheid van des HEEREN toorn
   gekeerd wordenvan Israel.

   ^5Toen zeide Mozes tot de rechters van Israel: Een iedere dode zijn
   mannen, die zich aan Baal-Peor gekoppeld hebben!

   ^6En ziet, een man uit de kinderen Israels kwam, en bracht een
   Midianietin tot zijn broederen voor de ogen van Mozes, en voor de ogen
   van de ganse vergadering derkinderen Israels, toen zij weenden voor de
   deur van de tent der samenkomst.

   ^7Toen Pinehas, de zoon van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester,
   dat zag, zo stond hij op uit het midden der vergadering, en nam een
   spies in zijn hand;

   ^8En hij ging den Israelietischen man na in de hoerenwinkel, en
   doorstak hen beiden, den Israelietischen man en de vrouw, door hun
   buik. Toen werd de plaag vanover de kinderen Israels opgehouden.

   ^9Degenen nu, die aan de plaag stierven, waren vier en twintig duizend.

   ^10Toen sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^11Pinehas, de zoon van Eleazar, den zoon van Aaron, den priester,
   heeft Mijn grimmigheid van over de kinderen Israels afgewend, dewijl
   hij Mijn ijver geijverd heeft inhet midden derzelve, zodat Ik de
   kinderen Israels in Mijn ijver niet vernield heb.

   ^12Daarom spreek: Zie, Ik geef hem Mijn verbond des vredes.

   ^13En hij zal hebben, en zijn zaad na hem, het verbond des eeuwigen
   priesterdoms, daarom dat hij voor zijn God geijverd, en verzoening
   gedaan heeft voor de kinderenIsraels.

   ^14De naam nu des verslagenen Israelietischen mans, die verslagen was
   met de Midianietin, was Zimri, de zoon van Salu, een overste van een
   vaderlijk huis derSimeonieten.

   ^15En de naam der verslagene Midianietische vrouw was Kozbi, een
   dochter van Zur, die een hoofd was der volken van een vaderlijk huis
   onder de Midianieten.

   ^16Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Handel vijandelijk met de Midianieten, en versla hen;

   ^18Want zij hebben vijandelijk tegen ulieden gehandeld door hun listen,
   die zij listig tegen u bedacht hebben in de zaak van Peor, en in de
   zaak van Kozbi, de dochtervan den overste der Midianieten, hun zuster,
   die verslagen is, ten dage der plaag, om de zaak van Peor. Numeri 26
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Het geschiedde nu na die plaag, dat de HEERE sprak tot Mozes, en tot
   Eleazar, den zoon van Aaron, den priester, zeggende:

   ^2Neem de som van de gehele vergadering der kinderen Israels op, van
   twintig jaren oud en daarboven, naar het huis hunner vaderen, al wie
   ten heire in Israeluittrekt.

   ^3Mozes dan en Eleazar, de priester, spraken hen aan, in de vlakke
   velden van Moab, aan de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^4Dat men opneme van twintig jaren oud en daarboven; gelijk als de
   HEERE Mozes geboden had, en den kinderen Israels, die uit Egypteland
   uitgetogen waren.

   ^5Ruben was de eerstgeborene van Israel. De zonen van Ruben waren:
   Hanoch, van welken was het geslacht der Hanochieten; van Pallu het
   geslacht derPalluieten;

   ^6Van Hezron het geslacht der Hezronieten; van Karmi het geslacht der
   Karmieten.

   ^7Dit zijn de geslachten der Rubenieten; en hun getelden waren drie en
   veertig duizend zevenhonderd en dertig.

   ^8En de zonen van Pallu waren Eliab.

   ^9En de zonen van Eliab waren Nemuel, en Dathan, en Abiram; deze Dathan
   en Abiram waren de geroepenen der vergadering, die gekijf maakten tegen
   Mozes entegen Aaron, in de vergadering van Korach, als zij gekijf tegen
   den HEERE maakten.

   ^10En de aarde haar mond opendeed, en verslond hen met Korach, als die
   vergadering stierf, toen het vuur tweehonderd en vijftig mannen
   verteerde, en werden toteen teken.

   ^11Maar de kinderen van Korach stierven niet.

   ^12De zonen van Simeon, naar hun geslachten: van Nemuel, het geslacht
   der Nemuelieten; van Jamin het geslacht der Jaminieten; van Jachin het
   geslacht derJachinieten;

   ^13Van Zerah het geslacht der Zerahieten; van Saul het geslacht der
   Saulieten.

   ^14Dat zijn de geslachten der Simeonieten: twee en twintig duizend en
   tweehonderd.

   ^15De zonen van Gad, naar hun geslachten: van Zefon het geslacht der
   Zefonieten; van Haggi het geslacht der Haggieten; van Suni het geslacht
   der Sunieten.

   ^16Van Ozni het geslacht der Oznieten; van Heri het geslacht der
   Herieten;

   ^17Van Arod het geslacht der Arodieten; van Areli het geslacht der
   Arelieten.

   ^18Dat zijn de geslachten der zonen van Gad, naar hun getelden: veertig
   duizend en vijfhonderd.

   ^19De zonen van Juda waren Er en Onan; maar Er en Onan stierven in het
   land Kanaan.

   ^20Alzo waren de zonen van Juda naar hun geslachten: van Sela het
   geslacht der Selanieten; van Perez het geslacht der Perezieten; van
   Zerah het geslacht derZerahieten.

   ^21En de zonen van Perez waren: van Hezron het geslacht der
   Hezronieten; van Hamul het geslacht der Hamulieten.

   ^22Dat zijn de geslachten van Juda, naar hun getelden: zes en zeventig
   duizend en vijfhonderd.

   ^23De zonen van Issaschar, naar hun geslachten, waren: van Tola het
   geslacht der Tolaieten; van Puva het geslacht der Punieten;

   ^24Van Jasub het geslacht der Jasubieten; van Simron het geslacht der
   Simronieten.

   ^25Dat zijn de geslachten van Issaschar, naar hun getelden: vier en
   zestig duizend en driehonderd.

   ^26De zonen van Zebulon, naar hun geslachten, waren: van Sered het
   geslacht der Seredieten; van Elon het geslacht der Elonieten; van
   Jahleel het geslacht derJahleelieten.

   ^27Dat zijn de geslachten der Zebulonieten, naar hun getelden: zestig
   duizend en vijfhonderd.

   ^28De zonen van Jozef, naar hun geslachten, waren Manasse en Efraim.

   ^29De zonen van Manasse waren: van Machir het geslacht der Machirieten;
   Machir nu gewon Gilead; van Gilead was het geslacht der Gileadieten.

   ^30Dit zijn de zonen van Gilead: van Jezer het geslacht der Jezerieten;
   van Helek het geslacht der Helekieten.

   ^31En van Asriel het geslacht der Alrielieten; en van Sechem het
   geslacht der Sechemieten;

   ^32En van Semida het geslacht der Semidaieten; en van Hefer het
   geslacht der Heferieten.

   ^33Doch Zelafead, de zoon van Hefer, had geen zonen, maar dochters; en
   de namen der dochteren van Zelafead waren: Machla en Noa, Hogla, Milka
   en Tirza.

   ^34Dat zijn de geslachten van Manasse: en hun getelden waren twee en
   vijftig duizend en zevenhonderd.

   ^35Dit zijn de zonen van Efraim, naar hun geslachten: van Sutelah het
   geslacht der Sutelahieten; van Becher het geslacht der Becherieten; van
   Tahan het geslacht derTahanieten.

   ^36En dit zijn de zonen van Sutelah; van Eran het geslacht der
   Eranieten.

   ^37Dat zijn de geslachten der zonen van Efraim, naar hun getelden: twee
   en dertig duizend en vijfhonderd. Dat zijn de zonen van Jozef, naar hun
   geslachten.

   ^38De zonen van Benjamin, naar hun geslachten: van Bela het geslacht
   der Belaieten; van Asbel het geslacht der Asbelieten; van Ahiram het
   geslacht der Ahirmieten;

   ^39Van Sefufam het geslacht der Sufamieten; van Hufam het geslacht der
   Hufamieten.

   ^40En de zonen van Bela waren Ard en Naaman; van Ard het geslacht der
   Ardieten; van Naaman het geslacht der Naamieten.

   ^41Dat zijn de zonen van Benjamin, naar hun geslachten; en hun getelden
   waren vijf en veertig duizend en zeshonderd.

   ^42Dit zijn de zonen van Dan, naar hun geslachten: van Suham het
   geslacht der Suhamieten; dat zijn de geslachten van Dan, naar hun
   geslachten.

   ^43Al de geslachten der Suhamieten, naar hun getelden, waren vier en
   zestig duizend en vierhonderd.

   ^44De zonen van Aser, naar hun geslachten, waren: van Imna het geslacht
   der Imnaieten; van Isvi het geslacht der Isvieten; van Beria het
   geslacht der Beriieten.

   ^45Van de zonen van Beria waren: van Heber het geslacht der Heberieten;
   van Malchiel het geslacht der Malchielieten.

   ^46En de naam der dochter van Aser was Serah.

   ^47Dat zijn de geslachten der zonen van Aser, naar hun getelden: drie
   en vijftig duizend en vierhonderd.

   ^48De zonen van Nafthali, naar hun geslachten: van Jahzeel het geslacht
   der Jahzeelieten; van Guni het geslacht der Gunieten;

   ^49Van Jezer het geslacht der Jezerieten; van Sillem het geslacht der
   Sillemieten.

   ^50Dat zijn de geslachten van Nafthali, naar hun geslachten; en hun
   getelden waren vijf en veertig duizend en vierhonderd.

   ^51Dat zijn de getelden van de zonen Israels: zeshonderd een duizend
   zevenhonderd en dertig.

   ^52En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^53Aan dezen zal het land uitgedeeld worden ter erfenis, naar het getal
   der namen.

   ^54Aan degenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder maken, en
   aan hen, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken; aan een
   iegelijk zal, naar zijn getelden, zijn erfenis gegeven worden.

   ^55Het land nochtans zal door het lot gedeeld worden; naar de namen der
   stammen hunner vaderen zullen zij erven.

   ^56Naar het lot zal elks erfenis gedeeld worden tussen de velen, en de
   weinigen.

   ^57Dit zijn nu de getelden van Levi, naar hun geslachten: van Gerson
   het geslacht der Gersonieten; van Kohath het geslacht der Kohathieten;
   van Merari het geslachtder Merarieten.

   ^58Dit zijn de geslachten van Levi: het geslacht der Libnieten, het
   geslacht der Hebronieten, het geslacht der Machlieten, het geslacht der
   Muzieten, het geslacht derKorachieten. En Kohath gewon Amram.

   ^59En de naam der huisvrouw van Amram was Jochebed, de dochter van
   Levi, welke de huisvrouw van Levi baarde in Egypte; en deze baarde aan
   Amram, Aaron, en Mozes, en Mirjam, hun zuster.

   ^60En aan Aaron werden geboren Nadab en Abihu, Eleazar en Ithamar.

   ^61Nadab nu en Abihu waren gestorven, toen zij vreemd vuur brachten
   voor het aangezicht des HEEREN.

   ^62En hun getelden waren drie en twintig duizend, al wat mannelijk is,
   van een maand oud en daarboven; want dezen werden niet geteld onder de
   kinderen Israels, omdat hun geen erfenis gegeven werd onder de kinderen
   Israels.

   ^63Dat zijn de getelden van Mozes en Eleazar, den priester, die de
   kinderen Israels telden in de vlakke velden van Moab, aan de Jordaan
   van Jericho.

   ^64En onder dezen was niemand uit de getelden van Mozes en Aaron, den
   priester, als zij de kinderen Israels telden in de woestijn van Sinai.

   ^65Want de HEERE had van die gezegd, dat zij in de woestijn gewisselijk
   zouden sterven; en er was niemand van hen overgebleven, dan Kaleb, de
   zoon van Jefunne, en Jozua, de zoon van Nun. Numeri 27
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1Toen naderden de dochteren van Zelafead, den zoon van Hefer, den zoon
   van Gilead, den zoon van Machir, den zoon van Manasse, onder de
   geslachten vanManasse, den zoon van Jozef (en dit zijn de namen zijner
   dochteren: Machla, Noa, en Hogla, en Milka, en Tirza);

   ^2En zij stonden voor het aangezicht van Mozes, en voor het aangezicht
   van Eleazar, den priester, en voor het aangezicht van de oversten, en
   van de gansevergadering, aan de deur van de tent der samenkomst,
   zeggende:

   ^3Onze vader is gestorven in de woestijn, en hij is niet geweest in het
   midden der vergadering dergenen, die zich tegen den HEERE vergaderd
   hebben in devergadering van Korach; maar hij is in zijn zonde
   gestorven, en had geen zonen.

   ^4Waarom zou de naam onzes vaders uit het midden van zijn geslacht
   weggenomen worden, omdat hij geen zoon heeft? Geef ons een bezitting in
   het midden derbroederen van onzen vader.

   ^5En Mozes bracht haar rechtzaak voor het aangezicht des HEEREN.

   ^6En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^7De dochteren van Zelafead spreken recht; gij zult haar ganselijk
   geven de bezitting ener erfenis, in het midden van de broederen haars
   vaders; en gij zult de erfenishaars vaders op haar doen komen.

   ^8En tot de kinderen Israels zult gij spreken, zeggende: Wanneer iemand
   sterft, en geen zoon heeft, zo zult gij zijn erfenis op zijn dochter
   doen komen.

   ^9En indien hij geen dochter heeft, zo zult gij zijn erfenis aan zijn
   broederen geven.

   ^10Indien hij nu geen broederen heeft, zo zult gij zijn erfenis aan de
   broederen zijns vaders geven.

   ^11Indien ook zijn vader geen broeders heeft, zo zult gij zijn erfenis
   geven aan zijn naastbestaande, die hem de naaste van zijn geslacht is,
   dat hij het erfelijk bezitte. Ditzal den kinderen Israels tot een
   inzetting des rechts zijn, gelijk als de HEERE Mozes geboden heeft.

   ^12Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Klim op dezen berg Abarim, en zie
   dat land, hetwelk Ik den kinderen Israels gegeven heb.

   ^13Wanneer gij dat gezien zult hebben, dan zult gij tot uw volken
   verzameld worden, gij ook, gelijk als uw broeder Aaron verzameld
   geworden is;

   ^14Naardien gijlieden Mijn mond wederspannig zijt geweest in de
   woestijn Zin, in de twisting der vergadering, om Mij aan de wateren
   voor hun ogen te heiligen. Datzijn de wateren van Meriba, van Kades, in
   de woestijn Zin.

   ^15Toen sprak Mozes tot den HEERE, zeggende:

   ^16Dat de HEERE, de God der geesten van alle vlees, een man stelle over
   deze vergadering.

   ^17Die voor hun aangezicht uitga, en die voor hun aangezicht inga, en
   die hen uitleide, en die hen inleide; opdat de vergadering des HEEREN
   niet zij als schapen, diegeen herder hebben.

   ^18Toen zeide de HEERE tot Mozes: Neem tot u Jozua, den zoon van Nun,
   een man, in wien de Geest is; en leg uw hand op hem;

   ^19En stel hem voor het aangezicht van Eleazar, den priester, en voor
   het aangezicht der ganse vergadering; en geef hem bevel voor hun ogen;

   ^20En leg op hem van uw heerlijkheid, opdat zij horen, te weten de
   ganse vergadering der kinderen Israels.

   ^21En hij zal voor het aangezicht van Eleazar, den priester, staan, die
   voor hem raad vragen zal, naar de wijze van Urim, voor het aangezicht
   des HEEREN; naar zijnmond zullen zij uitgaan, en naar zijn mond zullen
   zij ingaan, hij, en al de kinderen Israels met hem, en de ganse
   vergadering.

   ^22En Mozes deed, gelijk als de HEERE hem geboden had; want hij nam
   Jozua, en stelde hem voor het aangezicht van Eleazar, den priester, en
   voor het aangezichtder ganse vergadering.

   ^23En hij legde zijn handen op hem, en gaf hem bevel; gelijk als de
   HEERE door den dienst van Mozes gesproken had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, en zeg tot hen: Mijn offerande, Mijn
   spijze voor Mijn vuurofferen, Mijn liefelijken reuk, zult gij
   waarnemen, om Mij te offeren op zijngezetten tijd.

   ^3En gij zult tot hen zeggen: Dit is het vuuroffer, hetwelk gij den
   HEERE offeren zult: twee volkomen eenjarige lammeren des daags, tot een
   gedurig brandoffer.

   ^4Het ene lam zult gij bereiden des morgens; en het andere lam zult gij
   bereiden tussen de twee avonden.

   ^5En een tiende deel ener efa meelbloem, ten spijsoffer, gemengd met
   het vierendeel van een hin van gestoten olie.

   ^6Het is het gedurig brandoffer, hetwelk op den berg Sinai ingesteld
   was tot een liefelijken reuk, een vuuroffer den HEERE.

   ^7En zijn drankoffer zal zijn het vierendeel van een hin, voor het ene
   lam; in het heiligdom zult gij het drankoffer des sterken dranks den
   HEERE offeren.

   ^8En het andere lam zult gij bereiden tussen de twee avonden; gelijk
   het spijsoffer des morgens, en gelijk zijn drankoffer zult gij het
   bereiden, ten vuuroffer desliefelijken reuks den HEERE.

   ^9Maar op den sabbatdag twee volkomen eenjarige lammeren, en twee
   tienden meelbloem, ten spijsoffer, met olie gemengd, mitsgaders zijn
   drankoffer.

   ^10Het is het brandoffer des sabbats op elken sabbat, boven het gedurig
   brandoffer, en zijn drankoffer.

   ^11En in de beginselen uwer maanden zult gij een brandoffer den HEERE
   offeren: twee jonge varren, en een ram, zeven volkomen eenjarige
   lammeren;

   ^12En drie tienden meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd, tot den
   enen var; en twee tienden meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd,
   tot den enen ram;

   ^13En tot elk tiende deel meelbloem ten spijsoffer, met olie gemengd,
   tot het ene lam; het is een brandoffer tot een liefelijken reuk, een
   vuuroffer, den HEERE.

   ^14En hun drankofferen zullen zijn de helft van een hin tot een var, en
   een derde deel van een hin tot een ram, en een vierendeel van een hin
   van wijn tot een lam; datis het brandoffer der nieuwe maan in elke
   maand, naar de maanden des jaars.

   ^15Daartoe zal een geitenbok ten zondoffer den HEERE, boven het
   gedurige brandoffer, bereid worden, met zijn drankoffer.

   ^16En in de eerste maand, op den veertienden dag der maand, is het
   pascha den HEERE.

   ^17En op den vijftienden dag derzelve maand is het feest; zeven dagen
   zullen ongezuurde broden gegeten worden.

   ^18Op den eersten dag zal een heilige samenroeping zijn; geen
   dienstwerk zult gijlieden doen;

   ^19Maar gij zult een vuuroffer ten brandoffer den HEERE offeren: twee
   jonge varren, en een ram, daartoe zeven eenjarige lammeren; volkomen
   zullen zij u zijn.

   ^20En hun spijsoffer zal zijn meelbloem, met olie gemengd; drie tienden
   tot een var, en twee tienden tot een ram zult gij bereiden.

   ^21Tot elk zult gij een tiende deel bereiden tot een lam, tot die zeven
   lammeren toe.

   ^22Daarna een bok ten zondoffer, om over ulieden verzoening te doen.

   ^23Behalve het morgenbrandoffer, hetwelk tot een gedurig brandoffer is,
   zult gij deze dingen bereiden.

   ^24Achtervolgens deze dingen zult gij des daags, zeven dagen lang, de
   spijze des vuuroffers bereiden tot een liefelijken reuk den HEERE;
   boven dat gedurig brandofferzal het bereid worden, met zijn drankoffer.

   ^25En op den zevenden dag zult gij een heilige samenroeping hebben;
   geen dienstwerk zult gij doen.

   ^26Insgelijks op den dag der eerstelingen, als gij een nieuw spijsoffer
   den HEERE zult offeren naar uw werken, zult gij een heilige
   samenroeping hebben; geendienstwerk zult gij doen.

   ^27Dan zult gij den HEERE een brandoffer ten liefelijken reuk offeren:
   twee jonge varren, een ram, zeven eenjarige lammeren;

   ^28En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd: drie tienden tot
   een var, twee tienden tot een ram;

   ^29Tot elk een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^30Een geitenbok, om voor u verzoening te doen.

   ^31Behalve het gedurig brandoffer, en zijn spijsoffer, zult gij ze
   bereiden; zij zullen u volkomen zijn met hun drankofferen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Desgelijks in de zevende maand, op den eersten der maand, zult gij
   een heilige samenroeping hebben; geen dienstwerk zult gij doen; het zal
   u een dag des geklankszijn.

   ^2Dan zult gij een brandoffer, ten liefelijken reuk, den HEERE
   bereiden: een jongen var, een ram, zeven volkomen eenjarige lammeren;

   ^3En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd; drie tienden tot
   den var, twee tienden tot den ram.

   ^4En een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^5En een geitenbok ten zondoffer, om over ulieden verzoening te doen;

   ^6Behalve het brandoffer der maand, en zijn spijsoffer, en het gedurig
   brandoffer, en zijn spijsoffer, met hun drankofferen, naar hun wijze,
   ten liefelijken reuk, tenvuuroffer den HEERE.

   ^7En op den tienden dezer zevende maand zult gij een heilige
   samenroeping hebben, en gij zult uw zielen verootmoedigen; geen werk
   zult gij doen;

   ^8Maar gij zult brandoffer, ten liefelijken reuk, den HEERE offeren:
   een jongen var, een ram, zeven eenjarige lammeren; volkomen zullen zij
   u zijn;

   ^9En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemend: drie tienden tot
   den var, twee tienden tot den enen ram;

   ^10Tot elk een tiende tot een lam, tot die zeven lammeren toe;

   ^11Een geitenbok ten zondoffer, behalve het zondoffer der verzoeningen,
   en het gedurig brandoffer; en zijn spijsoffer, met hun drankofferen.

   ^12Insgelijks op den vijftienden dag dezer zevende maand, zult gij een
   heilige samenroeping hebben; geen dienstwerk zult gij doen; maar zeven
   dagen zult gij denHEERE een feest vieren.

   ^13En gij zult een brandoffer ten vuuroffer offeren, ten liefelijken
   reuk den HEERE: dertien jonge varren, twee rammen, veertien eenjarige
   lammeren; zij zullenvolkomen zijn;

   ^14En hun spijsoffer van meelbloem, met olie gemengd: drie tienden tot
   een var, tot die dertien varren toe; twee tienden tot een ram, onder
   die twee rammen;

   ^15En tot elke een tiende tot een lam, tot die veertien lammeren toe;

   ^16En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^17Daarna op den tweeden dag: twaalf jonge varren, twee rammen,
   veertien volkomen eenjarige lammeren;

   ^18En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^19En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en
   zijn spijsoffer, met hun drankofferen.

   ^20En op den dertienden dag: elf varren, twee rammen, veertien volkomen
   eenjarige lammeren;

   ^21En hun spijsofferen, en hun drankofferen tot de varren, tot de
   rammen, en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^22En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^23Verder op den vierden dag: tien varren, twee rammen, veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^24Hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen, en
   tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^25En een geitenbok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^26En op den vijfden dag: negen varren, twee rammen, en veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^27En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^28En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^29Daarna op den zesden dag: acht varren, twee rammen, veertien
   volkomen eenjarige lammeren;

   ^30En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^31En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankofferen.

   ^32En op den zevenden dag: zeven varren, twee rammen, veertien volkomen
   eenjarige lammeren;

   ^33En hun spijsoffer, en hun drankofferen tot de varren, tot de rammen,
   en tot de lammeren, in hun getal, naar hun wijze;

   ^34En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^35Op den achtsten dag zult gij een verbodsdag hebben; geen dienstwerk
   zult gij doen.

   ^36En gij zult een brandoffer ten vuuroffer offeren, ten liefelijken
   reuk den HEERE; een var, een ram, zeven volkomen eenjarige lammeren;

   ^37Hun spijsoffer, en hun drankofferen tot den var, tot den ram, en tot
   de lammeren, in hun getal, naar de wijze;

   ^38En een bok ten zondoffer; behalve het gedurig brandoffer, en zijn
   spijsoffer, en zijn drankoffer.

   ^39Deze dingen zult gij den HEERE doen op uw gezette hoogtijden;
   behalve uw geloften, en uw vrijwillige offeren, met uw brandofferen, en
   met uw spijsofferen, enmet uw drankofferen, en met uw dankofferen.

   ^40En Mozes sprak tot de kinderen Israels naar al wat de HEERE Mozes
   geboden had.
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1En Mozes sprak tot de hoofden der stammen van de kinderen Israels,
   zeggende: Dit is de zaak, die de HEERE geboden heeft:

   ^2Wanneer een man den HEERE een gelofte zal beloofd, of een eed zal
   gezworen hebben, zijn ziel met een verbintenis verbindende, zijn woord
   zal hij niet ontheiligen;naar alles, wat uit zijn mond gegaan is, zal
   hij doen.

   ^3Maar als een vrouw den HEERE een gelofte zal beloofd hebben, en zich
   met een verbintenis in het huis haars vaders in haar jonkheid zal
   verbonden hebben;

   ^4En haar vader haar gelofte, en haar verbintenis, waarmede zij haar
   ziel verbonden heeft, zal horen, en haar vader tegen haar zal
   stilzwijgen, zo zullen al haargeloften bestaan, en alle verbintenis,
   waarmede zij haar ziel verbonden heeft, zal bestaan.

   ^5Maar indien haar vader dat zal breken, den dage als hij het hoort, al
   haar geloften, en haar verbintenissen, waarmede zij haar ziel verbonden
   heeft, zullen nietbestaan; maar de HEERE zal het haar vergeven; want
   haar vader heeft ze haar doen breken.

   ^6Doch indien zij immers een man heeft, en haar geloften op haar zijn,
   of de uitspraak harer lippen, waarmede zij haar ziel verbonden heeft;

   ^7En haar man dat zal horen, en ten dage als hij het hoort, tegen haar
   zal stilzwijgen, zo zullen haar geloften bestaan, en haar
   verbintenissen, waarmede zij haar zielverbonden heeft, zullen bestaan.

   ^8Maar indien haar man ten dage, als hij het hoorde, dat zal breken, en
   haar gelofte, die op haar was, zal te niet maken, mitsgaders de
   uitspraak harer lippen, waarmede zij haar ziel verbonden heeft, zo zal
   het de HEERE haar vergeven.

   ^9Aangaande de gelofte ener weduwe, of ener verstotene: alles, waarmede
   zij haar ziel verbonden heeft, zal over haar bestaan.

   ^10Maar indien zij ten huize haars mans gelofte gedaan heeft, of met
   een eed door verbintenis haar ziel verbonden heeft;

   ^11En haar man dat gehoord, en tegen haar stil zal gezwegen hebben, dat
   niet brekende; zo zullen al haar geloften bestaan, mitsgaders alle
   verbintenis, waarmede zijhaar ziel verbonden heeft, zal bestaan.

   ^12Maar indien haar man die dingen ganselijk te niet maakt, ten dage
   als hij het hoort, niets van al wat uit haar lippen gegaan is, van haar
   gelofte, en van de verbintenisharer ziel, zal bestaan; haar man heeft
   ze te niet gemaakt, en de HEERE zal het haar vergeven.

   ^13Alle gelofte, en allen eed der verbintenis, om de ziel te
   verootmoedigen, die zal haar man bevestigen, of die zal haar man te
   niet maken.

   ^14Maar zo haar man tegen haar van dag tot dag ganselijk stilzwijgt, zo
   bevestigt hij al haar geloften, of al haar verbintenissen, dewelke op
   haar zijn; hij heeft zebevestigd, omdat hij tegen haar stilgezwegen
   heeft, ten dage als hij het hoorde.

   ^15Doch zo hij ze ganselijk te niet maken zal, nadat hij het gehoord
   zal hebben, zo zal hij haar ongerechtigheid dragen.

   ^16Dat zijn de inzettingen, die de HEERE Mozes geboden heeft, tussen
   een man en zijn huisvrouw, tussen een vader en zijn dochter, zijnde in
   haar jonkheid, ten huizehaars vaders.
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, zeggende:

   ^2Neem de wraak der kinderen Israels van de Midianieten; daarna zult
   gij verzameld worden tot uw volken.

   ^3Mozes dan sprak tot het volk, zeggende: Dat zich mannen uit u ten
   strijde toerusten, en dat zij tegen de Midianieten zijn, om de wraak
   des HEEREN te doen aan deMidianieten.

   ^4Van elken stam onder alle stammen Israels zult gij een duizend ten
   strijde zenden.

   ^5Alzo werden geleverd uit de duizenden van Israel, duizend van elken
   stam, twaalf duizend toegerusten ten strijde.

   ^6En Mozes zond hen ten strijde, duizend van elken stam, hen en
   Pinehas, den zoon van Eleazar, den priester, ten strijde, met de
   heilige vaten, en de trompetten desgeklanks in zijn hand.

   ^7En zij streden tegen de Midianieten, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had, en zij doodden al wat mannelijk was.

   ^8Daartoe doodden zij boven hun verslagenen, de koningen der
   Midianieten, Evi, en Rekem, en Zur, en Hur, en Reba, vijf koningen der
   Midianieten; ook doodden zijmet het zwaard Bileam, den zoon van Beor.

   ^9Maar de kinderen Israels namen de vrouwen der Midianieten, en hun
   kinderkens gevangen; zij roofden ook al hun beesten, en al hun vee, en
   al hun vermogen.

   ^10Voorts al hun steden met hun woonplaatsen, en al hun burchten
   verbrandden zij met vuur.

   ^11En zij namen al den roof, en al den buit, van mensen en van beesten.

   ^12Daarna brachten zij de gevangenen, en den buit, en den roof, tot
   Mozes en tot Eleazar, den priester, en tot de vergadering der kinderen
   Israels, in het leger, in devlakke velden van Moab, dewelke zijn aan de
   Jordaan van Jericho.

   ^13Maar Mozes en Eleazar, de priester, en alle oversten der
   vergadering, gingen uit hen tegemoet, tot buiten voor het leger.

   ^14En Mozes werd grotelijks vertoornd tegen de bevelhebbers des heirs,
   de hoofdlieden der duizenden, en de hoofdlieden der honderden, die uit
   den strijd van dienoorlog kwamen.

   ^15En Mozes zeide tot hen: Hebt gij dan alle vrouwen laten leven?

   ^16Ziet, deze waren, door den raad van Bileam, den kinderen Israels, om
   oorzake der overtreding tegen den HEERE te geven, in de zaak van Peor;
   waardoor die plaagwerd onder de vergadering des HEEREN.

   ^17Nu dan, doodt al wat mannelijk is onder de kinderkens; en doodt alle
   vrouw, die door bijligging des mans een man bekend heeft.

   ^18Doch al de kinderen van vrouwelijk geslacht, die de bijligging des
   mans niet bekend hebben, laat voor ulieden leven.

   ^19En gijlieden, legert u buiten het leger zeven dagen; een ieder, die
   een mens gedood, en een ieder, die een verslagene zult aangeroerd
   hebben, zult u op den derdendag en op den zevenden dag ontzondigen, gij
   en uw gevangenen.

   ^20Ook zult gij alle kleding, en alle gereedschap van vellen, en alle
   geiten haren werk, en gereedschap van hout, ontzondigen.

   ^21En Eleazar, de priester, zeide tot de krijgslieden, die tot dien
   strijd getogen waren: Dit is de inzetting der wet, die de HEERE Mozes
   geboden heeft.

   ^22Alleen het goud en het zilver, en het koper, het ijzer, het tin en
   het lood;

   ^23Alle ding, dat het vuur lijdt, zult gij door het vuur laten
   doorgaan, dat het rein worde; evenwel zal het door het water der
   afzondering ontzondigd worden; maar al wathet vuur niet lijdt, zult gij
   door het water laten doorgaan.

   ^24Gij zult ook uw klederen op den zevenden dag wassen, dat gij rein
   wordt; en daarna zult gij in het leger komen.

   ^25Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^26Neem op de som van den buit der gevangenen van mensen en van
   beesten; gij en Eleazar, de priester, en de hoofden van de vaderen der
   vergadering.

   ^27En deel den buit in twee helften tussen degenen, die den strijd
   aangegrepen hebben, die tot den strijd uitgegaan zijn, en tussen de
   ganse vergadering.

   ^28Daarna zult gij een schatting voor den HEERE heffen, van de
   oorlogsmannen, die tot dezen krijg uitgetogen zijn, van vijfhonderd een
   ziel, uit de mensen en uit derunderen, en uit de ezelen, en uit de
   schapen.

   ^29Van hun helft zult gij het nemen, en den priester Eleazar geven tot
   een heffing des HEEREN.

   ^30Maar van de helft der kinderen Israels zult gij een gevangene van
   vijftig nemen, uit de mensen, uit de runderen, uit de ezelen, en uit de
   schapen, uit al de beesten; engij zult ze aan de Levieten geven, die de
   wacht van de tabernakel des HEEREN waarnemen.

   ^31En Mozes, en Eleazar, de priester, deden, gelijk als de HEERE Mozes
   geboden had.

   ^32De buit nu, het overschot van den roof, dat het krijgsvolk geroofd
   had, was zeshonderd vijf en zeventig duizend schapen;

   ^33En twee en zeventig duizend runderen;

   ^34En een en zestig duizend ezelen;

   ^35En der mensen zielen, uit de vrouwen, die geen bijligging des mans
   bekend hadden, alle zielen waren twee en dertig duizend.

   ^36En de helft, te weten het deel dergenen, die tot dezen krijg
   uitgetogen waren, was in getal driehonderd zeven en dertig duizend en
   vijfhonderd schapen.

   ^37En de schatting voor den HEERE van schapen was zeshonderd vijf en
   zeventig.

   ^38En de runderen waren zes en dertig duizend, en hun schatting voor
   den HEERE twee en zeventig.

   ^39En de ezelen waren dertig duizend en vijfhonderd, en hun schatting
   voor den HEERE was een en zestig.

   ^40En der mensen zielen waren zestien duizend, en hun schatting voor
   den HEERE twee en dertig zielen.

   ^41En Mozes gaf Eleazar, den priester, de schatting van de heffing des
   HEEREN, gelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^42En van de helft der kinderen Israels, welke Mozes afgedeeld had, van
   de mannen, die gestreden hadden;

   ^43(Het halve deel nu der vergadering was, uit de schapen, driehonderd
   zeven en dertig duizend en vijfhonderd;

   ^44En de runderen waren zes en dertig duizend;

   ^45En de ezelen dertig duizend en vijfhonderd;

   ^46En der mensen zielen zestien duizend;)

   ^47Van die helft der kinderen Israels nam Mozes een gevangene uit
   vijftig, van mensen en van beesten; en hij gaf ze aan de Levieten, die
   de wacht van den tabernakeldes HEEREN waarnamen, gelijk als de HEERE
   Mozes geboden had.

   ^48Toen traden tot Mozes de bevelhebbers, die over de duizenden des
   heirs waren, de hoofdlieden der duizenden, en de hoofdlieden der
   honderden;

   ^49En zij zeiden tot Mozes: Uw knechten hebben opgenomen de som der
   krijgslieden, die onder onze hand geweest zijn; en uit ons ontbreekt
   niet een man.

   ^50Daarom hebben wij een offerande des HEEREN gebracht, een ieder wat
   hij gekregen heeft, een gouden vat, een keten, of een armring, een
   vingerring, een oorring, of een afhangenden gordel, om voor onze zielen
   verzoening te doen voor het aangezicht des HEEREN.

   ^51Zo nam Mozes en Eleazar, de priester, van het goud, alle
   welgewrochte vaten.

   ^52En al het goud der heffing, dat zij den HEERE offerden, was zestien
   duizend zevenhonderd en vijftig sikkelen, van de hoofdlieden der
   duizenden, en van dehoofdlieden der honderden.

   ^53Aangaande de krijgslieden, een iegelijk had geroofd voor zichzelven.

   ^54Zo nam Mozes en Eleazar, de priester, dat goud van de hoofdlieden
   der duizenden en der honderden, en zij brachten het in de tent der
   samenkomst, ter gedachtenisvoor de kinderen Israels, voor het
   aangezicht des HEEREN. en ziet, dezeplaats was een plaats voor vee.
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^2Zo kwamen de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben, en spraken
   tot Mozes, en tot Eleazar, den priester, en tot de oversten der
   vergadering, zeggende:

   ^3Ataroth, en Dibon, en Jaezer, en Nimra, en Hesbon, en Eleale, en
   Schebam, en Nebo, en Behon;

   ^4Dit land, hetwelk de HEERE voor het aangezicht der vergadering van
   Israel geslagen heeft, is een land voor vee; en uw knechten hebben vee.

   ^5Voorts zeiden zij: Indien wij genade in uw ogen gevonden hebben, dat
   ditzelve land aan uw knechten gegeven worde tot een bezitting; en doe
   ons niet trekken overde Jordaan.

   ^6Maar Mozes zeide tot de kinderen van Gad en tot de kinderen van
   Ruben: Zullen uw broeders ten strijde gaan, en zult gijlieden hier
   blijven?

   ^7Waarom toch zult gij het hart der kinderen Israels breken, dat zij
   niet overtrekken naar het land, dat de HEERE hun gegeven heeft?

   ^8Zo deden uw vaders, als ik hen van Kades-Barnea zond, om dit land te
   bezien.

   ^9Als zij opgekomen waren tot aan het dal Eskol, en dit land bezagen,
   zo braken zij het hart der kinderen Israels, dat zij niet gingen naar
   het land, dat de HEERE hungegeven had.

   ^10Toen ontstak de toorn des HEEREN te dien dage, en Hij zwoer,
   zeggende:

   ^11Indien deze mannen, die uit Egypte opgetogen zijn, van twintig jaren
   oud en daarboven, het land zullen zien, dat Ik Abraham, Izak en Jakob
   gezworen heb! Want zijhebben niet volhard Mij na te volgen;

   ^12Behalve Kaleb, de zoon van Jefunne, den Keniziet, en Jozua, de zoon
   van Nun; want zij hebben volhard den HEERE na te volgen.

   ^13Alzo ontstak des HEEREN toorn tegen Israel, en Hij deed hen
   omzwerven in de woestijn, veertig jaren, totdat verteerd was het ganse
   geslacht, hetwelk gedaanhad, wat kwaad was in de ogen des HEEREN.

   ^14En ziet, gijlieden zijt opgestaan in stede van uw vaderen, een
   menigte van zondige mensen, om de hittigheid van des HEEREN toorn tegen
   Israel te vermeerderen.

   ^15Wanneer gij van achter Hem u zult afkeren, zo zal Hij wijders
   voortvaren het te laten in de woestijn; en gij zult al dit volk
   verderven.

   ^16Toen traden zij toe tot hem, en zeiden: Wij zullen hier
   schaapskooien bouwen voor ons vee, en steden voor onze kinderen.

   ^17Maar wij zelven zullen ons toerusten, haastende voor het aangezicht
   der kinderen Israels, totdat wij hen aan hun plaats zullen gebracht
   hebben; en onze kinderenzullen blijven in de vaste steden, vanwege de
   inwoners des lands.

   ^18Wij zullen niet wederkeren tot onze huizen, totdat zich de kinderen
   Israels tot erfelijke bezitters zullen gesteld hebben, een ieder van
   zijn erfenis.

   ^19Want wij zullen met hen niet erven aan gene zijde van de Jordaan, en
   verder heen, als onze erfenis ons toegekomen zal zijn aan deze zijde
   van de Jordaan, tegen denopgang.

   ^20Toen zeide Mozes tot hen: Indien gij deze zaak doen zult, indien gij
   u voor het aangezicht des HEEREN zult toerusten ten strijde,

   ^21En een ieder van u, die toegerust is, over de Jordaan zal trekken
   voor het aangezicht des HEEREN, totdat Hij Zijn vijanden voor Zijn
   aangezicht uit de bezitting zalverdreven hebben.

   ^22En het land voor het aangezicht des HEEREN ten ondergebracht zij; zo
   zult gij daarna wederkeren, en onschuldig zijn voor den HEERE en voor
   Israel, en dit landzal u ter bezitting zijn voor het aangezicht des
   HEEREN.

   ^23Indien gij daarentegen alzo niet zult doen, ziet, zo hebt gij tegen
   den HEERE gezondigd; doch gij zult uw zonde gewaar worden, als zij u
   vinden zal!

   ^24Bouwt uw steden voor uw kinderen, en kooien voor uw schapen; en
   doet, wat uit uw mond uitgegaan is.

   ^25Toen spraken de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben tot Mozes,
   zeggende: Uw knechten zullen doen, gelijk als mijn heer gebiedt.

   ^26Onze kinderen, onze vrouwen, onze have en al onze beesten zullen
   aldaar zijn in de steden van Gilead;

   ^27Maar uw knechten zullen overtrekken, al wie ten heire toegerust is,
   voor het aangezicht des HEEREN tot den strijd, gelijk als mijn heer
   gesproken heeft.

   ^28Toen gebood Mozes, hunnenthalve, den priester Eleazar, en Jozua, den
   zoon van Nun, en den hoofden der vaderen van de stammen der kinderen
   Israels;

   ^29En Mozes zeide tot hen: Indien de kinderen van Gad, en de kinderen
   van Ruben, met ulieden over de Jordaan zullen trekken, een ieder, die
   toegerust is ten oorlog, voor het aangezicht des HEEREN, als het land
   voor uw aangezicht zal ten ondergebracht zijn; zo zult gij hun het land
   Gilead ter bezitting geven.

   ^30Maar indien zij niet toegerust met u zullen overtrekken, zo zullen
   zij tot bezitters gesteld worden in het midden van ulieden in het land
   Kanaan.

   ^31En de kinderen van Gad en de kinderen van Ruben antwoordden,
   zeggende: Wat de HEERE tot uw knechten gesproken heeft, zullen wij alzo
   doen.

   ^32Wij zullen toegerust overtrekken voor het aangezicht des HEEREN naar
   het land Kanaan; en de bezitting onzer erfenis zullen wij hebben aan
   deze zijde van deJordaan.

   ^33Alzo gaf Mozes hunlieden, den kinderen van Gad, en de kinderen van
   Ruben, en den halven stam van Manasse, den zoon van Jozef, het
   koninkrijk van Sihon, koningder Amorieten, en het koninkrijk van Og,
   koning van Bazan; het land met de steden van hetzelve in de landpalen,
   de steden des lands rondom.

   ^34En de kinderen van Gad bouwden Dibon, en Ataroth, en Aroer,

   ^35En Atroth-Sofan, en Jaezer, en Jogbeha,

   ^36En Beth-Nimra, en Beth-Haran, vaste steden en schaapskooien.

   ^37En de kinderen van Ruben bouwden Hezbon, en Eleale, en Kirjathaim,

   ^38En Nebo, en Baal-Meon, veranderd zijnde van naam, en Sibma; en zij
   noemden de namen der steden, die zij bouwden, met andere namen.

   ^39En de kinderen van Machir, den zoon van Manasse, gingen naar Gilead,
   en namen dat in, en zij verdreven de Amorieten, die daarin waren, uit
   de bezitting.

   ^40Zo gaf Mozes Gilead aan Machir, den zoon van Manasse; en hij woonde
   daarin.

   ^41Jair nu, de zoon van Manasse, ging heen en nam hunlieder dorpen in,
   en hij noemde die Havvoth-Jair.

   ^42En Nobah ging heen, en nam Kenath in, met haar onderhorige plaatsen,
   en noemde ze Nobah naar zijn naam.
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Dit zijn de reizen der kinderen Israels, die uit Egypteland
   uitgetogen zijn, naar hun heiren, door de hand van Mozes en Aaron.

   ^2En Mozes schreef hun uittochten, naar hun reizen, naar den mond des
   HEEREN; en dit zijn hun reizen, naar hun uittochten.

   ^3Zij reisden dan van Rameses; in de eerste maand, op den vijftienden
   dag der eerste maand, des anderen daags van het pascha, togen de
   kinderen Israels uit dooreen hoge hand, voor de ogen van alle
   Egyptenaren;

   ^4Als de Egyptenaars begroeven degenen, welke de HEERE onder hen
   geslagen had, alle eerstgeborenen; ook had de HEERE gerichten geoefend
   aan hun goden.

   ^5Als de kinderen Israels van Rameses verreisd waren, zo legerden zij
   zich te Sukkoth.

   ^6En zij verreisden van Sukkoth, en legerden zich in Etham, hetwelk aan
   het einde der woestijn is.

   ^7En zij verreisden van Etham, en keerden weder naar Pi-hachiroth, dat
   tegenover Baal-Sefon is, en zij legerden zich voor Migdol.

   ^8En zij verreisden van Hachiroth, en gingen over, door het midden van
   de zee, naar de woestijn, en zij gingen drie dagreizen in de woestijn
   Etham, en legerden zich inMara.

   ^9En zij verreisden van Mara, en kwamen te Elim; in Elim nu waren
   twaalf waterfonteinen en zeventig palmbomen, en zij legerden zich
   aldaar.

   ^10En zij verreisden van Elim, en legerden zich aan de Schelfzee.

   ^11En zij verreisden van de Schelfzee, en legerden zich in de woestijn
   Sin.

   ^12En zij verreisden uit de woestijn Sin, en zij legerden zich in
   Dofka.

   ^13En zij verreisden van Dofka, en legerden zich in Aluz.

   ^14En zij verreisden van Aluz, en legerden zich in Rafidim; doch daar
   was geen water voor het volk, om te drinken.

   ^15En zij verreisden van Rafidim, en legerden zich in de woestijn van
   Sinai.

   ^16En zij verreisden uit de woestijn van Sinai, en legerden zich in
   Kibroth-Thaava.

   ^17En zij verreisden van Kibroth-Thaava, en legerden zich in Hazeroth.

   ^18En zij verreisden van Hazeroth, en legerden zich in Rithma.

   ^19En zij verreisden van Rithma, en legerden zich in Rimmon-Perez.

   ^20En zij verreisden van Rimmon-Perez, en legerden zich in Libna.

   ^21En zij verreisden van Libna, en legerden zich in Rissa.

   ^22En zij verreisden van Rissa, en legerden zich in Kehelatha.

   ^23En zij verreisden van Kehelatha, en legerden zich in het gebergte
   van Safer.

   ^24En zij verreisden van het gebergte Safer, en legerden zich in
   Harada.

   ^25En zij verreisden van Harada, en legerden zich in Makheloth.

   ^26En zij verreisden van Makheloth, en legerden zich in Tachath.

   ^27En zij verreisden van Tachath, en legerden zich in Tharah.

   ^28En zij verreisden van Tharah, en legerden zich in Mithka.

   ^29En zij verreisden van Mithka, en legerden zich in Hasmona.

   ^30En zij verreisden van Hasmona, en legerden zich in Moseroth.

   ^31En zij verreisden van Moseroth, en legerden zich in Bene-Jaakan.

   ^32En zij verreisden van Bene-Jaakan, en legerden zich in Hor-Gidgad.

   ^33En zij verreisden van Hor-gidgad, en legerden zich in Jotbatha.

   ^34En zij verreisden van Jotbatha, en legerden zich in Abrona.

   ^35En zij verreisden van Abrona, en legerden zich in Ezeon-Geber.

   ^36En zij verreisden van Ezeon-Geber, en legerden zich in de woestijn
   Zin, dat is Kades.

   ^37En zij verreisden van Kades, en legerden zich aan den berg Hor, aan
   het einde des lands van Edom.

   ^38Toen ging de priester Aaron op den berg Hor, naar den mond des
   HEEREN, en stierf aldaar, in het veertigste jaar na den uittocht van de
   kinderen Israels uitEgypteland, in de vijfde maand, op den eersten der
   maand.

   ^39Aaron nu was honderd drie en twintig jaren oud, als hij stierf op
   den berg Hor.

   ^40En de Kanaaniet, de koning van Harad, die in het zuiden woonde in
   het land Kanaan, hoorde, dat de kinderen Israels aankwamen.

   ^41En zij verreisden van den berg Hor, en legerden zich in Zalmona.

   ^42En zij verreisden van Zalmona, en legerden zich in Funon.

   ^43En zij verreisden van Funon, en legerden zich in Oboth.

   ^44En zij verreisden van Oboth, en legerden zich aan de heuvelen van
   Abarim, in de landpale van Moab.

   ^45En zij verreisden van de heuvelen van Abarim, en legerden zich in
   Dibon-Gad.

   ^46En zij verreisden van Dibon-Gad, en legerden zich in
   Almon-Diblathaim.

   ^47En zij verreisden van Almon-Diblathaim, en legerden zich in de
   bergen Abarim, tegen Nebo.

   ^48En zij verreisden van de bergen Abarim, en legerden zich in de
   vlakke velden der Moabieten, aan de Jordaan van Jericho.

   ^49En zij legerden zich aan de Jordaan van Beth-Jesimoth, tot aan
   Abel-Sittim, in de vlakke velden der Moabieten.

   ^50En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan
   de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^51Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gijlieden
   over de Jordaan zult gegaan zijn in het land Kanaan;

   ^52Zo zult gij alle inwoners des lands voor uw aangezicht uit de
   bezitting verdrijven, en al hun beeltenissen verderven; ook zult gij al
   hun gegotene beelden verderven, enal hun hoogten verdelgen.

   ^53En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen, en daarin wonen;
   want Ik heb u dat land gegeven, om hetzelve erfelijk te bezitten.

   ^54En gij zult het land in erfelijke bezitting nemen door het lot, naar
   uw geslachten; dengenen, die veel zijn, zult gij hun erfenis meerder
   maken, en dien, die weinig zijn, zult gij hun erfenis minder maken;
   waarheen voor iemand het lot zal uitgaan, dat zal hij hebben; naar de
   stammen uwer vaderen zult gij de erfenis nemen.

   ^55Maar indien gij de inwoners des lands niet voor uw aangezicht uit de
   bezitting zult verdrijven, zo zal het geschieden, dat, die gij van hen
   zult laten overblijven, totdoornen zullen zijn in uw ogen, en tot
   prikkelen in uw zijden, en u zullen benauwen op het land, waarin gij
   woont.

   ^56En het zal geschieden, dat Ik u zal doen, gelijk als Ik hun dacht te
   doen. Numeri 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij in het land
   Kanaan ingaat, zo zal dit land zijn, dat u ter erfenis vallen zal, het
   land Kanaan, naar zijnlandpalen.

   ^3De zuiderhoek nu zal u zijn van de woestijn Zin, aan de zijden van
   Edom; en de zuider landpale zal u zijn van het einde der Zoutzee tegen
   het oosten;

   ^4En deze landpale zal u omgaan van het zuiden naar den opgang van
   Akrabbim, en doorgaan naar Zin; en haar uitgangen zullen zijn, van het
   zuiden naarKades-Barnea; en zij zal uitgaan naar Hazar-Addar, en
   doorgaan naar Azmon.

   ^5Voorts zal deze landpale omgaan van Azmon naar de rivier van Egypte,
   en haar uitgangen zullen zijn naar de zee.

   ^6Aangaande de landpale van het westen, daar zal u de grote zee de
   landpale zijn; dit zal uw landpale van het westen zijn.

   ^7Voorts zal u de landpale van het noorden deze zijn: van de grote zee
   af zult gij u den berg Hor aftekenen.

   ^8Van den berg Hor zult gij aftekenen tot daar men komt te Hamath; en
   de uitgangen dezer landpale zullen zijn naar Zedad.

   ^9En deze landpale zal uitgaan naar Zifron, en haar uitgangen zullen
   zijn te Hazar-Enan; dit zal u de noorder landpale zijn.

   ^10Voorts zult gij u tot een landpale tegen het oosten aftekenen van
   Hazar-Enan naar Sefam.

   ^11En deze landpale zal afgaan van Sefam naar Ribla, tegen het oosten
   van Ain; daarna zal deze landpale afgaan en strekken langs den oever
   van de zee Cinnerethoostwaarts.

   ^12Voorts zal deze landpale afgaan langs de Jordaan, en haar uitgangen
   zullen zijn aan de Zoutzee. Dit zal u zijn het land naar zijn landpale
   rondom.

   ^13En Mozes gebood den kinderen Israels, zeggende: Dit is het land, dat
   gij door het lot ten erve innemen zult, hetwelk de HEERE aan de negen
   stammen en denhalven stam van Manasse te geven geboden heeft.

   ^14Want de stam van de kinderen der Rubenieten, naar het huis hunner
   vaderen, en de stam van de kinderen der Gadieten, naar het huis hunner
   vaderen, hebbenontvangen; mitsgaders de halve stam van Manasse heeft
   zijn erfenis ontvangen.

   ^15Twee stammen en een halve stam hebben hun erfenis ontvangen aan deze
   zijde van de Jordaan, van Jericho oostwaarts tegen den opgang.

   ^16Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^17Dit zijn de namen der mannen, die ulieden het land ten erve zullen
   uitdelen: Eleazar, de priester, en Jozua, de zoon van Nun.

   ^18Daartoe zult gij uit elken stam een overste nemen, om het land ten
   erve uit te delen.

   ^19En dit zijn de namen dezer mannen: van de stam van Juda, Kaleb, de
   zoon van Jefunne;

   ^20En van den stam der kinderen van Simeon, Semuel, zoon van Ammihud;

   ^21Van den stam van Benjamin, Elidad, zoon van Chislon;

   ^22En van den stam der kinderen van Dan, de overste Bukki, zoon van
   Jogli;

   ^23Van de kinderen van Jozef: van den stam der kinderen van Manasse, de
   overste Hanniel, zoon van Efod;

   ^24En van den stam der kinderen van Efraim, de overste Kemuel, zoon van
   Siftan;

   ^25En van den stam der kinderen van Zebulon, de overste Elizafan, zoon
   van Parnach;

   ^26En van den stam der kinderen van Issaschar, de overste Paltiel, zoon
   van Azzan;

   ^27En van den stam der kinderen van Aser, de overste Achihud, zoon van
   Selomi;

   ^28En van den stam der kinderen van Nafthali, de overste Pedael, zoon
   van Ammihud.

   ^29Dit zijn ze, dien de HEERE geboden heeft, den kinderen Israels de
   erfenissen uit te delen, in het land Kanaan.
     __________________________________________________________________

  Chapter 35

   ^1En de HEERE sprak tot Mozes, in de vlakke velden der Moabieten, aan
   de Jordaan van Jericho, zeggende:

   ^2Gebied den kinderen Israels, dat zij van de erfenis hunner bezitting
   aan de Levieten steden zullen geven om te bewonen; daartoe zult
   gijlieden aan de Levietenvoorsteden geven, aan de steden rondom
   dezelve.

   ^3En die steden zullen zij hebben om te bewonen; maar hun voorsteden
   zullen zijn voor hun beesten, en voor hun have, en voor al hun
   gedierte,

   ^4En de voorsteden der steden, die gij aan de Levieten zult geven,
   zullen van den stadsmuur af, en naar buiten, van duizend ellen zijn
   rondom.

   ^5En gij zult meten van buiten de stad, aan den hoek tegen het oosten,
   twee duizend ellen, en aan den hoek van het zuiden, twee duizend ellen,
   en aan den hoek vanhet westen, twee duizend ellen, en aan den hoek van
   het noorden, twee duizend ellen; dat de stad in het midden zij. Dit
   zullen zij hebben tot voorsteden van desteden.

   ^6De steden nu, die gij aan de Levieten zult geven, zullen zijn zes
   vrijsteden, die gij geven zult, opdat de doodslager daarheen vliede; en
   boven dezelve zult gij hun tweeen veertig steden geven.

   ^7Al de steden, die gij aan de Levieten geven zult, zullen zijn acht en
   veertig steden, deze met haar voorsteden.

   ^8De steden, die gij van de bezitting der kinderen Israels geven zult,
   zult gij van dien, die vele heeft, vele nemen, en van dien, die weinig
   heeft, weinige nemen; eenieder zal naar zijn erfenis, die zij zullen
   erven, van zijn steden aan de Levieten geven.

   ^9Voorts sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

   ^10Spreek tot de kinderen Israels, en zeg tot hen: Wanneer gij over de
   Jordaan gaat naar het land Kanaan.

   ^11Zo zult gij maken, dat u steden tegemoet liggen, die u tot
   vrijsteden zullen zijn; opdat de doodslager daarheen vliede, die een
   ziel onwetend geslagen heeft.

   ^12En deze steden zullen u tot een toevlucht zijn voor den bloed
   wreker; opdat de doodslager niet sterve, totdat hij voor de vergadering
   aan het gericht gestaan hebbe.

   ^13En deze steden, die gij geven zult, zullen zes vrijsteden voor u
   zijn.

   ^14Drie dezer vrijsteden zult gij geven op deze zijde van de Jordaan,
   en drie dezer steden zult gij geven in het land Kanaan; vrijsteden
   zullen het zijn.

   ^15Die zes steden zullen voor de kinderen Israels, en voor den
   vreemdeling, en den bijwoner in het midden van hen, tot een toevlucht
   zijn; opdat daarheen vliede, wieeen ziel onvoorziens slaat.

   ^16Maar indien hij hem met een ijzeren instrument geslagen heeft, dat
   hij gestorven zij, een doodslager is hij; deze doodslager zal zekerlijk
   gedood worden.

   ^17Of indien hij hem met een handsteen, waarvan met zoude kunnen
   sterven, geslagen heeft, dat hij gestorven zij, een doodslager is hij;
   deze doodslager zal zekerlijkgedood worden.

   ^18Of indien hij hem met een houten handinstrument, waarvan men zoude
   kunnen sterven, geslagen heeft, dat hij gestorven zij, een doodslager
   is hij; deze doodslagerzal zekerlijk gedood worden.

   ^19De wreker des bloeds, die zal den doodslager doden; als hij hem
   ontmoet, zal hij hem doden.

   ^20Indien hij hem ook door haat zal gestoten hebben, of met opzet op
   hem geworpen heeft, dat hij gestorven zij;

   ^21Of hem door vijandschap met zijn hand geslagen heeft, dat hij
   gestorven zij; de slager zal zekerlijk gedood worden, een doodslager is
   hij; de bloedwreker zal dezendoodslager doden, als hij hem ontmoet.

   ^22Maar indien hij hem met der haast, zonder vijandschap gestoten
   heeft, of enig instrument zonder opzet op hem geworpen heeft;

   ^23Of onvoorziens met enigen steen, waarvan men zoude kunnen sterven,
   en hij dien op hem heeft doen vallen, dat hij gestorven zij, zo hij hem
   toch geen vijand was, noch zijn kwaad zoekende;

   ^24Zo zal de vergadering richten tussen den slager, en tussen den
   bloedwreker, naar deze zelve rechten.

   ^25En de vergadering zal den doodslager redden uit den hand des
   bloedwrekers, en de vergadering zal hem doen wederkeren tot zijn
   vrijstad, waarheen hij gevlodenwas; en hij zal daarin blijven tot den
   dood des hogepriesters, dien men met de heilige olie gezalfd heeft.

   ^26Doch indien de doodslager enigzins zal gaan uit de palen zijner
   vrijstad, waarheen hij gevloden was,

   ^27En de bloedwreker hem zal vinden buiten de palen zijner vrijstad; zo
   de bloedwreker den doodslager zal doden, het zal hem geen bloedschuld
   zijn.

   ^28Want hij zou in zijn vrijstad gebleven zijn tot den dood des
   hogepriesters; maar na de dood des hogepriesters zal de doodslager
   wederkeren tot het land zijnerbezitting.

   ^29En deze dingen zullen ulieden zijn tot een inzetting van recht, bij
   uw geslachten, in al uw woningen.

   ^30Al wie de ziel slaat, naar den mond der getuige zal men den
   doodslager doden, maar een enig getuige zal niet getuigen tegen een
   ziel, dat zij sterve.

   ^31En gij zult geen verzoening nemen voor de ziel des doodslagers, die
   schuldig is te sterven; want hij zal zekerlijk gedood worden.

   ^32Ook zult gij geen verzoening nemen voor dien, die gevlucht is naar
   zijn vrijstad, dat hij zou wederkeren, om te wonen in het land, tot den
   dood des hoge priesters.

   ^33Zo zult gij niet ontheiligen het land, waarin gij zijt; want het
   bloed ontheiligt het land; en voor het land zal geen verzoening gedaan
   worden over het bloed, dat daarinvergoten is, dan door het bloed
   desgenen, die dat vergoten heeft.

   ^34Verontreinigt dan het land niet, waarin gij gaat wonen, in welks
   midden Ik wonen zal; want Ik ben de HEERE, wonende in het midden der
   kinderen Israels.
     __________________________________________________________________

  Chapter 36

   ^1En de hoofden der vaderen van het geslacht de kinderen van Gilead,
   den zoon van Machir, den zoon van Manasse, uit de geslachten der
   kinderen van Jozef, tradentoe, en spraken voor het aangezicht van
   Mozes, en voor het aangezicht der oversten, hoofden van de vaderen der
   kinderen Israels.

   ^2En zeiden: De HEERE heeft mijn heer geboden, dat land door het lot
   aan de kinderen Israels in erfenis te geven; en mijn heer is door den
   HEERE geboden, deerfenis van onzen broeder Zelafead te geven aan zijn
   dochteren.

   ^3Wanneer zij een van de zonen der andere stammen van de kinderen
   Israels tot vrouwen zouden worden, zo zou haar erfenis van de erfenis
   onzer vaderenafgetrokken worden, en toegedaan zijn tot de erfenis van
   dien stam, aan welken zij geworden zouden; alzo zou van het lot onzer
   erfenis worden afgetrokken.

   ^4Als ook de kinderen Israels een jubeljaar zullen hebben, zo zou haar
   erfenis toegedaan zijn tot de erfenis van dien stam, aan welken zij
   zouden geworden zijn; alzozou haar erfenis van de erfenis van den stam
   onzer vaderen afgetrokken worden.

   ^5Toen gebood Mozes den kinderen Israels, naar des HEEREN mond,
   zeggende: De stam der kinderen van Jozef spreekt recht.

   ^6Dit is het woord, dat de HEERE van de dochteren van Zelafead geboden
   heeft, zeggende: Laat zij dien tot vrouwen worden, die in haar ogen
   goed zal zijn; alleenlijk, dat zij aan het geslacht van haars vaders
   stam tot vrouwen worden.

   ^7Zo zal de erfenis van de kinderen Israels niet omgewend worden van
   stam tot stam; want de kinderen Israels zullen aanhangen, een ieder aan
   de erfenis van denstam zijner vaderen.

   ^8Voorts zal elke dochter, die een erfenis erft, van de stammen der
   kinderen Israels, ter vrouw worden aan een van het geslacht van den
   stam haars vaders; opdat dekinderen Israels erfelijk bezitten, een
   ieder de erfenis zijner vaderen.

   ^9Zo zal de erfenis niet omgewend worden van den enen stam tot den
   anderen; want de stammen der kinderen Israels zullen aanhangen, een
   ieder aan zijn erfenis.

   ^10Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de dochteren van
   Zelafead;

   ^11Want Machla, Thirza, en Hogla, en Milka, en Noa, dochteren van
   Zelafead, zijn den zonen harer ooms tot vrouwen geworden.

   ^12Onder de geslachten van de kinderen van Manasse, den zoon van Jozef,
   zijn zij tot vrouwen geworden; alzo bleef haar erfenis aan den stam van
   het geslacht haarsvaders.
     __________________________________________________________________

Deuteronomy
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Dit zijn de woorden, die Mozes tot gans Israel gesproken heeft, aan
   deze zijde van de Jordaan, in de woestijn, op het vlakke veld tegenover
   Suf, tussen Paran entussen Tofel, en Laban, en Hazeroth, en Dizahab.

   ^2Elf dag reizen zijn het van Horeb, door den weg van het gebergte
   Seir, tot aan Kades-Barnea.

   ^3En het is geschied in het veertigste jaar, in de elfde maand, op den
   eersten der maand, dat Mozes sprak tot de kinderen Israels, naar alles
   wat hem de HEERE aanhen bevolen had;

   ^4Nadat hij geslagen had Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon
   woonde, en Og, den koning van Bazan, welke woonde in Astharoth, te
   Edrei.

   ^5Aan deze zijde van de Jordaan, in het land van Moab, hief Mozes aan,
   deze wet uit te leggen, zeggende:

   ^6De HEERE, onze God, sprak tot ons aan Horeb, zeggende: Gij zijt lang
   genoeg bij dezen berg gebleven.

   ^7Keert u, en vertrekt, en gaat in het gebergte der Amorieten, en tot
   al hun geburen, in het vlakke veld, op het gebergte, en in de laagte,
   en in het zuiden, en aan dehavens der zee; het land der Kanaanieten, en
   den Libanon, tot aan die grote rivier, de rivier Frath.

   ^8Ziet, Ik heb dat land gegeven voor uw aangezicht; gaat daarin, en
   bezit erfelijk het land, dat de HEERE aan uw vaderen, Abraham, Izak en
   Jakob gegeven heeft, dat Hij het hun en hun zaad na hen geven zou.

   ^9En ik sprak ter zelfder tijd tot u, zeggende: Ik alleen zal u niet
   kunnen dragen.

   ^10De HEERE, uw God, heeft u vermenigvuldigd, en ziet, gij zijt heden
   als de sterren des hemels in menigte.

   ^11De HEERE, uwer vaderen God, doe tot u, zo als gij nu zijt,
   duizendmaal meer, en Hij zegene u, gelijk als Hij tot u gesproken
   heeft!

   ^12Hoe zoude ik alleen uw moeite, en uw last, en uw twistzaken dragen?

   ^13Neemt u wijze, en verstandige, en ervarene mannen, van uw stammen,
   dat ik hen tot uw hoofden stelle.

   ^14Toen antwoorddet gij mij, en zeidet: Dit woord is goed, dat gij
   gesproken hebt, om te doen.

   ^15Zo nam ik de hoofden uwer stammen, wijze en ervarene mannen, en
   stelde hen tot hoofden over u, oversten van duizenden, en oversten van
   honderden, en overstenvan vijftigen, en oversten van tienen, en
   ambtlieden voor uw stammen.

   ^16En ik gebood uw rechters ter zelfder tijd, zeggende: Hoort de
   verschillen tussen uw broederen, en richt recht tussen den man en
   tussen zijn broeder, en tussendeszelfs vreemdeling.

   ^17Gij zult het aangezicht in het gericht niet kennen; gij zult den
   kleine, zowel als den grote, horen; gij zult niet vrezen voor iemands
   aangezicht; want het gericht isGodes; doch de zaak, die voor u te zwaar
   zal zijn, zult gij tot mij doen komen, en ik zal ze horen.

   ^18Alzo gebood ik u te dier tijd alle zaken, die gij zoudt doen.

   ^19Toen vertogen wij van Horeb, en doorwandelden die gans grote en
   vreselijke woestijn, die gij gezien hebt, op den weg van het gebergte
   der Amorieten, gelijk deHEERE, onze God, ons geboden had; en wij kwamen
   tot Kades-Barnea.

   ^20Toen zeide ik tot ulieden: Gij zijt gekomen tot het gebergte der
   Amorieten, dat de HEERE, onze God, ons geven zal.

   ^21Ziet, de HEERE, uw God, heeft dat land gegeven voor uw aangezicht;
   trekt op, bezit het erfelijk, gelijk als de HEERE, uwer vaderen God,
   tot u gesproken heeft;vreest niet, en ontzet u niet.

   ^22Toen naderdet gij allen tot mij, en zeidet: Laat ons mannen voor ons
   aangezicht heenzenden, die ons het land uitspeuren, en ons bescheid
   wederbrengen, wat wegwij daarin optrekken zullen, en tot wat steden wij
   komen zullen.

   ^23Deze zaak nu was goed in mijn ogen; zo nam ik uit u twaalf mannen,
   van elken stam een man.

   ^24Die keerden zich, en togen op naar het gebergte, en kwamen tot het
   dal Eskol, en verspiedden datzelve.

   ^25En zij namen van de vrucht des lands in hun hand, en brachten ze tot
   ons af, en zeiden ons bescheid weder, en zeiden: Het land, dat de
   HEERE, onze God, onsgeven zal, is goed.

   ^26Doch gij wildet niet optrekken; maar gij waart den mond des HEEREN
   uws Gods, wederspannig.

   ^27En gij murmureerdet in uw tenten, en zeidet: Omdat de HEERE ons
   haat, heeft Hij ons uit Egypteland uitgevoerd, opdat Hij ons levere in
   de hand der Amorieten, omons te verdelgen.

   ^28Waarheen zouden wij optrekken? Onze broeders hebben ons hart doen
   smelten, zeggende: Het is een volk, groter en langer dan wij; de steden
   zijn groot, en gesterkttot in de hemel toe; ook hebben wij daar
   kinderen der Enakieten gezien.

   ^29Toen zeide ik tot u: Verschrikt niet, en vreest niet voor hen.

   ^30De HEERE, uw God, Die voor uw aangezicht wandelt, Die zal voor u
   strijden, naar alles, wat Hij bij u voor uw ogen gedaan heeft in
   Egypte.

   ^31En in de woestijn, waar gij gezien hebt, dat de HEERE uw God, u
   daarin gedragen heeft, als een man zijn zoon draagt, op al den weg,
   dien gij gewandeld hebt, totdatgij kwaamt aan deze plaats.

   ^32Maar door dit woord geloofdet gij niet aan den HEERE, uw God.

   ^33Die voor uw aangezicht op den weg wandelde, om u de plaats uit te
   zien, waar gij zoudt legeren; des nachts in het vuur, opdat Hij u den
   weg wees, waarin gij zoudtgaan, en des daags in de wolk.

   ^34Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, zo werd Hij zeer
   toornig, en zwoer, zeggende:

   ^35Zo iemand van deze mannen, van dit kwade geslacht, zal zien dat
   goede land, hetwelk Ik gezworen heb uw vaderen te zullen geven!

   ^36Behalve Kaleb, de zoon van Jefunne; die zal het zien, en aan hem zal
   Ik het land geven, waarop hij getreden heeft, en aan zijn kinderen;
   omdat hij volhard heeft denHEERE te volgen.

   ^37Ook vertoornde zich de HEERE op mij om uwentwil, zeggende: Gij zult
   daar ook niet inkomen.

   ^38Jozua, de zoon van Nun, die voor uw aangezicht staat, die zal daarin
   komen; sterk denzelven, want hij zal het Israel doen erven.

   ^39En uw kinderkens, waarvan gij zeidet: Zij zullen tot een roof zijn;
   en uw kinderen, die heden noch goed noch kwaad weten, die zullen daarin
   komen, en dien zal Ikhet geven, en die zullen het erfelijk bezitten.

   ^40Gij daarentegen, keert u, en reist naar de woestijn, den weg van de
   Schelfzee.

   ^41Toen antwoorddet gij, en zeidet tot mij: Wij hebben tegen den HEERE
   gezondigd; wij zullen optrekken, en strijden, naar alles, wat de HEERE,
   onze God, onsgeboden heeft. Als gij nu een iegelijk zijn
   krijgsgereedschap aangorddet, en willens waart, om naar het gebergte
   henen op te trekken,

   ^42Zo zeide de HEERE tot mij: Zeg hun: Trekt niet op, en strijdt niet,
   want Ik ben niet in het midden van u; opdat gij niet voor het
   aangezicht uwer vijanden geslagenwordet.

   ^43Doch als ik tot u sprak, zo hoordet gij niet, maar waart den mond
   des HEEREN wederspannig, en handeldet trotselijk, en toogt op naar het
   gebergte.

   ^44Toen togen de Amorieten uit, die op dat gebergte woonden, u
   tegemoet, en vervolgden u, gelijk als de bijen doen; en zij
   verpletterden u in Seir tot Horma toe.

   ^45Als gij nu wederkwaamt en weendet voor het aangezicht des HEEREN, zo
   verhoorde de HEERE uw stem niet, en neigde Zijn oren niet tot u.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Daarna keerden wij ons, en reisden naar de woestijn, den weg van de
   Schelfzee, gelijk de HEERE tot mij gesproken had, en wij togen om het
   gebergte Seir, veledagen.

   ^2Toen sprak de HEERE tot mij, zeggende:

   ^3Gijlieden hebt dit gebergte genoeg omgetogen; keert u naar het
   noorden;

   ^4En gebied het volk, zeggende: Gij zult doortrekken aan de landpale
   uwer broederen, de kinderen van Ezau, die in Seir wonen; zij zullen wel
   voor u vrezen; maar gijzult u zeer wachten.

   ^5Mengt u niet met hen; want Ik zal u van hun land niet geven, ook niet
   tot de betreding van een voetzool; want Ik heb Ezau het gebergte Seir
   ter erfenis gegeven.

   ^6Spijze zult gij voor geld van hen kopen, dat gij etet; en ook zult
   gij water voor geld van hen kopen, dat gij drinket.

   ^7Want de HEERE, uw God, heeft u gezegend in al het werk uwer hand; Hij
   kent uw wandelen door deze zo grote woestijn; deze veertig jaren is de
   HEERE, uwGod, met u geweest; geen ding heeft u ontbroken.

   ^8Als wij nu doorgetrokken waren van onze broederen, de kinderen van
   Ezau, die in Seir woonden, van den weg des vlakken velds, van Elath, en
   van Ezeon-Geber, zokeerden wij ons, en doortogen den weg der woestijn
   van Moab.

   ^9Toen sprak de HEERE tot mij: Beangstig Moab niet, en meng u niet met
   hen in den strijd; want Ik zal u geen erfenis van hun land geven,
   dewijl Ik aan Lotskinderen Ar ter erfenis gegeven heb.

   ^10De Emieten woonden te voren daarin, een groot, en menigvuldig, en
   lang volk, gelijk de Enakieten.

   ^11Dezen werden ook voor reuzen gehouden, als de Enakieten; en de
   Moabieten noemden hen Emieten.

   ^12Ook woonden de Horieten te voren in Seir; maar de kinderen van Ezau
   verdreven hen uit de bezitting en verdelgden hen van hun aangezicht, en
   hebben in hunliederplaats gewoond; gelijk als Israel gedaan heeft aan
   het land zijner erfenis, hetwelk de HEERE hun gegeven heeft.

   ^13Nu, maakt u op, en trekt over de beek Zered. Alzo trokken wij over
   de beek Zered.

   ^14De dagen nu, die wij gewandeld hebben van Kades-Barnea, totdat wij
   over de beek Zered getogen zijn, waren acht en dertig jaren; totdat het
   ganse geslacht derkrijgslieden uit het midden der heirlegers verteerd
   was, gelijk de HEERE hun gezworen had.

   ^15Zo was ook de hand des HEEREN tegen hen, om hen uit het midden des
   heirlegers te verslaan, totdat zij verteerd waren.

   ^16En het geschiedde, als al de krijgslieden verteerd waren, uit het
   midden des heirlegers wegstervende,

   ^17Dat de HEERE tot mij sprak, zeggende:

   ^18Gij zult heden doortrekken aan Ar, de landpale van Moab;

   ^19En gij zult naderen tegenover de kinderen Ammons; beangstig die
   niet, en meng u met hen niet; want Ik zal u van het land der kinderen
   Ammons geen erfenisgeven, dewijl Ik het aan Lots kinderen ter erfenis
   gegeven heb.

   ^20Dit werd ook voor een land der reuzen gehouden; de reuzen woonden te
   voren daarin, en de Ammonieten noemden hen Zamzummieten;

   ^21Een groot, en menigvuldig, en lang volk, als de Enakieten; en de
   HEERE verdelgde hen voor hun aangezicht, zodat zij hen uit de bezitting
   verdreven, en aanhunlieder plaats woonden;

   ^22Gelijk als Hij aan de kinderen van Ezau, die in Seir wonen, gedaan
   heeft, voor welker aangezicht Hij de Horieten verdelgde; en zij
   verdreven hen uit de bezitting, enhebben aan hun plaats gewoond tot op
   dezen dag.

   ^23Ook hebben de Kafthorieten, die uit Kafthor uittogen, de Avieten,
   die in Hazerim tot Gaza toe woonden, verdelgd, en aan hun plaats
   gewoond.

   ^24Maakt u op, reist heen, en gaat over de beek Arnon; ziet, Ik heb
   Sihon, den koning van Hesbon, den Amoriet, en zijn land, in uw hand
   gegeven; begint te erven, enmengt u met hen in den strijd.

   ^25Te dezen dage zal Ik beginnen uw schrik en uw vreze te geven over
   het aangezicht der volken, onder den gansen hemel; die uw gerucht
   zullen horen, die zullensidderen, en bang zijn van uw aangezicht.

   ^26Toen zond ik boden uit de woestijn Kedemot tot Sihon, den koning van
   Hesbon, met woorden van vrede, zeggende:

   ^27Laat mij door uw land doortrekken; ik zal alleenlijk langs den weg
   voorttrekken; ik zal noch ter rechterhand noch ter linkerhand
   uitwijken.

   ^28Verkoop mij spijze voor geld, dat ik ete, en geef mij water voor
   geld, dat ik drinke; alleenlijk laat mij op mijn voeten doortrekken;

   ^29Gelijk de kinderen van Ezau, die in Seir wonen, en de Moabieten, die
   in Ar wonen, mij gedaan hebben; totdat ik over de Jordaan kome in het
   land, dat de HEERE, onze God, ons geven zal.

   ^30Maar Sihon, de koning van Hesbon, wilde ons door hetzelve niet laten
   doortrekken; want de HEERE,, uw God, verhardde zijn geest, en verstokte
   zijn hart, opdat Hijhem in uw hand gave, gelijk het is te dezen dage.

   ^31En de HEERE zeide tot mij: Zie, Ik heb begonnen Sihon en zijn land
   voor uw aangezicht te geven; begin dan te erven, om zijn land erfelijk
   te bezitten.

   ^32En Sihon toog uit ons tegemoet, hij en al zijn volk, ten strijde,
   naar Jahaz.

   ^33En de HEERE, onze God, gaf hem voor ons aangezicht; en wij sloegen
   hem, en zijn zonen, en al zijn volk.

   ^34En wij namen te dier tijd al zijn steden in, en wij verbanden alle
   steden, mannen, en vrouwen, en kinderkens; wij lieten niemand
   overblijven.

   ^35Het vee alleen roofden wij voor ons, en den roof der steden, die wij
   innamen.

   ^36Van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon is, en de stad, die
   aan de beek is, ook tot Gilead toe, was er geen stad, die voor ons te
   hoog was; de HEERE, onzeGod, gaf dat alles voor ons aangezicht.

   ^37Behalve tot het land van de kinderen Ammons naderdet gij niet, noch
   tot de ganse streek der beek Jabbok, noch tot de steden van het
   gebergte, noch tot iets, dat deHEERE, onze God, ons verboden had.
   Deuteronomium 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Daarna keerden wij ons en togen op, den weg van Bazan; en Og, de
   koning van Bazan, trok uit ons tegemoet, hij en al zijn volk, ten
   strijde bij Edrei.

   ^2Toen zeide de HEERE tot mij: Vrees hem niet, want Ik heb hem, en al
   zijn volk, en zijn land, in uw hand gegeven; en gij zult hem doen,
   gelijk als gij Sihon, denkoning der Amorieten, die te Hesbon woonde,
   gedaan hebt.

   ^3En de HEERE, onze God, gaf ook Og, den koning van Bazan, en al zijn
   volk, in onze hand, zodat wij hem sloegen, totdat wij hem niemand
   lieten overblijven.

   ^4En wij namen te dier tijd al zijn steden; er was geen stad, die wij
   van hen niet namen: zestig steden, de ganse landstreek van Argob, het
   koninkrijk van Og in Bazan.

   ^5Al die steden waren met hoge muren, poorten en grendelen gesterkt,
   behalve zeer vele onbemuurde steden.

   ^6En wij verbanden dezelve, gelijk wij Sihon, den koning van Hesbon,
   gedaan hadden, verbannende alle steden, mannen, vrouwen en kinderen.

   ^7Doch al het vee en den roof van die steden roofden wij voor ons.

   ^8Zo namen wij te dier tijd het land uit de hand van de twee koningen
   der Amorieten, die aan deze zijde van de Jordaan waren, van de beek
   Arnon tot den bergHermon toe;

   ^9(De Zidoniers noemen Hermon Sirjon; maar de Amorieten noemen hem
   Senir.)

   ^10Al de steden des platten lands, en het ganse Gilead, en het ganse
   Bazan, tot Salcha en Edrei toe; steden des koninkrijks van Og in Bazan.

   ^11Want Og, de koning van Bazan, was alleen van de overigen der reuzen
   overgebleven; ziet, zijn bedstede, zijnde een bedstede van ijzer, is
   zij niet te Rabba derkinderen Ammons? Negen ellen is haar lengte, en
   vier ellen haar breedte, naar eens mans elleboog.

   ^12Ditzelfde land nu namen wij te dier tijd in bezit; van Aroer af, dat
   aan de beek Arnon is, en de helft van het gebergte van Gilead, met de
   steden van hetzelve, gaf ikaan de Rubenieten en Gadieten.

   ^13En het overige van Gilead, mitsgaders het ganse Bazan, het
   koninkrijk van Og, gaf ik aan den halven stam van Manasse, de ganse
   landstreek van Argob, door hetganse Bazan; datzelve werd genoemd het
   land der reuzen.

   ^14Jair, de zoon van Manasse, kreeg de ganse landstreek van Argob, tot
   aan de landpale der Gezurieten en Maachathieten; en hij noemde ze naar
   zijn naam, BazanHavvoth-Jair, tot op dezen dag.

   ^15En aan Machir gaf ik Gilead.

   ^16Maar aan de Rubenieten en Gadieten gaf ik van Gilead af tot aan de
   beek Arnon, het midden van de beek en de landpale; en tot aan de beek
   Jabbok, de landpaleder kinderen Ammons;

   ^17Daartoe het vlakke veld, en de Jordaan, mitsgaders de landpale; van
   Cinnereth af tot aan de zee des vlakken velds, de Zoutzee, onder
   Asdoth-Pisga tegen hetoosten.

   ^18Voorts gebood ik ulieden ter zelfder tijd, zeggende: De HEERE, uw
   God, heeft u dit land gegeven om het te erven; allen dan, die
   strijdbare mannen zijt, trektgewapend door voor het aangezicht van uw
   broederen, de kinderen Israels.

   ^19Behalve uw vrouwen, en uw kinderkens, en uw vee (ik weet, dat gij
   veel vee hebt), zij zullen blijven in uw steden, die ik u gegeven heb;

   ^20Totdat de HEERE uw broederen rust geve, gelijk ulieden, dat zij ook
   erven het land, dat de HEERE, uw God, hun geven zal aan gene zijde van
   de Jordaan; dan zultgij wederkeren, elk tot zijn erfenis, die ik u
   gegeven heb.

   ^21Ook gebood ik Jozua ter zelfder tijd, zeggende: Uw ogen zien alles,
   wat de HEERE, ulieder God, aan deze twee koningen gedaan heeft; alzo
   zal de HEERE aan allekoninkrijken doen, naar welke gij henen doortrekt.

   ^22Vreest ze niet; want de HEERE, uw God, strijdt voor ulieden.

   ^23Ook bad ik den HEERE om genade, zeggende ter zelfder tijd:

   ^24Heere HEERE! Gij hebt begonnen Uw knecht te tonen Uw grootheid en Uw
   sterke hand; want wat God is er in den hemel en op de aarde, die doen
   kan naar Uwwerken, en naar Uw mogendheden!

   ^25Laat mij toch overtrekken, en dat goede land bezien, dat aan gene
   zijde van de Jordaan is, dat goede gebergte, en den Libanon!

   ^26Doch de HEERE verstoorde zich zeer om uwentwille over mij, en hoorde
   niet naar mij; maar de HEERE zeide tot mij: Het zij u genoeg; spreek
   niet meer tot Mijvan deze zaak.

   ^27Klim op de hoogte van Pisga, en hef uw ogen op naar het westen, en
   naar het noorden, en naar het zuiden, en naar het oosten, en zie toe
   met uw ogen; want gij zultover deze Jordaan niet gaan.

   ^28Gebied dan Jozua, en versterk hem, en bekrachtig hem; want hij zal
   voor het aangezicht van dit volk henen overgaan, en zal hun dat land,
   dat gij zien zult, doenerven.

   ^29Alzo bleven wij in dit dal tegenover Beth-Peor.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Nu dan, Israel! hoor naar de inzettingen en naar de rechten, die ik
   ulieden lere te doen; opdat gij leeft, en henen inkomt, en erft het
   land, dat de HEERE, uwervaderen God, u geeft.

   ^2Gij zult tot dit woord, dat ik u gebiede, niet toedoen, ook daarvan
   niet afdoen; opdat gij bewaart de geboden van den HEERE, uw God, die ik
   u gebiede.

   ^3Uw ogen hebben gezien, wat God om Baal-Peor gedaan heeft; want alle
   man, die Baal-Peor navolgde, dien heeft de HEERE, uw God, uit het
   midden van uverdaan.

   ^4Gij daarentegen, die den HEERE, uw God, aanhingt, gij zijt heden
   allen levende.

   ^5Ziet, ik heb u geleerd de inzettingen en rechten, gelijk als de
   HEERE, mijn God, mij geboden heeft; opdat gij alzo doet in het midden
   des lands, waar gij naar toe gaat, om het te erven.

   ^6Behoudt ze dan, en doet ze; want dat zal uw wijsheid en uw verstand
   zijn voor de ogen der volken, die al deze inzettingen horen zullen, en
   zeggen: Dit groot volkalleen is een wijs en verstandig volk!

   ^7Want wat groot volk is er, hetwelk de goden zo nabij zijn als de
   HEERE, onze God, zo dikwijls als wij Hem aanroepen?

   ^8En wat groot volk is er, dat zo rechtvaardige inzettingen en rechten
   heeft, als deze ganse wet is, die ik heden voor uw aangezicht geef?

   ^9Alleenlijk wacht u, en bewaart uw ziel wel, dat gij niet vergeet de
   dingen, die uw ogen gezien hebben; en dat zij niet van uw hart wijken,
   al de dagen uws levens; engij zult ze aan uw kinderen en uw
   kindskinderen bekend maken.

   ^10Ten dage, als gij voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, aan
   Horeb stondt, als de HEERE tot mij zeide: Vergader Mij dit volk, en Ik
   zal hun Mijn woordendoen horen, die zij zullen leren, om Mij te vrezen
   al de dagen, die zij op den aardbodem zullen leven, en zij zullen ze
   hun kinderen leren;

   ^11En gijlieden naderdet en stondt beneden dien berg; (die berg nu
   brandde van vuur, tot aan het midden des hemels; er was duisternis,
   wolken en donkerheid).

   ^12Zo sprak de HEERE tot u uit het midden des vuurs; gij hoordet de
   stem der woorden; maar gij zaagt geen gelijkenis, behalve de stem.

   ^13Toen verkondigde Hij u Zijn verbond, dat Hij u gebood te doen, de
   tien woorden, en schreef ze op twee stenen tafelen.

   ^14Ook gebood mij de HEERE ter zelver tijd, dat ik u inzettingen en
   rechten leren zou; opdat gij die deedt in dat land, naar hetwelk gij
   doortrekt, om dat te erven.

   ^15Wacht u dan wel voor uw zielen; want gij hebt geen gelijkenis
   gezien, ten dage als de HEERE op Horeb uit het midden des vuurs tot u
   sprak;

   ^16Opdat gij u niet verderft, en maakt u iets gesnedens, de gelijkenis
   van enig beeld, van mannelijk of vrouwelijk gedaante,

   ^17De gedaante van enig beest, dat op de aarde is; de gedaante van
   enigen gevleugelden vogel, die door den hemel vliegt;

   ^18De gedaante van iets, dat op den aardbodem kruipt; de gedaante van
   enigen vis, die in het water is onder de aarde;

   ^19Dat gij ook uw ogen niet opheft naar den hemel, en aanziet de zon,
   en de maan, en de sterren, des hemels ganse heir; en wordt aangedreven,
   dat gij u voor die buigt, en hen dient; dewelke de HEERE uw God, aan
   alle volken onder den gansen hemel heeft uitgedeeld.

   ^20Maar ulieden heeft de HEERE aangenomen, en uit den ijzeroven, uit
   Egypte, uitgevoerd; opdat gij Hem tot een erfvolk zoudt zijn, gelijk
   het te dezen dage is.

   ^21Ook vertoornde Zich de HEERE over mij, om ulieder woorden; en Hij
   zwoer, dat ik over de Jordaan niet zou gaan, en dat ik niet zou komen
   in dat goede land, datde HEERE, uw God, u ter erfenis geven zal.

   ^22Want ik zal in dit land sterven; ik zal over de Jordaan niet gaan;
   maar gij zult er overgaan, en datzelve goede land erven.

   ^23Wacht u, dat gij het verbond des HEEREN, uws Gods, hetwelk Hij met u
   gemaakt heeft, niet vergeet, dat gij u een gesneden beeld zoudt maken,
   de gelijkenis vaniets, dat de HEERE, uw God, u verboden heeft.

   ^24Want de HEERE, uw God, is een verterend vuur, een ijverig God.

   ^25Wanneer gij nu kinderen en kindskinderen gewonnen zult hebben, en in
   het land oud geworden zult zijn, en u zult verderven, dat gij gesneden
   beelden maakt, degelijkenis van enig ding, en doet, wat kwaad is in de
   ogen des HEEREN, uws Gods, om Hem tot toorn te verwekken;

   ^26Zo roep ik heden den hemel en de aarde tot getuige tegen ulieden,
   dat gij voorzeker haast zult omkomen van dat land, waar gij over de
   Jordaan naar toe trekt, omdat te erven; gij zult uw dagen daarin niet
   verlengen, maar ganselijk verdelgd worden.

   ^27En de HEERE zal u verstrooien onder de volken; en gij zult een klein
   volksken in getal overblijven onder de heidenen, waar de HEERE u henen
   leiden zal.

   ^28En aldaar zult gij goden dienen, die des mensen handenwerk zijn,
   hout en steen, die niet zien, noch horen, noch eten, noch rieken.

   ^29Dan zult gij van daar den HEERE, uw God, zoeken, en vinden; als gij
   Hem zoeken zult met uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^30Wanneer gij in angst zult zijn, en u al deze dingen zullen treffen;
   in het laatste der dagen, dan zult gij wederkeren tot den HEERE, uw
   God, en Zijn stem gehoorzaamzijn.

   ^31Want de HEERE, uw God, is een barmhartig God; Hij zal u niet
   verlaten, noch u verderven; en Hij zal het verbond uwer vaderen, dat
   Hij hun gezworen heeft, nietvergeten.

   ^32Want, vraag toch naar de vorige dagen, die voor u geweest zijn, van
   dien dag af, dat God den mens op de aarde geschapen heeft, van het ene
   einde des hemels totaan het andere einde des hemels, of zulk een groot
   ding geschied of gehoord zij, als dit:

   ^33Of een volk gehoord hebbe de stem van God, sprekende uit het midden
   des vuurs, gelijk als gij gehoord hebt, en levend zij gebleven?

   ^34Of: of God verzocht heeft te gaan, om Zich een volk uit het midden
   eens volks aan te nemen, door verzoekingen, door tekenen, en door
   wonderen, en door strijd, endoor een sterke hand, en door een
   uitgestrekten arm, en met grote verschrikkingen; naar al hetgeen de
   HEERE, uw God, ulieden voor uw ogen in Egypte gedaanheeft?

   ^35U is het getoond, opdat gij wetet, dat de HEERE die God is; er is
   niemand meer dan Hij alleen!

   ^36Van den hemel heeft Hij u Zijn stem laten horen, om u te
   onderwijzen; en op de aarde heeft Hij u Zijn groot vuur doen zien; en
   gij hebt Zijn woorden uit het middendes vuurs gehoord.

   ^37En omdat Hij uw vaderen liefhad, en hun zaad na hen verkoren had, zo
   heeft Hij u voor Zijn aangezicht door Zijn grote kracht uit Egypte
   uitgevoerd;

   ^38Om volken, die groter en machtiger waren dan gij, voor uw aangezicht
   uit de bezitting te verdrijven; om u in te brengen, dat Hij u hunlieder
   land ter erfenis gave, alshet te dezen dage is.

   ^39Zo zult gij heden weten, en in uw hart hervatten, dat de HEERE die
   God is, boven in den hemel, en onder op de aarde, niemand meer!

   ^40En gij zult houden Zijn inzettingen en Zijn geboden, die ik u heden
   gebiede, opdat het u en uw kinderen na u welga, en opdat gij de dagen
   verlengt in het land, dat deHEERE, uw God, u geeft, voor altoos.

   ^41Toen scheidde Mozes drie steden uit, aan deze zijde van de Jordaan,
   tegen den opgang der zon;

   ^42Opdat daarheen vlood de doodslager, die zijn naaste onwetende
   doodslaat, dien hij van gisteren en eergisteren niet haatte; dat hij in
   een van deze steden vlood enlevend bleef;

   ^43Bezer in de woestijn, in het effen land, voor de Rubenieten; en
   Ramoth in Gilead, voor de Gadieten; en Golan in Bazan, voor de
   Manassieten.

   ^44Dit is nu de wet, die Mozes de kinderen Israels voorstelde:

   ^45Dit zijn de getuigenissen, en de inzettingen, en de rechten, die
   Mozes sprak tot de kinderen Israels, als zij uit Egypte waren
   uitgetogen;

   ^46Aan deze zijde van de Jordaan, in het dal tegenover Beth-Peor, in
   het land van Sihon, den koning der Amorieten, die te Hesbon woonde;
   welken Mozes sloeg, en dekinderen Israels, als zij uit Egypte waren
   uitgetogen,

   ^47En zijn land in bezitting genomen hadden; daartoe het land van Og,
   koning van Bazan; twee koningen der Amorieten, die aan deze zijde van
   de Jordaan waren, tegenden opgang der zon;

   ^48Van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon is, tot aan den berg
   Sion, welke is Hermon;

   ^49En al het vlakke veld, aan deze zijde van de Jordaan, naar het
   oosten, tot aan de zee des vlakken velds, onder Asdoth-Pisga.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En Mozes riep het ganse Israel, en zeide tot hen: Hoor, Israel! de
   inzettingen en rechten, die ik heden voor uw oren spreek, dat gij ze
   leert en waarneemt, omdezelve te doen.

   ^2De HEERE, onze God, heeft een verbond met ons gemaakt aan Horeb.

   ^3Met onze vaderen heeft de HEERE dit verbond niet gemaakt, maar met
   ons, wij die hier heden allen levend zijn.

   ^4Van aangezicht tot aangezicht heeft de HEERE met u op den berg
   gesproken uit het midden des vuurs,

   ^5(Ik stond te dier tijd tussen den HEERE en tussen u, om u des HEEREN
   woord aan te zeggen; want gij vreesdet voor het vuur en klomt niet op
   den berg) zeggende:

   ^6Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis
   uitgeleid heb.

   ^7Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.

   ^8Gij zult u geen gesneden beeld maken, noch enige gelijkenis, van
   hetgeen boven in den hemel, of onder op de aarde is; of in het water
   onder de aarde is;

   ^9Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE,
   uw God, ben een ijverig God, Die de misdaad der vaderen bezoek aan de
   kinderen, en aan hetderde, en aan het vierde lid dergenen, die Mij
   haten;

   ^10En doe barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Mij liefhebben, en
   Mijn geboden onderhouden.

   ^11Gij zult den Naam des HEEREN, uws Gods, niet ijdellijk gebruiken;
   want de HEERE zal niet onschuldig houden dengene, die Zijn Naam
   ijdellijk gebruikt.

   ^12Onderhoudt den sabbatdag, dat gij dien heiligt; gelijk als de HEERE,
   uw God, u geboden heeft.

   ^13Zes dagen zult gij arbeiden, en al uw werk doen;

   ^14Maar de zevende dag is de sabbat des HEEREN, uws Gods; dan zult gij
   geen werk doen, gij, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw
   dienstknecht, noch uwdienstmaagd, noch uw os, noch uw ezel, noch enig
   van uw vee, noch de vreemdeling, die in uw poorten is; opdat uw
   dienstknecht, en uw dienstmaagd ruste, gelijkals gij.

   ^15Want gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland
   geweest zijt, en dat de HEERE, uw God, u van daar heeft uitgeleid door
   een sterke hand en eenuitgestrekten arm; daarom heeft u de HEERE, uw
   God, geboden, dat gij den sabbatdag houden zult.

   ^16Eert uw vader, en uw moeder, gelijk als de HEERE, uw God, u geboden
   heeft, opdat uw dagen verlengd worden, en opdat het u welga in het
   land, dat u de HEERE, uw God, geven zal.

   ^17Gij zult niet doodslaan.

   ^18En gij zult geen overspel doen.

   ^19En gij zult niet stelen.

   ^20En gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

   ^21En gij zult niet begeren uws naasten vrouw; en gij zult u niet laten
   gelusten uws naasten huis, zijn akker, noch zijn dienstknecht, noch
   zijn dienstmaagd, zijn os, nochzijn ezel, noch iets, dat uws naasten
   is.

   ^22Deze woorden sprak de HEERE tot uw ganse gemeente, op den berg, uit
   het midden des vuurs, der wolk en der donkerheid, met een grote stem,
   en deed daar nietstoe; en Hij schreef ze op twee stenen tafelen, en gaf
   ze mij.

   ^23En het geschiedde, als gij die stem uit het midden der duisternis
   hoordet, en de berg van vuur brandde, zo naderdet gij tot mij, alle
   hoofden uwer stammen, en uwoudsten,

   ^24En zeidet: Zie, de HEERE, onze God, heeft ons Zijn heerlijkheid en
   Zijn grootheid laten zien, en wij hebben Zijn stem gehoord uit het
   midden des vuurs; dezen daghebben wij gezien, dat God met den mens
   spreekt, en dat hij levend blijft.

   ^25Maar nu, waarom zouden wij sterven? Want dit grote vuur zou ons
   verteren; indien wij voortvoeren de stem des HEEREN, onzes Gods, langer
   te horen, zo zoudenwij sterven.

   ^26Want wie is er van alle vlees, die de stem des levenden Gods,
   sprekende uit het midden des vuurs, gehoord heeft gelijk wij, en is
   levend gebleven?

   ^27Nader gij, en hoor alles, wat de HEERE, onze God, zeggen zal; en
   spreek gij tot ons al wat de HEERE, onze God, tot u spreken zal, en wij
   zullen het horen en doen.

   ^28Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, toen gij tot mij
   spraakt, zo zeide de HEERE tot mij: Ik heb gehoord de stem der woorden
   van dit volk, die zij tot ugesproken hebben; het is altemaal goed, dat
   zij gesproken hebben.

   ^29Och, dat zij zulk een hart hadden, om Mij te vrezen, en al Mijn
   geboden te allen dage te onderhouden; opdat het hun en hun kinderen
   welging in eeuwigheid!

   ^30Ga, zeg hun: Keert weder naar uw tenten.

   ^31Maar gij, sta hier bij Mij, dat Ik tot u spreke al de geboden, en
   inzettingen, en rechten, die gij hun leren zult, dat zij ze doen in het
   land, hetwelk Ik hun geven zal, omdat te erven.

   ^32Neemt dan waar, dat gij doet, gelijk als de HEERE, uw God, u geboden
   heeft; en wijkt niet af ter rechterhand, noch ter linkerhand.

   ^33In al den weg, dien de HEERE, uw God, u gebiedt, zult gij gaan;
   opdat gij leeft, en dat het u welga, en gij de dagen verlengt in het
   land, dat gij erven zult.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1Dit zijn dan de geboden, de inzettingen en de rechten, die de HEERE,
   uw God, geboden heeft om u te leren; opdat gij ze doet in het land,
   naar hetwelk gij heentrekt, om dat erfelijk te bezitten;

   ^2Opdat gij den HEERE, uw God, vrezet, om te houden al Zijn
   inzettingen, en Zijn geboden, die ik u gebiede; gij, en uw kind, en
   kindskind, al de dagen uws levens; enopdat uw dagen verlengd worden.

   ^3Hoor dan, Israel! en neem waar, dat gij ze doet, opdat het u welga,
   en opdat gij zeer vermenigvuldigdet (gelijk als u de HEERE, uwer
   vaderen God, gesprokenheeft) in het land, dat van melk en honig is
   vloeiende.

   ^4Hoor, Israel! de HEERE, onze God, is een enig HEERE!

   ^5Zo zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, met uw ganse hart, en met
   uw ganse ziel, en met al uw vermogen.

   ^6En deze woorden, die ik u heden gebiede, zullen in uw hart zijn.

   ^7En gij zult ze uw kinderen inscherpen, en daarvan spreken, als gij in
   uw huis zit, en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als
   gij opstaat.

   ^8Ook zult gij ze tot een teken binden op uw hand, en zij zullen u tot
   voorhoofdspanselen zijn tussen uw ogen.

   ^9En gij zult ze op de posten van uw huis, en aan uw poorten schrijven.

   ^10Als het dan zal geschied zijn, dat de HEERE, uw God, u zal hebben
   ingebracht in dat land, dat Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob,
   gezworen heeft, u te zullengeven; grote en goede steden, die gij niet
   gebouwd hebt,

   ^11En huizen, vol van alle goeds, die gij niet gevuld hebt, en
   uitgehouwen bornputten, die gij niet uitgehouwen hebt, wijngaarden en
   olijfgaarden, die gij niet geplant hebt, en gij gegeten hebt en
   verzadigd zijt;

   ^12Zo wacht u, dat gij den HEERE niet vergeet, Die u uit Egypteland,
   uit het diensthuis heeft uitgevoerd.

   ^13Gij zult den HEERE, uw God, vrezen, en Hem dienen; en gij zult bij
   Zijn Naam zweren.

   ^14Gij zult andere goden niet navolgen, van de goden der volken, die
   rondom u zijn.

   ^15Want de HEERE, uw God is een ijverig God in het midden van u; dat de
   toorn des HEEREN, uws Gods, tegen u niet ontsteke, en Hij u van den
   aardbodemverdelge.

   ^16Gij zult den HEERE, uw God, niet verzoeken, gelijk als gij Hem
   verzocht hebt te Massa.

   ^17Gij zult de geboden des HEEREN, uws Gods, vlijtig houden, mitsgaders
   Zijn getuigenissen, en Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

   ^18En gij zult doen, wat recht en goed is in de ogen des HEEREN; opdat
   het u welga, en dat gij inkomt, en erft het goede land, dat de HEERE uw
   vaderen gezworenheeft;

   ^19Om al uw vijanden voor uw aangezicht te verdrijven, gelijk als de
   HEERE gesproken heeft.

   ^20Wanneer uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat zijn dat voor
   getuigenissen, en inzettingen, en rechten, die de HEERE, onze God,
   ulieden geboden heeft?

   ^21Zo zult gij tot uw zoon zeggen: Wij waren dienstknechten van Farao
   in Egypte; maar de HEERE heeft ons door een sterke hand uit Egypte
   uitgevoerd.

   ^22En de HEERE gaf tekenen, en grote en kwade wonderen, in Egypte, aan
   Farao en aan zijn ganse huis, voor onze ogen;

   ^23En hij voerde ons van daar uit, opdat Hij ons inbracht, om ons het
   land te geven, dat Hij onzen vaderen gezworen had.

   ^24En de HEERE gebood ons te doen al deze inzettingen, om te vrezen den
   HEERE, onzen God, ons voor altoos ten goede, om ons in het leven te
   behouden, gelijk hette dezen dage is.

   ^25En het zal ons gerechtigheid zijn, als wij zullen waarnemen te doen
   al deze geboden, voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, gelijk Hij
   ons geboden heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Wanneer u de HEERE, uw God, zal gebracht hebben in het land, waar gij
   naar toe gaat, om dat te erven; en Hij vele volken voor uw aangezicht
   zal hebbenuitgeworpen, de Hethieten, en de Girgasieten, en de
   Amorieten, en de Kanaanieten, en de Ferezieten, en de Hevieten, en de
   Jebusieten, zeven volken, die meerderen machtiger zijn dan gij;

   ^2En de HEERE, uw God, hen zal gegeven hebben voor uw aangezicht, dat
   gij ze slaat; zo zult gij hen ganselijk verbannen; gij zult geen
   verbond met hen maken, nochhun genadig zijn.

   ^3Gij zult u ook met hen niet vermaagschappen; gij zult uw dochters
   niet geven aan hun zonen, en hun dochters niet nemen voor uw zonen.

   ^4Want zij zouden uw zonen van Mij doen afwijken, dat zij andere goden
   zouden dienen; en de toorn des HEEREN zou tegen ulieden ontsteken, en u
   haast verdelgen.

   ^5Maar alzo zult gij hun doen: hun altaren zult gij afwerpen, en hun
   opgerichte beelden verbreken, en hun bossen zult gij afhouwen, en hun
   gesnedene beelden metvuur verbranden.

   ^6Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; u heeft de HEERE, uw
   God, verkoren, dat gij Hem tot een volk des eigendoms zoudt zijn uit
   alle volken, die opden aardbodem zijn.

   ^7De HEERE heeft geen lust tot u gehad, noch u verkoren, om uw veelheid
   boven alle andere volken; want gij waart het weinigste van alle volken.

   ^8Maar omdat de HEERE ulieden liefhad, en opdat Hij hield den eed, dien
   Hij uw vaderen gezworen had, heeft u de HEERE met een sterke hand
   uitgevoerd, en heeftu verlost uit het diensthuis, uit de hand van
   Farao, koning van Egypte.

   ^9Gij zult dan weten, dat de HEERE, uw God, die God is, die getrouwe
   God, welke het verbond en de weldadigheid houdt dien, die Hem
   liefhebben, en Zijn gebodenhouden tot in duizend geslachten.

   ^10En Hij vergeldt een ieder van hen, die Hem haten, in zijn
   aangezicht, om hem te verderven; Hij zal het Zijn hater niet
   vertrekken, in zijn aangezicht zal Hij het hemvergelden.

   ^11Houdt dan de geboden, en de inzettingen, en de rechten, die ik u
   heden gebiede, om die te doen.

   ^12Zo zal het geschieden, omdat gij deze rechten zult horen, en houden,
   en dezelve doen, dat de HEERE, uw God, u het verbond en de weldadigheid
   zal houden, die Hijuw vaderen gezworen heeft;

   ^13En Hij zal u liefhebben, en zal u zegenen, en u doen
   vermenigvuldigen; en Hij zal zegenen de vrucht uws buiks, en de vrucht
   uws lands, uw koren, en uw most, enuw olie, de voortzetting uwer
   koeien, en de kudden van uw klein vee, in het land, dat Hij aan uw
   vaderen gezworen heeft u te geven.

   ^14Gezegend zult gij zijn boven alle volken; er zal onder u noch man
   noch vrouw onvruchtbaar zijn, ook niet onder uw beesten;

   ^15En de HEERE zal alle krankheid van u afweren, en Hij zal u geen van
   de kwade ziekten der Egyptenaren, die gij kent, opleggen, maar zal ze
   leggen op allen, die uhaten.

   ^16Gij zult dan al die volken verteren, die de HEERE, uw God, u geven
   zal; uw oog zal hen niet verschonen, en gij zult hun goden niet dienen;
   want dat zoude u eenstrik zijn.

   ^17Zo gij in uw hart zeidet: Deze volken zijn meerder dan ik; hoe zou
   ik hen uit de bezitting kunnen verdrijven?

   ^18Vreest niet voor hen; gedenkt steeds, wat de HEERE, uw God, aan
   Farao en aan alle Egyptenaren gedaan heeft;

   ^19De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, en de tekenen, en
   de wonderen, en de sterke hand, en den uitgestrekten arm, door welken u
   de HEERE uwGod, heeft uitgevoerd; alzo zal de HEERE, uw God, doen aan
   alle volken, voor welker aangezicht gij vreest.

   ^20Daartoe zal de HEERE, uw God, ook horzelen onder hen zenden; totdat
   zij omkomen, die overgebleven, en voor uw aangezicht verborgen zijn.

   ^21Ontzet u niet voor hunlieder aangezicht; want de HEERE, uw God, is
   in het midden van u, een groot en vreselijk God.

   ^22En de HEERE, uw God, zal deze volken voor uw aangezicht allengskens
   uitwerpen; haastelijk zult gij hen niet mogen te niet doen, opdat het
   wild des velds niettegen u vermenigvuldige.

   ^23En de HEERE zal hen geven voor uw aangezicht, en Hij zal hen
   verschrikken met grote verschrikking, totdat zij verdelgd worden.

   ^24Ook zal Hij hun koningen in uw hand geven, dat gij hun naam van
   onder den hemel te niet doet; geen man zal voor uw aangezicht bestaan,
   totdat gij hen zult hebbenverdelgd.

   ^25De gesneden beelden van hun goden zult gij met vuur verbranden; het
   zilver en goud, dat daaraan is, zult gij niet begeren, noch voor u
   nemen, opdat gij daardoor nietverstrikt wordt; want dat is den HEERE,
   uw God, een gruwel.

   ^26Gij zult dan den gruwel in uw huis niet brengen, dat gij een ban
   zoudt worden, gelijk datzelve is; gij zult het ganselijk verfoeien, en
   te enenmaal een gruwel daarvanhebben, want het is een ban.
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Alle geboden, die ik u heden gebiede, zult gij waarnemen om te doen,
   opdat gij leeft, en vermenigvuldigt, en inkomt, en het land erft, dat
   de HEERE aan uw vaderengezworen heeft.

   ^2En gij zult gedenken aan al den weg, dien u den HEERE, uw God, deze
   veertig jaren in de woestijn geleid heeft; opdat Hij u verootmoedige,
   om u te verzoeken, omte weten, wat in uw hart was, of gij Zijn geboden
   zoudt houden, of niet.

   ^3En Hij verootmoedigde u, en liet u hongeren, en spijsde u met het
   Man, dat gij niet kendet, noch uw vaderen gekend hadden; opdat Hij u
   bekend maakte, dat demens niet alleen van het brood leeft, maar dat de
   mens leeft van alles, wat uit des HEEREN mond uitgaat.

   ^4Uw kleding is aan u niet verouderd, en uw voet is niet gezwollen,
   deze veertig jaren.

   ^5Bekent dan in uw hart, dat de HEERE, uw God, u kastijdt, gelijk als
   een man zijn zoon kastijdt.

   ^6En houdt de geboden des HEEREN, uws Gods, om in Zijn wegen te
   wandelen, en om Hem te vrezen.

   ^7Want de HEERE, uw God, brengt u in een goed land, een land van
   waterbeken, fonteinen en diepten, die in dalen en in bergen uitvlieten;

   ^8Een land van tarwe en gerst, en wijnstokken, en vijgebomen, en
   granaatappelen; een land van olierijke olijfbomen, en van honig;

   ^9Een land, waarin gij brood zonder schaarsheid eten zult, waarin u
   niets ontbreken zal; een land, welks stenen ijzer zijn, en uit welks
   bergen gij koper uithouwen zult.

   ^10Als gij dan zult gegeten hebben, en verzadigd zijn, zo zult gij den
   HEERE, uw God, loven over dat goede land, dat Hij u zal hebben gegeven.

   ^11Wacht u, dat gij den HEERE, uw God, niet vergeet, dat gij niet zoudt
   houden Zijn geboden, en Zijn rechten, en Zijn inzettingen, die ik u
   heden gebiede;

   ^12Opdat niet misschien, als gij zult gegeten hebben, en verzadigd
   zijn, en goede huizen gebouwd hebben, en die bewonen,

   ^13En uw runderen en uw schapen zullen vermeerderd zijn, ook zilver en
   goud u zal vermeerderd zijn, ja, al wat gij hebt vermeerderd zal zijn;

   ^14Uw hart zich alsdan verheffe, dat gij vergeet den HEERE, uw God, Die
   u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgevoerd heeft;

   ^15Die u geleid heeft in die grote en vreselijke woestijn, waar vurige
   slangen, en schorpioenen, en dorheid, waar geen water was; Die u water
   uit de keiachtige rotsvoortbracht;

   ^16Die u in de woestijn spijsde met Man, dat uw vaderen niet gekend
   hadden; om u te verootmoedigen, en om u te verzoeken, opdat Hij u ten
   laatste weldeed;

   ^17En gij in uw hart zegt: Mijn kracht, en de sterkte mijner hand heeft
   mij dit vermogen verkregen.

   ^18Maar gij zult gedenken den HEERE, uw God, dat Hij het is, Die u
   kracht geeft om vermogen te verkrijgen; opdat Hij Zijn verbond
   bevestige, dat Hij aan uw vaderengezworen heeft, gelijk het te dezen
   dage is.

   ^19Maar indien het geschiedt, dat gij den HEERE, uw God, ganselijk
   vergeet, en andere goden navolgt, en hen dient, en u voor dezelve
   buigt, zo betuig ik heden tegen u, dat gij voorzeker zult vergaan.

   ^20Gelijk de heidenen, die de HEERE voor uw aangezicht verdaan heeft,
   alzo zult gij vergaan, omdat gij de stem des HEEREN, uws Gods, niet
   gehoorzaam zultgeweest zijn. Deuteronomium 9
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1Hoor, Israel! gij zult heden over de Jordaan gaan, dat gij inkomt, om
   volken te erven, die groter en sterker zijn dan gij; steden, die groot
   en tot in den hemel gesterktzijn;

   ^2Een groot en lang volk, kinderen der Enakieten; die gij kent, en van
   welke gij gehoord hebt: Wie zou bestaan voor het aangezicht der
   kinderen van Enak?

   ^3Zo zult gij heden weten, dat de HEERE, uw God, Degene is, Die voor uw
   aangezicht doorgaat, een verterend vuur: Die zal hen verdelgen, en Die
   zal hen voor uwaangezicht nederwerpen; en gij zult ze uit de bezitting
   verdrijven, en zult hen haastelijk te niet doen, gelijk als de HEERE
   tot u gesproken heeft.

   ^4Wanneer hen nu de HEERE, uw God, voor uw aangezicht zal hebben
   uitgestoten, zo spreek niet in uw hart, zeggende: De HEERE heeft mij om
   mijn gerechtigheidingebracht, om dit land te erven; want, om de
   goddeloosheid dezer volken, verdrijft hen de HEERE voor uw aangezicht
   uit de bezitting.

   ^5Niet om uw gerechtigheid, noch om de oprechtheid uws harten, komt gij
   er henen in, om hun land te erven; maar om de goddeloosheid dezer
   volken, verdrijft hen deHEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de
   bezitting: en om het woord te bevestigen, dat de HEERE, uw God, aan uw
   vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworenheeft.

   ^6Weet dan, dat u de HEERE, uw God, niet om uw gerechtigheid, ditzelve
   goede land geeft, om dat te erven; want gij zijt een hardnekkig volk.

   ^7Gedenk, vergeet niet, dat gij den HEERE, uw God, in de woestijn, zeer
   vertoornd hebt; van dien dag af, dat gij uit Egypteland uitgegaan zijt,
   totdat gij kwaamt aandeze plaats, zijt gijlieden wederspannig geweest
   tegen den HEERE.

   ^8Want aan Horeb vertoorndet gij den HEERE zeer, dat Hij Zich tegen u
   vertoornde, om u te verdelgen.

   ^9Als ik op den berg geklommen was, om te ontvangen de stenen tafelen,
   de tafelen des verbonds, dat de HEERE met ulieden gemaakt had, toen
   bleef ik veertigdagen en veertig nachten op den berg, at geen brood, en
   dronk geen water.

   ^10En de HEERE gaf mij de twee stenen tafelen, met Gods vinger
   beschreven; en op dezelve, naar al de woorden, die de HEERE op den
   berg, uit het midden desvuurs, ten dage der verzameling, met ulieden
   gesproken had.

   ^11Zo geschiedde het, ten einde van veertig dagen en veertig nachten,
   als mij de HEERE de twee stenen tafelen, de tafelen des verbonds, gaf,

   ^12Dat de HEERE tot mij zeide: Sta op, ga haastelijk af van hier; want
   uw volk, dat gij uit Egypte hebt uitgevoerd, heeft het verdorven; zij
   zijn haastelijk afgeweken vanden weg, dien Ik hun geboden had; zij
   hebben zich een gegoten beeld gemaakt.

   ^13Voorts sprak de HEERE tot mij, zeggende: Ik heb dit volk aangemerkt,
   en zie, het is een hardnekkig volk.

   ^14Laat van Mij af, dat Ik hen verdelge, en hun naam van onder den
   hemel uitdoe; en Ik zal u tot een machtiger en meerder volk maken, dan
   dit is.

   ^15Toen keerde ik mij, en ging van den berg af; de berg nu brandde van
   vuur, en de twee tafelen des verbonds waren op beide mijn handen.

   ^16En ik zag toe, en ziet, gij hadt tegen den HEERE, uw God, gezondigd;
   gij hadt u een gegoten kalf gemaakt; gij waart haastelijk afgeweken van
   den weg, dien u deHEERE geboden had.

   ^17Toen vatte ik de twee tafelen, en wierp ze heen uit beide mijn
   handen, en brak ze voor uw ogen.

   ^18En ik wierp mij neder voor het aangezicht des HEEREN, als in het
   eerst, veertig dagen en veertig nachten; ik at geen brood, en dronk
   geen water; om al uw zonde, die gij hadt gezondigd, doende dat kwaad is
   in des HEEREN ogen, om Hem tot toorn te verwekken.

   ^19Want ik vreesde vanwege den toorn en de grimmigheid waarmede de
   HEERE zeer op ulieden vertoornd was, om u te verdelgen; doch de HEERE
   verhoorde mijook op dat maal.

   ^20Ook vertoornde Zich de HEERE zeer tegen Aaron, om hem te verdelgen;
   doch ik bad ook ter zelver tijd voor Aaron.

   ^21Maar uw zonde, het kalf, dat gij hadt gemaakt, nam ik, en verbrandde
   het met vuur, en stampte het, malende het wel, totdat het verdund werd
   tot stof; en zijn stofwierp ik in de beek, die van den berg afvliet.

   ^22Ook vertoorndet gij den HEERE zeer te Thab-era en te Massa, en te
   Kibroth-Thaava.

   ^23Voorts als de HEERE ulieden zond uit dat land, dat Ik u gegeven heb;
   zo waart gij den mond des HEEREN, uws Gods, wederspannig, en geloofdet
   Hem niet, enwaart Zijn stem niet gehoorzaam.

   ^24Wederspannig zijt gij geweest tegen den HEERE, van de dag af, dat ik
   u gekend heb.

   ^25En ik wierp mij neder voor des HEEREN aangezicht, die veertig dagen
   en veertig nachten, in welke ik mij nederwierp, dewijl de HEERE gezegd
   had, dat Hij uverdelgen zou.

   ^26En ik bad tot den HEERE, en zeide: Heere, HEERE, verderf Uw volk en
   Uw erfdeel niet, dat Gij door Uw grootheid verlost hebt; dat Gij uit
   Egypte door een sterkehand hebt uitgevoerd.

   ^27Gedenk aan Uw knechten, Abraham, Izak en Jakob; zie niet op de
   hardigheid dezes volks, noch op zijn goddeloosheid, noch op zijn zonde;

   ^28Opdat het land, van waar Gij ons hebt uitgevoerd, niet zegge: Omdat
   ze de HEERE niet kon brengen in het land, waarvan Hij hun gesproken
   had, en omdat Hij henhaatte, heeft Hij ze uitgevoerd, om hen te doden
   in de woestijn.

   ^29Zij zijn toch Uw volk, en Uw erfdeel, dat Gij door Uw grote kracht,
   en door Uw uitgestrekten arm hebt uitgevoerd!
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Ter zelver tijd zeide de HEERE tot mij: Houw u twee stenen tafelen,
   als de eerste, en klim tot Mij op dezen berg; daarna zult gij u een
   kist van hout maken.

   ^2En Ik zal op die tafelen schrijven de woorden, die geweest zijn op de
   eerste tafelen, die gij gebroken hebt; en gij zult ze leggen in die
   kist.

   ^3Alzo maakte ik een kist van sittimhout, en hieuw twee stenen tafelen
   als de eerste; en ik klom op den berg, en de twee tafelen waren in mijn
   hand.

   ^4Toen schreef Hij op de tafelen, naar het eerste schrift, de tien
   woorden, die de HEERE, ten dage der verzameling, op den berg, uit het
   midden des vuurs, tot uliedengesproken had; en de HEERE gaf ze mij.

   ^5En ik keerde mij, en ging af van den berg, en legde de tafelen in de
   kist, die ik gemaakt had; en aldaar zijn zij, gelijk als de HEERE mij
   geboden heeft.

   ^6(En de kinderen Israels reisden van Beeroth-Bene-jaakan en Mosera.
   Aldaar stierf Aaron, en werd aldaar begraven; en zijn zoon Eleazar
   bediende het priesterambtin zijn plaats.

   ^7Van daar reisden zij naar Gudgod, en van Gudgod naar Jotbath, een
   land van waterbeken.)

   ^8Ter zelver tijd scheidde de HEERE den stam Levi uit, om de ark des
   verbonds des HEEREN te dragen, om voor het aangezicht des HEEREN te
   staan, om Hem tedienen, en om in Zijn Naam te zegenen, tot op dezen
   dag.

   ^9Daarom heeft Levi geen deel noch erve met zijn broederen; de HEERE is
   zijn Erfdeel, gelijk als de HEERE, uw God, tot hem gesproken heeft.

   ^10En ik stond op den berg, als de vorige dagen, veertig dagen en
   veertig nachten; en de HEERE verhoorde mij ook op datzelve maal; de
   HEERE heeft u niet willenverderven.

   ^11Maar de HEERE zeide tot mij: Sta op, ga op de reize, voor het
   aangezicht des volks, dat zij inkomen, en erven het land, dat Ik hun
   vaderen gezworen heb, hun tegeven.

   ^12Nu dan, Israel! wat eist de HEERE, uw God van u dan den HEERE, uw
   God, te vrezen, in al Zijn wegen te wandelen, en Hem lief te hebben, en
   den HEERE, uwGod, te dienen, met uw ganse hart en met uw ganse ziel;

   ^13Om te houden de geboden des HEEREN, en Zijn inzettingen, die ik u
   heden gebiede, u ten goede.

   ^14Ziet, des HEEREN, uws Gods, is de hemel, en de hemel der hemelen, de
   aarde, en al wat daarin is.

   ^15Alleenlijk heeft de HEERE lust gehad aan uw vaderen, om die lief te
   hebben, en heeft hun zaad na hen, ulieden, uit al de volken verkoren,
   gelijk het te dezen dageis.

   ^16Besnijdt dan de voorhuid uws harten, en verhardt uw nek niet meer.

   ^17Want de HEERE, uw God, is een God der goden, en een Heere der heren;
   die grote, die machtige, en die vreselijke God, Die geen aangezicht
   aanneemt, nochgeschenk ontvangt;

   ^18Die het recht van den wees en van de weduwe doet; en den vreemdeling
   liefheeft, dat Hij hem brood en kleding geve.

   ^19Daarom zult gijlieden den vreemdeling liefhebben, want gij zijt
   vreemdelingen geweest in Egypteland.

   ^20Den HEERE, uw God, zult gij vrezen; Hem zult gij dienen, en Hem zult
   gij aanhangen, en bij Zijn Naam zweren.

   ^21Hij is uw Lof, en Hij is uw God. Die bij u gedaan heeft deze grote
   en vreselijke dingen, die uw ogen gezien hebben.

   ^22Uw vaderen togen af naar Egypte met zeventig zielen; en nu heeft u
   de HEERE, uw God, gesteld als de sterren des hemels in menigte.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Daarom zult gij den HEERE, uw God, liefhebben, en gij zult te allen
   dage onderhouden Zijn bevel, en Zijn inzettingen, en Zijn rechten, en
   Zijn geboden.

   ^2En gijlieden zult heden weten, dat ik niet spreek met uw kinderen,
   die het niet weten, en de onderwijzing des HEEREN, uws Gods, niet
   gezien hebben. Zijngrootheid, Zijn sterke hand en Zijn uitgestrekten
   arm;

   ^3Daartoe Zijn tekenen en Zijn daden, die Hij in het midden van Egypte
   gedaan heeft, aan Farao, den koning van Egypte, en aan zijn ganse land;

   ^4En wat Hij gedaan heeft aan het heir der Egyptenaren, aan deszelfs
   paarden en aan deszelfs wagenen; dat Hij de wateren van de Schelfzee
   boven hun aangezichtdeed overzwemmen, als zij ulieden van achteren
   vervolgden; en de HEERE verdeed hen, tot op dezen dag.

   ^5En wat Hij ulieden gedaan heeft in de woestijn, totdat gij gekomen
   zijt aan deze plaats.

   ^6Daarboven, wat Hij gedaan heeft aan Dathan, en aan Abiram, zonen van
   Eliab, den zoon van Ruben; hoe de aarde haar mond opendeed, en hen
   verslond met hunhuisgezinnen, en hun tenten, ja, al wat bestond, dat
   hun aanging, in het midden van gans Israel.

   ^7Want het zijn uw ogen, die gezien hebben al dit grote werk des
   HEEREN, dat Hij gedaan heeft.

   ^8Houdt dan alle geboden, die ik u heden gebiede; opdat gij gesterkt
   wordt en inkomt, en erft het land, waarheen gij overtrekt, om dat te
   erven;

   ^9En opdat gij de dagen verlengt in het land, dat de HEERE uw vaderen
   gezworen heeft, aan hen en aan hun zaad te geven; een land, vloeiende
   van melk en honig.

   ^10Want het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven, is niet als
   Egypteland, van waar gij uitgegaan zijt, hetwelk gij bezaaidet met uw
   zaad, en bewaterdet met uwgang, als een kruidhof.

   ^11Maar het land, waarheen gij overtrekt, om dat te erven, is een land
   van bergen en van dalen; het drinkt water bij den regen des hemels;

   ^12Een land, dat de HEERE, uw God, bezorgt; de ogen des HEEREN, uws
   Gods, zijn gedurig daarop, van het begin des jaars tot het einde des
   jaars.

   ^13En het zal geschieden, zo gij naarstiglijk zult horen naar Mijn
   geboden, die Ik u heden gebiede, om den HEERE, uw God, lief te hebben,
   en Hem te dienen, met uwganse hart en met uw ganse ziel;

   ^14Zo zal Ik den regen uws lands geven te Zijner tijd, vroegen regen en
   spaden regen, opdat gij uw koren, en uw most, en uw olie inzamelt.

   ^15En Ik zal kruid geven op uw veld voor uw beesten; en gij zult eten
   en verzadigd worden.

   ^16Wacht uzelven, dat ulieder hart niet verleid worde, dat gij afwijkt,
   en andere goden dient, en u voor die buigt;

   ^17Dat de toorn des HEEREN tegen ulieden ontsteke, en Hij den hemel
   toesluite, dat er geen regen zij, en het aardrijk zijn gewas niet geve;
   en gij haastelijk omkomtvan het goede land, dat u de HEERE geeft.

   ^18Legt dan deze mijn woorden in uw hart, en in uw ziel, en bindt ze
   tot een teken op uw hand, dat zij tot voorhoofdspanselen zijn tussen uw
   ogen;

   ^19En leert die uw kinderen, sprekende daarvan, als gij in uw huis zit,
   en als gij op den weg gaat, en als gij nederligt, en als gij opstaat;

   ^20En schrijft ze op de posten van uw huis, en aan uw poorten;

   ^21Opdat uw dagen, en de dagen uwer kinderen, in het land, dat de HEERE
   uw vaderen gezworen heeft hun te geven, vermenigvuldigen, gelijk de
   dagen des hemelsop de aarde.

   ^22Want zo gij naarstiglijk houdt al deze geboden, die ik u gebiede om
   die te doen, den HEERE, uw God, liefhebbende, wandelende in al Zijn
   wegen, en Hemaanhangende;

   ^23Zo zal de HEERE al deze volken voor uw aangezicht uit de bezitting
   verdrijven, en gij zult erfelijk bezitten groter en machtiger volken,
   dan gij zijt.

   ^24Alle plaats, waar uw voetzool op treedt, zal de uwe zijn; van de
   woestijn en den Libanon, van de rivier, de rivier Frath, tot aan de
   achterste zee, zal uw landpale zijn.

   ^25Niemand zal voor uw aangezicht bestaan; de HEERE, uw God, zal uw
   schrik en uw vreze geven over al het land, waarop gij treden zult,
   gelijk als Hij tot ugesproken heeft.

   ^26Ziet, ik stel ulieden heden voor, zegen en vloek:

   ^27Den zegen, wanneer gij horen zult naar de geboden des HEEREN, uws
   Gods, die ik u heden gebiede;

   ^28Maar den vloek, zo gij niet horen zult naar de geboden des HEEREN,
   uws Gods, en afwijkt van den weg, dien ik u heden gebiede, om andere
   goden na te wandelen, die gij niet gekend hebt.

   ^29En het zal geschieden, als u de HEERE, uw God, zal hebben ingebracht
   in het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven; dan zult gij den
   zegen uitspreken op denberg Gerizim, en den vloek op den berg Ebal.

   ^30Zijn zij niet aan gene zijde van de Jordaan, achter den weg van den
   ondergang der zon, in het land der Kanaanieten, die in het vlakke veld
   wonen, tegenover Gilgal, bij de eikenbossen van More?

   ^31Want gijlieden zult over de Jordaan gaan, dat gij inkomet om te
   erven dat land, dat de HEERE, uw God, u geven zal; en gij zult het
   erfelijk bezitten, en daarin wonen.

   ^32Neemt dan waar te doen al de inzettingen en de rechten, die ik u
   heden voorstel.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dit zijn de inzettingen en de rechten, die gijlieden zult waarnemen
   om te doen, in dat land, hetwelk u de HEERE, uwer vaderen God, gegeven
   heeft, om het te erven;al de dagen, die gijlieden op den aardbodem
   leeft.

   ^2Gij zult ganselijk vernielen al de plaatsen, alwaar de volken, die
   gij zult erven, hun goden gediend hebben; op de hoge bergen, en op de
   heuvelen, en onder allengroenen boom.

   ^3En gij zult hun altaren afwerpen, en hun opgerichte beelden
   verbreken, en hun bossen met vuur verbranden, en de gesneden beelden
   hunner goden nederhouwen; engij zult hun naam te niet doen uit diezelve
   plaats.

   ^4Gij zult den HEERE, uw God, alzo niet doen!

   ^5Maar naar de plaats, die de HEERE, uw God, uit al uw stammen
   verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te zetten, naar Zijn woning zult
   gijlieden vragen, en daarheenzult gij komen;

   ^6En daarheen zult gijlieden brengen uw brandofferen, en uw
   slachtofferen, en uw tienden, en het hefoffer uwer hand, en uw
   geloften, en uw vrijwillige offeren, en deeerstgeboorten uwer runderen
   en uwer schapen.

   ^7En aldaar zult gijlieden voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   eten en vrolijk zijn, gijlieden en uw huizen, over alles, waaraan gij
   uw hand geslagen hebt, waarin u de HEERE, uw God, gezegend heeft.

   ^8Gij zult niet doen naar alles, wat wij hier heden doen, een ieder al
   wat in zijn ogen recht is.

   ^9Want gij zijt tot nu toe niet gekomen in de rust en in de erfenis,
   die de HEERE, uw God, u geven zal.

   ^10Maar gij zult over de Jordaan gaan, en wonen in het land, dat u de
   HEERE, uw God, zal doen erven; en Hij zal u rust geven van al uw
   vijanden rondom, en gij zultzeker wonen.

   ^11Dan zal er een plaats zijn, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, om
   Zijn Naam aldaar te doen wonen; daarheen zult gij brengen alles, wat ik
   u gebiede: uwbrandofferen, en uw slachtofferen, uw tienden, en het
   hefoffer uwer hand, en alle keur uwer geloften, die gij den HEERE
   beloven zult.

   ^12En gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   gijlieden, en uw zonen, en uw dochteren, en uw dienstknechten, en uw
   dienstmaagden, en deLeviet, die in uw poorten is; want hij heeft geen
   deel noch erve met ulieden.

   ^13Wacht u, dat gij uw brandofferen niet offert in alle plaats, die gij
   zien zult.

   ^14Maar in de plaats, die de HEERE in een uwer stammen zal verkiezen,
   daar zult gij uw brandofferen offeren, en daar zult gij doen al wat ik
   u gebiede.

   ^15Doch naar allen lust uwer ziel zult gij slachten en vlees eten, naar
   den zegen des HEEREN, uws Gods, dien Hij u geeft, in al uw poorten; de
   onreine en de reine zaldaarvan eten, als van een ree, en als van een
   hert.

   ^16Alleenlijk het bloed zult gijlieden niet eten; gij zult het op de
   aarde uitgieten als water.

   ^17Gij zult in uw poorten niet mogen eten de tienden van uw koren, en
   van uw most, en van uw olie, noch de eerstgeboorten van uw runderen en
   van uw schapen, nochenige uwer geloften, die gij zult hebben beloofd,
   noch uw vrijwillige offeren, noch het hefoffer uwer hand.

   ^18Maar gij zult dat eten voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, in
   de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, gij, en uw zoon, en uw
   dochter, en uwdienstknecht, en uw dienstmaagd, en de Leviet, die in uw
   poorten is; en gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, over alles, waaraan gij uwhanden geslagen hebt.

   ^19Wacht u, dat gij den Leviet niet verlaat, al uw dagen in uw land.

   ^20Wanneer de HEERE, uw God, uw landpale zal verwijd hebben, gelijk als
   Hij tot u gesproken heeft, en gij zeggen zult: Ik zal vlees eten;
   dewijl uw ziel lust heeft vleeste eten, zo zult gij vlees eten, naar
   allen lust uwer ziel.

   ^21Zo de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal, om Zijn Naam
   aldaar te zetten, verre van u zal zijn, zo zult gij slachten van uw
   runderen en van uw schapen, diede HEERE u gegeven heeft, gelijk als ik
   u geboden heb; en gij zult eten in uw poorten, naar allen lust uwer
   ziel.

   ^22Doch gelijk als een ree en een hert gegeten wordt, alzo zult gij dat
   eten; de onreine en de reine zullen het te zamen eten.

   ^23Alleen houdt vast, dat gij het bloed niet eet; want het bloed is de
   ziel; daarom zult gij de ziel met het vlees niet eten;

   ^24Gij zult dat niet eten; op de aarde zult gij het uitgieten als
   water;

   ^25Gij zult dat niet eten; opdat het u, en uw kinderen na u, welga, als
   gij zult gedaan hebben, wat recht is in de ogen des HEEREN.

   ^26Doch uw heilige dingen, die gij hebben zult, en uw geloften zult gij
   opnemen, en komen tot de plaats, die de HEERE verkiezen zal;

   ^27En gij zult uw brandofferen, het vlees en het bloed, bereiden op het
   altaar des HEEREN, uws Gods; en het bloed uwer slachtofferen zal op het
   altaar des HEEREN, uws Gods, worden uitgegoten; maar het vlees zult gij
   eten.

   ^28Neemt waar, en hoort al deze woorden, die ik u gebiede, opdat het u,
   en uw kinderen na u, welga tot in eeuwigheid, als gij zult gedaan
   hebben wat goed en recht isin de ogen des HEEREN, uws Gods.

   ^29Wanneer de HEERE, uw God, voor uw aangezicht zal hebben uitgeroeid
   de volken, naar dewelke gij heengaat, om die erfelijk te bezitten; en
   gij die erfelijk zultbezitten, en in hun land wonen;

   ^30Wacht u, dat gij niet verstrikt wordt achter hen, nadat zij voor uw
   aangezicht zullen verdelgd zijn; en dat gij niet vraagt naar hun goden,
   zeggende: Gelijk als dezevolken hun goden gediend hebben, alzo zal ik
   ook doen.

   ^31Gij zult alzo niet doen den HEERE, uw God; want al wat den HEERE een
   gruwel is, dat Hij haat, hebben zij hun goden gedaan; want zij hebben
   ook hun zonen enhun dochteren met vuur verbrand voor hun goden.

   ^32Al dit woord, hetwelk ik ulieden gebiede, zult gij waarnemen om te
   doen; gij zult daar niet toedoen, en daarvan niet afdoen. Deuteronomium
   13
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Wanneer een profeet, of dromen-dromer, in het midden van u zal
   opstaan, en u geven een teken of wonder;

   ^2En dat teken of dat wonder komt, dat hij tot u gesproken had,
   zeggende: Laat ons andere goden, die gij niet gekend hebt, navolgen en
   hen dienen;

   ^3Gij zult naar de woorden van dien profeet, of naar dien dromen-dromer
   niet horen; want de HEERE, uw God, verzoekt ulieden, om te weten, of
   gij den HEERE, uwGod, liefhebt met uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^4Den HEERE, uw God, zult gij navolgen, en Hem vrezen, en Zijn geboden
   zult gij houden, en Zijn stem gehoorzaam zijn, en Hem dienen, en Hem
   aanhangen.

   ^5En diezelve profeet, of dromen-dromer, zal gedood worden; want hij
   heeft tot een afval gesproken tegen den HEERE, uw God, Die ulieden uit
   Egypteland heeftuitgevoerd, en u uit het diensthuis verlost; om u af te
   drijven van den weg, dien u de HEERE, uw God, geboden heeft, om daarin
   te wandelen. Zo zult gij het boze uithet midden van u wegdoen.

   ^6Wanneer uw broeder, de zoon uwer moeder, of uw zoon, of uw dochter,
   of de vrouw van uw schoot, of uw vriend, die als uw ziel is, u zal
   aanporren in hetheimelijke, zeggende: Laat ons gaan, en dienen andere
   goden, die gij niet gekend hebt, gij noch uw vaderen;

   ^7Van de goden der volken, die rondom u zijn, nabij u, of verre van u,
   van het ene einde der aarde tot aan het andere einde der aarde;

   ^8Zo zult gij hem niet ter wille zijn, en naar hem niet horen; ook zal
   uw oog hem niet verschonen, en gij zult u niet ontfermen, noch hem
   verbergen;

   ^9Maar gij zult hem zekerlijk doodslaan; uw hand zal eerst tegen hem
   zijn, om hem te doden, en daarna de hand des gansen volks.

   ^10En gij zult hem met stenen stenigen, dat hij sterve; want hij heeft
   u gezocht af te drijven van den HEERE, uw God, Die u uit Egypteland,
   uit het diensthuis, uitgevoerd heeft.

   ^11Opdat gans Israel het hore en vreze, en niet voortvare te doen naar
   dit boze stuk in het midden van u.

   ^12Wanneer gij van een uwer steden, die de HEERE, uw God, u geeft, om
   aldaar te wonen, zult horen zeggen:

   ^13Er zijn mannen, Belials-kinderen, uit het midden van u uitgegaan, en
   hebben de inwoners hunner stad aangedreven, zeggende: Laat ons gaan, en
   dienen anderegoden, die gij niet gekend hebt;

   ^14Zo zult gij onderzoeken, en naspeuren, en wel navragen; en ziet, het
   is de waarheid, de zaak is zeker, zulk een gruwel is in het midden van
   u gedaan;

   ^15Zo zult gij de inwoners derzelver stad ganselijk slaan met de
   scherpte des zwaards, verbannende haar, en alles, wat daarin is, ook
   haar beesten, met de scherpte deszwaards.

   ^16En al haar roof zult gij verzamelen in het midden van haar straat,
   en den HEERE, uw God, die stad en al haar roof ganselijk met vuur
   verbranden; en zij zal eenhoop zijn eeuwiglijk, zij zal niet weder
   gebouwd worden.

   ^17Ook zal er niets van het verbannene aan uw hand kleven, opdat de
   HEERE Zich wende van de hitte Zijns toorns, en u geve barmhartigheid,
   en Zich uwer erbarme, en u vermenigvuldige, gelijk als Hij uw vaderen
   gezworen heeft;

   ^18Wanneer gij de stem des HEEREN, uws Gods, zult gehoorzaam zijn, om
   te houden al Zijn geboden, die ik u heden gebiede, om te doen wat recht
   is in de ogen desHEEREN, uws Gods.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Gijlieden zijt kinderen des HEEREN, uws Gods; gij zult uzelven niet
   snijden, noch kaalheid maken tussen uw ogen, over een dode.

   ^2Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; en u heeft de HEERE
   verkoren, om Hem tot een volk des eigendoms te zijn, uit al de volken,
   die op denaardbodem zijn.

   ^3Gij zult geen gruwel eten.

   ^4Dit zijn de beesten, die gijlieden eten zult; een os, klein vee der
   schapen, en klein vee der geiten;

   ^5Een hert, en een ree, en een buffel, en een steenbok, en een das, en
   een wilde os, en een gems.

   ^6Alle beesten, die de klauwen verdelen, en de kloof in twee klauwen
   klieven, en herkauwen onder de beesten, die zult gij eten.

   ^7Maar deze zult gij niet eten, van degenen, die alleen herkauwen, of
   van degenen, die den gekloofden klauw alleen verdelen: den kemel, en
   den haas, en het konijn;want deze herkauwen wel, maar zij verdelen den
   klauw niet; onrein zullen zij ulieden zijn.

   ^8Ook het varken; want dat verdeelt zijn klauw wel, maar het herkauwt
   niet; onrein zal het ulieden zijn; van hun vlees zult gij niet eten, en
   hun dood aas zult gij nietaanroeren.

   ^9Dit zult gij eten van alles, wat in de wateren is; al wat vinnen en
   schubben heeft, zult gij eten.

   ^10Maar al wat geen vinnen en schubben heeft, zult gij niet eten; het
   zal ulieden onrein zijn.

   ^11Allen reinen vogel zult gij eten.

   ^12Maar deze zijn het, van dewelke gij niet zult eten: de arend, en de
   havik, en de zeearend;

   ^13En de wouw, en de kraai, en de gier naar haar aard;

   ^14En alle rave naar zijn aard;

   ^15En de struis, en de nachtuil, en de koekoek, en de sperwer naar zijn
   aard;

   ^16En de steenuil, en de schuifuit, en de kauw,

   ^17En de roerdomp, en de pelikaan, en het duikertje;

   ^18En de ooievaar, en de reiger naar zijn aard; en de hop, en de
   vledermuis;

   ^19Ook al het kruipend gevogelte zal ulieden onrein zijn; zij zullen
   niet gegeten worden.

   ^20Al het rein gevogelte zult gij eten.

   ^21Gij zult geen dood aas eten; den vreemdeling, die in uw poorten is,
   zult gij het geven, dat hij het ete, of verkoopt het den vreemde; want
   gij zijt een heilig volk denHEERE, uw God. Gij zult het bokje niet
   koken in de melk zijner moeder.

   ^22Gij zult getrouwelijk vertienen al het inkomen uws zaads, dat elk
   jaar van het veld voortkomt.

   ^23En voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, ter plaatse, die Hij
   verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te doen wonen, zult gij eten de
   tienden van uw koren, vanuw most, en van uw olie, en de eerstgeboorten
   uwer runderen en uwer schapen; opdat gij den HEERE, uw God, leert
   vrezen alle dagen.

   ^24Wanneer dan nog de weg voor u te veel zal zijn, dat gij zulks niet
   zoudt kunnen heendragen, omdat de plaats te verre van u zal zijn, die
   de HEERE, uw God, verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar te stellen;
   wanneer de HEERE, uw God, u zal gezegend hebben;

   ^25Zo maak het tot geld, en bindt het geld in uw hand, en gaat naar de
   plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal;

   ^26En geeft dat geld voor alles, wat uw ziel gelust, voor runderen en
   voor schapen, en voor wijn, en voor sterken drank, en voor alles, wat
   uw ziel van u begeren zal, eneet aldaar voor het aangezicht des HEEREN,
   uws Gods, en weest vrolijk, gij en uw huis.

   ^27Maar den Leviet, die in uw poorten is, zult gij niet verlaten; want
   hij heeft geen deel noch erve met u.

   ^28Ten einde van drie jaren zult gij voortbrengen alle tienden van uw
   inkomen, in hetzelve jaar, en gij zult ze wegleggen in uw poorten;

   ^29Zo zal komen de Leviet, dewijl hij geen deel noch erve met u heeft,
   en de vreemdeling, en de wees en de weduwe, die in uw poorten zijn, en
   zullen eten enverzadigd worden; opdat u de HEERE, uw God, zegene in al
   het werk uwer hand, dat gij doen zult.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1Ten einde van zeven jaren zult gij een vrijlating maken.

   ^2Dit nu is de zaak der vrijlating, dat ieder schuldheer, die zijn
   naaste zal geleend hebben, vrijlate; hij zal zijn naaste of zijn
   broeder niet manen, dewijl men den HEEREeen vrijlating heeft
   uitgeroepen.

   ^3Den vreemde zult gij manen; maar wat gij bij uw broeder hebt, zal uw
   hand vrijlaten;

   ^4Alleenlijk, omdat er geen bedelaar onder u zal zijn; want de HEERE
   zal u overloediglijk zegenen in het land, dat u de HEERE, uw God, ten
   erve zal geven, omhetzelve erfelijk te bezitten;

   ^5Indien gij slechts de stem des HEEREN, uws Gods, vlijtiglijk zult
   gehoorzamen, dat gij waarneemt te doen al deze geboden, die ik u heden
   gebiede.

   ^6Want de HEERE, uw God, zal u zegenen, gelijk als Hij tot u heeft
   gesproken, zo zult gij aan vele volken lenen; maar gij zult niet
   ontlenen; en gij zult over vele volkenheersen; maar over u zullen zij
   niet heersen.

   ^7Wanneer er onder u een arme zal zijn, een uit uw broederen, in een
   uwer poorten, in uw land, dat de HEERE, uw God, u geven zal, zo zult
   gij uw hart niet verstijven, noch uw hand toesluiten voor uw broeder,
   die arm is;

   ^8Maar gij zult hem uw hand mildelijk opendoen, en zult hem rijkelijk
   lenen, genoeg voor zijn gebrek, dat hem ontbreekt.

   ^9Wacht u, dat in uw hart geen Belials-woord zij, om te zeggen: Het
   zevende jaar, het jaar der vrijlating, naakt; dat uw oog boos zij tegen
   uw broeder, die arm is, endat gij hem niet gevet; en hij over u roepe
   tot den HEERE, en zonde in u zij.

   ^10Gij zult hem mildelijk geven, en uw hart zal niet boos zijn, als gij
   hem geeft; want om dezer zake wil zal u de HEERE, uw God, zegenen in al
   uw werk, en in alles, waaraan gij uw hand slaat.

   ^11Want de arme zal niet ophouden uit het midden des lands; daarom
   gebiede ik u, zeggende: Gij zult uw hand mildelijk opendoen aan uw
   broeder, aan uw bedrukten enaan uw armen in uw land.

   ^12Wanneer uw broeder, een Hebreer of een Hebreinne, aan u verkocht zal
   zijn, zo zal hij u zes jaren dienen; maar in het zevende jaar zult gij
   hem vrij van u latengaan.

   ^13En als gij hem vrij van u gaan laat, zo zult gij hem niet ledig
   laten gaan:

   ^14Gij zult hem rijkelijk opleggen van uw kudde, en van uw dorsvloer,
   en van uw wijnpers; waarin u de HEERE, uw God, gezegend heeft, daarvan
   zult gij hem geven.

   ^15En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland geweest
   zijt, en dat u de HEERE, uw God, verlost heeft; daarom gebiede ik u
   heden deze zake.

   ^16Maar het zal geschieden, als hij tot u zeggen zal: Ik zal niet van u
   uitgaan, omdat hij u en uw huis liefheeft, dewijl het hem wel bij u is;

   ^17Zo zult gij een priem nemen, en steken in zijn oor en in de deur, en
   hij zal eeuwiglijk uw dienstknecht zijn; en aan uw dienstmaagd zult gij
   ook alzo doen.

   ^18Het zal niet hard zijn in uw ogen, als gij hem vrij van u gaan laat;
   want als een dubbel-loons-dagloner heeft hij u zes jaren gediend; zo
   zal u de HEERE, uw God, zegenen in alles, wat gij doen zult.

   ^19Al het eerstgeborene, dat onder uw runderen en onder uw schapen zal
   geboren worden, zijnde mannelijk, zult gij den HEERE, uw God, heiligen;
   gij zult niet arbeidenmet den eerstgeborene van uw os, noch de
   eerstgeborene uwer schapen scheren.

   ^20Voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, zult gij ze jaar op jaar
   eten in de plaats, die de HEERE zal verkiezen, gij en uw huis.

   ^21Doch als enig gebrek daaraan zal zijn, hetzij mank of blind, of enig
   kwaad gebrek, zo zult gij het den HEERE, uw God, niet offeren;

   ^22In uw poorten zult gij het eten; de onreine en de reine te zamen,
   als een ree, en als een hert,

   ^23Zijn bloed alleen zult gij niet eten; gij zult het op de aarde
   uitgieten als water.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Neemt waar de maand Abib, dat gij den HEERE, uw God, pascha houdt;
   want in de maand Abib heeft u de HEERE, uw God, uit Egypteland
   uitgevoerd, bij nacht.

   ^2Dan zult gij den HEERE, uw God, het pascha slachten, schapen en
   runderen, in de plaats, die de HEERE verkiezen zal, om Zijn Naam aldaar
   te doen wonen.

   ^3Gij zult niets gedesemds op hetzelve eten; zeven dagen zult gij
   ongezuurde op hetzelve eten, een brood der ellende, (want in der haast
   zijt gij uit Egyptelanduitgetogen); opdat gij gedenkt aan den dag van
   uw uittrekken uit Egypteland, al de dagen uws levens.

   ^4Er zal bij u in zeven dagen geen zuurdeeg gezien worden in enige uwer
   landpalen; ook zal van het vlees, dat gij aan den avond van den eersten
   dag geslacht zulthebben, niets tot den morgen overnachten.

   ^5Gij zult het pascha niet mogen slachten in een uwer poorten, die de
   HEERE, uw God, u geeft.

   ^6Maar aan de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal om daar Zijn
   Naam te doen wonen, aldaar zult gij het pascha slachten aan den avond,
   als de zonondergaat, ter bestemder tijd van uw uittrekken uit Egypte.

   ^7Dan zult gij het koken en eten in de plaats, die de HEERE, uw God,
   verkiezen zal; daarna zult gij u des morgens keren, en heengaan naar uw
   tenten.

   ^8Zes dagen zult gij ongezuurde broden eten, en aan den zevenden dag is
   een verbods dag den HEERE, uw God; dan zult gij geen werk doen.

   ^9Zeven weken zult gij u tellen; van dat men met de sikkel begint in
   het staande koren, zult gij de zeven weken beginnen te tellen.

   ^10Daarna zult gij den HEERE, uw God, het feest der weken houden; het
   zal een vrijwillige schatting uwer hand zijn, dat gij geven zult,
   naardat u de HEERE, uw God, zal gezegend hebben.

   ^11En gij zult vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods,
   gij, en uw zoon, en uw dochter, en uw dienstknecht, en uw dienstmaagd,
   en de Leviet, die in uwpoorten is, en de vreemdeling, en de wees, en de
   weduwe, die in het midden van u zijn; in de plaats, die de HEERE, uw
   God, zal verkiezen, om Zijnen Naam aldaarte doen wonen.

   ^12En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht geweest zijt in
   Egypte; en gij zult deze inzettingen houden en doen.

   ^13Het feest der loofhutten zult gij u zeven dagen houden, als gij zult
   hebben ingezameld van uw dorsvloer en van uw wijnpers.

   ^14En gij zult vrolijk zijn op uw feest, gij, en uw zoon, en uw
   dochter, en uw dienstknecht, en uw dienstmaagd, en de Leviet, en de
   vreemdeling, en de wees, en deweduwe, die in uw poorten zijn.

   ^15Zeven dagen zult gij den HEERE, uw God, feest houden, in de plaats,
   die de HEERE verkiezen zal; want de HEERE, uw God, zal u zegenen in al
   uw inkomen, en inal het werk uwer handen; daarom zult gij immers
   vrolijk zijn.

   ^16Driemaal in het jaar zal alles, wat mannelijk onder u is, voor het
   aangezicht des HEEREN, uws Gods, verschijnen, in de plaats, die Hij
   verkiezen zal: op het feest derongezuurde, en op het feest der weken,
   en op het feest der loofhutten; maar het zal niet ledig voor het
   aangezicht des HEEREN verschijnen:

   ^17Een ieder, naar de gave zijner hand, naar den zegen des HEEREN, uws
   Gods, dien Hij u gegeven heeft.

   ^18Rechters en ambtlieden zult gij u stellen in al uw poorten, die de
   HEERE, uw God, u geven zal, onder uw stammen; dat zij het volk richten
   met een gericht dergerechtigheid.

   ^19Gij zult het gericht niet buigen; gij zult het aangezicht niet
   kennen; ook zult gij geen geschenk nemen; want het geschenk verblindt
   de ogen der wijzen, en verkeert dewoorden der rechtvaardigen.

   ^20Gerechtigheid, gerechtigheid zult gij najagen; opdat gij leeft, en
   erfelijk bezit het land, dat u de HEERE, uw God, geven zal.

   ^21Gij zult u geen bos planten van enig geboomte, bij het altaar des
   HEEREN, uws Gods, dat gij u maken zult.

   ^22Ook zult gij u geen opgericht beeld stellen, hetwelk de HEERE, uw
   God, haat.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1Gij zult den HEERE, uw God, geen os of klein vee offeren, waaraan een
   gebrek zij of enig kwaad; want dat is den HEERE, uw God, een gruwel.

   ^2Wanneer in het midden van u, in een uwer poorten, die de HEERE, uw
   God, u geeft, een man of vrouw gevonden zal worden, die doen zal, dat
   kwaad is in de ogendes HEEREN, uws Gods, overtredende Zijn verbond;

   ^3Dat hij heengaat, en dient andere goden, en buigt zich voor die, of
   voor de zon, of voor de maan, of voor het ganse heir des hemels,
   hetwelk ik niet geboden heb;

   ^4En het wordt u aangezegd, en gij hoort het; zo zult gij het wel
   onderzoeken; en ziet, het is de waarheid, de zaak is zeker, zulk een
   gruwel is in Israel gedaan;

   ^5Zo zult gij dien man of die vrouw, die ditzelve boze stuk gedaan
   hebben, tot uw poorten uitbrengen, dien man zeg ik, of die vrouw; en
   gij zult hen met stenenstenigen, dat zij sterven.

   ^6Op den mond van twee getuigen, of drie getuigen, zal hij gedood
   worden, die sterven zal; op den mond van een enigen getuige zal hij
   niet gedood worden.

   ^7De hand der getuigen zal eerst tegen hem zijn, om hem te doden, en
   daarna de hand des gansen volks; zo zult gij het boze uit het midden
   van u wegdoen.

   ^8Wanneer een zaak aan het gericht voor u te zwaar zal zijn, tussen
   bloed en bloed, tussen rechtshandel en rechtshandel, tussen plage en
   plage, zijnde twistzaken inuw poorten, zo zult gij u opmaken, en opgaan
   naar de plaats, die de HEERE, uw God, verkiezen zal;

   ^9En gij zult komen tot de Levietische priesters, en tot den rechter,
   die in die dagen zijn zal; en gij zult ondervragen, en zij zullen u de
   zaak des rechts aanzeggen.

   ^10En gij zult doen naar de mond des woords, dat zij u zullen
   aanzeggen, van diezelve plaats, die de HEERE verkiezen zal, en gij zult
   waarnemen te doen naar alles, watzij u zullen leren.

   ^11Naar de mond der wet, die zij u zullen leren, en naar het oordeel,
   dat zij u zullen zeggen, zult gij doen; gij zult niet afwijken van het
   woord, dat zij u zullen aanzeggen, ter rechterhand of ter linkerhand.

   ^12De man nu, die trotselijk handelen zal, dat hij niet hore naar den
   priester, dewelke staat, om aldaar den HEERE, uw God, te dienen, of
   naar den rechter, dezelve manzal sterven; en gij zult het boze uit
   Israel wegdoen.

   ^13Dat het al dat volk hore en vreze, en niet meer trotselijk handele.

   ^14Wanneer gij zult gekomen zijn in het land, dat u de HEERE, uw God,
   geeft, en gij dat erfelijk zult bezitten en daarin wonen, en gij zeggen
   zult: Ik zal een koning overmij stellen, als al de volken, die rondom
   mij zijn;

   ^15Zo zult gij ganselijk tot koning over u stellen, dien de HEERE, uw
   God, verkiezen zal; uit het midden uwer broederen zult gij een koning
   over u stellen; gij zult nietvermogen over u te zetten een vreemden
   man, die uw broeder niet zij.

   ^16Maar hij zal voor zich de paarden niet vermenigvuldigen, en het volk
   niet doen wederkeren naar Egypte, om paarden te vermenigvuldigen;
   terwijl de HEERE uliedengezegd heeft: Gij zult voortaan niet wederkeren
   door dezen weg.

   ^17Ook zal hij voor zich de vrouwen niet vermenigvuldigen, opdat zijn
   hart niet afwijke; hij zal ook voor zich geen zilver en goud zeer
   vermenigvuldigen.

   ^18Voorts zal het geschieden, als hij op den stoel zijns koninkrijks
   zal zitten, zo zal hij zich een dubbel van deze wet afschrijven in een
   boek, uit hetgeen voor hetaangezicht der Levietische priesteren is;

   ^19En het zal bij hem zijn, en hij zal daarin lezen al de dagen zijns
   levens; opdat hij den HEERE, zijn God, lere vrezen, om te bewaren al de
   woorden dezer wet en dezeinzettingen, om die te doen;

   ^20Dat zijn hart zich niet verheffe boven zijn broederen, en dat hij
   niet afwijke van het gebod, ter rechterhand of ter linkerhand; opdat
   hij de dagen verlenge in zijnkoninkrijk, hij en zijn zonen, in het
   midden van Israel. Deuteronomium 18
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1De Levietische priesteren, de ganse stam van Levi, zullen geen deel
   noch erve hebben met Israel; de vuuroffers des HEEREN en zijn erfdeel
   zullen zij eten.

   ^2Daarom zal hij geen erfdeel hebben in het midden zijner broederen; de
   HEERE is zijn Erfdeel, gelijk als Hij tot hem gesproken heeft.

   ^3Dit nu zal het recht der priesters zijn van het volk, van hen, die
   een offerande offeren, hetzij een os, of klein vee: dat hij den
   priester zal geven den schouder, enbeide kinnebakken, en de pens.

   ^4De eerstelingen van uw koren, van uw most en van uw olie, en de
   eerstelingen van de beschering uwer schapen zult gij hem geven;

   ^5Want de HEERE, uw God, heeft hem uit al uw stammen verkoren, dat hij
   sta, om te dienen in den Naam des HEEREN, hij en zijn zonen, te allen
   dage.

   ^6Voorts wanneer een Leviet zal komen uit een uwer poorten, uit gans
   Israel, alwaar hij woont, en hij komt naar alle begeerte zijner ziel,
   tot de plaats, die de HEEREzal hebben verkoren;

   ^7En hij dienen zal in den Naam des HEEREN, zijns Gods, als al zijn
   broederen, de Levieten, die aldaar voor het aangezicht des HEEREN
   staan;

   ^8Zo zullen zij een gelijk deel eten, boven zijn verkoping bij de
   vaderen.

   ^9Wanneer gij komt in het land, dat de HEERE, uw God, u geven zal, zo
   zult gij niet leren te doen naar de gruwelen van dezelve volken.

   ^10Onder u zal niet gevonden worden, die zijn zoon of zijn dochter door
   het vuur doet doorgaan, die met waarzeggerijen omgaat, een guichelaar,
   of die op vogelgeschreiacht geeft, of tovenaar.

   ^11Of een bezweerder, die met bezwering omgaat, of die een
   waarzeggenden geest vraagt, of een duivelskunstenaar, of die de doden
   vraagt.

   ^12Want al wie zulks doet, is den HEERE een gruwel; en om dezer
   gruwelen wil verdrijft hen de HEERE, uw God, voor uw aangezicht uit de
   bezitting.

   ^13Oprecht zult gij zijn met den HEERE, uw God.

   ^14Want deze volken, die gij zult erven, horen naar guichelaars en
   waarzeggers; maar u aangaande, de HEERE, uw God, heeft u zulks niet
   toegelaten.

   ^15Een Profeet, uit het midden van u, uit uw broederen, als mij, zal u
   de HEERE, uw God, verwekken; naar Hem zult gij horen;

   ^16Naar alles, wat gij van den HEERE, uw God, aan Horeb, ten dage der
   verzameling, geeist hebt, zeggende: Ik zal niet voortvaren te horen de
   stem des HEEREN, mijns Gods, en ditzelve grote vuur zal ik niet meer
   zien, dat ik niet sterve.

   ^17Toen zeide de HEERE tot mij: Het is goed, wat zij gesproken hebben.

   ^18Een Profeet zal Ik hun verwekken uit het midden hunner broederen,
   als u; en Ik zal Mijn woorden in Zijn mond geven, en Hij zal tot hen
   spreken alles, wat Ik Hemgebieden zal.

   ^19En het zal geschieden, de man, die niet zal horen naar Mijn woorden,
   die Hij in Mijn Naam zal spreken, van dien zal Ik het zoeken.

   ^20Maar de profeet, die hoogmoediglijk zal handelen, sprekende een
   woord in Mijn Naam, hetwelk Ik hem niet geboden heb te spreken, of die
   spreken zal in den naamvan andere goden, dezelve profeet zal sterven.

   ^21Zo gij dan in uw hart zoudt mogen zeggen: Hoe zullen wij het woord
   kennen, dat de HEERE niet gesproken heeft?

   ^22Wanneer die profeet in den Naam des HEEREN zal hebben gesproken, en
   dat woord geschiedt niet, en komt niet; dat is het woord, dat de HEERE
   niet gesprokenheeft; door trotsheid heeft die profeet dat gesproken;
   gij zult voor hem niet vrezen. Deuteronomium 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Wanneer de HEERE, uw God, de volken zal hebben uitgeroeid, welker
   land de HEERE, uw God, u geven zal, en gij die erfelijk zult bezitten,
   en in hun steden en inhun huizen wonen;

   ^2Zo zult gij u drie steden uitscheiden, in het midden van uw land,
   hetwelk de HEERE, uw God, u geven zal, om dat erfelijk te bezitten.

   ^3Gij zult u den weg bereiden, en de pale uws lands, dat u de HEERE, uw
   God, zal doen erven, in drieen delen; dit nu zal zijn, opdat ieder
   doodslager daarhenen vliede.

   ^4En dit zij de zaak des doodslagers, die daarhenen vlieden zal, dat
   hij leve; die zijn naaste zal geslagen hebben door onwetendheid, dien
   hij toch van gisteren eneergisteren niet haatte;

   ^5Als, dewelke met zijn naaste in het bos zal zijn gegaan, om hout te
   houwen, en zijn hand met de bijl wordt aangedreven, om hout af te
   houwen, en het ijzer schiet afvan den steel, en treft zijn naaste, dat
   hij sterve; die zal in een dezer steden vluchten en leven;

   ^6Opdat de bloedwreker den doodslager niet najage, als zijn hart verhit
   is, en hem achterhale, omdat de weg te verre zou zijn, en hem sla aan
   het leven; zo toch geenoordeel des doods aan hem is; want hij haatte
   hem niet van gisteren en eergisteren.

   ^7Daarom gebiede ik u, zeggende: Gij zult u drie steden uitscheiden.

   ^8En indien de HEERE, uw God, uw landpale zal verwijden, gelijk als Hij
   uw vaderen gezworen heeft, en u al dat land geven zal, hetwelk Hij uw
   vaderen te gevengesproken heeft;

   ^9(Wanneer gij al ditzelve gebod zult waarnemen, om dat te doen,
   hetgeen ik u heden gebiede, den HEERE, uw God, liefhebbende, en alle
   dagen in Zijn wegenwandelende) zo zult gij u nog drie steden toedoen
   tot deze drie;

   ^10Opdat het bloed des onschuldigen niet vergoten worde in het midden
   van uw land, dat u de HEERE, uw God, ten erve geeft, en bloedschulden
   op u zouden zijn.

   ^11Maar wanneer er iemand zijn zal, die zijn naaste haat, en hem lagen
   legt, en staat tegen hem op, en slaat hem aan het leven, dat hij
   sterve; en vliedt tot een van diesteden;

   ^12Zo zullen de oudsten zijner stad zenden, en nemen hem van daar, en
   zij zullen hem in de hand des bloedwrekers geven, dat hij sterve.

   ^13Uw oog zal hem niet verschonen; maar gij zult het bloed des
   onschuldigen uit Israel wegdoen, dat het u welga.

   ^14Gij zult uws naasten landpale, die de voorvaderen gepaald hebben,
   niet verrukken in uw erfdeel, dat gij erven zult, in het land, hetwelk
   u de HEERE, uw God, geeft, om dat erfelijk te bezitten.

   ^15Een enig getuige zal tegen niemand opstaan over enige
   ongerechtigheid of over enige zonde, van alle zonde, die hij zou mogen
   zondigen; op den mond van tweegetuigen, of op den mond van drie
   getuigen zal de zaak bestaan.

   ^16Wanneer een wrevelige getuige tegen iemand zal opstaan, om een
   afwijking tegen hem te betuigen;

   ^17Zo zullen die twee mannen, welke den twist hebben, staan voor het
   aangezicht des HEEREN, voor het aangezicht der priesters, en der
   rechters, die in diezelvedagen zullen zijn.

   ^18En de rechters zullen wel onderzoeken; en ziet, de getuige is een
   vals getuige, hij heeft valsheid betuigd tegen zijn broeder;

   ^19Zo zult gijlieden hem doen, gelijk als hij zijn broeder dacht te
   doen; alzo zult gij het boze uit het midden van u wegdoen;

   ^20Dat de overgeblevenen het horen en vrezen, en niet voortvaren meer
   te doen naar dit boze stuk, in het midden van u.

   ^21En uw oog zal niet verschonen; ziel om ziel, oog om oog, tand om
   tand, hand om hand, voet om voet. Deuteronomium 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Wanneer gij zult uittrekken tot den strijd tegen uw vijanden, en zult
   zien paarden en wagenen, een volk, meerder dan gij, zo zult gij voor
   hen niet vrezen; want deHEERE, uw God, is met u, Die u uit Egypteland
   heeft opgevoerd.

   ^2En het zal geschieden, als gijlieden tot den strijd nadert, zo zal de
   priester toetreden, en tot het volk spreken.

   ^3En tot hen zeggen: Hoort, Israel! gijlieden zijt heden na aan den
   strijd tegen uw vijanden; uw hart worde niet week, vreest niet, en
   beeft niet, en verschrikt niet voorhun aangezicht.

   ^4Want het is de HEERE, uw God, Die met u gaat, om voor u te strijden
   tegen uw vijanden, om u te verlossen.

   ^5Dan zullen de ambtlieden tot het volk spreken, zeggende: Wie is de
   man, die een nieuw huis heeft gebouwd, en het niet heeft ingewijd? Die
   ga henen en kere wedernaar zijn huis; opdat hij niet misschien sterve
   in den strijd, en iemand anders dat inwijde.

   ^6En wie is de man, die een wijngaard geplant heeft, en deszelfs vrucht
   niet heeft genoten? Die ga henen en kere weder naar zijn huis, opdat
   hij niet misschien in denstrijd sterve en iemand anders die geniete.

   ^7En wie is de man, die een vrouw ondertrouwd heeft, en haar niet tot
   zich heeft genomen? Die ga henen en kere weder naar zijn huis; opdat
   hij niet misschien in denstrijd sterve, en een ander man haar neme.

   ^8Daarna zullen de ambtlieden voortvaren te spreken tot het volk, en
   zeggen: Wie is de man, die vreesachtig en week van hart is? Die ga
   henen en kere weder naarzijn huis; opdat het hart zijner broederen niet
   smelte, gelijk zijn hart.

   ^9En het zal geschieden, als die ambtlieden geeindigd zullen hebben te
   spreken tot het volk, zo zullen zij oversten der heiren aan de spits
   des volks bestellen.

   ^10Wanneer gij nadert tot een stad om tegen haar te strijden, zo zult
   gij haar den vrede toeroepen.

   ^11En het zal geschieden, indien zij u vrede zal antwoorden, en u
   opendoen, zo zal al het volk, dat daarin gevonden wordt, u cijnsbaar
   zijn, en u dienen.

   ^12Doch zo zij geen vrede met u zal maken, maar krijg tegen u voeren,
   zo zult gij haar belegeren.

   ^13En de HEERE, uw God, zal haar in uw hand geven; en gij zult alles,
   wat mannelijk daarin is, slaan met de scherpte des zwaards;

   ^14Behalve de vrouwen, en de kinderkens, en de beesten, en al wat in de
   stad zijn zal, al haar buit zult gij voor u roven; en gij zult eten den
   buit uwer vijanden, dien u deHEERE, uw God, gegeven heeft.

   ^15Alzo zult gij aan alle steden doen, die zeer verre van u zijn, die
   niet zijn van de steden dezer volken.

   ^16Maar van de steden dezer volken, die u de HEERE, uw God, ten erve
   geeft, zult gij niets laten leven, dat adem heeft.

   ^17Maar gij zult ze ganselijk verbannen: de Hethieten, en de Amorieten,
   en de Kanaanieten, en de Ferezieten, de Hevieten, en de Jebusieten,
   gelijk als u de HEERE, uw God, geboden heeft;

   ^18Opdat zij ulieden niet leren te doen naar al hun gruwelen, die zij
   hun goden gedaan hebben, en gij zondigt tegen den HEERE, uw God.

   ^19Wanneer gij een stad vele dagen zult belegeren, strijdende tegen
   haar, om die in te nemen, zo zult gij haar geboomte niet verderven, de
   bijl daaraan drijvende; wantgij zult daarvan eten; daarom zult gij dat
   niet afhouwen (want het geboomte van het veld is des mensen spijze),
   opdat het voor uw aangezicht kome tot een bolwerk.

   ^20Maar het geboomte, hetwelk gij kennen zult, dat het geen geboomte
   ter spijze is, dat zult gij verderven en afhouwen; en gij zult een
   bolwerk bouwen tegen deze stad, dewelke tegen u krijg voert, totdat zij
   ten onderga. Deuteronomium 21
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Wanneer in het land, hetwelk de HEERE, uw God, u geven zal, om dat te
   erven, een verslagene zal gevonden worden, liggende in het veld, niet
   bekend zijnde, wiehem geslagen heeft;

   ^2Zo zullen uw oudsten en uw rechters uitgaan, en zij zullen meten naar
   de steden, die rondom den verslagene zijn.

   ^3De stad nu, die de naaste zal zijn aan den verslagene, daar zullen de
   oudsten derzelver stad een jonge koe van de runderen nemen, met dewelke
   niet gearbeid is, dieaan het juk niet getrokken heeft.

   ^4En de oudsten derzelver stad zullen de jonge koe afbrengen in een ruw
   dal, dat niet bearbeid noch bezaaid zal zijn; en zij zullen deze jonge
   koe aldaar in het dal dennek doorhouwen.

   ^5Dan zullen de priesters, de kinderen van Levi, toetreden; want de
   HEERE, uw God, heeft hen verkoren, om Hem te dienen, en om in des
   HEEREN Naam tezegenen, en naar hun mond zal alle twist en alle plaag
   afgedaan worden.

   ^6En alle oudsten derzelver stad, die naast aan den verslagene zijn,
   zullen hun handen wassen over deze jonge koe, die in dat dal de nek
   doorgehouwen is;

   ^7En zij zullen betuigen en zeggen: Onze handen hebben dit bloed niet
   vergoten, en onze ogen hebben het niet gezien;

   ^8Wees genadig aan Uw volk Israel, dat Gij, o HEERE! verlost hebt, en
   leg geen onschuldig bloed in het midden van Uw volk Israel! En dat
   bloed zal voor henverzoend zijn.

   ^9Alzo zult gij het onschuldig bloed uit het midden van u wegdoen; want
   gij zult doen, wat recht is in de ogen des HEEREN.

   ^10Wanneer gij zult uitgetogen zijn tot den strijd tegen uw vijanden;
   en de HEERE, uw God, hen zal gegeven hebben in uw hand, dat gij hun
   gevangenen gevankelijkwegvoert;

   ^11En gij onder de gevangenen zult zien een vrouw, schoon van gedaante,
   en gij lust tot haar gekregen zult hebben, dat gij ze u ter vrouwe
   neemt;

   ^12Zo zult gij haar binnen in uw huis brengen; en zij zal haar hoofd
   scheren, en haar nagelen besnijden.

   ^13En zij zal het kleed harer gevangenis van zich afleggen, en in uw
   huis zitten, en haar vader en haar moeder een maand lang bewenen; en
   daarna zult gij tot haaringaan, en haar man zijn, en zij zal u ter
   vrouwe zijn.

   ^14En het zal geschieden, indien gij geen behagen in haar hebt, dat gij
   haar zult laten gaan naar haar begeerte; doch gij zult haar geenszins
   voor geld verkopen, gij zultmet haar geen gewin drijven, daarom dat gij
   haar vernederd hebt.

   ^15Wanneer een man twee vrouwen heeft, een beminde, en een gehate; en
   de beminde en de gehate hem zonen zullen gebaard hebben, en de
   eerstgeboren zoon vande gehate zal zijn;

   ^16Zo zal het geschieden, ten dage als hij zijn zonen zal doen erven
   wat hij heeft, dat hij niet zal vermogen de eerstgeboorte te geven aan
   den zoon der beminde, voorhet aangezicht van den zoon der gehate, die
   de eerstgeborene is.

   ^17Maar den eerstgeborene, den zoon der gehate, zal hij kennen, gevende
   hem het dubbele deel van alles, wat bij hem zal worden gevonden; want
   hij is het beginselzijner kracht, het recht der eerstgeboorte is het
   zijne.

   ^18Wanneer iemand een moedwilligen en wederspannigen zoon heeft, die de
   stem zijns vaders en de stem zijner moeder niet gehoorzaam is; en zij
   hem gekastijd zullenhebben, en hij naar hen niet horen zal,

   ^19Zo zullen zijn vader en zijn moeder hem grijpen, en zij zullen hem
   uitbrengen tot de oudsten zijner stad, en tot de poorte zijner plaats.

   ^20En zij zullen zeggen tot de oudsten zijner stad: Deze onze zoon is
   afwijkende en wederspannig, hij is onze stem niet gehoorzaam; hij is
   een brasser en zuiper.

   ^21Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat
   hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het
   gans Israel hore, en vreze.

   ^22Voorts, wanneer in iemand een zonde zal zijn, die het oordeel des
   doods waardig is, dat hij gedood zal worden, en gij hem aan het hout
   zult opgehangen hebben;

   ^23Zo zal zijn dood lichaam aan het hout niet overnachten; maar gij
   zult het zekerlijk ten zelven dage begraven; want een opgehangene is
   Gode een vloek. Alzo zult gijuw land niet verontreinigen, dat u de
   HEERE, uw God, ten erve geeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Gij zult uws broeders os of klein vee niet zien afgedreven, en u van
   die verbergen; gij zult ze uw broeder ganselijk weder toesturen.

   ^2En indien uw broeder niet nabij u is, of gij hem niet kent, zo zult
   gij ze binnen in uw huis vergaderen, dat zij bij u zijn, totdat uw
   broeder die zoeke, en gij ze hemwedergeeft.

   ^3Alzo zult gij ook doen aan zijn ezel, en alzo zult gij doen aan zijn
   kleding, ja, alzo zult gij doen aan al het verlorene uws broeders, dat
   van hem verloren zal zijn, en datgij zult hebben gevonden; gij zult u
   niet mogen verbergen.

   ^4Gij zult uws broeders ezel of zijn os niet zien, vallende op den weg,
   en u van die verbergen; gij zult ze met hem ganselijk oprichten.

   ^5Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen
   vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God,
   een gruwel.

   ^6Wanneer voor uw aangezicht een vogelnest op den weg voorkomt, in
   enigen boom, of op de aarde, met jongen of eieren, en de moeder
   zittende op de jongen of opde eieren, zo zult gij de moeder met de
   jongen niet nemen.

   ^7Gij zult de moeder ganselijk vrijlaten; maar de jongen zult gij voor
   u nemen; opdat het u welga, en gij de dagen verlengt.

   ^8Wanneer gij een nieuw huis zult bouwen, zo zult gij op uw dak een
   leuning maken; opdat gij geen bloedschuld op uw huis legt, wanneer
   iemand, vallende, daarvanafviel.

   ^9Gij zult uw wijngaard niet met tweeerlei bezaaien; opdat de volheid
   des zaads, dat gij zult gezaaid hebben, en de inkomst des wijngaards
   niet ontheiligd worde.

   ^10Gij zult niet ploegen met een os en met een ezel te gelijk.

   ^11Gij zult geen kleed van gemengde stof aantrekken, wollen en linnen
   te gelijk.

   ^12Snoeren zult gij u maken aan de vier hoeken uws opperkleeds,
   waarmede gij u bedekt.

   ^13Wanneer een man een vrouw zal genomen hebben, en tot haar ingegaan
   zijnde, alsdan haar zal haten,

   ^14En haar oorzaak van naspraak zal opleggen, en een kwaden naam over
   haar uitbrengen, en zeggen: Deze vrouw heb ik genomen, en ben tot haar
   genaderd, maarheb den maagdom aan haar niet gevonden;

   ^15Dan zullen de vader van deze jonge dochter en haar moeder nemen, en
   tot de oudsten der stad aan de poort uitbrengen, den maagdom dezer
   jonge vrouw.

   ^16En de vader van de jonge dochter zal tot de oudsten zeggen: Ik heb
   mijn dochter aan dezen man gegeven tot een vrouw; maar hij heeft haar
   gehaat;

   ^17En ziet, hij heeft oorzaak van opspraak gegeven, zeggende: Ik heb
   den maagdom aan uw dochter niet gevonden; dit nu is de maagdom mijner
   dochter. En zij zullenhet kleed voor het aangezicht van de oudsten der
   stad uitbreiden.

   ^18Dan zullen de oudsten derzelver stad dien man nemen, en kastijden
   hem;

   ^19En zij zullen hem een boete opleggen van honderd zilverlingen, en ze
   geven aan den vader van de jonge dochter, omdat hij een kwaden naam
   heeft uitgebracht overeen jonge dochter van Israel; voorts zal zij hem
   ter vrouwe zijn, hij zal haar niet mogen laten gaan al zijn dagen.

   ^20Maar indien ditzelve woord waarachtig is, dat de maagdom aan de
   jonge dochter niet gevonden is;

   ^21Zo zullen zij deze jonge dochter uitbrengen tot de deur van haars
   vaders huis, en de lieden harer stad zullen haar met stenen stenigen,
   dat zij sterve, omdat zij eendwaasheid in Israel gedaan heeft,
   hoererende in haars vaders huis; zo zult gij het boze uit het midden
   van u wegdoen.

   ^22Wanneer een man gevonden zal worden, liggende bij eens mans
   getrouwde vrouw, zo zullen zij ook beiden sterven, de man, die bij de
   vrouw gelegen heeft, en devrouw; zo zult gij het boze uit Israel
   wegdoen.

   ^23Wanneer er een jonge dochter zal zijn, die een maagd is, ondertrouwd
   aan een man, en een man haar in de stad zal gevonden, en bij haar
   gelegen hebben;

   ^24Zo zult gij ze beiden uitbrengen tot de poort derzelver stad, en gij
   zult hen met stenen stenigen, dat zij sterven; de jonge dochter, ter
   oorzake, dat zij niet geroepenheeft in de stad, en den man, ter oorzake
   dat hij zijns naasten vrouw vernederd heeft; zo zult gij het boze uit
   het midden van u wegdoen.

   ^25En indien een man een ondertrouwde jonge dochter in het veld
   gevonden, en de man haar verkracht en bij haar gelegen zal hebben, zo
   zal de man, die bij haargelegen heeft, alleen sterven;

   ^26Maar de jonge dochter zult gij niets doen; de jonge dochter heeft
   geen zonde des doods; want gelijk of een man tegen zijn naaste opstond,
   en sloeg hem dood aanhet leven, alzo is deze zaak.

   ^27Want hij heeft haar in het veld gevonden; de ondertrouwde jonge
   dochter riep, en er was niemand, die haar verloste.

   ^28Wanneer een man een jonge dochter zal gevonden hebben, die een maagd
   is, dewelke niet ondertrouwd is, en haar zal gegrepen en bij haar
   gelegen hebben, en zijgevonden zullen zijn;

   ^29Zo zal de man, die bij haar gelegen heeft, den vader van de jonge
   dochter vijftig zilverlingen geven, en zij zal hem ter vrouwe zijn,
   omdat hij haar vernederd heeft; hijzal ze niet mogen laten gaan al zijn
   dagen.

   ^30Een man zal zijns vaders vrouw niet nemen, en hij zal zijns vaders
   slippe niet ontdekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1Die door plettering verwond of uitgesneden is aan de mannelijkheid,
   zal in de vergadering des HEEREN niet komen.

   ^2Geen bastaard zal in de vergadering des HEEREN komen; zelfs zijn
   tiende geslacht zal in de vergadering des HEEREN niet komen.

   ^3Geen Ammoniet, noch Moabiet zal in de vergadering des HEEREN komen;
   zelfs hun tiende geslacht zal in de vergadering des HEEREN niet komen
   tot ineeuwigheid.

   ^4Ter oorzake dat zij ulieden op den weg niet tegengekomen zijn met
   brood en met water, als gij uit Egypte uittoogt; en omdat hij tegen u
   gehuurd heeft Bileam, denzoon van Beor, van Pethor uit Mesopotamie, om
   u te vloeken.

   ^5Doch de HEERE, uw God, heeft naar Bileam niet willen horen; maar de
   HEERE, uw God, heeft u den vloek in een zegen veranderd, omdat de
   HEERE, uw God, uliefhad.

   ^6Gij zult hun vrede en hun best niet zoeken, al uw dagen in
   eeuwigheid.

   ^7Den Edomiet zult gij voor geen gruwel houden, want hij is uw broeder;
   den Egyptenaar zult gij voor geen gruwel houden want gij zijt een
   vreemdeling geweest in zijnland.

   ^8Aangaande de kinderen, die hun zullen geboren worden in het derde
   geslacht, elk van die zal in de vergadering des HEEREN komen.

   ^9Wanneer het leger uittrekt tegen uw vijanden, zo zult gij u wachten
   voor alle kwade zaak.

   ^10Wanneer iemand onder u is, die niet rein is, door enig toeval des
   nachts, die zal tot buiten het leger uitgaan; hij zal tot binnen het
   leger niet komen.

   ^11Maar het zal geschieden, dat hij zich tegen het naken van den avond
   met water zal baden; en als de zon ondergegaan is, zal hij tot binnen
   het leger komen.

   ^12Gij zult ook een plaats hebben buiten het leger, en daarhenen zult
   gij uitgaan naar buiten.

   ^13En gij zult een schopje hebben, benevens uw gereedschap, en het zal
   geschieden, als gij buiten gezeten hebt, dan zult gij daarmede graven,
   en u omkeren, enbedekken wat van u uitgegaan is.

   ^14Want de HEERE, uw God, wandelt in het midden van uw leger, om u te
   verlossen, en om uw vijanden voor uw aangezicht te geven; daarom zal uw
   leger heilig zijn, opdat Hij niets schandelijks onder u zie, en
   achterwaarts van u afkere.

   ^15Gij zult een knecht aan zijn heer niet overleveren, die van zijn
   heer tot u ontkomen zal zijn.

   ^16Hij zal bij u blijven in het midden van u, in de plaats, die hij zal
   verkiezen, in een van uw poorten, waar het goed voor hem is; gij zult
   hem niet verdrukken.

   ^17Er zal geen hoer zijn onder de dochteren van Israel; en er zal geen
   schandjongen zijn onder de zonen van Israel.

   ^18Gij zult geen hoerenloon noch hondenprijs in het huis des HEEREN,
   uws Gods, brengen, tot enige gelofte; want ook die beiden zijn den
   HEERE, uw God, eengruwel.

   ^19Gij zult aan uw broeder niet woekeren, met woeker van geld, met
   woeker van spijze, met woeker van enig ding, waarmede men woekert.

   ^20Aan den vreemde zult gij woekeren; maar aan uw broeder zult gij niet
   woekeren; opdat u de HEERE, uw God, zegene, in alles, waaraan gij uw
   hand slaat, in hetland, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^21Wanneer gij den HEERE, uw God, een gelofte zult beloofd hebben, gij
   zult niet vertrekken die te betalen; want de HEERE, uw God, zal ze
   zekerlijk van u eisen, enzonde zou in u zijn.

   ^22Maar als gij nalaat te beloven, zo zal het geen zonde in u zijn.

   ^23Wat uit uw lippen gaat, zult gij houden en doen; gelijk als gij den
   HEERE, uw God, een vrijwillig offer beloofd hebt, dat gij met uw mond
   gesproken hebt.

   ^24Wanneer gij gaan zult in uws naasten wijngaard, zo zult gij druiven
   eten naar uw lust, tot uw verzadiging; maar in uw vat zult gij niets
   doen.

   ^25Wanneer gij zult gaan in uws naasten staande koren, zo zult gij de
   aren met uw hand afplukken; maar de sikkel zult gij aan uws naasten
   staande koren nietbewegen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Wanneer een man een vrouw zal genomen en die getrouwd hebben, zo zal
   het geschieden, indien zij geen genade zal vinden in zijn ogen, omdat
   hij iets schandelijksaan haar gevonden heeft, dat hij haar een
   scheidbrief zal schrijven, en in haar hand geven, en ze laten gaan uit
   zijn huis.

   ^2Zo zij dan, uit zijn huis uitgegaan zijnde, zal henengaan en een
   anderen man ter vrouwe worden,

   ^3En deze laatste man haar gehaat, en haar een scheidbrief geschreven,
   en in haar hand gegeven, en haar uit zijn huis zal hebben laten gaan;
   of als deze laatste man, die ze voor zich tot een vrouw genomen heeft,
   zal gestorven zijn;

   ^4Zo zal haar eerste man, die haar heeft laten gaan, haar niet mogen
   wedernemen, dat zij hem ter vrouwe zij, nadat zij is verontreinigd
   geworden; want dat is eengruwel voor het aangezicht des HEEREN; alzo
   zult gij het land niet doen zondigen, dat u de HEERE, uw God, ten erve
   geeft.

   ^5Wanneer een man een nieuwe vrouw zal genomen hebben, die zal in het
   heir niet uittrekken, en men zal hem geen last opleggen; een jaar lang
   zal hij vrij zijn in zijnhuis, en zijn vrouw, die hij genomen heeft,
   verheugen.

   ^6Men zal beide molenstenen, immers den bovensten molensteen, niet te
   pand nemen; want hij neemt de ziel te pand.

   ^7Wanneer iemand gevonden zal worden, die een ziel steelt uit zijn
   broederen, uit de kinderen Israels, en drijft gewin met hem, en
   verkoopt hem; zo zal deze diefsterven, en gij zult het boze uit het
   midden van u wegdoen.

   ^8Wacht u in de plaag der melaatsheid, dat gij naarstiglijk waarneemt
   en doet naar alles, wat de Levietische priesteren ulieden zullen leren;
   gelijk als ik hun gebodenheb, zult gij waarnemen te doen.

   ^9Gedenkt, wat de HEERE, uw God, gedaan heeft aan Mirjam, op den weg,
   als gij uit Egypte waart uitgetogen.

   ^10Wanneer gij aan uw naaste iets zult geleend hebben, zo zult gij tot
   zijn huis niet ingaan, om zijn pand te pand te nemen;

   ^11Buiten zult gij staan, en de man, dien gij geleend hebt, zal het
   pand naar buiten tot u uitbrengen.

   ^12Doch indien hij een arm man is, zo zult gij met zijn pand niet
   nederliggen.

   ^13Gij zult hem dat pand zekerlijk wedergeven, als de zon ondergaat,
   dat hij in zijn kleed nederligge, en u zegene; en het zal u
   gerechtigheid zijn voor het aangezicht desHEEREN, uws Gods.

   ^14Gij zult den armen en nooddruftigen dagloner niet verdrukken, die
   uit uw broederen is, of uit uw vreemdelingen, die in uw land en in uw
   poorten zijn.

   ^15Op zijn dag zult gij zijn loon geven, en de zon zal daarover niet
   ondergaan; want hij is arm, en zijn ziel verlangt daarnaar; dat hij
   tegen u niet roepe tot den HEERE, en zonde in u zij.

   ^16De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen
   zullen niet gedood worden voor de vaders; een ieder zal om zijn zonde
   gedood worden.

   ^17Gij zult het recht van den vreemdeling en van den wees niet buigen,
   en gij zult het kleed der weduwe niet te pand nemen.

   ^18Maar gij zult gedenken, dat gij een knecht in Egypte geweest zijt,
   en de HEERE, uw God, heeft u van daar verlost; daarom gebiede ik u deze
   zaak te doen.

   ^19Wanneer gij uw oogst op uw akker afgeoogst, en een garf op den akker
   vergeten zult hebben, zo zult gij niet wederkeren, om die op te nemen;
   voor denvreemdeling, voor den wees en voor de weduwe zal zij zijn;
   opdat u de HEERE, uw God, zegene, in al het werk uwer handen.

   ^20Wanneer gij uw olijfboom zult geschud hebben, zo zult gij de takken
   achter u niet nauw doorzoeken; voor den vreemdeling, voor den wees en
   voor de weduwe zalhet zijn.

   ^21Wanneer gij uw wijngaard zult afgelezen hebben, zo zult gij de
   druiven achter u niet nalezen; voor den vreemdeling, voor den wees en
   voor de weduwe zal het zijn.

   ^22En gij zult gedenken, dat gij een knecht in Egypteland geweest zijt;
   daarom gebiede ik u deze zaak te doen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 25

   ^1Wanneer er tussen lieden twist zal zijn, en zij tot het gerecht
   zullen toetreden, dat zij hen richten, zo zullen zij den rechtvaardige
   rechtvaardig spreken, en denonrechtvaardige verdoemen.

   ^2En het zal geschieden, indien de onrechtvaardige slagen verdiend
   heeft, dat de rechter hem zal doen nedervallen, en hem doen slaan in
   zijn tegenwoordigheid, naardat het voor zijn onrechtvaardigheid genoeg
   zal zijn, in getal.

   ^3Met veertig slagen zal hij hem doen slaan, hij zal er niet toedoen;
   opdat niet misschien, zo hij voortvoere hem daarboven met meer slagen
   te doen slaan, uw broederdan voor uw ogen verachtelijk gehouden worde.

   ^4Een os zult gij niet muilbanden, als hij dorst.

   ^5Wanneer broeders samenwonen, en een van hen sterft, en geen zoon
   heeft, zo zal de vrouw des verstorvenen aan geen vreemden man
   daarbuiten geworden; haarmans broeder zal tot haar ingaan en nemen haar
   zich ter vrouw, en doen haar den plicht van eens mans broeder.

   ^6En het zal geschieden, dat de eerstgeborene, dien zij zal baren, zal
   staan in den naam zijns broeders, des verstorvenen; opdat zijn naam
   niet uitgedelgd worde uitIsrael.

   ^7Maar indien dezen man zijns broeders vrouw niet bevallen zal te
   nemen, zo zal zijn broeders vrouw opgaan naar de poort tot de oudsten,
   en zeggen: Mijns mansbroeder weigert zijn broeder een naam te verwekken
   in Israel; hij wil mij den plicht van eens mans broeders niet doen.

   ^8Dan zullen hem de oudsten zijner stad roepen, en tot hem spreken;
   blijft hij dan daarbij staan, en zegt: Het bevalt mij niet haar te
   nemen;

   ^9Zo zal zijns broeders vrouw voor de ogen der oudsten tot hem
   toetreden, en zijn schoen van zijn voet uittrekken, en spuwen in zijn
   aangezicht, en zal betuigen enzeggen: Alzo zal dien man gedaan worden,
   die zijns broeders huis niet zal bouwen.

   ^10En zijn naam zal in Israel genoemd worden: Het huis desgenen, dien
   de schoen uitgetogen is.

   ^11Wanneer mannen, de een met den ander, twisten, en de vrouw des enen
   toetreedt, om haar man uit de hand desgenen, die hem slaat, te redden,
   en haar handuitstrekt, en zijn schamelheid aangrijpt;

   ^12Zo zult gij haar hand afhouwen, uw oog zal niet verschonen.

   ^13Gij zult geen tweeerlei weegstenen in uw zak hebben; een groten en
   een kleinen.

   ^14Gij zult in uw huis geen tweeerlei efa hebben, een grote en een
   kleine.

   ^15Gij zult een volkomen en gerechten weegsteen hebben; gij zult een
   volkomene en gerechte efa hebben; opdat uw dagen verlengd worden in het
   land, dat u deHEERE, uw God, geven zal.

   ^16Want al wie zulks doet, is den HEERE, uw God, een gruwel; ja, al wie
   onrecht doet.

   ^17Gedenkt, wat u Amalek gedaan heeft op den weg, als gij uit Egypte
   uittoogt;

   ^18Hoe hij u op den weg ontmoette, en sloeg onder u in den staart al de
   zwakken achter u, als gij moede en mat waart; en hij vreesde God niet.

   ^19Het zal dan geschieden, als u de HEERE, uw God, rust zal gegeven
   hebben, van al uw vijanden rondom, in het land, dat u de HEERE, uw God,
   ten erve geven zal, om hetzelve erfelijk te bezitten, dat gij de
   gedachtenis van Amalek van onder den hemel zult uitdelgen; vergeet het
   niet!
     __________________________________________________________________

  Chapter 26

   ^1Voorts zal het geschieden, wanneer gij zult gekomen zijn in het land,
   dat u de HEERE, uw God, ten erve geven zal, en gij dat erfelijk zult
   bezitten, en daarin wonen;

   ^2Zo zult gij nemen van de eerstelingen van alle vrucht des lands, die
   gij opbrengen zult van uw land, dat u de HEERE, uw God, geeft, en zult
   ze in een korf leggen; engij zult heengaan tot de plaats, die de HEERE,
   uw God, verkoren zal hebben, om Zijn Naam aldaar te doen wonen;

   ^3En gij zult komen tot den priester, dewelke in die dagen zijn zal, en
   tot hem zeggen: Ik verklaar heden voor den HEERE, uw God, dat ik
   gekomen ben in het land, hetwelk de HEERE onzen vaderen gezworen heeft
   ons te zullen geven.

   ^4En de priester zal den korf van uw hand nemen, en hij zal dien voor
   het altaar des HEEREN, uws Gods, nederzetten.

   ^5Dan zult gij voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, betuigen en
   zeggen: Mijn vader was een bedorven Syrier, en hij toog af naar Egypte,
   en verkeerde aldaarals vreemdeling met weinig volks; maar hij werd
   aldaar tot een groot, machtig en menigvuldig volk.

   ^6Doch de Egyptenaars deden ons kwaad, en verdrukten ons, en legden ons
   een harden dienst op.

   ^7Toen riepen wij tot den HEERE, den God onzer vaderen; en de HEERE
   verhoorde onze stem en zag onze ellende aan, en onzen arbeid, en onze
   onderdrukking.

   ^8En de HEERE voerde ons uit Egypte, door een sterke hand, en door een
   uitgestrekten arm, en door groten schrik, en door tekenen, en door
   wonderen.

   ^9En Hij heeft ons gebracht tot deze plaats; en Hij heeft ons dit land
   gegeven, een land vloeiende van melk en honig.

   ^10En nu, zie, ik heb gebracht de eerstelingen van de vrucht dezes
   lands, dat Gij, HEERE, mij gegeven hebt! Dan zult gij ze nederzetten
   voor het aangezicht desHEEREN, uws Gods, en zult u buigen voor het
   aangezicht des HEEREN, uws Gods;

   ^11En gij zult vrolijk zijn over al het goede, dat de HEERE, uw God,
   aan u en uw huis gegeven heeft; gij, en de Leviet, en de vreemdeling,
   die in het midden van u is.

   ^12Wanneer gij zult geeindigd hebben alle tienden van uw inkomen te
   vertienen, in het derde jaar, zijnde een jaar der tienden; dan zult gij
   aan den Leviet, aan denvreemdeling, aan den wees en aan de weduwe
   geven, dat zij in uw poorten eten en verzadigd worden.

   ^13En gij zult voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods, zeggen: Ik heb
   het heilige uit het huis weggenomen, en heb het ook aan den Leviet en
   aan den vreemdeling, aan den wees en aan de weduwe gegeven, naar al Uw
   geboden, die Gij mij geboden hebt; ik heb niets van Uw geboden
   overtreden, en niets vergeten.

   ^14Ik heb daarvan niets gegeten in mijn leed, en heb daarvan niets
   weggenomen tot iets onreins, noch daarvan gegeven tot een dode; ik ben
   der stem des HEEREN, mijns Gods, gehoorzaam geweest, ik heb gedaan naar
   alles, wat Gij mij geboden hebt.

   ^15Zie nederwaarts van Uw heilige woning, van den hemel, en zegen Uw
   volk Israel, en het land, dat Gij ons gegeven hebt, gelijk als Gij
   onzen vaderen gezworen hebt, een land van melk en honig vloeiende.

   ^16Te dezen dage gebiedt u de HEERE, uw God, deze inzettingen en
   rechten te doen; houdt dan en doet dezelve, met uw ganse hart en met uw
   ganse ziel.

   ^17Heden hebt gij den HEERE doen zeggen, dat Hij u tot een God zal
   zijn, en dat gij zult wandelen in Zijn wegen, en houden Zijn
   inzettingen, en Zijn geboden, en Zijnrechten, en dat gij Zijner stem
   zult gehoorzaam zijn.

   ^18En de HEERE heeft u heden doen zeggen, dat gij Hem tot een volk des
   eigendoms zult zijn, gelijk als Hij u gesproken heeft, en dat gij al
   Zijn geboden zult houden;

   ^19Opdat Hij u alzo boven al de volken, die Hij gemaakt heeft, hoog
   zette, tot lof, en tot een naam, en tot heerlijkheid; en opdat gij een
   heilig volk zijt den HEERE, uwGod, gelijk als Hij gesproken heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 27

   ^1En Mozes, te zamen met de oudsten van Israel, gebood het volk,
   zeggende: Behoudt al deze geboden, die ik ulieden heden gebiede.

   ^2Het zal dan geschieden, ten dage als gij over de Jordaan zult gegaan
   zijn in het land, dat u de HEERE, uw God, geven zal, zo zult gij u
   grote stenen oprichten, enbestrijken ze met kalk;

   ^3En gij zult daarop schrijven alle woorden dezer wet, als gij
   overgegaan zult zijn; opdat gij komt in het land, dat de HEERE, uw God,
   u geven zal, een land vloeiendevan melk en honig, gelijk als de HEERE,
   uwer vaderen God, tot u gesproken heeft.

   ^4Het zal dan geschieden, als gij over de Jordaan gegaan zult zijn, dat
   gij dezelve stenen, van dewelke ik u heden gebiede, zult oprichten op
   den berg Ebal, en gij zult zemet kalk bestrijken;

   ^5En gij zult aldaar den HEERE, uw God, een altaar bouwen, een altaar
   van stenen; gij zult geen ijzer over hetzelve bewegen.

   ^6Van gehele stenen zult gij het altaar des HEEREN, uws Gods, bouwen,
   en gij zult den HEERE, uw God, brandofferen daarop offeren.

   ^7Ook zult gij dankofferen offeren, en zult aldaar eten, en vrolijk
   zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods.

   ^8En gij zult op deze stenen schrijven alle woorden dezer wet, die wel
   uitdrukkende.

   ^9Voorts sprak Mozes, te zamen met de Levietische priesteren, tot gans
   Israel, zeggende: Luistert toe en hoort o Israel! Op dezen dag zijt gij
   den HEERE, uw God, toteen volk geworden.

   ^10Daarom zult gij der stem des HEEREN, uws Gods, gehoorzaam zijn, en
   gij zult doen Zijn geboden en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede.

   ^11En Mozes gebood het volk te dien dage, zeggende:

   ^12Dezen zullen staan, om het volk te zegenen op den berg Gerizim, als
   gij over de Jordaan gegaan zult zijn: Simeon, en Levi, en Juda, en
   Issaschar, en Jozef, enBenjamin.

   ^13En dezen zullen staan over den vloek op den berg Ebal: Ruben, Gad en
   Aser, Zebulon, Dan en Nafthali.

   ^14En de Levieten zullen betuigen en zeggen tot allen man van Israel,
   met verhevene stem:

   ^15Vervloekt zij de man, die een gesneden of gegoten beeld, een gruwel
   des HEEREN, een werk van 's werkmeesters handen, zal maken, en zetten
   in het verborgene!En al het volk zal antwoorden en zeggen: Amen.

   ^16Vervloekt zij, die zijn vader of zijn moeder veracht! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^17Vervloekt zij, die zijns naasten landpale verrukt! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^18Vervloekt zij, die een blinde op den weg doet dolen! En al het volk
   zal zeggen: Amen.

   ^19Vervloekt zij, die het recht van den vreemdeling, van den wees en
   van de weduwe buigt! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^20Vervloekt zij, die bij de vrouw zijns vaders ligt, omdat hij zijns
   vaders slippe ontdekt heeft! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^21Vervloekt zij, die bij enig beest ligt! En al het volk zal zeggen:
   Amen.

   ^22Vervloekt zij, die bij zijn zuster ligt, de dochter zijns vaders of
   de dochter zijner moeder! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^23Vervloekt zij, die bij zijn schoonmoeder ligt! En al het volk zal
   zeggen: Amen.

   ^24Vervloekt zij, die zijn naaste in het verborgene verslaat! En al het
   volk zal zeggen: Amen.

   ^25Vervloekt zij, die geschenk neemt, om een ziel, het bloed eens
   onschuldigen, te verslaan! En al het volk zal zeggen: Amen.

   ^26Vervloekt zij, die de woorden dezer wet niet zal bevestigen, doende
   dezelve! En al het volk zal zeggen: Amen.
     __________________________________________________________________

  Chapter 28

   ^1En het zal geschieden, indien gij der stem des HEEREN, uws Gods,
   vlijtiglijk zult gehoorzamen, waarnemende te doen al Zijn geboden, die
   ik u heden gebiede, zo zalde HEERE, uw God, u hoog zetten boven alle
   volken der aarde.

   ^2En al deze zegeningen zullen over u komen, en u aantreffen, wanneer
   gij der stem des HEEREN uws Gods, zult gehoorzaam zijn.

   ^3Gezegend zult gij zijn in de stad, en gezegend zult gij zijn in het
   veld.

   ^4Gezegend zal zijn de vrucht uws buiks, en de vrucht uws lands, en de
   vrucht uwer beesten, de voortzetting uwer koeien, en de kudden van uw
   klein vee.

   ^5Gezegend zal zijn uw korf, en uw baktrog.

   ^6Gezegend zult gij zijn in uw ingaan, gezegend zult gij zijn in uw
   uitgaan.

   ^7De HEERE zal geven uw vijanden, die tegen u opstaan, geslagen voor uw
   aangezicht; door een weg zullen zij tot u uittrekken, maar door zeven
   wegen zullen zijvoor uw aangezicht vlieden.

   ^8De HEERE zal den zegen gebieden, dat Hij met u zij in uw schuren, en
   in alles, waaraan gij uw hand slaat; en Hij zal u zegenen in het land,
   dat u de HEERE, uwGod, geven zal.

   ^9De HEERE zal u Zichzelven tot een heilig volk bevestigen, gelijk als
   Hij u gezworen heeft, wanneer gij de geboden des HEEREN, uws Gods, zult
   houden, en in Zijnwegen wandelen.

   ^10En alle volken der aarde zullen zien, dat de Naam des HEEREN over u
   genoemd is, en zij zullen voor u vrezen.

   ^11En de HEERE zal u doen overvloeien aan goed, in de vrucht uws buiks,
   en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht uws lands; op het land,
   dat de HEERE uwvaderen gezworen heeft u te zullen geven.

   ^12De HEERE zal u opendoen Zijn goeden schat, den hemel, om aan uw land
   regen te geven te zijner tijd, en om te zegenen al het werk uwer hand;
   en gij zult aan velevolken lenen, maar gij zult niet ontlenen.

   ^13En de HEERE zal u tot een hoofd maken, en niet tot een staart, en
   gij zult alleenlijk boven zijn, en niet onder zijn; wanneer gij horen
   zult naar de geboden desHEEREN, uws Gods, die ik u heden gebiede te
   houden en te doen;

   ^14En gij niet afwijken zult van al de woorden, die ik ulieden heden
   gebiede, ter rechterhand of ter linkerhand, dat gij andere goden
   nawandelt, om hen te dienen.

   ^15Daarentegen zal het geschieden, indien gij de stem des HEEREN, uws
   Gods, niet zult gehoorzaam zijn, om waar te nemen, dat gij doet al Zijn
   geboden en Zijninzettingen, die ik u heden gebiede; zo zullen al deze
   vloeken over u komen, en u treffen.

   ^16Vervloekt zult gij zijn in de stad, en vervloekt zult gij zijn in
   het veld.

   ^17Vervloekt zal zijn uw korf, en uw baktrog.

   ^18Vervloekt zal zijn de vrucht uws buiks, en de vrucht uws lands, de
   voortzetting uwer koeien, en de kudden van uw klein vee.

   ^19Vervloekt zult gij zijn in uw ingaan, en vervloekt zult gij zijn in
   uw uitgaan.

   ^20De HEERE zal onder u zenden den vloek, de verstoring en het verderf,
   in alles, waaraan gij uw hand slaat, dat gij doen zult; totdat gij
   verdelgd wordt, en totdat gijhaastelijk omkomt, vanwege de boosheid
   uwer werken, waarmede gij Mij verlaten hebt.

   ^21De HEERE zal u de pestilentie doen aankleven, totdat Hij u verdoe
   van het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^22De HEERE zal u slaan met tering, en met koorts, en met vurigheid, en
   met hitte, en met droogte, en met brandkoren, en met honigdauw, die u
   vervolgen zullen, totdat gij omkomt.

   ^23En uw hemel, die boven uw hoofd is, zal koper zijn, en de aarde, die
   onder u is, zal ijzer zijn.

   ^24De HEERE, uw God, zal pulver en stof tot regen uws lands geven; van
   den hemel zal het op u nederdalen, totdat gij verdelgd wordt.

   ^25De HEERE zal u geslagen geven voor het aangezicht uwer vijanden;
   door een weg zult gij tot hem uittrekken, en door zeven wegen zult gij
   voor zijn aangezichtvlieden; en gij zult van alle koninkrijken der
   aarde beroerd worden.

   ^26En uw dood lichaam zal aan alle gevogelte des hemels, en aan de
   beesten der aarde tot spijze zijn; en niemand zal ze afschrikken.

   ^27De HEERE zal u slaan met zweren van Egypte, en met spenen, en met
   droge schurft, en met krauwsel, waarvan gij niet zult kunnen genezen
   worden.

   ^28De HEERE zal u slaan met onzinnigheid, en met blindheid, en met
   verbaasdheid des harten;

   ^29Dat gij op den middag zult omtasten, gelijk als een blinde omtast in
   het donkere, en uw wegen niet zult voorspoedig maken; maar gij zult
   alleenlijk verdrukt enberoofd zijn alle dagen, en er zal geen verlosser
   zijn.

   ^30Gij zult een vrouw ondertrouwen, maar een ander zal haar beslapen;
   een huis zult gij bouwen, maar daarin niet wonen; een wijngaard zult
   gij planten, maar dien nietgemeen maken.

   ^31Uw os zal voor uw ogen geslacht worden, maar gij zult daarvan niet
   eten; uw ezel zal van voor uw aangezicht geroofd worden, en tot u niet
   wederkeren; uw kleinvee zal aan uw vijanden gegeven worden, en voor u
   zal geen verlosser zijn.

   ^32Uw zonen en uw dochteren zullen aan een ander volk gegeven worden,
   dat het uw ogen aanzien, en naar hen bezwijken den gansen dag; maar het
   zal in hetvermogen uwer hand niet zijn.

   ^33De vrucht van uw land en al uw arbeid zal een volk eten, dat gij
   niet gekend hebt; en gij zult alle dagen alleenlijk verdrukt en
   gepletterd zijn.

   ^34En gij zult onzinnig zijn, vanwege het gezicht uwer ogen, dat gij
   zien zult.

   ^35De HEERE zal u slaan met boze zweren, aan de knieen en aan de benen,
   waarvan gij niet zult kunnen genezen worden, van uw voetzool af tot aan
   uw schedel.

   ^36De HEERE zal u, mitsgaders uw koning, dien gij over u zult gesteld
   hebben, doen gaan tot een volk, dat gij niet gekend hebt, noch uw
   vaderen; en aldaar zult gijdienen andere goden, hout en steen.

   ^37En gij zult zijn tot een schrik, tot een spreekwoord en tot een
   spotrede, onder al de volken, waarheen u de HEERE leiden zal.

   ^38Gij zult veel zaads op den akker uitbrengen, maar gij zult weinig
   inzamelen; want de sprinkhaan zal het verteren.

   ^39Wijngaarden zult gij planten, en bouwen, maar gij zult geen wijn
   drinken, noch iets vergaderen; want de worm zal het afeten.

   ^40Olijfbomen zult gij hebben in al uw landpalen, maar gij zult u met
   olie niet zalven; want uw olijfboom zal zijn vrucht afwerpen.

   ^41Zonen en dochteren zult gij gewinnen, maar zij zullen voor u niet
   zijn; want zij zullen in gevangenis gaan.

   ^42Al uw geboomte, en de vrucht uws lands zal het boos gewormte
   erfelijk bezitten.

   ^43De vreemdeling, die in het midden van u is, zal hoog, hoog boven u
   opklimmen; en gij zult laag, laag nederdalen.

   ^44Hij zal u lenen, maar gij zult hem niet lenen; hij zal tot een hoofd
   zijn, en gij zult tot een staart zijn.

   ^45En al deze vloeken zullen over u komen, en u vervolgen, en u
   treffen, totdat gij verdelgd wordt; omdat gij der stem des HEEREN, uws
   Gods, niet gehoorzaam zultgeweest zijn, om te houden Zijn geboden en
   Zijn inzettingen, die Hij u geboden heeft.

   ^46En zij zullen onder u tot een teken, en tot een wonder zijn, ja,
   onder uw zaad tot in eeuwigheid.

   ^47Omdat gij den HEERE, uw God, niet gediend zult hebben met
   vrolijkheid en goedheid des harten, vanwege de veelheid van alles;

   ^48Zo zult gij uw vijanden, die de HEERE onder u zenden zal, dienen, in
   honger en in dorst, en in naaktheid, en in gebrek van alles; en Hij zal
   een ijzeren juk op uw halsleggen, totdat Hij u verdelge.

   ^49De HEERE zal tegen u een volk verheffen van verre, van het einde der
   aarde, gelijk als een arend vliegt; een volk, welks spraak gij niet
   zult verstaan;

   ^50Een volk, stijf van aangezicht, dat het aangezicht des ouden niet
   zal aannemen, noch den jonge genadig zijn.

   ^51En het zal de vrucht uwer beesten, en de vrucht uws lands opeten,
   totdat gij verdelgd zult zijn; hetwelk u geen koren, most noch olie,
   voortzetting uwer koeien nochkudden van uw klein vee zal overig laten,
   totdat Hij u verdoe.

   ^52En het zal u beangstigen in al uw poorten, totdat uw hoge en vaste
   muren nedervallen, op welke gij vertrouwdet in uw ganse land; ja, het
   zal u beangstigen in al uwpoorten, in uw ganse land, dat u de HEERE, uw
   God, gegeven heeft.

   ^53En gij zult eten de vrucht uws buiks, het vlees uwer zonen en uwer
   dochteren, die u de HEERE, uw God, gegeven zal hebben; in de belegering
   en in de benauwing, waarmede uw vijanden u zullen benauwen

   ^54Aangaande den man, die teder onder u, en die zeer wellustig geweest
   is, zijn oog zal kwaad zijn tegen zijn broeder en tegen de huisvrouw
   zijns schoots, en tegen zijnoverige zonen, die hij overgehouden zal
   hebben;

   ^55Dat hij niet aan een van die zal geven van het vlees zijner zonen,
   die hij eten zal, omdat hij voor zich niets heeft overgehouden; in de
   belegering en in de benauwing, waarmede uw vijand u in al uw poorten
   zal benauwen.

   ^56Aangaande de tedere en wellustige vrouw onder u, die niet verzocht
   heeft haar voetzool op de aarde te zetten, omdat zij zich wellustig en
   teder hield; haar oog zalkwaad zijn tegen den man haars schoots, en
   tegen haar zoon, en tegen haar dochter;

   ^57En dat om haar nageboorte, die van tussen haar voeten uitgegaan zal
   zijn, en om haar zonen, die zij gebaard zal hebben; want zij zal hen
   eten in het verborgene, vermits gebrek van alles; in de belegering en
   in de benauwing, waarmede uw vijand u zal benauwen in uw poorten.

   ^58Indien gij niet zult waarnemen te doen al de woorden dezer wet, die
   in dit boek geschreven zijn, om te vrezen dezen heerlijken en
   vreselijken Naam den HEERE uwGod;

   ^59Zo zal de HEERE uw plagen wonderlijk maken, mitsgaders de plagen van
   uw zaad; het zullen grote en gewisse plagen, en boze en gewisse
   krankten zijn.

   ^60En Hij zal op u doen keren alle kwalen van Egypte, voor dewelke gij
   gevreesd hebt, en zij zullen u aanhangen.

   ^61Ook alle krankte, en alle plage, die in het boek dezer wet niet
   geschreven is, zal de HEERE over u doen komen, totdat gij verdelgd
   wordt.

   ^62En gij zult met weinige mensen overgelaten worden, in plaats dat gij
   geweest zijt als de sterren des hemels in menigte; omdat gij der stem
   des HEEREN, uws Gods, niet gehoorzaam geweest zijt.

   ^63En het zal geschieden, gelijk als de HEERE Zich over ulieden
   verblijdde, u goed doende en u vermenigvuldigende, alzo zal Zich de
   HEERE over u verblijden, uverdoende en u verdelgende; en gij zult
   uitgerukt worden uit het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^64En de HEERE zal u verstrooien onder alle volken, van het ene einde
   der aarde tot aan het andere einde der aarde; en aldaar zult gij andere
   goden dienen, die gij nietgekend hebt, noch uw vaders, hout en steen.

   ^65Daartoe zult gij onder dezelve volken niet stil zijn, en uw voetzool
   zal geen rust hebben; want de HEERE zal u aldaar een bevend hart geven,
   en bezwijking derogen, en mattigheid der ziel.

   ^66En uw leven zal tegenover u hangen; en gij zult nacht en dag
   schrikken, en gij zult van uw leven niet zeker zijn.

   ^67Des morgens zult gij zeggen: Och, dat het avond ware; en des avonds
   zult gij zeggen: Och, dat het morgen ware; vermits den schrik uws
   harten, waarmede gij zultverschrikt zijn, en vermits het gezicht uwer
   ogen, dat gij zien zult.

   ^68En de HEERE zal u naar Egypte doen wederkeren in schepen, door een
   weg, waarvan ik u gezegd heb: Gij zult dien niet meer zien; en aldaar
   zult gij u aan uwvijanden willen verkopen tot dienstknechten en tot
   dienstmaagden; maar er zal geen koper zijn.
     __________________________________________________________________

  Chapter 29

   ^1Dit zijn de woorden des verbonds, dat de HEERE Mozes geboden heeft te
   maken met de kinderen Israels, in het land van Moab, boven het verbond,
   dat Hij met hengemaakt had aan Horeb.

   ^2En Mozes riep gans Israel, en zeide tot hen: Gij hebt gezien al wat
   de HEERE in Egypteland voor uw ogen gedaan heeft, aan Farao, en aan al
   zijn knechten, en aanzijn land;

   ^3De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, diezelve tekenen en
   grote wonderen.

   ^4Maar de HEERE heeft ulieden niet gegeven een hart om te verstaan,
   noch ogen om te zien, noch oren om te horen, tot op dezen dag.

   ^5En Ik heb ulieden veertig jaren doen wandelen in de woestijn; uw
   klederen zijn aan u niet verouderd, en uw schoen is niet verouderd aan
   uw voet.

   ^6Brood hebt gij niet gegeten, en wijn en sterken drank hebt gij niet
   gedronken; opdat gij wistet, dat Ik de HEERE, uw God, ben.

   ^7Toen gij nu kwaamt aan deze plaats, toog Sihon, de koning van Hesbon,
   uit, en Og, de koning van Bazan, ons tegemoet, ten strijde; en wij
   sloegen hen.

   ^8En wij hebben hun land ingenomen, en dat ten erve gegeven aan de
   Rubenieten en Gadieten, mitsgaders aan den halven stam der Manassieten.

   ^9Houdt dan de woorden dezes verbonds, en doet ze; opdat gij
   verstandelijk handelt in alles, wat gij doen zult.

   ^10Gij staat heden allen voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods: uw
   hoofden uwer stammen, uw oudsten, en uw ambtlieden, alle man van
   Israel;

   ^11Uw kinderkens, uw vrouwen, en uw vreemdeling, die in het midden van
   uw leger is, van uw houthouwer tot uw waterputter toe;

   ^12Om over te gaan in het verbond des HEEREN, uws Gods, en in Zijn
   vloek, hetwelk de HEERE, uw God, heden met u maakt;

   ^13Opdat Hij u heden Zichzelven tot een volk bevestige, en Hij u tot
   een God zij, gelijk als Hij tot u gesproken heeft, en gelijk als Hij uw
   vaderen, Abraham, Izak enJakob, gezworen heeft.

   ^14En niet met ulieden alleen maak ik dit verbond en dezen vloek;

   ^15Maar met dengene, die heden hier bij ons voor het aangezicht des
   HEEREN, onzes Gods, staat; en met dengene, die hier heden bij ons niet
   is.

   ^16Want gij weet, hoe wij in Egypteland gewoond hebben, en hoe wij
   doorgetogen zijn door het midden der volken, die gij doorgetogen zijt.

   ^17En gij hebt gezien hun verfoeiselen, en hun drekgoden, hout en
   steen, zilver en goud, die bij hen waren.

   ^18Dat onder ulieden niet zij een man, of vrouw, of huisgezin, of stam,
   die zijn hart heden wende van den HEERE, onzen God, om te gaan dienen
   de goden dezervolken; dat onder ulieden niet zij een wortel, die gal en
   alsem drage;

   ^19En het geschiede, als hij de woorden dezes vloeks hoort, dat hij
   zichzelven zegene in zijn hart, zeggende: Ik zal vrede hebben, wanneer
   ik schoon naar mijns hartengoeddunken zal wandelen, om den dronkene te
   doen tot den dorstige.

   ^20De HEERE zal hem niet willen vergeven; maar alsdan zal des HEEREN
   toorn en ijver roken over denzelven man, en al de vloek, die in dit
   boek geschreven is, zalop hem liggen; en de HEERE zal zijn naam van
   onder den hemel uitdelgen.

   ^21En de HEERE zal hem ten kwade afscheiden van al de stammen Israels,
   naar alle vloeken des verbonds, dat in het boek dezer wet geschreven
   is.

   ^22Dan zal zeggen het navolgend geslacht, uw kinderen, die na ulieden
   opstaan zullen, en de vreemde, die uit verren lande komen zal, als zij
   zullen zien de plagen dezeslands en deszelfs krankheden, waarmede de
   HEERE het gekrenkt heeft;

   ^23Dat zijn ganse aarde zij zwavel en zout der verbranding; die niet
   bezaaid zal zijn, en geen spruit zal voortgebracht hebben, noch enig
   kruid daarin zal opgekomen zijn;gelijk de omkering van Sodom en
   Gomorra, Adama en Zeboim, die de HEERE heeft omgekeerd in Zijn toorn en
   in Zijn grimmigheid;

   ^24En alle volken zullen zeggen: Waarom heeft de HEERE aan dit land
   alzo gedaan? Wat is de ontsteking van dezen groten toorn?

   ^25Dan zal men zeggen: Omdat zij het verbond des HEEREN, des Gods
   hunner vaderen, hebben verlaten, dat Hij met hen gemaakt had, als Hij
   hen uit Egyptelanduitvoerde;

   ^26En zij heengegaan zijn, en andere goden gediend en zich voor die
   gebogen hebben; goden, die hen niet gekend hadden, en geen van welke
   hun iets medegedeeldhad;

   ^27Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen dit land, om daarover
   te brengen al dezen vloek, die in dit boek geschreven is.

   ^28En de HEERE heeft hen uit hun land uitgetrokken, in toorn, en in
   grimmigheid, en in grote verbolgenheid; en Hij heeft hen verworpen in
   een ander land, gelijk het iste dezen dage.

   ^29De verborgene dingen zijn voor den HEERE, onzen God; maar de
   geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om
   te doen al de woordendezer wet. Deuteronomium 30
     __________________________________________________________________

  Chapter 30

   ^1Voorts zal het geschieden, wanneer al deze dingen over u zullen
   gekomen zijn, deze zegen of deze vloek, die ik u voorgesteld heb; zo
   zult gij het weder ter hartenemen, onder alle volken, waarheen u de
   HEERE, uw God, gedreven heeft;

   ^2En gij zult u bekeren tot den HEERE, uw God, en Zijner stem
   gehoorzaam zijn, naar alles, wat ik u heden gebiede, gij en uw
   kinderen, met uw ganse hart en met uwganse ziel.

   ^3En de HEERE, uw God, zal uw gevangenis wenden, en Zich uwer
   ontfermen; en Hij zal wederkeren en u vergaderen uit al de volken,
   waarheen u de HEERE, uwGod, verstrooid had.

   ^4Al waren uw verdrevenen aan het einde des hemels, van daar zal u de
   HEERE, uw God, vergaderen, en van daar zal Hij u nemen.

   ^5En de HEERE, uw God, zal u brengen in het land, dat uw vaderen
   erfelijk bezeten hebben, en gij zult dat erfelijk bezitten; en Hij zal
   u weldoen, en zal uvermenigvuldigen boven uw vaderen.

   ^6En de HEERE, uw God, zal uw hart besnijden, en het hart van uw zaad,
   om den HEERE, uw God, lief te hebben met uw ganse hart en met uw ganse
   ziel, opdat gijlevet.

   ^7En de HEERE, uw God, zal al die vloeken leggen op uw vijanden en op
   uw haters, die u vervolgd hebben.

   ^8Gij dan zult u bekeren, en der stemme des HEEREN gehoorzaam zijn, en
   gij zult doen al Zijn geboden, die ik u heden gebiede.

   ^9En de HEERE, uw God, zal u doen overvloeien in al het werk uwer hand,
   in de vrucht uws buiks, en in de vrucht uwer beesten, en in de vrucht
   uws lands, tengoede; want de HEERE zal wederkeren, om Zich over u te
   verblijden ten goede, gelijk als Hij Zich over uw vaderen verblijd
   heeft;

   ^10Wanneer gij der stemme des HEEREN, uws Gods, zult gehoorzaam zijn,
   houdende Zijn geboden en Zijn inzettingen, die in dit wetboek
   geschreven zijn; wanneer giju zult bekeren tot den HEERE, uw God, met
   uw ganse hart en met uw ganse ziel.

   ^11Want ditzelve gebod, hetwelk ik u heden gebiede, dat is van u niet
   verborgen, en dat is niet verre.

   ^12Het is niet in den hemel, om te zeggen: Wie zal voor ons ten hemel
   varen, dat hij het voor ons hale, en ons hetzelve horen late, dat wij
   het doen?

   ^13Het is ook niet op gene zijde der zee, om te zeggen: Wie zal voor
   ons overvaren aan gene zijde der zee, dat hij het voor ons hale, en ons
   hetzelve horen late, dat wijhet doen?

   ^14Want dit woord is zeer nabij u, in uw mond, en in uw hart, om dat te
   doen.

   ^15Ziet, ik heb u heden voorgesteld het leven, en het goede, en den
   dood, en het kwade.

   ^16Want ik gebiede u heden, den HEERE, uw God, lief te hebben, in Zijn
   wegen te wandelen, en te houden Zijn geboden, en Zijn inzettingen, en
   Zijn rechten, opdat gijlevet en vermenigvuldiget, en de HEERE, uw God,
   u zegene in het land, waar gij naar toe gaat, om dat te erven.

   ^17Maar indien uw hart zich zal afwenden, en gij niet horen zult, en
   gij gedreven zult worden, dat gij u voor andere goden buigt, en dezelve
   dient;

   ^18Zo verkondig ik ulieden heden, dat gij voorzeker zult omkomen; gij
   zult de dagen niet verlengen op het land, naar hetwelk gij over de
   Jordaan zijt heengaande, omdaarin te komen, dat gij het erfelijk bezit.

   ^19Ik neem heden tegen ulieden tot getuigen den hemel en de aarde; het
   leven en den dood heb ik u voorgesteld, den zegen en den vloek! Kiest
   dan het leven, opdat gijlevet, gij en uw zaad;

   ^20Liefhebbende den HEERE, uw God, Zijner stem gehoorzaam zijnde, en
   Hem aanhangende; want Hij is uw leven en de lengte uwer dagen; opdat
   gij blijft in het land, dat de HEERE uw vaderen, Abraham, Izak en
   Jakob, gezworen heeft hun te zullen geven. Deuteronomium 31
     __________________________________________________________________

  Chapter 31

   ^1Daarna ging Mozes heen, en sprak deze woorden tot gans Israel,

   ^2En zeide tot hen: Ik ben heden honderd en twintig jaren oud; ik zal
   niet meer kunnen uitgaan en ingaan; daartoe heeft de HEERE tot mij
   gezegd: Gij zult over dezeJordaan niet gaan.

   ^3De HEERE, uw God, Die zal voor uw aangezicht overgaan; Die zal deze
   volken van voor uw aangezicht verdelgen, dat gij hen erfelijk bezit.
   Jozua zal voor uwaangezicht overgaan, gelijk als de HEERE gesproken
   heeft.

   ^4En de HEERE zal hun doen, gelijk als Hij aan Sihon en Og, koningen
   der Amorieten, en aan hun land, gedaan heeft, die Hij verdelgd heeft.

   ^5Wanneer hen nu de HEERE voor uw aangezicht zal gegeven hebben, dan
   zult gij hun doen naar alle gebod, dat ik ulieden geboden heb.

   ^6Weest sterk en hebt goeden moed, en vreest niet, en verschrikt niet
   voor hun aangezicht; want het is de HEERE, uw God, Die met u gaat; Hij
   zal u niet begeven, noch u verlaten.

   ^7En Mozes riep Jozua, en zeide tot hem voor de ogen van gans Israel:
   Wees sterk en heb goeden moed, want gij zult met dit volk ingaan in het
   land dat de HEEREhun vaderen gezworen heeft, hun te zullen geven; en
   gij zult het hun doen erven.

   ^8De HEERE nu is Degene, Die voor uw aangezicht gaat; Die zal met u
   zijn; Hij zal u niet begeven, noch u verlaten; vrees niet, en ontzet u
   niet.

   ^9En Mozes schreef deze wet, en gaf ze aan de priesteren, de zonen van
   Levi, die de ark des verbonds des HEEREN droegen, en aan alle oudsten
   van Israel.

   ^10En Mozes gebood hun, zeggende: Ten einde van zeven jaren, op den
   gezetten tijd van het jaar der vrijlating, op het feest der loofhutten.

   ^11Als gans Israel zal komen, om te verschijnen voor het aangezicht des
   HEEREN, uws Gods, in de plaats, die Hij zal verkoren hebben, zult gij
   deze wet voor gansIsrael uitroepen, voor hun oren;

   ^12Vergadert het volk, de mannen, en de vrouwen, en de kinderen, en uw
   vreemdelingen, die in uw poorten zijn; opdat zij horen, en opdat zij
   leren, en vrezen denHEERE, uw God, en waarnemen te doen alle woorden
   dezer wet.

   ^13En dat hun kinderen, die het niet geweten hebben, horen en leren, om
   te vrezen den HEERE, uw God, al de dagen, die gij leeft op het land,
   naar hetwelk gij over deJordaan zijt heengaande, om dat te erven.

   ^14En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, uw dagen zijn genaderd, om te
   sterven; roep Jozua, en stelt ulieden in de tent der samenkomst, dat Ik
   hem bevel geve. Zo gingMozes, en Jozua, en zij stelden zich in de tent
   der samenkomst.

   ^15Toen verscheen de HEERE in de tent, in de wolkkolom; en de wolkkolom
   stond boven de deur der tent.

   ^16En de HEERE zeide tot Mozes: Zie, gij zult slapen met uw vaderen; en
   dit volk zal opstaan, en nahoereren de goden der vreemden van dat land,
   waar het naar toegaat, in het midden van hetzelve; en het zal Mij
   verlaten en vernietigen Mijn verbond, dat Ik met hetzelve gemaakt heb.

   ^17Zo zal Mijn toorn te dien dage tegen hetzelve ontsteken, en Ik zal
   hen verlaten, en Mijn aangezicht van hen verbergen, dat zij ter spijze
   zijn, en vele kwaden enbenauwdheden zullen het treffen; dat het te dien
   dage zal zeggen: Hebben mij deze kwaden niet getroffen, omdat mijn God
   in het midden van mij niet is?

   ^18Ik dan zal Mijn aangezicht te dien dage ganselijk verbergen, om al
   het kwaad, dat het gedaan heeft; want het heeft zich gewend tot andere
   goden.

   ^19En nu, schrijft ulieden dit lied, en leert het den kinderen Israels;
   legt het in hun mond; opdat dit lied Mij ten getuige zij tegen de
   kinderen Israels.

   ^20Want Ik zal dit volk inbrengen in het land, dat Ik zijn vaderen
   gezworen heb, vloeiende van melk en honig, en het zal eten, en
   verzadigd, en vet worden; dan zal hetzich wenden tot andere goden, en
   hen dienen, en zij zullen Mij tergen, en Mijn verbond vernietigen.

   ^21En het zal geschieden, wanneer vele kwaden en benauwdheden hetzelve
   zullen treffen, dan zal dit lied voor zijn aangezicht antwoorden tot
   getuige; want het zal uitden mond zijns zaads niet vergeten worden;
   dewijl Ik weet zijn gedichtsel dat het heden maakt, aleer Ik het
   inbreng in het land, dat Ik gezworen heb.

   ^22Zo schreef Mozes dit lied te dien dage, en hij leerde het den
   kinderen Israels.

   ^23En Hij gebood Jozua, den zoon van Nun, en zeide: Zijt sterk en heb
   goeden moed, want gij zult de kinderen Israels inbrengen in het land,
   dat Ik hun gezworen heb;en Ik zal met u zijn.

   ^24En het geschiedde, als Mozes voleind had de woorden dezer wet te
   schrijven in een boek, totdat zij voltrokken waren;

   ^25Zo gebood Mozes den Levieten, die de ark des verbonds des HEEREN
   droegen, zeggende:

   ^26Neemt dit wetboek, en legt het aan de zijde van de ark des verbonds
   des HEEREN, uws Gods, dat het aldaar zij ten getuige tegen u.

   ^27Want ik ken uw wederspannigheid, en uw harden nek. Ziet, terwijl ik
   nog heden met ulieden leve, zijt gij wederspannig geweest tegen den
   HEERE; hoe veel temeer na mijn dood!

   ^28Vergadert tot mij al de oudsten uwer stammen, en uw ambtlieden; dat
   ik voor hun oren deze woorden spreke, en tegen hen den hemel en de
   aarde tot getuigenneme.

   ^29Want ik weet, dat gij het na mijn dood zekerlijk zult verderven, en
   afwijken van den weg, dien ik u geboden heb; dan zal u dit kwaad in het
   laatste der dagenontmoeten, wanneer gij zult gedaan hebben, dat kwaad
   is in de ogen des HEEREN, om Hem door het werk uwer handen tot toorn te
   verwekken.

   ^30Toen sprak Mozes, voor de oren der ganse gemeente van Israel, de
   woorden dezes lieds, totdat zij voltrokken waren. Deuteronomium 32
     __________________________________________________________________

  Chapter 32

   ^1Neig de oren, gij hemel, en ik zal spreken; en de aarde hore de
   redenen mijns monds.

   ^2Mijn leer druipe als een regen, mijn rede vloeie als een dauw; als
   een stofregen op de grasscheutjes, en als druppelen op het kruid.

   ^3Want ik zal den Naam des HEEREN uitroepen; geeft onzen God grootheid!

   ^4Hij is de Rotssteen, Wiens werk volkomen is; want al Zijn wegen zijn
   gerichte. God is waarheid, en is geen onrecht; rechtvaardig en recht is
   Hij.

   ^5Hij heeft het tegen Hem verdorven; het zijn Zijn kinderen niet; de
   schandvlek is hun; het is een verkeerd en verdraaid geslacht.

   ^6Zult gij dit den HEERE vergelden, gij, dwaas en onwijs volk! Is Hij
   niet uw Vader, Die u verkregen, Die u gemaakt en u bevestigd heeft?

   ^7Gedenk aan de dagen van ouds; merk op de jaren van elk geslacht;
   vraag uw vader, die zal het u bekend maken, uw ouden, en zij zullen het
   u zeggen.

   ^8Toen de Allerhoogste aan de volken de erfenis uitdeelde, toen Hij
   Adams kinderen vaneen scheidde, heeft Hij de landpalen der volken
   gesteld naar het getal derkinderen Israels.

   ^9Want des HEEREN deel is Zijn volk, Jakob is het snoer Zijner erve.

   ^10Hij vond hem in een land der woestijn, en in een woeste huilende
   wildernis; Hij voerde hem rondom, Hij onderwees hem, Hij bewaarde hem
   als Zijn oogappel.

   ^11Gelijk een arend zijn nest opwekt, over zijn jongen zweeft, zijn
   vleugelen uitbreidt, ze neemt en ze draagt op zijn vlerken;

   ^12Zo leidde hem de HEERE alleen, en er was geen vreemd god met hem.

   ^13Hij deed hem rijden op de hoogten der aarde, dat hij at de inkomsten
   des velds; en Hij deed hem honig zuigen uit de steenrots, en olie uit
   den kei der rots;

   ^14Boter van koeien, en melk van klein vee, met het vet der lammeren en
   der rammen, die in Bazan weiden, en der bokken, met het vette der
   nieren van tarwe; en hetdruivenbloed, reinen wijn, hebt gij gedronken.

   ^15Als nu Jeschurun vet werd, zo sloeg hij achteruit (gij zijt vet, gij
   zijt dik, ja, met vet overdekt geworden!); en hij liet God varen, Die
   hem gemaakt heeft, enversmaadde den Rotssteen zijns heils.

   ^16Zij hebben Hem tot ijver verwekt door vreemde goden; door gruwelen
   hebben zij Hem tot toorn verwekt.

   ^17Zij hebben aan de duivelen geofferd, niet aan God; aan de goden, die
   zij niet kenden; nieuwe, die van nabij gekomen waren, voor dewelke uw
   vaders niet geschrikthebben.

   ^18Den Rotssteen, Die u gegenereerd heeft, hebt gij vergeten; en gij
   hebt in vergetenis gesteld den God, Die u gebaard heeft.

   ^19Als het de HEERE zag, zo versmaadde Hij hen, uit toornigheid tegen
   zijn zonen en zijn dochteren.

   ^20En Hij zeide: Ik zal Mijn aangezicht van hen verbergen; Ik zal zien,
   welk hunlieder einde zal wezen; want zij zijn een gans verkeerd
   geslacht, kinderen, in welke geentrouw is.

   ^21Zij hebben Mij tot ijver verwekt door hetgeen geen God is; zij
   hebben Mij tot toorn verwekt door hun ijdelheden; Ik dan zal hen tot
   ijver verwekken door diegenen, die geen volk zijn; door een dwaas volk
   zal Ik hen tot toorn verwekken.

   ^22Want een vuur is aangestoken in Mijn toorn, en zal bernen tot in de
   onderste hel, en zal het land met zijn inkomst verteren, en de gronden
   der bergen in vlam zetten.

   ^23Ik zal kwaden over hen hopen; Mijn pijlen zal Ik op hen verschieten.

   ^24Uitgeteerd zullen zij zijn van honger, opgegeten van den karbonkel
   en bitter verderf; en Ik zal de tanden der beesten onder hen schikken,
   met vurig venijn vanslangen des stofs.

   ^25Van buiten zal het zwaard beroven, en uit de binnenkameren de
   verschrikking; ook den jongeling, ook de jonge dochter, het zuigende
   kind met den grijzen man.

   ^26Ik zeide: In alle hoeken zoude Ik hen verstrooien; Ik zoude hun
   gedachtenis van onder de mensen doen ophouden;

   ^27Ten ware, dat Ik de toornigheid des vijands schroomde, dat niet hun
   tegenpartijen zich vreemd mochten houden; dat zij niet mochten zeggen:
   Onze hand is hooggeweest; de HEERE heeft dit alles niet gewrocht.

   ^28Want zij zijn een volk, dat door raadslagen verloren gaat, en er is
   geen verstand in hen.

   ^29O, dat zij wijs waren; zij zouden dit vernemen, zij zouden op hun
   einde merken.

   ^30Hoe zoude een enige duizend jagen, en twee tien duizend doen
   vluchten, ten ware, dat hunlieder Rotssteen hen verkocht, en de HEERE
   hen overgeleverd had?

   ^31Want hun rotssteen is niet gelijk onze Rotssteen, zelfs onze
   vijanden rechters zijnde.

   ^32Want hun wijnstok is uit den wijnstok van Sodom, en uit de velden
   van Gomorra; hun wijndruiven zijn vergiftige wijndruiven; zij hebben
   bittere bezien.

   ^33Hun wijn is vurig drakenvenijn, en een wreed adderenvergift.

   ^34Is dat niet bij Mij opgesloten, verzegeld in Mijn schatten?

   ^35Mijn is de wraak en de vergelding, ten tijde als hunlieder voet zal
   wankelen; want de dag huns ondergangs is nabij, en de dingen, die hun
   zullen gebeuren, haasten.

   ^36Want de HEERE zal aan Zijn volk recht doen, en het zal Hem over Zijn
   knechten berouwen; want Hij zal zien, dat de hand is weggegaan, en de
   beslotene enverlatene niets is.

   ^37Dan zal Hij zeggen: Waar zijn hun goden; de rotssteen, op welken zij
   betrouwden?

   ^38Welker slachtofferen vet zij aten, welker drankofferen wijn zij
   dronken; dat zij opstaan en u helpen, dat er verberging voor u zij.

   ^39Ziet nu, dat Ik, Ik Die ben, en geen God met Mij, Ik dood en maak
   levend; Ik versla en Ik heel; en er is niemand, die uit Mijn hand redt!

   ^40Want Ik zal Mijn hand naar den hemel opheffen, en Ik zal zeggen: Ik
   leef in eeuwigheid!

   ^41Indien Ik Mijn glinsterend zwaard wette, en Mijn hand ten gerichte
   grijpt, zo zal Ik wraak op Mijn tegenpartijen doen wederkeren, en Mijn
   hateren vergelden.

   ^42Ik zal Mijn pijlen dronken maken van bloed, en Mijn zwaard zal vlees
   eten; van het bloed des verslagenen en des gevangenen, van het hoofd af
   zullen er wraken desvijands zijn.

   ^43Juicht, gij heidenen, met Zijn volk! want Hij zal het bloed Zijner
   knechten wreken; en Hij zal de wraak op Zijn tegenpartijen doen
   wederkeren, en verzoenen Zijn landen Zijn volk.

   ^44En Mozes kwam, en sprak al de woorden dezes lieds voor de oren des
   volks, hij en Hosea, de zoon van Nun.

   ^45Als nu Mozes geeindigd had al die woorden tot gans Israel te
   spreken;

   ^46Zo zeide hij tot hen: Zet uw hart op al de woorden, die ik heden
   onder ulieden betuige, dat gij ze uw kinderen gebieden zult, dat zij
   waarnemen te doen al de woordendezer wet.

   ^47Want dat is geen vergeefs woord voor ulieden; maar het is uw leven;
   en door ditzelve woord zult gij de dagen verlengen op het land, waar
   gij over de Jordaan naartoe gaat, om dat te erven.

   ^48Daarna sprak de HEERE tot Mozes, op dienzelfden dag, zeggende:

   ^49Klim op den berg Abarim (deze is de berg Nebo, die in het land van
   Moab is, die tegenover Jericho is), en zie het land Kanaan, dat Ik den
   kinderen Israels tot eenbezitting geven zal;

   ^50En sterf op dien berg, waarheen gij opklimmen zult, en word
   vergaderd tot uw volken; gelijk als uw broeder Aaron stierf op den berg
   Hor, en werd tot zijn volkenvergaderd.

   ^51Omdat gijlieden u tegen Mij vergrepen hebt, in het midden der
   kinderen Israels, aan het twistwater te Kades, in de woestijn Zin;
   omdat gij Mij niet geheiligd hebt inhet midden der kinderen Israels.

   ^52Want van tegenover zult gij dat land zien, maar daarheen niet
   inkomen, in het land, dat Ik den kinderen Israels geven zal.
   Deuteronomium 33
     __________________________________________________________________

  Chapter 33

   ^1Dit nu is de zegen, met welken Mozes, de man Gods, de kinderen
   Israels gezegend heeft, voor zijn dood.

   ^2Hij zeide dan: De HEERE is van Sinai gekomen, en is hunlieden
   opgegaan van Seir; Hij is blinkende verschenen van het gebergte Paran,
   en is aangekomen met tienduizenden der heiligen; tot Zijn rechterhand
   was een vurige wet aan hen.

   ^3Immers bemint Hij de volken! Al zijn heiligen zijn in Uw hand; zij
   zullen in het midden tussen Uw voeten gezet worden; een ieder zal
   ontvangen van Uw woorden.

   ^4Mozes heeft ons de wet geboden, een erfenis van Jakobs gemeente;

   ^5En Hij was Koning in Jeschurun, als de hoofden des volks zich
   vergaderden, samen met de stammen Israels.

   ^6Dat Ruben leve, en niet sterve, en dat zijn lieden van getal zijn!

   ^7En dit is van Juda, dat hij zeide: Hoor, HEERE! de stem van Juda! en
   breng hem weder tot zijn volk; zijn handen moeten hem genoegzaam zijn,
   en zijt Gij hem eenHulp tegen zijn vijanden!

   ^8En van Levi zeide hij: Uw Thummim en Uw Urim zijn aan den man, Uw
   gunstgenoot; dien Gij verzocht hebt in Massa, met welken Gij getwist
   hebt aan de waterenvan Meriba.

   ^9Die tot zijn vader en tot zijn moeder zeide: Ik zie hem niet; en die
   zijn broederen niet kende, en zijn zonen niet achtte; want zij
   onderhielden Uw woord, enbewaarden Uw verbond.

   ^10Zij zullen Jakob Uw rechten leren, en Israel Uw wet; zij zullen
   reukwerk voor Uw neus leggen, en dat gans verteerd zal worden, op Uw
   altaar.

   ^11Zegen, HEERE! zijn vermogen, en laat U het werk zijner handen wel
   bevallen; versla de lenden dergenen, die tegen hem opstaan en hem
   haten, dat zij niet wederopstaan!

   ^12En van Benjamin zeide hij: De beminde des HEEREN, hij zal zeker bij
   Hem wonen. Hij zal hem den gansen dag overdekken, en tussen Zijn
   schouders zal hijwonen!

   ^13En van Jozef zeide hij: Zijn land zij gezegend van den HEERE, van
   het uitnemendste des hemels, van den dauw, en van de diepte, die
   beneden is liggende;

   ^14En van de uitnemendste inkomsten der zon, en van de uitnemendste
   voortzetting der maan;

   ^15En van het voornaamste der oude bergen, en van het uitnemendste der
   eeuwige heuvelen;

   ^16En van het uitnemendste der aarde en haar volheid, en van de
   goedgunstigheid Desgenen, Die in het braambos woonde, kome de zegening
   op het hoofd van Jozef, en op den schedel des afgezonderden van zijn
   broederen!

   ^17Hij heeft de heerlijkheid des eerstgeborenen zijns osses, en zijn
   hoornen zijn hoornen des eenhoorns; met dezelve zal hij de volken te
   zamen stoten tot aan de eindendes lands. Dezen nu zijn de tien
   duizenden van Efraim, en dezen zijn de duizenden van Manasse!

   ^18En van Zebulon zeide hij: Verheug u, Zebulon! over uw uittocht, en
   Issaschar! over uw hutten.

   ^19Zij zullen de volken tot den berg roepen; daar zullen zij offeranden
   der gerechtigheid offeren; want zij zullen den overvloed der zeeen
   zuigen, en de bedekteverborgen dingen des zands.

   ^20En van Gad zeide hij: Gezegend zij, die aan Gad ruimte maakt! hij
   woont als een oude leeuw, en verscheurt den arm, ja ook den schedel.

   ^21En hij heeft zich van het eerste voorzien, omdat hij aldaar in het
   deel des wetgevers bedekt was; daarom kwam hij met de hoofden des
   volks; hij verrichtte degerechtigheid des HEEREN, en zijn gerichten met
   Israel.

   ^22En van Dan zeide hij: Dan is een jonge leeuw; hij zal als uit Bazan
   voortspringen.

   ^23En van Nafthali zeide hij: O Nafthali! wees verzadigd van de
   goedgunstigheid, en vol van den zegen des HEEREN; bezit erfelijk het
   westen en het zuiden.

   ^24En van Aser zeide hij: Aser zij gezegend met zonen; hij zij zijn
   broederen aangenaam, en dope zijn voet in olie.

   ^25Ijzer en koper zal onder uw schoen zijn; en uw sterkte gelijk uw
   dagen!

   ^26Niemand is er gelijk God, o Jeschurun! Die op den hemel vaart tot uw
   hulp, en met Zijn hoogheid op de bovenste wolken.

   ^27De eeuwige God zij u een woning, en van onder eeuwige armen; en Hij
   verdrijve den vijand voor uw aangezicht, en zegge: Verdelg!

   ^28Israel dan zal zeker alleen wonen, en Jakobs oog zal zijn op een
   land van koren en most; ja, zijn hemel zal van dauw druipen.

   ^29Welgelukzalig zijt gij, o Israel! wie is u gelijk? gij zijt een
   volk, verlost door den HEERE, het Schild uwer hulp, en Die een Zwaard
   is uwer hoogheid; daarom zullenzich uw vijanden geveinsdelijk aan u
   onderwerpen, en gij zult op hun hoogten treden! Deuteronomium 34
     __________________________________________________________________

  Chapter 34

   ^1Toen ging Mozes op, uit de vlakke velden van Moab, naar den berg
   Nebo, op de hoogten van Pisga, welke recht tegenover Jericho is; en de
   HEERE wees hem datganse land, Gilead tot Dan toe;

   ^2En het ganse Nafthali, en het land van Efraim en Manasse, en het
   ganse land van Juda, tot aan de achterste zee;

   ^3En het Zuiden, en het effen veld der vallei van Jericho, de palmstad,
   tot Zoar toe.

   ^4En de HEERE zeide tot hem: Dit is het land, dat Ik Abraham, Izak en
   Jakob gezworen heb, zeggende: Aan uw zaad zal Ik het geven! Ik heb het
   u met uw ogendoen zien, maar gij zult daarheen niet overgaan.

   ^5Alzo stierf Mozes, de knecht des HEEREN, aldaar in het land van Moab,
   naar des HEEREN mond.

   ^6En Hij begroef hem in een dal, in het land van Moab, tegenover
   Beth-Peor; en niemand heeft zijn graf geweten, tot op dezen dag.

   ^7Mozes nu was honderd en twintig jaren oud, als hij stierf; zijn oog
   was niet donker geworden, en zijn kracht was niet vergaan.

   ^8En de kinderen Israels beweenden Mozes, in de vlakke velden van Moab,
   dertig dagen; en de dagen des wenens, van den rouw over Mozes, werden
   voleindigd.

   ^9Jozua nu, de zoon van Nun, was vol van den Geest der wijsheid; want
   Mozes had zijn handen op hem gelegd; zo hoorden de kinderen Israels
   naar hem, en dedengelijk als de HEERE Mozes geboden had.

   ^10En er stond geen profeet meer op in Israel, gelijk Mozes, dien de
   HEERE gekend had, van aangezicht tot aangezicht,

   ^11In al de tekenen en de wonderen, waartoe hem de HEERE gezonden
   heeft, om die in Egypteland te doen aan Farao, en aan al zijn knechten,
   en aan al zijn land;
     __________________________________________________________________

Joshua
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1Het geschiedde nu, na den dood van Mozes, den knecht des HEEREN, dat
   de HEERE tot Jozua, den zoon van Nun, den dienaar van Mozes, sprak,
   zeggende:

   ^2Mijn knecht Mozes is gestorven; zo maak u nu op, trek over deze
   Jordaan, gij en al dit volk, tot het land, dat Ik hun, den kinderen
   Israels, geve.

   ^3Alle plaats, waarop ulieder voetzool treden zal, heb Ik u gegeven,
   gelijk als Ik tot Mozes gesproken heb.

   ^4Van de woestijn en dezen Libanon af tot aan de grote rivier, de
   rivier Frath, het ganse land der Hethieten, en tot aan de grote zee,
   tegen den ondergang der zon, zalulieder landpale zijn.

   ^5Niemand zal voor uw aangezicht bestaan al de dagen uws levens; gelijk
   als Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn; Ik zal u niet begeven,
   en zal u niet verlaten.

   ^6Wees sterk en heb goeden moed! want gij zult dit volk dat land
   erfelijk doen bezitten, dat Ik hun vaderen heb gezworen hun te geven.

   ^7Alleenlijk wees sterk en heb zeer goeden moed, dat gij waarneemt te
   doen naar de ganse wet, welke Mozes, Mijn knecht, u geboden heeft, en
   wijk daarvan niet, terrechter hand noch ter linkerhand, opdat gij
   verstandelijk handelt alom, waar gij zult gaan;

   ^8Dat het boek dezer wet niet wijke van uw mond, maar overleg het dag
   en nacht, opdat gij waarneemt te doen naar alles, wat daarin geschreven
   is; want alsdan zultgij uw wegen voorspoedig maken, en alsdan zult gij
   verstandelijk handelen.

   ^9Heb Ik het u niet bevolen? wees sterk en heb goeden moed, en
   verschrik niet, en ontzet u niet; want de HEERE, uw God, is met u alom,
   waar gij heengaat.

   ^10Toen gebood Jozua den ambtlieden des volks, zeggende:

   ^11Gaat door het midden des legers, en beveelt het volk, zeggende:
   Bereidt teerkost voor ulieden; want binnen nog drie dagen zult
   gijlieden over deze Jordaan gaan, datgij ingaat, om te erven het land,
   hetwelk de HEERE, uw God, ulieden geeft om te beerven.

   ^12En Jozua sprak tot de Rubenieten en Gadieten, en den halven stam van
   Manasse, zeggende:

   ^13Gedenkt aan het woord, hetwelk Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden
   geboden heeft, zeggende: De HEERE, uw God, geeft ulieden rust, en Hij
   geeft u dit land;

   ^14Laat uw vrouwen, uw kleine kinderen, en uw vee blijven in het land,
   dat Mozes ulieden aan deze zijde van de Jordaan gegeven heeft; maar
   gijlieden zult gewapendtrekken, voor het aangezicht uwer broederen,
   alle strijdbare helden, en zult hen helpen;

   ^15Totdat de HEERE uw broederen rust geve, als ulieden, en dat zij ook
   erfelijk bezitten het land, dat de HEERE, uw God, hun geeft; alsdan
   zult gijlieden wederkerentot het land uwer erfenis, en zult het
   erfelijk bezitten, dat Mozes, de knecht des HEEREN, ulieden gegeven
   heeft, aan deze zijde van de Jordaan, tegen den opgangder zon.

   ^16Toen antwoordden zij Jozua, zeggende: Al wat gij ons geboden hebt,
   zullen wij doen, en alom, waar gij ons zenden zult, zullen wij gaan.

   ^17Gelijk wij in alles naar Mozes hebben gehoord, alzo zullen wij naar
   u horen; alleenlijk dat de HEERE, uw God, met u zij, gelijk als Hij met
   Mozes geweest is!
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1Jozua nu, de zoon van Nun, had twee mannen, die heimelijk verspieden
   zouden, gezonden van Sittim, zeggende: Gaat heen, bezichtigt het land
   en Jericho. Zij dangingen, en kwamen ten huize van een vrouw, een hoer,
   wier naam was Rachab, en zij sliepen daar.

   ^2Toen werd den koning te Jericho geboodschapt, zeggende: Zie, in dezen
   nacht zijn hier mannen gekomen van de kinderen Israels, om dit land te
   doorzoeken.

   ^3Daarom zond de koning van Jericho tot Rachab, zeggende: Breng de
   mannen uit, die tot u gekomen zijn, die te uwen huize gekomen zijn;
   want zij zijn gekomen, omhet ganse land te doorzoeken.

   ^4Maar die vrouw had die beide mannen genomen, en zij had hen
   verborgen; en zeide aldus: Er zijn mannen tot mij gekomen, maar ik wist
   niet, van waar zij waren.

   ^5En het geschiedde, als men de poort zou sluiten, als het duister was,
   dat die mannen uitgingen; ik weet niet, waarheen die mannen gegaan
   zijn; jaagt hen haastelijkna, want gij zult ze achterhalen.

   ^6Maar zij had hen op het dak doen klimmen, en zij had hen verstoken
   onder de vlasstoppelen, die van haar op het dak beschikt waren.

   ^7Die mannen nu jaagden hen na op den weg van de Jordaan, tot aan de
   veren; en men sloot de poort toe, nadat zij uitgegaan waren, die hen
   najaagden.

   ^8Eer zij nu sliepen, zo klom zij tot hen op, op het dak.

   ^9En zij sprak tot die mannen: Ik weet, dat de HEERE u dit land gegeven
   heeft, en dat ulieder verschrikking op ons gevallen is, en dat al de
   inwoners dezes lands voorulieder aangezicht gesmolten zijn.

   ^10Want wij hebben gehoord, dat de HEERE de wateren der Schelfzee
   uitgedroogd heeft voor ulieder aangezicht, toen gij uit Egypte gingt;
   en wat gijlieden aan detwee koningen der Amorieten, Sihon en Og, gedaan
   hebt, die op gene zijde van de Jordaan waren, dewelke gijlieden
   verbannen hebt.

   ^11Als wij het hoorden, zo versmolt ons hart, en er bestaat geen moed
   meer in iemand, vanwege ulieder tegenwoordigheid; want de HEERE,
   ulieder God, is een Godboven in den hemel, en beneden op de aarde.

   ^12Nu dan, zweert mij toch bij den HEERE, dewijl ik weldadigheid aan
   ulieden gedaan heb, dat gij ook weldadigheid doen zult aan mijns vaders
   huis, en geeft mij eenwaarteken,

   ^13Dat gij mijn vader en mijn moeder in het leven zult behouden, als
   ook mijn broeders en mijn zusters, met alles, wat zij hebben; en dat
   gij onze zielen van den doodredden zult.

   ^14Toen spraken die mannen tot haar: Onze ziel zij voor ulieden om te
   sterven, indien gijlieden deze onze zaak niet te kennen geeft; het zal
   dan geschieden, wanneer deHEERE ons dit land geeft, zo zullen wij aan u
   weldadigheid en trouw bewijzen.

   ^15Zij liet hen dan neder met een zeel door het venster; want haar huis
   was op den stadsmuur; en zij woonde op den muur.

   ^16En zij zeide tot hen: Gaat op het gebergte, opdat niet misschien de
   vervolgers u ontmoeten, en verbergt u aldaar drie dagen, totdat de
   vervolgers wedergekeerdzullen zijn; en gaat daarna uw weg.

   ^17Ook zeiden die mannen tot haar: Wij zullen onschuldig zijn van dezen
   uw eed, dien gij ons hebt doen zweren;

   ^18Zie, wanneer wij in het land komen, zo zult gij dit snoer van
   scharlakendraad aan het venster binden, door hetwelk gij ons zult
   nedergelaten hebben; en gij zult tot u inhet huis vergaderen uw vader,
   en uw moeder, en uw broeders, en het ganse huisgezin uws vaders.

   ^19Zo zal het geschieden, al wie uit de deuren van uw huis naar buiten
   gaan zal, zijn bloed zij op zijn hoofd, en wij zullen onschuldig zijn;
   maar al wie bij u in het huis zijnzal, diens bloed zij op ons hoofd,
   indien een hand tegen hem zijn zal!

   ^20Maar indien gij deze onze zaak te kennen zult geven, zo zullen wij
   onschuldig zijn van uw eed, dien gij ons hebt doen zweren.

   ^21Zij nu zeide: Het zij alzo naar uw woorden. Toen liet zij hen gaan;
   en zij gingen heen; en zij bond het scharlakensnoer aan het venster.

   ^22Zij dan gingen heen, en kwamen op het gebergte, en bleven aldaar
   drie dagen, totdat de vervolgers wedergekeerd waren; want de vervolgers
   hadden hen op al denweg gezocht, maar niet gevonden.

   ^23Alzo keerden die twee mannen weder, en gingen af van het gebergte,
   en voeren over, en kwamen tot Jozua, den zoon van Nun; en zij vertelden
   hem al wat hunwedervaren was.

   ^24En zij zeiden tot Jozua: Zekerlijk, de HEERE heeft dat ganse land in
   onze handen gegeven; want ook zijn al de inwoners des lands voor onze
   aangezichtengesmolten. Jozua 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Jozua dan maakte zich des morgens vroeg op, en zij reisden van
   Sittim, en kwamen tot aan de Jordaan, hij en al de kinderen Israels; en
   zij vernachtten aldaar, eer zijovertrokken.

   ^2En het geschiedde, dat de ambtlieden, op het einde van drie dagen,
   door het midden des legers gingen;

   ^3En zij geboden het volk, zeggende: Wanneer gij de ark des verbonds
   des HEEREN, uws Gods, ziet, en de Levietische priesters dezelve
   dragende, verreist gijliedenook van uw plaats, en volgt haar na;

   ^4Dat er nochtans ruimte zij tussen ulieden en tussen dezelve, bij de
   twee duizend ellen in de maat; en nadert tot dezelve niet; opdat gij
   dien weg wetet, dien gij gaanzult; want gijlieden zijt door dien weg
   niet gegaan gisteren en eergisteren.

   ^5Jozua zeide ook tot het volk: Heiligt u! want morgen zal de HEERE
   wonderheden in het midden van ulieden doen.

   ^6Desgelijks sprak Jozua tot de priesters, zeggende: Neemt de ark des
   verbonds op, en gaat door voor het aangezicht van dit volk. Zij dan
   namen de ark des verbondsop, en zij gingen voor het aangezicht des
   volks.

   ^7Want de HEERE had tot Jozua gezegd: Dezen dag zal Ik beginnen u groot
   te maken voor de ogen van gans Israel, opdat zij weten, dat Ik met u
   zijn zal, gelijk als Ikmet Mozes geweest ben.

   ^8Gij dan zult den priesteren, die de ark des verbonds dragen,
   gebieden, zeggende: Wanneer gijlieden komt tot aan het uiterste van het
   water van de Jordaan, staat stilin de Jordaan.

   ^9Toen zeide Jozua tot de kinderen Israels: Nadert herwaarts, en hoort
   de woorden des HEEREN, uws Gods.

   ^10Verder zeide Jozua: Hieraan zult gijlieden bekennen, dat de levende
   God in het midden van u is, en dat Hij ganselijk voor uw aangezicht
   uitdrijven zal deKanaanieten, en de Hethieten, en de Hevieten, en de
   Ferezieten, en de Girgazieten, en de Amorieten en de Jebusieten.

   ^11Ziet, de ark des verbonds van den Heere der ganse aarde gaat door
   voor ulieder aangezicht in de Jordaan.

   ^12Nu dan, neemt gijlieden u twaalf mannen uit de stammen Israels, uit
   iederen stam een man;

   ^13Want het zal geschieden, met dat de voetzolen der priesteren, die de
   ark van den HEERE, den Heere der ganse aarde, dragen, in het water van
   de Jordaan zullenrusten, zo zullen de wateren van de Jordaan afgesneden
   worden, te weten de wateren, die van boven afvlieten, en zij zullen op
   een hoop blijven staan.

   ^14En het geschiedde, toen het volk vertrok uit zijn tenten, om over de
   Jordaan te gaan, zo droegen de priesters de ark des verbonds voor het
   aangezicht des volks.

   ^15En als zij, die de ark droegen, tot aan de Jordaan gekomen waren, en
   de voeten der priesteren, dragende de ark, ingedoopt waren in het
   uiterste van het water (deJordaan nu was vol al de dagen des oogstes
   aan al haar oevers);

   ^16Zo stonden de wateren, die van boven afkwamen; zij rezen op een
   hoop, zeer verre van de stad Adam af, die ter zijde van Sarthan ligt en
   die naar de zee desvlakken velds, te weten de Zoutzee, afliepen,
   vergingen, zij werden afgesneden. Toen trok het volk over, tegenover
   Jericho.

   ^17Maar de priesters, die de ark des verbonds des HEEREN droegen,
   stonden steevast op het droge, in het midden van de Jordaan; en gans
   Israel ging over op hetdroge, totdat al het volk geeindigd had door de
   Jordaan te trekken.
     __________________________________________________________________

  Chapter 4

   ^1Het geschiedde nu, toen al het volk geeindigd had over de Jordaan te
   trekken, dat de HEERE tot Jozua sprak, zeggende:

   ^2Neemt gijlieden u twaalf mannen uit het volk, uit elken stam een man.

   ^3En gebiedt hun, zeggende: Neemt voor ulieden op, van hier uit het
   midden van de Jordaan, uit de standplaats van de voeten der priesteren,
   en bereidt twaalf stenen, en brengt ze met ulieden over, en stelt ze in
   het nachtleger, waar gij dezen nacht zult vernachten.

   ^4Jozua dan riep die twaalf mannen, die hij had doen bestellen van de
   kinderen Israels, uit elken stam een man.

   ^5En Jozua zeide tot hen: Gaat over voor de ark des HEEREN, uws Gods,
   midden in de Jordaan; en heft u een ieder een steen op zijn schouder,
   naar het getal derstammen van de kinderen Israels;

   ^6Opdat dit een teken zij onder ulieden; wanneer uw kinderen morgen
   vragen zullen, zeggende: Wat zijn u deze stenen?

   ^7Zo zult gij tot hen zeggen: Omdat de wateren van de Jordaan zijn
   afgesneden geweest voor de ark des verbonds des HEEREN; als zij toog
   door de Jordaan, werdende wateren van de Jordaan afgesneden; zo zullen
   deze stenen den kinderen Israels ter gedachtenis zijn tot in
   eeuwigheid.

   ^8De kinderen Israels nu deden alzo, gelijk als Jozua geboden had; en
   zij namen twaalf stenen op midden uit de Jordaan, gelijk als de HEERE
   tot Jozua gesproken had, naar het getal der stammen van de kinderen
   Israels; en zij brachten ze met zich over naar het nachtleger, en
   stelden ze aldaar.

   ^9Jozua richtte ook twaalf stenen op, midden in de Jordaan, ter
   standplaats van de voeten der priesteren, die de ark des verbonds
   droegen; en zij zijn daar tot op dezendag.

   ^10De priesters nu, die de ark droegen, stonden midden in de Jordaan,
   totdat alle ding volbracht was, hetwelk de HEERE Jozua geboden had het
   volk aan te zeggen, naar al wat Mozes Jozua geboden had. En het volk
   haastte, en het trok over.

   ^11En het geschiedde, als al het volk geeindigd had over te gaan, toen
   ging de ark des HEEREN over, en de priesters voor het aangezicht des
   volks.

   ^12En de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, mitsgaders de
   halve stam van Manasse, trokken gewapend voor het aangezicht der
   kinderen Israels, gelijk alsMozes tot hen gesproken had.

   ^13Omtrent veertig duizend toegeruste krijgsmannen trokken er voor het
   aangezicht des HEEREN ten strijde, naar de vlakke velden van Jericho.

   ^14Te dienzelven dage maakte de HEERE Jozua groot voor de ogen van het
   ganse Israel; en zij vreesden hem, gelijk als zij Mozes gevreesd
   hadden, al de dagen zijnslevens.

   ^15De HEERE dan sprak tot Jozua, zeggende:

   ^16Gebied den priesteren, die de ark der getuigenis dragen, dat zij uit
   de Jordaan opklimmen.

   ^17Toen gebood Jozua den priesteren, zeggende: Klimt op uit de Jordaan.

   ^18En het geschiedde, toen de priesters, die de ark des verbonds des
   HEEREN droegen, uit het midden van de Jordaan opgeklommen waren, en de
   voetzolen derpriesteren afgetrokken waren tot op het droge; zo keerden
   de wateren van de Jordaan weder in hun plaats, en gingen als gisteren
   en eergisteren aan al haar oevers.

   ^19Het volk nu was den tiende der eerste maand uit de Jordaan
   opgeklommen; en zij legerden zich te Gilgal, aan het oosteinde van
   Jericho.

   ^20En Jozua richtte die twaalf stenen te Gilgal op, die zij uit de
   Jordaan genomen hadden.

   ^21En hij sprak tot de kinderen Israels, zeggende: Wanneer uw kinderen
   morgen hun vaderen vragen zullen, zeggende: Wat zijn deze stenen?

   ^22Zo zult gij het uw kinderen te kennen geven, zeggende: Op het droge
   is Israel door deze Jordaan gegaan.

   ^23Want de HEERE, uw God, heeft de wateren van de Jordaan voor uw
   aangezichten doen uitdrogen, totdat gijlieden er waart doorgegaan;
   gelijk als de HEERE, uwGod, aan de Schelfzee gedaan heeft, die Hij voor
   ons aangezicht heeft doen uitdrogen, totdat wij daardoor gegaan waren;

   ^24Opdat alle volken der aarde de hand des HEEREN kennen zouden, dat
   zij sterk is; opdat gijlieden den HEERE, uw God, vrezet te allen dage.
     __________________________________________________________________

  Chapter 5

   ^1En het geschiedde, toen al de koningen der Amorieten, die aan deze
   zijde van de Jordaan westwaarts, en al de koningen der Kanaanieten, die
   aan de zee waren, hoorden, dat de HEERE de wateren van de Jordaan had
   uitgedroogd, voor het aangezicht der kinderen Israels, totdat wij
   daardoor gegaan waren; zo versmolt hunhart, en er was geen moed meer in
   hen, voor het aangezicht der kinderen Israels.

   ^2Te dier tijd sprak de HEERE tot Jozua: Maak u stenen messen, en
   besnijd wederom de kinderen Israels ten tweeden maal.

   ^3Toen maakte zich Jozua stenen messen, en besneed de kinderen Israels
   op den heuvel der voorhuiden.

   ^4Dit nu was de oorzaak, waarom hen Jozua besneed: al het volk, dat uit
   Egypte getogen was, de manspersonen, alle krijgslieden, waren gestorven
   in de woestijn, opden weg, nadat zij uit Egypte getogen waren.

   ^5Want al het volk, dat er uittoog, was besneden; maar al het volk, dat
   geboren was in de woestijn op den weg, nadat zij uit Egypte getrokken
   waren, hadden zij nietbesneden.

   ^6Want de kinderen Israels wandelden veertig jaren in de woestijn,
   totdat vergaan was het ganse volk der krijgslieden, die uit Egypte
   gegaan waren; die de stem desHEEREN niet gehoorzaam geweest waren,
   denwelken de HEERE gezworen had, dat Hij hun niet zoude laten zien het
   land, hetwelk de HEERE hun vaderengezworen had ons te zullen geven, een
   land vloeiende van melk en honig.

   ^7Maar hun zonen heeft Hij aan hun plaats gesteld; die heeft Jozua
   besneden, omdat zij de voorhuid hadden; want zij hadden hen op den weg
   niet besneden.

   ^8En het geschiedde, als men een einde gemaakt had van al dat volk te
   besnijden, zo bleven zij in hun plaats in het leger, totdat zij genezen
   waren.

   ^9Verder sprak de HEERE tot Jozua: Heden heb Ik den smaad van Egypte
   van ulieden afgewenteld; daarom noemde men den naam dier plaats Gilgal,
   tot op dezendag.

   ^10Terwijl de kinderen Israels te Gilgal gelegerd lagen, zo hielden zij
   het pascha op den veertienden dag derzelver maand, in den avond, op de
   vlakke velden vanJericho.

   ^11En zij aten van het overjarige koren des lands, des anderen daags
   van het pascha, ongezuurde broden en verzengde aren, even op dienzelven
   dag.

   ^12En het Manna hield op des anderen daags, nadat zij van des lands
   overjarige koren gegeten hadden; en de kinderen Israels hadden geen
   Manna meer, maar zij atenin hetzelve jaar van de inkomst des lands
   Kanaan.

   ^13Voorts geschiedde het, als Jozua bij Jericho was, dat hij zijn ogen
   ophief, en zag toe, en ziet, er stond een Man tegenover hem, Die een
   uitgetogen zwaard in Zijnhand had. En Jozua ging tot Hem, en zeide tot
   Hem: Zijt Gij van ons, of van onze vijanden?

   ^14En Hij zeide: Neen, maar Ik ben de Vorst van het heir des HEEREN: Ik
   ben nu gekomen! Toen viel Jozua op zijn aangezicht ter aarde en aanbad,
   en zeide tot Hem:Wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht?

   ^15Toen zeide de Vorst van het heir des HEEREN tot Jozua: Trek uw
   schoenen af van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig.
   En Jozua deed alzo.
     __________________________________________________________________

  Chapter 6

   ^1(Jericho nu sloot de poorten toe, en was gesloten, voor het
   aangezicht van de kinderen Israels; er ging niemand uit, en er ging
   niemand in.)

   ^2Toen zeide de HEERE tot Jozua: Zie, Ik heb Jericho met haar koning en
   strijdbare helden in uw hand gegeven.

   ^3Gij dan allen, die krijgslieden zijt, zult rondom de stad gaan, de
   stad omringende eenmaal; alzo zult gij doen zes dagen lang.

   ^4En zeven priesters zullen zeven ramsbazuinen dragen, voor de ark; en
   gijlieden zult op den zevenden dag de stad zevenmaal omgaan; en de
   priesters zullen met debazuinen blazen.

   ^5En het zal geschieden, als men langzaam met den ramshoorn blaast, als
   gijlieden het geluid der bazuin hoort, zo zal al het volk juichen met
   een groot gejuich; dan zalde stadsmuur onder zich vallen, en het volk
   zal daarin klimmen, een iegelijk tegenover zich.

   ^6Toen riep Jozua, de zoon van Nun, de priesters, en zeide tot hen:
   Draagt de ark des verbonds, en dat zeven priesters zeven ramsbazuinen
   dragen, voor de ark desHEEREN.

   ^7En tot het volk zeide hij: Trekt door en gaat rondom deze stad; en
   wie toegerust is, die ga door voor de ark des HEEREN.

   ^8En het geschiedde, gelijk Jozua tot het volk gesproken had, zo gingen
   de zeven priesters, dragende zeven ramsbazuinen, voor het aangezicht
   des HEEREN; zijtrokken door en bliezen met de bazuinen; en de ark des
   verbonds des HEEREN volgde hen na;

   ^9En wie toegerust was, ging voor het aangezicht der priesteren, die de
   bazuinen bliezen; en de achtertocht volgde de ark na, terwijl men ging
   en blies met debazuinen.

   ^10Jozua nu had het volk geboden, zeggende: Gij zult niet juichen, ja,
   gij zult uw stem niet laten horen, en geen woord zal er uit uw mond
   uitgaan, tot op den dag, wanneer ik tot ulieden zeggen zal: Juicht! dan
   zult gij juichen.

   ^11En hij deed de ark des HEEREN rondom de stad gaan, omringende
   dezelve eenmaal; toen kwamen zij weder in het leger, en vernachtten in
   het leger.

   ^12Daarna stond Jozua des morgens vroeg op, en de priesters droegen de
   ark des HEEREN.

   ^13En de zeven priesters, dragende de zeven ramsbazuinen voor de ark
   des HEEREN, gingen voort, en bliezen met de bazuinen; en de toegerusten
   gingen voor hunaangezichten, en de achtertocht volgde de ark des HEEREN
   na, terwijl men ging en blies met de bazuinen.

   ^14Alzo gingen zij eenmaal rondom de stad op den tweeden dag; en zij
   keerden weder in het leger. Alzo deden zij zes dagen lang.

   ^15En het geschiedde op den zevenden dag, dat zij zich vroeg opmaakten,
   met het opgaan des dageraads, en zij gingen rondom de stad, naar
   dezelve wijze, zevenmaal;alleenlijk op dien dag gingen zij zevenmaal
   rondom de stad.

   ^16En het geschiedde ten zevenden male, als de priesters met de
   bazuinen bliezen, dat Jozua tot het volk sprak: Juicht, want de HEERE
   heeft ulieden de stad gegeven!

   ^17Doch deze stad zal den HEERE verbannen zijn, zij en al wat daarin
   is; alleenlijk zal de hoer Rachab levend blijven, zij en allen, die met
   haar in het huis zijn, omdat zijde boden, die wij uitgezonden hadden,
   verborgen heeft.

   ^18Alleenlijk dat gijlieden u wacht van het verbannene, opdat gij u
   misschien niet verbant, mits nemende van het verbannene, en het leger
   van Israel niet stelt tot eenban, noch datzelve beroert.

   ^19Maar al het zilver en goud, en de koperen en ijzeren vaten, zullen
   den HEERE heilig zijn; tot den schat des HEEREN zullen zij komen.

   ^20Het volk dan juichte, als zij met de bazuinen bliezen; en het
   geschiedde, als het volk het geluid der bazuin hoorde, zo juichte het
   volk met een groot gejuich; en demuur viel onder zich, en het volk klom
   in de stad, een ieder tegenover zich, en zij namen de stad in.

   ^21En zij verbanden alles, wat in de stad was, van den man tot de vrouw
   toe, van het kind tot den oude, en tot den os, en het klein vee, en den
   ezel, door de scherptedes zwaards.

   ^22Jozua nu zeide tot de twee mannen, de verspieders des lands: Gaat in
   het huis der vrouw, der hoer, en brengt die vrouw van daar uit, met al
   wat zij heeft, gelijk alsgij haar gezworen hebt.

   ^23Toen gingen de jongelingen, de verspieders, daarin en brachten er
   Rachab uit, en haar vader, en haar moeder, en haar broeders, en al wat
   zij had; ook brachten zijuit al haar huisgezinnen, en zij stelden hen
   buiten het leger van Israel.

   ^24De stad nu verbrandden zij met vuur, en al wat daarin was;
   alleenlijk het zilver en goud, mitsgaders de koperen en ijzeren vaten,
   gaven zij tot den schat van het huisdes HEEREN.

   ^25Dus liet Jozua de hoer Rachab leven, en het huisgezin haars vaders,
   en al wat zij had; en zij heeft gewoond in het midden van Israel tot op
   dezen dag, omdat zij deboden verborgen had, die Jozua gezonden had, om
   Jericho te verspieden.

   ^26En ter zelver tijd bezwoer hen Jozua, zeggende: Vervloekt zij die
   man voor het aangezicht des HEEREN, die zich opmaken en deze stad
   Jericho bouwen zal; dat hijze grondveste op zijn eerstgeborenen zoon,
   en haar poorten stelle op zijn jongsten zoon!

   ^27Alzo was de HEERE met Jozua; en zijn gerucht liep door het ganse
   land. Jozua 7
     __________________________________________________________________

  Chapter 7

   ^1Maar de kinderen Israels overtraden door overtreding met het
   verbannene; want Achan, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den
   zoon van Zerah, uit den stamvan Juda, nam van het verbannene. Toen
   ontstak de toorn des HEEREN tegen de kinderen Israels.

   ^2Als Jozua mannen zond van Jericho naar Ai, dat bij Beth-Aven ligt,
   aan het oosten van Beth-El, zo sprak hij tot hen, zeggende: Trekt
   opwaarts en bespiedt het land.Die mannen nu trokken op en bespiedden
   Ai.

   ^3Daarna keerden zij weder naar Jozua, en zeiden tot hem: Dat het ganse
   volk niet optrekke, dat er omtrent twee duizend mannen, of omtrent drie
   duizend mannenoptrekken, om Ai te slaan; vermoei daarheen al het volk
   niet; want zij zijn weinige.

   ^4Alzo trokken derwaarts op van het volk omtrent drie duizend man;
   dewelke vloden voor het aangezicht der mannen van Ai.

   ^5En de mannen van Ai sloegen van dezelven omtrent zes en dertig man,
   en vervolgden hen van voor de poort tot Schebarim toe, en sloegen hen
   in een afgang. Toenversmolt het hart des volks, en het werd tot water.

   ^6Toen verscheurde Jozua zijn klederen, en viel op zijn aangezicht ter
   aarde, voor de ark des HEEREN, tot den avond toe, hij en de oudsten van
   Israel; en zij wierpenstof op hun hoofd.

   ^7En Jozua zeide: Ach, Heere HEERE! waarom hebt Gij dit volk door de
   Jordaan ooit doen gaan, om ons te geven in de hand der Amorieten, om
   ons te verderven?Och, dat wij toch tevreden geweest en gebleven waren
   aan gene zijde van de Jordaan!

   ^8Och, HEERE! wat zal ik zeggen, nademaal dat Israel voor het
   aangezicht zijner vijanden den nek gekeerd heeft?

   ^9Als het de Kanaanieten, en alle inwoners des lands horen zullen, zo
   zullen zij ons omsingelen, en onzen naam uitroeien van de aarde; wat
   zult Gij dan Uw grotenNaam doen?

   ^10Toen zeide de HEERE tot Jozua: Sta op; waarom ligt gij dus neder op
   uw aangezicht?

   ^11Israel heeft gezondigd; en zij hebben ook Mijn verbond, hetwelk Ik
   hun geboden had, overtreden; en ook hebben zij van het verbannene
   genomen, en ook gestolen, en ook gelogen, en hebben het ook onder hun
   gereedschap gelegd.

   ^12Daarom zullen de kinderen Israels niet kunnen bestaan voor het
   aangezicht hunner vijanden; zij zullen den nek voor het aangezicht
   hunner vijanden keren; want zijzijn in den ban. Ik zal voortaan niet
   meer met ulieden zijn, tenzij gij den ban uit het midden van ulieden
   verdelgt.

   ^13Sta op, heilig het volk, en zeg: Heiligt u tegen morgen; want alzo
   zegt de HEERE, de God van Israel: Er is een ban in het midden van u,
   Israel! gij zult niet kunnenbestaan voor het aangezicht uwer vijanden,
   totdat gij den ban wegdoet uit het midden van u.

   ^14Gij zult dan in den morgenstond aankomen naar uw stammen; en het zal
   geschieden, de stam, welken de HEERE geraakt zal hebben, die zal
   aankomen naar degeslachten, en welk geslacht de HEERE geraakt zal
   hebben, dat zal aankomen bij huisgezinnen, en welk huisgezin de HEERE
   geraakt zal hebben, dat zal aankomenman voor man.

   ^15En het zal geschieden, die geraakt zal worden met den ban, die zal
   met vuur verbrand worden, hij en al wat hij heeft; omdat hij het
   verbond des HEERENovertreden heeft, en omdat hij dwaasheid in Israel
   gedaan heeft.

   ^16Toen maakte zich Jozua des morgens vroeg op, en deed Israel aankomen
   naar zijn stammen; en de stam van Juda werd geraakt.

   ^17Als hij het geslacht van Juda deed aankomen, zo raakte hij het
   geslacht van Zarchi. Toen hij het geslacht van Zarchi deed aankomen,
   man voor man, zo werd Zabdigeraakt;

   ^18Welks huisgezin als hij deed aankomen, man voor man, zo werd Achan
   geraakt, de zoon van Charmi, den zoon van Zabdi, den zoon van Zerah,
   uit den stam vanJuda.

   ^19Toen zeide Jozua tot Achan: Mijn zoon! Geef toch den HEERE, den God
   van Israel, de eer, en doe voor Hem belijdenis; en geef mij toch te
   kennen, wat gij gedaanhebt, verberg het voor mij niet.

   ^20Achan nu antwoordde Jozua, en zeide: Voorwaar, ik heb tegen den
   HEERE, den God Israels, gezondigd, en heb alzo en alzo gedaan.

   ^21Want ik zag onder den roof een schoon sierlijk Babylonisch
   overkleed, en tweehonderd sikkelen zilvers, en een gouden tong, welker
   gewicht was vijftig sikkelen; enik kreeg lust daartoe, en ik nam ze; en
   zie, zij zijn verborgen in de aarde, in het midden mijner tent, en het
   zilver daaronder.

   ^22Toen zond Jozua boden henen, die tot de tent liepen; en ziet, het
   lag verborgen in zijn tent, en het zilver daaronder.

   ^23Zij dan namen die dingen uit het midden der tent, en zij brachten ze
   tot Jozua en tot al de kinderen Israels; en zij stortten ze uit voor
   het aangezicht des HEEREN.

   ^24Toen nam Jozua, en gans Israel met hem, Achan, den zoon van Zerah,
   en het zilver, en het sierlijk overkleed, en de gouden tong, en zijn
   zonen, en zijn dochteren, enzijn ossen, en zijn ezelen, en zijn vee, en
   zijn tent, en alles wat hij had; en zij voerden ze naar het dal Achor.

   ^25En Jozua zeide: Hoe hebt gij ons beroerd? De HEERE zal u beroeren te
   dezen dage! En gans Israel stenigde hem met stenen, en zij verbrandden
   hen met vuur, enzij overwierpen hen met stenen.

   ^26En zij richtten over hem een groten steenhoop, zijnde tot op dezen
   dag. Alzo keerde Zich de HEERE van de hittigheid Zijns toorns. Daarom
   noemde men den naamdier plaats het dal van Achor, tot dezen dag toe.
   Jozua 8
     __________________________________________________________________

  Chapter 8

   ^1Toen zeide de HEERE tot Jozua: Vrees niet, en ontzet u niet; neem met
   u al het krijgsvolk, en maak u op, trek op naar Ai; zie, Ik heb den
   koning van Ai, en zijn volk, en zijn stad, en zijn land in uw hand
   gegeven.

   ^2Gij nu zult aan Ai en haar koning doen, gelijk als gij aan Jericho en
   haar koning gedaan hebt; behalve dat gij haar roof en haar vee voor
   ulieden roven zult; stel u eenachterlage tegen de stad, van achter
   dezelve.

   ^3Toen maakte zich Jozua op, en al het krijgsvolk, om op te trekken
   naar Ai. En Jozua verkoos dertig duizend mannen, strijdbare helden, en
   hij zond hen bij nacht uit,

   ^4En gebood hun, zeggende: Ziet toe, gijlieden zult der stad lagen
   leggen van achter de stad; houdt u niet zeer verre van de stad, en
   weest gij allen bereid.

   ^5Ik nu, en al het volk, dat bij mij is, zullen tot de stad naderen; en
   het zal geschieden, wanneer zij ons tegemoet zullen uitgaan, gelijk als
   in het eerst, zo zullen wij voorhun aangezicht vlieden.

   ^6Laat hen dan uitkomen achter ons, totdat wij hen van de stad
   aftrekken; want zij zullen zeggen: Zij vlieden voor onze aangezichten,
   gelijk als in het eerst; zo zullenwij vlieden voor hun aangezichten.

   ^7Dan zult gijlieden opstaan uit de achterlage, en gij zult de stad
   innemen; want de HEERE, uw God, zal ze in uw hand geven.

   ^8En het zal geschieden, wanneer gij de stad ingenomen hebt, zo zult
   gij de stad met vuur aansteken; naar het woord des HEEREN zult
   gijlieden doen; ziet, ik heb hetulieden geboden.

   ^9Alzo zond Jozua hen heen, en zij gingen naar de achterlage, en zij
   bleven tussen Beth-El en tussen Ai, tegen het westen van Ai; maar Jozua
   overnachtte dien nachtin het midden des volks.

   ^10En Jozua maakte zich des morgens vroeg op, en hij monsterde het
   volk; en hij trok op, hij en de oudsten van Israel, voor het aangezicht
   des volks, naar Ai.

   ^11Ook trok al het krijgsvolk op, dat bij hem was; en zij naderden en
   kwamen tegenover de stad, en zij legerden zich tegen het noorden van
   Ai; en er was een daltussen hem en tussen Ai.

   ^12Hij nam ook omtrent vijf duizend man, en hij stelde hen tot een
   achterlage tussen Beth-El en tussen Ai, aan het westen der stad.

   ^13En zij stelden het volk, het ganse leger, dat aan het noorden der
   stad was, en zijn lage was aan het westen der stad. En Jozua ging in
   denzelven nacht in het middendes dals.

   ^14En het geschiedde, toen de koning van Ai dat zag, zo haastten zij en
   maakten zich vroeg op, en de mannen der stad kwamen uit, Israel
   tegemoet, ten strijde, hij en alzijn volk, ter bestemder tijd, voor het
   vlakke veld; want hij wist niet, dat hem iemand een achterlage legde
   van achter de stad.

   ^15Jozua dan, en gans Israel, werd geslagen voor hun aangezichten; en
   zij vloden door den weg der woestijn.

   ^16Daarom werd samengeroepen al het volk, dat in de stad was, om hen na
   te jagen; en zij joegen Jozua na, en werden van de stad afgetrokken.

   ^17En er werd niet een man overgelaten, in Ai, noch Beth-El, die niet
   uittrokken, Israel na; en zij lieten de stad openstaan, en joegen
   Israel achterna.

   ^18Toen sprak de HEERE tot Jozua: Strek de spies uit, die in uw hand
   is, naar Ai, want Ik zal hen in uw hand geven. Toen strekte Jozua de
   spies, die in zijn hand was, naar de stad aan.

   ^19Toen rees de achterlage haastelijk op van haar plaats, en zij liepen
   toe, met dat hij zijn hand uitgestrekt had, en kwamen aan de stad, en
   zij namen ze in, en zijhaastten zich, en staken de stad aan met vuur.

   ^20Als de mannen van Ai zich achterom keerden, zo zagen zij, en ziet,
   de rook der stad ging op naar den hemel; en zij hadden geen ruimte, om
   herwaarts of derwaartste vlieden; want het volk, dat naar de woestijn
   vluchtte, keerde zich tegen degenen, die hen najoegen.

   ^21En Jozua en gans Israel, ziende, dat de achterlage de stad ingenomen
   had, en dat de rook der stad opging, zo keerden zij zich om, en sloegen
   de mannen van Ai.

   ^22Ook kwamen die uit de stad hun tegemoet, zodat zij in het midden der
   Israelieten waren, deze van hier en gene van daar; en zij sloegen hen,
   totdat geen overigeonder hen overbleef, noch die ontkwam.

   ^23Doch den koning van Ai grepen zij levend, en zij brachten hem tot
   Jozua.

   ^24En het geschiedde, toen de Israelieten een einde gemaakt hadden van
   al de inwoners van Ai te doden, op het veld, in de woestijn, in dewelke
   zij hen nagejaagdhadden, en dat zij allen door de scherpte des zwaards
   gevallen waren, totdat zij allen vernield waren; zo keerde zich gans
   Israel naar Ai, en zij sloegen ze met descherpte des zwaards.

   ^25En het geschiedde, dat allen, die te dien dage vielen, zo mannen als
   vrouwen, waren twaalf duizend, al te zamen lieden van Ai.

   ^26Jozua trok ook zijn hand niet terug, die hij met de spies had
   uitgestrekt, totdat hij al de inwoners van Ai verbannen had.

   ^27Alleenlijk roofden de Israelieten voor zichzelven het vee en den
   buit derzelver stad, naar het woord des HEEREN, dat Hij Jozua geboden
   had.

   ^28Jozua nu verbrandde Ai, en hij stelde haar tot een eeuwigen hoop,
   ter verwoesting, tot op dezen dag.

   ^29En den koning van Ai hing hij aan een hout, tot aan den avondstond;
   en omtrent den ondergang der zon gebood Jozua, dat men zijn dood
   lichaam van het houtafname; en zij wierpen het aan de deur der
   stadspoort, en richtten daarop een groten steenhoop, zijnde tot op
   dezen dag.

   ^30Toen bouwde Jozua een altaar den HEERE, den God van Israel, op den
   berg Ebal;

   ^31Gelijk als Mozes, de knecht des HEEREN, den kinderen Israels geboden
   had, achtereenvolgens hetgeen geschreven is in het wetboek van Mozes:
   een altaar vangehele stenen, over dewelke men geen ijzer bewogen had;
   en daarop offerden zij den HEERE brandofferen; ook offerden zij
   dankofferen.

   ^32Aldaar schreef hij ook op stenen een dubbel van de wet van Mozes,
   hetwelk hij geschreven heeft voor het aangezicht der kinderen Israels.

   ^33En gans Israel met zijn oudsten, en ambtlieden, en zijn rechters,
   stonden aan deze en aan gene zijde der ark, voor de Levietische
   priesteren, die de ark des verbondsdes HEEREN droegen, zo vreemdelingen
   als inboorlingen, een helft daarvan tegenover den berg Gerizim, en een
   helft daarvan tegenover den berg Ebal, gelijk alsMozes, de knecht des
   HEEREN, bevolen had; om het volk van Israel in het eerst te zegenen.

   ^34En daarna las hij overluid al de woorden der wet, de zegening en den
   vloek, naar alles, wat in het wetboek geschreven staat.

   ^35Daar was niet een woord van al hetgeen Mozes geboden had, dat Jozua
   niet overluid las voor de gehele gemeente van Israel, en de vrouwen, en
   de kleine kinderen, en de vreemdelingen, die in het midden van hen
   wandelden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 9

   ^1En het geschiedde, toen dit hoorden al de koningen, die aan deze
   zijde van de Jordaan waren, op het gebergte, en in de laagte, en aan
   alle havens der grote zee, tegenover den Libanon: de Hethieten, en de
   Amorieten, de Kanaanieten, de Ferezieten, de Hevieten, en de
   Jebusieten;

   ^2Zo vergaderden zij zich samen, om tegen Jozua en tegen Israel te
   krijgen, eenmoediglijk.

   ^3Als de inwoners te Gibeon hoorden, wat Jozua met Jericho en met Ai
   gedaan had,

   ^4Zo handelden zij ook arglistiglijk, en gingen heen, en veinsden zich
   gezanten te zijn, en zij namen oude zakken op hun ezels, en oude en
   gescheurde, ensamengebonden lederen wijnzakken;

   ^5Ook oude en bevlekte schoenen aan hun voeten, en zij hadden oude
   klederen aan, en al het brood, dat zij op hun reize hadden, was droog
   en beschimmeld.

   ^6En zij gingen tot Jozua in het leger te Gilgal, en zij zeiden tot hem
   en tot de mannen van Israel: Wij zijn gekomen uit een ver land, zo
   maakt nu een verbond met ons.

   ^7Toen zeiden de mannen van Israel tot de Hevieten: Misschien woont
   gijlieden in het midden van ons, hoe zullen wij dan een verbond met u
   maken?

   ^8Zij dan zeiden tot Jozua: Wij zijn uw knechten. Toen zeide Jozua tot
   hen: Wie zijt gijlieden, en van waar komt gij?

   ^9Zij nu zeiden tot hem: Uw knechten zijn uit een zeer ver land
   gekomen, om den Naam des HEEREN, uws Gods; want wij hebben Zijn gerucht
   gehoord, en alles watHij in Egypte gedaan heeft;

   ^10En alles wat Hij gedaan heeft aan de twee koningen der Amorieten die
   aan gene zijde van de Jordaan waren, Sihon, den koning van Hesbon, en
   Og, den koning vanBazan, die te Astharoth woonde.

   ^11Daarom spraken tot ons onze oudsten, en al de inwoners onzes lands,
   zeggende: Neemt reiskost met u in uw handen op de reize, en gaat hun
   tegemoet, en zegt tothen: Wij zijn ulieder knechten, zo maakt nu een
   verbond met ons.

   ^12Dit ons brood hebben wij warm tot onzen teerkost uit onze huizen
   genomen, ten dage, toen wij uittogen om tot ulieden te reizen; maar
   ziet, nu is het droog, en het isbeschimmeld;

   ^13En deze lederen wijnzakken, die wij gevuld hebben, waren nieuw, maar
   ziet, zij zijn gescheurd; en deze onze klederen, en onze schoenen zijn
   oud geworden, vanwege deze zeer lange reis.

   ^14Toen namen de mannen van hun reiskost; en zij vraagden het den mond
   des HEEREN niet.

   ^15En Jozua maakte vrede met hen, en hij maakte een verbond met hen,
   dat hij hen bij het leven behouden zoude; en de oversten der
   vergadering zwoeren hun.

   ^16En het geschiedde ten einde van drie dagen, nadat zij het verbond
   met hen gemaakt hadden, zo hoorden zij, dat zij hun naburen waren, en
   dat zij in het midden vanhen waren wonende.

   ^17Want toen de kinderen Israels voorttogen, zo kwamen zij ten derden
   dage aan hun steden; hun steden nu waren Gibeon, en Chefira, en
   Beeroth, en Kirjath-Jearim.

   ^18En de kinderen Israels sloegen ze niet, omdat de oversten der
   vergadering hun gezworen hadden bij den HEERE, den God Israels; daarom
   murmureerde de gansevergadering tegen de oversten.

   ^19Toen zeiden al de oversten tot de ganse vergadering: Wij hebben hun
   gezworen bij den HEERE, den God Israels; daarom kunnen wij hen niet
   aantasten.

   ^20Dit zullen wij hun doen, dat wij hen bij het leven behouden, opdat
   geen grote toorn over ons zij, om des eeds wil, dien wij hun gezworen
   hebben.

   ^21Verder zeiden de oversten tot hen: Laat hen leven, en laat ze
   houthouwers en waterputters zijn der ganse vergadering, gelijk de
   oversten tot hen gezegd hebben.

   ^22En Jozua riep hen, en sprak tot hen, zeggende: Waarom hebt gijlieden
   ons bedrogen, zeggende: Wij zijn zeer verre van ulieden gezeten, daar
   gij in het midden vanons zijt wonende?

   ^23Nu dan, vervloekt zijt gijlieden! en onder ulieden zullen niet
   afgesneden worden knechten, noch houthouwers, noch waterputters ten
   huize mijns Gods.

   ^24Zij dan antwoordden Jozua, en zeiden: Dewijl het aan uw knechten
   zekerlijk was te kennen gegeven, dat de HEERE, uw God, Zijn knecht
   Mozes geboden heeft, datHij ulieden al dit land geven, en al de
   inwoners des lands voor ulieder aangezicht verdelgen zoude, zo vreesden
   wij onzes levens zeer voor ulieder aangezichten;daarom hebben wij deze
   zaak gedaan.

   ^25En nu, zie, wij zijn in uw hand; doe, gelijk het goed en gelijk het
   recht is in uw ogen ons te doen.

   ^26Zo deed hij hun alzo, en hij verloste hen van de hand der kinderen
   Israels, dat zij hen niet doodsloegen.

   ^27Alzo gaf Jozua hen over ten zelven dage tot houthouwers en
   waterputters der vergadering, en dat tot het altaar des HEEREN, tot
   dezen dag toe, aan de plaats, dieHij verkiezen zoude.
     __________________________________________________________________

  Chapter 10

   ^1Het geschiedde nu, toen Adoni-Zedek, de koning van Jeruzalem, gehoord
   had, dat Jozua Ai ingenomen, en haar verbannen had, en aan Ai en haar
   koning alzogedaan had, gelijk als hij aan Jericho en haar koning gedaan
   had; en dat de inwoners van Gibeon vrede met Israel gemaakt hadden, en
   in derzelver midden waren;

   ^2Zo vreesden zij zeer; want Gibeon was een grote stad, als een der
   koninklijke steden; ja, zij was groter dan Ai, en al haar mannen waren
   sterk.

   ^3Daarom zond Adoni-Zedek, koning van Jeruzalem, tot Hoham, den koning
   van Hebron, en tot Pir-Am, den koning van Jarmuth, en tot Jafia, den
   koning van Lachis, en tot Debir, den koning van Eglon, zeggende:

   ^4Komt op tot mij, en helpt mij, dat wij Gibeon slaan; omdat zij vrede
   gemaakt heeft met Jozua en met de kinderen Israels.

   ^5Toen werden verzameld en kwamen op, vijf koningen der Amorieten, de
   koning van Jeruzalem, de koning van Hebron, de koning van Jarmuth, de
   koning vanLachis, de koning van Eglon, zij en al hun legers; en zij
   belegerden Gibeon, en krijgden tegen haar.

   ^6De mannen nu van Gibeon zonden tot Jozua, in het leger van Gilgal,
   zeggende: Trek uw handen niet af van uw knechten, kom haastelijk tot
   ons op, en verlos ons, enhelp ons; want al de koningen der Amorieten,
   die op het gebergte wonen, hebben zich tegen ons vergaderd.

   ^7Toen toog Jozua op van Gilgal, hij en al het krijgsvolk met hem, en
   alle strijdbare helden.

   ^8Want de HEERE had tot Jozua gezegd: Vrees u niet voor hen, want Ik
   heb ze in uw hand gegeven; niemand van hen zal voor uw aangezicht
   bestaan.

   ^9Alzo kwam Jozua snellijk tot hen; den gansen nacht over was hij van
   Gilgal opgetrokken.

   ^10En de HEERE verschrikte hen voor het aangezicht van Israel; en hij
   sloeg hen met een groten slag te Gibeon, en vervolgde hen op den weg,
   waar men naarBeth-horon opgaat, en sloeg hen tot Azeka en tot Makkeda
   toe.

   ^11Het geschiedde nu, toen zij voor het aangezicht van Israel
   vluchtten, zijnde in den afgang van Beth-horon, zo wierp de HEERE grote
   stenen op hen van den hemel, tot Azeka toe, dat zij stierven; daar
   waren er meer, die van de hagelstenen stierven, dan die de kinderen
   Israels met het zwaard doodden.

   ^12Toen sprak Jozua tot den HEERE, ten dage als de HEERE de Amorieten
   voor het aangezicht de kinderen Israels overgaf, en zeide voor de ogen
   der Israelieten:Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van
   Ajalon!

   ^13En de zon stond stil, en de maan bleef staan, totdat zich het volk
   aan zijn vijanden gewroken had. Is dit niet geschreven in het boek des
   oprechten? De zon nu stondstil in het midden des hemels, en haastte
   niet onder te gaan omtrent een volkomen dag.

   ^14En er was geen dag aan dezen gelijk, voor hem noch na hem, dat de
   HEERE de stem eens mans alzo verhoorde; want de HEERE streed voor
   Israel.

   ^15Toen keerde Jozua weder, en gans Israel met hem, naar het leger te
   Gilgal.

   ^16Maar die vijf koningen waren gevloden, en hadden zich verborgen in
   de spelonk bij Makkeda.

   ^17En aan Jozua werd geboodschapt, mits te zeggen: Die vijf koningen
   zijn gevonden, verborgen in de spelonk bij Makkeda.

   ^18Zo zeide Jozua: Wentelt grote stenen voor den mond der spelonk, en
   stelt mannen daarvoor om hen te bewaren.

   ^19Maar staat gijlieden niet stil, jaagt uw vijanden achterna, en slaat
   hen in den staart; laat hen in hun steden niet komen; want de HEERE, uw
   God, heeft ze in uwhand gegeven.

   ^20En het geschiedde, toen Jozua en de kinderen Israels geeindigd
   hadden hen met een zeer groten slag te slaan, totdat zij vernield
   waren, en dat de overgeblevenen, die van hen overgebleven waren, in de
   vaste steden gekomen waren;

   ^21Zo keerde al het volk tot Jozua in het leger, bij Makkeda, in vrede;
   niemand had zijn tong tegen de kinderen Israels geroerd.

   ^22Daarna zeide Jozua: Opent den mond der spelonk, en brengt tot mij
   uit die vijf koningen, uit die spelonk.

   ^23Zij nu deden alzo, en brachten tot hem uit die vijf koningen, uit de
   spelonk: den koning van Jeruzalem, den koning van Hebron, den koning
   van Jarmuth, den koningvan Lachis, den koning van Eglon.

   ^24En het geschiedde, als zij die koningen uitgebracht hadden tot
   Jozua, zo riep Jozua al de mannen van Israel, en hij zeide tot de
   oversten des krijgsvolks, die met hemgetogen waren: Treedt toe, zet uw
   voeten op de halzen dezer koningen. En zij traden toe, en zetten hun
   voeten op hun halzen.

   ^25Toen zeide Jozua tot hen: Vreest niet en ontzet u niet, zijt sterk
   en hebt goeden moed; want alzo zal de HEERE aan al uw vijanden doen,
   tegen dewelke gijliedenstrijdt.

   ^26En Jozua sloeg hen daarna, en doodde ze, en hing ze aan vijf houten;
   en zij hingen aan de houten tot den avond.

   ^27En het geschiedde, ten tijde als de zon onderging, beval Jozua, dat
   men hen van de houten afname, en zij wierpen hen in de spelonk, alwaar
   zij verborgen geweestwaren; en zij legden grote stenen voor den mond
   der spelonk, die daar zijn tot op dezen zelven dag.

   ^28Op denzelven dag nam ook Jozua Makkeda in, en sloeg haar met de
   scherpte des zwaards; daartoe verbande hij derzelver koning, henlieden
   en alle ziel die daarinwas; hij liet geen overigen overblijven; en hij
   deed den koning van Makkeda, gelijk als hij den koning van Jericho
   gedaan had.

   ^29Toen toog Jozua door, en gans Israel met hem, van Makkeda naar
   Libna, en hij krijgde tegen Libna.

   ^30En de HEERE gaf dezelve ook in de hand van Israel, met haar koning;
   en hij sloeg haar met de scherpte des zwaards, en alle ziel, die daarin
   was; hij liet daarin geenoverigen overblijven; en hij deed derzelver
   koning, gelijk als hij den koning van Jericho gedaan had.

   ^31Toen toog Jozua voort, en gans Israel met hem, van Libna naar
   Lachis; en hij belegerde haar en krijgde tegen haar.

   ^32En de HEERE gaf Lachis in de hand van Israel; en hij nam haar in op
   den tweeden dag, en hij sloeg haar met de scherpte des zwaards, en alle
   ziel, die daarin was, naar alles, wat hij aan Libna gedaan had.

   ^33Toen trok Horam, de koning van Gezer, op, om Lachis te helpen; maar
   Jozua sloeg hem en zijn volk, totdat hij hem geen overigen overliet.

   ^34En Jozua trok voort van Lachis naar Eglon, en gans Israel met hem;
   en zij belegerden haar en krijgden tegen haar.

   ^35En zij namen haar in ten zelven dage, en sloegen haar met de
   scherpte des zwaards, en alle ziel, die daarin was, verbande hij op
   denzelven dag, naar alles, wat hijaan Lachis gedaan had.

   ^36Daarna toog Jozua op, en gans Israel met hem; van Eglon naar Hebron,
   en zij krijgden tegen haar.

   ^37En zij namen haar in, en sloegen haar met de scherpte des zwaards,
   zo haar koning als al haar steden, en alle ziel, die daarin was; hij
   liet niemand in het levenoverblijven, naar alles, wat hij Eglon gedaan
   had; en hij verbande haar, en alle ziel, die daarin was.

   ^38Toen keerde Jozua, en gans Israel met hem, naar Debir, en hij
   krijgde tegen haar.

   ^39En hij nam haar in, met haar koning, en al haar steden, en zij
   sloegen haar met de scherpte des zwaards, en verbanden alle ziel, die
   daarin was; hij liet geen overigenoverblijven; gelijk als hij aan
   Hebron gedaan had, alzo deed hij aan Debir en haar koning, en gelijk
   als hij aan Libna en haar koning gedaan had;

   ^40Alzo sloeg Jozua het ganse land, het gebergte, en het zuiden, en de
   laagte, en de aflopingen der wateren, en al hun koningen; hij liet geen
   overigen overblijven; ja, hijverbande alles, wat adem had, gelijk als
   de HEERE, de God Israels, geboden had.

   ^41En Jozua sloeg hen van Kades-Barnea en tot Gaza toe; ook het ganse
   land Gosen, en tot Gibeon toe.

   ^42En Jozua nam al deze koningen en hun land op eenmaal; want de HEERE,
   de God Israels, streed voor Israel.

   ^43Toen keerde Jozua weder, en gans Israel met hem, naar het leger te
   Gilgal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 11

   ^1Het geschiedde daarna, als Jabin, de koning van Hazor, dit hoorde, zo
   zond hij tot Jobab, den koning van Madon, en tot den koning van Simron,
   en tot den koning vanAchsaf,

   ^2En tot de koningen, die tegen het noorden op het gebergte, en op het
   vlakke, tegen het zuiden van Cinneroth, en in de laagte, en in
   Nafoth-Dor, aan de zee waren;

   ^3Tot de Kanaanieten tegen het oosten en tegen het westen, en de
   Amorieten, en de Hethieten, en de Ferezieten; en de Jebusieten op het
   gebergte, en de Hevietenonder aan Hermon, in het land van Mizpa.

   ^4Dezen nu togen uit, en al hun heirlegers met hen; veel volks, als het
   zand, dat aan den oever der zee is, in veelheid; en zeer vele paarden
   en wagens.

   ^5Al deze koningen werden vergaderd, en kwamen en legerden zich samen
   aan de wateren van Merom, om tegen Israel te krijgen.

   ^6En de HEERE zeide tot Jozua: Vrees niet voor hun aangezichten; want
   morgen omtrent dezen tijd zal Ik hen altegader verslagen geven voor het
   aangezicht vanIsrael; hun paarden zult gij verlammen, en hun wagenen
   met vuur verbranden.

   ^7En Jozua, en al het krijgsvolk met hem, kwam snellijk over hen aan de
   wateren van Merom, en zij overvielen hen.

   ^8En de HEERE gaf hen in de hand van Israel, en zij sloegen hen, en
   joegen hen na tot groot Sidon toe, en tot Misrefoth-maim, en tot het
   dal Mizpa tegen het oosten;en zij sloegen hen, totdat zij geen overigen
   onder hen overlieten.

   ^9Jozua nu deed hun, gelijk hem de HEERE gezegd had; hun paarden
   verlamde hij, en hun wagenen verbrandde hij met vuur.

   ^10En Jozua keerde weder ter zelver tijd, en hij nam Hazor in, en haar
   koning sloeg hij met het zwaard; want Hazor was te voren het hoofd van
   al deze koninkrijken.

   ^11En zij sloegen alle ziel, die daarin was, met de scherpte des
   zwaards, die verbannende; er bleef niets over, dat adem had; en Hazor
   verbrandde hij met vuur.

   ^12En Jozua nam al de steden dezer koningen in, en al haar koningen, en
   hij sloeg hen met de scherpte des zwaards, hen verbannende, gelijk als
   Mozes, de knecht desHEEREN geboden had.

   ^13Alleenlijk verbrandden de Israelieten geen steden, die op haar
   heuvelen stonden, behalve Hazor alleen; dat verbrandde Jozua.

   ^14En al den roof dezer steden, en het vee, roofden de kinderen Israels
   voor zich; alleenlijk sloegen zij al de mensen met de scherpte des
   zwaards, totdat zij henverdelgden; zij lieten niet overblijven wat adem
   had.

   ^15Gelijk als de HEERE Mozes, Zijn knecht, geboden had, alzo gebood
   Mozes aan Jozua; en alzo deed Jozua; hij deed er niet een woord af van
   alles, wat de HEEREMozes geboden had.

   ^16Alzo nam Jozua al dat land in, het gebergte, en al het zuiden, en al
   het land van Gosen, en de laagte, en het vlakke veld, en het gebergte
   Israels, en zijn laagte.

   ^17Van den kalen berg, die opwaarts naar Seir gaat, tot Baal-Gad toe,
   in het dal van den Libanon, onder aan den berg Hermon; al hun koningen
   nam hij ook, en sloeghen, en doodde hen.

   ^18Vele dagen voerde Jozua krijg tegen al deze koningen.

   ^19Er was geen stad, die vrede maakte met de kinderen Israels, behalve
   de Hevieten, inwoners van Gibeon; zij namen ze allen in door krijg.

   ^20Want het was van den HEERE, hun harten te verstokken, dat zij Israel
   met oorlog tegemoet gingen, opdat hij hen verbannen zoude, dat hun geen
   genadegeschiedde, maar opdat hij hen verdelgen zoude, gelijk als de
   HEERE Mozes geboden had.

   ^21Te dier tijde nu kwam Jozua, en roeide de Enakieten uit, van het
   gebergte, van Hebron, van Debir, van Anab, en van het ganse gebergte
   van Juda, en van het gansegebergte van Israel; Jozua verbande hen met
   hun steden.

   ^22Er bleef niemand van de Enakieten over in het land der kinderen
   Israels; alleenlijk bleven zij over te Gaza, te Gath, en te Asdod.

   ^23Alzo nam Jozua al dat land in, naar alles, wat de HEERE tot Mozes
   gesproken had; en Jozua gaf het Israel ten erve, naar hun afdelingen,
   naar hun stammen. En hetland rustte van den krijg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 12

   ^1Dit nu zijn de koningen des lands, die de kinderen Israels geslagen
   hebben, en hun land erfelijk bezaten, aan gene zijde van de Jordaan,
   tegen den opgang der zon;van de beek Arnon af tot den berg Hermon, en
   het ganse vlakke veld tegen het oosten:

   ^2Sihon, de koning der Amorieten, die te Hesbon woonde; die van Aroer
   af heerste, welke aan den oever der beek Arnon is, en over het midden
   der beek en de helftvan Gilead, en tot aan de beek Jabbok, de landpale
   der kinderen Ammons;

   ^3En over het vlakke veld tot aan de zee van Cinneroth tegen het
   oosten, en tot aan de zee des vlakken velds, de Zoutzee, tegen het
   oosten, op den weg naarBeth-Jesimoth; en van het zuiden beneden
   Asdoth-Pisga.

   ^4Daartoe de landpale van Og, den koning van Bazan, die van het
   overblijfsel der reuzen was, wonende te Astharoth en te Edrei.

   ^5En heerste over den berg Hermon, en over Salcha, en over geheel
   Bazan, tot aan de landpale der Gezurieten, en der Maachathieten; en de
   helft van Gilead, delandpale van Sihon, den koning van Hesbon.

   ^6Mozes, de knecht des HEEREN, en de kinderen Israels sloegen hen, en
   Mozes, de knecht des HEEREN, gaf aan de Rubenieten en aan de Gadieten,
   en aan denhalven stam van Manasse, dat land tot een erfelijke
   bezitting.

   ^7Dit nu zijn de koningen des lands, die Jozua sloeg, en de kinderen
   Israels, aan deze zijde van de Jordaan tegen het westen, van Baal-Gad
   aan, in het dal van denLibanon, en tot aan den kalen berg, die naar
   Seir opgaat; en Jozua gaf het aan de stammen Israels tot een erfelijke
   bezitting, naar hun afdelingen.

   ^8Wat op het gebergte, en in de laagte, en in het vlakke veld, en in de
   aflopingen der wateren, en in de woestijn, en tegen het zuiden was: de
   Hethieten, de Amorieten, en Kanaanieten, de Ferezieten, de Hevieten, en
   de Jebusieten.

   ^9De koning van Jericho, een; de koning van Ai, die ter zijde van
   Beth-El is, een;

   ^10De koning van Jeruzalem, een; de koning van Hebron, een;

   ^11De koning van Jarmuth, een; de koning van Lachis, een;

   ^12De koning van Eglon, een; de koning Gezer, een;

   ^13De koning van Debir, een; de koning van Geder, een;

   ^14De koning van Horma, een; de koning van Harad, een;

   ^15De koning van Libna, een; de koning van Adullam, een;

   ^16De koning van Makkeda, een; de koning van Beth-El, een;

   ^17De koning van Tappuah, een; de koning van Hefer, een;

   ^18De koning van Afek, een; de koning van Lassaron, een;

   ^19De koning van Madon, een; de koning van Hazor, een;

   ^20De koning van Simron-Meron, een; de koning van Achsaf, een;

   ^21De koning van Taanach, een; de koning van Megiddo, een;

   ^22De koning van Kedes, een; de koning van Jokneam, aan den Karmel,
   een;

   ^23De koning van Dor, tot Nafath-Dor, een; de koning der heidenen te
   Gilgal, een;

   ^24De koning van Thirza, een. Al deze koningen zijn een en dertig.
     __________________________________________________________________

  Chapter 13

   ^1Jozua nu was oud, wel bedaagd; en de HEERE zeide tot hem: Gij zijt
   oud geworden, welbedaagd, en er is zeer veel lands overgebleven, om dat
   erfelijk te bezitten.

   ^2Dit is het land, dat overgebleven is; al de grenzen der Filistijnen
   en het ganse Gesuri.

   ^3Van de Sichor, die voor aan Egypte is, tot aan de landpale van Ekron
   tegen het noorden, dat den Kanaanieten toegerekend wordt; vijf vorsten
   der Filistijnen, deGazatiet en Asdodiet, de Askeloniet, de Gathiet en
   Ekroniet, en de Avvieten.

   ^4Van het zuiden, het ganse land der Kanaanieten, en Meara, die van de
   Sidoniers is, tot Afek toe, tot aan de landpale der Amorieten.

   ^5Daartoe het land der Giblieten, en de ganse Libanon tegen den opgang
   der zon, van Baal-Gad, onder aan den berg Hermon, tot aan den ingang
   van Hamath.

   ^6Allen, die op het gebergte wonen van den Libanon aan tot
   Misrefoth-maim toe, al de Sidoniers; Ik zal hen verdrijven van het
   aangezicht der kinderen Israels;alleenlijk maak, dat het Israel ten
   erfdeel valle, gelijk als Ik u geboden heb.

   ^7En nu, deel dit land tot een erfdeel aan de negen stammen, en aan den
   halven stam van Manasse,

   ^8Met denwelken de Rubenieten en Gadieten hun erfenis ontvangen hebben;
   dewelke Mozes hunlieden gaf aan gene zijde van de Jordaan tegen het
   oosten, gelijk alsMozes, de knecht des HEEREN, hun gegeven had:

   ^9Van Aroer aan, die aan den oever der beek Arnon is, en de stad, die
   in het midden der beek is, en al het vlakke land van Medeba tot Dibon
   toe;

   ^10En al de steden van Sihon, de koning der Amorieten, die te Hesbon
   geregeerd heeft, tot aan de landpale der kinderen Ammons;

   ^11En Gilead, en de landpale der Gezurieten, en der Maachathieten, en
   den gansen berg Hermon, en gans Bazan, tot Salcha toe;

   ^12Het ganse koninkrijk van Og, in Bazan, die geregeerd heeft te
   Astharoth, en te Edrei; deze is overig gebleven uit het overblijfsel
   der reuzen, dewelke Mozes heeftverslagen, en heeft ze verdreven.

   ^13Doch de kinderen Israels verdreven de Gezurieten en de Maachathieten
   niet; maar Gezur en Maachath woonden in het midden van Israel tot op
   dezen dag.

   ^14Alleenlijk gaf hij den stam Levi geen erfenis. De vuurofferen Gods,
   des HEEREN van Israel, zijn zijne erfenis, gelijk als Hij tot hem
   gesproken had.

   ^15Alzo gaf Mozes aan den stam der kinderen van Ruben, naar hun
   huisgezinnen,

   ^16Dat hun landpale was van Aroer af, dat aan den oever der beek Arnon
   is, en de stad, die in het midden der beek is, en al het vlakke land
   tot Medeba toe:

   ^17Hesbon en al haar steden, die in het vlakke land zijn, Dibon, en
   Bamoth-Baal, en Beth-Baal-meon,

   ^18En Jahza, en Kedemoth, en Mefaath,

   ^19En Kirjathaim, en Sibma, en Zeret-Hassahar op den berg des dals,

   ^20En Beth-Peor, en Asdoth-Pisga, en Beth-Jesimoth;

   ^21En alle steden des vlakken lands, en het ganse koninkrijk van Sihon,
   den koning der Amorieten, die te Hesbon regeerde, denwelken Mozes
   geslagen heeft, mitsgaders de vorsten van Midian, Evi, en Rekem, en
   Zur, en Hur, en Reba, geweldigen van Sihon, inwoners des lands.

   ^22Daartoe hebben de kinderen Israels met het zwaard gedood Bileam, den
   zoon van Beor, den voorzegger, nevens degenen, die van hen verslagen
   zijn.

   ^23De landpale nu der kinderen van Ruben was de Jordaan, en derzelver
   landpale; dat is het erfdeel der kinderen van Ruben, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haardorpen.

   ^24En aan den stam van Gad, aan de kinderen van Gad, naar hun
   huisgezinnen, gaf Mozes,

   ^25Dat hun landpale was Jaezer, en al de steden van Gilead, en het
   halve land der kinderen Ammons, tot Aroer toe, die voor aan Rabba is;

   ^26En van Hesbon af tot Ramath-Mizpa en Betonim; en van Mahanaim tot
   aan de landpale van Debir;

   ^27En in het dal, Beth-haram, en Beth-nimra, en Sukkoth, en Zefon, wat
   over was van het koninkrijk van Sihon, den koning te Hesbon, de Jordaan
   en haar landpale, totaan het einde der zee van Cinnereth, over de
   Jordaan, tegen het oosten.

   ^28Dit is het erfdeel der kinderen van Gad, naar hun huisgezinnen: de
   steden en haar dorpen.

   ^29Verder had Mozes aan den halven stam van Manasse een erfenis
   gegeven, die aan den halven stam der kinderen van Manasse bleef, naar
   hun huisgezinnen;

   ^30Zodat hun landpale was van Mahanaim af, het ganse Bazan, het ganse
   koninkrijk van Og, den koning van Bazan, en al de vlekken van Jair, die
   in Bazan zijn, zestigsteden.

   ^31En het halve Gilead, en Astharoth, en Edrei, steden des koninkrijks
   van Og in Bazan, waren van de kinderen van Machir, den zoon van
   Manasse, namelijk de helftder kinderen van Machir, naar hun
   huisgezinnen.

   ^32Dat is het, wat Mozes ten erve uitgedeeld had in de velden van Moab,
   op gene zijde der Jordaan van Jericho, tegen het oosten.

   ^33Maar aan den stam van Levi gaf Mozes geen erfdeel; de HEERE, de God
   Israels, is Zelf hunlieder Erfdeel, gelijk als Hij tot hen gesproken
   heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 14

   ^1Dit is nu hetgeen de kinderen Israels geerfd hebben in het land
   Kanaan; hetwelk de priester Eleazar, en Jozua, de zoon van Nun, en de
   hoofden der vaderen van destammen der kinderen Israels, hun hebben doen
   erven;

   ^2Door het lot hunner erfenis, gelijk als de HEERE door den dienst van
   Mozes geboden had, aangaande de negen stammen en den halven stam.

   ^3Want aan de twee stammen en den halven stam had Mozes een erfdeel
   gegeven op gene zijde van de Jordaan; maar aan de Levieten had hij geen
   erfdeel onderhen gegeven.

   ^4Want de kinderen van Jozef waren twee stammen, Manasse en Efraim; en
   aan de Levieten gaven zij geen deel in het land, maar steden om te
   bewonen, enderzelver voorsteden voor hun vee en voor hun bezitting.

   ^5Gelijk als de HEERE Mozes geboden had, alzo deden de kinderen
   Israels, en zij deelden het land.

   ^6Toen naderden de kinderen van Juda tot Jozua, te Gilgal, en Kaleb, de
   zoon van Jefunne, de Keneziet, zeide tot hem: Gij weet het woord, dat
   de HEERE tot Mozes, den man Gods, gesproken heeft te Kades-Barnea, ter
   oorzake van mij, en ter oorzake van u.

   ^7Ik was veertig jaren oud, toen Mozes, de knecht des HEEREN, mij
   uitgezonden heeft van Kades-Barnea, om het land te verspieden, en ik
   hem antwoord bracht, gelijk als het in mijn hart was.

   ^8Maar mijn broeders, die met mij opgegaan waren, deden het hart des
   volks smelten; doch ik volhardde den HEERE, mijn God, na te volgen.

   ^9Toen zwoer Mozes te dien zelven dage, zeggende: Indien niet het land,
   waarop uw voet getreden heeft, u en uw kinderen ten erfdeel zal zijn in
   eeuwigheid, dewijl gijvolhard hebt den HEERE, mijn God, na te volgen.

   ^10En nu, zie, de HEERE heeft mij in het leven behouden, gelijk als Hij
   gesproken heeft; het zijn nu vijf en veertig jaren, sedert dat de HEERE
   dit woord tot Mozesgesproken heeft, toen Israel in de woestijn
   wandelde; en nu, zie, ik ben heden vijf en tachtig jaren oud.

   ^11Ik ben nog heden zo sterk, gelijk als ik was ten dage, toen Mozes
   mij uitzond; gelijk mijn kracht toen was, alzo is nu mijn kracht, tot
   den oorlog, en om uit te gaan, enom in te gaan.

   ^12En nu, geef mij dit gebergte, waarvan de HEERE te dien dage
   gesproken heeft; want gij hebt het te dienzelven dage gehoord, dat de
   Enakieten aldaar waren, en dater grote vaste steden waren; of de HEERE
   met mij ware, dat ik hen verdreef, gelijk als de HEERE gesproken heeft.

   ^13Toen zegende hem Jozua, en hij gaf Kaleb, den zoon van Jefunne,
   Hebron ten erfdeel.

   ^14Daarom werd Hebron aan Kaleb, den zoon van Jefunne, den Keneziet,
   ten erfdeel tot op dezen dag; omdat hij volhard had den HEERE, den God
   Israels, na tevolgen.

   ^15De naam nu van Hebron was eertijds Kirjath-Arba, die een groot mens
   geweest is onder de Enakieten. En het land rustte van den krijg.
     __________________________________________________________________

  Chapter 15

   ^1En het lot voor den stam der kinderen van Juda, naar hun
   huisgezinnen, was: aan de landpale van Edom, de woestijn Zin,
   zuidwaarts, was het uiterste tegen hetzuiden;

   ^2Zodat hun landpale, tegen het zuiden, het uiterste van de Zoutzee
   was, van de tong af, die tegen het zuiden ziet;

   ^3En zij gaat uit naar het zuiden tot den opgang van Akrabbim, en gaat
   door naar Zin, en gaat op van het zuiden naar Kades-Barnea, en gaat
   door Hezron, en gaat opnaar Adar, en gaat om Karkaa;

   ^4En gaat door naar Azmon, en komt uit aan de beek van Egypte; en de
   uitgangen dezer landpale zullen naar de zee zijn. Dit zal uw landpale
   tegen het zuiden zijn.

   ^5De landpale nu tegen het oosten zal de Zoutzee zijn, tot aan het
   uiterste van de Jordaan; en de landpale, aan de zijde tegen het
   noorden, zal zijn van de tong der zee, van het uiterste van de Jordaan.

   ^6En deze landpale zal opgaan tot Beth-hogla, en zal doorgaan van het
   noorden naar Beth-araba; en deze landpale zal opgaan tot den steen van
   Bohan, den zoon vanRuben.

   ^7Verder zal deze landpale opgaan naar Debir, van het dal van Achor, en
   zal noordwaarts zien naar Gilgal, hetwelk tegen den opgang van Adummim
   is, die aan hetzuiden der beek is. Daarna zal deze landpale doorgaan
   tot het water van En-semes, en haar uitgangen zullen wezen te En-rogel.

   ^8En deze landpale zal opgaan door het dal van den zoon van Hinnom, aan
   de zijde van den Jebusiet van het zuiden, dezelve is Jeruzalem; en deze
   landpale zalopwaarts gaan tot de spits van den berg, die voor aan het
   dal van Hinnom is, westwaarts, hetwelk in het uiterste van het dal der
   Refaieten is, tegen het noorden.

   ^9Daarna zal deze landpale strekken van de hoogte des bergs tot aan de
   waterfontein Nefthoah, en uitgaan tot de steden van het gebergte Efron.
   Verder zal dezelandpale strekken naar Baala; deze is Kirjath-Jearim.

   ^10Daarna zal deze landpale zich omkeren Baala tegen het westen, naar
   het gebergte Seir, en zal doorgaan aan de zijde van den berg Jearim van
   het noorden; deze isChesalon; en zij zal afkomen naar Beth-Semes, en
   door Timna gaan.

   ^11Verder zal deze landpale uitgaan aan de zijde van Ekron,
   noordwaarts, en deze landpale zal strekken naar Sichron aan, en over
   den berg Baala gaan, en uitgaan teJabneel; en de uitgangen dezer
   landpale zullen zijn naar de zee.

   ^12De landpale nu tegen het westen zal zijn tot de grote zee en
   derzelver landpale. Dit is de landpale der kinderen van Juda rondom
   heen, naar hun huisgezinnen.

   ^13Doch Kaleb, den zoon van Jefunne, had hij een deel gegeven in het
   midden der kinderen van Juda, naar den mond des HEEREN tot Jozua, de
   stad van Arba, vadervan Enak, dat is Hebron.

   ^14En Kaleb verdreef van daar de drie zonen van Enak, Sesai, en Ahiman,
   en Talmai, geboren van Enak.

   ^15En van daar toog hij opwaarts tot de inwoners van Debir, (de naam
   van Debir nu was te voren Kirjath-Sefer).

   ^16En Kaleb zeide: Wie Kirjath-Sefer zal slaan, en nemen haar in, dien
   zal ik ook mijn dochter Achsa tot een vrouw geven.

   ^17Othniel nu, de zoon van Kenaz, den broeder van Kaleb, nam haar in;
   en hij gaf hem Achsa, zijn dochter, tot een vrouw.

   ^18En het geschiedde, als zij tot hem kwam, zo porde zij hem aan, om
   een veld van haar vader te begeren; en zij sprong van den ezel af; toen
   sprak Kaleb tot haar: Watis u?

   ^19En zij zeide: Geef mij een zegen; dewijl gij mij een dor land
   gegeven hebt, geef mij ook waterwellingen. Toen gaf hij haar hoge
   waterwellingen en lagewaterwellingen.

   ^20Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Juda, naar hun
   huisgezinnen.

   ^21De steden nu, van het uiterste van den stam der kinderen van Juda,
   tot de landpale van Edom, tegen het zuiden, zijn: Kabzeel, en Eder, en
   Jagur,

   ^22En Kina, en Dimona, en Adada,

   ^23En Kedes, en Hazor, en Jithnan,

   ^24Zif, en Telem, en Bealoth,

   ^25En Hazor-Hadattha, en Kerioth-Hezron, dat is Hazor,

   ^26Amam, en Sema, en Molada,

   ^27En Hazar-Gadda, en Hesmon, en Beth-Palet,

   ^28En Hazar-Sual, en Beer-Seba, en Bizjotheja,

   ^29Baala, en Ijim, en Azem,

   ^30En Eltholad, en Chesil, en Horma,

   ^31En Ziklag, en Madmanna, en Sanzanna,

   ^32En Lebaoth, en Silhim, en Ain, en Rimmon. Al deze steden zijn negen
   en twintig en haar dorpen.

   ^33In de laagte zijn: Esthaol, en Zora, en Asna,

   ^34En Zanoah, en En-gannim, Tappuah, en Enam,

   ^35Jarmuth, en Adullam, Socho en Azeka,

   ^36En Saaraim, en Adithaim, en Gedera, en Gederothaim; veertien steden
   en haar dorpen.

   ^37Zenan, en Hadasa, en Migdal-gad,

   ^38En Dilan, en Mizpa, en Jokteel,

   ^39Lachis, en Bozkath, en Eglon,

   ^40En Chabbon, en Lahmas, en Chitlis,

   ^41En Gederoth, Beth-Dagon, en Naama, en Makkeda; zestien steden en
   haar dorpen.

   ^42Libna, en Ether, en Asan,

   ^43En Jiftah, en Asna, en Nezib,

   ^44En Kehila, en Achzib, en Mareza; negen steden en haar dorpen.

   ^45Ekron, en haar onderhorige plaatsen, en haar dorpen.

   ^46Van Ekron, en naar de zee toe; alle, die aan de zijde van Asdod
   zijn, en haar dorpen;

   ^47Asdod, haar onderhorige plaatsen en haar dorpen; Gaza, haar
   onderhorige plaatsen en haar dorpen, tot aan de rivier van Egypte; en
   de grote zee, en haar landpale.

   ^48Op het gebergte nu: Samir, en Jatthir, en Socho,

   ^49En Danna, en Kirjath-Sanna, die is Debir,

   ^50En Anab, en Estemo, en Anim,

   ^51En Gosen, en Holon, en Gilo; elf steden en haar dorpen.

   ^52Arab, en Duma, en Esan,

   ^53En Janum, en Beth-Tappuah, en Afeka,

   ^54En Humta, en Kirjath-Arba, die is Hebron, en Zior; negen steden en
   haar dorpen.

   ^55Maon, Karmel, en Zif, en Juta,

   ^56En Jizreel, en Jokdeam, en Zanoah,

   ^57Kain, Gibea, en Timna; tien steden en haar dorpen.

   ^58Halhul, Beth-Zur, en Gedor,

   ^59En Maarath, en Beth-Anoth, en Eltekon; zes steden en haar dorpen.

   ^60Kirjath-Baal, die is Kirjath-Jearim, en Rabba; twee steden en haar
   dorpen.

   ^61In de woestijn: Beth-araba, Middin en Sechacha,

   ^62En Nibsan, en de Zoutstad, en Engedi; zes steden en haar dorpen.

   ^63Maar de kinderen van Juda konden de Jebusieten, inwoners van
   Jeruzalem, niet verdrijven; alzo woonden de Jebusieten bij de kinderen
   van Juda te Jeruzalem, totdezen dag toe.
     __________________________________________________________________

  Chapter 16

   ^1Daarna kwam het lot der kinderen van Jozef uit: van de Jordaan bij
   Jericho, aan het water van Jericho, oostwaarts, de woestijn opgaande
   van Jericho, door hetgebergte Beth-El;

   ^2En het komt van Beth-El uit naar Luz; en het gaat door tot de
   landpale des Archiets, tot Ataroth toe;

   ^3En het gaat af tegen het westen naar de landpale Jafleti, tot aan de
   landpale van het benedenste Beth-horon, en tot Gezer; en haar uitgangen
   zijn aan de zee.

   ^4Alzo hebben hun erfdeel bekomen de kinderen van Jozef, Manasse en
   Efraim.

   ^5De landpale nu der kinderen van Efraim, naar hun huisgezinnen, is
   deze: te weten, de landpale huns erfdeels was oostwaarts Atroth-Addar
   tot aan het bovensteBeth-Horon.

   ^6En deze landpale gaat uit tegen het westen bij Michmetath, van het
   noorden, en deze landpale keert zich om tegen het oosten naar
   Thaanath-Silo, en gaat doordezelve van het oosten naar Janoah;

   ^7En komt af van Janoah naar Ataroth en Naharoth, en stoot aan Jericho,
   en gaat uit aan de Jordaan.

   ^8Van Tappuah gaat deze landpale westwaarts naar de beek Kana, en haar
   uitgangen zijn aan de zee. Dit is het erfdeel van den stam der kinderen
   van Efraim, naarhun huisgezinnen.

   ^9En de steden, die afgezonderd waren voor de kinderen van Efraim,
   waren in het midden van het erfdeel der kinderen van Manasse, al die
   steden en haar dorpen.

   ^10En zij verdreven de Kanaanieten niet, die te Gezer woonden; alzo
   woonden die Kanaanieten in het midden der Efraimieten tot op dezen dag;
   maar zij waren onderschatting dienende.
     __________________________________________________________________

  Chapter 17

   ^1De stam van Manasse had ook een lot, omdat hij de eerstgeborene van
   Jozef was: te weten Machir, de eerstgeborene van Manasse, de vader van
   Gilead; omdat hijeen krijgsman was, zo had hij Gilead en Bazan.

   ^2Ook hadden de overgebleven kinderen van Manasse een lot, naar hun
   huisgezinnen; te weten de kinderen van Abiezer, en de kinderen van
   Helek, en de kinderenvan Asriel, en de kinderen van Sechem, en de
   kinderen van Hefer, en de kinderen van Semida. Dit zijn de mannelijke
   kinderen van Manasse, den zoon van Jozef, naar hun huisgezinnen.

   ^3Zelafead nu, de zoon van Hefer, den zoon van Gilead, den zoon van
   Machir, den zoon van Manasse, had geen zonen, maar dochters; en dit
   zijn de namen zijnerdochteren: Machla en Noa, Hogla, Milka en Tirza.

   ^4Dezen dan traden toe voor het aangezicht van Eleazar, den priester,
   en voor het aangezicht van Jozua, den zoon van Nun, en voor het
   aangezicht der oversten, zeggende: De HEERE heeft Mozes geboden, dat
   men ons een erfdeel geven zou in het midden onzer broederen. Daarom gaf
   hij haar, naar den mond desHEEREN, een erfdeel in het midden der
   broederen van haar vader.

   ^5En aan Manasse vielen tien snoeren toe, behalve het land Gilead en
   Bazan, dat op gene zijde van de Jordaan is.

   ^6Want de dochteren van Manasse erfden een erfdeel in het midden zijner
   zonen; en het land Gilead hadden de overgebleven kinderen van Manasse.

   ^7Zodat de landpale van Manasse was van Aser af tot Michmetath, die
   voor aan Sichem is; en deze landpale gaat ter rechterhand tot aan de
   inwoners vanEn-Tappuah.

   ^8Manasse had wel het land van Tappuah, maar Tappuah zelve, aan de
   landpale van Manasse, hadden de kinderen van Efraim.

   ^9Daarna komt de landpale af naar de beek Kana tegen het zuiden der
   beek. Deze steden zijn van Efraim in het midden der steden van Manasse;
   en de landpale vanManasse is aan het noorden der beek, en haar
   uitgangen zijn aan de zee.

   ^10Het was van Efraim tegen het zuiden, en tegen het noorden was het
   van Manasse, en de zee was zijn landpale; en aan het noorden stieten
   zij aan Aser, en aan hetoosten aan Issaschar.

   ^11Want Manasse had, in Issaschar en in Aser, Beth-Sean en haar
   onderhorige plaatsen, en Jibleam en haar onderhorige plaatsen, en de
   inwoners te Dor en haaronderhorige plaatsen, en de inwoners te En-Dor
   en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te Thaanach en haar
   onderhorige plaatsen, en de inwoners teMegiddo en haar onderhorige
   plaatsen: drie landstreken.

   ^12En de kinderen van Manasse konden de inwoners van die steden niet
   verdrijven; want de Kanaanieten wilden in hetzelve land wonen.

   ^13En het geschiedde, als de kinderen Israels sterk werden, zo maakten
   zij de Kanaanieten cijnsbaar; maar zij verdreven hen niet ganselijk.

   ^14Toen spraken de kinderen van Jozef tot Jozua, zeggende: Waarom hebt
   gij mij ten erfdeel maar een lot en een snoer gegeven, daar ik toch een
   groot volk ben, voorzoveel de HEERE mij dus verre gezegend heeft?

   ^15Jozua nu zeide tot henlieden: Dewijl gij een groot volk zijt, zo ga
   op naar het woud, en houw daar voor u af in het land der Ferezieten en
   der Refaieten, dewijl u hetgebergte van Efraim te eng is.

   ^16Toen zeiden de kinderen van Jozef: Dat gebergte zou ons niet
   genoegzaam zijn; er zijn ook ijzeren wagens bij alle Kanaanieten, die
   in het land des dals wonen, bij diete Beth-Sean en haar onderhorige
   plaatsen, en die in het dal van Jizreel zijn.

   ^17Verder sprak Jozua tot het huis van Jozef, tot Efraim en tot
   Manasse, zeggende: Gij zijt een groot volk, en gij hebt grote kracht,
   gij zult geen een lot hebben;

   ^18Maar het gebergte zal het uwe zijn; en dewijl het een woud is, zo
   houw het af, zo zullen zijn uitgangen de uwe zijn; want gij zult de
   Kanaanieten verdrijven, alhebben zij ijzeren wagens, al zijn zij sterk.
     __________________________________________________________________

  Chapter 18

   ^1En de ganse vergadering van de kinderen Israels verzamelde zich te
   Silo, en zij richtten aldaar op de tent der samenkomst, nadat het land
   voor hen onderworpenwas.

   ^2En er bleven over onder de kinderen Israels, aan dewelken zij hun
   erfdeel niet uitgedeeld hadden, zeven stammen.

   ^3En Jozua zeide tot de kinderen Israels: Hoe lang houdt gij u zo slap,
   om voort te gaan, om het land te beerven, hetwelk de HEERE, de God uwer
   vaderen, u gegevenheeft?

   ^4Geeft voor ulieden drie mannen van elken stam, dat ik ze heenzende,
   en zij zich opmaken, en het land doorwandelen, en beschrijven hetzelve
   naar hun erven, enweder tot mij komen.

   ^5Zij nu zullen het delen in zeven delen; Juda zal blijven op zijn
   landpale van het zuiden, en het huis van Jozef zal blijven op zijn
   landpale van het noorden.

   ^6En gijlieden zult het land beschrijven in zeven delen, en tot mij
   herwaarts brengen, dat ik voor ulieden het lot hier werpe voor het
   aangezicht des HEEREN, onzesGods.

   ^7Want de Levieten hebben geen deel in het midden van ulieden; maar het
   priesterdom des HEEREN is hun erfdeel. Gad nu, en Ruben, en de halve
   stam vanManasse, hebben hun erfdeel genomen op gene zijde van de
   Jordaan, oostwaarts, hetwelk hun Mozes, de knecht des HEEREN, gegeven
   heeft.

   ^8Toen maakten zich die mannen op, en gingen heen. En Jozua gebood hun,
   die heengingen om het land te beschrijven, zeggende: Gaat, en
   doorwandelt het land, enbeschrijft het; komt dan weder tot mij, zo zal
   ik ulieden hier het lot werpen, voor het aangezicht des HEEREN, te
   Silo.

   ^9De mannen dan gingen heen, en togen het land door en beschreven het,
   naar de steden, in zeven delen, in een boek; en kwamen weder tot Jozua
   in het leger te Silo.

   ^10Toen wierp Jozua het lot voor hen te Silo, voor het aangezicht des
   HEEREN. En Jozua deelde aldaar den kinderen Israels het land, naar hun
   afdelingen.

   ^11En het lot van den stam der kinderen van Benjamin kwam op, naar hun
   huisgezinnen; en de landpale van hun lot ging uit tussen de kinderen
   van Juda, en tussen dekinderen van Jozef.

   ^12En hun landpale was naar den hoek noordwaarts van de Jordaan; en
   deze landpale gaat opwaarts aan de zijde van Jericho van het noorden,
   en gaat op door hetgebergte westwaarts, en haar uitgangen zijn aan de
   woestijn van Beth-Aven.

   ^13En van daar gaat de landpale door naar Luz, aan de zijde van Luz,
   welke is Beth-El, zuidwaarts; en deze landpale gaat af naar
   Atroth-Addar, aan den berg, die aande zuidzijde van het benedenste
   Beth-Horon is.

   ^14En die landpale strekt en keert zich om, naar den westhoek
   zuidwaarts van den berg, die tegenover Beth-horon zuidwaarts is, en
   haar uitgangen zijn aanKirjath-Baal (welke is Kirjath-Jearim), een stad
   der kinderen van Juda. Dit is de hoek ten westen.

   ^15De hoek nu ten zuiden is aan het uiterste van Kirjath-Jearim; en
   deze landpale gaat uit ten westen, en zij komt uit aan de fontein der
   wateren van Neftoah.

   ^16En deze landpale gaat af tot aan het uiterste des bergs, die
   tegenover het dal van den zoon van Hinnom is, die in het dat der
   Refaiten is tegen het noorden; en gaataf door het dal van Hinnom, aan
   de zijde der Jebusieten zuidwaarts, en gaat af aan de fontein van
   Rogel;

   ^17En strekt zich van het noorden, en gaat uit te En-semes; van daar
   gaat zij uit naar Geliloth, welke is tegenover den opgang naar Adummim,
   en zij gaat af aan densteen van Bohan, den zoon van Ruben;

   ^18En gaat door ter zijde tegenover Araba naar het noorden, en gaat af
   te Araba.

   ^19Verder gaat deze landpale door aan de zijde van Beth-hogla
   noordwaarts, en de uitgangen van deze landpale zijn aan de tong der
   Zoutzee noordwaarts, aan hetuiterste van de Jordaan zuidwaarts. Dit is
   de zuiderlandpale.

   ^20De Jordaan nu bepaalt haar aan den hoek naar het oosten. Dit is het
   erfdeel der kinderen van Benjamin, in hun landpalen rondom, naar hun
   huisgezinnen.

   ^21De steden nu van den stam der kinderen van Benjamin, naar hun
   huisgezinnen, zijn: Jericho, en Beth-hogla, en Emek-Keziz,

   ^22En Beth-araba, en Zemaraim, en Beth-El,

   ^23En Haavvim, en Para, en Ofra,

   ^24Chefar-haammonai, en Ofni, en Gaba; twaalf steden en haar dorpen.

   ^25Gibeon, en Rama, en Beeroth,

   ^26En Mizpa, en Chefira, en Moza,

   ^27En Rekem, en Jirpeel, en Tharala,

   ^28En Zela, Elef en Jebusi (deze is Jeruzalem), Gibath, Kirjath:
   veertien steden mitsgaders haar dorpen. Dit is het erfdeel der kinderen
   van Benjamin, naar hunhuisgezinnen. Jozua 19
     __________________________________________________________________

  Chapter 19

   ^1Daarna ging het tweede lot uit voor Simeon, voor den stam der
   kinderen van Simeon, naar hun huisgezinnen; en hun erfdeel was in het
   midden van het erfdeel derkinderen van Juda.

   ^2En zij hadden in hun erfdeel: Beer-seba, en Seba, en Molada,

   ^3En Hazar-Sual, en Bala, en Azem,

   ^4En Eltholad, en Bethul, en Horma,

   ^5En Ziklag, en Beth-hammerchaboth, en Hazar-Suza,

   ^6En Beth-Lebaoth, en Saruhen; dertien steden en haar dorpen.

   ^7Ain, Rimmon, en Ether, en Asan; vier steden en haar dorpen;

   ^8En al de dorpen, die rondom deze steden waren, tot Baalath-Beer, dat
   is Ramath tegen het zuiden. Dit is het erfdeel van den stam der
   kinderen van Simeon, naarhun huisgezinnen.

   ^9Het erfdeel der kinderen van Simeon is onder het snoer der kinderen
   van Juda; want het erfdeel der kinderen van Juda was te groot voor hen;
   daarom erfden dekinderen van Simeon in het midden van hun erfdeel.

   ^10Daarna kwam het derde lot op voor de kinderen van Zebulon, naar hun
   huisgezinnen; en de landpale van hun erfdeel was tot aan Sarid.

   ^11En hun landpale gaat opwaarts naar het westen en Mar-ala, en reikt
   tot Dabbaseth, en reikt tot aan de beek, die voor aan Jokneam is.

   ^12En zij wendt zich van Sarid oostwaarts tegen den opgang der zon, tot
   de landpale van Chisloth-Thabor, en zij komt uit te Dobrath, en gaat
   opwaarts naar Jafia.

   ^13En van daar gaat zij oostwaarts door naar den opgang, naar
   Gath-Hefer, te Eth-Kazin, en zij komt uit te Rimmon-Methoar, hetwelk is
   Nea.

   ^14En deze landpale keert zich om tegen het noorden naar Hannathon, en
   haar uitgangen zijn het dal van Jiftah-El.

   ^15En Kattath, en Nahalal, en Simron, en Jidala, en Bethlehem; twaalf
   steden en haar dorpen.

   ^16Dit is het erfdeel der kinderen van Zebulon, naar hun huisgezinnen;
   deze steden en haar dorpen.

   ^17Het vierde lot ging uit voor Issaschar, voor de kinderen van
   Issaschar, naar hun huisgezinnen.

   ^18En hun landpale was Jizreela, en Chesulloth, en Sunem,

   ^19En Hafaraim, en Sion, en Anacharath,

   ^20En Rabbith, en Kisjon, en Ebez,

   ^21En Remeth, en En-gannim, en En-hadda, en Beth-Pazzez.

   ^22En deze landpale reikt aan Thabor, en Sahazima, en Beth-Semes; en de
   uitgangen van hun landpale zijn aan de Jordaan; zestien steden en haar
   dorpen.

   ^23Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Issaschar, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haar dorpen.

   ^24Toen ging het vijfde lot voor den stam der kinderen van Aser uit,
   naar hun huisgezinnen.

   ^25En hun landpale was Helkath, en Hali, en Beten, en Achsaf,

   ^26En Allammelech, en Am-ad, en Mis-al; en zij reikt aan Karmel
   westwaarts, en aan Sichor-Libnath;

   ^27En wendt zich tegen den opgang der zon naar Beth-Dagon, en reikt aan
   Zebulon, en aan het dal Jiftha-El noordwaarts naar Beth-Emek, en
   Nehiel, en komt uit totKabul ter linkerhand;

   ^28En Ebron, en Rehob, en Hammon, en Kana, tot aan groot Sidon.

   ^29En deze landpale wendt zich naar Rama, en tot aan de vaste stad
   Tyrus; dan keert deze landpale naar Hosa, en haar uitgangen zijn aan de
   zee, van het landsnoerstrekkende naar Achzib,

   ^30En Umma, en Afek, en Rehob; twee en twintig steden en haar dorpen.

   ^31Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Aser, naar hun
   huisgezinnen, deze steden en haar dorpen.

   ^32Het zesde lot ging uit voor de kinderen van Nafthali, voor de
   kinderen van Nafthali, naar hun huisgezinnen.

   ^33En hun landpale is van Helef, van Allon tot Zaanannim, en
   Adami-Nekeb, en Jabneel, tot Lakkum; en haar uitgangen zijn aan de
   Jordaan.

   ^34En deze landpale wendt zich westwaarts naar Asnoth-Thabor, en van
   daar gaat zij voort naar Hukkok, en zij reikt aan Zebulon tegen het
   zuiden, en aan Aser reiktzij tegen het westen, en aan Juda aan de
   Jordaan tegen den opgang der zon.

   ^35De vaste steden nu zijn: Ziddim, Zer en Hammath, Rakkath en
   Cinnereth,

   ^36En Adama, en Rama, en Hazor,

   ^37En Kedes, en Edrei, en En-Hazor,

   ^38En Jiron, en Migdal-El, Horem en Beth-Anath, en Beth-Semes;
   negentien steden en haar dorpen.

   ^39Dit is het erfdeel van den stam der kinderen van Nafthali, naar hun
   huisgezinnen, de steden en haar dorpen.

   ^40Het zevende lot ging uit voor den stam der kinderen van Dan, naar
   hun huisgezinnen.

   ^41En de landpale van hun erfdeel was: Zora, en Esthaol, en Ir-Semes,

   ^42En Saalabbin, en Ajalon, en Jithla,

   ^43En Elon, en Timnatha, en Ekron,

   ^44En Elteke, en Gibbethon, en Baalath,

   ^45En Jehud, en Bene-Berak, en Gath-Rimmon,

   ^46En Me-Jarkon, en Rakkon, met de landpale tegenover Jafo.

   ^47Doch de landpale der kinderen van Dan was hun klein uitgekomen;
   daarom togen de kinderen van Dan op, en krijgden tegen Lesem, en namen
   haar in, en sloegenhaar met de scherpte des zwaards, en erfden haar, en
   woonden daarin; en zij noemden Lesem, Dan, naar den naam van hun vader
   Dan.

   ^48Dit is het erfdeel van de stam der kinderen van Dan, naar hun
   huisgezinnen, deze steden en haar dorpen.

   ^49Toen zij nu geeindigd hadden het land erfelijk te delen, naar zijn
   landpale, zo gaven de kinderen Israels aan Jozua, den zoon van Nun, een
   erfdeel in het midden vanhen.

   ^50Naar den mond des HEEREN gaven zij hem die stad, welke hij begeerde,
   Thimnath-Serah, op het gebergte van Efraim; en hij bouwde die stad, en
   woonde indezelve.

   ^51Dit zijn de erfdelen, welke Eleazar, de priester, en Jozua, de zoon
   van Nun, en de hoofden der vaderen van de stammen, door het lot aan de
   kinderen Israels erfelijkuitdeelden te Silo, voor het aangezicht des
   HEEREN, aan de deur van de tent der samenkomst. Aldus maakten zij een
   einde van het uitdelen des lands. Jozua 20
     __________________________________________________________________

  Chapter 20

   ^1Verder sprak de HEERE tot Jozua, zeggende:

   ^2Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geeft voor ulieden de
   vrijsteden, waarvan Ik met ulieden gesproken heb door den dienst van
   Mozes.

   ^3Dat daarheen vliede de doodslager, die een ziel door dwaling, niet
   met wetenschap, verslaat; opdat zij ulieden zijn tot een toevlucht voor
   den bloedwreker.

   ^4Als hij vlucht tot een van die steden, zo zal hij staan aan de deur
   der stadspoort, en hij zal zijn woorden spreken voor de oren van de
   oudsten derzelver stad; dan zullenzij hem tot zich in de stad nemen, en
   hem plaats geven, dat hij bij hen wone.

   ^5En als de bloedwreker hem najaagt, zo zullen zij den doodslager in
   zijn hand niet overgeven, dewijl hij zijn naaste niet met wetenschap
   verslagen heeft, en hemgisteren en eergisteren niet heeft gehaat.

   ^6En hij zal in dezelve stad wonen, totdat hij sta voor het aangezicht
   der vergadering voor het gericht, totdat de hogepriester sterve, die in
   die dagen zijn zal; dan zal dedoodslager wederkeren, en komen tot zijn
   stad, en tot zijn huis, tot de stad, van waar hij gevloden is.

   ^7Toen heiligden zij Kedes in Galilea, op het gebergte van Nafthali, en
   Sichem op het gebergte van Efraim, en Kirjath-Arba, deze is Hebron, op
   het gebergte van Juda.

   ^8En aan gene zijde van de Jordaan, van Jericho oostwaarts, gaven zij
   Bezer in de woestijn, in het platte land, van den stam van Ruben; en
   Ramoth in Gilead, van denstam van Gad; en Golan in Bazan, van den stam
   van Manasse.

   ^9Dit nu zijn de steden, die bestemd waren voor al de kinderen Israels,
   en voor den vreemdeling, die in het midden van henlieden verkeert,
   opdat derwaarts vluchte alwie een ziel slaat door dwaling; opdat hij
   niet sterve door de hand des bloedwrekers, totdat hij voor het
   aangezicht der vergadering gestaan zal hebben.
     __________________________________________________________________

  Chapter 21

   ^1Toen naderden de hoofden der vaderen van de Levieten tot Eleazar, den
   priester, en tot Jozua, den zoon van Nun, en tot de hoofden der vaderen
   van de stammender kinderen Israels;

   ^2En zij spraken tot hen, te Silo, in het land Kanaan, zeggende: De
   HEERE heeft geboden door den dienst van Mozes, dat men ons steden te
   bewonen geven zou, enhaar voorsteden voor onze beesten.

   ^3Daarom gaven de kinderen Israels aan de Levieten van hun erfdeel,
   naar den mond des HEEREN, deze steden en de voorsteden derzelve.

   ^4Toen ging het lot uit voor de huisgezinnen der Kahathieten; en voor
   de kinderen van Aaron, den priester, uit de Levieten, waren van den
   stam van Juda, en van denstam van Simeon, en van den stam van Benjamin,
   door het lot, dertien steden.

   ^5En aan de overgebleven kinderen van Kahath vielen, bij het lot, van
   de huisgezinnen van den stam van Efraim, en van den stam van Dan, en
   van den halven stamvan Manasse, tien steden.

   ^6En aan den kinderen van Gerson, van de huisgezinnen van den stam van
   Issaschar, en van den stam van Aser, en van den stam van Nafthali, en
   van den halvenstam van Manasse, in Bazan, bij het lot, dertien steden.

   ^7Aan de kinderen van Merari, naar hun huisgezinnen, van den stam van
   Ruben, en van den stam van Gad, en van den stam van Zebulon, twaalf
   steden.

   ^8Alzo gaven de kinderen Israels aan de Levieten deze steden en haar
   voorsteden, bij het lot, gelijk de HEERE geboden had door den dienst
   van Mozes.

   ^9Verder gaven zij van den stam der kinderen van Juda, en van den stam
   der kinderen van Simeon, deze steden, die men bij name noemde;

   ^10Dat zij waren van de kinderen van Aaron, van de huisgezinnen der
   Kahathieten, uit de kinderen van Levi; want het eerste lot was het
   hunne.

   ^11Zo gaven zij hun de stad van Arba, den vader van Anok (zij is
   Hebron), op den berg van Juda, en haar voorsteden rondom haar.

   ^12Maar het veld der stad en haar dorpen, gaven zij aan Kaleb, den zoon
   van Jefunne, tot zijn bezitting.

   ^13Alzo gaven zij aan de kinderen van den priester Aaron de vrijstad
   des doodslagers, Hebron en haar voorsteden, en Libna en haar
   voorsteden;

   ^14En Jatthir en haar voorsteden, en Esthemoa en haar voorsteden;

   ^15En Holon en haar voorsteden, en Debir en haar voorsteden;

   ^16En Ain en haar voorsteden, en Jutta en haar voorsteden, en
   Beth-Semes en haar voorsteden; negen steden van deze twee stammen.

   ^17En van den stam van Benjamin, Gibeon en haar voorsteden, Geba en
   haar voorsteden;

   ^18Anathoth en haar voorsteden, en Almon en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^19Al de steden der kinderen van Aaron, de priesteren, waren dertien
   steden en haar voorsteden.

   ^20De huisgezinnen nu der kinderen van Kahath, de Levieten, die
   overgebleven waren van de kinderen van Kahath, die hadden de steden
   huns lots van den stam vanEfraim.

   ^21En zij gaven hun Sichem, een vrijstad des doodslagers, en haar
   voorsteden, op den berg Efraim, en Gezer en haar voorsteden;

   ^22En Kibzaim en haar voorsteden, en Beth-horon en haar voorsteden:
   vier steden.

   ^23En van den stam van Dan, Elteke en haar voorsteden, Gibbethon en
   haar voorsteden;

   ^24Ajalon en haar voorsteden, Gath-Rimmon en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^25En van den halven stam van Manasse, Thaanach en haar voorsteden, en
   Gath-Rimmon en haar voorsteden: twee steden.

   ^26Al de steden voor de huisgezinnen van de overige kinderen van Kahath
   zijn tien, met haar voorsteden.

   ^27En aan de kinderen van Gerson, van de huisgezinnen der Levieten, van
   den halven stam van Manasse, de vrijstad des doodslagers, Golan in
   Bazan, en haarvoorsteden, en Beesthera en haar voorsteden: twee steden.

   ^28En van den stam van Issaschar, Kisjon en haar voorsteden, en Dobrath
   en haar voorsteden;

   ^29Jarmuth en haar voorsteden, En-gannim en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^30En van den stam van Aser, Misal en haar voorsteden, Abdon en haar
   voorsteden;

   ^31En Helkath en haar voorsteden, en Rehob en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^32En van den stam van Nafthali, de vrijstad des doodslagers, Kedes in
   Galilea, en haar voorsteden, en Hammoth-Dor en haar voorsteden, en
   Karthan en haarvoorsteden: drie steden.

   ^33Al de steden der Gersonieten, naar hun huisgezinnen, zijn dertien
   steden en haar voorsteden.

   ^34Aan de huisgezinnen nu van de kinderen van Merari, van de overige
   Levieten, werd gegeven van den stam van Zebulon, Jokneam en haar
   voorsteden, Kartha enhaar voorsteden;

   ^35Dimna en haar voorsteden, Nahalal en haar voorsteden: vier steden.

   ^36En van den stam van Ruben, Bezer en haar voorsteden, en Jahza en
   haar voorsteden;

   ^37Kedemoth en haar voorsteden, en Mefaath en haar voorsteden: vier
   steden.

   ^38Van den stam van Gad nu, de vrijstad des doodslagers, Ramoth in
   Gilead, en haar voorsteden, en Mahanaim en haar voorsteden;

   ^39Hesbon en haar voorsteden, Jaezer en haar voorsteden: al die steden
   zijn vier.

   ^40Al die steden waren van de kinderen van Merari, naar hun
   huisgezinnen, die nog overig waren van de huisgezinnen der Levieten; en
   hun lot was twaalf steden.

   ^41Al de steden der Levieten, in het midden van de erfenis der kinderen
   Israels, waren acht en veertig steden en haar voorsteden.

   ^42Deze steden waren elk met haar voorsteden rondom haar; alzo was het
   met al die steden.

   ^43Alzo gaf de HEERE aan Israel het ganse land, dat Hij gezworen had
   hun vaderen te geven, en zij beerfden het, en woonden daarin.

   ^44En de HEERE gaf hun rust rondom, naar alles, wat Hij hun vaderen
   gezworen had; en er bestond niet een man van al hun vijanden voor hun
   aangezicht; al hunvijanden gaf de HEERE in hun hand.

   ^45Er viel niet een woord van al de goede woorden, die de HEERE
   gesproken had tot het huis van Israel; het kwam altemaal.
     __________________________________________________________________

  Chapter 22

   ^1Toen riep Jozua de Rubenieten, en de Gadieten, en den halven stam van
   Manasse,

   ^2En hij zeide tot hen: Gijlieden hebt onderhouden alles, wat u Mozes,
   de knecht des HEEREN, geboden heeft; en gij zijt mijner stem gehoorzaam
   geweest in alles, wat ik u geboden heb.

   ^3Gij hebt uw broederen niet verlaten nu langen tijd, tot op dezen dag
   toe; maar gij hebt waargenomen de onderhouding der geboden van den
   HEERE, uw God.

   ^4En nu, de HEERE, uw God, heeft uw broederen rust gegeven, gelijk Hij
   hun toegezegd had; keert dan nu wederom, en gaat gij naar uw tenten,
   naar het land uwerbezitting, hetwelk u Mozes, de knecht des HEEREN,
   gegeven heeft op gene zijde van de Jordaan.

   ^5Alleenlijk neemt naarstiglijk waar te doen het gebod en de wet, die u
   Mozes, de knecht des HEEREN, geboden heeft, dat gij den HEERE, uw God,
   liefhebt, en datgij wandelt in al Zijn wegen, en Zijn geboden houdt, en
   Hem aanhangt, en dat gij Hem dient met uw ganse hart en met uw ganse
   ziel.

   ^6Alzo zegende hen Jozua, en hij liet hen gaan; en zij gingen naar hun
   tenten.

   ^7Want aan de helft van den stam van Manasse had Mozes een erfdeel
   gegeven in Bazan; maar aan de andere helft van denzelven gaf Jozua een
   erfdeel bij hunbroederen, aan deze zijde van de Jordaan westwaarts.
   Verder ook als Jozua hen liet trekken naar hun tenten, zo zegende hij
   hen.

   ^8En hij sprak tot hen, zeggende: Keert weder tot uw tenten met veel
   rijkdom, en met zeer veel vee, met zilver, en met goud, en met koper,
   en met ijzer, en met zeerveel klederen; deelt den roof uwer vijanden
   met uw broederen.

   ^9Alzo keerden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, en de
   halve stam van Manasse wederom, en togen van de kinderen Israels, van
   Silo, dat in het landKanaan is, om te gaan naar het land van Gilead,
   naar het land hunner bezitting, in hetwelk zij bezitters gemaakt waren,
   naar den mond des HEEREN, door dendienst van Mozes.

   ^10Toen zij kwamen aan de grenzen van de Jordaan, die in het land
   Kanaan zijn, zo bouwden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad,
   en de halve stam vanManasse aldaar een altaar aan de Jordaan, een
   altaar groot in het aanzien.

   ^11En de kinderen Israels hoorden zeggen: Ziet, de kinderen van Ruben,
   en de kinderen van Gad, en de halve stam van Manasse hebben een altaar
   gebouwd, tegenover het land Kanaan, aan de grenzen van de Jordaan, aan
   de zijde der kinderen Israels.

   ^12Als de kinderen Israels dit hoorden, zo verzamelde de ganse
   vergadering der kinderen Israels te Silo, dat zij tegen hen optogen met
   een heir.

   ^13En de kinderen Israels zonden aan de kinderen van Ruben, en aan de
   kinderen van Gad, en aan den halven stam van Manasse, in het land
   Gilead, Pinehas, den zoonvan Eleazar, den priester;

   ^14En tien vorsten met hem, van ieder vaderlijk huis een vorst, uit al
   de stammen van Israel; en zij waren een ieder een hoofd van het huis
   hunner vaderen over deduizenden van Israel.

   ^15Toen zij tot de kinderen van Ruben, en tot de kinderen van Gad, en
   tot den halven stam van Manasse kwamen, in het land Gilead, zo spraken
   zij met hen, zeggende:

   ^16Alzo spreekt de ganse gemeente des HEEREN: Wat overtreding is dit,
   waarmede gijlieden overtreden hebt tegen den God van Israel, heden
   afkerende van achterden HEERE, mits dat gij een altaar voor u gebouwd
   hebt, om heden tegen den HEERE wederspannig te zijn?

   ^17Is ons de ongerechtigheid van Peor te weinig, van dewelke wij niet
   gereinigd zijn tot op dezen dag, hoewel de plaag in de vergadering des
   HEEREN geweest is?

   ^18Dewijl gij u heden van achter den HEERE afkeert, het zal dan
   geschieden, als gij heden wederspannig zijt tegen den HEERE, zo zal Hij
   Zich morgen grotelijksvertoornen tegen de ganse gemeente van Israel.

   ^19Maar toch, indien het land uwer bezitting onrein is, komt over in
   het land van de bezitting des HEEREN, waar de tabernakel des HEEREN
   woont, en neemtbezitting in het midden van ons; maar zijt niet
   wederspannig tegen den HEERE, en zijt ook niet wederspannig tegen ons,
   een altaar voor u bouwende, behalve hetaltaar van den HEERE, onzen God.

   ^20Heeft niet Achan, de zoon van Zerah, overtreding begaan met het
   verbannene, en kwam er niet een verbolgenheid over de ganse vergadering
   van Israel? En dieman stierf niet alleen in zijn ongerechtigheid.

   ^21Toen antwoordden de kinderen van Ruben, en de kinderen van Gad, en
   de halve stam van Manasse, en zij spraken met de hoofden der duizenden
   van Israel:

   ^22De God der goden, de HEERE, de God der goden, de HEERE, Die weet
   het; Israel zelf zal het ook weten! Is het door wederspannigheid, of is
   het door overtredingtegen den HEERE, zo behoudt ons heden niet;

   ^23Dat wij ons een altaar zouden gebouwd hebben, om ons van achter den
   HEERE af te keren, of om brandoffer en spijsoffer daarop te offeren, of
   om dankofferdaarop te doen, zo eise het de HEERE.

   ^24En zo wij dit niet uit zorg vanwege deze zaak gedaan hebben,
   zeggende: Morgen mochten uw kinderen tot onze kinderen spreken,
   zeggende: Wat hebt gij met denHEERE, den God van Israel, te doen?

   ^25De HEERE heeft immers de Jordaan tot landpale gezet tussen ulieden,
   gij, kinderen van Ruben, en gij, kinderen van Gad! gij hebt geen deel
   aan den HEERE. Zomochten uw kinderen onze kinderen doen ophouden, dat
   zij den HEERE niet vreesden.

   ^26Daarom zeiden wij: Laat ons toch voor ons maken, bouwende een
   altaar, niet ten brandoffer, noch ten offer.

   ^27Maar dat het een getuige zij tussen ons en tussen ulieden, en tussen
   onze geslachten na ons, opdat wij den dienst des HEEREN voor Zijn
   aangezicht dienen mochtenmet onze brandofferen, en met onze
   slachtofferen, en met onze dankofferen; en dat uw kinderen tot onze
   kinderen morgen niet zeggen: Gijlieden hebt geen deel aanden HEERE.

   ^28Daarom zeiden wij: Wanneer het geschiedt, dat zij morgen alzo tot
   ons en tot onze geslachten zeggen zullen; zo zullen wij zeggen: Ziet de
   gedaante van het altaardes HEEREN, hetwelk onze vaderen gemaakt hebben,
   niet ten brandoffer, noch ten offer; maar het is een getuige tussen ons
   en tussen ulieden.

   ^29Het zij verre van ons, van ons dat wij zouden wederspannig zijn
   tegen den HEERE, of dat wij te dezen dage ons van achter den HEERE
   afkeren zouden, bouwendeeen altaar ten brandoffer, ten spijsoffer, of
   ten slachtoffer, behalve het altaar van den HEERE, onzen God, dat voor
   Zijn tabernakel is.

   ^30Toen de priester Pinehas, en de oversten der vergadering, en de
   hoofden der duizenden van Israel, die bij hem waren, de woorden
   hoorden, die de kinderen vanRuben, en de kinderen van Gad, en de
   kinderen van Manasse gesproken hadden, zo was het goed in hun ogen.

   ^31En Pinehas, de zoon van den priester Eleazar, zeide tot de kinderen
   van Ruben, en tot de kinderen van Gad, en tot de kinderen van Manasse:
   Heden weten wij, datde HEERE in het midden van ons is, dewijl gij deze
   overtreding tegen den HEERE niet begaan hebt; toen hebt gijlieden de
   kinderen Israel verlost uit de hand desHEEREN.

   ^32En Pinehas, de zoon van den priester Eleazar, keerde wederom met de
   oversten van de kinderen van Ruben, en van de kinderen van Gad, uit het
   land Gilead, naarhet land Kanaan, tot de kinderen Israel; en zij
   brachten hun antwoord weder;

   ^33Het antwoord nu was goed in de ogen van de kinderen Israels, en de
   kinderen Israels loofden God, en zeiden niet meer van tegen hen op te
   trekken met een heir, om het land te verderven, waarin de kinderen van
   Ruben en de kinderen van Gad woonden.

   ^34En de kinderen van Ruben en de kinderen van Gad noemden dat altaar:
   Dat het een getuige zij tussen ons, dat de HEERE God is.
     __________________________________________________________________

  Chapter 23

   ^1En het geschiedde na vele dagen, nadat de HEERE Israel rust gegeven
   had van al zijn vijanden rondom heen, en Jozua oud geworden en wel
   bedaagd was;

   ^2Zo riep Jozua gans Israel, hun oudsten, en hun hoofden, en hun
   richters, en hun ambtlieden, en hij zeide tot hen: Ik ben oud geworden,
   en wel bedaagd;

   ^3En gijlieden hebt gezien alles, wat de HEERE, uw God, gedaan heeft
   aan al deze volken voor uw aangezicht; want de HEERE, uw God, Zelf, is
   het, Die voor ugestreden heeft.

   ^4Ziet, ik heb u deze overige volken door het lot doen toevallen, ten
   erfdeel voor uw stammen, van de Jordaan af, met al de volken, die ik
   uitgeroeid heb, en tot degrote zee, tegen den ondergang der zon.

   ^5En de HEERE, uw God, Zelf zal hen uitstoten voor ulieder aangezicht,
   en Hij zal hen van voor ulieder aangezicht verdrijven; en gij zult hun
   land erfelijk bezitten, gelijk als de HEERE, uw God, tot u gesproken
   heeft.

   ^6Zo weest zeer sterk, om te bewaren en om te doen alles, wat
   geschreven is in het wetboek van Mozes; opdat gij daarvan niet afwijkt
   ter rechter hand noch terlinkerhand;

   ^7Dat gij niet ingaat tot deze volken: deze, die overgebleven zijn bij
   ulieden; gedenkt ook niet aan den naam hunner goden, en doet er niet
   bij zweren, en dient hen niet, en buigt u voor die niet;

   ^8Maar den HEERE, uw God, zult gij aanhangen, gelijk als gij tot op
   dezen dag gedaan hebt.

   ^9Want de HEERE heeft van uw aangezicht verdreven grote en machtige
   volken; en u aangaande, niemand heeft voor uw aangezicht bestaan, tot
   op dezen dag toe.

   ^10Een enig man onder u zal er duizend jagen; want het is de HEERE, uw
   God, Zelf, Die voor u strijdt, gelijk al Hij tot u gesproken heeft.

   ^11Daarom bewaart uw zielen naarstiglijk, dat gij den HEERE, uw God,
   liefhebt.

   ^12Want zo gij enigszins afkeert, en het overige van deze volken
   aanhangt, van deze, die bij u overgebleven zijn, en u met hen
   verzwagert, en gij tot hen zult ingaan, enzij tot u;

   ^13Weet voorzeker, dat de HEERE, uw God, niet voortvaren zal deze
   volken van voor uw aangezicht te verdrijven; maar zij zullen ulieden
   zijn tot een strik, en tot eennet, en tot een gesel aan uw zijden, en
   tot doornen in uw ogen, totdat gij omkomt van dit goede land, hetwelk u
   de HEERE, uw God, gegeven heeft.

   ^14En ziet, ik ga heden in den weg der ganse aarde; en gij weet in uw
   ganse hart en in uw ganse ziel, dat er niet een enig woord gevallen is
   van al die goede woorden, welke de HEERE, uw God, over u gesproken
   heeft; zij zijn u alle overkomen; er is van dezelve niet een enig woord
   gevallen.

   ^15En het zal geschieden, gelijk als al die goede dingen over u gekomen
   zijn, die de HEERE, uw God, tot u gesproken heeft, alzo zal de HEERE
   over u komen laten aldie kwade dingen, totdat Hij u verdelge van dit
   goede land, hetwelk u HEERE, uw God gegeven heeft.

   ^16Wanneer gij het verbond des HEEREN, uws Gods, overtreedt, dat Hij u
   geboden heeft, en gij heengaat en dient andere goden, en u voor dezelve
   nederbuigt, zo zalde toorn des HEEREN over u ontsteken, en gij zult
   haastiglijk omkomen van het goede land, hetwelk Hij u gegeven heeft.
     __________________________________________________________________

  Chapter 24

   ^1Daarna verzamelde Jozua al de stammen van Israel te Sichem, en hij
   riep de oudsten van Israel, en deszelfs hoofden, en deszelfs richters,
   en deszelfs ambtlieden;en zij stelden zich voor het aangezicht van God.

   ^2Toen zeide Jozua tot het ganse volk: Alzo zegt de HEERE, de God
   Israels: Over gene zijde der rivier hebben uw vaders van ouds gewoond,
   namelijk Terah, devader van Abraham, en de vader van Nahor; en zij
   hebben andere goden gediend.

   ^3Toen nam Ik uw vader Abraham van gene zijde der rivier, en deed hem
   wandelen door het ganse land Kanaan; Ik vermeerderde ook zijn zaad en
   gaf hem Izak.

   ^4En aan Izak gaf Ik Jakob en Ezau; en Ik gaf aan Ezau het gebergte
   Seir, om dat erfelijk te bezitten; maar Jakob en zijn kinderen togen af
   in Egypte.

   ^5Toen zond Ik Mozes en Aaron, en Ik plaagde Egypte, gelijk als Ik in
   deszelfs midden gedaan heb; en daarna leidde Ik u daaruit.

   ^6Als Ik uw vaders uit Egypte gevoerd had, zo kwaamt gij aan de zee, en
   de Egyptenaars jaagden uw vaderen na met wagens en met ruiters, tot de
   Schelfzee.

   ^7Zij nu riepen tot den HEERE, en Hij stelde een duisternis tussen u en
   tussen de Egyptenaars, en Hij bracht de zee over hen, en bedekte hen;
   en uw ogen hebbengezien, wat Ik in Egypte gedaan heb. Daarna hebt gij
   vele dagen in de woestijn gewoond.

   ^8Toen bracht Ik u in het land der Amorieten, die over gene zijde van
   de Jordaan woonden, die streden tegen u; maar Ik gaf hen in uw hand, en
   gij bezat hun landerfelijk, en Ik verdelgde hen voor ulieder
   aangezicht.

   ^9Ook maakt zich Balak op, de zoon van Zippor, de koning der Moabieten,
   en hij streed tegen Israel; en hij zond heen, en deed Bileam, den zoon
   van Beor, roepen, opdat hij u vervloeken zou.

   ^10Maar Ik wilde Bileam niet horen; dies zegende hij u gestadig, en Ik
   verloste u uit zijn hand.

   ^11Toen gij over de Jordaan getrokken waart, en te Jericho kwaamt, zo
   krijgden de burgers van Jericho tegen u, de Amorieten, en de
   Ferezieten, en de Kanaanieten, ende Hethieten, en de Girgazieten, de
   Hevieten en de Jebusieten; doch Ik gaf hen in ulieder hand.

   ^12En Ik zond horzelen voor u heen; die dreven hen weg van ulieder
   aangezicht, gelijk de beide koningen der Amorieten, niet door uw
   zwaard, noch door uw boog.

   ^13Dus heb Ik u een land gegeven, waaraan gij niet gearbeid hebt, en
   steden, die gij niet gebouwd hebt, en gij woont in dezelve; gij eet van
   de wijngaarden enolijfbomen, die gij niet geplant hebt.

   ^14En nu, vreest den HEERE, en dient Hem in oprechtheid en in waarheid;
   en doet weg de goden, die uw vaders gediend hebben, aan gene zijde der
   rivier, en inEgypte; en dient den HEERE.

   ^15Doch zo het kwaad is in uw ogen den HEERE te dienen, kiest u heden,
   wien gij dienen zult; hetzij de goden, welke uw vaders, die aan de
   andere zijde der rivierwaren, gediend hebben, of de goden der
   Amorieten, in welker land gij woont; maar aangaande mij, en mijn huis,
   wij zullen den HEERE dienen!

   ^16Toen antwoordde het volk en zeide: Het zij verre van ons, dat wij
   den HEERE verlaten zouden, om andere goden te dienen.

   ^17Want de HEERE is onze God; Hij is het, Die ons en onze vaderen uit
   het land van Egypte, uit het diensthuis heeft opgebracht, en Die deze
   grote tekenen voor onzeogen gedaan heeft, en ons bewaard heeft op al
   den weg, door welken wij getogen zijn, en onder alle volken, door
   welker midden wij getrokken zijn.

   ^18En de HEERE heeft voor ons aangezicht uitgestoten al die volken,
   zelfs den Amoriet, inwoner des lands. Wij zullen ook den HEERE dienen,
   want Hij is onze God.

   ^19Toen zeide Jozua tot het volk: Gij zult den HEERE niet kunnen
   dienen, want Hij is een heilig God; Hij is een ijverig God; Hij zal uw
   overtredingen en uw zonden nietvergeven.

   ^20Indien gij den HEERE verlaten en vreemde goden dienen zult, zo zal
   Hij Zich omkeren, en Hij zal u kwaad doen, en Hij zal u verdoen, naar
   dat Hij u goed gedaanzal hebben.

   ^21Toen zeide het volk tot Jozua: Neen, maar wij zullen den HEERE
   dienen.

   ^22Jozua nu zeide tot het volk: Gij zijt getuigen over uzelven, dat gij
   u den HEERE verkoren hebt, om Hem te dienen. En zij zeiden: Wij zijn
   getuigen.

   ^23En nu, doet de vreemde goden weg, die in het midden van u zijn, en
   neigt uw harten tot den HEERE, den God van Israel.

   ^24En het volk zeide tot Jozua: Wij zullen den HEERE, onzen God,
   dienen, en wij zullen Zijner stem gehoorzamen.

   ^25Alzo maakt Jozua op dienzelven dag een verbond met het volk; en hij
   stelde het hun tot een inzetting en recht te Sichem.

   ^26En Jozua schreef deze woorden in het wetboek Gods; en hij nam een
   groten steen, en hij richtte dien daar op onder den eik, die bij het
   heiligdom des HEEREN was.

   ^27En Jozua zeide tot het ganse volk: Ziet, deze steen zal ons tot een
   getuigenis zijn; want hij heeft gehoord al de redenen des HEEREN, die
   Hij tot ons gesprokenheeft; ja, hij zal tot een getuigenis tegen
   ulieden zijn, opdat gij uw God niet liegt.

   ^28Toen zond Jozua het volk weg, een ieder naar zijn erfdeel.

   ^29En het geschiedde na deze dingen, dat Jozua, de zoon van Nun, de
   knecht des HEEREN, stierf, oud zijnde honderd en tien jaren.

   ^30En zij begroeven hem in de landpale zijns erfdeels, te
   Timnath-Serah, welke is op een berg van Efraim, aan het noorden van den
   berg Gaas.

   ^31Israel nu diende den HEERE al de dagen van Jozua, en al de dagen van
   de oudsten, die lang na Jozua leefden, en die al het werk des HEEREN
   wisten, hetwelk Hijaan Israel gedaan had.

   ^32Zij begroeven ook de beenderen van Jozef, die de kinderen Israel uit
   Egypte opgebracht hadden, te Sichem, in dat stuk velds, hetwelk Jakob
   gekocht had van dekinderen van Hemor, den vader van Sichem, voor
   honderd stukken gelds, want zij waren aan de kinderen van Jozef ter
   erfenis geworden.
     __________________________________________________________________

Judges
     __________________________________________________________________

  Chapter 1

   ^1En het geschiedde na den dood van Jozua, dat de kinderen Israels den
   HEERE vraagden, zeggende: Wie zal onder ons het eerst optrekken naar
   deKanaanieten, om tegen hen te krijgen?

   ^2En de HEERE zeide: Juda zal optrekken; ziet, Ik heb dat land in zijn
   hand gegeven.

   ^3Toen zeide Juda tot zijn broeder Simeon: Trek met mij op in mijn lot,
   en laat ons tegen de Kanaanieten krijgen, zo zal ik ook met u optrekken
   in uw lot. Alzotoog Simeon op met hem.

   ^4En Juda toog op, en de HEERE gaf de Kanaanieten en de Ferezieten in
   hun hand; en zij sloegen hen bij Bezek, tien duizend man.

   ^5En zij vonden Adoni-Bezek te Bezek, en streden tegen hem; en zij
   sloegen de Kanaanieten en de Ferezieten.

   ^6Doch Adoni-Bezek vluchtte; en zij jaagden hem na, en zij grepen hem,
   en hieuwen de duimen zijner handen en zijner voeten af.

   ^7Toen zeide Adoni-Bezek: Zeventig koningen, met afgehouwen duimen van
   hun handen en van hun voeten, waren onder mijn tafel, de kruimen
   oplezende; gelijkals ik gedaan heb, alzo heeft mij God vergolden! En
   zij brachten hem te Jeruzalem, en hij stierf aldaar.

   ^8Want de kinderen van Juda hadden tegen Jeruzalem gestreden, en hadden
   haar ingenomen, en met de scherpte des zwaards geslagen; en zij hadden
   de stad inhet vuur gezet.

   ^9En daarna waren de kinderen van Juda afgetogen, om te krijgen tegen
   de Kanaanieten, wonende in het gebergte, en in het zuiden, en in de
   laagte.

   ^10En Juda was heengetogen tegen de Kanaanieten, die te Hebron woonden
   (de naam nu van Hebron was tevoren Kirjath-Arba), en zij sloegen Sesai,
   en Ahiman, en Thalmai.

   ^11En van daar was hij heengetogen tegen de inwoners van Debir; de naam
   nu van Debir was te voren Kirjath-Sefer.

   ^12En Kaleb zeide: Wie Kirjath-Sefer zal slaan, en haar innemen, dien
   zal ik ook mijn dochter Achsa tot een vrouw geven.

   ^13Toen nam Othniel haar in, de zoon van Kenaz, broeder van Kaleb, die
   jonger was dan hij; en Kaleb gaf hem Achsa, zijn dochter, tot een
   vrouw.

   ^14En het geschiedde, als zij tot hem kwam, dat zij hem aanporde, om
   van haar vader een veld te begeren; en zij sprong van den ezel af; toen
   zeide Kaleb tot haar:Wat is u?

   ^15En zij zeide tot hem: Geef mij een zegen; dewijl gij mij een dor
   land gegeven hebt, geef mij ook waterwellingen. Toen gaf Kaleb haar
   hoge wellingen en lagewellingen.

   ^16De kinderen van den Keniet, den schoonvader van Mozes, togen ook uit
   de Palmstad op, met de kinderen van Juda, naar de woestijn van Juda,
   die tegen hetzuiden van Harad is; en zij gingen heen en woonden met het
   volk.

   ^17Juda dan toog met zijn broeder Simeon, en zij sloegen de
   Kanaanieten, wonende te Zefat, en zij verbanden hen; en men noemde den
   naam dezer stad Horma.

   ^18Daartoe nam Juda Gaza in, met haar landpale, en Askelon met haar
   landpale, en Ekron met haar landpale.

   ^19En de HEERE was met Juda, dat hij de inwoners van het gebergte
   verdreef; maar hij ging niet voort om de inwoners des dals te
   verdrijven, omdat zij ijzerenwagenen hadden.

   ^20En zij gaven Hebron aan Kaleb, gelijk als Mozes gesproken had; en
   hij verdreef van daar de drie zonen van Enak.

   ^21Doch de kinderen van Benjamin hebben de Jebusieten, te Jeruzalem
   wonende, niet verdreven; maar de Jebusieten woonden met de kinderen van
   Benjamin teJeruzalem, tot op dezen dag.

   ^22En het huis van Jozef toog ook op naar Beth-El. En de HEERE was met
   hen.

   ^23En het huis van Jozef bestelde verspieders bij Beth-El; de naam nu
   dezer stad was te voren Luz.

   ^24En de wachters zagen een man, uitgaande uit de stad; en zij zeiden
   tot hem: Wijs ons toch den ingang der stad, en wij zullen weldadigheid
   bij u doen.

   ^25En als hij hun den ingang der stad gewezen had, zo sloegen zij de
   stad met de scherpte des zwaards; maar dien man en zijn ganse huis
   lieten zij gaan.

   ^26Toen toog deze man in het land der Hethieten, en hij bouwde een
   stad, en noemde haar naam Luz; dit is haar naam tot op dezen dag.

   ^27En Manasse verdreef Beth-Sean niet, noch haar onderhorige plaatsen,
   noch Thaanach met haar onderhorige plaatsen, noch de inwoners van Dor
   met haaronderhorige plaatsen, noch de inwoners van Jibleam met haar
   onderhorige plaatsen, noch de inwoners van Megiddo met haar onderhorige
   plaatsen; en deKanaanieten wilden wonen in hetzelve land.

   ^28En het geschiedde, als Israel sterk werd, dat hij de Kanaanieten op
   cijns stelde; maar hij verdreef hen niet ganselijk.

   ^29Ook verdreef Efraim de Kanaanieten niet, die te Gezer woonden; maar
   de Kanaanieten woonden in het midden van hem te Gezer.

   ^30Zebulon verdreef de inwoners van Kitron niet, noch de inwoners van
   Nahalol; maar de Kanaanieten woonden in het midden van hem, en waren
   cijnsbaar.

   ^31Aser verdreef de inwoners van Acco niet, noch de inwoners van Sidon,
   noch Achlab, noch Achsib, noch Chelba, noch Afik, noch Rechob;

   ^32Maar de Aserieten woonden in het midden der Kanaanieten, die in het
   land woonden; want zij verdreven hen niet.

   ^33Nafthali verdreef de inwoners van Beth-Semes niet, noch de inwoners
   van Beth-Anath, maar woonde in het midden der Kanaanieten, die in het
   land woonden;doch de inwoners van Beth-Semes en Beth-Anath werden hun
   cijnsbaar.

   ^34En de Amorieten drongen de kinderen van Dan in het gebergte; want
   zij lieten hun niet toe, af te komen in het dal.

   ^35Ook wilden de Amorieten wonen op het gebergte van Heres, te Ajalon,
   en te Saalbim; maar de hand van het huis van Jozef werd zwaar, zodat
   zij cijnsbaarwerden.
     __________________________________________________________________

  Chapter 2

   ^1En een Engel des HEEREN kwam opwaarts van Gilgal tot Bochim, en Hij
   zeide: Ik heb ulieden uit Egypte opgevoerd, en u gebracht in het land,
   dat Ik uwvaderen gezworen heb, en gezegd: Ik zal Mijn verbond met
   ulieden niet verbreken in eeuwigheid.

   ^2En ulieden aangaande, gij zult geen verbond maken met de inwoners
   dezes lands; hun altaren zult gij afbreken. Maar gij zijt Mijner stem
   niet gehoorzaamgeweest; waarom hebt gij dit gedaan?

   ^3Daarom heb Ik ook gezegd: Ik zal hen voor uw aangezicht niet
   uitdrijven; maar zij zullen u aan de zijden zijn, en hun goden zullen u
   tot een strik zijn.

   ^4En het geschiedde, als de Engel des HEEREN deze woorden tot alle
   kinderen Israels gesproken had, zo hief het volk zijn stem op en
   weende.

   ^5Daarom noemden zij den naam dier plaats Bochim; en zij offerden
   aldaar den HEERE.

   ^6Als Jozua het volk had laten gaan, zo waren de kinderen Israels
   heengegaan, een ieder tot zijn erfdeel, om het land erfelijk te
   bezitten.

   ^7En het volk diende den HEERE, al de dagen van Jozua, en al de dagen
   der oudsten, die lang geleefd hadden na Jozua; die gezien hadden al dat
   grote werk desHEEREN, dat Hij aan Israel gedaan had.

   ^8Maar als Jozua, de zoon van Nun, de knecht des HEEREN, gestorven was,
   honderd en tien jaren oud zijnde;

   ^9En zij hem begraven hadden in de landpale zijns erfdeels, te
   Timnath-Heres, op een berg van Efraim, tegen het noorden van den berg
   Gaas;

   ^10En al datzelve geslacht ook tot zijn vaderen vergaderd was; zo stond
   er een ander geslacht na hen op, dat den HEERE niet kende, noch ook het
   werk, dat Hijaan Israel gedaan had.

   ^11Toen deden de kinderen Israels, dat kwaad was in de ogen des HEEREN,
   en zij dienden de Baals.

   ^12En zij verlieten den HEERE, hunner vaderen God, Die hen uit
   Egypteland had uitgevoerd, en volgden andere goden na, van de goden der
   volken, die rondomhen waren, en bogen zich voor die, en zij verwekten
   den HEERE tot toorn.

   ^13Want zij verlieten den HEERE, en dienden de Baal en Astharoth.

   ^14Zo ontstak des HEEREN toorn tegen Israel, en Hij gaf hen in de hand
   der rovers, die hen beroofden; en Hij verkocht hen in de hand hunner
   vijanden rondom;en zij konden niet meer bestaan voor het aangezicht
   hunner vijanden.

   ^15Overal, waarheen zij uittogen, was de hand des HEEREN tegen hen, ten
   kwade, gelijk als de HEERE gesproken, en gelijk als de HEERE gezworen
   had; enhun was zeer bang.

   ^16En de HEERE verwekte richteren, die hen verlosten uit de hand
   dergenen, die hen beroofden;

   ^17Doch zij hoorden ook niet naar hun richteren, maar hoereerden andere
   goden na, en bogen zich voor die; haast weken zij af van den weg, dien
   hun vadersgewandeld hadden, horende de geboden des HEEREN; alzo deden
   zij niet.

   ^18En wanneer de HEERE hun richteren verwekte, zo was de HEERE met den
   richter, en verloste hen uit de hand hunner vijanden, al de dagen des
   richters; wanthet berouwde den HEERE, huns zuchtens halve vanwege
   degenen, die hen drongen en die hen drukten.

   ^19Maar het geschiedde met het versterven des richters, dat zij
   omkeerden, en verdierven het meer dan hun vaderen, navolgende andere
   goden, dezelve dienende, en zich voor die buigende; zij lieten niets
   vallen van hun werken, noch van dezen harden weg.

   ^20Daarom ontstak de toorn des HEEREN tegen Israel, dat Hij zeide:
   Omdat dit volk Mijn verbond heeft overtreden, dat Ik hun vaderen
   geboden heb, en zij naarMijn stem niet gehoord hebben;

   ^21Zo zal Ik ook niet voortvaren voor hun aangezicht iemand uit de
   bezitting te verdrijven, van de heidenen, die Jozua heeft
   achtergelaten, als hij stierf;

   ^22Opdat Ik Israel door hen verzoeke, of zij den weg des HEEREN zullen
   houden, om daarin te wandelen, gelijk als hun vaderen gehouden hebben,
   of niet.

   ^23Alzo liet de HEERE deze heidenen blijven, dat Hij hen niet
   haastelijk uit de bezitting verdreef; die Hij in de hand van Jozua niet
   had overgegeven. Richteren 3
     __________________________________________________________________

  Chapter 3

   ^1Dit nu zijn de heidenen, die de HEERE liet blijven, om door hen
   Israel te verzoeken, allen, die niet wisten van al de krijgen van
   Kanaan;

   ^2Alleenlijk, opdat de geslachten der kinderen Israels die wisten,
   opdat Hij hun den krijg leerde, tenminste dengenen, die daar te voren
   niet van wisten.

   ^3Vijf vorsten der Filistijnen, en al de Kanaanieten, en de Sidoniers,
   en de Hevieten, wonende in het gebergte van den Libanon, van den berg
   Baal-Hermon, totdaar men komt te Hamath.

   ^4Dezen dan waren, om Israel door hen te verzoeken, opdat men wiste, of
   zij de geboden des HEEREN zouden horen, die Hij hun vaderen door de
   hand vanMozes geboden had.

   ^5Als nu de kinderen Israels woonden in het midden der Kanaanieten, der
   Hethieten, en der Amorieten, en der Ferezieten, en der Hevieten, en der
   Jebusieten;

   ^6Zo